8.4 Eenheid in verscheidenheid

En God zei: Laat Ons mensen maken naar ons beeld, als onze gelijkenis, opdat zij heersen over de vissen in de zee en over het gevogelte aan de hemel en over het vee en over de gehele aarde en over al het kruipende gedierte dat op de aardbodem kruipt. En God schiep de mens naar zijn beeld; naar Gods beeld schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen. (Genesis 1:26; vergelijk 9:6)
Gulden regel: Wat gij wilt dat u geschiedt doe dat de ander.
Confucius: Doe nooit anderen aan wat je niet zou willen dat ze jou aan zouden doen. (Isis ontsluierd, deel 2 p. 398, etc.)
Confucius: Alle mensen zijn hetzelfde. Het zijn slechts hun gebruiken die verschillen.
Jezus Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij. (Joh. 14: 6).
Henri Bergson: De wetenschap van de materie dient dan ook een onderdeel te zijn van de wetenschap van het leven, en niet omgekeerd.

Triade (Waarheid, 'Plato en Aristoteles', 'Leraar en Leerling')

2 Korintiërs 13 vers 8: Wij kunnen ons niet tegen de waarheid verzetten, we kunnen ons er slechts voor inzetten.
Manual II: Not to act "with logos" is contrary to Godd’s nature.

Door individualisering en het secularisme is de sociale cohesie, het algemene belang onder druk komen te staan.

Lo Guest De gevaren van het dogmatisme
Om uitdrukking te geven aan de identiteit van het vele met het Ene, gebruiken de oude Indiase Upanishads de uitdrukking tat tvam asi, wat betekent ‘ Dat bent u’. Deze weinige woorden erkennen dat het mysterie dat wij God noemen binnenin ons ligt, ons ware Zelf is, de vonk die nooit sterft, en dat deze vonk deel is van de atman of de universele levenskracht die alles in de kosmos doordringt. Omdat deze eenheid in het hart van alle dingen huist, is universele broederschap een feit in de natuur en niet slechts een opeenstapeling van lege woorden.

In het rapport ‘E I V’ staat religie in het bijzonder voor levenskunst, de moraal van het verhaal.

In deel I van het rapport 'E i V' wordt de relatie tussen de microkosmos en de macrokosmos uitgewerkt. Het hoofdstuk 2. Ruimte, Materie en Tijd toont, aan de hand van het ingenieuze, reflexieve model “Macrokosmos = Microkosmos” van de esoterie, de Spiegelsymmetrie tussen de binnenwereld en de buitenwereld, de innerlijke wereld en de uiterlijke wereld. Bewustzijnsontwikkeling vindt op de grenslijn tussen binnen en buiten plaats. De keuze-vrijheid die we hebben ligt als het ware op deze grenslijn verborgen. Maar vrijheid houdt ook in dat je voor je eigen handelen verantwoordelijk bent. Vrijheid zit nog steeds in onszelf. Het NU, de Tijdsymmetrie is niet meer dan een imaginaire grens, die de toekomst van het verleden scheidt. Het mysterie van het leven zit in deze dimensie verborgen.

Deel II, de schakel tussen Deel I en Deel III geeft uitsluitsel hoe het kompaskwadrant als hulpmiddel kan worden gebruikt om de positie te bepalen en een nieuw perspectief op de toekomst te ontwikkelen. Het 5D-concept kijkt op een andere manier tegen de wereld aan, het bevat een structuur om de evolutie mede vanuit de geestkunde en de binnenwereld versus buitenwereld te benaderen. Maar zoals we weten moet een model niet met de werkelijkheid worden verward. Met het model wordt beoogd de kaart, het patroon, de structuur van een gebied weer te geven. Er wordt van uitgegaan dat een nieuw paradigma het mogelijk maakt de verschillende puzzelstukjes nog beter op elkaar te laten aansluiten.

In deel III staat het Standaardmodel centraal.

Stelling: Voor een juiste balans tussen individuele en collectieve belangen dienen net als 'Kerk en Staat' het 'publieke en private' domein duidelijk door een derde domein (‘bron van harmonie’) van elkaar te worden onderscheiden. Het privatiseren van de publieke sector komt er in feite op neer dat de overheid in eigen doel schiet. Door het stuur uit handen te geven los je geen problemen op.

Stelling: De Vierde , Vijfde en Zesde macht (Media) in Nederland en Brussel zorgen voor de feedforward besturing, de groepsdynamiek in de samenleving en de 1e, 2e en 3e macht in Nederland voor feedback.

In een introductie leg ik graag aan de hand van deze twee stellingen mijn ideeën aan u voor.

Om deze twee stellingen te onderbouwen word ik in de Volkskrant van 31 december 2010 door Arnon Grunberg en Peter van Giesen op mijn wenken bediend.
Arnon Grundberg bespreekt van Gerard Reve De ondergang van de familie Boslowits, van Frederik Hermans De donkere kamer van Damokles respectievelijk De tranen der acacia’s en van Harry Mulisch De zaak 40/61.
‘In hoeverre is de afbeelding van gruwel de oorzaak van gruwel?’ vraagt Mulisch, een eeuwig actuele vraag. Over Mulisch schrijft Grunberg: We willen de volksschrijver wel uitzwaaien op zijn begrafenis, maar we wensen bij voorkeur niet na te denken over zijn werk.

Snaartheoretische fantasie
Het is frappant dat in 'De compositie van de wereld' onze eigenste Harry een Groot Punt maakt van:
- de betekenis van de ontdekking van de relatie tussen snaarlengte en toonhoogte door Pythagoras, zijnde de allereerste ontdekking, de oervondst, inzake het verband tussen de tastbare wereld en de wereld van de wiskunde (de getallen). Mulisch zal wel natte dromen hebben[*] van de snaartheorie als eindstadium van de ontwikkeling die in gang is gezet door Pythagoras, die overigens ook met de (cultus van) de mythische Orpheus in verband wordt gebracht. En: "Pythagoras was one of the first to speculate that human life begins with a blend of male and female fluids" en "Pythagoras allowed women to function on equal terms in his society".

Vandaar dat nogal wat theoretische natuurkundigen, waaronder een aantal Nobellaureaten natuurkunde, hun twijfels hebben over de status van de snarentheorie: is het wel meer dan fantastische wiskunde? Zo stelt Martinus Veltman (Nobelprijs natuurkunde 1999): “De snaartheorie is een religie en daarom irrelevant voor de wetenschap.”[3] Hij stelt ook dat de snaartheoretici “decennialang doorrommelen met een theorie die geen contact maakt met de werkelijkheid.” [4]

Wim Brands VPRO boeken 26 jul 2015:
Sander Bax, universitair docent literatuurwetenschap en cultuurgeschiedenis, vertelt over zijn nieuwste boek 'De Mulisch Mythe'. Er zijn weinig schrijvers die zo zeer tot een mythe zijn geworden als Harry Mulisch. Voor de een is hij de onuitstaanbare, arrogante schrijver die het liefst over het Leidseplein paradeerde, voor de ander is hij de laatste grote intellectuele auteur die Nederland gekend heeft. 'De Mulisch Mythe' vertelt het verhaal van een fenomenaal schrijverschap en van de publieke figuur Harry Mulisch: hoe hij uitgroeide van een jonge debutant uit Haarlem tot een groot Europees schrijver.
Te gast is historicus en schrijver Willem Otterspeer, over het tweede deel van zijn biografie over Willem Frederik Hermans: 'De Mislukkingskunstenaar'. Hoewel hij zei weinig fiducie te hebben in de biografie, besefte W.F. Hermans heel goed dat ook zijn eigen leven onderwerp zou worden van studie. Mede daarom legde hij een immens archief aan, waarin hij alles bewaarde over wat hij schreef, las, zag en meemaakte. Biograaf Willem Otterspeer heeft zich door dat archief heen gewerkt om het leven van de grote romanschrijver te reconstrueren. De biografie die daar uit voort kwam biedt een nieuwe en belangwekkende visie op de schrijver, een schrijver die gevangen zat in zijn eigen ambitie om 'alles' tot stand te brengen, een schrijver die gedoemd was onder die ambitie te bezwijken, een schrijver voor wie de mislukking het belangrijkste motief van zijn leven en werken werd.

De Triade symboliseert de eenheid der tegendelen (Complementariteit).
Atma-Buddhi-Manas (Geest, hogere ongemanifesteerde Zelf) in de mens wordt door de drie Logoi {'Brahma, Vishnu en Shiva' (‘Scheppen, Onderhouden en Vernietigen’) of 'Vader, Zoon en Heilige Geest' of 'Isis, Osirus en Horus'} in de Kosmos weerspiegeld (Weerkaatsing, Toverlantaarn, Tetragrammaton). Alles in het universum ontstaat als gevolg van de interacties van polaire tegenstellingen, de dualiteit in de gemanifesteerde werkelijkheid.

