musicbutton

 

 

  De Droom | Werkeloosheid? Propaganda! | De Geboorte van de Tijd | De Leugen en de Val | Een Valse Vereniging

 

Een Valse Vereniging en nu Democratie 2.0.

Over de ellende van de standaardtijd, over de politiek en de pijlers van democratie 2.0.

Door R.P.B.A.


democratie.2.0 


 
I - vlak voor de zomertijdomschakeling

Een boek is een valse vereniging. De schrijver is er niet bijgeleverd, zijn inkt is er in zijn plaats. Hij heeft de waarheid, zijn waarheid, zwart gemaakt voor je. En ja, het zijn ook vaak kankerverhalen zei Boudewijn Buch ooit. Maar lees het en weest ermee verenigd. Weest zwart gemaakt o lezer! Weest valselijk verenigd dus..., maar toch. Beter valselijk verenigd dan helemaal niet. Je wilt het toch niet allemaal persoonlijk aan moeten horen... die praatjes van die schrijvers? Regel het even zelf dat praattempo, die voordracht. Boeken, verhalen, artikelen zijn goed ondanks die valsheid, ze zijn een noodzakelijk kwaad, een offer. Dus schreven we het bij dezen allemaal maar weer eens op ter vereniging van het bewustzijn.

In eerste instantie is dit een valse vereniging dus. Net zo vals als de vereniging van de materialist met zijn hypocriete religie en arrogante wetenschap in relatie tot de standaardtijd die ik hier er nu even uit wil lichten. Want ja, met die standaardtijd met zijn gemiddelden, zones en zomergeknoei bespaar je toch op het zonlicht als je jezelf wijsmaakt dat het 's zomers later is nietwaar? Maar wat is dat nou voor een onzin? Is het in feite niet de meest brutale propaganda die het kapitalisme ooit heeft verzonnen? Tweemaal jaarlijks klokjedraaien uit economische overwegingen... ja ja,... gehoorzamen zal je... daar gaat het om. Buigt voor den Mammon, want God vervalsen doen we nou eenmaal graag als ongelovigen, o nee sorry, als democraten. Want we geloven nu in de democratie. En reken maar hier spreekt een ketter! De democratie zoals die nu is met de standaardtijdverdraaiing van de natuurlijke waarheid van de tijd is de vijand van de wetenschap. Na de scheiding van kerk en staat kregen we zo met het wettelijk verplicht stellen van de standaardtijd de scheiding van staat en wetenschap (behalve dan de 'wetenschappen' recht en economie). Maar de democratie heet heilig want die is er van en voor iedereen... Tja, ging dat argument maar op... Want kan je met de dwang der standaardtijdvervalsing nu in jezelf geloven, in je natuurlijke zelf? Is het niet eerst de Mammon en dan pas je natuurlijke zelf? En geloof je daar nu echt in? Goed. Ok. Stel u bent als lezer voor rede vatbaar. Je mag je eigen tempo van begrijpen bepalen toch? Ik zit toch niet voor je neus? Je bent toch vrij nu? Bent u niet blij met mijn afwezigheid? Vrijheid! Ik zeg: we zijn gek dus met een verwrongen tijdsbeeld, zo verdedigt ook menige andere auteur op dit gebied als b.v. onze vaderlandse Frits Bom (vakantieman in ruste) in zijn tijdboek genaamd  'De Tijd' (Elmar 1993). Hij is echt een leuke hobbyist in de wetenschap die naar de waarheid van de tijd vist. Maar to the point nu over die valsheid van verenigen over de tijd die Bom natuurlijk te ver gaat om verder te bespreken. En eigenlijk hoeft het ook geen boek te zijn. Een televisieprogramma is immers al genoeg om de afstandelijkheid en vervreemding van plaats en persoon met de standaardtijd te beseffen. Dus nu wat duidelijker: sinds wanneer moet je de klok verzetten als je iets vroeger wilt doen? Waarom willen we geen tropenroosters meer? Is onze klok dan een god die we aanbidden moeten in eendrachtigheid? Neen hoor zo stelt men dan, want de klokkentijd manipuleren is nu eenmaal de manier. Manipuleren is leuker dan respecteren, want de tijd van de natuur respecteren zoals die is kost moeite en daar heeft de moderne mens een broertje de dood aan. Geen gebod God op die manier te eren! En dat broertje de dood is letterlijk: allemaal dode communisten, fascisten en fundamentalisten. Het moderne oorlogsdrama. Let even goed op. Dit is niet meer de onschuld. Want wanneer gaan we nou eindelijk eens de kapitalisten vermoorden, mag je je dan afvragen. Of deden de Chinezen of fundamentalisten dat al in het recente verleden reeds? Met culturele zelfmoord als een stelletje materiële strebers? Als je redelijk wilt blijven met de standaardtijd kan ik je één ding aanraden: vergeet de standaardtijd even, zet die klok weg en kijk naar de zonnewijzer. Anders wordt je er knettergek van van die georganiseerde schizofrenie van het loskoppelen van de tijd van de plaats. Het betreft hier je hersenhelftfunctie namelijk, en wel letterlijk. De ene helft is er voor de tijd de andere voor de plaats. Dat vergelijken is wat hersenen gewoonlijk doen in zelfcommunicatie. Denken heet dat dan. Of reality-testing meer professioneel gezegd. Maar de mediteerder weet: studeer nou eens af van die denkacademie! O Heer vergeef het hun. Ze weten niet wat ze met Vadertje Tijd doen. Eerst kruisigen ze je met de nieuwe zonnekalender en nu anno 2000zoveel maken ze je nog gek ook door de tijd helemaal van de plaats los te koppelen! Die christelijke nep-Romeinen! Zelfs de helft van alle huwelijken wordt met die politiek losgekoppeld. Is dat om de overbevolking terug te dringen of hoe zit dat? Tijd - ruimte, lineair - parallel, man - vrouw. Zie die dualiteit nou eens. Is dat geen opwindend, inzichtelijk idee? Maar nee, hè bah, de tijd is walgelijk, hij is immers modern, en de schimmel van ruim een eeuw van burgerlijke ellende zit erop vastgekoekt. Is dat dan postmodern zo'n inzicht? Het zal wel. 

