(redirected from Main.HomePage)

Welkom op de site Eenheid in Verscheidenheid


Acinthya-bhedâbheda-tattva (Achintya Bheda Abheda):
De Ondoorgrondelijke Eenheid in Verscheidenheid
S'rî Krishna Caitanya Mahâprabhu (1486-1533).

Vijf domeinen - Reciprociteit ('Symmetrie en Gebroken symmetrie', 'Nature en Nurture', 'Levensatoom en Atoom')

H.P. Blavatsky: De kennis van het zelf is de wijsheid zelf.
De aanroep van Annie Besant:
O Verborgen Leven, trillend in elk atoom;
O Verborgen Licht, stralend in ieder wezen;
O Verborgen Liefde, alles omvattend in Een Zijn;
Moge ieder die zich een voelt met U,
Zich daarom een weten met elk ander.
De weg naar uiteindelijke vrijheid ligt in uw ZELF. (De Stem van de Stilte, p. 36 of Drie Wegen, Één Pad, p. 66 vers 169)
Thomas Carlyle: Zie diep genoeg en je zult muziek zien: het hart van alle dingen is altijd muziek.(“If you look deep enough you will see music; the heart of nature being everywhere music.”)
Nietzsche: Jede Gemeinschaft macht, irgendwie, irgendwo, irgendwann - »gemein«.
J. Krishnamurti: No man from outside can make you free... No one holds the Key to the Kingdom of Happiness. No one has the authority to hold that key. That key is your own self, and in the development and the purification and in the incorruptibility of that self alone is the Kingdom of Eternity....
H.J. Witteveen: Het gaat er dus om de spiegel van ons bewustzijn om te draaien: van buiten naar binnen, zodat wij bewust kunnen worden van ons ware wezen dat een uitstraling is van het Goddelijke licht dat door de hele schepping schijnt (PRANA december 2008/januari 2009).

Deze website is de weergave van een onderzoek dat werd verricht naar het verschijnsel organisatiecultuur, en dat het rapport Eenheid in Verscheidenheid als resultaat heeft opgeleverd. De geschiedenis leert dat dieren worden gebruikt om onze emoties te verklaren. De in de ark opgesloten dieren zijn de menselijke hartstochten. Echter niet alleen in het verleden, maar nu ook nog steeds, bijvoorbeeld Roos van der Lint De Groene Amsterdammer 19 juli 2018 p. 32-35: 'Dilemma’s in de dierentuin Levende monumenten of ambassadeurs van de soort?' en Joris Luyendijk in zijn boek Dit kan niet waar zijn Hoofdstuk 12 Waanbankiers en koele kikkers (zie p. 64, 65, 174).

Jacobine Geel Door het kleine trachten te begrijpen, kunnen we grotere verbanden in het vizier krijgen. Jacobine en de Bijbel 30 oktober 2017)

Ben je een leuker mens als je in wonderen gelooft? (Jacobine Geel 1 augustus 2020 NPO2):
Wonderen, al sinds het begin van de mensheid zijn we erdoor gefascineerd. Uit nieuw onderzoek van museum Catharijneconvent en KRO-NCRV blijkt dat maar liefst negen miljoen Nederlanders in wonderen geloven. Veranderen wonderen je leven? En bestaan ze alleen als je erin gelooft? Aan tafel drie mensen die op uiteenlopende manieren naar wonderen kijken: wetenschapper Michiel van Elk doet onderzoek naar spirituele ervaringen en het brein, voor zangeres Lenny Kuhr zijn wonderen iets heel belangrijks in het dagelijks leven en historicus Fik Meijer is gefascineerd door wonderverhalen uit de oudheid.

De twee in één toont de MENS, de synthese, de eenheid die bestaat uit de ziel en de relatie tussen geest en lichaam. Bij de twee in één kan ook aan de kwadranten van Daniel Ofman worden gedacht of de definitie van Jan Börger: De Basis van alle cultuur is de ether, d.w.z. de eenheden voor zich gedacht en de eenheden in-een gedacht en dat tegelijkertijd. De tijdgeest, de Zeitgeist kunnen we beïnvloeden (BOEK VAN HET LEVEN, 'Akasha-kronieken', Noösfeer).

Door de schijnwereld, de wereld van de illusies te ontmaskeren reikt het reflexief bewustzijn van H.P. Blavatsky tot in de hemel. Het navelstaren , de emotie-TV viert hoogtij. De TV wordt een poppenkast, waar theater hoogtij viert. In de esoterie is de essentie (essence, kwintessens, quintessens) de eenheid der tegendelen, de golf-deeltje dualiteit, het Godsdeeltje. Heuristiek maakt het mogelijk het fenomeen wederkerigheid beter te begrijpen.

De Bijbel leert dat er niets nieuws is onder de zon. In het onderzoeksrapport E i V' laten Teilhard de Chardin en Jiddu Krishnamurtie aan de hand van het kosmisch bewustzijn zien hoe het mogelijk is geestelijke gezondheid te bereiken. Het bevorderen van de geestelijke gezondheid, de Spirituele Transformatie is op het Meditatie-diagram van Blavatsky gebaseerd. De levenscyclus, de levenscyclus van beschavingen, het levenswiel, de levenscirkel van de Eeuwige wederkeer omschrijft de vier punten van het kruis, die achtereenvolgens geboorte, leven, dood en ONSTERFELIJKHEID voorstellen. Onsterfelijkheid heeft op de verborgen 5e Dimensie betrekking. De Bewustzijnsschil is een model om de verborgen 5e Dimensie, de Christogenese van Teilhard de Chardin te duiden. Om het evenwicht, de harmonie tussen Maakbaarheidsgeloof en Zelfvernietigingsdrang te herstellen schiet het zelfreinigend vermogen van de democratie ernstig tekort.

Een duurzame en sociale wereld van Kate Raworth is niet nieuw, maar heeft betrekking op de complementariteit tussen de levensboom en de boom van goed en kwaad in Genesis 3 22, maar ook op het boek Als jouw leven een cirkel is, waar sta je dan? van Inez van Oord. De unificatietheorie, het universele mechanisme, het universele en eeuwige perpetuum mobile, dat aan deze wederkerigheid ten grondslag ligt wordt door het antropisch principe, de passiviteit van de natuurconstanten tot uitdrukking gebracht. De passiviteit van de natuurconstanten in ons heelal staat tegenover de groepsdynamiek in een organisatie, de groepsdynamiek in de samenleving, binnen een natiestaat en buiten een stelsel van natiestaten.

Reciprocal System of theorie The Ultimate Answer to Life, the Universe and Everything
Working at the Adyar Library and Research Center, we have developed a number of PowerPoint slides explaining the whole range of the Theosophical Teachings. Lecturers can use these slides by presenting on a PC for a small group. For large gatherings a LCD projector becomes necessary. These have been created under eight themes:
Evolution through Chains and Rounds,” “Man, God and the Cosmos,” “The Mystery of Death and Re-incarnation,” “One Life–One Planet,” “Prâna and the Chakras,” “The Secret of Thought Power,” “The Super-physical Bodies” and “The Vanguard of Humanity.

De éne werkelijkheid is dat het universum in het menselijke bewustzijn wordt weerspiegeld. De driehoek van Pythagoras en de tien categorieënleer van Aristoteles symboliseren hoe de innerlijke wereld met de uiterlijke wereld, religie en wetenschap, 'Wat en Hoe; Hoe en Wat' met elkaar worden verbonden. Het 'Wat en Hoe; Hoe en Wat' beoogt ‘Theorie en Praktijk’ te verklaren.

De bedoeling van deze site is de kennis wat betreft het thema Eenheid in Verscheidenheid op een rijtje te zetten. Uit het onderzoek is naar voren gekomen dat de éne werkelijkheid zowel tijdloos, eeuwig als tijdsbepaald is. Duur is niet door het waarnemend bewustzijn te bevatten, het gaat zijn bevattingsvermogen te boven. Maar de tijd kunnen we kwantificeren, en daarin fasen en cyclussen onderkennen. Het is de duur van de tijd, de voortdurende verandering, die eeuwig is en de tijdafspraak, de vorm ervan die illusoir is. Naast deze polariteit bestaat het geheel, het Universum (Kosmos) uit allerlei fundamentele polariteiten, paren van tegenstellingen, eenheid der tegendelen. Iets nieuws is daarmee niet echt mogelijk. Dat zegt het boek Prediker van het oude Testament al: Er is niets nieuws onder de zon. Wat we hier laten zien is meer een Spel van de Orde met die kennis.

De bedoeling van deze site is de kennis wat betreft het thema Eenheid in Verscheidenheid op een rijtje te zetten. Uit 't onderzoek is naar voren gekomen dat de éne werkelijkheid zowel tijdloos, eeuwig als tijdsbepaald is. Duur is niet door het waarnemend bewustzijn te bevatten, het gaat zijn bevattingsvermogen te boven. Maar de tijd kunnen we kwantificeren, en daarin fasen en cyclussen onderkennen. Het is de duur van de tijd, de voortdurende verandering, die eeuwig is en de tijdafspraak, de vorm ervan die illusoir is. Naast deze polariteit bestaat het geheel, het Universum (Kosmos) uit allerlei fundamentele polariteiten, paren van tegenstellingen. Iets nieuws is daarmee niet echt mogelijk. Dat zegt het boek Prediker van het oude Testament al: Er is niets nieuws onder de zon. Wat we hier laten zien is meer een Spel van de Orde met die kennis.

De hand glijdt voort en schrijft,
’t geschrevene blijft;
Geen woord kan ongedaan worden gemaakt
door vroomheid of door list,
noch wordt één regel door uw tranen uitgewist.
Rubaiyat van Omar Khayyam

Douglas R. Hofstadter, licht in zijn boek ‘Gödel, Escher, Bach’ Eschers litho Tekenen (afb. 138 van M.C. Escher p. 800) toe: Hierop tekent een linkerhand (LH) een rechterhand (RH), terwijl RH tegelijkertijd LH tekent. Weer gaan niveaus die normaal als hiërarchisch worden beschouwd – het tekenende en het getekende – in elkaar over en vormen zo een Verstrengelde Hiërarchie. Maar achter de handen gaat de ongetekende maar tekende hand van M.C. Escher schuil, de schepper van LH én RH. Escher is buiten de ruimte van de twee handen. Merkwaardige Lussen, of Verstrengelde Hiërarchie vormen het hart van de kunstmatige intelligentie, de Artificial Intelligence.. Op deze site vormt de complexe relatie tussen de binnenwereld en de buitenwereld een van de fundamentele polariteiten waar we mee werken.

Met het rapport Eenheid in Verscheidenheid en de definities Unificatietheorie, Ether-paradigma, het Reflexief bewustzijn, het Meta-leren (Het Nieuwe leren) en de Hermeneutische cirkel wordt beoogd het verschijnsel organisatiecultuur in een bredere context te belichten. Het gaat dan ook om de organisatie van de kennis van uw persoonlijke leven in de binnen- en de buitenwereld. De continuïteit van een organisatie van zelfverwerkelijking is gewaarborgd als het creatieve aspect van haar cultuur als een levensbelang wordt gezien. Het creatieve vormt een vast onderdeel van een fundamentele drievoud van schepping behoud en het overwinnen van hindernissen. Deze drievoud ligt aan de basis van de liefde voor de kennis, de filognosie, die we hier uiteenzetten in relatie tot ons onderwerp. Er is steeds nieuwe aanpassing als de voorgestelde creatieve ordening op deze site nodig. Met de wil om grip te krijgen op het verschijnsel organisatiecultuur, of het cultiveren van de organisatie van uw persoonlijke zelfverwerkelijking zo u wilt, is daarbij op deze zoektocht naar die ordening ook nog een extra oplossing naar voren getreden. Dit aspect betreft het energiemanagement: hoe gaan we persoonlijk en collectief, individueel en in organisatie met anderen om met de energie die we hebben? Waar komt die vandaan, waar loopt het vast, en hoe krijgen we de zaak weer op gang?

Mattheus 5:5 Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven.
Mattheüs 5:38-39: Gij hebt gehoord, dat gezegd is: Oog om oog, en tand om tand.
Maar Ik zeg u, dat gij den boze niet wederstaat; maar, zo wie u op de rechterwang slaat, keert hem ook de andere toe;

De samkhya is de oudste van alle Indische filosofische systemen. Het is de eerste bekende beschrijving van een compleet model van het universum, tegelijk wetenschappelijk en transcendent. Het universum wordt beschouwd als bestaande uit twee eeuwige realiteiten. Die worden purusa en prakriti genoemd. Daarmee verdedigt de samkhya een sterk dualistische visie waarin de wereld een mix van twee tegenstrijdige eenheden is (licht/donker, mannelijk/vrouwelijk) vergelijkbaar met de yin en yang-filosofie. Historisch gezien is deze filosofie geassocieerd geraakt met het hindoeïsme, echter de oorspronkelijke filosofie wordt volgens de mondelinge traditie toegeschreven aan Maharshi Kapila, die kort na het overlijden van Boeddha leefde en door het boeddhisme geïnspireerd was. De geschreven versie is de Samkhya karika en is circa 200 v.Chr. geschreven door Ishvara Krishna.

G. de Purucker boek Aspecten van de occulte filosofie hoofdstuk De zes grote scholen van de ouden (p. 32):
Er zijn zes 'darsana's' of scholen die als de juiste vertolkers van het filosofische denken van de hindoes worden erkend en al deze zes darsana's – een Sanskrietwoord dat letterlijk 'zienswijzen' betekent – kunnen in drie paren worden verdeeld. De zes darsana's of zienswijzen of scholen zijn respectievelijk de Nyaya, gesticht door Gotama; de Vaiseshika, gesticht door Kanada; de Samkhya, gesticht door Kapila; de Yoga, gesticht door Pata–jali; de lagere en hogere Vedanta, gesticht door Vyasa; de belangrijkste school van de hogere Vedanta was de Advaita, te danken aan de leer van de hindoe-avatara Sankaracharya.

Het morele kompas is een kernoplossing in dit geheel dat de kern bevat waar alles om draait. Net als het plaatje Tekenen van Escher toont het kompaskwadrant de verbinding tussen de zichtbare en onzichtbare, de gemanifesteerde en ongemanifesteerde wereld. De relatie tussen beide, het 5Ddenkraam, staat daarbij centraal. Het kompaskwadrant biedt een kader om scherper aan te geven wat de verschillende levensovertuigingen in essentie gemeenschappelijk hebben. Het gaat over de universele kennis, de universele waarheid, een integrale gnosis. Met het kompaskwadrant gaan we daarbij wat betreft het begrip persoonlijke en sociaal-culturele ontwikkeling uit van het Hegeliaanse principe van these, antithese en synthese; vanuit de klassieke orde, respecteren we de moderne tijd om te komen tot een nieuwe integratie van die twee, van de these en de antithese.

Escher: Vul niet uw leegte, maar leeg uw volte.

Het rapport geeft, inclusief de definities van de specifieke begrippen, een beeld van het thema. De volgende stelling wordt uitgewerkt:

Juist door de niet directe beheersbaarheid van de wisselwerking tussen het verticale en horizontale bewustzijn, d.w.z. het bewustzijn van de ether tegenover het bewustzijn van materiële reflexie, komen we tot begrip en uit het begrip komt de mogelijkheid van de beheersing voort. Die beheersing heeft gevolgen. Zo laat b.v. het basismodel van de systeemleer zien dat ook na de secularisatie van de Christelijkheid er in de westerse samenleving nog steeds het principe van ‘Zaaien en Oogsten’, de terugslag geldt: alles heeft een gevolg, of we het nu zonde noemen of karma. En daarbij geldt dat volgens een in de systeemleer bekende regel ‘Garbage in - garbage out’ opgaat dat het voor het verkrijgen van de gewenste uitvoer eerst nodig is de invoer te veranderen. M.a.w. zonder gedragsverandering zullen we geen betere wereld krijgen, zonder een andere geesteshouding zullen we geen gedragsverandering krijgen, en zonder de versluiering van de ziel te zuiveren is er geen heldere geest.

Het epithumia en thumos van Plato kunnen met de Latijnse termen pathos (in zijn negatieve betekenis woede, haat, vrees, afkeer, medelijden) en ethos worden vergeleken. Pathos (van πάσχειν 'paschein', het Griekse woord voor "lijden" of "emotie") is één van de drie middelen van overtuiging in de filosofische leer Ars Rhetorica, welsprekendheid van Aristoteles (samen met ethos en logos). Wat echter eeuwig, onvergankelijk en onveranderlijk is, zijn de ’Ideeën’.

