-
Waarschuwing:
bestudeer deze regels stuk voor stuk. Dit boek
beschouwen als een lopend verhaal is een vergissing.
Meer dan een paar regels tegelijk bestuderen is
beslist af te raden.
a)
Als de waarheid een droom wordt, wordt de droom
waarheid: durf te
dromen.
b)
Als je veel wilt, zal je weinig krijgen: pas op voor
de begeerte.
c)
Je krijgt wat je geeft: vraag niet om meer dan je kan
geven.
d)
Aanvaard de
wederkeer.
e)
Stop met denken, denk
vooraf.
f)
Pas op voor de perversie: doe niet wat je niet wilt en
wees voorzichtig met
experimenteren.
g)
Het is goed als je het niet
wilt.
h)
Als je denkt het niet nodig te hebben: accepteer dat
de dingen slecht
gaan.
i)
Probeer te leren, doe je niet voor als iemand
anders.
j)
Wilde hartstocht kan, maar moet niet, worden
geaccepteerd als een
uitdaging.
k)
Vermijd het teveel
ervan.
l)
Voor haat is er geen
plaats.
m)
Aan pijn bestaat geen
behoefte.
n)
Voor de lust is er geen
rust.
o)
Het gebruik van geweld moet altijd in overeenstemming
plaatsvinden.
p)
Geen erectie, geen
zorgen.
q)
Doe niet gemaakt.
r)
Zorg ervoor bewust te zijn: blijf
waakzaam.
s)
Pas op met vrije sex; vermijd
ontucht.
t)
Het is beter uit te stellen als het vertrouwen niet
volledig is.
u)
Pas op voor het onvermogen om te
stoppen.
v)
Zorg voor naspel na de
climax.
w)
Wees niet dwangmatig over een
climax.
x)
Prijs je gelukkig als je niet moet, en wees niet
bedroefd als je het gedaan
hebt.
y)
Hou ervan om een kind te verwekken en teder te
zijn.
z)
Als de lust geen liefde wordt verbreek dan het
kontakt.
Er is ook een
artikel bij dit hoofdstuk
genaamd Tijd
voor Sex.
a)
Als de waarheid een droom wordt,
wordt
de droom waarheid: durf te dromen.
De
eerste regel van de liefde is dat men moet durven
dromen. Liefde is gevaarlijk daar ze sympathiseert met
illusie.
Het geloof in de liefde, is het verlangen van de
liefde, is de fictie van de liefde, is de
realiteit
van de liefde die creatief zijn uitwerking kan hebben
of in destructieve en rampzalige zin kan mislukken.
iedereen is het erover eens: zonder liefde hebben de
orde, God,
moraliteit het materiële leven , sex en geld geen
betekenis. Dit alles zonder liefde is betekenisloos en
zelfs een ziekte of een pest om van weg te sterven. De
bron van de liefde is natuurlijke onschuld: men moet
een kind worden om je geliefde levensspel te spelen,
niet echt bezorgd over al de ernst van mislukkingen,
zwakheden en andere onzin. Geloof in de liefde, niet
alleen in de eigen liefde, betekent dat men niet te
bezorgd is of angstig, eenmaal ver genoeg gerijpt,
moet het leven eenvoudigweg geconsumeerd worden als en
goede maaltijd. O.k. er is altijd het risico van een
verliefdheid of een ineenstorting die, uitlopend op
pijn en tranen,je konfronteert met de ernst van het
leven. Maar niemand zou aan die ervaring ontkomen
alleen maar om er volledig zeker van te zijn dat er
niets zou misgaan.
Het
geheel van de kultuur is een droom die mensen durven
te delen proberend alle geheime winstmotieven en
oneerlijkheden te vergeten. God
komt gewoonlijk op de laatste plaats daar voor het
kind het een volwassen iets is en voor een gerijpte
persoon iets kinderachtigs. God
is eenvoudigweg orde voor de rationalist en de Heer is
gewoon een andere persoon die handig genoeg is om je
jaloers te maken daar hij het patent op de liefde en
het wonderbaarlijke schijnt te hebben. Maar je eigen
weg vindend wordt het voorbeeldige o.k. bevonden en
geen werkelijke hindernis. Het is zoiets als het huis
uit gaan: je vindt je eigen droom en wonder
van de liefde en aan iets anders behoor je niet zo
veel te twijfelen of geloven. Het is de wijsheid van
de gewone man. Het bedrijven van de liefde is niet een
eenvoudige spontane gebeurtenis tussen twee
sympathiserende mensen. Het bedrijven van de liefde is
ook gekoppeld aan de wereld in zijn geheel zowel
historisch als naar de toekomst: liefde breekt alle
beperkingen van de visie van het eigenbelang open: het
wordt herkend als in alles en iedereen. Het is het
verruimen van de blik wat de opwinding van de rijping
is. Hoewel het lichaam ouder wordt, wordt de
ziel
niet ouder, dit inziend. Succesvol voor de
ziel
levend wordt het verouderingsproces of een lichamelijk
gebrek irrelevant. Wat telt is de zelfverwerkelijking
die zijn hoogte- en dieptepunten mag hebben wanneer
ook in het leven. De dood is niets anders dan het
verwisselen van de aankleding: men neemt een ander
lichaam aan herinnerd zijnd aan de mate waarin men
zijn best deed of vergeten en/of vergeven zijnd als
men verkeerd (of niets) gedaan heeft. De intelligentie
weet altijd duizend verklaringen te geven om dingen en
mensen die fout gingen te aanvaarden, alleen maar om
de mensen en dingen die goed zijn een dienst te
bewijzen. Het belang van de eerste regel is geloof te
hebben in de liefde: durf het ware te dromen. Het is
allemaal een kwestie van vertrouwen om je idealen na
te jagen, van belemmeringen af te komen, illusies in
werkelijkheid te veranderen voorzover het dromen
rechtgeaarde liefde voor de waarheid was. Eenmaal
verslaafd aan de liefde, houdt het leven nooit op
hetgeen de eeuwigheid meer werkelijk maakt dan het
tijdelijke spel der vormen.
b)
Als je veel wilt, zal je weinig krijgen: pas op voor de
begeerte.
De
grootste vijand van de liefde is de begeerte. Als
mensen die de liefde bedrijven gehecht raken en elkaar
willen bezitten, begint de ellende: je bent geen
sexobject noch een vervanging voor de ouders, noch een
hondje om aan de lijn te houden. Niettemin horen
liefde en trouw bij elkaar. Integer blijven is de
grootste uitdaging en om dit te bereiken moet de
filosofie van als maar meer worden uitgebannen. Wees
gelukkig met wat je hebt is het beste recept voor de
liefde: je werkgever kan er een hekel aan hebben, de
economie kan het verachten, de lust kan ervan walgen,
maar iedereen weet dat gelukkig zijn de dingen dingen
accepteren zoals ze zijn is. Natuurlijk is het niet
realistisch in een roze wereld te leven de hele dag.
Je moet de uitdaging aanvaarden etc. Maar dat is werk.
De grondvesting van de liefde kan niet gemist worden.
Als de werker de dienstknecht van de begeerte wordt,
alleen uit op roem, kapitaal, kennis, macht,
onthechting en schoonheid (afb.),
wordt zijn leven een leugen. Begoocheld door de weelde
van het goddelijke verlangt en begeert de arme
ziel
naar hartelust de ziel-afhankelijke
geest
van matiging, bescheidenheid, aardig en gezellig zijn
vergetend, altijd denkend dat mensen houden minder
belangrijk is dan ze op te offeren vanwege wat geld
(wat kost een gebroken vaas?) of sex (wat is de
urgentie?). Materiëel leven kan worden omschreven
als het geloof in sex en geld., terwijl het echte van
de mens slechts één omschrijving kent:
liefde. Of er nu sex is of niet, geld of niet, als de
liefde niet sterker is dan die twee, heeft men gefaald
in de loyaliteit aan het ware zelf en is men aldus een
levende leugen geworden. De ware moeilijkheid van de
begeerte is de verslavende subculturele
realiteit
ervan. Eens een dief altijd een dief is niet iets van
de veroordelende samenleving, maar iets van van de
persoon zelf. Het vermogen missend zichzelf te
corrigeren holt men van slechte trots naar ergere
valsheid bergafwaarts gaande. Zoals eerder gezegd:
zelfcorrectie is de essentie van het biologisch
bestaan: geen aktie kan zonder worden
gecoördineerd. Dit is niet anders naar het
grotere van het leven of de mensheid. Dit vermogen
missen is de oorzaak van alle neergang. Struikelen en
vallen is heel normaal en bijna een levenslust.
Religies In het bijzonder concentreren zich op het
weer op staan niet bang zijnde voor een andere val.
Politiek en wetenschap proberen te vergeven door de
zwakheid te negeren het doel van de aktie als
belangrijker voorstellend dan de manier waarop men het
bereikt. Het is in feite hetzelfde principe van
vergeven. Religie vergeeft in naam van
God,
de andere twee in naam van de toewijding. Het doel dat
de middelen heiligt kan een snel en profijtelijk
effect opleveren terwijl de religieuze behandeling
nooit zo ver zou kunnen reiken. Ervan houdend dat
beide manieren o.k. zijn, is het niet verboden een
beetje gevaarlijker te leven. De gemeenschappelijke
basis van de drie is een gewetensvolle bekentenis te
leven wat er ook mis moge gaan. Aldus is de echte
persoon filognostisch
getrouwd met de orde bekennend: zonder leugens en
bedrog ben ik helpen en delen toegewijd, zo waarlijk
helpe mij God almachtig.
c)
Je krijgt wat je geeft: vraag niet om meer dan je kan
geven.
Een
dubbele standaard hebben is de corruptie van de
liefde. Het ruïneert het vertrouwen en kweekt
konflikten. De verleiding van de sex is jezelf er
superieur mee te achten. Men kan er de Hoogste
Persoonlijkheid in vinden en dat is de reden waarom
zoveel mensen denken dat er geen verschil is tussen
sex en liefde. Ongereguleerde sex echter wordt lust
genoemd. Het voelt precies als echte liefde maar werpt
een schaduw van misbruik, verwaarlozing, neergang,
eenzaamheid en misère. Het kan worden
vergeleken met de manier waarop men met geld omgaat.
De lust van het geld is het naar eigen idee uit te
geven en de liefde van het geld is het te doen op een
gereguleerde manier. Ongereguleerd geld uitgeven
resulteert in een budgettair tekort dat aanleiding
geeft tot allerlei moeilijkheden er gewoonlijk toe
leidend dat men geld gaat lenen en verdere miserabele
complicaties. De profiteur
wordt schuldig, verschuldigd en een slaaf van de
arbeid zijnd daar hij meer uitgevend dan hij zich kan
veroorloven. Op de andere manier je van sex onthouden
en er heiligheid en geluk van verwachten kan worden
vergeleken met het gelijksoortige bijgeloof dat geld
sparen en op een berg van goud zitten alle macht en
geluk in de wereld zou geven. Het is de tegenhanger
van misbruik en werkt als een spiegelbeeld: het is een
ander soort van verwaarlozing, misbruik, misère
en eenzaamheid. Religie verklaart dat de rijkdom het
grootste obstakel voor de hemel is. De politiek die op
jacht is naar accumulaties van geld verklaart het een
burgerlijke zonde om kapitaal te onttrekken aan de
economie. Geld dat niet wordt uitgegeven is geld dat
niet beheerst wordt en het investeren enkel op de
waarde van kapitaalgoederen speculerend in plaats van
het algemeen ondersteunen van de 's mensen
aktiviteiten voor het goede doel, is de dood van de
samenleving en het recht. Psychologisch is geld als
het bloed in het lichaam: het behoeft een goede
circulatie om alle weefsels te voorzien. Het hart, of
de bank, moet het rond pompen zoveel als maar nodig
is, afhankelijk van het seizoen of arousal-nivo van
het lichaam of de samenleving. Dit betekent echter
niet dat geld sparen of abstineren een soort van
verraad zou zijn aan het ware zelf op zich. Sexuele
abstinentie drijft de energie naar hogere nivo's in
geval van gepaste sublimatie terwijl het naar behoren
sparen van geld de macht geeft te oordelen en te
handelen op een economisch meer ontwikkeld nivo.
Duidelijk is het moeilijk om het wetenschappelijke,
politieke aspekt van het onttrekken van energie of
geld te scheiden van het politieke motief.