André de Vries De Emergentie en Evolutie van Drie Werelden (Poppers driewereldentheorie - dissertatie juni 2009)
Op p. 355 worden de drie werelden (fysiek/concreet) (psychisch/mentaal) (abstract) schematisch weergegeven.
Primair gaat het om de drievoudige evolutieStoffelijk - Psychisch - Geestelijk’.

Triade These + Antithese = Synthese (1 + 1 = 3):Spinoza:Popper:Habermas:Filognosie:Theosofie:
Monade; Monotheïsme; Monisme; Het EneGodConceptenSubjectiefWijsheidReligie
Duade; Dualisme; Dualiteit; Geest-stofNatuurNatuurwetenschapObjectiefEgoWetenschap
Triade; Christendom, Triniteit; Hegeliaanse filosofie ErvaringIntersubjectiefZelfFilosofie

De innerlijke harmonie is verbroken omdat we hebben gegeten van de boom der kennis van goed en kwaad. De mens wordt zich van zijn morele autonomie, van zijn waarden en normen bewust. Primair draait het dus om het morele besef van een ieder en heeft op de universele verklaring van de rechten van de mens betrekking.

De staat van toezicht Sector- en themastudies (Pieter Welp, Meike Bokhorst, Krispijn Faddegon, Peter de Goede, Esther IJskes en André Knottnerus - red.):
20: Bij de maatschappelijke verwachtingen van toezicht speelt de beeldvorming in de media een zeer belangrijke rol. Media spreken toezichthouders aan op hun functioneren en roepen hen ter verantwoording bij incidenten en problemen. Door hun optreden in de media kunnen toezichthouders publiekelijk gezag verdienen of verspelen. Dat roept de vraag op wie in de onderlinge verhouding tussen media en toezicht het meest bepalend is. Zijn de media doorslaggevend voor de beeldvorming van het toezicht of kan het toezicht door een gerichte mediastrategie de beeldvorming naar zijn hand zetten? Van Twist, Klijn en Van der Steen houden in de studie over toezicht en media een pleidooi voor een bewuste en actieve mediastrategie van toezichthouders. Dat is een zaak van lange adem, waarbij toezichthouders werken aan branding ofwel het beeld dat ze willen uitstralen naar de buitenwereld. De onderzoekers adviseren de toezichthouders om zich niet te focussen op de actualiteit, maar duurzame aandacht te hebben voor framing, scripting en casting. Dat betekent niet het naïef geloven in het vermogen om beelden te creëren, maar wel het werken aan een beeldvormingsstrategie die verder gaat dan ad hoc brandjes blussen bij incidenten. Toezichthouders moeten zich daarbij proactief opstellen, aldus Van Twist, Klijn en Van der Steen. Beelden blijven hangen, ook al wordt in de krant van vandaag morgen de vis verpakt.
410: Naast het nadenken over de wijze waarop
normen worden gesteld en door wie, zal ook aandacht moeten worden besteed aan het organiseren van dwingendheid en doorwerking. Op welke manier kan men stimuleren dat men zich aan de normen houdt? Dat is opnieuw niet alleen inhoudelijk, maar ook institutioneel, zoals de veiligheidsindex Rotterdam laat zien; het gaat over zeggenschap en eigenaarschap. Daarbij is het van belang te beseffen dat praktijken van nieuw publiek management, (keten)governance, maar ook evalueren en leren, plaats hebben te midden van (soms tegenstrijdige) gedragsprikkels. Net als de politieke context staan ook die tegenstrijdige gedragsprikkels haaks op toezicht en evaluatie. En ook deze spanning kan niet worden opgelost. Daarom moet aandacht worden geschonken aan de gedragsprikkels en waaraan mensen (managers, toezichthouders, burgers) blootstaan en die zeer bepalend zijn voor de doorwerking van evaluatie en toezicht. Een slimmere inhoudelijke aanpak van weerbarstige maatschappelijke vraagstukken is onvermijdelijk ook een kwestie van passend institutioneel ontwerp.

Als een generatie de regels niet kent, heeft de vorige generatie gefaald’ (Volkskrant 15 april 2011)
Kan de Koning ('supertoezichthouder') de rol van procesbewaker spelen zonder beschuldigd te worden van politieke keuzen?
Zal het debat bijdragen aan de altijd moeilijke omslag van campagne voeren over wat partijen scheidt , naar onderhandelingen over wat partijen bindt?
Het niet naleven van ‘gedragsregels’ was volgens de vicepresident van de Raad van State Tjeenk Willink het grootste probleem tijdens de formatie.
De politieke visie die u bepleit moet worden ontwikkeld in politieke partijen. Wat doen zij fout?
Er blijken behoeften te zijn in de samenleving die toch steeds weer op die overheid afkomen: behoefte aan een visie van de overheid op samenleven, op burgerschap, op hoe burgers mede verantwoordelijk kunnen zijn voor het algemeen belang.
Het CDA had het maatschappelijk middenveld, de PvdA een visie op sturingsbehoeften. Maar het politieke landschap is gefragmenteerd geraakt. Er zijn nieuwe partijen bij gekomen de afgelopen veertig jaar, maar heeft dat het geloofwaardig functioneren van de democratische rechtsstaat ook vergroot? Veel kiezers vinden van niet.

Het is als met de Bijbel, Koran en Talmoed wat zeggen deze heilige boeken ons over de mens?
Matteüs 7: En wat ziet gij den splinter, die in het oog uws broeders is, maar den balk, die in uw oog is, merkt gij niet?
In de kern draait menselijke beschaving om de rechtvaardigheid (natuurrecht, deugdethiek, natural and legal rights, Weltethos, rechten van de mens) tussen mens en medemens, de morele schakel tussen het individuele en het algemene belang. Wordt de macht door competente of door incompetente leiders uitgeoefend?

Aan elke crisis liggen tegenstellingen, zoals bijvoorbeeld tussen 'Politicals & Professionals', ten grondslag. Door de nauwe 'verstrengeling' tussen de 'eerste, tweede en derde macht' en de 'vierde, vijfde en zesde macht' verloopt de weg naar verbetering nu contraproductief omdat de brokkenpiloten elkaar de hand boven het hoofd houden en geen contact meer hebben met de werkvloer. De brokkenpiloten die de problemen hebben gecreëerd moeten zich nu als een ware Baron von Münchhausen aan hun eigen haren uit het moeras trekken. Door de deregulering, het privatiseren van het onderwijs, de wooncorporaties en de zorg heeft de overheid het stuur uit handen gegeven en dreigt de cash cow Nederland volledig te worden uitgemolken. Met een lose-lose situatie als gevolg. Het zelfreinigend vermogen van de parlementaire democratie gaat daardoor verloren.

Drew Westen boek The Political Brain (Kees Kraaijeveld):
Nu staat ‘burgerschap’ weer hoog op de onderwijsagenda. Maar het leerdoel ‘helder en kritisch denken’ ontbreekt bij mijn weten in alle eindtermen en competentieprofielen. Dat is jammer, want als burgers iets zouden moeten leren, dan zijn het juist deze vaardigheden: helder denken, vraagtekens zetten bij beeldvorming, en opnieuw een allergie ontwikkelen voor denkfouten als generalisaties en drogredenen. Helder denken valt te leren. In elk geval zou ieder mens de gelegenheid moeten krijgen dit op school eens te proberen.
Opdat in onze mentale maatschappij niet enkel emotie zal heersen maar dat haar slaaf, de ratio, een wakkere tegenmacht zal vormen. Opdat in de Verenigde Staten ooit een vrouw of een zwarte man president zal kunnen worden. En opdat het gezond verstand weer grip zal krijgen op de onderbuik.

De paradox is dat heersers moeten dienen in plaats van heersen. Authentieke leiders leren het denken in vaste patronen los te laten, dus door de schijnwaarheden, de schijnheiligheid in het leven, de ingebakken clichés te demystificeren. Leiders die in hun werk eenzijdig de nadruk op aardse zaken als geld leggen dien je direct te ontslaan. Een goede manager neemt ook foute beslissingen, maar zo weinig dat de continuïteit van de organisatie daardoor niet in gevaar komt. De overheid is er voor een actieve dienstverlening aan de burger. Met klachtgericht werken is niets mis. Door de marktideologie “Voor wat hoort wat” te omhelzen heeft de overheid in eigen voet geschoten.

