4) Een
uitvinding: denken met je handen Leonardo's ontwerpen
voor een perpetuum mobile. Lord Kelvin (1824-1907), bekend van de temperatuurmeting, leverde ook
een bijdrage in de wetenschapsgeschiedenis op het punt van het
rechtstreeks opwekken van energie uit de natuur door middel van zijn
z.g. waterdruppelaar. Dat is een apparaat waarmee uit een
druppelend stroompje water geleid door een geleidende ring met een
tegenovergestelde pool een elektrisch potentiaal van 10-15.000 volt (!)
kan worden afgemeten (zie video 1 & 2).
Daarmee
bewees
hij
dat
vallend
water
de
lucht
ioniseert
en
dat
er
dus
een
relatie
bestaat
tussen
een
zwaartekrachtfenomeen
als
vallend
water
en
elektriciteit
(zie
ook demovideo). In dit verband deed Benjamin Franklin (1706-1790) onderzoek naar de aard van statische
elektriciteit en de bliksem,
waaruit o.a. zijn uitvinding van de, na hem door Tesla verder
gecorrigeerde, theoretische beschrijving van de bliksemafleider ontstond. Later kwamen er meer uitvindingen in de
tijd dat de energiepolitiek op de economische agenda was terecht
gekomen met het beheer van grondstoffen als olie, gas en kolen en de
elektriciteit die daaruit werd opgewekt. In 1865 stelde James Clerk Maxwell
de twintig wetten op van de elektrodynamica, de elektrische stroom. Met die vooruitgang
in de kennis waren er halverwege de negentiende, begin twintigste eeuw
veel mensen als Michael Faraday, A. Graham Bell, Nikola Tesla, Guglielmo Marconi, George Westinghouse, Ernst Werner von Siemens en Thomas A. Edison
die uitvindingen deden op elektrotechnisch gebied. Maar de uitvindingen
die elektriciteit uit de lucht of uit de aarde haalden verdwenen snel
naar de achtergrond omdat er geen meter op te zetten was om klanten te
laten betalen voor hun gebruik. Vroege pioniers van de vrije energie
werden al snel aangezien voor een klassieke perpetuum-mobilebedrieger
en claims op patenten in die richting worden tot op de dag van vandaag
consequent afgewezen door de meeste patentraden in de wereld. Een goede poging in de richting om orde op
zaken te stellen in deze aangelegenheid wordt medio 2007 gevormd door
de sites theverylastpageoftheinternet.com, peswiki.org (pureenergysystems.com), rexresearch.com en pancea-bocaf.org. Op de laatstgenoemde site spreekt men van
tenminste 200 uitvinders en een totaal van zo'n 3000 patenten in de
sfeer van alternatieve energieontwikkeling die soms door het
establishment werden opgekocht, die geïntimideerd werden te
stoppen, die geen patenten konden krijgen, die werden onderdrukt,
bedreigd, verzwegen of die zijn genegeerd, die kwijnen op basis van een
gebrek aan financiële ondersteuning, of die anderszins als
ongewenst, als bedrog, of als bedreigend zijn aangemerkt (zie ook een overzicht van wel toegewezen patenten). Er is een indeling gemaakt van de soorten van vindingen op dit gebied (zie ook A Practical Guide to 'Free Energy' devices door Patrick C. Kelly). Wat betreft
machinetoepassingen is er volgens hen sprake van vindingen op het
gebied van elektrostatische, elektronische en elektromagnetische
machines en machines die gebruik maken van permanente magneten.
Daarnaast zijn er ook puur mechanische systemen die op rotatie
berusten. De oorspronkelijke vindingen van directe energiewinning
daaronder en waarvan we bewijzen, demonstraties en besprekingen vonden
op het internet betreffen o.a. de volgende vindingen: Bedini's PEMG
patenttekening Zelf
bouwde
naar
verluid
Tesla
de
eerste
elektrische
auto
in
1931:
hij
had,
ongeveer
zoals
Moray
dat
ook
had
gedaan,
een
twaalftal
radiobuizen
in
een
klein
kastje geplaatst met een aantal weerstanden. Hij schoof in
het kastje twee stalen staven en een 1.8 m lange antenne en zei: "Nu
hebben we energie". Daarmee bestuurde hij toen met snelheden tot wel
150 km/u een z.g. Pierce-Arrow waarvan hij de motor had vervangen door
een 80 PK wisselstroommotor die hij op zijn kastje aansloot. J.P. Morgan, de
grote financier van die tijd die doorhad dat hij energie uit de lucht
haalde, gruwde van de hele uitvinding omdat dat de hele oliebusiness
buiten spel zou plaatsen. Volgens Tom Bearden zou Morgan, wiens
imperium tegenwoordig nog steeds bestaat, ervoor gezorgd hebben dat ook
nieuwe Tesla's geen poot meer aan de grond zouden krijgen. Hij zou
daartoe de schoolwetenschappelijke natuurkunde gepolitiseerd hebben ten
behoeve van de industrie. Bearden legt uit dat de formules van Maxwell zoals we die nu
kennen in feite van de hand van de wiskundige autodidact Oliver Heaviside zijn die in 1880 de lastige quaternion wiskunde (zie boek) die haast niemand begreep vereenvoudigde
tot vectoralgebra. Hij had een hekel aan de potentialen en gooide de
berekeningen van de open thermodynamische systemen overboord en
beperkte de zaak tot de berekeningen die opgaan voor gesloten systemen
die in evenwicht met hun omgeving verkeren. Door deze wiskunde voor te
staan, die nog weer verder werd aangescherpt door de beroemde
nederlandse natuurkundige H. Lorentz (1853-1928), denkt nu vandaag de dag iedere
elektrotechnische ingenieur dat energie omzetten die opgevangen wordt
van buiten het systeem niet mogelijk is (zie ook artikel). Met de Heaviside schooldiscipline wordt nu
iedere vrije-energie-uitvinding afgedaan als perpetuum-mobilenonsens.
Maar met de oorspronkelijke formules van Maxwell kan de
terugloopenergie van buiten het systeem wel worden berekend. Tesla werd
in zijn tijd beschuldigd van zwarte magie en vanwege de sceptische
reacties in de pers die hij kreeg nam Tesla zijn kastje na een week uit
de auto en trok hij zich terug in zijn laboratorium te New York. Hoe
hij de elektriciteit uit de luchthaalde kon hij zo dus niet duidelijk
maken. Het was waarschijnlijk radiant energy die hij uit de
ruimte haalde, maar ook bekend was dat hij in staat was radiografisch
elektrische lading over te dragen. Tesla was ook op de hoogte van het
werk van zijn illustere voorganger Nathan B. Stubblefield (1860-1926; zie ook site), die voor het eerst in 1892 een
radioverbinding maakte op basis van energie die hij met een spoel uit
de aarde haalde (zie verder zie verder B. Adamah
hierover, die ook verhaalt over de geschiedenis van E. Gray die ook
zijn elektrische auto niet van de grond kreeg, de pagina's op peswiki en keely.net en het boek Occult Ether Physics
- Tesla's Hidden Space Propulsion System and The Conspiracy To Conceal
It).
Update: In februar1 2011
demonstreert een filippijnse uitvinder genaamd Ismael Aviso een zichzelf opladende
electrische auto die naar zijn zeggen loopt op de energie onttrokken
aan de omgeving zoals Tesla dat deed met zijn Pierce-Arrow. Hij
gebruikt een antenne die energie ontvangt van signalen in de range van
that 750 megahertz tot 1.2 gigahertz. Als hij zijn apparaat op de
juiste resonantie heeft afgestemd, "kan ieder signaal in dat bereik
worden vergaard om de lading van de batterij te versterken".
Hij noemt het effect "Fymeg" (FYMEGM) energie, indachtig twee vrienden
die hem hielpen bij de vroege stadia van zijn project. In tegenstelling
tot de Bedini en Bearden technologieën die berusten op een
hoge impedantie, is zijn technologie gebaseerd op een lage impedantie
en een hoog voltage.
Aviso's technology is gecontroleerd en geverifieerd door ten minste
drie professoren van de
Universiteit van de Philippijnen, waaronder Dr. Scoto, professor
voor Electrotechniek en Electriciteit. Verklaring
van
de
werking, Video.
Peswiki
pagina. Update 1: 21
maart 2009
echter produceerde een zekere "Mylow" uit Chicago een werkende replicatie van Johnson's Stonehenge ontwerp met een eenvoudige aluminium schijf met
u-vormige magneten in groepjes van drie op de rand die vanzelf
doorblijven lopen langs een enkele binnen geplaatste hoefijzer
statormagneet die werd gepositioneerd volgens de z.g. negentig
gradenregel - Mylow,
Peswiki-pagina, Overunity.com forum discussie). Mylow bekende later (5 april 2009)
dat hij de kluit belazerd had en trok zijn video's terug. Maar dit zei
hij naar verluid om van de problemen af te zijn. Op 29 april kwam hij
toch weer met een werkende replicatie gebaseerd op staafmagneten en een dubbele
u-magneet volgens HJ's aanwijzingen. Een videoanalyse wees
op 18 mei 2009 echter uit dat Mylow de zaak had geflest met
een nylon draad die als aandrijfriem fugeerde maar op de video
nauwlijks te zien was. Niemand, inclusief ondergetekende had de machine
kunnen repliceren, Mylow werd ontmaskerd en de meerderheid was
overtuigd dat het een psychopathologisch geval was en niets werkelijks.
Het enige opmerkelijke was dat er in die periode een graancirkel verscheen met een opmerkelijke
gelijkenis met mijn eigen experimentele IPMM-cakra rotor die hieronder wordt besproken (Site,
Technische analyse door Naudin,Artikelen & Patenten, Foto's, Beardens commentaren, Mijn eigen relipcatie).
Het
meest verhelderend wat betreft het met roterende magneten mechanisch
opwekken van overunity energie is de video Energy from the Vacuum part 2, waarin John Bedini zijn machines
demonstreert en uitlegt hoe dezen op negatieve energie aangetrokken uit
het vacuüm ("ether-gas") werken. Hij is, met Doug Konzen, een van
de weinigen die echt gemotiveerd is om voor anderen duidelijk te maken
hoe je een generator met magneten moet bouwen, maar hij is
teleurgesteld in het feit dat zijn monopole concept vaak niet
echt goed begrepen wordt. Na 35 jaar
experienteren wil hij niet meer spreken van vrije energie of overunity. Er is in zijn ontwerpen altijd input nodig,
de extra energie die je krijgt waarmee je een batterij kan laden kan je
volgens hem het best omschrijven met 'Radiant Reactive Power'.
Die energie kan, omdat die longitudinale golven vormt, niet met
standaardappartuur worden gemeten. John werkt steeds met elektrische
circuits om zijn magneten aan het draaien te houden. Hij geeft daarbij
ook duidelijke instructies voor het nabouwen van zijn vindingen (schema). Samengevat komt het volgens hem neer op het volgende: "If
the
machine
can
produce
this
Radiant
spike
before
the
switch
turns
on
and
the
spike
is
reactive
and
if
it
is
tapped
off
at
the right time and
sent to the battery in the proper polarity, it will charge your battery."
Het
meest
populaire
'fietswielmodel'
werd
zelfs
eens
door
een
10-jarig schoolmeisje Shawnee Bhaughman in
Idaho nagebouwd voor een
wetenschapsproject op school waarmee ze een prijs won en het ontwerp
heet dan ook de 'Simplified School Girl Motor' SSG. De mislukte replicatie van de z.g.
'Mythbusters' op tv die het
ontwerp probeerden te ontkrachten als een mythe, deed duidelijk onder
voor het werk van dat 11-jarige schoolmeisje. John Bedini is de grote goeroe
op mechanisch gebied die er is om iedereen praktisch op gang te helpen
met deze technologie van de toekomst. Hij vangt zijn overunity
steeds op in batterijen die zo dan weer de machine laten lopen. Zo
heeft hij een machine in zijn werkplaats die al meer dan 15 jaar op
dezelfde batterijen werkt. John Bedini is het prototype van de ware
uitvinder op het gebied van de nieuwe energie, een ware
reïncarnatie van Tesla, die met veel praktische ervaring en
kennis, maar met weinig woorden of verdere pretenties al tientallen
jaren vele typen van dit soort machines heeft geproduceerd. Hij
verduidelijkt voor trouwe repliceerders graag dat de term Back EMF een
term is die gebruikt wordt omdat het patentbureau dat accepteert, maar
dat er in feite een verschil bestaat tussen de terugloop in een circuit
en de energie die een elektromagnetisch veld aantrekt. Die energie is
van een heel andere aard, dat is n.l. de Radiant Spike die
afkomstig is uit de ether. Alleen die spike geeft overunity,
niet de back-EMF zelf. Gebruik van back-EMF, maakt een systeem alleen
maar efficîënt. Hij noemt zijn machine dan ook geen motor
maar een energizer. Het effectieve Bedini concept voor een self-runner
met
batterijen
is
het
meest
betrouwbaar
om
te
repliceren.