Sedert 1884 toen de Amerikanen de treintjestijd terwille van de telegraaf vooropstelden met de eerste zonetijden, zitten we al met de 'moderne' ellende. Modern smaakt vies tegenwoordig en postmodern chaotisch. Ook niks om trots op te zijn. En die zelfhaat in feite begon al toen Napoleon liever oorlog voerde dan zich eens werkelijk te verdiepen in hoe de Franse Revolutie dichter bij de natuur moest leven. De revolutionaire in tienen gedeelde klok en kalender hadden namelijk niks te maken met dichter bij de natuur leven. Men moest dichter bij het Jacobijner gezag dat erachter stak leven natuurlijk. Dat experiment voor een ander tijdbewustzijn waarin we vrijheid, gelijkheid en broederschap zouden vinden met de natuur is mislukt. En toen moesten we Napoleon bij Waterloo te grazen nemen. Zijn beschavingsoffensief was gewoon heerszucht. Met een in tienen verdeelde tijdschaal de gemiddelde tijd uitdragen wilde hij niet meer, maar oorlog was ook niet de manier. Niet die arrogantie. Revolutie en domheid. Ja hoor het is wel goed met ons. Dat was een menselijk en bovenal christelijk drama. Het Christendom: de geschiedenis van de onwetendheid over de tijd. Met de revolutie van de tijdorde werd het niks, net als iedere politieke overwinning die erop volgde niet echt stand hield tot de dag vandaag. De democratie impliceert een instabiele staatsorde, hij is er niet om van elkaar te winnen, maar om te leren samenwerken zonder een definitieve, gefixeerde orde niet? Ja, dat weten we nu wel zo langzamerhand want, o ja dat was het, wij hadden met Robespierre zelf inderdaad de adellijke kapitalisten in Frankrijk met hun absolutistische heerschappij toen reeds de kop eraf gehakt. Ja, dode kapitalisten hebben we al, van adel zelfs, dus dat hoeft dus niet meer. Goddank! Het moorden helpt niet, dat weten we al. Het tijdsysteem ging met onze grote en kleine politieke revoluties onherroepelijk zijn entropie in van napoleontisch kwaad met gemiddelde plaatselijke tijden tot hitleriaans erger met tijdzones en uiteindelijk neurotisch/onlogisch geknoei met staatsgrensafhankelijke zomertijden. De chaos als 'straf van God' voor de verdwaasden die oorzaak en gevolg niet uit elkaar konden houden en met de filosoof Kant, die min of meer zei dat de verlichting je eigenwijsheid is, elkaar dan maar van Kant maken. Nou met deze blinde tijdvlek van het Christendom kunnen we onze lol wel op. Dom ja. Inderdaad. En samen met de Islam hebben we in feite zo een hekel aan onszelf. De fundamentalisten en terroristen vormen de projectie van onze eigen verdrongen zelfkritiek over de tijdorde! De christenen wijzen de tijd van God af: ze zijn goddeloos! Multicultureel in Europese zin gesproken zijn we ermee in wereldoorlogen ingestort en nu proberen we een halve eeuw later multiculti met de allochtonen de zaak weer opnieuw op te starten. Integratie! Makkelijker gezegd dan gedaan, want je kan er eerst wel een psychoanalyse bij gebruiken. En ja hoor, die moslims en hindoes hebben ook wat in te brengen eerlijk gezegd. Interculturele oorlog heeft geen zin natuurlijk. Tja, culturele integratie van allochtonen impliceert dus ook dat wij autochtonen hen assimileren. Och jee. Anders is het net zoiets als voedsel prakken maar niet willen verteren. We moeten als het ware die vreemdelingen opnemen, verteren en weer uitpoepen als nette Nederlanders. Bruin inderdaad. We halen er graag de neus voor op. Hè bah!

Ik geloof met de geest die ik nu zo heb dat het weer eens tijd wordt voor de zomertijd, want deze waarheid jeukt vandaag teveel en te chaotisch opstandig. Dit is niet de geest die ik wil of ben. Als de standaardtijd zijn collectieve oefening van klokjedraaien weer doet krijg ik steeds zo'n slechte geest van 'Shit man wat zijn we weer stom!'. Draai de wijzers dan maar weer om! De remedie! Wellicht ontwaken we dan uit onze duisternis, effe wat anders zogenaamd. Het is nu ik dit schrijf 25 maart 2010 en a.s. zaterdag gaan we weer het meest populaire collectieve spelletje spelen dat de mensheid ooit verzonnen heeft: dat klokjedraaien maar weer eens. Leuk! mag ik ook meedoen? Dan draai ik hem wel eens de andere kant op, de zonnige kant op natuurlijk, we zijn toch geen duivels van en voor de duisternis! Wat moet ik nu hiervan zeggen: slikken en pikken? Iedereen aan de pillen en niks meer willen want de duisternis heerst? We zien met de standaardtijd het zonlicht niet meer immers en zelfs niet het maanlicht: we willen dat het geld de tijd bepaalt. Nogmaals, het is niks rationeels ookal is het pragmatisch die aan de duivel verkochte tijd, en daarom ben ik in 1972 reeds psychologie gaan studeren. De psychologie beweert immers dat we allen geconditioneerd, gevormd, geschapen zijn door de tijd.

