Dit is een e-boek converteerbare download aangeboden door De orde van de tijd. De online versie biedt links naar een filognostische gids van verduidelijkende afbeeldingen http://theorderoftime.com/spiritueel/gids.html en linkt op naar de lijst van termen die hieronder is toegevoegd aan deze download, maar niet woord voor woord is opgelinkt als op het internet.
DE ANDERE REGELS
Hoe van de Wereld te Houden (en van haar)
Inhoud:
Inleiding
Er zijn zoveel regels in de wereld als er mensen zijn. Iedere genetische code is in feite een boek met regels dat op subtiele wijze voor alle levende wezens tegelijkertijd de verschillen en de eenheid regelt op het zelfde moment van bestaan. De zaken gaan goed, dingen lopen fout, maar altijd gaat men voor de regels die bij gratie van de evolutie altijd "de andere regels" zijn. Telkens weer worden de genetische codes veranderd onder de druk van de aanpassingen. Altijd worden de regels opgewaardeerd voor een betere regeling zodat in feite de regels van aanzien veranderen en verschillend lijken. Ondanks het feit altijd verschillende regels te hebben, ervan houdend zich aan te passen aan de verandering, zijn er thema's die terugkeren. Deze thema's betreffen de aard van de tijd, ruimte en materie; God, man en vrouw; politiek, religie en wetenschap; vaders, zoons en de heiligheid van de geest; verscheidenheid, eenheid en overbruggende culturen. De zaken schijnen in drieën te gaan een ziel hebbende die zich bewust is van de drie-poligheid van het superego, het ego en de dominantie van de lagere aandrift. Terwijl de wereld daartoe schijnt te bestaan uit vier culturele basis-opties die geneigd zijn in oppositie en conflict te verkeren, handhaaft het heroptreden van de andere regels het volledige van de werkelijkheid: Noord Amerika, Europa en Australië schijnen te functioneren op de wetenschappelijke benadering, het Midden Oosten en India op de religieuze benaderingen van de werkelijkheid van de Heer, het japanse/aziatische werelddeel functioneert naar de maatstaven van een suprème politiek en Afrika en Zuid Amerika lijken gedreven te zijn door het ritme van het natuurlijke leven. Niet in staat vierkant uit te leven naar de volledigheid van de werkelijkheid omdat men trots is op de eigen en achteloos over de andere cultuur, functioneert de wereld nog steeds op de driehoekige piramide van deze vier fundamenten van het mens-zijn (afb.). We zien altijd de werkelijkheid in drieën levend naar vier alternatieven. Vandaar dat het pleidooi van 'de andere regels' luidt zich bewust te worden van zichzelf: van de ziel van de eigen gewetensvolle bijdrage aan het volkomen geheel van onze wereldcultuur daarbij politieke, religieuze, wetenschappelijke en natuurlijke waarden uitbalancerend. We kunnen niet leven zonder de vonk van bewustzijn die we als individu zelf zijn temidden van deze piramide van de wereldcultuur. Een ieder heeft zijn eigen unieke aard en bijdrage in deze volle culturele complexiteit. De Andere Regels, die het belang benadrukken van de ziel en de orde van de tijd, zijn opgedragen aan de burgerbevolking van de gehele wereld die uitziet naar enerzijds eenheid en vrede en anderzijds respect verlangt voor de verschillen van cultuur. Met een wereld die leeft in vrede en harmonie moeten de regels van de andere persoon, de andere cultuur en een andere tijd worden gerespecteerd. Dit boek is een poging een concept van een wereldorde te schetsen die kan veranderen en toch hetzelfde kan blijven. Velen kunnen hun eigen religie, wetenschappelijke theorie of natuurlijke aandrift erin herkennen. Voor de schrijver is het een genoegen geweest de aanhoudende geestelijke ziel te dienen bezorgd over zijn aanpassing aan tijd en plaats in het licht van euro-amerikaanse wetenschappelijke idealen, indiaas/orientaalse Heerlijkheid, aziatische politiek, en de latijns/afrikaanse extasen van het natuurlijke ritme.*
Waarschuwing: bestudeer deze regels stuk voor stuk. Dit boek beschouwen als een lopend verhaal is een vergissing. Meer dan een paar regels tegelijk bestuderen is beslist af te raden.
b) Ontspan je altijd zoveel mogelijk.
c) Hou steeds je geest aktief.
d) Denk altijd terwille van de ziel.
e) Leid een geregeld leven.
f) Doe je eigen plicht en niet die van een ander.
g) In geval van een conflict over de zeggenschap: zoek steeds je toevlucht in de onpersoonlijke orde.
h) Probeer je altijd aan te passen aan de omgeving.
i) Draag zorg voor de basisbehoeften.
j) Plaats altijd werk boven het profijt.
k) In geval van woede zoek afzondering.
l) Val in woede ontstoken nooit mensen aan.
m) Neem altijd de verantwoordelijkheid voor je daden.
n) Probeer verzamelen en bewaren te vermijden.
o) Wees trouw aan je leraren.
p) Wees afgestudeerd en je eigen baas.
q) Respekteer de autoriteiten en de wetten van je land.
r) Kleedt, scheer en reinig jezelf altijd gepast.
s) Probeer vanuit je intuïtie een expert te zijn.
t) Probeer zoveel mogelijk samen te werken.
u) Bescherm je persoonlijke privacy als je leven.
v) Kom assertief op voor je rechten.
w) Probeer altijd vriendelijk en beleefd te blijven.
x) Blijf bij je besluiten en hou je zoveel mogelijk aan je beloften.
y) Doe het noodzakelijke en veroorzaak geen verdriet.
z) Maak een regel en breek een regel met inachtneming van je integriteit.
a) Probeer als volwassene niet meer dan zes uur te slapen.
Een volwassene zou niet meer dan zes uur moeten slapen. Kinderen slapen aanzienlijk meer. Het ontbreekt hen aan ervaring en persoonlijke orde en ze raken snel uitgeput. Langer dan zes uur slaap versuft het zenuwstelsel en geeft aanleiding tot depressies en andere geestelijke wanorde (afb.). Mensen die teveel slapen zijn meer ontvankelijk voor illusie, moeten dientengevolge meer compenseren en hebben aldus minder weerstand tegen stress. Compensatie gaat ten koste van de synergie:; de energie bedoeld voor samenwerking en coördinatie. Volwassenen die zeven, acht uur slapen zouden zich meer moeten trainen in sociale vaardigheden en moeten leren een geregeld leven te leiden.
b) Ontspan je altijd zoveel mogelijk.
In een ontspannen toestand is men zich meer bewust van zijn omgeving en van zichzelf. Aktie concentreert de geest binnen een zekere aandachts-focus. Dit is nodig voor het verrichten van arbeid. Zelfs gedurende de arbeid echter, zou men, zo gezegd, regelmatig een stapje terug moeten doen om zich bewust te worden van de grotere context van de aktiviteiten. Eveneens is het van belang het gebruik van energie te minimaliseren voor een optimale efficiëntie. Een andere uitdrukking van deze regel is: maak je niet druk, hou je rustig, blijf bij de noodzaak.
Deze regel impliceert het hogere belang van de reflektie. Minder gericht op het lichaam en meer op de geest legt een grotere druk op het vermogen de gedachten te ordenen . Alleen een gewetensvol persoon is echt in staat tot een rustige levensstijl. Voor verwaarlozing bestaat er geen positieve en rustige geest. Een negatieve en rusteloze geest betekent ontevredenheid en desoriëntatie. Als je b.v. hongerig bent en niet weet wat te doen, moet je allereerst de juiste aktie ondernemen om de primaire behoeften te bevredigen van het lichaam en de persoon in zijn status (afb.) en levensoriëntatie (afb.). Alle gezonde reflektie is gebaseerd op op deze fundamentele zekerheid. Oorlog bij voorbeeld kan worden herkend als een vicieuze cirkel: vanwege een ontbrekende zekerheid is er een conflict, en vanwege het conflict is er een gebrek aan de zekerheid.
c) Hou steeds je geest aktief.
De geest zou altijd gericht moeten zijn op het doel van de aktie dat kan worden gedefinieerd als dienst aan de onderliggende orde. Een dwalende geest mag invloeden en zaken van buitenaf ontdekken, maar dergelijke speculatie open voor intuïtieve suggestie zou onderworpen moeten zijn aan de orde van het eigen leven. Het hiërarchisch principe zou intern moeten werken in bewustzijn van het belang van de eigen onafhankelijkheid en persoonlijke keuze.
Afhankelijkheid van gezag van buitenaf zal tot konflikt leiden met de volwassen optie. Men moge dan niet volwassen zijn op alle levensterreinen, maar de optie is er altijd. De regels breken kan worden beschouwd als een roep om gezag van buitenaf zoals iedere burger zich wellicht herinnert met b.v. tussenkomst van de politie. Maar adolescenten die het biologisch ontbreekt aan rijpheid, zullen zich moeten onderwerpen aan het gezag van de ouders. De ouder is verantwoordelijk voor jeugdigen tot 21 jaar. Ontwortelde jeugd zou behoorlijke leiding moeten krijgen van een begeleidingsdienst of onder wettelijk verplichte zorg moeten worden geplaatst.
d) Denk altijd terwille van de ziel.
De onderliggende orde heeft betrekking op de werkelijkheid van de ziel die kan worden gedefinieerd als het zich gewetensvol herinnerende ware geestelijke zelf. Men zou het feit moeten accepteren dat het lichaam of valse, zeg tijdelijke zelf, wordt beheerst door de geest en de geest wordt bestuurd door de ziel (afb.) De orde van de ziel is gedefinieerd als God waarvoor er vele namen en definities zijn. Voor zover het het onpersoonlijke betreft kan men zeggen dat al het gelijkrichten met de ziel afkomstig is van een begrip van celibataire orde dat de wijsheid vertegenwoordigt van de voorouderlijke heiligheid. Hiertoe kan men heilige geschriften bestuderen van bij voorkeur verschillende aard om zich te verzekeren van de volwassen optie. Met eenzijdige studie dit aangaande is men gevangen binnen één school van denken terwijl de gezonde psyche een vrijheid van keuze verlangt. Het is niet slecht gekozen te hebben, het is slecht de vrijheid van mening ontzegd te krijgen zoals die door democratische wetgeving is vastgelegd. Wat als goed en slecht wordt beschouwd is eenvoudigweg linguïstisch gedefinieerd en vastgelegd middels wetgeving. Men moet beantwoorden aan de vereisten van de eigen cultuur. Onenigheid hierover noodzaakt politieke aktie. Dit kan eventueel leiden tot sociale konflikten en internationale oorlog. Aldus kan worden geconcludeerd dat de basis zekerheid van behoorlijke wet en orde van primair belang is voor een succesvol leven en een succesvolle wereldorde. Succes kan worden gedefinieerd als algemene publieke tevredenheid met de bestaande wet en orde met inbegrip van een geringe belangstelling voor verdere politieke aktie. Aangezien normale niet-politieke individuen niet zelf de wet kunnen maken, is alleen het begrip van persoonlijke orde verder van belang. Regels voor persoonlijke orde worden aldus beschouwd als dienst aan de ziel en God ongeacht de eigen religieuze voorkeur. Persoonlijke orde die uitloopt op een dwangmatige stoornis impliceert een vervreemding van de ziel. In dat geval moeten de regels die betrekking hebben op de ziel worden nagetrokken.
e) Leid een geregeld leven.
Er zijn hier een paar belangrijke punten om te herinneren. Men zou evenwicht moeten houden, dat is te zeggen, rust en aktiviteit, sociale en persoonlijke interessen, werk en ontspanning zouden elkaar niet moeten verdringen. Er zijn altijd ten minste twee kanten aan de materiële waarheid en geestelijke gezondheid vereist respekt voor beiden. Aldus kan men in het algemeen stellen dat twaalf uur rust en twaalf uren aktiviteit een goede basis vormen voor de indeling van de dag. Dit geeft zes uur rust in totaal te besteden in tussenperioden gedurende de dag. Normaal heeft men na het slapen en voor het ontbijt een uur om op gang te komen. Gedurende het werk in de ochtend en ook in de namiddag is het verstandig een half uurtje te pauzeren. Dit laat anderhalf uur over rond tijd voor lunch en avondeten met één uur om tot rust te komen voor het slapen gaan. de zes in total volmakend. Werken kan maximaal twaalf uur verricht worden welk een verder uitbalanceren vereist. Er is werk voor het onderhoud van de geest en het lichaam en werk in de zorg voor anderen (afb.). Gegeven een volledig geëmancipeerde samenleving waar de autonomie van ieder volwassen individu is geaccepteerd, besteed men idealiter zes uur aan het eigen lichaam en de eigen geest (winkelen, koken ,schoonmaken, lezen) en zes uur voor de anderen (arbeidsplicht, socialiseren, samen de media waarderen). Naast een dergelijke dagelijkse routine, zouden er ook rustdagen zijn om de tevredenheid te verzekeren, studiedagen om de scholing te zekeren en feestdagen om de behoefte aan festiviteit te bevredigen. Als dit eraan ontbreekt zal men zich buiten het arbeidsproces en de samenleving zien vallen, de opvoeding en het vermogen om te leren zien kwijtraken, en zich uitbrekend uit de orde de controle zien verliezen bij gebrek aan feestelijkheden. festiviteit ontberend. (zie tabellen). Met betrekking tot verdringing wat betreft tijd zou er eveneens rekening mee moeten worden gehouden dat politiek gefixeerde standaardtijd, een ander bewustzijn vormt dan het bewustzijn van de regelmaat relatief t.o.v. de positie van de zon (afb.).
f) Doe je eigen plicht en niet die van een ander.
Dit is een lastig punt. Niets is zo destructief als jaloezie en verwarring hierover. Een goede arbeidsverdeling vereist duidelijk gedefiniëerde sociale rollen en overeenkomstige verplichtingen (afb.). Een huisman of huisvrouw moet werken voor het onderhoud van de kinderen de huis. Een buitenshuis werkend individu moet de sociale positie van de beroepsoriëntatie en de burgerlijke status handhaven. Maar deze dingen zijn dynamisch. Ze komen in fasen en zijn ook vervlochten. Gehechtheid geeft aanleiding tot een hoop moeilijkheden gedurende de onvermijdelijke overgangen. Je kan niet altijd een student/vrijgezel zijn, een huwelijkspartner een zich heroriënterende teruggetrokken persoon of een onthechtte beijveraar van de traditie van de wijsheid van de oude dag zijn. Eveneens beroepsmatig kan men van oriëntatie veranderen van het intellectueel studieuze naar het bestuurlijke, naar het ondernemende en de tenslotte zwoegende roeping. Nog steeds is het nodig duidelijk te zijn zowel voor zichzelf als voor de ander, over wat men aan het doen is. Zonder dit zal er ongewilde verwarring zijn en konflikt zijn. Men heeft zijn eigen zaken te behartigen en daar duidelijk over te zijn. Dat is de betekenis van deze regel.
Als voorbeeld kan men denken aan de orde van een planeet: de maand op onze planeet duurt 30.5 dag als onderdeel van een jaar dat vier seizoenen naar de zon beschrijft. Zo respecteren we onze eigen aard en aarde en hebben we daar ook plichten mee. Maar als we spreken van een werkweek van zeven dagen die niet met schrikkelen gekoppeld is aan die zonnemaand, noch aan de maanmaand die, waar horen we dan bij met die regelmaat? Zo ben je dan op een planeet georienteerd die je niet eens kent met een ander ritme. Zo ben je dan vervreemd, zoniet kosmisch gestoord bezig, met een misschien wel natuurlijk ritme dat vreemd is aan je eigen planeet, en oorlog voeren met het elkaar in de schoenen schuiven van die achterlijkheid zal dan niet baten, zo zal een ieder begrijpen.
g) In geval van konflikt over de zeggenschap: zoek steeds je toevlucht in de onpersoonlijke orde.
Dingen moeten in orde worden gebracht, men moet samenwerken. Hierom wordt men geconfronteerd met de deskundigheid van anderen. Niet begrijpend het waarom en hoe van ieders positie en plicht, volgen moeilijkheden. Bij gevolg raken veel mensen teleurgesteld en vervreemd. Zonder instemming en overeenstemming ondernemen mensen ongekwalificeerde actie en vermindert de algemene levenskwaliteit in een meer en meer chaotische samenleving. In deze situatie ontwikkelen mensen uit frustratie weerzin tegen autoriteit, in het bijzonder tussen generaties, en begint autocratische macht te heersen met onrecht en opstandigheid jegens de anderen. Terwille van orde kan men niet zeggen dat de ene regel beter is dan de andere. Er is konflikt over zeggenschap en men kan niet kiezen tussen vechten tegen en vechten tegen. Iedere kant geeft hetzelfde probleem. Dus is er geen andere oplossing dan toevlucht te zoeken in het onpersoonlijke. Geen persoon geeft uitkomst behalve de volwassen persoon voor zichzelf, de diverse autoriteiten geïnternaliseerd hebbende. Hij kan niet zichzelf voorstaan als de oplossing maar hij kan de slotsom van de leringen voorstaan. Jezelf voorop stellen leidt onvermijdelijk tot het bewijs van de eigen onvolkomenheid en beperkingen. Je wenden tot het onpersoonlijke is dan de enige resterende praktijk die in feite bestaat uit positieve identificaties met het persoonlijke. Wat van belang is is je niet te keren tegen anderen, niet een ketter of wat dan ook te worden, maar om overtuigd te zijn van je eigen orde. Men kan kritisch zijn over andere vormen van orde maar met het constructieve voorstel van het eigene is dit hanteerbaar.
h) Probeer je altijd aan te passen aan de omgeving.
Er zijn twee opties: de uitdrukking van de eigen identiteit (afb.) en de noodzaak zich te conformeren aan anderen. In de samenleving geeft dit doorgaans aanleiding tot de cultuur van het formele uniform enerzijds en de cultuur van het individualisme anderzijds dat is gekarakteriseerd door vrije associatie en vrije expressie. De lijfspreuk van laatstgenoemde is: gij zult verschillen, geen grotere zonde dan het uniform. Zelfs in de hoogste kringen is het ten strengste verboden de zelfde das of kleren aan te trekken. Ieder grijs pak van b.v. de politicus is van een andere makelij en een andere stof. Informele kleding domineert de formele maatschappij hetgeen met zichzelf in tegenspraak is. Individualisme kan worden herkend als een angst voor formele identificatie of als een culturele identiteitscrisis. De angst voor het uniform is klaarblijkelijk afkomstig van oorlogvoering waar de militairen niets dan de verschrikking van het formele uniform tonen. Maar het is nog steeds het uniform dat een einde maakt aan de oorlog ook. Het uniform hebben we absoluut nodig ten minste voor de politie en andere controlerende instanties. Aldus schijnen irrationaliteit en de psychologie van het trauma te heersen in deze samenleving. Het is aardig om je eigen kleding te hebben en meestentijds informeel te zijn, maar het is niet leuk niet te worden herkend en geen bevestiging te krijgen van een formele relatie (afb.). Waar moeten we ons dan aan aanpassen als we niet langer putten uit het informele maar oprecht uitdrukking geven aan onze behoefte aan een formele identiteit? Te onderscheiden tussen wat behoorlijk is en niet is niet afdoende om deze vraag te beantwoorden. Men kan niet ontsnappen aan de definiëring van formele orde. Dit is de ware betekenis van aanpassing. Waar moet men zich aan aanpassen zonder?
i) Draag zorg voor de basisbehoeften.
Basis behoeften zijn: voedsel, onderdak, kleding, wet en orde. Er zijn secundaire behoeften zoals geborgenheid, liefde, geluk, tevredenheid, afleiding, exploratie en vernieuwing. Allen zijn het vormen van zelfrealisatie, de gemeenschappelijke noemer van alle menselijke aktiviteit. God laat geen huizen, kleren of boeken aan de bomen groeien. Voor God mogen we naakte apen in een zottenparadijs zijn. Voor de Heer en Zijn vertegenwoordigers, wat Zijn naam ook moge wezen, zouden we pogen ongeveer zoals Hij te zijn: onthecht maar gecultiveerd, zelfbewust maar niet egoïstisch. Aldus schijnt er religieus een diktaat van menselijkheid te zijn kortweg gedefinieerd als een bezield vermogen tot delen. Dit schijnt de noemer te zijn van de religieuze behoefte. Politiek hebben we behoefte aan onze vrijheid ons uit te drukken, ons te organiseren en deel te nemen aan. Deze secundaire behoefte wordt dan in één woord democratisch genoemd, onafhankelijk of de staatsvorm nu een monarchie danwel een republiek is. Voor de kunsten en de wetenschappen is de behoefte twijfelachtiger. Erkend te worden, wordt ook psychologisch begrepen. Wetenschappelijke vooruitgang die miljarden kost geeft nog geen garantie voor geluk en vormt zelfs een oorlogsrisico i.v.m. het verschuiven van machtsevenwichten. Kunsten en wetenschappen zijn realistischer echter hoewel ze behoren tot te secundaire behoeften die alleen in geval van nood en dienst aan het primaire belang fundamenteel kunnen worden genoemd. Dit aangaande hebben de intellectuelen, de clerus en de ondernemende kunstenaars grote schuifladen met geheime oplossingen voor het geval dat...we weten het niet.
j) Plaats altijd werk boven het profijt.
Eén van de belangrijkste regels is te werken voor het werk en niet voor de uitkomst ervan. Slagen of mislukken mag niet van enige invloed zijn op het feitelijke werk dat plichtmatig moet worden gedaan. Er zijn tijden van moeilijkheden en tijden van grote vreugde. Of het nu zomer is of winter, belangrijk is de voortzetting van de arbeid. Omdat we geneigd zijn ons afhankelijk op te stellen van de stimulering en bekrachtiging door anderen, zijn we ook geneigd van werken af te zien als die ander niet langer persoonlijk om ons geeft. Aangezien alles en iedereen zijn/haar eigen weg te volgen heeft moeten we vroeg of laat onze eigen gang gaan. Daarom is het belangrijker te ontdekken wat je plicht is dan deze of gene uitkomst als een voorwaarde te stellen.
Een ander punt van belang is definitie van arbeid. Werkeloosheid is een relatief begrip. Iedereen die niet het werk doet dat ik doe is niet als zodanig werkzaam. Ik heb mijn eigen waarden over aan wat en hoe te werken. Werk verricht ter wille van de ziel lijkt futiel in de ogen van diegene die op winst uit is. Van de andere kant bekeken is uit zijn op profijt precies dé manier om geen enkel effect te hebben in de ogen van degene die voor de ziel leeft. Als succes wordt gedefinieerd als tevredenheid met de aktiviteit van je voorkeur, winstgevend of niet, dan is de wereld bevrijd van de slavernij van zijn strijdige dwangmatigheden.
k) In geval van woede, zoek afzondering.
Vroeg of laat wordt iedereen kwaad als gevolg van frustratie. Niemand is zonder verlangen. en dus is niemand vrij van teleurstelling. Je terugtrekken is de ideale strategie om te rouwen. Voor de ander moet je je groot houden en je integriteit bewaken. Je moet jezelf niet nar beneden halen. Trouw aan de ziel staat voorop. Het is de materiële zaak van winnen en verliezen die je in de val van het ego lokt dat zegt ik wil dit en ik wil dat. Een bezitterige houding doet meer schade dan je trots in te slikken. Afzondering is niet iets dat moet worden gevreesd. Het is de ultieme oplossing voor alle problemen. Eenmaal het fundamentele alleen-zijn aanvaard hebbende is er geen eenzaamheid meer. De ander vindt je in je hart. Kwaad zijn vertroebelt deze visie op de werkelijkheid. Men kan en moet de ander niet uit het hart verdrijven. Daar moet men leren te vergeven en vergeten. Onthoud de goede dingen van de anderen en vecht tegen de begoocheling van de eeuwige negativiteit van het fysiek missen van de ander. Het is de biologische aandrift van het lichaam die je niet op een dwaalspoor moet brengen. Zoals boven gesteld: tevredenheid wordt gevonden in het plichtmatige en niet zozeer in het materiële effect.
l) Val in woede ontstoken nooit mensen aan.
Als eenmaal de woede is losgelaten is die moeilijk te stoppen. Het is niet zo makkelijk meteen los te laten en geen vuiltje meer aan de lucht te hebben. Het trekt maar langzaam weg. Als donder en bliksem razen, moeten mensen op hun hoede zijn voor vernietiging. Laat dan de storm een boom vellen of een schuurtje omver blazen. Zolang het huis stevig op zijn grondvesten staat en goed gefundeerd is, storten de muren niet zo snel in. Zo ook moet de persoonlijkheid stevig en goed gefundeerd zijn in de vastbeslotenheid niemand schade te berokkenen. Het is o.k. om met mensen te vechten en wat emotie te tonen. Maar het is slecht om je aan een aanval en vernietiging over te geven. Geweld kan noodzakelijk zijn voor de zelfverdediging, dus: val niet aan. Vecht met mensen en niet tegen mensen. Praktisch gesproken betekent dit dat vertrouwen nog niet verloren is na de uitdrukking van kwaadheid in een aanval van woede als er geen feitelijke aanval plaats vindt. Derhalve zijn het de woorden die het vechten doen. Fysiek vechten is het einde van de rede en kan eveneens de relatie beëindigen. Zelfs een hopeloze poging het met woorden af te handelen staat in dienst van de rede. Men hoeft niet redelijk te wezen om de rede van dienst te zijn. Delirante nonsense is er ook terwille van de geest. Niemand gelooft alles wat er gezegd of gedacht wordt, maar iedereen gelooft in fysieke pijn en de noodzaak daaraan te ontkomen. Dus, zolang woede in woorden wordt omgezet kan men blijven, maar als woede in een fysieke aanval overgaat, is het spel verloren als de voorgaande regel (lk) is verwaarloosd. Oorlog is het resultaat van het onvermogen zich terug te kunnen trekken.
m) Neem altijd de verantwoordelijkheid voor je daden.
Je kan een hoop stomme streken uithalen. Hier ervaring mee krijgen is zelfs onvermijdelijk. De vraag is wie voor de fout zou moeten boeten. Het basisprincipe is dat ieder verantwoordelijk is voor zijn eigen handelingen. Ook niet handelen is handelen. Niets doen kan eveneens een hoop ellende veroorzaken. Het profijtbeginsel wil altijd de schuld op een ander verhalen hetgeen een ziekte van het materiële bestaan is. Zonder de regels is er geen oplossing voor dit probleem. Begaan met materiële zaken is alleen God de uiteindelijke schuldeiser en zijn alle mensen schuldig. We zijn verplicht aan de orde en niet zozeer aan elkaar. Dingen lopen altijd fout aangezien de materiële vorm niet eeuwig is. Iedere regel heeft weer een andere regel nodig. Regel1g impliceert het onpersoonlijke als uitkomst voor conflicten over schuldkwesties. Als iets niet in orde is, kan het zo zijn dat ons idee van orde zelf niet in overeenstemming is met de diktaten van de ziel. Naar het idee van orde kunnen beslissingen worden genomen die iedereen ten voordele strekken. Aan dergelijke conclusies kan men werken. Elkaar eenvoudigweg de deur wijzen zal tot geen andere uitkomst leiden dan treurnis en vervreemding. Het is van belang te komen tot conclusies die leiden tot werk ten behoeve van de algemene vooruitgang. Zonder dit maakt het ene slachtoffer het andere en in een dergelijk smeulend ongenoegen worden problemen nooit echt opgelost met het voortdurend resultaat van terugkerende oorlogvoering.
n) Probeer verzamelen en bewaren te vermijden.
Bezitsdrang is een groot struikelblok. Het is de ziekte die begeerte wordt genoemd. Van bezittingen raakt men bezeten. Er is nooit genoeg. Maar je kan niet de hele wereld onder controle krijgen en hem de jouwe noemen. Hoe meer je vergaart hoe meer je dit beseft. Je huis te hebben als een meubel-showroom annex museum voor moderne technologie, annex bibliotheek en kunstverzameling is een hopeloze onderneming. Materialisme is een geestesziekte in de categorie der gespletenheid. Iedereen weet dat geluk niet gekocht kan worden. Al waar je op mag hopen is een wereld die toegankelijk is zodat, hoewel niet de eigenaar, men de bezoeker kan zijn. Hoe meer we willen bezitten, hoe minder toegankelijk onze cultuur wordt. Je juiste vraag is aldus: hoe komen we van deze hindernis (afb.) af en hoe krijgen we een open cultuur. Eind twintigste eeuw is dit nog steeds science fiction. Er is een internet dat iedereen met iedereen verbindt en het ideaal van een open cultuur benadert. Maar nog steeds moet alles worden gekocht en bewaard. Dan zijn we eigenlijk nog als de Neanderthaler die niets anders wist dan te jagen en te verzamelen. Homo Sapiens is echt een andere soort. We hebben elkaar te kennen en niet te jagen en te bezitten. Aldus moeten bij private danwel overheids-inspanningen informatiebanken worden geschapen en toegankelijk gemaakt voor iedereen. Het is niet mogelijk noch bevredigend de lijn van vergaren en bezitten voort te zetten. Uiteindelijk moeten televisie, radio, stereo etc., boeken en computerprogramma's worden gehanteerd met één venster op de wereld beschikbaar voor allen.
o) Wees trouw aan je leraren.
Het gaat niet over namen, maar over inhoud. Natuurlijk, een naam is een code die toegang verschaft tot een zeker kennis-gebied. Maar een naam is ook valsheid: het leidt tot het materiële lichaam en geen enkele Heer houdt dezelfde vorm. Het heeft geen zin je vast te klampen aan dit of dat lichamelijk concept. Ieder lichaam van kennis refereert aan een manier van leren, een school. Ze vormen hiërarchische piramides waarbij toegang in toenemende mate moeilijker wordt onder aan de piramide. Piramiden storten in als het geloof is uitgeput en er meer moet worden geïnvesteerd dan er wordt teruggegeven. Dit lichamelijk aspect van leraren en scholen behoort tot het slagveld van het ego. Ego voert oorlog in de begoocheling van de macht te beheersen en te genieten. Oplossing voor dit probleem moet en kan het erboven plaatsen van de onpersoonlijke orde zijn. Het gaat er niet om de persoon en zijn autoriteit te ontkennen, het gaat erom allen onderhevig te zien aan de werkelijkheid die we niet kunnen veranderen. Als we de hele wereld plat branden zal de aarde nog steeds rond draaien. Het is die ene revolutie die alle andere de baas is. Zijn orde te onderkennen en respecteren in zijn volle relativiteit is een missie van hervorming, aangezien de twintigste eeuwse mens zich nog steeds vastklampt aan een antieke romeinse kalender en een verwrongen begrip van klokkentijd dat ver verwijderd is van de natuurlijke situatie. Trouw aan leraren betekent trouw aan de bron van de leringen (afb.) op de eerste plaats: de kosmische werkelijkheid en ziel van al de werelden die vrede vinden met de orde in de vorm van de tijd (afb.).
p) Wees afgestudeerd en je eigen baas.
Het is goed naar school te gaan en je te onderwerpen. Het is slecht er een eeuwige plicht van te maken. Het is goed te veranderen van school, het is slecht niet te hebben geleerd zelf school te maken. Aldus willen iedere vrouw en man van nature baby's ter wille van hun eigen school van opvoeding, hoewel het niet altijd duidelijk is wie er de leraar is. De grote misère van de religie en de politiek bestaat uit het onvermogen de leerschool te internaliseren en het geleerde te integreren met andere bestuurlijke opties. Dit is het ware probleem: de voortdurende noodzaak nieuwe informatie aan te nemen en te integreren. Ten eerste is er het probleem dat gevorderden geneigd zijn minder te leren in de praktijk van hun eigen conclusies. Ten tweede is er het probleem van de evolutie. Hoe kan een school vooruit streven zonder in zijn geheel ontworteld te raken? Dingen lopen mis met de overdracht van kennis: boeken worden onleesbaar vanwege specialisatie en leraren weigeren nieuwkomers met andere aanpassingen dan die hun eigen zijn te accepteren. Aldus herhaalt zich steeds hetzelfde fenomeen: mensen vormen hun eigen school en gezag. Dit is natuurlijk en moet worden getolereerd. Deze regel impliceert leven en laten leven: een slechte school zal de tand des tijds niet doorstaan, normaliter hoeft men daar geen bijzondere oppositie tegen te voeren. Niet te vergeten: alle pogen tot redelijkheid kan worden herkend als dienst aan de ziel (1l); zolang een school er is om te onderrichten en niet om te heersen, mag iedere afgestudeerde voor zichzelf uitmaken of hij meer heeft geleerd dan slechts geduldig zijn.
q) Respekteer de autoriteiten en wetten van je land.
Eigenlijk zou er geen commentaar moeten zijn op deze regel. Het is juist het verlangen voortdurend te sleutelen aan de regels waardoor we in moeilijkheden komen. Maar de tijden veranderen, niet alleen deze eeuw, maar voor eeuwig. Regels moeten worden aangepast en wij moeten ons aanpassen aan de regels. Dit is onvermijdelijk. We kunnen niet alles vastleggen en dan verwachten dat het eeuwig zo zal blijven. Na ieder schilderij zal er weer een nieuw schilderij zijn. Na iedere Bijbel een nieuw verhaal van heiligheid etc. Het leven gaat verder en de ziekte waar de mensheid aan lijdt schijnt meer te bestaan uit weerstand tegen verandering dan uit het lijden onder de dynamiek van de materiële vorm. Van belang is hier enige loyaliteit te tonen aan de nalatenschap van wet en orde. Het is goedkoop een rebel te zijn en tegen alles wat van 'het systeem' is in te gaan. Nee zeggen is gemakkelijk, ja zeggen ietwat moeilijker. In de natuur is uitbreiding en differentiatie een normale zaak. Het is de kunst je ziel niet te verliezen; de herinnering aan datgene waaraan men toevoegde te behouden. Verbonden te blijven is de opdracht, aan welke noviteit we ons ook wagen. De televisie van de twintigste eeuw b.v. is als een snelle droom: wat herinneren we ons als we voor onszelf opkomen?
r) Kleed, scheer en reinig jezelf altijd gepast.
Door middel van kleding, geven mensen uitdrukking aan hun identiteit. Om in dezen orde op zaken te stellen moet men onderscheid maken tussen formele en informele kleding al dan niet bevrijd zijnde in dienst aan de orde van de regels van één of andere ziel-reddende traditie. Op die manier zijn er vier soorten kleding: F(ormeel) B(evrijd), F(ormeel) N(iet bevrijd) , I(nformeel) B(evrijd) en I(nformeel) N(iet bevrijd). (afb.) IN-group's-kleding is modieuze en vrije-tijds kleding. Losstaande van tradities worden deze mensen als niet bevrijd beschouwd. IB-kleding is niet-uniforme kleding overeenkomstig de traditie, met hoeden, stropdassen, costuums en jurken. Deze mensen willen traditioneel zijn en netjes en worden allen als bevrijd beschouwd in hun traditionele liefde voor het individuele. FN-mensen gaan gekleed in uniform, de militairen, de politie, de klassieke muzikanten, priesters etc. en worden als niet-bevrijd beschouwd omdat ze het kruis dragen van het uniform van de oud-romeinse politieke tijd in weerwil van het individuele. Diegenen die zich formeel uitdossen in dienst aan de orde kunnen hun identiteit van professionele oriëntatie en civiele status tot uitdrukking brengen middels b.v. kleur en een band om hun nek die de graad van betrokkenheid bij de orde aangeeft. Deze laatste kleding-code is een voorstel dat hier als een optie geboden wordt en voor de twintigste eeuw nog Science Fiction is. De indeling naar beroepsoriëntatie (afb.) en civiele status(afb.) is traditioneel terwijl het uniforme dan onderworpen is aan de diversiteit van het individuele en de andere orde van de tijd in dienst aan de ziel. Vandaar de overweging als zijnde bevrijd naar klassieke formaliteit. Men kan van de betrokkenheid bij de beroepsgroep in kleur blijk geven: donkergrijs/zwarte kleding voor academici en priesters in de rol van adviseur/raadgever ten behoeve van de ziel, donker rood voor diegenen in burgerlijke dienst: politici, ambtenaren die de regering vertegenwoordigen in dienst aan de intelligentie. Lichtgrijze pakken voor de mensen in de handel en het bedrijfsleven in dienst aan de geest van de orde en beige kleding voor de werkende mensen in dienst van de lichamelijkheid van de orde. De individuele status van student/vrijgezel, gehuwd, teruggetrokken of onthecht zijn kan zich kleden met overhemden in respektievelijk groen voor de studenten, wit voor de gehuwden, blauw voor de teruggetrokkenen en oranje voor de onthechten (afb.). Het nivo van betrokkenheid (afb.) kan tot uitdrukking worden gebracht middels eretekenen die aan een band om de nek hangen (of de kraag van het shirt) die de kleur toont van de beroepsoriëntatie. Door het (staats)hoofd van de orde, of door een tijdregel, kunnen mensen worden beloond met eretekenen in de vorm van b.v. een zes-puntige ster (afb.) in zilver of goud voor deelnemers aan de orde met respektievelijk primaire en gedurige verdienste. Natuurlijk is dit allemaal vrijblijvend en kan niet in de wet worden vastgelegd: niemand kan gedwongen worden tot de orde te behoren noch worden verboden te doen alsof hij erbij hoort. Sociale controle zal zijn werk wel doen als het gaat om het onderscheid tussen akteurs en originelen. Het symbool van de orde als een zes-puntige ster heeft betrekking op het feit dat de dag en het jaar in 24 delen (één tijd, één indeling) zes sterredagen geeft die zes twee-maandelijkse seizoenen van zestig sterrendagen oplevert (zie tabel). Het geheel van de tijd (de sterrenhemel) verdeeld in zessen wordt aldus als een ster weergegeven (in kontrast met de bekende David-ster kan de aanduiding van twee driehoeken weggelaten worden door de structuur open te houden). Wat betreft scheren en reinheid, wordt de positieve houding jegens de andere sexe (ook van de teruggetrokkenen en onthechten) tot uitdrukking gebracht door gladgeschoren zijn en het hebben van kortgeknipt haar (behalve dan de dames die lang haar houden om hun sexuele aantrekking te verhogen). Onthouding kan worden getoond door het kultiveren van baarden en snorren of kort haar voor dames. Reinheid is geboden als de meest antieke traditie van goddelijkheid en beschaving.
s) Probeer vanuit je intuïtie een expert te zijn.
Natuurlijk kan bijna alles in boeken worden gevonden. Nauwelijks enige regel of opmerking in deze verzameling is nieuw. Het is, echter, onmogelijk de bron te vermelden van ieder idee. Het is niet praktisch, niet gewenst en tegen de regel je eigen baas te zijn verstoppertje te spelen achter de rug van autoriteiten van buitenaf. Ik kan me vergissen, ik kan veranderen. Regels veranderen, uitdrukkingen veranderen, symbolen veranderen. Van het voorstel neergelegd in de voorgaande regel kan de uiteindelijke praktijk hemelsbreed verschillen. De mens wikt, maar God beschikt. Het is alleen maar het spel dat men speelt; de manier waarop men zijn best probeert te doen, een expert te zijn, loyaal te zijn, etc. Het is en blijft slechts een spel dat mensen graag spelen of niet. Intuïtie is van primair belang voor het begrip vrijheid. Alles betwijfelen met de traditie van de natuurwetenschap wordt gedaan in dienst aan de ziel welke dan de vrije teugel wordt gegeven middels de intuïtie (afb.) De regels kent men uit ervaring en men houdt zich er niet beter aan door ze mechanisch te leren. De regels hier opgevoerd vormen enkel een checklijst om aan te refereren of om op te mediteren; ze zijn niet bedoeld om op school te worden onderwezen. Er zijn genoeg scholen die de intuïtie afbreken in hun pleidooi voor de afhankelijkheid van de leerling. Computers fungeren als prima onderwijzers en scholen mogen worden hervormd door te leren naar eigen voorliefde. Het verduisteren van de eigen intuïtie is een rechtstreekse bedreiging voor het onderhouden en ontwikkelen van intelligentie.
t) Probeer zoveel mogelijk samen te werken.
Dit is de oudste regel voor de beschaafde mensheid en het menselijke gezonde verstand. De krankzinnigen werken niet samen net als de ongeciviliseerden. De wilde natuur kan aantrekkelijk zijn en je uitleven kan een opluchting vormen. De beest uithangen is echter niet de definitie van beschaving. Helaas moeten we onze afgunst op koning leeuw beheersen en ons aan de regels houden die de juiste samenwerking en coördinatie verzekeren. Zonder dat bereik je niets dan oorlog en vernietiging. In geval van bezetting door vreemde strijdkrachten, kan men tijdelijk terugvallen op de dierlijke staat van het gebruik van animalistisch geweld ter zelfverdediging en overleven. Maar een normale burgerlijke bedreiging vormend voor de individuele vrijheid, moet men overeenstemmen en samenwerken naar het begrip van defensie. Naar de vrijheden van de formele orde van erkend maatschappelijk lidmaatschap ('een ster hebben") zijn er 32 mogelijke identificatiegroepen (de onvolgroeide aspirant"zonder een ster' niet meegerekend) (afb.). Iedere groep zal zijn eigen defensie definiëren en ernaar handelen voor zover de wetboeken het toestaan. Zelfs de teruggetrokkenen moeten samenwerken om hun eigen plaats te krijgen en zich te verzekeren van hun voeding en hun aanpassingen. Problemen ontstaan als er geen samenwerking kan worden gevonden. Deze mensen vallen buiten de samenleving en vormen voor de formele orde een belediging aan de ene kant en een uitdaging aan de andere kant. Ieder mens is waardevol en vanwege de economie of de justitie mag dit niet worden ontkend. Het hoeft geen geld te kosten of buiten strafinrichtingen plaats te vinden. In feite betekent formele bevrijding dat je het kapitaal ter beschikking krijgt vanwege de overwegende invloed van de logica van de orde. Is er eenmaal samenwerking in formele orde dan vormt geld niet het probleem. Naar de formele orde verliest zelfs eigenaarschap zijn betekenis aangezien dienst aan de orde de filosofie is. Natuurlijk heeft iedere identificatiegroep zijn eigen materiële beheersings-systeem van verschaffing van kredieten en goederen. Het is aan de regering alles naar recht en orde te regelen om de private interessen van de verschillende belangengroeperingen te beschermen.
u) Bescherm je persoonlijke privacy als je leven.
De samenleving kan een beest zijn dat de vrijheid van het individu verslindt. Leiders worden de slaven van hun eigen systeem en echtgenoten worden het slachtoffer van hun eigen betrokkenheid. Dit is een fundamenteel probleem dat kan worden opgelost door te zorgen voor en het beschermen van de persoonlijke privacy. Een eigen plek te hebben is een zegen. Niet te worden verstoord door lawaai, stank of ongewenste commercie etc. is een ideaal geworden om voor te werken. In de oude tijd waren er veel ongecultiveerde gebieden om je te kunnen terugtrekken in de vrije natuur. Deze manier van ontsnappen is steeds minder mogelijk in een overbevolkte wereld waar ieder geschikt stukje land wordt gebruikt voor landbouw en veeteelt. Een voordeur delen in een apartementengebouw is een minder private oplossing waarbij je gasten zich moeten mengen met vreemden die aan dezelfde voordeur aanbellen. Een paar vierkante meters delen met honderden mensen in een wolkenkrabber is zeker een uniek begrip van verticaal tijdruimtelijk besef waarmee meer ziekte dan eigen gezond verstand kan zijn gemoeid. Hoe ver kan men gaan in het najagen van het eigenbelang? Wat zeker is dat persoonlijke privacy en de volwassen positie elkaar nodig hebben. Hoe moet je je eigen zaken behartigen als je ze niet voor elkaar krijgt? Een samenleving die hierin faalt zou wel eens zijn mentale gesteldheid genaamd neurose niet te boven kunnen komen en instorten in ongewilde psychopathologie. Derhalve moet de privacy worden veiliggesteld als het eigen leven. Hoe meer mensen boven op elkaar zitten des te dringender de behoefte zich aan privézaken over te geven. De misdaad in grote steden kan worden bestreden met deze regel in gedachten. Waarom zou je de ander aanvallen als ieder zijn privé kan hebben?
v) Kom assertief op voor je rechten.
Assertiviteit betekent te verkondigen; invloed uit te oefenen. Het is een heet hangijzer: wat dienen we in onze assertiviteit? De religie maakt zich zorgen over ketterij en de wetenschap is bezorgd over onwaarheid. De politiek maakt zich druk over samenwerking. Tezamen betekent het dat iedereen bezorgd is over waarheidlievende samenwerking ten behoeve van de ziel. Ziel is het woord dat het ego-begrip tegenwicht biedt dat zelfzucht in weerwil van andere zelf-interessen vormt en daarmee vervalt in de razernij en storm der ketterij. Het gaat om eenheid in diversiteit, het gaat om de ziel. Het ego is een gevolg van materiële identificatie ten gevolge waarvan mensen geneigd zijn tot oppositie en het in projectie verschuiven van de schuldvraag. De klassieke lering der assertiviteit bestaat er derhalve uit het eigen geweten te behartigen terwille van de eigen ziel en op te passen voor egoïsme dat de eigen materiële positie behartigd. Het ego-begrip is onvermijdelijk omdat de behartiging van het materiële eigenbelang onvermijdelijk is. Het is door de onderwerping van het ego aan de belangen van de ziel dat men het ketterse -isme van de schizoïde oppositie te boven komt. Aldus houdt een juist begrip van assertiviteit in dat men niet de belangen van een ander schaadt. Wat we anderen noemen behoeft dan nog nadere overweging.
w) Probeer altijd vriendelijk en beleefd te blijven.
Dit is een gezond verstand regel die alle menselijke interaktie regelt naar de norm van de goedheid. Dieren blaffen en brullen terwijl mensen worden verondersteld redelijk te blijven, dat wil zeggen: vriendelijk en beleefd blijven in de verbale en fysieke zelfbevestiging. Naar de andere sexe staat deze voorkomendheid bekend als hoffelijkheid. Het was geenszins de bedoeling dat zich zo verplichten uitsluitend in de privé-sfeer van sexuele toenadering of als een herenakkoord onder enkel heren moest blijven. Lijdend onder de lasten van het ego wordt deze regel vaak geschonden. Men kan een neurotische angst voor verplichtingen voelen of ontsporen terwijl men in eigenwaan onrust stookt. Verkrampend op het ego vergeten mensen aardig te zijn en verliezen ze het kontakt simpelweg door niet genoeg aandacht te besteden. Iedereen erom roepend terwijl niemand het schenkt is symptomatisch voor een neurotische samenleving vervreemd van de belangen van de ziel. Geen last te hebben van je zenuwen houdt in dit geval in dat je het lef moet hebben om aardig en beleefd te zijn.
x) Blijf bij je besluiten en hou je zoveel mogelijk aan je beloften.
De basis-regel der heldhaftigheid is het principe te behouden, consequent te blijven, stand te houden, vastberaden te zijn. Niet dom en koppig te zijn is de opdracht. Zonder het onderscheidingsvermogen is dit niet mogelijk. Dus moet men ter zake blijven. Dan bestaat de opdracht eruit je verstand niet te verliezen. Het vasthouden aan deze continentie is de essentie van de ware leer. De vraag is niet alleen hoe te behouden, maar ook wat te behouden. Enkel je verstand te behouden houdt nog niet de ziel in, evenals enkel het zaad te behouden evenmin de ziel impliceert. Alleen het bedrijven van de liefde of het spenderen van het zaad al evenmin. Natuurlijk kan men zich alleen houden aan realistische besluiten en beloften. Als je je gelijk wilt behouden en realistisch wilt blijven komen de zogenaamde eeuwige waarden in het zicht. Kortweg zijn dit medeleven, waarheidsliefde, reinheid en vrij zijn van bezitsdrang (afb.). Of in normale bewoordingen blijf netjes, lieg niet, zorg voor anderen en deel. Deze fundamentele waarden hooghouden maakt je standvastig en betrouwbaar.
y) Doe het noodzakelijke en veroorzaak geen verdriet.
Voorbij de noodzaak bevindt zich het paradijs der zotten met vakanties genaamd oorlog. Waarom de zaak compliceren als de eenvoud o.k. is? Waarom hebben we meer dan één indeling van de tijd nodig zoals met de verdeling van de weken die niet overeenkomen met de maanden. Waarom koestert de twintigste eeuw tijdzones de overeenstemming van de ware tijd verlaten hebbende? We hebben niet een andere indeling van weken nodig die losstaat van de indeling in maanden, we hebben geen tijdzones nodig. Het antwoord op deze vragen is gehechtheid. Omdat we gewend zijn aan de oude romeinse kalender blijven we denken dat traditie ziel is. Dit is niet het geval. Ziel betekent geweten, niet blinde gehoorzaamheid. Soms moeten dingen worden afgeschaft als we beter weten en kunnen. Daarenboven impliceert iets nieuws nog niet dat het oude is vergeten. Op een nieuwe kalender kunnen oude indelingen worden weergegeven en andersom (zie tabel). Aan het einde van de twintigste eeuw drukt men ook nog steeds boeken terwijl in de negentiger jaren afdoende rekenvermogen is ontwikkeld om enkel virtueel te publiceren. Geen verdriet te veroorzaken betekent tradities geen geweld aan te doen door met ze te breken, maar door alternatieven te koesteren die beter zijn, dat wil zeggen helderder, waarheidlievender, eenvoudiger en makkelijker. Als we onze schuld aan het oude hebben ingelost kunnen we het nieuwe huldigen. Alternatieven zijn noodzakelijk voor de keuzevrijheid. Zonder dat kan er geen bewustzijn zijn maar gevangenschap in gehechtheid en de redeloosheid van de neergang in onwetendheid. Het niet-noodzakelijke koesterend is men geneigd het noodzakelijke achter wege te laten. Het is niet verboden een dwaas te zijn, het is een schande en zelfs gevaarlijk te verwaarlozen wat noodzakelijk is. Iedereen is het erover eens: vrijheid van keuze is noodzakelijk, het behoort tot de methode. (afb.).
z) Maak een regel, breek een regel met in achtneming van je integriteit.
Geen enkel regelement heeft het eeuwige leven. Deze opzet schrijvend verving de ene regel de andere. Iedere opzet pretendeert absoluut en finaal te zijn, maar de waarheid is anders. De ziel moge absoluut en finaal zijn, maar zijn materiële uitdrukking is dat niet. Het is in beweging, het is onderhevig aan de werkelijkheid van de tijd (afb.) die alles verandert. Derhalve is voortdurende aanpassing aan tijd en omstandigheden noodzakelijk. Daarom worden regels steeds gebroken en geschapen, weer gebroken en opnieuw gecreëerd. Dit is vanzelfsprekend voor de integriteit van het leven en de persoon. Alles is onderhevig aan het gewetensvolle van de aanpassende zichzelf verwerkelijkende ziel. Zekerheid wordt gevonden in de eeuwige waarden van rein waarheidlievend delen en zorgen (afb.) Zo lang de mens bestaat zullen ze de basis zijn van de menselijke integriteit en zullen ze nodig zijn hoewel de interpretatie ver uiteen zal lopen. Voor altijd.
a) Wees zeker.
b) Vermijd speculatie.
c) Kontroleer je werk.
d) In geval van mislukking, corrigeer, excuseer en plan voor beter.
e) Vraag altijd zoveel als mogelijk is..
f) Vergeef en vergeet.
g) Ken je territorium: onderzoek en ontdek.
h) Wees zo onafhankelijk mogelijk.
i) Socialiseer.
j) Indien kritisch over anderen, voeg altijd de constructieve opmerking toe.
k) Wees op je hoede voor verleidingen.
l) Maak je geen zorgen over je imago.
m) Hou vast aan de rol die je speelt.
n) Zoek je identiteit in je status en bezigheid.
o) Wees consequent
p) Wees altijd bereid materiële doelen op te geven.
q) Verdedig altijd je eer.
r) Zwijgen is goud.
s) Klaag niet meer dan nodig is.
t) Ga af op wat wat bona fide is in geval van hulpbehoevendheid.
u) Discrimineer niet naar geslacht, religie, politieke voorkeur, ras, status of beroep.
v) Hou de vertoning gaande: toon je kracht.
w) Ga met de stroom mee.
x) Refereer minimaal.
y) Goedheid vóór passie.
z) Bekrachtig wat je wilt.
a) Wees zeker.
Zeker te zijn is belangrijk. Het is zelfs nog belangrijker te weten wáár je zeker van bent. Men kan zeker zijn van het tijdelijke, men kan zeker zijn van het eeuwige. Als geheel kan men zeker zijn van de eeuwige tijd. Van fysieke verschijningen kan men niet zeker zijn. Hoewel tot op zekere hoogte voorspelbaar moet men vertrouwen op de garantie van verandering van vorm meer dan vertrouwen op, of pretenderen te vertrouwen op, de garantie van de stabiliteit van vorm. Hoewel kwaliteit gedefiniëerd is door de stabiliteit van vorm, zal alleen de garantie van aanpassing aan tijd en omstandigheden vertrouwen geven. Met levende wezens wordt de eeuwige tijd gekend door de ziel. Om daarmee zeker te zijn van de ziel is de primaire beheersings-strategie. Als mensen eenmaal bijeengehouden worden in functie tot de ziel, kan men spreken van een succesvolle onderneming. De onderneming moet de relatie tot de ziel definiëren. Ondernemen ter wille van een optimale aanpassing aan tijd en omstandigheden kan aldus een definitie vormen van ideaal bestuur. Dit betekent dat in principe voor iedere lokaliteit zich een verschillende variatie van het produkt, of het nu materiëel is of geestelijk, mag ontwikkelen. Een dergelijk ideaal produkt is een doe-het-zelf-aanpassings-opzet. Men kan een schrijfmachine hebben, maar niet de tekst. Men kan het voedsel hebben, maar niet de manier waarop de tafel moet worden gedekt. Men kan een tekst hebben, maar niet de interpretatie naar het tijdstip van lezen. Uiteindelijk is de ziel de uiteindelijke autoriteit of het produkt van het goddelijke, of goddelijke van het produkt, waar men zeker van kan zijn.
b) Vermijd speculatie.
Als je zeker moet zijn van de ziel, moet je ook zeker zijn van de regels. Naar de eeuwige waarden van de ziel is er een basis set van principes voor de beheersing waarover geen verdere speculatie moet bestaan. Verdere speculatie doet de garantie vervallen van de ziel waardoor het vertrouwen in het produkt zal afnemen. De basiswaarden worden uitgedrukt in de zegswijze: naar waarheid delen en zorgen is een schone zaak. Uit deze uitspraak volgen de basisprincipes zoals uitgedrukt in het eerste gebod van een succesvolle onderneming: zonder intoxicatie (waarheid), noch door anderen schade te berokkenen (zorgen), en zonder te gokken (delen) moet men een legale liefde bereiken (reinheid) van produceren en consumeren. (afb.) Aldus is het drinken van alcohol, het mislukken in medeleven en gokken op het verkeerde paard in ontucht, precies de manier om het kontakt te verliezen met de ziel en de onderneming te torpederen. Derhalve zou speculatie over dit gebod moeten worden vermeden. Er kunnen variaties qua interpretaties zijn van onderneming tot onderneming, maar het basisgebod verdraagt geen amendering. Het kontakt verloren hebbende met het basisgebod noodzaakt boetedoening en/of pelgrimage.
c) Kontroleer je werk.
Als het beste produkt de vrede is, kan oorlog het werk zijn. Dit is een probleem. De regel der rijpheid impliceert dat niemand je werk hoeft te kontroleren. Kontrolerende instanties veranderen de samenleving in een school waar je nooit van afstudeert. Leraren, kontrolerende mensen, moeten eraan werken overbodig te zijn, zonder enige overweging wat betreft hun eigen positie. Aldus bezien is werkeloosheid de hoogste prestatie. Zonder dit zal de samenleving een paranoïde hel zijn. In feite staat hier de definitie van arbeid ter discussie. Niemand is werkelijk werkeloos. De term zou uit het woordenboek moeten worden verwijderd en moeten worden geherdefinieerd als ongesalarieerdheid. Dienst aan de ziel, dienst aan het materiële motief, en dienst zonder overeenstemming zijn de drie soorten arbeid die de mens bezig houden. Mensen maken er ongekwalificeerd op zichzelf een zooitje van, moeten gecorrigeerd worden naar materiële maatstaven en ten slotte moeten ze worden gered door te werken terwille van de ziel. Dit is waar het werk der mensen allemaal om draait. Dit is hoe mensen hun werk kontroleren en de samenleving runnen (afb.). Het uitgerijpte individu incorporeert de drievoudige definitie van arbeid: van een positieve identificatie met de autoriteiten werkt hij zonder verdere instemming op zich zelf, proberende de zaak niet in het honderd te laten lopen. Ontdekkende dat dat wel gebeurt, corrigeert hij zichzelf naar de gekende materiële standaard en geniet van de vruchten van deze oorlog voor het resultaat in de vrede van zijn ziel-reddende strategieën. Een uitgerijpte samenleving zou hier rekening mee moeten houden: begrijpen dat mensen voor hun eigen verantwoording leven, ze hun overtredingen tegen de standaard vergeven, en voor ze zorgen middels sociale zekerheid ter wille van de vrede toegevende dat niet iedereen altijd onafhankelijk voor het resultaat kan werken. De vrede bewaren sociale zekerheid genietend is net zo belangrijk als vechten voor een resultaat of je eigen baas zijn. In feite is een volwaardige samenleving niet mogelijk één van deze ledematen amputerend.
d) In geval van mislukking, corrigeer, excuseer en plan voor beter.
Vele mensen falen: ze worden ziek, begaan zelfmoord, krijgen een ongeluk, vallen buiten de boot, lijden aan een verslaving of worden krankzinnig (afb.) Voor zover het ontbreekt aan intelligentie kan men opvoeden, begeleiden en sturen. Voor zover het ontbreekt aan ervaring kan men het voorbeeld geven, het model zijn. Voor zover het de natuurlijke neiging tot chaos betreft kan men vertegenwoordigen, de orde hooghouden die nodig is (afb.). Hoe dan ook, mislukking moet worden onderkend, geëxcuseerd en worden gecorrigeerd. Dit is het fundament van de samenleving waar we niet buiten kunnen. Je kan niet altijd je voorbeeldige stokpaardje berijden of alleen een leraar zijn, noch zal alleen het herstel van de gebroken orde afdoende zijn. Aan de ontkenning van de mislukking ontspruit alle psychopathologie. Niet juist geïdentificeerd met de voorvaderen moge men niet begrijpen waarom de dingen niet op de juiste manier uitwerken: men realiseert zich niet altijd wie men is, in welke schoenen men staat. De kultuur komt niet uit de lucht vallen maar heeft een geschiedenis van falen en slagen. Met het veranderen der tijden worden de kaarten opnieuw geschud en moeten spelletjes opnieuw van voor af aan worden gespeeld. Dat is wat het leven interessant maakt: de geschiedenis herhaalt zich, maar niet op dezelfde manier. Mannen ontwikkelen zich tot vrouwen en omgekeerd. Rollen kunnen worden gefixeerd, maar niet de acteurs. Vandaag is men de baas van de onderneming, morgen moet men elders als een leerling beginnen. Zonder de realisatie van mislukking, het excuseren van het falen en de wil te corrigeren mogen we spreken van een geestesziekte: de ziel is niet gediend door misleiding en de psyche verliest zich in waanzin de angst van de samenleving reflecterende. Een samenleving die mislukking accepteert als een uitdaging om te werken kent in feite geen verliezers: alleen de bezigheid verandert.
e) Vraag altijd zoveel als mogelijk is.
Men kan piekeren en speculeren, maar de ervaring, het model of de juiste orde missend is men verloren zonder de oprechte wil de autoriteit van een ander mens te erkennen. Dit doet men vragenderwijs. Het is niet altijd mogelijk vragen te stellen, maar ten minste één kwart van de bevolking zou moeten leven voor het beantwoorden van de vragen van de rest. Intellectuelen, boekmensen, apollinische academici, priesters, adviseurs, en raadgevers. zouden moeten begeleiden, sturen en orde moeten verkondigen terwille van de regering vertegenwoordigende, onafhankelijk ondernemende en gesalariëerd werkende mensen. Enkelen moeten de verstandigsten zijn. De spirituele oriëntatie van de verstandelijken zou moeten samenhangen terwille van de ziel, de basiswaarden en de kennis van hun vak en specialisatie vertegenwoordigend. Vaak zullen ze frustrerend antwoorden om het materiële motief te ontmoedigen en de vrede van hun eigen zaken te bevorderen. Maar in feite is er een behoefte aan een evenwicht van materiële en geestelijke belangen (afb.) Hoewel iedere kultuur zijn eigen stijl van bestuur heeft doet het allemaal niet ter zake zonder de geest en zegt de geest niets zonder de relatieve wereld.
f) Vergeef en vergeet.
Het is niet zo makkelijk te vergeven, noch kunnen we makkelijk vergeten met alle soorten van berokkende schade in het zicht. Er is macht voor nodig om te vergeven en te vergeten. Kennis is macht. De grootste misdaden kunnen worden vergeven als de criminelen worden gezien als slachtoffers van een falend systeem. Je kan ze zelfs als helden herkennen die het systeem bevechten. Ten einde machtsstrijd te beëindigen is de macht verdeeld en in tegenwicht uitgebalanceerd. Dit is de manier waarop macht gehandhaafd wordt en men kan vergeven en vergeten. Evenals op het politieke vlak, gaat de leiding van de samenleving ook in drieën. De mens moet op twee benen lopen en heeft daarom drie ledematen nodig. De politiek loopt op de benen van de religie en de wetenschap. Religie heerst op basis van het afwisselend politieke en intellectuele belangen. De intellectuele gemeenschap moet balanceren tussen het religieuze en politieke. Om deegwaren te koken heb je water een pan en deegwaar nodig. Om evenzo een gezonde en evenwichtige samenleving te hebben die in staat is te vergeven en te vergeten, moet de macht worden verdeeld en tegen elkaar worden uitgebalanceerd. door de drie ledematen van de politiek, de wetenschap en de religie. (afb.). De één kan niet zonder de ander. Alles is al geprobeerd en alles wat bewezen is dat het de inzet van allen vereist om een gezonde samenleving te kunnen creëren. Haat kent iedereen van het ego van zijn identificatie-groep die het altijd makkelijker vindt om te beschuldigen dan om te boeten. Maar een ieder die zijn benen beziet moge opmerken dat er twee voor nodig zijn om te kunnen dansen en men er ook één been in moet zien om de muziek te spelen. Schiet niet op de pianist en laat het paartje dansen. Dan zal de misère worden vergeten.
g) Ken je territorium: onderzoek en ontdek.
Het is gemakkelijk een vooroordeel te hebben en in minachting te leven. Alleen maar niet wetend wat er aan de hand is of hoe de zaken er voor staan, verliezen mensen die een eenzijdige strategie leven het zicht op de volledige werkelijkheid. Ieder ego-begrip pretendeert de volledigheid hoog te houden, maar geen ervan doet dat ook werkelijk. Er is orde, schoonheid en bewustzijn in alles om ons heen. Dingen zijn ook in voortdurende verandering. Men moet de veranderingen bijhouden om een duidelijk oordeel te hebben vrij van vooringenomenheid en minachting. Hiervoor zijn voortdurende verkenning en ontdekking vereist. Men moet zijn veronderstellingen beproeven en tot nieuwe komen. Deze houding van proberen en vergissen is typisch wetenschappelijk. Het gevaar van deze houding is het koesteren van onwetendheid: alsof het niet bekend is dat iedereen compenseert vanwege het verlies aan ziel en gaat voor de trots van het ego. Uit de verdeling van de macht kan men leren herkennen wat de beperkingen van iedere optie inhouden: wetenschap is geneigd tot dwaasheid, religie is geneigd irrationeel te worden en politiek neigt tot misbruik. Niemand moet evenwel worden veroordeeld vanwege zijn beperkingen: de wetenschappelijke methode (afb.), de wonderen der heiligheid (afb.) en de vertogen van de politiek (afb.) zijn absoluut noodzakelijk. Al dezen behoeven zorgvuldige overweging om te ontdekken hoe ze van tijd tot tijd werken. Niemand zou zonder te ontdekken hoe de dingen echt werken moeten zijn, hoe kan je je anders aanpassen en een wijze eigen strategie ontwikkelen?
h) Wees zo onafhankelijk mogelijk.
Eén van de meest belangrijke vereisten voor een gezonde zakelijkheid is onafhankelijkheid. Ieder heeft een eigen wereld. Iedere wereld heeft zijn eigen prioriteiten, regels, zwakheden (afb.), evenwichten etc. Je eigen zaken behartigen is fundamenteel voor een duurzame integriteit van bestuur. Een beroep doen op gezag van buitenaf en andere hulpbronnen behoeft zorgvuldige afweging: is het echt noodzakelijk, en indien nodig hoe ver kan je dan gaan met het uit handen geven van je zaken? Met grote voorzorg zouden deze dingen moeten worden getest tegen dezelfde norm: zijn ze zelf onafhankelijk en tolereren ze jouw onafhankelijkheid? Er zijn vele scholen die piramiden vormen van zowel materiëel als geestelijk voordeel. God echter is niet hetzelfde als het voordeel van de twijfel. God is de integriteit en volledigheid van zowel de natuur als de kultuur, niet simpelweg een strategie van profijt om zoekenden om de tuin te leiden. Aldus volgt religieuze onafhankelijkheid op de realisatie van de ware aard van God. Politiek en wetenschappelijk is dit minder duidelijk daar alles materiëel bezien aan elkaar vast lijkt te zitten. Niettemin kan niemand echt de zaak aan zonder een gewetensvolle ziel. Op basis van enkel het materiële ego kan geen stabiliteit worden gevonden. Dus, voor welke machtsstrategie dan ook, of het nu in naam is van God, de partij of de heerschappij over de natuur; een zuiver geweten is onmisbaar. Hiertoe moet elke misser in je gedragsrepertoire worden verslagen: zonder een heldere geest, met het verspillen van je energie of onder valse voorwendselen, kan er met het bestuur van de ziel van succes geen sprake zijn, en zonder een tevreden ziel is men niets dan een slaaf van de materiële natuur. Hierom heeft iedere moeder een kind nodig, iedere baas een werknemer, iedere leraar een leerling en iedere student een voorbeeld. Als eenmaal de ander in het hart aanwezig is, kan de onafhankelijkheid er zijn.
i) Socialiseer.
Socialiseren wordt makkelijk vergeten door diegenen die werken vóór alles plaatsen. De samenleving heeft een eigen ritme en vanwege die golflengte kan je het makkelijk nalaten te socialiseren, hetgeen jammer is aangezien het op zichzelf nog zo slecht niet was. Met een andere indeling van het echte solstitium tot solstitium-jaar in b.v. 24 vijftiendaagse perioden, twaalf maanden tellende van dertig dagen en 48 weken met vijf extra dagen gelijkmatig verdeeld (behalve midzomers ,zie tabel), kan men met een eigen ritme opponeren en socialiseren zonder verloren te raken in de romeinse stijl van veroveren met de oude kalender. Een andere truuk is je dagschema af te zetten tegen de positie van de zon door een horloge op de zonnetijd in te stellen (zie tabel). Deze truuk verslaat de politieke dominantie van de standaardtijd. Socialiseren is niet vrij van hypnotische aantrekking die een ritme van zichzelf bestiert zo dat ieder systeem zijn eigen truuk heeft om het andere te niet te doen. De complexiteit van de moderne cultuur vormt een uitdaging en met alle experimenteren zou het socialiseren niet moeten worden opgeofferd.
j) Indien kritisch over anderen,
voeg altijd de constructieve opmerking toe.
Men zou niet alleen zelfkritisch moeten zijn, maar ook de anderen niet de waarheid van een andere mening moeten onthouden. Dit is allemaal zeer essentiëel voor de sociale kontrole en een dynamische samenleving. Een hypocriet zijn schept een samenleving van hypocrieten en een dergelijk uiterlijk vertoon maakt een val niet altijd zo vredesgezind als men zich gewenst had. Daarom gebied de wijsheid deze voorkomende en liefdevolle kritiek die niemand echt wil horen. Maar zo is het leven en het kan worden verdragen middels de constructieve opmerking : 'Je bent o.k., maar zonder die truttige stropdas van je zou ik er gelukkig mee zijn je formele positie te herkennen' . Of: 'Je ruikt te zwaar lieverd, maar als we samen zouden gaan wandelen kan ik het lijden.' Of naar het systeem: ' Het is een gemene, slechte wereld, maar met een andere tijd kan het leefbaar zijn.' Niemand kan leven met het idee dat hij, zij of alles slecht is, maar met een bekentenis terwille van beter kunnen mensen geluk vinden. In deze regel ligt dus vervat: het doel heiligt de middelen. Niet wetende hoe voor een betere wereld te leven slikken mensen hun kritiek in en vervallen ze in stilzwijgen. In een dergelijke samenleving voelt niemand zich thuis. Geen licht, geen toekomst, geen kennis, geen geluk. Om niet in zelfmoord en andere zelfvernietiging (afb.) te vervallen is constructieve kritiek gebaseerd op bewustzijn van het ideaal een noodzaak.
k) Wees op je hoede voor verleidingen.
In de zakenwereld geld de stelregel dat de zaken voor het meisje gaan. Maar het genot van werken is hier niet echt mee begrepen. Dus, heeft verleiding meer betrekking op het verschil in de houding wat betreft het lustprincipe in het algemeen. Lust en liefde kunnen worden onderscheiden naar hun regelingen. Lust is primair en verdraagt nauwelijks of geen uitstel en kontrole. Liefde is trouw aan het secundaire en bereid zich in goedheid te onderwerpen aan schema en kondities. Hieruit volgt dat de onvermijdelijke konklusie moet zijn dat alle verlangen reguleren in goedheid de oplossing is voor het probleem van het plezier dat de zaken bederft. Niet alleen het lustprincipe loopt het gevaar van het irreguliere, ook het werkelijkheids-principe voor het zakelijk bestuur staat bloot aan de dreiging der verleiding. Voor een vooruitstrevende onderneming is het moeilijk al te strikt te zijn in haar schema: men moet dynamisch zijn ten einde zich snel te kunnen aanpassen. De dingen kunnen niet altijd middels het uurwerk worden geregeld e.d. Hier is de regel van de samenwerking geldig. De verleiding van het werkelijkheids-principe is verloren te gaan in een machts-trip van het eigen ego. Het geweten en de moed hebben twijfels en vreugde te delen met medewerkers zal de zaak terug brengen tot het nivo van werkelijkheid dat nodig is om in zaken te kunnen overleven (afb.).
l) Maak je geen zorgen over je imago.
Het is belangrijk consistent te zijn qua verschijning en karakter. Maar de werkelijkheid van de persoon is dynamisch: verschijning is een aanpassing en aanpassingen veranderen naar tijd en omstandigheden. Ook het karakter is dynamisch: men kan zich ontwikkelen van sterk naar zwak en omgekeerd. Een harde jongen mag een keertje toegeven en een makkelijk iemand kan een oude vergeten regel opnieuw instellen. Met al deze dynamiek van het leven is het duidelijk dat men zich geen zorgen zou moeten maken over het imago zoals het gaat. Wat van belang is is het kosmisch bewustzijn van ware zelfrealisatie. De werkelijkheid van de ziel dienende kan van alles gebeuren: het leven wordt een avontuur waarin oude zekerheden worden ingewisseld voor onbeperkte keuze. Natuurlijk kan men niet De Heer zelve zijn en voor eeuwig de gelukzaligheid en kennis van de kosmische ziel van het volkomen geheel genieten. We moeten leven met de kleine en bescheiden extasen van onze meditaties, liefde en medeleven en zijn aldus gebonden aan onze keuzen. Volledige vrijheid en keuze is derhalve nooit het geval. Met zou zich altijd zorgen moeten maken over een zuiver geweten op de eerste plaats. Een verzaakte plicht kan onheil brengen. Vasthoudend aan het imago van eigen voorkeur kan niet alleen de ziel terwille van de verschijning corrumperen, maar eveneens de geestelijke gezondheid en de gehele samenleving ruïneren. Als sommige leiders in het verleden net zo hadden doorgezet met hun valse trots in het zicht van hun eigen mislukking, zou de wereld veel beter af zijn geweest. Vanwege het doorzetten met de valse trots van een imago in mislukking schijnt een groot deel van de eerbare mannelijkheid voorgoed zijn imago verloren te hebben. Kulturen die de afgunst leven komen altijd ten val terwijl vrienden die tijdelijk hun imago opofferen terwille van de waarheid en de ziel zich altijd zullen terugvinden behouden in de trouw van de oorspronkelijke orde.
m) Hou vast aan de rol die je speelt.