Er
zijn talrijke voorbeelden
van en er is er zelfs een
sedert 2007 die zonder batterijen te ladeneen 99.9 % unity
self-runner is: de z.g. Bedini-Cole Window
motor begint met een lege
condensator die opgeladen met een met de hand opgestarte roterende
magneet in een spoel de back EMF wegsluist via een schakeling naar de
condensator die de motor draaiende houdt (video's 1 & 2, discussies, zpenergy-forum). Unity betekent dat de motor uren lang
blijft draaien op de input, maar uiteindelijk wel stopt. Het schoolgirl
(SG) ontwerp is wel overunity, en laadt wel extra energie uit
de ruimte. De patenttekening
van de Tewari Space Energy Generator
Een ander waterproject is dat van Denny Klein: de HHO Aquygen-onderneming. Zonder overunity te claimen, wordt met
een commercieel reeds beschikbare elektrolytische generator het gas HHO
geproduceerd dat veel effectiever brandt dan ieder ander gas: zo rijden
effectiever auto's, en gaat verhitten en lassen met slechts water en
elektriciteit als grondstof veel beter. Klein legt uit in zijn patent
dat het HHO gas dat hij produceert kwalitatief verschilt van het
normale Brown mengsel van waterstof en zuurstof. Hij constateert
'magnecules', deeltjes met van het normale afwijkende waarden. Zijn gas
heeft o.a. de bijzondere eigenschap zonder extra zuurstof van buiten te
branden met temperaturen die zich aanpassen aan het materiaal dat door
de vlam geraakt wordt. Daarmee kan hij onder meer Tungsten, een van de
hardste metalen, met gemak bewerken. Hij verwierf drie patenten in 2004:10/760,336; 2005:11/274,736 en 2007:11/709,603 (Zie verder het werk van Andrija K. Puharich, een voorloper, site, bespreking, zijn patent U.S. 4,394,230 uit 1983, en een patent daar weer aan
voorafgaande van Stephen Horvath uit 1978 U.S. 234,394,230 ). Update Jan 2011. De italiaan Andrea A.
Rossi van de Universiteit van Bologna heeft vooruitgang geboekt
met een
koude fusie generator gebaseerd op Nikkel/Waterstof fusie genaamd
de E-cat, energy catalyzer.
Commercieel goedkope en efficiënte energieproductie van rond de 1
dollarcent per Kwh. Het proces waarbij nano verpoederd en met
zuur bewerkt Nikkel wordt
verhit met H2 gas dat met een
catalysator is bewerkt, levert overunity
energie op door hitte-ontwikkeling: 400 watt input levert afhankelijk
van de configuratie tot 15000
watt op. Een factor van minimaal 15-20 keer de input. Het onafhankelijk
zelfvoorzienend functioneren van de machine zonder verdere input wordt
ook beheerst. Er komt straling vrij
bij het proces en er wordt koper
gevormd. Er is dus een nucleair proces gaande. Het proces stoppen levert
geen radiactief afval op. De machine is geisoleerd met lood. Er zijn voor 2011
commerciële
plannen. Er
bestaat
een
Europese
commerciële
onderneming
met
exclusieve
licentierechten
voor
de productie van technologie genaamd Defkalion Green Technlogies.
Het motto luidt "De
tijd van praten
en overtuigen is voorbij.
De markt
bepaalt." Koude fusie lijkt dus een succes te worden
uiteindelijk. Wat
precies de theoretische consequenties zijn is nog niet geheel
duidelijk. De zaak is in studie. De NASA en andere grote ondernemingen zijn
erbij betrokken. Er is in dit verband ook sprake van Muon
gecatalyseerde fusie en hydrino's ofwel
'blacklight power' zoals beschreven door Randell L. Mills in een
zelfgepubliceerde verhandeling genaamd
The Grand Unified Theory of Classical Physics (GUT-CP). Rossi noemt het geen koude
fusie, hij noemt het energieversterking of katalyse. Formeel spreekt men nu
in dit soort gevallen van LENR "Low Energy Nuclear Reaction". Rossi
werkt samen met andere italiaanse wetenschappers als Sergio
Focardi. Het patent WO/2009/125444
spreekt van een exothermische reactie (Videos, Youtube
1, Youtube 2,
website, Peswiki-page, Wikipedia, Cambridge Cavendish Lab.).
Update
21 juli
2014: Dr. Randell L.
Mills is sedert 1991 een nieuw energiesysteem aan het ontwikkelen met
patenten wereldwijd en heeft het commercieel stadium bereikt: Blacklight
power: waterstof wordt onder hoge spanning - met 1000 keer normale
stroomsterkte - met een laag voltage en een
katalysator, tot ontsteking gebracht waardoor er een
plasma van zg. hydrino-waterstof en
veel licht ontstaat (een
nieuw soort 'gekrompen' waterstof waarbij het elekton in een lagere
energiestaat vervalt met afgifte van fotonen), dat licht wordt met
hoge-energie zonnecellen omgezet in elektriciteit: treinen, auto's en
schepen, vliegtuigen kunnen erop werken, installatiekosten bedragen
±250 dollar per kilowatt en de 'brandstof' is water,
etc... Men noemt het een chemisch proces, maar in feite vormt BLP
(Black Light Power) een nieuwe categorie tussen nucleair en chemisch
in. Het process is gevalideerd op universiteiten. De energiedichtheid
is gigantisch, 100 biljoen watt per liter water, zeer kosten-effectief,
er zijn weinig of geen werktuigbouwkundige problemen, een 10 mW
generator van 30 vierkante cm is haalbaar. Het wordt een
gelijkstroom elektrisch systeem. De hydrino's zijn stabiel, maar
chemisch reactief en kunnen mogelijk chemisch gebonden worden of,
indien veilig, anders in de atmosfeer worden geloosd. Op dit punt is
nog onderzoek nodig. Mills spreekt zelfs van 'donkere materie' in dit
verband. De basiswetten van de quantumfysica worden met BLP wel
gebroken, dus er komt wel een grote omslag in de wetenschap als dit
commercieel doorbreekt. Zie: CNN-introductie,
website,
PES
interview, demonstraties,
PES-pagina,News and
commentaries. Met het inachtnemen
van de genoemde hinderpalen moeten we collectief niettemin de nieuwe
inzichten op het gebied van de vrije energietechnologie verder
onderzoeken, begrijpen, implementeren en uiteindelijk ook gaan
onderwijzen. Daarvoor is een systematische denkwijze nodig. Enkel maar
wat handigheidjes, een patent met geniale of toevallige ontdekkingen en
wat egosucces zullen de kar niet trekken. Er moet een samenhangende
visie komen die al de besproken vindingen onder één
noemer kan vangen en in een breder maatschappelijk perspectief plaatst.
Zo heeft Tewari ook een spirituele visie op de zaak ontwikkeld die hij
beschrijft in zijn boek Spiritual Foundations en is Bearden ook geïnteresseerd in
gezondheidseffecten en (geheime) wapensystemen. In zijn verhalen
verklaart hij met veel referentie aan de natuurkundige theorie en
praktijk wat allemaal de mogelijkheden zijn van het gebruikmaken van de
longitudinale vibrerende golven van de ruimte-energie die volgens hem
bestaat uit de virtuele aanwezigheid van fotonen en antifotonen. De
zaak moet behalve commercieel haalbaar, ook politiek, sociaal en
educatief bespreekbaar worden, anders kunnen we niet tot beheersing en
beschaving komen en de vrede en vooruitgang ermee waarborgen. Per slot
van rekening is het een kwestie van een keuze maken hoe we over vijftig
jaar het zonder olie en gas willen stellen en dat vereist allereerst
een goed, multidisciplinair wetenschappelijk verantwoord, verder uit te
bouwen overzicht.
Pamflet
voor een Nieuwe Energiepolitiek
Wat betreft de geschiedenis van uit zichzelf draaiende
machines was er reeds in oude vedische teksten sprake van hemelwagens
die vimana's worden genoemd en die volgens sommige
beschrijvingen zich als vliegende schotels konden gedragen en werden
aangedreven op basis van kwik (zie de site met de
oorspronkelijke geschriften).
Ook westerse historici, de historici van Alexander de Grote, beschreven
hoe ze, toen ze India wilden veroveren, werden aangevallen door 'vliegende. vurige schilden' die echter geen wapens lanceerden. Het was
een technocratische afschrikking van een vorm van wetenschap die we nu
niet meer kennen. Het zijn nu allemaal de mythen voor ons van een
gevallen cultuur. Reeds vanaf de zevende eeuw van onze jaartelling
waren er in het oude India ontwerpen van uit zichzelf draaiende
machines. Een bekend ontwerp van een met kwik gevuld wiel was er van de
hand van de uitvinder van de nul, de indiase wiskundige en astronoom Bhâskara (1114 - 1185). Hij trad daarmee in het voetspoor van
astronomen als Brahmagupta die een dergelijk wiel reeds eerder had verzonnen in 624 en
Lalla die hetzelfde zonder succes deed in 748. In
het westen poogde men eveneens op deze manier te slagen. Zo was er rond
1235 de meester-bouwer Villard de Honnecourt die een wiel uitvond dat op basis van
vallende hamers constant uit evenwicht moest verkeren. En zo waren er
nog meer pogingen in Arabië en Perzië. Ze bleken allemaal
niet te werken. Gedurende de Renaissance probeerde de architect en
meester-bouwer Francisco di Georgio (1439-1502) het met water. Het waren mooie
bouwtekeningen, maar geen werkende machines. Na hem beschreef de
Engelse natuurkundige en mysticus Robert Fludd (1474-1534) eveneens zo'n watermachine, waar hij zich
persoonlijk echter van distantieerde als zijnde een onwerkbaar concept.
Heden ten dage zijn er nog steeds mensen als Scott. F. Hall, Chas Campbell, Bob Kostoff, en vele onbekenden (zie video 1 & 2) bezig met de speurtocht naar de ideale
mechanische zwaartekrachtmachine terwille van een mogelijke
energieproductie. In Syrië is er sedert 1967 door Haroutioun Karramanoukian uit Aleppo in
Syrië gewerkt aan een
zwaartekrachtwiel genaamd de G-force Kara green Energy machine
waar vanaf 1992 in 20 Europese landen patent op verleend is (EP1712786). Het apparaat bestaat uit asymetrisch op
een wiel gemonteeerde hefboomarmen die mechanisch en hydraulisch 'de
zwaartekracht neutraliseren' en zo een machine opleveren die tot 5 Mw
aan electriciteit oplevert. Op een video zien we een luidruchtige,
hydraulisch puffende machine van drie meter hoog die naar opgave 24 uur
per dag uit zichzelf loopt zonder input van buitenaf. De uitvinder zegt
dat hij sedert 2005 in staat is eenheden op maat te leveren naar gelang
de plaatselijke behoefte aan energie. Van replicaties is niets bekend (video,
infopagina 1, site; zie ook het
werk met een z.g. arabisch wiel en het FR 2745857 patent van Aldo
Costa - info).
We
vonden
zelfs
een patent dat in 2001
in China werd verleend: een
zwaartekrachtwiel dat op stuiterende gewichten werkt. Uitvinder:
Yng-Lang Lin uit Taipei, Taiwan. Of het ook werkelijk functioneert is
niet bekend (afbeelding rechts, pagina). Het lijkt er zelfs op dat de kunstenaar Reidar Finsrud uit Noorwegen vanaf 1984 met de precisie en het geduld van
een klokkenmaker een constant werkend exemplaar heeft gebouwd dat nu al
sedert 28 april 1996 loopt op basis van drie gewone slingers, rondom
een centrale z.g onrust- of chaos-slinger (een slinger boven een
chaotisch magneetveld), die samen een 5 cm dikke stalen kogel van
ongeveer een kilo op een meebewegende rails van twee fielsvelgen
draaiende houden met behulp van drie op de kogel reagerende
hoefijzermagneten aan de slingers en drie met een vibrerende onderlinge
driehoeksverbinding aan de centrale slinger verbonden ronde magneten (zie ook video, een bespreking, een artikel door
Stefan Marinov, onze analyse). De constante energie van de draaiende bal in relatie tot
de frictie binnen het systeem is veel groter dan de incidenteel
toegevoegde energie die er voor nodig is om het systeem op te staren.
Na een paar dagen stopt het systeem en moet het weer met de hand worden
opgestart. Het apparaat in de vrije lucht staande moet af en toe
afgestoft worden legt de uitvinder uit en daarom stat het in een
vitrinekast. Ook moet naar het schijnt af en toe de machine
gedemonteerd om de chaos-magneten in de basis opnieuw te fixeren in de
hars: ze wrikken zich langzaam los. Er is dus een onderhoudstaak. Een
mechanisch systeem dat op deze manier in ieder geval 99.99%
efficiënt is terwijl er niet meer verwacht kan worden dan zo'n 90
% op basis van de bekende mechanica, kunnen we niet zomaar verklaren.
Als wat hij doet geen artistiek bedrog is met een geheime aandrijving
van de slingers - via de centrale veer die nodig is voor het vibrerende
gedeelte b.v. - , bewijst hij daarmee dat het vangen van de vrije
energie van het universum mogelijk is op basis van het tegen elkaar
uitspelen van fundamentele natuurkrachten als de zwaartekracht en de
elektromagnetische kracht. Het is een hypothese die nadere aandacht
verdient.