Toen ik 17 jaar oud eens mijn vader op een dag in 1971 een hysterische aanval zag krijgen door wat ik met hem deed en de rest van de kinderen en mijn moeder ook in paniek verkeerden over zijn ellende, dacht ik op die saaie zondagmiddag, die dag dat mijn vader mijn broertjes aframmelde omdat ze herrie trapten en ik hem voor het eerst van mijn leven krachtig gewoon oppakte en op de gang zette om er een eind aan te maken: 'ik ga psychologie studeren!' Oedipus... vadermoord, het zal wel. Ze zijn allemaal gek. De standaardtijd zelf is de Oedipale moord op de natuurlijke vader van de tijd. Denk maar aan die vadermoord in plaats van aan mijn opstandigheid. Knijp niet in mijn ziel, dan zal ik ook niet in de jouwe knijpen. Mijn vader bezeten van de sleur-ellende van de wekelijkse lineaire geestdodende standaardorde zette ik op de gang. Time out! Maar moeder aarde blind gaan verzieken is dan nu mijn manier? Nee dus. Ik was het gewoon zat toen. Die ouders, die broertjes, die zussen, Vietnam, de hele klotezooi van de ruziënde burgerlijkheid die niet van drugs houdt maar wel pillen wil slikken, ze zijn gewoon gek allemaal. En ik niet dus... Welnu, dat werd een kruis voor me, want toen bleek dat zij gewoon gek op van alles en nog wat waren en ik was uiteindelijk krankzinnig. Twintig jaar later zag ik opeens op een dag de wereld vanbinnen uit met die last van de eer van mijn vader op de schouders, want dat krijg je als je met je alternativiteit niet - net als mijn vader zaliger inmiddels - gek op voetbal bent en dergelijke. Dus werd ik toen maar gek op denken om de krankzinnigheid van mijn vaders voetbalstadion in mijn hoofd de baas te worden. Ik was dan maar een filosoof in mijn vorige leven geweest of zoiets en moest nu maar eens het probleem van de standaardtijd aanpakken. Een andere René van het idee. Herborene, herbo-rené, 't idee. En nu had ik dan dat psychologenkarma, dat Freud-karma met die culturele Oedipus die ik moest zijn. Mijn vader was kinderpsycholoog en ik werd een klinisch psycholoog. Ja, we zijn toch allemaal gek nietwaar? En inderdaad. Nu weet ik wel dat iedereen ergens gek op is en dat als je het niet bent jij degene bent die krankzinnig wordt. Krankzinnig me afkerend van de hele zooi en met name van de collectieve, valse vereniging van de vleesetende, geldwolverige, perverse standaardtijd, de verwrongen tijd met zijn honderdduizend compensatoire cultuurspelletjes van lullig doen tot kloten. Want zo ziet die hele hypocriete bende er dan uit als je erbuiten gaat staan om het te bekijken. Precies die emotie. En een psycholoog wil je, nee kan je, dan ook niet meer echt zijn. Mijn therapie was de yoga, want zo keer je je netjes van de wereld af. Niet een praattherapie, maar een zwijgtherapie werkte met dit probleem. Ik dacht: hoe kan je mensen aanpassen aan een corrupt systeem dat geld met klokjedraaien bewust op de eerste plaats stelt i.p.v. de wil van de natuurlijke orde en God van de Tijd te respecteren? Ja, inderdaad die culturele God met Zijn hoofdpijndossier aan moord en verkrachting van de medemens kan wat mij betreft de pot op. Allah, Jahweh, met dat jaloerse volk uit het Midden-Oosten... Die hebben in hun politiek, oorlogszuchtig als die is gericht tegen anders-gelovigen, niks met God te maken, want het is gewoon de jaloezie ervan. In reactie op Christus en de christenen die op aarde de tijd niet doen zoals de maan en de zon van God het in de hemel laten zien, kwam de Tora-versie van onze heilige kindervriend en vijanden bestrijdende, in de nood voorzienende profeet Mohammed die geleerd had naar de influisteringen van Gabriël te luistereren. Met de (gebeds)tijd had hij het goed met een ieder voor. Maar met de Jood stond helaas de jaloezie dus voorop, en dat was dan de vijand, zo werd hij zelf een vijand. Helaas mocht dat met God dus. Maar nu kan Mohammed de standaardtijdoorlog (bijgenaamd de tweede) van Hitler waarna, na 1940-1945, de Joden hun staat verwierven na hun martelgang niet meer verbieden.... het is te laat voor hem om het waarom even uit te leggen. De profeet is dood. Jammer, want nu zitten we met letterlijk napratende, onnadenkende, werktuigelijk functionerende fundamentalisten die Mohammeds woorden over de zuivere zon en maan niet meer begrijpen: het zijn de dode profeten die van de religieuze fixaties niet aangepast aan tijd en plaats in het hart mogen leven en daar de vooruitgang mogen inspireren van aanpassingen aan culturele omstandigheden. Met Mohammed zeg ik u gelovige: Mekka is overal! Pak een maankalender en zet de klok met de zon gelijk! Zo is de tijd van bidden altijd Nu! Buigen hoeft niet meer. En hoofddoekjes hadden de Hollanders vroeger ook. Die zijn best netjes hoor. En ja hoor, het staat ook nog in de Bijbel van de Joden, let wel door mensen geschreven: Ik ben Jaloers, want jawel, Ik ben God. Nou dat is dan een projectie wat mij betreft. Natuurlijk is God de heiligheid en de mens jaloers. Tot ziens maar weer. Daaaaag meneer de theoloog. Ze zoeken het maar uit met al de heilige boeken van de wereld die evident door mensen werden geschreven. Jaloezie is gewoon niet de weg. Wordt dan toch een universele Sufi, maak er maar bhakti van zou ik zo zeggen of ga bij de Boeddha op schoot de lotus in het hart zitten denken. Nee dan het moderne geloof in de 'harde' wetenschap... is het dat dan? Neen ook niet helaas, want de natuurkunde is ook niet de oplossing. Is Einstein ook niet gek op een krom geprate ruimte omdat de ether opeens taboe was met een mislukt experiment met spiegeltjes? Want met hem, die met zijn intelligente ego de blits wist te maken, is de tijd weer niet absoluut... weet je wel... Een standaardtijdneurose, een cultuurneurose zeg ik dan maar als psycholoog. Natuurlijk is de tijd - en niet het tijdeffect - een absoluut en onbetwijfelbaar axiomatisch gegeven. Ik ga wat eten. We praten straks of ooit eens dan, wel verder. God nog aan toe. het is tijd.


II - na de zomertijdomschakeling

Zo, even wat later. De zomertijd is net ingevoerd. Het is zondag 28 maart 2010 nu. De geest is nog steeds onrustig, dat wel, maar minder geagiteerd en meer geïnspireerd naar aanleiding van het geknoei met de klok. De materie ervan die je gek maakt hebben we weer achter de rug. Het gebruikelijke argument gaat weer door mijn hoofd. De nieuwslezer kondigt gisterenavond aan: vannacht worden de klokken een uur teruggezet zodat we morgen een uur langer licht hebben. Maar de waarheid is natuurlijk de zomer komt eraan zodat de dagen langer worden. We hebben niet een extra uur licht omdat we de klok verzetten. Het daglicht trekt zich echt niks aan van ons klokjedraaien. We staan gewoon vroeger op zodat we 's avonds eerder moe zijn. Dan besparen we elektriciteit omdat we dan naar bed gaan terwijl het nog maar tien uur 's avonds is als de zon nog maar net onder is in de zomer. De regering wil graag dat u vroeg naar bed gaat.... om energie te besparen. Dus dat doen we. Klinkt toch netjes nietwaar? Maar om vroeger op te staan hoef je de klok niet te verzetten. Feit is dat onze waarneming van de biologische tijd in onze lichtgevoelige hersenen is gekoppeld aan het daglicht. Daardoor zijn we van nature al geneigd vroeger uit bed te komen in de zomer en in  de winter later op te staan. Maar omdat we gedurende de dag net zo goed moe van ons zelf worden gedurende de zomer als gedurende de winter en niet zomaar opeens meer of minder slaap nodig hebben, worden we inderdaad van nature reeds vroeger moe 's avonds in de zomer. Met andere woorden ook zonder het manipuleren van de klok sta je vanzelf vroeger op en ga je vroeger naar bed zodat je minder elektra verbruikt. Dus wat is er nu aan de hand?

