2.4 Zwaartekracht - Zes Domeinen - Levenskracht - Energie en Informatie

Laozi: Het Tao dat men noemen kan is niet het ware Tao.
Lord Francis Bacon: Het is een immense oceaan die het eiland van de waarheid omringd.
 

Kwintessens (Zwaartekracht, Reciprociteit: '4e Dimensie en 5e Dimensie', Natuurlijke kringloop, Communicatiecyclus)

De wereld van het licht en de wereld van de duisternis
Wanneer we beseffen dat
Matth. 25:41 spreekt over “de duivel en zijn engelen”, dat we dit in Openb. 12:9 terugvinden, en dat Matth. 9:34 spreekt over “de overste der duivelen”, ergens anders in de Schrift “Beëlzebul” genoemd (Matth. 12:24), dan beseffen we dat “de geest der wereld”, of “de overste van de macht der lucht” de duivel is. Er is dus een grote tweedeling te maken tussen de Geest, Die uit God is en de geest van de duivel.
Mattheüs 25:41 Dan zal Hij zeggen ook tot degenen, die ter linker hand zijn: Gaat weg van Mij, gij vervloekten, in het eeuwige vuur, hetwelk den duivel en zijn engelen bereid is.
Mattheüs 27:24 De evangelist Mattheüs schrijft dat Pilatus zijn handen in onschuld wast tegenover de Joden die de dood van Jezus willen.
Mattheüs 27:45-50
45
En van de zesde ure aan werd er duisternis over de gehele aarde, tot de negende ure toe.
46 En omtrent de negende ure riep Jezus met een grote stem zeggende: ELI, ELI, LAMA SABACHTHANI! dat is: Mijn God! Mijn God! Waarom hebt Gij Mij verlaten!
47 En sommigen van die daar stonden, zulks horende, zeiden: Deze roept Elias.
48 En terstond een van hen toe lopende, nam een spons, en die met edik gevuld hebbende, stak ze op een rietstok, en gaf Hem te drinken.
49 Doch de anderen zeiden: Houd op, laat ons zien, of Elias komt, om Hem te verlossen.
50 En Jezus, wederom met een grote stem roepende, gaf den geest.
Stelling: Zonder de Kwintessens in het debat te betrekken is het oplossen van wereldvraagstukken niet mogelijk. De Kwintessens, wordt met behulp van de verborgen 5e Dimensie ('verborgen pad') van Roberto Assagioli en Enantiodromie van Carl Jung tot uitdrukking gebracht. Zaaien en Oogsten, het overlevingsmechanisme gericht op het goede, ware en schone, de verborgen 5e Dimensie en Enantiodromie zorgen voor het herstellen van het balansmechanisme op aarde.
Robbert Dijkgraaf: De architectuur van ons brein bepaalt en beperkt de wetenschap - Er is geen wiskunde zonder de mens - daar kwam ik achter (NRC 27 december 2008).

Prachtvonds. Maar waar was het voor? (Ernst Arbouw de Volkskrant 24 februari 2024, katern Boeken & Wetenschap (p. 22-25):
Amateurarcheologen deden bij het Engelse plaatsje
Norton Disney de ‘vondst van hun leven’: een puntgaaf bronzen twaalfvlak uit de Romeinse tijd. In Nederland doken deze dodecaëders ook al eens op. Nog altijd weet niemand waarvoor ze dienden.

C.A. van Peursen Het nieuwe management ontwikkelingen binnen een veranderende cultuur
De dynamiek van een veranderende wereld fascineerde Van Peursen en een halve eeuw zou hij nadenken over nieuwe, creatieve strategieën. Nog zijn laatste boek, Het nieuwe management, uit het jaar (1996) van zijn overlijden, droeg als ondertitel ‘ontwikkelingen binnen een veranderende cultuur’. Een werk dat drie jaar eerder verscheen, Ars inveniendi, bevatte een ‘filosofie van de inventiviteit’.
De menselijke rede fungeert niet autonoom, betoogde Van Peursen, maar in voortdurende interactie. Dat gold ook voor zijn eigen filosofie.
Fenomenologie (Edmund Husserl) — Toen Kees van Peursen in 1963 aan de Vrije Universiteit werd benoemd, was hij allang een van Nederlands meest vooraanstaande filosofen. Van 1939 tot 1946 had hij in Leiden rechten en wijsbegeerte gestudeerd. In de wijsbegeerte was A.J. de Sopper, ethisch hervormd theoloog en neokantiaan, zijn leermeester. In 1948 promoveerde hij bij diens opvolger Ferdinand Sassen, een katholieke priester, wiens collega hij in 1960 als tweede Leidse ordinarius in de wijsbegeerte zou worden, op het proefschrift Riskante philosophie. Een karakterstudie van het hedendaagse existentiële denken.
Al in 1960 sprak hij voor de radio over Ludwig Wittgenstein, bij wie hij in Cambridge enkele colleges gevolgd had, en vijf jaar later publiceerde hij de eerste Nederlandse monografie over hem. Drie jaar later schreef hij een vergelijkende studie over
fenomenologie en analytische filosofie. De op het eerste gezicht zo anders gerichte transcendentale en linguïstische benadering vertoonden volgens hem heel wat overeenkomsten. Men trachtte zich vrij te maken van een al te speculatieve denkhouding, maar tegelijk bleek dat feiten en logische taalregels niet maar zo voor het oprapen liggen, maar altijd in een breder stramien ingebed zijn.

Mijn droomverhalen geven mij kracht en hoop’ (Marjon Bolwijn interviewt Louk Bannink de Volkskrant 10 januari 2022 p. 16-17):
Gelooft u in een
lotsbestemming?
‘Ja, misschien wel. Ik geloof niet in een God, in de vorm die de mens ervoor heeft bedacht: met een kerk en een bijbel. Maar ik geloof wel in de aanwezigheid van een kracht. Die kracht heeft mij kennelijk in Birma in leven weten te houden.’

Waarom de grootste revolutie in de wetenschap onzichtbaar is
Kwantum-groupie (Sanne Bloemink De Groene Amsterdammer 5 augustus p. 40-43):
Volgens de wetenschap is
kwantumfysica de grootste revolutie van onze tijd. Superpositie, verstrengeling, korreligheid, relationaliteit – ons leven wordt erdoor bepaald. Maar waarom heeft niet iedereen het over kwantum, terwijl we onze werkelijkheid heel anders moeten begrijpen? Gelukkig wijzen kwantum-groupies ons de weg.
Rovelli heeft, net als Dijkgraaf, geen
definitieve visie op de filosofische betekenis van de kwantummechanica en mengt zich liever niet in dit debat, maar wel heeft hij een persoonlijk favoriet werk. Het betreft een boek van Nāgārjuna dat beschouwd wordt als een van de hoekstenen van de Indiase filosofie. In The Fundamental Wisdom of the Middle Way werkt Nāgārjuna de centrale these uit dat dingen niet onafhankelijk van andere dingen bestaan. ‘Er is geen laatste of mysterieuze essentie die moet worden begrepen, die de ware essentie is van ons zijn. De laatste werkelijkheid, de essentie, is leegte. Maar ook dat perspectief bestaat weer alleen in afhankelijkheid van iets anders, ook de leegte is verstoken van essentie, is conventioneel. Geen enkele metafysica overleeft. De leegte is leeg.’
Het klinkt prachtig en tegelijkertijd abstract en desoriënterend. Want, zoals Kastrup opmerkte:
wat heeft nu nog wél betekenis? Rovelli voelde het lezen van het werk van Nāgārjuna juist als een grote opluchting, als een soort boodschap: ‘Het is goed zo; je hoeft niet langer op zoek naar dat fundament.
Wetenschappelijke kennis komt met een prijs. De prijs van de evolutietheorie is dat de mens niet zo bijzonder is. De prijs van de kosmologie is dat de aarde niet zo bijzonder is. Volgens Dijkgraaf is de prijs die we voor kwantum betalen hoger dan welke dan ook: ‘Je moet eigenlijk loslaten dat er een oorzakelijk verband is in de wereld. Je moet de fundamenten van alles opgeven. En dat is een veel grotere stap. Alsof je tegen een wiskundige zegt dat het niet meer over getallen gaat.’

Adieu God? (Tijs van den Brink interviewt Robert Dijkgraaf 17 augustus 2020 NPO2):
Natuurkundige Robbert Dijkgraaf groeide op zonder het geloof, maar ging natuurkunde studeren vanuit een behoefte aan houvast. Voor hem biedt wetenschap niet alleen houvast, maar ook troost.
Hoe relatief onze kennis is, ervaarde Dijkgraaf toen zijn dochter Charlotte ernstig ziek ter wereld kwam. Er werd besloten om haar niet te behandelen. Uiteindelijk werd Charlotte zonder behandeling op onverklaarbare wijze weer beter. Behoefte tot bidden voelde Dijkgraaf in de zwarte periode niet. Zijn schoonvader deed dat wel en ging zelfs op bedevaart. Dijkgraaf: 'Ik weet zeker dat hij het herstel van Charlotte ziet als ingrijpen van God. Maar de les die ik eruit heb geleerd is dat we ruimte moeten laten voor wat we niet begrijpen.'

De filosoof roept (Ronald van Raak de Volkskrant 8 januari 2022, Boeken p. 12-13):
De werken van Ludwig Wittgenstein zijn niet bepaald laagdrempelig. Schrijver Bert Keizer schiet de lezer te hulp in
een prettige introductie op deze grote filosoof. Kun je daarna meteen door met de pas verschenen vertalingen.
Wittgenstein weigerde met critici in discussie te gaan, niet omdat zij kritiek hadden, maar omdat die kritiek voor hem niet ver genoeg ging. In zijn
Filosofische onderzoekingen, dat in 1953 postuum verscheen, laat Wittgenstein het idee van zoeken naar zekerheid los en toont hij hoe betekenis ontstaat in de manier waarop mensen taal gebruiken. In tegenstelling tot de formele stijl van de Tractatus heeft dit boek de vorm van een gesprek. Taal is niet meer een gereedschap voor het kennen van zekerheden, maar een instrument om in gemeenschap waarheden te creëren.

Ludwig_Wittgenstein boek Tractatus Logico-Philosophicus - Relatie taal en werkelijkheid
Volgens Wittgenstein kan over ethiek en waarden logischerwijze helemaal niets gezegd worden (stelling 7). De reden hiervoor is, volgens Wittgenstein, dat men in de taal niets kan uitdrukken dat niet 'in de wereld' is. Ethiek is transcendentaal en laat zich dus niet 'uitspreken' (Zie stelling 6.4 en verder). Wittgenstein wordt vaak verkeerd begrepen, alsof hij ethiek niet belangrijk zou vinden.

De vreugde van het geloven (Bert Keizer de Volkskrant 9 juli 1999):
In de jaren vijftig puilden de katholieke kerken nog uit. Het kerkelijk leven bloeide volop. Daarna was het snel afgelopen, beatmis of geen beatmis....
De generatie van net na de oorlog kan het terugkijkend nog zien als een zegen, omdat je er voeling door hield met voorbije eeuwen, zonder die prijs van achterlijkheid te hoeven betalen, die van onze ouders in hun weerloosheid geëist werd.Maar wie katholiek was, of is, en nog vóór de oorlog geboren, kan terugblikken op een beklemmende orthodoxie waaraan men zich niet zonder persoonlijke schade kon onttrekken. In zijn boek Geloven - Portret van een tempeldienaar laat M.F. Elling alle verontschuldiging of veroordeling ver onder zich om in stijlvol proza de katholieke geloofsleer te bezingen. Elling werd in 1933 in Utrecht geboren, flirtte halverwege zijn studie Nederlands even met het toneel, maar eindigde toch als leraar voor de klas. In 1972 promoveerde hij op het toneelwerk van Michel de Ghelderode. Van 1977 tot 1989 was hij docent theaterwetenschappen aan de universiteit van Amsterdam. In 1996 publiceerde hij bij Meulenhoff een verzameling apocalyptische teksten onder de titel
Het einde der tijden. Het proefschrift over De Ghelderode en het apocalyptisch lexicon waren boeken met voetnoten, verwijzingen, commentaren, problemen, enzovoort. Als je het daarmee vergelijkt, treft zijn Geloven door een bijna achteloze finesse, die zich niet laat opbouwen door feitenverzameling, maar die slechts gegroeid kan zijn uit een jarenlange omgang met het beschrevene: het katholicisme in Midden-Nederland tussen 1948 en 1960. Etc.

G. de Purucker Wind van de geest
Hoofdstuk Het leren kennen van de werkelijkheid in drie fasen (p. 319-321)
HET ZICH PSYCHOLOGISCH OPENSTELLEN van de mens voor de waarheid, voor het binnentreden van de goddelijke wijsheid – met andere woorden, de training die iedere waarachtige theosoof ondergaat – begint zodra hij wordt geraakt en zijn hart zich opent, het begint zelfs al weet hij dat niet. Het zich openen van het hart kan in drie stadia worden verdeeld. We zijn daarmee vertrouwd in die vorm van het boeddhisme die, afkomstig uit India, zijn oorsprong heeft in China. In het Sanskriet wordt het de dhyånivorm genoemd en in Japan is het bekend als de zenvorm van het boeddhistische denken. Het wordt ongeveer als volgt uitgedrukt en is evenzeer van toepassing op theosofie, omdat de zen- of dhyånivorm van het boeddhisme slechts een tak is van het theosofische denken.
De onderzoeker die de voorhof van de tempel van wijsheid betreedt, en later de tempel zelf, gaat door
drie fasen van zich innerlijk openstellen – dat is de uitdrukking die zij gebruiken. Welnu, in de eerste fase zijn de bergen en de wateren op aarde, bergen en wateren, en men erkent dat ze waard zijn te worden bestudeerd en onderzocht, en men ziet en voelt de schoonheid ervan; maar het zijn alleen bergen en alleen wateren. Maar door studie en door te zoeken naar de waarheidblack%, vindt tenslotte het tweede psychologische ontwaken van zijn karakter, van zijn begrip, van zijn wezen plaats. Hij beseft dat de bergen en wateren, hoe mooi die ook zijn en waard om bestudeerd te worden, tenslotte niets anders zijn dan aspecten, schijnbeelden, verschijnselen van daarachter liggende werkelijkheden, de gevolgen van onzichtbare en geheime oorzaken; en in deze tweede fase van het openen van zijn wezen ziet hij in dat als hij de waarheid wil vinden, hij dieper moet graven en de wetenschap van de bergen en van de wateren van de aarde moet bestuderen. Hij moet de oorzaken onderzoeken die ze deden ontstaan, de innerlijke oorzaken en krachten die de bergen en de wateren voortbrachten. Hij beseft dat de bergen en de wateren – omdat ze gevolgen, verschijnselen, schijnbeelden zijn, hoe betrekkelijk echt ze ook lijken – slechts een illusie, måyå, zijn, omdat de waarheid zelf daarbinnen en daarachter ligt. Zijn hele wezen wordt vervuld van de gedachte aan dit wonder.
Hij voelt intens zijn eenheid met al wat is:
‘Ik en mijn Vader zijn één.’
Dat voert naar het
derde psychologische stadium van zich openstellen, en in dat derde stadium beseft hij de wonderlijke paradox van alles wat hij al eerder wist in de twee vorige stadia. In deze derde fase leert hij dat binnenwaarts en opwaarts gezien, in toenemende mate opwaarts en toch steeds binnenwaarts, de bergen tenslotte werkelijk zijn en de wateren tenslotte werkelijk zijn, in een bepaald, wonderlijk opzicht, want al zijn ze dan voor ons betrekkelijk onvolmaakt ontwikkelde menselijke begripsvermogen misschien illusoir, toch is het de fundamentele werkelijkheid die ze heeft voortgebracht, evenals wij als verschijnselen zijn voortgebracht.

Wetenschapper loopt verwonderd rond in eigen immuuncel (George van Hal en Maarten Keulemans (Volkskrant 14 oktober 2020 p. 29):
Wat de software nu levert is echter nog geen bewegende simulatie van het binnenste van een cel. Het simuleert de aanwezige moleculen en structuren, maar geeft geen beeld van de pulserende chaos in het binnenste van onze cellen. Dat is jammer, want de vervreemdende stortvloed aan trillende, in elkaar grijpende moleculen en overlappende, bizarre structuren die onze lichamen op de kleinste schaal beheersen, zou een reisje opleveren dat nóg buitenaardser aandoet dan een tocht door de ijle pracht van de kosmos.

De pastoor leeft voort in Banholt (Willem Vissers Volkskrant 19 mei 2020 p. 10-11):
Vorige maand overleden aan corona, op 74-jarige leeftijd, een jaar voordat hij vijftig jaar priester zou zijn.
Graat symboliseert in zekere zin het uit het katholicisme. Burgemeester Dieudonné Akkermans van Eijsden-Margraten, waartoe Banholt behoort, spreekt stichtelijk: ‘Ik kan u zeggen dat hij in fysieke zin is overleden, maar wij laten zijn gedachtengoed voortleven. Zijn gevoel voor wederkerigheid en medemenselijkheid vergeten wij nooit. We willen zijn talent doorgeven aan nieuwe generaties.’
Graat was een
verbindingsofficier, zoals ze hem noemen. ‘Een wijze kwam voorbij, met het levensritme van de tropen, Limburger in hart en nieren’, aldus Akkermans. ‘Geïnspireerd door het geloof, aangetrokken door de mens. Uit het oog was bij hem nooit uit het hart.’

‘Ik heb te weinig geloof om atheїst te zijn’ (George van Hal interviewt Cees Dekker Volkskrant 19 mei 2020 p. 25):
Nanofysicus Cees Dekker (TU Delft) verbindt in zijn nieuwe boekOER het verhaal van oerknal en evolutie met een moderne hervertelling van de Bijbel. We spreken hem over wetenschap, religie en het spanningsveld dat daartussen nog altijd bestaat.
Religie als pad naar de wetenschap
Op de eerste pagina van OER prijzen diverse prominente denkers en wetenschappers het boek aan. Onder hen ook Robbert Dijkgraaf, directeur van het Institute for Advanced Study in de Verenigde Staten, onder meer bekend van zijn televisiecolleges.
Dijkgraaf – zelf niet gelovig –
ziet geen probleem in hoe OER wetenschap en geloof tot één verhaal smeedt. ‘Ik zie wetenschap als een lange weg naar steeds diepere inzichten. Voor iedereen begint dit pad op een ander punt. Het kan de liefde voor de natuur zijn of de fascinatie met een historisch figuur’, zegt hij, maar ook religie kan volgens hem zo’n startpunt zijn.
Terwijl natuurwetten universeel zijn, wordt religie volgens Dijkgraaf steeds individueler ingekleurd. ‘De vraag hoe je de inzichten van de wetenschap combineert met de uitgangspunten van het geloof heeft volgens mij evenveel antwoorden als dat er gelovige wetenschappers zijn.
Mijn hoop is dat de presentatie van wetenschappelijke kennis in een boek als dit voor een bepaald gelovig publiek de aanzet is om meer te willen weten en ook het pad van de wetenschap op te gaan.’

Jacobine Geel over Etty Hillesum: 'Een zoeker, een worstelaar' (11 en 18 april 2020 NPO2):
Een column van Jacobine Geel, rondom het tweeluik over Etty Hillesum:
Ik geloof dat ik een taak heb. Ik wil de kroniekschrijfster worden van onze lotgevallen. Met mijn vingertoppen tast ik langs de contouren van deze tijd. Ik heb de ambitie om een klein woordje mee te spreken na de oorlog. Er zal toch iemand over moeten blijven om te getuigen, waarvan getuigd zal moeten worden? En waarom zou ik die getuige dan niet zijn?
Met deze woorden van Etty Hillesum begint theatermaakster en actrice Julika Marijn haar voorstelling, een voorstelling als een monument voor deze bijzondere joodse vrouw.
Etty Hillesum overleed in 1943, op 29-jarige leeftijd, in het vernietigingskamp in Auschwitz. Maar hoe jong ook nog, in zekere zin had ze haar ambitie om een getuige te zijn van haar tijd toen al waargemaakt. Schriften vol dagboekaantekeningen liet ze na, die uiteindelijk pas begin jaren tachtig gepubliceerd zouden worden. Toen pas bleek de tijd rijp, lag de oorlog inmiddels zover achter ons, dat haar woorden gehoord konden worden.
In de vele getuigenissen die ons vanuit de Tweede Wereldoorlog zijn overgeleverd vertolkt Etty Hillesum een volstrekt eigen geluid. Vermoedelijk omdat ze niet alleen een kroniekschrijver was van de verwarrende en voor joden van steeds meer onvrijheden doortrokken buitenwereld, maar op de allereerste plaats haar eigen binnenwereld onderzocht.
In zichzelf zocht ze naar de ruimte en vrijheid die in de wereld buiten steeds meer verdwenen. Tegenover het geweld en de haat groef ze in zichzelf naar mededogen en liefde.

Het contrast tussen het humanisme van Etty Hillesum en het 'debat' over 4 mei is meer dan pijnlijk (Stevo Akkerman Trouw 4 mei 2018):
De afgelopen weken heb ik met tussenpozen ‘Het verstoorde leven’ gelezen, het oorlogsdagboek van Etty Hillesum. En zoals dat gaat als je je met iets of iemand bezighoudt, kwam ik haar opeens overal tegen. Ik kon geen boek openslaan of er werd naar haar verwezen, geen gesprek voeren of ze kwam ter sprake.
Gisteren las ik die laatste passages in
Het verstoorde leven, nadat ik zo’n beetje had gevolgd wat er dit jaar weer rond 4 mei gaande is. Het contrast tussen haar doorleefde humanisme en de agressieve oppervlakkigheid van het hedendaagse ‘debat’ was meer dan pijnlijk. Hillesum gaat tot op de bodem, ook die van haarzelf. Ze zoekt steeds naar de juiste woorden, twijfelt zelfs aan haar schrijftalent en formuleert intussen onontkoombaar scherp. “Ik zie geen andere weg, dat ieder van ons inkeert in zichzelf en in zichzelf uitroeit en vernietigt al datgene, waarvoor hij meent anderen te moeten vernietigen. En laten we ervan doordrongen zijn dat ieder atoompje haat dat wij aan deze wereld toevoegen haar onherbergzamer maakt dan ze al is.
Haar laatste
levenstekens gooide ze per briefkaart uit de trein. “We hebben zingende dit kamp verlaten” schreef ze. “Wachten jullie op mij?”

Het schandelijke geheim (Arnon Grunberg De Gids 2020 nr.2 p. 23):
In een brief uit 1963 aan Gershom Scholem, waar in Hannah Arendt zich verdedigt tegen Scholems reactie op haar boek
Eichman in Jeruzalem. De banaliteit van het kwaad schrijft zij: ‘Ik heb nooit in mijn leven "Liefde" voor een volk of een ander collectief gevoeld, noch voor het Duitse volk, noch voor het Franse, noch voor het Amerikaanse, niet voor de arbeidersklasse of voor wat dan ook. Ik houd alleen van mijn vrienden en de enige soort liefde die ken, waarin ik geloof is de liefde voor personen.
Het is nu juist een neveneffect van dat
schandelijke geheim dat de drager ervan niet leeft in de wereld zoals die zou moeten zijn, maar in de wereld zoals hij die heeft leren kennen, en iets in hem zegt dat die wereld onveranderlijk is. Ook dat is misschien een schandelijk geheim.

Verre horizon (Sander van Walsum de Volkskrant 18 april 2020 Opinie p. 23):
Het verhaal waarmee premier Rutte de crisis inging, wordt steeds ingewikkelder.
De coronacrisis nodigt uit tot het gebruik van
oorlogsmetaforen. Staatshoofden en regeringsleiders, ook van nette Europese landen, wekken het volk met krijgsparolen op tot zelfopoffering. Zelfs minister-president Mark Rutte ontkwam daar niet aan toen hij Churchill parafraseerde met de vaststelling dat we bij de bestrijding van de crisis ‘nog niet aan het einde van het begin’ zijn. Geert Mak – doorgaans huiverig voor het trekken van historische parallellen – vergeleek deze tijd met de phoney war of schemeroorlog, de toestand die in Europa heerste na de overweldiging van Polen in 1939: officieel was nazi-Duitsland in oorlog met Groot-Brittannië en Frankrijk, maar ze vochten (nog) niet met elkaar. De Europeanen wachtten gespannen op de dingen die zouden komen.
Minister-president Rutte maakt de geesten dan ook rijp voor een
langdurige ontwrichting van het openbare leven. In de wetenschap dat burgers alleen maar ontmoedigd zullen raken als positieve prognoses steeds door de sombere werkelijkheid worden ingehaald, tempert hij de verwachtingen in een land dat na één maand crisis al behoorlijk is ontnuchterd. Op die manier hoopt hij wellicht te bereiken dat kleine stappen op weg naar de normalisering – zoals de geleidelijke heropening van de scholen – als een grote weldaad worden ervaren. De herdenkingen, festivals, sportevenementen en vakanties die voor de komende maanden op de rol stonden, zijn al uit- dan wel afgesteld. Bestcasescenario’s blijven tot nader order in de kast liggen. Verwachtingsmanagement in zware tijden: reken nergens op, dan kan het alleen maar meevallen.

Op zoek naar geestelijke weerbaarheid (Kustaw Bessems Volkskrant 18 april 2020 Opinie p. 18):
Een vreselijke periode in onze geschiedenis. Bernie Sanders zei dat tijdens het videogesprek waarin hij steun beloofde aan zijn rivaal, de Democratische presidentskandidaat Joe Biden. Het raakte me. Het lucht me ook op dat een politicus dit benoemt.
De economische schade zal al snel ook
immaterieel zijn. Elk ontslag, elke opgedroogde stroom opdrachten is een menselijk drama. En waar spoedig herstel uitblijft, slaan achteruitgang en onzekerheid in de regel ook naar buiten: met het zoeken van zondebokken en met afrekeningen. In een periode van overvloed kiest in dit land vaak al 20 procent voor partijen die stemming maken tegen minderheden, de pers, de wetenschap, rechters en ‘elites’. Op ons continent hollen Hongarije en Polen de rechtsstaat uit, aan de oostgrens chanteert Erdogan ons met migranten. En door de coronacrisis kan intussen juist meer migratie naar Europa op gang komen.
En wie persoonlijk wordt geraakt, heeft recht op verdriet. Maar toch: niet in moedeloosheid vervallen. Heus nu en dan afleiding zoeken, even ontsnappen. Maar de ernst van de situatie onder ogen zien.
Je niet onkwetsbaar wanen, niet de problemen weglachen, niets als vanzelfsprekend zien. Laat ons dat van corona leren. Ergens in zo’n [[8-4-3DuurzameOntwikkeling|evenwicht moet de geestelijke weerbaarheid te vinden zijn die nodig is voor een vreselijke periode in onze geschiedenis.

