7.4.1 'Hoofdroute', een verscheidenheid aan culturele doorsneden

Laozi De hoogstaande mens kan de Weg nauwelijks in praktijk brengen.
De middelmatige mens volgt de Weg, maar raakt hem ook weer kwijt.
De laagstaande mens lacht om de Weg; deed hij dat niet, dan was het niet de Weg.
Jezus Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij. (Joh. 14: 6).
Uit God worden wij geboren
In Jezus sterven wij
Door de heilige Geest worden wij wedergeboren
Jezus: Het Koninkrijk van God komt niet op waarneembare wijze. En men zal niet zeggen: Ziehier of ziedaar, want, zie, het Koninkrijk van God is binnen in u. (Lucas 17:20-21).
Thomas evangelie Jezus zei:
Gelukkig hij die was voor hij er was.
Als jullie mijn leerlingen worden en
naar mijn woorden luisteren,
zullen deze stenen je dienen.
Want er zijn vijf bomen voor jullie in het paradijs
die onveranderd blijven, zomer en winter,
en waarvan de bladeren niet afvallen.
Wie deze leert kennen, zal de dood niet smaken.
Baruch de Spinoza: Facies totius Universi, quamvis infinitis modis variet, manet tamen semper eadem
('The face of the whole universe, though it varies in infinite modes, yet remains always the same', Correspondence of Spinoza, Letter 64)
Het citaat De geschiedenis leert ons uiteindelijk alleen dit, dat de mensen niets uit haar willen leren.van Friedrich Hegel staat tegenover Er is niets nieuws onder de zon, het zelfreinigende vermogen.
Teilhard de Chardin Op een dag, wanneer we de ether, de wind, de getijden en de zwaartekracht hebben bedwongen, zullen we . . . de energieën van liefde gaan aanwenden. Dan zal op die dag voor de tweede keer in de geschiedenis van de wereld de mens het vuur hebben ontdekt.
Hoe verder we in de materie doordringen, door middel van steeds krachtiger methoden, des te meer raken we verward door de onderlinge afhankelijkheid der delen. Elk element in de Kosmos is voortgekomen uit alle andere elementen. Het is onmogelijk in dit netwerk te snijden of dit te isoleren zonder dat het aan alle kanten gaat rafelen.
De moderne fysica is er niet langer zeker van of wat ze in handen heeft zuiver energie is, of zuiver gedachte.
Henry David Thoreau: That government is best which governs least (De beste regering is geen regering).
Chinees spreekwoord waarschuwt: Als we niet van richting veranderen is de kans groot dat we aankomen waar we heen gaan.

Transcendentie en Immanentie (Spontane generatie, 'Essentie en Existentie')

Devasahayam Pillai (23 April 1712 – 14 January 1752):
De zalige Devasahayam Pillai was een Indiase leek en vader. Hij werd in 1712 geboren in een hindoefamilie van de hogere kaste. In 1745 bekeerde hij zich tot het christendom. Zijn weigering om deel te nemen aan hindoeceremonies en zijn prediking over de gelijkheid van alle mensen, waarbij hij het kastensysteem verwierp, leidden tot zijn arrestatie, marteling en zijn dood in 1752.
An
Indian spiritual teacher from South India who reportedly prophesied in 1873 the arrival of H. P. BLAVATSKY and H. S. OLCOTTin India, a year before Blavatsky met Olcott, two years before the founding of the Theosophical Society and six years before their actual arrival in India. Also known as Vallalar (Arulprakasa Vallalare), his full name was Chidambaram Ramalingam Pillai Avergal. He was born in Maruthur, South Arcot, Madras Presidency, on October 5, 1832.
Ramalingam advocated universal brotherhood and vegetarianism and was against the caste system. He was credited with unusual powers, such as reading other people’s minds. In 1865, he formed a society called the Suddha Sanmarga Sangam, which means a society based on
universal brotherhood. In 1873, at the age of 54, he announced to his disciples that he was entering samadhi. On January 30, 1874, he entered a small room and instructed his disciples to seal the only opening of the room with a wall and told them not to open it. On May, 1874, the doors were forcibly opened by the government, and they found the room empty.

Guillaume v.d. Graft, Mythologisch, gedichten, oud, nieuw en herzien

Het woord van het begin
Dat vlees en bloed wil wezen,
Het woord van het begin
Wordt met ons lijf gelezen,
Wordt met de hand gehoord
En met de mond verstaan.
O Heer, hernieuwend woord,
O lichaam, spreek mij aan!
Een kleinigheid waarin
Uw grootheid wordt geprezen,
Het woord van het begin
Handtastelijk te lezen,
Spreekt Gij het uit. En lees
Mijn leven dat Gij voedt,
Want ik ben enkel vlees
En ik ben enkel bloed.

Volgens Plato is dat wat wij doorgaans beschouwen als de werkelijkheid slechts een zwakke afschaduwing van de échte werkelijkheid: de wereld van de Ideeën. Deze ideeën bevinden zich in Plato’s hemel of Ideeënrijk: een transcendente werkelijkheid waar geen tijd of ruimte bestaat.

Het komt van buiten én van binnen. In andere woorden: het is transcendent en immanent. God immanent vinden wij in het hart.

In zijn Kritik der reinen Vernunft stelt Kant een kritisch onderzoek in naar de draagwijdte van de menselijke kennis, dwz. zowel naar de zekerheid als naar de begrensdheid van de rede. Om deze vraag te kunnen beantwoorden, heeft Kant een volkomen nieuw uitgangspunt gekozen: in plaats van te veronderstellen dat de kennis zich naar de dingen richt, stelt hij nu dat de dingen zich naar het menselijk kennen richten. Dit standpunt hangt samen met zijn inzicht dat ruimte en tijd subjectieve kenvormen zijn, d.w.z. dat ze pas in het kennen aan de dingen worden toegevoegd. Dit wordt door hemzelf de ‘Copernicaanse wending’ genoemd. Om te weten welke kennis zeker is, moet men de wetten voor de kennis opsporen, zoals die in het kenvermogen zelf gegeven zijn. Omdat dit onderzoek de kenobjecten ‘transcendeert’, te boven gaat, noemt Kant het ‘transcendentaal’ (niet te verwarren met transcendent). Kant gaat ervan uit dat kennis inderdaad mogelijk is en dat er een bepaalde hoeveelheid zekere kennis bestaat. Hij was immers sterk onder de indruk van de geldigheid van wiskunderegels en natuurwetten, en zoekt dezelfde geldigheid op het terrein van de metafysica. Hiertoe voert hij het onderscheid a priori – a posteriori in: a priori is al datgene wat zeker is buiten alle ervaring om, a posteriori is de (niet absoluut-zekere) kennis uit de ervaring. In nauw verband hiermee ligt het onderscheid tussen analytische en synthetische oordelen: een analytisch oordeel analyseert uitsluitend de begripsinhoud en voegt er geen nieuwe kennis aan toe (de eik is een boom), een synthetisch oordeel kent nieuwe eigenschappen aan een begrip toe (de eik is oud).

P. 82: Om opnieuw Hegel aan te halen, die met Schelling praktisch de pantheïstische opvatting aanvaardde van periodieke Avatars (bijzondere incarnaties van de wereldgeest in de mens, zoals men die aantreft bij alle grote religieuze hervormers): . . . ‘het wezen van de mens is geest . . . alleen door zich van zijn eindigheid te ontdoen en door zich over te geven aan zuiver zelfbewustzijn bereikt hij de waarheid.

Panentheïsme wordt in het christendom in het algemeen afgewezen uit vrees voor een verlies aan de transcendentie Gods, die in het theïsme primair is. Er zijn in de geschiedenis verschillende individuele christenen geweest aan wie panentheïstisch denken wordt toegeschreven (met name Origenes). In de laatste decennia bracht Teilhard de Chardin de evolutietheorie en de scheppingsmythe bij elkaar in panentheïstische denkbeelden.
Sheldrake noemt dit panentheïsme, aangezien hij pantheïsme omschrijft als de zienswijze dat het goddelijke in alles immanent is, maar niet transcendent is. Maar dit is een nogal willekeurige definitie.

Helen V. Zahara Zonder onderscheid van ras en kleur:
Als er verkeerde interpretaties bestaan over de betekenis van de wortelrassen, als onze benaderingswijze te materialistisch geweest is en als het beeld werkelijk zo verward is als het er nu uitziet, dan is nu misschien de tijd gekomen om het gehele onderwerp nog eens goed te overdenken en ons te bezinnen op onze verantwoordelijkheid in zake het uitgeven van boeken, waarin die pasklaar gemaakte interpretatie, die gebaseerd is op etnologische groepen, voorkomt - speciaal die boeken die een ongelukkige psychologische uitwerking zouden kunnen hebben op de lezers, zodat zij zich afwenden van het prachtige theosofische stelsel, dat gebaseerd is op deze grondbeginselen:
1) Zij is het ENE LEVEN, eeuwig, onzichtbaar en toch alomtegenwoordig, zonder begin of einde en toch periodiek in haar geregelde manifestaties, terwijl tussen die perioden het duistere geheim van het niet-zijn heerst; onbewust en toch absoluut Bewustzijn; niet te verwerkelijken en toch de ene op zichzelf bestaande werkelijkheid; inderdaad ‘een chaos voor het gevoel, een Kosmos voor de rede’. Haar ene absolute kenmerk, namelijk HETZELF, de eeuwige, onophoudelijke beweging, wordt in esoterische taal de ‘grote adem’ genoemd, dat is de eeuwigdurende beweging van het Heelal in de zin van grenzeloze, altijd aanwezige RUIMTE. Wat bewegingloos is, kan niet goddelijk zijn. Maar er is ook in feite en in werkelijkheid niets absoluut onbeweeglijk binnen de universele ziel (De Geheime Leer Deel I, Proloog, p. 46).
2) (c) De fundamentele gelijkheid van alle zielen met de Universele Overziel, die zelf een aspect is van de Onbekende Wortel; en de verplichte pelgrimstocht voor iedere ziel – een vonk van eerstgenoemde – door de cyclus van incarnatie (of ‘noodzakelijkheid’) in overeenstemming met de cyclische en karmische wet gedurende het hele tijdperk (De Geheime Leer Deel I, Proloog, p. 47).
In deze waarheden ligt de grondslag voor onze broederschap en alle verschillen tussen zogenaamde rassen of etnologische groepen zijn alleen maar relatief.

Gottfried de Purucker boek Grondslagen der Esoterische Wijsbegeerte, Deel I, Hoofdstukken 18, Diagram:
Let op de rol van het zelf in dit diagram dat schematisch wordt voorgesteld door de lijn die van het hoogste gebied afdaalt, door alle gebieden onder hun archetypische oorsprong heen loopt en deze doordringt. Ik breng onder uw aandacht dat niet alleen Plato maar de hele Griekse school van mystieke filosofieën over het zelf sprak als immanent in de kosmos, en als een offer, dat de christelijke mystici soms de ‘in de stof gekruisigde christus’ noemen; en dat als we de leer van het wonderlijke wezen die we hebben bestudeerd op de exoterische christelijke godsdienst toepassen, we ontdekken dat de christelijke mythos of legende er in werkelijkheid geheel aan werd ontleend en, verdraaid weergegeven, de ‘incarnatie van de logos’ werd genoemd. In de oude Griekse filosofie werd het woord logos op vele manieren gebruikt, wat de christenen helaas slecht begrepen.

Paul Revis DE FILOSOFIE (Evolutieleer) VAN TEILHARD
Hoe heeft Teilhard dit Punt gevonden? Het blijkt dat alle deel-extrapolaties in de noösfeer, waarvan we in het voorgaande enkele besproken hebben, zonder uitzondering convergeren, dat wil zeggen naar elkaar toebuigen en uitkomen in één punt. Teilhard bereikt hier de uiterste grens van zijn extrapolaties, omdat Punt Omega de grens markeert van het tijdruimtelijke. De wet complexiteit- interioriteit en de noösfeer monden in dit Punt uit. In de mate waarin de extra-polatielijnen convergeren is Omega als een aantrekkingskracht onder ons aanwezig en is sprake van immanentie. In de mate waarin Omega het eindpunt vormt van de tijdruimte en de evolutie is het een transcendent begrip.
Daarmee heeft Teilhard nog niet alles gezegd over Omega. Zijn filosofie krijgt nog een theologisch staartje! Omega is geen Iets maar een Iemand. Hoe weet hij dat zo zeker? Teilhard meent dat af te lezen uit de totalitaire systemen van Hitler, Stalin en Mao, die hij beschouwt als 'mislukte pogingen om de noösfeer te organiseren'. In deze systemen wordt volgens hem de mens teruggeduwd in het evolutiestadium van de mierenhoop en de termietenheuvel. Het is gebleken dat de mens in die toestand niet meer warm loopt voor een Heilsstaat. Uiteindelijk laat de mensheid zich alleen organiseren in een maatschappij waarin de persoon en de persoonlijke vrijheid alle ruimte krijgen. Teilhard meent dat dat uiteindelijk alleen mogelijk is door het christendom. Daar is een Supra-Persoon, die de functie van Omega vervult en alle personen verzamelt en in hun waarde laat.
Voor Teilhard is de persoon de belangrijkste vrucht van de evolutie, omdat de persoon niet meer geheel onderworpen is aan de wetten van tijd en ruimte. Dit is een meer moderne uitdrukking van de traditionele leer van de onsterfelijkheid van de ziel.

Daarnaast introduceerde Vernadski het begrip noösfeer, dat het bewustzijn van de mensheid bevatte en de biosfeer kan beïnvloeden. De geochemische fluxen die door het menselijk bewustzijn worden aangedreven zijn de afgelopen twee eeuwen groter dan bijvoorbeeld die in de biosfeer.

Ken Wilber, boek Een Beknopte Geschiedenis van Alles:
63: Ontvouwen tegenover Invouwen.
40: Stelling 1: De werkelijkheid bestaat uit geheel/delen of holons. Arthur Koestler bedacht de term ‘holon’ voor een entiteit die een geheel is en tegelijkertijd een deel van een ander geheel. Etc.
366: Het belangrijkste probleem van Gaia is het ontbreken van wederzijds begrip en wederzijdse overeenstemming tussen de materiële en immateriële werkelijkheid over de vraag hoe we deze problemen moeten aanpakken. Daarvoor is nodig innerlijke groei en transcendentie.

Transcendentalism is a philosophical movement that developed in the 1830s and 1840s in the New England region of the United States as a protest to the general state of culture and society, and in particular, the state of intellectualism at Harvard University and the doctrine of the Unitarian church taught at Harvard Divinity School. Among the transcendentalists' core beliefs was the inherent goodness of both man and nature. Transcendentalists believed that society and its institutions - particularly organized religion and political parties - ultimately corrupted the purity of the individual. They had faith that man is at his best when truly "self-reliant" and independent. It is only from such real individuals that true community could be formed.

Chinese scholars acknowledge Kǒngzǐ ("Confucius", 551–479 BCE) and Mèngzǐ ("Mencius", 385–302 BCE) as the founders of the Scholar qigong tradition.

Tao voedt alles. Het creëert de gewenste ordelijke patronen in de chaos. Maar de wens naar ordelijke patronen zal nooit vervuld worden. Men kan alleen maar op het pad blijven van de zoektocht. In de Taoïstische leer is Tao de kwaliteit van die zoektocht. Een (levens)kunstenaar is iemand die de nadruk legt op het bewandelen van de weg in plaats van op de bestemming.

