musicbutton








Pamflet voor een Nieuwe Energiepolitiek



 

 

   Voorgelezen in het Engels:deel 1 (tot W. Reich)

 

4) Een uitvinding: denken met je handen

    

Paradigma (Eng: paradigm) betekent denkmodel, een denkkader waarin allerlei modellen en theorieën hun verklaring vinden en hun meetmethode hebben. Een paradigma kan zo dan een bepaald apparaat zijn, een bepaalde machine zijn, die zekere verhoudingen in de natuur weergeeft. Zo staan behalve de machines van klokken en communicatiemiddelen, ook die van energie-omzetters voor een bepaald denkkader, een bepaald paradigma. Willen we dit nieuwe energieparadigma van directe winning van duurzame energie doen slagen, dan moeten we een duidelijke, kernachtige formulering van dit paradigma ontwikkelen, een nieuwe terminologie die de nieuwe en ook de reeds oude, maar verdrongen en vergeten technische vindingen eenduidig kan verklaren. We moeten de kennis organiseren terwille van een collectieve sprong voorwaarts van onze wereldcultuur in relatie tot de natuur van deze planeet alsmede tot de culturen - en de natuur ook - van beschavingen op andere planeten.
   Wat betreft de geschiedenis van uit zichzelf draaiende machines was er reeds in oude vedische teksten sprake van hemelwagens die
vimana's worden genoemd en die volgens sommige beschrijvingen zich als vliegende schotels konden gedragen en werden aangedreven op basis van kwik (zie de site met de oorspronkelijke geschriften). Ook westerse historici, de historici van Alexander de Grote, beschreven hoe ze, toen ze India wilden veroveren, werden aangevallen door 'vliegende. vurige schilden' die echter geen wapens lanceerden. Het was een technocratische afschrikking van een vorm van wetenschap die we nu niet meer kennen. Het zijn nu allemaal de mythen voor ons van een gevallen cultuur. Reeds vanaf de zevende eeuw van onze jaartelling waren er in het oude India ontwerpen van uit zichzelf draaiende machines. Een bekend ontwerp van een met kwik gevuld wiel was er van de hand van de uitvinder van de nul, de indiase wiskundige en astronoom Bhâskara (1114 - 1185). Hij trad daarmee in het voetspoor van astronomen als Brahmagupta die een dergelijk wiel reeds eerder had verzonnen in 624 en Lalla die hetzelfde zonder succes deed in 748. In het westen poogde men eveneens op deze manier te slagen. Zo was er rond 1235 de meester-bouwer Villard de Honnecourt die een wiel uitvond dat op basis van vallende hamers constant uit evenwicht moest verkeren. En zo waren er nog meer pogingen in Arabië en Perzië. Ze bleken allemaal niet te werken. Gedurende de Renaissance probeerde de architect en meester-bouwer Francisco di Georgio (1439-1502) het met water. Het waren mooie bouwtekeningen, maar geen werkende machines. Na hem beschreef de Engelse natuurkundige en mysticus Robert Fludd (1474-1534) eveneens zo'n watermachine, waar hij zich persoonlijk echter van distantieerde als zijnde een onwerkbaar concept.

Leonardo's ontwerpen voor een perpetuum mobile.

     

In die tijd ontwierp ook een grootheid als Leonardo Da Vinci (1452-1519) vrije-energiemachines. Da Vinci tekende een mechanisme dat enkel op zwaartekracht liep: de perpetuum mobile presenteerde hij als een artistieke prestatie zonder er verder enige energieopbrengst van te verwachten (zie ook een modern alternatief). Zelf dacht hij daarbij ook het bewijs van de onmogelijkheid van deze machines te hebben geleverd. Niettemin deden velen na hem pogingen. Berucht zijn de vele nooit helemaal opgehelderde experimenten van Johann Ernst Elias Bessler (1680 - 1745) die zijn geheimen, die hij voor heel veel geld probeerde te slijten, zo codeerde dat ze tot op de dag van vandaag nog niet ontcijferd zijn. Was hij echt een bedrieger? We zijner niet helemaal zeker van (zie verder het werk van John Collins en Prof. Alfred Evert en een beschrijving van de geschiedenis van het perpetuum mobile). Het eerste echt werkende exemplaar was een klok van de hand van de hand van James Cox in samenwerking met John Joseph Merlin in 1760. Hij ontwierp een klok die uitzichzelf bleef lopen op basis van het aanwenden van veranderingen in de luchtdruk. Het concept was al bekend uit 1610 van Cornelis Drebble en er zijn ook moderne versies van. Maar het systeem geldt niet als een echte zelflopende perpetuum mobile omdat het gebruik maakt van krachten als de natuurlijke wisseling van temperatuur en luchtdruk van buiten het systeem. Anders zou een thermometer of een barometer ook als een perpetuum mobile gelden.
   Heden ten dage zijn er nog steeds mensen als
Scott. F. Hall, Chas Campbell, Bob Kostoff, en vele onbekenden (zie video 1 & 2) bezig met de speurtocht naar de ideale mechanische zwaartekrachtmachine terwille van een mogelijke energieproductie. In Syrië is er sedert 1967 door Haroutioun Karramanoukian uit Aleppo in Syrië gewerkt aan een zwaartekrachtwiel genaamd de G-force Kara green Energy machine waar vanaf 1992 in 20 Europese landen patent op verleend is (EP1712786). Het apparaat bestaat uit asymetrisch op een wiel gemonteeerde hefboomarmen die mechanisch en hydraulisch 'de zwaartekracht neutraliseren' en zo een machine opleveren die tot 5 Mw aan electriciteit oplevert. Op een video zien we een luidruchtige, hydraulisch puffende machine van drie meter hoog die naar opgave 24 uur per dag uit zichzelf loopt zonder input van buitenaf. De uitvinder zegt dat hij sedert 2005 in staat is eenheden op maat te leveren naar gelang de plaatselijke behoefte aan energie. Van replicaties is niets bekend (video, infopagina 1, site; zie ook het werk met een z.g. arabisch wiel en het FR 2745857 patent van Aldo Costa - info). We vonden zelfs een patent dat in 2001 in China werd verleend: een zwaartekrachtwiel dat op stuiterende gewichten werkt. Uitvinder: Yng-Lang Lin uit Taipei, Taiwan. Of het ook werkelijk functioneert is niet bekend (afbeelding rechts, pagina). Het lijkt er zelfs op dat de kunstenaar Reidar Finsrud uit Noorwegen vanaf 1984 met de precisie en het geduld van een klokkenmaker een constant werkend exemplaar heeft gebouwd dat nu al sedert 28 april 1996 loopt op basis van drie gewone slingers, rondom een centrale z.g onrust- of chaos-slinger (een slinger boven een chaotisch magneetveld), die samen een 5 cm dikke stalen kogel van ongeveer een kilo op een meebewegende rails van twee fielsvelgen draaiende houden met behulp van drie op de kogel reagerende hoefijzermagneten aan de slingers en drie met een vibrerende onderlinge driehoeksverbinding aan de centrale slinger verbonden ronde magneten (zie ook video, een bespreking, een artikel door Stefan Marinov, onze analyse). De constante energie van de draaiende bal in relatie tot de frictie binnen het systeem is veel groter dan de incidenteel toegevoegde energie die er voor nodig is om het systeem op te staren. Na een paar dagen stopt het systeem en moet het weer met de hand worden opgestart. Het apparaat in de vrije lucht staande moet af en toe afgestoft worden legt de uitvinder uit en daarom stat het in een vitrinekast. Ook moet naar het schijnt af en toe de machine gedemonteerd om de chaos-magneten in de basis opnieuw te fixeren in de hars: ze wrikken zich langzaam los. Er is dus een onderhoudstaak. Een mechanisch systeem dat op deze manier in ieder geval 99.99% efficiënt is terwijl er niet meer verwacht kan worden dan zo'n 90 % op basis van de bekende mechanica, kunnen we niet zomaar verklaren. Als wat hij doet geen artistiek bedrog is met een geheime aandrijving van de slingers - via de centrale veer die nodig is voor het vibrerende gedeelte b.v. - , bewijst hij daarmee dat het vangen van de vrije energie van het universum mogelijk is op basis van het tegen elkaar uitspelen van fundamentele natuurkrachten als de zwaartekracht en de elektromagnetische kracht. Het is een hypothese die nadere aandacht verdient.
Onze analyse op YouTube:


   Lord Kelvin (1824-1907), bekend van de temperatuurmeting, leverde ook een bijdrage in de wetenschapsgeschiedenis op het punt van het rechtstreeks opwekken van energie uit de natuur door middel van zijn z.g. waterdruppelaar. Dat is een apparaat waarmee uit een druppelend stroompje water geleid door een geleidende ring met een tegenovergestelde pool een elektrisch potentiaal van 10-15.000 volt (!) kan worden afgemeten (zie video 1 & 2). Daarmee bewees hij dat vallend water de lucht ioniseert en dat er dus een relatie bestaat tussen een zwaartekrachtfenomeen als vallend water en elektriciteit (zie ook demovideo). In dit verband deed Benjamin Franklin (1706-1790) onderzoek naar de aard van statische elektriciteit en de bliksem, waaruit o.a. zijn uitvinding van de, na hem door Tesla verder gecorrigeerde, theoretische beschrijving van de bliksemafleider ontstond. Later kwamen er meer uitvindingen in de tijd dat de energiepolitiek op de economische agenda was terecht gekomen met het beheer van grondstoffen als olie, gas en kolen en de elektriciteit die daaruit werd opgewekt. In 1865 stelde James Clerk Maxwell de twintig wetten op van de elektrodynamica, de elektrische stroom. Met die vooruitgang in de kennis waren er halverwege de negentiende, begin twintigste eeuw veel mensen als Michael Faraday, A. Graham Bell, Nikola Tesla, Guglielmo Marconi, George Westinghouse, Ernst Werner von Siemens en Thomas A. Edison die uitvindingen deden op elektrotechnisch gebied. Maar de uitvindingen die elektriciteit uit de lucht of uit de aarde haalden verdwenen snel naar de achtergrond omdat er geen meter op te zetten was om klanten te laten betalen voor hun gebruik. Vroege pioniers van de vrije energie werden al snel aangezien voor een klassieke perpetuum-mobilebedrieger en claims op patenten in die richting worden tot op de dag van vandaag consequent afgewezen door de meeste patentraden in de wereld.
    Zo was er b.v. de reeds genoemde, omstreden
John Ernst Worrel Keely (1827-1898) die anders dan zijn tijdgenoten ronduit beweerde 'ethertechnologie' te hebben ontwikkeld. Een bekende uitspraak van hem uit 1892 luidt: "There is no dividing of matter and force into two distinct terms, as they both are one. Force is liberated matter. Matter is force in bondage. Matter is bound up energy and energy is liberated matter". Zijn wetenschap is te omschrijven met de term sympathetic vibratory physics, en bestond eruit dat op de trillingen in de ether een machine werk kon verrichten. Dat klinkt nog niet zo vreemd als we Tesla erbij halen. Vreemd was wel dat hij daarbij geluidstrillingen van buitenaf gebruikte. In zijn demonstraties liet hij zien hoe door trillingen van muziekinstrumenten zijn machines op gang kwamen en ook bleven lopen. Hij had zelfs een apparaat waarmee hij met geluidstrillingen een negen ons zware stalen bol van dertig centimeter kon laten zweven en nog meer van dat soort zaken. Het mechanisme heet inductieresonantie. In 1890 verklaarde hij vlak voor een doorbraak te staan: zijn "liberator", waarmee hij geluidstrillingen in energie omzette zou de lucht desintegreren en een etherische kracht ontketenen die met een liter water genoeg energie zou opleveren om een reeks treinwagons van Philadelphia naar San Francisco te kunnen vervoeren. Zoals hierna beschreven is er inderdaad zoiets mogelijk gebleken met water. Was hij in zijn tijd nou een bedrieger die meeliftte op het succes van zijn beroemde tijdgenoten, of was hij juist de grote inspirator en goeroe van technische en theoretische vernieuwing die aan de wieg stond van de moderne vrije-energietechniek? Een aantal van zijn ideeën bleek later te verwezenlijken te zijn zoals het desintegreren van massa onder invloed van staande golven. Hij was geen theoretisch fysicus, maar stelde wel b.v. op basis van zijn research op dit punt een desintegratiewet op die leidde tot de bevinding dat water desintegreert onder invloed van een dissociatiefrequentie van 2.742 Hz (5.5 en 6.5 keer de frequentie van resp. zuurstof en waterstof). Keely stelde veertig wetten op en deze was de 34e: the Law of Atomic Dissociation: "Overtones of high rad-energy pitches produce separation of the atomoles and recombinations among the atomolic molecules of the atoms." Keely verwierf in zijn tijd een grote schare aanhangers - en daarmee ook financiers - en wordt vandaag de dag nog geëerd met websites die zijn naam dragen (zie site 1 en 2). Na zijn dood - hij werd in 1898 overreden op straat - onderzocht men zijn werkplaats en ontdekte men naar verluid in zijn kelder een hydraulisch systeem dat met verborgen pneumatische leidingen die door zijn hele huis liepen zijn motoren zou hebben aangedreven. Hij had meer dan oppervlakkige inspecties nooit toegestaan tijdens zijn leven en weigerde verder samen te werken met Edison of Tesla of zich in te zetten voor commerciële toepassingen. Na zijn dood kon niemand van zijn aanhangers direct zijn machines en effecten reproduceren (Een model van zijn machine is nog te vinden in het Franklin Institute in Philadelphia, zijn woonplaats).
     Recentelijk zijn er echter door Keely geïnspireerde onderzoekers, Joe Maclain en Norman Wootan, met het idee van het winnen van overunity energie uit het resoneren van materie aan de slag zijn gegaan en hebben op basis daarvan een z.g.
Magnetic Resonance Amplifier (zie ook rapport) gebouwd. Ook zijn er door de onderzoeker Dale Pond deels geslaagde replicaties gemaakt van Keely's z.g. dynaspheres, rotatieapparaten waarin hij met zijn sympathetic vibrations een 'neutraal centrum' creërde om de vibraties van de natuurlijke ether op te vangen en zo een eeuwig continuerende rotatie te bewerkstelligen (zie artikelen, replicaties en beschouwingen door Dale Pond, bespreking Peswiki-pagina). Tegen de berichten van Keely's bedrog in zijn er dus nog vele stemmen van groot respect die beweren dat hij een miskend genie is die zwart zou zijn gemaakt door de toenmalige agressieve energielobby die er, net als bij Tesla in die tijd, belang bij zou hebben om hem te dwarsbomen in zijn wetenschap die hun hun broodwinning in de steenkolen, de nog maar net in die tijd opgewekte elektriciteit en de lampolie zou ontnemen. Men stond aan het begin van de tweede industriële revolutie.
    Maar was Keely nu werkelijk een bedrieger? Het luchtdruksysteem was er echt, daar bestaat geen twijfel over, maar enig bewijs in zijn machines dat ze daardoor zouden zijn aangedreven ontbreekt. Het antwoord van Keely's verdediging luidt dat het geheim schuilt in de toongeneratie die Keely nodig had. Die toongeneratie moest constant zijn en daartoe had hij luchtdruk nodig. Het apparaat daarvoor gebruikt in zijn tijd heet de
Wind Chest van Roedolf Koenig. Er was geen andere mogelijkheid toen, luidsprekers en versterkers waren er nog niet. Tegen een vriend die hem eens vroeg met welk grafschrift hij zou moeten worden omschreven, zei hij "the greatest humbug of the 19th century.".Hij had immers meer speelgoed gemaakt dan echte energiemachines zo concludeert Keely-kenner Hans von Lieven op zijn website. In die zin schiep hij valse verwachtingen. Ja dus, hij zette mensen op het verkeerde been, maar dan was hij in ieder geval iemand met wel een heel goede intuïtie die nu nog wetenschappers inspireert, en ook iemand die andere mensen hoop gaf op een beter beheersbare wereld. Ook wist hij mensen aan te trekken in de spirituele sfeer. H.P. Blavatski zei over hem in de Geheime Leer: "Wat Keely al heeft gedaan, is buitengewoon groots en geweldig. Hij heeft er nog werk genoeg aan om zijn nieuwe systeem uiteen te zetten en om 'de trots van die materialistische wetenschappers te matigen door de geheimen openbaar te maken, die achter de wereld van de stof liggen', zonder deze nolens volens aan iedereen te onthullen" (Vol. 1, Page  563   A Premature Discovery). Als hij dan niet de vrije-energiemachine, de antigravitatie en desintegratie op basis van trillingen uitvond, een effect dat ook nu in de vrije energiesfeer bekend is zoals we verderop zullen zien, dan stond hij toch zeker aan de wieg van het postmoderne theater van nieuwe energietechnieken eromheen dat de mensen steeds weer hoop moet geven op en aan moet sporen tot een wetenschappelijke, politieke en sociale doorbraak van een idealisme dat onze wereld moet redden met concrete mechanische successen in de directe energiewinning.
    Was er geen werkelijk bedrog van zijn kant en is hij inderdaad een miskend genie zoals mogelijk velen voor hem dat waren en dat nu ook zijn en hierna nog zullen wezen, dan is het zeker dat met het zwartmaken van hem en anderen er onwetendheid en een chaos in het sociale en wetenschappelijke respect voor essentiële innovaties is ontstaan en dat er zo vele natuurkundige effecten en fenomenen niet of nauwelijks zijn onderzocht, begrepen en herinnerd. Daarmee moeten we dan nu onvermijdelijk vol van illusies als domme mensen verkeerd tegen de werkelijkheid aankijken. Wat is nu in het voordeel van de mensheid: bedriegers het voordeel van de twijfel geven en ze vanzelf door de mand laten vallen, maar dan wel dat ene genie ontdekken dat ertussen loopt, of iedereen maar afwijzen die buiten het geijkte kader valt met zijn oorspronkelijke onderzoek? De eerste optie met voorzichtigheid geleefd lijkt toch het verstandigste, we moeten een zeldzame kans op succes niet verspelen en geen kinderen met badwater weg gaan gooien. Vandaar dat we hier in dit pamflet dus dapper pleiten voor verder onderzoek met nadere theorievorming en wetenschappelijke en sociale integratie.
    Voor zover er in de negentiende en ook twintigste eeuw wel wetenschappelijke en sociaal-economische erkenning voor nieuwe effecten en natuurkundige samenhangen was, werden die inzichten in een aantal gevallen ongetwijfeld een onderdeel van politieke en militaire agenda's waarin de vindingen voor het ontwikkelen van wapens werden ingezet en verder geheim moesten worden gehouden voor het publiek en de 'vijand' die ze zo niet voor vreedzame doeleinden kon aangewend zien. Met name de uitvindingen van vrije-energiemachines die iets deden met het krachtveld van de aarde en de ruimte, zo staat nu historisch vast, raakten in de verdrukking. Tom Bearden die veel onderzoek deed op dit gebied stelt: "
There is suppression launched against any free-energy inventor who succeeds or is very close to succeeding." (zie ook Ken MacNeill 1983). Er is zonder twijfel ook een zekere psychologie van verdringing in het spel als het gaat om essentiële vernieuwingen in het algemeen. We maken b.v. begin 21e eeuw nog steeds geen klokken die met de zon gelijklopen, ook al hebben we er al tijden de technologie voor en een wetenschap die stelt dat de gelijktijdigheid zoals we die leven met tijdzones en gemiddelde tijden feitelijk uit den boze is. Gehechtheid aan het oude is een welbekende en zelfs in de heilige boeken van de wereld uitvoerig beschreven, klassieke vijand van de persoonlijke en collectieve vooruitgang. Veel z.g. moderne wetenschappers ontkennen aan het begin van de eenentwintigste eeuw de mogelijkheid van het rechtstreeks hanteren van aardmagnetisme, gravitatie, het vacuüm en aanverwante vormen van vrij in de natuur voorhanden zijnde energie. Niettemin bestaan er heden ten dage talrijke methoden om met magnetisme, (anti-)gravitatie en vacuüm-energie rechtstreeks elektriciteit uit de natuur op te wekken. De perpetuum mobile of, beter gezegd, het thermodynamisch open systeem van de directe-energieomzetter die zich baseert op de kinetische eigenschappen van vacuüm fluctuaties, is daarmee langzaamaan gewoon cultuurgoed aan het worden zo bevestigt ook de wetenschappelijk Zero Point Energy-onderzoeker Tom Valone van het Integrity Research Institute, zij het dat de puur mechanische variant van een mechanische ethermolen medio 2008 nog niet overtuigend, d.w.z. zowel wetenschappelijk beredeneerbaar als repliceerbaar, gevonden is. Maar we zitten er heel dicht bij zoals we zullen zien. Dat de nulpuntsenergie reëel is, is in ieder geval wetenschappelijk reeds bewezen aan de hand van o .a. het z.g. Casimir-effect (energetisch effect tussen platen op moleculaire afstanden) en het niet bevriezen van Helium op het absolute nulpunt. Door dit bewijs is de wet van behoud van energie die steeds gold als tegenargument in de vrije-energiekwestie niet langer van toepassing. Het is meer de in de samenleving zich opwerpende concurrentiestrijd en de met het tijdsysteem paradigmatisch bepaalde onwetendheid die dit soort vooruitgang niet zomaar sociaal-economisch en educatief aanvaardt, kan bevorderen of kan bijbenen of zelfs maar kan herkennen. Het internet echter biedt onverwacht ons nu gelegenheid om overzicht te krijgen over dit nieuwe gebied van wetenschap dat nog zo zeer in zijn kinderschoenen staat en daarom veelal met veel dedain uit de trotse vakliteratuur geweerd wordt. Zo kunnen we dan in het bereik van de vrije, niet van gevestigde instituten afhankelijke informatieverschaffing herstellen van de schade van de repressieve politiek uit het verleden en heden die onze culturele evolutie heeft belemmerd en die nu uiteindelijk, zo blijkt, een bedreiging vormt voor ons voortbestaan op de planeet.