Zoals men vasthoudt aan de plicht moet men ook consequent zijn in de rol die men speelt. Problemen doemen op als de rollen in strijd zijn. Een man kan zelden met zijn vrouw omgaan zoals hij met zijn zaken omgaat. Het één compenseert het andere zowel als het feit dat verandering in de ene relatie ook leidt tot veranderingen in de andere relatie. Zo is iedereen op zoek naar zijn en haar integriteit. Een imago behouden, o.k., een rol spelen o.k., maar integer blijven, dat is een andere zaak. Iedere man realiseert zich dat hij God niet is. Vroeg of laat verschijnen er scheurtjes, krijgen verleidingen de overhand, en is de schijn verloren. Zo kan de hele zaak verloren zijn en geen rol worden volgehouden. Maar zo moet het niet zijn. Voor ieder toneelstuk is er een regisseur en een script, een begin en een einde. Niet alleen kan de rol worden gespeeld ook al is men niet heilig, ook kan de business van het toneelstuk worden behouden ook al is iemands rol uitgespeeld. De regisseur kan de acteur vergeven de schijn niet op te kunnen houden, het toneelstuk kan onverschillig zijn wat betreft diegenen die het spelen. Hieruit kan worden afgeleid dat ondernemen een bestuur vereist dat zich bewust is van de noodzaak van tolerantie daar niemand vanaf het begin volledig ervaren is. Eveneens is geleerd te werken vanuit een helder beleidsplan. Er moet één of ander script, bijbel of boekenkast zijn die het lopende toneelstuk beheerst. Zoals eerder gesteld: een samenleving zonder een duidelijk begrip van formele (bevrijdende) orde (afb.)bevindt zich op de weg der zelfvernietiging. Het spelen van een rol heeft een begin en een einde. Levend voor de ziel kan men denken fysiek eeuwig te leven. Dit is egotisme wat ook de onderneming torpedeert als de ouderen niet voor de jongeren terugtreden. Het per traditie van rol verwisselen is net zo belangrijk als het handhaven ervan. Het ene impliceert in feite het andere. De stelregel luidt aldus: je bent altijd welkom om te beginnen en altijd vrij om te vertrekken. Niets zo slecht als ontoegankelijkheid en het idee dat men niet gemist zou kunnen worden. Vanuit dit gezichtspunt bezien houdt een juiste formele orde altijd rekening met de verschillende levensstadia.
n) Zoek je identiteit in je status en roeping.
Zonder kennis van de ziel, werkt het geweten niet goed en wordt de formele orde niet herkend noch ontwikkeld. Uit deze toestand van onzekerheid ontwikkelen zich compensaties op zoek naar een identiteit. Allerlei merkwaardige kultuur kan zo bestaan, de ene wat schadelijker dan de andere. De noemer van deze subculturen is de neurotische zoektocht naar een identiteit en het niet bona fide experiment met gezag en identificatie. Grote rampen volgen de wanhoop van het collectief mislukken van het beheersen van deze neurotische, tijdelijke aanpassingen in afwezigheid van een formele bevrijding. Men zou bevrijd kunnen zijn, maar ontdekt dat men erbuiten valt, men zou formeel kunnen zijn, maar ontdekt dat men gebonden is in compensatieculturen. Vieringen die boetedoeningen zijn en boetedoeningen die een ziekte zijn; een dergelijke samenleving kan geen geluk vinden of hoop op de toekomst. Dit is een gevaarlijke toestand. Om te ontsnappen aan het grootste gevaar zou één of andere stap moeten worden gezet in de richting van de authentieke orde die de identiteit (afb.) van status en de beroepsmatige bezigheid definiëert (afb.). Zoals bekend staat dit altijd heel dichtbij en niet ver van de alledaagse werkelijkheid. Een simpele arbeider te zijn zou moeten worden herkend als een gerespekteerde sociale positie. Handel drijven zou niet moeten worden veroordeeld als zijnde slecht vanwege het winstmotief. Heerschappij van de militaire, burgerlijke of nobele soort zou moeten worden geëxcuseerd als een praktische noodzaak ondanks de demonische neigingen ervan. Ten slotte zou men altijd moeten proberen de geestelijke en wetenschappelijke autoriteiten te respekteren, hoever van de alledaagse werkelijkheid verwijderd hun oordeel ook moge zijn. Status van gehuwd zijn, als vrijgezel of teruggetrokkene aktief zijn, of wijsheid op de vrije baan te zijn, zouden niet boven elkaar moeten prevaleren. Met deze richtlijnen in gedachten, zou een redelijke, ordelijke samenleving met duidelijke identiteiten mogelijk moeten zijn.
0) Wees consequent.
Niet volledig consequent zijnde naar je imago of het tijdelijke van de rollen die je speelt, moet je nog steeds consequent zijn wat betreft de regulerende principes zoals afgeleid van de eeuwige waarden van delen, helpen, reinheid en waarheid. Het nivo van respekt dat vooruitgang boekt op basis van deze principes kan ver uiteenlopen wat betreft status, oriëntatie of levensfase. Het ene uiterste kan betekenen dat alles alleen voor de gemeenschap wordt opgeofferd, terwijl het andere uiterste kan betekenen dat alles wordt opgeofferd ter wille van het delen van de onafhankelijkheid. Op dezelfde manier kan zorgen inhouden dat men een gemeenschap heeft die voorziet in alle behoeften van wederzijdse zorg aan de ene kant, terwijl het andere uiterste het beeld geeft van iedereen succesvol in het voor zichzelf alleen zorgen zonder in iets anders te voorzien. Ook reinheid kan betekenen dat allen totaalonthouders zijn alleen maar kinderen van het laboratorium krijgende, terwijl voor het andere uiterste alle seks o.k. zou zijn zo lang als het zich veilig afspeelt binnen de grenzen van de wet. Wat betreft de waarheid kan men een samenleving hebben vrij van alle drugs, nicotine, koffie, thee, chocola, of wat voor intoxicatie dan ook, terwijl aan de andere kant kan worden gekozen voor het stellen van grenzen middels politieverordeningen en accijnzen. Op een of andere manier moeten deze waarden echter worden uitgeoefend. Meestal ziet de werkelijkheid eruit in de vorm van matiging wat betreft intoxicatie, voorbehoeding wat betreft het sexuele, regulatie wat betreft financiële speculatie, en compensatie wat betreft het medeleven dat b.v. met vleeseten gevaar loopt. (afb.) Ze vergeten is een val van de algemene discipline en vormt een bedreiging voor de continentie van de kultuur.
p) Wees altijd bereid materiële doelen op te geven.
Dit is een regel voor de levenshouding. Het betekent dat iedereen van alles en nog wat kan doen daar men van buiten niet kan zien wat voor principe aan de binnenkant werkzaam is. Een crimineel persoon kan een agent in burger zijn, terwijl een geesteszieke een wetenschapper kan zijn die de psychologie in participerende observatie bestudeert. Beslissend is de houding van bereidheid de materiële doelstelling op te geven ter wille van het principe. Alle grote religies zijn gebaseerd op deze regel: de zondaars gaan door met zondigen, en de gevallenen gaan door met vallen, zolang de Heer genadig is alle soorten en variaties te vergeven die aldus naar de banken der boete worden geleid. Eén betreurde zwakheid is zo meer waard dan een ontkend vermogen(afb.). Deze regel is eveneens de geheime formule voor vooruitgang in het algemeen (afb.), zowel materIëel als geestelijk. Bereid het materiële op te geven, wordt het materiële meer recht gedaan er nog steeds mee omgaande, terwijl het inwisselen van het vruchtdragende motief voor het motief van het onderhouden van de ziel ook de verborgen bronnen der intelligentie onthult.
q) Verdedig altijd je eer.
De regel is duidelijk, maar niet de eer. Die moet worden verdedigd. De werkelijkheid is dat geen materiële norm van eer de tijd doorstaat. Derhalve leidt voor dit of dat kiezen altijd tot een val. Je moet voor dit èn dat kiezen, vasthoudende aan de assertiviteitsregel die stelt dat je ergens toe bekennen niet een verdringing kan zijn van iets anders. Er is altijd de neiging van identificatie met welke nieuwe materiële uiterlijkheid dan ook. Dit is de begoochelende aard van de materiële natuur. Als de eer van dit of dat moet afhangen, met een val als gevolg daarvan, wordt het proces valse identificatie genoemd. De eer zou altijd moeten worden hooggehouden met het belang van de ziel voor de geest. Om oorlog te voorkomen moet je op je hoede zijn voor de verdringing die de begoocheling van de keuze met zich meebrengt; het gaat daarom om het creëren van keuze, niet om het afdwingen van één of andere keuze. Iedereen die acht slaat op de natuur zal de werkelijkheid van deze waarheid inzien (afb.).
Het probleem met het verdedigen van de eer is de identificatie. Kiezend voor bewustzijn, waar moet je dan aan vasthouden? Het is het eeuwige probleem van de vorm van God die God zelf niet is. Al gauw is er een gouden kalf geschapen welk inderdaad een vorm van God is. Maar de geboden vergeten was niet wat bedoeld werd. Het is niet zo zeer slecht een vorm van God te scheppen, het is slecht idolaat te verwilderen. God is geld, maar geld is niet God. God is tijd, maar de klok aanbidden houdt de duivel nog niet buiten deur. Dus, wat betreft tijd en geld mogen er dan verschillen van vorm zijn, maar ze kunnen elkaar niet verdringen. Wat betreft tijd kunnen er verschillende tijdvormen bestaan, maar de mensen, de vrije mens, zal voor zichzelf beslissen welke tijd hem het best van pas komt. Je hoeft alleen maar de eer van de vrijheid te verdedigen. Werkend voor de vrijheid van keuze is er geen valsheid van eer; het is de definitie van het post-moderne. Of er al dan niet sprake zal zijn van enige restauratie hangt af van de democratische keuze van de mensen.
r) Zwijgen is goud.
Materiële aktiviteit weerstaat het verstandige. Na denken zou er aktie moeten zijn, maar na de aktie zou er ook heroverweging moeten zijn. Vergissen is menselijk. Daarom is zwijgen goud en spreken zilver. Zonder te kiezen voor de stille wereld der gedachten waar alleen de innerlijke stem wordt gehoord in den beginne en ten slotte, is er geen berouw mogelijk en ook geen correctie. Dit is een ramp die zich niet mag voltrekken. Het gevolg van spreken en handelen zonder voorafgaande en erop volgende reflektie betekent gevangen te zitten in een neerwaartse spiraal van valpartijen die leiden tot oorlog en vernietiging. De essentiële dreiging van het zilver wordt gevormd door de onwetendheid. Voor de ander houdt men het beeld hoog van de wijsheid, maar zich ontwikkeld hebbende tot een diktator (de Schrift, de associatie in de geest en de innerlijke leraar missende) is de vernietiging een feit. Schepping zonder reflektie leidt tot vernietiging. Dat is de ware betekenis van het gouden stilzwijgen (afb..) De monniken zijn altijd doorgegaan met hun gebeden tot de politici zich hadden uitgeleefd en spijt hadden gekregen.
Onwetendheid betekent tekort schieten in kennis, daar de trots over de reeds bekende zaken niet afdoende is. De geschiedenis leert altijd dezelfde les: een nieuwe wereld is onvermijdelijk, maar de verbijstering in de zilveren kilte der valse identificatie vindt altijd plaats. Ten einde massale oppositie en gewapende konflikten te voorkomen vormen parlementaire discussie, oppositie en de val van democratische leiders de oplossing. Nieuwe dingen worden geschapen en bevorderd. Oude zaken moeten opnieuw worden verdedigd. Dit is de moderne-postmoderne-restauratie-cyclus. Het is een natuurlijke wet: mutatie-coexistentie-reintegratie in herhaling. De meest geschikten overleven en blijken een ontwerp voor alle doeleinden te vormen: de complexiteit neemt toe. Dit is evolutie. Daarom werken mensen niet op zondagen en op zaterdagen, terwijl uitbreiding naar een alternatief schema er zelfs dagen aan toevoegt van (media-)rust, studie en feestelijkheid door verdere regulatie (zie tabellen).
s) Klaag niet meer dan nodig is.
Wat betreft klagen geldt als eerste vraag: heeft men het recht te klagen? Er bestaat een verschil tussen hysterie en onthulling. De hystericus heeft behoefte aan aandacht, maar onthult niet wat de ware boodschap is. Dit is pathologisch. De ware klacht is degene die het belang van de ziel onthuld. De hystericus pleitend voor de gehechtheid aan het tijdelijke van het één of andere is een onterechte klager. In plaats van zelf te handelen kunnen diegenen neurotisch over het onvermogen de vrijheid van keuze te verdragen, beschuldigen en projecteren. De anderen worden soms beschuldigd en/of zelfs God genoemd, alleen maar om te ontsnappen aan het zelfverantwoordelijke. Klagend, schijnt de behoefte van de ziel te bestaan uit het krijgen van aandacht. Natuurlijk is het de ziel, de reflektie van gerechte zelfherinnering die aandacht behoeft, maar we lopen telkens in dezelfde valkuil. Het loopt er altijd op uit dat men de show steelt en men berouw heeft als het feestje ten einde is. Het is eenvoudigweg zeer moeilijk niet verstrikt te raken in een éénrichtingsverkeersstraat die op zichzelf 'heilig' kan zijn, maar de duivel blijkt te wezen die de rest van de heiligheid te niet doet(afb.). Dus moet de conclusie luiden dat de klacht ter wille van enkel de aandacht moet worden herkend als zijnde onrechtgeaard. Aan rechtgeaard klagen is een complexiteit van oorzaak en gevolg te onderkennen die werk in één of andere opzicht inhoudt. Het begin van dat werk kan bitter zijn naar zijn materiële gevolg: de materie is in wanorde. De symptomen accepterende biedt de behandeling die tot herstel van de orde leidt ruimte voor de vrede-scheppende ziel in een gezond kontakt met de materiële natuur: men draagt de gevolgen, de ziekte is genezen en de vrijheid van keuze is hersteld. Een goede arts zal altijd zeggen: ik kan helpen en bevorderen, maar de genezing wordt volbracht door de ziel zelf.
t) Ga af op wat bona fide is in geval van hulpbehoevendheid.
Vanwege het niet weten zal een eerlijk persoon altijd een zoeker zijn. Niemand is de volledigheid van de zelfherinnering, aangezien niemand kan claimen het ware zelf of God te zijn. Psychologisch is het zelfs eenvoudigweg dom te claimen het ware zelf gerealiseerd te hebben. Voor een weldenkend mens is er altijd een nieuwe horizon. Daarom is het altijd een stap voor stap voorwaarts en nooit het helemaal bereiken. Het is de paradox van de haas die niet in staat is de schildpad in te halen: hij kan nooit meer dan de helft van de afstand afleggen. Materiëel is dit non-sense, maar voor de ziel bestaat er geen twijfel over. Zoekende heeft men behoefte aan het vertrouwenswaardige dat dan gedefiniëerd wordt als expertise in relatie tot de ziel. In materiële kennis mag men meer weten dan de heilige man, maar een computer is niet een heilige man. Men kan geïnformeerd zijn over de ziel door leraar, boeken en gezelschap, maar informatie zonder gemeenschappelijkheid is leeg. De valse prediker zal pleiten voor de valsheid van de materiële vorm: aanbid dit, hou daarvan, ga daarheen, hou dat vast etc. De bona fide prediker zal vrijmaken terwille van een andere gemeenschappelijkheid: hij zal ter hemel varen, je achterlaten met de verantwoordelijkheid en van binnenuit in de ziel werken. Hij bouwde geen kerken, tempels of pelgrimsoorden. Hij bouwde hart, geest en ziel op: dit is te behartigen, dit is het geestelijk koninkrijk, dit is de ziel die in de hemel is. Het is altijd de materiële truuk van je eigen valse prediking die de boodschap bederft, God in zijn tegendeel veranderende en de gelovige opzadelend met ketterij i.p.v. waarheid. Zo zijn alle scholen genaamd bona fide harde noten om te kraken: oneetbaar zonder het vaste voornemen te gaan voor het smakelijke binnenste van kennis der ziel, de harde schil weggooiend. De uiterlijke verschijningen kunnen puur demonisch zijn als een waarschuwing tegen demonen die niet in staat zijn hun eigen beeltenis te verdragen. Speurend naar wat bona fide is kan naar deze regel niet gezegd worden waar naar toe te gaan of wie te raadplegen. Waar je ook gaat, wie je ook ontmoet: je moet altijd weer naar huis terugkeren. En thuis is waar het hart is. Zolang het huis opgeruimd is, het hart is gezuiverd door het gebod der zelfherinnering, zal men de onafhankelijkheid en verantwoordelijkheid terug vinden.
u) Discrimineer niet naar geslacht, religie,
politieke voorkeur, ras, status of beroep.
Natuurlijk is het nodig te discrimineren in de zin van je bewust zijn van verschillen. Zelfs twee identieke moleculen nemen een andere plaats in in de tijdruimte (afb.). Het gaat er niet om het het gebod van het bewustzijn te weerstaan dat zegt de verschillen te zien. Op dezelfde manier als men zich moet herinneren dat ziel zelfherinnering is, terwijl niet alle zelfherinnering de ziel ten dienst staat, moet wat dit betreft eveneens worden geweten dat het zien van verschillen in het belang van bewustzijn niet inhoudt dat het maken van een onderscheid in het belang van bewustzijn is. Zoals met het verdedigen van de eer moet men geïnteresseerd zijn in het niet verliezen van het verstand door valse identificatie. Ondanks de geslachtelijke identiteit, het belang van je eigen raciale cultuur, religie of wat voor materiële vorm dan ook, de werkelijkheid van de ziel, het belang van gewetensvolle zelfherinnering verandert niet. De vorm van de zelfherinnering foutief aanzien voor het doel ervan dat het zich zelf herinnerende zelf is is de definitie van verbijstering.
v) Hou de vertoning gaande: toon je kracht.
Consequent zijn, volhouden, vasthouden aan het principe van de ziel, moet niet betekenen dat je vervalt in materiële nalatigheid. In feite is men in het complexe van oorzaak en gevolg, verplicht gewetensvol te handelen ten einde de meditatie ter wille van de zelfherinnering te realiseren. Alleen met alle respekt wordt de ziel gevonden, niet met de excuses van nalatigheid die nooit vrede met de materiële wereld kunnen brengen en dus niet behouden. Dus, eenmaal de show gestolen hebbende, moet men doorgaan, maar hoe? Het geheime antwoord van de know how is niet te verraden. Verraden deed je al, maar verraad kan niet doorgaan. Evenals het sterven van datgene wat werd verraden, moet ook de verrader sterven. De vraag is dus, hoe je terug te trekken zonder de vertoning kwijt te raken. In de evolutie van de ziel is onthechting het mechanisme waarin het verloop van het zich opnieuw gelijkrichten de voortzetting van de vertoning uitmaakt. Dit kan alleen bestaan bij de gratie van het ontwikkelen van kracht. Het onttrekken van je energie aan het begrip van materiële bezitterigheid noodzaakt de herintegratie van lichamelijke en geestelijke kracht. Oude integraties die reeds lang vergeten waren doemen weer op en nieuwe capaciteiten ontwikkelen zich in de transformatie van de gelijkrichtende vertoning. Het geheim van het weten hoe wordt gevonden in het zich herverbinden van het oude ego-belang ,met het nieuwe belang van de orde van de ziel. De vertoning gaat door, de verschijning verschilt. Van vervreemd raakt men gelijkgericht.
w) Ga met de stroom mee.
Natuurlijker wijze beweegt de stroom zich van de bergen naar de zee. Op de zelfde manier beweegt de stroom van het leven zich van de hemel naar de aarde. Men moet van zijn eigen narcistische voetstuk afkomen en nederdalen in de wereld van het medeleven. In de hemel is geen medeleven nodig. Geen genade, geen liefde, geen liefde, geen God, geen God, geen leven. Zo daalt men af. Met de wil hiervan wordt de val van de ziel opnieuw begrepen met het subtiele verschil van de ervaring. Hartstocht is het gevaar van de neerwaartse aktie en zelfs de waanzin der indolentie is daar. Niet tot handelingen willen overgaan kweekt de valse hartstocht en niet in beweging willen komen kweekt de waanzin. Hartstocht zou over de liefde gaan: de wereld een vrouw, de geest een man en de man moet de vrouw liefhebben. Gelijkelijk zou de waanzin een object hebben: "ik ben gek op mijn lieveling maar niet waanzinnig omdat ik haar mis". Dus, zoals het verhaal gaat, schept de man zichzelf een object van liefde en waanzin. Dit is een oorspronkelijk gegeven. Het is de aard van de mens een jaloerse knutselaap te zijn altijd gek over het onbereikbare ideaal van het altijd-gelukkige en altijd hartstochtelijk over de belangen van de wereld.
Zoals iedere man weet die een vrouw heeft: men moet zich schikken. Niet alleen is zij een levende persoon, ook de wereld is een levend ding, niet een blokkendoos waar je onbezonnen mee mag knoeien. Daarom moet men met de stroom mee gaan. In de neerwaartse stroom kan men in vrede alles alleen maar zien stil staan als men eveneens naar beneden gaat. Er tegenin zwemmen zal de botsing met de dubbele snelheid geven. Het vaartuig om de stroom mee af te zakken is het schip van de regels. Deze regels behoeven geen prediking evenals de die boot geen riemen nodig heeft. Alleen het roer of de peddel der timing is nodig om niet vast te lopen op zandbanken of in draaikolken.
x) Refereer minimaal.
Een schip behoeft een anker, dus is minimale referentie noodzakelijk. Het probleem doemt op als het schip duizend ankers heeft waarvan er altijd wel een paar uitgeworpen zijn. Op die manier komt men nergens. Referentie betekent dat de plant een wortel heeft. Van een fundamentele grond ontstond de werkelijkheid (afb.). Maar een roos kan niet plotseling een boom zijn. Om een roos te blijven moet ze trouw blijven aan haar wortel. Een roos vragen waar haar prachtige geur vandaan komt kan ze zo ook niet aan de boom refereren. Daarom, hoewel we een tuin vol referentie hebben, kan er nog steeds alleen rechtgeaarde referentie zijn aan de ware wortel, niet aan de wortel die op de zelfde manier in die tuin groeit. De apollinische wortel van de onthulde boodschap neemt het op tegen de basis-houding van de waardevrije wetenschap: het gaat over de beschrijving van de menselijke werkelijkheid zonder zich te bekennen tot een andere set waarden dan de apollinische. Apollinische waarden zijn de waarden van het persoonlijke in de goddelijkheid van de wijsheid. Het gaat niet zozeer om het tegendeel: het dionysische van de viering. Noch gaat het om het amo(u)r-euze van het bedrijven van de liefde of het psyche-ologische van de zelfreflektie. Het apollinische heeft betrekking op waarheid, bewustzijn, en de schoonheid der verrukking; op het blijvende, wetende en gelukkige. Vanwege de verliefdheid lijdt de psyche aan onwetendheid: ze weerspiegelt niet de antwoorden der wijsheid, noch de vragen. Het apollinische vormt het antwoord op het psychologische probleem en staat model voor het heil der eeuwigheid, de goedheid en de schoonheid als de ware weelde (afb.) en het tegendeel van het dionysisch hedonisme.
y) Goedheid vóór passie.
Hartstocht is een natuurlijk gevolg van het leven; een geaardheid van de natuur (afb.) De wereld is verleidelijk, het hart smachtend, en de geest in vervoering. Dit is passie; ze wordt gekoesterd en bevorderd als de essentie van het leven en de schepping en niemand kon zonder leven. Het moge allemaal zo zijn, van het indolente van de onwetendheid,kan niet worden ontkend dat de verantwoordelijkheid van de hartstocht het betere is. Maar passie kan niet een doel in zichzelf zijn. Passie leidt ook tot misdaad en oorlog. Ze kan worden herkend als de gezonde weerzin tegen passieve onbeweeglijkheid en de daaruit volgende waanzin. Niettemin, op zich zelf kan ze niet zuiveren van de besmetting van de waanzin: verstandig zijn wordt opgeofferd in naam der liefde en zonder de afremmende kracht loopt dit vroeg of laat uit op oorlog. Daarom is God, of de kultuur van de goddelijke inhibitie, gedefinieerd als het absolute van de goedheid, waarin de duivel de gepersonifieerde werkelijkheid van het niet zo willen zijn is. Goedheid is de fundamentele aard van de ziel terwijl het fundamentele aard van het ego bekend staat als zijnde de hartstocht. Voor de hartstocht is er altijd het materiële motief zoals er voor de ziel geen andere waarde echt betekenisvol is dan de continentie der goedheid. Woede als de schaduw der hartstocht, is zo bezien een vorm van onwetendheid, terwijl de verzotte goedheid der gehechtheid kan worden herkend als soortgelijk groeiend in dezelfde tuin. Waarheid, mededogen en ontzeggingen zijn altijd de secundaire waarden van de ziel die onderworpen is aan het gebod der eeuwige goedheid.
z) Bekrachtig wat je wilt.
Ten einde b.v. met geld of andere privileges of erkenning te kunnen bekrachtigen moet men eerst weten wat men dient zo dat wordt geweten wat gewenst is. Het democratisch principe is in zichzelf politiek van nut, maar om de leiding te nemen volstaat ze niet. Men kan niet botweg de onwetendheid der massa's dienen en daar een ordelijke en rechtgeaarde wereld van verwachten. Het democratische wordt beheerst door het lustprincipe van het dionysisch motief: zij, terecht, willen feest vieren. Het werkelijkheidsprincipe van het apollinische motief schrijft de leiding van de samenleving haar waarden voor (afb.). Bekrachtiging moet dus worden gegeven aan het bewijs van de fundamentele kwaliteiten van de ziel: houdt men stand; beloning. Ondersteunt men het gelukkige: beloning. Overstijgt men: beloning. Zonder deze helderheid van bekrachtiging kan de werkelijkheid van de ziel nooit vooropgaan als de opzet van dienstbaarheid in de samenleving. Mensen die verdriet veroorzaken, slechts een schijn van goedheid handhaven, en wiens bewustzijn zelden boven de gordel uitkomt kunnen niet worden beloond boven een redelijke standaard van sociale zekerheid om hen te weerhouden van het vervalsen van het gezag. Maar fundamentele aanpassing moet echter wel onvoorwaardelijk worden beloond en dezelfde status van lidmaatschap in de samenleving krijgen. Vrede-bewarende mensen die van de sociale zekerheid leven zouden niet een mislukking om te werken moeten worden genoemd, om niet te zeggen werkeloos, maar moeten worden behandeld als gelijkwaardige leden van de samenleving hoewel niet met de hoogste achting voor hun minimale tot verwaarloosbare materiële bijdrage. De kansen keren en dit spel van bepalen wie waaraan bijdraagt ontkennen, is kostbaarder dan alle sociale zekerheids beloningen gegeven tesamen. Het roven van de eer van gelijksoortig aangepaste mensen is als moord of sociale zelfmoord met geen ander gevolg dan een burger- of internationale oorlog van mensen tegen mensen.
a) Geef je zelfbevrediging op.
b) Bij het verliezen van de kontrole: check de regels.
c) Probeer altijd initiatief te nemen.
d) Wees een optimist.
e) Vraag wat ze wil, ken haar en wees aandachtig.
f) Wees voorzichtig met betuttelen.
g) Wees genadig.
h) Respekteer haar vrijheid.
i) Verwacht niet van haar dat ze naar je verwachtingen zal leven.
j) Speel altijd op veilig.
k) Heb begrip voor haar gevoelens.
l) Vermijd de noodzaak van preventieve maatregelen.
m) Forceer niet.
n) Geef de voorkeur aan buitenshuis.
o) Zet alleen door indien gewaardeerd.
p) Aanvaard afwijzing.
q) Wees bereid meditatief te zijn.
r) Heb geduld met haar verlangens.
s) Neem verantwoordelijkheid voor haar situatie.
t) Respekteer haar initiatief.
u) Verliefd geraakt ken haar familie, vrienden en religie.
v) Beter laat dan nooit.
w) Plan je handelingen.
x) Wees er zeker van dat ze je plannen kent.
y) Vergeet de celibataire discipline niet.
z) Respekteer haar advies.
a) Geef je zelfbevrediging op.
Onafhankelijk levend kan men egoistisch worden zonder het te weten. Nog steeds afhankelijk van ouders, bij ze levend, kan men eveneens verstrikt raken in de sociale structuur van de familie die niet direkt behoefte heeft aan vreemdelingen. Aan een relatie beginnen door afspraken met iemand te maken brengt grote veranderingen in het leven te weeg. Iedere kleine verandering van gewoonte kan leiden tot een volledig ander leven. Ook kiezen voor deze of gene persoon kan de de koers van je leven volledig bepalen. Het opgeven voor jezelf alleen te leven betekent dat zelfbevrediging binnen een familie of onafhankelijk voor jezelf wordt ingetoomd. Men moet aanvaarden met de ander rekening te houden. Men kan zich gedwongen voelen zelfbevrediging in zekere mate op te geven, of men kan het uit vrije wil doen denkende dat het wijzer is op te houden met alleen maar aan de familie of aan je eigen belang te denken. Hoe dan ook dat niet doen en vasthouden aan de oude gewoonte kan de synergie van de oude situatie doen standhouden leidend tot de ontdekking dat de afspraak niet uitwerkt zoals men gehoopt had, ondertussen niet echt begrijpend waarom niet.
Een ander aspekt is dat het veranderen van de zelfbevrediging van zelfzucht of familiesysteem naar een andere persoon op een teleurstelling kan uitlopen als het oude probleem van alleen zijn of gevangen zitten in een familie eenvoudig overgedragen is naar de andere relatie. Alleen de vorm van de zelfbevrediging is veranderd, maar niet je leven. De motivatie voor een afspraak kan worden gedreven door het verlangen van de ziel naar bevrijding van eenzaamheid en gehechtheid. Wat betreft afspraken, wordt bevrijding in feite gevonden in het vooruitzicht van dienst aan het behoud van een meer volwassen positie als hoofd van een nieuw gezin of vriend in een andere associatie. Maar het huwelijk of vriendschap op zichzelf is geen garantie tegen eenzaamheid en gehechtheid. De verwachtte bevrijding kan een andere gevangenis of verslaving zijn. Afspraken maken kan ernstig belemmerd of gecorrumpeerd zijn met het ongeloof in het vooruitzicht van huwelijk of gewone vriendschap. Huwelijk of duurzame associatie is religieus een heilig sacrament dat wetenschappelijk begrepen moet worden. Leven betekent dat men moet rijpen en zelfstandig worden. Deze onafhankelijkheid wordt nooit gevonden in de slavernij van materiële dienst aan een familie, de situatie van een alleenstaande of een sociale groep van een andere soort. Alle materiële aktiviteit heeft een hoger principe nodig om aanvaardbaar te zijn als een vorm van bevrijding. Dit hogere principe is materiëel gedefiniëerd als kultuur boven de private , meer natuurlijke verlangens. Voor de geest is dit hogere principe gedefiniëerd als ziel boven het ego (afb.). Een betekenisvolle afspraak hebben houdt in dat men vast overtuigd moet zijn van het besluit te emanciperen van de lagere driften van het bevredigen van de zintuigen tot de hogere sublimatie van een zelfrealiserende ziel. Of men nu bevrijd is in dienst aan een nieuw gezin, een associatie van vrienden of een meer onafhankelijke sociale positie is van minder belang.
b) Bij het verliezen van de kontrole: check de regels.
Afspraken makend verkent men nieuwe relaties. Dit kan betekenen dat men moet rekenen met onverwachte zaken, invloeden, levensgewoonten, associaties, politiek overwegingen, overtuigingen en dergelijke. Vanwege dit bezeten zijn door de fascinatie van iets nieuws, kan men makkelijk de eigen regelementen uit het oog verliezen. Dit kan verfrissend zijn en een goede leerschool, maar het kan ook betekenen dat men de kontrole verliest. De familie kan in paniek raken en het nieuwe saboteren als een bedreiging en ook kan de eigen onafhankelijkheid zich ernstig verzetten tegen de nieuwe invloeden. Van algemeen belang is de wetenschap van de ziel te handhaven, hetgeen een zeer persoonlijke zaak is. De te checken regels worden aangereikt door de ervaring en niet door een boek. In dit geval zijn andere regels belangrijk daar ze een bedreiging vormen voor de reeds bekende. De kontrole verliezen betekent dat men een bekende regel moet aanpassen of een andere regel moet aannemen. Ten einde de beheersing te behouden is altijd een andere benadering van de regels het resultaat: men is in evolutie op weg naar iets als de Absolute Regel. Men kan proberen dit de baas te worden door het lichaam zijn zin te geven, te gaan voor de geest, de intelligentie te voeden, of te gaan voor de ziel van een zuiver geweten. De Absolute Regels is van de laatste positie: alles van de kontrole ontwikkelt zich uit de gewetensvolle zelfherinnering van de ziel.
c) Probeer altijd initiatief te nemen.
Een vrouw kan zich veroorloven meer passief te zijn dan een man. Dit is biologisch gekonditioneerd. Dienovereenkomstig is een man geneigd de situatie over te nemen. Dit is allemaal zuiver genetische konditionering met het uiteindelijke doel van de sexuele daad. Kultureel zijn deze geneigdheden verwaterd: een vrouw zou reageren en zichzelf in zekere mate bloot moeten geven, en een man zou zich haar intenties bewust moeten zijn om niet als een onverschillige mannelijke chauvinist ter zijde te worden geschoven. Beide posities moeten compromissen aangaan ten einde cultuur en natuur in evenwicht te brengen. Dus bezien vanuit de mannelijke dan wel vrouwelijke positie, zouden beide partijen altijd moeten proberen om van intiatief te zijn, met daarin het mannelijke iets aktiever in het afsprakengebeuren dan het vrouwelijke. Hiermee loopt de man altijd iets meer risico bedrogen te worden of de illusie te hebben gewild te zijn. Daarom wordt het voor een vrouw als meer schaamtevol gezien niet een maagd te zijn als voor een man. Niet in staat een maagd te vinden in zijn leven kan een man gebonden aan een cultuur van vrije sex echter één voordeel vinden: men is meer verplicht aan de zelfrealiserende ziel daar de noodzaak van veranderen voor een duurzame relatie afneemt met de toename van het belang van zelf door te gaan. Anderzijds is het benadrukken van zelfrealisatie zonder het idee van de ziel een uitnodiging tot promiscuïteit: van alleen het ego is minder duurzaamheid en stabiliteit te verwachten. Gedreven door de noodzaak van het initiatief is op zichzelf het hebben gehad van verschillende partners niet zo zeer een bezwaar als wel het missen van de leidraad van het geweten.
d) Wees een optimist.
Met iedere materiële onderneming gaan er dingen fout. Gaan voor de perfekte materie van het één of ander zal altijd teleurstellen: de andere vrouw is altijd meer aantrekkelijk daar het onbekende op zichzelf aantrekkelijk is. Sommige mensen veronderstellen dat het wijs is naar de partner toe enige geheimzinnigheid te bewaren: wees een beetje mysterieus. Maar dat zal de partner er niet van weerhouden nog meer het onbekende na te jagen. Waar men altijd naar uitziet is bevrijding en zelfrealisatie. Valse bevrijding is van de ene verantwoordelijkheid vluchten in de andere in de illusie van het onbekende en nieuwe. Valse zelfverwerkelijking is het uiterlijk resultaat aanzien voor het innerlijk bereiken. Het altijd nieuwe is de Tijd zelf die iedere dag nieuw maakt. Geen fixatie op enige persoon zal sterker zijn dan de fixatie op het nieuwe zelf, noch zal enige fixatie van de zelfverwerkelijking echter zijn dan de fixatie op de ziel getuige van de veranderingen van vorm. Hier leert men van dat tevreden zijn met je eerste liefde of je neerleggen en blijven bij een latere partner de vrede en het geweten zal geven nodig om het hogere belang van bevrijding en zelfrealisatie van de Ziel van de Tijd in te zien.
e) Vraag wat ze wil, ken haar en wees aandachtig.
Moeder natuur is poëzie: alles rijmt en gaat in harmonie voor de waarheid van vreedzame coëxistentie. De waan wordt veroorzaakt door de angst voor de dood die zich met het lichaam identificeert: de natuur kan je lichaam verslinden, alles moet sterven. Gaan voor de ziel bevrijdt van de angst voor de dood, de liefde sterker makend dan de lust tegen de regulatie. Bij dieren wordt dat instinct genoemd en voor mensen heet het wet en orde. Haar konflikt handelt altijd over handhaving: zal haar natuur handhaven met de dreiging van de dood. Vrouwen meer gebonden aan de aarde dan de mannen vanwege hun sexueel ontvankelijke houding zijn afhankelijk van het initiatief van mannen. Als een man haar niet vraagt, haar kent of aandacht heeft voor haar behoeften, is het spel van de samenleving als geheel verloren. Op het lagere nivo van de dierlijke natuur is dit duidelijk genoeg. Voor het hogere van de kultuur raken zaken verward: mannen moeten worden als vrouwen en omgekeerd. Het materiële als geheel wordt vrouwelijk en de Heer van de Tijd moet worden weergegeven als het mannelijk initiatief of de beweger van het universum. Het sexuele vergetend worden zowel vrouwen als mannen menselijk, de wereld liefhebbend in achting voor de orde van de tijd. De orde behoudt de ziel en geeft zekerheid van handhaving. Sexueel moet men voor die orde gaan, meer verplicht zijnde door de fysieke werklast van dienstbaarheid aan de orde terwijl niet-sexueel men eenvoudigweg de dingen te accepteren heeft zoals ze zijn, de bestaande orde dienend en herstellend minder materiëel verplicht zijnde. Dat is wat ze wil: zijn initiatief en haar natuurlijke orde, ten opzichte waarvan mannen hun alternatieven van bestuur opperen. Als mannen trouw zijn aan haar orde, dan zal de ziel de mannen van konflikten weerhouden. Oorlog als zodanig is een mislukken van overeenkomst over de gerechtigheid en de vorm die de orde moet aannemen. Afspreken met haar betekent dat men voor haar moet gaan en haar moet respekteren, haar vragen wat ze wil, er achter komen of haar wensen overeenkomen met je persoonlijke orde en aandachtig zijn voor zover dat wil lukken. In feite moeten mannen er altijd naar verlangen met haar in harmonie te komen daar haar natuur altijd door de tijd bewogen wordt. Op dezelfde manier moet zij altijd verlangen de tijd te voelen daar de tijd wordt bestuurd door konstrukten van de mannelijkheid.
f) Wees voorzichtig met betuttelen.
Een klant zijn van, neerbuigend behandeld worden, onder de kontrole van de regering of van een baas staan moet met de grootste zorg worden overwogen. De zorg van een vader is belangrijk; noch persoonlijk; noch collectief moet dit worden genegeerd. Niettemin zegt de regel der onafhankelijkheid ons dat het volwassene niet onder toezicht van anderen staat maar zelfverantwoordelijk is. Een ieder mag leren van een andere persoon. Een ieder mag voordeel trekken uit ondersteuning door de regering. Als een manier van wording is dit geaccepteerd maar als een manier van zijn zou men niet zijn afhankelijkheid moeten verraden. De regering is afhankelijk van het volk net zoals het volk afhankelijk is van de regering. Geen volwassen persoon is volledig onafhankelijk. De meester is eveneens van de dienaar afhankelijk. De verkoper is afhankelijk van de klant. De volwassen optie is een houding die de trouw en geestelijke gezondheid weerspiegelt van het respekteren van het ideaal. Maar pretenderen dat bereikt te hebben moet worden beschouwd als de meest algemene leugen. Het is een fundamenteel psychologisch konflikt: de relatie met de 'vader', of het nu vadertje tijd is, de echtgenoot, de biologische vader, de priester, de Heer, de regering of een leraar of een baas, staat gelijk aan de relatie met de ziel. Het ego van materiële identificatie moet zich gelijkrichten met de ziel om zich te bevrijden van de neurotische twijfels en angsten van het ontkennen van de werkelijkheid van de tijd(afb.). De werkelijkheid van de tijd is de absolute heerschappij over alle materie waar we nooit aan kunnen ontsnappen. Deze werkelijkheid (afb.) ontkennen is het echte probleem. Structuur behoevend ruziën mensen en voeren ze oorlog ego's vormend van betuttelende kultuur ieder het absolute van de ziel claimend. Maar het absolute van de ziel is het volkomen geheel van alle ziel, materie, werk (afb.) en tijd tesamen. Het is niet enkel deze Heer of die God. Noch is het enkel deze of gene sterveling of mijn materie alleen. Noch is het alleen vruchtdragende arbeid of standaardtijd alleen. Het is het zelf èn zijn ideaal, het is de materie hier èn daar, het is de natuurlijke èn de culturele tijd. Dit alles tesamen zijn we geneigd te reduceren en tegenover elkaar te plaatsen de ander betuttelend minder noemend zonder ons... Het antwoord op dit probleem wordt gevonden in het zich gewetensvol verhouden tot het ware zelf door rechtmatig de bezitsdrang te weerstaan, ons begrip van arbeid en tewerkstelling te emanciperen, en de volledigheid van de tijd te besturen in een meer ontwikkelde vorm dan enkel de standaardtijd en de romeinse kalender.
Afspraken hebbend met een vrouw is men geneigd deze zaken te vergeten, maar niettemin zal ze alleen maar respekt hebben als hij bescheiden weet te zijn voor een ideaal, niet bezitterig is, geëmancipeerd in zijn idee van wat werken zou zijn, en gerealiseerd in het beheersen van zowel de cultuurgebonden als de natuurlijke tijd (afb.). Zij vertegenwoordigd de bloeiende wereld en hij de beheersing van de tijd, terwijl in werkelijkheid haar intelligentie in het sequentiële ligt en de zijne in de beheersing van de materie. Ieder vertegenwoordigt de zaak waarnaar hij moet emanciperen. Zij is trots op zijn heerschappij over de tijd en hij is trots op haar bestuur van de materie. Zonder hem kan ze niet echt de zaak besturen en zonder haar kan hij niet echt de tijd de baas. Man en vrouw zijn elkaars hoeder maar zouden ook een leraar voor zichzelf moeten zijn. Het mannelijke en vrouwelijke wordt eveneens vertegenwoordigd in het huwelijk van de twee hersenhelften gespecialiseerd in seriële en parallelle, tijd- en ruimtelijke beheersing (afb.). Zelfrealisatie betekent te emanciperen in dit laatstgenoemde proces van 'afspreken' en 'verhouden', gehuwd of niet, van de culturele tijd met de natuurlijke tijd.
g) Wees genadig.
Alleen de zinnen dienend en de ziel vergetend verdwijnt de genade. Dat is egoïsme: geen genade. Intelligentie is genade. Het is in je eigen belang de belangen van een ander te behartigen. Het vormt de hoeksteen van alle beschaafde mensen. Het definieert werkverschaffing, economie, welvaart en vrede. Jonge en primitieve kulturen voeren oorlogen in de begoocheling van eigenaarschap terwijl eigenaarschap alleen maar zin heeft met de eeuwige waarde van het delen. Alleen als de privésfeer is gegrondvest in soberheid (een bed, een stoel, een raam) kan van de rest van de kulturele glorie worden genoten. Als op alles een beroep wordt gedaan als persoonlijk bezit, zal niemand veel bezitten en de kultuur ontoegankelijk zijn. Niemand bezit de hele wereld, noch zijn kulturen. De mens kan, behalve voor een eenvoudige plek om zich privé te kunnen terugtrekken, alleen bidden voor vrije toegang. Met het idee van werk en geld verdienen eveneens geëmancipeerd naar het vruchteloze en gevangengenomene, werkt niemand echt of verdiend echt geld, noch is enig iemand zonder functie of voorziening. Het komt allemaal neer op de werkelijkheid van het dienen van de orde van de volledigheid van tijd, materie, werk en ziel. Iedere relatie (met een vrouw) is gebaseerd op het delen van bezittingen en de soberheid van je eigen privé. Afspraken makend deelt men het uitgaanscentrum en trekt men zich privé terug. Men werkt voor het privé van het houden (door het te overbruggen) van afstand, maar men spreekt af de wereld te delen en aanwezig te zijn in eigen persoon. In het huwelijk is dit ook de succesformule voor welstand en vooruitgang. Tesamen werkt men ook voor het privé en het draaglijk maken van een afstand tot anderen, terwijl samen sociaal zijn alleen kan zijn door uit te gaan en de wereld te delen in eigen persoonlijke aanwezigheid. De neiging om alles in de privésfeer af te handelen is zeker onwijs daar altijd een vluchtplaats uit de wereld nodig is voor het behoud van de geestelijke gezondheid. Onmatigheid in de privésfeer kan leiden tot leiden tot ongewilde afsplitsing en scheiding vanwege de eeuwige roep om de vrijheid die altijd aanwezig is in ieder volwassen schepsel. Uitgaand zijn is een definitie van genade, terwijl het onbeperkte privé het egoïsme definiëert.
h) Respecteer haar vrijheid.
Zij geeft de mannelijkheid de ruimte, net zoals Moeder Aarde toegeeflijk is wat betreft het kulturele experiment. Niettemin, zoals de natuur zich wild uitleeft in storm en aardbeving, zal zij ook haar vrijheid opeisen. Men kan met de waan leven van een perfekt aardige vrouw die zich altijd zou neerleggen bij de wensen van de man. Maar dat is juist de sexuele houding. Ze is even zo goed een volwassen ziel als hij, met dezelfde neiging te domineren, manipuleren, liegen, en afwijzen als hij. Natuurlijk kan men een kontrakt hebben om de taken te verdelen en de grenzen vast te leggen van kontrole over de ander, maar dergelijke overeenkomsten houden niet in dat ze haar vrijheid niet zal claimen om het kontrakt te wijzigen of eenvoudig te verscheuren. De garantie, de zekerheid wordt niet gevonden in deze of gene relatie. De zekerheid waar iedereen naar op zoek is is die van de dienstbaarheid. Een persoon die zijn favoriete wijze van het dienen van de orde van de samenleving heeft gevonden heeft zekerheid bereikt, of hij nu wordt gehinderd door een relatie of niet. Tot het idee van vrijheid behoort zeker de notie van boete. De wereld, noch de dame zal altijd je dienstbaarheid verwelkomen. Je moet in staat zijn een lange tijd vol te houden zonder bevestiging of bekrachtiging. Dit is moeilijk en het onvermogen dit te volbrengen is gedefinieerd als sociopathie. lastigvallen (stalken) en demonisch. Als zij, of het merendeel van de samenleving onverschillig zijn, kan teleurstelling tot woede leiden. Zonder de bereidheid en het vermogen tot het doen van boete, welk niets anders is dan het voortzetten van het leven zonder verdere waardering met het betreuren van je mislukkingen, kan je hele leven vernietigd worden. Een lastpak worden, een stalker, of een psychopaat, zal zeker de kans van terugkeren te niet doen. Van belang voor het vermogen te boeten is te begrijpen waarom dingen fout gaan. Je kan worden gehinderd door je eigen karakter, door de zeden en gebruiken der samenleving en de direkte omgeving, en men kan worden gehinderd door de vrije natuur (afb.) Je kan vele theorieën van toeschrijving (attributie) hebben hebben waarom de continentie van dienst te loor ging en spijt noodzakelijk zou zijn. Maar de les is altijd die der volwassenheid: een zuivere ziel is niet echt afhankelijk van wie, behalve het ware zelf, dan ook. Alle tegenslag ziend als een uitdaging tot zelfverwerkelijking, voegen de dingen zich eerdaags samen. Vele talenten kunnen zich ontwikkelen en vele wegen kunnen worden uitgeprobeerd. Het is de aard van de wereld bij afwisseling zijn alternatieven te presenteren en nieuwe constellaties te vormen van de werkelijkheid aller tijden. Aldus afspraken makend houdt van het begin af aan in dat in achting voor haar vrijheid de eigen zelfverwerkelijking in gedachten moet worden gehouden
i) Verwacht niet van haar dat ze naar je verwachtingen zal leven.
Deze regel komt overeen met de voorgaande, maar is niet hetzelfde. Verwachtingen vormen een hoofdstuk apart in het boek der psychologie. Gefixeerd in een zekere rol verliezen mensen hun vrijheid gevangen door hun eigen verlangen iemand te zijn. Het leven wordt een hel als men veranderd is in een dienaar van andere mensen i.p.v. een bevrijde ziel in dienst van de orde van God. Natuurlijk is de orde van God niet zonder anderen zodat het dienen van anderen op zichzelf niet het probleem is, noch als het hebben van verwachtingen met hen altijd een probleem zou zijn. Mensen scheppen er ook behagen in hoge verwachtingen op te bouwen over een reis naar de planeten b.v.. Het probleem ligt in de onderliggende orde waarvoor geen enkelvoudige oplossing bestaat. Er kan alleen maar een diversiteit aan oplossingen zijn met geen verwachting van het domineren van de ene over de ander. Oplossingen kunnen de vorm van rebellie, conformering of hervorming in overeenstemming aannemen. In feite werken alle drie tesamen uit op de juiste wijze: conformerend aan een vergeten optie van orde staat men op tegen de bestaande orde om die te hervormen middels overeenstemming. De kunst van de revolutie ligt in het vermogen te complementeren en niet te verdringen wat voorheen tekort schoot. Zoals de tijd het leert: men hoeft alleen maar het oude niet vergetend, het nieuwe te accepteren. Astronomisch: de planeten nemen een nieuwe positie in maar behouden hun oorspronkelijke aard. Dienovereenkomstig kan men van haar verwachten iedere afspraak nieuw te zijn maar men moet accepteren dat ze dezelfde persoon blijft. Een andere persoon zoeken zal niet de oplossing brengen voor het probleem dat iedereen dezelfde blijft. De tijd aanvaardend die alles nieuw maakt zal de gelijkblijvendheid meer welkom en wonderbaarlijk zijn.
j) Speel altijd op veilig.
Afspreken met betekent risico's nemen. Je bent iemand anders aan het leren verkennen. Je probeert erachter te komen hoe het zich verhoudt. Met sexuele belangstelling bestaat er de mogelijkheid van geslachtsverkeer daar de hartstocht het kan winnen van de rede. Zowel in het belang van het lichaam als in het belang van de ziel moeten voorzorgen worden genomen. Een klassieke regel is vast te houden aan je klasse en je inmengen met anders denkenden te vermijden. Deze regel is door politieke en religieuze reformatie ter zijde geschoven. De sociale optie van de politiek streeft gelijkheid na, terwijl religieuze hervormingen het gehele belang van kapitaal, klasse en status (zie kleurenkode) hebben onderworpen aan de gemeenschappelijke noemer van de orde van de ziel. Het wetenschappelijk antwoord is geformuleerd als psychoanalyse welke de mens zou verenigen in een vrije associatie van zelfverwerkelijking. Politiek perverterend in de macht, religieus vervallend in onredelijkheid en wetenschappelijk falend door paradigmatische oppositie, werd het idee van eenheid in verscheidenheid niet bereikt. Kulturen van gelijkheid, ziel en vrijheid zouden op zichzelf eenvoudig de natuurlijke harmonie missen om het gelijkrichten van het ego met de ziel te bereiken waarop men gehoopt had. Dus zijn er de ecologische 'groene' motieven, alternatieve religies, en nieuwe wetenschappelijke paradigmata om meer intelligent om te gaan met de aard van de persoon als een werkelijkheid van tijd en ruimte, hier en nu, ziel en ego. Deze uitbreiding door de politieke, wetenschappelijke en religieuze alternatieven vormen een voorzorg tegen het zich verliezen in ongewilde opposities. Voor het lichaam moeten ook voorzorgsmaatregelen worden getroffen. Of men nu tot dezelfde klasse en status behoort of niet, liefde is er gelijk voor iedereen die afgaat op spontaniteit en vergetelheid. In het licht van de liefde zijn we gelukkig onderscheidingen te vergeten van wetenschappelijke paradigmata, geboorte of ontwikkelingsstadium en politieke voorkeur. Tegengestelden trekken elkaar aan, het één heeft het andere nodig, ieder licht een schaduw. Deze natuurlijke werkelijkheid, koersend op sociale chaos, maakt de eenvoudige voorzorgen voor de sexuele gemeenschap noodzakelijk. De kultuur accepterend als een paringsritueel in het belang van het lichaam zijn er condooms, pillen,abortus en medicijnen tegen geslachtsziekten. Niettemin kan men staande houden dat het niet noodzakelijk moet zijn deze middelen ter preventie en behandeling te gebruiken. Het geheel van de kultuur terugbrengen tot de sexuele aandrift is een val. Kultuur kan ook worden herkend als de poging van de mens vrede te vinden met de tijd, God en de Gelijkheid. Seks moge dan de grote bevrijder zijn tegen de overheersing van een tijd-begrip, een orde van de ziel of een politiek van gelijkheid, niettemin kan het niet worden beschouwd als het volkomen geheel in zichzelf. De filosofie van de natuur en het alternatief mogen seks schijnen te zijn, maar alles wat niet geweten wordt kan niet als zodanig worden weggewuifd. Voor ieder van de vier opties van religie, wetenschap, politiek en natuurlijk leven (afb.) is er seks. Er vanaf komen zal niet worden gevonden in de toeschrijving aan een ander voorkomen. Met paren individueel of wereldkulturen collectief afspraken maken terwille van een relatie van vrede vinden met het sexuele, betekend op veilig spelen te gaan voor al deze vier geledingen van de kultuur en aldus de noodzaak voorkomen van ongewilde maatregelen. Een gebrek aan sexuele beheersing kan ook worden herkend als een gebrek aan kulturele inhoud.
k) Heb begrip voor haar gevoelens.
De grote wereld en de vrouw individueel, of de vrouwelijke kant van alle mannen, wordt weerspiegeld door emotie. Gevoelens van haat en liefde drijven tot oorlog en schepping. Het begrip kontrole wordt gevonden in het structurele, het ordelijke, het redelijke, wetgevende en verstandige. Deze laatste categorie, als typisch mannelijk beschouwd, zou niet moeten voeren tot een algemeen idee van overheersing. In tegendeel het zou zijn specificiteit moeten afleiden terwille van de werkelijkheid van de persoon. Maar hoe kan er enige orde zijn in de wereld als een ieder zijn eigen specifieke ding doet? Dit is de domheid van de rede: ze begrijpt niet dat het zich met de ziel gelijkrichtende ego en de met rede gelijkrichtende gevoel betekent een zelfgerealiseerde persoon te zijn die niet bezorgd is over macht, religie of een tijdsysteem. Het gaat er niet om systemen te weerstaan, het gaat erom het belang te benadrukken van de eigen aard waaruit alle gevoelens geboren worden. Dit inziend zal de vrouw niet langer vreemd zijn, noch de grote wereld een bedreiging zijn voor die van jezelf. De domheid is overwonnen met het realiseren van de gemeenschappelijke noemer van alle systemen van tijd, religie en politiek: het is de kosmische werkelijkheid van het volkomen geheel t.o.v. waarvan de mensheid moet leren de consequentie te leven. Deze kosmos wordt objectief gekend als de sterrenhemel, wetenschappelijk gekend als de ware sterrentijd, religieus herkend als een vorm van de Heer, en politiek gekend als gelijkheid (vrede) voor alle leefwerelden. Van dit alles zijn de emoties afkomstig die haar kosmische ziel vormen hem zeggend zich met haar gelijk te richten naar zijn eigen zelfgerealiseerde aard. Haar gevoelens begrijpen, betekent met dit alles rekening te houden: er is de verscheidenheid van kultuur en de belangen van het lichaam. Ze zal het aanvoelen wanneer het één in konflikt is met het andere zonder ooit de gebruiksaanwijzing gelezen te hebben voor welk van de opties dan ook. Van hem verwacht ze de beheersing te hebben: als hij het niet doet zal zij het wel. Aldus vormen al de vereisten van het afspraken maken met haar of de grote wereld willen een uitdaging tot emancipatie en zelfrealisatie van menszijn.
l) Vermijd de noodzaak van preventieve maatregelen.
Deze regel, inbegrepen in de regel van het veilig spel, heeft een aparte beschouwing nodig. Enkel op veilig spelend is het vergeten makkelijk daar de kultuur de voorzorg zou zijn. Niettemin is het wijs met de wildernis der natuur rekening te houden. Velen geloven in het weerleggen van de noodzaak der kultuur. Onachtzaam zijn kan betekenen dat men zijn leven verliest of tenminste onherstelbare schade lijdt. Het schijnt dat men door ervaring moet leren zo dat de wijsheid door schade en schande bereikt wordt. Te beweren echter dat men alles zelf moet ervaren is iets anders. Preventie van de één of andere soort moet er zijn en zijn aanvang nemen in de opvoeding van de jeugd naar de eeuwige waarden die op zichzelf de beste voorzorg vormen. Omdat eenvoudigweg onthouding van illegitieme sex, het doden van dieren, gokken en intoxicatie niet algemeen verwacht kan worden, daar het eenvoudig wordt getolereerd door de wet als een compromis met de primaire driften, moet een soort van 'vertaling' van het uiterste van de waarden worden onderwezen. Zoals gezegd, het algemeen begrip van rein, waarheidlievend delen en zorgen, respectievelijk voorbehoeding, matiging, het altruïstische en geweldloze benadrukkend kan indirekt het maagdelijke, de geheelonthouder, de belastingbetaler en de vegetariër met respekt belonen. zo bereikt men het bekrachtigingsschema nodig om de noodzaak van verdere preventieve maatregelen te voorkomen. Duidelijkheid over de fundamentele waarden is liefde terwijl moraliseren voor de verdwaasden kan worden beschouwd als zijnde te laat. De noodzaak van prediking vermijdend bestaat de enige juiste oplossing eruit te leven naar de waarden en ze zo te bewijzen door het voorbeeld. (afb.). Zo zal de last der moralisering lichter wegen.
m) Forceer niet.
Mensen houden er niet van gedwongen te worden. Hoewel de wet opgelegd moet worden, houdt niemand ervan dat te ervaren. Het zou niet nodig moeten zijn dat er enige druk word uitgeoefend. Dit is de volwassen eis. Het is onze eer niet gedwongen te worden maar te leven naar ons eigen inzicht. Daarom zijn honden soms beter verzorgd dan mensen. Dieren kunnen worden gedwongen, de mens moet worden gerespekteerd. Daartoe draait de samenleving op bekrachtiging: we hebben allerlei soorten van taakomschrijvingen die de plicht en de beloning definiëren. Verzaakte plichten zullen worden gesanctioneerd met waarschuwingen en inkomenskortingen. Op die manier wordt de mens bekrachtigd zijn plicht te doen. De samenleving draait op de vrijheid van keuze: je mag kiezen hoeveel vrijheid je opoffert voor een inkomen. De basisplicht schijnt de sociale zekerheid te zijn: men moet de media bijhouden, socialiseren op een vrijwillige basis en zo nu en dan een formulier invullen zichzelf beschikbaar houdend voor een meer uitgebreide taakomschrijving. Zo worden mensen onder de druk van een veeleisende samenleving gekonfronteerd met een paradox; men begint met een baan voor een zeker inkomen welke niet wordt beschouwd als een echte baan en zelfs een schande wordt genoemd: men is te passief. Hoewel iedereen profijt heeft van de zegeningen van de samenleving worden deze 'laagsten der lagen' profiteurs genoemd. De samenleving is niet een religie in de zin van allen in gelijke mate profiteurs zijn voor het aangezicht van God. Alleen diegenen die meer profijt trekken worden niet vervloekt met de negatieve denominatie hetgeen niet redelijk is. Een sociaal zekerheids-inkomen dat een waardeloos genoemde consument vervloekt terwille van een grotere consumptie, toont een algemeen sociaal gebrek aan zelfrespekt. Als zodanig is het begrip van God in zo'n onredelijke consumenten-samenleving onzeker en kan zelfs worden beschouwd als gecorrumpeerd op de wetenschappelijke basis van de twintigste-eeuwse samenleving. Hoewel de wetenschap claimt waardevrij te zijn, waardeert zij toch zeker de leden van de samenleving naar het vermogen tot consumeren. De weg om dit psychologisch te overleven schijnt er uit te bestaan geld te hebben zonder het uit te geven zodat iedereen gelukkig kan zijn speculerend op jouw kapaciteit tot het doen van uitgaven. Als zodanig mag de filosofie van de onredelijkheid worden beschouwd als contraproduktief: het vermogen tot spenderen bekrachtigend, is de consumptie en dus ook de produktie beperkt. De dwangmatige houding de sociale zekerheid werkloos te noemen in plaats van een aardig verantwoordelijke en zware baan, wordt beter begrepen als een herinnering aan de economische en logische mislukking van de consumptieve onredelijkheid. Dit moet niet zo blijven. Zonder mensen te dwingen, kunnen mensen gewaardeerd voor wat ze doen. Van dit respekt, de waarde van dienst meer benadrukkend dan de waarde van de consumptie alleen, zal er meer bewustzijn zijn van de paradox dat de eer van een baan ten koste gaat van de eer van de vrijheid. De eer van de vrijheid kan alleen worden begrepen en gerespekteerd als men bevrijd is in een formele erkenning van identiteit. De identiteit van de van de baan der sociale zekerheid wordt gevormd door dienst aan de orde van de Tijd die het begrip van God en orde van de samenleving definiëert als een onpartijdige onpersoonlijke natuurkracht bestuurd naar rede en geweten in plaats van systematische onredelijkheid en ongegeneerd romeins egoïsme. Zo mag de uitspraak 'God is dood' een stille dood sterven zonder ook maar iemand ergens toe te dwingen. Je kan altijd een zwerver zijn, sociaal gezekerd of meer verstrikt in het web van de bekrachtigende samenleving met welk begrip van God dan ook.
Voor het proces van afspraken maken kan deze bevrijding een zegen zijn daar relaties minder geteisterd zouden zijn door de eenzijdige druk van het waarderen van het vermogen tot consumeren, en meer door de werkelijke betrokkenheid van dienstbaarheid. Als de eer van de sociaal gezekerde niet langer wordt ontkend door de grotere profiteur, zal er voor de mensen meer zin zijn om afspraken te maken
n) Geef de voorkeur aan buitenshuis.
Van onze kindertijd verwachten we verzorgd te worden. Voor de rest van ons leven is dit het vertrouwen dat we hebben in de grote samenleving. Er is echter één bedenking: je mag niet accepteren zonder de toestemming tot wederkeer. Mensen plegen zelfs zelfmoord als ze hun wederkeer ontkend zien. Rijpheid houdt nemen en geven in. Als we dan alleen maar de Supermarkt mogen accepteren en niets anders komt ten eerste de persoonlijke eer ten val en ten tweede het hele systeem. Ieder mens moet op één of andere manier dienst leveren en alleen door uitbreiding van het begrip dienstbaarheid kan de samenleving zich ontwikkelen. Zo moet iedereen uitgaand zijn terwille van het dienst leveren. Afspreken met de andere sexe moet geen oefening tegen deze regel zijn. Heel gemakkelijk inspireert het dierlijk motief tot heimelijkheid in de privésfeer. Toch heet de menselijke samenwerking cultuur. Men moge dan af en toe ontsnappen naar de slaapkamer om de natuurlijke aandrang kwijt te raken, maar nog steeds heeft men erop uit te gaan en de eigen cultuur onder ogen te zien. Zonder dit zal geen enkele relatie werken. De poging een vrouw te vangen en haar met een paar kinderen op te sluiten zal mislukken. Vroeg of laat zal er de roep om emancipatie en een meer of minder spiritueel/psychologische en religieuze zelfverwerkelijking zijn. Hoe meer het wordt ontkend, des te pijnlijker de realiteit zal zijn. Alle geestesziekte kan worden begrepen als een mislukken van zelfrealisatie. Het is dus van het grootste belang zich het belang ter harte te nemen door de regel van het buitenshuis gaan te volgen. De uitgaande mentaliteit noodzaakt regulatie. De wereld is heel verleidelijk terwijl het vermogen met deze complexiteit overweg te kunnen beperkt is. Dus heeft men een aktieplan nodig. Men mag zich vastklampen aan de gregoriaanse kalender of een alternatief schema volgen dat alle dagen van de week systematisch dekt (zie tabellen van dit boek voor het alternatieve schema van sterrendatum-afspraken waartoe ook de klok kan worden gecorrigeerd voor een alternatief van zonne-timing). Ieder schema schijnt perfekt te werken met het bestaan van een alternatief. Maar gevangen in één systeem zonder ontsnappingsmogelijkheid kan de ernstigste culturele claustrofobie creëren: men verliest het bewustzijn altijd in dezelfde tredmolen van arbeid en vrije tijd lopend.
o) Zet alleen door indien gewaardeerd.
Vrouwen, door de ontvankelijkheid van hun fysieke aard zijn geneigd vervolgers te verwerven waar ze niet altijd voor gekozen hebben. Het gebeurt gemakkelijk, dat een man de illusie leeft gewaardeerd te zijn. Net als bij de grotere samenleving kan er veel repressieve tolerantie zijn. Wat je ook doet het kan zijn dat niemand er om geeft aangezien je niet Onze Lieve Heer Zelve bent aan wie alle wederkeer mag worden geofferd. Je moet het zelfs als een bevrijding beschouwen niet gewaardeerd te worden aangezien waardering een probleem op zich vormt. Het is de zaak van de Heer om te gaan met waardering daar de normale mens de gezonde neiging heeft te corrumperen onder aandacht. Hoe meer een gewone zondaar, gevallen ziel of profiteur wordt verheven, hoe groter zijn leugen wordt. Men is niet in één dag heilig naar de valsheid en de angsten van het materiële ego van het lichaam. Men zou niet De Heer Zijn Eer moeten stelen of anders bereid zijn met Hem te lijden. Offers brengen betekent niet dat men altijd of volledig de pluim krijgt zoals men het zou willen. Een rechtgeaard winnaar zal altijd zeggen: God zij dank, en zo zichzelf excuseren.
Vergetend dat men misschien niet gewenst is vanwege het voornoemde kan men een last en ergernis worden zonder het te beseffen. Daarom moet men altijd bereid zijn zich terug te trekken. Zoals het leven het ons leert zal dit vroeg of laat iedereen overkomen die ijverig ondernam op een persoonlijke ambitie. Achteraf bezien kan men zich afvragen in hoeverre is bijgedragen tot oorlog en misère het probleem vormend in plaats van bijgedragen hebben tot vrede en geluk deel uitmakend van De Oplossing. Het is zeker moeilijk voor een mens om, enerzijds in zichzelf te geloven terwijl anderzijds hij te allen tijde bereid moet zijn het op te geven als ware hij de duivel zelve. Het onvermogen te stoppen (zie ook 3h) karakteriseert de zwakheid die begeerte heet die zo makkelijk in woede omslaat voor het individu of oorlog voor het collectief. Niettemin kan veel van je leven worden gered door regelmatige retraite ten einde de angst te weerstaan je te bezinnen op de schaduw van het handelen. Alle lust om door te zetten kan in liefde worden veranderd door in te zien wat men doet in vrijwillige retraite. Een vakantie hebben is wellicht dan niet de ideale strategie: men gaat te lang door en breekt ook te lang af. De behoefte over het jaar te spreiden in de vorm van aparte dagen voor socialiseren, studie en festiviteit schijnt wijzer te zijn. Op die wijze het levenstempo terug brengend kan een betere continuiteit van dienstbaarheid en sociale en spirituele positiviteit garanderen. Ook in het proces van verhouden en afspreken op het individuele nivo is het verstandig niet door te gaan totdat men tot terugtrekken of een misschien minder gewenste vakantie die de hele relatie kan beëindigen wordt gedwongen.
p) Aanvaard afwijzing.
Een man moet zijn gegrondvest in zijn dienstbaarheid om een stabiel persoon te zijn. Emotioneel afhankelijk zijnde moet men in staat zijn te stoppen. Vroeg of laat zal de andere persoon afwijzen: 'Ik ben niet de jouwe', 'Ik moet mijn eigen weg vinden'. Afwijzing moet worden geaccepteerd. Zonder dit is er geen samenleving mogelijk. Het recht tot weerlegging van de ander is fundamenteel voor de menselijke vrijheid. en een hoeksteen van het maatschappelijk welbehagen. Er bestaat altijd de neiging zichzelf te verliezen in de valstrikken van de materiële natuur en die gehechtheid voor waar aan te zien. Begoocheld door de verschijningen gaat men voor dit en dat, hem en haar. Maar de wereld is geen speelgoedje om mee te spelen zoals je wilt. De wereld is een vrouw die moet worden gerespecteerd. het typisch mannelijke is de onafhankelijkheid van het behoud van dienst aan het belang van de ziel.
Het is de God van de tijd die alle mensen beweegt naar de definitie van hun wezen: het is uw leven, het is uw aard, het is uw zaak. Het onvermogen afwijzing van de wereld en haar in persoon te aanvaarden vormt het bewijs van onwetendheid over de definitie van dienstbaarheid. Toegewijd aan de belangen van de ziel zal men zich vinden in een wordingsproces: het definieert emancipatie voor de man zowel als voor de vrouw. Dit proces bestaat uit negen onderdelen leidend tot de bevrijde staat: ten eerste moet men in staat zijn te luisteren, ten tweede moet men leren te spreken, ten derde moet er een soort van herinnering zijn om geweten en concentratie te ontwikkelen: men moet leren de geleerde lessen te behouden. Ten vierde moet men leren anderen te helpen naar hetzelfde belang en ten vijfde moet men culturele fixaties accepteren: boeken, beelden, overeenkomsten, verdragen, regels, etc. Hiertoe moet men, ten zesde, leren zich te concentreren en bezinnen daar het de leidraad, het symbool en de totem is. Ten zevende moet men een dienaar worden van deze zaak van het ware zelf, waar naar de tijd en waar naar de eigen persoon. met die dienst zal men ten achtste vriendschap ontwikkelen, terwijl ten negende men ten slotte de volledige overgave bereikt van de dienst geëmancipeerd en bevrijd tot een onafhankelijke positie. In één zin betekent het proces: door luisteren spreekt men voor de heugenis te helpen gefixeerd in concentratie om het belang te dienen van vriendschap in volledige overgave aan de werkelijkheid van de ziel (afb.).
Wat betreft het ontmoeten van de ander voor een duurzame relatie zal gewoonlijk afspreken in stadium acht het beste werken daar het mensen verenigt in een gemeenschappelijk begrip. Ook is zo duidelijk dat slecht ontwikkeld zijn in de vroegere stadia het afspreken minder succesvol zal maken. Eerst de zaken en dan het meisje zal altijd beter zijn. De klassieke held bevrijdt de gevangen vrouwe of verstoorde wereld. Dit is hoe mensen elkaar respekteren: door de kwaliteit van de dienst aan het ware. Hiertoe wordt men gevormd door de beproeving van de afwijzing.
q) Wees bereid meditatief te zijn.
Dit heeft betrekking op het stadium van de concentratie. Als eenmaal de relatie gefixeerd is wordt ze behouden door gebed, meditatie en concentratie waartoe men bereid moet zijn er voor de rest van je leven mee door te gaan. Het is de houding die voorafgaat aan het bereiken van dienstbaarheid. Vanwege het missen van dit vermogen hebben vele mensen existentiële crises niet wetende hoe zich te concentreren op de zaak van hun belang zichzelf niet in staat vindend betekenisvolle relaties op te bouwen. Niet in staat om op het object van de liefde te mediteren kan het huwelijk van de arbeid nooit slagen of zelfs maar plaats vinden. Dit kan vele oorzaken hebben daar men belemmerd kan zijn van binnenuit, van buitenaf of door de grote natuur, door gehechtheid aan illusies van zelfzucht, lijdend onder onwetendheid afkeer hebbend die de vorm van doodsvrees aanneemt. (afb.). De drie aapjes van doofheid, lafheid en vooroordeel kunnen de ontvankelijkheid, de liefde en de aktie zodanig blokkeren dat het proces van emancipatie tot de gerijpte staat van bevrijde dienst er niet kan zijn. Veel mentale en lichamelijke ziekte kan worden herleid tot deze frustratie van vooruitgang. De regel van de meditatie volgt direkt op die van de afwijzing. Afwijzing kan niet worden geaccepteerd als men voor zichzelf en het voorwerp van de liefde op de vlucht is in feite de zelfconfrontatie vervat in de meditatie vrezend. Om te kunnen mediteren moet men de fundamentele waarden aanvaarden (afb.), zich terugtrekken en de energie van de dekonditionering van de gehechtheid binden in de juiste lichamelijke oefening. Religieus vindt deze binding van energie plaats door gezang en gebed. Wetenschappelijk wordt dit gedaan door fixatie en politiek door het ondernemen van aktie. Van nature wordt dit gedaan door bezinning op een in de tijd gefixeerd gedragspatroon: de vogel trekt tegen de winter naar het zuiden, de beesten planten zich voort in de paartijd en het menselijk wezen buigt en strekt zich bij het ontwaken. Terwijl het dier van nature mediteert op het vergaren van voedsel en zorgen voor het nageslacht, is de mens gebonden door de cultuur. Kultuur is de menselijke manier van aantrekken en samenhangen van de levens-kracht. Je Brood verdienen en baby's krijgen is onderworpen aan kulturele overgave. Het proces van het binden van de energie is van essentiëel belang voor het succes van de meditatie: er niet in slagen zal leiden tot geestesziekte daar men eenvoudigweg psychotisch wordt de chaos bereikend van een ongeregeld zelf, en zal men, de eigen aktie missend, de innerlijke ervaring misinterpreteren voor de materiële invloed hetgeen schizofreen wordt genoemd. Niet op juiste wijze de energie bindend zullen ook manische perioden en depressies elkaar volgen. De ander aannemend als object van de liefde, wordt afspraken maken een meditatie op de voorwaarde van het behoud met de basis-waarden van rein en waarheidlievend delen en zorgen (afb.), de bereidheid tot terugtrekken en het vermogen om de energie te binden van de dekonditionering. van deze manier van zich verhouden tot de wereld bereikt men de dienst, vriendschap en uiteindelijke bevrijding in overgave (afb.). Naar de werkelijkheid van de tijd betekent dit dat voor betekenisvol afspreken men een gemeenschappelijke noemer nodig heeft waarnaar men waarheidlievend kan delen en zorgen, zich terug kan trekken en de energie binden. Praktisch gesproken is dit een klok die dienst doet als de gemeenschappelijke noemer van de kulturele liefde. Of en hoe een klok zou moeten worden bestuurd door politiek, religie en/of de natuur staat open voor verdere beschouwing (zie ontwerpen voor een voorstel).
r) Heb geduld met haar verlangens.