De Geheime Leer Deel I, Inleiding (p. 9):
Als het boeken van geen belang waren geweest, zouden ze daardoor na verloop van tijd vanzelf zijn tenietgegaan en zouden zelfs hun namen uit het menselijke geheugen zijn weggewist. Maar zo is het niet, want, zoals nu vaststaat, bevatten de meeste ervan de ware sleutels tot nog bestaande boeken, die voor het grootste deel van hun lezers volkomen onbegrijpelijk zijn zonder deze extra delen met toelichtingen en uitleg. Dit geldt bijvoorbeeld voor de boeken van Lao-tse, de,’ voorloper van Confucius12.
Men zegt dat hij 930 boeken heeft geschreven over de en de religies en zeventig over magie, samen duizend. Zijn grote werk echter, het hart van zijn leerstelsel, de ‘Tao-te-king’, of de heilige geschriften van de Taosse, bevat, zoals Stanislas Julien aantoont, maar ‘ongeveer 5000 woorden’ (Tao-te-king, blz. xxvii), nauwelijks een dozijn bladzijden, en toch constateert professor Max Müller dat ‘de tekst onbegrijpelijk is zonder toelichtingen, zodat Julien voor zijn vertaling meer dan zestig commentatoren moest raadplegen’; de oudste van deze toelichtingen ging zelfs terug tot het jaar 163 v. Chr. en zoals wij zien, niet verder. 12) ‘Indien wij ons met China bezighouden, vinden we dat de religie van Confucius is gebaseerd op de vijf King- en de vier Shu-boeken, die op zichzelf van aanzienlijke omvang zijn en voorzien van lijvige toelichtingen; zonder deze zouden zelfs de grootste geleerden het niet aandurven om de diepte van hun heilige canon te peilen.’ (Lectures on the ‘Science oƒ Religion’, blz. 185, Max Müller.) Maar zij hebben deze niet gepeild – en dit is de klacht van de confucianen, zoals een zeer geleerd lid van die groep in 1881 in Parijs klaagde.

Wie zich meester waant, is vaak een slaaf (Olaf Tempelman de Volkskrant 23 mei 2012)
De oerleer van de
paradox als tegengif voor de westerse consumptiemaatschappij? We leven in een behaagziek klimaat.
‘Taoïsme’, zegt Snijders, ‘is het enige isme dat niet valt te doorgronden. Al die andere ismen, confucianisme, boeddhisme, protestantisme, liberalisme, darwinisme, socialisme, die heb je op een gegeven moment door. Je ziet het trucje en de herhaling. De Tao blijft duister. Je kunt nergens schuilen.’
Taoïsme en confucianisme zijn op de plek van hun ontstaan op allerlei manieren met elkaar verstrengeld geraakt. Chinezen, luidt de grap, zijn op hun werk confucianist, in hun vrije tijd taoïst en op hun sterfbed boeddhist.

De geschiedenis leert dat personen als Socrates en Jezus Christus, die aan de kant van het volk staan, juist het slachtoffer worden van een politieke moord. Als het slecht gaat zoeken de ‘daders’ een ‘zondebok’. Hij kreeg de kruisdood omdat hij niet bereid was zijn ziel te verkopen. Om zelf buiten schot te blijven treedt het zondebokmechanisme in werking. Juist diegenen die niet corrupt zijn worden opgeofferd. De grote leraren, wereldhervormers van de mensheid, zoals Christus, Boeddha, Plato en Confucius, hebben over ethiek eigenlijk hetzelfde gedacht ‘Alle dingen dan die gij wilt dat u de mensen doen, doet gij hun ook alzo; want dat is de Wet van de Profeten’. De onderliggende eenheid achter de verscheidenheid wordt God genoemd.

====

Lof der zotheid ('Wijsheid en Dwaasheid', 'Ego en Ken uzelve', Hermeneutische Cirkel)

Boeddha: Een dwaas die weet dat hij een dwaas is, is al wijzer dan een dwaas die denkt dat hij wijs is.
Cato de Oudere: Een wijze kan meer leren van een gek dan de gek van de wijze.
William Shakespeare: Beter een geestige dwaas dan een dwaze geest.
De pijl van een dwaas is spoedig afgeschoten.
Francois de La Rochefoucauld: It is great folly to wish to be wise all alone.
Desiderius Erasmus: Eigen mest riekt het best.
Johan Huizinga: De heilzame dwaasheid, die de ware wijsheid is, en de gewaande wijsheid, die louter dwaasheid is.

René van Stipriaan Lof der botheid Hoe de Hollanders hun naïviteit verloren (VPRO boeken 18 december 2016):
Eeuwenlang stonden Hollanders bekend om hun ongepolijste gedrag. Dat veranderde omstreeks 1500 onder aanvoering van Erasmus, die niet alleen geleerd en scherpzinnig was, maar ook tot navolging inspireerde. Hollanders begonnen hun culturele inhaalrace, die uiteindelijk uitmondde in de Gouden Eeuw, waarin de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden zich voor heel even het middelpunt van de wereld mocht wanen. Lof der botheid biedt een aantal intrigerende snapshots uit de culturele emancipatie van de Hollanders. Hoe de hertog van Alva Willem van Oranje en zijn rebellenleger een paar nuttige militaire en politieke lessen leert, hoe het zelfbewustzijn van de rebellen snel toeneemt, en hoe Holland tot grote bloei komt: de essays in Lof der botheid geven tezamen een verrassend beeld van een trotse en speelse cultuur, die haar rauwe en botte kantjes overigens nooit helemáál zou verliezen.

Voetnoot Paranoia of De tendens van de liegende pers (Arnon Grunberg Volkskrant 16 augustus 2016):
In de Süddeutsche Zeitung stond een mooi artikel van Gustav Seibt over de neiging van sommigen om de pers af te doen als 'Lügenpresse'. Waar berichten worden verspreid die een burger niet bevallen beweert hij gewoon dat de krant per definitie liegt. Deze tendens is niet alleen in Duitsland waar te nemen, maar ook in Amerika en Nederland.
De filosoof Adorno waarschuwde in zijn essay Mening. Waan. Samenleving, aldus Seibt, dat vrijheid van meningsuiting in een samenleving onmisbaar is, maar dat meningen de neiging hebben te verworden tot geloofsbekentenissen, waansystemen.
Heden lijken nogal wat burgers van hun mening een geloofsbekentenis te hebben gemaakt. Nuanceringen zijn leugens.
Je kunt daarom zeggen dat we in tijden van paranoia leven. De mening is niet langer van waan te onderscheiden en de waan is het antwoord op alles.

Ik opperde dat dit een soort mentale oefening is die buitengewoon vermoeiend is. H.P.B. glimlachte en knikte:
Je moet niet zo dwaas zijn jezelf het gekkenhuis in te werken door teveel ineens te willen doen. De hersenen zijn het instrument van het waak-bewustzijn en ieder bewust mentaal beeld dat gevormd wordt betekent verandering en vernietiging van atomen van de hersenen. Gewone intellectuele aktiviteit verloopt langs gebaande wegen in de hersenen en vereist geen plotselinge aanpassingen en vernietigingen in hun substantie. Maar deze nieuwe soort van mentale inspanningen vraagt om iets totaal anders - het scheppen van "nieuwe hersenpaden" (new brain paths), het tot stand brengen van een andere orde in de kleine levens in de hersenen. Als dit geforceerd en onoordeelkundig geschiedt, kan dit ernstige fysieke schade aan de hersenen toebrengen.
Ik heb deze weergave van haar lessen aan HPB voorgelezen en haar gevraagd of ik haar goed begrepen had. Zij noemde mij een
'onnozele domkop' (dumskull) om te veronderstellen dat iets ooit goed in woorden uitgedrukt kan worden. Maar zij glimlachte en knikte instemmend, en zei dat ik het echt beter onder woorden gebracht had dan iemand anders het ooit gedaan had, en ook beter dan zij dat zelf kon. H.P.B. is de laatste tijd erg mild geworden. "Stomkop" placht zij de doorsnee student te noemen.

Matthijs van Boxsel De draagbare Encyclopedie van de Domheid
Het uitgangspunt. Domheid is het handelen tegen beter weten in. Anders dan dieren die een instinct tot zelfbehoud bezitten, is de mens in staat zichzelf en zijn soort op het spel te zetten omwille van een waanidee over ras, natie of geloof. Om niet aan zijn domheid ten onder te gaan, werd de mens gedwongen zijn intelligentie te ontwikkelen. Cultuur is het tijd- en plaatsgebonden product van een reeks min of meer mislukte pogingen greep te krijgen op de zelfdestructieve gekte die van alle landen en tijden is. Domheid is wat de mensen gemeen hebben, zij verschillen in de manieren waarop ze er greep op pogen te krijgen.
Alle strategieën om de domheid te beheersen vormen bij elkaar onze beschaving. Maar intelligentie biedt nog geen garantie voor zelfbehoud, integendeel. Intelligentie kan domheid zelfs kracht bijzetten. Domme mensen zijn vaak gevaarlijk omdat ze intelligent zijn, en hoe intelligenter ze zijn, des te rampzaliger hun domdaad.
De levensbedreigende domheid valt niet uit te roeien zonder ook de mens uit te roeien; dat zou een domheid in het kwadraat zijn. De enige uitweg is het permanent verzinnen van nieuwe strategieën om de domheid het hoofd te bieden.
Domheid is zo bezien de motor van onze beschaving.

Wie verlost de domgeer? (Pieter van Os De Groene Amsterdammer 7 juli 2001):
Het tweede deel van de ‹Encyclopedie der domheid› is verschenen. Dit project van Matthijs van Boxsel is al even oeverloos als de dwaasheden van de beschreven dwaze wijzen.
Maar als je Van Boxsels beweringen wel serieus neemt, blijft er niet meer over dan de niet te falsificeren opvatting dat alles domheid is.
Zo'n hardvochtig oordeel durfde vooralsnog niemand te vellen. Waarschijnlijk omdat het verwijt van humorloosheid dreigt. Dus neemt de recensent het zekere voor het onzekere en prijst Van Boxsel de hemel in. Van Boxsel kun je dat niet verwijten. Hij wacht vergeefs op iemand die hem de waarheid vertelt, die hem desnoods met het hoofd in de destilleerketel douwt. Daarna is duidelijk of Van Boxsel zichzelf terecht heeft opgenomen als morosoof onder morosofen. Zal hij de aanval weten te pareren met de drogredenen die volgens hem zo typisch zijn voor de morosoof, of zal hij zijn belofte aan de interviewer gestand doen en zijn volledige verzameling doldwaze gekkigheden het huis uit donderen om verder te gaan met een gangbaar leven — een onmogelijkheid voor de echte morosoof?

Wijsheid, moed en de economie of Zou het niet mooi zijn als eerlijkheid de norm wordt (Paul Krugman Volkskrant 16 augustus 2016 p. 18):
Het resultaat is, volgens het bureau begrotingen van het Congres, dat het groeipotentieel van 3,5 procent in de late jaren negentig is gedaald tot rond de 1,5 procent nu. En sommige mensen die ik respecteer vinden dat het verhogen van het groeipotentieel een belangrijk beleidsdoel zou moeten zijn.
Maar toen ik erover nadacht, ging het beroemde Gebed om Kalmte van Reinhold Niebuhr door mijn hoofd: 'Schenk mij de kalmte te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen en de wijsheid om het verschil te zien'.
Want weten we eigenlijk wel wat we moeten doen als het gaat om economisch beleid?\\ Ik zou kunnen betogen dat we weten hoe we financiële crises en recessies zouden kunnen bestrijden, maar een politieke patstelling en een obsessie met de staatsschuld staan het toepassen van die kennis in de weg.
Intussen geloof ik dat te weinig mensen waardering hebben voor de moed die het vergt om je te beperken tot de dingen waarvan we weten hoe we ze moeten aanpakken, in plaats van opgewekte praatjes over wonderbaarlijke groei. Wanneer conservatieven fantastische groei beloven, willen ze niet toegeven hoe hard ze moeten snijden in populaire collectieve voorzieningen om de belastingverlagingen te kunnen financieren.
Dus is het behoorlijk moedig om te zeggen: 'Dit zijn de dingen die ik wil doen, en dit is hoe ik daarvoor wil betalen. Het spijt me, maar sommigen van jullie zullen meer belasting moeten betalen.' Zou het niet mooi zijn als deze manier van politieke eerlijkheid de norm zou worden?

Gelukszoekers zijn we in wezen allemaal (Maurits Kok Volkskrant 16 augustus 2016 p. 19):
Nederlandse emigranten waren net zulke gelukszoekers als de migranten die nu bij ons aankloppen.
Waar de historische vergelijking op neerkomt, is dat afkomst of religie geen rol spelen als het gaat om het verlangen naar een beter leven. Iedereen zal in een vergelijkbare situatie dezelfde afwegingen maken en kiezen voor dat wat het meeste geluk zal opleveren. Er is geen reden om een superieure houding aan te nemen tegenover degenen die alles hebben achtergelaten op zoek naar een beter bestaan.
'Wij' als Nederlanders hebben onze perioden van rampspoed gekend en hebben exact dezelfde dadendrang getoond als de hedendaagse landverhuizers. Iedereen is daarin gelijk. Wij hebben het voorrecht in een welvarend land te leven en wij moeten er naar streven zoveel mogelijk mensen hier hun geluk te laten vinden.

Toppers of Als ze niet van ons belastinggeld betaald werden zou het heel grappig zijn (Ionica Smeets Volkskrant 20 augustus 2015 p. 2):
Alles bij elkaar kostte dat ruim 70 miljoen euro. Met dat geld hadden we ook heel wat bejaarden kunnen wassen (of wat u ook vindt dat de overheid meer zou moeten doen).
Bovendien is dat bedrag waarschijnlijk nog maar het topje van de ijsberg, want de handige jongens (m/v) zorgen dus dat ze door de mazen van de wet glippen. Er lijkt weinig aan te doen. Als de overheid met nieuwe regels komt, verzinnen de bestuurders vast weer een manier om ze te omzeilen. Als je een paar ton per jaar verdient, kun je makkelijk iemand inhuren die met slinkse trucs nog meer geld binnenharkt.
Er is maar één schrale troost voor de arme belastingbetaler die alleen maar kan dromen van een salaris van ruim anderhalve ton: al dat geld maakt die grootverdieners niet gelukkiger. Een hele reeks studies laat zien dat meer inkomen maar tot een zekere hoogte bijdraagt aan levensvreugde. Bij gezinnen met weinig geld zorgt elke 100 euro voor een beter leven. Maar op een gegeven moment is aan alle behoeften voldaan en maakt méér geld niet gelukkiger. Daniël Kahneman schatte een paar jaar geleden dat dit punt bereikt wordt bij een inkomen van zo'n 70 duizend euro per jaar. Iemand die een ton verdient, is net zo gelukkig als iemand die twee of drie ton verdient. Dus eigenlijk zijn al die topbestuurders die zich in allerlei bochten wringen om zo veel mogelijk te verdienen geen toppers, maar sukkels.

De leugen van Erasmus’ antisemitisme (Human 4 februari 2011):
Met Erasmus zit je in Nederland altijd goed. Ereprijzen, bruggen en universiteiten kun je naar hem noemen zonder iemand voor het hoofd te stoten. Erasmus is de enige humanist van Europees formaat die ons landje heeft voortgebracht, daar is niets bedreigends aan. Sinds korte tijd beweren boze tongen anders. ‘Het is een vuile antisemiet.’ Natuurlijk leest uiteindelijk bijna niemand Erasmus; bij De Slegte liggen op dit moment vertalingen van zijn belangrijkste werken in de ramsj. Daarin komt Desiderius Erasmus naar voren als een man van matiging en ironie: een echte Hollander.
Sinds enige tijd wordt geprobeerd hem van zijn voetstuk te stoten: Erasmus zou een vuile antisemiet zijn, nog erger dan Luther. Maar wat is daarvan waar? Niet meer dan dat Erasmus zich als man van zijn christelijke tijd een paar keer hatelijk over joden uitlaat, in zijn werk dat vele duizenden bladzijden omvat.