Een goede poging in de richting om orde op zaken te stellen in deze aangelegenheid wordt medio 2007 gevormd door de sites theverylastpageoftheinternet.com, peswiki.org (pureenergysystems.com), rexresearch.com en pancea-bocaf.org. Op de laatstgenoemde site spreekt men van tenminste 200 uitvinders en een totaal van zo'n 3000 patenten in de sfeer van alternatieve energieontwikkeling die soms door het establishment werden opgekocht, die geïntimideerd werden te stoppen, die geen patenten konden krijgen, die werden onderdrukt, bedreigd, verzwegen of die zijn genegeerd, die kwijnen op basis van een gebrek aan financiële ondersteuning, of die anderszins als ongewenst, als bedrog, of als bedreigend zijn aangemerkt (zie ook een overzicht van wel toegewezen patenten). Er is een indeling gemaakt van de soorten van vindingen op dit gebied (zie ook A Practical Guide to 'Free Energy' devices door Patrick C. Kelly). Wat betreft machinetoepassingen is er volgens hen sprake van vindingen op het gebied van elektrostatische, elektronische en elektromagnetische machines en machines die gebruik maken van permanente magneten. Daarnaast zijn er ook puur mechanische systemen die op rotatie berusten. De oorspronkelijke vindingen van directe energiewinning daaronder en waarvan we bewijzen, demonstraties en besprekingen vonden op het internet betreffen o.a. de volgende vindingen:

- De orgonaccumulator machine van de voormalige mederwerker van Freud, Wilhelm Reich (1897-1957) die, als een schending van de tweede wet van de thermodynamica, in 1940 door Einstein werd onderzocht en werd afgehouden en die samen met andere orgone energiemachines door de Amerikaanse regering na zijn dood in beslag zijn genomen en vernietigd. Wilhelm Reich bouwde naast de zoals gezegd uit organische en anorganische materialen gevormde kastjes, die uit het verschil in de warmte die ze aantrokken zo in principe een elektrisch potentiaal konden opwekken, ook uit geaarde en bij elkaar geplaatste stalen buizen met kristallen - niet meer dan dat - z.g. wolkenkanonnen (cloudbusters) waarmee hij wolkenformaties uiteendreef of samendreef en, tot zijn eigen verbazing, vliegende schotels aantrok (!). Ook bouwde hij, vandaag de dag nog gebruikte, therapeutsiche energiekasten en dergelijke waar mensen in konden gaan zitten om te genezen (zie ook resonantietherapie). Hij stierf in Amerika in de gevangenis aan een hartaanval nadat hij aldaar beland was op last van de rechter die hem beschuldigd had van 'illegaal transport van accumulators'. Ongetwijfeld speelden in die tijd bij zijn veroordeling ook Reich's communistische sympathieën en controversiële seksuele opvattingen een rol (zie ook definitie, lezing, design, site, een sceptische beschouwing, en de wikipagina erover).
- De vindingen van Nikola Tesla (site 1 & 2) op o.a. het gebied van de vrije energie of de radiant energy, zoals hij het noemde, zijn nu grotendeels bij de wetenschap onbekend (zie artikel). Hij staat vooral bekend als de grootste uitvinder aller tijden. Hij vond o.a. de wisselstroom en de radio uit (in 1935 werden Marconi's claims gerechtelijk weerlegd) en hij wordt door de wetenschap vereerd in naam met de formele aanduiding van het magnetisch veld: de tesla (T). Er is echter een gebrek aan bronmateriaal, deels door het feit dat in 1895 zijn laboratorium te New York met al zijn werk en documenten in een brand verloren ging. Nadien had hij een zware depressie. Hij reconstrueerde toen rond 1900 zijn werk en legde dat vast in een boek genaamd Colorado Springs Notes, 1899-1900 (online). In 1919 schreef hij zijn autobiografie 'My inventions' (zie ook zijn biografie door J.J. O'Neil). Een beroemd citaat van Tesla op het gebied van de directe winning van energie is: "Electric power is everywhere present in unlimited quantities and can drive the world's machinery without the need of coal, oil, gas, or any other of the common fuels."   Verder zei hij: "One day man will connect his apparatus to the very wheel work of the universe... and the very forces that motivate the planets in their orbits and cause them to rotate will rotate his own machinery". In 1891 zei hij: "Througout space there is an energy. Is this energy static or kinetic? If static our hopes are in vain. if kinetic, and we know for certain it is, then it is a mere question of time when men will succeed in attaching their machinery to the wheelwork of nature. Many generations may pass, but in time our machinery will be driven by a power obtainable at any point in the universe." Tesla noemde de energie uit de ruimte kosmische straling. Naar zijn idee vormt de stralingsenergie uit de ruimte een potentiaal om de aarde heen omdat de hogere luchtlagen van de ionosfeer de positief geladen deeltjes tegengehouden. Zo zou er een potentiaal van wel 360.000 volt bestaan in de atmosfeer. Hij sprak van deeltjes, 'neutronen' dacht hij, die sneller zijn dan het licht. Het principe van zijn vinding die hij in 1901 patenteerde (U.S. 685957 ) als een "Apparatus for the Utilization of Radiant Energy", omschreef hij als volgt: "Stick an antenna up in the air, the higher the better, and wire it to one side of a capacitor, the other going to a good earth ground, and the potential difference will then charge the capacitor. Connect across the capacitor some sort of switching device so that it can be discharged at rhythmic intervals, and you have an oscillating electric output". Behalve de atmosfeer met zijn positieve lading noemde hij ook de aarde een "vast reservoir of negative electricity." Na zijn dood werd zijn werk, zoals eerder gezegd, voor een groot deel in beslag genomen en geheim verklaard omdat hij, behalve vrije, gratis energie voor iedereen ter wereld met zijn zendstation de Wardenclyffe Tower, ook een "Peace Ray", een stralingswapen had uitgevonden. Deze zaken moesten worden tegengehouden omdat ze een bedreiging vormden voor de economie en de nationale veiligheid. Zodoende was er weinig van zijn werk te repliceren (zie ook artikel en een lijst van al zijn amerikaanse patenten en zijn patenten wereldwijd).
    Een uitvinding in de geest van Tesla was het Moray Radiant Energy apparaat van de elektrotechnisch ingenieur
Thomas Henry Moray (1892-1974) uit Salt Lake City in Uthah. In de twintiger jaren demonstreerde hij in navolging van Tesla's idee van de energetische ruimte een solid state vrije-energiedetector waarin een grote, speciaal samengestelde antenne was verbonden met een hoogspanningsschakeling van een complexe reeks van condensatoren, transformatoren en halfgeleiders. Daarmee slaagde hij erin gedurende een aantal dagen zo'n 50 kilowatt te produceren aan vrij uit de ruimte opgevangen energie. Niemand van de deskundigen in die tijd die zich van de werking mochten vergewissen kon bedrog constateren. Het kernstuk van zijn vinding was de z.g. Moray Valve, een speciale diode opgebouwd uit een in een buis geplaatst samengeperst element bestaande uit een combinatie van triboluminescent zink, een bepaalde halfgeleider en een radioactief element. Dit samen bij elkaar trok de energie uit de ruimte aan en zette die om in elektriciteit. Deze elektriciteit deed apparaten gloeien in het duister zonder hitte te ontwikkelen en liet elektrische lampen met een witter licht branden. Een patentaanvrage mislukte omdat Moray gebruik maakte van een koude kathode, onbekend in die tijd, en hij niet kon verklaren waar de energie vandaan kwam. Een assistent van hem genaamd Felix Pridgt, een vermoedelijke geheim agent van de Russen, vernietigde zijn uitvinding met een hamer in 1939 omdat hij kwaad was over het feit dat Moray zijn vinding niet geheel wilde prijsgeven. Het apparaat werd behalve door hemzelf niet succesvol nagebouwd. Latere modellen schijnen gebruik te hebben gemaakt van staven die eruitzagen als koper en zilver zonder verdere aarding of een antenne. Moray beschouwde de ruimte als een oceaan vol vibrerende energiedeeltjes en schreef er een boek over met de titel: 'The Sea of Energy in which the Earth Floats'. Hij van het juiste trillingsgetal op de hoogte slaagde er als metallurg in met zijn speciale diode een éénrichtingsverkeer toegangspoort voor die vibratie van de ruimte te creëren. In zekere zin vormde zijn vinding een voorloper van de moderne transistor. Zijn zonen John en Richard zijn heden ten dage nog steeds bezig om de vinding te reproduceren (peswiki-pagina, research-pagina, artikel uit 1956, een bespreking door Thomas Bearden).
    Een andere geslaagde poging deed de amerikaan
Edwin Gray met zijn dubbel gepatenteerde Electric Magnetic Association Motor die de eerste zowel geslaagde als geregistreerde replicatie van Nikola Tesla's radiant energytechnologie vormt. Het principe komt erop neer dat bij het ontladen van een condensator met een hoog voltage een tegengestelde elektrostatische schok van 'radiant energy' van buiten het systeem optreedt. Gray ving die lading op in wat hij noemde een 'conversion element switching tube' U.S. Patent 4,595,975 die dan 'koude elektriciteit' produceerde. Hij noemde het proces het 'splijten van het positieve'. Zijn vinding kwam echter niet op de markt ondanks vele demonstraties en een poging om een elektrische auto te maken in 1973. In 1974 werd zijn werk in beslag genomen op basis van valse beschuldigingen (zie bio-info). Gray stierf in 1989 onder verdachte omstandigheden. Gray's geheim, dat hij nauwkeurig had verhuld met misleidende schema's en aanwijzingen in zijn patenten, werd gekraakt in 2000 door Dr. Peter Lindemann die er een boek over schreef: 'The Free Energy Secrets of Cold Electricity' en zelf in 2007 ook een motor ontwierp: de Lindemann Rotary Attraction Motor (zie ook video).
  Een met Gray vergelijkbaar resultaat behaalde zijn landgenoot Bob Teal met zijn Magnipulsion Motor waarmee hij in 1972 de energie van instortende elektromagnetische velden opving en daarmee overunity creëerde. Hij bouwde zes prototypen en kreeg twee patenten
US 4,024,421 & US 4,093,880, maar mislukte erin, ondanks de publiciteit die hij kreeg en de onderneming die hij oprichtte (Magneteal Industies Inc.), om in zijn tijd verdere belangstelling op te wekken. Wat hij deed was te ongelofelijk. Men nam hem in feite niet serieus (zie info, artikelen, foto's & Video).
   Een andere geslaagde poging tot reconstructie van Tesla's vindingen deed de russische wetenschapper genaamd professor
Alexander Chernetsky van het Moskow Georgi Plekhanov Institute of the National Economy die een plasma generator nabouwde naar Tesla's principes. Op basis van een hoog voltage 'polariseerde die het vacuüm' en verwierf daarmee een surplus waarde van vijfmaal de input. Chernetsky overleed onverwacht in 1992 zonder dat iemand zijn werk overnam (zie webpagina, info (zip) en video).
    Een meer recente ontwikkeling die lijkt op de zelfgenererende ontlading van Chernetsky en die veelbelovend ook in wetenschappelijke kringen de aandacht trekt, is de Pulsed Abnormal Glow Discharge (PAGD) van het canadese echtpaar Paulo N. en Alexandra N. Correa, directeur en medewerker van Labofex- Experimental and Applied Plasma Physics in Concord, Ontario. Met een koude kathode vacuüm buis worden gepulseerde auto-elektronische emissies in een koud plasma opgewekt. In het in 2006 toegekende patent (
7,053,576) genaamd energy conversion systems spreken ze van massavrije energie, d.w.z. Tesla-golven, vacuüm-energie of aether-energie, die in hun Aether/Orgone motor m.b.v Tesla-spoelen en een elektronisch circuit stralingsvrij wordt geconverteerd in elektrische dan wel kinetisch energie. De motor kan een huis of een auto van vrij uit de natuur verkregen energie voorzien naar behoefte. Na een lange periode van geheimhouding en onderzoek vestigden ze definitief hun positie in de wetenschapsgeschiedenis in 1995 en 1996 middels drie patenten (US 5,416,391, 5,449,989 en 5,502,354). Beînvloed door de opvattngen van de verdediger van de Koude Fusie-onderzoeker Eugene Mallove houden ze er een uitgebreide theorie over de werking van de ether op na die ze aetherometics noemen. Deze theorie voortbordurend op het werk van Louis de Broglie en Wilhelm Reich conformeert zich aan Dr. Harold Aspden's wet van de elektrodynamica en sluit nauw aan bij het moderne Aether Physics model dat we in het volgende hoofdstuk zullen bespreken (site, peswiki, rexresearch).
   De Amerikaan
John C. Bedini volgde op in de traditie van het vangen van de terugloop van energie in elektrische circuits. Hij bestudeerde alles wat er van Tesla bekend was en kon zo, deels samen met Col. Tom Bearden, zijn uitvindingen op het gebied van de vrije energie doen die hij negatieve energie of back EMF energy noemt. Zijn motor heet de Permanent Electromagnetic Motor Generator, U. S. Patent 20020097013, en hij wordt ook commercieel reeds aangeboden als een systeem van energiebesparing in het opladen van batterijen. (uitleg door T. Bearden, alsmede U.S.7109671 en 6392370; zie verder onder roterende magneten en overige patenten, franse site met duidelijke schema's).

