musicbutton

 


 

  

  

 

  

Waarschuwing: bestudeer deze regels stuk voor stuk. Dit boek beschouwen als een lopend verhaal is een vergissing. Meer dan een paar regels tegelijk bestuderen is beslist af te raden.
 

a) Als de waarheid een droom wordt, wordt de droom waarheid: durf te dromen.
b) Als je veel wilt, zal je weinig krijgen: pas op voor de begeerte.
c) Je krijgt wat je geeft: vraag niet om meer dan je kan geven.
d) Aanvaard de wederkeer.
e) Stop met denken, denk vooraf.
f) Pas op voor de perversie: doe niet wat je niet wilt en wees voorzichtig met experimenteren.
g) Het is goed als je het niet wilt.
h) Als je denkt het niet nodig te hebben: accepteer dat de dingen slecht gaan.
i) Probeer te leren, doe je niet voor als iemand anders.
j) Wilde hartstocht kan, maar moet niet, worden geaccepteerd als een uitdaging.
k) Vermijd het teveel ervan.
l) Voor haat is er geen plaats.
m) Aan pijn bestaat geen behoefte.
n) Voor de lust is er geen rust.
o) Het gebruik van geweld moet altijd in overeenstemming plaatsvinden.
p) Geen erectie, geen zorgen.
q) Doe niet gemaakt.
r) Zorg ervoor bewust te zijn: blijf waakzaam.
s) Pas op met vrije sex; vermijd ontucht.
t) Het is beter uit te stellen als het vertrouwen niet volledig is.
u) Pas op voor het onvermogen om te stoppen.
v) Zorg voor naspel na de climax.
w) Wees niet dwangmatig over een climax.
x) Prijs je gelukkig als je niet moet, en wees niet bedroefd als je het gedaan hebt.
y) Hou ervan om een kind te verwekken en teder te zijn.
z) Als de lust geen liefde wordt verbreek dan het kontakt.

Er is ook een artikel bij dit hoofdstuk genaamd Tijd voor Sex.

 

 

            a) Als de waarheid een droom wordt,
                         wordt de droom waarheid: durf te dromen.

De eerste regel van de liefde is dat men moet durven dromen. Liefde is gevaarlijk daar ze sympathiseert met illusie. Het geloof in de liefde, is het verlangen van de liefde, is de fictie van de liefde, is de realiteit van de liefde die creatief zijn uitwerking kan hebben of in destructieve en rampzalige zin kan mislukken. iedereen is het erover eens: zonder liefde hebben de orde, God, moraliteit het materiële leven , sex en geld geen betekenis. Dit alles zonder liefde is betekenisloos en zelfs een ziekte of een pest om van weg te sterven. De bron van de liefde is natuurlijke onschuld: men moet een kind worden om je geliefde levensspel te spelen, niet echt bezorgd over al de ernst van mislukkingen, zwakheden en andere onzin. Geloof in de liefde, niet alleen in de eigen liefde, betekent dat men niet te bezorgd is of angstig, eenmaal ver genoeg gerijpt, moet het leven eenvoudigweg geconsumeerd worden als en goede maaltijd. O.k. er is altijd het risico van een verliefdheid of een ineenstorting die, uitlopend op pijn en tranen,je konfronteert met de ernst van het leven. Maar niemand zou aan die ervaring ontkomen alleen maar om er volledig zeker van te zijn dat er niets zou misgaan.

Het geheel van de kultuur is een droom die mensen durven te delen proberend alle geheime winstmotieven en oneerlijkheden te vergeten. God komt gewoonlijk op de laatste plaats daar voor het kind het een volwassen iets is en voor een gerijpte persoon iets kinderachtigs. God is eenvoudigweg orde voor de rationalist en de Heer is gewoon een andere persoon die handig genoeg is om je jaloers te maken daar hij het patent op de liefde en het wonderbaarlijke schijnt te hebben. Maar je eigen weg vindend wordt het voorbeeldige o.k. bevonden en geen werkelijke hindernis. Het is zoiets als het huis uit gaan: je vindt je eigen droom en wonder van de liefde en aan iets anders behoor je niet zo veel te twijfelen of geloven. Het is de wijsheid van de gewone man. Het bedrijven van de liefde is niet een eenvoudige spontane gebeurtenis tussen twee sympathiserende mensen. Het bedrijven van de liefde is ook gekoppeld aan de wereld in zijn geheel zowel historisch als naar de toekomst: liefde breekt alle beperkingen van de visie van het eigenbelang open: het wordt herkend als in alles en iedereen. Het is het verruimen van de blik wat de opwinding van de rijping is. Hoewel het lichaam ouder wordt, wordt de ziel niet ouder, dit inziend. Succesvol voor de ziel levend wordt het verouderingsproces of een lichamelijk gebrek irrelevant. Wat telt is de zelfverwerkelijking die zijn hoogte- en dieptepunten mag hebben wanneer ook in het leven. De dood is niets anders dan het verwisselen van de aankleding: men neemt een ander lichaam aan herinnerd zijnd aan de mate waarin men zijn best deed of vergeten en/of vergeven zijnd als men verkeerd (of niets) gedaan heeft. De intelligentie weet altijd duizend verklaringen te geven om dingen en mensen die fout gingen te aanvaarden, alleen maar om de mensen en dingen die goed zijn een dienst te bewijzen. Het belang van de eerste regel is geloof te hebben in de liefde: durf het ware te dromen. Het is allemaal een kwestie van vertrouwen om je idealen na te jagen, van belemmeringen af te komen, illusies in werkelijkheid te veranderen voorzover het dromen rechtgeaarde liefde voor de waarheid was. Eenmaal verslaafd aan de liefde, houdt het leven nooit op hetgeen de eeuwigheid meer werkelijk maakt dan het tijdelijke spel der vormen. 

 

            b) Als je veel wilt, zal je weinig krijgen: pas op voor de begeerte.

De grootste vijand van de liefde is de begeerte. Als mensen die de liefde bedrijven gehecht raken en elkaar willen bezitten, begint de ellende: je bent geen sexobject noch een vervanging voor de ouders, noch een hondje om aan de lijn te houden. Niettemin horen liefde en trouw bij elkaar. Integer blijven is de grootste uitdaging en om dit te bereiken moet de filosofie van als maar meer worden uitgebannen. Wees gelukkig met wat je hebt is het beste recept voor de liefde: je werkgever kan er een hekel aan hebben, de economie kan het verachten, de lust kan ervan walgen, maar iedereen weet dat gelukkig zijn de dingen dingen accepteren zoals ze zijn is. Natuurlijk is het niet realistisch in een roze wereld te leven de hele dag. Je moet de uitdaging aanvaarden etc. Maar dat is werk. De grondvesting van de liefde kan niet gemist worden. Als de werker de dienstknecht van de begeerte wordt, alleen uit op roem, kapitaal, kennis, macht, onthechting en schoonheid (afb.), wordt zijn leven een leugen. Begoocheld door de weelde van het goddelijke verlangt en begeert de arme ziel naar hartelust de ziel-afhankelijke geest van matiging, bescheidenheid, aardig en gezellig zijn vergetend, altijd denkend dat mensen houden minder belangrijk is dan ze op te offeren vanwege wat geld (wat kost een gebroken vaas?) of sex (wat is de urgentie?). Materiëel leven kan worden omschreven als het geloof in sex en geld., terwijl het echte van de mens slechts één omschrijving kent: liefde. Of er nu sex is of niet, geld of niet, als de liefde niet sterker is dan die twee, heeft men gefaald in de loyaliteit aan het ware zelf en is men aldus een levende leugen geworden. De ware moeilijkheid van de begeerte is de verslavende subculturele realiteit ervan. Eens een dief altijd een dief is niet iets van de veroordelende samenleving, maar iets van van de persoon zelf. Het vermogen missend zichzelf te corrigeren holt men van slechte trots naar ergere valsheid bergafwaarts gaande. Zoals eerder gezegd: zelfcorrectie is de essentie van het biologisch bestaan: geen aktie kan zonder worden gecoördineerd. Dit is niet anders naar het grotere van het leven of de mensheid. Dit vermogen missen is de oorzaak van alle neergang. Struikelen en vallen is heel normaal en bijna een levenslust. Religies In het bijzonder concentreren zich op het weer op staan niet bang zijnde voor een andere val. Politiek en wetenschap proberen te vergeven door de zwakheid te negeren het doel van de aktie als belangrijker voorstellend dan de manier waarop men het bereikt. Het is in feite hetzelfde principe van vergeven. Religie vergeeft in naam van God, de andere twee in naam van de toewijding. Het doel dat de middelen heiligt kan een snel en profijtelijk effect opleveren terwijl de religieuze behandeling nooit zo ver zou kunnen reiken. Ervan houdend dat beide manieren o.k. zijn, is het niet verboden een beetje gevaarlijker te leven. De gemeenschappelijke basis van de drie is een gewetensvolle bekentenis te leven wat er ook mis moge gaan. Aldus is de echte persoon filognostisch getrouwd met de orde bekennend: zonder leugens en bedrog ben ik helpen en delen toegewijd, zo waarlijk helpe mij God almachtig.  

 

            c) Je krijgt wat je geeft: vraag niet om meer dan je kan geven.

Een dubbele standaard hebben is de corruptie van de liefde. Het ruïneert het vertrouwen en kweekt konflikten. De verleiding van de sex is jezelf er superieur mee te achten. Men kan er de Hoogste Persoonlijkheid in vinden en dat is de reden waarom zoveel mensen denken dat er geen verschil is tussen sex en liefde. Ongereguleerde sex echter wordt lust genoemd. Het voelt precies als echte liefde maar werpt een schaduw van misbruik, verwaarlozing, neergang, eenzaamheid en misère. Het kan worden vergeleken met de manier waarop men met geld omgaat. De lust van het geld is het naar eigen idee uit te geven en de liefde van het geld is het te doen op een gereguleerde manier. Ongereguleerd geld uitgeven resulteert in een budgettair tekort dat aanleiding geeft tot allerlei moeilijkheden er gewoonlijk toe leidend dat men geld gaat lenen en verdere miserabele complicaties. De profiteur wordt schuldig, verschuldigd en een slaaf van de arbeid zijnd daar hij meer uitgevend dan hij zich kan veroorloven. Op de andere manier je van sex onthouden en er heiligheid en geluk van verwachten kan worden vergeleken met het gelijksoortige bijgeloof dat geld sparen en op een berg van goud zitten alle macht en geluk in de wereld zou geven. Het is de tegenhanger van misbruik en werkt als een spiegelbeeld: het is een ander soort van verwaarlozing, misbruik, misère en eenzaamheid. Religie verklaart dat de rijkdom het grootste obstakel voor de hemel is. De politiek die op jacht is naar accumulaties van geld verklaart het een burgerlijke zonde om kapitaal te onttrekken aan de economie. Geld dat niet wordt uitgegeven is geld dat niet beheerst wordt en het investeren enkel op de waarde van kapitaalgoederen speculerend in plaats van het algemeen ondersteunen van de 's mensen aktiviteiten voor het goede doel, is de dood van de samenleving en het recht. Psychologisch is geld als het bloed in het lichaam: het behoeft een goede circulatie om alle weefsels te voorzien. Het hart, of de bank, moet het rond pompen zoveel als maar nodig is, afhankelijk van het seizoen of arousal-nivo van het lichaam of de samenleving. Dit betekent echter niet dat geld sparen of abstineren een soort van verraad zou zijn aan het ware zelf op zich. Sexuele abstinentie drijft de energie naar hogere nivo's in geval van gepaste sublimatie terwijl het naar behoren sparen van geld de macht geeft te oordelen en te handelen op een economisch meer ontwikkeld nivo. Duidelijk is het moeilijk om het wetenschappelijke, politieke aspekt van het onttrekken van energie of geld te scheiden van het politieke motief.

