Dit panorama van het centrum van onze Melkweg heeft een radiogolflengte (kleur) van ongeveer een meter   Wat is Galactische Tijd? Waarom Galactische Tijd? Hoe Galactische Tijd?   Links Wiki-page

Hoe Galactische Tijd?   Toen Julius Caesar de nieuwe kalender introduceerde in 45 v.Chr., werd de oude maankalender afgeschaft. Op zich was de kalender prachtig samengesteld met de verdeling van de maankalender mooi getransponeerd naar het zonnejaar. Maar feitelijk raakte het keizerrijk het bewustzijn kwijt van het maanritme en verloor het aldus het kontakt met haar wortels van konditionering. In plaats van te expanderen tot het volledige van de werkelijkheid van de tijd met het toevoegen van het respekt van de zon aan de reeds bestaande maancultuur, werd het een verdringing van het maanritme door het zonneritme. Beide ritmen zijn op zichzelf correct, maar het natuurlijk bewustzijn van het weten van het verschil tussen de oude conditionering naar de maan en de nieuwe naar de zon werd niet gerealiseerd. In 425 A.D. kwam het romeinse rijk ten val na eeuwen van corrupte keizers als Nero en Caligula, onder de voet gelopen door barbaarse machten die.... er een maankalender op nahielden. Te dien tijde werd met de aanvang van het christelijke tijdperk het juliaanse ritme van de solaire weekorde verdrongen met de commercieel/religieuze orde van de huidige weekorde, welke de lineaire tijd introduceerde vervreemd van de natuurlijke dynamiek van de tijd die men voorheen respekteerde. Deze lineaire tijd culmineerde later tot onze huidige standaardtijd van lineair tijdbeheer en is zuiver politiek van aard in haar toepassing.       In de achtste eeuw kwam de Islam tot stand zich opstellend tegenover de zich toen moeizaam ontwikkelende christelijke cultuur welke het kontakt had verloren met de klassieke romeinse en griekse cultuur. Plato was afgeschaft als zijnde ketters en vele oude wetenschappen waren vergeten. De romeinse zonnewijzer (de gekromde van de babylonische Berosos van 500 v.Chr. ) was afgeschaft en vervangen door het oude platte model dat regelmatige uren gaf, maar waarmee men het zicht verloor op de tijden van de zonsopkomst en zonsondergang. De islam hield vast aan een zuivere maankalender en gebedstijden naar de stand van de zon en probeerde Europa te veroveren. Ze versloegen Byzantium, maar slaagden er nooit in de Europeanen de cultuur van hun respect voor de natuurlijke orde op te leggen. Wederom was het de verdringing van het ene systeem door het andere welke onsuccesvol bleek te zijn.       Aan het einde van de Middeleeuwen mechaniseerde het tijdsbegrip met de opkomst van populaire mechanische klokken die na een paar eeuwen met de natuurlijke orde begonnen te wedijveren de gemiddelde tijd, de zonetijd en de zomertijd vormend, waarmee aldus het begrip van de tijd werd gescheiden van het begrip van de ruimte. De klassieke verbintenis van de twee doorbrekend, verloor de mensheid aldus het zicht op de cyclische tijd en de natuurlijke eenheid van plaats en tijd (hoewel we door Einsteins fysica een wetenschappelijk respekt bereikten voor de relativiteit van tijd en ruimte). In de twintigste eeuw resulteerde de verdringing van de cyclische tijd van het respekteren van hemellichamen door het lineaire begrip van de mechanische electromagnetische atoomtijd in een totale zelfvervreemding van de mensheid zoals men die kan herkennen in twee gruwelijke wereldoorlogen waarin de Christelijkheid moest boeten voor haar overtredingen tegen de natuurlijke balans van tijd en ruimte . De soldaten van fascistisch Duitsland stierven in Stalingrad met de tijd van Berlijn nog op hun horloges. (er zijn natuurlijk meer mogelijke oorzaken van oorlogen). Voor de derde keer moest de mensheid boeten voor haar verdringing van het oude door het nieuwe.       