8.2 Vrijheid en Authentiek leiderschap

Cornelis Verhoeven: Wat is wijsheid? 'laat ik het versobering noemen: het achterwege laten van overbodige dingen.'
Odo Marquard: De geesteswetenschappen hebben de strijd met de natuurwetenschappen verloren.
Alexis de Tocqueville: Als ongelijkheid in een samenleving de regel is, vallen de grootste ongelijkheden niet op. Maar als alles ongeveer gelijk is, treft het geringste niveauverschil iemand al onaangenaam.
Wolfgang Pauli vatte de relatie tussen psyche en materie op als een spiegelsymmetrie.
(Engelien Scholtes boek De verborgen dimensie in het werk van Jung en Pauli)
Robbert Dijkgraaf: De architectuur van ons brein bepaalt en beperkt de wetenschap - Er is geen wiskunde zonder de mens - daar kwam ik achter (NRC 27 december 2008).
George Soros: gelooft meer in een situatie van vele mogelijke evenwichten, waarbij de perceptie uiteindelijk de realiteit even sterk zal bepalen als de realiteit de perceptie.
Onno Ruding: Het vlees is nu eenmaal zwak.
Harry Nijhof Er zal een tijd komen dat de professionals die bottom up, met hun cliënten de problemen echt oplossen beter gewaardeerd zullen worden dan de politicals die zich met navelstaren bezig houden.

Authentiek leiderschap (Bodhisattva Pad, Levenskunstenaar, Vijf individuele - en collectieve dimensies, Verbeeldingskracht)

De wolk van niet-weten (vertaling Sint Adelbert Abdij, Egmond):
God,
voor wie alle harten open liggen, tot wie iedere wil zich wendt,
en voor wie geen geheim verborgen is,
ik smeek U : zuiver zó het verlangen van mijn hart
door de onuitsprekelijke gave van uw genade,
dat ik volmaakt U beminnen en waardig U lof toezingen mag.
Amen.
William Quan Judge: Karma is zowel barmhartig als rechtvaardig. Barmhartigheid en rechtvaardigheid zijn slechts tegengestelde polen van één enkel geheel; en barmhartigheid zonder rechtvaardigheid is niet mogelijk in de werkingen van karma. Dat wat mensen barmhartigheid en rechtvaardigheid noemen is gebrekkig, een dwaling en onzuiver. (W.Q. Judge boek Theosofische inzichten Aforismen over karma p. 268)
Seth Godin: Leadership doesn’t always start at the top, but it always manages to affect the folks at the top.
Uiteindelijk zijn mensen het makkelijkst de kant op te leiden die ze altijd al op wilden.
Ilya Prigogine: In navolging van Spinoza zei Einstein ooit tegen De Gaulle dat we marionetten zijn zonder dit zelf te beseffen.
Herman Wijffels: De financiële sector koerst op lineaire modellen in een circulaire wereld.
Mickey Huibregtsen: Jouw waarde wordt bepaald door wat je voor iemand anders betekent. Wanneer je niets voor een ander betekent ben je dus waardeloos.
Authenticiteit, integriteit betekent dat je in je leven doet waar je voor staat: to practice what you preach”.

Na Rutte III moet het roer om (Frank Hendrickx Volkskrant 16 januari 2021):
Nu Rutte III is gesneuveld door de toeslagenaffaire dromen partijen van een nieuwe, meer open politiek. Demissionair premier Mark Rutte past zich, behendig als hij is, alvast aan: ‘Mijn denken is opgeschoven.’
De ‘meest eensgezinde kabinetsval ever, zo omschrijft vicepremier Hugo de Jonge vrijdag het einde van Rutte III.
Omtzigt en Leijten werden in 2019 zelfs nog op het
matje geroepen door de Kamercommissie Financiën, omdat ze ‘buiten hun boekje’ zouden zijn gegaan in hun onderzoek. Ze hadden vragen gesteld over de mogelijkheid om ambtenaren van de Belastingdienst strafrechtelijk te vervolgen. Kamerleden van VVD, D66, PvdA en GroenLinks waren daar toen verbolgen en ‘buitengewoon ongelukkig’ over.
Rutte zal de CDA’er die zo’n grote rol heeft gespeeld in de val van zijn kabinet woensdag nog het meest vrezen. Omtzigt heeft zich nooit veel gelegen laten laten liggen aan de premier. Hij voorziet
‘een pittig inhoudelijk debat’.

Vertrouwt de overheid haar burgers nog? (Daan Roovers Volkskrant 18 januari 2021 p. 20):
In ons systeem zijn politicus en kiezer verworden tot klant en koopman. Er is groot onderhoud nodig.
Discriminatoire vooroordelen
De verhouding burger-overheid is de afgelopen jaren sluipenderwijs omgebogen in de strategische verhouding van
kiezer en gekozene, en soms zelf in die tussen klant en koopman. Mark Rutte, de Don Draper van de Nederlandse politiek zoals De Groene hem deze week typeert, heeft dat nieuwe krachtenveld heel goed begrepen en mede naar zijn hand gezet.

Essay De toeslagenaffaire en de dubbele Nederlandse moraal
Kroniek van een jeune premier (Mathieu Segers De Groene Amsterdammer 14 januari 2021 p. 36-40):
Dat het in de toeslagenaffaire zo langdurig fout heeft kunnen gaan heeft alles te maken met de
politieke moraal van de minister-president. Mark Rutte’s rol moet dan ook centraal staan in het dringend nodige vervolgonderzoek.
De afgelopen tien jaar heeft Rutte bewezen dat hij weet hoe hij die
populariteit moet organiseren in de Nederlandse politiek, niet alleen bij de witte wijn sippende elite. Als geen ander weet hij waar het deel van de Nederlandse bevolking zit dat hij aan boord moet kunnen halen om verkiezingen te kunnen winnen. Mark Rutte is de Don Draper van de Nederlandse politiek. De doelgroep van zijn marketing is zo breed mogelijk, maar nooit te breed. Het moet immers altijd een groep blijven. Dat betekent dat er hoe dan ook mensen buiten moeten vallen. Rutte’s doelgroep zou men misschien het best kunnen omschrijven als het ‘binnenland in enge zin’: zij die zich Nederlandse Nederlanders voelen.
In de Koude Oorlog had Berlin bijna ruzie gekregen met een van zijn Amerikaanse vrienden. Berlin had deze vriend voorgehouden dat diens simpele
zwart-wit wereldbeeld, de tegenstelling van goed en kwaad, good guys en bad guys, Amerika en de Sovjet-Unie, van wij en zij, een te grove vereenvoudiging was. Met het verabsoluteren van zulke sjablonen liepen zijn Amerikaanse vrienden het risico onbedoeld te transformeren tot ‘omgekeerde marxisten’, net zo neigend naar totalitarisme en de hard drug van de politieke propaganda.
In zijn periode als Nationale Ombudsman (2005-2014) waarschuwde Alex Brenninkmeijer voor het keiharde fraudebeleid dat werd ingezet in de sociale zekerheid, zo vertelde hij onlangs in een interview in Trouw:
‘Er was politiek breed een heel sterke nadruk op fraudebestrijding, al ver vóór de Bulgarenfraude (waarbij Bulgaren in Nederland rond 2010 via nepadressen op grote schaal zorg- en huurtoeslag aanvroegen). Het idee leefde dat fraude de sociale zekerheid ondergraaft en hard moet worden aangepakt. Terwijl in werkelijkheid maar een luttel procent van alle mensen fraudeert.
Tegelijkertijd is er echter ook een
breder perspectief nodig. Vanuit dat perspectief staat de vraag centraal hoe dit zo fundamenteel en langdurig fout heeft kunnen gaan. Een antwoord op die vraag vergt onderzoek naar de politiek-ambtelijke cultuur, die veel van wat fout ging in de toeslagenaffaire niet alleen mogelijk maakte, maar ook aanjoeg, vierde, beloonde en uiteindelijk verdoezelde. Hoe een politieke praktijk kon ontstaan waarin populariteit en propaganda de rechtsstaat buiten werking kregen, en (technocratische) bijzaken (fundamentele) hoofdzaken overvleugelden.

Column Buitenland Oorlogslessen (Mathieu Segers De Groene Amsterdammer 15 november 2018):
Wie grote idealen als vrede, verzoening en Europese eenheid levend wil houden kan niet om de werkelijkheid heen. Want wanneer de verbinding tussen die idealen en het alledaagse leven onvoldoende tot stand komt, wordt alles mogelijk, en zullen feiten al snel verduisterd worden door beloftes en beschuldigingen.
Dat crisismanagement werd steeds meer een bilaterale aangelegenheid tussen Frankrijk en Duitsland. Parijs vroeg om meer solidariteit (fondsen). Bonn wees dergelijke structurele fondsvorming van de hand, maar trad wel op als betaalmeester als de ernst van de valutacrisis de Europese samenwerking bedreigde.
Als de euroleiders van nu het serieus menen met de lessen van de Eerste Wereldoorlog moeten zij eerlijker worden over wat er gebeurt en is gebeurd in de muntunie.

De EU is een vereniging van onbetrouwbare leden (Alex Brenninkmeijer de Volkskrant 14 april 2015 p. 16/17):
'
Heldere taal' is zijn leidraad. Zo typeerde hij tijdens de presentatie van datzelfde jaarverslag de lidstaten als een bende egoïstische graaiers, gericht op het 'binnenharken van zo veel mogelijk EU-geld', zonder zich verder over de goede besteding ervan te bekommeren. En het allervreemdste van dit alles: hij werd er niet eens op aangesproken. 'Iedereen deelt deze mening.'
Etc.
De gouden draad in mijn aanpak is het DIKW model : van Data naar Informatie, naar Kennis, naar Wijsheid. Financieel controleurs zijn dol op data. Maar dan, hoe gaan we van constateren naar leren? Dan deinst de Rekenkamer terug, uit vrees dat we te politiek worden. Dat punt stel ik aan de orde. Onze conclusie dat 'de financiële systemen van de EU gedeeltelijk effectief zijn' is waardeloos als we vervolgens niet zeggen wat er moet veranderen.'
Nederlanders hebben het idee dat vooral
andere landen EU-geld misbruiken. Klopt dat?
'Uit de steekproeven van de Rekenkamer blijkt dat wij net zo slecht zijn als onze buren. De grootste fraude met het Europees Sociaal Fonds staat op naam van Nederland. Maar het zit in de Nederlandse volksaard om ons vingertje op te heffen naar het buitenland. Als burger ben ik geschrokken van de berichten over vriendjespolitiek bij aanbestedingen door Defensie en de politie, over mogelijke fraude door ict-bedrijf Ordina bij overheidscontracten. Als zoiets in Brussel boven water komt, sneuvelt er een eurocommissaris. Maar in Nederland komt er een onderzoek en beloven we beterschap. We zouden ons moeten schamen.'

WERKELIJKHEID (Prof. dr. Palmyre M.F. Oomen):
Over materie en geest, alfa en bèta, en de zaak van de wijsbegeerte
A. Herleving van het vormdenken
Het vormaspect komt tenslotte buitengewoon markant naar voren in wat wordt aangeduid als '
zelforganisatie', een van mijn expliciete thema's van onderzoek.15 Zelforganiserende systemen' zijn een bijzonder soort dynamische systemen. Het zijn namelijk systemen waarin orde of structuur ontstaat en in stand blijft zonder dat er sprake is van een externe of centrale regelaar. Het systeem fikst het, zeg maar, 'zelf'. Wat er natuurwetenschappelijk nog allemaal méér gezegd moet worden - dat het systemen zijn die thermodynamisch open en dus niet in evenwicht zijn (zodat deze systemen door het creëren van orde toch niet de tweede hoofdwet van de thermodynamica schenden) en dat deze systemen vaak naast stabiliserende ook zichzelf opzwepende deelprocessen vertonen en gekenmerkt worden door een niet-lineaire dynamica - dat blijft hier nu verder onbesproken.16 Evenzo blijven de filosofische vragen - wat eigenlijk 'orde' is, en wat dat 'zelf' betekent in zelforganisatie - onbehandeld.
15) Zie mijn: 'Divine "Second Order"
Design and Natural Self-Organization', in: Studies in Science and Theology: Yearbook of the European Society for the Study of Science and Theology No. 8, 2002, 3-16; en: 'Self-Organization', in: Encyclopedia of Science and Religion, (ed. J.W.V. van Huyssteen), New York: Macmillan Reference USA, 2003, 797- 798; alsook de website van het Heyendaal Instituut Nijmegen.
16) Voor meer informatie met betrekking tot '
zelforganisatie' zie bijvoorbeeld: Karl W. Kratky & Friedrich Wallner (Hrg.), Grundprinzipien der Selbstorganisation, Darmstadt: Wïssenschaftliche Buchgesellschaft, 1990; en: Stuart A. Kauffman, At Home in the Universe: The Search for Laws of Self-Organization and Complexity, London: Penguin, 1995.
Maar lerende robots en de beroemde mooie cirkelvormige figuren die onder bepaalde condities in een vloeistoflaagje verschijnen (de Belousov-Zhabotinskii-reactie) zijn evenzeer voorbeelden. Ook in de cognitie- en hersenwetenschap wordt gewerkt met de idee van
zelforganisatie.17 Men bestudeert het netwerk van hersencellen als een netwerk dat zichzelf organiseert in relatie tot omgevingsimpulsen en dat zo al lerend een functionele organisatiestructuur krijgt. En weer valt dan dus de nadruk op de organisatie, de structuur, de vorm. Het zou volgens deze zienswijze precies die organisatievorm of structuur zijn, die de mogelijkheid van denken laat opkomen.
17) Zie bijvoorbeeld: Humberto R. Maturana & Francisco J. Varela,
Autopoiesis and Cognition, Dordrecht, Holland / Boston, USA / London, England: Reidel, 1980; en: J.A. Scott Kelso, Dynamic Patterns: The Self-Organization of Bram and Behavior, Cambridge, Mass.: MIT Press, 1997
Wat ik nu hier in het kader van het zoeken naar mogelijke dwarsverbindingen tussen
alfakennis en bètakennis graag naar voren wil brengen, is het volgende. Er is sprake van een op zijn minst interessante analogie tussen dit hier uiteengezette type theologisch-filosofisch denken én huidige natuurwetenschappelijke visies op zelforganisatie.
Juist in het denken over zelforganisatie speelt namelijk behalve die organisatievorm en die materialiteit (die we noemden onder A. en B.) ook een idee mee van normativiteit en preferentie, en dus van zoiets als een 'oriëntatieprincipe' op grond waarvan de ene optie als meer verkieslijk wordt ervaren dan de andere, omdat deze in de gegeven context van meer waarde is. Zo spreekt men van een immanente 'fitnessfunctie' in de biologische populatie- en evolutiebiologie, van attractoren en hun cruciale rol in complexe niet-lineaire systeemdynamica van bijvoorbeeld chaotische systemen, of van een 'krediet toewijzend algoritme' dat je als ontwerper van buitenaf aan je robot moet toevoegen wil je die in staat stellen zelflerend te zijn.25
In 1997 werd
Palmyre Oomen door het College van Bestuur van de Katholieke Universiteit Nijmegen gevraagd mee te werken aan de opbouw van een nieuw onderzoekscentrum: het Heyendaal-Instituut Nijmegen, een interdisciplinair instituut voor theologie, wetenschap en cultuut Vanaf 1999 is zij binnen dit instituut hoofd van de sectie Theologie/Filosofie en Exacte wetenschappen, en verricht ze onderzoek op genoemd interdisciplinair terrein. Haar huidige aandachtsgebieden zijn: causaliteit, het concept van zelforganisatie van de natuur en de filosofisch-theologische vragen die dat oproept, werkelijkheidsopvattingen in verschillende disciplines, denken over (on)vrijheid vanuit de neurowetenschappen en vanuit theologie en filosofie.

De Kosmos, een goddelijk Plan; ‘Evolutie’ en ‘God’, divergentie of convergentie?...
Een belangrijke attractie van het boek vormen de citaten van protagonisten van het nieuwe holistische denken, o.a. David Bohm (bekend van Heelheid en de Impliciete Orde), Ken Wilber (de grote theoreticus van de transpersoonlijke psychologie), Whitehead (die de werkelijkheid ziet als een creatief proces) en Teilhard de Chardin (die Darwins evolutietheorie omvormde tot een creatieve ontwikkeling richting een universeel omega).
6. Zie het hoofdwerk van Whitehead, Process and Reality. Zie o.a. Wat gebeurt er in Gods naam? Een nieuwe kijk op wereld, God en religie vanuit het procesdenken van Alfred North Whitehead van Thomas E. Hosinski; Doet God ertoe? Een interpretatie van Whitehead als bijdrage aan een theologie van Gods handelen van
Palmyre M.F. Oomen; Denken over God en wereld onder redactie van Willem B. Drees. Zie ook de artikelen van Ben Crul en Ko Kleisen in GAMMA. Zie het werk van Max Wildiers (o.a. Kosmologie, Theologie op nieuwe wegen, De muziek der sferen, De vijf vreugden van de geest) en Jan Van der Veken (o.a. De dynamiek van de religie, Een kosmos om in te leven, Denken aan al wat is, God en wereld). En zie: H. Berghs (red.), Denk-wijzen 1. Een inleiding in het denken van E. Levinas, L. Wittgenstein, A. Whitehead, J. Habermas.
Jan Van der Veken: "Whitehead zelf noemde zijn visie, uiteengezet in Process and Reality, 'philosophy of organism'. Dat organisch, creatief Geheel is voor hem geen machine, maar een Gebeuren van eenwording, gericht op het tot stand brengen van esthetische harmonie." Jan Van der Veken, Denken aan al wat is. Een hedendaagse fundamentele wijsbegeerte, Van Gorcum, Assen, Universitaire Pers, Leuven, 1994, p. 261.

Norbert Elias boek Het civilisatieproces (Engelse versie). Menno ter Braak las het boek en wijdde er lovende beschouwingen aan. Die werden begin jaren vijftig gelezen door de sociologie-student Joop Goudsblom. Hij haalde Elias later naar Nederland.
Willem Mastenbroek wil weten wat er kenmerkend is voor het denken van Norbert Elias.
Het belangrijkste is dat hij mensen ziet als relationele wezens. Ze staan niet los van elkaar maar zijn van elkaar afhankelijk. Elias laat zien dat we in de loop van de tijd van steeds meer mensen steeds afhankelijker zijn geworden. Die afhankelijkheid vereist dat je steeds beter je emoties en impulsen moet leren beheersen. Dat kan generaties duren en dat gaat nog steeds door. Wat in de tijd van Erasmus nog heel moeilijk was voor volwassenen – zonder voordurend geknoei eten en niet schreeuwen, tieren en razen – leren onze kleuters al in hun jongste jaren. Dat is het beschavingsproces: leren in afhankelijkheden met je emoties om te gaan. Beschaving is een sociaal leerproces.’
Verhuftering
Ik kan het niet laten om de verhuftering van onze samenleving te berde te brengen. Elias mag dan wel gezegd hebben dat er in het westen een toename van impulsbeheersing gaande is, de graaizucht in de top van het bedrijfsleven en de korte lontjes op straat wijzen toch op het tegendeel. Is er geen terugval in het beschavingsproces?
Civilisatieprocessen zijn geen wetten van Meden en Perzen. Een terugval blijft mogelijk, ook stagnatie of versnelling. Je weet niet hoe het verder gaat.
De ‘animal spirits’ zijn af en toe nog krachtig en de zakken worden hier en daar stevig gevuld, maar als je het historisch bekijkt is het een heel ander verhaal dan vroeger.’
Wanneer zijn organisatiestructuren nu goed?
Wanneer er een goede balans tussen de sturing van boven en zelfsturing is. De ontwikkeling van die balans en ook ons inzicht daarin is een evolutie geweest van eeuwen: een proces van vallen en opstaan. Een proces dat nog steeds doorgaat. Een belangrijk moment in die ontwikkeling was prins Maurits, die in de Tachtigjarige Oorlog tegen de Spanjaarden streed én ze versloeg. In heel Europa kwamen bevelhebbers naar Nederland om van hem de kunst af te kijken. Hij wist zijn leger op een nieuwe manier te organiseren. Hij introduceerde een uniforme commandotaal en een stipte soldij betaling.
Het idee dat managers morgen de deur uit kunnen is kletskoek. Er is sturing nodig om de zelfsturing te laten werken. Ook het nieuwe werken vraagt om een hoog-laagsturing. Mensen hebben een kader nodig waarbinnen zij zelf hun zaken mogen en dus kunnen regelen.’
Maar hoe krijg je die balans dan voor elkaar als leidinggevende? Ik leg het Mastenbroek gewoon voor.
In mijn termen gezegd: die balans bereik je als je als manager op de verantwoordelijkheden van je mensen stuurt.
Let wel, ook in organisaties die hier al generaties mee bezig zijn is het organisatie-ontwerp nooit af. De spanning tusen centraal en decentraal blijf altijd bestaan. Hoe gek het ook klinkt, dat heb je nodig! Het houdt de dynamiek naar een betere en slimmere profilering van de balans sturing – zelforganisatie aan de gang.’

Autopoiesis is a process whereby a system produces its own organization and maintains and constitutes itself in a space. E.g., a biological cell, a living organism and to some extend a corporation and a society as a whole. (Krippendorff)

Wij gaan dictators knuffelen in de VN-mensenrechtenraad (Martin Sommer Volkskrant 16 november 2019 Opinie p. 23):
Wij moeten meer aan geopolitiek doen. De Belgische oud-premier Charles Michel is de nieuwe Donald Tusk. Hij zei: Europa heeft meer slagkracht en dus geopolitiek nodig. Ursula von der Leyen is de nieuwe Juncker: meer geopolitiek! En vooral de Franse president Macron: hij verklaarde de Navo hersendood en waarschuwde dat Europa als een schim zou verdwijnen als we niet als de bliksem aan geopolitiek zouden gaan doen.
Europa is Nederland in het groot. Een coalitie, niet van vier partijen maar van 27 landen. Dat levert niet veel slagkracht op. Vandaar dat Europa het zoekt in regels, waarden en mensenrechten. Net als Nederland, dat zijn bescheiden belang altijd heeft gecompenseerd met hoge idealen. In onze Grondwet staat dat Nederland zich inzet voor de bevordering van de internationale rechtsorde. De vraag is dan welke internationale rechtsorde. Een van de tastbare ambities die deze regering wel heeft, is het Nederlandse lidmaatschap van de Mensenrechtenraad van de VN per volgend jaar.
Juist de Mensenrechtenraad wordt gebruikt door weerzinwekkende regimes om hun imago op te poetsen en elkaar op de schouders te slaan. Vorige week nog kreeg Iran complimenten vanwege zijn fraaie rapport op het gebied van mensenrechten, in het bijzonder vrouwenrechten. Maar misschien vergis ik me en is dit de Nederlandse variant van geopolitiek, dictators knuffelen in de Mensenrechtenraad?

'Wij zijn de sjaak, hoor ik vaak thuis (Ariejan Korteweg interviewt Gert-Jan Segers Volkskrant 23 november 2018 p. 5):
‘Ik zie een vermoeide, overbelaste generatie’, zegt Gert-Jan Segers, voorman van de ChristenUnie. Hij wil dat zijn partij zich hard gaat maken voor de millennials.
Hoe kijkt u eigenlijk naar de millennials, wat is dat voor generatie?
‘Ze zijn begaan met de schepping, duurzaamheid is een thema. Ze zijn wat minder gericht op bezit, gemakkelijker met het delen van spullen. Dit is een generatie die het in zich heeft afscheid te nemen van het neoliberale sprookje.
Wat bedoelt u met dat neoliberale sprookje? Moet er meer sturing van overheidswege komen?
‘Als de markt faalt, moet de overheid mensen beschermen en zekerheid geven. Je moet een bodem leggen waarop iedereen kan terugvallen. Wat dat betreft hebben we nog veel huiswerk.’

H.P. Blavatsky De Geheime Leer Deel I, Proloog (p. 39):
De ene onbekende altijd-tegenwoordige god in de Natuur, of de Natuur in abscondito verwerpen wij niet, maar wel de God van het menselijke dogma en zijn vermenselijkte ‘woord’. In zijn oneindige verwaandheid en aangeboren trots en ijdelheid schiep de mens deze zelf met zijn heiligschennende hand uit de elementen die hij vond in zijn eigen kleine hersenweefsel en drong deze aan de mensheid op als een rechtstreekse openbaring uit de ene ongeopenbaarde RUIMTE10.
10) Dit is precies wat werd gedaan door degenen die geloven in een antropomorfe Schepper, een buitenkosmische, in plaats van een binnenkosmische God. Veel van Pratts onderwerpen – de meeste, mogen wij wel zeggen – zijn oude kabbalistische denkbeelden en theorieën die hij in een heel nieuw kleed aanbiedt: inderdaad ‘nieuwe aspecten’ van het occulte in de Natuur. Maar de Ruimte, gezien als een ‘werkelijk bestaande eenheid’ – de
‘levende levensbron’; –, als de ‘onbekende oorzaakloze oorzaak’, is het oudste dogma van het occultisme, duizenden jaren ouder dan de Pater-Aether van de Grieken en de Latijnse volkeren. Zo zijn ook ‘kracht en stof als vermogens van de Ruimte onscheidbaar, en de onbekende openbaarders van het onbekende’. Men kan ze alle vinden in de Arische filosofie, in de personen van Visvakarman, Indra, Vishnu, enz. Toch worden zij in het aangehaalde boek heel filosofisch en vanuit veel ongebruikelijke gezichtspunten omschreven.

De Geheime Leer Deel I Samenvatting (p. 296):
Het voorgaande, noch wat er volgt, kan men als geheel ergens volledig aantreffen. Het wordt in geen enkele van de zes Indiase filosofische scholen geleerd, want het betreft hun synthese – de zevende school, dat is de occulte leer.

H.P. Blavatsky verdeelde deze monaden in twee parallelle triaden: de triade van het licht die bestaat uit goden-monaden-atomen (De Geheime Leer deel I, p. 606, 675); en de voertuiglijke triade die betaat uit chaos-theos-kosmos (De Geheime Leer deel I, p. 373). Wanneer deze twee triaden zich verenigen, werken de goden in chaos, de monaden in theos en de atomen in kosmos. Wanneer we iedere triade individueel beschouwen, zien we dat aan de spirituele zijde de goden door de monaden werken, en de monaden door de atomen, terwijl aan de materiële zijde, chaos in theos werkt en theos in kosmos.

H.P. Blavatsky De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 4 Chaos - Theos - Kosmos (p. 373/374):
Deze drie zijn besloten in de Ruimte of, zoals een geleerde kabbalist het heeft omschreven: ‘De alles omvattende en door niets omvatte Ruimte is de oorspronkelijke belichaming van de enkelvoudige eenheid . . . grenzeloze uitgebreidheid1’. Maar hij vraagt verder: ‘Grenzeloze uitgebreidheid waarvan?’ – en geeft het juiste antwoord: ‘De onbekende bevatter van alles, de onbekende EERSTE OORZAAK.’ Dit is een juiste definitie en een juist antwoord, vanuit alle gezichtspunten van de occulte leer heel esoterisch en waar.
374/375: De ‘Chaos’ wordt door de Ouden ‘zonder zintuigen’ genoemd, omdat (Chaos en Ruimte zijn synoniem) deze alle elementen in hun rudimentaire, ongedifferentieerde toestand vertegenwoordigde en in zich bevatte. Zij maakten ether, het vijfde element, tot de
synthese van de vier andere; want de aether van de Griekse filosofen is niet het bezinksel ervan – waarover zij inderdaad meer wisten dan de wetenschap nu – waarvan men terecht veronderstelt dat het voor veel krachten die zich op aarde manifesteren als agens optreedt. Hun aether was het akâsa van de hindoes; de ether die in de natuurkunde wordt aanvaard, is maar een van de onderafdelingen ervan op ons gebied – het astrale licht van de kabbalisten met al zijn kwade zowel als goede gevolgen.
375: Omdat de essentie van de aether of de ongeziene Ruimte – de veronderstelde sluier van de godheid – voor goddelijk werd gehouden, beschouwde men deze als de verbinding tussen dit leven en het volgende. De Ouden dachten dat, wanneer de leidende actieve ‘intelligenties’ (de goden) zich terugtrokken uit een bepaald gedeelte van de ether in onze Ruimte – de vier gebieden waarop zij toezicht houden – dit gebied in de macht van het kwade werd gelaten, dat zo werd genoemd omdat het goede daarin ontbrak.

De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 9 De zonnetheorie
De boom van het leven en het zijn (606,607):
Er is geen wetenschappelijk bewijs nodig voor het occultisme, dat op de hoogte is van het bestaan en de aanwezigheid in de natuur van het ene eeuwige element, bij de eerste differentiatie waarvan de levensboom perio - diek wortel schiet. Het occultisme zegt: de oude wijsheid heeft het vraagstuk eeuwen geleden opgelost. Ja, serieuze en ook spottende lezer, de wetenschap nadert langzaam maar zeker onze gebieden van het occulte. Ze wordt door haar eigen ontdekkingen gedwongen ons taalgebruik en onze symbolen over te nemen, of ze dit wil of niet. De scheikunde wordt nu door de feiten ge - dwongen om zelfs onze voorstelling van de evolutie van de goden en atomen te aanvaarden, die zo veelbetekenend en onmiskenbaar wordt afgebeeld door de staf van Mercurius, de god van wijsheid, en door de allegorische taal van de wijzen uit de oudheid. Een toelichting op de esoterische leer zegt: . . .
Bij elk begin (elk nieuw manvantara) groeit de stam van de ASVATTHA (de boom van het leven en het zijn, de STAF van Mercurius) uit de twee donkere vleugels van de zwaan (HANSA) van het leven, en daalt daaruit af. De twee slangen, de eeuwig levende en haar illusie (geest en stof ), waarvan de twee koppen groeien uit de ene kop tussen de vleugels, dalen nauw ineengestrengeld af langs de stam. De twee staarten verenigen zich op aarde (het gemanifesteerde heelal) tot één, en dit is de grote illusie, o lanoe!
607: Iedereen weet wat de staf van Mercurius is, die al door de Grieken is gewijzigd.

De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 15 Goden, monaden en atomen (p. 675,676):
Enige jaren geleden merkten we op1 dat we ‘de esoterische leer heel goed de ‘draadleer’ kunnen noemen omdat zij, evenals sutrātman in de Vedāntafilosofie2, door alle oude filosofische religieuze stelsels loopt en deze verbindt, en ze alle met elkaar in overeenstemming brengt en verklaart’. We zeggen nu dat ze nog meer doet. Niet alleen brengt ze de verschillende en schijnbaar tegenstrijdige stelsels met elkaar in overeenstemming, maar ze controleert de ontdekkingen van de exacte wetenschap, en toont aan dat sommige ervan juist moeten zijn, omdat ze worden bevestigd in de oude geschriften. Dit alles zal men ongetwijfeld hoogst ongepast en oneerbiedig vinden, een schennis van de wetenschap; niettemin is het een feit.

H.P. Blavatsky De Sleutel tot de Theosofie
Hoofdstuk IX (p. 151): Wat wordt er precies onder vernietiging verstaan?
B: Ik heb sommige theosofen horen spreken over een gouden draad waaraan hun levens waren geregen. Wat bedoelen ze daarmee? Th: In de hindoese heilige boeken wordt gezegd dat wat periodiek incarneert het sutratma is, dat letterlijk ”draadziel” betekent. Het is een synoniem voor de reïncarnerende ego — manas verenigd met buddhi — die de manasische herinneringen van alle voorgaande levens in zich opneemt.
153: De ego krijgt altijd wat hij verdient. Na de ontbinding van het lichaam, begint er voor hem een periode van volledig ontwaakt bewustzijn, of een toestand van chaotische dromen, of een volstrekt droomloze slaap die niet van
vernietiging is te onderscheiden, en dat zijn de drie soorten slaap. Als de oorzaak van dromen en visioenen onbewust wordt voorbereid in de waaktoestand, zoals onze fysiologen menen, waarom kan dan hetzelfde niet worden toegegeven voor de postmortale dromen? Ik zeg nogmaals: de dood is een slaap. Na de dood begint er voor het geestesoog van de ziel een schouwspel dat door onszelf en heel vaak onbewust is geprogrammeerd: de feitelijke weergave van juiste opvattingen of van illusies die we zelf hebben geschapen.
333: Occulte Wetenschappen.
De wetenschap van de geheimen van de natuur —
fysiek, psychisch, mentaal en geestelijk; hermetische en esoterische wetenschappen genoemd. In het Westen kan de Kabbala worden vermeld; in het Oosten mystiek, magie en de yoga-filosofie. Over laatstgenoemde wordt door de chela’s in India vaak gesproken als de zevende ”darshana” (filosofische school) daar er in India aan de wereld van de leken slechts zes darshana’s bekend zijn. Die wetenschappen zijn en waren eeuwenlang voor de massa verborgen gehouden, om de zeer goede reden dat ze nooit naar waarde zouden worden geschat door de zelfzuchtige ontwikkelde klassen, die ze ten eigen bate zouden misbruiken en zo de goddelijke wetenschap tot zwarte magie zouden omvormen, en evenmin door de niet onderlegde groepen, die ze niet zouden begrijpen.

H.P. Blavatsky Geselecteerde artikelen deel 1: 1874 –1882
Een mysterieus land (p. 238):
Wie kan zeggen of daar waar nu de Atlantische Oceaan is, vroeger niet een werelddeel heeft bestaan, met zijn dichte bevolking, gevorderd in kunst en wetenschap, die, toen ze merkten dan hun land onder water verzonk, zich voor een deel naar het oosten en voor een deel naar het westen begaven, en op die manier de beide halfronden bevolkten? Dit zou een verklaring kunnen geven van de overeenkomst van hun archeologische bouwwerken en volkeren en van hun verschillen, gewijzigd door en aangepast aan de aard van hun respectieve klimaten en landen. Zo zouden de lama en de kameel verschillen, hoewel ze tot dezelfde soort behoren; hetzelfde geldt voor de algoraba en espino bomen; zo gebruiken de Irokezen van NoordAmerika en de oudste Arabieren voor het sterrenbeeld de ‘Grote Beer’ dezelfde naam; zo verdelen verschillende volkeren, die van elk contact en kennis over elkaar zijn afgesneden, de dierenriem in twaalf sterrenbeelden', geven er dezelfde namen aan, en de noordelijke hindoes passen de naam Andes toe op hun Himålaya, evenals de Zuid-Amerikanen op hun belangrijkste bergketen. 1 Moeten we tot de oude gedachtegroef vervallen en veronderstellen dat er geen ander middel was om het westelijk halfrond te bevolken dan ‘via de Beringstraat’? Moeten we nog steeds een geografisch Eden in het Oosten situeren, en veronderstellen dat een land dat even geschikt voor de mens en geologisch even oud is, op de doelloze omzwervingen van de ‘verloren stam van Israel’ moet wachten om bevolkt te raken?2

G. de Purucker Aspecten van de Occulte Filosofie
De oorsprong van de amerikaanse indianen (p. 447,448):
Wat is de oorsprong van de inheemse Amerikanen?
Het is en was voor mij altijd duidelijk dat de beide Amerika’s door verschillende Atlantische rassen werden bevolkt, door verschillende immigratiegolven, sommige heel klein, andere groter; want al zijn er nauwe parallellen en grote gelijkenissen tussen de Indianen van bijvoorbeeld de Verenigde Staten en die van Zuid- en Centraal-Amerika en zelfs van Mexico, er zijn ook grote verschillen van fysiologische aard. Het profiel bijvoorbeeld van de Irokezen of van de Sioux of van de Cherokezen lijkt enigszins op het profiel van de Zuid-Amerikaanse en CentraalAmerikaanse Indianen en toch zijn er duidelijke verschillen. Dit alles wijst op verschillende golven van verschillende volkeren, al waren al deze volkeren in het verre verleden van Atlantische oorsprong.
MICROSOMEN EN CENTROSOMEN
(a) Wordt de werking van de microsomen veroorzaakt door de
‘innerlijke ziel van de stoffelijke cel’ (H.P.B.) die de centrosoom wekt? (b) Gaat de kern, wanneer die verdwijnt, over naar een ander bewustzijnsgebied?

Ruud Muschter SYMBOOL, MYTHE EN GODENDOM
6 ANATOMIE .. (p. 45):
Het geven van een definitie van wat binnen de mythische symboliek onder 'mens', 'dier', of 'god' moet worden verstaan, is niet eenvoudig. Daarvoor moet bekend zijn hoe het uiterlijk van een vreemd wezen inwerkt op de geest van de mens. Heeft dat vreemde wezen een magnetische, onmiskenbare persoonlijkheid? Doet het sterk aan een dier denken? Gelijkt het op de mensen van het volk waaronder het zich begeeft? Of bezit het uitsteeksels die het het uiterlijk van een hert geven? Is het tamelijk menselijk van aanblik of zo schitterend of buitenissig dat het een onaardse, 'goddelijke' indruk maakt? De beschrijvingen in de mythologie zijn soms omzichtig. De bijbel spreekt in Ezekiël, H 1: 26 over "een gestalte die er uitzag als een mens." De Irokezen, die nader aan bod komen in hoofdstuk 7, zeggen, sprekend over hun god Hi'nun, dat deze zich omringd vond door wezens die op mensen geleken. In beide situaties wordt niet zonder meer gezegd dat de vreemde bezoekers mensen waren, alleen dat zij daarvan het uiterlijk hadden. Door de mengvorm van eigenschappen kan een gestalte ontstaan die van beide, mens en dier, iets heeft. Het thema van het wezen met de dubbele gestalte, dat in talloze landen wordt teruggevonden, kan zo worden uitgelegd: Een vreemdeling is gekleed in een buitenissig kostuum.
57: bewapening
De hemelvaartuigen, kronkelend en zich onder het voortbrengen van melodieuze geluiden voortbewegend, uitgerust met een schitterende diamant en voorzien van horens, treden soms ten tonele met groot vertoon van macht, en lijken over krachten te beschikken zoals wij die van moderne wapens kennen. Onder de
Irokezen gaat het volgende verhaal: de dondergod Hi'nun
"(...) vond zich nu omringd door wezens die op mensen geleken en onder welke er een was, die hun opperhoofd scheen te zijn.30"

‘Het kan zijn dat mensen in de partij denken: het moet anders’ (Ariejan Korteweg interviewt Esther Ouwehand Volkskrant 2 november 2019 p. 6-7):
Heeft u uw ouders kunnen overtuigen om minder vlees te eten?
‘Dat was een soort van kansloos. Dan zei ik: weet je wel hoeveel varkens er zijn in Nederland? Mijn vader antwoordde dan: Als we ze niet opeten, zijn het er nog veel meer. Ach, als je 25 jaar vegetariër bent, heb je al die grappen wel gehoord.
‘We denken nog steeds in termen van dienstbaarheid als het over de natuur gaat: dat we bossen moeten laten staan omdat die zuurstof produceren. Terwijl we onze leefomgeving fundamenteler moeten beschermen. De natuur zal zich wel aanpassen aan de klimaatverandering en de crisis in biodiversiteit, maar het is de vraag of de mens dat ook kan. Burgerlijke ongehoorzaamheid zoals die van de klimaatdemonstranten van Extinction Rebellion gaat heel groot worden.’
Ga je met de bezetting van een boerenbedrijf een grens over? Of heiligt het doel alle middelen?
‘Het protest moet altijd vreedzaam zijn. Of stalbezettingen mogen, is aan de rechter. Film je in een stal, dan overtreed je een regel. Maar een Duitse rechter oordeelde onlangs na zo’n actie:
jullie hebben misstanden getoond die in een democratische rechtsstaat zichtbaar moeten worden gemaakt. Die kwam tot vrijspraak.
Extinction Rebellion viel samen met boerenprotesten. Dan zie je het verschil in de mate waarin de rechtsorde wordt bewaakt. Extinction Rebellion kreeg 380 euro boete per persoon. Terwijl de boeren hun zin kregen, zonder boete. Boeren worden nu geraakt, dat krijgt heel veel aandacht. Extinction Rebellion gaat over ons aller toekomst, de lange termijn heeft het altijd moeilijker.’

Het spiegelpaleis heeft een nieuwe verdieping (Michael Persson Volkskrant 26 oktober 2019 p. 6-7):
Het is een schande dat president Trump zich niet rechtstreeks kan verdedigen in het impeachmentonderzoek, roepen de Republikeinen. Ze hanteren nu een beproefde methode: twijfel zaaien over ‘het proces’.
Daarmee krijgt het politieke spiegelpaleis van de regering-Trump er weer een verdieping bij. Met de manoeuvre komen de toenmalige bazen van de FBI en de inlichtingendiensten, James Comey (FBI), John Brennan (CIA) en James Clapper (DNI, overkoepelend spionagedirecteur), drie critici van Trump, in de gerechtelijke vuurlinie te liggen.
Dat Trump zich niet mag verdedigen, zoals bijvoorbeeld Lindsey Graham en Mitch McConnell donderdag riepen, is echter irrelevant. Het onderzoek met de hoorzittingen is de eerste fase van het impeachmentproces, en leidt dan eventueel tot een aanklacht. Pas daarna vindt de rechtszaak plaats, waarin de verdachte zich mag verdedigen, en die vindt plaats in de Senaat. Natuurlijk weten de senatoren Graham en McConnell dat. Maar ze oordelen straks liever over een slachtoffer dan over een dader.

Trump calls for '21st century' Glass-Steagall banking law (Reuters 26 oktober 2016):
U.S. Republican presidential candidate Donald Trump on Wednesday called for a “21st century” version of the 1933 Glass-Steagall law that required the separation of commercial and investment banking, a change the Republican Party also supported in its 2016 policy platform.
Sindsdien is van deze verkiezingsbelofte niets meer vernomen.

Monetaire politiek in niemandsland (Heleen Mees Volkskrant 17 juli 2019 p. 19):
Hoewel de financiële crisis en de crisis in de eurozone bezworen zijn, is de macro-economische situatie dat niet. Hoogervorst heeft gelijk als hij schrijft dat het goedkope-geldbeleid van de centrale banken in de VS en in de eurozone tien jaar geleden heeft bijgedragen aan de financiële crisis, maar een belangrijker factor was China’s toetreding tot de Wereldhandelsorganisatie (WTO) in december 2001. Dat zorgde wereldwijd voor een overschot aan arbeid waardoor de lonen van westerse werknemers niet of nauwelijks stijgen, zelfs niet nu de werkloosheid een laagterecord heeft bereikt.
Zolang de loonkosten niet of nauwelijks stijgen is
monetair beleid weinig effectief en is begrotingsbeleid de beste manier om inkomen van kapitaal naar arbeid te herverdelen en zo economische groei te stimuleren. Daarom is het extra goed nieuws dat Christine Lagarde de nieuwe president van de Europese Centrale Bank wordt. Als voormalig directeur van het Internationale Monetaire Fonds heeft Lagarde de beste papieren om dit hoog op de Europese agenda te zetten.

Keren proteststemmen zich af van populisten? (Peter de Waard Volkskrant 18 juli 2019 p. 23):
In het boek Eigen Volk waarschuwt journalist Kemal Rijken dat ‘we de rechts-nationalisten niet moeten onderschatten’, omdat ze geleerd zouden hebben van de fouten van vroeger. In werkelijkheid opereren ze nog even amateuristisch. Bijna alle populistische groeperingen zijn een oneman- of onewomanshow (Farage, Le Pen, Salvini, Baudet) en zakken als een plumpudding in als de leider vertrekt. Omdat nationalisme een zo overheersend thema is hebben ze geen visie, laat staan praktische oplossingen voor de politieke beslommeringen van alledag zoals onderwijs, zorg en infrastructuur.

Culturele eigenwaarde (C. Cornelis Volkskrant 24 november 2018 Opinie p. 10):
Mijn reactie op het artikel over verengelsing (O&D, 22 november) is dat wederom het financieel voordeel het wint door het werven van studenten uit het buitenland ten nadele van het behoud van het cultureel erfgoed: de taal. Als het geld blijft prevaleren boven alle zaken die het visitekaartje zijn van een volk kan ik mij voorstellen dat mensen komende uit verschillende windrichtingen de taal niet eens opnemen, en ook autochtonen haar laten verloederen. Een beetje culturele eigenwaarde is niet verkeerd.
Contractzorg wenselijk? (Myriam Lipovsky Opinie p. 10)
Het artikel van Fred Leffers over contractvrije zorg (O&D, 23 november) is mij uit het hart gegrepen. Tijdens mijn opleiding tot psychotherapeut liep ik stage in een niet-instellingspraktijk met contract-verzekerde zorg. Ergens in de tweede helft van het jaar maakte ik mee dat de plafonds van bepaalde zorgverzekeraars waren bereikt, wat betekent dat er dan voor geen enkele patiënt van die verzekeraar nog gedeclareerd kon worden. Nieuwe patiënten kun je afwijzen, maar bij lopende behandelingen was het een dilemma: de psychotherapeutische behandeling zomaar stop zetten tot het einde van het jaar of gratis doorwerken. De psychotherapeut kiest dan meestal voor het laatste, omdat de zorg voor de patiënt op de eerste plaats komt. Geen wonder dat de verzekeraars gecontracteerde zorg goedkoper vinden. Maar is dit ook wenselijk?
Guusje ter Horst (Ien van Golen Opinie p. 11):
Het interview met Guusje ter Horst (Ten eerste, 21 november) zal bij menige zorgverlener een gevoelige snaar hebben geraakt. Mogelijk zelfs een open zenuw. Want de rigide budgettering en de verkokerde organisatie bij de zorgverzekeraars werken verlammend op alle geledingen in de zorg. Zorgverzekeraars die zeggen te willen sturen op zorg, maar daarvoor geen budget wensen vrij te maken of dat doen door elders op verrichtingen of verstrekkingen te korten, maken veel kapot.
Terecht wordt in het artikel geconcludeerd dat de zorg budgettair op slot zit. Dat slot is er door de overheid op gezet en zorgverzekeraars kwijten zich mogelijk beter van hun taak dan hun opdrachtgever heeft bedoeld. Je vraagt je af: wie ziet er dan op dit proces toe?
Hoe dan ook, er is een schokeffect nodig om te komen tot een beleid dat meer aansluit bij de wensen uit het veld en de samenleving. De gezamenlijke zorgverleners en zorginstellingen kunnen voor zo’n schokeffect zorgen door collectief te weigeren de contracten voor 2019 te tekenen. Ik roep daar graag toe op.
Blijf oefenen (Opinie p. 11):
Het is jammer dat in het stuk ter ere van de promotie van Laura Kok (V, 20 november) onvermeld blijft dat in Den Haag in het huidige HMC al meer dan 25 jaar het MCDM bestaat, een medisch centrum voor dansers en musici. Het werd opgericht door onder meer A.B.M. (Boni) Rietveld, orthopedisch chirurg en musicus. Ook hij heeft altijd veel belang gehecht aan het met elkaar verbonden zijn van lichamelijke en psychische elementen bij de klachten van zowel dansers als musici. Een belangrijk advies dat hij mensen meegaf als zij tijdelijk hun beroep fysiek niet konden uitoefenen, was dat zij moesten blijven dansen of musiceren. Daarmee doelde hij op het in gedachten blijven oefenen. Me dunkt een zeer waardevol advies.

