Waarschuwing: bestudeer deze regels stuk voor stuk. Dit boek beschouwen als een lopend verhaal is een vergissing. Meer dan een paar regels tegelijk bestuderen is beslist af te raden.

 

a) Trouw ter wille van de voortplanting.
b) Adopteer kinderen of overweeg medische hulp indien kinderloos.
c) Vermijd overspel.
d) Vermijd masturbatie en sexuele liefkozing.
e) Draag zorg voor een gemeenschappelijke sublimatiecultuur.
f) Werk in overeenstemming.
g) Draag zorg voor verwanten, de traditie en de voorvaderen.
h) Plan sexualiteit en vermijd wederzijds misbruik.
i) Vermijd het de ander te beschuldigen.
j) Wees duidelijk en converseer over relevante sociale onderwerpen.
k) Draag zorg voor de emancipatie van u en uw partner.
l) Blijf eendrachtig in de opvoeding.
m) Raadpleeg onpartijdige buitenstaanders in geval van machtskonflikten.
n) In geval van verwijdering: scheidt de bezittingen.
o) Vermijd geweld bij en tegen kinderen.
p) Behandel kinderen zo gelijkwaardig mogelijk.
q) Hou dagen van festiviteit en ontspanning.
r) Ga uit met de familie.
s) Speel en waardeer de media tesamen.
t) Pas op voor het creëren van afhankelijkheid.
u) Behoud voorgaande relaties en wees liefdadig.
v) Gun een ieder enige privé-ruimte.
w) Deel je geheimen.
x) Draag zorg voor verrassingen en alternatieven.
y) Hou het huis netjes.
z) Draag armoede, tegenslag, ziekte en verlies.

 

 

           a) Trouw ter wille van de voortplanting.

De betrokkenheid met de wereld die een man (of vrouw) ontwikkelt is te vergelijken met de betrokkenheid met een vrouw (of man). De wereld is er gemaakt van materie en gehandhaafd door materiële aktiviteit. Een vrouw is ook een materiële manifestatie van de mensheid. De eis die de relatie stelt is die van de liefde: de man moet zowel liefde voor de wereld zijn de wereld als liefde voor de vrouw. Kinderloos kan men de kunst van het bedrijven en onderhouden van de liefde een lange tijd beoefenen, maar onvervuld zal de sexuele aandrift wegvallen en andere wegen van manifestatie bewandelen. Vervulling van zich verhouden tot de wereld en de andere (ook dezelfde) sexe is gedefiniëerd door materiële opbrengst: er moet een produkt zijn; een kind, een cultureel ding. Zoals eerder gezegd is het hoogste produkt de vrede met het meer bezonnen werk als staande dichter bij de ziel dan de materiële bevrediging van de lagere zintuigen alleen. Hoe dan ook moet er voor ieder huwelijk een vorm van materiële opbrengst zijn. Zelfs het spirituele huwelijk van een non met haar klooster en Heer behoeft de uitdrukking van haar materiële dienst aan de orde: heilige artikelen e.d. zijn ook feitelijke dingen. Een prediker van een religie moet de mensen bij elkaar praten als materiëel bewijs van succes. Aldus heeft een normaal huwelijk tussen een man en een vrouw de eenvoudigste plicht van de voortplanting. De aard van het huwelijk zal veranderen als men het eenvoudige sexuele motief laat vallen voor een andere opbrengst. Hoe meer kultureel de opbrengst, hoe minder waarschijnlijk (noodzakelijk) het huwelijk zal zijn. Oplossing voor dit probleem is produktief zijn voor de ziel geweten en zelfherinnering producerend. Bij ieder maken echter is er de schaduw van de hartstocht die de noodzaak predikt vanuit de ontevredenheid met de afwezigheid ervan. Deze schaduw kan, de pijn van de evolutie definiërend, de vorm aannemen van woede lust, jaloezie en angst (afb.&afb..). Hoe dichter bij het belang van de ziel hoe groter de kans van zuivering van de schaduw en kans op harmoniëren met het bestaande als een uitbreiding. Het belang van de ziel vergeten zal de kans op zuivering bederven en zal van de bijdrage een verdringing maken i.p.v. een uitbreiding. Ongezuiverd, verdringend gaat men bergafwaarts eindigend in waanzin, ziekte oorlog en degradatie.  

 

            b) Adopteer kinderen of overweeg medische hulp indien kinderloos.

Niet zelden gaat het huwelijk zonder de zegen van nageslacht. Op deze manier kunnen mensen erg ongelukkig en onvervuld zijn. Het huwelijk zou niet de zelfbediening van het eigen liefdesbedrijf moeten zijn, realiseren deze mensen zich. Liefde behoeft een opbrengst is de algemene regel. De geïnvesteerde energie moet enige wederkeer opleveren. Men kan zich verschrikkelijk uitgeput voelen en alle tolerantie voor verdere bezigheid verliezen de liefde onvervuld vindend. Het huwelijk is zo bezien een proces van afspreken, bezig zijn (verloofd), trouwen en kinderen krijgen; duidelijk een materiële definitie. Deze definitie volgend zou geen nageslacht hebben het adopteren van kinderen of zelfs een medische ingreep om het tegen de wil van de natuur in te bevorderen, noodzakelijk maken. De laatste optie in het bijzonder wordt zwaar betwijfeld. Men erkent de arts niet als een vertegenwoordiger van God die de mensen hun zonden vergeeft door de gebroken schakels van de natuurlijke consequentie te repareren. Eierstokken kunnen geblokkeerd raken, zaad kan zijn vitale vermogen verloren hebben en stress kan de afstoting van de ongeborene veroorzaken. De mensen herkennen als dienaren en vertegenwoordigers van de goddelijke voorzienigheid kan zijn onder de voorwaarde van instemming met een orde die het heilige, de tradities en de natuurlijke logica omvat. Een arts die de eeuwige waarden respekteert en niet vervreemd is van tradities en de logica van de natuur, kan worden beschouwd als een vertegenwoordiger en dus worden vertrouwd als een hoge priester van de gezondheidszorg. Voor God en ziel mag alles worden getolereerd, terwijl dat belang vergetend datzelfde verwerpelijk zou zijn. Het is niet wat men doet, maar de manier waarop het wordt gedaan, wat beslissend is. De sociale kontrole van de orde van de fundamentele waarden is, zoals gezegd, de garantie voor juist functioneren en zo kan dus alleen door het overwinnen van de angsten der formele identificatie en bevrijding er de integratie zijn van wetenschap, religie, politiek en natuurlijke vereisten.

Naar een minder materiële definitie van het huwelijk geldt hetzelfde voor het krijgen van andere materiële bijprodukten dan kinderen. Voor het schrijven van boeken, toneelstukken, het schilderen van schilderijen, het bouwen van huizen etc. is het niet nodig sexueel te zijn. In tegendeel zal het uitstellen van de daad de subliminale kultuur van het scheppen tonen als een spel van sexuele aantrekking zonder met de sexuele daad bezig te zijn (aldus de sex in feite bevrijdend van zijn kulturele isolement). Dezelfde manier als waarop een haan veren kan hebben om zijn sexuele uiterlijk te verbeteren, kan de kultuur religie hebben om de sexuele belangen te beschermen. Door de kultuur van het celibaat kan het dierlijke belang van het materiële huwelijk worden gedekt. Religieus wordt dit het sacrament genoemd, wetenschappelijk professionele betrokkenheid en politiek lidmaatschap van de partij. Alles tesamen brengt de kultuur heel wat meer voort dan het enkel overeenstemmen naar het natuurlijk instinct terwille van nageslacht. Ook falend kultureel bij te dragen omdat de eigen ontvankelijkheid is geblokkeerd, de vitaliteit van de continentie niet funktioneert of kulturele invloeden de inspiratie hinderen, kan men zijn toevlucht zoeken in de hulp van 'doktoren' of adoptie van de kulturele produkten van een ander. Op deze manier kreeg het Westen allerlei buitenlandse leraren, terwijl de vreemde landen allerlei westerse hulp en uitrusting kregen. Hoewel eveneens net zo betwijfeld, kan iedereen kortgezegd door integratie van de wereldkultuur vooruitgang boeken ondanks de vruchteloze huwelijken van een eenzelvige kultuur. Wat geldt voor artsen die fysiek vruchteloze echtparen helpen kan ook waar zijn voor leraren en autoriteiten die andere kulturen helpen om vooruit te komen: als er een gemeenschappelijk begrip van orde is naar het goddelijke van de eeuwige waarden kan al het vreemde en betwijfelde worden getolereerd.  

 

            c) Vermijd overspel.