Het
probleem, zoals gezegd met zowel positief als negatief
misbruik is de defectieve of begoochelde
machtstrategie. Zowel als met de de lust als met de
abstinentie kan de duivel van de lagere drift van
simpelweg domineren met agressie blijven hangen. Met
een bewuste bekentenis tot de liefde; de wil om
verstandig te spenderen en/of voorstander zijn van
gereguleerde sexualiteit, kan de misvatting van de
macht worden overwonnen die leidde tot de
onevenwichtigheid en het onrecht van het blinde
winstmotief van meer te verwachten dan men bereid is
te geven.
d)
Aanvaard de wederkeer.
Het
is een belangrijke wet die leert dat er voor iedere
werklast een consequentie is waaraan men moeilijk kan
ontsnappen. Voor wat voor soort liefde men ook kiest
te leven, er is altijd een wederkeer. Op de lagere
nivo's van de liefde is dit effect materiëler dan
op de hogere nivo's. Voor geestrijke spirituele
aktiviteiten kan er een schaduw van hartstocht zijn
bekend tot deze of gene strategie van handelen. Als
men lief heeft op een sociaal nivo, in de sfeer van
overheersing of in de sexualiteit, kan de liefde
ernstige gevolgen met zich meebrengen die moeilijker
te overwinnen zijn. Een verliefde sexuele partner kan
men niet zomaar aan de kant zetten zonder het hart
ernstige schade toe te brengen. Overheersen in b.v. de
liefde voor het opvoeden geeft verantwoordelijkheden
die je hele levensduur beslaan en mensen liefdadig
liefhebben kan komplikaties van gehechtheid
geven die voor de rest van je leven bepalend kunnen
zijn. Meedogend zijn naar het hart echter en werken op
hogere nivo's van zelfverwerkelijking in de liefde
draagt het karakter van de onthechting waardoor de
werklast aanvaard minder ernstige materiële
gevolgen zal hebben. Religieus vormt het een garantie,
politiek gaat men ervan uit dat het volhouden van het
overleg de beste garantie tegen oorlog is en
psychologisch is het gezegd dat een goede analyse het
halve werk is. Dit alles betekent dat om te ontkomen
aan een ongewenste wederkeer als een oorlog, gebroken
harten of een geruïneerde reputatie, een gezonde
zin voor sublimatie ter wille van het
zich gelijkrichten
naar de orde en realiteit van de ziel,
het standaardrecept is. In de liefde de wederkeer
aanvaarden betekent dat men evenwicht zal houden en
zich zal ontdoen van perversies geboren uit het
onbeheerste van de lust. Het is een publiek geheim dat
het opgeven van (ongereguleerde) sexualiteit alleen
maar mogelijk is door alleen maar het initiatief op te
geven maar niet de liefde liefde voor alle sex die
zich vanzelf voordoet. Daarmee moet men zich er niet
over verbazen dat de sexuele wederkeer dezelfde vorm
aanneemt als de oorspronkelijk eigen aandrift. Daarin
kan de sex als een spiegel zijn waarin men zichzelf
kan leren kennen. Sex kan vanwege zijn samenhang met
de Hoogste Persoon altijd worden gezien als een soort
van les die moet worden geleerd in de school van de
zelfbeheersing die al de waarden van de eeuwigheid
predikt. Niettemin blijft de algemene les van de sex:
het moet liefde zijn.
e)
Stop met denken, denk vooraf.
Liefde
ontsnapt aan de rede, daarom moet men uit de
gedachtenvolle hemel naar de gedachtenloze aarde
afdalen en niet andersom naar het schijnt. Dit zijn de
processen die men inductief noemt, van het het
specifieke van een materiële positie naar het
algemene van een gemeenschappelijke ziel
en deductief, van het algemene gelijk gericht zijn
naar het specifiek aangepaste.(afb.).
Religieus, politiek en wetenschappelijk is het
deductieve proces de weg van de zelfverwerkelijking.
Religie verafschuwt een God
of een toegewijde die niet uit de hemel wil nederdalen
en geen offers wil brengen, politiek verafschuwt men
diktators die induceren naar een algemeen begrip dat
als een angst, een diktatuur, een absolute vorm van
oplegging of een verlies van de individuele vrijheid
van expressie uitwerkt. Wetenschappelijk wordt de
induktie gekoesterd om algemene natuurwetten te
vinden, maar de naturalistische aandrift van de
wetenschap die aanzet tot aanpassingen, toepassingen
en specifieke uitkomsten en gebruik suggereert dat
wetenschap zonder een effect niets dan bedrog is.
Wetenschappelijk is het gekonkludeerd dat induktie
alleen maar naar de ziel
en zijn ethiek voor zichzelf mag bestaan terwijl de
rest eenvoudigweg is gebonden aan zijn deductieve
feitelijkheid in bij voorkeur een waardevrije
keuzewerkelijkheid.
Het doel van het niet-denken in de liefde geeft
klaarblijkelijk een overmaat aan filosofische en
ethische complicaties aan de wijsheid die aan het
handelen vooraf dient te gaan. Voor moeder natuur is
het allemaal relatief en tijdelijk daar ze haar
werkelijkheid
zou voortzetten wat onze kulturele complicaties ook
mogen wezen. De konklusie van allen die de liefde
bedrijven is ook hetzelfde: laat de natuur zijn gang
gaan, alle moeilijkheden komen er voort uit als je dat
blokkeert. Oudere kinderen zouden dus liberaal moeten
worden behandeld ze voor zichzelf ervaring laten
opdoend met wat goed en slecht is. Vertrouwen en de
relatie behouden is het allereerste belang. Daartoe is
het gezegde 'de tijd
zal het leren' de gemeenschappelijke overtuiging.
Filognostisch
kan het vage worden overwonnen door de waarheid op te
merken dat de mens eerst induceert naar de orde van de
ethische discipline (God)
en dan nederdaalt naar zijn eigen persoonlijke en
uniek deductief gelijkrichten
van de plicht.
f)
Pas op voor de perversie: doe niet wat je niet wilt
en
wees voorzichtig met experimenteren.
Een
andere belangrijke werkelijkheid
van het menselijk lichaam is zijn inhibitoire functie.
Zoals eerder uitgelegd werkt het zenuwstelsel op
zelfcorrectie. Om de juiste zelfcorrectie te
realiseren is een groot deel van het neuronaal
functioneren er terwille van de inhibitie. Deze
remmingen nemen een kulturele vorm aan: ze vormen de
politiek, religies en individuele wetenschappen van
het management. Ambitieus zijnd op deze gebieden van
kennis is men gedoemd gefrustreerd te raken daar het
overgrote deel van de kulturele werkelijkheid
alleen geïnteresseerd is in zijn eigen stijl van
negatie. Men kan er voor kiezen of het vergeten. Eraan
toevoegen of het veranderen is in het geheel niet
welkom en vriendelijk een goede carrière of
frustratie voor zichzelf toegewenst. De kultuur als
zodanig is als een tuin met bloemen en bomen waar
ieder organisme zijn eigen genetische struktuur
bestiert volgens welke het altijd weerlegging zal
regelen naar alle vreemde begrippen. Natuurlijke
weerstand tegen verandering die een soort miljoenen
jaren lang hetzelfde houdt, staat alleen maar een zeer
langzame evolutie toe. Sommige soorten echter kunnen
zich in enkele generaties aanpassen zoals b.v.
bacteriën. Om deze reden is de medische
wetenschap niet zo zeker van de werking van
penicilline als ze zou willen. Dit verwijst terug naar
de werkelijkheid
van de natuurlijke weerstand. Bij een normale
gezondheid verzet men zich tegen perversies: er is een
natuurlijke remming op alle soorten van sexualiteit
die niet in overeenstemming zijn met een effectieve
kind-produktie en -onderhoud. Vanwege de kulturele
connotatie echter heeft veel, zo niet het overgrote
deel van de sexualiteit een andere betekenis gekregen.
Als men apen bestudeert kan men waarnemen dat sex een
belangrijk mechanisme is van sociale kontrole. En
aangezien mensen als een apen kunnen functioneren is
dit eveneens vaak het geval bij mensen. Alleen de
macht van het celibaat kon bewijzen sterker te zijn op
die manier religie, politiek en wetenschap
realiserend. De transformatie van sex is de motor van
de kennis en de macht die de dierlijke optie van
dominantie middels sex weerstaat. Niettemin is de
halve wereld ervan overtuigd dat men alleen middels
sexuele perversie succesvol kan zijn. In feite is
sexuele perversie precies de manier waarop men zich
aan een kultuur onderwerpt en is het celibaat de
manier om het de baas te worden. Zo kan men dus
homosexualiteit aantreffen bij mannen die succesvol
zijn in het volgen van vrouwelijke kulturen
(showbusiness b.v.). De roepingen van het bestuur
volgend kan er veel sadomasochistische sex worden
verondersteld als de perfekte perversie om weerstanden
tegen kulturen van oplegging te vernietigen.
Dienovereenkomstig zou masturbatie de ideale perversie
zijn voor de gewone man om rebellie en weerstand tegen
ieder falen van het systeem te vernietigen. Daarom
wordt het ouders aangeraden niet al te restrictief te
zijn met de adolescent. Voor soldaten in oorlogstijd
is verkrachting de beste manier om de natuurlijke
remming te vernietigen om zichzelf op te leggen aan
anderen. Hoe wreed en onmenselijk het effect van de
perversie ook moge zijn, alle perversies kunnen worden
gewaardeerd als een waarschuwing tegen valse
oplegging, foute systemen, en cultureel narcisme. Hoe
meer mensen elkaar dwingen, elkaar misleiden, en
elkaar veroordelen, hoe groter de kans dat men
collectief ten onder zal gaan decompenserend van
perversies. Er bestaat een rechtstreeks verband tussen
generatiekonflikten, politieke konflikten,
paradigmatische oppositie, oorlogvoering, en
perversie.
Om
zich veilig te voelen voor de toekomst en om zich te
verzekeren van een constructieve evolutie, is de
verzoening van generaties, politieke partijen en
wetenschappelijke paradigmata noodzakelijk. Niet te
verdringen, maar te integreren en tolereren, vraagt om
een begrip van orde dat allen ondersteunt en
duidelijkheid en éénpuntigheid (het
woord dat aan vele woordenboeken zal mankeren)
verzekert. Dubbelzinnigheid kweekt dubbelhartigheid,
teleurstelling, ongeloof en uiteindelijk perversie,
neergang en vernietiging. Het gaat er allereerst om de
intelligentie
en de rede te bewaren daar emoties altijd tot van
alles en nog wat zullen aanzetten. Derhalve is het
onvermijdelijk in de liefde voor duidelijkheid te
kiezen. Van deze duidelijkheid zal men een eerlijke
kans hebben om te kiezen zodat men zichzelf niet
gedwongen zal zien tot iets of ertoe geforceerd zal
zijn ergens uit te stappen. Een grotere continentie
van kultuur zal een minder experimenterende mensheid
scheppen met een betere vastbeslotenheid in haar
ondernemingen.
g)
Het is goed als je het niet wilt.
Met
name in de liefde is niet handelen één
van de beste dingen. Niet ook maar iets ondernemend
kan men open staan voor alles en zo echte liefde voor
wat dan ook zijn. Hierom gaan criminelen naar de
gevangenis. Welke onderneming ook is expliciet
verboden voor gevangenen en dat is de manier waarop ze
door inaktiviteit leren de liefde te herwinnen die
ongerecht verloren ging. Alhoewel het idee van
rechtgeaardheid kultureel relatief is, wat goed is
volgens de één is onrecht volgens de
ander, scoort de waarde hoog op de lijst van de
eeuwige waarden. Het is de tweelingbroer van het
houden van de waarheid die bereikt wordt door een
duidelijk (e.g. onbeneveld) beeld van de
werkelijkheid.
Rechtgeaardheid is de term voor de juiste aktie en
liefde zonder kan alleen een meditatie
terwille van de waarheid zijn. Als men ervan houdt
niets te doen kan het de grootste liefde zijn voor de
wereld die er mogelijk is: alleen het werk voor een
goede geest
blijft over. Maar altijd moet men in gedachten houden
dat men alleen maar succesvol kan en mag
mediteren
nadat de plichten zijn vervuld: daarvóór
contempleert men eenvoudigweg op de rechtgeaardheid
van de aktie om niet in één of andere
gevangenis te belanden. Meditatie zonder is niets dan
solliciteren naar de psychiater: men wordt gek van de
rusteloze geest die aandringt naar gelang de
verwaarloosde verplichtingen. Zo voor de sex vluchtend
wordt men gekweld door het denken van de lust,
vluchtend voor de pacificatie zal men met zichzelf
vechten, en ontsnappend aan de konfrontatie zal men
stemmen horen die je zeggen wat je niet wilt horen.