De politici zijn jaloers op vadertje tijd. Dat is het geval. De macht is aan de natuurlijke, biologische tijd, die activeert ons zomers door vroeg daglicht. Daardoor bezuinigen we van nature al op onze elektriciteitsrekening. Inderdaad omdat we vroeger opstaan op gezag van de natuurlijke orde. Maar we hebben de staat en de kerk van elkaar gescheiden. De religie staat voor het natuurlijk gezag van de tijd, van Vadertje Tijd. Vraag het niet aan de Paus, dat is een politicus die je naar je gewoonten praat omdat hij niks aan die erfzonde kan doen, vraag het aan Jezus zelf. Jezus zegt je: "doe het op aarde zoals in de Hemel". En als je Moslim bent maakt Mohammed ervan: "doe de zuivere zon en maan". Als je Hindoe bent zegt Krishna in de Gîtâ: Ik ben de tijd, het licht van de zon en de maan en als je mij niet vooropstelt beland je in gehechtheid, woede en verstandsverbijstering in verband met de voorwerpen van je zintuigen. Dat is de religieuze wijsheid omtrent de tijd. De Boeddha maakt het nog mooier: keer je van de tijd af, het tijdelijke is allemaal illusoir, richt je op de zuivere tijdloze gelukzaligheid van de getuigenis die de tijd uiteindelijk zo helder ziet dat je al je voorgaande levens ook zult ontdekken als een eindeloze reeks van karmische verwikkelingen omdat je de tijd niet kon loslaten. Mediteer daarom en hou op met dat gemanipuleer dat je karma is. Met andere woorden blijf met je poten van de klok af want het gericht zijn op geld, op voordeel mag niet je leidraad zijn als je de gelukzaligheid wilt bereiken. Ofwel, met een wat moeilijker redenering zegt de Boeddha die claimt niet religieus te zijn precies hetzelfde. Niet doen, niet knoeien met de tijd. Zie het zoals het is, zie handelen in nietsdoen zegt Krishna. Dus wat doen de politici in naam van de burger? Zij redeneren als volgt: de burger wil het gemak, het geld en daarom moet de pragmatiek vooropstaan bij het tijdbeheer. Als het geld oplevert is alles gerechtvaardigd, zelfs het verdraaien van het idee van de tijd, ook al kan het haast niet, fundamenteel gezien, tegenover de uitspraken van de religieuze leiders die zich normaal toch niet druk maken over trivialiteiten. Dus de politici gebruiken een pragmatisch, economisch argument om de zwakheid van de burger te vertegenwoordigen en het gemak en de winst te laten prevaleren boven het principe van de overeenstemming met de natuur. De burger, zo mag je wetenschappelijk gezien stellen, stelt zich onverantwoordelijk op en het bestuur meent dat te moeten vertegenwoordigen.

Nu hebben we een aantal vragen: is het de taak van de regering de zwakheid van de burger te vertegenwoordigen? Vooropgesteld dan dat de regering überhaubt zou weten wat ze doet. Je mag immers wel stellen dat dit een bewustzijnsprobleem is. Wat is nu de essentie van het leiding geven? Er is leiding nodig omdat de mensen te zwak zijn, te zelfzuchtig zijn, te beperkt in hun medemenselijk denken, te verdeeld zijn qua materieel belang om voldoende saamhorig op te kunnen treden zonder verder overleg en doelbewust beleid. Dat impliceert dat de regering nooit die zwakheid zonder meer kan vertegenwoordigen wil men kunnen spreken van een verantwoordelijk regeringsbeleid. De regering moet vertegenwoordigen om contact te houden met de achterban, met de gewone burger, dat is duidelijk. Maar als jij een leider kiest en die vormt een perfect evenbeeld van jouw zwakheden, wat zeg je dan? Ga nou gauw sukkel, dat kan ik ook! Jou heb ik niet nodig. En inderdaad, de huidige democratie, laten we zeggen versie 1.0,  kan moeilijk standhouden. De regering Balkenende kwam vier keer ten val. Die zat geen enkele regeringsperiode uit. Steeds bleek de gevonden coalitie niet stabiel, bleek ze te bestaan uit onverenigbare motieven. Simpel gezegd binnen deze democratie kiezen mensen voor hun zwakheid, d.w.z hun baatzucht zoals die zich het allerduidelijkst uit in de illusie van de zomertijd.  De illusie dat je vroeger opstaat omdat de klok verzet is i.p.v. dat de zon vroeger op is. De machtsillusie van het nevenmotief dus. Want dat doen we per slot van rekening voor het geld. De zomertijd is dus fout in feite omdat we het voor het geld doen. Het motief deugt niet dus. Het vroege opstaan is ok natuurlijk. Met een tropenrooster heb je gewoon een sociale bevestiging voor het feit dat je je zomers gestimuleerd voelt vroeger op te staan. Daar is niks mis mee. Dat zou een goede zaak zijn, ook al doe je in de praktijk precies hetzelfde (maar zonder hetzelfde bewustzijn). Je respecteert dan immers de waarheid van de natuur en houdt jezelf niet voor de gek met klokje draaien. Maar op een of andere manier vinden we dat niet aantrekkelijk. Een tropenrooster wekt de illusie dat je een keuze hebt als burger. Zal ik wel of niet mee doen met die vroege jongens? Democratie berust toch op het beginsel van de vrije keuze, de vrije verkiezing? Toch niet op een dictaat van het geld? Geld is God toch niet? Of waren we dan toch mammonieten, aanbidders van de geldgod? Duidelijk is dat de geldgod en de natuurlijke God van de tijd van de zon en maan strijdig met elkaar zijn.