====

Triade + Tetrade (Integrale denktrant, Interdisciplinair, Cybernetica, 'Ether en Aether')

Helena Blavatsky:
Het Heelal wordt van binnen naar buiten bestuurd en geleid. Zoals boven, zo is het ook beneden, zoals in de hemel, zo ook op aarde; en de mens – de microkosmos en het verkleinde evenbeeld van de macrokosmos – is de levende getuige van deze universele wet en van haar manier van werken. (Geheime Leer, Deel I, p. 301)
Teilhard de Chardin zegt dat de ganse kosmos niet opgebouwd is uit materie, maar uit wat hij noemt: 'Weltstoff'. Wat is nu het verschil? 'Weltstoff' is meer dan materie. De stof waaruit alles is opgebouwd, heeft namelijk een buitenkant én een binnenkant. De buitenkant van de 'Weltstoff' is materie. Haar binnenkant is bewustzijn.
Roger Wolcott Sperry:
“In plaats van het bewustzijn te verloochenen of te negeren erkent de nieuwe interpretatie het primaat van het innerlijk bewustzijn, gezien als een causale realiteit, volledig”.
We're beginning to learn the hard way that today's global ills are not cured by more and more science and technology. What is needed to break the vicious spiral is a world-wide change in attitudes, values, and social policy. As Einstein put it, "We need a substantially new manner of thinking if mankind is to survive."
Simon Vinkenoog: De eenheid in oneindige verscheidenheid. De macro- en de microkosmos, en wij mensen precies in het midden daarvan aanwezig.
Juan Keymer We weten niet wat een individu is, iets halverwege de schaal tussen competitie en symbiose. (Volkskrant 28 juni 2008)
Rekenkamer: Al deze partijen hebben een ‘natuurlijke neiging om te denken in grote oplossingen voor grote problemen’ en houden elkaar zo gevangen ‘in een spiraal van toenemende complexiteit’.

In het 5D-concept zijn de 'metafysica, het bovennatuurlijke en de fysica', 'geestkunde en natuurkunde', 'Bewustzijnsevolutie en Evolutietheorie', 'Unificatietheorie en Snaartheorie', twee complementaire kanten van één medaille. Het is het projectiemechanisme, de spiegelsymmetrie die beide met elkaar verbindt.

Of met andere woorden door alleen beide kanten de Natuurwetenschappen + Geesteswetenschappen = Nature (philosophy)these + antithese = synthese - van de éne werkelijkheid te belichten komt de theorie van alles een stapje verder. Het gaat er dus om vanuit beide domeinen en het fenomeen wederkerigheid kleine stukjes aan een gezamenlijke puzzel bij te dragen. Als we de zaken werkelijk willen veranderen dienen we aan het geestelijke kapitaal meer aandacht te besteden. Het domein van de materie met de energetische processen te combineren. Een ruimer denkmodel - een open geest - is nodig om op creatieve wijze de wereldvraagstukken op te pakken.

One of the most important implementors of Bacon's proposal was Thomas Hobbes, whose remarks concerning nature are particularly well-known. His most famous work, Leviathan, opens with the word "Nature" and then parenthetically defines it as "the art whereby God hath made and governes the world". Despite this pious description, he follows a Baconian approach. Following his contemporary, Descartes, Hobbes describes life itself as mechanical, caused in the same way as clockwork:
For seeing life is but a motion of Limbs, the beginning whereof is in some principall part within; why may we not say, that all Automata (Engines that move themselves by springs and wheeles as doth a watch) have an artificiall life?

René Meijer De Ether Bestaat!
Deel III: De Persoon en de Politiek
B Het commentaar: de Politiek – 1 - Inleiding
140: De vriendjespolitiek, de verkeerde combinatie van verbondenheid en rijkdom, en de democratie gaan in feite niet samen, zo toonde ook de filosoof Thomas Hobbes (1588- 1679) in zijn Leviathan reeds aan.

De huidige tijdgeest vraagt om een nieuwe invulling van de getallenleer van Pythagoras. Er is behoefte aan een nieuw paradigma in de wetenschap in de geest van The Advancement of Learning van Francis Bacon of de natuurlijke theologie volgens Alfred North Whitehead (m.i.v. Henri Bergson, Jiddu Krishnamurt, Teilhard de Chardin, ea.)..

Vyâsadeva, Mozes, Hermes Trismegistos, Pythagoras, Plato, Jezus van Nazaret, Mohammed, Boeddha, Zarathustra, Blavatsky, Krishnamurti, Teilhard de Chardin en Edgar Cayce hebben waarheden omtrent de éne werkelijkheid ervaren.

Cybernetica
Macrokosmos - Eeuwige beweging:

FeedbackInputVerwerkingOutput
 Bewustzijnsevolutie (Ommekeer)Éne werkelijkheid (Harmonie1)Eeuwige wederkeer
Ethiek (Religie)Zo binnen, Zo buitenSymmetrie (SQ)Zo boven, Zo beneden
- TijdsymmetrieAtoomWat is leven? (EQ)Levensatoom (Eeuwige wederkeer)
- SpiegelsymmetrieFenomenaleVerbeeldingskracht (IQ)Noumenale
- MateriesymmetrieMaterialismeGebroken symmetrie (PQ)Idealisme
 AtheïstAgnostTheïst
 KwaadWederkerigheid (Gulden regel)Goed
 DystopieDoublethink (2 + 2 = 5)Utopie
 DevolutieLevenskunstenaar2Duurzame samenleving (Evolutie)

1) Om harmonie en eenheid te creëren zijn de creatieve deugden van Karl Christian Friedrich Krause vermeldingswaard: de creatie van persoonlijke autonomie (een aansporing tot zelfverlichting); de creatie van autonomie voor anderen (een aansporing tot politieke rechtvaardigheid); de creatie van interacties met de totaliteit (een positieve aanvaarding van een diepgevoeld universeel humanisme); de creatie van schoonheid (het bevorderen van kunst en cultuur); en ten slotte de creatie van een eenheidsperspectief waarin alle genoemde creaties samen worden gebracht (een pleidooi voor panentheïsme). Zijn einddoel is een humanisme: een 'mensheidsbond', de maatschappij van de 'Humanitas' - een sociaal kunstwerk dat op alle fronten en alle niveaus uitdrukking geeft aan harmonie en eenheid.

Hans R. Vincent boek Ons wereldbeeld en het integrale denken Op zoek naar de eenheid van religie, filosofie en wetenschap
Er bestaat een grote verscheidenheid van religies en filosofische systemen. Er zijn al vanuit vroegere tijden pogingen ondernomen om tot synthese daarvan te komen. In de vorige eeuw is dat opnieuw geprobeerd. Deze opvattingen gaan steeds uit van een in oude wijsheid gefundeerde metafysica. In de huidige tijd moeten wij ook rekening houden met de ontwikkeling van de wetenschap. Fundamentele vragen over het bestaan van het heelal, de wereld, de mensheid en onszelf kunnen wetenschappelijk niet beantwoord worden. In het boek wordt nagegaan hoe wij tot een
integratie van wetenschappelijke kennis en metafysische gezichtspunten kunnen komen.

Gerrit Teule: Gods bestaan ervaren vanuit een vijfde dimensie - Een antwoord aan Klaas Hendrikse (GAMMA juni 2008)
Het goddelijke onttrekt zich aan elke wetenschappelijke waarneming, maar niet aan het innerlijke schouwen, de meditatie, of, zo u wilt, bidden (
siddhi's). Wie de eonische binnenkant (het bronbewustzijn) schouwt, ziet een glimp van het goddelijke.

Siddhi's: yoga perfecties, mystieke vermogens, geestelijke verworvenheden die een belemmering in de zelfrealisatie kunnen vormen. Er zijn acht hoofdsiddhi's:
1 Het vermogen zich met het kleinste (animâ),
2 grootste (mahimâ),
3 zwaarste (garimâ)
4 en lichtste (laghimâ) te kunnen identificeren, en
5 op eigen wens handelend (prâkâmyam)
6 overal toegang toe hebbend (prâpti),
7 de krachten in gang te zetten (vas'itva)
8 en de overhand te hebben (îs'itvam).

Siddhi
(San¬skriet) Siddhi [van de werkwoordstam sidh, voltooid, vervolmaakt, een doel hebben bereikt]
Perfecte verwezenlijking, geheel volbracht; filosofisch, een occulte kracht of geheime mystieke kracht ...
‘eigenschappen van perfectie,’ fenomenale vermogens die door de yogi’s zijn bereikt door hun heiligheid.(TG 298)
Hetzelfde als het Pali-woord
iddhi. Er zijn twee klassen van siddhi’s: die siddhi’s die behoren tot de lagere psychologische en mentale energieën en de die behoren tot de intellectuele, spirituele en goddelijke krachten — de spirituele ingewijde beschikt over beide. Deze siddhi’s zouden nooit gebruikt moeten worden voor het zelf (zichzelf) maar altijd voor het welzijn van de mensheid en alle andere wezens.

