4.7 Unificatietheorie en Eenheid in Verscheidenheid

Angelus Silesius: Gij jaagt de hemel na, weet dat hij in u is, en zoekt gij elders hem, gij loopt hem aldoor mis.
Amor fati: Liefde voor het lot.
Friedrich Nietzsche: Zuerst das Nöthige – und dies so schön und vollkommen als du kannst! "Liebe das, was nothwendig ist" – amor fati dies wäre meine Moral, thue ihm alles Gute an und hebe es über seine schreckliche Herkunft hinauf zu dir.
Als eerste het nodige - en dit zo mooi en volmaakt als je kunt! "Heb datgene lief, wat noodzakelijk is" - amor fati dat was mijn moraal, doe hem (het Fatum) al het goede aan en verhef het boven zijn verschrikkelijke herkomst naar jezelf.
Albert Einstein: Je kunt een probleem niet oplossen vanuit hetzelfde soort denken dat tot het probleem heeft geleid.
Ruimte en tijd zijn niet omstandigheden waarin wij leven, maar manieren waarop wij denken.
Een menselijk wezen is onderdeel van een geheel dat wij het 'universum' noemen, een onderdeel begrensd in tijd en ruimte. Wij ervaren onszelf, onze gedachten en gevoelens als iets dat gescheiden is van de rest - een soort optisch bedrog van ons bewustzijn. Deze waan is een soort gevangenis die ons beperkt tot onze persoonlijke verlangens en tot genegenheid voor slechts een paar mensen, die ons nabij zijn. Onze taak moet zijn ons uit deze gevangenis te bevrijden door de kring van ons mededogen uit te breiden en alle levende wezens en de hele natuur in zijn schoonheid te omarmen. Bron:' ‘ideas and opinions’
Wetenschap zonder religie is lam, religie zonder wetenschap is blind.
Ik wil weten hoe God de aarde heeft geschapen. Ik ben niet geïnteresseerd in dit of dat fenomeen,... Ik wil Zijn gedachten kennen, de rest zijn details.
Ik geef het op, dit gaat me boven de pet, dit is geen natuurkunde meer, dit gaat nergens meer over; dit is slechts wiskunde over wiskunde.
Albert Einstein, bezocht het Spinozahuis op 2 november 1920. Kort daarna schreef hij een gedicht,
‘Zu Spinoza’s Ethik’, dat begint met de strofe:
Wie lieb ich diesen edlen Mann
Mehr als ich mit Worten sagen kann.
Doch fuercht ich, dass er bleibt allein
Mit seinem strahlenden Heiligenschein.
Pierre Teilhard de Chardin: Hoe verder en dieper wij door middel van steeds grotere macht doordringen in de materie, hoe meer de onderlinge verbondenheid van haar delen ons verbijstert. Elk element van de kosmos is positief verweven met alle andere.
Teilhard de Chardin: We are not human beings on a spiritual journey, we are spiritual beings on a human journey.
We zijn geen menselijke wezens die een spirituele ervaring hebben, we zijn spirituele wezens die een menselijke ervaring hebben.
Teilhard De Chardin: The whole of life lies in the verb seeing.
Dag Hammarskjöld Wij sterven als ons leven niet meer wordt verlicht door het constante licht van de dagelijks hernieuwde verwondering waarvan de bron voorbij alle rede ligt.
Paul Schnabel: Met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht. (2004)

Kwintessens (Quintessence, Twee Domeinen, ‘Stoffelijk - Psychisch - Geestelijk’)

Gulden regel: Wat gij wilt dat u geschiedt doe dat de ander.
Confucius: Doe nooit anderen aan wat je niet zou willen dat ze jou aan zouden doen.
Mattheüs 7:7-12 Alles nu wat gij wilt, dat u de mensen doen, doet gij hun aldus: want dit is de wet en de profeten.

The cosmos (UK:/ˈkɒzmɒs/, US:/ˈkɒzmoʊs/) is the universe regarded as a complex and orderly system; the opposite of chaos.[1] The philosopher Pythagoras used the term cosmos (Ancient Greek: κόσμος) for the order of the universe, but the term was not part of modern language until the 19th century geographer and polymath, Alexander von Humboldt, resurrected the use of the word from the ancient Greek, assigned it to his multi-volume treatise, Kosmos, which influenced modern and somewhat holistic perception of the universe as one interacting entity.[2][3]

In 1929 antwoordde Einstein, op de vraag of hij in God geloofde: ‘Ik geloof in de God van Spinoza, die zichzelf openbaart in de wetmatige harmonie van het heelal, en niet in een God die zich bemoeit met het lot en de handelingen van mensen.’

Beroemde Bèta-Wetten voor Alfa's Verklaard Einstein's wet: E=mc2
De relativiteitstheorie van Einstein is wellicht een van de meest tot de verbeelding sprekende theorieën uit de natuurwetenschappen, en E=mc2 ongetwijfeld een van de meest bekende formules. Dat E voor energie staat, m voor massa en c voor lichtsnelheid is ook vrij algemeen bekend. Maar wat deze wet precies inhoudt, welke massa en welke energie bedoeld wordt, vergt wat meer inzicht. Al snel schrikken de formules af. Toch gaan we hier proberen juist dat uit te leggen, evenals het feit dat we bewegende klokken langzamer zien lopen, en een tweelingbroer jonger terugkomt van een ruimtereis. De stelling van Pythagoras en eenvoudige algebra zal alles zijn wat we nodig hebben.

Teilhard de Chardin pleit ervoor, dat wetenschap en godsdienst naar elkaar gaan luisteren. Daarbij zal de wetenschap tot een hyperfysica moeten komen, die zowel de evolutie van het heelal die van het leven en van de mensheid omvat. Deze zal, uitgaande van de verschijnselen, de werkelijkheid naar haar complexiteit en innerlijke samenhang moeten beschrijven en daarbij haar zichtbaar maken. Er is immers maar één waarheid, en die is ongedeeld. Dan zal de schadelijke tegenstelling, die sinds Galilei en Newton godsdienst en wetenschap gescheiden houdt definitief verdwijnen. Beide hebben zij hun eigen rechtmatige manier om de ene werkelijkheid te benaderen. Beide maken zij Gods grootheid hierin zichtbaar.

Martinus Veltman: Vandaar dat nogal wat theoretische natuurkundigen, waaronder een aantal Nobellaureaten natuurkunde, hun twijfels hebben over de status van de snarentheorie: is het wel meer dan fantastische wiskunde? Zo stelt Martinus Veltman (Nobelprijs natuurkunde 1999): “De snaartheorie is een religie en daarom irrelevant voor de wetenschap.” Hij stelt ook dat de snaartheoretici “decennialang doorrommelen met een theorie die geen contact maakt met de werkelijkheid.”

Discrimineren mag niet, om welke reden dan ook. Tot het ouderen betreft (Martin Sommer de Volkskrant 9 januari 2021 Opinie p. 21):
Generaties die nog niet bestaan, maar wel al belangen hebben, die kennen we al van het anti-abortusactivisme. Maar ik denk niet dat dat hier de bedoeling is. Krznaric vertelde in de krant immers dat hij weet dat de toekomstige generaties progressief zullen zijn en zich om het klimaat gaan bekommeren. Toch zegt die vergelijking met de anti-abortusbeweging wel iets over zijn denkwereld. In beide gevallen is er een kracht die ons eigen kleine belangetje overstijgt. Ideeën over het einde van de wereld, door toedoen van God of het klimaat, daar zit niet zo heel veel licht tussen.
Dit elementaire idee van burgerschap lijkt aan de verliezende hand, door allerlei aanspraken van groepen die zich, elk op hun eigen manier, achtergesteld voelen. Zaterdag nog hadden we een interview in de krant met de Amerikaanse politicoloog Roman Krznaric, die zich opstelt als de zaakwaarnemer van
toekomstige generaties. Voorheen hadden ouderen de wijsheid in pacht. Tegenwoordig maken zij zich schuldig aan ‘ziekelijk kortetermijndenken’, en vernielen ze de wereld op kosten van toekomstige generaties. Krznaric is niet hun enige woordvoerder. Er is inmiddels een hele filosofische tak die redeneert vanuit mensen die nog geboren moeten worden. Er wordt zelfs namens hen geprocedeerd tegen een bedrijf als Shell.

Machiel Karskens (Filosofie & praktijk nrs. 2 en 3 2006) gelooft niet in een totaliteitstheorie, de snaartheorie die de relativiteitstheorie van Einstein en de quantummechanica verbindt. Dit antwoord sluit aan op het recent in de Volkskrant door Martijn van Calmthout besproken boek TROUBLE with PHYSICS van Lee Smolin. Snaartheoretici vergeten namelijk een principieel punt: dat tijd en ruimte moeten zelf ook uit zo’n theorie van alles naar voren komen. De snaartheorie neemt volgens Smolin ruimte en tijd als fundamentele gegevens aan.

Richard Dawid noemt de kritiek van Roger Penrose en Lee Smolin, die snaartheoreten verwijten al zo’n 34 jaar met snaartheorie bezig te zijn zonder dat de theorie de schijn heeft van af zijn: “Een theorie wordt verwacht binnen een redelijk termijn een veelal volledige theoretische status te bereiken”. Anders verspilt men zijn tijd. In Dawid’s eigen bewoordingen, “34 jaar nadat ze voor het eerst als een fundamentele theorie voor alle wisselwerkingen voorgesteld werd, heeft het nog geen van beide bovengemelde doelen bereikt”. Volgens Smolin zou snaartheorie haar eigen succescriteria zodanig ontwikkelen dat zij altijd als winnaar uit de bus komt. Het artikel van Dawid bespreekt een belangrijk probleem en streeft naar volledigheid: hij behandelt een brede scala van argumenten die voor of tegen snaartheorie zijn gebruikt. Maar hij neemt duidelijk stelling tégen snaartheorie en dat kleurt zijn weergave van de argumenten.

Interview met de Abraham Pais Een eenmalige komeet langs Bohr en Einstein (unified field theory).
HET WAS midden jaren vijftig, Institute for Advanced Study, Princeton. Albert Einstein, de oude wereldberoemde hoogleraar die de in paradoxen vastgelopen klassieke fysica in de eerste twee decennia van deze eeuw eigenhandig weer had vlotgetrokken, werkte verbeten aan zijn unified field theory. Zijn Ganzfeld, zoals hij het zelf noemde. Een uitbreiding van zijn fenomenale Algemene Relativiteitstheorie moest dat worden, waarin behalve zwaartekracht ook nog het elektromagnetisme was ondergebracht. En omdat de zwaartekracht zich eerder keurig had laten beschrijven in termen van een gekromde ruimte met vier dimensies, ging hij ervan uit dat er kennelijk nog meer dimensies moesten worden gevonden om elektriciteit en magnetisme in onder te brengen. Maar welke?
De huidige lusteloosheid in de theoretische natuurkunde geeft aan dat Einstein zich helemaal niet hoefde te schamen voor zijn vastlopen, zegt Pais. Wat hij bedoelt? Hij heeft het sterke gevoel dat er sinds 1984 weinig meer is gebeurd op het gebied van de unificatie van theorieën dat de eeuwigheid zal halen. In dat jaar werden in Genève het W- en het Z-deeltje gevonden die de Standaard-theorie voorspelde, en nieuwe theorie is er eigenlijk niet.

De controverse tussen 'Natuurkunde en Geestkunde' (natuurwetenschappen en geesteswetenschappen) heeft betrekking op dat: Het atoom, zoals dit wordt voorgesteld in de gebruikelijke wetenschappelijke hypothese, is niet een deeltje van iets, bezield door iets psychisch en bestemd om na eeuwigheden tot mens te groeien. Het is een concrete manifestatie van de universele energie die zelf nog niet is geïndividualiseerd; een reeks opeenvolgende manifestaties van de ene universele monas (De Geheime Leer, Deel I p. 207).

Eduard Schuré De grote Ingewijden (p. 223):
Esoterische scheppingsleer en de zielkunde stonden in verband met de diepste geheimen van het leven en met de gevaarlijke, zorgvuldig bewaarde geheimen van de occulte kennis en krachten. Daarom gaf Pythagoras deze lessen liefst ‘snachts.

Dick Swaab ziet de geest als het produkt van de honderd miljard hersencellen (neuronen) die we hebben. Die werken samen, die zijn verbonden, ieder hersencel heeft contact met zo’n duizend tot honderdduizend andere hersencellen. En die hele machine, die functioneert en geeft als product de geest. Het rapport ‘E i V’ gaat net als Ammonius en Poortman er vanuit dat de mens een immateriële ziel heeft. De hersencellen zijn een product van de geest. De fundamentele eenheid van alle bestaan is wat Teilhard de Chardin met Weltstoff (Blavatsky met wereldstof?)aanduidt.

Driehoek van Pythagoras
De monade – slechts de uitstraling en weerspiegeling van het punt (logos) in de wereld van de verschijnselen – wordt, als de top van de gemanifesteerde gelijkzijdige driehoek, de ‘vader’. De linkerzijde of lijn is de duade, de ‘moeder’, die wordt beschouwd als het kwade, tegenwerkende beginsel (Plutarchus, De Placitis Placitorum); de rechterzijde stelt de zoon voor (in iedere kosmogonie ‘de echtgenoot van zijn moeder’, omdat hij één is met de top); de basislijn geeft het universele gebied van de voortbrengende Natuur weer, die op het gebied van de verschijnselen vader-moeder-zoon verenigt, zoals deze in de bovenzinnelijke wereld waren verenigd in de top. Door mystieke vervorming werden ze het viertal – de driehoek werd de tetraktis.
Deze transcendentale toepassing van de meetkunde op de kosmische en goddelijke theogonie – de alfa en omega van de mystieke gedachte – kreeg na Pythagoras door toedoen van Aristoteles veel minder betekenis.

In het rapport 'E i V' draait het primair om de wisselwerking (wederkerigheid) tussen het Quartic reciprocity (quadrivium, viersprong) psychologie, sociologie, filosofie en ethiek, die samen een 5Ddenkraam vormen. Deze interdisciplinaire oplossing (de vier pijlers psychologie, sociologie, filosofie en ethiek) in het rapport ‘E i V’ sluit nauw aan bij:
- Pythagoras (
‘bron van harmonie’: meetkunde, rekenkunde, sterrenkunde en muziek),
- Paracelsus (geneeskunst berust op vier pijlers: alchemie, astronomie, filosofie en ethiek),
- Transcendentalisme (religie, cultuur, filosofie en literatuur),
- H.P. Blavatsky (De Geheime Leer: theologie, wetenschap, filosofie en kunst),
- Happiness economics (economie, psychologie, sociologie en gezondheid),
-
'Geestkunde - Zielkunde - Natuurkunde en Kunst', de synthese van vier domeinen = Kwintessens = Unificatietheorie.

Als motor van bewustwording kan kunst (cultuur) zeker een bijdrage leveren. In het rapport ‘E I V’ staat religie in het bijzonder voor levenskunst, de moraal van het verhaal. De integratie van vier disciplines, de vier pijlers rekenkunde, sterrenkunde, meetkunde en muziek heet volgens de telling van Pythagors 5, de kwintessens.

Symposium The Magic Mountain Revisited Cultivating the Human Spirit in Dispirited Times (21 september 2019):
‘Intellectuele helderheid scheppen over het leven zelf’, dat was de ambitie van Thomas Mann met zijn meesterwerk De toverberg. In die geest brengt het Nexus Instituut inmiddels al een kwart eeuw de belangrijkste denkers en kunstenaars van over de hele wereld bijeen. Om onze 25e verjaardag in stijl te vieren, staat het bijzondere Nexus-symposium, ‘The Magic Mountain Revisited’, geheel in het teken van de thematiek en muziek uit De toverberg.
Als een hedendaagse Settembrini en Naphta gaan Bernard-Henri Lévy en Aleksandr Dugin met elkaar de strijd aan over Verlichting en anti-Verlichting. Vervolgens discussiëren vooraanstaande intellectuelen en kunstenaars over leven, dood, cultuur en politiek; gevolgd door Toverberg-muziek verzorgd door de wereldberoemde tenor Ian Bostridge. Ten slotte bespreekt een groep geëngageerde jongeren wat dit alles betekent voor hun generatie: wat voor Bildung krijgen zij, welke keuzes kunnen zij maken, wat zijn de uitdagingen voor de toekomst?