In het nieuws is op het ogenblik president Medvedev van Rusland. De man zo meldt de Volkskrant van gisteren onder de kop 'Sleutelen aan de tijd is een Russische hobby' dat hij gelooft dat het gezond en Russisch is om met de tijd te knoeien. Dat houdt wat hem betreft in dat zowel de tijdzones moeten verdwijnen als de zomertijd. Zijn argumenten zijn echter geheel verward en dus ook zijn politiek op dit punt. Hij laat het toe dat sommige tijdzones niet meedoen aan de zomertijd. Dat is in Indiana en Arizona in de V.S. ook het geval door een wet die onder wijlen president Reagan is ingevoerd. Die wet bepaalt dat staten zelf mogen beslissen of ze wel of geen zomertijd mogen voeren. Maar dan gebruikt Medvedev een vreemd argument. Hij stelt dat als de ene staat wel en de andere geen zomertijd voert, dat er dan tijdzones van twee uur breed ontstaan. In dat geval moeten we dan eigenlijk alle tijdzones maar een gaan maken. Weg met de zomertijd, weg met de tijdzones. Prima toch? Al dat geknoei.... Maar nee, dit is een warhoofd aan het woord. Het dereguleren van de zonetijd betekent niet het invoeren van één grote tijdzone. Het dereguleren van de zonetijd betekent historisch het terugkeren naar de lokale, plaatselijke gemiddelde tijd. Het invoeren van een grote tijdzone is dan een kapitale blunder. Dat is namelijk wel een negatieve ingreep in het tijdsysteem die de mensen niet terugplaatst in een oude situatie met de redenering van 'dat weten jullie nog wel', maar de mensen van Rusland iets geheel nieuws door de strot duwt: de Chinese methode van valse eenmaking in één grote tijdzone. Op basis daarvan is de volksrepubliek tegen het boeddhisme en zelfs tegen zijn eigen filosofische en culturele traditie: allemaal hetzelfde Maopak aan of een Mcdonald's T-shirt, dat mag ook tegenwoordig. Dat maakt niks uit, want dat is dezelfde valse eenmaking van materialistische inductie: het op basis van gemakzucht en materiële - economisch/pragmatische - motieven - hanteren van standaarden voor de burger die zijn lokale individuele cultuur dan verdrongen ziet. Conformeren aan het systeem van de standaard burger - of hamburger zo je wilt - is dan de norm. Dat is eenheid ten koste van verscheidenheid. Een fundamentele overtreding van de wetenschappelijke norm van evolutie door differentiatie. Inductie, valse eenmaking geeft egokrampen als het fascisme of andere vormen van egocultuur en dictatuur - vergeet niet b.v. de commerciële logogekte op alle producten - ten koste van minderheden, als allochtone Israeliërs, moslims, zigeuners etc. De psychiater waarschuwt u voor verwrongen tijdsbeelden en inductie. We depersonaliseren dan op basis van generalisatie van het persoonsmotief. We maken ondersteund door de standaardtijd media als de t.v en het mobieltje dan geen onderscheid meer tussen elkaars lokale cultuur en individualiteit. We scheiden tijd van plaats, linkerhersenhelft- van rechterhersenhelftwerking en worden dan allereerst neurotisch dwangmatig en gewelddadig in compensaties van negatieve identiteitsbevestiging en ten slotte schizofreen politiek verdeeld in een onoplosbare politieke woordenstrijd die we alleen maar kunnen beëindigen door elkaar als vijanden in oorlogen af te slachten. Dat is de foute weg dus.

Medvedev weet niet wat hij doet, het kan goed gaan, hij dereguleert de standaardtijd. Het kan fout gaan: hij pleegt valse vereniging door te zwichten voor de bestuurlijke machtsillusie van een vereniging in een tijdzone die definitief de splitsing van tijd en plaats vestigt en alleen de staatscontrole als de echte controle van de (standaard)persoon toestaat. M.a.w. tijdsinductie leidt tot staatsdictaturen. De weg van de evolutie is die van differentiatie, niet die van inductie. Men kan zich alleen maar in het bewustzijn verenigen, niet in de materie. Materiële vereniging vindt plaats in vuur: alles brandt af. Oorlog in de praktijk.

De taak van het bestuur in democratie 2.0 bestaat uit het bewerkstelligen van een systeem dat optimaal ruimte biedt voor de lokale cultuur en individualiteit van iedere burger. Vereniging door onderscheidingsvermogen is de juiste meditatiemethode zo leer je in India. Het zich op één ding concentreren als een mantra of een Godheid vormt alleen maar de poort om toegang te krijgen tot de wijsheid van het onderscheid. Het gaat om bewustzijnsontwikkeling, niet om standaardisering. Het gaat om de eigen aard in de zelfverwerkelijking. De werkelijke verlichting zonder ons 'van Kant' te maken. De autonome geest van de zelfverwerkelijkte ziel is de doelstelling van die bevrijdingsgedachte. Verlichting impliceert een autonome geest in emancipatie, bevrijding impliceert een collectief respect voor ieders individuele (vrijwillige) bijdrage tot de staatsorde ervan. En die staatsorde heet dan democratie 2.0. Dat kan niets anders zijn dan een representatieve democratie die de identiteit van de burger vooropstelt. Alleen als het individualisme een plaats wordt geboden vormt het geen bedreiging meer. Het probleem uit de weg gaan of veroordelen heeft geen zin. Net zoals met het socialisme dat de logische tegenhanger vormt. Alleen als het socialisme een vaste plaats krijgt in de samenleving is ze geneutraliseerd. Het één daagt steeds het ander uit in democratie 1.0 en dat leidt tot instabiele regeringen en gewapende conflicten. Krappe minderheidsregeringen versterken altijd weer de verdrongen oppositie die daarna weer wint, ad nauseam. In versie 2.0 wordt alles op zijn plaats gezet. Dat gaat op twee manieren: de individuele identiteit wordt in kiesgroepen vertegenwoordigd die stroken met wat we tegenwoordig vaste kamercommissies noemen om de ministeries - die dan op de burgeridentiteit als hun basisfunctie zijn heringedeeld - met wetten te bedienen. In 2.0 is het niet mogelijk dat de ene kiesgroep het wint van de andere. Die zijn in de wet numeriek gefixeerd qua kamerzetels. Steeds moeten dezelfde aantallen kamerleden zitting hebben in die vaste kiesgroepcommissies. Binnen deze kiesgroepen vinden dan de collectieve, periodieke, wettelijk voorgeschreven verkiezingen plaats van de meest geschikte kandidaten. Politieke partijen blijven voortbestaan op basis van de vrijheid van vereniging. Maar ze verliezen hun vlagfunctie. Het kan zijn dat de ene politieke partij oververtegenwoodigd is in de ene kiesgroep en niet in de andere. Zo kan een politieke partij het 'winnen', dat wel, maar de staatstructuur mag er niet door worden ondermijnd zoals dat nu het geval is. Met democratie 1.0 is geen enkele belangengroep meer zeker na de verkiezingen. De coalities scoren zelden meer dan 60% van de stemmen: rapportcijfer 6. In 2.0 is dat altijd 100%, rapportcijfer 10! Het belang is immers gefixeerd in de kiesgroepenstructuur. Men gaat naar de stembus om te stemmen binnen de eigen kiesgroep op deze of gene vertegenwoordiger van de kiesgroepverantwoordelijkheid van het burgeridentiteitsbelang. Dat kan dan ook een onafhankelijke kandidaat zijn.... partijpolitieke verbondenheid is een privé-zaak die helemaal niet openbaar of politiek gemotiveerd hoeft te zijn. Er mogen geheime politieke of apolitieke organisaties zijn. Vrijmetselaars b.v. mogen alle belangrijke posities innemen als de onwetende burger toevallig op die kandidaten binnen hun kiesgroep stemde. Maar in de praktijk zal dat nooit gebeuren. De normale logica heeft ons met 1.0. allang geleerd dat geen enkele religie of politieke partij of club ooit de dienst uit zal maken in de wereld, daarvoor is de mens ondanks zijn zwak voor het geld, de corruptie, veel te intelligent en geëmancipeerd. Zolang het een democratie betreft waarin men mag kiezen zal het nooit gebeuren.

