 |
 |
 |
De Droom | Werkeloosheid? Propaganda! | De Geboorte van de Tijd | De
Leugen en de Val |
Een Valse Vereniging Een Valse Vereniging en
nu
Democratie 2.0. Over de
ellende van de standaardtijd, over de politiek en de pijlers van
democratie
2.0. Door R.P.B.A. In eerste instantie is dit een
valse vereniging
dus. Net zo vals als de vereniging van de materialist
met zijn hypocriete religie en arrogante wetenschap in relatie tot de standaardtijd
die ik hier er nu even uit wil lichten. Want ja, met die standaardtijd met zijn gemiddelden, zones
en zomergeknoei bespaar je
toch op het zonlicht als je jezelf wijsmaakt dat het 's zomers later is
nietwaar? Maar wat is dat nou voor een onzin? Is het in feite niet de
meest brutale propaganda die het kapitalisme ooit heeft verzonnen?
Tweemaal jaarlijks klokjedraaien uit economische overwegingen... ja
ja,... gehoorzamen zal je... daar gaat het om. Buigt voor den Mammon,
want God vervalsen doen we nou eenmaal graag als ongelovigen, o nee
sorry, als democraten. Want we geloven nu in de democratie. En reken
maar hier spreekt een ketter! De democratie zoals die nu is met de standaardtijdverdraaiing van de
natuurlijke waarheid van de tijd is de
vijand van de wetenschap. Na de scheiding van kerk en staat kregen we
zo met het wettelijk verplicht stellen van de standaardtijd de
scheiding van staat en wetenschap (behalve dan de 'wetenschappen' recht
en economie). Maar de democratie heet heilig want die is er van en voor
iedereen... Tja, ging dat argument maar op... Want kan je met de dwang
der standaardtijdvervalsing nu in jezelf
geloven, in je natuurlijke
zelf? Is het niet eerst de Mammon en dan pas je natuurlijke zelf? En
geloof je daar nu echt in? Goed. Ok. Stel u bent als lezer voor rede
vatbaar. Je mag je eigen tempo van begrijpen bepalen toch? Ik zit toch
niet voor je neus? Je bent toch vrij nu? Bent u niet blij met mijn
afwezigheid? Vrijheid! Ik zeg: we zijn gek dus met een verwrongen
tijdsbeeld, zo verdedigt ook menige andere auteur op dit gebied als
b.v. onze vaderlandse Frits Bom (vakantieman in ruste) in zijn tijdboek
genaamd 'De Tijd' (Elmar 1993). Hij is echt een leuke hobbyist in
de wetenschap die naar de waarheid van de tijd vist. Maar to the point
nu over die valsheid van verenigen
over de tijd die Bom natuurlijk te
ver gaat om verder te bespreken. En eigenlijk hoeft het ook geen boek
te zijn. Een televisieprogramma is immers al genoeg om de
afstandelijkheid en vervreemding van plaats en persoon met de standaardtijd te beseffen. Dus nu wat
duidelijker: sinds wanneer moet
je de klok verzetten als je iets vroeger wilt doen? Waarom willen we
geen tropenroosters meer? Is onze klok dan een god die we aanbidden
moeten in eendrachtigheid? Neen hoor zo stelt men dan, want de
klokkentijd manipuleren is nu eenmaal de manier. Manipuleren is leuker
dan respecteren, want de tijd van de natuur respecteren
zoals die is
kost moeite en daar heeft de moderne mens een broertje de dood aan.
Geen gebod God op die manier te eren! En dat broertje de dood is
letterlijk: allemaal dode communisten, fascisten en fundamentalisten.
Het moderne oorlogsdrama. Let even goed op. Dit is niet meer de
onschuld. Want wanneer gaan we nou eindelijk eens de kapitalisten
vermoorden, mag je je dan afvragen. Of deden de Chinezen of
fundamentalisten dat al in het recente verleden reeds? Met culturele
zelfmoord als een stelletje materiële strebers? Als je redelijk
wilt blijven met de standaardtijd kan ik je één
ding
aanraden: vergeet de standaardtijd even, zet die klok weg en
kijk naar
de zonnewijzer. Anders wordt je er knettergek van van die
georganiseerde schizofrenie
van het loskoppelen van de tijd van de
plaats. Het betreft hier je hersenhelftfunctie namelijk, en wel
letterlijk. De ene helft is er voor de tijd de andere voor de plaats.
Dat vergelijken is wat hersenen gewoonlijk doen in zelfcommunicatie.
Denken heet dat dan. Of reality-testing meer professioneel gezegd. Maar
de mediteerder weet: studeer nou eens af van die denkacademie! O Heer
vergeef het hun. Ze weten niet wat ze met Vadertje Tijd doen. Eerst
kruisigen ze je met de nieuwe zonnekalender en nu anno 2000zoveel maken
ze je nog gek ook door de tijd helemaal van de plaats los
te koppelen!
Die christelijke nep-Romeinen! Zelfs de helft van alle huwelijken wordt
met die politiek losgekoppeld. Is dat om de overbevolking terug te
dringen of hoe zit dat? Tijd - ruimte, lineair - parallel, man - vrouw.
Zie die dualiteit nou eens. Is dat geen opwindend, inzichtelijk idee?
Maar nee, hè bah, de tijd is walgelijk, hij is immers
modern, en
de schimmel van ruim een eeuw van burgerlijke ellende zit erop
vastgekoekt. Is dat dan postmodern zo'n inzicht? Het zal wel. Sedert 1884 toen de Amerikanen
de treintjestijd terwille van de telegraaf vooropstelden met de eerste
zonetijden, zitten we al met de 'moderne' ellende. Modern smaakt vies
tegenwoordig en postmodern chaotisch. Ook niks om trots op te zijn. En
die zelfhaat in feite begon al toen Napoleon liever oorlog voerde dan
zich eens werkelijk te verdiepen in hoe de Franse Revolutie dichter bij
de natuur moest leven. De revolutionaire in tienen gedeelde klok en
kalender hadden namelijk niks te maken met dichter bij de natuur leven.