Het probleem, zoals gezegd met zowel positief als negatief misbruik is de defectieve of begoochelde machtstrategie. Zowel als met de de lust als met de abstinentie kan de duivel van de lagere drift van simpelweg domineren met agressie blijven hangen. Met een bewuste bekentenis tot de liefde; de wil om verstandig te spenderen en/of voorstander zijn van gereguleerde sexualiteit, kan de misvatting van de macht worden overwonnen die leidde tot de onevenwichtigheid en het onrecht van het blinde winstmotief van meer te verwachten dan men bereid is te geven. 

 

            d) Aanvaard de wederkeer.

Het is een belangrijke wet die leert dat er voor iedere werklast een consequentie is waaraan men moeilijk kan ontsnappen. Voor wat voor soort liefde men ook kiest te leven, er is altijd een wederkeer. Op de lagere nivo's van de liefde is dit effect materiëler dan op de hogere nivo's. Voor geestrijke spirituele aktiviteiten kan er een schaduw van hartstocht zijn bekend tot deze of gene strategie van handelen. Als men lief heeft op een sociaal nivo, in de sfeer van overheersing of in de sexualiteit, kan de liefde ernstige gevolgen met zich meebrengen die moeilijker te overwinnen zijn. Een verliefde sexuele partner kan men niet zomaar aan de kant zetten zonder het hart ernstige schade toe te brengen. Overheersen in b.v. de liefde voor het opvoeden geeft verantwoordelijkheden die je hele levensduur beslaan en mensen liefdadig liefhebben kan komplikaties van gehechtheid geven die voor de rest van je leven bepalend kunnen zijn. Meedogend zijn naar het hart echter en werken op hogere nivo's van zelfverwerkelijking in de liefde draagt het karakter van de onthechting waardoor de werklast aanvaard minder ernstige materiële gevolgen zal hebben. Religieus vormt het een garantie, politiek gaat men ervan uit dat het volhouden van het overleg de beste garantie tegen oorlog is en psychologisch is het gezegd dat een goede analyse het halve werk is. Dit alles betekent dat om te ontkomen aan een ongewenste wederkeer als een oorlog, gebroken harten of een geruïneerde reputatie, een gezonde zin voor sublimatie ter wille van het zich gelijkrichten naar de orde en realiteit van de ziel, het standaardrecept is. In de liefde de wederkeer aanvaarden betekent dat men evenwicht zal houden en zich zal ontdoen van perversies geboren uit het onbeheerste van de lust. Het is een publiek geheim dat het opgeven van (ongereguleerde) sexualiteit alleen maar mogelijk is door alleen maar het initiatief op te geven maar niet de liefde liefde voor alle sex die zich vanzelf voordoet. Daarmee moet men zich er niet over verbazen dat de sexuele wederkeer dezelfde vorm aanneemt als de oorspronkelijk eigen aandrift. Daarin kan de sex als een spiegel zijn waarin men zichzelf kan leren kennen. Sex kan vanwege zijn samenhang met de Hoogste Persoon altijd worden gezien als een soort van les die moet worden geleerd in de school van de zelfbeheersing die al de waarden van de eeuwigheid predikt. Niettemin blijft de algemene les van de sex: het moet liefde zijn. 

 

            e) Stop met denken, denk vooraf.

Liefde ontsnapt aan de rede, daarom moet men uit de gedachtenvolle hemel naar de gedachtenloze aarde afdalen en niet andersom naar het schijnt. Dit zijn de processen die men inductief noemt, van het het specifieke van een materiële positie naar het algemene van een gemeenschappelijke ziel en deductief, van het algemene gelijk gericht zijn naar het specifiek aangepaste.(afb.). Religieus, politiek en wetenschappelijk is het deductieve proces de weg van de zelfverwerkelijking. Religie verafschuwt een God of een toegewijde die niet uit de hemel wil nederdalen en geen offers wil brengen, politiek verafschuwt men diktators die induceren naar een algemeen begrip dat als een angst, een diktatuur, een absolute vorm van oplegging of een verlies van de individuele vrijheid van expressie uitwerkt. Wetenschappelijk wordt de induktie gekoesterd om algemene natuurwetten te vinden, maar de naturalistische aandrift van de wetenschap die aanzet tot aanpassingen, toepassingen en specifieke uitkomsten en gebruik suggereert dat wetenschap zonder een effect niets dan bedrog is. Wetenschappelijk is het gekonkludeerd dat induktie alleen maar naar de ziel en zijn ethiek voor zichzelf mag bestaan terwijl de rest eenvoudigweg is gebonden aan zijn deductieve feitelijkheid in bij voorkeur een waardevrije keuzewerkelijkheid. Het doel van het niet-denken in de liefde geeft klaarblijkelijk een overmaat aan filosofische en ethische complicaties aan de wijsheid die aan het handelen vooraf dient te gaan. Voor moeder natuur is het allemaal relatief en tijdelijk daar ze haar werkelijkheid zou voortzetten wat onze kulturele complicaties ook mogen wezen. De konklusie van allen die de liefde bedrijven is ook hetzelfde: laat de natuur zijn gang gaan, alle moeilijkheden komen er voort uit als je dat blokkeert. Oudere kinderen zouden dus liberaal moeten worden behandeld ze voor zichzelf ervaring laten opdoend met wat goed en slecht is. Vertrouwen en de relatie behouden is het allereerste belang. Daartoe is het gezegde 'de tijd zal het leren' de gemeenschappelijke overtuiging. Filognostisch kan het vage worden overwonnen door de waarheid op te merken dat de mens eerst induceert naar de orde van de ethische discipline (God) en dan nederdaalt naar zijn eigen persoonlijke en uniek deductief gelijkrichten van de plicht. 

 

            f) Pas op voor de perversie: doe niet wat je niet wilt
                         en wees voorzichtig met experimenteren.

Een andere belangrijke werkelijkheid van het menselijk lichaam is zijn inhibitoire functie. Zoals eerder uitgelegd werkt het zenuwstelsel op zelfcorrectie. Om de juiste zelfcorrectie te realiseren is een groot deel van het neuronaal functioneren er terwille van de inhibitie. Deze remmingen nemen een kulturele vorm aan: ze vormen de politiek, religies en individuele wetenschappen van het management. Ambitieus zijnd op deze gebieden van kennis is men gedoemd gefrustreerd te raken daar het overgrote deel van de kulturele werkelijkheid alleen geïnteresseerd is in zijn eigen stijl van negatie. Men kan er voor kiezen of het vergeten. Eraan toevoegen of het veranderen is in het geheel niet welkom en vriendelijk een goede carrière of frustratie voor zichzelf toegewenst. De kultuur als zodanig is als een tuin met bloemen en bomen waar ieder organisme zijn eigen genetische struktuur bestiert volgens welke het altijd weerlegging zal regelen naar alle vreemde begrippen. Natuurlijke weerstand tegen verandering die een soort miljoenen jaren lang hetzelfde houdt, staat alleen maar een zeer langzame evolutie toe. Sommige soorten echter kunnen zich in enkele generaties aanpassen zoals b.v. bacteriën. Om deze reden is de medische wetenschap niet zo zeker van de werking van penicilline als ze zou willen. Dit verwijst terug naar de werkelijkheid van de natuurlijke weerstand. Bij een normale gezondheid verzet men zich tegen perversies: er is een natuurlijke remming op alle soorten van sexualiteit die niet in overeenstemming zijn met een effectieve kind-produktie en -onderhoud. Vanwege de kulturele connotatie echter heeft veel, zo niet het overgrote deel van de sexualiteit een andere betekenis gekregen. Als men apen bestudeert kan men waarnemen dat sex een belangrijk mechanisme is van sociale kontrole. En aangezien mensen als een apen kunnen functioneren is dit eveneens vaak het geval bij mensen. Alleen de macht van het celibaat kon bewijzen sterker te zijn op die manier religie, politiek en wetenschap realiserend. De transformatie van sex is de motor van de kennis en de macht die de dierlijke optie van dominantie middels sex weerstaat. Niettemin is de halve wereld ervan overtuigd dat men alleen middels sexuele perversie succesvol kan zijn. In feite is sexuele perversie precies de manier waarop men zich aan een kultuur onderwerpt en is het celibaat de manier om het de baas te worden. Zo kan men dus homosexualiteit aantreffen bij mannen die succesvol zijn in het volgen van vrouwelijke kulturen (showbusiness b.v.). De roepingen van het bestuur volgend kan er veel sadomasochistische sex worden verondersteld als de perfekte perversie om weerstanden tegen kulturen van oplegging te vernietigen. Dienovereenkomstig zou masturbatie de ideale perversie zijn voor de gewone man om rebellie en weerstand tegen ieder falen van het systeem te vernietigen. Daarom wordt het ouders aangeraden niet al te restrictief te zijn met de adolescent. Voor soldaten in oorlogstijd is verkrachting de beste manier om de natuurlijke remming te vernietigen om zichzelf op te leggen aan anderen. Hoe wreed en onmenselijk het effect van de perversie ook moge zijn, alle perversies kunnen worden gewaardeerd als een waarschuwing tegen valse oplegging, foute systemen, en cultureel narcisme. Hoe meer mensen elkaar dwingen, elkaar misleiden, en elkaar veroordelen, hoe groter de kans dat men collectief ten onder zal gaan decompenserend van perversies. Er bestaat een rechtstreeks verband tussen generatiekonflikten, politieke konflikten, paradigmatische oppositie, oorlogvoering, en perversie.

Om zich veilig te voelen voor de toekomst en om zich te verzekeren van een constructieve evolutie, is de verzoening van generaties, politieke partijen en wetenschappelijke paradigmata noodzakelijk. Niet te verdringen, maar te integreren en tolereren, vraagt om een begrip van orde dat allen ondersteunt en duidelijkheid en éénpuntigheid (het woord dat aan vele woordenboeken zal mankeren) verzekert. Dubbelzinnigheid kweekt dubbelhartigheid, teleurstelling, ongeloof en uiteindelijk perversie, neergang en vernietiging. Het gaat er allereerst om de intelligentie en de rede te bewaren daar emoties altijd tot van alles en nog wat zullen aanzetten. Derhalve is het onvermijdelijk in de liefde voor duidelijkheid te kiezen. Van deze duidelijkheid zal men een eerlijke kans hebben om te kiezen zodat men zichzelf niet gedwongen zal zien tot iets of ertoe geforceerd zal zijn ergens uit te stappen. Een grotere continentie van kultuur zal een minder experimenterende mensheid scheppen met een betere vastbeslotenheid in haar ondernemingen.  

 

            g) Het is goed als je het niet wilt.

Met name in de liefde is niet handelen één van de beste dingen. Niet ook maar iets ondernemend kan men open staan voor alles en zo echte liefde voor wat dan ook zijn. Hierom gaan criminelen naar de gevangenis. Welke onderneming ook is expliciet verboden voor gevangenen en dat is de manier waarop ze door inaktiviteit leren de liefde te herwinnen die ongerecht verloren ging. Alhoewel het idee van rechtgeaardheid kultureel relatief is, wat goed is volgens de één is onrecht volgens de ander, scoort de waarde hoog op de lijst van de eeuwige waarden. Het is de tweelingbroer van het houden van de waarheid die bereikt wordt door een duidelijk (e.g. onbeneveld) beeld van de werkelijkheid. Rechtgeaardheid is de term voor de juiste aktie en liefde zonder kan alleen een meditatie terwille van de waarheid zijn. Als men ervan houdt niets te doen kan het de grootste liefde zijn voor de wereld die er mogelijk is: alleen het werk voor een goede geest blijft over. Maar altijd moet men in gedachten houden dat men alleen maar succesvol kan en mag mediteren nadat de plichten zijn vervuld: daarvóór contempleert men eenvoudigweg op de rechtgeaardheid van de aktie om niet in één of andere gevangenis te belanden. Meditatie zonder is niets dan solliciteren naar de psychiater: men wordt gek van de rusteloze geest die aandringt naar gelang de verwaarloosde verplichtingen. Zo voor de sex vluchtend wordt men gekweld door het denken van de lust, vluchtend voor de pacificatie zal men met zichzelf vechten, en ontsnappend aan de konfrontatie zal men stemmen horen die je zeggen wat je niet wilt horen. Psychiatrie is alleen maar een ander soort gevangenis voor een andere soort van misdaad: de verwaarlozing van de plicht of mislukking in te zien wat dat zou kunnen zijn.