Een vrouw kan zo veeleisend zijn als God, de Heer Zelve. Voor een man die succes wil hebben is de wereld evenzo zeer veeleisend. Evolutie vereenvoudigt niet. De altijd toenemende complexiteit van de menselijke kultuur maakt een ieder bescheiden. Afsprekend met haar moet men de juiste ingang vinden alsof men voor een baan solliciteert. Ze zal de meest geschikte kandidaat uitzoeken. Hoewel iedere vrouw eisen stelt overeenkomstig haar eigen aard - sommigen lijken makkelijk maar zijn moeilijk en omgekeerd - is er ook de geest van de tijd zoals de wereld reilt en zeilt. Dit decennium werkt een beetje anders dan het voorgaande precies zoals de ene vrouw een andere toenadering heeft dan de andere. Ook de leeftijd maakt aanpassingen noodzakelijk. Voor de God van de tijd moet men dynamisch zijn. De vrouw moet achter haar man staan, zoals de man zijn vrouw moet ondersteunen. Zo ook moet moeder natuur de ondersteuning vormen voor de mensheid (natuurwetenschap), zoals de mensheid de natuur moet ondersteunen. Het laatste voorstel is moeilijker. Haar of de grote natuur als de leidraad niemand zal men worden beheerst door de wereld en een slaaf van de zintuigen worden. Naar de vrouwelijke aard der natuur, is de tijd het mannelijk principe of de beweger. Een gezonde man moet geïdentificeerd zijn met het initiatief van de tijd: hij heeft behoefte aan een schema, een benadering, een staat van bewustzijn waarnaar hij alle materie, de wereld en haar verlangens zal bestieren. Zij weet dat alle plannenmakerij relatief is en onderhevig is aan veranderingen. Dienovereenkomstig is het de klassieke optie voor haar hem te verleiden in de lust van het loskomen van zijn eigen schema en de emotie van de materiële gehechtheid aan haar schoonheid, liefde en 'tijdloze' eeuwigheid. Voor de voortplanting zal de man moeten toegeven in dit breken van de orde. Eén of andere witte-broods-tijd moet er zijn. Maar vroeg of laat zal het de waarheid zijn dat zij hem alleen maar zal respekteren als hij de zaken inricht naar zijn eigen aard en orde. Het liefdes-spel mag dan tijdelijk de zaak verduisteren met dionysische lusten, maar het apollinisch motief voor het gezonde verstand van de werkelijkheid zal uiteindelijk de dienst uitmaken (afb.). Dit wetende moet men geduld hebben met haar verlangens.
s) Neem verantwoordelijkheid voor haar situatie.
Een vrouw is gecharmeerd door zijn hoffelijkheid. Afspreken met het andere geslacht een duurzame relatie willend, moet een man zich verplicht voelen bewijs te leveren van zijn vermogen voor haar te kunnen zorgen. Zelfs de meest geëmancipeerde vrouw heeft een klein hoekje in haar hart voor de prins op het witte paard. Zelfs een prostituée zal bewijs eisen in de vorm van geld. Op één of andere manier, welke vrouw er ook gewild is, moet de verantwoordelijkheid voor de situatie duidelijk zijn. Zonder dit bewijs kan ze de man beschouwen als een jongere broer of een hond die ze aan de lijn moet houden en na gebruik laat zitten. Een man moet er niet intrappen voor klein broertje of hond door te gaan niets te bieden hebbend en zoveel mogelijk gebruik makend. Ze zal beledigen, kleineren en hem afwijzen als hij tekort schiet in het leveren van het bewijs van zijn vermogen zorg te dragen. Daarom heeft iedere man een plan, een motief en een onderneming, of hij zal doen alsof alles duidelijk zou zijn. Het is niet slecht naar een ideaal toe te leven. Zij zal ook voorwenden onafhankelijk te zijn terwijl ze het absoluut niet is. Het bewijs van de mannelijkheid kan sexueel zijn, maar moet niet zo zijn. In het bijzonder in het begin moet men er voor zorgen dat het hogere motief overheerst. Het is heel makkelijk elkaar te misbruiken en het respect te verliezen. Het is vallen, en verliefd worden is het meest algemene iets om je in te verliezen. Niettemin moet deze regel herinnerd worden. Het gaat er niet om te doen alsof je heilig bent, of van een perfecte zelfbeheersing. Het is van belang niet het doel van zorgen en delen naar de waarheid en reinheid van het ideaal uit het oog te verliezen. Daarom doet men alsof men maagdelijk is, alsof men de waarheid spreekt, alsof het gehele leven zou kunnen worden gedeeld, en alsof je eeuwig zou zorg dragen. Men mag ermee beginnen ideaal te zijn ervoor vechtend zoveel mogelijk ervan te behouden, maar iedereen zal toegeven dat het niet makkelijk is heilig te blijven naar de lust en God te blijven naar het ware. Een vrouw is gemakkelijk te toegevend terwijl een man makkelijk uit zijn doen is afgeleid van zijn orde.
t) Respekteer haar initiatief.
Hoewel hij het initiatief en de beweger van de tijd is, is zij degene die weet of het allemaal klopt of niet. Zij zal weigeren als ze chaos bespeurt in zijn plannen. Ze heeft een instinct hem te volgen in zijn beheersing van de ruimte, daar macht over een territorium in zijn vermogen ligt. Maar op die manier de tijd besturend heeft zij altijd het laatste woord. Zij bewijst dat bewustzijn meer acuut is een getuige van de tijd zijnde dan de tijd zelve zijnd. Derhalve kunnen vrouwen mannen als stompzinnig beschouwen inziende dat ze niet zo ordelijk zijn als ze gewild hadden. Het is als de mensheid in relatie tot de natuur: vele begrippen van de tijd passeren de revue, maar haar omwenteling is de uiteindelijke autoriteit. In het bijzonder omdat mannen zulke regelneven en plannenmakers zijn is haar initiatief van het allerhoogste belang. Hoewel ze de weg van de lust mag zijn, gefixeerd in haar biologie, de man verleidend tot weten in plaats van ernaar handelen, zal haar bewustzijn inspireren tot akties die de mannen met de benen op de grond zetten. Eenvoudigweg de hele tijd comfortabel levend ter wille van jezelf en je nageslacht niet bezorgd zijnd over de 'grote zaak', is haar liefde. Zo zal ze het huishouden, het voedsel, de kleding, de kinderen etc. etc. bestieren om hem te laten ontdekken wat hij verwaarloosde als hij haar initiatief en liefde met zijn problemen van maatschappelijke kontrole vergeet. Emancipatie zal hem het huishouden bijbrengen, de kinderzorg, koken en schoonmaken, terwijl zij zal ontdekken hoe de mechanismen van de macht werken. Naar de evolutie van de ziel in het proces van het bereiken van de bevrijding in volledige overgave van dienstbaarheid (afb.) zal de hele aangelegenheid van de sexeverschillen onbelangrijk worden. Men kan net zo goed een homosexueel zijn om uiteindelijk precies het zelfde proces en de gelijkheid van de mens te ontdekken. Als men zou reïncarneren moet men even zo goed in staat zijn het lichaam van de andere sexe te leven. De wet van oorzaak en gevolg zou het zelfs voorschrijven, een ieder met zijn eigen schaduw uitbalancerend. Zoals de man bewijs levert, zo zal ook de vrouw het moeten. Met haar afspreken houdt dus ook het respekteren van haar bewijs van vrouwelijke zorg in.
u) Verliefd geraakt, ken haar familie, vrienden en religie.
De biologie is sterk. Zeer vaak wordt de hele kultuur vergeten bij het zien van de mooie ogen van het andere geslacht. Met de vlinders in de buik en de geest in vervoering raakt men verliefd en wil men altijd samen zijn en het samen maken. Hoewel veel van de kultuur kan worden vergeten, kunnen de vrienden, de familie en de religie niet over het hoofd worden gezien. Hoewel de liefdes-affaire een tegenwicht schijnt te vormen voor de sociale druk van de familie, vrienden en religie is het niet echt een uitweg. Men bereikt een andere familie, een andere vriendschap en een andere religie beseffend dat de appel niet zo ver van de boom valt. Niet zelden keert de revolutie terug naar de positie waartegen men in opstand kwam. In zijn geheel is de evolutie een pijnlijk proces van het door de vereisten van de tijd druk uitoefenen op de materie. Natuurlijkerwijze zal er in één generatie niet veel veranderen. Nieuwe wijn in oude vaten, de geschiedenis herhaalt zichzelf met andere gezichten, een andere constellatie aan dezelfde sterrenhemel. Dat is de realiteit en derhalve is het verstandig zorg te dragen voor de religie, de familie en de vrienden van de partner waar men verliefd op is. Het is niet altijd gezegd dat hetzelfde ook zou aansluiten. Ook tegenstellingen kunnen aantrekkelijk zijn en genetisch zelfs een sterkere uitkomst hebben. Zo balanceert men tussen de continentie van de kultuur en een gezond alternatief om de vitaliteit te behouden.
v) Beter laat dan Nooit.
Haast maakt verspilling is de leidraad van deze regel. De moderne samenleving misleidt met snel voedsel in snelle auto's bestuurd door snelle computers en snelle trainingen. Maar snelheid is in het geheel geen garantie. Snelheid kan de illusie wekken van tijdbeheersing daar niets in het universum de beweging zou kunnen bijbenen, maar onder druk verkeren in spanning en opwinding zou niet langer duren dan een bioscoopfilm. Op de lange duur heeft men eenvoudigweg veel uitgeput en weinig bereikt. Snel gaan is ook een vorm van escapisme. Zonder de noodzaak van snelheid in communicatie en aktie te ontkennen, moet het niet met intelligentie worden verward. Intelligentie is meer gebouwd op continentie in verandering dan op verandering in continentie. Het is als de ziel in relatie tot het ego (afb.) De ziel is het anker, terwijl het ego de eventuele materiële vorm is. Vormen zijn gedoemd te veranderen met de ziel als de objectieve getuige die in feite nooit verandert. De continentie in verandering definiëert de Heilige Graal van de eeuwige jeugd zoals de ziel de geldigheid van het ego definiëert. Ik ben alleen echt als de ziel kan zijn. Zo kan een man alleen maar echt verwachten een vrouw aan te trekken en te behouden als hij geen nepper of vals ego is. Het ware ego is die van de volledige overgave aan het belang van de ziel. Daarom trekken rechtgeaarde minnaars zich niet veel aan van armoede, een gebrek aan religie of niet sociaal zijn. Liefde overwint alle moeilijkheden. Haastig zijn over materiëel voordeel, religie of sociale positie kan meer een hindernis vormen dan behulpzaam zijn. Het is altijd goed om te zeggen: 'Ik bouwde het zelf op. Ik realiseerde het van binnenuit en Ik bereikte het op eigen houtje. Deugd ontlenen aan rijkdom, rituelen en gehechtheid, kan een natuurlijk gegeven zijn, maar kan ook een twijfelachtige onderneming vormen voor het rijpe van het zelfverantwoordelijke. Het unieke karakter uitgedrukt in de genen is even zo belangrijk als de invloed van opvoeding, welvaart en status. In feite is het konflikt tussen natuur en opvoeding niet opgelost door de genen na te jagen ter wille van zichzelf of de omgeving terwille van de aanpassing, maar door vasthoudendheid tot vervulling.
w) Plan je handelingen.
Naar het belang van geduldige vasthoudendheid moet men vasthouden aan de dagelijkse routine niet afhangend van deze of gene persoon, ritueel of bezitting. Mensen komen en gaan, routines worden uitgeprobeerd en bezittingen worden verkregen zowel als verloren. Creatief zijnde zal nauwelijks iets standhouden behalve de realiteit van de verandering zelf. Deze realiteit is praktisch gesproken tweeledig: het is analoog en digitaal, het is natuur en cultuur, het is het zonnestelsel en de sterren, het is de opeenvolging zowel als de herhaling (afb.). Zoals gezegd, om je handelingen te plannen is een gemeenschappelijke noemer nodig die een reflektie op haar natuur vormt: het is het analoge, de natuurlijke dynamiek, het unieke en de overeenkomstigheid in herhaling. Naar deze noemer is er de vrijheid van keuze van praktisch ieder gewenst tijdschema: zonnetijd, standaardtijd, sterrentijd, ware siderische tijd, gemiddelde tijd de tijd van de maan etc. Dit is de naakte opeenvolging, het digitaal lineaire, cultureel pragmatische van het kennen van de orde van de dag. De noemer wordt weergegeven door de verdeling van het jaar: iedere dag wordt een andere positie t.o.v. de sterren ingenomen die na één jaar wordt herhaald. De andere optie naar haar natuurlijke werkelijkheid wordt weergegeven door de zonnetijd; de oorspronkelijke tijd door de eeuwen heen door de mens gerespekteerd de middag romeinse stijl nummer twaalf noemend. Praktisch zou men als individu alleen een kalender, een pen en een gewone klok nodig hebben, terwijl zoals eerder gesteld men het jaar door komt tot 24 perioden van 15 dagen, 48 weken en zes twee-maandelijkse seizoenen aangeduid door vijf (niet de midzomerseizoensdag) extra dagen die het jaar volmaken (zie schema voor het verdelen van het jaar en het corrigeren van de klok onder de tabellen voor dit boek). Deze klok en kalender vormen het referentiekader als het aankomt op het plannen van alternatieven van dag- en weekorde. Op deze manier harmoniseert men met haar natuur zonder de kontrole te verliezen met haar weerstaan van het mannelijk chauvinistische machtsspel van culturele oppositie. Naar het collectieve zou het gedoe van het met de hand corrigeren van een klok en markeren van de kalender niet eervol kunnen zijn. Daartoe is er een ontwerp mogelijk voor een nieuw soort computer(gestuurde)klok die de sterrenhemel toont verdeeld in vierentwintig ,zoals een schaal voor een klok, die één stap naar links draait langs een indicatie van de zon voor een sterrendag analoog de ware siderische tijd tonend. Naast deze gemeenschappelijke noemer van de sterrentijdklok kan een digitale display ieder door een multiculturele wereldorde gewenst tijdbegrip bieden van standaardtijd tot maantijd en kalenders voor religieuze doeleinden (zie ontwerpen voor een uitgebreide omschrijving). Aldus de tijd regelend naar het gezag van haar natuur zal afspreken om mee te beginnen en je verhouden op de langere duur minder konflikt geven met haar cultureel, ondoorgrondelijke wezen.
x) Wees er zeker van dat ze je plannen kent.
Je eigen weg volgen is niet slecht, het te doen zonder de instemming van anderen is een egotrip. Eén of andere soort van afspraak is nodig om een georganiseerde samenleving te kunnen hebben. De normale werklast van het leven berust op de overeenstemming met anderen. Het soort van werk dat zonder overeenstemming plaats vindt is gedefiniëerd als irregulier, egoïstisch en zelfs crimineel. (afb.) In het bijzonder kunstenaars die aandacht moeten schenken aan de minder gewilde uitdrukking van emoties en ideeën lijden onder het probleem van het egoistisch worden. Praktisch zal de artiest een gemeenschap van mede-werkenden moeten vinden met een soortgelijke filosofie om de sociale kontrole te zekeren die nodig is voor de werkelijkheidstest die de normale geestelijke gezondheid uitmaakt. Ook mensen levend van de sociale zekerheid hebben dit nodig daar naar een baan solliciteren op zich niet genoeg is om een gezonde gemeenschapszin te hebben. Zelfrespekt en eer wordt gevonden in sociale overeenstemming. Sociale kontrole is dus een basisbehoefte. Praktisch betekent dit dat men aanwezig moet zijn als een persoon ten einde gezegd te krijgen of een ander te zeggen wanneer dingen afwijken. Sociale kontrole is een heet hangijzer daar de vrijheid van het individu op het spel staat. Altijd moet het individu gerespekteerd worden in zijn recht zich terug te trekken en zich vrij van kontrole te weten. Dit is het privébelang dat voorop staat. Allereerst zou men vrij moeten zijn om wel of niet deel uit te maken van een sociale overeenkomst of niet, daar alleen op de bevrediging van die behoefte kan worden gesproken van sociale geestelijke gezondheid.
In eerste instantie kan worden vertrouwd op afspreken met het andere geslacht of je verhouden in een meer gevorderde staat op voorwaarde van een privéplek, kamer of stoel waar men zich kan terugtrekken en recapituleren. Praktisch betekent dit dat sociaal ondernemen zal falen zonder een eigen plek te hebben. Het is wat kan worden waargenomen in apartementengebouwen waar het het eerste belang van de mensen is om de aanwezigheid van de anderen te ontkennen. Alleen als je erin slaagt je privé te realiseren kan de sociale realiteit als een spel zijn dat je kan winnen of verliezen. Met haar overeen stemmen over het privé en het sociale belang zal het succes verzekeren van de verhouding. Noch het benadrukken van het eenzijdig privé of het sociale alleen zal de totale behoefte aan overeenkomst dekken. Politiek moeten het socialistische en liberale motief overeenstemmen in een parlement om zich aan te passen aan de behoeften van de tijd. Deze democratische verworvenheid kan niet worden afgeblazen, noch voor het parlement, noch voor de woonkamer, zonder de vrede en orde te verliezen van multicultureel samenleven.
y) Vergeet de celibataire discipline niet.
In de liefde kan men makkelijk het belang van de celibataire discipline vergeten of zelfs ontkennen. Niettemin is deze discipline het fundament van de kultuur. De grootste misère van de wereld werd veroorzaakt door getrouwde mensen, en altijd heeft het celibataire respekt voor God en de Heer de mensheid moeten redden van de vuren der materiële hartstocht. Als het vuur van de lust eenmaal brandt met de hartstochten van de hel is de enige oplossing je terug te trekken in jezelf, God en de celibataire discipline. Hartstocht die niet van ophouden weet wordt gekend door zijn waanzin en oorlog welke rampzalig uitgroeit als een besmettelijke ziekte die de hele wereld aansteekt in een verschrikkelijke val. Ten koste van alles moet dit worden voorkomen. De enige manier om dit te doen is deze regel te volgen van het hebben van de celibataire discipline als de basis voor relaties. Gehuwd of niet, de ziel van het celibaat staat voorop. Men wordt ermee geboren en na de liefdesaffaire en als de kleine oorlogen van arriveren in de samenleving voorbij zijn moet men terugkeren naar huis naar het belang van de authentieke ziel eventueel met behulp van pelgrimages, religieuze retraite en dergelijke. Alleen in het vrijwillig lijden van deze boetedoening ter wille van het oorspronkelijk celibataire kan een duurzame persoonlijke en wereldvrede worden gevonden. In feite is het een stadium van leven waar iedereen door heen moet gaan ten einde tot de slotsom te komen van het verwekken en opvoeden van kinderen (of andere bijprodukten van het leven) en open te staan voor de onthechting die nodig is om de angst voor de dood e overwinnen. Dit wetende is het wijs van het afspreken in het begin af aan, de celibataire vriendschap en orde te onthouden en te respekteren die eraan vooraf ging, ermee instemde en nog steeds de gekoesterde liefdesaffaire met haar en de wereld geambiëerd ondersteunt.
z) Respekteer haar advies.
Het is niet alleen de hemelse vader, maar ook de heilige moeder die ter harte moet worden genomen. De mannelijkheid kan ondernemen, plannen en organiseren, haar volslagen vergetend en aldus als blinde lemmingen in de afgrond van de eenzijdige zelfvernietiging rennen. Man en vrouw, tijd en materie, geest en ziel, ziel en ego, zouden niet moeten worden gescheiden en in belang tegenover elkaar moeten staan. Het is de schizoïde neiging van het in alles opponeren in de spelletjes van het leven die de noodzaak van het verzoenen en harmoniseren van de tegendelen verduistert. Zo zouden naar het belang van de tijd de zaken van lokale identiteit moeten worden gerespekteerd, naar de belangen van de ziel de individuele identificaties moeten worden ingecalculeerd en in het belang van de man het advies van de vrouw ook moeten worden gerespekteerd. De mensheid moet op de beide benen lopen van de tweevoudige realiteit ten einde een leefbare toekomst en een juiste zin voor vooruitgang te bereiken (afb.). Het verdringen van het ene met het andere moge dan de psychologische werkelijkheid van alledag zijn, maar zonder de orde die de andere werkelijkheid in herinnering brengt, de andere regels en een andere wereld, bestaat er weinig kans de tand des tijds te doorstaan.
Haar advies respekteren verschilt natuurlijk van het opvolgen van haar advies. Een volwassen persoon zou uiteindelijk de stem van God moeten volgen van binnenuit en niets anders. Mensen kunnen niet elkaars volgelingen zijn eenmaal afgestudeerd tot zelfverantwoordelijkheid. Niettemin weten twee meer dan één en kan het verruimen van de blik volledig nieuwe perspectieven openen. Men kan niet naar de ander leven maar zonder de ander kan ook niemand. Geduldig zijnd haar initiatief respekterend zou 'misschien zal ik' zeggen de beste belofte voor een huwelijk kunnen inhouden .
a) Wees een ster.
b) Bezoek mensen.
c) Accepteer bezoekers.
d) Werk altijd op afspraken.
e) Reserveer altijd een dag voor het ontmoeten van nieuwe mensen.
f) Accepteer mensen als ze met je mee willen doen.
g) Koester geen verwachtingen.
h) Als je van mensen af wilt komen: neem verder geen initiatief een aanvaard de gevolgen.
i) Probeer kopen en verkopen, lenen en uitlenen te vermijden.
j) Geef weg zonder er iets voor terug te verwachten.
k) Zeg altijd waar de grens ligt.
l) Pas op voor het accepteren van onderwerping, verraad, leugens of vals spel.
m) In geval iemand je lastig valt, verzoek de autoriteiten om de nodige akties.
n) Retourneer ongewenste artikelen, geleende goederen of betaal de schade.
o) Spreek naar het begrip van de ander.
p)Wees geïnteresseerd.
q) Help.
r) Begeleid en stuur indien daartoe de permissie is gegeven.
s) Respekteer en waardeer.
t) Vermijd het om met vrienden over politiek en religie te praten.
u) Vergeet nooit je familie.
v) Wees eerlijk en waarheidlievend.
w) Accepteer een spel, wees sportief.
x) Bespreek de moeilijkheden.
y) Vermijd vrije sex, intoxicatie, financiële speculatie en het gebruik van dieren.
z) Aanvaard giften in wederkeer.
a) Wees een ster.
Er zijn verschillende manieren om met mensen om te gaan. Men kan er voor kiezen bij een groep te horen, Men kan er ook voor kiezen zo onafhankelijk te zijn als een ster. Natuurlijk is beide belangrijk. Niemand staat alleen. Er zijn altijd ouders, steden, naties, rassen, geslachten,en alle soorten van overtuigingen. Men behoort op deze manier tot vele groepen. Niettemin is de ziel de enige duurzame autoriteit. Alles wordt bestuurd vanuit de ziel en iedereen moet verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen handelingen, tot welke groep men ook behoort. Iedere groep heeft een identiteit, een ego, een materiële opzet en een strategie om zorg te dragen voor het belang van die materie. Dit ego staat niet noodzakelijk in dienst van de ziel. Er kan veel lippendienst zijn aan God en de ziel, de partij of de wetenschap, terwijl in werkelijkheid iedereen zich kan verschuilen achter de rug van een ander zonder dat iemand echt de verantwoordelijkheid neemt. Systemen prediken hun eigen belang en de mensen kunnen het pikken of vertikken. Als eenmaal het ego is gefixeerd is de ziel der persoonlijke verantwoordelijkheid geneigd te sterven. Eens zei de Heer dit, toen zei de leider dat, en zus en zo hangen de wetten van het wetenschappelijk denkmodel samen. Daarom drukt de ziel zich uit door voortdurende hervorming. Zoals iedereen weet, heeft men van alle soorten nodig om de mens echt te krijgen. Hiervan en van de volkswijsheid dat men overal van kan leren en dat uiteindelijk iedereen verantwoordelijkheid moet nemen tot wat voor groep men ook behoort, kan worden geconcludeerd dat een volwassen persoon een ster moet zijn: een brandpunt van ervaring met een constellatie van voorkeur die op zich zelf staat in zijn eigen natuurlijke verhouden tot alles en iedereen er omheen. Een ster-relatie betekent niet behoren tot specifiek deze of gene groep, maar dat het individu de verantwoordelijkheid heeft geaccepteerd en niet refereert aan een andere autoriteit dan de autoriteit van zijn eigen ziel. In hoeverre alle zielen uiteindelijk dezelfde Super-ziel zijn of niet is een theologisch debat. Zeker is dat met zich verhouden tot andere mensen een bewustzijn van hervorming nodig is en de realisatie dat het zelf herinnerd niet hetzelfde is als het materiële zelf dat aan het herinneren is.
b) Bezoek mensen.
Vaak wordt het belang van de ziel een oefening in zelfzucht. Men wil niet worden afgeleid, verleid, misleid en men concentreert zich op zijn eigen zaken. Zelfzucht heeft zijn openheid verloren: het associëert niet vrijelijk, noch merkt het de behoeften van anderen op. En de behoeften van anderen niet kennend, hoe kan men de ander dan van dienst zijn in het belang van de ziel? De hele zin van het leven gaat verloren zonder het begrip dienstbaarheid. Men heeft zijn medemens te dienen, de samenleving met de overweging van God. Men moet op de eerste plaats het belang van de ziel dienen en zich niet verliezen in tegengestelde handelingen. Het is geen blinde dienstbaarheid maar bewuste dienstbaarheid. Het is, naar de ziel, niet het materiële voordeel maar het profijt van juiste associatie dat voorop gaat. Om juiste associatie te bereiken moet men bezoeken: dan heeft men een vrije keuze en dan kan verantwoordelijkheid worden genomen. Mensen willen elkaar van dienst zijn en als ze niet méér voor hun diensten vragen dan ze nodig hebben om hun dienstbaarheid op peil te houden, kan men vrijelijk hun dienst aannemen en opzoeken naar eigen keuze. Natuurlijk is er een uitwisseling van goederen, diensten en geld. Maar met een ieder geïnteresseerd in dienstbaarheid op de eerste plaats kan het materiële probleem worden opgelost. Om in staat te zijn iemand te bezoeken moet men zichzelf welkom weten. Normaal gesproken, met een juiste formulering van uitwisseling vormt dit geen probleem. Een winkel bezoeken en iets kopen is nogal eenvoudig. In de persoonlijk sfeer ligt dit gecompliceerder. Voor welke persoon dan ook gaande kan een probleem zijn vanwege het materiële ego welke de bron is van angst. Iedere ziel geïdentificeerd met het lichaam ervaart angst aangezien alle materie onderworpen is aan de tijd en om die reden van vorm moet veranderen. Iedere gehechtheid aan welke persoon ook zal deze realisatie van angst tot gevolg hebben. Met mensen die dienst leveren in het belang van de ziel is dit minder het geval als met mensen die het lagere belang van enkel het fysiek lichaam dienen. Maar niettemin, zo gauw de naam van de persoon valt, beginnen de konflikten van het ego. Zo gauw het belang van een materiëel lichaam erbij betrokken is wordt men verlaagd tot de motieven van de zintuigen en de frustraties en angsten der vereenzelviging. Een gebruikelijke truuk deze effecten te verminderen is bij de dag en spontaan te leven en niet naar de verwachtingen jegens wie in het bijzonder dan ook.
c) Accepteer bezoekers.
Als men bezoekers moet accepteren, beginnen de moeilijkheden: men moet de ziel dienen ten einde te ontsnappen aan de angsten van het ego. Mensen aanvaardend die op bezoek komen kan men alleen maar ja of nee zeggen en de datum en tijd bepalen. Er is geen sprake van een vrije keuze: de vrijheid is verloren met het zoeken van je lichaam en verblijfplaats: men kan ontsnappen door zich achter een kruisbeeld te verbergen of een andere beeld van God, maar dat zal de geest fixeren op de (niet-vitale) immobiliteit van het beeld. Men kan trachten de mensen af te leiden naar een andere minder persoonlijke plaats, maar dan, afhankelijk van andere eigenaars, heeft men minder kontrole over de situatie, terwijl je niettemin verantwoordelijk wordt gehouden. Men kan een spreker uitnodigen of een artiest van één of andere soort, maar dat zal niet aan de vraag naar jouw persoon beantwoorden. Dus, als mensen eenmaal achter je lichaam aan zitten, zit er weinig anders op dan de ziel te dienen, de mensen van dienst te zijn en verantwoordelijkheid te nemen voor de materiële opzet in ontkenning van ieder profijtbeginsel.
Voor de ziel moet men zich schikken naar het volkomen geheel waarvoor een keuze nodig is wat betreft de structuur van een gewetensvolle regeling van de tijd. Dit moet dynamisch zijn met de grootst mogelijke diversiteit. Een programma is nodig om de gasten te bedienen met voedsel, onderdak en een vertoning voor de goede heugenis. De vertoning is bij voorkeur kleurrijk, met muziek en spraak in dienst van de orde van de ziel: men moet goede herinneringen opbouwen en niet worden vervloekt door de gasten. Zoals hiervoor gesteld, er zou geen fixatie op enig iemand in het bijzonder moeten zijn maar een voorkeur voor een vrije associatie. De behoefte aan vrijheid en persoonlijke spontaniteit beperkt de vertoning. Hoe meer er van hetzelfde is, des te minder waarschijnlijk de aandacht zal zijn. men gaat naar het theater omdat een andere film wordt vertoond. Men gaat naar de kerk omdat er een andere preek wordt gehouden. Men bezoekt vrienden omdat een andere conversatie en/of een ander feest gewenst is. Men gaat naar de kroeg om met een andere groep mensen te zijn. Als de mensen voor de ziel komen en niet voor je ego moet je een (dienaar van) God zijn. Aangezien dat nooit helemaal mogelijk is, zal bezoekers ontvangen altijd een soort slavernij zijn: altijd moet je ze dienen, beleefd zijn, bescheiden en voorkomend, terwijl er altijd iets verkeerd kan gaan waar jij dan de schuld van krijgt. Niettemin zal de illusie van verzorgd te worden door de bezoekers en de inspiratie van de mensen die tot een vertoning aanspoort, met het voordeel van de twijfel (...). en de mogelijke offers door hun gebracht, tesamen afdoende de geleden schade compenseren. Een gebruikelijke oplossing voor het probleem van het angstige ego en de lijdende ziel is de ziel en het ego als hetzelfde te zien. De dualiteit is beëindigd en dus het (mentale) konflikt: alleen de onrede van de plankenkoorts blijft over. Natuurlijk is dit alleen maar een kneepje van het vak. De dubbelhartigheid van het voorwenden van de ziel met het ego zal geen stand houden. In feite is het de oplossing om het aandacht vragen op te geven en, deze regel terug brengend tot het onpersoonlijke, zelf moedwillig ontsnappen aan mensen die achter je lichaam aanzitten. Naar de uiteindelijke orde van de bevrijding kan niemand worden vervolgd.
d) Werk altijd op afspraken.
Er zijn drie soorten van werk: materiëel werk, ongewenst werk en werk voor de ziel. Dezen worden normaal werk , misdaad en liefdadigheid genoemd. (afb.) Maar de zaken zijn niet zo eenvoudig verdeeld. Voor de ziel werkt men ook met een materiële uitkomst. Voor de ziel is het werk ook niet altijd gewenst. Noch is ongewenste arbeid zonder materiële motieven of zonder een ziel. Belangrijk is niet de ziel te verzaken op de eerste plaats en ten tweede te werken in overeenstemming met bij voorkeur de wetten van het land in het algemeen en op afspraken met mensen in het bijzonder. Het belang van enkel het ego bevorderend, wordt werk een last, een stoornis voor anderen, een konflikt van motief en identiteit. Het belang van enkel de ziel bevorderend strandt men vaak op theologische debatten en het ego van de bevrijding: traditie. Op geen enkele manier kan het geheel van de samenleving worden onderworpen terwille van deze of gene religie, Godheid of systeem. De enige reële manier is een keuzevrijheid te ontwikkelen, regelend welke alternatieven in overeenstemming zijn met de wet en welke crimineel. Alleen het gelijktijdig naast elkaar bestaan van verschillende systemen maakt een gezonde samenleving. Daarom zou de overeenkomst van de wet altijd op de eerste plaats moeten staan, er in het parlement voor amenderend om de tijd te dienen. Ten tweede om te ontsnappen aan egoïsme en zijn waanzin, relaterend aan anderen, werkend of niet naar welke definitie van arbeid dan ook, zou het belang van de ziel moeten prevaleren. In een welvaartsstaat betekent ziel het dierlijke principe van het overleven van de sterkste los te laten. De basis van de sociale zekerheid is er in het belang van iedereen. Geen weelde is gelukkig zonder de wettelijke regeling van het belonen van fundamentele aanpassing. Zonder dit is het spel van de samenleving een dwangneurose elkaar hatend voor de winst levend in angst. Ziel betekent ook onafhankelijkheid en emancipatie. Dit zou niet moeten worden verward met het individualisme van ego-verlangens: bezitsdrang en valse trots. In plaats daarvan heeft de persoonlijke openheid de overhand daar de ziel geweten ontwikkelt jegens iedereen. Naar een meer wetenschappelijk begrip van de ziel ligt de nadruk van zijn belang meer op opvoeding dan op religie of politiek alleen. Religie en politiek vinden hun plaats binnen de opvoeding, waarbij het het het belang van de educatie is vrij beschikbaar voor iedereen te zijn zonder winstmotieven. Het laatstgenoemde is het ideaal van een informatiecultuur: alle informatie is netjes geprogrammeerd en beschikbaar voor de gewone man in ieder huis als een belang van de staat. Het kopen en verkopen van informatie of het beperken ervan binnen één school alleen maakt valse elites en eilanden die alle werkelijke sociale vooruitgang blokkeren. Kennis is eigendom van het gewone volk. Het volledige van de culturele fixatie te digitaliseren en het beschikbaar te hebben in een centrale computer (netwerk) schijnt de enige oplossing te zijn voor het probleem van het bereiken van een vrije keuze, bewustzijn, vooruitgang en ziel. Zoals iedereen weet, is het enige ware geluk dat geluk wat aan de ziel wordt ontleend.
e) Reserveer altijd een dag voor het ontmoeten van nieuwe mensen.
Afhankelijke mensen zijn verslaafd door hun zwakheid en sympathie: ze zijn gehecht geraakt vanwege hun ongeregelde levens en de daaruit resulterende begeerten. Men gaat uit, om wat afleiding te hebben, maar niet om nieuwe mensen te ontmoeten. Men beperkt zich tot één persoon of enkele personen alleen onfris zijnde in de psychologie lijdend aan vooroordelen, doofheid en lafheid, vrezend en projecterend in een negatieve begoochelde geestestoestand. Dit is de niet-bevrijde staat van mensen getraumatiseerd door uniform en identiteitskonflikt een formeel begrip van bevrijding missend. Het formele concept van bevrijding komt met de dienst aan de wetenschappelijke notie van kosmische orde: vrede door de dynamiek van de coëxistentie. Naar de tijd is het geen probleem een duidelijk beeld te krijgen, naar het ruimere begrip van de cultuur en de natuur maakte het altijd indruk als een chaos, een doolhof om voor de rest van je leven in rond te waren. Daarom is de ziel gegrondvest op een helder begrip van de dynamiek en diversiteit van de tijd die de orde vormt in de chaos. De chaos kan niet ongedaan of ontkend worden: men is vrij wat dan ook te zijn (afb.). Een vernieuwing van de wereldorde kan zich niet ten gunste van deze of gene religie of politiek systeem van staatsbestuur vestigen. Een nieuwe wereldorde is eenvoudigweg het herkennen van het onpersoonlijke van God in de orde van tijd. Dit kosmisch bewustzijn zal de mensen onafhankelijk en in veel opzichten vrij maken van psychologische instabiliteit. Het persoonlijke belang, emotioneel, politiek of religieus, zal niet zo'n dwangmatige last zijn met de oppositie van een keurig georganiseerd begrip van de tijd die de ziel bij zijn natuurlijke grond houdt. Met deze bevrijding van alle persoonlijke belang is de mensheid in staat een dag vrij te maken om open te staan voor het ontmoeten van mensen die je nog niet kent, aldus de paranoïdie en vrees overwinnend van het ongereguleerde.
f) Accepteer mensen als ze met je mee willen doen.
Een neurotische persoon, is niet zo zeker van zichzelf noch van de samenleving waar hij deel van uitmaakt. In feite is zijn basis-emotie schaamte en zijn basis-respons die van de afwijzing. De neuroticus wil alleen maar er van af wezen, altijd zich afgewezen en verlatend voelend. Een neurotische samenleving draait op het ego-systeem van de weerlegging door zijn niet-paradigma. Het enige denkmodel is nee te zeggen. Geen werkelijk stabiel begrip van orde vindend, noch in zichzelf, noch in de eenzijdige politieke en religieuze noties, ruziet men altijd over van alles niet dezelfde definities hebbend dezelfde taal sprekend. Naar de ziel als een konstrukt van de tijd (God) zijn er vele definities die één of andere persoonlijke 'essentie' veilig stellen, die snel gemystificeerd raakt of magisch wordt afgehandeld. Het gaat er niet om het bestaan van magie en wonderen te ontkennen in de bewijsvoering van de persoon van God. Het is eenvoudig het terwille zijn van het gezonde verstand van er geen behoefte aan hebben waar de mensheid zijn eer in moet vinden. Op geen enkele manier kan het aanbidden van UFO's en andere wonderen het doel van de wereldkultuur zijn. De vraag is: accepteren we het dat anderen, buitenaards of niet, met ons meedoen? Hebben we werkelijk iets om trots op te zijn? Zo lang we schizoïde verdeeld in ons bewustzijn van ruimte en tijd zijn, en neurotisch onzeker over onze compenserende kultuur, hoe kunnen we dan ooit de ander voor ons zelf accepteren?
Het volgende probleem voor het hebben van een betekenisvolle samenleving is de bijdrage van de ander te aanvaarden. De ander, eenmaal geaccepteerd als een gelijke kan niettemin een voorwerp van verdringing zijn: je mag met me meedoen, maar me niet bepalen. Dit is eveneens problematisch. Je kan niet de dubbelhartigheid van vals leiderschap hebben. Ieder heeft zijn eigen talent het ego met de ziel gelijk te richten. Het is een kunst waarover in feite niet valt te redetwisten. Over smaak valt niet te twisten. Men kan meer of minder begrip hebben voor de zaak, vandaag misschien beter dan morgen. Maar de ander veroordelen omdat hij of zij anders is is niets anders dan jezelf veroordelen. Hetzelfde belang van de ziel in de kultuur van de andere mens herkennen is de opdracht van de samenleving. Dit is de feitelijke liefde van de natuur: allen mogen zijn en allen zijn vrij bij te dragen zoals ze dat willen. Dit verandert de oude filosofie van ontwikkeld raken met een denkschool in een filognosie van het in de praktijk waardering hebben voor alle kennis. Natuurlijk is er het eeuwige probleem van de gefixeerde kultuur. Voor iedere sociale overeenkomst bestaat er een overeenkomst. Alles wat daarbuiten valt is verworpen. Fixaties vormen de hoofdpijn van de mensheid en amenderingen de ruzie. Aldus gebiedt de natuur geleidelijke evolutie waarbij het oude niet wordt verdrongen door de revolutie van iets nieuws, maar waarin het oude geleidelijk het nieuwe assimileert als een uitbreiding van het veld van keuze. De grotere mogelijkheid biedt meer gelegenheid, meer werk, meer bewustzijn, meer vrijheid, meer kansen en zal meer heilzaam en gelukkig zijn. Van rooksignalen, hebben we een telefoon, van een telefoon een radio, en van een radio een t.v. gecomputeriseerd voor het informatie-net. Aldus is de kultuur in staat zich zijn eigen handelingen te heugen en als zodanig een ziel te hebben.
g) Koester geen verwachtingen.
Een structuur hebbend raken mensen snel gevangen in verwachtingen en zien ze op die manier hun vrije associatie bedorven. Gefixeerd op deze of die literatuur kunnen ze niet anders denken, gefixeerd op deze of die persoon worden de anderen ontkend en gefixeerd op deze of die tijd elders of later verliest men het bewustzijn van het hier en nu en de vitaliteit van de vrije wil. Gefixeerd op de persoon, schept leiderschap de hartstocht die de goedheid van het verstandige verstoord. Gefixeerd op het ding voelt men zich vastgelopen in de materie en gefixeerd op de tijd lijdt men onder de keuze en starheid van een schema. Daarom is het verstandig geen verwachten te koesteren. Van een leider moet men niet verwachten te worden geëxcuseerd voor ondernomen aktiviteiten. Van artefakten moet men niet verwachten gelukkig te zijn en van het korset van een structuur van de tijd moet men niet het geheel van God verwachten. Samenvattend kan men zeggen dat zelfverantwoordelijk zijn, in opoffering voor de dingen die ter zake doen, en lijden onder de beperkingen van een schema tesamen de normale houding uitmaken van het omgaan met het onvermijdelijke van verwachtingen. Natuurlijk zijn er vele truukjes om de waanzin der verwachtingen te doorbreken. Vele mensen liegen en doen valse beloften, alleen maar om degene die verwacht tevreden te stellen. Spontaan zijn in het hier en nu is een algemene remedie, en het aanvaarden van uitnodigingen zonder een belofte te doen is ook algemeen. Niet op de laatste plaats leert iedereen de vrijheid voor zich zelf te vieren, of de ander nu reageert of niet. Als het de enige geldige verwachting is met de ziel gelijkgericht te zijn, dan kunnen al dit soort moeilijkheden worden verdragen en overwonnen worden. In staat zijn teleurstellingen en beledigingen te verdragen is een noodzaak. Standhouden is belangrijk. Het is te vergelijken met het immuunsysteem: men heeft weerstand nodig. Daarvoor moet men fit zijn, goed gevoed naar lichaam en geest en vrij van toxische en andere verstorende elementen. Een zwakheid koesterend verliest men dit: de duivel breekt door en ruïneert de discipline. Geen weerstand, geen tolerantie en de aanpassingen kunnen niet worden gehandhaafd: men moet zich terugtrekken en boeten, erbuiten vallen en weer invoegen op een andere manier, nieuwe kracht verzamelen en een betere strategie hebben; dit is de weg van de ervaring. Een boek kan het zo stellen, maar het niet ervaren hebbende, herkent men het niet en vergeet men. Ouders kunnen het de kinderen zeggen, maar als ze b.v. zelf liberaal van sex genieten, hoe kunnen ze dan de kinderen ervan weerhouden? Het is praktijkvoorbeeld en theoretische ondersteuning wat de samenleving bestiert. Van het aldus heilig zijn leiden we kultuurlijke behoorlijkheid af, stap voor stap onze begrippen van heiligheid ontwikkelend.
h) Als je van mensen af wilt komen:
neem verder geen initiatief een aanvaard de gevolgen.
Met het verzaken van initiatief zal de wet van oorzaak en gevolg een vermindering van aktiviteit gebieden. Dit leert dat de liefde die je krijgt gelijk is aan de liefde die je geeft. Niemand houdt van je als je down bent en eruit ligt. Spelletje afgelopen. Ook kan men veel energie investeren en bemerken niets in wederkeer te ontvangen. Dat is als het betalen van een rekening: een bepaalde liefde moet in wederkeer betoond worden. De zaken af te handelen, tot een konklusie komen is belangrijk. Zonder zal het verlangen voortduren als een eeuwigdurend vuur. De kunst om zaken af te doen impliceert het derde soort van arbeid: liefdadigheid (afb.). Werkend, niet voor de vruchten, maar uit liefde voor de mensheid, worden verlangens overwonnen komt men tot konklusies. Alleen een karwei afronden geeft een karwei geklaard. Het verlangen naar de vruchten handhavend, raakt het werk in feite nooit afgerond. Men mag bidden voor een eeuwigheid, maar zonder een konklusie wat betreft de zonde zal de wereld niet een betere plaats zijn. Dus veranderen relaties: mensen verdwijnen en andere mensen komen in zicht. De associatie verandert, evenals de kwaliteit van het werk. Vooruitstrevend zal de kwaliteit toenemen. Moe van de oude manier, verfrist door de nieuwe benadering, gaat het initiatief voor de mindere kwaliteit verloren. Alleen het achten van de dynamiek zal de vooruitgang geven. Gehecht aan en gefixeerd op de oude manieren (en mensen) gaat de kwaliteit verloren. Gaand voor meer van hetzelfde, zal kwantiteit het probleem niet oplossen. Alleen met mensen gelijk in het belang van de vooruitgang kan men doorgaan. Het gevolg van mensen achterlaten is dat men school moet maken. Er kan geen diefstal zijn, men moet een spoor achterlaten: dit is de manier vooruit te streven. Anderen mogen die weg volgen. Zonder dit zou de wereld voortdurend instorten als leiders dood gaan of zich terugtrekken. De leiders bouwen het systeem op dat werkt als een school waar ze zelf van af kunnen studeren.
i) Probeer kopen en verkopen, lenen en uitlenen te voorkomen.
Kopen en verkopen zal iedereen onderwerpen aan de wetten van het geld. Terwijl God geld kan zijn, is geld op zichzelf God nog niet. Zoals zoveel onomkeerbare waarheden moet dit worden onthouden. korrupt kan men zijn op ieder nivo van het materiële leven. Men kan een goede pauper zijn en een slechte, een goede miljonair en een slechte. Geld maakt geen onderscheid tussen mensen. Men kan een mens niet naar zijn bankrekening beoordelen. Het hogere principe van onderscheid is te geven zonder er iets voor terug te verlangen en te ontvangen met niets dan dankbaarheid. Praktisch betekent dit dat men er van zou moeten houden belasting te betalen en een gelukkige samenleving te creëren met een zinvolle regering aan de ene kant en anderzijds gelukkig te zijn met het ontvangen van alleen enige basis-aanpassings-beloning als sociale zekerheid. Als zowel rijk als arm gelukkig kunnen zijn, dan kan de samenleving worden beschouwd als een spel dat mensen altijd naar genoegen kunnen spelen. Zolang de regels van het spel maar duidelijk zijn, kan het spel eerlijk worden genoemd. Dit moet de voorwaarde voor een eerlijke rechtspraak zijn: helderheid van regels en gelijke kansen op een basis van sociale zekerheid. Het tegendeel is dubbelhartigheid en sociale angst met iedereen onzeker een dief zijnde afhankelijk van de manier waarop je het bekijkt. Geld een instituut van het wantrouwen vindend kan men het ideaal van vrije voorziening van goederen en algemene dankbaarheid stellen in achting van het verschaffende systeem. Dit betekent dat men zijn verlangens in bedwang zou hebben en dat alle werk naar behoren zou worden gedaan. Dit betekent ook dat iedereen zijn funktie zou kennen met de identiteit als een gegeven realiteit. Vooruitgang zou dan gedefiniëerd zijn als natuurlijke uitbreiding in kwaliteit meer dan in kwantiteit.
Het is een moeilijk punt voor een kultuur afhankelijk van artefakten om niet te gaan voor lenen en uitlenen. Niet het bezit maar het delen van goederen bevorderend is men afhankelijk van het lenen van een bibliotheek of opslagplaats van één of andere soort en dan zal er altijd een tekort bestaan met een verplichting tot retourneren. Informatie kan beschikbaar zijn in een computersysteem zonder verder lenen, uitlenen, kopen of verkopen. Dit is moeilijker met huisraad, huishoudelijke artikelen, juwelen en kleding. Een ontwikkelde samenleving kan huizen verschaffen met inbegrip van inrichting en gebruiksartikelen, maar de keuze zal afnemen vanwege standaardisering. Net als met formele kleding zal de diversiteit in zekere mate verloren gaan. Dit is niet slecht gegeven de vrijheid tot wel of niet deelnemen. Beide systemen kunnen naast elkaar bestaan. Men kan een formeel systeem van verschaffing hebben dat geïnteresseerd is in het dienen van alleen maar de orde, en men kan daarnaast een informele samenleving hebben van vrije associatie die liberaal is aangaande ieder ego-verlangen of alternatieve definitie van de ziel.
Het informele zal afhankelijk zijn van geld en persoonlijk bezit daar het ieder verlangen van het zelf dient, terwijl het formele systeem geen aandacht zal besteden aan wie dan ook maar eenvoudigweg zal verschaffen wat nodig is om zichzelf te handhaven. Vrijheid is de keuze hebben om een dienaar van de orde te zijn of een dienaar van de vrijheid van verlangen te zijn. Noch kan de vrijheid het systeem bevechten, noch kan het systeem de vrijheid bestrijden. Ze zijn beide nodig. Het is als werken en ontspannen: het ene definiëert het andere, terwijl ieder voor zich een vorm van slavernij is.
j) Geef weg zonder er iets voor terug te verwachten.
Tot iedere soort van sociale orde behoort een systeem van voorzieningen onderhouden dóór de mensen vóór de mensen. Dingen worden eenvoudigweg verstrekt in ruil voor lidmaatschap. Zoals er voor iedere familie of groter sociaal verband een tegenhanger zal zijn die de vrijheid verwoordt - b.v. zoals een zwerver tegenwicht biedt in tegenstelling tot sociale zekerheid - zal er ook interaktie zijn tussen de systemen. Het systeem zal de vrije mensen verleiden deel te nemen door gratis voorzieningen, terwijl de vrije mensen het systeem alleen maar tolereren als ze ook vrij zijn niet deel te mogen nemen. Het is de complicatie van de menselijke psyche die geen enkele inperking van alternatieven tolereert. Kultuur verlangt naar de vrijheid van de natuur die geformuleerd is als het paradijs. Aan de andere kant heeft vrijheid in het paradijs niet veel betekenis zonder de toestemming de kultuur van het plukken van de verboden vruchten der kennis te mogen genieten. God heeft alleen betekenis als het ons is toegestaan te handelen alsof we Hem zijn. Het ideaal zal altijd, per definitie onbereikbaar zijn, maar altijd willen we de machtsillusies genieten denkend dat we ons doel bereikt hebben en verder niets meer nodig hebben. Sommigen beweren dat vrede alleen bij gratie van het eerste is gegeven, anderen houden staande dat vrede alleen maar met het laatste ontstaat. De waarheid is dat het leven gedefiniëerd is door de vitaliteit van de vreedzame coëxistentie. De neiging ten koste van anderen te gaan mag dit niet verdoezelen.
k) Zeg altijd waar de grens ligt.
Deze regel houdt in dat er enige bewuste bekentenis moet zijn wat betreft de ongeschreven regels. Als er geen grens wordt getrokken, kennen de mensen hun beperkingen niet. Orde houdt regels in die, vroeg of laat, moeten worden bevestigd. Zonder die bevestiging is er geen stabiliteit van zelfbewustzijn of helderheid van de ziel mogelijk. Dit definiëert het superego als een konstrukt van regels welke worden overwonnen door de druk van de tijd die alle vormen verandert. Handhaving van het systeem zal zijn gegarandeerd door trouw aan de eeuwige waarden van delen, zorgen, reinheid en waarheid; van onthecht medeleven door het zuivere en celibataire motief (afb.). Deze fundamentele notie van discipline is de leidraad voor alle aanpassingen van de regels aan tijd en omstandigheden. Voor iedere materiële aangelegenheid is verzaking de leidraad, voor iedere sociale opzet is mededogen de leidraad, voor iedere inname van voedsel is het waarheidlievende niet-intoxicerende de leidraad en voor iedere persoonlijke betrokkenheid, sexueel of niet, is het reine van het celibaat de leidraad. Deze vuistregel zal de verdere bijkomstigheden van het bestuur der regels en zijn aanpassingen verduidelijken en de garantie geven van de gewenste duurzaamheid.
l) Pas op voor het accepteren van onderwerping,
verraad, leugens of vals spel.
Het gebod van het medeleven verplicht de leden van een orde van de ziel allerlei soorten verlangende mensen te accepteren. Deze mensen zijn niet altijd bekend met de regels en kunnen onderworpen gedrag ontwikkelen naar anderen. Hier moet men zorg voor dragen door het verschaffen van informatie en eventuele begeleiding in de studie. Soms noodzaakt verdere communicatie educatieve interaktie van leraren en leerlingen. Voor normale volwassenen is dit ongewenst. De volwassen persoon wordt verondersteld in staat te zijn voor zichzelf te kunnen studeren en de verloren discipline te herwinnen. Slecht opgevoede mensen, laag van intelligentie genoemd, moeten de schade inhalen door tijdelijke regressie naar de jeugdige staat. Dit is een groot probleem. Regressie is in strijd met de stelregel der onafhankelijkheid en vaak gaan mensen slecht gedisciplineerd verder tot de arts of de dood er een eind aan maakt. De dokter biedt een kans op herstel in algemene boete ter wille van de vooruitgang, maar de dood biedt op z'n best een nieuw lichaam in een veranderde familie om weer van voren af aan te beginnen met het zelfde (kultureel overgeërfde) aangeboren karakter van de ziel. Daarom wordt initiatie in en heropvoeding tot een ander begrip van orde een tweede geboorte genoemd. Dit verduidelijkt ook het begrip van de dood als zijnde niet alleen maar de vernietiging van het lichaam. 'Een ander lichaam' kan ook betekenen dat men een andere orde heeft.
Niet alleen met onderwerping moet men de grootste voorzorg nemen niet mensen te 'doden' druk uitoefenend terwille van een andere orde, maar ook met de algemene staat van begoochelde buitenstaanders-onwetendheid moet men zeer voorzichtig zijn. Voor het ego is men geneigd de ander te verraden, voor het materiële motief is men geneigd te liegen en voor een andere set regels zal doods-angst inspireren tot vals spel. Heil zoekend in de voordelen van gratis voorzieningen zullen mensen sympathiserend met de orde niet altijd oprecht zijn. Ze zullen iedere mogelijke manier proberen om te bewijzen dat het systeem een mislukking is tegenover hun vrijheid en ze zullen excuses vinden voor ontrouw. Dit stelt de hoogste eisen aan het beantwoorden van alle mogelijke vragen ondertussen een behoedzame reserve behoudend. Samenvattend mag de aspirant niets te klagen hebben en niets anders dan voordeel zien in de uitbreiding van zijn mogelijkheden terwijl hij niet volledig over alles is geïnformeerd. Het systeem dat toegeeflijk staat tegenover een leven in vrijheid mag snel mensen vervangen of aan mensen die in onvermogen gevallen zijn qua motivatie of geblokkeerd zijn in de vooruitgang voorbij gaan, en altijd erop voorbereid zijn om te her-accepteren voortgaande op dezelfde weg als tevoren. Niemand kan echt beoordelen hoe en waarom mensen er buiten vallen of zich voegen. Het gebeurt en het enige dat van belang schijnt te zijn is de vrijheid om deel te nemen of te negeren. Samenvattend moet inwijding in de orde eenvoudig zijn: men bekent zich publiekelijk tot de orde en wordt dan verzocht (door de orde van de samenleving) zich positief te identificeren (je te kleden en te beantwoorden aan de vraag naar dienstbaarheid zoals in: "Ik wil naar waarheid en reinheid, delen en zorgen'). Het welslagen van de orde is dus gedefiniëerd door het vermogen te beantwoorden aan de vraag naar dienstbaarheid en het vermogen duidelijk te zijn over de regels en de verschijningsvorm. Het groeps-ego aldus gevormd is niet slecht daar het door bekentenis is onderworpen aan de eeuwige waarden(afb.) van de ziel.
m) In geval iemand je lastig valt,
verzoek de autoriteiten om de nodige akties.
Liefde kan een zware last zijn. Omgaan met mensen brengt heel wat lastig vallen met zich mee. De wet is geneigd de mensen lastig te vallen met formulieren om in te vullen en verkiezingen om op uit gaan als het niet een internationaal konflikt is om mee te mobiliseren. Geliefden vallen elkaar lastig tot de liefde nee zegt. Predikanten vallen de mensen lastig, ze programmerend met een moraal die ze dag en nacht achtervolgt. Ouders vallen de kinderen lastig ten einde ze perfekt te doen gehoorzamen hetgeen nooit een volledig succes is. Leraren proberen de studenten ook te programmeren met bij tijden enige ernstige dubiositeit als resultaat. De commercie probeert voortdurend je te doen identificeren met je consumptie, alsof dergelijke verlangens de hele dag zouden voortduren en werkgevers vallen werknemers de hele dag lastig om perfekte machines te zijn, wat niet het geval is. Het leven kan een komplete hel zijn van konditioneringen met weinig kans te ontsnappen aan alle aanstormende demonen. Niettemin is dit onze liefde: zo hangt de samenleving samen. De eeuwige vraag is hoe bevrijd te raken en vrij te zijn van al dat lastig vallen. Je eigen oordeel vellen is aardig, daar gekonfronteerd met een heel systeem van konditioneringen het niet moeilijk is de motieven van de zwerver te begrijpen. Het mens-zijn houdt echter de last van de samenleving in die druk uitoefent terwille van een keuze. Men kan niet aan de keuze ontsnappen, noch aan het kiezen. Associatie en hulp zoekend om het lastigvallen tegenwicht te bieden vormen mensen allianties zorg dragend voor de noden. Dit draait altijd uit op een konflikt met de volwassen optie die de zelfverantwoordelijkheid dicteert. Dus, is het ware probleem dat van de onthechting: hoe kan ik onthechten zonder de kontrole en onafhankelijkheid te verliezen. Sommigen geloven dat dierlijk gedrag de uitkomst is, kijkend naar de vrijheid en onafhankelijkheid van de dierlijke staat. Een geestelijk gezond mens echter weet dat zonder waarheid, reinheid, delen en zorgen er niet zo iets kan zijn als basis-vertrouwen, trouw, voorziening en liefde. Menselijkheid wordt gevonden op basis van deze waarden wetend dat de dierlijke staat er een is van voortdurende angst om te overleven en angst voor egoïsme, schaarste en lust. Daarom is de autoriteit gedefiniëerd als de vertegenwoordiging van deze hogere waarden. Normaal is het eenvoudig de wet en orde van de staat die voorziet in het handhaven van deze waarden misdaad, egoïsme, tekort en misbruik veroordelend. Wetend dat konditioneringen het struikelblok van het lastig vallen vormen is alles wat men nodig heeft om te onthechten in bevrijding te weten wat het uiteindelijk gezag is dat de staat zelf beheerst. Kennis komt van bewustzijn en bewustzijn komt van coëxisteren. Dus wordt de autoriteit simpelweg gevonden in het vreedzaam en tolerant samenbestaan van alternatieven die hun gemeenschappelijke noemer vinden in de eeuwige werkelijkheid van de natuurlijke tijd waaraan niemand iets kan veranderen. De eeuwige waarden zijn een natuurlijk bijprodukt van die eeuwigheid: God in de vorm van de tijd die zichzelf aantoont in herhalingen van dag en nacht het vertrouwen van een genetisch programma bevestigend, de trouw aan de natuurlijke orde, de voorziening van dingen die van nature groeien en de liefde ter wille van het nageslacht. De mens is niet eenvoudigweg een dier in dit, gebruik makend van zijn grotere vermogen. Er is hierin maar één schaduw: hoe hoger je stijgt des te dieper je valt
n) Retourneer ongewenste artikelen,
geleende goederen of betaal de schade.
Met materiële leven houdt een accumulatie van goederen in. De meeste dingen kopen we, sommige lenen we. Op de eerste plaats zou men niet verschuldigd moeten zijn: dingen waarvan men niet de eigenaar is zouden moeten worden geretourneerd of anders zou de schade moeten worden vergoed. In feite vormt het hele begrip van eigenaarschap zoals eerder gesteld, een groot probleem. Natuurlijk moeten er altijd zorgdragers zijn wat betreft de materiële belangen. Maar voor de kwestie van eigenaarschap bestaat er geen eenvoudig antwoord. Als Ik mezelf de eigenaar noem ben ik eenvoudigweg bezitterig: het schendt de waarde van het delen. Als ik het eigenaarschap ontken, neem ik geen verantwoordelijkheid hetgeen een schending is van de volwassen optie der onafhankelijkheid. Uiteindelijk moet de gemeenschappelijke noemer van orde die de autoriteit definiëert de eigenaar worden genoemd die de verantwoordelijkheid delegeert naar zorgdragers. Dit maakt de staat en haar systeem van handhaving en instellen van orde de oorspronkelijke eigenaar. Normaal vindt dit zijn uitdrukking in belasting-inningen: voor iedere accumulatie is er een schuld te betalen aan de staat om de sociale orde te garanderen die gewenst is voor de handhaving van bestuur. Het probleem van de accumulatie is opgelost door ofwel de staat (het volk) te geven wat van het volk is: een fair aandeel, of door de orde van de staat te vertegenwoordigen en verantwoordelijkheid te nemen voor het beheer van het geld en de goederen die zelf vergaard zijn. Gewoonlijk wordt beide gedaan: een onderneming vergaart, zorgt voor zichzelf aan de ene kant, terwijl aan de andere kant aan het volk wordt teruggegeven wat werd weggenomen. In andere woorden: menselijke orde is gedefiniëerd door delen en zorgen. Er is ook het probleem van ongewenste goederen: ze kunnen worden weggeworpen, opnieuw verkocht, gerecyceld, worden bijgewerkt, vervangen of opgeborgen en ook in musea, bibliotheken, archieven en/of in geheugenbanken voor later gebruik en studie worden geplaatst. Voor de samenleving die zichzelf voortdurend vernieuwd kan dit een groot probleem vormen. In feite zou de staat zorg moeten dragen, maar in werkelijkheid wil niemand de volledige verantwoordelijkheid voor het kulturele artefakt op zich nemen. De dingen worden verondersteld hun eigen handhaving te organiseren. Aldus wordt veel kultuur eenvoudigweg verspild waarbij de mensheid het gevaar loopt te stikken in zijn eigen afval aan de ene kant terwijl van de andere kant bezien men geen herinnering, geweten en ziel heeft. Dus lijkt het antwoord te zijn: beperk de aandrift tot vergaren, draag zorg voor de ongewenste goederen en werp weg op een verstandige manier zodat het milieu niet verontreinigd raakt. Bekentenis tot orde verplicht.
o) Spreek naar het begrip van de ander.
Er bestaat een groot verschil tussen voor zichzelf denken en voor de ander denken. In feite heeft de geest geen betekenis alleen voor jezelf denkend daar het het laboratorium van de sociale aanpassing is. De geest wordt heilig genoemd als dit wordt begrepen en ten uitvoer gebracht. De realiteit van onze materiële motieven in de geest van zelfhandhaving bezoedelt altijd de heiligheid van de geest: er is altijd een zelfzuchtig motief dat onder de restricties van regulatie moet worden geplaatst. De aandrift die de goedheid van de geest geeft is de rede gedirigeerd naar anderen toe ter wille van de ziel. Het volstaat niet in een hoekje te zitten en enkel te mediteren voor de ziel alleen, dat is helemaal geen ziel aangezien iedere persoon sociaal gedefiniëerd is. Het belangrijkste deel van het gewetensvolle zelfherinneren is dat wat door anderen wordt herinnerd, om niet te spreken van de Heer Zelve. In feite is wat de persoon zich kan herinneren een zwaar gecensureerde versie van de persoonlijke geschiedenis. Met de goedheid alle mislukking en experimenten die tot daartoe geleid hebben verdrongen hebbende, vindt de persoon vrede verzoend met het idee van overeenstemming met het heilige. Niettemin heeft hij een werklast vanwege dat verleden (afb.). Allerlei soorten slechte gewoonten, ongewilde konditioneringen, een gebrek aan kennis, een gebrek aan sociale aanpassing, en een ontbrekend bewijs van betrokkenheid doet het ego zich in bochten wringen en verdraait zijn visie op de werkelijkheid zoals het de noodzakelijke overeenstemming met de geaardheid goedheid past. Het is een grondwet van de psyche dat alles van de natuur zichzelf bevestigt en niet kan blijven bij een geest in konflikt. Zo ziet iedereen zichzelf als God, heel goed wetend dat dat niet zo is. Dit is, zoals gezegd, de algemene leugen van het leven gehandhaafd door het normaal ongereguleerde van de lust. Het doel is God te zien, de ziel, het volkomen geheel van de kosmische werkelijkheid zoals die is. De visie van het goddelijke (afb.) kan niet worden gescheiden van de anderen daar geen ontkenning van de eigen fundamentele sociale aard zal volstaan. Natuurlijk kan men zich een lange tijd als een solitair dier gedragen terwille van de ziel van het paradijs, maar vroeg of laat heeft dat belang sociale bevestiging nodig bij behoefte aan het menselijk potentiëel. Men kan zich als een gelukkig paradijselijk dier gedragen, maar het meest kostbare geschenk, het lichaam naar 'het evenbeeld van God' ontkennen, kan niemand. Dus is het de essentiële aard van de geest om in dienst van de ziel en God te leven op de eerste plaats, alleen maar om te ontdekken dat het begrip van de ziel en God geen betekenis heeft in ontkenning van de eigen fysieke werkelijkheid. Het instrument van de liefde kan niet worden ontkend in de realisatie van de werkelijkheid van de liefde. Het lichaam kan zijn functie niet worden ontzegd: het werkt uit zichzelf bestuurd door overlevingsinstinct ingebed in zijn oorspronkelijke natuur: de samenleving. Voor anderen denkend kan de illusie van zelfontkenning wekken zelf niet van belang te zijn, maar orde kan worden vertrouwd. Goedheid bestuurt ook de andere zielen en ze moeten over jou denken alsof je de beste man zelf zou zijn. Zoals iedereen weet, leven is nemen en geven.
p) Wees geïnteresseerd.
Direkt volgend op het voorgaande inzicht in de sociale aard van de ziel is het inzicht dat voor anderen gaan niet kan bestaan zonder geïnteresseerd te zijn in de anderen. Misschien dat denken voor anderen verduisterd is door de behoefte aan resultaten: ik wil voedsel, geld, sex, erkenning etc. Maar geen zinnig mens peinst erover niet te letten op de weg waarop hij rijdt. Geen zinnig mens zal verzuimen de taal te spreken van degene waar men iets van wil. Het gaat er niet om het materiële motief te ontkennen, het gaat erom het motief te onderwerpen aan het simpele belang dat men heeft te stellen in anderen gaande met een geest denkend voor anderen. Alleen zo kan men het volledige inzicht herwinnen dat nodig is om de werkelijkheid van de ziel te vinden en gelukkig te zijn met de God die de vorm van de Tijd aannam. Dit is geen futiel argument, aangezien vele mensen de Tijd vrezen als de grote moordenaar van alles wat leeft. Tijd vermaalt iedereen tot stukken alleen maar een lineaire stroom van het verleden naar de toekomst waarnemende. Maar de tijd is niet alleen maar lineair, hij is ook parallel: tijd vormt een contrapunt van gelukzalige harmonie van alle soorten integriteiten die hun ongelooflijke wetenschappen bewerkstelligen in de liefde van de grote fuga van de kosmos. Realiserend dat er velen dezelfde weg bewandelen is men verenigd, het verschil herkennend realiseert men zich het persoonlijk unieke en de spellen van het leven. De grote struktuur van de harmonie ziende is men bevrijd van de angst voor de chaos. Ziende dat anderen zich ook herinneren, een geweten van de tijd hebben, is men bevrijd van de angst te worden vergeten. Dit alles is de werkelijkheid van de tijd: tijd is niet alleen maar de tikkende klok (afb.).
q) Help.
Het ene inzicht volgt uit het andere: wetend dat de geest niet kan worden gescheiden van de anderen, wetend dat men er niet aan kan ontkomen zich te interesseren voor anderen, realiseert men zich ook dat elkaar helpen de enige manier is de realiteit te hebben zoals ze wil zijn. Het natuurlijk vermogen om te helpen ontkennend, zal de geschiktheid aanleiding geven tot doodsangst. Als je je handen niet gebruikt om te helpen zal je bang zijn ze te verliezen aangezien je heel goed weet dat alles wat wordt verwaarloosd er op achteruit gaat. Alleen maar je eigen belang dienend mag, zoals gezegd, het feitelijk motief naar anderen verduisteren, maar niet weerleggen. Het is in essentie de angst voor bevrijding en verlichting die het ego in de motieven van het duistere zal houden. Maar geen mens kan enkel in duisternis leven: men wordt gedwongen tot de werkelijkheid van het licht, de liefde en de mensheid.
De motieven van het duistere verzaken definiëert verlichting als de realiteit van gereguleerde liefde. De angst komt voort uit de identificatie met het lichaam: men kan er levenslang niet aan ontsnappen en vroeg of laat zal men het gevolg van de zelfrealisatie moeten dragen. Hoe meer men mediteert op de werkelijkheid van de ziel, hoe minder zin het heeft om de funktie van het lichaam te ontkennen. Bevrijding wordt dan gevonden in dienstbaarheid ter wille van de ziel: daar het in ieders belang is, omdat het betrekking heeft op de eeuwige waarden (afb.), de ondoorgrondelijke Heer, de alvermogende alomtegenwoordige God, het volkomen geheel van het kosmische en de totaliteit van verleden en toekomst in één (afb.), zal men ophouden zich zorgen te maken over dat kleine beetje materie dat het tijdelijke lichaam uitmaakt dat altijd moet lijden onder geboorte, ziekte, ouderdom en dood. Daarop gefixeerd zijn is het angst-complex genaamd neurose: van materie kan men nooit zeker zijn, maar van het accepteren van de Tijd als de vorm van God om zich mee te verzoenen vindt men verlichting en bevrijding. Uiteindelijk heeft iedereen dezelfde konklusie: het lichaam verandert, maar niet de getuigenis van de ziel. Die gelijkheid neemt alle angst voor het leven, de verlichting en de bevrijding weg. Iedereen leert aldus de geest te dienen en zal stoppen weg te vluchten voor de innerlijke stem van God.
r) Begeleid en stuur indien daartoe de permissie is gegeven.
Men moet verantwoordelijkheid nemen te helpen en dus te begeleiden indien de permissie daartoe is gegegeven. Natuurlijk is ongewenste hulp een overtreding tegen de volwassen optie: de enige geestelijke gezondheid is de zelfverantwoordelijke; alle kinderen zijn een beetje crazy min of meer, net als alle mensen die zich het bestaan van een opperwezen genaamd de Heer realiseren. Hieruit zou men kunnen afleiden dat alle serieuze pogen geestelijk gezond te zijn ketterij is: alleen in ontkenning van de Heer Zijn persoon, kan men rijp en zelfverantwoordelijk zijn. Maar dat is een verwarring van buiten af. Zoals eerder gezegd, is het een andere fundamentele wet van de psyche dat onafhankelijkheid alleen kan bestaan op basis van positieve identificatie met de 'vader', het ideale zelf of het gezag van buitenaf in het algemeen. Alle kinderen spelen vadertje met kleine speelgoed-autootjes, alle meisjes spelen moedertje met poppen: zo werkt de volwassenheid. En niemand zal dat ontkennen, hoewel het altijd in de valkuil van de 'erfzonde' of het ontevreden overheersen van de materiële natuur schijnt te lopen. De aap leerde gedrag te imiteren: het is onze misère, het is onze liefde. Het is ook de positieve identificatie met de minder gewenste autoriteit van de dierlijke geneigdheid die moeilijkheden geeft en het zuivere van de menselijke intelligentie verduistert dat nodig is om een juiste begeleider voor anderen te zijn. We willen niet alleen zoals de Heer zijn, we willen ook als katten en honden zijn, gieren en haaien, konijnen en vlooien. Mannen scheren hun baarden uit angst er als een leeuw uit te zien en zullen eerder vechten dan huilen uit angst zelf als een loeiende koe te worden. Vrouwen beschilderen hun gezichten en parfumeren hun lichaam uit angst op op een varken te lijken en een meer natuurlijke geur af te geven. Dat is de mensheid: we lijden niet alleen onder onze gelijkenis met de Heer maar ook onder onze geneigdheden met het koninkrijk der dieren. Begeleiden en sturen zal dus altijd onder deze onzuiverheden gebukt gaan en alleen een bewuste bekentenis tegen het poseren als de Superpersoon of het bezorgd zijn over de dierlijke natuur zal ons weerhouden van het gekkenhuis van de oorlog en de schizofrenie.
s) Respekteer en waardeer.