Wie kan ik vertrouwen, Lof der Wijsheid (Kustaw Bessems Volkskrant 10 april 2020 V1, 14-17):
Dat premier Rutte vanaf het begin zei dat hij bij de aanpak van corona
‘op de deskundigen’ voer, klonk dan ook als de redelijkste, verstandigste benadering. Tot zover geen vuiltje aan de lucht.
De middag nadat het interview was verschenen gingen de maatregelen alsnog landelijk gelden. Rutte en Van Dissel beriepen zich op
nieuwe informatie die in het geheel niet nieuw klonk.
Nog had ik schroom om te vinden wat ik inmiddels wel aan een van mijn vele eveneens bezorgde vrienden appte:
‘Dit beleid is achterlijk.’ Want daarachteraan schreef ik ook weer: ‘Ik hoop eigenlijk dat Van Dissel gelijk heeft en dat wij onszelf later belachelijk kunnen maken over hoe we ons zaten op te winden.’
Tweebeeke:
Dus dat was de boodschap van Rutte vanavond. We moeten hierdoorheen. Heel veel mensen moeten dit gaan krijgen om ons hiertegen te weren.
Van Dissel, knikkend:
Ja, ja.
En hoe zat het met die andere landen?
Van Dissel:
Het punt met de Europese aanpak, die is inderdaad verschillend. Wij zien overigens heel veel overeenkomsten met bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk, dat ook zo’n aanpak lijkt te kiezen.
En het Verenigd Koninkrijk, dat was nu juist het land dat expliciet de strategie van groepsimmuniteit had aangekondigd. Maar daar verscheen precies op de avond van Ruttes toespraak en Van Dissels interview een wetenschappelijk rapport over die aanpak, dat honderdduizenden mogelijke doden in het vooruitzicht stelde. Tegen de tijd dat de premier en de RIVM-baas met de Tweede Kamer spraken, had de Britse regering een ommezwaai gemaakt.
Ruttes eigen verhouding tot die deskundigen was ook bijzonder. In een Kamerdebat riep hij:
Ik zou ook het liefst al die scholen sluiten morgen. Natuurlijk, daar zijn we het allemaal over eens. Geen discussie.’ Maar op aandringen van de deskundigen zag hij er toch van af. Formeel heeft het Outbreak Management Team alleen een adviserende rol, maar hier leek de geadviseerde premier tot zegsman gereduceerd. Rutte zat nog in zijn vertrouwde rol van procesbegeleider, waarmee wel erg veel bestuurlijke verantwoordelijkheid kwam te liggen bij deskundigen, en dan ook nog uit een paar heel specifieke disciplines.
Zo komt in het NRC-stuk over exitstrategieën ook het idee langs om in Nederland regio voor regio voorzichtig immuniteit op te bouwen. Maar daarvan wordt gezegd dat het
‘onmogelijke dilemma’s’ zou opleveren, zoals: wie mag er eerst? Dat klinkt onder de huidige omstandigheden niet onmogelijk maar overkomelijk. Als dit een van de hevigste crises is waarmee Nederland ooit buiten oorlogstijd te maken heeft gehad, zoals Rutte terecht zegt, dan mag je verwachten dat niets als vaststaand gegeven wordt beschouwd, dat niets taboe is.
Door dat soort veelgehoorde stereotypen van Koreanen als typische groepsdieren gaan Korea-kenners bijkans door het lint. Want dat van die privacy mag kloppen, zij schetsen Koreanen juist als creatieve durfals, best
individualistisch, gepolariseerd zelfs, maar wel hardwerkend en goed voorbereid. En ze waarschuwen dat het denken over de Aziaat als de Ander al sinds het begin van de crisis lessen trekken in de weg staat. Jeroen Visser', correspondent van de Volkskrant'' in Seoul laat weten: ‘In het ov zit je gewoon schouder aan schouder, op vrijdag- en zaterdagavond zwermen jongeren door elkaar in het uitgaansgebied en ze staan ook nog steeds in de rij voor de populaire restaurants. In het weekend zitten de parken vol.’

De rekening (Ewald Engelen De Groene Amsterdammer 16 april 2020 p. 9):
De millennials zijn vooral het haasje omdat hun uitgangspositie zo belabberd is. Een deel van de kosten van de bankencrisis is namelijk betaald door studenten.
Met dank aan GroenLinks en D66 is in 2015 de basisbeurs vervangen door een leenstelsel en zijn de collegegelden verhoogd. Daardoor betreden de meeste millennials met een forse studieschuld de arbeidsmarkt. Daar komt dan straks de afbetaling van de publieke coronaschulden bij.
De
klimaatramp gaat er niet door weg. En als de ramp in alle hevigheid toeslaat – over een jaar of tien, twintig, als Covid-19 allang weer is vergeten en de laatste boomer allang onder de groene zoden ligt – zal de millennial van middelbare leeftijd zich tandenknarsend herinneren hoe in 2020 zijn toekomst is geslachtofferd voor de illusie van een maakbaar noodlot.

Onderzoek Beveiligingsmultinational G4S en de asielindustrie
Te losse handjes (Lise Witteman De Groene Amsterdammer 7 mei 2020 p. 20-23):
Privatiseringen hebben het lot van migranten in handen van commerciële bedrijven gelegd. Een spoor van schandalen is het gevolg.
Nu trekt beveiligingsfirma G4S zich terug.
Wanneer in de herfst van 2019 G4S-topman Graham Levinsohn, verantwoordelijk voor Europa en het Midden-Oosten, het podium van de CoESS-conferentie bestijgt, blijkt ‘immigratie’ dan ook volledig uit zijn woordenschat verdwenen. ‘G4S trekt zich terug uit de asielindustrie’, kopten de Britse tabloids, met nog eens een brede uitmeting van alle incidenten van de afgelopen jaren. Hoewel alles erop wijst dat vanwege die schandalen de aftocht wordt geblazen, wil G4S tegenover de pers alleen kwijt dat de focus wordt verlegd naar hun gevangenisportefeuille. Een diepe nederlaag voor het bedrijf dat ooit Engeland als springplank zag om ook op het vasteland van Europa de asielindustrie naar zich toe te trekken. En een kostbare: de beveiligingsmultinational maakte jaarlijks miljoenen winst met hun migratieactiviteiten in het Verenigd Koninkrijk. Dat geld moet nu binnen andere bedrijfsdivisies gevonden worden.

Onderzoek Beveiligingsmultinational G4S en de VVD-lobby
Te koop: openbare orde en veiligheid (Kim van Keken en Dieuwertje Kuijpers De Groene Amsterdammer 16 april 2020 p. 22-27):
De private veiligheidsbranche haalt steeds meer opdrachten binnen die voorheen door de overheid werden geregeld. En het zijn opvallend veel VVD’ers die de belangen van de beveiligingssector behartigen.
Wim Voermans, hoogleraar staats- en bestuursrecht aan de Universiteit Leiden, noemt het VVD-netwerk
‘brisant’. ‘Het is vooral kwalijk dat hier bewust op lijkt te worden aangestuurd door een aantal politieke kernspelers. We maken ons met z’n allen druk over de surveillance society die China aan het worden is, omdat de overheid alles in de gaten houdt. Hier gebeurt ondertussen precies hetzelfde, maar dan over de band van het bedrijfsleven. Schimmiger, veel schimmiger.’
Het oplepelen van allerhande doemscenario’s door de veiligheidsindustrie – soms met een publieke of quasi-wetenschappelijke pet – stuit hoogleraar Wim Voermans tegen de borst: ‘Ik heb me al eerder boos gemaakt over de “angstindustrie”: de veiligheidsdeskundigen uit de private sector die je eerst de daver aanjagen met allerlei spookscenario’s, om je vervolgens een heel dure oplossing te verkopen. De vraag is wat nu uiteindelijk goedkoper is: uitbesteden, controle kwijtraken en hoofdprijs betalen, of het gewoon aan de overheid overlaten?’

Onderzoek De tentakels van beveiligingsmultinational G4S Veelkoppig monster (Kim van Keken en Dieuwertje Kuijpers De Groene Amsterdammer 9 april 2020 p. 24-27):
Het internationale beveiligingsbedrijf G4S biedt op alles wat voorbij komt. Maar het wil meer. Het monster blijkt niet te temmen.
‘De private veiligheidssector probeert in te breken in sectoren die vroeger alleen door de staat of non-profit werden uitgebaat.’
Het Tweede Kamerlid Kees Verhoeven (D66) zet hier zo zijn vraagtekens bij. De Europese privacywet (AVG) is volgens hem vrij simpel opgesteld en duidelijk.
‘Je moet toestemming krijgen van mensen alvorens je hun data mag gebruiken en verwerken. Er is regelmatig discussie over de vraag of deze toestemming wel gevraagd is, en dat is bijna nooit het geval.’
‘Er wordt momenteel hard gewerkt aan Europese wetgeving en bij G4S zijn we druk bezig om drones toe te passen in onze oplossingen’, meldt de eigen website. Verhoeven: ‘De technologie gaat zoveel verder en de ontwikkelingen gaan zo snel, dat is echt problematisch. Er is sprake van een onzichtbare wildgroei, iedereen is aan het experimenteren en proberen. Ondertussen heeft niemand echt zicht op wat er nou gebeurt.’ Het veelkoppige monster lijkt niet meer te temmen.

75 jaar bevrijding: Duitsland herdenkt
Begin van een beter land (Merlijn Schoonenboom De Groene Amsterdammer 16 april 2020 p. 38-41):
In Duitsland is 8 mei 1945 pas laat een ‘bevrijdingsdag’ geworden. Maar daarmee verloor het oorlogsverleden niets van zijn beladenheid. Steeds opnieuw wordt het een twistpunt tussen politiek links en rechts.
Voor buitenlandse oren is het moeilijk te begrijpen waar de zorgen rond de
‘Dresdener Rede’ van Höcke nu precies om gaan. Zijn formulering over het monument is immers niet eens zo veel anders dan die van Martin Walser negentien jaar eerder. Maar het gaat niet om de woordkeus op zichzelf, maar om dat wat er achter zit. Höcke bepleit namelijk niet zoals Walser een meer particuliere vorm van herdenken, maar hij roept op tot een erinnerungspolitische Wende um 180 Grad, een ‘ommekeer in de herinneringscultuur van 180 graden’. En het vermoeden is dat hij hiermee niets minder dan een van de pijlers van de bondsrepubliek aanvalt: de gelijkwaardigheid van alle mensen, onafhankelijk van hun religie.

Doorbreken taboe Duitse herinneringscultuur is zorgwekkend (Sander van Walsum Volkskrant 21 januari 2017):
Wat onvoorstelbaar leek, wordt toch voorstelbaar: een Duitse politicus valt de herinneringscultuur aan.
Van normalisering was echter geen sprake meer toen AfD-leider Björn Höcke tijdens een partijbijeenkomst in Dresden de Duitse
'herinneringscultuur' aanviel. Verwijzend naar het Holocaustmonument in Berlijn betoogde Höcke dat 'wij Duitsers het enige volk (zijn) dat een monument van schande in het hart van zijn hoofdstad heeft geplant'. Daarin heeft hij gelijk. Geen enkel ander land heeft zichzelf zo stelselmatig en indringend aan een duister verleden herinnerd. Mede daaraan heeft Duitsland echter ook zijn huidige prestige in de wereld te danken.
Toenmalig Bondsdagvoorzitter Wolfgang Thierse zei in 2005, bij de inwijding van het Holocaustmonument, het zich dan ook niet te kunnen voorstellen dat Duitsland ooit afstand zou willen doen van zijn
herinneringscultuur. De woorden van Höcke wekken de vrees dat het onvoorstelbare toch voorstelbaar wordt, al moet daarbij worden aangetekend dat Höckes standpunt door de overgrote meerderheid van de Duitsers niet wordt gedeeld.

Margreet Fogteloo De verwerking van een verschrikkelijk verleden Een onderzoek naar de herinnering aan de Jodenvervolging in kamp Westerbork (p. 5-6):
Herinneringscultuur in Nederland\\ Directeur van het NIOD en voormalig hoogleraar Frank van Vree publiceerde in 1995 het boek In de schaduw van Auschwitz. Deze publicatie gaat over de herinneringen aan de Holocaust in Nederland en daarbuiten. De vraag die Van Vree zich in dit boek stelde is welke betekenis men aan de oorlog toekende en welke plaats deze geschiedenis inneemt in de samenleving.14 In de bundel is geen afbakening van tijd of slachtoffergroepen gemaakt om de gelaagdheid van het collectieve geheugen bloot te leggen. Er is echter wel sprake van een selectie: politieke debatten, persoonlijke herinneringen of buiten-Europese perspectieven zijn niet meegenomen in deze bundel.15 Waar hij juist wel gebruik van maakte in zijn onderzoek waren de betekenissen van gedenktekens, romans, films en wetenschappelijke literatuur. Ook van Vree koppelde herinnering aan de identiteit van de samenleving, evenals Halbwachs en Perry. Zo stelde van Vree dat zowel individuele als collectieve herinneringen niet los gezien kunnen worden van de identiteit van een samenleving. Door een organisatie van de herinneringen worden bepaalde zaken in- en uitgesloten, maar deze organisatie voorziet het individu of het collectief tegelijkertijd van identiteit. Door het maken van deze selectie ontstaat uiteindelijk een georganiseerd verhaal. Door middel van de herinneringen aan het verleden in dit verhaal, geven wij de wereld waarin we leven zin en betekenis.16 Van Vree was de eerste Nederlandse historicus die het onderwerp naar de herinneringscultuur van Nederland aansneed en velen volgden zijn voorbeeld.

Herinnering aan de Tweede Wereldoorlog sinds 1989
De studie Een open zenuw. Hoe wij ons de Tweede Wereldoorlog herinneren brengt een in het oog springende transformatie in kaart in het herdenken en herinneren van de Tweede Wereldoorlog in Nederland en West-Europa. Hiervoor is een actuele invalshoek gekozen. Sinds de val van de muur in 1989 valt een toenemende divergentie te constateren tussen de officiële nationale herdenkingen en de herdenkingen op lokaal niveau of voor specifieke groepen.

De kwetsbare online herinneringscultuur van de Tweede Wereldoorlog (Wouter Daemen 4 september 2018):
De 75-jarige herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog in 2019 en 2020 is in aantocht. Hoog tijd werk te maken van de webarchivering van de
herinneringscultuur van de laatste oorlog die woedde op Nederlands grondgebied. Evenals de ooggetuigen van de Tweede Wereldoorlog verdwijnen in snel tempo ook de eerste generatie websites. Met het verdwijnen van instellingen of het aflopen van projecten gaat een groeiend aantal websites op in andere sites, of blijft verweesd achter.

Het einde Arnold Heertje 19 februari 1934 - 4 april 2020 (Margreet Fogteloo De Groene Amsterdammer 16 april 2020 p. 66):
Hij noemde zichzelf in een interview voor de serie de Tien Geboden in Trouw een
‘blootlegger’ en hij lichtte dat toe. ‘Als we de wereld willen verbeteren moeten we hem eerst in kaart brengen. Dat staat, als ik het zo mag zeggen, ook niet los van het jodendom; het blootleggen van de dingen zoals ze zijn. Natuurlijk maakt mij dat kwetsbaar en niet zelden leiden mijn observaties tot tumult, maar impopulariteit interesseert mij niks.’
Toen hij met emeritaat ging, kwam de oorlog als een boemerang terug. Hij ging zich meer verdiepen in de periode die zijn hele leven had beïnvloed;
zijn keuze voor zijn vak dat volgens hem vooral ging over een eerlijke verdeling van welvaart; zijn geldingsdrang; zijn standvastige houding om zich geestelijk niet te laten muilkorven.

Navelstaren (Sheila Sitalsing Volkskrant 16 april 2020 p. 2):
Volledig te doorgronden zijn de ruzies bij
50Plus nooit, en ook in de huidige traditionele voorjaarsruzie is er sprake van een verwarrende mix van baantjesjagerij, gestook door Jan Nagel, foutieve persberichten die per ongeluk-expres zijn verstuurd, Henk Krol en huichelarij – die laatste twee begrippen zijn synoniemen. Uit de modderstroom vielen evenwel verontrustende feitjes op te vissen.
Het coronavirus treft ouderen buitenproportioneel.
Een ouderenpartij zou nu kunnen schitteren, haar meerwaarde kunnen bewijzen, ‘het verschil kunnen maken’, zoals dat heet in pathetische managerstaal.
Maar de ouderenpartij is aan het vergaderen over zichzelf.

Bevrijding werd een teleurstelling (Sander van Walsum Volkskrant 15 april 2020 p. 20-21):
‘De minachting der natie’
Hoe het ook zij: Van Walsum keerde niet terug in zijn oude ambt. Sterker: hij moest voor een zuiveringscommissie verschijnen. Die erkende weliswaar dat hij ‘een juist begrip voor de goede zaak’ had getoond, maar dit woog niet op tegen een vergrijp dat hem zwaar werd aangerekend: het feit dat hij op 15 mei 1940 op de plaatselijke draadomroep uiting had gegeven aan zijn ‘ontroering’ over de vlucht van de koninklijke familie naar Engeland. ‘Dat de prinses met de twee kleine kinderen (Beatrix en Irene, red.) vlucht, is niet verdedigbaar maar begrijpelijk’, zei hij tot de luisteraars. ‘Doch dat de koningin met de regering vlucht, terwijl er nog jongens voor haar door het vuur gaan, is misdadig. (…) Deze handelwijze is mij onbegrijpelijk voor een vorstin uit het Huis van Oranje. Degenen die haar het advies hebben gegeven zo te handelen, verdienen de minachting der natie.
Noeste werker
Het geval van Arnold van Walsum was in meerdere opzichten uniek.
Hij was de eerste Nederlandse burgemeester die door de Duitse bezetter werd ontslagen, de enige die – volgens Loe de Jong – de Duitsers geen toegang heeft willen verlenen tot het bevolkingsregister, en de enige wiens ontslag na de oorlog niet ongedaan is gemaakt. Met dit laatste zondigde het ministerie van Binnenlandse Zaken tegen zijn eigen richtlijn dat ‘een door den bezetter ontslagen burgemeester er recht op heeft dat thans officieel wordt vastgesteld dat dit ontslag ten onrechte is verleend (…) en dat zijn ambtsvervulling als niet onderbroken kan worden beschouwd’.

Zendmasten ( Peter Giesen Volkskrant 15 april 2020 p. 23):
Straling van 5G is een bizarre verklaring voor de pandemie, al was het maar omdat een van de belangrijkste brandhaarden voor het virus, Iran, helemaal niet over een 5G-netwerk beschikt. Ook het Nederlandse 5G-netwerk is nog niet operationeel. De zendmasten worden slechts gebruikt om het 5G-signaal te testen en zenden verder in 2- tot 4G uit.
Helaas verspreidt de
desinformatie over het virus zich als een pandemie over de wereld. Quasiwetenschappelijke verhalen zoemen rond op sociale media en worden gesteund door beroemdheden als de acteur Woody Harrelson of de rapper M.I.A..

Het lichaam als dodelijk wapen Max Pam Volkskrant 15 april 2020 p.24):
Lichaamsbeeld
Zelfs als na de coronacrisis bijna alles weer het oude wordt, zal één ding blijvend zijn veranderd: het beeld dat wij hebben van ons lichaam en van onze lichaamsdelen. De filosoof David Hume heeft eens gezegd dat een mens alles kan waarnemen behalve zichzelf, zoals het oog alles kan zien behalve zichzelf. De afgelopen maand zijn wij totaal verrast door ons lichaam, dat niet alleen ontvankelijk bleek te zijn voor de kwade sappen en dampen van anderen, maar dat zelf ook nog eens kon veranderen in een dodelijk wapen voor de medemens. Het kan niet anders dan dat die ervaring van invloed zal zijn op ons gedrag.
Flaubert zegt ergens dat we geen stap meer durven te zetten als wij zouden weten waarvan ons lichaam wordt gemaakt. Die kennis komt akelig dichtbij.

Nepnieuws (Thomas van der Veur Volkskrant 15 april 2020 p. 27):
Er is meermaals lovend geschreven over Google en Facebook die coronanepnieuws willen bestrijden. Het klinkt nobel dat deze techreuzen het volk beschermen tegen onverlaten die bleekmiddel aanprijzen als coronamedicijn.
Toch baart deze inmenging van Google en Facebook mij zorgen. PostNL checkt de tekst van mijn brieven ook niet op geschiktheid voor de ontvanger en telecomproviders bemoeien zich niet met de inhoud van mijn telefoongesprekken. Google en Facebook leveren een dienst: de distributie van feiten en meningen. Daar verdienen zij geld mee. Bepalen wat juist en onjuist is, hoort niet bij hun taken.
Moeten deze bedrijven ook de berichten verwijderen die beweren dat bidden heilzaam is in tijden van corona of dat een homeopathisch middel het afweersysteem versterkt? Waar ligt de grens? Het is niet aan Google of Facebook om te bepalen waar wij wel of niet onze bedenkingen bij mogen hebben.
Huis van Etty Hillesum is cultureel erfgoed (David Harrington, oprichter en artistiek directeur Kronos Quartet, San Francisco Volkskrant 15 april 2020 p. 27):
Etty’s ontdekking dat je innerlijke ruimte kan groeien en er licht is als de mogelijkheden in de buitenwereld steeds kleiner en restrictiever worden, is ook nu van grote waarde. Ze blijft voor mij een baken. We zouden plekken als deze, waar grote menselijke prestaties zijn geleverd, niet moeten vernielen, maar bewaren.

Landschapshoop (Marcia Luyten Volkskrant 15 april 2020 p. 27):
Natuurmonumenten onderzocht de insectenstand: de afgelopen dertig jaar is 67 procent van de Nederlandse insecten verdwenen. Van alle bijen is de helft over. Toch maakt Landbouwminister Schouten weinig werk van maatregelen tegen bestrijdingsmiddelen. Zo negeerde ze de Kamermotie die in 2017 het gebruik van glyfosaat als onkruidverdelger grotendeels verbood. Een boer aan onze dijk spuit nog gewoon met RoundUp zijn erf blank. Als gevolg is de lente elk jaar stiller. In het beschermd weidevogelbroedgebied waarin we wonen hoor je nauwelijks nog vogels. De levenskracht van de aarde, haar vitaliteit, is overweldigend. Ze is ontroerend – zo vergevingsgezind voor de mens die haar uitwoonde. The Biggest Little Farm laat zien dat onze planeet nu nog regenereert, als wij het juiste doen. De woestijnvallei van John en Mollie werd een adembenemende oase. Zo bracht corona mij landschapsgeluk en, mooier nog: hoop.

‘We zouden moeten leven vanuit de vraag: wat is leven?’ (Fokke Obbema interviewt Laura van Dolron Volkskrant 14 april 2020 p. 24-25):
Voor iemand die met praten haar brood verdient, kent Laura van Dolron opvallend veel waarde toe aan stilte. ‘Ik betwijfel of je in het leven steeds verder komt.’
In 2007 krijgt ze een oeuvreprijs, die ze gebruikt voor een boeddhistische retraite in Thailand, ‘een ervaring die mijn leven heeft veranderd’. Een wijze monnik in de jungle reageert volkomen onaangedaan bij haar uitleg van haar beroep, stand-up philosopher: ‘Hij had geen interesse in Laura met haar verhaal, maar in Laura als mens. In stilte. Het leerde me hoe sympathiek mensen kunnen zijn, wanneer ze hun mond houden.’
Is dat een inzicht van uw boeddhistische retraite?
‘Wat ik op die retraite verder ontdekte, tot mijn eigen verrassing, was hoe fijn ik het vond te knielen voor
leermeesters. Voor mij zijn dat mensen die me voorgaan in de zoektocht. Voor hen kniel ik graag, zij knielen weer voor Boeddha. Ik heb een hekel aan nivelleren, doen alsof er geen verschillen zijn. Voor mensen die een heel lange weg hebben afgelegd, vaak na groot persoonlijk lijden, voel ik een grote eerbied. Stemt dat wegvallen van het verhaal ook milder?
‘Zeker, want je merkt ook hoe alle verhalen van mensen op elkaar lijken. Ik dacht eerst: wat stom van me dat ik mezelf tegenover een boeddhistische monnik in de jungle als stand-up philosopher voorstel. Daarna realiseerde ik me dat ik er ook anders naar kan kijken, namelijk: ik leef in zo’n wereld waarin ik me zo wel moet voorstellen. Door dat mildere perspectief wordt het prettiger naar jezelf te kijken’.
U pleit voor ‘kijken naar wat er is’. Met welk doel?
‘Alles kan betekenis hebben, als je maar de moed en de kracht hebt ernaar te zoeken.
Daarvoor moet je de zoektocht zelf ook interessant vinden, dus niet direct naar de uitkomst willen gaan. Daar betrap ik mezelf wel op: dat ik niet deze coronacrisis wil, maar wel de wijsheid die hij oplevert.’

De ondergang nabij (Daniela Hooghiemstra Volkskrant 14 april 2020 p. 31):
In plaats van een gezondheidscrisis, is sprake van een systeemcrisis. De zoveelste waarmee de welvaartsstaat in Europa te maken heeft.
Het liberalisme was de enige ideologie die in de twintigste eeuw niet tot massamoord leidde en de meeste mensen rijker, in plaats van armer maakte.
Maar de welvaartsstaat die we eraan danken, staat als paradoxale mix van economische logica en menselijke solidariteit, onder druk. Migratie stelt de rekbaarheid van de solidariteit aan de orde en klimaatopwarming confronteert met het feit dat menselijk welzijn een prijs heeft.
Door het coronavirus wordt de welvaartsstaat opnieuw met de neus op boekhoudkundige feiten gedrukt. Ieders recht kan bestaan, zo lang niet teveel mensen er een beroep op doen en de maatschappij het financiert. Het harde besef dat humane waarden aan economische logica onderhevig zijn, leidt tot paniek, zodat de oplossingen je om de oren vliegen. Solidariteit met ouderen en zieken zou niet langer realistisch zijn, of het kille, liberale verdienmodel juist de bron van alle kwaad. Maar zonder economie is solidariteit een wassen neus, en zonder solidariteit schaadt de economie de mens. Daarom geloof ik in behoedzaamheid. Intellectueel misschien wel net zo saai als de schier oneindige ‘intelligente lockdown’, maar voor de mensheid toch het beste.

De haast onmogelijke overwinning redding van de Apollo 13 (George van Hal Volkskrant 11 april 2020 Wetenschap p. 22-25):
George van Hal Vijftig jaar geleden, op 11 april 1970, vertrok Apollo 13 naar de maan. De missie werd een mislukking, maar een ramp werd voorkomen. Een terugblik met twee mensen die daar vanuit de controlekamer aan bijdroegen.
Uiteindelijk resteert slechts één optieblack%: doorvliegen naar de maan, daaromheen cirkelen en dan terugkeren – een route van vier dagen. ‘Alleen zouden we met de huidige baan de aarde op zo’n 75 duizend kilometer missen’, zegt Bostick. Met zijn team berekent hij de koerscorrectie die de astronauten in de ruimte moeten uitvoeren.
Het plan krijgt vervolgens gestalte. De astronauten zullen de terugreis doorbrengen in de
onbeschadigde maanlander Aquarius. Die lander was ontworpen voor twee mensen, gedurende een tweedaagse missie. Nu moesten drie mensen het er vier dagen uitzingen.
‘Vanaf dat moment verplaatste het zwaartepunt van de crisis zich naar de mensen die de systemen van de maanlander beheerden’, zegt Bostick. ‘Die moesten uitzoeken hoe ze de voorzieningen zo lang konden rekken.’
Op weg naar huis
Volgens Reeves is dat geloof in eigen kunnen hét recept waarmee ze de nachtmerrie van Apollo 13 transformeerden tot een overwinning. Toch was dat gevoel af en toe wel heel precair. ‘Op een scherm in alle controlekamers stond bijvoorbeeld de afstand van de bemanning tot de aarde. Zelfs een dag na de explosie tikte die teller nog op. Dat maakte iedereen behoorlijk nerveus’, zegt hij. ‘Maar nadat de bemanning om de maan was gevlogen en de teller ging dalen, sloeg de sfeer om. Eindelijk waren we weer op weg naar huis.’
‘Ze zeggen weleens dat Apollo 13 een succesvolle mislukking was’, zegt Bostick. ‘Ik hou niet zo van dat woord, mislukking. Ik zeg liever dat deze missie ons een lastig probleem serveerde dat we samen ombogen in een bevredigend succes.’ Het verhaal van Apollo 13 bewijst ook een halve eeuw later nog dat de menselijke vindingrijkheid – met hier en daar een toefje geluk – zelfs de allergrootste problemen kan overwinnen.

Bij de presentatie van het boek Omhoog kijken in platland van Cees Dekker e.a liet Plasterk blijken het grondig oneens te zijn dat het christelijk geloof uitstekend kan samengaan met de evolutietheorie door uit te gaan van een ‘intelligente ontwerper’. Wetenschap heeft geen argumenten voor of tegen het geloof; ze hebben niets met elkaar te maken, zei Plasterk tegen de verzamelde pers.
Daar zouden de oude wijsgeren als Pythagoras en Plato het zeker mee oneens zijn. De vraag is dan natuurlijk waarom weet Plasterk dit zo zeker? Wetenschap gaat juist over het zoeken naar antwoorden (Evolutie en Involutie, Theïst en Atheïst). De Geheime Leer beschrijft Werk-hypothesen, geen dogma’s.