De tweede pijler naast die van de burgeridentiteit in kiesgroepen van democratie 2.0 is de systematische regulering van de burgerdeugd in de velden van handelen. Het agressieve zelfzuchtige van de politieke partijen van versie 1.0 die uiteindelijk in oorlogen elkaar bestrijden en zo de economie en de planeet vernietigen zoals nu b.v. met de kapitalisten en de fundamentalisten, wordt met dit tweede beleidssysteem tegengegaan. Een bewuste identiteitspolitiek moet garanderen dat we onze burgerdeugden niet egoïstisch tegen elkaar uitgespeeld zien in de politieke partijen die anders de kiesgroepenbelangenbehartiging en het juiste functioneren van de dienovereenkomstig op de burgeridentiteit heringedeelde ministeries zullen verdringen.  Burgeridentiteit is, zoals een ieder in het paspoort kan zien een kwestie van positieve discriminatie op basis van leeftijd en beroep. Jongeren en ouderen b.v. mogen niet hetzelfde behandeld en ministerieel vertegenwoordigd worden. Verplichte discriminatie. Ook dat hoort in de grondwet. Zo ook mogen wetenschappers en schoolkinderen niet hetzelfde worden behandeld en bestuurlijk vertegenwoordigd. De noodzaak van dat beleidsonderscheid in burgeridentiteit van burgerlijke status (leeftijd) en beroep (functie-oriëntatie), verschillen zijn zelfevident, daar wil ik hier nu niet verder op ingaan (zie het pamflet: een Kleine Filosofie van de Vereniging). Wat men moet beseffen is dat zonder de tweede pijler van de systematische behartiging van de persoonlijke, individuele en collectieve integratie van de burgerdeugd we de bestrijding van de moderne cultuurneurose en oorlogsschizofrenie van de valselijk verenigde standaardmens niet voor elkaar krijgen. De gekte van het politieke ego leren we kennen in de schandelijke onmenselijkheid van de moderne oorlogen waarin deze in de politieke partijen geperverteerde burgerdeugden met allerlei -ismen tegenover elkaar op het slagveld staan of minder erg maar nog steeds geestesziek cultuurneurotisch in de politieke partijen op basis van onverenigbare politieke standpunten en meningen nooit hun integriteit en stabiliteit van bestuurlijke samenwerking kunnen vinden. De politieke partij is niet het antwoord op het identiteitsprobleem. De kiesgroep is het antwoord op dat probleem. Iedere burgeridentiteit zijn eigen ministerie en zo leeft niemand in vrees verwaarloosd of verdrongen te worden. 

Het politieke ego wordt gekend aan de hand van het z.g. politieke spectrum. Zo beheerst men dat probleem wetenschappelijk. Dat spectrum beschrijft de determinanten op basis waarvan we de politieke partijen indelen. We kennen vele van deze indelingen, zie de Wikipediapagina ervoor, ze propaganderen allemaal wel wat aan rationaliteit, maar er is er geen een die gekoppeld is aan iets wat we democratie 2.0 kunnen noemen, de democratie die dat probleem van de bestuurlijke stabiliteit aanpakt op basis van de twee pijlers van de burgeridentiteit en deugd in een representatieve vertegenwoordiging zoals die er moet zijn als we in vrede angstvrij willen leven en werken. Politieke partijen zijn egomanifestaties, pogingen om de burgeridentiteit gestalte te geven. Die ego's voeren oppositie op basis van identificatie met een materieel belang en een overeenkomstig wantrouwen. Resultaat is de bekende cultuurneurotissche uitputting waarin de integere politicus in vier jaar tijds twintig jaar ouder wordt alleen al op basis van een onbeheerste vergadertijd.

Laten we dat idee van de tijd even vasthouden want dat vormt de sleutel voor het bestrijden van het valse politiek ego van identificatie, oppositie en propaganda. De burger is wanhopig omdat iedere partij gelijk heeft en een deel van zijn leven, een bepaalde burgerdeugd, vertegenwoordigt, maar dat de integriteit van het ware ego, laten we zeggen de ziel, niet gekend wordt. Neen de burger wordt verscheurd door de politieke propagandawolven van het ego. De ziel van het ware ego kenmerkt zich door een principevaste persoonlijkheid en deugd en dat is politiek lastig te pakken te krijgen. De integriteit van deze ziel, zeg maar de superziel, de ziel die alle zielen dekt, berust dus op de twee pijlers van een persoonlijke identiteit en een principiële deugd. De christen redt het niet met het valse ego van een politieke partij. En een identiteit wil hij. Dat leidt dan vervalst tot oorlog en cultuurneurotisch, zinloos geratel in de tweede kamer en waar allemaal niet. Dat ego is het failliet van democratie 1.0. Het is een neurose, een niet effectief jezelf alsmaar dwarszitten collectief. We moeten dus dichter aan gaan kruipen tegen wat we de integriteit van de deugd en de identiteit noemen van de ziel. De ziel staat boven het valse ego en brengt het ware op basis van keuzevrijheid weer terug in het bewustzijn. Integriteit impliceert dat we niet alleen niet bang hoeven te zijn dat ons materiële belang van de kiesgroep van onze burgeridentiteit in het geding komt maar ook dat de burgerdeugd niet vervreemd raakt in de politieke oppositie. Hoe spelen we dat klaar? Hier komt het tijdsaspect om de hoek kijken, dat verkeerd behartigd precies de reden vormt waarom de standaardtijdmens nooit en te nimmer tot de integriteit van dit bewustzijn kan komen.