Voetnoot Barbaar of Alsof westerlingen allemaal Erasmussen zijn (Grunberg Volkskrant 20 augustus 2015):
Het spreken over de westerse beschaving verhult ironisch genoeg vaak een lichte of niet zo lichte vreemdelingenhaat; de ander, de moslim, de zwarte, is uiteraard geen kleine Erasmus of Voltaire.
Tijdens het op de borst roffelen vergeet men echter dat andere beschavingen wellicht net zo veel bestaansrecht hebben en dat onze westerse beschaving stiekem niet zo heel voortreffelijk is. Robespierre was bijvoorbeeld een product van deze beschaving.
Wie naar werkelijke beschaving streeft, zou om te beginnen de barbaar in zichzelf moeten ontdekken.

Erasmus (1466, 1467 of 1536) boek Lof der zotheid (De reformatie)
Voorts kan men enige mensen aantreffen die de godsdienst zo op zijn kop zetten dat ze nog eerder Christus zelf ernstig zouden beledigen dan dat er ook nog maar een heel onschuldig grapje op een bisschop of vorst wordt gemaakt, vooral als dat iets heeft te maken met ‘het slijk der aarde’.
Hij heeft hier twee vliegen in een klap. Allereerst zegt hij dat de onberispelijkheid van hoog aangeschrevenen niet in vraag wordt gesteld en vervolgens merkt hij op dat deze hoog aangeschrevenen vaak geheimen hebben die ze liever niet bekend zien gemaakt worden, zeker als ze over hun geld gaan.

De reformatie, waarvan de Lof der zotheid een aanleiding was, klaagde de wantoestanden in de kerk aan. Deze wantoestanden bestonden zowel in de lagere clerus (monniken, priesters,…) als in de hogere clerus (bisschoppen, pausen,…). Erasmus beschrijft zijn beklag over deze clerici in hoofdstuk 54, 57, 58 en 59
Hoofdstuk 54: Holle hoofden onder de monnikskap
Hierin beschrijft Erasmus de wantoestanden bij de monniken. Vooral de vele voorschriften waaraan de monniken gebonden zijn, en de manier waarop deze lieden die voorschriften verbuigen zit Erasmus hoog. Bijvoorbeeld: Dit citaat is uit een passage waarin Erasmus uitlegt wat de monniken Christus allemaal zouden tonen wanneer Christus vraagt naar de invulling van zijn gebod, namelijk de naastenliefde.
De volgende zal er zich op beroemen dat hij zich zestig jaar lang nooit geld heeft aangeraakt – tenzij zijn vingers beschermd waren door twee paar handschoenen.
Het is dus duidelijk dat de monniken verre van vrome mensen zijn, strevend naar de naastenliefde.
Hoofdstuk 57: De inhalige bisschoppen
Erasmus bekritiseert de levenswijze van de bisschoppen. Hij zegt dat dit in schril contrast is met hetgeen zij zouden moeten voorstellen, uitgebeeld door hun kleding. (bijvoorbeeld de dubbele mijter met dezelfde knoop die de kennis van het Oude en het Nieuwe Testament voorstelt). Zij vergeten namelijk hun plichten, of dragen deze over aan Christus of Petrus, die toch niets te doen hebben.
Hoofdstuk 58: Ware opvolgers der apostelen
Dit hoofdstuk is vrij identiek met het vorige, maar dan betreffende de kardinalen. Aangezien zij de opvolgers van de apostelen zijn, zouden zij een sober leven in het teken van het verkondigen van het geloof moeten leiden. Dit is duidelijk niet het geval.
Hoofdstuk 59: Christus’ waardige plaatsbekleder?
In dit hoofdstuk worden tenslotte ook de pausen aangeklaagd. Erasmus stelt dat de pausen alleen de voordelen (dat wil zeggen, voor hen) van hun functie uitvoeren (excommuniceren). En de andere kantjes bewust vergeten (armoede, …). En ook zij veronderstellen dat Christus of Petrus hun taak wel zullen uitvoeren.

Erasmus heeft laten zien, dat het manipuleren van mensenmassa's ook voor kerkelijke organisaties geldt.
De ratificatie door de Eerste Kamer van het
Verdrag van Lissabon laat zien dat de regering de burger, waar het uiteindelijk allemaal om draait, buiten spel zet. Op dit moment is het Geert Wilders die de onvrede van de zwijgende kiezer aanboort. Eerder waren dit Pim Fortuyn en Rita Verdonk.

In het Nieuwe Testament is het woord in gebruik voor De blijde boodschap.
Het gaat erom dat de allesomvattende liefde van God in Christus gestalte krijgt in het christelijke leven (‘Christliche Existenzverwirklichung’, Schnackenburg). In 4:1-16 gaat het over deze nieuwe levenswandel, in eenheid met elkaar.
Exegese
De perikoop van 4:1-16 laat zich verdelen in de verzen 1-6 en 7-16. Het eerste gaat over de eenheid van de kerk; het tweede over veelheid van ‘bedieningen’ (Bouwman) of ‘diensten’ (Gnilka) ‘in en voor de kerk’ (Schnackenburg). Deze eenheid en veelheid staan niet als concurrenten tegenover elkaar, maar veronderstellen elkaar. De eenheid uit zich in veelheid, terwijl de veelheid de eenheid dient. Eenheid en verscheidenheid hebben elkaar nodig binnen de gemeente van Christus.

Willem Mastenbroek Grenzen aan beter organiseren:
Erasmus schreef aan het eind van de middeleeuwen een verhandeling over fatsoenlijk gedrag: “Je niet tijdens een gesprek de hele tijd bekrabbelen. Braken is geen schande maar maak ‘den ander niet vuyl’. Tijdens het eten niet continu hoesten, snuiven en spuwen”. Tot in de achttiende eeuw werd zijn verhandeling overal in Europa herdrukt; meer dan 150 edities! Het duurde vele generaties voordat dit redelijk gangbaar werd en het beschavingsambacht zodanig gevorderd was dat deze vermogens al in de jonge jaren door de meest mensen opgepikt werden. Als dit al vele generaties nam dan is het geen wonder dat we de voortgaande ontwikkeling van sturing en eigen verantwoordelijkheid ook niet zo gemakkelijk in de vingers krijgen.

Dante Alighieri (1265 – 1321) schreef De goddelijke komedie, Friedrich Nietzsche De vrolijke wetenschap en Peter Sloterdijk Kritiek van de cynische rede. In het rapport ‘E i V’ komt ook het mechanisme van de Eeuwige wederkeer naar voren, waar Friedrich Nietzsche in Also sprach Zarathustra over schrijft.

De opeenvolging van de drie delen, Inferno (Hel), Purgatorio (Louteringsberg) en Paradiso (Paradijs), van diepe ellende tot het hemels paradijs, illustreert de definitie die Dante zelf aan het woord comedia gaf,[5] een komedie als een verhaal dat goed afliep, in tegenstelling tot een tragedie.

De eerste op 23 september 1983 gehouden Van der Leeuw-Lezing Een onderzoek naar de koppige dwaasheid van regeerders door Barbara Tuchman en Bart Tromp:
Door Plato zijn er al voorzetten gedaan, een uitverkoren klasse tot beroepsbestuurders op te leiden. In een rechtvaardige maatschappij zouden dan mensen uit de heersende klasse bij de verstandigen en wijzen in de leer moeten om in de kunst van het regeren onderricht te krijgen.
Het
Meta-leren heeft op survival of the fittest, de waarden en normen betrekking.
In de op 30 oktober 2009 gehouden '
Van der Leeuw-Lezing' haalt Alain de Botton een oud paard van stal, namelijke Plato.

In het hoofdstuk Van het klimaatfront geen nieuws beschrijft de hoogleraar geschiedenis en vooraanstaand psychoanalyticus Daniel Pick verschillende vormen van analyse, die naast elkaar moeten worden bekeken. Klimaatverandering wordt ook vanuit het gezichtspunt van de Negatieve dialectiek van Adorno belicht.

Alain de Botton GELUK of wat er nog van over is (de Volkskrant 31 oktober 2009):
Ik voel deze strijdigheid (tussen
bedrijfsleven en filosofie) ten diepste. En ik betreur haar, want een aantal mensen dat ik op deze wereld het meest bewonder, houdt zich ofwel bezig met de filosofie ofwel met het bedrijfsleven bezig – en beide kampen zijn er heilig van overtuigd dat ze elkaar niets te zeggen hebben. Ik droom van een wereld waarin ze een dialoog aangaan en inzien hoeveel ze van het andere kamp kunnen opsteken. Van Plato is de befaamde uitspraak dat de wereld alleen beter zou worden als de filosofen koning of koningen filosoof zouden worden. Vervang koningen door ondernemers en u hebt mijn mening over dit onderwerp.
De kern van het filosofisch verwijt aan het moderne commerciële ideaal is dat het zich schuldig maakt aan een
reusachtige verdraaiing van prioriteiten en een proces van materiële accumulatie tot het hoogste goed verheft, terwijl dit maar een van de vele factoren zou moeten zijn die de richting van ons leven bepalen, als onderdeel van een authentieker, breder gedefinieerde opvatting van onszelf.
De filosofie streeft niet naar afschaffing van hiërarchie; ze probeert nieuwe vormen van hiërarchie te vestigen op grond van
waardenstelsels die niet worden erkend door en zich afzetten tegen die van de huidig meerderheid. Met behoud van en stevige greep op het onderscheid tussen succes en mislukking, goed en slecht, beschamend en eervol, probeert ze ons tot een ander besef te brengen van dat wat met recht onder deze gewichtige hoofdjes mag worden ondergebracht.
Daarbij is het nuttig om legitimiteit te verlenen aan hen die in elke generatie niet in staat of bereid zullen zijn zich plichtsgetrouw te schikken in de heersende opvattingen over succes, maar die het misschien toch verdienen anders dan onder het lompe etiket idealist of dromer te worden gerangschikt. De
filosofie kan ons een reeks overtuigende en troostende verzekeringen geven dat er meer dan één manier is om te slagen in het leven.

'Wilders schaadt de internationale vrede' (Meindert Fennema Volkskrant 22 november 2011)
Met zijn oproep de Turkse president niet te ontvangen, ondermijnt Geert Wilders het diplomatieke systeem dat gericht is op het vermijden van oorlog.
Het gaat mij er ook niet om dat u zich een aanhanger betoond heeft van de joods-christelijke waarden en die onbekommerd tegenover de islamitische waarden stelt. Ik ben het daarmee niet eens, al was het maar omdat u zichzelf eerder als een aanhanger van het Oude Testament laat kennen, dan als een aanhanger van het Nieuwe Testament. U bent van de opvatting 'oog om oog tand om tand', meer dan van die welke voorschrijft je vijanden lief te hebben. U wekt daarmee de indruk dat u de ene woestijngodsdienst tegen de andere wilt beschermen. Ik vind dat niet productief, ook al is het op zich sympathiek dat u van die twee abrahamitische godsdiensten de kleinste te hulp schiet.
De Groot en Van Oldenbarnevelt werden in 1618 allebei gevangen genomen. Van Oldenbarnevelt werd door Prins Maurits ter dood veroordeeld, De Groot kreeg levenslang. Ik meld dat omdat u zichzelf in het slotwoord in uw proces uitdrukkelijk in de traditie van Van Oldenbarnevelt geplaatst heeft.
De Groot was een verdienstelijk theoloog, maar in zijn traktaten klonk de stem van de koopman sterker dan die van de dominee (linker- en rechterpad). Hoewel het volkenrechtelijk idee van soevereine staten in moreel opzicht dus iets onbevredigends heeft - men spreekt namelijk af zich niet met elkaars binnenlands beleid te bemoeien zolang de internationale orde daar geen last van heeft - heeft het volkenrecht bijgedragen aan het in stand houden van vreedzame betrekkingen tussen staten. Daarentegen heeft het morele universalisme van het christendom, van de islam, maar ook dat van de Jacobijnen en de socialisten, de wereldvrede vaak bedreigd.
Meneer Wilders, uw voorstel voor een kopvoddentaks is door Frits Bolkestein 'schunnig' genoemd. Dat was een moreel oordeel waarmee ik van harte instem. Uw suggestie om de diplomatieke betrekkingen met islamitische landen te verbreken, is erger dan schunnig, die is gevaarlijk.

Van der Hoeven (Volkskrant 28 oktober 2009): Ik maak me zorgen over het korte termijn winstbejag dat hier en daar overheerst. Een gebrek aan ethisch en moreel handelen is mede oorzaak geweest van de economische crisis.
Haar opmerkingen zijn de werkgevers Bernard Wientjes, Loek Hermans en Albert Jan Maat in het verkeerde keelgat geschoten.
Van der Hoeven gaat met de onderwijswereld overleggen over cursussen ethiek bij managementopleidingen (Volkskrant 30 oktober 2009).
Door haar vrijwel kritiekloze en kleurloze politieke opstelling etaleert Van der Hoeven zich op ethisch terrein als een lege huls. Dit in tegenstelling tot wat je van een CDA politicus in het kader van het rentmeesterschap zou mogen verwachten. Of met andere woorden wat is precies de toegevoegde waarde van deze minister? Van der Hoeven moet zelf voor haar falende overheidsbeleid verantwoordelijkheid nemen.

In de in 2007 gehouden Nexus Conferentie verlangt discussieleider Rob Riemen terug naar Plato’s academia, naar het ideaal dat je door onderwijs leert hoe goed te leven. Dus uiteindelijk het goede leven van Plato deelachtig te worden. Ronald Plasterk vindt dit echter onzin, daar is de universiteit niet voor. Hoeveel boter heeft Ronald Plasterk op zijn hoofd?

Triade (Geest - Ziel - Lichaam, Knower, Knowing, and Known, Homo sapiens)

Pim van Lommel werkt in zijn boek Eindeloos Bewustzijn – Wetenschappelijke visie op bijna-dood ervaring - Hoofdstuk 15 Er is niets nieuws onder de zon - het thema ziel (psyche) al uit. Maar in het rapport 'E i V' wordt het thema vanuit een bedrijfskundige invalshoek, in het bijzonder op basis van organisatiecultuur, besluitvormingsprocessen (vrije wil) en artificial intelligence belicht.

De ziel (psyche) is de schakel tussen geest en lichaam. Het mentale dus van het zich gelijkrichtend ego, richting en/of integriteit van het mentale; eveneens vergeleken met programma. Beschreven als leven gevend en van een zekere gemoedstoestand. Men spreekt in het Nederlands ook wel van het denken, de manier van denken en de verstandhouding.

De relatie tussen macro en micro, de reciprociteit berust op het Hermetisch Axioma Zo boven, zo beneden; Zo beneden, zo boven of de uiterlijke werkelijkheid is een weerspiegeling van de innerlijke werkelijkheid en vice versa. Filosofisch wordt de ziel bezien als een psyche of spiegel van het zelf bestaande uit rede, geest en verlangens.