Beeldvorming(Sander van Walsum Volkskrant 25 mei 2021 p. 17):
Het
Israëlisch-Palestijns conflict voedt de gedachte dat Joden wit en geprivilegieerd zijn. Antiracisten zien de Joden dan ook snel als slachtoffergroep over het hoofd. Het Joods Historisch Museum in Amsterdam wijdt er een tentoonstelling aan het thema.
Dat deelnemers aan de recente pro-Palestina betogingen blijk gaven van een anti-Israëlische gezindheid, heeft Emile Schrijver, directeur van het Joods Historisch Museum, niet verrast – en niet per se verontrust.
Maar zelfs de Shoah, de grootste industriële massamoord uit de geschiedenis, wordt door veel antiracisten aangemerkt als onderdeel van de witte geschiedenis, en is voor hen daarom minder relevant dan thema’s die in de witte historiografie onderbelicht zijn gebleven, zoals slavernij en (politie-) geweld tegen zwarten. ‘Ze zeggen: het verhaal van de Shoah kennen we onderhand wel. We moeten het nu hebben over die andere vormen van uitsluiting en onderdrukking.
Dat is niet antisemitisch. Dat is onderdeel van een emancipatie.’
Slachtofferschap
Het
Israëlisch-Palestijnse conflict illustreert hoe uiteenlopende vormen van leed en slachtofferschap op elkaar inwerken, zegt Schrijver. ‘Van de Joden wordt nu gezegd dat ze vroeger slachtoffers waren, maar dat ze nu hetzelfde doen als hun vroegere onderdrukkers. En wij, als Nederlandse Joden, worden geacht ons nu verontschuldigend uit te spreken over het optreden van het Israëlische leger. Zoals Nederlandse moslims worden geacht elke islamitische terreuraanslag te veroordelen. Het is dezelfde reflex.’

Wachten op ‘de Dansplaag’ na covid-19 (Willem Versteegh Volkskrant 25 mei 2021 p. 21):
Met een beetje geluk zal de wereld dus na covid-19 kennismaken met een heuse choreomanie-pandemie, waar zelfs die viruswaanzinnige dansleraar uit Rotterdam van in vervoering zal raken.

Het probleem is niet dat er te weinig politieke economie is, maar dat de politieke economie een gebrekkig begrip van kapitalisme heeft, zowel van de ontstaansgeschiedenis als van het huidig functioneren ervan. De thema's, die Rogier van Reekum & Willem Schinkel bespreken hebben in het bijzonder op polaire twee-eenheid, de complementaire polariteit, 'these, antithese en synthese' betrekking. Door de interacties ('these + antithese') tussen de 'alfa- en de bètawereld' kan synthese ontstaan. De gammawetenschap is als het ware de schakel tussen de alfa- en bèta-wetenschappen. Om de complexe werkelijkheid te duiden gaat het om de synthese, de status quo van de alfa, bèta en gammawetenschappen, tussen 'these, antithese en synthese', namelijk de unificatietheorie, die ook geldt voor de eenheid der tegendelen, paren van tegenstellingen (Twee Domeinen):
-
Verlichting en Anti-verlichting
-
Moreel en Immoreel gedrag (Moraal van het verhaal)
-
Poëtrie en Anti-poëtrie
-
Institutionalisme en Anti-institutionalisme
- Democratie en Anti-democratie, (Rechtvaardigheid en Onrechtvaardigheid, Democratie- en Anti-democratiepartijen, Menselijkheid en Onmenselijkheid, Verlichtingsbeweging en Antiverlichtingsbeweging)
-
Psychiatrie en Anti-psychiatrie (Geestelijke gezondheid)
-
Intellectualism and Anti-intellectualism
-
Zionisme en Antizionisme (Semitisme en Antisemitisme)
- Establishment en Anti-establishment
- Klimaatwetenschappers en Climategate
- Machiavellisme en Anti-machiavellisme
- Kapitalistisch en Anti-kapitalistisch
- Consumentisme en Anti-consumentisme
- Seksisme en Anti-seksisme
- Racisme en Anti-racisme
- Liberalisme en Neo-liberalisme
- Neoliberalisme en Anti-Neoliberalisme
- Globalisering en Anti-globalisering (
Controversy, Mondialisering en Lokalisering)
-
Darwinisten en Anti-Darwinisten (Modern synthesis - 20th century)
- Pluralisme en Anti-pluralisme
- Realisme en Anti-realisme
-
Zwaartekracht en Anti-zwaartekracht
-
Succesvolle risicobeheersing en Mislukking (markt- en overheidsfalen).

Lokalisering: tegen de stroom in? (Ritske Dankert 15 september 2002):
Het begrip lokalisering kan op twee manieren gebruikt worden (Standaard, 2002). Het bepalen van de geografische lokatie van een object is één definitie van lokalisering. In dit paper wordt echter ingegaan op de andere definitie: ‘plaatselijk maken’ of: ‘binnen bepaalde grenzen beperken’. Met andere woorden: lokalisering van bepaalde aspecten (bijvoorbeeld economische of culturele) is het proces waarbij deze aspecten plaatselijk worden ingevuld. Die invulling zal op elke plaats op een andere manier plaatsvinden. Daardoor wordt steeds het unieke van een plek benadrukt.
Toekomst van lokalisering
Nog niet zo lang geleden werd het verzet tegen de mondialisering nog niet zo serieus genomen. Sinds de G8-top in Genua wordt door de media niet meer alleen aandacht besteed aan de relschoppers, maar ook aan de inhoud van verzet (De stem van Ode, 2001). Ook Noreena Hertz ziet dat landen en bedrijven “nu in elk geval bereid zijn tot praten” (Asveld en Arets, 2002). Of dit tot acties zal leiden betwijfelt zij, en dat is niet geheel onterecht.
Net als voorheen kolonisatie is globalisering een concept waarbij de rijke landen profiteren van armere landen. Het is niet aannemelijk dat de rijke landen na zo’n lange periode van profiteren deze situatie zomaar zullen opgeven. Voorlopig zal de beweging die lokalisering voorstaat dan ook nog wel tegen de stroom van de globalisering in zwemmen.

In physics, quintessence is a hypothetical form of dark energy postulated as an explanation of observations of an accelerating universe.
Kwintessens (Natuurkunde): The name comes from the Classical elements of the ancient Greeks, where a pure "fifth element," the aether, was thought to fill the Universe beyond Earth.
Why Five Superstring Theories? For a 10 dimensional supersymmetric theory we are allowed a 32-component Majorana spinor. This can be decomposed into a pair of 16-component Majorana-Weyl (chiral) spinors.
Supersymmetrie, dikwijls afgekort SUSY is een theorie in de theoretische natuurkunde, die op het moment geldt als een van de meest kansrijke uitbreidingen van het standaardmodel voor elementaire deeltjes.

Europese Unie kan geopolitiek niet op eigen benen staan (Dirk-Jan van Baar Volkskrant 4 maart 2019 p. 18):
Taai integratie proces
Naar mijn idee wordt nog altijd te weinig begrepen dat de EU een pacificatieproject is waarbij de lidstaten zichzelf aan banden leggen. Daardoor kan Europa geen vuist naar buiten maken. De grootste bijdrage van Europa aan de wereld is dat de Europese landen gestopt zijn onderling oorlog te maken en hun rivaliteiten niet meer naar buiten richten, wat in de koloniale tijd, toen iedereen naar zelfvoorziening streefde, juist wel gebeurde.
Zo klein als Zwitserland is de EU niet, maar het Zwitserse voorbeeld geeft voor Europa wel de grenzen van strategische autonomie aan. Macht is in Europa geen vies woord, maar om de interne vrede te bewaren draait alles om het organiseren van tegenmacht. Wie dat negeert en van een sterk militair zelfstandig Europa als geopolitieke wereldspeler droomt, is pas echt naïef.

Kieper het maar over de heg voor de Afghanen (Rob Vreeken Volkskrant 2 maart 2019 Zaterdag p. 12):
Wat, à propos, misschien niet eens zo'n gekke gedachte is. De bemoeienis van het Westen met Afghanistan is, laten we zeggen, geen doorslaand succes geweest. Met name de acties van het Amerikaanse leger hebben meer extremisten gecreëerd dan uitgeschakeld. 'We planten het zaad van onze eigen ondergang', zei bevelhebber generaal Stanley McChrystal in 2009. 'Voor elke twee Taliban die we doden, krijgen we er twintig terug.'
Zal het vredesoverleg tussen de Taliban en de Afghaanse regering, mocht dat straks inderdaad beginnen, ergens toe leiden? Ik ben bang van niet. De Taliban willen best met anderen samenwerken, maar alleen op hun eigen voorwaarden. Dat zijn er drie. 1) Sharia. 2) Sharia. 3) Sharia.

Maker eindigt lager in pikorde dan babbelaar (Amelang Algra Volkskrant 2 maart 2019 Opinie p. 29):
Je zwakste punt bepaalt je schoolloopbaan, aldus Lisette Cleyndert (O&D, 28 februari). Klopt dat?
Het onderwijs is zo een afspiegeling van de samenleving. Wie iets kan maken, eindigt lager in de pikorde dan wie een vlotte babbel heeft.

Interview met de neuroloog Jan van Gijn ' We zijn geen som van organen' (Volkskrant 19 februari 2011 katern Wetenschap)
Voorwoord: Aanvankelijk was Jan van Gijn ook 'afgericht' als orgaandokter. Pas later begon hij te beseffen dat de geneeskunde het dogma van de scheiding van lichaam en geest overboord moet zetten.

'Many-worlds interpretation - Supersymmetrie - Complementaire polariteit' en de complementaire relatie tussen Nature-Nurture. In het rapport ‘E i V’ staat niet de discussie ‘Geest of Stof’, 'Aristoteles of Descartes', what’ s in a name centraal, maar de wederkerigheid (reciprociteit) tussen beide, het in de mens ingebouwde 'en-en'/'of-of'-mechanisme (Alles divergeert en moet ook weer convergeren), de kwintessens. Om als mens verder te evolueren toont de ether definitie van Jan Börger de basisbouwsteen, de complementariteit tussen 'Symmetrie en Gebroken symmetrie’, een scheurtje in de rand van de schepping, de asymmetrie (asymmetry) van Marcelo Gleiser, die door de 'positieve- en negatieve as' (‘en-en’/’of-of’ mechanisme) van het kernkwadrant van Daniel Ofman kan worden weergegeven. Tegenover het kernkwadrant staat het maskerkwadrant (‘eigen volk eerst’). Donald Trump c.s. maken bewust of onbewust van het maskerkwadrant gebruik en kunnen op deze manier voor relatief grote schommelingen op aarde zorgen.

'Mijn geest wordt niet ouder, die is tijdloos' (Arjan Peters interviewt Simon Vinkenoog Volkskrant 26 juni 1998):
Nog dagelijks komt schrijver, dichter en beeldend kunstenaar Simon Vinkenoog ogen en woorden te kort om zich te verbazen over de ruimte die de menselijke geest kan bestrijden: 'Vergeet alles wat je hier hebt geleerd', sprak hij postdoctoraal studenten toe, 'en luister naar de super-autodidact van Nederland!'\\ Het is alsof ik binnenstebuiten ben gekeerd. Ik hoef nu niet meer over mijn eigen problematieken te praten. Want op een zeker moment denk je: wat ieder mens individueel meemaakt is ook weer universeel, iedereen gaat door eenzelfde evolutie heen. 'Nou ja, je ziet wel mensen van wie je denkt: heel intelligent, maar het licht hebben ze nog nooit gezien. Wat je daaronder moet verstaan, weet ik trouwens ook niet precies. Het gaat om kosmische inslagen, die je de rest van je leven bijblijven. Ik schreef over hippies, flower power, underground, voordat die namen nog bestonden. Mensen die van alles wilden, maar niet wisten welke kant ze uit moesten. Ze reisden, hielden van jazz en dansten heel goed. Geniale types zaten erbij, maar sommigen liepen te dicht langs de wallenkant en donderden dan in de sloot. Het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen. Je moet altijd the sunny side of the street opzoeken. En it don't mean a thing, if it ain't got that swing.' De wereld swingt als de pest, en de rest is gemompel van bedelaars.

Wij leven in een lappendeken van mini-heelallen (Margriet van der Heijden NRC 13 oktober 2017):
Kosmologie
Het echtpaar Renata Kallosh en Andrei Linde probeert al jaren samen het heelal te verklaren. De twee fysici zien genoeg aanwijzingen voor het bestaan van een multiversum. Ondanks alle kritiek.

G. de Purucker Mens en evolutie
Hoofdstuk 2 Stromingen in de moderne Wetenschap (p. 28):
5. Dat elektriciteit en magnetisme, een tweelingverschijnsel, corpusculair zijn, uit deeltjes of lichaampjes bestaan en derhalve stof zijn. Het zijn de waarneembare gevolgen van noumenale oorzaken — etherische stof of liever etherische stoffen. De moderne wetenschap heeft nog niet het punt bereikt waarop ze bereid is te erkennen dat magnetisme, de alter-ego van elektriciteit, uit deeltjes bestaat of corpusculair is, zoals ze dat nu ten aanzien van elektriciteit toegeeft.

De cirkel, de mandala symboliseert de eenheid tussen de innerlijke en uiterlijke wereld, de 'micro- en macrokosmos'. De lemniscaat verbindt de horizontale cirkel met de verticale cirkel en symboliseert de bewust of onbewust ervaren werkelijkheid. Het leven is een continu ervaringsproces, dat tracht knelpunten in de gewenste richting bij te sturen. Het leven laat zien hoe een crisis ontstaat, maar ook kan worden opgelost. Elk mens schrijft zijn eigen levensverhaal. Of met andere woorden ‘het gaat om de moraal van ons levensverhaal’.

G. de Purucker Bron van het Occultisme
Het heelal: een levend organisme (p. 110):
De Geheime Leer verkondigt de steeds verdergaande ontwikkeling van alles, van zowel werelden als atomen; en deze indrukwekkende ontwikkeling heeft noch een denkbaar begin, noch een einde dat men zich kan voorstellen. Ons ‘heelal’ is er slechts één uit een oneindig aantal heelallen, alle ‘zonen van noodzakelijkheid’, omdat ze schakels vormen in de grote kosmische keten van heelallen, waarvan ieder zich tot zijn voorganger verhoudt als een gevolg, en tot zijn opvolger als een oorzaak. De Geheime Leer, 1:73
122: Het gaat met een ster of een zon net zoals met het heelal waaruit ze voortkomen. Elke entiteit doorloopt eenzelfde proces. Het leven is eeuwig, heeft begin noch einde; en een heelal verschilt in essentie in geen enkel opzicht van een mens. Hoe zou dat ook kunnen, wanneer de mens slechts illustreert wat het heelal als voornaamste wet tot uitdrukking brengt. De mens is het deel; het heelal is het geheel.

Het Bewustzijns Besturings Model van Jules Ruis maakt van vier gezichtspunten gebruik. De diapresentatie (2.1) laat zien dat van de besturingscyclus ‘Plan – Do – Check – Act’, de behoeftenhiërarchie van Maslow en de Kernkwaliteiten van Daniel Ofman gebruik wordt gemaakt. De Fractal-organisatie (4.) past tevens het cultuurdiagram van Harrison toe. Hoofdstuk 13: De cultuur in een organisatie is het geheel van waarden en normen, opvattingen en gedragingen van de medewerkers. Het betreft tevens de stijl van leidinggeven in een organisatie. In de fractal-organisatie brengen we de cultuur tot uitdrukking in de 'kleur' van de fractal. We onderscheiden in lijn met de indeling volgens Harrison vier dominante culturen: de blauwe machtscultuur, de rode persoonscultuur, de gele rolcultuur en de groene taakcultuur. Het gehele kleurenpallet doorloopt een vaste 'regenboog'.

De onderzoeksresultaten op het terrein van 'Nature-Nurture-debat' bieden een kader voor het 'Incarnatie en Reïncarnatie' debat. Zelfreferentie vormt daarbij de spil. Het is en blijft allemaal mensenwerk. Centraal staat dat de toekomst wel degelijk het heden kan bepalen, hoe richten wij onze energie? Bij leven gaat het om de entelechie van Aristoteles, de emergente eigenschap zelfgelijkvormigheid. De vier oorzaken-leer van Aristoteles is nog steeds actueel. Pythagoras had de kwintessens, de onderliggende eenheid achter de verscheidenheid al te pakken, de chaos. Het zijn onze conditioneringen die bepalen hoe we de wereld zien.