De burgerdeugd die niet ontaard is in politiek gekibbel kenmerkt zich door twee dimensies: die van de kwaliteit en de kwantiteit. Dit idee voert terug op het basisinzicht dat God de kwantiteit vormt van de kwaliteit van de mens terwijl de mens zelf alleen maar de kwaliteit kan bereiken. God is de kwalitatieve eenheid in het kwantitatieve universum. Het is precies die eenheid die we met onze standaardtijdinductie vervalsen en jaloers op het beheersen en genieten naijveren. Simpel gezegd wordt dat idee van God correct door de Europese Unie aangehangen met het motto 'eenheid in verscheidenheid'. Als we terwille van democratie 2.0 dan rationeel voortborduren op dat thema komt men uit op de integratie van de burgerdeugd. Zowel kwantiteit als kwaliteit laten zich uitsplitsen in de volgende twee tegenstellingen. Kwantitatief staat het individuele tegenover het sociale belang. Kwalitatief staat het concrete tegenover het ideële belang. Zo krijgen we een matrix voor het beschrijven van de integriteit van God, voor de integriteit van de burgerdeugd van de mens. Daar moeten we in geloven en wel individueel zowel als collectief, zowel in concrete zin als in ideële zin. Deze integriteit is niet los te denken van wat in India kshetra wordt genoemd. Het veld van handelen. De burgerdeugden bestrijken ieder een bepaald veld van handelen in de buitenwereld hetgeen een ieder onmiddellijk zal herkennen als een normale indeling van de voor ons aanwezige maatschappelijke bereiken: de privé-sfeer, het uitgaansleven, het arbeidsbestel en het verenigingsleven (m.i.v. de religies). Dit zijn de vier velden van handelen waarin zich de vier basisdeugden van de mens profileren: de regulatie van zijn lusten in het uitgaansleven, laten we zeggen één maal wekelijks minimaal één dag vakantie in eigen land. Dat is gezond en sterkt de gemeenschapszin en de economie en bestrijdt het valse ego van de politiek. Gewoon je eigen gezicht laten zien met elkaar in het recreëren in kroeg en theater, restaurant en bioscoop. Meer niet en ook niet minder. Ken elkaar, hou van elkaar. Dat is gemeenschapszin. De tweede deugd die we concreet gestalte geven is die van het individu. Het uitgaansleven is het sociale van zijn concrete belang. Het individuele van zijn concrete belang is gewoon weerspiegeld in het arbeidsbestel. Daarin behartig je gewoon je zaakje van dienstbaar zijn in ruil voor de dienstbaarheid van anderen met geld verdienen met een baantje, of je uitkering of huishoudgeld waard zijn met je toegewijde dienst als vrijwilliger of als religieuze, als kunstenaar, moeder, huisman of politicus. De derde deugd bestrijkt het veld van het sociale belang dat niet zo concreet is, maar meer ongrijpbaar berust op een idee: het idee van sportiviteit, spiritualiteit of communaliteit (gezamenlijk behartigd cultureel erfgoed). Daarin ben je dan lid van deze of gene vereniging: een sportvereniging, een zang- en bidclub, een politieke partij. In het verenigingsleven ligt de sociale definitie vast in de verenigingstatuten waar niet van mag worden afgeweken. Uiteindelijk vormen ze op basis van tradities, van machtige maatschappelijke instituties die menige politieke partij de brandstof levert om met een grote mond te zeggen wat voor spel van verenigen er gespeeld zou moeten worden. Iedereen hoort ergens bij en dat is dan jouw vereniging of partij. De vierde burgerdeugd is een meer besloten en minder met anderen gedeeld iets waarin je steeds je vrijheid, onafhankelijkheid en gezondheid zoekt en waarin je ook je intelligentie autonoom probeert te krijgen door de verlichting na te streven. Studie, beslotenheid, het eigen werkplan, de intieme relatie om emotioneel gezond te blijven in liefde en samenleven. Velen halen alleen daar maar de bevrediging van hun leven uit terwijl ze lijden als ze uitgaan, gaan werken of in de vereniging bezig zijn met hun vele functies. In je privé-bestaan weet je wie je bent, wat je met God wilt, wat je aard is, liefde is, of kortom wat de kwaliteit van je ideële constitutie is, je intelligentie. Groepen zijn dom, de arbeid neigt tot corruptie op basis van nevenmotieven en het sociale ego kan ronduit gevaarlijk zijn. Nee, privé ben je veilig en beschermd, ook al moet je oppassen met intieme en familierelaties die die zaak danig kunnen destabiliseren.

Het evenwicht tussen deze velden van handelen is essentieel voor het bereiken van de integriteit die we nodig hebben voor een stabiel staatsbestel. Evenwicht in de velden handelen moeten we simpelweg op de agenda zetten. Zet je maatschappelijke gezondheid eens op de agenda! Dat is beter dan vroegtijdig te vergrijzen met doordraaien in de stress- en crisistijd van het politieke vergaderen b.v. Er is een dagje voor dit en een dagje voor dat. Je hebt quality time in je privé nodig, en je hebt ook een uitje nodig op zijn tijd. Je moet ergens aan meedoen omdat je samen nu eenmaal sterker staat en je moet - of zelfs psychologisch: wilt - je ook inspannen voor de medemens omdat die zich voor jou inspant. Werken hoort erbij. Of het nu voor een salaris is of niet. Leuk als je je plaats weet te vinden, spannend als je er nog naar op zoek bent. Altijd goed met die mooie hoed. Het geld komt vanzelf, geld vooropgesteld is corruptie en een verkeerd doel hebben met je middelen is zotternij. De integratie is het doel! Als we maar beseffen dat alleen een reëel product zoals klaar staan voor je medemens een financieel product is - of kan zijn - en niet andersom. Het geld is slechts een middel dus.  Winststreven in geldhandel moet simpelweg worden verboden anders wordt het niks waard of vernietig je de meerwaarde van de arbeid en de vooruitgang. Wat dat betreft had Mohammed gelijk.

Het gaat er dus om op de goede manier de agenda in te vullen. Denk aan de politicus of de zakenman die teveel op zijn werk zit en daar bijna een tweede leven heeft op basis waarvan het huwelijk kan mislukken. Denk aan de fundamentalist die alleen de religieuze saamhorigheid als de waarheid ziet en niet zichzelf kan zijn in het uitgaansleven dat dan van de duivel zou zijn, of niet kan werken voor geld omdat dat anders verraad terwille van het kapitalisme zou zijn etc. Denk ook aan de vakantiemens die zich het hele jaar door kapot werkt om een dertiende maand te hebben waarin hij er duizenden euro's spaargeld doorjaagt zonder dat hij er werkelijk een relatie in de gemeenschap mee kan opbouwen. Hij geeft al dat geld bovendien niet uit in eigen land, maar in het buitenland. Tijdens de vakantie is hij de wilde natuurmens bijna die zonder verantwoordelijkheid zich uitleeft totdat ie er na een paar weken geen zin meer in heeft om niks anders te doen dan te lummelen op het strand of zinloos alle vreemde cultuurdingen af te kleppen, och wat mooi al die dooie boel... Nou ja. Avontuurlijk hoor, maar we moeten weer naar huis, naar die slavernij van het geld verdienen. Het kan echt niet anders...