Niettemin, deze regel puur sexueel opvattend, is de filosofie in overeenstemming met de analogie van rechtgeaarde aktie: men kan ontspannen en niets doen als men vertrouwen heeft in de eigen liefde voor de ander. Niet echt zeker echter kan men een dwangmatige minnaar worden en zo de hele liefdes-affaire bederven zoals een crimineel die schuldig is aan fraude. Een vrouw zal minder moeilijkheden maken over het mislukken van sexueel genoegen als ze zich op andere manieren bemind voelt door haar man. Ook een man zal beter in staat zijn een sexueel ongeïnteresseerde vrouw te accepteren als ze een goed verstand heeft, een sociaal succes is of een goede moeder of huisvrouw. Een intelligent persoon herkent de kulturele waarde van sexuele remming en weerstand tegen perversie als eenmaal het sexleven b.v. door gewoontevorming saai is geworden. Het zou beter kunnen zijn, voor het handhaven van een huwelijk b.v.,om een goed boek te kopen en een gesprek te beginnen dan om naar een sex-therapeut te gaan of zelf te experimenteren met perversies. Goede sex hebbend kan men denken: 'daar gaat de conversatie' (en de vriendschap). 

 

            h) Als je denkt het niet nodig te hebben:
                         accepteer dat de dingen slecht gaan.

Sex is, eenmaal ertoe gekonditioneerd een behoefte. Het vormt een evenwicht van neurotransmitters in de hersenen, een evenwicht van energie en voedselinname voor het lichaam,een evenwicht van associaties in de samenleving en een bepaald type van plicht naar de Godheid van de aanbidding, de politieke leider, het wetenschappelijk paradigma of zelfs een klimaat. Soms wordt de fixatie van het sexueel gedrag leven genoemd, terwijl anderen het een soort van dood noemen daar er niets schijnt te gebeuren buiten het kader van de sexuele konditionering: men ontwikkelt niet werkelijk nieuwe belangstellingen of intelligentie. Ook de creativiteit kan ernstig geblokkeerd zijn gehecht aan bepaalde perversies geen weerstand of genie vindend.

Denkend dat men niet de sex van een bepaald konditionering van het leven nodig heeft, moet men bedacht zijn op het het grote avontuur dat volgt. Precies waar allerlei zwakheden werden gekoesterd en overdekt door compensaties zal men de beheersing verliezen. Niet zelden resulteert dit in destructieve akties tegen de konditioneringen welke op zichzelf rechtgeaard en goed kunnen zijn. Men kan plotseling beschouwd worden als zijnde gek geworden. Sommige mensen die van de intelligentie niet veel terecht brachten kunnen naar de psychiater worden gebracht. In het bijzonder de jongeren lopen een groot risico niet te worden begrepen in hun celibataire, maar ziet zo wijze opstandigheden. Een persoon met mystieke talenten voor het occulte kan schizofreen worden gelabeld de juiste subculturele achtergrond van bevestiging missend. Personen met een meer rustige levensstijl kunnen worden aangezien voor en worden gekenschetst en gehypnotiseerd als chronisch depressief. Gesensitiseerd naar een (politiek) klimaat kan men manisch-depressief zijn. Het is in het geheel niet zo eenvoudig de oppositie te weerstaan met name in het begin van het zelfrealisatieproces. Voor dit doel ontwikkelden zich allerlei soorten van new-age therapieën welke kunnen worden herkend als vertegenwoordigers van een transformatiekultuur die gevoelig zijn voor de individuele werklast van mensen. Individualiteit en ego zijn belangrijk, met name als in het begin oppositie een plotselinge, flinke en bittere uitwerking kan hebben. Goede vrienden kunnen plotseling slechte vijanden worden terwijl een onpartijdige buur een ideale referentie voor de normaliteit kan zijn. In het begin is het gewoonlijk aan te raden om begeleiding te zoeken van een bonafide autoriteit: men moet zich niet tegen deze of gene denkrichting verzetten om te proberen te ontsnappen aan het dode (van een andere leerschool) van een zekere konditionering. Overeenkomstig de eigen geloofsovertuiging kan men argumenteren over wat bonafide is of niet. Legaal zou dat een systeem zijn met respekt voor de wet en de burgerrechten. Niet zelden nemen sekten te veel over van het ego de afhankelijkheid van mensen tot iets onvermijdelijks verklarend. Een bona fide leerschool realiseert zich altijd zijn beperkingen: voor iedere les is er een begin en een eind ondanks het feit dat er een mooie carrière is weggelegd binnen een zekere organisatie. Uiteindelijk moet alle educatie een rijpe min of meer onafhankelijke persoon voortbrengen die zich verantwoordelijk voelt voor zijn eigen handelingen. Geen school als zodanig kan het doel zijn hoewel onmisbaar als een middel om dat doel te bereiken. Men kan ook zeggen dat het er werkelijk niet toe doet welke school men volgt, het eindresultaat zou de zelfde gelukkige en geestelijk gezonde persoon moeten zijn. Of men nu in de gevangenis, een bordeel, een universiteit of een klooster was, men kan allemaal eindigen levend in de zelfde staat, bij elkaar komend in dezelfde kroeg, kijkend in de zelfde bioscoop. Samenvattend kan men zeggen dat het belang van het avontuur van het leven eruit bestaat allereerst een geaccepteerd rebel te zijn, vervolgens een emanciperende student en te eindigen als een ervaren rebel die geen (persoonlijke) behoefte heeft aan enig ander gezag nog lang en gelukkig levend. Verward in de tijd kan men ziekte aantreffen in de rebellie en de emancipatie missen niet in staat zijnd de opstandigheid te verwoorden of geaccepteerd te krijgen. Voor de filognosie is de timing allereerst van belang. 

 

            i) Probeer te leren, doe je niet voor als iemand anders.

Pretentie is een belangrijke taktiek van het ego dat verliefd raakt: men raakt verward over wie men is en wat men te doen heeft. Mensen die heel zeker van zichzelf zijn zullen het veel moeilijker vinden verliefd te raken dan mensen die een werkelijke behoefte hebben aan emotionele ondersteuning en een sexuele uitlaatklep. Desondanks gaat het ego door met zijn strategieën van zelfachting. Hoewel perverterend, zoals het meestal gaat, houdt men het imago van de heiligheid op, alleen maar om zichzelf eraan te helpen herinneren hoe het eigenlijk zou moeten zijn. Deze mensen kunnen worden bespot en geplaagd door anderen omdat ze zo kwetsbaar en misleidend zijn. Dit zijn slechts de spelletjes van het het dagelijkse leven. Ze zijn volkomen normaal. Het gevaar schuilt in het denken iemand anders te zijn. Het verschil tussen het ware en voorgestelde zelf houdt niet automatisch het ware zelf van de emancipatie in. Het is in het geheel niet zo moeilijk al voorwendend je ziel aan de duivel te verkopen en van je leven een grote leugen te maken: het lijdende ego haat zichzelf als de gespeelde rol vreemd is aan de ziel. Iedere akteur kan het effect van deze vervreemding tot aan het punt van een totale identiteitskrisis bevestigen. Voor dit doel ontwikkelde de mens kulturen van heraldiek,zowel politiek, religieus als wetenschappelijk. Grote prijzen worden toegekend aan diegenen die vooropgaan in heiligheid, bestuur en denken. Deze mensen moeten de last dragen van de identiteit die een samenleving nodig heeft. Op zichzelf is het geen kompliment voor een samenleving om behoefte te hebben aan dit soort lofprijzingen. Feitelijk zou de identiteit in het systeem moeten zijn ingebouwd en niet bij wijze van uitzondering moeten worden bereikt. Faam schijnt slechts een ander soort van leerschool te zijn met leraren en leerlingen die beiden moeten emanciperen tot gelijkheid,vrijheid en broederschap. Men kan ook zeggen dat het een andere religie is, waarin iedereen is uitgenodigd om, tijdelijk, voor De Heer Zelve door te gaan. De realiteit is dat niet één persoon voor de duur van zijn leven de roem kan dragen (voor de Hoogste persoon te spelen) zonder de ondersteuning van een traditie, sociale achtergrond en religie. Daarom kan faam die indruist tegen de traditie, de samenleving of de religie geen stand houden. Op dezelfde manier kunnen relaties niet voortduren met het spel van de Hoogste Persoon. Wat men kwijtraakt in het spel is het vermogen om te leren: men raakt eenvoudigweg de ontvankelijkheid kwijt voor het dynamische, veranderlijke, zich aanpassende en evoluerende nieuwe van de kulturele voortgang van alledag. Kultuur is, hoewel voortdurend van fixatie naar fixatie hollend, een levend organisme dat in één dag kan veranderen, met name met de nieuwe ontwikkelingen van de informatiekulturen (computers, etc.). Een enkele gebeurtenis of bijzonderheid kan, belangrijk genoeg, zich over de ganse aarde verspreiden binnen een paar uur. Dit geeft het beeld van een gigantisch brein waar allerlei soorten van excitatie en inhibitie de vitaliteit van het leven gaande houden. Hoewel we liever denken in persoonlijke termen over ons unieke en intieme , is er ook de realiteit van een gigantische mierenheuvel waar niemand werkelijk belangrijk is. We hebben een systeem dat zichzelf zal corrigeren en ontwikkelen totdat het instort op basis van één of andere valsheid om een andere les te leren. Bang daarvoor, kan niet ook maar iets uitvoerend dat resulteren in hetzelfde soort van persoonlijke drama als zich kan voordoen met het allemaal samen voor een gemeenschappelijke zaak gaan. Geen voorwending van heiligheid zal de evolutie tegenhouden of de mensheid van het leren van lessen weerhouden. 

 

            j) Wilde hartstocht kan, maar moet niet,
                        worden geaccepteerd als een uitdaging.