Het is interessant om te zien dat Science Without Bounds A Synthesis of Science, Religion and Mysticism van Arthur D'Adamo, net als de boeken van Han Marie Stiekema en het Basisproces van Edgard Jarvis' een met het rapport 'E i V' vergelijkbaar stramien bevatten. Aan de hand van een verscheidenheid aan perspectieven zal het uiteindelijk mogelijk zijn een nieuw paradigma uit te werken dat de éne werkelijkheid, de absolute waarheid beschrijft.

De Heilige Geest wordt binnen het christendom beschouwd als de Geest van God. Samen met God de Vader en de Zoon van God vormt de Heilige Geest de Heilige Drie-eenheid.

Met Pinksteren vieren christenen dat de Heilige Geest uit de hemel is neergedaald. Uit het evangelie van Johannes weten we dat Jezus bidt ‘Mogen allen één zijn, Vader’. Jezus bidt voor hen die door hun woord in Hem geloven, dat zij en wij één mogen zijn, de eenheid met elkaar zouden beleven.

Om de werking van de geest te illustreren geeft Aurelius Augustinus een ingenieuze definitie:
Heilige Drie-eenheid kan men misschien beter de ene God noemen, uit Wie, door Wie, in Wie alle dingen zijn. Vader, Zoon en Heilige Geest zijn elk afzonderlijk God en vormen samen één God. Elk van hun is een volledige substantie en samen zijn ze één substantie. De Vader is noch de Zoon noch de Heilige Geest, de Zoon noch de Vader noch de Heilige Geest, de Heilige Geest is noch de Vader noch de Zoon, maar de Vader is alleen Vader, en de Zoon alleen Zoon en de Heilige Geest alleen Heilige Geest. Alle drie hebben ze dezelfde eeuwigheid, dezelfde onveranderlijkheid, dezelfde majesteit, dezelfde macht. In de Vader is de eenheid, in de Zoon de gelijkheid, in de Heilige Geest het harmonieuze samengaan van eenheid en gelijkheid. Alle drie zijn één door toedoen van de Vader, gelijk door toedoen van de Zoon, verbonden door toedoen van de Heilige Geest.

Esther de Boer boek De geliefde discipel, Evangelie van Maria, p. 99: De Verlosser antwoordde, hij zei: Hij ziet niet met de ziel noch met de geest maar met het denken dat [is] in het midden van die twee. Dat is [het dat] het visioen ziet en dat is het […] Jezus zelf is de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader, tenzij door Mij. Het is het denken dat aan het visioen richting geeft om Mens en God met elkaar te verbinden. Jezus: Niet mijn wil, maar uw wil geschiede, Ik en de Vader zijn één.

H.P. Blavatsky De Geheime Leer Deel I, Stanza 1 De nacht van het heelal (p. 69):
De Hinayana-school, of school van het ‘kleine voertuig’, heeft een heel oude oorsprong, terwijl de Mahayanaschool uit een latere tijd stamt, omdat deze pas na de dood van Boeddha is ontstaan. Toch is de leer van laatstgenoemde school zo oud als de heuvels die zulke scholen sinds onheuglijke tijden hebben geherbergd, en de Hinayana- en Mahayana-scholen (de laatste is die van het ‘grote voertuig’) onderwijzen beide in feite dezelfde leer. Yana of voertuig (in het Sanskriet vahan) is een mystieke uitdrukking; beide ‘voertuigen’ leren nadrukkelijk dat de mens aan het lijden van de wedergeboorten en zelfs aan de onechte gelukzaligheid van devachan kan ontkomen door wijsheid en kennis te verkrijgen; alleen die kunnen de vruchten van illusie en onwetendheid verdrijven.
Maya of illusie is een element dat bij alle eindige dingen optreedt, want alles wat bestaat heeft alleen maar een relatieve en geen absolute werkelijkheid, omdat de vorm waarin het verborgen noumenon voor een waarnemer verschijnt, afhangt van zijn waarnemingsvermogen.

De Geheime Leer Deel II, De oorspronkelijke manu's van de mensheid (p. 353):
In de symboliek van alle volkeren staat ‘de zondvloed’ voor chaotische ongeordende stof – de Chaos zelf – en het water voor het vrouwelijke beginsel: de ‘grote diepte’. Het Griekse Lexicon van Parkhurst zegt: ‘ Ἀρχή – (ark) komt overeen met het Hebreeuwse rasit of wijsheid . . . en (tegelijk) met het embleem van het vrouwelijke voortbrengende vermogen, de arg of arca, waarin de kiem van de natuur (en van de mensheid) zweeft of broedt op de grote afgrond van de wateren, tijdens het interval na elke wereld- (of ras-) cyclus.’ Ark is ook de mystieke naam van de goddelijke geest van het leven die zweeft boven de chaos. Maar Vishnu is de goddelijke geest als abstract beginsel en ook als de instandhouder en voortbrenger, of schenker van het leven – de derde persoon van de trimurti (die bestaat uit Brahma, de schepper, Siva, de vernietiger en Vishnu, de instandhouder). Volgens de allegorie leidt Vishnu, in de vorm van een vis, de ark van Vaivasvata Manu veilig over de wateren van de vloed.

De natuur (prakriti) heeft drie basishoedanigheden, of geaardheden, (de drie guna's: sattva, rajas, en tamas).
Canto 10 (3) S'rî S'uka zei: 'S'iva, die altijd verenigd is met zijn s'akti, wordt aanbeden in zijn drie manifeste guna-aspecten: de emotie [zijn sattva], de autoriteit [zijn rajas] en de traagheid [zijn tamas], en is aldus [de belichaming van] het drievoudige van het ego.
Vyâsadeva boek S'rîmad Bhâgavatam, Canto 7, Hoofdstuk 1:
(10) Als Hij het zo verlangt om materiële lichamen te scheppen voor de levende wezens manifesteert de Allerhoogste, Hij overwegend in Zijn eigen schepping, de geaardheid hartstocht; verlangend op te treden in verschillende gedaanten is Hij in de geaardheid goedheid en als de Beheerser er aan toe is de zaak af te ronden geeft Hij als zodanig aanzet tot de geaardheid der onwetendheid [zie: B.G. 9: 10].
Tekst 10:
Wanneer de Allerhoogste Godspersoon de verschillende soorten lichamen schept en elk levend wezen naargelang zijn aard en baatzuchtige activiteiten een bepaald lichaam toekent, reactiveert Hij de geaardheden der materiële natuur - sattva-guna, rajo-guna en tamo-guna. Dan gaat Hij, als Superziel, elk lichaam binnen en zet de geaardheden aan het werk: sattva-guna voor de instandhouding, rajo-guna voor de schepping en tamo-guna voor de vernietiging.
Fay van Ierlant De drie
guna’s zijn: tamas van de wortel tam wat verstopping, uitputting, zonder beweging betekent; rajas van de wortel raòj wat verkleurd, rood worden betekent, in hoge activiteit; sattva van sat, staat van zijn, wat slaat op een toestand van evenwicht tussen het stoffelijke en het geestelijke beginsel in dingen of toestanden wanneer vorm en energie in evenwicht trillen.

Bij de drie guna’s tamas (these) rajas (antithese) en sattva (synthese) draait het om het principe van de ‘eenheid der tegendelen’, het overbruggen van tegenstellingen, het principe van complementariteit dat al door Heraclitus naar voren is gebracht.

====

Tetrade (Morele kompas, Gulden middenweg, Vier oorzaken-leer, Zelfgelijkvormigheid)

Boeddha sprak zijn eerste woorden over de Leer van de Wet (Dharma) in het hertenpark van Isipatana bij Benares, waar hij een uiteenzetting gaf van de Vier Edele Waarheden en het Edele Achtvoudige Pad. De vier edele waarheden van het boeddhisme laten een doorsnede van de 'Hoofdroute' zien.
Dharma (Sanskriet:"धर्म" in het Devanagari schrift) is een Indiaas begrip dat de wezenlijke natuur van iets of de natuurlijke wetmatigheid die eraan ten grondslag ligt betekent. Het volgen van de dharma heeft betrekking op het pad van het menselijke welzijn in de ruimste zin.
Aus Schuldknechts Weib, „Jedermann“ von Hugo von Hofmannsthal:
Und denkst nit an dein eigen Schuldbuch,
Das du mußt vor den Richter bringen,
Wenns kommt zu den vier letzten Dingen?

De Tetrade symboliseert de schepping van het stoffelijke universum.

Het boek DE GROTE WERELDRELIGIES van Antony Fernando bespreekt de middenweg (p. 58,62,63,64,68,69,73,74 en 76) van onvolwassenheid naar volwassenheid (p. 3,91,92,93,174,181).
185/186: Maar het ziet er naar uit, dat de wereld in de toekomst voor de vorming van een verenigde mensheid, een spirituele theologie nodig heeft, die de aandacht vestigt op de gemeenschappelijke wortels van alle godsdiensten. Zo'n theologie zal de realiteit moeten uitleggen van leven en dood, waarover alle religies het eens en waarvan alle mensen in hun onderbewustzijn overtuigd zijn. Samengevat zou deze deze op het vlak van de ervaring berustende realiteit zijn: Zonde en lijden horen wezenlijk bij het mens-zijn.
Maar alle mensen ongeacht hun kleur, kaste of geloof zijn begiftigd met de spirituele kracht deze belemmeringen draaglijk te maken en het eeuwige goddelijke leven deelachtig te worden.

Wat (volwassenheid) en Hoe (middenweg)op aarde
De grondslag voor de reciprociteit tussen het
'Wat en Hoe' en 'Hoe en Wat' is de Eeuwige wederkeer van Nietszche.

In de voorstelling van het Boeddhistische Levensrad wordt op een iconografische manier het proces aangeduid waardoor wij voortdurend de echte werkelijkheid vervormen tot onze eigen relatieve ervaring daarvan, die gekenmerkt is door de kwaliteit van lijden (vergelijk de Eerste Edele Waarheid). Dit universele proces, volgens welke elke mentale en materiële manifestatie tot stand komt, verloopt via twaalf stadia, die tezamen ‘de Keten van Ontstaan in Voorwaardelijkheid’, of ‘de Twaalf Nidanas’ worden genoemd.

Buddhism "Do not hurt others with that which hurts you."
What is the purpose of life in Buddhism? There is no single answer to that question. If life is Samsara, then the purpose is to escape from it. For some, life's purpose may be to recognize the true nature of existence and become enlightened, or to burn off karma in order to avoid future rebirths. For others, the purpose of life might be to accumulate merit so that one can be born to a better life next time, or perhaps someday to become a bodhisattva. For still others, the purpose of life is simply to follow the eightfold path.
The central idea of social harmony and cooperation between all levels of society remained a focal point of the religion as Buddhism moved from country to country. The goal was to unite the entire cosmos and all beings within it — whether god or human, animal or plant, living or dead — into one harmonious whole which can live in .
Another view of the universe is often portrayed in Buddhist paintings. Called the
Bhavacakra, or the Wheel of Life and Death, it depicts the universe as a series of concentric circles all within the grasp of Mara, the lord of death. Several realms for gods of different types and several different hells, as well as an animal realm and a realm for humans, are contained within the wheel.

De Boeddhische blik Tukdam 8 januari 2023:
In het Westen wordt de dood beschouwd als iets definitiefs. Maar een bijzonder Tibetaans fenomeen toont aan dat de grens tussen leven en dood soms helemaal niet zo duidelijk is. In tukdam sterven boeddhisten op gecontroleerde manier in meditatie en blijven vaak rechtop zitten. Het lichaam vertoont dagenlang geen tekenen van verval. Vanuit het Tibetaans-boeddhistisch standpunt is de persoon nog niet overleden, het bewustzijn is aanwezig en behoedt het lichaam voor ontbinding. De film volgt het allereerste wetenschappelijke onderzoek naar tukdam, dat geleid wordt door Richard Davidson, neurowetenschapper van de Universiteit van Wisconsin.

Moeders zijn ook dochters (Boeddhistische blik, 19 maart 2023 NPO2
Tweedelige documentaire over moeders en dochters. Wat is de impact en betekenis van de moeder-dochter relatie? Met deze vragen gaat filmmaakster Sarah Marijnissen op onderzoek uit, als ze na 29 jaar haar relatie verbreekt. “Je moeder is je eerste en misschien wel grootste leermeester.” Herhaling: zondag 19 maart 2023 (deel 1) en zondag 26 maart 2023 (deel 2)
De relatie met onze moeder is misschien wel de meest vanzelfsprekende en complexe relatie in ons leven. Aan haar danken we ons leven en van haar aandacht en liefde zijn we afhankelijk om uit te groeien tot een gezonde volwassene. Maar wat als de moeder zelf behoeftig is? In onze cultuur leeft het idee dat een moeder perfect moet zijn. Er is weinig aandacht voor de tekorten die moeders vroeger zelf ervoeren. En daarmee ook voor de mogelijke gevolgen van die tekorten, zoals emotionele bezetting of verwaarlozing van hun dochter.
Dit soort
ouder-kind dynamieken bemoeilijken het losmakingsproces van de dochter: zij trekt zich het lot van de moeder aan en wil dat verlichten. Het kind neemt de verantwoordelijkheid van haar over of zoekt als volwassen vrouw compensatie voor de ervaren tekorten uit de jeugd bij een partner en haar omgeving. Deze onbewuste patronen maken het op eigen benen staan en aangaan van volwassen relaties lastig.

De boeddhistische blik Guru in disgrace (13 december 2020 NPO2):
Hoe de populaire boeddhistische leraar Sogyal Rinpoche van zijn voetstuk viel na beschuldigingen van seksueel misbruik en geweld door een aantal van zijn leerlingen. In 2017 werd de boeddhistische wereld opgeschrikt door een open brief waarin Sogyal werd beschuldigd van
mishandeling en seksueel misbruik van studenten. De brief sloeg in als een bom. Wereldwijd zegden studenten hun lidmaatschap op en zijn gemeenschap viel uiteen in voor- en tegenstanders. Slachtoffers spreken over het stelselmatige misbruik van Sogyal. Hoe heeft het misbruik zo lang kunnen voortbestaan? Wat heeft het voor hen persoonlijk betekend? En hoe voorkomen we herhaling?

India (Boeddhisme - verspreiding):
In de eeuwen na de dood van de Boeddha breidt het boeddhisme zich vanuit het noorden verder over India uit. Daarbij speelt keizer Ashoka een belangrijke rol. Hij bevordert het boeddhisme sterk in het rijk waarover hij regeert van 268 tot 232 voor het begin van onze jaartelling, en dat zich uitstrekt over het grootste deel van het Indiase subcontinent. Pas in de laatste eeuw voor het begin van onze jaartelling worden voor het eerst leringen van de Boeddha opgeschreven: we noemen dit de Pāli-canon. Zij vormen de basis van het Theravada-boeddhisme.
In sommige
Abidhamma-scholen was sterk de nadruk komen te liggen op de dualiteit tussen Samsāra (de vergankelijke wereld, de kringloop van dood en wedergeboorte) en Nirvāna (de verlichte staat). Māhayana ziet in deze dualiteit een hindernis op het pad naar inzicht en stelt dat ze berust op onjuiste voorstellingen. Uiteindelijk zijn alle verschijnselen ‘leeg’, dat wil zeggen vrij van substantialiteit en autonomie. Zo beschouwd is er geen substantieel of inherent onderscheid te maken tussen Samsāra en Nirvāna. Het begrip Shunyata – leegheid – is een grote rol gaan spelen in het Māhayana.