Oorlog en schizofrenie, vechten tegen anderen en vechten tegen jezelf in plaats van vechten mèt anderen tegen de misvattingen van de materiële kwestie, zijn het resultaat van het verliezen van respekt en waardering. In de doods-angstige ontkenning van onze essentiële aard van sociaal, geïnteresseerd en behulpzaam zijn, verliezen we het respekt, raken we gefrustreerd en worden we boos in het zicht van de ontkenning van (het belang van) ' HET ALLERHOOGSTE', en mislukken zo in het waarderen van het leven in zijn geheel en de huidige wereld in het bijzonder (afb.). Het is in de vorming van het ego waar deze neergang plaats vindt. Onvermijdelijk moet men zich aanpassen aan de vereisten van het fysieke lichaam en zijn grotere sociale kontekst. Deze aanpassing neemt de vorm aan van ego, religieus erfzonde genaamd, maar algemeen bekend als egoïsme, of blind eigenbelang. Het spel wordt een oorlog, eenmaal geïdentificeerd met het materiële resultaat. Men mag de Heer niet verraden, maar men kan er niet niet aan ontsnappen zichzelf te verraden, gaande voor het geld, de erkenning of simpel de materiële feitelijkheid van de eigen dienstbaarheid. Een uitweg hieruit zou het schrappen van alle namen onder alle schilderijen, boeken, goederen en religieuze oefening zijn. Op wie zouden we het dan kunnen terugvoeren, enkel collectieve verantwoordelijkheid voorstellend. Maar de werkelijkheid van het eigenbelang maakt dit onmogelijk. Namen zijn nodig voor een snelle referentie zoals een wachtwoord of een toegangskode, hetgeen als enige uitweg openlaat te refereren aan de goddelijkheid van de onpersoonlijke God die, of beter welke de enige werkelijkheid is die de volle lading van waardering en respekt kan dragen. Geen naam, religie, Heer of halfgod, toegewijde of zondaar, sterveling, heilige, of welke artiest ook, zal volstaan. Ze zijn alle onderworpen aan verandering met als het grootste probleem de konditionering op één fixatie die nooit zal standhouden en bevredigen in de stroom van de tijd. Alleen de realisatie van de werkelijkheid van de objectieve verandering als zijnde niet een verschrikking van vernietiging, maar een festijn van differentiatie en vernieuwing, zal de stabiliteit en orde geven die de ziel nodig heeft om zichzelf terug te vinden (van tijd tot tijd <afb.>).
t) Vermijd het om met vrienden over politiek en religie te praten.
In het belang van de ziel en het materiële lichaam zweren mensen samen in allianties op het gebied van de politieke en religieuze werkelijkheid. Ter wille van het ego creëert de wetenschap anderzijds werkend in allianties van vriendschap en komplexen van ontkenning meer hoofdpijn en verbijstering dan er was voor die onderneming. Het is met vrienden op de eerste plaats van belang zich niet te bekennen tot enige andere alliantie dan de huiswetenschap van deze of gene vriendschap. Men zal naar het ego van de alliantie hoe dan ook roddelen over alles en iedereen, maar om samen te blijven, moet de infectie van de politiek en de religie er buiten gehouden worden. Religie is een zakelijke overeenkomst van opvoeding, net zoals politiek een zakelijke overeenkomst van materiëel bestuur vormt. Vrienden behoren elkaar niet de les te lezen, omdat dat gedefiniëerd is als een twist of gevecht. Noch behoort men samen te zweren ter wille van een materiële uitkomst daar die politiek misdaad of subversiviteit wordt genoemd zonder formele bevestiging. Men moet niet van zins zijn de werkelijkheid te veranderen door religie in te stellen of een politiek motief op te leggen als je vrienden wilt blijven. Waar vrienden over praten is het meer of minder huishoudelijke van de wetenschap. Dit zal hen ego brengen en intelligentie-spelletjes in confrontatie waarmee ze hun ziel kunnen verspillen ter wille van de lol. Materiëel kan het nooit meer zijn dan kunst wat wordt besproken daar kunst de wetenschap van de vervreemding is. Te veel ervan zal alle vrienden verdrijven aangezien het allemaal ego is. Minder ter wille van het kunstzinnige en meer voor de burgerlijke ziel van de huiswetenschap zal duurzame vriendschap geven. Natuurlijk zal het burgerlijke geen duurzame vrede en geluk geven. Of men sterft in mindere of meerdere mate de druk van het nageslacht weerstaand of men zal lijden onder de verspilling van de eigen kultuur en intelligentie vasthoudend aan het resultaat tot de dood al dat ego uit de ziel zal wissen. Het standhoudende burgerlijke is niet zo creatief behalve in het verwerven en bezitten, zodat op z'n best ze mooie verzamelingen vormt voor musea de vervreemding der kunsten in sympathie beschermend. Uiteindelijk zal de konklusie zijn: boven vriendschap is er alleen het principe van de volledige overgave aan het gebod van geëmancipeerde onafhankelijkheid in zelfgerealiseerde dienst aan de God en de ziel van de tijd.
u) Vergeet nooit je familie.
Gaand voor de ziel kan men het komplete van de eigen familie ontkennen. Dit kan een tijdje de dienst uitmaken, alleen om te ontdekken dat de ene familie wordt ingewisseld voor de andere, niet het probleem van de verwachtingen, de sociale kontrole en de persoonlijke druk opgelost hebbend. De familie als onvermijdelijk ziend moet men zich neerleggen bij zijn wetten: ontken niet je liefde en edelmoedigheid, ze verplicht. Uiteindelijk is de hele mensheid je familie en het ontkennen van je nobele verplichtingen staat gelijk aan het jezelf je eigen leven ontzeggen. Men moet de last van de eigen keuze dragen, het alternatief is de vlucht in de dierlijke staat welke altijd angst en kontroleverlies zal geven. De juiste strategie is niet deze of gene familie te ontkennen, maar de werklast te verminderen. Door konditionering aan het materiële, ongereguleerd zijnde en beheerst door de waanzin van instabiele psychologie, is men gevangen in compensaties en aanhoudende zwakheden als jaloezie, woede, begeerte, bezitsdrang, misvatting en valse trots (afb.) Deze konditioneringen aan het materiële lichaam en hun degraderend effect eisen alle energie en intelligentie voor zich op die nodig is om een uitweg te vinden. Ze hebben een economie en een zich verzettend ego van zichzelf. Men schijnt verslaafd en bezeten te zijn door de demonen van de zwakheid.
De oplossing is gevonden in de zuivering van de discipline van het leven. De zuivering die de werklast vermindert wordt gevonden in de konstruktie en de orde van het belang van de eeuwige waarden van fundamentele waarheid, reinheid, delen en zorgen (afb.). Praktisch kan dit worden bereikt door de gehechtheid te checken aan b.v. de boekenkast en het domein van fixaties op literatuur, andere dingen en bedwelmende middelen van overeenstemming die de degradatie ondersteunen, je ervan weerhouden energie-consumerende geheime relaties en aktiviteiten te koesteren met jezelf en anderen, de rechtvaardiging te stoppen van het stelen en doden door meer vegetarisch te worden en beschermend te zijn naar de zwakken en kwetsbaren en een deel van je financiële reserve te reserveren voor liefdadigheid en goede doelen (afb.). Geld in reserve houden, niet verschuldigd zijn, en de onafhankelijke positie bevorderen is o.k. (afb.), maar er God van verwachten als je in een kluis leeft zonder de zaak van God te dienen is zotheid. Zo tot gezond verstand komend zal de last van het energieverslindende en ziekmakende vicieuze van het materiële motief verminderen. Waar mee rekening moet worden gehouden is dat in liefdadigheid geven organisatie vereist. Er zelf verantwoordelijkheid voor nemen is altijd beter dan van anderen verwachten dat voor jou te doen. Dus betekent het spenderen in liefdadigheid ook het spenderen van tijd. Alleen je zakportefeuille geven of je kluis in een tempel veranderen zal geen hart dragen voor de persoonlijke noodzaak van het goed-doen. Iedereen mag bedelen in naam van God, maar behoefte aan geld mag niet het feit verdoezelen dat het meest gewilde feit is dat men er zelf in naam van God zorg voor draagt.
v) Wees eerlijk en waarheidlievend.
Men moet waar zijn naar de eigen oorspronkelijke aard. Men kan een ware en eerlijke leugenaar zijn: ik sympathiseer, ik ontken mezelf in mededogen, ik leef voor jou. Maar dat is God niet, dat kan God zijn maar kan ook de hypocriet zijn, de leugenaar of de lafaard. Als God mededogen is, houdt mededogen God nog niet in. Het is een fundamentele fout om een element van een categorie aan te zien als exclusief voor de categorie, terwijl ze zeer goed eveneens kan behoren tot een andere categorie. Naar het idee van God denken we dat God alles is, dus is er niets uitgesloten van God en derhalve is mededogen God. Maar God is onomkeerbaar wat betreft zijn schepping. De schepping is deel van God, maar nooit volledig God. Het medium is niet de boodschap. Iedereen weet dat de verpakking niet de inhoud is. Als God de inhoud is, spreken van de duivel, de andere categorie, als het alleen maar om de verpakking gaat. Dus alleen voor het mededogen is net zo goed van de duivel van het materialisme en egoïsme. Zo ook oprecht en waar naar de discipline, de persoon, de orde, het ritueel, het sexuele, het boek etc. etc. kan net zo goed van de duivel zijn. De verpakking is nog niet de inhoud. Het is de eerste fout de waarheid van God om te draaien daar God altijd meer is dan welk afgeleide ook. Zelfs de ziel is niet God, daar zielen zeer goed in onwetendheid kunnen verkeren.
Het idee van de oorspronkelijke aard als de essentie van het gelijkrichten met God moet de mens wakker houden. Het betekent dat er geen recept zal volstaan behalve de leerstelling van de aanpassing aan tijd en omstandigheden. Iedere orde van konditionering aan de tijd zal worden doorbroken. Tijd is de Meester, de ziel moet volgen. De tijd is gedefiniëerd als verandering, dus zal geen fixatie stand houden, noch zal enig fysiek lichaam het eeuwige leven hebben. De pijn van de evolutie is groter naar gelang je meer ontkent. Dit is waar het eerlijkheidshalve om gaat: God kan mij zijn, maar ik kan God niet zijn. De religie van de onafhankelijkheid is de wetenschap van de zelfverantwoordelijkheid. Niemand kan worden beschuldigd vanwege de pijn van de verandering: de evolutie maakt meer complexiteit en we moeten de tijd volgen. Dit onthouden is wat met waarheidlievendheid wordt bedoeld.
w) Accepteer een spel, wees sportief.
Het spel van de ziel wordt continentie genoemd: wie kan het meest, het langst en het best, het gelukkigst vasthouden. Die persoon die altijd wint wordt de Heer genoemd. Van Hem is bekend dat Hij in minachting van de materie leeft: we mogen Hem doden, maar Hij zal herrijzen, wetende dat het herinneren niet zo sterk is als datgene wat wordt herinnerd. We mogen Zijn materiële vorm respekteren, maar Hij zal de natuurwetten veranderen in een wonder om te bewijzen dat Hij de meester van het spel is. Datgene wat wordt herinnerd leeft eeuwig. Hij die zich perfekt herinnert is de Allerhoogste Heer, de Superziel. Mensen willen altijd het Heer-spel spelen; het is het spel van de zelfverantwoordelijke volwassenheid. Voor dit spel is continentie de sleutel. De uitdaging is de essentie van de continentie te vinden. Deze essentie is de kwaliteit van de goedheid. Hij die boos wordt is de verliezer. Velen denken dat de continentie van het zaad de essentie is daar de sublimatie van de drift de essentie van de kultuur is. Maar dat is de fundamentele fout. God mag dan de continentie van het zaad zijn,de gedachten en de kultuur, maar kan net zo goed het geven van het zaad, de gedachten en de kultuur zijn. Goedheid is de essentie en niet een biologisch mechanisme van het gekultiveerde celibaat. Anderen denken dat het de continentie van de macht is wat God is, aangezien God macht is, of de continentie van de liefde aangezien God liefde is. Maar macht is energie en liefde een handeling, beide zijn tijdgebonden en kunnen niet de kategorie vormen. Van de continentie met de tijd, de handhaving, wordt gezegd dat ze van de geaardheid goedheid is (afb.) en een basis-begrip van God (afb.). Maar God zullen we altijd kwijtraken vasthoudend aan een tijd-strategie. De Tijd mag dan eeuwig zijn, maar de strategie is dat niet. De strategie is ego, de goedheid der verandering is ziel en de realiteit van de ziel is God. Aangezien de Heer de sleutel van het spel in handen heeft, moeten we sportief zijn en tegen ons verlies kunnen. Het is om te lachen te weten dat we altijd verliezers kunnen zijn: het is de definitie van de humor. Zo wordt een heilige man meer erkend door zijn gevatheid dan door zijn lijden. Het is de Heer die niet lacht. Dat is de prijs van zijn overwinning. Al wat de mens wil zien is een lachende Heer. Hij zal ons ook laten winnen. Hij kan liefde zijn. Het spel spelend moeten we Hem ontkennen: Hij bestaat niet anders kunnen we het niet winnen, en àls Hij bestaat moeten we geloven dat Hij wil verliezen om liefde te zijn. Daarvoor moet Hij een handeling zijn, terwijl de Superziel niet werkelijk handelt behalve getuige te zijn. Daarom is ieder geloof in de Heer gegrondvest in de overtuiging dat Hij zal verschijnen als de messias van een specifiek kultureel spel van Heerschappij. Eenmaal verschenen, moet Hij opnieuw worden ontkend ten einde het spel te kunnen voortzetten. Sommigen worden hier gek van, anderen sterven er eenvoudigweg voor. De meeste mensen spelen de ontkenning zonder het geloof dat Hij ooit zal verschijnen in het eigen spel om er een eind aan te maken. Niettemin weten ze dat Hij bestaat, terwijl met het niet te weten men zijn eigen fantasie-God of idool creëert naar de psychologische noodzaak van het fixeren van het ideaal (domheid is gedefiniëerd als het weerstaan van het ideale). Naar de Andere Regels is het spel van de Heerschappij het godvrezende van de onafhankelijkheid: de Heer Zelve mag ook meedoen.
x) Bespreek de moeilijkheden.
Daar de tijd verandert en de regels eveneens, spreken we altijd van De Andere Regels. Ze zijn nooit precies de geschreven of gesproken regels. Het element van onzekerheid is essentiëel voor de vrijheid van de wil. Het kan niet worden ontkend (afb.). We moeten lijden onder de milde neurose van niet altijd (of meestal niet) Hem zijn, of ons ideale ware zelf. Dit is de eeuwige psychologie: twijfel naar de onzekerheid van alles om de rijpheid van het persoonlijke oordeel te behouden, leidt tot de moeilijkheid van tijdelijk enige neurose. Vasthoudend aan de fixatie zal de neurose verergeren en uitlopen op een geestesziekte. De neurose is het resultaat van het vasthouden aan of gehecht zijn aan een materiële fixatie die zich vormde om te ontsnappen aan de angst van het verliezen van de vorm onder de druk van de tijd. Aldus leidt iedere fixatie tot de moeilijkheid van valse zekerheid - de angsten van verandering ontkennend - en neurotische onzekerheid in angst voor het verlies van de fixatie. Dit wordt traditiegetrouw besproken: we hebben een wetboek, maar moeten amenderen. We hebben belastingen vastgesteld, maar moeten de uitgaven bediscussiëren om er achter te komen dat de fixatie moet veranderen. We moeten investeren, om in te zien dat dat aan het eind van het project moet veranderen. De enige uitweg uit de moeilijkheden van de tijd en zijn fixaties, angsten en neurose is te spreken over de moeilijkheid en tot besluiten te komen over het Heer-spel. Als het praten faalt met een parlement of een persoonlijke relatie in reces, dan doemt de oorlog op. De kontrole van de rede missend, blijft er alleen nog maar fysieke aktie over. Daar fysieke aktie zijn einde moet vinden, zullen vernietiging en geweld het gevolg zijn, variërend van enigszins gestoorde minachting van de Heer tot internationale oorlogvoering om de eigen superioriteit aan te tonen op de onredelijke manier. Daarom moet de vertoning van de discussie gaande gehouden worden. Politiek, wetenschappelijk en religieus naar de tripolariteit van de Andere Regels (afb.), afgewisseld door de tegenstellingen van rust, studie en festiviteit, zullen er altijd moeilijkheden zijn in het Heer-spel waarvoor het bespreken de meest vredelievende en konstruktieve manier is om oorlog te voeren tegen de illusie van niet-goedheid.
y)Vermijd vrije sex, intoxicatie,
financiële speculatie en het gebruik van dieren.
De fixatie die nooit perfekt kan worden gehouden is de fixatie op de regel die de kontrole van de eeuwige waarden van waarheid, mededogen, reinheid en soberheid definiëert. Vrije sex vermijden is het principiële gebod van de reinheid, intoxicatie vermijden is het gebod van de waarheid, afzien van gokken is het gebod van de soberheid (matiging, boete) en het gebruik van dieren vermijden is het gebod van het mededogen. Iedereen weet echter, dat sex wordt geregeerd door spontaniteit, waarheid door vrijheid, geld door speculatie en mededogen door sympathie met het dier. Derhalve kunnen deze regels nooit perfekt opgevolgd worden zonder ernstig in te boeten aan spontaniteit, vrijheid, speelsheid en sympathie. Er blijft altijd een verschil tussen waarden, principes, werkelijkheid en deugden: men gaat uit van een waarde, leeft een principe dat daarvan wordt afgeleid, maar moet in werkelijkheid schipperen en houdt er tenslotte een deugd aan over (afb.). Deze waarden kultiveren tot in het extreme van subculturele perfektie wordt sektarisme en fundamentalisme genoemd. Het zal nooit meer dan een school zijn gefixeerd op een traditie waarvan het ervan afstuderen een verplichting is om gezond te blijven. De enige manier om perfekt in overeenstemming met de waarden te blijven is ze te onderrichten en leraar te zijn. Maar dat onderrichten zal altijd de lading van de onrijpheid moeten dragen bekrachtigd door het onderricht: het is de hond van de wijsheid die in zijn eigen staart bijt. Ware vooruitgang zal moeten worden opgelegd door de rijpheid van buiten af, aangezien van binnen uit niets dan de noodzaak van de onrijpheid-oppositie kan worden verwacht. Als eenmaal de fundamentele waarden worden gerespekteerd door de onafhankelijke positie worden de school en zijn ongelijkheid overbodig.
z) Aanvaard giften in wederkeer.
Zoals iedereen weet, is het leven nemen en geven. Je kan niet alleen maar geven en niet nemen, noch kan je alleen maar nemen en niet geven. Dus, uitgaande van de noodzaak van geven (dienstverlenen) moet men ook nemen. Dit is meer een probleem dan het schijnt te zijn. Liefde geven is veel makkelijker dan liefde krijgen. Dat is waarom er sprake is van Heerlijkheid. Omdat mensen de liefde die ze krijgen niet kunnen beheersen, maar alleen de liefde die ze geven, is er iemand die we de Allerhoogste Heer noemen. Als 'normale stervelingen' zijn we niet waardig: met de liefde die we krijgen zijn we geneigd tot misbruik; zelfzucht, oorlogvoering. het bederven van de planeet, corruptie en geld najagen in plaats van de liefde (zowel geld als de liefde najagen is een definitie van prostitutie). Zo bezien is iets aanvaarden, een gift, of een vorm van dienst , een probleem. De voortzetting van een relatie hangt af van de acceptatie door beide partners. Als b.v. een politieke partij niet de bijdrage van een lid aanvaard wordt dat lidmaatschap betekenisloos. Als zij een gouden ring moet aanvaarden voor het huwelijk, zal hij dat ook moeten aanvaarden. Als ik bij wil dragen, moet ik de bijdrage van anderen ook aanvaarden. Als de Allerhoogste Heer geen offers zou aanvaarden, zou Zijn bestaan eindigen. Dienovereenkomstig moeten normale mensen in de samenleving elkaars bijdragen leren accepteren. Het is omdat we een andere bijdrage weigeren dat onze eigen bijdrage wordt weerlegd.
Er is één gave echter die moet worden geweigerd. De gift die het ons verbiedt om iets terug te geven moet worden geweigerd. Alles wat een kleine baby kan doen is een hoop als dank voor zijn voedsel. En de kleine is er zelfs trots op totdat het zich realiseert dat het niet zo zou moeten stinken. Dan maakt het een tekening etc. Een vrouw die haar liefde niet mag geven zal soms weigeren te eten: ze wordt anorexisch of een drugverslaafde. Een man die zijn ding niet mag geven kan een geestesziekte ontwikkelen die de hele wereld kan vernietigen: een diktator kan een gefrustreerde kunstenaar zijn (afb..). Voor het doel van het accepteren van bijdragen heeft de samenleving bibliotheken, musea en dergelijke. Het enige probleem is vrije toegang voor allen zo dat allen mogen bijdragen aan allen. Dit is waar het winstmotief wegvalt en liefde zonder er iets voor terug te verwachten zich kan ontwikkelen. Voor lenen en uitlenen als probleem, daar we van de verwachtingen van wederkeer af moeten zien te komen, hebben we een weggooi-gift nodig die niet de gift zelf vernietigt. Je kan een boek krijgen en een boek weggooien dat digitaal is verkregen zonder enige verwachting van wederkeer. Dat is virtueel geven: men is bevrijd bij te dragen zonder enige andere verwachting behalve een basis concessie van betrokkenheid bij het medium.
Echt geven is moeilijker.: het is niet alleen het ding, maar ook de persoon en zijn fysieke aanwezigheid die moet worden geaccepteerd. De twintigste eeuw is gekenmerkt door een krisis van werkeloosheid: de mensheid weet niet hoe te dienen met nauwelijks enige dienstbaarheid als noodzaak vanwege de automatisering. De oplossing is het laten vallen van vruchtdragende aktiviteit als criterium voor dienstbaarheid. Men moet niet zozeer een produkt bieden als een dienst aan de noodzakelijke orde. Vrede is het hoogste produkt daar oorlog het basisbelang van allen zal vernietigen. Antwoord op het probleem van de werkeloosheid is om alle mensen uit te nodigen, maar niet te verplichten, tot dienst aan het beroep van vredebewaarder niets anders eisend dan het vermogen om te lezen en te schrijven (lagere school). De rechtvaardiging is dat (een gerechte) vrede bewaren meer produktief is dan het motiveren deze te breken. Men kan dat nieuwe beroep zekerheidsagent noemen daar zekerheid het primaire motief is van het handhaven van het basis sociaal belang. Zekerheid wordt sociaal bereikt middels sociale kontrole. Enkel materiële zekerheid wordt bereikt door het bewaken van bezit in geformaliseerde overeenstemming, terwijl sociale zekerheid wordt bereikt door het bewaken van wet en orde. Zo is een zekerheidsagent een professioneel met een status tussen die van de politie ( de uitvoerder van de wet) en de normale burger (de onderdaan van de wetten van de staat) in. Hij is degene die roept om de (sociale)wet, maar niet degene die de wet uitvoert. Hij kan electronisch geregistreerd zijn (b.v. door het gebruik van een kredietkaart als zijnde sociaal aanwezig (weg van zijn privé-adres) middels een arbeidsovereenkomst voor een zekere tijds-spanne uit vrije wil en kan passief als een getuige worden opgeroepen in geval van misdaad of aktief de wetshandhaving afroepen middels een (stil) alarm (net als iedere andere burger). Hij kan worden beschermd door de wettelijke status van ambtenaar zodat hij niet mag worden beledigd. Voor optimale vrijheid kan het minimum van twintig uur per maand tegen een nul-salaris van 10% boven de reguliere sociale zekerheid worden vastgesteld (10% als de hoeveelheid geld uitgegeven aan het elders aanwezig zijn om vrij te zijn met het winstmotief: socialisatie-subsidie). En dat is alles wat er voor de taakomschrijving van de sociale zekerheidsagent nodig is. De rest wordt geregeld door de herkenning van zijn (vrije) kleding van betrokkenheid bij de onderliggende orde van status- en beroepsoriëntatie (afb.) Hij kan vrijgezel zijn, getrouwd, teruggetrokken of onthecht zowel als intellectueel, ambtelijk, commerciëel of op arbeid zijn georiënteerd. Dat definiëert sociale kontrole en bevrijding van de sociaal gezekerden voor een formele identiteit. Zo mag het instituut van de sociale kontrole zich bezighouden met aktieve dienst terwille van de sociale kontrole en de normale professionele erkenning terwijl nog steeds de mensen is toegestaan passief en vrijer te zijn op het oude en problematische nivo van werkeloosheid-aanpassings-beloning en erkenning.
Niet iedereen die de kleding van formele identificatie draagt behoort tot het aktieve deel van het instituut van de sociale zekerheid of de grotere samenleving die zich met het systeem identificeert.
Samenvattend: geven mag niet inhouden dat de wederdienst terwille van de sociale zekerheid, identiteit en kontrole wordt verdrongen. Deze geestelijke gezondheid van menselijke relaties kan allemaal bestaan op basis van het respekteren van de fundamentele waarden van rein en waarheidlievend delen en zorgen. Als de wederkeer van de sociale kontrole in dienst van deze waarden wordt geweigerd, komt de hele zekerheid en voortzetting van sociale orde in gevaar daar mensen niet moeten (maar mogen) zijn gemotiveerd voor andere methoden van identificatie en sociale samenhang die misschien minder gewetensvol en vreedzaam zijn.
a) Trouw ter wille van de voortplanting.
b) Adopteer kinderen of overweeg medische hulp indien kinderloos.
c) Vermijd overspel.
d) Vermijd masturbatie en sexuele liefkozing.
e) Draag zorg voor een gemeenschappelijke sublimatiecultuur.
f) Werk in overeenstemming.
g) Draag zorg voor verwanten, de traditie en de voorvaderen.
h) Plan sexualiteit en vermijd wederzijds misbruik.
i) Vermijd het de ander te beschuldigen.
j) Wees duidelijk en converseer over relevante sociale onderwerpen.
k) Draag zorg voor de emancipatie van u en uw partner.
l) Blijf eendrachtig in de opvoeding.
m) Raadpleeg onpartijdige buitenstaanders in geval van machtskonflikten.
n) In geval van verwijdering: scheidt de bezittingen.
o) Vermijd geweld bij en tegen kinderen.
p) Behandel kinderen zo gelijkwaardig mogelijk.
q) Hou dagen van festiviteit en ontspanning.
r) Ga uit met de familie.
s) Speel en waardeer de media tesamen.
t) Pas op voor het creëren van afhankelijkheid.
u) Behoud voorgaande relaties en wees liefdadig.
v) Gun een ieder enige privé-ruimte.
w) Deel je geheimen.
x) Draag zorg voor verrassingen en alternatieven.
y) Hou het huis netjes.
z) Draag armoede, tegenslag, ziekte en verlies.
a) Trouw ter wille van de voortplanting.
De betrokkenheid met de wereld die een man (of vrouw) ontwikkelt is te vergelijken met de betrokkenheid met een vrouw (of man). De wereld is er gemaakt van materie en gehandhaafd door materiële aktiviteit. Een vrouw is ook een materiële manifestatie van de mensheid. De eis die de relatie stelt is die van de liefde: de man moet zowel liefde voor de wereld zijn de wereld als liefde voor de vrouw. Kinderloos kan men de kunst van het bedrijven en onderhouden van de liefde een lange tijd beoefenen, maar onvervuld zal de sexuele aandrift wegvallen en andere wegen van manifestatie bewandelen. Vervulling van zich verhouden tot de wereld en de andere (ook dezelfde) sexe is gedefiniëerd door materiële opbrengst: er moet een produkt zijn; een kind, een cultureel ding. Zoals eerder gezegd is het hoogste produkt de vrede met het meer bezonnen werk als staande dichter bij de ziel dan de materiële bevrediging van de lagere zintuigen alleen. Hoe dan ook moet er voor ieder huwelijk een vorm van materiële opbrengst zijn. Zelfs het spirituele huwelijk van een non met haar klooster en Heer behoeft de uitdrukking van haar materiële dienst aan de orde: heilige artikelen e.d. zijn ook feitelijke dingen. Een prediker van een religie moet de mensen bij elkaar praten als materiëel bewijs van succes. Aldus heeft een normaal huwelijk tussen een man en een vrouw de eenvoudigste plicht van de voortplanting. De aard van het huwelijk zal veranderen als men het eenvoudige sexuele motief laat vallen voor een andere opbrengst. Hoe meer kultureel de opbrengst, hoe minder waarschijnlijk (noodzakelijk) het huwelijk zal zijn. Oplossing voor dit probleem is produktief zijn voor de ziel geweten en zelfherinnering producerend. Bij ieder maken echter is er de schaduw van de hartstocht die de noodzaak predikt vanuit de ontevredenheid met de afwezigheid ervan. Deze schaduw kan, de pijn van de evolutie definiërend, de vorm aannemen van woede lust, jaloezie en angst (afb.&afb..). Hoe dichter bij het belang van de ziel hoe groter de kans van zuivering van de schaduw en kans op harmoniëren met het bestaande als een uitbreiding. Het belang van de ziel vergeten zal de kans op zuivering bederven en zal van de bijdrage een verdringing maken i.p.v. een uitbreiding. Ongezuiverd, verdringend gaat men bergafwaarts eindigend in waanzin, ziekte oorlog en degradatie.
b) Adopteer kinderen of overweeg medische hulp indien kinderloos.
Niet zelden gaat het huwelijk zonder de zegen van nageslacht. Op deze manier kunnen mensen erg ongelukkig en onvervuld zijn. Het huwelijk zou niet de zelfbediening van het eigen liefdesbedrijf moeten zijn, realiseren deze mensen zich. Liefde behoeft een opbrengst is de algemene regel. De geïnvesteerde energie moet enige wederkeer opleveren. Men kan zich verschrikkelijk uitgeput voelen en alle tolerantie voor verdere bezigheid verliezen de liefde onvervuld vindend. Het huwelijk is zo bezien een proces van afspreken, bezig zijn (verloofd), trouwen en kinderen krijgen; duidelijk een materiële definitie. Deze definitie volgend zou geen nageslacht hebben het adopteren van kinderen of zelfs een medische ingreep om het tegen de wil van de natuur in te bevorderen, noodzakelijk maken. De laatste optie in het bijzonder wordt zwaar betwijfeld. Men erkent de arts niet als een vertegenwoordiger van God die de mensen hun zonden vergeeft door de gebroken schakels van de natuurlijke consequentie te repareren. Eierstokken kunnen geblokkeerd raken, zaad kan zijn vitale vermogen verloren hebben en stress kan de afstoting van de ongeborene veroorzaken. De mensen herkennen als dienaren en vertegenwoordigers van de goddelijke voorzienigheid kan zijn onder de voorwaarde van instemming met een orde die het heilige, de tradities en de natuurlijke logica omvat. Een arts die de eeuwige waarden respekteert en niet vervreemd is van tradities en de logica van de natuur, kan worden beschouwd als een vertegenwoordiger en dus worden vertrouwd als een hoge priester van de gezondheidszorg. Voor God en ziel mag alles worden getolereerd, terwijl dat belang vergetend datzelfde verwerpelijk zou zijn. Het is niet wat men doet, maar de manier waarop het wordt gedaan, wat beslissend is. De sociale kontrole van de orde van de fundamentele waarden is, zoals gezegd, de garantie voor juist functioneren en zo kan dus alleen door het overwinnen van de angsten der formele identificatie en bevrijding er de integratie zijn van wetenschap, religie, politiek en natuurlijke vereisten.
Naar een minder materiële definitie van het huwelijk geldt hetzelfde voor het krijgen van andere materiële bijprodukten dan kinderen. Voor het schrijven van boeken, toneelstukken, het schilderen van schilderijen, het bouwen van huizen etc. is het niet nodig sexueel te zijn. In tegendeel zal het uitstellen van de daad de subliminale kultuur van het scheppen tonen als een spel van sexuele aantrekking zonder met de sexuele daad bezig te zijn (aldus de sex in feite bevrijdend van zijn kulturele isolement). Dezelfde manier als waarop een haan veren kan hebben om zijn sexuele uiterlijk te verbeteren, kan de kultuur religie hebben om de sexuele belangen te beschermen. Door de kultuur van het celibaat kan het dierlijke belang van het materiële huwelijk worden gedekt. Religieus wordt dit het sacrament genoemd, wetenschappelijk professionele betrokkenheid en politiek lidmaatschap van de partij. Alles tesamen brengt de kultuur heel wat meer voort dan het enkel overeenstemmen naar het natuurlijk instinct terwille van nageslacht. Ook falend kultureel bij te dragen omdat de eigen ontvankelijkheid is geblokkeerd, de vitaliteit van de continentie niet funktioneert of kulturele invloeden de inspiratie hinderen, kan men zijn toevlucht zoeken in de hulp van 'doktoren' of adoptie van de kulturele produkten van een ander. Op deze manier kreeg het Westen allerlei buitenlandse leraren, terwijl de vreemde landen allerlei westerse hulp en uitrusting kregen. Hoewel eveneens net zo betwijfeld, kan iedereen kortgezegd door integratie van de wereldkultuur vooruitgang boeken ondanks de vruchteloze huwelijken van een eenzelvige kultuur. Wat geldt voor artsen die fysiek vruchteloze echtparen helpen kan ook waar zijn voor leraren en autoriteiten die andere kulturen helpen om vooruit te komen: als er een gemeenschappelijk begrip van orde is naar het goddelijke van de eeuwige waarden kan al het vreemde en betwijfelde worden getolereerd.
c) Vermijd overspel.
Wat is overspel? Het is niet eenvoudigweg de huwelijkse ontrouw. Het is veel meer. Het is als ketterij, een revolte of revolutie tegen de beperking van de kultuur. Mensen zien het als een ramp voor het huwelijk; een persoonlijke zaak. In feite is het een kultureel probleem. Iedereen verlangt naar de volheid van God in feite behoefte hebbend aan emancipatie van een lager naar een hoger nivo van kultuur (afb.). Niet bekend met de inhoud van de emancipatie (afb.) verleggen mensen eenvoudigweg het probleem hun toevlucht nemend in overspel en dergelijke, begoocheld als ze zijn door de materiële affaire. De volheid van God heeft betrekking op schoonheid. roem, macht, verzaking, kennis en rijkdom (afb.). De kerk en de edelen gaven hier oorspronkelijk uitdrukking aan. Maar niet de logica van deze effecten onderkennend is het hele begrip van emancipatie en overgave aan de orde der bevrijding verduisterd. Men kan het niet bereiken door gehechtheid aan welk van die effecten van de Orde van de Tijd ook. Wat beslissend is is te ontwikkelen, vooruit te gaan, uit te breiden, en met de tijd te bevatten dat het de kwaliteit en niet de kwantiteit is die telt. Het is niet wat men doet of heeft, maar ,nogmaals, hoe het wordt gedaan en bezeten. Van daaruit zal de logica van de volheid evident zijn. De naam van de inhoud wordt gevonden in het zich gewetensvol herinnerende zelf dat zich ontwikkelt door de verschillende lagen van het fysieke naar het machtige, van het machtige naar het sociale, van het sociale naar het hartelijke, van het hartelijke naar de bekentenis, van de bekentenis naar het inzicht en van het inzichtelijke naar het ware van het goddelijke zelf (afb.). Op het pad van deze persoonlijke en collectieve evolutie realiseert men de logica van de volheid die zichzelf toont als het leven van kennis in onthechting, rijkdom bereikend door te delen, schoonheid door te harmoniëren, roem door viering en macht door overeenstemming (afb.). Niet wetend vanwege gehechtheid, rijkdom stelend, schoonheid begerend in disharmonie, roem verliezend door egoistisch te vieren en de macht corrumperend door het kweken van tegenstellingen, definiëert men de ware aard van overspel. Dit is hoe niet alleen de echtgenote, maar de hele wereld wordt bedrogen door ontrouw aan de emancipatorische belangen van de ziel. Zich vanaf het begin van het huwelijk het belang van de emancipatie naar de interessen van ziel heugend, zal weerhouden van overspel of dat onbelangrijk maken als het gebeurde. Naar de fundamentele waarden is overspel eenvoudig het onreine.
d) Vermijd masturbatie en sexuele liefkozing.
Zoals met overspel zijn de andere meest populaire alternatieven van de sexualiteit deel van hetzelfde escapisme. Het doet er niet werkelijk toe of je jezelf afleid in overspel, elkaar sexueel liefkoost of de frustraties wegmasturbeert. Het is allemaal deel van hetzelfde probleem van persoonlijke en collectieve evolutie. In een systeem dat verward is en uit evenwicht en uitgeput in zijn mogelijkheden, is er niets over behalve vooruitgang door de verkenning van alternatieven die het leven in zijn geheel verrijken, eventueel onze manieren transformerend en de poorten van de evolutie openend naar een hoger nivo van beschaving. Het is goed hartelijk te zijn van de scholen der religie, wetenschap en politiek. Zeker is er veel bereikt op het nivo van het hart. Maar wat is de collectieve bekentenis erover? Men probeert te ontsnappen in perversies, het onbekende, de consequenties van zich bekennen tot de waarheden die al zo lang werden ingezien vrezend. Hebben we dat liever als een schilderij aan de muur of een boek van kritiek in de boekenkast of hebben we dat liever netjes georganiseerd in een computer!?. Gravend in schijnconcepten van verlichting houdt men vast aan de vrijheid van een prive-onbeperkt van het informele, gebukt gaande onder allerlei soorten van waanzin, identiteitsverwarring, onzekerheid, misvatting, angst en andere mentale ontreddering. Het is geen wonder dat vele huwelijken falen vanwege het missen van het essentiële van de persoonlijke en kulturele vooruitgang. Het hartelijke van de materiële kultuur, ondersteund door politiek, wetenschap, religie en vakanties ter wille van de 'verlichting van de natuur' bevrijden je niet van het neurotische en schizoïde van het moderne. Hartelijk van de materie loopt men onpersoonlijk uit op droogte, lijdt de politiek onder de niet aflatende twist van tegenstellingen, verliest de religie zich in fixaties en wetenschap zich in het winstmotief en faalt de liefde voor de natuur bij een gebrek aan kulturele positiviteit. Enkel geld verdienen en lol hebben, werken en bidden is niet genoeg. Het behoeft verdere integratie (afb.). Naast dagen van werken, de zaterdag voor de thuis-religie en de zondag voor de boete van het vruchtdragende motief, heeft men ook dagen nodig om enkel sociaal en uitgaand te zijn niet langer afstand houdend met de media, dagen van studie en bezinning zonder vruchtdragende aktiviteit of socialiseren, en dagen van viering van de natuurlijke orde als het eerste van God (tabel). Om de mensheid in zijn geheel en het individu op zichzelf te behoeden voor het escapisme van het sexuele alternatief moet men eenvoudig een aanvaardbaar alternatief formuleren en onderzoeken, dat geen verdringing is maar een geschikte kandidaat om naar uit te breiden. De twintigste-eeuwse kultuur is als een plant in een te kleine pot. Het vereist wat zorg om te voorkomen dat de sexuele wortels niet in zichzelf vergroeien zoals bij masturbatie en sexuele liefkozingen. Een uitzondering voor deze regel is alle sexuele toenadering binnen de context van het voorspel: zolang het doel de voortplanting is is het niet onheilig elkaar sexueel te stimuleren.
e) Draag zorg voor een gemeenschappelijke sublimatiecultuur.
Als de sexuele gewoonten moeten veranderen omdat de verspilling van die energie niet produktief is en erop droog loopt helemaal geen oplossing te zijn, dan moet er transformatie van die energie plaats vinden. Die energie brengend op het hogere nivo van machtsuitoefening, sociaal zijnd, voor het hart gaand, zich bekennend tot een hogere orde, inzicht winnend en de volheid van het goddelijke in het alledaagse leven vindend, is een gemeenschappelijke sublimatiecultuur van het hoogste belang(afb.). Geen huwelijk tussen individuen of tussen individuen en de wereld kan voortduren zonder een bewuste kulturele kontrole door zich in te richten naar de vereisten van de macht, de samenleving, het hart, de bekentenis, inzicht en goddelijke integratie. Macht behoeft fixatie door mondiale wetgeving, de maatschappij door afdelingen van statusoriëntatie(afb.), het hart door formalisering, bekentenis door inwijding, inzicht door geschriften, en goddelijke integratie door het vestigen van continentie in het dagelijks leven (afb.).
Naar het individu toe die dit wil onderschrijven, aangezien wereldorde zich alleen vanuit hem kan ontwikkelen, betekent dit in praktisch opzicht dat een gemeenschappelijke tweede wereldtaal moet worden geleerd welke het Engels zal zijn, de taal van de nieuwe informatiekultuur. Alleen met een gemeenschappelijk taalbeheersing kan een gemeenschappelijke wet worden bereikt. Ten tweede mag het individu zich identificeren met het systeem van statusoriëntatie (zie ook afb.) zoals geformuleerd in voorgaande hoofdstukken om de identiteit te vestigen als zijnde een kandidaat zonder enige verdere inwijding of kontrole. Ten derde mag men naar het hart sublimeren door formele erkenning van elkaar als zijnde een kandidaat om verplicht te raken aan de orde zoals men dat zelf wil. Dit formeel engageren kan ten vierde worden bevestigd door inwijding, dat wil zeggen publieke bekentenis tot de fundamentele waarden op alle drie de nivo's van betrokkenheid (aspirant, erkend, en gevorderd)(afb.): 'trouw en eerlijk zal ik zorgen en delen naar de eer van mijn betrokkenheid'. Ten vijfde mag het individu zich verdiepen in meditatie op de schrift en zelf bijdragen in het schrijven en/of daartoe onderrichten terwijl ten zesde, hij of zij zich volledig mag overgeven aan de dienst van de ziel door gehoor te geven aan de vragen van de orde en haar associatie. Deze uiteindelijke overgave zou logischerwijze betekenen dat zo'n persoon alle zorg mag verwachten van anderen zoals men zelf voor anderen zorg draagt zonder verdere uitwisseling van geld of goederen. In de ideale situatie met vele deelnemers van volledige overgave zou de orde volledig zorg dragen voor alle behoeften van het individu, zoals een gezin zorgt voor de kinderen.
Naast al deze formaliteit op een realistisch nivo van niets te hebben gerealiseerd van deze idealen van persoonlijke bevrijding, kan ieder huwelijk niettemin trachten stand te houden met de sublimatie van het bezig zijn in een verdeling van arbeid, formeel bevestigd door een wettelijk huwelijk en uitgesproken zijn in morele bekentenis, met inachtneming van geestelijke kennis en positief zijn naar iedere congregatie van het goddelijke. Een gemeenschappelijke cultuur hebben is de beste garantie van continentie.
f) Werk in overeenstemming.
Natuurlijk kan er egotripperij zijn maar dat zal niet volstaan. Bij wijze van experiment kan iedereen van alles proberen, net als een kunstenaar. Om een huwelijk of een betrokkenheid bij de grote wereld echt werkzaam te hebben echter, hebben we afspraken nodig. Verliefde mensen mogen privé in hun belangen zijn, maar vroeg of laat zal de betrokkenheid met de grotere samenleving behoefte tonen aan bevestiging. Daar niemand een eiland is, kan noch een echtpaar of een andere 'folie a deux' doorgaan zonder verdere aanpassing en integratie. Sociale kontrole kan een groot obstakel zijn als allerlei soorten van doofheid, lafheid en vooroordeel het privé-experiment van ontwikkeling kunnen veroordelen en blokkeren. Ontwikkeling betekent ofwel pijn ofwel waanzin, dood ofwel ziekte en er tussenin koorddansen is niet een enkel een sociale of antisociale aangelegenheid. In feite is er naar de God van de Tijd een voortdurend amenderen nodig met een stevige greep op de wetenschap van de ziel als beste garantie van voortzetting.
Voortgaan zonder enige bevestiging kan een tijd lang bestaan, maar geheel buiten de samenspraak van de goegemeente zal men zeker opbranden in het eigen initiatief. Derhalve is het van groot belang dat zowel het individu als de samenleving in zijn geheel alert blijven voor de uitdrukkingen van de zelfverwerkelijking die opstandig mogen schijnen, ketters of immoreel en afwijkend. Elkaar veroordelen is makkelijk, maar begrijpen is ietwat moeilijker. Een samenleving of individu die niet ontvankelijk is voor de werkelijkheid van de vooruitgang in het algemeen, of de tekenen van individuele groei, kan zichzelf niet corrigeren, noch zichzelf beheersen of bevestigen en in ere houden. Binnen ieder huwelijk en tussen de samenleving en de gehuwden is deze houding van waakzaamheid aangaande de werkelijkheid der verandering gelijkelijk belangrijk. Zonder positieve ontwikkeling zouden ten minste de tekenen van een geblokkeerde ontwikkeling tijdig moeten worden opgemerkt om waanzin en ziekte te voorkomen.
g) Draag zorg voor verwanten, de traditie en de voorvaderen.
Van de fundamentele waarde van zorg dragen als een hoeksteen van het huis van de kultuur kan worden gezegd dat traditioneel in respekt met het voorouderlijke, de verwanten zorg zouden moeten dragen voor het menselijke belang zonder enige verwachting van wederkeer. Tegengesteld aan zorg is er zelfzucht die het ontbreekt aan mededogen en uitmunt in wedijver. Wedijver mag dan een aardig idee zijn om een spelletje te spelen, maar voor het belang van het mededogen kan het schadelijk zijn. Mededogen is niet een simpel sentiment van sympathiseren met de zwakken en behoeftigen. Het is een groot verschil of men neerkijkt op of echt onzelfzuchtig bereid is te leven met. Het maakt een groot verschil alleen met menselijke wezens te voelen en te leven of met de grotere natuur in zijn geheel. Wat is traditie, wie noemen we broeders en zusters, en aan wie hebben we het allemaal te danken? Een enggeestige ziet alleen vrouw en kinderen, zoals ieder zelfzuchtig dier de rest als concurrentie of voedsel ziet. Een ruimdenkende kan intelligenter zijn in het herkennen van zijn eigen belang in dat van vreemden en andere diersoorten en de belangstelling voor andere vrouwen zien als een uitdaging tot emancipatie om gelijke mensen te realiseren. Naar de traditie van de mensheid is er veel verwarring over wat onze wortels werkelijk zijn: zijn we vleeseters die wedijveren met de grootste roofdieren eventueel elkaar eveneens verslindend of zijn we natuurlijke primaten hoofdzakelijk vegetarisch geïnteresseerd levend in vrede en harmonie met de natuur als een soort knutsel-aap. In het bijzonder vanwege de groei van de bevolking wordt het antwoord op de vraag dringend. De leidraad van het mededogen volgend als de sleutel voor het begrip van juiste zorg met het idee van wedijver en zijn zelfzucht als een tegendeel van roofdierachtig belang, kan men logisch vasthouden aan de vegetarische levenswijze als een bereikbaar idee van de toekomst. Het vegetarische is zeker de traditie van de geestelijke discipline die onze huidige kultuur grondvestte en de sympathie met de neanderthaler liefde voor het jagen en verzamelen minder dominant maakte.
Niet enkel de toekomst van de mensheid als geheel beschouwend maar ook het belang van het handhaven binnen een huwelijk in acht nemend, schijnt het afzwakken van de hartstocht met de leidraad van het mededogen een essentieel punt te zijn geboren uit de eeuwige waarden van de ziel (afb.) Praktisch betekent dit dat als je verwanten lief hebt, je in kontakt staat met een breder begrip van het voorouderlijke en je enig respekt hebt voor de kulturele traditie , het aangewezen is eenvoudig het vegetarisch motief te volgen en het vleesprodukt te vervangen voor bonen- en melkprodukten. Minder de hartstocht en meer het mededogen, zal er minder overspelig afwijkend gedrag zijn, meer interesse in menselijke emancipatie, minder vervreemding van verwanten en het belang van harmonie met de grote natuur en meer continentie in relatie tot de voorouderlijke grondvesting van het geestelijke deel van de kultuur.
h) Plan sexualiteit en vermijd wederzijds misbruik.
Sexualiteit is een zeer belangrijk onderwerp voor het behoud van een huwelijk of het bij elkaar houden van de familie der mensheid. Sex is de grootste liefde die de mens kent. Van God is het het meest gewilde populaire kenmerk. Het goddelijke van de sex is ieders ideaal en droom. De nuchtere werkelijkheid echter dikteert het een beetje anders: de kultuur frustreert de primaire drift van de sex om ons echt broeders en zusters te houden en eenmaal bezig met sex bemerken geliefden zeer snel de gevaren van het elkaar zelfzuchtig misbruiken. Liefde en lust verwart men makkelijk met elkaar en niet het verschil weten kan aanleiding geven tot heel wat relationele moeilijkheden. Niet zelden worden allerlei soorten spanning kunstmatig gecreëerd vanwege het rechtvaardigen van de sexuele ontlading. Sex kan dwangmatig en neurotisch worden alle zelfvertrouwen en persoonlijke zekerheid verliezend. Het kan een slechte gewoonte of een verslaving worden. Wat is er erger dan het bederven van het mooiste van de lichamelijke liefde dat er is.
Samenvattend heeft het sexuele altijd regulering nodig. We kunnen het niet zomaar op straat doen met iedere vreemde daar misbruik zeker moeilijkheden zal geven. Een vergunning is gebruikelijk om zich te verzekeren van de instemming van de gemeenschap: voor de sex trouwt men legaal en religieus. Zonder dat zijn er ook regelingen nodig: kontrakten om samen te leven of de band te houden zoals ze in onderlinge overeenstemming is. In feite wordt de lust in liefde veranderd door al dit soort van regelingen. Of het sexuele motief nu overheerst of het culturele motief, of men nu trouwt vóór het hebben van sex of er na, niemand houdt ervan misbruikt te worden en dus heeft iedereen behoefte aan een goede regeling van de sex. Vaak nemen mensen hun toevlucht tot masturbatie in het zicht van alle kulturele frustraties vanwege de planning van de sexuele aangelegenheid. Maar ook voor jezelf is de zelfde waarheid van toepassing. Is er echt een verschil in je sexueel verhouden tot jezelf of iemand bij de gewoonte betrekken? wat echt telt is het vermogen om te kunnen gaan met het dynamische en complexe van de kultuur. Het vermogen verliezend kan men perverteren of perverterend kan men het vermogen verliezen. Het kan een vicieuze cirkel zijn. Goede sex en goede kultuur is waar het ware huwelijk met haar en/of de wereld om draait.
i) Vermijd het de ander te beschuldigen.
Het meest beroemde van de menselijke val is de theorie van de toeschrijving. Wie moet de schuld krijgen van al de moeilijkheden: is het de vlees-eter, de fundamentalist, de verdomde wetenschapper, de doortrapte politicus, de pervert, de wilde kunstenaar? Wie is nou de duivel in eigen persoon eigenlijk? Hebben we nog niet genoeg misdadigers? Al dit beschuldigen en vervolgen van zwarte schapen in de naam van één of andere theorie van toeschrijving is een schaduw van de behoefte aan een persoonlijke God. De persoonlijke God wordt gevormd uit het slechte van de mens dat behoefte heeft aan bestraffing. De klassieke held, ridder, profeet, hoogste persoonlijkheid, heilige etc., daalt neer uit de hemel neer met het oordeel van God moraliserend voor beter gedrag in de zin van meer afhankelijk zijn van de ziel dan van materiële genoegdoening. Het is omdat de mensheid in zijn geheel afdwaalt van het 'rechte pad' en niet omdat een enkele persoon slecht zou zijn. Net zoals het onwijs is geen respekt te hebben voor de missionaris van God, is het gelijkelijk onwijs wat voor persoon ook verantwoordelijk te houden voor al het kwaad in de wereld. Het is vanuit deze logica heel duidelijk dat het missen van de missionaris de schaduw geeft van het beschuldigen van zwarte schapen. En we kunnen niet altijd verwachten dat de God uit de hemel alle schuld op zich zal nemen om ons te beschermen tegen die schaduw. De leringen van al deze helden van God bestuderend is onzelfzuchtigheid het motief van hun prediking en handelen. Ze vragen er niet in het bijzonder om dat men hun de voeten kust, hoewel ze het toestaan; ze vragen altijd uitgerijpt zelf de verantwoordelijkheid te nemen van het hebben van een goed geweten naar het belang van de ziel. Dit overwegend wordt deze algemene regel van het niemand beschuldigen en in het bijzonder niet de Godheid in eigen persoon, duidelijk: beschuldig altijd jezelf en niet de ander. Ik ben degene die er niet in slaagde om te gaan met de complexiteit van haar of de wereld. Geen beschuldigen van anderen zal ook maar iets anders zijn dan lafheid, vooroordeel en doofheid: apenstreken. Het vastzetten van criminelen beschuldigd van het kwade (de duivel), kan alleen maar dit als doel hebben: ieder zou het kwaad bestrijden het in zichzelf moeten zoeken. Het is alleen maar omdat sommige mensen meer gevangen zitten dan anderen aangezien bevrijding in overgave aan de dienst van de ziel mogelijk is. Dit is ook waar voor de (ge)hechtenis die de huwelijkse overeenkomst vormt.
j) Wees duidelijk en converseer over relevante sociale onderwerpen.
Duidelijkheid is liefde. Dingen onduidelijk houdend in de geheimzinnigheid van verborgen kulturen die verzot zijn op hun kostbare continentie, ontbreekt er heel wat liefde in de wereld. Geheimhouding, inwijding en verraad zijn de dominante thema's van de mensheid. Hoe twijfelachtiger de kultuur is, hoe meer verborgen de werkelijkheid. Openheid wordt algemeen beschouwd als een teken van kracht: zeg de wereld dat de Heer de last van zijn eigen schaduw op zich nam (afb.), vertel de wereld over de uitvinding die in het belang van iedereen is. Geen kopen en verkopen is het ideaal. Geen prijskaartje aan het belang van de waarheid. Dit is het ideaal van een open kultuur waar iedereen alles mag weten uit bibliotheken en informatie-netwerken. De betekenis van de geheimhouding vindt men in de stilte die de zwakheden omgeeft. De zwakheid mag niet worden verraden: het is privé, een beroepsgeheim of een beroepsafwijking waarop de voorgaande regel van zelfverantwoordelijk niet-beschuldigen van toepassing is. Het is zelfs een psychologische wet: een persoon kan alleen doorgaan met een positief zelfbeeld, ondanks de zwakheden, eventueel het meest onwaarschijnlijke van de overeenstemming verdedigend. De advocaat zal het in de rechtszaal verdedigen, de psycholoog in de therapiekamer, de echtgenoot zal het in zijn huwelijk verdedigen en de priester zal het vergeven op de biecht. Duidelijkheid is liefde en duidelijk te zijn over je trouw is van het grootste belang. Daarom is bewijs leveren van trouw aan de orde van de ziel van primair belang, de bevrijding in dienstbaarheid het grondmotief van het handelen makend. Deze duidelijkheid stelt niet alleen de heiligheid van het huwelijk veilig maar ook de verlossing van de mensheid. In deze zin is de sensatielustige hang naar roddel niets dan verraad terwijl de bekentenissen van diegenen herboren voor de orde de realiteit van het geloof in het echte ware uitmaken.
Converseren betekent openlijk tegengesteld zijn en houdt in dat men dat door middel van het woord doet. Het is, op de goede manier, dezelfde dienst in duidelijkheid die geen confrontatie of tegenstelling vreest om zich aan de belangen van de ziel over te geven. Dit is de manier om een gelukkig persoon te worden. Niets is zo slecht als een hart vol moord en een mond niet in staat om te spreken. Een goed huwelijk wordt gekenmerkt door een gezonde zin voor het gemeenschappelijk belang waartoe er open communicatie is. Therapie, politiek en religie kunnen de onderwerpen zijn die men vermijdt met vrienden maar voor de leden van een familie is religieus en politiek converseren of het praten naar een wetenschappelijk denkmodel de manier om de band te bevestigen.
k) Draag zorg voor de emancipatie van u en uw partner.
Binnen een huwelijk is het nogal duidelijk wat zorg voor emancipatie betekent: de vrouw heeft dezelfde rechten als de man. Ondanks het biologische verschil mogen beiden werken, studeren, stemmen en thuis blijven met de kinderen. Het scheiden van de wegen van het aannemen van een andere religie, politieke partij of wetenschappelijk denkmodel leidt niet noodzakelijk tot verwijdering, hoewel dat vaak wel het geval is. Emancipatie brengt altijd het risico van de vervreemding met zich mee. Ontnuchterend van de regressies van de lust kan men ontdekken geen partner te hebben of zelf geen geschikte partner te zijn. Men kan besluiten voor de ziel te gaan en het verschil van de vervreemding te tolereren of er zelfs van te houden, of men kan beslissen te gaan voor de kultuur, te hertrouwen en de vervreemding niet te tolereren. In emancipatie kunnen kultuur en de persoonlijke ziel tot tegengestelden uitgroeien. Niet zelden gaan mensen de last van de emancipatie vrezend door op hun regressies eventueel ziekten koesterend met het blokkeren van hun energieën. Gehechtheid is de wortel van alle lijden als zodanig. De grootste kans op succes is te emanciperen naar kulturen die vast houden aan traditionele wegen van zielsbehoud. Hoe meer experimenteel, sectarisch en speculatief de sublimatiekultuur, des te groter de kans op echtscheiding en vervreemding. Het ideaal is kulturele vooruitgang die de hele samenleving beslaat. Daarvoor is een eenvoudig begrip van de ziel nodig met een concrete algemeen aanvaarde vorm van God. Samenvattend schijnt het antwoord te zijn dat het bereiken van een gewetensvolle (bezielde) heugenis van de orde van de tijd (God) een juiste basis is voor de menselijke vooruitgang. Praktisch zouden man en vrouw het er over eens moeten zijn wie wat doet op welk tijdstip. Naar het bredere begrip van de emancipatie van een wereldkultuur, zou de mensheid in relatie tot de natuur het er ook over eens moeten zijn wie wat moet doen op welke tijd (afb.). Het is niet eenvoudigweg dezelfde rechten hebben en dan wedijveren tot de dood erop volgt. Emancipatie met een ziel betekent gewetensvol rekening houden met elkaar en zo het voornoemde.
l) Blijf eendrachtig in de opvoeding.
In het opvoeden van kinderen is het van belang consistent te zijn. In geëmancipeerde, gemengde huwelijken kan dit een probleem vormen. Emancipatie betekent ook dat men het dynamische van de persoonlijke ontwikkeling moet accepteren. Verschillende stadia van ontwikkeling volgen elkaar op (afb.) en kinderen stemmen hier niet altijd mee overeen. Kinderen kunnen erg verward raken, teleurgesteld en verwaarloosd. Een schrijver kan ook een boek schrijven en daartoe een volledige kultuur adopteren, alleen maar om het later te laten vallen om een ander boek te schrijven. Niettemin behoeven dergelijke 'bijprodukten', de kinderen, de boeken de juiste aandacht. Daarvoor is een gemeenschappelijke kulturele basis nodig waarover paren privé en grotere kulturen collectief overeenstemmen ten einde zorg te dragen voor de juiste opvoedkundige en filognostische (van de boeken houdende) continuïteit. Zoals hierboven vermeld is er een overeenstemming van gewetensvolle aktie over de orde van de Tijd nodig. Naar het kulturele belang van een noemer van formele identiteit is eveneens een structuur van statusoriëntatie (afb..&afb.) en betrokkenheid (afb.) besproken. Op basis van een alternatieve orde van de tijd (tabellen) en een vestiging van de identiteit (afb.) voor emancipatie en sociale kontrole kan men degelijkheid vinden voor het doel van de filognosie en het onderwijs. Op de goede manier gegrondvest in het liefdadige, dat wil zeggen in vrijwillige dienst, kan een dergelijk respekt van orde de ouders vervangen die wegvallen vanwege de verstoringen van de persoonlijke ontwikkeling. Allerlei dingen kunnen er misgaan en een gemeenschap moet leren collectief verantwoordelijkheid te dragen voor zulke calamiteiten. Het diktaat van de persoonlijke vrijheid is een zware, en als men de kinderen niet wil bederven en de liefde voor de kennis of de eer van bezielde emancipatie niet wil verliezen, moet er voorzien worden in een juiste continuïteit van kultuur voor iedereen. Alleen op basis van gelijke kansen voor allen kan er echte wereldvrede zijn. Het vormen van elites mag plaats vinden, maar kan niet het dominerende thema zijn. Openheid naar allen, ook naar het verleden en de toekomst toe, definiëert de gezondheid van de vooruitgang en het gezonde verstand van ieder systeem van bestuur.
m) Raadpleeg onpartijdige buitenstaanders
in geval van machtskonflikten.
Kontakt verliezend met het belang van de ziel, begoocheld door de aantrekkelijkheid van de materiële natuur, kunnen paren afdwalen van het rechte pad der emancipatie (afb. & afb. ) en de minder gerechte bereiken van menselijke aktiviteit verkennen. Daarvan leert men zeker over de limieten en grenzen die men niet moet overschrijden. Een ander ongewild effect van een dergelijke ervaring is het machtskonflikt. Experimenterend verliest men makkelijk het gezag en de zekerheid van de kultuur en orde van de ziel. Proberen zelf de macht te krijgen in een begoocheld en verwrongen idee van gezag en rijpheid, kan men in een relationele hel belanden. De geliefde beminde wordt een diktator en het gekoesterde leventje wordt een leugen. Om een veilige weg terug te vinden, terug naar het goede en echte van de tijd, kan men tijdelijk aanvaarden terug te vallen in een situatie van leerlingschap ten einde de verloren discipline weer teug te vinden. Daar is vaak hulp bij nodig. Enkel door boeken alleen is het moeilijk ook maar iets vooruit te komen. Sommige dingen zijn zuiver sociaal en veel kennis en regelgeving is ongeschreven. Om iets te leren is er ook de bron van het gezag van buitenaf en andere zoekers van de waarheid van persoonlijke emancipatie (afb.). Daarvoor zijn er priesters, politici en wetenschappelijke therapeuten die onderrichten en helen overeenkomstig hun geloofsovertuiging, politiek en paradigmata. Ieder systeem mag claimen exclusief en de enige en ware oplossing te zijn, maar de politieke werkelijkheid leert ons dat klaarblijkelijk het naast elkaar bestaan van allen de behoefte is. Welk systeem van bestuur ook aangenomen, ieder zal vast houden aan zijn eigen overeenkomsten. Men mag meedoen voor zover men ertoe in staat is maar het veranderen zal moeilijk of onmogelijk zijn. Er is een natuurwet die de coëxistentie en continuering gebiedt van de diversiteit van alle levende wezens en alleen bij het verlies van funktie en aanpassing sterft de soort uit.
De kultuur is niet anders: complexiteit kan toenemen maar het bestaande verdringen is een oorlog. Bij voorbeeld wat betreft tijd hadden we de oude dynamische definitie van de werkelijkheid van de hemellichamen. Later werd daar de electromagnetische definitie van de tijd aan toegevoegd die de stabiliteit van de gemeten tijdeenheid definiëerde met behulp van het element Cesium Dat atomaire begrip van de tijd echter vormde niet echt een inbreuk op de autoriteit van de zonnewijzer die het dynamische van de tijd definiëert. Nog steeds moet de exacte lengte van atomair getelde tijdeenheden zoals uren en dagen, worden gecorrigeerd naar de klaarblijkelijke instabiliteit van het gemiddelde van hun natuurlijke lengte (de aarde draait steeds langzamer t.o.v. de zon). De wet van de tijd luidt dat ze moet veranderen; geen maat houdt stand hoezeer we ons ook fixeren op een standaard meeteenheid. Het verschil tussen wat met meet en waarmee men meet gebiedt een dualistisch begrip van validiteit als het aankomt op het vestigen van een veelomvattende orde van de tijd. Uit dit voorbeeld mag duidelijk zijn waarom het gezag van buitenaf belangrijk is in het overwinnen van machtskonflikten en psychologie binnen een zeker systeem van bestuur en fixatie. (afb.). Het leven ruïneert alle systemen en dwingt ze tot (her-)aanpassing aan de werkelijkheid buiten ons voor hun overleven.
n) In geval van verwijdering: scheidt de bezittingen.
Vroeg of laat moet de rijpe persoon zijn eigen weg volgen. Als het zo uitkomt dat emancipatie tot verwijdering leidt, ontdekkende dat men voorbij het lustprincipe niet bij elkaar past, moet men eenvoudigweg vergeven en vergeten. Onthechting is altijd het probleem van de vooruitgang. Vast houdend aan het materiële verleden wordt de behoefte aan vooruitgang een geestesziekte. Derhalve is het van belang mijn en dijn te scheiden. Gehecht aan de tekenen van de eigen kultuur moet men leren wat betreft de eigenaardigheden en spullen van de ander te vergeven en te vergeten. De verliefdheid van de liefde leidt tot gehechtheid aan allerlei soorten van gedrag en dingen die men niet zo makkelijk kan vergeten: het maakt twee zotten die elkaar niet zouden moeten beschuldigen van de eigen waanzin. Scheiding van de bezittingen trekt een grens tussen twee gehechte mensen die het niet eens kunnen zijn over waarvan te onthechten en voor welk doel. Natuurlijk zou het aardig zijn als de partners het eens zouden zijn over een gezamenlijke kultuur van sublimatie en onthechting. Maar vaak is dit niet het geval. Verliefd zijn op de wereld, er teleurgesteld over raken en plannen maken voor een andere manier van doen, doet mensen het zelfde effect ondergaan. Men gedroeg zich als een dwaas, mensen raken eraan gewend, en ermee stoppen is net zo moeilijk als het doorbreken van een verslaving. Niet alleen is men gekonditioneerd aan het gedragspatroon dat niet langer bevredigt, ook de wereld is gekonditioneerd niets dan dat te verwachten. Bekeerd tot een andere manier van leven valt plotseling 'de hele wereld' weg , vriendschappen werken niet meer, men moet van baan veranderen, er wordt een andere taal gesproken. In het begin kan emancipatie zeer bitter zijn terwijl men slechts na enige tijd ontdekt hoe zoet het kan zijn. Daarentegen kunnen in het begin lust en gehechtheid heel zoet zijn, alleen om na enige tijd te ontdekken dat als de opwinding voorbij is men gevangen is in een bittere strijd tegen slavernij en verveling. Vanwege het eerste zou men niet moeten scheiden en vanwege het laatste zou men elkaar niet moeten haten. Uiteindelijk is zelfrealisatie het resultaat van wat men zelf heeft gerealiseerd en ware liefde herkent het in de ander.
Wat betreft de werkelijkheid van de tijd heeft de mensheid hetzelfde probleem. Verliefd geraakt op het moderne kwamen we terecht in gehechtheid aan tijdzones die niet echt nodig zijn en een kalender die stamt uit een tijd voor het jaar nul die niets dan een verwarring is van verschillende tijdindelingen en politieke strategieën. Het mijn en dijn van elkaar scheidend zouden diegenen die gehecht zijn aan het verleden in staat moeten zijn door te gaan, terwijl mensen die het eenvoudiger schema van ware wereld tijd (GMT gecorrigeerd voor de tijd -vereffening eventueel aangepast aan de plaats waar men zich bevindt) en een 24-verdeling van de kalender (zie tabellen) volgen, gelukkig zouden moeten zijn met hun alternatief en ideaal van harmoniëren met de natuur en de rede. Om het geheel van de complexiteit van de vreedzame coëxistentie in acht te nemen kan zoals voorheen gezegd het ontwerp voor een nieuw type klok worden gerespekteerd.
o) Vermijd geweld bij en tegen kinderen..
De eigen onwetendheid niet herkennend worden kinderen vaak gehaat door de ouders die, worstelend met het volwassen gebod der zelfverantwoordelijkheid ergernis ontdekken bij de afhankelijkheid en diktaten van het kinderlijke. In plaats van vrije zelfverwerkelijkende geëmancipeerde individuen te worden, moeten de ouders lijden onder de slavernij van de werklast van hun voorgaande lusten. Het lustprincipe is niet in één dag overwonnen: het brengt een wereld aan consequenties met zich mee die natuurlijk wordt geregeld door het hebben van kinderen. De meest eenvoudige dingen als eten, je gedragen, zindelijkheidstraining etc. moeten telkens opnieuw worden geleerd totdat een gezonde werkelijkheidszin de onschuld van het leven domineert (afb.). Er niet in slagen deze werklast te dragen en vervreemd van de ouderlijke autoritaire houding gaan mensen naar de hel heropvoeding behoevend in instituten voor geestelijke gezondheid, kloosters, therapiekamers en andere trainingen. Veel van het menselijke leven gaat over deze aangelegenheid van het dragen van de werklast van de voorgaande lusten. Het is heel normaal en niets om je voor te schamen. De mensheid heeft altijd pelgrimages gehad, religies en andere bezigheden om ermee in het reine te komen en in de toekomst zal het blijven voortbestaan in één of andere vorm. Ook de orde voorgesteld in dit schrijven in de vorm van een andere klok en discipline van statusoriëntatie vormt een werklast die een intermediair is tussen de oude lust en de nieuwe uitkomst van simpelweg een andere kalender en dezelfde oude klok bestuurd naar de zon zoals het zou zijn. Het kan eenvoudig wel duizend jaar duren vooraleer de hele wereld kultureel verenigd is in een verbeterde tijdpolitiek. Vanwege het feit dat iedereen zijn eigen manier erop na houdt moet worden gewerkt aan een grote complexiteit terwijl het uiteindelijk niets meer blijkt te zijn dan de evolutionaire pijn van het doen van één stap voorwaarts in het bestuur van tijd en identiteit. Met deze last in de persoonlijke sfeer van het opvoeden van kinderen of zorgen voor de dierbare artefacten van de eigen kultuur, moet geweld vermeden worden. Geweld is het resultaat van frustratie gekonfronteerd met meer moeilijkheden en werk dan men behoefte aan heeft, gewenst is of naar verlangde. De onderliggende begeerte die de geestelijke gezondheid weg rooft in goede banen leiden, wordt zoals gezegd gedaan door regulatie in de politieke, religieuze, wetenschappelijke en natuurlijke, persoonlijke sfeer.
p) Behandel kinderen zo gelijkwaardig mogelijk.
De val van de intelligentie toont zich in de relatie met de onwetenden en onschuldigen. Hoe meer de kultuur is afgestompt hoe erger de relaties tussen ouders en kinderen, leraren en leerlingen, priesters en gelovigen, overheden en burgers. Zonder zondaars zouden er geen religies nodig zijn, zonder profiteurs zou er geen zekerheids-orde nodig zijn, zonder gevallen zielen zouden er buiten het ouderlijke geen leraren zijn, en zonder lust zou er geen vernedering hoeven te bestaan. Ouders intimideren kinderen ze ziend als de duiveltjes van hun luist. Priesters moeten tot mensen prediken en moeten de alledaagse zonden des vlezes aanvaarden, overheden moeten eindeloos betalen voor sociale zekerheid niet in staat iets materiëels terug te verlangen vanwege het winstmotief en leraren moeten keer op keer de lessen herhalen aangezien mensen voortdurend hun intelligentie verliezen in de val van de ziel. Eenmaal verankerd in het werkelijkheidsprincipe echter (afb.), moeten priesters, leraren, ouders en politici leren de naaste te behandelen als een gelijkwaardige partner en niet als een slachtoffer. De ander is niet simpelweg een onderdaan van de Staat, een kind, een pupil, of een zondaar. Het is in de verheffing boven de ander dat het zelfbewustzijn verloren gaat en vijandigheid dreigt met revoluties tegen valse klasse-onderscheidingen en oorlogen tegen de vervreemding. Vandaar de regel van het in principe zo gelijkwaardig als mogelijk is behandelen van leerlingen, kinderen, gelovigen en onderdanen van de Staat . Het is een vereiste van de zelfvernedering: ikzelf ben een profiteur, een gevallen ziel, een zondaar en leerling. Ik ben degene die emancipatie behoeft en dus zal ik niet alleen mezelf bevrijden, maar de hele wereld van mijn prediking, lering, manipulatie en kleinering.
q) Hou dagen van festiviteit en ontspanning.
Zoals eerder besproken, is alleen bidden en werken niet genoeg. In het bijzonder in een kultuur waarin de media zeer prominent zijn geworden wordt een groot deel van de arbeid verricht terwille van het afstand houden. Meer en meer mensen die steeds maar dichter op elkaar leven maken de informatiekultuur noodzakelijk die de vervreemding overwint aan de ene kant terwijl anderzijds de mensen gescheiden worden gehouden. Op die manier t.v. kijken is bijna een beroep van vredeshandhaving middels de sociale zekerheid geworden met behulp van een multimedia-computer als een antwoord op het probleem van van de eenzijdige (één-richtings-verkeer-) informatie. Natuurlijk mag afstand houden en afstand bevestigen niet eindeloos doorgaan. Het mag dan een baan zijn in een overbevolkte wereld, maar voor iedere baan moet er een tegenwicht bestaan. Werk en ontspanning zouden elkaar moeten afwisselen, en zo moeten afstand houden en afstand bevestigen, worden afgewisseld met het tegendeel: men moet de afstand overbruggen en aanwezig zijn niet langer proberend de afstand te bevestigen maar het in het werkelijke kontakt te leggen. Praktisch neemt dit de vorm aan van een nieuwe wijze van rust nemen: een media-arrest op dagen naar een alternatief schema om te kontrasteren met de kultuur en het tijdbewustzijn. Aldus hebben we zondagen en zaterdagen die van een religieuze of familiaire aard mogen zijn maar nog steeds betekenen dat we aan de media werken. Zo hebben we ook werkdagen die de media negeren, alleen bedoeld voor de vrije associatie in sociale aanwezigheid terwille van de sociale kontrole. En er zijn dagen dat beide soorten elkaar overdekken vanwege het kontrasteren van het bewustzijn van de verschillende tijdschema's (tabellen). Dit is de complexiteit van de postmoderne informatiekultuur: het is zo ingewikkeld en divers dat verschillende dagen nodig zijn alleen maar om te studeren en te contempleren - niet werkend voor afstand houden en om uit te gaan - èn dagen voor het vieren van een nieuw seizoen en het vergeten van al het overige. Van de chaos van vrije exploratie van al het menselijk vermogen verheft zich een nieuw soort van orde die alles regelt naar zijn eigen aard: de politiek van de tijd, de toepassingen van de wetenschap, de religies van de oude en de nieuwe tijd (New Age) en de natuurlijke orde van de voorvaderen. Zo kan de moderne mens zijn ziel terugvinden met extra dagen van festiviteit en ontspanning, het begrip van arbeid en het houden van vakanties herdefinierend.
r) Ga uit met de familie.