In het universum geldt dat men niets zal winnen zonder iets te verliezen; voor de vooruitgang moeten offers worden gebracht. Als men b.v. vrij wil zijn, dan moet men kunnen loslaten. Negatieve feedback die afremt werkt daarbij vaak contraproductief. Evolutie (Wet van evolutie), beschaving, harmonie, ontstaat door positieve feedback, door het versterken en onderhouden daarmee van het gewenste. Het is een kwestie van sturen en zuiveren, niet van tegenhouden en verstikken. Zo ontstaat er bewustzijnsverruiming, en dat is iets wat voor sommigen bedreigend kan zijn omdat het je confronteert met zowel het geheel van de tijdloze binnenwereld als met de werkelijkheid van de tijdgebonden buitenwereld. Deze site daagt daartoe uit. De toekomst die voor ons ligt, schuilt in het nu waarin alles aanwezig is, ook al zien we het niet direct. Dat maakt een zeker geloof noodzakelijk, een geloof in onszelf en een geloof in elkaar. De toekomst is wat we van het heden konden behouden en benadrukken. Het verlangen naar een betere wereld houdt dan zo de opdracht in om in het heden te vinden wat we in de toekomst behouden willen zien. Dat is de paradox van de vooruitgang, en dat is onze werkwijze. De wijze zegt immers: Door toekomst te scheppen vernietigt Yang het nu (boek ‘I Ching’). Daarom zeggen we:

Het zijn de mensen die aan de ’eeuwige wederkeer’, het onvermijdelijk gevolg van onze handelingen ofwel aan de feedback van het systeem sturing geven, of die nou positief of negatief uitvalt. Deze sturing vormt onze associatie, onze samenleving.

De innerlijke harmonie is verbroken omdat we hebben gegeten van de boom der kennis van goed en kwaad. De mens wordt zich van zijn morele autonomie, van zijn waarden en normen bewust. Primair draait het dus om het morele besef van een ieder en heeft op de universele verklaring van de rechten van de mens betrekking.

Stelling: Voor een juiste balans tussen individuele en collectieve belangen dienen net als 'Kerk en Staat' het 'publieke en private' domein duidelijk door Zielkunde (op basis van Zaaien en Oogsten, Complementariteit, carbage in carbage out), een derde weg (middenweg 'Hoofdroute', rechtvaardigheid, ‘bron van harmonie’) van elkaar te worden onderscheiden. Het privatiseren van de publieke sector komt er in feite op neer dat de overheid, lees de bureaucratie in eigen doel schiet. Door het stuur uit handen te geven los je geen problemen op. Het mechanisme evenwicht door tegenwicht, these + antithese = synthese, heeft gefaald. Hoofdoorzaak van het onbehagen in de maatschappij is dat de overheid religie buiten hun referentiekader heeft geplaatst.
Stelling: De Vierde, Vijfde (Vijfde colonne) en Zesde macht (Media) in Nederland en Brussel zorgen voor de feedforward besturing, de groepsdynamiek in de samenleving en de 1e, 2e en 3e macht in Nederland voor feedback. Door het technocratische beleid, met een sterke focus op het marktmechanisme is zowel in Den Haag als in Brussel, de politieke deugd een liefde voor allen, de geest van gelijkheid van Montesquieu voor een belangrijk deel door het fêteren van het grootkapitaal vervangen.

In een introductie leg ik graag aan de hand van deze twee stellingen mijn ideeën aan u voor.

Om deze twee stellingen' te onderbouwen word ik in de Volkskrant van 31 december 2010 door Arnon Grunberg en Peter van Giesen op mijn wenken bediend.
Arnon Grunberg bespreekt in de Volkskrant van 31 december 2010 De grote Drie - Succes is een vijand (Boeken p. 5) en Peter van Giesen De klokkenluiders grijpen de macht (het Vervolg p. 5). Arnon Grundberg bespreekt van Gerard Reve De ondergang van de familie Boslowits, van Frederik Hermans De donkere kamer van Damokles respectievelijk De tranen der acacia’s en van Harry Mulisch De zaak 40/61.
‘In hoeverre is de afbeelding van gruwel de oorzaak van gruwel?’ vraagt Mulisch, een eeuwig actuele vraag. Over Mulisch schrijft Grunberg: We willen de volksschrijver wel uitzwaaien op zijn begrafenis, maar we wensen bij voorkeur niet na te denken over zijn werk.

Wim Brands VPRO boeken 26 jul 2015:
Sander Bax, universitair docent literatuurwetenschap en cultuurgeschiedenis, vertelt over zijn nieuwste boek 'De Mulisch Mythe'. Er zijn weinig schrijvers die zo zeer tot een mythe zijn geworden als Harry Mulisch. Voor de een is hij de onuitstaanbare, arrogante schrijver die het liefst over het Leidseplein paradeerde, voor de ander is hij de laatste grote intellectuele auteur die Nederland gekend heeft. 'De Mulisch Mythe' vertelt het verhaal van een fenomenaal schrijverschap en van de publieke figuur Harry Mulisch: hoe hij uitgroeide van een jonge debutant uit Haarlem tot een groot Europees schrijver.
Te gast is historicus en schrijver Willem Otterspeer, over het tweede deel van zijn biografie over Willem Frederik Hermans: 'De Mislukkingskunstenaar'. Hoewel hij zei weinig fiducie te hebben in de biografie, besefte W.F. Hermans heel goed dat ook zijn eigen leven onderwerp zou worden van studie. Mede daarom legde hij een immens archief aan, waarin hij alles bewaarde over wat hij schreef, las, zag en meemaakte. Biograaf Willem Otterspeer heeft zich door dat archief heen gewerkt om het leven van de grote romanschrijver te reconstrueren. De biografie die daar uit voort kwam biedt een nieuwe en belangwekkende visie op de schrijver, een schrijver die gevangen zat in zijn eigen ambitie om 'alles' tot stand te brengen, een schrijver die gedoemd was onder die ambitie te bezwijken, een schrijver voor wie de mislukking het belangrijkste motief van zijn leven en werken werd.

Het is als met de Bijbel, Koran en Talmoed wat zeggen deze heilige boeken ons over de mens?
Matteüs 7: En wat ziet gij den splinter, die in het oog uws broeders is, maar den balk, die in uw oog is, merkt gij niet?
In de kern draait menselijke beschaving om de rechtvaardigheid tussen mens en medemens, de morele schakel tussen het individuele en het algemene belang. Wordt de macht door competente of door incompetente leiders uitgeoefend?

Interview Susan Greenfield, Neurowetenschapper (Volkskrant 15 januari 2011)
De digitale realiteit maakt onverschillig
Hersenen gebruik je om dingen te begrijpen, inzicht te krijgen. Dat krijgt een laptop of een elektrode niet voor elkaar, maar je brein wel: omdat het allerlei verschillende ervaringen met elkaar kan verbinden. Een computer kan schaakspelen, maar geen roman schrijven. Als dat wel zo was, dan had een computer ons wel kunnen vertellen hoe we de huidige economische problemen kunnen oplossen. Dat was nog eens handig geweest!
Toepassing van deze nieuwe technologie zal ertoe leiden dat grenzen vervagen: tussen generaties, tussen het lichaam en de externe wereld, en tussen de werkelijkheid en de virtuele wereld. Dat levert in de toekomst verschillende typen mensen op, en de vraag is hoe we daar op een goede manier mee kunnen omgaan.
Het antwoord op die vraag is volgens mij: creativiteit, creatief denken. Typisch menselijk Een creatieve computer zal er nooit komen.

Lichaam & Geest
De wetenschap krijgt steeds meer zicht op de complexe relatie tussen Lichaam en Geest.
- Lichamelijke en mentale aandoeningen komen vaak tegelijk voor en beïnvloeden elkaar.
- Mensen die wekelijks sporten blijken minder vaak aan psychische stoornissen te lijden.
- Revolutionair hersenonderzoek toont aan dat het menselijk brein veel beweeglijker én vatbaarder is voor verandering dan voorheen werd aangenomen.
- Gerichte mentale training zou onze mentale capaciteiten positief kunnen beïnvloeden.

Net als de Holocaust is ook de kredietcrisis mensenwerk. Het is mogelijk de kredietcrisis in een historisch perspectief te plaatsen door in de tekst van Hans Blom het woord Holocaust door kredietcrisis te vervangen.

Hans Blom We werkten aan de kredietcrisis mee (Volkskrant 1 mei 2010):
We neigen ertoe de kredietcrisis te zien als iets dat zich buiten ons om voltrok. Maar het was ook gewoon mensenwerk.
Het neigt er ook toe de kredietcrisis te zien als iets dat zich min of meer als een natuurramp buiten ons om onontkoombaar voltrok. Maar dat miskent dat geschiedenis in de letterlijke betekenis van het woord mensenwerk is. Geschiedenis gáát niet alleen over mensen, maar wordt ook gemaakt door mensen, individueel en groepsgewijze.
Dit drukt ons met de neus op ieders individuele verantwoordelijkheid in het historisch proces. Indien ons handelen volstrekt gedetermineerd zou zijn, voltrekt de werkelijkheid zich buiten ons om, zijn wij speelbal. Maar de betekenis van beslissingen, keuzen dus, op alle niveaus is aantoonbaar. De ten minste relatieve openheid van elke historische situatie is zo tevens de voorwaarde voor een samenleving waarin mensen ook verantwoordelijk zijn voor hun handelen, de genoemde smalle marges ten spijt. Dat is behalve een mooie ook een beangstigende gedachte.

Albert Meijer: Interessant aan WikiLeaks vind ik de wereldschaal. Dat is een goede zaak, want juist in de internationale politiek is de democratische invloed het kleinst (Volkskrant 31 december 2010).
Versnipperde macht
De politiek is ‘verplaatst’, zeggen politicologen. Veel cruciale beslissingen worden niet in het nationale parlement genomen, maar op de beurs, in laboratoria, in bestuurskamers van grote bedrijven, in Europa of andere internationale gremia. Daardoor is de macht versnipperd geraakt.

Het is het zelfbewustzijn dat een mens van een dier onderscheidt. Het is dan interessant om te kijken hoe het er aan de top van de piramide, de ‘apenrots’ er aan toegaat. Toen ik Hoogovens verliet was Daniel Ofman als organisatieadviseur bij de cultuuromslag betrokken. Eerder was Hoogovensbreed de kwaliteitscirkel Plan – Do - Check – Act van de lerende organisatie geïntroduceerd. De RvB wil wel maar het is met name de haantjescultuur van het middenkader, de 4e macht die stevig op de rem trapt.

Het zijn de zwakke managers, de 'carrièremanagers' met een groot ego, die dreigen en intimideren om hun gelijk te behalen. De 'carrièremanagers' spelen echter weer in en zijn als het ware de marionet van het echelon boven hen. Er bestaat een natuurlijke neiging van leidinggevenden naar het benoemen van klonen van zichzelf. Daarentegen staan managers met een sterk ego (sterke wil) wel open voor een debat. In het debat probeer je door inhoud en overtuigingskracht je doel te bereiken. Of in gewoon Nederlands versta je de kunst andere partijen voor je karretje te spannen? Als voorbeeld geldt het zelfstandige en onafhankelijke denken, de open communicatie van Michel de Montaigne.

Het onderzoeksrapport 'E i V' onderbouwt volledig wat Marcel Gleiser in zijn boek Een scheurtje in de rand van de schepping op p. 299 schrijft:
Mensen! Word wakker en red het leven, met alles wat je ter beschikking staat! Leven is zeldzaam. Vereer het, koester het, laat het voortduren, verspreid het door het Universum. Dat is ons allerhoogste doel als de denkende geesten van de kosmos.

De controverse tussen Marcelo Gleiser en H.P. Blavatsky heeft op het evolutieplan betrekking. Volgens Marcelo Gleiser bracht Pasteur aan het idee van de ‘spontane generatie’ een beslissende slag toe (p. 228). De kern van mijn betoog komt erop neer dat er geen ultieme waarheid te ontdekken valt en dat er geen verheven plan achter de schepping steekt (p. 273). Daarentegen stelt de Theosofie dat er wel degelijk een evolutieplan (Panspermia), de moraal van het verhaal ('Immanentie – Periodiciteit – Transcendentie') aan de schepping ten grondslag ligt.

De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 6 De maskers van de wetenschap (p. 558):
Vanuit het standpunt van de occultist ligt de voornaamste en noodlottigste fout en dwaling die door de wetenschap wordt gemaakt, in de opvatting dat er zoiets als anorganische of dode stof in de natuur mogelijk is. Kan iets dat dood of anorganisch is, worden omgezet of veranderd, vraagt het occultisme. En is er iets onder de zon dat onveranderlijk blijft?

De Geheime Leer Deel II hoofdstuk 25 De mysteriën van het zevental Zeven in de sterrenkunde, de wetenschap en de magie (p. 707,708):
Maar is dit alles een reden om te zeggen dat wanneer de hindoe-Puråña’s
een zonnejaar’ zeggen, ze één zonnedag bedoelen! Dat de Ouden zoveel natuurgeheimen wisten te onthullen, kwam door hun kennis van de natuurwetten die van de zeven als het ware het basisgetal van de natuur in de gemanifesteerde wereld maken – in elk geval in onze huidige aardse levenscyclus – en door hun verbazingwekkende inzicht in de werking ervan. Door deze wetten en hun werkingen op het siderische, aardse, en ethische gebied konden de oude astronomen ook de duur van de cyclussen en hun respectieve gevolgen voor de loop van de gebeurtenissen precies berekenen; en vooraf de invloed vaststellen (profetie wordt het genoemd) die ze zullen hebben op de loop en de ontwikkeling van de mensenrassen. Omdat de zon, de maan, en de planeten de feilloze tijdmaten waren, waarvan de invloed en de periodiciteit goed bekend waren, werden ze de grote heerser en heersers van ons kleine stelsel in al zijn zeven gebieden, of ‘werkingssferen’3

Marcel Gleiser boek Een scheurtje in de rand van de schepping
Hoofdstuk 9 De sleutel van de kosmos in je geest (p. 58/59):
Keplers model was ongelofelijk aantrekkelijk, omdat de geometrische configuratie op unieke wijze de kosmische blauwdruk bepaalde. Er was slechts één oplossing voor het raadsel van de schepping: de meest symmetrische, die geheel aansloot bij Gods volmaaktheid.
Hoofdstuk 13 Geheimzinnige lichteffecten' (p. 70):
Als je een steen in een vijver gooit, zie je dat de energie van de inslag via concentrische watergolven wordt afgevoerd.
Hoofdstuk 15 De geboorte van atomen (p. 77):
Er blijft voor ons een hoop onzichtbaar, ofwel omdat emissies buiten het zichtbare deel van het elektromagnetische spectrum vallen, of omdat de bronnen (oerbron) te ver weg of te klein zijn.
In hoofdstuk 32 Symmetrieën en asymmetrieën van materie behandelt Marcel Gleiser de C-, P- en T-symmetrie en hij stelt zolang de CPT-symmetrie standhoudt, impliceert dat een schending van de CP-symmetrie een specifieke tijdrichting op microscopisch niveau (p. 171).
Hoofdstuk 33 De oorsprong van de materie in het universum (p. 176):
We weten dat ze een ‘gebroken’ symmetrie moet zijn, wat wil zeggen dat ze geen symmetrie kan zijn bij de energieën die huidige experimenten meten – anders hadden we haar al gezien.
Hoofdstuk 35 Unficatie: een kritische analyse (p. 185):
De consequenties van de symmetrie schendingen - ladingsconjugatie, pariteit en zelfs de combinatie van deze twee – zijn nauw gerelateerd aan ons bestaan: ze creëren op microscopisch niveau de richting van de tijd en verschaffen een geloofwaaardig mechanisme om de overmaat van materie boven antimaterie te genereren.
Hoofdstuk 43 De man die de levenskracht om zeep hielp (p. 228)
Pasteur bracht een beslissende slag toe aan het idee van de ‘spontane generatie’ van het leven, een visie die sedert de tijd van Aristoteles gangbaar was volgens welke levende organismen spontaan uit dode materie konden ontstaan.
Hoofdstuk 44 L’Univers est dissymétrique (p. 231):
De elektrische en magnetische velden hebben een ander interessant kenmerk: ze oscilleren altijd onder een hoek van negentig graden met elkaar, zoals de bladen van een ventilator. Als het elektrische veld bijvoorbeeld van onder naar boven en terug oscilleert, oscilleert het magnetisch veld van links naar rechts en terug.
233: Wijnsteenzuurmoleculen komen voor in twee typen, die de polarisatie van licht naar links of naar rechts kunnen draaien. Zoals Pasteur opmerkte: ‘We hebben identieke moleculen, die toch niet met elkaar kunnen samenvallen; producten die op elkaar lijken zoals linker- en rechterhanden’.
In hoofdstuk 49 Kent het universum bewustzijn? (p. 263) verwoordt Marcelo Gleiser een spiritueel standpunt namelijk dat als we ons niet bewust zijn van onze broosheid en kosmische eenzaamheid, zullen we niet voldoende in actie komen om te beschermen wat we hebben.
276: Omdat we nog geen enkel spoor van de zes extra ruimtelijke dimensies hebben gezien in onze huidige experimenten, moeten ze wel zo klein zijn dat ze onzichtbaar voor ons zijn. (Het zou natuurlijk ook kunnen dat ze niet bestaan.)
Hoofdstuk 56 Een nieuwe richtlijn voor de mensheid (p. 299):
Mensen! Word wakker en red het leven, met alles wat je ter beschikking staat! Leven is zeldzaam.