Hoofdzonde (Sheila Sitalsing Volkskrant 11 april 2020 p. 2):
Ja, beaamden ze zelf af en toe, het is niet fraai dat de leden van ’s werelds rijkste en veiligste club, die het minder verlichte deel van de wereld graag onderhouden over mensenrechten en over de waarde van zachte krachten, tolereren dat binnen hun grenzen tienduizenden mensen langdurig in een rechteloos niemandsland opgesloten zitten. Op een dumpplek vol vuilnis. Maar dan hadden ze maar niet een bootje moeten stappen, we hebben ze nog zo gewaarschuwd.
Tegenwoordig
schaamt zelfs de onverschilligheid zich voor zichzelf en vermomt ze zich als iets wat op compassie moet lijken. Dan zegt het Nederlandse kabinet dat het heus ‘de zorgen deelt’, en het heus geld heeft gestuurd ‘dat gebruikt kan worden voor verbetering van de gezondheidszorg in de kampen’. En dan waarschuwt het dat we niet moeten vluchten in ‘ad hoc oplossingen’ zoals het laten overvliegen van mensen voordat ze door covid-19 worden ingehaald – alsof Moria eergisteren, geheel onverwacht, uit de hel is opgestegen en zonder waarschuwing vooraf in de Europese Unie is neergekwakt.
Hier en daar bindt de onverschilligheid in, en kunnen er, met hangen en wurgen, plukjes alleenstaande kinderen worden ingevlogen naar veiliger Europese oorden.
Wie niet beter weet, en wie de verdeelafspraken is vergeten, zou haast denken dat daarmee een groot humanitair gebaar wordt gemaakt. Onverschilligheid laat zich niet zomaar verdrijven.

Europees noodhulppakket verdeelt Italië: ‘Een groot bedrog’ (Jarl van der Ploeg Volkskrant 11 april 2020 p. 4):
De Europese hulp voedt in Italië vooral de stammenstrijd. Een populist als Salvini noemt het een schandelijke knieval, richting Europa en Nederland.
Verwijt aan Rutte
Het zijn badinerende uitspraken die tot donderdagavond vooral voor Nederland waren gereserveerd. Zo werd Mark Rutte donderdag op de voorpagina van de Corriere della Sera, nota bene een van de meest serieuze kranten van Italië, nog verweten de
empathie te hebben ‘van een scheerapparaat van Philips, met alle respect voor scheermessen’.
Rutte zou zich tijdens de onderhandelingen over de inzet van het noodfonds vooral hard hebben opgesteld uit eigenbelang. Hij zou het akkoord enkel hebben vertraagd om in Nederland wind uit de zeilen te nemen van ‘de twee extreem-rechtse partijen met dubbele cijfers (die van Thierry Baudet en Geert Wilders)’, aldus Corriere della Sera.

Coronacrisis (5) (Frank Kalshoven Volkskrant 11 april 2020 p. 16):
Het overheidsbeleid voorkomt (in veel gevallen) dat in principe gezonde en winstgevende ondernemingen failliet gaan, zodat er door de c-crisis alleen tijdelijke en geen permanente schade wordt aangericht aan de economie.\\ Wat betekent ‘in principe gezond’? Wat is de aard van winst in 2020? Hoe kan het bedrijfsleven de overheid helpen?
Als verlies maken in 2020 betekent dat een onderneming het
willekeurige slachtoffer is geworden van onvoorzienbare virale omstandigheden, dan is winst maken uiteraard even willekeurig – en sowieso mede te danken aan het gevoerde overheidsbeleid. Een corona-opslag op de winstbelasting van, zeg, 10 procentpunt, is daarom geen rare gedachte.
Los hiervan moeten we, als het stof is neergedaald, nadenken over de eisen die worden gesteld aan het
weerstandsvermogen van ondernemingen, lees risicobeheersing. Banken, die in de vorige crisis werden gered met overheidsgeld, werden na afloop gedwongen stapsgewijs sterker te worden door meer eigen vermogen aan te houden – en daar hebben we nu veel plezier van.
Echt gezonde ondernemingen zijn toch net iets anders dan ‘in principe’ gezonde ondernemingen.

Andrea Bocelli omarmt het ‘gewonde hart van de aarde’ (Paul Onkenhout de Volkskrant 11 april 2020):
De Italiaanse tenor
Andrea Bocelli (61) heeft zich met overgave gestort op de conoracrisis, en de verlichting die muziek mogelijk kan bieden. Bocelli trad op in de special van de Amerikaanse Late Late Show en volgende week is de operazanger ook te zien bij het benefietconcert OneWorld: Together at Home, geïnitieerd door Lady Gaga.
Klassiek festival Wonderfeel kiest voor de lange termijn, dan de vloer maar schuren - 9 april
Ook het festival Wonderfeel gaat niet door. Het is het eerste grote zomerevenement voor klassieke muziek dat heeft bekend gemaakt een editie over te slaan. Het festival zou pas 17 juli van start gaan.
Wonderfeel begon vijf jaar geleden als een klassiek alternatief voor de zomerse meerdaagse popfestivals in de open lucht. Het vindt plaats op landgoed Schaep en Burgh in ’s-Graveland, niet ver van Hilversum.
Ook de Nederlandse Vereniging van Journalisten slaat alarm. Voor krantenbedrijven kan een omzetdaling van 10 procent al fataal zijn, waarschuwt de NVJ in een brief aan het kabinet. Nu al wordt flink bezuinigd, onder andere door minder freelancers in te huren.

Marktwerking (Paul Onkenhout Volkskrant 11 april 2020 p. 20):
In de column stelt Süleyman Öztürk zich voor dat de knop wordt ingedrukt en het voetbal weer in handen komt van de
toeschouwers en voetballers, ‘ver weg van de miljardairs en de zendgemachtigden’.
Dat klinkt goed. De theorie, hoop eigenlijk, is dat de crisis kan worden aangegrepen om het voetbal te veranderen; om de uitwassen weg te snijden. Daarbij doemt meteen een tweeledig probleem op. Niemand is zo machtig dat hij met een druk op de knop het voetbal op kan schonen.
Ook Van Gaal koos in het Algemeen Dagblad voor het
economische perspectief. Hij nam het woord ‘marktwerking’ in zijn mond, met het zelfvertrouwen van iemand die jarenlang voor Deloitte de geldstromen in het internationale voetbal heeft bestudeerd.
Geen woord over de
uitwassen. Als er al iets verandert, is het van tijdelijke aard, daarna begint alles weer van voren af aan. Er is geen resetknop. De marktwerking, weet je wel.

Het jaaroverzicht met Robbert Dijkgraaf (De wereld draait door 22 december 2019 NPO2):
Matthijs van Nieuwkerk en Robbert Dijkgraaf zien, met de blik van de wetenschap, om naar 2019. Kunnen we het probleem van de CO2 uitstoot oplossen? Was 2019 het jaar waarin gentherapie definitief effectief blijkt bij genezing van ziektes? Wordt de macht van Google te groot? En waarom is er 50 jaar na de eerste maanlanding een nieuwe, mondiale ruimterace gaande?

De geest van het universum versus het universum van de geest (Hans Kuijper Civis Mundi Digitaal #97 april 2020):
Inleiding
Dijkgraaf, aanhanger van de vooralsnog speculatieve en dus
omstreden snaartheorie, had ten minste één van haar critici (Carlo Rovelli, Peter Woit, Lee Smolin, Roger Penrose, of zijn eigen leermeester, Gerard ‘t Hooft) aan het woord kunnen laten. In plaats van dertig wetenschappers kort te ondervragen en van de hak op de tak te springen had hij bijv. Frank Wilczek, David Deutsch, Max Tegmark, David Tong of een prominent cel/evolutiebioloog ruimschoots in de gelegenheid kunnen stellen zijn visie te ontvouwen en in reactie op intelligent gestelde vragen toe te lichten. Om een evenwichtig beeld te schetsen had hij ook Michael Gazanniga, Andy Clark, Vincent Descombes en/of Dan Zahavi voor een vraaggesprek kunnen uitnodigen, vooraanstaande cognitiewetenschappers die mentale verschijnselen niet geheel tot fysisch-chemische processen herleiden en ruimte laten voor wat niet is gedetermineerd.

De eon-theorie (eonen-hypothese) nader bekeken (Eric Bruijnis1 GAMMA december 2009 p. 59-63):
1) Eric Bruijnis is neuropsycholoog en theoloog. Hij heeft tot zijn pensioen gewerkt op het RIAGG als psychotherapeut en als neuro-psychologisch diagnosticus en had daarnaast een particuliere praktijk.
62: Penrose beschrijft in
The emperor's new mind dat hij in de neuronen een soort gelaagde buisjes vindt, die het mogelijk maken voor kwantumeffecten om tot bewust waarnemen te komen. Op elk moment van bewustzijn ontstaat een kwantummechanische collaps, die zich afspeelt in de microtubules; zo beweert hij. Deze tubules zouden de basis kunnen vormen voor zelfbewustzijn. Penrose, een wiskundige die in nauwe samenwerking met Hawkins de kwantumfysica wiskundig heeft uitgewerkt,.gelooft dat platonische waarden als wiskunde, esthetiek en moraal, evenals psychologische qualia (bijvoorbeeld de roodheid van een roos of het geluid van een hobo) zich op Planckschaal bevinden. Met andere woorden het lijkt erop dat hogere en complexere materiële structuren de basis kunnen vormen voor hogere bio-psychologische functies. Eonen werken dan pas op hoger niveau als ze in hogere structuren zijn ingebed. Teilhard de Chardin lijkt zo meer te wortelen in nieuwe hypothesen van de wetenschap.

Jean E. Charon - Ik leef al 15 miljard jaar Zwarte gaten en eonen
Het denken bezit echter het vermogen om in te grijpen in de 'natuurlijke' evolutie van de materie, om de onontkoombare gang van de materie naar chaos en dood enigszins te vertragen door haar een orde in te blazen die zij uit zichzelf niet kan 'scheppen'. Het denken ontleent die orde aan zijn eigen psychische kracht. In die zin hoeven we er niet voor terug te deinzen het denken de levenswijsheid te noemen die elk levend wezen vanaf het eencellig niveau ontplooit. Het tegenovergestelde van entropie noemen we negentropie ('neg' staat hierbij voor 'negatief'; het plusteken is dus veranderd in een minteken). Als we de redenering van de fysici doortrekken, mogen we zeggen dat het denken, dat wil zeggen de Geest, wordt gekenmerkt door het feit dat het zich voltrekt volgens een niet-afnemende negentropie. De orde van de gegevens die in de Geest zijn opgeslagen kan aan zichzelf gelijk blijven of zelfs toenemen, maar hij kan nooit afnemen. Als we zeggen dat de materie onder dwang van de wet van de entropie altijd evolueert naar de dood, mogen we ook zeggen dat de Geest vanwege zijn ordenende eigenschappen altijd evolueert naar het leven.
Dit lijkt allemaal misschien wat ingewikkeld, maar het is van essentieel belang dat we een zuiver onderscheid maken tussen de criteria die de Geest karakteriseren en de eigenschappen van de materie. Het feit dat de Geest evolueert volgens een niet-afnemende negentropie, waardoor hij 'ordenend' kan ingrijpen in de evolutie van de dode stof, maakt zijn belangrijkste eigenschap uit. Iedere onderzoeker die zich verdiept in het gedrag van de kleinste levende organismen, voelt dit trouwens intuïtief aan.

Jim van der Heijden Wat reïncarneert er eigenlijk? (p. 36):
Een modern natuurwetenschappelijk panpsychisme dat (onder meer) de werking van reïncarnatie kan verklaren, vinden we bij de kernfysicus Jean Charon (15). In zijn eonenhypothese (16) is het elektron het raakvlak van onze tijdruimte met die van het eon. Eonen zijn kort na de oerknal ontstaan en dragen geestelijke eigenschappen (geheugen, bewustzijn en wil) (17).
17. De eonenhypothese biedt een verklaring voor het indruisen van leven tegen de tweede wet van de thermodynamica. Die houdt kort gezegd in dat alles vervalt naar toenemende wanorde (entropie). De in het eon aanwezige wil tot orde (negentropie) maakt dat het leven dit kan omzeilen.

Uitgangspunt is de hypothese dat de zwakke en de sterke beweging in de homo sapiens interfereren met de sterke en de zwakke nucleaire krachten in het universum. Duidelijk is dat deze hypothese met betrekking tot de frequenties van ons brein en de zintuigen veel discussie zal uitlokken. Het onderzoek 'E i V' beoogt aan de hand van het 5Ddenkraam aan deze discussie een steentje bij te dragen.

Of zoals Gerrit Teule het in zijn boek WDNKW uitdrukt (p. 107): een fijnzinnige fotonenbeweging kan leiden tot grove spierbewegingen.
Een bijzonder kenmerk van elektromagnetische straling is, zoals gesteld, dat er extreem nauwkeurig afgestemd kan worden op een bepaalde golflengte/frequentie.
151: De kleine eonische tijdruimte is gevuld met een extreem heet ‘fotonengas’, dat Charon aanduidt als (black body radiation).
152/153: Eonen zijn tijdens de oerknal ‘gebakken’ en sindsdien overal in en om ons heen aanwezig. Ze zijn door onze hele zwaartekrachtruimte verspreid in een verborgen 5e dimensie. Ze kunnen niet verbranden of veteren.
In onze wereld zijn er ontzettend veel elektronen, aanwezig in elk atoom. Als eonen/elektronen de dragers zijn van geest, dan is dus alle materie per definitie doortrokken van geest. Daarom spreken we in de eonenhypothese over psychomaterie. In ons heelal bestaat er niets anders dan dat.
In zijn boek WDNKW (p. 299) geeft Gerrit Teule in één tekening de absolute en relatieve ruimte weer. Eon staat voor de absolute ruimte en atoom, molecuul, cel, lichaam en aarde voor de relatieve ruimte. Aan deze reeks kunnen het brein, sterrenstelsels en het universum worden toegevoegd. Het verschil tussen een absolute en relatieve ruimte is de levensduur. De absolute ruimte (non-lokale ruimte) heeft een eeuwige levensduur, bij de relatieve ruimte kan de levensduur zelfs vele miljarden jaren bedragen. Het universum heeft op haar beurt een langere levensduur dan een sterrenstelsel binnen het universum. Een eindig universum maakt onderdeel uit van het heelal (meta-universum). Een relatieve ruimte heeft een duidelijk beginpunt en eindpunt, alpha en omega.

Eerste baby in de ruimte (Jonathan Witteman Volkskrant 21 januari 2019):
Een Brabants bedrijf wil in 2024 als eerste een baby ter wereld brengen in de ruimte. De buitenaardse bevalling moet de kiem leggen voor het toekomstvisioen van Elon Musk en Stephen Hawking: de kolonisatie van andere planeten. Maar voor er een tijdperk kan aanbreken van beschuit met muisjes tussen de sterren moet SpaceLife Origin met hulp van de wetenschap nog wel drie astronomische breinbrekers zien te kraken: de schadelijke effecten van kosmische straling, g-krachten en gewichtloosheid op moeder en kind.

Fred Teunissen “Dit is wat ik op school had willen leren, dit goddelijke geheim”
Emy ten Seldam, hoofdredacteur van BRES Magazine, was één van de sprekers tijdens deze feestelijke bijeenkomst.
In totaal hebben we zelfs 10 boeken van Ervin Laszlo uitgegeven. Hij is een zeer aimabel man op hoge leeftijd en hij is als geen ander in staat om de
verbinding tussen wetenschap en spiritualiteit te maken. Ik ben bepaald geen wetenschapper, ben niet eens academisch geschoold, maar zijn boeken zorgden er bij mij voor dat ik een enorm ontzag kreeg voor de architect van dit universum, voor de grote gedachte achter de hele schepping. Een onuitsprekelijke verwondering over de ontdekking van de goddelijke energie, een liefdesenergie, die aan alles ten grondslag ligt, maakte zich van mij meester. Dit is wat ik op school had willen leren, dit goddelijk geheim, deze goddelijke oorsprong, deze goddelijke samenhang die ten grondslag ligt aan alles: wiskunde, geologie, sterrenkunde, biologie, taal, noem maar op. En het maakte mij intens blij. Veel wetenschappers die verder durven te kijken ontdekken nu deze goddelijke oorsprong van alles en het roept bij hen een enorm ontzag op, er ontstaat bij hen een godsbesef dat puurder is dan welke religie ook maar heeft kunnen bieden. Niet voor niets zei Helena Blavatsky ooit honderd jaar geleden: ‘In het begin van de 21e eeuw zal niet religie, maar de wetenschap God ontdekken.’

Ervin Laszlo boek Bezielde Kosmos Nieuwe wetenschappelijke visie op leven en bewustzijn in het universum, Inleiding door Dr. H.J. Witteveen (oud-minister van Financiën):
Wetenschappers komen tot het opmerkelijke inzicht dat het heelal een levend en samenhangend geheel is, een concept dat de herinnering oproept aan een oeroude visie die onderdeel was van alle traditionele beschavingen: die van heen 'bezielde kosmos'. Dat beeld doet recht aan iets waar in deze moderne tijd weinig plaats voor was, zeker niet in de wetenschap. Het is de overtuiging dat wij een deel zijn van de ander en van de natuur: Alleen zijn wij een bewust deel van de kosmos, een wezen waardoor de wereld zichzelf kan leren kennen. Dit inzicht is de basis voor een diep besef van de zin van ons leven en een goede richtingwijzer nu we op een belangrijk kruispunt staan in de geschiedenis van de mensheid.
Dit inzicht is de basis voor een diep besef van de zin van ons leven (zingeving) en een goede richtingwijzer nu we op een belangrijk kruispunt staan in de geschiedenis van de mensheid.

Ervin Laszlo en Kingsley L. Dennis De verbinding tussen wetenschap en spiritualiteit (p. 63):
Fysicus Sir Roger Penrose: ‚Mijn visie [op bewustzijn] vereist een ingrijpende revolutie in de fysica… Ik ben tot de overtuiging gekomen dat er aan de huidige wetenschap iets van elementair belang ontbreekt… Ons inzicht is op dit moment ontoereikend en we zullen ons zodanig moeten ontwikkelen dat we nieuwe wetenschappelijke regionen kunnen bereiken.‘

Ervin Laszlo boek Het Akasha-veld, Verbinding en geheugen in kosmos en bewustzijn (p. 134):
Sir Roger Penrose omschrijft de geboorte van ons universum als een ‘eenmaligheid’ waarin de wetten van de fysica niet langer geldig zijn.
145: De werking van het subtiele maar reële A-veld verklaart de non-lokaliteit van niet alleen de kleinst meetbare bestanddelen van het universum, maar ook die van de grootste waarneembare structuren ervan. Het verklaart de coherentie van levende organismen én hun coherentie met de omgeving waarin ze leven en evolueren.

Ervin Laszlo boek De Akasha-ervaring Wetenschap en het kosmisch geheugenveld (met bijdragen van Jude Currivan, Pim van Lommel, Swami Kriyananda, Alex Gray, Eric Pearl, Stanislav Grof, Edgar Mitchell, Larry Dossey, e.a.)
246: Net als de zintuiglijke informatie heeft de informatie die het lichaam via kwantumeffecten bereikt haar oorsprong in de ‘echte’ wereld en is daarom een afspiegeling van de gebeurtenissen en omstandigheden in die wereld. Hoewel wij in de moderne wereld van alledag gewoonlijk niet openstaan voor dit soort spontane, buiten zintuiglijke informatie, waren en zijn traditioneel levende stammen – met name hun sjamanen, medicijnmannen, profeten en spirituele leiders – er vertrouwd mee.
248: Het Akasha-veld is een veld van kwantumhologrammen, een soort supergeleidend medium. In dit veld is niets aanwezig dat de wrijvingsloze verbreiding en verstrengeling van de in het veld ontstane hologrammen kan remmen. De door objecten in tijd en ruimte uitgezonden golven creëren kwantumhologrammen die zich overal in dit veld verstrengelen, dus in tijd en ruimte. Zo ontstaan sequencen van interferentiepatronen, die culmineren in het superkwantumhologram dat de volledige integratie is van alle kwantumhologrammen. Het superkwantumhologram bevat alle informatie over alle dingen die bestaan of ooit bestaan hebben: het is het ‘hologram van het univesum’.
249: De fysicus Roger Penrose en de neurofysioloog Stuart Hameroff opperen dat alle bewustzijnsenergie afkomstig is uit de cytoskeletstructuren.

Ervin-Laszlo De fundamentele veranderingen in de wereld nopen ons tot een besef van verbondenheid (mei 2009).
De werkelijkheid die zich nu aandient, is volslagen nieuw. We zijn getuige van steeds heviger schokken en verrassingen, die echter geen gevolgen zijn van verblinding en onwetendheid. Het is onze werkelijkheid zelf die bezig is te veranderen. Of zoals de econoom Kenneth Boulding opmerkte: ‘Het enige wat ons niet hoeft te verrassen, is dat we voor verrassingen komen te staan.’
Verrassingen zijn inherent aan de nieuwe werkelijkheid. Niets blijft zoals het is: in alle processen treedt ‘bifurcatie’ op. Deze term, afkomstig uit de wiskunde en de chaostheorie, geeft aan dat de ontwikkelingsweg van een systeem onderhevig is aan abrupt optredende, onvoorziene veranderingen. Wij leven in een tijdsgewricht van bifurcatie waarin zich een fundamentele verandering in onze wereld voltrekt: een macroshift.
De klimaatverandering gaat gepaard met een groot aantal andere factoren, die evenzeer onderhevig zijn aan verandering, zoals het milieu, de economie, de politieke en sociale verhoudingen en de relaties tussen culturen. Het komt er allemaal op neer dat op de oude voet doorgaan ons – in meer dan één opzicht – regelrecht naar een catastrofale bifurcatie of een rampzalig omslagpunt zal voeren. Verandering is allang geen theorie meer, laat staan een optie: het is een werkelijkheid waarvan ons voortbestaan sterk afhankelijk is. Doorgaan op basis van de veronderstelling dat alles wel zo zal blijven als het is, is domweg suïcidaal.
Interessant en in dit opzicht van belang is dat ook onze kijk op de wereld bezig is te veranderen: de wetenschap zelf is bezig aan een paradigmashift, een omslag in de algemeen geaccepteerde visie van de meerderheid.
Het nieuwe paradigma geeft ons meer inzicht in de aard van kwantumsprongen in complexe systemen, niet alleen in de natuur, maar ook in de samenleving. Complexe systemen ontwikkelen zich niet geleidelijk of stap voor stap: ze zijn bij uitstek non-lineair. Ze evolueren zich slechts stapsgewijs totdat zij een evenwichtsdrempel bereiken en ineenstorten óf bifurqueren.

Ervin Laszlo boek Kwantumshift in het wereldbrein (p. 98)
Hoofdstuk 9 Het kosmisch plenum: het nieuwe fundamentele concept van de werkelijkheid.
Deze twee bewijscategorieën wijzen uit dat het wiskundige vacuümconcept van de kwantumveldtheorie geen volledige beschrijving kan zijn van wat nog algemeen (en inmiddels ten onrechte) ‘het vacuüm’ wordt genoemd.
120: Uit het nieuwe concept van de werkelijkheid laat zich ook een consequente en minimaal speculatieve theologie afleiden. In de theologie is God niet gescheiden van het scheppingsproces, maar maakt God deel uit van het universum. Gods schepping is niet het universum dat wij waarnemen en bewonen: zij bestaat uit de potenties van het universum voor zijn autocreatie.
171: De golven die zich in de ruimte voortplanten (kwantumgolven, gravitatiegolven enz.) niet rechtstreeks kunnen worden waargenomen, maar dat hun reële bestaan moet worden aangenomen op basis van complexe ketens van redeneringen.

Fantasyfysica of Glijdt extreme fysica af naar fantasiewereld? (Martijn van Calmthout Volkskrant 22 oktober 2016 bijlage Sir Edmund p. 45- 47):
Sir Roger Penrose (85) maakte samen met Stephen Hawking naam met theorieën over de oerknal en andere extreme fysica. Zijn vak dreigt af te glijden naar een fantasiewereld, vindt hij nu.
Nog even die vraag over de eeuwige buitenstaander Roger Penrose. U houdt van provocatie.
'Het is niet zozeer provoceren, ik kan gewoon niet anders dan vaststellen dat sommige hedendaagse inzichten onlogisch zijn. Kijk, dat veel natuurkunde intuïtief nauwelijks te bevatten is, dat is niet erg. Zo zit het universum kennelijk in elkaar. Maar als het ene deel van de theorie zegt dat iets groter wordt en het andere deel dat het kleiner wordt, is er sprake van onlogica. Dat moet ons diepe zorgen baren, want onlogica is een doodzonde.'
De laatste tien jaar hebt u een theorie die met alle respect niet minder fantastisch klinkt: het heelal als geheel doorloopt een eindeloze reeks hergeboorten. Cosmic cycles noemt u het?
'De periode voor de oerknal vertoont naar mijn idee theoretisch geweldige gelijkenis met de periode lang na de oerknal. De oerknal is dan geen begin, maar een heftige fase in het bestaan van het heelal.'

Ver voorbij Newton en Einstein (Martijn van Calmthout Volkskrant 2 april 2016 bijlage Sir Edmund p. 46-48):
Brug tussen bits en het universum
Zwaartekracht is een illusie, stelt Spinozaprijswinnaar Erik Verlinde al jaren. Nu lijkt de versnellende uitdijing van het heelal zijn theorie te bevestigen.
Dan ziet hij hoe de appel door een wiskundig oppervlak wil, een denkbeeldige zeepbel vol bits die hij als een soort harde schijf beschouwt. Op die bel staat alle informatie over wat er onder het vlak zit, de massa's en hun plaats, hun snelheden, temperatuur.
Alle informatie. En een appel minder bínnen de zeepbel betekent dus dat de bits op het oppervlak moeten worden herschikt. En dat herschikken kost energie, die zijn hand met de appel moet opbrengen en die voelt als weerstand tegen het optillen.
Hoofdpijndossier
Aanleiding voor het gesprek is de nieuwe publicatie die Verlinde dezer dagen zal publiceren. Het nieuwe stuk, zegt Verlinde, slaat de eerste brug tussen de abstracties van bits en denkbeeldige oppervlakken naar het echte universum vol sterren en planeten.
Die brug begint bij het hoofdpijndossier in de astronomie dat donkere materie heet. Al een halve eeuw is bekend dat ronddraaiende melkwegstelsels bij lange na niet zwaar genoeg lijken om al hun sterren bij elkaar te houden. Kennelijk, is de populaire verklaring, is er meer massa die zwaartekracht levert, maar is die niet te zien.
Het gaat niet om een kleinigheid, hooguit eenvijfde van alle materie is zichtbaar, al het andere lijkt donker.
Verlinde kan met zijn nieuwe theorie al niet meer stuk bij de aanhangers van de zogeheten Modified Newtonian Dynamics, kortweg MOND. Die tegendraadse groep vindt hoe dan ook dat Newtons wetten over grote afstanden niet kloppen. Waarom was evenwel een raadsel, en het zwakke punt: Newton loslaten is geen kleinigheid. Met Verlinde lijkt het allemaal op zijn plaats te vallen.