Bedini's PEMG patenttekening

   Zelf bouwde naar verluid Tesla de eerste elektrische auto in 1931: hij had, ongeveer zoals Moray dat ook had gedaan, een twaalftal radiobuizen in een klein kastje geplaatst met een aantal weerstanden. Hij schoof in het kastje twee stalen staven en een 1.8 m lange antenne en zei: "Nu hebben we energie". Daarmee bestuurde hij toen met snelheden tot wel 150 km/u een z.g. Pierce-Arrow waarvan hij de motor had vervangen door een 80 PK wisselstroommotor die hij op zijn kastje aansloot. J.P. Morgan, de grote financier van die tijd die doorhad dat hij energie uit de lucht haalde, gruwde van de hele uitvinding omdat dat de hele oliebusiness buiten spel zou plaatsen. Volgens Tom Bearden zou Morgan, wiens imperium tegenwoordig nog steeds bestaat, ervoor gezorgd hebben dat ook nieuwe Tesla's geen poot meer aan de grond zouden krijgen. Hij zou daartoe de schoolwetenschappelijke natuurkunde gepolitiseerd hebben ten behoeve van de industrie. Bearden legt uit dat de formules van Maxwell zoals we die nu kennen in feite van de hand van de wiskundige autodidact Oliver Heaviside zijn die in 1880 de lastige quaternion wiskunde (zie boek) die haast niemand begreep vereenvoudigde tot vectoralgebra. Hij had een hekel aan de potentialen en gooide de berekeningen van de open thermodynamische systemen overboord en beperkte de zaak tot de berekeningen die opgaan voor gesloten systemen die in evenwicht met hun omgeving verkeren. Door deze wiskunde voor te staan, die nog weer verder werd aangescherpt door de beroemde nederlandse natuurkundige H. Lorentz (1853-1928), denkt nu vandaag de dag iedere elektrotechnische ingenieur dat energie omzetten die opgevangen wordt van buiten het systeem niet mogelijk is (zie ook artikel). Met de Heaviside schooldiscipline wordt nu iedere vrije-energie-uitvinding afgedaan als perpetuum-mobilenonsens. Maar met de oorspronkelijke formules van Maxwell kan de terugloopenergie van buiten het systeem wel worden berekend. Tesla werd in zijn tijd beschuldigd van zwarte magie en vanwege de sceptische reacties in de pers die hij kreeg nam Tesla zijn kastje na een week uit de auto en trok hij zich terug in zijn laboratorium te New York. Hoe hij de elektriciteit uit de luchthaalde kon hij zo dus niet duidelijk maken. Het was waarschijnlijk radiant energy die hij uit de ruimte haalde, maar ook bekend was dat hij in staat was radiografisch elektrische lading over te dragen. Tesla was ook op de hoogte van het werk van zijn illustere voorganger Nathan B. Stubblefield (1860-1926; zie ook site), die voor het eerst in 1892 een radioverbinding maakte op basis van energie die hij met een spoel uit de aarde haalde (zie verder zie verder B. Adamah hierover, die ook verhaalt over de geschiedenis van E. Gray die ook zijn elektrische auto niet van de grond kreeg, de pagina's op peswiki en keely.net en het boek Occult Ether Physics - Tesla's Hidden Space Propulsion System and The Conspiracy To Conceal It).

Update: In februar1 2011 demonstreert een filippijnse uitvinder genaamd Ismael Aviso een zichzelf opladende electrische auto die naar zijn zeggen loopt op de energie onttrokken aan de omgeving zoals Tesla dat deed met zijn Pierce-Arrow.  Hij gebruikt een antenne die energie ontvangt van signalen in de range van that 750 megahertz tot 1.2 gigahertz. Als hij zijn apparaat op de juiste resonantie heeft afgestemd, "kan ieder signaal in dat bereik worden vergaard om de lading van de batterij te versterken".  Hij noemt het effect "Fymeg" (FYMEGM) energie, indachtig twee vrienden die hem hielpen bij de vroege stadia van zijn project. In tegenstelling tot de  Bedini en Bearden technologieën die berusten op een hoge impedantie, is zijn technologie gebaseerd op een lage impedantie en een hoog voltage. Aviso's technology is gecontroleerd en geverifieerd door ten minste drie professoren van de Universiteit van de Philippijnen,  waaronder Dr. Scoto, professor voor Electrotechniek en Electriciteit. Verklaring van de werking, Video. Peswiki pagina.

- Een vinding die aan de stralingsenergieverwerking van Tesla doet denken is de vinding gepresenteerd door een onbekende man die een demonstratie geeft op YouTube. Bepaalde uit een oneven aantal elementen opgebouwde staven die een potentiaal ontwikkelen uit het opvangen van elektromagnetische straling laten zo een lamp branden: de z.g. Elemental Rod Generator ( video 1 en 2). Van replicaties is niets bekend. De video zelf bevat te weinig of onduidelijke informatie. De staven vangen naar zeggen van de man neutrino's af. Citaat: "Nutrino circuit consists of two rods about 3 inches long. The device consists of the two posts, a wooden base, two terminals and a switch. One of the rods consists of 73 elements and the other rod contains 74. The earth is struck by particles from space all the time called nutrinos. When nutrinos strike one of the rods it causes a negative charge to build up. Het tweede filmpje laat zien hoe drie kerstverlichtingslampjes door de staven worden opgelicht. "These rods put out about 18 watts of power. This device has been used to charge batteries in a cave hundreds of feet below the ground." De uitvinding ziet er belachelijk simpel uit: het zijn twee metalen staven op een plankje met een jampot eroverheen en een schakelaar voor aan en uit en twee contacten. De man die de demonstratie geeft is vermoedelijk Don Smith, waarvan beweerd wordt dat hij de uitvinder is en dat hij in Japan een bedrijf zou hebben benaderd voor de productie van de staven die niet, zoals op de video wordt gezegd uit 73 en 74 elementen bestaan, maar uit de metalen in het periodiek systeem met die atoomnummers: de overgangsmetalen Tantalum en Tungsten. Er is een folder van een Japans bedrijf genaamd ERR co die de generator te koop aanbiedt (zie afbeelding rechts). De staven zijn 1 cm dik en tien centimeter lang. Een zo'n commercieel geproduceerde zonnebatterij van twee staven, zoals hij ook wel genoemd wordt genereert zo'n 300 watt aan electriciteit. Het bedrijf biedt ook zwaardere combinaties met meerder stavenparen aan. Het samenstel laadt zich volgens de folder op met elektromagnetische golven in het bereik van infrarood tot ultraviolet. Hij heet in de folder de Electromagnetic Radiation Receiver (ERR). Een patent ervan is niet bekend in de U.S. Er is een illustratie bij waarin het Tesla patent voor radiant energy wordt aangevoerd als het principe van de ontvanger. De staven lijken te werken als de ruimtediode van Moray, the Moray Valve: een combinatie van metalen die de chaotische vacuüm-energie omzetten in een geordende polariteit. Er bestaat een vertaling van de nadere technische beschrijving van de werking van het apparaat. De beschrijving is ondertekend met Noazarc Research Foundation, Ing. Ben Shuwalts. Iemand met een kennis in Japan belde het bedrijf ERR.co op in 2003. Ze hadden problemen om de staven goed te krijgen in de productie en waren overgestapt op het produceren van het materiaal in de vorm van film. Dat zou beter werken. Verder werd er niets meer van vernomen. De claim lijkt op een Mitsubishi patent uit 1992 US 5364710, waarin uit licht via een kristal van een bepaalde chemische samenstelling stroom wordt gewonnen. Update. Recentelijk 26 juli 2009 introduceerde Dr. Schwartz (Shuwalts?) een 21 kg zware 3KW bewegingloze 'ERR-flux generator' gebaseerd op bismuth en aluminium platen met spoelen ertussen. Hij wil er graag alles over vertellen, maar hij heeft 'obligations that prohibit it'. Verificatie is dus problematisch met deze vrije-energietovenaar (zie ook onder generatoren zonder bewegende delen, info-pagina, artikel, files, forumdiscussie).

- Motoren die met edelgassen in een vacuüm in een elektromagnetisch veld die edelgassen met een vonk tot een lichtimpuls dwingen die dan een twee- of meertakt zuigermachine aandrijft: Jimmy Sabori's Papp Engine. Jimmy werkte samen met de hongaarse uitvinder Joseph Papp (1933-1989) die de eigenlijke geestelijke vader van deze benadering is. Hij vond met zijn effect ook een kanon en een onderzeeër uit. Hij behaalde er van 1968-1984 drie patenten mee: U.S.,3680431, 3670494 en 4428193. Sabori heeft vanaf 1985 zijn basisidee in de praktijk verder uitgewerkt. Hij bereikt met de Papp-technologie in deze z.g. Inert Gas Vacuum Engine zo'n 500 pk. In een plexiglas cylinder laat hij zien hoe een combinatie van Helium, Neon, Argon, Krypton en Xenon tot ontsteking wordt gebracht, iets wat volgens de wetenschap niet mogelijk is. De wetenschap van de uitvinding werd nooit helemaal duidelijk toen kort na een juridisch conflict in 1988 tussen Sabori en Papp, die weigerde te delen met hem, Sabori 49 % kreeg toegewezen van de eigendomsrechten. Papp kwam het volgende jaar te overlijden aan darmkanker en al zijn formules en berekeningen verdwenen in een wirwar van mensen die vochten over zijn nalatenschap. Er waren vele miljoenen dollars in hem geïnvesteerd. Sabori schijnt een kopie van zijn geschriften in zijn bezit te hebben, hij begrijpt ze zelf niet goed, maar wil ze ook met niemand delen. Alleen de praktische knowhow van de uitvinding staat in feite ter beschikking. Met de verbeteringen die Sabori aanbracht in het concept produceert de machine die zonder enige verbranding geen koelsysteem nodig heeft, ook geen uitlaatgassen. De motor die een auto kan aandrijven loopt naar schatting zo'n 10.000 uur lang op een kleine gasfles van de edelgascombinatie. 'De machine gaat kapot voordat de brandstof op is' legt Sabori uit. En meer dan het edelgas als brandstof heeft men niet nodig. Jimmy keerde zich bewust van de overheid af om zijn werk te kunnen doen en geeft in zijn video een goede indruk van de uitvinding. Verschillende onderzoeksprojecten in Minneapolis, Palo Alto en San José in de V.S. onderzoeken vandaag de dag het Papp-effect op zijn bruikbaarheid. Michael McKubre van SRI International onderzocht de zaak en constateerde een overunity van zo'n 10:1 met het Papp-effect. Update: Recentelijk slaagden de gebroeders Bob enThomas Rohner, voormalige medewerkers van Papp, erin de machine weer nieuw leven in te blazen door gebruik te maken van hoogstaande electronica en boeken nu vooruitgang in het prodiceren van de machine. Ze vroegen een patent aan voor hun PlasmERG Inc. machine en verwierven het in nov 2009 (site, documentatie, Peswiki-pagina's 1 , 2, 3 & verhalen, overzicht).

- Elektrogeneratoren zonder bewegende delen. Er is een generator bestaande uit een aantal collector spoelen rondom een gesloten ring-circuit dat door hun kern loopt. Het samenstel opgestart met een accu van buiten onttrekt energie aan het magnetisch veld van de aarde. In een demonstratie-unit van ongeveer een kilowatt zien we hoe het principe werkt op basis van een snel vibrerend magnetisch veld. Het concept dat in ontwikkeling is en medio 2007 nog teveel hitte genereert en niet langer dan een uur goed schijnt te functioneren, is van de Steven Mark Free Energy Coil UEC Group (zie demovideo, compilatievideo, zijn berichten, een onderzoeksverslag, discussie).
      Een soortgelijk concept bestaat uit een ijzeren ring met daaromheen magneten geplaatst. De magnetische flux in de ring wordt opgevangen door windingen die door gaten in de ijzeren ring lopen. Het systeem heet GENIE (Generating Energy by Non-destructive Interference of Energy). Het is ontwikkeld door een research-groep onder leiding van Mark Goldes genaamd Magnetic Power Inc. die hun inspiratie opdeden uit oude en verwaarloosde patenten. De onderneming belooft een goedkope generator voor de hele wereld die geen geluid maakt en de mens in staat stelt zich los te koppelen van energiecentrales en fossiele brandstoffen. Er loopt een patentaanvrage en er zijn demonstratiemodellen te inspecteren onder non-disclosure voorwaarden.
Lee Felsenstein, één van de grote geesten die de grondslag vormden voor de ontwikkeling van de PC en the Home Brew Computer Club (info, wikipedia) getuigt van de geldigheid van de claims (patentaanvrage, site, Peswiki-pagina).
   Verder is er de
Motionless Electric Generator van Tom Bearden (patent USA 6362718). Het apparaat gepatenteerd in 2000 bestaat uit een diagmagnetische ring van een bepaalde legering met een magneet in het midden met twee spoelen rechs en links om de armen die met een schakelmechanisme de magnetische flux die links en rechts vanuit de centrale magneet door de ring loopt afwisselend blokkeert en weer vrij laat. De zo door de flux teweeggebrachte stroom wordt afgevangen met twee andere spoelen links en rechts om de armen van de ring. De energie die er voor nodig is om het veld naar één kant weg te drukken bedraagt de helft van de kracht van de magneet, maar als het magneetveld zijn oorspronkelijke staat terugzoekt gebeurt dat met de volle kracht. Vanuit de ruimte wordt dan de kracht van het veld die verloren ging weer aangevuld. Dat wordt genoemd het Aharonov-Bohm effect. De z.g. Niet-lineaire osccillatie theorie ligt er natuurkundig aan ten grondslag. Het effect treedt op als men een magnetische loop creëert. Men kan het vergelijken met wat Nathan Stubblefield (1860-1928) ontdekte toen hij (negatieve) elektrische ('radiant') energie uit de aarde wist te halen en te gebruiken die werd veroorzaakt door ditzelfde effect. Het uitsluiten van magnetisme buiten het systeem veroorzaakt door de magnetische loop leidt tot een elektrisch veld buiten het systeem dat kan worden afgetapt door een spoel. Aldus ontstaat er overunity in de MEG, afhankelijk van de 'schakelgeschiktheid' van de legering. Zijn systeem werd succesvol gerepliceerd door J. Naudin. Het probleem van dit systeem zit 'm in de juiste afstelling van de timing die nodig is. De voorwaarden van het functioneren van een zichzelf voedend systeem als dit werd als beschreven door de Stanford ingeneer Gabriel Kron (1901.1968), de uitvinder van de z.g. negatieve weerstand. Tom werkte nauw samen met het praktijkgenie Bedini en is een militair getrainde wiskundige en kernfysicus die met zijn wetenschapsbeoefening zowel theoretisch als praktisch tot de meest erudiete en intellectueel productieve uitvinders behoort op dit gebied. Hij is min of meer de onbenoemde speciaal hoogleraar in die wetenschap en kent vele van de moderne nieuwe-energie-uitvinders persoonlijk en stimuleert ook nieuwe spelers in het veld in hun ontwikkeling. Medio 2007 verkeert hij in het laatste stadium van het commercieel beschikbaar maken van zijn generator (zie ook: Video, MEG-project, artikel, de wikipagina erover, over Bearden en de docu Energy from the Vacuum (part 2). Een van Bearden's bekendste uitspraken luidt: "At any point and at any time, one can freely and inexpensively extract enormous EM energy flows directly from the active vacuum itself."
    Ook is er een draagbare, eenvoudige koffergenerator (plaatje links) die ±25 watt stroom opwekt, ongeveer zoals als Bearden's generator dat doet, maar dan zonder initiaal-stroom van buitenaf. De generator werkt met twee transformatoren en een zeer krachtige magneet met spoel en een speciaal elektronisch circuit dat een hi-tech chip heeft om de magnetische velden te schakelen. Het bevat ook een paneel van ultradunne grafietvellen, atoom-dikke lagen van koolstof, die
graphene heten. Deze lagen geleiden elektriciteit en vangen een deel van het elektromagnetisch spectrum op. Hij is van J.B. Schwartz van de Noah's Ark Research Foundation (site, video 2002).
     Historisch zijn aan deze apparaten een viertal ontwikkelingen voorafgegaan. Ten eerste was er een patent uit 1871 voor een '
Electromagnetic Battery' bestaande uit twee dubbel omwonden en onderling met elkaar verbonden spoelen om stalen kernen heen van Daniel Macfarland Cook (US 119,825). De spoelen moesten onder spanning gezet een proces op gang brengen dat zelfgenererend was en door Cook een 'improvement in induction coils' genoemd werd. Een replicatiepoging slaagde er niet in de werking van deze vinding aan te tonen.
    Wat betreft de ringgenerator van Steven Mark was er ten tweede een patent van Tesla uit 1898 (
US 725,605) genaamd "System of Signaling" dat gebruik maakte van twee spoelen in een spiraalvorm die de energie van 'ruimtegolven die een snelheid hebben van, of groter dan, die van het licht' opvingen. Die energie kon, eenmaal opgevangen, worden verzonden tussen de twee spoelen.
     Later kwam daar in 1977 een vinding van
Peter T. Markovitch bij die, geïnspireerd op Tesla's vinding, met een stalen bol op een mast en twee spoelen, een ronde om een spiraalvormige heen, een tijdverschil met het potentiaalverschil tussen de energie uit de ruimte en de aarde produceerde zodat er zich tussen de bol en de spoelen daaronder stroom oplaadde met een vermogen tot maximaal 0.5 Kw, afhankelijk van de kwaliteit van de uitvoering. Zijn apparaat heette ATREE (Apparatus To Rectify Ether Energy), de energie van de ether werd er volgens de uitvinder mee gerectificeerd tot een bruikbare vorm van gelijkstroom. Verschillende tests van het Washington Research Center wezen uit dat het apparaat werkte als opgegeven. Markovitch richtte het Markovitch Technology Institute op. Een patent werd niet aangevraagd uit idealisme. De kennis ervan was, geheel in tegenstelling tot de miljoenen dollars die Stephen Mark vraagt voor zijn vinding op zijn basis, vrij voor iedereen uit te voeren. Over verdere ontwikkelingen of andere replicaties dan die van Mark's ringgenerator konden we geen gegevens vinden.
     Ten vierde was er wat betreft het opwekken van energie uit omwonden magneten de technologie van een tweetal apparaten, genaamd het "Magnetstromapparat" en de "Stromerzeuger" uitgevonden door de duitse wehrmachtkapitein Hans Coler in de dertiger jaren van de vorige eeuw. Het eerste apparaat bestond uit een hexagonaal circuit van zes ferrietmagneten die speciaal links- en rechtsom omwonden waren met koperdraad op zo'n manier dat ook de magneten zelf deel uitmaakten van het circuit. Verder was er een schakelaar en waren er twee condensatoren en solenoïde spoelen die in elkaar schoven. Door de zaak met proberen en vergissen af te regelen kon er een elektrische spanning tot wel twaalf volt worden onttrokken aan de bewegingloze opzet. De "stromerzeuger", het tweede apparaat, bestond uit magneten, koperplaten en platte spoelen die samen met een kleine droge batterij van 6 volt in werking werden gezet. Het uiteindelijke model van 1937 leverde 6 Kw aan stroom, het duizendvoudige aan input dus. Na de oorlog werd de uitvinder gehoord door de Engelse geheime dienst. Hij moest een proefmodel maken onder gecontroleerde omstandigheden om fraude uit te sluiten. Die opzet slaagde, overunity werd aangetoond, maar Coler kon geen coherente theoretische verklaring geven voor zijn vinding. Hij zei dat hij ontdekt had dat ferrietmagneten een oscillatie van 180 Hz vertoonden. In zijn circuit bouwde de elektische spanning zich inductief op vanuit die oscillatie. Hij sprak van een tot dan toe onbekende bron van energie die hij 'Raumenergie' noemde; ruimte-energie.
Het rapport van de British Intelligence Objectives Subcommittee  (Final Report #1043, Item #31), werd eerst geheim gehouden maar later openbaar gemaakt. Door de oorlog en de aanvankelijke geheimhouding werd het apparaat, ondanks de verschillende wetenschappelijke verificaties van voor en na de oorlog, niet verder ontwikkeld. In Duitsland werd er geen patent op verleend omdat het een 'perpetuum mobile' zou zijn. Resultaten van moderne replicaties zijn tot nu toe niet bekend, ookal zijn er aanwijzingen dat de mensen van de GENIE-generator hierboven vermeld zich hebben laten inspireren door Coler's vinding. Een experiment naar Coler's claims bevestigt dat er inderdaad een verschil is of een elektron van noord naar zuid of van zuid naar noord door een magneet wordt gestuurd (zie ook review, video's 1 & 2, forum en infopagina, tekeningen).