Wat is overspel? Het is niet eenvoudigweg de huwelijkse ontrouw. Het is veel meer. Het is als ketterij, een revolte of revolutie tegen de beperking van de kultuur. Mensen zien het als een ramp voor het huwelijk; een persoonlijke zaak. In feite is het een kultureel probleem. Iedereen verlangt naar de volheid van God in feite behoefte hebbend aan emancipatie van een lager naar een hoger nivo van kultuur (afb.). Niet bekend met de inhoud van de emancipatie (afb.) verleggen mensen eenvoudigweg het probleem hun toevlucht nemend in overspel en dergelijke, begoocheld als ze zijn door de materiële affaire. De volheid van God heeft betrekking op schoonheid. roem, macht, verzaking, kennis en rijkdom (afb.). De kerk en de edelen gaven hier oorspronkelijk uitdrukking aan. Maar niet de logica van deze effecten onderkennend is het hele begrip van emancipatie en overgave aan de orde der bevrijding verduisterd. Men kan het niet bereiken door gehechtheid aan welk van die effecten van de Orde van de Tijd ook. Wat beslissend is is te ontwikkelen, vooruit te gaan, uit te breiden, en met de tijd te bevatten dat het de kwaliteit en niet de kwantiteit is die telt. Het is niet wat men doet of heeft, maar ,nogmaals, hoe het wordt gedaan en bezeten. Van daaruit zal de logica van de volheid evident zijn. De naam van de inhoud wordt gevonden in het zich gewetensvol herinnerende zelf dat zich ontwikkelt door de verschillende lagen van het fysieke naar het machtige, van het machtige naar het sociale, van het sociale naar het hartelijke, van het hartelijke naar de bekentenis, van de bekentenis naar het inzicht en van het inzichtelijke naar het ware van het goddelijke zelf (afb.). Op het pad van deze persoonlijke en collectieve evolutie realiseert men de logica van de volheid die zichzelf toont als het leven van kennis in onthechting, rijkdom bereikend door te delen, schoonheid door te harmoniëren, roem door viering en macht door overeenstemming (afb.). Niet wetend vanwege gehechtheid, rijkdom stelend, schoonheid begerend in disharmonie, roem verliezend door egoistisch te vieren en de macht corrumperend door het kweken van tegenstellingen, definiëert men de ware aard van overspel. Dit is hoe niet alleen de echtgenote, maar de hele wereld wordt bedrogen door ontrouw aan de emancipatorische belangen van de ziel. Zich vanaf het begin van het huwelijk het belang van de emancipatie naar de interessen van ziel heugend, zal weerhouden van overspel of dat onbelangrijk maken als het gebeurde. Naar de fundamentele waarden is overspel eenvoudig het onreine. 

 

            d) Vermijd masturbatie en sexuele liefkozing.

Zoals met overspel zijn de andere meest populaire alternatieven van de sexualiteit deel van hetzelfde escapisme. Het doet er niet werkelijk toe of je jezelf afleid in overspel, elkaar sexueel liefkoost of de frustraties wegmasturbeert. Het is allemaal deel van hetzelfde probleem van persoonlijke en collectieve evolutie. In een systeem dat verward is en uit evenwicht en uitgeput in zijn mogelijkheden, is er niets over behalve vooruitgang door de verkenning van alternatieven die het leven in zijn geheel verrijken, eventueel onze manieren transformerend en de poorten van de evolutie openend naar een hoger nivo van beschaving. Het is goed hartelijk te zijn van de scholen der religie, wetenschap en politiek. Zeker is er veel bereikt op het nivo van het hart. Maar wat is de collectieve bekentenis erover? Men probeert te ontsnappen in perversies, het onbekende, de consequenties van zich bekennen tot de waarheden die al zo lang werden ingezien vrezend. Hebben we dat liever als een schilderij aan de muur of een boek van kritiek in de boekenkast of hebben we dat liever netjes georganiseerd in een computer!?. Gravend in schijnconcepten van verlichting houdt men vast aan de vrijheid van een prive-onbeperkt van het informele, gebukt gaande onder allerlei soorten van waanzin, identiteitsverwarring, onzekerheid, misvatting, angst en andere mentale ontreddering. Het is geen wonder dat vele huwelijken falen vanwege het missen van het essentiële van de persoonlijke en kulturele vooruitgang. Het hartelijke van de materiële kultuur, ondersteund door politiek, wetenschap, religie en vakanties ter wille van de 'verlichting van de natuur' bevrijden je niet van het neurotische en schizoïde van het moderne. Hartelijk van de materie loopt men onpersoonlijk uit op droogte, lijdt de politiek onder de niet aflatende twist van tegenstellingen, verliest de religie zich in fixaties en wetenschap zich in het winstmotief en faalt de liefde voor de natuur bij een gebrek aan kulturele positiviteit. Enkel geld verdienen en lol hebben, werken en bidden is niet genoeg. Het behoeft verdere integratie (afb.). Naast dagen van werken, de zaterdag voor de thuis-religie en de zondag voor de boete van het vruchtdragende motief, heeft men ook dagen nodig om enkel sociaal en uitgaand te zijn niet langer afstand houdend met de media, dagen van studie en bezinning zonder vruchtdragende aktiviteit of socialiseren, en dagen van viering van de natuurlijke orde als het eerste van God (tabel). Om de mensheid in zijn geheel en het individu op zichzelf te behoeden voor het escapisme van het sexuele alternatief moet men eenvoudig een aanvaardbaar alternatief formuleren en onderzoeken, dat geen verdringing is maar een geschikte kandidaat om naar uit te breiden. De twintigste-eeuwse kultuur is als een plant in een te kleine pot. Het vereist wat zorg om te voorkomen dat de sexuele wortels niet in zichzelf vergroeien zoals bij masturbatie en sexuele liefkozingen. Een uitzondering voor deze regel is alle sexuele toenadering binnen de context van het voorspel: zolang het doel de voortplanting is is het niet onheilig elkaar sexueel te stimuleren. 

 

            e) Draag zorg voor een gemeenschappelijke sublimatiecultuur.

Als de sexuele gewoonten moeten veranderen omdat de verspilling van die energie niet produktief is en erop droog loopt helemaal geen oplossing te zijn, dan moet er transformatie van die energie plaats vinden. Die energie brengend op het hogere nivo van machtsuitoefening, sociaal zijnd, voor het hart gaand, zich bekennend tot een hogere orde, inzicht winnend en de volheid van het goddelijke in het alledaagse leven vindend, is een gemeenschappelijke sublimatiecultuur van het hoogste belang(afb.). Geen huwelijk tussen individuen of tussen individuen en de wereld kan voortduren zonder een bewuste kulturele kontrole door zich in te richten naar de vereisten van de macht, de samenleving, het hart, de bekentenis, inzicht en goddelijke integratie. Macht behoeft fixatie door mondiale wetgeving, de maatschappij door afdelingen van statusoriëntatie(afb.), het hart door formalisering, bekentenis door inwijding, inzicht door geschriften, en goddelijke integratie door het vestigen van continentie in het dagelijks leven (afb.).

Naar het individu toe die dit wil onderschrijven, aangezien wereldorde zich alleen vanuit hem kan ontwikkelen, betekent dit in praktisch opzicht dat een gemeenschappelijke tweede wereldtaal moet worden geleerd welke het Engels zal zijn, de taal van de nieuwe informatiekultuur. Alleen met een gemeenschappelijk taalbeheersing kan een gemeenschappelijke wet worden bereikt. Ten tweede mag het individu zich identificeren met het systeem van statusoriëntatie (zie ook afb.) zoals geformuleerd in voorgaande hoofdstukken om de identiteit te vestigen als zijnde een kandidaat zonder enige verdere inwijding of kontrole. Ten derde mag men naar het hart sublimeren door formele erkenning van elkaar als zijnde een kandidaat om verplicht te raken aan de orde zoals men dat zelf wil. Dit formeel engageren kan ten vierde worden bevestigd door inwijding, dat wil zeggen publieke bekentenis tot de fundamentele waarden op alle drie de nivo's van betrokkenheid (aspirant, erkend, en gevorderd)(afb.): 'trouw en eerlijk zal ik zorgen en delen naar de eer van mijn betrokkenheid'. Ten vijfde mag het individu zich verdiepen in meditatie op de schrift en zelf bijdragen in het schrijven en/of daartoe onderrichten terwijl ten zesde, hij of zij zich volledig mag overgeven aan de dienst van de ziel door gehoor te geven aan de vragen van de orde en haar associatie. Deze uiteindelijke overgave zou logischerwijze betekenen dat zo'n persoon alle zorg mag verwachten van anderen zoals men zelf voor anderen zorg draagt zonder verdere uitwisseling van geld of goederen. In de ideale situatie met vele deelnemers van volledige overgave zou de orde volledig zorg dragen voor alle behoeften van het individu, zoals een gezin zorgt voor de kinderen.

Naast al deze formaliteit op een realistisch nivo van niets te hebben gerealiseerd van deze idealen van persoonlijke bevrijding, kan ieder huwelijk niettemin trachten stand te houden met de sublimatie van het bezig zijn in een verdeling van arbeid, formeel bevestigd door een wettelijk huwelijk en uitgesproken zijn in morele bekentenis, met inachtneming van geestelijke kennis en positief zijn naar iedere congregatie van het goddelijke. Een gemeenschappelijke cultuur hebben is de beste garantie van continentie.  

 

            f) Werk in overeenstemming.

Natuurlijk kan er egotripperij zijn maar dat zal niet volstaan. Bij wijze van experiment kan iedereen van alles proberen, net als een kunstenaar. Om een huwelijk of een betrokkenheid bij de grote wereld echt werkzaam te hebben echter, hebben we afspraken nodig. Verliefde mensen mogen privé in hun belangen zijn, maar vroeg of laat zal de betrokkenheid met de grotere samenleving behoefte tonen aan bevestiging. Daar niemand een eiland is, kan noch een echtpaar of een andere 'folie a deux' doorgaan zonder verdere aanpassing en integratie. Sociale kontrole kan een groot obstakel zijn als allerlei soorten van doofheid, lafheid en vooroordeel het privé-experiment van ontwikkeling kunnen veroordelen en blokkeren. Ontwikkeling betekent ofwel pijn ofwel waanzin, dood ofwel ziekte en er tussenin koorddansen is niet een enkel een sociale of antisociale aangelegenheid. In feite is er naar de God van de Tijd een voortdurend amenderen nodig met een stevige greep op de wetenschap van de ziel als beste garantie van voortzetting.