Zo was er b.v. de reeds genoemde, omstreden John Ernst Worrel Keely (1827-1898) die anders dan zijn tijdgenoten
ronduit beweerde 'ethertechnologie' te hebben ontwikkeld. Een bekende
uitspraak van hem uit 1892 luidt: "There is no dividing of matter
and force into two distinct terms, as they both are one. Force is
liberated matter. Matter is force in bondage. Matter is bound up energy
and energy is liberated matter". Zijn wetenschap is te omschrijven
met de term sympathetic vibratory physics, en bestond eruit dat
op de trillingen in de ether een machine werk kon verrichten. Dat
klinkt nog niet zo vreemd als we Tesla erbij halen. Vreemd was wel dat
hij daarbij geluidstrillingen van buitenaf gebruikte. In zijn
demonstraties liet hij zien hoe door trillingen van muziekinstrumenten
zijn machines op gang kwamen en ook bleven lopen. Hij had zelfs een
apparaat waarmee hij met geluidstrillingen een negen ons zware stalen
bol van dertig centimeter kon laten zweven en nog meer van dat soort
zaken. Het mechanisme heet inductieresonantie. In 1890 verklaarde hij
vlak voor een doorbraak te staan: zijn "liberator", waarmee hij
geluidstrillingen in energie omzette zou de lucht desintegreren en een
etherische kracht ontketenen die met een liter water genoeg energie zou
opleveren om een reeks treinwagons van Philadelphia naar San Francisco
te kunnen vervoeren. Zoals hierna beschreven is er inderdaad zoiets
mogelijk gebleken met water. Was hij in zijn tijd nou een bedrieger die
meeliftte op het succes van zijn beroemde tijdgenoten, of was hij juist
de grote inspirator en goeroe van technische en theoretische
vernieuwing die aan de wieg stond van de moderne vrije-energietechniek?
Een aantal van zijn ideeën bleek later te verwezenlijken te zijn
zoals het desintegreren van massa
onder invloed van staande golven. Hij was geen theoretisch fysicus, maar
stelde wel b.v. op basis van zijn research op dit punt een
desintegratiewet op die leidde tot de bevinding dat water desintegreert
onder invloed van een dissociatiefrequentie van 2.742 Hz (5.5 en 6.5
keer de frequentie van resp. zuurstof en waterstof). Keely stelde veertig wetten op en deze was de 34e: the Law of Atomic
Dissociation: "Overtones of high rad-energy pitches produce separation
of the atomoles and recombinations among the atomolic molecules of the
atoms." Keely verwierf in zijn tijd een grote schare aanhangers -
en daarmee ook financiers - en wordt vandaag de dag nog geëerd met
websites die zijn naam dragen (zie site 1
en 2). Na zijn dood - hij werd in 1898 overreden
op straat - onderzocht men zijn werkplaats en ontdekte men naar verluid
in zijn kelder een hydraulisch systeem dat met verborgen pneumatische
leidingen die door zijn hele huis liepen zijn motoren zou hebben
aangedreven. Hij had meer dan oppervlakkige inspecties nooit toegestaan
tijdens zijn leven en weigerde verder samen te werken met Edison of
Tesla of zich in te zetten voor commerciële toepassingen. Na zijn
dood kon niemand van zijn aanhangers direct zijn machines en effecten
reproduceren (Een model van zijn machine is nog te vinden in het
Franklin Institute in Philadelphia, zijn woonplaats).
Recentelijk zijn er echter door Keely
geïnspireerde onderzoekers, Joe Maclain en Norman Wootan, met het
idee van het winnen van overunity energie uit het resoneren van
materie aan de slag zijn gegaan en hebben op basis daarvan een z.g. Magnetic Resonance Amplifier (zie ook rapport) gebouwd. Ook zijn er door de onderzoeker Dale Pond deels
geslaagde replicaties gemaakt van Keely's z.g. dynaspheres,
rotatieapparaten waarin hij met zijn sympathetic vibrations een
'neutraal centrum' creërde om de vibraties van de natuurlijke
ether op te vangen en zo een eeuwig continuerende rotatie te
bewerkstelligen (zie artikelen, replicaties en beschouwingen door Dale Pond, bespreking Peswiki-pagina). Tegen de berichten van Keely's bedrog in
zijn er dus nog vele stemmen van groot respect die beweren dat hij een
miskend genie is die zwart zou zijn gemaakt door de toenmalige
agressieve energielobby die er, net als bij Tesla in die tijd, belang
bij zou hebben om hem te dwarsbomen in zijn wetenschap die hun hun
broodwinning in de steenkolen, de nog maar net in die tijd opgewekte
elektriciteit en de lampolie zou ontnemen. Men stond aan het begin van
de tweede industriële revolutie.
Maar was Keely nu werkelijk een bedrieger? Het
luchtdruksysteem was er echt, daar bestaat geen twijfel over, maar enig
bewijs in zijn machines dat ze daardoor zouden zijn
aangedreven ontbreekt. Het antwoord van Keely's verdediging luidt dat
het geheim schuilt in de toongeneratie die Keely nodig had. Die
toongeneratie moest constant zijn en daartoe had hij luchtdruk nodig.
Het apparaat daarvoor gebruikt in zijn tijd heet de Wind Chest van Roedolf Koenig. Er was geen andere mogelijkheid toen,
luidsprekers en versterkers waren er nog niet. Tegen een
vriend die hem eens vroeg met welk grafschrift hij zou moeten worden
omschreven, zei hij "the greatest humbug of the 19th century.".Hij
had
immers
meer
speelgoed
gemaakt
dan
echte
energiemachines
zo
concludeert
Keely-kenner
Hans von Lieven op zijn
website. In die zin schiep
hij valse verwachtingen.
Ja dus, hij zette mensen op het verkeerde been, maar dan was hij in
ieder geval iemand met wel een heel goede intuïtie die nu nog
wetenschappers inspireert, en ook iemand die andere mensen hoop gaf op
een beter beheersbare wereld. Ook wist hij mensen aan te trekken in de
spirituele sfeer. H.P. Blavatski zei over hem in de Geheime Leer: "Wat
Keely
al
heeft
gedaan,
is
buitengewoon
groots
en
geweldig.
Hij
heeft
er
nog
werk
genoeg
aan
om
zijn
nieuwe
systeem
uiteen
te
zetten
en
om 'de
trots van die materialistische wetenschappers te matigen door de
geheimen openbaar te maken, die achter de wereld van de stof liggen',
zonder deze nolens volens aan iedereen te onthullen" (Vol. 1, Page 563 A Premature
Discovery). Als hij dan niet
de vrije-energiemachine, de antigravitatie en desintegratie op basis
van trillingen uitvond, een effect dat ook nu in de vrije energiesfeer
bekend is zoals we verderop zullen zien, dan stond hij toch zeker aan
de wieg van het postmoderne theater van nieuwe energietechnieken
eromheen dat de mensen steeds weer hoop moet geven op en aan moet
sporen tot een wetenschappelijke, politieke en sociale doorbraak van
een idealisme dat onze wereld moet redden met concrete mechanische
successen in de directe energiewinning.
Was er geen werkelijk bedrog van zijn kant en is hij
inderdaad een miskend genie zoals mogelijk velen voor hem dat waren en
dat nu ook zijn en hierna nog zullen wezen, dan is het zeker dat met
het zwartmaken van hem en anderen er onwetendheid en een chaos in het
sociale en wetenschappelijke respect voor essentiële innovaties is
ontstaan en dat er zo vele natuurkundige effecten
en fenomenen niet of nauwelijks zijn onderzocht, begrepen en herinnerd.
Daarmee moeten we dan nu onvermijdelijk vol van illusies als domme
mensen verkeerd tegen de werkelijkheid aankijken. Wat is nu in het
voordeel van de mensheid: bedriegers het voordeel van de twijfel geven
en ze vanzelf door de mand laten vallen, maar dan wel dat ene genie
ontdekken dat ertussen loopt, of iedereen maar afwijzen die buiten het
geijkte kader valt met zijn oorspronkelijke onderzoek? De eerste optie
met voorzichtigheid geleefd lijkt toch het verstandigste, we moeten een
zeldzame kans op succes niet verspelen en geen kinderen met badwater
weg gaan gooien. Vandaar dat we hier in dit pamflet dus dapper pleiten
voor verder onderzoek met nadere theorievorming en wetenschappelijke en
sociale integratie.
Voor zover er in de negentiende en ook
twintigste eeuw wel wetenschappelijke en sociaal-economische erkenning
voor nieuwe effecten en natuurkundige samenhangen was, werden die
inzichten in een aantal gevallen ongetwijfeld een onderdeel van
politieke en militaire agenda's waarin de vindingen voor het
ontwikkelen van wapens werden ingezet en verder geheim moesten worden
gehouden voor het publiek en de 'vijand' die ze zo niet voor vreedzame
doeleinden kon aangewend zien. Met name de uitvindingen van
vrije-energiemachines die iets deden met het krachtveld van de aarde en
de ruimte, zo staat nu historisch vast, raakten in de verdrukking. Tom
Bearden die veel onderzoek deed op dit gebied stelt: "There is suppression launched against any
free-energy inventor who succeeds or is very close to succeeding." (zie ook Ken MacNeill 1983).
Er
is
zonder
twijfel
ook
een
zekere
psychologie
van
verdringing
in
het
spel
als
het
gaat
om
essentiële
vernieuwingen
in
het
algemeen.
We
maken
b.v.
begin 21e eeuw nog steeds geen klokken die met de zon
gelijklopen, ook al hebben we er al tijden de technologie voor en een
wetenschap die stelt dat de gelijktijdigheid zoals we die leven met
tijdzones en gemiddelde tijden feitelijk uit den boze is. Gehechtheid
aan het oude is een welbekende en zelfs in de heilige boeken van de
wereld uitvoerig beschreven, klassieke vijand van de persoonlijke en
collectieve vooruitgang. Veel z.g. moderne wetenschappers ontkennen aan
het begin van de eenentwintigste eeuw de mogelijkheid van het
rechtstreeks hanteren van aardmagnetisme, gravitatie, het vacuüm
en aanverwante vormen van vrij in de natuur voorhanden zijnde energie.
Niettemin bestaan er heden ten dage talrijke methoden om met
magnetisme, (anti-)gravitatie en vacuüm-energie rechtstreeks
elektriciteit uit de natuur op te wekken. De perpetuum mobile of, beter
gezegd, het thermodynamisch open systeem van de directe-energieomzetter
die zich baseert op de kinetische eigenschappen van vacuüm
fluctuaties, is daarmee langzaamaan gewoon cultuurgoed aan het worden
zo bevestigt ook de wetenschappelijk Zero Point Energy-onderzoeker Tom Valone van het Integrity Research Institute, zij het dat de puur mechanische variant van
een mechanische ethermolen medio 2008 nog niet overtuigend, d.w.z.
zowel wetenschappelijk beredeneerbaar als repliceerbaar, gevonden is.
Maar we zitten er heel dicht bij zoals we zullen zien. Dat de
nulpuntsenergie reëel is, is in ieder geval wetenschappelijk reeds
bewezen aan de hand van o .a. het z.g. Casimir-effect (energetisch effect tussen platen op moleculaire afstanden)
en het niet bevriezen van Helium op het absolute nulpunt. Door dit
bewijs is de wet van behoud van energie die steeds gold als
tegenargument in de vrije-energiekwestie niet langer van toepassing.
Het is meer de in de samenleving zich opwerpende concurrentiestrijd en
de met het tijdsysteem paradigmatisch bepaalde onwetendheid die dit
soort vooruitgang niet zomaar sociaal-economisch en educatief
aanvaardt, kan bevorderen of kan bijbenen of zelfs maar kan herkennen.
Het internet echter biedt onverwacht ons nu gelegenheid om overzicht te
krijgen over dit nieuwe gebied van wetenschap dat nog zo zeer in zijn
kinderschoenen staat en daarom veelal met veel dedain uit de trotse
vakliteratuur geweerd wordt. Zo kunnen we dan in het bereik van de
vrije, niet van gevestigde instituten afhankelijke
informatieverschaffing herstellen van de schade van de repressieve
politiek uit het verleden en heden die onze culturele evolutie heeft
belemmerd en die nu uiteindelijk, zo blijkt, een bedreiging vormt voor
ons voortbestaan op de planeet.
Een uitvinding in de geest van Tesla was het
Moray Radiant Energy apparaat van de elektrotechnisch ingenieur Thomas Henry Moray (1892-1974) uit Salt Lake City in Uthah. In
de twintiger jaren demonstreerde hij in navolging van Tesla's idee van
de energetische ruimte een solid state vrije-energiedetector waarin een
grote, speciaal samengestelde antenne was verbonden met een
hoogspanningsschakeling van een complexe reeks van condensatoren,
transformatoren en halfgeleiders. Daarmee slaagde hij erin gedurende
een aantal dagen zo'n 50 kilowatt te produceren aan vrij uit de ruimte
opgevangen energie. Niemand van de deskundigen in die tijd die zich van
de werking mochten vergewissen kon bedrog constateren. Het kernstuk van
zijn vinding was de z.g. Moray
Valve, een speciale diode opgebouwd uit een in een buis geplaatst
samengeperst element bestaande uit een combinatie van triboluminescent
zink, een bepaalde halfgeleider en een radioactief element. Dit samen
bij elkaar trok de energie uit de ruimte aan en zette die om in
elektriciteit. Deze elektriciteit deed apparaten gloeien in het duister
zonder hitte te ontwikkelen en liet elektrische lampen met een witter
licht branden. Een patentaanvrage mislukte omdat Moray gebruik maakte
van een koude kathode, onbekend in die tijd, en hij niet kon verklaren
waar de energie vandaan kwam. Een assistent van hem genaamd Felix
Pridgt, een vermoedelijke geheim agent van de Russen, vernietigde zijn
uitvinding met een hamer in 1939 omdat hij kwaad was over het feit dat
Moray zijn vinding niet geheel wilde prijsgeven. Het apparaat werd
behalve door hemzelf niet succesvol nagebouwd. Latere modellen schijnen
gebruik te hebben gemaakt van staven die eruitzagen als koper en zilver
zonder verdere aarding of een antenne. Moray beschouwde de ruimte als
een oceaan vol vibrerende energiedeeltjes en schreef er een boek over
met de titel: 'The Sea of Energy in which the Earth Floats'. Hij van het juiste trillingsgetal op de
hoogte slaagde er als metallurg in met zijn speciale diode een
éénrichtingsverkeer toegangspoort voor die vibratie van
de ruimte te creëren. In zekere zin vormde zijn vinding een
voorloper van de moderne transistor. Zijn zonen John en Richard zijn
heden ten dage nog steeds bezig om de vinding te reproduceren (peswiki-pagina, research-pagina, artikel uit 1956, een bespreking door
Thomas Bearden).