Psychiatrie is alleen maar een ander soort gevangenis
voor een andere soort van misdaad: de verwaarlozing
van de plicht of mislukking in te zien wat dat zou
kunnen zijn.
Niettemin,
deze regel puur sexueel opvattend, is de filosofie in
overeenstemming met de analogie van rechtgeaarde
aktie: men kan ontspannen en niets doen als men
vertrouwen heeft in de eigen liefde voor de ander.
Niet echt zeker echter kan men een dwangmatige minnaar
worden en zo de hele liefdes-affaire bederven zoals
een crimineel die schuldig is aan fraude. Een vrouw
zal minder moeilijkheden maken over het mislukken van
sexueel genoegen als ze zich op andere manieren bemind
voelt door haar man. Ook een man zal beter in staat
zijn een sexueel ongeïnteresseerde vrouw te
accepteren als ze een goed verstand heeft, een sociaal
succes is of een goede moeder of huisvrouw. Een
intelligent persoon herkent de kulturele waarde van
sexuele remming en weerstand tegen perversie als
eenmaal het sexleven b.v. door gewoontevorming saai is
geworden. Het zou beter kunnen zijn, voor het
handhaven van een huwelijk b.v.,om een goed boek te
kopen en een gesprek te beginnen dan om naar een
sex-therapeut te gaan of zelf te experimenteren met
perversies. Goede sex hebbend kan men denken: 'daar
gaat de conversatie' (en de
vriendschap).
h)
Als je denkt het niet nodig te hebben:
accepteer
dat de dingen slecht gaan.
Sex
is, eenmaal ertoe gekonditioneerd een behoefte. Het
vormt een evenwicht van neurotransmitters in de
hersenen, een evenwicht van energie en voedselinname
voor het lichaam,een evenwicht van associaties in de
samenleving en een bepaald type van plicht naar de
Godheid van de aanbidding, de politieke leider, het
wetenschappelijk paradigma of zelfs een klimaat. Soms
wordt de fixatie van het sexueel gedrag leven genoemd,
terwijl anderen het een soort van dood noemen daar er
niets schijnt te gebeuren buiten het kader van de
sexuele konditionering: men ontwikkelt niet werkelijk
nieuwe belangstellingen of intelligentie.
Ook de creativiteit kan ernstig geblokkeerd zijn
gehecht aan bepaalde perversies geen weerstand of
genie vindend.
Denkend
dat men niet de sex van een bepaald konditionering van
het leven nodig heeft, moet men bedacht zijn op het
het grote avontuur dat volgt. Precies waar allerlei
zwakheden werden gekoesterd en overdekt door
compensaties zal men de beheersing verliezen. Niet
zelden resulteert dit in destructieve akties tegen de
konditioneringen welke op zichzelf rechtgeaard en goed
kunnen zijn. Men kan plotseling beschouwd worden als
zijnde gek geworden. Sommige mensen die van de
intelligentie
niet veel terecht brachten kunnen naar de psychiater
worden gebracht. In het bijzonder de jongeren lopen
een groot risico niet te worden begrepen in hun
celibataire, maar ziet zo wijze opstandigheden. Een
persoon met mystieke talenten voor het occulte kan
schizofreen worden gelabeld de juiste subculturele
achtergrond van bevestiging missend. Personen met een
meer rustige levensstijl kunnen worden aangezien voor
en worden gekenschetst en gehypnotiseerd als chronisch
depressief. Gesensitiseerd naar een (politiek) klimaat
kan men manisch-depressief zijn. Het is in het geheel
niet zo eenvoudig de oppositie te weerstaan met name
in het begin van het zelfrealisatieproces. Voor dit
doel ontwikkelden zich allerlei soorten van new-age
therapieën welke kunnen worden herkend als
vertegenwoordigers van een transformatiekultuur die
gevoelig zijn voor de individuele werklast van mensen.
Individualiteit en ego
zijn belangrijk, met name als in het begin oppositie
een plotselinge, flinke en bittere uitwerking kan
hebben. Goede vrienden kunnen plotseling slechte
vijanden worden terwijl een onpartijdige buur een
ideale referentie voor de normaliteit kan zijn. In het
begin is het gewoonlijk aan te raden om begeleiding te
zoeken van een bonafide autoriteit: men moet zich niet
tegen deze of gene denkrichting verzetten om te
proberen te ontsnappen aan het dode (van een andere
leerschool) van een zekere konditionering.
Overeenkomstig de eigen geloofsovertuiging kan men
argumenteren over wat bonafide is of niet. Legaal zou
dat een systeem zijn met respekt voor de wet en de
burgerrechten. Niet zelden nemen sekten te veel over
van het ego
de afhankelijkheid van mensen tot iets onvermijdelijks
verklarend. Een bona fide leerschool realiseert zich
altijd zijn beperkingen: voor iedere les is er een
begin en een eind ondanks het feit dat er een mooie
carrière is weggelegd binnen een zekere
organisatie. Uiteindelijk moet alle educatie een rijpe
min of meer onafhankelijke persoon voortbrengen die
zich verantwoordelijk voelt voor zijn eigen
handelingen. Geen school als zodanig kan het doel zijn
hoewel onmisbaar als een middel om dat doel te
bereiken. Men kan ook zeggen dat het er werkelijk niet
toe doet welke school men volgt, het eindresultaat zou
de zelfde gelukkige en geestelijk gezonde persoon
moeten zijn. Of men nu in de gevangenis, een bordeel,
een universiteit of een klooster was, men kan allemaal
eindigen levend in de zelfde staat, bij elkaar komend
in dezelfde kroeg, kijkend in de zelfde bioscoop.
Samenvattend kan men zeggen dat het belang van het
avontuur van het leven eruit bestaat allereerst een
geaccepteerd rebel te zijn, vervolgens een
emanciperende student en te eindigen als een ervaren
rebel die geen (persoonlijke) behoefte heeft aan enig
ander gezag nog lang en gelukkig levend. Verward in de
tijd
kan men ziekte aantreffen in de rebellie en de
emancipatie
missen niet in staat zijnd de opstandigheid te
verwoorden of geaccepteerd te krijgen. Voor de
filognosie
is de timing allereerst van
belang.
i)
Probeer te leren, doe je niet voor als iemand
anders.
Pretentie
is een belangrijke taktiek van het ego
dat verliefd raakt: men raakt verward over wie men is
en wat men te doen heeft. Mensen die heel zeker van
zichzelf zijn zullen het veel moeilijker vinden
verliefd te raken dan mensen die een werkelijke
behoefte hebben aan emotionele ondersteuning en een
sexuele uitlaatklep. Desondanks gaat het
ego
door met zijn strategieën van zelfachting. Hoewel
perverterend, zoals het meestal gaat, houdt men het
imago van de heiligheid op, alleen maar om zichzelf
eraan te helpen herinneren hoe het eigenlijk zou
moeten zijn. Deze mensen kunnen worden bespot en
geplaagd door anderen omdat ze zo kwetsbaar en
misleidend zijn. Dit zijn slechts de spelletjes van
het het dagelijkse leven. Ze zijn volkomen normaal.
Het gevaar schuilt in het denken iemand anders te
zijn. Het verschil tussen het ware en voorgestelde
zelf houdt niet automatisch het ware zelf van de
emancipatie
in. Het is in het geheel niet zo moeilijk al
voorwendend je ziel
aan de duivel te verkopen en van je leven een grote
leugen te maken: het lijdende ego
haat zichzelf als de gespeelde rol vreemd is aan de
ziel.
Iedere akteur kan het effect van deze vervreemding tot
aan het punt van een totale identiteitskrisis
bevestigen. Voor dit doel ontwikkelde de mens kulturen
van heraldiek,zowel politiek, religieus als
wetenschappelijk. Grote prijzen worden toegekend aan
diegenen die vooropgaan in heiligheid, bestuur en
denken. Deze mensen moeten de last dragen van de
identiteit
die een samenleving nodig heeft. Op zichzelf is het
geen kompliment voor een samenleving om behoefte te
hebben aan dit soort lofprijzingen. Feitelijk zou de
identiteit
in het systeem moeten zijn ingebouwd en niet bij wijze
van uitzondering moeten worden bereikt. Faam schijnt
slechts een ander soort van leerschool te zijn met
leraren en leerlingen die beiden moeten
emanciperen
tot gelijkheid,vrijheid en broederschap. Men kan ook
zeggen dat het een andere religie is, waarin iedereen
is uitgenodigd om, tijdelijk, voor De Heer Zelve door
te gaan. De realiteit
is dat niet één persoon voor de duur van
zijn leven de roem kan dragen (voor de Hoogste persoon
te spelen) zonder de ondersteuning van een traditie,
sociale achtergrond en religie. Daarom kan faam die
indruist tegen de traditie, de samenleving of de
religie geen stand houden. Op dezelfde manier kunnen
relaties niet voortduren met het spel van de Hoogste
Persoon. Wat men kwijtraakt in het spel is het
vermogen om te leren: men raakt eenvoudigweg de
ontvankelijkheid kwijt voor het dynamische,
veranderlijke, zich aanpassende en evoluerende nieuwe
van de kulturele voortgang van alledag. Kultuur is,
hoewel voortdurend van fixatie naar fixatie hollend,
een levend organisme dat in één dag kan
veranderen, met name met de nieuwe ontwikkelingen van
de informatiekulturen (computers, etc.). Een enkele
gebeurtenis of bijzonderheid kan, belangrijk genoeg,
zich over de ganse aarde verspreiden binnen een paar
uur. Dit geeft het beeld van een gigantisch brein waar
allerlei soorten van excitatie en inhibitie de
vitaliteit van het leven gaande houden. Hoewel we
liever denken in persoonlijke termen over ons unieke
en intieme , is er ook de realiteit van een
gigantische mierenheuvel waar niemand werkelijk
belangrijk is. We hebben een systeem dat zichzelf zal
corrigeren en ontwikkelen totdat het instort op basis
van één of andere valsheid om een andere
les te leren. Bang daarvoor, kan niet ook maar iets
uitvoerend dat resulteren in hetzelfde soort van
persoonlijke drama als zich kan voordoen met het
allemaal samen voor een gemeenschappelijke zaak gaan.
Geen voorwending van heiligheid zal de evolutie
tegenhouden of de mensheid van het leren van lessen
weerhouden.
j)
Wilde hartstocht kan, maar moet niet,
worden geaccepteerd als een uitdaging.
Wilde
hartstocht is de liefde voor chaos en natuur. Liefde
kan een storm- en bliksem-affaire zijn. Grote donder
kan volgen met met zware wolken en regenbuien. Dit kan
allemaal privé en intiem zijn zonder dat een
ander er iets vanaf weet. Het is als de
informatie-kultuur waar iedereen kan dromen en maken
wat hij ook maar wil zonder het dagelijks leven
rechtstreeks te beïnvloeden. Niemand kan de
creatieve mens tegenhouden in het virtuele van de
werkelijkheid.
Het is ook als met denken zonder iets te zeggen. Men
kan een aardig en glimlachend individu zijn terwijl er
een brainstorm in het hoofd plaats vindt. Het is
buitengewoon belangrijk een veiligheid van aktiviteit
te hebben tussen denken en schrijven, tussen schrijven
en spreken, en tussen je iets voorstellen en iets
bewerkstelligen. Een complete storm in het brein van
de samenleving kan in de bioscoop eindigen als een
volkomen fantasie. Ook subtiel denken dat nooit enige
pers, vertoog of aktie zal vinden kan de weg van de
mensheid in één minuut veranderen.
