5.2 Unus Mundus

Albert Einstein: Je kunt een probleem niet oplossen vanuit hetzelfde soort denken dat tot het probleem heeft geleid.
Ruimte en tijd zijn niet omstandigheden waarin wij leven, maar manieren waarop wij denken.
Veel mensen beschouwen Amerikanen als geldwolven. Dat is een gemene aanklacht, ook al wordt hij zonder nadenken steeds door de Amerikanen zelf herhaald.
Wieslav Brudzinsky: Het moeilijkst vind je de weg naar de wegwijzers.
P. Krishna: De wanorde die we om ons heen zien in de maatschappij is een projectie van de wanorde die aanwezig is in het menselijk bewustzijn.
Fred Matser: De chaos in de wereld (‘om-geving’) is een reflectie van de wanorde in onze hoofden en harten (‘in-geving’).
Gerard Reve: God is oorspronkelijk een Eendenei geweest. Men heeft verzuimd Hem 10 minuten te koken; daarmee is alle ellende begonnen.

Archetypen (Cultuuroverdracht, Alpha en Omega, Individueel en Collectief, Zelfbewustzijn)

De Mahatma Brieven: Geest, leven, stof, zijn geen natuurlijke beginselen die onafhankelijk van elkaar bestaan, maar de gevolgen van combinaties die door de eeuwige beweging in de Ruimte worden voortgebracht. (BRIEF No. 23B p. 172)
Carl Jung: In alle chaos is een kosmos, in alle wanorde is een verborgen orde.
C.G. Jung: Alleen een dwaas is geïnteresseerd in de schuld van andere mensen, daar hij er niets aan veranderen kan. De wijze leert alleen uit eigen schuld. Hij zal zich zelf vragen: "Wie ben ik, dat mij dit alles overkomt? Om het antwoord op deze gewichtige vraag te vinden, zal hij in zijn eigen hart kijken. (Dr. A.G. Vreede Grepen uit de leringen van C.G. Jung p. 100)
Carl Jung: Een mens is iemand die zowel met God heeft gewandeld als met de duivel heeft geworsteld.
Carl Jung: Mijn leven is de geschiedenis van een zelfverwerkelijking van het onbewuste.
In de archetypen zijn alle ervaringen gegeven, die sinds de oertijd op deze planeet zijn voorgekomen.
Alleen dat wat iemand werkelijk is heeft helende kracht.
Er is geen licht zonder schaduw en geen psychische heelheid zonder onvolmaaktheid.
Het enige dat er mis is met deze wereld is de mens.
Als we ons niet bewust zijn van iets in onszelf, dan moet de wereld noodgedwongen het conflict naar buiten brengen (boek Aion).
Tot persoonlijkheid kan niemand opvoeden, die dat zelf niet is.
Carl Jung Men kan namelijk geen enkele patiënt verder brengen dan men zelf is.
Carl Jung boek Aion: Vroeg of laat zullen de kernfysica en de psychologie van het onbewuste elkaar naderen als ze allebei, onafhankelijk van elkaar en vanuit tegenovergestelde richtingen, vooruitstoten naar het gebied van het buitenzintuiglijke.
Carl Jung: In the history of the collective as in the history of the individual, everything depends on the development of consciousness.
Johann Wolfgang von Goethe Men moet niet nadenken over het eindresultaat van zijn werk, zoals men ook niet reist om aan te komen, maar om te reizen.
Johann Wolfgang von Goethe: De ware poëzie kondigt zich aan doordat zij ons als een werelds evangelie, door innerlijke opgewektheid, door uiterlijk welbehagen, weet te bevrijden van de aardse lasten die ons bedrukken. Als een luchtballon tilt ze ons samen met de ballast die we meevoeren op naar hogere regionen en laat de verwarde aardse dwaalwegen in vogelperspectief voor ons uitgebreid liggen.
Goethe: Geen groter gevaar kan ons treffen dan een plotselinge wijziging in onze uiterlijke omstandigheden, waarop ons denken en voelen niet was voorbereid.
Geen uiterlijke vorm van beleefdheid, of hij heeft een diepe, zedelijke grond. De ware opvoeding zou die zijn, welke tegelijk vorm en grond leerde.

Eenheid in de verscheidenheid
Sommige bijbelteksten gaan al jaren met je mee, andere lichten ineens extra op. In deze serie nemen acht voorgangers en theologen ons mee naar een bijbeltekst die voor hen een speciale betekenis heeft. Vandaag Barbara Mertens over Genesis 11:1-9.
Even leek het alsof we
allen één waren. Oog in oog met een onbekend virus dat zijn slachtoffers niet kiest op basis van geslacht, kleur, taal of positie, liep iedereen gevaar. Doorheen de kwetsbare samenhorigheid van het begin, braken de verschillen snel weer door. Niet elk gezin heeft een tuin, laat staan een computer voor thuisonderwijs. Niet ieders relatie of job is ‘virusproof’. De verscheidenheid is nooit weg. We hebben nu eenmaal niet dezelfde achtergrond. We spreken niet allemaal dezelfde taal.

Job 33:14 Maar God spreekt eens of tweemaal; doch men let niet daarop.
15 In den droom, door het gezicht des nachts, als een diepe slaap op de lieden valt, in de sluimering op het leger;
16 Dan openbaart Hij het voor het oor der lieden, en Hij verzegelt hun kastijding;

A JUNGIAN ENCOUNTER WITH THE SOUL OF BUDDHIST INDIA 2012 (Sponsored by the C.G. Jung Foundation of New York Guest Faculty – Ashok Bedi M.D., Jungian Psychoanalyst February 3 to 16, 2012):
In the afternoon we continue our sightseeing with a visit to Humayun’s Tomb, the 16th Century tomb of the 2nd Mughal Emperor Humayun and designed by the Persian architect Mirak Mirza Ghiyas. This was the first garden tomb on the Indian subcontinent and is said to have inspired the design of the
Taj Mahal. We continue to Birla House, the location where Mahatama Gandhi spent the last 144 days of his life and was assassinated on 30 January 1948. If time permitting we will explore some of the fabulous stores before returning to our hotel for an introductory lecture with Dr. Bedi. Dinner at Claridges.
Mughal/Agra
Agra was the seat of the Imperial Mughal court during the 16th and 17th centuries before the capital was shifted to Delhi. The city located on the banks of the Yamuna and along the Grand Trunk Road flourished under the patronage of the Mughal emperors. Globally known as the city of the
Taj Mahal, this royal Mughal city has, in addition to the legendary Taj, many other monuments that epitomize the high point of Mughal architecture. Overnight in Agra

De spiritualiteit van Teilhard de Chardin ter ondersteuning bij een hedendaagse oriëntatie -IV (Raimund Badelt GAMMADELTA maart 2016 p. 25):
De vraag, hoe het idee van een tegelijkertijd als almachtig en goedwillend beschouwde God met het duidelijk bestaan van leed en rampen, in een woord: met het kwaad als zodanig, te rijmen valt, werd in de geschiedenis van de filosofie en theologie weliswaar vaak behandeld, maar alle pogingen om tot een antwoord te komen liepen stuk op de grenzen ervan. Het antwoord, dat het een straf zou zijn voor onze zonden, werd niet alleen al in het boek Job verworpen. Of deze wereld de beste van alle mogelijke werelden was, zoals Leibniz stelde, blijft als these uiteindelijk onbewezen; dat er ook iets goeds uit het kwaad zou kunnen voortkomen, zoals Bonhoeffer stelt, mag dan waar zijn, maar is voor iemand die zelf met het lijden te maken heeft slechts een schrale troost. Voor de gelovige rest traditioneel in deze theodiceekwestie na het wijzen op het kruis van Christus slechts zwijgen, voor de ongelovigen is deze kwestie vaak het centrale punt van het begin van zijn kritiek op de godsdienst als zodanig.

D.G. Gower/Dr. A.G. Vreede Psychologie en Theosofie
DE INVLOED VAN JUNG EN KRISHNAMURTI OP ENKELE THEOSOFISCHE LERINGEN (p. 7):
Introductie (A.J.H. van Leeuwen p. 12-13):
Is niet het verkrijgen van
klare bewustheid en van correcte opvattingen van "wat is", het enig doel van elk streven naar Waarheid? Dat het moeilijk is, weten wij maar al te goed en wij weten in het diepst van ons hart ook, waarom het zo moeilijk is. Wij staan ons-zelf bij dit zoeken in de weg en dat laatste maakt de auteur ons wel heel duidelijk. Het zijn de psychologische herinneringen van Krishnamurti, de archetypen van Jung en het Agami- en (in beperkter mate) Sanchita-Karma van de theosofische leringen. Maar hoe vergaat het de mens, die dit doorzien heeft, die in de diepe afgrond van het onbewuste heeft durven afdalen en de daar rondwarende schimmen heeft herkend als illusies en maya?
Het antwoord op die vraag geeft C. W. Leadbeater ons evenzeer, wanneer hij schrijft dat er voor de "wetende" mens nauwelijks zo iets is als een "Rupa-Svarga" (hemel), zoals de "onwetende" deze gedurende lange eeuwen ondergaat. Voor de eerste is het een flits, meer niet en dan gloort voor de "wetende" het Licht van het Arupa Svarga, de wereld waar geen cocon meer kan bestaan en de innerlijke ervaring van uiteindelijke bevrijding wordt bereikt. Dit voert ons tot Inwijdings-mysterien, waar de auteur niet over rept, maar die toch wel een heel belangrijk facet zijn van het leven in het hiernamaals. Wij mogen dit nooit uit het oog verliezen.
JUNGS MENING OVER WESTERSE YOGA (p. 94):
94: In de 19e eeuw ontving de religieuse impuls, die tegelijkertijd
incompetent en toch krachtig was, verschillende invloeden, die een neiging tot samenvoeging vertoonden - Bahaïsme, Soefisme, de Ramakrishna missie, Boeddhistische invloeden - waarvan sommige, zoals Anthroposofie, gecombineerd werden met Christelijke elementen. Zo werd een situatie geschapen welke ten naaste bij overeenkwam met het Griekse syncretisme van de 3e en 4e eeuw, dat ook Hindoe elementen bevatte. "Terwijl de R.K. kerk met haar ongeëvenaarde organisatie zich min of meer kon handhaven, vielen de Protestanten uiteen in ongeveer 400 secten en de nieuwe stroming tot aaneensluiting vond het grootste gedeelte van haar leiders in Protestantse kringen.

H.P. Blavatsky Isis ontsluierd Deel 2 Een sleutel tot de mysteries van oude en moderne wetenschap en religie
Hoofdstuk 1 De kerk, waar is zij? (p. 18):
18: Magie, mesmerisme, magnetisme, somnambulisme, spiritualisme, spiritisme, hypnotisme . . . zijn slechts andere namen voor SATANISME.
Zo’n
waarheid bekend te maken en in haar juiste licht te tonen, betekent het ontmaskeren van de vijand; het is het ontsluieren van het enorme gevaar van bepaalde praktijken, die onschuldig worden geacht; het is het doen van een goede daad in de ogen van de mensheid en van de godsdienst. Pater Ventura de Raulica Deze duidelijke grens is op het meditatie-diagram van H.P. Blavatsky, de psychosynthese van Roberto Assagioli gebaseerd. Of met andere woorden op het fenomeen aspiratie, de twee in één Boeddha-natuur van de mens en de axioma's, de zes grondstellingen van De Geheime Leer.

Analytisch - psychologische conceptualisatie van het symbolische bij C.G. Jung. Een onderzoek van het statuut daarvan in een bekend Westers esoterisch genootschap: De vrijmetselarij.
II. De functies van het concept
" Archetype" bij C.G. Jung (p. 37):
Bipolariteit van de archetypen (p. 38):
So we are dealing here with a "uniting symbol" that expresses the bipolarity of the archetype.115
De bipolariteit mannelijk versus vrouwelijk kwam bij onze analyse geregeld voor: Heraclitus, Plato, de
Gnostiek, ... Ook de verschijningsvorm van het "archetype" (o.a. mythologemen) kunnen een bipolair karakter aannemen.116 We hebben ook de enantiodromische activiteit van het onbewuste aangehaald, waardoor op het bewuste plan tegenstellingen, of positieve en negatieve beelden opduiken.117 Zo vermeldt Jacobi in haar systematische studie : Daarentegen ligt volgens Jung in de bipolaire structuur van de archetypen zowel de lichte als de donkere kant besloten118 Verder stelden we dat Jung de visie van Plato deïdealiseer! net zoals hij dat doet met een te rationeel, als "construct" opgevat archetype, zoals o.a. Brault dat doet.119
115) CW (12), p. 471.
116) CW (4), p. 323.
117) VW 2, p. 46; p. 155 (over positieve/negatieve aspecten van het moederarchetype). Zie ook Neumann E., The great Mother: an analysis of the Archetype, London.
118) Jacobi Y., a.c., p. 65.
119) Brault E., psychanalyse de I 'Initiation MGfonnique, Paris, p. 83; p. 106.
Hoofdstuk 5: De Gezellengraad en de analytisch-psychologische conceptualisatie van zijn symholische kenmerken (p. 237):
In ons geval blijft de kandidaat voor de achtste deur staan (Yahweh, Ogdoade, Zon). Deze acht fasen stemmen overeen met de acht hemelsferen rond de aarde, in de vorm van
concentrische cirkels.890 Bij Iraeneus is de achtste sfeer Achamoth (Sophia, Sapientia) vrouwelijk van natuur, waarbij in Damascius de zevende sfeer ("Hebdomath") verbonden was met Kronos.891 Hier verwijzen we nogmaals naar onze stelling, nl. de spanning tussen het ternaire en het quaternaire in de Vrijmetselarij. We zien hier dan toch een vrouwelijke inhoud, die maçonniek niet manifest aan de Vlammende Ster toegeschreven wordt. De wenteltrap is dus een "animae transitus" en de achtste deur komt overeen met de sfeer van de "fixed stars", m.a.w. het innerlijke firmament dat een harmonie heeft bereikt, het Midden van de Meesters.892 Merken we ook op dat deze trede vaak een bipolair karakter (goed-slecht, licht-duister) meekrijgt in oude en gnostische geschriften, precies zoals de maçonnieke mozaiekvloer (zwart-wit) in de tempe!.893
889) ib., p. 62.!
890) CW (14), p. 4O1-403 (
"Mysterium Coniunctionis").
891) Kronos werd eerder door Jung gerelateerd aan Aion, de god met de werktuigen, sleutels slang en leeuwenhoofd; we zagen reeds dat Aion latent in de Gezellengraad aanwezig is. Zie ook CW (13), p. 26; experiment van E. Maitland.
892) CW (14), p. 404.
893) CW (9ii), p. 122-123: Horus en Set houden de hand van Unas vast die de ladder naar de hemel beklimt. Horus staat voor licht, Set voor duister.

Enkele reflecties op de betekenis van de „Coincidentia oppositorum” als het centrale herkenningspunt van de filosofie van Nicolaas van Cusa (N. Dister Jakarta):
Die über das Verstandesdenken hinausgehende Sicht auf den Zusammenfall der vielen endlichen Seienden in der unendlichen
Einheit des Seins, d. h. des nichtseienden absoluten Ursprungs, der nur dann nicht als ein Seiendes unter anderen Seienden gedacht wird, wenn man ihn. nicht mehr in einem Vergleichszusammenhang mit den Seienden sieht (z. B. „quo maius cogitari nequit”), nicht mehr als einen Komparativ, sondern als den Superlativ schlechthin, als das „maximum simpliciter et absolute cum quo minimum coincidit”, in dessen überbegrifflicher Einheit die Andersheit und Vielheit der endlichen Seienden in absolut einfacher Weise zusammengefaltet ist -, diese Sicht ist Ausgangspunkt und Zentrum, „fait primitif” und „point de repère central” der cusanischen Philosophie. Gerade an den Stellen die von eminenter Bedeutung sind innerhalb des Ganzen dieser Philosophie (wie -gnosiologisch -die Möglichkeiten und Grenzen der menschlichen Erkenntnis, und -theoomtologisch -das Gottes-, Welt-und Menschenbild) lässt sich diese im wissenden Nichtwissen geschauten coincidentia oppositorum aufweisen. In seiner Gnosiologie zeigt Cusanus, wie jede Erkenntnisstufe bedingt ist durch die nächst höhere Stufe als ihre „praesuppositio” oder „causa altior” '. Die Wahrnehmung der vielen, verschiedenen und entgegengesetzten sinnlich wahrnehmbaren Dinge ist bedingt durch die Einheit der sensus und setzt diese voraus. Die Sinne aber wären micht im stände die Vielfalt der sensibilia wahrzunehmen, wenn es nicht die höhere Einheit der ratio gäbe, des Verstandesdenken, dessen Tätigkeit in dem sinnlichen Wahrnehmen die sensus fähig macht, die phantasmata zu unterscheiden, als diese und jene festzustellen und so erst zu einer echten Wahrnehmung, d. h. zum sinnlichen Bewusstsein

We betalen prijs voor ongebreidelde groei (H.K.H. Prinses Irene van Lippe-Biesterfeld Volkskrant 8 april 2020 p. 24-25):
De gedachte dat we na deze crisis onze oude patronen weer kunnen oppakken, is een vergissing.
Tijdgeest terugdraaien
De samenleving is geen natuurverschijnsel. Wij kunnen er zelf de vorm en richting aan geven die ons het meest waardevol lijkt. En tijdens de huidige crisis blijken we dat ook werkelijk te doen. Ineens komt een ander, dieperliggend waardepatroon naar boven waarin het inderdaad gaat over gemeenschappelijke waarden, hoop en mededogen.
In dat dieperliggende waardepatroon komt de onomkeerbare verandering van de tijdgeest tot uitdrukking. Het nodigt ons uit om ook te veranderen en die nieuwe waarden na de crisis vast te houden.
Dat is niet bij voorbaat zonder problemen. We weten uit de geschiedenis dat na een oorlog of een crisis de oude belangen met de bijbehorende oude waardepatronen weer terugkomen.
De tijdgeest die zich nu aandient beweegt zich van nature in de richting van een waardevolle samenleving. Waarom zouden we daar niet in meegaan? Het is in de geschiedenis nooit gelukt om de tijdgeest terug te draaien.

Als één volk het slachtoffer is van religieus fanatisme, dan zijn dat de Afghanen, zegt psychiater Forugh Karimi (Robert van de Griend interviewt Forugh Karimi de Volkskrant 10 september 2021):
Hoogzwanger ontvluchtte Forugh Karimi 25 jaar geleden Afghanistan. Nu behandelt ze als psychiater in Nederland getraumatiseerde landgenoten. ‘
Velen worstelen met het gevoel dat wij Afghanen er niet toe doen.
In het Gelderse dorpje Harskamp werden Afghaanse evacués opgewacht door een woedende menigte die leuzen riep als ‘Eigen volk eerst’. Hoe kijkt u als psychiater naar deze demonstranten?
‘Voor mij verschillen ze weinig van een asielzoeker die gefrustreerd is over zijn procedure en overgaat tot geweld, of van een geradicaliseerd persoon met kwade bedoelingen. Het onderliggende principe is hetzelfde: ik ben boos, en dat kan ik niet verdragen, dus moeten anderen daarvoor boeten.’
Hoe komt dat het mensen die een oorlog hebben meegemaakt bij u in de spreekkamer vooral over die
Nederlandse vooroordelen beginnen?
‘Omdat het meest voorkomende oorlogsgeweld, zoals zelfmoordaanslagen en explosies, vaak niet zozeer op de persoon gericht is. Racistische vooroordelen zijn dat wel. Die kunnen veel meer je igenwaarde aantasten(zelfvertrouwen), zeker als je basis niet zo stevig is.’
Verklaart dat waarom u in Kabul geneeskunde bent gaan studeren, terwijl u
stiekem droomde van een leven als schrijver?
‘Ik geloof in de kracht van fictie. Als je een foto ziet van een vrouw in een boerka, kom je niet dichtbij, blijf je toeschouwer. Maar als je een roman leest, kun je je identificeren met universele thema’s als liefde, verraad en mededogen. Dan voel je wat de personages voelen. Ik geloof dat literatuur ons mens houdt.’

Roderick zoekt licht: Devotie in Deventer (1 mei 2021 NPO2):
Met pastor Gauthier de Bekker ontdekt Roderick Vonhögen dat de middeleeuwse devotie verrassend actueel blijft in Deventer.
In deze aflevering fietst Roderick naar Deventer, de stad van Geert Groote, grondlegger van de
Moderne Devotie. Gauthier de Bekker werkt er als priester en vertelt Roderick over de impact en de verrassende relevantie van deze belangrijke beweging uit de middeleeuwen. Overal in Deventer zijn sporen van deze Moderne Devotie te ontdekken.

Jeroen Buve van de Geert Groote Universiteit te Deventer is ‘de grootste Nederlandse filosoof van deze tijd’. Dat zegt Prof. Mr A.Q.C. Tak in de onlangs verschenen vijfde geheel herziene en geactualiseerde druk van zijn 4-delige standaardwerk over Het Nederlandse Bestuursprocesrecht in Theorie en Praktijk (Wolf Legal Publishers, 2014).
Daarom denk ik dat de Nederlandse filosofen pas wakker zullen worden als eerst de beoefenaren van alle andere disciplines in binnen- en buitenland het belang van de theorie van de veritas duplex zullen hebben ingezien. Maar ik ben hoopvol over de jongeren van nu: die begrijpen mijn verhaal meteen.’
Een nieuw paradigma. Niet minder dan dat wordt voorgesteld door Jeroen Buve, filosoof, bedenker van de theorie van de
dubbele waarheid (veritas duplex) en geestelijk vader van een nieuw soort inrichting voor onderzoek en onderwijs, de Geert Grote Universiteit in Deventer. Zijn theorie staat compact vervat in Liber Universitatis. Aan de slapende intellectuelen van de Lage Landen.

‘Gewoon’ ongelukkig zijn is al een geweldige prestatie (Emilia Menkveld Volkskrant 1 mei 2021 Boeken p. 12-14):
Edward St Aubyn schrijft om los te breken. Met zijn Patrick Melrose-romans ontsnapte hij uit de gevangenis van zijn afkomst. In zijn nieuwe roman
Dubbelblind vormt niets minder dan ons wereldbeeld de gevangenis.
Ook psychotherapeut Martin Carr heeft zijn twijfels bij de gangbare methoden. In zijn gesprekken met de schizofrene Sebastian is hij heel bewust bezig met het duiden van zijn woordkeuze, zijn metaforen en anekdotes. Waarom?
‘Psychiatrie kan de
symptomen van geestesziekten behandelen, maar de oorzaken neem je er niet mee weg. Ik geloof dat je met een interdisciplinaire aanpak veel verder komt. Martin Carr doet Sebastians ‘wartaal’ niet af als een symptoom, maar probeert haar te interpreteren: door de symbolen in zijn taal te ontrafelen, komen ze dichter bij de waarheid. Zelf noemt Sebastian psychoanalyse ergens ‘een mengeling van wetenschap en kunst’. Ik denk dat dat helemaal niet gek is.’

Harry Mulisch Het theater de brief en de waarheid Een tegenspraak
De
schrijver zegt iets onmogelijks te hebben gewaagd. Het eerste en tweede deel kunnen niet samen waar zijn. Het zijn twee complementaire werelden die elkaar uitsluiten.[7] Maar misschien toont het wel de volledige waarheid. Maar de schrijver stelt wel ondubbelzinnig dat hij zijn eigen fantasie op het oorspronkelijke verhaal van Jules Croiset heeft losgelaten. Het is een literair verhaal. Maar Jules Croiset en zijn bewonderenswaardige vrouw leven beiden nog en worden bedankt voor hun medewerking. Harry Mulisch kreeg een afschrift van de politieverhoren. Na lezing van de tekst van het Boekenweekgeschenk heeft Jules Croiset nog enige waardevolle aanvullingen gegeven.
7) Let op de eerder besproken ‘
coincidentia oppositorum’.

Profiel Carl Gustav Jung
De laatste tovenaar (Arthur Eaton De Groene Amsterdammer 4 juni 2020 p. 40-44):
Onlangs verscheen Carl Jungs hoofdwerk
Het Rode Boek, een ontdekkingsreis door zijn geest, voor het eerst in het Nederlands. Wat verklaart de herwaardering van deze beroemde dokter van de ziel?
Er moet iets geruststellends zijn aan het idee dat we allemaal gevormd worden door oeroude beelden die diep in ons wezen zijn ingesleten. Het ontslaat je in elk geval van de verantwoordelijkheid om je waardensysteem te toetsen aan de realiteit en veranderende omstandigheden.
Bovendien zijn archetypische beelden en figuren ontleend aan oude verhalen en mythen, en weerspiegelen ze dus ook traditionele sekseverschillen en klassenverhoudingen. Zo kan het dat Forum voor Democratie-jongeren in besloten chatgroepen driftig het werk van Nietzsche en Jung bespreken.

Zonnelied (Franciscus van Assisi)
Het
Zonnelied (Italiaans: Cantico del Frate Sole) is een gebed uit de rooms-katholieke traditie geschreven door de heilige Franciscus van Assisi.
Franciscus schreef dit gebed aan het einde van zijn leven vermoedelijk in de lente van het jaar 1225, toen hij zwaar ziek lag in San Damiano en de pijnlijke tekenen van stigmata vertoonde.
Het Zonnelied bezingt de schepping in termen van broeder en zuster. Opmerkelijk is dat hij in het loflied niet alleen de mooie aspecten van de schepping weergeeft, maar ook ziekte en zelfs dood een plaats in het leven van de christen weet te geven.

Els Janssenshet verste Oosten is … het Westen
Libbrecht ontdekte een non-duaal en in de natuur geworteld christendom en stelde zich de vraag hoe de spiritualiteit in Europa zou ontwikkeld zijn als men deze weg was gevolgd. Ver van de doctrines en de macht van Rome beleefden de Ierse monniken in hun kloosters namelijk een diepe natuurmystiek die veel verwantschap vertoont met het boeddhisme.
Hij zag het sacrale in de natuur: van de grootsheid van de oceaan en de sterrenhemel tot de ontroerende verfijning van een bloem. Alles wat spontaan ontstaat en alles wat leeft draagt het grote Mysterie in zich. De wereldreiziger had zijn innerlijk landschap gevonden.
In zijn laatste levensjaar schreef hij dit neer in zijn Ierse meditaties, een verslag van zijn pelgrimstocht door het groene eiland en naar de kern van zijn eigen wezen. Vanuit zijn kennis van de filosofie van het
Verre Oosten zag hij een verband tussen de Keltische natuurmystiek en de spiritualiteit van het taoïsme en van zen. ‘Christendom en boeddhisme ontmoeten elkaar in de dieptestructuur’ zegt hij.

Hoe het kerstfeest te duiden? (Hans Feddema Civis Mundi Digitaal #105 24 december 2020):
Belangrijker is, dat de Jezusgestalte van de Bergrede en van het ondergaan van een kruisiging, al vrij jong bij de doop in de Jordaan door de profeet Johannes tevens de Christusgeest in zich opnam. Dat was in zekere zin een offer voor hem, dus dat hij de incarnatie van het goddelijke in zich als de persoon Jezus moest opnemen. Maar hoe ook, daardoor kreeg de Christus de mogelijkheid om na Zijn afdaling uit de geestelijke wereld Zijn belangrijke werk op aarde te verrichten. Zo werd kerst – een verbastering van Christus in wezen - het Christusfeest en dus veel minder gebonden aan het gebeuren in Bethlehem.
Anders dan in het Westen viert het Oosterse christendom kerst dan ook niet slechts 2 dagen, maar van 24 dec. tot 6 januari, tot 6-1, volgens overlevering de datum waarop de doop van Jezus in de Jordaan plaats vond. Het kerstfeest is zo meer het feest van de geest of ook wel het
feest van de verbinding of her-verbinding met de geestelijke wereld’. Sinds de ‘bijna dood ervaringen’ en de publicaties daarover ook wel de ‘lichtwereld’ genoemd.

Het vinden van balans tussen masculiene en feminiene kwaliteiten
De twee polen 'mannelijk' en 'vrouwelijk' vinden we in veel grote filosofieën terug, zoals bijvoorbeeld yin-yang. Yin en Yang worden beschouwd als twee tegengestelde en complementaire energieën of krachten in het universum, dus ook in de mens. Prof. Carl Jung stelde vervolgens dat een vrouw een feminien bewustzijn heeft en een masculiene component of pool in het onbewuste zetelt en bij de man is het andersom: hij heeft een mannelijk bewustzijn en zijn feminiene pool ligt in zijn onbewuste. Hij stelde tevens dat een mens zich van zijn of haar andere pool niet vanzelfsprekend bewust is en dat bewustwording hiervan afhankelijk is van, en omgekeerd ook leidt tot, menselijke ontwikkeling. Dit noemde hij het anima-animus principe. We zullen beide componenten of polen in de mens nu kort beschrijven.

Anthony Stevens boek ‘Over Jung- leven en werk’ (p. 51):
Jung duidt het zelf aan met het archetype der archetypen.
Zoals de structuur van de
psyche bepaald wordt door de in wezen biologische idee van het archetype, zo voltrekt zich psychisch functioneren in overeenstemming met de biologische principes van aanpassing, homeostase en groei.
52: Het Zelf bezit
teleologische functie (Teleo is een combinatiewoord, ontleend aan teleos, dat volmaakt compleet betekent, en telos, dat doel betekent; teleologie gaat dus over het bereiken van het doel van de voltooiing. Als organiserend genius achter de gehele persoonlijkheid is het verantwoordelijk voor de effectuering van de blauwdruk voor het leven in elke fase van de levenscyclus, en voor het tot stand brengen van de beste aanpassing die de individuele omstandigheden toestaan. Het doel van het zelf is heelwording, individuatie. Het zelf wordt heel vaak geprojecteerd op figuren of instellingen die worden gezien als vertegenwoordigers (presidenten, koningen, bovenpersonlijke entiteiten: staat, God, de zon, natuur, kosmos, ‘mandala’) van macht en prestige bij uitstek.
53: Aanpassing door ontwikkeling van de persoonlijkheid, dat Jung de persona noemde, met welk woord in de oudheid het door acteurs gedragen masker werd aangeduid. De persona is de ‘verpakking’ van het ik: het is de p.r.-man of –vrouw van het ik, die de buitenwereld duidelijk moet maken hoe men wil worden gezien en tegemoet getreden.
Iemands sociale succes hangt af van de kwaliteit van zijn
persona. In eerste instantie ontstaat de persona tijdens het opgroeien uit de behoefte zich aan te passen aan de verwachtingen van ouders, leerkrachten en samenleving.
54: De onderdrukte neigingen gaan een complex of een subpersoonlijkheid vormen, door Jung de schaduw genoemd. De schaduw bezit eigenschappen die tegengesteld zijn aan die welke in de persona aan de dag worden gelegd. Dientengevolge vormen deze beide aspecten van de persoonlijkheid elkaars
complement en tegenwicht, waarbij de schaduw de veinzerijen van de persona compenseert, en de persona de asociale neigingen van de schaduw.
Twee sterk contrasterende (sub)persoonlijkheden.
De schaduwpersoonlijkheid wordt uit het licht van het bewustzijn gehouden en verbannen naar het persoonlijk onbewuste. De afgewezen aspecten … zijn gekleurd door gevoelens van schuld en onwaardigheid, en beladen met angst voor afwijzing van het individu, voor het geval de buitenwereld ze zou ontdekken. We ontkennen het bestaan van onze schaduw en projecteren deze op anderen, die we er verantwoordelijk voor stellen.
55: Het oude verschijnsel van de
‘zondebok’ ligt ten grondslag aan allerlei vooroordelen tegen leden van andere identificeerbare groepen dan die van onszelf, en in laatste instantie aan alle massamoordenaars, volksmenners, pogroms en oorlogen. Door handig gebruik te maken van het nazipropaganda-apparaat kon Hitler een aanzienlijk deel van de Duitse bevolking ertoe bewegen zijn schaduw collectief op deze tragische ongelukkigen te projecteren. Deze dubbele projectie fungeert dan als rechtvaardiging voor de slachting die het gevolg is (Stevens, 1989).
Jungiaanse therapie bestaat uit het bewust maken van de schaduwpersoonlijkheid, teneinde
verzoening met de persona tot stand te brengen en aldus integratie van beide complexen binnen de persoonlijkheid als geheel te bevorderen.
60: Thans is wel duidelijk dat alle essentiële lichaamsfuncties volgens dit principe van dynamische oppositie werken: ze zijn ondergebracht in tegengestelde systemen, die bij de gezonde mens in evenwicht worden gehouden via het proces van positieve – en negatieve feedback. Aldus staat tegenover 'honger verzadiging', 'seksuele begeerte bevrediging', 'dorst vochtretentie', 'slaap slapeloosheid', 'spanning ontspannig'. Homeostase vormt ook de grondslag van de cybernetica, met haar brede toepassing van de principes van de positieve en negatieve feedback. Jung was er van overtuigd dat de psyche net als het lichaam een zelfregulerend systeem is.
271:
Mysterium coniunctionus: De aan inherente onderlinge affiniteit, die hen naar elkaar toetrok tot een vereniging waaruit een nieuwe vorm voortkwam die meer was dan zijn onderdelen, werd de centrale inspiratie van zijn leven en werk: de these van de onbewuste uitspraak, de antithese van het antwoord van het ik, synthese door de hierbovenuit stijgende symbolische functie, met de geboorte van nieuw bewustzijn – telkens weer herhaald, om en om, op en neer, het doel van het opus (werk) omcirkelend.

Gerhard Wehr boek ‘Jung, zijn leven en werk’ (p. 89):
Als psychoanalyse bestaat (sic!) moet ook “psychosynthese” bestaan, die volgens dezelfde wetten toekomstigheden schept.
155: Het is fascinerend en tegelijk schokkend de innerlijke tweespalt te volgen, die Jung in zijn poging om enerzijds Freuds inzichten recht te doen wedervaren, anderzijds zijn innerlijke demon trouw te blijven, heeft uitgevochten. Heraclitus ‘pantha rei’ (alles stroomt) juist geestelijke beweeglijkheid eist. Nog te weinigen zoeken in hun innerlijk, in hun eigen Zelf, en nog te weinigen vragen zich af of de menselijke samenleving uiteindelijk toch niet het beste gediend zou zijn als ieder bij zichzelf begon;
158: Individuatie (wording tot volledig menselijk wezen) betekent: Op zichzelf staand wezen worden en, voor zover wij onder individualiteit onze innerlijkste, laatste en weergaloze enigheid verstaan, ons eigen Zelf worden. Men zou daarom individuatie ook ‘ver-zelving’ of ‘verwezenlijking van zichzelf’ kunnen noemen.
In diezelfde periode (omstreeks 1916) begon hem de invloed te dagen van een tussen bewustzijn en onbewuste intermediair werkende functie, de zogenaamde ‘transcendente functie’. Deze is de brug (muur) die het bewuste en onbewuste, rationaliteiten en irralionaliteiten verbindt (scheidt). Ze is een natuurlijk proces, een manifestatie van de uit de spanning der tegenstellingen voortvloeiende energie, en bestaat in een opeenvolging van fantasiegebeurtenissen die spontaan in dromen en visioenen optreden. Al met al derhalve een symbool vormende functie. In het proces van zelfverwerkelijking oefent ze deze invloed uit dat ze de tegengesteldheid binnen de menselijke psyche helpt samenvoegen tot een totaliteit (mysterium coniunctionus: veren(ig)ing van tegenstellingen).

Jung noemde de mandala het archetype van de totaliteit of heelheid en ontdekte dat cliënten mandala's begonnen te tekenen als het genezingsproces begon. De mandala heeft dan een heelmakend of genezend effect.