 

Wie klassenstrijd wil, moet racisme en seksisme bestrijden Wat links nu te doen staat (Rogier van Reekum & Willem Schinkel Groene Amsterdammer 15 maart 2018 p. 38-41):
Links heeft kiezers van zich vervreemd door klassenstrijd voor identiteitspolitiek te verruilen. Zo luidt het credo. Maar precies die diagnose houdt links gevangen.
Ewald Engelen vertegenwoordigt een belangrijke positie binnen linkse politiek in Nederland. Hij is een van de weinigen die een compromisloze kritiek formuleert op financieel kapitalisme. Het antikapitalisme dat hij daarmee vertegenwoordigt, is een noodzakelijk onderdeel van een werkelijk linkse politiek. Is zo’n antikapitalistische positie verenigbaar met een positie van antiracisme en antiseksisme?
Maar racisme is veel meer dan een rookgordijn. Kapitalisme heeft van het begin af aan geprofiteerd van een exploitatie van onbetaalde arbeid, van arbeid die niet in de kapitalistische calculaties hoefde te verschijnen. Bijvoorbeeld de arbeid van mensen die geen arbeider maar kapitaal waren, van tot slaaf gemaakten. Of de onbetaalde arbeid van vrouwen. Geen adequate kapitalismekritiek kan voorbij gaan aan de zowel historische als blijvende effecten van het tegelijk exploiteren en uitvlakken van zulke vormen van arbeid, zonder welke de kapitalistische orde ook op dit exacte moment volledig zou instorten. Deze vormen van arbeid zijn het menselijk equivalent van het tot ‘natuurlijke hulpbron’ externaliseren van de aarde. Politieke ecologie, feminisme en antiracisme hebben dus gedeelde grond. Een ecofeministische analyse van financieel kapitaal als die van Mary Mellor levert inzichten op die de overwegend witte en mannelijke politieke economie simpelweg nog nodig heeft. Hetzelfde geldt voor het Black Studies-perspectief van een denker als Fred Moten. Witte politieke economie kan daarvan leren, en komt dan tot een beter begrip van hedendaags kapitalisme.
Kapitalisme is zo bezien een grote machine voor de productie en exploitatie van hiërarchisch verschil. De vermeende tegenstelling tussen ‘economie’ en ‘cultuur’ is zelf zo’n verschil dat pro-kapitalistische politiek mogelijk maakt. Alleen voor diegenen die witheid kunnen claimen vallen private ‘cultuur’ en publieke ‘economie’ samen. De meeste antiracisten en feministen voeren daarom geen strijd voor de ‘erkenning’ van idiosyncratische ‘identiteiten’, ook niet wanneer zij zelf met de term ‘identiteitspolitiek’ wijzen op de verbintenis van het persoonlijke en het politieke (zoals de term al vroeg door het Combahee River Collective werd gebruikt). Ze vechten tegen een systeem van dominantie dat integraal onderdeel is van een kapitalistische accumulatiemachine.
Wie kapitaal accumuleert, zeggen bijvoorbeeld Stefano Harney en Fred Moten, doet dat ten koste van iedereen die als ‘ander’ wordt gedefinieerd. Daaronder vallen vrouwen, dieren, niet-witte mensen en de aarde zelf – een opsomming die boekdelen spreekt, en ook de richting wijst voor een werkelijk linkse politiek.
Deze geschiedenis beschrijven als een electorale
‘overloop’ verhult wat zich heeft afgespeeld in westerse democratieën: solidariteit en sociale zekerheid zijn mooi, maar als ‘anderen’ toegang dreigen te krijgen tot een toch al slinkende verdeling van kapitaal wordt het tijd om ‘grenzen te stellen’. Dat is wat de vermaledijde ‘verrechtsing’ van het electoraat feitelijk behelst. Kiezers zijn inderdaad steeds minder honkvast, zeker als het om de sociaal-democratie gaat. Maar van een politieke overloop is nauwelijks sprake: witte kiezers stemden om ‘hun verdienste’ te beschermen en dat doen ze nog steeds. Ze vonden en vinden dat burgerschap verdiend moet worden door aanpassing aan de norm die zij belichamen. En ze verschillen hier en daar nog slechts in de gewenste snelheid waarmee die aanpassing gemaakt zou moeten worden. Hierdoor is de politieke aanbodzijde inderdaad naar rechts opgeschoven. Het is fascinerend hoe weinig problemen het Nederlandse electoraat daarmee heeft. Wat steeds weer gelezen wordt als een ‘reactie’ op te ‘links’ beleid, is gewoonweg waartoe de meeste mensen in Nederland – in lijn met een lange geschiedenis – bereid zijn als hun deelname in accumulatie in gevaar dreigt te komen.

Sense (moleculaire biologie):
Het verschil in polariteit is voor de taxonomische indeling van virussen van groot belang en weerspiegelt de verschillende replicatiestrategieën van de virussen.
Ambisense
Een bijzondere mengvorm van een sense- en antisense-genoom komt voor bij enkele ssRNA- en ssDNA-virussen. Daarbij komen beide polariteiten op dezelfde streng voor. De genen zijn dan ten minste over twee nucleïnezuurstrengen verdeeld, waarvan eerst een complementaire sequentie gemaakt moet worden. De beide verschillende polariteitsgedeelten worden of onafhankelijk van elkaar eerst in mRNA overgeschreven (in de antisense-gedeelten) dan wel direct als mRNA (in het sense-gedeelte) voor het overeenkomstige mRNA.

‘Incompetente politici en hun spindoctors’ hebben het model van Keynes volledig verziekt. Griekenland mocht als eerste land aan de schandpaal. Door het faciliteren van het ongebreidelde kapitalisme, het grootkapitaal, de neoliberale wereldorde is door politici de factor arbeid in de knel gekomen en hebben ze aan een grotere tweedeling in de maatschappij bijgedragen. Een belangrijk deel van de verdeel en heers problemen die we signaleren hebben we door onvoldoende checks & balances (het dialectische model Evenwicht door Tegenwicht) zelf gecreëerd. 'De remedie is tegelijkertijd de kwaal' (geweten, 'Goed en Kwaad', 'Deugd en Ondeugd'). De vraag dringt zich op welke debacles moeten zich voordoen voordat echt actie wordt ondernomen. Het gaat mis, chaos dreigt wanneer voor onnatuurlijke selectie, een gesloten systeem wordt gekozen. Chaos, onbalans ontstaat omdat politici geen oog hebben voor de keerzijde van de medaille.

Als gevolg van de eenzijdige focus (neerwaartse causatie) zitten we duidelijk in een fase van degeneratie. Dit sluit aan op de recensie van Leo Klinkers (Civis Mundi 6 februari 2016) van het boek De ziekte van Europa en de herontdekking van het ideaal van Guy Verhofstadt en de opinie van Jan de Boer (Civis Mundi 6 februari 2016) De euforie voorbij........het klimaat is in Parijs niet gered.

Narcostaat(Bert Wagendorp Volkskrant 22 februari 2018 p. 2):
Er is meer behoefte aan gezond verstand dan aan tweeduizend rechercheurs.

Complementaire polariteit biedt niet alleen een kader voor het oplossen van conflicten (Zielkunde), Sociale psychologie, Economie (Macro-economie) en Politiek, maar ook voor Natuurkunde.

Voor de complementariteit van Bohr wordt nu het begrip dualiteit van 'Golven en Deeltjes' (wave-particle duality) gebruikt. Dit geldt zowel voor een elektron als een foton. Fotonen (φοτος, photos=licht) ("lichtdeeltjes") zijn een verschijningsvorm van elektromagnetische straling. Afhankelijk van de gebruikte meetopstelling zal straling (een vorm van energie) zich voordoen als golven of als een stroom van massaloze deeltjes, de fotonen. Een foton is een voorbeeld van een kwantum. Een foton is de kleinst mogelijke eenheid van licht.
Een biofoton (kwantum biologie, Fritz Albert Popp) betreft in elk geval fotonen van kortere golflengte dan die welke het lichaam in het diepe infrarood uitstraalt volgens de Wet van Planck vanwege zijn temperatuur.
Corresponding to most kinds of particles, there is an associated antiparticle with the same mass and opposite electric charge.

De Monadologie of Monadenleer is de term die de Duitse filosoof Gottfried Wilhelm Leibniz gaf aan zijn metafysische systeem zoals beschreven in zijn gelijknamige tekst uit 1714.
Zo kon Leibniz dus ook tot zijn uitspraak komen: "Tout est pour le mieux dans le meilleur des mondes possibles" ("Dit is de best mogelijke wereld") die in schril contrast staat met de uitspraak van Arthur Schopenhauer: "Dit is de slechtst mogelijke wereld". De citaten van Leibniz en Schopenhauer geven de in het heelal verborgen paradox weer.
Gerrit Teule: Geest en ziel zijn de binnenkant van elektromagnetisme en elektromagnetisme is de buitenkant van geest en ziel.

De kwintessens van het rapport 'E i V' is dat de tegenstelling aan elke crisis ten grondslag ligt. De eenheid der tegendelen ('sleutel-en-slot-mechanismen', 'complementaire eenheid en/of de monade') toont de essentie. Alle dingen hebben de monade als een gemeenschappelijke oorsprong in eindeloze vrede en harmonie. Alles in het leven is een onvrijwillig verbond tussen tegengestelde energieën en heeft betrekking op de vierde fundamentele natuurkracht elektromagnetisme, de schakel tussen Microkosmos en Macrokosmos. Een paradigmawisseling in het denken maakt het mogelijk tegenstellingen te overbruggen, dus het evenwicht te herstellen.

Zo boven, zo beneden en Geestkunde
De kwantumveldentheorie
Nadat in de moderne natuurkunde de kwantummechanica (de de leer van 'deeltjesbeweging') tot ontwikkeling was gekomen, ontstond er ook een kwantumveldentheorie (de veldentheorie van een 'kwantum': een 'hoeveelheidje' of 'deeltje'); alle bekende deeltjes ontstaan vanuit de 'aangeslagen toestand' van hun veld (elektronen uit een elektronenveld, fotonen uit een elektromagnetisch veld, enz.). In de bewoordingen van de kwantumtheorie verkeren al deze deeltjesvelden - velden waaruit deeltjes voortkomen - in een bepaalde 'energietoestand'; de laagste is de grondtoestand. Deze grondtoestand (a) kan door allerlei oorzaken 'worden aangeslagen' (worden geëxiteerd). Daardoor ontstaan ‘trillingstoestanden’ in het veld, die met een ‘energiepakketje’ (b, c) overeenkomen, dat zich aan de onderzoeker voordoet in de vorm van een ‘deeltje’ (d).
a golf in veld, b,c golfpakketje, d deeltje
de golf-deeltje dualiteit
deze veldtoestanden vormen een evenwicht
Het natuurkundige verschijnsel dat een deeltje wordt genoemd, is de aangeslagen toestand van zijn veld: het deeltje komt uit het veld voort! Velden zijn daardoor de grondslag van de deeltjes... en daardoor ook van de stoffelijke wereld.
Hiermee hangt ook de 'golf-deeltje dualiteit' van licht samen. Licht is als veld een elektromagnetische straling en als deeltje een foton... dat uit het veld voortkomt. Afhankelijk van de wijze van onderzoek doet licht zich de ene keer voor als straling (vastgesteld door Huygens) en de andere keer als deeltje (vastgesteld door Newton).
Het ontstaan van een deeltje kan als de plaatselijke verdichting van een veld worden beschreven. Dat komt volkomen overeen met mijn godservaring. De
kwantumveldentheorie beschrijft de wijze, waarop God deeltjes laat ontstaan en daarmee deze stoffelijke schepping schept.

Amanda Gefter In Einsteins achtertuin een duizelingwekkende toer langs de mooiste ideeën uit de natuurkunde (p. 320):
Er zijn geen objecten met een hogere entropie dan zwarte gaten, dus als de entropie van een zwart gat kan passen op een oppervlakte met minder dimensies, dan kan de entropie van alle andere objecten dat ook.
321: Hoe dan ook, Maldacena's ADS/CFT-dualiteit was de perfecte belichaming van Susskinds holografisch principe. Etc.
In ADS/CFT is er een wiskundige een-op-een-aansluiting tussen het vijfdimensionale binnenste van de ruimte en de vierdimensionale grens, dus aan de hand van de wiskunde kun je, gegeven elk object of fysisch proces in de ruimtetijd met een hogere dimensie, de exacte tegenhanger op de grens vinden. Dat wierp een fascinerende vraag op: wat is de tegenhanger met een lagere dimensie van een zwart gat? Zwarte gaten zijn gemaakt van zwaartekracht, maar in Maldacena’s model is er geen zwaartekracht op de grens.
323:
'Ons universum is de De Sitter. Was ADS/CFT genoeg om Hawking van gedachten te laten veranderen?'
‘Ja’, zei Susskind. 'De oppositie, Hawking incluis, moest het opgeven. Het was zo wiskundig precies dat voor de meeste praktische doelen alle theoretische fysici tot de conclusie kwamen dat het holografisch principe, complementariteit en het behoud van informatie (Akasha) waar moesten zijn. Etc.
Het holografisch principe, en meer in het bijzonder ADS/CFT, laat zien dat twee beschrijvingen van dezelfde exacte fysica een verschillend aantal dimensies kunnen hebben.
478: Totdat men uiteindelijk begreep dat er geen echt ‘boven’ en ‘onder’ is, dat dat relatieve begrippen zijn.
484: We zijn zoals Wheeler voorzag, het universum dat naar zichzelf kijkt. Hoe moeten we onszelf een spiegel voorhouden als we zelf de spiegel zijn?
We zitten gevangen in het universum – en dat betekent dat we geen consistente beschrijving van het uiniversum kunnen geven zonder ook onszelf te beschrijven. De stelling van Gödel toonde aan dat naar zichzelf verwijzende beweringen binnen het systeem dat die beweringen doet, onbewijsbaar zijn. Hoe zit het dan met de naar zichzelf verwijzende beweringen van de kosmologie? De ‘binnenkant’ is het enige wat we hebben. Die beweringen zijn dus niet te bewijzen, punt uit.

De golfdeeltjeparadox (Holografisch universum)
Voor de complementariteit van Bohr wordt nu het begrip dualiteit van 'Golven en Deeltjes' (wave-particle duality) gebruikt. Dit geldt zowel voor een elektron als een foton. Fotonen (φοτος, photos=licht) ("lichtdeeltjes") zijn een verschijningsvorm van elektromagnetische straling. Afhankelijk van de gebruikte meetopstelling zal straling (een vorm van energie) zich voordoen als golven of als een stroom van massaloze deeltjes, de fotonen. Een foton is een voorbeeld van een kwantum. Een foton is de kleinst mogelijke eenheid van licht.
Een biofoton (kwantum biologie, Fritz Albert Popp) betreft in elk geval fotonen van kortere golflengte dan die welke het lichaam in het diepe infrarood uitstraalt volgens de Wet van Planck vanwege zijn temperatuur.
Corresponding to most kinds of particles, there is an associated antiparticle with the same mass and opposite electric charge.

Polarization in the physical sciences.
- Polarization (electrochemistry), a change in the equilibrium potential of an electrochemical reaction.

Dr. Michio Kaku Blackholes, Wormholes and the Tenth Dimension - Will these concepts be proven by a theory of everything?
A Theory of Everything?
One of the crowning achievements of 20th century science is that all the laws of physics, at a fundamental level, can be summarized by just two formalisms:
(1) Einstein’s theory of gravity, which gives us a cosmic description of the very large, i.e. galaxies, black holes and the Big Bang, and
(2) the quantum theory, which gives us a microscopic description of the very small, i.e. the microcosm of sub-atomic particles and radiation. But the supreme irony, and surely one of Nature’s cosmic jokes, is that they look bewilderingly different; even the world’s greatest physicists, including Einstein and Heisenberg, have failed to unify these into one. The two theories use different mathematics and different physical principles to describe the universe in their respective domains, the cosmic and the microscopic.