Niemand weet werkelijk hoeveel van het denken door de
mens op het moment gedeeld wordt. In de
geest
kan men zich inbeelden te delen met historische
persoonlijkheden, 'verblijvend in het eeuwige', maar
hoeveel akteurs kunnen niet die rol spelen alleen maar
om het volledig contemporaine van iedere gedachte te
verduisteren? Misschien zijn ook dromen veel
collectiever dan wie ook maar vermoedde. Het is
moeilijk om de synchroniciteit te bewijzen van het
collectief bewuste daar ieder bewijs een
kontrolestrategie zou inhouden die niet aanvaardbaar
is voor het dynamisch begrip van vrijheid. Deze tekst
schrijvend b.v. zou de halve mensheid erbij betrokken
kunnen zijn op het moment van het schrijven zelf. Maar
het in de winter nalezend e.g. zou misschien
één procent van de bevolking zich erin
herkennen, om niet te spreken van de onmogelijkheid om
hetzelfde moment collectief te herleven. Hieruit zou
volgen dat het vrijwel futiel zou zijn om iets te
lezen, maar dat rechtstreeks spreken in plaats daarvan
mogelijk een grotere ramp zou zijn. De liefde voor de
chaos bevechtend met geschriften zou wel eens de minst
effectieve manier van besturen kunnen zijn, terwijl
het zo langzaam zijnd het de meest wijze en
achtingsvolle manier kan zijn om de wilde hartstochten
van de mensheid tegenwicht te bieden. Vandaar de
regel: hartstochten kunnen, maar moeten niet worden
geaccepteerd. Ze vormen een uitdaging voor de
geest
van trouw aan de orde. Je verstand verliezen in de
hartstochten van een liefdesaffaire kan nooit een
verplichting zijn voor het individu of een kultuur
voor het collectief zoals soms tijdens een oorlog
wordt gezien. Hoewel onredelijkheid de wereld schijnt
te beheersen met hartstochten, besturen niettemin de
redenen en redeneringen der wijsheid, vitaal gedacht
naar het moment of gefixeerd voor de stabiliteit van
het zelfbewustzijn,
de essentie van de ziel
waar niemand buiten kan.
k)
Vermijd het teveel ervan.
Dwangmatige
sex is de moordenaar van de liefde.
Obsessief-dwangmatig gedrag behoort tot het
psychiatrisch vocabulaire. Het is een poging de
complexiteit van het leven te reduceren zonder naar
behoren zich
gelijk te richten.
Struktuur nodig hebbend klampen mensen zich vast aan
aan stereotypen van gedrag : voeren rituelen op ,
zeggen bepaalde dingen op een bepaalde manier, worden
bijgelovig en ontwikkelen magisch denken en
indrukwekkend gedrag om de vertoning gaande te houden
ondanks het gebrek aan inhoud. Binnen het kader van
een religie of een andere traditie wordt dit
geestelijk gezond en kultureel genoemd.. Maar een
individu die dat idiosyncratisch ontwikkelt komt uit
op autistische zelfstimulatie en beheersing van
angsten voor invloeden van de buitenwereld
(fobieën). Het basisprobleem is het vertrouwen,
dat normaliter psychotherapeutisch moet worden
hersteld als de persoon eenmaal zijn aanpassingen aan
de traditie van een politiek systeem, religie of
wetenschap aan het verliezen is. Het vertrouwen is
gebroken met de konfrontatie met de persoonlijke
zwakheden van anderen terwijl het sociale systeem niet
de zwakheden en afwijkingen van individuele leden kan
compenseren. Op deze manier wordt de liefde een
vreemde samenzwering van mensen of een individuele
psychopathologie waarvan wordt toegestaan dat die de
medemens teistert. Op deze manier kunnen vrouwen het
vertrouwen verliezen in de sexuele toenaderingen van
mannen, de liefde meer een dwangneurose
van sexuele aard vindend dan het verwachte wederzijdse
gevoel en de hartelijkheid terwille van een gezonde
voortplanting. Karakteristiek voor de dwangmatigheid
is aan te dringen ondanks het gevoel. B.v. eten op
gezette tijden , hetgeen op zichzelf goed is, kan
uitlopen op vetzucht meer etend dan noodzakelijk is
bij een meer rustige levensstijl met het ouder worden
b.v.. In dit geval wordt het gevoel van verzadiging
verdrongen ten gunste van een oude niet langer geldige
gewoonte. Hieruit is de eenvoudige regel afgeleid
alert te blijven het teveel te vermijden. Bij
voorbeeld moet men na een oorlog de zware investering
in de oorlogsindustrie opgeven die op zichzelf goed is
ten tijde van oorlog. Het teveel vermijden betekent
dat men alert blijft voor de werkelijke behoeften, de
verdringing van de tekenen die een andere benadering
gebieden vermijdend. Het lichaam zelf zal waarschuwen.
Deze waarschuwingen zijn relatief subtiel, precies als
een uitgeput gevoel na de sex of een vagina een beetje
te droog om te penetreren. Het forceren van de liefde
zal tot ziekte leiden: allerlei soorten infecties, een
verlies van weerstand, krampen van het lichaam en
mentale gesteldheden voorbij het gezonde kunnen het
gevolg zijn. Plotseling kan men zichzelf in een
scheiding aantreffen, alleen vanwege het negeren van
de subtiele tekenen waarover moeilijk te spreken viel.
Zij zou slechts zeggen: 'Je houdt niet meer van me' en
dergelijke, daar liefde niet kan worden afgedwongen.
De ander kan de liefde niet gebieden omdat dat
manipulatie is. Het meebrengen van een bos bloemen zal
ook niet een betere minnaar van je maken. Zoals eerder
gezegd: als de dingen fout gaan trek je dan terug en
recapituleer. Beter helemaal geen liefde te bedrijven
dan de liefde en het vertrouwen dat er was te
bederven. Opnieuw hangt het geheel van de geestelijke
gezondheid af van het vermogen de sexuele
energieën te sublimeren en te emanciperen naar
een hogere uitdrukking van liefde in
zelfverwerkelijking.
l)
Voor haat is er geen plaats.
In
het bijzonder nadat het eerste van de liefde voorbij
is en de sexuele drift is teruggebracht tot zijn
normale proporties, kan de liefde veranderen in haar
tegendeel. Agressie is het gevolg van frustratie.
Denkend dat men bevrijd is van frustraties terwijl men
van een liefdesaffaire geniet zal men dezelfde
verplichtingen en beperkingen nadien terugvinden. Het
beeld van de sexuele hemel is ontleend aan de Hoogste
Persoonlijkheid die niemand kan zijn. Sex is ook van
God,
maar God
is niet altijd sex. God
kan heel goed zonder enig sexueel gedrag bestaan.
Nuchter gesproken is God
simpelweg orde en kan geregelde sex heel goed plaats
maken voor een geregelde fitnesstraining (ook goed
voor het buikje). Zo lang men in orde is, doet het er
eigenlijk niet zo toe hoe men die orde respekteert, of
men nu een crimineel is die (materiëel) in orde
is, of een rechtgeaarde persoon: fysieke gezondheid is
synoniem met in orde zijn (misschien dat de
rechtgeaarde persoon in vrijheid iets langer zal
leven). Haten is het tegendeel van de liefde: het
volgt de liefde als een schaduw en wordt geen plaats
gegund elders te verblijven. Van het ene houdend is
men geneigd aan het andere een hekel te hebben. Ervan
houdend iemand te houden, is men geneigd een hekel te
hebben in bezitsdrang. Ervan houdend onafhankelijk te
zijn is men geneigd een hekel te hebben aan
afhankelijkheids-claims. Ook groepen mensen tesamen
kunnen b.v. houden van de kleur van hun huid door
eenvoudigweg al het andere te haten. Liefde is geneigd
tot valsheid te vervallen een tegendeel van de
begeerte hatend, gehecht zijnde aan de manifestatie
van het object van de liefde. Derhalve zou men in
feite alleen van de ziel
moeten houden daar de ziel
niet materiëel kan worden gezien. Men kan in het
denken zich alleen herinneren hoe men is, was of zou
moeten zijn. God
zou de Heer kunnen zijn maar het enige visueel zekere
over Hem is Zijn in de Tijd
aanwezig zijn waarmee hij van vorm verandert. Men mag
een zekere interpretatie van orde van de
tijd
toeschrijven aan het echte van de Tijd
(ook de ondoorgrondelijke duur genoemd) maar dat zal
altijd ten koste gaan van van een andere schaal van
meting. Om niet op hatelijkheid uit te komen is het de
vraag welke vorm het best het belang van de
ziel
zou representeren. Gehechtheid aan het eigen lichaam
zal angst voor de dood en ziekte geven terwijl
anderen, behalve voor de duur van een opleiding b.v.,
ook niet in hun vorm kunnen worden vastgehouden.
Voor de tijd
als een duurzame vorm van God
is er het probleem van de representatie: welke
representatie geeft het beste idee van uniciteit van
het moment? Achterin dit boek wordt een
ontwerp
gegeven van een klok die slechts na één
jaar zijn aanduiding herhaalt in plaats van na
één dag zoals met de gebruikelijke klok,
de schaal wegdraaiend van de middagaanduiding van de
zon overeenkomstig de datum. het is een beetje beter
(366 keer) in het differentiëren van het
moment*
maar ook moeilijker af te lezen zodat eerst moet
worden geleerd het te waarderen als een juiste
referentie of gemeenschappelijke basis voor iedere
andere (in dit ontwerp digitaal aangegeven) vorm van
tijdrespekt.
Praktisch gesproken mag men zich gelukkig prijzen als
de mensheid de oude differentiatie van lokale timing
hervindt die er in het begin was van de heerschappij
van het uurwerk. Hoe dan ook, bevrijd naar een
alternatief begrip van de Tijd kan het niet werkelijk
ongedaan worden gemaakt. Reëel gezien kan men
alleen maar een ander tijdbegrip toevoegen en niet
verwachten dat de oude chaos van de standaardtiming
zal verdwijnen. Zo komt men uit op de
wetenschappelijke conclusie van een gecomputeriseerde
tijd welke een vrije keuze is van tijdbeheer tegenover
een geldige (zogenaamde astrarium-) referentie van
optimale representatie. De orde van de
ziel
van deze vorm van God
afleidend, geen andere vorm uitgesloten hebbend, mag
men verwachten vrij te blijven van hatelijkheid. Op
deze manier kan een liefdesaffaire een succes zijn in
gedachten houdend dat met de stabiele fixatie op de
(vorm kennis en orde van de ) ziel
de sexuele band kan worden gewaardeerd, gegeven een
afwezigheid van verdringing van
alternatieven.
m)
Aan pijn bestaat geen behoefte.
Liefde
doet pijn: het open hart van de sexuele
toeschietelijkheid verandert in een zware steen
waarachter de Heer gekweld door pijn ligt. Zoals
gezien, zal dwangmatig vasthouden aan sex alleen maar
een andere pijnlijke werkelijkheid
afdwingen. Niettemin heeft niemand behoefte aan pijn,
behalve sommige sexuele perversies die ook weigeren er
echt serieus over te zijn. Hoe voor altijd in de
liefde te leven is een aardige vraag terwijl het
antwoord altijd hetzelfde is: alleen als je inziet hoe
pijnlijk de schaduw kan zijn, is men gemotiveerd voor
de eeuwige waarden van de liefde. Tegenover de
sadomasochistische perversie staat de boete van het
vrijwillig lijden in onthouding waarbij men ontsnapt
aan de meer pijnlijke plotselinge confrontaties die
per ongeluk tot standkomen. Eén stap in de
richting van de ziel
in vrijwillig lijden kan de grootste ramp en pijn
afwenden. Toch zal er altijd een beetje pijn zijn met
de tandarts, bij de geboorte of bij het aanvaarden van
het vertrek van een geliefde etc.. Normaliter heeft
men een keuze tussen in waanzin vervallen of leven in
pijn, hetgeen de geestelijk gezonde evenwichtige
persoon altijd een beetje krankzinnig maakt over iets
en ook een beetje wat betreft normale dingen in pijn
doet leven. Ook bevrijd naar een alternatief van
tijdbeheer kan men nog steeds niet ontsnappen aan de
pijnlijke notie van het moeten accepteren van anderen
die er tegenin leven. Pijn als een integratiekonflikt
doet denken aan het feit dat het moeilijk is te kiezen
in het leven en dat men niet de enige is die de baas
is in het universum. Veel mensen in de moderne wereld
klagen over pijnen die niet een duidelijke oorzaak
schijnen te hebben. Het is ook tussen het belang van
de materie
en de geest
in dat het lichaam een waarschuwing van pijn kan
geven. Noch ontsnappen in de geest,
noch ontsnappen in het lichaam zal effectief zijn.