Nu, sedert de tweede helft van de twintigste eeuw zijn we aangeland in het digitale tijdperk vergezeld van een enorme instroom van vreemde cultuur die de maankalender terugbracht en het respekt voor de natuurlijke cycli van de tijd in de vorm van een complementering van onze eenzijdige tijdscultuur. Het hindoe-geschrift het Srimad Bhagavatam pratend over de meditatie op de Virat Rupa, de Universele Gedaante van God stelt: De Melkweg, de eenheid van God voorgesteld als een dolfijn, een sisumâra " In de beheersing van de goddelijkheid van het vuur bereikt men, de hemelbewegingen volgend, door het gracieuze verloop van de ademhaling [de Susumna], de zuivere geest [Brahmaloka, plaats van de Schepper] die opheldering geeft en de besmettingen wegwast, waarna men opwaarts de cirkel [de cakra, het wiel], o koning, genaamd S'is'umara bereikt [betekenis: dolfijn, de vorm van de Melkweg, de galactische tijd]." (S.B.. 2.2: 24, en 5.23) Door de muli-gelovige cultuur kunnen we niet meer ontkomen aan een diversiteit van tijdbegrippen. Allen tezamen gebieden de culturen een integratieve benadering die de verdringing tegengaat en een nieuwe val voorkomt. De missie met deze digitale cultuur is in de eenentwintigste eeuw te komen tot een volledig begrip van orde dat zowel respekt heeft voor de zon, de maan als voor de sterrenhemel. Het respekt voor de cyclische tijd moet worden hersteld in de schepping van een wereldorde die in staat is recht te doen aan iedere individuele tijdscultuur op deze planeet. Een grafische weergave van de vervlochtenheid van de 12-verdelingen van de cultuur der astronomie, de solaire politieke kalender en de religieuze maankalender met hun dierenriemtekens, zon- en maanmaanden.(van Filognosie: filognostic kunst). Dit betekent dat we de gregoriaanse kalender nodig hebben voor het respekteren van de zon. Dit betekent dat we de maankalender nodig hebben van de Chinezen, de Indiërs, en de Moslims om de maan te respekteren. Dit betekent dat we een dag moeten instellen om een collectief duurzaam respekt te oefen voor de dynamische sterrenhemel die ruimte biedt aan de precessie van de equinox en het centrum van de Melkweg. Een galactisch 'Nieuw Jaar' dat iedere 70,638 jaar met een dag vooruit door de onze bekende zon en maankalender loopt. (zie Volledige Kalender van Orde ) hoe het sterrenstelsel er feitelijk in de telescoop uitziet De dag vastgesteld voor het respekteren van de gebeurtenis van het jaarlijks zo dicht mogelijk staan bij het centrum van de Melkweg is in het jaar 2000 getimed op middernacht UTC van de zesde op de zevende Juli . Eventueel kan er een astronomische correctie plaats vinden op deze timing daar ze een eerste schatting is van een voorheen niet bestaande cultuur van galactisch tijdsrespect. VLAbeeld van het melkwegcentrum dat een drie-armige minispiraal laat zien van heet gas. Sagittarius A, de 'navel van Vishnu ' is het precieze centrum van de spiraal. De natuurkundeleraar Mr. Richard Goode van de Porterville High School schreef (voor de site Mad Scientist), emailend over de aangelegenheid van het timen van het verschuiven van de kalender t.o.v. het centrum van de Melkweg welke noopt tot een verschuiving van het respekt voor de galactische 'dag' (die zich voorwaarts door de kalender beweegt): "Ik zou iedere 71 jaar één dag invoegen in de rotatie en de extra dag iedere acht rotaties weglaten. Het op deze manier aanpakkend wijk je nog steeds over een periode van 25800 jaar heel langzaam af. Je zou ook iedere drie jaar één uur kunnen toevoegen."   De dolfijn die deel uitmaakt van de vedische benaming voor de Melkweg is ook een constellatie van de griekse cultuur met Erastostenes   Aldus kan de galactische tijd worden gerespekteerd. Het symbool is een dolfijn en de naam is Cakra. We wensen u een prettig galactisch nieuwjaar vanaf de zevende op de achtste juli 2000 tot in de jaren daarop volgend.   vorige pagina|galactische tijd begin|volgende pagina       © De Orde van de Tijd