In 2010, Penrose reported possible evidence, based on concentric circles found in WMAP data of the CMB sky, of an earlier universe existing before the Big Bang of our own present universe.13 He mentions this evidence in the epilogue of his 2010 book Cycles of Time,[14] a book in which he presents his reasons, to do with Einstein's field equations, the Weyl curvature C, and the Weyl curvature hypothesis, that the transition at the Big Bang could have been smooth enough for a previous universe to survive it. He made several conjectures about C and the WCH, some of which were subsequently proved by others, and the smoothness is real.
In simple terms, he believes that the singularity in Einstein's field equation at the Big Bang is only an apparent singularity, similar to the well-known apparent singularity at the event horizon of a black hole. The latter singularity can be removed by a change of coordinate system, and Penrose proposes a different change of coordinate system that will remove the singularity at the big bang. One implication of this is that the major events at the Big Bang can be understood without unifying general relativity and quantum mechanics, and therefore we are not necessarily constrained by the Wheeler–DeWitt equation, which disrupts time. Alternatively, one can use the Einstein–Maxwell–Dirac equations.

Quantum mind - Roger Penrose and Stuart Hameroff
Theoretical physicist Roger Penrose and anaesthesiologist Stuart Hameroff collaborated to produce the theory known as Orchestrated Objective Reduction (Orch-OR). Penrose and Hameroff initially developed their ideas separately, and only later collaborated to produce Orch-OR in the early 1990s. The theory was reviewed and updated by the original authors in late 2013.

Penrose and Hameroff 'Consciousness in the Universe': A review of the 'Orch-OR' Theorie
Abstract
The nature of consciousness, the mechanism by which it occurs in the brain, and its ultimate place in the universe are unknown. We proposed in the mid 1990's that consciousness depends on biologically ‘orchestrated’ coherent quantum processes in collections of microtubules within brain neurons, that these quantum processes correlate with, and regulate, neuronal synaptic and membrane activity, and that the continuous Schrödinger evolution of each such process terminates in accordance with the specific Diósi–Penrose (DP) scheme of ‘objective reduction’ (‘OR’) of the quantum state. This orchestrated OR activity (‘Orch OR’) is taken to result in moments of conscious awareness and/or choice. The DP form of OR is related to the fundamentals of quantum mechanics and space–time geometry, so Orch OR suggests that there is a connection between the brain's biomolecular processes and the basic structure of the universe. Here we review Orch OR in light of criticisms and developments in quantum biology, neuroscience, physics and cosmology. We also introduce a novel suggestion of ‘beat frequencies’ of faster microtubule vibrations as a possible source of the observed electro-encephalographic (‘EEG’) correlates of consciousness. We conclude that consciousness plays an intrinsic role in the universe.

Roger Penrose vat een zwart gat, het absolute niets waar de tijd stil moet staan, op als een lokaal einde van de wereld. Hij omschrijft de geboorte van ons universum als een uniek verschijnsel waarin de wetten van de fysica niet langer gelden. In het werk van M.C. Escher, met name zijn bekende litho’s 'Waterval' en 'Klimmen en Dalen', kan men de triangel van Penrose herkennen, de grafische voorstelling die spot met de wetten der natuur.

H.P. Blavatsky Een toelichting op de De geheime leer: stanza’s I-IV 113: Vr. Wilt u ons vanuit het occulte standpunt enige uitleg geven van wat de ‘wet van de zwaartekracht’ wordt genoemd?\\ Antw. Volgens de wetenschap is de aantrekkingskracht tussen twee lichamen recht evenredig aan de massa en omgekeerd evenredig aan het kwadraat van de afstand. Occultisten betwijfelen echter of deze wet overal geldt voor de omwenteling van planeten. Neem bijvoorbeeld de eerste en de tweede wet van Kepler, opgenomen in de wet van Newton, zoals die door Herschel wordt gegeven. ‘Onder invloed van een dergelijke aantrekkingskracht, die twee bolvormige lichamen naar elkaar toe drijft, zal elk, wanneer ze zich in elkaars nabijheid bewegen, worden afgebogen in een boogvormige baan naar de ander, en zal de één om de ander, die als vast punt wordt beschouwd, of zullen beide rond hun gemeenschappelijke zwaartepunt, een baan beschrijven waarvan de vorm beperkt is tot die figuren die in de meetkunde bekendstaan als kegelsneden. Het zal van de bijzondere omstandigheden van snelheid, afstand en richting afhangen, welke van deze banen zal worden beschreven: een ellips, een cirkel, een parabool of een hyperbool; maar het moet een van deze zijn . . .enz., enz.’

Hawking: ‘Mens moet ruimte koloniseren’ (Caroline Kraaijvanger 10 augustus 2010):
Er is maar één manier waarop de mens ook op lange termijn kan overleven: door zich zo spoedig mogelijk in de ruimte te begeven. Permanent. Dat beweert Stephen Hawking in een gesprek met de website
Big Think. Het is te riskant om te blijven wonen op een planeet die we zelf kapotmaken, zo redeneert Hawking. Logisch of vergezocht?
“Het menselijk ras zou al zijn eieren niet in één emmer of op één planeet moeten bewaren,” meent Hawking. Volgens de wetenschapper heeft de mens de aarde flink uitgeput en is het dom om hier te blijven. Dat zou namelijk wel eens het einde van het menselijk ras kunnen betekenen.
Verspreiden
“We overleven alleen op lange termijn wanneer we niet naar de planeet aarde blijven kijken, maar ons in de ruimte verspreiden.” Hawking waarschuwt dat de mens kan rekenen op een toekomst waarin het aantal gevaren alleen maar toeneemt. Hij refereert daarbij aan de Koude Oorlog waarbij landen de wereld op het randje van een nucleaire oorlog lieten balanceren. Dat kan zo weer gebeuren, meent Hawking.

Vorm je eigen oordeel (Peter Heintz Volkskrant 16 september 2017 Opinie p. 10):
Met het overlijden van Harry Kuitert is een zeer relevante persoon ons ontvallen. Kuitert heeft als theoloog en ethicus belangrijke bijdragen geleverd aan het denken over God en godsdienst. Het feit dat zijn heldere denken hem heeft verwijderd van zijn protestantse achterban en hem bracht tot de conclusie dat 'alles van boven door de mens bedacht was' werd hem door zijn ex-achterban niet in dank afgenomen. Dit blijkt weer eens uit van 14 september, die vindt dat Kuiterts ideeën van een achterhaald modernisme getuigen. Op Kuitert is het Engelse gezegde van toepassing: The only one who can change his mind is the one who has one.
Kuitert behoorde tot de groep mensen die in staat was om de reflex van veel gelovigen om alleen te horen wat zij willen geloven en om alleen te geloven wat zij willen horen te overwinnen. Iedereen die daarover geïnformeerd wil worden kan zich verdiepen in zijn boeken en artikelen en zijn eigen oordeel vormen.
Humaan (Sicco de Jong Volkskrant 16 september 2017 Opinie p. 10):
De weg die Kuitert is gegaan heeft mij altijd aangesproken.
Hij heeft de noodzaak van het geloof in een kerkelijk dogma ontmaskerd. Hij was op zoek naar het humane in de mens en dat kon hij onder de lading van dat dogma niet vinden. Jan Hoek heeft overigens nog een lange weg te gaan om de staat van het humane te bereiken, want veel liefde was in zijn oordeel over Harry Kuitert niet te vinden.

Bedankt voor uw steun!; Prof. Kuitert: Loslaten schepping begin van het einde (Nieuwsbrief d.d. 20-12-2016):
Ik ben blij met jullie werk!” “Je maakt er een fraai werk van. Geweldig hoe je dit doet! Wens je alle zegen” “Ik heb veel steun aan Logos. Veel sterkte met jullie werk!” Een greep uit de vele reacties die wij ontvingen de afgelopen maand. Logos Instituut zet zich in om mensen te bemoedigen en te ondersteunen. Zo krijgen we regelmatig vragen van docenten maar ook het aanbod van docenten om ons te helpen bij het maken van of het meedenken met de invulling van goed lesmateriaal over geloof en wetenschap.
Op een predikantenconferentie in de jaren zestig noemde professor Kuitert de schepping een mythe. Naar afloop van die conferentie zei dominee Oomkes: Je trekt een steen uit de muur en dan gaat het hele gebouw eraan.” Logos Instituut onderschrijft deze uitspraak. Onlangs verscheen de biografie van prof. Kuitert. Naar aanleiding van deze biografie werd de emeritusprofessor geïnterviewd door het Reformatorisch Dagblad.

Natuurkunde soms 'messy'als natte klei of Eerbied en onbegrip voor 'nieuwe Einstein' (Martijn van Calmthout Volkskrant 18 januari 2017 p. 25):
Zwaartekrachtfysicus Erik Verlinde gelooft niet in donkere materie. Dinsdag toont hij zich aan de oppositie: de traditionele deeltjesjagers. Over eerbied en onbegrip.
Eerder heeft hij een bol plastic kneedklei uit zijn zak gehaald, het op de grond laten stuiteren en toen op een tafel tot een plas laten vervloeien. 'De natuurkunde die dit beschrijft is messy. Maar Gilles de Gennes heeft er wel een Nobelprijs mee gewonnen.' In de zaal gaat hier en daar een ongemakkelijk gegnuif op. Zei hij nou Nobelprijs?
'Erik heeft een fantastisch idee dat aandacht verdient, het zijn zijn stellige opmerkingen die soms wat gemopper opleveren', zegt Gianfranco Bertone op weg naar de broodjeslunch. Daar staat ook de Nijmeegse deeltjesfysicus prof Nicolo de Groot. 'Ik heb Eriks paper gelezen en sommige dingen snap ik gewoon niet goed. Hij snijdt bochten af die volgens mij in een echte theorie netjes uitgewerkt moeten zijn. Anderzijds: stel dat dit het begin van een nieuwe gravitatietheorie is. Dat wil ik wel meemaken.'

Nieuwe nagel aan doodskist donkere materie (Govert Schilling Volkskrant 20 december 2016 p. 25):
Sterrenkundigen zijn al decennia overtuigd van het bestaan van donkere materie. De hoge draaisnelheid van sterrenstelsels zou hierop wijzen. Recente metingen zetten de theorie echter opnieuw in een twijfelachtig daglicht.
Volgens sommige onderzoekers, zoals de Amsterdamse natuurkundige Erik Verlinde, vormt de publicatie de zoveelste nagel aan de doodskist van donkere materie. 'Ik vind het opvallend dat veel mensen dit soort resultaten zomaar naast zich neerleggen,' zegt hij. Verlinde publiceerde onlangs een compleet nieuwe theorie (zonder donkere materie), waarin zwaartekracht geen echte kracht is, maar het gevolg van de herrangschikking van informatie in een uitdijend heelal. 'Mijn theorie is wél goed in overeenstemming met de metingen aan dwergstelseltjes.'

Dit is waarom de publicatie van Erik Verlinde zo spannend is (George van Hal 8 november 2016 ):
De snaartheorie beschrijft niet de echte kosmos, maar een universum waarmee je iets makkelijker kunt rekenen. Eentje dat niet versneld uitdijt. Verlinde heeft het holografisch principe daarom nu vertaald naar de echte kosmos en komt daarbij tot een nieuwe conclusie. Hij stelt dat informatie helemaal niet uitsluitend gevangen zit op een tweedimensionale schil. De informatie zit in het ware heelal volgens hem ook in het driedimensionale binnenste.

'Echt begrip van de kosmos is nabij' (Martijn van Calmthout interviewt Manus Visser Volkskrant 7 mei 2018 p. 20):
Wie zich verdiept in het heelal, duizelt het snel van de enorme getallen en andere superlatieven. Toch valt dat alles steeds beter te bevatten. De wetenschap vordert niet snel, maar wel gestaag.
Wat heeft een nieuwe zwaartekrachttheorie eigenlijk met het universum te maken?
‘Het heelal is niet alleen enorm, maar roept ook de allergrootste vragen aan de natuurkunde op. Wat is donkere materie? We zien sterrenstelsels te snel draaien en toch niet uit elkaar vliegen – kennelijk is er zwaartekracht in het spel zonder dat er materie te zien is. Zijn er onzichtbare deeltjes met massa? Of deugt de gangbare zwaartekrachttheorie niet? Wij denken dat er best een betere theorie kan bestaan dan Einstein, die immers ook alweer een eeuw oud is. We weten nu van alles waarvan hij geen idee had.’
Die twee opvattingen gunnen elkaar niet veel, lijkt het. Een soort permanent welles-nietes. ‘Het zijn nogal gescheiden werelden ja. Wie er gelijk heeft weet ik niet, maar ik hoop de oplossing nog mee te maken. Wetenschap gaat niet hard, trager dan de meeste media zouden willen, maar binnen iets van veertig jaar moet toch lukken?’

'We gaan naar een heel nieuw verhaal toe' (Martijn van Calmthout de Volkskrant 9 november 2016, p. 9):
Is uw theorie nu af?
'Niet zoals
Einstein in 1915 met één vergelijking alles samenvatte. Mijn theorie is eerder een manier van denken. Met enkele uitgewerkte gevolgen, vooral de kwestie van de donkere materie. Maar ook heel veel vragen die nader onderzoek vergen. Van mij en anderen.'
Alles is informatie zelfs het universum (Martijn van Calmthout de Volkskrant 9 november 2016, p. 8):
Al tientallen jaren zit de natuurkunde in een diepe crisis: van het heelal is maar 4 procent bekend. De rest moet bestaan uit geheimzinnige 'donkere materie' en '
donkere energie', maar niemand weet wat dat is. De nieuwe zwaartekrachttheorie van Erik Verlinde, waar experts al jaren naar uitzien, veegt al die schimmen in één klap van tafel, door het heelal voor te stellen als een dikke soep van informatie. Klopt rekenkundig allemaal, maar wat zégt het eigenlijk? Uitleg in zes lekenvragen.
Baanbrekende theorie: donkere materie is een volstrekte illusie (Martijn van Calmthout Volkskrant 9 november 2016):
De Amsterdamse hoogleraar theoretische natuurkunde Erik Verlinde heeft maandagnacht eindelijk een potentieel baanbrekend artikel over de zwaartekracht gepubliceerd, waar in vakkringen jaren naar is uitgekeken. De theorie kan een opvolger zijn van Einsteins relativiteitstheorie uit 1915, is de claim, die al maanden in het geruchtencircuit rondging.

Peter Kingsley - Verborgen plaatsen van wijsheid
Een revolutionaire visie op de wortels van onze beschaving - De erfenis van Parmeneides (Vertaling: Dr. Annine E.G. van der Meer)
Pythagoreeërs: licht uit duisternis
Pythagoreeërs leefden gewoonlijk in de nabijheid van een vulkanisch gebied. Voor hen had dat een bijzondere betekenis. Zij zagen vulkanisch vuur als het licht in de diepten van duisternis. Het was het hellevuur, maar ook het vuur waar al het licht dat we kennen en zien vandaan komt. Voor hen vormde het licht van de zon en de maan en de sterren slechts weerspiegelingen, uitstralingen van het onzichtbare licht binnen in de onderwereld. En zij begrepen dat er zonder neergang geen opgang mogelijk was, dat zonder door de hel te gaan er geen hemel was. In hun ogen had het vuur van de onderwereld een zuiverende werking, het transformeerde en maakte onsterfelijk. Alles maakte deel uit van een proces en je kon de loop ervan niet bekorten. Alles was erbij ingesloten, alles moest worden ervaren. Helderheid vinden betekende de opperste duisternis onder ogen zien.

IS TRANSCENDENCE POSSIBLE? Naturally It Is. Absolutely It Is Not
A Reply to Desilet (Andrew P. Smit):
C.P. Snow, among others, pointed out that the three laws of thermodynamics[1] can be summarized as:
1. You can't win (wet van behoud van energie - conservation of energy )
2. You can't break even (entropy always increases)
3. You can't opt out of the game (zero entropy is unattainable)

TOWARD AN INTEGRATIVE SCIENTIFIC AND WORLD PHILOSOPHY
Conjectures about Inter-Reality Contacts Incipiently Applicable to Paranormal Phenomena and to Physically Detectable Extraterrestrial "Close Encounter" Events GIORGIO PIACENZA
Perhaps, as Shipov and Swanson posit, the spin of particles with mass (perhaps connected through “phitons”) adds a distortion to spacetime when they accelerate or change spin direction in order to maintain the conservation of energy, momentum and angular momentum. And perhaps their experiments (for instance with highly sensitive torsion pendulums in a vacuum) really show that there is measurable left-handed torsion at the point of origin in irreversible, entropy increasing events and right-handed torsion in reversible, entropy-decreasing events. Perhaps their experiments also really show that the rate of time and the density of time increases or decreases according to those entropy increasing-entropy decreasing events which would be non-locally connected as advanced waves and retarded waves carrying particle spin-based information. And this would be instantly connected in a big exchange throughout the entire universe. Perhaps advanced waves and negentropy-increasing torsion fields take the geometry of interior, counter-rotating tori complementing the exterior, time-forward tori associated with classical, consciously perceived events.
In William Tiller's “Higher Dimensional Framework” Model in a “conditioned space” the connectivity between the physical background level of reality and the quantum vacuum increases.
The symmetry state between them increases and the gauge state as a higher thermodynamically-free state increases. Tiller expects that in this higher degree of access to the physics of the vacuum magnetic monopoles may be detected. I believe that Tiller mentions that magnetic monopoles and “other” unknown particles in the Reciprocal Space (“magneto-electric” instead of electromagnetic) substance are affected by “deltrons” which would exist in a higher 9D dimensional structure which I've been calling the “Mental-Subtle”.

China verbaast met snelle opmars in donkere materie (Martijn van Calmthout Volkskrant 23 juli 2016 p. 12):
Westerse natuurkundigen zijn verbaasd over de razendsnelle opmars van de Chinezen op het gebied van de speurtocht naar zogeheten donkere materie. Op een conferentie in Sheffield presenteerde donderdag het nieuwe ondergrondse Panda-X experiment uit Jinping de eerste metingen, die nauwelijks blijken onder te doen voor Amerikaans en Europees werk. 'Dat gaat de komende jaren wat worden', zegt fysicus Auke Pieter Colijn van het Nikhef-deeltjeslab in Amsterdam vanuit Sheffield.
Donkere materie is een van de grootste raadsels van de natuurkunde. Volgens astronomen is meer dan een kwart van de massa die in sterrenstelsels zit, niet zichtbaar. Wat die massa is, is onduidelijk, en onderwerp van talloze theorieën over onbekende deeltjes. Fysici proberen zulke WIMPs te vangen in grote detectoren waarin ze nu en dan een lichtflits zouden kunnen geven. De detectoren worden diep onder de grond geplaatst in oude mijnen of andere tunnels, om andere kosmische straling af te schermen.
Donkere materie
Astronomen zijn ervan overtuigd dat er meer massa in het universum aanwezig is, dan ze aan sterren en nevels kunnen vinden. Het duidelijkst blijkt dat uit de draaiing van grote sterrenstelsels als de Melkweg. Die roteren zo snel dat de eigenlijk uit elkaar zouden moeten vliegen. Maar kennelijk is er massa die de boel met extra zwaartekracht bij elkaar houdt. Wat die donkere materie is, weet niemand, maar er zijn ideeen over alles van nieuwe krachtdeeltjes tot exotische gewone materie. Sommige astrofysici moeten helemaal niks hebben van onzichtbare materie; zij denken dat de wetten van de zwaartekracht op kosmische schaal niet helemaal juist zijn (zie donkere energie).

George van Hal De quantumcomputer Een digitale revolutie op het punt van uitbreken
Google biedt glimp van nieuw computertijdperk (George van Hal Volkskrant 27 september 2019 p. 4-5):
Een futuristische Google-computer troeft op rekensnelheid de meest geavanceerde traditionele computer af. Dat blijkt uit een gelekt artikel. Een mijlpaal voor deze zogeheten quantumcomputer.
Wat is de volgende quantummijlpaal?
Uiteindelijk willen wetenschappers een zogeheten ‘universele quantumcomputer’ bouwen. Eentje waarop je niet alleen één bepaalde berekening kunt uitvoeren, maar die je elk denkbaar probleem kunt voeren.
‘Ik denk dat het nog minimaal tien jaar duurt voordat we zover zijn’, zegt Hanson. Dergelijke computers moeten onder meer de fouten corrigeren die tijdens quantumberekeningen kunnen ontstaan. Zonder efficiënte foutcorrectie is een universele quantumcomputer onmogelijk. Daarom is dat de belangrijkste toepassing waar quantuminstituten als QuTech en bedrijven als Intel, IBM en Microsoft nu aan werken.
Google hoopt met een simpelere processor de rest voor te blijven.
Het enige probleem: niemand weet nog wat voor nuttigs dat dan moet zijn. Of, zoals de onderzoekers van Google het zelf in iets meer positieve bewoordingen in hun artikel opschrijven:
‘We zijn nu nog slechts één creatief algoritme verwijderd van waardevolle toepassingen op de korte termijn.’

Iedereen kan en mag quantumrekenen (Martijn van Calmthout Volkskrant 2 juli 2016 Bijlage Sir Edmund p. 48-50):
Quantumprofeten: 'De sky is the limit'
Rekenen met een quantumcomputer: het klinkt als de verre toekomst. Maar IBM laat liefhebbers alvast online met een echte quantumchip in New York spelen. De Volkskrant experimenteerde even mee.
Quantumspoken
Op het allerkleinste niveau van de materie hebben deeltjes geen exacte eigenschappen. Hun kenmerken worden als een loterij, waarin bij een meting één bepaalde eigenschap uit vele wordt getrokken. Dat geldt niet alleen voor deeltjes maar bijvoorbeeld ook voor andere minuscule systemen. Een bijzonder gevolg daarvan is zogeheten verstrengeling, waarbij deeltjes elkaars quantumtoestand kunnen onthouden. Het is als twee loterijen die van elkaar weten wat de ander doet, ook al is alles toeval. Dicht bij elkaar op een kleine quantumchip klinkt dat misschien nog niet zo heel gek. Maar proeven, ook in Delft, laten zien dat de spookachtige verstrengeling zelfs bij kilometers afstand nog stand houdt.
Julia Cramer heeft intussen voor de zekerheid het dikke Quantum Information-handboek opengeslagen, dat alle fysici op QuTech verplicht in de kast hebben. Zonder die quantumbijbel is het ook met maar vijf qubits al gemakkelijk verdwalen in de quantuminformatica, zelfs voor de expert. Dat de meetopstelling die je mag programmeren een halve planeet verderop staat, is eigenlijk nog maar het kleinste probleem. Denken als een quantum, dat is de truc.

Halfdode katten helpen quantumcomputer of Quantumcomputer stap dichterbij door twee halfdode katten (Martijn van Calmthout Volkskrant 27 mei 2016 p. 12):
Het aloude quantumraadsel van de kat die tegelijk dood en levend is, gaat een hoofdrol spelen in de ontwikkeling van een werkende quantumcomputer, die algemeen wordt gezien als de ultieme rekenmachine van de toekomst. Dat denken Amerikaanse natuurkundigen, die vrijdag een experiment in Science publiceren met een elektronische versie van de beroemde kat van Schrödinger.
Levend en dood
In de nieuwe experimenten gebruiken de onderzoekers een trilholte waarin radiogolven op verschillende manieren kunnen trillen. Zolang er niet naar de holte wordt gekeken, verkeert het systeem net als een qubit in verschillende toestanden tegelijk. Voordeel is dat het systeem relatief groot is, in de orde van een centimeter. De meeste quantumsystemen gebruiken enkele atomen of zelfs elektronen als het hart van een qubit.
Belangrijk
Fundamenteel, zegt hoogleraar quantumfysica prof Ronald Hanson van QuTech aan de TU Delft, is het Amerikaanse experiment misschien niet heel verrassend. Maar de technologie is intrigerend en belangrijk, zegt hij. 'Een handzaam systeem dat de foutgevoeligheid verkleint is ongeveer de heilige graal van de quantumcomputer.' In Delft worden qubits ontwikkeld op basis van atoomdefecten in diamant, in supergeleidende microcircuits en exotische nanodraadjes. Daarvan kopieën maken, is mogelijk, maar veel lastiger.
Heeres, die zelf opgeleid is in Delft, denkt dat de uiteindelijke quantumcomputer nog wel twintig jaar op zich laat wachten, en dat die dan een combinatie van technieken zal omvatten. 'We staan eigenlijk nog maar aan het begin, en in feite weten we zelfs niet goed wat we met quantumrekenen zullen kunnen. Ik denk dingen die we nu nog helemaal niet voorzien.'

Zwaartekrachtjes of Voor het eerst zwaartekrachten tussen kleine deeltjes onderzocht (Martijn van Calmthout Volkskrant 7 mei 2016 bijlage Sir Edmund p. 48-49):
De zwaartekracht kennen we van planeten en loden kogels. Werkt zij hetzelfde bij, pak hem beet, zandkorrels? Een Weense fysicus zoekt dat als eerste uit, in een experiment op de rand van het haalbare.
Natuurkunde
Doel op lange termijn
Vooralsnog blijft ook het experiment waarmee de Oostenrijkers de zwaartekracht tussen massa's van milligrammen (pakweg een zandkorrel) gaan meten ver weg van het quantumdomein. De grootste objecten waarvan quantumgedrag is aangetoond zijn nog eens een factor duizend lichter dan wat Aspelmeyer gaat gebruiken. Maar het is een begin, zegt hij. 'Quantumgravitatie is een doel op lange termijn, iets voor over tien, twintig jaar misschien. Maar een proof of principle zou een goede eerste stap zijn.' Dat moet binnen een jaar of twee lukken, schat hij nu. Als alles meezit.
Het Weense meetsysteem is alleen onder een microscoop goed te bekijken. Het hart van de opstelling zijn twee looddruppels van minder dan een millimeter groot. De een is op een trilvork geplaatst, waardoor die afwisselend naar de testmassa toebeweegt en er weer van weg.
De testmassa zelf zit vast op een verende ondergrond, onder meer ontworpen door Delftse nanomechanici. Als de twee looddruppeltjes elkaar aantrekken, gaat de testmassa meetrillen met de andere massa en kunnen lasers de trilling ervan extreem precies registreren.
Storingsgevoeligheid
'Een trilling van meer dan een femtometer, zeg maar een atoomdiameter, is al fataal.' Die extreme storingsgevoeligheid heeft de Weense onderzoekers in de armen gedreven van de ontdekkers, eerder dit jaar, van de eerste gravitatiegolven ooit, met de LIGO-detectoren in de Verenigde Staten. Daar, in Washington en Louisiana, meten lasers eventuele trillingen in de ruimte door krankzinnig precies de afstand tussen spiegeltjes op kilometers afstand te meten. De ophanging van die spiegeltjes, dat is wat Aspelmeyer ook wel wil, in zijn lab in midden in Wenen. 'En wie weet waar we heen moeten als we echt het quantumdomein inwillen.'

Dichter bij de wetenschap, een complementaire visie Deel 3 Dichter bij een verenigende veldtheorie van de natuur en het bewustzijn (Piet Ransijn Civis Mundi 8 oktober 2014):
Een veld dat materie en bewustzijn kan verenigen
Het lijkt nodig op zijn minst een ‘bewustzijnsveld’ als een fundamenteel veld aanwezig te veronderstellen. Gedachten en andere bewustzijnsinhouden zoals gevoelens en waarnemingen zouden dan fluctuaties of vibraties van dit veld zijn. Deze kunnen verschillende frequenties en golflengten hebben, zoals bij fysische velden. Dit past bij de opvattingen van Eddington, Schrödinger en anderen. Het bewustzijnsveld zou van een meer verfijnde aard zijn dan de vier genoemde fysische velden. Het kan ook een samengesteld veld zijn, dat bestaat uit meer velden of ‘lagen’, zoals de fysische verenigde velden theorie vier velden omvat. Energieën en materie als vorm van energie zijn op te vatten als ‘verdichtingen’, vibraties of manifestaties van een verenigend veld. Dit past bij de ‘snaartheoreën’, met elementaire deeltjes als vibraties van snaren, aldus Stijn van Tongeren in zijn recente dissertatie Quantum field theory through a stringy mirror (p 204) en F A Wolf, Het spirituele universum. Quantumfysica en het bestaan van de ziel. (p 305).