R.J. van Helsdingen C.G. Jung (p. 83): Het is alsof de behoefte aan een godsvoorstelling in de mens leeft. Deze inwonende drang heeft Jung een archetype genoemd. Is de uitgebeelde god een vadergodheid, dan zal de mens tegenover god dezefde gevoelens hebben als een vader, die hetzelfde aspect vertoont, ook al zullen de gevoelens van meer verheven aard zijn. Zo komen wij er toe de aspecten 'Wijze, Goddeloze, Rechtvaardige en Dwaas' van het vaderarchetype te beschrijven. De vier onderstaande aspecten sluiten bij het Oude Testament aan.

Wijze
P. 85: Ook de God van het Nieuwe Testament is een oude wijze (3e aspect), die als liefdevolle vader vele woningen heeft in zijn huis, van wie wij allen kinderen zijn, die ons onze schulden vergeeft en maakt, dat wij onbezorgd kunnen zijn als de leliën des velds. P. 86: Nietzsche beschreef in “Zarathoestra” een oude wijze, een superieure geest, opgeroepen om als drager en verkondiger van zijn Dionysische extase te fungeren.

Goddeloze
P. 83: Hij (1e aspect) is de oerhorde-vader, reeds door Darwin beschreven als het sterkste, oudere mannetjesdier van de kudde, die alle wijfjesdieren als zijn persoonlijk bezit beschouwt en de altijd opstandige jongere mannetjesdieren ontzag inboezemt. P. 89: Ook een ander aspect van het vaderarchetype kan de zon vertegenwoordigen namelijk dat van de levensvenietigende vader.

Rechtvaardige
P. 84: Het 2e aspect van het vaderbeeld is milder. Het is de strenge doch rechtvaardige vader, de gezagsdrager, die zijn voorschriften oplegt, met krachtige hand regeert, maar ook de verantwoordelijkheid van zijn daden op zich neemt. P. 85: Dit aspect van de strenge doch rechtvaardige vaderfiguur doet bij de mens ook de gewetensfunctie en het verantwoordelijkheidsgevoel ontwikkelen.

Dwaas
P. 87: Een 4e en laatste aspect van het vaderarchetype is de vaderlijke vader, uitsluitend lief en goed, helpend en steunend. Een dergelijke vader loopt een kans door zijn kinderen als een alleen maar goede sul te worden beschouwd.

George Lakoff is een representant van de 'Goddeloze', de strenge vadermoraal.

Op 26 maart 2006 bezocht ik in het congrescentrum Radbout Universiteit Nijmegen het symposium Jung in de 21e eeuw. Op dit symposium heb ik o.a. met Irene van Lippe-Biesterveld en Hein Stufkens gesproken. Op dit symposium waren ook Herman Wijffels en Jacob Slavenburg aanwezig. Eerder had ik de in de bibliotheek van Almelo aanwezige boeken van en over Carl Jung gelezen.

Kent D. Palmer Reflexive Autopoiesis and Weak Measures (p. 18):
Solitons are particle-like waves that do not lose energy that travels in troughs. But if you take a positive and negative soliton and position them in the same place you get a breather that pulses like a heart. We can imagine the solitons moving around the mobus strip in which case the positive and negative solitions would coincide. We can imagine a breather as existing in the
circle of self intersection and thus being like the heart. If that same breather was placed in the hyper Kleinian bottle then two hearts would beat as one and that would be an image of what Jung calls the Mysterium Conjunctus that we commonly call Love.
19: Thus unexpectedly the autopoietic system comes to indicate manifestation the deeper non-dual beyond void and emptiness rather than merely the four dimensionality, i.e. it points to non-dimensionality. This mandala of the divided line is completely different from the mandala of four dimensional space. That mandala is governed archetypically by the epic of Gilgamesh which points to the four aspects of four dimensionality. Jung indicates this in his Aion where he talks about the marriages of Moses.
20: Each position on the
cycle of the quadrate of quadrates is an aspect of four dimensional space and thus an aspect of the emptiness of consciousness. This forms a mandala which allows consciousness to realize its intrinsic nature which I would call individuation following Jung. There is the duality of the pharamkos and hero, the animal-man and the man-god. There is their opposite cycles around the quadrate. The epic of Gilgamesh tells the outward cycle but the inward cycle is left implicit.
24: They correspond to the four divided lines related to the four Zoas. Four Zoas into four aspects gives us
sixteen which is the nature of the quadrate of quadrates that Jung speaks of in Aion. This is where all the distortions of the trauma occur within the imaginal realm.

Aion, oorspronkelijk gepubliceerd in het Duits in 1951, is een van de belangrijkste werken van Jung latere jaren. Het centrale thema van het volume is de symbolische representatie van de psychische totaliteit via het concept van het Zelf, wiens traditionele historische equivalent is de figuur van Christus. Jung toont zijn proefschrift door een onderzoek van de Allegoria Christi, met name de vis-symbool, maar ook van Gnostische en alchemistische symboliek, die hij behandelt als verschijnselen van culturele assimilatie. De eerste vier hoofdstukken, op het ego, de schaduw, en de anima en animositeit, een waardevolle sommering van deze belangrijke begrippen in Jung-systeem van de psychologie.

The Conjunction of Opposites and the Technological Colonization of the Human Person (Michael Martin 18 november 2018):
Lately I’ve been revisiting a couple of old friends: Hans-Jürgen Syberberg (in particular his film adaptation of Richard Wagner’s Parsifal) and Carl Gustav Jung. As I wrote in my last blog, Syberberg makes use of Jung’s notion of the coniunctio oppositorum (the integration of the anima for men, the animus for women) in Parsifal by having a boy of about fifteen play the title character in the first half of the film and a young woman play him in the second half. So I rewatched his Parsifal and reread Jung on the anima/animus and the marriage of opposites. As a result, I am nearly absolutely convinced that modern technology and medicine (aided in no small part by the internet and social media) have plunged great swaths of Western (and Western-influenced) civilization into various degrees of open pathology. We have been colonized by technology, brothers and sisters: a conquest that is ongoing and promises to continue for a good long while.

G. de Purucker De Esoterische Traditie, hoofdstuk Hoe het ene het vele wordt:
4.
Hoe het ene het vele wordt (p. 76):
Hier komen we bij een van de moeilijkste problemen in de esoterische filosofie:
Hoe het ene het vele wordt in de loop van zijn manifestaties in een manvantara, desondanks ervan gescheiden blijft, en gedurende de hele manvantarische periode hoger dan zijn verschillende samenstellende delen. Zoals Krishña het omschrijft in de Bhagavad-Gîtå: Ik manifesteer dit heelal met delen van mijzelf en blijf er toch van gescheiden en erboven verheven. – 10:42
(42)
Je mag je ook afvragen wat voor nut het voor jou zou hebben weet te hebben van al deze verscheidenheid Aily, als ik al met een enkel deel van mezelf het gehele levende wezen doordring dat het universum is.
8. De wenteling van het wiel (p. 187):
Men heeft Kardinaal de Cusa vaak een
‘reformator vóór de reformatie’ genoemd en deze uitdrukking is niet alleen tekenend maar ook waar. Hij liep in vele, zo niet in alle opzichten vooruit op de latere astronomische ontdekkingen van Copernicus over de bolvorm van de aarde en haar baan om de zon. Ook verrichtte hij een niet gering werk met het onder de aandacht brengen van die oude Griekse denkbeelden en leringen die toen nog in oude min of meer onvolmaakte Latijnse vertalingen bestonden. In zijn boek, De docta ignorantia (Over geleerde onwetendheid), staat de volgende passage:
De wereld is dan misschien niet
absoluut grenzeloos, niemand is echter in staat om haar als eindig voor te stellen, omdat de menselijke rede weigert grenzen aan haar te stellen. . . . Evenmin als onze aarde zich – zoals wordt verondersteld – in het middelpunt van het universum kan bevinden, evenmin kan de sfeer van de vaste sterren dat middelpunt zijn. . . . De wereld lijkt daarom op een ontzaglijk groot mechanisme, dat overal zijn middelpunt heeft en nergens zijn omtrek. . . . Daar de aarde zich niet in het middelpunt bevindt, kan zij niet onbeweeglijk zijn . . . en hoewel ze veel kleiner is dan de zon, moet men daarom niet de conclusie trekken dat ze lager staat. . . . We kunnen niet zien of haar bewoners hoger staan dan degenen die dichter bij de zon wonen, of op andere sterren, want de siderische ruimte kan niet verstoken zijn van bewoners. . . . Hoewel de aarde hoogstwaarschijnlijk een van de kleinste bollen is, is ze niettemin de bakermat van intelligente wezens, die in zeker opzicht edel en volmaakt zijn.
187,188: Deze beroemde Duitse filosoof en theoloog Nikolaus de Cusa was een ziel die eeuwen vóór zijn ‘passende’ intellectuele periode in een aards lichaam werd geboren, en men heeft hem laten lijden voor zijn pogingen om de toen heersende geestelijke en intellectuele duisternis te verlichten. Dat schijnt het beklagenswaardige lot te zijn van al degenen die door eigen keuze of op andere wijze vóór hun tijd komen!
21. Grote
zieners tegenover helderzienden (p. 587,588):
587,588: Er zijn allerlei soorten
helderzienden, en hierna volgen de namen van enkelen die als oprecht kunnen worden beschouwd:
Pico della Mirandola
Kardinaal de Cusa
Copernicus
Meister Eckhart
Tauler
Jakob Böhme
Swedenborg
Emerson

Adeline van Waning Opgroeien en ontwaken de integrale benadering - boeddhistische, psychologische en maatschappelijke invalshoeken
Hoe kunnen wij als eigentijdse wereldburgers de rijkdommen van de oosterse wijsheidtradities waarderen en deze integreren in westerse benaderingen? Hoe kunnen de visies en methoden uit beide tradities elkaar versterken en verdiepen en daarmee bijdragen aan vrede en groter welzijn in de wereld?
Opgroeien naar psychische volwassenheid en Ontwaken in spirituele realisatie kunnen niet los van elkaar worden gezien. In dit boek verbindt Adeline van Waning psychologie, neurowetenschap en maatschappelijke ontwikkelingen met boeddhistische wijsheid en meditatie. Daarbij maakt zij gebruik van de integrale benadering waarvan filosoof Ken Wilber de grondlegger is.
Elk hoofdstuk bevat een geleide meditatie. De inzichten en beoefeningen laten ons ervaren hoe we met behulp van de
integrale visie de veelheid aan waardevolle kennis uit verschillende culturen toegankelijk kunnen maken. Daarbij geven ze handvatten en richting voor persoonlijke en collectieve inzet tot evenwichtige ontwikkelingen naar de toekomst. Dr. Adeline van Waning heeft gewerkt als psychiater en deed een masteropleiding in Boeddhistische Studies. Ze begeleidt mensen in meditatie en is vrijwilliger in een hospice.

Geluk MANTRA Zomer 2023 tijdschrift Spiritualiteit, nieuwe wetenschao en zingeving nummer 35, p. 72-79):
Het
Sint-Jansfeest Het Midsummerfeest van licht, nieuw leven en bezinning
76: Nelleke Schiphorst verzorgde de afgelopen jaren een aantal cursussen over de jaarfeesten op verschillende locaties in Nederland. Ook publiceerde zij een boekje met als titel ‘Het Jaar Rond’*.
(* ‘
Het Jaar Rond’ €4,50 p/s, is te bestellen bij nellekeschiphorst@planet.nl)
Sint-Jansfeest:
Johannes de Doper (Auteur(s)):
Of je wilt of niet, wanneer we op 24 juni het Sint-Jansfeest vieren is het licht zich alweer aan het terugtrekken. Het midzomerfeest rondom de zonnewende van 21 juni werd gekoppeld aan de naamdag van Johannes den Doper:Kom tot inkeer!
De dagen worden korter, ook al merk je dat nauwelijks. Net zomin als je eind december al merkt dat de dagen aan het lengen zijn. Toch ervaar ik een verschil. Midwinter, in de kou en in het donker, wil ik er best van weten dat we weer op weg gaan naar het licht. Ook al zie ik daar buiten nog niet veel van, ik put moed en kracht uit het idee.
Licht in het duister van de dood (Annet Brouwer Een gift van Avalon (p. 80-84):
Annet Brouwer geïnterviewd door Hans Gerding

Wijsheid MANTRA tijdschrift Spiritualiteit, nieuwe wetenschao en zingeving Zomer 2022 nummer 31):
Rudolf Steiner, grondlegger van de antroposofie, vatte dat kernachtig samen door te stellen dat wij in ons leven bij voorkeur een samengaan beoefenen van ‘
hand hoofd en handen.’

Licht MANTRA tijdschrift voor Spiritualiteit, nieuwe wetenschao en zingeving winter 2020/2021 nummer 25
Ten geleide Karen Hamaker-Zondag (p. 5 en p. 15):
Licht kan niet bestaan zonder donker, een tegenstelling die we op alle mogelijke manieren tegenkomen, zowel letterlijk als in onze ziel in de vorm van de
innerlijke strijd tussen goed en kwaad. Het menselijk bewustzijn moet daar zijn licht op laten schijnen en keuzen maken , wat door Steiner zo mooi verbeeld is in de mens die tussen Lucifer en Ahriman beweegt. We spreken van licht van ons bewustzijn,ons vermogen om te zien, te onderscheiden en te begrijpen.
Het artikel
Schilderen met Innerlijk Licht van de emeritus hoogleraar systeembiologie Jan van der Greef verwijst op p. 64 naar het gedicht:

De centrale stilte heerst daar
waar geen schepsel kan binnengaan, noch een gedachte
waar de ziel niet denkt en niet handelt
en zich ook niet bezighoudt met ideeën
over haarzelf of wat dan ook.
Meister Eckhart (1260-1327)

MANTRA Lente 2019 heeft als thema Beelddenken en verbeelding.
In een wereld vol data, algoritmen en formulieren kunnen we vergeten hoe groot de kracht van het imaginatieve is, van beelden en fantasie, van dromen en je dingen voorstellen. Het is de natuurlijke wereld van het kind, waar menig volwassene niet meer bij kan.
Wanneer je in staat bent dat jeugdige voorstellingsvermogen te behouden, blijft een grote creatieve bron in je open, een bron die je psychisch voedt, en zelfs kan genezen.
MANTRA Lente 2019 bevat het artikel
Beeldtaal en karakter als spiegel van elkaar van Constance Campagne.
Constance Campagne over astrologie:
Helaas kleeft er vandaag de dag nog vaak genoeg het etiket van 'glazen-bollen-kijkerij' aan astrologie.
Vanaf de verlichtingstijd is astrologie meer en meer in de charlatanhoek terecht gekomen, onder andere omdat de werkzaamheid van astrologie nog steeds niet 'wetenschappelijk bewezen' kan worden. Het wordt ook wel een pseudo wetenschap genoemd. Het is moeilijk om causale verbanden aan te wijzen tussen verschijnselen van het universum en die van de aarde.
En toch zijn er verbanden aan te wijzen, zij het geen direct causale, maar meer synchronistische.
Astrologie bestudeert al
millennialang de relatie tussen hemel en aarde en gaat uit van het beginsel 'zo boven, zo beneden'. Alle energie in het universum is onderling verbonden en ook jij bent daar onderdeel van.
Aan de hand van jouw horoscoop, die een
afspiegeling van de hemel op het moment van jouw geboorte is, zie je welke dynamiek er toen in de hemel was en welk energetisch grondpatroon jij met je meedraagt tijdens je leven.
Je zou ook kunnen zeggen dat een horoscoop een wegenkaart van je karakter is.

Waarom astrologie opnieuw zo populair is, en dan vooral bij jonge vrouwen (Dorien van Linge 3 januari 2019):
Astrologie niet van deze tijd? Veel jonge vrouwen denken daar anders over: sterrenwichelarij is een vorm van feministische zelfontplooiing.
‘Dat het heelal invloed op ons heeft, is helemaal geen gekke gedachte.’
Carl Jung was de persoon die verantwoordelijk was voor het brengen van de astrologie in de psychoanalyse. Deze Zwitserse psychoanalist was een leerling van Freud. Hij behandelde onderwerpen die volgens velen nauwer verbonden waren met magie dan met wetenschap.

C.G. Jung boek Psychologie und Alchemie
Mercurius bezit een dubbele natuur en is hermafrodiet. Als kwik staat hij dicht bij de zon, maar ook is hij het goud. In kwik echter lost goud op (amalgaamvorming) waardoor de glans van het goud verloren gaat.
Mercurius was een dienstbare, behulpzame geest, soms een dienstknecht of slaaf, maar betoverende geest en plaaggeest, die op de
duivel leek.
Mercurius is als 'prima materia' het laagste en als 'lapis philosophorum' het hoogste (hij stelt dus in feite een ontwikkeling voor).
De moderne mens wordt door het verstand bezeten (eenzijdigheid).
Mephistofeles is het diabolische aspect van iedere psychische functie die uit de natuurlijke volgorde zich losmaakt en onafhankelijk (eenzijdig) wordt.
De moeder is de eerste draagster van de Anima, daarna de zuster, nicht enz. tot uiteindelijk de vrouw.
Wordt de zelfverwerkelijking onmogelijk gemaakt, dan betekent dat de geestelijke dood.
Als tegenspeler van de godszoon verschijnt Antimimos, de naäper, het boze principe. Hij houdt zich ook voor een godszoon. De in de godheid aanwezige tegendelen (enantiodromie) treden hierdoor duidelijk naar voren. Als een geest van de duisternis bevindt hij zich in het lichaam van de mens en dwingt de ziel alle zondige neigingen te volgen. In overeenstemming met deze tegenstelling is de dubbelnatuur van Mercurius, uitgebeeld in de Ouroboros (De Slang met haar staart in de bek), de draak die zichzelf opeet, zichzelf paart, zichzelf zwanger maakt, zichzelf doodt en zichzelf weer laat opstaan. Mercurius is zowel de opvoeder als datgene, wat moet worden opgevoed, zowel vader als zoon.
"Zo vaak moet de Hemel op de Aarde herhaald worden tot de aarde hemels en de hemel aards en met de aarde verbonden wordt, dan is het Werk volbracht." (Philosofia chemica) (Het gaat om de éénheid van hemel en aarde, van het mannelijke en vrouwelijke)

Zielenleer
Zielenleer kan beschouwd worden als een onderdeel van de psychologie. Tenslotte is het woordje 'psychologie' samengesteld uit het Griekse 'psychè' dat 'ziel' betekent, en 'logos' kan worden vertaald als 'woord', 'gedachte', of als 'rede'. In het woord 'psychologie' zit dus het woordje 'ziel' verscholen.
Natuurlijk bestaat er ook, zoals Carl Gustav Jung (1875 - 1961) het indertijd opmerkte, een psychologie waarin het woordje 'ziel' niet voorkomt, gewoonweg omdat niemand weet of een ziel wel degelijk bestaat.. In dat soort van psychologie wordt er dan ook eerder over de 'geest' gesproken, refererend naar het menselijke brein, en dus niet naar geest' in de andere betekenis van dat woord. Ondanks het feit, dat het Engelse woord 'mind' meestal met 'geest' wordt vertaald, heeft die 'mind' geen enkel uitstaans met 'spirit'.
De Zwitsers psychiater en psycholoog Carl Gustav Jung verwees naar de opkomst van het behaviorisme, een gedragsgerichte stroming, waardoor - volgens hem - het object van de psychologie gereduceerd werd tot het uiterlijk waarneembare en meetbare gedrag van de mens of dier, omdat het innerlijk leven zich niet objectief door wetenschappelijke waarneming zou laten registreren, maar alleen subjectief door introspectie en begrijpen. Niet iedere psycholoog kon zich vinden in dit primaat van het fysieke, waaronder dus Jung.
Animisme is het filosofisch, religieus of spiritueel concept waarbij zielen of geesten niet alleen existeren in mensen en dieren, maar ook in planten, stenen of natuurlijke fenomenen, zoals donder en geografische dingen, waaronder bergen en rivieren. Animisme wijst verder ook bezieling toe aan abstracte concepten zoals woorden, eigennamen of metaforen uit de mythologie. Maar, uit deze woorden kunnen we gerust afleiden dat er een onderscheid dient te worden gemaakt tussen de termen 'ziel' en 'bezieling'.
Anders gezegd: alles is bezield. Dit geldt zowel voor een planeet, ster, kiezelsteen, boom, bloem, plant, dier, en mens. Maar over een persoonlijke ziel beschikken, is iets totaal anders. Volgende de leerstellingen van Gurdjieff, bijvoorbeeld, moet een ziel worden verworven. Om die reden bestonden er indertijd speciale yogi scholen voor, kloosters, en zo meer, en bestemd voor mensen met een zogenaamde 'innerlijke roeping'.
In de loop van de Europese geschiedenis hebben filosofen, zoals Plato, Aristoteles en Thomas van Aquino, de mogelijkheid overwogen van het bestaan van een ziel bij mensen, dieren en planten. Religies, waarin animisme voorkomt, behoren meestal tot volksgeloof of etnische religies, zoals: sjamanisme, shinto of bepaalde stromingen binnen het hindoeïsme.
Georges Ivanovitch Gurdjieff maakte in één van zijn boeken gewag dat men dat in het Engels wél kan doen. Terwijl iemand de zin "I swear it on my own soul" denkt te aanhoren, zeg je eigenlijk: "I swear it on my own sole", waarbij Gurdjieff aangaf dat het 'vuilste onderdeel van iemands lichaam', zijnde: de zool van een voet, met de ziel kan worden vergeleken.

Mary Anderson De dood en de theosoof (Theosofia augustus 2012)
Kali Yuga – het ijzeren tijdperk – dat rond 3000 jaar voor christus met de dood van Krishna begon, in totaal 432.000 jaar duren, hoewel er zeker kleinere cycli van gouden, zilveren, bronzen en ijzeren tijdperken zullen zijn.
Bovendien moeten we ons realiseren, wanneer we nadenken over al het kwaad dat de natuur in deze tijd door mensen wordt aangedaan, dat vroeg of laat de aarde niet langer bewoonbaar zal zijn, tenzij er drastische maatregelen worden genomen of de natuur op tijd reageert en door natuurlijke catastrofes het aantal van haar kwelgeesten reduceert: aardbevingen, vulkanische uitbarstingen, overstromingen, epidemieën, hongersnoden enzovoorts. Het kan zijn dat de planeet niet langer in staat zal zijn het leven te ondersteunen.
Een andere factor is dat zij die verantwoordelijk zijn vroeg of laat vreselijke karmische schulden zullen moeten aflossen door zelf te lijden. Het gaat dan om hun verantwoordelijkheid voor misdaden tegen de mensheid (in het bijzonder tegen hen die hulpeloos zijn, zoals kinderen, mensen zonder opleiding, armen) en tegen de dieren.
Zijn de toekomstige omstandigheden op onze planeet niet afhankelijk van ons handelen nu? Krishnamurti herhaalde altijd: ‘Je bent zelf de wereld, you are the world.’ Karma is niet alleen individueel, maar ook collectief. Men zegt wel dat een volk de regering krijgt die het verdient, maar krijgen we niet ook het milieu en zelfs de wereld die we verdienen, in alle opzichten? Kunnen we proberen ertoe bij te dragen de wereld tot een zodanige plek te maken dat we er zelf graag in zouden willen leven en dat we ook onze geliefden er graag zouden willen laten leven, wanneer wij en zij daarnaar terugkeren? Er is aan dit alles ook een positieve kant. Het Kali Yuga, met al zijn kwellingen, beproevingen en ogenschijnlijk onoplosbare problemen, geeft mensen meer gelegenheden om te leren dan welk ‘gouden tijdperk’ ook zou doen. We leren ongetwijfeld sneller en diepgaander door lijden.
Men zegt wel: ‘Een mooi uiterlijk is niet belangrijk, je gedrag echter wel’ (handsome is as handsome does). We kunnen het ook omdraaien en zeggen: ‘Laat je gedrag overeenstemmen met je mooie uiterlijk’ (handsome does as handsome is) of, om een Franse uitdrukking te gebruiken: ‘noblesse oblige’, edelmoedigheid van karakter brengt verplichtingen met zich mee. De ware aristocraat is de aristocraat van de geest. We kunnen ons voorstellen dat de Mahatma’s zulke aristocraten zijn.

‘Zij die vragen zullen ontvangen’ (Radha Burnier Theosofia november 2011 p. 137):
Wat is werkelijk en wat is onwerkelijk? Het denkvermogen is verstrikt in de vele onwerkelijkheden van deze illusoire schaduwwereld die zo reëel lijkt, maar niet werkelijk reëel is, als ik het zo mag formuleren. Hoe weet men wat waarlijk reëel is? Wij moeten leren door de beoefening van bespiegeling (vichara, reflectie, self-consciousness ), waarbij wij niet tot snelle conclusies komen, of onbewust aangetrokken worden tot bepaalde ideeën of theorieën. Bespiegeling, bedachtzaamheid, stille observatie, dat alles is noodzakelijk om te ontdekken of dat wat voor ons denkvermogen reëel lijkt, dat ook is, of dat het alleen maar een aspect is van de illusie die bestaat in de vormwerelden - op het fysieke, astrale en mentale niveau, waar zoveel illusies zijn.

The Power of Awareness by Vicente Hao Chin Jr
We are driven, consciously or subconsciously, to protect ourselves from hurt, defeat, failure, rejection, humiliation, criticism, stress, distress, fear and a hundred other forms of vexations. A major world religion, Buddhism, is rooted in this basic issue of resolving the problem of human sorrow.
After one has attained a certain degree of stability in the balance between the pressures of living and the presence of inner equanimity, a person innately begins the pursuit of one’s higher potentials – what Abraham Maslow called the drive towards Self-Actualisation and, eventually, Self-Transcendence.
Transcendence of the Ego is achievable. The final bastion that prevents the consciousness from fully realising spiritual reality is the ego – the self-centre that has been necessary in the evolutionary growth of the human being. There will come a time when this centre must let go of itself. Meditative awareness will include seeing the very nature of the meditator themselves. The sage Ramana Maharshi recommended a meditation approach called
vichara that keeps on inquiring “Who am I?”

Pim van Lommel Eindeloos Bewustzijn – Wetenschappelijke visie op bijna-dood ervaring
Hoofdstuk 15 Er is niets nieuws onder de zon (p. 302):
Niets nieuws (p. 303):
Het is een eeuwenoud idee dat de ziel na de dood blijft bestaan, dat men een oordeel krijgt over hoe men geleefd heeft (de levensterugblik in de BDE) en daarna, afhankelijk van hoe men heeft geleefd, in een gelukzalige sfeer mag verblijven, of soms als straf in een angstwekkende omgeving terechtkomt.
309: Het Tibetaanse Dodenboek (Bardo Thodol bevat mondeling doorgegeven zeer oude kennis.
'Eindeloos bewustzijn' (Henk Hogeboom v.B. tijdschrift GAMMA maart 2008 p. 32,33):
Door zijn boek hoopt Van Lommel echter ook dat artsen, hulpverleners, zieken- en bejaardenverzorgers, familieleden van hartpatiënten zich in de toekomst meer dan voorheen gaan openstellen voor BDE-verhalen. In het verleden was dat vaak anders. Veel mensen durfden er gewoon niet voor uit te komen dat zij een BDE hadden ervaren. Maar al te vaak werden zij niet serieus genomen. Dat deze verhalen echter van alle tijden en culturen zijn beschrijft Van Lommel in het hoofdstuk 15
'Er is niets nieuws onder de zon'. In alle godsdiensten en culturen vindt men geschriften waarin gewag gemaakt wordt van non-lokale ervaringen. Dood blijkt niet dood te zijn, als we afgaan op het Egyptische dodenboek, het Tibetaanse dodenboek, de hindoeïstische Isja Upanishad, de oud-joodse mystieke leer in de Midrazj en de Zohar, het verhaal van Er in Plato's Staat, de visioenen in de Bijbel en van mystici als Franciscus van Assisi, Meister Eckhart, Theresa van Avila, Johannes van het Kruis, maar ook in soera 99:7 van de Koran. Verder wijst Van Lommel op geschriften als die van de Zweedse wetenschapper Emanuel Swedenborg Ontwaken uit de dood, de theosofe Annie Besant De dood en daarna, de antroposoof Rudolf Steiner De dood - een andere vorm van leven, enz. enz.

Jakob Böhme - Emanuel Swedenborg - Jacob Lorber een drieluik
Godsbeeld
Deze overeenkomsten in Lorbers Godsbeeld en de leer van Swedenborg over de Ene God zijn inderdaad opmerkelijk. Swedenborg voegt er aan toe: “Dat Jezus op aarde kwam om het menselijke aan te trekken en dit goddelijk te maken en zo de orde te herstellen.” (Hemelse Verborgenheden 3638).
Vergelijkbare overeenkomsten bij Lorber en Swedenborg worden opgesomd onder de onderwerpen: Jezus, Leven en Mens, Ziel en Geest, Vrije Wil, Orde en Liefde.

W.Y. Evans Wentz Het Tibetaanse Dodenboek Met een voorwoord van Carl Gustav Jung
Het eeuwenoude Tibetaanse Dodenboek (Bardo Thodol) is misschien wel het merkwaardigste boek dat het Westen van het Oosten heeft ontvangen. Nadat het eewenlang (van mond tot oor) werd overgeleverd zou deze tekst zijn opgeschreven door Padma Sambhava, de yoga-leraar die het boeddhisme in de achtste eeuw naar Tibet bracht en die als grondlegger van het lamaïsme wordt beschouwd. Carl Gustav Jung noemt in zijn inleiding het Tibetaanse Dodenboek van een ongeëvenaarde superioriteit wat de psychologie en de kritische filosofie betreft. De tekst wijdt in, in de zin van het leven dat de doodservaring omvat, niet als gebeuren op een bepaald tijdstip, maar als een voortdurend bereid-zijn, dat werkelijk leven pas mogelijk maakt. Op archetypische wijze wordt de toestand beschreven die de dood genoemd wordt, tot aan het moment waarop naar oosterse opvatting de nieuwe geboorte plaatsvindt. Daaruit komt naar voren dat de betekenis van het sterven onverbrekelijk met de zin van het leven verbonden is. Voortdurend wordt de lezer gewezen op de noodzaak het rechtstreekse contact met het onnoembare-in-zichzelf te zoeken. De grondtoon van het onderricht is het met onuitputtelijk geduld oproepen tot wat Jung noemt: 'de zorgvuldige en gewetensvolle waarneming van irrationele facetten van het heilige en de mens zelf.'

Want in De grote transformatie is de Spiltijd een eenmalig scharnierpunt in de geschiedenis van de mensheid, waarna een dimensie bleek toegevoegd aan het zelf-bewustzijn, te weten die van het tragische besef van het menselijk tekort, het lijden daaraan, maar ook de ontdekking van transcendentie, het overstijgende dat te benoemen noch te bevatten, maar met wat moeite wel te ervaren is.

Het gaat er om een bredere kijk op de zaak van Thomas von der Dunk te verbinden met juist vertrouwensherstel binnen nationale democratieën is geboden van René Cuperus en het oerconflict in organisaties De dynamiek van Hoog versus Laag van Willem Mastenbroek. De ‘Process Oriented Psychology’, een stroming in de psychologie die zich bezighoudt met de studie en ontwikkeling van een procesaanpak die bruikbaar is in grote groepen, zoals organisaties, met een hoge diversiteit en veel potentiële spanningen en conflicten van Arnold Mindell biedt een oplossing.

Rechtstreeks uit William Blakes buurt of 'Je moet ook de duivel leren kennen om je te ontwikkelen' (Menno Pot Volkskrant 29 oktober 2016 bijlage Sir Edmund p. 54-59):
Ach wat, bij Kate Tempest loopt alles door elkaar. Haar poëzie is hiphop. Haar proza is poëzie. De stenen die de huizen bouwen is de romanbewerking van het album Everybody Down. Ze staat in de traditie van John Cooper Clarke, The Streets en Scroobius Pip, op het breukvlak waar literatuur, popmuziek en het grotestadsleven elkaar raken.
2. Boek: Wlliam Blake: The marrige of heaven and hell (1793)
The Marriage of Heaven And Hell is een poëtisch essay over de essentie van het leven: een tirade die toch altijd poëtisch blijft, vol rake observaties en maatschappijkritiek.
De boodschap? Je moet niet alleen God leren kennen om je te ontwikkelen, maar ook de duivel. Dat was nogal een bewering, in een tijd waarin beheersing de norm was. Zijn visie ging er bij jongeren natuurlijk goed in.
Lééf. Durf. Probeer. Maak fouten. Alleen dan kun je leren. ' The road of excess leads to the palace of wisdom. Of: ' You never know what is enough until you know what is more than enough. ' Het zijn Blake-citaten die ten grondslag liggen aan bijna alles wat ik schrijf. Je zou ze haast als mijn manifesten kunnen zien. Als iemand me ertoe heeft aangezet zelf te gaan dichten, dan was het Blake, die in zijn tijd voor gevaarlijke, alcoholistische gek werd versleten.
3. Schrijver: Sophocles
Vooral Sophocles greep me.
Van alle oude Grieken die ik las, legt hij het best de vinger op de tragische frictie tussen ons handelen en ons lot: in hoeverre heb je eigenlijk invloed op je wat je overkomt?
'Mijn roman The Bricks That Built The Houses speelt zich af in het Londen van vandaag, maar het is één en al Sophocles.
7. Land: Brazilië
'
In Engeland is kunst steeds meer iets voor hoogopgeleiden met geld geworden. De bovenste sociale laag is met kunst bezig, de onderste geeft er niets om. In Brazilië is dat gelukkig niet zo, en het droevige is: ooit was het in Europa ook zo. En plotseling dacht ik: als ik een piepkleine bijdrage zou kunnen leveren aan het herstel van die traditie, hoe kleinschalig ook, dan is mijn missie geslaagd.'

De verbondenheid van alle wezens wordt in De geheime leer (1:632) tot uitdrukking gebracht in de hiërarchie van mededogen, die G. de Purucker in negen niveaus samenvat2:
1) adi-buddhi, of de kosmische essentie van goddelijke intelligentie;
2) mahabuddhi, mahat (universeel denkvermogen), of de eerste logos;
3) universeel licht en leven, of de tweede logos, in het Sanskriet daiviprakriti, ‘goddelijke stof’ genoemd;
4) de zonen van licht, logoi van het leven, of de derde logos;
5) de dhyani- of hemelse boeddha’s;
6) de hemelse bodhisattva’s;
7) de bovenaardse of bovenmenselijke bodhisattva’s;
8) de manushya- of menselijke boeddha’s; en
9) mensen. Deze hiërarchie betreft de bewustzijnskant van de opbouw van ons zonnestelsel, soms de architecten genoemd in tegenstelling tot de bouwers of de zonne-hiërarchie van de stofkant. Hoewel de hier gebruikte termen overwegend aan de boeddhistische traditie zijn ontleend, zijn er parallellen in andere culturen. De Grieken, bijvoorbeeld, noemden de hiërarchie van mededogen de Gouden Keten van Hermes, en beschreven de manifestatie als een reeks
logoi of goddelijke ‘woorden’.
2) G. de Purucker,
Beginselen van de esoterische filosofie, blz. 296, zie ook de Encyclopedic Theosophical Glossary: Hierarchy of Compassion.