Men moest dichter bij het Jacobijner gezag dat erachter stak leven
natuurlijk. Dat experiment voor een ander tijdbewustzijn
waarin we
vrijheid, gelijkheid en broederschap zouden vinden met de natuur is
mislukt. En toen moesten we Napoleon bij Waterloo te grazen nemen. Zijn
beschavingsoffensief was gewoon heerszucht. Met een in tienen verdeelde
tijdschaal de gemiddelde tijd uitdragen wilde hij niet meer, maar
oorlog was ook niet de manier. Niet die arrogantie. Revolutie en
domheid. Ja hoor het is wel goed met ons. Dat was een menselijk en
bovenal christelijk drama. Het Christendom: de geschiedenis van de
onwetendheid over de tijd. Met de revolutie van de
tijdorde werd het
niks, net als iedere politieke overwinning die erop volgde niet echt
stand hield tot de dag vandaag. De democratie impliceert een instabiele
staatsorde, hij is er niet om van elkaar te winnen, maar om te leren
samenwerken zonder een definitieve, gefixeerde orde niet? Ja, dat weten
we nu wel zo langzamerhand want, o ja dat was het, wij hadden met
Robespierre zelf inderdaad de adellijke kapitalisten in Frankrijk met
hun absolutistische heerschappij toen reeds de kop eraf gehakt. Ja,
dode kapitalisten hebben we al, van adel zelfs, dus dat hoeft dus niet
meer. Goddank! Het moorden helpt niet, dat weten we al. Het tijdsysteem
ging met onze grote en kleine politieke revoluties onherroepelijk zijn
entropie in van napoleontisch kwaad met gemiddelde plaatselijke tijden
tot hitleriaans erger met tijdzones en uiteindelijk neurotisch/onlogisch
geknoei
met
staatsgrensafhankelijke
zomertijden.
De
chaos als 'straf van God' voor de verdwaasden die oorzaak en gevolg
niet uit elkaar konden houden en met de filosoof Kant, die min of meer
zei dat de verlichting je eigenwijsheid is, elkaar dan maar van Kant
maken. Nou met deze blinde tijdvlek van het Christendom kunnen we onze
lol wel op. Dom ja. Inderdaad. En samen met de Islam hebben we in feite
zo een hekel aan onszelf. De fundamentalisten en terroristen vormen de
projectie van onze eigen verdrongen zelfkritiek over de tijdorde! De
christenen wijzen de tijd van God af: ze zijn
goddeloos! Multicultureel
in Europese zin gesproken zijn we ermee in wereldoorlogen ingestort en
nu proberen we een halve eeuw later multiculti met de allochtonen de
zaak weer opnieuw op te starten. Integratie! Makkelijker gezegd dan
gedaan, want je kan er eerst wel een psychoanalyse bij gebruiken. En ja
hoor, die moslims en hindoes hebben ook wat in te brengen eerlijk
gezegd. Interculturele oorlog heeft geen zin natuurlijk. Tja, culturele
integratie van allochtonen impliceert dus ook dat wij autochtonen hen
assimileren. Och jee. Anders is het net zoiets als voedsel prakken maar
niet willen verteren. We moeten als het ware die vreemdelingen opnemen,
verteren en weer uitpoepen als nette Nederlanders. Bruin inderdaad. We
halen er graag de neus voor op. Hè bah! Ik geloof met de geest die ik
nu zo heb dat het weer eens tijd wordt voor de zomertijd,
want deze
waarheid jeukt vandaag teveel en te chaotisch opstandig. Dit is niet de
geest die ik wil of ben. Als de standaardtijd zijn collectieve oefening
van klokjedraaien weer doet krijg ik steeds zo'n slechte geest van
'Shit man wat zijn we weer stom!'. Draai de wijzers dan maar weer om!
De remedie! Wellicht ontwaken we dan uit onze duisternis, effe wat
anders zogenaamd. Het is nu ik dit schrijf 25 maart 2010 en a.s.
zaterdag gaan we weer het meest populaire collectieve spelletje spelen
dat de mensheid ooit verzonnen heeft: dat klokjedraaien maar weer eens.
Leuk! mag ik ook meedoen? Dan draai ik hem wel eens de andere kant op,
de zonnige kant op natuurlijk, we zijn toch geen duivels van en voor de
duisternis! Wat moet ik nu hiervan zeggen: slikken en pikken? Iedereen
aan de pillen en niks meer willen want de duisternis heerst? We zien
met de standaardtijd het zonlicht niet meer
immers en zelfs niet het
maanlicht: we willen dat het geld
de tijd bepaalt. Nogmaals, het is
niks rationeels ookal is het pragmatisch die aan de duivel verkochte tijd, en daarom ben ik in 1972
reeds psychologie gaan studeren. De
psychologie beweert immers dat we allen geconditioneerd, gevormd,
geschapen zijn door de tijd. Toen ik 17 jaar oud eens mijn
vader op een dag in 1971 een hysterische aanval zag krijgen door wat ik
met hem deed en de rest van de kinderen en mijn moeder ook in paniek
verkeerden over zijn ellende, dacht ik op die saaie zondagmiddag, die
dag dat mijn vader mijn broertjes aframmelde omdat ze herrie trapten en
ik hem voor het eerst van mijn leven krachtig gewoon oppakte en op de
gang zette om er een eind aan te maken: 'ik ga psychologie studeren!'
Oedipus... vadermoord, het zal wel. Ze zijn allemaal gek. De standaardtijd zelf is de Oedipale moord op
de natuurlijke vader van de tijd. Denk maar aan die
vadermoord in plaats van aan mijn
opstandigheid. Knijp niet in mijn ziel, dan zal ik ook niet in de jouwe
knijpen. Mijn vader bezeten van de sleur-ellende van de wekelijkse
lineaire geestdodende standaardorde zette ik op de gang. Time out! Maar
moeder aarde blind gaan verzieken is dan nu mijn manier? Nee dus. Ik
was het gewoon zat toen. Die ouders, die broertjes, die zussen,
Vietnam, de hele klotezooi van de ruziënde burgerlijkheid die niet
van drugs houdt maar wel pillen wil slikken, ze zijn gewoon gek
allemaal. En ik niet dus... Welnu, dat werd een kruis voor me, want
toen bleek dat zij gewoon gek op van alles en nog wat waren en ik was
uiteindelijk krankzinnig. Twintig jaar later zag ik opeens op een dag
de wereld vanbinnen uit met die last van de eer van mijn vader op de
schouders, want dat krijg je als je met je alternativiteit niet - net
als mijn vader zaliger inmiddels - gek op voetbal bent en dergelijke.