Voortgaan zonder enige bevestiging kan een tijd lang bestaan, maar geheel buiten de samenspraak van de goegemeente zal men zeker opbranden in het eigen initiatief. Derhalve is het van groot belang dat zowel het individu als de samenleving in zijn geheel alert blijven voor de uitdrukkingen van de zelfverwerkelijking die opstandig mogen schijnen, ketters of immoreel en afwijkend. Elkaar veroordelen is makkelijk, maar begrijpen is ietwat moeilijker. Een samenleving of individu die niet ontvankelijk is voor de werkelijkheid van de vooruitgang in het algemeen, of de tekenen van individuele groei, kan zichzelf niet corrigeren, noch zichzelf beheersen of bevestigen en in ere houden. Binnen ieder huwelijk en tussen de samenleving en de gehuwden is deze houding van waakzaamheid aangaande de werkelijkheid der verandering gelijkelijk belangrijk. Zonder positieve ontwikkeling zouden ten minste de tekenen van een geblokkeerde ontwikkeling tijdig moeten worden opgemerkt om waanzin en ziekte te voorkomen. 

 

            g) Draag zorg voor verwanten, de traditie en de voorvaderen.

Van de fundamentele waarde van zorg dragen als een hoeksteen van het huis van de kultuur kan worden gezegd dat traditioneel in respekt met het voorouderlijke, de verwanten zorg zouden moeten dragen voor het menselijke belang zonder enige verwachting van wederkeer. Tegengesteld aan zorg is er zelfzucht die het ontbreekt aan mededogen en uitmunt in wedijver. Wedijver mag dan een aardig idee zijn om een spelletje te spelen, maar voor het belang van het mededogen kan het schadelijk zijn. Mededogen is niet een simpel sentiment van sympathiseren met de zwakken en behoeftigen. Het is een groot verschil of men neerkijkt op of echt onzelfzuchtig bereid is te leven met. Het maakt een groot verschil alleen met menselijke wezens te voelen en te leven of met de grotere natuur in zijn geheel. Wat is traditie, wie noemen we broeders en zusters, en aan wie hebben we het allemaal te danken? Een enggeestige ziet alleen vrouw en kinderen, zoals ieder zelfzuchtig dier de rest als concurrentie of voedsel ziet. Een ruimdenkende kan intelligenter zijn in het herkennen van zijn eigen belang in dat van vreemden en andere diersoorten en de belangstelling voor andere vrouwen zien als een uitdaging tot emancipatie om gelijke mensen te realiseren. Naar de traditie van de mensheid is er veel verwarring over wat onze wortels werkelijk zijn: zijn we vleeseters die wedijveren met de grootste roofdieren eventueel elkaar eveneens verslindend of zijn we natuurlijke primaten hoofdzakelijk vegetarisch geïnteresseerd levend in vrede en harmonie met de natuur als een soort knutsel-aap. In het bijzonder vanwege de groei van de bevolking wordt het antwoord op de vraag dringend. De leidraad van het mededogen volgend als de sleutel voor het begrip van juiste zorg met het idee van wedijver en zijn zelfzucht als een tegendeel van roofdierachtig belang, kan men logisch vasthouden aan de vegetarische levenswijze als een bereikbaar idee van de toekomst. Het vegetarische is zeker de traditie van de geestelijke discipline die onze huidige kultuur grondvestte en de sympathie met de neanderthaler liefde voor het jagen en verzamelen minder dominant maakte.

Niet enkel de toekomst van de mensheid als geheel beschouwend maar ook het belang van het handhaven binnen een huwelijk in acht nemend, schijnt het afzwakken van de hartstocht met de leidraad van het mededogen een essentieel punt te zijn geboren uit de eeuwige waarden van de ziel (afb.) Praktisch betekent dit dat als je verwanten lief hebt, je in kontakt staat met een breder begrip van het voorouderlijke en je enig respekt hebt voor de kulturele traditie , het aangewezen is eenvoudig het vegetarisch motief te volgen en het vleesprodukt te vervangen voor bonen- en melkprodukten. Minder de hartstocht en meer het mededogen, zal er minder overspelig afwijkend gedrag zijn, meer interesse in menselijke emancipatie, minder vervreemding van verwanten en het belang van harmonie met de grote natuur en meer continentie in relatie tot de voorouderlijke grondvesting van het geestelijke deel van de kultuur.  

 

            h) Plan sexualiteit en vermijd wederzijds misbruik.

Sexualiteit is een zeer belangrijk onderwerp voor het behoud van een huwelijk of het bij elkaar houden van de familie der mensheid. Sex is de grootste liefde die de mens kent. Van God is het het meest gewilde populaire kenmerk. Het goddelijke van de sex is ieders ideaal en droom. De nuchtere werkelijkheid echter dikteert het een beetje anders: de kultuur frustreert de primaire drift van de sex om ons echt broeders en zusters te houden en eenmaal bezig met sex bemerken geliefden zeer snel de gevaren van het elkaar zelfzuchtig misbruiken. Liefde en lust verwart men makkelijk met elkaar en niet het verschil weten kan aanleiding geven tot heel wat relationele moeilijkheden. Niet zelden worden allerlei soorten spanning kunstmatig gecreëerd vanwege het rechtvaardigen van de sexuele ontlading. Sex kan dwangmatig en neurotisch worden alle zelfvertrouwen en persoonlijke zekerheid verliezend. Het kan een slechte gewoonte of een verslaving worden. Wat is er erger dan het bederven van het mooiste van de lichamelijke liefde dat er is.

Samenvattend heeft het sexuele altijd regulering nodig. We kunnen het niet zomaar op straat doen met iedere vreemde daar misbruik zeker moeilijkheden zal geven. Een vergunning is gebruikelijk om zich te verzekeren van de instemming van de gemeenschap: voor de sex trouwt men legaal en religieus. Zonder dat zijn er ook regelingen nodig: kontrakten om samen te leven of de band te houden zoals ze in onderlinge overeenstemming is. In feite wordt de lust in liefde veranderd door al dit soort van regelingen. Of het sexuele motief nu overheerst of het culturele motief, of men nu trouwt vóór het hebben van sex of er na, niemand houdt ervan misbruikt te worden en dus heeft iedereen behoefte aan een goede regeling van de sex. Vaak nemen mensen hun toevlucht tot masturbatie in het zicht van alle kulturele frustraties vanwege de planning van de sexuele aangelegenheid. Maar ook voor jezelf is de zelfde waarheid van toepassing. Is er echt een verschil in je sexueel verhouden tot jezelf of iemand bij de gewoonte betrekken? wat echt telt is het vermogen om te kunnen gaan met het dynamische en complexe van de kultuur. Het vermogen verliezend kan men perverteren of perverterend kan men het vermogen verliezen. Het kan een vicieuze cirkel zijn. Goede sex en goede kultuur is waar het ware huwelijk met haar en/of de wereld om draait.  

 

            i) Vermijd het de ander te beschuldigen.

Het meest beroemde van de menselijke val is de theorie van de toeschrijving. Wie moet de schuld krijgen van al de moeilijkheden: is het de vlees-eter, de fundamentalist, de verdomde wetenschapper, de doortrapte politicus, de pervert, de wilde kunstenaar? Wie is nou de duivel in eigen persoon eigenlijk? Hebben we nog niet genoeg misdadigers? Al dit beschuldigen en vervolgen van zwarte schapen in de naam van één of andere theorie van toeschrijving is een schaduw van de behoefte aan een persoonlijke God. De persoonlijke God wordt gevormd uit het slechte van de mens dat behoefte heeft aan bestraffing. De klassieke held, ridder, profeet, hoogste persoonlijkheid, heilige etc., daalt neer uit de hemel neer met het oordeel van God moraliserend voor beter gedrag in de zin van meer afhankelijk zijn van de ziel dan van materiële genoegdoening. Het is omdat de mensheid in zijn geheel afdwaalt van het 'rechte pad' en niet omdat een enkele persoon slecht zou zijn. Net zoals het onwijs is geen respekt te hebben voor de missionaris van God, is het gelijkelijk onwijs wat voor persoon ook verantwoordelijk te houden voor al het kwaad in de wereld. Het is vanuit deze logica heel duidelijk dat het missen van de missionaris de schaduw geeft van het beschuldigen van zwarte schapen. En we kunnen niet altijd verwachten dat de God uit de hemel alle schuld op zich zal nemen om ons te beschermen tegen die schaduw. De leringen van al deze helden van God bestuderend is onzelfzuchtigheid het motief van hun prediking en handelen. Ze vragen er niet in het bijzonder om dat men hun de voeten kust, hoewel ze het toestaan; ze vragen altijd uitgerijpt zelf de verantwoordelijkheid te nemen van het hebben van een goed geweten naar het belang van de ziel. Dit overwegend wordt deze algemene regel van het niemand beschuldigen en in het bijzonder niet de Godheid in eigen persoon, duidelijk: beschuldig altijd jezelf en niet de ander. Ik ben degene die er niet in slaagde om te gaan met de complexiteit van haar of de wereld. Geen beschuldigen van anderen zal ook maar iets anders zijn dan lafheid, vooroordeel en doofheid: apenstreken. Het vastzetten van criminelen beschuldigd van het kwade (de duivel), kan alleen maar dit als doel hebben: ieder zou het kwaad bestrijden het in zichzelf moeten zoeken. Het is alleen maar omdat sommige mensen meer gevangen zitten dan anderen aangezien bevrijding in overgave aan de dienst van de ziel mogelijk is. Dit is ook waar voor de (ge)hechtenis die de huwelijkse overeenkomst vormt. 