H.P. Blavatsky De stem van de stilte*
*) Bij elk vers in
De Stem van de Stilte wordt ook naar het betreffende vers in Drie Wegen, Eén Pad verwezen (eerst de pagina/betreffende versnr.).
Fragment I
De Stem van de stilte
1 (p. 35 1.): Deze voorschriften zijn voor hen die zich niet bewust zijn van de gevaren van de lagere IDDHÈ1.
(1) Het Paliwoord iddhi [meervoud: iddhî] heeft dezelfde betekenis als het Sanskriet siddhi, en verwijst naar de paranormale vermogens, de abnormale krachten in de mens. Er zijn twee soorten siddhi’s. De ene groep omvat de lagere, grove, psychische en mentale energieën; de andere vereist de hoogste training van spirituele vermogens. In Írîmad-Bhagavatam zegt Krishña: ‘De yogî die zich bezighoudt met de beoefening van yoga, die zijn zintuigen beteugelt en zijn denken op mij (
Krishña) heeft geconcentreerd, kan over alle siddhi’s beschikken.’

De wetenschap van verwondering (Tim Boyd Theosofia maart 2021, p.10):
In de hedendaagse wetenschap wemelt het van de studies die de
diepgaande transformerende effecten van spirituele beoefening aantonen. Er zijn ook letterlijk duizenden onderzoeken die het bestaan aantonen van wat de Indiase spiritualiteit ‘siddhi´s’ noemt - paranormale vermogens die in de meesten van ons sluimeren. Bekende vormen van deze vermogens, zoals helderziendheid, telepathie of gedachtenoverdracht, psychokinese en voorkennis, zijn grondig getest en herhaaldelijk geverifieerd.

Wat zijn de Yoga-Sūtra’s van Patañjali? (Theosofia september 2019, p 139):
Wist u dat
Patañjali naast de transformatieve weg van het achtvoudige pad een aantal directe paden naar bevrijding beschrijft? Zoals de weg van liefde en devotie in Īśvara-praṇidhāna en meditatie op het woord AUM. Maar er is meer! Want wat is precies de methode die tot samādhi leidt en hoe komen bijzondere vermogens (siddhi’s) daarbij tot ontwikkeling? De Yoga-Sūtra’s zijn doorweven met de methodes en zienswijzen rondom het ontwikkelen van bijzondere en latente vermogens, die we op veel plaatsen in deze sūtra terugvinden.

De filosofie van de kleÌa’s in De Yoga-Sutra ’s van Patañjali (Fay van Ierlant Theosofia mei 2011, p. 57):
Deel III heet VibhÂti PÀda en gaat over de manifestatie van geestelijke kracht. VibhÂti betekent heilige as. Spirituele leraren worden in India wel vibhÂtis genoemd. Het gaat over de zich ontwikkelende vermogens of
siddhi´s die tot ontwikkeling komen als de hogere trappen van yoga worden beoefend. Die vermogens zijn niet het doel van yoga, want het doel is de bevrijding van illusie en het daardoor één worden met het geestelijke Zelf. Deel IV is Kaivalya PÀda , van Kaivalya bevrijding uit onwetendheid, loskoppeling. Over de uiteindelijke bevrijding, het loslaten van alle gehechtheid; de bevrijding uit de waan van het vergankelijke.

Het diamanten hart (H.P. Blavatsky Theosofia oktober 2000, p. 194):
Deze
Dhyani Boeddha’s emaneren, of scheppen uit zich zelf, krachtens Dhyana, hemelse Zelven - de bovenmenselijke Bodhisattva’s. Daar zij als sterfelijke mensen incarneren aan het begin van iedere menselijke cyclus op aarde, worden zij af en toe, door persoonlijke verdienste, Bodhisattva’s onder de Zonen der Mensheid. Daarna kunnen zij als Manushi (menselijke) Boeddha’s opnieuw verschijnen. Aldus zijn de Anupadaka (of Dhyani-Boeddha’s) identiek met de Brahminische Manasaputra, de ‘verstand-geboren zonen’ - hetzij van Brahma of een van de andere twee Trimurtische Hypostasen, en vandaar ook identiek met de Rishi’s en Prajapati’s. Zo is er een passage in Anugita, die, esoterisch gelezen, duidelijk, zij het in een andere beeldspraak, hetzelfde idee en systeem laat zien.

Dimensies van bewustzijn
Deel 4: Een constructief collectief bewustzijn (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #108 maart 2021)
Iedereen heeft zijn
eigen levenstaak. Er gebeuren dingen waar we weinig of niets aan kunnen veranderen. Het is “verstandiger te focussen op zaken waar we wel invloed op hebben, namelijk ons eigen bewustzijn en gedrag... De meeste mensen onderschatten nog steeds de kracht van hun gedachten en gevoelens” (p 40, 41, 43). Jezus zei reeds dat geloof bergen kan verzetten. Dit is ook de strekking van een Indiaas verhaal uit de Shrimat Bhagavatam waarbij Krishna een berg optilt en omhoog houdt, doordat talloze mensen hem helpen door de berg te stutten met stokken.

Vedisch leven: Leefstijl, Preventie & Zelfheling (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #78 februari 2019)
De Veda’s zijn de oude Indiase overlevering. Ze betreffen het hele leven.
Vedisch leven is een omvangrijk praktisch boek, een soort holistische levenswetenschap, gebaseerd op de Vedische wetenschap, die berust op de kennis van het bewustzijn, dat beschouwd wordt als de bron van alle kennis. “Ken dat waardoor al het andere gekend wordt,” zeggen de Oepanishaden, de Indiase wijsheidsboeken, die tot de meest bekende Veda’s behoren, met de Bhagavad Gita. Daarnaast heeft de Ayur Veda, de Indiase gezondheidsleer enige bekendheid gekregen, onder meer door Maharishi Mahesh Yogi en Deepak Chopra in zijn voetspoor. Ayur Veda betekent weten(schap) van het leven. Het woord veda is verwant met ons woord weten. Een groot deel van het boek is gewijd aan deze gezondheidsleer en levenswetenschap. Het bestrijkt vele levensgebieden in een helder en uitvoerig betoog dat gericht is op praktische toepassingen. In India is deze geneeswijze naast de westerse geneeskunde gemeengoed.
Wijs en ethisch gedrag
Naast geweldloosheid noemen de Yogasoetra’s van Patanjali (II-29-32) de volgende ethische principes in de vorm van geboden en verboden (yama’s en niyama’s, beheersing en beteugeling): geen onwaarheid spreken, niet stelen, geen (vitale seksuele) energie verspillen (onkuisheid), niet van anderen profiteren (geen hebzucht), reinheid en zuiverheid, tevredenheid, discipline, studie en devotie. Het komt overeen met de bijbelse tien geboden.
In de epische geschriften, de
Mahabharata en het Ramayana, de Indiase Illias en Odyssee, en in oude verhalen (Purana’s) worden deze principes gedetailleerd weergegeven door exemplarische helden en wijzen. In oude tijden waren er filosoof-koningen, zoals bijv. keizer Ashoka (zie mijn artikel over moderniteit en spiritualiteit in nr 77).
De wijze Vidura geeft in het epos de
Mahabharata aan zijn koninklijke broer de volgende adviezen: “Het welzijn van de mensen beschouwen als persoonlijke verantwoordelijkheid… Het lijden van mensen die van hem afhankelijk zijn niet negeren… Eerlijk en toegankelijk zijn… Goed onderwijs en het overdragen van kennis stimuleren. Vooruitgang en deugdzaamheid bevorderen… Rijkdom niet misbruiken… Niet alleen de voorkeur geven aan een selectieve groep,” enz. (p 186). Dergelijke principes zijn nog steeds actueel voor onze leiders.
Preventie
Door een spirituele levenswijze kan de ontwrichtende invloed van de
Kali Yuga, de IJzeren Tijd bij Plato, weer gericht worden op de vier levenswaarden: dharma, ethiek en gerechtigheid, artha, welstand, kama, genieten en moksha, bevrijding en verlichting. Kenmerken van de Kali-tijd zijn volgens de Shrimat Bhagavatam Purana o.m. het doden van dieren, ongeoorloofde omgang met vrouwen, gebruik van drank en drugs, gokken, waaronder ook speculeren begrepen kan worden (p 179). “Religie, waarheidsbesef en verdraagzaamheid… zullen achteruit gaan… Mannen en vrouwen wonen hoofdzakelijk bij elkaar op basis van oppervlakkige aantrekkingskracht.” Politici die behendig zijn in manipuleren, verwerven macht over een corrupte bevolking. Mensen nemen hun ouders niet meer in bescherming. “Steden zullen worden gedomineerd door criminelen” (p 292). Het geschrift komt in de richting, maar verworvenheden in de moderne tijd worden niet genoemd.