Dus werd ik toen maar gek op denken om de krankzinnigheid van mijn
vaders voetbalstadion in mijn hoofd de baas te worden. Ik was dan maar
een filosoof in mijn vorige leven geweest of zoiets en moest nu maar
eens het probleem van de standaardtijd aanpakken. Een andere
René van het idee. Herborene, herbo-rené, 't idee. En nu
had ik dan dat psychologenkarma, dat Freud-karma met die culturele
Oedipus die ik moest zijn. Mijn vader was kinderpsycholoog en ik werd
een klinisch psycholoog. Ja, we zijn toch allemaal gek nietwaar? En
inderdaad. Nu weet ik wel dat iedereen ergens gek op is en dat als je
het niet bent jij degene bent die krankzinnig wordt. Krankzinnig me
afkerend van de hele zooi en met name van de collectieve, valse vereniging
van de vleesetende, geldwolverige, perverse standaardtijd,
de verwrongen tijd met zijn honderdduizend
compensatoire
cultuurspelletjes van lullig doen tot kloten. Want zo ziet die hele
hypocriete bende er dan uit als je erbuiten gaat staan om het te
bekijken. Precies die emotie. En een psycholoog wil je, nee kan je, dan
ook niet meer echt zijn. Mijn therapie was de yoga,
want
zo
keer
je
je
netjes van de wereld af. Niet een praattherapie, maar een zwijgtherapie
werkte met dit probleem. Ik dacht: hoe kan je mensen aanpassen aan een
corrupt systeem dat geld
met klokjedraaien bewust op de eerste plaats
stelt i.p.v. de wil van de natuurlijke orde en God van de Tijd te
respecteren? Ja, inderdaad die culturele God met Zijn hoofdpijndossier
aan moord en verkrachting van de medemens kan wat mij betreft de pot
op. Allah, Jahweh, met dat jaloerse volk uit het Midden-Oosten... Die
hebben in hun politiek, oorlogszuchtig als die is gericht tegen
anders-gelovigen, niks met God te maken, want het is gewoon de jaloezie
ervan. In reactie op Christus en de christenen die op aarde de tijd
niet doen zoals de maan en de zon van God het in de hemel laten zien,
kwam de Tora-versie van onze heilige kindervriend en vijanden
bestrijdende, in de nood voorzienende profeet Mohammed die geleerd had
naar de influisteringen van Gabriël te luistereren. Met de
(gebeds)tijd had hij het goed met een ieder voor. Maar met de Jood
stond helaas de jaloezie dus voorop, en dat was dan de vijand, zo werd
hij zelf een vijand. Helaas mocht dat met God dus. Maar nu kan Mohammed
de standaardtijdoorlog (bijgenaamd de tweede)
van Hitler waarna, na
1940-1945, de Joden hun staat verwierven na hun martelgang niet meer
verbieden.... het is te laat voor hem om het waarom even uit te leggen.
De profeet is dood. Jammer, want nu zitten we met letterlijk
napratende, onnadenkende, werktuigelijk functionerende fundamentalisten
die Mohammeds woorden over de zuivere zon en maan niet meer begrijpen:
het zijn de dode profeten die van de religieuze fixaties niet aangepast
aan tijd en plaats in het hart mogen
leven en daar de vooruitgang mogen
inspireren van aanpassingen aan culturele omstandigheden. Met Mohammed
zeg ik u gelovige: Mekka is overal! Pak een maankalender en zet de klok
met de zon gelijk! Zo is de tijd van bidden altijd Nu! Buigen
hoeft
niet meer. En hoofddoekjes hadden de Hollanders vroeger ook. Die zijn
best netjes hoor. En ja hoor, het staat ook nog in de Bijbel van de
Joden, let wel door mensen geschreven: Ik ben Jaloers, want jawel, Ik
ben God. Nou dat is dan een projectie wat mij betreft. Natuurlijk is
God de heiligheid en de mens jaloers. Tot ziens maar weer. Daaaaag
meneer de theoloog. Ze zoeken het maar uit met al de heilige boeken van
de wereld die evident door mensen werden geschreven. Jaloezie is gewoon
niet de weg. Wordt dan toch een universele Sufi, maak er maar bhakti
van zou ik zo zeggen of ga bij de Boeddha op schoot de lotus in het
hart zitten denken. Nee dan het moderne geloof in de 'harde'
wetenschap... is het dat dan? Neen ook niet helaas, want de natuurkunde
is ook niet de oplossing. Is Einstein ook niet gek op een krom geprate
ruimte omdat de ether
opeens taboe was met een mislukt experiment met
spiegeltjes? Want met hem, die met zijn intelligente
ego de blits wist
te maken, is de tijd
weer niet absoluut... weet je wel... Een
standaardtijdneurose,
een
cultuurneurose
zeg ik dan maar als
psycholoog. Natuurlijk is de tijd - en niet het tijdeffect -
een
absoluut en onbetwijfelbaar axiomatisch gegeven. Ik ga wat eten. We
praten straks of ooit eens dan, wel verder. God nog aan toe. het is tijd. De politici zijn jaloers op
vadertje tijd. Dat is het geval. De macht
is aan de natuurlijke,
biologische tijd, die activeert ons zomers
door vroeg daglicht.
Daardoor bezuinigen we van nature al op onze elektriciteitsrekening.
Inderdaad omdat we vroeger opstaan op gezag van de natuurlijke orde.
Maar we hebben de staat en de kerk van elkaar gescheiden. De religie
staat voor het natuurlijk gezag van de tijd, van Vadertje Tijd. Vraag
het niet aan de Paus, dat is een politicus die je naar je gewoonten
praat omdat hij niks aan die erfzonde kan doen, vraag het aan Jezus
zelf. Jezus zegt je: "doe het op aarde zoals in de Hemel". En als je
Moslim bent maakt Mohammed ervan: "doe de zuivere zon en maan". Als je
Hindoe bent zegt Krishna in de Gîtâ: Ik ben de tijd, het
licht van de zon en de maan en als je mij niet vooropstelt beland je in
gehechtheid, woede en verstandsverbijstering in verband met de
voorwerpen van je zintuigen. Dat is de religieuze wijsheid omtrent de tijd. De Boeddha maakt het nog
mooier: keer je van de tijd af, het
tijdelijke is allemaal illusoir, richt je op de zuivere tijdloze
gelukzaligheid van de getuigenis die de tijd uiteindelijk zo helder
ziet dat je al je voorgaande levens ook zult ontdekken als een
eindeloze reeks van karmische verwikkelingen omdat je de tijd niet kon
loslaten. Mediteer daarom en hou op met dat gemanipuleer dat je karma
is. Met andere woorden blijf met je poten van de klok af want het
gericht zijn op geld,
op
voordeel
mag
niet
je leidraad zijn als je de
gelukzaligheid wilt bereiken. Ofwel, met een wat moeilijker redenering
zegt de Boeddha die claimt niet religieus te zijn precies hetzelfde.