Uren met Chinese denkers Deel 2: Confucius (II) (Hans Kuijper Civis Mundi Digitaal #101 augustus 2020):
De Ilias
De inhoud van de aan Homerus toegeschreven Ilias – herinner ik mij uit mijn gymnasium tijd – komt neer op drie woorden: “ἔρις”(twist, tussen Achilles en Agamemnon), “μῆνις” (wrok, van Achilles tegen Agamemnon) en “τίσις” (wraak, door Achilles gekoeld op Hector die Patroclus had gedood). De wrok, het hoofdthema, wordt opgelost door de wraak. Tussen de Ilias en de Odyssee bestaan veel overeenkomsten. Ook in het laatste gedicht speelt (in boek 20) de wraak, van Odysseus op de vrijers, een gote rol. In de Griekse beschaving werd wraak gezien als het gepaste antwoord op belediging. Eerwraak heet dat tegenwoordig.[iii] Een man die naliet wraak te nemen (te retaliëren) werd als eerloos en onedel beschouwd. Rechtvaardigheid betekende in feite iemand iets betaald (laten) zetten en het heeft lang geduurd voordat in het strafrecht met het vergeldingsbeginsel werd gebroken. Het redeloze volk schreeuwt om recht (oog om oog, tand om tand); een rechter-met-geweten, echter, wordt geacht recht te spreken op basis van (maar niet letterlijk volgens) de wet.[iv] De invloed van Homerus op de Westerse cultuur is enorm geweest.
De Yìjīng (
boek der veranderingen - I Ching)
Elk kader, dat de structuur van de wereld voorstelt, wordt gesymboliseerd door een verschillend lijnenspel, waarbij een hele lijn voor
Yang staat en een lijn-in-twee-delen voor Yin. Hierin treden vijf grondgedachten geleidelijk maar duidelijk naar voren:
1. Het idee van een systeem van exogame huwelijksrelaties;
2. Het idee van een sociale, hiërarchische structuur (familie, buurt, dorp, clan, gemeenschap, staat, keizerlijk domein);
3. Het idee van een overgang van directe bloedverwantschap naar interpenetratief systeem van bloedverwantschap;
4. Het besef van een rationele orde;
5. Het besef van de eenheid van allen (Mitwelt) en alles (Umwelt).
Confucius was geen reactionair
Socrates, Plato noch Aristoteles geloofde dat de volmaakte maatschappij ooit werkelijk had bestaan; deze was enkel en alleen een product van hun verbeelding (a human construct). In de Bijbel lezen wij over een idyllische “Hof van Eden”, waar Adam en Eva vertoefden en speelden als onschuldige kinderen in een prachtige tuin, maar dit betrof slechts een plek van twee gelukzalige mensen, niet een barre en boze maatschappij waarin vele mensen op ingewikkelde wijze bij of boven elkaar leven en van een echt samenleving geen sprake is. De Bijbel vertelt ons overigens niet wie het tweetal heeft verwekt en ter wereld heeft gebracht; we moeten maar geloven in een “deus ex machina”. Adam en Eva waren niet alleen lichamelijk naakt; zij waren zich evenmin bewust van hun sociale positie of van de werking van een gecompliceerde “samenleving”. In de Mahabharata (een oud religieus en filosofisch epos uit India) wordt slechts marginaal verwezen naar een gouden tijdperk; een uitvoerige beschrijving van een vreedzame collectieve gemeenschap wordt er niet in aangetroffen. Dit geldt ook voor de Ramayana (eveneens een omvangrijk epos dat samen met de Mahabharata de hoeksteen van het hindoeïsme vormt),[xxvi] hoewel de summiere beschrijving van de regering van Rama (hoofdpersoon in het heldendicht) door sommige geleerden wordt beschouwd als berustende op een historische werkelijkheid.

Carl Jung boek Westers bewustzijn, Oosters inzicht p. 24-25:
Vanuit mijn optiek als arts kan ik hierin echter absoluut geen toeval zien, want dit alles is precies gebeurd volgens de psychologische regel die in het persoonlijk leven altijd weer opgaat: voor elk belangrijk onderdeel dat binnen het bewustzijn zijn waarde heeft verloren en derhalve ten onder gaat, ontwikkelt zich aan de andere kant in het onbewuste een bepaalde compensatie. Dit voltrekt zich overeenkomstig het principe van het behoud van energie, want ook onze geestelijke processen zijn energetische processen. Geen enkele psychische inhoud kan verdwijnen zonder door een equivalent te worden vervangen.
280: Ik zou u dan eerder willen aanraden om prof. Rouselle te raadplegen; hij is een competent sinoloog, terwijl ik slechts een psycholoog ben; en de wereld ziet niet wat psychologie met de I Ching te maken heeft.
284: De letterlijke verlating van
Tataghata (zie ook Tathagata) is 'de aldus gaande'20. Deze passage beschrijft de werking die we moeten ondergaan om van onze illusies bevrijd te worden. Tegenover ons bewustzijn moeten we al het ware onbewust leren te leven, want alleen zo zijn we in staat de hogere wil te vervullen, en het pad van een Tataghata te volgen.
20) H. Zimmer vertaalt het woord
Tataghata met 'Die tot waarheid (tatha) gekomen is (agatha)' (in Philosophie und Religion Indiens, Zürich, 1961). Het is de hoogste benaming van Boeddha.

Beïnvloeding vanuit de onderbuik
Wij zijn als mens geen rationele wezens als het gaat om het nemen van beslissingen. Ons koopgedrag is dan ook voor 99% niet rationeel te noemen. Carl Gustav Jung, een Zwitserse psycholoog en psychiater, heeft die irrationele manier van beslissen gevat in, wat hij noemt, het Leitmotiv (motivatietheorie). Het Leitmotiv 4 typeringen die de drijfveren beschrijven waarom men iets doet. Die 4 basisdrijfveren zijn: Status, Winst, Gemak en Onzekerheid. Hoe kunnen we dit in de marketing goed toepassen? Heel simpel, weet je de drijfveer van je doelgroep, dan weet je hoe je dat snaartje van je doelgroep moet raken om deze geïnteresseerd te krijgen.

Nellie Wilschut, Marijke Dijkstra, Marijke Ruiter en Pim Cuijpers In de put uit de put Zelf depressiviteit overwinnen.
De cursus
Omgaan met depressie is in de Verenigde Staten ontwikkeld door Lewinsohn en zijn medewerkers (Lewinsohn e.a. 1984a; Lewinsohn 1984b; Lewinsohn 1987). In deze cursus leren mensen hoe om te gaan met hun depressieve klachten.

De vader van de cognitieve gedragstherapie (Evelien van Veen de Volkskrant 4 november 2021 p. 31):
Geestelijk lijden kwam volgens Aaron T. Beck helemaal niet voort uit masochisme, zoals Freud had bedacht. Met het stellen van vragen via zijn cognitieve gedragstherapie zette hij notoire somberaars op een ander spoor.

De Dieptepsychologie
Wat is dieptepsychologie eigenlijk en wat is het verschil tussen Dieptetherapie en de tegenwoordige Cognitieve gedragstherapie?
Verandering van binnenuit
Dit is een heel andere manier van de
psyche benaderen, dan de cognitieve gedragstherapie dat doet. Deze probeert het bewustzijn te beïnvloeden door dingen aan te leren, dit is de benadering van buitenaf die slechts tijdelijk werkt. De dieptepsychologie stelt dat werkelijke psychologische verandering alleen mogelijk is wanneer dat van binnenuit gebeurt. Dit gebeurt vanuit "de diepte van onze psyche" of onbewuste. Daarom wordt het 'dieptepsychologie' genoemd.
De verandering gebeurt dus van binnenuit. Daardoor verandert de ‘buitenwereld’ mee en ga je datgene wat je van buiten af tegenkomt, anders beleven: “Zo binnen zo buiten”.

Cognitieve functies van Carl Jung
Introvert voelen
Introvert voelen is een functie die bepaald of iets goed of slecht is. Introvert voelen brengt een onderbuik gevoel als iets niet leuk is, of geeft juist een blij gevoel bij het zien van een prachtig kunstwerk. Introvert voelen geeft aan wat belangrijk of onbelangrijk voor diegene is die deze functie gebruikt. Bij introvert voelen komen er niet veel woorden aan te pas, de naam zegt het al, het is een gevoel dat van binnen komt. Met introvert voelen worden je drijfveren duidelijk gemaakt. Daarnaast kunnen de drijfveren van iemand anders ook worden herkend.

De realisatie van het zelf is een proces dat gekenmerkt wordt door de vereniging van tegenstellingen in de mens, zoals goed en kwaad, licht en schaduw, binnen en buiten.
Deze archetypen, begrippen zoals de schaduw (de duistere kant van het onderbewustzijn), de eeuwige jongeling, de boze geest, de held enzovoorts, zijn als het ware overgeleverde, functionele oerdrijfveren of 'ervaringsmodaliteiten', die de persoonlijkheid van de mens structureren.
In het leven gaat het er om dat we leren over de eigen schaduw te springen.
De nazi's vielen Jung overigens ook aan, want Jung had ingezien én uitgebreid beschreven hoe zij hun eigen schaduw projecteerden (zondebokmechanisme) op de joden, en zij waren daar niet bepaald van gediend.

Het ‘Hoe en Wat’ in de gemanifesteerde wereld staat tegenover het ‘Wat en Hoe’ in de ongemanifesteerde wereld. De éne werkelijkheid is dat het universum in het menselijke bewustzijn wordt weerspiegeld. De driehoek van Pythagoras en de categorieën van Aristoteles symboliseren al hoe de innerlijke wereld met de uiterlijke wereld (Binnen- en Buitenwereld), 'Wat en Hoe; Hoe en Wat' met elkaar worden verbonden.

H.P. Blavatsky Het diamanten hart (Theosofia oktober 2000 p. 194):
Deze Boeddha’s zijn de oermonaden uit de wereld van onlichamelijk zijn, de Arupa wereld, waarin de Intelligenties (alleen op dat plan) vorm noch naam hebben, in het exoterische systeem, maar ze hebben hun onderscheiden namen in de esoterische filosofie. Deze Dhyani Boeddha’s emaneren, of scheppen uit zich zelf, krachtens Dhyana, hemelse Zelven - de
bovenmenselijke Bodhisattva’s. Daar zij als sterfelijke mensen incarneren aan het begin van iedere menselijke cyclus op aarde, worden zij af en toe, door persoonlijke verdienste, Bodhisattva’s onder de Zonen der Mensheid. Daarna kunnen zij als Manushi (menselijke) Boeddha’s opnieuw verschijnen. Aldus zijn de Anupadaka (of Dhyani-Boeddha’s) identiek met de Brahminische Manasaputra, de ‘verstand-geboren zonen’ - hetzij van Brahma of een van de andere twee Trimurtische Hypostasen, en vandaar ook identiek met de Rishi’s en Prajapati’s. Zo is er een passage in Anugita, die, esoterisch gelezen, duidelijk, zij het in een andere beeldspraak, hetzelfde idee en systeem laat zien. Er staat: ‘Welke entiteiten er ook maar in deze wereld zijn, beweeglijk of onbeweeglijk, zij worden als eerste opgelost (bij pralaya); en vervolgens de ontwikkelingen geproduceerd door de elementen (waaruit het zichtbare Universum gevormd wordt); en na deze ontwikkelingen (geëvolueerde entiteiten), alle elementen.

Charles J. Ryan H.P. Blavatsky en de Theosofische beweging
8 De Begintijd in India (p. 120/121):
Ik kan dichter bij u komen, maar u moet mij aantrekken door een gelouterd hart en een zich geleidelijk ontwikkelende wil. Evenals een kompasnaald, volgt de adept dat waardoor hij wordt aangetrokken. . . . Als u zelden van mij hoort, voel u dan nooit teleurgesteld, mijn Broeder, maar zeg — ‘‘Het is mijn schuld,’’ . . . uw gedachte zal mij vinden, indien zij met een zuivere impuls wordt geprojecteerd, . . . Zoals het licht in de sombere vallei door de bergbewoner vanaf de toppen wordt opgemerkt, zo zal iedere heldere gedachte in uw geest, mijn Broeder, fonkelen en de aandacht trekken van uw verre vriend en correspondent. Als wij aldus onze natuurlijke Bondgenoten in de Schaduwwereld ontdekken — uw wereld en de onze buiten onze grenzen — en volgens onze wet moeten wij ieder van hen benaderen, ook al is er maar de geringste glans van het ware ‘‘Tathagata’’ licht in hem — hoeveel gemakkelijker is het dan voor u ons aan te trekken. Begrijp dit en dan zal de toelating in de Society van personen die u zo vaak tegenstaan, u niet langer verbazen. - Mahatma Brieven, 296 [p. 108/109: Brief No. 16 (1) Devachan, of land van “Sukhavati”, wordt door onze Heer Boeddha zelf zinnebeeldig beschreven. Wat hij zei kan men vinden in de Shan Mun yih Tung. 'Tathāgata zegt: — “Vele duizenden myriaden van wereldstelsels voorbij dit (het onze) is er een gebied van Zaligheid dat Sukhavati wordt genoemd... .]

Jung zelf was als kind vrij eenzaam en introvert - een uitdrukking die hij zelf zou toevoegen aan de psychologie. Al vroeg was hij ervan overtuigd dat hij over twee persoonlijkheden beschikte — enerzijds een moderne Zwitserse, op de buitenwereld gerichte persoonlijkheid nr. 1, zoals hij het uitdrukte, en anderzijds persoonlijkheid nr. 2, een op het innerlijk gerichte figuur, in wie zich het verleden van eeuwen representeerde.[3] Speciaal met het oog op dit deel van zijn persoonlijkheid, bouwde Jung eigenhandig zijn beroemde toren in Bollingen, waar hij zich verbonden voelde met het verleden en de ziel van de mensheid; deze werd er niet afgeleid door de technische verworvenheden van de 20e eeuw.

Aart C. Bontekoning Generatie in organisaties Een onderzoek naar generatieverschillen en de effecten daarvan op de ontwikkeling van organisaties
2.2.4 Het veranderen van een organisatiecultuur - Het meer procesmatig veranderen (p. 40/41):
Enerzijds blijven de ‘tempered radicals’ sterk staan voor hun eigen waarden en daaraan verbonden gedrag, anderzijds prikkelen ze daarmee andere professionals en/of managers in hun werkomgeving tot nadenken. Dat nadenken maakt betrokkenen bewust van het bestaande verschil en leidt tot veranderingen van het gedrag van anderen in dezelfde richting of het schept ruimte voor een grotere diversiteit aan opvattingen, waarden en gedrag. Soms komt de cultuuromslag, de patroonverandering, direct tot stand, soms vergt het tijd, geduld en rustig doorzetten. Het vraagt een zekere zelfbeheersing en emotionele intelligentie. Een pure procesbenadering is ontwikkeld door Arnold Mindell (1995), een leerling van Carl Jung. Hij is de grondlegger van ‘Process Oriented Psychology’, een stroming in de psychologie die zich bezighoudt met de studie en ontwikkeling van een procesaanpak die bruikbaar is in grote groepen, zoals organisaties, met een hoge diversiteit en veel potentiële spanningen en conflicten. Mindell was en is betrokken bij het oplossen van conflicten tussen (sub)culturen in maatschappijen, gemeenschappen en organisaties over de hele wereld. Hij beschrijft vrij nauwkeurig de processen die leiden tot het vreedzaam naast elkaar leven van groepen met grote verschillen en het soort leiderschap dat daarbij ondersteunend werkt. Hij noemt dat leiderschap ‘eldership’. Zijn bevindingen zijn interessant, omdat bij het bevorderen van vruchtbaar samenwerken tussen heel diverse groepen sprake is van vergelijkbare processen als die zich voordoen bij groepen van verschillende generaties.
- Jung, Carl G. (1991/oorspronkelijk 1961). Herinneringen Dromen Gedachten. Lemniscaat, Rotterdam.
- Jung, Carl - G. (1993). De mens en zijn symbolen. Lemniscaat, Rotterdam.

Amy and Arnold Mindell Process oriented psychology is a multicultural, multi-level, awareness practice for individuals and organizations in all states of consciousness.'
Also called Processwork, it is an evolving, trans-disciplinary approach supporting individuals, relationships and groups to discover themselves.
Deep democracy is the core value and principle of process oriented psychology. Processwork is deeply democratic toward all levels of experience: it values the freedom to explore and express consensus reality, dreamland and the essence levels. It understands all levels as equally important.
Arnold Mindell, Dreaming While Awake: Every time you ignore sentient, that is, generally unrecognized dreamlike perceptions, something inside you goes into a mild form of shock because you have overlooked the spirit of life, your greatest potential power.
Amy Mindell (2008). Bringing deep democracy to life. Psychotherapy and Politics International, 6(3): Only when all aspects of an experience are unfolded with awareness does the wisdom embedded in the experience reveal itself most fully. Process work is based on the idea that processes contain their own inherent wisdom. Even the most intractable relationship problems or body experiences contain a great deal of meaning and wisdom, hidden within what otherwise might seem like intolerable events. In order to unfold the details of any particular experience, it is important to notice our everyday approach to experiences as well as the dreamlike or unknown background aspects of those events of which we are not quite aware.

Pety de Vries Persoonlijkheid nummer één en twee
Ook de droom over het Brockengespenst blijkt een vooraankondiging van wat zou volgen. In de autobiografie vertelt hij over zijn persoonlijkheid nummer één en twee. Hij gaat, zo rond zijn vijftiende, nadenken over de relatie tussen het ‘ik’ en ‘God’. In zo’n theologische omgeving is natuurlijk vaak sprake van God, van de Here Jezus, van een ‘positief geloof’. ‘Geloof’, dat vooral, hierover nadenken, dat is iets anders. Hij merkt hoezeer zijn eigen vader eronder lijdt dat zijn geloof niet langer te rijmen is met de steeds oppermachtiger wetenschap. Dat geloven op zich niet toereikend is, integendeel, dat dit stukloopt op het toenemend rationalisme. In de Bijbel en in boeken van zijn vader zoekt hij wat er over God geschreven is. Hij vindt onder andere dat men zich God moet voorstellen naar analogie met het menselijk ik. Dat lijkt hem aanmatigend, zelfs blasfemistisch. En: het ‘ik’ is voor hem toch al zo moeilijk te begrijpen. Er is de persoonlijkheid nummer één, de schooljongen Jung, met zijn egoïsme, domheid, gemeenheid. En er is persoonlijkheid nummer twee, de innerlijke mens. In nummer twee is hij als in een tempel, buiten ruimte en tijd, in de godwereld, waar het was, ik citeer: Alsof de menselijke geest tegelijk met God de schepping aanschouwde.Daar was hij wat hij eigenlijk was. Dat was een overweldigend vermoeden, een diepste gevoel.

Bij de geboorte gaan we van insider naar outsider, van ‘innerlijke naar uiterlijke mens’. In de theosofie gaat het om de innerlijke ommekeer, de zogenaamde 2e geboorte* van ‘uiterlijke mens naar innerlijke mens’, de hoofdroute, een nieuw gezichtspunt (paradigma), met de opzet om weer met de oerbron in verbinding te komen. Gedurende ons leven op aarde ligt het bewustzijn op de grens tussen ‘innerlijke en uiterlijke mens’.
*) De tweemaalgeborene (dvija) komt uitgebreid in de Anugita (p. 117 noot 20 definitie) van Kashinath Trimbak Telang ter sprake.

Johann Wolfgang von Goethe zag de mens als een burger van twee werelden - een uiterlijk en een innerlijke, een tijdelijke en een tijdloze. Faust offenbart Wagner sein inneres Zerrissensein zwischen körperlichen und geistigen Bedürfnissen, zwischen irdischen und himmlischen Ambitionen: Zwei Seelen wohnen, ach! in meiner Brust, die eine will sich von der andern trennen: die eine hält in derber Liebeslust sich an die Welt mit klammernden Organen; die andre hebt gewaltsam sich vom Dust zu den Gefilden hoher Ahnen.[1]

Historisch Profiel: Goethe (Tijdschrift Filosofie):
Bij het milieu waarin hij opgroeide (de welstand en het aanzien van de hoge burgerij) kwam het feit dat hij hoogbegaafd was. Als jongetje beheerste hij al Italiaans, Frans, Engels, Latijn en Grieks, en de beginselen van Hebreeuws. Hij las alles wat hij te pakken kon krijgen, en verwerkte het gelezene door razendsnel stukken in dezelfde stijl te schrijven. Hij werd om zijn literaire vorderingen bewonderd door zijn omgeving, en het moet gezegd dat hij er zelf ook niet ontevreden mee was. En dan had hij ook nog eens zijn uiterlijk mee. Goethe was, kortom, iemand die het zou gaan maken. Met zijn ambitie was niets mis. Toen hij zeven jaar was, hoorde men hem zeggen: ‘Wat voor andere mensen volstaat, kan mij niet bevredigen.’
Weimar
In 1775 nodigde hertog Karl August de beroemde auteur uit naar zijn hof in Weimar te komen, ongeveer zoals zijn oom, Frederik de Grote, Voltaire had proberen aan te trekken.
Goethe gaf daar gehoor aan omdat hij weg wilde uit Frankfurt, weg van onzekere liefdesverhoudingen, maar ook uit innerlijke onvrede. Hij vond zijn literaire succes weliswaar verdiend, maar het was toch wel erg gemakkelijk gekomen, en hij was eraan toe weerstand te overwinnen. Het was bepaald geen vanzelfsprekende beslissing, voor een schrijver die zijn carrière zo glansrijk was begonnen, om zich te richten op wereldse zaken waar hij geen enkele ervaring mee had. Enerzijds wilde Goethe zich niet tot de wereld van de geest beperken, anderzijds zag hij in dat hij zich als man van de geest pas goed verder kon ontwikkelen door de wisselwerking met het praktische leven.
Schiller
Thuisgekomen sloot hij vriendschap met de opkomende schrijver Friedrich Schiller (1759-1805). De twee waren in veel opzichten tegenpolen, en hun idee was dat ze dus complementair waren en veel van elkaar konden leren. Affectie was leuk en aardig, vond Goethe, maar het ging erom verder te komen in het leven, en deze vriendschap bood daartoe mogelijkheden.
In het filosofische adagium ‘ken uzelf’ had hij niet veel vertrouwen, je kunt immers niet buiten de grenzen van je eigen waarneming stappen, en hij gebruikte de vlijmscherpe analyticus Schiller als spiegel die de waarheid spreekt. Op zijn beurt leerde de rationalist Schiller van het vertrouwen dat zijn oudere vriend in intuïtie stelde – van Goethe werd gezegd dat hij leefde met ‘de zekerheid van de slaapwandelaar’. Een voortdurende uitwisseling van ideeën was de basis van hun innige vriendschap, en toen Schiller op 46-jarige leeftijd stierf, zei Goethe: ‘Ik verlies nu een vriend en met hem de helft van mijn bestaan.’

Drie Curaçaose schrijvers in veelvoud (Innerlijke wereld en Uiterlijke wereld):
Ten geleide
9: Weinigen zullen in 1935 beseft hebben dat met het verschijnen van de novelle van
Colá Debrot Mijn zuster de negerin een nieuw tijdperk zijn intrede had gedaan in het land van de letteren. Een Antilliaan schreef in het Nederlands een verhaal dat door kenners als een meesterwerk werd erkend.
p. 69: Eén aspect uit
De rots der struikeling komt in Een vreemdeling op aarde veel uitgewerkter voor, namelijk de visie op de artiesten. In een lange tirade wordt hun onderlinge pikorde geschetst, een lachwekkende, want eigenlijk presteert niemand iets, maar verklaart ieder zichzelf succesvol.
Interessant is vooral de uitwerking die
Boeli van Leeuwen geeft aan de discrepantie tussen uiterlijk en innerlijk die hij al in de De rots der struikeling constateerde. Allereerst stelt Boeli van Leeuwen aan de kaak dat de artiesten hard schelden op de bourgeoisie, maar dat ze tegelijkertijd zelf de meeste conformistische mensen zijn die men zich kan denken, want ze letten bij elkaar streng op het uiterlijk en ‘er werd nauwkeurig voorgeschreven wat zij mooi konden vinden’. Vervolgens is Kai ontzet als hij hoort hoe een schilder zijn moeder, een arme afgewerkte volksvrouw, afsnauwt. We hebben al gezien hoe de volksklasse de sympathie wekt, vooral als ze zich van alles ontzegt om kinderen een opleiding te kunnen laten volgen, zoals deze vrouw.
145: Het essentiële van beide schrijvers, dat gelijk een
rode draad door hun werk loopt, is de adem van hun nostalgie, hun tweede natuur, en de ‘onontkoombare eenzaamheid van de bewust levende mens’.16 De getuigenis van hun innerlijke wereld, of de lange moeizame pelgrimstocht op zoek naar Vader Zon.17
Voor wie de betekenis van gevoelswaarden op prijs weet te stellen zijn Atardi en het prozadebuut van Boeli van Leeuwen, De Mensenzoon, geschriften die een boodschap uitdragen. Bij herlezen doen ze steeds weer een werkelijke emotie ontstaan. Door hun eenvoud laten ze een blijvende indruk achter.
153: Maar kun je spreken van verraad als je van te voren weet wat er gaat gebeuren? Verraad is als je misbruik maakt van de onwetendheid en het vertrouwen van een vriend.
Petrus bood Jezus zijn hart aan, maar ik Judas heb Jezus mijn hart gegeven. Toen Jezus mij gevraagd had om de verrader te zijn en zo te voldoen aan de wil van Zijn Vader, heb ik geweigerd. Vele nachten heb ik doorgebracht in geestelijke verlatenheid, een onbeschrijflijke zielstoestand doorgemaakt. Ik heb Jezus gesmeekt om deze bittere kelk van mij weg te nemen om mij te bevrijden van de rol van verrader. Maar Jezus antwoordde: ‘Nee Judas, nee, van alle apostelen ben jij innerlijk het meest gevorderd, jij kent de inwijdingsmysteries, daarom ben jij alleen in staat om de rol van verrader te vervullen opdat de schriften vervuld zullen worden’.
157: Beelden van
opoffering zijn te vinden in de levens van alle grote Meesters, zoals Boeddha en Krishna, die de Christus vooraf zijn gegaan. Hun levensverhaal vertoont ook trekken van de levensgeschiedenis van Jezus.34 Verder zegt Samael Aun Weor:
De esoterische achtergrond van
Judas geeft aan dat het hier om een specifiek soort ego gaat, dat een belangrijke rol speelt in de innerlijke ontwikkeling van de mens. Het verraad van Judas verzinnebeeldt de demon van de begeerte. Dagelijks verraden wij onze innerlijke Meester door onze begeerten vrij spel te geven. We beseffen dat de weg naar de waarheid een van zelfopoffering is, en offers wil de mens in de greep van het materialisme niet brengen. De drie verraders Kaifas, Pilatus en Judas, dat zijn wijzelf. De wereld heeft zoveel minachting voor hen omdat hun zwakheden de onze zijn.
Karl Barth benadert het dichtst deze stellingname: ‘Aan Judas kan de mens zijn eigen essentie herkennen. Judas is de schaduw van de mens die hem altijd begeleidt’.35 Het theosofisch standpunt luidt: ‘Want de ware aard van deze apostel en verrader is voor de rechtbank van de mensheid nooit op de juiste manier weergegeven’.36

Delvaux's schilderkunst vanaf 1935 plaatste hem duidelijk in de surrealistische tak van de fantastisch-realisten. Zijn surrealistische doelstelling: een nieuwe realiteit, een synthese van de uiterlijke wereld en het innerlijk model, Het doorbreken van de grens tussen dromen en waken, als een aansporing tot het ongebreideld gebruik van de fantasie.

Het taoïsme, dat op vernieuwing en verjonging is gericht, kreeg altijd invloed in de perioden dat de gevestigde orde van een keizerrijk in verval raakte. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.
Waar de gulden middenweg loopt is bekend. Het is niet nodig het wiel opnieuw uit te vinden. Er is niets nieuws onder de zon.

Wim van den Dungen: Metafysisch kunnen we speculeren over de mogelijkheid van een 'force active' (Leibniz), of 'entelechie' (Driesch), 'élan vital' (Bergson), 'vitaal principe' (Hahnemann), 'creativity' (Whitehead), 'morfogenetisch veld' (Sheldrake), 'etherisch dubbel' (theosofie), 'ch'i' (taoïsme), 'prâ a' (yoga) of 'vitale kracht'.

Ichinen Sanzen, het Onbegrensde Potentieel van het Leven
In “Over het Bereiken van Boeddhaschap” (verlichting) schrijft Nichiren Daishonin:
“Het leven omvat op elk moment beide lichaam en geest en beide zelf en omgeving van zowel alle bewuste wezens in elke levensconditie als onbewuste wezens- planten, lucht en aarde, tot het miniemste stofdeeltje. Het leven doordringt op elk moment het Universum en wordt geopenbaard in alle verschijningsvormen.”
Zijn standpunt is dat het ichinen van het individu – het leven van een individu op elk moment – tegelijkertijd én het ganse Universum doordringt, én binnenin zichzelf alle wetten en verschijningsvormen van het Universum bevat.
Het is daarom letterlijk één in samenleving (coëxistent) met het Universum. Deze relatie tussen de microkosmos van het menselijk leven en de macrokosmos van het Universum is mysterieus – en prachtig.

‘Corona begrenst het maakbare, rimpelloze leven’ (Sander van Walsum interviewt Ad van Nieuwpoort de Volkskrant 23 december 2020 p. 14-15):
Het boek
Job lijkt toepasselijker dan ooit. De coronacrisis drukt de mens met zijn neus op de vergangelijkheid van het leven, in een tijd dat we die niet meer willen aanvaarden, zegt de dominee: ‘Dus laten we opgewekt onze zegeningen tellen.’
Aan het begin van de coronacrisis schreef Van Nieuwpoort een boek over Job, de oudtestamentische figuur die van zijn weelde, zijn nakomelingen en zijn gezondheid werd beroofd, maar nochtans het geloof in zijn God behield. Wat van dit oeroude verhaal de relevantie kan zijn voor de mensen die gebukt gaan onder corona? Dat het leven slechts tot op zekere hoogte maakbaar is.
Job kan volgens Van Nieuwpoort een voorbeeld zijn, omdat hij ons leert met vragen te leven in plaats van met antwoorden. ‘Corona begrenst het maakbare leven dat rimpelloos en glansrijk moet zijn. Het enig legitieme antwoord op de vraag: ‘hoe gaat het?’, kan volgens velen niet anders luiden dan: ‘goed’. Of: ‘fantastisch’.
Gespecialiseerde bureaus leuken cv’s op tot een succesverhaal. Met als gevolg dat de interessantste onderdelen, de mislukkingen en verkeerde keuzen, eruit worden gehaald. Terwijl díe nu juist interessante gespreksstof kunnen opleveren bij een sollicitatiegesprek.’
Praatprogramma's
Moeten theologen dan niet wat vaker in dit soort praatprogramma’s optreden, om de waan van de dag met die westerse denktradities te pareren? Van Nieuwpoort zucht. ‘We zouden ons inderdaad best wat meer mogen roeren.’ Aan hem zal het niet liggen. Zijn boek over Job –
Leven! Zonder oplossing – is bedoeld als aanzet tot een debat over de vraag wat er onder de oppervlakte van corona en andere actuele thema’s écht speelt. En iemand als psychiater Dirk de Wachter, wel geregeld te gast in praatprogramma’s, snijdt wel degelijk Bijbels gedachtegoed aan als hij ‘de leukigheidssamenleving vol ikkigheid’ fileert. Maar inderdaad: theologen schitteren door afwezigheid op de meest zichtbare podia.

Ali Ritsema Mysteriescholen
Op de derde graad van inwijding wordt gezinspeeld (zowel in Egypte als in India) als de kandidaat gebracht wordt in de zaal die ‘de poorten des doods’ heet. In de Christelijke traditie kennen we het boek van Job, dat bij uitstek het gedicht der inwijding genoemd wordt. Het gaat om de dood, d.w.z. om het overwinnen van de persoonlijkheid en de geestelijke verrijzenis – opstanding uit de dood – van de neofiet tijdens zijn beproevingen en een zogenaamde ‘nieuwe geboorte’ bij de opstanding.

C. G. Jung De symboliek van de geest
In zijn grote eindtoespraak openbaart God zich in al zijn verschrikkelijkheid aan Job. Het is alsof Hij tegen Job zegt: Zie je, zo ben Ik. Daarom heb Ik zo met jou gedaan. Door het lijden dat Hij Job op grond van zijn eigen aard heeft aangedaan, is God tot dit inzicht in zichzelf gekomen en erkent als het ware tegenover Job, dat Hij nu zijn eigen verschrikkelijkheid kent. En dit is het verlossende voor de mens Job.
Ten slotte is het uw bewustzijn, dat Boeddha wordt, of beter gezegd, het is uw bewustzijn, dat werkelijk Boeddha is. De oceaan van de ware en universele kennis van alle Boeddha's heeft zijn bron in ons eigen bewustzijn en onze eigen gedachte. Daarom moet gij uw gedachten met onverdeelde aandacht op die Boeddha Tathagata, de Arhat, de heilige en volmaakt verlichte, richten. Wanneer gij de waarneming van deze Boeddha vormt, moet gij eerst het beeld van deze Boeddha waarnemen, onverschillig of uw ogen open of gesloten zijn. Zie hem aan, als een heiligenbeeld in jambunada-goud (sap van de Jambuboom, jambunadi: rivier uit het sap van de Jambuvrucht, stroomt rondom de berg Meru en keert weer naar de boom terug), dat op de bloem zit. Wanneer gij de zittende gestalte gezien hebt, zal uw geestelijke gezicht helder worden en gij zult de schoonheid van dat Boeddhaland helder en duidelijk kunnen zien. Wanneer gij deze dingen ziet, laat deze dan duidelijk en vast voor u verschijnen, zo duidelijk als de palmen van uw handen. Wanneer gij deze ervaring doorloopt, zult gij alle Boeddha's van de 10 werelden tegelijkertijd zien. Van hen, die deze meditatie hebben verricht, wordt gezegd dat zij de lichamen van alle Boeddha's aanschouwd hebben.
Uit het 'eigen bewustzijn en de eigen gedachte' ontstaat dus niet alleen de gestalte van de Boeddha, maar de ziel, die deze beelden vormt, is Boeddha zelf.
Het Boeddhisme is zelf uit de geest van de yoga ontstaan, die ouder en universeler is dan de historische reformatie van Boeddha.
Wanneer men de Indiase kunst, filosofie en ethiek van binnenuit wil begrijpen, moet men goedschiks of kwaadschiks vriendschap met deze geest sluiten.

Kathleen Raine HET MENSELIJK GELAAT VAN GOD Wiliam Blake en Emanuel Swedenborg - een vergelijking
Carl Jung heeft als kritiek op de Christelijke Kerk geschreven dat - zo niet principieel, dan toch in ieder geval in de praktijk - het Goddelijk Wezen beschouwd werd als buiten de mens staande en de Verlossing (in de leer der Verzoening) ook als een gebeurtenis buiten de mens werd beschouwd, die slechts éénmaal in de geschiedenis plaatsvond. Het is waar dat de mis niet als een herdenking van deze gebeurtenis wordt beschouwd maar als een tijdloze hernieuwing; maar zelfs dan is dit mysterie, zoals algemeen onderwezen en begrepen, een externe en historische gebeurtenis. Jezus Christus is bovendien een uitzonderlijk wezen, eigenlijk een halfgod in de heidense zin, niet geheel menselijk. Jung, in zijn opmerkelijke werk Antwoord aan Job, bewonderd door Henri Corbin *5 en uitdrukking gevend aan een levenslange weloverwogen reflectie over de betekenis van het Christendom, schrijft dat:
Christus, door zijn afdaling, conceptie en geboorte, in klassieke zin een halfgod is. Hij is maagdelijk verwekt door de Heilige Geest en, aangezien hij geen geschapen menselijk wezen is, geen aan-leg tot zonde heeft. De besmetting door het kwaad was in zijn geval uitgesloten door de voorbereidingen voor de Incarnatie. Hij staat derhalve meer op het goddelijke dan het menselijke niveau. *6
De Geest van Jezus is een voortdurende vergeving der Zonde: hij die wacht op rechtschapenheid voordat hij het rijk van de Verlosser binnengaat, het Goddelijk Lichaam, zal er nooit binnengaan. Ik ben misschien wel de zondigste mens. Ik pretendeer geen heiligheid: Nochtans pretendeer ik wel dat ik hem liefheb, hem zie, en hem dagelijks spreek van mens tot mens, & bovendien een belang heb in de Vriend der Zondaren. (K 621)
En tenslotte Jung, die het mysterie van de goddelijke aanwezigheid in ieder mens buitengewoon krachtig naar onze tijd heeft overgedragen, besluit zijn
Antwoord aan Job met deze woorden, over de paradox van de goddelijke aanwezigheid die woont in "de gewone sterveling die niet vrij is van de erfzonde": "Zelfs de verlichte persoon blijft wat hij is, en is nooit meer dan zijn beperkte ego voor de Ene die in hem woont, wiens vorm geen kenbare grenzen heeft, die hem aan alle kanten omringt, peilloos als de afgronden der wereld, en onmetelijk als de lucht."