Dichter bij de wetenschap, een complementaire visie Deel 2 Dichter bij de natuurkunde Kwantumfysici over complementariteit van wetenschap, filosofie en religie (Piet Ransijn Civis Mundi 20 augustus 2014):
Overzicht en richtinggevende vragen
Dit overzicht is bedoeld als leidraad bij een reis door de wereld van de wetenschap, die uitkomt bij onontdekte dimensies van het bewustzijn.
• Wat is de relatie van bewustzijn met materie? Kan materie als het ware zijn met een immateriële energie als een vorm van ordenend vermogen en bewustzijn als een inherente eigenschap van materie?
• De kwantumfysica beschrijft elementaire materiële en energetische deeltjes als fluctuaties van velden in termen van waarschijnlijkheid. In hoeverre is de waarnemer, de geest of het bewustzijn bepalend voor de (plaats)bepaling van de deeltjes?
• In hoeverre houdt de waarneming en vormgeving van de wereld verband met het ordenend vermogen van ons bewustzijn?
• Welke verbinding is er tussen het ordenend vermogen van het bewustzijn, de orde en wetmatigheden in de natuur en de kosmische orde volgens religies?
• Volgens enkele grondleggers van de moderne fysica, Einstein, Bohr, Heisenberg, Pauli, Schrödinger en Eddington zijn natuur en bewustzijn twee kanten van een geheel.

Dichter bij de wetenschap, een complementaire visie op wetenschap, filosofie en religie Deel 1 (Piet Ransijn Civis Mundi 27 juni 2014):
Ons incomplete weten: wetenschapsfilosofie en kennissociologie
Inhoud deel 1
Overzicht en richtinggevende vragen
Inleiding: de noodzaak van een ruimere wetenschappelijke visie en wereldbeschouwing
De sociologische visie en aanvulling van perspectieven in verband met onszelf
Stelling 1 Wetenschap, filosofie, religie en kunst vullen elkaar aan als complementen

Ons incomplete weten: Gedichten bij het artikel over wetenschapsfilosofie en kennissociologie (Piet Ransijn Civis Mundi 27 juni 2014):
The unreal has no being
The real never ceases to be
The final truth about them both
has thus been perceived
by the seers of ultimate Reality
Bhagavad Gita II-16, zie ook andere verzen
Bhagavad Gita II-16
Verwacht dus niets blijvends als het om uiterlijke verschijningsvormen gaat,
en denk ook niet dat de persoon die je vanbinnen blijft ooit ten einde zal komen;
en dit is wat de grootste geleerden bevestigen in hun studies aangaande dit onderwerp.

Albert Einstein, Relativiteitstheorie, de eenheid van Massa, Tijd en Energie (Kracht, Beweging) - (Ruimte - Tijd - Beweging).

Theorie van alles:Kompaskwadrant:Rapport Eenheid in VerscheidenheidStandaardmodel
Macrokosmos Uitbreidende kracht, Middelpuntvliedende
Eeuwige Nu (Synthese)Absolute tijdGravitation (Bewustzijnsschil)Sterke kernkracht
1. Ruimte (Energie)3. Zwakke beweging (Tijd-as; 1)1.Zwaartekracht (Akasha)3. Spiegelsymmetrie (Pariteitsymmetrie - 'P')
RelativiteitstheorieUnificatietheorie7. Hermeneutische cirkel (SQ) ----5. Reflexief bewustzijn (EQ)
||||
SnaartheorieKwantummechanica (Microkosmos)4.b Ether-paradigma (PQ) ----6. Meta-leren (IQ)
4. Sterke beweging2. Materie, Massa4.a Materiesymmetrie - ('C')2. Tijdsymmetrie (2; Z.P.F. - 'T')
Relatieve tijdVerleden - Nu - ToekomstZwakke kernkrachtElektromagnetische kracht
(Arrow of time)  Samentrekkende kracht,
   Middelpuntzoekende

1) ‘Beweging is eeuwig in het ongemanifesteerde, en periodiek in het gemanifesteerde’ (De Geheime Leer Deel I Stanza 4 p. 128).
2) Tijdsymmetrie

Met het Zero-point field (Z.P.F.) van Lynne McTaggart verwante begrippen zijn ADS/CFT-dualiteit, Prima Materia or Chaos (cosmogony); Aether (classical element); Laya - het nulpunt; Etherisch dubbel (Linga Sarira); Mysterium Magnum (Paracelsus); Iliaster; Vector field Scalar field'''.

De Logos 'A.B.C. Het Onkenbare' wordt in het Diagram I (Blavatsky, Deel III, p. 492 en de bovenste driehoek p. 592) weergegeven:

 H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel I, Proloog (p. 46):
 (1.) Het ABSOLUTE, Parabrahm of ene Werkelijkheid, SAT, zowel absoluut Zijn als Niet-zijn.
A. Geslachtsloze, Ongeopenbaarde Logos.(2.) De eerste manifestatie, de onpersoonlijke en in de filosofie de ongemanifesteerde logos
B. Potentiële wijsheid.(3.) Geest-stof, LEVEN, de ‘geest van het Heelal’, purusha en prakriti
C. Algemene ideatie (verbeeldingskracht).(4.) Kosmische verbeeldingskracht, MAHAT of intelligentie, de universele wereldziel

A., B. en C. hangen met de 1e, 2e en 3e Logos, de weerkaatsing van de Godheid (En-soph) samen.
De Geheime Leer Deel III, p. 621: De geest wordt als het ware door geestelijke zwaartekracht omlaag getrokken. Toen de leerlingen nader naar de oorzaak hiervan zochten, weerhield H.P.B. hen, terwijl zij hun slechts een wenk gaf over de drie Logoi.
1. Potentialiteit van denkvermogen (volstrekt denken).
2. Gedachte in kiem.
3. Ideatie (verbeeldingskracht, divine inspiration, Imagination) aan het werk.

De causale snaartheorie komt een stapje verder wanneer wetenschappers bereid zijn met de acausale (irratonele), de geestelijke keerzijde van de medaille rekening te houden.
De oplossing van de unificatietheorie wordt niet gevonden in het elementaire deeltje maar in de ruimte die de elementaire deeltjes van elkaar scheidt.

Deze stelling is gebaseerd op De Geheime Leer, Deel I p. 563: ‘De kracht is daarom niet in het atoom maar in de ruimte die de atomen van elkaar scheidt (zeropoint source, het neutrale centrum, eros = fohat). Evolutie vindt door emanatie plaats.

Zwarte energie DE MACHINA DEI or who framed Harry Human?
Het was de Engelse natuurkundige Lord Kelvin, die in 1901 verkondigde dat de meeste fysische verschijnselen nu wel verklaard waren. Afgezien van een paar lastige wolkjes (de straling van zwarte lichamen en het ontbreken van een middenstof (ether) voor lichtgolven) was de fysische hemel stralend blauw.
Op dit ogenblik zijn er twee verschijnselen die door geen enkele kosmologische theorie kunnen verklaard worden. Om de sterren samen te houden in een roterend melkwegstelsel is er te weinig massa. Daarom heeft men onzichtbare, zogenaamd "zwarte" massa ingevoerd, die bijna tienmaal zo groot zou moeten zijn als de massa van de ons bekende subatomaire deeltjes.
Het verschijnsel licht heeft de afgelopen eeuw heel wat aan het licht gebracht. Enerzijds is het licht een golf: bij projectie vanuit twee lichtbronnen kan er interferentie, tot en met uitdoving, optreden. Anderzijds is het licht een deeltje, een foton: licht oefent een druk uit. In sterren wordt er een evenwicht bereikt tussen de uitwaarts gerichte lichtdruk en de inwaarts gerichte gravitatie. Ook elektronen hebben dit duaal karakter. In feite is men tot de overtuiging gekomen dat alles een deeltje is en zich gedraagt als een golf. Een golf heeft een middenstof nodig om zich voort te planten. Het licht is een elektromagnetisch verschijnsel dat zich ook in vacuüm voortbeweegt. Lang is men op zoek geweest naar de middenstof die de golfbeweging zou dragen : de ether. Men heeft de ether gezocht maar niet gevonden. Hoewel men de beweging van een lichtgolf ook wel zonder ether kan verklaren, zouden fysici zich toch prettiger voelen, indien deze ether vooralsnog zou worden gevonden. In MAD is de ether volstrekt overbodig. In essentie is deze theorie een veldtheorie, waarbij aan elk spation een stel kenmerken verbonden is, die gestuurd worden vanuit een hogere dimensie. Een andere mogelijkheid voor licht en gelijkaardige verschijnselen is, dat we de driedimensionale doorsnede waarnemen van een vierdimensionaal verschijnsel, dat in deze dimensie wel degelijk door een middenstof wordt gedragen.

Voor de complementariteit van Bohr wordt nu het begrip dualiteit van 'Golven en Deeltjes' (wave-particle duality) gebruikt. Dit geldt zowel voor een elektron als een foton. Fotonen (φοτος, photos=licht) ("lichtdeeltjes") zijn een verschijningsvorm van elektromagnetische straling. Afhankelijk van de gebruikte meetopstelling zal straling (een vorm van energie) zich voordoen als golven of als een stroom van massaloze deeltjes, de fotonen. Een foton is een voorbeeld van een kwantum. Een foton is de kleinst mogelijke eenheid van licht.
Een biofoton (kwantum biologie, Fritz Albert Popp) betreft in elk geval fotonen van kortere golflengte dan die welke het lichaam in het diepe infrarood uitstraalt volgens de Wet van Planck vanwege zijn temperatuur.
Corresponding to most kinds of particles, there is an associated antiparticle with the same mass and opposite electric charge.

 

De samenstelling van de evolutionaire 'Bewustzijnsschil' of de matrixstructuur (Wilber-Combs-rooster) van het thema Eenheid in Verscheidenheid:

PythagorasKompas- kwadrantFysicaUnificatietheorieEther-paradigmaReflexief bewustzijnMeta-leren   Metafysica, Hermeneutische cirkel
Monade (1 +7)1e DimensieLeegte, EnergieEther-paradigmaPersoonlijkheidTrias politicaGrenzen doorbreken SprekenMythos
Duade (2 + 6)2e DimensieRuimteReflexief bewustzijnCommunicatieDe Ander als spiegelDe Ander centraal LuisterenLogos
Triade (3 + 5)3e DimensieMaterieMeta-lerenCultuuroverdrachtCultuuroverdrachtVier edele waarheden SchrijvenTheos (Zenders)
Tetrade4e DimensieTijdHermeneutische cirkel5DdenkraamVierde machtHoofdroute LezenHolos (Ontvangers)
4. Tetrade; ZelforganisatieArrow of time (Zeitraum)Ether-paradigmaVier oorzaken-leer; Kwadranten
5. Kwintessens; Ethica; CommunicatieZeitgeistReflexief bewustzijn'Triade + Tetrade' = Kwintessens
6. Zes standpunten; DavidsterWeltstoff'Meta-lerenAardse ’Iron triangle en hemelse drie Logoi’
7. 7*7; Esoterie; Bewustzijnsevolutie;7S-modelHermeneutische CirkelTriade + Tetrade = Zeven zintuigen

De éne werkelijkheid, het universeel patroon is opgebouwd uit een netwerk. Via de 'bewustzijnsschil', het netwerk met vijf tussenschakels en zes niveaus is een ieder op onze planeet met elkaar verbonden.

Joanna Macy & Molly Young Brown: Terugkeer naar het leven
Oefeningen en rituelen om ons weer te verbinden met het levensweb
Veel mensen voelen zich diep geraakt door de ernstige schade die de natuur en het leven op Aarde wordt toegebracht. Omdat we ons zo machteloos voelen, leidt deze pijn vaak tot schuldgevoelens of ontkenning, met als resultaat dat we onze geest afsluiten.
Terugkeer naar het leven van Joanna Macy doet ons beseffen dat wanneer we onze pijn om de wereld ontkennen of onderdrukken, we ook onze kracht ondermijnen om bij te dragen aan de heling ervan. Vanuit dit elementaire inzicht heeft zij al sinds de jaren ’70 Het werk dat weer verbindt ontwikkeld. Voor deze methode heeft zij geput uit de systeemtheorie, diepe ecologie, ecopsychologie en verschillende spirituele tradities. 'Het werk dat weer verbindt' helpt de weg voor te bereiden voor de overgang van de industriële groeimaatschappij naar een levensondersteunende samenleving, een overgang die ook wel de ‘Grote ommekeer’ wordt genoemd. Naast een grondige analyse biedt dit boek een schat aan oefeningen en rituelen, die ons helpen ons weer als deel van het grotere levensweb te ervaren en om waarden als moed, solidariteit en engagement nieuw leven in te blazen. In deze geactualiseerde Nederlandse vertaling is een aantal nieuwe oefeningen opgenomen en is gestreefd naar een aanpassing aan de Nederlands-Vlaamse context. 'Het Werk dat weer verbindt' wordt in toenemende mate toegepast in de transition-town beweging.

Universeel model, Kringloop:

Pythagoras:Boeddhisme (Samsara en Nirwana):Friedrich Nietzsche:Carl Jung:Sri Aurobindo:
1. Monade4. ‘Gulden Middenweg’, beëindigen van ‘lijden’ZarathustraArchetype (Unus Mundus)Opperste werkelijkheid
2. Duade3. Beëindiging van ‘lijden’ÜbermenschGroeiPassieve Brahman
3. Triade2. Ontstaan van ‘lijden’Wil tot machtPersoonlijkheid Nr. 1 en Nr. 2Actieve Brahman
4. Tetrade1. Het ‘lijden’Eeuwige wederkeerEnantiodromie (Homeostase)‘Ik’, het zelf

De natuur is de inhoud en werking van het heelal zoals door de mens waargenomen, en die als zodanig bestudeerd wordt door de natuurwetenschappen. Hiertoe behoort de niet-levende en de levende natuur. Hoewel de mens zelf tot de natuur behoort, wordt de menselijke invloed, het gecultiveerde, het kunstmatige niet tot de natuur gerekend.

De notie van ressentiment was een sleutelbegrip binnen zijn ideeën met betrekking tot de meester-slaafproblematiek en de daaruit volgende geboorte van de moraal, die hij uiteenzette in Jenseits von Gut und Böse. Nietzsche gebruikte de notie van ressentiment voor het eerst in zijn boek On the Genealogy of Morality.

Pythagoras:Boeddhisme (Samsara en Nirwana):Friedrich Nietzsche,Levenskunstenaar:
1. Monade4. ‘Gulden Middenweg’, beëindigen van ‘lijden’ZarathustraHeer >>>>Heerser
2. Duade3. Beëindiging van ‘lijden’Übermensch||
3. Triade2. Ontstaan van ‘lijden’Wil tot machtVijand <<<<Slaaf (gelijke)
4. Tetrade1. Het ‘lijden’Eeuwige wederkeerSlachtoffer

Friedrich Nietzsche: ‘we hebben ons tegenover onszelf voor ons bestaan te verantwoorden; bijgevolg willen wij ook de werkelijke stuurman zijn van dit bestaan en niet dulden dat onze existentie op een gedachtenloze toevalligheid gaat lijken.’
Voor Nietzsche is de heer degene die de weg van de emancipatie heeft doorlopen en de slaaf is de conformist.

Edgard Jarvis plaatst zijn boek Het Basisproces een psychologische inleiding in kosmisch denken op Internet. In het hoofdstuk Een visie op het heelal: laat Edgard Jarvis, net als 5D zien dat de zwaartekracht als stuwende kracht achter de eenheidsstreving zit. Ze is een van de factoren in de vorming van instrumenten die de densiteit van de energie doen toenemen. Ik citeer daarom enkele natuurkundige kenmerken van de zwaartekracht. Deze naam wordt voor hemellichamen gebruikt. Haar belangrijkste kosmische rollen:

- binding van planeten, sterren en melkwegstelsels
- in atomen uiterst zwak
- sterrenverbrijzelaar
- oneindig afstandbereik
- werkt in op alles (Materie en Energie)

Onder 'Uitdijend en Samentrekkend' Heelal vestigt ook Edgard Jarvis de aandacht op het fenomeen zwarte energie en anti-zwaartekracht.

Het basisproces van Edgard Jarvis bevat een stramien dat met het rapport ‘E i V’ kan worden vergeleken.

Basisproces:Standaardmodel5Ddenkraam: (Wederkerigheid)Kompaskwadrant:
1. Gemeenschappelijk element (Zero-point energy)ZwaartekrachtEenheid in Ruimte en Tijd (Creatielemniscaat)Merkwaardige lus en Verstrengelde hiërarchieMonade
2. Eenheids(Evenwichts)strevingTijdsymmetrieEenheid der tegendelenVerticale asDuade
3. ContraststrevingSpiegelsymmetrieTegendelenKwalitatieve asTriade
4. GelijkheidsstrevingMateriesymmetrieTegenstellingenKwantitatieve asTetrade

Bij de gelijkheidsstreving gaat het om wat Roberto Assagioli dis-identificatie versus identificatie noemt. Hoofdstuk Jezus van Nazareth: Jezus houdt Thomas voor: hij die zichzelf niet heeft gekend, heeft niets gekend. Maar hij die zichzelf heeft gekend, heeft ook kennis over de diepte van het Al verkregen. Het is interessant om te zien dat Edgard Jarvis met een analoge doorsnede komt. Net als bij het kernkwadrant, de levensboom en het enneagram staat het thema ken uzelf centraal. Het wiel wordt opnieuw uitgevonden.

Robbert Dijkgraaf, en de gebroeders Erik en Herman Verlinde zijn Nederlanders die bij het uitwerken van de wiskundige modellen van de snaartheorie baanbrekend werk hebben verricht. Het is de architectuur van ons brein, het bewustzijn dat de wetenschap bepaalt en beperkt. Door de gebroken symmetrie tussen hemel en aarde wordt het bewustzijn van de mens mogelijk gemaakt.

Trouw Een kosmische klank in het zwarte gat (11 september 2003)
Ze noemen het de laagste toon in het heelal. En hij weerklinkt al drie miljard jaar in een groep sterrenstelsels die - net als het sterrenbeeld waar je het in kunt vinden - Perseus heet.

Voor de volledige ontdekking (van de etherische kracht) is het (volgens Blavatsky) enige duizenden jaren te vroeg – of zullen we zeggen honderdduizend? Zij zal pas op haar juiste plaats en tijd zijn, als de grote razende vloedgolf van hongersnood, ellende en onderbetaalde arbeid is weggeëbd – zoals zal gebeuren, wanneer gelukkig eindelijk in de rechtmatige verlangens van de velen wordt voorzien; als het proletariaat alleen in naam zal bestaan en het meelijwekkende geroep om brood, dat onverhoord door de wereld klinkt, is weggestorven.

 

Aantonen donkere materie mislukt (Volkskrant 28 juli 2012)
Onderzoekers van het gevoelige XENON Dark Matter Search Experiment in de Italiaanse Apennijnen erkennen nu ook dat zij met lege handen staan.
De meeste natuurkundigen denken dat de donkere materie bestaat uit WIMPs - Weakly interacting massive particles
MOND (Modified Newtonian dynamics) is het enige serieuze theoretische alternatief voor de donkere materie. Helaas kent ook MOND zijn zwarte zwaan: waarnemingen aan sommige botsende clusters van sterrenstelsels zijn met deze theorie niet goed te verklaren.

Stelling: Het Akasha-veld vormt de basis voor ‘de integrale theorie van alles’, de unificatietheorie. In het onderzoeksrapport 'E i V' wordt om het ‘allesverbindende informatieveld’ te verklaren het Ether-paradigma gebruikt. Dit rapport wil aantonen dat de holos-beschaving een stapje dichterbij komt door de absolute waarheid (G. de Purucker: Drie stadia van het zien van Waarheid), de éne werkelijkheid als vast referentiepunt te kiezen.

In theoretical physics, supergravity (supergravity theory) is a field theory that combines the principles of supersymmetry and general relativity. Together, these imply that, in supergravity, the supersymmetry is a local symmetry (in contrast to non-gravitational supersymmetric theories, such as the Minimal Supersymmetric Standard Model). Since the generators of supersymmetry (SUSY) are convoluted with the Poincaré group to form a super-Poincaré algebra, it can be seen that supergravity follows naturally from supersymmetry.

Bij zijn onderzoek naar het drielichamenprobleem was Henri Poincaré de eerste die een chaotisch deterministisch systeem ontdekte. Henri Poincaré (29 april 1854 – 17 juli 1912), John von Neumann (28 december 1903 – februari 1957) en Edward Lorentz (23 mei 1917 – 16 april 2008) zijn wiskundigen die aan de wieg hebben gestaan van de chaostheorie.

In physics, quintessence is a hypothetical form of dark energy postulated as an explanation of observations of an accelerating universe.

Stelling: In de macrokosmos draait het om de Neer- en Opgaande boog die in De Geheime Leer uitgebreid ter sprake komt, daarentegen in de microkosmos om de weerspiegeling (weerkaatsing), de Neer - en Opwaartse causatie van Douglas Hofstadter en Amit Goswami. Ook wordt de term opwaartse en neerwaartse spiraal gebruikt.

In de in 2007 gehouden Nexus Conferentie verlangt discussieleider Rob Riemen terug naar Plato’s academia, naar het ideaal dat je door onderwijs leert hoe goed te leven. Dus uiteindelijk het goede leven van Plato deelachtig te worden. Ronald Plasterk vindt dit echter onzin, daar is de universiteit niet voor. Hoeveel boter heeft Ronald Plasterk op zijn hoofd?

Jan Salie mentaliteit, Column van Ronald Plasterk zondag 8 oktober 2006
Al dat rondpompen en netwerken en gedwongen uitwisselen helpt niets. Het is die spruitjesgeest, Jan Salie mentaliteit, Zeeuws meisje-houding van boter bij de vis, die maakt dat we er in Nederland en in Europa niet uithalen wat erin zit.
Het onderzoek dat deze week de Nobelprijzen won was fundamenteel onderzoek over wormen, en op het moment dat het werd gedaan leidde het totaal niet tot uitwisseling met bedrijven. Dit Nobelprijwinnend onderzoek, daar had ons Nederlands innovatieplatform nooit geld in gestoken. Dat is een grote reden tot zorg.

Ook bij de presentatie van het boek Omhoog kijken in platland van Cees Dekker e.a liet Plasterk blijken het grondig oneens te zijn dat het christelijk geloof uitstekend kan samengaan met de evolutietheorie door uit te gaan van een ‘intelligente ontwerper’. Wetenschap heeft geen argumenten voor of tegen het geloof; ze hebben niets met elkaar te maken, zei Plasterk tegen de verzamelde pers.
Daar zouden de oude wijsgeren als Pythagoras en Plato het zeker mee oneens zijn. De vraag is dan natuurlijk waarom weet Plasterk dit zo zeker? Wetenschap gaat juist over het zoeken naar antwoorden (Evolutie en Involutie, Theïst en Atheïst). De Geheime Leer beschrijft Werk-hypothesen, geen dogma’s.

Door Plato zijn er al voorzetten gedaan, een uitverkoren klasse tot beroepsbestuurders op te leiden. In een rechtvaardige maatschappij zouden dan mensen uit de heersende klasse bij de verstandigen en wijzen in de leer moeten om in de kunst van het regeren onderricht te krijgen. Het Meta-leren heeft op survival of the fittest, de waarden en normen betrekking.

De kwintessens van het rapport 'E i V', het Meta-leren berust op het bewustzijn van bewustzijn en wordt door het integrale denken (lemniscaatdenken) tot uitdrukking gebracht. Het Meta-leren heeft op survival of the fittest, de waarden en normen betrekking. Het is mogelijk oude inzichten aan nieuwe inzichten te toetsen. Uiteindelijk blijkt dat er niets nieuws is onder de zon.

Cees Dekker kiest voor Darwin èn God (Trouw, 8 december 2008)
Jarenlang gold Cees Dekker, overigens tegen zijn zin, als de Nederlandse ambassadeur van het Intelligent Design. In zijn boek Geleerd en gelovig neemt Cees Dekker afstand van Intelligent Design en onderbouwt hij zijn keuze voor de theorie van ‘theïstische evolutie’, een opvatting waarin God als Schepper en de evolutieleer van Darwin samengaan. De gedachte dat een ontwerp van God aan te tonen is, laat hij hiermee varen. Toch wil de hoogleraar moleculaire biofysica aan de Technische Universiteit Delft hiermee niet zeggen dat de natuur geheel op toeval berust; hij gelooft nog steeds dat God alles in gang heeft gezet en sindsdien bij de schepping betrokken is gebleven.

De geniale filosofische visie van Jeroen Buve, namelijk het balansmechanisme van de metafysica maakt het mogelijk het machtsevenwicht in de wereld te herstellen. Volgens Émile Durkheim hangt de oplossing van onze problemen met sociale cohesie en zinsbegoocheling samen. De oplossing ligt eerder in de omgeving waar we deel van uitmaken dan in ons brein. Omgekeerd door onszelf te begrijpen, het Ken uzelve leren we onze wereld, het universum beter te begrijpen.

Douglas Hofstadter belicht in zijn boek Gödel, Escher, Bach aan de hand van de onvolledigheidsstellingen van Gödel een nieuw gezichtspunt op de Principia Mathematica, het bouwwerk van Alfred North Whitehead en Bertrand Russell. Ook worden computersystemen en kunstmatige intelligentie op verschillende niveaus beschreven. In zijn nieuwe boek Ik ben een vreemde lus schrijft Douglas Hofstadter opnieuw over de zelfverwijzende structuur, een ‘vreemde lus’.
De
kwintessens in het boek Ik ben een vreemde lus (p. 252) van Douglas Hofstadter heeft op de subtiele balanceeract van Kurt Göbel betrekking, die aantoonde hoe hoger zelfverwijzende betekenissen die opduiken in een formeel wiskundig systeem, een causaal vermogen kunnen hebben dat precies even werkelijk is als dat van de strenge, verstarde, lagere deductieregels van het systeem (neerwaartse causaliteit). Aan het fenomeen van op – en neerwaartse causatie wordt ook in het boek Creatieve Evolutie van Amit Goswami uitgebreid aandacht besteed.

De Geheime Leer hoofdstuk 13 De zeven scheppingen (p. 490):
In de Sepher Jezirah, het kabbalistische boek van de schepping, heeft de schrijver kennelijk de woorden van Manu herhaald. Daarin wordt het zo voorgesteld, dat alleen de goddelijke substantie door alle eeuwigheid heeft bestaan, grenzeloos en absoluut, en de geest uit zichzelf heeft uitgezonden. ‘Eén is de geest van de levende God, gezegend zij zijn naam, die eeuwig leeft! Stem, geest en woord, dit is de Heilige Geest.’ (Sepher Jezireh, hfst. 1, Mishna, ix.) En dit is de kabbalistische abstracte drie-eenheid, die door de kerkvaders zonder omhaal werd geantropomorfiseerd. Uit dit drievoudige ENE emaneerde de hele Kosmos. Uit EEN emaneerde eerst het getal TWEE, of lucht, het scheppende element; en toen kwam het getal DRIE, water, voortgekomen uit lucht; ether of vuur voltooien de mystieke vier, de Arba-il (ibid.). In de oosterse leer is vuur het eerste element – ether is de synthese van het geheel (omdat hij ze alle omvat).
De Geheime Leer hoofdstuk 4 Is de zwaartekracht een wet? (p. 542):
Maar om het pleit te winnen, moeten de occultisten in de eerste plaats de geloofwaardigheid van de wet van de zwaartekracht, van ‘de zwaartekracht, de koningin en heerseres van de stof’, in iedere vorm onderzoeken. Om dit op doeltreffende manier te doen, moet men zich de hypothese in zijn vroegste vorm voor de geest halen. Om te beginnen, was Newton de eerste die deze ontdekte? Het Athenaeum van 26 januari 1867 bevat enige bijzondere informatie over dit onderwerp. Er staat dat ‘men stellig kan aantonen dat Newton al zijn kennis over de zwaartekracht en haar wetten heeft ontleend aan Boehme, bij wie de zwaarte- of aantrekkingskracht de belangrijkste eigenschap van de Natuur is’ . . . Want volgens hem ‘toont zijn (Boehme’s) systeem ons het innerlijke van de dingen, terwijl de hedendaagse natuurwetenschap tevreden is met het kijken naar het uiterlijke’. Verder: ‘de wetenschap van de elektriciteit, die nog niet bestond toen hij (Boehme) schreef, wordt (in zijn geschriften) voorzien; niet alleen beschrijft Boehme alle tegenwoordig bekende verschijnselen van die kracht, maar hij geeft ons zelfs de oorsprong, het ontstaan en de geboorte van de elektriciteit zelf, enz.’