Het einde van de magie (Jacq Vogelaar De Groene Amsterdammer 27 Januari 1999):
Alles draaide om de juiste namen en formules; de naam was het mystieke equivalent van het wezen zelf.
WIE IS VASISHTA die de goden op hun plaats zette? Een ziener, een van de zeven rishi’s, de Saptarshi’s, de Zeven Wijzen die zetelden op de zeven sterren van de Grote Beer; ze waren uit de geest van Brahma geboren, maar ook hadden ze het lichaam van zijn voorganger, Prajapati, samengevoegd. Aan Vasishta worden enkele boeken van de Rig Veda toegeschreven, het oudste van de Indische Heilige Boeken - misschien wel het oudste letterkundige werk ter wereld - dat men situeert in het stroomgebied van de Indus ten tijde van de Arya’s, zo rond 2000 voor Christus (er zijn schattingen die variëren tussen 6000 en 600). Maar de rishi’s schreven de Veda’s niet, ze aanschouwden de spreuken. De rishi’s waren er al toen alleen het niet-bestaande er was, en het is geen uitgemaakte zaak of de goden uit hen werden geboren of zij uit de goden. Het een én het ander was mogelijk; ze waren de soevereiniteit van de geest over elke andere werkelijkheid - in die periode waren er nog verscheidene werkelijkheden, toen werd de aardse wereld ook nog niet als drogbeeld beschouwd, bedrog en schijn zoals in het latere boeddhisme. We zijn nog in de tijd van de Arya’s, Edelen, kinderen van de rishi’s; antropologen als De Gobineau en Chamberlain zouden in de negentiende eeuw uit het taalkundige begrip Indogermaans hun idiote rassentheorie destilleren.

2) Onder het thema Levenskunstenaar zijn fragmenten verzameld om ons inzicht met betrekking tot – Geest - Ziel - Lichaam - te verruimen en een betere toekomst te creёren. Al viert het opportunisme in de politiek - business as usual - hoogtij (zie Wim Couwenberg CDA in het succesvolle voetspoor van de PVV?). Door slechte tijdingen te negeren los je geen problemen op. De chaostheorie leert dat er een verborgen orde achter het schijnbaar chaotische gedrag van elk systeem schuilgaat.

In de systeemleer staat de ‘4’ voor het terugkoppelingsmechanisme, dat op de invoer, de verwerking en de uitvoer volgt. De hemelse ‘1 2 3’ ontstaat wanneer de aardse ‘4’, het terugkoppelingsmechanisme harmonie creëert. Dit terugkoppelingsmechanisme heeft op de levenskunst, de zin van het leven betrekking. Een tipje van de sluier wordt opgelicht. De driehoek van Pythagoras is nog steeds actueel. Het ultieme ordeningsprincipe, de negentropie is al millennia bekend.

De geschiedenis leert dat na de natuurfilosofie van de oude filosofen, het accent op de natuurkunde is komen te liggen. Een ommekeer in het denken, alteriteit, is nodig om de metafysica, de natuurfilosofie volgens de inzichten van interdisciplinaire grensoverschrijdende wetenschappers weer centraal te plaatsen.

FeedbackInputVerwerking (Ommekeer)Output
Wiskunde, MeetkundeEindig (Relatief)RuimtetijdOneindig (Absoluut)
 Punt, Lijn, Driehoek, Cirkel, Lemniscaat 
Wetenschap (PQ)Bèta (Objectief)Gamma (Intersubjectief)Alfa (Subjectief)
Natuurfilosofie, later:Natuurkunde (Snaartheorie)Theorie van allesGeestkunde (Unificatietheorie)
 EntropieEmergentie3Negentropie
Psychologie (IQ)Analyse (Carl Jung)Ken uzelveSynthese (Roberto Assagioli)
 Linkerhelft hersenhelftBreinRechter hersenhelft
Sociologie (EQ)IndividueelKwaliteit van de samenlevingCollectief (Kruiskatalytisch)
Filosofie (SQ)SolipsismeNature (philosophy)Animisme
PolemologieCasus belliOorlogVrede

3) Muziek kan niet tot geluidstrillingen worden gereduceerd, veroorzaakt door een specifieke omgang met stukken materie. Pythagoras heeft al onderkend dat: Een huis is meer dan een stapel bakstenen. Een melodie is meer dan een verzameling losse tonen. Een levend wezen is meer dan een verzameling cellen. Een cel is meer dan een verzameling moleculen. Emergentie verwijst naar het geheel is meer dan de som van de delen.

Robbert Dijkgraaf (NRC 27 december 2008: De architectuur van ons brein bepaalt en beperkt de wetenschap - Er is geen wiskunde zonder de mens - daar kwam ik achter):
De mens is slechts een onmisbare schakel in de ultieme cirkelredenering . U kunt deze lus zo vaak doorlopen als u wilt, net zoals de monikken de eindeloze trap op- en aflopen in de bekende prent Klimmen en dalen van M.C. Escher – een prent die trouwens geïnspireerd was door het werk van Penrose en zijn vader.
Op het eerste hoekpunt van de driehoek staat de wetenschap. Deze is verbonden met het tweede hoekpunt waar de mens staat, de bedenker van vele nutteloze en nuttige zaken, waarvan de wetenschap er slechts één is. Op zijn beurt vormt de mens weer een verbintenis met het derde hoekpunt, de natuur, wederom als onderdeel van een groter geheel, want de natuur brengt naast de mens ontelbaar andere verschijningsvormen voort. Ten slotte wordt de natuur weer verbonden met de wetenschap, een terrein dat veel meer bestrijkt dan alleen de beschrijving van de fysieke werkelijkheid.

Het beste voorbeeld van Robert Dijkgraafs verwondering is als hij schrijft over de onwetendheid van wetenschappers. Dit leidt opvallend genoeg niet tot pessimisme bij Dijkgraaf. 'Maar vier procent van alle energie blijkt te bestaan uit de ons bekende materie en straling. De andere 96 procent is niet in de leerboeken terug te vinden. [...] Waarschijnlijk heeft maar een op de tienduizend diersoorten die ooit geleefd hebben een fossiel nagelaten. De geschiedenis van het leven op aarde bestaat dus voor 99,99 procent uit missing links, die voor altijd vermist zullen blijven.'

Niet toevallig gaat het in Blikwisselingen vaak over wetenschap als een maatschappelijk fenomeen, als sociale zoektocht. Dat de waarheid daarbij als het ware steeds ´wijkt´, of beter, dat elke vermeerdering van kennis nieuwe onwetendheid genereert, is voor Dijkgraaf niet frustrerend. ´In de dagelijkse praktijk is wetenschap vooral een gevecht tegen de eigen beperkingen en vooringenomenheid´, schrijft hij bescheiden, maar dat staat zijn montere pleidooi om het wetenschappelijke gilde in ere te houden geenszins in de weg.

Erik Verlinde ontvangt Spinozapremie voor zwaartekracht (Volkskrant 7 juni 2011)
De laatste jaren ben ik me helemaal gaan concentreren op de vraag wat zwaartekracht eigenlijk is. Het idee is dat het geen kracht is zoals die zomaar kleeft aan de materie. Zwaartekrcht is naar mijn idee iets dat voortkomt uit de organisatie en structuur van het universum. Het is een emergente grootheid, als de natheid van water: moleculen zijn niet nat, het geheel wel. Ik loop daar al tien jaar over na te denken, en het komt voor een belangrijk deel voort uit de snaartheorie waarin ik veel heb gedaan.
Wellicht zal op termijn blijken dat Erik Verlinde’s ‘zwaartekracht-informatie’ (Volkskrant 12 december 2009 en 21 mei 2011) complementair is aan het concept ‘in-formatie’ van David Bohm. Ernst Peter Fischer stelt dat de hele wereld communicatie is.

De vraag komt naar voren in hoeverre de materiële wereld, de 'natheid van water' die Erik Verlinde onderzoekt de kloof tussen de immateriële wereld van Laozi, 'De volledigheid is als water' zal overbruggen? Dit vraagstuk is analoog aan het hersenonderzoek en de controverse tussen Ramachandran en Swaab. Het rapport ‘E i V’ geeft een nieuw perspectief op een oud vraagstuk. Primair gaat het om de kwaliteit van het recept, de Nieuwe levensrichting, het AOS-concept, BON, het Vierde Model of het Nieuwe Denken. Het rapport ‘E i V’ beoogt net als deze 'probleemgestuurde' modellen probleem en oplossing dichter bij elkaar te brengen. We zitten in ons eigen wereldbeeld gevangen. Het outside the box-denken komt centraal te staan.