Gerrit Teule beschrijft in zijn boek Ethiek, schoonheid en eonen (p.16/19) het ‘en-en’/‘of-of’-mechanisme aan de hand van ‘schering en inslag’, of met andere woorden de relatie tussen 'Geest en Materie', het 'verticaal - en horizontaal' bewustzijn.
Hoofdstuk 18 Kwantummechanica en ethiek – Onzekerheid en creativiteit (p. 179)
Vanuit de schutter gezien is het balgedrag echter gewild en nauwkeurig bepaald. Voor de schutter is dit het creatieve moment. Het hangt er dus vanaf aan welke kant van de bal je staat. Het creatieve eonische bewustzijn staat achter de bal.
Waarschijnlijkheidsgolven en superpositie (p. 180)
Dat elektron kan dus, indachtig Heisenbergs principe, net zoals de bal op de stip, alle kanten op vliegen (al zal het bij voetbal wel beperkt zijn tot de doelmond, of er vlak naast of overheen) en we weten niet welke. Het elektron kan dus overal rondom de bron opduiken. We tekenen daarom een waarschijnlijkheidsgolf, die zich cirkelvormig uitbreidt vanaf het middelpunt, net zoals in een plas water gebeurt als je er een steen in gooit.
199: Een interview met Jean E. Charon in 1989
201: Jacques Languirand: Het werkte ook inspirerend voor verschillende benaderingen van het spirituele veld. Om iets te noemen, u hebt de weg gewezen door ons te vertellen dat de wereld niet inert is, maar dat het Universum leeft.

Ervin Laszlo boek Kosmische Visie Wetenschap en het Akasha-veld (p. 35):
De fysicus Erwin Schrödinger heeft erop gewezen dat elementaire deeltjes in de kwantumtoestand niet in een individueel gedefinieerde toestand verkeren, maar collectieve toestanden bezetten, en dat die toestanden altijd intrinsiek met elkaar ‘verstrengeld’ zijn.

Het rapport ‘Eenheid in Verscheidenheid’ is een aanzet om de oude geschiedschrijving, mede op basis van de chaostheorie met nieuwe wetenschappelijke inzichten te verbinden. Bestaat de ether is een vraag die niet zo lastig is te beantwoorden. Akasha, ether staat voor de oerbron, de eeuwige bron van leven. De levensgolf staat voor het Bronbewustzijn, het Oerbewustzijn van Gerrit Teule of wat Sjoerd Bonting Oerchaos noemt.

Op aarde zal het onkenbare, ongemanifesteerde eerste beginsel leven, een perpetuum mobile nooit worden gevonden, cq. kunnen worden gecreëerd. De bron van de blauwdruk van het heelal, van de innovatieve geestelijke structuur blijft verscholen.

Het EPR-experiment illustreert een dichotomie. 'Dichotomie en Complementariteit' kunnen niet zonder elkaar. Het brengt de wederkerigheid, het is zoals het is (Antropisch principe), de supersymmetrie in het universum tot uitdrukking. Of met andere woorden het draait om het fenomeen zelfreferentie en zelfreflectie. De Ouroboros is het symbool voor zelfreferentie. Het is en blijft allemaal mensenwerk. De éne werkelijkheid heeft op de twee zijden van de medaille betrekking. Mensen moeten bereid zijn over hun eigen schaduw te springen.

Measurements on an entangled state

In het centrum van de deeltjesparen (Wave–particle duality, Welle-Teilchen-Dualismus) bevindt zich de oerbron (electromagnetic spectrum).

De causale snaartheorie komt een stapje verder wanneer wetenschappers bereid zijn met de acausale, de geestelijke keerzijde van de medaille rekening te houden.
De oplossing van de unificatietheorie wordt niet gevonden in het elementaire deeltje maar in de ruimte die de elementaire deeltjes van elkaar scheidt.

Deze stelling is gebaseerd op De Geheime Leer, Deel I p. 563: ‘De kracht is daarom niet in het atoom maar in de ruimte die de atomen van elkaar scheidt (zeropoint source, het neutrale centrum, eros = fohat). Evolutie vindt door emanatie plaats.

Dit gezichtspunt wordt, mede aan de hand van de 1e grondstelling van de Theosofie, onder het thema Levenskunstenaar nader toegelicht.

In essentie draait het om ‘Levensatoom en Atoom’, ‘Geest en Lichaam’, ‘These + Antithese = Synthese', de kwintessens of met andere woorden de verbeeldingskracht van de mens.

Het etherische dubbel is de verdeler van de levensenergie (levensatoom) die door de zon wordt voortgebracht en die het prana van het fysieke gebied vormt. Laten wij hier opmerken dat prana op elk gebied voorkomt, er is astraal prana, mentaal prana enzovoort, want prana is het leven, het levensprincipe, een soort “bewuste energie”, die op elk gebied het bewustzijnsaspect verbindt met het energie-aspect.

Het gegeven dat de spiegel, de weerspiegeling de soms harde werkelijkheid laat zien wordt vaker gebruikt in literatuur en andere kunstvormen, waaronder films. Zodra het spiegelbeeld de realiteit laat zien, wordt de droom vaak verkozen boven de werkelijkheid en wordt het spiegelbeeld vernietigd door de spiegel te breken of een steen in de vijver te gooien.

Bekend is Narcissus die over zijn eigen spiegelbeeld gebogen stond en daarop verliefd werd en die tenslotte in het water verdronk.
Narcisme is een term uit de psychologie. Het is een vorm van gedrag dat wordt gekenmerkt door een obsessie met de persoon zelf (vaak het uiterlijk), egoïsme, dominantie, ambitie en gebrek aan inlevingsvermogen. Iemand die narcistisch gedrag vertoont, noemt men een narcist.
Het tegenovergestelde van egoïsme is altruïsme.

 

De bewustzijnsevolutie, de ziel, de kern van de mens heeft op de absolute ‘Ruimte en Tijd’ (Einsteins kosmische Geest!, singulier punt), de absolute existentie betrekking, daarentegen de evolutietheorie op de relatieve ‘Ruimte en Tijd’, de gemanifesteerde relatieve existentie.
Wanneer je op kwamtumniveau een eigenschap meet, zoals snelheid, kun je andere eigenschappen zoals locatie, niet meer precies bepalen. De onzekerheidsrelatie van Werner Heisenberg zegt dat hoezeer je ook je best doet, je geen precieze metingen kunt krijgen van zowel snelheid als positie.

Het 5Ddenkraam wil benadrukken dat het universele patroon van het wat vastligt. Het onbepaaldheidsprincipe van Heisenberg geldt ook voor de tijd: wat in de toekomst verborgen ligt, is niet te meten. Het is zoals het is, daar kan de wetenschap weinig aan veranderen.

H.P. Blavatsky Geheime Leer Deel I Stanza 1. De nacht van heelal (p. 71):
Maya of illusie is een element dat bij alle eindige dingen optreedt, want alles wat bestaat heeft alleen maar een relatieve en geen absolute werkelijkheid, omdat de vorm waarin het verborgen noumenon voor een waarnemer verschijnt, afhangt van zijn waarnemingsvermogen.
De Geheime Leer Deel I Stanza 7 De voorvaderen van de mens op aarde (p. 276/277):
Volgens een commentaar ‘zijn voor de niet-ingewijden de werelden opgebouwd uit de bekende elementen. In de opvatting van een arhat zijn deze elementen zelf collectief een goddelijk leven; afzonderlijk beschouwd zijn ze op het gebied van de manifestaties de talloze en ontelbare miljoenen levens35. Alleen het vuur is EEN op het gebied van de Ene Werkelijkheid: op dat van het gemanifesteerde en dus bedrieglijke Zijn, zijn de deeltjes ervan vurige levens die leven en bestaan ten koste van elk ander leven dat ze verteren. Daarom worden ze de ‘VERSLINDERS’ genoemd. . . . ‘Alle zichtbare dingen in dit Heelal zijn door zulke LEVENS opgebouwd, van de bewuste en goddelijke oorspronkelijke mens tot de onbewuste werktuigen die de stof samenstellen.’. . . ‘Uit het ENE vormloze en ongeschapen LEVEN komt het Heelal van levens voort. Eerst werd uit de Diepte (de Chaos) koud lichtgevend vuur (gasachtig licht?) voortgebracht, dat in de Ruimte stremsel vormde.’ (Onoplosbare nevelvlekken misschien?). . . . ‘Deze bestreden elkaar, en er werd een grote hitte ontwikkeld doordat ze elkaar troffen en botsten, waardoor rotatie ontstond. Toen kwam de eerste gemanifesteerde STOF, vuur, de hete vlammen, de zwervers aan de hemel (kometen); de hitte brengt vochtige damp voort; deze vormt vast water (?); dan droge nevel, daarna vloeibare waterachtige nevel, die de lichtglans van de pelgrims (kometen?) dooft en vaste waterachtige wielen (STOF-bollen) vormt. Bhumi (de aarde) verschijnt met zes zusters36. Deze brengen door hun voortdurende beweging het lagere vuur voort, warmte en een waterachtige nevel, die het derde wereld-element – WATER – oplevert; en uit de adem van alle wordt (atmosferische) LUCHT geboren. Deze vier zijn de vier levens van de eerste vier perioden (Ronden) van het manvantara. De laatste drie zullen volgen.’
35) Zet Pasteur onbewust de eerste stap in de richting van de occulte wetenschap wanneer hij verklaart dat, indien hij zijn denkbeelden over dit onderwerp volledig zou durven uiteenzetten, hij zou zeggen dat de organische cellen een levenskracht bezitten, die niet ophoudt te werken als een daarop gerichte stroom zuurstof wordt onderbroken, en daarom haar relaties niet afbreekt met het leven zelf, dat wordt instandgehouden door de invloed van dat gas? ‘Ik zou eraan willen toevoegen,’ gaat Pasteur verder, ‘dat de evolutie van de kiem tot stand wordt gebracht door middel van ingewikkelde verschijnselen,’ waaronder wij gistingsprocessen moeten rangschikken’ – en volgens Claude Bernard en Pasteur is het leven niets anders dan een gistingsproces. Dat er in de Natuur wezens of levens bestaan die zonder lucht kunnen leven en groeien, zelfs op onze bol, werd door dezelfde geleerden aangetoond. Pasteur ontdekte dat veel van de lagere wezens, zoals vibrionen en sommige microben en bacteriën, zonder lucht kunnen bestaan, en daardoor zelfs zouden worden gedood. Ze onttrekken de zuurstof die ze voor hun vermenigvuldiging nodig hebben aan de verschillende substanties die hen omringen. Hij noemt ze aëroben, die leven van de weefsels van onze stof, wanneer laatstgenoemde geen deel meer uitmaakt van een samenhangend en levend geheel (en die de wetenschap dan heel onwetenschappelijk ‘dode stof’ noemt), en anaëroben. De ene soort bindt zuurstof en draagt veel bij tot de vernietiging van dierlijk leven en van plantaardige weefsels; zij voorziet de dampkring van bouwstoffen, die later worden opgenomen in andere organismen; de andere soort verwoest, of beter gezegd vernietigt, tenslotte de zogenaamde organische substantie; de uiteindelijke ontbinding is zonder hun medewerking onmogelijk. Bepaalde kiemcellen, zoals van gist, ontwikkelen en vermenigvuldigen zich in de lucht, maar wanneer ze die moeten missen, zullen ze zich aanpassen aan een leven zonder lucht, en worden dan fermenten die zuurstof onttrekken aan substanties die met hen in aanraking komen en die daarbij te gronde gaan. De cellen van vruchten, die het aan vrije zuurstof ontbreekt, gedragen zich als fermenten en veroorzaken gisting. ‘Daarom vertoont de plantencel in dit geval het leven van een anaërobisch wezen. Waarom zou dan een organische cel in dit geval een uitzondering vormen?’ vraagt professor Bogoljoebow. Pasteur toont aan dat de cel die in de substantie van onze weefsels en organen niet voldoende zuurstof vindt, op dezelfde manier als de vruchtencel gisting veroorzaakt, en Claude Bernard dacht dat Pasteurs denkbeeld over de vorming van fermenten een toepassing en bevestiging vond in het feit dat bij wurging het ureum in het bloed toeneemt: LEVEN is er dus overal in het Heelal, en het occultisme leert ons dat het zich ook in het atoom bevindt. Zie verder hieronder aan het einde van dit hoofdstuk.
De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 4 Chaos – Theos – Kosmos (p. 375/376):
De natuur heeft een afkeer van het ledige’, zeiden de peripatetici die, hoewel zij op hun manier materialisten waren, misschien begrepen waarom Democritus en zijn leermeester Leucippus verkondigden dat de eerste beginselen van alle dingen in het Heelal, atomen en een vacuüm waren. Het laatste betekent alleen maar een latente godheid of kracht, die vóór haar eerste manifestatie, toen zij WIL werd – die de eerste impuls aan deze atomen overbracht – het grote niets was, Ain-Soph of GEEN DING; en daarom voor ieder zintuig een leegte – of CHAOS – was.
Die Chaos werd echter volgens Plato en de pythagoreeërs de ‘ziel van de wereld’. Volgens de hindoeleer doordringt de godheid in de vorm van aether (akâsa) alle dingen; en deze werd daarom door de theürgen ‘het levende vuur’, de ‘geest van het licht’ en soms magnes genoemd. De hoogste godheid zelf bouwde volgens Plato het Heelal in de meetkundige vorm van de dodecaëder; en haar ‘eerstgeborene’ werd geboren uit Chaos en oorspronkelijk licht (de centrale zon). Deze ‘eerstgeborene’ was echter slechts het geheel van de menigte van ‘bouwers’, de eerste constructieve krachten, die in oude kosmogonieën de Ouden (geboren uit de Diepte of de Chaos) en het ‘eerste punt’ worden genoemd. Hij is het zogenaamde tetragrammaton, aan het hoofd van de zeven lagere sephiroth.
H.P. Blavatsky De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 8 Leven, kracht of zwaartekracht (p. 594):
‘De archaeus is magnetisch van aard en trekt andere sympathische of niet-sympathische krachten, die tot hetzelfde gebied behoren, aan of stoot ze af. Hoe minder weerstandsvermogen tegen astrale invloeden een persoon bezit, des te meer zal hij onderhevig zijn aan zulke krachten. De levenskracht is niet in de mens opgesloten, maar straalt (binnenin) en om hem heen als een lichtende sfeer (aura) en men kan haar op een afstand laten werken . . . Zij kan de levensessentie (het bloed) vergiftigen en ziekten veroorzaken, of het zuiveren nadat het is verontreinigd, en de gezondheid herstellen’ (Paragranum; Life of Paracelsus door dr. F. Hartmann).
Dat de twee, archaeus en ‘zenuw-ether’, identiek zijn, wordt aangetoond door de Engelse geleerde die zegt dat de spanning ervan in het algemeen te hoog of te laag kan zijn en wel ‘tengevolge van lokale veranderingen in de zenuwstof die hij doordringt’ . . . ‘Bij hevige opwinding kan hij trillen als in een storm en elke spier die wordt beheerst door de hersenen of het ruggenmerg, in een onbeheerste beweging brengen – onbewuste stuiptrekkingen.’
De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 9 De zonnetheorie (p. 596):
‘Er is een mysterie in het leven, een mysterie dat nog nooit is doorgrond en dat groter lijkt naarmate de verschijnselen van het leven dieper worden bestudeerd en overdacht. In levende centra – die veel centraler liggen dan de centra die men bij de sterkste vergroting kan zien, in centra van levende stof, waar het oog niet kan doordringen, maar waarop het verstand zich kan richten – vinden veranderingen plaats, over de aard waarvan de verst gevorderde natuurkundigen en scheikundigen ons geen idee kunnen geven.
Ook is er niet de minste reden om te denken dat de aard van deze veranderingen ooit door natuurkundig onderzoek zal worden vastgesteld, omdat zij ongetwijfeld van een orde of een aard zijn die volkomen verschilt van die waaraan ieder ander ons bekend verschijnsel kan worden toegeschreven.’
Het occultisme plaatst dit ‘mysterie’, of de oorsprong van de levensessentie, in hetzelfde centrum als de kern van de prima materia van ons zonnestelsel (want ze zijn één).
De zon is het hart van de zonnewereld (het zonnestelsel) en zijn brein is verborgen achter de (zichtbare) zon. Vandaar worden gewaarwordingen uitgezonden naar ieder zenuwcentrum van het grote lichaam, en de golven van de levensessentie vloeien in iedere slagader en ader. . . . De planeten vormen zijn ledematen en geven zijn ritme aan. . . .’ (Toelichting.)