 

            j) Wees duidelijk en converseer over relevante sociale onderwerpen.

Duidelijkheid is liefde. Dingen onduidelijk houdend in de geheimzinnigheid van verborgen kulturen die verzot zijn op hun kostbare continentie, ontbreekt er heel wat liefde in de wereld. Geheimhouding, inwijding en verraad zijn de dominante thema's van de mensheid. Hoe twijfelachtiger de kultuur is, hoe meer verborgen de werkelijkheid. Openheid wordt algemeen beschouwd als een teken van kracht: zeg de wereld dat de Heer de last van zijn eigen schaduw op zich nam (afb.), vertel de wereld over de uitvinding die in het belang van iedereen is. Geen kopen en verkopen is het ideaal. Geen prijskaartje aan het belang van de waarheid. Dit is het ideaal van een open kultuur waar iedereen alles mag weten uit bibliotheken en informatie-netwerken. De betekenis van de geheimhouding vindt men in de stilte die de zwakheden omgeeft. De zwakheid mag niet worden verraden: het is privé, een beroepsgeheim of een beroepsafwijking waarop de voorgaande regel van zelfverantwoordelijk niet-beschuldigen van toepassing is. Het is zelfs een psychologische wet: een persoon kan alleen doorgaan met een positief zelfbeeld, ondanks de zwakheden, eventueel het meest onwaarschijnlijke van de overeenstemming verdedigend. De advocaat zal het in de rechtszaal verdedigen, de psycholoog in de therapiekamer, de echtgenoot zal het in zijn huwelijk verdedigen en de priester zal het vergeven op de biecht. Duidelijkheid is liefde en duidelijk te zijn over je trouw is van het grootste belang. Daarom is bewijs leveren van trouw aan de orde van de ziel van primair belang, de bevrijding in dienstbaarheid het grondmotief van het handelen makend. Deze duidelijkheid stelt niet alleen de heiligheid van het huwelijk veilig maar ook de verlossing van de mensheid. In deze zin is de sensatielustige hang naar roddel niets dan verraad terwijl de bekentenissen van diegenen herboren voor de orde de realiteit van het geloof in het echte ware uitmaken.

Converseren betekent openlijk tegengesteld zijn en houdt in dat men dat door middel van het woord doet. Het is, op de goede manier, dezelfde dienst in duidelijkheid die geen confrontatie of tegenstelling vreest om zich aan de belangen van de ziel over te geven. Dit is de manier om een gelukkig persoon te worden. Niets is zo slecht als een hart vol moord en een mond niet in staat om te spreken. Een goed huwelijk wordt gekenmerkt door een gezonde zin voor het gemeenschappelijk belang waartoe er open communicatie is. Therapie, politiek en religie kunnen de onderwerpen zijn die men vermijdt met vrienden maar voor de leden van een familie is religieus en politiek converseren of het praten naar een wetenschappelijk denkmodel de manier om de band te bevestigen.  

 

            k) Draag zorg voor de emancipatie van u en uw partner.

Binnen een huwelijk is het nogal duidelijk wat zorg voor emancipatie betekent: de vrouw heeft dezelfde rechten als de man. Ondanks het biologische verschil mogen beiden werken, studeren, stemmen en thuis blijven met de kinderen. Het scheiden van de wegen van het aannemen van een andere religie, politieke partij of wetenschappelijk denkmodel leidt niet noodzakelijk tot verwijdering, hoewel dat vaak wel het geval is. Emancipatie brengt altijd het risico van de vervreemding met zich mee. Ontnuchterend van de regressies van de lust kan men ontdekken geen partner te hebben of zelf geen geschikte partner te zijn. Men kan besluiten voor de ziel te gaan en het verschil van de vervreemding te tolereren of er zelfs van te houden, of men kan beslissen te gaan voor de kultuur, te hertrouwen en de vervreemding niet te tolereren. In emancipatie kunnen kultuur en de persoonlijke ziel tot tegengestelden uitgroeien. Niet zelden gaan mensen de last van de emancipatie vrezend door op hun regressies eventueel ziekten koesterend met het blokkeren van hun energieën. Gehechtheid is de wortel van alle lijden als zodanig. De grootste kans op succes is te emanciperen naar kulturen die vast houden aan traditionele wegen van zielsbehoud. Hoe meer experimenteel, sectarisch en speculatief de sublimatiekultuur, des te groter de kans op echtscheiding en vervreemding. Het ideaal is kulturele vooruitgang die de hele samenleving beslaat. Daarvoor is een eenvoudig begrip van de ziel nodig met een concrete algemeen aanvaarde vorm van God. Samenvattend schijnt het antwoord te zijn dat het bereiken van een gewetensvolle (bezielde) heugenis van de orde van de tijd (God) een juiste basis is voor de menselijke vooruitgang. Praktisch zouden man en vrouw het er over eens moeten zijn wie wat doet op welk tijdstip. Naar het bredere begrip van de emancipatie van een wereldkultuur, zou de mensheid in relatie tot de natuur het er ook over eens moeten zijn wie wat moet doen op welke tijd (afb.). Het is niet eenvoudigweg dezelfde rechten hebben en dan wedijveren tot de dood erop volgt. Emancipatie met een ziel betekent gewetensvol rekening houden met elkaar en zo het voornoemde. 

 

            l) Blijf eendrachtig in de opvoeding.

In het opvoeden van kinderen is het van belang consistent te zijn. In geëmancipeerde, gemengde huwelijken kan dit een probleem vormen. Emancipatie betekent ook dat men het dynamische van de persoonlijke ontwikkeling moet accepteren. Verschillende stadia van ontwikkeling volgen elkaar op (afb.) en kinderen stemmen hier niet altijd mee overeen. Kinderen kunnen erg verward raken, teleurgesteld en verwaarloosd. Een schrijver kan ook een boek schrijven en daartoe een volledige kultuur adopteren, alleen maar om het later te laten vallen om een ander boek te schrijven. Niettemin behoeven dergelijke 'bijprodukten', de kinderen, de boeken de juiste aandacht. Daarvoor is een gemeenschappelijke kulturele basis nodig waarover paren privé en grotere kulturen collectief overeenstemmen ten einde zorg te dragen voor de juiste opvoedkundige en filognostische (van de boeken houdende) continuïteit. Zoals hierboven vermeld is er een overeenstemming van gewetensvolle aktie over de orde van de Tijd nodig. Naar het kulturele belang van een noemer van formele identiteit is eveneens een structuur van statusoriëntatie (afb..&afb.) en betrokkenheid (afb.) besproken. Op basis van een alternatieve orde van de tijd (tabellen) en een vestiging van de identiteit (afb.) voor emancipatie en sociale kontrole kan men degelijkheid vinden voor het doel van de filognosie en het onderwijs. Op de goede manier gegrondvest in het liefdadige, dat wil zeggen in vrijwillige dienst, kan een dergelijk respekt van orde de ouders vervangen die wegvallen vanwege de verstoringen van de persoonlijke ontwikkeling. Allerlei dingen kunnen er misgaan en een gemeenschap moet leren collectief verantwoordelijkheid te dragen voor zulke calamiteiten. Het diktaat van de persoonlijke vrijheid is een zware, en als men de kinderen niet wil bederven en de liefde voor de kennis of de eer van bezielde emancipatie niet wil verliezen, moet er voorzien worden in een juiste continuïteit van kultuur voor iedereen. Alleen op basis van gelijke kansen voor allen kan er echte wereldvrede zijn. Het vormen van elites mag plaats vinden, maar kan niet het dominerende thema zijn. Openheid naar allen, ook naar het verleden en de toekomst toe, definiëert de gezondheid van de vooruitgang en het gezonde verstand van ieder systeem van bestuur. 

 

            m) Raadpleeg onpartijdige buitenstaanders
                          in geval van machtskonflikten.

Kontakt verliezend met het belang van de ziel, begoocheld door de aantrekkelijkheid van de materiële natuur, kunnen paren afdwalen van het rechte pad der emancipatie (afb. & afb. ) en de minder gerechte bereiken van menselijke aktiviteit verkennen. Daarvan leert men zeker over de limieten en grenzen die men niet moet overschrijden. Een ander ongewild effect van een dergelijke ervaring is het machtskonflikt. Experimenterend verliest men makkelijk het gezag en de zekerheid van de kultuur en orde van de ziel. Proberen zelf de macht te krijgen in een begoocheld en verwrongen idee van gezag en rijpheid, kan men in een relationele hel belanden. De geliefde beminde wordt een diktator en het gekoesterde leventje wordt een leugen. Om een veilige weg terug te vinden, terug naar het goede en echte van de tijd, kan men tijdelijk aanvaarden terug te vallen in een situatie van leerlingschap ten einde de verloren discipline weer teug te vinden. Daar is vaak hulp bij nodig. Enkel door boeken alleen is het moeilijk ook maar iets vooruit te komen. Sommige dingen zijn zuiver sociaal en veel kennis en regelgeving is ongeschreven. Om iets te leren is er ook de bron van het gezag van buitenaf en andere zoekers van de waarheid van persoonlijke emancipatie (afb.). Daarvoor zijn er priesters, politici en wetenschappelijke therapeuten die onderrichten en helen overeenkomstig hun geloofsovertuiging, politiek en paradigmata. Ieder systeem mag claimen exclusief en de enige en ware oplossing te zijn, maar de politieke werkelijkheid leert ons dat klaarblijkelijk het naast elkaar bestaan van allen de behoefte is. Welk systeem van bestuur ook aangenomen, ieder zal vast houden aan zijn eigen overeenkomsten. Men mag meedoen voor zover men ertoe in staat is maar het veranderen zal moeilijk of onmogelijk zijn. Er is een natuurwet die de coëxistentie en continuering gebiedt van de diversiteit van alle levende wezens en alleen bij het verlies van funktie en aanpassing sterft de soort uit.