De machtsstrijd van het Nederlanderschap (Stephan Huijboom Volkskrant 21 maart 2016 p. 18):
Het onvermogen om Nederlanders met een 'andere cultuur' als Nederlanders te zien, is een machtsgebonden perceptiekwestie.
De aanval van Hans Werdmölder (O&D, 17 maart) op Willem Schinkel rammelt aan alle kanten. Zijn stuk bevat feitelijke onjuistheden, foutieve vooronderstellingen en denkfouten. Werdmölder blijft geloven dat er een 'cultureel integratieprobleem' bestaat.
'Wij-gevoel'
Het mag vooralsnog niet baten, want Werdmölder en consorten zien slechts 'etnisch-culturele segregatie' door hun culturalistisch gekleurde bril. Hun onvermogen om Nederlanders met een zogenaamd 'andere cultuur' te zien voor wat ze allang zijn - Nederlanders - leidt af van structureel, onbewust racisme op de arbeidsmarkt en van de grote sociaal-economische ongelijkheid in Nederland. Stel je voor dat racisme via een groot overheidsproject wordt aangepakt: hoe 'ideologisch'! Stel je voor dat enorme sociaal-economische (vermogens)ongelijkheid in Nederland ter discussie wordt gesteld op grond van het basale feit dat sociale mobiliteit hierdoor ernstig wordt geblokkeerd. Onderzoek naar problematische, empirisch bestaande vooronderstellingen van andere wetenschappers blijft nuttig, praktisch en onmisbaar wetenschappelijk werk.

Ons integratiedebat is een assimilatiedebat of 'Integratie' is toverwoord om politiek falen te verhullen (Stephan Huijboom Volkskrant 5 februari 2016 p. 21):
Het toverwoord integratie transformeert collectieve problemen tot individuele verantwoordelijkheden.
Spuugzat ben ik het om in kwaliteitskranten maandelijks over het zogenaamde belang van 'integratie' te lezen. Deze prachtig klinkende term vormt een manipulatief onderdeel van een politiek frame dat al decennialang een bepaald electoraat in stand houdt. Het veroorzaakt identiteitsproblemen en de aanpak van collectieve problemen wordt erdoor uitgesteld. Laten we enkele leugens omtrent integratie eens nalopen.
Veel mensen die 'allochtoon' worden genoemd, zijn gewoon in Nederland geboren en hebben zelfs (groot)ouders die in Nederland zijn geboren. Opperen dat zij zich eenzijdig moeten aanpassen, is kortzichtig. Aanpassen aan wie? Iemand die in Nederland is geboren kán zich logischerwijs niet 'cultureel aanpassen' aan Nederlanders. Hij of zij ís namelijk een Nederlander en behoort per definitie tot de Nederlandse cultuur. Het spreken over integratie veronderstelt onterecht dat sommige Nederlanders geen Nederlander zijn.
Wanneer inhoudelijk exact hetzelfde wordt gezegd, maar 'invechten op de arbeidsmarkt' wordt vervangen door 'integreren in de (participatie)-samenleving' zijn velen plotsklaps van de boodschap overtuigd. Collectieve problemen zoals discriminatie op de arbeidsmarkt worden door het toverwoord integratie effectief getransformeerd tot eenzijdige individuele verantwoordelijkheden. Oók als een dergelijke eenzijdige 'verantwoordelijkheid' nergens op slaat.
Openbaar toneelstukje De gluiperige ontkenning van collectieve problemen moet machthebbende politieke partijen van schuld vrijwaren; problemen zouden niet aan hun beleid liggen, maar aan burgers. Het spreken over (re-)integratie is de maskering en uitbesteding van politiek falen aan individuele burgers, wat volkswoede schept. Die boosheid wordt alleen maar groter bij toedekking van schijnheilig beleid, waarbij bijvoorbeeld massabezuinigingen ('geen geld') worden doorgevoerd ten tijde van oplopende vermogensongelijkheid ('wel geld').

Psychologie, Religie en Kunst
Tjeu van den Berk In de ban van Jung Nederlanders ontdekken de analytische psychologie (Ranne Hovius de Volkskrant 21 februari 2015).
Voor Marten Toonder was de ontdekking van het werk van Jung een déjà-vu-ervaring: 'Die man had termen bedacht zoals 'archetype' en 'collectief onderbewuste' voor dingen die ik al langer gebruikte en voelde. Hij werd mijn lievelingsfilosoof.'
Ontwikkeling
Toonder komt uitgebreid aan bod in Tjeu van den Berks recentelijk verschenen In de ban van Jung, een boek waarin Nederlanders bijeengebracht zijn die in de loop van de 20ste eeuw onder de indruk raakten van het werk van Jung. Onder hen zijn psychiaters als Albert Willem van Renterghem en Eugène Carp, de rijke bollenboer Tom van Waveren, bij wie Jung graag en geregeld over de vloer kwam, Maria Moltzer, die jarenlang Jungs belangrijkste assistente was, de
theoloog Gilles Quispel en schrijvers als Etty Hillesum ('M'n oudejaarsavond breng ik door met Jung en tulband...') en Gerard Reve ('Ik heb alles gelezen van Jung, de leermeester van mijn psychiater').
Van den Berk, theoloog en schrijver over de verbanden tussen
psychologie, religie en kunst, laat hen in afzonderlijke hoofdstukken en in chronologische volgorde de revue passeren. Door de gevarieerde invalshoeken zien we Jung in verschillende hoedanigheden langskomen: als erudiet verteller, soms lomp in zijn optreden, scherp in zijn analyses, altijd omringd door een schare bewonderende vrouwen, onverzoenlijk in zijn conflict met Freud en dubieus in zijn uitlatingen en gedrag toen in de jaren dertig joden werden uitgesloten uit het publieke domein.
De nazi's vielen Jung overigens ook aan, want Jung had ingezien én uitgebreid beschreven hoe zij hun eigen schaduw projecteerden (zondebokmechanisme) op de joden, en zij waren daar niet bepaald van gediend.
Invloed
Heel groot is de invloed van Jung in ons land nooit geweest. Dat was onder meer het gevolg van de invloed die Freud hier had: sinds de scheiding van wegen van Freud en Jung hield een keuze voor Freud in feite een afwijzing van Jung in. Zoals Reve ooit over Jung schreef:
'Door hem ben ik gaan schrijven, & heb ik ontdekt dat ik een homo religiosus ben. Maar hij schijnt door de Freudianen als een waardeloos fossiel beschouwd te worden.'

Wat houdt de samenleving bij elkaar? Sociologie en collectief bewustzijn (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #37 19 mei 2016):
Hoe zit de samenleving in elkaar? De samenhang van sociale structuur, cultuur en bewustzijn
De samenleving bestaat uit een sociaal verband van mensen en groepen die onderling verbonden zijn door gemeenschappelijke gevoelens, opvattingen, gewoonten, normen en waarden. Deze vormen hun cultuur en collectief bewustzijn en geven hun leven zin en betekenis. Cultuur komt overeen met wereld 3 bij de wetenschapsfilosoof Karl Popper: geobjectiveerde geest of bewustzijn. Wereld 1 is de materiële wereld; wereld 2 is de geest, het bewustzijn met alle bewustzijnsinhouden zoals gedachten, gevoelens, gewaarwordingen, enz.
Emile Durkheim omschrijft collectief bewustzijn als gemeenschappelijke opvattingen en gevoelens in The Rules of Sociological Method. Dit bewustzijn vormt als het ware de geïnternaliseerde ‘binnenkant’ van de samenleving. Peter Berger noemt dit ‘de samenleving in de mens’ in zijn inleiding in de sociologie Sociologisch denken / Invitation tot sociology of ‘de maatschappij als subjectieve realiteit’in The Social Construction of Reality (Sociologische bouwstenen).
Het (objectieve) sociale verband, de sociale structuur, wordt gevormd door het netwerk van onderling verbonden mensen en groepen, sociale structuren en processen, die door Norbert Elias figuraties worden genoemd vanwege hun dynamische karakter. Structuren zijn niet statisch, zoals bouwwerken, schrijft hij in zijn inleiding in Wat is sociologie?
De structurele ‘buitenkant’ en de ‘binnenkant’ van collectief bewustzijn
Sociale structuren of figuraties en de materiële cultuur vormen de meer zichtbare en tastbare ‘buitenkant’ of ‘objectieve realiteit’ van de samenleving, aldus Berger en Luckmann. Deze omvat zowel de sociaaleconomische onderbouw als de juridische, ethische, filosofische en religieuze bovenbouw in de zin van Marx.
Het collectieve bewustzijn en de verinnerlijkte cultuur komen overeen met de minder tastbare ‘binnenkant’ of ‘subjectieve realiteit’ van de samenleving. Mensen hebben deze eigen gemaakt of verinnerlijkt en gesocialiseerd als ‘sociaal zelf’, aldus George Herbert Mead in Mind Self and Society en andere sociologen zoals Sorokin. In termen van Freud is dit sociale zelf het superego of Über-ich, een integraal aspect van hun persoon(lijkheid).
Verandering van sociale structuren, cultuur en bewustzijn
Max Weber heeft het over een ‘profetische doorbraak’, die door ‘de koek der gewoonten’ heen breekt, zie The Sociology of Religion. De protestantse ethiek werd gedragen door een puriteinse minderheid.
De implicatie van deze visie van Tiryakian is dat een sociologische analyse van structurele verandering de culturele en levensbeschouwelijke religieuze achtergrond in quasireligieuze groepen buiten de zichtbare gevestigde sociale kaders in beschouwing dient te nemen, meer dan tot dusver het geval was. Hij noemt als voorbeeld het motto van de Franse Revolutie: Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap. Het marxisme is een ander voorbeeld van een ideologie als een seculier substituut voor religie. Ook wetenschap kan een dergelijke functie vervullen, wanneer deze levensbeschouwelijke proporties krijgt, zoals Dessaur laat zien in haar boek De droom der rede. Tiryakian geeft nog meer voorbeelden.

Metabletica van God (Jan Hendrik van den Berg)
In 1995 verscheen Metabletica van God: de drie voornaamste veranderingen. Hierin beschrijft Van den Berg hoe het beeld van God verandert met de veranderende mens. God zelf kan niet worden beschreven, aldus Van den Berg, maar de synchronismen (of gelijktijdigheden) van God kunnen wel worden beschreven. Deze synchronismen zijn: de architectuur van het heiligdom, natuur en natuurwetenschap, het menselijke woord en de geslachtelijke verbinding van man en vrouw.5 Ook dit boek behelst een cultuurkritiek.
5) Zie voor een recensie: H.M. Kuitert, 'God vermomd in gelijktijdigheden', NRC Handelsblad, 17 juni 1995. Deze recensie is een voorbeeld van een veel voorkomende ambivalentie ten aanzien van Van den Berg: de recensent leest hem graag, maar ziet weinig in diens gedachtegang.

Jan Hendrik van den Berg boek Metabletica, of leer der veranderingen beginselen van een historische psychologie
Hub Zwart heeft ze allemaal gelezen, één keer, twee keer: ”Metabletica”, ”Leven in meervoud”, ”Het menselijk lichaam”, ”Metabletica van God”. „Een filosoof leest geen boeken, maar oeuvres”, zegt Hub Zwart. Op de werkkamer van de Nijmeegse Radboud Universiteit zit een man die rustig, met bijna zachte stem, zijn woorden kiest. De onderwerpen waarover het gaat typeert hij veelal in twee of drie varianten.
„Gezaghebbend, vertrouwenwekkend, integer.”
„Irritatie, ergernis, boosheid.”
„Debat, discussie, kanttekeningen plaatsen.”
Is het de dichter die de kleuren van de taal verkent? De nuancerende wetenschapper? Of de fenomenoloog die beseft dat de geheimen van de werkelijkheid zich niet een-twee-drie aan de waarnemer prijsgeven? Zwart is het alle drie, en juist zijn poging om allerlei werelden en perspectieven met elkaar te verbinden maakt hem een denker in de stijl van Jan Hendrik van den Berg.

Hub Zwart Boude bewoordingen De historische fenomenologie (‘metabletica’) van Jan Hendrik van den Berg
Hoofdstuk 6 - § 8 Carl Gustav Jung: een verborgen referent? (p. 228):
Terwijl Carl Gustav Jung in het werk van Bachelard een belangrijke plaats inneemt, lijkt hij bij Van den Berg geen grote rol te spelen. Toch is Jung de auteur die in 1952, net iets eerder dan Van den Berg, het synchroniciteitsprincipe als ‘acausaal verklaringsprincipe’ introduceert. Heeft hij zijn aandacht voor synchroniciteit, al dan niet via Bachelard, aan Jung ontleend?

Metanoia (from the Greek μετάνοια, metanoia, changing one's mind) in the psychological theory of Carl Jung denotes a process of reforming the psyche as a form of self healing, a proposed explanation for the phenomenon of psychotic breakdown. Here, metanoia is viewed as a potentially productive process, and therefore patients' psychotic episodes are not necessarily always to be thwarted.
In Carl Jung's psychology, metanoia indicates a spontaneous attempt of the psyche to heal itself of unbearable conflict by melting down and then being reborn in a more adaptive form. Jung believed that psychotic episodes in particular could be understood as existential crises which were sometimes attempts at self-reparation. Jung's concept of metanoia influenced R. D. Laing and the therapeutic community movement which aimed, ideally, to support people whilst they broke down and went through spontaneous healing, rather than thwarting such efforts at self-repair by strengthening their existing character defences and thereby maintaining the underlying conflict.

Barbara Hannah boek Jung zijn leven zijn werk (p. 185):
Pythagoras verklaarde in de zesde eeuw voor Chr. dat vier het getal van de totaliteit was.
234: Zarathustra zou zeker niet gemakkelijk zijn dan de visioenen, want het was ‘hels verward’ en buitengewoon moeilijk. Jung zei dat hij zich suf gepiekerd had over bepaalde problemen en dat het heel moeilijk zou zijn het boek vanuit psychologische hoek te verklaren. Hij zei ook dat hij dacht dat Nietzsches idee van de Übermensch de directe voorloper was van het Duitse denkbeeld dat zij Herrenmenschen (‘heersersnaturen’ of ‘superieure mensen’) waren.
328: De middeleeuwse mens had geen moeite met de gedachte dat dezelfde veritas te vinden is in God, de mens en de materie. Het was zijn taak deze veritas, die soms benoemd wordt als een subtiele substantie of de ziel, te bevrijden uit de materie waarin zij gevangen zat.

Het onderzoeksrapport 'E i V' gaat er vanuit dat het gecultiveerde, de relatie tussen Nature en Nurture, de leefomgeving wel degelijk tot de natuur dient te worden gerekend en het dus van belang is op het snijvlak van cultuur en natuur ('Nurture en Nature') beleid te ontwikkelen.

Universeel model, Kringloop:

Pythagoras:Boeddhisme (Samsara en Nirwana):Friedrich Nietzsche:Carl Jung:Sri Aurobindo:
1. Monade4. ‘Gulden Middenweg’, beëindigen van ‘lijden’ZarathustraArchetype (Unus Mundus)Opperste werkelijkheid
2. Duade3. Beëindiging van ‘lijden’ÜbermenschGroeiPassieve Brahman
3. Triade2. Ontstaan van ‘lijden’Wil tot machtPersoonlijkheid Nr. 1 en Nr. 2Actieve Brahman
4. Tetrade1. Het ‘lijden’Eeuwige wederkeerEnantiodromie (Homeostase)‘Ik’, het zelf

De natuur is de inhoud en werking van het heelal zoals door de mens waargenomen, en die als zodanig bestudeerd wordt door de natuurwetenschappen. Hiertoe behoort de niet-levende en de levende natuur. Hoewel de mens zelf tot de natuur behoort, wordt de menselijke invloed, het gecultiveerde, het kunstmatige niet tot de natuur gerekend.

De notie van ressentiment was een sleutelbegrip binnen zijn ideeën met betrekking tot de meester-slaafproblematiek en de daaruit volgende geboorte van de moraal, die hij uiteenzette in Jenseits von Gut und Böse. Nietzsche gebruikte de notie van ressentiment voor het eerst in zijn boek On the Genealogy of Morality.

Pythagoras:Boeddhisme (Samsara en Nirwana):Friedrich Nietzsche,Levenskunstenaar:
1. Monade4. ‘Gulden Middenweg’, beëindigen van ‘lijden’ZarathustraHeer >>>>Heerser
2. Duade3. Beëindiging van ‘lijden’Übermensch||
3. Triade2. Ontstaan van ‘lijden’Wil tot machtVijand <<<<Slaaf (gelijke)
4. Tetrade1. Het ‘lijden’Eeuwige wederkeerSlachtoffer

Friedrich Nietzsche: ‘we hebben ons tegenover onszelf voor ons bestaan te verantwoorden; bijgevolg willen wij ook de werkelijke stuurman zijn van dit bestaan en niet dulden dat onze existentie op een gedachtenloze toevalligheid gaat lijken.’
Voor Nietzsche is de heer degene die de weg van de emancipatie heeft doorlopen en de slaaf is de conformist.

Wetenschappers na Carl Jung hebben het patroon van de drie belangrijkste denkbeelden van Zarathustra de conceptie van ‘wil tot macht’, Übermensch en eeuwige terugkeer onderkend.

Het ‘Axioma van Maria’
Een wordt twee,
twee wordt drie,
en uit het derde komt
de één als het vierde.
Maria van Alexandrië
Marie-Louise von Franz, leerlinge een medewerkster van C. G. Jung, oppert een andere versie:
Uit het ene komt twee,
uit twee komt drie,
en uit het derde komt
het ene als het vierde.

Volgens de Jungiaanse psychologie vormen natuurlijke getallen, zoals één, twee, drie, etc. archetypen van het collectief onbewuste. Dieptepsychologe Marie-Louise von Franz noemt het collectief onbewuste in dit verband het één-continuüm. Het getal één stelt het één-continuüm voor, maar dit continuüm speelt ook een rol bij alle volgende getallen. Het is waar dat je door het telkens toevoegen van een eenheid van 1 naar 2, van 2 naar 3, etc. gaat. Maar je kunt ieder getal dat zo ontstaat ook opvatten als een bepaalde kwaliteit, een bepaalde symmetrie of een bepaald ritme van het één-continuüm. Het getal 2 is niet alleen 1 + 1, maar stelt ook het twee-aspect van het geheel voor.

Uitgangspunt is dat het volledig symmetrische, magische vierkant voldoet aan het beginsel van de ‘acausale geordendheid’. Net als het magische vierkant drukt de Unus Mundus de perfecte symmetrie uit. In het individuatieproces moeten wij leren de tegenstellingen als eenheid te ervaren. De ontdekkingen in de natuurlijke wereld, de natuurkunde berusten op een overeenstemming van innerlijke beelden en de observaties in de buitenwereld. Binnen en buiten vallen dan samen. Het rapport 'E i V' gaat er vanuit dat Pythagoras met zijn wiskunde (1 + 2 + 3 + 4 = 10) de kwintessens van de zichzelf herhalende patronen al te pakken had.

Wat als het doorschiet?
Goed aanpassen is een kunst
Carl Jung, de Zwitserse psychiater noemde dit de ontwikkeling van de “Persona“. Persona betekent “masker”.
Als deze aanpassing doorschiet, wordt de “Schaduw”-kant voelbaar. Je leert jezelf niet goed kennen en je weet niet goed wat je werkelijk nodig hebt om je prettig te voelen. Als je jouw gedrag te zeer laat bepalen door verwachtingen en oordelen, ervaar je maar weinig ruimte in je leven. Je voelt je klein en snel onder druk. Dat beperkt je relationele mogelijkheden en vaardigheden, dus kun je ook anderen weinig ruimte bieden. Je gaat je onzeker voelen. De “controle” dreigt te ontglippen. Het lukt je niet om te voldoen aan alle verwachtingen. Het gaat niét meer zoals het hoort.

De persona levert de persoon dus materiële en andere voordelen op, maar kan ook een ongunstig effect hebben. Sommige mensen leiden bijvoorbeeld een dubbelleven, met aan de ene kant de eisen van de persona die zich wil conformeren aan de maatschappij, en aan de andere kant de eigen psychische behoeften. Ook wanneer een persoon al te zeer betrokken geraakt in de rol die hij speelt en zich dus te veel identificeert met die rol kan dit schadelijk zijn voor zijn persoonlijke ontwikkeling. Zo'n mens vervreemdt van zijn eigen natuur. Het grondprobleem van de hedendaagse psychologie is een psychologie zonder ziel.

drs. R.H. Matzken: B. Het nieuwe paradigma in psychologie en counselling
5. De laatste jaren wint de gedachte veld, dat er een oneindig collectief bewustzijn bestaat, waaruit de mens zijn eigen archetypen naar voren haalt. Dit is de leer van Carl Gustav Jung, de zgn. diepte-psychologie, die is geworden tot een van de grondslagen van de moderne psychiatrie. Daartoe was hij als jongen tweemaal uitdrukkelijk opgeroepen door zijn alter-ego, zich noemende: Geest uit de Diepte. De leer van Jung is in diepste wezen occult, d.w.z. geïnspireerd door een boze geest, die zich aan Jung voordeed als diens 'scheppingsdemon'. Deze droeg hem op om aan deze lering een wetenschappelijke status te geven, die door het toedoen van Jung geworden is tot één van de pijlers van de moderne psychiatrie. Uit het mensbeeld van Jung blijkt duidelijk de relatie met het Hindoe-denken, waarbij Atman als maya (illusie, oneigenlijk) moet opgaan in Brahman of wereldziel.

'Jezus, moet ik dat ook nog gaan lezen' (Frank van Dixhoorn Volkskrant 17 maart 1995):
Wat is het kenmerk van de hoofse roman? Welke Bijbelse motieven kun je aanwijzen in de Esmoreit? In welk jaar begon de Romantiek?...
Recentelijk kwam ik in een boek van Joseph Campbell (De held met de duizend gezichten) een opmerking tegen die van belang kan zijn. Campbell vertelt over de Tweeling-Oorlogsgoden van de Navaho's, die op zoek zijn naar hun vader de Zon. Bij hun moeilijke tocht worden ze geholpen door het Spinnevrouwtje, dat met haar web de bewegingen van de zon kan beheersen.
Campbell schrijft: 'Het hulpvaardige oude vrouwtje, de sprookjes-peetmoeder, is een bekende figuur in de Europese sprookjestraditie:
in Christelijke heiligenlegenden wordt deze rol gewoonlijk door de Heilige Maagd vervuld. De Maagd kan door haar tussenkomst de Vader overhalen genade te verlenen (dit is precies wat er gebeurt in de Beatrijs, FvD). De held die onder bescherming van de Kosmische Moeder staat, kan niets overkomen. Dit is de wegwijzende kracht die als een rode draad door het werk van Dante loopt in de figuren van Beatrice en de Maagd (. . .). 'Gij zijt de levende bron van de hoop', bidt Dante na zijn behouden tocht langs de gevaren van de Drie Werelden.

De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 11 Demon est deus inversus (p. 451,452):
In de Indiase filosofie behoren de Sura’s tot de eerste en stralendste goden en worden pas Asura’s wanneer de brahmaanse fantasie hen heeft onttroond.
Satan heeft nooit een antropomorfe, geïndividualiseerde vorm aangenomen, voordat de mens ‘één levende persoonlijke god’ had geschapen; en toen nog slechts als noodzaak. Men had behoefte aan camouflage, een zondebok om de wreedheid, de flaters en de overduidelijke onrechtvaardigheid te verklaren, die werd bedreven door hem, aan wie men absolute volmaaktheid, barmhartigheid en goedheid toeschreef. Dit was het eerste karmische gevolg van het verlaten van een filosofisch en logisch pantheïsme, om als steun voor de luie mens ‘een barmhartige vader in de hemel’ in te voeren, van wie de daden als natura naturans, de ‘bevallige maar steenkoude moeder’, elke dag en elk uur de veronderstelling tegenspreken. Dit leidde tot de oertweelingen, Osiris-Typhon, Ormazd-Ahriman en tenslotte Kaïn-Abel en al die andere tegenstellingen.

H.P. Blavatsky De Geheime Leer Deel II Stanza 12 Het vijfde ras, goddelijke leermeesters (p. 439):
Satan vertegenwoordigt metafysisch eenvoudig het omgekeerde of de tegengestelde pool van alles in de natuur22. Hij is allegorisch de ‘tegenstander’, de ‘moordenaar’ en de grote vijand van alles, omdat er in het gehele heelal niets is dat niet twee kanten heeft – de keerzijden van dezelfde medaille.
22) In de demonologie is satan de leider van de oppositie in de hel, waarvan Beëlzebub de vorst was. Hij behoort tot de vijfde soort of klasse van demonen (waarvan er volgens de middeleeuwse demonologie negen zijn) en hij staat aan het hoofd van heksen en tovenaars. Maar zie in de tekst de ware betekenis van Baphomet, de satan met de geitenkop, die één is met Azazel, de zondebok van Israël. De Natuur is de god PAN.
475: Omdat de geestelijke evolutie niet in staat was de stoffelijke bij te houden, toen de homogeniteit ervan eenmaal door de vermenging was verbroken, werd het geschenk de belangrijkste oorzaak, zo niet de enige oorsprong, van het kwaad16.
16) De filosofische opvatting van de Indiase metafysica plaatst de wortel van het kwaad in de differentiatie van het homogene in het heterogene, van het ene in het vele.
H.P. Blavatsky Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 18 Over de mythe van de gevallen engel (p. 540):
Terwijl onze hedendaagse filosofen – voorafgegaan door de middeleeuwse geleerden – zich meer dan één fundamenteel denkbeeld uit de oudheid hebben toegeëigend, hebben theologen hun god en zijn aartsengelen, hun satan en zijn engelen, samen met de logos en zijn gevolg geheel uit de dramatis personae van de oude heidense pantheons opgebouwd. Hiertegen zou geen bezwaar zijn geweest, als zij maar niet de oorspronkelijke karakters op een slimme manier hadden verminkt, de filosofische betekenis hadden verdraaid en voordeel hadden getrokken uit de onwetendheid van het christendom – het gevolg van eeuwenlange verstandelijke slaap, waarin de mensheid alleen mocht denken bij volmacht – door alle symbolen hopeloos te verwarren. Een van hun in dit opzicht zondigste daden was de transformatie van de goddelijke alter ego in de groteske satan van hun theologie.

Karen Hamaker-Zondag schrijft in PRANA nr. 174 'Zelfrealisatie en verlichting' (augustus/september 2009):
Want alleen een leraar die de innerlijke leerling voedt is in staat om in de leerling buiten hem de innerlijke leraar te doen ontwaken.
Het is dus een proces waarbij je je persoonlijkheid zo ontwikkelt dat de jouw kenmerkende kwaliteiten en talenten tot ontplooiing kunnen komen. Jungs individuatieproces is niet een solitair proces, maar een proces dat alleen kans van slagen heeft wanneer iemand ten volle functioneert in een gemeenschap of sociale groep. Individuatie bestaat dus uit twee met elkaar samenhangende processen:
Een innerlijk proces waarin we de inhouden van ons onbewuste integreren en in een actieve wisselwerking met dat onbewuste staan om zowel de inhouden daarvan bewust te worden als signalen uit de diepte van onze psyche te kunnen ervaren die ons helpen koersen in het leven.
Een uiterlijk proces waarin we een balans moeten vinden tussen wie we zijn en de normen en waarden van de gemeenschap waarin we functioneren. Er is geen vorm van individuatie zonder dat de medemens daarin betrokken is.

====

Enantiodromie (Antahkarana in de hemel & het projectiemechanisme op aarde, Wederkerigheid)

Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.
Een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Essentiële beslissingen kunnen een keerpunt, een ommekeer, een echte verandering in het leven betekenen.
Annie Besant Bewustzijn en leven zijn identiek, twee namen voor het zelfde, beschouwd van het innerlijke en uiterlijke standpunt. Er is geen leven zonder bewustzijn; er is geen bewustzijn zonder leven ...

Dr. A.G. Vreede Grepen uit de leringen van C.G. Jung
Hoofdstuk 1. Het Bewuste en Onbewuste (p. 71):
Dr. Annie Besant schreef in haar "Studie over het Bewustzijn" op pag. 32: "Bewustzijn en leven zijn identiek, twee namen voor het zelfde, beschouwd van het innerlijke en uiterlijke standpunt. Er is geen leven zonder bewustzijn; er is geen bewustzijn zonder leven ... Wanneer onze aandacht gericht is op de eenheid, spreken wij van leven; wanneer het gevestigd is op de veelheid der dingen, noemen wij het bewustzijn."

In 'Verandering is cyclisch' beschrijft Karen Hamaker-Zondag (tijdschrift MANTRA Zomer 2019 p. 50-79) Jung’s concept van de enantiodromie. De geschiedenis toont steeds opnieuw het principe dat een tendens net zolang doorgaat, tot het in zijn tegendeel omslaat.

Enantiodromie of enantiodromia (Grieks: enantios, tegenovergesteld, en dromos, looprichting) is de benaming voor het door de Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung (1875-1961) ontdekte en geïntroduceerde beginsel, dat een overvloed van de ene werkzame kracht onvermijdelijk haar tegendeel oproept en produceert.
Enantiodromie: Twee universele tegengestelde principes (> dialectiek) die samen Tao vormen, een principieel complex van tegengestelden.

Het Tao: De volledigheid van de eerste uitstorting, waarin de tegenstellingen overstegen zijn in volledige harmonie met elkaar, wordt door de Chinezen het Tao (De Weg) genoemd. Jung (3.2.2.2) zelf schrijft er het volgende over:

Wanneer het onbewuste het mannelijke en het vrouwelijke bijeenbrengt, zijn de dingen bijna niet meer te onderscheiden en kunnen we niet meer uitmaken of ze mannelijk of vrouwelijk zijn ..... Dit is de oertoestand der dingen en tegelijkertijd het doel dat het waard is te worden nagestreefd, namelijk de verzoening der elementen die eeuwig als tegenstellingen tegenover elkaar staan. Het conflict is in ruste en alles is nog, of weer, in de oorspronkelijke staat van onverdeelde harmonie. Etc

Het leven bestaat niet uit logische tegenstellingen, maar vindt zijn weg in de onlogische verbinding van de polen. De overbrugging van de tegenstellingen tussen bewustzijn en onbewuste, tussen individualiteit en collectiviteit, kan volgens Jung niet plaatsvinden door het uiterlijke verstand of het passieve geloof, maar alleen door het symbool. Het symbool schept de juiste dynamische energie, omdat het wat de vorm betreft behoort tot de bewustzijnswereld en in inhoudelijk opzicht put uit de bronnen van het onbewuste.

Wie het Ene kent, heeft alles volbracht. Wie het Ene kent, kent alles. Wie het Ene niet kent, is niet in staat om wat dan ook te kennen. De Tao openbaart zich voor alles in het Ene. Als we het kunnen bewaren, is het Ene aanwezig; als we het verwaarlozen, gaat het verloren. Er naar streven brengt geluk, het de rug toekeren ongeluk. Zij die het weten te bewaren kennen een geluk zonder grenzen, maar van hen die het verliezen verdort het leven en raken de energieën uitgeput. Heraclitus (ca.500 v.Chr.): ‘Alles stroomt en niets blijft’. Dat is een prachtig beeld van het menselijk leven.

Individuatie is het algemene begrip dat Carl Jung gebruikte voor het leren kennen van de totaliteit van de psyche en het toekennen van de centrale plaats aan het ‘Zelf’, en die niet uit te leveren aan het ego. De theosofie maakt daarentegen van het begrip individualiteit gebruik.

De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 4 Is de zwaartekracht een wet? (p. 541/542):
Als wij naar een bevestiging hiervan zoeken in meer moderne en wetenschappelijke tijden, vinden we dat Tycho Brahè in de sterren een drievoudige kracht erkende, goddelijk, spiritueel en vitaal. Kepler bracht de woorden van Pythagoras, ‘de zon, bewaker van Jupiter’, in verband met de verzen van David: ‘hij plaatste zijn troon in de zon’ en ‘de Heer is de zon’, enz. Kepler zei namelijk dat hij volkomen begreep waarom de volgelingen van Pythagoras geloofden dat al de in de Ruimte verspreide bollen rationele intelligenties waren, facultates ratiocinativae, die om de zon draaiden en ‘waarin een zuivere geest van vuur woont; de bron van de algemene harmonie’ (De Motibus planetarum harmonicis, blz. 248).
Wanneer een occultist over fohat spreekt – de stimulerende en leidende intelligentie in het universele elektrische of vitale fluïdum – wordt hij uitgelachen. Daarbij begrijpt men tot op heden noch de aard van elektriciteit, noch die van leven of zelfs van licht, zoals nu is aangetoond. De occultist ziet in de manifestatie van elke kracht in de Natuur de werking of de bijzondere eigenschap van het noumenon daarvan. Dit noumenon is een afzonderlijke en intelligente individualiteit aan de andere kant van het gemanifesteerde mechanische Heelal. De occultist ontkent niet – integendeel, hij zal de bewering steunen – dat licht, warmte, elektriciteit, enz., invloeden op (niet eigenschappen of hoedanigheden van) de stof zijn. Duidelijker gezegd, de stof is de voorwaarde – de noodzakelijke basis of het voertuig, een sine qua non – voor de manifestatie van deze krachten of agentia op dit gebied.

Carl Jung gaf aan het punt waar de fysische wereld en de psychische wereld samenvallen de naam Unus Mundus. Het gaat er om de materiële en de immateriële wereld, de rationele en de irrationele kant van een persoon met elkaar te verbinden. Uit het mensbeeld van Jung blijkt duidelijk de relatie met het Hindoe-denken, waarbij Atman als maya (illusie, oneigenlijk) moet opgaan in Brahman of wereldziel. door

Volgens de Jungiaanse psychologie vormen natuurlijke getallen, zoals één, twee, drie, etc. archetypen van het collectief onbewuste. Dieptepsychologe Marie-Louise von Franz noemt het collectief onbewuste in dit verband het één-continuüm. Het getal één stelt het één-continuüm voor, maar dit continuüm speelt ook een rol bij alle volgende getallen. Het is waar dat je door het telkens toevoegen van een eenheid van 1 naar 2, van 2 naar 3, etc. gaat. Maar je kunt ieder getal dat zo ontstaat ook opvatten als een bepaalde kwaliteit, een bepaalde symmetrie of een bepaald ritme van het één-continuüm. Het getal 2 is niet alleen 1 + 1, maar stelt ook het twee-aspect van het geheel voor. Hierover merkt Jung in zijn psychologische duiding van de christelijke Drieëenheid op:

Met de twee treedt naast het ene een ander naar voren, wat zoveel indruk maakt dat het ‘andere’ in vele talen direct het ‘tweede’ betekent. Daarmee wordt vaak het idee van rechts en links verbonden en opmerkelijk genoeg dat van gunstig en ongunstig, ja zelfs dat van goed en kwaad. Het ‘andere’ kan ‘sinistere’ betekenis hebben, of men ervaart het andere tenminste als tegengesteld en vreemd. Daarom, zo argumenteert een middeleeuwse alchemist, heeft God van de tweede scheppingsdag niet gezegd dat die goed was, omdat op deze dag (op een maandag = dies lunae) de binarius, resp. de duivel (als tweetal, ‘twijfelaar’) ontstaan is.