De Geheime Leer Deel II Stanza 6 De evolutie van de 'zweetgeborenen' - Spontane generatie (p. 168/169):
Ook hiertegen zal bezwaar worden gemaakt. ‘Spontane generatie’ is een ontzenuwde theorie, zal men ons zeggen. De proefnemingen van Pasteur hebben er twintig jaar geleden mee afgerekend, en professor Tyndall is ertegen. Wel, wat zou dat? Hij behoort te weten dat, al zou inderdaad worden bewezen dat spontane generatie in ons tegenwoordige wereldtijdperk en onder de heersende omstandigheden onmogelijk is – wat de occultisten ontkennen – daarmee nog niet zou zijn aangetoond dat ze niet onder andere kosmische omstandigheden kan hebben plaatsgevonden, niet alleen in de zeeën van de Laurentische periode, maar zelfs op de toen in hevige beweging verkerende aarde. Het zou interessant zijn te weten hoe de wetenschap ooit het verschijnen van de soorten en van het leven op aarde, vooral van de mens, kan verklaren, als zij zowel de bijbelse leringen als de spontane generatie verwerpt. De waarnemingen van Pasteur zijn echter verre van volmaakt of bewezen. Blanchard en dr. Lutaud achten deze niet belangrijk en tonen dit aan. De kwestie is tot dusver nog hangende, evenals die andere, ‘wanneer, in welke periode, het leven op aarde verscheen?’. Het denkbeeld dat de monere van Haeckel – een korreltje zout! – het vraagstuk van de oorsprong van het leven heeft opgelost, is eenvoudig absurd. De materialisten, die geneigd zijn tot verwerping van de theorie van de ‘zelf-bestaande’, de ‘zelf-geboren hemelse mens’, voorgesteld als een etherische, astrale mens, moeten het zelfs een beginneling in het occultisme vergeven dat hij op zijn beurt lacht om sommige bespiegelingen van het moderne denken. Nadat men op heel geleerde manier heeft bewezen dat het oorspronkelijke vlekje protoplasma (monere) noch dier noch plant is, maar heide, en dat het onder geen van die twee zijn voorouders heeft, omdat deze monere als uitgangspunt dient voor al het georganiseerde bestaan, vertelt men ons tenslotte dat de moneren hun eigen voorouders zijn. Dit is misschien heel wetenschappelijk, maar het is ook heel metafysisch; te metafysisch, zelfs voor een occultist.
171/172: Analogie is de leidende wet in de Natuur, de enige ware draad van Ariadne, die ons langs de onontwarbare wegen van haar domein kan voeren naar haar eerste en laatste mysteriën. De Natuur is als scheppend vermogen oneindig, en geen enkele generatie van natuurkundigen kan zich er ooit op beroemen de lijst van haar middelen en methoden te hebben uitgeput, hoe uniform de wetten die zij volgt ook zijn. Wij kunnen ons misschien een bal van vuurnevel voorstellen die geleidelijk – terwijl hij onafzienbare tijden lang voortrolt in de interstellaire ruimten – een planeet wordt, een lichtgevende bol, om dan over te gaan in een mensendragende wereld of aarde, en dus is veranderd van een zacht plastisch lichaam in een rotsachtige bol; en we zien dan dat alles daarop evolueert uit het kernloze geleiklompje dat de sarcode21 van de monere wordt en dan overgaat van zijn protistische toestand22 in de diervorm en uitgroeit tot een gigantisch monsterlijk reptiel uit het Mesozoïcum, en dan weer ineenkrimpt tot de (betrekkelijk) dwergachtige krokodil, die nu alleen in tropische gebieden leeft, en de overal voorkomende gewone hagedis. Indien wij ons dit alles kunnen voorstellen, hoe kan dan alleen de mens aan de algemene wet ontsnappen? ‘Er waren in die dagen reuzen op aarde’, zegt Genesis en herhaalt daarmee de bewering van alle andere oosterse heilige geschriften; en het bestaan van de titanen wordt gebaseerd op antropologische en fysiologische feiten.
21) Of wat meer algemeen bekend staat als protoplasma. Deze substantie ontving veel eerder haar naam ‘sarcode’ van prof. Dujardin Beaumetz.
22) De moneren zijn inderdaad protista. Het zijn dieren ‘noch planten’, schrijft Haeckel; ‘. . . het hele lichaam van de monere is niets anders dan een enkel volkomen homogeen deeltje eiwit in een vaste samenhangende toestand’. (‘Journal of Microscopical Science’, jan. 1869, blz. 28.)
Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 22 De symboliek van de mysterienamen IAO en Jehova (p. 639):
Nu is het oorspronkelijke stelsel, het dubbele teken dat ten grondslag ligt aan het denkbeeld van het kruis, geen ‘menselijke uitvinding’, want de kosmische ideatie en de geestelijke voorstelling van de goddelijke ego-mens zijn er de basis van. Later breidde het zich uit tot het prachtige denkbeeld dat door de mysteriën werd aangenomen en daarin werd voorgesteld: dat van de vernieuwde mens, de sterveling die door de mens van vlees en zijn hartstochten te kruisigen op het Procrustes-martelbed, als een onsterfelijke werd wedergeboren.
De Geheime Leer Deel II hoofdstuk De voorouders die de wetenschap aan de mensheid biedt (p. 762):
Waarom zouden de aanhangers van Haeckel in dit specifieke geval dan mogen protesteren?
Ze hebben natuurlijk een antwoord klaar: ‘Omdat wij het bestaan van de monadische essentie niet erkennen.’ De manifestatie van de logos als individueel bewustzijn in de dierlijke en menselijke schepping wordt door de exacte wetenschap niet aanvaard, en dit denkbeeld geeft natuurlijk niet alle aspecten ervan weer.
764/765: Nu zijn de occultisten – die elk atoom in het heelal, of het nu samengesteld of enkelvoudig is, terugvoeren tot de
Ene eenheid of het universele Leven; die niet erkennen dat er in de Natuur ook maar iets anorganisch kan zijn; die niet zoiets als dode stof kennen – consequent in hun leer van geest en ziel, als zij spreken over een geheugen, een wil en gewaarwording in elk atoom. Maar wat kan een materialist met die kwalificatie bedoelen? De wet van de biogenese, in de betekenis die de volgelingen van Haeckel eraan geven, ‘is het gevolg van de onwetendheid van die wetenschapper over occulte fysica’. Wij kennen en spreken over 'levensatomen’ – en over ‘slapende atomen’ – omdat we van mening zijn dat deze twee vormen van energie – de kinetische en de potentiële – worden voortgebracht door een en dezelfde kracht of het ene leven, en omdat we dit laatstgenoemde als de bron en beweger van alles beschouwen. Maar wat is het dat aan de ‘plastidulaire zielen’ van Haeckel energie en vooral een geheugen verschafte? De ‘golfbeweging van levende deeltjes’ wordt begrijpelijk door de theorie van het geestelijke ene leven, van een universeel levensbeginsel, onafhankelijk van onze stof en dat zich alleen op ons bewustzijnsgebied manifesteert als atomaire energie. Dat is het wat, in de menselijke cyclus geïndividualiseerd, van vader op zoon wordt overgebracht.

Voor alsof het een wiel was in het midden van een wiel (Deel I, p. 157) of als het ware een wiel in het midden van een wiel was (Deel II p. 629) kan ook gelezen worden een kleine kringloop binnen een grote kringloop of de levenscyclus van een mens (menselijke natuur) binnen de levenscyclus van een universum (Het wiel van dharma). Op aarde vinden analoge energetische processen plaats (Wet van analogie: ‘Zo Boven zo Beneden’). Een elektronenschil (SCHILLEN) kan met de baan die een planeet beschrijft worden vergeleken. De Éne werkelijkheid maakt het mogelijk de in de kosmos verborgen repeterende patronen, van heel klein (atoom) tot heel groot (meta-universum) te duiden en de huidige tijdgeest te leren begrijpen.

De 7*7 structuur (negenenveertig) van het rapport is gebaseerd op de zevenvoudige samenstelling van de mens en de zevenvoudige samenstelling van de planeten (zeven Ronden en zeven Rassen). Deze zevenvoudige structuur maakt onderdeel uit van de tienvoudige structuur van de microkosmos en macrokosmos. Eerder heeft Raymond Lull in zijn hoofdwerk Ars Magna (‘de grote kunst’) of ook wel Ars Generale Ultima al van de tien categorieën van de aristotelische wijsheid gebruik gemaakt.

Het rapport ‘E i V’ is door mijn belangstelling voor het fenomeen organisatiecultuur ontstaan. De gewenste cultuurveranderingen in een organisatie worden in een 5Ddenkraam geplaatst. Het is een spin-off (serendipiteit) van de zoektocht.

====

Levenskunstenaar (Morele kompas: 'Wijsheid en Dwaasheid', 'Creëren en Nabootsen', ‘Theorie en Praktijk’, 'Leven en Dood')

Cato de Oudere: Een wijze kan meer leren van een gek dan de gek van de wijze.
Gulden regel: Wat gij wilt dat u geschiedt doe dat de ander.
Confucius: Doe nooit anderen aan wat je niet zou willen dat ze jou aan zouden doen. (Isis ontsluierd, deel 2 p. 398, etc.)
Confucius: Alle mensen zijn hetzelfde. Het zijn slechts hun gebruiken die verschillen.
Matteüs: U zult de Here, uw God, liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand (22:37-4).
En gij zult uw naaste liefhebben als uzelf (22:34-40).
Mattheüs: Alles nu wat gij wilt, dat u de mensen doen, doet gij hun aldus: want dit is de wet en de profeten (7:7-12).
Matteüs: Waar twee of drie verenigd zijn in mijn naam, ben Ik in hun midden (18,20).
Matteüs: Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt; want met het oordeel, waarmede gij oordeelt, zult gij geoordeeld worden, en met de maat, waarmede gij meet, zal u gemeten worden (7:1).
Matheüs: Zalig zijn de armen van geest want hunner is het Koninkrijk der hemelen (5: 3)
Matteüs 12: 22-50 Wanneer een boom goed is, dan zijn ook zijn vruchten goed. Is een boom daarentegen slecht, dan zijn ook zijn vruchten slecht. Want aan de vruchten herkent men de boom.
Maarten Luther Alle schepselen zijn maskers van God en achter die maskers speelt een verborgen God het theater van de wereld.
Johan Huizinga: De heilzame dwaasheid, die de ware wijsheid is, en de gewaande wijsheid, die louter dwaasheid is.
Léon Hanssen, ‘Want alle verlies is winst’ (biografie over Menno ter Braak):
Ter Braak maakte met een verwijzing naar het boek Prometheus, dat heel dit proces van zelfbevrijding voor hem had ingeluid, de balans op en hij noteerde met één enkele regel in zijn agenda deze Heraclitische gedachte:
Want alle
verlies is winst, alle nedergang opgang.
Piet Hein Donner: Wie tegen polarisatie en buitensluiten wil vechten, moet vooral niet zelf polariseren en buitensluiten. (Volkskrant 8 januari 2011)
Arnon Grunberg: De problemen beginnen als men zijn tegenpolen niet meer speels tegemoet treedt. Bittere ernst is de doodsteek van de democratie. (n.a.v. uitspraak Piet Hein Donner 8 januari 2011 in de Volkskrant)
Arnon Grunberg: In de kringen van de heer Rutte geldt het motto: geen ideeën hebben is eigenlijk ook een idee.
Stelling: Het Akasha-veld vormt de basis voor ‘de integrale theorie van alles’, de unificatietheorie. In het onderzoeksrapport 'E i V' wordt om het ‘allesverbindende informatieveld’ te verklaren het Ether-paradigma gebruikt. Dit rapport wil aantonen dat de holos-beschaving een stapje dichterbij komt door de absolute waarheid (G. de Purucker: Drie stadia van het zien van Waarheid), de éne werkelijkheid als vast referentiepunt te kiezen.

Het bovenstaande citaat van Luther is overgenomen uit het boek Orde en trouw over Johan Huizinga van de historicus Willem Otterspeer.

De innerlijke harmonie is verbroken omdat we hebben gegeten van de boom der kennis van goed en kwaad. De mens wordt zich van zijn morele autonomie, van zijn waarden en normen bewust. Primair draait het dus om het morele besef van een ieder en heeft op de universele verklaring van de rechten van de mens betrekking.

Een Rondje Zachtheid (John Schoorl interviewt Boudewijn Betzema Volkskrant Magazine 30 december 2023, p. 14-19):
Er is veel
hardheid in de wereld, zowel op grote als op kleine schaal. Voormalig Troostdichter Boudewijn Betzema ijvert daarom voor het taoïstische idee van de zachte kracht. Meer dan ooit hebben mensen behoefte aan Een Rondje Zachtheid, aldus de bedenker van dit troostende ommetje.
Wat hij nog wel wil zeggen is dat hij zich als
gezien beschouwt, als Troostdichter. En met bijna een landelijke beloning. Hij was namelijk in de race geweest om de Compassieprijs 2018 naar Deventer te brengen, een award in het leven geroepen door de Engelse publiciste Karen Armstrong. Uiteindelijk kreeg hij in Amsterdam uit haar handen de derde prijs uitgereikt.
Je zou kunnen zeggen,
een troostprijs.

Economie Waar zit de generaal? (Dirk Bezemer De Groene Amsterdammer 8 oktober 2020, p. 9):
Met de term oorlog moet je oppassen als het niet echt oorlog is – de war on poverty in de Verenigde Staten pakte niet goed uit, evenmin als de war on drugs en de war on terrorism. Toch wordt de coronacrisis vaak krijgshaftig beschreven. Het is de vijand, we moeten de strijd aangaan.
Wat doe je als politicus, als leider, na zo’n bericht?
Laten we voor het antwoord op die vraag de
oorlogsmetafoor eens serieus nemen, en teruggaan naar de laatste oorlog in onze contreien. De fase in de Tweede Wereldoorlog die vergelijkbaar is met waar wij nu zijn in de strijd tegen klimaatverandering is de ‘phoney war’: de schijnoorlog waar Engeland van 3 september 1939 tot 10 mei 1940 in zat.
Gelukkig is ook hier een
How to Pay for the War van de klimaatcrisis te schrijven. We kunnen de vermogensbelasting verhogen zodat de loonbelasting met vele procentpunten omlaag kan, waardoor de besteedbare inkomens omhoog gaan. Daardoor ontstaat er ruimte in de huishoudfinanciën voor de kosten van de klimaatmaatregelen. Het kan zó gedaan worden dat er onder de streep iets overblijft, als een klimaatdividend. Alleen als de kosten voor de modale Nederlander echt gedeeld worden met het vermogende deel van de maatschappij is er draagvlak.
De vijand staat voor de deur, het aanvalsplan ligt klaar, maar niemand geeft de marsorders. Waar zit de generaal?