Wilde hartstocht is de liefde voor chaos en natuur. Liefde kan een storm- en bliksem-affaire zijn. Grote donder kan volgen met met zware wolken en regenbuien. Dit kan allemaal privé en intiem zijn zonder dat een ander er iets vanaf weet. Het is als de informatie-kultuur waar iedereen kan dromen en maken wat hij ook maar wil zonder het dagelijks leven rechtstreeks te beïnvloeden. Niemand kan de creatieve mens tegenhouden in het virtuele van de werkelijkheid. Het is ook als met denken zonder iets te zeggen. Men kan een aardig en glimlachend individu zijn terwijl er een brainstorm in het hoofd plaats vindt. Het is buitengewoon belangrijk een veiligheid van aktiviteit te hebben tussen denken en schrijven, tussen schrijven en spreken, en tussen je iets voorstellen en iets bewerkstelligen. Een complete storm in het brein van de samenleving kan in de bioscoop eindigen als een volkomen fantasie. Ook subtiel denken dat nooit enige pers, vertoog of aktie zal vinden kan de weg van de mensheid in één minuut veranderen. Niemand weet werkelijk hoeveel van het denken door de mens op het moment gedeeld wordt. In de geest kan men zich inbeelden te delen met historische persoonlijkheden, 'verblijvend in het eeuwige', maar hoeveel akteurs kunnen niet die rol spelen alleen maar om het volledig contemporaine van iedere gedachte te verduisteren? Misschien zijn ook dromen veel collectiever dan wie ook maar vermoedde. Het is moeilijk om de synchroniciteit te bewijzen van het collectief bewuste daar ieder bewijs een kontrolestrategie zou inhouden die niet aanvaardbaar is voor het dynamisch begrip van vrijheid. Deze tekst schrijvend b.v. zou de halve mensheid erbij betrokken kunnen zijn op het moment van het schrijven zelf. Maar het in de winter nalezend e.g. zou misschien één procent van de bevolking zich erin herkennen, om niet te spreken van de onmogelijkheid om hetzelfde moment collectief te herleven. Hieruit zou volgen dat het vrijwel futiel zou zijn om iets te lezen, maar dat rechtstreeks spreken in plaats daarvan mogelijk een grotere ramp zou zijn. De liefde voor de chaos bevechtend met geschriften zou wel eens de minst effectieve manier van besturen kunnen zijn, terwijl het zo langzaam zijnd het de meest wijze en achtingsvolle manier kan zijn om de wilde hartstochten van de mensheid tegenwicht te bieden. Vandaar de regel: hartstochten kunnen, maar moeten niet worden geaccepteerd. Ze vormen een uitdaging voor de geest van trouw aan de orde. Je verstand verliezen in de hartstochten van een liefdesaffaire kan nooit een verplichting zijn voor het individu of een kultuur voor het collectief zoals soms tijdens een oorlog wordt gezien. Hoewel onredelijkheid de wereld schijnt te beheersen met hartstochten, besturen niettemin de redenen en redeneringen der wijsheid, vitaal gedacht naar het moment of gefixeerd voor de stabiliteit van het zelfbewustzijn, de essentie van de ziel waar niemand buiten kan. 

 

            k) Vermijd het teveel ervan.

Dwangmatige sex is de moordenaar van de liefde. Obsessief-dwangmatig gedrag behoort tot het psychiatrisch vocabulaire. Het is een poging de complexiteit van het leven te reduceren zonder naar behoren zich gelijk te richten. Struktuur nodig hebbend klampen mensen zich vast aan aan stereotypen van gedrag : voeren rituelen op , zeggen bepaalde dingen op een bepaalde manier, worden bijgelovig en ontwikkelen magisch denken en indrukwekkend gedrag om de vertoning gaande te houden ondanks het gebrek aan inhoud. Binnen het kader van een religie of een andere traditie wordt dit geestelijk gezond en kultureel genoemd.. Maar een individu die dat idiosyncratisch ontwikkelt komt uit op autistische zelfstimulatie en beheersing van angsten voor invloeden van de buitenwereld (fobieën). Het basisprobleem is het vertrouwen, dat normaliter psychotherapeutisch moet worden hersteld als de persoon eenmaal zijn aanpassingen aan de traditie van een politiek systeem, religie of wetenschap aan het verliezen is. Het vertrouwen is gebroken met de konfrontatie met de persoonlijke zwakheden van anderen terwijl het sociale systeem niet de zwakheden en afwijkingen van individuele leden kan compenseren. Op deze manier wordt de liefde een vreemde samenzwering van mensen of een individuele psychopathologie waarvan wordt toegestaan dat die de medemens teistert. Op deze manier kunnen vrouwen het vertrouwen verliezen in de sexuele toenaderingen van mannen, de liefde meer een dwangneurose van sexuele aard vindend dan het verwachte wederzijdse gevoel en de hartelijkheid terwille van een gezonde voortplanting. Karakteristiek voor de dwangmatigheid is aan te dringen ondanks het gevoel. B.v. eten op gezette tijden , hetgeen op zichzelf goed is, kan uitlopen op vetzucht meer etend dan noodzakelijk is bij een meer rustige levensstijl met het ouder worden b.v.. In dit geval wordt het gevoel van verzadiging verdrongen ten gunste van een oude niet langer geldige gewoonte. Hieruit is de eenvoudige regel afgeleid alert te blijven het teveel te vermijden. Bij voorbeeld moet men na een oorlog de zware investering in de oorlogsindustrie opgeven die op zichzelf goed is ten tijde van oorlog. Het teveel vermijden betekent dat men alert blijft voor de werkelijke behoeften, de verdringing van de tekenen die een andere benadering gebieden vermijdend. Het lichaam zelf zal waarschuwen. Deze waarschuwingen zijn relatief subtiel, precies als een uitgeput gevoel na de sex of een vagina een beetje te droog om te penetreren. Het forceren van de liefde zal tot ziekte leiden: allerlei soorten infecties, een verlies van weerstand, krampen van het lichaam en mentale gesteldheden voorbij het gezonde kunnen het gevolg zijn. Plotseling kan men zichzelf in een scheiding aantreffen, alleen vanwege het negeren van de subtiele tekenen waarover moeilijk te spreken viel. Zij zou slechts zeggen: 'Je houdt niet meer van me' en dergelijke, daar liefde niet kan worden afgedwongen. De ander kan de liefde niet gebieden omdat dat manipulatie is. Het meebrengen van een bos bloemen zal ook niet een betere minnaar van je maken. Zoals eerder gezegd: als de dingen fout gaan trek je dan terug en recapituleer. Beter helemaal geen liefde te bedrijven dan de liefde en het vertrouwen dat er was te bederven. Opnieuw hangt het geheel van de geestelijke gezondheid af van het vermogen de sexuele energieën te sublimeren en te emanciperen naar een hogere uitdrukking van liefde in zelfverwerkelijking. 

 

            l) Voor haat is er geen plaats.

In het bijzonder nadat het eerste van de liefde voorbij is en de sexuele drift is teruggebracht tot zijn normale proporties, kan de liefde veranderen in haar tegendeel. Agressie is het gevolg van frustratie. Denkend dat men bevrijd is van frustraties terwijl men van een liefdesaffaire geniet zal men dezelfde verplichtingen en beperkingen nadien terugvinden. Het beeld van de sexuele hemel is ontleend aan de Hoogste Persoonlijkheid die niemand kan zijn. Sex is ook van God, maar God is niet altijd sex. God kan heel goed zonder enig sexueel gedrag bestaan. Nuchter gesproken is God simpelweg orde en kan geregelde sex heel goed plaats maken voor een geregelde fitnesstraining (ook goed voor het buikje). Zo lang men in orde is, doet het er eigenlijk niet zo toe hoe men die orde respekteert, of men nu een crimineel is die (materiëel) in orde is, of een rechtgeaarde persoon: fysieke gezondheid is synoniem met in orde zijn (misschien dat de rechtgeaarde persoon in vrijheid iets langer zal leven). Haten is het tegendeel van de liefde: het volgt de liefde als een schaduw en wordt geen plaats gegund elders te verblijven. Van het ene houdend is men geneigd aan het andere een hekel te hebben. Ervan houdend iemand te houden, is men geneigd een hekel te hebben in bezitsdrang. Ervan houdend onafhankelijk te zijn is men geneigd een hekel te hebben aan afhankelijkheids-claims. Ook groepen mensen tesamen kunnen b.v. houden van de kleur van hun huid door eenvoudigweg al het andere te haten. Liefde is geneigd tot valsheid te vervallen een tegendeel van de begeerte hatend, gehecht zijnde aan de manifestatie van het object van de liefde. Derhalve zou men in feite alleen van de ziel moeten houden daar de ziel niet materiëel kan worden gezien. Men kan in het denken zich alleen herinneren hoe men is, was of zou moeten zijn. God zou de Heer kunnen zijn maar het enige visueel zekere over Hem is Zijn in de Tijd aanwezig zijn waarmee hij van vorm verandert. Men mag een zekere interpretatie van orde van de tijd toeschrijven aan het echte van de Tijd (ook de ondoorgrondelijke duur genoemd) maar dat zal altijd ten koste gaan van van een andere schaal van meting. Om niet op hatelijkheid uit te komen is het de vraag welke vorm het best het belang van de ziel zou representeren. Gehechtheid aan het eigen lichaam zal angst voor de dood en ziekte geven terwijl anderen, behalve voor de duur van een opleiding b.v., ook niet in hun vorm kunnen worden vastgehouden. Voor de tijd als een duurzame vorm van God is er het probleem van de representatie: welke representatie geeft het beste idee van uniciteit van het moment? Achterin dit boek wordt een ontwerp gegeven van een klok die slechts na één jaar zijn aanduiding herhaalt in plaats van na één dag zoals met de gebruikelijke klok, de schaal wegdraaiend van de middagaanduiding van de zon overeenkomstig de datum. het is een beetje beter (366 keer) in het differentiëren van het moment* maar ook moeilijker af te lezen zodat eerst moet worden geleerd het te waarderen als een juiste referentie of gemeenschappelijke basis voor iedere andere (in dit ontwerp digitaal aangegeven) vorm van tijdrespekt. Praktisch gesproken mag men zich gelukkig prijzen als de mensheid de oude differentiatie van lokale timing hervindt die er in het begin was van de heerschappij van het uurwerk. Hoe dan ook, bevrijd naar een alternatief begrip van de Tijd kan het niet werkelijk ongedaan worden gemaakt. Reëel gezien kan men alleen maar een ander tijdbegrip toevoegen en niet verwachten dat de oude chaos van de standaardtiming zal verdwijnen. Zo komt men uit op de wetenschappelijke conclusie van een gecomputeriseerde tijd welke een vrije keuze is van tijdbeheer tegenover een geldige (zogenaamde astrarium-) referentie van optimale representatie. De orde van de ziel van deze vorm van God afleidend, geen andere vorm uitgesloten hebbend, mag men verwachten vrij te blijven van hatelijkheid. Op deze manier kan een liefdesaffaire een succes zijn in gedachten houdend dat met de stabiele fixatie op de (vorm kennis en orde van de ) ziel de sexuele band kan worden gewaardeerd, gegeven een afwezigheid van verdringing van alternatieven. 

 

            m) Aan pijn bestaat geen behoefte.

Liefde doet pijn: het open hart van de sexuele toeschietelijkheid verandert in een zware steen waarachter de Heer gekweld door pijn ligt. Zoals gezien, zal dwangmatig vasthouden aan sex alleen maar een andere pijnlijke werkelijkheid afdwingen. Niettemin heeft niemand behoefte aan pijn, behalve sommige sexuele perversies die ook weigeren er echt serieus over te zijn. Hoe voor altijd in de liefde te leven is een aardige vraag terwijl het antwoord altijd hetzelfde is: alleen als je inziet hoe pijnlijk de schaduw kan zijn, is men gemotiveerd voor de eeuwige waarden van de liefde. Tegenover de sadomasochistische perversie staat de boete van het vrijwillig lijden in onthouding waarbij men ontsnapt aan de meer pijnlijke plotselinge confrontaties die per ongeluk tot standkomen. Eén stap in de richting van de ziel in vrijwillig lijden kan de grootste ramp en pijn afwenden. Toch zal er altijd een beetje pijn zijn met de tandarts, bij de geboorte of bij het aanvaarden van het vertrek van een geliefde etc.. Normaliter heeft men een keuze tussen in waanzin vervallen of leven in pijn, hetgeen de geestelijk gezonde evenwichtige persoon altijd een beetje krankzinnig maakt over iets en ook een beetje wat betreft normale dingen in pijn doet leven. Ook bevrijd naar een alternatief van tijdbeheer kan men nog steeds niet ontsnappen aan de pijnlijke notie van het moeten accepteren van anderen die er tegenin leven. Pijn als een integratiekonflikt doet denken aan het feit dat het moeilijk is te kiezen in het leven en dat men niet de enige is die de baas is in het universum. Veel mensen in de moderne wereld klagen over pijnen die niet een duidelijke oorzaak schijnen te hebben. Het is ook tussen het belang van de materie en de geest in dat het lichaam een waarschuwing van pijn kan geven. Noch ontsnappen in de geest, noch ontsnappen in het lichaam zal effectief zijn. Alleen het juiste uitbalanceren van belangen kan een acceptabel nivo van ongemak en stress geven dat afdoende is om de aanpassingen te handhaven. Sommige stress moet er zijn, enig signaal moet kunnen alarmeren, men kan niet zonder enige tolerantie. Een goede vuistregel is opnieuw de tijdfaktor. Als na een week ongeveer de pijn niet weggaat kan men een chronische aandoening hebben opgelopen die behandeling behoeft. Geregelde lichamelijke oefening (niet alleen de sexuele) zal eveneens de stress van normale integratie aanvaardbaar en gezond helpen houden. Bepaalde voedingspatronen zijn meer stressbestendig dan andere. Met een teveel van dit of dat eten, zout b.v., kan stress dodelijk worden terwijl dezelfde stress eenvoudig stimulerend zou zijn voor een persoon die verstandiger eet. Belangrijk om te onthouden is dat ook (sexuele) liefde zelf veel stress met zich mee kan brengen. Ware liefde is confrontaties vaak goedgezind.  