We voelen pas weer een zekere eenheid, als de brug tussen het ene en het andere zichtbaar wordt. Dat is volgens Jung bij de overgang naar drie:

Tussen het ene en het andere bestaat een spanning van tegenstellingen. Iedere spanning dringt echter aan op een afloop, waaruit het derde ontstaat. In het derde lost zich de spanning op, omdat het verloren gegane ene opnieuw naar voren treedt. Het absolute ene is ontelbaar, onbepaalbaar en onkenbaar; pas wanneer het in de één verschijnt, wordt het kenbaar, want het hiervoor vereiste ‘andere’ ontbreekt in de toestand van het ene. De drieheid is dus een ontvouwing van het ene tot kenbaarheid [...] De drie verschijnt daarom als een passend symbool voor een ontwikkelingsproces in de tijd en vormt daarmee een parallel tot de zelfopenbaring van God als het absolute ene in de ontvouwing van de drie. (C.G. Jung, Gesammelte Werke, Band XI, par. 180)

Het getal drie heeft daarmee een geheel eigen dynamiek. In onze tijd gaat drie ook een steeds grotere rol spelen. We gaan van dualiteit naar trialiteit. Zo merkt Steve Rother in Groeten van Thuis namens de Groep op: 'Jullie gaan nu naar een veld van trialiteit. Jullie zullen nu niet alleen de lichte en de donkere kant hebben, maar jullie zullen die in evenwicht brengen met het derde perspectief, dat van je eigen Hoger Zelf.' (p. 348)

Hegel en Engels Weerspiegelingstheorie.

In het kwadrant van Ofman vertegenwoordigt de negatieve as de gemanifesteerde werkelijkheid, de tegenstelling, het verdeeld-zijn op aarde, de identificatie met het afgescheiden bestaan en de positieve as de ongemanifesteerde werkelijkheid, het één-zijn, de complementariteit, de absolute waarheid in de hemel. Het principe van complementariteit dat al door Heraclitus naar voren is gebracht heeft op de ‘eenheid der tegendelen’ ('These + Antithese = Synthese', Hindoe-trimurti, dialectische filosofie van Hegel en Engels) het overbruggen van tegenstellingen betrekking.

Een transactie brengt in de transactionele analyse het principe van complementariteit tot uitdrukking.

Transactie: Een eenheid van sociale omgang (Aktie - Reactie)
In communicatie : A laat wat zien, horen, voelen = Transactionele Prikkel, B zal dan iets zeggen, doen, etc. = Transactionele Reactie.

TA is de onderzoek methode van deze ene (gehele) transactie ; Ik doe jou iets, en jij doet iets terug', EN de bepaling welk deel van het veelzijdig individu de boventoon voert'. Door middel van TA wordt tevens de informatie gerangschikt die is verkregen door deze transacties te analyseren en te ontleden in woorden die per definitie dezelfde betekenis hebben voor iedereen die die woorden gebruikt. Overeenstemming m.b.t. woorden en/of uitdrukkingen, samen met de overeengekomen betekenis, zijn een key' tot wederzijds begrip en communicatie.

 

====

Projectiemechanisme (Weerspiegeling, Weerspiegelingstheorie, Weerkaatsing, René Girard en Carl Jung, Leraar - Leerling)

Rumi: Wij zijn zowel de spiegel als het gezicht dat we er inzien.
Teilhard de Chardin: The whole of life lies in the verb seeing.

Spiritueel leven temidden van werelds leven (Vic Hao Chin jr. TheoSofia maart 2015 p. 18-23):
Vicente (Vic) Hao Chin jr. is voorzitter van de Theosophical Society Adyar op de Filippijnen. Hij was voorzitter van de Indo-Pacific Federation van de TS en is tevens auteur van diverse publicaties.
Wanneer een individu bijvoorbeeld opgroeit in de veronderstelling dat het belangrijkste in het leven is het vinden van een baan en financiële zekerheid, het krijgen van een echtgenote of echtgenoot of kinderen, dan is hij of zij zich er misschien niet van bewust dat wat wordt nagejaagd iets is dat het mechanische doel van de mens geweest is sinds de tijd van de Neanderthaler – het najagen van zekerheid, de bevrediging van behoeftes of begeerten en het conformeren aan maatschappelijke eisen. Natuurlijk zijn er dingen die iemand moet doen om te overleven, maar om zichzelf te beperken tot deze dingen is alsof men slaapt of het leven van een robot leidt. Is er echt verschil tussen het triomfantelijk vangen van een hert tijdens een jacht in de steentijd, en triomfantelijk de koop realiseren van een mooie auto of een stuk land in de 21e eeuw? Of opgroeien, een baan krijgen, trouwen, kinderen krijgen, oud worden en sterven? En onze kleinkinderen groeien op, krijgen een baan, trouwen, krijgen kinderen, worden oud en sterven? Is dit de betekenis van menselijk leven – de impulsen volgen van onze adrenaline of ons libido? Van biologische of psychologische angst of plezier? Het trillen van dit soort vragen in de harten van sommige mensen is het begin van het ontwakingsproces, wat een spiritueel proces is. Er bestaat een ontevredenheid, een onbevredigd gevoel aangaande de zich herhalende sporen van menselijk leven.
Een jezuïtenpriester, Anthony de Mello, formuleerde het krachtig in zijn boek Awareness. Hij zei:
Spiritualiteit betekent ontwaken. De meeste mensen, ook al weten zij het niet, zijn in slaap. Zij worden slapend geboren, zij leven slapend, zij trouwen slapend, zij sterven in hun slaap zonder ooit te ontwaken. Zij begrijpen nooit de schoonheid en de pracht van wat wij het menselijk bestaan noemen.
Dit ontwaken is het zien van een grotere en diepere realiteit van bestaan. Het is geen geloof, want een geloof is nog steeds binnen gevangenismuren zitten. ‘Zien’ betekent zien voorbij de gevangenismuren, niet alleen maar geloven dat er iets is buiten de muren. Dit is het begin van ware intuïtie. Wat deze subtielere intuïtie ziet en wat de uiterlijke persoonlijkheid doet, verschilt bijna altijd van elkaar of is tegenstrijdig. Volgens mij is dat het eerste en belangrijkste element van het leven, van het spirituele leven in het wereldse leven: dit grotere perspectief van bestaan inzien. Dit komt vaak op jonge leeftijd naar voren, maar wordt dan gemakkelijk verstikt door uiterlijke en dringende kwesties, naarmate men opgroeit.

Essay Reflecties op Freuds Onbehagen in de cultuur Was will der Mann? (Maaike Meijer ):
Waarom vordert onze cultuur niet in vreedzaamheid? Waarom dreigt Europa uit elkaar te vallen en neemt het geweld tegen vrouwen en meisjes eerder toe dan af? Freud ziet de doodsdrift als boosdoener. Maar we moeten begrijpen wat mannelijke agressie motiveert. Waarom mannen zich bedreigd voelen door vrouwen. Wat er eigenlijk aan scheelt.
Bas Heijne wijdde in 2016 een rijk essay aan Freuds Onbehagen in de cultuur. Heijne analyseert de ‘menselijke neiging tot agressie en geweld’ als een poging om het realiteitsprincipe ongedaan te maken. Populisten als Trump en Poetin moedigen dat aan. Zij voeden collectieve verlangens naar lust, macht en autonomie met onrealistische beloften die niet langer op enige feitelijkheid zijn gebaseerd. Alles kan en moet, nu meteen, ‘de wereld zal zich, goedschiks of kwaadschiks moeten voegen naar jouw beeld van de wereld’.

Massapsychose in de VS (J. Kleyngeld 5 maart 2019):
2. Dualisme
Het dualisme is de leer dat het heelal beheerst wordt door twee tegenovergestelde principes, het ene goedaardig en het andere kwaadaardig. Dit is als thema volop aanwezig in o.a. science fiction in fantasy films, zoals ‘The Lord of the Rings’ en ‘Star Wars’. In laatstgenoemde neemt het duistere, mechanische keizerrijk het op tegen de lumineuze, organische rebellen.

Laatste seconden Elly van den Boom Volkskrant 10 mei 2019 p. 25):
Genoten van heerlijke voetbalwedstrijden en de verslagen daarvan. En Ajax verdient heel veel lof. Toch mis ik in die verslagen één kritische noot waarvan geleerd zou kunnen worden. Ajax zou volgens de verslaggevers in de laatste 5 seconden verloren hebben. Maar zonder Onana’s tijdrekken waren die laatste 5 seconden er toch in de verste verte nooit geweest?

Sympathiek (Ariejan Korteweg de Volkskrant 9 mei 2019 p. 21):
Het boek van
Lodewijk Asscher, Opstaan in het Lloyd Hotel, verschijnt juist als de verkiezingen al lang voorbij zijn, terwijl de uitslag nog steeds nadreunt: van 38 naar 9 zetels.
Asscher is wat eerder naar Van der Meer gekomen – fijne boekwinkel trouwens, met podium en witte vleugel – om rustig uit te kunnen leggen wat hem
bezielde om dit boek te schrijven. Goed idee, ware het niet dat zowat alle bezoekers – er komt uiteindelijk een mens of dertig op deze dinsdagmiddag – hem graag even willen begroeten.
Tussen het handen schudden door vertelt hij de drie redenen:
- verantwoording afleggen over regeren met de VVD;
- vertellen hoe het hem is vergaan;
- uitleggen hoe het verder moet. Al schrijvend sloop er allerlei persoonlijks in: de dood van zijn vader, zijn afkomst, het gezin.
Leukste verhaal in dat verband: hoe het ministerie van Sociale Zaken de familie Asscher ertoe wilde dwingen Sinterklaas op het ministerie te vieren. En hoe je dan bij mevrouw Asscher aan het verkeerde adres bent. Wie hoopt op scherpe observaties over de omgangsvormen aan het Binnenhof of inkijkjes in de partijcultuur, komt bedrogen uit. Dat moet dan later, in de memoires. Asscher: ‘Ik heb ervoor gekozen mild te zijn over anderen.’
Het boek is voor hem een
catharsis, vermoed ik.
Parlementair journalist Peter Kee en Joop-eindredacteur Francisco van Jole lazen beiden ‘Opstaan in het Lloyd Hotel’, het deze week verschenen boek van PvdA-leider Lodewijk Asscher. Peter Kee is zeer te spreken over de inkijk die Asscher geeft in zijn persoonlijk leven. Van Jole vindt dat meer iets voor memoires en richt zich meer op de politieke inhoud.
Volgens Van Jole geeft het boek een goed overzicht van de
werkelijke problemen van het land. Hij mist echter wel leiderschap in het boek maar ziet ook een manier waarop Asscher dat alsnog zou kunnen gaan uitstralen. Kee is het met dat oordeel niet eens en vindt juist dat Asscher een duidelijke koers uitzet.
Ik mis visie bij de PvdA. En bij Asscher, ik heb zijn boekje nog niet gelezen. Maar ik denk namelijk dat er een vernieuwing nodig is van het sociaal democratische gedachtegoed. Asscher hangt tussen oud en nieuw. Tussen Drees/Den Uyl en de toekomst. De partij zou de oude garde met het vizier op het verleden de partij moeten uitschoppen en met de jonge generatie opnieuw een verhaal over solidariteit, eerlijkheid en bescherming van de zwakken in de samenleving, internationale samenwerking en milieu moeten bouwen. De achterban is toch al kleiner dus een goed moment om te vernieuwen.

Economie Afzien (Dirk Bezemer De Groene Amsterdammer 9 mei 2019 p. 9):
Bij een aantal collega’s zette ik afgelopen week de vraag uit: wat moeten (we) onze studenten leren? – in één zin graag. Ik kreeg antwoorden binnen van economen bij universiteiten, centrale banken, pensioenfondsen, denktanks – kortom een breed palet van achtergronden.
Onder de ruim dertig antwoorden die ik ontving kwam één thema geregeld terug – in de woorden van de kortste bijdrage:
‘kritisch denken’. Verschillende anderen noemden ook ‘zelf nadenken en niet uit het hoofd leren’, ‘waarheidssprekers worden’, ‘scepsis en bescheidenheid’, ‘zelfkritiek en zelfstandig denken’.
De druk tot conformeren is hier niet zo groot als bijvoorbeeld op topuniversiteiten in de VS, waar de richting van de wetenschap bepaald wordt. Verder: veel van mijn respondenten zijn bezig met toegepast werk, en dus geïnteresseerd in de echte wereld. Een serieuze handicap als je hoog wilt scoren in de neoklassieke economie, maar ook een bezigheid die je met de neus op de verbeterpunten van het vakgebied drukt. De meeste van de aangeschreven collega’s weten dat er, naast de dominantie van de oogkleppen-economie die blijkens het
rethinking economics-onderzoek in de tekstboeken van de bachelorfase domineert, ook nog wel een ander soort economische wetenschap is: bescheidener, realistischer, niet per se makkelijker, wel leuker en nuttiger.
Maar hou toch vol, studenten: overleef je die jaren van afzien, dan beginnen we met je na te denken over een wereld waarin mensen niet hyperrationeel zijn en er geen evenwicht op markten heerst, waarin cultuur ertoe doet, waar handel niet tussen landen maar binnen multinationals gebeurt, en – geen grapje – waarin financiële markten een eigen dynamiek hebben, ja, zelfs invloed op de reële economie. Dat heet dan ‘aannames loslaten’ om ‘de werkelijkheid dichter te benaderen’ (onthullend taalgebruik). Dit kan beter. Er zijn ook manieren van economie bedrijven en onderwijzen waarin de werkelijkheid vanaf dag 1 centraal staat. De faculteit economie die dit onderwijs direct na het vwo aanbiedt, kan nu alvast gaan uitbreiden.

Balk in het oog van minister Hoekstra (Alman Metten Volkskrant 9 mei 2019 p. 22):
Met duurzame energie zijn we de één na slechtste. En door luchtvervuiling sterven in Nederland jaarlijks 12 duizend mensen vroegtijdig; 4 procent van alle zieken is alleen al aan te wijten. We lijken Duitsland wel: daar is een begrotings- en exportoverschot verdiend ten koste van infrastructuur, hier van milieu en gezondheid.
Investeren in een gezonder Nederland is echt belangrijker dan de overheidsschuld verder terugdringen. Het probleem is misschien dat onze regering te weinig initiatief neemt. Hoog tijd ook dat
‘de vervuiler betaalt’ voor industriële grootvervuilers gaat gelden en die kosten niet langer op natuur, overheid en huishoudens worden afgewenteld. Als Nederland dat alles doet, zal ons exportoverschot, zoals gewenst, afnemen. Daar hebben wij, en ons nageslacht, meer aan dan aan een hoger begrotingsoverschot en geëxporteerde winsten.

Minister Hoekstra: 'Duitsland moet terughoudendheid in EU loslaten' (Humboldt-Rede 7 mei 2019):
Hoekstra sprak zijn rede uit in het Duits. Hij wil dat de EU haar politieke prioriteiten nieuw formuleert - minder geld voor landbouw en meer voor veiligheid, klimaat en moderne technologieën. De Nederlandse minister pleitte er verder voor dat landen die zich niet aan het EU-stabiliteitspact houden of die de rechtsstaat ondermijnen, worden uitgesloten van Europese subsidies. Lidstaten die geen asielzoekers willen opnemen, moeten uit de Schengenzone worden gezet, zei Hoekstra in Berlijn.

Wopke (Sheila Sitalsing Volkskrant 8 mei 2019 p. 2):
Formeel hield hij de rede als minister van Financiën van het kabinet-Rutte. Informeel stond hij er als de kroonprins van het CDA. Want zo gaan die dingen. Men neme één goedgeplaatste roddel over Sybrand Buma die mogelijk in Leeuwarden burgemeester wordt en zich dan weer eindelijk Van Haersma Buma kan noemen waarop Hoekstra met twee vingers in de neus de lijsttrekkersstrijd wint van Hugo de Jonge.\\ Betrouwbare bronnen vroeg Hoekstra of dat niet gek is. Hij babbelde wegwuiverig over de vraag heen, verweet de interviewer dat ‘u de CDA-standpunten in de Tweede Kamer versmalt tot een zinnetje van drie woorden’, want zoveel stelt ‘dat zinnetje’ nu ook weer niet voor, en had hij al verteld over zijn grootse plannen met het Europese landbouwbudget?

Biodiversiteit (Carlijne Vos Volkskrant 8 mei 2019 p. 19):
Mondiale verantwoordelijkheid nodig om consumptiepatronen te verduurzamen en zo natuur te redden.
Minder ontwikkelde landen zijn vaak niet in de positie nee te zeggen tegen de roofbouw in hun land, omdat er een schreeuwende behoefte is aan inkomsten en werkgelegenheid. Westerse bedrijven moeten daarom tot grotere verantwoordelijkheid worden gedwongen. Hiervoor is mondiaal beleid nodig en dat kan niet zonder erkenning van de ongelijkheid tussen rijke en arme landen.

Stekel De andere Václav (Olaf Tempelman Volkskrant 8 mei 2019 p. 19):
De ene Václav is de andere niet. Timothy Garton Ash omschreef wijlen de Tsjechische president Václav Havel als subtielste politicus die hij ooit ontmoette en Václav Klaus, in dezelfde tijd premier van Tsjechië, als de lompste. Welke Václav begin jaren 90 zijn stempel drukte op Tsjechië, laat zich raden.
Klaus was in Nederland op uitnodiging van FvD en vertelde deze krant dat de Sovjet-Unie en de Europese Unie één pot nat zijn: beide nomenklatoera die altijd verkeerd zitten. Het goede nieuws voor tegenstanders van zulke nomenklatoera, is dat Klaus als premier liet zien dat één enkele man dogmatischer en botter kan zijn dan duizend apparatsjiks bij elkaar.
Jammer dat Klaus zichzelf in 2019 ook krediet geeft voor
mensenrechten in Tsjechië. De Václav die zich daar een leven lang voor inspande, heette Havel.

Jung on Paradox
Paradox is also central to spirituality and religion—two realms that were very important in Jung’s philosophy. Jung believed that every human being has an innate spiritual or religious impulse,[61] a deep desire to know or sense a connection to the Whole, to contact the Divine, to awake to the Self, the inner divine core in one’s being. Given this innate impulse, we quest for meaning in life. But the nature of the Divine is transcendent, i.e. more than we can comprehend with the intellect alone. We must approach the Divine and the quest for personal meaning with more than logic. For this quest we need paradox—the irrational non-logic that allows for the expression of transcendental truth. We must admit paradox into our lives, for only it allows us to approach the “sacred figures”[62] that live within, and only paradox does justice to the unknowable.[63] By its very nature the unknowable cannot be expressed with logic and clarity; only ambiguity, contradiction and ambivalence can “give adequate expression to the indescribable nature”[64] of transcendental situations.
Conclusion
We don’t like mind cramps. We recoil from confronting contradictions. We avoid situations that affront our reason. In this our cultural bias serves us poorly, because much of the richness of life is found in the transcendental realms of life. Paradox helps us navigate through these realms, and Jung would urge us to develop our spiritual muscles and hone our psychological insight so as to appreciate the value of paradox.

Calamiteitenleer voor gevorderden (Prof. dr. Jürgen Pieters Universiteit Gent Academiejaar 2006-2007):
Een postmoderne freudiaanse lezing
Electra groeide uit tot een ongelukkige, eenzame vrouw, vrijwel geobsedeerd door haar wrok jegens haar moeder en Aeghistus, haar stiefvader. Ze was chronisch woedend en diep teleurgesteld en ging demonstratief, luid jammerend gebukt onder haar trieste lot. Als mogelijke voortbrengster van een mannelijke erfgenaam van de troon was zij immers uit het paleis verbannen door Aegisthus, terwijl haar geliefde broer Orestes naar een ver land was gestuurd. Alsof ze haar gevoelens in twee tegengestelde polen had opgesplitst, haatte ze haar moeder even sterk als ze haar vader liefhad. Met de door haar verafgode vader vereenzelvigde ze zich sterk in zijn afwezigheid.
Halberstadt-Freud interpreteert deze paradox – het heftig ontkennen van de band met en liefde voor haar moeder en het projecteren van affectgevoelens op haar vader Agamemnon, „de meedogenloze moordenaar‟, die ze nauwelijks kent – als het moeten onderdrukken van het tegendeel:
Er is hier sprake, getuige Electra‟s verwijt van verwaarlozing, van een hevige hang naar de liefde van een zorgzame moeder en een terugverlangen naar het verloren paradijs, de homoseksuele band uit het begin van haar leven. (1997: 14)

Het oedipuscomplex is een psychoanalytisch concept waar zowel Jung als Freud gebruik van maken. Het complex verwijst naar de Griekse legende over Oedipus. Early in Jung's career he coined the term and described the concept of the "complex". Jung claims to have discovered the concept during his free association and galvanic skin response experiments. Freud obviously took up this concept in his Oedipus complex amongst others. Jung seemed to see complexes as quite autonomous parts of psychological life. It is almost as if Jung were describing separate personalities within what is considered a single individual, but to equate Jung's use of complexes with something along the lines of multiple personality disorder would be a step out of bounds.

Oedipus (Oidipous) en het oedipuscomplex (Yuri Visser):
Oedipus is een bekend personage uit de Griekse mythologie. Hij speelt de hoofdrol in Sophokles’ tragedie Koning Oedipus. Oedipus leeft voort in onze taal dankzij een psychoanalytisch concept dat de Weense psychiater Sigmund Freud eind negentiende eeuw naar hem vernoemde: het oedipuscomplex. Freud gebruikte de term voor de fase waarin kleuters seksuele verlangens hebben naar de ene ouder, en de andere ouder als rivaal beschouwen.

Harry Mulisch heeft een bepaalde levensfilosofie, het magisch-mythische. Deze levensfilosofie speelt in vrijwel al zijn werken een rol. Bij het mythische van zijn filosofie speelt vooral de klassiek-Griekse mythe Oedipus een rol, waarin Oedipus zonder het te weten zijn vader Laios doodde en met zijn moeder Iokaste trouwde.
De
Oedipus mythe werd al eerder door de psycholoog Freud verwerkt. Volgens Freud toont de mythe de drang van een jongen om zijn vader opzij te schuiven en met zijn moeder te trouwen. Mulisch legt de mythe op een heel andere manier uit; hij bekijkt het teruggaan naar de moeder en het innemen van de plaats van de vader vanuit het gezichtspunt van de tijd. Oedipus overwint door dit teruggaan de voortschrijdende tijd. De kern van de thematiek van Harry Mulisch is dan ook het probleem van dood en tijd. Volgens Mulisch is het grootste probleem waar mensen zich mee bezig houden het overwinnen van de dood. Mensen proberen de dood te voorkomen.
De Christenen geloven dat zij op de één of andere wijze na de dood zullen voortleven, zonder je stoffelijk lichaam. Mulisch kiest voor een andere weg: hij denkt dat je de dood kan overwinnen als je het kunt winnen van de tijd. Dit kan volgens Mulisch op twee manieren:
- Het stil zetten van de tijd; verstening.
- Het teruggaan in de tijd, naar de moeder, en het innemen van de plaats van de vader.
Het magische element in Mulisch’ filosofie houdt o.a. verband met het schrijven. Behalve het stil zetten van de tijd en het teruggaan in de tijd denkt Mulisch dat je de dood kan overwinnen door God te worden. Dat is precies wat een schrijver doet: hij heerst als een god over de wereld van het verhaal. Hij schept de wereld, hij creëert de personages. Bovendien heeft het schrijven te maken met het stil zetten van de tijd. Een eenmaal gemaakt verhaal ligt vast, het verandert niet meer onder invloed van de tijd.
Zo gezien is de schrijver eigenlijk een magiër, hij kan in zijn werk voort blijven leven, ook als hij zelf allang verdwenen is.
Een andere reden waarom Mulisch vindt dat de schrijver een magiër is, is de magische kracht van ‘het woord’. De schrijver is in staat d.m.v. het woord een boodschap over te brengen. Mulisch gebruikt de magische kracht van het woord om zijn thematiek van dood en leven tot uitdrukking te brengen.

De Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 19 Is pleroma de legerstede van Satan? (p. 576,587):
Typhon de Egyptenaar, Python, de Titanen, de Sura’s en de Asura’s behoren alle tot dezelfde legende van geesten die de aarde bevolken. Ze zijn geen ‘demonen, aan wie is opgedragen dit zichtbare heelal te scheppen en te organiseren’, maar vormgevers (de ‘architecten’) van de werelden en de voorvaderen van de mens. Ze zijn metaforisch de gevallen engelen – ‘de ware spiegels van de eeuwige wijsheid’ (Perennial philosophy, Sanātana Dharma).
Wat is de absolute en volledige waarheid en de esoterische betekenis van deze universele mythe? De hele essentie van de waarheid kan niet van mond tot oor worden overgebracht. Er is ook geen pen die haar kan beschrijven, zelfs niet die van de engel die onze daden optekent, tenzij de mens het antwoord vindt in het heiligdom van zijn eigen hart, in de diepste diepten van zijn goddelijke intuïtie. Het is het grote ZEVENDE MYSTERIE van de schepping, het eerste en het laatste; en wie de Openbaring van Johannes leest, vindt misschien de schaduw ervan, verborgen onder het zevende zegel . . . Het kan alleen in zijn schijnbare, objectieve vorm worden afgebeeld, evenals het eeuwige raadsel van de sfinx. Toen deze laatste zich in de zee stortte en omkwam, was dat niet omdat
Oedipus het geheim van de eeuwen had ontraadseld, maar omdat hij de grote waarheid voor altijd had onteerd door het eeuwig geestelijke en het subjectieve te antropomorfiseren. Daarom kunnen we het alleen geven vanuit het filosofische en intellectuele gezichtspunt, ontsloten met de respectievelijke drie sleutels – want de laatste vier van de zeven sleutels die de poorten tot de mysteriën van de Natuur wijd openen, zijn in handen van de hoogste ingewijden en kunnen niet aan de massa worden bekendgemaakt – tenminste niet in onze eeuw.
177: Laatstgenoemde heeft echter niet meer persoonlijk belang in hen of hun scheppingen dan de zon in de zonnebloem en haar zaden, of in plantengroei in het algemeen. Het is bekend dat zulke actieve ‘scheppers’ bestaan, en men gelooft in hen omdat de innerlijke mens in de occultist ze waarneemt en voelt. Laatstgenoemde zegt dat een ABSOLUTE godheid, die onvoorwaardelijk en zonder betrekkingen moet zijn, niet tegelijkertijd als een actieve, scheppende,
ene levende god kan worden beschouwd, zonder onmiddellijk dat ideaal te verlagen.1 Een godheid die zich manifesteert in ruimte en tijd – deze twee zijn eenvoudig de vormen van DAT wat het absolute AL is – kan slechts een fractie van het geheel zijn.
1) Het denkbeeld en de definitie van het absolute volgens kardinaal
Cusa (Cusanus), kunnen alleen het westerse denken bevredigen, dat zonder het zelf te weten, door eeuwenlange scholastieke en theologische sofisterij gevangen werd gehouden en was gedegenereerd. Maar deze ‘recente filosofie van het absolute’, die door Sir W. Hamilton op Cusa werd teruggevoerd, zou de scherpere metafysische geest van de hindoe-Vedåntakenner nooit bevredigen.
Hoofdstuk 22 De symboliek van de mysterienamen Iao en Jehovah, en hun verband met het
kruis en de cirkel (p. 620):
We moeten de oorsprong van het
kruis en de cirkel dus niet in de Bijbel zoeken, maar vóór de zondvloed. Terugkerend tot Éliphas Lévi en de Zohar, staan we dus in voor de oosterse occultisten en zeggen dat ze, omdat ze hun beginselen in de praktijk toepassen, het volkomen eens zijn met Pascal, die zegt dat ‘God een cirkel is, waarvan het middelpunt overal is en de omtrek nergens’,1 terwijl de kabbalisten het omgekeerde zeggen, en dat alleen volhouden omdat ze hun leer willen versluieren. Tussen haakjes, de omschrijving van de godheid door de cirkel is helemaal niet van Pascal, zoals É. Lévi dacht. Deze werd door de Franse filosoof ontleend aan Mercurius Trismegistus of aan het Latijnse boek De docta ignorantia van kardinaal Cusa, waarin hij deze omschrijving gebruikt. Bovendien wordt deze door Pascal verminkt, want hij vervangt de woorden ‘kosmische cirkel’, die symbolisch in de oorspronkelijke inscriptie voorkomen, door het woord theos. Bij de Ouden waren beide uitdrukkingen synoniem.
627:De
geest van leven en onsterfelijkheid werd overal gesymboliseerd door een cirkel: vandaar dat de slang die in haar staart bijt, de cirkel van wijsheid in oneindigheid voorstelt. Hetzelfde geldt voor het sterrenkundige kruis – het kruis binnen een cirkel, en de bol met daaraan twee vleugels, die vervolgens de heilige scarabeus van de Egyptenaren werd, waarvan alleen al de naam het geheime denkbeeld aangeeft dat ermee is verbonden.
628: De onbelichaamde intelligenties (de planeetgeesten of scheppende krachten) werden altijd voorgesteld in de vorm van cirkels. In de oorspronkelijke filosofie van de hiërofanten waren deze onzichtbare cirkels de prototypische oorzaken en bouwers van alle hemelbollen, die hun zichtbare lichamen of omhulsels waren en waarvan zij de zielen waren. Het was in de oudheid ongetwijfeld een algemeen verbreide leer. (
Ezechiël, hfst. 1.)
628/629: Het visioen van de profeet
Ezechiël herinnert sterk aan deze mystiek van de cirkel, toen hij een wervelwind zag waaruit ‘een wiel op de aarde’ kwam, waarvan het maaksel ‘als het ware een wiel in het midden van een wiel was’ (hfst. i, de verzen 4-16) . . . ‘want de geest van het levende schepsel was in de wielen’ (v. 20).

Jerry Katz Non-Dualiteit in het boeddhisme, christendom, hindoeïsme, taoïsme, soefisme en de kabbala (p. 189/190):
Non-dualiteit is een woord dat wijst naar dat voorafgaand aan en voorbij de projecties van het scheidende, zelfbespiegelende denken bestaat. Waar naar gewezen kan worden, kan nooit op adequate wijze worden geconceptualiseerd. Het kan alleen worden geleefd in het tijdloze nu.
Non-dualistische wijsheid drukt zich uit als, en via, een stralend hart (liefde) en een verlicht denken (wijsheid). Terwijl het in essentie zonder eigenschappen is, ervaart men het in het algemeen als enorm, vrij, ruim, diep, en op het nu gericht.

Sigmund Freud past het Über-ich toe, terwijl Carl Jung van het projectiemechanisme gebruik maakt.

Jean Piaget (1896 – 1980):
Stadiamodel
Tijdens de ontwikkeling ontstaan er steeds complexere schema’s door middel van assimilatie en accommodatie. Piaget geloofde dat de fundamentele eigenschappen van kennis de ontwikkeling in de onderstaande 4 niveaus verdeelde:
- Sensomotorische fase (vanaf de geboorte tot ongeveer 2 jaar)
- Preoperationele fase (van 2 tot ongeveer 6 jaar)
- Concreet-operationele fase (van 6 tot ongeveer 12 jaar)
- Formeel-operationele fase (vanaf ongeveer 12 jaar (adolescent en volwassene)

Thomas Armstrong De spirituele oorsprong van kinderen
Iedere psychologie-school heeft een andere voorstelling van de wereld van het kind. Voor de gedragspsychologen is ze een tabula rasa, of een ‘schone lei’, waarop de gebeurtenissen in het leven worden gegrift als het kind opgroeit. Voor de volgelingen van Freud bestaat ze uit een groot aantal impulsen en prikkels die op de geslachtsdrift betrekking hebben, die in de loop van de ontwikkeling beteugeld en geleid moeten worden. Voor de cognitieve psychologen, waaronder Piaget, is ze een bundel zintuiglijk-motorische structuren, die zich ontwikkelen en ten slotte zullen rijpen tot het abstracte denken in de jeugdjaren. Volgens al deze modellen groeit het kind van het mindere naar het meerdere.

Pim van Lommel: Elke gedachte die we hebben, blijkt dus een vorm van energie die eeuwig blijft bestaan. Het is haast angstig te beseffen dat elke gedachte effect heeft. Als je dát tot je laat doordringen... We beïnvloeden onszelf, elkaar en de natuur met iedere gedachte, positief of negatief.

In zijn boek Eenheid in verscheidenheid: over de werkwijze van Louis Couperus verwijst H.T.M. van Vliet naar een freudiaanse interpretatie die Jan Fontijn ooit gaf van De binocle, het bekendste verhaal van Couperus (het staat in talloze schoolboeken).

1. Feitelijk gevaar --->3. Feitelijk gevaar
Verzet ertegenGeen verzet
||
4. Feitelijk geen gevaar <---2. Feitelijk geen gevaar
Verzet ertegenGeen verzet

In het rapport Eenheid in Verscheidenheid worden de contouren geschetst hoe 'probleem en oplossing' van de culturele evolutie (cultuuroverdracht) met elkaar samenhangen. De oplossing van het ééndimensionale marktdenken ‘u vraagt, wij draaien’ heeft een psychologische (inhoudsopgave Deel IV), een sociologische (Deel V) en een filosofische (Deel VI en VII) dimensie. De pragmatische korte termijn politicus geeft net als Pontius Pilatus toe aan de wens van het volk en 'wast zijn handen in onschuld'.

Sjaak Vink en Bert Rorije Door het oog van de naald. Contouren van een nieuw banksysteem in een sterk veranderende tijd.
Soms kantelt de wereld. Zo maar. Plotseling. Vanuit het niets. En zonder enige aanleiding. Dan komen er grote veranderingen over de mensheid. Vindt een algemene herijking van normen en waarden plaats. Verandert de tijdgeest diametraal. Gaan mensen de dingen anders beoordelen. Anders tegen zaken aankijken. Met andere maten meten. Zonder dat ze het willen. En zelfs zonder dat ze het beseffen.
Schijnbaar wordt pas achteraf een grote verandering herkend. De kanteling geduid. In de juiste context geplaatst. Oorzaak en gevolg begrepen. Pas achteraf zien we het grote geheel. De rode draad. De logica. Het hoe en waarom. De schaduw die zich al lange tijd vooruit wierp. Beseffen we waarom die verandering moest plaatsvinden. In de toekomst besloten lag. En daarmee onvermijdelijk was.
Het is bijna een wetmatigheid. Zij, die zich middenin grote veranderingen bevinden, herkennen keer op keer de signalen niet. Of willen ze misschien wel niet zien. Redeneren ze weg. Steken hun kop in het zand. Ook dat is een mogelijkheid. Want veranderingen zijn natuurlijk altijd ongewenst. Komen per definitie ongelegen. Men heeft er de tijd niet voor. Of ziet er de noodzaak niet van in. Mensen houden het liefst alles zoveel mogelijk bij het oude. Omarmen dat wat men kent. Zijn weliswaar bereid aanpassingen te doen, maar men heeft een broertje dood aan al te radicale hervormingen. Die wil men koste wat het kost vermijden, druisen in tegen onze natuur. Daarnaast heeft de mensheid de neiging zichzelf in dit soort situaties te overschatten. Denkt de tijdgeest te kunnen bezweren. De voortgang der dingen te kunnen tegenhouden. En zij die de euvele moed hebben de knuppel in het hoenderhok te gooien, anderen te waarschuwen voor de veranderingen die plaatsvinden, te wijzen op de beslissingen die genomen moeten worden, worden uitgelachen, voor onheilsprofeten uitgemaakt, voor gek verklaard of een kopje kleiner gemaakt. Ook daar kent de geschiedenis vele voorbeelden van.
Ook moeten nadenken over een nieuw stelsel van normen en waarden voor onszelf, over een andere cultuur en een nieuwe moraliteit binnen ons metier. Nadenken hoe we deze zachte waarden toetsbaar kunnen maken en kunnen borgen. Zou het ons lukken zo kritisch naar onszelf te kijken? Over onze eigen schaduw heen te stappen? De consequenties te trekken uit die uitspraak van Albert Einstein, die ons al in de negentiende eeuw waarschuwde, dat je geen problemen kunt oplossen met de denkwijze die leidde tot het ontstaan ervan?