Alleen het juiste uitbalanceren van belangen kan een
acceptabel nivo van ongemak en stress geven dat
afdoende is om de aanpassingen te handhaven. Sommige
stress moet er zijn, enig signaal moet kunnen
alarmeren, men kan niet zonder enige tolerantie. Een
goede vuistregel is opnieuw de tijdfaktor. Als na een
week ongeveer de pijn niet weggaat kan men een
chronische aandoening hebben opgelopen die behandeling
behoeft. Geregelde lichamelijke oefening (niet alleen
de sexuele) zal eveneens de stress van normale
integratie aanvaardbaar en gezond helpen houden.
Bepaalde voedingspatronen zijn meer stressbestendig
dan andere. Met een teveel van dit of dat eten, zout
b.v., kan stress dodelijk worden terwijl dezelfde
stress eenvoudig stimulerend zou zijn voor een persoon
die verstandiger eet. Belangrijk om te onthouden is
dat ook (sexuele) liefde zelf veel stress met zich mee
kan brengen. Ware liefde is confrontaties vaak
goedgezind.
n)
Voor de lust is er geen rust.
Een
ander probleem is de verslaving aan stress. De
regulatie niet accepterend kan de lust een leven van
stress en een staat van bewustzijn
in de hand werken waar men plotseling uit kan vallen
alsof je uit een droom ontwaakt. Veel van de (door
drugs veroorzaakte zelf-)hypnose is gebaseerd op dit
principe. De kontrole van de persoon overnemend is er
nauwelijks een bewuste ziel
over om de handelingen van het lichaam te kontroleren
of om bij te houden wat er zich afspeelt op het nivo
van de beheersing. Weerstand tegen hypnose als zodanig
kan als een teken van geestelijke gezondheid en
integratie worden beschouwd. De persoon ontvankelijk
voor kontroleverlies in een andere staat van
bewustzijn
is geestelijk niet minderwaardig maar kan worden
herkend als een compenseerder of een minder stabiel
persoon. Er zal meer gehechtheid
aan aktie zijn als men rusteloos is naar een
lustmotief en derhalve zal zo'n persoon een groter
risico lopen zichzelf te verliezen. Onrijpe
adolescenten en kinderen kunnen dit als een normaal
gevolg hebben van aanpassing in een familie, maar
rijpend op een oudere leeftijd zullen ze zich schuldig
voelen aan het handhaven van een ongereguleerde staat
van zijn naar hun zielen.
De bedoeling en betekenis van emancipatie
is gevonden in het bevechten van de rusteloosheid der
materiële motieven: de geïntegreerde persoon
straalt kalmte en beheersing uit. Komedianten die dit
weten doen bewust alsof ze rusteloos en instabiel zijn
om de eigenaardigheden van een ongereguleerd bestaan
te kijk te zetten.
Een
goed sexleven te hebben met deze regel hangt af van
het talent om iets te regelen dat verondersteld wordt
spontaan te zijn. Een goed sexleven hebben is een
beetje een paradox. Voor de hoogste Persoon zou het
niet zo moeilijk zijn. Maar geen normaal mens zou
durven beweren dat hij de vrouw de baas is. Van nature
heeft de vrouw zo haar voorkeuren als ze ovuleert b.v.
en de zaak ertegenin forceren zal haar waardering niet
bevorderen. Misschien zal ze in het begin geheel
tolerant zijn om een partner door instinct aan zich te
binden, maar vroeg of laat zal ze ook overeenkomstig
haar wensen de dingen regelen. Langdurig gebruik van
voorbehoedmiddelen b.v. kan resulteren in overspel van
haar kant, alleen maar om haar instinct te volgen om
bevrucht te raken door een man die meer bereid is haar
kind te ontvangen. Statistieken wijzen uit dat de
biologie een sterke faktor is die makkelijk de kultuur
van de huwelijkstrouw overtroeft. Wat men ook moge
denken over sexuele bevrijding dit of dat kultiverend,
uiteindelijk is de sex er simpelweg voor het krijgen
van kinderen en hierin mislukken zal alle relaties aan
een test van intelligentie en kultuur om de frustratie
te overleven onderwerpen. Men kan de hele kultuur zien
als slechts een ander soort van parings-ritueel van
alleen maar een ander dier in het paradijs. Voor het
vinden van vrede door regulatie echter, is deze notie
slechts een paradigmatische
relativering.
o)
Het gebruik van geweld moet altijd met instemming
plaatsvinden.
Als
de regering geweld aanwend met het leger of met de
politie kan dat alleen maar gebeuren op basis van
parlementaire instemming. B.v. ouders die kinderen
opvoeden kunnen tot op zekere hoogte geweld gebruiken
ter wille van de gehoorzaamheid. Ze kunnen instemmen
met het geven van waarschuwingen en sancties verbinden
met ongewenst gedrag. Het geweld is vervat in de
afspraak van een gecoördineerd handelen, niet in
de spontane wil om macht uit te oefenen. Het verschil
tussen lust en liefde hangt ook in dezen af van het
feit of er duidelijkheid is over een regeling of niet.
Arbitraire besluitvorming is de manier om de kontrole
en het gezag te verliezen. Daarom zijn illegitieme sex
en het opvoeden van kinderen door één
ouder moeilijke onderwerpen. Twee mensen die in liefde
leven kunnen hun wil opleggen aan de gemeenschap die
het niet eens kan zijn met de keuze. Dit is nog steeds
een overeenkomst tussen twee mensen die religieus
misschien alleen maar de Heer 'naar het gevoel van hun
hart' aan hun zijde treffen. Dienovereenkomstig kunnen
ook een alleenstaande moeder en haar kind een
overeenkomst hebben die voor henzelf prima kan werken.
Het probleem is dat zonder sociale kontrole er geen
beveiliging tegen excessen is. De sterkere van de twee
kan een tiran worden die de eigen zwakheid afreageert
op de ander. Zelfs groepsgewijs, binnen een politiek
partij of religieuze gemeenschap kunnen de dingen
slecht uitpakken met vanwege hun eigen zwakheden
gecorrumpeerde autoriteiten. Opnieuw komt het
criterium van de tijd
naar voren de diktaten van de traditie influisterend:
'dit is een betere manier van besturen aangezien het
de tand des tijds
doorstond'. Dit navolgend zal orde uiteindelijk worden
opgelegd door de autoriteit van tradities die telkens
weer opnieuw zich moeten verdedigen tegen het
arbitraire van de moderniteit.
Sexueel
kan het gebeuren dat een bepaald soort van geweld
erbij betrokken is. Twee mensen kunnen corrumperen en
in dezen de beheersing verliezen hun relatie hierbij
verloren zien gaand. Sex kan worden geforceerd door
extra stimulatie in de vorm van boeken, films en
andere middelen. Dwangmatige sex echter is een andere
definitie van neurotische
sex: sex vervreemd van de liefde en de
ziel.
Sexuele fixaties zijn het resultaat van psychische
konflikten die volgen op de obstructie van het
zelfrealisatieproces. Zelfrealisastie mislukt als het
idee van de emancipatie
niet goed begrepen is. Emancipatie betekent
bevrijding, maar niet wetend waar men vrij van moet
komen corrumpeert men makkelijk in een lustmotief.
Emancipatie is niet eenvoudig rolomkering van mannen
en vrouwen: een ieder mag bewijzen net zo kundig te
zijn als de ander: niettemin kan men nog net zo
afhankelijk zijn staande in de schoenen van de andere
persoon. Het idee van onafhankelijkheid staat centraal
voor de werkelijkheid
van de emancipatie.
De vraag is: hoe relaties te behouden als men
onafhankelijk wordt. Het antwoord schuilt in de manier
waarop men zich
gelijk richt.
Iedereen moet zich
gelijkrichten
met de ziel
om de intelligentie
en het geluk te behouden ondanks de opofferingen. Maar
verschillend in de politiek van het zich
gelijkrichten
betekent emancipatie
vaak het verlies van met wie men in de lust verbonden
was. Sex-vrienden zijn geen echte vrienden, net als
drugs-vrienden of vrienden in de misdaad. Alleen als
twee sex- drugs- of misdaadverslaafden samen besluiten
te genezen en zich
gelijk te richten
met de ziel
met bij voorkeur dezelfde methode zal de relatie
gehandhaafd blijven. De wereld te genezen van zijn
corruptie is zodoende dus een zeer twijfelachtige
onderneming. Gewoonlijk behoudt men het evenwicht van
corruptie en verlossing daar het geen moed voor de
vooruitgang van allen inhoudt. Het gevaar van het
kweken van oppositie weegt op tegen het lijden onder
het handhaven van het onvervulde. Niettemin zijn
oorlogen het resultaat van een gebrek aan de juiste
vooruitgang. Het handhaven van misère betekent
dat men een bepaald soort onrecht handhaaft dat de
gemeenschap tot waanzin voert hetgeen dan weer
resulteert in een blind idee van vijandschap. Moeder
natuur geen recht doend b.v. kunnen we de mensheid in
een staat van oorlog aantreffen voor het heil van
elementaire behoeften als water of energie. Niet in
staat te ontkomen aan het diktaat van de
emancipatie
is het enige goede antwoord zich op zo'n manier
gelijk
te richten
dat de oorspronkelijke lust herkend is en veranderd is
in liefde voor hetzelfde object. Als men zich b.v.
verlustigde over de sex, is het onvermijdelijke gevolg
daarvan dat men een werklast moet accepteren in het
zijn van liefde voor de sexualiteit. Als b.v. de
mensheid zich heeft verlustigd in een arbitrair en
geperverteerd tijdsbegrip,
is de enige uitweg daaruit de Tijd
recht te doen door de werklast te accepteren die een
meer ontwikkeld idee gebiedt. Op deze manier wordt de
afleiding in de richting van andere onderwerpen
voorkomen en vijandschap belet. Het marcheren met een
swastika b.v. zal het probleem niet oplossen van een
geperverteerde sexualiteit en een wanbestuur van de
tijd.
p)
Geen erectie, geen zorgen.
Sex
hebbend, verliefd zijnd kan een man er bang voor zijn
geen erectie te hebben. Dienovereenkomstig kan een
vrouw er bang voor zijn niet vochtig genoeg te zijn om
een man te ontvangen. Hoewel het probleem technisch
kan worden opgelost, is het natuurlijk, met de
voorgaande regel in gedachten, beter niet te forceren
om niet in perversies en fixaties te belanden. Het is
verleidelijk de frustratie te behandelen alsof het een
ziekte is en de dokter om hulp te vragen. Op deze
manier is de helft van het geld dat de dokter verdient
eenvoudigweg verspild. Met een beetje geduld is de
natuurlijke aandrang tot het verwekken van kinderen
moeilijk te ontkennen. Men mag zich gelukkig prijzen
als de sex niet zo dringend is zodat de hogere emoties
van liefde een betere kans hebben. Als de sex het laat
afweten met het samenzijn, waarom zou je dan niet
samen een lied zingen of iets anders kultureels doen?
Dat is de menselijkheid: de uitoefening van de goede
wil tegenover gefrustreerde dierlijke behoeften.
Zoveel mensen raken nooit fatsoenlijk getrouwd of
krijgen kinderen vanwege één of andere
technische of kulturele hindernis. Dit is de kulturele
werkelijkheid
eigen, het is normaal. Vele mensen raken vroeg in hun
leven gecorrumpeerd wat betreft sexuele
aangelegenheden en ontdekken dat de weg naar een
zuiver sexleven voor de voortplanting geblokkeerd is.
Gekultiveerde sex heeft geen behoefte aan
voortplanting, het heeft voorbehoeding nodig. Kiezend
voor de kultuur van de sex is het heel natuurlijk in
het geheel geen natuurlijke sex te hebben of een
effectief huwelijk. Als men niet geeft om de kulturele
prioriteit dan is er geen uitdaging voor de
natuurlijke band van de sex om zich voort te planten.
In het dierenrijk kan worden waargenomen dat er heel
wat vechten bij komt kijken voordat een mannetje het
recht krijgt zich voort te planten en soms een
duurzame band te vormen. Voor mensen is het in feite
niet veel anders: enkel na het op kultureel gebied
hebben verslagen van allerlei demonen van kulturele
obstructie, wordt de man door de vrouw gewaardeerd als
een succes in de aanpassing. Zo werkt de natuurlijke
selectie: alleen het succesvolle mannetje wordt de
voortplanting toegestaan. Hoewel niet zelden de meer
eenvoudige kulturen voorop gaan daar ze minder vechten
nodig hebben om te worden bereikt, zullen de meer
ontwikkelde kulturen bewijzen krachtiger te zijn.