Is dat echt wel zo? Kan de vakantie niet wat meer gespreid ter bevordering van de gemeenschapszin thuis? Dat scheelt weer een lidmaatschap van een woedende politieke egopartij. Ja, denk eens na over de voetbalgek die niks anders dan oorlog wil met de tegenpartij. Je kan natuurlijk ook weer lid worden van een bijpassende politieke partij, dat is naar behoefte te regelen, maar daar verwachten we ook niks anders van dan een overwinning of woede danwel verdriet bij het onvermijdelijke verlies. Nee dus, het op de juiste manier invullen van je agenda is nog niet zo'n makkelijke zaak. Dat is dus een kwestie van tijdbewustzijn! Dat woord weer. Velen draaien met een onevenwichtige levensstijl door in een van de velden en vinden daar dan ook de politieke partij bij die daar op inspeelt: hij die doordraait op zijn werk wordt een VVD-er, hij die doordraait in het privé sluit zich aan bij de fundamentalistische partij Nederland (CDA of zoiets), hij die 'arbeid macht frei' - of was het karma? - en 'geloof in ons' in de vereniging zegt wordt een PvdA-er en hij die gewoon een hekel heeft aan de rest omdat ie niet in zijn eentje de stad in durft, richt een knokploeg op met de PVV of een andere ik-heb-er-een-hekel-aan partij. Als we die perversie van het gepolitiseerde ego niet willen, als we de integriteit zoeken van fijne medemensen in een fijne cultuur die een goede gemeenschapszin heeft in het uitgaansleven, het arbeidsbestel, het verenigingsleven en het privé, dan zit er niks anders op dan deze belangen van de burgerdeugd tegen elkaar af te wegen en in evenwicht te brengen door een evenwichtig gevulde agenda die voorkomt dat het leven een sleur wordt met de eenvormigheid van de lineaire orde van de standaardtijd die alles met een grauwe saus overdekt van sleurgebonden, burgerlijke, zielige gehechtheid die om evidente psychologische redenen niet kan worden besproken maar gewoonlijk aan de pillen of de alcohol zit. Dat weet uw therapeut ook wel. Als we dus goed met de tijd omgaan en met name de natuurlijke orde daarin voorop plaatsen omdat die macht van conditioneren nu eenmaal de vanzelfsprekende, genetische oorzaak van ons bestaan vormt en de juiste functie van onze hersenhelften vertegenwoordigd, kunnen we al onze staatkundige, ecologische en gezondheidsproblemen oplossen en zelfs het wetenschappelijk paradigma in de vooruitgangsmodus krijgen zodat Lazlo na zijn zoveelste boek met herhalingen van zijn Akashaveld holisme-propaganda ook eens rustig in zijn graf kan gaan liggen en genieten van zijn Club van Boedapest-roem omdat hij dit altijd al voorspeld had: het roer moet om en dat kan alleen met een wetenschappelijke doorbraak in het respect voor de ether en de tijd. Met de ether met de tijd zo zijn wij bevrijd. Maar aangezien de ether lastig te bewijzen is anders dan door observatie van de brekingsindex van het licht in een zwaartekrachtveld, het Casimir-effect van twee nabije platen, of het Doppler-effect dat de uitdijing van het heelal en de materiële kwaliteit van de ruimte aantoont, zullen we ons moeten betrekken op het simpel respect oefenen voor de natuurlijke orde van de tijd die de praktische afspiegeling vormt van de werking van de natuurwetmatige causale ether van de relatief werkende ruimtetijd: we moeten ons betrekken op de zonnekalender gecombineerd met de maankalender. Verdring niet de ene cultuur met de andere. Neen, zet een punt achter die christelijke onwetendheid en integreer dat nou eens beste protestante Romeinen van de jaloerse God! Doe eens wat meneer de Christen. Zet niet de lineaire 7-daagse week af tegen de solaire datum, want dat is een strijdigheid van cultureel (standaard-)tijdbewustzijn. Vergeet die propaganda voor de vijandschap met de natuur nou eens. Neen, zet de maanfasen op een zonnekalender die zelf de weken iedere veertien dagen schrikkelt om ze in de maand in te passen en schrikkel dan ook de dagen zelf eens per week terwille van de zonnetijd. Doe het nou eens goed! Draag desnoods twee horloges, een voor de meditatie op de natuur en een voor de aanpassing aan de gekte van de standaardtijd. Doe je dat, dan krijg je namelijk een zaterdag die met de maanfasen door een echte op de datum gefixeerde zonneweek heen wandelt en zo een prettige natuurlijke afwisseling vormt van werkdagen, (maan-)studiedagen, uitgaansdagen en balansdagen voor de gezondheid. Zo krijg je stabiliteit en evenwicht met de burgerdeugden in de velden van handelen. Blijf vooral gezond met de tijd, hou van die eeuwige nieuwe, maar voorspelbare afwisseling als was het je horoscoop. En zeg dan Cakra! Dat is n.l. de naam die de Hindoes geven aan de natuurlijke orde, ofwel het wiel, van de tijd dat het wapen van de zuiver transcentale God van de ether is, welke naam je Hem met hun ruime godenkeus ook wilt geven. Zijn wil geschiede dan maar zo. Met het onpersoonlijke van de tijd die in een representatieve democratie 2.0 goed geregeld is komt de persoon tot zijn (Zijn) integriteit. De tijdorde is de ruggengraat van de cultuur en als we een andere democratie willen moeten we dan ook hieraan denken. Ook de tijdorde moeten we hervormen zo weten we nog van de Franse Revolutie die daarin helaas mislukte. Wat willen we nu dan nog meer? Schaf de wettelijke tijdregelingen af en laat de burger dit zelf even uitzoeken. Grenzen aan de politieke machtsillusie. Emanicipatie! Dat is het plan. Knoei en bedil niet langer meneer de politicus of geldmagnaat. En met die Cakra-orde doe je ook zelf nog eens wat aan culturele integratie - of assimilatie zo u wilt -  i.p.v. dat bij allochtonen af te willen dwingen. Laat de fundamentalisten daar maar eens een puntje aan zuigen. Hebben ze ook wat zinnigs te doen. Kom ze tegemoet die andere medemensen, anders gaat het echt niet hoor. Goed toch nietwaar?

11 juni 2010 © R.P.B.A.

Reageren op dit verhaal?               
Meer verhalen over het onderwerp Tijd
Voeg uw eigen verhalen on line toe via de feedback-pagina van de Orde van de Tijd.


___

 

 

 

 


_