De kultuur is niet anders: complexiteit kan toenemen maar het bestaande verdringen is een oorlog. Bij voorbeeld wat betreft tijd hadden we de oude dynamische definitie van de werkelijkheid van de hemellichamen. Later werd daar de electromagnetische definitie van de tijd aan toegevoegd die de stabiliteit van de gemeten tijdeenheid definiëerde met behulp van het element Cesium Dat atomaire begrip van de tijd echter vormde niet echt een inbreuk op de autoriteit van de zonnewijzer die het dynamische van de tijd definiëert. Nog steeds moet de exacte lengte van atomair getelde tijdeenheden zoals uren en dagen, worden gecorrigeerd naar de klaarblijkelijke instabiliteit van het gemiddelde van hun natuurlijke lengte (de aarde draait steeds langzamer t.o.v. de zon). De wet van de tijd luidt dat ze moet veranderen; geen maat houdt stand hoezeer we ons ook fixeren op een standaard meeteenheid. Het verschil tussen wat met meet en waarmee men meet gebiedt een dualistisch begrip van validiteit als het aankomt op het vestigen van een veelomvattende orde van de tijd. Uit dit voorbeeld mag duidelijk zijn waarom het gezag van buitenaf belangrijk is in het overwinnen van machtskonflikten en psychologie binnen een zeker systeem van bestuur en fixatie. (afb.). Het leven ruïneert alle systemen en dwingt ze tot (her-)aanpassing aan de werkelijkheid buiten ons voor hun overleven. 

 

            n) In geval van verwijdering: scheidt de bezittingen.

Vroeg of laat moet de rijpe persoon zijn eigen weg volgen. Als het zo uitkomt dat emancipatie tot verwijdering leidt, ontdekkende dat men voorbij het lustprincipe niet bij elkaar past, moet men eenvoudigweg vergeven en vergeten. Onthechting is altijd het probleem van de vooruitgang. Vast houdend aan het materiële verleden wordt de behoefte aan vooruitgang een geestesziekte. Derhalve is het van belang mijn en dijn te scheiden. Gehecht aan de tekenen van de eigen kultuur moet men leren wat betreft de eigenaardigheden en spullen van de ander te vergeven en te vergeten. De verliefdheid van de liefde leidt tot gehechtheid aan allerlei soorten van gedrag en dingen die men niet zo makkelijk kan vergeten: het maakt twee zotten die elkaar niet zouden moeten beschuldigen van de eigen waanzin. Scheiding van de bezittingen trekt een grens tussen twee gehechte mensen die het niet eens kunnen zijn over waarvan te onthechten en voor welk doel. Natuurlijk zou het aardig zijn als de partners het eens zouden zijn over een gezamenlijke kultuur van sublimatie en onthechting. Maar vaak is dit niet het geval. Verliefd zijn op de wereld, er teleurgesteld over raken en plannen maken voor een andere manier van doen, doet mensen het zelfde effect ondergaan. Men gedroeg zich als een dwaas, mensen raken eraan gewend, en ermee stoppen is net zo moeilijk als het doorbreken van een verslaving. Niet alleen is men gekonditioneerd aan het gedragspatroon dat niet langer bevredigt, ook de wereld is gekonditioneerd niets dan dat te verwachten. Bekeerd tot een andere manier van leven valt plotseling 'de hele wereld' weg , vriendschappen werken niet meer, men moet van baan veranderen, er wordt een andere taal gesproken. In het begin kan emancipatie zeer bitter zijn terwijl men slechts na enige tijd ontdekt hoe zoet het kan zijn. Daarentegen kunnen in het begin lust en gehechtheid heel zoet zijn, alleen om na enige tijd te ontdekken dat als de opwinding voorbij is men gevangen is in een bittere strijd tegen slavernij en verveling. Vanwege het eerste zou men niet moeten scheiden en vanwege het laatste zou men elkaar niet moeten haten. Uiteindelijk is zelfrealisatie het resultaat van wat men zelf heeft gerealiseerd en ware liefde herkent het in de ander.

Wat betreft de werkelijkheid van de tijd heeft de mensheid hetzelfde probleem. Verliefd geraakt op het moderne kwamen we terecht in gehechtheid aan tijdzones die niet echt nodig zijn en een kalender die stamt uit een tijd voor het jaar nul die niets dan een verwarring is van verschillende tijdindelingen en politieke strategieën. Het mijn en dijn van elkaar scheidend zouden diegenen die gehecht zijn aan het verleden in staat moeten zijn door te gaan, terwijl mensen die het eenvoudiger schema van ware wereld tijd (GMT gecorrigeerd voor de tijd -vereffening eventueel aangepast aan de plaats waar men zich bevindt) en een 24-verdeling van de kalender (zie tabellen) volgen, gelukkig zouden moeten zijn met hun alternatief en ideaal van harmoniëren met de natuur en de rede. Om het geheel van de complexiteit van de vreedzame coëxistentie in acht te nemen kan zoals voorheen gezegd het ontwerp voor een nieuw type klok worden gerespekteerd. 

 

            o) Vermijd geweld bij en tegen kinderen..

De eigen onwetendheid niet herkennend worden kinderen vaak gehaat door de ouders die, worstelend met het volwassen gebod der zelfverantwoordelijkheid ergernis ontdekken bij de afhankelijkheid en diktaten van het kinderlijke. In plaats van vrije zelfverwerkelijkende geëmancipeerde individuen te worden, moeten de ouders lijden onder de slavernij van de werklast van hun voorgaande lusten. Het lustprincipe is niet in één dag overwonnen: het brengt een wereld aan consequenties met zich mee die natuurlijk wordt geregeld door het hebben van kinderen. De meest eenvoudige dingen als eten, je gedragen, zindelijkheidstraining etc. moeten telkens opnieuw worden geleerd totdat een gezonde werkelijkheidszin de onschuld van het leven domineert (afb.). Er niet in slagen deze werklast te dragen en vervreemd van de ouderlijke autoritaire houding gaan mensen naar de hel heropvoeding behoevend in instituten voor geestelijke gezondheid, kloosters, therapiekamers en andere trainingen. Veel van het menselijke leven gaat over deze aangelegenheid van het dragen van de werklast van de voorgaande lusten. Het is heel normaal en niets om je voor te schamen. De mensheid heeft altijd pelgrimages gehad, religies en andere bezigheden om ermee in het reine te komen en in de toekomst zal het blijven voortbestaan in één of andere vorm. Ook de orde voorgesteld in dit schrijven in de vorm van een andere klok en discipline van statusoriëntatie vormt een werklast die een intermediair is tussen de oude lust en de nieuwe uitkomst van simpelweg een andere kalender en dezelfde oude klok bestuurd naar de zon zoals het zou zijn. Het kan eenvoudig wel duizend jaar duren vooraleer de hele wereld kultureel verenigd is in een verbeterde tijdpolitiek. Vanwege het feit dat iedereen zijn eigen manier erop na houdt moet worden gewerkt aan een grote complexiteit terwijl het uiteindelijk niets meer blijkt te zijn dan de evolutionaire pijn van het doen van één stap voorwaarts in het bestuur van tijd en identiteit. Met deze last in de persoonlijke sfeer van het opvoeden van kinderen of zorgen voor de dierbare artefacten van de eigen kultuur, moet geweld vermeden worden. Geweld is het resultaat van frustratie gekonfronteerd met meer moeilijkheden en werk dan men behoefte aan heeft, gewenst is of naar verlangde. De onderliggende begeerte die de geestelijke gezondheid weg rooft in goede banen leiden, wordt zoals gezegd gedaan door regulatie in de politieke, religieuze, wetenschappelijke en natuurlijke, persoonlijke sfeer. 

 

            p) Behandel kinderen zo gelijkwaardig mogelijk.

De val van de intelligentie toont zich in de relatie met de onwetenden en onschuldigen. Hoe meer de kultuur is afgestompt hoe erger de relaties tussen ouders en kinderen, leraren en leerlingen, priesters en gelovigen, overheden en burgers. Zonder zondaars zouden er geen religies nodig zijn, zonder profiteurs zou er geen zekerheids-orde nodig zijn, zonder gevallen zielen zouden er buiten het ouderlijke geen leraren zijn, en zonder lust zou er geen vernedering hoeven te bestaan. Ouders intimideren kinderen ze ziend als de duiveltjes van hun luist. Priesters moeten tot mensen prediken en moeten de alledaagse zonden des vlezes aanvaarden, overheden moeten eindeloos betalen voor sociale zekerheid niet in staat iets materiëels terug te verlangen vanwege het winstmotief en leraren moeten keer op keer de lessen herhalen aangezien mensen voortdurend hun intelligentie verliezen in de val van de ziel. Eenmaal verankerd in het werkelijkheidsprincipe echter (afb.), moeten priesters, leraren, ouders en politici leren de naaste te behandelen als een gelijkwaardige partner en niet als een slachtoffer. De ander is niet simpelweg een onderdaan van de Staat, een kind, een pupil, of een zondaar. Het is in de verheffing boven de ander dat het zelfbewustzijn verloren gaat en vijandigheid dreigt met revoluties tegen valse klasse-onderscheidingen en oorlogen tegen de vervreemding. Vandaar de regel van het in principe zo gelijkwaardig als mogelijk is behandelen van leerlingen, kinderen, gelovigen en onderdanen van de Staat . Het is een vereiste van de zelfvernedering: ikzelf ben een profiteur, een gevallen ziel, een zondaar en leerling. Ik ben degene die emancipatie behoeft en dus zal ik niet alleen mezelf bevrijden, maar de hele wereld van mijn prediking, lering, manipulatie en kleinering. 