Polarity (Tegenpool - Tegenhanger - Tegengesteld - Opposite)
Balance in polarities in nature (Schauberger information):
The symmetry that we find in Nature, particularly geometric symmetries like a snow crystal,
Prof Michio Kaku (City Univ. N.Y.) believes are throwbacks to the original symmetry and perfection created at the Big Bang. Prof James Gates (Univ. of Maryland) has been engaged in a search for unity in creation, and puts his money on supersymmetry, which holds that every type of particle is balanced by a super twin, a theory that suggests a polarity between upper and lower levels of vibrational quality. iktoVr Schauberger (1885–1958), the Austrian naturalist, saw the primal creative force as unpolarised. The expression of this primal energy, the process of creative evolution, he said, requires movement, which brings instability and, eventually – through balance – order.
Chemistry is founded on polarity. Atoms are composed of a nucleus of a positively charged proton and an uncharged neutron ― and a varying number of negatively charged electrons which orbit around the nucleus like planets do around the Sun. Take the gregarious oxygen element, for example; it has two inner electrons and a ring of six outer electrons orbiting around the positive proton; the positive and negative charges are balanced. Particles of opposite polarities are attracted to each other, while those of the same polarity are repelled. “Aristotle said that two mysterious forces run the universe – attraction and repulsion. He saw in this the action of anima mundi, the ineluctable interiority that lies at the heart of matter-energy.”

Electric dipole CHEMISTRY AND PHYSICS
Electric dipole, pair of equal and opposite electric charges the centres of which are not coincident. An atom in which the centre of the negative cloud of electrons has been shifted slightly away from the nucleus by an external electric field constitutes an induced electric dipole.

The electric field and the law of attraction
In physics, fields describe the distribution of forces in space. Their description thus requires the knowledge of magnitude and direction. Both are expressed through field contours; field forces act in the direction of the contours, and the distance between the contours indicates their magnitude. (The closer the contours are together, the larger the force.)
In an electric field the direction of the field is given by the electric charge of the charged sources. If the charge is negative, the field is directed toward the charge. All electric fields begin on a positive charge and end on a negative charge.
If two positive charges interact, their forces are directed against each other. This creates a repellent force as shown in the illustration. (The same occurs with two negative charges, because their respective forces also act in opposite directions.)

Madame Blavatsky exposes the physical possibility of levitation in “Isis Unveiled” We have all experienced, at one time or another, the mysterious repulsion of two magnets that share the same pole. And even though this is an extraordinary thing, nobody doubts its authenticity or discards it as if it were a magical occurrence. Well, Blavatsky’s explanation surrounding levitation is not very different from this common experience:
The earth is a magnetic body; in fact, as some scientists have found, it is one vast magnet […] Human bodies, in common with all other forms of matter, are charged with the opposite form of electricity — negative […] Now, what is weight? Simply the attraction of the earth. […] The condition of our physical systems, say theurgic philosophers, is largely dependent upon the action of our will. If well-regulated, it can produce “miracles”; among others a change of this electrical polarity from negative to positive; the man’s relations with the earth-magnet would then become repellent, and “gravity” for him would have ceased to exist. […] This control over the physical forces once obtained, alteration of his levity or gravity would be as easy as breathing.

H.P. Blavatsky Isis ontsluierd Deel 1 (p. 24):
Maar de zwaartekracht wordt in veel gevallen opgeheven, onder andere door levitatie van personen en leven loze voorwerpen; hoe verklaren we dit? De toestand van ons fysieke lichaam hangt volgens de theürgische filosofen grotendeels af van de werking van onze wil. Indien deze beheerst is, kunnen er ‘wonderen’ geschieden; onder andere een verandering van deze elektrische polariteit van negatief naar positief; de relaties van de mens met de aardmagneet zouden dan afstotend worden, en ‘zwaartekracht’ zou voor hem niet meer bestaan. Het zou voor hem dan even natuurlijk zijn om de lucht in te vliegen tot de afstotende kracht zich heeft uitgeput, als het tevoren was om op de grond te blijven.
27: ASTRAAL LICHT. Dit is hetzelfde als het siderische licht van Paracelsus en andere hermetische filosofen. Fysisch gezien is het de ether van de huidige wetenschap. Metafysisch en in zijn spirituele, occulte betekenis is ether veel meer dan men zich vaak voorstelt. In de occulte natuurkunde en in de alchemie is aangetoond dat het binnen zijn oeverloze golven niet alleen Tyndalls ‘belofte en vermogen van iedere eigenschap van het leven’ omvat, maar ook de verwerkelijking van alle vermogens van de geest. Alchemisten en hermetici geloven dat hun astrale of siderische ether, naast de bovengenoemde eigenschappen van zwavel en wit en rood magnesium of magnes, ook de anima mundi is, de werkplaats van de natuur en van de hele kosmos, zowel spiritueel als fysiek. Dit ‘grote magisterium’ laat zich gelden in het verschijnsel van het mesmerisme, in de ‘levitatie’ van mensen en voorwerpen; het spirituele aspect ervan kan men ether noemen.
221/222: Omdat de scheppende energie in het oorspronkelijke punt is ontstaan, zijn de religieuze symbolen van elk volk evenzoveel illustraties van deze metafysische hypothese die door Pythagoras, Plato en andere filosofen is uiteengezet. ‘Deze Chaldeeën’, zegt Philo5, ‘waren van mening dat de kosmos onder de bestaande dingen één enkel punt is, en óf dit is God (theos) zelf, óf God is daarin, en bevat de ziel van alle dingen in zich.’ Ook de Egyptische piramide stelt symbolisch dit denkbeeld van de wereldboom voor. Haar top is de mystieke schakel tussen hemel en aarde, en betekent de wortel, terwijl het grondvlak de uitgespreide takken weergeeft, die zich naar de vier hemelstreken van het stoffelijke heelal uitstrekken.
Ze geeft het denkbeeld weer dat alle dingen hun oorsprong in de geest hadden, want de evolutie begon oorspronkelijk van bovenaf en ging daarna naar omlaag, in plaats van omgekeerd, zoals volgens de theorie van Darwin. Met andere woorden, er heeft een geleidelijke verstoffelijking van de vormen plaatsgevonden tot een bepaald uiterst punt van afdaling wordt bereikt. Dit is het punt waar de moderne evolutieleer de arena van de speculatieve hypothesen binnengaat.

Theosophy and Magnetism (David Pratt):
1. Introduction
Section 2 outlines the modern scientific understanding of the earth's magnetic field. Sections 3 and 4 present comments on magnetism by one of the theosophical adepts and by G. de Purucker. Sections 5 and 6 provide background information. Finally, section 7 discusses some of the issues raised. Sleep and magnetism
[The Dialogues of G. de Purucker, Theosophical University Press, 1948, 3:6-9]
Student – ... We have been told that it is best while sleeping to have the head turned towards the north. ... It seems rather remarkable to me, because according to our teaching, I understand that the head [has] similar polarity to the north pole, in which case they should repel each other. So if magnetic conditions reign over such things, one ought to sleep less well ...
G. de P. – [W]hen you put two magnets together, it is the north pole of one magnet which must be presented to the south pole of the other magnet in order that the two shall hang together or cohere. ... Therefore the two north ends are pointing in the same direction, and thus do not repel each other. Just so is it with the human body sleeping in bed with the head to the north. The man's positive pole, his north pole, his head, is then pointing to the north pole of the Earth, and thus it receives the magnetism coming from the south pole of all objects immediately contiguous to or touching his head. ...

G. de Purucker Deel 2 Dialogen Bijeenkomst op 10 februari 1931 (p. 717-718):
GdeP – U heeft over een zeer interessant onderwerp gesproken, en ik geloof dat Reichenbach over het geheel genomen een werkelijke waarheid heeft geconstateerd. Maar als ik u goed heb begrepen, is er een ding waarover u spreekt waarbij u misschien een onderscheid maakt zonder dat er een verschil is. Volgens de moderne westerse theorie heeft een magneet twee polen, nietwaar? Deze worden de noord- en de zuidpool genoemd. Als u twee magneten bij elkaar brengt, moet de noordpool van de ene staan tegenover de zuidpool van de andere, en dan zullen ze aan elkaar blijven hangen. De beide noordpolen wijzen in dezelfde richting en stoten elkaar dus niet af. Zo is het ook met het menselijk lichaam dat in bed slaapt met het hoofd naar het noorden. De positieve pool van de mens, zijn noordpool, zijn hoofd, wijst dus naar de noordpool van de aarde en krijgt dus het magnetisme dat van de zuidpool komt van alle voorwerpen die vlak bij zijn hoofd liggen of het aanraken.

Part 2: The Hollow Earth Hypothesis
Geomagnetism
A hollow earth would require a new theory of geomagnetism since it would rule out the present dynamo model -- which, as shown in part 1, is highly dubious anyway. A number of alternative mechanisms have been put forward, but none has won widespread support [2]. Magnetism is caused by charged particles in motion, and an alternative theory is that the earth's magnetic field is generated by charges in the earth's atmosphere and the crust, which are carried with the earth as it rotates. The main objection to this theory is that planets would have to have enormous electric fields in their atmospheres and there is no evidence of this. But nor is there any evidence disproving it; the earth's background electric charge cannot be measured directly from the earth itself [3].
A rotating planet can be compared to an electrical solenoid [4]. A solenoid consists of a coil of wire, and when a current is passed through it, a magnetic force is generated at right angles to the direction of the wire. Since planets carry charges with them in their atmosphere and crust, this generates electrical currents in the direction of rotation, or east-west. The magnetic field is generated at right angles to this, i.e. north-south.
The most detailed alternative model of the geomagnetic field has been developed by Harold Aspden, who argues that the field is generated mainly by ether spin [5]. More specifically, it arises from charge displacement caused by the spinning ether sphere located within the earth and extending about 100 km above its surface, in conjunction with a balancing charge displacement in the matter constituting the physical earth. Aspden explains that, with a distributed core charge of one polarity and a compensating surface charge of opposite polarity, the earth's rotation would produce a magnetic field that matches what is observed. The reason the magnetic poles are offset from the geographic poles is because the ether sphere spins about an axis that is tilted with respect to the earth's spin axis. And the reason the magnetic poles move around the geographic poles earth is because the ether spin axis precesses around the earth's spin axis.

Wim Couwenberg Integraal en reductionistisch denken als complementaire spanningsrelatie (Civis Mundi 16 december 2010)
Onze moderne cultuur is steeds meer in de ban geraakt van het lineaire, reductionistisch-analytische (of-of) denken.
Tegenover deze dominerende denkwijze stelt zich een nieuwe, integrale denkwijze, waarin de wereld de geïnterpreteerd wordt als een polair-dialectisch zich ontwikkelend geheel, waarin alle subsystemen, processen en elementen elkaar beïnvloeden en alleen in die onlosmakelijke samenhang adequaat te begrijpen zijn. Er zijn tal van tekenen en tendenties die duiden op een groeiende ontvankelijkheid voor die denkwijze.
Voor een gebalanceerde ontwikkeling van het wetenschappelijke en het politiek-sociale denken zijn complementaire denk- en benaderingswijzen van vitaal belang. Waar het nu om gaat, is dat een vruchtbare wisselwerking groeit tussen het reductionistisch-analytische en het integrale denken. Zij dienen elkaar te leren zien en waarderen als complementaire denkwijzen die ieder hun eigen relatieve betekenis hebben.
Het boek Een vorm van beschaving van Klaas van Egmond geeft aan die integrerende denkrichting en de intellectuele revolutie die dat impliceert een nieuwe en zeer welkome impuls en daarmee een aanzet tot hernieuwde reflectie hierop.

De retorische vraag van het kip-en-eiprobleem blijft ons boeien en is na ruim twee millennia nog steeds actueel. Net als Paul Dirac (Diraczee) en Sin-Itiro Tomonaga gaat het rapport ‘E i V’ er vanuit dat gedachten en gevoelens met de verborgen 5e dimensie samenhangen.

De vraag blijft actueel in hoeverre houdt de oerbron, de scheppende kracht, de ‘spontane generatie’ zich voor de wetenschap verborgen?

'Er wordt veel volslagen waanzin verkondigd' (Govert Schilling interviewt kosmoloog Marcelo Gleiser Volkskrant 27 november 2010)
Hoe nieuw is eigenlijk uw idee dat complexiteit voortkomt uit onbalans en onvolmaaktheid?
Dat idee is zeker niet revolutionair. Ilya Prigogine schreef daar in de jaren tachtig al over. Maar wat ik daaraan toevoeg is het inzicht dat veel structuren in het heelal hun bestaan te danken hebben aan zeer fundamentele asymmetrieën in de natuur.
Om de natuur te begrijpen moeten we niet op zoek gaan naar perfectie, maar naar asymmetrie. Daarin ligt de sleutel van ons bestaan.
De wetenschap belooft je geen leven na de dood, maar het feit dat de atomen in jouw lichaam afkomstig zijn uit een andere ster, verbind jou met de kosmos.
Bent u niet bang ingelijfd te worden door de zweefsector?
De behoefte aan gevoelens van spiritualiteit hoeft goede wetenschap niet uit te sluiten.

De vraag komt naar voren in hoeverre de materiële wereld, de 'natheid van water' die Erik Verlinde onderzoekt de kloof tussen de immateriële wereld ‘De volledigheid is als water‘; van Laozi zal overbruggen? Het boek van Henk Procee geeft een nieuw perspectief op een oud vraagstuk. Primair gaat het om de kwaliteit van het recept, de oplossingsrichting, of met andere woorden de Nieuwe levensrichting van Spinoza, het AOS-concept van Benedict Broere, het Vierde Model van Hans Vincent, Het Nieuwe Denken van Eric Fienig, de visie die Beter Onderwijs Nederland en het ‘Yin/Yang-symbool en de Vijf Fasen’ van het Taoïsme uitdraagt. Het onderzoeksrapport ‘E i V’ beoogt net als deze 'probleemgestuurde' modellen probleem en oplossing (Problem solving) dichter bij elkaar te brengen. We zitten in ons eigen wereldbeeld gevangen. Het outside the box-denken dient meer centraal te staan. We moeten niet steeds opnieuw de wal het schip laten keren, maar aan feedforward besturing meer aandacht besteden. Regeren is nog steeds vooruitzien.

De website Het Nieuwe Denken bevat een samenvatting van de dissertatie Dynamiek en Ontwikkeling van het Internationale Systeem: Een Complexiteitsperspectief van Ingo Piepers, 2006. Het proefschrift kan worden gedownload.
In hoofdstuk 2 geef ik een overzicht van inzichten, concepten en theorieën die worden gerekend tot de complexiteitswetenschappen, zoals: ‘system dynamics’, hiërarchie- en chaostheorie, complexe adaptieve systemen, netwerktheorieën, ‘self-organized criticality’ (SOC) en ‘punctuated equilibrium’ - dynamiek. Uit deze inventarisatie blijkt dat van een consistent en eenduidig theoretisch complexiteitsperspectief geen sprake is. Deze inzichten, concepten en theorieën bezitten vaak een ‘eigen’ benadering en focus, maar zijn tot zekere hoogte complementair. Deze inventarisatie levert de bouwstenen op voor het formele object van onderzoek.
282: 9.5 Historische interpretatie
De geïdentificeerde uitzonderingsperiode - de periode van 1657 tot en met 1763, met een dynamiek met een hoge mate van periodiciteit - vond plaats tijdens de levenscyclus van het tweede internationale systeem.
Na de Dertigjarige Oorlog (1648) was in eerste instantie de Republiek der Nederlanden de dominante grootmacht in Europa. De Republiek der Nederlanden kon deze positie echter niet lang handhaven: in 1713 verloor de Republiek der Nederlanden zijn grootmachtstatus (Goldstein, 1988).
Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk trachtten deze dominante - hegemoniale - positie over te nemen. De conflictdynamiek in het internationale systeem werd gedurende de uitzonderingsperiode in hoge mate gedomineerd door de rivaliteit tussen Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, die beiden - zoals gezegd - streden om een hegemoniale positie in Europa. Gedurende deze periode vond een aantal grootschalige conflicten laats die werden onderbroken door relatief langdurige stabiele periodes (zie onder andere Goldstein, 1988, 242).
282,283:
Zoals uit de toestandruimte gedurende de periode van 1657 tot en met 1763 blijkt, was gedurende deze periode sprake van slechts twee categorieën conflicten: conflicten met een kleine fractie en beperkte intensiteit of conflicten met een zeer grote fractie en grote intensiteit. Deze ‘alles-of-niets’ situatie voor beide dominante grootmachten - er stond veel op het spel - levert het ‘simpele’ zigzagpatroon in de toestandruimte op (zie figuur 9.5). De categorie conflicten met een redelijk grote fractie en intensiteit ontbreken in deze periode bijna volledig.