De verlamming van Fukuyama (Marcia Luyten de Volkskrant 19 augustus 2020, p. 25):
Ongeacht hoe omvangrijk en bedreigend de problemen in het verschiet, wij steken, heel chill, de brug pas over zodra we aan de oever staan. Als het water ons tot aan de lippen komt.
Al is Nederland een aaneengesloten deltagebied van grote rivieren, bij droogte dreigt watertekort. Miljarden aan mislukte ict waardoor Belastingdienst, UWV, SVB en Duo falen, het scheuren van Amsterdamse bruggen en kades, tekorten in de Jeugdzorg, stikstofoverschot dat biodiversiteit sloopt en burgers die tot de Hoge Raad tegen de staat procederen om noodzakelijke klimaatmaatregelen af te dwingen. De op het eerste oog onsamenhangende lijst heeft een gemene deler: bestuur en politiek zijn te laat.
Alleen waar het gaat om de directe strijd tegen het water, zijn we het vooruitzien niet verleerd. Eeuwen van land veroveren en ons weren tegen hoog water, zijn in ons dna gaan zitten. Verder, zolang de pleuris niet uitbreekt, is onze staat bij voorkeur niet al te daadkrachtig. Er is een onaantastbaar geloof in de markt en kritiekloze tevredenheid over onze liberale-marktdemocratie. In de rangorde van systemen wanen wij ons al drie decennia in de laatste halte voor de hemelpoort.
Nadat Francis Fukuyama in 1992 de liberale democratie had uitgeroepen tot ideologisch de enige keuze, tot Het einde van de geschiedenis, stopte ons denken over onze ordening. Fukuyama zelf vindt intussen dat ‘socialisme zou moeten terugkomen’, want (New Statesman, 2018) ongereguleerde markten geven lelijke ongelijkheid in inkomen, welvaart en kansen. Hij zet zelfs vraagtekens bij de ideologische eindoverwinning van de liberale democratie.
Het staatskapitalisme van China, zegt Fukuyama, zou superieur kunnen zijn omdat het werkt aan welvaart en stabiliteit op de lange termijn. Precies zoals China claimt; dat kan niet met onze in korte termijn gevangen democratie.
Reagan en Thatcher zijn dood, de staat is niet langer op voorhand verdacht. We willen ver weg blijven van
China’s totalitaire controle en ­repressie, maar planning door een sterke staat is onmisbaar om de ­liberale democratie toekomst te ­geven. Daarvoor moeten we ons eerst genezen van de verlamming van Fukuyama.

H.P. Blavatsky De SLEUTEL tot de THEOSOFIE (p. 13):
B: Maar is de
zedenleer van de theosofie niet gelijk aan die welke Boeddha onderwees?
Th: Zeker wel, want deze zedenleer is de van de wijsheidsreligie en was eens het gemeenschappelijk bezit van de ingewijden van alle volkeren. Maar Boeddha was de eerste die deze verheven zedenleer in zijn openlijke leringen vorm gaf, en ze tot grondslag en kern van zijn openbaar stelsel maakte.

De weg van zelfkennisRadha Burnier:
WIJSHEID IS 'PRAKTISCH' De zuiverheid kan worden teruggewonnen als het handelen voortkomt uit een religieus bewustzijn dat geen scheiding kent tussen het 'ik' en de ander. Wijsheid bestaat in een dergelijk handelen. Wijsheid verschilt in alle opzichten van kennis. Kennis in de gewone zin van het woord betekent kennis van feiten. Het is een opeenhoping van informatie. Het vraagt niet om handelen overeenkomstig bekende feiten of informatie. Wijsheid is heel anders van aard, want het kan niet bestaan zonder zich uit te drukken in de kwaliteit van relaties en handeling. Daarom is wijsheid altijd 'praktisch'. Daar waar een kloof optreedt tussen denken en handelen, theorie en praktijk, daar is wijsheid afwezig. Een dergelijke kloof is een ontkenning van de waarheid. Omdat theosofie de wijsheidsreligie is, verlangt het dat er een voortdurende vooruitgang is in het beëindigen van de kloof tussen denken en theorie aan de ene kant en handelen en relatie aan de andere kant. Theosofische studie is alleen waardevol als deze werkelijk de kloof vernietigt.

Kennis en praktijk (Radha Burnier Theosofia april 2003, p. ):
Ten tweede, de drang tot conformeren houdt het denkvermogen vast in een sleur. Onbewust doen de meeste mensen na wat alle anderen doen. Vandaar dat de
menselijke maatschappij nooit verandert. In deze tijd van scepticisme en onderzoek dat leidt tot enorme technologische vooruitgang, worden er bijna geen vragen gesteld met betrekking tot heersende waarden: haat roept haat op; wraak wordt gezien als verdedigbaar; en met liefde reageren op haat wordt weggelachen als onpraktisch of gezien als de dwaze droom van rare Utopisten. Er is morele moed voor nodig om fris te denken en onafhankelijk te handelen met betrekking tot relatieproblemen en ethische vragen. Daar hun de moed hiertoe ontbreekt, nemen de meeste mensen de verklaring van de Boeddha niet serieus. Zoals hierboven al werd aangegeven wordt de geldigheid van zo’n denkbeeld niet getoetst en wordt dus niet geaccepteerd, schijnbaar door gebrek aan bewijs.

De Geheime Leer als spirituele praktijk, Pablo Sender (Theosofia juni 2007, p. 102-108):
De waarheden en mysteries van het occultisme vormen inderdaad een geheel dat van het hoogste geestelijk belang is en
even diepzinnig als praktisch voor de wereld in het algemeen. Maar zij werden u niet gegeven om de verwarde massa theorieën en bespiegelingen in de wetenschappelijke wereld te vergroten, maar om hun praktische betekenis voor de belangen van de mensheid.3
Het is belangrijk om het begrip ‘leren’ voor ogen te houden als men bezig is met theosofische studie. Momenteel zijn we geneigd om naar ‘leren’ te kijken als naar het opnemen van nieuwe informatie die van buitenaf wordt aangereikt. Daarom denken we dat we theosofie kennen, omdat we begrippen uit verschillende boeken verzameld en onthouden hebben. Maar deze kennis raakt alleen de oppervlakte van ons wezen; en daarom is er een hiaat tussen
theorie en praktijk. Het ware leren komt van binnenuit, zoals Plato aangaf, en de Stanza’s proberen deze innerlijke kennis wakker te maken, wat misschien datgene is wat wel ‘de archetypen in ons dieperliggende denken’ genoemd wordt. Deze kennis omvat veel meer en heeft een transformerende invloed op ons.
3) The Mahatma Letters to A.P. Sinnett in chronological order. No 12. (ML 6 ook in de Nederlandse niet chronologische vertaling MB 6 p 26 10 dec 1880)
Brief No. 68
413: Geloof me, mijn “
pupil”, de man of vrouw die zich door Karma temidden van kleine eenvoudige plichten en opofferingen en liefdevolle attenties geplaatst ziet, zal door deze trouw te volbrengen, tot hogere Plicht, Offervaardigheid en Liefde jegens de gehele Mensheid komen – bestaat er een beter pad naar de verlichting waarnaar U streeft, dan de dagelijkse overwinning van het Zelf, de volharding, zelfs wanneer een merkbare psychische vooruitgang ontbreekt, het ondergaan van tegenspoed met die kalmte en kracht, waardoor deze in geestelijke winst wordt omgezet – aangezien goed en kwaad niet kunnen worden afgemeten naar wat er op het lagere of stoffelijke gebied gebeurt. Laat U niet ontmoedigen, wanneer de praktijk bij Uw aspiraties ten achter blijft, maar stel U er niet mee tevreden dit te erkennen,' daar U heel goed beseft, dat U maar al te vaak neigt tot mentale en morele traagheid, eerder geneigd bent om mee te drijven met de levensstromen, dan zelf Uw eigen koers te bepalen.

Nee, mannen, jullie doen nog niet genoeg in huis (Tim Gouw de Volkskrant 18 februari 2023, Opinie p. 20-22):
Nederlandse stellen wíllen huishoudelijke taken graag gelijk verdelen, maar in de praktijk blijken vrouwen nog steeds veruit het meeste te doen. Een kwalijke zaak, vindt thuisblijfvader Tim Gouw, en bovendien gevaarlijk voor je relatie. Hoe is deze sluimerende ongelijkheid aan te pakken?
De Israëlische historicus
Yuval Noah Harari herinnert ons eraan dat de fenomenen betaald (buiten) en onbetaald (binnen) werk nog niet zo lang bestaan in de geschiedenis van de mensheid. Door de uitvinding van geld is er een verschil in waardering ontstaan, waarbij onbetaald werk het steevast aflegt tegen betaald werk. En dát is de sluipmoordenaar in menige relatie. In een samenleving waarin zorg door personeelstekorten en overwerkte zorgprofessionals steeds meer een particuliere aangelegenheid wordt, zet een man die over een volle wasmand heen stapt, alles op het spel wat hem lief is.

Wie zich meester waant, is vaak een slaaf (Olaf Tempelman de Volkskrant 23 mei 2012)
De oerleer van de
paradox als tegengif voor de westerse consumptiemaatschappij? We leven in een behaagziek klimaat.
‘Taoïsme’, zegt Snijders, ‘is het enige isme dat niet valt te doorgronden. Al die andere ismen, confucianisme, boeddhisme, protestantisme, liberalisme, darwinisme, socialisme, die heb je op een gegeven moment door. Je ziet het trucje en de herhaling. De Tao blijft duister. Je kunt nergens schuilen.’
Taoïsme en confucianisme zijn op de plek van hun ontstaan op allerlei manieren met elkaar verstrengeld geraakt. Chinezen, luidt de grap, zijn op hun werk confucianist, in hun vrije tijd taoïst en op hun sterfbed boeddhist.

Even over wereldmuziek (Jaïr Tchong De Groene Amsterdammer 1 juli 2005):
Sinds jaren werd tijdens het
Amsterdam Roots Festival weer eens gereflecteerd op theorie en praktijk van dat onmogelijke begrip: wereldmuziek. Goed. Maar waar is die muziek intussen gebleven?
Zijn we dan echt klaar, is het
volbracht? De zelfgenoegzame toon van de bijeenkomst komt niet overeen met de mate waarin alle ons omringende landen Nederland voorbijstreven met radio- en televisieprogramma's, magazines en festivals.

De eerste op 23 september 1983 gehouden Van der Leeuw-Lezing Een onderzoek naar de koppige dwaasheid van regeerders door Barbara Tuchman en Bart Tromp:
Door Plato zijn er al voorzetten gedaan, een uitverkoren klasse tot beroepsbestuurders op te leiden. In een rechtvaardige maatschappij zouden dan mensen uit de heersende klasse bij de verstandigen en wijzen in de leer moeten om in de kunst van het regeren onderricht te krijgen.
Het
Meta-leren heeft op survival of the fittest, de waarden en normen betrekking.
In de op 30 oktober 2009 gehouden '
Van der Leeuw-Lezing' haalt Alain de Botton een oud paard van stal, namelijk Plato.

Bart Tromp, 'lastpak' van PvdA, overleden (Het Parool 21 juni 2007):
vdA-leider
Wouter Bos zegt in een reactie op zijn overlijden: Bart was eigenzinnig en scherp en daarbij een lastpak. Maar hij was wel ónze lastpak. Ondanks zijn niet aflatende kritiek, ook op mij, zijn we altijd in gesprek gebleven. En zo hoort het ook.
De bekendste criticaster was hoogleraar Bart Tromp, die al een lange geschiedenis had in het middenkader van de partij. Aanvankelijk was hij aan aanhanger van Rottenberg. Maar in de loop van de tijd keerde hij zich tegen de aanpak. Hij verweet Rottenberg de partijdemocratie te willen uithollen. In zijn column in Elsevier, en in andere media, ging Tromp geregeld tekeer tegen Rottenberg en zijn beleid. Ook Niet Nix moest het geregeld ontgelden. Het netwerk had geen democratische betekenis en was volgens Tromp een tandeloos zoethoudertje dat vrijblijvende discussies hield. Alle debatten en ook het faxblaadje zag hij als pure geldverspilling.
Hij
stond bekend als een erudiete man met sterke opinies die een luis in de pels was van de PvdA. In 2001 deed hij vergeefs een gooi naar het voorzitterschap van de partij. Bij die gelegenheid zei hij dat de PvdA op de rand van de afgrond stond. ‘Er is nooit een sociaal-democratische partij geweest die zoveel kiezers links van zich heeft gehad.’ Hij stelde ook dat de macht in de PvdA steeds meer was geconcentreerd in een groepje, dat niet meer vanuit de partij op de vingers werd gekeken.

De hoogmoed van de theorie van alles
Listigheid (Mark Helprin De Groene Amsterdammer 17 juni 2000):
De mens heeft de
illusie dat hij binnenkort een «theorie van alles» zal ontwerpen. Dan is de volmaaktheid nabij. In deze tijden van hoogmoed zijn wij ijdeler dan ooit.
Hoewel onnauwkeurig en
paradoxaal (als je mysterie hebt, heb je noch precisie noch consistentie nodig), waren de belangrijkste thema’s dat alles in het universum in wezen één is; dat onderverdelingen (zoals tussen diverse takken van studie) derhalve denkbeeldig zijn en voorbestemd ten onder te gaan; en dat door een proces van ontwikkeling dat half bewust onderzoek en half onbewust, mystiek laten-stromen is, de mens uiteindelijk zijn gescheiden inzichten zal samenbrengen, kennis van de eenheid zal verkrijgen, onsterfelijkheid bereikt en dan zal voortgaan om, jawel, een god te worden. Dit is vrij bekend, voor het grootste deel: het zijn de doorsnee-dingen van hubris en ketterij, die eigenlijk allemaal worden tegengesproken door de loop van de geschiedenis en ontkend door de onveranderlijkheid van de menselijke natuur - de menselijke natuur niet van de theorie maar van de praktijk. Maar toch kunnen we deze overtuigingen niet zomaar afdoen als onpraktisch. Ze lopen door de eeuwen heen in een ongebroken draad en hebben zich met opmerkelijk effect geopenbaard in de Renaissance, in een spoor dat leidde via alchemie naar modern wetenschappelijk onderzoek, in het Tijdperk van de Rede.

De controverse tussen wetenschappers is al millennia oud en komt opnieuw in de eenzijdige visie van wetenschappers als Robbert Dijkgraaf c.s. naar voren. Het verenigen van de relativiteitstheorie en de quantummechanica is een te beperkt inzicht. Om de theorie van alles te verklaren, de waarheid te doorgronden is een ruimer perspectief wenselijk. Diametraal tegenover de hokjesgeest, of wel groepsdenken, die de problemen tussen paren van tegenstellingen veroorzaken staat de integrale denktrant, het 5D-concept. Uiteindelijk draait het om de vraag investeren we in wat ons bindt of in wat ons scheidt, in een ontspannen of een toenemende gespannen sfeer? Het herkennen van wisselwerkingen, patronen en reciprociteit biedt een opening naar een theorie van alles. Bij de theorie van alles gaat het om het inzicht in verborgen symmetrieën, de 5e dimensie.

'Leven alsof God bestaat' (Antoine Bodar 9 december 2017):
Johan Huizinga in zijn beroemde boek Homo ludens (1938). Cultuur moet aan drie voorwaarden voldoen en “metafysisch gericht zijn of zij zal niet zijn”, zo eist hij in het boek In de schaduwen van morgen (1935). Maar wat gebeurt er als een cultuur, een maatschappij dus, helemaal is los geraakt van de cultus? Op die vraag gaf Antoine Bodar antwoord.
Hoe het leven te genieten?
In Herfsttij der Middeleeuwen meent Huizinga dat daarin geen verschil is tussen de tijd van toen en 1919, het verschijningsjaar van zijn meest klassieke boek. Hij noemt lectuur, muziek, beeldende kunst, reizen, natuurgenot en maatschappelijke ijdelheid zoals vergaderen, mode en sport.
De middeleeuwse sport is zijns inziens 'dramatisch en tegelijk van een sterk erotisch gehalte', maar dat geldt eigenlijke voor elke periode.
Als muziek is dichtkunst dienend - stamelend en behelpend in woorden vattend wat muziek woordloos uit, niet zichzelf verwoordend maar in dienst van hetgeen verwoording vraagt. En gelijkelijk zo wijsbegeerte dienend in verwondering.
En de cultus zelf, waarin de mens speeltuig Gods is en speelt voor Zijn aanschijn? Daar is de liturgie, de ritus waarin de hemel de aarde raakt en omhelst en verbindt in de troostende band die bevrijdt van banaliteit en de mens opheft naar zijn oorspronkelijke bedoeling als beeld van God en wordt uitgenodigd Hem als de Heilige te aanschouwen.
Van al wat wij hebben verloren is de zin voor het heilige, het ons te boven gaande dat niettemin wenkt en fascineert en aangrijpt, het meest wezenlijk.
Hervinding van het heilige, dat van ons zelf afleidt en naar de originele cultus terugleidt, is begin van nieuwe dienstbaarheid, nieuw benul van maat, nieuwe levensvreugde in wederkerig gunnen, nieuw élan God niet uit te sluiten maar in te sluiten, nieuwe betovering om goedheid en schoonheid en waarheid die om onze verdere ontdekking roepen.