Frans Timmermans We belasten de aarde meer dan zij kan dragen.
In mijn ogen is de opdracht tot meer Europese samenwerking hierbij glashelder. Maar om de EU hiervoor te mandateren, moeten lidstaten bereid zijn over hun eigen schaduw heen te stappen en inzien dat het poolen van hun beleidsautonomie de beste manier is om voor de burgers resultaten te boeken. Men kan echter vaststellen dat dit steeds moeizamer gaat en dat heeft waarschijnlijk meer te maken met de situatie in de lidstaten zelf dan met de EU.

Marjo Frenk "We willen deelnemen aan een stadsbestuur dat betrouwbaar en integer is, in een collegiaal college dat bestaat uit mensen die in staat zijn over hun eigen schaduw heen te stappen in het belang van de stad, die er niet voor zichzelf zitten en die elkaar vertrouwen." Met die woorden opende GroenLinks-lijsttrekker en beoogd wethouder de campagne van GroenLinks Tilburg voor de komende raadsverkiezingen tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst van de partij.

Jaap Dronkers schrijft in de Volkskrant van 15 januari 2005):
‘Het noodzakelijke evenwicht tussen de drie tradities 'Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap' (Principes) is sinds de jaren zestig teloor gegaan. Het motto van het kabinet-DenUyl (1973 – 1977), spreiding van Geld, Kennis en Macht, ging alleen over ongelijkheid. Het gaat vooral om het herstel van individuele en gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van samenleving, buurt, school en gezin. Sinds de jaren zeventig is de ongelijkheid gegroeid, de gemeenschapszin verzwakt en is er dus voor links weer een wereld te winnen.’

Een computer is niets zonder een beheersingssysteem en een daarin werkend programma, en omgekeerd. Zo ook is de mens niet werkelijk mens zonder een gemeenschappelijk overeengekomen vreedzame maatschappelijke orde en een persoonlijke overtuiging of geest daarin ontwikkeld, die de integriteit en het functioneren van zijn persoon in dat systeem uitmaakt. En dus is er ook met het noodzakelijke nee-zeggen van het niet te vermijden ego ermee zoiets als het gehecht zijn aan het goede van de platonische God waarmee we niet zomaar uit de zelfzucht kunnen komen die zich, karmisch verbonden met moeder aarde, bij de gewone sterveling steeds voordoet, zodat we dus meer waarden dan enkel die van de goedheid nodig hebben om God in termen van eeuwige waarden recht te doen.

====

Samenvatting (‘Grondtoon van de waarheid’, Authentiek leiderschap, Geestelijke gezondheid, 'Carl Jung en Roberto Assagioli')

Jezus zei, Wanneer zij die u leiden tegen u zeggen, ‘Kijk, het Koninkrijk is in de lucht’, dan zullen de vogels in de lucht u voorgaan. Als ze tegen u zeggen, ‘Het is in de zee’, dan zullen de vissen u voorgaan. Nee, het Koninkrijk is binnenin u, en het is buiten u. Wanneer u uzelf leert kennen, dan zult u ontdekken, en beseffen, dat u zelf een zoon van de levende Vader bent. – Gezegde 3
Friedrich Nietzsche in "Aldus sprak Zarathoestra", voorrede 4,25.
De mens is een koord, geknoopt tussen dier en een toekomstige, hogere mens,- een koord boven de afgrond. Een gevaarlijk over-lopen, een gevaarlijk op-weg-zijn, een gevaarlijk terug-schouwen, een gevaarlijk huiveren en staanblijven. Het grote in de mens is: dat hij een brug is en geen doel; wat bemind kan worden in de mens, is dat hij een overgang is...
Mahatma Gandhi Wees zelf de verandering die je in de wereld wenst te zien.
Henri Bergson De wetenschap van de materie dient dan ook een onderdeel te zijn van de wetenschap van het leven, en niet omgekeerd.
De schepping is geen statisch geordend geheel: het leven is een creatief proces, het werk van een kunstenaar, een doelgericht gebeuren.
Victor Frankl: Everything can be taken from a man but one thing: the last of the human freedoms—to choose one’s attitude in any given set of circumstances, to choose one’s own way.”
Jan Willem Schulte Nordholt: Want het lijkt waar te blijven dat pas dringende noodzaak de eenwording kan stimuleren.
H.J. Witteveen: Het gaat er dus om de spiegel van ons bewustzijn om te draaien: van buiten naar binnen, zodat wij bewust kunnen worden van ons ware wezen dat een uitstraling is van het Goddelijke licht dat door de hele schepping schijnt (PRANA december 2008/januari 2009).
Carl Jung boek Aion: Vroeg of laat zullen de kernfysica en de psychologie van het onbewuste elkaar naderen als ze allebei, onafhankelijk van elkaar en vanuit tegenovergestelde richtingen, vooruitstoten naar het gebied van het buitenzintuiglijke.
Ben Verwaayen: Wanneer je authentiek bent, ben je ook transparant
Een leider moet iemand zijn die creëert wat moet komen (Pieter Broertjes en Wilma de Rek Volkskrant 6 november 2010)
Stelling: Voor een juiste balans tussen individuele en collectieve belangen dienen net als 'Kerk en Staat' het 'publieke en private' domein duidelijk door Zielkunde (op basis van Zaaien en Oogsten, Complementariteit, carbage in carbage out), een derde weg (middenweg 'Hoofdroute', rechtvaardigheid, ‘bron van harmonie’) van elkaar te worden onderscheiden. Het privatiseren van de publieke sector komt er in feite op neer dat de overheid, lees de bureaucratie in eigen doel schiet. Door het stuur uit handen te geven los je geen problemen op. Het mechanisme evenwicht door tegenwicht, these + antithese = synthese, heeft gefaald. Hoofdoorzaak van het onbehagen in de maatschappij is dat de overheid religie buiten hun referentiekader heeft geplaatst.

Onderzoek Russische inmenging in Nederland
Nuttige idioten (Linda van der Pol en Coen van de Ven De Groene Amsterdammer 14 april 2024, p. ):
Een inlichtingenoperatie van Europese landen
onthulde Russische inmenging. Er zouden Nederlandse politici betrokken zijn, maar wie, en zijn er daadwerkelijk roebels aangenomen? Het antwoord op die vraag mag niet het zicht ontnemen op de beïnvloeding die allang plaatsvindt.

Pim Fortuyn en het einde van de gevestigde orde
Zak in de grond, jullie allemaal’ (Marcel ten Hooven De Groene Amsterdammer 14 april 2022, p. 24-31):
De dandy
Fortuyn zette twintig jaar geleden, voordat hij werd vermoord, de politiek op haar kop. Zijn populistische kleinburgerlijke revolte sprak velen aan. ‘Met Fortuyn kwam het bouwwerk dat het bestel had gedragen, met de volkspartijen CDA, PvdA en VVD als fundament, aan zijn einde.’
In zijn boek
De geest van Pim haalt Dick Pels Fortuyn aan over zijn ambitie de leiding van het land op zich te nemen. ‘Als je Pim bent heb je pech’, zei Fortuyn over zichzelf. ‘Je kan geen paus meer worden, vanwege je seksuele geaardheid, en geen koning, want je komt uit het verkeerde nest. Dan word ik maar minister-president!

Nieuw kabinet met PVV kan een populistische revolte in de kiem smoren (Ronald Kampherbeek de Volkskrant 9 april 2024, p. 28):
Waren het
verbod op moskee en koran al eerder in de ijskast gezet, nu is het streven naar een Nexit ook van de baan. Geert Wilders schuift daardoor steeds dichter op naar de andere drie formerende ­partijen. De kans op een ­succesvolle formatie neemt ­daarmee met de week toe.
Mocht de formatie echter mislukken en er toch over links een kabinet wordt gevormd, dan zal de
maatschappelijke onvrede verder toenemen en is een populistische revolte onder aanvoering van Wilders ­alsnog een realistisch scenario.

Machtsvertoon (Mark Moorman de Volkskrant 27 januari 2024, katern Zaterdag p. 15):
De inwijding van de omstreden
Rama-tempel in Ayodhya, afgelopen maandag door Narendra Modi. Het beeld waarop religie en staat samensmelten, dient vooral als bewijs van de macht van de Indiase premier en zijn hindoe-nationalistische ppartij BJP.

Indiase premier schoffert moslims met opening van hindoetempel (Ben van Raaij de Volkskrant 22 januari 2024, p. 12):
De Indiase premier
Narendra Modi ziet maandag toe op de inwijding van een omstreden nieuwe hindoetempel in de stad Ayodhya. Het is de opmaat voor de verkiezingen later dit jaar, waar Modi een ongekende derde termijn hoopt binnen te slepen.

Het Ideaal (oerkracht, oerbron) in me trekt mij mee’ (Fokke Obbema interviewt Hans Peter Jung de Volkskrant 19 januari 2024, p. 16-17):
Hans Peter Jung is huisarts in een Limburgs dorp als hij merkt dat hij gedesillusioneerd raakt in zijn beroep. De geboorte van zijn dochter Robin, die meervoudig gehandicapt is, verandert zijn leven en ook hoe hij als arts wil werken.

Misschien werkt alles toch anders (George van Hal de Volkskrant 27 januari 2024, katern Boeken & Wetenschap p. 12-13):
Een opmerkelijk idee van fysicus
Jonathan Oppenheim zou weleens een revolutie kunnen ontketenen in ons begrip van de werkelijkheid. De quantumfysica gooit hij grotendeels overboord.
Oppenheim grijpt daarom terug op theorieën die al in de jaren negentig van de vorige eeuw werden ontwikkeld, samensmeltingen van quantum en klassiek die in de vergetelheid raakten, maar die hij nu heeft afgestoft en uitgebreid. De crux is dat in die beschrijvingen ruimte en tijd een beetje wiebelig zijn, fluctueren. Zodat je via een omweg dezelfde onzekerheid over onder meer de positie van een deeltje introduceert, maar dan op een manier die geen botsingen tussen de theorieën meer veroorzaakt. ‘Het is nu aan Oppenheim om de gemeenschap te overtuigen en te zien of zijn idee tractie krijgt’, zegt Marcel Vonk.

Het opmerken van synchroniciteit in je leven kan belangrijke aanwijzingen geven op je levensweg.
Heb jij weleens fasen in je leven meegemaakt waarop situaties op een ongelooflijke manier samenkomen, waarop het lijkt of je (soms ondanks jezelf) gestuurd en geleid wordt op je pad door een ‘toevallige samenloop van omstandigheden’? Dat is een voorbeeld van synchroniciteit.

De Hoofdroute hangt in de esoterie met de 2e geboorte samen, maar ook met de Tweenaturenleer (Dyophysite), persoonlijkheid nr. 1 en persoonlijkheid nr. 2 van Carl Jung en de twee werelden in het werk Faust van Goethe. Andere manieren om de 'Hoofdroute' te realiseren zijn zelfrealisatie, zelfverwerkelijking, theosofie Individualiteit en Carl Jung Individuatie. Na bestudering van het boek Westers bewustzijn, Oosters inzicht (bevat hoofdstuk over Reïncarnatie en karma) van C.G. Jung kan de conclusie worden getrokken dat Carl Jung de esoterie zeer grondig heeft bestudeerd. Ook de Levensboom, de I Ching en het werk van Ramundus Lullus hebben gemeen dat ze zowel op micro - als op macroniveau levenscycli (Eeuwige wederkeer), transformatie -, bewustwordings -, leerprocessen in kaart brengen.

Het algemene begrip individuatie gebruikte Carl Jung voor het leren kennen van de totaliteit van de psyche en het toekennen van de centrale plaats aan het ‘Zelf’, en die niet uit te leveren aan het ego. Of met andere woorden elk mens is een Microkosmos in de Macrokosmos en staat in verbinding met zowel gemanifesteerd als onggemanifesteerd.

Het artikel De berg der waarheid van Christian Vandekerkhove verwijst naar de relatie tussen Carl Jung en de theosofie:
De Eranosgroep
In de schoot van de theosofische groep van Monte Verità ontstond ook de Eranosgroep. Deze was gesticht door Olga Froebe-Kapteyn (1881-1962) die in de entourage zat van Annie Besant en Jiddu Krishnamurti. Olga stond eveneens in contact met Rudolf Otto en Carl Gustav Jung. De groep hield zich bezig met vergelijkende studie en verdieping van westers en oosterse religies en filosofieën. Op jaarlijkse basis werden 9-daags symposia gehouden. De Eranosgroep bestaat nog steeds en kreeg na de tweede wereldoorlog een veel academischer karakter onder leiding van Adolf Portmann en later van Rudolf Ritsema. Uiteindelijk is de groep uiteengevallen in de “Amici di Eranos” en de “Eranos Foundation”.

Kennis en praktijk (Radha Burnier Theosofia april 2003, p. ):
Ten tweede, de drang tot conformeren houdt het denkvermogen vast in een sleur. Onbewust doen de meeste mensen na wat alle anderen doen. Vandaar dat de
menselijke maatschappij nooit verandert. In deze tijd van scepticisme en onderzoek dat leidt tot enorme technologische vooruitgang, worden er bijna geen vragen gesteld met betrekking tot heersende waarden: haat roept haat op; wraak wordt gezien als verdedigbaar; en met liefde reageren op haat wordt weggelachen als onpraktisch of gezien als de dwaze droom van rare Utopisten. Er is morele moed voor nodig om fris te denken en onafhankelijk te handelen met betrekking tot relatieproblemen en ethische vragen. Daar hun de moed hiertoe ontbreekt, nemen de meeste mensen de verklaring van de Boeddha niet serieus. Zoals hierboven al werd aangegeven wordt de geldigheid van zo’n denkbeeld niet getoetst en wordt dus niet geaccepteerd, schijnbaar door gebrek aan bewijs.

Naar men aanneemt spelen spiegelneuronen een rol bij het begrijpen en interpreteren van de acties van anderen en het leren van nieuwe vaardigheden door imitatie.
Marco Iacoboni Het spiegelende brein: spiegelneuronen zijn cellen in ons brein (preciezer: in de frontaalkwab en in de pariëtaalkwab erachter) die een voorwaarde vormen voor sociaal gedrag, omdat ze aan de basis liggen van imitatie en inlevingsvermogen. Ze zorgen ervoor dat we snel andere mensen begrijpen. Maar ze zijn geen ‘moreel goede’ neuronen. Ze staan ook aan de basis van verslaving en geweld.
Graag sluit ik aan bij de slotopmerking van
Marco Iacoboni in zijn boek Het spiegelende brein (p. 224):
Volgens mij zijn we op een punt aangeland waarop de resultaten van neurowetenschappelijk onderzoek een belangrijke en sterke invloed kunnen uitoefenen op onze samenleving en ons begrip van onszelf. Het wordt hoog tijd dat we deze optie serieus in overweging nemen. Onze kennis van de krachtige neurobiologische mechanismen die ten grondslag liggen aan de menselijke gemeenschapszin is een waardevol middel om ons te helpen bepalen hoe we gewelddadig gedrag kunnen beperken, empathie vergroten en ons openstellen voor andere culturen zonder onze eigen cultuur te vergeten. Het is een gevolg van onze evolutie dat wij op een diep niveau met andere mensen verbonden zijn. Ons bewustzijn van dit feit kan en moet ons nog dichter bij elkaar brengen.

Het onbewuste van een kreeft (Arthur Eaton De Groene Amsterdammer 7 juni 2018 p. 60-61):
Voor zijn ‘
regels voor het leven’ laat en survival of the fittest. Om over de rol van vrouwen nog maar te zwijgen.
Wat u in uw lezing zei over Carl Jung heeft mijn leven veranderd’, zegt een jonge student met een blonde spuuglok. Hij staat in een bomvolle collegezaal. ‘En wat u daarna zei over The Lion King en het onbewuste’, de jongen wijst op zijn heavy metal T-shirt, ‘dat gaf me zo’n waanzinnig gevoel in mijn buik. Ik dacht: misschien is dit wel God of zo.’ Hij slaat zijn ogen neer. Professor Peterson knikt begripvol. ‘Je moet oppassen met het lezen van Jung’, zegt hij vaderlijk. ‘
Die teksten veranderen je manier van denken.
Het boek leest als een soort mash-up van Wikipedia-lemma’s, geremixt door een zwartgallige dominee. Het is dan ook verleidelijk om het werk af te doen als een postmodern allegaartje van conservatieve prietpraat, maar dat is te gemakkelijk: er is wel degelijk method to the remix.
Drie denkers zijn impliciet aanwezig in het werk: Nietzsche, Jung en Darwin.
In het eerste hoofdstuk – ‘Sta rechtop, met je schouders naar achteren’ – begint Peterson zijn verhaal met een verhandeling over kreeften. Net zoals die beesten zijn mensen onderworpen aan dominantiehiërarchieën, stelt hij. ‘Er bevindt zich een onbeschrijflijke primordiale calculator diep in je’, schrijft Peterson, ‘aan het fundament van je brein, ver onder je gedachten en gevoelens. Die houdt precies bij wat je plaats in de maatschappij is – op een schaal van één tot tien.’ Uiteindelijk zijn we allemaal schaaldieren, volgens de professor. In de hiërarchie staat de alfa-kreeftman bovenaan. Die krijgt het beste voedsel en de mooiste vrouwtjes. Daaronder bungelen alle loser-kreeften. De boodschap is helder: jij bent net zoals een kreeft, dus accepteer je lot en beweeg je, waar mogelijk, een treetje omhoog op de dominantieladder. Een rechte rug komt daarbij van pas.
Daarna komt Carl Jung. Jung en Sigmund Freud verbraken ooit hun vriendschap over de inhoud van het onbewuste. Volgens Freud was het onbewuste uiteindelijk onkenbaar: er kunnen hooguit hypotheses over de inhoud worden opgesteld aan de hand van indirecte sporen ervan in het bewustzijn – dromen, grappen, versprekingen, et cetera. Maar zijn favoriete volgeling, de Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung, geloofde dat men direct toegang kon krijgen tot de inhoud van het onbewuste. Het betrof een verschil in temperament: Freud was een wetenschapper; Jung een mysticus.

Begrijpen is volgens Spinoza de dingen zien in hun ‘logische afhankelijkheid’.
Het begrip toeval wordt in verband gebracht met ‘
logische afhankelijkheid’ en ‘acausale geordendheid’.
Dr. Jolande Jacobi
boek De psychologie van Carl G. Jung (p. 21): Jung noemde, een modaliteit die er eenvoudigweg is, zonder oorzaak, ‘acausale geordendheid’. (Karma-Nemesis). Of met andere woorden we kunnen leren om het toeval (Amor fati: Liefde voor het lot) te begrijpen.
Barbara Hannah boek Jung zijn leven zijn werk (p. 319): Jung toonde aan dat synchronistische gebeurtenissen slechts een specifiek voorbeeld lijken te zijn van een veel breder natuurlijk beginsel, dat hij ‘acausale geordendheid’ noemde, een modaliteit die er eenvoudigweg is, zonder oorzaak, zoals in het geval van de discontinuïteiten in de fyica (de geordendheid van energiekwantums, nucleair verval enzovoort) of de natuurlijke getallen.

Aan de slag met Freud en Frazer (Kees Fens de Volkskrant 2 mei 2003):
Onder het werk van Hugo Claus ligt een netwerk van verbindingen met en verwijzingen naar de wereldliteratuur, Griekse mythen, religie en dan vooral de katholiek-christelijke. Aan het oppervlak wijzen signalen naar de diepte, er kan worden gepeild, en delen van de twee lagen, oppervlak en diepte, kunnen met elkaar in relatie worden gebracht en elkaar betekenis geven.
Voorwerp van de studie zijn dus een dichtbundel (een van de indrukwekkendste die Claus heeft geschreven), een toneelstuk en een roman.
De drie werken liggen ook in tijd uiteen. Het gaat de auteur om de eenheid in de verscheidenheid. En daarbij vloeit bij hem het water van de wijsheid uit twee grote bronnen: Freud en Frazer. Frazer (1854-1941) was cultureel antropoloog en letterkundige. Zijn belangrijkste werk, The Golden Bough, verscheen tussen 1890 en 1915 in twaalf delen. Het is een comparatieve studie van godsdiensten, instituties, riten van de mensheid, vanaf de oudheid. Mede door de fraaie stijl ervan heeft het schrijvers beïnvloed,
Eliot en T.H. Lawrence in Engeland. Ook de literatuurstudie is erdoor beïnvloed: archetypen van thema's en motieven konden in literaire werken worden opgespoord, want het oude blijft zich in het nieuwe manifesteren. In de cultuur tellen alle jaarringen.

Wie is er bang voor James Joyce? (VIII) Maria Kager De Groene Amsterdammer 16 juni 2022)):
De dag van Bloom
Het verhaal wil dat 16 juni 1904, de dag waarop Ulysses zich afspeelt, de dag was waarop James Joyce zijn eerste afspraakje had met Nora Barnacle. Zeker is dat Nora aan het eind van hun eerste afspraakje haar hand in Joyce’ broek stak en hem aftrok. Dit is relevant.

Wie is er bang voor James Joyce? (VII) (Maria Kager De Groene Amsterdammer 7 juni 2022):
De fouten van James Joyce
Joyce was tijdens het schrijven van Ulysses vaak half blind en een derde van het uiteindelijke boek ontstond als correctie in de kantlijn van proeven die dan opnieuw moesten worden gezet door Fransen. Schattingen over het aantal fouten lopen uiteen van twee- tot vijfduizend.

G. Barborka boek Het Goddelijke plan - Menswording en Evolutie Deel 1
Hoofdstuk V DE LEER VAN VOORTDURENDE VERANDERING :
Het doel van het Bestaan (p. 220):
Met dat al behoudt die Straal, Buddhi, toch het besef van haar
individualiteit, terwijl de Monadische Essentie - Atman - één wordt met Paramatman, de Vonk wordt de Vlam (in de woorden van de Stanza). Dit is zo, omdat Atman verbonden is met Paramatman, zoals het dat altijd is, zelfs tijdens het leven op aarde.
‘Atman, het ‘
Hoger Zelf’, dat noch uw Geest, noch de mijne is, maar als het zonlicht op ons allen schijnt. Het is het universeel verspreid 'goddelijk beginsel’, even onafscheidelijk van de ene en volstrekte Meta-Geest, als de zonnestraal van het zonlicht.’ (Sleutel tot de Theosofie, blz. 141, 161 NL versie). Wanneer zij opgaat in de Ene Essentie wordt Atman ‘zelfs dat leven zelf’. (Fr. 1103: Terw. 1 187 De Geheime Leer I p. 134,135).

De zin van je leven wordt door de evolutionaire kringloop, Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap, het balansmechanisme in het universum en op aarde verklaard. Het begrip quaterniteit van Carl Jung heeft op de metafoor kwadratuur van de cirkel, de Steen der wijzen betrekking. De paradox van de menselijke beschaving ligt in het universum besloten. Om de waarheid dichter te benaderen maakt de esoterie van het debat, de dialoog Vragen & Antwoorden gebruik. Vragen & Antwoorden hanteert H.P. Blavatsky in De SLEUTEL tot de THEOSOFIE, G. de Purucker in Dialogen en Geoffrey A. Barborka in zijn Vragen & Antwoorden.

Het Oude Testament spreekt van het Gouden kalf en het Nieuwe testament van dat Niemand twee heren kan dienen: Jullie kunnen niet God dienen én de mammon. Ook nu gaat het nog steeds om een medaille met twee kanten, Goed en Kwaad (zie ook Demon est deus inversus en klippoth).

Ockhams scheermes geldt voor: Cultuursociologie bevindt zich op het snijpunt (emanationisme) tussen Cultuurwetenschappen en Sociologie, Evolutiebiologie tussen Evolutie en Biologie, Culturele psychologie tussen Cultuurwetenschappen en Psychologie, Sociobiologie tussen Sociologie en Biologie, Evolutiepsychologie tussen Evolutie en Psychologie, Paleontologie tussen Geologie en Biologie, Astrofysica tussen Fysica en Astronomie, Astrochemie tussen Astronomie en Chemie, Kwantumchemie tussen Kantummechanica en Scheikunde, Geochemie tussen Geologie en Scheikunde en Geofysica tussen Geologie en Fysica. De homo sapiens, de relatie tussen lichaam en geest, tussen Micro-economie en Macro-economie (Ondernemerschap en Rentmeesterschap). Door de convergentie van twee disciplines ontstaat synthese. Uiteindelijk draait het om het onderzoek dat betrekking heeft op de relatie tussen Unificatietheorie en Eenheid in Verscheidenheid.

Ockham’s scheermes toont hoe in de wetenschap de theorie van alles kan worden verklaard.

Doel-bewust (BRES bewustzijn in beweging #334 jul/aug 2022):
Maar … het gaat erom vanuit welk standpunt je
die keuzes maakt in het leven.Wat is je drijfveer?

In het boek Dubbelblind beschrijft Edward St Aybyn het fenomeen dubbelganger (zelf-bewustzijn) authentiek leiderschap. De medaille met twéé kanten, heeft een keerzijde, de dubbelganger (ferouer, alter-ego, maskerkwadrant). Het maskerkwadrant maakt het weloverwogen eigenbelang, het egoïsme zichtbaar en laat zien dat we in een loop (schizofrenie) terecht kunnen komen wanneer we niet meer met onze spirituele bron zijn verbonden. Helaas laten we ons in de politiek veelal door het maskerkwadrant regeren. Politici, geestelijke leiders en wetenschappers, de decision makers kunnen zo gefocussed zijn op één kant van de medaille dat zij de keerzijde verwaarlozen of zelfs geheel uit het oog verliezen.

‘Het leven is kort, over een gebouw doe je zeven jaar, je moet een hoop maken om wat te kunnen doen’, zegt de architect over zijn fascinatie voor versnelling. ‘Je wilt dat het sneller gaat, want er zit een hoop ellende in de wereld. En: het is vreselijk saai als het langzaam gaat.’ (Winy Maas Volkskrant 27 mei 2021 p. 31)

Wim Couwenberg Civis Mundi Digitaal #81, april 2019 - I):
Meer dan in het
ideologische tijdperk springt in deze pragmatisch gezinde tijd de morele betrekkelijkheid in het oog van links- of rechts geheten standpunten evenals de ontwikkeling van politiek syncretisme, de vermenging van ideeën van verschillende ideologische herkomst en van meer links- en rechts- geheten standpunten als antwoord op de problemen en knelpunten die de maatschappelijke ontwikkeling belasten en in de weg staan. De Fortuynrevolte was daarvan een interessant voorbeeld, al werd dat meestal niet begrepen. PvdA-prominent J.Th.J. van den Berg zag in die revolte terecht een doorbreking van de klassieke links-rechts polarisatie[7].
[7] J.T.H.J. van den Berg, Een jaar van extremen, in:
Jaarboek parlementaire geschiedenis, 2005, p. 181.

In het eerste deel wordt ook al enige aandacht geschonken aan de joodse wijsheidsliteratuur, zoals de boeken Job, Spreuken en Prediker. Al die wijsheidsliteratuur pleegt men toe te schrijven aan koning Salomo als toonbeeld van wijsheid. Interessant voor onze godsdienstgeschiedenis is ook wat in dit deel gemeld staat over de Dode Zeerollen. (Wim Couwenberg Civis Mundi Digitaal #48 augustus 2017)

Troonsafstand koningin Beatrix: Koningschap bij de gratie van de grenzen van democratische logica (Wim Couwenberg Civis Mundi Digitaal #17, maart 2013):
Van linkse kritiek naar linkse lof
Wat bij de aankondiging van de troonsafstand door koningin Beatrix veel waarnemers zo opviel, waren de uitingen van bewondering, dankbaarheid en lof van de zijde van de eens zo kritische spraakmakende gemeente van links aan haar adres als boegbeeld van ons koningshuis. Sinds de politieke revolte van de jaren ’60 sloofden prominente exponenten van links zich uit in kritiek op dat volstrekt achterhaalde instituut. Dat koningschap werd in de hoek gezet als een miljoenenverslindend museumstuk, een bijzonder soort volksverlakkerij, een relict uit een ondemocratisch verleden dat lakeiengedrag oproept en dergelijke. Bovendien werd het in strijd verklaard met art. 3 van de Grondwet. Dat bepaalt immers dat alle Nederlanders op gelijke voet benoembaar zijn in de openbare dienst. Gemakshalve werd daarbij over het hoofd gezien dat de grondwet daarbij een uitzondering maakt voor de door de koning vervulde functies. Zoals in Civis Mundi herhaaldelijk betoogd is er wel alle reden op grond van dat grondwetsartikel het gangbare politieke benoemingsbeleid ter discussie te stellen en aan te vechten. Maar daar wordt, zoals bekend, met een grote boog omheen gelopen.

Naast de traditionele, dogmatisch georiënteerde godsdiensten ontwikkelt zich zodoende een eigentijdse religieuze tendens, die we als religieus syncretisme kunnen karakteriseren. We zien dat syncretisme ook op allerlei andere terreinen: in de postmoderne architectuur, die zich onderscheidt door een mix van verschillende stijlen; in de kunstwereld, waar postmoderne vormen van creativiteit de toon aangeven. (Wim Couwenberg Civis Mundi Digitaal #7 september 2011)

CDA in het succesvolle voetspoor van de PVV? (Wim Couwenberg Civis Mundi Digitaal #6, juli 2011):
CDA als PVV-light
Kort na de publicatie van de integratienota van Donner hield zijn collega-minister en informeel CDA-leider Maxime Verhagen op een CDA-symposium een toespraak over populisme, die sterk de aandacht trok. Niet eerder, zo was het commentaar hierop van meerdere kanten[1], verbond Verhagen zich zo expliciet aan het gedachtengoed van de PVV over buitenlandse invloeden die Nederland bedreigen. Voor de huiver voor die bedreiging onder kiezers toont Verhagen nu alle begrip. Na vier verkiezingsnederlagen is het CDA op zoek naar een nieuwe koers die uitzicht biedt op machtsherstel. Dit is ook nodig om verdere braindrain te voorkomen.[2] Het lidmaatschap van politieke partijen wordt in dit pragmatische politieke tijdperk meer bepaald door pragmatische (m.n. carrière - ) dan door ideologische motieven.[3]
De ware aard van politiek
De Amerikaanse politicoloog
H.J. Morgenthau heeft dat in zijn klassieke werk Politics among Nations[5] (1973) heel scherp en helder geformuleerd. De menselijke geest deinst ervoor terug: "to look the truth of politics straight in the face. It must disguise, distort, belittle and embellish the truth the more so, the more the individual is actively involved in the processes of politics and particularly in those of international politics. For only by deceiving himself about the nature of politics and the role he plays on the political scene is man able to live contentedly as a political animal with himself and his fellow men."

Zonnelied (Franciscus van Assisi)
Het
Zonnelied (Italiaans: Cantico del Frate Sole) is een gebed uit de rooms-katholieke traditie geschreven door de heilige Franciscus van Assisi.
Franciscus schreef dit gebed aan het einde van zijn leven vermoedelijk in de lente van het jaar 1225, toen hij zwaar ziek lag in San Damiano en de pijnlijke tekenen van stigmata vertoonde.
Het Zonnelied bezingt de schepping in termen van broeder en zuster. Opmerkelijk is dat hij in het loflied niet alleen de mooie aspecten van de schepping weergeeft, maar ook ziekte en zelfs dood een plaats in het leven van de christen weet te geven.

Vurige preek over de liefde (vertaling Nico de Fijter Trouw 22 mei 2018 p. 4-5):
Hooglied 8:6-7 Draag mij als een zegel op je hart, als een zegel op je arm. Sterk als de dood is de liefde, beklemmend als het dodenrijk de hartstocht. De liefde is een vlammend vuur, een laaiende vlam. Zeeën kunnen haar niet doven, rivieren spoelen haar niet weg.
Wijlen Martin Luther King junior zei ooit: ‘We moeten de kracht van liefde ontdekken, de verlossende kracht van liefde. Als we dat doen, dan kunnen we van deze oude wereld een nieuwe wereld maken, want liefde is de enige weg.’

Pinksteren (Kader Abdolah de Volkskrant 5 juni 2001):
Eeuwen lang zijn we jaloers op Het Hooglied van Salomo, maar nooit jaloers op de tekst die over het neerdalen van de Heilige Geest gaat.
Lees:
'Zie, gij zijt schoon, mijne vriendin, zie, gij zijt schoon: uwe oogen zijn duivenoogen tusschen uwe vlechten; uw haar is als eene kudde geiten die het gras van den berg Gilead afscheren.
'Uwe lippen zijn als een
scharlaken snoer en uw twee borsten zijn gelijk twee welpen, tweelingen van eene ree, die onder de leliën weiden.'
Groots. De tekst.

Want in De grote transformatie is de Spiltijd een eenmalig scharnierpunt in de geschiedenis van de mensheid, waarna een dimensie bleek toegevoegd aan het zelf-bewustzijn, te weten die van het tragische besef van het menselijk tekort, het lijden daaraan, maar ook de ontdekking van transcendentie, het overstijgende dat te benoemen noch te bevatten, maar met wat moeite wel te ervaren is. Elk mens is met dit scharnierpunt in de geschiedenis verbonden. Hij verlangt ernaar dat de essentie zich in al haar zuiverheid aan hem zal openbaren. Een draaideurpoliticus manifesteert zich veelal als een marionet van het systeem en bedrijft in het algemeen struisvogelpolitiek. De banencarrousel van draaideurpolitici heeft tot gevolg dat ze het financiële systeem opblazen (documentaire Inside Job uit 2010).

Het is wenselijk de vicieuze cirkel van het kip-en-eiprobleem (Lichaam-geestprobleem), het Hoe of Wat (of-of) denken te doorbreken.
Twee van de grote denkstromingen die pogen het mind-body probleem op te lossen zijn het dualisme en het monisme.
Een middenweg (en-en) tussen fysisch en psychisch monisme vormt neutraal monisme. Spinoza's Deus sive natura (“God in de natuur en de natuur in God”) is een neutraal monisme.

De geschiedenis laat een diversiteit aan innovatieve, interdisciplinaire grenswetenschappers zien.
Spinoza, Schelling, Blavatsky, Nietzsche, Jung en Wittgenstein zijn coryfeeën die zich hebben bewogen op het snijvlak van natuur en cultuur. Op dit snijvlak gaat het echter niet primair om wetenschap versus geloof, maar eerder om de samenhang en wisselwerking tussen natuur – en menswetenchappen. Deze kengebieden kunnen wel onderscheiden, maar niet gescheiden worden. Het zijn twee verschillende, maar complementaire domeinen. Door beide als complementair te beschouwen ontstaat een completer zicht op de werkelijkheid. Het is wenselijk de tweespalt tussen de natuurwetenschappen en geesteswetenschappen te verkleinen. Vastgeroeste denkpatronen te doorbreken. Het domein van de materie met de energetische processen van het bewustzijn te combineren. Een ruimer denkmodel is nodig om op creatieve wijze de wereldvraagstukken op te pakken.