Via de ommekeer (paradigmawisseling), menselijke individualiteit is het mogelijk ons met de natuurlijke kringloop (flow), te verbinden. We zijn medescheppers van iedere situatie die in ons leven ontstaat. Ieder initiatief, elk mens kan door het vlindereffect de zelfordening positief beïnvloeden. Alle keuzes en initiatieven van individuen vormen samen een kritieke massa die een doorbraak kan realiseren. De chaostheorie leert dat alles met elkaar verbonden is en de onderzoeker niet af te scheiden is van het onderzoek. Alleen door dat wat is te accepteren komt de evolutie een stapje verder.

Levensgevaarlijk, deze bestuurder zonder benul (Thomas Friedman Volkskrant 5 augustus 2017 Bijlage Zaterdag p. 17):
Grote gevaren bedreigen de wereld, waarbij niet alleen het klimaat ontregeld raakt. Terwijl China investeert in wetenschap en technologie, geeft Donald Trump geld uit aan een muur bij Mexico. Kan het nog dommer?
Regeren gaat er nu om hoe je jouw samenleving erop voorbereidt het meeste te halen uit deze drie klimaatveranderingen en hoe je de ergste negatieve gevolgen kunt beperken. Helaas is dat op dit moment niet de prioriteit van onze samenleving. In het tijdperk-Trump vatten we regeren op als entertainment.

Kramp (Elma Drayer de Volkskrant 8 augustus 2017, p. 2):
We leven in
gendernerveuze tijden. Afgelopen vrijdag publiceerde een (anonieme) Googlemedewerker op het interne netwerk een memo van tien pagina's, vol klachten over het verstikkende denkklimaat bij het bedrijf - vooral als het gaat om de positie van vrouwen. Volgens de auteur heeft hun achterstand in de techindustrie simpelweg 'biologische' oorzaken. Vrouwen zijn nu eenmaal van nature minder geïnteresseerd in programmeren en in leidinggeven. Dus is Googles zogeheten diversiteitsbeleid tot mislukken gedoemd.
Zulke '
incorrecte' aannames over gender, verklaarde hoofd diversiteitsbeleid Danielle Brown, weerspiegelen niet het standpunt dat 'ikzelf of dit bedrijf' wil onderschrijven, promoten of aanmoedigen. Vanzelfsprekend, schreef ze erbij, moet elke medewerker zich 'veilig voelen' om 'alternatieve' visies uit te dragen. Maar de discussie moet wel in de pas lopen met 'de beginselen van equal employment zoals te vinden in onze gedragscode, ons beleid en in de anti-discriminatiewetgeving'.
Je mag best afwijken, zolang je niet afwijkt? Fraaier illustratie van de kramp waarin het diversiteitsdebat verkeert trof ik zelden aan.
Hoog tijd om het memo zelf te bestuderen (
integraal te lezen via Gizmodo.com).
En zie, het blijkt heel wat genuanceerder dan je op grond van de reacties zou denken.
Maar de memoschrijver (die zichzelf typeert als a classical liberal) zegt expliciet te doelen op gemiddelden, erkent ruiterlijk dat de overlap tussen de seksen groot is en vindt dat je mensen eerst en vooral als individu moet beoordelen, 'niet als onderdeel van hun groep'. Heel keurig, zou ik zeggen.
Trouwens, al was dat niet het geval. Waarom zou je in hemelsnaam niet mogen vinden dat
Moeder Natuur' zich niet laat negeren?
Zelf lig ik nogal graag in de clinch met de aanhangers van dit evangelie. Met vrouwen die jubelen over hun aangeboren verbindende kwaliteiten en idem intuïtieve gaven. Met mannen die jubelen over hun aangeboren dadendrang en idem koele ratio. Kan ik fijn mijn'' evangelie verkondigen: dat genitaliën weliswaar reuze interessant, maar niet allesbepalend zijn. En vooral: dat ze niet langer je lotsbestemming hoeven te determineren - althans, niet in dit geprivilegieerde hoekje van de wereld.
Zo'n debat is veel te belangrijk om te smoren in
genderpolitieke correctheid. Veel te leuk ook.

Internet (Hassan Bahara Volkskrant 7 augustus 2017 p. 2):
Maak net als de Amerikaanse comedian Aziz Ansari een frisse tv-serie als Master of None - door deze krant terecht de beste tv-serie van het jaar genoemd - en je wordt direct gekroond tot een orakel met splijtende inzichten. Hoe aan die verzurende Trump-obsessie van het internet te ontkomen? Net als Ansari het digitale leven vaarwel zeggen gaat mij helaas niet lukken. Maar misschien lukt een Trump-dieet mij wel. Het is tijd om af te kicken van die aandachtsgeile vent.

'Als ze bijten, bijt ik harder terug' (Karolien Knols interviewt Sinan Can Volkskrant 5 augustus 2017 Zomer Magazine p. 12-17):
Hij pakt zijn 'inspiratieboek' van de plank, Liefde kent veertig regels, van Elif Shafak. Het gaat over een vrouw die een baan aanneemt als proeflezer van een literair agentschap, en een manuscript in handen krijgt dat gaat over de ontmoeting tussen Rumi en zijn leermeester Sjems Tebrizi. 'Er staat een hoofdstuk in het boek over wederkerigheid dat ik prachtig vind. Rumi zegt: voor elke dief die sterft, komt er een terug. Voor elke gewetensvolle mens die verdwijnt, komt er een terug. Dat geeft mij rust.'
Of de mysticus hem ook door de laatste drie weken heeft gesleept? Op Facebook zette hij, op de dag van de ontmoeting met de aanslagpleger in Kirkuk, dit bericht:
'As you live Deeper in the Heart, the Mirror gets clearer and cleaner. Rumi.'

Om de hel leefbaar te houden moet je spelen (Arnon Grunberg Volkskrant 5 augustus 2017 Bijlage Zaterdag p. 16):
'Ik wilde helpen en ik dacht dat je soms helpt door te bijten'
Schrijver Arnon Grunberg veranderde radicaal van standpunt over het verkondigen van de wrede waarheid over de menselijke soort.
De nieuwe opvatting
Het lijden moet niet verheerlijkt worden, maar het mag gezien worden en telkens opnieuw moet je je afvragen hoe je je verhoudt tot het lijden van de ander, zonder uit het oog te verliezen hoe grotesk dit alles is.
Het effect
Ik sluit ook niet uit dat ik een betere schrijver ben geworden. En verder: iemand die minder bang is ook af en toe lief te zijn.

De nieuwe opvatting van Arnon Grunberg is niet nieuw, het Boeddhisme verdiept zich al millennia in het oplossen van het lijden in de wereld.

Bestsellerboeddhist (Olaf Tempelman Volkskrant 5 augustus 2017 Zomer Magazine p. 30-31):
In zijn nieuwste boek beschrijft Thich Nhat Hanh (90), uitvinder van de term mindfulness, hoe zijn gedachtengoed tot stand kwam. Wie is deze monnik, wiens boeken zijn doorgedrongen tot boekenkiosken op luchthavens en op vijf continenten worden gelezen?

Gleiser beschrijft in zijn boek Een scheurtje in de rand van de schepping eminente wetenschappers als Aristoteles, Pythagoras, Plato, Kepler en Pasteur, die ook in De Geheime Leer ter sprake komen. Door een aantal thema’s uit het boek van Gleiser aan de hand van De Geheime Leer van commentaar te voorzien komen een aantal omissies in zijn boek, met name wat betreft 'spontane generatie' (levenskracht) duidelijk naar voren.

Marcelo Gleiser boek Een scheurtje in de rand van de schepping
Hoofdstuk 9 De sleutel van de kosmos in je geest (p. 58/59):
Keplers model was ongelofelijk aantrekkelijk, omdat de geometrische configuratie op unieke wijze de kosmische blauwdruk bepaalde. Er was slechts één oplossing voor het raadsel van de schepping: de meest symmetrische, die geheel aansloot bij Gods volmaaktheid.
Hoofdstuk 13 Geheimzinnige lichteffecten' (p. 70):
Als je een steen in een vijver gooit, zie je dat de energie van de inslag via concentrische watergolven wordt afgevoerd.
Hoofdstuk 15 De geboorte van atomen (p. 77):
Er blijft voor ons een hoop onzichtbaar, ofwel omdat emissies buiten het zichtbare deel van het elektromagnetische spectrum vallen, of omdat de bronnen (oerbron) te ver weg of te klein zijn.
In hoofdstuk 32 Symmetrieën en asymmetrieën van materie behandelt Marcel Gleiser de C-, P- en T-symmetrie en hij stelt zolang de CPT-symmetrie standhoudt, impliceert dat een schending van de CP-symmetrie een specifieke tijdrichting op microscopisch niveau (p. 171).
Hoofdstuk 33 De oorsprong van de materie in het universum (p. 176):
We weten dat ze een ‘gebroken’ symmetrie moet zijn, wat wil zeggen dat ze geen symmetrie kan zijn bij de energieën die huidige experimenten meten – anders hadden we haar al gezien.
Hoofdstuk 35 Unficatie: een kritische analyse (p. 185):
De consequenties van de symmetrie schendingen - ladingsconjugatie, pariteit en zelfs de combinatie van deze twee – zijn nauw gerelateerd aan ons bestaan: ze creëren op microscopisch niveau de richting van de tijd en verschaffen een geloofwaaardig mechanisme om de overmaat van materie boven antimaterie te genereren.
Hoofdstuk 41 Het eerste leven: hoe? (p. 219):
219: Als er bijvoorbeeld een steen in een rimpelloze vijver wordt gegooid, zal de energie van zijn beweging overgebracht worden op het water. Al snel zal de overmaat van energie via uitdijende kringen in het water worden afgevoerd.
Analoog: hoe meer mensen, des te meer voedsel er wordt gegeten en des te meer afvalproducten er worden uitgescheiden. Als gevolg hiervan dient reproductie een heel duidelijk doel: het leven maakt meer leven om energie te kunnen blijven afbreken. Het leven is een mechanisme om de onbalans in de verdeling van energie te verminderen – een soort stoomwals die energie-uitwassen effent. *
*) En wat voor energieoverchotten zijn er dan? Hoofdzakelijk gaat het dan om de energieafgifte van de zon die de aarde verwarmt. Als de aarde een zonnefoton (zichtbaar) absorbeert en later infrarode fotonen naar de ruimte uitstraalt (in een verhouding van ongeveer een op twintig) exporteert ze een lager vorm van energie. Het energieverschil dat zich tijdens de achteruitgang (of toename van entropie) voordoet wordt gebruikt om de georganiseerde structuren op aarde te voeden, van orkanen tot levensvormen.

253: Marcelo Gleider verwijst naar het clichévoorbeeld van de giraffen. Als de meeste laaghangende bladeren zijn opgegeten, dan is het dier met de langste nek als enige in staat om bij de blaadjes aan de hoogste takken te komen.
In hoofdstuk 49 Kent het universum bewustzijn? (p. 263) verwoordt Marcelo Gleiser een spiritueel standpunt namelijk dat: als we ons niet bewust zijn van onze broosheid en kosmische eenzaamheid, zullen we niet voldoende in actie komen om te beschermen wat we hebben.
265/266: In zekere zin is het Universum een levend iets, een creatieve entiteit die in staat is schepselen voort te brengen die in staat zijn tot zelfreflectie.
271: Onze passie voor symmetrie heeft onmiskenbaar geleid tot opmerkelijke wapenfeiten binnen de natuurwetenschappen. Ze heeft tevens geleid tot grote verrassingen, omdat de natuur telkens weer heeft laten zien dat onze verwachtingen van perfectie simpelweg projecties zijn van onze eigen vooroordelen.
272: Sommigen van ons vinden het dan misschien niet leuk, maar de spiegel van de natuur is gebroken: in een volmaakt symmetrische kosmos zou materie zich hebben samengesteld tot levensvormen.
276: Omdat we nog geen enkel spoor van de zes extra ruimtelijke dimensies hebben gezien in onze huidige experimenten, moeten ze wel zo klein zijn dat ze onzichtbaar voor ons zijn. (Het zou natuurlijk ook kunnen dat ze niet bestaan.)
Hoofdstuk 56 Een nieuwe richtlijn voor de mensheid (p. 299):
Mensen! Word wakker en red het leven, met alles wat je ter beschikking staat! Leven is zeldzaam.

Charge, Parity, and Time Reversal (CPT) Symmetry:
De kosmologie heeft de afgelopen eeuw boeiende theoretische constructies en hypothesen laten zien. Desalniettemin zijn we weer terug bij af. Of met andere woorden het rentmeesterschap, we zijn zelf voor het leven, het wel en wee op aarde verantwoordelijk.

Begin 1994 raadpleegde ik de Nederlandse versie van het Standaardmodel op de online encyclopedie Wikipedia. Het standaardmodel was toen gemodelleerd naar de CPT-symmetrie volgens Martinus Veltman. Martinus Veltman zei daarover: in de loop der tijd zijn er drie belangrijke symmetrieën gevonden: spiegelsymmetrie (‘P’ het heelal zou gespiegeld kunnen bestaan), tijdsymmetrie (‘T’ het heelal zou ook andersom in de tijd kunnen bestaan) en materiesymmetrie (‘C’elk deeltje heeft een tegendeel dat het doet verdwijnen als het dat ontmoet). De eerste versie is aangepast en beperkt zich nu tot de elementaire deeltjes, de materiesymmetrie. De Engelse versie van het Standaardmodel belicht wel krachten die aan het standaardmodel ten grondslag liggen, de keerzijde van de medaille.

Sinds het verschijnen van De Geheime Leer in 1888 is de wetenschap wat betreft de vraag Wat is leven en tijd? nog niet echt veel opgeschoten. Dit komt in het boek van Marcelo Gleiser duidelijk naar voren. Het lijkt me daarom interessant om mede aan de hand van De Geheime Leer na te gaan op welk terrein wel vooruitgang is geboekt. In het onderstaande overzicht is van de Delen I t/m V van het boek van Marcelo Gleiser gebruik gemaakt. Voor Deel II De asymmetrie van de tijd, Deel III De asymmetrie van de Materie en Deel IV De asymmetrie van het leven wordt aan de begrippen Tijdsymmetrie, Materiesymmetrie en Spiegelsymmetrie de voorkeur gegeven (zie kolom: Leven en tijd?). In essentie draait het om de schakel tussen 'Geestkunde en Natuurkunde', geest en lichaam de ziel. In plaats van Deel V De assymetrie van het bestaan is voor het thema de Universele quintessens gekozen.

Marcelo GleiserLeven en tijd?'Nature en Nurture' (Complementariteit)
Deel I EenheidÉne werkelijkheid (Zwaartekracht)Monade ('Macrokosmos en Microkosmos')
Deel II De asymmetrie van de tijdTijdsymmetrieDuade ('Ruimte en Tijd')
Deel III De asymmetrie van de materieSpiegelsymmetrieTriade ('Energie en Tijd')
Deel IV De asymmetrie van het levenMateriesymmetrieTetrade ('Energie en Materie')
Deel V De assymetrie van het bestaanUniversele quintessensKwintessens ('Vijf individuele - en collectieve dimensies')

Marcelo Gleiser schrijft in zijn boek dat een van mijn oogmerken in dit boek is de denkfout van de unificatiebetovering aan het licht te brengen. Met zijn kritiek (p. 93) treedt hij in de voetsporen van Blavatsky, Fritjof Capra, Martinus Veltman, Paul Davies, Roger Penrose, Machiel Karskens en Lee Smolin.
93: Ook met zijn constatering dat we vanuit ons beperkte driedimensionale gezichtspunt een bijziende visie op de werkelijkheid hebben en ruimte en tijd in twee verschillende entiteiten splitsen. Maar als we een bril zouden dragen met de relativiteitstheorie als dwingend voorschrift, zouden we de vereniging van ruimte en tijd in volle glorie kunnen zien.
160: Of je er nu in gelooft of niet, we moeten allemaal onze gedachten kritisch laten gaan over de wijsheid achter deze zoektocht naar Eenheid in de wetenschap en wat die ons de afgelopen eeuw heeft opgeleverd.
162: Zou het niet beter zijn om simpelweg toe te geven dat onze visie op de wereld een permanent werk in uitvoering is?
En dat er geen ultieme waarheid ontdekt kan worden om de simpele reden dat we nooit over de volledige informatie zullen beschikken om te kunnen bepalen of we bij de ultieme waarheid zijn aangekomen?
185: De zoektocht is tot dusverre mislukt, de supersnaartheorie is werk in uitvoering, dat nog wel eens honderden jaren zou kunnen duren.
234: Het leven is inderdaad asymmetrisch. De uitdaging die Pasteur ons heeft nagelaten is de vraag waarom dat zo is13 (Chirale asymmetrie p. 313).