De rode draad in het laatste boek De wereld als getal en andere broze zekerheden van Hermann Von der Dunk heeft op het leerproces van Plato betrekking.
Zoals Johan Huizinga in
In de schaduwen van morgen (1935) opent Von der Dunk in De wereld als getal met een stevige portie cultuurkritiek. Het getal, als symptoom van het onbegrensde materialisme van onze dagen, beheerst de westerse cultuur. De kwantiteit als waarde uit zichzelf heeft, zo stel hij, het gevoel voor kwaliteit opgeslokt.
Alle grote namen uit de westerse ideeëngeschiedenis passeren de revue, onder wie Immanuel Kant, Johann Wolfgang von Goethe, Karl Marx, Friedrich Nietzsche en Max Weber. Interessant zijn Von der Dunks beschouwingen over de devaluatie van ‘het woord’ in relatie tot ‘het getal’. Een proces dat vanaf de Middeleeuwen – door de introductie van een geldeconomie, de technologisering, commercialisering en de sportverheerlijking – in fases vorm heeft gekregen. Von der Dunk:
De eis om prestaties en waarde bijvoorbeeld op het gebied van kunsten, wetenschappen en onderwijs in cijfers te vertalen heeft een algemeen ingesleten realiteitsbeeld geschapen dat de aldus geprepareerde, geamputeerde kwaliteit zelf dreigt aan te tasten. Het woord fungeert soms eerder als verlengstuk en toelichting bij het getal in een wereld die uit meetbare kwantiteiten bestaat. Het woord is kneedbaar, heet ‘zacht’, is vibrerend en warm want het wortelt in transrationele gevoelszones van primaire bewustwording. Het appelleert aan de verbeelding. Het getal is neutraal, zogenaamd ‘hard’ want isomorf en onveranderlijk. Toch was in de tijd van de heersende taalwerkelijkheid het getal eerder een verlengstuk van een wereld van kwaliteiten. De metamorfose die het heeft ondergaan, de verhardende opdroging toont bij uitstek een veranderde realiteitsvoorstelling.” (87,88)
Joods-Palestijns conflict
Mooi en diepgravend is ook het hoofdstuk over het jodendom, getiteld ‘Het einde van de diaspora en de uniciteit van het jodendom’. Met een paar doeltreffende pennenstrepen haalt Von der Dunk hier enkele kernkwesties uit de joodse geschiedenis naar voren. Zoals de uitzonderlijke dialectiek die in de joodse geschiedenis ligt: terwijl Hitler het jodendom volledig wilde uitroeien, eindigde de Tweede Wereldoorlog in de verwezenlijking van het oude joodse ideaal van een eigen staat Israël.
De creatie van deze staat zorgde weer voor een opleving van Arabisch antisemitisme. Maar omgekeerd is er ook sprake van Israëlitische discriminatiepolitiek jegens de Palestijnen:
De Israëlische discriminatiepolitiek van de Palestijnen is een fataal spiegelbeeld van de Europese joodse discriminatie in veel landen ook al vóór Hitler. Dat leidde logischerwijs tot Palestijnse verzetsbewegingen die Israël op zijn beurt dan weer met nieuwe onderdrukking trachtte te breken en zo ontstond de beruchte geweldsspiraal van recht tegenover recht waarop elke vredespoging stukliep.” (169)

Bevlogen verteller van het grote, meeslepende verhaal (Sander van Walsum Volkskrant 24 augustus 2018 p. 16) Historicus Hermann Von der Dunk verfoeide de ‘koopmansgeest’ die bezit nam van de universiteit en trok daar in zijn Bilthovense studeerkamer eloquent tegen ten strijde.
Zijn vermogen het vak toegankelijk te maken, kwam hem – door toedoen van zijn Amsterdamse collega Hans Blom – op de kenschets ‘de Theo Koomen van de Nederlandse geschiedenis’ te staan. Von der Dunk liet de woorden van ‘dat keffertje’ uit Amsterdam van zich afglijden.
Zijn laatste boek, De wereld als getal, verscheen in 2016. Hierin beschreef hij de vervlakking die het gevolg was van de almacht van het getal in de westerse consumptiemaatschappij.
Met een ongebroken verbale zwier betrok hij onder andere de stelling dat de Nederlandse bestuurders en managers – een kaste waar hij zijn neus hoog voor ophaalde – het land aan een permanente, redeloze vernieuwing onderworpen, en noemde hij het neoliberalisme een pervertering van de liberale traditie.
‘Wat ik zo verontrustend en bedenkelijk vind, is dat de gehele cultuur, niet alleen in Nederland maar in de hele westerse cultuur, nu in het teken staat van succes, succes en nog eens succes – waarmee dan altijd economisch of getalsmatig succes wordt bedoeld.’
Later dat jaar toonde hij zich minder gerust over de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. De vergelijking tussen Hitler en Trump ging weliswaar op vele punten mank, maar er was ook een overeenkomst. ‘Zoals Hitler telkens werd onderschat, zo wordt ook van Trump steeds gezegd dat het wel zal meevallen, dat hij zal bedaren, dat de soep niet zo heet wordt gegeten als opgediend. Maar Trump is meteen begonnen zijn radicale beloften in te lossen. Zonder vergelijking zie je geen verschillen. En het zijn de verschillen die de doorslag geven bij de verdere ontwikkeling van de geschiedenis.

Hermann Broch boek Slaapwandelaars
De moderne mens volgens Hermann Broch (Jeroen Vanheste Civis Mundi Digitaal #8, november 2011):
Cultuurkritiek is even oud als onze cultuur. Van oudtestamentische profeten als Jeremia en Ezechiёl tot de grote ’arts van de cultuur’ Nietzsche en hedendaagse denkers als Sloterdijk: altijd is onze cultuur door filosofen en andere critici becommentarieerd en bekritiseerd. Het oordeel viel daarbij meestal niet erg gunstig uit. Socrates mopperde dat de jeugd van zijn tijd slechte manieren had en alleen in luxe geïnteresseerd was; "O tempora, O mores!" luidt de beroemde uitroep van Cicero; "Onze ouders, die reeds minder waren dan onze grootouders, hebben ons als nog meer verdorven in het leven geroepen, en wij zullen op onze beurt aan een geslacht het aanschijn geven dat nog gebrekkiger is", aldus Horatius; Petrarca klaagde dat hij in een totaal oninteressante tijd leefde; en ook Descartes beschouwde zijn tijdperk als een van verval.
De christelijke en joodse heilsverwachting
Het optimisme in De Slaapwandelaars komt behalve in het platonisme dus ook tot uitdrukking in de christelijke symboliek. We zagen al dat het laatste woord in de roman voor de apostel Paulus is, terwijl ook de apocalyptische symboliek een element van optimisme bevat. Hoewel de eindtijd en de Apocalyps uiteraard vol chaos en geweld zijn, vormen deze immers tevens de opmaat tot een terugkeer van de Verlosser en de komst van het hemelse Jeruzalem. Impliciet in alle apocalyptische symboliek is dan ook altijd de overtuiging dat na deze verschrikkingen een betere tijd aan zal breken.

Metabletica van God (Jan Hendrik van den Berg)
In 1995 verscheen Metabletica van God: de drie voornaamste veranderingen. Hierin beschrijft Van den Berg hoe het beeld van God verandert met de veranderende mens. God zelf kan niet worden beschreven, aldus Van den Berg, maar de synchronismen (of gelijktijdigheden) van God kunnen wel worden beschreven. Deze synchronismen zijn: de architectuur van het heiligdom, natuur en natuurwetenschap, het menselijke woord en de geslachtelijke verbinding van man en vrouw.5 Ook dit boek behelst een cultuurkritiek.
5) Zie voor een recensie: H.M. Kuitert, 'God vermomd in gelijktijdigheden', NRC Handelsblad, 17 juni 1995. Deze recensie is een voorbeeld van een veel voorkomende ambivalentie ten aanzien van Van den Berg: de recensent leest hem graag, maar ziet weinig in diens gedachtegang.

Jan Hendrik van den Berg boek Metabletica, of leer der veranderingen beginselen van een historische psychologie
Hub Zwart heeft ze allemaal gelezen, één keer, twee keer: ”Metabletica”, ”Leven in meervoud”, ”Het menselijk lichaam”, ”Metabletica van God”. „Een filosoof leest geen boeken, maar oeuvres”, zegt Hub Zwart. Op de werkkamer van de Nijmeegse Radboud Universiteit zit een man die rustig, met bijna zachte stem, zijn woorden kiest. De onderwerpen waarover het gaat typeert hij veelal in twee of drie varianten.
„Gezaghebbend, vertrouwenwekkend, integer.”
„Irritatie, ergernis, boosheid.”
„Debat, discussie, kanttekeningen plaatsen.”
Is het de dichter die de kleuren van de taal verkent? De nuancerende wetenschapper? Of de fenomenoloog die beseft dat de geheimen van de werkelijkheid zich niet een-twee-drie aan de waarnemer prijsgeven? Zwart is het alle drie, en juist zijn poging om allerlei werelden en perspectieven met elkaar te verbinden maakt hem een denker in de stijl van Jan Hendrik van den Berg.

Vaclav Havel – of de ‘morele omweg’ van een buitenstaander (Paul Scheffer Volkskrant 31 december 2011)
Hoop zonder optimisme, dat was de houding waarmee de voorman van Charta 77 zich in de lange jaren van uitzichtloosheid staande hield.
In zijn essays treffen we een sterk cultuurpessimisme aan, terwijl tegelijkertijd een filosofie van de hoop wordt bezongen. Naarmate de kans om te ontsnappen aan de algehele politieke en culturele neergang kleiner wordt, wint zijn pleidooi voor een moraal van de machteloze aan kracht.
Wat vaak over het hoofd wordt gezien, is de cultuurkritiek van Havel: ‘Ik ben ervan overtuigd dat datgene wat ‘dissident’ genoemd wordt in het sovjetblok, een specifiek moderne ervaring is, namelijk de ervaring van het leven op de uiterste rif van de moderne, ontmenselijkte macht.’ Het totalitarisme staat niet op zichzelf, maar is ‘een bolle spiegel van de gehele moderne beschaving en een harde –misschien wel laatste – oproep tot een algemene herziening van haar zelfbeeld’. Zo gezien is het Oost-Europese socialisme de uitvergroting van een tendens die inherent is aan de gehele Europese beschaving.
De oorsprong van deze
cultuurcrisis zoekt Havel in de troonsbestijging van de moderne mens, die elke relatie met de natuurlijke leefwereld heeft verloren. In wat hij omschrijft als de ‘eerste atheïstische beschaving’, is de persoonlijke verantwoordelijkheid verdwenen achter een anonieme machtsuitoefening. ‘Als toppunt van dit alles schiep de mens de illusie van een wetenschappelijk te berekenen en zuiver technisch te verwezenlijken ‘welzijn voor allen’.’

Wat een columnist vermag in een tijden van meningen (Aimée Kiene Volkskrant 11 februari 2017 katern Sir Edmund p. 8-13):
Dubbelinterview Bert Wagendorp en Bas Heijne: columnisten in roerige tijden
Volkskrant-columnist Bert Wagendorp schreef een roman over een columnist die worstelt met zijn rol in de veranderende journalistiek. Een tweegesprek met NRC-collega Bas Heijne. 'Ik denk echt dat jij gaat stoppen.'
Het boek gaat over een columnist bij een landelijk dagblad, Masser Brock genaamd, die met grote idealen in de journalistiek begint, maar gedurende zijn carrière nogal gedesillusioneerd raakt en ernstig begint te twijfelen aan zijn rol. Hij kan moeilijk functioneren in de nieuwe journalistieke tijd waarin meningen belangrijker zijn dan feiten, hij ontdekt dat een journalist zijn werk niet kan doen zonder zijn handen vuil te maken en dat 'de waarheid' een rekbaar begrip is. De verkiezing van Donald Trump kon Wagendorp er afgelopen najaar gelukkig nog net in schrijven.
Hoe bereik je mensen buiten je eigen filterbubble? Kan dat en moet dat?
Wagendorp: 'Volkskrantlezers zijn het over het algemeen met me eens. Degenen die ik kritisch benader lezen die krant niet. Maar via sociale media bereik je ook een andere groep, die het vaak niet met me eens is, en dat laat weten ook.'
Heijne: 'Je hebt columnisten, ik noem geen namen, die hebben een soort parmantige recalcitrantie: omdat iedereen Obama goed vindt, ga ik Obama kraken. Kritisch zijn is goed, je hoeft niet mee te gaan in het dwepende koor, maar als het ijkpunt van je column is: je eigen publiek tegenspreken, dan ben je eigenlijk heel oppervlakkig bezig. Dan ben je net zo oppervlakkig als wanneer je je lezers elke keer gaat pleasen. Zo van: als ik Geert Wilders maar een fascist noem, dan zijn ze weer blij met me. Maar als je daarom het omgekeerde doet, ben je niet veel diepzinniger.'
Maar daar is de lezer wel naar op zoek.
Heijne: 'Ik schrijf al jaren over waarom er zo gemakkelijk aan te schoppen is tegen het politieke establishment.
Dit kabinet heeft zo weinig bevlogenheid getoond op de immateriële zaken. De gedachte was steeds: wacht maar tot de economie aantrekt, wacht maar tot de hervormingen zichtbaar worden, dan trekt het wel weer recht in de samenleving. Maar dat is niet waar. In de woorden van de grote historicus Huizinga: men is bezeten geraakt van ideeën die maar weinig met economie te maken hebben. De politiek heeft geen moreel verhaal. Mijn woede daarover is in sommige columns wel doorgedrongen, denk ik. Niks voor Heijne, hoorde ik dan, om zo uit zijn slof te schieten. Maar ik dacht: kijk nou eens goed wat er gebeurt!'
Wagendorp: 'Maar weet jij dan zeker dat wat jíj ziet waar is? Toen ik gisteren jouw essay Staat van Nederland zat te lezen, dacht ik: misschien moet Bas wat minder op sociale media gaan zitten.'
Heijne: 'Jij bedoelt: als je in het land komt, gaan mensen eigenlijk heel aardig met elkaar om?'
Wagendorp: 'Verreweg de meeste Nederlanders zijn redelijk, aardig en tolerant. Ze zijn ook heel solidair: ze dragen een flink deel van hun salaris af aan belastingen en sociale lasten.'
Lezen jullie andere columnisten om je mening te vormen?
Heijne: 'Ik denk eerlijk gezegd dat ik er vrij makkelijk afscheid van zou kunnen nemen. Want er zijn zoveel andere dingen die ik nog zou willen schrijven. Geweten van Nederland, noemen ze me weleens, dan krimp ik toch een beetje ineen. Stel je voor dat er iets was als de columnist des Vaderlands, ik zou nog liever doodgaan.'
Wagendorp: 'Als ze me daarvoor bellen, ben ik gisteren gestopt.'

Tegenover de schuldencrisis staat de enorme liquiditeitsgroei. Het investeringsklimaat wordt door een lage rente bevorderd. Volgens John B. Taylor is het monetaire beleid om een lage rente te stimuleren juist de oorzaak van de schuldencrisis. De kredietcrisis is er primair de oorzaak van dat de schuldencrisis en eurocrisis duidelijk zichtbaar zijn geworden en tot een begrotingstekort hebben geleid. De oplossing van dit vraagstuk vraagt om een integrale denktrant.

De infantilisering (algemene vertrossing) van de Amerikaanse samenleving werd in Amerika door Benjamin Buchloh en in Nederland door Marten Toonder (verbommelen) onderkend.

Onder het mom van marktwerking, de consumptiecultuur is er in de collectieve sector een graaicultuur ontstaan die zijn weerga niet kent. De verhouding tussen prestatie en beloning is volledig zoek. In plaats van het immorele neoliberale gedachtengoed te bestrijden wordt met name door de PvdA het spel 'links lullen en rechts vullen' enthousiast meegespeeld. Nu houdt de PvdA onder leiding van Jeroen Dijsselbloem het volk arm en de mediastrategie, lees vertrossing van John de Mol houdt het volk dom. Door de politieke machtsspelletjes met rechts mee te spelen is het tegenwicht naar extreem rechts verloren gegaan. Het doorbreken van oude rolpatronen betekent nog niet automatisch vooruitgang. Het kan ook zijn schaduwzijden hebben.