Een andere geslaagde poging deed de amerikaan Edwin Gray met zijn dubbel gepatenteerde Electric Magnetic Association Motor die de eerste zowel geslaagde als
geregistreerde replicatie van Nikola Tesla's radiant energytechnologie
vormt. Het principe komt erop neer dat bij het ontladen van een
condensator met een hoog voltage een tegengestelde elektrostatische
schok van 'radiant energy' van buiten het systeem optreedt.
Gray ving die lading op in wat hij noemde een 'conversion element
switching tube' U.S. Patent 4,595,975 die dan 'koude elektriciteit'
produceerde. Hij noemde het proces het 'splijten van het positieve'.
Zijn vinding kwam echter niet op de markt ondanks vele demonstraties en
een poging om een elektrische auto te maken in 1973. In 1974 werd zijn
werk in beslag genomen op basis van valse beschuldigingen (zie bio-info). Gray stierf in 1989 onder verdachte omstandigheden. Gray's geheim, dat hij nauwkeurig had
verhuld met misleidende schema's en aanwijzingen in zijn patenten, werd
gekraakt in 2000 door Dr. Peter Lindemann
die er een boek over schreef: 'The Free Energy Secrets of Cold
Electricity' en zelf in 2007 ook een motor ontwierp: de Lindemann Rotary
Attraction Motor (zie ook video).
Een met Gray vergelijkbaar resultaat
behaalde zijn landgenoot Bob Teal met zijn Magnipulsion Motor waarmee
hij in 1972 de energie van instortende elektromagnetische velden opving
en daarmee overunity creëerde. Hij bouwde zes prototypen en
kreeg twee patenten US 4,024,421 & US 4,093,880, maar mislukte erin, ondanks de publiciteit die hij kreeg
en de onderneming die hij oprichtte (Magneteal Industies Inc.), om in zijn tijd verdere belangstelling op
te wekken. Wat hij deed was te ongelofelijk. Men nam hem in feite niet
serieus (zie info, artikelen, foto's & Video).
Een andere geslaagde poging tot reconstructie van
Tesla's vindingen deed de russische wetenschapper genaamd professor Alexander Chernetsky van het Moskow Georgi Plekhanov Institute of
the National Economy die een plasma generator nabouwde naar
Tesla's principes. Op basis van een hoog voltage 'polariseerde die het vacuüm' en verwierf daarmee een surplus waarde van
vijfmaal de input. Chernetsky overleed onverwacht in 1992 zonder dat
iemand zijn werk overnam (zie webpagina, info (zip) en video).
Een meer recente ontwikkeling
die lijkt op de zelfgenererende ontlading van Chernetsky en die
veelbelovend ook in wetenschappelijke kringen de aandacht trekt, is de
Pulsed Abnormal Glow Discharge (PAGD) van het canadese echtpaar Paulo
N. en Alexandra N. Correa, directeur en medewerker van Labofex-
Experimental and Applied Plasma Physics in Concord, Ontario. Met een
koude kathode vacuüm buis worden gepulseerde auto-elektronische
emissies in een koud plasma opgewekt. In het in 2006 toegekende patent (7,053,576) genaamd energy conversion systems
spreken ze van massavrije energie, d.w.z. Tesla-golven,
vacuüm-energie of aether-energie, die in hun Aether/Orgone motor m.b.v Tesla-spoelen en een elektronisch
circuit stralingsvrij wordt geconverteerd in elektrische dan wel
kinetisch energie. De motor kan een huis of een auto van vrij uit de
natuur verkregen energie voorzien naar behoefte. Na een lange periode
van geheimhouding en onderzoek vestigden ze definitief hun positie in
de wetenschapsgeschiedenis in 1995 en 1996 middels drie patenten (US 5,416,391, 5,449,989 en 5,502,354). Beînvloed door de opvattngen van de
verdediger van de Koude Fusie-onderzoeker Eugene Mallove houden ze er een uitgebreide theorie over de
werking van de ether op na die ze aetherometics noemen. Deze theorie voortbordurend op het
werk van Louis de Broglie en Wilhelm Reich conformeert zich aan Dr. Harold Aspden's wet van
de elektrodynamica en sluit
nauw aan bij het moderne Aether Physics model dat we in het volgende hoofdstuk zullen
bespreken (site,
peswiki, rexresearch).
De Amerikaan John
C.
Bedini volgde op in de
traditie van het vangen van de terugloop van energie in elektrische
circuits. Hij bestudeerde alles wat er van Tesla bekend was en kon zo,
deels samen met Col. Tom Bearden, zijn uitvindingen op het gebied van
de vrije energie doen die hij negatieve energie of back EMF
energy noemt. Zijn motor heet de Permanent
Electromagnetic Motor Generator,
U. S. Patent 20020097013, en hij wordt ook commercieel reeds aangeboden als een systeem van
energiebesparing in het opladen van batterijen. (uitleg door T. Bearden, alsmede U.S.7109671 en 6392370; zie verder onder roterende magneten en overige patenten, franse site met duidelijke schema's).
Een soortgelijk concept bestaat uit een
ijzeren ring met daaromheen magneten geplaatst. De magnetische flux in
de ring wordt opgevangen door windingen die door gaten in de ijzeren
ring lopen. Het systeem heet GENIE (Generating Energy by
Non-destructive Interference of Energy). Het is ontwikkeld door een
research-groep onder leiding van Mark Goldes genaamd Magnetic Power
Inc. die hun inspiratie opdeden uit oude en verwaarloosde patenten. De
onderneming belooft een goedkope generator voor de hele wereld die geen
geluid maakt en de mens in staat stelt zich los te koppelen van
energiecentrales en fossiele brandstoffen. Er loopt een patentaanvrage
en er zijn demonstratiemodellen te inspecteren onder non-disclosure
voorwaarden. Lee Felsenstein, één van de grote geesten die
de grondslag vormden voor de ontwikkeling van de PC en the Home Brew Computer Club (info,
wikipedia) getuigt van de geldigheid van de claims (patentaanvrage, site, Peswiki-pagina).
Verder is er de Motionless Electric Generator van Tom Bearden (patent USA 6362718).
Het apparaat gepatenteerd in 2000 bestaat uit een diagmagnetische ring
van een bepaalde legering met een magneet in het midden met twee
spoelen rechs en links om de armen die met een schakelmechanisme de
magnetische flux die links en rechts vanuit de centrale magneet door de
ring loopt afwisselend blokkeert en weer vrij laat. De zo door de flux
teweeggebrachte stroom wordt afgevangen met twee andere spoelen links
en rechts om de armen van de ring. De energie die er voor nodig is om het
veld naar één kant weg te drukken bedraagt de helft van
de kracht van de magneet, maar als het magneetveld zijn oorspronkelijke
staat terugzoekt gebeurt dat met de volle kracht. Vanuit de ruimte
wordt dan de kracht van het veld die verloren ging weer aangevuld. Dat
wordt genoemd het Aharonov-Bohm effect. De z.g. Niet-lineaire osccillatie theorie
ligt er natuurkundig aan ten grondslag. Het effect treedt op als men
een magnetische loop creëert. Men kan het vergelijken met wat Nathan Stubblefield (1860-1928) ontdekte toen hij (negatieve) elektrische ('radiant')
energie uit de aarde wist te halen en te gebruiken die werd veroorzaakt
door ditzelfde effect. Het uitsluiten van magnetisme buiten het systeem
veroorzaakt door de magnetische loop leidt tot een elektrisch veld
buiten het systeem dat kan worden afgetapt door een spoel. Aldus
ontstaat er overunity in de MEG, afhankelijk van de
'schakelgeschiktheid' van de legering. Zijn systeem werd succesvol gerepliceerd door J. Naudin. Het probleem van dit systeem zit 'm in de
juiste afstelling van de timing die nodig is. De voorwaarden van het
functioneren van een zichzelf voedend systeem als dit werd als
beschreven door de Stanford ingeneer Gabriel Kron (1901.1968), de uitvinder van de z.g. negatieve weerstand. Tom werkte
nauw samen met het praktijkgenie Bedini en is een militair getrainde
wiskundige en kernfysicus die met zijn wetenschapsbeoefening zowel
theoretisch als praktisch tot de meest erudiete en intellectueel
productieve uitvinders behoort op dit gebied. Hij is min of meer de
onbenoemde speciaal hoogleraar in die wetenschap en kent vele van de
moderne nieuwe-energie-uitvinders persoonlijk en stimuleert ook nieuwe
spelers in het veld in hun ontwikkeling. Medio 2007 verkeert hij in het
laatste stadium van het commercieel beschikbaar maken van zijn
generator (zie ook: Video,
MEG-project, artikel, de wikipagina erover, over Bearden en de docu Energy from the Vacuum (part 2). Een van Bearden's bekendste uitspraken luidt: "At any
point and at any time, one can freely and inexpensively extract
enormous EM energy flows directly from the active vacuum itself."
Ook is er een draagbare, eenvoudige
koffergenerator (plaatje links) die ±25 watt stroom opwekt,
ongeveer zoals als Bearden's generator dat doet, maar dan zonder
initiaal-stroom van buitenaf. De generator werkt met twee
transformatoren en een zeer krachtige magneet met spoel en een speciaal
elektronisch circuit dat een hi-tech chip heeft om de magnetische
velden te schakelen. Het bevat ook een paneel van ultradunne
grafietvellen, atoom-dikke lagen van koolstof, die graphene heten. Deze lagen geleiden elektriciteit en vangen een deel
van het elektromagnetisch spectrum op. Hij is van J.B. Schwartz van de
Noah's Ark Research Foundation (site,
video 2002).
Historisch
zijn
aan
deze
apparaten
een
viertal
ontwikkelingen
voorafgegaan.
Ten
eerste
was
er
een
patent
uit
1871
voor
een
'Electromagnetic Battery' bestaande uit twee dubbel omwonden en
onderling met elkaar verbonden spoelen om stalen kernen heen van Daniel
Macfarland Cook (US 119,825). De spoelen moesten onder spanning gezet
een proces op gang brengen dat zelfgenererend was en door Cook een 'improvement
in
induction
coils' genoemd werd. Een replicatiepoging slaagde er niet in de werking van deze
vinding aan te tonen.
Wat betreft de ringgenerator van Steven Mark
was er ten tweede een patent van Tesla uit 1898 (US 725,605) genaamd "System of Signaling" dat gebruik
maakte van twee spoelen in een spiraalvorm die de energie van
'ruimtegolven die een snelheid hebben van, of groter dan, die van het
licht' opvingen. Die energie kon, eenmaal opgevangen, worden verzonden
tussen de twee spoelen.
Later kwam daar in 1977 een vinding van Peter T. Markovitch bij die, geïnspireerd op Tesla's
vinding, met een stalen bol op een mast en twee spoelen, een ronde om
een spiraalvormige heen, een tijdverschil met het potentiaalverschil
tussen de energie uit de ruimte en de aarde produceerde zodat er zich
tussen de bol en de spoelen daaronder stroom oplaadde met een vermogen
tot maximaal 0.5 Kw, afhankelijk van de kwaliteit van de uitvoering.
Zijn apparaat heette ATREE (Apparatus To Rectify Ether Energy), de
energie van de ether werd er volgens de uitvinder mee gerectificeerd
tot een bruikbare vorm van gelijkstroom. Verschillende tests van het
Washington Research Center wezen uit dat het apparaat werkte als
opgegeven. Markovitch richtte het Markovitch Technology Institute op.
Een patent werd niet aangevraagd uit idealisme. De kennis ervan was,
geheel in tegenstelling tot de miljoenen dollars die Stephen Mark
vraagt voor zijn vinding op zijn basis, vrij voor iedereen uit te
voeren. Over verdere ontwikkelingen of andere replicaties dan die van
Mark's ringgenerator konden we geen gegevens vinden.