Het is opvallend dat Teilhard de Chardin en Carl Jung, tijdgenoten van Blavatsky, ook de mens als een microkosmos van de universele macrokosmos opvatten. H.P. Blavatsky beschrijft Kosmos en mens, respectievelijk de macrokosmos en microkosmos in de Delen I en II van De Geheime Leer. De beide boeken dragen als ondertitel: ‘De synthese van wetenschap, godsdienst en wijsbegeerte’.
In het informatie registrerende en overdragende Akasha-veld (‘In-formatie’) van het universum worden de correlaties tussen de micro - en macrokosmos tot stand gebracht.

In zijn boek Counter-Democracy betoogt de Franse politicoloog Pierre Rosanvallon dat populisme een logische pendant is van een uit het lood geslagen democratie. Het dilemma is dat partijpolitici deel uitmaken van een politieke mores en daardoor niet boven die heersende cultuur staan, maar er onlosmakelijk mee verbonden zijn. Om een cultuuromslag te realiseren gaat het uiteindelijk om een integrale denktrant (de synthese tussen de domeinen van de alfa-, béta- en gammawetenschappers) die het parochiale denken van het ’eigen koninkrijkje’, de 'bv Ego' overstijgt.

Het Zelf bezit een teleologische functie. Het Zelf is verantwoordelijk voor de effectuering van de blauwdruk voor het leven in elke fase van de levenscyclus, en voor het tot stand brengen van de beste aanpassing die de individuele omstandigheden toestaan. Het zelf wordt heel vaak geprojecteerd op figuren of instellingen die worden gezien als vertegenwoordigers (presidenten, koningen) van macht en prestige bij uitstek.

Wat betreft 'Ego en Zelf' ligt er een verband met de biologische principes van aanpassing, groei en homeostatische regulatie: beloning en straf, genot en pijn, aantrekking en afstoting, persoonlijk voordeel en persoonlijk nadeel. De homeostase brengt voor een individu de keerzijde, de onbewuste as in beeld. In het 5Ddenkraam wordt op de homeostase van een sociaal systeem de nadruk gelegd.

Het bewustwordingsproces bestaat uit de uitwisseling tussen het vrouwelijk en het mannelijk, tussen 'Chaos, Gaia en Eros' en het 'Goede, Ware en Schone', tussen materie en geest, tussen lagere en hogere Triade, tussen chaos en harmonie, tussen navel (Epithumia) en hart (Thumos), tussen begin en het einde, tussen Alpha en Omega.
De Goddelijke liefde Eros (thumos) zorgt voor het verbinden terwijl daarentegen de omgekeerde weerkaatsing van Eros (Epithumia) voor het scheiden zorgdraagt. De negatieve betekenis van Eros (fohat) staat voor wellust, driftleven, epithumia.

Een illustratie van het ‘en-en’/’of-of’ mechanisme is het projectiemechanisme tussen persoonlijkheid nr. 1 en nr. 2. Al vroeg was Carl Jung er van overtuigd dat hij over twee persoonlijkheden beschikte — enerzijds een moderne Zwitserse, op de buitenwereld gerichte persoonlijkheid nr. 1, zoals hij het uitdrukte, en anderzijds persoonlijkheid nr. 2, een op het innerlijk gerichte figuur, in wie zich het verleden van eeuwen representeerde.

Er bestaat niet alleen het two Concepts of Liberty Negative liberty & Positive liberty ('negatieve' en 'positieve' vrijheid) van Isaiah Berlin, maar ook de negatieve theologie van Maimonides.

Het ‘of-of’ van de twee kanten van één medaille, de controverse tussen wetenschappers hangt met het probleem van de incommensurabiliteit samen. Incommensurabiliteit heeft betrekking op het reflexief bewustzijn, dus vanuit welk perspectief of perceptie (perception management) naar de éne werkelijkheid wordt gekeken. Het ‘en-en’ ontstaat door de invloed van buiten-wetenschappelijke factoren (psychologische, sociale en esthetische motieven77) echter niet te ontkennen. (Dissertatie Geen gemene maat Hein van Dongen p. 36).

Het fragment in het boek van Miller kan ook gelezen worden als een manier om de complexiteit van het recursieve karakter, het Droste-effect te duiden. De gelaagdheid in het boek wordt gecreëerd door verhalen in verhalen te vertellen. De mens speelt een verscheidenheid aan rollen in zijn leven. De theosofie veronderstelt dat de evolutie van de mens, de microkosmos, analoog is aan die van het Heelal, de macrokosmos.

Om homeostase te verklaren kunnen de begrippen numen, memen, mind stuff, Weltstoff (oerbron, levensatoom, levenskracht, libido, oerstof, morfogenetische velden, scalaire veld) of nomen een handvat bieden. Ook al zouden we stofjes ontdekken die voor het terugkoppelingsmechanisme van de kosmische krachten verantwoordelijk zijn dan verandert daarmee nog niet de éne werkelijkheid. De oorsprong der dingen, de oerbron (alfa), de keerzijde van de medaille, Ding an sich van Kant blijft vrijwel geheel voor ons verborgen.

Om een dubbelzinnigheid (ambiguïteit) van het woord taal weg te nemen heeft Blavatsky het over de tweede taal (mysterietaal, natuurlijke taal). Carl Jung laat aan de hand van synchroniciteit (‘co-incidentie’) zien dat het mogelijk is ‘Tijd en Ruimte’ overschrijdende ervaringen, de ‘tweede taal’ te duiden.

Anna Lemkow boek Het Heelheid Principe
Hoofdstuk 9 Over tijd en causaliteit (p. 215):
Het strikte causaliteitsbegrip is zelfs verlaten door de hiervoor beschreven ontwikkelingen in de wetenschap, alsook door verschijnselen als synchroniciteit, of zinvolle toevalligheid, en andere mysteries waarbij de tijd een rol speelt. We leven nu in een wereld die gekenmerkt wordt door relativiteit, dubbelzinnigheid, niet-plaatselijkheid en andere niet-lineaire oorzakelijke toestanden.

Bram Moerland: Gnosis en Christusbewustzijn Wij hebben als mens twee naturen.
Er is hier een grote verwantschap met het boeddhistische begrip 'boeddha-natuur'. Elk mens, alle wezens en alle dingen hebben
boeddhanatuur, leert het boeddhisme. Het spirituele pad van het boeddhisme heeft als doel het bewustzijn van de individuele mens te verenigen met zijn eigen boeddha-natuur, die tegelijk ook de boeddha-natuur is van de ganse werkelijkheid.
Precies zoals in het boeddhisme wordt verteld dat een mens die de boeddha-natuur in zichzelf heeft gerealiseerd, tegelijkertijd ook de innerlijke vereniging met de boeddha-natuur van de ganse werkelijkheid zal ervaren, zo leert de gnostiek dat kennis van het zelf tegelijkertijd ook kennis van het Al is:
Wie zichzelf kent, kent het Al.

Het Coniunctio oppositorum, de vereniging van de schijnbare tegengestelden verklaart het balansmechanisme in het universum. Voor de beroemde psycholoog Jung was ‘coincidentia oppositorum’, unus mundus (one world), de perfecte supersymmetrie , het balansmechanisme een leidend thema.
Mysterium coniunctionus: De aan inherente onderlinge affiniteit, die hen naar elkaar toetrok tot een vereniging waaruit een nieuwe vorm voortkwam die meer was dan zijn onderdelen, werd de centrale inspiratie van zijn leven en werk: de these van de onbewuste uitspraak, de antithese van het antwoord van het ik, synthese door de hierbovenuit stijgende symbolische functie, met de geboorte van nieuw bewustzijn – telkens weer herhaald, om en om, op en neer, het doel van het opus (werk) omcirkelend.

Het EPR-experiment illustreert een dichotomie. 'Dichotomie en Complementariteit' kunnen niet zonder elkaar. Het brengt de wederkerigheid, het is zoals het is (Antropisch principe), de supersymmetrie in het universum tot uitdrukking. Of met andere woorden het draait om het fenomeen zelfreferentie en zelfreflectie. De Ouroboros is het symbool voor zelfreferentie. Het is en blijft allemaal mensenwerk. De éne werkelijkheid heeft op de twee zijden van de medaille betrekking. Mensen moeten bereid zijn over hun eigen schaduw te springen.

BRES bewustzijn in beweging #326 mrt/apr 2021 heeft als thema Duurzaam bewustzijn. Het draait in dit nr. in het bijzonder om het Koninkrijk Bhutan, waar niet het Bruto binnenlands product, maar het Bruto nationaal geluk centraal staat. Dit nr. verwijst ook naar het boek Leven in balans volgens de boeddhistische wijsheid van Chöje Akong Tulku Rinpoche. Ook het tijdschrift MANTRA Lente 2021 Signalen van een nieuw begin belicht de huidige tijdgeest op basis van de transpersoonlijke psychologie.

Carl Jung schrijft in zijn ‘Psychologische typen’:‘Het lijden is gelegen in de spanning der tegendelen’. Niemand die de kerk en haar onthouding koppelt aan dit probleem. Het probleem van de tegenstellingen. Het snakken naar aanraking, bevrediging en tegelijkertijd het opstijgen uit het stof. De tegenstellingen ‘Licht en Schaduw’ (dubbelleven), die Carl Jung onderkend komen in de tweenaturenleer, de 'emanatie van God' (Ferouer: goddelijke dubbelganger) tot uitdrukking.

Heraclitus gedachte dat alles altijd verandert formuleerde Plato met de woorden "panta rhei" (alles stroomt). Nog belangrijker dan de leer van de verandering was voor Heraclitus echter de leer van de eenheid der tegendelen. Tegenovergestelde spanningen zijn toch op elkaar afgestemd. Zo heb je zonder dag geen nacht. Een pad omhoog is ook hetzelfde pad als het pad omlaag. Als er geen tegenspraak was, had je volgens Heraclitus geen werkelijkheid. Dit principe stelt het fenomeen these, antithese en synthese (complementaire eenheid en/of de monade), de wisselwerking tussen 'Vuur en Water'; 'Lucht en Aarde' aan de orde.

Het gaat er om de verbanden tussen 'Geestkunde - Zielkunde - Natuurkunde en Kunst' te versterken. Of met andere woorden het gaat om de relatie tussen voelen en denken, het vrouwelijke en het mannelijke, de rechter - en linkerhersenhelft van het brein. We dienen wel degelijk met Door gene zijde bezien, de keerzijde van de medaille rekening te houden.

Voor de beroemde psycholoog Jung was ‘coincidentia oppositorum’, unus mundus (one world), de perfecte supersymmetrie , het balansmechanisme een leidend thema.

Volgens het onderzoeksrapport 'E i V' hebben mystici in het algemeen beter begrepen dan politici, hoe de wereld, de éne werkelijkheid van het leven echt in elkaar zit. Coincidentia oppositorum’, unus mundus vormt de grondslag van de evolutionaire kringloop. Harry Mulisch verwijst in het boekenweekgeschenk 2000 (p. 17) naar ‘coincidentia oppositorum’ en de mysticus Nicolaus Cusanus.

Om het kwaad in de wereld te verklaren past het Westen het Adam-en-Eva-verhaal toe en het Oosten maakt van het Yin/Yang-symbool gebruik. Met kerstmis viert de mensheid dat we het nog steeds actieve alphapunt hebben leren onderscheiden. Het basisprincipe ‘eenheid der tegendelen’ , de schijnbare tegenstelling brengt Carl Jung met behulp van Enantiodromie (projectiemechanisme) en het Mysterium coniunctionus tot uitdrukking. De paasliturgie leert daarentegen hoe het Geloof, Hoop en Liefde uit de Bijbel, het 'Goede - Ware - Schone' van Plato via de as van de tijd, van generatie tot generatie wordt doorgegeven en uiteindelijk in het omegapunt culmineert.

Sander Videler Op weg naar je Zelf Het pad van de gnosis
Hoofdstuk 1: Sprookje of nachtmerrie?
Betekenis van de zondeval (p. 6):
God velt dit oordeel nadat Adam en Eva van de boom van de kennis hebben gegeten. Hadden zij dit niet gedaan en hadden ze alleen van de boom van het leven gegeten, dan was de mens nu niet veroordeeld tot een bestaan in lijden. De vraag is dus: wat symboliseren de boom van het leven en de boom van de kennis van goed en kwaad?
Hoofdstuk 5: De goudgele weg (p. 70):
Goed en kwaad zijn relatieve, geen absolute grootheden. De mens noemt de bovenwereld goed en de onderwereld slecht. Het Oosten duidt de bovenwereld met yang en de wereld beneden met yin aan. Yin en yang zijn aspecten van tao. Tao is de essentie, het leven die in geen vorm vervat kan worden. Door polarisatie brengt tao twee ogenschijnlijk tegengestelde krachten voort.

Hans Peter Roel Vierde Dimensie wie zijn geest beheerst, bepaalt zijn toekomst
De Vierde Dimensie is een verhaal over de onzichtbare wereld om ons heen, die bepalend is voor succes. Het is een boek dat inzicht geeft in de wetmatigheden die in de vierde dimensie gelden en dat ingaat op de magie van het leven.
Wens, werkelijkheid en toeval lopen in dit verhaal dwars door elkaar, net als in het leven zelf. Toevalligheden spelen een belangrijke rol in ons leven. In dit boek leer je het toeval te herkennen en dat vervolgens gericht te sturen.
Ga mee op reis met Nick Larson, een succesvolle beursmakelaar, die door de
crisis in de schuldsanering belandt. Na deze ingrijpende gebeurtenis gaat hij op zoek naar de waarheid en komt zo de vierde dimensie op het spoor.
Hans Peter Roel (1964) weet wat leven onder hoogspanning is. Hij ziet hoe we in onze hoogontwikkelde samenleving moeder aarde langzaam uitputten. Juist dat gegeven maakte dat hij dit boek heeft geschreven om mensen inzicht te kunnen geven in de vierde dimensie.
Het veranderen van ons collectief bewustzijn is de brug naar een betere wereld.

Anima is volgens de psycholoog Carl Gustav Jung een van de archetypen uit het collectief onbewuste, dat deel van de innerlijke psyche dat met de vrouwelijke zijde van de man overeenkomt. Net zo is het archetype van de mannelijke zijde van een vrouw de animus. Ieder mens heeft volgens Jung namelijk kenmerken van de beide seksen, niet alleen biologisch maar ook in psychologische zin. De viervoudige aard van de mens komt ook in de kabbalah naar voren.

Een overkoepelend thema Oplossingen voor de coronamaatschappij (Dagmar Heeg Volkskrant 29 augustus 2020 Wetenschap p. 22-25) is Transformatie, transitie. Voor de spirituele transformatie, de immateriële wereld in de hemel gelden analoge spelregels als in de materiële wereld op aarde. Het tijdschrijft MANTRA herfst 2020 heeft als thema Vrouwelijke Waarden. Een prachtige gestileerde moedergodin uit de prehistorie van Egypte siert de voorkant van deze Mantra.

De interpretatie van Leven en Dood van Harry Mulisch, komt met het esoterische gezichtspunt overeen. Primair draait het om hoe balanceren we tussen de religieuze - en sexuele energie en sturen we onze werkdrift. In het rapport ‘E i V’ wordt de synthese van vier gezichtspunten, de kwintessens Broederschap uitgewerkt.

Begrijpen is volgens Spinoza de dingen zien in hun ‘logische afhankelijkheid’. Carl Jung noemde, een modaliteit die er eenvoudigweg is, zonder oorzaak, ‘acausale geordendheid’. Het begrip toeval (synchroniciteit) wordt in verband gebracht met ‘logische afhankelijkheid’ en ‘acausale geordendheid’ (Karma-Nemesis). Of met andere woorden we kunnen leren om het toeval (Amor fati: Liefde voor het lot) te begrijpen.

Het eigenlijke denken vindt plaats op het snijvlak, de schakel tussen verleden en toekomst in het nu, tussen de binnenwereld en de buitenwereld, tussen het individuele en het universele, dialectische bewustzijn, in de ziel (psyche) de schakel tussen lichaam en geest. We moeten in ons boerenverstand weer meer vertrouwen krijgen.

Het gemanifesteerde is in de kern gebaseerd op dualiteit, want er kan geen enkele dynamiek zijn zonder polariteit, zonder de voortdurende wisselwerking van de positieve en negatieve aspecten.

Het oedipuscomplex hangt met de paradox die we allemaal bij ons dragen samen. Onze levensweg, het leerproces op aarde heeft op het emancipatieproces, burgerschapsonderwijs (begeleidingskunde), de ’Hoofdroute’ (waarheidsvinding) betrekking, de Gulden middenweg van balancerend - en authentiek leiderschap, op het Rechterpad. Het biedt een oplossing voor het menselijk tekort. De levenskiem, het beginsel van de enantiodromie van Carl Jung is nog steeds werkzaam.

Zielkunde is op het astrologische gezichtspunt gebaseerd. De psychologie van Carl Jung slaat een brug tussen de geestelijke wereld en de materiële wereld, tussen religie en wetenschap. Beide werelden kunnen wel onderscheiden, maar niet gescheiden worden. Al zegt het intellectueel zwaargewicht, de intellectuele dwaas, de storyteller Ronald Plasterk dat wetenschap en het geloof niets met elkaar te maken hebben. Maar zoals Willem Schinkel laat zien wordt het Westen beheerst door kapitalisme en diluviale politiek. Ook het Westerse denken staat voor echte vernieuwing niet open. De diluviale politiek in zowel Oost als West hangt met het morele kompas, de verborgen spirituele dimensie samen.

Het boek De vernieuwers de zegeningen van tegenslag in wetenschap en kunst, 1500-2000 van Anton Blok werkt het thema Insider & Outsider uit. Misschien wel een van de grootste radicale vernieuwers is H.P. Blavatsky. Haar belangrijkste werk De Geheime Leer bestrijkt zelfs een periode van meer dan 7000 jaar. De kwintessens, de wederkerigheid in het rapport ‘E i V’ laat zien dat Insider & Outsider - Innerlijke en Uiterlijke wereld (Binnen- en Buitenwereld) namelijk voor elk mens geldt.

Plato verdeelde de werkelijkheid in twee zijnssferen, materie en geest met als schakel de ziel. Het imaginaire Antahkarana, nous legt de verbinding tussen epithumia en thumos. Het zelf-bewustzijn, dat meta-leren mogelijk maakt, kan als een recursiefproces worden opgevat. Het universum (universele quintessens, het universele en eeuwige perpetuum mobile ) creëert een levend wezen dat in staat is zichzelf te aanschouwen en te reguleren. Het universum kijkt als het ware op een bewust niveau naar zichzelf. De in het brein, het geheugen opgeslagen informatie kan opnieuw worden geprojecteerd. We zijn aan onze eigen perceptie, het eigen perspectief overgeleverd. Het reflexieve ik, het zelfbewustzijn ondergaan we niet alleen als een ontologisch gegeven, maar veeleer als een fenomenologisch feit. De literatuur (wetenschap) 'Boeken & Wetenschap' maakt het mogelijk, de aan de fenomenologie, lees filosofie van de ambiguïteit ten grondslag (grondtoon) liggende werkelijkheid beter te begrijpen. Amanda Gefter: We leven allen in ons eigen referentiekader.

In aansluiting op het onderzoeksrapport 'E i V' ligt de quintessence van de psychoanalytische behandeling van Freud volgens Max Pam niet op de sexuele drift, maar op de geestesdrift van Carl Jung.

De Bhagavad Gita over liefde: “Geluk in de geaardheid hartstocht” (ressentiment, aandoening, pathos, 'geestesdrift of seksuele drift')
Het Nederlands woordenboek definieert
liefde als volgt:
1) warme genegenheid;
2) gevoel van welgezindheid, opofferingsgezindheid. Dit laatste komt voort uit de Christelijke godsdienst. In de bijbel staat in Korinthiers 13,13 dat de drie goddelijke deugden geloof, hoop en liefde zijn, maar dat liefde de grootste van deze drie is. Ook onbaatzuchtige naastenliefde is volgens de bijbel een plicht van een echte Christen. De bijbel is een boek met grote invloed. Daarom haal ik ook de bijbelse definitie aan.
Het is wel zo dat de naastenliefde uit de bijbel heel laat is ontdekt door de volgelingen. In de Middeleeuwen wisten de Europese Christenen immers niet wat naastenliefde voor andere vreemde volkeren en rassen betekende. Maar ja, de geschiedenis is feitelijk een onveranderlijke manifestatie van de menselijke geest.

Voor de theosofie geldt de Bhagavad Gita, het boek van de “kennis van vereniging”, om schijnbare tegenstellingen, de eenheid der tegendelen (paren van tegenstellingen) te verenigen. Maar vindt dat het Boeddhisme de dynamiek tussen mens en kosmos, 'Antropogenese (Hominisatie) en Kosmogenese', 'Mensbeeld en Wereldbeeld', 'Microkosmos en Macrokosmos', 'Binnenwereld en Buitenwereld', 'Open–closed' political spectrum nog beter naar voren brengt.

Wat betreft het doorgeschoten individualisme heeft Thierrry Baudet gelijk. De oplossing voor dit vraagstuk is echter al heel lang bekend. Met name het individuatieproces van Carl Jung laat zien hoe het mogelijk is het moderne, doorgeschoten individualisme van Thierrry Baudet, onze samenleving te revitaliseren.

Het principe van complementariteit dat al door Heraclitus naar voren is gebracht heeft op de ‘eenheid der tegendelen’ ('These + Antithese = Synthese', Hindoe-trimurti, dialectische filosofie van Hegel en Engels) het overbruggen van tegenstellingen betrekking. Bij Prinses Irene van Lippe-Biesterfeld staat hetauthentiek leiderschap, de relatie tussen 'Roberto Assagioli en Carl Jung' tussen 'Oost en West' centraal.

Het vraagstuk dat aan de orde wordt gesteld kan worden vergeleken met de principaal-agentproblematiek, met wederkerigheid (enantiodromie volgens Carl Jung), een situatie waarin van asymmetrische informatie sprake is. Uiteindelijk draait het om ons reflexief bewustzijn, dus vanuit welk perspectief of perceptie naar de éne werkelijkheid wordt gekeken.

Enantiodromie: Twee universele tegengestelde principes (> dialectiek) die samen Tao vormen, een principieel complex van tegengestelden.
Enantiodromie of enantiodromia (Grieks: enantios, tegenovergesteld, en dromos, looprichting) is de benaming voor het door de Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung (1875-1961) ontdekte en geïntroduceerde beginsel, dat een overvloed van de ene werkzame kracht onvermijdelijk haar tegendeel oproept en produceert. Dit komt overeen met het evenwichts-principe in de natuurlijke wereld, in die zin dat levende systemen de ingebouwde neiging vertonen om alle uitersten – zoals overbevolking, politieke repressie of milieuvervuiling – door middel van de tegenovergestelde c.q. in hun voortbestaan bedreigde krachten weer met elkaar in evenwicht te brengen.

Het niet-weten van David Elders heeft op de 11e dimensie, Ain Soph in de Levensboom betrekking. Terwijl de Natuurkunde op zoek is naar de bronnen van zwaartekrachtsgolven, richt de theosofie zich op de oerbron, lees de instandhouder. Het basisprincipe van complementariteit dat al door Heraclitus naar voren is gebracht heeft op de ‘eenheid der tegendelen’ (Enantiodromie of 'These + Antithese = Synthese', Hindoe-trimurti, 'Brahman - Vishnu - Shiva', 'Boeddha - Dharma - Sangha' in het Boeddhisme, de kabbalistische abstracte drie-eenheid van het Jodendom, 'Vader - Zoon - Heilige geest' in het Chistendom en de Drievuldige Godin,Three Mothers van de Godinnenbeweging) het overbruggen van tegenstellingen betrekking.

Libido: In Jungs opvatting wordt het gedrag van de mens in belangrijke mate bepaald door een algemene levensdrang die hij libido (levenskracht) noemde. Hiervoor zag hij, en daarin verschilde hij sterk van inzicht met Freud, niet in de eerste plaats een seksuele oorsprong, maar eerder een religieuze (in de ruimste zin van het woord).
Voor Jung betekent eros de religieuze hartstocht, geestesdrift (
moslimfundamentalisme), voor Freud de seksuele drift, het hebben en in bezit nemen, de emotie egoïsme (marktfundamentalisme). Alles heeft zijn tegenstelling, aardse begeerte inbegrepen. Of met andere woorden mannen zijn fysiek zo geschapen dat ze achter hun … aanlopen, maar ze hebben ook een hoofd gekregen waarmee ze tot in de hemel kunnen reiken.
Carl Jung legt een accent op de
schaduwzijde en Roberto Assagioli op de verborgen keerzijde, de lichtzijde.

Het individuatieproces van Carl Jung sluit bij in-keren, de ommekeer, een paradigmawisseling in het denken, een bewustwordingsproces aan. Er geldt van je hart geen moordkuil maken. Andere oplossingen die de paradigmawisseling weergeven:

Waarom wordt in de media wel aan de mening van een nitwit als Geert Wilders uitgebreid aandacht besteed, maar nauwelijks aan de publicaties van de onderzoeksjournalisten David Simon, Bart Tromp en Marcel Metze, coryfeeën op hun vakgebied? De massamedia schromen niet om onderbuikgevoelens breed uit te meten. Onbenullige thema’s krijgen naar verhouding veel te veel aandacht. De emotie-TV (vertrossing) viert hoogtij. Kijkcijfers dicteren het aanbod. Het streelt blijkbaar ons ego wanneer we op TV mensen zien die nog dommer, slechter, lelijker .... zijn dan wij. De TV wordt een poppenkast, waar theater hoogtij viert. Het komt er op neer dat we door selectieve informatie onze eigen vooroordelen bevestigd willen zien.

Om het aardse met het hemelse te verbinden gebruikt de Theosofie het begrip Individualiteit, Carl Jung Individuatie en de filognosie Onpersoonlijkheid. Het gebruik van deze 'synoniemen' biedt een gemeenschappelijke achtergrond waardoor het mogelijk is de authentieke projectie van het Ken uzelve te doorgronden.

De stelling wordt verdedigd dat de evolutietheorie van Darwin slechts een van de puzzelstukjes van de wet van evolutie is. Een ander cruciaal puzzelstukje heeft op wat is tijd? betrekking. Het is de schakel tussen 'Geest en Lichaam', die het probleem van het ego en het hogere Zelf, van involutie en evolutie, de neergaande en opgaande boog (Neer - en Opwaartse causatie) kan oplossen. In essentie draait het om ‘Levensatoom en Atoom’, ‘Geest en Lichaam’, ‘These + Antithese = Synthese', de kwintessens of met andere woorden de verbeeldingskracht van de mens.

Deze fysicus weet hoe werkt (Martijn van Calmthout de Volkskrant 30 mei 2015, bijlage Sir Edmund p. 44-47):
Opvallen
Die metamaterialen waren jaren daarvoor op
Pendry's pad gekomen toen hij zich als hoogleraar mathematische fysica op het Imperial College in Londen boog over radar. Defensiefirma Marconi gebruikte flinterdunne matten van centimeters lange koolstofvezels die om de een of andere reden binnenkomende radargolven konden absorberen. Ideaal om niet op te vallen in het luchtruim, maar eigenlijk wist niemand waaróm het zo goed werkte. Tot Pendry er als zomerconsultant een theorie over formuleerde, die erop neerkomt dat de binnenkomende elektromagnetische golven van de radar in de koolstofdraadjes elektrische stromen opwekken die weer magneetvelden geven. 'De netwerkstructuur is een antenne en zender tegelijk, waardoor de eigenschappen zo onverwachts kunnen uitpakken', zegt hij.
Een van die onverwachte verschijnselen is de zogeheten
negatieve breking. Golven die onder een hoek een dichter materiaal binnendringen, hebben gewoonlijk de neiging dieper dat materiaal in te duiken: een potlood dat schuin in een glas water staat, lijkt een knik naar beneden de maken. Pendry bedacht dat met slim gekozen systemen van metalen ringetjes en draadjes radiogolven daadwerkelijk tot zulk tegendraads gedrag aan te zetten zijn. De golven buigen per saldo naar buíten.
Fysici moeten niet doen alsof ze alles kunnen verklaren?
'Ik denk dat raadsels mensen gemakkelijker grijpen dan antwoorden en oplossingen. Dat zet mensen zelf aan het denken, en dat is waar alles mee begint. Meer magie dus.'

De dualiteit van 'Golven en Deeltjes' is een kwantummechanische eigenschap die zowel voor een elektron als een foton geldt .

Ronald Hanson bewijst quantumverstrengeling Welke deeltjes heb je bij je experiment precies verstrengeld?
‘Twee elektronen, op 1,3 kilometer afstand, op de campus van de TU Delft. Daarvoor gebruikten we licht – fotonen – als een soort tussenpersoon. Beide elektronen waren verstrengeld met een foton en die fotonen knoopten we vervolgens aan elkaar door ze via een kabel naar elkaar toe te sturen. Daarna zat alles aan dan elkaar vast. Dat wil zeggen: die deeltjes waren verstrengeld. Door de interactie verdwijnen de twee fotonen en blijven de twee verstrengelde elektronen over.’
Vreemde, gekke, absurde resultaten, … zou dat er niet op duiden dat ons beeld van materie, tijd en ruimte op de schop moet. Er wordt maar steeds over deeltjes gepraat, maar zijn het wel deeltjes? Volgens mij eerder energie-eenheden of zoiets, die misschien wel bewustzijn hebben om nog maar eens iets geks op tafel te gooien. Ik denk dat het tijd is om de fysica maar eens meer metafysisch te gaan bekijken. Informatie die instantaan gedeeld wordt, verstrengeling en synchroniciteit (psychologisch begrip van Jung), sneller dan het licht, het heeft volgens mij de toekomst om er toch maar iets tijdelijks in te gooien.

Ervin Laszlo boek Kosmische Visie Wetenschap en het Akasha-veld (p. 35):
De fysicus Erwin Schrödinger heeft erop gewezen dat elementaire deeltjes in de kwantumtoestand niet in een individueel gedefinieerde toestand verkeren, maar collectieve toestanden bezetten, en dat die toestanden altijd intrinsiek met elkaar ‘verstrengeld’ zijn.
boek Kosmische Visie Wetenschap en het Akasha-veld (p. 64):
Het A-veld verbindt alle stoffelijke systemen tot een coherent geheel. Dat betekent dat zuiver toeval – een worp met de dobbelstenen – in de evolutie geen fundamentele rol speelt, zoals Darwins theorie over lukrake mutaties, leidend tot het overleven van de sterkste, betoogde.
89: De stoffelijke wereld is een afspiegeling van energietrillingen van subtielere werelden die op hun beurt afspiegelingen zijn van nog subtielere energievelden. De schepping – en al wat later is komen te bestaan – is een neer- en buitenwaartse progressie vanuit de Oerbron.
124: De ontbrekende massa: Dit mondt uit in de bevinding dat slechts 4 procent van de materiële inhoud van het universum uit objecten van zichtbare materie bestaat, zoals spiraalnevels, sterren, planeten, interstellair stof en andere hemellichamen waarvan het bestaan met behulp van optische telescopen werd onthuld.
130: Niettemin leveren de verbluffend nauwkeurig op elkaar afgestemde wetten en kosmische constanten vooralsnog geen sluitende verklaring van de wijze waarop het universum zich uit het oerstralingsveld zou hebben ontwikkeld. Er zouden zich uit dit stralingsveld spiraalnevels hebben gevormd indien de temperatuur van het uitzettende universum was gedaald tot 3000 graden op de schaal van Kelvin.

Om het juiste hexagram te bepalen kan met dobbelstenen worden gegooid. In de oorspronkelijke traditie hanteerde men duizendbladstengels om het toepasselijke I Ching teken te vinden. Er wordt van uitgegaan dat het gooien van de dobbelstenen, net als het eerst tot tien tellen, een afleidingsmanoeuvre is. Om je niet door een emotie als woede te laten overheersen werd je als kind geleerd ‘eerst tot tien te tellen’. Het gaat primair om het in gang zetten van een creatief proces, het inschakelen van het ongemanifesteerde, de verbeeldingskracht. Maar daarvoor kan het nodig zijn dat eerst blokkades worden opgeruimd, te ont-wikkelen, de grenzen te doorbreken. Het gaat primair om het onderliggende beginsel, het balansmechanisme achter de I Ching.

Het taoïsme, dat op vernieuwing en verjonging is gericht, kreeg altijd invloed in de perioden dat de gevestigde orde van een keizerrijk in verval raakte. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.
Waar de gulden middenweg loopt is bekend. Het is niet nodig het wiel opnieuw uit te vinden. Er is niets nieuws onder de zon. Het is de mens die zijn houding tegenover de Natuur moet veranderen. Geld, controle en macht over de grondstoffen moeten niet zoals nu onze drijfveren zijn. We moeten de Aarde BEwonen en niet UITwonen. Overdaad schaadt, de natuur heeft een eigen tempo, dat we moeten eerbiedigen. We moeten leren wachten en bijvoorbeeld landbouwgrond periodiek braak laten liggen om plant en dier weer de gelegenheid te geven de vitaliteit en vruchtbaarheid van de grond te herstellen. Dat zelfde geldt voor de zeeën en rivieren en voor de lucht die we dagelijks inademen. We bevorderen zo het zelfreinigend vermogen van de Natuur en daarmee ook de opbrengsten ervan, waarvan de mensheid leeft. Het is uiteindelijk in het belang van de mensheid als geheel dat we de Natuur respecteren.

Hoofd, Hart en Onderbuik: Er moet hier onderscheid worden gemaakt tussen wat van het hoofd is (ratio, cultuur), wat van het hart is (gevoelens, intuïtie) en wat van de buik is (begeerten, verlangens, het primitieve beest).

Of je nu theïst of atheïst bent is voor de integrale denktrant het 5Ddenkraam niet echt interessant. De evolutie komt ook volgens de atheïst Daniel C. Dennett alleen een stapje verder wanneer aan de kwaliteit van het bestaan meer aandacht wordt besteed. In een interview in de Volkskrant van 3 mei 2008 stelt Daniel C. Dennett dat we moeten aandringen op kwaliteit. Hoewel je naar echte kwaliteit altijd moet zoeken. Dat is de Wet van Sturgeon: '90 procent van alles is gelul.'

De interacties tussen 'ego en het Zelf' leiden tot wijsheid. Het ligt dan voor de hand te veronderstellen dat het Zelf links laten liggen in dwaasheid resulteert. Er bestaat 'psychoanalyse en psychosynthese', 'onderzoek en ontwerp', 'wijsheid of dwaasheid'. Het gaat echter om de wisselwerking tussen beide zijden van de medaille, de complementariteit. De weg naar de oerbron verloopt niet alleen naar boven naar het licht, maar ook omlaag in de duisternis, dus bottom up en top down. Door de materiële kant over te belichten, raakt de spirituele kant onderbelicht. Het gaat er juist om voorbij de dynamiek van de polariteiten, naar de 5e dimensie (5Ddenkraam), die beide verenigt te groeien.

Aan bankiers kan de vraag worden voorgelegd wat is de toegevoegde waarde voor de samenleving de AEX, het ballonnetje, eerst voorbij de reële economie, op te blazen en later weer te laten leeglopen? Bij het opblazen verdienen weinig mensen relatief veel en bij het leeglopen verliezen veel mensen relatief weinig. Wat de een wint verliest de ander, eenvoudiger kunnen we het niet maken. Uiteindelijk moet economische groei op uitbreiding van de markten voor reële producten, die waarde toevoegen zijn gebaseerd. Om ons geluk op aarde te bevorderen hebben de banken toestemming gekregen om vrijwel onbeperkt geld te scheppen. Of met andere woorden het opblazen van het ballonnetje heeft de valkuil van de schijnmarkt opgeleverd. Zowel de samenleving als de banken hebben er belang bij dat zeepbellen worden vermeden.