Hoe Zweden de ‘beste plek ter wereld’ werd De kunst om een land te verkopen (Charlotte Bӧstrom & Lisa Peters De Groene Amsterdammer 23 augustus 2018 p. 16-19):
Geen enkel land is zo hip, rechtvaardig en gendergelijk als Zweden. Tenminste, dat denkt de rest van de wereld. De werkelijkheid is anders. Zweden is goed in nation branding, een wereldwijd groeiende miljardenindustrie.
‘De overheid wil voorlopig nog wel doorgaan met het promoten van Zweden’, zegt Selin. ‘De strategie van de huidige regering is zelfs verruimd met het zogenoemde Team Zweden. Het koningspaar reist de wereld rond met de premier en bedrijfsleiders om de export te bevorderen.’ Politici willen nu eenmaal laten zien dat ze er alles aan doen om handel en buitenlandse investeringen te stimuleren. ‘En nu betekent dat: een brand consultant inhuren’, zegt Pamment.

Voetnoot Strafexpeditie of Doet Griekenland vrijwillig aan masochisme? (Arnon Grunberg de Volkskrant 17 juli 2015):
Ruwweg zijn dit de twee posities aangaande Griekenland: Griekenland is ziek en heeft zo weinig inzicht in de eigen ziekte dat dwangverpleging de enige uitweg is.
De andere positie: die dwangverpleging is een strafexpeditie.
Griekenland kent inderdaad allerlei problemen, zo is in vergelijking met andere landen in de eurozone het verschil tussen de belasting die zou kunnen worden geïnd en de belasting die daadwerkelijk wordt geïnd groot. Deze problemen verdwijnen echter niet door Griekenland te dwingen al zijn schulden af te betalen. Zelfs het IMF, niet bepaald een revolutionaire organisatie, stelt dat kwijtschelding de enige manier is om Griekenland uit het moeras te trekken.
Dat
Dijsselbloem de strafexpeditie 'perspectief bieden' noemt, weerspiegelt de dynamiek van het sadomasochisme. Elk pak slaag biedt de masochist meer perspectief, maar doet Griekenland vrijwillig aan masochisme? Of is de sadist zo narcistisch te denken dat al zijn slaafjes zijn sadisme lekker en gezond vinden?

Arie Bos boek Hoe de stof de geest kreeg, De evolutie van het ik (p. 82):
'Als we konden zien hoe de wetenschappen verband met elkaar houden, zouden wij het niet moeilijker vinden om ze te onthouden dan een reeks cijfers'.
Wat betekent dat nu?
'Wanneer men van een wiskundige reeks twee of drie termen kent, zijn de daaropvolgende gemakkelijk te vinden.'
83: Het inzicht dat Descartes tot zo’n grote opwinding bracht was namelijk het volgende. Wanneer uit kennis van enkele gegevens een wiskundige reeks volgt en eveneens geldt (zoals Pythagoras al betoogde) dat alle processen in de natuur wiskundig zijn te beschrijven, dan geldt deze voorspelbaarheid ook voor de hele natuur. Je hoeft dan alleen maar de voorgeschiedenis van een natuurproces te beschrijven – liefst wiskundig – en het vervolg staat vast. Bij natuurprocessen is het dus voldoende om het verleden te kennen om de toekomst te kunnen voorspellen.
203: Van Simon Conway Morris is de theorie dat door adaptatie, aanpassing, de evolutie een dwingende loop heeft gevolgd. Dat laat hij zien aan het feit dat in de evolutielijnen van uiteenlopende soorten gelijke, convergente ontwikkelingen tevoorschijn komen. Dit zou doelgerichtheid betekenen en dat is in de evolutietheorie verboden.
De evolutionair fysioloog en ornitholoog Jared Diamond in een van zijn bestsellers, De derde Chimpansee, precies hetzelfde standpunt huldigt, terwijl hij in zijn Zwaarden, paarden en ziektekiemen al had laten blijken religie te zien als niet meer dan een uitvinding om mensenmassa’s in bedwang te kunnen houden.

Arie Bos boek Hoe de stof de geest kreeg, De evolutie van het ik (Hugo S. Verbrugh recensie)

Hugo S. Verbrugh (GAMMA jrg. 8/nr. 2 april 2001 p. 38-40) boek 'Karma & Reïncarnatie - Een filosofische analyse' met een voorwoord van Marten Toonder -Uitg. Agora, Kampen, 2000, 206 pagina's (Henk Hogeboom van Buggenum recensie)

In het rapport ‘E i V’ staat niet de discussie ‘Geest of Stof’, 'Aristoteles of Descartes', what’s in a name centraal, maar de wederkerigheid (reciprociteit) tussen beide, het 'en-en'/'of-of' mechanisme (Dichotomieën, lees Complementariteit), de kwintessens.

Jan Börger: De Basis van alle cultuur is de ether, d.w.z. de eenheden voor zich gedacht en de eenheden in-een gedacht en dat tegelijkertijd. Dit verschijnsel, het ‘en-en’/‘of-of’-mechanisme ligt ook aan het prisoner’s dilemma dat Eric van Damme aanhaalt ten grondslag.
De lemniscaat van Daniel Ofman toont het creatieproces, het laat zien hoe de Tetrade met de Triade, de ‘natuurlijke selectie’ wordt verbonden. Het heelal bestaat omdat we het kunnen waarnemen. Er moet een tegenstelling zijn tussen subject en object, anders kan niet van bewustwording worden gesproken. Uiteindelijk draait het om de vraag welke leraar geeft je echt inspiratie?

De controverse tussen Hegel en Engels is al eerder tussen Pythagoras en Aristoteles naar voren gekomen. De natuurwetenschappen en geesteswetenschappen, fysica en de metafysica zijn complementair. De quintessens van de éne-werkelijkheid wordt met behulp van het 5D-concept en het Ether-paradigma, het 5Ddenkraam tot uitdrukking gebracht. Het 5D-concept, de verborgen 5e dimensie heeft op de levenskunst, de zingeving van het leven betrekking. Voor de mens is de evolutie geen blind proces zonder enige bedoeling. Door de vergaande individualisering en secularisering komen de mensen wel steeds losser van de zingeving, het Goede, Ware en Schone van Plato en de van oudsher stabiele sociale netwerken in de maatschappij te staan.

Momenteel bestaat het probleem dat langzamerhand elke monodiscipline zijn eigen werkelijkheid gaat creëren. Gelukkig biedt de schepping een mogelijkheid door schade en schande wijs te worden. In plaats van het lineaire denken dient aan het evolutionaire kringloop denken meer aandacht te worden besteed. Er bestaan meer opties om naar de wereld te kijken. Het rapport ‘E i V’ laat zien dat het uiteindelijk om het kringloopdenken (net als de mandala), de kwintessens draait. Het gaat er om te leren, de artificiële illusionaire geschapen twee-eenheid (Dualiteit), Geest en Lichaam, Religie en Wetenschap opnieuw met elkaar te verbinden. In de esoterie zijn geest en lichaam de twee toestanden van het ENE, dat noch geest noch stof is; beide zijn latent het absolute leven. Met name de interdisciplinaire benadering brengt de wetenschap een stapje verder. Biologen hebben zeker gelijk wanneer ze culturen vergelijken met plantaardige organismen, die opbloeien, rijpen, verwelken en tenslotte afsterven. De fase waarin Nederland zich bevindt begint al duidelijk minder fris te ruiken.

In De Gammacanon (51 en slot) toont Jaap Dronkers de sociale ongelijkheid, lees onrechtvaardigheid, de asymmetrieën op aarde.

Door de interacties ('these + antithese') tussen de 'alfa- en de bètawereld' kan synthese ontstaan. De gammawetenschap is als het ware de schakel tussen de alfa- en bèta-wetenschappen. Het thema 'Egospelletjes en Unificatietheorie' komt in de De Bhagavad Gita uitgebreid aan de orde. Er is niets nieuws onder de zon.

Om een cultuuromslag te realiseren gaat het uiteindelijk om een integrale denktrant (de synthese tussen de domeinen van de alfa-, béta- en gammawetenschappers) die het parochiale denken, de symboolpolitiek van het ’eigen koninkrijkje’, de 'bv Ego' overstijgt. Of met andere woorden om tegenstellingen te overbruggen, om synthese te bereiken, spelen religies een cruciale rol.

Om de boel bij elkaar te houden is volgens Jared Diamond juist de religie uitgevonden. Een crisis, chaos ontstaat echter wanneer we de zelfgelijkvormigheid (wederkerigheid) van karma-nemesis negeren.

De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 16 Cyclische evolutie en karma (p. 714):
Het is dus niet karma dat beloont of straft, maar wij belonen of straffen onszelf, al naar gelang wij met de natuur samenwerken en door middel van haar handelen, en ons houden aan de wetten waarop die harmonie berust, of – die wetten overtreden.

De Geheime Leer Deel I, Samenvatting (p. 314):
‘Werkelijkheid bestaat niet op aarde, mijn zoon, en kan daar niet bestaan. . . . Niets op aarde is werkelijk, er is slechts schijn. . . . Hij (de mens) is als mens niet werkelijk, mijn zoon. Het werkelijke bestaat alleen in zichzelf en blijft wat het is. . . . De mens is vergankelijk en hij is daarom niet werkelijk, hij is maar schijn en schijn is de hoogste illusie.

De geschiedenis leert dat de oplossing van de Unificatietheorie, het levensmysterie al millennia bekend is. Het hangt er alleen maar vanaf hoe je het probleem formuleert. Hoe selectief zijn we als waarnemer? Gerrit Teule verklaart Waarneming creëert deeltje in zijn boek Ethiek, schoonheid en eonen (p. 181).

Krishnamurti: En in die afstand, de verdeling tussen de ziener en het ding dat wordt gezien, in die verdeling ligt het gehele conflict van de mens.
Hoe meer we over 'de waarheid' praten of zelfs maar denken, hoe verder we die van ons wegduwen.
Geen enkele organisatie of georganiseerde religie kan de mens naar waarheid of naar zijn verlossing leiden.
Waarheid is een land zonder paden.
Er bestaat geen pad naar de waarheid.
Je moet je eigen leraar en je eigen leerling zijn.
De tijd is nu,
de tijd omvat … het verleden,
de toekomst is nu.
Dus de dood is nu (kies: 'uitspraken').
Bewustzijn is de inhoud van het bewustzijn.

Ingram Smith boek Waarheid is een land zonder paden, Een reis met Krishnamurti (p. 117):
Krishnamurti: Dit zien is het heden en dit zien heeft geen morgen – en het verleden is verdwenen. Deze lege, stille toestand is zonder verleden of toekomst. Dit oplossen van het verleden is transformatie, vrijheid. Deze perceptie maakt het gehele verleden vrij en het altijd nieuwe heden is.
162: Interviewer: En waar vindt u waarheid?
Krishnamurti: Alleen als het denken – en niet alleen het denken, maar ook het leven – volledig harmonieus is, zonder tegenstellingen. Alleen zo’n denken kan waarheid vinden, kan waarheid waarnemen. Waarheid is niet iets abstracts, waarheid is hier.

Terezinha Franca Kind De wet van harmonie
‘Wij erkennen slechts één wet in het universum, de wet van harmonie, van volmaakt evenwicht’, zegt één van de Mahatma’s. De wet van harmonie is een fundamentele wet in het universum, de bron en de basis van alle andere wetten van de natuur, vooral de wetten van orde en karma.
De wereld wordt onderhouden door hetzelfde evenwicht tussen de middelpuntzoekende en de middelpuntvliedende krachten waarop het gebouwd werd. De middelpuntzoekende kracht zou zich niet kunnen manifesteren zonder de middelpuntvliedende in de harmonieuze omwentelingen van de sferen.

N. Beintema De kracht schuilt in de wederkerigheid - Hoe genomics en maatschappij elkaar versterken (p. 33):
Vandaag staat de gedachtewisseling in de context van ‘wederkerigheid’ tussen wetenschap en samenleving en dat is, om met Hegel en Marx te spreken, terecht: via These (het primaat van de wetenschap) en Anti-these (het primaat van de samenleving) komen we tot Synthese (wederkerigheid of co-evolutie van wetenschap en samenleving).”

Het transformatieproces, wordt in het 5Ddenkraam door de lemniscaat gesymboliseerd. Het creërend vermogen berust op dynamische, universele krachten. Universele krachten zorgen voor balans. De lemniscaat, de band van Möbius verbindt de continu met elkaar afwisselende binnen - en buitenwereld met elkaar. Wat binnen is wordt buiten en omgekeerd. De lemniscaat geeft aan dat we niet in een loop (Schizoîdie cq. Schizofrenie) zitten maar met de spirituele energie, de Triade zijn verbonden. Het onmogelijke wordt mogelijk. In dit kader is vooral het split-brain'-onderzoek van Roger Sperry relevant.

En God zei: Laat Ons mensen maken naar ons beeld, als onze gelijkenis, opdat zij heersen over de vissen in de zee en over het gevogelte aan de hemel en over het vee en over de gehele aarde en over al het kruipende gedierte dat op de aardbodem kruipt. En God schiep de mens naar zijn beeld; naar Gods beeld schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen. (Genesis 1:26; vergelijk 9:6)

Het beginsel achter ‘Ruimte en Tijd’ is recursie. Iteratie van de chaostheorie brengt de weerkaatsing, het projectiemechanisme (geweten, zelfreferentie) tussen 'Leraar en Leerling' (incarnatie van God op aarde) tot uitdrukking. René Meijer De Ether Bestaat! Uiteindelijk draait het om hoe herstellen we de harmonie in de schepping?

De theosofie gaat ervan uit dat er een rechtvaardigheidsmechanisme (wet van harmonie analoog aan de wet van vergelding) een zelfreinigend vermogen in het universum zit ingebakken. De wet tot behoud van energie speelt daarbij een cruciale rol. Alle levensvormen zijn aan de Universele Wet van karma, ten goede of ten kwade onderhevig. Als we standvastig blijven in juist denken en juist handelen, voor de hoofdroute kiezen, zal aan het immense lijden in de wereld geleidelijk een einde komen. Boeddhisme kan worden gezien als de ‘oplossing’, die Boeddha na intense meditatie over de vraag van het lijden, heeft ontvangen. Het Boeddhisme maakt gebruik van de allegorie ‘Karma en Sangha’ en het Hindoeïsme van ‘Karma en Dharma’. In de kabbala neemt En-Soph de plaats van het heilige, het onkenbare Sangha en Dharma in.

Tussen de verkoper en de koper, de aanbodzijde en de vraagzijde zit voor beide partijen de stem van het geweten. Uiteindelijk zijn we het allemaal zelf, die de chaos creëren. Welke leraar laten we prevaleren? Regeert een politicus als goddeloze dwaas of als rechtvaardige wijze that's the question.
Maatschappelijke vraagstukken worden niet met direct betrokkenen besproken maar ondergebracht in commissies, overlegorganen en externe adviesbureaus waarop burgers geen zicht hebben. In plaats van dat politici met een visie komen wordt de verantwoordelijkheid uitbesteed. De onverbeterlijkheid van de mens waar Hegel naar verwijst is niet nieuw.

Het eigenlijke denken vindt plaats op het snijvlak, in de psyche de schakel tussen lichaam en geest, de schakel tussen de binnenwereld en de buitenwereld, tussen verleden en toekomst in het nu, tussen het individuele en het collectieve, dialectische bewustzijn.

Het gaat er om dat we ons weer met de natuurlijke eenheid, de oerbron verbinden. Het volmaakte getal 10 (1 + 2 + 3 + 4) wordt in de metafysische wereld verzinnebeeld door de 4 of de TETRAKTIS. Het laat zien dat er aan de wereld van de eeuwig wederkerende verschijnselen (Aldous Huxley:perennial’, Friedrich Nietzsche: ewige Wiederkehr’, een eeuwige natuurlijke ordening, een blauwdruk zevenvoudige samenstelling van de mens), het mystieke factorelement (x), een bepaalde natuurconstante? aan ten grondslag ligt. De Triade vormt de natuurlijke eenheid 'Ruimte, Materie en Tijd' en de Tetrade vormt de natuurlijke selectie. Bij levensprocessen gaat het om de natuurlijke eenheid en de natuurlijke selectie, namelijk om de Weltstoff van Teilhard de Chardin, de memen van Richard Dawkins, de geest-substantie Swabhâva (Mind stuff) in de Theosofie. Bij de natuurlijke selectie gaat het primair om de context Uw wil geschiede. Richard Dawkins heeft gelijk wanneer hij stelt dat het bij levensprocessen om natuurlijke selectie gaat. Het mechanisme achter het aanpassingsvermogen van de mens aan zijn omgeving is al millennia bekend.
(x) Het getal zeven, als een samenstelling van 3 en 4 (de Wet van Zeven, de Triade en Tetrade,
Trivium en Quadrivium), is dus het factorelement in elke oude religie, omdat het het factorelement in de natuur is. Zeven is het grondtal van het gemanifesteerde heelal (Purucker).