Ten vierde was er wat betreft het
opwekken van energie uit omwonden magneten de technologie van een
tweetal apparaten, genaamd het "Magnetstromapparat" en de "Stromerzeuger"
uitgevonden door de duitse wehrmachtkapitein Hans Coler in de dertiger
jaren van de vorige eeuw. Het eerste apparaat bestond uit een
hexagonaal circuit van zes ferrietmagneten die speciaal links- en
rechtsom omwonden waren met koperdraad op zo'n manier dat ook de
magneten zelf deel uitmaakten van het circuit. Verder was er een
schakelaar en waren er twee condensatoren en solenoïde spoelen die
in elkaar schoven. Door de zaak met proberen en vergissen af te regelen
kon er een elektrische spanning tot wel twaalf volt worden onttrokken
aan de bewegingloze opzet. De "stromerzeuger", het tweede apparaat,
bestond uit magneten, koperplaten en platte spoelen die samen met een
kleine droge batterij van 6 volt in werking werden gezet. Het
uiteindelijke model van 1937 leverde 6 Kw aan stroom, het
duizendvoudige aan input dus. Na de oorlog werd de uitvinder gehoord
door de Engelse geheime dienst. Hij moest een proefmodel maken onder
gecontroleerde omstandigheden om fraude uit te sluiten. Die opzet
slaagde, overunity werd aangetoond, maar Coler kon geen
coherente theoretische verklaring geven voor zijn vinding. Hij zei dat
hij ontdekt had dat ferrietmagneten een oscillatie van 180 Hz
vertoonden. In zijn circuit bouwde de elektische spanning zich
inductief op vanuit die oscillatie. Hij sprak van een tot dan toe
onbekende bron van energie die hij 'Raumenergie' noemde;
ruimte-energie. Het rapport van de
British Intelligence Objectives Subcommittee (Final Report #1043, Item #31), werd
eerst geheim gehouden maar later openbaar gemaakt. Door de oorlog en de
aanvankelijke geheimhouding werd het apparaat, ondanks de verschillende
wetenschappelijke verificaties van voor en na de oorlog, niet verder
ontwikkeld. In Duitsland werd er geen patent op verleend omdat het een
'perpetuum mobile' zou zijn. Resultaten van moderne replicaties zijn tot nu toe niet bekend, ookal zijn er
aanwijzingen dat de mensen van de GENIE-generator hierboven vermeld
zich hebben laten inspireren door Coler's vinding. Een experiment naar
Coler's claims bevestigt dat er inderdaad een verschil is of een
elektron van noord naar zuid of van zuid naar noord door een magneet
wordt gestuurd (zie ook review, video's 1 & 2, forum en infopagina, tekeningen).
We vonden de lang aangekondigde Steorn motor (site, peswikipagina; de OC MPMM-sensatie,
zie boven en de PES-wiki pagina ervoor), de 440% overunity gepatenteerde (WO00028656A1) Lutec Electrical Amplifyer van de Australiërs John
Christie & Ludwig Brits (website, info, video),
de overunity Muller Dynamo van de canadese uitvinder Bill (William) Muller (1931-2004)
(site, PES,
PESwiki, replicatieproject), de met veel geloof gepresenteerde Joseph
Newman
Energy
Machine (zie video's 1, 2), de Tesla Free Energy
Generator van Dennis Lee genaamd de Sundance Generator en zijn
Humming bird motor (website, video),
de
veel
succesvol
gerepliceerde
en
betrouwbare
Bedini Monopole
Mechanical Oscillator SSG Energizer (zie bouwvoorschriften voor een succesvolle
replicatie) van een research
groep met op Bedini gebaseerde elektrotechniek, de aan Bedini en Newman
verwante Keppian Scalar Motor van de braziliaanse wetenschapper dr. Keppe, de Over Unity Pulse motor van Doug Konzen
die vrijwel gelijk aan die van Bedini is (hij geeft duidelijke
instructies op zijn site voor het
zelf maken van zo'n generator, zie ook zijn video),
en
de
Perendev
Magnetic
Motor
van
Mike
Brady.
De
replicatie
van
de
Perendev
motor die er
op video geloofwaardig en veelbelovend uitziet, is, op het naakte principe
ervan na, nog niet geslaagd,
de patentaanvrage (WO2006045333A1) mislukte, demonstraties worden steeds uitgesteld, de
precieze afscherming en opstelling van de magneten is niet duidelijk,
terwijl er al units onder licentie verkocht worden volgens de site. Er
heerst schimmigheid rondom het Perendev-project en op de demovideo
gebeurt iets op de achtergrond wat we niet goed kunnen zien (zie video,
infopage 1 en 2, site, interview en YouTube filmpjes 1
en 2).
Brady schijnt zijn inspiratie opgedaan te
hebben bij een oude getrouwe op dit gebied, de uitvinder
Howard Johnson (1919-2008) die de oorspronkelijke inspirator achter
zijn brandstofloze magneetmotor schijnt te zijn. Hij verwierf i.t.t.
Brady wel een aantal patenten (US 4151431; 4,877,983; 5,402,021) met daaronder zijn vinding die berust op drie
banaanvormige magneetelementen als rotor rondom een unipolair uit losse
elementen opgebouwd cirkelvormig magneetvlak dat als stator fungeert.
Johnson is een persoonlijke bekende van Tom Bearden. Ze zijn beiden
bejaarde leeftijdgenoten en welbespraakte, geleerde éminence
grises in het vak. Bearden is getuige geweest van een demonstratie
van zijn versie van de zelflopende magneetmolen - hij zag hem langer
dan een uur lopen op zijn keukentafel - en kan ook een wetenschappelijk
verantwoorde verklaring ervan geven met veel technische termen waarmee
hij met name de beginnende amateur stevig waarschuwt tegen de illusies
van een snel succes, illusies die de meer commercieel ondernemende Mike
Brady en Dennis Lee graag uitdragen in hun uitvoerige demonstraties. Er
komt heel wat knowhow aan werktuigprecisie, afschermingsmethoden en
verdere mechanische beheersing bij kijken om magneten uit hun statische
slot te krijgen. Naar Bearden's woorden creëert Johnson een
magnetische gate, een poort geschikt voor magneetvoortdrijving, door
ten dele de magnetische spin-deeltjes die van noord naar zuid en vice
versa lopen in een magneet te scheiden. Volgens Bearden verdient
Johnson met zijn ontdekking van de Quantum Mechanical Molecular Energy
(QMME) een Nobelprijs voor het vernieuwen van de theorie van het
magnetisme. Helaas waren er van Howard Johnson's Permanent Magnet Motor
geen niet-commerciuele video's op het internet te vinden, slechts
Howard's patenten en losse foto's, en Tom zelf kon, vanwege een non-disclosure
afspraak met de uitvinder, ook alleen maar
algemene verklaringen geven over de werking van deze feitelijk
effectieve en ook ondanks de lange voorgeschiedenis ervan toch
veelbelovende vrije-energie motor, deze uit zichzelf op de etheronrust
van statische magneten draaiende motor die zonder enige brandstof in
principe net zolang meegaat als een magneet meegaat. Ondanks de vele pogingen de relatief
eenvoudig eruitziende motor na te bouwen was het, net als met het Brady-ontwerp, tot sept. 2007 nog
niemand gelukt. Blijkbaar ontbreekt er (Maart 2009) nog een academische
natuurkundige bevestiging, visie en wiskundige berekening voor de
krachtsverhoudingen binnen de Johnson machine.
De machine van Bedini kent ook een
historische voorganger. Het is de z.g. Adams Switched Reluctance Motor die
werd
ontwikkeld
in
1969:
spoelen
die
elektromagnetisch
pulserend
via
een
circuit
en
een
batterij
een
magnetische
rotor
doen
ronddraaien.
De
back-EMF
wordt
met het circuit
opgevangen, maar er is
ondanks Adams' hoopvolle claims
geen overunity gebleken bij replicaties, de gebruikte batterij
loopt leeg (artikelen, replicatie, onderxzoek, infopagina). Robert George Adams (1920-2006, afbeelding rechts),
afkomstig uit Nieuw Zeeland was een ouwe getrouwe van de
Bearden-generatie die de voorzitter was van de Nieuw Zeeland sectie van
het USA Institute of Electrical & Electronics Engineers, Inc. Zijn
geest wordt met name uitgedragen door de gepensioneerde, maar in 2008
nog levende patent-atorney Harold Aspden, die Adams
ondersteunde door met hem in 1995 een patent (UK Patent # 2,282,708) te behalen op zijn technologie. Aspden, die
zelf ook een motor ontwikkelde en patenteerde, 4,975,608, houdt er een bevlogen website op na, waar hij de theoretische verantwoording voor zijn
rekening neemt van deze technologie, compleet met een alternatief
natuurkundig denkmodel over de ether, dat hij mede ook ontwikkelde op
basis van zijn werk bij de patentraad. Hij
verdedigt
waarden
voor
de
Adams
motor
van
319%
overunity. De boeken die hij schreef kan men gratis van zijn site downloaden (zie
ook Aspden over Adams, artikelen op INE, instructiesite, bouwplan, Tim Hardwood site, archived site of Adams).
Wetenschappelijk en commercieel vergevorderd is
de Hongaar Prof. Leslie I. Zsabo die met een staf van meer dan 120
wetenschappers, de EBM-generator - energy-by-motion - ontwierp
die draait op 'de vrije magnetische flux van binnen en buiten het
systeem'. Het is een bescheiden 20% overunity machine die
gebaseerd is op een asymmetrisch opgestelde geometrisch-magnetische
stator en een rotor. Er zijn zo'n twintig patenten verworven in de
wereld. Europatent: WO9318570. De EBM, hoewel nog niet een self-runner,
is
reeds
commercieel
beschikbaar
in
grote
industriële
units
van
1.2
-225
Mw
die
zich
in
drie
à
vier
jaar
terugverdienen.
Men
kan
onder
voorwaarde
van
strikte geheimhouding zich laten inwijden in de
wetenschap (zie site, Peswiki-pagina & video).
Om zonder het idee van een Radiant Spike opgevangen
in een circuit toch een duidelijk beeld te krijgen van wat overunity
uit draaiende magneten inhoudt, zijn er enkele eenvoudige voorbeelden
te zien op YouTube. In een van de filmpjes kan men zien hoe een paar
kogellagers, een harde-schijfmagneet en een speelgoedmagneet in een bepaalde groepering een overunity
moment kan geven. Een ander
filmpje laat zien hoe men met een oude harddrive als
rotor en een paar neodymium magneten als stator een overunity
moment kan opwekken uit een bepaalde positionering van schroeven op de
rotor (zie ook peswiki). Een derde laat het rotorprincipe van Hamel zien: een
ringmagneet, een schijfmagneet en een kogel geven een magnetisch
automoment waarmee men in principe een werkende generator kan maken naar het model van een egyptische djed. Hamel deed zelfs een poging om een vliegende schotel te bouwen
met zijn principe (video 1, 2 ,
3
& 4, keely.net-pagina, beschr., mythbuster's test, Leslie Snyder's versie, schotel-info, a replication die ik deed - deel 2). Harry Paul Sprain ontving in 2005 een patent (U.S. 6,954,019) met een spiraal-opzet waarbij hij een bewijs leverde van
magnetische overunity met een elektromagneet die een rotor door
het kleefpunt duwde en waarbij hij aantoonde dat de rotor 6 Watt aan
energie produceerde en de elektromagneet slechts 3.1 Watt nodig had (pagina, video). Zelf deden
we experimenteel onderzoek en wisten we ten vijfde een z.g. Intelligent
Puls-aangedreven Magnetisch Motorprincipe te ontwikkelen dat lijkt op
een combinatie van Hamel's principe en Bhaskara's en DaVinci's
zwaartekrachtwielen. Het is een schijf met magneten diallel geplaatst in een spiraalvorm die met een pulsmagneet in het
midden vrijwel uit zichzelf begint te draaien. We hebben een
demonstratiefilmpje op Youtube geplaatst (zie deel1, deel 2, deel 3, deel 4, en deel 5). Behalve
dan het 'overunity moment' zoals we dat tot dusverre noemden -
dat wat bescheidener gesteld meer een 'kinetisch effect van de
magnetische reactiekracht' is -, kon er tot nu toe geen overunity in
de zin van een zelflopende machine worden bewezen op deze manier, want
het Hamel-effect schijnt een overunity illusie te zijn gebaseerd
op een zelfbewogen (of hergepositioneerde) stator. Maar omdat het zo'n
efficiënte drive is zijn we er nog niet toe gekomen dit project af
te ronden met het door ons uitproberen van verschillende vormen van
feedback om een vibrerende magnetische loop te creëren die met de
IPMM in staat is de ruimte-energie aan te spreken. We zoeken ermee min
of meer naar een mechanische vertaling van wat de machines van Bedini
en Bearden doen met de ruimte-energie; een soort van
mechano-magnetische opzet die effectief is. Aldus hebben we in latere
versies de afkorting MAN aan het IPMM label toegevoegd: Magnetisch
Alternerend Non-apparaat, een apparaat dat niet werkt op een fysieke
input van een indirecte natuurlijke energiebron als hitte, straling,
wind of water, maar meer op de directe puls afgeleid van een
mechanische organisatie van de vrij beschikbare energie van de ruimte
met behulp van magneten (zie mijn YouTube-pagina).
Een zesde effect is het Calloway V-gate effect, gebaseerd op de z.g S.M.O.T. (Simple Magnetic Overunity Toy),
uitgevonden door de Tchech Prachar in 1922: het is een arrangement van
naast een rail geplaatste magneten dat een lineaire beweging van een
stalen bal op die rail geeft (zie plaatje hiernaast van US patent 4215330, een webpagina en de video's 1 ,
2 ,
3
en 4).
Verschillende mensen probeerden van de V-track een motor te bouwen.
Deze pogingen faalden tot nu toe (video).