Ga zelf uw sombere bui te lijf: neem kennis van de cijfers (Marco Visscher interviewt Anna Rosling Rӧnnlund Volkskrant 24 november 2018 Opinie p. 6-8):
Er gaat meer goed dan fout. Toch zijn we blind voor vooruitgang, ja, zelfs voor de werkelijkheid. Anna Rosling Rönnlund weet wat we daaraan kunnen doen.
Niemand heeft meer gedaan om het besef van vooruitgang over te brengen dan Hans Rosling. Met zijn geestdriftige presentaties vol duizelingwekkende data en een dik, Zweeds accent bereikte hij in de afgelopen jaren een miljoenenpubliek. Vorig jaar overleed hij aan kanker. Zijn zoon, Ola Rosling, en diens vrouw, Anna Rosling Rönnlund, maakten het boek af waaraan hij nog tot het laatst werkte: Feitenkennis 10 redenen waarom we een verkeerd beeld van de wereld hebben en waarom het beter gaat dan je denkt. Het boek is het slotstuk van een hechte samenwerking van achttien jaar, waarin ze gedrieën zijn Ted-talks schreven en bouwden aan het succes van Gapminder, een bureau voor datavisualisatie met klanten als Google en de Verenigde Naties. Hij was ook de bedenker van de quiz met de twaalf basisvragen waarbij we het afleggen tegen de chimpansee.
Bent u een optimist?
Nee, hoor. We moeten simpelweg herkennen wanneer iets goed gaat en openstaan voor de mogelijkheid dat de stijgende lijn ophoudt. Er kan van alles gebeuren dat alles zal veranderen: een financiële instorting, een wereldwijde pandemie, voortgaande klimaatverandering. Op dit moment zijn er veel data die een optimistische blik rechtvaardigen. Maar je moet op zoek naar balans. In Feitenkennis laten we 32 positieve trends zien, in een volgend boek moeten we misschien juist 32 negatieve trends laten zien.’
Mensen zijn geneigd te denken in tegenstellingen: niet alleen in 'arm en rijk', maar ook in 'goed en slecht', 'licht en donker', 'wij tegenover de rest', alles met een flinke kloof ertussen. Dat is een bijzonder slechte manier om de wereld te begrijpen, want de grote meerderheid bevindt zich tussen die extremen. Wanneer we ons dit niet realiseren, negeren we hun dagelijkse ervaringen, hun problemen en hun ontwikkelingen. Dan krijgen we nooit een goed beeld van de wereld.’
Hoe kunnen we de chimpansee verslaan?
‘Je hoeft de grafieken en cijfers niet uit je hoofd te leren.
Het is beter om te begrijpen hoe je het best kunt omgaan met feiten en data. Bedenk dat de meerderheid in het midden zit. Bedenk dat een positieve trend géén nieuws is en een tijdelijke neergang of een incident wél.
Bedenk dat we het bangst zijn voor gevaren waarvan we het minst te vrezen hebben. Schrik niet van grote getallen, maar zie de dingen in verhouding. Accepteer dat er altijd verandering is, ook als die traag verloopt. Realiseer je dat er nooit één verklaring is. En vooral: wees nederig en nieuwsgierig.

Rector met een onwrikbaar geloof in de verwondering (Frank Rensen de Volkskrant 12 augustus 2022 p. 27):
Met het overlijden van Caroline Pauwels heeft Brussel een invloedrijke denker én doener verloren. De daadkrachtige rector van de Vrije Universiteit Brussel laat een rijkdom aan wijsheden achter, die voornamelijk zijn terug te voeren op het ‘
’.
Pauwels baseerde haar
levensfilosofie op het ‘possibilisme’ van de Zweedse statisticus Hans Rosling. Die gedachtengang houdt het midden tussen optimisme en pessimisme, en is gericht op het daadwerkelijk aanpakken van uitdagingen en tegenslagen. ‘Dat de wereld niet per se beter zal worden, maar dat we hem wel beter kunnen maken’, zo omschreef Pauwels haar levensfilosofie zelf.

Het sociaal netwerk van beginnende leraren in relatie tot hun professioneel zelfverstaan: Een exploratief onderzoek (L. Ooghe, L. Thomas, M. Tuytens, G. Devos en R. Vanderlinde):
De uitstroom van beginnende leraren in de eerste vijf jaar van lesgeven is in het Vlaamse secundair onderwijs, net als internationaal, een niet te onderschatten probleem. Uit studies blijkt dat deze vroege uitval kan voorkomen worden door een sterk professioneel
zelfverstaan en een ondersteunend sociaal netwerk. De resultaten suggereren dat (1) een ondersteunend sociaal netwerk belangrijk is voor beginnende leraren, (2) persoonlijke contacten zowel inhoudelijke als emotionele steun bieden, (3) collega’s van belang zijn voor inhoudelijke, emotionele en sociale steun, (4) de kwaliteit van de steun door mentoren en directie tijdens het schooljaar afneemt, en (5) het sociaal netwerk en professioneel zelfverstaan van beginnende leraren elkaar wederzijds beïnvloeden. Deze bevindingen tonen aan dat meer aandacht voor het sociaal netwerk en professioneel zelfverstaan van beginnende leraren aangewezen is. Bovendien kan het gebruik van sociale netwerkanalyse een meerwaarde voor onderzoek en een handig reflectiemiddel voor beginnende leraren zijn.

Hoe bedreigend is de libra van Facebook? (Koen Haegens Volkskrant 18 juli 2019 p. 11):
Van Europa tot de Verenigde Staten reageren politici en centrale bankiers als door een wesp gestoken op de plannen van Facebook voor een eigen munt, de Libra. Wat staat er op het spel dat de gemoederen zo hoog oplopen?
2. Nieuwe bankencrisis
‘Wij zijn geen bank’, stelde Facebook, dat ook eigenaar is van WhatsApp en Instagram, tegenover de Financial Times. De Libra moet juist de 1,7 miljard volwassen aardbewoners zónder bankrekening in staat stellen goedkoop betalingen te doen. Met dat doel is in Zwitserland de ‘Libra Association’ opgericht. Naar eigen zeggen gaat het om een ‘onafhankelijke, niet op winst gerichte ledenorganisatie met het hoofdkwartier in Genève’. Behalve Facebook hebben ook andere multinationals als Booking, Vodafone, Mastercard, eBay en PayPal zich aangesloten bij het initiatief.
Dat klinkt idealistisch, maar toezichthouders vrezen een nieuw, digitaal, Lehman Brothers, dat buiten hun toezicht opereert. In 2008 markeerde de val van die Amerikaanse zakenbank het begin van de kredietcrisis. Elke vergelijking tussen Facebook en de probleembanken van toen lijkt voorbarig. Maar met haar miljarden potentiële gebruikers zal de Libra al snel een risico vormen voor de
financiële stabiliteit. Too big to fail. De vage plannetjes die rondzingen om in de toekomst ook leningen te verstrekken, helpen de Libra daarbij niet. Voor president Donald Trump is het duidelijk. Wat nou, geen bank? Per tweet stelde hij vorige week dat Facebook gewoon een bankvergunning moet aanvragen.
4. Slag om de wereldreservemunt
David Marcus van Facebook probeerde dinsdag tegenover de Amerikaanse Senaat de gemoederen te sussen. Nee, verzekerde hij, de bedrijven achter
Libra ‘zijn niet van plan te gaan concurreren met welke soevereine munt dan ook’. Dat lijkt voorbarig. Vooral armere landen moeten vrezen voor hun munt. In tijden van crises, zoals in Venezuela, kan de bevolking straks overschakelen op de Libra. Diens stabiliteit wordt gegarandeerd door een ‘mandje’ van traditionele valuta als de dollar, euro en Japanse yen. Voor de Amerikanen is die afhankelijkheid voorlopig een geruststellende gedachte. Al was ook de waarde van de dollar ooit gebaseerd op goud. Tot die koppeling in 1971 werd losgelaten en de dollar zélf de rol van monetair anker overnam.

Facebook verkent met cryptomunt Libra hele nieuwe terreinen (Koen Haegens Volkskrant 18 juni 2019):
De Libra mag dan zijn ondergebracht zijn in een onafhankelijke stichting, daarnaast heeft Facebook een nieuwe dochteronderneming opgezet: Calibra. Deze is verantwoordelijk voor de gelijknamige digitale portemonnee voor de Libra. Deze komt in 2020 beschikbaar als losstaande app en wordt daarnaast onderdeel van WhatsApp en Facebook Messenger. Facebook lijkt klaar voor een volgende fase in zijn bestaan te zijn. Nog een paar maanden. ‘De klok loopt nu’, maant Brosens De Nederlandsche Bank om zich snel een mening te vormen over de Libra. Facebook zal naar verwachting toestemming moeten krijgen van de toezichthouders om zijn dienstverlening te starten.

De titel van het boek het CHAOSPUNT de wereld op een tweesprong van Ervin Laszlo wordt als actueel thema gebruikt. Het biedt een kader voor het formuleren van een kosmische visie (Ervin Laszlo boek Kosmische Visie Wetenschap en het Akasha-veld) op een oud vraagstuk.
144/145: De met de nobelprijs voor natuurkunde onderscheiden fysicus Manfred Eigen heeft aangetoond dat de vorming van suprasystemen onder invloed van auto- en kruiskatalytische cycli de grondslag vormt van de evolutie van alle levensvormen op aarde.
De fysisch chemicus en expert in de thermodynamica Ilya Prigogine werd onderscheiden met de Nobelprijs nadat hij de wijze waarop kruiskatalytische systemen tot de evolutie van complexe systemen leiden [en de theorie over het zelforganiserende karakter van het universum, vert.] had uitgewerkt.
De in het boek besproken perioden Mythos, Theos, Logos en Holos (p. 66/76) corresponderen met de vier yuga’s.

De mythe van de zelfredzame burger Heeft u daar wel recht op? (Casper Thomas De Groene Amsterdammer 26 oktober 2017 p. 18-21):
De boodschap van de kabinetten-Rutte is dat de burger vooral zichzelf moet zien te redden. Wie dat niet kan, wordt bestraft. Alsof het gesternte voor iedereen even gunstig is.
De omslag naar een ‘participatiesamenleving’, aangekondigd door het vorige kabinet, lijkt inmiddels voltooid. In het nieuwe regeerakkoord komt de term ‘verzorgingsstaat’ niet voor en ligt de nadruk op eigen initiatief.
Het zijn tekenen dat we leven in het ‘tijdperk van verantwoordelijkheid’. Dat etiket is afkomstig van Yasha Mounk, politiek wetenschapper aan Harvard University en auteur van het boek The Age of Responsibility. Daarin laat Mounk zien hoe ‘individuele verantwoordelijkheid’ een centraal begrip in ons morele vocabulaire is geworden. Het vormt een ijkpunt in onze debatten over rechtvaardigheid en het fungeert als toetssteen voor concreet beleid.
Als er één ding is dat de politieke cultuur van onze welvarende samenlevingen kenmerkt, dan is het de diepgewortelde overtuiging dat mensen zelf kunnen worden aangesproken op wat er in hun eigen bestaan voorvalt, concludeert hij.
De wetenschapsfilosoof Thomas Kuhn concludeerde dat een bepaalde denkwijze kan standhouden totdat het aantal tegenstrijdige observaties tot een kritieke hoeveelheid is opgelopen. Daarna is het tijd voor een paradigmawisseling. In het geval van de zelfredzame burger lijkt dat punt bereikt. Niet alleen de hoeveelheid gezinnen in financiële problemen zet vraagtekens bij het tijdperk van eigen verantwoordelijkheid, ook vanuit de wetenschap komen signalen dat het ideaal van de verstandige burger die bekwaam door de keuzesamenleving navigeert bijstelling nodig heeft.
Een klein voorbeeld laat zien hoe ingewikkeld het toewijzen van individuele verantwoordelijkheid is.
Dit debat wordt grotendeels uit de weg gegaan in de montere beleidstaal over eigen kracht en zelfredzaamheid. Dat is best te begrijpen. Wie een gesprek wil beginnen over grenzen van eigen verantwoordelijkheid nodigt een scala van denkers uit die het onderwerp alleen maar ingewikkelder maken: hersenwetenschappers die beweren dat ‘
de vrije wil niet bestaat’, sociologen die erop wijzen dat waar je wieg staat bepalend is voor waar je later terechtkomt, gedragseconomen die hebben aangetoond hoe makkelijk mensen keuzes maken waar ze zelf schade van ondervinden.
Onze beoordelingsstaat, met haar obsessie voor eigen verantwoordelijkheid, moet haar prioriteiten omdraaien.
Niet ‘heeft u daar wel recht op’, maar ‘wat heeft u nodig’ wordt dan de belangrijkste vraag. Als zelfredzaamheid inderdaad als doel geldt, is die vraag het enige juiste uitgangspunt.

Zielenleer
Zielenleer kan beschouwd worden als een onderdeel van de psychologie. Tenslotte is het woordje 'psychologie' samengesteld uit het Griekse 'psychè' dat 'ziel' betekent, en 'logos' kan worden vertaald als 'woord', 'gedachte', of als 'rede'. In het woord 'psychologie' zit dus het woordje 'ziel' verscholen.
Natuurlijk bestaat er ook, zoals Carl Gustav Jung (1875 - 1961) het indertijd opmerkte, een psychologie waarin het woordje 'ziel' niet voorkomt, gewoonweg omdat niemand weet of een ziel wel degelijk bestaat.. In dat soort van psychologie wordt er dan ook eerder over de 'geest' gesproken, refererend naar het menselijke brein, en dus niet naar geest' in de andere betekenis van dat woord. Ondanks het feit, dat het Engelse woord 'mind' meestal met 'geest' wordt vertaald, heeft die 'mind' geen enkel uitstaans met 'spirit'.
De Zwitsers psychiater en psycholoog Carl Gustav Jung verwees naar de opkomst van het behaviorisme, een gedragsgerichte stroming, waardoor - volgens hem - het object van de psychologie gereduceerd werd tot het uiterlijk waarneembare en meetbare gedrag van de mens of dier, omdat het innerlijk leven zich niet objectief door wetenschappelijke waarneming zou laten registreren, maar alleen subjectief door introspectie en begrijpen. Niet iedere psycholoog kon zich vinden in dit primaat van het fysieke, waaronder dus Jung.
Animisme is het filosofisch, religieus of spiritueel concept waarbij zielen of geesten niet alleen existeren in mensen en dieren, maar ook in planten, stenen of natuurlijke fenomenen, zoals donder en geografische dingen, waaronder bergen en rivieren. Animisme wijst verder ook bezieling toe aan abstracte concepten zoals woorden, eigennamen of metaforen uit de mythologie. Maar, uit deze woorden kunnen we gerust afleiden dat er een onderscheid dient te worden gemaakt tussen de termen 'ziel' en 'bezieling'.
Anders gezegd: alles is bezield. Dit geldt zowel voor een planeet, ster, kiezelsteen, boom, bloem, plant, dier, en mens. Maar over een persoonlijke ziel beschikken, is iets totaal anders. Volgende de leerstellingen van Gurdjieff, bijvoorbeeld, moet een ziel worden verworven. Om die reden bestonden er indertijd speciale yogi scholen voor, kloosters, en zo meer, en bestemd voor mensen met een zogenaamde 'innerlijke roeping'.
In de loop van de Europese geschiedenis hebben filosofen, zoals Plato, Aristoteles en Thomas van Aquino, de mogelijkheid overwogen van het bestaan van een ziel bij mensen, dieren en planten. Religies, waarin animisme voorkomt, behoren meestal tot volksgeloof of etnische religies, zoals: sjamanisme, shinto of bepaalde stromingen binnen het hindoeïsme.
Georges Ivanovitch Gurdjieff maakte in één van zijn boeken gewag dat men dat in het Engels wél kan doen. Terwijl iemand de zin "I swear it on my own soul" denkt te aanhoren, zeg je eigenlijk: "I swear it on my own sole", waarbij Gurdjieff aangaf dat het 'vuilste onderdeel van iemands lichaam', zijnde: de zool van een voet, met de ziel kan worden vergeleken.

Noösfeer Onze Aarde is als een ui: een geneste verzameling van ringen of schalen: lithosfeer, biosfeer, atmosfeer, technosfeer, cybersfeer en noösfeer. Noëtica bestudeert met name in ons collectieve bewustzijn opkomende noösfeer.
Noëtica resoneert rondom de volgende kernbegrippen:
- omegapunt—bewustzijn van de Eenheid van Alles wat Is;
- onbekende bestemming van de menselijke evolutie;
- in het werk van Pierre Teilhard de Chardin het klimatologisch convergentiepunt (harmonische convergentie) van de menselijke evolutie als emergentie van het hieperpersoonlijke;
Etc.
Teilhard de Chardin—een antropoloog uit het midden van de 20e eeuw—ontwierp een allesomvattend raamwerk. Teilhard werd geïnspireerd door een weinig bekend werk, De Biosfeer, van Vladimir Ivanovitsj Vernadski. Teilhard veralgemeniseerde Verdanski’s concept door de evolutie van onze planeet te zien als ingesloten sferen.
Teilhard dacht dat het doel van de menselijke evolutie wat hij noemde het ‘omegapunt’ zou zijn, een kosmisch bewustzijn van Eenheid dat rekening hield met alle verscheidenheid.

Arvindus werkt op zijn website thema's uit, die nauw op het onderzoeksrapport 'E i V' aansluiten. Fig.1 in de publicatie MATERIALISME IN DE ALFA-, BÈTA-, EN GAMMAWETENSCHAPPEN toont zeer duidelijk de samenhang tussen deze drie domeinen.
Materialisme (mineraalmonade)
Boven werd vermeld dat de radicale taak is van de gammawetenschappen om in hun onderzoeken gebruik kunnen maken van de zintuiglijke en intuïtieve bevindingen van de andere wetenschappen door middel van zowel inductie als deductie. Heden ten dage is het echter zo dat zij voornamelijk gebruik maken van zintuiglijke bevindingen en dat zij voornamelijk induceren. Ofschoon we op de rand staan van een kanteling naar geestelijke oriëntaties6 leven we heden ten dage nog in een tijd waarin materialistische oriëntaties de boventoon voeren.7 En dit brengt met zich mee dat de methoden van de bètawetenschappen dominant zijn.
Dat de methoden van de bètawetenschappen dominant zijn in de bètawetenschappen zelf spreekt voor zich en is weinig zorgwekkend. Waar materialisme zich echter dominant laat gelden in de gammawetenschappen of zelfs de alfawetenschappen ontstaan er problemen. En dit is heden het geval.
Omdat we op de rand staan van een nieuw tijdperk waar de oriëntaties geestelijker zullen zijn is er een verschuiving van aandacht gaande van de bètawetenschappen naar de alfawetenschappen via de gammawetenschappen. Echter omdat materialisme heden ten dage nog dominant is wordt voorgenoemde aandacht gekenmerkt door materialisme met zijn onderzoeksmethoden.

Nils A. Amnéus Levensraadsel
Het Ene Leven (p. 2):
De algemene leer is echter dat er achter het stoffelijke, zichtbare heelal dat we kennen, een alomtegenwoordig, eeuwig, grenzeloos en onveranderlijk beginsel staat: een goddelijke levensessentie die de onzichtbare oorzaak is van het zichtbare heelal en van al het leven daarin.*
De oude hindoegeschriften drukken het als volgt uit:
Zoals een enkele zon de hele wereld verlicht, zo verlicht ook de ene geest ieder lichaam.
†De Bhag (Hoofdstuk 13 Vers 34)
*De Geheime Leer, 1:43-47
3: Het heelal, een levend organisme De oude leringen zeggen dat het heelal als geheel een levend organisme is en dat ieder individueel leven in dat heelal is verbonden met het universele leven, en in feite een onafscheidelijk deel van dat leven is.
34:
De oude geschriften van de hindoes spreken over de mens als een ‘weerspiegeling in de stof’ van zijn innerlijke god, en hun literatuur staat vol met toespelingen op dit onderwerp. De hele Bhagavad Gita, bijvoorbeeld, is een dialoog tussen de innerlijke god ‘Krishña’ en het menselijke ego, hier ‘Arjuna’ genoemd.
Karma-Nemesis (p. 160):
160: Karma-Nemesis is niets anders dan het (geestelijke) dynamische gevolg van oorzaken die zijn voortgebracht en krachten die tot activiteit zijn gekomen door onze eigen daden. Het Boek van de gulden voorschriften zegt over karma: Leer dat geen poging hoe gering ook, hetzij in goede of verkeerde richting, uit de wereld van oorzaken kan verdwijnen. U kunt op deze ‘dag’ [dit leven] uw kansen scheppen voor uw ‘morgen’ [toekomstige levens]. Tijdens de ‘grote reis’ [de cyclus van bestaansvormen] brengen de oorzaken, elk uur gezaaid, ieder haar oogst van gevolgen voort, want in deze wereld heerst strikte rechtvaardigheid. Met de machtige beweging van haar nooit-dwalende werking brengt ze aan stervelingen levens van geluk of tegenslag, het karmische kroost van al onze vroegere gedachten en daden. – H.P. Blavatsky, De Stem van de Stilte, blz. 32
218: Het geloof dat de mens bij zijn geboorte werd geschapen is in strijd met de wet van behoud van energie, die stelt dat energie noch gecreëerd noch vernietigd kan worden.
Het geloof in het voorbestaan en de onverwoestbaarheid van de ziel is in overeenstemming met de
wet van behoud van energie.
Karma en de theorie van één enkel leven op aarde (p. 217):
De veronderstelling dat de ziel van de mens bij de geboorte werd geschapen of ontstond is niet in overeenstemming met de kennis die we bezitten van het stoffelijke gebied. Men heeft vastgesteld dat materie en energie op dit gebied onverwoestbaar zijn, een feit waarnaar wordt verwezen als de
wet van behoud van energie. Materie en energie kunnen veel transformaties ondergaan, maar werden nooit geschapen en kunnen nooit worden vernietigd. De ziel of het bewustzijn van de mens is een energie van een of andere soort die behoort tot de innerlijke, onzichtbare mentaalspirituele gebieden van de natuur. Deze innerlijke, onzichtbare gebieden zijn evenzeer deel van de natuur en onderworpen aan haar wetten als het uiterlijke materiële gebied. De wet van behoud van energie moet daarom zijn tegenhanger hebben in de onzichtbare kant van de natuur en de hogere mentaal-spirituele energieën moeten even onvergankelijk zijn op hun respectieve bestaansgebieden als hun tegenhangers dat zijn op het stoffelijke gebied. En als ze onverwoestbaar zijn, kunnen ze ook niet zijn gecreëerd, maar moeten altijd hebben bestaan. Wat geen eind heeft kan ook geen begin hebben gehad. Wat oneindig voortduurt in de toekomst moet ook een oneindig lang verleden hebben.
218: Het geloof dat de ziel reeds vóór de geboorte bestond is in harmonie met een geloof in rechtvaardigheid, want het verklaart wanneer en waar de mens de zaden zaaide die resulteerden in de ongelijkheden en ‘onrechtvaardigheden’ van de geboorte en is daarom in harmonie met de wet van oorzaak en gevolg. Het geloof dat de mens bij zijn geboorte werd geschapen is in strijd met de wet van behoud van energie, die stelt dat energie noch gecreëerd noch vernietigd kan worden. Het geloof in het voorbestaan en de onverwoestbaarheid van de ziel is in overeenstemming met de wet van behoud van energie.

Daan Fousert Dienstbaar leiderschap: dát werkt!
1. Inleiding (p. 11):
Spiritualiteit heeft te maken met het innerlijke leven en economie heeft te maken met het uiterlijke leven. Adam Smith begreep deze balans.
12: De combinatie, van Leiderschap én Spiritualiteit in harmonie, is de balans die we moeten zoeken en daarom de uitdaging waar we thans voor staan.
15: Bij de inrichting en aansturing van een organisatie die probeert haar missie, haar droom te realiseren, is het waardevol om naast de operationalisering van leiderschap (de structuur) ook te kijken naar de gedragskant van leiderschap (de cultuur). Pas als er een goede balans is tussen die twee, is de kans op succesvolle realisatie van de missie groot.
18,19: Een van de belangrijkste oorzaken van burn-out is, volgens Maslach en Leiter, een chronische verstoring van de balans tussen leven en werken. Het bewust gescheiden houden van deze twee fenomenen, als ware zij twee gescheiden levensmechanismen, doet ons streven naar het verkrijgen van balans. Werken durven en willen zien als een integraal onderdeel van het menselijk bestaan, zet het in een heel ander daglicht. Werken wordt daarmee een identiteitsmechanisme en een onderdeel van de zingeving van dat bestaan. SQ (spirituele intelligentie) is een niet meer weg te denken element. Na IQ en EQ begint SQ haar geleidelijke intrede in het organisatorische denken. En wie, in navolging van de introductie van EQ, vindt dat hier wat lacherig op moet worden gereageerd, verwijs ik graag naar het gelijknamige boek van Danah Zohar en Ian Marshall: SQ. Daarin zegt Zohar dat SQ het noodzakelijke fundament is voor het effectief functioneren van zowel het IQ als het EQ.
Intermezzo (p. 26):
In zijn boek The way of Man zegt Martin Buber:
‘One needs to ask only one question: What for? What am I to unify my being for? The reply is: Not for my own sake’. Gaan leiders van grote organisaties niet vaak te ver in het najagen van hun eigen, soms hoogmoedige, idealen? En gaat dat vaak niet gepaard met veel risico voor de organisatie en met veel pijn en verdriet voor velen in die organisatie?
3. Economie en spiritualiteit (p. 28):
De eenheid en de vitale verbinding tussen ons innerlijk en ons uiterlijk leven, tussen de spirituele ervaring en het werk in de materiële wereld kunnen we wel degelijk herontdekken. En daar is het nu ook de tijd voor.

Spiritual Intelligence
Spiritual Intelligence is an innate human intelligence – but like any intelligence it must be developed. This means that we can describe it and measure it by looking at the skills or competencies that comprise Spiritual Intelligence.
Cindy Wigglesworth Why Spiritual Intelligence Is Essential to Mature Leadership:
'Het idee achter dit model is dat we ons als baby eerst focusseren op de beheersing van ons lichaam (FQ). Vervolgens gaan we onze taalkundige en conceptuele vaardigheden ontwikkelen ..., dit is ook belangrijk tijdens de schoolperiode (IQ). We ontwikkelen dan ook vroege vaardigheden met betrekking tot relaties. De echte EQ ontwikkeling komt vaak later uit feedback in onze werk- en leefrelaties. SQ komt aan de orde wanneer we beginnen te zoeken naar betekenis en ons bijvoorbeeld afvragen 'is dit nu alles?'. SQ en EQ zijn aan elkaar gerelateerd. Ik geloof dat we een basis met betrekking tot EQ moeten hebben om succesvol onze spirituele groei te kunnen starten. Een zekere mate van emotioneel zelfbewustzijn en empathie is een belangrijke basis. Wanneer onze spirituele groei zich ontvouwt (SQ), zal dat leiden tot een toename van de EQ vaardigheden, welke dan ook weer helpen de SQ vaardigheden te versteken.'

10 jaar na de crisis: zijn de banken veilig? (Buitenhof 17 juni 2018 NPO1):
Vrijdag presenteerde de denktank Sustainable Finance Lab de visie op wat de financiële sector moet doen om de gevolgen van de crisis beheersbaar te maken. In Buitenhof: voorzitter Arnoud Boot over de houdbaarheid van ons financieel stelsel en de oprukkende nieuwkomers als Adyen en Amazon.

Sander Boon: Oud-premier Wim Kok stelde een aantal jaren geleden dat we met z’n allen dansen op een vulkaan. Vooral de laatste tijd krijgt hij opvallend veel bijval. Paul Volcker, oud centrale bankpresident en voorganger van Alan Greenspan, waarschuwde bijvoorbeeld dat onder de schijnbare rust aan de oppervlakte van de economie er gevaarlijker omstandigheden liggen dan hij ooit had meegemaakt. Onze grote welvaart maskeert dat de economische en financiële instabiliteit in de wereld de laatste jaren sterk is toegenomen.

Macron leidt ons doolhof van woorden binnen (Flip van Doorn Volkskrant 15 november 2018 p. 25):
Bij de herdenking van het einde van de WO I maakte Macron een vreemd onderscheid.
Door het patriottisme tegenover het nationalisme te plaatsen, probeerde Macron kool en geit te sparen. Enerzijds was het een tamelijk opzichte poging zich af te zetten tegen het ‘eigen land eerst’ waarmee toehoorders als Trump, Poetin en -Erdogan thuis hoge ogen gooien. Tegelijkertijd trachtte hij het opkomende nationalisme binnen de afzonderlijke landen van een in naam verenigd Europa te bezweren. Nationalisme is fout, patriottisme is goed. Met die stelling leidt hij ons echter een doolhof van definities binnen, weg van de kern van het probleem.
Dergelijk gefröbel op de vierkante centimeter leidt nergens toe. Macron lijkt de termen te gebruiken omdat hij de olifant in de kamer niet wil benoemen. Die olifant heet globalisme. En dat globalisme is geen ideologie, geen samenzwering, maar een simpele realiteit.
Onze wereld is klein, de technologie maakt haar nog kleiner. Dankzij het internet zijn we realtime op de hoogte van al het nieuws, overal. Grote vraagstukken op het gebied van economie, milieu en defensie kunnen we alleen nog op wereldschaal aanpakken.
De zakenwereld heeft dat al begrepen,
de politiek hobbelt er ver achteraan. Internationale handel omzeilt gretig nationale wetgeving, maakt grote groepen tot slachtoffer van de globalisering. Dergelijke uitwassen vragen om een aanpak, om visie.
Echt leiderschap is het benoemen van de feiten, erkennen dat de natiestaten failliet zijn. Als het erop aankomt, is de wereld onze geboorteplek, onze natie, ons patria. Of we het leuk vinden of niet, globalisme is een gegeven. Ware staatslieden kijken samen hoe ze ermee om kunnen gaan en raken niet verstikt in het doolhof van achterhaalde definities.

Niet nog eens zonder te vechten een oorlog verliezen (Marc Peeperkorn Volkskrant 22 december 2018 Zaterdag p. 2-5):
Crunch time’, 'slopen': gaat u gebukt onder het heden?
'Bruce Springsteen sprak laatst tijdens een concert over our darkest angels. We hebben allemaal die 'zwarte engelen' in ons. We zijn net zozeer in staat tot liefde en vriendschap als tot haat en geweld. In tijden van politieke en maatschappelijke aardschokken zoals nu, staat de mens voor de keuze: hemel of hel. Ik ga er niet onder gebukt, het motiveert me. Juist dit tektonische geweld deed mijn vrouw Irene en mij besluiten dat ik me als Spitzenkandidat moest opwerpen. Ik wil niet later met mijn mond vol tanden staan, als mijn zoon of dochter vraagt: hé pa, wat heb jij gedaan om te voorkomen dat het misging?'

Column Economie Timmermans (Ewald Engelen De Groene Amsterdammer 15 november 2018):
Anders dan Nederlandse media doen voorkomen, is Italië namelijk al vijftien jaar het braafste jongetje van de klas. Het land heeft de afgelopen twintig jaar meer begrotingsoverschotten geboekt dan Duitsland. En is er ondanks een grote bankencrisis in geslaagd de staatsschuld over diezelfde periode aanzienlijk terug te dringen. Met voorspelbare gevolgen: krimp door stagnerende lonen en dalende binnenlandse bestedingen. En dus is de Italiaanse economie anno 2018 nog altijd kleiner dan voor de crisis en is het reële besteedbaar inkomen per huishouden lager dan voor de introductie van de euro.
Wie niet horen wil, moet voelen. Het is een strategie die de Commissie met veel succes in Griekenland heeft toegepast en die tekenend is voor de fundamentele onverenigbaarheid van democratie en muntunie. Ik voorspel een electoraal bloedbad onder de middenpartijen mei volgend jaar. En zeker onder de sociaal-democraten, die het hebben bestaan om Timmermans, die belichaming van politieke zelfgenoegzaamheid, tot ‘Spitzenkandidat’ (Marc Peeperkorn Volkskrant 5 november 2018, Volkskrant 8 december 2018) uit te roepen.

Hoe goed gaat het nu echt met Nederland? (Rasit Elibol De Groene Amsterdammer 15 november 2018):
Wie de deze week verschenen CBS-cijfers over armoede erbij pakt, komt dan ook tot de (niet heel verrassende) conclusie dat vooral wie toch al rijk is profiteert van de aantrekkende economie.
Het aandeel huishoudens met een armoederisico steeg daarmee van 7,9 naar 8,2 procent.
Nieuw is die scheefgroei natuurlijk niet en het is geen typisch Nederlands probleem.
De grote vraag, meneer Hoekstra, is: waarom is dat nog niet zo? Want het is mooi dat we op de laagste werkloosheid zitten in bijna twintig jaar, maar dat zegt weinig als alleen het hebben van een baan niet voor iedereen voldoende is om van te leven.

Het evenwicht door tegenwicht, het balansmechanisme, dat Wim Kok en Tjeenk Willink van de PvdA hanteren was al in de Bijbel bekend. In de woorden van ex-premier Wim Kok: De essentie van het 'poldermodel' is dialoog en evenwicht. Bij dialoog hoort tegenspraak en bij evenwicht tegenwicht. Het belangrijkste voor het goed functioneren van de overheid is tegenspraak, tegenwicht. Daarentegen was er juist bij de PvdA onder Ad Melkert sprake van fractiediscipline, lees een communistische kadaverdiscipline. Door zich achter de marktwerking, lees lobbyisten te verschuilen kan de overheid zich onvoldoende profileren. Collectieve belangen worden door dit beperkte tegenwicht onvoldoende behartigd.

Het probleem dat Kishore Mahbubani aanstipt hangt in het rapport 'E i V' met Groupthink samen. In plaats van dat we in het leven onze eigen weg, de middenweg, de route van balancerend leiderschap kiezen prefereren we veelal het kuddegedrag (Groupthink). Bij nabootsend gedrag kiezen we voor de bekende weg, de opvattingen van de kudde.

Met behulp van het 7 schillenmodel kan de boodschap van authentiek leiderschap worden weergegeven. De kern van Authentiek leiderschap is dat je je gedrag niet van buiten naar binnen moet laten bepalen (rode pijl), maar van binnen naar buiten (groene pijl). Dan praat je over authentiek leiderschap. Authentiek leiderschap laat zien hoe in het leven schommelingen tussen Leven en Dood, bijvoorbeeld kleine conjunctuurschommelingen en grote Kondratiev-cyclus ontstaan en kunnen worden opgelost. Authentiek leiderschap gaat over een ommekeer in het denken, een paradigmawisseling.

Verbeeldingskracht (universeel bewustzijn, kosmisch bewustzijn, autopoiese, biogenesis, aion, ideatie, scheppingsdriehoek 9 - 3 – 6, actieve imaginatie van Carl Jung), de kernkwaliteit creativethink - Ilya Prigogine heeft het over de ervaring van creativiteit - is het positief tegenovergestelde van chaos. Middels een ideologische ommekeer is het mogelijk ons met de natuurlijke kringloop (flow), te verbinden. We zijn medescheppers van iedere situatie die in ons leven ontstaat. Ieder initiatief, elk mens kan door het vlindereffect de zelfordening positief beïnvloeden. De chaostheorie leert dat alles met elkaar verbonden is en de onderzoeker niet af te scheiden is van het onderzoek. Alleen door dat wat is te accepteren komt de evolutie een stapje verder.

De beide kanten van een medaille weerspiegelen zich als het ware in elkaar, maar er is echter niet van een volledige (vol en ledig/leeg), maar van een gebroken symmetrie sprake.

Wijsheids-H.P. BlavatskyG. Barborka Het Goddelijke planAuthentiek leiderschapMarja de Vries De Hele Olifant in Beeld
sleutel eenÉne werkelijkheidWet van 'ontstaan' (p. 584), Skandhas (p. 514)OmgevingWet van Trilling (p. 89)
sleutel tweeWet van harmonie (Zaaien en Oogsten)Wet van de Wezenlijke Eenheid (p.85)Harmonie (Collectief karma)Wet van eenheid (p. 46)
sleutel drieWet van beweging, analogieWet van voortdurende verandering (p. 153,165,166),VaardigheidWet van overeenstemming (p. 60)
sleutel vier'Aether en Ether'Wet van Zelf-ontplooiing (p. 129, 532)EgoWet van polariteit (p. 150)
sleutel vijfIndividualiteit (1 + 4)Wet van evolutie (p. 158), Svabhavat (p. 585)Leergedrag (Morele kompas)Wet van ritme (p. 167), Akasha (p. 48)
sleutel zesRechterpad en LinkerpadWet van herstel van evenwicht (p.65)Norm (Individueel karma)Wet van oorzaak en gevolg (p. 195)
sleutel zevenGoddelijke wijsheidZevenvoudige wet (p. 227)Authenticiteit (theofanie)Wet van dynamische balans (p. 226)

Ook sluiten de zeven sleutelprincipes die in het boek Net als jij ben ik EEN VAN DE MILJARDEN expressies van de schepping op deze aarde van Fred Matser worden besproken, op deze indeling aan.

REGEER JE EIGEN LEVEN - de 7 wetten van zelfbeschikking (lezing door Jan Kieft):
We beschikken allemaal over het gereedschap om een vervullend leven te scheppen, een crisisbestendig bedrijf, een nieuwe economie en een wereld voorbij armoede, politiek en oorlog. Maar van onze ouders of op school hebben we dat nooit geleerd. Zelfs ons bewustzijn houdt het voor ons verborgen. Jan Kieft geeft ons in deze lezing het gereedschap in handen om een shift in bewustzijn te bewerkstelligen en te ervaren dat we leven in een fantastische tovertuin.
Het zijn zeven wetenschappelijke universele wetten, ontdekte hij, die al sinds het ontstaan van de aarde het bestaan regeren. De mens is een zelfscheppend, zelfsturend en zelfreinigend systeem met een absolute succesgarantie als deze universele oerwetten worden nageleefd. En we dienen ook goed te luisteren naar wat ons innerlijk zegt. Dan pas worden we echt Zelf-standig en ontwikkelen Zelf-vertrouwen.

Leaders From Within stelt kennis en middelen ter beschikking die jou helpen jezelf beter te begrijpen en te groeien als mens en ondernemer. Door een wereld vol mogelijkheden bloot te leggen die hier en nu beschikbaar is als jij bereid bent je geest ervoor open te stellen. Als je hier verder gaat loop je het risico wakker te worden…

Trillende kanselier (Frank Hendrickx Volkskrant 16 juli 2019 p. 2):
Merkels gezag neemt af. Ze heeft de functie nog, maar voor de buitenwereld is ze al half vertrokken. Duitse media houden er rekening mee dat haar laatste kabinet binnen enkele maanden valt. De natuurkundige oogt er gelaten onder, zoals ze ook haar trilaanvallen bijna laconiek ondergaat. ‘Ik zal er een tijdje mee moeten leren leven.’ Merkel is de bibberende, maar onbewogen kanselier.
Misschien ziet ze als voormalig DDR-burger des te beter dat de groeiende kritiek onlosmakelijk onderdeel is van de democratie –
het enige systeem dat zich telkens weer weet te vernieuwen en verversen, juist door oude leiders onbeschaamd af te danken. Alleen autocraten blijven zitten, net zo lang tot alles is verstard, te bang om de macht op te geven.

De stem van Abdurehim Heyit is ons wapen (Erdal Balci Volkskrant 16 juli 2019 p. 21):
In de stem van Abdurehim Heyit hoor je dat hij de last van het ‘afwijken’ in een dictatuur een heel leven lang heeft gedragen. De Tanri (de god bij de eerste Turken) waarin hij geloofde, het Turks waarin hij zo mooi zong, de tradities waaraan hij trouw bleef, de voorouders die hij vereerde… met zijn hele persoonlijkheid was Heyit een doorn in het oog van de Chinese autoriteiten.
Het heeft geen zin hoop te koesteren. Heyit heeft zo goed als zeker zijn laatste adem uitgeblazen in een Chinese gevangenis. De column is bijna klaar, de Oeigoer zingt nu: ‘Ik ben als een zwevend, geel blad. De avondwind, breek mij in stukken. Breng mij naar verre oorden. Laat mij op de blote voet van mijn geliefde landen.’
Hopen dat hij nog leeft, heeft geen zin. Dan maar schrijven over hem. Nog steeds bestaat er geen beter middel tegen het pure kwaad dan schrijven.

De vluchtige prijs van de vliegticket (Peter van Ammelrooy Volkskrant 16 juli 2019 p. 22-23):
Wat de gek ervoor geeft – zo laag zijn de prijzen van vliegtickets. Maar het kan nog goedkoper, ontdekte een Goudse student. Zo vlieg je voor 3,19 euro van Stockholm naar Gdansk. ‘Het is wel een bizar verhaal.’

Wat zijn de risico's van rendementstoerisme? (Peter de Waard Volkskrant 16 juli 2019 p. 25):
En dan zijn er de centrale banken die geld in de economie blijven pompen. Dat is sinds de crisis al opgelopen tot 10 duizend miljard euro (ook een 1 met dertien nullen), precies het bedrag in de wereld dat uitstaat met een negatief rendement. Toeval of niet, wie veilig geld wil stallen heeft een hard hoofd nodig dat klappen kan incasseren.

EU: Von der Leyen wint krap aan (Marc Peeperkorn Volkskrant 17 juli 2019 p. 5):
Tijdens het debat dinsdagochtend zette Von der Leyen zwaar in op ‘de Europese weg’. De EU is uniek met haar sociale markteconomie, het respect voor de rechtsstaat, haar streven naar eerlijke handelsakkoorden. Door verenigd te blijven, kan de EU de grote wereldwijde problemen het hoofd bieden. ‘Maar de burgers vragen voortgang. Zoals mijn kinderen zeggen: verspil geen tijd!’.
Klimaatverandering
Het tegengaan van de klimaatverandering ziet Von der Leyen als de grootste opgave voor haar Commissie als ze wordt verkozen. Ze belooft binnen 100 dagen na de start van haar Commissie met een wet te komen die Europa klimaatneutraal zal maken (nauwelijks nog CO2-uitstoot) in 2050. Als tussenstap moeten de EU-landen in 2030 tussen de 50-55 procent minder CO2 uitstoten.
Een enorme opgave, beaamde Von der Leyen. Ze bepleit de oprichting van een Europese klimaatbank om de benodigde investeringen – 1000 miljard euro de komende 10 jaar – te financieren. Voor de landen die nu het meest achterlopen (Oost-Europese lidstaten) komt er een speciaal overgangsfonds.
Ze belooft binnen 100 dagen na de start van haar Commissie met een wet te komen die Europa klimaatneutraal zal maken (nauwelijks nog CO2-uitstoot) in 2050.

De aarde heeft niets aan uw opgeheven vingertje (Koen Haegens Volkskrant 13 juli 2019 Opinie p. 16-17):
Een beter milieu begint bij jezelf? Door dat misverstand verzandt de strijd tegen klimaatverandering in groen gezever op de vierkante millimeter – en een ordinaire statusoorlog van rijk tegen arm.
Onder dat venijn gaat een aloud politiek twistpunt schuil. Hoe verander je de wereld: begin je bij het systeem, of bij het individu? En hoeveel morele zuiverheid kun je vervolgens van die individuele idealist verlangen: mag een vleeseter geen vraagtekens zetten bij de bio-industrie, hoort een H&M-klant kritiek op uitbuiting in de kledingindustrie voor zich te houden?
De biosnob
Dat rijke burgers zich pogen te onderscheiden van het klootjesvolk is een eeuwenoud gegeven. Maar de manier waarop ze dat doen, is veranderd. In haar boek
The Sum of Small Things (2017) beschrijft Elizabeth Currid-Halkett, hoogleraar aan de Universiteit van Zuid-Californië, die ontwikkeling. Vroeger aten de vermogenden met gouden vorkjes, droegen dure kleren of gingen op -vakantie naar de Franse Rivièra. Maar hoe exclusief is dat nog in onze consumptiemaatschappij, nu ook gewone stervelingen naar exotische bestemmingen vliegen en (en al dan niet nagemaakte) Gucci-tassen kopen?
Ziedaar de geboorte van de biosnob.
De door hem bedreven, en door de overheid aangemoedigde,
moralisering van het klimaatdebat is funest voor het draagvlak. Hogere inkomens kunnen zich op de borst kloppen én geld verdienen door groen te beleggen, zonnepanelen te installeren en elektrisch te rijden. De subsidie op een peperdure Tesla Model S kon volgens een rekensommetje de voorbije jaren oplopen tot meer dan 70 duizend euro. Daartegenover staan huurders en minder welgestelde huishoudens. In de eerste versies van de klimaatplannen betaalden zij onevenredig veel, terwijl ze slechts een fractie van de ondersteunende subsidies opstrijken. Is het dan gek dat alles wat naar klimaatplannen riekt, suspect wordt?