Eén man of vrouw is genoeg om de wereld te
veranderen als God
eenmaal met de onderneming van dienstbaarheid is. Het
kan zelfs vele generaties van familiekultuur duren
vooraleer er enig succes is voor het heil van de
grotere samenleving. Begrepen in een bredere kontekst
is er nooit echte impotentie of onvermogen om te
presteren. Iedere obstructie kan worden begrepen als
een voorbereiding of verzamelen van kracht en
vermogen. Zelfs als men steriel is geworden of
onvruchtbaar, zal het emancipatieproces
(afb.)
uitkomst bieden door niet-sexuele overdracht naar de
volgende generatie. Kultuurprodukten zijn
geesteskinderen
die net zo of zelfs meer opwindend en moeilijk te
krijgen zijn en ook gelukkige levens willen leiden van
dienstbaar zijn aan de wereld en het ware zelf. Elkaar
liefhebben krijgt een andere dimensie als men de
dwangmatigheid om te presteren heeft overwonnen. Veel
sex-(en spirituele)therapeuten zullen bevestigen dat
de belangrijkste wijze van het genezen van en genezen
door het sexuele wordt gerealiseerd door het
terughalen van de oorspronkelijke affectie, zorg en
vrijheid in de fysieke (of kulturele) benadering van
de liefde.
q)
Doe niet gemaakt.
De
roep om het echte en eerlijke ligt in dezelfde
redeneertrant als hierboven. Ter wille van de sex, het
geld, de status (afb.),
schoonheid, kennis etc. kan men een bepaalde partner
of onderafdeling van de kultuur begeren alleen maar om
te ontdekken dat na een tijdje er geen echte liefde
blijkt te zijn. Het kan zijn dat je al geld verdienend
of een sexueel of kultureel iets najagend alleen maar
een lesje leert. Het is eenvoudigweg moeilijk jezelf
te kennen. Veel dingen moeten op de proef worden
gesteld en geprobeerd. Soms moeten vele plaatsen en
vele boeken worden onderzocht. Oost, West, thuis best.
Altijd zal iedereen weer terugkeren naar huis wat dat
ook moge wezen voor de dolende ziel.
Zelfs buitenaardse wezens in een vliegende schotel
kunnen alleen gelukkig zijn als ze weer naar huis
terug kunnen. Als hun voertuig alleen maar een ander
soort van grafkist is waarin ze zijn begraven, zullen
ze alleen maar versteld staan over de manier waarop
men in die kultuur sterft. De vraag hoe men die
kultuur moet leven is niet beantwoord totdat men
terugkeert naar huis waar het hart ligt.
Het
probleem is de verdringing van de oorspronkelijke
aandrift van de persoon. Ervaring opdoend, stervend
voor de liefde die men leeft moet men lijden en niet
zelden resulteert dit in een negatieve houding jegens
de geliefde. Als alle getrouwde paren zo beleefd voor
elkaar zouden zijn als voor hun eigen buren of zelfs
hun huisdieren, zou de wereld er heel anders uitzien.
Als men eenmaal een zekere zwakheid gedeeld heeft, kan
het ertoe lijden dat men sterke banden vormt en
eenmaal genezen van die zwakheid kan de
oorspronkelijke liefde nog een hele tijd zelfs sterker
worden ontkend dan men neutraal zou doen. Ook van
datgene waar je nee tegen zegt kan je leren wie je
bent. Een bijzondere afkeer kan niets anders dan een
getraumatiseerde liefde zijn. Psychotherapeuten weten
dit en gebruiken het in
deconditioneringstherapieën om fobieën te
overwinnen. In het bijzonder in datgene wat men vreest
gaat het geheim schuil van de zelfverwerkelijking die
men zoekt. Zeer verlegen mensen bang voor alle geweld
kunnen de grootste soldaten blijken te zijn. Enkel na
het herwinnen van het evenwicht van de emoties
(herintegratie) zal het zelfverwerkelijkingsproces
zich voortzetten en tot nieuwe avonturen van verhouden
en cultivering leiden.
Niet
gemaakt zijn betekent eerlijk zijn in het gaande
houden van de vertoning. Natuurlijk moet er een blijk
van goede wil zijn hoewel de zaken er niet altijd even
bloeiend voorstaan. Zelfs honderden jaren lang kan een
hele natie of kultuur onder verschrikkelijke
konflikten gebukt gaan niet instaat zijnde bepaalde
problemen van de zelfverwerkelijking op te lossen
totdat aan de noodzakelijke vereisten is voldaan. Hoe
hoger men stijgt des te dieper valt men. Soms komen
leiders ten val of worden ze vermoord door hun eigen
mensen resulterend in een eeuwenlange afwezigheid van
iedere fatsoenlijke vorm van leiderschap. Niet alleen
doen individuen boete maar ook naties of een hele
wereldpopulatie. Alleen als de schade berokkend is zal
men doorgaans spijt hebben. Niet de liefde voor te
wenden is hetzelfde als de werkelijkheid
van de boete niet te verraden. Begeerte is de vijand
die er toe aanspoort niet op te geven, terwijl
eerlijkheid de vriend is die zegt te accepteren en een
betere kans op vervulling af te wachten. Wat niet moet
worden opgegeven is de zoektocht naar en de
dienstbaarheid aan het ware zelf en wat moet worden
afgewezen is het liegen terwille van de valsheid.
Derhalve, vast houdend aan de drang naar orde e.g.,
moet het zo zijn voor het vinden van vertrouwen met
elkaar op de eerste plaats niet liegende dat b.v. een
betere klok een betere samenleving zou maken hoewel
dat het gevolg kan zijn. In het bijzonder is sexueel
het vertrouwen dat ene ding wat er wel moet zijn.
Daarmee kan de emotionaliteit van veel frustratie en
moeilijkheden worden verdragen. Psychiatrische
ziekenhuizen zitten vol met mensen die eenvoudig hun
vertrouwen hebben verloren.
r)
Zorg ervoor bewust te zijn: blijf
waakzaam.
Vertrouwen
is een plicht van de mens en verraad aan dat
vertrouwen is de ziekte waar de mensheid onder lijdt.
Gelegenheid maakt de dief. Voorzorgen zijn er, maar
bang voor misdaad raakt men net zo opgesloten met zijn
bezittingen als de crimineel in de gevangenis. Het
probleem schuilt in de waakzaamheid. Het moet geen
vrees zijn, maar een bewuste poging om aan een hoge
kulturele standaard te voldoen. Een gevallen kultuur
die zwakheden koestert erin gelovend dat dat de vrede
zou bewaren is het spoor van het
zelfverwerkelijkingsproces (afb.)
bijster. Stap voor stap moeten begeerten en lusten
regulatie en onthechting vinden zodat verlichting aan
bevrijding in dienst aan de orde vooraf kan gaan.
Eenmaal inziend dat de juiste regulatie het geluk
brengt, kan dat geluk verstandiger dan voorheen worden
geïnvesteerd in dienstbaarheid. Hoewel ieder
systeem van dienstbaarheid vroeg of laat uitgeput zal
raken aldus opstandigheid en rebellie als een teken
van goede gezondheid definiërend, is er nog
steeds geen ontkomen aan het vasthouden aan de
vooruitgang van ieder systeem. Buiten de boot vallen
betekent eenvoudig terugkeren naar school om de les te
leren die werd gemist. Alleen dan is men bewust genoeg
om de nodige waakzaamheid te handhaven. Soms zijn
allerlei schijnbaar ridicule kulturele rituelen
absoluut nodig om het evenwicht te houden en het
ergste te voorkomen. Het is als een zekeringenkast in
een electrisch circuit: eerst schijnt het niet veel
nut te hebben totdat een overbelasting het
bestaansrecht ervan bewijst. T.v. kijken b.v. kan een
aangenaam iets zijn terwijl niemand begrijpt waarom
men er regelmatig een dagje van moet afzien in een
ander tijd-ritme
dan de standaardhypnose ervan. Nog steeds kan dat iets
ook contraproduktief werken als het ten tijde van
oorlog b.v. de waanzin van een klein konflikt
versterkt tot een collectieve wereldoorlog of
individueel leidt tot een echtscheiding. Het begin van
radio in de veertiger jaren, televisie in de zestiger
jaren en de computer in de negentiger jaren
correleerde met expliciete internationale
geweldskonflikten. Hoewel de causale suggestie niet
kan worden beproefd of bewezen, zal het gezonde
verstand zeggen waakzaam te zijn met dit soort
effecten. Zeker is het individueel verstandig de
beheersing te hebben in het gebruik van de media of
welk middel dan ook. Ook minnaars weten dit, elkaar
beproevend door simpelweg sex te weigeren voor de
verandering. Wat betreft de materie
moet men bewijzen de zaak meester te zijn, terwijl
voor de ziel
altijd de werkelijkheid
van de dienstbaarheid moet worden bewezen. Dit
vergetend kan een jongere, vertrouwend op de
goddelijkheid van de sexuele liefde weerzin hebben
tegen de strategieën van zich
gelijk richten
van de ouders, zo in verkeerde handen terecht komen,
misbruikt worden en mogelijk zelfs ongeneeslijk ziek
raken. Daarvan kan men de regel begrijpen van het niet
hebben van sexuele gemeenschap met vreemden in het
algemeen als de schijnbaar niet noodzakelijke zekering
die men er niet door moet jagen.
s)
Pas op met vrije sex; vermijd ontucht.
Om
de kwestie van de diversiteit van de sexualiteit te
doorgronden kan men verschillende soorten van sexuele
mensen onderscheiden (afb.):
a)
De heilige
b) De
vrije
c) De
loyale
d) De
afwijkende
e) De
passieve
Type a is de persoon
die leeft zonder sexuele aktiviteit. Het vereist de
hoogste standaard van discipline en heiligheid daar
alle natuurlijke drang tot voortplanting moet worden
gesublimeerd tot een nivo van dienstbaarheid waar de
persoonlijke continentie niet in konflikt is met
traditie aan de ene kant en de vooruitgang anderzijds.
Ze kunnen sexueel zijn voor het doel van het
nageslacht naar het heilig sacrament ervan, het meteen
ontkennend als eenmaal de kinderwens vervuld is. Het
tweede type, type b, is de sexuele persoon die gelooft
in sexuele vrijheid. In principe zijn voor hem alle
soorten van sex o.k. zolang het niet een dwang is. Dit
soort mensen leidt een gevaarlijk leven daar de
hygiënische afdeling altijd het probleem is van
de vrije en spontane sex. Daarenboven zullen
dergelijke mensen meer moeilijkheden ondervinden in
het behouden van relaties daar de sexuele drang er
dwars doorheen loopt. Type c. is de sex van mensen
geïnteresseerd in de voortplanting en echtelijke
standvastigheid. Met deze mensen wordt de sex snel een
saaie routine en minder van belang als eenmaal de
verzotheid voorbij is. Deze mensen zijn vaak religieus
neigend tot het heilige. Type d zijn de
sex-verslaafden die geperverteerde interessen hebben
in allerlei soorten van recreatieve sex. Sex als een
sport of hobby of manier van met elkaar omgaan op een
speciale manier is met hen een dwang geworden. Deze
mensen zijn dol op masturbatie, experimenteren en/of
afwijken binnen de beslotenheid van de
slaapkamer-ervaring. Vaak hebben ze een filosofie van
bevrijding door middel van sex daar ze allerlei van
negatieve emoties omzetten in bijzondere soorten van
sex. Het grootste risico dat deze mensen lopen is als
de kick ervan af is. Essentiëel is er met hen
geen ontwikkeling op de hogere nivo's van sublimatie
geweest om welke reden ze onder allerlei soorten van
moeilijkheden gebukt kunnen gaan. geen ervaring
hebbende met de transcendentie. Diegenen die het aan
de nodige moraal en ik-sterkte ontbreekt kunnen
ernstige psychiatrische problemen ondervinden of
problemen met de wet krijgen als de sexuele
uitlaatklep eenmaal geblokkeerd is. Type e mensen zijn
diegenen die niet vrijwillig aan sex doen maar er
overwegend passief over fantaseren en dromen,
verlangens en afhankelijkheids-konflikten koesterend.