Niet doen, niet knoeien met de tijd. Zie het zoals het is, zie handelen
in nietsdoen zegt Krishna. Dus wat doen de politici in naam van de
burger? Zij redeneren als volgt: de burger wil het gemak, het geld
en
daarom moet de pragmatiek vooropstaan bij het tijdbeheer. Als het geld
oplevert is alles gerechtvaardigd, zelfs het verdraaien van het idee
van de tijd, ook al kan het haast niet, fundamenteel gezien, tegenover
de uitspraken van de religieuze leiders die zich normaal toch niet druk
maken over trivialiteiten. Dus de politici gebruiken een pragmatisch,
economisch argument om de zwakheid van de burger te vertegenwoordigen
en het gemak en de winst te laten prevaleren boven het principe van de
overeenstemming met de natuur. De burger, zo mag je wetenschappelijk
gezien stellen, stelt zich onverantwoordelijk op en het bestuur meent
dat te moeten vertegenwoordigen. Nu hebben we een aantal
vragen: is het de taak van de regering de zwakheid van de burger te
vertegenwoordigen? Vooropgesteld dan dat de regering überhaubt zou
weten wat ze doet. Je mag immers wel stellen dat dit een bewustzijnsprobleem
is. Wat is nu de essentie van het leiding geven? Er
is leiding nodig omdat de mensen te zwak zijn, te zelfzuchtig zijn, te
beperkt in hun medemenselijk denken, te verdeeld zijn qua materieel
belang om voldoende saamhorig op te kunnen treden zonder verder overleg
en doelbewust beleid. Dat impliceert dat de regering nooit die zwakheid
zonder meer kan vertegenwoordigen wil men kunnen spreken van een
verantwoordelijk regeringsbeleid. De regering moet vertegenwoordigen om
contact te houden met de achterban, met de gewone burger, dat is
duidelijk. Maar als jij een leider kiest en die vormt een perfect
evenbeeld van jouw zwakheden, wat zeg je dan? Ga nou gauw sukkel,
dat kan ik ook! Jou heb ik niet nodig. En inderdaad, de huidige
democratie, laten we zeggen versie 1.0, kan moeilijk standhouden.
De regering Balkenende kwam vier keer ten val. Die zat geen enkele
regeringsperiode uit. Steeds bleek de gevonden coalitie niet stabiel,
bleek ze te bestaan uit onverenigbare motieven. Simpel gezegd binnen
deze democratie kiezen mensen voor hun zwakheid, d.w.z hun baatzucht
zoals die zich het allerduidelijkst uit in de illusie van de
zomertijd. De illusie dat je vroeger opstaat omdat de klok verzet
is i.p.v. dat de zon vroeger op is. De machtsillusie van het
nevenmotief dus. Want dat doen we per slot van rekening voor het geld.
De
zomertijd
is
dus
fout
in feite omdat we het voor het geld
doen. Het
motief deugt niet dus. Het vroege opstaan is ok natuurlijk. Met een
tropenrooster heb je gewoon een sociale bevestiging voor het feit dat
je je zomers gestimuleerd voelt vroeger op te staan. Daar is niks mis
mee. Dat zou een goede zaak zijn, ook al doe je in de praktijk precies
hetzelfde (maar zonder hetzelfde bewustzijn).
Je
respecteert
dan
immers
de
waarheid
van de natuur en houdt jezelf niet voor de gek met klokje
draaien. Maar op een of andere manier vinden we dat niet aantrekkelijk.
Een tropenrooster wekt de illusie dat je een keuze hebt als burger. Zal
ik wel of niet mee doen met die vroege jongens? Democratie berust toch
op het beginsel van de vrije keuze, de vrije verkiezing? Toch niet op
een dictaat van het geld?
Geld is God toch niet? Of waren
we dan toch
mammonieten, aanbidders van de geldgod? Duidelijk is dat de geldgod en
de natuurlijke God van de tijd van de zon en maan strijdig met elkaar
zijn. In het nieuws is op het
ogenblik president Medvedev van Rusland. De man zo meldt de Volkskrant
van gisteren onder de kop 'Sleutelen aan de tijd is een Russische
hobby' dat hij gelooft dat het gezond en Russisch is om met de tijd te
knoeien. Dat houdt wat hem betreft in dat zowel de tijdzones moeten
verdwijnen als de zomertijd. Zijn argumenten zijn echter geheel verward
en dus ook zijn politiek op dit punt. Hij laat het toe dat sommige
tijdzones niet meedoen aan de zomertijd. Dat is in Indiana en Arizona
in de V.S. ook het geval door een wet die onder wijlen president Reagan
is ingevoerd. Die wet bepaalt dat staten zelf mogen beslissen of ze wel
of geen zomertijd mogen voeren. Maar dan gebruikt Medvedev een vreemd
argument. Hij stelt dat als de ene staat wel en de andere geen
zomertijd voert, dat er dan tijdzones van twee uur breed ontstaan. In
dat geval moeten we dan eigenlijk alle tijdzones maar een gaan maken.
Weg met de zomertijd, weg met de tijdzones. Prima toch? Al dat
geknoei.... Maar nee, dit is een warhoofd aan het woord. Het
dereguleren van de zonetijd betekent niet het invoeren van
één grote tijdzone. Het dereguleren van de zonetijd
betekent historisch het terugkeren naar de lokale, plaatselijke
gemiddelde tijd. Het invoeren van een grote tijdzone is dan een
kapitale blunder. Dat is namelijk wel een negatieve ingreep in het
tijdsysteem die de mensen niet terugplaatst in een oude situatie met de
redenering van 'dat weten jullie nog wel', maar de mensen van Rusland
iets geheel nieuws door de strot duwt: de Chinese methode van valse
eenmaking in één grote tijdzone. Op basis daarvan is de
volksrepubliek tegen het boeddhisme en zelfs tegen zijn eigen
filosofische en culturele traditie: allemaal hetzelfde Maopak aan of
een Mcdonald's T-shirt, dat mag ook tegenwoordig. Dat maakt niks uit,
want dat is dezelfde valse eenmaking van materialistische
inductie: het
op basis van gemakzucht en materiële - economisch/pragmatische -
motieven - hanteren van standaarden voor de burger die zijn lokale
individuele cultuur dan verdrongen ziet. Conformeren aan het systeem
van de standaard burger - of hamburger zo je wilt - is dan de norm. Dat
is eenheid ten koste van verscheidenheid. Een fundamentele overtreding
van de wetenschappelijke norm van evolutie door differentiatie.
Inductie, valse eenmaking geeft egokrampen als het fascisme of andere
vormen van egocultuur en dictatuur - vergeet niet b.v. de
commerciële logogekte op alle producten - ten koste van
minderheden, als allochtone Israeliërs, moslims, zigeuners etc. De
psychiater waarschuwt u voor verwrongen tijdsbeelden en inductie. We
depersonaliseren dan op basis van generalisatie van het persoonsmotief.
We maken ondersteund door de standaardtijd media als de t.v en het
mobieltje dan geen onderscheid meer tussen elkaars lokale cultuur en
individualiteit. We scheiden tijd van plaats, linkerhersenhelft- van
rechterhersenhelftwerking en worden dan allereerst neurotisch
dwangmatig en gewelddadig in compensaties van negatieve
identiteitsbevestiging en ten slotte schizofreen
politiek verdeeld in
een onoplosbare politieke woordenstrijd die we alleen maar kunnen
beëindigen door elkaar als vijanden in oorlogen af te slachten.
Dat is de foute weg dus. Medvedev weet niet wat hij
doet, het kan goed gaan, hij dereguleert de standaardtijd. Het kan fout
gaan: hij pleegt valse vereniging
door te zwichten voor de bestuurlijke
machtsillusie van een vereniging
in een tijdzone die definitief de
splitsing van tijd en plaats vestigt en alleen de staatscontrole als de
echte controle van de (standaard)persoon toestaat. M.a.w. tijdsinductie
leidt tot staatsdictaturen. De weg van de evolutie is die van
differentiatie, niet die van inductie. Men kan zich alleen maar in het bewustzijn
verenigen,
niet
in
de
materie.