Hoe de quinoa-klasse de nieuwe elite werd (Koen Haegens Volkskrant 16 september 2017): De nieuwe elite onderscheidt zich niet langer met dure horloges en dikke auto's, maar drinkt sojamelk en eet quinoa.
'Op het eerste gezicht is statusconsumptie gedemocratiseerd', constateert Currid-Halkett. Maar schijn bedriegt.
Wat doe je als rijkaard in een wereld waar alles kan worden geïmiteerd en gekopieerd door gretige proleten? Elizabeth Currid-Halkett noemt twee uitwegen: 'onopzichtige consumptie' en 'opzichtige productie'.
Zo is een nieuwe elite ontstaan. Die spreekt dezelfde taal (Engels), heeft vergelijkbare politieke opvattingen (Democraten in de Verenigde Staten, D66 in Nederland) en, heel belangrijk, ze deelt dezelfde culturele (die serie móét je zien) en culinaire (biologisch, avocado's, amandelmelk) voorliefdes. De quinoa-klasse dus. Currid-Halkett houdt het bij de academischer klinkende aspirational class.
De kracht van Currid-Halketts boek is dat ze met haar analyse zulke politiek incorrecte gedachten provoceert. Ze onderbouwt haar analyse bovendien aan de hand van een unieke verzameling gedetailleerde consumptiestatistieken. Maar bovenal wijst ze op een
cruciale paradox. Want terwijl de hardwerkende nieuwe elite op het eerste gezicht het summum van meritocratie is, begint zij net zo'n gesloten bolwerk te vormen als de oude bourgeoisie. Het is je reinste overerving. Dankzij fantastische opvoedingen en peperdure universiteiten blijft ook haar kroost verzekerd van een plek aan de top van de piramide.

Elizabeth Currid-Halkett: 'De nieuwe elite vergroot de kloof' (Marco Visscher interviewt Elizabeth Currid-Halkett Trouw 3 september 2017):
De
‘streefklasse’ vormt de nieuwe elite, ontdekte Elizabeth Currid-Halkett. De leden zijn lastig te herkennen, maar onderscheiden zich wel degelijk. En ze kijken op anderen neer.
Een eeuw later beschouwen economen, sociologen en politicologen Thorstein Veblens boek
‘The Theory of the Leisure Class’ als een klassieker. Een van de liefhebbers is de sociaal onderzoeker Elizabeth Currid-Halkett. Zij wilde de ideeën van Veblen vertalen naar de eenentwintigste eeuw.
Kan het zijn dat de Trumpaanhang zich bespot voelt, en belachelijk gemaakt door de streefklasse?
Currid-Halkett aarzelt.
“Ja, én genegeerd. Dat is misschien nog wel erger. Het komt bij de streefklasse niet op om met mensen buiten hun klasse contact te zoeken. Daarmee dragen ze niet bepaald bij aan de cohesie in het land.”

Klimaatbrieven Over hoop en radicaliteit (Hidde Boersma en Jaap Tielbeke De Groene Amsterdammer 11 juli 2019 p. 56-59):
Je kunt klimaatdenkers opdelen in tovenaars en profeten, optimisten en doemdenkers. ‘Laat me uitleggen waarom ik rillingen krijg bij de woordcombinatie “een goed Antropoceen”.’
Nu is het tijd om niet alleen aan onszelf te denken, maar ook aan de wereld om ons heen, aan de bossen, de dieren, de rivieren en de lucht. Als we die in de 21ste eeuw met net zoveel daadkracht gaan verbeteren als we met onszelf deden in de vorige eeuw, dan ligt er een mooie toekomst voor ons. We zijn daartoe in staat: in The Moral Arc beschrijft Michael Shermer hoe onze cirkel van empathie steeds groter wordt. Vroeger maalden we alleen om onze stam, toen om het dorp, de natie, en vervolgens om andere ‘rassen’ (lees collectief: binnen een natiestaat en buiten een stelsel van natiestaten). Dat we ons zorgen maken over vluchtelingen die verdrinken in de Middellandse Zee is geen gegeven, maar een toonbeeld van onze morele vooruitgang.
‘We zijn de goden van deze planeet, we kunnen er maar beter goed in worden.’ Het is een beroemde uitspraak van Stewart Brand, in de jaren zestig een van de kopstukken van de tegencultuur. Hij schreef toen de Whole Earth Catalog, dat het belangrijkste handboek werd van de back-to-the-land-ideologen, over hoe te overleven in de natuur ver weg van de verfoeide kapitalistische maatschappij. Zo zou een duurzame toekomst er volgens hem uitzien: kleinschalig, gedecentraliseerd en persoonlijk.
Vooruitgang komt altijd van de flanken, van de radicalen. Het is wat mij betreft een van de grootste misvattingen van mijn collega-optimisten. Die zie ik, Pinker voorop, vaak beargumenteren dat we moeten ophouden met zeuren, omdat het vroeger veel slechter was. Dat miskent wat mij betreft hoe (morele) vooruitgang werkt. We moeten juist meer zeuren, want daar wordt de wereld beter van. Als voorbeeld de Partij voor de Dieren: het mogen dan opperprofeten zijn, ze veranderen met hun constante gezeur wel onze moraal ten opzichte van dieren. En zonder de rake, maar vaak pijnlijke boodschappen die de Partij voor de Dieren overbrengt, verdwijnt het institutioneel racisme in onze maatschappij nooit.
Dus wellicht is er inderdaad een nieuwe, radicale Green Deal nodig. Stewart Brands draai naar het
ecomodernisme kwam voort uit zijn persoonlijke ontdekking dat hij de rol van de overheid had onderschat toen hij de tegencultuur aanzwengelde. Gek eigenlijk, als je erover nadenkt, dat een linkse beweging zich toen als een stel libertariërs wilde terugtrekken uit de maatschappij, buiten bereik van de overheid. Het is wat mij ook verbaast bij de moderne milieubeweging, die niet meer lijkt te geloven in grote projecten, en alles wil decentraliseren en kleinschalig houden.
We moeten het vooral zelf doen – heel neoliberaal eigenlijk. Is mijn verlangen naar een toekomst met een grote rol voor de overheid tegenwoordig al radicaal?

Een variant op het peterprincipe, het sprookje De nieuwe kleren van de keizer van Hans Christian Andersen is nog steeds actueel. Mandarijnen van de keizer bevolken nu de bureaucratisch geleide ministeries. Of met andere woorden de eucharistieviering in de katholieke kerk berust op dezelfde wetmatigheden als de sprookjes van Hans Christiaan Andersen.

Het zijn de hovelingen die elke vernieuwing tegenhouden. Het gaat er om de rond management by management ('carrièremanagers') opgetrokken hofcultuur te ontmaskeren. Een hofcultuur, koninkrijkjes ontstaan vaak in bureaucratisch geleide organisaties en zijn het gevolg van managers die gespeend zijn van de vierde productiefactor ondernemerschap. Het zijn de onderonsjes van een kleine politieke elite die de zaak verzieken. De verborgen energiebron (oerstof, Akasa, blauwdruk) in de hemel staat tegenover de blauwdruk (verborgen agenda) van de achterkamertjes politiek op aarde. Of met andere woorden hoe richten wij onze levensenergie (levenskracht, oerbron, levensbron, astraallichaam)?

Door het ‘u vraagt, wij draaien’ van het cliëntelisme, de twee handen op een buik politieke spelletjes kan van een gesloten systeem worden gesproken waarvoor de tweede wet van de thermo dynamica geldt en waarop dus de entropie van toepassing is. Of met andere woorden in een gesloten systeem blijft de kwantiteit, de totale hoeveelheid energie gelijk, maar de kwaliteit van de totale hoeveelheid energie zal na verloop van tijd lager zijn dan ervoor. Maar gelukkig bestaat er ook negentropie.

In een gezond bedrijf wordt het management dat verantwoordelijk is voor het ontstaan van problemen ontslagen. De schaduwzijde van de bonussencultuur zorgt er voor dat men elkaar gaat indekken. De egospelletjes optimaal meespeelt. Zaken worden onder de pet gehouden. De bonussencultuur berust op het sentiment “Voor wat hoort wat” (do-ut-des).

De paradox is dat in Nederland op het individuele vlak, ondanks de devaluatie van de diploma's, het opleidingsniveau is toegenomen, maar op het collectieve vlak (collectief onbewuste) lijkt het dat de dwaasheid eerder is toe dan afgenomen. De mede door de globalisering toenemende scoringsdrift in de maatschappij resulteert bij de verliezers in rancune en frustratie. Als reactie uiten rancuneuzen hun ongenoegen op een partij als de PVV. Het uitblijven van de hoge verwachtingen vindt ook een uitweg via het stijgen van de depressiviteit in het Westen.

In het rapport ‘E i V’ wordt de stelling verdedigd dat in een bureaucratisch geleide organisatie het wenselijk is dat de echte professionals tot het zelfde salarisniveau (maar ook niet meer) kunnen doorgroeien als het topmanagement. Dit om te vermijden dat de politicals, de vierde macht die zich met navelstaren bezighoudt voor het doorschuiven van problemen wel zeer riant worden beloond. Deze politicals zijn een variant op het peterprincipe of het sprookje van Andersen. In een bureaucratie geldt, enigszins gechargeerd, wie werkt maakt fouten, wie geen fouten maakt maakt promotie. 'Carrièremanagers' maken geen fouten omdat ze ook geen enkele inbreng hebben gehad. Een kenmerk van personen met NPS (Narcistische persoonlijkheidsstoornis) is dat ze in grijze muizen gedrag excelleren. De cultuur in een organisatie dient zodanig te zijn dat managers met NPS op een gezonde manier, met humor worden gecorrigeerd. Het gaat in de eerste plaats dus om de kwaliteit van professionals die in staat zijn om complexe vraagstukken op te lossen.

'Carrièremanagers' in een bureaucratische organisatie beperken zich tot de grenzen van hun afdeling, komen niet in beweging voordat er van boven een signaal uitgaat en gaan juist niet in debat. Ze verzamelen slippendragers, een hofhouding om zich heen. De slippendragers voelen aan hun water hoe zij hun manager met NPS moeten gerieven. Het wordt allemaal ’kluitjesvoetbal’. Het heeft tot gevolg dat kritische afwegingen uitblijven. Incompetentie wordt met de mantel der liefde bedekt. Voor een levendige democratische cultuur is het debat van essentieel belang. In een bureaucratisch geleide organisatie is er van het vrije marktmechanisme geen sprake. Het sprookje van Andersen is nog steeds actueel. Het resulteert in een aantal overbodige managementlagen, die alleen met hun eigen koninkrijkje, de 'bv Ego' bezig zijn.

Uiteindelijk draait het om de herkenbaarheid van de kleur van de ideologische veren. In plaats van een passieve overheid is het wenselijk dat de overheid aan de hand van een wenkend perspectief actief bij maatschappelijke veranderingsprocessen is betrokken. Er zijn te veel carrière politici die zich met gebakken lucht, met schijnoplossingen bezig houden. De zelfgenoegzaamheid bij de politieke elite heeft zo’n vlucht genomen dat Geert Wilders die zich niet aan de versleten politieke machtsspelletjes conformeert direct de handen op elkaar krijgt.

Stelling: De Vierde , Vijfde en Zesde macht (Media) in Nederland en Brussel zorgen voor de feedforward besturing, de groepsdynamiek in de samenleving en de 1e, 2e en 3e macht in Nederland voor feedback. Door het technocratische beleid, met een sterke focus op het marktmechanisme is zowel in Den Haag als in Brussel, de politieke deugd een liefde voor allen, de geest van gelijkheid van Montesquieu voor een belangrijk deel door het fêteren van het grootkapitaal vervangen.
Stelling: Voor een juiste balans tussen individuele en collectieve belangen dienen net als 'Kerk en Staat' het 'publieke en private' domein duidelijk door een derde domein (‘bron van harmonie’) van elkaar te worden onderscheiden. Het privatiseren van de publieke sector komt er in feite op neer dat de overheid in eigen doel schiet. Door het stuur uit handen te geven los je geen problemen op.

De corrigerende werking van de overheid, in de rol van 'dominee', is door de kamerbreed ingevoerde marktwerking door diezelfde overheid, in de rol van 'koopman', voor een belangrijk deel verloren gegaan. Of met andere woorden de individuele 'u vraagt, wij draaien' belangen prevaleren boven de collectieve belangen. Door essentiële voorzieningen als zorg, onderwijs en nutsbedrijven in handen te geven van de markt is een verloedering van de moraal opgetreden. Het geloof van de overheid in het zelfreinigend vermogen van de markt is duidelijk tanende. Herman Tjeenk Willink (jaarverslag april 2009) vindt dat in 'de democratische driehoek staat, markt en burger’ de verhoudingen uit het lood hangen. De afgelopen jaren was er te veel markt en te weinig staat en heeft de burgersamenleving te weinig tegenwicht kunnen bieden aan de dominantie van de markt. Het is aannemelijk dat de liberalisering van de financiële markten de ernst van de schuldencrisis hebben versterkt. Uit de reactie van Herman Tjeenk Willink blijkt dat de overheid zich wel met feedbackbesturing bezig houdt, maar te weinig met feedforward. Goed bestuur, een betrouwbare overheid die de belangen van haar bevolking behartigt raakt ondergesneeuwd.

Uiteindelijk draait het om de regulerende rol die middels de kiezer, de door politici aangestuurde overheid(shuishouding) tussen vraagzijde en aanbodzijde vervult. Het gaat dus om de vraag hoe zorgvuldig vindt de meta-besturing van de overheidshuishouding plaats? Regeren is nog steeds vooruitzien.

Om van elkaar te kunnen leren, moeten we elkaar eerst leren te begrijpen (Ouspensky).

Begrijpen is volgens Spinoza de dingen zien in hun ‘logische afhankelijkheid’.

Carl Jung noemde, een modaliteit die er eenvoudigweg is, zonder oorzaak, ‘acausale geordendheid’. Het begrip toeval (synchroniciteit) wordt in verband gebracht met ‘logische afhankelijkheid’ en ‘acausale geordendheid’.

Ingrijpen in Midden-Oosten kan niet, niets doen ook niet (Arie Elshout Volkskrant 8 april 2017 katern Vonk p. 12-13):
Triomf van ene interventie leidt mislukking van volgende in De gifgasaanval in Syrië raakt in het Westen een open zenuw. Niets doen heeft een hoge prijs. Iets doen ook. Arie Elshout over een boosaardig spook dat ons al 25 jaar achtervolgt.
De vraag is tot hoever Trump wil gaan. Zijn hij en de militairen om hem heen bereid de woorden van Robert Gates te negeren? Zij moeten zich realiseren dat de prijs van 'iets doen' hoog kan uitvallen. Syrië is net zo'n gecompliceerd land als Irak. Het conflict kent krankzinnig veel lagen. Er is de strijd tussen de verschillende etnisch-religieuze groepen, de rivaliteit tussen Iran en de Arabische Golfstaten, de aanwezigheid van Rusland als Assads steunpilaar. Zij moeten ook weten dat met één Amerikaanse boot on the ground zij al gauw weer alle vuur aan trekken. Eén verkeerd gevallen bom en ze krijgen de volle laag over collateral damage.
Daar staat het menselijk leed tegenover. Kijk naar de cijfers hierboven en zie de humanitaire imperatief. Ook de prijs van 'niets doen' is enorm. Uiteindelijk besefte Obama dat ook. Een oud-adviseur van hem zei in The Atlantic: 'In Irak leerde Obama dat grootscheepse invasies gericht op regimewisseling niet werken; in Libië leerde hij dat een beperkte invasie die leidt tot ineenstorting van het regime niet werkt; en in Syrië leerde hij dat niet interveniëren ook niet werkt.'
Dat zijn de dilemma's voor iedereen die begaan is met de 'kinderen van God'. En dat verklaart al 25 jaar de worsteling van de internationale gemeenschap en mezelf.

'Over de euro valt écht iets te kiezen' (Arnout Brouwers interviewt Adriaan Schout Volkskrant 3 maart 2017 p. 23):
Europa-deskundige Adriaan Schout van Instituut Clingendael zegt dat de Commissie hiermee de discussie over de echte grote vragen - zoals het voortbestaan van de euro - uit de weg gaat tot ná de verkiezingen dit jaar in onder meer Frankrijk en Duitsland.
'Het was beter geweest als de Commissie dit duidelijk op tafel had gelegd. Ze hadden het op scherp moeten zetten, ook omwille van democratische processen: dan had je tenminste een discussie gehad met de verkiezingen in aantocht. Want we hebben wat te kiezen. Dit is hét moment waarop we wat te kiezen hebben: wat gaan we met die euro doen? Wat doen we met die kopgroep van eurolanden?
'De Commissie maakt geen keuzes - en daarmee spreidt Juncker het bed voor Frankrijk en Duitsland om na hun verkiezingen met een toekomstvisie voor de EU te komen. En dat is voor Nederland een probleem: nu de Britten er niet meer zijn als tegenhanger voor Frans-Duitse plannen, zit daar geen rem meer op.'

Kijk nu liberalen loven 'Dubyah' (Bert Lanting Volkskrant 1 maart 2017 p. 10):
De wederopstanding van George W. Bush is begonnen. Toen de 43ste president in januari 2009 het Witte Huis verliet, was hij politiek gesproken een lijk. Hij had de slechtste cijfers die de Amerikanen ooit aan een vertrekkende president hebben uitgedeeld, maar acht jaar later klinkt er opeens lof voor de man dankzij wie de Verenigde Staten in een nog steeds slepend conflict in Irak verzeild raakten.
Ironisch genoeg is dat juist de oorzaak dat zijn wederopstanding zich niet voltrekt binnen zijn eigen partij. Trump mag dan voor waterboarding en voor het openhouden van Guantánamo Bay zijn, de oorlog in Irak was volgens hem een kapitale fout van Bush. De Republikeinen houden zich opvallend stil, nu hun partij is overgenomen door de luidruchtige miljardair uit New York. Ongetwijfeld zijn er veel Republikeinse Congresleden die stiekem terugverlangen naar de tijd van Bush, maar met een enkele uitzondering zijn ze stuk voor stuk bang voor de wraak van de 45ste president: Donald Trump.

Shell of Het patent op hypocrisie berust niet uitsluitend bij Shell (Sheila Sitalsing Volkskrant 1 maart 2017 p. 2):
Het is een mooie, informatieve film die Shell gemaakt heeft, 26 jaar geleden alweer.
Gisteren kwam de Shellfilm uit 1991 weer even in de belangstellling, omdat De Correspondent hem heeft opgeduikeld en verspreid, vergezeld van een verhaal over de hypocrisie van de Koninklijke. Shell knew! schreef ook The Guardian in een zinderend stuk. 'Shell wist ervan!', als ware er een grof schandaal onthuld.
Shell is er primair om geld te verdienen aan het voorzien in de schier onlesbare dorst van de mensheid naar olie. Waarom zouden ze bij Shell in godsnaam blijven aandringen op minder olieconsumptie als de rest van de samenleving daar evident geen zin in heeft, als politici bangig naar hun kiezers loeren die niet warm te krijgen zijn voor kilometerbeprijzing?
Gisterochtend opende de Volkskrant met het bericht dat de landen van de Europese Unie weinig haast meer hebben om de afspraken uit het akkoord van Parijs na te komen. Gisteravond opende het NOS Journaal met het bericht dat de wegen dichtslibben met auto's.
Het patent op hypocrisie berust niet uitsluitend bij Shell.

Nederland wil Europese kopgroep voor klimaat (Volkskrant 28 februari 2017 p. 1):
Nederland luidt de noodklok over het Europese klimaatbeleid. Onder druk van Oost-Europese landen heeft EU-voorzitter Malta de ambities danig teruggeschroefd. Nederland en andere landen zijn daar zo bezorgd over dat ze overwegen vandaag tegen de plannen te stemmen en desnoods samen tot aparte afspraken te komen.
Plan B
Als ook dit mislukt, wil Dijksma overstappen op een 'Plan B': met een aantal ambitieuze lidstaten, zoals België, Denemarken, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, een Europese kopgroep vormen die een soort eigen ETS gaat opzetten. Mogelijk samen met landen en regio's die elders in de wereld al werken aan de beprijzing van CO2-uitstoot, zoals Canada en de Amerikaanse staten Californië, Oregon en Vermont.
We hebben niet veel keus, meent Dijksma, als we de verduurzaming van het bedrijfsleven niet in gevaar willen brengen. 'Het bedrijfsleven zegt tegen ons: zorg ervoor dat er zo snel mogelijk een reële prijs op CO2 komt, want dat is de beste manier om de transitie naar een duurzame economie zo pijnloos mogelijk voor elkaar te krijgen.'
Het is wel belangrijk bij de verduurzaming de burgers niet te vergeten, al genereert de transitie 2 procent groei en veel nieuwe banen. 'Ik heb grote zorgen over het Amerikaanse klimaatbeleid, maar we kunnen wat van de VS leren. Veel mensen stemden op Trump omdat ze vrezen de verliezers van de groene revolutie te worden. Dat moeten we in Europa voorkomen, door mensen die straks wellicht hun baan verliezen alternatieven te bieden.'

Angst voor de publieke opinie is een rode draad in mijn verhalen’ (Sara Berkeljon interviewt Bas de Haan Volkskrant Magazine 24 december 2021 p. 22-29):
Ik ben niet cynisch, maar wil het ook niet wórden. Toen ik vier jaar geleden mijn boek schreef over de Teevendeal (
De rekening voor Rutte, red.), constateerde ik dat er door politici glashard werd gelogen. Ik weet nog dat er rond die tijd hoofdredacteuren aanschoven bij DWDD over de vraag hoe je het als journalist moest noemen wanneer een politicus liegt. Mocht je het woord ‘liegen’ gebruiken? Dat zou tegenwoordig een potsierlijke uitzending zijn, de leugens van Rutte zijn inmiddels gemeengoed. Ze worden in de kranten volop benoemd. Zó volop, dat het bijna gewoon is geworden. Over de evacuaties uit Kabul spreekt hij niet de waarheid, over de mogelijke burgerdoden tijdens een Nederlandse bomaanval op Hawija in Irak spreekt hij niet de waarheid, in de toeslagenaffaire duikt telkens een nieuw document op wat niet zou hebben bestaan, maar toch bestaat. Dát veroorzaakt cynisme richting Den Haag,

Wilt u het bonnetje (Sara Berkeljon de Volkskrant 28 februari 2017 Bijlage p. 4-6):
De onthullingen van journalist Bas Haan over de Teevendeal kostten twee ministers, een staatssecretaris en een Kamervoorzitter de kop. Is hij nu tevreden?
Is de bonnetjesaffaire nu definitief ten einde?
'Ik weet het niet. Ik heb in de afgelopen drie jaar vaker gezegd dat het klaar was, en steeds bleek dat niet zo te zijn. Er zijn meerdere mensen die, op elk door hen gewenst moment, de stoel onder de kont van de premier vandaan kunnen trekken. En ik heb geen idee of een van die mensen van plan is dat te gaan doen.'
Welke mensen bedoelt u?
'Ambtenaren. Fred Teeven. Ivo Opstelten. Zij zouden kunnen zeggen: Rutte liegt, want hij wist het wél, al die jaren, hij heeft het met mij besproken. Dat kan geen fijn gevoel zijn, voor Rutte.'
U hield een praatje bij de verkiezing van Journalist van het Jaar, de titel die u in 2015 won, waarin u zei dat de journalistiek moet oppassen dat zij - uit angst voor de publieke opinie -
geen deel van het probleem wordt, in plaats van deel van de oplossing.
Wat ziet u als het belangrijkste gevolg van uw onderzoek?
'De leugen wordt in de politiek niet alleen als nooduitgang gebruikt, maar als vanzelfsprekend politiek instrument. Dat is niet normaal. Ik hoop dat mijn onderzoek bijdraagt aan dat besef.'

Biohacking Waarom volstaan met vijf zintuigen? (Jeroen van Raalte De Groene Amsterdammer 22 november 2018 p. 38-41):
Duizenden mensen dragen onderhuidse microchips, voor biohackers slechts een eerste stap op weg naar de transhumanistische mens. ‘We moeten af van het idee dat wetenschap het best kan worden overgelaten aan professionals.’
Uitgangspunt van het transhumanisme is dat de mens zich moet bevrijden uit zijn biologische keurslijf, het menselijk lichaam in zijn huidige vorm, dat hem in zijn mogelijkheden beperkt. ‘De transhumanistische beweging komt voort uit de overtuiging dat we technologie kunnen en moeten gebruiken om controle te krijgen over de toekomstige evolutie van onze soort’, observeert de Ierse publicist Mark O’Connell in zijn boek To Be a Machine, dit jaar verschenen in de Nederlandse vertalingDe mensmachine.‘Volgens transhumanisten kunnen en moeten we ouderdom als doodsoorzaak uitbannen, kunnen en moeten we technologie gebruiken om de mogelijkheden van ons lichaam en onze geest uit te breiden, kunnen en moeten we fuseren met machines.
‘De wetenschap is heel voorzichtig met alles wat met leven en biologie te maken heeft’, zegt futuroloog Paul Ostendorf. ‘Biohackers vinden dat dat te lang duurt.’ Volgens Ostendorf, die van toekomstanalyses zijn specialisme heeft gemaakt, zijn we inderdaad op weg naar een wereld waarin de mens controle krijgt over zijn eigen biologie. ‘Het leven is een rationele, kwantificeerbare manifestatie die we, als we het eenmaal volledig hebben doorgrond, naar eigen inzichten kunnen vormgeven.
Al duizenden jaren zijn mensen bezig hun natuurlijke omgeving te bewerken, maar in die zucht naar creatie zijn we lange tijd één ding vergeten: onszelf. Nu richt onze vernieuwingsdrift zich ook op de mens, in het geval van biohacking tot in het extreme.’

Rutte wil ‘verkrampt’ Nederland weer ‘gaaf maken’ (Emile Kossen Elsevier 20 mei 2016):
Perspectief bieden
De premier zei ondanks de problemen vertrouwen te hebben in de toekomst. Hij riep zijn partijleden op om de handen uit de mouwen te steken om van Nederland ‘het gaafste land van de wereld’ te maken. ‘Het is onze taak om de mensen perspectief te bieden.’
Net als vorig jaar, toen Rutte de
‘dikke-ik mentaliteit’ van veel Nederlanders bekritiseerde, had hij speciale aandacht voor de manier waarop mensen volgens zijn liberale waarden met elkaar om moeten gaan. ‘Kijk niet neer op anderen, leerde ik van mijn vader. Kijk altijd naar de dag van morgen, leerde ik van mijn moeder.’

Gassen (Margriet Oostveen Volkskrant 28 februari 2017 p. 21):
Van minister Schultz, van VVD en Infrastructuur, mogen we hier volgend jaar ook overdág 130. Lekker voor de verkiezingen. Zo lekker, dat de VVD het gewoon twee keer als nieuws presenteerde.
'Als je wilt zien hoe de overheid het vertrouwen van burgers verknalt', briest wethouder en locoburgemeester Pieter de Groene (D66) in zijn werkkamer in Breukelen, 'dan moet je hier wezen'.
Het bewijsstuk: de inspraakfolder van Rijkswaterstaat die de inwoners van Stichtse Vecht bij de laatste verbreding naar tien rijstroken in de bus kregen. Titel:
'Beter en Betrouwbaar.' Haha!
Destijds was de maximum snelheid op dit stuk A2 120 kilometer per uur. Rijkswaterstaat beloofde voor na de verbreding: 'Op het hele traject mag niet harder gereden worden dan 100 kilometer per uur.' De weg was in 2012 klaar. Datzelfde jaar verhoogde Schultz het maximum 's nachts naar 130 kilometer.
Ik vroeg de woordvoerder Schultz, Marianne Wuite, hoe we een belofte van Rijkswaterstaat voortaan moeten duiden. Het antwoord liet een maand op zich wachten en luidde samengevat:
nieuw kabinet, nieuw beleid. Als de VVD wil dat we op driekwart van de Nederlandse snelwegen 130 kunnen rijden, vervallen alle oude afspraken: 'Daarmee is de informatie in de door u aangehaalde brochure niet meer actueel. Ik hoop dat u hiermee uit de voeten kunt.'

Beschaving (Sheila Sitalsing Volkskrant 27 februari 2017 p. 2):
Een verhaal over de noodzaak van het delen van waarden, het verhaal dat je nu alom hoort van die talloos veel mannen die denken dat ze premier kunnen worden en die dezer dagen de krantenkolommen en televisieschermen vullen, ontstaat, zo zei Jan Willem Duyvendak afgelopen zaterdag in deze krant, 'meestal als een volk diep verdeeld is. Of wanneer je denkt dat minderheden het land overnemen'.
Maar, voegde Duyvendak, hoogleraar sociologie en in de Volkskrant opgevoerd als integratie-expert, eraan toe: 'Wie, afgezien van Geert Wilders denkt dat serieus? Wie denkt nou echt dat Nederland islamiseert? Het is andersom: moslims vernederlandsen. Er is geen enkel punt te noemen waarbij de mainstream iets toegeeft, behalve bij Zwarte Piet. Het lijkt erop dat alle kwesties in de politiek aan 'het typische Nederlandse' wordt gekoppeld.'
Ware woorden, waarbij dient te worden aangetekend dat zelfs de roetveegpiet niet 'de schuld van de moslims' is. Zo beschouwd slaat die vreeswekkende islamiseringstsunami die Geert Wilders 's nachts uit de slaap houdt nog geen deuk in een pakje boter.

Wat telt als een stoornis? (Trudy Dehue Volkskrant 27 februari 2017 p. 18):
Trudy Dehue wil af van biologie als excuus voor ongewenst gedrag
Er zou minder stigma op afwijken moeten rusten zodat minder afwijkingen 'stoornis' hoeven te heten. Dan hoeft er ook niet meer zo grootschalig en prijzig in menselijke breinen en cellen te worden gewroet om andermaal te bewijzen wat allang duidelijk is, namelijk dat onze eigenschappen zich vaak weerspiegelen in onze biologie.

'Inburgering, dat bespreek je als overheid niet in de moskee' (Janny Groen Volkskrant 27 februari 2017 p. 10-11):
De overheid heeft zo radicaal haar banden met migrantenorganisaties doorgesneden dat het draagvlak voor beleid in gevaar komt. Dat zegt Walter Palm, die bijna 35 jaar betrokken was als 'integratieambtenaar'. 'En draagvlak is het sleutelwoord voor succesvolle integratie.'
De eindbalans stemt weinig optimistisch. De samenleving polariseert terwijl de overheid minder snel en adequaat kan interveniëren bij oplopende spanningen. En dat met name doordat het fijnmazige netwerk van representatieve organisaties van etnische gemeenschappen in verval is geraakt. 'Migrantengroepen hebben minder invloed op het beleid', zegt Palm, 'waardoor het minder draagvlak en dus minder kans van slagen heeft. Zonder draagvlak is elk beleid tot mislukken gedoemd.'
Hij wil een lans breken voor herinvoering van een gemoderniseerd Landelijk Overleg Minderheden (LOM). Dat werd in 2011 abrupt afgeschaft door het kabinet-Rutte I. Deze overlegstructuur, een vorm van doelgroepenbeleid, was niet meer van deze tijd, was destijds het voornaamste argument.
Toen hij begon, op 1 augustus 1982, was de invloed van de ambtenarij, ook wel 'de vierde macht' genoemd, veel groter, zegt hij. 'Onder Paars I en -II is die macht teruggedraaid. Maar hoe groot die macht ook was, altijd gold: als iets goed ging, had de minister het gedaan, ging het slecht, dan werd de vinger gewezen naar de ambtenarij.'

Overheid moet weer in overleg met migranten (Janny Groen Volkskrant 27 februari 2017 p. 1):
Adviseurs pleiten voor herinvoering Landelijk Overleg Minderheden
De Nederlandse overheid kan minder adequaat ingrijpen bij oplopende maatschappelijke spanningen doordat het structurele overleg met inspraakorganen van minderheden is afgeschaft. Dat blijkt uit een onderzoek dat is uitgevoerd in opdracht van minister Lodewijk Asscher (Sociale Zaken).

Preventie is niet per se een goed idee (Asha ten Broeke Volkskrant 24 februari 2017 p. 25):
Preventie in de gezondheidszorg lijkt op het eerste gezicht een fantastische idee. Het woord alleen al komt vriendelijk over - een prettig compacte moderne vertaling van het cliché 'voorkomen is beter dan genezen'. Dat beleidsmakers zich geroepen voelen om dit concept aan te vullen met kloek-klinkende vaagheden over 'persoonsgerichte aanpak' en 'innovatiemogelijkheden' is ze vergeven.
Vermijdbaar
Mijn twijfel begon met een opmerking van Fenema. Ze stelde dat bijna de helft van de aandoeningen die in ziekenhuizen behandeld worden, waar we geld aan uitgeven, vermijdbaar is. 'Dat is toch bizar?', vroeg ze. Pijl beaamde dat. De vraag die ze niet stelde was: vermijdbaar door wie? Dat is geen loze vraag. De preventie die de artsen en Schippers voor ogen hebben, verschuift namelijk structureel de verantwoordelijkheid voor gezondheid van de beleidsmakers en de maatschappij als geheel naar het individu. De overheid moet wel 'zorgen voor de randvoorwaarden', maar ziekte voorkomen 'is in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van mensen zelf', zo schrijft het ministerie over Schippers' preventieplannen.
Stigmatisering
Ministeries en artsen die mensen verantwoordelijk dreigen te maken voor gezondheidsproblemen die ze nauwelijks kunnen vermijden of oplossen, om het hen vervolgens kwalijk te nemen als ze toch ziek worden - over bizar gesproken.

De Wolf of Wall Street gromt nu in Silicon Valley (Lisa van der Velden Volkskrant 24 februari 2017 p. 8-9):
'Er hangt een giftige atmosfeer voor vrouwen.' Sillicon Valley blijkt een verborgen, lelijke kant te hebben. Bij bedrijven als Uber worden vrouwelijke werknemers seksistisch behandeld.
In de IT hebben we een gezegde: blijf weg van de drie 'O's': Orientals, Old People and Ovaries (Aziaten, ouderen en eierstokken)'

We staren ernaar als naar een vliegende olifant (Thomas Friedman Volkskrant 23 februari 2017 p. 23):
Er opereren nu vijf verschillende Trump-regeringen. De vraag is of er een succesvol kan zijn.
Als ik deze Trumps bij elkaar optel, krijg ik geen goed teamgevoel. Het begint niet met een gedeelde visie op de wereld waarin we leven en de grote krachten die deze wereld vormgeven. Het begint met de conclusies waarop Trump zijn feiten baseert.
Maar we leven in een wereld die wordt gevormd door razende versnellingen in technologie, mondialisering, klimaatverandering en bevolkingsgroei - en het is de taak van de overheid om meer burgers in staat te stellen het goed te doen in zo'n wereld. En de ergste impact van zo'n wereld te verzachten. Dat zijn de feiten waarop ik mijn conclusies baseer.
In deze tijd moeten leiders burgers uitdagen te begrijpen dat meer van ze gevraagd wordt als ze in de middenklasse willen blijven. Dat ze levenslang moeten leren.
Dit is een tijd waarin regeringen die zo open mogelijk zijn naar de wereld het succesvolst zullen zijn. Ze moeten radicaal ondernemerschap én sterkere vangnetten bevorderen, gelijktijdig links én rechts zijn; zich niet op muren richten maar op het voorbereiden van burgers om zonder muren te leven.

Innerlijk leiderschap leert je te luisteren naar je innerlijke stem, helpt je de binnenkant en de buitenkant met elkaar in overeenstemming te brengen, om écht te zijn. Om dat te bereiken, moet je onder ogen zien wat jouw belemmeringen zijn. Je moet contact maken met je eigen kracht, maar ook met je eigen kwetsbaarheid. Pas dan kun je je talenten en je innerlijke kracht ten volle benutten, leven en werken met bezieling en daarmee anderen inspireren en motiveren. Wat organisaties nodig hebben, is een samenspel van bezieling en zakelijkheid. Innerlijk leiderschap helpt je die balans te vinden- in je werk én in je leven.

Alain de Botton over de waarde van kunst (19 februari 2017, 16.00 uur op NPO 2):
Filosoof Alain de Botton vond troost in kunst. Wat is de noodzaak van kunst, en hoe kan kunst helpen bij de grote levensvragen?
Alain de Botton laat in zijn betoog zien dat kunst en filosofie de mensheid helpen om het morele kompas bij te stellen. Maar in plaats van meer aandacht voor kunst en cultuur worden de budgetten kleiner. Of zoals de cultuurwethouders in de Volkskrant van 18 oktober 2010 stellen: 'bezuinigingen kunnen leiden tot 'onherstelbare schade'.

Leiderschap (MANTRA Lente 2017):
Deepak Chopra zei het heel mooi: “Verlicht leiderschap is spiritueel als wij begrijpen dat spiritualiteit niet een soort religieus dogma of ideologie is, maar als het domein van gewaarzijn, waar wij waarden kunnen ervaren, zoals waarheid, goedheid, schoonheid, liefde en compassie, en ook intuïtie creativiteit, inzicht en gefocuste aandacht.” Hou voor ogen wat je visie en waarden zijn, en breng je leven ermee in overeenstemming, vult Stephen Covey aan, en daarmee heeft leiderschap een naar buiten gerichte dimensie, maar ook een innerlijke dimensie.

Niet alleen MANTRA Lente 2017 gaat over leiderschap, ook BRES maart/april 2017 behandelt de relatie tussen oikos, logos en nomos, de verborgen 5e Dimensie. Of met andere woorden er zit een mechanisme, Zaaien en Oogsten (karma) in het universum verborgen waardoor het mogelijk wordt van onze fouten te leren. Dit verborgen mechanisme wordt met behulp van de verborgen 5e Dimensie en het ‘en-en’/’of-of’ mechanisme tot uitdrukking gebracht.
Yvo Valkenberg brengt de paradox in het economisch denken in BRES maart/april 2017 (p. 72-73) als volgt naar voren:
Een verpleegster die dag en nacht vrijwillig in het Moeder Theresia opvangcentrum werkt en onze medemens op straat verzorgt, te eten en te drinken geeft, heeft geen economische waarde. Een verpleegster die professioneel, vol empathie en compassie, werkt in een ziekenhuis, wordt economisch als een kostenpost beschouwd. Een verpleegster in een winstgevende privé-kliniek wordt gezien als iemand die bijdraagt aan de groei van onze economie, aan het 'goed' van Nederland. Interessant is dat MANTRA op p. 63 en BRES op p. 76 aan de 'pannenkoek' aandacht besteed.

Josephine Green over leiderschap: de pannenkoek in de praktijk
Een jaar geleden ontdekte ik op Vimeo het verhaal van Josephine Green over piramides, pannenkoeken en (nieuw) leiderschap en afgelopen maandag hoorde ik haar live spreken op een LEAP-bijeenkomst. Die praktijk is een wereld die onderweg is van piramide – waarin hiërarchie, macht, competitie en concurrentie, ego, kennis, schaarste, gesloten systemen, grote 19e eeuws ingerichte organisaties en massaproductie de regel zijn – naar pannenkoek – die gekenmerkt wordt door platte, sociale en open ecosystemen die niet draaien om bezit, maar om toegang en waarin het delen van kennis, onderwijs, zorg en bronnen voorop staat.
Green (voormalig directeur Trends & Strategie bij Philips en nu ondernemer) beschrijft hoe eerst God bovenaan de piramide zat en hoe die achtereenvolgens plaats maakte voor de technologie, de wetenschap, de banken en de financiële instellingen. Inmiddels is de piramide in elkaar geklapt en is de toekomst onzeker en onbekend. Dat is eng, want we blijken als mens helemaal niet ‘de master of the universe’ te zijn en zo hebben we ons wel een paar eeuwen lang gedragen en zo gedragen velen van ons zich nog altijd. Wat we nodig hebben, is een nieuw toekomstperspectief en een nieuw referentiekader voor onze organisaties, maatschappij, voor ons onderwijs, onze mobiliteit en onze gezondheidszorg.
Oud en nieuw leiderschap
Van de oude leiders in al die sectoren hoeven we volgens Green niet veel te verwachten. Die zijn te druk bezig met het handhaven van de status quo cq met het veilig stellen van hun eigen positie bovenaan de piramide. Voor hen is de wereld een machine, die geolied moet worden om massagoederen te produceren en die door commando & control in bedrijf moet worden gehouden. Met als gevolg dat ze niet doorhebben dat hun medewerkers en hun klanten daar zo langzamerhand wel genoeg van beginnen te krijgen.

Mensen obsessief stimuleren door alleen een worst voor te houden leidt uiteindelijk tot een grote eenheidsworst. Het is nog niet zo lang geleden dat nonnen alleen voor hun zielenheil in de gezondheidszorg werkten. Klanten die zich geen dure aanvullende verzekeringen kunnen veroorloven dreigen op termijn juist overgeleverd te worden aan een communistische zorgwinkel die uiteindelijk alleen eenheidsworst in de aanbieding heeft. De VVD is een voorstander van profitziekenhuizen. Het verzet van de Amerikaanse artsen tegen ‘corporate medicine’ heeft de groei van ‘ziekenhuiskapitalisme’ wel vertraagd maar zeker niet tegengehouden.1 De groei van profitziekenhuizen gaat door. Vandaag de dag is één op de zes ziekenhuizen in de VS in bezit van aandeelhouders. De grote HCA-keten van Amerikaanse ziekenhuizen is onlangs door grote investeerders van de beurs gehaald voor 33 miljard euro.
Optimisten menen dat competitie de ziekenhuizen efficiënter maakt. Pessimisten vrezen dat deze ontwikkeling slecht uitpakt voor de zorg voor onverzekerde mensen en de charitasmissie van ziekenhuizen.

Sharda Nandram boek De betekenis van Kautilya's Arthashastra holistisch regeren, ondernemen en managen vanuit een financieel en economisch perspectief
De huidige economische crisis houdt ons in de greep. We zoeken naar een nieuwe duurzame samenleving en moeten ons daarbij bezinnen op onze houding en gedrag. Vooral onze politieke leiders, onze managers en ondernemers hebben een verantwoordelijke taak om de economische crisis het hoofd te bieden. Daarvoor moeten ze op verschillende terreinen stappen terug doen, terug naar de basis. De betekenis van Kautilya's Arthashastra verschaft daar input voor. Het handelt over de richtlijnen die de eerste managementgoeroe uit India, Kautilya, 2400 jaar geleden verwoordde in zijn meesterwerk Arthashastra. Kautilya was een holistische denker, geschoold in de economie, filosofie en militaire strategie en wordt ook wel beschouwd als de vader van de economie. Zijn pragmatisme, visionair denkwijze, intelligentie en brede aanpak is door niemand geëvenaard.

Tegenslag op tegenslag. Waar gaat het heen? (Paul de Blot Hoogleraar Business Spiritualiteit Nyenrode Business Universiteit 3 May 2011):
Nu al die uiterlijke zekerheden, zoals pensioen, werk, veiligheid, enzovoort, in gevaar dreigen te komen raken we steeds meer in paniek. We hebben verleerd om ons staande te houden vanuit de innerlijke kracht van onze geest en vallen om. De gevolgen zien we duidelijk: stress, burn out, overmatig drank en drugs gebruik, toenemende agressie. Het gaat zo ver dat de zorgverzekeraars de kosten van slaap- en kalmeringsmiddelen niet meer kunnen betalen.
We begrijpen vaak niet dat elke ontwikkeling gepaard gaat met een crisis en onzekerheid omdat in de nieuwe situatie de oude zekerheden niet meer werken. In het tijdperk van de brandstofmotor is de stoommachine onbruikbaar, in de computertijd is de tikmachine verouderd. Om op peil te blijven is het nodig ons voortdurend af te vragen hoe we het morgen beter kunnen doen en het oude los te laten, zelfs al waren ze succesvol.

Bankiers zeggen het zelf: we zijn grote hebberds (Nanda Troost Volkskrant 11 november 2015 p. 2):
Wie werkt op de beursvloer of bij een bank, wordt meer dan in andere sectoren gedreven door hebzucht. Dat geldt ook voor verkoopmedewerkers en makelaars. Wie minder last van gelddorst heeft, werkt vaak in de zorg, het onderwijs of bij de overheid.
Voor het eerst is ook onderzocht in hoeverre hebzucht mensen motiveert. Daarbij kwamen stellingen aan de orde als 'Ik wil altijd meer', 'zodra ik iets heb verkregen, ga ik nadenken over het volgende wat ik wil' en 'ik kan me niet voorstellen dat ik te veel dingen heb'.
Hebzucht kan lonen, blijkt ook uit het onderzoek. Verkoopmanagers die bovengemiddeld hebzuchtig zijn, verdienen gemiddeld 10 procent meer dan jan modaal in een heel jaar, ongeveer 3.000 euro bruto per jaar.
Volgens het onderzoek is hebzucht 'de ontevredenheid dat men niet genoeg heeft van iets en dat men daar meer van wil hebben'. En: 'Zo bleek uit eerder onderzoek van de Universiteit Tilburg dat hebzuchtige mensen de neiging hebben om meer impulsief te zijn, riskant gedrag te vertonen en minder zelfbeheersing te hebben. Ze lijken ook minder tevreden te zijn met hun leven, hebben een negatiever zelfbeeld en zijn weinig empathisch.'
Toch hoeft hebzucht niet per se negatief te zijn, zegt Jaap van Muijen, hoogleraar psychologie aan Nyenrode. Hij heeft het salarisonderzoek uitgevoerd met Eric Melse van de Hogeschool van Amsterdam. 'Als deze eigenschap productief wordt ingezet, leidt hebzucht tot economische groei en vernieuwing. Maar als hebzucht ontspoort, leidt het tot destructief gedrag.'