- Generatoren die op eigen kracht of op een input met overunity op roterende of vibrerende magneten werken. Reeds in 1879 was er een New Yorker zoon van een dominee genaamd Wesley W. Gary' (geb. 1837) die een magneetmachine uitvond die werkte op basis van permanente magneten en zonder een aandrijvende batterij zelfs stroom opleverde. Gary had ontdekt dat magneten een neutrale zone hebben en ook dat magnetiseerbaar materiaal ompoolt als het langs een magneet komt zonder die aan te raken. Op basis daarvan maakte hij met een balancerende hoefijzermagneet, een gefixeerde magneet en een ijzeren afscherming die aan een hefboom naar beneden kwam als de magneten onderling werden aangetrokken, een machine die puur op magneetkracht bleef functioneren. Later ontwikkelde hij er een generator mee die effectief stroom opleverde. Hij verwierf er internationaal patenten mee (CA 10,239, US 190,206). Deze vinding werd, hoewel in zijn tijd opgemerkt door Harvard professoren en MIT-geleerden, goeddeels verwaarloosd en vergeten in de onrust van het nieuw opkomende elektrische tijdperk en wordtvandaag de dag niet of nauwelijks begrepen en gerepliceerd. Zijn neutrale magneetzone is nu vrijwel onbekend en het ompolen van magneetvelden doet men tegenwoordig met elektromagneten. Wat hij deed valt in de categorie van de perpetuum mobile van Finsrud: hij combineert de dynamische verhouding tussen zwaartekracht en de magnetische kracht tot één continue beweging. Het is mogelijk dat Edwin V. Gray op de hoogte was van Gary, daar in zijn machine ook sprake is van een soortgelijke interactie tussen magneten. In deze zich moeizaam ontwikkelende tak van wetenschap overheerst het ego. Iedereen heeft zijn eigen ding, en, op wat uitvindersclubjes en internet-discussieforums na die ieder hun eigen helden hebben, bestaat er geen echte leerschool en dus ook geen formele geschiedschrijving waar de uitvinders van op de hoogte zijn. Daarvan getuigt de onrustige chaos van de vele moderne vondsten op dit gebied die allemaal even origineel en uniek naar voren willen treden, zonder ervan rekenschap te geven dat de permanente magneetmotor in feite allang is uitgevonden. In 2001 was er op het forum keely.net een replicatie van de hand van de Canadees Al Francoeur. Die slaagde erin het effect te bewerkstelligen, maar kon de krachten niet onder controle krijgen die een soepel verloop van de machine vereisen. Hij ging verder met een eigen ontwerp. Sedertdien is er geen replicatiepoging meer bekend (info pagina, keely.net-pagina, replicatie).
   We vonden
de lang aangekondigde Steorn motor (site, peswikipagina; de OC MPMM-sensatie, zie boven en de PES-wiki pagina ervoor), de 440% overunity gepatenteerde (WO00028656A1) Lutec Electrical Amplifyer van de Australiërs John Christie & Ludwig Brits (website, info, video), de overunity Muller Dynamo van de canadese uitvinder Bill (William) Muller (1931-2004) (site, PES, PESwiki, replicatieproject), de met veel geloof gepresenteerde Joseph Newman Energy Machine (zie video's 1, 2), de Tesla Free Energy Generator van Dennis Lee genaamd de Sundance Generator en zijn Humming bird motor (website, video), de veel succesvol gerepliceerde en betrouwbare Bedini Monopole Mechanical Oscillator SSG Energizer (zie bouwvoorschriften voor een succesvolle replicatie) van een research groep met op Bedini gebaseerde elektrotechniek, de aan Bedini en Newman verwante Keppian Scalar Motor van de braziliaanse wetenschapper dr. Keppe, de Over Unity Pulse motor van Doug Konzen die vrijwel gelijk aan die van Bedini is (hij geeft duidelijke instructies op zijn site voor het zelf maken van zo'n generator, zie ook zijn video), en de Perendev Magnetic Motor van Mike Brady. De replicatie van de Perendev motor die er op video geloofwaardig en veelbelovend uitziet, is, op het naakte principe ervan na, nog niet geslaagd, de patentaanvrage (WO2006045333A1) mislukte, demonstraties worden steeds uitgesteld, de precieze afscherming en opstelling van de magneten is niet duidelijk, terwijl er al units onder licentie verkocht worden volgens de site. Er heerst schimmigheid rondom het Perendev-project en op de demovideo gebeurt iets op de achtergrond wat we niet goed kunnen zien (zie video, infopage 1 en 2, site, interview en YouTube filmpjes 1 en 2).
    Brady schijnt zijn inspiratie opgedaan te hebben bij een oude getrouwe op dit gebied, de uitvinder Howard Johnson (1919-2008) die de oorspronkelijke inspirator achter zijn brandstofloze magneetmotor schijnt te zijn. Hij verwierf i.t.t. Brady wel een aantal patenten (
US 4151431; 4,877,983; 5,402,021) met daaronder zijn vinding die berust op drie banaanvormige magneetelementen als rotor rondom een unipolair uit losse elementen opgebouwd cirkelvormig magneetvlak dat als stator fungeert. Johnson is een persoonlijke bekende van Tom Bearden. Ze zijn beiden bejaarde leeftijdgenoten en welbespraakte, geleerde éminence grises in het vak. Bearden is getuige geweest van een demonstratie van zijn versie van de zelflopende magneetmolen - hij zag hem langer dan een uur lopen op zijn keukentafel - en kan ook een wetenschappelijk verantwoorde verklaring ervan geven met veel technische termen waarmee hij met name de beginnende amateur stevig waarschuwt tegen de illusies van een snel succes, illusies die de meer commercieel ondernemende Mike Brady en Dennis Lee graag uitdragen in hun uitvoerige demonstraties. Er komt heel wat knowhow aan werktuigprecisie, afschermingsmethoden en verdere mechanische beheersing bij kijken om magneten uit hun statische slot te krijgen. Naar Bearden's woorden creëert Johnson een magnetische gate, een poort geschikt voor magneetvoortdrijving, door ten dele de magnetische spin-deeltjes die van noord naar zuid en vice versa lopen in een magneet te scheiden. Volgens Bearden verdient Johnson met zijn ontdekking van de Quantum Mechanical Molecular Energy (QMME) een Nobelprijs voor het vernieuwen van de theorie van het magnetisme. Helaas waren er van Howard Johnson's Permanent Magnet Motor geen niet-commerciuele video's op het internet te vinden, slechts Howard's patenten en losse foto's, en Tom zelf kon, vanwege een non-disclosure afspraak met de uitvinder, ook alleen maar algemene verklaringen geven over de werking van deze feitelijk effectieve en ook ondanks de lange voorgeschiedenis ervan toch veelbelovende vrije-energie motor, deze uit zichzelf op de etheronrust van statische magneten draaiende motor die zonder enige brandstof in principe net zolang meegaat als een magneet meegaat. Ondanks de vele pogingen de relatief eenvoudig eruitziende motor na te bouwen was het, net als met het Brady-ontwerp, tot sept. 2007 nog niemand gelukt. Blijkbaar ontbreekt er (Maart 2009) nog een academische natuurkundige bevestiging, visie en wiskundige berekening voor de krachtsverhoudingen binnen de Johnson machine.

 

Update 1: 21 maart 2009 echter produceerde een zekere "Mylow" uit Chicago een werkende replicatie van Johnson's Stonehenge ontwerp met een eenvoudige aluminium schijf met u-vormige magneten in groepjes van drie op de rand die vanzelf doorblijven lopen langs een enkele binnen geplaatste hoefijzer statormagneet die werd gepositioneerd volgens de z.g. negentig gradenregel - Mylow, Peswiki-pagina, Overunity.com forum discussie). Mylow bekende later (5 april 2009) dat hij de kluit belazerd had en trok zijn video's terug. Maar dit zei hij naar verluid om van de problemen af te zijn. Op 29 april kwam hij toch weer met een werkende replicatie gebaseerd op staafmagneten en een dubbele u-magneet volgens HJ's aanwijzingen. Een videoanalyse wees op 18 mei 2009 echter uit dat Mylow de zaak had geflest met een nylon draad die als aandrijfriem fugeerde maar op de video nauwlijks te zien was. Niemand, inclusief ondergetekende had de machine kunnen repliceren, Mylow werd ontmaskerd en de meerderheid was overtuigd dat het een psychopathologisch geval was en niets werkelijks. Het enige opmerkelijke was dat er in die periode een graancirkel verscheen met een opmerkelijke gelijkenis met mijn eigen experimentele IPMM-cakra rotor die hieronder wordt besproken (Site, Technische analyse door  Naudin,Artikelen & Patenten, Foto's, Beardens commentaren, Mijn eigen relipcatie).





Update 2: April 21 2010 M. Brady van Perendev werd deze maand in Europa gearresteerd wegens de frauduleuze praktijk van het niet leveren van bestelde goederen. Zijn website werd gesloten. Deze zelfde dagen demonstreert een Turkse uitvinder genaamd Moammar Yildiz een magneetmotor aan de Technische Universiteit te Delft waarvan hij zegt er ongeveer 35 prototypes van gebouwd te hebben. Het concept bestaat uit een binnenstator en een buitenstator met daartussenin de rotor. De binnenstator heeft een opklimmende rij verticale  magneten, de buitenstator een gelijkmatig verdeelde rij rondom. De rotor heeft een ruitpatroon van ronde  neodymium magneten die 10 graden uit de uitlijning  staan van de statormagneten. BIj het demonstreren van de machine loopt hij meteem, na het losslaan van een pin met een nylon hamer, op een stabiel toerental van ongeveer 2000 rpm met een ventilator propellor om de functie te demonstreren. Kritische geesten op overunity.com verdacht op mogelijke fraude, doen een spectraal analyse van het geluid dat de machine maakt en vinden een afname van enkele procenten in de loop van de demonstratie. Maar hier kan geen definitieve betekenis aan worden toegekend aangezien de uitvinder claimt  dat hij de werking beperkt middels spoelen om te voorkomen dat de machine doldraait. Aangezien het patent geen motorfunctie claimt en ook geen overunity,  maar slechts een verbetering in een magnetische lageropzet lijkt dit ontwerp in eerste instantie niet van belang voor deze pagina. Maar gegeven de demonstratie in Deft schijnt dit een politieke zet te zijn geweest om een patent te verwerven.  Voor perpetuum mobiles worden namelijk geen patenten toegekend. Alles bij elkaar gegeven de demonstratie voor een deskundig publiek en een toegekend patent voor de magneetopzet, een opmerkelijk en veelbelovend wapenfeit in de bouwkunde.  Om zeker te zijn is verder testen noodzakelijk, en replicatie blijft de enige manier om er zeker van te zijn dat we niet nog eens te maken hebben met bedrog. Peswiki pagina , Europatent WO 2009019001 , demonstratieverlagoverunity.com pagina, voorgaande versie op Rexresearch, eerdere demonstratie in Eindhovenenergetic forum discussie, YT Video,