Materiële vereniging
vindt plaats in vuur: alles brandt af. Oorlog in de praktijk. De taak van het bestuur in
democratie 2.0 bestaat uit het bewerkstelligen van een systeem dat
optimaal ruimte biedt voor de lokale cultuur en individualiteit van
iedere burger. Vereniging
door onderscheidingsvermogen is de juiste
meditatiemethode zo leer je in India. Het zich op één
ding concentreren als een mantra of een Godheid vormt alleen maar de
poort om toegang te krijgen tot de wijsheid van het onderscheid. Het
gaat om bewustzijnsontwikkeling, niet om standaardisering. Het gaat om
de eigen aard in de zelfverwerkelijking. De werkelijke verlichting
zonder ons 'van Kant' te maken. De autonome geest van de
zelfverwerkelijkte ziel
is de doelstelling van die bevrijdingsgedachte.
Verlichting impliceert een autonome geest in emancipatie,
bevrijding
impliceert
een
collectief
respect
voor
ieders individuele (vrijwillige)
bijdrage tot de staatsorde ervan. En die staatsorde heet dan democratie
2.0. Dat kan niets anders zijn dan een representatieve democratie die
de identiteit
van de burger vooropstelt. Alleen als het individualisme
een plaats wordt geboden vormt het geen bedreiging meer. Het probleem
uit de weg gaan of veroordelen heeft geen zin. Net zoals met het
socialisme dat de logische tegenhanger vormt. Alleen als het socialisme
een vaste plaats krijgt in de samenleving is ze geneutraliseerd. Het
één daagt steeds het ander uit in democratie 1.0 en dat
leidt tot instabiele regeringen en gewapende conflicten. Krappe
minderheidsregeringen versterken altijd weer de verdrongen oppositie
die daarna weer wint, ad nauseam. In versie 2.0 wordt alles op zijn
plaats gezet. Dat gaat op twee manieren: de individuele identiteit
wordt in kiesgroepen
vertegenwoordigd die stroken met wat we
tegenwoordig vaste kamercommissies noemen om de ministeries - die dan
op de burgeridentiteit
als hun basisfunctie zijn heringedeeld - met
wetten te bedienen. In 2.0 is het niet mogelijk dat de ene kiesgroep
het wint van de andere. Die zijn in de wet numeriek gefixeerd qua
kamerzetels. Steeds moeten dezelfde aantallen kamerleden zitting hebben
in die vaste kiesgroepcommissies. Binnen deze kiesgroepen
vinden dan de
collectieve, periodieke, wettelijk voorgeschreven verkiezingen
plaats
van de meest geschikte kandidaten. Politieke partijen blijven
voortbestaan op basis van de vrijheid van vereniging.
Maar
ze
verliezen
hun
vlagfunctie.
Het kan zijn dat de ene politieke partij
oververtegenwoodigd is in de ene kiesgroep en niet in de andere. Zo kan
een politieke partij het 'winnen', dat wel, maar de staatstructuur mag
er niet door worden ondermijnd zoals dat nu het geval is. Met
democratie 1.0 is geen enkele belangengroep meer zeker na de verkiezingen. De coalities scoren zelden
meer dan 60% van de stemmen:
rapportcijfer 6. In 2.0 is dat altijd 100%, rapportcijfer 10! Het
belang is immers gefixeerd in de kiesgroepenstructuur. Men gaat naar de
stembus om te stemmen binnen de eigen kiesgroep op deze of gene
vertegenwoordiger van de kiesgroepverantwoordelijkheid van het
burgeridentiteitsbelang. Dat kan dan ook een onafhankelijke kandidaat
zijn.... partijpolitieke verbondenheid is een privé-zaak die
helemaal niet openbaar of politiek gemotiveerd hoeft te zijn. Er mogen
geheime politieke of apolitieke organisaties zijn. Vrijmetselaars b.v.
mogen alle belangrijke posities innemen als de onwetende burger
toevallig op die kandidaten binnen hun kiesgroep stemde. Maar in de
praktijk zal dat nooit gebeuren. De normale logica
heeft ons met 1.0.
allang geleerd dat geen enkele religie of politieke partij of club ooit
de dienst uit zal maken in de wereld, daarvoor is de mens ondanks zijn
zwak voor het geld, de corruptie, veel te intelligent
en
geëmancipeerd. Zolang het een democratie betreft waarin men mag
kiezen zal het nooit gebeuren. De tweede pijler naast die van
de burgeridentiteit in kiesgroepen van democratie 2.0 is de
systematische regulering van de burgerdeugd in de velden
van
handelen.
Het agressieve zelfzuchtige van de politieke partijen van versie 1.0
die uiteindelijk in oorlogen elkaar bestrijden en zo de economie en de
planeet vernietigen zoals nu b.v. met de kapitalisten en de
fundamentalisten, wordt met dit tweede beleidssysteem tegengegaan. Een
bewuste identiteitspolitiek moet garanderen dat we onze burgerdeugden
niet egoïstisch tegen elkaar uitgespeeld zien in de politieke
partijen die anders de kiesgroepenbelangenbehartiging en het juiste
functioneren van de dienovereenkomstig op de burgeridentiteit
heringedeelde ministeries zullen verdringen. Burgeridentiteit is,
zoals een ieder in het paspoort kan zien een kwestie van positieve
discriminatie op basis van leeftijd en beroep. Jongeren en ouderen b.v.
mogen niet hetzelfde behandeld en ministerieel vertegenwoordigd worden.
Verplichte discriminatie. Ook dat hoort in de grondwet. Zo ook mogen
wetenschappers en schoolkinderen niet hetzelfde worden behandeld en
bestuurlijk vertegenwoordigd. De noodzaak van dat beleidsonderscheid in
burgeridentiteit van burgerlijke status (leeftijd) en beroep
(functie-oriëntatie), verschillen zijn zelfevident, daar wil ik
hier nu niet verder op ingaan (zie het pamflet: een
Kleine
Filosofie
van de Vereniging). Wat men moet beseffen is dat zonder de tweede
pijler van de systematische behartiging van de persoonlijke,
individuele
en collectieve integratie van de burgerdeugd we de bestrijding van de
moderne cultuurneurose
en oorlogsschizofrenie
van de valselijk
verenigde standaardmens niet voor elkaar krijgen. De gekte van het
politieke ego leren we kennen in de schandelijke onmenselijkheid van de
moderne oorlogen waarin deze in de politieke partijen geperverteerde
burgerdeugden met allerlei -ismen tegenover elkaar op het slagveld
staan of minder erg maar nog steeds geestesziek cultuurneurotisch
in de
politieke partijen op basis van onverenigbare politieke standpunten en
meningen nooit hun integriteit en stabiliteit van bestuurlijke
samenwerking kunnen vinden. De politieke partij is niet het antwoord op
het identiteitsprobleem. De kiesgroep is het antwoord op dat probleem.