LEZINGEN OVER ONTGIJZELEN (Arjan Erkel):
Mijn levenservaringen en inzichten heb ik vertaald naar een inspirerende lezing. Met het ‘ontgijzelingsprincipe’ en mijn verhaal heb ik al veel mensen mogen helpen.
Belemmeringen, patronen, regie…
Iedereen komt vroeg of laat in een situatie die weerstand, angst of onverschilligheid oproept. Daarnaast zitten velen vaak ongemerkt vast in een patroon of situatie waar ze nauwelijks meer uit durven stappen. Denk aan niet gemotiveerd zijn, het vastzitten in een functie zonder zicht op groei, een uitgeblust huwelijk of een te hoge hypotheek. Onbewust worden deze belemmeringen ook meegenomen naar de werkvloer. Voorbeelden van wat ik ‘gijzeling noem. Hier kun je beslist uitkomen. Vind weer je eigen vrijheid, je mentale vrijheid.
Na mijn gevangenschap zie ik nog scherper dat het een enorme tijdverspilling is als mensen zich laten leven in plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor hun leven.
Mensen laat ik graag groeien door te helpen om vaste patronen te doorbreken.

De verweesde samenleving (31 oktober 2016):
Minister Schippers is het niet eens met het advies van de door haar ingestelde commissie-Schnabel. In februari dit jaar verscheen het rapport Voltooid leven waarin de commissie concludeert en zelfs onwenselijk is de euthanasiewet te verruimen. De commissie was ingesteld om te onderzoeken of ‘gezonde’ mensen die aangeven uitzichtloos te lijden ook het recht zouden moeten krijgen op een euthanasieaanvraag. Het zou vooral gaan om ouderen die hun leven ‘voltooid’ achten en in hun laatste levensjaren gebukt gaan onder zware verliezen, existentiële twijfel of eenzaamheid.
Iemand die ziek en lichamelijk of psychisch verzwakt is, voelt zich daarmee al snel tot last. Toch zijn er alternatieve uitgangspunten voor onderzoek te bedenken waarin andere waarden centraal staan. Elisabeth Kübler-Ross, een van de grondleggers van de hospicebeweging en auteur van de bestseller Lessen voor levenden, gaat er bijvoorbeeld van uit dat we van stervenden iets kunnen leren.

Oneerlijkheid schuilt in elke democratie (Hans Wansink Volkskrant 13 augustus 2016 p. 26-27):
De ongelijkheid van invloed die je in alle democratieën tegenkomt, maakt gewone burgers tot tweederangsburgers, betoogt de Amerikaanse politiek filosoof Jeffrey Green.
Om het begrip democratie hangt een geur van heiligheid, het is onze civiele religie. Menselijke waardigheid veronderstelt dat we onszelf besturen. Alleen op die manier ontkomen we aan de willekeur van koningen, aristocraten, dictators en veldheren. Het idee van een vrij en gelijk burgerschap is de morele kern van onze liberale democratie.
De mythe van de actieve burger
In een eerdere studie, The Eyes of the People uit 2010, heeft Jeffrey Green al afgerekend met de mythe van de actief aan de democratie deelnemende burger. Een grote groep maakt geen gebruik van zijn stemrecht en zoekt ook geen andere wegen om meningen en belangen onder de aandacht van de volksvertegenwoordigers te brengen.
In een massademocratie is de 'mondige, participerende burger' voor de meesten een onhaalbaar ideaal. Zij beleven de politiek passief: door te kijken naar het optreden van politici in de media.
Om de kiezers de kans te geven een goede beoordeling te maken van (het karakter van) de politieke leiders vindt Green het van groot belang dat zij bekeken kunnen worden in situaties die ze zelf niet kunnen regisseren: tijdens live uitgezonden open persconferenties en spontane debatten.
'Candor' (oprechtheid), is dan ook volgens Jeffrey Green de belangrijkste deugd voor politici van de 21ste eeuw.

Churchills nazaten zijn helaas kleinduimpjes (Dirk-Jan Baar Volkskrant 8 juli 2016 p. 23):
Brexit is een uitnodiging aan het Kremlin om de westerse eensgezindheid te testen.
Voorliefde voor retoriek
Met hun voorliefde voor retoriek grijpen de Britten graag terug op hun klassieken (Shakespeare) en soms vraag je je af of ze niet nog erger zijn dan de moderne Grieken. Maar feit is dat Churchill aan de ideële basis lag voor de overwinning op Hitler en met zijn Fulton-speech in 1946 als eerste waarschuwde voor een IJzeren Gordijn in Europa. Als geen ander begreep hij dat de democratieën zich moesten verenigen tegen totalitaire dictaturen, dé les van de jaren dertig en hét strategische verhaal achter het Atlantisch Bondgenootschap.
Die grotere westerse boodschap is door het Brexit-kamp onderuit gehaald, onder leiding van Boris Johnson, een Churchill-biograaf die nu als (anti)held van de terugtocht de boeken ingaat.
Het maakt de Brexit tot een ontluisterend woordenspel, niet alleen voor de Britten, maar ook voor anglofielen in de rest van de wereld.

'Wie bang is, wordt weggezet als moreel verwerpelijk' (Janita Naaijer Volkskrant 8 juli 2016 p. 23):
Rondvraag: volk versus elite Mark Bovens (hoogleraar bestuurskunde aan de Universiteit Utrecht):
'Dat hoop ik! Ik probeer al tien jaar het punt te maken dat de diplomademocratie voor een nieuwe politieke tweedeling heeft gezorgd tussen hoopgeleide kosmopolieten en middelbaar - en laagopgeleide nationalisten. In heel West-Europa zie je dat die laatste groep sinds de jaren '80 langzaam uit de parlementen is verdwenen.
'Op het Binnenhof heeft 80 procent van de Kamerleden tegenwoordig een universitair diploma, tegenover 10 procent van de Nederlandse bevolking. Dat hoeft geen probleem te zijn, ware het niet dat er grote verschillen bestaan tussen de standpunten van academici en lager opgeleiden wat betreft kwesties die juist nu van belang zijn, zoals Europa en de opvang van migranten.
'In het licht van die nieuwe tegenstelling, kun je de opkomst van nationalistische partijen zoals de PVV goed begrijpen. Eigenlijk moet je partijen van nu op twee dimensies scoren: de scheidslijn links- rechts wat betreft sociaal-economische standpunten, en de nieuwe scheidslijn nationalistisch-kosmopolitisch waar het gaat om sociaal-culturele kwesties. Door die laatste tweedeling zijn vooral klassieke middenpartijen in de problemen gekomen omdat standpunten op dit vlak hun achterban verdelen en verscheuren. Het zou mooi zijn als de Brexit ervoor zorgt dat we iets genuanceerder naar het electoraat gaan kijken, en de tegenstand tegen de EU minder gaan wegzetten als populistisch en niet-rationeel.'

We zoeken leiders, maar laten ons niet sturen (Joep Dohmen tijdschrift Filosofie mei 2016):
We verlangen naar een sterke leider. ‘Het is niet voor niks dat zo’n grote achterban heeft’, merkt filosoof en Joep Dohmen op. Maar hij ziet een gigantische paradox. We zijn sceptisch, willen autonoom zijn. We geloven niet meer in absolute kennis of macht. ‘We zoeken naar leiding, maar laten ons niet sturen’. Hoog tijd voor een nieuw soort leiderschap, waarin ruimte is voor samenwerking, kwetsbaarheid en menselijkheid, en oog voor maatschappelijk belang.
‘Een laatbloeier’, noemt Dohmen zichzelf. De recente emeritus – tot voor kort was hij hoogleraar wijsgerige en pedagogische ethiek aan de Universiteit voor Humanistiek – is dan ook nog niet klaar om afscheid te nemen van zijn rol als geestelijk leider. Een gesprek over nieuw leiderschap, kwetsbaarheid en de rol van levenskunst.
Is er wel ruimte voor een leider die zich kwetsbaar opstelt in een samenleving waar mensen zo naarstig op zoek zijn naar een sterke leider?
‘Het is niet zozeer een keuze. Die kwetsbaarheid van leiderschap is fundamenteel. Wij zijn eindige wezens. We gaan dood. We vergissen ons. Er is ambivalentie. We maken fouten, tot blunders aan toe. Dat moet je erkennen. Zowel in het moderne idee van de maakbare samenleving als dat van traditioneel leidershap heerst het geloof dat fouten geëlimineerd kunnen en moeten worden. Veel realistischer is: we gaan dit doen want indeze context en in dit perspectief – dat dus volgens mij een maatschappelijk perspectief moet zijn – is dit de best mogelijke oplossing. Maar ook dan kan blijken dat je op het verkeerde paard gewed hebt. Dat hoort erbij.
Martha Nussbaum laat in the Fragility of goodness zien dat het goede altijd kwetsbaar is. Een voorbeeld: Iedereen weet dat het vaak schipperen is tussen werk en privé. Daar kunnen vreselijke dingen gebeuren. Je kunt een slecht moeder of vader zijn omdat je te veel werkt. Maar als je te veel afwezig bent op je werk, ben je weer een slechte leidinggevende.
Die spanning is in een mensenleven niet op te heffen. Je kiest voor iets dat waardevol is en tegelijkertijd gaat iets anders dat ook heel waardevol is naar de knoppen.’

Maarten van Buuren Ethiek als grondslag voor duurzaam handelen
Een van de meest fundamentele colleges in de Leergang Leiderschap in Duurzaamheid, handelt over ethiek. Hoogleraar letterkunde en filosofie Maarten van Buuren heeft zich vooraf uitgebreid verdiept in deze materie. Hij houdt zijn gehoor twee klassieke stromingen voor. Het Daoïsme, een door Laozi ontwikkelde leer die als reactie op Confucius in het oude China opkwam en de leer van Spinoza uit de Nederlanden van de Gouden Eeuw.
In de ethiek hebben deze twee filosofen, Laozi en Spinoza, beiden een heel verschillende filosofie ontwikkeld gericht op duurzaamheid. Allebei benadrukken ze echter dat het menselijk handelen het doel heeft om de mens zijn plaats te laten innemen in de kosmische orde. Geluk bestaat volgens hen beiden daarin dat de mens zich invoegt in of instemt met het ‘grote beweeg’. Ongeluk betekent dat hij daarbij ‘uit de toon valt’. Het doel van het leven is volgens beiden dan ook dat mensen leren te leven in harmonie met zichzelf en met de wereld.

Spinoza - Vijf wegen naar de vrijheid (Hans Achterhuis Volkskrant 21 mei 2016 bijlage Sir Edmund p. 27):
Maarten van Buuren slaagt erin zijn passie voor Spinoza over te dragen op de lezer.
Bij Spinoza zoekt en vindt de auteur door zorgvuldige analyse verheldering van het begrip vrijheid.

Het rapport 'E i V' laat zien dat het wiel, de unificatietheorie van Eenheid in Verscheidenheid al is uitgevonden. In principe draait het om één medaille met twee kanten. De mystieke weg (Krishna, Laozi, Pythagoras, Plato, Jezus, Boeddha, Mohammed, Ramon Lull, Blaise Pascal, Bahá'u'lláh, Hazrat Inayat Khan, Blavatsky, Sri Aurobindo, Carl Jung, Teilhard de Chardin, Maslow) berust op ervaringen uit het verleden. Voor acceptatie van de nieuwe unificatietheorie dient aan één voorwaarde te worden voldaan namelijk dat de wetenschappelijke wereld akkoord gaat dat er maar een natuurlijke tijd bestaat, de eeuwige duur, het nu. De theorie kan dan een houvast bieden voor de toekomst.

Hoe is het mogelijk dat Wim Kok (Joris Luyendijk) over zijn nieuwe boek Dit kan niet waar zijn zich door de heersende elite heeft laten inpakken?
Hoe is het mogelijk dat het vraagstuk van het zeepbel(casino)kapitalisme door bewindspersonen, die verantwoordelijk zijn voor de politieke keuzes die er worden gemaakt niet is onderkend? Het probleem met de internetzeepbel World Online van Nina Brink is dat de huid al wordt verkocht voordat de beer geschoten is. Is het niet juist zo dat de te lang volgehouden struisvogelpolitiek de problemen extra heeft versterkt?
De antropoloog Peter van der Werff laat zien op welke vooronderstellingen de denkwereld van de economen is gebaseerd.

Stekel Wederzijdse bewondering (Hans Wansink Volkskrant 23 mei 2016 p. 17):
Wat fijn dat Mark Rutte en Lodewijk Asscher het niet alleen met zichzelf, maar ook met elkaar zo goed hebben getroffen. Dat wilden ze graag aan de ondankbare kiezers communiceren, de lezers van de Volkskrant voorop. Van de 79 zetels waarmee het kabinet van PvdA en VVD begon, zijn er bij Maurice de Hond nog 32 over. Dus er is werk aan de winkel.
Maar dan is het wel gek dat Rutte en Asscher elkaar enerzijds stevig aan het hart drukken, maar anderzijds niet met elkaar verder willen gaan.
Integendeel, Rutte zegt: 'Ik ga straks waarschijnlijk toch een ander beleid voeren. Dan kan Lodewijk wel zeggen dat ik het goed aanpak, maar inhoudelijk denken we heel anders'.
Maar als we Rutte en Asscher hun zin willen geven en opteren voor een ander kabinet, dan kunnen we toch beter niet op de VVD of de PvdA stemmen?

Evolutiepsychologie
Wederkerig altruïsme, het verschijnsel waarbij men elkaar wederzijds helpt of een gunst verleent, is een veelvuldig onderzocht onderwerp binnen de evolutionaire psychologie. De reciprociteit van "voor wat hoort wat" is "heb uw naaste lief". Rita Smaniotto: Op basis van experimenten, simulatie-onderzoek en een heranalyse van een aantal antropologische studies naar het delen van voedsel in jagers-en verzamelaarsvolkeren concludeert Rita Smaniotto in haar proefschrift dat het "voor wat hoort wat" mechanisme niet zo wijdverspreid is als doorgaans wordt aangenomen. Volgens haar is er in veel gevallen sprake van een alternatief mechanisme, het "heb uw naaste lief" mechanisme. Dit mechanisme is vooral gericht op het welzijn van personen in iemands directe omgeving. Hirsch Ballin Tegen de stroom Over mensen en ideeën die hoop geven in benarde tijden
Als men een samenleving op haar beloop laat, zijn er winnaars en verliezers. De kortste weg naar de macht is het mobiliseren van een groep die zich van anderen onderscheidt door ras, religie of een ander vermeend kenmerk van superioriteit. Mensen die deel uitmaken van zo’n groep zijn vaak de laatsten die erachter komen waarheen ze zijn meegesleurd. Geweld lijkt gewoon, de slachtoffers ondergaan rechteloosheid omdat van het recht een controletechniek is gemaakt.
Lodewijk Ernst Visser, de in 1941 ontslagen president van de Hoge Raad, doorzag scherper dan anderen dat de Nederlandse constitutionele beginselen geslachtofferd werden door de Joodse Nederlanders te isoleren, nog vóór de massale deportaties begonnen. Ook de gelovige mysticus Titus Brandsma was meer op zijn hoede dan de zelfbenoemde realisten die – binnen een jaar na de militaire overgave van mei 1940 – mentaal voor Hitlers imperium capituleerden. Brandsma liet zich niet intimideren en hield de hoop op
medemenselijkheid levend. Dat deed ook Anton de Kom, die uit Suriname was verbannen omdat hij niet accepteerde dat de Nederlandse kolonisten zichzelf als superieur beschouwden. Tegen de nationaalsocialistische bezetters zette hij de strijd voor ieders gelijke rechten voort.
In Tegen de stroom heeft Ernst Hirsch Ballin de veelzeggende verhalen van Lodewijk Ernst Visser, Titus Brandsma en Anton de Kom samengebracht.
De verheerlijking van (ogenschijnlijk) homogene samenlevingen van vroeger, leren hun verhalen, is net zo goed verderfelijk als een toekomstbeeld met één superieure ideologie of cultuur. Tegen de stroom van zulke bewegingen in maakt het recht ruimte voor gewone en ongewone mensen.

Zijlstra opent aanval op 'CDA-gedachtenpolitie' (Raoul du Pré Volkskrant 23 mei 2016 p. 8):
In de strijd om de kiezers op de rechterflank vliegen VVD en CDA elkaar met steeds meer enthousiasme in de haren. De onderlinge irritaties in de zaak rond de arrestatie van columniste Ebru Umar, brachten VVD-fractieleider Zijlstra in het weekend tot een frontale aanval op het CDA. 'Er is maar één partij bij wie onze vrijheid, verantwoordelijkheid en verdraagzaamheid in goede handen zijn. En dat is de VVD.'
'Onze minister van Justitie zou een cartoonist niet door een arrestatieteam van zijn bed laten lichten. Onze partij zou nooit de sharia invoeren al zou de meerderheid van Nederland dat willen. En onze partij zou nooit een gedachtenpolitie instellen.' Dat laatste is een verwijzing naar het voorstel van de huidige CDA-leider Sybrand Buma om het verheerlijken van geweld en terreur strafbaar te stellen.
Geen islamitisch land
'Dat zijn de Balkenendes, de Hirsch Ballins, de Donners en de Buma's van Nederland', aldus Zijlstra. 'De VVD is wél bereid onze vrijheden te verdedigen. Wij zijn geen islamitisch land en dat gaan we niet worden ook.'
Het CDA roept in de coalitie, en met name in de VVD, al langer ergernis op. De liberalen hadden er min of meer op gerekend dat het CDA grote delen van het regeerakkoord zou steunen, maar op cruciale momenten weigerden de christen-democraten steeds de rol van gedoogpartner te spelen. In plaats daarvan profileerde Buma zich met scherpe standpunten in het asiel- en integratiedebat.

Te veel politici zijn door een blinde vlek in hun denken bevangen. De reactieve houding facility managers biedt een handvat om de struisvogelpolitiek, de blinde vlek te onderkennen.
Veel verborgen problemen worden pas zichtbaar als deze ook daadwerkelijk als problemen worden ervaren. Gewenning aan een bepaalde werkwijze leidt regelmatig tot blinde vlekken. Klachten over ouderwetse en weinig doelmatige inrichting ontstaan pas wanneer het betere alternatief overtuigt. Dat vereist kennis, inzicht en ervaring met andere zienswijzen. Gebrek hieraan kan een argument zijn om problemen te ontkennen. De zogenaamde reactieve houding van facility managers wordt pas actief wanneer daartoe opdracht wordt gegeven. Dit betekent dat iedere verandering binnen het Facility Management afhangt van het initiatief van anderen.
Goed onderzoek draagt bij aan duurzame oplossingen van weerbarstige facilitaire probleemstellingen. Incidentele oplossingen hebben een kortstondige uitwerking; structurele oplossingen hebben een duurzame uitwerking en leveren besparingen en kwaliteitsverbeteringen op. In dit artikel staat de kwestie centraal hoe latente problemen als manifeste vraagstellingen kunnen worden ingebracht in een researchagenda die ertoe bijdraagt dat het vakgebied zich vooral in de diepte verder ontwikkelt.

Met behulp van het Zero-point field van Lynne McTaggart [verwante begrippen zijn ADS/CFT-dualiteit, Prima Materia or Chaos (cosmogony); Aether (classical element); Laya - het nulpunt; Etherisch dubbel (Linga Sarira); Mysterium Magnum (Paracelsus); Iliaster; Vector field Scalar field] kan de schepping van de Éne werkelijkheid worden verklaard.

Het is de ‘Eeuwige wederkeer’ die de kwintessens tot uitdrukking brengt. De 1e -, 2e - 3e Grondstelling belichten het wederzijdse verband tussen Geest - Ziel - Lichaam.

Maarten Doorman boek Rousseau en ik over de erfzonde van de authenticiteit
300 jaar geleden werd Rousseau geboren. En hij is nog altijd onder ons, nu meer dan ooit. Want Jean-Jacques Rousseau (1712-1778) is de uitvinder van het ik dat wij sinds meer dan twee eeuwen nastreven en dat ik staat hoog op de agenda. In de politiek, de kunst, het onderwijs, op tv en in ons eigen leven. Vanaf Rousseau zijn we in de greep van het verlangen naar echtheid. Naar de natuur, naar spontaniteit, jeugd, vriendschap en liefde. Dankzij Facebook snappen we dat we onszelf moeten spelen, zoals de echtheid van Boer Zoekt Vrouw geregisseerd is en de oprechtheid van de politicus het product is van mediatraining. Er loopt een rechte lijn van Rousseau naar de smiley en andere emoticons.
Authenticiteit is onmogelijk. Dat laat Rousseau onbedoeld zien. Vooral in zijn eigen leven, waarover hij uitvoerig schrijft. De paradoxen daarin zijn niet te wijten aan de dwarsheid van deze soms hysterische filosoof, maar aan het verlangen naar echtheid zelf. Eerlijkheid leidt tot hypocrisie, heimwee naar de natuur tot aanstellerij. In Rousseau en ik beschrijft Maarten Doorman hoe we nog steeds in zulke verlangens vastzitten en vraagt hij zich af of we kunnen ontsnappen aan de erfenis van Rousseau.

Veerkracht (Koen Grootens Volkskrant 13 oktober 2015 p. 22):
Halbe Zijlstra beschouwt de komst van vluchtelingen als een 'diepe crisis' en probeert de kwestie met dit soort krachttermen te reframen. Een crisis is een noodsituatie waarbij een stelsel in groot gevaar is. De enige die in diepe crisis zijn, zijn de Syriërs zelf die moeten vluchten. En daarnaast zijn sommige politici in een crisis omdat ze nu aangesproken worden op moreel leiderschap en bestuursvaardigheden. Op dit soort momenten heb je meer aan volksvertegenwoordigers die de maatschappij aanspreken op het vermogen aan te passen en in te schikken. Natuurlijk ligt er een enorme klus voor ons waar we niet om gevraagd hebben, maar zullen we het toch anders gaan framen? We zijn niet in een crisis, maar we worden aangesproken op onze veerkracht. Of noem het beschaving en wees trots als het ons lukt.

Jonathan Reve vat in zijn column Houvast (Volkskrant 10 oktober 2015 - katern Vonk p. 10) de situatie in Nederland aardig samen:
De behoefte aan houvast is inmiddels zo enorm dat het volk zowaar om Mark Rutte begint te vragen. De laatste peiling van Ipsos laat dat goed zien. Geert Wilders, de meest vasthoudende politicus van Nederland, staat fier bovenaan. Hij zegt wat hij altijd zegt: grenzen dicht, eigen volk eerst, geen gelul. De omvang en complexiteit van de crisis brengen hem niet van zijn stuk, integendeel zelfs. Niemand hoeft bang te zijn dat hij plots woorden als 'hoewel', 'althans' of 'echter' zal prevelen, of dat hij met een verrassend inzicht komt om over na te denken. Geert blijft Geert, en daarom krijgt hij 29 zetels. Heel anders gaat het bij de VVD. De behoefte aan houvast is inmiddels zo enorm dat het volk zowaar om Mark Rutte begint te vragen. Want hoe bleek en onzeker een oppas ook is, als er genoeg krokodillen onder het bed zitten, gaan de kinderen toch om hem roepen. Maar Rutte komt niet. Hij blijft wijselijk buiten beeld, zijn glibberige niksigheid is waardeloos in deze crisis. Met die tactiek weet hij de schade nog te beperken: 28 zetels.

Volgens het rapport 'E i V' hangt de problematiek in Nederland met de relatie tussen 'leiderschap en nudging' samen. Door kwantitatieve verruiming hebben de centrale banken volgens Klaas Knot het economisch herstel inderdaad gestimuleerd. De hamvraag is dan zal dit geld op termijn weer worden terugverdiend of worden we allemaal een beetje armer? Een ding is zeker op korte termijn worden wij armer. De oplossing die het rapport 'E i V' aanreikt is om onze premier de cursus Voor grootse leiders die het verschil willen maken bij het opleidingscentrum De Baak te laten volgen. De kosten € 4.399,00 van deze cursus zijn voor de belasting aftrekbaar.

Voor grootse leiders die het verschil willen maken
Bezielend Leiderschap is een diepgaand leiderschapsprogramma voor seniors en ervaren leidinggevenden die verantwoordelijkheid nemen voor daadwerkelijke veranderingen in hun organisatie of de maatschappij. Leiders die willen werken vanuit een diepere missie en inspiratiebron. Voorbij managementboeken of –methodieken. Hoe (her)neem je de regie over jezelf en ook over het krachtenveld waarmee je te maken hebt? In dit programma wordt in een kort tijdsbestek de kern geraakt en leer je belemmeringen om te buigen naar mogelijkheden. Je komt tot volledige ontplooiing en in je kracht.

Zomer en Herfst
Ieder van ons begrijpt in meerdere of mindere mate dat de cyclus van een jaar een symbool is van het leven van de mens, het leven van ieder van ons, en ook van het leven van het heelal. We weten ook iets van de symboliek van de vier heilige jaargetijden, die beginnen met de winterzonnestilstand, gevolgd door de lentenachtevening, de zomerzonnestilstand en de herfstnachtevening. De winterzonnestilstand vertegenwoordigt de geboorte, de lentenachtevening de periode van groei, de zomerzonnestilstand de tijd van volwassenheid en de herfstnachtevening de tijd die voert naar een nieuwe geboorte.

Annie Besant De wet van opoffering
Annie Besant werd rond 1889 gevraagd een recensie te schrijven van De Geheime Leer van H.P. Blavatsky. Ze bezocht de schrijfster en verdiepte zich in theosofie. Na de dood van H.P. Blavatsky in 1891 werd zij één van de leidende figuren in de Theosophical Society. H.S. Olcott wees haar aan als zijn opvolger als International President.
Hieronder een gedeelte uit het laatste hoofdstuk van The Laws of the Higher Life (TPH, 1903) dat lezingen bevat van de jaarlijkse conventie van de Indiase afdeling van de TS in Varanasi.
Zij die verschillen zien gaan van dood tot dood vermelden de heilige Hindoegeschriften, de Sruti. De mens die verschillen ziet is in werkelijkheid voortdurend aan het sterven, want hij leeft in de vorm die ieder moment bederft en die daarom de dood is, en niet in de Geest, die leven is.
Dus precies naar rato zoals u en ik, mijn broeders, de verschillen tussen elk en ieder niet erkennen, maar de eenheid van leven ervaren, en weten dat dat leven gemeenschappelijk is voor allen, en dat niemand het recht heeft om op te scheppen over zijn deel ervan, noch het recht heeft er trots op te zijn dat zijn deel verschilt van het deel van een ander; alleen zo en naar rato daarvan zullen wij het Spirituele Leven leven.
Hoe kunnen wij het verwerkelijken, hoe kunnen wij dit ons eigen maken, deze prachtige erkenning van het Leven voorbij alle levens, van het Zelf voorbij alle zelven? Alleen door dagelijkse handelingen van verzaking in de kleine dingen van het leven; alleen door te leren in elke gedachte, woord en daad de Eenheid te leven en lief te hebben; en niet alleen dit uit te spreken, maar het in praktijk te brengen bij elke gelegenheid, door onszelf als laatste te stellen en anderen als eersten, door altijd de noden van anderen te zien en te trachten deze te verhelpen, door te leren onverschillig te blijven voor de eisen van onze eigen lagere aard en te weigeren ernaar te luisteren. Ik ken geen andere weg dan dit nederig, geduldig, aanhoudend streven, uur na uur, dag na dag, jaar na jaar, totdat uiteindelijk de bergtoppen bedwongen zijn.

De Wet van Opoffering
De grote Wet van Opoffering is fundamenteel voor het proces van evolutie. Dat vinden veel mensen moeilijk te geloven, want zij denken dat opoffering iets pijnlijks is. Maar dergelijke opoffering ‘gebeurt’. Je telt niet hoeveel licht, hoeveel subatomaire deeltjes binnenkomen, en zegt dan: “Het begint nu heel pijnlijk te worden.” Maar je realiseert je in je leven dat dingen nooit hetzelfde blijven. Je ‘sterft’ voor wat eerder je aandacht trok. Je ‘sterft’ voor wat eerder een behoefte was. Je ‘sterft’ voor de vereisten van het fysieke lichaam. Je sterft voor de eisen en illusies van het astrale lichaam, voor de bekrompenheid van het mentale lichaam, omdat je steeds hoger reikt, voorbij deze voertuigen. De ziel doordrenkt je met steeds meer subatomaire deeltjes, licht derhalve, en dat maakt je ijler. Ze zuivert de voertuigen van je lichaam en maakt ze ijler. De eisen van de lagere voertuigen worden minder nadrukkelijk en de eisen van de ziel worden sterker. Al wat je feitelijk doet, is het aardse licht vervangen door het licht van de ziel. Materie is betrekkelijk inert en lomp, maar je kunt natuurlijk niet zonder; je moet de evolutie nu eenmaal doorlopen. Het is iets wat je nodig hebt, maar voortdurend verfijnt. Naarmate je evolueert, worden deze voertuigen verfijnd door steeds meer subatomair licht en dat is de opoffering. (Benjamin Creme, De Kunst van het Leven)

Terezinha Franca Kind De wet van harmonie
‘Wij erkennen slechts één wet in het universum, de wet van harmonie, van volmaakt evenwicht’, zegt één van de Mahatma’s. De wet van harmonie is een fundamentele wet in het universum, de bron en de basis van alle andere wetten van de natuur, vooral de wetten van orde en karma.
De wereld wordt onderhouden door hetzelfde evenwicht tussen de middelpuntzoekende en de middelpuntvliedende krachten waarop het gebouwd werd. De middelpuntzoekende kracht zou zich niet kunnen manifesteren zonder de middelpuntvliedende in de harmonieuze omwentelingen van de sferen. Alle vormen zijn het product van deze harmonieuze tweeledige kracht in de natuur.

De wet van karma betekent de wet van oorzaak en gevolg. Deze prachtige wet omvat de wet van actie en reactie, de wet van de compensatie en de wet van de vergelding (Swami Sivananda).

De wet van de liefde (is analoog aan De wet van harmonie, De wet van opoffering en De wet van vergelding):
Jullie hebben de wet van de liefde vervangen door de egoïstische wet van de voldoening die de rijkdom en het succes bieden; daarom denken jullie dat goed doen betekent: je daden richten op het verkrijgen van voldoening van de materiële dingen waarin je geïnteresseerd bent en waarnaar je verlangt: het succes, de roem, een gerieflijk leven waarin je je uitbundig kunt uitleven en je je de prettige dingen kunt permitteren, ook al gaat dat ten koste van het lijden van je medemensen en jullie vinden het verkeerd, wanneer jullie je door hen de kleinste ontbering moeten ervaren. Maar zó is het niet. Het goede doen -op de juiste manier begrepen- is handelen in harmonie met de wet van de liefde en het kwade doen weerspiegelt de daden die ingaan tegen de wet van de liefde; dit zijn in het algemeen egoïstische daden, die het lijden en ongelukkig-zijn veroorzaken.

De verborgen oorzaak van menselijke conflicten (hoofdstuk boek Wind van de Geest van G. de Purucker p. 222-223):
De waarheid zit van binnen, in u en in mij. In ieder mens zit een verborgen bron van waarheid en dus van wijsheid, waaruit hij kan drinken; en die verborgen bron is zijn eigen innerlijke wezen, zijn schakel met het goddelijke, dat het hart van ons heelal is; want dat hart is ook zijn hart omdat we van dezelfde substantie zijn; we zijn kinderen van zijn leven, het kroost van zijn denken. Zelfs de fysieke atomen die mijn lichaam vormen zijn daarin alleen gast en ik ben hun gastheer. Ze komen tot mij vanuit de meest verafgelegen sferen van het melkwegstelsel, blijven een poosje in mijn lichaam, geven vorm eraan en gaan dan verder.

Siderius: ‘Kabinet verzaakt graaiende bestuurders in de thuiszorg aan te pakken' (16 JANUARI 2015):
Er zijn nog zeker 52 bestuurders in de thuiszorg die meer verdienen dan het maximumsalaris van € 178.000 per jaar. Dat blijkt uit onderzoek van de SP. SP-Kamerlid Tjitske Siderius inventariseerde de beloning van 84 bestuurders bij 50 thuiszorginstellingen. 35 bestuurders verdienden eind 2013 meer dan 2 ton, en één zelfs meer dan 3 ton. 60% van de onderzochte bestuurders verdient nog een salaris boven de maximale norm. 'Het is onverkoopbaar dat bestuurders in de thuiszorg zichzelf riante salarissen toedichten terwijl sommige thuiszorgmedewerkers 20% van hun salaris moeten inleveren of ontslag aangezegd krijgen,' aldus Siderius.

In wijk van zijn jeugdjaren is Trump geliefd en gehaat of Trump: geliefd en gehaat waar het allemaal begon (Michael Persson Volkskrant 17 september 2015 p. 6):
Donald Trump geldt steeds meer als een serieuze presidentskandidaat. 'Het is een lompe zak op wie ik al mijn hoop heb gevestigd.'
Nu Trump in de peilingen voor de Republikeinse voorverkiezingen de te kloppen man is en de politie aanhangers en tegenstanders bij toespraken uit elkaar moet houden, is de grote vraag: wie zijn die aanhangers? En wie zijn de tegenstanders? We zoeken ze in Queens, een van de meest diverse wijken van New York, waar de Amerikanen zwart en wit zijn en alles daartussenin en waar de wortels van het Trump-imperium liggen - dit is waar zijn vader groot werd en waar Donald opgroeide.

Corbyn en Trump zijn authentieke outsiders (Pim Beaart Volkskrant 27 augustus 2015 p. 22):
De conservatieve Amerikaanse miljardair Trump lijkt heel weinig gemeen te hebben met Corbyn, de extreem-linkse backbencher van het Britse Labour die een gooi doet naar het leiderschap van zijn partij.
Maar zowel Trump als Corbyn steunt op een platform dat bestaat uit ontevreden kiezers. Sinds Ronald Reagan de Republikeinse nominatie verwierf in 1980 is het voor een Amerikaanse presidentskandidaat haast verplicht zich te afficheren als een outsider die niets met Washington van doen heeft. De kiezers verlangen naar opruiming en de outsider belooft dat. Etc.
Gezapigheid
Kiezers zijn de armoede van de reguliere kandidaten zat, en richten zich op hardere mensen om de regenteske gezapigheid van middenfiguren de nek om te draaien. Hierdoor komen mensen boven die in rustiger periodes kansloos waren geweest.
Corbyn als volgende Labourleider is kansrijk, maar premier? Dat hangt ook af van wie Cameron opvolgt. Of Trump kans maakt op het presidentschap moet blijken, maar tegen zowel Hillary Clinton als Joseph Biden is hij eerder favoriet dan underdog.

John Welwood Psychotherapie oost en west (theosofia juni 2002):
Het westerse begrip van individualisering heeft betrekking op het ontdekken van je eigen unieke roeping, het verkrijgen van eigen inzicht, het vinden van je eigen pad, en dit tot uitdrukking doen komen in je levenswijze. Jezelf te worden in deze zin impliceert verandering, geëxperimenteer, en het in twijfel trekken van als waar aangenomen kennis. Zoals de boeddhistische geleerde Anne Klein opmerkt: ‘Zoals bij vele Aziaten die zonder de invloed van het westen zijn opgegroeid, ontwikkelen Tibetanen niet dit besef van individualiteit.’ In het traditionele Azië waren de leringen over verlossing afgestemd op mensen die juist te gehecht waren aan aardse zaken, te verwikkeld in familiepatronen en te gebonden aan sociale verplichtingen. De meest verheven, niet dualistische leringen van boeddhisme en Hindoeïsme – die aantonen dat dat wat je werkelijk bent de absolute realiteit is, die het jou overstijgt wijzen een uitweg om uit de sociale doolhof te komen, en helpen mensen het trans-humane absolute te ontdekken dat voorbij alle wereldse kommer en kwel ligt.
In het moderne westen is het heel gewoon om je vervreemd te voelen van het grotere sociale verband: de openbare ruimten en de architectuur, de festiviteiten, de gevestigde gewoonten, het gezinsleven en zelfs het voedsel ontbreekt het aan het voeden van zielkwaliteiten die mensen in staat stellen zich intens verbonden te voelen met zowel deze facetten van het leven als met elkaar. Niettemin is het goede nieuws dat het ontbreken van ziel in onze cultuur ons noodzaakt om een nieuw bewustzijn te ontwikkelen voor het smeden van een geïndividualiseerde ziel –
een authentieke innerlijke bron van persoonlijke visie, van zingeving en van vastberadenheid. Een belangrijk resultaat hiervan is een verfijnd en ontwikkeld vermogen voor een genuanceerd persoonlijk gewaarzijn, voor een persoonlijke gevoeligheid en voor individueel aanwezig zijn.

Hoofd, Hart en Onderbuik (Claudia Valk Volkskrant 30 december 2011)
David Brooks stelt intuïtie gelijk aan onderbuikgevoelens (28 december 2011). Dit is mijns inziens niet hetzelfde. Er moet hier onderscheid worden gemaakt tussen wat van het hoofd is (ratio, cultuur), wat van het hart is (gevoelens, intuïtie) en wat van de buik is (begeerten, verlangens, het primitieve beest). ‘De buik’ wordt in het algemeen onder controle gehouden door ‘het hoofd’ doormiddel van cultuur en aangeleerde regels. Zou men vanuit zijn buik gaan leven, dan wordt het een bende. Mede omdat de onderbuikgevoelens sterk egocentrisch zijn. De intuïtie van het hart heeft niets te maken met onderbuikgevoelens ofmet emoties, die vaak ook egocentrisch zijn. ‘Het hart’ is niet op zichzelf gericht, maar op de omgeving, het collectief, het geheel. Mensen die vanuit hun intuïtie leven, kennen een hogere moraal, omdat zij niet zichzelf centraal stellen, maar anderen. Iemand die leeft vanuit zijn/haar hart is zichzelf tot een wet en weet intuïtief wat wel en niet kan. In principe heeft zo iemand geen regels en cultuur nodig om zich ‘te gedragen’. Het nadeel van intuïtie is het gebrek aan samenhang. Het is moeilijk te ordenen en in woorden uit te drukken. Daarvoor is het hoofd nodig, het verstandelijk redeneren.

'Voel de Grond' (Greta Riemersma De Groene Amsterdammer 21 juni 2018 p. 18-21):
Als jonge indiaan kwam Reinier Artist in de westerse wereld terecht. De afgelopen jaren begrijpt hij waarom: meer dan ooit is het tijd dat het Westen leert van de indiaanse filosofie – en hij zal vertellen.
Een indiaan weet dat hij onderdeel is van de natuur en wie niet luistert naar de natuur vernietigt uiteindelijk zichzelf. ‘Dat is de grote filosofische kennis van de indiaan. We kunnen als mensen ontzettend veel, maar regen of storm kunnen we niet tegenhouden.’
Indiaans verhaal: In de schaduw van twee beschavingen heet het boek en hij hoopt ermee zijn volk te inspireren tot een spirituele wedergeboorte, wat in zijn ogen dringend nodig is. Hij merkt dat veel tradities uit het indiaanse collectieve geheugen verdwijnen. Zelfs in Bigi Poika, waar hij probeert een keer per jaar te komen, weten jongeren meer van mobieltjes en bromfietsen dan van hun eigen cultuur. Hij is bezig fondsen te werven, zodat het boek gratis in Surinaamse indianendorpen kan worden verspreid.
Hij begrijpt hoe het individualisme wortel heeft geschoten in westerse maatschappijen, maar we moeten van hem aannemen dat het ook een hoop ellende heeft veroorzaakt. We kunnen de zaken nog terugdraaien, het is nog niet te laat.
‘Luister naar de indianen’, zegt hij nogmaals. ‘Het is tijd.’

Natuurvolken is het hoofdthema in het tijdschrift BRES bewustzijn in beweging #310 juli/aug 2018.
Indigenomics - Canada's opkomende inheemse economie (Ivo Valkenburg p. 54-63):
Mark Anielsky schreef het boek An Economy of Well-Being: Common Sense Tools for Building Genuine Wealth and Happiness.
Volgens Mark Anielsky is het streven naar een duurzame, veerkrachtige en bloeiende economie alleen mogelijk als we ons financiële systeem van geldcreatie en rente volledig herzien, als we nieuwe systemen ontwikkelen waarin geldcreatie niet langer automatisch tot schuldcreatie leidt. Het voorkomt de concentratie van welvaart door de grote meerderheid te belasten ten gunste van een kleine minderheid.
What is Genuine Wealth Assessment?

Avani van Leeuwe is arts, Inca sjamanistisch heler en oprichter van Inner Quest. Hij is ingewijd in de helingtradities van de Inca sjamanen door José Luis Herrera, Alberto Villoldo, Don Sebastian, Don Ignatio, Don Adolfo Hittoo, Don Juan Nunez del Prado en andere sjamanen uit het regenwoud en de bergen van Peru.
Naast de westerse geneeskunde heeft Avani van Leeuwe tal van andere vormen van geneeskunde en bewustwordingswegen ervaren en bestudeerd. Hij heeft gewerkt als huisarts en heeft zich verdiept in orthopedie, inspanningsfysiologie, acupunctuur, manuele geneeskunde en energie geneeskunst.
Na zijn studie medicijnene en huisarts heeft hij opleidingen gevolgd in psychosynthese, trans-actionele analyse, neuro linguïstisch programmeren, neo-hypnotherapie, neuro emotionele integratie, meditatie en mystieke wijsheid. Hij heeft jarenlange ervaring in het trainen van groepen en individuele begeleiding.
zet zich in voor heling van de mens en de aarde door mensen bezieling aan de wereld terug te laten geven en hen te begeleiden in het zich beschikbaar maken voor hun bestemming. Inner Quest heeft als missie mensen en organisaties te coachen naar de oneindigheid, opdat zij vanuit innerlijke bevrijding leiding geven en de zaden van de meest ultieme toekomst creëren, planten en tot wasdom brengen.
Leiders zijn er niet alleen om de meest ultieme toekomst van het bedrijf te realiseren; zij zijn er ook om het onmogelijke mogelijk te maken en te komen tot vervullend en creërend leiderschap.

Avani van Leeuwe boek Het heilige pad van de leider (p. 33):
Iedere cel is een miniatuurhartje dat zoemt van energie.
38: Door zijn manier van waarnemen te veranderen, verandert de leider de wereld. De waarneming richt intentie. De intentie bepaalt het gedrag van de subatomaire deeltjes en richt energie. De energie richt de materie.
43: Wonderen zijn een natuurlijke uitdrukking van bewustzijn. De kwantumfysica beschrijft hoe het werkt, de nieuwe leider laat zien hoe je het doet. Hij staat met één voet in de zichtbare wereld en met de andere voet in de onzichtbare wereld.
51: Op 21 decembr 2012 staat volgens de Maya het hart van de melkweg, de centrale zon of Hunab K’u, het verst verwijderd van de noordelijke hemelpool van onze aarde en ontstat een keerpunt waarbij de noordas van de precessiewiebel die de aarde maakt ten opzichte van het hart van onze melkweg na 26.000 jaar weer teruggaat in de richting van de centrale zon. Voor de Maya betekent dit dat we vanaf 21-12-2012 terugkeren naar de Bron.
56: Tijdens deze lange cyclus van ongeveer 26.000 jaar kruist ons zonnestelsel tweemaal een smalle fotonengordel die afkomstig is van een explosie in de kern van de melkweg. Dit maakt dat ons zonnestelsel en de aarde iedere 13.000 en 26.000 jaar bij het passeren van die fotonengordel onderhevig zijn aan een intens salvo van kosmische stralen.
112: Het hart vormt de brug tussen de fysieke en de spirituele energie, tussen de zichtbare en onzichtbare wereld, tussen de uiterlijke en innerlijke dimensies. Het hart is het centrum van verbinding in de mens en omdat elke relatie een waarnemingaspect in zich draagt, is het hart ook het centrum van waarneming.
202: Door de dimensie buiten de tijd te betreden opent zich een domein van inspiratie en creativiteit. De leider gaat op een andere manier waarnemen en gaat in de kier tussen de twee werelden de lichtnatuur van alles zien; hij wordt een medeschepper van de wereld.

De kier tussen de twee werelden heeft op het boek Een scheurtje in de rand van de schepping van Marcel Gleiser betrekking. Gleiser beschrijft in zijn boek eminente wetenschappers als Aristoteles, Pythagoras, Plato, Kepler en Pasteur, die ook in De Geheime Leer ter sprake komen. Door een aantal thema’s uit het boek van Gleiser aan de hand van De Geheime Leer van commentaar te voorzien komen een aantal omissies in zijn boek, met name wat betreft 'spontane generatie' (levenskracht) duidelijk naar voren. We zitten in ons eigen wereldbeeld gevangen. Het outside the box-denken komt centraal te staan.

In het A-veld zijn 'Ruimte en Tijd' ('Eindeloos bewustzijn en Eeuwige duur') één. Het brengt de keerzijde van het gemanifesteerde Ruimte en Tijd continuüm, de materiesymmetrie tot uitdrukking. Of met andere woorden de absolute ruimtetijd bij God in de hemel staat tegenover de relatieve ruimtetijd op aarde. De ommekeer maakt het mogelijk weer met de eenheid in verbinding te komen.