Voor ieder huwelijk is niet alleen een bewuste benadering van tijdafspraken nodig om de gehele kultuur te kunnen dekken, ook is het bij elkaar blijven ermee belangrijk. Wat de celibatair in zijn vrijheid van zelfverwerkelijking ook moge regelen zou niet verschillen van het belang van het gezin. Samen uitgaan, kinderen hebbend of niet, is verschrikkelijk belangrijk om het huwelijk en de relatie vitaal te houden. Het ene bewustzijn dat het andere kontrasteert veranderend van privé naar publiek, van rust naar werk, en van kultuur naar natuur, leert man en vrouw zichzelf beter te kennen hetgeen de kwaliteit van hun huwelijk zal verbeteren. Het huwelijk is dus niet alleen een economische afspraak, een vorm van kinderopvoeding, een religieuze overeenkomst of een natuurlijke levenslust. Het kan een volledige diversiteit zijn afdoende voor de rest van je leven. Het kan een bevrijding zijn in een orde die een duidelijk omschreven doel voor de toekomst heeft. Het kan een motivator zijn die je weerhoudt van zelfvernietiging en neergang. Het kan een manier van uitgaand zijn wat betreft de wereld in zijn geheel zonder de continentie te verliezen van het gezin of de vrijheid van het celibataire..
s) Speel en waardeer de media tesamen.
Er zijn twee dingen die mensen geneigd zijn te vergeten in de filosofie van bidden en werken. spelen en elkaar waarderen. Opgroeiend leren mensen snel dat te leven betekent dat je op een bepaald voordeel uit bent, of het nu gaat om geld verdienen of de vrede bereiken. Maar eenmaal de goederen verkregen hebbend en de vreedzame regeling van hun verlangens, moeten ze nog steeds leren te waarderen en te spelen. Voor je eigen zaak gaan doet het ego in weerlegging van al het andere gaan: de openheid gaat verloren, en wedijver steekt de kop op. Ook serieus in je eigen spel geloven, er een beroep en een strategie van overheersing van gemaakt hebbend gaat de zin voor het speelse eveneens verloren. Men is een stuk chagrijn geworden die niet langer gevoelig is voor de lol van het leven. Degene die altijd wilde winnen blijkt het kostbaarste verloren te hebben: de onschuld van de kinderziel die speelt en zich overal over verwondert. Zo is het erg belangrijk de schema's die men hanteert in te richten ten behoeve van de waardering van de naaste en de tijd te nemen een spel te spelen dat vrij is van voordeelrekeningen.
Voor de waardering hebben we allerlei soorten van media: radio, televisie, video, tijdschriften, kranten, boeken, c.d.'s, tapes, computers, telefoons en dergelijke. Er is een verschil in de media die direkte communicatie ondersteunen, zoals televisie, radio en de internetcomputer-telefoonverbinding en de media die minder direkt zijn, een fixatie, en snel een vorm van bezit dat leidt tot accumulatie en verbijstering door gehechtheid en neergang. Hoe groter de tijdspanne tussen het zenden en ontvangen hoe moeilijker het wordt de communicatie te ervaren als zijnde levend. Langzame media zoals boeken , kranten, films, etc. zijn afhankelijk van een collectief belang op min of meer dezelfde tijd zodat iets in trek is maar een week later kan zijn vergeten. Hetzelfde ding dat het ene jaar 'in ' is kan nauwelijks het volgende jaar worden gewaardeerd beschouwd als zijnde uit de tijd. Boeken laten zich het best lezen door een studiegroep of religie daar in essentie ieder bericht een sociale werkelijkheid is. Zo kan men begrijpen waarom het soms erg moeilijk is of onmogelijk een boek te lezen, hoe goed het ook moge zijn. Een roman lezend communiceert men met de schrijver je afstemmend op het thema dat men op één of andere manier zelf moet leven. Zo vertegenwoordigen je literatuur, platen e.d. je leven en je ego. Voor een goed huwelijk is het belangrijk samen waardering te hebben daar kultuur veel van het ego kan vertegenwoordigen dat zich niet gelijkricht met de ziel op dezelfde manier als de partner kan of wilde waarderen. Ook het communiceren met mensen zo rechtstreeks als mogelijk is met een minimum aan afstand tussen de betrokken personen, bevordert de kwaliteit en inhoud van het bericht en het vermogen het samen te genieten. Dit leidt rechtstreeks tot de waardering van theatervoorstellingen vóór televisie, televisie-live-voorstellingen vóór van te voren vastgelegde programma's, cinema-voorstellingen vóór video of televisievertoningen, on-line-discussies vóór krantenpolemieken, etc.etc. Het is belangrijk de prioriteiten duidelijk te hebben in de waardering van de media, daar uiteindelijk de afstand tussen mensen moet worden overbrugd. In essentie is het de boodschap van ieder medium samen te komen en de voorgestane orde te vieren. Gewelddadige en sensatielustige representaties kunnen worden herkend als waarschuwingen tegen het teveel afstand houden met het verkeerde idee van discipline. En dat behoren we niet te vieren. De boodschap van het medium is het af te wijzen daar het menselijk lichaam de ultieme machine is om mee te leven. Spelletjes spelend moet men leren hetzelfde te herkennen: naar de ziel moeten ze representatief zijn voor de eeuwige waarden om een gelijkgerichtheid te hebben die de echtelijke band ondersteund of de continentie van de celibatair. In de spelen van de sport etc. is men geneigd gefixeerd te zijn op winnen met de implicatie dat men nooit gewonnen heeft vooraleer het spel ten einde is. De juiste filosofie is echter dat men altijd heeft gewonnen om te beginnen en dat ieder spel het risico met zich meebrengt van verlies. Beseffend dat het grootste gevaar bestaat uit de mogelijk het spel zelf kwijt te raken, weegt het verliezen op punten minder zwaar dan het risico als onsportief te worden beschouwd niet tegen je verlies kunnend. De gouden regel van alle spelen is te spelen voor het spel en niet zozeer voor het resultaat. Het bekrachtigen van het winnen van het spel met geld en andere privileges is precies de manier om het te corrumperen, de oorlog te definiëren en slachtoffers te maken. Ter wille van de wereldvrede zou dus in feite alle professioneel spel moeten worden verboden. Het loopt in dezelfde val als geweld op t.v: mensen vergeten dat hun fascinatie misschien over slechte gewoonten en slachtoffers handelt, terwijl het doel van het spel precies het tegenovergesteld was: de kinderziel der onschuld te herwinnen..
t) Pas op voor het creëren van afhankelijkheid.
Niet geëmancipeerde mensen in een huwelijk of een andere relatie zijn zwaar van elkaar afhankelijk. Het is een slechte gewoonte niet het weten-hoe te delen, geheimen er op na te houden, te onderwerpen en andere machtstrategieën te koesteren. Het zou helemaal niet noodzakelijk moeten zijn macht uit te oefenen over elkaar. Het machtsspel is een symptoom van verloren autoriteit. Het gezag van een vertrouwenswaardige orde missend, beginnen mensen te vechten over het leiderschap, eigenaarschap, het recht te genieten en het recht van gebruik etc. Na de leeftijd van 21 jaar zouden mensen niet langer het slachtoffer moeten zijn van machtspelletjes en destructieve machtstrategieën. omdat ze het gezag verloren en voor zichzelf moeten vechten. Het is een primitieve kultuur die de orde van het gezag niet regelt vanwege een lust van opponeren in konflikt: het is vreemd aan de geest der speelsheid en het delen in waardering. De samenleving als een slagveld realiserend maakt geen gelukkige mensen, zelfs niet als ze het wonnen: je kan geluk niet kopen, noch kan je het bezitten. Geluk ontstaat van juist bezig zijn met de Tijd, dat wil zeggen, van je succesvol gelijkrichten met de ziel welke de zetel is van het bewustzijn van het eeuwige geluk. In de ziel komt alle goedheid samen als een gewetensvolle zelfherinnering die het beste van de mens omvat als zijnde God of het ware zelf.
In de ziel wordt het goede herinnerd en het slechte vergeten: zo kunnen we vergeven en vergeten. Ware onafhankelijkheid is het resultaat van het afhankelijk zijn van de ziel en zijn waarden. Vandaar dat alle afhankelijkheid in relaties binnen of buiten het huwelijk onderworpen zouden moeten zijn aan het motief van de eeuwige waarden die het juiste geweten garanderen.(afb.). Ertegen samenzwerend kan de illusie van een band geven maar vormt in feite een verslaving in dienst aan de zinnen: de afhankelijkheid waarover altijd konflikten ontstaan. Deze afhankelijkheid zou men niet moeten scheppen. Praktisch gezien zou men elkaar niet tot vrije sex, vleeseten, speculeren, en gokken terwille van enkel bezitten en het verraden van de waarheid met bedwelmende middelen moeten verleiden. Voor de frustratie van de sex hebben we kulturen van sublimatie. Voor de frustratie van het vleeseten hebben we de geneugten van de vegetarische keuken, voor de frustratie van het op de winst uit zijn, hebben we de wereld van de spelletjes, en voor de frustratie van het niet-bedwelmen hebben we de kulturen van het bewustzijn die men aantreft in de alternatieve werkelijkheid. De genezing voor de verlangens van de de ziekmakende afhankelijkheid die alle huwelijken en andere partnerrelaties ruïneert, is in één zin: geniet van het subliminale, eet met mededogen, speel voor het spel en ga voor het alternatieve. Eenmaal deze stelregel waarderend, de doe-dingen onthoudend en de niet-dingen vergetend , zal de frustratie worden getolereerd en men de rebellie te boven komen.
u) Behoud voorgaande relaties en wees liefdadig.
Het huwelijk en de partnerrelaties kunnen een samenzwering van slechte gewoonten zijn. Niet zelden zal de Heer zich manifesteren in de vorm van een partner om de lessen van de eeuwige waarden te onderrichten. Sex wordt geboden als een les of afstraffing tegen het het egoïsme, de bezitsdrang, liegen en corruptie. Lustig vergeet men de waarde van de subliminale continentie die zich voedt met de vooruitgang van de innerlijke kracht van de ziel: verliefd verlies je je verstand een ego opbouwend, bezittingen verwervend, schipperend met de waarheid, en corrumperend in de sex. Verzot op de afstraffing van de liefde verliest men intelligentie en boekt men geen werkelijke vooruitgang; men leert niet echt. Oude getrouwen van de celibataire continentie gaan verloren in het proces en de onzelfzuchtige houding is vergeten in de verbijstering van het uiterlijk effect. Moedwillig voorgaande relaties aanhouden en een houding van liefdadigheid is de genezing voor alle nevenwerkingen van de school der liefde. Het vereist het overwicht van de geaardheid goedheid (afb.), het mededogen, delen en zorgdragen, dat niet vreemd is aan het ouderlijk instinct dat samen zou moeten gaan met de sexuele voorkeur. Duidelijk is waarom het niet corrumperen van de ouderlijke zorg zo belangrijk is. Zelfzuchtige sex ruïneert de verbondenheid met de ziel en zo ook de uitweg uit de verstriktheid van de materiële verbijstering.
v) Gun een ieder enige privé-ruimte.
Zoals eerder gesteld is het van belang je terug te trekken en te recapituleren om je niet te verliezen in de aangelegenheden van de wereld. Zelfs voor een klein kind is het voor het ego van belang om de oorspronkelijke aard van de verbondenheid met de ziel te herwinnen in de afzondering van een persoonlijke omgeving. Deze mogelijkheid om te ontsnappen aan de dominante sociale opleggingen in de opvoeding en later in het huwelijk missend kan men mentale en sociale ziekten ontwikkelen. Gedwongen in het sociale kan men destructieve gedragingen ontwikkelen alleen om van de druk af te komen. Dit kan zich ontwikkelen in een negatief groepsego vijandigheid koesterend of zelfs in criminele ontsporing naar anderen toe of nog erger antisociaal gedrag aankweken bij individuen die psychiatrisch ontsporen. De samenleving en ook de echtelijke verbintenis moeten een vrije keuze blijven (afb.). Alles kan worden gewaardeerd zoals ze zijn met al hun beperkingen als men vrij is te weerleggen en zich terug te trekken. Het gemanifesteerde materiële is altijd vol van gebreken en is beperkt. Daaraan gebonden zonder uitwijkmogelijkheid kan men nogal wanhopig worden.
Praktisch kan een man zich terugtrekken in de hengelsport, op een zolder of in een schuur voor zijn hobby, terwijl mammie dienovereenkomstig een namiddagse meditatie of slaapje kan ontwikkelen of zich kan verliezen in borduurwerk en andere teruggetrokken aktiviteiten. Aangezien een eigen plekje niet altijd voor handen is moet men niettemin proberen in plaats daarvan je eigen dingen te hebben, bezigheden, een stoel, een speelhoekje, naaitafeltje, bureau etc.
w) Deel je geheimen.
Zoals bekend kan niet alles worden gezegd en onthuld. Men moet de eer hooghouden. Hoewel men zich niet teveel zorgen moet maken over het imago, moeten zaken die echt goed gaan of slecht niet het belang verduisteren van het gaande houden van de vertoning. Zo zijn veel mensen dus niet zo heilig en zuiver zoals ze zich voordoen of zich uitspreken. Dit is volkomen normaal en o.k. Dit is een eeuwige praktijk van de menselijke samenleving die van zijn leden vraagt trouw te zijn aan de algemene standaard ten opzichte waarvan een alternatief niet destructief mag zijn. Het is zelfs één van de grootste krachten van de mensheid: als eenmaal een bepaalde vorm van sociale kontrole werkzaam is, kan de hele samenleving in vrees leven die collectieve eer te verliezen. In oorlogstijd zal de angst voor vrijheid en emancipatie zich manifesteren in vijandigheid op die manier de gekoesterde eer verspelend: Op die wijze verloor de mensheid veel van haar kostbare maar verkeerd beijverde idealen. Eer die uitdraait op valse trots is een drama en een trauma voor de mens.
De traditionele genezing voor de ziekte der falsificatie door gehechtheid aan het uiterlijke imago is de religieuze bekentenis. Opbiechten zou de vervreemding van het belang van de ziel voorkomen en de ontsporing vergeven voordat werkelijke ontsporing in de samenleving plaats vindt. In het moderne heeft dit vele andere vormen aangenomen. De televisie is als een collectieve biechtstoel die hoge eisen stelt aan de kant van diegenen die het waarderend moeten 'vergeven en vergeten'. Psychotherapie zou de mensen hun hun egoïsme vergeven in de bekentenis van hun zwakheid terwijl new-age benaderingen de mensen hun irreligiositeit zou vergeven bij het ontbreken van de tradities. Alternatieve strategieën van gelijkrichten behielden de eer van de moderne mens in het voorkomen van een individuele en collectieve neergang in de vijandigheid van de valse trots. Al deze strategieën zijn gebaseerd op het delen van geheimen in één of andere vorm van bekentenis. In het huwelijk mag men dan niet alle geheimen delen met de partner, maar ze vergeven te krijgen door anderen zal het huwelijk er niet beter op maken. De genezing bestaat niet zelden uit de praktijk van het breken met de valse pretentie van heiligheid binnen een huwelijk, op die manier de neergang van het huwelijk zelf voorkomend. Het is een band van sterkte en zwakheid die bewijst dat eerlijkheid het langst duurt en dat er altijd een verschil zal zijn tussen God en mens, tussen mensen en hun idealen. Een andere manier om dit te zeggen is dat te delen in de bescheidenheid van het mens-zijn, de beste manier is om de gemeenschappelijke werkelijkheid en een ideaal om voor te gaan, tot stand te brengen.
x) Draag zorg voor verrassingen en alternatieven.
Gelijke tred houden met een zekere sleur kan van belang zijn maar draagt het gevaar in zich van het verliezen van je bewustzijn. Sleur heeft een sexuele bijbetekenis: het kan een vorm van gehechtheid of verbijstering door de materiële natuur zijn. Vanwege de tijd, de beweging van de materie, hebben we bewustzijn: zonder verandering neemt men niet waar. Zelfs dode onbeweeglijke objecten worden waargenomen omdat de waarnemer van positie verandert of zijn ogen beweegt. Staren naar een object is een oude medidatie-techniek om uit te rijzen 'boven de tijd', waarmee bedoeld wordt dat men zich concentreert en de geest tot rust brengt. In de herhaling van dezelfde oude manier hebben we twee werkelijkheden: de natuurlijke werkelijkheid van de cyclische tijd die een bepaald patroon herhaalt dat het bewustzijn van normale levende wezens uitmaakt en de onbewuste gewoonte van een konditionering die het bewustzijn wegneemt van een levend wezen. Het verschil tussen het natuurlijk bewuste en het gekonditioneerde onbewuste ligt in de autoriteit waaraan het levend wezen is onderworpen. Levende wezens zijn gestructureerd, vormen zelf een patroon onder invloed van buitenaf en van binnenuit. Het patroon van binnenuit is genetisch geprogrammeerd, het patroon van buitenaf is een mix van culturele en natuurlijke invloeden. Aan het gezag van de genen valt niet veel te tornen: als het programma niet bevredigt zal er stress zijn om te muteren voor de volgende generatie. Naar het uitwendige hebben we in principe een vrije keuze van natuurlijke en kulturele kondities om onze voorkeur van leven te dienen. Kultuur en natuur kunnen harmoniëren of in konflikt zijn. Overeenkomstig de kultuur hebben we het gezag van andere personen: heilige mannen en vrouwen, politici en wetenschappers die te werk gaan middels hun fixaties in de vorm van wetboeken, bijbels en constructies van toegepaste wetenschap variërend van een eenvoudige klok tot een gecompliceerde computer. Naar de natuur hebben we het gezag van de natuurlijke orde, religieus God genaamd, politiek groen genoemd en wetenschappelijk als de tijd aangeduid. De tijd stuurt de natuur middels het tonen van patronen van cyclische tijd die religieus als God worden gezien vanwege de natuurlijke bevestiging van iedere genetische kode. Politici hebben moeilijkheden met de tijd daar de bewegingen van de natuur een contrapunt van verschillende ritmen vormen ten opzichte waarvan ze simpelweg een eigen pragmatisch idee van de tijd ontwikkelen. In feite heeft de mensheid middels de klok te maken met een begrip van de tijd dat in de natuur niet bestaat: het heeft zijn natuurlijke dynamiek verloren en lijdt onder induktie tot een hanteerbaar gemiddelde-zone-zomertijdbegrip van 'standaardisering'
Gekonditioneerd naar het gezag van de natuur verliest men niet het bewustzijn omdat de tijd van nature dynamisch is: geen maat van de tijd blijft dezelfde (uitgezonderd de impuls van een quasar). Vanwege die verandering moeten we, onder dat subtiele commando, alert blijven daar een uur niet een uur is, een dag niet een dag en een jaar niet een jaar. Die verandering garandeert de continentie van het bewustzijn. Wat betreft kulturele verandering hebben we het tegengestelde effect: vanwege het fixeren van de tijd naar een gemiddelde, een zone of een seizoen, verliezen we de dynamiek ervan, de aanpassing ervan aan de plaats, en de geleidelijke verandering ervan van nature. Met een gemiddelde worden we rigide en met een zone verliezen we het kontakt met de ruimte die door de tijd wordt beschreven (identiteit). Met de zomertijd ontwikkel je een schok van verandering i.p.v. de subtiele, geleidelijke, vloeiende verandering. Vanwege deze laatstgenoemde tekortkomingen van de kulturele tijd lijdt de mens eronder er buiten geplaatst te zijn, uitgeput rakend in compensaties en zich slecht voelend in een staat van verwarring van identiteit in het hier en nu. We spreken van kulturele neurose of een collectieve schizoïde toestand die uit kan breken in een psychose van oorlogvoeren of algemene criminele ongehoorzaamheid. De laatste konditie van normale kulturele neurose houdt vervreemding in van het bestuur van de ziel welke inspireert tot geweten t.a.v. de natuur middels het (collectief) overlevings-instinct.
Wat betreft de collectieve werkelijkheid van de politieke standaardtijd kan niet veel gedaan worden door een individu: we kunnen alleen compenseren door van persoon tot persoon een tegenkultuur te ontwikkelen waarin alternatieven en verrassingen worden gehuldigd. Van deze tegenkultuur van het bieden van verrassingen middels onverwachte alternatieven kan zich een nieuwe begrip van de tijd ontwikkelen (tabellen) als een genezing van het ziekmakende van de standaardtijd. Ten einde niet chaotisch te worden in de liefde voor de alternatieven, verwachtingen weerstaand, moet het thema van de tijd worden herinnerd; het gaat er niet om verslaafd te raken aan drugs, vrije sex, financiële speculatie of het doden van medeschepselen. Leugens, misleiding, zelfzucht en bezitsdrang zijn symptomen van gehechtheid. De fundamentele waarden van waarheid, trouw, mededogen en soberheid (afb.) herstellend, kan het alternatieve worden vertrouwd de weg vrij te maken voor een betere samenleving met betere huwelijken en een beter begrip van de tijd met een gezonde tolerantie voor zowel het oude als het nieuwe.
y) Hou het huis netjes.
Letterlijk lijkt het een goede regel te zijn voor een goed huwelijk. In de kontekst van een bredere kultuur is het echter niet zo eenvoudig: wie is er verantwoordelijk voor de chaos van de samenleving? : wie moet de zeeën schoonmaken, de lucht, de bodem en ons gekoesterde tijdbewustzijn? Het liep allemaal uit de hand werkend voor het geld i.p.v. voor de ecologische groene kwaliteit, het spirituele geluk inwisselend voor materiële bevrediging. De mensheid moet worstelen om te overleven toenemend in bevolkingsaantal ontdekkende dat zonder de fundamentele deugden van delen en zorgen, eerlijkheid en rouw (afb.) we niet kunnen overleven. We moeten uit liefde voor de waarheid aanvaarden dat doden, vergiftigen, je verlustigen en vergaren niet de manier is om collectief te overleven. Om 'het hui opgeruimd' te krijgen kan iedere getrouwde persoon dit proberen te herinneren: de toekomst van de mensheid als geheel en het individuele huwelijk in het bijzonder ligt in het vegetarische, vrijblijven van bedwelmende middelen, het reguleren van de lusten terwijl de kulturen worden gedeeld. Op geen enkele manier kan enige vooruitgang worden verwacht van het bevorderen van vleesmaaltijden, het slikken van pillen, sexuele vrijheid en het scheiden van kulturen. Deze gehechtheden leiden tot een 'rommelig huis' waarin de mensheid op den duur niet kan overleven. Het gaat er niet om een nieuwe morele norm en verbodsbepalingen te stellen: er zal altijd enige liefde voor de chaos blijven (afb.) , er een rommeltje van maken wat betreft de fundamentele waarden: het testen van de limieten is toegestaan voor zover als de wet het toestaat. het gaat er allemaal om het juiste einder van het ideale te zien, het goede van het willen en de toekomst van de kinderen. Met het eten van vlees gaat de vreugde van het mededogen verloren (de hulpbereidheid), met intoxicatie verliest men de zin voor de waarheid (de eerlijkheid), promiscue wordt men bedrieglijk (smerig of ontrouw), en bezitterig verliest men de tolerantie (het vermogen tot delen (afb.). Met dit in gedachten zal het geen probleem zijn het huis netjes te houden en het huwelijk bevredigend.
z) Draag armoede, tegenslag, ziekte en verlies.
Uit armoede ontdekt men de kulturen van het geluk, door tegenslagen leert men te onthechten en een uitdaging te aanvaarden, van ziekte leert men spijt te hebben en van verlies raakt men bevrijd. De hindernis (afb.) op de weg van al dit leren, dat vroeg of laat geaccepteerd moet worden daar iedereen ontdekt wat het is om zonder middelen te zitten, geluk te hebben, gezond te zijn of ondersteuning te krijgen, wordt gehechtheid genoemd. Men kan gehecht zijn aan rijkdom, de discipline ontberend om in armoe te kunnen overleven, men kan op de gemakkelijke manier aan alles gehecht zijn niet in staat enige verantwoordelijkheid of stress te verdragen, men kan gehecht zijn aan de gezondheid wanhopig wordend bij het ouder worden en men kan gehecht zijn aan mensen en voorzieningen volledig uitgeput rakend in je afhankelijkheid. Noch als een individu, noch als een getrouwd stel kan men doorgaan zonder te worden gekonfronteerd met deze test van de tijd. Zonder het vaste voornemen trouw te blijven in tijden van ziekte, armoede, tegenspoed en verlies kan geen relatie met de ander of met jezelf worden gehandhaafd. De trouw heeft betrekking op de fundamentele waarden die de werkelijkheid garanderen van de ziel . Rijk blijvend, gezond, geluk hebbend en ondersteund zijn of niet, garanderen deze waarden de continuïteit van de persoonlijke en echtelijke integriteit.
a) Wees sportief.
b) Forceer jezelf niet.
c) Eet gezondheidsvoedsel.
d) Stop met roken en drinken.
e) Blijf oefenen.
f) Volg de instructies.
g) Vermijd drugs.
h) Wees een team.
i) Vloek noch vervloek.
j) Douche altijd.
k) Neem voorzorgsmaatregelen.
l) Heb uw tegenstander lief.
m) Nodig uit voor een spel.
n) Speel zoveel als mogelijk is buitenshuis.
o) Respekteer de regels en dien de goedheid.
p) Mediteer vooraf en achteraf.
q) Stop met een spel dat verkeerd uitpakt.
r) Speel voor het spel en niet voor de winst.
s) Neem uw eigen strategie in acht.
t) Zorg voor een onpartijdige beoordelaar.
u) Wees niet bang voor een psychologisch spel.
v) Denk er altijd aan je tegenstander voor het spel te bedanken.
w) Heb er geen hekel aan om een buitenstaander of een beginner te zijn.
x) Gok niet op uitkomst.
y) Identificeer je met het eerbare.
z) Accepteer je glorie en verlies gelijkmoedig.
a) Wees sportief.
Sport is gedefiniëerd als fysieke aktiviteit waar men uit plezier mee bezig is. Waar het in de ware sport allemaal om draait is de kontrole over het lichaam. M.b.v. de geest wordt het lichaam beheerst door de ziel (afb.). Dus is het allereerst van belang niet je ziel te verliezen, maar je er naar behoren mee gelijk te richten. Het ware genoegen, geluk, wordt gevonden in het zich gewetensvol herinnerende zelf. Dus moet men op de eerste plaats spelen volgens de regels van de ziel. Vandaar kan de goedheid van de sport er zijn: het succes van geen woorden meer hebben, maar daden.
b) Forceer jezelf niet.
Er is een berucht konflikt tussen de geest en de emoties. Veel mensen zijn verward hun gedachten en gevoelens tegengesteld te zien. De geest kan worden gedreven door een lager motief waarbij de ziel alarm slaat met gevoelens over het feit dat het verkeerde programma in werking is. Ook het lichaam kan worden gekonditioneerd of onder de invloed staan van een lagere drift waarbij de geest alarm slaat dat dat soort gevoelens niet samengaan met het programma van de ziel. Op beide manieren is men geneigd het andere te forceren. Er is geen recept dat zegt dat gedachten of gevoelens de voorrang zou moeten worden verleend. Er zijn recepten voor het gelijkrichten met de ziel. De ziel communiceert d.m.v. emoties en gedachten en op de juiste manier gelijkgericht zijn de twee in harmonie waarbij geen forceren plaatsvindt. Materiële motieven volgend kan men denken dat men of pijn moet lijden in het mislukken van het volgen van het emotionele, of dat men onder waanzin moet lijden er niet in slagend het gezonde verstand te volgen. Je gelijk richtend echter ontsnapt men eraan verstrikt te raken in de dualiteit (afb.). Je gelijk richten met de ziel betekent dat de relatie met het lichaam wordt hersteld door middel van oefeningen. Niet alleen moet de geest vanuit het spiritueel motief worden getraind, maar ook moet vanuit datzelfde motief het lichaam leren beantwoorden aan de definitie van de sport: men doet het alleen maar om zich om te beginnen goed te voelen, niet terwille van het nummer één zijn. Dus gaat het er met de basisoefening niet om vaardigheid, spieren of uithoudingsvermogen te kweken, maar eenvoudig om je goed te voelen in je lichaam zoals het is. Fundamenteel gezien forceert men zich niet tot enige prestatie of uitkomst maar gaat men over tot lichamelijke aktiviteiten ter wille van de aktiviteit zelf. Dit staat algemeen bekend over de hele wereld onder verschillende benamingen als buigen en strekken. De indiërs doen het zus, de chinezen doen het zo en de westerlingen noemen het zo en zo. Hoe dan ook genaamd wordt de geest fundamenteel met het lichaam gelijkgericht door eenvoudige oefening overeenkomstig een persoonlijk geprefereerd patroon. Spieren worden gerekt en aangespannen om ze kracht te geven. Bijgevolg wordt de bloedsomloop verbeterd en voelt men zich daar goed van. Regelmatig het lichaam op deze wijze inspannen zonder het te forceren brengt de geest tot rust en maakt het lichaam soepel. Het is zelfs voorgeschreven als een voorwaarde voor de juiste meditatie. Men kan merken dat men gevangen is in konditioneringen als het lichaam bij tijd en wijle verstijft. Beseffend waar de stijfheid vandaan komt biedt het oefenen ruimte aan het mediteren van alternatieven om de stijf makende konditionering te overwinnen. Dit is beter dan zichzelf forceren tegen de konditionering in waardoor men op pijn uitloopt of in waanzin vervalt.
c) Eet gezondheidsvoedsel.
Gezond eten betekent voornamelijk niet te veel eten. Teveel eten leidt tot allerlei ziekten teveel vet en teveel giftige afvalstoffen in het lichaam hebbend. Met name is het eten van vlees niet nodig. Eiwitten en essentiéle vitaminen kunnen worden verkregen uit bonen, granen en melkprodukten. Het verteren van vlees kost meer energie en produceert meer giftige afvalstoffen dan zuiver vegetarisch voedsel vanwege de meer complexe proteïnen in de vleesmaaltijd. Iedere dokter zal de gewone vleeseter aanraden meer divers te eten en meer lichaamsbeweging te hebben. Onze maag heeft niet werkelijk het zuur en het korte darmkanaal dat roofdieren hebben zodat halfverteerd vlees geneigd is te rotten in de darmen tenzij men zijn lichaam inspant om een meer aktief spijsverteringskanaal te hebben. Van nature eten vleesetende primaten slechts één keer in de vier à zes weken vlees om hun vitamine B12 , dat zeldzaam is in plantaardig voedsel, aan te vullen. Mensen kunnen het in melk vinden en voedselsupplementen als kelp en spirulina (een zeewier en een alg). Daarom is het bij omschakelen naar een meer vegetarisch stijl van gezondheidsvoeding het advies normaal te eten zoals men voorheen deed behalve dan het vervangen van de vleesmaaltijd met bonen-produkten aangevuld met kelp of sprirulina in geval niet genoeg vitaminen worden verkregen uit melkprodukten. Met het beperken van de hoeveelheid en soort van proteïnen die men tot zich neemt kan men op een rustiger manier leven zonder te stressen terwille van de ontlasting. Men zal niet minder sterk zijn in het lichaam gegeven een volwaardig dieet, noch zal men minder energie hebben het agressie-motief opgevend dat de roofdierenstijl zou rechtvaardigen. Men heeft precies dezelfde hoeveelheid chemicaliën ter beschikking en hetzelfde lichaam om mee te werken. Het is enkel de voedseldiscipline die verandert is. Moeilijkheden in het omschakelen van de ene stijl naar de andere kunnen worden toegeschreven aan een gebrek aan routine daar men altijd gekonditioneerd is op de oude manier door te gaan. Honger hoeft geen honger te zijn op de juiste manier afgekickt van de gewoonte van het vleeseten en teveel eten in het algemeen (afb.).
d) Stop met roken en drinken.
Met roken verliest men longcapaciteit daar de longen zich met slijm vullen terwille van de reiniging van de rookresten. Regelmatig roken zal het lichaam in ernstige mate belemmeren zich te herstellen tot de schone conditie en op die manier kunnen allerlei ziekten het gevolg zijn. Daarvan is kanker het meest berucht. Het wordt gezegd dat roken niet alleen tien jaar op je levensduur kan schelen maar dat het ook in ernstige mate het normale funktioneren belemmert vanwege een verminderde konditie en een geest geagiteerd door de gifstoffen. Nicotine vernauwt de bloedvaten en vervalst de concentratie. Men zal zelfs geconcentreerd zijn als het niet gewenst is, zodat gevangen in toxische stress men zijn normale positieve levenshouding zal verliezen. Verslavingen hebben een aparte psychologie voor zichzelf. De algemene noemer is ongeluk vanwege de intoxicatie. De ware oorzaak van het roken en andere intoxicaties is het onvermogen zich op de juiste wijze gelijk te richten met het belang van de waarheid: de ziel. Omdat men niet weet hoe zich te binden en de energieën te bundelen houdt men vast aan kunstmatige middelen hetgeen natuurlijk nooit zal bevredigen voorbij een zeker oppervlakkig effect of vervalsen. Het is escapisme met een onvermogen om te gaan met de waarheid van het leven.
Het drinken van alcohol geschied traditioneel terwille van de ontspanning en het je laten gaan. In het bijzonder moeten vleeseters hun lichamen bovenmatig inspannen om af te komen van hun giftige afvalstoffen. Op een onnatuurlijke manier gestresst zijn ze geneigd de kulturele omstandigheid ervan te beschuldigen en ontlenen ze daar in een snobistische verheffing in de aard van het roofdierachtige een wrokkige houding aan van minachting jegens de samenleving om hun alcoholmisbruik te rechtvaardigen. Zware verslaving volgt op de mislukking zich aan te passen in de negativistische benevelde toestand. Men kan jaren lang liegen om de schijn van gezondheid op te houden, maar het proces is moeilijk terug te draaien zonder een serieuze omslag naar de hogere waarden van de ziel.(afb.) Om te handhaven en succesvol te zijn in de sport en de samenleving in het algemeen, is helemaal niet roken en drinken het beste. Praktisch gezien zal een bewuste bekentenis naar de eeuwige waarden met een wijze houding van matiging wat betreft ieder bedwelmend middel (ook thee, cacao, koffie en softdrugs) een acceptabel resultaat opleveren.
e) Blijf oefenen.
Vasthoudendheid in het doen van oefeningen is belangrijk. Van het fundamentele belang van buigen en strekken kan men vele oefeningen meer hebben om vaardigheid en kracht te ontwikkelen met een zekere uitkomst op het oog. Al deze oefeningen moeten later weer worden opgegeven daar men ouder wordt en/of zijn doelen heeft bereikt. Men mag zelfs hopen dat de oefening geen schade heeft aangericht daar overontwikkelde spieren zullen vervetten als ze hun funktie verliezen. In het bijzonder is dat gevaarlijk voor de hartspier. Dus moet men aan de ene kant opgeven terwijl anderzijds men door moet gaan met basisoefeningen die kunnen doorgaan tot je dood. Eenvoudig buigen en strekken voor zover het gaat zal het lichaam fit houden voorzover dat ook op hoge leeftijd mogelijk is. Met de standvastigheid van oefenen zal de kunst van het zich gelijkrichten daarop volgen.
f) Volg de instructies.
Als je een apparaat koopt krijg je een gebruiksaanwijzing. Het is normaal deze instructies te volgen, hoewel altijd de verleiding sterk is te experimenteren zonder enige gebruiksaanwijzing te lezen. Met het apparaat van het menselijk lichaam is er met het spelen van de het levensspel dezelfde verleiding.: het is normaal te lezen over al de 'geboden' maar liever ontdekken we door schade en schande voor onszelf hoe het spel eigenlijk werkt. Eenmaal voorbij de leeftijd van 21 is de aandrang van de rijpe optie dermate sterk dat niet zelden kinderen, dociel als ze zijn, het er beter van afbrengen dan de ouders. Volwassenen maken hun eigen regels samenlevingen creërend die in het geheel niet overeenkomen met de bedoelingen van de boeken van instructie. Niemand zou willen beweren dat het gooien van atoombommen de ideale manier is om een gewapend konflikt te beëindigen. Niettemin gebeuren dergelijke dingen omdat de geschriften niet naar behoren zijn geraadpleegd en in de praktijk gebracht. Een ander aardig voorbeeld is onze juliaans/gregoriaanse romeinse kalender: het is werkelijk een chaotische puinzooi die we alleen maar met de zon in overeenstemming hebben weten te brengen middels één reformatie. De puinhoop van het hebben van twee indelingen van de tijd die door elkaar heen lopen (datum en dag, week en maand), was nooit zo bedoeld in de oude geschriften van b.v. het Verre Oosten. Daarvandaan is de sobere notie afkomstig om één indeling te hebben voor zowel de dag als het jaar (tabellen). Maar alleen recentelijk kon dit worden opgemerkt daar niemand van die geschriften afwist terwijl degenen die er wel van afwisten afgezien van een maankalender zich niet echt verantwoordelijk voelden voor dergelijke technische details en de prioriteit gaven aan een aanpassing aan de romeinse stijl.
Niet volgend, maar onderrichtend en zo niet wetend van deze aanwijzingen konden veel verdraaingen van kultuur in onwetendheid ontspruiten, van de wereldkultuur een vaag idee makend van wat het zou kunnen zijn. Dit treft men ook aan in de afdeling van de sport waar allerlei soorten van regels mensen tegen elkaar opzetten daarbij de oorspronkelijke definitie uit het oog verliezend. Men zou sporten voor het genoegen en niet voor de vijandigheid tussen tegengestelde partijen zoals blijkt uit b.v. het wederzijds elkaar doden van voetbalsupporters in serieuze veldslagen van gewapend konflikt. De eigenlijke regels van de sport voorzien nauwlijks in de meditatie van de waarden van het zich gelijkrichten gefixeerd als ze zijn op het verwerven van punten, geld en status meer dan op het realiseren van een opperste beheersing van de sport. Wat vergeten is is dat het een andere definitie van sportief zijn is niet alleen onderhoudend, gevat of aimabel te zijn maar ook iemand te zijn die veranderlijkheid toont. Men zou aanpassingen moeten ontwikkelen op een hoger nivo van zelfverwerkelijking die dichter liggen bij de waarden en waarheid van het zich gelijkrichten. Zo bezien zou het consequent volgen van de regels leiden tot betere regels, hogere spelen en slimmere spelers.
g) Vermijd drugs.
Het is een basisregel die voortkomt uit de eeuwige waarde van de waarheidsliefde. Zij die in strijd met de waarheid verkeren voelen dat. Diegenen die de waarheid aanhangen die in konflikt is voelen dat. Niet wetende hoe de waarheid te definiëren, welke overeenkomstig het woordenboek te begrijpen is middels de ware staat der dingen als een overeenkomst met de feiten of de realiteit, lijden mensen en willen ze ontsnappen. Drugs bieden zo'n ontsnappingsmogelijkheid. Voor een psychiater is een mens ziek zo gauw hij niet in staat is het probleem van de waarheid de baas te blijven: een dergelijk iemand zou een medicijn nodig hebben aangezien zijn brein niet naar behoren functioneert. Voor een psycholoog echter is een behoeftig persoon niet ziek als zodanig maar een persoon eerlijk genoeg om toe te geven dat hij zijn horizon niet bereikt heeft, die ook nooit zal bereiken maar niettemin af moet gaan op een horizon. Hoewel de psycholoog de horizon niet precies kan omschrijven omdat hij waardevrij moet blijven, kan hij helpen om te ontdekken wat de positie is die de persoon heeft ingenomen en naar welke horizon er een perspectief zou zijn. Voor een filognost is de horizon bekend: liefde voor kennis betekent dat men altijd voor de ziel gaat. De naam van de therapie is orde, de naam van de autoriteit is God, en de vorm van God is de Tijd. De filognost is de vertegenwoordiger van de God van de Tijd en de Heer is de oorspronkelijke uitdrukking van zijn praktijk. Waarheidlievend kan hij niet zeggen wat de naam van de Heer is daar de Heer vele namen heeft. Daarin blijft hij de wetenschapper die niet vastbesloten is over de waarde van deze of gene Godheid.
Wat telt in het gevecht ter wille van de waarheid van de ziel is de aanpassing aan de Tijd en omstandigheden zo dat geen fixatie de liefde van de mens zal overheersen. Van kennis houdend vormen boeken het tweede medium, het eerste medium van de waarheid is de persoon zelf. Daarom komen de boeken, de media, op de tweede plaats t.o.v. de mens die de kennis zelf overdraagt. Als hij kan kiezen tussen het theater en de bioscoop zal hij het theater kiezen. Als hij moet kiezen tussen een tijdschema en een dynamische improvisatie op dat schema zal hij improviseren. Ook kiezend tussen de priester en de bijbel zal hij voor de priester kiezen. Als hij kan kiezen tussen vasthouden aan drugs en ze opgeven terwille van de orde van de ziel, zal hij het laatste kiezen. Een persoon die van de kennis houdt, een filognost, zal altijd praten en mediteren met mensen zo direkt als mogelijk is zonder wie of wat dan ook te verheerlijken. Daar zijn de drugs bij inbegrepen. Tijdelijk kan het zijn dat er drugs nodig zijn, maar chronisch gebruik ervan om te ontsnappen aan de uitdaging van de waarheid zal hij afwijzen. Geen beneveling van het bewustzijn mag worden gezien als de horizon waar men voor gaat hoewel men vaak de benevelde mistbanken van de neergang als uitgangspunt kan hebben.
h) Wees een team.
Voor de definitie van de waarheid is er overeenstemming nodig. Men moet een team vormen en saamhorig zijn. Een nieuwe (wereld)orde in overweging nemende is het meest waarschijnlijke geschrift van overeenstemming het (engelse) woordenboek. Wetend waar men over spreekt is er de kracht en het gevaar van een groepsego. Ego scheidt zichzelf als een kultureel specifiek iets af in verzet tegen anderen. Het is geïdentificeerd met het lichaam, een uniform, een geschrift, een stijl van viering etc. Het ego is zelfachting van de bemiddelaar tussen de ziel en de stoffelijke werkelijkheid (afb.). Geïdentificeerd met de materiële doelstelling en de plicht van het bemiddelen van het belang van de ziel vergetend wordt het vals en gevaarlijk. B.v. in het belang van de filognosie kan men een voorstel doen voor een nieuw ontwerp voor een klok. Maar voor de werkelijkheid van de ziel moet men eerlijk zeggen dat een dergelijke materiële onderneming voor een individu die de zaak zeer wel aankan met een normale klok en kalender als het aankomt op het regelen van alternatieven van tijdbeheer (zie tabellen), niet nodig is. Het materiële effect op de tweede plaats zettend is het belang van handhaving ter wille van de ziel gegarandeerd en het gevaar van de gewelddadige valsheid van het ego omzeild.
Naar het idee van de sport is hetzelfde waar: men moet een overeenkomst hebben over regels die de juiste bemiddeling vertegenwoordigen tussen de ziel (eeuwige waarden,<afb.>) en de materiële natuur (de regels van het spel). Zonder het eerste zal het ego vervalsen en zal de sport een neergang inhouden. Dus moeten de regels op één of andere manier de eeuwige waarden weerspiegelen. Het idee van het vormen van een team moet voorafgaan aan het spel, zoals iedereen weet. Het spel kan eruit bestaan dat men samenwerkt of oppositie voert, maar om te beginnen moet men één zijn. Om het voorbeeld van het voetbal te nemen: men zou allemaal goede voetballers moeten zijn, maar voor een spel moeten de teams daaraan voorafgaande worden samengesteld, niet lang van te voren zijn gefixeerd als een ego van oppositie. Een andere regel van gelijkheid is dat de reserve een gelijke kans van spelen moet hebben. Zo kan men b.v. met 32 spelers zich vlak voor het spel opsplitsen in twee teams , zeg maar rood en blauw uitgedrukt in armbanden en/of zweetbanden, terwijl ieder willekeurig gekozen team in tweeën zou moeten worden gedeeld met elf spelers en vijf reserves, terwijl de regel van het spel kan zijn dat een ieder die de bal uit het veld speelt moet worden vervangen door een reserve. Op die manier heeft iedereen een gelijke kans om te spelen terwijl de motivatie om de bal in het spel te houden ook versterkt is. Op deze manier kan geen valsheid van ego de teamspirit bederven terwijl iedereen een kans heeft zijn vaardigheid om de bal in het veld te houden kan bewijzen. De mensen komen dan ook voor een goede wedstrijd met goede spelers en niet zo zeer voor dit of dat team.
i) Vloek noch vervloek.
Krachttermen en ontevredenheid doen zich voor met de agressie die komt met het verlangen naar resultaten. Het spel kan worden overschaduwd door het verlangen om te winnen. De basis-filosofie zou moeten zijn dat de wil om te winnen het bewijs is van de onzekerheid dat men een winnende positie inneemt. Van het idee dat men alleen kan verliezen en dat men dus defensief moet zijn, is agressie veel beter te kontroleren. Derhalve moet het spel er zijn voor de kwaliteit van het spelen, niet voor de hoeveelheid goals die men maakt. Men kan, met het idee van voetbal, zich voorstellen dat de spelers op de eerste plaats gemotiveerd zijn om de bal in het spel te houden en aan de eigen zijde op die manier minuten van kontrole scorend terwijl het scoren van doelpunten kan worden ontmoedigd door de eerste partij die tien punten scoort de spelbreker te noemen. De bal zou dan in het eigen doel moeten worden geschoten dat wordt verdedigd door de tegenpartij die het exclusieve recht heeft op het verdedigingsgebied niet willende dat het spel wordt beeindigd. Het publiek zou beslissend zijn in het beoordelen van de kwaliteit van het spel en het stimuleren van spelers om te scoren of terughoudend te zijn. Zoals in het echte leven, moet men op zijn eigen doel afgaan scorend op de tijd van kontrole terwijl anderen je ervan proberen te weerhouden dat te bereiken door het spel zo lang mogelijk te rekken (niet langer dan vier maal twee is acht werkuren per dag). Dit is een "nederlands" soort van voetbal dichter bij de werkelijkheid verkerend dan het gewone soort voetbal dat slachtoffers maakt en vijanden van vals ego en winstmotieven.
j) Douche altijd.
In een goed spel moet men zich in het zweet lopen. Bij voorbeeld in het voorgaande voorbeeld van 'nederlands' voetbal zou men kunnen proberen om de bal in het verdedigingsgebied te houden, alleen maar onder elkaar trainend en de andere partij die buiten het gebied moet blijven, negerend. Het publiek zou dat moeten afkeuren als zijnde vervelend met de filosofie dat winnen zonder zweet in het geheel geen goede sport is. De regel kan uitdrukking vinden in het feit dat de tijd van kontrole in het verdedigingsgebied niet meetelt voor de overwinning zodat het team altijd gemotiveerd is de konfrontatie aan te gaan vastbesloten te scoren en het spel te beëindigen of dat juist niet door niet te scoren en uit te zijn op balbezit. Het is precies als monniken die niet in het klooster kunnen blijven om de eer van de orde te kunnen behouden. De eer van de orde bestaat eruit een missie te hebben en te scoren op het vermogen tot beheersen ofwel je doel te bereiken hoewel tegengewerkt door de 'onwetenden'. De douche die iedere sportieveling moet nemen na het spel moet zijn als het publiek dat juicht om het succes. Geen zweet betekent ook geen succes en ook geen overwinning. Alleen de goede wil om jezelf te willen verdedigen (het bezit van de 'bal'). in de konfrontatie met mensen met een ander doel kan het succes geven dat je echt kan noemen en de douche opleveren die je dan ook verdient. De douche niet willen is eenvoudigweg voor jezelf een smerig spel. Dit doet denken aan wat traditioneel de klassestrijd word genoemd: de verschillende status-oriëntatiegroepen mogen hun eigen spelen spelen die alleen meetellen voor een overwinning als ze erin slagen de konfrontatie met een andere groep aan te gaan. Het aldus verkregen zweet mag niet worden gevreesd aangezien in het echte spel van het 'nederlands' voetbal de partijen niet gefixeerd zijn maar at random worden uitgekozen ongeacht de statusoriëntatie van de geselecteerden. Misschien is de uniformiteit van een team meer succesvol naar statusoriëntatie, of misschien is een mix meer succesvol. De tijd zal het leren wat wanneer zal heersen. Zweet als zodanig betekent dat men niet vreest zo lang men zich het doel herinnert van de ziel waar men voor gaat. In een dergelijk spel van samenleving wordt zowel het individuele (de status-oriëntatie) als de geest van het teamwork bevorderd. De kleuren van de teams kunnen hun uitdrukking vinden middels de arm-banden en/of zweetbanden in het rood en blauw (met de scheidsrechter in het wit) terwijl het individu zich mag kleden in voetbalkleding in de kleuren van zijn statusoriëntatie (afb.).
k) Neem voorzorgsmaatregelen.
De gebruikelijke manier om voorzorgsmaatregelen te nemen is uittesten en uitproberen in trainingen en onderricht. Daartoe bestaat één van die voorzorgen eruit om niet een junior of aspirant lid van de orde toe te staan het spel te domineren, vast te leggen of te bepalen. Ten minste zou er een eerste inwijding in het leven, de uitgerijpte leeftijd, een erkende betrokkenheid, een toegegeven status (afb.), zoals onderkend middels een zekere leeftijd, diploma, speciale verdienste of een prijs (een 'zilveren ster') moeten zijn voordat de status (afb.) van onafhankelijkheid kan worden ondersteund (pict.). Alleen van onafhankelijke mensen, gerijpt in de filognosie van de orde, kan een verantwoordelijke houding worden verwacht. Ze kunnen instaan voor hun eigen betrokkenheid en identiteit en een waardig lid zijn van een partij van samenwerking. Om te leren is geduld de belangrijkste voorzorg. Het is de waarheid van de mens die wikt en God die beschikt. Natuurlijk mag iedere groep jongeren een spelletje 'nederlands' voetbal spelen voor zichzelf, maar naar de parallel in de samenleving kan het nou eenmaal je hele leven duren om zoiets te bereiken..
Voorzorgen zijn er om te voorkomen dat men de kontrole verliest. Zodoende moet een schema van aktiviteiten worden aanvaard dat middels de tijd de behoefte aan de juiste educatie, vooruitgang, identiteit, gelijkrichting, binding en onafhankelijkheid regelt. De levensstadia zouden moeten worden gerespecteerd zowel als de dagelijkse routines nodig om iedere kultuur voor zichzelf te kunnen regelen. Zo ook kan een bepaalde sport voor zichzelf worden beschouwd als een voorzorg; het voorkomt dat mensen vervreemden van de ware structuur en de aard van het spelen zelf. Men zou, door het spel, zich moeten realiseren dat het hele leven een spel is waarbij er vele complicaties van interaktie tussen het 'gehoor' of het 'publiek' en de tegengestelde partijen zijn waarbij men niettemin zijn eigen identiteit behoudt.
l) Heb uw tegenstander lief.
Mensen spelen verschillende spelen. Het populairste spel is niet noodzakelijk het beste echter. Zo hebben we wedijver tussen verschillende spelen en binnen een spel zelf. Een integer spel is een ongecorrumpeerd spel. Corruptie betekent dat de dingen slecht gaan vanwege het innen van penningen b.v. Een spel dat tot morele degradatie leidt is een slecht spel. Gecorrumpeerd verliest men kwaliteit en karakter vanwege het missen van de principes. Om een behoorlijk spel te hebben dat karakter en kwaliteit ondersteunt zijn er regulerende principes nodig. Dit leidt tot het fundamentele inzicht van de eeuwige waarden. Als men eenmaal het spel goed krijgt volgens deze richtlijnen kan het voeren van oppositie de liefde van je leven zijn (afb.).
Om het spel in orde te hebben moeten er sancties zijn wat betreft de basis waarden. Mensen die de orde respekteren zouden moeten worden beloond terwijl overtredingen bestraft zouden moeten worden. Een spel dat de eeuwige waarden vertegenwoordigt, de kwaliteit en het karakter, kan niet zonder deze sancties. Het spelen van de bal is, met het voorbeeld van 'nederlands voetbal' beloond, maar alleen team-gewijs en buiten het eigen verdedigingsgebied. Scoren in het eigen doel wordt op zichzelf niet beloond, terwijl scoren in het doel van de andere partij wordt beschouwd als het buiten het veld spelen en wordt dus gesanctioneerd. De bal mag niet worden gespeeld met de handen en het uit het veld spelen of scoren via het lichaam van iemand anders zal worden beschouwd alsof er gespeeld is door de laatste persoon die de bal aanraakte. Daarom telt het scoren van een doelpunt niet als een tegenstander de bal heeft aangeraakt. In het verdedigingsgebied mag de tegenstander de bal aanraken. Er is geen vaste doelman: alle spelers kunnen een keeper zijn en kunnen elkaar in het verdedigingsgebied zelfs de bal toegooien. Dit resulteert ook in het feit dat het buiten het veld trappen van de bal via het lichaam van een tegenstander er toe zal leiden dat men die uit het veld trapt. Zo kan het spel ook ruig zijn. Aangezien men op tijd speelt kan het team met de langste tijd zoveel scoren als ze willen en het spel beëindigen om zich van de overwinning te verzekeren. Dit garandeert de motivatie om doelpunten te scoren. Van de andere kant bezien kan het verliezende team alleen gemotiveerd zijn om tijd te winnen in het beheersen van de bal zonder te scoren daar scoren de overwinning van de tegenpartij zou veilig stellen.
In de parallel met het echte leven zou het spelen met de hand gelijk staan met constructieve, vruchtdragende aktiviteit: iets maken, knutselen. Het verdedigingsgebied zou gelijk staan met de privé-sfeer waar geen opponent het elkaar toewerpen van de bal, om elkaar of de kinderen te trainen, kan verstoren. Iemand uit het veld trappen zou gelijk staan aan beschuldigen, erin luizen, projecteren, misbruiken en dergelijke. Op de reservebank zitten zou gelijk zijn aan het zitten zonder een vaste dienstbetrekking. Het besturen van de samenleving naar de ideeën van het 'nederlands voetbal' zou betekenen dat iedereen fit zou blijven in de sociale zekerheid klaar om iemand te vervangen die beschuldigd wordt, gebrandmerkt, misbruikt of anderszins het slachtoffer wordt. Het spelen van de bal buiten het veld zou gelijk staan met niet-reageren-op zonder dat men de bal voor het team kwijtraakt. Niet verplicht zijnde om te reageren is men vrij zich terug te trekken in de reserve positie erop vertrouwend dat vroeg of laat vervanging bij tourbeurt nodig is. De bal raakt men niet kwijt, alleen de speler is vervangen. De bal zelf zou een vorm van betrokkenheid bij het werk zijn: een kontrakt, een overeenkomst, een projekt, een voorstel, etc. Dit alles betekent dat het essentiëel voor een gezonde samenleving zou zijn om het werk gaande te houden door het behouden van overeenkomsten, het maken van nieuwe afspraken, de tijd afspreken voor het scoren van doelpunten, het vaststellen van beleidsmaatregelen, etc. Een zieke samenleving zou ofwel in ernstige mate nergens op reageren (zoals b.v. tijdens vakanties), het spelen van de bal buiten het spel, of het niet in staat zijn overeen te stemmen over het werk door het onvermogen om de bal in het team te houden of de capaciteiten van het team te onderkennen. Een zieke samenleving of een slecht team kunnen worden herkend aan de lust anderen uit het veld te trappen (op die manier de bal voor het team verliezend), het zonder onderscheid willen scoren in het doel van de ander (er zelf buiten vallen anderen in de verdediging drukkend) of binnen de sfeer van het prive-belang blijven (overmatig defensief het spel helemaal niet spelend door het diskwalificeren van de tegenstander). Heb uw tegenstander lief betekent het spel te spelen naar de volle capaciteit alle mogelijke spelers erbij betrekkend.
m) Nodig uit voor een spel.
Om voor een spel uit te kunnen nodigen moet men het er eerst over eens zijn wie tot de reserve behoort, wie zou spelen en met welke strategie of bal men graag zou willen spelen. Eerst kan het team hierover tot overeenstemming komen of de strategie later bijstellen met het stoppen van het spel de bal in het eigen gebied houdend. Voor de voorbereiding van een spel bestaat het eerste initiatief eruit een bal te krijgen, een initiatief te nemen voor aktie. Dan moet men de geschikte partners of een team zien te vinden en dan moet men overeenstemmen wat betreft de strategie of terugkeren naar de tekentafel voor een andere bal of team meer bereid tot het voorstel van een spel. Als er eenmaal overeenstemming is over de bal en de strategie van het spel, moet de tegenstander worden uitgenodigd mee te doen om tegengesteld de bal naar een ander doel te dirigeren en aan de strategie te beantwoorden. Om een fair spel te hebben is er een scheidsrechter nodig om te beslissen over de sancties en het respekteren van de tijd die men neemt voor het spelen om te beslissen wie er heeft gewonnen na het scoren van tien doelpunten of ertoe besluiten het spel af te breken na maximaal acht uur spelen.
Om de vergelijking door te trekken met het grotere spel van de samenleving mag iedere persoon zich een doel stellen met andere mensen: b.v. een theaterproduktie te hebben. Als het gezelschap na tien producties nog steeds bestaat mag men zeggen dat het spel is beëindigd wat betreft het concept van het bereiken van een strategie en een type bal. De tegenstander uitnodigen zou het adverteren zijn om een publiek te trekken dat op zichzelf ook een gemeenschap van mensen kan zijn die besturen naar hun eigen materiële doelstellingen van productie en beheer. Als die tien theater-produkties het uithouden met hetzelfde gezelschap in dezelfde gemeenschap, zou het aan onze lieve Heer van de Tijd, de scheidsrechter, zijn om te beslissen wie het gewonnen zou hebben op het scoren naar het concept van echte publieke speeltijd. Aldus bezien is uitnodigen tot een spel niet hetzelfde als het achter je laten van de privésfeer om naar het theater te gaan b.v.. Om dat ook zo te hebben is er een arbeids-overeenkomst nodig om te kunnen werken naar die uitgaande houding. Het spel winnen zou erkenning van het uitnodigende danwel uitgenodigde team inhouden: naar het theater b.v. kunnen mensen ertoe komen elkaar socialiserend te herkennen of te onderkennen dat een zeker uitvoerend gezelschap van een meer betekenisvolle sociale continentie is.
n) Speel zoveel als mogelijk is buitenshuis.
Deze regel heeft betrekking op het verschil tussen het het hebben van plezier en spelen in de privésfeer en het serieus betrokken zijn in een sociaal spel van wedijver om de gunst van de Heer van de Tijd die onze ziel zou behouden voor onze voorkeur van het dienen van het 'goede doel'. Aldus bezien zou het hebben van een wetenschappelijke leerschool, een politieke partij of een religie rondom de historische realiteit van een manifeste Heer allemaal behoren tot de privésfeer van een praktizerend vermogen, in de moraal trainend en plannend voor doelen en strategieën in voorbereiding. Het ware ervan is in feite de totaliteit van de samenleving buitenshuis bereid de confrontatie te aanvaarden van de verschillende gerijpte filosofieën, strategieën en doelstellingen. De bekende illusie dat deze of gene religie, filosofie of wetenschappelijke benadering het zou winnen en de wereld beheersen is hiermee ontkracht: men kan alleen zeggen dat tijdelijk dit of dat team het gewonnen heeft, maar dat, aangezien de samenleving alleen zinnig is met met het levensspel van de confrontatie van de verschillende partijen, er altijd het winnen van het spel zelf zal zijn en nooit één of ander team op de lange duur. Het is belangrijk te onthouden dat teams in het 'nederlands voetbal' worden gevormd terwille van het spel alleen. Men moet zich werkelijk terugtrekken en een nieuw team vormen na iedere spel. Voor iedere periode, verschijnen er nieuwe religies, wetenschappelijke denkmodellen en politieke strategieën om te bewijzen dat de oude aanpassingen een reformatie nodig hebben. Vechtend om de gunst van het grotere van de samenleving te winnen moeten allen delen in de vrije associatie (afb.) van de samenleving buitenshuis, teams vormend van welke aard dan ook. Hoewel teams elkaar kunnen bevechten kan niemand de noodzaak ontkennen van het spel zelf. Allen tesamen het spel verliezen is niets dan oorlog en totale vernietiging in de valse overtuiging dat iedere optie van teamwork privé onbeperkt zou kunnen heersen of bestaan zonder de spelen van oppositie te spelen in een faire en gereguleerde confrontatie.
o) Eerbiedig de regels en dien de goedheid.
Naar het grotere van de samenleving zijn de regels nogal duidelijk: ze zijn bij de wet ingesteld in overeenstemming met religieuze, wetenschappelijke en politieke overwegingen. Misschien is moeder natuur vergeten, maar ze zal de mensheid zeker laten weten en voelen wat de gevolgen zijn van overbevolking, vernietiging van diersoorten, ecologisch falen of het leven in gevaarlijke gebieden. Voor iedere sporter is dit niet anders: de regels van het spel zijn bekend terwijl het vergeten van de geliefde echtgenote thuis of het grotere belang van de samenleving, de ziel en de natuurlijke werkelijkheid, zijn gevolgen zal hebben. Het spel heet niet koken en poetsen. Noch heet het spel slapen en vergeten. Niettemin wordt een groot deel van het leven in beslag genomen door het belang van de private natuurlijke sfeer. In feite moet men de schizoïde positie van de mensen die zich heen en weer bewegen tussen de twee posities te boven komen. Het spel zou het natuurlijke belang omvatten, terwijl de privésfeer niet zijn politieke, religieuze en wetenschappelijke werkelijkheid kan worden ontzegd. Voor het spel, zowel als voor het privébelang, kan men een grote passie of onwetende indolentie hebben. Beslissend is de praktijk van het bereiken van en handhaven in de geaardheid goedheid.(afb.). Hiertoe moet men uitstijgen boven de lagere nivo's van persoonlijke integriteit te weten het sexuele, machtige, sociale of emotionele. Je hoofd erbij houden houdt in dat je je uitspreekt, inzicht ontwikkelt en het goddelijke van de zelfverwerkelijking in het alledaagse bereikt. (afb.). Middels de hogere nivo's bereikt men de zuivere goedheid van God, het doel en het goddelijke van de zelfverwerkelijking. Dit is het ware bestuurscentrum dat niemand kan vervalsen daar iedereen ermee verbonden is en ernaar gekontroleerd is. Naar de geaardheid goedheid kan alleen de realisatie standhouden dat men een dienaar is geworden van het goddelijk belang. Ieder lager motief van sexuele, dominante, sociale of emotionele aard zal worden gekleurd door de geaardheid hartstocht welke de woede als zijn schaduw heeft en de geaardheid der onwetendheid die wordt gevolgd door de waanzin (afb.). Volle kontinentie in de geaardheid goedheid met alle macht, rijkdom, schoonheid, kennis, verzaking en roem (afb.) kon alleen Onze Lieve Heer bereiken. Eenmaal aanvaard hebbend dat men als een normale profiteur van de samenleving altijd heeft te gaan voor die horizon van het ideale zelf die men nooit bereikt, kan de goedheid er zijn als een eenvoudig idee van dienstbaarheid in toewijding. Met het koesteren van afgunst, woede, bezitsdrang, lust misvattingen en trots (afb.) echter zal men, gehecht aan de bijprodukten of volheid van de geaardheid goedheid, het eigenlijke doel van de zelfverwerkelijking missen. Voor de goedheid moet men werken voor het spel van het accepteren van de uitdaging met het tegengestelde. Geen escapisme binnen welk systeem ook zal de goedheid en vrede brengen die de menselijke samenleving nodig heeft om te kunnen overleven met moeder natuur. Als eenmaal de regels van het spel vastliggen kan er de goedheid zijn van het accepteren van winnen en verliezen in een fair spel.
p) Mediteer vooraf en achteraf.
Niet mystificerend is meditatie doordacht zien en overwegen, contempleren. Het betekent dat men zijn oog moet fixeren op iets en er serieus over moet nadenken overeenkomstig een plan. Kort gezegd is meditatie serieuze overweging overeenkomstig een plan. Ergens aandacht aan besteden moet zowel voorafgaan aan akties als erop volgen. Zonder planning vooraf en evaluatie achteraf is er geen zelfcorrectie mogelijk. Zonder zelfcorrectie raken de dingen gefixeerd, dood en moeten ze worden opgegeven. Het complete van het leven en de evolutie is niets dan één voortdurende zelfcorrectie. Het is de manier waarop genen muteren en organismen werken. Gefixeerd sterft men terwijl aanpassing aan de veranderingen van de tijd de continentie van het bestaan, het overleven definiëren. Derhalve zal geen fixatie op welk materiëel iets stand houden. In essentie moet men gefixeerd zijn op de ziel in gewetensvolle zelfherinnering maar aangezien men altijd geïdentificeerd is met het lichaam voelt men angst: iets zal in de geest gebeuren als werkelijk het gewetensvolle en niet het fysieke het doel is. Het fysieke is in feite enkel het middel terwille van het doel der bezieling. Maar de ziel kan niet zonder het verstand bestaan terwijl de geest ervan het denken zal dirigeren. Meditatie geeft te denken, dat denken moet worden bestuurd volgens een geest en die geest moet door intelligentie met de ziel overeenstemmen. Als je één van die stappen mist zal angst het gevolg zijn: men zal het valse zelf of het lichaam dienen, en merken dat het denken negatief wordt de juiste geest missend en als gevolg daarvan zal men de kontrole over de aandriften van het lichaam verliezen.
Vele mensen denken dat sport etc. slechts een kwestie van lichamelijke oefening zou zijn: dat is hoe je de beheersing krijgt. Maar de werkelijkheid en noodzakelijkheid van de meditatie toont het anders: het lichaam wordt uiteindelijk beheerst door de motieven en werkelijkheid van de ziel. Het is net als met het gebruik van een computer: als de gebruiker tegen een programma inwerkt zal de computer òf het verkeerd doen eventueel het programma ruïnerend als virus of eenvoudigweg falen te presteren. Het menselijk lichaam is een organische computer die niet digitaal maar trilogisch (afb.) werkt onder natuurlijk gezag. Naar de dualiteit van het ja en nee zal er altijd de onzekerheidsfactor zijn van het alternatieve of de schaduw terwijl het geheel is onderworpen aan de natuur, de orde en tijdkwesties. De onzekerheid van het alternatieve zal vertragen tot bewuste omzichtige handelingen hetgeen gekend wordt als de beveiliging van de intelligentie als eenmaal geleerd is dat iedere optie mettertijd moet veranderen.
Het verschil tussen omzichtigheid en vrees wordt gegeven door het motief naar het doel waar men op af gaat. Materiële doelen scheppen angst terwijl spirituele doelen intelligentie zullen geven bewustzijn en geluk na waarheidlievende zelfverwerkelijking. De bedoeling van de geest missend wordt men ongelukkig, een leugenaar en een bezitterige egoïstische bedrieger. De zwakheid dienend wordt wordt men een lafaard, verrader en een blinde verslaafde aan financiële speculatie, doden zonder noodzaak, sex en bedwelmende middelen.
q) Stop met een spel dat verkeerd uitpakt.
Je fixerend op de uiterlijke verschijningsvormen van de wereld en er aandacht aan bestedend in de herinnering van de ziel, zal men goed en kwaad snel ontdekken: het slechte zal achterdochtig zijn, het kwade in anderen ziend ontsnappend aan het gewetensvolle en aldus ten val komen, terwijl het goede vertrouwen zal vinden het goede in anderen ziend met de juiste bedenkingen overeenkomstig het spirituele plan. Jonge onervaren tegenkulturen moeten vaak het wiel opnieuw uitvinden, alleen maar om te ontdekken wat iedereen al wist: ervaring is de beste leerschool. Bij voorbeeld vindt het spel van hofmakerij voor een relatie in de westerse wereld plaats in de discotheek. Maar de kontrole verloren hebbende in het gebruik van bedwelmende middelen draaide alles uit op vrije sex, commercialisme en de verheerlijking van het ego. De postmoderne situatie wordt gekenmerkt door angst voor de sex en criminele corruptie: de muziek is te hard en hectisch en de bedwelming is niet langer de legale alcohol maar de illegale soft of hard-drug. De angst voor de sex is problematisch: paren hebben moeite intimiteit te vinden daar er geen langzame muziek meer wordt gespeeld. De kriminele sfeer van illegale intoxicatie maakt paranoïde terwijl het gevaar van ongeneeslijke geslachtsziekten het vertrouwen in iedere mogelijke sexpartner ruïneert. Het wordt allemaal als een soort van autistische masturbatie waarbij geen enkele intelligentie stand kan houden en alle onschuld van de jeugd bedorven raakt.
Ouder en wijzer wordend door ervaring begint men de ervaring zelf uit te bannen altijd corrupt zijnde op het hedendaagse van een generatiekonflikt. Dit is in het geheel niet wat er bedoeld was: het zou niet moeten uitlopen op een generatiekonflikt van hippies die de volgende generatie verwerpen terwijl die generatie op zijn beurt later zichzelf op dezelfde manier weer verwerpt. In plaats daarvan was er een bevrijding over de generaties heen beoogd in een gezonde liefde voor sexuele partnerrelaties, het vieren van goede en populaire (dans)muziek vrij van misdaad, geestesziekte en verslaving. Spelen die corrumperen moeten worden vergeten daar slecht gezelschap je leven zal ruïneren. Maar daarbij moeten idealen niet worden opgegeven. Na generatiegewijze these en antithese moet natuurgewijs een synthese plaatsvinden. Het goede van de moderne generaties zal worden behouden in de stijl van b.v. een 'straight edge'-mentaliteit getemperd tot een minder fanatiek nivo, terwijl de bezieling van de voorgaande tegenkultuur een gezuiverde versie zal bieden van de zelfde oude manier. Op die manier kan de ervaring van de tegenkultuur worden gehandhaafd voor alle mensen van alle generaties als een welkome uitbreiding van het menselijk potentïeel: naar ons voorbeeld - het vermogen om bevrijding te vinden in het dansen in vrijheid zonder vrees.
r) Speel voor het spel en niet voor de winst.
Wat betreft het winnen en verliezen met een spel is het belangrijkste om te onthouden niet je ziel te verliezen; niet het gewetensvolle op te geven. Willen winnen, maar het spirituele bederven mag je weliswaar materiële macht of een positie bezorgen, maar in feite is de essentie verloren. De verliezers zijn de kankeraars: corrumperend valt men voor de verleiding van de bedwelming met een winstmotief, het karakter bedervend met illegitieme praktijken. Daarom is niet de materiële uitkomst beslissend maar de ervaring van het spel zelf: in feite houdt het levensspel nooit op hoewel het voortdurend van vorm veranderd; b.v. deze generatie is bang voor sex, terwijl de voorgaande er bovenmatig positief over kon zijn. Beiden hebben een gebrek aan goede regulatie of planning van formele bevrijding en kultuur gemeen. Essentiëel voor de vooruitgang hierin is het afzwakken van het winstmotief: geld en dergelijke is niet werkelijk zo belangrijk als eenmaal bekend is met wie men te maken heeft en wat de mogelijkheden van spenderen en verdienen zijn. De kwaliteit van de speler en het spel is van belang, niet zozeer de hoeveelheid spelers of de winst die dat zou opleveren. Hieruit kan het belang worden afgeleid van het opwaarderen van de formele structuur van de samenleving en op die wijze bekrachtigen van de kwaliteiten van de daarbij betrokken mensen.
s) Neem uw eigen strategie in acht.