Interview kosmoloog Marcelo GleiserEr wordt veel volslagen waanzin verkondigd’ (Vollkskrant 27 november 2010)
Hoe nieuw is eigenlijk uw idee dat complexiteit voortkomt uit onbalans en onvolmaaktheid?
Dat idee is zeker niet revolutionair. Ilya Prigogine schreef daar in de jaren tachtig al over. Maar wat ik daaraan toevoeg is het inzicht dat veel structuren in het heelal hun bestaan te danken hebben aan zeer fundamentele asymmetrieën in de natuur.
Om de natuur te begrijpen moeten we niet op zoek gaan naar perfectie, maar naar asymmetrie. Daarin ligt de sleutel van ons bestaan.
De wetenschap belooft je geen leven na de dood, maar het feit dat de atomen in jouw lichaam afkomstig zijn uit een andere ster, verbindt jou met de kosmos.
Bent u niet bang ingelijfd te worden door de zweefsector?
De behoefte aan gevoelens van spiritualiteit hoeft goede wetenschap niet uit te sluiten.

In 2011 ging de Nobelprijs voor Natuurkunde naar de Amerikanen Saul Perlmutter en Adam Riess en de Australiër Brian Schmidt.
Mysterieuze vorm
De reden dat het universum zich steeds sneller uitbreidt, is een nog mysterieuze vorm van energie. Deze donkere energie vult maar liefst 70 procent van het totale universum. Dit is 95 procent als hierbij de nog altijd onverklaarbare onzichtbare donkere materie wordt opgeteld. De overige 5 procent bestaat uit sterrenstelsels, planeten, bloemen en mensen.
Saul Perlmutter begon in 1988 met zijn onderzoeksteam. Onafhankelijk daarvan begonnen Brian Schmidt en Adam Riess in 1994 met dezelfde zoektocht naar de verst gelegen supernova’s.
Door de afstand tot de supernova’s te meten, alsmede de snelheid waarmee ze van de aarde vandaan bewegen, hoopten de wetenschappers het lot van ons universum te bepalen.

De Amerikaanse natuurkundige Greg Landsberg speculeert over verdwijnende ruimtelijke dimensies
Doorbraak of gelul in de ruimte? (Volkskrant 25 september 2010)
Het nieuwe paradigma van Greg Lansberg is bijzonder interessant. Ook in het onderzoeksrapport ‘E i V’ komt naar voren dat de 4e dimensie speculatief is. Dimensie is al een onduidelijk begrip omdat het eerder om een concept, een perspectief, een manier van kijken naar de werkelijkheid, dus om een gezichtspunt gaat. Een driemensionale structuur kunnen we waarnemen, de verdwijnende 4e dimensie (what ever that may be) is nog nooit waargenomen.

De 4e dimensie, de relatieve tijd scheidt verleden en toekomst, de 'Ruimte-tijd - Spiegelsymmetrie'. Of met andere woorden de relatieve tijd verbindt de Ruimte-tijd, Zeitraum met het spiegelneuron en op een hoger aggregatieniveau met het superspiegelneuron. In de snaartheorie zijn energie en tijd twee complementaire grootheden. De complementariteit brengt de verbinding tussen verleden en toekomst tot uitdrukking. De verborgen 5e dimensie, de wederkerigheid tussen de micro- en de macrokosmos is kandidaat voor de verborgen complementariteit (evolutionaire kringloop), die een ommekeer in het denken, een paradigmawisseling mogelijk maakt.

Twee voorgestelde vormen voor donkere energie (dark energy) zijn de kosmologische constante, een constante energiedichtheid vullen van de ruimte homogeen, en scalaire velden, zoals kwintessens of moduli , dynamische hoeveelheden waarvan de energie dichtheid kan variëren in tijd en ruimte. Bijdragen van scalaire velden die constant in de ruimte worden meestal ook opgenomen in de kosmologische constante. De kosmologische constante is fysiek gelijkwaardig aan energie-vacuüm. Scalaire velden die veranderen niet in de ruimte kan worden moeilijk te onderscheiden van een kosmologische constante, omdat de wijziging kan ook uiterst langzaam.

Binnenin de kernen van de atomen zijn, over ultrakorte afstanden, twee natuurkrachten (sterke kernkracht en zwakke kernkracht) actief. De zwaartekracht en de elektromagnetische kracht zijn daarentegen twee krachten, die over langere tot super lange afstanden werkzaam zijn.

Tweede zwart gat in melkwegkern
Hét zwarte gat in onze melkweg is Sagittarius A*, een heldere radiobron in het hart van de melkweg. Deze joekel is tegen de drie miljoen keer zo zwaar als onze zon. Maillard en zijn team ontdekten IRS 13E, een ‘kleiner’ zwart gat van 1300 zonsmassa’s dat langzaamaan naar het centrale zwarte gat spiraalt. Op dit moment cirkelt IRS 13 op drie lichtjaar van het centrale zwarte gat.

Nassim Haramein versus Einstein
Zijn theorie heeft inderdaad veel weg van die van Albert Einstein (De Verenigd Veldtheorie). Echter Haramein gaat verder waar Einstein is gestopt. Zo sprak Einstein bijvoorbeeld over de gekromde ruimte als gevolg van massa; Nassim laat tijdens zijn lezing zien dat ruimte niet alleen kromt maar bovendien spint. Dit verklaart tevens bovengenoemde fenomenen, waar de gewone natuurkundige wetenschapper nog geen antwoord op gevonden heeft en die zwarte materie wordt genoemd. Bovendien heeft Nassim aan slechts twee krachten genoeg (in tegenstelling tot de huidige vier) om de ‘natuur’ te verklaren: een uitbreidende- en een samentrekkende kracht. Zijn theorie legt daarmee de basis voor een veel krachtigere en betekenisvollere wetenschap.
Herstel van een oude wetenschap
Met de baanbrekende theorie van Haramein wordt een oude wetenschap, namelijk die van de Heilige Geometrie, in ere hersteld en aangevuld met nieuwe inzichten. Haramein heeft (her)ontdekt dat Heilige Geometrie een sleutelrol vervult in een nieuwe, in opkomst zijnde postkwantumfysica. Hij laat zien hoe elementaire geometrische vormen- zoals de vijf Platonische lichamen – als het ware de kosmische bouwstenen zijn van de wereld. Haramein toont de werkelijke principes van de natuur. In zijn lezingen vertelt hij ook hoe hij tot zijn theorie is gekomen. Hij heeft namelijk uitgebreid studie gemaakt van oude beschavingen (o.a. het oude Egypte) inclusief oude geschriften (waaronder de Bijbel) en het fenomeen ‘bewustzijn’, evenals van Biologie, Scheikunde en Kosmologie.

Oratie Simon Portegies Zwart, de relevantie van de computationale astrofysica
In zijn onderzoek gebruikt Portegies Zwart grote computers om astronomische verschijnselen te begrijpen en te verklaren. Hij heeft zich vooral toegelegd op de evolutie van dubbel sterren, de vorming en evolutie van zwarte gaten en de interactie tussen de evoluerende populatie van sterren en de dynamica van die sterren.
Rondom het zwarte gat in het centrum van de Melkweg draaien miljoenen sterren. Sommige daarvan stralen in röntgenstraling. Vele van deze röntgenbronnen zijn waarschijnlijk dubbelsterren. Dit vormt een van de redenen om evolutie van dubbelsterren om een zwart gat te bestuderen.

Bram van Dijk Geleid door creativiteit: Snaartheorie (review: Jochem de Wit)
De zwaartekracht is uiteraard wel goed merkbaar: stenen vallen naar beneden. En net als de zwaartekracht kan ook de elektromagnetische kracht in het dagelijkse leven ondervonden worden. Waar bijvoorbeeld twee magneten elkaar aantrekken is de elektromagnetische kracht aan het werk. Ook zorgt deze kracht voor de eigenschappen van stoffen, omdat de wisselwerking tussen atomen wordt veroorzaakt door elektronen die met elkaar “communiceren” via elektromagnetisme.
De zwaartekracht lijkt dus niet te verenigen met het elektromagnetisme en de sterke en zwakke kernkrachten. Maar er zijn plekken, zoals zwarte gaten, of punten in de tijd, zoals de big bang, waar al deze krachten samenkomen. Wil je daaraan kunnen rekenen dan heb je een goed model nodig, zoals wellicht de snaartheorie.

Drs FC van Dongen Het Bewustzijn als Quantum-verschijnsel Een kritiek op de tijdsbeleving: Plato over de Grot en over de Tijd....
(Onzekerheidsprincipe van Heisenberg)
10: Wat echter voor onze beschrijving van het Bewustzijn en voor onze "Kritiek" op de tijdsbeleving van belang is, is dat er volgens het Penrose-Hameroff model een BEC speelt in de microtubuli van de cellen van ons Centraal, maar ook perifeer-zenuwstelseld en dit BEC zou het natuurkundige aspect van het Bewustzijn zijn. Men zou zelfs kunnen zeggen: Het BEC in uw microtubuli "ìs" uw Bewustzijn, hoewel dit wel een erg voorlopige definitie van het Bewustzijn is.
12: Zo'n tubuline structuur, we hebben het dus over de wand van de microtubuli, moet, volgens Hameroff en Penrose, gezien worden als een Qubit; zeg maar, een rekenéénheid. Deze Qubits gaan hun schakelingen (op quantum-niveau) steeds meer synchroon ("Coherent") laten lopen tot een bepaalde kritische waarde is bereikt en dan volgt er een collaps.
14: Penrose en Hameroff merken in dit verband op:
"....Quantum theory tells us that two or more particles, if once together, will remain somehow connected ("Entangled"), even when seperated by great distances. Qubits...." (onderdelen van je micritubuli) "....can interact by Quantum-entanglement, so that Quantumcomputing is able to achieve a nearly infinite parallel computational ability. Quantum-computers, if they can be constructed, will be able to solve important problems (e.g. factoring large numbers) with efficiency unattainable in classical computers....".
17: Chalmers merkt over de theorie van Penrose en Hameroff op, dat ze wat betreft het oplossen van "The Hard problem" in het zelfde schuitje zit als alle andere Bewustzijns-theoriën. Hij noemt: Crick en Koch (1990): volgens hen zou het Bewustzijn zetelen in de 35 tot 75 Hz oscillaties in de cerebrale cortex.
25: Het Bewustzijn zou volgens Bohm, vanwege deze overeenkomst, een "Pilot-Wave-achtig" verschijnsel zijn. Als we deze Bohmiaanse Quantum-benadering van het Bewustzijn naast de theoriën van Penrose en Hameroff leggen, zijn er bepaald meer overeenkomsten tussen deze Pilot-Wave en het Bewustzijn te noemen: Beiden spelen op Quantum-niveau, beiden bedienen zich van Niet-Lokaliteit en Entanglement, bij beiden is er, wat Bohm noemt: "Quantum-Wholeness" (in de zin van Bohr !), beiden zijn een golfverschijnsel en ook de diverse hierboven genoemde quantitatieve benaderingen, zoals tijdsduur (Planck-tijd) en afmetingen (Planck-lengte) enz. enz. komen overeen. Maar de belangrijkste conclusie is, dat het Bewustzijn duidelijk een vier-dimensionaal karakter heeft, dat wil zeggen op z'n minst tussen de derde en vierde dimensie in zit, en dat is tegelijkertijd onze "Kritiek" op de tijdsbeleving.

De Nederlandse graficus Maurits Escher heeft de penrose-driehoek vaak toegepast in zijn werk.

Robbert Dijkgraaf (NRC 27 december 2008: De architectuur van ons brein bepaalt en beperkt de wetenschap - Er is geen wiskunde zonder de mens - daar kwam ik achter):
De mens is slechts een onmisbare schakel in de ultieme cirkelredenering. U kunt deze lus zo vaak doorlopen als u wilt, net zoals de monikken de eindeloze trap op- en aflopen in de bekende prent Klimmen en dalen van M.C. Escher – een prent die trouwens geïnspireerd was door het werk van Penrose en zijn vader.
Op het eerste hoekpunt van de driehoek staat de wetenschap. Deze is verbonden met het tweede hoekpunt waar de mens staat, de bedenker van vele nutteloze en nuttige zaken, waarvan de wetenschap er slechts één is. Op zijn beurt vormt de mens weer een verbintenis met het derde hoekpunt, de natuur, wederom als onderdeel van een groter geheel, want de natuur brengt naast de mens ontelbaar andere verschijningsvormen voort. Ten slotte wordt de natuur weer verbonden met de wetenschap, een terrein dat veel meer bestrijkt dan alleen de beschrijving van de fysieke werkelijkheid.

Wouter Tavernier De intelligentie van de toekomst: een praktische en filosofische reflectie over de grenzen en de toekomst van de machine
J.R. Lucas was een van de personen die op wiskundige grond trachtte te bewijzen dat mensen ’meer’ waren dan computers. Hiervoor deed hij een beroep op de beroemde incompleetheidsstelling van G¨odel. Met deze constructie was hij noch de eerste (Turing voorspelde deze objectie in zijn artikel), noch de laatste (cfr. Penrose) die op grond hiervan de suprematie van de mens poogde te staven. De redenering komt bij allemaal ongeveer op hetzelfde neer, ik citeer Lucas:
''Hoe gecompliceerd we een machine ook maken, zij zal, als het ook werkelijk een machine is, corresponderen met een formeel systeem, dat weer onderhevig is aan de procedure van Gödel om een formule te vinden die onbewijsbaar in dat systeem is. De machine zal niet in staat zijn deze fomule als waar te produceren, ook al kan de menselijke geest zien dat zij waar is. En daarom is de machine nog steeds geen adequaat model van de menselijke geest. We proberen een model van de geest te maken dat mechanisch is - in wezen ’dood’ is - maar de geest, die in feite ’levend’ is, doet het altijd iets beter dan welk formeel, versteend, dood systeem dan ook. Dank zij de Stelling van Gödel heeft de menselijke geest altijd het laatste woord''.
In het boek The Emperor’s new mind gebruikt Roger Penrose veel analoge gedachten van Lucas. Hij gebruikt tevens dezelfde Gödel-redenering die mensen zouden kunnen maken, en machines niet. Hij doet echter een aanvulling op Lucas, doordat hij deze ’gave’ van de mens wijt aan de quantumfysische eigenschappen van de mens. Quantumeffecten zouden mogelijk zijn in kleine structuren van de neuronen, nl. microtubuli. De Gödeliaanse aspecten kunnen op gelijkaardige manier beargumenteerd worden als bij Lucas. Hierbij kunnen we bovendien de bedenking maken dat, in het geval dat de mens inderdaad Gödeliaanse problemen zou kunnen oplossen aan de hand van quantumcomputing, hiervoor nog niet bewezen is dat we geen machines kunnen maken die gebruik maken van een analoge quantumcomputing om dergelijke problemen op te lossen. Waarom zouden we zo’n soort ’machine’ dan niet kunnen namaken?

Sylvia Cranston, Carey Williams HPB: Het bijzondere leven en de invloed van Helena Blavatsky
Hoofdstuk 3 – De wetenschap en De Geheime Leer
In De nieuwe geest van de keizer ontpopt de Engelse natuurkundige dr. Penrose zich als een van het groeiende aantal natuurkundigen die denken dat Einstein niet koppig was toen hij zei dat zijn ‘pink hem vertelde dat de kwantummechanica incompleet is’.57 Penrose voegt eraan toe dat ‘moeilijkheden, in de ene of andere gedaante, blijven optreden in alle nu bestaande interpretaties van de kwantummechanica’.58 Hij gelooft dat de kwantumtheorie in de toekomst ‘enkele fundamentele veranderingen zal ondergaan’; dan zal men misschien diepere wetten ontdekken die zelfs het grote mysterie van het menselijk bewustzijn zullen verklaren,59 evenals wat willekeurige bewegingen van atomaire deeltjes schijnen te zijn.
57) Roger Penrose, De nieuwe geest van de keizer, vi; The Emperor’s New Mind, vi
58) Penrose, The Emperor’s New Mind, omslag, vi, 226, 280, 298
59) Penrose, The Emperor’s New Mind, voorflap, 402 e.v.

Het verborgen heelal (Labyrinth VPRO Woensdag 29 februari 2012)
Maar liefst 85 procent van de massa in het heelal is zoek, en al veertig jaar breken astronomen zich het hoofd over dit kosmologische raadsel. Labyrint volgt drie onderzoekers die in een ondergronds laboratorium op zoek zijn naar die ontbrekende, donkere materie.
Astronomen zouden het ’t liefst onder het tapijt willen moffelen, maar niemand kan erom heen: het grootste deel van het heelal is kwijt. De buitengebieden van veel sterrenstelsels, en de gaswolken daaromheen, bewegen zo hard dat ze eigenlijk uit de bocht moeten vliegen. Het lijkt erop alsof een onzichtbaar soort lijm ze in het gareel houdt. De onzichtbare aantrekkingskracht moet geleverd worden door een exotische vorm van materie, die in niets lijkt op wat we al kennen. Donkere materie, hebben onderzoekers het genoemd, en er moet maar liefst zes keer meer van zijn dan van gewone materie, waar sterren, stoeptegels en stervelingen van zijn gemaakt.
In een ondergronds laboratorium in het Italiaanse Gran Sassomassief zijn drie onderzoeksgroepn naarstig op zoek naar die geheimzinnige materie. Onderzoeker Patrick Decowski van het NIKHEF-instituut voor deeltjesfysica in Amsterdam probeert de donkere deeltjes te vangen in een vat gevuld met het edelgas xenon. De onderzoekers van CRESST turen naar sporen van de mysterieuze deeltjes in hun supergekoelde kristallen van calcium-wolframaat, en de onderzoekers van het DAMA-experiment hebben misschien zelfs al sporen gezien van donkere materie.
Maar volgens de Amsterdamse hoogleraar natuurkunde en Spinozalaureaat Erik Verlinde bestaat donkere materie helemaal niet. Volgens Verlinde is het hoog tijd om op een heel andere manier over ruimte, tijd en het hele universum na moeten denken. Verlinde werkt aan een nieuwe, revolutionaire theorie over de zwaartekracht. Dat is geen fundamentele kracht, zoals natuurkundigen sinds Newton hebben aangenomen, maar een bijverschijnsel van iets veel diepers, meent Verlinde. Als zijn ideeën juist zijn, leidt dat tot een ongekende aardverschuiving in de natuurkunde.

Erik Verlinde is hoogleraar theoretische natuurkunde. Met de Spinozapremie van twee en een half miljoen euro wil hij de komende jaren zijn nieuwe, vergaande, theorie over de zwaartekracht uitwerken.
‘Die oerknal, ik heb er nooit in geloofd. Dat er eerst niets is, en dat dat niets dan vervolgens ontploft. Dat is toch absurd?’ Erik Verlinde is niet bang om heilige huisjes omver te trappen. De bigbangtheorie is sinds jaar en dag een van de fundamenten van de kosmologie. Dat schuif je niet zomaar opzij. Maar Verlinde is stellig. 'Ik denk echt dat we op een andere manier over het ontstaan van ruimte, tijd en het hele universum na moeten denken. Een andere taal moeten ontwikkelen ook.'

In 2009, Erik Verlinde disclosed a conceptual model that describes gravity as an entropic force.[4] On 6 January 2010 he published a preprint of a 29-page paper titled On the Origin of Gravity and the Laws of Newton.[5] The paper was published in the Journal of High Energy Physics in April 2011.[6] Reversing the logic of over 300 years, it argued that gravity is a consequence of the "information associated with the positions of material bodies".

Erik Verlinde ZWAARTEKRACHT IS GEEN KRACHT (interview Volkskrant 12 december 2009)
Erik Verlinde promoveerde bij Gerard 't Hooft. Volgens Verlinde is de zwaartekracht niet wat we denken. De aantrekking tussen twee massa’s ontstaat vanzelf door informatieverschillen in de ruimte tussen de massa’s en die daarbuiten. In zijn theorie leidt Verlinde op een relatief eenvoudige manier de klassieken wetten van Newton af, als een natuurlijke aantrekking tussen massa’s. 'Dit is precies wat je nodig hebt voor een doorbraak', zegt KNAW-president Robbert Dijkgraaf.
De wetten van Newton en Einstein geven een globale beschrijving van een diepere werkelijkheid waarin informatie en energie een hoofdrol spelen, in plaats van materie en krachten.

Zwaartekracht en Verlinde
Ik weet het precieze er nog niet van, maar een Nederlandse theoretisch fysicus Prof.dr. Erik Verlinde schijnt een afleiding te hebben gegeven waaruit de zwaartekracht volgt.

Zonder gekheid nu, zwaartekracht is een gevolg van de kromming van de ruimte in de nabijheid van massa (energie) en het gebrek aan een absolute snelheid (alleen relativistische) in het heelal. Samen zorgen zij ervoor dat die kromming als zwaartekracht wordt ervaren.
Dus in mijn ogen was het al geen kracht, maar simpel een gevolg van bovengenoemde omstandigheden die als kracht wordt ervaren. En volgens mij is dat ook wat de wetenschap zegt, Erik Verlinde gaat hier wat verder op in en probeert dus nog iets specifieker te zijn.

Is de snaartheorie (string / superstring / M-theorie) de ultieme ‘Heilige Graal’ van de natuurkunde?
Vandaar dat nogal wat theoretische natuurkundigen, waaronder een aantal Nobellaureaten natuurkunde, hun twijfels hebben over de status van de snarentheorie: is het wel meer dan fantastische wiskunde? Zo stelt Martinus Veltman (Nobelprijs natuurkunde 1999): “De snaartheorie is een religie en daarom irrelevant voor de wetenschap.” Hij stelt ook dat de snaartheoretici “decennialang doorrommelen met een theorie die geen contact maakt met de werkelijkheid.”

Martinus Veltman maakt voor het standaardmodel gebruik van de C-, P- en T-symmetry. Als de regels gelijk blijven, dan heerst er blijkbaar symmetrie in het heelal. In de loop der tijd zijn er drie belangrijke symmetrieën gevonden: spiegelsymmetrie (het heelal zou gespiegeld kunnen bestaan), tijdsymmetrie (het heelal zou ook andersom in de tijd kunnen bestaan) en materiesymmetrie (elk deeltje heeft een tegendeel dat het doet verdwijnen als het dat ontmoet).
Voor het verklaren van de zwaartekracht wordt van het verschijnsel C-, P- en T-symmetry concept gebruik gemaakt.

De lus van Robbert Dijkgraaf kan met de merkwaardige lus van Douglas Hofstadter worden vergeleken. In het rapport ‘E i V’ wordt in plaats van lus het begrip lemniscaat, de oneindige kringloop (Blavatsky: de absolute eeuwige universele beweging of trilling, svabhavat, ‘de veranderlijke uitstraling van de onveranderlijke duisternis, die onbewust is in eeuwigheid’) gebruikt. Het mysterie blijft dus uiteindelijk bestaan. Blavatsky geeft een oplossingsrichting aan.

Verstrooiing treedt op met alle soorten golven en deeltjes: elektromagnetische golven zoals licht, maar ook geluidsgolven, watergolven en kwantumgolven. Bij Comptonverstrooiing wordt kortgolvige straling verstrooid aan elektronen, die energie winnen.

Als een gravitatiegolf de antenne passeert, zal deze golf een zeer kleine fractie van zijn energie aan de bol overbrengen.
Sterrenkundigen voorspellen dat met de te verwachten gevoeligheid het mogelijk moet zijn om de signalen te kunnen meten van asymmetrische instabiliteiten in roterende enkelvoudige en dubbele neutronensterren en om botsingen van zwarte gaten en neutronensterren te zien.

David Pratt Oerknal, zwarte gaten en gezond verstand:
Donkere materie en donkere energie terzijde gelaten, denkt men dat ruim 99% van de materie in het fysieke heelal in de plasmatoestand verkeert, waaronder sterren, de buitenatmosfeer van planeten, en het interplanetaire, interstellaire en intergalactische medium. Plasma – ook bekend als de vierde toestand van materie (naast vaste stof, vloeistof en gas) – bestaat uit ontbonden atomen, d.w.z. elektronen en ionen (atoomkernen). Het is vermeldenswaard dat, terwijl de meeste wetenschappers de zon beschouwen als een bal plasma, de theosofie zegt dat het binnenste van de zon grotendeels uit materie in de vijfde, zesde en zevende toestand bestaat – toestanden die aan wetenschappers op aarde onbekend zijn.26 Fijnere graden van fysieke materie kunnen zich dus achter het woord ‘plasma’ schuilhouden.

David Pratt David Bohm en de impliciete orde:
In de jaren dertig bezocht David Bohm het Pennsylvanië State College waar hij diepe belangstelling kreeg voor de quantumfysica, de fysica op subatomair gebied. Na zijn eindexamen bezocht hij de Universiteit van Californië, Berkeley. Tijdens deze periode werkte hij op het Lawrence Radiation Laboratory waar hij, na het behalen van zijn doctorsgraad in 1943, zijn baanbrekend werk met plasma’s begon (een plasma is een gas dat een hoge dichtheid van elektronen en positieve ionen bevat). Bohm ontdekte tot zijn verbazing dat zodra elektronen zich in een plasma bevonden, ze zich niet langer gedroegen als individuen en zich gingen gedragen alsof ze een deel van een groter en onderling verbonden geheel waren. Later merkte hij op dat hij vaak de indruk kreeg dat de zee van elektronen in zekere zin leefde.

David Pratt Kosmologie en de oerknal:
Plasma-kosmologen stellen zich een heelal voor dat door uitgestrekte elektrische stromen en krachtige magnetische velden wordt doorsneden en dat door elektromagnetisme zowel als door zwaartekracht wordt geordend en beheerst. De niet-homogene en draadvormige structuur van het heelal is geen verrassing, want vrijwel elk plasma doet van nature niet-homogene massa’s ontstaan en strengelt zich ineen tot dichte, wervelende draden en deze zijn in het laboratorium, in de zon, in nevelvlekken en in de kern van ons melkwegstelsel waargenomen. Uiterst kleine plasma’s die in het laboratorium met hoge snelheid op elkaar worden afgevuurd krimpen en strengelen zich ineen tot de sierlijke vormen van spiraalnevels en roepen het idee op dat sterrenstelsels zelf wellicht zijn voortgebracht door werveldraden op een veel grotere schaal.

Afhankelijk van temperatuur en druk kan materie zeven aggregatietoestanden (verschijningsvormen, fasen) aannemen:

Om een energietoestand, een energieniveau (elektromagnetisme) te beschrijven maakt Paul Walrecht op zijn website van vier symbolen - , ~ , 0 , + gebruik. Paul Walrecht heeft in zijn elektrisch atoom model (kies: LDAT-Wet) het magnetisme geëlimineerd. Hij maakt gebruik van een kern van Chrisonen, Neutronen en Protonen, respectievelijk negatief geladen, nul-geladen en positief geladen, met daaromheen wentelende wisselend geladen elektronen.
Paul Walrecht koppelt in zijn model natuurkundige begrippen, de elektrische ladingen ‘- , ~ , 0 en +‘ aan de levende, biologische begrippen ‘Chrison, Elektron, Neutron en Proton‘.
Aggregatietoestanden:
- I Gassen; volk zwervend, atomen zwervend
- II Vloeistoffen; volk plaatszoekend, atomen plaatszoekend
- III Vaste Stoffen, volk plaatsgebonden, atomen plaats gebonden
- IV Plasma's; Elektronen-paren zwervend.