 

            n) Voor de lust is er geen rust.

Een ander probleem is de verslaving aan stress. De regulatie niet accepterend kan de lust een leven van stress en een staat van bewustzijn in de hand werken waar men plotseling uit kan vallen alsof je uit een droom ontwaakt. Veel van de (door drugs veroorzaakte zelf-)hypnose is gebaseerd op dit principe. De kontrole van de persoon overnemend is er nauwelijks een bewuste ziel over om de handelingen van het lichaam te kontroleren of om bij te houden wat er zich afspeelt op het nivo van de beheersing. Weerstand tegen hypnose als zodanig kan als een teken van geestelijke gezondheid en integratie worden beschouwd. De persoon ontvankelijk voor kontroleverlies in een andere staat van bewustzijn is geestelijk niet minderwaardig maar kan worden herkend als een compenseerder of een minder stabiel persoon. Er zal meer gehechtheid aan aktie zijn als men rusteloos is naar een lustmotief en derhalve zal zo'n persoon een groter risico lopen zichzelf te verliezen. Onrijpe adolescenten en kinderen kunnen dit als een normaal gevolg hebben van aanpassing in een familie, maar rijpend op een oudere leeftijd zullen ze zich schuldig voelen aan het handhaven van een ongereguleerde staat van zijn naar hun zielen. De bedoeling en betekenis van emancipatie is gevonden in het bevechten van de rusteloosheid der materiële motieven: de geïntegreerde persoon straalt kalmte en beheersing uit. Komedianten die dit weten doen bewust alsof ze rusteloos en instabiel zijn om de eigenaardigheden van een ongereguleerd bestaan te kijk te zetten.

Een goed sexleven te hebben met deze regel hangt af van het talent om iets te regelen dat verondersteld wordt spontaan te zijn. Een goed sexleven hebben is een beetje een paradox. Voor de hoogste Persoon zou het niet zo moeilijk zijn. Maar geen normaal mens zou durven beweren dat hij de vrouw de baas is. Van nature heeft de vrouw zo haar voorkeuren als ze ovuleert b.v. en de zaak ertegenin forceren zal haar waardering niet bevorderen. Misschien zal ze in het begin geheel tolerant zijn om een partner door instinct aan zich te binden, maar vroeg of laat zal ze ook overeenkomstig haar wensen de dingen regelen. Langdurig gebruik van voorbehoedmiddelen b.v. kan resulteren in overspel van haar kant, alleen maar om haar instinct te volgen om bevrucht te raken door een man die meer bereid is haar kind te ontvangen. Statistieken wijzen uit dat de biologie een sterke faktor is die makkelijk de kultuur van de huwelijkstrouw overtroeft. Wat men ook moge denken over sexuele bevrijding dit of dat kultiverend, uiteindelijk is de sex er simpelweg voor het krijgen van kinderen en hierin mislukken zal alle relaties aan een test van intelligentie en kultuur om de frustratie te overleven onderwerpen. Men kan de hele kultuur zien als slechts een ander soort van parings-ritueel van alleen maar een ander dier in het paradijs. Voor het vinden van vrede door regulatie echter, is deze notie slechts een paradigmatische relativering. 

 

            o) Het gebruik van geweld moet altijd met instemming plaatsvinden.

Als de regering geweld aanwend met het leger of met de politie kan dat alleen maar gebeuren op basis van parlementaire instemming. B.v. ouders die kinderen opvoeden kunnen tot op zekere hoogte geweld gebruiken ter wille van de gehoorzaamheid. Ze kunnen instemmen met het geven van waarschuwingen en sancties verbinden met ongewenst gedrag. Het geweld is vervat in de afspraak van een gecoördineerd handelen, niet in de spontane wil om macht uit te oefenen. Het verschil tussen lust en liefde hangt ook in dezen af van het feit of er duidelijkheid is over een regeling of niet. Arbitraire besluitvorming is de manier om de kontrole en het gezag te verliezen. Daarom zijn illegitieme sex en het opvoeden van kinderen door één ouder moeilijke onderwerpen. Twee mensen die in liefde leven kunnen hun wil opleggen aan de gemeenschap die het niet eens kan zijn met de keuze. Dit is nog steeds een overeenkomst tussen twee mensen die religieus misschien alleen maar de Heer 'naar het gevoel van hun hart' aan hun zijde treffen. Dienovereenkomstig kunnen ook een alleenstaande moeder en haar kind een overeenkomst hebben die voor henzelf prima kan werken. Het probleem is dat zonder sociale kontrole er geen beveiliging tegen excessen is. De sterkere van de twee kan een tiran worden die de eigen zwakheid afreageert op de ander. Zelfs groepsgewijs, binnen een politiek partij of religieuze gemeenschap kunnen de dingen slecht uitpakken met vanwege hun eigen zwakheden gecorrumpeerde autoriteiten. Opnieuw komt het criterium van de tijd naar voren de diktaten van de traditie influisterend: 'dit is een betere manier van besturen aangezien het de tand des tijds doorstond'. Dit navolgend zal orde uiteindelijk worden opgelegd door de autoriteit van tradities die telkens weer opnieuw zich moeten verdedigen tegen het arbitraire van de moderniteit.

Sexueel kan het gebeuren dat een bepaald soort van geweld erbij betrokken is. Twee mensen kunnen corrumperen en in dezen de beheersing verliezen hun relatie hierbij verloren zien gaand. Sex kan worden geforceerd door extra stimulatie in de vorm van boeken, films en andere middelen. Dwangmatige sex echter is een andere definitie van neurotische sex: sex vervreemd van de liefde en de ziel. Sexuele fixaties zijn het resultaat van psychische konflikten die volgen op de obstructie van het zelfrealisatieproces. Zelfrealisastie mislukt als het idee van de emancipatie niet goed begrepen is. Emancipatie betekent bevrijding, maar niet wetend waar men vrij van moet komen corrumpeert men makkelijk in een lustmotief. Emancipatie is niet eenvoudig rolomkering van mannen en vrouwen: een ieder mag bewijzen net zo kundig te zijn als de ander: niettemin kan men nog net zo afhankelijk zijn staande in de schoenen van de andere persoon. Het idee van onafhankelijkheid staat centraal voor de werkelijkheid van de emancipatie. De vraag is: hoe relaties te behouden als men onafhankelijk wordt. Het antwoord schuilt in de manier waarop men zich gelijk richt. Iedereen moet zich gelijkrichten met de ziel om de intelligentie en het geluk te behouden ondanks de opofferingen. Maar verschillend in de politiek van het zich gelijkrichten betekent emancipatie vaak het verlies van met wie men in de lust verbonden was. Sex-vrienden zijn geen echte vrienden, net als drugs-vrienden of vrienden in de misdaad. Alleen als twee sex- drugs- of misdaadverslaafden samen besluiten te genezen en zich gelijk te richten met de ziel met bij voorkeur dezelfde methode zal de relatie gehandhaafd blijven. De wereld te genezen van zijn corruptie is zodoende dus een zeer twijfelachtige onderneming. Gewoonlijk behoudt men het evenwicht van corruptie en verlossing daar het geen moed voor de vooruitgang van allen inhoudt. Het gevaar van het kweken van oppositie weegt op tegen het lijden onder het handhaven van het onvervulde. Niettemin zijn oorlogen het resultaat van een gebrek aan de juiste vooruitgang. Het handhaven van misère betekent dat men een bepaald soort onrecht handhaaft dat de gemeenschap tot waanzin voert hetgeen dan weer resulteert in een blind idee van vijandschap. Moeder natuur geen recht doend b.v. kunnen we de mensheid in een staat van oorlog aantreffen voor het heil van elementaire behoeften als water of energie. Niet in staat te ontkomen aan het diktaat van de emancipatie is het enige goede antwoord zich op zo'n manier gelijk te richten dat de oorspronkelijke lust herkend is en veranderd is in liefde voor hetzelfde object. Als men zich b.v. verlustigde over de sex, is het onvermijdelijke gevolg daarvan dat men een werklast moet accepteren in het zijn van liefde voor de sexualiteit. Als b.v. de mensheid zich heeft verlustigd in een arbitrair en geperverteerd tijdsbegrip, is de enige uitweg daaruit de Tijd recht te doen door de werklast te accepteren die een meer ontwikkeld idee gebiedt. Op deze manier wordt de afleiding in de richting van andere onderwerpen voorkomen en vijandschap belet. Het marcheren met een swastika b.v. zal het probleem niet oplossen van een geperverteerde sexualiteit en een wanbestuur van de tijd

 

            p) Geen erectie, geen zorgen.

Sex hebbend, verliefd zijnd kan een man er bang voor zijn geen erectie te hebben. Dienovereenkomstig kan een vrouw er bang voor zijn niet vochtig genoeg te zijn om een man te ontvangen. Hoewel het probleem technisch kan worden opgelost, is het natuurlijk, met de voorgaande regel in gedachten, beter niet te forceren om niet in perversies en fixaties te belanden. Het is verleidelijk de frustratie te behandelen alsof het een ziekte is en de dokter om hulp te vragen. Op deze manier is de helft van het geld dat de dokter verdient eenvoudigweg verspild. Met een beetje geduld is de natuurlijke aandrang tot het verwekken van kinderen moeilijk te ontkennen. Men mag zich gelukkig prijzen als de sex niet zo dringend is zodat de hogere emoties van liefde een betere kans hebben. Als de sex het laat afweten met het samenzijn, waarom zou je dan niet samen een lied zingen of iets anders kultureels doen? Dat is de menselijkheid: de uitoefening van de goede wil tegenover gefrustreerde dierlijke behoeften. Zoveel mensen raken nooit fatsoenlijk getrouwd of krijgen kinderen vanwege één of andere technische of kulturele hindernis. Dit is de kulturele werkelijkheid eigen, het is normaal. Vele mensen raken vroeg in hun leven gecorrumpeerd wat betreft sexuele aangelegenheden en ontdekken dat de weg naar een zuiver sexleven voor de voortplanting geblokkeerd is. Gekultiveerde sex heeft geen behoefte aan voortplanting, het heeft voorbehoeding nodig. Kiezend voor de kultuur van de sex is het heel natuurlijk in het geheel geen natuurlijke sex te hebben of een effectief huwelijk. Als men niet geeft om de kulturele prioriteit dan is er geen uitdaging voor de natuurlijke band van de sex om zich voort te planten. In het dierenrijk kan worden waargenomen dat er heel wat vechten bij komt kijken voordat een mannetje het recht krijgt zich voort te planten en soms een duurzame band te vormen. Voor mensen is het in feite niet veel anders: enkel na het op kultureel gebied hebben verslagen van allerlei demonen van kulturele obstructie, wordt de man door de vrouw gewaardeerd als een succes in de aanpassing. Zo werkt de natuurlijke selectie: alleen het succesvolle mannetje wordt de voortplanting toegestaan. Hoewel niet zelden de meer eenvoudige kulturen voorop gaan daar ze minder vechten nodig hebben om te worden bereikt, zullen de meer ontwikkelde kulturen bewijzen krachtiger te zijn. Eén man of vrouw is genoeg om de wereld te veranderen als God eenmaal met de onderneming van dienstbaarheid is. Het kan zelfs vele generaties van familiekultuur duren vooraleer er enig succes is voor het heil van de grotere samenleving. Begrepen in een bredere kontekst is er nooit echte impotentie of onvermogen om te presteren. Iedere obstructie kan worden begrepen als een voorbereiding of verzamelen van kracht en vermogen. Zelfs als men steriel is geworden of onvruchtbaar, zal het emancipatieproces (afb.) uitkomst bieden door niet-sexuele overdracht naar de volgende generatie. Kultuurprodukten zijn geesteskinderen die net zo of zelfs meer opwindend en moeilijk te krijgen zijn en ook gelukkige levens willen leiden van dienstbaar zijn aan de wereld en het ware zelf. Elkaar liefhebben krijgt een andere dimensie als men de dwangmatigheid om te presteren heeft overwonnen. Veel sex-(en spirituele)therapeuten zullen bevestigen dat de belangrijkste wijze van het genezen van en genezen door het sexuele wordt gerealiseerd door het terughalen van de oorspronkelijke affectie, zorg en vrijheid in de fysieke (of kulturele) benadering van de liefde. 