Strategie is het resultaat van de ervaring: men heeft geleerd respekt te oefenen overeenkomstig bepaalde principes. Naar het uiterlijk effect zijn er even zoveel principes als er mensen zijn: ieder heeft zijn eigen versie van het idee van mens zijn. Dit kan heel verwarrend zijn. Jezelf zijn is een vaag idee van behoud van integriteit waarvoor er niets absoluuts bestaat, geen wetten of regels in het algemeen naar het schijnt. Maar bij nadere bestudering moet worden gezegd dat jezelf blijven een waarde is: het is een bekentenis naar de kultuur van de kontinentie. Kontinentie schijnt de essentie van de ware leer te zijn. Het betekent dat men zichzelf trouw zou moeten blijven; jezelf niet moet verraden. Dit is de helft van de eeuwige waarden: lieg niet en bedrieg niet terwille van het waar en rein zijn. De andere helft van delen en helpen is een sociale notie. Naar de eerste notie van continentie kan men egoïstisch zijn aangezien het betrekking heeft op het omgaan met jezelf. Maar aangezien niemand een eiland is kan de sociale optie niet worden ontkend. Wat dit betreft is het eerste 'ego-onderwerpende' principe het religieus algemeen bekende principe van het mededogen. Ter wille van het mededogen is het andere principe van de soberheid, de bereidheid te delen, aanvaard. Aldus realiserend dat het belang van het ego slechts de halve werkelijkheid is kan men niet ontkomen aan de zelfverloochenende liefdesprincipes van het mededogen en het niet bezitterig zijn. Het is niet een gebod maar een psychologische werkelijkheid waar niemand aan ontkomt. Liefde kan niet individueel worden afgeroepen, maar collectief kunnen we niet ontsnappen aan aan delen en helpen zonder in oorlog te raken. Individueel kan men uitkomen op geestesziekte falend in de psychologische behoefte om zèlf te helpen en je leven te delen. Men mag voor patiënt spelen en hulp van anderen afdwingen delend in ziekte. Niettemin worden de waarden bekrachtigd hoewel niet uitgeoefend naar het ideaal van de zelfverwerkelijking. De gerijpte optie van onafhankelijkheid kan het heel moeilijk maken om te ontdekken hoe we moeten delen en helpen zonder anderen de afhankelijkheid in te betuttelen en te manipuleren. Het is heel gemakkelijk om een valse autoriteit te worden die claimt beter te zijn dan degenen die behoeftig zijn. Maar om de ander een profiteur te noemen is onrechtvaardig daar iedereen profiteert van de verworvenheden van de voorvaderen. Dankbaarheid neemt heel natuurlijk de vorm aan van helpen en delen: men voelt zich schuldig zonder beschuldigd te zijn. Alleen op frustratie van dienstbaarheid en onvermogen om te delen doemen problemen op. Aldus worden werkeloosheid en individualisme als grote bedreigingen gezien in de moderne samenleving.
De dynamiek van de Tijd inziend en het leven als één geheel krijgt het vasthouden aan een strategie een andere betekenis. Het betekent dan vasthouden aan de principes (afb.) van de vooruitgang zonder om te zien. Zonder dit kan werkeloosheid niet worden herkend als een andere vorm van arbeid noch kan het individualisme dan worden herkend als een stadium van zelfverwerkelijking. De misvatting schuilt in het idee van gefixeerd zijn in een onoplosbaar probleem van werkeloosheid en egoïsme. Het is een kwestie van bewustzijn: men zou met de standaardmanier van denken moeten kappen en zich moeten afstemmen op het alternatieve alleen maar om een frisse kijk te hebben op precies dezelfde manier van leven. Men kan b.v. een politicus zijn met een eigen beleid, maar tegelijkertijd een bemiddelaar zijn in een andere staat van bewustzijn betrokken bij het belang van de Heer. De eerste optie mag een werkeloze individualist tonen terwijl de tweede optie een bezorgde dienaar toont. Laatstgenoemde is de visie van vooruitgang in zelfverwerkelijking terwijl de eerste behoort tot de 'niet-dit' staat van begoocheling van materiëel bewustzijn. Een eenvoudige manier om deze regel samen te vatten is te zeggen dat vooruitgang berust op inhoud en misvatting berust op identificatie met de vorm.
t) Zorg voor een onpartijdige beoordelaar.
Gevangen in de dualiteit van materiële oppositie loopt iedere sportieve of professionele wedijver de kans op een 'niet-dit'-realisatie van begoocheling. Deze staat is algemeen ongewenst, destructief en verzwakkend. Men vervreemdt, lijdt verlies en verliest kwaliteit als gevolg van de 'niet-dit'-realisatie. De hele betekenis van een spiritueel begrip van orde gaat over het verslaan van de illusies van het 'niet-dit'-soort van bewustzijn. Het gaat er niet om de standaardmanier zelf begoochelend te noemen. Het is door het gebrek aan bewustzijn van het complementerende en uitbreidende alternatief dat de misvatting post vat. Het negatieve gebrek aan respekt dat het kent als 'niet-dit' ruïneert alle respekt en vooruitgang van iedere goedheid van de standaardgemeenschap een nachtmerrie van verslaving, gevangenschap, en ziekte makend. De sleur hatend, het doorzettingsvermogen missend, mist men het niet wetende wat. Dat is misère. Om uit de oude misère te geraken van het 'voetbal' dat altijd lijden kende in misconcepties van oppositie, is de positie van de scheidsrechter nodig. De scheidsrechter zou niet gefixeerd moeten zijn op het turven van overtredingen en doelpunten, maar zou degene moeten zijn die beslist over de tijd om het vermogen tot beheersing te beoordelen. Aldus zal de scheidsrechter door de spelers worden gewaardeerd die een positieve sanctie nodig hebben voor hun spel. De onpartijdige beoordelaar zou niet de God moeten zijn die wordt gehaat en gevreesd daar hij altijd de zondaars zou straffen. De onpartijdige beoordelaar zou de medemens moeten zijn die in staat is boven de dualiteit te staan van de tegenstellingen beoordelend wanneer het spel terecht van deze of gene persoon en team is. De beoordelaar is onpartijdig als hij zelf niet in oppositie met het spel zelf verkeert dat vals zou zijn zonder hem. De beoordelaar zou enkel beoordelen en niet lijden onder de misvattingen van het 'niet-dit'-spel denkende dat hij de spelers kan kontroleren door middel van bestraffing. Het spel wordt gekontroleerd door zijn regels en de regels worden ontleend aan de natuurlijke werkelijkheid zoals God die gewild heeft. Een spel dat voortdurend de bestraffende autoriteit nodig heeft is eenvoudigweg een slecht spel dat revisie behoeft. En deze notie betreft niet alleen het engelse voetval. Ook b.v. in het politieke veld vermag de onpartijdige beoordelaar het de kwaliteit van een team te waarderen naar de duurzaamheid van zijn heerschappij.
u) Wees niet bang voor een psychologisch spel.
In het bijzonder in het geval van strategieën is er veel psychologie bij betrokken. De bedoeling van de kontrole wordt het best gediend door zich de psychologie van het spel voor de geest te halen. Als eenmaal de kontrolemechanismen worden begrepen kan zelfs verlies een overwinning inhouden inziend dat b.v. leeftijd, statusoriëntatie en ervaring beslissend zijn voor een overwinning. Er is altijd een vorm van psychologie gaande in ieder spel van het leven. Sommige spelen zijn enkel opgezet om het onbenul van een zekere psychologie uit te dagen. Bijvoorbeeld de wil om te winnen kan psychologisch worden beschouwd als een zwakheid alleen verliezers belonend met de bevrediging van een zeker inzicht. Dit niet wetend kunnen mensen er bang voor zijn om zelfs maar het spel te spelen: ze vermoeden een kwade genius die ze de afhankelijkheid in manipuleert. Met geesteszieke patiënten kan dit vaak worden waargenomen: de wil om onafhankelijk te zijn die volledig is verwrongen door de 'niet-dit'-aversie loopt uit op een chaos van zelfverwerkelijking waar zelfs niet de eigen denkimpressies zijn herkend als zijnde verbeelding van gezag in positieve identificatie met het ouderlijke. Van de verwrongenheid der weerlegging kankeren mensen en vallen ze terug de definities van de werkelijkheid verdraaiend naar begrippen van regels en spelen die nooit boven de dualiteit uit kunnen stijgen. Religieus is de sociale ontsporing van het 'niet-dit' denken een valse profetie genoemd, wetenschappelijk heet het oplegging en politiek wordt het diktatuur genoemd. De ware gelovige is altijd een toegewijde, de ware wetenschapper is altijd een rebel en de ware politicus is altijd een democraat. Hiervan afgeleid zou de ideale kulturele persoon een democratische en toegewijde rebel zijn: de gerijpte persoon is altijd kritisch over de andere autoriteit, zou zichzelf ook niet hoeven opdringen en het bestuur overlaten aan de democratische regel. De toewijding zou de vrije associatie van de mensen betreffen de alternatieven volgend van de geformaliseerde en informele samenleving bevrijd tot deze of gene dienst van orde of niet.
Na duizenden jaren zou een gerijpte kultuur niet het uitgekauwde opnieuw herkauwen uitdraaiend op dezelfde oude soort van oorlog etc. Als een schaakcomputer die de wereldkampioen verslaat, kan de wetenschap een programma van bestuur vormen dat niemand in het bijzonder meer is. De leiding die niemand is, is de accumulatie van onze ervaring. Net als met computers, is alles wat er nodig is geheugen, een hoge snelheid en een dynamisch programma van aanpassing aan de tijd en omstandigheden. De psychologie doet zich voor als de autoriteit niet wordt herkend of als men de filognosie, de liefde voor de kennis, mist. De uitdaging van een psychologisch spel aanvaardend heeft de winnaar altijd de ware autoriteit ontdekt van het zijn van een toegewijde en democratische rebel.
v) Denk er altiijd aan je tegenstander voor het spel te bedanken.
Het is een herenakkoord om respekt te houden voor de mensen die tegenstander waren in het spel, of ze nu werkelijk gewonnen hebben of alleen maar geloven dat dat zo is. Mensen die geloven dat ze kunnen verliezen of winnen wat betreft de realiteit van een eeuwige ziel, zijn vergeten dat gewetensvolle zelfherinnering niet beperkt is tot het eigen lichaam en dus niet werkelijk kan worden gewonnen of verloren. Het enige dat onwerkelijk is is de dood daar wat de tijd betreft verandering de feitelijkheid van het leven is. Maar niettemin zou er dankbaarheid voor het lichaam, het spel, de samenleving en de tegenstander in het spel moeten bestaan. Hoewel vorm niet eeuwig is, is materie zeker zo eeuwig als het bewustzijn ervan. Het enige ding dat telt is de continentie van de ziel door de veranderingen van de tijd heen. Het wonder ligt in de zelfherinnering die voortduurt over de dood heen. Het weerstaat de materiële logica die het discontinu verklaart. Het wonder bevestigt de principes van de liefde daar die de continuering van de zelfherinnering verkondigen. Eenmaal het ego geregeld hebbend zonder de valsheid en de 'niet-dit'-realisatie van leugens en bedrog, kan de liefde er zijn met al zijn zorgen en delen. Dit volgend is het mogelijk en zelfs verplichtte etiquette respekt te tonen nadat het spel van het opponerende ego beëindigd is. Ieder sportief of anderszins gespeeld spel zou moeten worden erkend als een toegangsdeur voor de werkelijkheid van de menselijke liefde. Zonder zou het spel van het leven de moeite van het spelen niet waard zijn en zou verlies ondraaglijk zijn. Hoe kan je een spel verliezen als alle deelnemers er liefde bij winnen om erin te delen en te zorgen? Een spel verliezend zou men zijn tegenstander moeten bedanken zeggend: 'dank je voor het spel', wetende dat het enige werkelijke verlies het verlies van de liefde voor het spel is. Een spel is niet slecht omdat je het verliest, een spel is slecht omdat je de regels mist.
w) Heb er geen hekel aan om een buitenstaander of een beginner te zijn.
Een ander probleem van alle goede sport is de afgunst: beginners en buitenstaanders kunnen dermate jaloers zijn dat men van het hele spel afziet of dat het zelfs verwrongen raakt en wordt verlaagd tot een vorm die niets anders dan onrecht betekent. Heer Spierbal probeert het te winnen van Mijnheer Moraal in een klassieke competitie die uiteindelijk wordt gewonnen door de morele meerderheid daar enkel opponerende kracht alleen maar vrede kan vinden in de vergetelheid der intoxicatie. De synthese van de spier die de moraal dient maakt de godheid die over de sport heerst. Alle sport staat in dienst van deze godheid die zelf een gerijpte toegewijde van de democratie is. De godheid is religieus altijd zelf een toegewijde van het volkomen geheel van God dat hij nooit helemaal kan dekken. Daarom is er klassiek altijd een veelvoud aan Goden of opperste zelfverwerkelijkers die model staan voor de beginners en buitenstaanders. Rechtgeaarden houden ervan om een goed spel te zien als buitenstaander of te beseffen dat er voor een beginner veel te realiseren is. De lol is er gewoonlijk vanaf als het spel eenmaal onder kontrole is: dan begint men te denken over een spel voor zichzelf daar alles zich moet ontwikkelen. Van meesterschap naar goddelijkheid is een grote stap echter waar de hele mensheid bij betrokken is. Zelfs iets eenvoudigs als een kookrecept kan de hele wereld veranderen. Iedere kleine verandering in de gewoonten van een menselijk wezen zullen resulteren in een complete verandering van dat menselijke wezen. Als b.v. niemand sigaretten zou roken zouden we een volledig andere soort van sociale cohesie en collectieve zelfverwerkelijking hebben. Vaak onderschatten mensen de impact en het belang van hun eigen bijdrage. Aldus bezien is zelfwaardering en zelfkennis zeer belangrijk. Als een ziel zou reïncarneren b.v. maar niet zijn of haar vroegere praktijken zou hervatten zou de mensheid zeker een belangrijke capaciteit verliezen. Dit geldt ook voor dieren wiens bijdrage tot de levensvreugde moeilijk valt in te schatten. Omzichtig zijn als buitenstaander relatief t.o.v. dieren of bomen of als een beginner t.o.v. andere gelovigen zou de mensheid een hoop ellende besparen.
x) Gok niet op uitkomst.
Deze regel heeft betrekking op de werkelijkheid van het eeuwige principe der soberheid. Vrede kan er alleen zijn met tevredenheid: wees gelukkig met wat je bent en hebt, verlang niet naar nog meer. Niettemin zet de evolutie aan tot een hogere, zeg meer gecompliceerde, staat. Deze schijnbare tegenstrijdigheid wordt begrepen vanuit de noodzaak niet te verdringen; de assertieregel die stelt dat iedere verdediging van het eigen belang niet ten koste mag gaan van anderen. Dienovereenkomstig mag de evolutie niet ten koste gaan van wat voorheen bestond. Van een zich ontwikkelende foetus leren we dat in de mens alle voorgaande stadia van de evolutie nog steeds behouden zijn. Van een amoebe ontwikkelen we ons tot een volledig aangepaste homo sapiens die niet stopt bij het vis of reptiel zijn. In de psychoanalyse wordt het mislukken van een gezonde evolutie gekend als verdringing terwijl het spirituele de persoonlijke emancipatie benadrukt vóór een collectieve omwenteling. De economie benadrukt het idee van een gerechte competitie sociaal-darwinistisch zijnde: hoewel het geen spijt heeft van verdringing en monopolie is het niettemin de overtuiging dat wedijver nodig is om te komen tot de best mogelijke dienstbaarheid. Het probleem van de economie in het bijzonder en de mensheid in het algemeen is, voor zover het het de waarde van de soberheid of het delen betreft, de neiging om te gokken; te speculeren op een uitkomst. Zoals eerder uitgelegd is in de misvatting van materiëel gewin het idee van het winnen vervat dat indicatief is voor de werkelijkheid van de overtreding. De speculant verdedigt niet, maar valt aan. Hij steekt zijn geld, energie en vermogen in het bouwen van luchtkastelen met als enig mogelijke werkelijke levensuitkomst de behoefte aan alsmaar meer. Dit definiëert het verlangen vóór de dienstbaarheid en haar schaduw van agressie (oorlog) vóór aanvaarding van dienstbaarheid (vrede). Daarom staat soberheid en de uitkomst van het delen ervan bekend als een basisprincipe of eeuwige waarde van de ziel met behulp waarvan men speculatie en gokken uit de weg gaat (afb.). In tegenstelling tot het vermijden van speculatie voor een uitkomst is er de speculatie ten gunste van de ziel: het definiëert intuïtie, inspiratie, het zesde zintuig, metafysische kennis, de intelligentie van het mededogen, de liefde van God en de wijsheid van de heilige geest. Zonder deze speculatie kon niemand een idee hebben van zijn oorspronkelijke aard. Strevend naar dienstbaarheid bestaat de missie van de zelfverwerkelijking eruit de authentieke relatie bloot te leggen, de eeuwige aard van de individuele ziel. Psychologen definiëren het, niet speculerend over de mogelijkheid van wedergeboorte, als de identiteit gevormd in positieve identificatie
y) Identificeer je met het eerbare.
Daar identificatie zowel het probleem is als de oplossing, is het van het grootste belang er de nodige aandacht aan te besteden. Als probleem heeft identificatie betrekking op de valsheid van de duurzaamheid van de materiële vorm terwijl wat betreft het positieve religieus de eer van de heiligheid, politiek de eer van het worden en wetenschappelijk de eer van de vaderlijke zorg. Aan dit positieve van de identificatie zou de natuurlijke optie moeten worden toegevoegd van de eer der zelf-evidentie. Om het volkomen geheel te respekteren in dezen is de werkelijkheid van het heilige, zelf-evidente, vaderlijk zorgdragende worden het object van de identificatie. Religieus mag men de Heer aanroepen, wetenschappelijk de biologische vader en politiek het hoofd van de staat. Maar van de natuurlijke zelfevidentie volgt men zijn hekel en liefde om te volgen of oppositie te voeren van het persoonlijke naar het onpersoonlijke. Hoewel het persoonlijke de weg van het leren in identificatie is, dwingt de gerijpte optie in de richting van de onpersoonlijke normen en waarden van het zich gelijkrichten met de onzichtbare verbindende ziel van de ziel: de superziel religieus God, wetenschappelijk de ware tijd of het ideale, ware zelf en politiek de bedoeling van de utopie genaamd.
Praktisch komt identificatie neer op het idee van wat heilig, in wording , zelf-evident en vaderlijk zorgend zou zijn. Heiligheid volgt uit de waarde van de reinheid. Niet enkel materiëel maar ook spiritueel gezien is het geestelijk zuivere gedefiniëerd als heiligheid voor zover het eerbetoon waardig is. Daar wat betreft de gerijpte optie geen namen kunnen worden verraden is men terwille van de wereldorde overgeleverd aan het onpersoonlijke object van eerbetoon. In feite moet de klok leren de individuele identiteit te representeren. God onpersoonlijk bezien in de vorm van de tijd kan en is aanbeden middels het uurwerk. Er is geen zinnig mens religieus of niet die zou twijfelen aan de status van de klok als de regisseur van de orde van de samenleving. We kunnen eenvoudigweg niet zonder. Derhalve de voorgenoemde serieuze bezorgdheid over alternatieven van klokkenbestuur en een voorstel voor een verbeterd ontwerp. Wat betreft de wording kijken we naar de geschiktheid van een goede vorm hetgeen ook een religieuze definitie is. Voor de zelf-evidentie van de natuurlijke optie zouden we geen verdere toelichting nodig hebben, kortweg validatie definiërend als een wetenschappelijk het-is-zoals-het-(van nature)is waarbij de discussie over welke vaderlijke zorg zou zij beëindigd met de waarde van de vrijheid. Het is de bedoeling een vrije keuze van tijdbewustzijn te hebben door middel van een instrumenteel respekt voor alternatieven. Het onpraktische van de natuurlijke chaos gekontrasteerd met een vrije keuze van pragmatische, religieuze, politieke of psychologische geïnspireerde paradigmata van tijdbeheersing (afb.) zou uiteindelijk eruit zien als een computerklok maar praktisch uitgewerkt zijn in de vorm van een eenvoudige aanduiding op de bestaande kalender en een alternatief gebruik van bestaande uurwerken en schema's zoals afgebeeld onder tabellen en ontwerpen. Zij die de liefde voor het alternatieve neurotisch noemen zijn erop gewezen dat hun eigen bekentenis naar het gemak van de standaardtijd ook als een dwangneurose kan worden aangemerkt. Zolang het hart niet de lagere konditioneringen van het lichaam naar het ego van een groep, de macht van een positie of het sexuele van de liefde domineert, is neurose (de ziekte van de zenuwen) de werkelijkheid.
z) Accepteer je glorie en verlies gelijkmoedig.
Gelijkmoedigheid is een grote verworvenheid. Het staat populair bekend als 'being cool', niet erg bezorgd zijn over de uiterlijke wereld of het materiële effect: hij die zijn kalmte verliest is de ware verliezer. Psychologisch is het je bedaardheid waarmee je het evenwicht bewaart. Winnen is een relatieve zaak en verliezen ook. De ziel is het mysterie van de kontinentie die ongeacht de toestand van het lichaam in werking blijft. Een dode persoon of een verliezer (van het leven) kan nog steeds zijn werking hebben in het hart van anderen en een pasgeboren baby kan nog steeds de hele wereld willen winnen een karakter tonend dat voor de rest van zijn leven niet verandert. Gelijkmoedigheid refereert rechtstreeks aan de werkelijkheid van God, de Heer, zelfverwerkelijking, persoonlijke interesse, ziel en rijpheid. Een jong kind kan zo rijper zijn dan een volwassene waardoor we geen standaardrecepten kunnen hebben voor het beoordelen van mensen.
Een overmatige bezorgdheid over winst en verlies is bewijs van onwetendheid over de werkelijkheid van de ziel. Men kan zeer gestoord zijn door deze onwetendheid zich niet bewust zijnde van de wereld van illusies waar men zich in bevindt. Hoewel goede sport een kwestie van vaardigheid lijkt te zijn is het de realiteit dat een goed spel alleen kan bestaan met mensen die bekend zijn met de wetenschap van de ziel. Het levensspel is gecompliceerd en niemand weet alle regels maar zeker is dat het duidelijk moet zijn, waar en wanneer men is, om een spel van tegenstellingen te kunnen spelen. Het is ook een spel om te ontdekken, waar en wanneer de meester van het spel zich bevindt. Om naar de meester toe gelijkmoedig te zijn is altijd het menselijk probleem uit zijnde op oppositie of niet. In te storten schijnt het onvermijdelijk gevolg te zijn van het leven daar niemand het volledige van het menselijk spel kan beheersen. Een sportief iemand kan geen andere mogelijkheid zien dan te lachen over de missers in het stripboek van het leven. Op een goede dag zal iedereen ermee klaar zijn te treuren over gedane zaken. Het spel onder ogen zien betekent ook het leven niet al te serieus nemen.
a) Eet natuurlijke dingen.
b) Vermijd indigestie en toxische effecten.
c) Doe je dagelijkse oefeningen.
d) Geef het op als je de kontrole verliest.
e) Begin opnieuw als je er vertrouwen in hebt.
f) Maak het lichaam gehoorzaam.
g) Luister naar het lichaam.
h) Geef het lichaam de tijd zich te herstellen.
i) Probeer zoveel mogelijk op een natuurlijke manier te genezen.
j) In geval van depressie: ontspanning en vermaak.
k) In geval van manie: ga je motieven na.
l) In geval van verwarring: check de tijd en omstandigheden.
m) In geval van paranoia check je verwachtingen, beloften, plannen, verlangens, aspiraties, rechtgeaardheid en verplichtingen.
n) Bevredig de lichamelijke behoeften volgens schema.
o) Hou maat.
p) Beantwoord aan de voorwaarden van het rusten.
q) Hou je grenzen in de gaten.
r) Put niet uit zonder begeleiding.
s) Vast regelmatig.
t) Behoud de diversiteit van lichamelijke aktie.
u) Beloon het lichaam op de juiste tijd voor het gehoorzaam zijn.
v) Oefen de verbeelding bewust.
w) Wees niet bang voor de geest, maar geef er richting aan vanuit de ziel.
x) Zuiver door abstinentie.
y) In geval van pijn: check uw integriteit.
z) Onderhoud het lichaam zeer zorgvuldig tot de dood toe.
a) Eet natuurlijke dingen.
Het eerste gebod van de gezondheid is geestelijk gezond te blijven door niet te veel te slapen en lichamelijk gezond te blijven door niet te veel te eten. Als je eet is het eerste gebod regelmatig te eten, weinig en divers om alles te krijgen dat je nodig hebt. De natuur zal alles verschaffen wat nodig is mits deze regel wordt gerespecteerd. Precies wetend wat men nodig heeft hoeft men niet zo veel te eten. Puur chemisch is maar heel weinig nodig even vergetend dat de darmen bulk nodig hebben om te blijven werken. Het diktaat van het natuurlijk voedsel stamt af van de gerijpte optie: we zouden niet afhankelijk zijn van kulturele fixaties, maar van de vitaliteit van moeder natuur. Het is een soort van eerste religie: moeder is allen en alles en dat zou altijd zo moeten blijven de biologische moeder inwisselend voor die van de grotere natuur. De inspanning ter wille van chemische substituten en manipulatie kunnen als een slechte eigenschap worden gezien: de mens heeft de neiging afgunstig te zijn en na te apen en probeert aldus moeder natuur te imiteren niet altijd omdat dat nodig is, maar alleen maar om zichzelf te bewijzen, voor het uiterlijk b.v., tot het zelfde in staat te zijn. Zo kan de gerijpte optie soms leiden tot zowel harmonie als oppositie: rijpheid is eveneens gedefiniëerd door zijn wordingsproces; zijn evolutie.
Natuurlijk is afhankelijkheid een ruim begrip als het aankomt op voedsel. Men kan voor de voeding afhankelijk zijn van andere mensen, dieren of zelfs plantaardig leven. De kinderen zullen er geen bezwaar tegen hebben van mensen afhankelijk te zijn, de volwassenen zullen het niet bezwaarlijk vinden afhankelijk te zijn van dieren terwijl de zelfgerealiseerden er geen bezwaar tegen zullen hebben van planten afhankelijk te zijn. Net zoals een kind moet rijpen om niet afhankelijk te zijn van mensen, moeten volwassenen leren zich niet afhankelijk van het dierlijke op te stellen. In feite handelt het overgrote deel van de religie over de afhankelijkheid van dieren: het is een voortdurende prediking terwille van de menselijke waarden die vergeten worden voor het dierlijke gaand. De zuivere vegetariër mag dan gerijpt zijn en niet besmet zijn met dierlijke motieven, maar moet nog steeds oefenen om van zijn plaats te komen en niet gehecht te raken aan de vrede en inertie van de plantaardige natuur. Het kan een mystiek zijn je spiritueel te verenigen met het bewustzijn van planten. Het is zeker een vorm van spirituele therapie voor rusteloos jagende en verzamelende vleeseters. Maar eenmaal dat groene anker gevonden hebbend moet het aktief worden herinnerd dat men de verleiding van de inertie moet weerstaan. Naar behoren volwaardig gevoed is de vegetariër niet zwakker dan de vleeseter en zal mogelijk zelfs langer leven zijn energie niet verspillend aan niet-noodzakelijke destructieve levensgewoonten. Daar afhankelijk zijn van het kunstmatige en chemische het menselijk wezen te snel kan maken, niet geïntegreerd met de grotere natuur, kan de afhankelijkheid van planten te langzaam maken overmatig geïntegreerd met het plantaardige motief. Men is wat men eet, zegt men. Noch kunstmatig, noch inert zijn behoort tot de definitie van een evenwichtige geestelijk en lichamelijk gezonde persoon. Met het definiëren van het ongeluk en zijn schaduw van ziekte in de kunstmatige, dierlijke en passieve modus, bestaat het geheim van naar behoren eten eruit je te heugen dat geluk betekent dat je echt, menselijk en aktief bent.
b) Vermijd indigestie en toxische effecten.
Eten op gezette tijden maakt het mogelijk om de hoeveelheid genuttigd voedsel onder kontrole te krijgen. Als b.v. zes keer per dag een bepaald soort van voedsel op een bepaalde tijd wordt genomen, is het mogelijk te stoppen met het voedsel dat anders spontaan de behoefte lenigde. De behoefte aan zoetigheid kan worden bevredigd door een koekje of andere kleine zoetigheid te eten tijdens de ochtend- en middagpauze. De behoefte aan tussendoortjes kan worden geregeld als men 's avonds voor de televisie zit. De behoefte aan proteïnen, vet en vitaminen kan worden gereguleerd door een dieet in acht te nemen dat de hoeveelheid en het soort van voedsel regelt dat nodig is om de behoefte te bevredigen. Als er iets aan het dieet ontbreekt zal men rebellie ontwikkelen en op onregelmatige tijden beginnen te eten zoals men er zin in heeft. Niet alleen raakt de eetlust dan bedorven maar verliest men de volledige kontrole over de voedselinname op die manier uitkomend op indigestie, intoxicatie en andere eetstoornissen. Teveel eten is het best behandeld door het reguleren van de etenstijden. Als eenmaal die tijden zijn aanvaard kan de hoeveelheid worden geregeld.
Regulatie om te vasten is in feite een overeenkomst die de basis is voor alle goede gezondheid. Gedurende de nacht of een andere vastgestelde periode kan men vasten. Deze regel breken door de koelkast te plunderen de overeenkomst van discipline vergetend zal resulteren in een ontregeling. Voedsel is een beloning voor het lichaam en voor de geest moet het lichaam eenvoudig zijn beloning verdienen. Dit zal het lichaam alert houden en gemotiveerd zoals iedere hond die getraind is om een koekje te krijgen. Mensen die 's nachts niet kunnen slapen b.v. kunnen nachteters blijken te zijn die hun lichamen beloond hebben om te ontwaken gedurende de rustperiode. Geen slaappillen zullen hen genezen tenzij ze hun voedselinname reguleren. Mensen die er moeite mee hebben gedurende de dag werk te vinden kunnen ook eetstoornissen ontwikkelen de bevrediging van de beloning aanziend voor het werk voor de beloning zelf. De eetstoornis kan een symptoom van psychologische verstoring zijn. Het symptoom behandelen zal resulteren in een andere uiting van dat psychologische konflikt. Terwijl er geen garantie is dat die uiting van strijdigheid minder destructief zou zijn dan de eetstoornis zelf, is het altijd belangrijk te breken met een slechte gewoonte als eenmaal de psychologische basis bekend is.
Een ander punt ter herinnering is dat vasten alleen maar één bepaald soort voedsel kan betreffen voor een bepaalde periode. Naar de natuur heeft de menselijke kultuur m.b.v. religieuze regulatie perioden van vasten ontwikkeld aan het eind van de winter eenvoudig om op beschaafde wijze om te kunnen gaan met een krimpende voedselvoorraad. Met de kracht van de konditionering aan de tijd kon dit aarden als een gepaste gezondheidsstrategie voor de waakzaamheid van het lichaam (en de religieuze geest) door onthouding hoewel er geen echte voedseltekorten meer zijn aan het einde van de winter.. Geen vlees eten op vrijdagen en geen plantaardig eiwit eten op de elfde dag na de volle en nieuwe maan zijn andere voorbeelden van vastenstrategieën die meer bekend staan om hun konditionering dan om hun oorspronkelijke bedoeling van het alert maken van het lichaam. Men kan vasten, niet zozeer terwille van het lichaam, maar voor de geest van de Tijd als uitdrukking van God en de Ziel. Geen vlees op vrijdag vormt een ondersteuning van de romeinse juliaans-gregoriaanse kalender terwijl vasten van bonen en granen een meditatie vormt op de regelmaat van de maan. Deze perioden van vasten mogen worden vergeten als eenmaal de orde van de tijd en het dieet een verdere regulatie van het vasten overbodig maakt.
Wat betreft toxische stoffen zijn met name gegrild en geroosterd vlees en alcohol geassocieerd met het optreden van kanker in de slokdarm en het spijsverteringskanaal. Over het algemeen belast de vertering van (rood) vlees de ingewanden extra met toxische bijprodukten welke eventueel ook tot kanker kunnen leiden. Onderzoekers adviseren hiervoor om meer vers fruit, groenten en vezels in het algemeen te eten en vaker een vegetarische maaltijd in overweging te nemen..
c) Doe je dagelijkse oefeningen.
De regelmatige buig- en strekoefeningen om lichaam en geest te integreren kunnen de huidige staat van gekonditioneerd zijn waar men zich in bevindt weergeven. Het verschaft een kontrole om er zeker van te zijn welke konditioneringen resulteren in welke stijfheid of breuk in de kontinentie. Op deze manier is de privé-persoon een wetenschapper van zijn eigen levenswijze experimenterend met de best mogelijk aanpassing aan tijd en omstandigheden. Gedurende de winter zouden de zaken anders uit kunnen werken dan in de zomer. Ook zou konditionering aan aktiviteiten in het weekend volledig anders kunnen uitwerken dan schema's die dezelfde aktiviteiten plannen gedurende doordeweekse dagen. Er is ook een collectief bewustzijn dat bepaalde onthoudingen of handelingen op bepaalde tijden begunstigt ten opzichte waarvan men zich kan aanpassen of afwijken. Op deze manier kunnen religieuze vieringen door de week ook het geloof opfrissen terwijl anderzijds werken op zaterdagen en zondagen ook de samenleving kan vitaliseren. Eenvoudig ter wille van het lichaam en de psychologie van het bewustzijn is het bevorderlijk te breken met het dode van stijve schema's van konditionering vitaliserend naar alternatieven.
Wat de geliefde manier van leven ook is, de oefening van het lichaam terwille van de oefening is belangrijk en moet niet worden verwaarloosd als het over gezondheid gaat. Verloren in de spelen van het leven verliest men makkelijk de greep op de geest. Het hebben van dagelijkse oefeningen als gewoonte geeft het bewustzijn en de kontrole die niet afhankelijk is van het soort van leven dat men leidt. Voor ieder spel van tegenstellingen is het van belang de positie van onpartijdige beoordelaar te hebben die een oefening van discipline voor zichzelf heeft. Zo kan men zich gelijkrichten met de ziel met de basiswaarden (afb.) in gedachten niet uitzijnde op de resultaten van de oefening. Feitelijk stabiliseert het alleen maar als de discipline eenmaal licht genoeg is om op iedere leeftijd te kunnen worden volbracht: het kan dan de beproeving van de Tijd doorstaan.
d) Geef het op als je de kontrole verliest.
Je onafhankelijkheid en lichaam bestierend bereik je vroeg of laat je grenzen en verlies je de kontrole. Hoe beter men samenwerkt en feedback krijgt van anderen hoe beter de kontroles zullen werken. Tijdig zal men gewaarschuwd worden als men de gevarenzone betreedt met twee mensen meer wetend dan één. Niettemin is groepsvorming geen garantie tegen kontroleverlies. De regel van het ophouden met een spel dat verkeerd loopt moet hier in herinnering worden gebracht. Daartoe moet men niet gehecht zijn aan het resultaat van het lichaamswerk. De regels van de sportiviteit moeten worden onthouden om niet verloren te gaan in de destructiviteit van een lichamelijk konflikt. Internationale oorlog b.v. is een voorbeeld van het verliezen van de kontrole in het politiek bestuur. Het enige antwoord op oorlogvoering is het op te geven. In aanmerking genomen wat moet worden opgegeven ten tijde van oorlog mag men zich verwonderen over de aard van het oorspronkelijke konflikt. Hebben we teveel gegeten nu we dat klaarblijkelijk moeten opgeven? Zijn we konfrontaties teveel uit de weg gegaan nu we er niet meer aan kunnen ontkomen? Hebben we de sexuele liefde teveel ontkend nu de soldaten naar eigen behoefte aan het verkrachten zijn? Zijn we vergeten de juiste vragen te stellen nu mensen worden gemarteld vanwege hun betrokkenheid? Hebben we Onze Lieve Heer teveel vergeten nu we onze toevlucht zoeken in het gebed? Oorlog toont aan waar de kontrole in feite zit: in het samenzijn, het voedsel, de sexuele liefde, menselijk vertoog en de aanbidding. Derhalve is de regulatie van het samenzijn, de voedselinname, de sexuele liefde, het menselijk vertoog en de aanbidding van het allergrootste belang ten einde kontrole te houden en te overleven ten tijde van crises. Dit leidt tot de waarden der regulatie: socialiseren, matigen, sexuele abstinentie d.m.v. het huwelijk (niet enkel het geestelijk huwelijk), luisteren middels de media en aanbidding m.b.v. het uurwerk. Socialiseren is overgelaten aan de vrijheid van associatie daar geen filosoof kan zeggen welke individuele voorkeur en behoefte er nodig zou zijn. Men kan daarop alleen maar zeggen dat één of andere regeling terwille van de sociale kontrole nodig is. Zoals voorgesteld zou de regering een (niet-politieke) socialisatie-subsidie kunnen instellen voor mensen die zich bekennen tot een overeenkomst van sociale orde. Samenvattend is de beste manier om de kontrole te houden t.v. te kijken en regelmatig te socialiseren, getrouwd zijn en leven voor de handhaving van de basis van de sociale zekerheid en het instellen van je dagen naar een gepast tijdschema (afb.).
e) Begin opnieuw als je er vertrouwen in hebt.
Ten tijde van oorlog en ziekte stort alles in: menselijk vertoog, socialisatie, huwelijk, sociale zekerheid en het maken van afspraken kan allemaal gefaald hebben. Dit vormt een enorme breuk in het vertrouwen. Alles was gebaseerd op de vrede en kontinentie van het luisteren naar elkaar, samen zijn,getrouwd zijn, sociaal zeker zijn in een aangename dagelijkse orde. Opnieuw beginnen is onvermijdelijk na mislukking. Het leven moet worden geleefd wat de mislukking ook is. Niettemin zal er de nodige aandacht zijn over wat de oorzaak van de mislukking zou zijn geweest. Misschien teveel sex ondanks het huwelijk? Misschien te bang om uit te gaan en onder vreemden te verkeren? Misschien teveel vooroordelen tegen alternatieve levensgewoonten en opvattingen? Misschien te weinig respekt voor de sociale zekerheid? Misschien werd de verkeerd soort van tijd gerespekteerd? Van iedere mislukking gaat er druk uit een juist antwoord te vinden op deze vragen. Alleen met een zekere conclusie van berouw kan men opnieuw beginnen en het weer proberen. Hiertegen vechten is hetzelfde als vechten tegen ervaring en evolutie vechten. De mens is een evolutionair proces omdat het een brein ontwikkelde en het succesvol zal blijven niet het gebruik van dat vermogen tot aanpassing ontkennende. Vertrouwen zal voortkomen uit het zich bedachtzaam gelijkrichten met de orde van het ware zelf, in gedachten houdend dat vergeetachtig en repressief zijn gelijk staat aan het verloren hebben van (het zicht op) die goddelijkheid (afb.).
f) Maak het lichaam gehoorzaam.
Het lichaam is een materiëel construct in de harmonie van de konditioneringen van de tijd. Het is 'gemaakt door God' zoals de religie verklaart. In essentie is het motief de harmonie daar harmonie de ervaring is van genoegen en vitaliteit. Psychoanalytisch genaamd het lustprincipe, probeert de liefde voor de harmonie te ontsnappen aan pijn, confrontatie en de problemen van het leven. Het lichaam als een materiële fixatie ervaart altijd stress onder de invloed van kondities naar een tijdschema. Deze konditioneringen zijn dynamisch. Er kan geen stabiel patroon zijn. Niemand zal iedere zondag de kerk bezoeken zonder, vroeg of laat een zondag mis te lopen, te ziek zijnd om te komen. Ziekte kan worden herkend als een probleem van konditionering. Gefixeerd in een gedragspatroon de vitaliteit missend verstijft men tot een ziekte op een bepaalde manier uitgeput zijnde, vatbaar voor ziektekiemen, toxische stoffen, stress etc. De therapie is altijd hetzelfde: de ziekte maakt het onmogelijk door te gaan met het ziekmakende gedragspatroon, men moet dekonditioneren en andere manieren vinden om het leven voort te zetten. Dekonditionering vormt de basis van alle geneeswijzen. Het herstelt de weerstand en de vitaliteit door te bewegen tot een andere manier van leven. Vleeseters kunnen geen hap meer door hun keel krijgen, sportlieden kunnen niet meer sporten, en overstesste werkgevers kunnen hun werk niet voortzetten. Dit is de taal van het lichaam: het heeft zijn eigen gezag en macht om de persoon richting te geven. Niettemin moet het lichaam worden beheerst. Het kan niet worden aanvaard dat het lichaam volledig wordt bepaald door zijn impulsen. Er moet een aktieprogramma zijn, gewetensvolle zelfbeheersing indachtig de werkelijkheid van de ziel. Psychoanalytisch wordt dit het werkelijkheidsbeginsel genoemd waarover normale psychologen praten in termen van kontrakten, overeenkomsten en schema's van handeling. De kunst van het beheren van een lichaam bestaat eruit een zodanige overeenkomst te hebben dat de persoon niet dwangmatig verstijfd en verziekt raakt met een fixatie maar een dynamische kontrole heeft naar een zeker idee van orde. Zoals met een goed computerprogramma moeten allerlei aanpassingen aan de tijd, de plaats en de persoon mogelijk zijn,zonder de essentie van de overeenkomst of het programma te niet te doen. Dit betekent dat men een compromis nodig heeft tussen de motieven van de lust en de geboden van de materiële werkelijkheid, tussen het individuele en sociale, tussen economische en ideële motieven. Men moet balanceren tussen de pijn van het werkelijkheidsbeginsel en de waanzin van het lustprincipe. Men moet het evenwicht houden tussen macht en overgave, tussen de eigen aard en de eigen kultuur. Het juiste evenwicht definiëert de gezondheid van een vrije associatie van kontrole en het lichaam hetgeen de bedoeling en de methode van de regulatie middels het boek der regels is.(afb.).
g) Luister naar het lichaam.
Het lichaam is ook een gevoelig instrument zoals een kontrolepaneel in een ruimteschip. Allerlei alarmsignalen kunnen worden gegeven om een verstoring aan te geven. Het soort van alarmsignaal, vals of niet, is ingebouwd in het gedragsprogramma. Een persoon moet vanwege de consonantiewet geloven in zijn programma hoe achterhaald het ook is. Dit definiëert de zelfwaardering en de ego-begrenzing. Een persoon heeft een integratieve afscherming die impulsen buitensluit en zelfs waarschuwingssignalen afgeeft naar een ander programma. Op deze manier moet de grotere samenleving regelmatig boeten voor zijn onvolwassenheid van bestuur in de vorm van een plotseling uitbreken van oorlog. Binnen een paar maanden kan de hele wereld in misère verkeren vanwege een serieus gewapend konflikt dat allerlei socioeconomische evenwichten en kulturele integriteiten bedreigt. Zoals een psychiatrische patiënt zonder medicijnen of gedragsmatig programma, kan de wereld op ieder moment op de chaos uitkomen van een collectieve psychose of chronische ontsporing van een schizofreen burgerlijk konflikt. Individuele personen kunnen (tijdelijk) kunstmatig worden gefixeerd in de dwangbuis van psychiatrische medicatie. De grotere samenleving kan echter zo niet worden bestuurd. Voor samenlevingen kunnen alleen gedragsprogramma's van opvoeding, bestuur en politiek effectief zijn in de strijd tegen de misvattingen van de 'niet-dit'-realisaties van materiële betrokkenheid. In dezen is de electronische dwangbuis van de televisie een belangrijk medium. In principe wekt alle materie, en daarom ook het materiële lichaam angst op wetende dat niets materiëels stand houdt. Zo gauw een persoon zich moet identificeren met zijn lichaam, b.v. publiek iets moeten opvoeren b.v., doet zich grote angst voor om de persoon aan te zetten tot een optimum van taakbehartiging. Mensen in de showbusiness moeten adrenaline-verslaafden zijn op de één of andere manier, om in staat te zijn het te kunnen volhouden, eventueel lijdend onder ernstige depressies na de vertoning of niet meer in staat zijnd het programma te kunnen voortzetten. De normale persoon zal de opwekking van het adrenaline-alarm tot op zekere hoogte als gezond ervaren waar voorbij er een weigering om te handelen zal optreden. Zo gauw de persoon zich te veel gefixeerd weet op zijn eigen lichaam of wat dan ook gefixeerd in de materie, of het nu boeken zijn of andere consumptiegoederen b.v., zal hij het afwijzen en voorrang verlenen aan het menselijk belang van vrije associatie bij voorkeur in de private sfeer. Teveel gefixeerd zijnde in de privé-sfeer gaat men publiek met een hobby, een religie of andere samenkomst. Ook dieren vormen een belangrijke uitweg voor het gefixeerd zijn op het eigen lichaam of op andere materie. De levende lichamen van andere mensen en wezens vormen de ideale uitvlucht voor de zelfkonfrontatie in de geest. (afb.).
Om de juiste beheersing over het lichaam te krijgen heeft het zorgzame aandacht nodig daar het zal waarschuwen tegen programmamislukkingen en verstoringen. Luisterend naar het lichaam moet men ook leren leren te luisteren naar de geest welke eveneens als een kontrolepaneel zal weerspiegelen wanneer bepaalde tekortkomingen, virussen of andersoortige negativiteiten het programma te niet doen. Schizofrenen kunnen mensen zijn die tegen zichzelf praten beseffende dat ze de kontrole hebben verloren en opgegeven. Normale mensen kunnen eveneens voor zichzelf spreken en luisteren hun geestelijke gezondheid behoudend door hun problemen met andere mensen uit te werken in de voorstelling op die manier de kontrole terugwinnend die op introspektie verloren leek te zijn. Het denken naar binnen keren is een noodzaak. Te beseffen dat iedereen tijdelijk een schizoïde gebrek aan kontrole over het denken heeft is essentiëel om gemotiveerd te kunnen zijn om bewust de aktie-programma's door te werken en ze te corrigeren naar de veranderingen van de tijd. Dit is rijpheid. Aangaande de jongeren is het belangrijk ze te leren dingen door te praten zowel voor zichzelf als met anderen. Men kan het presenteren met gebeden of volkswijsheden om ze te leren zich te concentreren en stand te houden ter wille van een goede geest. Weglopen voor die werkelijkheid is een algemene basis niet alleen voor individuele ziekten, mentaal en fysiek, maar ook van collectieve sociopathische ontsporing. Jonge en onervaren mensen die later in het volwassen leven hun achterstand moeten inhalen met de geboden der rijpheid, leren onder begeleiding met het volwassen voorbeeld te internaliseren en zodoende te luisteren niet alleen naar hun eigen lichaam en geest maar ook naar mensen in het algemeen. De juiste identificatie met het ouderlijk gezag vormt de basis van alle goede lichamelijke en geestelijke gezondheid..
h) Geef het lichaam de tijd zich te herstellen.
Vroeg of laat moet iedereen die werkt aan een materiëel leven van verplichtingen en genoegens terugtreden en bij zichzelf te rade gaan. Gegeven een juiste identificatie in de religieuze, wetenschappelijke en de politieke sfeer, zal de persoon er in slagen de tijdelijke schizofrenie te boven te komen. Het moet worden geleerd dat om succesvol te mediteren een zeker programma moet worden gevolgd: zekere lichamelijke oefeningen moeten worden gedaan om het lichaam onder de kontrole te houden van een stabiele konditionering naar de tijd, zodat de opstandige geest ontregeld door de materiële aantrekking tot rust kan komen, geen direkte uitdrukking krijgt en leert het meditatieprogramma en de daarbij inbegrepen God van de Tijd te dienen. Ook moet het duidelijk zijn dat dat alleen maar succesvol kan geschieden met behulp van de leerspreuken van de meditatie die het belang benadrukken van hartelijkheid en bescheidenheid zoals 'breng de parel van de geest in de lotus van het hart' en 'alle eer aan Hem die de vorm van de Tijd heeft aangenomen, de rustplaats is van alle leefwerelden, de onderwerper is van alle levende wezens en de hoogste goddelijkheid waarop ik mediteer'. Naast de algemene gebeden voor de vader die in de hemel is en de heilige moeder kunnen andere elementaire begrippen van waarheid het denken zichzelf helpen te reorganiseren om vrede, goedheid en associatie te vinden, de sociale problemen uitwerkend in de geest. Het is ook van belang om te hebben geleerd niet het innerlijke, spirituele te gebruiken als vlucht uit de sociale werkelijkheid. In feite is het alleen maar na het naar behoren gewerkt te hebben dat men goed rust. Met een slecht geweten is het moeilijk om te mediteren. Meditatie is een hoger stadium van persoonlijke evolutie die hogere eisen stelt aan de individuele verantwoordelijkheid. Voor iedere tempel en kerk is er een ritueel van toenadering en een tijdslimiet. B.v. langer mediteren dan één uur, lichamelijke oefening of niet, kan aanleiding geven tot ernstige psychiatrische moeilijkheden de noodzakelijke werkelijkheidstesten missend. Experimenteel is het aangetoond dat iedereen kan hallucineren onder omstandigheden van sensorische deprivatie en sociale isolatie. Het is een straf die gebruikt wordt voor gevangenen en psychopaten en om dat te ervaren als een positieve bevrijding moet men zich ontwikkelen tot een onbuigzame kluizenaar. Verstorven naar ontzeggingen kan de asceet tot veel inzicht komen aangaande God en zijn eigen ziel, maar zonder de juiste voorbereiding onder leiding van een geestelijke leidsman zal men zeker een mislukking zijn qua zelfbeheersing. Om alleen te kunnen zijn moet men zeer sociaal zijn daar de hele wereld moet worden geïnternaliseerd. Niettemin zal alleen het alleen zijn het lichaam en de besturende geest alle vrijheid geven om de eer, de geestelijke en de lichamelijke gezondheid te ontwikkelen en te handhaven die de gerijpte optie eigen is. Zoals de ene helft van de lichamelijke aandoening kan voortkomen uit disharmonieuze konditionering, kan de andere helft zijn voortgekomen uit de afhankelijkheid in de onrijpe staat. Uiteindelijk zal iedereen het er over eens zijn dat niemand volledig vrij is van de misère en dat er alleen maar een gelegenheid bestaat om het lichaam en de geest zich te laten herstellen, terwijl er nooit een echte kans bestaat te ontkomen. Zelfs de dood biedt geen garantie van niet-continuering in het hiernamaals. Gewoonlijk bereikt men datgene waar men wilde zijn terwijl niet-zijn moeilijk voorstelbaar is. Men kan het lichaam verliezen maar niet het spoor dat men achterlaat.
i) Probeer zoveel mogelijk op een natuurlijke manier te genezen.
De natuur is de grote genezer daar moeder natuur aan ons allen het leven geeft. Ook de kultuur kan worden beschouwd als een speciale vorm van natuur met helende eigenschappen. Veel zieke mensen zouden er perfecte genezing in vinden zo nu en dan eens uit te gaan en te socialiseren in een café. Natuurlijke dingen eten, de voorkeur geven aan echte mensen vóór kunstmatige en virtuele representaties in de media, een echte bloem ruiken in plaats van een geurtje uit een spuitbus etc. kunnen het verschil uitmaken tussen een zieke en een gezonde persoon. In de kring der holistische geneeswijzen doet het zelfs niet ter zake wat voor een soort van bijzonder programma men volgt zolang de mensen eenvoudigweg genezing kunnen vinden door te ontsnappen aan de stress en de liefdeloosheid van kunstmatige en dode routines. Samen zijnd op die manier is het veel makkelijker om tijdschema's te vergeten dan als men alleen is. Ook met het hebben van een tuin b.v. kan het veel makkelijker zijn om kontakt te hebben met de natuur als met het hebben van een balkon in een flatgebouw ver weg van een park. Daarmee kan de grote stad een ernstige hindernis vormen in de zelfverwerkelijking je nooit toestaande je meer dan strikt noodzakelijk te ontspannen met alle geluid, denken en nabijheid van andere manieren van leven. De natuur en het echte van het leven weer terug vinden kan zelfs een serieus economisch probleem vormen daar de kultuur perfect ieder klein beetje van de natuurlijke bevrijding weet uit te buiten. De kunst van de natuurgenezing schijnt te liggen in het een perfekte kulturele escapist zijn. Men ontsnapt aan het kunstmatige in een religie van vrije associatie jezelf herinnerend als een harmonie van tijdkonditioneringen en herkonditioneringen. De vijanden van de natuurlijke genezing zijn verdringing en escapisme: nooit moet de weg terug naar de werklast waar men het mee te doen heeft worden geblokkeerd, noch moet de daar tegenover gestelde plichten en dienovereenkomstige kulturen worden verdrongen om een respektvolle en rechtgeaarde herwinning van de heelheid te hebben. Zolang de angst niet de leiding heeft en niemand het slachtoffer wordt, het zwarte schaap is of wordt zwart gemaakt, zijn liefde en vrede geen zwakheid, ketterij of een perversie. Wie is er bang voor moeder natuur als de revolutie groen heet te zijn?
j) In geval van depressie: ontspanning en vermaak.
Depressie kan volgen op een voedingsgebrek, vitamine C missend bijvoorbeeld, of kan volgen op de werkverslaafde afknapper de mensen en jezelf missend waar men aan ontsnapte. Ook kan de depressie volgen op te veel slapen. Depressie kan een complex zijn van konditioneringen ten opzichte waarvan men een nieuwe levensstijl moet aanleren als men eenmaal buiten de boot is gevallen van de 'niet-dit' -manier van leven. In plaats van eer te ontlenen aan het omgaan met de misère zou men ermee moeten beginnen zijn eer te ontlenen aan de omgang met het juiste. Hoewel de menselijke goedheid en het mededogen dikteren zorg te dragen voor de gevallenen en behoeftigen, de ongecultiveerden en de criminelen, kan niettemin de eer niet worden ontleend aan het superieur of heiliger-dan-gij zijn. Het mes snijdt van twee kanten: de werklast kan bestaan uit het reinigen van de toiletpot of wat voor nederig karwei ook, terwijl anderzijds het bijwonen van verheffende vieringen van de subliminale kultuur het ware ego kan ondersteunen van identificatie met de orde van het goddelijke (afb.). Zoals gezegd is het belangrijk hoe de dingen worden gedaan, niet noodzakelijk welke dingen. Nadat de werklast is aanvaard moet het andere leven bevrijden en allen gelijkrichten naar de zelfde vrijheid van associatie (afb.). Het formele van klasse-identificaties benadrukkend als zijnde van belang voor de werklast kan men de perfekte orde, eer en identiteit vieren van iedere vorm van toewijding in de bevrijding van de status-oriëntatiekultuur die allen gelijkelijk kan belonen en bekrachtigen ter wille van de viering van enkel het aanwezig zijn. Het is niet goed uit angst of uit afgunst te ontkennen dat er klasse-identificaties zijn ondertussen heimelijk nog steeds de kloof in de kultuur behoudend. Waarom zou een zekere klasse oneervol zijn? Is de vrijheid van oriëntatie niet beslissend voor de rechtgeaardheid ervan? Is het niet het ideaal dat allen gelijkelijk gewaardeerd zijn naar hun eigen manier van het realiseren van respekt en toewijding (zie ook de kleurenkode)?
Een regering die deze argumenten serieus neemt zou de hindernissen van het economisch vermogen als overwonnen kunnen beschouwen door het toekennen van subsidies voor mensen die de orde respekteren ongeacht hun soort van materiële arbeid (zolang ze zich er niet voor schamen). Subsidies zijn vormen van bekrachtiging . Een regering zou dus moeten weten naar welk idee van gedragswetenschap men betrokken is op het effectief zijn in het opbouwen van een samenleving en orde die voor die allen zou bevredigen. Onrecht in dezen kan worden aangetroffen in onwetendheid en negatief denken van b.v. leiders gevangen in de strikken van van het 'niet-dit' denken van materiële gebondenheid. Op deze manier kan men zelfs de kulturele identiteitscrises en depressies van de verloren idealen te boven komen door ontspanning en vermaak. Zoals allen weten: genezen van een trauma is een psychologische zaak. Goede psychologie, slechte psychologie, eenmaal gedaan is het verstaan..
k) In geval van manie: ga je motieven na.
De bio-psychiatrie stelt voor om fysieke tekortkoming als de oorzaak van de mentale ontsporing aan te nemen. B.v. bij manisch-depressieven kunnen afwijkingen worden opgemerkt in het chemisch evenwicht van de hersensubstanties (neurotransmitters). Niettemin zal de normale wetenschapper zeggen dat alle causale verklaring afhangt van het paradigma., de theorie die als verklaring dient voor een praktijk. Zo kan de bio-psychiater het bij het juiste eind hebben, kan hij zich vergissen of kan hij slechts een halve waarheid koesteren die praktisch is in zijn medische betrokkenheid van verschaffing van medicijnen bij wijze van therapie. Postmoderne benaderingen zullen het belang benadrukken van interdisciplinair teamwerk in de behandeling van manische afwijkingen en andere psychiatrie. Het betreft niet alleen maar psychologie aangezien het de grenzen overschrijdt van wat geestelijk gezond en veilig is. Niettemin is de psychologische oorzaak, het psychologisch uitgaan van gezondheid en zelfverantwoordelijkheid belangrijk. Soms is het de enige uitweg uit de moeilijkheden het idee te verdedigen dat de manicus een speciaal geval van geestelijk gezond zijn vertegenwoordigt en alleen tot een einde kan komen als de persoon zijn doel zelfverantwoordelijk inziet. Het is alsof men in de rechtszaal zit: de psychiater is de aanklager die de persoon ervan beschuldigt een patiënt te zijn die anderen en zichzelf in gevaar brengt. De psycholoog voert de verdediging die moet aantonen dat de speciale vorm van gedrag binnen de normale grenzen ligt en zelfs van belang is voor anderen en hemzelf. Het probleem bevindt zich op het vlak van het beoordelingsvermogen; wie moet er als rechter beslissen; of amerikaans: waar is de jury die zal beslissen over schuld en onschuld? In feite is er een formele orde nodig die de verdediging voert in het belang van de ziel. Van deze orde kan het duidelijk zijn wat onwaar is en verraad, egoïsme en bezitsdrang. Van deze orde kan begrepen worden waarom er een afwijking optreedt en hoe die kan worden vergeven. Manie bij voorbeeld wordt in het theater toegestaan terwijl privé een dergelijke vertoning niet kan worden getolereerd. Doorslaggevend is de trouw aan een script daar het script de grenzen vastlegt. Op dezelfde manier kunnen manische buien in een menselijk leven worden getolereerd als er een garantie is van trouw aan een orde vastgelegd in voorschriften. Bij voorbeeld soldaten ten tijde van oorlog kunnen compleet manisch zijn voor het heil van een overwinning totdat ze hun superieuren ongehoorzaam zijn. Alleen dan zijn ze plotseling potentiële criminelen die eventueel ter plekke moeten worden geëxecuteerd. Concluderend is het van belang dat jezelf bevinden in een staat van uitbundigheid, opgewektheid, overlopend van inspiratie, met energie en richting gevend etc., men in dergelijke gevallen zich altijd moet verzekeren van de motieven van de aktie die door overeenstemming ondubbelzinnig helder en gefixeerd moeten zijn. Anders zal met het laatste de sociale kontrole verloren gaan en zal men gedwongen zijn de toevlucht te nemen tot minder wenselijke kontrolemaatregelen die aan de gerijpte optie van degene die afwijkt voorbijgaan. Hieruit volgt het belang van een expliciet begrip van formele sociale orde die de limieten van de kontrole vastlegt. Vroeg of laat zal iedere persoon moeten ervaren wanneer 'de wil van God' of de werkelijkheid van de sociale kontrole in dienst van de ziel de claim van de onafhankelijkheid en rijpheid zal overtreffen. Een gebrek aan formele orde zal resulteren in een overmaat aan afwijkend gedrag: misdaad, waanzin en corruptie. Om het recht in dezen te behartigen staat gelijk aan toewijding tot een formeel begrip van orde dat het motief onder woorden zal brengen, de handelwijze en de kontrolerende sancties. Zoals gesteld vindt er positieve sanctionering plaats bij inwijdingsceremoniën, speciale onderscheidingen en geldelijke beloning in de vorm van betalingen of andere voordelen (privileges, aandacht, vrijheid, etc.). Normaal geschiedt negatief sanctioneren middels het achterwege laten van positieve sankties of zelfs wettelijk bepaalde straf. Al dit tesamen zal de persoonlijke motieven zuiveren en de samenleving zekeren tegen de schade van individuele manie en andere afwijkingen.
l) In geval van verwarring: check de tijd en omstandigheden.
Met alle soorten van status en beroeps-oriëntatie (afb.) kan er veel verwarring bestaan in het schijnbaar tegengestelde konflikt van de verschillende motieven en aktie. Er zal altijd een behoefte zijn aan een bewust vertoog in het parlement en andere vergaderingen en manieren om uit te wijden. Hoe men ook bezig is met het belang van een bepaalde overeenkomst, voor iedere poging is er een afspraak over de tijd en omstandigheden. Daarom is het algemene advies aan iedereen die zich verwart voelt zichzelf te checken naar zijn tijdprogramma en de omstandigheden waar hij op uit is. Van plan zijn om in het parlement te vergaderen zal een heel ander soort van verwarring geven dan het privé bijeenkomen in een slaapkamer. tegenover elkaar staan op een sportveld of bijeenkomen voor zakelijke of religieuze doeleinden. Over het algemeen geeft het omschakelen van de ene verwarring naar de andere de grootste moeilijkheden aangezien de slaapkamer niet zonder meer het denken voor zaken doen geeft, of het parlement tegengesteld kan zijn aan het religieuze belang.
Zoals ook met de voorgaande regel is de verbindende en verenigende kracht de ziel die sociaal moet worden gezekerd middels formele overeenkomsten. Met een ieder naar behoren gelijkgericht, zal omschakelen en werken om de verwarring tot een helder einde te brengen succes brengen. Met de realiteit van compensatie en verdringing echter, niet op de juiste wijze gelijk gericht op het belang van de ziel en zijn klaarblijkelijke orde, zal er vroeg of laat een ineenstorting plaats vinden die de aanpassingen vernietigt en er collectief gezien als een oorlog en individueel als een geestesziekte uit ziet. Tot nu toe heeft de twintigste eeuw de werkelijkheid hiervan bewezen alsof het de middeleeuwse zwarte builenpest betreft die de levens van miljoenen mensen wegvaagt. De vlo die de oorzaak van de problemen bleek te zijn wat betreft de pest (of ons gebrek aan weerstand ertegen) zou voor de ziekte van het oorlogvoeren de vervreemding van de werkelijkheid van de ziel kunnen zijn (of ons onvermogen mondiale overeenstemming te bereiken over de uitdrukking ervan in de zin van een formele orde). Noch religieus, noch politiek, noch wetenschappelijk, is het twintigste eeuwse ego-begrip dermate gedienstig dat de valsheid en oorlog ervan kon worden voorkomen. Het voor dit doel niet hebben van de periodieke waanzin van de 'pest', is een mondiale hervorming van de formele orde in dienst van de belangen van de ziel absoluut nodig. Laksheid in dezen, ontkenning, compensatie en uitstel zal nooit tot een betere garantie leiden van het handhaven van de sociale orde, vrede en veiligheid. Geblokkeerd in de vooruitgang zal de mensheid alleen nieuwe ziekten, waanzin, afwijkend gedrag en misère ontwikkelen. ontwikkelen. Een andere definitie van ziekte is het te zien als gevolg van een blokkering van vooruitgang.
m) In geval van paranoia check je verwachtingen, beloften,
plannen, verlangens, aspiraties, rechtgeaardheid en verplichtingen.
Gevangen in een web van verwachtingen etc. met de erbij behorende zin voor rechtgeaardheid en plicht kan men verschrikkelijk paranoïde worden. De ware gerijpte persoon zal altijd een gezond idee van weerstand en rebellie tegen iedere vorm van oplegging hebben. Het is het natuurlijk instinct dat het dier in het oor zal fluisteren dat kultuur een slechte zaak kan zijn wat betreft het belang van de persoonlijke vrijheid en zelfverwerkelijking. De mensheid kan worden gezien als slechts een andere termietenheuvel ten opzicht.waarvan men maar beter niet kan streven zo'n gehoorzame dienaar te zijn. Paranoïdie is het resultaat van 'niet jezelf zijn', men is bezeten van boze geesten zou de shamaan zeggen. Of overeenkomstig de negentiger jaren: men gaat te snel, te hard en te wreed om kontakt te kunnen houden met de gezondheid van het relatieve binnen een zekere staat van bewustzijn. Een groepsego gefixeerd op een materiëel motief zal weerzin ontwikkelen tegen anderen het eigen kwaad in achterdocht projecterend. Op die manier kan de hele samenleving schizofreen worden zichzelf afwijzend uitgeput zijnde in de psychologische strijd. Zoals eerder gezien is de gezondheid van ieder systeem gedefiniëerd door zijn dynamiek en openheid of zijn vermogen zichzelf te corrigeren en opnieuw aan te passen. Het menselijk lichaam zelf vormt het beste bewijs van deze realiteit van inhibitie en zelfcorrectie die voor een levensreddende aanpassing met onzekerheid werkt ter wille van de openheid naar anderen. Hieruit laat zich de noodzaak van een dynamisch tijdbegrip en een gezonde zin voor alternatieven in het tijdbeheer afleiden. De moderne politiek bestiert deze waarheid door middel van een liberale strategie in het tijdzone-bestuur waarover er in de wereld geen echte overeenkomst bestaat. En deze vrijheid kan zo blijven. Van deze vrijheid mag ieder individu of iedere groep zijn eigen bewustzijn van de tijd ontwikkelen. Op deze manier kan ook de mogelijkheid van een wereldregering worden ingezien zonder de bestaande werkelijkheid van chaos in het tijdbeheer te verdringen. Niet de vrijheid ontkennend in chaos te mogen leven heeft men alleen maar de vrijheid nodig te kiezen voor een idee van orde dat genoeg voordelen biedt om een reëele kans op een duurzame wereldvrede te hebben ongeacht politieke, religieuze, of wetenschappelijke voorkeuren. Naar het bewustzijn van de tijd kan er een koepel van orde zijn die groot genoeg is om alle grote culturen en kenmerken van het tijdbestuur in de wereld te omsluiten. (afb.). Zo kan men de paranoia van het gevangen zijn in de eenzijdigheid van een enkel groepsego, taal, kultuur, gebeuren of tijd te boven komen.
n) Bevredig de lichamelijke behoeften volgens schema.
Zoals eerder gesteld kan lust liefde worden door te werken volgens een schema. Dit is de essentiële alchemie om goud te maken van de stilte die alle zwakheden der mensen overdekt. Daar echter ook dieven in stilte te werk gaan is het dus niet de prioriteit van de stilte die wordt voorgestaan. Het behoeft bewuste bespreking om een dominerende heilige geest te hebben. Een psycholoog mag in stilte observeren, analyseren, rapporteren en adviseren, maar de politiek van het sociaal bestuur zal de uitdaging aan moeten gaan om de geestelijke motieven der wijsheid te paren aan de materiële motieven van de gewone man. De klasse der bestuurders, de politici en andere ambtenaren van de regering moeten compromissen sluiten en het eens zijn over tijdelijke regelingen van orde die voor allen bevredigend zouden zijn. Belangrijk is telkens weer te beseffen dat geen materiële overeenkomst voor eeuwig gefixeerd kan zijn. Er is altijd een uitbreiding, een uitzondering of een nieuw evolutionair principe dat het perspectief zal veranderen vragend om wijzigingen of algemene hervorming. Als bij voorbeeld vuurwapens gemeengoed zijn zou dat niet langer zo kunnen zijn als er wapens om het zenuwstelsel te depolariseren komen die in staat zijn om mensen minder destructief buiten werking te stellen. Er zouden nieuwe wetten voor nodig zijn om de mensheid voor een komplete chaos te behoeden in de verschuivende machtsevenwichten. Als b.v. biomechanische inductie zou resulteren in een nieuw evolutionair vermogen tot beheersing van de materie zou op die manier fossiele brandstof belachelijk worden, en zouden alle economische evenwichten verschuiven zodat de hele mensheid een ander soort van internationale politiek van bestuur nodig zou hebben om te overleven. Alle planning om de menselijke behoeften aan veiligheid, transport, huisvesting, voedsel, werk en entertainment te regelen is afhankelijk van het stadium van evolutie waarin de samenleving en de mensheid zich bevindt. Altijd lijden we onder de psychologische wet der consonantie die onze positie of gehechtheid om de beste te zijn dikteert. En altijd zal de evolutie een soort van pijn zijn lijdend onder de weerstand tegen verandering of decompensatie na onthechting. Met de ziekten van geblokkeerde vooruitgang en onbezonnen onthechting moet rekening worden gehouden met behulp van liberalisatie tegen verdringing en alternering tegen decompensatie. Men mag alleen maar liberaal zijn als het niet een verdringing of beschadigen van anderen inhoudt en men kan alleen maar iets los laten als je vast kan houden aan een acceptabel alternatief. Zonder onderscheid de onthechting en het liberale benadrukken zal resulteren in waanzin en ziekte en moet worden gekenmerkt als misleiding en oplichting of leugens, misleiding, egoïsme en bezitsdrang in een politieke en therapeutische vermomming.
Om de behoefte aan privaat en publiek vermaak te reguleren bij voorbeeld, heeft men een duidelijk gesteld alternatief nodig van een ander schema dan de normale kalender en het bewustzijn dat de stress voorstaat dan waaraan men in het vermaak probeert te ontsnappen. Zonder dit zal het vermaak een andere manier zijn om met het systeem, de waanzin en de ziekte te werk te gaan en aldus de aantrekking ervan verliezen. Een bepaald gewaar zijn van zeg het weekordebewustzijn geneest niet van zijn fixatieziekten als men geen bevrijding kan vinden naar een alternatief.
De autoriteit over dit alternatief mag aanvankelijk niet zo belangrijk zijn: men mag b.v. er de voorkeur aan geven iedere vierde dag de was in de wasmachine te doen ongeacht de datum of dag van de week. Maar hiermee moet men in overweging nemen waar men mee harmoniseert, anders zal het alternatief alleen maar tot verdere verwarring, neergang en mislukte aanpassing leiden. Het doel is duidelijker te worden en niet meer verward te raken. Daartoe vormt het bewandelen van de veilige weg van gevestigde alternatieven de beste garantie voor een harmoniserend, verhelderend effect. Bij voorbeeld een beginnende popmuzikant kan beginnen met het uitbrengen van allerlei bekende songs alleen maar hier en daar een lied van eigen makelij of zijn eigen stijl van interpretatie toevoegend. Van het niet verdringen kan men vooruitgang boeken in de richting van het vestigen en accepteren van een alternatief. het tijdschema voorgesteld onder tabellen op deze site zal regelmatig harmoniseren met de bestaande weekorde alleen maar om het volledige van de week te dekken er subtiel in ritme mee te verschuiven. Op die manier harmoniseert men zowel als opponeert men met alles zodat het denken niet in staat zal zijn een vals ego te ontwikkelen tegen het normale tijdbewustzijn van aanpassing. Natuurlijk zijn er vele truuks in het bestuur van de konditionering en dekonditionering van de tijd.
Erop mediteren zal zeker de persoonlijke weg en strategie te onthullen die er is om de gehechtheid te overwinnen en bevrijd te zijn in vrije associatie.
o) Hou maat.
Verslaving is het tegendeel van matiging. Alle zwakheid (afb.) is niet zo slecht zolang er alleen maar matig alcoholgebruik is, een beetje lustige sex , een klein beetje geld verspild aan gokken of alleen maar nu en dan een vleesmaaltijd. (afb.). Konditionering is een merkwaardig iets: je kan het niet zien, het is geen beestje of een virus, het is geen persoon, maar niettemin kan het je gehele leven ruïneren. Een beetje te veel eten vandaag kan resulteren in de zelfde neiging de volgende dag en voor men het zich realiseert heeft men overgewicht ontwikkeld. Hoe kan dit gebeuren? Heiligheid is een integriteit die bijna niemand kan volhouden. Het is buitengewoon moeilijk de krachten te beheersen die erbij betrokken zijn en eenmaal de verkeerde levensstijl volgend is het moeilijk de betere manier in te zien, te herinneren en te waarderen. Er is de wet der consonantie die tevredenheid en zelfwaardering predikt ondanks een slechte gewoonte. De slechte gewoonte verdedigen noemt men ego terwijl met het verdedigen van het ideaal het gewetensvolle zelf ziel wordt genoemd. Het idee is dat enkel voor jezelf het ego is, een verdediging van slechte gewoonten, terwijl indachtig een voorbeeld zelf een model van deugd zijnd voor anderen, het niet verdrongen en ontkend hoeft te worden als slecht maar kan worden herinnerd als ziel of continuerend zelfbesef. Zo bezien kan continuering zowel een probleem vormen voor zover het verslaving aangaat als een aangelegenheid van de ziel als het bewijs levert van het eeuwige bestaan van goedheid en deugd. Op deze wijze kunnen mensen verward zijn over de tijdfactor of zich zelfs volledig onbewust zijn van de invloed ervan. Als het goede zowel als het slechte voortduurt, zou de tijd er niet zo veel toe doen als de strategie van het gelijkrichten. Maar waarom de twee scheiden een destructieve tegenstelling creërend? Waarom zou tijdbeheer vreemd zijn aan een strategie van gelijkrichten? Het antwoord is gehechtheid. Gehecht aan een bepaalde strategie van tijdbestuur kan men eindeloos bezorgd zijn over de effectiviteit van een morele code. Maar binnen de zelfde staat van bewustzijn of modus van konditionering kan men niet zien of zich bewust worden van de waarde van het alternatieve. Het is moeilijk jezelf uit een bepaalde hypnose te deprogrammeren.