Het mooie gezicht van shunyata, de leegte (Lama Thubten Yeshe):
Door het
ego blijft de juiste zienswijze voor ons verborgen en hebben wij een verkeerde kijk op ons bestaan. Het ego-bewustzijn is de wortel van alle begoochelingen, de wortel van alle menselijke problemen. De manier waarop het ego-bewustzijn een verkeerd beeld op de objekten plakt is eigenlijk heel eenvoudig. We hoeven alleen maar van moment tot moment ons bewustzijn te beschouwen. Hoe denken we dat we bestaan?

Shingon-Boeddhisme
Shingon-Boeddhisme is in het begin van de negende eeuw naar Japan gebracht door Kōbō-Daishi Kūkai.
De Japanse monnik Kōbō-Daishi Kūkai werd in 804-805 n.Chr. in China in de beide Vajrayāna inwijdingslijnen ingewijd. Zijn leraar drukte hem op het hart zo snel mogelijk terug naar Japan te reizen om de leringen te verspreiden.
In Japan heeft Kōbō-Daishi Kūkai de Vajrayāna-traditie succesvol geïntroduceerd, in Japan heet deze school Shingon-Boeddhisme. Rond 1100 is de trainingsopbouw voor (jonge) monniken gesystematiseerd, en dit systeem wordt tot op de dag van vandaag op deze manier doorgegeven.

G. de Purucker Bron van het Occultisme Een moderne presentatie van de oude universele wijsheid gebaseerd op De Geheime Leer van H.P. Blavatsky
De paramita’s en het verheven achtvoudige pad (p. 57,58):
De lezer zou zich kunnen afvragen welk verband er bestaat tussen de paramita’s en de ons meer vertrouwde boeddhistische leringen die respectievelijk bekend staan als de Vier Edele Waarheden en het logisch daaruit voortvloeiende Achtvoudige Pad. Het verband is zowel historisch als innerlijk, want beide bevatten dezelfde basisideeën, die echter in de meer populaire leer zo zijn geformuleerd dat ze een gedragscode vormen die de gewone wereldse mens kan volgen, als hij de kwellende fouten wil vermijden die in het menselijk leven vaak worden gemaakt en de toestand van vrede en mentale onthechting wil bereiken die bij een goed en edel leven horen.
59: Het beginsel achter de Vier Verheven Waarheden en de acht daaruit voortvloeiende gedragsregels is als volgt: als de wortel van
gehechtheid begeerte – kan worden afgesneden, wordt de ziel daarop bevrijd, en door zich op deze wijze los te maken uit de ketenen van begeerte die gehechtheid veroorzaken, wordt de oorzaak van verdriet weggenomen; en de manier waarop de wortels van gehechtheid kunnen worden afgesneden is zo te leven, dat de dorst van de ziel naar stoffelijke dingen geleidelijk sterft. Wanneer dit gebeurt is de mens ‘vrij’ – hij is een betrekkelijk volmaakte jîvanmukta geworden, een meester over het leven. Als hij eenmaal dit stadium van volledige onthechting heeft bereikt, is hij een bodhisattva en vanaf dat moment wijdt hij zich geheel aan alle wezens en dingen, met een hart vervuld van oneindig mededogen en een geest verlicht door het licht van de eeuwigheid. Zo zal hij als bodhisattva telkens weer op aarde verschijnen, als boeddha of als bodhisattva, of hij blijft in de onzichtbare werelden als een nirmanakaya.

Onthechten met volle teugen (Ellie Lardenoije 29 november 2012):
Leven met volle teugen. Volledig opgaan in wat je doet, je emoties de vrije loop laten, gezelligheid met vrienden en lekker ‘slapen’ bij je geliefde. Wellicht niet direct jouw eerste associaties met het woord
onthechting. Dat gold ook voor Ellie Lardenoije. Totdat ze ontdekte wat onthechting eigenlijk écht inhoudt.

Het boeddhisme heeft een heel bijzondere manier om met pijn om te gaan. De filosofie bevordert het idee dat stoppen met lijden mogelijk is, ook al hebben we het over een onontkoombaar deel van het leven. Want hoewel het leven zelf pijn brengt, zijn we niet veroordeeld om hier passief onder te lijden. Volgens boeddhisten is het eerste wat je moet doen om te stoppen met lijden, accepteren dat het bestaat. Het leven van alle mensen wordt, vroeg of laat, gekenmerkt door pijn. Door hier weerstand aan te bieden wordt het alleen maar erger.

Een andere kijk op 2016 (NPO2 4 december 2016)
Polarisatie lijkt het kernwoord van 2016 te zijn. Biedt het boeddhisme een antwoord? Is er een middenweg te vinden? Een terugblik op het afgelopen jaar met boeddhistisch leraar Han de Wit.
Oorlogen, racisme, armoede, vluchtelingen, gendergeweld, een afkalvend zorgstelsel en nieuwe, soms extreme, politieke en religieuze overtuigingen domineerden de berichtgeving… Het is tegenwoordig niet eenvoudig ons een helder idee te vormen ten aanzien van onze complexe maatschappij. Hoe moeten we ons tot deze polariserende krachten verhouden?

G. de Purucker Beginselen van de Esoterische Filosofie Een toelichting op De Geheime Leer van H.P. Blavatsky
Hoofdstuk 46 Het chelaleven. Zeven en tien levensgolven: de gang van de monaden langs de zeven bollen; wetten van versnelling op de neergaande en van vertraging op de opgaande boog. Vijfde- en zesderonders. Het heilige woord. (p. 581):
‘Voorwaar! het is dit edele achtvoudige pad; dat wil zeggen: juiste inzichten; juiste aspiraties; juiste spraak, juist gedrag; juist levensonderhoud; juiste inspanning; juiste oplettendheid; en juiste contemplatie. ‘Dit, o bhikku’s, is die middenweg waarbij deze beide uitersten worden vermeden, ontdekt door de Tathagata – de weg die de ogen opent en begrip schenkt, die leidt tot vrede van het gemoed, tot de hogere wijsheid, tot volledige verlichting, tot nirvåna!’ . – Dhamma-Chakka-Ppavattana-Sutta (naar vert. Max Müller), (The Sacred Books of the East, Deel XI, 147-8)
Hoofdstuk 48 Het hart van het heelal. De weg naar vrede, geluk en begrip ligt in ons. Het grote avontuur – ken uzelf – het hele geheim van inwijding. Onze verantwoordelijkheid: ethische waarden en de wetten van het heelal; harmonie. (p. 617):
Zij spreken van een boeddha als van iemand die een
tathagata is, een uitdrukking uit het Sanskriet die uit twee woorden bestaat en de betekenis heeft van ‘aldus gekomen’ of ‘aldus gegaan’, want het Sanskriet laat beide vertalingen toe; maar de betekenis is dezelfde en doelt op iemand die de innerlijke weg heeft gevolgd, het innerlijke pad, het stille smalle pad dat als het ware uit het universele zelf afdaalt, door de menselijke constitutie heengaat totdat het opnieuw verdwijnt in het hart van het zijn waaruit wij voortkwamen. U allen bent dat pad. Ik bedoel dat ieder van u, mannen en vrouwen, voor uzelf dat pad bent; er is geen ander pad voor u, want u bent het zelf die dat pad van begrijpend bewustzijn bewandelt en tenslotte het evolutionaire doel ervan bereikt, wanneer u een god wordt.

H.P. Blavatsky Isis ontsluierd Een sleutel tot de mysteries van oude en moderne wetenschap en religie (Deel 2)
6. Esoterische boeddhistische leringen tot karikatuur gemaakt in het christendom (p. 331/332):
Wat Plato nous noemt, noemt Paulus de geest, en wat Paulus het vlees noemt, maakt Jezus tot het hart. De natuurlijke toestand van de mensheid werd in het Grieks ἀποστασία genoemd, en de nieuwe toestand ἀνάστασις. Met Adam kwam de eerste (de dood), met Christus de tweede (de opstanding), want hij is het die de mensheid voor het eerst in het openbaar het ‘edele pad’ naar het eeuwige leven onderwees, zoals Gautama op datzelfde pad naar nirvana wees. Volgens de leringen van beiden bestond er slechts één weg om beide doeleinden te bereiken: ‘Armoede, kuisheid, contemplatie of innerlijk gebed, verachting voor rijkdom, en voor de bedrieglijke genoegens van deze wereld.’
Betreed dit pad, en maak een eind aan het lijden; waarlijk ik heb het pad aan u verkondigd, want ik heb ontdekt hoe de pijlen van verdriet kunnen worden weggenomen. U moet zich daarvoor zelf inspannen; de boeddha’s verkondigen slechts. Zij die zijn gaan nadenken en het pad betreden, worden bevrijd van de boeien van de bedrieger [Mara].1
1) Dhammapada, sloka’s 275-6.
‘Ga door de nauwe poort naar binnen; want wijd is de poort, en breed is de weg, die naar de ondergang leidt. . . . Volg mij. . . . Iedereen die mijn woorden hoort en er niet naar handelt, zal worden vergeleken met een dwaas’ (Mattheus 7:13, 26). ‘Ik kan uit mezelf niets doen’ (Joh. 5:30). ‘De zorg om het dagelijkse bestaan en de verleiding van de rijkdom verstikken het woord’ (Mattheus 13:22), zeggen de christenen, en slechts door alle misleiding van zich af te werpen betreedt de boeddhist het ‘pad’ dat hem weg zal leiden ‘van het rusteloze op en neer gaan van de golven van de oceaan van het leven’, en hem zal voeren ‘naar de kalme stad van vrede, naar de werkelijke vreugde en rust van nirvana’.
11. Een vergelijking van de resultaten van boeddhisme en christendom (p. 646):
Natuurlijk vond Eusebius daar de verhalen die hij omwerkte tot het verhaal van Abgarus, en het verhaal van het op een doek afgedrukte heilige portret, zoals koning Vimbisåra dat van Bhagavat, of de gezegende
Tathagata (Boeddha)3, verkreeg.4 De koning bracht de doek, en Bhagavat wierp zijn schaduw erop. 5 Dit stukje ‘wonderbaarlijke stof’ met zijn schaduw wordt volgens de boeddhisten nog bewaard, ‘alleen ziet men zelden de schaduw zelf’.6
3)
Tathagata is Boeddha, ‘hij die wandelt in de voetstappen van zijn voorgangers’; als Bhagavat is hij de Heer.
4) We hebben als tegenhanger dezelfde legende over de heilige Veronica.
5) E. Burnouf, Introduction à l’histoire du bouddhisme indien, blz. 341.
6) Zie hetzelfde verhaal in de Tibetaanse Kanjur, Dulvå, 5, fol. 30. Vgl. Alexander Csoma de Körös, On the Kanjur, blz. 164.

H.P. Blavatsky De SLEUTEL tot de THEOSOFIE (p. 13):
B: Maar is de
zedenleer van de theosofie niet gelijk aan die welke Boeddha onderwees?
Th: Zeker wel, want deze zedenleer is de van de wijsheidsreligie en was eens het gemeenschappelijk bezit van de ingewijden van alle volkeren. Maar Boeddha was de eerste die deze verheven zedenleer in zijn openlijke leringen vorm gaf, en ze tot grondslag en kern van zijn openbaar stelsel maakte.

Verlichting of Nirwana
Ga op onderzoek uit en probeer te ontdekken |wie-je-werkelijk-bent| (Ken uzelve), want de tegenpool van verlichting is onwetendheid en verwarring!
De mens leeft zo als burger van twee werelden. Naar zijn lichamelijke staat is hij gebonden aan deze materiële wereld van vergankelijkheid en dood, naar zijn geestelijke kern behoort hij tot de goddelijke wereld. De natuurlijke mens is zich zijn hoge afkomst echter niet meer bewust: hij denkt dat dit aardse leven het werkelijke leven is.
Om hem te wekken uit die
staat van onwetendheid komt vanuit de goddelijke wereld een gestalte die de mens gnosis ofwel goddelijk inzicht brengt. Alleen wie door gnosis weet vanwaar hij komt, wie hij naar zijn goddelijke kern werkelijk is, en waar hij heengaat, is verlost. Goddelijk inzicht en verlossing zijn in wezen identiek: ''verlossing is bevrijdend inzicht' en alleen de verlichtende gnosis bevrijdt! [Prof. J.van Oort - 'Het Evangelie van Thomas].

'Made in china'? Koop ik niet meerof China vernietigt de Tibetaanse cultuur (Aart Snoek Volkskrant 7 oktober 2015 p. 25):
In zowel de Volkskrant als de NRC werd afgelopen weekend geconcludeerd dat de invloed van het Chinese imperialisme groot is, maar dat de Chinezen zeker niet de harten hebben veroverd van de gewone Tibetaan. Vernietiging van de Tibetaanse cultuur gaat onverminderd en in hoog tempo door.
Tijdens handelsmissies naar China die door ministers worden begeleid, zal ongetwijfeld weleens een opmerking worden gemaakt over de situatie van politieke gevangenen of van Tibet. Met de overbekende Chinese glimlach wordt daar dan op gereageerd en we gaan weer over tot de orde van de dag. We laten ons intimideren en durven de dalai lama niet waardig te ontvangen. Geld en handel gaan voor duidelijke principes. Voor mij is het duidelijk: ik zal niets meer kopen waarop staat 'made in China'.

Het achtvoudige pad wordt vaak ook kort omschreven als moraliteit (of ethisch goed gedrag), samadhi (meditatie) en wijsheid.

De wetenschappers waren op zoek naar kennis over hoe het mediterende denkvermogen werkt; de Dalai Lama kwam met een eenvoudige en pragmatische boodschap:
‘Ik zoek wetenschappelijke steun of bevindingen met de bedoeling dat iedereen geholpen kan worden om een gelukkig denkvermogen te krijgen. Iedereen doet moeite voor materieel comfort, maar niet zoveel moeite om gelukkig te zijn’.
Of, zoals MIT-professor in de biologie Eric Lander het formuleerde, ‘zoals het lichaam van een goed getrainde atleet informatie verschaft over het menselijk lichaam, zo zal iemand die zich getraind heeft om zeven of acht uur per dag te mediteren informatie kunnen verschaffen die we kunnen bestuderen’.
Verscheidene verslagen van die gebeurtenis vermeldden hoezeer de boeddhisten openstonden voor allerlei gezichtspunten. Vermeld wordt dat de Dalai Lama op een nieuwsconferentie voorafgaande aan de gebeurtenis op MIT, gezegd heeft dat het westen ‘verder vooruit is op het terrein van kosmologie, neurobiologie, fysica en psychologie, en boeddhisten moeten deze vakgebieden gaan bestuderen. Boeddhistische geloofsstellingen kunnen veranderen door de wetenschap. De manier waarop aloude teksten hemellichamen beschrijven, bijvoorbeeld, moet echt veranderen’.

De ringcyclus is een vier voorstellingen durende muziek-theaterproductie, door Wagner omschreven als Ein Bühnenfestspiel für 3 Tage und einen Vorabend. De cyclus omvat 4 samenhangende werken, Das Rheingold, Die Walküre, Siegfried en Götterdämmerung (de laatste in het Nederlands vertaald als Godenschemering).