De wet van behoud van energie staat bekend als de eerste hoofdwet van de thermodynamica. De wet van behoud van energie hangt volgens de esoterie met ons karma samen. Op aarde geldt voor de relatieve ruimtetijd het Zaaien en Oogsten. Een basiswet in de natuur(kunde), in Indiase termen, de wet van karma. Dit thema wordt in het rapport ‘E i V’ uitgebreid behandeld.

De theosofie gaat ervan uit dat er een rechtvaardigheidsmechanisme (wet van harmonie analoog aan de wet van vergelding) een zelfreinigend vermogen in het universum zit ingebakken. De wet tot behoud van energie speelt daarbij een cruciale rol. Alle levensvormen zijn aan de Universele Wet van karma, ten goede of ten kwade onderhevig. Als we standvastig blijven in juist denken en juist handelen, voor de hoofdroute kiezen, zal aan het immense lijden in de wereld geleidelijk een einde komen. Boeddhisme kan worden gezien als de ‘oplossing’, die Boeddha na intense meditatie over de vraag van het lijden, heeft ontvangen. Het Boeddhisme maakt gebruik van de allegorie ‘Karma en Sangha’ en het Hindoeïsme van ‘Karma en Dharma’. In de kabbala neemt de oerbron En-Soph de plaats van het heilige, het onkenbare Sangha en Dharma in.

Onze premier vereenzelvigt zich, voelt zich verbonden met de winnaars van het marktkapitalisme, maar niet met de verliezers. Bij spirituele leiders draait het om het morele kompas.

Instituties, zoals het Instituut Clingendael en International Institute of Social Studies, die voor checks and balances zouden kunnen zorgen, zijn hiervoor onvoldoende geëquipeerd. De hefboomwerking was eerst in ons voordeel, maar nu in ons nadeel. Eenvoudiger kunnen we het niet maken. Een variant op het peterprincipe, het sprookje De nieuwe kleren van de keizer van Hans Christian Andersen wordt onvoldoende onderkend. Mandarijnen van de keizer bevolken nu de bureaucratisch geleide ministeries.

De tegenstellingen in de ruimtelijke, aardse, materiële wereld (Materialisme) laten oorzaak en gevolg, actie en reactie zien. Het goede als het kwade zijn a priori gegeven. In aanleg is het aardse bewustzijn manicheïstisch. De ziel (psyche), de schakel tussen 'Geest en Lichaam' creëert het innerlijke evenwicht. De Gulden middenweg (middenzuil), de 'Hoofdroute' symboliseert hoe dit evenwicht kan worden bereikt. Dus door de oerenergie (pleroma, Sjechinah, de oerbron van Ether), de wereld van de Geest met het stoffelijk lichaam van de mens te verbinden. De verticale as kan met de middenzuil de schakel tussen 'Malkuth en Kether' van de levensboom worden vergeleken.

Wim van den Dungen boek Levensboom (Sepher Yetzirah):
Deze Naam (YHVH) verdeelt het licht. Dit betekent dat T een 'universele sleutel tot creativiteit' is. Dit betekent dat Tetragrammaton een 'universele sleutel tot creativiteit' is. Een 'getetragrammatoniseerd' bewustzijn is een 'Goddelijk bewustzijn'.
(2) de Heer der Heerscharen
de God van Israël
Yah is 'Heer der Heerscharen'. Deze uitdrukking is identiek met de Zevende Uitspraak (ook 'Heer der Heerscharen'). De Zevende Uitspraak betreft de Goddelijke Liefde. Tussen de Schepper (Kether), Yah (Chockmah) en de Liefde (of Netzach) bestaat een 'bijzondere verwantschap'. Wijsheid is immers universele liefde.

Wie echt lief heeft, treedt onmiddellijk in relatie met Yah. Méér nog : de ware liefde is de 'sterkste' kosmische energie omdat ze rechtstreeks, onbemiddeld & onuitputtelijk uit Kethers hyper-bestaan Wijsheid put. Hier leren we dat we niet kunnen scheppen als we niet kunnen liefhebben. De Wijsheid groeit zodra we weten (Daath - Uw Wil geschiedde op Aarde als in de Hemel - betreft de kennis van het onderscheid tussen 'goed' en 'kwaad') hoe God permanent lief te hebben.
ndien we 'sepher' met ruimte en 'sephar' met tijd vergelijken, dan betreft 'sippur' (of 'communicatie') de 'quintessense' of 'vijfde dimensie' (in De Geheime Leer: Sepher, Saphar en Sipur of ‘door middel van
getal, getallen en getelden’).
Daath, zo vinden we in de Zohar, is gesitueerd 'in de Afgrond'. Levende kennis is het resultaat van een intieme interactie tussen leven & dood, waarnà 't leven voortduurt & de dood onschadelijk wordt gemaakt. Levende kennis groeit in en door risicogedrag, in en door spirituele confrontatie, catastrofe & crisis. De oude qabalisten begrepen Daath terecht als de 'sleutel' tot Atziluth. De Afgrond speelde hierbij een centrale rol.
Daarom verzwegen zij de essentie van het 'kosmisch rioleringsplan', n.l. het feit dat er twee Afgronden bestaan, zodat Daath (op de Boom van het Leven) zo mogelijk door twee spirituele strijdtonelen gevoed wordt. De hogere Afgrond (offer van het Zelf aan de Monade) bleef schriftelijk bewaard, terwijl de lagere Afgrond (offer van het Ego aan het Zelf) door mondelinge initiatie overbrugd werd (om aan de 'exoterie' van het rabidinaal qabalisme vorm te geven) ...
Enkel wanneer de gehele Daath-cyclus bewust kan doorlopen worden is het mogelijk voorbij goed & kwaad te gaan en door te stoten tot de essentie van Kether (Zijn Licht). Enkel dan is het mystiek visioen mogelijk. De Daath-cyclus toont aan dat de gevorderde qabalist zichzelf rechtop plaatst & wel zo dat zijn hoofd boven de hemel (goed) reikt & zijn voeten onder de hel (kwaad) op een bodemloze bodem staan.
Enkel dan is een 'zuivere', 'quintessentiële' levende kennis mogelijk. Dan kan de 'verlichte' mens de 'verlichtende taak' uitvoeren & 't convenant tussen God & mens in Malkuth realiseren (zodat de 'gevallen dochter' op de Troon van 't Begrip plaats neemt& de Edenische toestand hersteld wordt).

Klaas van Egmond heeft het in het interview over 'dezelfde mechanismen'. In het rapport ‘E i V’ komen deze mechanismen met het ‘en-en’/’of-of’ mechanisme, de ether van Jan Börger overeen.
Jan Börger: De Basis van alle cultuur is de ether, d.w.z. de eenheden voor zich gedacht en de eenheden in-een gedacht en dat tegelijkertijd. is een andere manier om de twee in één (‘De eeuwigheid van de pelgrim’), de 'geest-ziel' ('Logos en Psyche', 'zevende - en zesde zintuig') weer te geven. In het leven worden schommelingen door bv-Ego veroorzaakt. In dit kader kan ook aan de ring i worden gedacht. De imaginaire eenheid maakt het mogelijk innerlijke tegenstellingen te overbruggen en daarmee de heelheid van het verdeelde innerlijk te herstellen.

De wereldklok:
Klaas van Egmond De brug bouwen terwijl je erover loopt (wereldklok van de fysicus Pauli)
I: Als we inderdaad ronddraaien in een cirkel, dan is het natuurlijk spannend om te weten waarnaar we op weg zijn.
Het idee van deze wereldklok (van de fysicus Pauli, 1932, red.) volgend, zijn we nu onderweg naar het kwadrant rechtsboven, een wereld met een individuele oriëntatie, maar wel met een spiritueel, geestelijk, kunstzinnig, cultureel karakter. Ondanks alle secularisatie zie je nu een enorme interesse voor spiritualiteit. Je ziet mensen die werken aan een kleinschalige wereld (‘E i V’: E.F. Schumacher boek Small Is Beautiful), waarin spirituele waarden, sociale samenhang, en ook diversiteit opgeld doen. Zo ontstaan er transition towns waar mensen hun eigen energie opwekken en niet meer afhankelijk willen zijn van anderen. Maar doorgaans verloopt de overgang naar zo’n volgend wereldbeeld niet zonder kleerscheuren.

Uitgangspunt is dat de horizontale cirkel in de wereldklok van Pauli de ‘huwelijksquaterniteit’, de relatie tussen 'Alchemist en Soror', tussen het eigen ego en de 'anderen' toont. De horizontale ordening is de werkelijkheid zoals wij deze in het aardse leven ervaren. Het eeuwige nu van de verticale ordening staat voor negentropie, het "zelf-organiserende principe" dat met synchroniciteit samenhangt.

James Doty heeft gelijk, in essentie, de kern draait het om ons levensverhaal. De relatie tussen Individueel en Collectief kan zowel door een mandala als een lemniscaat worden gesymboliseerd. De cirkel, de levenscirkel, de mandala symboliseert de eenheid tussen de innerlijke en uiterlijke wereld, de 'micro- en macrokosmos'. De lemniscaat verbindt de horizontale cirkel met de verticale cirkel en symboliseert de bewust of onbewust ervaren werkelijkheid. Het leven is een continu ervaringsproces, dat tracht knelpunten in de gewenste richting bij te sturen. Het leven laat zien hoe een crisis ontstaat, maar ook kan worden opgelost. We zijn het zelf die in het leven orde en wanorde creëren. Elk mens schrijft zijn eigen levensverhaal. Of met andere woorden ‘Het gaat om de moraal van ons levensverhaal’. Voor de gechiedenis van gemeenten, steden, provincies, landen, continenten en levensovertuigingen geldt een collectief verhaal. Het leven gaat over verhalen binnen verhalen, cirkels in cirkels of gesymboliseerd door concentrische cirkels.

Naast de wereldklok zijn er twee andere modellen, die hetzelfde fenomeen beogen te duiden. We kunnen hierbij denken aan de twee orden, die Glossarium 'Lectorium Rosicrucianum' onderscheidt en de in – en uitspiralende torsiegolf in een vortexvorm. Deze modellen komen overeen met de immense ‘zandloper’, die door mensen met een BDE-ervaring (tijdschrift BRES nr. 283 p. 47 en Dr. I.K. Taimni De Siva –Sutra De hoogste werkelijkheid en hoe deze te realiseren - uitvouwblad) zijn waargenomen.

Benjamin Adamah maakt gebruik van de begrippen horizontaal en verticaal bewustzijn. Benjamin Adamah schrijft in zijn boek Nulpunt Revolutie over Adam Kadmon ons zuiver negentropische alter ego. Om de werking van het alter ego (archetype, Dubbele identiteit) te duiden kan een cirkel worden gebruikt.

De wederkerigheid (reciprociteit) tussen de horizontale - en vertikale cirkel, de lemniscaat symboliseert de relatie tussen geest en lichaam, tussen ongemanifesteerd en gemanifesteerd. Het brengt de ‘theorie van de ark van Noach’, de 49 fasen van actief bestaan, de theosofische leer van zeven Rassen en zeven Ronden, de twéé kanten van een medaille, het mysterie van het leven tot uitdrukking.

De ‘Merkwaardige lus’ is een besturingsmechanisme dat op een niveau en tussen niveaus werkzaam is. De lus kan met de lemniscaat van het kompaskwadrant worden vergeleken. Bij ‘Verstrengelde hiërarchie’ onderscheiden we niveaus als bewust en onbewust, kwantitatieve as en kwalitatieve as, individu en collectief. Op een niveau en tussen niveaus bestaan de spanningsvelden 'eustress of distress'. Bij een koppel kun je spreken over de band die ontstaat, terwijl bij groepen, grotere eenheden er sprake is van een sfeer, het hangt in de lucht, een cultuur. De niveaus zijn onderling verbonden, er vindt een wisselwerking plaats. De partner waarmee je samenleeft, de groep, de cultuur waar je deel van uitmaakt spelen een belangrijke rol bij de keuzes die je bewust of onbewust in het leven maakt. De grote collectieve ziekmaker van deze tijd is stress.

Illustratief voor de psychologie van Carl Jung is het plaatje - een afgeleide van de wereldklok - waarvan de horizontale as de relatie tussen causaliteit en synchroniciteit weergeeft en de verticale as de relatie tussen Ruimte en Tijd. De horizontale as toont de relatie tussen de non-lokale causaliteit in de hemel en de lokale causaliteit op aarde, het verbinden en staat symbool voor religie. Verbinden, unificatie staat tegenover het principe van verdeel en heers (Divide et impera). De verticale as geeft naast de relatie ‘Ruimte en Tijd’, ook de relatie tussen indestructible energy en spacetime continuum weer. In het rapport 'E i V' wordt verondersteld dat indestructible energy staat voor de oerbron, levensatoom.

Synchronicity: a meaningful, but noncausal, connection between an inner and outer event separated by time and space, but, like the Tao, a whole at some level. Example: waking up (inner event) near the time a relative dies (outer event). He shared the classic Chinese view that all events happening during this moment of time share its qualities. Synchronicity works because time is a fabric (Einstein) interwoven w/ space.
Jung thought of astrology (which he called the sum of all psychological knowledge of antiquity), the I Ching, and paranormal events as examples of synchronicity. Often triggered by an intense affect that causes an abaissement du niveau mental and corresponding charging of an ordering (not causing) archetype, synchronistic events demonstrate how active archetypes underlie and cut across the spacetime continuum and express their psychoid quality. See unus mundus.
Synchronicity, which fulfills as a fourth the triad of space/time continuum, indestructible energy, and causality, takes three forms: the coincidence of a psychic event with an objective one that takes place simultaneously; of a psychic state with a phantasm (dream or vision) which later turns out to be a reflection of an objective and more or less simultaneous distant event; the same, but the event perceived happens in the future--the phantasm is its present form.

Het eigenlijke denken vindt plaats op het snijpunt - het snijvlak - de schakel tussen verleden en toekomst in het nu, tussen de binnenwereld en de buitenwereld, tussen het individuele en het universele, dialectische bewustzijn, in de ziel (psyche) de schakel tussen lichaam en geest. We moeten in ons boerenverstand weer meer vertrouwen krijgen.

Het klassieke vijfde element van de ether wordt door het snijpunt (nulpunt, leegte, tzimtzum) van de drie assen gesymboliseerd. De 5e dimensie, de imaginaire verticale as (Axis mundi, caduceus), de middenzuil van de levensboom symboliseert de verbindingslijn naar de hemel (Akasha, Aether, goddelijke essentie, Heilige Geest, Tawhid).

Het snijpunt van de kwalitatieve -, de kwantitatieve as en verticale as staat symbool voor de eenheid in verscheidenheid. De Islam spreekt in dit kader van ummah.

Geheime Leer Deel II hoofdstuk 22 De symboliek van de mysterienamen Iao en Jehova en hun verband met het kruis en de cirkel (p. 633):
‘Het filosofische kruis, de twee lijnen die in tegengestelde richting lopen, de horizontale en de verticale, de hoogte en de breedte, die de meetkundig te werk gaande godheid op het snijpunt deelt, en dat zowel het magische als het wetenschappelijke viertal vormt wanneer het wordt beschreven in het volmaakte vierkant, is de basis voor de occultist. Binnen de mystieke grenzen ervan ligt de hoofdsleutel, die de deur tot elke wetenschap, zowel de fysische als de geestelijke, opent. Het symboliseert ons menselijke bestaan, want de levenscirkel omschrijft de vier punten van het kruis, die achtereenvolgens geboorte, leven, dood en onsterfelijkheid voorstellen.
De Geheime Leer Deel II, Hoofdstuk 25 De mysteriën van het zevental, De tetraktis in verband met de zevenhoek (p. 684):
Sommige onderzoekers vonden het moeilijk te verklaren dat de verticale lijn, die mannelijk is, in het kruis (zie de voetnoot) een vierdelige lijn wordt – omdat vier een vrouwelijk getal is – terwijl de horizontale (de lijn van de stof) driedelig wordt. Maar dit is gemakkelijk te verklaren. Omdat de verticale en de horizontale balk of dubbele lijn het middenvlak van de uitgeslagen kubus gemeen hebben, wordt het om zo te zeggen neutraal terrein en behoort tot geen van beide. De geestlijn blijft driedelig en de stoflijn tweedelig – twee is een even getal en dus ook vrouwelijk. Bovendien waren volgens Theon de pythagoreeërs, die aan de Tetraktis de naam harmonie gaven, ‘omdat zij een diatessaron in sesquitertia is’, van mening dat ‘de verdeling van de canon van het monochord door de tetraktis werd gemaakt in de duade, triade en tetrade; want het omvat een sesquitertia, een sesquialtera, een dubbele, een driedelige en een vierdelige verhouding, waarvan de sectie 27 is’.

De op – en neergaande lijn in de conjunctuurbeweging wordt met behulp van het zelfbewustzijn, de zelfreferentie verklaard. Het laat zien hoe een crisis ontstaat, maar ook kan worden opgelost.

De open ruimte Volledig werk en blogbiografie van R.A. (Rudy) Cornets de Groot
De polaire spanningen tussen werkelijkheidsbeginsel en Eros leggen meteen de ambiguïteit van De Groots optiek bloot. Hij werd door De Nieuwe Taalgids als literatuurtheoloog buiten spel gezet. Welnu, naar mijn gevoel is er in Intieme optiek weinig theologie, theosofie, astrologie of alchemisterij te vinden.

Adam Kadmon, de 'hemelse mens' - de synthese van de sephiroth. De mens is volgens het eerste hoofdstuk van Genesis geschapen naar het beeld van God. Adam Kadmon vormt het goddelijke archetype van dat beeld van God, het mythische ideaalbeeld van de mens. Sefirotische omschrijvingen zijn bedoeld om iets van gene zijde (allegorie van de grot, an sich, Jenseits van Nietzsche en de metafoor van de toverlantaarn van H.P. Blavatsky) over te brengen; fixatie op het beeld zelf verhindert oprechte communicatie.

Als de persoonlijkheden (lagere manas of stoffelijke denkvermogens) uitsluitend door hun hogere alter ego’s zouden worden geïnspireerd en verlicht, dan zou er weinig onvolmaaktheid in de wereld zijn (H.P. Blavatsky Een toelichting op de De geheime leer: stanza’s I-IV p. 60).

Voor conspiracy (achterkamertjes politiek die voor de tegenpartij verborgen blijft) gebruikt Jung het begrip schaduw. Er is geen schaduw zonder licht. Het hogere zelf is als het ware de tegenstelling van het ego, persona, het masker. Het (collectieve) onderbewustzijn heeft een sterke invloed op het ego en vice versa. Beide zijn complementair aan elkaar.

Verbeeldingskracht (ideatie, actieve imaginatie van CarlJung), de kernkwaliteit creativethink is het positief tegenovergestelde van chaos.

The theosophy of post-Renaissance Europe embraced imaginal cognition. From Jakob Böhme to Swedenborg, active imagination played a large role in theosophical works. In this tradition, the active imagination serves as an "organ of the soul, thanks to which humanity can establish a cognitive and visionary relationship with an intermediate world".

Een uitzicht op wereldvrede in eenheid en verscheidenheid ontstaat wanneer de mensheid er geleidelijk in zal slagen de drie gesignaleerde problemen van onwetendheid, politiek en identiteit integraal tot een oplossing te brengen. Het Ken Uzelve staat daarbij centraal. Het Ken uzelve is de sleutel tot ons hart.

De psyche (reflexief bewustzijn, zelfreflectie) werkt als een spiegel (weerspiegeling). Het is deze spiegel, het spiegelneuron, dat zorgt voor de golfbewegingen in de geschiedenis. Welke kant van de medaille, de aardse Tetrade (Standaardmodel, de gemanifesteerde werkelijkheid) of de hemelse Triade (ongemanifesteerde werkelijkheid), laten we overheersen? Alleen wanneer we ons meer met de Triade verbinden komt de beschaving een stapje verder. Meer opties zijn er niet en dat was al bij Pythagoras (De Gulden Verzen van Pythagoras) bekend.

Het spiegelneuron geeft een wetenschappelijke onderbouwing van het projectiemechanisme van Carl Jung e.a. Zowel de Radboud Universiteit, de Universiteit Leiden als de Vrije Universiteit Amsterdam besteden aan het thema spiegelneuron serieus aandacht. De hamvraag is nu in hoeverre politici, maar dit geldt evenzeer voor burgers echt bereid zijn over hun eigen schaduw heen te stappen?

Stelling: Zaken lopen mis wanneer in de politiek de moraal buiten het verkoopverhaal wordt gehouden. Of met andere woorden daar waar het meeste behoefte aan is wordt in de struisvogelpolitiek het minste aandacht aan besteed.

Uitgangspunt van het rapport ‘E i V’ is dat het brein niet tot een uitwisseling van chemische stoffen kan worden gereduceerd. Het is de oerbron, die aan het brein ten grondslag ligt. De onsterfelijkheid van de ziel, dus dat wat Kurzweil met computertechnologie denkt te bereiken is, zoals René Girard laat zien, impliciet in de mens aanwezig.

De crux van het rapport ‘E i V’ zit in de relatie tussen essentie (wezen) en existentie (bestaan), tussen het zondebokmechanisme, de Wet van analogie en het marktmechanisme of met andere woorden tussen heer en slaaf (politicals en professionals) respectievelijk tussen verkoper en koper. De waarheid over het zondebokmechanisme leert ons om te kijken vanuit het standpunt van de vervolgden in plaats van dat van de vervolgers.

Voor de wetenschap is het natuurlijk niet interessant dat er niets nieuws onder de zon is. Het hersenonderzoek heeft slechts op de 3e Dimensie betrekking. Er is in zoverre van een doorbraak sprake dat oude intuïtieve inzichten van een wetenschappelijk jasje worden voorzien.

Het lijdensverhaal laat net als de Vier Edele Waarheden van het Boeddhisme zien dat het juist om de ethiek, de moraal van het verhaal draait. Het onderzoeksrapport ‘E i V’ plaatst ‘De blijde boodschap’ in een nieuw perspectief.
Het fundamentele beginsel van moraliteit verhief Immanuel Kant tot zijn befaamde categorische imperatief. Er is niets nieuws onder de zon.

Eckhart Tolle: Iedere handeling die vanuit het nu ontstaat, zal precies juist zijn.
Eckhart Tolle (PRANA nr. 176 dec/jan 2009): Ego verbreekt de natuurlijke gegevenheid van ‘eenheid, heelheid, een Zijn, verbonden Zijn’ en schept de illusie van afgescheidenheid. Dit vanuit het subject-object bewustzijn opererende ‘ego’ is de kern van ons lijden.

Moraal, ethiek (Ethica Spinoza) ontstaat als gevolg van de kenmerkende, unieke verschillen, het spanningsveld tussen het individueel menselijke en het heil van het collectief.
In tegenstelling tot Damasio gaat het rapport ‘E i V’ van de hypothese uit dat natuurlijke selectie en het evolutionaire bewustzijn het mogelijk maken dat de biologische kant van de mens zich met de oerbron kan verbinden. Dankzij het dualisme, de complementariteit op aarde kunnen wij de eenheid in de hemel ervaren.

Antonio R. Damasio is de auteur van het boek Het gelijk van Spinoza vreugde, verdriet en het voelende brein:
Antonio Damasio Ons ‘zelf’ is extreem kwetsbaar (interview Volkskrant 13 februari 2010)
Er zijn neuroweterschappers die zeggen: we zien in je brein wie je bent en welke voorkeuren je hebt. En dat weten we zelfs beter dan jijzelf.
Die hebben ongelijk. De reacties die je in de scanner ziet, zijn afhankelijk van een bepaalde context en vinden altijd plaats op een waarschijnlijkheidsschaal. Het betekent niet dat het altijd gebeurt, en ook niet dat het onder alle omstandigheden zal gebeuren.
Mij interesseren vooral de condities waaronder gedrag verandert. Neem bijvoorbeeld de nazibeweging. Hitler was een psychopaat, maar de meeste mensen die zich aansloten bij zijn beweging , waren mensen, zoals u en ik. Toch deden velen van hen verschrikkelijek dingen.
Dat wil niet zeggen dat wij in de grond verschrikkelijk zijn. Alle mensen hebben een heel goede én een heel slechte natuur. We zijn in staat enorm goede daden te verrichten, maar ook afschuwelijk vrede. Ik denk dat de omstandigheden daarbij een grote rol spelen, maar ook de opvoeding en de inrichting van de maatschappij.
Betreft u daarbij ook het werk van wetenschappers als Frans de Waal, die onder meer compassie bij apen onderzoekt?
Jazeker. Wij mensen hebben eigenschappen gemeen met apen.
De machinerie om ons leven te reguleren is bijna zo oud als het leven zelf. Daarbij gaat het om een puur genetische regulering die automatisch bestaat en heel goed functioneert. In de loop van de evolutie is dat proces steeds complexer en rijker geworden. Op een bepaald punt verandert dat van een puur genetische regulering in een regulering die deels is uitgevonden door onszelf en mede gestuurd wordt door onze cultuur:
Die vorm van regulering van het leven, waarvoor je een cultuur en een maatschappij nodig hebt is een heel dynamisch en complex proces en nog steeds een project in uitvoering. Daarom maken we hongersnoden, oorlogen en een ingestorte beurs mee.

Spinoza: Maar vóór alles is het nodig een middel te ontdekken om het verstand gezond te maken en het, voor zover dit aanvankelijk gaat, te zuiveren, opdat het de dingen op gelukkige wijze zonder dwaling en zo goed mogelijk kan begrijpen. Hieruit kan iedereen reeds zien, dat ik alle wetenschappen (de wetenschappen hebben maar één doel, waarop zij alle moeten worden gericht) op een doeleinde wil richten, te weten om, zoals ik reeds zei, de hoogste menselijke volmaaktheid te bereiken.

Causaal lichaam (Theosofia augustus 2009 p. 162: hoger denkvermogen)
Begrijpen is volgens Spinoza de dingen zien in hun ‘logische afhankelijkheid’.
Het begrip toeval (Amor fati: Liefde voor het lot.) wordt in verband gebracht met ‘logische afhankelijkheid’ en ‘acausale geordendheid’.
Dr. Jolande Jacobi boek De psychologie van Carl G. Jung (p. 21): Jung noemde, een modaliteit die er eenvoudigweg is, zonder oorzaak, ‘acausale geordendheid’.

Als we de zaken werkelijk willen veranderen dienen we aan het geestelijke kapitaal meer aandacht te besteden. In het 5D-concept zijn de 'metafysica, het bovennatuurlijke en de fysica', 'geestkunde en natuurkunde', 'Bewustzijnsevolutie en Evolutietheorie', 'Unificatietheorie en Snaartheorie', twee complementaire kanten van één medaille. Het is het projectiemechanisme, de spiegelsymmetrie die beide met elkaar verbindt.

Roberto Assagioli laat met disidentificatie, net als Blavatsky met het meditatie-diagram, zien dat gedachten en gevoelens verschijnen en verdwijnen, maar we zijn niet onze gedachten en gevoelens. Meditatie, stilte stelt ons in staat dichter bij de eigen kern te komen, te her-inneren. Het onderbewustzijn geeft op onze vragen antwoord.

H.P. Blavatsky De stem van de stilte, De Zeven Poorten Fragment III:
Concentreer de blik van uw ziel op het ene zuivere licht, het licht dat vrij is van emotie, en gebruik uw gouden sleutel.

De Eeuwige wederkeer van 'binnen en buiten', verleden en toekomst verbonden door de 4e dimensie, het ultieme, tijdloze, eeuwige nu en de eeuwigheid. Al is dan volgens Ilya Prigogine de evolutie onomkeerbaar er wordt van uitgegaan dat het mogelijk moet zijn door creativethink het zelforganiserende vermogen positief te beïnvloeden en de evolutie daarmee op een hoger plan te brengen.

SisyPhus De MultiVersele Creatie door Negentropie in correlatie met de vier niveau's van de Ka-Ba-Lah.
Als je wat weet van moleculaire structuren, dan besef je dat elke "molecuul", elke "atoom" allemaal "hologrammen" zijn met een Negentropie Zelf-Organisatie in een schijnbare inerte lage entropie. Als dat niet zo was, dan zou er geen "materiële wereld" zijn (zie: Ka-Ba-Lah: Malkuth). Het bewijs over de Fractals en de Lorentz-Attractoren is overduidelijk, als we deze twee begrippen gaan vervangen voor "ruimte" en "tijd".

Wim van den Dungen: Metafysisch kunnen we speculeren over de mogelijkheid van een 'force active' (Leibniz), of 'entelechie' (Driesch), 'élan vital' (Bergson), 'vitaal principe' (Hahnemann), 'creativity' (Whitehead), 'morfogenetisch veld' (Sheldrake), 'etherisch dubbel' (theosofie), 'ch'i' (taoïsme), 'prâ a' (yoga) of 'vitale kracht'.

Wim van den Dungen boek Over zeven manieren van heilige minne.
Dit betekent dat er sprake is van een 'constante' los van ruimte en tijd. Voor zover we deze constante pogen af te bakenen in termen van cognitieve groei en kennismanipulatie ontstaat een nieuw onderzoeksgebied, doorsnede van de religieuze wetenschappen & de toegepaste epistemologie ; ik noem dit mysticologie, de studie van de mystieke kennismanipulatie, m.a.w. kennis over de constituanten van de ervaarbare mystieke bewustzijnsstaat (de 'unio mystica', vergelijkbaar met de Oosterse samadhi, moksa, mukti, satori).

De Unio Mystica brengt ook de eenwording tot uitdrukking.
Indien we 'sepher' met ruimte en 'sephar' met tijd vergelijken, dan betreft 'sippur' (of 'communicatie') de 'quintessense' of 'vijfde dimensie'. Aan de vierdimensionale 'kubus' van het Aardse bestaan wordt een vijfde 'hyper'-dimensie toegevoegd. De spirituele dimensie gaat over de 'nominale' empirisch-formele werkelijkheid heen. Ze veronderstelt een intuïtieve aanschouwing van Kosmos die enkel gegeven is zodra het intellect volledig begrijpt waarom & hoe het principe van het niet-weten (agnosia) het gehele rationele gebeuren doordringt. Nà zich op deze wijze te hebben geledigd, groeit de Wijsheid als een permanent bewustzijn van de voorschijn van het vele in het licht van de impliciete éénmakende horizon (de Demiurg). De Wijsheid drukt zich uit in een Magister (Binah) waarin de scheppingsvoorwaarden begrijpbaar neergeslagen worden.

Cultuuroverdracht (juiste) heeft op de imitatie van Plato, een 'intelligent ontwerp' op basis van 'Goede - Ware - Schone' betrekking en niet op intimidatie. Plato zet de natuurfilosofie in zijn werk Timaeus, die enigszins esoterisch is, uiteen.

De definitie van het reflexief bewustzijn biedt, net als de Allegorie van de grot van Plato of het Hologram-paradigma (Cultuur holografisch gespiegeld, Het holografische paradigma) een model om de spiegelwerking van de psyche, het bewustwordingsproces te verklaren.

Faust: "Nun gut, wer bist du denn?" / Mephistopheles. "Ein Teil von jener Kraft, / Die stets das Böse will und stets das Gute schafft."

Het was Goethe die meer dan wie dan ook een heldhaftige poging heeft gewaagd de wetenschap te integreren met de traditionele wijsheid.
Een wetenschap van de gehele persoon, de basis voor een ééngeworden cultuur. Het verenigen van de tegenstellingen gebeurt op een hoger niveau.
Carl Jung spreekt in dit kader van het “Gegensatzprinzip” en Goethe van “Die geeinte Zweinatur”.

Elke medaille heeft twee complementaire kanten, die door de spiegelsymmetrie, het projectiemechanisme tot uitdrukking wordt gebracht. De eenheid der tegendelen is het basisingrediënt in het rapport ‘E i V’. De eenheid der tegendelen brengt echter ook een tegenstelling tussen twee polen, de keerzijde tot uitdrukking. De éne werkelijkheid bestaat uit paren van tegenstellingen, ‘hemel en aarde’, ’evolutie en involutie’, 'onbewuste en bewuste', ‘collectieve en individuele' onbewuste. Het gaat er om in de menselijke geest zowel het bewuste als het onbewuste te overstijgen. Asymmetrie bestaat op aarde, maar niet bij God (Ain-Soph) in de hemel. Uiteindelijke kan het individuele bewustzijn de ware aard van het universele, kosmische, non-lokale bewustzijn niet kennen.

De beide zijden van de medaille kunnen echter niet gelijk zijn anders is er sprake van een evenwichtssituatie. Het is de Oerbron van universeel leven (Solovjov), de complementariteit die zorgt voor de tegengestelde bewegingen tussen ‘Geest en Lichaam’, ’Materie en Bewustzijn’, ‘Involutie en Evolutie’. Van deze oerbron is echter nog niets bekend. Daar kunnen we alleen maar naar gissen.

De Triade symboliseert de eenheid der tegendelen (Complementariteit).
Atma-Buddhi-Manas (Geest, hogere ongemanifesteerde Zelf) in de mens wordt door de drie Logoi {'Vader, Zoon en Heilige Geest' of 'Brahma, Vishnu en Shiva' (‘Scheppen, Onderhouden en Vernietigen’) of 'Isis, Osirus en Horus'} in de Kosmos weerspiegeld (Weerkaatsing, Toverlantaarn, Tetragrammaton). Alles in het universum ontstaat als gevolg van de interacties van polaire tegenstellingen, de dualiteit in de gemanifesteerde werkelijkheid.

In het rapport ‘E i V’ wordt er van uitgegaan dat het ‘onbewust absoluut bewustzijn’ een synoniem is voor non-lokaal bewustzijn.
Het zelfbewustzijn en het non-lokale bewustzijn zijn net als het 'individuele en het collectieve' bewustzijn, het persoonlijk bewustzijn en het Christusbewustzijn complementair.
De Geheime Leer Deel I, Samenvatting (p. 314):
‘Werkelijkheid bestaat niet op aarde, mijn zoon, en kan daar niet bestaan. . . . Niets op aarde is werkelijk, er is slechts schijn. . . . Hij (de mens) is als mens niet werkelijk, mijn zoon. Het werkelijke bestaat alleen in zichzelf en blijft wat het is. . . . De mens is vergankelijk en hij is daarom niet werkelijk, hij is maar schijn en schijn is de hoogste illusie.

Daniel Goleman (Stockton, 7 maart 1946) is een Amerikaans psycholoog. Hij introduceerde als eerste voor een breed publiek het begrip emotionele intelligentie.

Net als bij NLP wordt er van een metamodel (Meta-model, Metamodeling) gebruik gemaakt.

Bij schizofreniepatiënten is van verminderde connectiviteit sprake (zie ook: Biologische en Kunstmatige neurale netwerken, Connectionism vs. Computationalism debate, Artificial neural network, Cellular neural network en Langetermijngeheugen (neurale basis)).

Hoofdstuk 7 Coherentie, Membranen en breinen (p. 105):
Bruce Lipton is een van de biologen die pionierswerk verricht in het onderzoek naar het primaat van membranen in de vorming van biologisch leven.

====

Zie ook:

Boeken:

Externe Links

<< vorige || volgende >>

Categorie: Artikelen | Rapport | Auteur: Harry Nijhof


Deze pagina werd sedert 16 dec. 2007 keer bekeken.

BinnenwereldEnBuitenwereldDualistischeDialectischeBewustzijn#Bin