Met het rapport ‘E i V’ wordt beoogd de vraag van Hans Dooremalen te beantwoorden of de ervaringen en inzichten van onze (verre) voorouders een broodje aap verhaal zijn of toch in het kader van de evolutie een diepere wijsheid bevatten. Een conclusie van het rapport 'E i V ' is dat het bij de door Wim van den Dungen aangehaalde metaforen om hetzelfde basisidee draait. In het Griekse denken kwam de samenhang en verbondenheid der natuur al tot uitdrukking. De éne werkelijkheid bestaat uit de materiële wereld en de immateriële wereld van de geest.

Om de veranderingen in het huidige tijdsgewricht te duiden kunnen deze met de politieke tegenstellingen tijdens de reformatie worden vergeleken. Waren het eerder de uitwassen van de geestelijkheid in Europa, het zijn nu in het bijzonder de toezichthouders in het Westen en de behoudzucht van de geestelijkheid in het Oosten, die er een potje van hebben gemaakt. Culturele processen zijn dynamisch en situationeel. Het gaat er dus nu om de kloof tussen politiek en burger te verkleinen. In plaats van met feedback, het ‘u vraagt, wij draaien’ dienen politici zich in het bijzonder met feedforward besturing bezig te houden. De overheid dient haar verantwoordelijkheid voor de publieke zaak weer serieus te nemen, in plaats van naar het falende marktmechanisme af te schuiven. Regeren is nog steeds vooruitzien (recensie).

In het rapport ‘E i V’ worden in het bijzonder dichotomieën beschreven, bijvoorbeeld:

Monade + Duadeen de controverse tussenPythagoras en Marcelo Gleiser

Met het adagium ‘u vraagt, wij draaien’ (lobbyisten) van veel politici – met als gevolg de Nederland breed ingevoerde marktwerking – heeft men het paard achter de wagen gespannen. Het opportunistische ééndimensionale marktdenken staat diametraal tegenover het innovatieve interdisciplinaire denken, het zogenaamde 'cyclische denken', het evolutionaire denken en - voelen. Het interview van Marc Peeperkorn met Varoufakis (Volkskrant Magazine 24 december 2015) illustreert dat de marges flinterdun zijn. Of zoals Tsipras het uitdrukt: 'een goede academicus maakt nog geen goede politicus. Door het professionele lobbycircuit van het ‘old boys netwerk’ blijven de grote vissen buiten schot. Is men bezig in Brussel een nieuwe Toren van Babel te bouwen?

In het rapport Eenheid in Verscheidenheid worden de contouren geschetst hoe 'probleem en oplossing' van de culturele evolutie (cultuuroverdracht) met elkaar samenhangen. De oplossing van het ééndimensionale marktdenken ‘u vraagt, wij draaien’ heeft een psychologische (Deel IV), een sociologische (Deel V) en een filosofische (Deel VI en VII) dimensie (drievoudige evolutie ‘Stoffelijk - Psychisch - Geestelijk’). De opportunistische korte termijn politicus geeft net als Pontius Pilatus toe aan de wens van het volk en 'wast zijn handen in onschuld'.

5D-concepten tonen het Hoe. De polariteit van ‘Goed en Kwaad’, het Wat zal immer een mysterie blijven. In de kern draait de beschaving om één medaille met twee kanten. Aan het ontcijferen van de éne werkelijkheid worden vele miljarden uitgegeven. De hamvraag is of het niet effectiever is miljarden te investeren in onderzoek dat gericht is op het behoud van het leven op aarde, dus om te voorkomen dat de vernietiging van biodiversiteit ongehinderd doorgaat, met de mogelijkheid van een klimaatcatestrofe in het verschiet. Of zou het ook niet beter zijn om een substantieel deel van de onnoemelijk vele miljarden omzet in de oorlogsindustrie (Iron triangle) voor het leven op aarde aan te wenden? Het monopolie van de ’marktfundamentalisten’ dient te worden doorbroken.Er is behoefte aan de wijsheid van een Salomonsoordeel.

Het korte termijn denken prevaleert bij politici en bedrijven. Bij marktdenken gaat het niet om collectieve, maar om deeloplossingen. Het op de korte termijn gefixeerde marktdenken bevordert de graaicultuur. Het wordt tijd om het dilemma markt versus moraal te doorbreken. Er is niets nieuws onder de zon. Door alle eeuwen heeft de ontkenning van de waarheid tot lijden en dood geleid. Het zijn in hoofdzaak de onschuldigen die van menselijk falen de prijs betalen. Zaken lopen mis wanneer in de politiek de moraal buiten het verkoopverhaal wordt gehouden. Of met andere woorden daar waar het meeste behoefte aan is wordt in de struisvogelpolitiek het minste aandacht aan besteed.

Controverses tussen mensen zijn een gegeven, maar gelukkig ligt in de chaostheorie een ordeningsprincipe besloten.

Henk Procee boek Intellectuele passies - Academische vorming voor kenners (p. 56/57):
Op basis van deze indeling kon ik niet alleen mijn voorspellingen met betrekking tot mijn collega's beter begrijpen, ik kon ook een systematiek ontwikkelen over stijlen van redeneren.

Wijsgerige traditieNaam filosoofRedeneerstijlKernwoord
metafysicaPlatoWat is de essentie, de kern het wezen van iets?essentie
transcendentale filosofieKantOp welke vooronderstellingen is en idee gebaseerdvooronderstellingen
dialectiekHegelWelke spanningen en strijdigheden zitten er in een begrip of praktijk?tegenstellingen
hermeneutieGadamerWelke verhalen zijn er te vertellen over een situatie? Wat is hun pointe?verhalen
fenomenologieHusserlHoe kunnen we onbevooroordeeld iets ervaren?ervaringen
pragmatismeJamesWat zijn de effecten van een begrip of aanpak?gevolgen
analytische wijsbegeerteWittgesteinHoe wordt taal gebruikt?taal

In zijn overzicht (p. 56/57) somt Procee de innovatieve, interdisciplinaire grenswetenschappers Plato (leerling van Socrates en leraar van Aristoteles; stichter van de Atheense Academie, het eerste instituut voor hoger onderwijs in het westen), Kant (zijn invloed op de terreinen van filosofie, ethiek, theologie, strafrecht, volkenrecht en esthetiek werkt door tot op van vandaag en is nog actueel), Hegel (streefde naar de ontwikkeling van één totaal-concept waarin hij wetenschap, esthetica, godsdienst en filosofie wilde verenigen), Gadamer (onderzoek naar de aard van de geesteswetenschappen en het onderscheid met de natuurwetenschappen), Husserl (studeerde in Leipzig filosofie, wiskunde en natuurkunde) James (filosoof en psycholoog) en Wittgestein op. In zijn boek (p. 23) verwijst hij naar het onkenbare noumena, daarvan zegt Kant kunnen we geen weet hebben.

Met hun filosofische invalshoek leggen zowel Prigogine als Procee een link tussen het Westerse en Oosterse denken, tussen Darwin èn God (Trouw, 8 december 2008). Het boek van Procee lijkt voort te borduren - zonder dat hij dit misschien zelf direct beseft - op de oude wijsheidsschool van Pythagoras. Net als in de DeGeheim Leer maakt Procee in zijn boek (p. 149) van meetkundige symbolen (puntreflectie, lijnreflectie, driehoekreflectie en cirkelreflectie) gebruik.
In verband met het thema waarheid haalt Procee tot slot Ladislav Hejdaneck (p. 196/198) aan: ‘Bij hem was waarheid niet zozeer de overeenstemming van een uitspraak met de werkelijkheid als wel iets anders, een lonkend perspectief. En daar werd me duidelijk dat intellectuele passies meer te maken hebben met een poging om in de waarheid te leven dan met het in de greep krijgen van de waarheid. Hij legde de diepere betekenis van het begrip ‘in de waarheid leven’ uit. Het westerse perspectief werd door hem radicaal op z’n kop gezet.’.

Éne werkelijkheid, ongemanifesteerd en gemanifesteerd:

Pythagoras Drie Logoi: Spiegelsymmetrie:
  1e Logos, Monade3e Logos, TriadeAntroposofieRudolf Steiner 
MonadeTriadeGod ----GeestGeestmens ----Geestzelf (omgevormd Astraallichaam)
||||||
TetradeDuade4. Lichaam ----ZoonFysiek lichaam ----Levensgeest (omgevormd Etherlichaam)
  Tetrade2e Logos, Duade  

Éne werkelijkheid, 'Ongemanifesteerd en Gemanifesteerd':

Ongemanifesteerd (Hogere Tetraktis) Triade:Gemanifesteerde (Lagere Tetraktis) Tetrade:
Synthese Hans Vincent en Frank Tipler:Esoterie:
- God = Scheppende Intelligentie,De Monade symboliseerde Eenheid, de staat van zijn vóór de schepping.
God representeert het ultieme verleden (Geheugen).
- Zoon = de materiële (aardse) werkelijkheid. De ZoonDe Duade symboliseerde de eerste beweging naar schepping;
vereenzelvigt met de singulariteit van de ultieme toekomst.de splitsing van de Monade in twee polariteiten.
- Heilige geest = evolutionaire krachten in het universum.De Triade symboliseerde de vereniging van de twee polariteiten
De Geest is de verbindende singulariteit tussen hetdoor een bemiddelende hoedanigheid, de Logos of het woord.
ultieme verleden en de ultieme toekomst.
 De Tetrade Vuur, Lucht, Water en Aarde

Het principe van emanationisme – dat in de getallenleer van Pythagoras tot uitdrukking wordt gebracht – vindt ook in het Westen toepassing. Bijvoorbeeld op het snijvlak tussen cultuurwetenschappen en sociologie wordt een derde discipline cultuursociologie gecreëerd. Een ander voorbeeld is evolutiepsychologie tussen evolutie en psychologie. Deze derde discipline zal ongetwijfeld op de verbijzondering van de twee oorspronkelijke vakgebieden zijn weerslag hebben.