Het onderzoeksrapport 'E i V' gaat er vanuit dat het gecultiveerde, de relatie tussen Nature en Nurture, de leefomgeving wel degelijk tot de natuur dient te worden gerekend en het dus van belang is op het snijvlak van cultuur en natuur ('Nurture en Nature') beleid te ontwikkelen. Universeel model, Kringloop:

Pythagoras:Boeddhisme (Samsara en Nirwana):Friedrich Nietzsche:Carl Jung:Sri Aurobindo:
1. Monade4. ‘Gulden Middenweg’, beëindigen van ‘lijden’ZarathustraArchetype (Unus Mundus)Opperste werkelijkheid
2. Duade3. Beëindiging van ‘lijden’ÜbermenschGroeiPassieve Brahman
3. Triade2. Ontstaan van ‘lijden’Wil tot machtPersoonlijkheid Nr. 1 en Nr. 2Actieve Brahman
4. Tetrade1. Het ‘lijden’Eeuwige wederkeerEnantiodromie (Homeostase)‘Ik’, het zelf

De natuur is de inhoud en werking van het heelal zoals door de mens waargenomen, en die als zodanig bestudeerd wordt door de natuurwetenschappen. Hiertoe behoort de niet-levende en de levende natuur. Hoewel de mens zelf tot de natuur behoort, wordt de menselijke invloed, het gecultiveerde, het kunstmatige niet tot de natuur gerekend.

In het rapport 'E i V' draait het primair om de wisselwerking (wederkerigheid) tussen het Quartic reciprocity (quadrivium, viersprong) psychologie, sociologie, filosofie en ethiek, die samen een 5Ddenkraam vormen. Deze interdisciplinaire oplossing (de vier pijlers psychologie, sociologie, filosofie en ethiek) in het rapport ‘E i V’ sluit nauw aan bij:
- Pythagoras (
‘bron van harmonie’: meetkunde, rekenkunde, sterrenkunde en muziek),
- Paracelsus (geneeskunst berust op vier pijlers: alchemie, astronomie, filosofie en ethiek),
- Transcendentalisme (religie, cultuur, filosofie en literatuur),
- H.P. Blavatsky (De Geheime Leer: theologie, wetenschap, filosofie en kunst),
- Happiness economics (economie, psychologie, sociologie en gezondheid),
-
'Geestkunde - Zielkunde - Natuurkunde en Kunst'.

De kunst met de grote en kleine k brengt de cultuur, met name de volkscultuur van een land tot uitdrukking.

H.P. Blavatsky De Geheime Leer Deel I, Stanza 1 De nacht van het heelal (p. 73):
Van de zeven waarheden en openbaringen, of liever onthulde geheimen, zijn er ons slechts vier gegeven, omdat wij nog in de vierde Ronde zijn en de wereld tot dusver ook nog maar vier Boeddha’s heeft gehad. Dit is een heel ingewikkeld vraagstuk en zal later uitvoeriger worden behandeld. Tot dusver ‘zijn er maar vier waarheden en vier Veda’s’ – zeggen de hindoes en de boeddhisten. Om een soortgelijke reden drong Irenaeus aan op de noodzaak van vier evangeliën. Maar omdat ieder nieuw Wortelras aan het begin van een Ronde zijn openbaring en zijn openbaarders moet hebben, zal de volgende Ronde de vijfde brengen, de daaropvolgende de zesde, en zo verder.
De Geheime Leer Deel I Stanza 3. Het ontwaken van de kosmos (p. 114/115:):
Het uitzetten en samentrekken van het web – dat wil zeggen de wereldstof of de atomen – duidt hier de kloppende beweging aan; want de algemene trilling van de atomen wordt veroorzaakt door de regelmatige samentrekking en uitzetting van de oneindige en grenzeloze oceaan van wat wij het door svabhavat uitgestraalde noumenon van de stof kunnen noemen. Maar het wijst ook op iets anders. Het toont aan dat de Ouden bekend waren met wat nu een raadsel is voor veel geleerden en vooral astronomen: de oorzaak van de eerste ontbranding van de materie of de wereldstof, de paradox van de warmte die wordt voortgebracht door de afkoelende samentrekking, en meer van die kosmische raadsels. Want het duidt onmiskenbaar op kennis van zulke verschijnselen bij de Ouden. ‘Er is in ieder atoom een inwendige en een uitwendige warmte’, zeggen de Toelichtingen (in handschrift), waartoe de schrijfster toegang had; ‘de adem van de vader (of geest) en de adem (of warmte) van de moeder (de stof)’.
De Geheime Leer Deel I, Stanza 4 De zevenvoudige hiërarchieën (p. 119):
Het onderscheid tussen de ‘oorspronkelijke’ en de volgende zeven bouwers is dit: de eerstgenoemden zijn de straal en de rechtstreekse uitstraling van de eerste ‘Heilige Vier’, de Tetraktis, dat wil zeggen het eeuwig Zelfbestaande Ene (let wel, eeuwig in essentie, niet in manifestatie, en duidelijk verschillend van het universele ENE).
127/128: (b) Vervolgens zien wij dat de kosmische stof zich verspreidt en zich tot elementen vormt en zich groepeert tot de mystieke vier binnen het vijfde element – ether, de bekleding van akasa, de anima mundi of moeder van de Kosmos. ‘Punten, lijnen, driehoeken, kubussen, cirkels’ en tenslotte ‘bollen’ – waarom of hoe? Omdat, zegt de Toelichting, dit de eerste natuurwet is en omdat de Natuur in al haar manifestaties meetkundig te werk gaat.
132: De acht aditya’s, ‘de goden’, zijn allen gevormd uit de eeuwige substantie (komeetstof17 – de moeder) of de ‘wereldstof’ die zowel het vijfde als het zesde KOSMISCHE beginsel is, de upadhi of grondslag van de universele ziel, evenals in de mens, de microkosmos, manas18 de upadhi van buddhi vormt19.
17) Volgens de occulte wetenschap bezit deze essentie van komeetstof kenmerken die totaal verschillen van alle chemische of fysische eigenschappen die de moderne wetenschap kent. In haar oervorm buiten de zonnestelsels is zij homogeen. Zodra zij de grenzen van het gebied van onze aarde overschrijdt, aangetast door de dampkring van de planeten en de reeds samengestelde interplanetaire stof, differentieert zij zich volledig. Zo is ze alleen in onze gemanifesteerde wereld heterogeen.
18) Manas, het denkende beginsel, of de menselijke ziel.
19) Buddhi, de goddelijke ziel.
133: De ‘adem’ van al de ‘zeven’ heet bhaskara (licht makend), omdat alle planeten in hun oorsprong kometen en zonnen waren. Zij ontwikkelden zich uit de oorspronkelijke Chaos (nu het noumenon van de niet oplosbare nevelvlekken) tot manvantarisch leven, door aggregatie en opeenhoping van de eerste differentiaties van de eeuwige stof, volgens de mooie zinswending in de Toelichting: ‘Zo kleedden de zonen van het licht zich in het weefsel van de duisternis.’
De Geheime Leer Deel I, Stanza 7 De voorvaderen van de mens op aarde (p. 281/282):
Bij het bespreken en verklaren van de aard van de onzichtbare elementen en het bovengenoemde ‘oorspronkelijke vuur’, noemt Eliphas Lévi dit altijd het ‘astrale licht’. Het is voor hem ‘le grand agent magique%’ en ongetwijfeld is dit zo, maar – slechts voorzover het om zwarte magie gaat, en op de laagste gebieden van wat wij ether noemen, waarvan akasa het noumenon is; en zelfs dit zou door orthodoxe occultisten als onjuist worden beschouwd. Het ‘astrale licht’ is eenvoudig het oudere ‘siderische licht’ van Paracelsus; en als men zegt dat ‘alles wat bestaat zich eruit heeft ontwikkeld en dat het alle vormen in stand houdt en reproduceert’, zoals hij schrijft, dan verkondigt men alleen in de tweede stelling de waarheid. De eerste is onjuist, want als alles wat bestaat door (of via) het astrale licht was ontwikkeld, dan is dit het astrale licht niet. Het laatste bevat niet alle dingen, maar weerspiegelt deze hoogstens.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 12 De theogonie van de scheppende goden (p. 466/467):
Volgens Damascius (Περὶ ᾶρχῶν) noemde men het Ene beginsel ‘de onbekende DUISTERNIS’. De Babyloniërs gingen stilzwijgend aan dit beginsel voorbij: ‘Die god’, zegt Porphyrius in Περὶ ἀποχῆϛ ἐμψύχων, ‘die boven alle dingen is, behoort men niet toe te spreken, noch met uitgesproken woorden, noch met innerlijke taal . . .’ Hesiodus begint zijn theogonie met: ‘De Chaos werd van alle dingen het eerst voortgebracht’2, waaruit men kan afleiden dat men aan de oorzaak of de voortbrenger ervan met eerbiedig stilzwijgen moet voorbijgaan. Homerus gaat in zijn gedichten niet verder dan de Nacht, die hij door Zeus laat vereren. Volgens alle theologen van de oudheid en de leringen van Pythagoras en Plato is Zeus, de directe schepper van het heelal, niet de hoogste god; evenmin als Sir Christopher Wren in zijn fysieke menselijke aspect de GEEST in hem is, die zijn grote kunstwerken heeft voortgebracht. Homerus zwijgt daarom niet alleen over het eerste beginsel, maar ook over de twee beginselen die direct op het eerste volgen, de Aether en de Chaos van Orpheus en Hesiodus en het begrensde en de oneindigheid van Pythagoras en Plato3. . . . Proclus zegt over dit hoogste beginsel: ‘Het is . . . de eenheid van alle eenheden en boven de eerste adyta . . . onuitsprekelijker dan alle stilte en occulter dan alle essentie . . . verborgen te midden van de kenbare goden.’ (Ibid.)
De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 6
De maskers van de wetenschap Fysica of metafysica? (p. 559):
Nu is substantie in de metafysica geen stof, en ter wille van de discussie kan men toegeven dat het een verkeerd gebruikte uitdrukking is. Maar dit is toe te schrijven aan de armoede van de Europese talen, en in het bijzonder aan die van de wetenschappelijke termen. Vervolgens wordt deze ‘stof’ door Spiller vereenzelvigd en in verband gebracht met de aether. In occulte taal uitgedrukt, zou men nauwkeuriger kunnen zeggen dat deze ‘kracht-substantie’ de altijd werkzame fenomenale positieve aether is – prakriti, terwijl de alomtegenwoordige, allesdoordringende ether het noumenon is van de eerstgenoemde, de grondslag van alles, of akasa.
575: Dit betekent natuurlijk, dat de schrijvers volkomen op de hoogte waren van deze wisselwerking en goed bekend waren met de oorsprong van de Kosmos uit het ‘ongescheiden beginsel’ – Avyaktānugrahena, zoals dat op Parabrahman en Mūlaprakriti samen wordt toegepast, en niet op ‘Avyakta, hetzij eerste oorzaak of stof’, zoals Wilson het weergeeft. De oude ingewijden kenden geen ‘wonderbaarlijke schepping’, maar leerden de evolutie van atomen (op ons fysieke gebied) en hun eerste differentiatie uit laya tot de protyle, zoals Crookes de stof of de oersubstantie aan de andere zijde van de nullijn veelbetekenend heeft genoemd: daar waar wij de Mūlaprakriti plaatsen, het ‘wortel-beginsel’ van de wereldstof en van alles in de wereld.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 22 De symboliek van de mysterienamen Iao en Jehova en hun verband met het kruis en de cirkel (p. 633):
Isarim, een ingewijde, heeft zoals men zegt in Hebron op het lijk van Hermes de bekende smaragden tafel gevonden, die volgens de bewering de essentie van de Hermetische wijsheid bevatte. . . . ‘Scheid de aarde van het vuur, het fijne van het grove. . . . Stijg op van de aarde naar de hemel en daal dan weer af naar de aarde’ was erop gegrift. Het raadsel van het kruis ligt in deze woorden besloten en zijn dubbele mysterie is opgelost – voor de occultist.
‘Het filosofische kruis, de twee lijnen die in tegengestelde richting lopen, de horizontale en de verticale, de hoogte en de breedte, die de meetkundig te werk gaande godheid op het snijpunt deelt, en dat zowel het magische als het wetenschappelijke viertal vormt wanneer het wordt beschreven in het volmaakte vierkant, is de basis voor de occultist. Binnen de mystieke grenzen ervan ligt de hoofdsleutel, die de deur tot elke wetenschap, zowel de fysische als de geestelijke, opent. Het symboliseert ons menselijke bestaan, want de levenscirkel omschrijft de vier punten van het kruis, die achtereenvolgens geboorte, leven, dood en ONSTERFELIJKHEID voorstellen.
‘Houd vast’, zeggen de alchemisten, ‘aan de vier letters van het tetragram, gerangschikt op de volgende manier: de letters van de onuitsprekelijke naam zijn daar, hoewel gij ze misschien eerst niet kunt onderscheiden. Het niet mededeelbare axioma is hierin kabbalistisch besloten, en dit is wat de meesters het magische arcanum noemen’’ (Isis Ontsluierd).

Isis Ontsluierd Deel I (p. 631):
Het arcanum – de vierde emanatie van het akasa, het LEVENSbeginsel, dat in zijn derde omzetting wordt voorgesteld door de vurige zon, het oog van de wereld of van Osiris, zoals de Egyptenaren het noemden. Een oog dat haar jongste dochter, vrouw en zuster – Isis, onze moeder aarde – liefdevol gadeslaat.

S'rîmad Bhâgavatam
Canto 3: De Status Quo Hoofdstuk 12: De Schepping van de Kumâra's en Anderen
(37) Maitreya zei: 'De vier Veda's genaamd Rig-, Yajur-, Sâma- en Atharva Veda kwamen, te beginnen bij de voorkant [oost, zuid, west, noord], ieder uit een van de vier monden tevoorschijn en in dezelfde volgorde volgden de schriftuurlijke beschouwingen [de S'astra voor de Hotâpriester], de rituelen [de Ijya voor de Adhvaryupriester], het recitatiemateriaal [de Stutistoma voor de Udgâtâpriester] en de bovenzinnelijke dienst der verzoening [de Prâyas'citta voor de Brahmâritvik].
(38) Op dezelfde manier werden te beginnen bij de voorste mond in de oostelijke richting de Vedische wetenschappen van de geneeskunde [de Âyurveda], het boogschieten [de Dhanurveda], de muziekwetenschap [de Ghandarvaveda] en de bouwkunst [de Sthâpatyaveda] voortgebracht [die samen de Upaveda's worden genoemd].
Canto 10: Het Hoogste Goed Hoofdstuk 2 De Gebeden van de Halfgoden tot Heer Krishna in de Moederschoot (26) 'De waarheid van de gelofte [zie 9.24: 56 en B.G. 9: 22], de waarheid van het Allerhoogste, de waarheid in het drievoudige [van b.v. verleden, heden en toekomst] bent U; U bent de bron van alle waarheid die alle waarheden doordringt en die van de waarheid van de elementen en van al [het relatieve] dat voor waar wordt gehouden de oorspronkelijke waarheid bent; van iedere heilige waarheid de oorsprong is alles waar wat betrekking heeft op U, die wij onze volledige overgave bieden.

Paracelsus ging uit van het oude, hermetische inzicht, vervat in de tabula smaragdina: zo boven, zo beneden. Het universum is op de verschillende niveaus en patronen opgebouwd. De mens, als microkosmos, bevatte alles wat er in de macrokosmos te vinden is.

Fay van Ierlant Vele wegen, één pad
Het spinnen van het web tussen geest en materie geeft aan de eeuwige goddelijke gedachte de mogelijkheid tot het voortbrengen van het universele denkvermogen, het instrument voor het dan mogelijke plan voor het komende tijdperk van stoffelijk bestaan. Je zou kunnen zeggen dat de draad van bewustzijnsontwikkeling die bereikt werd in een vorig tijdperk van stoffelijke manifestatie weer wordt opgevat daar waar we gebleven waren. Ter verwezenlijking van dit plan in de materie brengt het web de zevenvoudige samenstelling voort die de zeven gebieden van bestaan en de daarin mogelijke zeven toestanden van bewustzijn aangeven voor de mens. De mens als microkosmos in de macrokosmos.