Iedere burgeridentiteit zijn eigen ministerie en zo leeft niemand in
vrees verwaarloosd of verdrongen te worden. Het politieke ego wordt gekend
aan de hand van het z.g. politieke spectrum. Zo beheerst men dat
probleem wetenschappelijk. Dat spectrum beschrijft de determinanten op
basis waarvan we de politieke partijen indelen. We kennen vele van deze
indelingen, zie de Wikipediapagina
ervoor, ze propaganderen allemaal
wel wat aan rationaliteit, maar er is er geen een die gekoppeld is aan
iets wat we democratie 2.0 kunnen noemen, de democratie die dat
probleem van de bestuurlijke stabiliteit aanpakt op basis van de twee
pijlers van de burgeridentiteit en deugd in een representatieve
vertegenwoordiging zoals die er moet zijn als we in vrede angstvrij
willen leven en werken. Politieke partijen zijn egomanifestaties,
pogingen om de burgeridentiteit gestalte te geven. Die ego's voeren
oppositie op basis van identificatie met een materieel belang en een
overeenkomstig wantrouwen. Resultaat is de bekende cultuurneurotissche
uitputting
waarin
de integere politicus in vier jaar tijds twintig jaar
ouder wordt alleen al op basis van een onbeheerste vergadertijd. Laten we dat idee van de tijd
even vasthouden want dat vormt de sleutel voor het bestrijden van het
valse politiek ego van identificatie, oppositie en propaganda. De
burger is wanhopig omdat iedere partij gelijk heeft en een deel van
zijn leven, een bepaalde burgerdeugd, vertegenwoordigt, maar dat de
integriteit van het ware ego, laten we zeggen de ziel, niet gekend
wordt. Neen de burger wordt verscheurd door de politieke
propagandawolven van het ego. De ziel van het ware ego kenmerkt
zich
door een principevaste persoonlijkheid en deugd en dat is politiek
lastig te pakken te krijgen. De integriteit van deze ziel, zeg maar de
superziel, de ziel die alle zielen dekt, berust dus op de twee
pijlers
van een persoonlijke identiteit en een principiële deugd. De
christen redt het niet met het valse ego van een politieke partij. En
een identiteit wil hij. Dat leidt dan vervalst tot oorlog en
cultuurneurotisch,
zinloos
geratel
in
de
tweede kamer en waar allemaal
niet. Dat ego is het failliet van democratie 1.0. Het is een neurose,
een
niet
effectief
jezelf
alsmaar
dwarszitten collectief. We moeten dus
dichter aan gaan kruipen tegen wat we de integriteit van de deugd en de
identiteit noemen van de ziel. De ziel staat boven het valse ego en
brengt het ware op basis van keuzevrijheid weer terug in het bewustzijn.
Integriteit
impliceert
dat
we
niet
alleen niet bang hoeven
te zijn dat ons materiële belang van de kiesgroep van onze
burgeridentiteit in het geding komt maar ook dat de burgerdeugd niet
vervreemd raakt in de politieke oppositie. Hoe spelen we dat klaar?
Hier komt het tijdsaspect om de hoek kijken, dat verkeerd behartigd
precies de reden vormt waarom de standaardtijdmens nooit en te nimmer
tot de integriteit van dit bewustzijn
kan komen. De burgerdeugd die niet
ontaard is in politiek gekibbel kenmerkt zich door twee dimensies: die
van de kwaliteit en de kwantiteit. Dit idee voert terug op het
basisinzicht dat God de kwantiteit vormt van de kwaliteit van de mens
terwijl de mens zelf alleen maar de kwaliteit kan bereiken. God is de
kwalitatieve eenheid in het kwantitatieve universum. Het is precies die
eenheid die we met onze standaardtijdinductie vervalsen en jaloers
op
het beheersen en genieten naijveren. Simpel gezegd wordt dat idee van
God correct door de Europese Unie aangehangen met het motto 'eenheid in
verscheidenheid'. Als we terwille van democratie 2.0 dan rationeel
voortborduren op dat thema komt men uit op de integratie van de
burgerdeugd. Zowel kwantiteit als kwaliteit laten zich uitsplitsen in
de volgende twee tegenstellingen. Kwantitatief staat het individuele
tegenover het sociale belang. Kwalitatief staat het concrete tegenover
het ideële belang. Zo krijgen we een matrix voor het beschrijven
van de integriteit van God, voor de integriteit van de burgerdeugd van
de mens. Daar moeten we in geloven en wel individueel zowel als
collectief, zowel in concrete zin als in ideële zin. Deze
integriteit is niet los te denken van wat in India kshetra wordt
genoemd.
Het
veld
van handelen. De burgerdeugden bestrijken ieder een
bepaald veld van handelen in de buitenwereld hetgeen een ieder
onmiddellijk zal herkennen als een normale indeling van de voor ons
aanwezige maatschappelijke bereiken: de privé-sfeer, het
uitgaansleven, het arbeidsbestel en het verenigingsleven (m.i.v. de
religies). Dit zijn de vier velden van
handelen waarin zich de vier
basisdeugden van de mens profileren: de regulatie van zijn lusten in
het uitgaansleven, laten we zeggen één maal wekelijks
minimaal één dag vakantie in eigen land. Dat is gezond en
sterkt de gemeenschapszin en de economie en bestrijdt het valse ego van
de politiek. Gewoon je eigen gezicht laten zien met elkaar in het
recreëren in kroeg en theater, restaurant en bioscoop. Meer niet
en ook niet minder. Ken elkaar, hou van elkaar. Dat is gemeenschapszin.
De tweede deugd die we concreet gestalte geven is die van het individu.
Het uitgaansleven is het sociale van zijn concrete belang. Het
individuele van zijn concrete belang is gewoon weerspiegeld in het
arbeidsbestel. Daarin behartig je gewoon je zaakje van dienstbaar zijn
in ruil voor de dienstbaarheid van anderen met geld verdienen met een
baantje, of je uitkering of huishoudgeld waard zijn met je toegewijde
dienst als vrijwilliger of als religieuze, als kunstenaar, moeder,
huisman of politicus. De derde deugd bestrijkt het veld van het
sociale belang dat niet zo concreet is, maar meer ongrijpbaar berust op
een idee: het idee van sportiviteit, spiritualiteit of communaliteit
(gezamenlijk behartigd cultureel erfgoed). Daarin ben je dan lid van
deze of gene vereniging:
een
sportvereniging,
een
zang-
en bidclub, een
politieke partij. In het verenigingsleven ligt de sociale definitie
vast in de verenigingstatuten waar niet van mag worden afgeweken.