Zo behavioral epigenetics 'nature en nurture' verbindt zo legt Weltstoff (Memetica) een relatie tussen de genen van het DNA en de hersencellen (neuronen), tussen genetica en celbiologie. Een "succesvolle" meme past zich steeds en gemakkelijk aan, aan de veranderende tijden en omstandigheden. Sommigen zien de secularisatie''' van bepaalde richtingen in de christelijke godsdienst als een teken van een succesvolle meme. Een "starre" en moeilijk veranderende godsdienst zal volgens deze memetheorie versplinteren in een "succesvol" geseculariseerd deel en (talloze) kleine afsplitsingen.

Een rare uitspraak van Dalrymple (Aleid Truijens Volkskrant 4 januari 2011)
Ze leken als twee druppels water op Coenens personages. Veel zijn we dus niet opgeschoten in een volle eeuw‘verheffing van de onderklasse’. Net als bij Coenen kun je je bij Dalrymple verlustigen aan zijn geselende beschrijvingen van groteske verloedering. Of Dalrymple nu gelijk heeft of niet, zijn boeken en artikelen zijn een triomf van stijl en humor. Volgens Dalrymple is het de romantische utopie van de verzorgingsstaat die tot moreel verval heeft geleid. Mensen voelen zich niet langer verantwoordelijk voor hun eigen succes of mislukking, zelfs niet voor hun levensonderhoud en gezondheid. Daardoor hebben we een maatschappij van slapjanussen en slachtoffers gecreëerd. Opvoeders durven hun schatjes niets te weigeren, leraren stellen geen eisen, de media spelen gretig in op het gevoel.
Dalrymples beeld van het sobere grafje is eigenlijk net zo’n romantisch cliché als dat van de rondborstige, eerlijke arbeider. Valse symboliek, geen tegengif tegen het narcisme.

Antigone (Sophokles): Antigone (Gr. Ἀντιγόνη) is een klassieke tragedie van de dichter/tragicus Sophokles over Antigone uit de Griekse mythologie. Het motto van het stuk: om gelukkig te worden moet je verstandig handelen (maar wat is verstandig handelen...) en de goden niet tarten (maar wat is de goden tarten...). Het centrale thema van het stuk: Het individuele geweten versus de staatswetten; de morele of goddelijke wetten versus de menselijke wetten.
Exodos
Op dat moment deed Haemon een poging om zijn vader te vermoorden en toen dat niet lukte, liet hij zichzelf in zijn eigen zwaard vallen.

Bekend is Narcissus die over zijn eigen spiegelbeeld gebogen stond en daarop verliefd werd en die tenslotte in het water verdronk.
Narcisme is een term uit de psychologie. Het is een vorm van gedrag dat wordt gekenmerkt door een obsessie met de persoon zelf (vaak het uiterlijk), egoïsme, dominantie, ambitie en gebrek aan inlevingsvermogen. Iemand die narcistisch gedrag vertoont, noemt men een narcist.
Het tegenovergestelde van egoïsme is altruïsme.

 

Bij het Reflexief Bewustzijn gaat het om de wederkerigheid tussen het verticale (non-lokale) en het horizontale bewustzijn, de synchronisatie van de rechter - en de linker hersenhelft. De wisselwerking heeft op de lateraliteit van de rechter - en de linker hersenhelft betrekking.

De zintuigen zijn de schakel tussen lichaam en geest. Plaatje „Der Körper als Spiegel der Seele“ (tot slot)

Het reflexieve bewustzijn, het samenspel van de linker – en de rechterhersenhelft, is voor het creëren van balans verantwoordelijk.
Volgens Helmuth Plessner drukt het leven zich uit in termen van zelfbewuste levensvormen en doet dat via de zintuigen, om de waarneming van materiële bestanddelen te verstrekken.
Don Ihde maakt een verschil tussen micro- en macroperceptie, waarbij microperceptie is zoals je met je zintuigen waarneemt, macroperceptie is de culturele conditionering.
De relatie tussen micro- en macroperceptie is mediatie, bemiddeling. Helmut Plessner (1892-1985), een wijsgerig antropoloog, introduceerde het begrip excentriciteit (ex-, uit): de mens leeft buiten èn in zijn centrum: hij kan over zichzelf redeneren en op zichzelf toezien, wat een dier met zijn instincten niet kan. Als je bij bekenden op een feestje komt, dan stekker je gelijk door naar de keuken, je schenkt jezelf wat in, zegt links en rechts “Hallo!”; als je niet bekend bent, dan ga je naast jezelf staan om je af te vragen “Bij wie moet ik gaan staan?” en voel je je ongemakkelijk. Je kijkt dan naar jezelf met de ogen van een ander, of van een boek of film.
Plessner verheft dit tot grondwet: de mens is van nature kunstmatig; hij staat altijd in relatie met zichzelf via van alles en nog wat, taal, beelden (kunst), techniek en dat betekent dat de mens altijd van zichzelf vervreemd is. Hij ziet een verschil tussen jezelf zijn en jezelf hebben (of jezelf zien), met als relatie de mediaties.

Marco Iacoboni Het spiegelende brein (p. 221):
In Vrees en beven stelde Kierkegaard dat ons bestaan alleen betekenis krijgt door onze authentieke engagement bij het eindige en tijdelijke, en dat dit engagement ons definieert. De neurale resonantie tussen het zelf en de ander die door spiegelneuronen mogelijk wordt gemaakt, is volgens mij de belichaming van zulk engagement. Onze neurobiologie, met andere woorden onze spiegelneuronen, verbindt ons met anderen. Spiegelneuronen belichamen de diepste manier waarop we met elkaar in relatie staan en elkaar begrijpen: ze tonen aan dat we gemaakt zijn voor empathie, en dat zou ons moeten inspireren invloed uit te oefenen op onze samenleving en onze wereld te verbeteren.

Het Akasha-veld (morfogenetische veld, collectieve onbewuste, noösfeer, eonische matrix) bestaat voor de mens uit het samenspel van de domeinen genetica (genen), memetica (Weltstoff) en celbiologie (spiegelneuronen). Voor het zelfbewustzijn speelt het spiegelneuron een cruciale rol. Het zelfbewustzijn, dat meta-leren mogelijk maakt, kan als een recursiefproces worden opgevat.

Het boek Het spiegelende brein van Marco Iacoboni geeft een wetenschappelijke verklaring van de ziel bezien als een psyche of spiegel van het zelf.

Het boek Het spiegelende brein van Marco Iacoboni biedt een belangrijk houvast om te laten zien hoe de verschillende zienswijzen van Lao Zi, Heraclitus, Pythagoras, Plato, Jezus, Hegel, Spinoza, Blavatsky, Nietzsche, Jung, Assagioli, Goethe, Richard Wilhelm, Heidegger, Wittgenstein, Rudolf Steiner, Sri Aurobindo, Krishnamurti, Foucault, Habermas, Ken Wilber en Sacks in het rapport ‘E i V’ met elkaar samenhangen.