Wies Kuiper Geroepen door het Wereldhart
Toch is het “het denken” dat de richting moet aangeven waar onze belangstelling naar uitgaat. Is het aardgericht, naar de materie, of is het gericht naar de geest, naar het mysterie? Het is het denkvermogen dat de wissel op het spoor moet omzetten, dat de innerlijke schakel tussen het lager en het hoger bewustzijn zelf moet omzetten. De roep van het wereldhart zit op een hoge frequentie en die moet als het ware getransformeerd worden naar door het menselijk oor gehoord kan worden. Er is een innerlijke schakel mogelijk tussen die beide gebieden, in het Sanskriet het antahkarana genoemd. Hoe maken we in onszelf de lijn open, zodat we in contact met het Wereldhart kunnen komen?

H.P. Blavatsky boek De Stem van de Stilte Fragment III
‘Heeft u uw hart en denken afgestemd op het grote denken en hart van de hele mensheid? Want het hart van hem ‘die de stroom zou willen ingaan’ moet worden geroerd door iedere zucht en gedachte van al wat leeft en ademt, zoals de bulderende stem van de heilige rivier wordt gevormd door alle geluiden van de natuur die daarin weerklinken10.’
(10) De noordelijke boeddhisten en in feite alle Chinezen beschouwen het diepe gebulder van sommige grote en heilige rivieren als de grondtoon van de natuur. Vandaar de vergelijking. Het is in zowel de natuurwetenschappen als het occultisme een bekend feit dat de geluiden van de natuur als een geheel – zoals men die hoort in het gebulder van grote rivieren, in het geruis teweeggebracht door de wuivende boomtoppen in grote bossen, of dat van een stad zoals men die op enige afstand waarneemt – één enkele, bepaalde klank met een duidelijk herkenbare toonhoogte vormen. Natuurkundigen en musici hebben dit aangetoond. Zo toont prof. Rice (Chinese Music) aan dat de Chinezen duizenden jaren geleden dit feit al hebben erkend als ze zeggen dat ‘de wateren van de Hoang-ho in het voorbijstromen de kung laten horen’, in de Chinese muziek de ‘grote toon’ genoemd; en hij laat zien dat deze toon overeenkomt met de F, ‘door de natuurkundigen als de werkelijke grondtoon van de natuur beschouwd’. Ook prof. B. Silliman noemt dit feit in zijn Principles of Physics en zegt dat ‘deze toon overeen zou komen met de middelste F op de piano; en daarom als de grondtoon van de natuur kan worden beschouwd’.

It was Empedocles who established four ultimate elements which make all the structures in the world - fire, air, water, earth.

Edward Witten is een Amerikaans wiskundig natuurkundige die de M-theorie als onderzoeksgebied heeft. De M-theorie is een poging tot een overkoepelende beschrijving van de verschillende bestaande snaartheorieën. Wat Edward Witten op het terrein van de natuurkunde heeft verricht komt overeen met wat Blavatsky voor de vergelijkende Godsdienstwetenschappen heeft gepresteerd. Zowel De Geheime Leer als de modellen van Edward Witten maken van supersymmetrie gebruik. Maar de werkelijkheid is dat er ook van een gebroken symmetrie kan worden gesproken. Het is de chaostheorie die de eigenschap gebroken symmetrie uitwerkt.

Het boek Terugkeer van de ziel Naar een vierdimensionaal mensbeeld van Ronald van der Maesen biedt nieuw perspectief voor patiënten met levenslang. In de reguliere gezondheidszorg weet men met een groot aantal problemen geen raad. Dat komt omdat de oorzaken ervan niet kunnen worden gevonden. Vaak gaat het in die gevallen om meer spiritueel getinte oorzaken, oorzaken die niet passen binnen het geijkte mensbeeld. Hierin ligt volgens de auteur van dit boek het geheim van de wijdverbreide onvrede over het effect van behandelingen in de Geestelijke gezondheidszorg.
In dit boek wordt een lans gebroken voor een 4-dimensionaal mensbeeld, waarin naast de mentale, emotionele en lichamelijke component ook plaats wordt ingeruimd voor de spirituele dimensie. Het in dit boek beschreven harmoniemodel is gericht op herstel van onverwerkte trauma's. Het middel dat daartoe wordt ingezet is reïncarnatietherapie. De auteur promoveerde op een onderzoek naar het effect van reïncarnatietherapie bij stemmenhoorders en patiënten met het syndroom van Gilles de la Tourette. Ook onderzocht hij het effect van deze spirituele therapievorm bij aandoeningen als depressies, angsten en chronische fysieke klachten. De resultaten zijn opmerkelijk. Ronald van der Maesen pleit daarom voor integratie van zijn therapiemodel in het reguliere circuit. Hij vindt daarbij aansluiting bij een verheugende ontwikkeling in de psychiatrie, zoals b.v. de transpersoonlijke en integrale psychiatrie.

Barbara Hannah, boek Jung zijn leven zijn werk (185):
Pythagoras verklaarde in de zesde eeuw voor Chr. dat vier het getal van de totaliteit was. Er wordt van uitgegaan dat het volledig symmetrische, magische vierkant voldoet aan het beginsel van de ‘acausale geordendheid’. Net als het magische vierkant drukt de Unus Mundus de perfecte symmetrie uit. In het individuatieproces moeten wij leren de tegenstellingen als eenheid te ervaren. De ontdekkingen in de natuurlijke wereld, de natuurkunde berusten op een overeenstemming van innerlijke beelden en de observaties in de buitenwereld. Binnen en buiten vallen dan samen.
234: Zarathustra zou zeker niet gemakkelijk zijn dan de visioenen, want het was ‘hels verward’ en buitengewoon moeilijk. Jung zei dat hij zich suf gepiekerd had over bepaalde problemen en dat het heel moeilijk zou zijn het boek vanuit psychologische hoek te verklaren. Hij zei ook dat hij dacht dat Nietzsches idee van de Übermensch de directe voorloper was van het Duitse denkbeeld dat zij Herrenmenschen (‘heersersnaturen’ of ‘superieure mensen’) waren. Nietzsches drie belangrijkste denkbeelden van Zarathustra (blz. 44) de conceptie van ‘wil tot macht’, Übermensch en eeuwige terugkeer.

In de Dvayatanupassana Sutta komt een essentieel aspect van de Dhamma naar voren, namelijk dat er geen allereerste begin van fenomenen is. Hoewel hij begeerte (tanha) als hoofdoorzaak van lijden aanwijst, laat de Boeddha ook hier weer overduidelijk zien dat fenomenen onderling van elkaar afhankelijk zijn. Alles heeft een 'voorwaardelijke conditie' om te kunnen 'bestaan'. En als wij dingen een naam geven (zoals contact, gevoelens, begeerte etc.), is dat slechts een conventionele aanduiding om communiceren met elkaar mogelijk te maken. Wat we goed dienen te begrijpen is, dat in diepe werkelijkheid dat ding dat we een naam hebben gegeven, daarom nog geen dingen zijn die op zichzelf kunnen bestaan. Vanwege die reden is het dan ook mogelijk om op vele manieren een einde aan lijden te maken, zoals de Boeddha hier laat zien.

Dubbele natuur’: Het feit dat Jung de meeste nadruk legde op het zelf, als tegengesteld aan het ik, is wel als de omwenteling à la Copernicus in de psychologie aangeduid. Jung beweert dat het doel van alle persoonlijkheidsgroei volledige verwerkelijking van het zelf is. Het ik verhoudt zich tot het zelf als het passieve tot het actieve. In zekere zin is het zelf voor het ik wat de ouder is voor het kind, of, in de grote wereldgodsdiensten, wat God is voor de mens, want het ik is bij wijze van spreken de vertegenwoordiger van het zelf ‘op aarde’.

In essentie is de schuldencris geen financieel maar een politiek probleem. De politiek wordt te veel door korte termijndenken beheerst. Het is wenselijk dat er duidelijker beleidslijnen voor de komende decennia worden uitgestippeld. Het is van belang op het snijvlak van cultuur en natuur ('nurture en nature') beleid te ontwikkelen. Wereldwijd een breder draagvlak voor duurzame ontwikkeling te creëren. Het spreekt voor zich dat het welvarende Westen daarin het voortouw dient te nemen. Complexe maatschappelijke vraagstukken kunnen alleen effectief worden opgelost wanneer de krachten van de verschillende levensovertuigingen, dus zowel van de seculiere als van de reguliere wereld worden gemobiliseerd.

Roberto Assagioli boek Pschychosynthese (p. 31):
(1) de ogenschijnlijke dualiteit, het schijnbaar bestaan van twee zelven in ons; het lijkt inderdaad alsof er twee zelven in ons bestaan, omdat het persoonlijke zelf zich gewoonlijk niet bewust is van het andere Zelf, en zelfs zover gaat dat het het bestaan ervan ontkent; het andere, het ware Zelf daarentegen is latent, en openbaart zich niet rechtstreeks aan ons bewustzijn;
(2) de werkelijke eenheid en het unieke karakter van het Zelf; in werkelijk bestaan er geen twee zelven, geen twee onafhankelijke en aparte, afgescheiden eenheden; het Zelf is één; het openbaart zichzelf in verschillende graden van gewaar-zijn en zelfverwerkelijking; de afspiegeling schijnt op zichzelf te bestaan, maar heeft in werkelijkheid geen autonome, eigen inhoud; zij is, met andere woorden, geen nieuw, ander licht, maar een projectie van haar lichtende bron.
Roberto Assagioli bespreekt op p. 32 de route, de verschillende stadia, om tot een harmonische innerlijke eenheid te komen.

Plato's Ideeën wereld:
Plato verdeelde de werkelijkheid in twee zijnssferen, materie en geest met als schakel de ziel. Het Antahkarana, nous legt de virtuele verbinding tussen epithumia en thumos. Het zelfbewustzijn, dat meta-leren mogelijk maakt, kan als een recursiefproces worden opgevat. Het universum (universele quintessens) creëert een levend wezen dat in staat is zichzelf te aanschouwen en te reguleren. Het universum kijkt als het ware op een bewust niveau naar zichzelf. De in het brein, het geheugen opgeslagen informatie kan opnieuw worden geprojecteerd. We zijn aan onze eigen perceptie, het eigen perspectief overgeleverd. Het reflexieve ik, het zelfbewustzijn ondergaan we niet alleen als een ontologisch gegeven, maar veeleer als een fenomenologisch feit.

Hoe simpel het is komt in de column De Europese controlestaat van Martin Sommer in de Volkskrant van 30 juni 2012 duidelijk naar voren. Of met andere woorden hij stipt de kern van het vraagstuk aan waar het in het rapport ‘E i V’ om draait. Hij eindigt zijn column met:
Deze week stond er een groot stuk over Merkel in de Herald Tribune. Alinea op alinea kwam het woord controle voorbij. Daar zag je een glimp van het nieuwe Europa. Als er nog toekomst is, dan niet aan Alle menschen werden Brüder maar aan controle staat Europa. Dat mag je een verlies noemen.

Om het vertrouwen in de politiek te herstellen draait het primair om de relatie 1. Emotionele flexibiliteit, de Vijf individuele - en collectieve dimensies:

  Individueel(Kernkwadrant):Collectief (Kernkwadrant):
1. Emotionele flexibiliteit 1. Moed >3. OvermoedigZwakke onzekerheidsvermijding >Woede
(Weloverwogen moed) ||||
  4. Vermijden <2. WeloverwogenAngst <Sterke onz.

Angstcentrum brein doet aan meer dan bangmakerij’ (David Tilburg Volkskrant 12 juni 2012)
De amygdala, het angstcentrum van het brein, zorgt er juist voor dat we kalm blijven.
De dieper gelegen amygdala is vooral belangrijk bij aangeboren vecht-of-vluchtreacties.

Niet alleen welvaart telt in Europa, het draait ook om beschaving Dick Pels (Volkskrant 23 juni 2012)
‘Overwinning van de sociale angst’: die formule van de Aarts-Europeaaan De Man kan de Europese gedachte nog steeds bezielen. Het geweld in al zijn vormen verbannen uit de wereld, te beginnen in Europa. Dat is de passie, de realistische utopie waarmee Europa de wereld opnieuw kan veroveren.

Het is de ziel, de schakel tussen 'Geest en Lichaam', die het probleem van het ego en het hogere Zelf, van involutie en evolutie (emanationisme) kan oplossen. In essentie draait het om ‘Levensatoom en Atoom’, ‘Geest en Lichaam’, de neergaande en opgaande boog, ‘These + Antithese = Synthese', de Kwintessens. Of met andere woorden primair geldt voor de mensheid op aarde "Verbeter de wereld en begin bij jezelf".

====

Kwintessens (Ethiek, 'Karma en Dharma', Vijf zuilen in de Islam, Zelfgenezend vermogen, Geestelijke gezondheid)

Jezus: Ik verzeker jullie: sommigen die hier aanwezig zijn zullen niet sterven voordat ze de komst van het koninkrijk van God in al zijn kracht hebben meegemaakt.
Nieuwe Testament: Weet u niet dat u een tempel van God bent en dat de Geest van God in uw midden woont? (1 Korintiërs 3:16-23 De Nieuwe Bijbelvertaling)
Nieuwe Testament: Want het koninkrijk van God is geen zaak van eten en drinken, maar van gerechtigheid, vrede en vreugde door de heilige Geest. (Romeinen 14:17 De Nieuwe Bijbelvertaling)
Mattheüs: En wanneer gij bidt, zult gij niet zijn als de huichelaars, want zij staan gaarne in de synagogen en op de hoeken der pleinen te bidden, om zich aan de mensen te vertonen. Voorwaar, Ik zeg u, zij hebben hun loon reeds. Maar gij, wanneer gij bidt, ga in uw binnenkamer, sluit uw deur en bid tot uw Vader in het verborgene; en uw Vader, die in het verborgene ziet, zal het u vergelden. (6:14-15)
Sahih al-Boechari: Ik ben zoals Mijn dienaar verwacht dat Ik ben. Ik ben bij hem als hij aan Mij denkt. Als hij in zichzelf aan Mij denkt, denk Ik aan hem in Mijzelf; en als hij Mij gedenkt in gezelschap, gedenk Ik hem in een beter gezelschap. Als hij Mij een handbreedte nadert, nader Ik hem een armlengte, en als hij Mij een armlengte nadert, nader Ik hem een vademlengte. En als hij lopend naar Mij toekomt, ren Ik naar hem toe.
Thomas Hobbes: Wie in zichzelf kijkt, zal de gedachten en hartstochten van alle andere mensen kennen.
Nature hath made men so equal in the faculties of body and mind as that, though there be found one man sometimes manifestly stronger in body or of quicker mind than another, yet when all is reckoned together the difference between man and man is not so considerable as that one man can thereupon claim to himself any benefit to which another may not pretend as well as he. For as to the strength of body, the weakest has strength enough to kill the strongest, either by secret machination or by confederacy with others that are in the same danger with himself.
Helena Blavatsky: Het Heelal wordt van binnen naar buiten bestuurd en geleid. Zoals boven, zo is het ook beneden, zoals in de hemel, zo ook op aarde; en de mens – de microkosmos en het verkleinde evenbeeld van de macrokosmos – is de levende getuige van deze universele wet en van haar manier van werken. (Geheime Leer, Deel I, p. 301)
Teilhard De Chardin: We zijn geen menselijke wezens die een spirituele ervaring hebben, we zijn spirituele wezens die een menselijke ervaring hebben.
Wolfgang Pauli vatte de relatie tussen psyche en materie op als een spiegelsymmetrie.
(Engelien Scholtes boek De verborgen dimensie in het werk van Jung en Pauli)
Nicolas Chamfort: De publieke opinie is de slechtst denkbare opinie.
J.J. van der Leeuw: Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden ervaren.
Willem van Ewijk: De politiek is geen beroep, maar een taak van alle burgers gezamenlijk. (de Volkskrant 10 mei 2012)

De Mahatma Brieven aan A.P. Sinnett (Samengesteld door A. Trevor Barker):
59/60: Het Godsbegrip is geen aangeboren, maar een aangeleerd idee, en wij hebben met de theologieën slechts één ding gemeen – wij onthullen het oneindige. Maar terwijl wij aan alle verschijnselen die uit de '''oneindige en onbegrensde ruimte, duur en beweging, voortkomen, materiële, 'natuurlijke, 'waarneembare' en 'bekende' (voor ons althans) oorzaken toekennen, kennen de theïsten er geestelijke, bovennatuurlijke en onbegrijpelijke en onbekende oorzaken aan toe. De God van de Theologen is eenvoudig een denkbeeldige macht, un' loup'garou,' zoals d’Holbach het uitdrukte– een macht die zich nog nooit heeft geopenbaard. Ons hoofddoel is de mensheid van deze nachtmerrie te verlossen, de mens het goede te leren ter wille van het goede, en met zelfvertrouwen door het leven te gaan in plaats van op een theologische kruk te steunen, die ontelbare eeuwen lang de directe oorzaak was van vrijwel alle menselijke ellende. Wij mogen pantheïstisch worden genoemd – maar NOOIT agnostisch.