Een goed voorbeeld van hypnose binnen een zeker kader van konditonering is de aantrekking van de kultuur van de standaardtijd zoals ervaren met de televisie. Bijna niemand kan ontsnappen aan de dwang matigheid van het programma van het standaardtijd-beheer. Het is als de griekse held gevangen door de cycloop: alleen maar door gehechtheid aan de schapen konden hij en zijn mannen ontsnappen aan het monster. Er is schaamte over bekennen verslaafd te zijn aan t.v.-kijken. Bijna niemand ontleent eer aan de prestatie van het t.v.-kijken, terwijl het zeker een zware last vormt met de stress en overmaat van de tabloïde en commerciëel getinte programmering. Rondom de t.v. bestaat ongeveer dezelfde schaamte en taboe als rondom psychiatrische medicatie: er zijn twee soorten dwangbuizen om om te gaan met het gebrek aan zelfbeheersing. Niettemin is de t.v. alleen maar een ander medium zoals boeken of brieven. Om het medium televisie te beheersen moet men in staat zijn eruit te stappen. Televisie is door zijn gefixeerde programmering typisch een voorbeeld van tijdafhankelijke aandacht. Het is in feite een klok met verbeelding . Wat men ziet is representatief voor de vorm van tijd die wordt bestierd., hetgeen de standaardtijd is: veel sex en geweld of films over roofdieren en diktatoren die onschuldige slachtoffers vernietigen. Als het leven wordt getoond zoals het echt is, alleen maar een winkelstraat filmend b.v. is het veel te saai om als iets anders dan een pauze te worden beschouwd. Niettemin is bijna iedereen erdoor gefascineerd vanwege zijn tijdkonditionering: er is geen alternatief en dus ook niets dat meer aantrekkelijk of sterker is om de t.v. ongeacht het toevallige programma te ontkennen. De enige manier om aan die verslaving van beschamende tabloïde lust te ontkomen is de 'schapen' of associatie te vinden van een tijdbegrip dat meer harmonieus, echt en van een natuurlijker aantrekking is dan het standaardmonster of de cycloop van konditionering aan het kunstmatige. Een overeenkomst met dat begrip zou ons het echte van het leven in het echte van de tijd met het echte van de aantrekking bieden dat nooit door het kunstmatige kan worden overvleugeld. Het echte van de tijd is pragmatisch het ware van de tijd ook bekend als zonnetijd en ware siderische tijd. Het echte van de kalender kan worden omschreven als de verdeling van het jaar die niet uit een konflikt bestaat in de de verdeling van de dag en datum die men leeft (zie tabel). Dit zijn praktische definities die algemeen bekend staan als het natuurlijk 'gevoel' van de tijd, onbeschrijfelijk en zelfs mystiek aangezien het een subtiele konditioneringskracht is die stille inspiratie influistert als een beschermengel tegen het kwaad van de moderne tijd. Een bewuste bekentenis tot deze werkelijkheid van natuurlijke harmonie kan het mysticisme, het bijgeloof, de eenzaamheid en de vervreemding wegnemen van die 'andere' bewustzijnstoestand die men zo najaagt in drugs en sex. In het bijzonder vanwege de schaamte over het laatste schijnt het bijna heiligschennis te zijn om ook maar iets te regelen naar het goddelijke van de tijd. Niettemin is erbuiten vallen en je afstemmen op, het dictum van van de spirituele revolutie zoals voorgestaan in de tweede helft van de eeuw. De manier waarop het gedaan wordt is van minder belang dan het naakte sociologische feit dat de moderne subkultuur op die manier denkt. De postmoderne kultuur die het nodig heeft orde te vinden in de chaos van het moderne ego kan het leren eer te ontlenen aan b.v. t.v. kijken door het te beschouwen als een soort van psychologische arbeid waarvan men zeker moet dekonditioneren naar een alternatief tijdschema. Op deze manier verandert de lust ervan in liefde voor de menselijke poging de matiging te aanvaarden die de ware zaak bekrachtigt. Ook de stad ingaan voor het ware kan zo gezuiverd en beheerst zijn.
p) Beantwoord aan de voorwaarden van het rusten.
Om in staat te zijn te gaan rusten moet men aan de eisen van het rusten beantwoorden. Net als met aktief zijn, is slapen en rusten ook afhankelijk van tijdkonditioneringen. Het lichaam zal een ritme voor zichzelf ontwikkelen b.v. de lichaamstemperatuur en de spijsvertering regelend overeenkomstig de manier van leven. Een dagdromende persoon kan het moeilijk vinden om 's nachts te slapen en te dromen zichzelf ontdekkend als een alternatieve nachtwaker voor het collectief belang van een vreedzame nacht. Tegen de orde van de dag ingaan kan resulteren in een lustige droom 's nachts. Als eenmaal een bepaald gedragspatroon gedurende de nacht of de dag is gefixeerd kan chronische slapeloosheid het gevolg zijn van een eenvoudige tijdkonditionering. Bij voorbeeld arbeiders werkend in ploegendiensten in fabrieken die volcontinu doordraaien kunnen te kampen hebben met ernstige geestelijke en lichamelijke gezondheidsproblemen voortdurend aangespoord zijnde hun konditioneringen naar de tijd te veranderen. Een dergelijke sociale opzet kan zelfs worden herkend als een neurotische poging te dekonditioneren van de diktatuur van de standaardtijd. Een 24-urige werkverslaafde zijn is geen oplossing voor de eenzijdigheid van de standaardtijd. Noch is het leven van een tegenkultuur van sex en drugs een echte oplossing. Erbuiten vallen is niet moeilijk, maar je afstemmen op zonder te verdringen is iets volledig anders. Men mag b.v. vluchten in een sektarisch geloof alleen maar om te ontdekken dat men net zo jaloers is, trots en misleidend als iedere gewone ambtenaar b.v. Het levensdoel kan worden gevonden in de liefde van de rust en vrede maar dat zoekend, moeten oneerlijke sluipwegen of onverstandige en ziekmakende strategieën worden vergeten. Het zal eenvoudigweg een oprechte poging moeten zijn om een tegenwicht te vormen tegen de bestaande kultuur met een algemeen aanvaardbaar alternatief dat voor de zelfde (alternatieve) tijd wetenschappelijk, politiek en spiritueel gezond is..
q) Hou je grenzen in de gaten.
De handeling van het beproeven van de grenzen wordt soms omschreven als psychopatisch of sociopathisch. Het zou een omstandigheid zijn waarin andere mensen zouden worden beproefd en belast ter wille van het eigen verlangen naar kontrole en macht. Vreemd genoeg weerspreken allerlei soorten van religieuze, politieke en wetenschappelijke oplegging in de vorm van onderzoeksprogrammering, experimentering en hervorming deze definitie in de naam van God, de goede wil en de liefde voor de waarheid. Georganiseerd wordt het oogluikend toegestaan en verdragen terwijl egoïstisch gepraktizeerd in de privésfeer, sexueel, politiek of wetenschappelijk de familieleden het zouden kunnen proberen er van af te komen door de psychiater te bellen. Hoe dan ook gepraktiseerd moeten de grenzen van wat mogelijk is worden verkend in de zoektocht naar oplossingen voor de verbijstering van de moderniteit. Testen kan een teken van ziekte zijn, een symptoom van onrust en bewijs van ontevredenheid en ongemak met al het nieuwe van de kultuur. Het vergt bijna een leven lang van experimenteren hoe t.v., radio, computeren, het lezen van boeken, het naspeuren in kranten, het waarderen van tijdschriften, aandacht besteden aan de bioscoop en aanverwante moderniteiten zouden werken en het best zijn uit te balanceren. Het essentiële probleem van de gerijpte persoon is zichzelf telkens weer gevangen te zien in konditioneringen, verwachtingen en afhankelijkheden die de integriteit van het denken en de ziel ruïneren uitgeroepen zijnde tot inferieure volgeling of demonische verrader. De hele kultuur schijnt soms te zijn verworden tot een onmogelijke last waaraan men alleen in het klooster of in een andere afzondering kan ontkomen, alleen maar om te ontdekken dat dat de plaats is waar het huidige tijdbewustzijn zijn oorsprong vindt en wordt gehandhaafd.
De pijnen van de collectieve evolutie ervarend moeten de grenzen zorgvuldig worden bewaakt. Er is het basisbelang van het in orde houden van de baan, de huwelijkspartner, de kinderen,en het huis en niettemin een respektabel lid van de samenleving zijn ondanks het dierlijk motief. Niet zelden wordt het ervaren als een ernstig uitputtend konflikt tussen het hogere en lagere zelf. De eeuwige kwestie wie of wat de autoriteit zou zijn als een gepast antwoord daarop, zou een kwestie van leven en dood zijn. Een klassiek antwoord is dat de Heer als de superziel zou optreden als de kontrole over de ziel die de geest beheerst die het denken stuurt dat het lichaam dirigeert. Gepast gelijkrichten naar deze gezagslijn zou de oplossing voor de problemen van de dualiteit zijn. Psychologisch moet worden toegevoegd dat naar het begrip van de Heer geen direkt antwoord kan worden gegeven over welke naam we de voorkeur zouden moeten geven met de stelregel: 'Wie ben ik om de Heer te zeggen welke vorm Hij moet aannemen'. De Heer wil misschien mijn vorm ook wel aannemen en wie ben ik om me daar tegen te verzetten? De gerijpte persoon weet alleen zeker dat hij zelf de verantwoordelijkheid moet nemen wat de naam van de Heer ook moge zijn. De voorbeelden uit het verleden zijn bekend en die van het heden staan ter discussie. Wie de Hoogste Persoonlijkheid ook moge wezen, ongetwijfeld zal Hij Zelf in staat zijn de grenzen te bepalen van wat mogelijk en gewenst is. Er achter komend hoe het daarmee zit kan de volwassene ze alleen maar bewaken om enerzijds verder ongewenst beproeven en belasten te voorkomen terwijl anderzijds hij zou kunnen helpen ze vast te leggen er ook niet bang voor wezend onderzoek te doen en te ontdekken terwille van de vooruitgang.
r) Put het uit zonder begeleiding.
De mensheid in het bijzonder houdt ervan om alleen voor de sport uit te putten en te wedijveren. Dit zou niet altijd even verantwoordelijk kunnen zijn, niet alleen massa's geld verspillend met het verkeerd stellen van de prioriteiten maar ook complete kulturen en mensen verspillend in het overschatten van hun waarde het eigenbelang vergetend. Een van de beste strategieën in dezen is aandacht te besteden aan de werkelijkheid van het b.v. olympisch gelijk gericht zijn als een vertrouwdheid van het zelf. Het is in je eigen belang je eigen gelijkgericht zijn te herkennen in de andere persoon en kultuur. Hiervoor moet men open en ontvankelijk blijven, de zwakheden van doofheid, lafheid en vooroordeel vermijdend. Te luisteren, te durven en te vertrouwen naar alternatieven en andere mensen is niet iets exclusief voor de jongeren en verlichten. Het is de definitie van de geestelijk gezonde persoon, die in feite voorgaat op de weg, in het algemeen.
Vanuit dit inzicht kan de notie volgen dat ieder mens als de noodzakelijke kontrole kan fungeren, daar iedere persoon als een vergrootglas van het goddelijke zou kunnen werken. Ook b.v. criminelen hebben een bepaald idee van gerechtigheid waar men zeker van kan leren als het aankomt op het bewaken van de limieten der uitputting. Het systeem ondersteunend danwel een kultureel alternatief ondersteunend, perfekt rechtgeaard of niet; het met het lichaam gaan tot een bepaalde limiet kan het best onder begeleiding van anderen geschieden. Jongeren b.v. die hun lichaam uitputten in een sfeer van drugs en snelle muziek zouden in hun pogingen te genieten vast kunnen lopen heimelijk minachting koesterend jegens de generatie vóór hen die ook de grenzen van die aktiviteit hebben verkend. Het wiel opnieuw uitvindend doen zich ook het zelfde soort van ongelukken voor in het misbruik van drugs b.v. Dit soort van destructieve vervreemding gebaseerd op leeftijdsdiscriminatie of een generatiekonflikt moet en kan worden overwonnen door middel van een orde die de verschillende generaties, vormen van status (afb.) en beroeps-identificaties (afb.)met elkaar verbindt. Alleen door middel van een bewuste bekentenis tot het geheel van van het menselijk vermogen kan het noodzakelijke evenwicht worden gehandhaafd zodat de limieten duidelijk, aanvaard en bekend zijn. In dezen is eenvoudig duidelijk zijn liefde. Om symmetrie te hebben, complementariteit ofwel parallel te zijn in relationeel functioneren onder begeleiding, is van secundair belang. Te onderwerpen , het door te praten of gelijk te zijn in onafhankelijkheid zal een natuurlijke evolutie vinden als eenmaal de orde of het communicatiekader duidelijk is.
s) Vast regelmatig.
Vasten is niet alleen iets van het lichaam. Iedere gewoonte heeft het kontrast van abstinentie nodig zodat men zich bewust wordt van de werking en werkelijkheid ervan. Dit schept de volledige complexiteit van het leven: allerlei gewoonten hebben een kontrast en bewustzijn nodig terwijl ze allemaal afhankelijk van elkaar vervlochten zijn. Wat is de invloed van het vlees-eten, onder welke omstandigheden is sex bevorderlijk of destructief? Wanneer stort ik in of bloei ik op? Wanneer kom ik uit op argumenteren en meningsverschillen en hoe verhoudt zich dat tot de collectieve aangelegenheid? Waar draag ik toe bij in welk seizoen, etc. etc. De gewone leek is een chaos van speculatie: niemand weet het precies, maar allen begrijpen het min of meer. Vele theorieën van toeschrijving verklaren waarom en hoe dingen fout gaan , subtiel corrumperend naar hun secundaire winst. Sommigen zweren bij moraliseren als de enige oplossing, terwijl anderen zweren bij standvastig en zwijgzaam werken. Natuurkundigen zoeken naar een verenigde veldtheorie die alles verklaart en religies voeren er strijd om welke het meest omvattend is. Wat ook het geval of de aspiratie mag zijn, vroeg of laat moet het worden opgegeven. Met die kennis fluistert de wijsheid de term vrijwillig lijden of boete: gehaat door de gewone man en het liefst door allen behalve de serieuze kandidaten der heiligheid vergeten. Niettemin heeft de regel een plaats als een hoeksteen van de vooruitgang. Zonder oprechte boete is er geen echte kennis, bewustzijn of vooruitgang op welk levensterrein dan ook mogelijk. Vele mensen moeten ervaren dat men alleen met schade en schande wijs wordt. Slechts na een uitputtende ziekte of een rampzalige mislukking dempt men de put waarin het kalf verdronk. En de mens is collectief een trage leerling. Zwaar gehecht aan alle illusies van beheersen en genieten doet zich keer op keer de totale (en zeer dure) ramp van oorlogvoering voor die alle winstmotieven en weerleggingen van boete afstraft. Oorlog is de gesel van de God die in onze oren schreeuwt dat het gezond is om hongerig te zijn, goed is om te vechten voor de zaak en een doodzonde om je naaste te verraden.
Dit alles is de werkelijkheid van het vasten: alleen maar door geen vlees te eten op vrijdagen, of geen granen en bonen te eten op de elfde dag na volle en nieuwe maan of alleen maar door van sex af te zien vóór het huwelijk, of alleen maar door af te zien van het drinken van melk gedurende één maand, of alleen maar door iedere maand een beetje geld opzij te zetten etc. etc. etc., neemt je hele leven een andere wending. Vastend zijn er geleidelijk aan minder ondoorgrondelijke konflikten, uit de hand gelopen rampen, ruzies, nervositeit, onoverkomelijke generatiekonflikten, echtscheidingen en ziekten. Alleen maar vanwege een klein beetje vasten van het één of het ander kon het juiste onderscheidingsvermogen en bewustzijn post vaten. Het gaat er alleen maar om, om een idee te krijgen van wat en hoe te werken uitzijnde op gezondheid, ziel en geluk..
t) Houdt de diversiteit aan lichamelijke aktie.
Een ander kneepje van het vak is het behouden van de veelzijdigheid van het lichaam. Normaal gesproken ontwikkelt men als ieder dier in het bos een levenswandel waarbij men alleen maar deze spier traint of die houding aanneemt. In feite staat een belangrijk deel van de menselijke integriteit bekend als een soort van kramp die de spieren strak trekt in de nek en onder in de rug als het individu is gehecht aan aan dit soort van "muziek' of die soort van 'menselijkheid'. Bevrijding betekent dat het geheel van het fysieke apparaat onderworpen is aan de filognosie van het zich gelijkrichten op de ziel die de dynamiek van het menselijk motief en de vitaliteit van de sociale carrière reguleert. Noch verkrampen naar je huwelijk noch verkrampen naar je sport, noch verkrampen naar je hobby's of bezittingen van welke aard dan ook zal de bevrijding brengen. Alleen een bewuste bekentenis tot de sociale en individuele werkelijkheid van ware vooruitgang en emancipatie zal verlichting brengen. Het betekent praktisch simpelweg dat een grootvader ook de zaak in een discotheek mag natrekken zo nu dan, dat vrouwen ook samen mogen komen voor het voetbal of iets anders mannelijks, dat mannen ook de stofzuiger mogen hanteren en zo nu en dan mogen koken. Dit nuchtere begrip van emancipatie is niet een vaag idealistisch concept, maar een zuivere fysieke behoefte aan diversiteit. Sexuele variaties b.v. zijn niet een soort van perversie tussen geliefden die bang zijn verveeld te raken, maar vormen een strategie van bevrijding waar alle fysieke verkrampingen worden overwonnen door energetische vermenging.
Van de emancipatie is het lichamelijk begrip het meest algemeen en populair. Het gevaar is te denken dat dat alles zou zijn wat betreft de emancipatie: dat het inderdaad een perversie kan worden of een escapistische routine om te trainen en je in te spannen. Alles wat gezond is kan worden misbruikt als spirituele uitvlucht. De helft of het grootste gedeelte van de oosterse religie staat bekend om dat effect: iedereen doet het voor de integriteit van het lichaam, maar wie werkt er echt aan het opbouwen van een realistische en effectieve manier van denken en een hart hebben voor het fatsoen en de eerlijkheid van de menselijke samenleving? Alleen eenvoudig abstineren voor een gelukkig lichaam zal niet de sociale rebellie rechtvaardigen tegen al het andere als zijnde materialistisch. Er zijn geen echte atheïsten en materialisten. Zorgvuldig zoekend zal men niet in staat zijn er ook maar één te vinden. Er zijn allerlei soorten van offeren in alle levensrichtingen en wie ben ik om te oordelen over andermans offers en toewijding tot God? Men kan toegewijd zijn op het fysieke nivo altruïstisch bevrijding zoekend met goed voedsel en goede sex, maar ook toewijding op het nivo van de politiek, kulturele aktiviteiten, persoonlijke relaties , openlijke verbale interaktie, intellectuele onderneming of religieuze associatie is een legitieme en geldige manier om te emanciperen in het zich gelijkrichten op de ziel. Zelfs iedereen die op een klok kijkt kan een toegewijde van God worden genoemd daar de tijd kan worden herkend als een vorm van God. Dus is niet alleen het behouden van de diversiteit van de lichamelijke aktie voor jezelf als een standaard van goede gezondheid, maar ook het respekteren van andermans andere strategieën van alternatie (andere methode) en alteratie (andere vorm) een manier en noodzakelijke aanvulling om een goede sociale en mentale gezondheid te behouden en te bevorderen. Alleen als de kulturen van het Oosten en het Westen deze filognosie inzien kan een redelijk en realistisch begrip van wereldorde gloren..
u) Beloon het lichaam op de juiste tijd voor het gehoorzaam zijn.
Voor de ziel is het lichaam als een huisdier of een beest in het circus dat kan en moet worden afgericht, beloond en geaaid voor het gehoorzaam en braaf zijn. Om een of andere orde in het leven te houden moeten in het bijzonder mensen die op zichzelf leven met de sociale zekerheid, op hoge leeftijd verkeren of als student of als een zich heroriënterende volwassene leven, zichzelf belonen voor het respekteren van de God van de Tijd door het eten van een koekje voor het regelmatig pauzeren of het nuttigen van een behoorlijke maaltijd voor het afmaken van je werk of voor het uit bed komen. Zonder een gepaste bekrachtiging zal het lichaam een obstinate diktator zijn waarmee men niet alleen de lichamelijke gezondheid verliest, maar ook het geluk en de vrede van de ziel bederft middels een manier van denken die vol is van lust en rebellie. Soms is een semi-psychotische vlaag van angst en verstandsverbijstering eenvoudig verholpen door trouw aan de dagorde te bekrachtigen. Het fundamentele belang van deze volwassen strategie missend kunnen mensen lange tijd in de spreekkamers van analytische therapeuten, psychotherapeuten, doktoren, en alternatieve genezers ronddolen alleen maar om in te zien dat ze hun eigen tijd moeten behartigen. Het zit 'm in de politiek van de standaardtijd om voor werkgelegendheid in de afdeling van de gezondheidszorg te zorgen door het scheppen en handhaven van afhankelijkheid van politiek gefixeerde dualistische en opponerende noties van de standaardtijd die draaien op de secundaire winst van het stilzwijgen van de eenvoudige basis strategieën van gezondheid. In het bijzonder kan de politieke arena zelf de perversie illustreren van de secundaire winst, complete veldslagen leverend in het parlement of marathonzittingen houdend waarbij alle normen van het menselijk fatsoen en de zelfbeheersing worden overschreden. Geen leek kan zich meten met de uitzinnige kultuur van politiek vergaderen, feesten en converseren naar hartelust alsof het een middeleeuws bacchanaal of een studentensociëteit betreft. Dit soort van mis-representaties van de civiele kultuur schept het probleem waar het tegen vecht: de vervreemde geïsoleerde waanzinnige die niet langer het ondoorgrondelijke en onbeheersbare van politieke tijgers en leeuwen kan begrijpen, ermee kan sympathiseren of het kan belichamen. Dit in gedachten houdend is het niet moeilijk te begrijpen waarom vele mensen de beheersing verliezen met het bestaande juridisch-economische politieke paradigma en intellectueel verdrongen eindigen in klinieken en parkbanken als zwervers en schizofrenen. Eenvoudig wijzen op ieders individuele verantwoordelijkheid zal de samenleving niet bevrijden van de verantwoordêlijkheid zorg te dragen voor een orde waarbij allen een eerlijke kans hebben zich succesvol aan te passen. Het criterium van politieke breedsprakigheid kan onmogelijk stand houden en heersen als een leidend principe voor de gewone man. Voor de gewone man kan geen monopolie op de spraak worden getolereerd maar slechts een gezond begrip en vertoog van een algemeen idee van wereldorde gelden. Het politieke zoals het is mag er zijn, maar kan er niet in mislukken een voorbeeld te vormen van het objectieve en de orde van de politieke aktie. Dit alles behoort tot de bijkomstigheden van de wetenschap van het bekrachtigen van menselijke lichamen terwille van de gehoorzaamheid aan de inwonende ziel en zijn loyaliteiten.
v) Oefen de verbeelding bewust.
Er is een verschil tussen schizofrenie en normale psychologische gezondheid zoals eerder uitgelegd. Zoals bekend is de mens uit gewoonte voor zichzelf op de vlucht tenzij speciale aandacht wordt besteed aan het belang van het reserveren van tijd voor meditatie en contemplatie. Met de alternatieve sterrendatum* kalender zijn er alleen maar 48 weken in het jaar die het levenstempo terugbrengen door van de vakanties 24 dagen weg te stelen terwille van studiedagen aan het eind van een 14-daagse periode (tabel). Op deze manier kan het individu inzien dat onafhankelijk van religieuze oefening of sociale betrokkenheid anderszins, er een golflengte of staat van bewustzijn mogelijk is waarin men alternatie kan vinden t.o.v. de schema's van de romeinse kalender. Men kan het spiritueel een aquariaanse zondag noemen, politiek een sterrendag of wetenschappelijk een vijftiende dag; hoe ook genaamd, naar het bewustzijn van de standaardtijd en haar konditioneringen, om een gezonde post-moderne zin van bevrijding en vooruitgang te behouden, is het zich terugtrekken ter wille van de studie en contemplatie om afstand te nemen van de standaardmodus psychologisch een absolute noodzakelijkheid. Zoals eerder gezegd is het zinloos om enerzijds het denken en de verbeelding te trainen terwijl anderzijds men weigert de dwangmatigheden van de staat van bewustzijn waar men zich in bevindt los te laten. Velen zullen het onmogelijk achten om zelfs maar te ontspannen, laat staan te mediteren, op de zaken van een regelmatig leven als men geen zicht heeft op een konditionering en bekrachtiging naar een andere tijdregeling. Dit vormt het verschil tussen waanzin en gezondheid: zonder de bewuste keuze van het aanvaarden naar een tijd kontrast kan er geen bewustzijn of kontrole van het zelf zijn dat zou emanciperen en vooruitgaan. Het simpelweg nemen van een vrijdag om te studeren b.v. zal niet dat gewaarzijn of bekrachtiging van het alternatief geven dat de werkelijkheid van de ziel, het geluk en het bewustzijn uitmaakt. Men kan het de psychiater vragen en hij zal verklaren dat je terugtrekken voor studiedoeleinden niet moet gebeuren zonder associatie of anders zal men uit de concentratie raken, de integratie verliezen of zelfs de compensatie verloren zien gaan. De associatie waar de psychiater op doelt kan door hemzelf worden ingevuld maar van belang is in gedachten te houden wat het verschil is tussen het volgen van een bepaalde denkrichting zoals de psychoanalyse en het resultaat van een afstuderen van een dergelijke leerschool onafhankelijk voortgaand voor een gemeenschappelijk idee van rijpheid en sociale orde dat emanciperend en bevrijdend is. De associatie van bevrijding kan aanvankelijk bitter aanvoelen als eenzaamheid en vreemdheid. Maar gewetensvol zijnde naar de ziel, structuur vindend naar de enkele konditionering van een alternatief tijdbegrip, zal men de smaak ontwikkelen voor het realiseren van het verschil tussen de gezondheid der diversiteit en de waanzin van de regressie en projektie die vecht tegen de 'vader' van het paternalistisch gezag en de starheid van een kultuur.
Zoals eerder gezegd is, naar de praktijk van het oefenen van de verbeelding om de problemen van de aanpassing en voorbereiding van aktie uit te werken, bezinning als zodanig onderdeel van de psychologische gezondheidsstrategie. De psychiatrische waarschuwing heeft hoofdzakelijk betrekking op de realisatie dat men stemmen kan horen waar men geen kontrole meer over heeft of anderszins de zelfbeheersing kan verliezen en beginnen te hallucineren een juiste struktuur missend van lichamelijke en geestelijke discipline die de aanpassingen en loyaliteit veilig zou stellen naar de heiligheid en genade van de geest van het goddelijke (afb.). Enige moed is er echter wel voor nodig om de confrontatie aan te gaan met de innerlijke werkelijkheden van de inwijding in de wereld van de geest. Het horen van stemmen en hebben van visioenen is eveneens een teken van een goede geestelijke gezondheid zoals voorgesteld in oosterse geschriften en shamaanse kulturen. Wat psychologisch van belang is is, wat het experiment van de voorstelling ook moge wezen, dat men het begin en het einde ervan weet naar een tijdregel. Dan is zelfs een volledige tegenkultuur van alleen maar één dag in de (aquariaanse) week samenwerken en voor de rest van de tijd mediteren mogelijk.
w) Wees niet bang voor de geest,
maar geef er richting aan vanuit de ziel.
Het grootste deel van de menselijke moeilijkheden komt voort uit escapisme. Bang voor de zelfconfrontatie in de geest, raakt het geweten verwrongen om het materiëel motief te dienen. Met de materie alleen is men dus nooit echt in orde hetgeen zich zal uiten als een vorm van lust. Uit die lust komt een strijd om de macht voort waardoor men vroeg of laat de kontrole verliest. Zo komt de profiteur ten val en verliest hij zijn intelligentie. Het 'niet-dit' bewustzijn van de misvatting is het resultaat van de materiële begoocheling. Het bestaat uit illusies over het de beheerser en genieter zijn terwijl tegelijkertijd het geweten het tegendeel fluistert van lijden voor opofferingen en onderwerping terwille van de samenwerking. De geest zoals tot uitdrukking gebracht door kulturen van beheersing kan ontmoedigend zijn. Iedereen weet het zo goed voor zichzelf dat de ander wordt gezegd en veroordeeld hetzelfde te doen. Maar feit is dat niet iedereen hetzelfde is of hetzelfde kan doen. Eén moet verschillend zijn zijn terwijl twee hetzelfde moeten wezen. Dat is het probleem van het leven. De ontologische vraag van hoe met God te zijn, de Heer en de orde, staat gelijk aan het beantwoorden aan en beslissingen nemen over leven in harmonie (e.g. één bewustzijn van de tijd) of dat men de konfrontatie moet aangaan en moet leven overeenkomstig winnen en verliezen in het konfliktmodel (b.v. het aanvaarden van twee soorten van tijd). Om vrede te hebben moeten twee mensen de zelfde orde of harmonie (God) hebben. Om werk te hebben moet men zich altijd bewust zijn van het verschil tussen het ideale van de totale opoffering voor de harmonie en de onvolkomen confrontaties van het winstmotief. Noch zou men er bang voor moeten zijn zich op te offeren, noch zou men er voor moeten terugdeinzen om in oppositie met het imperfecte te verkeren. Het is als met werken en vrije tijd: het één lukt niet zonder het andere. Zonder het konflikt kan men niet werken en zonder het werk kan men niet gemotiveerd zijn voor de harmonie van het onverschillig zijn met de genade van God en de natuur. Wat de doorslag geeft is of men weet wie men is of niet. De ziel is een vergaarbak van identificatie met alle soorten van menselijkheid. Hiervan ontwikkelt zich een zekere samenhang van denken of een geest. Deze geest wordt gezekerd middels emoties die waarschuwen of men gelijk gericht is of niet. Hiervoor moet men regelmatig naar zichzelf luisteren, b.v. in de vroege ochtend vóór het ontbijt. Meditatie voorafgaande aan de aktie is onmisbaar om de zelfkennis en samenhang van de geest te bereiken nodig om de kontrole te houden. Veel mensen gaan 's zondags naar de kerk de priester de stem van het geweten gevend. Maar dit als een externe vorm van kontrole hebbend is nog steeds het zelfverantwoordelijke van een dagelijkse meditatie en een aparte dag (b.v. de vijftiende of aquariaanse zondag) nodig..
x) Zuiver door abstinentie.
Er zijn twee begrippen van abstinentie: vakantie hebben en boete doen door vrijwillig te lijden. Beide zuiveren ze in hun liefde voor de natuur en de geest. Om van beiden een harmonie te hebben moet de abstinentie een frequentie zijn, een vibratie of staat van bewustzijn die te allen tijde kan worden opgepikt als een methode van beheersen. Voor dat doel moet men compromissen aanvaarden: vakanties lijden eronder dat men ze uitspreidt onafhankelijk van het weer als een aparte dag voor het samenzijn met mensen, religieus of niet, en de ontkenning van het bevestigen van het houden van afstand met de media. Tegelijkertijd moet de abstinentie het leren de lol te waarderen die mensen graag hebben in het gaan naar theaters en bioscopen. Voor de religie hebben we de romeinse zaterdagen en zondagen. Voor de abstinentie is er de sterrendatum kalender *die een regelmatige alternatie en een kosmisch bewustzijn biedt. Beide lopen dooreen om romeinse zondagen en aquariaanse vrije socialisatie- dagen en zondagen te hebben die samenvallen en uiteenlopen. Dit maakt het leven meer divers en interessant. Dit geeft de mens de twee benen van de ontologie waar hij op kan lopen..
y) In geval van pijn: check uw integriteit.
Pijn is niet simpelweg een lichamelijk fenomeen. Vaak kan er met pijn niets worden gevonden dat mis is met het lichaam. Het lichaam kan lijden onder één of andere kramp waarvoor geen mechanische oorzaak te vinden is: het kan uit het denken voortkomen. Een konflikt in het denken kan zichzelf uitdrukken in het lichaam als een kramp of een vorm van pijn. Pijn is een alarm dat waarschuwt tegen een bedreiging van de integriteit van het lichaam. Voor veel mensen is het moeilijk te aanvaarden dat het denken of de geest die het denken leidt, of zelfs de ziel die de geest stuurt, moet worden gerekend onder de oorzaken van pijn. Een integriteitskonflikt kan zuiver fysiek zijn en als zodanig kan pijn van een zuiver fysieke aard zijn. Maar het is niet altijd zo. Een integriteitskonflikt kan ook zuiver iets van de geest zijn zoals zovele (gehuwde) paren weten. Er kan een integriteitskonflikt zijn in de geest waardoor men lichamelijk pijn kan lijden. De pijn in het hart b.v. is berucht bij verbroken liefde. Ook hoofdpijnen staan erom bekend vaak van psychologische aard te zijn: een bepaalde gehechtheid, konditionering of een konflikt in de motivatie kan tot onverenigbare aandriften leiden welke door het brein als pijn worden weergegeven of waargenomen. Ook kunnen identificaties met dieren of andere materiële vormen die niet harmoniëren met het eigen lichaam een oorzaak van pijn zijn. Pijn als zodanig is een psychosomatisch fenomeen waar tegenover men alert moet blijven om werkelijke schade aan het lichaam te voorkomen. Langdurige en verwaarloosde pijn kan leiden tot fysieke dysfunctie: een hoofdpijn kan een kankergezwel worden, een gebroken hart kan een hartaanval worden: een pijnlijke plek kan zich ontwikkelen tot een serieuze aandoening. Als de dokter op een bepaald punt een chemisch tekort opmerkt in het lichaam, bij voorbeeld niet genoeg vitaminen, kan hij voorspiegelen dat de (oorzaak van de) pijn of een ziekte kan worden overwonnen door het innemen van dergelijke vit aminen. Dit sluit echter niet het feit uit dat van een dysfunctionerende geest een mentaliteit van verwaarlozing kan uitgaan die de ware oorzaak van de aandoening zou zijn. Als zodanig zullen medicijnen niet echt helpen bij het overwinnen van de algemeen destructieve houding van verwaarlozing. Het feit dat een arts niet een gedragswetenschapper is en in die zin niet in staat is gedragsstoornissen te behandelen mag het feit niet verduisteren dat in vele gevallen het probleem van de pijn bij de bron behandelen: het denken, de geest en de ziel, een veel meer belovend en duurzamer resultaat kan geven dan enkel te redeneren naar materiële oorzaken. Het moet gezegd echter dat interdisciplinaire samenwerking de grootst mogelijke kans op gezondheid biedt, hetgeen voor het zelfverantwoordelijke individu dat nog geen behoefte heeft aan hulp betekent dat de eigen integriteit te checken, bij wijze van routine-meditatie, op alle nivo's van functioneren het meest wijs zou zijn, zelfs voordat men problemen heeft.
z) Onderhoud het lichaam zeer zorgvuldig tot de dood toe.
Niet alleen is het gezegde dat reinheid goddelijkheid is waar, maar ook is het behouden van de gezondheid en de langlevendheid van het goddelijke. Met de hartstocht van het regelen van offers kan men onverschillig raken wat betreft de gezondheid en de langlevendheid. In oorlog en in de liefde is alles toegestaan zodat de gezondheid en langlevendheid snel verloren kan gaan. Maar met het vinden van orde in de chaos van de liefde en de oorlog is er ook een strategie van vrede en onthechte toewijding nodig.
De held kan sterven, de ziel winnend, terwijl hij zijn lichaam verliest, maar in leven blijven na de kruisiging van de opoffering en oppositie moet ook betekenen dat men bevrijd is in dienst aan het vaderschap van de orde van de tijd die de ziel vanaf het begin begeleide. Op deze manier kan er religieus naar de Heer iedere vorm en naam zijn, politiek kan er een leven van orde, waarheid en harmonie zijn, terwijl er wetenschappelijk een eind aan het experimenteren en twijfelen kan zijn zonder de eer en identiteit te verliezen.
Klaarblijkelijk is het handhaven van het lichaam terwille van de langlevendheid een kwestie van continentie in discipline. De regel der matiging is hiertoe zeker essentiëel, in gedachten houdend dat abstinentie ook tot de dood kan leiden door verwaarlozing of tot waanzin in geval van fanatisme en dogmatisme. De regels, principes en waarden van de orde zijn richtlijnen of een kapstok voor de jas van het ego die men draagt. Filognostisch moet men nooit vergeten dat men alleen maar een profiteur is die het voordeel van het alternatieve en de opofferingen van iemand anders geniet. Dit onthoudend kan er de bescheidenheid en dankbaarheid zijn om alle verleidingen en beproevingen van de ontmoedigende kultuur te tolereren. Zo kan men overleven en zelfs deze liefde van de kennis op prijs stellen als de smaak van het leven zelf. Nauwgezet zijn naar de belangen van het lichaam betekent in te zien wat de praktijk van de filognosie allemaal inhoudt: het is praten en mediteren terwille van de orde van de ziel die door het lichaam tot uitdrukking wordt gebracht. Het is niet enkel naar het initiatief van een aquariaanse of meer wetenschappelijk begrepen tegenkultuur dat men dit inziet. Het is naar het volledige van de menselijke kultuur dat dit alles wordt ingezien.
*: Sterrendatum kalender wil niet zeggen dat deze kalender met de sterren gelijk loopt. De precessie wordt met de cakra-tempometer gerespekteerd door het vieren van de z.g. verjaardag van de zon, die van Waterman naar Vissen verschuift met een tempo van één dag in de 70 jaar. De kalender heet sterrendatum kalender omdat deze is afgeleid van de manier waarop in de Veda's (de z.g.vijfde Veda) de sterrenhemel met een jaarindeling in 48 z.g. paksah's of pancha dasa's (=15-daagse periode) werd gerespekteerd. Het jaar werd wel gedefinieerd naar de noord-zuid gang van de zon (naar de seizoenen dus).
Hoofdstuk 8: De Liefde Bedrijven
a) Als de waarheid een droom wordt, wordt de droom waarheid: durf te dromen.
b) Als je veel wilt, zal je weinig krijgen: pas op voor de begeerte.
c) Je krijgt wat je geeft: vraag niet om meer dan je kan geven.
d) Aanvaard de wederkeer.
e) Stop met denken, denk vooraf.
f) Pas op voor de perversie: doe niet wat je niet wilt en wees voorzichtig met experimenteren.
g) Het is goed als je het niet wilt.
h) Als je denkt het niet nodig te hebben: accepteer dat de dingen slecht gaan.
i) Probeer te leren, doe je niet voor als iemand anders.
j) Wilde hartstocht kan, maar moet niet, worden geaccepteerd als een uitdaging.
k) Vermijd het teveel ervan.
l) Voor haat is er geen plaats.
m) Aan pijn bestaat geen behoefte.
n) Voor de lust is er geen rust.
o) Het gebruik van geweld moet altijd in overeenstemming plaatsvinden.
p) Geen erectie, geen zorgen.
q) Doe niet gemaakt.
r) Zorg ervoor bewust te zijn: blijf waakzaam.
s) Pas op met vrije sex; vermijd ontucht.
t) Het is beter uit te stellen als het vertrouwen niet volledig is.
u) Pas op voor het onvermogen om te stoppen.
v) Zorg voor naspel na de climax.
w) Wees niet dwangmatig over een climax.
x) Prijs je gelukkig als je niet moet, en wees niet bedroefd als je het gedaan hebt.
y) Hou ervan om een kind te verwekken en teder te zijn.
z) Als de lust geen liefde wordt verbreek dan het kontakt.
Er is ook een artikel bij dit hoofdstuk genaamd Time for Sex (in het Engels dus).
a) Als de waarheid een droom wordt,
wordt de droom waarheid: durf te dromen.
De eerste regel van de liefde is dat men moet durven dromen. Liefde is gevaarlijk daar ze sympathiseert met illusie. Het geloof in de liefde, is het verlangen van de liefde, is de fictie van de liefde, is de realiteit van de liefde die creatief zijn uitwerking kan hebben of in destructieve en rampzalige zin kan mislukken. iedereen is het erover eens: zonder liefde hebben de orde, God, moraliteit het materiële leven , sex en geld geen betekenis. Dit alles zonder liefde is betekenisloos en zelfs een ziekte of een pest om van weg te sterven. De bron van de liefde is natuurlijke onschuld: men moet een kind worden om je geliefde levensspel te spelen, niet echt bezorgd over al de ernst van mislukkingen, zwakheden en andere onzin. Geloof in de liefde, niet alleen in de eigen liefde, betekent dat men niet te bezorgd is of angstig, eenmaal ver genoeg gerijpt, moet het leven eenvoudigweg geconsumeerd worden als en goede maaltijd. O.k. er is altijd het risico van een verliefdheid of een ineenstorting die, uitlopend op pijn en tranen,je konfronteert met de ernst van het leven. Maar niemand zou aan die ervaring ontkomen alleen maar om er volledig zeker van te zijn dat er niets zou misgaan.
Het geheel van de kultuur is een droom die mensen durven te delen proberend alle geheime winstmotieven en oneerlijkheden te vergeten. God komt gewoonlijk op de laatste plaats daar voor het kind het een volwassen iets is en voor een gerijpte persoon iets kinderachtigs. God is eenvoudigweg orde voor de rationalist en de Heer is gewoon een andere persoon die handig genoeg is om je jaloers te maken daar hij het patent op de liefde en het wonderbaarlijke schijnt te hebben. Maar je eigen weg vindend wordt het voorbeeldige o.k. bevonden en geen werkelijke hindernis. Het is zoiets als het huis uit gaan: je vindt je eigen droom en wonder van de liefde en aan iets anders behoor je niet zo veel te twijfelen of geloven. Het is de wijsheid van de gewone man. Het bedrijven van de liefde is niet een eenvoudige spontane gebeurtenis tussen twee sympathiserende mensen. Het bedrijven van de liefde is ook gekoppeld aan de wereld in zijn geheel zowel historisch als naar de toekomst: liefde breekt alle beperkingen van de visie van het eigenbelang open: het wordt herkend als in alles en iedereen. Het is het verruimen van de blik wat de opwinding van de rijping is. Hoewel het lichaam ouder wordt, wordt de ziel niet ouder, dit inziend. Succesvol voor de ziel levend wordt het verouderingsproces of een lichamelijk gebrek irrelevant. Wat telt is de zelfverwerkelijking die zijn hoogte- en dieptepunten mag hebben wanneer ook in het leven. De dood is niets anders dan het verwisselen van de aankleding: men neemt een ander lichaam aan herinnerd zijnd aan de mate waarin men zijn best deed of vergeten en/of vergeven zijnd als men verkeerd (of niets) gedaan heeft. De intelligentie weet altijd duizend verklaringen te geven om dingen en mensen die fout gingen te aanvaarden, alleen maar om de mensen en dingen die goed zijn een dienst te bewijzen. Het belang van de eerste regel is geloof te hebben in de liefde: durf het ware te dromen. Het is allemaal een kwestie van vertrouwen om je idealen na te jagen, van belemmeringen af te komen, illusies in werkelijkheid te veranderen voorzover het dromen rechtgeaarde liefde voor de waarheid was. Eenmaal verslaafd aan de liefde, houdt het leven nooit op hetgeen de eeuwigheid meer werkelijk maakt dan het tijdelijke spel der vormen.
b) Als je veel wilt, zal je weinig krijgen: pas op voor de begeerte.
De grootste vijand van de liefde is de begeerte. Als mensen die de liefde bedrijven gehecht raken en elkaar willen bezitten, begint de ellende: je bent geen sexobject noch een vervanging voor de ouders, noch een hondje om aan de lijn te houden. Niettemin horen liefde en trouw bij elkaar. Integer blijven is de grootste uitdaging en om dit te bereiken moet de filosofie van als maar meer worden uitgebannen. Wees gelukkig met wat je hebt is het beste recept voor de liefde: je werkgever kan er een hekel aan hebben, de economie kan het verachten, de lust kan ervan walgen, maar iedereen weet dat gelukkig zijn de dingen dingen accepteren zoals ze zijn is. Natuurlijk is het niet realistisch in een roze wereld te leven de hele dag. Je moet de uitdaging aanvaarden etc. Maar dat is werk. De grondvesting van de liefde kan niet gemist worden. Als de werker de dienstknecht van de begeerte wordt, alleen uit op roem, kapitaal, kennis, macht, onthechting en schoonheid (afb.), wordt zijn leven een leugen. Begoocheld door de weelde van het goddelijke verlangt en begeert de arme ziel naar hartelust de ziel-afhankelijke geest van matiging, bescheidenheid, aardig en gezellig zijn vergetend, altijd denkend dat mensen houden minder belangrijk is dan ze op te offeren vanwege wat geld (wat kost een gebroken vaas?) of sex (wat is de urgentie?). Materiëel leven kan worden omschreven als het geloof in sex en geld., terwijl het echte van de mens slechts één omschrijving kent: liefde. Of er nu sex is of niet, geld of niet, als de liefde niet sterker is dan die twee, heeft men gefaald in de loyaliteit aan het ware zelf en is men aldus een levende leugen geworden. De ware moeilijkheid van de begeerte is de verslavende subculturele realiteit ervan. Eens een dief altijd een dief is niet iets van de veroordelende samenleving, maar iets van van de persoon zelf. Het vermogen missend zichzelf te corrigeren holt men van slechte trots naar ergere valsheid bergafwaarts gaande. Zoals eerder gezegd: zelfcorrectie is de essentie van het biologisch bestaan: geen aktie kan zonder worden gecoördineerd. Dit is niet anders naar het grotere van het leven of de mensheid. Dit vermogen missen is de oorzaak van alle neergang. Struikelen en vallen is heel normaal en bijna een levenslust. Religies In het bijzonder concentreren zich op het weer op staan niet bang zijnde voor een andere val. Politiek en wetenschap proberen te vergeven door de zwakheid te negeren het doel van de aktie als belangrijker voorstellend dan de manier waarop men het bereikt. Het is in feite hetzelfde principe van vergeven. Religie vergeeft in naam van God, de andere twee in naam van de toewijding. Het doel dat de middelen heiligt kan een snel en profijtelijk effect opleveren terwijl de religieuze behandeling nooit zo ver zou kunnen reiken. Ervan houdend dat beide manieren o.k. zijn, is het niet verboden een beetje gevaarlijker te leven. De gemeenschappelijke basis van de drie is een gewetensvolle bekentenis te leven wat er ook mis moge gaan. Aldus is de echte persoon filognostisch getrouwd met de orde bekennend: zonder leugens en bedrog ben ik helpen en delen toegewijd, zo waarlijk helpe mij God almachtig.
c) Je krijgt wat je geeft: vraag niet om meer dan je kan geven.
Een dubbele standaard hebben is de corruptie van de liefde. Het ruïneert het vertrouwen en kweekt konflikten. De verleiding van de sex is jezelf er superieur mee te achten. Men kan er de Hoogste Persoonlijkheid in vinden en dat is de reden waarom zoveel mensen denken dat er geen verschil is tussen sex en liefde. Ongereguleerde sex echter wordt lust genoemd. Het voelt precies als echte liefde maar werpt een schaduw van misbruik, verwaarlozing, neergang, eenzaamheid en misère. Het kan worden vergeleken met de manier waarop men met geld omgaat. De lust van het geld is het naar eigen idee uit te geven en de liefde van het geld is het te doen op een gereguleerde manier. Ongereguleerd geld uitgeven resulteert in een budgettair tekort dat aanleiding geeft tot allerlei moeilijkheden er gewoonlijk toe leidend dat men geld gaat lenen en verdere miserabele complicaties. De profiteur wordt schuldig, verschuldigd en een slaaf van de arbeid zijnd daar hij meer uitgevend dan hij zich kan veroorloven. Op de andere manier je van sex onthouden en er heiligheid en geluk van verwachten kan worden vergeleken met het gelijksoortige bijgeloof dat geld sparen en op een berg van goud zitten alle macht en geluk in de wereld zou geven. Het is de tegenhanger van misbruik en werkt als een spiegelbeeld: het is een ander soort van verwaarlozing, misbruik, misère en eenzaamheid. Religie verklaart dat de rijkdom het grootste obstakel voor de hemel is. De politiek die op jacht is naar accumulaties van geld verklaart het een burgerlijke zonde om kapitaal te onttrekken aan de economie. Geld dat niet wordt uitgegeven is geld dat niet beheerst wordt en het investeren enkel op de waarde van kapitaalgoederen speculerend in plaats van het algemeen ondersteunen van de 's mensen aktiviteiten voor het goede doel, is de dood van de samenleving en het recht. Psychologisch is geld als het bloed in het lichaam: het behoeft een goede circulatie om alle weefsels te voorzien. Het hart, of de bank, moet het rond pompen zoveel als maar nodig is, afhankelijk van het seizoen of arousal-nivo van het lichaam of de samenleving. Dit betekent echter niet dat geld sparen of abstineren een soort van verraad zou zijn aan het ware zelf op zich. Sexuele abstinentie drijft de energie naar hogere nivo's in geval van gepaste sublimatie terwijl het naar behoren sparen van geld de macht geeft te oordelen en te handelen op een economisch meer ontwikkeld nivo. Duidelijk is het moeilijk om het wetenschappelijke, politieke aspekt van het onttrekken van energie of geld te scheiden van het politieke motief.
Het probleem, zoals gezegd met zowel positief als negatief misbruik is de defectieve of begoochelde machtstrategie. Zowel als met de de lust als met de abstinentie kan de duivel van de lagere drift van simpelweg domineren met agressie blijven hangen. Met een bewuste bekentenis tot de liefde; de wil om verstandig te spenderen en/of voorstander zijn van gereguleerde sexualiteit, kan de misvatting van de macht worden overwonnen die leidde tot de onevenwichtigheid en het onrecht van het blinde winstmotief van meer te verwachten dan men bereid is te geven.
d) Aanvaard de wederkeer.
Het is een belangrijke wet die leert dat er voor iedere werklast een consequentie is waaraan men moeilijk kan ontsnappen. Voor wat voor soort liefde men ook kiest te leven, er is altijd een wederkeer. Op de lagere nivo's van de liefde is dit effect materiëler dan op de hogere nivo's. Voor geestrijke spirituele aktiviteiten kan er een schaduw van hartstocht zijn bekend tot deze of gene strategie van handelen. Als men lief heeft op een sociaal nivo, in de sfeer van overheersing of in de sexualiteit, kan de liefde ernstige gevolgen met zich meebrengen die moeilijker te overwinnen zijn. Een verliefde sexuele partner kan men niet zomaar aan de kant zetten zonder het hart ernstige schade toe te brengen. Overheersen in b.v. de liefde voor het opvoeden geeft verantwoordelijkheden die je hele levensduur beslaan en mensen liefdadig liefhebben kan komplikaties van gehechtheid geven die voor de rest van je leven bepalend kunnen zijn. Meedogend zijn naar het hart echter en werken op hogere nivo's van zelfverwerkelijking in de liefde draagt het karakter van de onthechting waardoor de werklast aanvaard minder ernstige materiële gevolgen zal hebben. Religieus vormt het een garantie, politiek gaat men ervan uit dat het volhouden van het overleg de beste garantie tegen oorlog is en psychologisch is het gezegd dat een goede analyse het halve werk is. Dit alles betekent dat om te ontkomen aan een ongewenste wederkeer als een oorlog, gebroken harten of een geruïneerde reputatie, een gezonde zin voor sublimatie ter wille van het zich gelijkrichten naar de orde en realiteit van de ziel, het standaardrecept is. In de liefde de wederkeer aanvaarden betekent dat men evenwicht zal houden en zich zal ontdoen van perversies geboren uit het onbeheerste van de lust. Het is een publiek geheim dat het opgeven van (ongereguleerde) sexualiteit alleen maar mogelijk is door alleen maar het initiatief op te geven maar niet de liefde liefde voor alle sex die zich vanzelf voordoet. Daarmee moet men zich er niet over verbazen dat de sexuele wederkeer dezelfde vorm aanneemt als de oorspronkelijk eigen aandrift. Daarin kan de sex als een spiegel zijn waarin men zichzelf kan leren kennen. Sex kan vanwege zijn samenhang met de Hoogste Persoon altijd worden gezien als een soort van les die moet worden geleerd in de school van de zelfbeheersing die al de waarden van de eeuwigheid predikt. Niettemin blijft de algemene les van de sex: het moet liefde zijn.
e) Stop met denken, denk vooraf.
Liefde ontsnapt aan de rede, daarom moet men uit de gedachtenvolle hemel naar de gedachtenloze aarde afdalen en niet andersom naar het schijnt. Dit zijn de processen die men inductief noemt, van het het specifieke van een materiële positie naar het algemene van een gemeenschappelijke ziel en deductief, van het algemene gelijk gericht zijn naar het specifiek aangepaste.(afb.). Religieus, politiek en wetenschappelijk is het deductieve proces de weg van de zelfverwerkelijking. Religie verafschuwt een God of een toegewijde die niet uit de hemel wil nederdalen en geen offers wil brengen, politiek verafschuwt men diktators die induceren naar een algemeen begrip dat als een angst, een diktatuur, een absolute vorm van oplegging of een verlies van de individuele vrijheid van expressie uitwerkt. Wetenschappelijk wordt de induktie gekoesterd om algemene natuurwetten te vinden, maar de naturalistische aandrift van de wetenschap die aanzet tot aanpassingen, toepassingen en specifieke uitkomsten en gebruik suggereert dat wetenschap zonder een effect niets dan bedrog is. Wetenschappelijk is het gekonkludeerd dat induktie alleen maar naar de ziel en zijn ethiek voor zichzelf mag bestaan terwijl de rest eenvoudigweg is gebonden aan zijn deductieve feitelijkheid in bij voorkeur een waardevrije keuzewerkelijkheid. Het doel van het niet-denken in de liefde geeft klaarblijkelijk een overmaat aan filosofische en ethische complicaties aan de wijsheid die aan het handelen vooraf dient te gaan. Voor moeder natuur is het allemaal relatief en tijdelijk daar ze haar werkelijkheid zou voortzetten wat onze kulturele complicaties ook mogen wezen. De konklusie van allen die de liefde bedrijven is ook hetzelfde: laat de natuur zijn gang gaan, alle moeilijkheden komen er voort uit als je dat blokkeert. Oudere kinderen zouden dus liberaal moeten worden behandeld ze voor zichzelf ervaring laten opdoend met wat goed en slecht is. Vertrouwen en de relatie behouden is het allereerste belang. Daartoe is het gezegde 'de tijd zal het leren' de gemeenschappelijke overtuiging. Filognostisch kan het vage worden overwonnen door de waarheid op te merken dat de mens eerst induceert naar de orde van de ethische discipline (God) en dan nederdaalt naar zijn eigen persoonlijke en uniek deductief gelijkrichten van de plicht.
f) Pas op voor de perversie: doe niet wat je niet wilt
en wees voorzichtig met experimenteren.
Een andere belangrijke werkelijkheid van het menselijk lichaam is zijn inhibitoire functie. Zoals eerder uitgelegd werkt het zenuwstelsel op zelfcorrectie. Om de juiste zelfcorrectie te realiseren is een groot deel van het neuronaal functioneren er terwille van de inhibitie. Deze remmingen nemen een kulturele vorm aan: ze vormen de politiek, religies en individuele wetenschappen van het management. Ambitieus zijnd op deze gebieden van kennis is men gedoemd gefrustreerd te raken daar het overgrote deel van de kulturele werkelijkheid alleen geïnteresseerd is in zijn eigen stijl van negatie. Men kan er voor kiezen of het vergeten. Eraan toevoegen of het veranderen is in het geheel niet welkom en vriendelijk een goede carrière of frustratie voor zichzelf toegewenst. De kultuur als zodanig is als een tuin met bloemen en bomen waar ieder organisme zijn eigen genetische struktuur bestiert volgens welke het altijd weerlegging zal regelen naar alle vreemde begrippen. Natuurlijke weerstand tegen verandering die een soort miljoenen jaren lang hetzelfde houdt, staat alleen maar een zeer langzame evolutie toe. Sommige soorten echter kunnen zich in enkele generaties aanpassen zoals b.v. bacteriën. Om deze reden is de medische wetenschap niet zo zeker van de werking van penicilline als ze zou willen. Dit verwijst terug naar de werkelijkheid van de natuurlijke weerstand. Bij een normale gezondheid verzet men zich tegen perversies: er is een natuurlijke remming op alle soorten van sexualiteit die niet in overeenstemming zijn met een effectieve kind-produktie en -onderhoud. Vanwege de kulturele connotatie echter heeft veel, zo niet het overgrote deel van de sexualiteit een andere betekenis gekregen. Als men apen bestudeert kan men waarnemen dat sex een belangrijk mechanisme is van sociale kontrole. En aangezien mensen als een apen kunnen functioneren is dit eveneens vaak het geval bij mensen. Alleen de macht van het celibaat kon bewijzen sterker te zijn op die manier religie, politiek en wetenschap realiserend. De transformatie van sex is de motor van de kennis en de macht die de dierlijke optie van dominantie middels sex weerstaat. Niettemin is de halve wereld ervan overtuigd dat men alleen middels sexuele perversie succesvol kan zijn. In feite is sexuele perversie precies de manier waarop men zich aan een kultuur onderwerpt en is het celibaat de manier om het de baas te worden. Zo kan men dus homosexualiteit aantreffen bij mannen die succesvol zijn in het volgen van vrouwelijke kulturen (showbusiness b.v.). De roepingen van het bestuur volgend kan er veel sadomasochistische sex worden verondersteld als de perfekte perversie om weerstanden tegen kulturen van oplegging te vernietigen. Dienovereenkomstig zou masturbatie de ideale perversie zijn voor de gewone man om rebellie en weerstand tegen ieder falen van het systeem te vernietigen. Daarom wordt het ouders aangeraden niet al te restrictief te zijn met de adolescent. Voor soldaten in oorlogstijd is verkrachting de beste manier om de natuurlijke remming te vernietigen om zichzelf op te leggen aan anderen. Hoe wreed en onmenselijk het effect van de perversie ook moge zijn, alle perversies kunnen worden gewaardeerd als een waarschuwing tegen valse oplegging, foute systemen, en cultureel narcisme. Hoe meer mensen elkaar dwingen, elkaar misleiden, en elkaar veroordelen, hoe groter de kans dat men collectief ten onder zal gaan decompenserend van perversies. Er bestaat een rechtstreeks verband tussen generatiekonflikten, politieke konflikten, paradigmatische oppositie, oorlogvoering, en perversie.
Om zich veilig te voelen voor de toekomst en om zich te verzekeren van een constructieve evolutie, is de verzoening van generaties, politieke partijen en wetenschappelijke paradigmata noodzakelijk. Niet te verdringen, maar te integreren en tolereren, vraagt om een begrip van orde dat allen ondersteunt en duidelijkheid en éénpuntigheid (het woord dat aan vele woordenboeken zal mankeren) verzekert. Dubbelzinnigheid kweekt dubbelhartigheid, teleurstelling, ongeloof en uiteindelijk perversie, neergang en vernietiging. Het gaat er allereerst om de intelligentie en de rede te bewaren daar emoties altijd tot van alles en nog wat zullen aanzetten. Derhalve is het onvermijdelijk in de liefde voor duidelijkheid te kiezen. Van deze duidelijkheid zal men een eerlijke kans hebben om te kiezen zodat men zichzelf niet gedwongen zal zien tot iets of ertoe geforceerd zal zijn ergens uit te stappen. Een grotere continentie van kultuur zal een minder experimenterende mensheid scheppen met een betere vastbeslotenheid in haar ondernemingen.
g) Het is goed als je het niet wilt.
Met name in de liefde is niet handelen één van de beste dingen. Niet ook maar iets ondernemend kan men open staan voor alles en zo echte liefde voor wat dan ook zijn. Hierom gaan criminelen naar de gevangenis. Welke onderneming ook is expliciet verboden voor gevangenen en dat is de manier waarop ze door inaktiviteit leren de liefde te herwinnen die ongerecht verloren ging. Alhoewel het idee van rechtgeaardheid kultureel relatief is, wat goed is volgens de één is onrecht volgens de ander, scoort de waarde hoog op de lijst van de eeuwige waarden. Het is de tweelingbroer van het houden van de waarheid die bereikt wordt door een duidelijk (e.g. onbeneveld) beeld van de werkelijkheid. Rechtgeaardheid is de term voor de juiste aktie en liefde zonder kan alleen een meditatie terwille van de waarheid zijn. Als men ervan houdt niets te doen kan het de grootste liefde zijn voor de wereld die er mogelijk is: alleen het werk voor een goede geest blijft over. Maar altijd moet men in gedachten houden dat men alleen maar succesvol kan en mag mediteren nadat de plichten zijn vervuld: daarvóór contempleert men eenvoudigweg op de rechtgeaardheid van de aktie om niet in één of andere gevangenis te belanden. Meditatie zonder is niets dan solliciteren naar de psychiater: men wordt gek van de rusteloze geest die aandringt naar gelang de verwaarloosde verplichtingen. Zo voor de sex vluchtend wordt men gekweld door het denken van de lust, vluchtend voor de pacificatie zal men met zichzelf vechten, en ontsnappend aan de konfrontatie zal men stemmen horen die je zeggen wat je niet wilt horen. Psychiatrie is alleen maar een ander soort gevangenis voor een andere soort van misdaad: de verwaarlozing van de plicht of mislukking in te zien wat dat zou kunnen zijn.
Niettemin, deze regel puur sexueel opvattend, is de filosofie in overeenstemming met de analogie van rechtgeaarde aktie: men kan ontspannen en niets doen als men vertrouwen heeft in de eigen liefde voor de ander. Niet echt zeker echter kan men een dwangmatige minnaar worden en zo de hele liefdes-affaire bederven zoals een crimineel die schuldig is aan fraude. Een vrouw zal minder moeilijkheden maken over het mislukken van sexueel genoegen als ze zich op andere manieren bemind voelt door haar man. Ook een man zal beter in staat zijn een sexueel ongeïnteresseerde vrouw te accepteren als ze een goed verstand heeft, een sociaal succes is of een goede moeder of huisvrouw. Een intelligent persoon herkent de kulturele waarde van sexuele remming en weerstand tegen perversie als eenmaal het sexleven b.v. door gewoontevorming saai is geworden. Het zou beter kunnen zijn, voor het handhaven van een huwelijk b.v.,om een goed boek te kopen en een gesprek te beginnen dan om naar een sex-therapeut te gaan of zelf te experimenteren met perversies. Goede sex hebbend kan men denken: 'daar gaat de conversatie' (en de vriendschap).
h) Als je denkt het niet nodig te hebben:
accepteer dat de dingen slecht gaan.
Sex is, eenmaal ertoe gekonditioneerd een behoefte. Het vormt een evenwicht van neurotransmitters in de hersenen, een evenwicht van energie en voedselinname voor het lichaam,een evenwicht van associaties in de samenleving en een bepaald type van plicht naar de Godheid van de aanbidding, de politieke leider, het wetenschappelijk paradigma of zelfs een klimaat. Soms wordt de fixatie van het sexueel gedrag leven genoemd, terwijl anderen het een soort van dood noemen daar er niets schijnt te gebeuren buiten het kader van de sexuele konditionering: men ontwikkelt niet werkelijk nieuwe belangstellingen of intelligentie. Ook de creativiteit kan ernstig geblokkeerd zijn gehecht aan bepaalde perversies geen weerstand of genie vindend.
Denkend dat men niet de sex van een bepaald konditionering van het leven nodig heeft, moet men bedacht zijn op het het grote avontuur dat volgt. Precies waar allerlei zwakheden werden gekoesterd en overdekt door compensaties zal men de beheersing verliezen. Niet zelden resulteert dit in destructieve akties tegen de konditioneringen welke op zichzelf rechtgeaard en goed kunnen zijn. Men kan plotseling beschouwd worden als zijnde gek geworden. Sommige mensen die van de intelligentie niet veel terecht brachten kunnen naar de psychiater worden gebracht. In het bijzonder de jongeren lopen een groot risico niet te worden begrepen in hun celibataire, maar ziet zo wijze opstandigheden. Een persoon met mystieke talenten voor het occulte kan schizofreen worden gelabeld de juiste subculturele achtergrond van bevestiging missend. Personen met een meer rustige levensstijl kunnen worden aangezien voor en worden gekenschetst en gehypnotiseerd als chronisch depressief. Gesensitiseerd naar een (politiek) klimaat kan men manisch-depressief zijn. Het is in het geheel niet zo eenvoudig de oppositie te weerstaan met name in het begin van het zelfrealisatieproces. Voor dit doel ontwikkelden zich allerlei soorten van new-age therapieën welke kunnen worden herkend als vertegenwoordigers van een transformatiekultuur die gevoelig zijn voor de individuele werklast van mensen. Individualiteit en ego zijn belangrijk, met name als in het begin oppositie een plotselinge, flinke en bittere uitwerking kan hebben. Goede vrienden kunnen plotseling slechte vijanden worden terwijl een onpartijdige buur een ideale referentie voor de normaliteit kan zijn. In het begin is het gewoonlijk aan te raden om begeleiding te zoeken van een bonafide autoriteit: men moet zich niet tegen deze of gene denkrichting verzetten om te proberen te ontsnappen aan het dode (van een andere leerschool) van een zekere konditionering. Overeenkomstig de eigen geloofsovertuiging kan men argumenteren over wat bonafide is of niet. Legaal zou dat een systeem zijn met respekt voor de wet en de burgerrechten. Niet zelden nemen sekten te veel over van het ego de afhankelijkheid van mensen tot iets onvermijdelijks verklarend. Een bona fide leerschool realiseert zich altijd zijn beperkingen: voor iedere les is er een begin en een eind ondanks het feit dat er een mooie carrière is weggelegd binnen een zekere organisatie. Uiteindelijk moet alle educatie een rijpe min of meer onafhankelijke persoon voortbrengen die zich verantwoordelijk voelt voor zijn eigen handelingen. Geen school als zodanig kan het doel zijn hoewel onmisbaar als een middel om dat doel te bereiken. Men kan ook zeggen dat het er werkelijk niet toe doet welke school men volgt, het eindresultaat zou de zelfde gelukkige en geestelijk gezonde persoon moeten zijn. Of men nu in de gevangenis, een bordeel, een universiteit of een klooster was, men kan allemaal eindigen levend in de zelfde staat, bij elkaar komend in dezelfde kroeg, kijkend in de zelfde bioscoop. Samenvattend kan men zeggen dat het belang van het avontuur van het leven eruit bestaat allereerst een geaccepteerd rebel te zijn, vervolgens een emanciperende student en te eindigen als een ervaren rebel die geen (persoonlijke) behoefte heeft aan enig ander gezag nog lang en gelukkig levend. Verward in de tijd kan men ziekte aantreffen in de rebellie en de emancipatie missen niet in staat zijnd de opstandigheid te verwoorden of geaccepteerd te krijgen. Voor de filognosie is de timing allereerst van belang.
i) Probeer te leren, doe je niet voor als iemand anders.
Pretentie is een belangrijke taktiek van het ego dat verliefd raakt: men raakt verward over wie men is en wat men te doen heeft. Mensen die heel zeker van zichzelf zijn zullen het veel moeilijker vinden verliefd te raken dan mensen die een werkelijke behoefte hebben aan emotionele ondersteuning en een sexuele uitlaatklep. Desondanks gaat het ego door met zijn strategieën van zelfachting. Hoewel perverterend, zoals het meestal gaat, houdt men het imago van de heiligheid op, alleen maar om zichzelf eraan te helpen herinneren hoe het eigenlijk zou moeten zijn. Deze mensen kunnen worden bespot en geplaagd door anderen omdat ze zo kwetsbaar en misleidend zijn. Dit zijn slechts de spelletjes van het het dagelijkse leven. Ze zijn volkomen normaal. Het gevaar schuilt in het denken iemand anders te zijn. Het verschil tussen het ware en voorgestelde zelf houdt niet automatisch het ware zelf van de emancipatie in. Het is in het geheel niet zo moeilijk al voorwendend je ziel aan de duivel te verkopen en van je leven een grote leugen te maken: het lijdende ego haat zichzelf als de gespeelde rol vreemd is aan de ziel. Iedere akteur kan het effect van deze vervreemding tot aan het punt van een totale identiteitskrisis bevestigen. Voor dit doel ontwikkelde de mens kulturen van heraldiek,zowel politiek, religieus als wetenschappelijk. Grote prijzen worden toegekend aan diegenen die vooropgaan in heiligheid, bestuur en denken. Deze mensen moeten de last dragen van de identiteit die een samenleving nodig heeft. Op zichzelf is het geen kompliment voor een samenleving om behoefte te hebben aan dit soort lofprijzingen. Feitelijk zou de identiteit in het systeem moeten zijn ingebouwd en niet bij wijze van uitzondering moeten worden bereikt. Faam schijnt slechts een ander soort van leerschool te zijn met leraren en leerlingen die beiden moeten emanciperen tot gelijkheid,vrijheid en broederschap. Men kan ook zeggen dat het een andere religie is, waarin iedereen is uitgenodigd om, tijdelijk, voor De Heer Zelve door te gaan. De realiteit is dat niet één persoon voor de duur van zijn leven de roem kan dragen (voor de Hoogste persoon te spelen) zonder de ondersteuning van een traditie, sociale achtergrond en religie. Daarom kan faam die indruist tegen de traditie, de samenleving of de religie geen stand houden. Op dezelfde manier kunnen relaties niet voortduren met het spel van de Hoogste Persoon. Wat men kwijtraakt in het spel is het vermogen om te leren: men raakt eenvoudigweg de ontvankelijkheid kwijt voor het dynamische, veranderlijke, zich aanpassende en evoluerende nieuwe van de kulturele voortgang van alledag. Kultuur is, hoewel voortdurend van fixatie naar fixatie hollend, een levend organisme dat in één dag kan veranderen, met name met de nieuwe ontwikkelingen van de informatiekulturen (computers, etc.). Een enkele gebeurtenis of bijzonderheid kan, belangrijk genoeg, zich over de ganse aarde verspreiden binnen een paar uur. Dit geeft het beeld van een gigantisch brein waar allerlei soorten van excitatie en inhibitie de vitaliteit van het leven gaande houden. Hoewel we liever denken in persoonlijke termen over ons unieke en intieme , is er ook de realiteit van een gigantische mierenheuvel waar niemand werkelijk belangrijk is. We hebben een systeem dat zichzelf zal corrigeren en ontwikkelen totdat het instort op basis van één of andere valsheid om een andere les te leren. Bang daarvoor, kan niet ook maar iets uitvoerend dat resulteren in hetzelfde soort van persoonlijke drama als zich kan voordoen met het allemaal samen voor een gemeenschappelijke zaak gaan. Geen voorwending van heiligheid zal de evolutie tegenhouden of de mensheid van het leren van lessen weerhouden.
j) Wilde hartstocht kan, maar moet niet,
worden geaccepteerd als een uitdaging.
Wilde hartstocht is de liefde voor chaos en natuur. Liefde kan een storm- en bliksem-affaire zijn. Grote donder kan volgen met met zware wolken en regenbuien. Dit kan allemaal privé en intiem zijn zonder dat een ander er iets vanaf weet. Het is als de informatie-kultuur waar iedereen kan dromen en maken wat hij ook maar wil zonder het dagelijks leven rechtstreeks te beïnvloeden. Niemand kan de creatieve mens tegenhouden in het virtuele van de werkelijkheid. Het is ook als met denken zonder iets te zeggen. Men kan een aardig en glimlachend individu zijn terwijl er een brainstorm in het hoofd plaats vindt. Het is buitengewoon belangrijk een veiligheid van aktiviteit te hebben tussen denken en schrijven, tussen schrijven en spreken, en tussen je iets voorstellen en iets bewerkstelligen. Een complete storm in het brein van de samenleving kan in de bioscoop eindigen als een volkomen fantasie. Ook subtiel denken dat nooit enige pers, vertoog of aktie zal vinden kan de weg van de mensheid in één minuut veranderen. Niemand weet werkelijk hoeveel van het denken door de mens op het moment gedeeld wordt. In de geest kan men zich inbeelden te delen met historische persoonlijkheden, 'verblijvend in het eeuwige', maar hoeveel akteurs kunnen niet die rol spelen alleen maar om het volledig contemporaine van iedere gedachte te verduisteren? Misschien zijn ook dromen veel collectiever dan wie ook maar vermoedde. Het is moeilijk om de synchroniciteit te bewijzen van het collectief bewuste daar ieder bewijs een kontrolestrategie zou inhouden die niet aanvaardbaar is voor het dynamisch begrip van vrijheid. Deze tekst schrijvend b.v. zou de halve mensheid erbij betrokken kunnen zijn op het moment van het schrijven zelf. Maar het in de winter nalezend e.g. zou misschien één procent van de bevolking zich erin herkennen, om niet te spreken van de onmogelijkheid om hetzelfde moment collectief te herleven. Hieruit zou volgen dat het vrijwel futiel zou zijn om iets te lezen, maar dat rechtstreeks spreken in plaats daarvan mogelijk een grotere ramp zou zijn. De liefde voor de chaos bevechtend met geschriften zou wel eens de minst effectieve manier van besturen kunnen zijn, terwijl het zo langzaam zijnd het de meest wijze en achtingsvolle manier kan zijn om de wilde hartstochten van de mensheid tegenwicht te bieden. Vandaar de regel: hartstochten kunnen, maar moeten niet worden geaccepteerd. Ze vormen een uitdaging voor de geest van trouw aan de orde. Je verstand verliezen in de hartstochten van een liefdesaffaire kan nooit een verplichting zijn voor het individu of een kultuur voor het collectief zoals soms tijdens een oorlog wordt gezien. Hoewel onredelijkheid de wereld schijnt te beheersen met hartstochten, besturen niettemin de redenen en redeneringen der wijsheid, vitaal gedacht naar het moment of gefixeerd voor de stabiliteit van het zelfbewustzijn, de essentie van de ziel waar niemand buiten kan.
k) Vermijd het teveel ervan.