 

            q) Hou dagen van festiviteit en ontspanning.

Zoals eerder besproken, is alleen bidden en werken niet genoeg. In het bijzonder in een kultuur waarin de media zeer prominent zijn geworden wordt een groot deel van de arbeid verricht terwille van het afstand houden. Meer en meer mensen die steeds maar dichter op elkaar leven maken de informatiekultuur noodzakelijk die de vervreemding overwint aan de ene kant terwijl anderzijds de mensen gescheiden worden gehouden. Op die manier t.v. kijken is bijna een beroep van vredeshandhaving middels de sociale zekerheid geworden met behulp van een multimedia-computer als een antwoord op het probleem van van de eenzijdige (één-richtings-verkeer-) informatie. Natuurlijk mag afstand houden en afstand bevestigen niet eindeloos doorgaan. Het mag dan een baan zijn in een overbevolkte wereld, maar voor iedere baan moet er een tegenwicht bestaan. Werk en ontspanning zouden elkaar moeten afwisselen, en zo moeten afstand houden en afstand bevestigen, worden afgewisseld met het tegendeel: men moet de afstand overbruggen en aanwezig zijn niet langer proberend de afstand te bevestigen maar het in het werkelijke kontakt te leggen. Praktisch neemt dit de vorm aan van een nieuwe wijze van rust nemen: een media-arrest op dagen naar een alternatief schema om te kontrasteren met de kultuur en het tijdbewustzijn. Aldus hebben we zondagen en zaterdagen die van een religieuze of familiaire aard mogen zijn maar nog steeds betekenen dat we aan de media werken. Zo hebben we ook werkdagen die de media negeren, alleen bedoeld voor de vrije associatie in sociale aanwezigheid terwille van de sociale kontrole. En er zijn dagen dat beide soorten elkaar overdekken vanwege het kontrasteren van het bewustzijn van de verschillende tijdschema's (tabellen). Dit is de complexiteit van de postmoderne informatiekultuur: het is zo ingewikkeld en divers dat verschillende dagen nodig zijn alleen maar om te studeren en te contempleren - niet werkend voor afstand houden en om uit te gaan - èn dagen voor het vieren van een nieuw seizoen en het vergeten van al het overige. Van de chaos van vrije exploratie van al het menselijk vermogen verheft zich een nieuw soort van orde die alles regelt naar zijn eigen aard: de politiek van de tijd, de toepassingen van de wetenschap, de religies van de oude en de nieuwe tijd (New Age) en de natuurlijke orde van de voorvaderen. Zo kan de moderne mens zijn ziel terugvinden met extra dagen van festiviteit en ontspanning, het begrip van arbeid en het houden van vakanties herdefinierend. 

 

            r) Ga uit met de familie.

Voor ieder huwelijk is niet alleen een bewuste benadering van tijdafspraken nodig om de gehele kultuur te kunnen dekken, ook is het bij elkaar blijven ermee belangrijk. Wat de celibatair in zijn vrijheid van zelfverwerkelijking ook moge regelen zou niet verschillen van het belang van het gezin. Samen uitgaan, kinderen hebbend of niet, is verschrikkelijk belangrijk om het huwelijk en de relatie vitaal te houden. Het ene bewustzijn dat het andere kontrasteert veranderend van privé naar publiek, van rust naar werk, en van kultuur naar natuur, leert man en vrouw zichzelf beter te kennen hetgeen de kwaliteit van hun huwelijk zal verbeteren. Het huwelijk is dus niet alleen een economische afspraak, een vorm van kinderopvoeding, een religieuze overeenkomst of een natuurlijke levenslust. Het kan een volledige diversiteit zijn afdoende voor de rest van je leven. Het kan een bevrijding zijn in een orde die een duidelijk omschreven doel voor de toekomst heeft. Het kan een motivator zijn die je weerhoudt van zelfvernietiging en neergang. Het kan een manier van uitgaand zijn wat betreft de wereld in zijn geheel zonder de continentie te verliezen van het gezin of de vrijheid van het celibataire.. 

 

            s) Speel en waardeer de media tesamen.

Er zijn twee dingen die mensen geneigd zijn te vergeten in de filosofie van bidden en werken. spelen en elkaar waarderen. Opgroeiend leren mensen snel dat te leven betekent dat je op een bepaald voordeel uit bent, of het nu gaat om geld verdienen of de vrede bereiken. Maar eenmaal de goederen verkregen hebbend en de vreedzame regeling van hun verlangens, moeten ze nog steeds leren te waarderen en te spelen. Voor je eigen zaak gaan doet het ego in weerlegging van al het andere gaan: de openheid gaat verloren, en wedijver steekt de kop op. Ook serieus in je eigen spel geloven, er een beroep en een strategie van overheersing van gemaakt hebbend gaat de zin voor het speelse eveneens verloren. Men is een stuk chagrijn geworden die niet langer gevoelig is voor de lol van het leven. Degene die altijd wilde winnen blijkt het kostbaarste verloren te hebben: de onschuld van de kinderziel die speelt en zich overal over verwondert. Zo is het erg belangrijk de schema's die men hanteert in te richten ten behoeve van de waardering van de naaste en de tijd te nemen een spel te spelen dat vrij is van voordeelrekeningen.

Voor de waardering hebben we allerlei soorten van media: radio, televisie, video, tijdschriften, kranten, boeken, c.d.'s, tapes, computers, telefoons en dergelijke. Er is een verschil in de media die direkte communicatie ondersteunen, zoals televisie, radio en de internetcomputer-telefoonverbinding en de media die minder direkt zijn, een fixatie, en snel een vorm van bezit dat leidt tot accumulatie en verbijstering door gehechtheid en neergang. Hoe groter de tijdspanne tussen het zenden en ontvangen hoe moeilijker het wordt de communicatie te ervaren als zijnde levend. Langzame media zoals boeken , kranten, films, etc. zijn afhankelijk van een collectief belang op min of meer dezelfde tijd zodat iets in trek is maar een week later kan zijn vergeten. Hetzelfde ding dat het ene jaar 'in ' is kan nauwelijks het volgende jaar worden gewaardeerd beschouwd als zijnde uit de tijd. Boeken laten zich het best lezen door een studiegroep of religie daar in essentie ieder bericht een sociale werkelijkheid is. Zo kan men begrijpen waarom het soms erg moeilijk is of onmogelijk een boek te lezen, hoe goed het ook moge zijn. Een roman lezend communiceert men met de schrijver je afstemmend op het thema dat men op één of andere manier zelf moet leven. Zo vertegenwoordigen je literatuur, platen e.d. je leven en je ego. Voor een goed huwelijk is het belangrijk samen waardering te hebben daar kultuur veel van het ego kan vertegenwoordigen dat zich niet gelijkricht met de ziel op dezelfde manier als de partner kan of wilde waarderen. Ook het communiceren met mensen zo rechtstreeks als mogelijk is met een minimum aan afstand tussen de betrokken personen, bevordert de kwaliteit en inhoud van het bericht en het vermogen het samen te genieten. Dit leidt rechtstreeks tot de waardering van theatervoorstellingen vóór televisie, televisie-live-voorstellingen vóór van te voren vastgelegde programma's, cinema-voorstellingen vóór video of televisievertoningen, on-line-discussies vóór krantenpolemieken, etc.etc. Het is belangrijk de prioriteiten duidelijk te hebben in de waardering van de media, daar uiteindelijk de afstand tussen mensen moet worden overbrugd. In essentie is het de boodschap van ieder medium samen te komen en de voorgestane orde te vieren. Gewelddadige en sensatielustige representaties kunnen worden herkend als waarschuwingen tegen het teveel afstand houden met het verkeerde idee van discipline. En dat behoren we niet te vieren. De boodschap van het medium is het af te wijzen daar het menselijk lichaam de ultieme machine is om mee te leven. Spelletjes spelend moet men leren hetzelfde te herkennen: naar de ziel moeten ze representatief zijn voor de eeuwige waarden om een gelijkgerichtheid te hebben die de echtelijke band ondersteund of de continentie van de celibatair. In de spelen van de sport etc. is men geneigd gefixeerd te zijn op winnen met de implicatie dat men nooit gewonnen heeft vooraleer het spel ten einde is. De juiste filosofie is echter dat men altijd heeft gewonnen om te beginnen en dat ieder spel het risico met zich meebrengt van verlies. Beseffend dat het grootste gevaar bestaat uit de mogelijk het spel zelf kwijt te raken, weegt het verliezen op punten minder zwaar dan het risico als onsportief te worden beschouwd niet tegen je verlies kunnend. De gouden regel van alle spelen is te spelen voor het spel en niet zozeer voor het resultaat. Het bekrachtigen van het winnen van het spel met geld en andere privileges is precies de manier om het te corrumperen, de oorlog te definiëren en slachtoffers te maken. Ter wille van de wereldvrede zou dus in feite alle professioneel spel moeten worden verboden. Het loopt in dezelfde val als geweld op t.v: mensen vergeten dat hun fascinatie misschien over slechte gewoonten en slachtoffers handelt, terwijl het doel van het spel precies het tegenovergesteld was: de kinderziel der onschuld te herwinnen..  