Vortical (comparative more vortical, superlative most vortical)
1. Of, or pertaining to a vortex; containing vortices; moving in a vortex. [from 17th c.]
1888, Alexander Winchell, World-life: or, Comparative Geology, part II:
He assumed, in brief, that infinite space is filled with infinite matter; that matter was originally in a chaotic, formless condition; that the cosmical bodies arose at first from vortical motions in the original mass.

Ervin Laszlo boek Kosmische Visie Wetenschap en het Akasha-veld (p. 35):
De fysicus Erwin Schrödinger heeft erop gewezen dat elementaire deeltjes in de kwantumtoestand niet in een individueel gedefinieerde toestand verkeren, maar collectieve toestanden bezetten, en dat die toestanden altijd intrinsiek met elkaar ‘verstrengeld’ zijn.
50/51: Als twee of meer torsiegolven op elkaar inwerken, integreert het daaruit voortvloeiende interferentiepatronen de informatie van alle deeltjes in het geheel. We kunnen eenvoudiger en zinvoller - zeggen dat de vortices informatie registreren over de toestand van de deeltjes waardoor ze werden gecreëerd, terwijl het interferentiepatroon de informatie registreert over het totaal van de deeltjes wier vortices elkaar hebben ontmoet.
96: Elementaire deeltjes zijn toegerust met een vorm en niveau van (proto-)bewustzijn. Tot op zekere hoogte is alle materie bewust en is geen enkel bewustzijn absoluut immaterieel. Er bestaat geen categorische scheiding tussen stof en geest.
124: De ontbrekende massa: Dit mondt uit in de bevinding dat slechts 4 procent van de materiële inhoud van het universum uit objecten van zichtbare materie bestaat, zoals spiraalnevels, sterren, planeten, interstellair stof en andere hemellichamen waarvan het bestaan met behulp van optische telescopen werd onthuld.
Daarnaast lijkt 23 procent ervan te bestaan uit baryonische ‘zwarte’ materie (protonen en neutronen in structuren die te vaag zijn om optisch waargenomen te kunnen worden), alsmede uit niet baryonische zwarte materie (exotische deeltjes als axionen, neutrino’s met massa en ‘zwak interactieve massadeeltjes’ - (Wimps = Weakly interacting massive particle). Desondanks zou er – bij een totaal van zichtbare en onzichtbare materie van 27 procent – voor maar liefst 73 procent van de inhoud van het universum geen verklaring zijn! Deze gigantische hoeveelheid lijkt geen materie te zijn, maar ‘zwarte energie’ – een eigenschap van de ruimte zelf, zeer waarschijnlijk een gevolg van de fluctuatie van virtuele deeltjes in de fundamentele oceaan van energie die fysici het ‘kwantumvacuüm’ noemen.
136: Deeltjes geven daarnaast blijk van de eigenschap die Niels Bohr omschreef als ‘complementariteit’.
139/140: De holografische wiskunde vond in 1998 een onverwacht toepassingsgebied toen Juan Martín Maldacena, destijds van Harvard University, een verklaring voor de snaartheorie probeerde te geven onder de omstandigheden van kwantumgraviteit. Hij stelde vast dat een snaartheorie veel eenvoudiger hanteerbaar is in vijfdimensionale ruimten dan in vierdimensionale. De oplossing leek glashelder: de aanname dat de vijfdimensionale ruimte in het zwarte gat feitelijk een hologram is van het vierdimensionale patroon aan het oppervlakt ervan.
159: Ze vallen inderdaad samen, met als gevolg dat we van de ‘macroscopische golffunctie’ van het organisme kunnen spreken. Met andere woorden, levend weefsel is een ‘Bose-Einstein-condensaat’, een vorm van materie waarin kwantumachtige processen – waarvan tot nu toe werd aangenomen dat ze beperkt blijven tot het microscopische domein – zich ook op macroscopische schaal voordoen. Dat dit inderdaad gebeurt, werd aangetoond in 1995, in het kader van experimenten waarvoor de fysici Eric A. Cornwell, Wolfgang Ketterle en Carl E. Wieman in 2001 met de Nobelprijs werden onderscheiden.
182: Het was Einstein die de voornaamste premisse van de naturalistische aanpak onder woorden bracht. ‘Wij zoeken’ verklaarde hij, 'naar het meest eenvoudige denkschema dat de waargenomen feiten met elkaar in samenhang brengt'.
183: Erich Jantsch maakte mij attent op het werk – en later ook de persoon – van de uit Rusland afkomstige Nobelprijsdrager en thermodynamica-expert Ilya Prigogine. Diens concept van ‘dissipatieve structuren’ die onderhevig zijn aan periodieke bifurcaties (‘tweesprongen’) leverde mij de evolutionaire dynamiek die ik nodig had. Nadat ik dit concept met Prigogine had besproken, concentreerde ik mijn werk op wat ik de ‘algemene evolutietheorie’ noemde.
192: Met het hier gepostuleerde vijfde veld [het A-veld] liggen de zaken anders: het is niet afgeleid uit een wisselwerking tussen in ruimte en tijd van elkaar gescheiden entiteiten. Zoals het door Bohm werd beschreven, grijpen tijd en ruimte in elkaar en ontplooien zich beide. Wiskundig gesproken is het vijfde veld spectraal – holografisch – georganiseerd. De organisatie ervan bestaat uit interferentiepatronen, dat wil zeggen uit de amplituden (hoeveelheden) energie die op plaatsen waar golfvormen elkaar kruisen voorhanden is (…). Het vijfde veld is dus geen verschijnsel dat eenvoudigweg kon worden afgeleid uit observaties; veeleer is het een transformatie van velden die uit waarnemingen zijn afgeleid.

Ervin Laszlo en Jude Currivan boek KOSMOS een integrale visie op de wereld
Hoofdstuk 1 Hoe ver reikt onze kennis?, Theorieën van alles – en niets? (p. 16):
De fysici zouden echter nog ontdekken dat kwantisatie, golf/deeltje-dualiteit en de intieme relatie tussen de waarnemer en het waargenomene slechts het topje van de ijsberg vormden die de kwantumwereld is.
21: In de kwantumfysica geldt dat de gravitatiekracht wordt overgedragen door een deeltje met een massa nul, het graviton. De ontdekking dat het laagste trillingsgetal van snaren zo’n deeltje beschrijft, was een krachtige stimulans voor de zich ontwikkelende theorie.
Het branenuniversum (p. 21):
Om de betekenis van branen te doorgronden, moeten we de aandacht richten op een van de meest extreme omgevingen van de kosmos, het zwarte gat (Wimps Weakly interacting massive particle).
23/24: Opmerkelijk genoeg werd de rol van bewustzijn in de relatie tussen enerzijds de waarnemer en anderzijds het gedrag van kwantums en de relatieve aard van de ruimtetijd in het gunstigste geval genegeerd of in het ergste geval zelfs buitenspel gezet. In de hoofdstroom van de moderne wetenschap duurt deze situatie nog altijd voort.
De integrale werkelijkheid (p. 24):
We hebben al gezien hoe de non-lokaliteit van kwantumentiteiten – de verstrengelde aard van twee identieke elementaire deeltjes – aantoont dat het universum een geheel is waarin alles met alles samenhangt. Het is een ‘heel’.
Hoofdstuk 2 Krachten en wetten, Emergentie (p. 38):
Balancerend op de snijkant tussen orde en wanorde ondergaat een systeem in kritsche toestand voortdurend een kringloop binnen stabiliteitsgrenzen die door het archetypische patroon dat eraan ten grondslag ligt, de attractor, worden bepaald.
Universele cycli (p. 29):
Hoewel de wetenschap er tot dusverre de voorkeur aan heeft gegeven deze onontkoombare logica te negeren, zullen we, naarmate we dieper in de fundamentele geheimen van de natuur doordringen, net als Einstein worden geconfronteerd met ordening en harmonie als manifestaties van de kosmische Geest in ons universum. Deze openbaringen verlangen niet van ons dat we een keus maken tussen óf een intelligent scheppingsplan óf lukrake evolutie, maar wel dat we de ogen opnen voor een co-creatief ontwerp voor evolutie. Wat wij waarnemen – letterlijk verborgen in het volle zicht – is Einsteins concept van een kosmische Geest aan het werk.
Hoofdstuk 3 Relativiteit, Yin en yang (p. 41):
Op deze stromende drempel tussen licht en donker, tussen positief en negatief, voltrekt zich wat wij 'co-creativiteit' noemen.
Verborgen symmetrieën (p. 44/45):
Het verschijnsel van symmetriebrekingen wordt overal in de natuur aangetroffen.
Om de geheimen in de natuur af te leiden uit de kennis van de relaties in de symmetrieën staat bekend als de gauge theory (ijktheorie).
De oud-Griekse meetkundigen onderzochten al pakweg 2500 jaar geleden zulke dualiteiten die elkaar weerspiegelen in de zogeheten platonische veelhoeken (polyeders), vijf regelmatige veelvlakken waarvan zij geloofden dat het de archetypische bouwstenen van materie waren – de vijf klassieke elementen aarde, water, lucht, vuur en ether.
Deeltjes en golven (p. 45):
Tegenhangers die elkaar weerspiegelen en niet los van elkaar bestaan, maar elkaar aanvullen (ze zijn complementair), komen overal in de natuur voor.
Harmonie in co-creatie (p. 51):
De contouren van een alomvattend model van de kosmos als de integrale werkelijkheid zal ons duidelijk worden hoe de allesdoordringende aard van non-lokale connecties, ontstegen aan de bekende grenzen van tijd en ruimte, ons aanspoort tot de erkenning dat wij niet alleen de muziek van de schepping zijn, maar ook de musici die haar spelen en de componisten die haar co-creëren.
Hoofdstuk 4 Akasha en de hele-wereld, Entropie en evolutie (p. 55):
Het is mogelijk ‘bits’ – de fundamentele data-eenheid – op te tellen, te vermenigvuldigen of zelfs te ontkennen zonder er energie voor te gebruiken of de entropie van het universum te vergroten. Er is echter één – nogmaals, één – handeling die warmte genereert en de entropie van het universum doet toenemen: het wissen van informatie.
Alleen deze handeling – in een computergeheugen, een stel menselijke hersenen of het universum in zijn geheel – kost energie. Omkeerbare operaties leiden niet tot toename van de entropie. Onomkeerbare doen dat wel, en uitwissen is onomkeerbaar. Het is misschien pijnlijk, maar verlies is de stuwkracht achter de evolutie.
Het kwantumvacuüm (p.55):
Het voortgaande onderzoek van dit kwantumvacuüm heeft aangetoond dat het de ziedende matrix is van zogeheten virtuele energieën en deeltjes die zo snel in het materiële bestaan verschijnen en er weer uit verdwijnen dat ze geen netto-effect hebben op de totale energie van het universum. Momenteel wint echter het inzicht veld dat de oergrond van het manifeste universum niet eenvoudigweg zo’n primordiaal energieveld is, maar in wezen een volledig geïntegreerd informatieveld: Einsteins kosmische Geest!
Hoever zijn we nu? (p. 66):

  • De lichtsnelheid binnen de ruimtetijd, in combinatie met de realiteit van non-lokale connectie buiten ruimtetijd, stelt de hele-wereld in staat haar eigen innerlijke relaties te verkennen en haar eigen processen te genereren.

Ons zevende zintuig (p. 77/78):
Hoewel we de input van onze vijf fysieke zintuigen kennen, bieden de subtielere signalen die we voortdurend uitzenden en ontvangen ons de diepere percepties die we ons ‘zesde zintuig’ noemen, omdat ze zich aan de radar van ons waakbewustzijn onttrekken. De non-lokale vermogens die ons toegang verschaffen tot alle informatie die zich buiten tijd en ruimte bevindt – door de bioloog Rupert Sheldrake ons ‘zevende zintuig’ genoemd – bewijzen echter dat wij inherent verbonden zijn met het A-veld, het allesdoordringende informatiesubstraat dat overeenkomt met wat wij de kosmische Geest noemen.
Innerlijk weten (p. 78):
De vroegchristelijke mystici werden gnostici genoemd, een woord dat is ontleend aan het Griekse gnosis genoemd, een woord dat ‘innerlijk weten’ betekent. Misschien is dit ook de beste beschrijving voor de complexe perceptiematrix waaraan wij ons op ons ego gebaseerde weten van wie we zijn en hoe onze relatie met de wereld, is ontlenen. De beperkingen van zuiver rationele kennis worden pas verruimd door innerlijk weten.

Hoofdstuk 6 Kosmische taal (p. 93/96):

  • 1. Het relativiteits of evenwichtsprincipe
  • 2. Het resolutieprincipe
  • 3. Het resonantieprincipe
  • 4. Het reflectieprincipe
  • 5. Het veranderingsprincipe
  • 6. Het keuzeprincipe en de implicaties ervan
  • 7. Het conservatieprincipe
  • 8. Het toelatingsprincipe

Het reflectieprincipe is in uiterste instantie een uitvloeisel van het resonantieprincipe, voorzover het bepaalt hoe de uiterlijke omstandighden in ons leven een afspiegeling vormen van de toestand in ons innerlijk – en vice versa.
Hoofdstuk 7 Coherentie, De oorsprong van het leven (p. 101):
Tot voor heel kort gingen nagenoeg alle biologen ervan uit dat het leven op aarde ook op aarde is begonnen. Een alternatieve voorstelling, die al werd bepleit door de Griekse filosoof Anaxagoras (ca. 500 – 428 v.C.), en in de jaren zeventig van de 20e eeuw verder werd ontwikkeld door de Britse kosmoloog Fred Hoyle en anderen, zegt dat het biologische leven uitgezaaid werd in de ruimte. Deze visie wordt de panspermie-theorie genoemd en tegenwoordig door een toenemend aantal wetenschappers serieus genomen.
Membranen en breinen (p. 105):
Bruce Lipton is een van de biologen die pionierswerk verricht in het onderzoek naar het primaat van membranen in de vorming van biologisch leven.
106: Hoewel de DNA-code ongewijzigd blijft, ontstaan er in sommige celtypen verschillen in de manier waarop genen zich tot expressie brengen. Deze verschillen worden overgedragen naar de cellen van nakomelingen, een verschijnsel waarvoor, de naam epigenetische overerving is ingevoerd.
Organische coherentie (p. 107):
Al een van de eerste fasen in de evolutie van complexe levensvormen – de omzetting van de energie die van de zon naar de aarde stroomt en ons bekend is als fotosynthese – vereist een opmerkelijke vorm van coherentie bij bacteriën.
In levend weefsel is de aanwezigheid van kwantumcoherentie bewezen door Eric Cornell, Wolfgang Ketterle en Carl Wieman (p. 143) met experimenten waarvoor zij in 2001 de Nobelprijs kregen. Wij zijn als biologische entiteiten energetische wezens die in een continue coherente vibratie verkeren.
Het elektrische lichaam (p. 109):
Bekend is dat zenuwen overal in het menselijk lichaam energetisch (en uniform) zijn gepolariseerd: positief bij de inkomende vezel (de dendriet) en negatief bij de uitgaande vezel (het axon).
112: Een andere onderzoekspionier op het gebied van het menselijk bioveld is de biofysicus Fritz-Albert Popp. Samen met zijn collega’s van het International Institute of Biophysics onderzocht Popp jarenlang een ander aspect van het bioveld, bestaande uit de emissie van licht (biofotonen).
Hoofdstuk 8 Ervaring, Geest en stof (p. 121):
Echter, de stimuli die de stoot geven tot activiteiten in de cel, kunnen – zo tekent Bruce Lipton hierbij aan – verstoord zijn; als zodanig weerspiegelen ze onze overtuigingen over de werkelijkheid.
Emotionele intelligentie (p. 125):
In 1996 besprak de psycholoog Daniel Goleman het belang van het hart voor de manier waarop wij de wereld ervaren en ermee in wisselwerking staan.
Hoofdstuk 10 De doorbraak op gang brengen, Spiraaldynamiek (p. 147):
In hun baanbrekende boek Spiral Dynamics beschrijven Don Beck en Christopher Cowan een model van de bewustzijnsevolutie van complete culturen.
Ons pad naar heelheid (p. 150):
Als uiterlijke rijkdom innerlijke armoede moet maskeren, zal geen enkele hoeveelheid bezit deze leegte kunnen vullen.
'Affluenza' genezen
In 2005 lieten de co-auteurs John de Graaf, David Wann & Thomas H. Naylor de tweede editie van een boek verschijnen dat de titel draagt van de door hen bedachte naam voor de ziekte van extreme overconsumptie, affluenza.
Hoofdstuk 11 De integrale werkelijkheid, Eenheid in Verscheidenheid (p.158):
De interactieve, met elkaar verweven processen van de manifeste wereld voltrekken zich op alle bestaansniveaus. Ze maken het mogelijk dat de hele wereld zichzelf in de diversiteit van talloze uitdrukkingsvormen tot expressie brengt.
Hoofdsuk 14 Onze kosmische missie (p. 185/186):
Immers, wij zijn hebben niet geleefd en gehandeld als coherente wezens in harmonie met elkaar en de natuur om ons heen, maar zijn collectief ‘ontstemd’ en vervreemd geraakt.

Harry Massey en Peter Fraser DE ONDERSTE STEEN BOVEN Een revolutie in de preventieve gezondheidszorg, Hoofdstuk 3 Voorbij de illusie van Ruimte en tijd (p. 33):
De Britse onderzoeker Rupert Sheldrake heeft ook experimenten uitgevoerd die suggereren dat onmiddellijke verplaatsing van energie over een grote afstand mogelijk is. Sheldrake heeft met zeer uitgebreid dubbelblind onderzoek aangetoond dat honden in staat zijn door middel van buitenzintuiglijke waarneming (BZW) te bepalen wanneer hun baas thuis komt. Het fenomeen BZW, zegt Sheldrake, toont aan dat velden zoals elektromagnetisme en zwaartekracht zowel menselijke als niet menselijk gevoelens met elkaar kunnen verbinden. Hij noemt dat het ‘morfogenetische veld’ of ‘M-Veld’.

Sheldrake: De derde hypothese zegt dat creativiteit
afhangt van toeval, strijd en noodzaak . . . Ze is geworteld in de voortgaande processen van de natuur. Maar tegelijkertijd komt ze voor binnen het kader van hogere systemen van orde. Nieuwe soorten ontstaan bijvoorbeeld binnen de ecosystemen; nieuwe ecosystemen binnen Gaia; Gaia binnen het zonnestelsel; het zonnestelsel binnen de melkweg; de melkweg binnen de groeiende kosmos.
Velden spelen een fundamentele rol in de moderne wetenschap: men zegt dat stof uit energie bestaat, die door velden wordt georganiseerd. ‘Velden’, zegt Sheldrake, ‘zijn in de plaats gekomen van zielen als onzichtbare, organiserende beginselen.’ Hij gaat zelfs zover dat hij het universele veld van de zwaartekracht vergelijkt met het neoplatonische idee van de wereldziel. Hoewel dit duidelijk een overdrijving is, aangezien de wereldziel iets veel hogers en spirituelers is dan de velden die bij natuurkundigen bekend zijn, kunnen de morfische gedrags- en mentale velden die door Sheldrake worden geponeerd, worden beschouwd als velden van hoger niveau en tonen enige gelijkenis met wat in het theosofisch denken de dierlijke en de menselijke ziel worden genoemd. Praktisch alle religieuze en mystieke tradities leren dat ons stoffelijk lichaam slechts het laagste niveau van onze constitutie is, en dat er een hoger deel in ons is dat de lichamelijke dood overleeft. Hoewel Sheldrake niet uitdrukkelijk de mogelijkheid van overleving en reïncarnatie overweegt, is er in zijn theorie niets dat ze uitsluit.

Currently this Gaian homeostatic balance is being pushed by the increase of human population and the impact of their activities to the environment. The multiplication of greenhouse gases may cause a turn of Gaia's negative feedbacks into homeostatic positive feedback. According to Lovelock, this could bring an accelerated global warming and mass human mortality.
The Gaia theory posits that the Earth is a self-regulating complex system involving the biosphere, the atmosphere, the hydrospheres and the pedosphere, tightly coupled as an evolving system. The theory sustains that this system as a whole, called Gaia, seeks a physical and chemical environment optimal for contemporary life.
Gaia evolves through a cybernetic feedback system operated unconsciously by the biota, leading to broad stabilization of the conditions of habitability in a full homeostasis. Many processes in the Earth's surface essential for the conditions of life depend on the interaction of living forms, especially microorganisms, with inorganic elements. These processes establish a global control system that regulates Earth's surface temperature, atmosphere composition and ocean salinity, powered by the global thermodynamic desequilibrium state of the Earth system.

Versnellings- en Gravitatiewet van Newton
Newton beschreef diffractie (buiging) van licht - het experiment met de stoffige spiegel - dat in 1801 door Thomas Young werd verklaard, al was het dan met het golfmodel. Ter voorkoming van chromatische aberratie ten gevolge van kleurschifting, die bij breking door lenzen onvermijdelijk is, bedacht en construeerde Newton de Newton telescoop, waarvan het beginsel nog steeds toegepast wordt.

Paulrca Franck Elementaire elektriciteit:
Een reeks grondige experimenten om de beweging van de materiële ether te detecteren leidde niet tot resultaten. Michelson en Morley werden gezien als diegenen die de "ether" teniet deden. Ook al bewezen hun experimenten enkel de afwezigheid van een materiële ether! En dus niet het eventuele bestaan van de Lorentz-constante niet-materiële ether. De Maxwell vergelijkingen en het veld-concept werden als hoogste waarheid verdedigd. Na Einsteins fundamentele relativiteits theorie kort na het begin van de vorige eeuw, vervaagde de idee van een ether en het veld-concept regeerde als nooit tevoren. Inderdaad ging men zo ver in de INTERPRETATIES van Einsteins relativiteitstheorie dat men bevestigde dat men een golf kan hebben ZONDER een medium. Dat wil dus zeggen, men kan iets doen golven zonder dat er iets is om te doen golven!! Hierna kondigde men het finale einde aan van de ether-gedachte als medium zonder dat Einstein zelf zoiets ooit gesugerreerd had. En met de geboorte van Einsteins General Theory of Relativity werd zelfs massa benoemd als simpele "verbuiging" van ruimte-tijd of het vacuum, NIETS. De quantummechanica kwam en daarmee verdwenen ook zekerheid en determinatie als betekenisvolle concepten. Chaos , waarschijnlijkheid en willekeurigheid werden de heersende ideeën. Er ontstonden "waarschijnlijkheidsgolven" en "waarschijnlijkheidsvelden" alsook quantumvelden van vele soorten. Het onderling verweven geraken van deze uitgebreidheid aan concepten van de elektrodynamica duwde de idee van een eenheidsveld of een niet materiële ether nog verder in de richting van de zuivere esoterie.
Het oxymoron F=m.a
wat is er eerst
F van waar komt die
a hoe is die versnelling op zich mogelijk
Wetende dat massa gevoelig is aan snelheid; massa neemt toe als lichtsnelheid benaderd wordt.

De cultuurfilosoof Peter Sloterdijk hanteert in zijn boek Sferen voortdurend het oxymoron. Een oxymoron is een speciaal geval van de paradox: daar is wel een zekere tegenspraak aanwezig, maar bij nadere beschouwing lost die tegenspraak zich op. Bij de oxymoron blijft de spanning van het betekenisverschil echter in stand.

De Geheime Leer Deel I Stanza 7 De voorvaderen van de mens op aarde (p. 265/266):
(a) De uitdrukking ‘door de zeven werelden van maya’ heeft hier betrekking op de zeven bollen van de planeetketen en de zeven ronden of de 49 fasen van actief bestaan, die de ‘vonk’ of monade vóór zich heeft bij het begin van elke ‘grote levenscyclus’ of manvantara. De ‘draad van fohat’ is de eerder genoemde levensdraad.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 3 ‘An lumen sit corpus, nec non?’ (p. 532):
Men geeft blijk van grote minachting voor de metafysica in het algemeen en voor de ontologische metafysica in het bijzonder. Maar telkens als de occultisten hun in aantal verminderde hoofden durven opheffen, zien we dat de materialistische natuurwetenschap is doortrokken van metafysica4. Om aan te tonen dat de moderne wetenschap vrij is van zulke ‘dromen’, worden haar meest fundamentele beginselen, hoewel ze onverbrekelijk zijn verbonden met het transcendentalisme, niettemin in de doolhof van tegenstrijdige theorieën en hypothesen verdraaid en vaak genegeerd.
4) Het hierboven geciteerde boek van Stallo, Concepts of Modern Physics, dat de levendigste protesten en kritiek heeft uitgelokt, wordt aanbevolen aan ieder die is geneigd aan deze uitspraak te twijfelen. ‘De openlijke vijandigheid van de wetenschap tegenover de metafysica’, schrijft hij, ‘heeft de meerderheid van de wetenschappelijke specialisten ertoe gebracht aan te nemen dat de methoden en de resultaten van empirisch onderzoek in het geheel niet worden beheerst door de wetten van het denken. De eenvoudigste regels van de logica, de wetten van de non-contradictie inbegrepen, worden stilzwijgend genegeerd, of openlijk verworpen . . . zij nemen hevig aanstoot aan iedere toepassing van de regel van de consistentie op hun hypothesen en theorieën . . . en zij beschouwen een onderzoek (hiervan) . . . in het licht van deze wetten als een brutale inbreuk van ‘a priori beginselen en methoden’ op de gebieden van de empirische wetenschap.
535: Daarna, tegen het eind van zijn lezing, wijst prof. Lodge erop dat de verklaring van zowel cohesie als zwaartekracht ‘moet worden gezocht in de wervel-atoomtheorie van Sir William Thomson' (Stallo).
535/536: Men hoeft niet te vragen of deze werveltheorie ook een verklaring moet geven van het neervallen op aarde van de eerste levenskiem uit een voorbijkomende meteoor of komeet (de hypothese van Sir William Thomson). Maar men zou Lodge (Luminiferous aether) kunnen herinneren aan de wijze kritiek op zijn lezing in dezelfde Concepts of Modern Physics. Gezien de hierboven aangehaalde verklaring door de Londense professor, vraagt de schrijver zich af, ‘of . . . de elementen van de werveltheorie bekende, of zelfs mogelijke ervaringsfeiten zijn? Want, als ze dat niet zijn, dan is die theorie kennelijk onderhevig aan dezelfde kritiek die zoals men zegt de veronderstelling van ACTIO IN DISTANS ongeldig maakt’ (blz. xxiv). En dan toont de bekwame criticus duidelijk aan wat ether niet is en ook nooit kan zijn, ondanks alle wetenschappelijke beweringen van het tegendeel. En zo zet hij, zij het onbewust, de deur wijd open voor onze occulte leringen.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 4 Is de zwaartekracht een wet? (p. 538):
De deeltjestheorie is zonder omhaal terzijde geschoven, maar de zwaartekracht – het beginsel dat alle lichamen elkaar aantrekken met een kracht die recht evenredig is aan hun massa, en omgekeerd evenredig aan het kwadraat van hun onderlinge afstand – is tot heden blijven bestaan en heerst oppermachtig als altijd in de veronderstelde etherische golven van de Ruimte. Als hypothese was zij met de dood bedreigd wegens haar ontoereikendheid om alle feiten te omvatten die haar werden voorgelegd; als fysische wet is zij de koningin van de vroegere eens almachtige ‘imponderabilia’. ‘Het is weinig minder dan godslastering . . . een belediging van Newtons grootse nagedachtenis om eraan te twijfelen . . .’, roept een Amerikaanse recensent van Isis Ontsluierd uit. Welnu, wat is tenslotte die onzichtbare en ongrijpbare god in wie we blindelings moeten geloven? Sterrenkundigen die in de zwaartekracht een gemakkelijke oplossing voor veel dingen zien, en een universele kracht die hen in staat stelt de bewegingen van de planeten te berekenen, maken zich weinig zorgen over de oorzaak van de aantrekking. Zij noemen de zwaartekracht een wet, een oorzaak op zichzelf. Wij noemen de krachten, die onder die naam werken, gevolgen en dan nog duidelijk secundaire gevolgen. Eens zal men inzien dat de wetenschappelijke hypothese toch geen antwoorden geeft en dan zal ze de deeltjestheorie van het licht volgen en worden bestemd om vele wetenschappelijke eeuwigheden lang te rusten in de archieven van de ontzenuwde hypothesen. Heeft Newton zelf geen ernstige twijfel geuit over de aard van kracht en de stoffelijkheid van de ‘agentia’, zoals zij toen werden genoemd?
538/539: Sir Isaac Newton besteedde er in het begin van zijn Principia veel zorg aan, zijn school ervan te doordringen dat hij het woord ‘aantrekking’ niet gebruikte met het oog op de wisselwerking van lichamen in fysische zin. Voor hem, zo zei hij, was het een zuiver wiskundig begrip, dat werkelijke of primaire fysische oorzaken buiten beschouwing liet. In een van de passages uit zijn Principia (Defin. 8, B.I. Prop. 69, ‘Scholium’) vertelt hij ons duidelijk, dat aantrekkingen uit fysisch oogpunt bezien, eerder impulsen zijn. In sectie XI (Inleiding) spreekt hij de mening uit dat ‘er een ijle geest is, die door zijn kracht en werking alle bewegingen van de stof bepaalt’ (zie Mod. Mater., door de eerw. W.F. Wilkinson). En in zijn derde brief aan Bentley zegt hij: ‘Het is ondenkbaar dat onbezielde ruwe stof zonder bemiddeling van iets anders dat niet stoffelijk is, en zonder onderling contact, op andere stof zou inwerken en hierop invloed zou hebben, zoals het geval moet zijn als de zwaartekracht in de zin van Epicurus tot haar wezen behoort en in haar aanwezig is . . . Dat zwaartekracht aangeboren, inherent en wezenlijk voor de stof zou zijn, zodat het ene lichaam op een afstand door een vacuüm heen op het andere lichaam kan inwerken zonder de bemiddeling van iets anders, waardoor de werking van het ene op het andere kan worden overgedragen, komt mij als zo’n grote absurditeit voor, dat ik geloof dat niemand, die op filosofisch gebied voldoende bevoegd is tot oordelen, dat ooit kan aannemen. Zwaartekracht moet worden veroorzaakt door een agens dat constant volgens bepaalde wetten werkt, maar of dit agens stoffelijk of onstoffelijk is, heb ik overgelaten aan het oordeel van mijn lezers.’
Hiervan – van de kennelijke terugkeer van occulte oorzaken op het terrein van de natuurkunde – schrokken zelfs Newtons tijdgenoten. Leibniz noemde zijn beginsel van de aantrekking ‘een onstoffelijke en onverklaarbare kracht’.
De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 5 De rotatietheorieën in de wetenschap - Hypothesen over de oorsprong van de zeven planeten en kometen (p. 550):
(f) ‘De zon heeft niet meer dan 15.000.000 jaar bestaan, en zal niet langer dan nog eens 10.000.000 jaar warmte uitstralen’ (lezing van Sir W. Thomson over ‘de latente dynamische theorie betreffende de waarschijnlijke oorsprong, de totale hoeveelheid warmte en de levensduur van de zon’, 1887).
De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 15 Goden, monaden en atomen (p. 682):
De Ruimte is de werkelijke wereld, terwijl onze wereld kunstmatig is. Zij is in haar hele oneindigheid de Ene Eenheid: zowel in haar bodemloze diepten als aan haar bedrieglijke oppervlakte; een oppervlakte bezaaid met talloze waarneembare Heelallen, stelsels en werelden als luchtspiegelingen. Voor de oosterse occultist, die eigenlijk een objectief idealist is, bestaat er in de werkelijke wereld – die een eenheid van krachten is – niettemin een ‘samenhang van alle materie in het plenum’, zoals Leibniz het zou zeggen. Dit wordt symbolisch weergegeven in de driehoek van Pythagoras.