Dwangmatige sex is de moordenaar van de liefde. Obsessief-dwangmatig gedrag behoort tot het psychiatrisch vocabulaire. Het is een poging de complexiteit van het leven te reduceren zonder naar behoren zich gelijk te richten. Struktuur nodig hebbend klampen mensen zich vast aan aan stereotypen van gedrag : voeren rituelen op , zeggen bepaalde dingen op een bepaalde manier, worden bijgelovig en ontwikkelen magisch denken en indrukwekkend gedrag om de vertoning gaande te houden ondanks het gebrek aan inhoud. Binnen het kader van een religie of een andere traditie wordt dit geestelijk gezond en kultureel genoemd.. Maar een individu die dat idiosyncratisch ontwikkelt komt uit op autistische zelfstimulatie en beheersing van angsten voor invloeden van de buitenwereld (fobieën). Het basisprobleem is het vertrouwen, dat normaliter psychotherapeutisch moet worden hersteld als de persoon eenmaal zijn aanpassingen aan de traditie van een politiek systeem, religie of wetenschap aan het verliezen is. Het vertrouwen is gebroken met de konfrontatie met de persoonlijke zwakheden van anderen terwijl het sociale systeem niet de zwakheden en afwijkingen van individuele leden kan compenseren. Op deze manier wordt de liefde een vreemde samenzwering van mensen of een individuele psychopathologie waarvan wordt toegestaan dat die de medemens teistert. Op deze manier kunnen vrouwen het vertrouwen verliezen in de sexuele toenaderingen van mannen, de liefde meer een dwangneurose van sexuele aard vindend dan het verwachte wederzijdse gevoel en de hartelijkheid terwille van een gezonde voortplanting. Karakteristiek voor de dwangmatigheid is aan te dringen ondanks het gevoel. B.v. eten op gezette tijden , hetgeen op zichzelf goed is, kan uitlopen op vetzucht meer etend dan noodzakelijk is bij een meer rustige levensstijl met het ouder worden b.v.. In dit geval wordt het gevoel van verzadiging verdrongen ten gunste van een oude niet langer geldige gewoonte. Hieruit is de eenvoudige regel afgeleid alert te blijven het teveel te vermijden. Bij voorbeeld moet men na een oorlog de zware investering in de oorlogsindustrie opgeven die op zichzelf goed is ten tijde van oorlog. Het teveel vermijden betekent dat men alert blijft voor de werkelijke behoeften, de verdringing van de tekenen die een andere benadering gebieden vermijdend. Het lichaam zelf zal waarschuwen. Deze waarschuwingen zijn relatief subtiel, precies als een uitgeput gevoel na de sex of een vagina een beetje te droog om te penetreren. Het forceren van de liefde zal tot ziekte leiden: allerlei soorten infecties, een verlies van weerstand, krampen van het lichaam en mentale gesteldheden voorbij het gezonde kunnen het gevolg zijn. Plotseling kan men zichzelf in een scheiding aantreffen, alleen vanwege het negeren van de subtiele tekenen waarover moeilijk te spreken viel. Zij zou slechts zeggen: 'Je houdt niet meer van me' en dergelijke, daar liefde niet kan worden afgedwongen. De ander kan de liefde niet gebieden omdat dat manipulatie is. Het meebrengen van een bos bloemen zal ook niet een betere minnaar van je maken. Zoals eerder gezegd: als de dingen fout gaan trek je dan terug en recapituleer. Beter helemaal geen liefde te bedrijven dan de liefde en het vertrouwen dat er was te bederven. Opnieuw hangt het geheel van de geestelijke gezondheid af van het vermogen de sexuele energieën te sublimeren en te emanciperen naar een hogere uitdrukking van liefde in zelfverwerkelijking.
l) Voor haat is er geen plaats.
In het bijzonder nadat het eerste van de liefde voorbij is en de sexuele drift is teruggebracht tot zijn normale proporties, kan de liefde veranderen in haar tegendeel. Agressie is het gevolg van frustratie. Denkend dat men bevrijd is van frustraties terwijl men van een liefdesaffaire geniet zal men dezelfde verplichtingen en beperkingen nadien terugvinden. Het beeld van de sexuele hemel is ontleend aan de Hoogste Persoonlijkheid die niemand kan zijn. Sex is ook van God, maar God is niet altijd sex. God kan heel goed zonder enig sexueel gedrag bestaan. Nuchter gesproken is God simpelweg orde en kan geregelde sex heel goed plaats maken voor een geregelde fitnesstraining (ook goed voor het buikje). Zo lang men in orde is, doet het er eigenlijk niet zo toe hoe men die orde respekteert, of men nu een crimineel is die (materiëel) in orde is, of een rechtgeaarde persoon: fysieke gezondheid is synoniem met in orde zijn (misschien dat de rechtgeaarde persoon in vrijheid iets langer zal leven). Haten is het tegendeel van de liefde: het volgt de liefde als een schaduw en wordt geen plaats gegund elders te verblijven. Van het ene houdend is men geneigd aan het andere een hekel te hebben. Ervan houdend iemand te houden, is men geneigd een hekel te hebben in bezitsdrang. Ervan houdend onafhankelijk te zijn is men geneigd een hekel te hebben aan afhankelijkheids-claims. Ook groepen mensen tesamen kunnen b.v. houden van de kleur van hun huid door eenvoudigweg al het andere te haten. Liefde is geneigd tot valsheid te vervallen een tegendeel van de begeerte hatend, gehecht zijnde aan de manifestatie van het object van de liefde. Derhalve zou men in feite alleen van de ziel moeten houden daar de ziel niet materiëel kan worden gezien. Men kan in het denken zich alleen herinneren hoe men is, was of zou moeten zijn. God zou de Heer kunnen zijn maar het enige visueel zekere over Hem is Zijn in de Tijd aanwezig zijn waarmee hij van vorm verandert. Men mag een zekere interpretatie van orde van de tijd toeschrijven aan het echte van de Tijd (ook de ondoorgrondelijke duur genoemd) maar dat zal altijd ten koste gaan van van een andere schaal van meting. Om niet op hatelijkheid uit te komen is het de vraag welke vorm het best het belang van de ziel zou representeren. Gehechtheid aan het eigen lichaam zal angst voor de dood en ziekte geven terwijl anderen, behalve voor de duur van een opleiding b.v., ook niet in hun vorm kunnen worden vastgehouden. Voor de tijd als een duurzame vorm van God is er het probleem van de representatie: welke representatie geeft het beste idee van uniciteit van het moment? Achterin dit boek wordt een ontwerp gegeven van een klok die slechts na één jaar zijn aanduiding herhaalt in plaats van na één dag zoals met de gebruikelijke klok, de schaal wegdraaiend van de middagaanduiding van de zon overeenkomstig de datum. het is een beetje beter (366 keer) in het differentiëren van het moment* maar ook moeilijker af te lezen zodat eerst moet worden geleerd het te waarderen als een juiste referentie of gemeenschappelijke basis voor iedere andere (in dit ontwerp digitaal aangegeven) vorm van tijdrespekt. Praktisch gesproken mag men zich gelukkig prijzen als de mensheid de oude differentiatie van lokale timing hervindt die er in het begin was van de heerschappij van het uurwerk. Hoe dan ook, bevrijd naar een alternatief begrip van de Tijd kan het niet werkelijk ongedaan worden gemaakt. Reëel gezien kan men alleen maar een ander tijdbegrip toevoegen en niet verwachten dat de oude chaos van de standaardtiming zal verdwijnen. Zo komt men uit op de wetenschappelijke conclusie van een gecomputeriseerde tijd welke een vrije keuze is van tijdbeheer tegenover een geldige (zogenaamde astrarium-) referentie van optimale representatie. De orde van de ziel van deze vorm van God afleidend, geen andere vorm uitgesloten hebbend, mag men verwachten vrij te blijven van hatelijkheid. Op deze manier kan een liefdesaffaire een succes zijn in gedachten houdend dat met de stabiele fixatie op de (vorm kennis en orde van de ) ziel de sexuele band kan worden gewaardeerd, gegeven een afwezigheid van verdringing van alternatieven.
m) Aan pijn bestaat geen behoefte.
Liefde doet pijn: het open hart van de sexuele toeschietelijkheid verandert in een zware steen waarachter de Heer gekweld door pijn ligt. Zoals gezien, zal dwangmatig vasthouden aan sex alleen maar een andere pijnlijke werkelijkheid afdwingen. Niettemin heeft niemand behoefte aan pijn, behalve sommige sexuele perversies die ook weigeren er echt serieus over te zijn. Hoe voor altijd in de liefde te leven is een aardige vraag terwijl het antwoord altijd hetzelfde is: alleen als je inziet hoe pijnlijk de schaduw kan zijn, is men gemotiveerd voor de eeuwige waarden van de liefde. Tegenover de sadomasochistische perversie staat de boete van het vrijwillig lijden in onthouding waarbij men ontsnapt aan de meer pijnlijke plotselinge confrontaties die per ongeluk tot standkomen. Eén stap in de richting van de ziel in vrijwillig lijden kan de grootste ramp en pijn afwenden. Toch zal er altijd een beetje pijn zijn met de tandarts, bij de geboorte of bij het aanvaarden van het vertrek van een geliefde etc.. Normaliter heeft men een keuze tussen in waanzin vervallen of leven in pijn, hetgeen de geestelijk gezonde evenwichtige persoon altijd een beetje krankzinnig maakt over iets en ook een beetje wat betreft normale dingen in pijn doet leven. Ook bevrijd naar een alternatief van tijdbeheer kan men nog steeds niet ontsnappen aan de pijnlijke notie van het moeten accepteren van anderen die er tegenin leven. Pijn als een integratiekonflikt doet denken aan het feit dat het moeilijk is te kiezen in het leven en dat men niet de enige is die de baas is in het universum. Veel mensen in de moderne wereld klagen over pijnen die niet een duidelijke oorzaak schijnen te hebben. Het is ook tussen het belang van de materie en de geest in dat het lichaam een waarschuwing van pijn kan geven. Noch ontsnappen in de geest, noch ontsnappen in het lichaam zal effectief zijn. Alleen het juiste uitbalanceren van belangen kan een acceptabel nivo van ongemak en stress geven dat afdoende is om de aanpassingen te handhaven. Sommige stress moet er zijn, enig signaal moet kunnen alarmeren, men kan niet zonder enige tolerantie. Een goede vuistregel is opnieuw de tijdfaktor. Als na een week ongeveer de pijn niet weggaat kan men een chronische aandoening hebben opgelopen die behandeling behoeft. Geregelde lichamelijke oefening (niet alleen de sexuele) zal eveneens de stress van normale integratie aanvaardbaar en gezond helpen houden. Bepaalde voedingspatronen zijn meer stressbestendig dan andere. Met een teveel van dit of dat eten, zout b.v., kan stress dodelijk worden terwijl dezelfde stress eenvoudig stimulerend zou zijn voor een persoon die verstandiger eet. Belangrijk om te onthouden is dat ook (sexuele) liefde zelf veel stress met zich mee kan brengen. Ware liefde is confrontaties vaak goedgezind.
n) Voor de lust is er geen rust.
Een ander probleem is de verslaving aan stress. De regulatie niet accepterend kan de lust een leven van stress en een staat van bewustzijn in de hand werken waar men plotseling uit kan vallen alsof je uit een droom ontwaakt. Veel van de (door drugs veroorzaakte zelf-)hypnose is gebaseerd op dit principe. De kontrole van de persoon overnemend is er nauwelijks een bewuste ziel over om de handelingen van het lichaam te kontroleren of om bij te houden wat er zich afspeelt op het nivo van de beheersing. Weerstand tegen hypnose als zodanig kan als een teken van geestelijke gezondheid en integratie worden beschouwd. De persoon ontvankelijk voor kontroleverlies in een andere staat van bewustzijn is geestelijk niet minderwaardig maar kan worden herkend als een compenseerder of een minder stabiel persoon. Er zal meer gehechtheid aan aktie zijn als men rusteloos is naar een lustmotief en derhalve zal zo'n persoon een groter risico lopen zichzelf te verliezen. Onrijpe adolescenten en kinderen kunnen dit als een normaal gevolg hebben van aanpassing in een familie, maar rijpend op een oudere leeftijd zullen ze zich schuldig voelen aan het handhaven van een ongereguleerde staat van zijn naar hun zielen. De bedoeling en betekenis van emancipatie is gevonden in het bevechten van de rusteloosheid der materiële motieven: de geïntegreerde persoon straalt kalmte en beheersing uit. Komedianten die dit weten doen bewust alsof ze rusteloos en instabiel zijn om de eigenaardigheden van een ongereguleerd bestaan te kijk te zetten.
Een goed sexleven te hebben met deze regel hangt af van het talent om iets te regelen dat verondersteld wordt spontaan te zijn. Een goed sexleven hebben is een beetje een paradox. Voor de hoogste Persoon zou het niet zo moeilijk zijn. Maar geen normaal mens zou durven beweren dat hij de vrouw de baas is. Van nature heeft de vrouw zo haar voorkeuren als ze ovuleert b.v. en de zaak ertegenin forceren zal haar waardering niet bevorderen. Misschien zal ze in het begin geheel tolerant zijn om een partner door instinct aan zich te binden, maar vroeg of laat zal ze ook overeenkomstig haar wensen de dingen regelen. Langdurig gebruik van voorbehoedmiddelen b.v. kan resulteren in overspel van haar kant, alleen maar om haar instinct te volgen om bevrucht te raken door een man die meer bereid is haar kind te ontvangen. Statistieken wijzen uit dat de biologie een sterke faktor is die makkelijk de kultuur van de huwelijkstrouw overtroeft. Wat men ook moge denken over sexuele bevrijding dit of dat kultiverend, uiteindelijk is de sex er simpelweg voor het krijgen van kinderen en hierin mislukken zal alle relaties aan een test van intelligentie en kultuur om de frustratie te overleven onderwerpen. Men kan de hele kultuur zien als slechts een ander soort van parings-ritueel van alleen maar een ander dier in het paradijs. Voor het vinden van vrede door regulatie echter, is deze notie slechts een paradigmatische relativering.
o) Het gebruik van geweld moet altijd met instemming plaatsvinden.
Als de regering geweld aanwend met het leger of met de politie kan dat alleen maar gebeuren op basis van parlementaire instemming. B.v. ouders die kinderen opvoeden kunnen tot op zekere hoogte geweld gebruiken ter wille van de gehoorzaamheid. Ze kunnen instemmen met het geven van waarschuwingen en sancties verbinden met ongewenst gedrag. Het geweld is vervat in de afspraak van een gecoördineerd handelen, niet in de spontane wil om macht uit te oefenen. Het verschil tussen lust en liefde hangt ook in dezen af van het feit of er duidelijkheid is over een regeling of niet. Arbitraire besluitvorming is de manier om de kontrole en het gezag te verliezen. Daarom zijn illegitieme sex en het opvoeden van kinderen door één ouder moeilijke onderwerpen. Twee mensen die in liefde leven kunnen hun wil opleggen aan de gemeenschap die het niet eens kan zijn met de keuze. Dit is nog steeds een overeenkomst tussen twee mensen die religieus misschien alleen maar de Heer 'naar het gevoel van hun hart' aan hun zijde treffen. Dienovereenkomstig kunnen ook een alleenstaande moeder en haar kind een overeenkomst hebben die voor henzelf prima kan werken. Het probleem is dat zonder sociale kontrole er geen beveiliging tegen excessen is. De sterkere van de twee kan een tiran worden die de eigen zwakheid afreageert op de ander. Zelfs groepsgewijs, binnen een politiek partij of religieuze gemeenschap kunnen de dingen slecht uitpakken met vanwege hun eigen zwakheden gecorrumpeerde autoriteiten. Opnieuw komt het criterium van de tijd naar voren de diktaten van de traditie influisterend: 'dit is een betere manier van besturen aangezien het de tand des tijds doorstond'. Dit navolgend zal orde uiteindelijk worden opgelegd door de autoriteit van tradities die telkens weer opnieuw zich moeten verdedigen tegen het arbitraire van de moderniteit.
Sexueel kan het gebeuren dat een bepaald soort van geweld erbij betrokken is. Twee mensen kunnen corrumperen en in dezen de beheersing verliezen hun relatie hierbij verloren zien gaand. Sex kan worden geforceerd door extra stimulatie in de vorm van boeken, films en andere middelen. Dwangmatige sex echter is een andere definitie van neurotische sex: sex vervreemd van de liefde en de ziel. Sexuele fixaties zijn het resultaat van psychische konflikten die volgen op de obstructie van het zelfrealisatieproces. Zelfrealisastie mislukt als het idee van de emancipatie niet goed begrepen is. Emancipatie betekent bevrijding, maar niet wetend waar men vrij van moet komen corrumpeert men makkelijk in een lustmotief. Emancipatie is niet eenvoudig rolomkering van mannen en vrouwen: een ieder mag bewijzen net zo kundig te zijn als de ander: niettemin kan men nog net zo afhankelijk zijn staande in de schoenen van de andere persoon. Het idee van onafhankelijkheid staat centraal voor de werkelijkheid van de emancipatie. De vraag is: hoe relaties te behouden als men onafhankelijk wordt. Het antwoord schuilt in de manier waarop men zich gelijk richt. Iedereen moet zich gelijkrichten met de ziel om de intelligentie en het geluk te behouden ondanks de opofferingen. Maar verschillend in de politiek van het zich gelijkrichten betekent emancipatie vaak het verlies van met wie men in de lust verbonden was. Sex-vrienden zijn geen echte vrienden, net als drugs-vrienden of vrienden in de misdaad. Alleen als twee sex- drugs- of misdaadverslaafden samen besluiten te genezen en zich gelijk te richten met de ziel met bij voorkeur dezelfde methode zal de relatie gehandhaafd blijven. De wereld te genezen van zijn corruptie is zodoende dus een zeer twijfelachtige onderneming. Gewoonlijk behoudt men het evenwicht van corruptie en verlossing daar het geen moed voor de vooruitgang van allen inhoudt. Het gevaar van het kweken van oppositie weegt op tegen het lijden onder het handhaven van het onvervulde. Niettemin zijn oorlogen het resultaat van een gebrek aan de juiste vooruitgang. Het handhaven van misère betekent dat men een bepaald soort onrecht handhaaft dat de gemeenschap tot waanzin voert hetgeen dan weer resulteert in een blind idee van vijandschap. Moeder natuur geen recht doend b.v. kunnen we de mensheid in een staat van oorlog aantreffen voor het heil van elementaire behoeften als water of energie. Niet in staat te ontkomen aan het diktaat van de emancipatie is het enige goede antwoord zich op zo'n manier gelijk te richten dat de oorspronkelijke lust herkend is en veranderd is in liefde voor hetzelfde object. Als men zich b.v. verlustigde over de sex, is het onvermijdelijke gevolg daarvan dat men een werklast moet accepteren in het zijn van liefde voor de sexualiteit. Als b.v. de mensheid zich heeft verlustigd in een arbitrair en geperverteerd tijdsbegrip, is de enige uitweg daaruit de Tijd recht te doen door de werklast te accepteren die een meer ontwikkeld idee gebiedt. Op deze manier wordt de afleiding in de richting van andere onderwerpen voorkomen en vijandschap belet. Het marcheren met een swastika b.v. zal het probleem niet oplossen van een geperverteerde sexualiteit en een wanbestuur van de tijd.
p) Geen erectie, geen zorgen.
Sex hebbend, verliefd zijnd kan een man er bang voor zijn geen erectie te hebben. Dienovereenkomstig kan een vrouw er bang voor zijn niet vochtig genoeg te zijn om een man te ontvangen. Hoewel het probleem technisch kan worden opgelost, is het natuurlijk, met de voorgaande regel in gedachten, beter niet te forceren om niet in perversies en fixaties te belanden. Het is verleidelijk de frustratie te behandelen alsof het een ziekte is en de dokter om hulp te vragen. Op deze manier is de helft van het geld dat de dokter verdient eenvoudigweg verspild. Met een beetje geduld is de natuurlijke aandrang tot het verwekken van kinderen moeilijk te ontkennen. Men mag zich gelukkig prijzen als de sex niet zo dringend is zodat de hogere emoties van liefde een betere kans hebben. Als de sex het laat afweten met het samenzijn, waarom zou je dan niet samen een lied zingen of iets anders kultureels doen? Dat is de menselijkheid: de uitoefening van de goede wil tegenover gefrustreerde dierlijke behoeften. Zoveel mensen raken nooit fatsoenlijk getrouwd of krijgen kinderen vanwege één of andere technische of kulturele hindernis. Dit is de kulturele werkelijkheid eigen, het is normaal. Vele mensen raken vroeg in hun leven gecorrumpeerd wat betreft sexuele aangelegenheden en ontdekken dat de weg naar een zuiver sexleven voor de voortplanting geblokkeerd is. Gekultiveerde sex heeft geen behoefte aan voortplanting, het heeft voorbehoeding nodig. Kiezend voor de kultuur van de sex is het heel natuurlijk in het geheel geen natuurlijke sex te hebben of een effectief huwelijk. Als men niet geeft om de kulturele prioriteit dan is er geen uitdaging voor de natuurlijke band van de sex om zich voort te planten. In het dierenrijk kan worden waargenomen dat dat er heel wat vechten bij komt kijken voordat een mannetje het recht krijgt zich voort te planten en soms een duurzame band te vormen. Voor mensen is het in feite niet veel anders: enkel na het op kultureel gebied hebben verslagen van allerlei demonen van kulturele obstructie, wordt de man door de vrouw gewaardeerd als een succes in de aanpassing. Zo werkt de natuurlijke selectie: alleen het succesvolle mannetje wordt de voortplanting toegestaan. Hoewel niet zelden de meer eenvoudige kulturen voorop gaan daar ze minder vechten nodig hebben om te worden bereikt, zullen de meer ontwikkelde kulturen bewijzen krachtiger te zijn. Eén man of vrouw is genoeg om de wereld te veranderen als God eenmaal met de onderneming van dienstbaarheid is. Het kan zelfs vele generaties van familiekultuur duren vooraleer er enig succes is voor het heil van de grotere samenleving. Begrepen in een bredere kontekst is er nooit echte impotentie of onvermogen om te presteren. Iedere obstructie kan worden begrepen als een voorbereiding of verzamelen van kracht en vermogen. Zelfs als men steriel is geworden of onvruchtbaar, zal het emancipatieproces (afb.) uitkomst bieden door niet-sexuele overdracht naar de volgende generatie. Kultuurprodukten zijn geesteskinderen die net zo of zelfs meer opwindend en moeilijk te krijgen zijn en ook gelukkige levens willen leiden van dienstbaar zijn aan de wereld en het ware zelf. Elkaar liefhebben krijgt een andere dimensie als men de dwangmatigheid om te presteren heeft overwonnen. Veel sex-(en spirituele)therapeuten zullen bevestigen dat de belangrijkste wijze van het genezen van en genezen door het sexuele wordt gerealiseerd door het terughalen van de oorspronkelijke affectie, zorg en vrijheid in de fysieke (of kulturele) benadering van de liefde.
q) Doe niet gemaakt.
De roep om het echte en eerlijke ligt in dezelfde redeneertrant als hierboven. Ter wille van de sex, het geld, de status (afb.), schoonheid, kennis etc. kan men een bepaalde partner of onderafdeling van de kultuur begeren alleen maar om te ontdekken dat na een tijdje er geen echte liefde blijkt te zijn. Het kan zijn dat je al geld verdienend of een sexueel of kultureel iets najagend alleen maar een lesje leert. Het is eenvoudigweg moeilijk jezelf te kennen. Veel dingen moeten op de proef worden gesteld en geprobeerd. Soms moeten vele plaatsen en vele boeken worden onderzocht. Oost, West, thuis best. Altijd zal iedereen weer terugkeren naar huis wat dat ook moge wezen voor de dolende ziel. Zelfs buitenaardse wezens in een vliegende schotel kunnen alleen gelukkig zijn als ze weer naar huis terug kunnen. Als hun voertuig alleen maar een ander soort van grafkist is waarin ze zijn begraven, zullen ze alleen maar versteld staan over de manier waarop men in die kultuur sterft. De vraag hoe men die kultuur moet leven is niet beantwoord totdat men terugkeert naar huis waar het hart ligt.
Het probleem is de verdringing van de oorspronkelijke aandrift van de persoon. Ervaring opdoend, stervend voor de liefde die men leeft moet men lijden en niet zelden resulteert dit in een negatieve houding jegens de geliefde. Als alle getrouwde paren zo beleefd voor elkaar zouden zijn als voor hun eigen buren of zelfs hun huisdieren, zou de wereld er heel anders uitzien. Als men eenmaal een zekere zwakheid gedeeld heeft, kan het ertoe lijden dat men sterke banden vormt en eenmaal genezen van die zwakheid kan de oorspronkelijke liefde nog een hele tijd zelfs sterker worden ontkend dan men neutraal zou doen. Ook van datgene waar je nee tegen zegt kan je leren wie je bent. Een bijzondere afkeer kan niets anders dan een getraumatiseerde liefde zijn. Psychotherapeuten weten dit en gebruiken het in deconditioneringstherapieën om fobieën te overwinnen. In het bijzonder in datgene wat men vreest gaat het geheim schuil van de zelfverwerkelijking die men zoekt. Zeer verlegen mensen bang voor alle geweld kunnen de grootste soldaten blijken te zijn. Enkel na het herwinnen van het evenwicht van de emoties (herintegratie) zal het zelfverwerkelijkingsproces zich voortzetten en tot nieuwe avonturen van verhouden en cultivering leiden.
Niet gemaakt zijn betekent eerlijk zijn in het gaande houden van de vertoning. Natuurlijk moet er een blijk van goede wil zijn hoewel de zaken er niet altijd even bloeiend voorstaan. Zelfs honderden jaren lang kan een hele natie of kultuur onder verschrikkelijke konflikten gebukt gaan niet instaat zijnde bepaalde problemen van de zelfverwerkelijking op te lossen totdat aan de noodzakelijke vereisten is voldaan. Hoe hoger men stijgt des te dieper valt men. Soms komen leiders ten val of worden ze vermoord door hun eigen mensen resulterend in een eeuwenlange afwezigheid van iedere fatsoenlijke vorm van leiderschap. Niet alleen doen individuen boete maar ook naties of een hele wereldpopulatie. Alleen als de schade berokkend is zal men doorgaans spijt hebben. Niet de liefde voor te wenden is hetzelfde als de werkelijkheid van de boete niet te verraden. Begeerte is de vijand die er toe aanspoort niet op te geven, terwijl eerlijkheid de vriend is die zegt te accepteren en een betere kans op vervulling af te wachten. Wat niet moet worden opgegeven is de zoektocht naar en de dienstbaarheid aan het ware zelf en wat moet worden afgewezen is het liegen terwille van de valsheid. Derhalve, vast houdend aan de drang naar orde e.g., moet het zo zijn voor het vinden van vertrouwen met elkaar op de eerste plaats niet liegende dat b.v. een betere klok een betere samenleving zou maken hoewel dat het gevolg kan zijn. In het bijzonder is sexueel het vertrouwen dat ene ding wat er wel moet zijn. Daarmee kan de emotionaliteit van veel frustratie en moeilijkheden worden verdragen. Psychiatrische ziekenhuizen zitten vol met mensen die eenvoudig hun vertrouwen hebben verloren.
r) Zorg ervoor bewust te zijn: blijf waakzaam.
Vertrouwen is een plicht van de mens en verraad aan dat vertrouwen is de ziekte waar de mensheid onder lijdt. Gelegenheid maakt de dief. Voorzorgen zijn er, maar bang voor misdaad raakt men net zo opgesloten met zijn bezittingen als de crimineel in de gevangenis. Het probleem schuilt in de waakzaamheid. Het moet geen vrees zijn, maar een bewuste poging om aan een hoge kulturele standaard te voldoen. Een gevallen kultuur die zwakheden koestert erin gelovend dat dat de vrede zou bewaren is het spoor van het zelfverwerkelijkingsproces (afb.) bijster. Stap voor stap moeten begeerten en lusten regulatie en onthechting vinden zodat verlichting aan bevrijding in dienst aan de orde vooraf kan gaan. Eenmaal inziend dat de juiste regulatie het geluk brengt, kan dat geluk verstandiger dan voorheen worden geïnvesteerd in dienstbaarheid. Hoewel ieder systeem van dienstbaarheid vroeg of laat uitgeput zal raken aldus opstandigheid en rebellie als een teken van goede gezondheid definiërend, is er nog steeds geen ontkomen aan het vasthouden aan de vooruitgang van ieder systeem. Buiten de boot vallen betekent eenvoudig terugkeren naar school om de les te leren die werd gemist. Alleen dan is men bewust genoeg om de nodige waakzaamheid te handhaven. Soms zijn allerlei schijnbaar ridicule kulturele rituelen absoluut nodig om het evenwicht te houden en het ergste te voorkomen. Het is als een zekeringenkast in een electrisch circuit: eerst schijnt het niet veel nut te hebben totdat een overbelasting het bestaansrecht ervan bewijst. T.v. kijken b.v. kan een aangenaam iets zijn terwijl niemand begrijpt waarom men er regelmatig een dagje van moet afzien in een ander tijd-ritme dan de standaardhypnose ervan. Nog steeds kan dat iets ook contraproduktief werken als het ten tijde van oorlog b.v. de waanzin van een klein konflikt versterkt tot een collectieve wereldoorlog of individueel leidt tot een echtscheiding. Het begin van radio in de veertiger jaren, televisie in de zestiger jaren en de computer in de negentiger jaren correleerde met expliciete internationale geweldskonflikten. Hoewel de causale suggestie niet kan worden beproefd of bewezen, zal het gezonde verstand zeggen waakzaam te zijn met dit soort effecten. Zeker is het individueel verstandig de beheersing te hebben in het gebruik van de media of welk middel dan ook. Ook minnaars weten dit, elkaar beproevend door simpelweg sex te weigeren voor de verandering. Wat betreft de materie moet men bewijzen de zaak meester te zijn, terwijl voor de ziel altijd de werkelijkheid van de dienstbaarheid moet worden bewezen. Dit vergetend kan een jongere, vertrouwend op de goddelijkheid van de sexuele liefde weerzin hebben tegen de strategieën van zich gelijk richten van de ouders, zo in verkeerde handen terecht komen, misbruikt worden en mogelijk zelfs ongeneeslijk ziek raken. Daarvan kan men de regel begrijpen van het niet hebben van sexuele gemeenschap met vreemden in het algemeen als de schijnbaar niet noodzakelijke zekering die men er niet door moet jagen.
s) Pas op met vrije sex; vermijd ontucht.
Om de kwestie van de diversiteit van de sexualiteit te doorgronden kan men verschillende soorten van sexuele mensen onderscheiden (afb.):
a) De heilige
b) De vrije
c) De loyale
d) De afwijkende
e) De passieve
Type a is de persoon die leeft zonder sexuele aktiviteit. Het vereist de hoogste standaard van discipline en heiligheid daar alle natuurlijke drang tot voortplanting moet worden gesublimeerd tot een nivo van dienstbaarheid waar de persoonlijke continentie niet in konflikt is met traditie aan de ene kant en de vooruitgang anderzijds. Ze kunnen sexueel zijn voor het doel van het nageslacht naar het heilig sacrament ervan, het meteen ontkennend als eenmaal de kinderwens vervuld is. Het tweede type, type b, is de sexuele persoon die gelooft in sexuele vrijheid. In principe zijn voor hem alle soorten van sex o.k. zolang het niet een dwang is. Dit soort mensen leidt een gevaarlijk leven daar de hygiënische afdeling altijd het probleem is van de vrije en spontane sex. Daarenboven zullen dergelijke mensen meer moeilijkheden ondervinden in het behouden van relaties daar de sexuele drang er dwars doorheen loopt. Type c. is de sex van mensen geïnteresseerd in de voortplanting en echtelijke standvastigheid. Met deze mensen wordt de sex snel een saaie routine en minder van belang als eenmaal de verzotheid voorbij is. Deze mensen zijn vaak religieus neigend tot het heilige. Type d zijn de sex-verslaafden die geperverteerde interessen hebben in allerlei soorten van recreatieve sex. Sex als een sport of hobby of manier van met elkaar omgaan op een speciale manier is met hen een dwang geworden. Deze mensen zijn dol op masturbatie, experimenteren en/of afwijken binnen de beslotenheid van de slaapkamer-ervaring. Vaak hebben ze een filosofie van bevrijding door middel van sex daar ze allerlei van negatieve emoties omzetten in bijzondere soorten van sex. Het grootste risico dat deze mensen lopen is als de kick ervan af is. Essentiëel is er met hen geen ontwikkeling op de hogere nivo's van sublimatie geweest om welke reden ze onder allerlei soorten van moeilijkheden gebukt kunnen gaan. geen ervaring hebbende met de transcendentie. Diegenen die het aan de nodige moraal en ik-sterkte ontbreekt kunnen ernstige psychiatrische problemen ondervinden of problemen met de wet krijgen als de sexuele uitlaatklep eenmaal geblokkeerd is. Type e mensen zijn diegenen die niet vrijwillig aan sex doen maar er overwegend passief over fantaseren en dromen, verlangens en afhankelijkheids-konflikten koesterend. Het ontbreekt ze vaak aan de nodige persoonlijke discipline en het sexuele initiatief en lijden onder polluties en ineenstortingen verslagen als ze zijn door één of andere vorm van onwetendheid.
Voor de sex is er een standaardbegrip van ontwikkeling in emancipatie. De transformatie van lagere sex in hogere ervaringen van transcendentie vindt naar verluid plaats op drie nivo's.: de dierlijke band, de heroïsche band en de goddelijke band. De eerste band bestaat uit het vasthouden aan één partner. Transformeren vanaf dit nivo van type c en d sex naar type a sex mediteert men op de sexuele ervaring totdat de kulturele aandrift sterker is. Vanwege de bezitterige aard staat dit nivo bekend als dierlijk. De heroïsche band is de band typisch voor type b mensen die geleidelijk bevrijd raken door het opgeven van het verlangen naar een partner en sexuele bevrediging. Dit zijn de helden daar ze de missie van de onafhankelijkheid op hun schouders hebben. Niet gehecht aan een enkele partner neemt geleidelijk aan het belang van de ziel het over van het belang van de sex. Daar de helden sociaal van aard zijn kunnen ze zelfs sterker zijn dan type a mensen die vaak zich eenvoudig terugtrekken van de 'slechte en zondige' wereld in negatief denken over alle sex (en voortplanting). Het goddelijk nivo is de transcendentie kenmerkend voor type a mensen. De sex niet in de praktijk brengend moet men nog steeds liefde zijn om in staat te zijn om te leven. Van dit nivo af wordt de werk-verslaafde of de kluizenaar een meedogende dienaar van de een of andere idealistische non-profit organisatie die overwegend geïnteresseerd is in vrede en harmonie.
Van deze indelingen van de sex wordt duidelijk dat de geperverteerden en ontuchtigen de meeste moeilijkheden zullen ondervinden in de transcendentie en emancipatie. Ze behoren niet echt tot een bepaald nivo daar ze eenvoudigweg verslaafd zijn aan de sex. De beste kans voor diegenen die erin slagen hun dwangmatigheden op te geven op het heroïsche nivo is sociaal te blijven, terwijl op het dierlijke nivo vasthouden aan een partner die gelijke tred kan houden met de moeilijkheden van de transformatie de beste kansen op bevrijding zal bieden. Hierin mislukkend lopen de geperverteerden allerlei ziekten en ongeluk op daar de natuur(God) ook een oplossing kan vinden voor het beëindigen van de dwang.
t) Het is beter uit te stellen als het vertrouwen niet volledig is.
Dit is een heel moeilijke regel. Niet in staat zijn nee te zeggen tegen de partner is kenmerkend voor degene die verliefd is. Een partner met sterke sexuele aandrang verleidt gemakkelijk een gewillig persoon tot sexualiteit terwijl er eigenlijk niet genoeg bekendheid met elkaar bestond. Niet zelden verdringt de sex de werkelijkheid van de schaduwzijde van de persoon die alleen maar naar voren komt als de verliefdheid voorbij is. Het kan jaren duren van getrouwd zijn voordat men zich realiseert met de verkeerde persoon getrouwd te zijn. Daarom is het verstandig er zeker van te zijn dat men de persoon kan vertrouwen voordat verdere avances worden geaccepteerd. Men kan een lange tijd op het nivo van zoenen blijven totdat in voor- en tegenspoed men zeker weet dat de ander de sterke punten en zwakheden kan aanvaarden en begrijpen. De geliefde soort van sublimatie moet men kunnen delen. Een goede sublimatiekultuur kan sterk genoeg zijn om de meest uiteenlopende soort van mensen met elkaar te verbinden. Religie verbiedt het vaak om te scheiden daar dat een belediging zou zijn voor het vermogen ervan tot integratie. Niettemin is het hebben van dezelfde religie of sublimatiestrategie geen garantie voor een gelukkig huwelijk. Nog steeds moet men zorg dragen voor het uitzoeken van de juiste partner met b.v een gelijke intelligentie en statusoriëntatie. Statistieken wijzen uit: hoe meer de voorkeuren uiteenlopen, des te geringer de kans op voortzetting.
Met uitstellen echter moet men ook voorzichtig zijn. Verliefde mensen moeten hun liefde bevestigen. De vlam moet brandend gehouden worden. Als je te lang twijfelt elkaar de eerste zoen te geven, kan het er wellicht nooit meer van komen daar er dan geen verschil waarneembaar is met gewoon met elkaar omgaan. De genen praten ook een woordje mee en ze willen eenvoudig sexuele bevrediging. Het ontkennen van sex met de goede wil van zuiverheid is geen succes voor het lichaam dat ook leiding geeft in motivatie en ambitie. Het is zelfs zo dat ontkenning van sexualiteit tot ernstige geestesziekte zal leiden zoals zelfs de religieuzen het sexuele als een positief sacrament kennen. Men kan zich alleen van sex onthouden als men een filosofie aanhangt van positief sexueel verhouden: men hoeft niet noodzakelijkerwijze zelf aan sex te doen om er goedkeurend tegenover te staan. Daarom is het moeilijk nee te zeggen tegen de sex als de andere persoon eenmaal intiem gekend wordt.
Men kan sexuele gemeenschap het best uitstellen door het te plannen voor na het huwelijk zoals de klassieke regel het vereist of anderszins na een officiële verloving of na het voorstellen aan de ouders of als dat te moeilijk is alleen maar als de beste vrienden ervan weten. Hoewel liefde en vertrouwen zo sterk kunnen zijn dat twee mensen hun relatie volhouden ongeacht wat de rest van de wereld ervan zou zeggen of over denken, is het terwille van het gezonde verstand goed om als regel een soort van beveiliging te hebben om de sterkste emotie in de mens onder kontrole te houden.
u) Pas op voor het onvermogen te stoppen.
Het is een algemene regel in het leven dat zaken alleen maar goed kunnen zijn als ze kunnen worden weerlegd. Zonder het vermogen om nee te zeggen is er geen sprake van een vrije keuze. Vrijheid van keuze is iets om voor te werken, te vechten en om mee te worstelen. Vrijheid is niet een vanzelfsprekende zaak terwijl de opvoeding door ouders dat wel is. De hele samenleving speelt de ouderlijke rol trachtend de verantwoordelijkheid van het individu over te nemen. Vrede door sociale zekerheid is gebaseerd op deze paternalistische houding van de regering. Geenszins kan enkel het liberale motief van het zich ontdoen van de ouderlijke bezorgdheid het redden. Zich van de kontrole ontdoen maakt mensen nog niet onafhankelijk of vrij. Alleen zelf gewilde vrijwillige emancipatie zal bevrijding brengen. Ook moet de emancipatie geen dwangmatigheid zijn. Het moet toegestaan zijn om de zorg van anderen te genieten en te waarderen. Ook dit is essentiëel voor een gezonde samenleving die weet te nemen en te geven. Dit geeft het beeld van een evenwicht: aan de ene kant moet het mogelijk zijn afhankelijk te zijn terwijl anderzijds men in staat moet zijn voor de vrijheid te kiezen. Samenlevingen zijn gezond op die manier en zo ook de sexuele betrekkingen. Sex als een dwang vernietigt zo in feite relaties terwijl anderzijds geforceerde onafhankelijkheid ook niet in staat zal zijn om mensen bij elkaar te houden. Derhalve moeten er grenzen worden getrokken. Het is als het eten uit de koekjestrommel of geld verdienen: alleen tijdens de theepauze is een koekje toegestaan en alleen als je belasting betaalt mag kapitaal zich opeenhopen. Dienovereenkomstig is er voor sexuele onthouding de verplichting offers te brengen: de energie moet zijn uitweg vinden op een ander nivo in een sociaal aanvaardbare vorm. Zonder zal men niet in staat zijn het denken te beheersen dat wordt geaktiveerd door de natuurlijke aandrang tot zelfverwerkelijking. Veel geestesziekten kunnen worden herleid tot een frustratie van het brengen van offers: de meest bekende diktator b.v was niets dan een gefrustreerde kunstschilder zonder succes. Hiermee is het idee van wat succes is essentiëel. De definitie van succes kan niet liggen in de waardering door anderen daar dat nog steeds de afhankelijke modus is. De werkelijkheid van succes ligt in de continentie van de goedheid die wordt bereikt door vasthoudendheid in het offeren zonder het koesteren van verwachtingen van wederkeer. Op deze manier kan zelfs iemand die overleden is een aanhoudend succes zijn. Van de andere kant bezien kan men met het vasthouden aan sexuele aktiviteit een limiet stellen op het nivo van aanpassing binnen een subliminale kultuur: Zolang er genoeg energie en denken over is voor het kulturele, kan beperkte sex de filosofie van het 'laden en ontladen van de batterij' zijn.
v) Zorg voor na-spel na de climax.
Zo belangrijk als het is om niet egoïstisch te zijn na sexuele bevrediging is het ook belangrijk het succes te delen van realisatie op een hoger nivo van ontlading. Vele mensen gebruiken simpelweg mensen 'op weg naar de top'. Maar de ander is niet simpel een trap of een sexobject om ter zijde te schuiven na het succes. Het is vanwege de steun van de regering, de echtgenoot, de leraren, de religie, de kultuur van wat je ook maar zou kunnen bereiken. Dankbaarheid is een zeer belangrijke waarde in de waardering van zowel het sexuele orgasme als een sociaal succes. In feite kunnen alleen mensen die niet diegenen ontkennen die hen meehielpen een aanhoudend succes zijn. Als zodanig zijn succesvolle mensen vaak getrouwd of gaan ze trouwen zo gauw zo gauw ze een bepaald nivo bereiken: ze zorgen voor diegenen die hen ondersteunden. Sexueel orgasme en maatschappelijk succes gaan ook samen hoewel het een beetje een paradox is om tegelijkertijd een kultureel en intiem succes te zijn. Gewoonlijk wordt het succes van sexuele mensen gemaakt door celibatairen die achter de schermen werken. In dezen wordt de Hoogste Persoonlijkheid, geestelijk leider of leider gewoonlijk bedankt daar geen ander er toe in staat zou zijn om de dankbaarheid op prijs te stellen of te verdienen. Bij het naspel komt zo dus heel wat meer kijken dan alleen maar aardig blijven met de liefde die je had. In feite kan de hele ontlading van de sex een hoop emoties teweeg brengen daar alle energie wordt weggetrokken van andere nivo's van leven. Dit kan een test zijn voor de integriteit van niet alleen het individu maar ook van de kultuur gehecht aan een zeker nivo van beheersing. Vaak kunnen collectief parallellen worden gevonden die dienovereenkomstig werken: de sexuele revolutie van de zestiger jaren b.v. viel samen met oorlog en revolutie niet wetende wat wat veroorzaakte. Een te grote kulturele druk kan aanzetten tot sex terwijl een sexueel zware aandrang de aanzet kan vormen voor een verschrikkelijk konflikt. Aangezien niemand dit echt kan beheersen mag men met deze regel alleen maar bidden en liefhebben het belang benadrukkend van de waarde van de dankbaarheid. Of men nu zwaar een soort van kultuur of sex benadrukt, van belang is niet te vergeten aan wie of wat we dat eigenlijk te danken hebben. B.v. moeder natuur liefhebben en respekteren door middel van een verbeterd tijdbegrip in dankbaarheid voor alles dat ze ons gegeven heeft kan eenvoudig de enige overlevingsstrategie zijn die er voor de mensheid over is. De moderne tijd kan als een sexueel orgasme zijn geweest maar in hoeverre het postmoderne naspel een herstel van het respekt voor moeder natuur inhoudt valt nog te bezien.
w) Wees niet dwangmatig over een climax.
In feite is de climax het einde van het bedrijven van de liefde. Er is een hele sexuele kultuur die alleen maar het uitstellen van het hoogtepunt beoogt. Het idee is dat de liefde bedorven raakt als de sex er voor een bepaalde prestatie is. Alleen maar ervan afkomen wordt beschouwd als dierlijk en liefdeloos. Samen een sexuele band hebben terwijl men ook uit is op een hoogtepunt daarbuiten wordt als liefdeloos gezien. Als de relatie moeilijkheden geeft kan ook de sexuele band als storend worden ervaren. Dan erop uit zijn een hoogtepunt daarbuiten te hebben is een teken van de wens tot onafhankelijkheid of de onwil of het ongeloof in het bevestigen van de sexuele band psychologisch op gelijke voet komend. Rijpheid wordt gevonden op de twee benen van instructie en regeling: beiden moeten de onafhankelijkheid verzekeren. De oorspronkelijke fysieke vader en moeder die opvoedden en de onrijpe staat bevestigden worden geleidelijk vervangen door vadertje tijd die alles regelt middels overeenkomsten en schematisering en moeder literatuur die de vorm aanneemt van boeken van instructie die altijd beschikbaar zijn voor hulp en steun. Het probleem van de grotere samenleving is de tijd gecorrumpeerd te hebben voor pragmatische doeleinden en boeken gecorrumpeerd te hebben voor economische doeleinden. Klaarblijkelijk zou de tijd loyaal moeten zijn aan de natuur en boeken vrij beschikbaar moeten zijn zonder enige bezitsdrang. Maar het interlokale belang van de tijd schijnt belangrijker te zijn terwijl bibliotheken altijd moeten toegeven dat boeken zijn uitgeleend en in het bezit van anderen verkeren . Het probleem van de onafhankelijkheid terug gebracht hebbend tot tijd-dislocatie en bezitsdrang op kennis existentieel ervaren als ' ik weet niet echt hoe laat het hier is' en 'ik kan niet werkelijk al de boeken bezitten die me interesseren' , lijkt de oplossing technisch duidelijk te zijn: een verbeterde klok die rekening houdt met welke tijdkeuze ook en een internet computer die iedere portie informatie kan downloaden van waar ook ter wereld (en dat dan lezen met b.v. een floppenlezer, zonder de noodzaak zelf zo'n computer te bezitten). Het puur sexueel opvattend echter zijn de zaken veel minder duidelijk: men is in konflikt over afhankelijkheid en onafhankelijkheid, sex en liefde, orgasme of geen orgasme zonder echt te begrijpen hoe in dit alles volwassen te zijn. Als zodanig kan sex zelf de gestoordheid zijn inziende dat je van de sex ontdoen iets heel anders is dan de neurotische realisatie van een orgastische ontlading.
Gaand voor de sex moet men eenvoudig liefde voor de sex zijn van waaruit het orgasme een natuurlijke bevrijding is. Gaande voor de bevrijding zelf zou men helemaal niet op een orgasme uit moeten zijn maar moeten leren wat de moeilijkheden van de rijping in beheersing en kennis zijn. Men kan perfekte liefde voor de kennis en een goede arbeidsorganisatie zijn zonder enige sex te hebben. Van (en niet noodzakelijk door) de animale drift kan de mens bevrijding vinden in de kulturele werkelijkheid van betekenisvol leven. De mens bevrijd van dwangmatige sexualiteit zal niet alleen kultureel bevrijding vinden, maar ook sexueel.
x) Prijs je gelukkig als je niet moet,
en wees niet bedroefd als je het gedaan hebt.
Men kan gelukkig zijn als men sex gehad heeft maar ook bedroefd. zijn. Sommige sex is een bevrijding van de dierlijke drift waarbij men zichzelf zichzelf als een geslaagde voortplanter en als een minaar van de andere sexe ontdekt. Sommige sex is bedroevend genoeg een teken van afhankelijkheid waarbij men zich realiseert gevangen te zijn in een web van culturele onderwerping waarmee men nooit het ware van het zelf kan bereiken. Beide soorten hebben een zekere kulturele minachting gemeen bewijs leverend van de subliminale aard van de kultuur. Het bezwaar tegen deze realisatie ligt in het verschil tussen transcendentie (afb.) en sublimatie. Ontlading op een hoger nivo van zelfverwerkelijking kan nog steeds zeer materiëel gemotiveerd zijn: alle goddelijkheid en consideratie, alle politiek en hart voor de zaak kan er zijn voor een bepaalde materiële uitkomst, op die manier nooit de transcendentale werkelijkheid van bevrijding in dienst aan het belang van de ziel bereikend. Zoals boven gesteld vormen bezitterigheid en slechte timing de meer subtiele lusten en het verraad van de hogere intelligentie. Dit ingezien hebbend met het opgeven van de neigingen van vergaren en bewaren ter wille van de bezitsdrang en trouw aan de hypnose van de commerciële standaardtijd ter wille van een slechte timing, komt het transcendentale binnen bereik. Al wat men nodig heeft is de orde van een natuurlijke kijk op de zaak en de objectiviteit van een open raam om de werkelijkheid te zien zoals die is transcenderend tot het geluk van de ziel die zijn best deed en altijd bereid is verder te offers te brengen. Dan kan men gelukkig zijn als men sexueel niet hoeft te presteren en niet bedroefd zijn omdat je het wel deed. Sublimatie is op zichzelf geen garantie tegen de neurotische dwangmatigheid en de bedroefde treurnis die kan ontstaan als de sex liefdeloos is terwille van een materiëel resultaat.
y) Hou ervan om een kind te verwekken en teder te zijn.
Een ander groot gevaar voor de liefde is de gehechtheid aan sex. Gehecht aan sexualiteit is men niet werkelijk geïnteresseerd in het natuurlijk resultaat van het krijgen van een kind. Er kan zelfs een sterke afkeer en leugenachtigheid zijn tegen het krijgen van kinderen met het excuus dat men er niet klaar voor is of niet in staat is om een wereld te vinden die gelukkig genoeg is voor de kwetsbare baby. Sommigen kunnen eenvoudigweg dermate jaloers zijn over het krijgen van nageslacht, wetende dat nadat de baby er is veel liefde naar de kleine zal worden afgeleid, dat echtscheidingen kunnen volgen op zwangerschap. Sommige zeer mooie vrouwen willen simpelweg geen kinderen vanwege dezelfde jaloezie stellend dat hun carrière belangrijker is dan het krijgen van kinderen. Maar niettemin sexueel zijnd lijkt hun liefde niets meer dan misbruik van de mannelijke ondersteuning te zijn. Sexuele gehechtheid is een bijprodukt van de materiële verbijstering die zichzelf uit in de vorm van jaloezie. De remedie zit hem natuurlijk in het beoefenen van het tegendeel: men zou moeten ondernemen, verkennen en ontdekken in het spirituele/religieuze psychologische bereik en uitdrukking moeten zoeken in mededogende zelfrealisatie. In plaats van voor de sex en het geld te gaan zou men voor de zelfverwerkelijking en de liefde moeten gaan. In deze tegenstelling schijnt geld een perversie van de zelfverwerkelijking te zijn; een vijand die in feite blokkeert en hindert en kulturele openheid en vooruitgang vertraagt terwijl sex op zichzelf wordt herkend als de doder van het mededogen en de liefde. Natuurlijk is de werkelijkheid niet zo zwart wit als kan worden beschreven daar zowel zelfrealisatie en geld als sex en liefde heel goed samen kunnen gaan. Het doel dat de middelen rechtvaardigt echter kan nog niet hun corrupte rechtvaardigen. Het belang van deze regel gaat over het krijgen van kinderen op de tedere en liefdevolle manier. Het idee is dat kinderen geboren als bijprodukt van materiële ambitie minder verzorgende en liefhebbende ouders zullen treffen en geneigd zullen zijn uit te groeien tot erger dan dat. Alleen door het streven naar liefdevolle sex in plaats van sexuele liefde kan dit zo zijn. Als eenmaal de prioriteit van de liefde duidelijk is kan niet alleen de persoon maar ook de hele wereld bevrijd zijn van de corruptie die het gelukkige ruïneert.
z) Als de lust geen liefde wordt verbreek dan het kontakt.
De laatste regel die van alle ander regels verschilt is de regel die staat voor het feit dat mensen spontaan leven en in eerste instantie zich helemaal niet zo druk willen maken over regels. Op die manier kan men een lustig leven hebben langzaam tot het inzicht komende dat, ouder en wijzer wordend, er iets gedaan moet worden ten gunste van een rijpere en meer zelfverantwoordelijke manier van leven. Als zodanig kan het als normaal worden beschouwd dat men begint als een lustig beest dat uit is op het klaarblijkelijke van de materiële aantrekking. Hoe meer succesvol de lust zou zijn hoe groter de moeilijkheden van sublimatie en transcendentie daarna zouden zijn. Zo bezien kunnen materiële en spirituele ambitie elkaars spiegelbeeld zijn. Sommige voorzichtige individuen vallen wellicht in het geheel niet voor de uiterlijke aantrekking of hebben later weinig moeite mee daar weer uit te komen. Dat kan het voordeel hebben van een snellere vooruitgang op het sociale vlak terwijl men op zichzelf minder moeilijkheden ondervindt om met het materiële motief samenwerking te vinden. Waar de uitgesproken bekeerling zichzelf kan aantreffen bij het andere uiterste, er moeite mee hebbend evenwicht te vinden, kan het voorzichtige individu mogelijk meer succesvol zijn hoewel minder ervaren en bekend met de werkelijkheid van het materiële leven en de transcendentie. De voorzichtigen schijnen perfekt geschikt voor het vertegenwoordigen van tradities de gulden middenweg bewandelend terwijl extreme mensen als de waaghalzen van de zelfverwerkelijking perfekt geëigend lijken te zijn voor het doel van de hervorming.
Wat de stijl of het karakter van het zelfverwerkelijkingsproces ook is, beslissend is echter of de lust is overwonnen of niet. Het is niet een denkbeeldig probleem om velen aan te treffen die zich bekeerd hebben maar nog steeds dezelfde oude lust koesteren of vele geliefden aan te treffen in absoluut onvermogen om samen te rijpen en onafhankelijker te zijn. Men kan gemakkelijk van kleding wisselen en nog steeds dezelfde leugenaar zijn. Het is ook makkelijk om jezelf, ouder wordend als minaar, te ontdekken als dezelfde oude dwaas. liefde kan, net als God, vele vormen aannemen en wordt gekenmerkt door zijn vitaliteit van verandering. Derhalve kan men, met de zelfde oude lust eenvoudig getransformeerd enkel qua leeftijd of kultuur, die manier van bestaan veilig vaarwel zeggen kiezend voor een beter begrip van planning en begrijpen. In een kasteel leven kan heel aantrekkelijk zijn maar om die glorieuze woning in de lucht te zien hangen kan een diepe val ten gevolge hebben niet alleen voor een enkel stel geliefden, maar ook voor de mensheid in zijn geheel.
* De differentiatie die er van nature is wordt door de huidige klok vervalst met de pretentie dat er met een kalenderaanduiding ook voldoende differentiatie is: er is dan nog steeds geen differentiatie naar de geografische positie binnen de tijdzone waar men zich bevindt b.v. terwijl de aanduidingen van de klok niet echt de natuurlijke situatie weergeven. Noch is er sprake van een geïntegreerd tijdsbeeld met een aparte kalenderaanduiding. Uiteindelijk is het niet de bedoeling met verschillende aanduidingen één tijdsmoment weer te geven. Zodoende is zelfs dit ontwerp slechts een manier om tot een meer samenhangend tijdsbeeld te komen zonder nevenaanduidingen. Standaardtijd is zo bezien dus het voorwenden of gaande houden van de vertoning.
Definities van Basistermen gebruikt:
Apollinische waarden. Eng: luciditeit, rust en rationele, intellectuele onthechting. Uitgebreid (spiritueel/vedisch): waarheid, eeuwigheid, gelukzaligheid, schoonheid, goedheid en bewustzijn. Eveneens geassociëerd met ordelijk en zonder te wedijveren bestaan. Filosofisch: de samenvattende term voor al hetgeen in wereldbeschouwing, levensleer en kunst de kenmerken draagt van het stabiele en evenwichtige intellect, voor al wat streeft naar orde en harmonie. Waarden geassocieerd met de griekse god Apollo (zie Britannica en een artikel ).
Bevrijding: het doel van de geestelijke oefeningen. Vaak geassociëerd met het begrip verlichting. Terwijl verlichting het (soms plotselinge) resultaat is van onthechting (denk aan "een zucht van verlichting" als iets van je afvalt) heeft bevrijding een ruimere betekenis in de zin van ook nog komen tot een idee van dienstbaarheid aan datgene wat de verlichting bewerkstelligt. Waar verlichting bij gebrek aan formulering van wat er voor de last in de plaats komt een gevaar van psychische ontsporing in zich houdt wordt bevrijding als een hoger doel gezien omdat ze het idee van dienst aan het ideaal, God , de ziel, de Orde of de gemeenschap insluit. Het begrip bevrijding heeft vooral betrekking op het realiseren van een dienstbare relatie op het geestelijk vlak. Op het materiële vlak spreekt men van gehechtheid als dat niet is onderworpen aan het geestelijk doel (b.v. t.v. kijken uit 'liefde voor de medemens' kan een bevrijding zijn, mits men op geestelijk gezag ook een dagje nee kan zeggen tegen die afstandelijkheid.).
Bewustzijn: staat van zijn; gewaarzijn van verschil. Men is op een zekere golflengte, tijd-modus of paradigma gewaar met een manier van differentiëren afhankelijk van kennis van het zelf (identificaties), het lichaam (relaties) en de cultuur (vertoog).(afb.)
Ego: Het bewustzijn van een zelf. Het begrip van een ik. Het wordt onderscheiden van een ziel als potentiëel zijnde zonder een geweten. Het wordt vaak vals genoemd als het geïdentificeerd is met materie. Het ware van het ego is gevonden in de zelfrealisatie van ziel die rijpt naar zelfverantwoordelijkheid niet langer afhangend van gezag van buitenaf. Het is de zetel van de angst daar de geneigdheid zich te identificeren met de materie de garantie is voor mislukking aangezien niets materiëels zijn vorm voor eeuwig behoudt. De notie van een superego heeft betrekking op een sociale konstruktie van gedragsregels die de maatschappelijke werkelijkheid moet definiëren.
Emancipatie: Het proces van de geleidelijke verheffing van of bevrijding in dienst aan de ziel. Materiëel bezien betekent het een gelijke te worden overeenkomstig een zekere standaard van beschaving. Spiritueel heeft het betrekking op het proces van geleidelijke bevrijding beginnend met luisteren, praten en herinneren eindigend in vriendschap en ten slotte overgave aan de diktaten van de ziel (afb.).
Filognosie: Letterlijk: liefde voor kennis. De term is gebruikt om te contrasteren met de term filosofie aangezien niet het ontwikkelen van de kennis zelf het doel is maar de ontwikkeling van liefde voor de kennis zoals ze is. Praktisch gesproken impliceert de term de praktijk van het teweegbrengen van eenheid en harmonie van bewustzijn op wetenschappelijk, spiritueel en religieus gebied middels contemplatie, vertoog en dienst aan de orde van de tijd als de methode voor het bieden van tegenwicht tegen de moeilijkheden van onwetendheid (zie ook de instructie-site Filognosy - in 't Engels).
Geest: Het mentale van het zich gelijkrichtend ego, richting van het mentale; eveneens vergeleken met programma. Beschreven als leven gevend en van een zekere gemoedstoestand. Een manier van zien, een conditionering. Men spreekt in het Nederlands ook wel van verstand en verstandhouding (zie verder een artikel over de definitie van spiritualiteit).
Gehechtheid: De staat van geconditioneerd zijn aan een emotionele voorkeur eveneens geassociëerd met een legale en/of persoonlijke band. Weerstaat de logica en de rede. Wordt beschouwd als de bron van lust die aanleiding geeft tot intelligentieverlies, woede, waanzin en ziekte. Gehechtheid wordt gewoonlijk gezien als een zwakheid van het ego leidend tot neurose terwijl hetzelfde geassociëerd met de ziel wordt beschouwd als beheersbare liefde die wordt vergeven en begenadigd als een vorm van dienst aan God.
Gelijkrichten. Letterlijk betekent het je op één lijn plaatsen met. De term is gebruikt om de positie van het ego in overeenstemming met de waarden van de ziel en de positie van de ziel in overeenstemming met de werkelijkheid van het Ideaal(God) te beschrijven. Synoniem daarmee zou je ook kunnen spreken van eenheid zonder erin op te lossen, verbonden zijn zonder het verschil te ontkennen, en rangschikken zonder een dubbele standaard (engelse term: aligning) (afb.).
God: Meestentijds wordt God begrepen als zijnde een persoon van bovennatuurlijke aard, eveneens de Heer genaamd. Aangezien verschillende Heren het belang benadrukten van het feit God zelf niet te zijn maar juist de profeet, zoon of leraar van God, refereert de term onpersoonlijk gesproken aan een mystiek alomtegenwoordig en aanbiddelijk Opperwezen of Superziel. Wetenschappelijk schijnt de term te refereren aan de macht (ziel) van (alomtegenwoordige, alwetende en te respecteren) tijdkonditioneringen die de materiële structuur en het bewustzijn uitmaken van ieder levend wezen. Het is duidelijk dat God alles of iedereen kan zijn terwijl het omgekeerde niet waar is slechts een element zijnde en niet de categorie. Aldus is God een Persoon, terwijl tegelijkertijd de persoon God niet is.(zie ook afb. van soorten goddelijkheid & afb. van de volheden of weelde van God).
Identiteit: Identiek zijn aan jezelf, de gelijkheid van essentiëel karakter. Het heeft gewoonlijk betrekking op het beeld dat mensen van je hebben en de overeenkomst van dat beeld met het beeld dat je van jezelf hebt of zou willen hebben. Vertrouwd met jezelf zijn er positieve identificaties. Het tegendeel is gedefiniëerd als vervreemding. Formele identificatie wordt problematisch genoemd daar de echte (unieke) persoon schijnt te verdwijnen in de uniformiteit van een groep. Materiëel heeft de term betrekking op het op juiste wijze georiënteerd zijn in je zelfbeeld naar het hier en nu in de tijdruimte van je lichaam. Hierin gestoord zijn behoort tot de definitie van geestesziekte: men is gedepersonaliseerd of gedesoriënteerd niet bewust van de eigen verantwoordelijkheid voor de plaats en timing van het eigen lichaam. Filognostisch weet men dat de mensheid lijdt onder een identeitskrisis -politiek- gespleten (verdeeld) zijnde in het bewustzijn van plaats en tijd: het internationale pragmatische tijdsysteem dreigt de persoon in zijn culturele authentieke identiteit te verslinden wat betreft zijn gevoel voor natuurlijke timing overeenkomstig zijn plaats (waarvan de ziel als slecht of nationalistisch wordt veroordeeld). Derhalve wordt men filognostisch als zelfbewust beschouwd als er sprake is van realisatie van een formele identiteit zonder zich in de uniformiteit of ander gedrag van een groep verloren te hebben.(zie ook kleurenkode , de afb. en The Game of Order). Identificatie buiten de motieven van de ziel om wordt beschouwd als de oorzaak van gehechtheid (welke leidt tot een verlies van intelligentie).
Illusie: Iets dat vals is voor echt aanzien. Gewoonlijk toegepast op het verschil tussen materiëel geïdentificeerd zijn en spiritueel gericht zijn. Het tijdelijke of materiële wordt als illusoir beschouwd aangezien het gedoemd is te veranderen terwijl het bestuur van de vorm, de geest die resulteert uit het gelijkrichten met de ziel, en de ziel zelf, wordt beschouwd als zijnde eeuwig daar ze refereert aan de onveranderlijkheid van het zelfbewustzijn en de werkelijkheid der verandering, de tijd zelf.
Intelligentie: Kortweg de som der ervaring. Het verstand. Psychometrisch is het het nivo van presteren in verhouding tot dat van leeftijdgenoten. Spiritueel is het het vermogen van gelijkrichten met de belangen en waarden van de ziel. Hieruit wordt de definitie van domheid afgeleid: het is dom, onverstandig het ideaal te weerstaan.
Materie: Het voorwerp der zintuiglijkheid dat per definitie moet veranderen (van plaats en vorm).
Meditatie: Serieuze overweging overeenkomstig een plan. De bewuste handeling van het gelijkrichten van de geest met de (waarden, kennis, individuele en sociale werkelijkheid van de) ziel. Omdat met mediatie een proces van deconditionering op gang wordt gebracht, wordt de energie die door het proces vrijkomt gewoonlijk gebonden middels oefeningen: gebed, lichaamshoudingen,en rituelen. De klassieke waarschuwing is dat meditatie zonder het juiste binden van de energie het gevaar geeft mentaal en sociaal te ontsporen. Het vormt het alternatief voor afreageren dat het ego met het lichaam verbindt de energie zonder plan loslatend (afb.).
Neurose: Letterlijk betekent het het hebben van zwakke zenuwen; het is de meer of minder chronische staat van onzeker zijn van zichzelf die regelmatig uitloopt op angsttoestanden. Het wordt beschouwd als de normale bewustzijnstoestand van de moderne mens die geconfronteerd wordt met het gespletene (schizoïde) van de samenleving. Vaak wordt psychotherapie geopperd als de beste genezing, maar het wordt algemeen betwijfeld of therapeutische discussie ook maar iets zal veranderen aan de gespletenheid van aangepast zijn aan de moderne maatschappij. De filognostische remedie houdt in dat er een ander tijdbewustzijn wordt ontwikkeld waarmee men een weerstand beheerst tegen de normale ziekenmakende macht van de conditioneringen der materiële gehechtheid.
Profiteur: Filognostisch equivalent voor zondaar of gevallen ziel. Naar het ideaal van volle zelfverantwoordelijkheid is iedereen een profiteur die meer neemt dan teruggeeft. Zoals met het klassieke begrip zonde wordt profijt trekken verondersteld de motor te zijn van het morele geweten: het maakt schuldig morele en materiële belastingpenningen te betalen in de vorm van betrokkenheden en geld.
Psyche: Menselijke zelfreflectie. Kan ego zijn, kan ziel zijn. Eveneens gebruikt voor het mentale, de vitale essentie en de geest. Van de psyche weet men dat ze betrekking heeft op vier afdelingen van reflectie: denken, voelen, willen en handelen (afb.). Zie ook onder Ziel.
Realiteit: Staat van zijn. Voor de ziel is God de werkelijkheid, voor de geest de ruimte, voor het leven de tijd en voor de vorm is de materie de werkelijkheid. (afb.).
Schizoîdie (gespletenheid): De mentale staat van de innerlijke verdeeldheid. Het wordt beschouwd als de staat die voorafgaat aan de psychotische ontsporing waarin het individu uitloopt op een chaos van zelfreflectie. Eveneens gebruikt voor de moderne samenleving in oppositie tegen de natuur en zichzelf bij tijden belandend in de chaos van oorlogvoering.
Schizofrenie: de mentale toestand de resulteert uit bevrijding zonder discipline. Het wordt beschouwd als een ernstige geestesziekte waarvoor geen medische genezing bestaat daar de realisatie van spirituele zelfreflectie niet ongedaan kan worden gemaakt tenzij zwaar geblokkeerd door psychopharmaca die een andere hel van bestaan vormen. Afkerig van discipline en de autoriteit de erbij hoort vervreemd het individu van de spirituele werkelijkheid die wordt waargenomen als zijnde ongecontroleerd en demonisch. Deze mensen werden vroeger tevens bezeten door boze geesten genoemd. Een andere manier het te definiëren is de staat van verdeeld en begoocheld zijn in het bewustzijn van tijd en plaats geen gevoel van richting hebbend in het leven. Kan ook de ziekte genoemd worden van de misvatting van het niet-dit-bewustzijn van materiële identificatie. De genezing ligt in het aanvaarden van de geestelijke uitdaging de discipline lerend van het zich gelijkrichten naar de ziel in het hier en nu van een geestelijke autoriteit.
Tijd: De opeenvolging van momenten. Heel nuchter is tijd afstand gedeeld door snelheid daar snelheid wordt uitgedrukt door het delen van de afstand door de tijd. Voor statische objecten is tijd dus een uitdrukking van afstand. In zekere mate is het culturele begrip van tijd problematisch dat een gemeenschappelijke snelheid negeert en de afstand ontkent en electronisch overbrugt aangezien noch afstand, noch de dynamiek of het bewustzijn van snelheid aan het begrip gerelateerd schijnt te zijn. Derhalve, psychologisch gezien, wordt de tijd cultureel gekend als een identiteits-konflikt waarin de persoon is gedesoriënteerd naar de getimede plaats en de ware tijd van de gebeurtenissen in de natuur. De instabiliteit van de tijd-ervaring wordt psychologische tijd genoemd terwijl de gemeenschappelijke beweging van de draaiende planeet het ware van de tijd aangeeft. Culturele tijd wordt gekend als de klokkentijd. De drie begrippen van tijd die tesamen zijn totale definitie uitmaken kunnen worden verenigd in de formule Tp=Tw-Tk. In normale taal: psychologische tijd kan worden herkend als het produkt van de negatieve relatie, het verschil, tussen klokkentijd en natuurlijke tijd (afb.)
Religieus gezien is tijd de vorm van God die in zijn totaliteit het bestaan van alle levende wezens overheerst eveneens orde en vrede gevend aanbiddelijk zijnde als de Heer zelve. Wetenschappelijk wordt de term dualistisch beheerst reductionistisch slechts refererend aan een absolute meeteenheid (de electromagnetische definitie Tk) of refererende aan de draaiing van hemelse objecten (de dynamische definitie Tw). De filognostische definitie benadrukt de psychologische aard van de tijd het dualistisch konflikt van wetenschappelijke benaming beëindigend door simpelweg een praktijk van respekt te beschrijven terwille van het bewustzijn van beide begrippen van wetenschappelijke tijd. Op die manier wordt het psychologisch probleem van de tijdidentiteit opgelost.
Verlichting: zie bevrijding.
Wonder: Een uitzondering op de natuurwetten die ontsnapt aan wetenschappelijke verificatie omdat het niet naar eigen wil kan worden herhaald maar afhankelijk is van de noodzaak van genade. Ze vormt het bewijs van God dat een Heer kan leveren daar, wetenschappelijk gezien, incidenteel de macht van de tijdconditioneringen sterker kan blijken te zijn dan een natuurwet. Eveneens hangt de macht van goochelaars af van het vermogen tot manipulatie van de geconditioneerde verwachtingen van de toeschouwers door afleiding en de juiste timing. Dit maakt het moeilijk te onderscheiden tussen wonderen en herhaalbare goocheltrucs. Een andere manier om wonderen te definiëren is ze te zien als een verbeelding van de werkelijkheid zelf ('de werkelijkheid zelf verbeeld zich') er bewijs van leverend dat materie slechts een soort gedachte is.
Ziel: De meest gebruikte definitie is niet het vage "essentie van de mens" die men in het woordenboek vindt, maar de definitie die relateert aan de zelfherinnering (zoals in: "ik verloor mijn ziel") en het gelijkgericht zijn (zoals in:"een trouwe ziel"). De definitie is dynamisch, dat wil zeggen, geïdentificeerd met het leven en het levende; ieder moment herdefiniëert de ziel zichzelf in het licht van zelfherinnering en geweten. Filosofisch wordt het bezien als een psyche of spiegel van het zelf bestaande uit rede, geest en verlangens en vedisch wordt het verdeeld in de goddelijkheid van de onwetendheid, de hartstocht en de goedheid met een individuele ziel (jiv-atma) een gelokaliseerd persoonlijk aspekt (paramatma) en een superziel (Bhagavan of de Heer). Vaak wordt het idee van continuering geïntroduceerd om het belang te benadrukken van de eeuwige waarde en overstijging van de fysieke dood de herinnering zijnde die niet per sé in de eigen hersenen is gelokaliseerd, maar is gegoten in de vorm van een cultureel/biologisch spoor ("mijn kinderen zijn mijn leven en ziel", "ik heb mijn ziel en zaligheid in dat werk gestoken"). Ook is het idee van onveranderlijkheid belangrijk voor de, vaak religieuze, definitie als zijnde de kulturele noemer gegrondvest in de eeuwige waarden (waarheid, reinheid, medeleven en soberheid <afb.>) die het idee overstijgt van het individuele ego geïdentificeerd met het lichaam. Samenvattend zou de definitie kunnen zijn: het stabiele en continuerende gewetensvol herinnerende ware zelf.
©1998 theorderoftime.com: dit boek kan vrij worden gedownload voor enkel privé-doeleinden. Ander gebruik, zoals verkoop en publiceren op andere sites vereist toestemming: stuur een e-mail vanaf: http://theorderoftime.com/ned/info/i/feedback.html