 

            t) Pas op voor het creëren van afhankelijkheid.

Niet geëmancipeerde mensen in een huwelijk of een andere relatie zijn zwaar van elkaar afhankelijk. Het is een slechte gewoonte niet het weten-hoe te delen, geheimen er op na te houden, te onderwerpen en andere machtstrategieën te koesteren. Het zou helemaal niet noodzakelijk moeten zijn macht uit te oefenen over elkaar. Het machtsspel is een symptoom van verloren autoriteit. Het gezag van een vertrouwenswaardige orde missend, beginnen mensen te vechten over het leiderschap, eigenaarschap, het recht te genieten en het recht van gebruik etc. Na de leeftijd van 21 jaar zouden mensen niet langer het slachtoffer moeten zijn van machtspelletjes en destructieve machtstrategieën. omdat ze het gezag verloren en voor zichzelf moeten vechten. Het is een primitieve kultuur die de orde van het gezag niet regelt vanwege een lust van opponeren in konflikt: het is vreemd aan de geest der speelsheid en het delen in waardering. De samenleving als een slagveld realiserend maakt geen gelukkige mensen, zelfs niet als ze het wonnen: je kan geluk niet kopen, noch kan je het bezitten. Geluk ontstaat van juist bezig zijn met de Tijd, dat wil zeggen, van je succesvol gelijkrichten met de ziel welke de zetel is van het bewustzijn van het eeuwige geluk. In de ziel komt alle goedheid samen als een gewetensvolle zelfherinnering die het beste van de mens omvat als zijnde God of het ware zelf.

In de ziel wordt het goede herinnerd en het slechte vergeten: zo kunnen we vergeven en vergeten. Ware onafhankelijkheid is het resultaat van het afhankelijk zijn van de ziel en zijn waarden. Vandaar dat alle afhankelijkheid in relaties binnen of buiten het huwelijk onderworpen zouden moeten zijn aan het motief van de eeuwige waarden die het juiste geweten garanderen.(afb.). Ertegen samenzwerend kan de illusie van een band geven maar vormt in feite een verslaving in dienst aan de zinnen: de afhankelijkheid waarover altijd konflikten ontstaan. Deze afhankelijkheid zou men niet moeten scheppen. Praktisch gezien zou men elkaar niet tot vrije sex, vleeseten, speculeren, en gokken terwille van enkel bezitten en het verraden van de waarheid met bedwelmende middelen moeten verleiden. Voor de frustratie van de sex hebben we kulturen van sublimatie. Voor de frustratie van het vleeseten hebben we de geneugten van de vegetarische keuken, voor de frustratie van het op de winst uit zijn, hebben we de wereld van de spelletjes, en voor de frustratie van het niet-bedwelmen hebben we de kulturen van het bewustzijn die men aantreft in de alternatieve werkelijkheid. De genezing voor de verlangens van de de ziekmakende afhankelijkheid die alle huwelijken en andere partnerrelaties ruïneert, is in één zin: geniet van het subliminale, eet met mededogen, speel voor het spel en ga voor het alternatieve. Eenmaal deze stelregel waarderend, de doe-dingen onthoudend en de niet-dingen vergetend , zal de frustratie worden getolereerd en men de rebellie te boven komen. 

 

            u) Behoud voorgaande relaties en wees liefdadig.

Het huwelijk en de partnerrelaties kunnen een samenzwering van slechte gewoonten zijn. Niet zelden zal de Heer zich manifesteren in de vorm van een partner om de lessen van de eeuwige waarden te onderrichten. Sex wordt geboden als een les of afstraffing tegen het het egoïsme, de bezitsdrang, liegen en corruptie. Lustig vergeet men de waarde van de subliminale continentie die zich voedt met de vooruitgang van de innerlijke kracht van de ziel: verliefd verlies je je verstand een ego opbouwend, bezittingen verwervend, schipperend met de waarheid, en corrumperend in de sex. Verzot op de afstraffing van de liefde verliest men intelligentie en boekt men geen werkelijke vooruitgang; men leert niet echt. Oude getrouwen van de celibataire continentie gaan verloren in het proces en de onzelfzuchtige houding is vergeten in de verbijstering van het uiterlijk effect. Moedwillig voorgaande relaties aanhouden en een houding van liefdadigheid is de genezing voor alle nevenwerkingen van de school der liefde. Het vereist het overwicht van de geaardheid goedheid (afb.), het mededogen, delen en zorgdragen, dat niet vreemd is aan het ouderlijk instinct dat samen zou moeten gaan met de sexuele voorkeur. Duidelijk is waarom het niet corrumperen van de ouderlijke zorg zo belangrijk is. Zelfzuchtige sex ruïneert de verbondenheid met de ziel en zo ook de uitweg uit de verstriktheid van de materiële verbijstering. 

 

            v) Gun een ieder enige privé-ruimte.

Zoals eerder gesteld is het van belang je terug te trekken en te recapituleren om je niet te verliezen in de aangelegenheden van de wereld. Zelfs voor een klein kind is het voor het ego van belang om de oorspronkelijke aard van de verbondenheid met de ziel te herwinnen in de afzondering van een persoonlijke omgeving. Deze mogelijkheid om te ontsnappen aan de dominante sociale opleggingen in de opvoeding en later in het huwelijk missend kan men mentale en sociale ziekten ontwikkelen. Gedwongen in het sociale kan men destructieve gedragingen ontwikkelen alleen om van de druk af te komen. Dit kan zich ontwikkelen in een negatief groepsego vijandigheid koesterend of zelfs in criminele ontsporing naar anderen toe of nog erger antisociaal gedrag aankweken bij individuen die psychiatrisch ontsporen. De samenleving en ook de echtelijke verbintenis moeten een vrije keuze blijven (afb.). Alles kan worden gewaardeerd zoals ze zijn met al hun beperkingen als men vrij is te weerleggen en zich terug te trekken. Het gemanifesteerde materiële is altijd vol van gebreken en is beperkt. Daaraan gebonden zonder uitwijkmogelijkheid kan men nogal wanhopig worden.

Praktisch kan een man zich terugtrekken in de hengelsport, op een zolder of in een schuur voor zijn hobby, terwijl mammie dienovereenkomstig een namiddagse meditatie of slaapje kan ontwikkelen of zich kan verliezen in borduurwerk en andere teruggetrokken aktiviteiten. Aangezien een eigen plekje niet altijd voor handen is moet men niettemin proberen in plaats daarvan je eigen dingen te hebben, bezigheden, een stoel, een speelhoekje, naaitafeltje, bureau etc. 

 

            w) Deel je geheimen.

Zoals bekend kan niet alles worden gezegd en onthuld. Men moet de eer hooghouden. Hoewel men zich niet teveel zorgen moet maken over het imago, moeten zaken die echt goed gaan of slecht niet het belang verduisteren van het gaande houden van de vertoning. Zo zijn veel mensen dus niet zo heilig en zuiver zoals ze zich voordoen of zich uitspreken. Dit is volkomen normaal en o.k. Dit is een eeuwige praktijk van de menselijke samenleving die van zijn leden vraagt trouw te zijn aan de algemene standaard ten opzichte waarvan een alternatief niet destructief mag zijn. Het is zelfs één van de grootste krachten van de mensheid: als eenmaal een bepaalde vorm van sociale kontrole werkzaam is, kan de hele samenleving in vrees leven die collectieve eer te verliezen. In oorlogstijd zal de angst voor vrijheid en emancipatie zich manifesteren in vijandigheid op die manier de gekoesterde eer verspelend: Op die wijze verloor de mensheid veel van haar kostbare maar verkeerd beijverde idealen. Eer die uitdraait op valse trots is een drama en een trauma voor de mens.

De traditionele genezing voor de ziekte der falsificatie door gehechtheid aan het uiterlijke imago is de religieuze bekentenis. Opbiechten zou de vervreemding van het belang van de ziel voorkomen en de ontsporing vergeven voordat werkelijke ontsporing in de samenleving plaats vindt. In het moderne heeft dit vele andere vormen aangenomen. De televisie is als een collectieve biechtstoel die hoge eisen stelt aan de kant van diegenen die het waarderend moeten 'vergeven en vergeten'. Psychotherapie zou de mensen hun hun egoïsme vergeven in de bekentenis van hun zwakheid terwijl new-age benaderingen de mensen hun irreligiositeit zou vergeven bij het ontbreken van de tradities. Alternatieve strategieën van gelijkrichten behielden de eer van de moderne mens in het voorkomen van een individuele en collectieve neergang in de vijandigheid van de valse trots. Al deze strategieën zijn gebaseerd op het delen van geheimen in één of andere vorm van bekentenis. In het huwelijk mag men dan niet alle geheimen delen met de partner, maar ze vergeven te krijgen door anderen zal het huwelijk er niet beter op maken. De genezing bestaat niet zelden uit de praktijk van het breken met de valse pretentie van heiligheid binnen een huwelijk, op die manier de neergang van het huwelijk zelf voorkomend. Het is een band van sterkte en zwakheid die bewijst dat eerlijkheid het langst duurt en dat er altijd een verschil zal zijn tussen God en mens, tussen mensen en hun idealen. Een andere manier om dit te zeggen is dat te delen in de bescheidenheid van het mens-zijn, de beste manier is om de gemeenschappelijke werkelijkheid en een ideaal om voor te gaan, tot stand te brengen. 