 

            q) Doe niet gemaakt.

De roep om het echte en eerlijke ligt in dezelfde redeneertrant als hierboven. Ter wille van de sex, het geld, de status (afb.), schoonheid, kennis etc. kan men een bepaalde partner of onderafdeling van de kultuur begeren alleen maar om te ontdekken dat na een tijdje er geen echte liefde blijkt te zijn. Het kan zijn dat je al geld verdienend of een sexueel of kultureel iets najagend alleen maar een lesje leert. Het is eenvoudigweg moeilijk jezelf te kennen. Veel dingen moeten op de proef worden gesteld en geprobeerd. Soms moeten vele plaatsen en vele boeken worden onderzocht. Oost, West, thuis best. Altijd zal iedereen weer terugkeren naar huis wat dat ook moge wezen voor de dolende ziel. Zelfs buitenaardse wezens in een vliegende schotel kunnen alleen gelukkig zijn als ze weer naar huis terug kunnen. Als hun voertuig alleen maar een ander soort van grafkist is waarin ze zijn begraven, zullen ze alleen maar versteld staan over de manier waarop men in die kultuur sterft. De vraag hoe men die kultuur moet leven is niet beantwoord totdat men terugkeert naar huis waar het hart ligt.

Het probleem is de verdringing van de oorspronkelijke aandrift van de persoon. Ervaring opdoend, stervend voor de liefde die men leeft moet men lijden en niet zelden resulteert dit in een negatieve houding jegens de geliefde. Als alle getrouwde paren zo beleefd voor elkaar zouden zijn als voor hun eigen buren of zelfs hun huisdieren, zou de wereld er heel anders uitzien. Als men eenmaal een zekere zwakheid gedeeld heeft, kan het ertoe lijden dat men sterke banden vormt en eenmaal genezen van die zwakheid kan de oorspronkelijke liefde nog een hele tijd zelfs sterker worden ontkend dan men neutraal zou doen. Ook van datgene waar je nee tegen zegt kan je leren wie je bent. Een bijzondere afkeer kan niets anders dan een getraumatiseerde liefde zijn. Psychotherapeuten weten dit en gebruiken het in deconditioneringstherapieën om fobieën te overwinnen. In het bijzonder in datgene wat men vreest gaat het geheim schuil van de zelfverwerkelijking die men zoekt. Zeer verlegen mensen bang voor alle geweld kunnen de grootste soldaten blijken te zijn. Enkel na het herwinnen van het evenwicht van de emoties (herintegratie) zal het zelfverwerkelijkingsproces zich voortzetten en tot nieuwe avonturen van verhouden en cultivering leiden.

Niet gemaakt zijn betekent eerlijk zijn in het gaande houden van de vertoning. Natuurlijk moet er een blijk van goede wil zijn hoewel de zaken er niet altijd even bloeiend voorstaan. Zelfs honderden jaren lang kan een hele natie of kultuur onder verschrikkelijke konflikten gebukt gaan niet instaat zijnde bepaalde problemen van de zelfverwerkelijking op te lossen totdat aan de noodzakelijke vereisten is voldaan. Hoe hoger men stijgt des te dieper valt men. Soms komen leiders ten val of worden ze vermoord door hun eigen mensen resulterend in een eeuwenlange afwezigheid van iedere fatsoenlijke vorm van leiderschap. Niet alleen doen individuen boete maar ook naties of een hele wereldpopulatie. Alleen als de schade berokkend is zal men doorgaans spijt hebben. Niet de liefde voor te wenden is hetzelfde als de werkelijkheid van de boete niet te verraden. Begeerte is de vijand die er toe aanspoort niet op te geven, terwijl eerlijkheid de vriend is die zegt te accepteren en een betere kans op vervulling af te wachten. Wat niet moet worden opgegeven is de zoektocht naar en de dienstbaarheid aan het ware zelf en wat moet worden afgewezen is het liegen terwille van de valsheid. Derhalve, vast houdend aan de drang naar orde e.g., moet het zo zijn voor het vinden van vertrouwen met elkaar op de eerste plaats niet liegende dat b.v. een betere klok een betere samenleving zou maken hoewel dat het gevolg kan zijn. In het bijzonder is sexueel het vertrouwen dat ene ding wat er wel moet zijn. Daarmee kan de emotionaliteit van veel frustratie en moeilijkheden worden verdragen. Psychiatrische ziekenhuizen zitten vol met mensen die eenvoudig hun vertrouwen hebben verloren. 

 

            r) Zorg ervoor bewust te zijn: blijf waakzaam.

Vertrouwen is een plicht van de mens en verraad aan dat vertrouwen is de ziekte waar de mensheid onder lijdt. Gelegenheid maakt de dief. Voorzorgen zijn er, maar bang voor misdaad raakt men net zo opgesloten met zijn bezittingen als de crimineel in de gevangenis. Het probleem schuilt in de waakzaamheid. Het moet geen vrees zijn, maar een bewuste poging om aan een hoge kulturele standaard te voldoen. Een gevallen kultuur die zwakheden koestert erin gelovend dat dat de vrede zou bewaren is het spoor van het zelfverwerkelijkingsproces (afb.) bijster. Stap voor stap moeten begeerten en lusten regulatie en onthechting vinden zodat verlichting aan bevrijding in dienst aan de orde vooraf kan gaan. Eenmaal inziend dat de juiste regulatie het geluk brengt, kan dat geluk verstandiger dan voorheen worden geïnvesteerd in dienstbaarheid. Hoewel ieder systeem van dienstbaarheid vroeg of laat uitgeput zal raken aldus opstandigheid en rebellie als een teken van goede gezondheid definiërend, is er nog steeds geen ontkomen aan het vasthouden aan de vooruitgang van ieder systeem. Buiten de boot vallen betekent eenvoudig terugkeren naar school om de les te leren die werd gemist. Alleen dan is men bewust genoeg om de nodige waakzaamheid te handhaven. Soms zijn allerlei schijnbaar ridicule kulturele rituelen absoluut nodig om het evenwicht te houden en het ergste te voorkomen. Het is als een zekeringenkast in een electrisch circuit: eerst schijnt het niet veel nut te hebben totdat een overbelasting het bestaansrecht ervan bewijst. T.v. kijken b.v. kan een aangenaam iets zijn terwijl niemand begrijpt waarom men er regelmatig een dagje van moet afzien in een ander tijd-ritme dan de standaardhypnose ervan. Nog steeds kan dat iets ook contraproduktief werken als het ten tijde van oorlog b.v. de waanzin van een klein konflikt versterkt tot een collectieve wereldoorlog of individueel leidt tot een echtscheiding. Het begin van radio in de veertiger jaren, televisie in de zestiger jaren en de computer in de negentiger jaren correleerde met expliciete internationale geweldskonflikten. Hoewel de causale suggestie niet kan worden beproefd of bewezen, zal het gezonde verstand zeggen waakzaam te zijn met dit soort effecten. Zeker is het individueel verstandig de beheersing te hebben in het gebruik van de media of welk middel dan ook. Ook minnaars weten dit, elkaar beproevend door simpelweg sex te weigeren voor de verandering. Wat betreft de materie moet men bewijzen de zaak meester te zijn, terwijl voor de ziel altijd de werkelijkheid van de dienstbaarheid moet worden bewezen. Dit vergetend kan een jongere, vertrouwend op de goddelijkheid van de sexuele liefde weerzin hebben tegen de strategieën van zich gelijk richten van de ouders, zo in verkeerde handen terecht komen, misbruikt worden en mogelijk zelfs ongeneeslijk ziek raken. Daarvan kan men de regel begrijpen van het niet hebben van sexuele gemeenschap met vreemden in het algemeen als de schijnbaar niet noodzakelijke zekering die men er niet door moet jagen.  

 

            s) Pas op met vrije sex; vermijd ontucht.

Om de kwestie van de diversiteit van de sexualiteit te doorgronden kan men verschillende soorten van sexuele mensen onderscheiden (afb.):
a) De heilige

b) De vrije

c) De loyale

d) De afwijkende

e) De passieve

Type a is de persoon die leeft zonder sexuele aktiviteit. Het vereist de hoogste standaard van discipline en heiligheid daar alle natuurlijke drang tot voortplanting moet worden gesublimeerd tot een nivo van dienstbaarheid waar de persoonlijke continentie niet in konflikt is met traditie aan de ene kant en de vooruitgang anderzijds. Ze kunnen sexueel zijn voor het doel van het nageslacht naar het heilig sacrament ervan, het meteen ontkennend als eenmaal de kinderwens vervuld is. Het tweede type, type b, is de sexuele persoon die gelooft in sexuele vrijheid. In principe zijn voor hem alle soorten van sex o.k. zolang het niet een dwang is. Dit soort mensen leidt een gevaarlijk leven daar de hygiënische afdeling altijd het probleem is van de vrije en spontane sex. Daarenboven zullen dergelijke mensen meer moeilijkheden ondervinden in het behouden van relaties daar de sexuele drang er dwars doorheen loopt. Type c. is de sex van mensen geïnteresseerd in de voortplanting en echtelijke standvastigheid. Met deze mensen wordt de sex snel een saaie routine en minder van belang als eenmaal de verzotheid voorbij is. Deze mensen zijn vaak religieus neigend tot het heilige. Type d zijn de sex-verslaafden die geperverteerde interessen hebben in allerlei soorten van recreatieve sex. Sex als een sport of hobby of manier van met elkaar omgaan op een speciale manier is met hen een dwang geworden. Deze mensen zijn dol op masturbatie, experimenteren en/of afwijken binnen de beslotenheid van de slaapkamer-ervaring. Vaak hebben ze een filosofie van bevrijding door middel van sex daar ze allerlei van negatieve emoties omzetten in bijzondere soorten van sex. Het grootste risico dat deze mensen lopen is als de kick ervan af is. Essentiëel is er met hen geen ontwikkeling op de hogere nivo's van sublimatie geweest om welke reden ze onder allerlei soorten van moeilijkheden gebukt kunnen gaan. geen ervaring hebbende met de transcendentie. Diegenen die het aan de nodige moraal en ik-sterkte ontbreekt kunnen ernstige psychiatrische problemen ondervinden of problemen met de wet krijgen als de sexuele uitlaatklep eenmaal geblokkeerd is. Type e mensen zijn diegenen die niet vrijwillig aan sex doen maar er overwegend passief over fantaseren en dromen, verlangens en afhankelijkheids-konflikten koesterend. Het ontbreekt ze vaak aan de nodige persoonlijke discipline en het sexuele initiatief en lijden onder polluties en ineenstortingen verslagen als ze zijn door één of andere vorm van onwetendheid.