    Het meest verhelderend wat betreft het met roterende magneten mechanisch opwekken van overunity energie is de video Energy from the Vacuum part 2, waarin John Bedini zijn machines demonstreert en uitlegt hoe dezen op negatieve energie aangetrokken uit het vacuüm ("ether-gas") werken. Hij is, met Doug Konzen, een van de weinigen die echt gemotiveerd is om voor anderen duidelijk te maken hoe je een generator met magneten moet bouwen, maar hij is teleurgesteld in het feit dat zijn monopole concept vaak niet echt goed begrepen wordt. Na 35 jaar experienteren wil hij niet meer spreken van vrije energie of overunity. Er is in zijn ontwerpen altijd input nodig, de extra energie die je krijgt waarmee je een batterij kan laden kan je volgens hem het best omschrijven met 'Radiant Reactive Power'. Die energie kan, omdat die longitudinale golven vormt, niet met standaardappartuur worden gemeten. John werkt steeds met elektrische circuits om zijn magneten aan het draaien te houden. Hij geeft daarbij ook duidelijke instructies voor het nabouwen van zijn vindingen (schema). Samengevat komt het volgens hem neer op het volgende: "If the machine can produce this Radiant spike before the switch turns on and the spike is reactive and if it is tapped off at the right time and sent to the battery in the proper polarity, it will charge your battery." Het meest populaire 'fietswielmodel' werd zelfs eens door een 10-jarig schoolmeisje Shawnee Bhaughman in Idaho nagebouwd voor een wetenschapsproject op school waarmee ze een prijs won en het ontwerp heet dan ook de 'Simplified School Girl Motor' SSG. De mislukte replicatie van de z.g. 'Mythbusters' op tv die het ontwerp probeerden te ontkrachten als een mythe, deed duidelijk onder voor het werk van dat 11-jarige schoolmeisje. John Bedini is de grote goeroe op mechanisch gebied die er is om iedereen praktisch op gang te helpen met deze technologie van de toekomst. Hij vangt zijn overunity steeds op in batterijen die zo dan weer de machine laten lopen. Zo heeft hij een machine in zijn werkplaats die al meer dan 15 jaar op dezelfde batterijen werkt. John Bedini is het prototype van de ware uitvinder op het gebied van de nieuwe energie, een ware reïncarnatie van Tesla, die met veel praktische ervaring en kennis, maar met weinig woorden of verdere pretenties al tientallen jaren vele typen van dit soort machines heeft geproduceerd. Hij verduidelijkt voor trouwe repliceerders graag dat de term Back EMF een term is die gebruikt wordt omdat het patentbureau dat accepteert, maar dat er in feite een verschil bestaat tussen de terugloop in een circuit en de energie die een elektromagnetisch veld aantrekt. Die energie is van een heel andere aard, dat is n.l. de Radiant Spike die afkomstig is uit de ether. Alleen die spike geeft overunity, niet de back-EMF zelf. Gebruik van back-EMF, maakt een systeem alleen maar efficîënt. Hij noemt zijn machine dan ook geen motor maar een energizer. Het effectieve Bedini concept voor een self-runner met batterijen is het meest betrouwbaar om te repliceren. Er zijn talrijke voorbeelden van en er is er zelfs een sedert 2007 die zonder batterijen te ladeneen 99.9 % unity self-runner is: de z.g. Bedini-Cole Window motor begint met een lege condensator die opgeladen met een met de hand opgestarte roterende magneet in een spoel de back EMF wegsluist via een schakeling naar de condensator die de motor draaiende houdt (video's 1 & 2, discussies, zpenergy-forum). Unity betekent dat de motor uren lang blijft draaien op de input, maar uiteindelijk wel stopt. Het schoolgirl (SG) ontwerp is wel overunity, en laadt wel extra energie uit de ruimte.
      De machine van Bedini kent ook een historische voorganger. Het is de z.g.
Adams Switched Reluctance Motor die werd ontwikkeld in 1969: spoelen die elektromagnetisch pulserend via een circuit en een batterij een magnetische rotor doen ronddraaien. De back-EMF wordt met het circuit opgevangen, maar er is ondanks Adams' hoopvolle claims geen overunity gebleken bij replicaties, de gebruikte batterij loopt leeg (artikelen, replicatie, onderxzoek, infopagina). Robert George Adams (1920-2006, afbeelding rechts), afkomstig uit Nieuw Zeeland was een ouwe getrouwe van de Bearden-generatie die de voorzitter was van de Nieuw Zeeland sectie van het USA Institute of Electrical & Electronics Engineers, Inc. Zijn geest wordt met name uitgedragen door de gepensioneerde, maar in 2008 nog levende patent-atorney Harold Aspden, die Adams ondersteunde door met hem in 1995 een patent (UK Patent # 2,282,708) te behalen op zijn technologie. Aspden, die zelf ook een motor ontwikkelde en patenteerde, 4,975,608, houdt er een bevlogen website op na, waar hij de theoretische verantwoording voor zijn rekening neemt van deze technologie, compleet met een alternatief natuurkundig denkmodel over de ether, dat hij mede ook ontwikkelde op basis van zijn werk bij de patentraad. Hij verdedigt waarden voor de Adams motor van 319% overunity. De boeken die hij schreef kan men gratis van zijn site downloaden (zie ook Aspden over Adams, artikelen op INE, instructiesite, bouwplan, Tim Hardwood site, archived site of Adams).
    Wetenschappelijk en commercieel vergevorderd is de Hongaar Prof. Leslie I. Zsabo die met een staf van meer dan 120 wetenschappers, de EBM-generator - energy-by-motion - ontwierp die draait op 'de vrije magnetische flux van binnen en buiten het systeem'. Het is een bescheiden 20% overunity machine die gebaseerd is op een asymmetrisch opgestelde geometrisch-magnetische stator en een rotor. Er zijn zo'n twintig patenten verworven in de wereld.
Europatent: WO9318570. De EBM, hoewel nog niet een self-runner, is reeds commercieel beschikbaar in grote industriële units van 1.2 -225 Mw die zich in drie à vier jaar terugverdienen. Men kan onder voorwaarde van strikte geheimhouding zich laten inwijden in de wetenschap (zie site, Peswiki-pagina & video).
    Om zonder het idee van een Radiant Spike opgevangen in een circuit toch een duidelijk beeld te krijgen van wat overunity uit draaiende magneten inhoudt, zijn er enkele eenvoudige voorbeelden te zien op YouTube. In een van de filmpjes kan men zien hoe een paar kogellagers, een harde-schijfmagneet en een speelgoedmagneet in een
bepaalde groepering een overunity moment kan geven. Een ander filmpje laat zien hoe men met een oude harddrive als rotor en een paar neodymium magneten als stator een overunity moment kan opwekken uit een bepaalde positionering van schroeven op de rotor (zie ook peswiki). Een derde laat het rotorprincipe van Hamel zien: een ringmagneet, een schijfmagneet en een kogel geven een magnetisch automoment waarmee men in principe een werkende generator kan maken naar het model van een egyptische djed. Hamel deed zelfs een poging om een vliegende schotel te bouwen met zijn principe (video 1, 2 , 3 & 4, keely.net-pagina, beschr., mythbuster's test, Leslie Snyder's versie, schotel-info, a replication die ik deed - deel 2). Harry Paul Sprain ontving in 2005 een patent (U.S. 6,954,019) met een spiraal-opzet waarbij hij een bewijs leverde van magnetische overunity met een elektromagneet die een rotor door het kleefpunt duwde en waarbij hij aantoonde dat de rotor 6 Watt aan energie produceerde en de elektromagneet slechts 3.1 Watt nodig had (pagina, video). Zelf deden we experimenteel onderzoek en wisten we ten vijfde een z.g. Intelligent Puls-aangedreven Magnetisch Motorprincipe te ontwikkelen dat lijkt op een combinatie van Hamel's principe en Bhaskara's en DaVinci's zwaartekrachtwielen. Het is een schijf met magneten diallel geplaatst in een spiraalvorm die met een pulsmagneet in het midden vrijwel uit zichzelf begint te draaien. We hebben een demonstratiefilmpje op Youtube geplaatst (zie deel1, deel 2, deel 3, deel 4, en deel 5). Behalve dan het 'overunity moment' zoals we dat tot dusverre noemden - dat wat bescheidener gesteld meer een 'kinetisch effect van de magnetische reactiekracht' is -, kon er tot nu toe geen overunity in de zin van een zelflopende machine worden bewezen op deze manier, want het Hamel-effect schijnt een overunity illusie te zijn gebaseerd op een zelfbewogen (of hergepositioneerde) stator. Maar omdat het zo'n efficiënte drive is zijn we er nog niet toe gekomen dit project af te ronden met het door ons uitproberen van verschillende vormen van feedback om een vibrerende magnetische loop te creëren die met de IPMM in staat is de ruimte-energie aan te spreken. We zoeken ermee min of meer naar een mechanische vertaling van wat de machines van Bedini en Bearden doen met de ruimte-energie; een soort van mechano-magnetische opzet die effectief is. Aldus hebben we in latere versies de afkorting MAN aan het IPMM label toegevoegd: Magnetisch Alternerend Non-apparaat, een apparaat dat niet werkt op een fysieke input van een indirecte natuurlijke energiebron als hitte, straling, wind of water, maar meer op de directe puls afgeleid van een mechanische organisatie van de vrij beschikbare energie van de ruimte met behulp van magneten (zie mijn YouTube-pagina).
    Een zesde effect is het
Calloway V-gate effect, gebaseerd op de z.g S.M.O.T. (Simple Magnetic Overunity Toy), uitgevonden door de Tchech Prachar in 1922: het is een arrangement van naast een rail geplaatste magneten dat een lineaire beweging van een stalen bal op die rail geeft (zie plaatje hiernaast van US patent 4215330, een webpagina en de video's 1 , 2 , 3 en 4). Verschillende mensen probeerden van de V-track een motor te bouwen. Deze pogingen faalden tot nu toe (video).
     Een echte magnetische perpetuum mobile of beter gezegd een etherconverteerder maken is echter wat anders. Een overunity moment dat, zoals blijkt bij Sprain, het mechanische aspect vormt van Bedini's elektronische 'Radiant Peak', levert extra energie op, maar een prikkel van buiten om de zaak op gang te brengen, om zoals Bedini het noemt de 'magnetische fles te doorprikken', blijft nog nodig. En zo is het ook met de 'onderhoudsbeurten' die Finsrud's perpetuum mobile nodig heeft om te lopen. Pas als de slang in zijn eigen staart bijt zogezegd, ofwel als de overunity in een circuit wordt gevangen en zichzelf, in feite met een kwantum-mechanisch effect, versterkt tot op een punt bepaald door de constructie, hebben we echt zo'n machine. De ware self-runner in de zin van een makkelijk repliceerbaar demonstratiemodel van een zelfdraaiende machine voor in de huishouding of in het onderwijs bestond er medio 2008 nog niet. Er zijn beloften van werkende magneet motoren zoals met de
ALME drive van Achilles Ligeras, maar replicaties zijn tot nu toe (begin dec 2008) mislukt en demonstraties kwamen er niet (zie een replicatie van onze eigen hand). Gary's neutrale zone en zijn poolomwisselingseffect zijn vergeten, Bedini moet lege batterijen met daardoor geladen batterijen omwisselen en komt zo een heel eind. Steorn en Perendev suggereren dat ze het magneetprincipe onder controle hebben, maar echt nabouwen is er nog niet bij. De OC MPMM Steorn motor van 4 jan 2008 hield het weliswaar naar verluid zeven uur vol, maar is tot nu toe nog niet succesvol gerepliceerd. Ook replicaties van de Johnson motor en vergelijkbare eerdere projecten van andere puur mechanische vindingen zoals die van Lee Bowman uit 1954 (info), zijn tot nu toe niet eenduidig gelukt. Historisch is men al met magneetmotoren bezig sedert 1269, toen de kluizenaar en adviseur van Lodewijk IX, Peter Peregrinus (Pierre Pèlerin de Maricourt), de leraar van Roger Bacon en de eerste uitvinder op dit gebied, naast de ons bekende kompasnaald zijn speciale roterende tandwiel met inwendige magneet en een bewegende bronzen bal beschreef (reconstr.). Ook dit eerste exemplaar is nooit in werking gezien.
   En zo kan de wetenschap nog niet veel beginnen met het ontbreken van eenduidige mechanische bewijzen van het principe van de directe energiewinning in de vorm van een magnetisch molentje dat meedraait op de energie die ook de hemellichamen doet draaien. Per slot van rekening lijkt men er de inductiewet van
Michael Faraday (1791-1867) mee te schenden die stelt dat de energie opgewekt door een bewegend magnetisch veld in een gesloten systeem gelijk is aan het tempo van de veranderingen van de magnetische flux, oftewel: je krijgt er niet meer energie uit dan je er aan pulsen in stopt. Bearden verwijzend naar open systemen stelt echter in moeilijk te volgen natuurkundige termen dat het principe van de zuivere magneetmachine wel degelijk wetenschappelijk verantwoord te verklaren is (artikel, correspondentie). Ook een grote wetenschapper als de Nobelprijswinnaar Werner Heisenberg bevestigt de mogelijkheid. Hij zei: "I think it is possible to utilize magnetism as an energy-source. But we science idiots cannot do that; this has to come from the outside." Een bevredigende newtoniaanse verklaring voor een werkende magneetmotor zal er nooit zijn; als er ooit zoiets te verklaren is, komen we terecht bij moderne natuurkundige opvattingen als de kwantummechanica en de snaartheorie die spreken van gravitionen - ruimtedeeltjes - en multidimensionaliteit. Willen we een magneetmotor ontwikkelen dan zullen we dat moeten doen als een experimenteel onderzoek naar de juistheid van een alternatieve natuurkundige theorie.
   In Japan is men ook druk bezig en daarvan vonden we op Youtube een
overunity opzet met magneten gehecht aan een ventilator. Er is verder een demonstratie te zien van een replicatie van het wiel van Minato waar met een beginprikkel een wiel met magneten in combinatie met externe magneten zo'n 17 minuten blijft lopen (video 1, 2 & 3, Minato-patenten: U.S. patent 4751486 en 5594289). Verder was er ook een voorbeeld van een commerciële Japanse, geruisloze magnetische motorfiets met een actieradius van 180 km en een maximumsnelheid van 150 km/uur. Het is geen overunity self-runner maar een hybride tussen een elektromagneet en een permanente magneet die een z.g. EV-X7 SUMO supermotor vormt die zeven maal efficiënter is dan een benzinemotor - site: Axle Corporation (zie ook artikel).
   Een speciale vermelding in deze categorie verdient de Space Power Generator van de indiase ingenieur van kernenergiecentrales Paramahamsa Tewari. Tewari combineert zijn overunity technologie met een spirituele visie. Tewari is een theoretisch zeer goed onderlegde wetenschapper die in zijn 200-300% overunity ontwerp werkt met een unipolaire dynamo waarin hij, tegen de conventies in, zowel de geleider met een koolstof contactborstel als de magneet roteert. In zijn dynamo is er niettemin dan wel een ontwikkeling van extra energie. Hij legt uit dat hij met zijn ontwerp de normale tegenwerking van de stroom opheft die volgens de wet van Lenz (zie video) geldt voor de verandering van stroom in een generator. Daarbij stelt hij dat "only with an alternate theory, which postulates generation of matter from space-medium, satisfactory explanations for over-unity machines can be had". Hij onttrekt dus zijn surplus aan de ruimte. De ruimte ziet hij als een continue, massaloze vloeistof met een weerstand gelijk aan de snelheid van het licht. Elektronen ziet hij als vortexen of wervelingen van geblokkeerde energie in die vloeistof. Het is een gezichtspunt dat hij deelt met John Bedini, die ook spreekt van de ruimte als zijnde een subtiele vloeistof vanwege de luminescentie die kan plaatsvinden bij het winnen van negatieve energie (zie beschrijving).

De patenttekening van de Tewari Space Energy Generator

Het werk van Tewari en ook van andere modernere magneet-rotatiesystemen is deels gebaseerd op dat van een oudere machine genaamd de N-Generator die werd ontwikkeld door een zekere MIT-ingenieur uit Harvard, Bruce DePalma (1935-1997), een broer van de filmregisseur Brian, die met zijn experimentele bevindingen buiten de wetenschap kwam te staan. Hij was in zijn jeugd al gefascineerd door het typische gedrag van gyroscopische bewegingen dat ook de uitvinder Joseph Newman zo fascineerde. Hij was na een zekere spirituele ommekeer in zijn leven aan het experimenteren geslagen en had ontdekt dat ronddraaiende stalen kogels als die van een flipperkast verder wegschoten en sneller vielen dan stalen kogels die niet ronddraaiden. Bovendien maakte het ook verschil in welke richting ze draaiden. Daaruit leidde hij af dat er een onbekende bron van energie werkzaam moest zijn. Hij verdiepte zich verder in het werk van Faraday die in 1831 de homopolaire generator ontwikkelde, een schijf die draaiend in een magnetisch veld stroom oplevert. DePalma concludeerde met de toevoeging van zijn gyroscopische ontdekking toen uit zijn experimenten dat draaiende magneten energie uit de ruimte, uit de ether zoals hij zelf zei, aantrokken: "The magnet is a window to the free space energy of the Universe." Met die bevinding ontwikkelde hij toen in 1978-79 zijn 400% overunity N-generator. N staat voor ninth, voor een energievermogen tot de negende macht. Met zijn ontdekking, die ook was geassocieerd met antigravitatie, kreeg hij echter geen gehoor bij de gevestigde wetenschap die hem met zijn schending van de 'heersende natuurwetten' liet vallen. In de V.S. werd hij vanuit hoge politieke kringen bedreigd met zijn leven en daaruit concluderend dat hij niet meer welkom was in de V.S. verhuisde hij daarop toen naar eerst Australië en later naar Nieuw Zeeland. Daar overleed hij in 1997 aan 'interne bloedingen' vlak voor een officiële bekendmaking van een van zijn machine-ontwerpen in Auckland. De posthume demonstratie bleek niet te verlopen zoals DePalma het had beloofd. Er was geen overunity waar te nemen, alleen extra hitte. Zonder Bruce werkte de zaak dus niet meer. Werd zijn vinding gesaboteerd? Tewari bewees dat het principe werkt en ook een japanse ingenieur in ruste, Shiuji Inomata, Ph.D., die werkte voor het elektrotechnisch lab van het Ministrie van Internationale Handel en Industrie (MITI) in Ibaraki, Japan, bewees in 1993 een wat hij noemt incremental overunity effect met zijn versie van de N-machine die hij de JPI noemt (site, boek, Peswiki-pagina, een spirituele DePalma, zijn optreden in de docu Free Energy - another inconvenient truth, levensbeschrijving, zijn patentaanvrage).

- De Paul Baumann Testatika generator op het plaatje hiernaast is van een aparte categorie. De Testatika is een elektromagnetisch/elektrostatische generator die ontwikkeld werd in de zestiger jaren en is gebaseerd op de elektrostatische machine van Pidgeon uit 1989. Ze omvat een circuit dat statische elektriciteit opwekt met een opslageenheid en een diode om overbelasting te voorkomen. Hij lijkt op de Wimshurst elektrostatische machine. Er zijn twee tegen elkaar indraaiende schijven die de elektrostatische lading genereren. Een schijf staat voor de aarde, de andere voor de wolken. Via aftasters die het wiel niet raken wordt de lading verder verwerkt in een symmetrische constructie voor de positieve en negatieve kant. Met de hand aangezwengeld blijven de schijven uit zichzelf draaien en produceren ze 300w tot 3 Kw afhankelijk van de grootte van de machine en de luchtvochtigheid. Baumann beweert dat de energie uit de ether wordt gehaald, maar anderen stellen dat de energie waarschijnlijk van licht radioactieve kristallen in het wiel afkomstig is. De technologie wordt verborgen gehouden en replicaties zijn voor zover bekend nog niet geslaagd. De machine wordt ondersteund door een zwitserse religieuze leefgemeenschap die zich de Methernithanen noemen die de technologie pas willen vrijgeven als de mensheid rijp is voor een dergelijke bron van vrije energie (zie peswiki-info-pagina, research-pagina, foto's, video's 1-5).
   Het meest bekende lid van de gemeenschap die ook als enige buiten die gemeenschap leefde en naar buiten trad met ideeën over vrije-energietechnologie, was het bulgaarse genie, de natuurkundige en vrije-energieuitvinder
Stefan Marinov die van 1960-1974 doceerde aan de Universiteit van Sofia. Hij onthulde dat de Methernita gemeenschap van 500 zielen al haar elektriciteit uit de Testatika haalt en dat hij ook op de hoogte was van het geheim van de werking van de generator. Vanwege zijn politieke dissidentie stond hij bloot aan vervolging als gevolg waarvan hij tijdens de koude oorlog verschillende keren gedwongen psychiatrisch werd behandeld. De investeringsmaatschappij Beocraft voor het ontwikkelen van vrij-energietechnologie werd op basis van valse beschuldigingen door de overheid de nek omgedraaid. Een affaire waarover hij in 1992 woedend een brief schreef aan de Duitse president von Weizsacker. Hij toonde met vele experimenten en originele uitvindingen aan dat er veel niet klopt aan de heersende natuurkundige theorieën. Hij leverde grofweg het bewijs van de relativiteit van de snelheid van het licht in relatie tot de positie van de aarde (anisotropie), en daarmee het bewijs voor het bestaan de ether in weerlegging van de bestaande opvattingen. Het tijdschrift Nature weigerde categorisch ook maar iets van hem te publiceren, zelfs nog geen advertentie. Hij belandde buiten de gevestigde orde van de wetenschap. Uit wanhoop sprong hij naar verluid op 66-jarige leeftijd op 15 juli 1997 van de brandtrap van de universiteitsbibliotheek van Graz in Oostenrijk, een feit betwijfeld door Bearden die stelt dat hij vermoedelijk met een stralingswapen door de KGB werd vermoord gezien het feit dat het plaveisel onder zijn lijk gloeide. Zelf bouwde Marinov o.a. een magnetische motor/generator genaamd de Siberian Coliu die het bewijs leverde van de scalaire, ofwel de in tijdruimtelijk opzicht onveranderlijke aard van magneetvelden. In 1997 publiceerde hij in zelfweerlegging, vlak voor zijn zelfmoord, dat deze machine geen elektriciteit voortbracht, geen 'perpetuum mobile' of een self-runner was, en dat zijn twijfel aan de wet van Ampêre die hij had gekoesterd onterecht was geweest. Maar zo stelde hij, het feit dat hij zelf geen effectieve self-runner had geproduceerd, lag hoofdzakelijk aan het feit dat zijn fondsen tekort schoten. Hij publiceerde artikelen in Physics Letters, New Scientist en Foundations of Physics en ventileerde verder zijn ideeën in zijn eigen natuurkundig tijdschrift Deutsche Physik (verdere info, artikelen).