 

            x) Draag zorg voor verrassingen en alternatieven.

Gelijke tred houden met een zekere sleur kan van belang zijn maar draagt het gevaar in zich van het verliezen van je bewustzijn. Sleur heeft een sexuele bijbetekenis: het kan een vorm van gehechtheid of verbijstering door de materiële natuur zijn. Vanwege de tijd, de beweging van de materie, hebben we bewustzijn: zonder verandering neemt men niet waar. Zelfs dode onbeweeglijke objecten worden waargenomen omdat de waarnemer van positie verandert of zijn ogen beweegt. Staren naar een object is een oude medidatie-techniek om uit te rijzen 'boven de tijd', waarmee bedoeld wordt dat men zich concentreert en de geest tot rust brengt. In de herhaling van dezelfde oude manier hebben we twee werkelijkheden: de natuurlijke werkelijkheid van de cyclische tijd die een bepaald patroon herhaalt dat het bewustzijn van normale levende wezens uitmaakt en de onbewuste gewoonte van een konditionering die het bewustzijn wegneemt van een levend wezen. Het verschil tussen het natuurlijk bewuste en het gekonditioneerde onbewuste ligt in de autoriteit waaraan het levend wezen is onderworpen. Levende wezens zijn gestructureerd, vormen zelf een patroon onder invloed van buitenaf en van binnenuit. Het patroon van binnenuit is genetisch geprogrammeerd, het patroon van buitenaf is een mix van culturele en natuurlijke invloeden. Aan het gezag van de genen valt niet veel te tornen: als het programma niet bevredigt zal er stress zijn om te muteren voor de volgende generatie. Naar het uitwendige hebben we in principe een vrije keuze van natuurlijke en kulturele kondities om onze voorkeur van leven te dienen. Kultuur en natuur kunnen harmoniëren of in konflikt zijn. Overeenkomstig de kultuur hebben we het gezag van andere personen: heilige mannen en vrouwen, politici en wetenschappers die te werk gaan middels hun fixaties in de vorm van wetboeken, bijbels en constructies van toegepaste wetenschap variërend van een eenvoudige klok tot een gecompliceerde computer. Naar de natuur hebben we het gezag van de natuurlijke orde, religieus God genaamd, politiek groen genoemd en wetenschappelijk als de tijd aangeduid. De tijd stuurt de natuur middels het tonen van patronen van cyclische tijd die religieus als God worden gezien vanwege de natuurlijke bevestiging van iedere genetische kode. Politici hebben moeilijkheden met de tijd daar de bewegingen van de natuur een contrapunt van verschillende ritmen vormen ten opzichte waarvan ze simpelweg een eigen pragmatisch idee van de tijd ontwikkelen. In feite heeft de mensheid middels de klok te maken met een begrip van de tijd dat in de natuur niet bestaat: het heeft zijn natuurlijke dynamiek verloren en lijdt onder induktie tot een hanteerbaar gemiddelde-zone-zomertijdbegrip van 'standaardisering'

Gekonditioneerd naar het gezag van de natuur verliest men niet het bewustzijn omdat de tijd van nature dynamisch is: geen maat van de tijd blijft dezelfde (uitgezonderd de impuls van een quasar). Vanwege die verandering moeten we, onder dat subtiele commando, alert blijven daar een uur niet een uur is, een dag niet een dag en een jaar niet een jaar. Die verandering garandeert de continentie van het bewustzijn. Wat betreft kulturele verandering hebben we het tegengestelde effect: vanwege het fixeren van de tijd naar een gemiddelde, een zone of een seizoen, verliezen we de dynamiek ervan, de aanpassing ervan aan de plaats, en de geleidelijke verandering ervan van nature. Met een gemiddelde worden we rigide en met een zone verliezen we het kontakt met de ruimte die door de tijd wordt beschreven (identiteit). Met de zomertijd ontwikkel je een schok van verandering i.p.v. de subtiele, geleidelijke, vloeiende verandering. Vanwege deze laatstgenoemde tekortkomingen van de kulturele tijd lijdt de mens eronder er buiten geplaatst te zijn, uitgeput rakend in compensaties en zich slecht voelend in een staat van verwarring van identiteit in het hier en nu. We spreken van kulturele neurose of een collectieve schizoïde toestand die uit kan breken in een psychose van oorlogvoeren of algemene criminele ongehoorzaamheid. De laatste konditie van normale kulturele neurose houdt vervreemding in van het bestuur van de ziel welke inspireert tot geweten t.a.v. de natuur middels het (collectief) overlevings-instinct.

Wat betreft de collectieve werkelijkheid van de politieke standaardtijd kan niet veel gedaan worden door een individu: we kunnen alleen compenseren door van persoon tot persoon een tegenkultuur te ontwikkelen waarin alternatieven en verrassingen worden gehuldigd. Van deze tegenkultuur van het bieden van verrassingen middels onverwachte alternatieven kan zich een nieuwe begrip van de tijd ontwikkelen (tabellen) als een genezing van het ziekmakende van de standaardtijd. Ten einde niet chaotisch te worden in de liefde voor de alternatieven, verwachtingen weerstaand, moet het thema van de tijd worden herinnerd; het gaat er niet om verslaafd te raken aan drugs, vrije sex, financiële speculatie of het doden van medeschepselen. Leugens, misleiding, zelfzucht en bezitsdrang zijn symptomen van gehechtheid. De fundamentele waarden van waarheid, trouw, mededogen en soberheid (afb.) herstellend, kan het alternatieve worden vertrouwd de weg vrij te maken voor een betere samenleving met betere huwelijken en een beter begrip van de tijd met een gezonde tolerantie voor zowel het oude als het nieuwe. 

 

            y) Hou het huis netjes.

Letterlijk lijkt het een goede regel te zijn voor een goed huwelijk. In de kontekst van een bredere kultuur is het echter niet zo eenvoudig: wie is er verantwoordelijk voor de chaos van de samenleving? : wie moet de zeeën schoonmaken, de lucht, de bodem en ons gekoesterde tijdbewustzijn? Het liep allemaal uit de hand werkend voor het geld i.p.v. voor de ecologische groene kwaliteit, het spirituele geluk inwisselend voor materiële bevrediging. De mensheid moet worstelen om te overleven toenemend in bevolkingsaantal ontdekkende dat zonder de fundamentele deugden van delen en zorgen, eerlijkheid en rouw (afb.) we niet kunnen overleven. We moeten uit liefde voor de waarheid aanvaarden dat doden, vergiftigen, je verlustigen en vergaren niet de manier is om collectief te overleven. Om 'het hui opgeruimd' te krijgen kan iedere getrouwde persoon dit proberen te herinneren: de toekomst van de mensheid als geheel en het individuele huwelijk in het bijzonder ligt in het vegetarische, vrijblijven van bedwelmende middelen, het reguleren van de lusten terwijl de kulturen worden gedeeld. Op geen enkele manier kan enige vooruitgang worden verwacht van het bevorderen van vleesmaaltijden, het slikken van pillen, sexuele vrijheid en het scheiden van kulturen. Deze gehechtheden leiden tot een 'rommelig huis' waarin de mensheid op den duur niet kan overleven. Het gaat er niet om een nieuwe morele norm en verbodsbepalingen te stellen: er zal altijd enige liefde voor de chaos blijven (afb.) , er een rommeltje van maken wat betreft de fundamentele waarden: het testen van de limieten is toegestaan voor zover als de wet het toestaat. het gaat er allemaal om het juiste einder van het ideale te zien, het goede van het willen en de toekomst van de kinderen. Met het eten van vlees gaat de vreugde van het mededogen verloren (de hulpbereidheid), met intoxicatie verliest men de zin voor de waarheid (de eerlijkheid), promiscue wordt men bedrieglijk (smerig of ontrouw), en bezitterig verliest men de tolerantie (het vermogen tot delen (afb.). Met dit in gedachten zal het geen probleem zijn het huis netjes te houden en het huwelijk bevredigend.  

 

            z) Draag armoede, tegenslag, ziekte en verlies.

Uit armoede ontdekt men de kulturen van het geluk, door tegenslagen leert men te onthechten en een uitdaging te aanvaarden, van ziekte leert men spijt te hebben en van verlies raakt men bevrijd. De hindernis (afb.) op de weg van al dit leren, dat vroeg of laat geaccepteerd moet worden daar iedereen ontdekt wat het is om zonder middelen te zitten, geluk te hebben, gezond te zijn of ondersteuning te krijgen, wordt gehechtheid genoemd. Men kan gehecht zijn aan rijkdom, de discipline ontberend om in armoe te kunnen overleven, men kan op de gemakkelijke manier aan alles gehecht zijn niet in staat enige verantwoordelijkheid of stress te verdragen, men kan gehecht zijn aan de gezondheid wanhopig wordend bij het ouder worden en men kan gehecht zijn aan mensen en voorzieningen volledig uitgeput rakend in je afhankelijkheid. Noch als een individu, noch als een getrouwd stel kan men doorgaan zonder te worden gekonfronteerd met deze test van de tijd. Zonder het vaste voornemen trouw te blijven in tijden van ziekte, armoede, tegenspoed en verlies kan geen relatie met de ander of met jezelf worden gehandhaafd. De trouw heeft betrekking op de fundamentele waarden die de werkelijkheid garanderen van de ziel . Rijk blijvend, gezond, geluk hebbend en ondersteund zijn of niet, garanderen deze waarden de continuïteit van de persoonlijke en echtelijke integriteit.