Een echte magnetische perpetuum mobile of
beter gezegd een etherconverteerder maken is echter wat anders. Een overunity
moment dat, zoals blijkt bij Sprain, het mechanische aspect vormt van
Bedini's elektronische 'Radiant Peak', levert extra energie op, maar
een prikkel van buiten om de zaak op gang te brengen, om zoals Bedini
het noemt de 'magnetische fles te doorprikken', blijft nog nodig. En zo
is het ook met de 'onderhoudsbeurten' die Finsrud's perpetuum mobile
nodig heeft om te lopen. Pas als de slang in zijn eigen staart bijt
zogezegd, ofwel als de overunity in een circuit wordt gevangen
en zichzelf, in feite met een kwantum-mechanisch effect, versterkt tot
op een punt bepaald door de constructie, hebben we echt zo'n
machine. De ware self-runner in de zin van een makkelijk
repliceerbaar demonstratiemodel van een zelfdraaiende machine voor in
de huishouding of in het onderwijs bestond er medio 2008 nog niet. Er
zijn beloften van werkende magneet motoren zoals met de ALME drive van Achilles Ligeras, maar replicaties zijn tot nu toe (begin dec
2008) mislukt en demonstraties kwamen er niet (zie een replicatie van onze eigen hand). Gary's neutrale zone en zijn poolomwisselingseffect zijn
vergeten, Bedini moet lege batterijen met daardoor geladen batterijen
omwisselen en komt zo een heel eind. Steorn en Perendev suggereren dat
ze het magneetprincipe onder controle hebben, maar echt nabouwen is er
nog niet bij. De OC MPMM Steorn motor van 4 jan 2008 hield het
weliswaar naar verluid zeven uur vol, maar is tot nu toe nog niet
succesvol gerepliceerd. Ook replicaties van de Johnson motor en
vergelijkbare eerdere projecten van andere puur mechanische vindingen
zoals die van Lee Bowman uit 1954 (info),
zijn
tot
nu
toe
niet
eenduidig
gelukt.
Historisch
is
men
al
met
magneetmotoren
bezig
sedert
1269,
toen
de
kluizenaar
en
adviseur
van
Lodewijk
IX,
Peter Peregrinus
(Pierre Pèlerin de
Maricourt), de leraar van Roger Bacon en de eerste uitvinder op dit gebied, naast de ons bekende
kompasnaald zijn speciale roterende tandwiel met inwendige magneet en
een bewegende bronzen bal beschreef (reconstr.). Ook dit eerste exemplaar is nooit in werking gezien.
En zo kan de wetenschap nog niet veel beginnen met
het ontbreken van eenduidige mechanische bewijzen van het principe van
de directe energiewinning in de vorm van een magnetisch molentje dat
meedraait op de energie die ook de hemellichamen doet draaien. Per slot
van rekening lijkt men er de inductiewet van Michael Faraday (1791-1867) mee te schenden die stelt dat de
energie opgewekt door een bewegend magnetisch veld in een gesloten
systeem gelijk is aan het tempo van de veranderingen van de magnetische
flux, oftewel: je krijgt er niet meer energie uit dan je er aan pulsen
in stopt. Bearden verwijzend naar open systemen stelt echter in
moeilijk te volgen natuurkundige termen dat het principe van de zuivere
magneetmachine wel degelijk wetenschappelijk verantwoord te verklaren
is (artikel, correspondentie). Ook een grote wetenschapper als de
Nobelprijswinnaar Werner Heisenberg bevestigt de mogelijkheid. Hij zei:
"I think it is possible to utilize magnetism as an energy-source.
But we science idiots cannot do that; this has to come from the outside."
Een
bevredigende
newtoniaanse
verklaring
voor
een
werkende
magneetmotor
zal
er
nooit
zijn;
als
er
ooit
zoiets
te
verklaren
is,
komen
we
terecht
bij
moderne
natuurkundige
opvattingen als de kwantummechanica en de
snaartheorie die spreken van gravitionen - ruimtedeeltjes - en
multidimensionaliteit. Willen we een magneetmotor ontwikkelen dan
zullen we dat moeten doen als een experimenteel onderzoek naar de
juistheid van een alternatieve natuurkundige theorie.
In Japan is men ook druk bezig en daarvan vonden we
op Youtube een overunity opzet
met magneten gehecht aan een ventilator. Er is verder een demonstratie te zien van een replicatie
van het wiel van Minato waar met een beginprikkel een wiel met
magneten in combinatie met externe magneten zo'n 17 minuten blijft
lopen (video 1, 2 & 3,
Minato-patenten: U.S. patent 4751486 en 5594289). Verder was er ook een voorbeeld van een commerciële Japanse, geruisloze magnetische motorfiets met een actieradius van 180 km en een
maximumsnelheid van 150 km/uur. Het is geen overunity self-runner
maar een hybride tussen een elektromagneet en een permanente magneet
die een z.g. EV-X7 SUMO supermotor vormt die zeven maal efficiënter is dan
een benzinemotor - site: Axle Corporation (zie ook artikel).
Een
speciale
vermelding
in
deze
categorie
verdient
de
Space Power Generator van de indiase ingenieur van
kernenergiecentrales Paramahamsa Tewari. Tewari combineert zijn overunity
technologie met een spirituele visie. Tewari is een theoretisch zeer goed onderlegde wetenschapper
die in zijn 200-300% overunity ontwerp werkt met een unipolaire
dynamo waarin hij, tegen de conventies in, zowel de geleider met een
koolstof contactborstel als de magneet roteert. In zijn dynamo is er
niettemin dan wel een ontwikkeling van extra energie. Hij legt uit dat
hij met zijn ontwerp de normale tegenwerking van de stroom opheft
die volgens de wet van Lenz (zie video) geldt voor
de verandering van stroom in een generator. Daarbij stelt hij dat "only
with
an
alternate
theory,
which
postulates
generation
of
matter
from
space-medium,
satisfactory
explanations
for
over-unity
machines
can
be
had". Hij onttrekt dus zijn surplus aan de ruimte. De ruimte ziet
hij als een continue, massaloze vloeistof met een weerstand gelijk aan
de snelheid van het licht. Elektronen ziet hij als vortexen of
wervelingen van geblokkeerde energie in die vloeistof. Het is een
gezichtspunt dat hij deelt met John Bedini, die ook spreekt van de
ruimte als zijnde een subtiele vloeistof vanwege de luminescentie die
kan plaatsvinden bij het winnen van negatieve energie (zie beschrijving).
Het meest bekende lid van de gemeenschap die ook als enige
buiten die gemeenschap leefde en naar buiten trad met ideeën over
vrije-energietechnologie, was het bulgaarse genie, de natuurkundige en
vrije-energieuitvinder Stefan Marinov die van 1960-1974 doceerde aan de Universiteit van Sofia.
Hij onthulde dat de Methernita gemeenschap van 500 zielen al haar
elektriciteit uit de Testatika haalt en dat hij ook op de hoogte was
van het geheim van de werking van de generator. Vanwege zijn politieke
dissidentie stond hij bloot aan vervolging als gevolg waarvan hij
tijdens de koude oorlog verschillende keren gedwongen psychiatrisch
werd behandeld. De investeringsmaatschappij Beocraft voor het
ontwikkelen van vrij-energietechnologie werd op basis van valse
beschuldigingen door de overheid de nek omgedraaid. Een affaire
waarover hij in 1992 woedend een brief schreef aan de
Duitse president von Weizsacker.
Hij
toonde
met
vele
experimenten
en
originele
uitvindingen
aan
dat
er
veel niet klopt aan de
heersende
natuurkundige theorieën.
Hij leverde grofweg het bewijs van de relativiteit van de snelheid van
het licht in relatie tot de positie van de aarde (anisotropie), en daarmee het bewijs voor het bestaan de ether in
weerlegging van de bestaande opvattingen. Het tijdschrift Nature
weigerde categorisch ook maar iets van hem te publiceren, zelfs nog
geen advertentie. Hij belandde buiten de gevestigde orde van de
wetenschap. Uit wanhoop sprong hij naar verluid op 66-jarige leeftijd
op 15 juli 1997 van de brandtrap van de universiteitsbibliotheek van
Graz in Oostenrijk, een feit betwijfeld door Bearden die stelt dat hij
vermoedelijk met een stralingswapen door de KGB werd vermoord gezien
het feit dat het plaveisel onder zijn lijk gloeide. Zelf bouwde Marinov
o.a. een magnetische motor/generator genaamd de Siberian Coliu die het bewijs leverde van de scalaire, ofwel de in
tijdruimtelijk opzicht onveranderlijke aard van magneetvelden. In 1997
publiceerde hij in zelfweerlegging, vlak voor zijn zelfmoord, dat deze
machine geen elektriciteit voortbracht, geen 'perpetuum mobile' of een
self-runner was, en dat zijn twijfel aan de wet van Ampêre die hij had gekoesterd onterecht was
geweest. Maar zo stelde hij, het feit dat hij zelf geen effectieve self-runner
had geproduceerd, lag hoofdzakelijk aan het feit dat zijn fondsen
tekort schoten. Hij publiceerde artikelen in Physics Letters, New
Scientist en Foundations of Physics en ventileerde verder
zijn ideeën in zijn eigen natuurkundig tijdschrift Deutsche
Physik (verdere info, artikelen).
Soortgelijk is de opwekking van warmte-energie met
behulp van de James Patterson Quantum Heater-watercel uit 1995, via 1300 nikkel-palladium
korreltjes per cel als katalysator (review, US Patent 5,607,563). Patterson's 'koude fusie'-methode van het
elektrificeren van water geeft, behalve het feit dat hij na het
afkoppelen van de stroom nog wel 14 uur lang blijft werken, ook nog
waterstof en zuurstof af dat weer te gebruiken is als brandstof zodat
het proces in totaal vele tientallen malen de input oplevert. Het gwone
water in combinatie met de korreltjes is evident in een medium voor de overunity
energie.
Ook is er het elektrolytisch produceren van
geïoniseerde stoom via de z.g. Joe Cell (2006) van Bill
Williams die, bestaande uit concentrische roestvrijstalen buizen, na
een opstartproces om het water voor de cel te laden, van buiten de cel
negatieve energie, volgens sommigen orgone energe, aantrekt en dan
vanzelf loopt met het produceren van de mysteriedamp (geladen hho
waterstof en zuurstof) waar men een auto op kan laten lopen. De cel
wordt koud als hij functioneert. Er zijn ook afwijkingen geconstateerd
op een geigenteller. Het principe van de Joe Cell is terug te voeren op
een ontdekking in 1839 door Sir William Grove die hem de 'Grove' Cell noemde. Zijn eerste
versie kende elektroden van zink en platina die werden blootgesteld aan
twee zuren gescheiden door een poreuze keramische pot (zie video's 1, 2
en 3, site en de Byron New Energy Wiki). Toen Bill zijn vinding bekend maakte werd
hij bedreigd met ernstige consequenties als hij de zaak niet voor zich
zou houden. Anderen propageren nu de cel in het Joe Cell Replication
Project.
Er is een zekere professor Phillipp Michailovich Kanarev uit Krasnodar, hoofd
van de Theoretical Mechanics Chair van de Kuban State Agrarian
University in europees Rusland die twintig patenten (overzicht) heeft verworven op een vorm van zwakstroom elektrolyse (0.02 A) soortgelijk aan die van de
Joe-cell. Hij spreekt ook van koude
fusie en plasma-elektrolyse. Zijn elektrolyse vereist tien keer minder
energie en levert 1000% meer energie op dan het geval is bij de normale
productie van waterstof als energiedrager via elektrolyse. Hij gebruikt
stalen elektroden en vindt ook dat na een kort opstartproces de cel
blijft produceren, als de stroom is uitgeschakeld en de cel is
'geladen'. Uit een liter water produceert de professor 1234.44 liter
waterstof en 604.69 liter zuurstof . Hij verbruikt 4Kwh voor de
productie van 1000 liter waterstof. Hij schreef een theoretisch
natuurkundig hoofdwerk met zijn aangepaste atoomtheorie genaamd The Foundations of
Physchemistry of Micro World (Internet Versie, 28-02-03) waarin hij zijn theorie van de
zwakstroomelektrolyse bespreekt
en de constructie van
elektrolytische plasmareactors
uiteenzet. Hij spreekt daarin over water als een bron van elektrische energie. Zijn conclusie luidt: "Incompleteness of
the existing axiomatics of exact sciences is the main hindrance to
fruitfulness of theoretical investigations" daarbij stelt hij dat "space
and
time
are
absolute,
space,
matter
and
time
are
indivisible" en
dat "Lorentz's transformations, the foundation of the theories of
relativity by A. Einstein, contradict one of the main axioms of natural
sciences: space - matter - time unity axiom, that's why it is
unnecessary to search other evidences of flimsiness of these theories."
Wat
betreft
de
waterprocessen
concludeert
hij:
"It has been found
that during the usual and plasma electrolysis of water electric power
is converted to other types of energy with COP that is more than one.
It has been proved that the fusion of the atoms and the molecules of
hydrogen is a source of additional energy." De professor heeft er
moeite mee geld los te krijgen van de russische regering voor zijn overunity
Water Electric
Generator of Heat en
Plasmareactor, hij zoekt nog een uitgever voor zijn hoofdwerk en is op
zoek naar investeerders. Op de vraag wat de overeenkomsten en
verschillen zijn tussen zijn proces en de Joe Cell antwoorde hij in mei
2006 dat hij zijn research deed onder contract met een buitenlandse
firma. Op basis daarvan kon hij geen verdere onthullingen doen (samenvatting, video,
gepubliceerde boeken, infopagina, hoofdartikel, andere artikelen).
Kanarev's
elektrolytische plasmareactor en hittegenerator
Verder is er het verbranden van zout water dat bij toeval
begin 2007 werd ontdekt door John Kanzius. Zout water bestraald met een
radiofrequente van13.56-MHz gaat tot ontbinding over en produceert
waterstof dat brandt met een vlam van 1700 0C samen met de
natrium. Er komt chloorgas bij het proces vrij (info, video). De uitvinder zegt overunity te
hebben geconstateerd, de verbranding levert meer energie op dan de
radiogolven nodig vereisen.