Voor de sex is er een standaardbegrip van ontwikkeling in emancipatie. De transformatie van lagere sex in hogere ervaringen van transcendentie vindt naar verluid plaats op drie nivo's.: de dierlijke band, de heroïsche band en de goddelijke band. De eerste band bestaat uit het vasthouden aan één partner. Transformeren vanaf dit nivo van type c en d sex naar type a sex mediteert men op de sexuele ervaring totdat de kulturele aandrift sterker is. Vanwege de bezitterige aard staat dit nivo bekend als dierlijk. De heroïsche band is de band typisch voor type b mensen die geleidelijk bevrijd raken door het opgeven van het verlangen naar een partner en sexuele bevrediging. Dit zijn de helden daar ze de missie van de onafhankelijkheid op hun schouders hebben. Niet gehecht aan een enkele partner neemt geleidelijk aan het belang van de ziel het over van het belang van de sex. Daar de helden sociaal van aard zijn kunnen ze zelfs sterker zijn dan type a mensen die vaak zich eenvoudig terugtrekken van de 'slechte en zondige' wereld in negatief denken over alle sex (en voortplanting). Het goddelijk nivo is de transcendentie kenmerkend voor type a mensen. De sex niet in de praktijk brengend moet men nog steeds liefde zijn om in staat te zijn om te leven. Van dit nivo af wordt de werk-verslaafde of de kluizenaar een meedogende dienaar van de een of andere idealistische non-profit organisatie die overwegend geïnteresseerd is in vrede en harmonie.

Van deze indelingen van de sex wordt duidelijk dat de geperverteerden en ontuchtigen de meeste moeilijkheden zullen ondervinden in de transcendentie en emancipatie. Ze behoren niet echt tot een bepaald nivo daar ze eenvoudigweg verslaafd zijn aan de sex. De beste kans voor diegenen die erin slagen hun dwangmatigheden op te geven op het heroïsche nivo is sociaal te blijven, terwijl op het dierlijke nivo vasthouden aan een partner die gelijke tred kan houden met de moeilijkheden van de transformatie de beste kansen op bevrijding zal bieden. Hierin mislukkend lopen de geperverteerden allerlei ziekten en ongeluk op daar de natuur(God) ook een oplossing kan vinden voor het beëindigen van de dwang. 

 

            t) Het is beter uit te stellen als het vertrouwen niet volledig is.

Dit is een heel moeilijke regel. Niet in staat zijn nee te zeggen tegen de partner is kenmerkend voor degene die verliefd is. Een partner met sterke sexuele aandrang verleidt gemakkelijk een gewillig persoon tot sexualiteit terwijl er eigenlijk niet genoeg bekendheid met elkaar bestond. Niet zelden verdringt de sex de werkelijkheid van de schaduwzijde van de persoon die alleen maar naar voren komt als de verliefdheid voorbij is. Het kan jaren duren van getrouwd zijn voordat men zich realiseert met de verkeerde persoon getrouwd te zijn. Daarom is het verstandig er zeker van te zijn dat men de persoon kan vertrouwen voordat verdere avances worden geaccepteerd. Men kan een lange tijd op het nivo van zoenen blijven totdat in voor- en tegenspoed men zeker weet dat de ander de sterke punten en zwakheden kan aanvaarden en begrijpen. De geliefde soort van sublimatie moet men kunnen delen. Een goede sublimatiekultuur kan sterk genoeg zijn om de meest uiteenlopende soort van mensen met elkaar te verbinden. Religie verbiedt het vaak om te scheiden daar dat een belediging zou zijn voor het vermogen ervan tot integratie. Niettemin is het hebben van dezelfde religie of sublimatiestrategie geen garantie voor een gelukkig huwelijk. Nog steeds moet men zorg dragen voor het uitzoeken van de juiste partner met b.v een gelijke intelligentie en statusoriëntatie. Statistieken wijzen uit: hoe meer de voorkeuren uiteenlopen, des te geringer de kans op voortzetting.

Met uitstellen echter moet men ook voorzichtig zijn. Verliefde mensen moeten hun liefde bevestigen. De vlam moet brandend gehouden worden. Als je te lang twijfelt elkaar de eerste zoen te geven, kan het er wellicht nooit meer van komen daar er dan geen verschil waarneembaar is met gewoon met elkaar omgaan. De genen praten ook een woordje mee en ze willen eenvoudig sexuele bevrediging. Het ontkennen van sex met de goede wil van zuiverheid is geen succes voor het lichaam dat ook leiding geeft in motivatie en ambitie. Het is zelfs zo dat ontkenning van sexualiteit tot ernstige geestesziekte zal leiden zoals zelfs de religieuzen het sexuele als een positief sacrament kennen. Men kan zich alleen van sex onthouden als men een filosofie aanhangt van positief sexueel verhouden: men hoeft niet noodzakelijkerwijze zelf aan sex te doen om er goedkeurend tegenover te staan. Daarom is het moeilijk nee te zeggen tegen de sex als de andere persoon eenmaal intiem gekend wordt.

Men kan sexuele gemeenschap het best uitstellen door het te plannen voor na het huwelijk zoals de klassieke regel het vereist of anderszins na een officiële verloving of na het voorstellen aan de ouders of als dat te moeilijk is alleen maar als de beste vrienden ervan weten. Hoewel liefde en vertrouwen zo sterk kunnen zijn dat twee mensen hun relatie volhouden ongeacht wat de rest van de wereld ervan zou zeggen of over denken, is het terwille van het gezonde verstand goed om als regel een soort van beveiliging te hebben om de sterkste emotie in de mens onder kontrole te houden.  

 

            u) Pas op voor het onvermogen te stoppen.

Het is een algemene regel in het leven dat zaken alleen maar goed kunnen zijn als ze kunnen worden weerlegd. Zonder het vermogen om nee te zeggen is er geen sprake van een vrije keuze. Vrijheid van keuze is iets om voor te werken, te vechten en om mee te worstelen. Vrijheid is niet een vanzelfsprekende zaak terwijl de opvoeding door ouders dat wel is. De hele samenleving speelt de ouderlijke rol trachtend de verantwoordelijkheid van het individu over te nemen. Vrede door sociale zekerheid is gebaseerd op deze paternalistische houding van de regering. Geenszins kan enkel het liberale motief van het zich ontdoen van de ouderlijke bezorgdheid het redden. Zich van de kontrole ontdoen maakt mensen nog niet onafhankelijk of vrij. Alleen zelf gewilde vrijwillige emancipatie zal bevrijding brengen. Ook moet de emancipatie geen dwangmatigheid zijn. Het moet toegestaan zijn om de zorg van anderen te genieten en te waarderen. Ook dit is essentiëel voor een gezonde samenleving die weet te nemen en te geven. Dit geeft het beeld van een evenwicht: aan de ene kant moet het mogelijk zijn afhankelijk te zijn terwijl anderzijds men in staat moet zijn voor de vrijheid te kiezen. Samenlevingen zijn gezond op die manier en zo ook de sexuele betrekkingen. Sex als een dwang vernietigt zo in feite relaties terwijl anderzijds geforceerde onafhankelijkheid ook niet in staat zal zijn om mensen bij elkaar te houden. Derhalve moeten er grenzen worden getrokken. Het is als het eten uit de koekjestrommel of geld verdienen: alleen tijdens de theepauze is een koekje toegestaan en alleen als je belasting betaalt mag kapitaal zich opeenhopen. Dienovereenkomstig is er voor sexuele onthouding de verplichting offers te brengen: de energie moet zijn uitweg vinden op een ander nivo in een sociaal aanvaardbare vorm. Zonder zal men niet in staat zijn het denken te beheersen dat wordt geaktiveerd door de natuurlijke aandrang tot zelfverwerkelijking. Veel geestesziekten kunnen worden herleid tot een frustratie van het brengen van offers: de meest bekende diktator b.v was niets dan een gefrustreerde kunstschilder zonder succes. Hiermee is het idee van wat succes is essentiëel. De definitie van succes kan niet liggen in de waardering door anderen daar dat nog steeds de afhankelijke modus is. De werkelijkheid van succes ligt in de continentie van de goedheid die wordt bereikt door vasthoudendheid in het offeren zonder het koesteren van verwachtingen van wederkeer. Op deze manier kan zelfs iemand die overleden is een aanhoudend succes zijn. Van de andere kant bezien kan men met het vasthouden aan sexuele aktiviteit een limiet stellen op het nivo van aanpassing binnen een subliminale kultuur: Zolang er genoeg energie en denken over is voor het kulturele, kan beperkte sex de filosofie van het 'laden en ontladen van de batterij' zijn. 

 

            v) Zorg voor na-spel na de climax.

Zo belangrijk als het is om niet egoïstisch te zijn na sexuele bevrediging is het ook belangrijk het succes te delen van realisatie op een hoger nivo van ontlading. Vele mensen gebruiken simpelweg mensen 'op weg naar de top'. Maar de ander is niet simpel een trap of een sexobject om ter zijde te schuiven na het succes. Het is vanwege de steun van de regering, de echtgenoot, de leraren, de religie, de kultuur van wat je ook maar zou kunnen bereiken. Dankbaarheid is een zeer belangrijke waarde in de waardering van zowel het sexuele orgasme als een sociaal succes. In feite kunnen alleen mensen die niet diegenen ontkennen die hen meehielpen een aanhoudend succes zijn. Als zodanig zijn succesvolle mensen vaak getrouwd of gaan ze trouwen zo gauw zo gauw ze een bepaald nivo bereiken: ze zorgen voor diegenen die hen ondersteunden. Sexueel orgasme en maatschappelijk succes gaan ook samen hoewel het een beetje een paradox is om tegelijkertijd een kultureel en intiem succes te zijn. Gewoonlijk wordt het succes van sexuele mensen gemaakt door celibatairen die achter de schermen werken. In dezen wordt de Hoogste Persoonlijkheid, geestelijk leider of leider gewoonlijk bedankt daar geen ander er toe in staat zou zijn om de dankbaarheid op prijs te stellen of te verdienen. Bij het naspel komt zo dus heel wat meer kijken dan alleen maar aardig blijven met de liefde die je had. In feite kan de hele ontlading van de sex een hoop emoties teweeg brengen daar alle energie wordt weggetrokken van andere nivo's van leven. Dit kan een test zijn voor de integriteit van niet alleen het individu maar ook van de kultuur gehecht aan een zeker nivo van beheersing. Vaak kunnen collectief parallellen worden gevonden die dienovereenkomstig werken: de sexuele revolutie van de zestiger jaren b.v. viel samen met oorlog en revolutie niet wetende wat wat veroorzaakte. Een te grote kulturele druk kan aanzetten tot sex terwijl een sexueel zware aandrang de aanzet kan vormen voor een verschrikkelijk konflikt. Aangezien niemand dit echt kan beheersen mag men met deze regel alleen maar bidden en liefhebben het belang benadrukkend van de waarde van de dankbaarheid. Of men nu zwaar een soort van kultuur of sex benadrukt, van belang is niet te vergeten aan wie of wat we dat eigenlijk te danken hebben. B.v. moeder natuur liefhebben en respekteren door middel van een verbeterd tijdbegrip in dankbaarheid voor alles dat ze ons gegeven heeft kan eenvoudig de enige overlevingsstrategie zijn die er voor de mensheid over is. De moderne tijd kan als een sexueel orgasme zijn geweest maar in hoeverre het postmoderne naspel een herstel van het respekt voor moeder natuur inhoudt valt nog te bezien. 

 

            w) Wees niet dwangmatig over een climax.