Satan en Demonen Sjoerd L. Bonting (GAMMA augustus 2002):
Na een lezing over chaostheologie werd mij gevraagd waarom ik het kwaad in de wereld toeschreef aan 'resterende chaos' zonder iets te zeggen over Satan en demonen. Deze vraag heeft mij ertoe geleid dit onderwerp wat nader te bestuderen. Het resultaat van deze studie beschrijf ik hier onder de hoofden Bijbel, Theologie, Teilhard, Chaos, Conclusies.
De chaostheologie biedt een verklaring voor de oorsprong van het kwaad, zoals ik deze nergens anders heb aangetroffen. Daarbij is er geen behoefte aan een personificatie van het kwaad.
Waarom heeft het geloof in een satan voor velen toch nog attractie? Naar mijn mening ligt dit in het (ongefundeerde) gevoel dat de personificatie van het kwaad ons lijkt te kunnen bevrijden van verantwoordelijkheid voor onze zondigheid. Waarom spreekt Jezus dan volgens de evangeliën over Satan en demonen? Ik denk dat Jezus de beeldspraak van zijn tijd gebruikt om beter te worden begrepen door de mensen die hij toespreekt.

G. de Purucker Wind van de geest
Hoofdstuk De Duivel (p. 96):
Wat is deze centrale kern? Er is in het heelal tegenwerking – dat is de belangrijkste betekenis van het Hebreeuwse woord satan, tegenstander, ‘opponent’; of van het Griekse en Latijnse woord diabolos, waarvan het Duitse Teufel, het Franse diable, het Italiaanse diavolo, het Engelse devil en het Nederlandse duivel zijn afgeleid.
Deze variaties in spelling en uitspraak ten opzichte van het oorspronkelijke woord zijn bij de verschillende volkeren ontstaan; de oorspronkelijke term waarvan ze alle afstammen is, zoals gezegd, het Griekse woord diabolos, dat de ‘aanklager’ betekent, en vandaar de ‘tegenstander’. Wat is dit prachtige, filosofische en religieuze idee van een tegenstander ernstig verminkt, waardoor het een louter antropomorfe, op een mens lijkende, personificatie werd van tegenstand in de natuur – een tegenstand die in feite heel weldadig en nuttig kan zijn en ook is, of aan de andere kant een tegenstand die kwaadaardig en slecht kan zijn.
297: De karmische tegenstander wordt dus de leermeester; als we van de fouten hebben geleerd, ze hebben overwonnen en ze de baas zijn geworden, blijken ze onze gids en leraar te zijn – vroegere struikelblokken worden als ze zijn overwonnen een springplank naar iets hogers.
Een andere belangrijke, en daarnaast voorkomende betekenis van deze gedachte is de volgende; door de oude mystici en occultisten en door theosofen uit de oudheid werd altijd verklaard dat de naam van de leraar, van de goeroe, van de leermeester, van de
verlosser, de tegenstander is. Hij staat de neofiet niet toe verder omhoog te gaan voordat deze heeft bewezen wat hij waard is; vóór hij de sleutelwoorden, de wachtwoorden heeft geleerd die in de eerste plaats zelfoverwinning en veiligheid in de toekomst betekenen.

De Geheime Leer Deel II hoofdstuk 12 Het vijfde ras. Goddelijke leermeesters - De oorsprong van de mythe van satan (p. 439):
Satan vertegenwoordigt metafysisch eenvoudig het omgekeerde of de tegengestelde pool van alles in de natuur22. Hij is allegorisch de ‘tegenstander’, de ‘moordenaar’ en de grote vijand van alles, omdat er in het gehele heelal niets is dat niet twee kanten heeft – de keerzijden van dezelfde medaille.
22) In de demonologie is satan de leider van de oppositie in de hel, waarvan Beëlzebub de vorst was. Hij behoort tot de vijfde soort of klasse van demonen (waarvan er volgens de middeleeuwse demonologie negen zijn) en hij staat aan het hoofd van heksen en tovenaars. Maar zie in de tekst de ware betekenis van Baphomet, de satan met de geitenkop, die één is met Azazel, de zondebok van Israël. De Natuur is de god PAN.
H.P. Blavatsky De Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 25 De mysteriën van het zevental (p. 697):
Voeg hierbij het volgende vers uit de esoterische boeken:
‘Ruimte en tijd zijn één. Ruimte en tijd zijn naamloos, want ze zijn het onkenbare DAT, wat alleen kan worden gevoeld door middel van zijn zeven stralen – die de zeven scheppingen, de zeven werelden, de zeven wetten zijn’, enz. . . .

Over de studie van de Theosofie (genoteerd door Robert Bowen) zegt Blavatsky: Als je denkt dat je uit De Geheime Leer een bevredigend beeld van de samenstelling van het universum kunt krijgen, dan zal deze studie je alleen maar verwarren. Het boek is niet bedoeld om zo'n definitieve uitspraak te doen over het bestaan, maar om je in de richting van de Waarheid te leiden.
Zij herhaalde deze laatste uitdrukking vele malen. Ze zei: Het is volkomen nutteloos om naar anderen te gaan waarvan je veronderstelt dat zij wat verder gevorderd zijn en hen te vragen een "uitleg" van De Geheime Leer te geven. [7] Dat kunnen zij niet. Als zij het proberen, dan bestaat alles wat zij geven kunnen alleen maar uit pasklaar gemaakte exoterische weergaven die in de verste verte niet op de Waarheid lijken. Zo'n uitleg accepteren betekent onszelf vastleggen op verstarde ideeën, terwijl de Waarheid uitstijgt boven ideeën die wij kunnen formuleren en uitdrukken.
Je moet niet zo dwaas zijn jezelf het gekkenhuis in te werken door teveel ineens te willen doen. De hersenen zijn het instrument van het waak-bewustzijn en ieder bewust mentaal beeld dat gevormd wordt betekent verandering en vernietiging van atomen van de hersenen. Gewone intellectuele aktiviteit verloopt langs gebaande wegen in de hersenen en vereist geen plotselinge aanpassingen en vernietigingen in hun substantie. Maar deze nieuwe soort van mentale inspanningen vraagt om iets totaal anders - het scheppen van "nieuwe hersenpaden" (new brain paths), het tot stand brengen van een andere orde in de kleine levens in de hersenen. Als dit geforceerd en onoordeelkundig geschiedt, kan dit ernstige fysieke schade aan de hersenen toebrengen.

====

Éne werkelijkheid ('Macrokosmos en Microkosmos')

Marcelo Gleiser boek Een scheurtje in de rand van de schepping (p. 14):
De hoeksteen van iedere unificatietheorie is de gedachte dat een diepgaandere beschrijving van de natuur hand in hand gaat met een hoger niveau van wiskundige symmetrie. Deze idee – een nagalm van de lessen van Pythagoras en Plato – gaat impliciet uit van het esthetisch oordeel dat dergelijke ideeën ‘mooier’ zijn.
43: De volgelingen van Thales, ook wel de Ionische filosofen genoemd, hielden vast aan het belangrijke unificatieprincipe van hun meester, ofschoon ze voor andere stoffelijke substanties kozen – Anaximenes bijvoorbeeld gaf de voorkeur aan lucht.
44: Enkele decennia na Thales creëerde Pythagoras een buitengewoon invloedrijk wereldbeeld door een vorm van wiskundige mystiek met de Ionische idee van eenheid te combineren. Deze pythagoreïsche erfenis heeft ons opgescheept met de gedachte dat het wezen van de natuur wiskundig symmetrisch en dus perfect is – een veronderstelling die ten grondslag ligt aan de unificatiedroom.
110/111: Om een expansie te genereren die sneller is dan het licht – toegegeven op zichzelf al een vreemd concept – is een vreemd soort materie nodig, één die negatieve druk genereert. Er bestaan bepaalde stoffen die werkelijk negatieve druk genereren.
Ze zijn inderdaad bizar, maar wel mogelijk.
136: Als de mystieke getallenleer van Pythagoras met dit platonisch idealisme wordt gecombineerd, leidt dat tot een daverende conclusie: wiskundige relaties tussen vormen en getallen verbergen het geheim van de ultieme aard van de werkelijkheid. De verborgen code van de natuur is geschreven in de perfecte vormentaal. Het wachtwoord voor deze wereld is symmetrie.

De vraag is nu of de metafoor van Pythagoras, de wiskundige mystiek (1 + 2 + 3 + 4 = 10) met de Ionische idee van eenheid, door Gleiser juist wordt geïnterpreteerd of in de woorden van Blavatsky De Geheime Leer hoofdstuk 6 De maskers van de wetenschap Fysica of metafysica? (p. 557):
Als er op aarde zoiets als vooruitgang bestaat, zal de wetenschap eens, of zij dit wil of niet, zulke monsterachtige denkbeelden als haar fysieke, zichzelf leidende wetten – zonder ziel of geest – moeten opgeven en zich wenden tot de occulte leringen.
558: Atomen, ether, de evolutie zelf – de hedendaagse wetenschap ontleent ze alle aan oude denkbeelden; alle zijn gebaseerd op de begrippen van de archaïsche volkeren. ‘Begrippen’ in de vorm van allegorieën voor de niet-ingewijden; duidelijke waarheden, die aan de uitverkorenen tijdens de inwijdingen werden onderwezen. Deze waarheden zijn door Griekse schrijvers gedeeltelijk bekendgemaakt en tot ons gekomen. Dit betekent niet dat het occultisme ooit dezelfde opvattingen had over stof, atomen en ether, als worden gevonden in de exoterie van de Griekse klassieken. Toch was zelfs Faraday een volgeling van Aristoteles en eerder een agnosticus dan een materialist, als wij Tyndall mogen geloven. De schrijver toont in zijn Faraday, as a Discoverer (blz. 123) aan dat de grote natuurkundige ‘oude gedachten van Aristoteles’ gebruikte, die ‘in beknopte vorm in enkele van zijn boeken zijn te vinden’. Misschien zijn Faraday, Boscovitch en alle anderen, die in de atomen en moleculen ‘krachtcentra’ zien en in de overeenkomstige elementale kracht een ENTITEIT OP ZICHZELF, echter veel dichter bij de waarheid dan degenen, die door deze te veroordelen, tegelijkertijd de ‘oude deeltjestheorie van Pythagoras’ veroordelen (een theorie die overigens nooit zó op het nageslacht is overgebracht als de grote filosoof deze in werkelijkheid onderwees), op grond van haar ‘dwaling dat de conceptuele elementen van de stof kunnen worden opgevat als afzonderlijke en werkelijke entiteiten’.
Vanuit het standpunt van de occultist ligt de voornaamste en noodlottigste fout en dwaling die door de wetenschap wordt gemaakt, in de opvatting dat er zoiets als anorganische of dode stof in de natuur mogelijk is. Kan iets dat dood of anorganisch is, worden omgezet of veranderd, vraagt het occultisme.
En is er iets onder de zon dat onveranderlijk blijft?

De getallensymboliek (1 + 2 + 3 + 4 = 10) van Pythagoras heeft niet alleen op supersymmetrie, maar vooral op de eeuwige beweging, op verandering betrekking. In dit kader kan ook verwezen worden naar het Panta rheialles stroomt of alles is in beweging’ van Heraclitus, een tijdgenoot van Pythagoras. Aan de emanaties in het heelal ligt de relatie beweging ten grondslag. Of met andere woorden de verborgen beweging in de schepping heeft op het basisprincipe these + antithese = synthese, op de psychosynthese van Roberto Assagioli, het blijvend beginsel van eenheid betrekking. Paren van tegenstellingen worden door het principe these + antithese tot uitdrukking gebracht.

Heraclitus gebruikt het eerst het woord "Logos" voor grondwet. "Logos" betekende oorspronkelijk woord, daarna redenering, ten slotte rede. Aan heel het wereldgebeuren ligt redelijkheid ten grondslag (Pythagoras spreekt hier van "kosmos"). Het is voor de mens de kunst deze redelijkheid, deze "logos" in te zien. En wanneer je je voor de wetten ervan buigt ben je wijs.
Onze ziel is een onderdeel van deze almachtige logos. Na de dood zinkt zij daarin terug, "als een licht dat uitdooft in de nacht". Wanneer we dat inzien zullen we leren onze wil aan de hoogste rede ondergeschikt te maken. Daarin zal onze ziel de rust vinden die het eigenlijke geluk van de mens is.

Om de waarheid te achterhalen is er volgens Pythagoras - in verband met de supersymmetrie in de schepping - geen complexe wiskunde nodig. Om de 10 dimensies (emanaties) weer te geven is de gebruikte wiskunde van het metrieke stelsel eenvoudiger dan bij de snaartheorie. Er behoeft slechts tot tien te worden geteld (Drie aanzichten, 4e en 5e Dimensie en 6e t/m 10e Dimensie vormen samen de tien gezichtspunten van Plato's Ideeënleer):

Gottfried de Purucker behandelt in Deel I, hoofdstuk 7 van zijn boek Beginselen van de Esoterische Filosofie de Heilige tetraktys van Pythagoras.
Van elk van deze graden wordt aangenomen dat deze uit de daarboven liggende emaneert. Eerst de kroon; uit de kroon, wijsheid; uit de kroon en wijsheid, begripsvermogen; uit deze drie – kroon, wijsheid en begripsvermogen – komt de vierde; uit de vier tezamen komt de vijfde; uit de vijf tezamen de zesde, en zo verder omlaag tot de negende; en de negende, met alle krachten en eigenschappen van de andere daarachter brengt dit ronde wezen voort, een eivormig omhulsel, ‘drager’ of voertuig, een aurisch ei; en dit aurisch ei wordt, als de tiende, koninkrijk genoemd, of soms verblijfplaats, omdat het de uitkomst, het resultaat, de emanatie, of het werkterrein is van alle andere die zich door deze verschillende bestaansgebieden heen manifesteren.

Of met andere woorden Eerst de kroon; uit de kroon, wijsheid; uit de kroon en wijsheid, begripsvermogen; uit deze drie – kroon, wijsheid en begripsvermogen – komt het vierde Domein; uit de vier tezamen komt het vijfde Domein; uit de vijf tezamen het zesde Domein, en zo verder omlaag tot de negende; en de negende, met alle krachten en eigenschappen van de andere daarachter brengt dit ronde wezen voort, een eivormig omhulsel, ‘drager’ of voertuig, een aurisch ei; en dit aurisch ei wordt, als de tiende, koninkrijk genoemd, of soms verblijfplaats, omdat het de uitkomst, het resultaat, de emanatie, of het werkterrein is van alle andere die zich door deze verschillende bestaansgebieden heen manifesteren.