Uiteindelijk vormen ze op basis van tradities, van machtige
maatschappelijke instituties die menige politieke partij de brandstof
levert om met een grote mond te zeggen wat voor spel van verenigen
er
gespeeld zou moeten worden. Iedereen hoort ergens bij en dat is dan
jouw vereniging
of partij. De vierde burgerdeugd is een meer besloten
en minder met anderen gedeeld iets waarin je steeds je vrijheid,
onafhankelijkheid en gezondheid zoekt en waarin je ook je intelligentie
autonoom probeert te krijgen door de verlichting na te streven. Studie,
beslotenheid, het eigen werkplan, de intieme relatie om emotioneel
gezond te blijven in liefde en samenleven. Velen halen alleen daar maar
de bevrediging van hun leven uit terwijl ze lijden als ze uitgaan, gaan
werken of in de vereniging
bezig zijn met hun vele functies. In je
privé-bestaan weet je wie je bent, wat je met God wilt, wat je
aard is, liefde is, of kortom wat de kwaliteit van je ideële
constitutie is, je intelligentie.
Groepen
zijn
dom,
de
arbeid neigt tot
corruptie op basis van nevenmotieven en het sociale ego kan ronduit
gevaarlijk zijn. Nee, privé ben je veilig en beschermd, ook al
moet je oppassen met intieme en familierelaties die die zaak danig
kunnen destabiliseren. Het evenwicht tussen deze velden
van
handelen is essentieel voor het bereiken van de integriteit
die we nodig hebben voor een stabiel staatsbestel. Evenwicht in de velden
handelen moeten we simpelweg op de agenda zetten. Zet je
maatschappelijke gezondheid eens op de agenda! Dat is beter dan
vroegtijdig te vergrijzen met doordraaien in de stress- en crisistijd
van het politieke vergaderen b.v. Er is een dagje voor dit en een
dagje voor dat. Je hebt quality time in je privé nodig, en je
hebt ook een uitje nodig op zijn tijd. Je moet ergens aan meedoen omdat
je samen nu eenmaal sterker staat en je moet - of zelfs psychologisch:
wilt - je ook inspannen voor de medemens omdat die zich voor jou
inspant. Werken hoort erbij. Of het nu voor een salaris is of niet.
Leuk als je je plaats weet te vinden, spannend als je er nog naar op
zoek bent. Altijd goed met die mooie hoed. Het geld komt vanzelf, geld
vooropgesteld is corruptie en een verkeerd doel hebben met je middelen
is zotternij. De integratie is het doel! Als we maar beseffen dat
alleen een reëel product zoals klaar staan voor je medemens een
financieel product is - of kan zijn - en niet andersom. Het geld is
slechts een middel dus. Winststreven in geldhandel moet simpelweg
worden verboden anders wordt het niks waard of vernietig je de
meerwaarde van de arbeid en de vooruitgang. Wat dat betreft had
Mohammed gelijk. Het gaat er dus om op de goede
manier de agenda in te vullen. Denk aan de politicus of de zakenman die
teveel op zijn werk zit en daar bijna een tweede leven heeft op basis
waarvan het huwelijk kan mislukken. Denk aan de fundamentalist die
alleen de religieuze saamhorigheid als de waarheid ziet en niet
zichzelf kan zijn in het uitgaansleven dat dan van de duivel zou zijn,
of niet kan werken voor geld omdat dat anders verraad
terwille van het
kapitalisme zou zijn etc. Denk ook aan de vakantiemens die zich het
hele jaar door kapot werkt om een dertiende maand te hebben waarin hij
er
duizenden euro's spaargeld doorjaagt zonder dat hij er werkelijk een
relatie in de gemeenschap mee kan opbouwen. Hij geeft al dat geld
bovendien niet uit in eigen land, maar in het buitenland. Tijdens de
vakantie is hij de wilde natuurmens bijna die zonder
verantwoordelijkheid zich uitleeft totdat ie er na een paar weken geen
zin meer in heeft om niks anders te doen dan te lummelen op het strand
of zinloos alle vreemde cultuurdingen af te kleppen, och wat mooi al
die dooie boel... Nou ja. Avontuurlijk hoor, maar we moeten weer naar
huis, naar die slavernij van het geld verdienen. Het kan echt niet
anders... Is dat echt wel zo? Kan de
vakantie niet wat meer gespreid ter bevordering van de gemeenschapszin
thuis? Dat scheelt weer een lidmaatschap van een woedende politieke
egopartij. Ja, denk eens na over de voetbalgek die niks anders dan
oorlog wil met de tegenpartij. Je kan natuurlijk ook weer lid worden
van een bijpassende politieke partij, dat is naar behoefte te regelen,
maar daar verwachten we ook niks anders van dan een overwinning of
woede danwel verdriet bij het onvermijdelijke verlies. Nee dus, het op
de juiste manier invullen van je agenda is nog niet zo'n makkelijke
zaak. Dat is dus een kwestie van tijdbewustzijn! Dat woord weer. Velen
draaien met een onevenwichtige levensstijl door in een van de velden
en
vinden daar dan ook de politieke partij bij die daar op inspeelt: hij
die doordraait op zijn werk wordt een VVD-er, hij die doordraait in het
privé sluit zich aan bij de fundamentalistische partij Nederland
(CDA of zoiets), hij die 'arbeid macht frei' - of was het karma? - en
'geloof in ons' in de vereniging
zegt wordt een PvdA-er en hij die
gewoon een hekel heeft aan de rest omdat ie niet in zijn eentje de stad
in durft, richt een knokploeg op met de PVV of een andere
ik-heb-er-een-hekel-aan partij. Als we die perversie van het
gepolitiseerde ego niet willen, als we de integriteit zoeken van fijne
medemensen in een fijne cultuur die een goede gemeenschapszin heeft in
het uitgaansleven, het arbeidsbestel, het verenigingsleven en het
privé, dan zit er niks anders op dan deze belangen van de
burgerdeugd tegen elkaar af te wegen en in evenwicht te brengen door
een evenwichtig gevulde agenda die voorkomt dat het leven een sleur
wordt met de eenvormigheid van de lineaire orde van de standaardtijd die alles met een grauwe
saus overdekt van sleurgebonden,
burgerlijke,
zielige gehechtheid die om evidente psychologische redenen niet kan
worden besproken maar gewoonlijk aan de pillen of de alcohol zit. Dat
weet uw therapeut ook wel. Als we dus goed met de tijd omgaan en met
name de natuurlijke orde daarin voorop plaatsen omdat die macht van
conditioneren nu eenmaal de vanzelfsprekende, genetische oorzaak van
ons bestaan vormt en de juiste functie van onze hersenhelften
vertegenwoordigd, kunnen we al onze staatkundige, ecologische en
gezondheidsproblemen oplossen en zelfs het wetenschappelijk paradigma
in de vooruitgangsmodus krijgen zodat Lazlo na zijn zoveelste boek met
herhalingen van zijn Akashaveld holisme-propaganda ook eens rustig in
zijn graf kan gaan liggen en genieten van zijn Club van Boedapest-roem
omdat hij dit altijd al voorspeld had: het roer moet om en dat kan
alleen met een wetenschappelijke doorbraak in het respect voor de ether
en de tijd. Met de ether
met de tijd zo zijn wij bevrijd. Maar
aangezien de ether
lastig te bewijzen is anders dan door observatie van
de brekingsindex van het licht in een zwaartekrachtveld, het
Casimir-effect van twee nabije platen, of het Doppler-effect dat de
uitdijing van het heelal en de materiële kwaliteit van de ruimte
aantoont, zullen we ons moeten betrekken op het simpel respect oefenen
voor de natuurlijke orde van de tijd die de praktische
afspiegeling
vormt van de werking van de natuurwetmatige causale ether
van de
relatief werkende ruimtetijd: we moeten ons betrekken op de zonnekalender
gecombineerd met de maankalender. Verdring niet de ene
cultuur met de andere. Neen, zet een punt achter die christelijke
onwetendheid en integreer dat nou eens beste protestante Romeinen van
de jaloerse God! Doe eens wat meneer de Christen. Zet niet de lineaire
7-daagse week af tegen de solaire datum, want dat is een strijdigheid
van cultureel (standaard-)tijdbewustzijn. Vergeet die propaganda voor
de vijandschap met de natuur nou eens. Neen, zet de maanfasen op een
zonnekalender die zelf de weken iedere veertien dagen schrikkelt om ze
in de maand in te passen en schrikkel dan ook de dagen zelf eens per
week terwille van de zonnetijd. Doe het nou eens goed! Draag desnoods
twee horloges, een voor de meditatie op de natuur en een voor de
aanpassing aan de gekte van de standaardtijd.