Hoofdroute, Universeel model, kringloop:

Pythagoras:Boeddhisme:Friedrich Nietzsche:Carl Jung:A. P. Fiske:
1. Monade4. ‘Gulden Middenweg’, beëindigen van ‘lijden’ZarathustraArchetype (Unus Mundus)Gemeenschapsmodel
2. Duade3. Beëindiging van ‘lijden’ÜbermenschGroeiGelijkheidsmodel
3. Triade2. Ontstaan van ‘lijden’Wil tot macht‘Dubbele natuur’, aanpassingAutoriteitsmodel
4. Tetrade1. Het ‘lijden’Eeuwige wederkeerEnantiodromie (Homeostase)Marktmodel

Marco Iacoboni verwijst in zijn boek Het spiegelende brein in het hoofdstuk Hersenpolitiek (p. 210) naar het onderzoek van Alan Fiske. Alan betoogt dat deze vier elementaire relationele structuren en hun varianten de basis vormen voor alle sociale relaties onder alle mensen in alle culturen.
p. 127: Filosofische en ideologische posities die met name in onze westerse cultuur gangbaar zijn hebben ons blind gemaakt voor de fundamenteel intersubjectieve (Jurgen Habermas) aard van onze hersenen.
p. 128: Met het experiment van Jonas was aangetoond dat spiegelneuronen coderen voor meerdere ‘ik-geralateerde’ prikkels en werd bevestigd dat ze een belangrijke rol vervullen bij zelfherkenning (en bovendien bij een tamelijk abstracte manifestatie van het zelf).
p. 129: Samen met de theoretische beschouwingen uit het begin van dit hoofdstuk doen al deze gegevens vermoeden dat spiegelneuronen van belang zijn voor mijn analogie van de medaille met de twee zijden, waarin de ene zijde het zelf is en de andere zijde … eh… de ander.

A. P. Fiske gaat er van uit dat alle sociale gedrag van mensen kan worden verklaard aan de hand van vier fundamentele modellen (rechter kwadrant).
Het gemeenschapsmodel gaat uit van herkenbare groepen waarbinnen mensen elkaar als gelijke zien en vooral hun overeenkomsten benadrukken en niet hun individuele identiteiten. Het autoriteitsmodel is gebaseerd op het feit dat mensen geordend zijn volgens een bepaalde hiërarchische sociale dimensie, zoals leeftijd, expertise of formele macht. Binnen het gelijkheidsmodel streven mensen naar de balans in de verhoudingen, waarbij ze scherp in de gaten houden hoever de relatie uit balans is. Het marktmodel is gebaseerd op proportionaliteit binnen sociale relaties, waarbij mensen alle relevante aspecten reduceren tot kwantificeerbare grootheden, meestal geld.

In appendix 1 (p. 13) the applications of the four relational models for understanding knowledge sharing are summarized.

De kennis met betrekking tot het spiegelneuron brengt het debat over de éne werkelijkheid ongetwijfeld een stapje verder.
Uitspraken, die bevestigen dat het wenselijk is met de keerzijde van de objectieve werkelijkheid, de subjectieve werkelijkheid rekening te houden:

Willis Harman Global Mind Change The Promise of the Last Years of the Twentieth Century:
Harman begint vooruitlopend met Roger Sperry, ontvanger van de Nobelprijs geneeskunde in 1981. Die schreef in het hoofdartikel van de Annual Review of Neuroscience over het belang van de subjectieve ervaring, een tot dan toe verwaarloosd terrein van onderzoek. Hij signaleerde een verborgen ontwikkeling als volgt (ingekort):
“In plaats van het bewustzijn te verloochenen of te negeren erkent de nieuwe interpretatie het primaat van het innerlijk bewustzijn, gezien als een causale realiteit, volledig” (18).
In gewone taal: 'bewustzijn vóór materie, en bewustzijn is causaal, oorzaak van andere dingen'.
Schokkend voor de wetenschap. Niet verwonderlijk als we beseffen dat het onderzoek naar bewustzijn zich tot dan toe had beperkt tot uitwendig zichtbaar gedrag.
Sir Charles S. Sherrington, fysioloog, 1857-1952:
Scheikunde en natuurkunde verklaren al in zoverre wat de cel doet — iets waarvoor de natuurwetenschap jarenlang geen verklaring kon geven — dat nu de vooronderstelling is gerechtvaardigd dat het gedrag van de cel (en derhalve van het gedrag van de mens), waarvoor nog geen verklaring is gevonden, verklaard zal kunnen worden door de scheikunde en de natuurkunde.
B.F. Skinner, psycholoog, 1904-1990:
De hypothese dat de mens niet vrij is, is van wezenlijk belang voor het wetenschappelijk bestuderen van het menselijk gedrag. De innerlijk vrije mens die verantwoordelijk zou zijn voor het gedrag van het externe biologische organisme is slechts een nietwetenschappelijk substituut voor oorzaken die nog zullen worden ontdekt in de loop van een wetenschappelijke analyse. [...] De wetenschap houdt eraan vast dat een handeling ontstaat door krachten die van invloed zijn op het individu, en dat vrijheid' slechts een andere benaming is voor gedrag waarvoor wij nog geen oorzaak hebben gevonden. Bertrand Russell, filosoof, 1872-1970:
De mens die van tevoren niet wist wat het doel van de oorzaken was, is er het gevolg van. Zijn oorsprong, zijn groei, zijn verwachtingen en angsten, zijn genoegens en opvattingen zijn slechts het resultaat van een toevallige rangschikking van atomen. Geen enkel vuur, geen enkele heldendaad en geen diepe gedachten en gevoelens kunnen het leven van een enkeling laten voortduren tot na de dood; al het werk van generaties, alle toewijding, inspiratie en menselijke genialiteit zullen vernietigd worden bij de grootse dood van het zonnestelsel. Al deze zaken staan vrijwel zozeer vast, dat een filosofie die ze verwerpt geen bestaansrecht heeft.
Joseph Needham, bioloog, 1900-1995:
In de wetenschap moeten we handelen alsof de mechanistische theorie van het leven juist is, maar als metafysisch gegronde verklaring zijn we er geenszins aan gebonden. [... ] Wetenschappelijke vooruitgang kan slechts worden geboekt door diegenen die experimenten uitvoeren, ervan uitgaand dat het mechanisme juist is.
Ernest Becker, filosoof, 1925-1994:
Het kind ontleent zijn identiteit aan zijn sociale omgeving. Die omgeving blijft tot zijn dood de enige bron om zijn identiteit te bevestigen. [..] Het opmerkelijke feit dat de ideeën van denkers uit de twintigste eeuw bij elkaar komen [...] is de uitwerking van de gedachte dat de betekenis van de mens willekeurig is. [..] De wereld van het menselijk streven is in wezen denkbeeldig. Als we dit niet begrijpen, begrijpen we niets van de mens.
M3: Het bewustzijn is het eigenlijke materiaal van de kosmos. Het stoffelijke ontstaat op een of andere manier door of uit het bewustzijn. Uiteindelijk wordt er niet door de fysieke zintuigen, maar door middel van een diep innerlijk weten contact gemaakt met de wereld van de uiterlijke verschijnselen. Het bewustzijn is niet het einde van de materiële evolutie, maar het begin.
M3 komt het westerse denken zeer vreemd voor, zeker een generatie geleden. Maar nu is ze niet meer zo vreemd, te oordelen naar de groeiende en open belangstelling voor oosterse filosofische religies, boeken over transcendente onderwerpen, ideeën als reïncarnatie, karma e.d., filmthema’s, deelnames aan meditaties, workshops en seminars, enz. enz. (36)

Het schema Zo binnen, Zo buiten en Zo boven, Zo beneden van Blavatsky kan in de kwadranten van Ken Wilber met Innerlijk en Uiterlijk respectievelijk Individueel en Collectief worden vergeleken.
In het kwadrantenmodel van Ken Wilber worden Innerlijk en Uiterlijk, de psychologische (Deel IV) en Individueel en Collectief, de sociale (Deel V) discipline met elkaar verbonden. De samenhang tussen beide disciplines wordt door het vakgebied filosofie (Delen VI en VII) tot uitdrukking gebracht.

De relatie tussen ‘Zo binnen, Zo buiten' versus 'Zo boven, Zo beneden', psychologie versus sociologie verdient meer aandacht. Op het snijvlak van beide disciplines gaat het primair om de wisselwerking, de synthese. Psychologie en sociologie kunnen wel onderscheiden, maar niet gescheiden worden. Door beide domeinen (Bio-psycho-sociale model en Sociale psychologie) als complementair te beschouwen en met de filosofische dimensie te verbinden ontstaat een completer zicht op de complexe werkelijkheid.

De causale snaartheorie komt een stapje verder wanneer wetenschappers bereid zijn met de acausale, de geestelijke keerzijde van de medaille rekening te houden.
De oplossing van de unificatietheorie wordt niet gevonden in het elementaire deeltje maar in de ruimte die de elementaire deeltjes van elkaar scheidt.

Voor (bio)fotonen geldt hetzelfde als voor neutronen, moleculen, synapsen, gedachten en gevoelens ze verschijnen en verdwijnen. Een neurotransmitter is een molecuul dat wordt gebruikt voor de signaaloverdracht tussen zenuwcellen ('neuronen') in het zenuwstelsel. De plek waar deze signaaloverdracht plaatsvindt heet een synaps. Een synaps is een verbinding tussen twee neuronen waardoor een impuls kan worden overgedragen.

<< vorige || volgende >>

Categorie: Artikelen | Rapport | Auteur: Harry Nijhof


Deze pagina werd sedert 16 dec. 2007 keer bekeken.