Materie-bewustzijn van Teilhard heeft op het universele bewustzijn (’Energie en Materie’) betrekking. Zonder geest (bron: 'Energie') bestaat er geen bewustzijn en zonder 'Materie' (voertuig) geen bewustzijn. 'Geest en Materie' horen bij elkaar als de twee zijden van een medaille, die door het ‘Ether-paradigma’ (etherisch dubbel) met elkaar worden verbonden. Het etherische dubbel is de blauwdruk waarnaar het fysiek lichaam gebouwd is. Men moet begrijpen dat de fysieke vorm van de mens niet eenvoudigweg geschapen wordt door de wisselwerking van fysische faktoren.

Op het individuele, menselijke vlak draait het primair om de Triade ‘Geest – Hart – Buik’, daarentegen op het collectieve, meta-niveau (meta-model) om de Triade ‘Alfa - Béta – Gamma’.

Het is ziel, de schakel tussen 'Geest en Lichaam', die het probleem van het ego en het hogere Zelf, van involutie en evolutie, de neergaande en opgaande boog kan oplossen. In essentie draait het om ‘Geest en Lichaam’, ‘Levensatoom en Atoom’, ‘These + Antithese = Synthese', de Kwintessens.

In bedrijven waar het misgaat wordt vaak het spel van de 'dubbele’, de verborgen agenda gespeeld. Het betekent zoveel dat een persoon eerst voor zijn eigenbelang kiest, dan voor het belang van zijn collega's, vervolgens voor het echelon boven hem en pas tot slot voor het belang van het bedrijf.

Het zondebokmechanisme laat zien dat Jezus een verlicht persoon was, die de egospelletjes van de elite door had.
De dubbele moraal is zowel bij de overheid als het individu eerder regel, dan uitzondering geworden.

De geschiedenis leert dat personen als Socrates en Jezus Christus, die aan de kant van het volk staan, juist het slachtoffer worden van een politieke moord. Als het slecht gaat zoeken de ‘daders’ een ‘zondebok’. Om zelf buiten schot te blijven treedt het zondebokmechanisme in werking. Juist diegenen die niet corrupt zijn worden opgeofferd.

Het gaat er niet om de boodschapper te bestrijden, maar het onderliggende probleem. Het lijdensverhaal kan vanuit twee perspectieven worden geïnterpreteerd. De christelijke identiteit wordt door de zelfopofferende liefde van Jezus Christus bepaald. Hij wilde het nieuwe leven, zoals God dat bedoeld heeft, mogelijk maken en was bereid daarvoor zijn leven te geven. Dat is het hart van wat christenen geloven. Het andere perspectief belicht het zondebokmechanisme.

Johan Braeckman boek Darwins Moordbekentenis De Ontwikkeling van het Denken van Charles Darwin
Kan de evolutietheorie ons ook meer inzicht verschaffen in de menselijke psyche, zoals Darwin overigens zelf heeft voorspeld?
JB: Ja, volgens de evolutionaire psychologie bestaat ook het menselijke brein uit “organen” die door natuurlijke en seksuele selectie zijn ontworpen om problemen van overleving en voortplanting op te lossen. Ik zie geen enkele reden waarom onze hersenen in de loop van de evolutie op een andere manier zouden ontstaan zijn dan de andere organen. Net zoals in de rest van ons lichaam treffen we in het brein gespecialiseerde adaptaties aan, modules genoemd, die eveneens aan de evolutie onderworpen zijn.
Zullen we ooit te weten komen hoe het bewustzijn zich heeft ontwikkeld?
JB: Het hangt ervan af hoe je het begrip “bewustzijn” definieert. Ik zie het als het louter subjectief ervaren van bepaalde lichamelijke sensaties, zoals het voelen van tandpijn of het proeven van chocolade. Dat is niet hetzelfde als ons cognitief vermogen dat ons in staat stelt een voorstelling van de wereld te maken. Vanuit darwinistisch oogpunt valt de ontwikkeling van het bewustzijn wellicht te verklaren.

Anthony Stevens boek ‘Over Jung- leven en werk’ (p. 51):
Jung duidt het zelf aan met het archetype der archetypen.
Zoals de structuur van de
psyche bepaald wordt door de in wezen biologische idee van het archetype, zo voltrekt zich psychisch functioneren in overeenstemming met de biologische principes van aanpassing, homeostase en groei.
55: Het oude verschijnsel van de
‘zondebok’ ligt ten grondslag aan allerlei vooroordelen tegen leden van andere identificeerbare groepen dan die van onszelf, en in laatste instantie aan alle massamoordenaars, volksmenners, pogroms en oorlogen. Door handig gebruik te maken van het nazipropaganda-apparaat kon Hitler een aanzienlijk deel van de Duitse bevolking ertoe bewegen zijn schaduw collectief op deze tragische ongelukkigen te projecteren. Deze dubbele projectie fungeert dan als rechtvaardiging voor de slachting die het gevolg is (Stevens, 1989).
Jungiaanse therapie bestaat uit het bewust maken van de schaduwpersoonlijkheid, teneinde
verzoening met de persona tot stand te brengen en aldus integratie van beide complexen binnen de persoonlijkheid als geheel te bevorderen.

Hermann Broch boek Slaapwandelaars
De moderne mens volgens Hermann Broch (Jeroen Vanheste Civis Mundi Digitaal #8, november 2011):
Cultuurkritiek is even oud als onze cultuur. Van oudtestamentische profeten als Jeremia en Ezechiёl tot de grote ’arts van de cultuur’ Nietzsche en hedendaagse denkers als Sloterdijk: altijd is onze cultuur door filosofen en andere critici becommentarieerd en bekritiseerd. Het oordeel viel daarbij meestal niet erg gunstig uit. Socrates mopperde dat de jeugd van zijn tijd slechte manieren had en alleen in luxe geïnteresseerd was; "O tempora, O mores!" luidt de beroemde uitroep van Cicero; "Onze ouders, die reeds minder waren dan onze grootouders, hebben ons als nog meer verdorven in het leven geroepen, en wij zullen op onze beurt aan een geslacht het aanschijn geven dat nog gebrekkiger is", aldus Horatius; Petrarca klaagde dat hij in een totaal oninteressante tijd leefde; en ook Descartes beschouwde zijn tijdperk als een van verval.
De christelijke en joodse heilsverwachting
Het optimisme in De Slaapwandelaars komt behalve in het platonisme dus ook tot uitdrukking in de christelijke symboliek. We zagen al dat het laatste woord in de roman voor de apostel Paulus is, terwijl ook de apocalyptische symboliek een element van optimisme bevat. Hoewel de eindtijd en de Apocalyps uiteraard vol chaos en geweld zijn, vormen deze immers tevens de opmaat tot een terugkeer van de Verlosser en de komst van het hemelse Jeruzalem. Impliciet in alle apocalyptische symboliek is dan ook altijd de overtuiging dat na deze verschrikkingen een betere tijd aan zal breken.
Naast een christelijke symboliek vinden we in De Slaapwandelaars ook herhaaldelijk beelden van een joodse heilsverwachting. Met name de figuur van
Ahasverus, de wandelende jood, speelt een cruciale rol. De wandelende jood Ahasverus staat in de joodse verhalen vaak voor het proces van dwalen, lijden en loutering dat samenhangt met het geloof in de terugkeer naar Zion, de hemelse stad van eeuwige vrede. Ahasverus, waarmee de filosoof Bertrand Müller zich identificeert, staat hier voor de huidige generatie die verloren ronddwaalt tussen het oude en het nieuwe waardesysteem:
(..) een geslacht dat zichzelf heeft uitgewist (..) onwetend, hulpeloos, zonder zin zijn ze prijsgegeven aan de orkaan van het ijzige, ze moeten vergeten om te kunnen leven en ze weten niet waarom ze sterven. Hun weg is de weg van
Ahasverus (..) Verloren geslacht! (Ibid., p.357)
Tussen ’niet meer’ en ’nog niet’
Zowel in de metafoor van het slaapwandelen als in het platonisme en in de christelijke en joodse symboliek drukt Broch zijn overtuiging uit dat we in een overgangsperiode leven. De mensen bevinden zich "in het ogenblik tussen ineenstorting en nieuw ontstaan" en "staan sprakeloos tussen het nog-niet en het niet-meer (..) tussen einde en begin" (Ibid., p.349). Ze zijn op zoek naar een "doorwaadbare plaats" die een nieuw houvast kan bieden, maar deze zoektocht zal op zijn vroegst pas bij het volgende geslacht resultaten opleveren: "de overgang van het ene waardensysteem naar een nieuw [moet] een nulpunt van de atomisering van waarden passeren", een nulpunt waarbij er een geslacht "zonder enige betrokkenheid bij het oude noch bij het nieuwe" wordt overgeslagen. (Ibid., p.355) We leven dus tussen het ’niet meer’ en het ’nog niet’, waarbij Broch in zijn schildering van het eerste zijn pessimisme tot uitdrukking brengt, maar in zijn geloof in het laatste ook blijk geeft van zijn optimisme.

Harald Merckelbach boek De leugenmachine Over fantasten, patiënten en echte boeven
De leugenmachine gaat over
slaapwandelaars, schizofrene patiënten, beroepsoplichters, fantasten en zelfingenomen dokters. Hoogleraar psychologie Harald Merckelbach laat aan de hand van casussen zien hoe mensen zichzelf en elkaar bewust en onbewust kunnen bedriegen. Ook laat hij zien hoe gevaarlijk het is om te vertrouwen op ons geheugen en onze waarneming. Bijvoorbeeld het geval van een oudere vrouw die op straat wordt mishandeld. De politie pakt iemand op die gedeeltelijk voldoet aan het door de vrouw gegeven profiel van de dader en die zich bovendien vreemd gedraagt. Het blijkt een schizofrene man te zijn. Hij wordt verhoord en onderzocht. Merckelbach laat zien hoe het proces van verhoor en onderzoeken verloopt en welke fouten daarbij gemaakt worden. De verdachte kan zich de mishandeling niet herinneren, maar zijn verhoorders reiken hem via doelgerichte imaginatie daderwetenschap aan. En ze complimenteren hem als hij dingen zegt die goed passen bij hoe de verhoorders denken dat de mishandeling is gegaan. Het geheugen van een verdachte met schizofrenie werkt anders dan van andere mensen. De rechercheurs houden er geen rekening mee; met desastreuze gevolgen.

Ilya Prigogine De pijl van de tijd bestaat echt (interview Jan Bor en Marnix Verplancke 1997)
Bent u optimistisch gestemd over de toekomst?
'Ik had het net over Bruno en ik denk dat we in zijn situatie verkeren: we wachten op een vernieuwing van het denken. We staan op een bifurcatiepunt. Vele uitkomsten zijn mogelijk, maar we weten niet welke het uiteindelijk zal halen. Gaan we ten onder te midden van conflicten of wacht ons een vredige toekomst? We zullen het zelf moeten waarmaken. Vijftig jaar geleden opende Malraux de stichtingsconferentie van de Verenigde Naties met de woorden dat hij beschaamd was over het geringe aantal boeken van Verlaine, Baudelaire of Zola dat er gelezen werd. Dat is toch totaal anders geworden. Iedereen leest ze. Iedereen reist de wereld rond en maakt kennis met andere culturen. Dat heeft natuurlijk ook zijn schaduwzijden. Wanneer je bijvoorbeeld Egyptische piramiden wilt zien, heb je maar een paar minuten de tijd. Dan moet je plaats maken voor degenen achter je. Maar uiteindelijk is ook dat een verbetering. Net zoals Karl Popper ben ik waarschijnlijk de meest optimistische pessimist.'

Zuid-Europa moet zijn ziel inleveren (Martin Sommer Volkskrant 16 november 2011)
Dat alle Zuid-Europese eurolanden nu in moeilijkheden verkeren, kun je niet verklaren zonder de politieke cultuur van die landen daarbij te betrekken.
Zondag debatteerden vier economen in De Rode Hoed bij de Volkskrant op Zondag. Vier experts van verschillend pluimage, maar van cultuurverschillen in verband met de eurocrisis wilden ze geen van allen horen.
Wie een tijdje in Frankrijk heeft gebivakkeerd, weet dat de loonvorming daar heel anders werkt dan hier. De betrekkingen tussen werkgevers en werknemers zijn er geharnaster dan in het noorden. De vakbonden zijn er zwakker, behalve in de overheidssector. In Duitsland of Nederland wordt eerst overlegd en dan gestaakt. Ook wordt wel eens afgesproken om pas op de plaats te maken met de salarisverhoging. Duitsland dook sinds 1994 ten opzichte van het gemiddelde EU-land 20 procent omlaag met de lonen. Zoiets is in Frankrijk ondenkbaar.
Dat politieke cultuur ten grondslag ligt aan de eurosclerose, is geen populair verhaal. Voor je het weet gaat het over een Noord-Europees en een Zuid-Europees volkskarakter, and never the twain shall meet. Beter in het gehoor ligt het verhaal dat het noorden evenveel blaam treft als het zuiden. Noorderlingen profiteren van de lage rente en bezuinigen, terwijl ze juist geld moeten uitgeven om spullen uit Zuid-Europa te kopen. Het probleem is dat de eurolanden zowel partners als concurrenten zijn. Vanuit die optiek doen landen met een flexibele arbeidsmarkt, arbeidsvrede en gematigde loonontwikkeling het simpelweg beter.
Voor veel mensen die niet willen dat de euro uit elkaar valt, is een échte politieke unie de uitweg uit deze crisis. Dat betekent voor Zuid-Europa veel meer dan een stevige bezuinigingsronde en harder werken. Zuid-Europa moet zijn politieke cultuur en dus eigenlijk zijn ziel inleveren. De Franse minister van Landbouw zegt deze week in The Economist: 'Politici hebben het Franse volk de waarheid niet verteld. Wij zeiden dat we niet hoefden te veranderen. Dat is een leugen.' Fransen, maar ook Italianen en Grieken moeten feitelijk Duitsers worden. De vraag is of dat op te brengen valt.

Interview Prof. Jop Spruit vertaalt befaamde juridische tekst uit het latijn (Volkskrant 16 november 2011)
Een monnikenwerk zo’n vertaling?
’Corpus Iuris Civilis is vaak cryptisch en moeilijk te vertalen. Maar door de abstracte bewoording lijken veel teksten als het ware losgekoppeld van de maatschappij waarin ze ontstonden en daardoor bruikbaar in na-middeleeuws Europa. Als de inhoud niet meer toepasbaar was, kon de ratio er achter duizend jaar later nog wel worden gebruikt ideeën over de relatie tussen een slaaf en zijn eigenaar zijn gebruikt om de werkrelatie tussen werknemers en bazen vorm te geven.’

In organisaties draait het primair om hoe kunnen we de kwaliteit van de besluiten verbeteren. Er dient wel degelijk met de keerzijde van de evolutietheorie rekening te worden gehouden dat er van doelgerichtheid, entelechie in de natuur sprake is. Het gaat er dus om, zoals eerder Jared Diamond heeft betoogd, een manier te vinden om mensenmassa’s in bedwang te houden. Volgens Jared Diamond zijn daarvoor de religies uitgevonden.

Jared Diamond, Wees zuinig op de polder (Volkskrant 12 juni 2004):
Er zijn twee scenario’s voor de komende vijftig jaar: een prachtig scenario dat we kiezen of een minder prettig (doemscenario) dat we niet kiezen. Of de Haïti’s, Rwanda’s, Iraks en Afghanistans vermeerderen zich, we kappen de laatste bossen, pompen de laatste olie op en gaan ten onder in oorlog en terrorisme, of we erkennen de problemen en doen er wat aan. De Eerste Wereld moet zijn ecologische impact matigen. Dat kan op twee manieren: minder bevolkingsgroei, en dat lukt al aardig. En minder consumptie. Er is vis en hout genoeg, als we het beter managen. Onmogelijk? Misschien. Maar doorgaan is geen optie. Daarom zeg ik: de toekomst wordt bepaald door de keuzes die we maken.

7S-model McKinsey De 'shared values' (Significante waarden) - plaatst McKinsey in het centrum. Het gaat over de bedrijfsopvatting, de bedrijfscultuur, de identiteit: ofwel de visie. De reden voor de centrale plaatsing is dat deze factor zorgt voor samenhang en sturing van de overige factoren.

Fons Trompenaars, die niet alleen één van Nederlands bekendste managementautoriteiten is, maar tevens een van de beste sprekers, de vertaalslag naar het creëren van de juiste cultuur binnen uw organisatie.
Zijn nieuwe boek gaat over de ‘tien gouden dilemma’s’. Iedere organisatie heeft vijf belanghebbenden: de Werknemers, de effectiviteit van de Processen, de Klanten, de Aandeelhouders en de Samenleving. Als je die vijf met elkaar verbindt, zie je tien spanningsvelden. Hoe er met die tien dilemma’s wordt omgegaan is cultureel bepaald. De truc van het boek is dat we de waarde van de organisaties denken te kunnen voorspellen door de posities op de tien dilemma’s te bepalen (Volkskrant 28 juni 2008).

 

Paul Krugman neo- keynesiaans econoom (Nobelprijs voor de Economie): Plunderaars in Gucci-instappers (Volkskrant 20 april 2010):
Feit is dat het grootste deel van de financiële sector een grote zwendel is geworden – een spel waarbij een handjevol mensen rijkelijk wordt beloond om consumenten en beleggers te misleiden en uit te buiten. Als we de lat voor dit soort praktijken niet lager leggen, zal de zwendel gewoon doorgaan.

Niall Ferguson zag hoe het financiële drama, dat als ‘kredietcrisis’ al maanden de krantenpagina’s domineert, zich de laatste jaren langzaam ontvouwde en deed daarvan erudiet verslag. De Schot, onder meer hoogleraar aan de prestigieuze Harvard Business School en biograaf van de Rothschild-bankiers, is een vermaard historicus. Geld is zijn specialiteit. Zijn recent verschenen boek heet Het succes van geld .

Tussen de verkoper en de koper, de aanbodzijde en de vraagzijde zit voor beide partijen de stem van het geweten. Uiteindelijk zijn we het allemaal zelf, die de chaos creëren.

Banken zijn in de problemen gekomen doordat particulieren met name in Amerika hun hypotheekschulden niet konden aflossen. Banken die dreigden om te vallen konden alleen maar door de staten worden gered. De eurocrisis is ontstaan doordat staten met een al niet geringe staatsschuld nog eens extra met deze schulden zijn belast.

Te veel toezichthouders houden zich met gebakken lucht bezig. Het is een open deur om te stellen dat het innovatieve boekhouden van de banken en specifieke producten als de aflossingsvrije hypotheek, de (hypotheek-)zeepbel geen meerwaarde hebben opgeleverd. Creativethink heeft ook een keerzijde. De banken hebben jarenlang Sinterklaas gespeeld met het op het Angelsaksische populaire adagium live now pay later . De kredietcrisis is ontstaan doordat er jarenlang met het innovatieve instrument om geld uit geld te scheppen te veel geld in omloop is gebracht en daarmee een superzeepbel is gecreëerd. Het gaat er om dat de banksector zich op het financieren van de reële economie concentreert.

Volgens Dolf van den Brink (FD 4 november 2011) is het probleem in de westerse landen dat in de afgelopen vijftien jaren de schulden boven de verdiencapaciteit van de reёle economie zijn uitgestegen.

Het impliceert dat schulden en inkomsten niet met elkaar in balans zijn. Bij een begrotingstekort wordt nu als redmiddel geldschepping ingezet. Het blijft aanmodderen zolang het thema geldschepping in de economie onvoldoende wetenschappelijke aandacht krijgt. In de discussie om het financiële systeem weer gezond te maken blijft de belangrijke factor van fractional-reserve banking onderbelicht. Het is natuurlijk jammer voor de goedgelovigen dat de perpetuum mobile om geld uit geld te scheppen te veel geld in omloop heeft gebracht en uiteindelijk een illusie blijkt.

Wanneer Europa met het Europese Stabiliteitsmechanisme (ESM) een deel van de risicobeheersing van banken overneemt bevat de slogan ‘dat het systeem het privatiseren van winsten en het collectiviseren van risico’s bevordert’ zeker een grond van waarheid.

Je vrijheid houdt op waar die van de ander begint. Meer vrijheid voor de een houdt automatisch minder vrijheid voor de ander in. Het mysterie van het kwaad wortelt in het mysterie van de vrijheid. Wie egalitarisme, algemene gelijkheid afdwingt verkleint vrijheid en wie vrijheid predikt moet ervan doordrongen zijn dat vrijheid op den duur leidt tot ongelijkheid, omdat mensen wel gelijkwaardig maar niet gelijk zijn. Ben je een deel van het probleem of van de oplossing?

'Mensen reduceren tot een diagnose is een ingreep in de identiteit' (Marjan Bolwijn Volkskrant 21 oktober 2017 Opinie p. 8):
Psychiater Jim van Os (57) veranderde van standpunt over de juiste behandeling bij psychisch lijden.
Nieuwe Standpunt
'Diagnoses bij psychische klachten zijn slechts hypothesen. Het zijn labels die de persoon persen in een diagnostiek-behandelrichtlijn voor de niet-bestaande gemiddelde patiënt. Iemand met psychische klachten reduceren tot een wetenschappelijke abstractie is geen medische handeling - het is een dubieuze ingreep in de identiteit. Je academische cultuur mag voorschrijven dat schizofrenie bestaat, maar geeft je dat het recht om mensen dat label op te plakken?

Niemand is gek volgens het boek (Malou van Hintum interviewt Jim van Os Volkskrant 13 november 2010):
'Het onderverdelen van stoornissen in categorieën heeft ons
meer kwaad dan goed gedaan,' zegt hoogleraar psychiatrie Jim van Os (1960, Universiteit Maastricht), die onlangs een Europese subsidie van 12 miljoen euro binnenhaalde voor een Europees interdisciplinair onderzoek naar schizofrenie. In de psychiatrie heb je wel een aandoening of niet, maar ertussenin past niet in de rechtlijnige handboeken. Dat leidt in het onderzoek tot veel te beperkte vragen, vindt psychiater Jim van Os. 'We zijn het echt zat.'
Het diagnostisch systeem is gebaseerd op denken in dichotome categorieën: je hebt iets wel of je hebt iets niet, je hebt het één of je hebt het ander. Van allebei die contrasten weten we inmiddels dat ze onzin zijn. Labels worden in de klinische praktijk met elkaar verward – zo kunnen mensen met dezelfde symptomen volgens de ene psychiater aan schizofrenie, en volgens de andere aan depressie – terwijl het helemaal niet om de labels gaat. Het gaat er om of iemand wel of niet een zorgbehoefte heeft.

Bij elk conflict kan de vraag worden gesteld in hoeverre speelt de omgeving een rol en anderzijds in welke mate het karakter? Of met andere woorden het onderzoek heeft betrekking op het terrein van 'Nature en Nurture'. Karma onderzoek biedt een interessant kader om deze vraag te beantwoorden. Voor dit type intuïtief onderzoek wordt verwezen naar artikelen van Rinke Visser. Over hoe de wet van karma precies werkt is een mysterie. Wat dit vraagstuk bijzonder complex maakt is dat de wetmatigheden die aan de schepping ten grondslag liggen onderling met andere wetten, de twee kanten van één medaille en non-dualiteit, onze oerbron En-Soph zijn verbonden.

Zowel Blavatsky, Jung als Teilhard de Charden laten los van elkaar zien dat er in het universum een zelfreinigend vermogen zit verscholen. Door een individueel leerproces is het mogelijk dat we ons met dit principe verbinden. Het probleem van het ego, de 'Unificatietheorie en Snaartheorie' (twéé kanten van een medaille) omvat de Theorie van alles, de universele quintessens, die in De Geheime Leer van Blavatsky wordt uitgewerkt. De Theorie van alles heeft op de evolutie van onze zielen, die uiteindelijk in het omegapunt zullen convergeren, betrekking. Blavatsky beoogt slechts een oplossingsrichting aan te reiken.

John Algeo De donkere kant van het licht, (9 januari 2011)
Andere krachten werken om substantie te verfijnen tot subtielere bestaansvormen, om bewustzijn te vergroten en om het afgescheiden zelf te verbinden tot een netwerk van samenwerking en sympathie. De krachten, gewijd aan subtiliteit, bewustzijn en opnieuw verenigen zijn de stralende engelen wier doel is de bewuste, vrijwillige reïntegratie van het vele tot het Ene, de evolutie van het universum naar zijn omegapunt. Zij zijn de centripetale, regeneratieve krachten die het vele terugbrengen bij het Ene.
Blavatsky beschrijft het wereldproces als voortgaande langs drie parallelle lijnen: fysiek, intellectueel en monadisch of spiritueel. Die drie lijnen leiden respectievelijk naar de ontwikkeling van substantie, bewustzijn en eenheidsbewustzijn.
Op het omegapunt van de evolutie moeten wij samengaan zonder onze identiteit te verliezen, om de Eenheid te herscheppen, maar dan een Eenheid die zichzelf kent en zijn toestand heeft uitgekozen.
De duistere engel vormt een deel van onszelf waarmee wij moeten afrekenen. Als de impuls om onszelf van anderen af te scheiden is het het spiegelbeeld van de heldere impuls om ons te verenigen met alle leven. Ons omegapunt is beide impulsen harmonieus te realiseren – als aparte individuen, ons te verenigen met alle andere aparte individuen in één enkel patroon van mededogen en welwillendheid. Aldus zijn zowel de heldere alsook de duistere engelen noodzakelijk voor ons. En wat het meest noodzakelijk is, is dat wij leren hoe we met beide moeten omgaan op hun juiste tijd en plaats en gebruik makend van hun juiste krachten.

Christogenese
Hier komt volgens Teilhard de Chardin de christelijke leer om de hoek kijken: het punt omega is volgens hem de toestand van de door Christus verloste mensheid. De mensen hebben zich zodanig verinnerlijkt dat zij het mystieke lichaam van Christus zijn geworden. Dat is volgens Teilhard de Chardin pas mogelijk nadat de schepper zichzelf aan het evolutieproces onderhevig maakt, door mens te worden in de vorm van Jezus Christus. Teilhard noemt dat christogenese. Krachtens Zijn onderdompeling in de schoot der wereld, zijn de grote wateren der materie, zonder huivering, met leven geladen. En tegelijkertijd is door de aanraking met Christus het heelal één oneindige Hostie geworden. schrijft Teilhard de Chardin in zijn meditatie La Messe sur le Monde uit 1925.

We zijn er vaak onvoldoende van bewust dat we geconditioneerd zijn, doelstellingen vanuit ons verleden imiteren en zo blijven ronddraaien in de voortdurende kringloop waarin verleden, heden en toekomst zich blijven herhalen. Keuzevrijheid staat vaak tegenover een op een tunnelvisie gebaseerd routinegedrag.

Het toppunt van vrijheid, dat in de religieuze tradities onder verschillende namen bekend staat – zoals verlichting, bevrijding, nirvana, moksha, satori – wordt beschreven als een ervaring waarin de betrokkene zich verbonden voelt met alle andere wezens en met alles wat bestaat. Het is een toestand waarin degene die de ervaring heeft zijn of haar lot gelijkstelt aan dat van anderen.

Marcelo Gleiser boek Een scheurtje in de rand van de schepping - Hoofdstuk 22 Exotische oermaterie (p. 112)
Wat zijn scalaire velden?
Deze scalaire velden (er kunnen er meer dan een zijn) lijken enigszins op de ether omdat ze altijd op de achtergrond aanwezig zijn, een medium dat een soort weerstand biedt aan de beweging van electronen en andere materiedeeltjes, zoals wanneer knikkers door honing ‘vallen’.

Het leven is een wonder, het gaat ons begrip te boven. Voor we het 'wat en hoe' (reciprociteit) van de emergentie van het leven volledig begrijpen - waarbij we eerder in millennia dan in honderden jaren moeten denken - is het zeker nuttig de boodschap van Marcelo Gleiser (p. 299) ter harte te nemen:
"Mensen! Word wakker en red het leven, met alles wat je ter beschikking staat! Leven is zeldzaam. Vereer het, koester het, laat het voortduren, verspreid het door het universum. Dat is ons allerhoogste doel als de denkende geesten van de kosmos".

Wim van den Dungen De Mystieke Theologie § 10:
Alles wat we aangaande God kunnen denken of uitspreken (alle bevestigingen en ontkenningen) benadert slechts God zonder dat er iets permanents over Gods wezen verschijnt. De mystieke theologie waagt het om een glimp in taal te verharden en spreekt over perfectie, uniciteit, eenvoud & Gods absolute natuur, vrij van alles, voorbij alles, ... maar ook voorbij niets !
Dit spreken naar aanleiding van een glimp levert geen absolute waarheid, want tegenover perfectie staat onvolmaaktheid, tegenover uniciteit staat pluraliteit, tegenover eenvoud staat veelheid.
De dialectiek kan al sprekend nooit worden overschreden en de mystieke ervaring impliceert zo'n overschrijding. Bijgevolg kan God nooit worden uitgesproken.
Enkel Gods exterioriteit, daar waar Hij leeft, kan aangegeven worden.
Enkel de mystieke poëzie is in staat om uit de lichtvonk van de 'unio mystica' een laaiend vuur te scheppen.

De dichotomieën worden met behulp van het fenomeen Complementariteit tot uitdrukking gebracht. De een bestaat bij gratie van de ander. Uiteindelijk kan er maar één waarheid, ‘De blijde boodschap’ zijn. Door de interacties ('these + antithese', dialectische filosofie van Hegel en Engels) tussen de 'alfa- en de bètawereld' kan synthese ontstaan. De gammawetenschappen (sociologie, economie en politicologie) zijn als het ware de schakel tussen de alfa- en bètawetenschappen. Zij nemen dus een tussenpositie in tussen alfa- en bèta-wetenschappen.

De geschiedenis laat een diversiteit aan innovatieve, interdisciplinaire grensoverschrijdende wetenschappers zien waarvan de inzichten nauw op elkaar aansluiten.
Pythagoras, Ammonius Saccas, Origenes, Dante Alighieri, Helena Blavatsky, Spinoza, Schelling, Nietzsche, Teilhard de Chardin, Einstein, Jung, Wittgenstein, Krishnamurti, David Bohm, Jean Charon en Ervin Laszlo zijn eminente wetenschappers die zich hebben bewogen op het snijvlak van natuur en cultuur. Op dit snijvlak gaat het echter niet primair om wetenschap versus geloof, maar eerder om de samenhang en wisselwerking tussen natuur – en menswetenchappen. Deze kengebieden kunnen wel onderscheiden, maar niet gescheiden worden. Het zijn twee verschillende, maar complementaire domeinen. Door beide als complementair te beschouwen ontstaat een completer zicht op de werkelijkheid. Het is wenselijk de tweespalt tussen de natuurwetenschappen en geesteswetenschappen te verkleinen. Vastgeroeste denkpatronen te doorbreken. Het domein van de materie met die van de energetische processen te combineren. Een ruimer denkmodel is nodig om op creatieve wijze (ideatie) de wereldvraagstukken op te pakken. Het zijn in het bijzonder de grenswetenschappers met een holistische visie die de samenleving een stapje verder brengen. Uiteindelijk draait het om de vraag welke leraar geeft je echt inspiratie?

De positieve as van het kernkwadrant, these + antithese = synthese, 1 + 1 = 3 (eenheid der tegendelen) is een belangrijke trigger van het onderzoek geweest. Volledige synthese (Bevrijding) drukt volmaaktheid uit. Het Christendom spreekt over de wijsheid voor de volmaakten, het Boeddhisme heeft het over volmaakte geestelijke gezondheid, het Taoïsme over spirituele volmaaktheid en de Islam spreekt over de volmaakte mens. De onvolmaaktheid van de mens op aarde staat in contrast (Nous) met de volmaaktheid van God in de hemel. Synthese ontstaat door these + antithese. Net als de Drie-eenheid kunnen materie, ziel en geest wel onderscheiden, maar niet gescheiden worden.
Synthese: Het rapport 'E i V' staat echter niet achter de samenvatting die in het artikel van Rinus Kiel wordt weergegeven.
De basis is zelfkennis. Het Ken Uzelve staat voor het Ene en het vele, voor ‘Eenheid in Verscheidenheid’. Er geldt nog steeds verbeter de wereld begin bij jezelf.

Eind 2007 heeft Shell, mede namens andere multinationals, aan minister Bos een brief gestuurd over de verslechtering van het vestigingsklimaat. Het lijkt er op dat hoe groter de organisatie hoe meer men geneigd is de lasten bij de overheid en de lusten in eigen zak te steken. Risicobeheersing wordt steeds meer een politiek spel. In hoeverre is de overheid bereid het spel mee te spelen? Een ding is zeker een pertuum mobile zal op aarde niet worden uitgevonden.

Diederik Samsom (Volkskrant 20 februari 2008): Ik ken de harde werkelijkheid helaas. Eind 2006 stuurde de top van het Nederlandse bedrijfsleven een brief naar het kabinet met de oproep duurzaamheid meer prioriteit te geven. Maar elke keer dat we dat doen, wordt het door diezelfde bedrijven keihard kapot gelobbyd. Shell, een van de ondertekenaars van de bewuste brief, heeft onlangs dankzij een brief van topman Van der Veer geregeld dat de grootste energieverslinders voorlopig niet hoeven te betalen voor hun CO2-emissierechten.

Shell durft eindelijk weer eerlijk te zijn (31 januari 2015)
Ben van Beurden (CEO Shell): duurzame doelen volstrekt onhaalbaar Later in dit blog volgt meer over wat hij precies gezegd heeft, daar gaat het niet eens om. Want dat weet iedere lezer van dit blog al jaren. Wat wel bijzonder is, is dat deze grootmacht na jaren stilzwijgen en meeheulen met Greenpeace en consorten nu eindelijk de moed heeft om met de waarheid naar buiten te komen.
Enige jaren geleden had dit akkefietje Van Beurden nog de kop gekost omdat Shell zich de woede van de media niet kon permitteren. Greenpeace had met het Brent Spar publiciteitsdrama Shell voor 20 jaar de mond gesnoerd. En hoewel de volstrekt onterechte aantijgingen ook het begin van het verval van Greenpeace inluidden, was het kwaad voor Shell al geschied.

René Toet Wat is nu echt klimaatneutraal? (26 februari 2015)
Klimaatneutraal ondernemen. Organisaties gebruiken deze term te pas en te onpas. Uit de wil om in 2020 klimaatneutraal te zijn spreken organisaties krachtige ambities uit, laat staan dat ze aangeven nu al klimaatneutraal te zijn. Wij realiseren ons dat het klimaat onder druk staat en juichen ambities op dit vlak toe, mits goed ingevuld! Maar.. wanneer is er dan precies sprake van klimaatneutraliteit?

Van der Hoeven: tijd dringt voor omslag energiebeleid
Het roer moet om in de energievoorziening en elk jaar dat we daarmee wachten, worden de kansen kleiner om de klimaatverandering tegen te gaan.

Van der Hoeven (Volkskrant 28 oktober 2009): Ik maak me zorgen over het korte termijn winstbejag dat hier en daar overheerst. Een gebrek aan ethisch en moreel handelen is mede oorzaak geweest van de economische crisis.
Haar opmerkingen zijn de werkgevers Bernard Wientjes, Loek Hermans en Albert Jan Maat in het verkeerde keelgat geschoten.
Van der Hoeven gaat met de onderwijswereld overleggen over cursussen ethiek bij managementopleidingen (Volkskrant 30 oktober 2009).
Door haar vrijwel kritiekloze en kleurloze politieke opstelling etaleert Van der Hoeven zich op ethisch terrein als een lege huls. Dit in tegenstelling tot wat je van een CDA politicus in het kader van goed rentmeesterschap zou mogen verwachten. Of met andere woorden wat is precies de toegevoegde waarde van deze minister? Van der Hoeven moet zelf voor haar falende overheidsbeleid verantwoordelijkheid nemen. Inmiddels is bekend dat ze de eer aan zichzelf houdt.

Maria met twee gezichten (Michael Persson Volkskrant 12 november 2011)
‘We hebben geen tijd meer te verliezen’, zei Maria van der Hoeven donderdag bij de presentatie van de World Energy Outlook. Het interessante is dat die ommezwaai, de streep door wind en zon, al door Van der Hoeven is ingezet – dezelfde persoon die zich nu zorgen maakt. Is er verschil tussen haar oude en haar nieuwe rol? ‘Als minister behartig je de belangen van je land. Nu verzamel ik informatie en zie ik de zaken vanuit een ander perspectief. Dan moet je soms vervelende boodschappen brengen. En dan is het aan de minister om daar wat aan te doen,’ Of niet.

God en CDA (Volkskrant 26 november 2011)
CDA- kamerlid Ger Koopmans zegt over Staatsbosbeheer, dat uit de pas loopt met het regeringsakkoord inzake het Oostvaarderswold: ‘…Ze kunnen niet hun eigen goddelijke gang gaan…’ (Binnenland, 25 november).
Van de vorige CDA-minister van Landbouw moest het plan Oostvaarderswold nog versneld worden uitgevoerd. Dit zwalkende wanbeleid en een christelijke terminologie, waaruit blijkt dat Ger zelf precies blijft weten wat dan wél de gang van God is, duidt op een bijna onvoorstelbare hoogmoed. Ik hoop dat God het CDA een beetje kan bijhouden (Paul Steijnen, Utrecht).

Hoe opportunistisch kun je als politicus zijn?

Oliviero Toscani, (Wim de Jong Volkskrant Magazine 11 maart 2000):
'Zo werkt het', legt Toscani uit. 'Ik wil reacties losmaken over de procedure, over het systeem dat ik volg. Over het feit dat alle media die ik gebruik om te communiceren, elkaar overlappen: reclame, journalistiek, marketing, het verkopen van kleren. Het zijn allemaal middelen waarvan de belangen tegenovergesteld zijn aan elkaar en met elkaar conflicteren, maar die, eenmaal samengesmeed, tot een nieuwe manier van communiceren kunnen leiden. Effect kunnen sorteren.'
Degenen, die de campagnes voor God hebben gedaan, hebben goed werk verricht, toch?
'Zo werkt het', legt Toscani uit. 'Ik wil reacties losmaken over de procedure, over het systeem dat ik volg. Over het feit dat alle media die ik gebruik om te communiceren, elkaar overlappen: reclame, journalistiek, marketing, het verkopen van kleren. Het zijn allemaal middelen waarvan de belangen tegenovergesteld zijn aan elkaar en met elkaar conflicteren, maar die, eenmaal samengesmeed, tot een nieuwe manier van communiceren kunnen leiden. Effect kunnen sorteren.'
'Nou, degenen, die de campagnes voor God hebben gedaan, hebben goed werk verricht, toch? Ze hebben de grootste illusie op aarde uitgevonden en aan de man gebracht.
'Weet je, het is heel raar maar ik denk dat het grote probleem is ontstaan doordat wij mensen in staat zijn te cre ёren. Dieren leven in een eco-systeem waarin alles op zijn plaats valt, een ideale wereld zonder bullshit. Wij zijn nog steeds niet klaar, dus God heeft zijn werk niet afgemaakt. Het feit dat wij creativiteit als eigenschap kennen, bewijst dat we niet perfect zijn. En moeten de menselijke perfectie zien te creëren.
En aan intelligentie alleen hebben we dan niet genoeg. Intelligentie is een teken, een bewijs van onze innerlijke leegheid. Het is instinct dat je er tegenover kunt stellen. Er is een dierlijk instinct in ons waarnaar we weer zouden moeten leren luisteren.
We hebben dat instinct allemaal, maar je moet het kunnen combineren met moed en talent. Talent is de amplificatie van dat instinct. Opvoeding en onderwijs zijn het tegenovergestelde ervan. Politici zijn de domste personen die ik ooit heb ontmoet. Ze hebben zichzelf uitgevonden: mensen die helemaal niets kunnen en daarom maar politicus zijn geworden. Hoe dan ook, ik kan
liefde en haat uitlokken, en dat is een groot voorrecht. Discipline en vrijheid zijn twee zaken die nauw aan elkaar verbonden zijn. Als alles chaos is dan ben je er de slaaf van. Managers zijn het tuig van de samenleving. En wij: wij zijn uitverkoren door God! En moeten de menselijke perfectie zien te creëren.
‘Mode gaat alleen nog maar over kopiëren, marketing, conformeren. De mode van nu lijdt aan inflatie. De creativiteit is weg. Het gaat alleen nog om geld maken. De middelmaat regeert. Niet alleen in de mode, je ziet het ook op televisie, en in de kunst. De hele wereld is aangetast door de middelmaat. Het meeste is shit.’

'Wij hebben kunst nodig om tot perfectie te komen' (Nell Westerlaken Volkskrant Magazine 28 maart 2015 ):
'Inspiratiebronnen? Ik héb helemaal geen inspiratiebronnen!' Fotograaf Oliviero Toscani, wereldberoemd van zijn opruiende Benetton-campagnes, wil evengoed best vertellen wat hem cultureel behaagt.
Ontregelen, hij deed het eerder dit jaar in het Amsterdamse debatcentrum De Balie. Wat is goede marketing, vroeg een jonge marketingman.
'Goede marketing bestaat niet. Marketing is bullshit', bulderde Toscani door de zaal. Toch werd de naam van fotograaf Oliviero Toscani definitief gevestigd met marketingcampagnes.\\ 'Inspiratiebronnen! Ik heb helemaal geen Inspiratiebronnen!'
Tot slot: Gelukkig kunnen paarden niet schrijven. Dat hebben ze ook helemaal niet nodig, want ze zijn al perfect van zichzelf. Een paard is een perfect stukje natuur - alle dieren eigenlijk. Daarom hoeven ze geen kunst te maken. Wij wel, wij hebben kunst nodig om tot perfectie te komen.

Treuzelende politici vertragen de trein Rens van Tilburg de Volkskrant 11 februari 2015 p. 26):
De eerste paarse coalities tilde
marktwerking en deregulering naar ongekende hoogten. Nederland liep voorop met marktwerking in het openbaar vervoer, de energie-, telecom- en financiële sector. In 1995 werd, tegen het advies van de commissie Verzelfstandiging Spoorwegen in, spoorvervoerder NS afgescheiden van spoorbeheerder ProRail. Zo'n scheiding zou binnenkort verplicht worden in heel Europa, zo was de verwachting. De NS moest naar de beurs en de concurrentie aangaan met buitenlandse vervoerders.
Het vertrouwen dat
'de markt' alles beter en goedkoper zou maken, was eindeloos. Ten grondslag aan dit geloof ligt de notie van de 'survival of the fittest', de samenvatting die de Brit Herbert Spencer muntte van Darwins evolutietheorie. De vrije markt is volgens hem het strijdperk waarop de evolutionaire vooruitgang het hardst gaat, waar soortgenoten elkaar vrijelijk de maat nemen en de zwakke broeders elimineren.
Dit geloof in de zegeningen van de markt is inmiddels flink aangetast door een weerbarstige praktijk. De grootse beloftes uit de paarse jaren zijn veelal niet waargemaakt. De financiële crisis had de laatste twijfelaars moeten overtuigen.
In veel sectoren moet de wissel weer om. Niet omdat concurrentie slecht is, wel omdat je erin kunt doorslaan.
Het is zoeken naar de juiste balans tussen concurrentie en samenwerking. Beide hebben zo hun merites, elk tijdvak vereist een eigen mix.
Tegenover Spencers interpretatie van Darwin zette de Russische '
wetenschapper-prins-activist' Peter Kropotkin de notie dat soorten juist succesvol zijn doordat soortgenoten elkaar helpen (Social Darwinism). Niet de meest egoïstische, maar de meest effectief samenwerkende soorten overleven. Kropotkin kreeg dit idee toen hij in 1882 in het aquarium van Brighton zag hoe verschillende krabben uren bezig waren een ongelukkig op zijn rug terechtgekomen soortgenoot overeind te helpen. Wederzijdse hulp verklaarde volgens Kropotkin het succes van veel soorten: krabben, mieren, bijen, papegaaien, wolven, apen en mensen.
Als uw trein straks weer vertraagd is en u een boze tweet wilt plaatsen over de NS, bedenk dan dat u er wellicht beter aan doet de
treuzelende politici te adresseren.

De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 16 Cyclische evolutie en karma (p. 704):
In de eerste twee Afdelingen hebben we aangetoond dat bij het eerste trillen van het opnieuw ontstaande leven, svabhavat, ‘de veranderlijke uitstraling van de onveranderlijke duisternis, die onbewust is in eeuwigheid’, bij elke wedergeboorte van de Kosmos overgaat van een passieve toestand naar een van intense activiteit; dat het zich differentieert en dan door middel van die differentiatie begint te werken. Dit werk is KARMA.
713/714: ‘De drievormige schikgodinnen en de altijd waakzame furiën’ zijn alleen op aarde haar attributen, en ze zijn door onszelf voortgebracht. Van de paden van haar kringloop is geen terugkeer mogelijk; toch hebben wij die paden zelf gemaakt, want wij zelf, collectief of individueel, bereiden ze voor. Karma-Nemesis is synoniem met VOORZIENIGHEID, zonder vooropgezet plan, goedheid en iedere andere eindige eigenschap en kwalificatie, die zo onfilosofisch aan deze laatste wordt toegeschreven. Een occultist of een filosoof zal niet spreken over de goedheid of wreedheid van de voorzienigheid, maar hij zal deze vereenzelvigen met karma-Nemesis en verkondigen dat zij niettemin de goeden beschermt en over hen waakt in zowel dit als toekomstige levens, en dat zij de boosdoener bestraft – ja, zelfs tot in zijn zevende wedergeboorte.
Kortom, zolang de gevolgen van de door hem veroorzaakte verstoring van zelfs het kleinste atoom in de oneindige wereld van de harmonie niet volledig zijn vereffend. Want het enige gebod van karma – een eeuwig en onveranderlijk gebod – is volkomen harmonie, zowel in de wereld van de stof als in de wereld van de geest. Het is dus niet karma dat beloont of straft, maar wij belonen of straffen onszelf, al naar gelang wij met de natuur samenwerken en door middel van haar handelen, en ons houden aan de wetten waarop die harmonie berust, of – die wetten overtreden.
De wegen van karma zouden ook niet ondoorgrondelijk zijn als de mensen gezamenlijk en in harmonie zouden handelen, in plaats van in verdeeldheid en strijd.