- Generatoren die met een speciale elektrolyse in een waterenergiecel, meer energie aan waterstof en zuurstof genereren dan er aan elektriciteit in wordt gestuurd. Het betreft in feite een vorm van koude fusie zoals besproken in hoofdstuk 1, maar dan zonder de noodzaak van zwaar water en Palladium en Platina elektroden. Een bak met water met daarin, bij voorkeur zonder elektrolyt, elektroden geplaatst op een brandstofcel bestaande uit metalen buizen wordt onder hoogspanning gezet, waarna die opstartenergie wordt afgebroken. In het water ontstaat dan een tekort aan elektronen hetgeen een toestroom vanuit het vacuüm veroorzaakt. Met het wisselen van het geschapen elektrisch veld met een frequentie eigen aan water ontstaat op die manier een, zoals de uitvinder Stanley A. Meyer het noemt, resonantie-effect in het water waardoor de waterstof en de zuurstof van het water zich makkelijker scheidt dan onder de normale omstandigheden van elektrolyse. Het water fungeert dus als een katalysator voor het produceren van 'watergas'. Bij het proces ontwikkelt zich typisch genoeg geen warmte, de cel blijft koud. Het gas heet Browngas, een gas met bijzondere verbrandingseigenschappen; het is een H2 en O2-mengsel dat bij verbranding weer verandert in water. Er wordt in feite geen water verbruikt dus. Alle gewonnen energie is vacuümenergie of negatieve energie. Het proces is in feite identiek aan de methode om negatieve energie af te vangen zoals Bearden dat met zijn MEG en Bedini dat met zijn elektromagnetische generator realiseert. Meyer vond met dit proces de auto uit die op enkel water loopt. Het geheim van die auto is het gas te laten expanderen in de cyclinder op het moment dat het geschapen wordt. Dit wordt bereikt door een feedbackloop door middel waarvan een gecompliceerd waterinjectiesysteem tot stand werd gebracht met drie kamers die water, geïoniseerde gassen en niet-brandbare gassen combineerden. Ze werden onder druk vermengd en toen geïnjecteerd in een spanningsveld. Dit mengsel expandeert 1800 keer en doet de wagen lopen (see video). Peter Lindemann plaatst kanttekeningen bij de verklaringen van Meyer en legt uit dat het niet zozeer de resonantie van de watermoleculen is die de energie losmaakt, maar dat het het wisselend hoogspanningsveld is dat negatieve energie aantrekt. Stanley Meyer was een zeer ondernemende uitvinder die zijn zaak met lezingen en samenwerkingsprojecten met het amerikaanse leger naar voren bracht. Helaas vond hij daarbij de dood op 27 maart 1998, nog maar 57 oud. Hij zou vergifigd zijn. Sedertdien werd zijn werk overgenomen door zijn broer Steve die een onderneming startte om de technologie te commercialiseren: de Xogen company. Stanley verwierf twee patenten in 1990: US 4,936,961 en in 1992: US 5,149,407 (ze zijn verlopen in 2007), ook al was het proces van super-efficiënte elektrolyse onder hoogspanning al bekend van de koreaan Tay-Hee Hau die in 1984 in de V.S. het patent US 4427512 ermee behaalde. (Google-ideo, Peswikipagin 1 en 2 en 3, YouTube video, technical brief-pdf, site 1, site 2, lezing1, lezing2 en video 1 & 2, en de Byron New Energy Wiki. Een later ontdekt interview).
   Soortgelijk is de opwekking van warmte-energie met behulp van de
James Patterson Quantum Heater-watercel uit 1995, via 1300 nikkel-palladium korreltjes per cel als katalysator (review, US Patent 5,607,563). Patterson's 'koude fusie'-methode van het elektrificeren van water geeft, behalve het feit dat hij na het afkoppelen van de stroom nog wel 14 uur lang blijft werken, ook nog waterstof en zuurstof af dat weer te gebruiken is als brandstof zodat het proces in totaal vele tientallen malen de input oplevert. Het gwone water in combinatie met de korreltjes is evident in een medium voor de overunity energie.
   Ook is er het elektrolytisch produceren van geïoniseerde stoom via de z.g.
Joe Cell (2006) van Bill Williams die, bestaande uit concentrische roestvrijstalen buizen, na een opstartproces om het water voor de cel te laden, van buiten de cel negatieve energie, volgens sommigen orgone energe, aantrekt en dan vanzelf loopt met het produceren van de mysteriedamp (geladen hho waterstof en zuurstof) waar men een auto op kan laten lopen. De cel wordt koud als hij functioneert. Er zijn ook afwijkingen geconstateerd op een geigenteller. Het principe van de Joe Cell is terug te voeren op een ontdekking in 1839 door Sir William Grove die hem de 'Grove' Cell noemde. Zijn eerste versie kende elektroden van zink en platina die werden blootgesteld aan twee zuren gescheiden door een poreuze keramische pot (zie video's 1, 2 en 3, site en de Byron New Energy Wiki). Toen Bill zijn vinding bekend maakte werd hij bedreigd met ernstige consequenties als hij de zaak niet voor zich zou houden. Anderen propageren nu de cel in het Joe Cell Replication Project.
   Er is een zekere professor
Phillipp Michailovich Kanarev uit Krasnodar, hoofd van de Theoretical Mechanics Chair van de Kuban State Agrarian University in europees Rusland die twintig patenten (overzicht) heeft verworven op een vorm van zwakstroom elektrolyse (0.02 A) soortgelijk aan die van de Joe-cell. Hij spreekt ook van koude fusie en plasma-elektrolyse. Zijn elektrolyse vereist tien keer minder energie en levert 1000% meer energie op dan het geval is bij de normale productie van waterstof als energiedrager via elektrolyse. Hij gebruikt stalen elektroden en vindt ook dat na een kort opstartproces de cel blijft produceren, als de stroom is uitgeschakeld en de cel is 'geladen'. Uit een liter water produceert de professor 1234.44 liter waterstof en 604.69 liter zuurstof . Hij verbruikt 4Kwh voor de productie van 1000 liter waterstof. Hij schreef een theoretisch natuurkundig hoofdwerk met zijn aangepaste atoomtheorie genaamd The Foundations of Physchemistry of Micro World (Internet Versie, 28-02-03) waarin hij zijn theorie van de zwakstroomelektrolyse bespreekt en de constructie van elektrolytische plasmareactors uiteenzet. Hij spreekt daarin over water als een bron van elektrische energie. Zijn conclusie luidt: "Incompleteness of the existing axiomatics of exact sciences is the main hindrance to fruitfulness of theoretical investigations" daarbij stelt hij dat "space and time are absolute, space, matter and time are indivisible" en dat "Lorentz's transformations, the foundation of the theories of relativity by A. Einstein, contradict one of the main axioms of natural sciences: space - matter - time unity axiom, that's why it is unnecessary to search other evidences of flimsiness of these theories." Wat betreft de waterprocessen concludeert hij: "It has been found that during the usual and plasma electrolysis of water electric power is converted to other types of energy with COP that is more than one. It has been proved that the fusion of the atoms and the molecules of hydrogen is a source of additional energy." De professor heeft er moeite mee geld los te krijgen van de russische regering voor zijn overunity Water Electric Generator of Heat en Plasmareactor, hij zoekt nog een uitgever voor zijn hoofdwerk en is op zoek naar investeerders. Op de vraag wat de overeenkomsten en verschillen zijn tussen zijn proces en de Joe Cell antwoorde hij in mei 2006 dat hij zijn research deed onder contract met een buitenlandse firma. Op basis daarvan kon hij geen verdere onthullingen doen (samenvatting, video, gepubliceerde boeken, infopagina, hoofdartikel, andere artikelen).

Kanarev's elektrolytische plasmareactor en hittegenerator

    Een ander waterproject is dat van Denny Klein: de HHO Aquygen-onderneming. Zonder overunity te claimen, wordt met een commercieel reeds beschikbare elektrolytische generator het gas HHO geproduceerd dat veel effectiever brandt dan ieder ander gas: zo rijden effectiever auto's, en gaat verhitten en lassen met slechts water en elektriciteit als grondstof veel beter. Klein legt uit in zijn patent dat het HHO gas dat hij produceert kwalitatief verschilt van het normale Brown mengsel van waterstof en zuurstof. Hij constateert 'magnecules', deeltjes met van het normale afwijkende waarden. Zijn gas heeft o.a. de bijzondere eigenschap zonder extra zuurstof van buiten te branden met temperaturen die zich aanpassen aan het materiaal dat door de vlam geraakt wordt. Daarmee kan hij onder meer Tungsten, een van de hardste metalen, met gemak bewerken. Hij verwierf drie patenten in 2004:10/760,336; 2005:11/274,736 en 2007:11/709,603 (Zie verder het werk van Andrija K. Puharich, een voorloper, site, bespreking, zijn patent U.S. 4,394,230 uit 1983, en een patent daar weer aan voorafgaande van Stephen Horvath uit 1978 U.S. 234,394,230 ).
   Verder is er het verbranden van zout water dat bij toeval begin 2007 werd ontdekt door John Kanzius. Zout water bestraald met een radiofrequente van13.56-MHz gaat tot ontbinding over en produceert waterstof dat brandt met een vlam van 1700 0C samen met de natrium. Er komt chloorgas bij het proces vrij (
info, video). De uitvinder zegt overunity te hebben geconstateerd, de verbranding levert meer energie op dan de radiogolven nodig vereisen.
     Een verwant project is het onder invoed van een gepulseerde gelijkstroominput (200 à 300 Volt ±10 Mhz) dissociëren van moleculaire waterstof (H2) tot atomaire waterstof (H) in een afgesloten drukruimte (0.1 atm) met een 0.25 mm Tungsten filament als kathode. De waterstof die snel recombineert, produceert in het proces via de afvoer van koelwater voor de drukkamer meer energie in de vorm van hitte dan er aan elektriciteit werd ingevoerd. De reassociatie van waterstofatomen fungeert als een pompmechanisme voor de vacuümenergie die het van buiten het systeem aantrekt. Het proces is gebaseerd op een ontdekking van de 1931 Nobelprijswinnaar voor de chemie, Irving Langmuir (1881-1957) en heet Moller's Atomic Hydrogen Generation (MAHG). Het onderzoek naar dit proces wordt geleid door Nicholas Moller in samenwerking met Alexander V. Frolov van Faraday Lab Ltd. uit St. Petersburg. Er is een succesvolle replicatie door
J. Naudin die heel enthousiast spreekt over een zeer veelbelovende ontwikkeling met COP-waarden van wel >10 (tot meer dan 1000%). Het is een open source project en het proces is nog in ontwikkeling (pes.com, T. Bearden over dit proces).
    Er is ook een Japanse uitvinder genaamd
Zuzuki die van een druppel water en wat gemengde koolstof een elektrische batterij maakte en een Japans bedrijf genaamd Genepax dat een auto 80 km laat afleggen op een liter water die in brandbare waterstof ontleedt onder invloed van een chemisch proces. Details onbekend. Patentaanvragen lopen medio 2008 (site, video, forum-pagina, zie ook discussiepagina waterauto's, video). Hiermee en met de druppelaar van Kelvin moge duidelijk zijn dat er over de relatie tussen water(-stof) en elektriciteit nog heel wat te leren valt.

Update Jan 2011. De italiaan Andrea A. Rossi  van de Universiteit van Bologna heeft vooruitgang geboekt met een koude fusie generator gebaseerd op Nikkel/Waterstof fusie genaamd de E-cat, energy catalyzer. Commercieel goedkope en efficiënte energieproductie van rond de 1 dollarcent per Kwh. Het proces waarbij nano verpoederd en met zuur bewerkt Nikkel wordt verhit met H2 gas dat met een catalysator is bewerkt, levert overunity energie op door hitte-ontwikkeling: 400 watt input levert afhankelijk van de configuratie tot 15000 watt op. Een factor van minimaal 15-20 keer de input. Het onafhankelijk zelfvoorzienend functioneren van de machine zonder verdere input wordt ook beheerst. Er komt straling vrij bij het proces en er wordt koper gevormd. Er is dus een nucleair proces gaande. Het proces stoppen levert geen radiactief afval op. De machine is geisoleerd met lood. Er zijn voor 2011 commerciële plannen. Er bestaat een Europese commerciële onderneming met exclusieve licentierechten voor de productie van technologie genaamd Defkalion Green Technlogies. Het motto luidt "De tijd van praten en overtuigen is voorbij. De markt bepaalt." Koude fusie lijkt dus een succes te worden uiteindelijk. Wat precies de theoretische consequenties zijn is nog niet geheel duidelijk. De zaak is in studie. De NASA en andere grote ondernemingen zijn erbij betrokken. Er is in dit verband ook sprake van Muon gecatalyseerde fusie en hydrino's ofwel  'blacklight power' zoals beschreven door Randell L. Mills in een zelfgepubliceerde verhandeling genaamd The Grand Unified Theory of Classical Physics (GUT-CP). Rossi noemt het geen koude fusie, hij noemt het energieversterking of katalyse. Formeel spreekt men nu in dit soort gevallen van LENR "Low Energy Nuclear Reaction". Rossi werkt samen met andere italiaanse wetenschappers als Sergio Focardi.  Het patent WO/2009/125444 spreekt van een exothermische reactie (Videos, Youtube 1, Youtube 2, website, Peswiki-page, Wikipedia, Cambridge Cavendish Lab.).

Update mei 2012:
Een nieuw opkomende, in dec 2006 gepatenteerde (US 2007/0206715 A1) nikkel-waterstof reactie concurrent met heel goede papieren en die ook niet van koude fusie wil spreken, is het CECR process (controlled electron capture reaction) van de uitvinder Robert Godes, die  in 13 january, 2009 de Brillouin Company, Berkeley, CA heeft opgericht om zijn technologie op de markt te brengen. Hij begon ermee in 1992 0nder de naam Quantum Fusion en is medio 2012 klaar voor de markt. Hij bedrijft in teamverband degelijke wetenschap zonder valse beloften. Hij gebruikt i.t.t. Rossi het nikkel als een katalisator om energie uit het waterstof te halen. Waterstof wordt elektromagnetisch gestimuleerd om in helium te veranderen met afgifte van hitte. Het nikkel fungeert als matrix voor dat process. Het systeem is twee keer onafhankelijk gevalideerd en wel door Los Alamos National Laboratories en door Michael McKubre van Stanford Research International (SRI). McKubre was met name onder de indruk van de consistentie van de resultaten en maakt deel uit van de adviesraad van de onderneming. Het proces wordt door de uitvinder als volgt omschreven: "A certain amount of protons to hydrogen is converted into neutrons. These newly produced neutrons are then captured by the ions of hydrogen or other atoms in a metal mesh (mostly nickel) located nearby. The neutrons captured produce heat because the new atoms are heavier than a neutron[...]." Hij stelt dat omdat hij met zijn energiehypothese de natuurkunde van het nuleaire reactieproces kent, hij de zaak beter onder controle heeft dan Defkalion en Dr. Rossi. Hij wil de markt bereiken met boilers voor normale huishoudens maar heeft ook een droog systeem met een hogere hittekwaliteit van 400'C en meer (zie ook PES-pagina en interview, video 1, video 2).

Update 21 juli 2014: Dr. Randell L. Mills is sedert 1991 een nieuw energiesysteem aan het ontwikkelen met patenten wereldwijd en heeft het commercieel stadium bereikt: Blacklight power: waterstof wordt onder hoge spanning - met 1000 keer normale stroomsterkte - met een laag voltage en een katalysator, tot ontsteking gebracht waardoor er een plasma van zg. hydrino-waterstof en veel licht ontstaat (een nieuw soort 'gekrompen' waterstof waarbij het elekton in een lagere energiestaat vervalt met afgifte van fotonen), dat licht wordt met hoge-energie zonnecellen omgezet in elektriciteit: treinen, auto's en schepen, vliegtuigen kunnen erop werken, installatiekosten bedragen ±250 dollar per kilowatt en de 'brandstof' is water, etc... Men noemt het een chemisch proces, maar in feite vormt BLP (Black Light Power) een nieuwe categorie tussen nucleair en chemisch in. Het process is gevalideerd op universiteiten. De energiedichtheid is gigantisch, 100 biljoen watt per liter water, zeer kosten-effectief, er zijn weinig of geen werktuigbouwkundige problemen, een 10 mW generator van 30 vierkante cm is haalbaar. Het wordt een gelijkstroom elektrisch systeem. De hydrino's zijn stabiel, maar chemisch reactief en kunnen mogelijk chemisch gebonden worden of, indien veilig, anders in de atmosfeer worden geloosd. Op dit punt is nog onderzoek nodig. Mills spreekt zelfs van 'donkere materie' in dit verband. De basiswetten van de quantumfysica worden met BLP wel gebroken, dus er komt wel een grote omslag in de wetenschap als dit commercieel doorbreekt. Zie: CNN-introductie, website, PES interview, demonstraties, PES-pagina,News and commentaries.