Het ontbreekt ze vaak aan de nodige persoonlijke
discipline en het sexuele initiatief en lijden onder
polluties en ineenstortingen verslagen als ze zijn
door één of andere vorm van
onwetendheid.
Voor
de sex is er een standaardbegrip van ontwikkeling in
emancipatie.
De transformatie van lagere sex in hogere ervaringen
van transcendentie vindt naar verluid plaats op drie
nivo's.: de dierlijke band, de heroïsche band en
de goddelijke band. De eerste band bestaat uit het
vasthouden aan één partner.
Transformeren vanaf dit nivo van type c en d sex naar
type a sex mediteert men op de sexuele ervaring totdat
de kulturele aandrift sterker is. Vanwege de
bezitterige aard staat dit nivo bekend als dierlijk.
De heroïsche band is de band typisch voor type b
mensen die geleidelijk bevrijd raken door het opgeven
van het verlangen naar een partner en sexuele
bevrediging. Dit zijn de helden daar ze de missie van
de onafhankelijkheid op hun schouders hebben. Niet
gehecht aan een enkele partner neemt geleidelijk aan
het belang van de ziel
het over van het belang van de sex. Daar de helden
sociaal van aard zijn kunnen ze zelfs sterker zijn dan
type a mensen die vaak zich eenvoudig terugtrekken van
de 'slechte en zondige' wereld in negatief denken over
alle sex (en voortplanting). Het goddelijk nivo is de
transcendentie kenmerkend voor type a mensen. De sex
niet in de praktijk brengend moet men nog steeds
liefde zijn om in staat te zijn om te leven. Van dit
nivo af wordt de werk-verslaafde of de kluizenaar een
meedogende dienaar van de een of andere idealistische
non-profit organisatie die overwegend
geïnteresseerd is in vrede en
harmonie.
Van
deze indelingen van de sex wordt duidelijk dat de
geperverteerden en ontuchtigen de meeste moeilijkheden
zullen ondervinden in de transcendentie en
emancipatie.
Ze behoren niet echt tot een bepaald nivo daar ze
eenvoudigweg verslaafd zijn aan de sex. De beste kans
voor diegenen die erin slagen hun dwangmatigheden op
te geven op het heroïsche nivo is sociaal te
blijven, terwijl op het dierlijke nivo vasthouden aan
een partner die gelijke tred kan houden met de
moeilijkheden van de transformatie de beste kansen op
bevrijding zal bieden. Hierin mislukkend lopen de
geperverteerden allerlei ziekten en ongeluk op daar de
natuur(God) ook een oplossing kan vinden voor het
beëindigen van de dwang.
t)
Het is beter uit te stellen als het vertrouwen niet
volledig is.
Dit
is een heel moeilijke regel. Niet in staat zijn nee te
zeggen tegen de partner is kenmerkend voor degene die
verliefd is. Een partner met sterke sexuele aandrang
verleidt gemakkelijk een gewillig persoon tot
sexualiteit terwijl er eigenlijk niet genoeg
bekendheid met elkaar bestond. Niet zelden verdringt
de sex de werkelijkheid van de schaduwzijde van de
persoon die alleen maar naar voren komt als de
verliefdheid voorbij is. Het kan jaren duren van
getrouwd zijn voordat men zich realiseert met de
verkeerde persoon getrouwd te zijn. Daarom is het
verstandig er zeker van te zijn dat men de persoon kan
vertrouwen voordat verdere avances worden
geaccepteerd. Men kan een lange tijd
op het nivo van zoenen blijven totdat in voor- en
tegenspoed men zeker weet dat de ander de sterke
punten en zwakheden kan aanvaarden en begrijpen. De
geliefde soort van sublimatie moet men kunnen delen.
Een goede sublimatiekultuur kan sterk genoeg zijn om
de meest uiteenlopende soort van mensen met elkaar te
verbinden. Religie verbiedt het vaak om te scheiden
daar dat een belediging zou zijn voor het vermogen
ervan tot integratie. Niettemin is het hebben van
dezelfde religie of sublimatiestrategie geen garantie
voor een gelukkig huwelijk. Nog steeds moet men zorg
dragen voor het uitzoeken van de juiste partner met
b.v een gelijke intelligentie en
statusoriëntatie. Statistieken wijzen uit: hoe
meer de voorkeuren uiteenlopen, des te geringer de
kans op voortzetting.
Met
uitstellen echter moet men ook voorzichtig zijn.
Verliefde mensen moeten hun liefde bevestigen. De vlam
moet brandend gehouden worden. Als je te lang twijfelt
elkaar de eerste zoen te geven, kan het er wellicht
nooit meer van komen daar er dan geen verschil
waarneembaar is met gewoon met elkaar omgaan. De genen
praten ook een woordje mee en ze willen eenvoudig
sexuele bevrediging. Het ontkennen van sex met de
goede wil van zuiverheid is geen succes voor het
lichaam dat ook leiding geeft in motivatie en ambitie.
Het is zelfs zo dat ontkenning van sexualiteit tot
ernstige geestesziekte zal leiden zoals zelfs de
religieuzen het sexuele als een positief sacrament
kennen. Men kan zich alleen van sex onthouden als men
een filosofie aanhangt van positief sexueel verhouden:
men hoeft niet noodzakelijkerwijze zelf aan sex te
doen om er goedkeurend tegenover te staan. Daarom is
het moeilijk nee te zeggen tegen de sex als de andere
persoon eenmaal intiem gekend wordt.
Men
kan sexuele gemeenschap het best uitstellen door het
te plannen voor na het huwelijk zoals de klassieke
regel het vereist of anderszins na een officiële
verloving of na het voorstellen aan de ouders of als
dat te moeilijk is alleen maar als de beste vrienden
ervan weten. Hoewel liefde en vertrouwen zo sterk
kunnen zijn dat twee mensen hun relatie volhouden
ongeacht wat de rest van de wereld ervan zou zeggen of
over denken, is het terwille van het gezonde verstand
goed om als regel een soort van beveiliging te hebben
om de sterkste emotie in de mens onder kontrole te
houden.
u)
Pas op voor het onvermogen te stoppen.
Het
is een algemene regel in het leven dat zaken alleen
maar goed kunnen zijn als ze kunnen worden weerlegd.
Zonder het vermogen om nee te zeggen is er geen sprake
van een vrije keuze. Vrijheid van keuze is iets om
voor te werken, te vechten en om mee te worstelen.
Vrijheid is niet een vanzelfsprekende zaak terwijl de
opvoeding door ouders dat wel is. De hele samenleving
speelt de ouderlijke rol trachtend de
verantwoordelijkheid van het individu over te nemen.
Vrede door sociale zekerheid is gebaseerd op deze
paternalistische houding van de regering. Geenszins
kan enkel het liberale motief van het zich ontdoen van
de ouderlijke bezorgdheid het redden. Zich van de
kontrole ontdoen maakt mensen nog niet onafhankelijk
of vrij. Alleen zelf gewilde vrijwillige
emancipatie
zal bevrijding brengen. Ook moet de emancipatie
geen dwangmatigheid zijn. Het moet toegestaan zijn om
de zorg van anderen te genieten en te waarderen. Ook
dit is essentiëel voor een gezonde samenleving
die weet te nemen en te geven. Dit geeft het beeld van
een evenwicht: aan de ene kant moet het mogelijk zijn
afhankelijk te zijn terwijl anderzijds men in staat
moet zijn voor de vrijheid te kiezen. Samenlevingen
zijn gezond op die manier en zo ook de sexuele
betrekkingen. Sex als een dwang vernietigt zo in feite
relaties terwijl anderzijds geforceerde
onafhankelijkheid ook niet in staat zal zijn om mensen
bij elkaar te houden. Derhalve moeten er grenzen
worden getrokken. Het is als het eten uit de
koekjestrommel of geld verdienen: alleen tijdens de
theepauze is een koekje toegestaan en alleen als je
belasting betaalt mag kapitaal zich opeenhopen.
Dienovereenkomstig is er voor sexuele onthouding de
verplichting offers te brengen: de energie moet zijn
uitweg vinden op een ander nivo in een sociaal
aanvaardbare vorm. Zonder zal men niet in staat zijn
het denken te beheersen dat wordt geaktiveerd door de
natuurlijke aandrang tot zelfverwerkelijking. Veel
geestesziekten kunnen worden herleid tot een
frustratie van het brengen van offers: de meest
bekende diktator b.v was niets dan een gefrustreerde
kunstschilder zonder succes. Hiermee is het idee van
wat succes is essentiëel. De definitie van succes
kan niet liggen in de waardering door anderen daar dat
nog steeds de afhankelijke modus is. De
werkelijkheid
van succes ligt in de continentie van de goedheid die
wordt bereikt door vasthoudendheid in het offeren
zonder het koesteren van verwachtingen van wederkeer.
Op deze manier kan zelfs iemand die overleden is een
aanhoudend succes zijn. Van de andere kant bezien kan
men met het vasthouden aan sexuele aktiviteit een
limiet stellen op het nivo van aanpassing binnen een
subliminale kultuur: Zolang er genoeg energie en
denken over is voor het kulturele, kan beperkte sex de
filosofie van het 'laden en ontladen van de batterij'
zijn.
v)
Zorg voor na-spel na de climax.
Zo
belangrijk als het is om niet egoïstisch te zijn
na sexuele bevrediging is het ook belangrijk het
succes te delen van realisatie op een hoger nivo van
ontlading. Vele mensen gebruiken simpelweg mensen 'op
weg naar de top'. Maar de ander is niet simpel een
trap of een sexobject om ter zijde te schuiven na het
succes. Het is vanwege de steun van de regering, de
echtgenoot, de leraren, de religie, de kultuur van wat
je ook maar zou kunnen bereiken. Dankbaarheid is een
zeer belangrijke waarde in de waardering van zowel het
sexuele orgasme als een sociaal succes. In feite
kunnen alleen mensen die niet diegenen ontkennen die
hen meehielpen een aanhoudend succes zijn. Als zodanig
zijn succesvolle mensen vaak getrouwd of gaan ze
trouwen zo gauw zo gauw ze een bepaald nivo bereiken:
ze zorgen voor diegenen die hen ondersteunden. Sexueel
orgasme en maatschappelijk succes gaan ook samen
hoewel het een beetje een paradox is om tegelijkertijd
een kultureel en intiem succes te zijn. Gewoonlijk
wordt het succes van sexuele mensen gemaakt door
celibatairen die achter de schermen werken. In dezen
wordt de Hoogste Persoonlijkheid, geestelijk leider of
leider gewoonlijk bedankt daar geen ander er toe in
staat zou zijn om de dankbaarheid op prijs te stellen
of te verdienen. Bij het naspel komt zo dus heel wat
meer kijken dan alleen maar aardig blijven met de
liefde die je had. In feite kan de hele ontlading van
de sex een hoop emoties teweeg brengen daar alle
energie wordt weggetrokken van andere nivo's van
leven. Dit kan een test zijn voor de integriteit van
niet alleen het individu maar ook van de kultuur
gehecht aan een zeker nivo van beheersing. Vaak kunnen
collectief parallellen worden gevonden die
dienovereenkomstig werken: de sexuele revolutie van de
zestiger jaren b.v. viel samen met oorlog en revolutie
niet wetende wat wat veroorzaakte. Een te grote
kulturele druk kan aanzetten tot sex terwijl een
sexueel zware aandrang de aanzet kan vormen voor een
verschrikkelijk konflikt. Aangezien niemand dit echt
kan beheersen mag men met deze regel alleen maar
bidden en liefhebben het belang benadrukkend van de
waarde van de dankbaarheid. Of men nu zwaar een soort
van kultuur of sex benadrukt, van belang is niet te
vergeten aan wie of wat we dat eigenlijk te danken
hebben. B.v. moeder natuur liefhebben en respekteren
door middel van een verbeterd tijdbegrip in
dankbaarheid voor alles dat ze ons gegeven heeft kan
eenvoudig de enige overlevingsstrategie zijn die er
voor de mensheid over is. De moderne tijd kan als een
sexueel orgasme zijn geweest maar in hoeverre het
postmoderne naspel een herstel van het respekt voor
moeder natuur inhoudt valt nog te
bezien.
w)
Wees niet dwangmatig over een climax.