====

Samenvatting ('Duurzame samenleving en Brein', 'Knower, Knowing, and Known', 'Professionals & Politicals', Gelijkheid)

Socrates: Wijsheid begint met verwondering.
Socrates:
De leuze Ken u zelf, Γνωθι σεαυτον (Gnothi seauton), leek zijn leidmotief bij de benadering van kennis over de werkelijkheid.
Michel de Montaigne: Elke mens draagt in zich het geheel van de menselijke conditie.
Michel de Montaigne: De mens is een malloot. Hij zou nog geen vlo in elkaar kunnen zetten maar hij verzint wel goden bij de vleet.
Michel de Montaigne: Oordelen over hoge, verheven dingen vereist een geest van hetzelfde kaliber. Anders kennen we ze de kleinheid toe van onszelf. Een rechte pijl lijkt in het water altijd krom. Wat telt is niet dat men iets ziet, maar wat men ziet.
Alexis de Tocqueville: Als ongelijkheid in een samenleving de regel is, vallen de grootste ongelijkheden niet op. Maar als alles ongeveer gelijk is, treft het geringste niveauverschil iemand al onaangenaam.
Albert Einstein Everything that can be counted does not necessarily count; everything that counts cannot necessarily be counted.
William Gibson: The future has already arrived. It's just not evenly distributed yet.
George Monbiot: De bedrijfsmacht heeft onze verbeeldingskracht uitgewist, en heeft ons doen geloven dat er geen alternatief is voor marktfundamentalisme en dat 'de markt' een passende beschrijving is van een door de staat goedgekeurde bedrijfsoligarchie. We zijn ervan overtuigd geraakt dat we alleen als consument macht hebben, dat burgerschap een anachronisme is, dat de wereld veranderen óf onmogelijk is óf alleen bereikt kan worden door het kopen van een ander merk biscuit. Bedrijfsmacht leeft binnenin ons. Als we ons ertegen verzetten, betekent dat het verbreken van de boeien die onze geest hebben vastgeketend.
Léon Hanssen, ‘Want alle verlies is winst’ (biografie over Menno ter Braak):
Ter Braak maakte met een verwijzing naar het boek Prometheus, dat heel dit proces van zelfbevrijding voor hem had ingeluid, de balans op en hij noteerde met één enkele regel in zijn agenda deze Heraclitische gedachte:
Want alle verlies is winst, alle
nedergang opgang.
Ernst Hirsch Ballin: De grote denkfout is universaliteit gelijk te stellen aan uniformiteit.
Thomas Berry: Wat met de buitenwereld gebeurt, gebeurt ook met de binnenwereld. (Matthew Fox De verborgen spiritualiteit van mannen)
Ben Verwaayen: Wanneer je authentiek bent, ben je ook transparant
Een leider moet iemand zijn die creëert wat moet komen. (Pieter Broertjes en Wilma de Rek Volkskrant 6 november 2010)
Griet Op de Beeck: Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal een blinde vlek hebben en dat daar de kern van alle waarheden ligt.
Thomas Hobbes: Niets wat stervelingen maken, kan onsterfelijk zijn.
Wie in zichzelf kijkt, zal de gedachten en hartstochten van alle andere mensen kennen.
Nature hath made men so equal in the faculties of body and mind as that, though there be found one man sometimes manifestly stronger in body or of quicker mind than another, yet when all is reckoned together the difference between man and man is not so considerable as that one man can thereupon claim to himself any benefit to which another may not pretend as well as he. For as to the strength of body, the weakest has strength enough to kill the strongest, either by secret machination or by confederacy with others that are in the same danger with himself.
Manfred Kets de Vries: Filosofen hebben door de eeuwen heen verklaard dat mensen - en hun leiders - hoofdzakelijk beheerst worden door hartstocht, niet door rede.
Robbert Dijkgraaf: De architectuur van ons brein bepaalt en beperkt de wetenschap - Er is geen wiskunde zonder de mens - daar kwam ik achter (NRC 27 december 2008).
H.J. Witteveen: Het gaat er dus om de spiegel van ons bewustzijn om te draaien: van buiten naar binnen, zodat wij bewust kunnen worden van ons ware wezen dat een uitstraling is van het Goddelijke licht dat door de hele schepping schijnt (PRANA december 2008/januari 2009).

Achter de schermen tiert wangedrag (Gijs Beukers en Abel Bormans de Volkskrant 2 februari 2024, p. 5):
De
commissie-Van Rijn is ‘zeer geschrokken’ van de seksuele intimidatie, het fysiek en verbaal geweld, de stelselmatige sabotage en de discriminatie binnen de publieke omroep. De misdragingen hebben ‘tot in lengte van jaren hun sporen in levens getrokken’.

Jan Foudraine Wie is van hout...
Anti-psychiatrie en gekkenbeweging
De grootschalige campussen waar patiënten buiten de samenleving gehouden worden krijgen minder steun. Het boek Wie is van hout... van Jan Foundraine is in die ontwikkeling een ijkpunt.
Het werd na publicatie in 1971 door bijna iedere werker in de psychiatrie gelezen, en uiteindelijk in meer dan 200.000 exemplaren verkocht, later in het Engels en Duits vertaald.
Foudraine omschrijft het boek als een gang door de psychiatrie en doet er verslag in van zijn vijf jaar werken in de Chestnut Lodgekliniek in de Verenigde Staten, bij Frieda Fromm-Reichmann.
Anti-psychiatrie is de overkoepelende term, die deze tegenbeweging omschrijft. Ronald Laing (Gezin en waanzin), David Cooper (Villa 21) en Thomas Szasz (Waan van de waanzin) zijn de belangrijke woordvoerders van de beweging. In Italië en Engeland worden psychiatrische inrichtingen afgeschaft. In Vlaanderen was er de psychiater Steven de Batselier met zijn alternatief therapeutisch centrum ‘Passage 144’ in Leuven. De democratische psychiatrie (Franco Basaglia) wordt populair in Nederland: voorbode van de zogenaamde vermaatschappelijking in latere jaren.In Nederland start een beweging in de richting van meer ambulant werken, tussenvoorzieningen, vormen van beschermd wonen. Kees Trimbos had een belangrijke rol in het openbreken van de intramurale psychiatrie in Nederland.
Zowel de anti-psychiatrie uit de jaren zeventig als de opkomst van de cliëntenorganisaties in de psychiatrie hebben een belangrijke en duurzame invloed gehad.
Psychiatrie is er menselijker op geworden, en meer zichtbaar in de samenleving. Tegelijk is er wel opnieuw kritiek op het veelvuldig gebruik van medicijnen, net als in de jaren zeventig.

Bestuurscultuur (Buitenhof 22 januari 2023, NPO1):
Afgelopen vrijdag kwamen de bondgenoten van Oekraïne in
Ramstein samen om over extra steun te praten. Er komen meer wapens, maar de gewilde tanks vooralsnog niet. Kan Oekraïne met de wapens die ze nu krijgen de oorlog met Rusland winnen? In Buitenhof vanuit Kiev Oekraïens Parlementslid Kira Rudik en oud-Commandant der Strijdkrachten in de studio. Hoe kijkt hij naar deze ontwikkelingen?
Jarenlang was hij CEO van Shell en zat om de tafel met de machtigste mensen in deze wereld. Welke lessen over leiderschap leerde
Jeroen van der Veer?

‘Tegenover je vrijheid staat de plicht uit te zoeken wie je bent’ (Fokke Obbema interviewt Lili Jung de Volkskrant 20 januari 2023, p. 16-17):
Haar leven lang worstelde psycholoog
Lili Jung met een ambivalente houding ten opzichte van presteren. Nu ze in de ‘palliatieve fase’ zit, is die dubbelzinnigheid weg. ‘Ik weet nu: wanneer ik het leven laat stromen, presteer ik vanzelf.’
Wat heeft u geleerd?
‘Ik geloof dat het de bedoeling van het leven is dat iedereen doet waar
hij of zij zelf gelukkig van wordt, maar daarvoor is het wel noodzakelijk dat je scherp krijgt wie je zelf bent. Voor mij staat tegenover de vrijheid om je eigen pad naar geluk te gaan de plicht uit te zoeken wie je bent. En de verantwoordelijkheid om daar zo zuiver mogelijk in te zijn. Dan krijg je vanzelf de mensen om je heen die je nodig hebt. Pas dan kunnen we als mensen een verbindend geheel met elkaar vormen. Maar veel mensen weten niet wie ze zijn.’
‘Wat me helpt is dat ik, terugkijkend op mijn leven, zie dat ik
geleefd heb in vrijheid, zoals ik dat zelf heb gewild. De worsteling uit mijn jeugd ermee is daarvoor zinvol geweest. Ik ben ook dankbaar dat ik me veerkrachtig voel. Dat is niet iets waar ik mijn best voor heb gedaan, maar dat zit kennelijk in me. Natuurlijk kies ik het liefst voor het leven, maar mijn gevoel zegt ook: kom maar op, laat maar zien hoe dat is, doodgaan.’

Schrijven verjaagt de angst’ (Aimée Kiene interviewt Maggie Nelson de Volkskrant 2 april 2022, Boeken p. 7-9):
In duistere tijden heeft het geen zin ons te laten verlammen door verdriet of paniek, zegt schrijver
. Wat moeten we dan wel?
Maggie Nelson: ‘Wat ik interessant vind, is hoe mensen schipperen, elke dag opnieuw. Ze willen voor zichzelf zorgen én voor anderen, ze willen vrij zijn van verplichtingen én ze willen verplichtingen nakomen.’
Het vergt een onafhankelijke en
scherpe geest als Maggie Nelson, met recht een van de meest geroemde cultuurcritici van onze tijd, om er iets over te schrijven dat fris, verhelderend en opwindend is. Ze richt zich op de recente debatten in de kunstwereld, de erfenis van de seksuele bevrijding, de paradox van verslaving en de aantrekkingskracht van wanhoop in het licht van de klimaatcrisis. Over vrijheid is een buitengewoon sterk en essentieel boek voor uitdagende tijden.

'Controle EU-miljarden is vlooienspel' (Marc Peeperkorn de Volkskrant 13 oktober 2016 p. 10-11):
De Europese Unie kan haar miljarden veel zinvoller en efficiënter besteden, stelt
Alex Brenninkmeijer, het Nederlandse lid van de Europese Rekenkamer. Hoe? Door simpel de vraag te stellen: is het doel wel nuttig waaraan het geld wordt besteed? Vandaag zal de Europese Rekenkamer voor het 22ste jaar op rij geen goedkeuring geven aan de besteding van de EU-miljarden.
Vandaag presenteert de Rekenkamer haar jaarverslag over de besteding van het EU-budget 2015 (145,2 miljard euro). En voor het 22ste jaar op rij blijft een goedkeurende verklaring uit over de rechtmatigheid van die uitgaven. 'Een volstrekt deprimerend beeld', beaamt Brenninkmeijer. 'Zeker omdat het Europees Parlement en de lidstaten vervolgens overgaan tot de orde van de dag. Dat voedt het vermoeden dat ze het eigenlijk niets kan schelen.'
Is de vraag niet of er sowieso wegen aangelegd moeten worden met EU-geld? Of onverkoopbare melk gesubsidieerd?
'Dat soort vragen moeten inderdaad veel meer gesteld worden. Niet alleen: heeft u bereikt wat u wilde bereiken? Maar: was het doel wel nuttig? Op dat moment belandt de Rekenkamer echter midden in de politieke discussie. Want de lidstaten bepalen waar het geld naartoe gaat.'
Biedt de Brexit geen kans de EU-begroting open te breken? Een grote nettobetaler valt weg, veranderingen zijn onvermijdelijk.
'Het biedt zeker een unieke kans. Dat we niet meer kijken over welke landen en projecten het geld wordt verdeeld maar op basis van welke uitgangspunten.
Budgetcommissaris Kristalina Georgieva noemde de Europese meerjarenbegroting onlangs een vredesakkoord, gestold wantrouwen tussen de lidstaten. Het effect is dat er steeds zeven jaar geen zinvolle discussie wordt gevoerd over wat we met het geld doen. De huidige EU-begroting is een begroting van het verleden.'
Blijven landen niet proberen zo veel mogelijk geld binnen te harken?
'Het is juist deze politiek die de burgers afstoot. Het is positioneel onderhandelen: een land heeft een belang, spijkert die positie zo goed mogelijk dicht en vervolgens gaan de hakken in het zand en begint het touwtrekken. Dynamiek zonder voortgang.
Je kunt ook integratief onderhandelen, dan breng je eerst de belangen in kaart en kijk je waar die overlappen. Mijn ervaring met conflictbemiddeling leert dat 60 procent van de belangen gelijkgericht zijn. Met Europese samenwerking kun je een race to the bottom - steeds lagere lonen, steeds meer belasting ontduiken - ombuigen in een race to the top.'

Zelf-bewustzijn, helderziendheid en kosmisch bewustzijn blijven volgens de wetenschap van Henk Kamp een uiterst complex te verklaren fenomeen. In het onderzoeksrapport ‘E i V’ draait het om de verborgen 5e dimensie levenskracht, de Kwintessens. Elasticiteit, veerkracht in de gemanifesteerde wereld is analoog aan levenskracht in de ongemanifesteerde wereld. Net als Ervin Laszlo gaat Jean E. Charon uit van een levend Universum.

In 1972 ontstond een 'biologische' vlinder (vlindereffect) van Edward Lorenz. Systemen die eigenschappen van het vlindereffect hebben, en zich dus 'chaotisch' gedragen, zijn onder meer de beurshandel en de atmosfeer. De hamvraag is wat is tijd, dus hoe wordt de Alpha en Omega van het bestaan, de kloktijd en innerlijke tijd met elkaar verbonden? Primair draait het nog steeds om niet mijn wil, maar Uw wil geschiede.

De twee soorten ervaringen waar Prigogine naar verwijst hangen samen met de kloktijd en de psychologische tijd van Claudia Hammond, de kloktijd en innerlijke tijd (Chronos en Kairos) van Joke Hermsen, met Chronos en Kronos van H.P. Blavatsky, chronologische en psychologische tijd van Krisnamurti en Rohit Mehta, de standaardtijd en psychologische tijd van René Meijer en met de relatieve en absolute tijd, de tijd en eeuwigheid in het rapport ‘E i V’.

'Ik wil bezielde leiders die ons kunnen verbinden’ (Dave Ensberg-Kleijkers de Volkskrant 5 oktober 2017 p. 23):
Hedendaagse politici moeten een appèl doen op wat nieuwkomers en autochtonen verenigt.
Politieke leiders
Maar in plaats van politieke leiders met waardengedreven diepgang, verbindend vermogen en een inspirerende visie, worden we geconfronteerd met kortzichtige politieke volgers. Volgers van opiniepeilingen, politieke marketeers en spindoctors. Volgers van de maatschappelijke onderbuik, van xenofobe angsten voor alles dat anders is dan het traditionele, autochtone gemiddelde.\\
Volgers van haatdragende roeptoeters en anonieme, digitale reaguurders die laf verschuilend achter beeldschermen en prikkelende pseudoniemen plezier ontlenen aan het herhaaldelijk afzeiken van bi-culturele en vooral islamitische landgenoten.
Door met elkaar deze bezielde verbinding te vinden, hoeven ongewenste maatschappelijke fenomenen als discriminatie, eenzaamheid en emotionele armoede niet langer te bestaan. Wellicht een utopie, maar wie stopt met te streven naar het bereiken van een dergelijke hemelse utopie is in wezen gestopt met leven. Het is wat mij betreft daarom onze heilige opdracht als mensheid om te zorgen voor een bezielde beschaving.

Essay De toeslagenaffaire en de dubbele Nederlandse moraal
Kroniek van een jeune premier (Mathieu Segers De Groene Amsterdammer 14 januari 2021 p. 36-40):
Dat het in de toeslagenaffaire zo langdurig fout heeft kunnen gaan heeft alles te maken met de
politieke moraal van de minister-president. Mark Rutte’s rol moet dan ook centraal staan in het dringend nodige vervolgonderzoek.

Bij leven gaat het om doelgerichtheid (telos, entelechie de vier oorzaken-leer) van Aristoteles, de emergente eigenschap zelfgelijkvormigheid. Elke nanoseconde veranderen wij bewust of onbewust de wereld. Door in verbinding te blijven met het zelfregulerend principe, de negentropie, de blauwdruk van het leven is het mogelijk de chaos te bedwingen. In Prigogines ogen was de tijd van de zekerheden definitief voorbij. Meer nog, hij zag onzekerheid als een bron van rijkdom. Daarmee demonstreerde hij een rotsvast geloof in de kracht van de mens. Net zoals Karl Popper noemde hij zich de waarschijnlijk meest optimistische pessimist.

De interbancaire geldmarkt is eind 2011 vrijwel opgedroogd. Door het risico mijdende gedrag van de afgelopen decennia zijn de banken in de problemen gekomen. De vraag die gesteld kan worden is in hoeverre hangen de veel besproken debacle’s Enron, Parmalat, Ahold, Shell, Betuwelijn en HSL, de vernieuwingen in het onderwijs (Het Nieuwe Leren), de kredietcrisis en vanaf begin 2010 een eurocrisis met de organisatiecultuur samen?

Nader bekeken
Op de T bij Wim T. Schippers (Walter van der Kooi De Groene Amsterdammer 30 juni 2022):
Walter van der Kooi ziet veel meer dan hij in zijn wekelijkse kroniek kan bespreken. Vandaag: In
80 jaar, reeds: Op de T bij Wim Schippers leidt Ronald Snijders (1975) de kijker door een rijkelijk geïllustreerd overzicht van Schippers’ werk dat toewerkt naar een ontmoeting met Wim T. zelf.
Wim T. Schippers verjaart. Alom aandacht die hij, als altijd,
flauwekul zegt te vinden maar uitgebreid incasseert, saboteert en stuurt. Donderdag zendt de VPRO 80 jaar, reeds: Op de T bij Wim Schippers uit, ‘een ode van absurdist Ronald Snijders’. Feest van herkenning voor liefhebbers; feest van verwarring voor wie zijn werk niet kent.

Verslag van een turbulente ochtend. (John Schoorl interviewt T. Schipper Volkskrant Magazine 25 juni 2022 p. 14-21):
Het interview met kunstenaar Wim T. Schippers, ter gelegenheid van zijn 80ste verjaardag, moet nog beginnen als een passant zich meldt en op Schippersiaanse wijze het gesprek kaapt.
‘Het gaat allemaal om de zintuigen. Die willen geroerd worden. Ik heb ook weleens een tentoonstelling met geuren gemaakt. En wat je kunt voelen. Ken je Piano for All Senses van Nam June Paik? Die had een piano gemaakt daar kwam geluid uit, en ook geurtjes. Op sommige toetsen had hij omgekeerde punaises geplakt. Beeldende kunst gaat over zintuigen. Ken je ene Henk Pal? De Henk Pal die zomaar in een gesprek kon zeggen: ‘Leuke lamp overigens’. En dan gewoon doorpraten.’

De nieuwe vrienden van mijn moeder (Karin Sitalsing Volkskrant Magazine 25 juni 2022 p. 30-35):
Sinds haar verhuizing is er weer ruimte, tijd, om te wandelen en liedjes te zingen in de tijd die me nog rest met mijn moeder. Dat was anders niet gelukt. Weg zijn de frustraties en zorgen over struikelgevaar en verstreken houdbaarheidsdata.
Ik moet vaak denken aan wat een vriend van mijn lieve vriendin N. tegen haar zei toen haar zoontje ernstig ziek werd.
Hij noemde het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie ‘de laatste plek waar je met je kind wil zijn. Tenzij het nodig is. Dan is het de eerste plek waar je met je kind wil zijn.’

De zintuigen zijn de schakel tussen lichaam en geest. Plaatje „Der Körper als Spiegel der Seele“ (tot slot) Door de schijnwereld, de wereld van de illusies te ontmaskeren reikt het reflexief bewustzijn van H.P. Blavatsky tot in de hemel. Het navelstaren , de emotie-TV viert hoogtij. De TV wordt een poppenkast, waar theater hoogtij viert. Heuristiek maakt het mogelijk het fenomeen wederkerigheid beter te begrijpen.

P.H. Smolders: HET BEWUSTZIJN VERKLAARD??? - een kritische bespreking van 'Consciousness Explained', Daniel C. Dennett, 1991.
In andere woorden: Dennett veronderstelt dat het mogelijk is dat een neuron niet bij een, maar bij meerdere processen tegelijk betrokken kan zijn. Een van die processen is het programma (de software) dat hij de seriële virtuele Von Neumanneske machine noemt.

Dan vind je me maar niet aardig’ (Sara Berkeljon interviewt Seada Nourhussen Volkskrant Magazine 21 mei 2022 p. 12-21):
Ze is hoofdredacteur van het enige Nederlandse ‘black owned’-opinieblad:
OneWorld. Journalist Seada Nourhussen verzet zich tegen ongelijkheid, onrecht, seksisme, racisme – en nog een heleboel meer. Daarmee ligt ze geregeld onder vuur, maar dat houdt haar niet tegen. Integendeel. ‘Ik mis openlijke strijdbaarheid onder journalisten.’
Hij constateerde zelf ook dat hij weinig incasseringsvermogen heeft. ‘
I know, maar dan nog snap ik niet waarom, als je dat van jezelf ziet, je toch gaat proberen een bestseller te schrijven waarin je voortborduurt op de intellectuele arbeid van zwarte vrouwen. Laten we eerlijk zijn, hij verdient veel geld met het intersectionaliteitsdenken, dat hij heeft omgedoopt tot het simpelere ‘vinkjes’. Dat vind ik een ethisch probleem. Waarom schrijft hij niet gewoon een stuk in de krant, waarin hij beschrijft wat zijn inzicht is geweest, en waarin hij iedereen die meer wil lezen over dit onderwerp verwijst naar Kimberlé Crenshaw of Gloria Wekker? Dat deed OneWorld wel: we publiceerden een leeslijst van zwarte, vrouwelijke auteurs over intersectionaliteit.’
'''En als Luyendijk alle opbrengsten van zijn boek zou doneren aan een goed doel?
‘Nee. Dat zou
liefdadigheid zijn. Hij, als witte man, is zo meteen de expert op het gebied van intersectionaliteit, hij gaat lezingen geven, neemt ruimte in. Sander Schimmelpenninck maakt een serie over vermogensongelijkheid, en het voornaamste gevolg is lof voor Schimmelpenninck. Ik vind dat het zuiverder moet. Ik vind het verkeerd dat we alleen luisteren als iemand zoals Sander of Joris het zegt.

In het laatste gedeelte bespreekt Dawkins met de filosoof Daniel Dennett de zingeving van het leven zonder een God, zonder een immateriële en onsterfelijke ziel of hoop op een leven na de dood. Volgens Dennett is een onsterfelijke ziel niet nodig voor zingeving: de ziel bestaat volgens hem uit de samenwerking van de neuronen in de hersenen. Het besef dat men deel uitmaakt van allerlei creatieve activiteit over de gehele planeet is volgens beiden een bron van zingeving.

De éne werkelijkheid laat zich door dichotomieën verklaren. Verbeeldingskracht, creativethink maakt het mogelijk de ongeordendheid van een systeem, de entropie te verminderen. Creativethink (zelfgenezend vermogen), geestelijke ordening staat tegenover chaos. Creativethink, leren in het kader van de geestelijke wereld, stelt zich open voor nieuwe ervaringen, voor creativiteit. Er wordt niet op oude patronen, conditioneringen en groupthink voortgeborduurd. Creatieve evolutie (creativethink) brengt de natuurlijke -, de beheers - en de vernietigende kringloop tot uitdrukking. Het darwinistisch evolutionisme is met deze kringloop verbonden. Het is mogelijk het verleden van twee kanten te belichten. De geschiedschrijving toont de geestelijke kant van de medaille en het darwinisme verklaart het aardwetenschappelijk archief.

Alex Brenninkmeijer (Buitenhof 2 december 2018 NPO1):
En we hebben een gesprek met oud-ombudsman en lid van de Europese Rekenkamer Alex Brenninkmeijer over media, politieke verruwing en leiderschap.
In het boek Moreel leiderschap ontrafelt Alex Brenninkmeijer — op basis van zijn ervaringen als rechter, Nationale ombudsman en lid van de Europese Rekenkamer, en op grond van zijn inzichten als hoogleraar — hoe moreel leiderschap als tegenovergestelde van macht kan werken. Hij doet aan de hand van concrete praktijkvoorbeelden verslag van zijn zoektocht naar de werking van moreel leiderschap. Een vorm van leiderschap die iedereen kan ontwikkelen.
Het economische verdienmodel van het neoliberalisme stuurt op marktmacht zoals van Amazon. De digitale wereld wordt beheerst door machtige partijen zoals Apple, Google en Facebook, die — vaak achter de schermen — tot vrijwel alles in staat blijken.
Is sterk leiderschap succesvol en is er geen alternatief? Veel mensen zijn op zoek naar dat alternatief, gebaseerd op waarden als eerlijkheid, oprechtheid, gematigdheid en redelijkheid. Maar hoe pas je
moreel leiderschap — in het grote en in het kleine — toe en hoe ga je om met macht die anderen over je uitoefenen?
Brenninkmeijer haalt in Buitenhof aan hoe de sancties in de sociale zekerheid ontspoorde, maar wanneer hij dit thema bij de PvdA'ers Asscher en Kleinsma aankaart worden de politieke gelederen gesloten,
met het argument het is zo in het regeerakkoord afgesproken.
Een ander voorbeeld is Draghi, die nee zegt tegen de rekenkamer wanneer zij controles willen uitvoeren.

In het boek Moreel leiderschap beschrijft Alex Brenninkmeijer het hoofdstuk de drama driehoek (p. 187-199) van Stephen Karpman. De drama driehoek maakt het mogelijk om te laten zien hoe de ‘Rutte-doctrine’ kan worden ont-maskerd.

‘Mijn moeder schrok: als jij parlementslid wordt, ben ik je moeder niet meer’ (Noël van Bemmel interviewt Gulali Mohammadi Volkskrant 19 januari 2021 p. 18-19):
De 27-jarige Gulali Mohammadi uit Uruzgan verzon een list om naar school te mogen en volgde later een opleiding tot vroedvrouw,
betaald door Nederland. Nu is zij het jongste parlementslid van Afghanistan. ‘Ik wil vrouwen sterker maken.’
Gulali maakt zich zorgen over de lopende vredesbesprekingen tussen de Afghaanse regering en de Taliban, in Qatar. ‘Ik hoop dat er duurzame vrede komt. Maar ik maak me zorgen of de Taliban echt bereid zullen zijn de rechten van vrouwen te respecteren.’ Of die wel of niet een boerka moeten dragen, maakt volgens Gulali niet uit. ‘Het gaat om recht op scholing en werk, toegang tot gezondheidszorg en eerlijke rechtspraak.
De familie is inmiddels gewend aan Gulali’s politieke functie en aan de rij vreemden uit Uruzgan die zij dagelijks ontvangt op haar kantoor.
‘Niemand die nog beweert dat ik niet mag werken; ik ben hun geldmachine. Haha!’
De vredesbesprekingen in Qatar schieten met al dat geweld niet op. Ze werden februari vorig jaar afgetrapt met een deal tussen de Verenigde Staten en de Taliban die voorzag in geleidelijke terugtrekking van de Amerikaanse troepen in ruil voor veiligheidsgaranties door de Taliban. Vrijdag bracht vertrekkend president Trump het aantal Amerikaanse militairen terug van tot 2.500, het laagste aantal sinds 2001, toen de VS in de nasleep van 9/11 het toenmalige Talibanregime verjoegen. (Ben van Raaij)

De Europese Spagaat: het politieke kompas voor Eurosceptisch recht (Jurriaan Ceroy Mulder Civis Mundi Digitaal #48 augustus 2017):
Jan Herman Brinks, Anton Kruft, Sid Lukkassen en Perry Pierik (Red.),
De Europese spagaat.
Conclusie over De Europese Spagaat
De
Europese Spagaat is natuurlijk geen perfect werk. Er zitten schrijvers tussen die wat minder zijn en het is hier en daar wat sloridg. Tip voor de uitgever dus. Uiteindelijk wegen de pluspunten goed op tegen de minpunten. De meningen en (sub)onderwerpen in De Europese Spagaat zijn goed afgewogen en bij het lezen ga je vanzelf merken dat ze elkaar complementeren.

De VVD heeft door het economisme, de centralisatie van het politie-apparaat, de bonnetjesaffaire, 130 km 'Beter en Betrouwbaar' en het LOM op te doeken het draagvlak onder de Nederlandse samenleving, lees de bestuurbaarheid van Nederland niet verbeterd, maar juist de chaos vergroot. De manier waarop de VVD de kloof tussen de ‘dikke-ik mentaliteit’ , Probleem en Oplossing, tussen Theorie en Praktijk tracht te overbruggen werkt contraproductief. Door de reclameslogan van Nederland ‘het gaafste land van de wereld’ te maken bedrijft onze premier struisvogelpolitiek en verhult op deze manier zijn incompetentie. De reclameslogan van de VVD lijkt verdacht veel op America First van Donald Trump. Bij de VVD is het maskerkwadrant populair. De PvdA heeft zich aan het VVD beleid gecommitteerd en schiet door het wanbeleid van de VVD met de mantel der liefde te bedekken in eigen voet. Donald Trump heeft echter gelijk wanneer hij stelt dat de oorlog in Irak een kapitale fout van Bush was. Als de nieuwe darling van De Derde weg van Tony Blair heeft met name Wouter Bos de neergang van de PvdA ingeluid.

Monsters (Sheila Sitalsing Volkskrant 14 januari 2021 p. 2):
Als het kabinet een dezer dagen besluit af te treden vanwege de affaire rond de kinderopvangtoeslag valt een conclusie alvast te trekken: de premier is consequent gebleven tot de laatste snik. Door alweer de verantwoordelijkheid neer te leggen bij anderen.

‘Iedereen heeft zijn projecties, maar er is geen plan’ (Mac van Dinther Volkskrant 14 januari 2021 p. 1,14-15):
Er is dringend een nieuw masterplan nodig, stelt planoloog Hans Leeflang in de laatste aflevering van de Volkskrantserie Wie bezit Nederland? Hoe gaan we het land klaarmaken voor de toekomst, dus klimaatneutraal, circulair, welvarend én fijn om in te wonen?

Opinie: Asscher weg? De last rustte echt niet alleen op zijn schouders, integendeel (Pieter Paul Slikker Volkskrant 14 januari 2021):
Nu Lodewijk Asscher opzij stapt, mogen we hopen dat de versimpelde zoektocht naar één zondebok voor de toeslagenaffaire plaatsmaakt voor eerlijk debat en daadwerkelijke reflectie van alle betrokken bestuurders, de Tweede Kamer en de rechtspraak. Want er is niet één Barbertje, stelt Pieter Paul Slikker, PvdA-fractievoorzitter in Den Bosch.

Na de toeslagenaffaire is de Rutte-doctrine aan de beurt (Frank Hendrickx Volkskrant 13 januari 2021 p. 11):
Het kabinet buigt zich dinsdag opnieuw over de toeslagenaffaire. De Kamer is jarenlang verkeerd geïnformeerd, en daarin speelt de ‘Rutte-doctrine’ een rol: de premier houdt gevoelige info liever intern. Volgens critici heerst er een cultuur van ‘verhullen en misleiden’.
Geen onkunde maar onwil
Toch gelooft bijna niemand dat het probleem is opgelost als de overheid meer werk gaat maken van archivering en administratie.
De ‘Rutte-doctrine’ illustreert volgens sceptici bovenal dat bestuurders huiverig zijn om informatie te delen: het is geen onkunde, maar onwil.

Het is de ziel (tussennatuur), de schakel, de innerlijke, onzichtbare, onkenbare en noumenale krachten tussen 'Geest en Lichaam', die 'Bewust of Onbewust' voor 'Balans of Onbalans', 'Integratie en Desintegratie', 'Evolutie en Involutie' ('Evolutie of Devolutie') zorgdraagt.

Edward Strecker en Kenneth Appel Prismaboekje 562 Psychologie van het dagelijks leven
Een belangrijke oorzaak van vrees is overheersing. Overheersing is één van de voornaamste dreigingen voor het voortbestaan van zijn gevoel dat hij iemand is. Op gelijke wijze is vrees een beschermend mechanisme,zonder welk de primitieve mens door wilde dieren zou zijn verslonden en uitgestorven.
In onze beschaving is men geneigd zowel
vrees als woede als een negatieve factor te beschouwen.
De emoties van
vrees, woede, liefde, en verering gaan met diepe fysiologische veranderingen in het lichaam gepaard.
Vrees verhindert zeker niet heldhaftig te zijn; vrees en moed gaan hand in hand, en het algemeen verbreide geloof dat helden onbevreesd zijn, is een dwaling. De vermetelste daden van heldhaftigheid die opgetekend staan, zijn vaak bedreven door mensen bij wie het hoofdmotief was, zichzelf en anderen te bewijzen niet dat zij geen vrees hadden, maar dat zij hun vrees konden overwinnen. Zoals er situaties zijn waarin hetgeen men moet doen , vechten is, zo zijn er andere situaties waarin hetgeen men doen moet, er vandoor gaan is. Etc…

De geschiedenis leert dat dieren worden gebruikt om onze emoties te verklaren. De in de ark opgesloten dieren zijn de menselijke hartstochten. Echter niet alleen in het verleden, maar nu ook nog steeds, bijvoorbeeld Roos van der Lint De Groene Amsterdammer 19 juli 2018 p. 32-35: 'Dilemma’s in de dierentuin Levende monumenten of ambassadeurs van de soort?' en Joris Luyendijk in zijn boek Dit kan niet waar zijn Hoofdstuk 12 Waanbankiers en koele kikkers (zie p. 64, 65, 174).

Hedy d'Acona, Barbara Baarsma, Claudia de Breij, Laura de Jong, Daniela Hooghiemstra, Manuela Kalsky, Marcia Luyten, Paula van Manen, Daan Roovers, Mardjan Seighali, Sheila Sitalsing, Miriam Toews, Aleid Truijens, Marjan Slob,Gerdi Verbeet, Wieteke van Zeil en Annejet van der Zijl laten zien dat het glazen plafond een mythe is. Hun verhalen tonen aan dat zij het balansmechanisme aan de top van de piramide begrijpen. Het gaat er vooral om, zoals Cees Hamelink het in de Volkskrant 1 mei 2020 formuleert als deskundigen uit mijn vakgebied mee zouden praten. Zij zouden iets kunnen zeggen over de bedroevende kwaliteit van de overheidsvoorlichting, zoals het verkeerde taalgebruik (het ‘nieuwe normaal’), de neerbuigende en paternalistisch toon en het verontrustend gebrek aan psychologisch en sociologisch inzicht in het gedrag van individuen en groepen in de samenleving.

We zijn het zelf die de golfbewegingen, schommelingen op aarde veroorzaken en het hangt samen met hoe we het leven interpreteren. Een nieuw perspectief, een perspectiefwisseling, een nieuw paradigma ontstaat door de heilige boeken te bestuderen, te herinterpreteren. De verbeeldingskracht wordt daardoor gestimuleerd. Het nieuwe normaal, het Nieuw Leren wordt dat we dit leren begrijpen. Voor D66 betekent vrijheid bijvoorbeeld, dat de pil van Drion wordt gelegaliseerd.

Summer course Visions of the occult: Introduction to Western Esotericism
History of Hermetic Philosophy is proud to present a Summer course in july 2020! Visions of the occult: Introduction to Western Esotericism See this page for more information.
Religious dimensions of nationalism:
Interdisciplinary perspectives 26-28 November 2020
The International Symposium Religious dimensions of nationalism:
Interdisciplinary perspectives, organized by the Center for Comparative Civilization and Spirituality Studies in collaboration with Joep Leersesen and Marco Pasi of the University of Amsterdam aims to bring together scholars from different disciplines who are interested in investigating this relationship between nationalism and religion.

Alex Brenninkmeijer laat in zijn boek Moreel leiderschap zien dat het in de kern nog steeds draait om de redenaarskunst Logos, pathos en ethos (hoofdstukken p. 66-111) van Aristoteles. Zinvolle communicatie begint met luisteren (p. 111). In de Epiloog, hoofdstuk systeemkritiek (p. 315) schrijft Alex Brenninkmeijer: ‘Dat zit wellicht meer in mijn natuur en het is een rol die ik als vanzelf ook bij het schrijven van dit boek gekozen heb. Mischien dat ik in die onafhankelijke en afstandelijke rol meer ruimte vond voor langzaam denken en het balanceren van mijn oordeel tussen logos, pathos en ethos. Maar ik geef toe dat het een lastig proces is en dat ik soms ook fouten maak.’
Over de toekomst van de democratie heb ik geschreven onder de noemer
‘de bemiddelenderol van de democratie’. Politici zouden meer moeten luisteren en overleggen met burgers en belanghebbenden en minder via het innemen van standpunten hun zin moeten willen doorzetten.

De corrigerende werking van de overheid, in de rol van 'dominee', is door de kamerbreed ingevoerde marktwerking door diezelfde overheid, in de rol van 'koopman', voor een belangrijk deel verloren gegaan. Of met andere woorden de individuele 'u vraagt, wij draaien' belangen prevaleren boven de collectieve belangen. Door essentiële voorzieningen als zorg, onderwijs en nutsbedrijven in handen te geven van de markt is een verloedering van de moraal opgetreden. Het geloof van de overheid in het zelfreinigend vermogen van de markt is duidelijk tanende. Herman Tjeenk Willink (jaarverslag april 2009) vindt dat in 'de democratische driehoek staat, markt en burger’ de verhoudingen uit het lood hangen. De afgelopen jaren was er te veel markt en te weinig staat en heeft de burgersamenleving te weinig tegenwicht kunnen bieden aan de dominantie van de markt. Het is aannemelijk dat de liberalisering van de financiële markten de ernst van de schuldencrisis hebben versterkt. Uit de reactie van Herman Tjeenk Willink blijkt dat de overheid zich wel met feedbackbesturing bezig houdt, maar te weinig met feedforward. Goed bestuur, een betrouwbare overheid die de belangen van haar bevolking behartigt raakt ondergesneeuwd.

De tegenstellingen ‘Licht en Schaduw’ (dubbelleven), die Carl Jung onderkent komen in de tweenaturenleer, de 'emanatie van God' (Ferouer: goddelijke dubbelganger) tot uitdrukking.

Kiezen we voor Regeneratie of Degeneratie wordt door onze vrije wil en het vermogen tot nadenken bepaald. Om het onbehagen in de maatschappij te verminderen is het wenselijk te kijken hoe Plotinus de ziel waarneemt. Uit de wereldziel komen de individuele menselijke zielen voort, en tenslotte op het laagste niveau de materie. Het is dus niet zo dat ziel uit de materie voorkomt. We zijn juist niet ons brein zoals Dick Swaab en Victor Lamme menen. Primair gaat het om het innerlijke zelf, het metafysisch idealisme van Hegel, Kant en Plato, dat sterk verwant is aan Innerlichkeit in het Duits. Bij Spinoza zijn God en Natuur twee kanten van dezelfde medaille. Het is de ‘intersubjectieve’ relatie van Jurgen Habermas, de psychosynthese van Roberto Assagioli, die beide verbindt.

Er is niets nieuws onder de zon heeft op Verlichting in de gupta vidya (= geheime kennis = Gnosis = Esoterie) betrekking. De Bhagavad Gita beschrijft al hoe we onze hartstochten kunnen beheersen, de contouren van de unificatietheorie. Om onze hartstochten beter te reguleren, schreef H.P. Blavatsky De Stem van de stilte, het pad tot Zelfrealisatie, Zelfverwerkelijking, lees Dhammapada Wijsheid van de Boeddha. Het zijn in het bijzonder Étienne de La Boétie, Baruch de Spinoza en Friedrich Nietzsche, die de relatie tussen Slavernij en Vrijheid, Heer en Slaaf opnieuw uitwerken.

Freek van Leeuwen maakt van het begrip Zelfverwerkelijking (Zelf-ontplooiing) gebruik. In zijn boek De Levensweg (p. 77, 90 en 193) past hij het cybernetische model toe. Om de wereld te veranderen gaat het nog steeds om de scholing van de individuele ziel. Of met andere woorden hoe kunnen we in de pas lopen met de Heilige Geometrie, of ook wel de driehoek van Pythagoras genoemd.

Ad Verbrugge heeft gelijk dat de lumpsum financiering, die door Jo Ritzen in 1991 is ingevoerd een probleem is.

Geestelijke gezondheid bevorderen houdt zich primair met het verminderen van het maatschappelijke onbehagen, het culturele onbehagen bezig. Het gesignaleerde onbehagen in de maatschappij, de cultuurneurose is alleen te doorbreken wanneer aan immateriële thema's, het waarden en normen debat meer inhoud en vorm wordt gegeven. De Bijbel, Mattheüs 7:12-14 leert al hoe het ego te ontmantelen. Het houdt de gemoederen al millennia bezig. De hamvraag voor de komende decennia is hoe voorkomen we dat door politici als Donald Trump, Marine Le Pen en Geert Wilders c.s. de cultuurneurose, escaleert naar een cultuurpsychose?

De middelmatigheid regeert. De zesjescultuur in Nederland is een afspiegeling van het regeringsbeleid. Je krijgt het management dat je verdient.
Structure follows Strategy
In het rapport 'E i V' is de strategie op de zes Darshana’s gebaseerd. Om de continuïteit van organisaties te waarborgen het principe 'Structure follows Strategy' toepassen. De organisatiestructuur wordt in met name bureaucratische organisaties te vaak een doel op zichzelf. De bekende 4e macht kan gewenste veranderingen tegenhouden. In bureaucratische organisaties staat veelal niet de klant, waar het feitelijk om moet draaien, maar het bouwen van koninkrijkjes, de symboolpolitiek van het ’eigen koninkrijkje’, de 'bv Ego' centraal. Om het circuit van grijze muizen managers te doorbreken de projectorganisatie centraal plaatsen.

Schurés theorieën zijn ook terug te vinden in het veel minder toegankelijke boek The Secret Doctrine (1888) van de stichtster der theosofie, Helena Blavatsky. Een en ander gaat uiteindelijk terug op de oeroude principes van de Sankhya, één van de zes darshana’s of principes van de oude Indiase filosofie. Deze laatste leert dat ‘de essentie’ (god of Brahma) emaneert in twee krachten: prakriti oftewel materie, en shakti oftewel vuur. De essentie zelf trekt zich vervolgens terug.

Alle materie heeft drie fundamentele gunas of eigenschappen – Rajas (scheppend), Sattva (instandhoudend) en Tamas (vernietigend). Deze drie-eenheid is tevens te vinden in Brahma, Vishnoe en Shiva, echter goden zijn niet belangrijk in de Sankhya school.

Het artikel Het alziend oog en het ontstaan van de Verenigde Staten wordt in het tijdschrift BRESS #318 nov/dec 2019 (p. 82-90) thema Het oog door Jaap Hiddinga besproken.
De confederatie van de
Irokezen, opgericht in 1942 door iemand die in de overlevering als 'de grote vrede stichter' bekend staat, is de oudste levende participerende democratie op aarde. De volkeren van de Iroquois Confederatie, ook wel bekend als de 'Six Nations , verwijzen naar zichzelf als de 'Haudenosaunee'.
90: Het is opmerkelijk hoe de leringen en wetten van de wezens van 'het licht' uiteindelijk via stamhoofd Canasatego aan de grondleggers van de huidige Amerikaanse staat werd gegeven.
93: Wij kunnen allemaal het
Licht spiegelen als we eenmaal ons ego bewustzijn hebben opgegeven en het Goddelijke Bewustzijn toestaan de dingen van het leven over te nemen.

Spiegelpaleis, het kristalpaleis is een metafoor voor ons reflexief bewustzijn, de spiegelsymmetrie (weerspiegeling, weerkaatsing). De definitie van het reflexief bewustzijn biedt, net als de Allegorie van de grot van Plato of het Hologram-paradigma (Cultuur holografisch gespiegeld, Het holografische paradigma) een model om de spiegelwerking van de psyche, het bewustwordingsproces te verklaren.

Wat de Zes Darshana's zijn voor het Oosten, zijn de Six Nations van de irokezen voor het Westen. De chaostheorie wordt gebruikt om het fenomeen Godendom of Dondervogel te verklaren. De chaostheorie legt de relatie tussen het balansmechanisme van de weegschaal en het transfermechanisme. Bij Vyasadeva, de auteur van de Bhagavad Gita was dit echter al bekend. De relatie tussen 'Scheppen en Vernietigen', het Onderhouden, de Gulden Middenweg draait in het onderzoeksrapport primair om de vraag is de risicobeheersing in orde?

Het onderscheid tussen waarheid en leugen, realiteit en illusie, dat de trendwacher Jarno Duursma aanstipt was bij Plato en Aristoteles al bekend.