Race (4 februari 2019 NPO2):
Hoe bouw je een quantumcomputer? Nano-wetenschapper Leo Kouwenhoven en zijn team hebben een voorsprong in de internationale race die uiteindelijk moet leiden tot deze heilige graal van de natuurkunde. Maar wanneer zal die quantumcomputer werkelijkheid worden? Vijfenzeventig jaar nadat Ettore Majorana het mysterieuze Majoranadeeltje voorspelde, werd het pas in 2012 voor de eerste keer waargenomen door natuurkundige Leo Kouwenhoven en zijn team. Het deeltje is mogelijk de sleutel tot het bouwen van een quantumcomputer, vergeleken waarbij de computer zoals wij die kennen niet meer dan een telraam is. Iedereen is het erover eens dat een quantumcomputer een volgende wetenschappelijke en economische revolutie zal ontketenen. Regisseur David Kleijwegt volgde Kouwenhoven en zijn team vanaf 2012.

De monaden van Leibnitz (psycho-fysisch parallellisme) lijken verdacht veel op de eonische tijdruimten of psychons van John Eccles. Een veelbelovende kandidaat voor het psychon van John Eccles is het majorana fermion - 'Het is half God, half duivel' (Demon est deus inversus) - van Leo Kouwenhoven (interview Elsevier 21/28 december 2013).

In plaats van de mentale eenheid psychon past René Meijer in zijn hiërarchische deeltjestheorie (HDT) de integron toe.

René Meijer beschrijft in zijn Pamflet voor een Nieuwe Energiepolitiek, net als Ervin Laszlo, het hypothetisch elementair deeltje graviton.
Hiërarchische deeltjestheorie (HDT): De gravitonen splitsen zich bij de manifestatie van de materie in protonen en elektronen en het universele etherdeeltje, de tegenhanger van het graviton, splitst zich dan in een lokaal etherdeeltje of een naar integriteit strevend integron en een neutron dat de lokale representatie van de uitdijende oerether vormt. Zo vormen de vier elementaire deeltjes samen met de relatieve, dynamische ether dan een parallel voor de vier basiskrachten die de natuurkunde kent: de zwaartekracht (het graviton), de elektromagnetische kracht (de elektronen en protonen), de sterke kernkracht die alles bij elkaar houdt (het integron) en de zwakke kernkracht (het neutron dat steeds tot verstrooiing en verval leidt op den duur). In één adem gezegd: eerst is er de tijd, dan de werveling ervan en dan de opsplitsing ervan in de drie basisdeeltjes van de materie plus een holistisch integriteits-effect dat ook wel als het lokale etherdeeltje of integron te beschrijven is. De etherdeeltjes zijn steeds deel en geheel, zijn 'part and parcel', of holondeeltjes - naar het holon zoals het hongaarse multitalent Arhur Koestler (1905-1983) en meer recent de holist Ken Wilber het als een filosofisch begrip verdedigden.

Eloise Hart De Geheime Leer in symbolen en tekens: Symbolen hebben iets bijzonders – de manier waarop ze onze aandacht trekken, herinneringen oproepen, waarheden levend houden en onthullen zonder dat er een woord wordt gezegd. Feitelijk zijn symbolen een filosofische stenografie die is ingegrift op kleitabletten, in steen gegraveerd, op tempelmuren geschilderd en, miljoenen jaren geleden, door wijze en goddelijke wezens op het bewustzijn van de mensheid afgedrukt. Hierdoor verzekerden zij ons van leiding: we hoeven ons maar naar binnen te keren ‘waar volledige waarheid verblijft’, om aanwijzingen, oplossingen voor onze problemen, en inspiratie te vinden. Want, zoals psychiater Roberto Assagioli opmerkte, ieder symbool brengt ‘een dynamisch-psychologische lading of voltage’ voort die onze ziel stimuleert.
Helaas zijn sommige symbolen ontaard. De slang bijvoorbeeld stelde vroeger de heiligste en wijste mensen voor en de waarheden die ze hadden verworven. In Europa droeg Mercurius/ Hermes, de gevleugelde boodschapper van de goden en weldoener van de mensheid, een caduceus, een staf waarlangs twee slangen kronkelen; over de hele wereld hebben artsen die hun leven wijden aan de genezing van anderen dit symbool aangenomen. Druïden noemden zichzelf slangen, terwijl in Mexico Quetzal-Coatl, de ‘gevederde slang’, een zonnegod was. Waarom zouden goden, of elk wezen dat verder is gevorderd dan wij, worden gesymboliseerd door een slang? Misschien om aan te geven dat hun kennis de ‘drie werelden’ omvat – de zintuiglijke, verstandelijke en geestelijke – slangen doen hieraan denken omdat ze in ondergrondse holten, op land en in water, en in hoge bomen leven. Omdat ze hun huid afwerpen, wijzen ze op vernieuwing en transformatie; en door hun kronkelen op terugkerende cyclussen en de spiraalsgewijs bewegende natuurkrachten die we waarnemen in tornado’s, in wingerds die langs een stok opklimmen, in de cirkelvormige patronen van schelpen, bloemen en de grote spiraalnevel. Zelfs de ‘grote slang’, satan, kunnen we zien als een symbool van die periodieke verzoekingen en moeilijkheden die onze groei bevorderen en onze ziel wakker schudden.

Bewijs Voor Intelligent Design
Welnu, hoe leg ik nu een verbinding tussen de organische en de anorganische wereld? “Intelligent Design” (“Intelligent Ontwerp”) is evident wanneer we een mechanische machine aan een nader onderzoek onderwerpen. Het concept en het ontwerp die inherent zijn aan een machine, of deze nou eenvoudig is of complex, zijn duidelijk. Of een machine nu van lage of hoge kwaliteit is, zijn ontwerper is zowel noodzakelijk als evident. Informatietheorie stelt dat concept en ontwerp alleen het resultaat kunnen zijn van een brein. Zelfs de lagere kwaliteit van een slecht ontworpen machine kan de noodzakelijkheid van een intelligent ontwerper niet verdoezelen.

Dan Visser voorspelt dat donkere energie door de aarde wordt geproduceerd en in het algemeen door versnellende objecten. De donkere-energie-kracht-formule die ik daarvoor gebruik voorspelt daarbij tevens dat donkere energie snel kan uitdijen. Daarbij kunnen bollen van 1 cm en groter ontstaan (tot zeker 10 cm). De bollen zijn, vanuit-vacuum-ontstane-negatieve-energie-bollen, waarop licht neerslaat. Licht valt namelijk onder de energie die aan zwaartekracht onderhevig is, terwijl een donkere energie-bol een afstotende energie voert. Voldoende licht dooft daarom de donkere energie-bol uit. Vandaar dat ’s avonds, bij schemer, wanneer er minder licht is, een donkere energie-bol een langere levensduur heeft. Daardoor kunnen ze waargenomen worden: Ze zijn te fotograferen met een digitale camera. Ze worden “Orbs” genoemd.
Er is ook een andere verschijningsvorm van donkere energie. Maar die is zeker controversiëler, namelijk: de verschijning van UFO’s. Mijn donkere energie-theorie voorspelt namelijk dat de quantum dynamiek herberekend kan worden. Met andere woorden, het moet theoretisch mogelijk zijn dat er lichtvoertuigen kunnen ontstaan door een speciale herberekening. Die kan opgewekt worden door donkere energie op een intelligentere wijze toe te passen dan wij kunnen. Dit kan zeker ook tot vermaterialisering leiden van UFO’s. Vaak zullen die ze een sterke lichtstraling behouden, omdat ze licht aantrekken. De meeste UFO-waarnemingen voldoen hier aan.

Mysterieus 'geluid' uit de ruimte - Geluid sterker dan alle andere bronnen in het heelal bij elkaar
Zo is de mystieke formule
‘Om mani padme hum’, als men haar op de juiste manier begrijpt, niet samengesteld uit de bijna nietszeggende woorden, ‘O het juweel in de lotus’, maar ze bevat een verwijzing naar deze onverbrekelijke band tussen de mens en het heelal, die op zeven verschillende manieren wordt weergegeven en zeven verschillende toepassingen mogelijk maakt op evenzoveel gebieden van denken en handelen.

De Geheime Leer Deel II, Inleidende opmerkingen (p. 9/10):
Neem voor dit doel één voorbeeld – de berekeningen van Croll. Of er nu, zoals deze autoriteit zegt, 2.500.000 jaar zijn voorbijgegaan sinds het begin van het Tertiair of het Eoceen, zoals een Amerikaanse geoloog hem laat zeggen11, dan wel of Croll ‘vijftien miljoen jaar laat verlopen sinds het begin van het Eoceen’, zoals een Engelse geoloog12 hem aanhaalt, deze beide getallen dekken de uitspraken van de Geheime Leer13. Want die rekent vier tot vijf miljoen jaar tussen het begin en het einde van de evolutie van het vierde Wortelras op de Lemurisch-Atlantische continenten; één miljoen jaar voor het vijfde of Arische Ras tot nu toe; en ongeveer 850.000 jaar na het overstromen van het laatste grote schiereiland van het grote Atlantis - en dit alles kan dus gemakkelijk hebben plaatsgevonden in de 15.000.000 jaar die Croll aan het Tertiair toekent. Maar chronologisch gesproken is de duur van het tijdperk van secundair belang, omdat wij tenslotte bepaalde Amerikaanse geleerden hebben om op terug te vallen.
13) Sir Charles Lyell, aan wie de ‘gelukkige vondst wordt toegeschreven van de termen Eoceen, Mioceen en Plioceen’ voor de drie onderdelen van het Tertiair, had eigenlijk de leeftijd van zijn ‘geesteskinderen’ bij benadering moeten vaststellen. Maar omdat hij de duur van deze tijdperken heeft overgelaten aan de gissingen van specialisten, ontstond door die gelukkige gedachte de grootste verwarring en verbijstering. Het lijkt een hopeloze taak om een stel getallen uit het ene boek aan te halen, zonder gevaar te lopen dat dit door dezelfde schrijver in een vroeger of later deel wordt tegengesproken. Sir W. Thomson, een van de meest vooraanstaande hedendaagse autoriteiten, is ongeveer een half dozijn keer van mening veranderd over de ouderdom van de zon en de tijd van de verharding van de aardkorst. In Natural Philosophy van Thomson en Tait worden slechts 10 miljoen jaar gegeven voor de tijd sinds de temperatuur van de aarde het verschijnen van plantenleven daarop toeliet (App. D e.v., zie ook Trans. Roy. Soc. Edin. xxiii, Pt. 1, 157, 1862, waar 847 wordt herroepen). Volgens Darwin was de schatting van Sir W. Thomson ‘een minimum van 98 en een maximum van 200 miljoen jaar sinds de verharding van de aardkorst’ (zie Ch. Gould). In hetzelfde boek (Nat. Phil.) wordt 80 miljoen jaar gegeven voor de duur van de beginnende verharding tot de tegenwoordige toestand van de wereld. En zoals al eerder is medegedeeld, verklaart Sir W. Thomson in zijn laatste lezing (1887) dat de zon niet ouder is dan 15 miljoen jaar! Intussen noemt Croll, die zijn argumenten over de grenzen van de duur van de zonnewarmte baseert op cijfers die vroeger door Sir W. Thomson zijn vastgesteld, 60 miljoen jaar voor de tijd vanaf het begin van het Cambrium. Dit geeft de liefhebbers van de exacte wetenschap hoop. Welke getallen ook door de occulte wetenschap worden gegeven, het staat vast dat ze worden bevestigd door een of andere hedendaagse geleerde die als autoriteit wordt beschouwd.
De Geheime Leer Deel II Stanza 1 Het begin van bewust leven (p. 46):
De grenzeloze en oneindige EENHEID bleef bij elk volk een maagdelijk verboden terrein, onbetreden door het denken van de mens, onberoerd door vruchteloze speculaties. De enige verwijzing ernaar was de vereenvoudigde voorstelling van haar eigenschap van uitzetting en samentrekking, van haar periodieke expansie of verwijding en contractie. In het Heelal met al zijn onberekenbaar vele myriaden van stelsels en werelden, die in de eeuwigheid verdwijnen en weer verschijnen, moesten de vermenselijkte machten of goden, hun zielen, tegelijk met hun lichamen uit het gezicht verdwijnen: ‘De adem die terugkeert in de eeuwige schoot, die ze uitademt en inademt’, zegt onze catechismus.
In iedere kosmogonie is er achter en boven de scheppende godheid een hogere godheid, een ontwerper, een architect, van wie de schepper slechts de uitvoerder is. En nog hoger, boven en rondom, op innerlijke en uiterlijke gebieden, is er het ONKENBARE en het onbekende, de bron en oorzaak van al deze emanaties . . .
De Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 22 De symboliek van de mysterienamen Iao en Jehova en hun verband met het kruis en de cirkel (p. 612):
Er is in dit boek herhaaldelijk gezegd dat aan ieder religieus en filosofisch symbool zeven betekenissen zijn verbonden, en elk daarvan heeft betrekking op haar bijbehorende gedachtengebied, d.w.z. zuiver metafysisch of astronomisch; psychisch of fysiologisch, enz. Deze zeven betekenissen en hun toepassingen zijn op zichzelf genomen al moeilijk genoeg te weten te komen; maar de interpretatie en het juiste begrip ervan worden tienmaal raadselachtiger wanneer men, in plaats van ze in samenhang of als achtereenvolgens uit elkaar voortvloeiend te zien, elk of één van deze betekenissen aanvaardt als de enige verklaring van het hele symbolische denkbeeld.
627: De Geheime Leer zegt ons dat alles in het heelal, en ook het heelal zelf, tijdens zijn periodieke manifestaties wordt gevormd (geschapen) door versnelde BEWEGING, in werking gesteld door de ADEM van de altijd onbekend blijvende kracht (in elk geval onbekend aan de tegenwoordige mensheid) binnen de wereld van de verschijnselen. De geest van leven en onsterfelijkheid werd overal gesymboliseerd door een cirkel: vandaar dat de slang die in haar staart bijt, de cirkel van wijsheid in oneindigheid voorstelt.
De Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 4 De duur van de geologische tijdperken, rascyclussen en de oudheid van de mens (p. 817):
Het hele verschil ligt hierin: de hedendaagse wetenschap plaatst haar materialistische theorie van oerkiemen op aarde en van de laatste levenskiem op deze bol, van de mens en al het andere, tussen twee lege ruimten. Waar komt de eerste kiem vandaan, indien zowel spontane generatie als de tussenkomst van krachten vanbuiten, nu absoluut worden verworpen? Sir W. Thomson zegt ons dat kiemen van organisch leven in een meteoriet naar onze aarde kwamen. Dit brengt ons niets verder en verplaatst slechts de moeilijkheid van deze aarde naar de veronderstelde meteoriet.
818: Dit schijnt er natuurlijker uit te zien dan de zojuist geciteerde hypothese van Sir W. Thomson, dat de kiemen van het organische leven in een of andere
meteoriet op onze aarde vielen; of dan die andere wetenschappelijke hypothese die is gekoppeld aan het onlangs aanvaarde denkbeeld dat er helemaal geen ‘levensbeginsel’ bestaat, maar alleen levensverschijnselen, die alle kunnen worden teruggebracht tot de moleculaire krachten van het oorspronkelijke protoplasma. Maar dit helpt de wetenschap niet bij het oplossen van het nog grotere probleem – de oorsprong en de afstamming van de mens, want hierover heerst een nog erger geklaag en gejammer.
830,831: Deze leer, hoe onvolmaakt ook door onze onbekwame pen omschreven, is beslist logischer, meer in overeenstemming met de feiten en veel aannemelijker dan veel ‘wetenschappelijke’ theorieën; bijvoorbeeld de theorie die stelt dat de eerste organische kiem in een
meteoriet op onze aarde is neergevallen – zoals Ain Soph in zijn voertuig, Adam Kadmon. Maar de laatstgenoemde neerdaling is allegorisch, zoals iedereen weet, en de kabbalisten hebben nooit geprobeerd deze beeldspraak in haar dode-letter-gewaad aanvaard te krijgen. De theorie van de kiem in de meteoriet echter is afkomstig uit hoge wetenschappelijke kringen en is daarom een geschikte kandidaat om als axiomatische waarheid en wet te worden beschouwd, als een theorie die de mensen wel verplicht zijn te aanvaarden, wanneer ze zich op hetzelfde niveau willen bevinden als de hedendaagse wetenschap. Wat de volgende theorie zal zijn die door de materialistische premissen noodzakelijk wordt gemaakt, kan niemand zeggen.

Emanatieleer, Emanationisme: (Lat., emanare, uitvloeien, uitstromen) Wijsgerig-godsdienstige opvatting, volgens welke de eindige dingen krachtens een zich met noodzakelijkheid voltrekkend proces uit het hogere, het oerwezen, d.i. God, voortkomen. Het ontstaan der dingen is dus de zelfontplooiing van de godheid; zij blijven ook bij hun emaneren besloten binnen de godheid, maar zij boeten aan volmaaktheid in, naarmate zij verder van de bron verwijderd zijn. Tegelijk is de wezensovereenkomst tussen God en de wereld oorzaak, dat de dingen en in het bijzonder de mens van nature streven naar de terugkeer in en de mystieke eenwording met de godheid. De emanatieleer is m.n. kenmerkend voor het neoplatonisme en zij heeft sinds Plotinus vele filosofen geboeid. Men kan haar beschouwen als een tussenvorm tussen pantheisme en scheppingsleer.

In de uitspraak van Simon Vinkenoog: De eenheid in oneindige verscheidenheid. De macro- en de microkosmos, en wij mensen precies in het midden daarvan aanwezig staat de mens voor de ziel, de schakel tussen het aardse lichaam en de hemelse geest, tussen natuur en God. Synthese ontstaat door these + antithese. Net als de Drie-eenheid kunnen materie, ziel en geest wel onderscheiden, maar niet gescheiden worden.
De geschiedenis leert dat de oplossing van de unificatietheorie al millennia bekend is. Er is niets nieuws onder de zon. Het hangt er alleen maar vanaf hoe je het probleem formuleert. In het rapport ‘E i V’ wordt de stelling onderbouwd dat op het snijvlak tussen natuurwetenschappers en geesteswetenschappers het gemeenschappelijke raamwerk van de Unificatietheorie ligt. Het recursiefproces, de oerbron van leven is een groot mysterie.

Er bestaat een koppeling, een terugkoppelingsmechanisme tussen het Individuele en het Collectieve bewustzijn. Bewustzijnsontwikkeling vindt als het ware op de grenslijn tussen binnen en buiten plaats. De keuze-vrijheid die we hebben ligt als het ware op deze grenslijn verborgen.

Er wordt van uitgegaan dat Numen, Memen, Mind stuff of Nomen een indicatie geven hoe feedback cq. feedforward mogelijk kan worden gemaakt. Of gaat het misschien om 'De'.?

'De': de werking van Tao in de wereld, je laten leiden door Tao, deugd (waarden) of kracht. 'De' is de universele produktieve werking van het tao. Deugden zijn een vorm van materie. De is tegengesteld aan negatief Karma uit het verleden. De is een witte substantie die niet iets spiritueels is. Het is volledige materiële existentie. De bestaat buiten iemands lichaam. 'De' verwijst naar het vermogen om Tao te verwezenlijken, om te worden zoals je bedoeld bent.

Rini Sips beschrijft in de samenvatting een proces dat voortvloeit uit een samenwerkingsovereenkomst die twee ruimte-tijdsystemen hebben gesloten. Dat proces zou gekarakteriseerd worden door een coördinatenstelsel, dat per definitie een eenmalige gebeurtenis beschrijft. Een coördinatenstelsel van een proces zou informatie bevatten die pertinent is voor de overeenkomst die het gesloten heeft met de wereld. Ik verwacht de capaciteiten aan te treffen die zijn gegeven om de functie te vervullen. De lijst van basiselementen omvat inmiddels:

  1. het punt in ruimte en tijd van het begin van de samenwerkingsovereenkomst;
  2. het eigen ruimte-tijdsysteem, de binnenwereld van het proces daar en toen en
  3. het ruimte-tijdsysteem, de buitenwereld van het proces daar en toen, waartussen de overeenkomst is gesloten.

Rini Sips: Zelfbeheersing, afhankelijk temidden van wisselende doelen
Het ervaringsmateriaal dat de twee eerste groepen van dynamische eigenschappen hebben opgeleverd kan aanleiding zijn voor de mens tot overweging en onderzoek. Daartoe dient de derde groep van dynamische eigenschappen. We hebben ook hier weer te maken met twee assen met elk hun polen van fysieke en geestelijke aspecten die dwars op elkaar staan in hun ofwel op de buitenwereld gericht zijn, ofwel op de eigen innerlijke wereld.
Het ervaringsmateriaal dat de twee eerste groepen van dynamische eigenschappen hebben opgeleverd kan aanleiding zijn voor de mens tot overweging en onderzoek. Daartoe dient de derde groep van dynamische eigenschappen. We hebben ook hier weer te maken met twee assen met elk hun polen van fysieke en geestelijke aspecten die dwars op elkaar staan in hun ofwel op de buitenwereld gericht zijn, ofwel op de eigen innerlijke wereld.
Een mens is in staat om na te denken over gebeurtenissen en ze te plaatsen in een kader, hun achtergrond, hun geschiedenis, de cultuur waarbinnen ze zijn ontstaan, kan leren ontdekken hoe anderen dachten of waarom zij zo handelden. Een mens is in staat om zijn vrees voor afhankelijkheid en angst voor onvrijheid om te zetten in zekerheid en zelfsturing. Hij kan determinisme, dat dingen gebeuren omdat ze een doel hebben en dus moeten gebeuren, accepteren als consequentie van zijn bestaan als deelnemer aan de ontwikkeling van het totale bewustzijn. Hij kan begrijpen dat vrije wil een stuurbaar sentiment is, afhankelijk van de tijdgeest, zoals 'mooi' of 'leuk' en 'wellness'.
De drie onderdelen van dialectiek toegepast door het menselijk systeem zijn dus:
1) zoeken naar je evenwicht in een eindeloos beweeglijke en vaak verwarrende omgeving om je autonomie te bewaren,
2) speels uitdagend en uitgedaagd proberen om wederzijds waarden bloot te leggen voor het onderbouwen van respect, en
3) je ervaringen samenbrengen met kennis en inzicht om je eigen centrale punt, je waarheid, te vinden en je functie en het contract met het organisme waarvan je deel uitmaakt te bevestigen in verantwoordelijk naar je eigen waarheid handelen. Ik kan me haar werking nu ruimtelijk en op verschillende tijdschalen voorstellen.

Scott E. Forbush ontdekte de verrassende omgekeerde evenredigheid tussen zonne-activiteit en kosmische straling. Meer zonne-activiteit werkt dus verminderend op de kosmische straling! Minder straling betekent minder opwarming. Dit fenomen is al lange tijd bij wetenschappers bekend. Het wordt de Forbush daling genoemd, naar de Amerikaanse fysicus Scott E. Forbush, die in de 30’er en 40’er jaren van de vorige eeuw kosmische straling bestudeerde. Als de kosmische stralen de bovenste atmosferische lagen raken, produceren zij secundaire deeltjes, die de grond kunnen bereiken. Door zijn metingen aan deze deeltjes, merkte hij op, in tegenstelling tot wat men dacht, dat de kosmische straling verminderde als de zonne-acitviteit groot was. De reden is eenvoudig: Als zonnevlekken exploderen, stoten zij enorme wolken van hete gassen uit, weg van de zon. Deze wolken, die men CME’s (coronale massa uitstoten) noemt, bevatten niet alleen gassen maar ook magnetische velden, flarden magnetisme die weggerukt worden van de zon door de explosie. Magnetische velden buigen geladen deeltjes af, dus als een CME langs de Aarde schiet, dan worden ook de elektrisch geladen kosmische stralen meegesleurd, die anders de Aarde zouden bereiken. Dit heet Forbush daling.

<< vorige || volgende >>

Categorie: Artikelen | Rapport | Auteur: Harry Nijhof


Deze pagina werd sedert 16 dec. 2007 keer bekeken. \