Een verwant project is het onder invoed
van een gepulseerde gelijkstroominput (200 à 300 Volt ±10
Mhz) dissociëren van moleculaire waterstof (H2) tot atomaire
waterstof (H) in een afgesloten drukruimte (0.1 atm) met een 0.25 mm
Tungsten filament als kathode. De waterstof die snel recombineert,
produceert in het proces via de afvoer van koelwater voor de drukkamer
meer energie in de vorm van hitte dan er aan elektriciteit werd
ingevoerd. De reassociatie van waterstofatomen fungeert als een
pompmechanisme voor de vacuümenergie die het van buiten het
systeem aantrekt. Het proces is gebaseerd op een ontdekking van de 1931
Nobelprijswinnaar voor de chemie, Irving Langmuir (1881-1957) en heet
Moller's Atomic Hydrogen Generation (MAHG). Het onderzoek naar dit
proces wordt geleid door Nicholas Moller in samenwerking met Alexander
V. Frolov van Faraday Lab Ltd. uit St. Petersburg. Er is een
succesvolle replicatie door J. Naudin die heel enthousiast spreekt over een zeer veelbelovende
ontwikkeling met COP-waarden van wel >10 (tot meer dan 1000%). Het
is een open source project en het proces is nog in ontwikkeling (pes.com, T. Bearden over dit proces).
Er is ook een Japanse uitvinder genaamd Zuzuki die van een druppel water en wat gemengde koolstof een elektrische batterij maakte en een
Japans bedrijf genaamd Genepax dat een auto 80 km laat afleggen op een liter water die in
brandbare waterstof ontleedt onder invloed van een chemisch proces.
Details onbekend. Patentaanvragen lopen medio 2008 (site,
video,
forum-pagina, zie ook discussiepagina waterauto's, video). Hiermee en
met de druppelaar van Kelvin moge duidelijk zijn dat er over de relatie
tussen water(-stof) en elektriciteit nog heel wat te leren valt.
Update mei 2012: Een nieuw opkomende, in dec 2006 gepatenteerde (US 2007/0206715
A1) nikkel-waterstof reactie concurrent met heel goede papieren en die ook niet van koude fusie wil spreken, is het CECR process (controlled electron capture reaction) van de uitvinder Robert Godes, die in 13 january, 2009 de Brillouin Company, Berkeley, CA
heeft opgericht om zijn technologie op de markt te brengen. Hij begon
ermee in 1992 0nder de naam Quantum Fusion en is medio 2012 klaar voor de
markt. Hij bedrijft in teamverband degelijke wetenschap zonder valse
beloften. Hij gebruikt i.t.t. Rossi het nikkel als een
katalisator om energie uit het waterstof te halen. Waterstof wordt elektromagnetisch gestimuleerd om in
helium te veranderen met afgifte van hitte. Het nikkel fungeert als
matrix voor dat process. Het systeem is twee keer onafhankelijk gevalideerd en
wel door Los Alamos National
Laboratories en door Michael McKubre van Stanford Research
International (SRI). McKubre was met
name onder de indruk van de consistentie van de resultaten en maakt
deel uit van de adviesraad van de onderneming. Het proces wordt door de
uitvinder als volgt omschreven: "A certain amount of protons to
hydrogen is converted into neutrons. These newly produced neutrons are
then captured by the ions of hydrogen or other atoms in a metal mesh
(mostly nickel) located nearby. The neutrons captured produce heat
because the new atoms are heavier than a neutron[...]." Hij stelt
dat omdat hij met zijn energiehypothese de
natuurkunde
van
het
nuleaire
reactieproces kent, hij de zaak beter
onder controle heeft dan Defkalion en Dr. Rossi. Hij wil de markt
bereiken met boilers voor normale huishoudens maar heeft ook een droog systeem met een hogere
hittekwaliteit van 400'C en meer (zie ook PES-pagina en interview, video
1, video
2).
Wat wel een
effectieve benadering in het cavitatieproces bleek te zijn was het met
ultrasone geluidsgolven opwekken van bubbels in zwaar water met
palladium als gastmetaal. Dit huwelijk tussen het koude-fusieproces en
de cavitatiemethode dat stamt uit 1989, bleek onverwachts effectief te
zijn in handen van Roger Stringham, een onderzoeker van First Gate
Energies, in Hawaii, USA. Hij ontwikkelde wat hij noemt het sonofusion
proces, dat twee keer zoveel watts aan warmte oplevert dan er aan
energie wordt ingevoerd. In een klein apparaatje van 20 gram produceert
hij piezo-elektrisch in zwaarwater barstende bubbels die 100 watt aan
energie opleveren met een input van 50 watt. Daarbij ontstaat ook Helium4, een standaard bijproduct van koude
fusie. Hij werkte tijdelijk samen met de onderzoekers Russ George en Steve Wolff. Hij verwierf op basis van zijn bevindingen
in 2004 een patent: U.S.10/925,347 en vindt ook navolging van andere koude
fusie wetenschappers als Xu en Butt van Purdue
University (pesn-pagina, zijn research, artikel, pagina). Het met geluid opwekken van energie en beïnvloeden
van atomaire processen was al bekend van Keely. Het hierop
geïnspireerde idee van het met geluid opwekken van
cavitatie-energie is ook niet nieuw. Er ging al een patent (U.S. 4333796, zie afbeelding) van Hugh H. Flynn
aangevraagd in1978 (en gekregen in 1982) aan vooraf. Deze stuurde van
vier kanten geluidsgolven door een afgesloten kamer met daarin
vloeibaar metaal bestaande uit Lithium-legeringen vermengd met
waterstofisotopen terwijl de zwaartekracht werd opgeheven door
magnetische impulsen. Hij maakte ook gebruik van het element Deuterium.
Wat hij deed was dus in feite koude fusie tientallen jaren voordat
Fleischmann en Pons hun zwaar-waterontdekking van de elektrische
variant van dit koude-fusieproces deden.
Er werd in de 70-er jaren van de vorige eeuw
zelfs een motor ontwikkeld die op de elementen Deuterium en Gallium
liep. De amerikaanse uitvinder Rory Johnson uit Elgin, Illinois, een
voormalige medewerker van het ministerie van defensie, had bij toeval ontdekt dat
Deuterium en Gallium uit zichzelf energie produceren onder invloed van
licht. Op basis daarvan bouwde hij m.b.v van magneten en een prisma
zijn Magnatron Fusie magnetische motor die in zijn plasmakamer een
soort van magnetische bubbels produceerde. De technologie was dermate
veelbelovend dat het hem, vermoedelijk via de belangenbehartiging van
de OPEC, van overheidswege werd verboden zijn machines
in productie te nemen. Johnson, een typisch
voorbeeld van de regelmatig aan dit front van de menselijke evolutie
opspelende vrije-energierepressie, stierf op mysterieuze wijze kort
nadat hij met al zijn machines de staat uitvluchtte om aan de overheid
die zijn materieel in beslag wilde nemen te ontsnappen. Hij had al
contacten met de Greyhound busonderneming om zijn motor in hun
voertuigen te plaatsen. Hij zou, mede uit angst voor misbruik van zijn
vinding voor de wapenindustrie, de vinding hebben gepatenteerd onder
een andere naam, maar daar is nooit meer iets van vernomen. Mensen na
hem als de elektrotechnicus Gerald Orlovski die zijn werk hooghouden,
houden er een soort van, op een hogere intelligentie gebaseerde,
ideologie op na die samen met beschrijvingen van Rory's vindingen (zie
de afbeelding van zijn koude fusie concept onder) verklaart dat de
mensheid met zijn elektronische, nucleaire en chemische vervuiling op
de verkeerde weg is, dat de polariteit van de aarde en de kwaliteit van
de atmosfeer en de stabiliteit van het klimaat erdoor worden
beïnvloed en daarmee ook drastisch zullen veranderen en dat we om
die reden moeten overstappen op magnetische energie om te overleven in
harmonie met de planeet (zie pagina, site,
ideologisch handvest met beschrijvingen van
magneetmotoren en zelfs een ruimteship).
een demo van het Searl
Effect op YouTube
Searl ontwikkelde dit proces in de tijd (rond 1950)
dat hij voor een elektrisch bedrijf werkte dat magneten vervaardigde.
Hij merkte tijdens metingen dat draaiende metalen onderdelen een beetje
elektromagnetische kracht produceerderden positief naar binnen en
negatief naar binnen. Hij concludeerde daaruit dat vrije elektronen uit
het statische veld van het metaal werden gecentrifugeerd. Op basis van
dat principe vervaardigde hij in 1952 zijn eerste generator. Die
bestond uit een gesegmenteerde schijfrotor die elektromagneten in
werking zette om het centrifuge-effect te versterken. Deze generator
getest in de open lucht ging steeds harder draaien, gaf allerlei
statische effecten te zien die een hoogspanning van 105 volt
verraadden. Er was gekraak en de geur van ozon, radio-ontvangers in de
buurt gingen spontaan aan. Toen gebeurde er iets onverwachts: de
generator trok zich los van zijn startmotor begon te zweven tot 15
meter hoog, produceerde een halo van licht en verdween toen naar
verluid in de ruimte. Zo bouwde hij nog tientallen generators waarvan
hij er enkele evenzo kwijt raakte. Mettertijd slaagde hij erin de
generator onder controle te krijgen en ontwikkelde hij zo de SEG met de
magnetische rollers rondom een centrale plaat (Barret, juni, 1968).
De
uiteindelijke 15 Kw
generator voor de verkoop
kent drie van die plates met een
toenemend aantal rollers per ring (zie animatie). De machine wordt opgestart met een elektrische puls die
daarna niet meer nodig is. De machine stopt niet meer uit zichzelf
tenzij het magnetische veld ervan wordt verstoord. Afhankelijk van de
hoeveelheid energie die wordt onttrokken ontstaat een bepaalde snelheid
van rotatie van de rollers. Als er meer dan een bepaalde hoeveelheid
energie aan de machine wordt onttrokken ontstaat er een antigravitatie
effect. Antigravitatie is bij Searl een kwestie van snel roterende
magnetische velden. Searl
wordt ook wel de vader van de antigravitatie genoemd. Het Searl-effect
is mogelijk dankzij nauwkeurige mathematische berekeningen volgens zijn
systeem dat hij 'the Law of Numbers' noemt. Zijn boeken die ook
zo heten zijn online in te zien. Met zijn effect heeft Searl als eerste mens
op aarde een z.g. levity disc ookwel de IGV, de Inverse
G-vehicle genaamd, laten vliegen die in het Nederlands dan
levitatieschijf heet. Zijn voertuig vormt een navolging van veel van de
principes die we van UFO's kennen: het tarten van de mach-grenzen en de
principes van aerodynamica met snelheden van meer dan 10-20.000 km/u.
Eind 2008 verscheen er een Hollywood DVD-film over zijn werk genaamd The John Searl Story (in pdf).
Searl
ondervond
net
als
vele
andere
uitvinders
tegenwerking
vanuit
de
wetenschap,
de
commercie
en
de
overheid,
met
ridiculisering,
diefstal,
arrestatie
en
gevangenschap
op
basis
van
valse beschuldigingen en
andere calamiteiten. Ondanks alle tegenwerking en geldgebrek kwam hij
uiteindelijk zegevierend uit de strijd en verkeert hij medio 2007-2008
met zijn researchgroep in het laatste stadium van het commercieel
produceren van zijn generator. Zijn commerciële onderneming, die
enkel nog gehinderd wordt door een gebrek aan kapitaal, heet de Searl International Space Consortium - Tomorrow's energy and
transport systems.
Uiteindelijk willen ze ruimtevoertuigen maken die in negen uur (!) de
maan kunnen bereiken en in twee maanden de planeet Mars. Het werk van
Searl maakt deel uit van een researchgroep: de Direct
International
Science
Consortium (zie ook een lezing van Searl op
Google video, verificatie-research, boek,
support-site, zijn
Peswiki-pagina, een telefonisch interview, en de besprekingen op
rexresearch.com: no 1, no 2, n0 3, n0 4, de replicatie van Godin en Roshchin en andere artikelen).
Het Searl principe doet denken aan het werk van
de uitvinder Floyd Sweet (1912-1995), een andere kennis en
generatiegenoot van Tom Bearden en beschermeling van het 'negatieve
weerstand'-genie Gabriel Kron (pagina). Sweet, een specialist en MIT-ingenieur op
het gebied van het elektromagnetisme die bij General Electric werkzaam was, vond de z.g. Vacuum Triode Amplifier (VTA)
uit: via spoelen en omwonden magneten wekte hij een vibratie op van het
magneetveld, een 'Motional Electromagnetic field', waarmee hij de
natuurlijke balans van de krachten van het vacuüm doorbrak en
daaruit negatieve energie opwekte. Via het 'conditioneren' of kort
vooraf onder hoogspanning zetten van platte, vierkante Barium-Ferriet
magneten met windingen van magnetisch koperdraad in drie richtingen,
wekte hij door excitatie met behup van een extra spoel de negatieve
energie op die koud is bij ontlading i.p.v. warm en een ander, witter
licht geeft dan het geval is met normale 'hete' of positieve
elektrische energie. Hij beschrijft een overunity van
honderdduizenden
(!) procenten, een praktisch onbegrensde energiebron. Als de polen van
de werkende machine werden kortgesloten ontstond er een felle
lichtflits en koude. Floyd haalde Bearden erbij toen hij ontdekte dat
de VGA lichter en kouder werd naarmate er meer energie aan het
vacuüm onttrokken werd, hij had zijn theoretische ondersteuning
nodig. Er was sprake van een vervorming van de tijdruimte in het
apparaat. Bij nadere experimenten bleek het antigravitatie-effect
duidelijker, maar Bearden vreesde dat de magneten zouden exploderen als
ze meer dan 90% gewichtsverlies zouden bewerkstelligen, dus vliegen
deed de VTA nooit. De VTA die hij ook wel de Space Quanta Magnifier
noemde, kreeg Sweet nooit helemaal onder controle. Soms werkte het
proces wel en soms niet of slechts kort en ook werkte het beter in een
zekere windrichting (gericht naar het sterrenbeeld Leo). Daaruit dacht
Sweet dat hij tevens het bewijs van het bestaan van de ether had
geleverd in overeenstemming met het werk van E. W. Silvertooth uit
Washington in 1989 die, helaas heel lastig te repliceren, bewees dat de
aarde met een snelheid van 400 km/sec door de ether bewoog (zie J. Manning - A New
Physics for a New Energy Source). Theoretisch is de VTA-zaak geenszins
geheel duidelijk echter, ook al zijn de theoretische
beschouwingen en hoopvolle betogen van zowel Bearden als Sweet
indrukwekkend.