Ongekend (Sheila Sitalsing Volkskrant 14 november 2019 p. 2):
Wanneer is een complexe toestand ‘een ongekende crisis’? Een politieke en bestuurlijke en maatschappelijke crisis zonder weerga, eentje die zich ‘in deze heftigheid niet eerder in dit decennium heeft voorgedaan’?
Maar de premier ging steeds driftiger neen schudden. Een échte crisis, bedoelde hij. O, giechelde Caroliene melig, een échte crisis, nou dan wist ze er nog wel eentje, haha, knipoog, knipoog: dat je straks aan de mensen moet uitleggen dat ze van de VVD voortaan nog maar 100 kilometer per uur mogen rijden in plaats van 130 kilometer. Ze verwachtte de hoge lach van de premier, maar hij knikte ernstig.

Het kabinet, Rutte III heeft er voor gekozen zich aan de koers van Trump, het marktfundamentalisme te committeren. De hamvraag is nu in hoeverre het Von der Leyen zal lukken aan de ‘de Europese weg’, het keren van de grotere tweedeling in de maatschappij handen en voeten te geven.

Nieuwe munt (Pieter Klok Volkskrant 19 juli 2019 p. 19):
De introductie van de bitcoin en andere cryptomunten was een eerste poging de almacht van de banken te breken. De libra van Facebook heeft meer kans van slagen, gezien het enorme kapitaal dat er achter zit. Facebook bulkt zelf van het geld en heeft bovendien andere multinationals bereid gevonden zich aan te sluiten bij het initiatief.
Zoals vaker in Silicon Valley wordt deze nieuwe zakelijke activiteit gepresenteerd als een vorm van liefdadigheid.
Het belangrijkste gevaar is dat Facebook een nog grotere grip op ons leven krijgt, te machtig wordt.
In plaats van dit initiatief te bestrijden, doen politici er beter aan om na te denken hoe techmolochen als Facebook en Google op den duur kunnen worden opgesplitst.

Kunst , de moraal van het verhaal maakt het mogelijk de waarheid te onthullen, terwijl politici in het algemeen handig zijn met hun woordenbrij, het retorische foefje, de waarheid te verhullen en dit was bij Plato al bekend, namelijk De ware aard der dingen wordt door onze woorden niet onthuld maar verhuld. Het zelf-bewustzijn, het reflexief bewustzijn, maakt het mogelijk de waarheid dichter te benaderen.

Het leerproces op aarde was al bekend bij Socrates en Plato, maar ook al bij Zarathoustra en Vyâsadeva (Vyasa), auteur van de Bhagavad Gita (Tegenstellingen, 5D-concept en Ethisch reveil). Zonder te streven naar waarheid en rechtvaardigheid is een duurzame vrede niet mogelijk. Dus door waarheid en rechtvaardigheid centraal te plaatsen is een betere risicobeheersing, lees kwaliteitsbeheersingssysteem op aarde mogelijk. De Bhagavad Gita beschrijft al hoe we onze hartstochten kunnen beheersen, de contouren van de unificatietheorie. Of met andere woorden de Bhagavad Gita laat al zien dat, de ‘Grondtoon van de waarheid’, de verborgen 5e dimensie, die aan de schepping, de Éne werkelijkheid ten grondslag ligt al millennia bekend is. Om in het universum de Éne werkelijkheid te illustreren wordt van de 'Hoofdroute' gebruik gemaakt.

Étienne de La Boétie behandelt de hamvraag waar komt die gehoorzaamheid vandaan. Dus waarom zijn mensen bereid het spel mee te spelen? Om de hokjesgeest in de maatschappij op te lossen is bewustzijnsverruiming nodig. De natuur streeft naar evenwicht. De blauwdruk, het Onkenbare, zorgt voor evenwicht tussen Ruimte en Materie. De balans van de ‘weegschaal’ ontstaat door tegenwicht. Het terugkoppelingsmechanisme maakt het mogelijk het evenwicht te herstellen. Maar feedback kan ook de onbalans versterken. Het is onze vrije wil die aan de integratie (synthese) cq. desintegratie, tussen het hemelse en het aardse (goed en kwaad, sturing geeft.

Politici in de Verenigde Staten en Europa, maar ook in China, India, Rusland en Noord Korea maken gebruik van het netwerk dat door Étienne de La Boétie is onderkend. Het ontwarren van het netwerk, het mechanisme dat Étienne de La Boétie signaleert hangt samen met dat het de zwakke managers, de 'carrièremanagers' met een groot ego zijn, die dreigen en intimideren om hun gelijk te behalen. De 'carrièremanagers' spelen echter weer in en zijn als het ware de marionet van het echelon boven hen. Er bestaat een natuurlijke neiging van leidinggevenden naar het benoemen van klonen van zichzelf. Managers met een sterk ego (sterke wil) staan wel open voor kritiek, een debat (Luisteren en Spreken).
Als voorbeeld geldt het zelfstandige en onafhankelijke denken van Michel de Montaigne. Het hangt van de organisatiecultuur af of met tegenspraak iets wordt gedaan of dat een whistleblower volledig wordt genegeerd.

Het is de schakel tussen 'Geest en Lichaam', die het probleem van het ego en het hogere Zelf, van involutie en evolutie (emanationisme), de neergaande en opgaande boog (Neer - en Opwaartse causatie) kan oplossen. In essentie draait het om ‘Levensatoom en Atoom’, ‘Geest en Lichaam’, ‘These + Antithese = Synthese', de Kwintessens. De Triade toont de blauwdruk, het ‘en-en’/’of-of’ mechanisme ('deeltje of golf', Demon est deus inversus), dat aan de menselijke evolutie ten grondslag ligt. Maar er is niets nieuws onder de zon, Étienne de La Boétie had dit mechanisme al door.

Étienne de La Boétie was een geestverwant en boezemvriend van Michel de Montaigne. Hij wilde zichzelf leren kennen zoals zijn boezemvriend hem gekend had (p. 131 Anton Blok De vernieuwers de zegeningen van tegenslag in wetenschap en kunst, 1500-2000). Het mechanisme tussen micro en marcro, dat door Étienne de La Boétie is onderkend, is nog steeds actueel. De self-medication van Geert Wilders waar Arnon Grunberg over schrijft (de Volkskrant 7 maart 2017) heeft op het zondebokmechanisme betrekking. Om tekortkomingen, het markt- en overheidsfalen zijn incompetentie als politicus te camoufleren past hij het oeroude zondebokmechanisme toe. ‘Wereldverbeteraars’ vormen een bedreiging voor de machthebbers. Leiders, die zijn vermoord, maar zich met hart en ziel voor de mensheid hebben ingezet, zijn Mahatma Gandhi, Martin Luther King, Olaf Palma, Anwar Sadat, Itzhak Rabin en Daphne Caruana Galizia. Het zijn ‘wereldverbeteraars’ en wellicht op hun manier ‘klokkenluiders’, die op imposante wijze de andere kant van een zaak lieten zien. Het maakt deze personen tot een natuurlijke vijand van ééndimensionale denkers en dogmatici. Je behoeft geen econoom te zijn om te kunnen constateren dat de liberalisering van de financiële sector, het zeepbel(casino)kapitalisme geen gezond fundament heeft. Het creatieve boekhouden van de overheidsbureaucratie, de vierde macht is topsport geworden.

Wat zich in Nederland afspeelt is volgens het onderzoeksrapport 'E i V' een weerspiegeling van de buitenlandse politiek, dat wordt verwoord door de minister van Buitenlandse Zaken.

Het onbehagen in de maatschappij hangt hoofdzakelijk samen met de discrepantie tussen de door hoofdzakelijk PR bureau's gecreëerde beeldvorming en de door burgers ervaren werkelijk, onze bestuurlijke cultuur als tragikomisch theater volgens Bas de Gaay Fortman (Volkskrant 2 maart 2017).

Onze levensweg, het leerproces op aarde heeft op het emancipatieproces, burgerschapsonderwijs (begeleidingskunde), de ’Hoofdroute’ (waarheidsvinding) betrekking, de Gulden middenweg van balancerend - en authentiek leiderschap, op het Rechterpad. Het biedt een oplossing voor het menselijk tekort. De levenskiem, het beginsel van de enantiodromie van Carl Jung is nog steeds werkzaam.

In het 5Ddenkraam staat ‘Er is slechts eeuwig leven in het NUvan Trân-Thi-Kim-Diêu centraal.
De verticale verbinding van verleden en heden (Trân-Thi-Kim-Diêu Theosofia februari 2005):
We noemen dit element intelligentie.
Het is het verbindende principe, dat ook wel liefde genoemd wordt. Dit element kan niet gerealiseerd worden door het te willen hebben of door er over te praten en te redeneren (spraak en intellect), maar alleen door innerlijk de werkelijkheid daarvan te ervaren (bewustzijn en gevoeligheid) en door dit door zijn eigen leven uit te drukken. Dit leven volgens de leer wordt betrokkenheid genoemd. De leer van het hart is bedoeld voor zetetici.
Binnen het bewustzijn groeit het Universum. Binnen het bewustzijn groeien mensen. De twee innerlijke groeiprocessen bevorderen elkaar wederzijds en bloeien in een ontmoeting die men kent als het realiseren van Waarheid. Deze vindt plaats binnen de grote cirkel van de Tijd, die eigen is aan de manifestatie en toch buiten de tijd is: er is geen verleden, geen toekomst. Er is slechts eeuwig leven in het NU. Laat ieder lid een zeteticus zijn!

Om het functioneren van het brein beter te begrijpen draait het om wat is tijd?

Plato verdeelde de werkelijkheid in twee zijnssferen, materie en geest met als schakel de ziel. Het imaginaire Antahkarana, nous legt de verbinding tussen epithumia en thumos. Het zelfbewustzijn, dat meta-leren mogelijk maakt, kan als een recursiefproces worden opgevat. Het universum (universele quintessens, het universele en eeuwige perpetuum mobile ) creëert een levend wezen dat in staat is zichzelf te aanschouwen en te reguleren. Het universum kijkt als het ware op een bewust niveau naar zichzelf. De in het brein, het geheugen opgeslagen informatie kan opnieuw worden geprojecteerd. We zijn aan onze eigen perceptie, het eigen perspectief overgeleverd. Het reflexieve ik, het zelf-bewustzijn ondergaan we niet alleen als een ontologisch gegeven, maar veeleer als een fenomenologisch feit.

Het rapport ‘E i V’ beoogt de kloof tussen Probleem en Oplossing, tussen Theorie en Praktijk te verkleinen. Helaas zijn sinds de Irakoorlog in 2003 de spanningen in de wereld eerder toe – dan afgenomen. In de theosofie ligt het accent op het Ken uzelve, daarentegen beoogt de overheid het moreel kompas met behulp van nudging op te krikken of te manipuleren. In de kern gaat het om een cultuuromslag, die het evenwicht, de harmonie herstelt.

Om een cultuuromslag te realiseren gaat het uiteindelijk om een integrale denktrant (de synthese tussen de domeinen van de alfa-, béta- en gammawetenschappers) die het parochiale denken, de symboolpolitiek van het ’eigen koninkrijkje’, de 'bv Ego' overstijgt. In het rapport 'E i V' wordt de stelling verdedigd dat een duurzame samenleving mogelijk is door met de geestkunde en de natuurkunde, de beide zijden van de medaille, de éne werkelijkheid van het leven rekening te houden.

Ursula Von der Leyen heeft gelijk: Door verenigd te blijven, kan de EU de grote wereldwijde problemen het hoofd bieden. Voor Von der Leyen zal het zeker niet eenvoudig zijn, de toenemende tweedeling die Elizabeth Currid-Halkett in de maatschappij signaleert te keren. Koen Haegens heeft ook gelijk het opgeheven vingertje (de God van het menselijke dogma) werkt niet.

Trump calls for '21st century' Glass-Steagall banking law (Reuters 26 oktober 2016):
U.S. Republican presidential candidate Donald Trump on Wednesday called for a “21st century” version of the 1933 Glass-Steagall law that required the separation of commercial and investment banking, a change the Republican Party also supported in its 2016 policy platform.
Sindsdien is van deze verkiezingsbelofte niets meer vernomen.

Donald Trump heeft gelijk om bij de libra van Facebook een vraagteken te plaatsen. Zonder de libra is het zeepbel(casino)kapitalisme al moeilijk genoeg te beheersen.

Hoe is het mogelijk dat Wim Kok (Joris Luyendijk) over zijn nieuwe boek Dit kan niet waar zijn zich door de heersende elite heeft laten inpakken?
Hoe is het mogelijk dat het vraagstuk van het zeepbel(casino)kapitalisme door bewindspersonen, die verantwoordelijk zijn voor de politieke keuzes die er worden gemaakt niet is onderkend? Het probleem met de internetzeepbel World Online van Nina Brink is dat de huid al wordt verkocht voordat de beer geschoten is. Is het niet juist zo dat de te lang volgehouden struisvogelpolitiek de problemen extra heeft versterkt?
Maar Tim Berners-Lee de uitvinder van het World Wide Web heeft de internetzeepbel mogelijk gemaakt.
Uit het dubbelinterview (Raoul du Pré en Frank Hendrickx ''de Volkskrant 21 mei 2016), de holle retoriek van Mark Rutte en Lodewijk Asscher blijkt dat de PvdA zich wel erg gemakkelijk aan de neoliberale VVD agenda, het ieder voor zich en god voor ons allen committeert. PvdA politici als Wim Kok, Ronald Plasterk, Wouter Bos en Jeroen Dijsselbloem lieten zich eerder op een subtiele manier door de VVD inpakken. Maar het gaat er op lijken dat het kwartje bij Frans Timmermans en Jeroen Dijsselbloem is gevallen. De lage rekenrente speelt de banken in de kaart, maar niet de pensioenfondsen.
De antropoloog Peter van der Werff laat zien op welke
vooronderstellingen de denkwereld van de economen is gebaseerd.

Bankdirecteuren zijn voor het Westen een stuk groter probleem voor onze samenleving dan populisten of zoals de atheїst Maarten van Rossem het uitdrukt bankdirecteuren zijn voor het Westen een stuk groter probleem voor onze samenleving dan jihadisten.

Zowel Teilhard de Chardin als Václav Havel laten zien hoe het vraagstuk van de grotere tweedeling, het marktfundamentalisme van George Soros in de maatschappij kan worden opgelost.

De oplossing van het vraagstuk waarmee de bewustzijnsevolutie of de natuurwet van cyclisch, evolutionair scheppen zich bezig houdt is al millennia bekend. De wisselwerking, de wederkerigheid tussen geest en materie is een medaille met twee kanten, waarop zowel het Zelf-eon van Jean Charon, de bewustzijnsevolutie als de evolutietheorie van Darwin (Intelligent Design en Darwinisme) van toepassing zijn. De bewustzijnsevolutie, de ziel, de kern van de mens heeft op de absoluteRuimte en Tijd’ (Einsteins kosmische Geest!, singulier punt), de absolute existentie betrekking, daarentegen de evolutietheorie op de relatieve ‘Ruimte en Tijd’, de relatieve existentie. De kwintessens van dit verhaal draait echter om survival of the fittest. Het dilemma van het leven ligt besloten in: Waar kiezen we nu voor? Het brengt de kwintessens, de moraal van dit verhaal tot uitdrukking. In de absolute ‘Ruimte en Tijd’ ontstaat er een potentiaalverschil van nul. De potentiaal op een plaats is een natuurkundige grootheid die op een bepaalde manier samenhangt met de kracht die een deeltje op die plaats ondervindt.

Het brengt de kwintessens, de moraal van het verhaal tot uitdrukking. Het is de bindende factor tussen individu en collectiviteit, tussen de 'microkosmos en macrokosmos'. De kwintessens draait echter om survival of the fittest. Het dilemma van het leven ligt besloten in: Waar kiezen we nu voor?

Politici komen er eindelijk achter dat meerwaarde creëren moeilijker is dan elkaar op een prettige manier fêteren. Het is met name religie, het morele kompas, dat van oudsher de zingeving van het leven beoogt te beantwoorden. Het biedt een oplossing voor de ‘dikke-ik mentaliteit’. Al betekent dit wel dat religieuze dogma’s ter discussie kunnen worden gesteld.

Het probleem is dat de meeste politici een heilig geloof hebben in het marktmechanisme, zich op de materiële kant van de medaille focussen en hun verantwoordelijkheid aan de markt hebben overgedragen. De keerzijde, het rentmeesterschap is vrijwel uit zicht verdwenen. Voor politici is het vermogen van belang een probleem van beide kanten te bekijken.

Formeren in Nederland (Martin Sommer Volkskrant 8 april 2017 p. 23):
Ik kijk met gemengde gevoelens naar het Nederlandse ritueel-in-slakkengang. Politiek heet hier beleid en macht is ver weg. Maar ook op het Binnenhof dringt het gedruis van de grote wereld steeds meer door. Luuk van Middelaar schreef onlangs over wat hij 'gebeurtenissenpolitiek' noemt. Hij had het over de Europese Unie, met haar traditie van procedurele politiek, pondspondsgewijze rechtvaardigheid en uitzichten naar overmorgen. De EU kon zich zo ontwikkelen omdat de machtsverhoudingen onder de Koude Oorlog bevroren waren geweest. Sinds de val van de Muur buitelen de gebeurtenissen over elkaar. Poetin en de Krim, de vlam in de islamitische wereld, de eurocrisis en nu ook een onvoorspelbare president in de VS. Politiek vraagt ineens om andere eigenschappen, alles wat de EU van oudsher niet is. Improvisatie en snelle besluiten. Geen terugonderhandeling maar machtsvorming. Wat voor de EU opgaat in het groot, geldt voor Nederland in het klein. Ook dit land heeft de laatste jaren te maken met de maalstroom van het onverwachte.
De verbondenheid moet onomkeerbaar worden, we moeten af van de suggestie dat je ooit nog uit de euro of Schengen zou kunnen, laat staan uit de Unie.
Klare donneriaanse taal.
Ik had het hier helemaal niet over Europa willen hebben, maar een kind kan zien dat dit de oplossing van gisteren is. Nassim Nicholas Taleb is de man van het boek De Zwarte Zwaan - hoe om te gaan met een wereld die we niet meer begrijpen. Hoe ingewikkelder, hoe meer specialisatie en fijnregeling, des te kwetsbaarder voor instorting, aldus Taleb.
Waarom hakte de bankencrisis er zo diep in bij huishoudens, ook al was hij minder diep dan de grote depressie? Omdat de afhankelijkheid groter was. Hypotheken die maar net konden worden afgelost. Een auto die niet weg kon, want dan was het werk onbereikbaar. En geen volkstuin zoals vroeger om je eigen peen en ui te verbouwen. Heel kwetsbaar allemaal.

Het continuüm van onbewust onbekwaam naar onbewust bekwaam van de humanistische psychologie Maslow laat zien hoe vaardigheden kunnen worden geoefend. Het gaat er eerst om bewust te worden waarvan je je niet bewust bent. De opgebouwde conditioneringen, karmische formaties (als de restanten van alles wat we gedacht, gevoeld, gezien en gedaan hebben) moeten eerst worden herkend. Integratie vindt plaats wanneer op- en ontlading catharsis gelijkmatig gebeurt. Het leert je regisseur te worden van je eigen leven.

De telling van Pythagoras brengt niet alleen de ultieme symmetrie van 'Zaaien en Oogsten' (reciprociteit), maar ook de in het heelal, de in de ruimte verborgen absolute eeuwige perpetuum mobile, de universele beweging (een beweging van bijvoorbeeld '4 naar 5' en vice versa of 'abiogenese naar autopoiese' en vice versa) of trilling tot uitdrukking. Emergentie (spontaneous order) brengt de inversie, de ommekeer van de telling van Pythagoras tot uitdrukking. Spreken (het woord is vlees geworden), maar ook muziek kan niet tot geluidstrillingen worden gereduceerd, veroorzaakt door een specifieke omgang met stukken materie. Het gaat wel degelijk om de ‘muziek der sferen’. De getallen van Pythagoras beelden een harmonische relatie, een specifieke categorie van betrekkingen, de verborgen 5e Dimensie, Synthese uit. Pythagoras was een cyberneticus. De hamvraag blijft wat is de oerbron van deze beweging of trilling?

Harrie Verbon signaleert waar het mis is gegaan binnen de PvdA. Waarschijnlijk behoort Diederik Samson nu ook tot de PvdA elite met een balkenendeplus salaris. Net als Wouter Bos en Jeroen Dijsselbloem heeft Diederik Samson een heilig geloof in het grootkapitaal.

Wim Kok had gelijk wanneer hij stelt ‘Het gaat om vernieuwing, niet om terminologie.’ De grootste schaduwzijde van zijn erfenis is, dat hij niet heeft doorzien dat de vernieuwing, de paradigmawisseling betrekking heeft op het mechanisme tussen micro en marcro, dat door door Étienne de La Boétie is onderkend. Het mechanisme tussen micro en marcro, dat door Étienne de La Boétie is onderkend, is nog steeds actueel.

Het verval van de PvdA is al onder leiding van Wim Kok ingezet. Als premier diende Wim Kok het collectief, maar als commissaris bij de ING Groep e.a. was Wim Kok een hoveling van het grootkapitaal.

Étienne de La Boétie (1530 - 1563): Het zijn altijd maar vier of vijf mensen die de tiran staande houden. Altijd is het zo geweest dat vijf of zes mensen de aandacht van de tiran hebben, die uit zichzelf naar hem zijn toegegaan of die hij heeft laten komen om medeplichtig te zijn aan zijn wreedheid, de gabbers bij zijn pleziertjes, de pooiers van zijn wellusten en de deelgenoten van de buit van zijn plunderingen. Deze zes hebben zeshonderd anderen onder zich die meeprofiteren. En de zeshonderd zijn voor hen hetzelfde als de zes voor de tiran.
Deze zeshonderd hebben zesduizend anderen onder zich, die ze in staatsdienst hebben verheven en aan wie ze het bestuur van provincies of het beheer van de duiten hebben gegeven, opdat zij de handlangers van hun gierigheid en wreedheid zijn en wanneer het moment is gekomen bovendien zoveel kwaad aanrichten dat zij alleen door hun bescherming wetten en straf kunnen ontduiken. Groot is de nasleep van dit alles.
En wie zich wil vermaken met het ontwarren van dit netwerk, zal zien dat niet zesduizend, maar honderdduizenden, miljoenen zich met die draad aan de tiran vasthouden. Het komt kortom hierop neer: door gunsten of winsten of doorgegeven voordelen die men deelt met de tirannen, bestaan er bijna evenveel mensen voor wie de tirannie profijtelijk schijnt te zijn als mensen voor wie de vrijheid aangenaam zou wezen.

In de Volkskrant Magazine van 17 mei 2014 staat een interview (p. 12-18) met Jeroen Dijsselbloem, daarin zegt hij: ‘Dat ik in de voetsporen moest treden van Wouter Bos, mijn politieke leermeester; van Gerrit Zalm en Wim Kok, helemaal zo’n onaantastbare grootheid. ..etc. Wel vind ik dat Europa bij uitstek geschikt is om een aantal zaken aan te pakken. De banken bijvoorbeeld, en dat zien de kiezers ook wel.’
Zalm vertelde mij wat oud-minister Duisenberg hem ooit had uitgelegd. 'Minister van Financiën zijn is heel makkelijk. Je hoeft alleen maar nee te kunnen zeggen. De enige vraag waarop je met ja antwoordt is als ze zeggen: zei u nee?'\\ Over het voorzitterschap van de Eurogroep: 'Waarom zou ik het niet kunnen? Waarom moet een ander het doen? Ik heb last van opvattingen en geldingsdrang.'
Het probleem is echter dat zowel Wim Kok (interview Joris Luyendijk 22 februari 2015), Wouter Bos en Jeroen Dijsselbloem marionetten van de financiële sector, het systeemdenken zijn. Zij fixeren zich eenzijdig op één kant van de medaille en hebben daarmee de neergang van de PvdA ingezet. Marcel van Dam schrijft in zijn column ‘1991 – 2007’ in de Volkskrant van 18 oktober 2007: Tot mijn verdriet zag ik vanaf de jaren tachtig mijn partij wegzinken in een moeras van beginselloosheid. Onder Kok ging de PvdA door de knieën, onder Bos door zijn rug.

Ervin Laszlo laat in zijn boek het CHAOSPUNT de wereld op een tweesprong zien dat de beschavingstransformatie, die in het holos tijdperk plaatsvindt op eerdere transformaties voortbouwen. Dat er in de natuur geen grenzen bestaan, het Non-lokaal bewustzijn is niet alleen voor wetenschappers, maar vooral voor politici een zeer heikel punt.

Reza Aslan heeft ongelijk wanneer hij stelt dat de universeel menselijke hang naar transcendentie geen duidelijk evolutionair doel dient. De Bijbel is namelijk op het universele mechanisme, het universele en eeuwige perpetuum mobile gebaseerd. In essentie draait het in de Bijbel om een continuing story, het mechanisme ‘en-en’/‘of-of’ (‘God en Darwin’/’God of Darwin’, 'Emergentie/Decompositie', ’Transcendentale Eenheid’/‘Gebroken symmetrie’), de twee kanten van een medaille. Het is de ziel (psyche, egocratie) die de twee kanten van een medaille met elkaar verbindt.
De paradox is dat politici in zowel Nederland, Europa en Amerika de kloof tussen rijk en arm niet proberen te verkleinen, maar juist beogen te vergroten.
Op de Westerse apenrots is Trump, Marine Le Pen en Wilders, de onnatuurlijke kringloop dominant. Het gaat erom dat we ons met het inzicht van de indianen, de sjamanen verbinden. Indianen leven in volledige harmonie, die het bos - dieren, bomen, planten, stenen, rivieren - als bezield beschouwen. Er is een ommekeer in het denken nodig. Het is wenselijk dat het ‘en-en’-denken, het complementaire denken, de interdisciplinaire aanpak, de integrale denktrant meer centraal komt te staan.

Ervin Laszlo en Jude Currivan boek KOSMOS een integrale visie op de wereld (p. 71):
Non-lokaal bewustzijn (Zevende zintuig) is bewustzijn dat aan ruimte en tijd ontstijgt en openstaat voor ervaringen die voor onze beperkte fysieke zintuigen ontoegankelijk zijn.

De wereld is complexer dan de EU-integratie, die Joschka Fischer beschrijft. De EU-integratie belicht slechts een papieren, illusoire werkelijkheid, de op de systeemtheorie gebaseerde organisatiekunde. Tegenover de egotripperij van biohackers en AI-specialisten over superintelligentie staat de zienswijze van Jeroen Dijsselbloem over de besluitvormingsprocessen van onze toppolitici. ‘Dat ik in de voetsporen moest treden van Wouter Bos, mijn politieke leermeester; van Gerrit Zalm en Wim Kok, helemaal zo’n onaantastbare grootheid. ..etc. Wel vind ik dat Europa bij uitstek geschikt is om een aantal zaken aan te pakken. De banken bijvoorbeeld, en dat zien de kiezers ook wel.’ Zalm vertelde mij wat oud-minister Duisenberg hem ooit had uitgelegd. 'Minister van Financiën zijn is heel makkelijk. Je hoeft alleen maar nee te kunnen zeggen. De enige vraag waarop je met ja antwoordt is als ze zeggen: zei u nee?' (Volkskrant Magazine 17 mei 2014 p. 12-18).

Voor het meten van de gevoelsdiscriminatie, die Max Pam introduceert geldt ook de moraal van het verhaal, namelijk dat het onmogelijk is moral hazard te automatiseren omdat elk individu de lat op een ander niveau legt en dit was bij de antieke filosofen al bekend.

Gerrit Teule is een exacte technicus, die in zijn werkzame leven voor IBM heeft gewerkt. Gerrit Teule filosofeert in zijn boeken over de evolutie van het (zelf) bewustzijn, het reflexief bewustzijn en de elektromagnetische kracht.

In zijn boek WDNKW:
Hoofdstuk 22 Onze eonische vrije wil
Vertraging van het bewustzijn (p. 259):
We kunnen ook de term 'het eonische onbewust' of 'bronbewustzijn' gebruiken.
We zien dat in de vorm van minimale elektrische pulsjes in de hersencellen. Denk daarbij aan de orde van grootte van microvolts. Dit kunnen we vergelijken met het
butterfly effect (vlindereffect) uit de chaostheorie: een vlinder wappert op een Canarisch eiland met zijn vleugeltjes en veroorzaakt zo een orkaan in Mexico.
260: Volgens de eonenhypothese zijn echter beide causale richtingen volop in gebruik. Het kernpunt is dus de richting van de causaliteit:
vanaf het bronbewustzijn naar de neurale activiteit en vice versa.
262: Ook de constatering van Roger Sperry,
mind is an emergent property of the brain, klopt hier niet, want dat wijst ook weer op een eenzijdige causale richting. Met evenveel recht kunnen we zeggen dat hersenactiviteit een emergent gevolg is van voorbewuste (eonische) geestelijke activiteit in het Zelf-eon. Beide causale richtingen treden op: van bronbewustzijn naar neuronen en van neuronen naar bronbewustzijn.
Hoofdstuk 24 Chaostheorie, fractals en schoonheid, of: waarom vinden wij iets mooi?
Computers gaven de doorslag (p. 296):
Deze kleine afwijkingen bleken verderop in het verloop van het proces enorme gevolgen te hebben. Men noemde dit '
grote afhankelijkheid van beginfactoren', ook bekend als butterfly effect (vlindereffect): een vlinder op La Gomera fladdert met haar vleugels en veroorzaakt een orkaan in Florida.
Gelijkvormigheid op elke schaal en de eonenhypothese (p. 299):
Gerrit Teule geeft in één tekening zelfgelijkvormigheid, de absolute - en relatieve ruimtetijd weer.
Eon staat voor de absolute ruimtetijd (wormgat) en atoom, molecuul, cel, lichaam en aarde voor de relatieve ruimte ('Openbare ruimte'). Aan deze reeks kunnen het brein, sterrenstelsels en miljoenen, zo niet miljarden andere universa worden toegevoegd. Het verschil tussen een absolute - en relatieve ruimtetijd is de levensduur. In feite bestaan er slechts virtuele scheidslijnen.

Het boek Hebben wij een ziel? Zo ja, waar dan? – De evolutie van geest, ziel en bewustzijn als een natuurlijk proces van Gerrit Teule toont het quadrivium (viersprong) tussen Pierre Teilhard de Chardin en de fysicus Jean Emiel Charon ('Geestkunde en Natuurkunde') en Roberto Assagioli en Carl Jung ('Lichtzijde en Schaduwzijde').
Dit is het verhaal over een fundamentele eigenschap van materie: haar universele streven om tot bewustzijn te komen. Met het uitwerken van deze gedachte investeren we in een nieuwe taal met nieuwe betekenissen, zodat we begrippen als geest, ziel en bewustzijn, binnenkant en buitenkant, en hun verbinding met de natuurkracht elektromagnetisme op een nieuwe en moderne manier kunnen zien in al hun glorie en diepgang. Moderne natuurkunde en informatica spelen daarbij een dominante rol. De gedachten van de paleontoloog Pierre Teilhard de Chardin (evolutie van het bewustzijn, binnenkant van de materie, de noösfeer), de fysicus (elektronen, fotonen, psychomaterie en eonen), de psychologen Carl Jung (het onbewuste, archetypen en synchroniciteit) en Roberto Assagioli (het gemeenschappelijk bovenbewuste) krijgen in dit verhaal een hernieuwde impuls.

Ernst Hirsch Ballin: 'Integratie heeft ongeveer op alle ministeries gezeten waar politici het wenselijk achtten, maar op het enige departement waar het thuishoort, het ministerie van Onderwijs, zat het nooit.'

De relatie van weerspiegeling die bestaat tussen individu en collectief past Pieter Waterdrinker in zijn boek Poubelle toe. In het boek Poubelle verpersoonlijkt Wessel Stols het hedendaagse Europa. Wessel Stols gaat door overmoed in het boek van Pieter Waterdrinker zijn ondergang tegemoet. Tot slot krijgt hij alle rekeningen gepresenteerd. Het vraagstuk dat Pieter Waterdrinker in zijn boek Poubelle aansnijdt hangt voor managers met overmoed, hybris en gezichtsverlies samen. Het boek Poubelle van Pieter Waterdrinker illustreert de politieke situatie in Oekraïne en staat in het onderzoeksrapport 'E i V' symbool voor hoe probleem en oplossing met elkaar samenhangen.

Het gezichtspunt dat in het boek In Einsteins achtertuin (p. 321) van Amanda Gefter wordt besproken leent zich voor verder onderzoek: ‘Hoe dan ook, ADS/CFT-dualiteit was de perfecte belichaming van Susskinds holografisch principe. Etc.
In ADS/CFT is er een wiskundige een-op-een-aansluiting tussen het vijfdimensionale binnenste van de ruimte en de vierdimensionale grens, dus aan de hand van de wiskunde kun je, gegeven elk object of fysisch proces in de ruimtetijd met een hogere dimensie, de exacte tegenhanger op de grens vinden. Dat wierp een fascinerende vraag op: wat is de tegenhanger met een lagere dimensie van een zwart gat? Zwarte gaten zijn gemaakt van zwaartekracht, maar in Maldacena’s model is er geen zwaartekracht op de grens.'

In het onderzoeksrapport ‘E i V’ is de absolute - en relatieve ruimtetijd (Ongemanifesteerd en Gemanifesteerd) - de absolute ruimtetijd (wormgat) van de hemel en relatieve ruimtetijd op aarde - analoog aan het vijfdimensionale binnenste van de ruimte en de vierdimensionale grens. Of anders gezegd 'absolute - en relatieve ruimtetijd' (5D-concept en Lemniscaat) illustreren het ‘en-en’/’of-of’ mechanisme (dualiteit van 'Golven en Deeltjes', Demon est deus inversus), het ‘Veilig en Verdoemd’ (p. 324,326, 337, 425) van Amanda Gefter.

Om het vraagstuk van de groeiende ongelijkheid op te lossen hangt met het geïnstitutionaliseerde politiek opportunisme van de Amerikaans-Nederlandse historicus James Kennedy samen.

De wet van behoud van energie staat bekend als de eerste hoofdwet van de thermodynamica. De wet van behoud van energie hangt volgens de esoterie met ons karma samen. Op aarde geldt de relatieve ruimtetijd, het Zaaien en Oogsten. Een basiswet in de natuur(kunde), in Indiase termen, de wet van karma. Karma betekent dat ons lot niet in de handen van een of andere aardse of hemelse macht ligt. Het thema lotsbestemming wordt in het rapport ‘E i V’ uitgebreid behandeld.

Één Leven en Wet (‘Law of One’, 'Zaaien en Oogsten', de natuur zoekt automatisch haar eigen evenwicht) van Karma-nemesis wordt door het rechter- en linkerpad, de wet van harmonie (rechterhand) is analoog aan de wet van vergelding (linkerpad) tot uitdrukking gebracht. Of met andere woorden de evolutie, het leerproces (internalisering) van het leven berust op de wet van harmonie, het altruïsme en de wet van vergelding, het egoïsme. Waar kiezen we nu voor?

De levensboom, de I Ching en de doorsnede van Ramundus Lullus hebben gemeen dat ze zowel op micro - als op macroniveau levenscycli, transformatie -, bewustwordings -, leerprocessen in kaart brengen. Zonder te streven naar waarheid en rechtvaardigheid is vrede niet mogelijk.

Stelling: Zaken lopen mis wanneer in de politiek de moraal buiten het verkoopverhaal wordt gehouden. Of met andere woorden daar waar het meeste behoefte aan is wordt in de struisvogelpolitiek het minste aandacht aan besteed.

Om de typische authenticiteit van volkeren te benadrukken maakt Geert Hofstede van vijf cultuurdimensies gebruik. Waarom bedrijven hun authenticiteit kwijtraken beschrijft Rohit Bhargava in zijn boek Persoonlijkheid niet inbegrepen. De top down & bottom up wederkerigheid komt in de organisatiecultuur tot uitdrukking. Er bestaat een duidelijke correlatie tussen de Big Five (persoonlijkheidsdimensies) van Willem Hofstee en de vijf cultuurdimensies van Geert Hofstede, boek Allemaal andersdenkenden, omgaan met cultuurverschillen.

Het rapport ‘E i V’ heeft betrekking op de relatie tussen mens en universum. De mens en het heelal vormen een dialectische eenheid, die met behulp van de ’eeuwige wederkeer’, de lemniscaat tot uitdrukking kan worden gebracht. De mens is het kloppend hart en de weerspiegeling van het heelal. Het rapport plaatst spiritualiteit in de context van de bewustzijnsfilosofie en beoogt aan het gezichtspunt van Ervin Laszlo een steentje bij te dragen. Dit aanvullende inzicht is niet alleen door E-learning tot stand gekomen, maar berust ook op het dualisme, tegenstellingen en de binaire code van machinetalen. Voor het delen van kennis is internet een uniek medium. De binaire code in software maakt gebruik van twee verschillende tekens, gewoonlijk de cijfers 0 en 1. In tegenstelling tot computers werken onze hersenen niet op basis van de digitale, binaire code maar op een analoge manier. Niels Bohr had ‘tegengestelden zijn complementair’, het yin/yang-symbool (De Geheime Leer deel II, p. 630) als wapenspreuk. In de snaartheorie zijn energie en tijd twee complementaire grootheden. In de snaartheorie heeft de ruimte 10 dimensies. Uiteindelijk draait het om hoe definiëren we energie en tijd, het verleden, nu en toekomst.

De lemniscaat symboliseert het leerproces tussen het geestelijke en het lichamelijke, de binnenwereld en de buitenwereld. De éne werkelijkheid heeft net als bij Ayurveda op de "kennis van het leven", de oerbron betrekking. De lemniscaat verbindt het aardse met het hemelse, de eeuwige kringlopen.

Door de eeuwen heen zijn er auteurs die een patroon in hun boeken verwerken. Auteurs die ook in het rapport ‘E i V’ worden besproken zijn: Louis Couperus, René Descartes, Euripides, Willem Frederik Hermans, Frans Kellendonk, Marx en Engels, Harry Mulisch, Plato, Jean-Jacques Rousseau, Shakespeare en Barbara Tuchman.

Het pedagogische denkmodel geeft niet een compleet sluitend plaatje van de éne werkelijkheid, de absolute waarheid maar beoogt wel, door de hoofdroute, de oplossingsrichting aan te geven en de verborgen 5e Dimensie, de kwintessens te belichten, een tipje van de sluier op te lichten. Een kaart is, zoals zo mooi gezegd is door Alfred Korzybski, niet het terrein. Shakespeare vroeg zich al af What's in a name? De éne werkelijkheid verandert niet door er andere etiketten op te plakken.
Synthese ontstaat door these + antithese. Net als de drie-eenheid kunnen tijd, ruimte en materie wel onderscheiden, maar niet gescheiden worden.
Om de werkelijkheid te duiden biedt de chaostheorie een interessant perspectief. Ook fractals vertonen drie eigenschappen tegelijkertijd: iteratie, gebroken dimensie en zelfgelijkvormigheid.

De Oosterse filosofie, de Esoterie, de Hegeliaanse (dialectische) - en de Natuurfilosofie bieden een goed houvast om dit gezichtspunt te belichten.
René Meijer belicht in zijn boek De Ether Bestaat! het Vedische gedachtegoed. Deel III, de Persoon en de Politiek is het vertrekpunt van het rapport 'E i V '. Of met andere woorden het boek De Ether Bestaat! kijkt vanuit een top down benadering, terwijl daarentegen het rapport 'E i V' bottom up. In het rapport 'E i V' komt de keerzijde aan de orde. Het morele kompas laat zien dat beide zienswijzen perfect op elkaar aansluiten. Het morele kompas, de schakel tussen het boek en het rapport is een handig hulpmiddel om het nieuwe perspectief op de 'theorie van alles' en het daarmee samenhangende zelfreinigende vermogen verder uit te werken. De relatie tussen het boek en het rapport, tusen de 'Triade + Tetrade' wordt in de bijlage Idealisme en Materialisme bij hoofdstuk 2.1.1 aan de hand van de systeembenadering besproken.

Asha ten Broeke beschrijft (Volkskrant 24 februari 2017 p. 25) de paradox tussen individueel en collectief:
'Ministeries en artsen die mensen verantwoordelijk dreigen te maken voor gezondheidsproblemen die ze nauwelijks kunnen vermijden of oplossen, om het hen vervolgens kwalijk te nemen als ze toch ziek worden - over bizar gesproken.'

De relatie tussen individu en collectief kan zowel door een mandala als een lemniscaat worden gesymboliseerd. De cirkel, de mandala symboliseert de eenheid tussen de innerlijke en uiterlijke wereld, de 'micro- en macrokosmos'. De lemniscaat verbindt de horizontale cirkel met de verticale cirkel en symboliseert de bewust of onbewust ervaren werkelijkheid. Het leven is een continu ervaringsproces, dat tracht knelpunten in de gewenste richting bij te sturen. Het leven laat zien hoe een crisis ontstaat, maar ook kan worden opgelost. We zijn het zelf die in het leven orde en wanorde creëren. Elk mens schrijft zijn eigen levensverhaal. Of met andere woorden ‘Het gaat om de moraal van ons levensverhaal’.

Rob Nanninga heeft ongelijk wanneer hij zich afvraagt of er nog wel voldoende reden is om de leerstoel voor Business Spiritualiteit een universiteit te blijven noemen, maar gelijk wanneer hij stelt dat veel bedrijven spoedig weer het veld moeten ruimen wegens gebrek aan innerlijke bezieling, lees innerlijk leiderschap. Wat betreft seksisme laat Lisa van der Velden in haar reportage De Wolf of Wall Street gromt nu in Silicon Valley (Volkskrant 24 februari 2017 p. 8-9) zien dat er nog een lange weg te gaan is.

Individueel leren versus collectief leren
Het doel van onderwijs is om onderscheid te leren maken tussen feiten en verzinsels, onderzoeksresultaten en mythen, werkelijkheid en ideologie. Leren is veranderen en die veranderingen kunnen houding, kennis en vaardigheden betreffen. Daarnaast vormt ook het vermogen van mensen om te leren een belangrijke uitkomst van leren. Door te leren kunnen mensen leren te leren.
De basis van elk leerproces ('Hoofdroute') is: Wat moeten we aan Wie, Wanneer en Hoe leren, en Waarom vinden we dat?

De voorspelling van Jeffrey Sachs in augustus 1999 is aardig uitgekomen. Het probleem is dat er Nederlandse politici zijn, die ook tot de groep van de wereldspelers willen behoren en belastingontwijking, Nederland als belastingparadijs in het buitenland, promoten. Als uitvloeisel van het 'belastingparadijs' Nederland heeft men bij de belastingdienst nieuwe achterkamertjes gecreëerd. ‘Met horizontaal toezicht ontstaat het risico van allemaal kleine rechtssysteempjes in achterkamertjes’. In plaats van 'horizontaal toezicht' te promoten, dient innerlijk leiderschap centraal te staan. Het selling point voor de VVD is het economisme dat Jesse Klaver bestrijdt.
Of met andere woorden Frans Weekers had de lat voor het bedrijfsleven niet lager moeten leggen, maar innerlijk leiderschap moeten bevorderen. Wat organisaties echt nodig hebben, is een samenspel van bezieling en zakelijkheid. Bezieling, de psychologische tijd wordt van binnenuit ervaren en bevordert eustress, terwijl zakelijkheid door de kloktijd wordt geregeerd en distress kan veroorzaken.

Het mechanisme, het samenspel van de toevallige verschillen en natuurlijke selectie (‘Het toeval stelt voor, de natuurlijke selectie beslist’) wordt door de Heilige tetraktys van Pythagoras weergegeven. De getallen van Pythagoras brengen een relatie, een specifieke categorie van betrekkingen tot uitdrukking. Pythagoras was een cyberneticus. De mens maakt deel uit van auto- en kruiskatalytische systemen (Ervin Laszlo).

Joris Luyendijk verwijst in de documentaire naar Tony Blair, Axel Weber, Wim Kok, Trude Maas-de Brouwer (PvdA), Peter Balkenende, Joop Wijn, Karien van Gennip (CDA), Gerrit Zalm, Hans Wiegel en Ed Nijpels. Tot slot doet Joris Luyendijk in de documentaire een beroep op het geweten, het moreel kompas van bankiers. Andere opties zijn op dit moment niet voorhanden. De '200 van Mertens' leven voort. Adriaan Schouten heeft gelijk nu de Britten er niet meer zijn als tegenhanger voor Frans-Duitse plannen heeft Nederland een probleem. Door het heilig verklaren van Wouter Bos, Gerrit Zalm en Wim Kok heeft Jeroen Dijsselbloem niet echt aan een circulaire economie, de ecologische economie bijgedragen.

Het artikel Rutte verkondigt onzin over de Europese verkiezingen van Tom Eijsbouts (Volkskrant 13 mei 2014 p. 28), hoogleraar Europees recht aan de UvA en in Leiden en auteur van de bundel Rutte onaardig, onwaardig, schaamteloos - en meer over crisis en democratie in Nederland de EU 2009-2014 geeft een uitwerking van de Voetnoot Rutte van Arnon Grunberg in de Volkskrant van 12 mei 2014. Arnon Grunberg wijst er op dat onze premier door het marktdenken is geobsedeerd:
‘Ja, de Nederlander mag, nee móet zijn spulletjes aan barbaarse volkeren blijven verkopen, maar verder is isolationisme het devies.’