- Generatoren die via turbines met gaten erin in nauwe kamers gevuld met olie, lucht of water overunity vrije, energie winnen in de vorm van hitte of superefficiënt hitte produceren. In een modern overunity ontwerp wordt er stoom of heet water geproduceerd afhankelijk van het aantal gaten dat werd geboord in de rotor van de turbine. De machine heet de cavitation heater, de holten-verhitter. In het proces vormen zich kleine bubbels die energetisch uit elkaar barsten en schokgolven produceren die het water verhitten. Hij wordt ookwel de hydrosonische pomp of the ShockWave Power (SP) generator genoemd en werd door James L. Griggs uit Rome, Georgia, USA ontwikkeld. Zijn machine is terug te voeren op het eerste patent voor dit soort vindingen uit 1979. Het apparaat heette oorspronkelijk een z.g. Friction Heat Space Heater. De uitvinder is de Amerikaan Eugene Frenette (US Patent # 4,143,639, tekening rechts). Latere ontwikkelingen waren er in de periode 1984-1989 met patenten van soortgelijke verhittingssystemen van twee andere Amerikanen: Eugene Perkins en Ralph Pope (zie overzicht). De cavity heater op zich is heden ten dage een commercieel beschikbaar product, maar de overunity zoals Griggs die claimt staat ter discussie (video, U.S. Patent No. 5,188,090, site, Peswiki info-pagina, techn. beschrijving). Controle-onderzoek van Jed Rothwell & Ed Wall in 1998 naar de versie van Perkins en Pope toonde een superefficiënte verhitting aan met waarden van rond de 100% COP. Geen directe overunity dus, maar wel een ideale energieoverdracht. Het ontwerp van de Kinetic Furnace, ofwel het kinetisch fornuis zoals het systeem ook wel wordt genoemd, doet enigszins denken aan het werk van J.E.W. Keely, die eveneens werkte met dit principe, en aan de vortextechnologie van een andere voorloper, Victor Schauberger. De laatste beweerde energie op te kunnen wekken uit het snel laten wervelen van lucht en water. Schaubergers werk wordt momenteel uitgedragen door de Duitser Klaus Rauber (Docu, zijn Repulsine 'vliegende schotel', zijn uitvindingen, Site). Naast Griggs is er ook een russisch bedrijf genaamd Akoil dat VHC-generatoren (Vortex Heat Generators) te koop aanbiedt die meer dan 100% efficient zouden zijn. Hun machine gaat terug op de vindingen van de Rus Dr. Yuri S. Potapov uit Kishinev, Moldova, die claimt dat hij een overunity elektrothermisch op water gebaseerde generator heeft gebouwd en verkocht heeft die hij de "Yusmar 1" noemt. Deze machine zou 400-1000% overunity produceren. Naar verluid werkt het 'cold-fusion' apparaat niet en investeerders waren niet in staat hun investeringen terug te krijgen volgens de geschiedschrijving van Peswiki. Ook earthtech.org testte zijn apparaat, maar kon geen overunity constateren, misschien deden ze iets verkeerd dachten ze (zie foto's, beschrijving en testrapport). Maar er zijn ook voorstanders als medewerkers van het russische ruimtevaartprogamma en de natuurkundige Dr. Lev G. Sapogin van de MADI Technische Universiteit van Moskou die de zaak Potapov voor rëeel houden en zelfs een theorie ontwikkelden om Potapov's machine te verklaren zo stelt de koude-fusie onderzoeker Eugene F Mallove (die werd vermoord in 2004) in zijn infinite-energy magazine Vol. 1, No.2 1995. De overunity-controverse rond de vortexmethode heeft nooit een bevredigend besluit gevonden.
    Wat wel een effectieve benadering in het cavitatieproces bleek te zijn was het met ultrasone geluidsgolven opwekken van bubbels in zwaar water met palladium als gastmetaal. Dit huwelijk tussen het koude-fusieproces en de cavitatiemethode dat stamt uit 1989, bleek onverwachts effectief te zijn in handen van Roger Stringham, een onderzoeker van First Gate Energies, in Hawaii, USA. Hij ontwikkelde wat hij noemt het sonofusion proces, dat twee keer zoveel watts aan warmte oplevert dan er aan energie wordt ingevoerd. In een klein apparaatje van 20 gram produceert hij piezo-elektrisch in zwaarwater barstende bubbels die 100 watt aan energie opleveren met een input van 50 watt. Daarbij ontstaat oo
k Helium4, een standaard bijproduct van koude fusie. Hij werkte tijdelijk samen met de onderzoekers Russ George en Steve Wolff. Hij verwierf op basis van zijn bevindingen in 2004 een patent: U.S.10/925,347 en vindt ook navolging van andere koude fusie wetenschappers als Xu en Butt van Purdue University (pesn-pagina, zijn research, artikel, pagina). Het met geluid opwekken van energie en beïnvloeden van atomaire processen was al bekend van Keely. Het hierop geïnspireerde idee van het met geluid opwekken van cavitatie-energie is ook niet nieuw. Er ging al een patent (U.S. 4333796, zie afbeelding) van Hugh H. Flynn aangevraagd in1978 (en gekregen in 1982) aan vooraf. Deze stuurde van vier kanten geluidsgolven door een afgesloten kamer met daarin vloeibaar metaal bestaande uit Lithium-legeringen vermengd met waterstofisotopen terwijl de zwaartekracht werd opgeheven door magnetische impulsen. Hij maakte ook gebruik van het element Deuterium. Wat hij deed was dus in feite koude fusie tientallen jaren voordat Fleischmann en Pons hun zwaar-waterontdekking van de elektrische variant van dit koude-fusieproces deden.
    Er werd in de 70-er jaren van de vorige eeuw zelfs een motor ontwikkeld die op de elementen Deuterium en Gallium liep. De amerikaanse uitvinder Rory Johnson uit Elgin, Illinois, een voormalige medewerker van het ministerie van defensie, had
bij toeval ontdekt dat Deuterium en Gallium uit zichzelf energie produceren onder invloed van licht. Op basis daarvan bouwde hij m.b.v van magneten en een prisma zijn Magnatron Fusie magnetische motor die in zijn plasmakamer een soort van magnetische bubbels produceerde. De technologie was dermate veelbelovend dat het hem, vermoedelijk via de belangenbehartiging van de OPEC, van overheidswege werd verboden zijn machines in productie te nemen. Johnson, een typisch voorbeeld van de regelmatig aan dit front van de menselijke evolutie opspelende vrije-energierepressie, stierf op mysterieuze wijze kort nadat hij met al zijn machines de staat uitvluchtte om aan de overheid die zijn materieel in beslag wilde nemen te ontsnappen. Hij had al contacten met de Greyhound busonderneming om zijn motor in hun voertuigen te plaatsen. Hij zou, mede uit angst voor misbruik van zijn vinding voor de wapenindustrie, de vinding hebben gepatenteerd onder een andere naam, maar daar is nooit meer iets van vernomen. Mensen na hem als de elektrotechnicus Gerald Orlovski die zijn werk hooghouden, houden er een soort van, op een hogere intelligentie gebaseerde, ideologie op na die samen met beschrijvingen van Rory's vindingen (zie de afbeelding van zijn koude fusie concept onder) verklaart dat de mensheid met zijn elektronische, nucleaire en chemische vervuiling op de verkeerde weg is, dat de polariteit van de aarde en de kwaliteit van de atmosfeer en de stabiliteit van het klimaat erdoor worden beïnvloed en daarmee ook drastisch zullen veranderen en dat we om die reden moeten overstappen op magnetische energie om te overleven in harmonie met de planeet (zie pagina, site, ideologisch handvest met beschrijvingen van magneetmotoren en zelfs een ruimteship).

- Een buitenbeentje wordt gevormd door de amerikaan John Hutchison die onderzoek doet naar energie uit kristallen (zijn Crystal Power Cell) en magnetische lift. Naar hem is een antigravitatie-effect genoemd. Het Hutchison-effect heeft betrekking op een verzameling van effecten die de vrijbuiter John bij toeval ontdekte bij zijn studie van Tesla's longitudinale golven in 1979. Zijn effect is het resultaat van de interferentie van radiogolven in een afgebakend gebied dat wordt beheerst door hoogspanningsbronnen als een VanderGraafgenerator en Teslaspoelen. Huchison hield zich altijd verre van de gearriveerde wetenschappelijke gemeenschap, doet nauwelijks systematisch onderzoek en schrijft ook geen verslagen of artikelen. Hij demonstreert in zijn met afgedankte elektronische apparatuur volgestouwde flat, simpelweg zijn methoden en laat zien hoe hij elekticiteit haalt uit met hoogspanning opgeladen en tot batterijen samengeperste kristallen, en hoe heterogene materialen als hout en aluminium met elkaar versmelten, vervormen of leviteren onder invloed van de velden die hij voortdurend manipuleert. Door zijn werkwijze is zijn effect moeilijk, ook door hemzelf, eenduidig te repliceren gebleken. Net als vele andere uitvinders die zich ongrijpbaar of weerbarstig opstelden werd naar zijn zeggen ook hij door de amerikaanse overheid gesaboteerd in zijn werk (zie zijn website, een verzameling artikelen over hem, site1 , site 2 en YouTube video's Part 1 & Part 2 of HQ-1-5).