Doe je dat, dan krijg je
namelijk een zaterdag die met de maanfasen door een echte op de datum
gefixeerde zonneweek heen wandelt en zo een prettige natuurlijke
afwisseling vormt van werkdagen, (maan-)studiedagen, uitgaansdagen en
balansdagen voor de gezondheid. Zo krijg je stabiliteit en evenwicht
met de burgerdeugden in de velden
van
handelen. Blijf vooral gezond met
de tijd, hou van die eeuwige nieuwe, maar voorspelbare afwisseling als
was het je horoscoop. En zeg dan Cakra! Dat is n.l. de naam die de
Hindoes
geven aan de natuurlijke orde, ofwel het wiel, van de tijd dat het
wapen van de zuiver transcentale God van de ether
is, welke naam je Hem
met hun ruime godenkeus ook wilt geven. Zijn wil geschiede dan maar zo.
Met het onpersoonlijke van de tijd die in een representatieve
democratie 2.0 goed geregeld is komt de persoon tot zijn (Zijn)
integriteit. De tijdorde is de ruggengraat van de cultuur en als we een
andere democratie willen moeten we dan ook hieraan denken. Ook de
tijdorde moeten we hervormen zo weten we nog van de Franse Revolutie
die daarin helaas mislukte. Wat willen we nu dan nog meer? Schaf de
wettelijke tijdregelingen af en laat de burger dit zelf even uitzoeken.
Grenzen aan de politieke machtsillusie. Emanicipatie! Dat is het plan.
Knoei en bedil niet langer meneer de politicus of geldmagnaat. En met
die Cakra-orde doe je ook zelf nog eens wat aan culturele integratie -
of assimilatie zo u wilt - i.p.v. dat bij allochtonen af te
willen dwingen. Laat de fundamentalisten daar maar eens een puntje
aan zuigen. Hebben ze ook wat zinnigs te doen. Kom ze tegemoet die
andere medemensen, anders gaat het echt niet
hoor. Goed toch nietwaar? 11 juni 2010
© R.P.B.A.
I - vlak voor de zomertijdomschakeling
Een
boek
is
een
valse
vereniging.
De
schrijver is er niet bijgeleverd, zijn
inkt is er in zijn plaats. Hij heeft de waarheid, zijn waarheid, zwart
gemaakt voor je. En ja, het zijn ook vaak kankerverhalen zei Boudewijn
Buch ooit. Maar lees het en weest ermee verenigd.
Weest
zwart
gemaakt
o
lezer!
Weest
valselijk verenigd dus..., maar toch. Beter valselijk
verenigd dan helemaal niet. Je wilt het toch niet allemaal persoonlijk
aan moeten horen... die praatjes van die schrijvers? Regel het even
zelf dat praattempo, die voordracht. Boeken, verhalen, artikelen zijn
goed ondanks die valsheid, ze zijn een noodzakelijk kwaad, een offer.
Dus schreven we het bij dezen allemaal maar weer eens op ter vereniging
van het bewustzijn.
II - na de zomertijdomschakeling
Zo, even wat later. De
zomertijd is net ingevoerd. Het is zondag 28 maart 2010 nu. De geest is
nog steeds onrustig, dat wel, maar minder geagiteerd en meer
geïnspireerd naar aanleiding van het geknoei met de klok. De
materie ervan die je gek maakt hebben we weer achter de rug. Het
gebruikelijke argument gaat weer door mijn hoofd. De nieuwslezer
kondigt gisterenavond aan: vannacht worden de klokken een uur
teruggezet zodat we morgen een uur langer licht hebben. Maar de
waarheid is natuurlijk de zomer komt eraan zodat de dagen langer
worden. We hebben niet een extra uur licht omdat we de klok verzetten.
Het daglicht trekt zich echt niks aan van ons klokjedraaien. We staan
gewoon vroeger op zodat we 's avonds eerder moe zijn. Dan besparen we
elektriciteit omdat we dan naar bed gaan terwijl het nog maar tien uur
's avonds is als de zon nog maar net onder is in de zomer. De regering
wil graag dat u vroeg naar bed gaat.... om energie te besparen. Dus dat
doen we. Klinkt toch netjes nietwaar? Maar om vroeger op te staan hoef
je de klok niet te verzetten. Feit is dat onze waarneming van de
biologische tijd in onze lichtgevoelige
hersenen is gekoppeld aan het
daglicht. Daardoor zijn we van nature al geneigd vroeger uit bed te
komen in de zomer en in de winter later op te staan. Maar omdat
we gedurende de dag net zo goed moe van ons zelf worden gedurende de
zomer als gedurende de winter en niet zomaar opeens meer of minder
slaap nodig hebben, worden we inderdaad van nature reeds vroeger moe 's
avonds in de zomer. Met andere woorden ook zonder het manipuleren van
de klok sta je vanzelf vroeger op en ga je vroeger naar bed zodat je
minder elektra verbruikt. Dus wat is er nu aan de hand?
___
_