Het
lijkt
er
volgens
Bearden
op
dat
de
VTA
een
zuiver
negentropie apparaat is, een machine die de chaotische
energie van de
ruimte weet om te zetten in bruikbare
geordende
energie.
De
1933
nobelprjswinnaar
Erwin Schrödinger (1887-1961) hiernaast afgebeeld, was de
natuurkundige specialist in de kwantummechanica die in 1943 in zijn
boek What is Life? het idee van een orde die in de
natuur spontaan uit chaos ontstaat verdedigde. Een andere
natuurwetenschapper, Ilya Prigogine verwierf
de
nobelprijs
voor
de
chemie
in
1977
voor
zijn
bijdrage
op
het
gebied
van
de
thermodynamica
van
systemen
die
niet
in
evenwicht
met
hun
omgeving
verkeren. Hij maakte met zijn bijdrage op het gebied van zelforganiserende
systemen verder de weg vrij voor de
toepassing van Schrödingers inzicht in de negentropie op het
gebied van de ethermolen of de vacuüm-energie transformator. Andere namen in dit verband zijn de stichter
van de synergetica - de wetenschap van de zelforganisatie van
open systemen - de natuurkundige Hermann Haken, en de vader van dit idee, de visionair en uitvinder Buckminster Fuller (1895-1983) die dingen zei als: "There is
no crisis of power in the world, there is a crisis of imagination". De vinding ermee werd door
Sweet in 1988 zelf met veel theoretische expertise uitgelegd in een
artikel genaamd Nothing is Something. De heren Bearden en Sweet bestrijden de
juistheid van veel aspecten van de kwantummechanica, de elektromagnetische
theorie en de
relativiteitstheorie. We definiëren traditioneel wetenschappelijk
volgens hen de meest fundamentele begrippen van ruimte, tijd,
elektriciteit en magnetisme niet alleen verkeerd, en hebben de theorie
van Maxwell niet goed begrepen, we denken ook verkeerd na over de
zwaartekracht. De gevestigde wetenschap ondersteunt hen ook tot op
zekere hoogte hierin. Zo zei b.v. de natuurkundige Richard Feynman, die
in 1965 de Nobelprijs won: "It is not possible to understand the
magnetic effects of materials in any honest way from the point of view
of classical physics." Denken we dieper na over magnetisme,
dan staan we al gauw buiten de klassieke natuurkunde op dit punt. Hoe Sweet precies met zijn VTA praktisch
tewerk ging met het conditioneren en vervaardigen van de speciale
magneten maakte hij niet bekend. Hij was er bang voor de zaak meer
bekendheid te geven omdat hij een tijd lang m.n. via de telefoon met de
dood was bedreigd als hij er meer werk van zou maken. Vlak voor zijn
dood, hij stierf aan een hartaanval, zei hij met General Motors contact
te hebben over verdere ontwikkelingen, maar daar werd nooit meer wat
van vernomen. Patenten zijn niet bekend, waarschijnlijk omdat Sweets
werk een voortzetting was van dat van Gabriel Kron die in de dertiger
jaren onder contract stond bij de Stanford Univerity. Voor zover bekend
werd de constructie van de VTA
beschreven door Michael Watson
en deels gerepliceerd door ten minste vier onderzoekers die allemaal de
zelf-oscillatie en overunity vonden (zie een overzicht van artikelen, nieuwspagina, Bearden's Sweet-pagina, tekeningen). 1) De eerste is de onwetendheid en
het scepticisme bij het publiek. De burger in zijn onwetendheid
loopt mee met het heersende denken en is bang daar buiten te vallen.
Maatschappelijk een aanvaardbaar leven willen hebben betekent meedoen
en je aanpassen. Net als in een klein dorp. De onwetende mens denkt dat
vrije-energie-apparaten gewoon niet werken en dat het allemaal maar
bedrog en wensdenken is, een soort van geloof, vooral als het ook nog
eens gaat over vliegende schotels en dat soort ongrijpbare zaken. Maar
de samenzweringstheoriëën van de verdedigers van de nieuwe
energie zijn niet geheel ongegrond. Ze zijn gebaseerd op waarheid, op
echte vervolging en onderdrukking... Het moet echter gezegd worden dat
deze manier van denken wel een slecht en oppervlakkig beeld van het
probleem biedt. Die vorm van denken is niet de manier om het publiek te
overtuigen van een blijde boodschap. We hebben met het verzet van het
scepticisme en de onwetendheid die alle suggesties van een
georganiseerde weerstand tegen het nieuwe denken wegwuift te maken met
niets minder dan een paradigmatische revolutie, een omslag in het
denken op wereldniveau waarin de mens in zijn geheel anders zal moeten
leren denken en handelen. Het scepticisme in negatieve, ongezonde zin
is niets meer dan een vorm van weerstand tegen vernieuwingen geboren
uit kleinburgerlijke en enggeestige gehechtheden. In gezonde personen
is het gewoon de korrel zout, om te voorkomen dat men niet beet wordt
genomen. Je moet natuurlijk kritisch blijven. Maar voor een oplettende
persoon zijn de tekenen van een naderende omslag alom zichtbaar, met
name in het actuele energie- en milieudebat dat regelmatig het nieuws
haalt. Aan het eind van die discussie zal de 21ste eeuw echt heel
anders eruitzien dan de vorige, dat is een ding dat zeker is. Iedereen
is het er ook over eens dat er een omslag moet komen, maar de geest en
de wetenschap van de nieuwe wereldorde zoals die zal zijn komt niet
zomaar uit de lucht vallen. We zijn er niet zomaar klaar voor en het
lukt allemaal niet op stel en sprong, we zijn immers niet opgevoed met
een andere wetenschap dan de vertrouwde en hebben er dus ook nooit op
in leren spelen anders dan met een stereotype reactie. Er zijn
ontwikkelingen op vele fronten mee gemoeid en wie heeft het overzicht?
Qua informatie raakt men al snel overdonderd door de enorme onrust van
alle zich verdringende opties. Alleen al op het gebied van de nieuwe
energie. De cynicus heeft daarmee dan geen geloof en geduld als hij
geplaatst wordt voor de kinderziekten en het geïsoleerde en
onbeholpene van de uiteenlopende verschijnselen. O.a. deze publicatie
tracht dit eerste probleem van het cynisme en de onwetendheid aan te
pakken door de zaken op het gebied van de nieuwe, vrije
energietechnologie sober, nuchter en serieus op een rijtje te zetten.
Daarnaast zijn er nog drie belangrijke krachten die meespelen.
- 2 Ten tweede zijn er de gevestigde
belangen van het grootkapitaal. Een ander energiesysteem zet de
economische en maatschappelijke verhoudingen totaal op zijn kop zodat
er vanuit de financiële sector niet direct medewerking of
enthousiasme te verwachten valt. De internationale, globalistische
verdediging van het kapitaalbelang vormt de kracht die heeft geleid tot
veel samenzweringstheorie, maar het is tegelijkertijd ook de kracht die
uiteindelijk de kar zal trekken om de wereld te veranderen. De noodzaak
is er al, de gehechtheid aan financiële voordelen is het
struikelblok. Geld is God niet alleen gaan vervangen maar als
kapitalistisch systeem zelfs heel het natuurlijke leven van de mens in
harmonie met de natuur. Het gaat steeds om controle, veiligheid en
strafrecht, met name strafrecht tegen terroristen. Zonder het geld gaat
het allemaal niet meer, zo lijkt het. Maar historisch is het een bekend
mechanisme, de vernieuwing en de maatschappelijke omwentelingen keerden
zich altijd al tegen juist de illusie van een welvaart die niet een
algemeen welzijn blijkt te zijn. De bekenste, maar in Nederland ook
meest repressief behandelde samenzweringstheoreticus op dit gebied is
de in Nederland geboren, maar meer internationaal gewaardeerde,
onderzoeksjournalist Robin de Ruiter. Hij schreef onder andere over 9/11, Bush, de heersende
families van het grootkapitaal en de illuminatiekwestie. Hij vormt het
schoolvoorbeeld van de antiglobalist die met name het kwaad in de hoek
van het kapitaal en zijn elites zoekt. Wat hij beweert is niet geheel
onterecht, maar uit liefde voor de waarheid moeten we zeggen: de
baatzucht was altijd al het karma, maar het dharma van de
rechtschapenheid waarmee men het kapitaal ook probeert te verdedigen,
kan men, ook al is het nog zo dwangneurotisch, niet zomaar terzijde
schuiven als een politieke truuk. Het is maar al te makkelijk om de
eigen psychische problematiek met het systeem daarmee te verhullen.
- 3 Het derde struikelblok vormt de
politiek en de regeringen daarmee die voor de nationale en
internationale veiligheid moeten borg staan (zie b.v. SECRECY ORDER - Title 35, United States Code (1952),
sections 181-188). Wie de
geldstroom en de energie beheerst heerst over de wereld en dus kan
energie buiten de overheidscontrole om niet direct in het belang van
staten en nationale overheden zijn die zijn geassocieerd met het
behalen en handhaven van economisch voordeel. In het politieke bedrijf
waarin we onze grieven over onrechtvaardige machtsverhoudingen
ventileren verspeelt de mensheid echter zijn kracht en talent terwille
van deelbelangen. De algemene integratie van deze deelbelangen is het
probleem. Welke regering is nu goed geintegreerd en duurzaam? Is
regeren meer dan een mooie carrièrekans voor een ambiteuze
persoon? Een duurzame regering is echter net zo belangrijk als duurzame
energie. Welke naam zou zo'n regering op wereldniveau moeten hebben en
wie zijn daarvan dan de vertegenwoordigers? Het is duidelijk dat iemand
met een vrije-energiegenerator die dit hele machtscomplex ondergraaft
niet direct welkom is, als er velen schuldig zijn is er geen behoefte
aan helden.
-4 De vierde kracht die
een rol speelt is de kracht der misleiding. Natuurlijk zijn er
altijd mensen die met de hoop, het geloof en de liefde van de mensen op
de loop gaan en mee willen liften met de realiteit van de nieuwe
mogelijkheden. Het is verleidelijk met list en bedrog mensen te winnen
en tot donaties en dergelijke aan te zetten, voordat er echt iets
concreets gepresteerd wordt. Meer dan goede goochelaars zijn dit soort
mensen niet en wegens fraude staan ze in feite ook buiten de wet. En
dat hoeft zelfs niet eens een bewuste vorm van bedrog te zijn. Het is
niet goed om mensen verdacht te maken onder de bovengenoemde uitvinders
en nieuwe-energiepropagandisten. Ongetwijfeld zijn er bewuste
manipuleerders van verschillende graden van individuele en sociale
pathologie tussen te vinden ook al, het moet gezegd, werken ze allemaal
mee aan het bevorderen van een reëel en bewezen fenomeen. Maar op
zijn plaats is hier toch een voorbeeld van zoals het niet moet. De
Amerikaan Troy Reed (video),
een
ondernemende
uitvinder,
deed
in
de
negentiger
jaren
van
de
vorige
eeuw
een
serieuze
poging
om
een
overunity magneetmotor te
bouwen. Hij haalde de pers met zijn Surge Motor, en verwierf veel
ondersteuning van zelfs bekende personen als de Hollywood-acteur Dennis
Weaver. Hij presenteerde een auto die op zijn motor zou rijden zonder
verdere brandstof of emissie. Maar hij moest ten lange leste toegeven
dat zijn project was mislukt. Eerst ondersteuning verwerven en dan
proberen te slagen met te doen alsof is duidelijk de foute aanpak. De
essentie van misleiding is op de eerste plaats de zelfmisleiding, een
al dan niet te vergeven falen om de eigen fouten te onderkennen.
Deugdelijke wetenschap bestaat uit proberen en vergissen, aannamen en
weerlegingen. Met de manier waarop Troy Reed in zichzelf geloofde en zo
verstrikt raakte in een web van verwachtingen, leek het allemaal geen
bedrog wat hij te bieden had, hij is ook zonder meer een goede
mechanicus, maar met de uiteindelijke nalatigheid zijn eigen illusie
bijtijds toe te geven en zijn zo toch wel schuldige omkeren van de
volgorde slagen/ondersteunen, raakten toch velen de weg kwijt met hem.
copying only for ptivate and research
purposes.