In feite is de climax het einde van het bedrijven van de liefde. Er is een hele sexuele kultuur die alleen maar het uitstellen van het hoogtepunt beoogt. Het idee is dat de liefde bedorven raakt als de sex er voor een bepaalde prestatie is. Alleen maar ervan afkomen wordt beschouwd als dierlijk en liefdeloos. Samen een sexuele band hebben terwijl men ook uit is op een hoogtepunt daarbuiten wordt als liefdeloos gezien. Als de relatie moeilijkheden geeft kan ook de sexuele band als storend worden ervaren. Dan erop uit zijn een hoogtepunt daarbuiten te hebben is een teken van de wens tot onafhankelijkheid of de onwil of het ongeloof in het bevestigen van de sexuele band psychologisch op gelijke voet komend. Rijpheid wordt gevonden op de twee benen van instructie en regeling: beiden moeten de onafhankelijkheid verzekeren. De oorspronkelijke fysieke vader en moeder die opvoedden en de onrijpe staat bevestigden worden geleidelijk vervangen door vadertje tijd die alles regelt middels overeenkomsten en schematisering en moeder literatuur die de vorm aanneemt van boeken van instructie die altijd beschikbaar zijn voor hulp en steun. Het probleem van de grotere samenleving is de tijd gecorrumpeerd te hebben voor pragmatische doeleinden en boeken gecorrumpeerd te hebben voor economische doeleinden. Klaarblijkelijk zou de tijd loyaal moeten zijn aan de natuur en boeken vrij beschikbaar moeten zijn zonder enige bezitsdrang. Maar het interlokale belang van de tijd schijnt belangrijker te zijn terwijl bibliotheken altijd moeten toegeven dat boeken zijn uitgeleend en in het bezit van anderen verkeren . Het probleem van de onafhankelijkheid terug gebracht hebbend tot tijd-dislocatie en bezitsdrang op kennis existentieel ervaren als ' ik weet niet echt hoe laat het hier is' en 'ik kan niet werkelijk al de boeken bezitten die me interesseren' , lijkt de oplossing technisch duidelijk te zijn: een verbeterde klok die rekening houdt met welke tijdkeuze ook en een internet computer die iedere portie informatie kan downloaden van waar ook ter wereld (en dat dan lezen met b.v. een floppenlezer, zonder de noodzaak zelf zo'n computer te bezitten). Het puur sexueel opvattend echter zijn de zaken veel minder duidelijk: men is in konflikt over afhankelijkheid en onafhankelijkheid, sex en liefde, orgasme of geen orgasme zonder echt te begrijpen hoe in dit alles volwassen te zijn. Als zodanig kan sex zelf de gestoordheid zijn inziende dat je van de sex ontdoen iets heel anders is dan de neurotische realisatie van een orgastische ontlading.

Gaand voor de sex moet men eenvoudig liefde voor de sex zijn van waaruit het orgasme een natuurlijke bevrijding is. Gaande voor de bevrijding zelf zou men helemaal niet op een orgasme uit moeten zijn maar moeten leren wat de moeilijkheden van de rijping in beheersing en kennis zijn. Men kan perfekte liefde voor de kennis en een goede arbeidsorganisatie zijn zonder enige sex te hebben. Van (en niet noodzakelijk door) de animale drift kan de mens bevrijding vinden in de kulturele werkelijkheid van betekenisvol leven. De mens bevrijd van dwangmatige sexualiteit zal niet alleen kultureel bevrijding vinden, maar ook sexueel.  

 

            x) Prijs je gelukkig als je niet moet,
                         en wees niet bedroefd als je het gedaan hebt.

Men kan gelukkig zijn als men sex gehad heeft maar ook bedroefd. zijn. Sommige sex is een bevrijding van de dierlijke drift waarbij men zichzelf zichzelf als een geslaagde voortplanter en als een minaar van de andere sexe ontdekt. Sommige sex is bedroevend genoeg een teken van afhankelijkheid waarbij men zich realiseert gevangen te zijn in een web van culturele onderwerping waarmee men nooit het ware van het zelf kan bereiken. Beide soorten hebben een zekere kulturele minachting gemeen bewijs leverend van de subliminale aard van de kultuur. Het bezwaar tegen deze realisatie ligt in het verschil tussen transcendentie (afb.) en sublimatie. Ontlading op een hoger nivo van zelfverwerkelijking kan nog steeds zeer materiëel gemotiveerd zijn: alle goddelijkheid en consideratie, alle politiek en hart voor de zaak kan er zijn voor een bepaalde materiële uitkomst, op die manier nooit de transcendentale werkelijkheid van bevrijding in dienst aan het belang van de ziel bereikend. Zoals boven gesteld vormen bezitterigheid en slechte timing de meer subtiele lusten en het verraad van de hogere intelligentie. Dit ingezien hebbend met het opgeven van de neigingen van vergaren en bewaren ter wille van de bezitsdrang en trouw aan de hypnose van de commerciële standaardtijd ter wille van een slechte timing, komt het transcendentale binnen bereik. Al wat men nodig heeft is de orde van een natuurlijke kijk op de zaak en de objectiviteit van een open raam om de werkelijkheid te zien zoals die is transcenderend tot het geluk van de ziel die zijn best deed en altijd bereid is verder te offers te brengen. Dan kan men gelukkig zijn als men sexueel niet hoeft te presteren en niet bedroefd zijn omdat je het wel deed. Sublimatie is op zichzelf geen garantie tegen de neurotische dwangmatigheid en de bedroefde treurnis die kan ontstaan als de sex liefdeloos is terwille van een materiëel resultaat. 

 

            y) Hou ervan om een kind te verwekken en teder te zijn.

Een ander groot gevaar voor de liefde is de gehechtheid aan sex. Gehecht aan sexualiteit is men niet werkelijk geïnteresseerd in het natuurlijk resultaat van het krijgen van een kind. Er kan zelfs een sterke afkeer en leugenachtigheid zijn tegen het krijgen van kinderen met het excuus dat men er niet klaar voor is of niet in staat is om een wereld te vinden die gelukkig genoeg is voor de kwetsbare baby. Sommigen kunnen eenvoudigweg dermate jaloers zijn over het krijgen van nageslacht, wetende dat nadat de baby er is veel liefde naar de kleine zal worden afgeleid, dat echtscheidingen kunnen volgen op zwangerschap. Sommige zeer mooie vrouwen willen simpelweg geen kinderen vanwege dezelfde jaloezie stellend dat hun carrière belangrijker is dan het krijgen van kinderen. Maar niettemin sexueel zijnd lijkt hun liefde niets meer dan misbruik van de mannelijke ondersteuning te zijn. Sexuele gehechtheid is een bijprodukt van de materiële verbijstering die zichzelf uit in de vorm van jaloezie. De remedie zit hem natuurlijk in het beoefenen van het tegendeel: men zou moeten ondernemen, verkennen en ontdekken in het spirituele/religieuze psychologische bereik en uitdrukking moeten zoeken in mededogende zelfrealisatie. In plaats van voor de sex en het geld te gaan zou men voor de zelfverwerkelijking en de liefde moeten gaan. In deze tegenstelling schijnt geld een perversie van de zelfverwerkelijking te zijn; een vijand die in feite blokkeert en hindert en kulturele openheid en vooruitgang vertraagt terwijl sex op zichzelf wordt herkend als de doder van het mededogen en de liefde. Natuurlijk is de werkelijkheid niet zo zwart wit als kan worden beschreven daar zowel zelfrealisatie en geld als sex en liefde heel goed samen kunnen gaan. Het doel dat de middelen rechtvaardigt echter kan nog niet hun corrupte rechtvaardigen. Het belang van deze regel gaat over het krijgen van kinderen op de tedere en liefdevolle manier. Het idee is dat kinderen geboren als bijprodukt van materiële ambitie minder verzorgende en liefhebbende ouders zullen treffen en geneigd zullen zijn uit te groeien tot erger dan dat. Alleen door het streven naar liefdevolle sex in plaats van sexuele liefde kan dit zo zijn. Als eenmaal de prioriteit van de liefde duidelijk is kan niet alleen de persoon maar ook de hele wereld bevrijd zijn van de corruptie die het gelukkige ruïneert. 

 

            z) Als de lust geen liefde wordt verbreek dan het kontakt.

De laatste regel die van alle ander regels verschilt is de regel die staat voor het feit dat mensen spontaan leven en in eerste instantie zich helemaal niet zo druk willen maken over regels. Op die manier kan men een lustig leven hebben langzaam tot het inzicht komende dat, ouder en wijzer wordend, er iets gedaan moet worden ten gunste van een rijpere en meer zelfverantwoordelijke manier van leven. Als zodanig kan het als normaal worden beschouwd dat men begint als een lustig beest dat uit is op het klaarblijkelijke van de materiële aantrekking. Hoe meer succesvol de lust zou zijn hoe groter de moeilijkheden van sublimatie en transcendentie daarna zouden zijn. Zo bezien kunnen materiële en spirituele ambitie elkaars spiegelbeeld zijn. Sommige voorzichtige individuen vallen wellicht in het geheel niet voor de uiterlijke aantrekking of hebben later weinig moeite mee daar weer uit te komen. Dat kan het voordeel hebben van een snellere vooruitgang op het sociale vlak terwijl men op zichzelf minder moeilijkheden ondervindt om met het materiële motief samenwerking te vinden. Waar de uitgesproken bekeerling zichzelf kan aantreffen bij het andere uiterste, er moeite mee hebbend evenwicht te vinden, kan het voorzichtige individu mogelijk meer succesvol zijn hoewel minder ervaren en bekend met de werkelijkheid van het materiële leven en de transcendentie. De voorzichtigen schijnen perfekt geschikt voor het vertegenwoordigen van tradities de gulden middenweg bewandelend terwijl extreme mensen als de waaghalzen van de zelfverwerkelijking perfekt geëigend lijken te zijn voor het doel van de hervorming.

Wat de stijl of het karakter van het zelfverwerkelijkingsproces ook is, beslissend is echter of de lust is overwonnen of niet. Het is niet een denkbeeldig probleem om velen aan te treffen die zich bekeerd hebben maar nog steeds dezelfde oude lust koesteren of vele geliefden aan te treffen in absoluut onvermogen om samen te rijpen en onafhankelijker te zijn. Men kan gemakkelijk van kleding wisselen en nog steeds dezelfde leugenaar zijn. Het is ook makkelijk om jezelf, ouder wordend als minaar, te ontdekken als dezelfde oude dwaas. liefde kan, net als God, vele vormen aannemen en wordt gekenmerkt door zijn vitaliteit van verandering. Derhalve kan men, met de zelfde oude lust eenvoudig getransformeerd enkel qua leeftijd of kultuur, die manier van bestaan veilig vaarwel zeggen kiezend voor een beter begrip van planning en begrijpen. In een kasteel leven kan heel aantrekkelijk zijn maar om die glorieuze woning in de lucht te zien hangen kan een diepe val ten gevolge hebben niet alleen voor een enkel stel geliefden, maar ook voor de mensheid in zijn geheel. 

 

* De differentiatie die er van nature is wordt door de huidige klok vervalst met de pretentie dat er met een kalenderaanduiding ook voldoende differentiatie is: er is dan nog steeds geen differentiatie naar de geografische positie binnen de tijdzone waar men zich bevindt b.v. terwijl de aanduidingen van de klok niet echt de natuurlijke situatie weergeven. Noch is er sprake van een geïntegreerd tijdsbeeld met een aparte kalenderaanduiding. Uiteindelijk is het niet de bedoeling met verschillende aanduidingen één tijdsmoment weer te geven. Zodoende is zelfs dit ontwerp slechts een manier om tot een meer samenhangend tijdsbeeld te komen zonder nevenaanduidingen. Standaardtijd is zo bezien dus het voorwenden of gaande houden van de vertoning.

 

 

         
       


  

check