Andere voorbeelden geeft Blavatsky in de Delen I, II en III. De Geheime Leer Deel I, Stanza 3 Het ontwaken van de kosmos (p. 107):
Zeno, de grondlegger van de stoa, was niet de enige die leerde dat het Heelal evolueert, wanneer de oorspronkelijke substantie ervan wordt omgezet uit de toestand van vuur in die van lucht, dan in die van water, enz. Heraclitus van Efeze beweerde dat het enige beginsel dat aan alle natuurverschijnselen ten grondslag ligt, het vuur is. De intelligentie die het Heelal laat bewegen is vuur, en vuur is intelligentie. En terwijl Anaximenes hetzelfde zei over lucht en Thales van Milete (600 v. Chr.) over water, verzoent de esoterische leer al deze filosofen door aan te tonen dat, hoewel ieder van hen gelijk had, geen van hun stelsels volledig was.
De Geheime Leer Deel I Samenvatting (p. 296):
Er is geprobeerd het eerste van deze zeven hoofdstukken te schrijven en het is nu gereed. Hoe onvolledig en zwak de uiteenzetting ook is, deze is in ieder geval een benadering – in wiskundige zin – van de oudste grondslag van alle latere kosmogonieën. Het is een gewaagde poging om in een Europese taal het grootse panorama weer te geven van de periodiek steeds terugkerende wet – ingeprent in de ontvankelijke denkvermogens van de eerste rassen die bewustzijn bezaten, en wel door hen die dit bewustzijn vanuit het universele denkvermogen weerkaatsten, want geen enkele menselijke taal behalve het Sanskriet, dat de taal van de goden is, is ook maar enigszins voor die taak berekend. Ter wille van ons doel moet men echter de gebreken van dit boek vergeven.
Het voorgaande, noch wat er volgt, kan men als geheel ergens volledig aantreffen. Het wordt in geen enkele van de zes Indiase filosofische scholen geleerd, want het betreft hun synthese – de zevende school, dat is de occulte leer.
De Geheime Leer Deel I Hoofdstuk 4 Is de zwaartekracht een wet? (p. 546):
En dan geeft de geleerde heer een zuiver occulte leerstelling:
‘De term eeuwigdurende beweging, die ik op deze bladzijden niet zelden heb gebruikt, is zelf dubbelzinnig. Indien de leringen die hier naar voren worden gebracht een goede basis hebben, dan is elke beweging in zekere zin eeuwigdurend. In massa’s waarvan de beweging door wederzijdse botsing wordt beëindigd, wordt warmte of beweging van de deeltjes opgewekt; en zo gaat de beweging verder, zodat we, als we zulke gedachten tot het heelal durfden uitbreiden, zouden aannemen dat dezelfde hoeveelheid beweging altijd dezelfde hoeveelheid stof zou beïnvloeden8.’
8) Correl. Phys. Forces, blz. 173. Dit is precies wat het occultisme beweert, en op grond van hetzelfde beginsel dat ‘waar kracht tegenover kracht wordt gesteld en een statisch evenwicht teweegbrengt, het eerder bestaande evenwicht wordt beïnvloed, en een nieuwe beweging begint, die gelijkwaardig is aan de beweging die tot inactiviteit is teruggebracht’. Dit proces wordt onderbroken in de pralaya, maar is eeuwig en onophoudelijk zoals de ‘Adem’, zelfs wanneer de gemanifesteerde Kosmos in rust is.
Kepler kwam bijna 300 jaar geleden tot deze ‘merkwaardige hypothese’. Hij had de theorie van de aantrekking en afstoting in de Kosmos niet ontdekt, want die was al bekend sinds de tijd van Empedocles. Deze noemde de twee tegengestelde krachten
‘haat’ en ‘liefde’ – en dit komt op hetzelfde neer.
547: Maar we zouden de critici van de middeleeuwse sterrenkundigen willen vragen, waarom Kepler voor het geven van dezelfde oplossing als Newton voor heel onwetenschappelijk moet worden uitgemaakt, terwijl hij zich alleen maar oprechter, consequenter en zelfs logischer toont. Wat is toch het verschil tussen het ‘almachtige wezen’ van Newton en de rectores van Kepler, zijn siderische en kosmische krachten, of engelen? Kepler wordt ook bekritiseerd om zijn ‘merkwaardige hypothese, die uitgaat van een wervelende beweging in het zonnestelsel’, om zijn theorieën in het algemeen en om zijn positieve houding tegenover Empedocles’ denkbeeld van aantrekking en afstoting en in het bijzonder van ‘zonnemagnetisme’.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 14 Krachten – bewegingsvormen of intelligenties? (p. 668/669):
De occultisten staan in hun overtuigingen dus niet alleen. Eigenlijk zijn ze ook niet zo dwaas dat ze zelfs de ‘zwaartekracht’ van de hedendaagse wetenschap tegelijk met andere fysische wetten verwerpen en in plaats daarvan aantrekking en afstoting aannemen. Bovendien zien ze in deze twee tegengestelde krachten slechts de twee aspecten van de universele eenheid, die men ‘het zich manifesterende denkvermogen’ noemt. In deze aspecten neemt het occultisme door middel van zijn grote zieners een ontelbare menigte werkzame wezens waar: kosmische Dhyāni-Chohans, wezens waarvan de essentie in haar tweevoudige natuur de oorzaak is van alle aardse verschijnselen. Want die essentie is één in substantie met de
universele elektrische oceaan, die het LEVEN is; en omdat zij, zoals gezegd, tweevoudig is – positief en negatief – zijn de emanaties van die tweevoudigheid nu op aarde werkzaam onder de naam ‘bewegingsvormen’. Want zelfs tegen het woord kracht kan men bezwaar gaan maken uit vrees dat het iemand zelfs maar in gedachten ertoe zou brengen deze van de stof te scheiden! Het tweeledige gevolg van die tweevoudige essentie wordt nu, zoals het occultisme zegt, de middelpuntzoekende en de middelpuntvliedende kracht genoemd, de negatieve en positieve polen of polariteit, warmte en kou, licht en duisternis, enz.

Empedocles: Dit spel van aantrekkende en afstotende krachten gebeurt bij toeval en noodzakelijk, en in een kringloop. Deze kringloop heeft plaats in een zogenaamd perfect meetkundig lichaam: een bol. Op een bepaald moment zijn de elementen volledig vermengd door liefde. Dan worden zij door haat geleidelijk weer gescheiden (vuur en lucht gaan naar de buitenkant van de bol), om vervolgens door liefde weer verenigd te worden en naar de begintoestand terug te keren. Er is dus een voortdurende strijd en aantrekking tussen de krachten van liefde en haat, waarbij ze elkaar in heerschappij afwisselen. Empedocles' dynamisch concept van een kosmogonie waarbij de elementen steeds opnieuw weerkeren en nieuwe samenstellingen vormen, noemen we een cyclisch universum.

Geheime Leer Deel II, Stanza 1 Het begin van bewust leven (p. 26/27):
‘Elk Heelal (wereld of planeet) heeft zijn eigen logos’, zegt de leer. De zon werd door de Egyptenaren altijd ‘het oog van Osiris’ genoemd, en was zelf de logos, de eerstgeborene, of het aan de wereld gemanifesteerde licht, ‘dat het denkvermogen en het goddelijke intellect van het verborgene is’. Alleen door de zevenvoudige straal van dit licht kunnen wij ons bewust worden van de logos door middel van de demiurg, door deze laatste te beschouwen als de schepper van onze planeet en van alles wat daartoe behoort, en de eerstgenoemde als de leidende kracht van die ‘schepper’ – tegelijk goed en kwaad, de oorsprong van het goede en de oorsprong van het kwade. Deze ‘schepper’ is op zichzelf goed noch kwaad, maar zijn gedifferentieerde aspecten in de natuur maken dat hij het ene of het andere karakter aanneemt. Met de door de ruimte verspreide onzichtbare en onbekende Heelallen had geen van de zonnegoden iets te maken. Het denkbeeld wordt heel duidelijk tot uitdrukking gebracht in de ‘Boeken van Hermes’ en in alle oude volksverhalen. Het wordt meestal gesymboliseerd door de draak en de slang – de draak van het goede en de slang van het kwade, op aarde vertegenwoordigd door de magie van de rechter- en die van de linkerhand. In het epische gedicht van Finland, de Kalevala, wordt de oorsprong van de slang van het kwade gegeven: zij is geboren uit het ‘speeksel van Suoyatar . . . en haar werd een levende ziel gegeven door het beginsel van het kwaad’, Hisi.
Geheime Leer Deel II, Stanza 10 De uiterlijke menselijkheid van de duivel (p. 309):
Het juiste begrip van de esoterische antropogenese hangt af van een goede beheersing van deze leer. Deze geeft een aanwijzing voor de oplossing van het lastige vraagstuk van de oorsprong van het kwaad, en laat zien dat de mens zelf het ENE scheidt in verschillende tegengestelde aspecten.
Geheime Leer Deel II, Stanza 12 Onze goddelijke leermeesters (p. 417):
Alleen zo’n opvatting kan de mens ertoe brengen een juiste conclusie te trekken over zijn oorsprong en het ontstaan van alles in het heelal – van hemel en aarde, waartussen hij een levende schakel vormt. Zonder zo’n psychologische schakel en het gevoel van de aanwezigheid daarvan, kan geen wetenschap ooit vorderingen maken en moet het gebied van de kennis beperkt blijven tot de analyse van de stoffelijke materie.
Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 22 De symboliek van de mysterienamen IAO en Jehova - Kruis en cirkel (p. 627):
Zij liggen in de hals van het sterrenbeeld de Stier[, dat door Mädler en anderen in de sterrenkunde wordt beschouwd als de centrale groep van het Melkwegstelsel en dat in de Kabbala en de oosterse esoterie wordt opgevat als het siderische zevenvoud, voortgekomen uit de eerste gemanifesteerde zijde van de bovenste driehoek, de verborgen 'triade'. Deze gemanifesteerde zijde is Taurus, het symbool van EEN (het cijfer 1), of de eerste letter van het Hebreeuwse alfabet, aleph א (stier of os), waarvan de synthese tien (10) of י yodh is, de volmaakte letter en het volmaakte getal. De Pleiaden (Alcyone in het bijzonder) worden dus zelfs in de sterrenkunde beschouwd als het centrale punt, waaromheen ons Heelal van vaste sterren draait, het brandpunt waaruit en waarin de goddelijke adem, BEWEGING, tijdens het manvantara onophoudelijk werkt. Daarom spelen – in de occulte filosofie en haar siderische symbolen – deze cirkel en het sterrenkruis daarop de voornaamste rol.
627/628: De Geheime Leer zegt ons dat alles in het heelal, en ook het heelal zelf, tijdens zijn periodieke manifestaties wordt gevormd (geschapen) door versnelde BEWEGING, in werking gesteld door de ADEM van de altijd onbekend blijvende kracht (in elk geval onbekend aan de tegenwoordige mensheid) binnen de wereld van de verschijnselen. De geest van leven en onsterfelijkheid werd overal gesymboliseerd door een cirkel: vandaar dat de slang die in haar staart bijt, de cirkel van wijsheid in oneindigheid voorstelt.
629: Het brahmaanse ‘gouden ei’ waaruit Brahmā, de scheppende godheid, tevoorschijn komt, is de ‘cirkel met het centrale punt’ van Pythagoras, en een passend symbool daarvoor. In de Geheime Leer wordt de verborgen EENHEID – of deze nu PARABRAHMAM voorstelt, of het ‘GROTE UITERSTE’ van Confucius, of de godheid die wordt verborgen door PHTA, het eeuwige licht, dan wel het joodse EN-SOPH – altijd gesymboliseerd door een cirkel of de ‘nul’ (het absolute niet-iets en niets, omdat het oneindig en het AL is); terwijl het god-gemanifesteerde (door zijn werken) wordt aangeduid als de middellijn van die cirkel.
De Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 24 Het kruis en het Pythagorische tiental (p. 713):
Wanneer men de scheikundige elementen volgens hun atoomgewicht in groepen rangschikt, zal men ontdekken dat ze een reeks vormen van groepen van zeven; het eerste, tweede, enz., lid van elke groep vertoont in al zijn eigenschappen een sterke analogie met het overeenkomstige lid van de volgende groep.

De Geheime Leer Deel III, (p. 110):
De voornaamste figuren van Pythagoras zijn het vierkant (de tetraktys), de gelijkzijdige driehoek, het punt in de cirkel, de kubus, de drievoudige driehoek. Porphyrius stelt, aangehaald door Moderatus of Gades, dat de zinnebeelden van Pythagoras al duizenden jaren vóór hem in Indië bekend waren.
Dat en Dit (p. 204)
Gelijk de Zohar overal aangeeft staat de oneindige Eenheid of Ain-Soph immer boven ’s mensen denken en waarderen; en in Sepher Jetzirah zien wij dat de Geest Gods – de Logos, niet de Godheid zelve – Eén (in geopenbaarde toestand wordt het 10, het heelal) genoemd wordt.
Eén is de Geest des levenden Gods….die eeuwig leeft. Stem, Geest, [van de Geest] en Woord: dit is de Heilige Geest, en de vierheid. Uit deze kubus emaneert de ganse Kosmos.
Lucht en Water emaneren het getal vier, Ether of Vuur, de Zoon. Dit is de Kabbalistische vierheid.
439: De mystieke tienheid [van Pythagoras] (1 + 2 + 3 + 4 = 10) is een wijze om het denkbeeld van de emanatie in het heelal weer te geven.
440: De één is God1, de twee is stof, de drie, die één en twee verenigt en aan beider aard deel heeft, is de wereld van verschijnselen, de vier, of de vorm der volmaking, geeft de ledigheid van alles te kennen, en de tien, de som van hen alle, omvat de ganse Cosmos.
De sleutel tot de Pythagoreesche dogma’s is de sleutel tot elke grote wijsbegeerte. Hij is de algemene formule van de eenheid in de veelheid, de Eén die het vele doet ontstaan en het al doordringt. Hij is de archaïsche leer der emanaties in enkele woorden samengevat.
Het "geëerde", het geopenbaarde iets, is zowel in het middelpunt als in de omtrek aanwezig, doch het is slechts de weerkaatsing van de Godheid - de wereldziel (of anima mundi). In deze leer vinden wij de geest van het esoterisch Boeddhisme.
1) De “God” van Pythagoras, is geen persoonlijke God. Men bedenke dat hij als een hoofdstelling verkondigde dat er achter alle vormen, veranderingen en andere verschijnselen van het heelal een blijvend beginsel van eenheid bestaat.

In plaats van stoffen die een negatieve druk genereren spreekt Blavatsky van een stof, die geen (bijna) een negatief gewicht heeft.

De Geheime Leer Deel I, Hoofdstuk 7 Aanval op de krachttheorie van de wetenschap (p. 579):
. . . De hypothese van Metcalfe over de zonnekracht en de aardkracht is niet alleen heel eenvoudig, maar ook heel boeiend . . . Hier zijn twee elementen in het Heelal, het ene is weegbare stof . . . Het tweede element is de alles doordringende ether, het zonnevuur. Het heeft geen gewicht, substantie, vorm of kleur; het is oneindig deelbare stof en de deeltjes ervan stoten elkaar af. Zij is zo ijl dat we geen woord hebben, behalve ether7, om haar uit te drukken.
7) Toch is zij geen ether, maar slechts een van de beginselen van de ether; deze laatste is zelf een van de beginselen van akâsa.
De Geheime Leer hoofdstuk 13 Wetenschappelijke en esoterische bewijzen voor en bezwaren tegen de moderne nevelvlektheorie1 (p. 650):
1) Noot vert. Tegenwoordig wordt de nevelvlektheorie ook wel ‘nevelhypothese’ (Laplace-vergelijking) genoemd. Wij achten dit in het kader van de bovenstaande tekst uit 1888 een minder passende term.
652: De nevelhypothese, die de theorie omvat van het bestaan van een oorspronkelijke in een nevelachtige toestand verspreide stof is, zoals iedereen weet, niet van recente datum in de sterrenkunde. Anaximenes van de Ionische school verkondigde al dat de hemellichamen waren gevormd door de steeds toenemende verdichting van een oorspronkelijke vóór het ontstaan van de Kosmos aanwezige stof, die bijna een negatief gewicht had en in een bijzonder verfijnde toestand door de Ruimte was verspreid.

De Éne werkelijkheid heeft betrekking op de wederkerigheid (reciprociteit) tussen Zo binnen, zo buiten en Zo boven, zo beneden. Namelijk het zelfbewustzijn (reflexief bewustzijn) dat met behulp van de lemniscaat tot uitdrukking kan worden gebracht. Of met andere woorden het gaat om de relatie tussen bioritme en de cultuur (groepsgeest, groupthink) waar we deel van uitmaken. Deze relatie heeft op de periodiciteit van het leven betrekking. De evolutie van de mensheid (de gemanifesteerde werkelijkheid) op macroschaal, die op de psyche van de anonieme massa berust, creëert op aarde golfbewegingen (bv. Biogeochemische cyclus, Epigenetica, Conjunctuurgolf, Kondratiev-cyclus, op- en neerwaartse cultuur, op en - neergaande boog). Alles wat gebeurt, is altijd historisch. Dit bracht Hegel vermoedelijk tot zijn aforisme: De mens leert uit de geschiedenis dat de mens niets leert uit de geschiedenis.