In
feite is de climax het einde van het bedrijven van de
liefde. Er is een hele sexuele kultuur die alleen maar
het uitstellen van het hoogtepunt beoogt. Het idee is
dat de liefde bedorven raakt als de sex er voor een
bepaalde prestatie is. Alleen maar ervan afkomen wordt
beschouwd als dierlijk en liefdeloos. Samen een
sexuele band hebben terwijl men ook uit is op een
hoogtepunt daarbuiten wordt als liefdeloos gezien. Als
de relatie moeilijkheden geeft kan ook de sexuele band
als storend worden ervaren. Dan erop uit zijn een
hoogtepunt daarbuiten te hebben is een teken van de
wens tot onafhankelijkheid of de onwil of het ongeloof
in het bevestigen van de sexuele band psychologisch op
gelijke voet komend. Rijpheid wordt gevonden op de
twee benen van instructie en regeling: beiden moeten
de onafhankelijkheid verzekeren. De oorspronkelijke
fysieke vader en moeder die opvoedden en de onrijpe
staat bevestigden worden geleidelijk vervangen door
vadertje tijd
die alles regelt middels overeenkomsten en
schematisering en moeder literatuur die de vorm
aanneemt van boeken van instructie die altijd
beschikbaar zijn voor hulp en steun. Het probleem van
de grotere samenleving is de tijd
gecorrumpeerd te hebben voor pragmatische doeleinden
en boeken gecorrumpeerd te hebben voor economische
doeleinden. Klaarblijkelijk zou de tijd
loyaal moeten zijn aan de natuur en boeken vrij
beschikbaar moeten zijn zonder enige bezitsdrang. Maar
het interlokale belang van de tijd
schijnt belangrijker te zijn terwijl bibliotheken
altijd moeten toegeven dat boeken zijn uitgeleend en
in het bezit van anderen verkeren . Het probleem van
de onafhankelijkheid terug gebracht hebbend tot
tijd-dislocatie en bezitsdrang op kennis existentieel
ervaren als ' ik weet niet echt hoe laat het hier is'
en 'ik kan niet werkelijk al de boeken bezitten die me
interesseren' , lijkt de oplossing technisch duidelijk
te zijn: een
verbeterde klok
die rekening houdt met welke tijdkeuze ook en een
internet computer die iedere portie informatie kan
downloaden van waar ook ter wereld (en dat dan lezen
met b.v. een floppenlezer,
zonder de noodzaak zelf zo'n computer te bezitten).
Het puur sexueel opvattend echter zijn de zaken veel
minder duidelijk: men is in konflikt over
afhankelijkheid en onafhankelijkheid, sex en liefde,
orgasme of geen orgasme zonder echt te begrijpen hoe
in dit alles volwassen te zijn. Als zodanig kan sex
zelf de gestoordheid zijn inziende dat je van de sex
ontdoen iets heel anders is dan de neurotische
realisatie van een orgastische ontlading.
Gaand
voor de sex moet men eenvoudig liefde voor de sex zijn
van waaruit het orgasme een natuurlijke bevrijding is.
Gaande voor de bevrijding zelf zou men helemaal niet
op een orgasme uit moeten zijn maar moeten leren wat
de moeilijkheden van de rijping in beheersing en
kennis zijn. Men kan perfekte liefde voor de kennis en
een goede arbeidsorganisatie zijn zonder enige sex te
hebben. Van (en niet noodzakelijk door) de animale
drift kan de mens bevrijding vinden in de kulturele
werkelijkheid van betekenisvol leven. De mens bevrijd
van dwangmatige sexualiteit zal niet alleen kultureel
bevrijding vinden, maar ook
sexueel.
x)
Prijs je gelukkig als je niet moet,
en
wees niet bedroefd als je het gedaan hebt.
Men
kan gelukkig zijn als men sex gehad heeft maar ook
bedroefd. zijn. Sommige sex is een bevrijding van de
dierlijke drift waarbij men zichzelf zichzelf als een
geslaagde voortplanter en als een minaar van de andere
sexe ontdekt. Sommige sex is bedroevend genoeg een
teken van afhankelijkheid waarbij men zich realiseert
gevangen te zijn in een web van culturele onderwerping
waarmee men nooit het ware van het zelf kan bereiken.
Beide soorten hebben een zekere kulturele minachting
gemeen bewijs leverend van de subliminale aard van de
kultuur. Het bezwaar tegen deze realisatie ligt in het
verschil tussen transcendentie (afb.)
en sublimatie. Ontlading op een hoger nivo van
zelfverwerkelijking kan nog steeds zeer materiëel
gemotiveerd zijn: alle goddelijkheid en consideratie,
alle politiek en hart voor de zaak kan er zijn voor
een bepaalde materiële uitkomst, op die manier
nooit de transcendentale werkelijkheid
van bevrijding in dienst aan het belang van de
ziel
bereikend. Zoals boven gesteld vormen bezitterigheid
en slechte timing de meer subtiele lusten en het
verraad van de hogere intelligentie.
Dit ingezien hebbend met het opgeven van de neigingen
van vergaren en bewaren ter wille van de bezitsdrang
en trouw aan de hypnose van de commerciële
standaardtijd ter wille van een slechte timing, komt
het transcendentale binnen bereik. Al wat men nodig
heeft is de orde van een natuurlijke kijk op de zaak
en de objectiviteit van een open raam om de
werkelijkheid
te zien zoals die is transcenderend tot het geluk van
de ziel
die zijn best deed en altijd bereid is verder te
offers te brengen. Dan kan men gelukkig zijn als men
sexueel niet hoeft te presteren en niet bedroefd zijn
omdat je het wel deed. Sublimatie is op zichzelf geen
garantie tegen de neurotische dwangmatigheid en de
bedroefde treurnis die kan ontstaan als de sex
liefdeloos is terwille van een materiëel
resultaat.
y)
Hou ervan om een kind te verwekken en teder te
zijn.
Een
ander groot gevaar voor de liefde is de
gehechtheid
aan sex. Gehecht aan sexualiteit is men niet werkelijk
geïnteresseerd in het natuurlijk resultaat van
het krijgen van een kind. Er kan zelfs een sterke
afkeer en leugenachtigheid zijn tegen het krijgen van
kinderen met het excuus dat men er niet klaar voor is
of niet in staat is om een wereld te vinden die
gelukkig genoeg is voor de kwetsbare baby. Sommigen
kunnen eenvoudigweg dermate jaloers zijn over het
krijgen van nageslacht, wetende dat nadat de baby er
is veel liefde naar de kleine zal worden afgeleid, dat
echtscheidingen kunnen volgen op zwangerschap. Sommige
zeer mooie vrouwen willen simpelweg geen kinderen
vanwege dezelfde jaloezie stellend dat hun
carrière belangrijker is dan het krijgen van
kinderen. Maar niettemin sexueel zijnd lijkt hun
liefde niets meer dan misbruik van de mannelijke
ondersteuning te zijn. Sexuele gehechtheid
is een bijprodukt van de materiële verbijstering
die zichzelf uit in de vorm van jaloezie. De remedie
zit hem natuurlijk in het beoefenen van het tegendeel:
men zou moeten ondernemen, verkennen en ontdekken in
het spirituele/religieuze psychologische bereik en
uitdrukking moeten zoeken in mededogende
zelfrealisatie. In plaats van voor de sex en het geld
te gaan zou men voor de zelfverwerkelijking en de
liefde moeten gaan. In deze tegenstelling schijnt geld
een perversie van de zelfverwerkelijking te zijn; een
vijand die in feite blokkeert en hindert en kulturele
openheid en vooruitgang vertraagt terwijl sex op
zichzelf wordt herkend als de doder van het mededogen
en de liefde. Natuurlijk is de werkelijkheid
niet zo zwart wit als kan worden beschreven daar zowel
zelfrealisatie en geld als sex en liefde heel goed
samen kunnen gaan. Het doel dat de middelen
rechtvaardigt echter kan nog niet hun corrupte
rechtvaardigen. Het belang van deze regel gaat over
het krijgen van kinderen op de tedere en liefdevolle
manier. Het idee is dat kinderen geboren als
bijprodukt van materiële ambitie minder
verzorgende en liefhebbende ouders zullen treffen en
geneigd zullen zijn uit te groeien tot erger dan dat.
Alleen door het streven naar liefdevolle sex in plaats
van sexuele liefde kan dit zo zijn. Als eenmaal de
prioriteit van de liefde duidelijk is kan niet alleen
de persoon maar ook de hele wereld bevrijd zijn van de
corruptie die het gelukkige
ruïneert.
z)
Als de lust geen liefde wordt verbreek dan het
kontakt.
De
laatste regel die van alle ander regels verschilt is
de regel die staat voor het feit dat mensen spontaan
leven en in eerste instantie zich helemaal niet zo
druk willen maken over regels. Op die manier kan men
een lustig leven hebben langzaam tot het inzicht
komende dat, ouder en wijzer wordend, er iets gedaan
moet worden ten gunste van een rijpere en meer
zelfverantwoordelijke manier van leven. Als zodanig
kan het als normaal worden beschouwd dat men begint
als een lustig beest dat uit is op het
klaarblijkelijke van de materiële aantrekking.
Hoe meer succesvol de lust zou zijn hoe groter de
moeilijkheden van sublimatie en transcendentie daarna
zouden zijn. Zo bezien kunnen materiële en
spirituele ambitie elkaars spiegelbeeld zijn. Sommige
voorzichtige individuen vallen wellicht in het geheel
niet voor de uiterlijke aantrekking of hebben later
weinig moeite mee daar weer uit te komen. Dat kan het
voordeel hebben van een snellere vooruitgang op het
sociale vlak terwijl men op zichzelf minder
moeilijkheden ondervindt om met het materiële
motief samenwerking te vinden. Waar de uitgesproken
bekeerling zichzelf kan aantreffen bij het andere
uiterste, er moeite mee hebbend evenwicht te vinden,
kan het voorzichtige individu mogelijk meer succesvol
zijn hoewel minder ervaren en bekend met de
werkelijkheid
van het materiële leven en de transcendentie. De
voorzichtigen schijnen perfekt geschikt voor het
vertegenwoordigen van tradities de gulden middenweg
bewandelend terwijl extreme mensen als de waaghalzen
van de zelfverwerkelijking perfekt geëigend
lijken te zijn voor het doel van de hervorming.
Wat
de stijl of het karakter van het
zelfverwerkelijkingsproces ook is, beslissend is
echter of de lust is overwonnen of niet. Het is niet
een denkbeeldig probleem om velen aan te treffen die
zich bekeerd hebben maar nog steeds dezelfde oude lust
koesteren of vele geliefden aan te treffen in absoluut
onvermogen om samen te rijpen en onafhankelijker te
zijn. Men kan gemakkelijk van kleding wisselen en nog
steeds dezelfde leugenaar zijn. Het is ook makkelijk
om jezelf, ouder wordend als minaar, te ontdekken als
dezelfde oude dwaas. liefde kan, net als
God,
vele vormen aannemen en wordt gekenmerkt door zijn
vitaliteit van verandering. Derhalve kan men, met de
zelfde oude lust eenvoudig getransformeerd enkel qua
leeftijd of kultuur, die manier van bestaan veilig
vaarwel zeggen kiezend voor een beter begrip van
planning en begrijpen. In een kasteel leven kan heel
aantrekkelijk zijn maar om die glorieuze woning in de
lucht te zien hangen kan een diepe val ten gevolge
hebben niet alleen voor een enkel stel geliefden, maar
ook voor de mensheid in zijn
geheel.
*
De
differentiatie die er van nature is wordt door de
huidige klok vervalst met de pretentie dat er met een
kalenderaanduiding ook voldoende differentiatie is: er
is dan nog steeds geen differentiatie naar de
geografische positie binnen de tijdzone waar men zich
bevindt b.v. terwijl de aanduidingen van de klok niet
echt de natuurlijke situatie weergeven. Noch is er
sprake van een geïntegreerd tijdsbeeld met een
aparte kalenderaanduiding. Uiteindelijk is het niet de
bedoeling met verschillende aanduidingen
één tijdsmoment weer te geven. Zodoende
is zelfs dit ontwerp slechts een manier om tot een
meer samenhangend tijdsbeeld te komen zonder
nevenaanduidingen. Standaardtijd is zo bezien dus het
voorwenden of gaande houden van de
vertoning.
-
|