Octrooibureau in Rijswijk blijft onschendbaar (Eppo König NRC 19 januari 2017):
Het Europees octrooibureau in Rijswijk, van de temperamentvolle topman Battistelli, krijgt veel kritiek. Rechters in Nederland mogen zich er alleen niet mee bemoeien.
Temperamentvolle topman
Het octrooibureau is ook berucht vanwege zijn temperamentvolle Franse president Benoît Battistelli (66). De topman is al jaren in oorlog met vakbond SUEPO, die zegt de helft van het personeel te vertegenwoordigen, maar niet officieel wordt erkend. Vorig jaar zijn drie vakbondsvertegenwoordigers ontslagen en drie andere gedegradeerd. SUEPO hekelt de werkdruk, het autoritaire management en de rechtspositie van werknemers.
Uitbuiting
Volgende maand is er een Kamerdebat over de arbeidsomstandigheden. Bij een Kamerdebat vorige maand werd het octrooibureau al bekritiseerd door SP en D66 en regeringspartijen PvdA en VVD. De PvdA noemde het voorbeeld van uitbuiting van Libische en Soedanese medewerkers in Londen. Daar liet een Britse rechter het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens toch ook zwaarder wegen dan de „diplomatieke immuniteit”?
Het conflict dwingt Nederland in een vreemde spagaat. De staat steunde het octrooibureau in de rechtszaal, maar tegelijkertijd is het kabinet kritisch. Staatssecretaris Martijn van Dam (Economische Zaken, PvdA) uitte onlangs in een Kamerbrief zijn zorgen over de „moeizame relatie tussen bonden en het topmanagement”. Tijdens het kennismakingsgesprek van Van Dam en Battistelli liep de Fransman vorig jaar boos weg.

Medewerkers Europese Octrooi Organisatie in protest tegen 'angstcultuur' (Bart Dirks Volkskrant 28 januari 2016):
Uit protest tegen de cultuur van 'angst en intimidatie' gaan medewerkers van de Europese Octrooi Organisatie (EOO) donderdagmiddag demonstreren bij de Franse en Duitse ambassade in Den Haag. In Rijswijk werken 2.700 mensen bij de internationale organisatie.

In dit kader is ook het afscheidscollege over de managementwetenschappen De kloof tussen theorie en praktijk van Prof. dr. Godfroij interessant.
Ik trek vijf conclusies:
1. Het gebrek aan relevantie van de managementwetenschappen is een reëel probleem. Een koerswijziging is nodig.
2. De hoofdoorzaak van dit probleem is de dominantie van een denkmodel en methodologie die niet voldoende aansluiten bij de praktijk. Alternatieve of zelfs klassieke benaderingen moeten de veelzijdigheid herstellen.
3. Ook de interactie tussen wetenschappers en praktijkmensen moet hersteld worden.
4. Onderzoeksgroepen die doorgaan hun koers te laten afhangen van tactisch gedrag binnen de wereld van de zuivere wetenschap, brengen hun eigen toekomst in gevaar door gebrek aan toegevoegde waarde voor de samenleving.
5. Het is dringend nodig het afrekensysteem ter discussie te stellen. Ik denk eerder aan afschaffen dan aan perfectioneren.

De belangenverstrengeling tussen politici en bedrijfsleven en door mismanagement met de mantel der liefde te bedekken heeft tot gevolg gehad dat zowel bij toezichthouders, CEO's en politici nu het vermogen ontbreekt om meerwaarde te creëren. De paradox is dat in plaats van politici en het bedrijfsleven systemen steeds complexer maken dient volgens E.F. Schumacher om het spreiden van risico's te bevorderen Small Is Beautiful centraal te staan.

'Carrièremanagers' in een bureaucratische organisatie beperken zich tot de grenzen van hun afdeling, komen niet in beweging voordat er van boven een signaal uitgaat en gaan juist niet in debat. Ze verzamelen slippendragers, een hofhouding om zich heen. De slippendragers voelen aan hun water hoe zij hun manager met NPS moeten gerieven. Het wordt allemaal ’kluitjesvoetbal’. Het heeft tot gevolg dat kritische afwegingen uitblijven. Incompetentie wordt met de mantel der liefde bedekt. Voor een levendige democratische cultuur is het debat van essentieel belang. In een bureaucratisch geleide organisatie is er van het vrije marktmechanisme geen sprake. Het sprookje van Andersen is nog steeds actueel. Het resulteert in een aantal overbodige managementlagen, die alleen met hun eigen koninkrijkje, de 'bv Ego' bezig zijn.

Tussen Oost en West, de Oosterse en Westerse cultuur, aan de culturele diversiteit in de wereld ligt de lerende mens en de moraal van het verhaal ten grondslag. Op dit moment wordt het steeds duidelijker dat het naïeve geloof van politici in de mythe van de vrijemarktgedachte en het zelfregulerende vermogen van de financiële sector, onderwijs, zorg en woningcorporaties op illusies blijkt te berusten. Met behulp van het maskerkwadrant kunnen politieke machtsspelletjes worden verklaard. Te veel politici beperken zich tot het besturen van hun 'bv-Ego'. Mismanagement kan ook met het verschijnsel ‘schaap in wolfskleren’ worden geduid.

Bij het toenemen van spanningen (stress en angst) in de wereld wordt aan risicobeheersing en de mate van maakbaarheid van een wereldwijde samenleving meer aandacht besteed. Maar om spanningen te verminderen heeft de evolutie de mens gelukkig ook van de eigenschappen geweten, zelfbeheersing (innerlijke harmonie leidt tot uiterlijke harmonie), mededogen en empathie voorzien.
Moet je bijna dood zijn geweest om die levenslessen te leren? Nee, meent Van Lommel, die zelf nooit een bijna-doodervaring heeft gehad. Zelf heeft hij dankzij zijn onderzoek zoveel waardevolle lessen geleerd, dat hij in 1992 zijn carrière als cardioloog heeft beëindigd om zich volledig te kunnen wijden aan verder onderzoek en nieuwe publicaties en lezingen over dit onderwerp. ‘Door ermee bezig te zijn en ervoor open te staan, is mijn leven veranderd’, zegt Van Lommel. ‘Ik zie nu in dat alles voortkomt uit bewustzijn. Ik begrijp beter dat je je eigen realiteit creëert op basis van het bewustzijn dat je hebt en de intentie van waaruit je leeft. Ik begrijp dat bewustzijn de basis is van leven, en dat het in het leven vooral gaat om compassie, empathie en liefde.’

De grote collectieve ziekmaker van deze tijd is werkstress, psycho sociale arbeidsbelasting. Bij het toenemen van spanningen (stress en angst) in de wereld wordt aan risicobeheersing (stress management) en de mate van maakbaarheid van een wereldwijde samenleving meer aandacht besteed. Maar om spanningen te verminderen heeft de evolutie de mens gelukkig ook van de eigenschappen geweten, zelfbeheersing (innerlijke harmonie leidt tot uiterlijke harmonie), mededogen en empathie voorzien.

De discussie rond politiek leiderschap speelt niet alleen op lokaalnivau binnen de PvdA, maar ook op landelijk niveau, zoals bijvoorbeeld in Frankrijk.

Het heeft 350 jaar geduurd voordat de Rooms-katholieke Kerk het inzicht van Galileo heeft geaccepteerd dat de aarde om de zon draait. De vraag is of de wetenschappelijke wereld bereid is aan oude gezichtspunten op de éne werkelijkheid, respectievelijk de nieuwe Unificatietheorie, serieus aandacht te geven? Er geldt nog steeds wat we zaaien zullen we oogsten.

Het vraagstuk dat aan de orde wordt gesteld kan worden vergeleken met de principaal-agentproblematiek, met wederkerigheid (enantiodromie volgens Carl Jung) een situatie waarin van asymmetrische informatie sprake is. Uiteindelijk draait het om het reflexief bewustzijn, dus vanuit welk perspectief of perceptie naar de éne werkelijkheid wordt gekeken en hangt samen met:

Jezus zei: Wanneer zij die u leiden tegen u zeggen, ‘Kijk, het Koninkrijk is in de lucht’, dan zullen de vogels in de lucht u voorgaan. Als ze tegen u zeggen, ‘Het is in de zee’, dan zullen de vissen u voorgaan. Nee, het Koninkrijk is binnenin u, en het is buiten u. Wanneer u uzelf leert kennen, dan zult u ontdekken, en beseffen, dat u zelf een zoon van de levende Vader bent. – Gezegde 3

Frans Kellendonk Beeld en gelijkenis (p. 77/78):
God is bezig door mij Zichzelf te scheppen. Daarom ben ik zowel vrij als onvrij en daarom mag ik, die immers gemaakt ben naar Zijn beeld en gelijkenis, Hem gerust een beetje vermenselijken. Tot nog toe heeft Hij zich het volledigst, maar nog steeds niet volmaakt, uitgedrukt in Jezus van Nazareth, met wie ik inmiddels veel beter kan meevoelen dan in mijn gezonde kinderjaren. Jezus is het thema van de schepping, de meest wezenlijke mens. Hij is te kort geschoten en wij schieten nog veel schromelijker te kort, want we leven in een onaf kunstwerk, waarin alles streeft naar uitdrukking, maar niets vooralsnog uitdrukking is.

Carl Jung wees erop dat zelfs de christelijke traditie, in het boek Openbaring, rekening houdt met de waarschijnlijkheid van een enantiodromie, waarmee het dilemma Christus-antichrist wordt bedoeld.
Enantiodromie: Twee universele tegengestelde principes (> dialectiek) die samen Tao vormen, een principieel complex van tegengestelden.

De kwintessens van de éne werkelijkheid gaat niet alleen van de materie, maar ook van de keerzijde, de ruimte ('energie'), de leegte (tzimtzum) uit. Het rapport 'E i V' gaat er vanuit dat het misloopt wanneer de moraal buiten het verkoopverhaal wordt gehouden. Er is niets nieuws onder de zon.
Technologie zal uiteindelijk de wereld niet redden. Het gaat in eerste instantie om de keerzijde van de medaille. Mannen geloven in technologie, vrouwen daarentegen veelal in de keerzijde.

Met behulp van het maskerkwadrant is het mogelijk ons van onze conditioneringen bewust te worden en onze vrijheid te herwinnen. We laten zien hoe het mogelijk is ons weer met de natuurlijke kringloop te verbinden. Bij het 'Ken uzelve' gaat het om het ik en de ander. Doorzie uw eigen mogelijkheden, beperkingen en grenzen. Het leert je regisseur te worden van je eigen leven.

Het maskerkwadrant maakt het weloverwogen eigenbelang, het egoïsme zichtbaar en laat zien dat we in een loop (schizofrenie) terecht kunnen komen wanneer we niet meer met onze spirituele bron zijn verbonden.

Het probleem dat Kishore Mahbubani aanstipt hangt in het rapport 'E i V' met Groupthink samen. In plaats van dat we in het leven onze eigen weg, de middenweg, de route van balancerend leiderschap kiezen prefereren we veelal het kuddegedrag (Groupthink). Bij nabootsend gedrag kiezen we voor de bekende weg, de opvattingen van de kudde.

Chaos, de ''self-fulfilling prophecy" van Frits Bolkestein ontstaat wanneer we weigeren met de keerzijde van de medaille (Complementariteit), het panentheïsme van Spinoza rekening te houden.

Het bestaan van een Derde weg, het morele kompas van spirituele leraren, wordt door Frits Bolkestein ontkend. Om levensovertuigingen in een bredere context te plaatsen kan het moreel kompas (5Ddenkraam) worden gebruikt. Dit denkmodel vormt een schakel om de zienswijzen van Lao Zi, Heraclitus, Pythagoras, Plato, Jezus, Immanuel Kant, Hegel, Spinoza, Blavatsky, Wittgenstein, Nietzsche, Teilhard de Chardin, Jung, Assagioli, Goethe, Richard Wilhelm, Heidegger, Rudolf Steiner, Sri Aurobindo, Krishnamurti, Foucault, Habermas, Ken Wilber, Paul Davies en Oliver Sacks te verbinden, een visie op de duurzame samenleving, een paradigmawisseling op de werkelijkheid te scheppen. Spirituele leraren, profeten, mystici en zieners (rishi’s) zijn bruggenbouwers naar de toekomst. Spirituele leraren laten zich niet door een retorisch foefje misleiden. Om de paradox 'E i V' te duiden, gaat het om een grote verscheidenheid aan leraren.

Het concept van een wereldbrein wordt niet alleen door Peter Russell, maar ook door andere wetenschappers als Deepak Chopra, Francis Heylighen, Ervin Laszlo en Ulrich Libbrecht aannemelijk geacht. Het is de mens die met behulp van zijn brein, de beide hersenhelften, 'Lichaam en Geest', 'Macrokosmos en Microkosmos', 'God en Zoon', 'Hemel en Aarde' met elkaar verbindt. Het gaat om het herkennen van de eenheid van alle leven.
Geestkunde en Natuurkunde zijn de twee zijden van dezelfde medaille, de natuurlijke eenheid, de eenheid der tegendelen van Heraclitus.

De kern van de boodschap van authentiek leiderschap is dat je je gedrag niet van buiten naar binnen moet laten bepalen (rode pijl), maar van binnen naar buiten (groene pijl). Authentiek leiderschap gaat over een ommekeer in het denken.

De kernkwaliteit creativethink is het positief tegenovergestelde van chaos. Middels een ommekeer in het denken is het mogelijk ons met de natuurlijke kringloop te verbinden. Ieder initiatief, elk mens kan door het vlindereffect de zelfregulering positief beïnvloeden. Alleen door dat wat is te accepteren komt de evolutie een stapje verder. Authentiek leiderschap geldt voor de H-toestand in het boek In Einsteins achtertuin van Amanda Gefter en kan met Ain-Soph (Parabrahman) worden vergeleken, de triade, die de verschijnselen vader-moeder-zoon verenigt.

Het zijn de zwakke managers, de 'carrièremanagers' met een groot ego, die dreigen en intimideren om hun gelijk te behalen. De 'carrièremanagers' spelen echter weer in en zijn als het ware de marionet van het echelon boven hen. Er bestaat een natuurlijke neiging van leidinggevenden naar het benoemen van klonen van zichzelf. Managers met een sterk ego (sterke wil) staan wel open voor kritiek, een debat (Luisteren en Spreken).
Als voorbeeld geldt het zelfstandige en onafhankelijke denken van Michel de Montaigne. Het hangt van de organisatiecultuur af of met tegenspraak iets wordt gedaan of dat een whistleblower volledig wordt genegeerd.

In het rapport 'E i V' staan niet de organisatieadviseurs centraal, maar het Ken uzelve. De overheid daarentegen beoogt het moreel kompas met behulp van nudging op te krikken of te manipuleren. In de kern gaat het om een cultuuromslag, die het evenwicht, de harmonie herstelt. Of met andere woorden het draait om inspirerend, het morele leiderschap.

Het taoïsme, dat op vernieuwing en verjonging is gericht, kreeg altijd invloed in de perioden dat de gevestigde orde van een keizerrijk in verval raakte. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij.
Waar de gulden middenweg loopt is bekend. Het is niet nodig het wiel opnieuw uit te vinden. Er is niets nieuws onder de zon.

Joy Mills De pelgrimstocht van de mens
De zoektocht naar Innerlijke Transformatie – (Theosofia oktober 2004)
Metempsychose als een wijze van transformatie wordt gewoonlijk vertaald als het verruilen van de ene ziel voor de andere ziel en wordt een symbool genoemd van de voortgang van het ego gedurende opeenvolgende incarnaties in menselijke lichamen. Desalniettemin bevat het woord een veel dieper gaande betekenis.
198: Het gemak waarmee de menselijke toestand verloren kan worden, is nergens beter geïllustreerd dan in de dramatische beschrijving over metempsychose die in de tweede eeuw na Christus geschreven is door de briljante aanhanger van het neo-platonisme, Lucius Apuleius Apuleius, en bekend staat als De Metamorfosen van Lucius, oftewel De Gouden Ezel. In zijn inleiding tot de belangrijkste mythe van dat oeuvre, noemde Taylor Apuleius, ‘de belangrijkste van de oude Latijnse platonisten’, ofschoon hij nog steeds ‘onder doet voor wie dan ook van dat gouden geslacht van wijsgeren, waaronder de grote Plotinus de eerste is. Zowel Taylor als latere commentatoren op het werk van Apuleius leggen getuigenis af, dat het verhaal niet door hem ‘bedacht’ was, doch veeleer gebaseerd op veel oudere bronnen en een voortzetting is van de oude mysteriescholen – die van Mithras, van Dionysus, van Egypte, en andere.
200: Wanneer we terugkeren naar het verhaal van Lucius door Apuleius verteld in De Gouden Ezel kunnen we enkele interessante aanwijzingen vinden die ons zullen helpen het werk te begrijpen dat we moeten ondernemen. Tijdens zijn avonturen loopt Lucius een aantal rovers tegen het lijf (symbool van hen die moedwillig de wet overtreden) die een jong meisje gevangen houden met de naam Charite (symbool van de buddhische aard van mededogen, in slavernij gehouden door die beginselen verbonden met wereldse rijkdom).
Laten we de vier taken van Psyche die voor haar liggen, aan een onderzoek onderwerpen, taken die het symbool zijn van het viervoudig werk dat elke aspirant op het spirituele pad, op de een of andere wijze, op zich moet nemen wanneer we ons bezig houden met de reis van de mens naar Innerlijke Transformatie, naar Zelf-verlichting. Uitgedrukt in de taal van mythe en allegorie kunnen aan deze vier taken velerlei interpretaties gegeven worden. Desalniettemin wijzen zij duidelijk naar de aard van het innerlijke werk dat voor ons ligt.

Net als Raymond Lull (1232/1233 - 1315/1316) en Thomas van Aquino (± 28 januari 1225 – 7 maart 1274) baseert Daniel Ofman in zijn boek het kernkwadrant op het idee dat is uitgewerkt in het boek Ethica Nicomachea van Aristoteles.

De volmaaktheid in de hemel staat tegenover de onvolmaaktheid op aarde. Een flits van geluk, synthese ontstaat 'Wanneer' in de ziel ‘binnen en buiten’ samenvloeien. Het 3e beginsel brengt de éne werkelijkheid, de Eeuwige wederkeer, de wisselwerking tussen Sat en Asat (Alpha en Omega), tot uitdrukking. Het beginsel maakt de periodiciteit, het verschijnen en verdwijnen, het fenomeen 'verleden en toekomst' en het eeuwige nu tussen verleden en toekomst mogelijk. De schrikkelseconde, schrikkelmaand en higgsdeeltje op aarde laten zien dat de kringlopen in het universum niet-symmetrisch zijn.

Het morele kompas, biedt net als het kernkwadrant, het enneagram, de levensboom, de psychologie van Carl Jung en van Roberto Assagioli een mogelijkheid om het zelfbewustzijn, de zelfkennis te verruimen. Het 5D-concept laat zien dat aan deze modellen hetzelfde balansmechanisme 'Zelfregulering en Creativethink' ten grondslag ligt.

Twee andere denkmodellen die hetzelfde mechanisme hanteren zijn de I Ching (boek van Rudolf Ritsema, Stephen Karcher) en de esoterie (Wet van dynamische balans). De vraag die naar voren komt is: Waarom is het zoals het is? Het antropisch principe geeft het antwoord.

Het morele kompas, biedt net als het enneagram, de psychologie van Carl Jung en van Roberto Assagioli, de I Ching (boek van Rudolf Ritsema, Stephen Karcher) een mogelijkheid om het zelfbewustzijn, de zelfkennis te verruimen. Uiteindelijk gaat het er om met behulp van deze methoden een non-lokaal, een niet dualistich bewustzijn te bereiken.

De derde weg van Tony Blair en Ronald Plasterk staat diametraal tegenover de moraal van het verhaal, de gezonde zelfreflectie, het Ken uzelve in het rapport ‘E i V’.

Het 5Ddenkraam laat net als de levensboom en het enneagram zien dat het goede nieuws is dat er een zelfregulerend (zelfgenezend - en zelfreinigend) vermogen in het universum zit ingebakken. Het gaat er om de schijnwaarheden in het leven, de ingebakken clichés te demystificeren.

Hans de Boer profileert zich met 'Labbekakken met uitkeringen moeten aan het werk' vandaag in de Volkskrant (p. 1, 10-12) als de tegenpool van George Monbiot.
In 2002 vroeg premier Balkenende u CDA-minister van Economische Zaken te worden in het kabinet met de LPF. U sloeg het aanbod af. Stel dat de christen-democraten opnieuw gaan regeren, bent u dan wel beschikbaar?
'Ik ga het niet doen. We hebben 't net gehad over mijn zwakke punt, dat ik te vierkant en te hoekig ben. Ik ben een CDA'er die weleens heel hard godverdomme roept.' Wijst weer naar het Binnenhof. 'Ik dáár? Zie je het voor je? Dat wordt een drama. Dit is mijn grootste hobby: beetje rotzooien, nou ja, ik bedoel pionieren, op het grensvlak van bedrijfsleven en politiek. Hier kan ik duwen, goeie dingen doen. Hier ben ik op mijn plek.'

Hans de Boer labbekakt zelf (Frank Kalshoven Volkskrant 27 juni 2015 p. 27):
Anno 2015 zijn laagopgeleiden de pineut. CPB en SCP schrijven: 'laaggeschoolden zijn minder vaak dan middelbaar en hoogopgeleiden actief op de arbeidsmarkt; het werk dat ze doen is vaker tijdelijk en laagbetaald, ze zijn vaker werkloos en leven vaker in armoede'. De verschillen zijn 'aanzienlijk'.
Deze aanzienlijke verschillen worden de komende jaren niet kleiner, verwachten de onderzoekers. Natuurlijk: het aandeel laagopgeleiden in de beroepsbevolking blijft dalen, doordat generaties die de arbeidsmarkt vaarwel zeggen lager zijn opgeleid dan de generaties die de arbeidsmarkt betreden. Maar voor die krimpende groep laagopgeleiden verbetert de arbeidsmarktpositie niet. Integendeel.
Een gebrek aan scholing, niet een overschot aan labbekakkerigheid, ligt dus ten grondslag aan de hoge inactiviteit.
Wat te doen? Dit is het teleurstellende deel van de studie. De onderzoekers maken sommetjes over onder meer een verlaging van het minimumloon (dan blijven meer laaggeschoolden nog net interessant voor werkgevers, ten koste van het inkomen van de laaggeschoolden) en loonkostensubsidies (idem, maar nu ten koste van de schatkist). Prima sommen, maar een tikkeltje naast de zelfbenoemde kern van de zaak: scholing.
Hoe sneller het aandeel laaggeschoolden daalt, des te beter de arbeidsmarktpositie van de resterende groep. Kernvraag is dus: kunnen we maatregelen verzinnen die het aandeel laaggeschoolden sneller omlaag duwen? Hierover reppen de onderzoekers met geen woord.

Nick Leeson, Jérôme Kerviel en London whale' geven het eerste signaal dat de banken hun risicobeheersing niet op orde hebben.
De illusiecultuur, het piramidespel van de van de zeepbel, de aardse trimurti (drie guna’s) is de inverse van de hemelse Trimurti Banken zorgen voor het scheppen van geld en een zakenbank á la Goldman Sachs, Lehman Brothers en banken die ongeremd geld in dubieuze waardepapieren hebben gestoken of bankemployees als Nick Leeson (Barings Bank), Jérôme Kerviel (Société Générale),
London whale (JPMorgan Chase) of ex-zakenman en -belegger Bernard Madoff voor het vernietigen.
Of in de woorden van
Bolkestein: de lotgevallen van de euro zijn ‘een goed voorbeeld van politiek wensdenken dat nuchter economisch denken overvleugeld’ (
de Volkskrant 3 december 2011'').

Een eerste signaal rond het marktfundamentalisme in de financiële wereld geeft Joris Luyendijk in zijn boek Dit kan niet waar zijn op p. 85, het dot.com-schandaal (Internetzeepbel, Dot-com bubble) van rond de eeuwwisseling.

Ex nihilo is a Latin phrase meaning "out of nothing". It often appears in conjunction with the concept of creation, as in creatio ex nihilo, meaning "creation out of nothing"—chiefly in philosophical or theological contexts, but also occurs in other fields.

DNB-president Klaas Knot heeft gelijk zowel wat betreft de kwantitatieve verruiming, geldcreatie, ex nihilo (uit het niets) in de EU als het voorstel om de maximale hypotheek die huizenkopers kunnen krijgen verder te laten dalen naar 90 procent van de koopsom. De paradox in het verhaal is dat Lex Hoogduin, ex-kroonprins van Noud Welling, de voorstander van de Big Bazooka het gelijk aan zijn kant heeft gekregen.

Yvonne Hofs DNB waarschuwt voor risico op luchtbel in aandelenmarkt (Volkskrant 24 april 2015 p. 6):
Beleggers in aandelen en obligaties laten zich de laatste jaren meer beïnvloeden door het beleid van centrale banken dan door economische ontwikkelingen. Het op grote schaal laten drukken van geld jaagt de beurskoersen naar nieuwe recordhoogten. Maar die beursrecords worden niet gerechtvaardigd door de veel gematigder ontwikkelingen in de 'echte' economie.
Zeepbel
Nadat een meerderheid van het ECB-bestuur de bezwaren van onder anderen de Duitse en Nederlandse bestuursleden terzijde had geschoven, nam Knot publiekelijk het woord 'zeepbel' in de mond: 'Veel prijzen op de financiële markten zijn al losgezongen van de economische werkelijkheid. kwantitatieve verruiming zal die discrepantie verder vergroten. De geschiedenis leert dat deze situatie een tijdje kan voortduren, maar dat er altijd een moment komt dat dit soort zeepbellen uiteenspat.'
De analyse van de obligatie- en aandelenmarkten die DNB donderdag publiceerde, sluit hier volledig bij aan. DNB legt een duidelijk verband tussen de stijgende aandelen- en obligatieprijzen en de opeenvolgende opkoopprogramma's van de Amerikaanse, Japanse en Europese centrale banken. DNB vestigt de aandacht op het feit dat de obligatie- en aandelenprijzen telkens een koerssprong maakten zodra een van de centrale banken een nieuwe geldpersronde aankondigde.
'Het effect lijkt het sterkst in de VS. Elke ronde van kwantitatieve verruiming ging gepaard met verdere waardestijging van aandelen en daling van obligatierentes.' Wanneer de obligatierente daalt, stijgt de koers van oude obligaties met een hogere couponrente. Daarom stijgen de koersen van aandelen en obligaties nu tegelijkertijd. 'De aankoopprogramma's (van centrale banken - red.) zijn al jarenlang het belangrijkste thema voor de markt en beïnvloeden de beleggingsbeslissingen van marktpartijen', schrijft DNB.

Het economisch herstel komt hoofdzakelijk doordat de olieprijzen zijn gedaald en de euro goedkoper is geworden. De kwantitatieve verruiming (kwantitatieve versoepeling) is een bekende manier om de exportpositie van een land te versterken en daarmee de economie van een land een duwtje in de rug te geven. Het instrumentarium om conjuctuurgolven te beïnvloeden hebben de soevereine landen aan Brussel overgedragen, lees doorgeschoven. Het kunstmatig goedkoper maken van de eigen munt gaat altijd ten koste van andere landen. Je eigent jezelf een financieel voordeel toe, maar zadelt tegelijk andere landen met een nadeel op. De kwantitatieve versoepeling van de EU is een reactie op de negatieve spiraal van de valutaoorlog, die tussen de supermachten wordt gevoerd. Valuta-analist Chris Turner van ING in Londen kwam gisteren met opmerkelijk stellig commentaar: ‘Deze dag gaat de geschiedenis in als de dag waarop Europese beleidmakers het eerste schot losten in de valutaoorlog van 2013.’ The Euro in the ‘Currency War’. Jack Hoogland Het begin van de financiële tsunami is daar! (13 maart 2015).

Loonkloof tussen top en werkvloer neemt toe (Wilco Dekker de Volkskrant 20 juni 2015, p. 7 en p. 28-29) laat zien dat het kwartje bij de top van het bedrijfsleven (wat Sloterdijk 'de verschrikkelijke kinderen van de moderne tijd' noemt.) nog niet is gevallen.

In Nederland wordt het Rijnlands model meer en meer door het Angelsaksische model vervangen. De fout die steeds opnieuw gemaakt wordt is dat het er bij risicobeheersing niet om gaat het recht van de sterkste te laten domineren. Machtscontrole is op angst gebaseerd. De kredietcrisis laat zien dat er slechts van kortetermijn-winst sprake is. De toezichthoudende rol van de overheid schiet ernstig tekort. Het rapport 'E i V' gaat er vanuit dat juist een grotere betrokkenheid van alle burgers tot de beste resultaten leidt. Op dit moment neemt de sociale ongelijkheid, de maatschappelijke tweedeling alleen maar toe.

‘Ongelijkheid en Sociale uitsluiting’, 'Tweedeling in de maatschappij en Xenofobe krachten', afbraak van de solidariteit dragen voor een belangrijk deel aan de actuele vraagstukken bij.

Meer aandacht voor de continuïteit van bedrijven en minder aandacht voor de korte termijn winst. Dus het Angelsaksisch model weer voor het Rijnlands model inruilen.

Het bewuste en reflexieve brein staat tegenover het onbewuste, intuïtieve brein.

Het rapport 'E i V' berust op het principe van de tegendelen, de ‘eenheid der tegendelen’ of met andere woorden (Complementariteit).

Alicja Gescinska boek De verovering van de vrijheid Van luie mensen, de dingen die voorbijgaan Ontdek de verborgen schat van de levenskunst (recensie Dirk Verhofstadt)
En zo moet de
overheid de banksector reguleren, monopolies voorkomen en machtsmisbruik bestrijden. In die zin is de vrijheid zoals Gescinska stelt altijd ‘een begrensde vrijheid’.
Elk leven is risicovol en geen enkele overheid kan ervoor zorgen dat die risico’s verdwijnen (
risicobeheersing). Hier is de uitspraak van de Oostenrijks-Britse filosoof Karl Popper relevant: De poging om de hemel op aarde te verwezenlijken, brengt steeds de hel voort.
De vrijheid van de ooievaar is de dood van de kikker. Wie kwetsbare mensen niet weerbaar maakt, niet opvoedt, geen kansen biedt, niet verzorgt, geen bescherming biedt, zorgt voor een duale samenleving met een kleine groep ‘vrijen’ en een hele grote groep ‘onvrijen’. In dat geval zouden de vrijen een voorrecht genieten. En voorrechten kunnen nooit de basis zijn van een morele samenleving. In die zin zijn we inderdaad verplicht om onze vrijheid te veroveren op diegenen die hun macht misbruiken om anderen in onvrijheid te houden.

Frans de Waal is een wereldberoemde, uit Nederland afkomstige, primatoloog die sinds 1981 in de VS werkt. De boodschap van zijn negende, fascinerende boek vol paralellen tussen mens en dier, is dat nu het tijdperk van empathie is aangebroken. De misvatting dat de vrijemarkteconomie een zelfregulerend systeem zou zijn, is in de periode George Bush geculmineerd in de nachtmerrie van de financiële crisis. Nu moet het afgelopen zijn met de graaicultuur van CEO’s en bankiers. ‘Greed is out, empathy is in’, stelt De Waal. Mensen zijn niet alleen de agressiefste primaten, maar ook de meest empathische, zoals bijvoorbeeld bleek uit de hulp die Azië kreeg na de tsunami in 2004.
Empathie heeft een lange evolutionaire geschiedenis van 200 miljoen jaar, die een solide basis voor zo’n verandering moet kunnen zijn. Je kunt je afvragen of De Waals wens de vader van de gedachte is, maar nu de G20-top heeft afgesproken de bonuscultuur aan banden te leggen, lijkt hij het begin van gelijk te krijgen.
Spiegelneuronen, die reageren op de emoties van anderen en zo de basis vormen voor empathie, komen natuurlijk ter sprake. Een geavanceerde vorm van empathie is niet mogelijk zonder dat een dier zichzelf kan scheiden van de buitenwereld. Dit vermogen is met een spiegel te testen. Nadat er een verfvlek is aangebracht op het hoofd zal het dier, als hij zich herkent in de spiegel, proberen die vlek weg te poetsen. Voor dit examen slagen kinderen boven de twee jaar, mensapen, dolfijnen, en zoals De Waal aantoonde met een enorme spiegel, ook een olifant.

Christian Keysers laat ons in Het empathische brein aan de hand van levendige en persoonlijke beschrijvingen van experimenten zien waarom we niet alleen individuen zijn, maar vooral ook sociale wezens. Het is de schakel tussen 'Geest en Lichaam' (psychomaterie), die het probleem van het ego en het hogere Zelf, van involutie en evolutie (emanationisme), de neergaande en opgaande boog (Neer - en Opwaartse causatie) kan oplossen. In essentie draait het om ‘Levensatoom en Atoom’, ‘Geest en Lichaam’, ‘These + Antithese = Synthese', de Kwintessens.

Toen ik bij Hoogovens werd ontslagen heb ik me bewust de vraag gesteld waar ben ik de mist ingegaan?
De uitkomst van deze vraag is het onderzoeksrapport ‘E i V’, die aan de hand van de vier stappen van Maslow is uitgewerkt. In het rapport ‘E i V’ is de moraal van het verhaal de notie van ressentiment. Bij eigen koninkrijkjes staat niet het commerciële succes, de continuïteit van Hoogovens centraal, maar de egospelletjes van managers.

De monaden van Leibnitz (psycho-fysisch parallellisme) lijken verdacht veel op de eonische tijdruimten of psychons van John Eccles. Een veelbelovende kandidaat voor het psychon van John Eccles is het majorana fermion - 'Het is half God, half duivel' (Demon est deus inversus) - van Leo Kouwenhoven (interview Elsevier 21/28 december 2013).

PRANA nr. 176 (dec/jan 2009) behandelt het thema Goden, goeroe’s en idolen. Voor het leiden en besturen van bedrijven en overheidsinstellingen gaat het veelal om ondernemers, leiders en managers, die het gezichtspunt van de Natuurkunde als vertrekpunt gebruiken. De theosofie daarentegen heeft, om het functioneren van de ziel te verklaren, als vertrekpunt de alfawetenschappen, de Geestkunde en is op de kennis van profeten, mystici en zieners (rishi’s, Ascended masters) gebaseerd.

Er bestaat niet alleen het two Concepts of Liberty Negative liberty & Positive liberty ('negatieve' en 'positieve' vrijheid) van Isaiah Berlin, maar ook de negatieve theologie van Maimonides.

Economie is een sociale wetenschap (Nederland) of een gedragswetenschap (Vlaanderen) die zich bezighoudt met de voortbrenging en verdeling van schaarse goederen en diensten.
De kredietcrisis leert dat de kwantitatieve modellen van het CPB geen rekening houden dat een mens meer is dan een koel en calculerend wezen, maar zich vooral door emoties en angsten laat leiden. De basis van de economische ordening is op eenvoudige rekensommen gebaseerd. Wereldwijd is de invoer van alle landen gelijk aan de uitvoer van allen. Artificiële intelligentie leert dat het veel lastiger is om met kwalitatieve parameters, de kwalitatieve relaties rekening te houden.

Hans Achterhuis boek De utopie van de vrije markt
‘Hoe een utopisch geloof letterlijk blind kan maken voor de harde feiten, blijkt uit de diepe overtuiging waarmee Alan Greenspan alle economische gegevens die op een kredietcrisis wezen, bewust negeerde.’
Veel mensen denken dat de vrije markt een objectief proces is dat niemand heeft bedacht en uitgevoerd. Niemand lijkt verantwoordelijk te zijn voor de ideologie en de utopie erachter. Er zou geen ‘kapitalistisch manifest’ bestaan.
Hans Achterhuis laat zien dat een dergelijk manifest wel degelijk bestaat. Dat is de fascinerende roman Atlas Shrugged (1957), geschreven door een in Amerika zeer invloedrijke filosofe van wie wij in Europa de naam nauwelijks kennen: Ayn Rand (Engelse versie). Atlas Shrugged geldt in de VS na de Bijbel als het belangrijkste boek van de afgelopen eeuw. Het gaat over een elite van neoliberale utopisten die de bestaande samenleving volledig kapotmaken, waarna ze de nieuwe wereld van het ultrakapitalisme op kunnen bouwen.

Ruben Jacobs Iedereen een kunstenaar over authenticiteit, kunstenaarschap en de creatieve industrie
Ooit was authenticiteit het domein van de kunsten. Artistieke expressie werd beschouwd als het voorbeeld van wat dichter Willem Kloos omschreef als 'de aller-individueelste expressie van de aller-individueelste emotie'. Nu, een eeuw later, is authenticiteit van ons allemaal. Althans, zo zien we het graag.
Het is ook een economisch goed geworden.
We kopen authenticiteit en authenticiteit wordt verkocht. De creatieve industrie speelt daarin een belangrijke rol. Als producent van (kunstmatige) schaarste creëert het verlangens naar unieke producten, idealen, belevenissen, lifestyles en stimuleert het een permanente vernieuwing van onze leef- en werkwereld. Wat betekent dit allemaal voor het hedendaagse kunstenaarschap? Is dit een zegen of maakt dit de positie van de kunstenaar juist ingewikkelder? En waarin onderscheidt de kunstenaar zich nog, als iedereen creatief en authentiek wordt geacht te zijn in werk en leven?

Utopie met vier poten en een halsband (Olaf Tempelman 10 juni 2016):
Socioloog
Ruben Jacobs deed zoveel sociale contacten op tijdens het uitlaten van zijn hond dat hij deze activiteit bepleit als middel om de kloof tussen hoog- en laagopgeleiden te overbruggen.
Utopieën heb je in vele soorten. Het is mooi dat er we er nu ook een hebben met vier poten en, gelukkig maar,
een halsband.

Banken hebben de risicobeheersing - de ideale combinatie wel de lusten en niet de lasten - uitstekend op orde. Het depositogarantiestelsel, de hypotheekrenteaftrek, aflossingsvrije hypotheek, beleggingshypotheek, securitisatie en de nationale hypotheek garantie voor woningen staan borg voor het afdekken van de risico’s van banken. De woningmarkt is nu volledig uit balans. Het fenomeen moral hazard spreekt voor zich. Hoe naïef kan de overheid, lees de politiek zijn?

Het is allemaal minder complex dan het lijkt. De moraal van het verhaal draait om ‘Goed en Kwaad’, ‘Belonen en Straffen’. Maar de geschiedenis leert dat het oplossen van het vraagstuk van ‘Goed en Kwaad’ uiterst complex is. De afgelopen decennia hebben te veel managers zich met het doorschuiven van problemen bezig gehouden. De hamvraag is of je voor 'oplossen of doorschuiven' van problemen riant wordt beloond? De in de afgelopen decennia door de overheid breed ondersteunde marktwerking is de kern van veel vraagstukken. Door het stuur uit handen te geven los je geen problemen op. Marktdenken berust enkel op het principe van belonen en straffen. Het verdeelt de wereld in winners en losers.

De kernvraag is waarom Nederland zo op het aanstellen van een begrotingscommissaris tamboereert. Eerder heeft Onno Ruding gesignaleerd: Het vlees is nu eenmaal zwak. Onno Ruding vond in 2008 dat om een volgende kredietcrisis te vermijden banken onder meer het bonussysteem dienen aan te pakken.

Het korte termijn denken overheerst bij politici en bedrijven. Bij marktdenken gaat het niet om collectieve, maar om deeloplossingen. Het op de korte termijn gefixeerde marktdenken bevordert de graaicultuur. Het wordt tijd om het dilemma markt versus moraal te doorbreken. Er is niets nieuws onder de zon. Door alle eeuwen heeft de ontkenning van de waarheid tot lijden en dood geleid. Het zijn in hoofdzaak de onschuldigen die van menselijk falen de prijs betalen.

Met het adagium ‘u vraagt, wij draaien’ van veel politici – met als gevolg de Nederland breed ingevoerde marktwerking – heeft men het paard achter de wagen gespannen. Of met andere woorden de wet van de remmende voorsprong is hier van toepassing, een voorsprong verandert op den duur in een achterstand. Wat betreft opportunistische machtsspelletjes met betrekking tot de onbeperkte aftrek van de hypotheekrente, de herintroductie van de gulden en de dure gezondheidszorg verschilt Nederland zeker niet veel van de probleemlanden Griekenland en Italiё. Het opportunistische ééndimensionale marktdenken staat diametraal tegenover het innovatieve interdisciplinaire denken.

De vraag is in hoeverre bij de betreffende patiënten de diagnose dutch disease kan worden vastgesteld?

Het begin van een oplossing, een tipping point wordt gecreёerd wanneer een heldere visie op de toekomst wordt gepresenteerd.

De twee kanten van één medaille kunnen echter niet volledig gelijk zijn anders is er sprake van een evenwichtssituatie. Het is de Oerbron van universeel leven (Solovjov), de complementariteit die zorgt voor de tegengestelde bewegingen tussen ‘Geest en Lichaam’, ’Geestkunde en Natuurkunde’, ’Materie en Bewustzijn’, ‘Involutie en Evolutie’. Van deze oerbron is echter nog niets bekend. Daar kunnen we alleen maar naar gissen.

De Wet van analogie wordt op aarde door dichotome categorieën (Category:Dichotomies, paren van tegenstellingen) tot uitdrukking gebracht. Het denken is op dichotome categorieën, op het ‘of-of’ gebaseerd. Iets is waar of niet waar, iets is subject of object, geest of stof. Maar beide contrasten, het ‘en-en’, kunnen samen nooit bestaan. Blavatsky onderkent dit verschijnsel:
(d) Het vierde en laatste basis-idee dat je moet vasthouden is dat wat uitgedrukt wordt in het grote Hermetische axioma. Het somt alle anderen op en vat ze samen:
Zo binnen, zo buiten
zo groot, zo klein
zo boven, zo beneden
er is slechts één Leven en Wet
en de besturende Kracht is één
Er is geen binnen, geen buiten
geen groot, geen klein
geen hoog, geen laag
in het goddelijk bestel

Het Boek van de getallen symboliseert de supersymmetrie in het universum.

Nausicaa Marbe schrijft in de Volkskrant (19 november 2010) over schijnheiligheid (Jung on the General Hypocrisy of Man) een geestige column Niet elke kaalkop verdient tweede kans.
Hiermee haal je geen kracht en beheersing binnen, maar gierend testosteron.
Afshin Ellian Inlevingsvermogen, dat heeft de PVV hard nodig.
Dat is een schande, om in Wilders’ taal te spreken. Zij moeten zich diep schamen. Terecht verliet een van de PVV’ers de Kamer. Maar dat is niet genoeg, ook Lucassen moet de Kamer verlaten. Maar ze moeten wel leren om eens vanuit het perspectief van de ander naar eigen woorden en beleid te kijken. Omdat zuivere mensen en politici niet bestaan, moet enige vorm van relativering ook ingang vinden bij de PVV.

In geef me de 5 draait het om de Centrale Coherentie (CC). In het onderzoeksrapport 'E i V' staat de Coherence theory of truth centraal.

In de systeemleer staat de ‘4’ voor het terugkoppelingsmechanisme, dat op de invoer, de verwerking en de uitvoer volgt. De hemelse ‘1 2 3’ ontstaat wanneer de aardse ‘4’, het terugkoppelingsmechanisme harmonie creëert. Dit terugkoppelingsmechanisme heeft op de levenskunst, de zin van het leven betrekking. Een tipje van de sluier wordt opgelicht. De driehoek van Pythagoras is nog steeds actueel. Het ultieme ordeningsprincipe, de negentropie is al millennia bekend.

Vedas say: subject is transcendental, while object is either different (material) or of same category - spiritual: "The Absolute Truth is both subject and object, and there is no qualitative difference there. .. In the relative world the knower is different from the known, but in the Absolute Truth both the knower and the known are one and the same thing." [8]

Kennis ontstaat door de integratie (Gnosis) van knower, het proces van knowing en know. Het samenvallen van de triade correleert met de uitspraak van Robbert Dijkgraaf dat de mens slechts een onmisbare schakel in de ultieme cirkelredenering is.
De waarnemer en het waargenomene zijn uiteindelijk één en hetzelfde. Robert Dijkgraaf duidt met de mens als schakel tussen wetenschap en natuur op het fenomeen van waarnemer en waargenomene. Net als Simon Vinkenoog plaatst hij de mens in de ultieme cirkelredenering centraal.

De Geheime Leer Deel II, Edens, slangen en draken (p. 230):
Maar dit is niet het Eden uit Genesis; en ook niet de kabbalistische Hof van Eden. Want het eerstgenoemde – Eden Illa-ah – is in één betekenis wijsheid, een toestand zoals die van nirvana, een paradijs van gelukzaligheid; terwijl het in een andere betekenis betrekking heeft op de verstandelijke mens zelf, die het Eden bevat waarin de boom van de kennis van goed en kwaad groeit: op de mens als kenner (knower, knowing, and known) daarvan.

Wim van den Dungen Sepher Yetzirah: Indien we 'sepher' met ruimte en 'sephar' met tijd vergelijken, dan betreft 'sippur' (of 'communicatie') de 'quintessense' of 'vijfde dimensie'.

Het is het reflexief bewustzijn, het zelfbewustzijn dat een mens van een dier onderscheidt. De uiterlijke werkelijkheid is een weerspiegeling van de innerlijke werkelijkheid. Zo weerspiegelt de diagonaal ‘Monade en Duade’ zich in de diagonaal ‘Triade en Tetrade’, de diagonaal ‘God -Zoon - Heilige Geest’ zich in de diagonaal ‘Lichaam - Ziel - Geest’. Op de verticale as staat tegenover de ziel de Heilige Geest, anima mundi.

Het innerlijke bewustzijn (zelfbewustzijn, reflexief bewustzijn, bewustzijn van bewustzijn) is een levenscyclus (Huwelijksquaterniteit) die in het universele bewustzijn ligt besloten.

Zie ook:

Boeken:

Externe Links

<< vorige || volgende >>

Categorie: Artikelen | Rapport | Auteur: Harry Nijhof


Deze pagina werd sedert 16 dec. 2007 keer bekeken.