Een ommekeer in het denken is nodig. Als we de zaken werkelijk willen veranderen dienen we aan het geestelijke kapitaal meer aandacht te besteden. In het 5Ddenkraam zijn metafysica, het bovennatuurlijke en fysica, net als Idealisme en Materialisme de twee complementaire kanten van één medaille. Voor eenwording moeten we ons weer met de kern, de geest verbinden. Dus met de oerbron En-Soph ('Chaos, Gaia en Eros') waar alles uit voortkomt.

De retorische vraag van het kip-en-eiprobleem blijft ons boeien en is na ruim twee millennia nog steeds actueel. Net als Paul Dirac (Diraczee) en Sin-Itiro Tomonaga gaat het rapport ‘E i V’ er vanuit dat gedachten en gevoelens met de imaginaire 5e dimensie samenhangen.
Welk ijkpunt (ijktheorie), codering kiezen wij voor ons zelfbeeld, de Goddeloze dwaas of de rechtvaardige wijze?

Het eindige, gemanifesteerde universum is volledig gevuld met atomen ('Atoom en Levensatoom'). Elk atoom (organisme, mens) in het fractale ‘nu’ neemt in de ruimte een unieke positie in. Deze atomen staan door het Eeuwige nu (absolute tijd, Planck-tijd, Kronos, spacetime, kairos) met elkaar in verbinding. De theorie van Einstein (Einstein e=m.c² of 'Energie = Materie') leert dat er tussen de atomen onderling wel degelijk tijdsverschillen Zeitpfeil (relatieve tijd, Thermodynamic Asymmetry in Time, magnetische richting) bestaan. Voor het uitbeelden van het eeuwige nu wordt de cirkel of de lemniscaat gebruikt.

Een atoomkern bestaat uit protonen en neutronen. De magnetische richting van atoomkernen wordt spin genoemd.
Het natuurkundig fenomeen kernspinresonantie of NMR (van Nuclear Magnetic Resonance) wordt in MRI-scanners gebruikt. Een MRI-scanner is een medisch apparaat voor de beeldvorming van het binnenste van het lichaam, zonder dat dit daarvoor hoeft te worden geopend.

Voor (bio)fotonen geldt hetzelfde als voor neutronen, moleculen, synapsen, gedachten en gevoelens ze verschijnen en verdwijnen. Een neurotransmitter is een molecuul dat wordt gebruikt voor de signaaloverdracht tussen zenuwcellen ('neuronen') in het zenuwstelsel. De plek waar deze signaaloverdracht plaatsvindt heet een synaps. Een synaps is een verbinding tussen twee neuronen waardoor een impuls kan worden overgedragen.

Het mechanisme, het 'verdienmodel' achter de 'natuurlijke selectie' wordt door de Heilige tetraktys van Pythagoras weergegeven. De getallen van Pythagoras brengen een relatie, een beweging tussen twee polen, een specifieke categorie van betrekkingen tot uitdrukking. Pythagoras was een cyberneticus. De mens maakt deel uit van auto- en kruiskatalytische systemen (Ervin Laszlo).

De C-, P- en T-symmetrie (C-, P- en T-symmetry) van het standaardmodel beschrijft het universele patroon Triade + Tetrade = Kwintessens. Of met andere woorden het universele patroon van de mens is hetzelfde als het patroon in de gehele schepping.

De titel van het boek het CHAOSPUNT de wereld op een tweesprong van Ervin Laszlo wordt als actueel thema gebruikt. Het biedt een kader voor het formuleren van een kosmische visie (Ervin Laszlo boek Kosmische Visie Wetenschap en het Akasha-veld) op een oud vraagstuk.
144/145: De met de nobelprijs voor natuurkunde onderscheiden fysicus Manfred Eigen heeft aangetoond dat de vorming van suprasystemen onder invloed van auto- en kruiskatalytische cycli de grondslag vormt van de evolutie van alle levensvormen op aarde.
De fysisch chemicus en expert in de thermodynamica Ilya Prigogine werd onderscheiden met de Nobelprijs nadat hij de wijze waarop kruiskatalytische systemen tot de evolutie van complexe systemen leiden [en de theorie over het zelforganiserende karakter van het universum, vert.] had uitgewerkt.
De in het boek besproken perioden Mythos, Theos, Logos en Holos (p. 66/76) corresponderen met de vier yuga’s.

Een mens heeft een persoonlijkheid. In een organisatie kan daarentegen van een cultuur worden gesproken. Elk land heeft een eigen identiteit. Net als een mens is een organisatie een levend organisme dat vreselijk kan blunderen. Een recent voorbeeld is BP. De economie van Griekenland laat zien dat niet alleen bedrijven, maar ook soevereine landen de mist in kunnen gaan. Zaken lopen mis wanneer onderwereld en bovenwereld te nauw met elkaar verstrengeld raken.

Van der Hoeven (Volkskrant 28 oktober 2009): Ik maak me zorgen over het korte termijn winstbejag dat hier en daar overheerst. Een gebrek aan ethisch en moreel handelen is mede oorzaak geweest van de economische crisis.
Haar opmerkingen zijn de werkgevers Bernard Wientjes, Loek Hermans en Albert Jan Maat in het verkeerde keelgat geschoten.
Van der Hoeven gaat met de onderwijswereld overleggen over cursussen ethiek bij managementopleidingen (Volkskrant 30 oktober 2009).
Door haar vrijwel kritiekloze en kleurloze politieke opstelling etaleert Van der Hoeven zich op ethisch terrein als een lege huls. Dit in tegenstelling tot wat je van een CDA politicus in het kader van goed rentmeesterschap zou mogen verwachten. Of met andere woorden wat is precies de toegevoegde waarde van deze minister? Van der Hoeven moet zelf voor haar falende overheidsbeleid verantwoordelijkheid nemen.

De machtsevenwicht-diplomatie is de koers kwijt. In de politiek is de feedback te veel op opportunistische korte termijn belangen gericht. Het zijn mensen die aan de ’eeuwige wederkeer’ op basis van het kwalitatieve en/of kwantitatieve feedforward-feedback-mechanisme sturing geven. De scheiding der machten wordt door al de nevenfuncties van de bovenlaag bedreigd. Het 5Ddenkraam legt de nadruk op feedforward besturing. Het is effectiever te voorkomen dan te genezen. Of met andere woorden tegenover de dynamiek in de samenleving op aarde staat de kosmische dynamiek in het universum. Houden we ons bezig met creëren of nabootsen dat’s the question. De vraag blijft actueel kiezen we voor de 'bv Ego' of het koninkrijk in de hemel, het hemelse rijk?

Norbert Elias boek Het civilisatieproces (Engelse versie). Menno ter Braak las het boek en wijdde er lovende beschouwingen aan. Die werden begin jaren vijftig gelezen door de sociologie-student Joop Goudsblom. Hij haalde Elias later naar Nederland.
Willem Mastenbroek wil weten wat er kenmerkend is voor het denken van Norbert Elias.
Het belangrijkste is dat hij mensen ziet als
relationele wezens. Ze staan niet los van elkaar maar zijn van elkaar afhankelijk. Elias laat zien dat we in de loop van de tijd van steeds meer mensen steeds afhankelijker zijn geworden. Die afhankelijkheid vereist dat je steeds beter je emoties en impulsen moet leren beheersen. Dat kan generaties duren en dat gaat nog steeds door. Wat in de tijd van Erasmus nog heel moeilijk was voor volwassenen – zonder voordurend geknoei eten en niet schreeuwen, tieren en razen – leren onze kleuters al in hun jongste jaren. Dat is het beschavingsproces: leren in afhankelijkheden met je emoties om te gaan. Beschaving is een sociaal leerproces.’
Verhuftering
Ik kan het niet laten om de verhuftering van onze samenleving te berde te brengen. Elias mag dan wel gezegd hebben dat er in het westen een toename van impulsbeheersing gaande is, de graaizucht in de top van het bedrijfsleven en de korte lontjes op straat wijzen toch op het tegendeel. Is er geen terugval in het beschavingsproces?
Civilisatieprocessen zijn geen wetten van Meden en Perzen. Een terugval blijft mogelijk, ook stagnatie of versnelling. Je weet niet hoe het verder gaat.
De ‘animal spirits’ zijn af en toe nog krachtig en de zakken worden hier en daar stevig gevuld, maar als je het historisch bekijkt is het een heel ander verhaal dan vroeger.’
Wanneer zijn organisatiestructuren nu goed?
Wanneer er een goede balans tussen de sturing van boven en zelfsturing is. De ontwikkeling van die balans en ook ons inzicht daarin is een evolutie geweest van eeuwen: een proces van
vallen en opstaan. Een proces dat nog steeds doorgaat. Een belangrijk moment in die ontwikkeling was prins Maurits, die in de Tachtigjarige Oorlog tegen de Spanjaarden streed én ze versloeg. In heel Europa kwamen bevelhebbers naar Nederland om van hem de kunst af te kijken. Hij wist zijn leger op een nieuwe manier te organiseren. Hij introduceerde een uniforme commandotaal en een stipte soldij betaling.
Het idee dat managers morgen de deur uit kunnen is kletskoek. Er is sturing nodig om de zelfsturing te laten werken. Ook het nieuwe werken vraagt om een hoog-laagsturing. Mensen hebben een kader nodig waarbinnen zij zelf hun zaken mogen en dus kunnen regelen.’
Maar hoe krijg je die balans dan voor elkaar als leidinggevende? Ik leg het Mastenbroek gewoon voor.
In mijn termen gezegd: die balans bereik je als je als manager op de verantwoordelijkheden van je mensen stuurt.
Let wel, ook in organisaties die hier al generaties mee bezig zijn is het organisatie-ontwerp nooit af. De spanning tusen centraal en decentraal blijf altijd bestaan. Hoe gek het ook klinkt, dat heb je nodig! Het houdt de dynamiek naar een betere en slimmere profilering van de balans sturing –
zelforganisatie aan de gang.’

mr. Tjerk Potma en prof. dr. Steef Peters Projectmanagement en Het Nieuwe Werken De Projectmanager Nieuwe Stijl
Model van Sturing en Zelfsturing
Binnen een organisatie gaat het om de balans tussen sturing op de wijze van werken en zelfsturing door de professionals.

In de kern komt het neer op het trekkermechanisme ("nieuwe hersenpaden") van Prof. van Peursen
Om onze waarneming, leergedrag, opmerkzaamheid, logisch redeneren, herinneren, dromen te verklaren vergelijkt Prof. van Peursen in zijn boek Cultuur in stroomversnelling uit 1975 de werking van de hersenprocessen met het zogenaamde ‘trekkermechanisme’.

Zo epigenetica 'nature en nurture' verbindt zo legt Memetica (Weltstoff) een relatie tussen de genen van het DNA en de hersencellen (neuronen), tussen genetica en celbiologie. Sommigen zien de secularisatie van bepaalde richtingen in de christelijke godsdienst als een teken van een succesvolle meme. Een "starre" en moeilijk veranderende godsdienst zal volgens deze memetheorie versplinteren in een "succesvol" geseculariseerd deel en (talloze) kleine afsplitsingen.

Eric Alkemade Leiderschapsparadoxen verklaard, maar wel met een dubbele uitdaging!

Het balanceren van deze dilemma’s is volgens Mintzberg de continue uitdaging voor leider en managers (voor Mintzberg zijn management en leiderschap verschillende aspecten van dezelfde rol binnen een organisatie).
Hoewel Mintzberg één van de onbetwiste goeroes is op het gebied van organisaties en management, durf ik zijn ‘balanceren van tegenstellingen’ een stap verder te brengen. Als voorbeeld neem ik de klassieke tegenstelling tussen mensgericht en taakgericht managen (de ‘managerial grid’ van Blake & Mouton, 1964). Het idee is dat je als manager óf overwegend taakgericht bent óf mensgericht bent, of moet zijn, afhankelijk van de situatie. Volgens mij moeten deze twee richtingen echter altijd in evenwicht zijn en kunnen deze alleen stapsgewijs in een steeds hogere evenwichtssituatie komen.
Kortom, leiderschap en management, met alle daarbij behorende tegenstellingen, zijn geen ‘zero-sum’ games, maar ‘win-win’ situaties. Het beantwoorden van de ene uitdaging kan en mag niet ten koste gaan van het beantwoorden van de andere uitdaging. Meer taakgericht werken is alleen mogelijk door meer mensgericht te zijn en andersom. Het is dus niet óf-óf, maar én-én.

De toekomst ligt in het verleden besloten (Zaaien en Oogsten). Wanneer je haat zaait zul je geen liefde oogsten. De evolutie van de mensheid (de gemanifesteerde werkelijkheid) op macroschaal, die op de psyche van de anonieme massa berust, creëert op aarde golfbewegingen (bv. Biogeochemische cyclus, Epigenetica, Conjunctuurgolf, Kondratiev-cyclus, op en - neergaande boog). Alles wat gebeurt, is altijd historisch. De geschiedschrijving (Akasha-kronieken) legt de macro evolutie vast. In elke cel van ons lichaam, en dat van andere levende wezens, bevindt zich een geweldig rijk archief. Het boek Mens tussen hemel en aarde van Willem Schulte Nordholt laat het euvel zien dat we nog steeds niet bereid zijn van de geschiedenis te leren. De geschiedenis is de vrucht van de innerlijke wereld. Maar is het wetenschappelijk bezien interessant dat door ‘trial and error’ bestuur het wiel steeds opnieuw wordt uitgevonden?

Zonder kennis van de wereld kon je dus, volgens Paracelsus, geen arts zijn. In het Volumen Paragranum legde hij uit dat de geneeskunst op vier pijlers berust: filosofie, astronomie, alchemie en ethiek. Filosofie is te verstaan als natuurfilosofie, kennis van en inzicht in de kosmos. "Waar de filosoof eindigt, begint de arts", is een typerende uitspraak van hem. De astronomie behelst de kennis van de bovenste sfeer, oftewel lucht en vuur, terwijl de filosofie zich vooral met het vaste en het vloeibare bezighoudt. Deze elementen zijn een soort grondbeginselen waar alles uit voortkomt; 'moeders' werden ze door Paracelsus genoemd.
Filosofie
Paracelsus verwierp de traditie van het gnosticisme, maar behield naar het voorbeeld van Marsilio Ficino en Pico della Mirandola veel van de hermetische filosofie, het neoplatonisme en het pythagorisme. Zijn opvattingen dat ziekte en gezondheid van het lichaam afhankelijk zijn van de harmonie tussen mens, de microkosmos en de macrokosmos (de natuur) weerspiegelen de hermetische filosofie.

Evolutie (Wet van evolutie), beschaving, harmonie komt alleen een stapje verder waneer met de twee kanten van één medaille, de geesteswetenschappen en natuurwetenschappen, these + antithese = synthese, de kwintessens rekening wordt gehouden. De wederwaardigheden van het leven laten zich door de verbeeldingskracht van vitale kunstenaars duiden.

Het logo ter linker zijde geeft aan dat ik deel uitmaak van de Filognostische Associatie, de FA. Dit is een groep van spirituele mensen die elkaar op verschillende manieren ondersteunen in hun liefde voor de kennis. Ook u kan daar aan meedoen.

Deze groep die zich baseert op de oude vedische cultuur, gaat uit van de stelling van de vaishnava hervormer Heer Caitanya Mahâprabhu (Lîlâ-avatar (1486-1533)): Eenheid in Verscheidenheid - acinthya-bhedâbheda-tattva, d.w.z. God in de persoon van Heer Krishna staat voor de ondoorgrondelijke eenheid in de verscheidenheid (zie hiervoor het S'rî Caitanya Caritâmrita Madhya 20.108-109). Dus luidt de heuristiek, de vuistregel van de Caitanya-vaishnava: Hij is mij, maar ik ben niet Hem; Hij is de eenheid in de veelheid der slechts kwalitatief aan Hem gelijke delen en gehelen; Hij de Godspersoon die het universum is, waar ik slechts een deel (kalâ) van ben. Zie ook een beknopt overzichtsartikel over het leven van S'rî Krishna Caitanya Mahâprabhu. Vyâsadeva noemt het: ekatvena prithaktvena bahudhâ - Ook kennis cultiverend aanbidden anderen Mij als de eenheid in de diversiteit van de universele vorm - in zijn Bhagavad Gîtâ 9: 15.

Op het rapport Eenheid in Verscheidenheid is door de volgende personen commentaar geleverd.

====

Zie ook:

Boeken:

Externe Links

Categorie: Algemeen


Deze pagina werd sedert 25 febr. 2008 keer bekeken.