|
|
|
Het Romeinse Rijk
van voor de juliaanse reformatie van
45 v.chr. had ook een maankalender.
Omdat deze onderhevig was aan
politiek/religieuze manipulatie werd
die toentertijd vervangen door
Julius Caesar. Maar nog steeds
vertoont onze huidige gregoriaanse
kalender tekenen van de oude tijd:
December is afgeleid van het
romeinse woord voor tien, doelend op
de tiende maand. Er waren
oorspronkelijk niet meer dan tien
maanmaanden op onze kalender welke
753 jaar v.chr. met de grondvesting
van Rome (Ab Urbe Condita) A.U.C.
een aanvang nam. Voor vandaag geeft
de romeinse kalender aan: Tegenwoordig heeft onze cultuur
weinig of geen respect voor de
positie van de maan en zijn fasen.
Niettemin hebben we een lange
geschiedenis achter de rug van
vechten met culturen die er
maankalenders op nahielden. Vandaag
de dag kunnen we niet langer zeggen
dat ze primitief zijn of enkel
religieus. De halve wereld zweert
erbij en ze zijn net zo geldig als
onze maandverdelingen naar de zon.
Het feit dat we vroeger als Romeinen
ermee corrumpeerden betekent nog
niet dat andere culturen net zo
corrupt zouden zijn.
Wetenschappelijk kan men zeggen dat
het ritme van de maan zelf een
geldige referentie is voor
burgerlijke tijdregelingen. Het is
het al dan niet schrikkelen waarover
de maanculturen het zelf niet eens
zijn, waarover men discussieert.
Schrikkelen met een maanmaand
overeenkomstig een vaste regel
blijft een meer of minder arbitraire
vorm van tijdbeheer en is derhalve
ofwel politiek danwel religieus
gekleurd door dogma en
waardebepalingen. Dit kunnen we hier
niet in overweging nemen zonder
partij te kiezen en verraad te
plegen aan een mogelijke
wereldorde die dit soort
onenigheid niet verdraagt. Daarom wordt op
deze pagina's de maanorde
gepresenteerd zoals-ze-is: naakte
maanfasen zonder enige bepaling
van een jaartelling. Het is
simpelweg een alternatieve manier
om de dagen op de kalender te
verdelen. Naar het volledig begrip
van orde (zie Volledige
Kalender van Orde) welke in haar
wetenschappelijke fundering niet
kan buigen voor politieke en
religieuze willekeur moeten we
afzien van jaartellingen van jaren
die niet objectief gedefinieerd
zijn en weekorden die niet
overeenstemmen met natuurlijke
fenomenen, zoals men zou met een
schrikkeldag i.p.v. een
schrikkelmaand. Aldus is het
eindresultaat een maanorde die
dwars door de logische en
historische, eveneens op de maan
gefundeerde cakra verdeling
van 48 weken in een zonnejaar
loopt. Die cakraverdeling (naar
het vedische woord cakra: schijf)
van een solair tropisch jaar is
een verdeling die gemakkelijk kan
worden afgeleid door het
maanschema van vier maanfasen in
een maan-lunatie, zie volgende
pagina - te transponeren naar het
zonnejaar. Deze tweede
maan-verdeling van het zonnejaar
komt overeen met zowel de vedische
literatuur als met de
gereformeerde romeinse orde , de
z.g. juliaanse orde, zoals die
door Julius Caesar werd ingesteld. Samenvattend: we
hebben een getransponeerde
maankalender en een
ongetransponeerde maankalender. De eerste
noemen we Cakra naar het oudste
vedisch begrip van tijdbeheer
besproken op de Orde van de
Zon-pagina's en de tweede
noemen we Fasti naar de oude
romeinse aanduiding van
signaaldagen waarmee de
maankalender oorspronkelijk,
d.w.z. vóór Julius Caesar, de
klassieke vrije dagen van legale
en commerciële rust instelde. Het
feit dat de oude romeinse kalender
een groot aantal verschillende
berekeningen kende voor
verschillende soorten van beheer
van die ene kalender, weerhoudt
ons er niet van die zelfde
kalender te gebruiken voor een
nieuw 'hervormd', dat wil zeggen
gerationaliseerd en
uitgebalanceerd (t.o.v. de Cakra
zonne-orde) geheel van een beter
wetenschappelijk respect dan we
ooit tevoren hadden: enkele
maanfasen overeenkomstig
astronomische gegevens, die wel
en niet getransponeerd zijn naar
het zonnejaar. Zie voor verdere
achtergrond info de links onderaan
de volgende pagina.
|