een
demo van het Searl Effect op YouTube
- Tenslotte een zeer veelbelovende ontwikkeling die sedert de zestiger jaren van de vorige eeuw heeft plaatsgevonden in Engeland. In deze richting van research wordt vrije energie en antigravitatie gecombineerd in één enkele mechanische oplossing. John R. R. Searl (geb. 1932, bio-info), informeel vereerd met de eretitel Professor, ontwikkelde samen met een team van medewerkers de z.g. SEG, de Searl Effect Generator. Het betreft een machine die elektriciteit opwekt uit roterende magnetische cylinders ('rollers') rondom een magnetische ring ('plate') die bestaat uit vier lagen bestaande uit speciaal gemagnetiseerd neodymium, nylon, ijzer en koper (zie video's). De bijzondere magnetisering bestaat uit het over elkaar heen gebruiken van gelijk- en wisselstroom bij het magnetiseren van de 'plate' zodat er een puntsgewijze patroon ontstaat van vele plus- en minpolen. Door dit patroon kunnen de evenzo gemagnetiseerde rollers in beweging komen zonder de plaat aan te raken. Een serie van spoelen buiten rondom geplaatst zijn er voor het in gang zetten van het circuit dat zelfvoorzienend wordt na een zekere tijd van werken. Een russisch replicatieproject slaagde erin dit na te maken door radiale boringen in de plaat en rollers te maken en daarin kleine neodymium staafmagneetjes te plaatsen. Het project van Sergi Mikhailovich Godin and Vladimir Vitalievich Roschin leidde tot de ontwikkeling van een magnetische energieomzetter, de Magneto-gravitational converter (MGC) die ze patenteerden als eent Orbiting Multi-Rotor Homopolar System (US 6,822,361 1). In juni 2000 stelden deze leden van de Russische Academie der Wetenschappen in Mokou, het U. S. Department of Energy van de MEC die was gebaseerd op de SEG and IGV op de hoogte. Hun artikel werd kort daarna gepubliceerd in Technical Physics Letters (Vol. 26, No. 24, p. 70. Het apparaat dat slechts een startmotor nodig heeft liep uit zichzelf vanaf 300 toeren per minuut, produceerde 35% gewichtsverlies, moest voor 5-7 kilowatt aan energie worden belast om te voorkomen dat het te hard draaide, deed de temperatuur in de directe omgeving dalen met 6-8 graden Celsius, veroorzaakte anomale magnetische zones tot 15 meter afstand van het apparaat als waren het concentrische ringen van een steen gegooid in een vijver, en vertoonde onverklaarbaar horizontale, oplichtende zones rondom het apparaat als het zich had opgeladen met 20 kV hoogspanning (zie project-info, patentbeschrijving).
    Searl ontwikkelde dit proces in de tijd (rond 1950) dat hij voor een elektrisch bedrijf werkte dat magneten vervaardigde. Hij merkte tijdens metingen dat draaiende metalen onderdelen een beetje elektromagnetische kracht produceerderden positief naar binnen en negatief naar binnen. Hij concludeerde daaruit dat vrije elektronen uit het statische veld van het metaal werden gecentrifugeerd. Op basis van dat principe vervaardigde hij in 1952 zijn eerste generator. Die bestond uit een gesegmenteerde schijfrotor die elektromagneten in werking zette om het centrifuge-effect te versterken. Deze generator getest in de open lucht ging steeds harder draaien, gaf allerlei statische effecten te zien die een hoogspanning van 105 volt verraadden. Er was gekraak en de geur van ozon, radio-ontvangers in de buurt gingen spontaan aan. Toen gebeurde er iets onverwachts: de generator trok zich los van zijn startmotor begon te zweven tot 15 meter hoog, produceerde een halo van licht en verdween toen naar verluid in de ruimte. Zo bouwde hij nog tientallen generators waarvan hij er enkele evenzo kwijt raakte. Mettertijd slaagde hij erin de generator onder controle te krijgen en ontwikkelde hij zo de SEG met de magnetische rollers rondom een centrale plaat (
Barret, juni, 1968). De uiteindelijke 15 Kw generator voor de verkoop kent drie van die plates met een toenemend aantal rollers per ring (zie animatie). De machine wordt opgestart met een elektrische puls die daarna niet meer nodig is. De machine stopt niet meer uit zichzelf tenzij het magnetische veld ervan wordt verstoord. Afhankelijk van de hoeveelheid energie die wordt onttrokken ontstaat een bepaalde snelheid van rotatie van de rollers. Als er meer dan een bepaalde hoeveelheid energie aan de machine wordt onttrokken ontstaat er een antigravitatie effect. Antigravitatie is bij Searl een kwestie van snel roterende magnetische velden. Searl wordt ook wel de vader van de antigravitatie genoemd. Het Searl-effect is mogelijk dankzij nauwkeurige mathematische berekeningen volgens zijn systeem dat hij 'the Law of Numbers' noemt. Zijn boeken die ook zo heten zijn online in te zien. Met zijn effect heeft Searl als eerste mens op aarde een z.g. levity disc ookwel de IGV, de Inverse G-vehicle genaamd, laten vliegen die in het Nederlands dan levitatieschijf heet. Zijn voertuig vormt een navolging van veel van de principes die we van UFO's kennen: het tarten van de mach-grenzen en de principes van aerodynamica met snelheden van meer dan 10-20.000 km/u. Eind 2008 verscheen er een Hollywood DVD-film over zijn werk genaamd The John Searl Story (in pdf). Searl ondervond net als vele andere uitvinders tegenwerking vanuit de wetenschap, de commercie en de overheid, met ridiculisering, diefstal, arrestatie en gevangenschap op basis van valse beschuldigingen en andere calamiteiten. Ondanks alle tegenwerking en geldgebrek kwam hij uiteindelijk zegevierend uit de strijd en verkeert hij medio 2007-2008 met zijn researchgroep in het laatste stadium van het commercieel produceren van zijn generator. Zijn commerciële onderneming, die enkel nog gehinderd wordt door een gebrek aan kapitaal, heet de Searl International Space Consortium - Tomorrow's energy and transport systems. Uiteindelijk willen ze ruimtevoertuigen maken die in negen uur (!) de maan kunnen bereiken en in twee maanden de planeet Mars. Het werk van Searl maakt deel uit van een researchgroep: de Direct International Science Consortium (zie ook een lezing van Searl op Google video, verificatie-research, boek, support-site, zijn Peswiki-pagina, een telefonisch interview, en de besprekingen op rexresearch.com: no 1, no 2, n0 3, n0 4, de replicatie van Godin en Roshchin en andere artikelen).
    Het Searl principe doet denken aan het werk van de uitvinder Floyd Sweet (1912-1995), een andere kennis en generatiegenoot van Tom Bearden en beschermeling van het 'negatieve weerstand'-genie
Gabriel Kron (pagina). Sweet, een specialist en MIT-ingenieur op het gebied van het elektromagnetisme die bij General Electric werkzaam was, vond de z.g. Vacuum Triode Amplifier (VTA) uit: via spoelen en omwonden magneten wekte hij een vibratie op van het magneetveld, een 'Motional Electromagnetic field', waarmee hij de natuurlijke balans van de krachten van het vacuüm doorbrak en daaruit negatieve energie opwekte. Via het 'conditioneren' of kort vooraf onder hoogspanning zetten van platte, vierkante Barium-Ferriet magneten met windingen van magnetisch koperdraad in drie richtingen, wekte hij door excitatie met behup van een extra spoel de negatieve energie op die koud is bij ontlading i.p.v. warm en een ander, witter licht geeft dan het geval is met normale 'hete' of positieve elektrische energie. Hij beschrijft een overunity van honderdduizenden (!) procenten, een praktisch onbegrensde energiebron. Als de polen van de werkende machine werden kortgesloten ontstond er een felle lichtflits en koude. Floyd haalde Bearden erbij toen hij ontdekte dat de VGA lichter en kouder werd naarmate er meer energie aan het vacuüm onttrokken werd, hij had zijn theoretische ondersteuning nodig. Er was sprake van een vervorming van de tijdruimte in het apparaat. Bij nadere experimenten bleek het antigravitatie-effect duidelijker, maar Bearden vreesde dat de magneten zouden exploderen als ze meer dan 90% gewichtsverlies zouden bewerkstelligen, dus vliegen deed de VTA nooit. De VTA die hij ook wel de Space Quanta Magnifier noemde, kreeg Sweet nooit helemaal onder controle. Soms werkte het proces wel en soms niet of slechts kort en ook werkte het beter in een zekere windrichting (gericht naar het sterrenbeeld Leo). Daaruit dacht Sweet dat hij tevens het bewijs van het bestaan van de ether had geleverd in overeenstemming met het werk van E. W. Silvertooth uit Washington in 1989 die, helaas heel lastig te repliceren, bewees dat de aarde met een snelheid van 400 km/sec door de ether bewoog (zie J. Manning - A New Physics for a New Energy Source). Theoretisch is de VTA-zaak geenszins geheel duidelijk echter, ook al zijn de theoretische beschouwingen en hoopvolle betogen van zowel Bearden als Sweet indrukwekkend. Het lijkt er volgens Bearden op dat de VTA een zuiver negentropie apparaat is, een machine die de chaotische energie van de ruimte weet om te zetten in bruikbare geordende energie. De 1933 nobelprjswinnaar Erwin Schrödinger (1887-1961) hiernaast afgebeeld, was de natuurkundige specialist in de kwantummechanica die in 1943 in zijn boek What is Life? het idee van een orde die in de natuur spontaan uit chaos ontstaat verdedigde. Een andere natuurwetenschapper, Ilya Prigogine verwierf de nobelprijs voor de chemie in 1977 voor zijn bijdrage op het gebied van de thermodynamica van systemen die niet in evenwicht met hun omgeving verkeren. Hij maakte met zijn bijdrage op het gebied van zelforganiserende systemen verder de weg vrij voor de toepassing van Schrödingers inzicht in de negentropie op het gebied van de ethermolen of de vacuüm-energie transformator. Andere namen in dit verband zijn de stichter van de synergetica - de wetenschap van de zelforganisatie van open systemen - de natuurkundige Hermann Haken, en de vader van dit idee, de visionair en uitvinder Buckminster Fuller (1895-1983) die dingen zei als: "There is no crisis of power in the world, there is a crisis of imagination". De vinding ermee werd door Sweet in 1988 zelf met veel theoretische expertise uitgelegd in een artikel genaamd Nothing is Something. De heren Bearden en Sweet bestrijden de juistheid van veel aspecten van de kwantummechanica, de elektromagnetische theorie en de relativiteitstheorie. We definiëren traditioneel wetenschappelijk volgens hen de meest fundamentele begrippen van ruimte, tijd, elektriciteit en magnetisme niet alleen verkeerd, en hebben de theorie van Maxwell niet goed begrepen, we denken ook verkeerd na over de zwaartekracht. De gevestigde wetenschap ondersteunt hen ook tot op zekere hoogte hierin. Zo zei b.v. de natuurkundige Richard Feynman, die in 1965 de Nobelprijs won: "It is not possible to understand the magnetic effects of materials in any honest way from the point of view of classical physics." Denken we dieper na over magnetisme, dan staan we al gauw buiten de klassieke natuurkunde op dit punt. Hoe Sweet precies met zijn VTA praktisch tewerk ging met het conditioneren en vervaardigen van de speciale magneten maakte hij niet bekend. Hij was er bang voor de zaak meer bekendheid te geven omdat hij een tijd lang m.n. via de telefoon met de dood was bedreigd als hij er meer werk van zou maken. Vlak voor zijn dood, hij stierf aan een hartaanval, zei hij met General Motors contact te hebben over verdere ontwikkelingen, maar daar werd nooit meer wat van vernomen. Patenten zijn niet bekend, waarschijnlijk omdat Sweets werk een voortzetting was van dat van Gabriel Kron die in de dertiger jaren onder contract stond bij de Stanford Univerity. Voor zover bekend werd de constructie van de VTA beschreven door Michael Watson en deels gerepliceerd door ten minste vier onderzoekers die allemaal de zelf-oscillatie en overunity vonden (zie een overzicht van artikelen, nieuwspagina, Bearden's Sweet-pagina, tekeningen).
Naast ook de onvermijdelijke sceptische sites van defensieve wetenschappers en mensen die in hun ongeduld over de vorderingen van deze wetenschap met de bestaande desinformatie en algemene onwetendheid op dit gebied teleurgesteld bleken, waren er nog meer uitvindingen en opmerkelijke experimenten op het net te vinden. Zo waren er behalve een Superklassieke overunity warmtepomp uit 2001, de z.g. Efficiency thermodynamic engine van Ken Rauen (US 6,698,200 ), een automotor die op basis van vortex-technologie slechts op een vacuüm van lucht draait (The 'Crystal Ion'), en een magnetische vortexmachine van Michael Leas - de z.g. Magnevex (video 1 en 2) - , ook nog video's van vindingen uit het verre oosten zoals b.v. de magnetische motoren van Minato, Kawai en Takahashi uit Japan en de ontwikkeling in Argentinië van Walter Dario Torbay's gepatenteerde (R2004P103029 20040824) Magnetic Transgenerator, een motor met alternerend bewegende magneten rondom een maanvormige magnetische rotor die de magnetische poort steeds voor zich uit schuift (zie info1 en 2, video 1, video 2 en video 3, site en foto's; zie verder een klein overzicht van het bovenstaande, een overzichtspagina, een researchpagina, een artikel van Bearden en de essentiële docu's). Ook is er uit Oostenrijk een pyramide van metaal die met twee spoelen, een zelfgebouwde condensator in een koperen frame en een magneet, geplaatst in de kern wisselstroom uit de ruimte haalt. Hij is van Flavio Thomas Trawöger. Zijn vinding werd 2006 succesvol gerepliceerd. De man staat nu onder contract en zijn site en persoon verdwenen daarmee uit beeld (video, infopagina, forumdiscussies). De californische biochemicus Peter Grandics behaalde een patent met een soortgelijk procedé met wat hij noemt 'A DC to RF Converter for the Capture of Atmospheric Electrostatic Energy'. De russische uitvinder Alexander Golod behaalde eveneens patenten op pyramide-energie en ook de canadese ingenieur en uitvinder Edward Gorouvein verrichtte verdienstelijke research op dit gebied van de pyramidale energie (info). Interessant maar weinig over gepubliceerd is ook de z.g. 'electron trap' van de amerikaanse natuurkundige Lawrence Nelson. Met een vacuum buis schakelend tussen de aarde en de ruimte weet hij energie op te wekken waarbij hij met 200 watt aan vermogen zo'n 1000 watt weet op te wekken. Hij schuwt de publiciteit, maar schijnt commerciële plannen te hebben. Ken Rauen repliceerde in 2003 het effect onder zijn leiding (pagina). Tezamen maken al deze besproken en verder niet besproken, en soms nog heel recente vindingen het onmogelijk deze zaak van een mogelijke alternatieve, directe energiewinning nog langer te negeren. Voor velen is er de vraag waarom de technologie begin 2008 nog niet is doorgebroken op de energiemarkt. Peter Lindemann geeft in een artikel uit 2002 (ned. versie 2008) hier een genuanceerd antwoord op. Wat hem betreft zijn er vier hoofdredenen, vier krachten die een rol spelen.
1) De eerste is de onwetendheid en het scepticisme bij het publiek. De burger in zijn onwetendheid loopt mee met het heersende denken en is bang daar buiten te vallen. Maatschappelijk een aanvaardbaar leven willen hebben betekent meedoen en je aanpassen. Net als in een klein dorp. De onwetende mens denkt dat vrije-energie-apparaten gewoon niet werken en dat het allemaal maar bedrog en wensdenken is, een soort van geloof, vooral als het ook nog eens gaat over vliegende schotels en dat soort ongrijpbare zaken. Maar de samenzweringstheoriëën van de verdedigers van de nieuwe energie zijn niet geheel ongegrond. Ze zijn gebaseerd op waarheid, op echte vervolging en onderdrukking... Het moet echter gezegd worden dat deze manier van denken wel een slecht en oppervlakkig beeld van het probleem biedt. Die vorm van denken is niet de manier om het publiek te overtuigen van een blijde boodschap. We hebben met het verzet van het scepticisme en de onwetendheid die alle suggesties van een georganiseerde weerstand tegen het nieuwe denken wegwuift te maken met niets minder dan een paradigmatische revolutie, een omslag in het denken op wereldniveau waarin de mens in zijn geheel anders zal moeten leren denken en handelen. Het scepticisme in negatieve, ongezonde zin is niets meer dan een vorm van weerstand tegen vernieuwingen geboren uit kleinburgerlijke en enggeestige gehechtheden. In gezonde personen is het gewoon de korrel zout, om te voorkomen dat men niet beet wordt genomen. Je moet natuurlijk kritisch blijven. Maar voor een oplettende persoon zijn de tekenen van een naderende omslag alom zichtbaar, met name in het actuele energie- en milieudebat dat regelmatig het nieuws haalt. Aan het eind van die discussie zal de 21ste eeuw echt heel anders eruitzien dan de vorige, dat is een ding dat zeker is. Iedereen is het er ook over eens dat er een omslag moet komen, maar de geest en de wetenschap van de nieuwe wereldorde zoals die zal zijn komt niet zomaar uit de lucht vallen. We zijn er niet zomaar klaar voor en het lukt allemaal niet op stel en sprong, we zijn immers niet opgevoed met een andere wetenschap dan de vertrouwde en hebben er dus ook nooit op in leren spelen anders dan met een stereotype reactie. Er zijn ontwikkelingen op vele fronten mee gemoeid en wie heeft het overzicht? Qua informatie raakt men al snel overdonderd door de enorme onrust van alle zich verdringende opties. Alleen al op het gebied van de nieuwe energie. De cynicus heeft daarmee dan geen geloof en geduld als hij geplaatst wordt voor de kinderziekten en het geïsoleerde en onbeholpene van de uiteenlopende verschijnselen. O.a. deze publicatie tracht dit eerste probleem van het cynisme en de onwetendheid aan te pakken door de zaken op het gebied van de nieuwe, vrije energietechnologie sober, nuchter en serieus op een rijtje te zetten. Daarnaast zijn er nog drie belangrijke krachten die meespelen.

- 2 Ten tweede zijn er de gevestigde belangen van het grootkapitaal. Een ander energiesysteem zet de economische en maatschappelijke verhoudingen totaal op zijn kop zodat er vanuit de financiële sector niet direct medewerking of enthousiasme te verwachten valt. De internationale, globalistische verdediging van het kapitaalbelang vormt de kracht die heeft geleid tot veel samenzweringstheorie, maar het is tegelijkertijd ook de kracht die uiteindelijk de kar zal trekken om de wereld te veranderen. De noodzaak is er al, de gehechtheid aan financiële voordelen is het struikelblok. Geld is God niet alleen gaan vervangen maar als kapitalistisch systeem zelfs heel het natuurlijke leven van de mens in harmonie met de natuur. Het gaat steeds om controle, veiligheid en strafrecht, met name strafrecht tegen terroristen. Zonder het geld gaat het allemaal niet meer, zo lijkt het. Maar historisch is het een bekend mechanisme, de vernieuwing en de maatschappelijke omwentelingen keerden zich altijd al tegen juist de illusie van een welvaart die niet een algemeen welzijn blijkt te zijn. De bekenste, maar in Nederland ook meest repressief behandelde samenzweringstheoreticus op dit gebied is de in Nederland geboren, maar meer internationaal gewaardeerde, onderzoeksjournalist
Robin de Ruiter. Hij schreef onder andere over 9/11, Bush, de heersende families van het grootkapitaal en de illuminatiekwestie. Hij vormt het schoolvoorbeeld van de antiglobalist die met name het kwaad in de hoek van het kapitaal en zijn elites zoekt. Wat hij beweert is niet geheel onterecht, maar uit liefde voor de waarheid moeten we zeggen: de baatzucht was altijd al het karma, maar het dharma van de rechtschapenheid waarmee men het kapitaal ook probeert te verdedigen, kan men, ook al is het nog zo dwangneurotisch, niet zomaar terzijde schuiven als een politieke truuk. Het is maar al te makkelijk om de eigen psychische problematiek met het systeem daarmee te verhullen.

- 3 Het derde struikelblok vormt de politiek en de regeringen daarmee die voor de nationale en internationale veiligheid moeten borg staan (zie b.v.
SECRECY ORDER - Title 35, United States Code (1952), sections 181-188). Wie de geldstroom en de energie beheerst heerst over de wereld en dus kan energie buiten de overheidscontrole om niet direct in het belang van staten en nationale overheden zijn die zijn geassocieerd met het behalen en handhaven van economisch voordeel. In het politieke bedrijf waarin we onze grieven over onrechtvaardige machtsverhoudingen ventileren verspeelt de mensheid echter zijn kracht en talent terwille van deelbelangen. De algemene integratie van deze deelbelangen is het probleem. Welke regering is nu goed geintegreerd en duurzaam? Is regeren meer dan een mooie carrièrekans voor een ambiteuze persoon? Een duurzame regering is echter net zo belangrijk als duurzame energie. Welke naam zou zo'n regering op wereldniveau moeten hebben en wie zijn daarvan dan de vertegenwoordigers? Het is duidelijk dat iemand met een vrije-energiegenerator die dit hele machtscomplex ondergraaft niet direct welkom is, als er velen schuldig zijn is er geen behoefte aan helden.

-4 De vierde kracht die een rol speelt is de kracht der misleiding. Natuurlijk zijn er altijd mensen die met de hoop, het geloof en de liefde van de mensen op de loop gaan en mee willen liften met de realiteit van de nieuwe mogelijkheden. Het is verleidelijk met list en bedrog mensen te winnen en tot donaties en dergelijke aan te zetten, voordat er echt iets concreets gepresteerd wordt. Meer dan goede goochelaars zijn dit soort mensen niet en wegens fraude staan ze in feite ook buiten de wet. En dat hoeft zelfs niet eens een bewuste vorm van bedrog te zijn. Het is niet goed om mensen verdacht te maken onder de bovengenoemde uitvinders en nieuwe-energiepropagandisten. Ongetwijfeld zijn er bewuste manipuleerders van verschillende graden van individuele en sociale pathologie tussen te vinden ook al, het moet gezegd, werken ze allemaal mee aan het bevorderen van een reëel en bewezen fenomeen. Maar op zijn plaats is hier toch een voorbeeld van zoals het niet moet. De Amerikaan
Troy Reed (video), een ondernemende uitvinder, deed in de negentiger jaren van de vorige eeuw een serieuze poging om een overunity magneetmotor te bouwen. Hij haalde de pers met zijn Surge Motor, en verwierf veel ondersteuning van zelfs bekende personen als de Hollywood-acteur Dennis Weaver. Hij presenteerde een auto die op zijn motor zou rijden zonder verdere brandstof of emissie. Maar hij moest ten lange leste toegeven dat zijn project was mislukt. Eerst ondersteuning verwerven en dan proberen te slagen met te doen alsof is duidelijk de foute aanpak. De essentie van misleiding is op de eerste plaats de zelfmisleiding, een al dan niet te vergeven falen om de eigen fouten te onderkennen. Deugdelijke wetenschap bestaat uit proberen en vergissen, aannamen en weerlegingen. Met de manier waarop Troy Reed in zichzelf geloofde en zo verstrikt raakte in een web van verwachtingen, leek het allemaal geen bedrog wat hij te bieden had, hij is ook zonder meer een goede mechanicus, maar met de uiteindelijke nalatigheid zijn eigen illusie bijtijds toe te geven en zijn zo toch wel schuldige omkeren van de volgorde slagen/ondersteunen, raakten toch velen de weg kwijt met hem.

Met het inachtnemen van de genoemde hinderpalen moeten we collectief niettemin de nieuwe inzichten op het gebied van de vrije energietechnologie verder onderzoeken, begrijpen, implementeren en uiteindelijk ook gaan onderwijzen. Daarvoor is een systematische denkwijze nodig. Enkel maar wat handigheidjes, een patent met geniale of toevallige ontdekkingen en wat egosucces zullen de kar niet trekken. Er moet een samenhangende visie komen die al de besproken vindingen onder één noemer kan vangen en in een breder maatschappelijk perspectief plaatst. Zo heeft Tewari ook een spirituele visie op de zaak ontwikkeld die hij beschrijft in zijn boek Spiritual Foundations en is Bearden ook geïnteresseerd in gezondheidseffecten en (geheime) wapensystemen. In zijn verhalen verklaart hij met veel referentie aan de natuurkundige theorie en praktijk wat allemaal de mogelijkheden zijn van het gebruikmaken van de longitudinale vibrerende golven van de ruimte-energie die volgens hem bestaat uit de virtuele aanwezigheid van fotonen en antifotonen. De zaak moet behalve commercieel haalbaar, ook politiek, sociaal en educatief bespreekbaar worden, anders kunnen we niet tot beheersing en beschaving komen en de vrede en vooruitgang ermee waarborgen. Per slot van rekening is het een kwestie van een keuze maken hoe we over vijftig jaar het zonder olie en gas willen stellen en dat vereist allereerst een goed, multidisciplinair wetenschappelijk verantwoord, verder uit te bouwen overzicht.

 







 
 

                         

 


 

 

©5-9-2007 theorderoftime.com:
copying only for ptivate and research purposes.

 
 


 

  

 
 

 

website
metrics