Het universum wordt in het menselijke bewustzijn weerspiegeld. De driehoek van Pythagoras en de categorieën van Aristoteles symboliseren hoe de innerlijke wereld met de uiterlijke wereld, religie en wetenschap, 'Wat en Hoe; Hoe en Wat' met elkaar worden verbonden. De quintessens van het verhaal is dat om een duurzame samenleving te creëren er maar een pedagogische hoofdroute is.

De menselijke psyche fungeert als schakel tussen geest en lichaam, het innerlijke universum en zichtbare universum (para- en apara-brahman), binnenwereld en buitenwereld, spirituele en materiële wereld. In geval van psychisch lijden is deze relatie vertroebeld en verkeert de persoon onder de begoochelende macht van de materiële wereld: mâyâ. Het is de wezenlijke wet der Natuur, dat smart en lijden ons eigen werk en in feite onze grootste leraren zijn. Het Ether-paradigma maakt het mogelijk om op het grenzeloze, het non-loale bewustzijn en haar problemen van illusie in de psyche grip te krijgen.

De kwantummechanica vormt een degelijke grondslag om de eonenhypothese van Jean Charon te onderbouwen. Deze hypothese biedt een boeiende visie. Net als in het boek Wat Darwin niet kon weten van Gerrit Teule wordt de schakel tussen ‘Geest en Lichaam’ met de kwantumverstrengeling in verband gebracht. In het rapport 'E i V' wordt ook met de linker- en rechterhersenhelft en de ‘linker- en rechterhand’ (pad) een verband gelegd.

De schakel tussen micro en macro, de ziel brengt de reflexieve dynamiek 'zo binnen, zo buiten; zo buiten, zo binnen' tot uitdrukking. Sleutel 1 kan in samenhang worden gezien met sleutel 7, sleutel 2 met 6, en sleutel 3 met 5. De sleutels weerspiegelen (bewustzijn van bewustzijn) zich in elkaar waardoor de macrokosmos en de microkosmos met elkaar worden verbonden. De supersymmetrie in het universum wordt daarmee (1 + 7, 2 + 6 en 3 + 5 = 8) tot uitdrukking gebracht en wordt met behulp van een lemniscaat of cirkel gesymboliseerd. In het rapport ‘E i V’ wordt de bewustzijnsevolutie aan de hand van zeven eigenschappen beschreven.

Pythagoras (De Gulden Verzen van Pythagoras) en Plato richten zich zowel op de vergankelijke als de onvergankelijke wereld. De controverse tussen Plato en Aristoteles kan met de gezichtspunten van Hegel en Marx worden vergeleken. Het 5D-concept en Ether-paradigma zijn zowel op de filosofie van Plato en Aristoteles als op de dialectische filosofie van Hegel en Marx (Engels) gebaseerd.

Pythagoras heeft al onderkend dat: Een huis is meer dan een stapel bakstenen. Een melodie is meer dan een verzameling losse tonen. Een levend wezen is meer dan een verzameling cellen. Een cel is meer dan een verzameling moleculen. Het begrip emergentie verwijst naar het geheel is meer dan de som van de delen.

De telling van Pythagoras brengt niet alleen de ultieme symmetrie van 'Zaaien en Oogsten' (reciprociteit), maar ook de in het heelal, de in de ruimte verborgen absolute eeuwige perpetuum mobile, de universele beweging (een beweging van bijvoorbeeld '4 naar 5' en vice versa of 'abiogenese naar autopoiese' en vice versa ) of trilling tot uitdrukking. Spreken (het woord is vlees geworden), maar ook muziek kan niet tot geluidstrillingen worden gereduceerd, veroorzaakt door een specifieke omgang met stukken materie. Het gaat wel degelijk om de ‘muziek der sferen’. De getallen van Pythagoras beelden een harmonische relatie, een specifieke categorie van betrekkingen, de verborgen 5e Dimensie, Synthese uit. Pythagoras was een interdisciplinair wetenschapper. De hamvraag blijft wat is de oerbron van deze beweging of trilling?

Om de getallenleer in de gemanifesteerde wereld te illustreren maken we gebruik van de economische kringloop van François Quesnay, de kringloop van geld – en goederenstromen, de import en export. Wereldwijd is de invoer van alle landen gelijk aan de uitvoer van allen, 'Invoer + Uitvoer' = 0. Het exportoverschot van het ene land is het import – en de schuldenberg – van een ander land.

====

Tijdsymmetrie (Verleden - Nu - Toekomst, Recursie)

Henri Bergson: De wetenschap van de materie dient dan ook een onderdeel te zijn van de wetenschap van het leven, en niet omgekeerd.

In zijn De revolutionibus orbium coelestium (Over de omwentelingen der hemellichamen) beschrijft Copernicus drie eeuwige omwentelingen. De aarde die elke dag om haar eigen as (centrum) draait en elk jaar een omwenteling rond de zon maakt. De derde beweging heeft op de precessie van de equinox betrekking, die ongeveer 26.000 jaar duurt. Johan Oldenkamp hanteert voor de precessie 25.920 jaar, DGL 25.868 jaar en Avani van Leeuwe in zijn boek Het heilige pad van de leider 26.000 jaar (p. 51/56).

Voor Marcelo Gleiser zijn faseovergangen (‘Waterdamp - Water - IJs’) de belangrijkste inspiratie (p. 111) voor het thema dat hij in hoofdstuk 34 Een universum in de overgang beschrijft.
178: Faseovergang: proces waarbij een verandering in externe omstandigheden tot een kwalitatieve verandering in het systeem leidt zoals water in ijs verandert na een temperatuurdaling. We zullen zien dat processen lijkend op faseovergangen ook de kwalitatieve veranderingen in de interne symmetrieën van de deeltjesfysica beschrijven.
Het is vermoedelijk overbodig te vermelden dat in De Geheime Leer de faseovergangen ‘Vuur - Lucht - Water - Aarde’ uitgebreid worden behandeld.

Het is jammer dat Gleiser in het interview met de Volkskrant wel en in zijn boek niet refereert aan de Nobelprijswinnaar Ilya Prigogine. In meerdere interviews geeft Prigogine zijn mening over de pijl van de tijd. In deze interviews verwijst hij in het bijzonder naar Henri Bergson.
Dus er bestaan geen universele natuurwetten?
'Dat hangt af van wat u onder universele wetten verstaat. U kunt ze net als Parmenides zien als symmetrisch met betrekking tot het verleden en de toekomst. Maar u kunt er ook iets anders onder verstaan, als u een wet ziet als tijdsgericht en mogelijkheden aanreikend, dan zit u bij Herakleitos. Bij Goethe, Schelling, Bergson, Whitehead en Heidegger zien we dit ook.'

====

Spiegelsymmetrie (Zelfbewustzijn, Individualiteit, Ken uzelve, Intelligent Design, Wet van harmonie)

Wolfgang Pauli vatte de relatie tussen psyche en materie op als een spiegelsymmetrie.
(Engelien Scholtes boek De verborgen dimensie in het werk van Jung en Pauli)

Marco Iacoboni verwijst in zijn boek Het spiegelende brein in het hoofdstuk Hersenpolitiek (p. 210) naar het onderzoek van Alan Fiske. Alan betoogt dat deze vier elementaire relationele structuren en hun varianten de basis vormen voor alle sociale relaties onder alle mensen in alle culturen.
p. 127: Filosofische en ideologische posities die met name in onze westerse cultuur gangbaar zijn hebben ons blind gemaakt voor de fundamenteel intersubjectieve ( 'Jurgen Habermas' ) aard van onze hersenen.
p. 128: Met het experiment van Jonas was aangetoond dat spiegelneuronen coderen voor meerdere ‘ik-geralateerde’ prikkels en werd bevestigd dat ze een belangrijke rol vervullen bij zelfherkenning (en bovendien bij een tamelijk abstracte manifestatie van het zelf).
p. 129: Samen met de theoretische beschouwingen uit het begin van dit hoofdstuk doen al deze gegevens vermoeden dat spiegelneuronen van belang zijn voor mijn analogie van de medaille met de twee zijden, waarin de ene zijde het zelf is en de andere zijde … eh… de ander.

Het spiegelneuron geeft een wetenschappelijke onderbouwing van het projectiemechanisme van Carl Jung e.a. Zowel de Radboud Universiteit, de Universiteit Leiden als de Vrije Universiteit Amsterdam besteden aan het thema spiegelneuron serieus aandacht. De hamvraag is nu in hoeverre politici echt bereid zijn over hun eigen schaduw heen te stappen?
Het onderzoeksrapport ‘E i V’ verklaart de spirituele bewustzijnsverandering mede aan de hand van:
- Mimese (Plato)
- Deus sive Natura (Spinoza)
- Weerspiegelingstheorie (Hegel en Engels)
- Weerspiegeling, Weerkaatsing (Blavatsky)
- Co-reflectie (Chardin)
- Projectiemechanisme (Freud, Herrmann, Jung, Kolb en Leary)
- Spiegelneuron (Iacoboni)
- Spiegelsymmetrie (Standaardmodel)
- Zelfbewustzijn, Reflexief bewustzijn (Bewustzijnsschil)

Naast de 1e, 2e en 3e aggregatietoestand vaste stof, vloeistof en gas bestaan er de 4e, 5e en 6e aggregatietoestand plasma (p), Bose-einsteincondensaat (BEC) en quark-gluonplasma (QGP).

Het is mogelijk het bewustzijn aan de hand van de zeven eigenschappen (bewustzijnstoestanden of bewustzijnsniveaus), lees aggregatietoestanden van de éne werkelijkheid, de Unificatie theorie te beschrijven:

De paren van tegenstellingen ‘1 + 7’, ‘2 + 6’ en ‘3 + 5’ brengen de 'Spiegelsymmetrie en het Complementariteitsbeginsel' tot uitdrukking.
Het is mogelijk het menselijk bewustzijn in verschillende klassen te verdelen. Maar het is allemaal één bewustzijn. De bron van ons bewustzijn noemen de boeddhisten het nirwana. Dit bewustzijnsniveau kan in het eeuwige nu, waar tijd niet bestaat, worden ervaren. De integrale denktrant van het 5D-concept wordt gebruikt om het bewustzijn beter te begrijpen.

Recent onderzoek (Hersencellen groeien door lichaamsbeweging) heeft uitgewezen dat neurogenese zich ook voordoet bij volwassen individuen, onder meer in de hippocampus bij de mens en andere zoogdieren. We blijven ons leven lang nieuwe neuronen creëren.

Alle cellen in het menselijk lichaam zijn voortgekomen uit één cel (mitose en meiose), die zich vele miljarden keren heeft vermenigvuldigd. Tijdens die vermenigvuldiging worden voortdurend 'lees- en schrijffouten' in het DNA gemaakt.
Bij de celdeling vindt als eerste een verdubbeling van het DNA en daarna een deling van de celkern plaats. Pas daarna wordt de rest van de cel over de twee nieuw te vormen cellen verdeeld. Toont de celdeling een universeel patroon in de schepping?

’Neurogenese’ is de benaming voor het ontstaan van nieuwe neuronen (zenuwcellen) bij volwassen zoogdieren en vogels. Voor (bio)fotonen geldt hetzelfde als voor neutronen, moleculen, synapsen, gedachten en gevoelens ze verschijnen en verdwijnen. Een neurotransmitter is een molecuul dat wordt gebruikt voor de signaaloverdracht tussen zenuwcellen ('neuronen') in het zenuwstelsel. De plek waar deze signaaloverdracht plaatsvindt heet een synaps. Een synaps is een verbinding tussen twee neuronen waardoor een impuls kan worden overgedragen.

Maar er bestaat ook genese van graancirkels.

In hoofdstuk 43 De man die de levenskracht om zeep hielp stelt Gleiser dat Pasteur aan het idee van de ‘spontane generatie’ van het leven een beslissende slag toebracht. Door het thema als een karikatuur te behandelen bedrijf je geen wetenschap. Tot slot schrijft Gleiser in dit hoofdstuk dat het leven alleen maar kan worden opgebouwd uit asymmetrische stukjes. Het is dan bijzonder interessant om te lezen wat Blavatsky hierover te zeggen heeft.
Volgens Gleiser dekt abiogenese de lading beter dan spontane generatie, dat te veel doet denken aan het magische en onverklaarbare (p. 230).
De draairichting (chiraliteit) van het leven is onlosmakelijk verbonden met de moleculaire functionaliteit.
Beschouw de reacties die het leven reguleren als een lange reeks van sleutel-en-slot-mechanismen, die alleen kan worden geactiveerd als de juiste sleutels in de juiste volgorde passen (p. 236).

De Geheime Leer Deel II Stanza 6 De evolutie van de 'zweetgeborenen' - Spontane generatie (p. 168/169):
Ook hiertegen zal bezwaar worden gemaakt. ‘Spontane generatie’ is een ontzenuwde theorie, zal men ons zeggen. De proefnemingen van Pasteur hebben er twintig jaar geleden mee afgerekend, en professor Tyndall is ertegen.

Rudolf Steiner gaat voor de mens op aarde uit van een multicorporaliteit die uit 7 lagen bestaat. De lagen 5, 6 en 7 reflecteren 3, 2 en 1. Laag 7 reflecteert 1, 6 reflecteert 2 en 5 reflecteert 3. De vergeestelijkte mens ziet er dan uit zoals Christian Vandekerkhove, in zijn artikel weergeeft.

Spiegelsfeer: Alle activiteiten van het denken, de verlangens en de wil van de gewone mens geven aanleiding tot de vorming van talloze gedachtenbeelden in zijn ademveld, die op de duur bedreigend worden en hem volledig overheersen. Zo is ook de astrale sfeer van onze aarde volledig bezoedeld door allerlei collectieve gedachtenwolken van de mensheid. In het "hierboven" heeft de mensheid zich zo in de loop der millennia een ware weerspiegeling opgebouwd van al wat hij hier beneden denkt en droomt. Paradijzen en hellen allerlei, wonderbare astrale constructies, schitterende paleizen en kathedralen vormen de verbijsterende valstrik waar de overledene - na zijn leven hier beneden - een "hierboven" zal aantreffen dat aan zijn verwachtingen beantwoordt, met een pantheon van goden en godinnen, beroemdheden, Christussen, heiligen en goeroes. Het is in deze spiegelsfeer dat de ijlere voertuigen van de overledene - vooral het astrale lichaam en het overblijfsel van het zelfbewustzijn - zich uiteindelijk zullen oplossen vóór een nieuwe incarnatie van de microkosmos in de materie.

De Vijf Fasen van het Yin/Yang-symbool laten zien dat het primair om 10 Dimensies (10 relaties) gaat. De 5 relaties die de bollen met elkaar verbinden, een pentagoon toont de natuurlijke -, de scheppende kringloop, de oerbron, terwijl de 5 interne relaties een pentagram de beheers - en de vernietigende kringloop uitbeelden.

De positieve - en negatieve as van het op het yin/yang-symbool gebaseerde kernkwadrant zijn spiegelsymmetrisch. De beide polen illustreren het complementariteitsprincipe. Door een geleidelijke, kwantitatieve opeenhoping van kleine veranderingen kan de uitdaging uiteindelijk een kwalitatieve sprong ondergaan.
Dit fenomeen kan ook aan de hand van het Yin/Yang-symbool en de Vijf Fasen worden geïllustreerd. Het symbool brengt de natuurlijke -, de beheers - en de vernietigende kringloop tot uitdrukking. Amit Goswami, maakt in zijn boek De kwantum dokter, de nieuwe wetenschap van gezondheid en genezing, op p. 175 van hetzelfde Yin/Yang-symbool gebruik.

<< vorige || volgende >>

Categorie: Artikelen | Rapport | Auteur: Harry Nijhof


Deze pagina werd sedert 16 dec. 2007 keer bekeken.