Om levensovertuigingen in een bredere context te plaatsen kan het moreelkompas worden gebruikt. Dit denkmodel vormt een schakel om de zienswijzen van Lao Zi, Heraclitus, Pythagoras, Plato, Jezus, Hegel, Spinoza, Blavatsky, Nietzsche, Jung, Assagioli, Goethe, Richard Wilhelm, Heidegger, Wittgenstein, Rudolf Steiner, Sri Aurobindo, Krishnamurti, Foucault, Habermas, Ken Wilber en Sacks te verbinden, een paradigmawisseling, een nieuwe visie op de werkelijkheid te scheppen.

Deze grote leraren onderscheiden bij de mens twee naturen, die aan het evolutieproces richting kunnen geven. Door welke natuur laten we ons leiden, zijn we bereid beiden, de kwantitatieve en de kwalitatieve kant te integreren, te correleren? Er blijft behoefte aan nieuwe ideaalbeelden, integrale visies (metafoor van het ‘Beloofde land’, komst van de Messias) op de toekomst, die een tegenwicht kunnen bieden. Dus als reactie tegen de stroom van al het ééndimensionale, lacererende denken ingaan. Het betekent een grote uitdaging voor de culturele en maatschappelijke elite, politici (opinieleiders), wetenschappers, kunstenaars (gevoelsleiders), religies en het reguliere onderwijs. In een nano-seconde kunnen we de werkelijkheid, het wereldgebeuren veranderen. Goethe: Het heden is een machtige Godin.

Prof. Koningsveld schrijft dat de gedachte van de Egyptische Nobelprijswinnaar Najib Mahfuz is dat de islam, als godsdienst van de ‘Gulden middenweg’, de beide voorafgaande godsdiensten van 'jodendom en christendom' heeft overstegen door beider grondbeginselen in zich te verenigen, een lange islamitische voorgeschiedenis heeft en ook gezien kan worden als in overeenstemming met de Koran ('De Jezuslezingen' publicatie Volkskrant).

Gert J. Peelen De Koran, geen boek om te begrijpen (Volkskrant 25 april 2008): Mohammed maakt kennis met de gedachtewereld van Zarathoestra, profeet der Perzen, met Jezus, de messias van de christenen en met Mozes, leidsman van de joden. Al hun leringen en kennis, vermaningen en leefregels zijn vastgelegd in boeken. Zo'n boek zou er ook moeten komen voor zijn eigen land, waar slaven nog als vee en vrouwen als bezit worden beschouwd en waar nog goden van steen worden vereerd.
De Koran als basis voor een nieuwe wereldreligie en een machtige islamitische staat, met de Kaabé, de granieten kubus in Mekka als 'huis van Allah' en het middelpunt der aarde staat beschreven in De boodschapper (Kader Abdolah boek De boodschapper - Een vertelling/De Koran - Een vertaling).

Islam: Algemeen gezegd, beveelt de islam het voortreffelijke gedrag en ethiek en verafschuwt al het slechte. De islam beveelt het verrichten van alle goede daden en verafschuwt de slechte daden.

Het motto van de Islam is het vers: ‘En we hebben jullie tot de Ummah (Tawhid), Eenheid in Verscheidenheid, van de middenweg gemaakt’. De vijf Zuilen van de islam (zes Zuilen van geloof) en de natuurlijke cyclus van het ‘5Ddenkraam’:

2. Salat ----3. ZakatBidden ----Geven
||||
1. Sjahada ----4. RamadamGetuigen ----Onthouden

De 5e zuil Hadj - de pelgrimstocht naar de Ka'aba in de Al-Masjid al-Harammoskee in Mekka - het scheppen van eensgezindheid en een volmaakt broederschap onder alle mensen wordt in het centrum geplaatst. Voor het soefisme in de Islam ‘woont’ God niet in de ka’aba, maar in ons hart.

Zowel Sjahada en Zakat als Salat en Ramadan zijn complementair. Geloof (getuigen) zonder daden (geven) heeft geen waarde, zoals daden (bidden van het Onze vader, meditatie) zonder geloof (onthouden) geen waarde hebben.

De Ummah, de vijf Zuilen van de islam (hoofdstuk 7.4.1). Het sluit bij de ommekeer, een paradigmawisseling in het denken, een bewustwordingsproces aan. Er geldt van je hart geen moordkuil maken. Andere oplossingen die de paradigmawisseling weergeven:

Rudolf Steiner heeft er al op gewezen dat de Heilige Geest aan de aarde haar definitieve bestemming geeft. Geest en lichaam (psychomaterie) zijn twee tegendelen, die al bij de eerste openbaringen aan de profeet Mozes naar voren zijn gekomen. Volgens Dion Fortune is het etherisch dubbel (Antahkarana) de enige schakel, tussen geest en materie.

Hoe oordeelt God over de zelfmoord terrorist? (Joost de Vries Volkskrant 5 april 2017 p. 18-19):
Na zelfmoordaanslagen als in Sint-Petersburg en onlangs in Londen blijft de samenleving machteloos achter. De daders ontlopen berechting, zij geloven dat ze in een paradijs voor hun daden worden beloond. Maar hoe denken andere gelovigen hierover? Rabbijn Menachem Sebbag, bisschop Gerard de Korte en imam Aboe Ismail met het antwoord op die vraag.
Een rabbijn, bisschop en imam geven het antwoord.

Het zijn altijd mensen, die de religie vormgeven. Volgens Karen Armstrong schuilt in religie een tweeslachtigheid, die de ene keer tot verzoenende vreedzaamheid leidt en in een andere context zomaar kan omslaan naar de meest onverzoenlijke gewelddadigheid.

Karen Armstrong boek Compassie
Karen Armstrong gaat ervan uit dat ieder mens behept is met een vermogen tot compassie, maar ze is van mening dat dat niet genoeg is: iedereen zou dat vermogen moeten koesteren en ontwikkelen. In het wijze en diepzinnige boek Compassie stippelt Armstrong een programma uit dat ons in twaalf stappen kan leren hoe we een medemenselijker leven kunnen leiden. Ze gaat daarbij in op thema's als eigenliefde, bedachtzaamheid, lijden, gedeelde vreugde, de grenzen van onze kennis van de ander en mededogen.

De 5e sleutel betreft het principe van voortschrijdende evolutie.
De sleutel tot zelfbewust leven berust op het inzicht te beseffen dat beelden slechts ideeën zijn die zich in elkaar spiegelen en in feite een eenheid vormen.
In het boek De grote transformatie refereert Karen Amstrong aan de Spiltijd, Gert J. Peelen Het wezen van religie (Volkskrant 2 december 2005):
Want in De grote transformatie is de Spiltijd een eenmalig scharnierpunt in de geschiedenis van de mensheid, waarna een dimensie bleek toegevoegd aan het zelfbewustzijn, te weten die van het tragische besef van het menselijk tekort, het lijden daaraan, maar ook de ontdekking van transcendentie, het overstijgende dat te benoemen noch te bevatten, maar met wat moeite wel te ervaren is.

Formeren in Nederland (Martin Sommer Volkskrant 8 april 2017 p. 23):
Ik kijk met gemengde gevoelens naar het Nederlandse ritueel-in-slakkengang. Politiek heet hier beleid en macht is ver weg. Maar ook op het Binnenhof dringt het gedruis van de grote wereld steeds meer door. Luuk van Middelaar schreef onlangs over wat hij 'gebeurtenissenpolitiek' noemt. Hij had het over de Europese Unie, met haar traditie van procedurele politiek, pondspondsgewijze rechtvaardigheid en uitzichten naar overmorgen. De EU kon zich zo ontwikkelen omdat de machtsverhoudingen onder de Koude Oorlog bevroren waren geweest. Sinds de val van de Muur buitelen de gebeurtenissen over elkaar. Poetin en de Krim, de vlam in de islamitische wereld, de eurocrisis en nu ook een onvoorspelbare president in de VS. Politiek vraagt ineens om andere eigenschappen, alles wat de EU van oudsher niet is. Improvisatie en snelle besluiten. Geen terugonderhandeling maar machtsvorming. Wat voor de EU opgaat in het groot, geldt voor Nederland in het klein. Ook dit land heeft de laatste jaren te maken met de maalstroom van het onverwachte.
De verbondenheid moet onomkeerbaar worden, we moeten af van de suggestie dat je ooit nog uit de euro of Schengen zou kunnen, laat staan uit de Unie.
Klare donneriaanse taal.
Ik had het hier helemaal niet over Europa willen hebben, maar een kind kan zien dat dit de oplossing van gisteren is. Nassim Nicholas Taleb is de man van het boek De Zwarte Zwaan - hoe om te gaan met een wereld die we niet meer begrijpen. Hoe ingewikkelder, hoe meer specialisatie en fijnregeling, des te kwetsbaarder voor instorting, aldus Taleb.
Waarom hakte de bankencrisis er zo diep in bij huishoudens, ook al was hij minder diep dan de grote depressie? Omdat de afhankelijkheid groter was. Hypotheken die maar net konden worden afgelost. Een auto die niet weg kon, want dan was het werk onbereikbaar. En geen volkstuin zoals vroeger om je eigen peen en ui te verbouwen. Heel kwetsbaar allemaal.

Wensdenken over Europa of De Europeaan laat zich niet plooien (Martin Sommer Volkskrant 17 december 2016 bijlage Sir Edmund p. 28-30):
Hielden ze zich maar aan de feiten, de journalisten en wetenschappers die over de EU schrijven. In plaats daarvan publiceren ze soms pure agitprop.
Crisis en metamorfose
Nu de Unie van de ene naar de andere crisis struikelt, dient zich aan wat Luuk van Middelaar de 'gebeurtenissenpolitiek' noemt. Er moet niet meer worden vergaderd maar gehandeld. Van Middelaar ziet uit de Eurogroep van Dijsselbloem, de buitenlandministers van Mogherini en de zachte drang van Merkel een nieuw Europees machtscentrum ontstaan. Met vallen en opstaan, gevloek en getier, maar toch. Van Middelaar ziet niet zozeer crisis als metamorfose - hij is niet alleen historicus maar ook optimist.
Overstretch
Medehistoricus Mathieu Segers is intussen ook hoogleraar geworden, Europese geschiedenis in Maastricht. Hij is in Europa en de terugkeer van de geschiedenis sceptischer gestemd.
De Europese Unie is niet in staat haar belangrijkste pretentie waar te maken, het bieden van stabiliteit. De euro leidde tot meer tweespalt en niet tot minder, de vluchtelingen hebben met hun voeten een eind gemaakt aan de fictie van de Europese gezamenlijkheid. De EU is een geval van overstretch.

Het falen van Academia (Martin Sommer Volkskrant 21 januari 2017 p. 23):
Het valt nogal tegen met open wereldbeeld aan universiteit
Abou Jahjah, deze week te gast aan de Universiteit van Amsterdam, krijgt een warmer welkom dan Ruud Koopmans.
Van mij verwacht u het misschien, dat ik hier niet van opknap, maar ook een man van onbesproken gedrag als de socioloog Mark Bovens (van
Diplomademocratie) waarschuwde dat de universiteit zich loszingt van de samenleving. Hij vindt dat universitaire kosmopolieten zich ervan bewust moeten zijn dat zij met hun open wereldbeeld in een bubbel leven. Zij zijn de globaliseringswinnaars terwijl de lager opgeleiden, met hun meer gesloten nationalistische opvattingen, wel verreweg de meerderheid vertegenwoordigen. 'De universiteit moet op haar tellen passen.' Wijze woorden waar toch een luchtje aan zit. Hoe kun je tegelijk een open wereldbeeld hebben en in een bubbel leven?
Over de universitaire koekoek één zang schreef FT-columnist John Kay een tijdje terug. Van de Amerikaanse sociaal-psychologen was 89 procent links en slechts 3 procent rechts. Kay weet de ideologische eenzijdigheid aan de selectiemethode van peer review, die stimuleert dat gelijkgestemden elkaar beurzen, prijzen en publicaties gunnen. Belangrijker is dat Kay vaststelde dat de wetenschappers zelf helemaal geen probleem zagen, 'omdat de sociale psychologie de objectieve waarheid van linkse standpunten aantoont'. 'Geen ironie', schreef hij er voor de zekerheid bij.
Zo is wetenschappelijke vooruitgang verschoven van de strijd om de waarheid naar de verspreiding van het juiste idee. Een open, internationaal wereldbeeld heeft de toekomst, en het hoeft geen betoog dat dat beter is dan het nationale wereldbeeld van gisteren. Waarom zou je daaraan nog je schaarse tijd besteden? De terminologie om de nieuwe tegenstelling te beschrijven verraadt al een vooringenomen standpunt - 'open' versus 'gesloten', of 'liberaal' versus 'autoritair'. De afwijzing door de intellectuele aristocratie ontgaat de grote meerderheid natuurlijk niet. Dat noemen we voedingsbodem voor populisme.

Tegen de antipoëtische geest van de tijd (Sander van Walsum Volkskrant 21 januari 2017 katern Vonk p. 12-13):
Katholiek schrijver over verlichtingsdenken en het voltooid leven
De euthanasiepraktijk en het gepraat over voltooid leven hebben ertoe geleid dat mensen elkaar het graf in praten, vreest schrijver Willem Jan Otten. Waarom niet nog een keer fijn naar zee? Levenseinde
'Levenswil is, filosofisch gesproken, mysterieuzer dan doodswens.' Otten vreest dat de euthanasiepraktijk en het gepraat over voltooid leven ertoe hebben geleid 'dat mensen elkaar op verlichte wijze het graf in praten'. 'Mensen hebben een ongelooflijk talent om zichzelf overtollig te weten. In plaats van dat te bestrijden, creëert het aanbod van de verdwijnpil de vraag naar een geregistreerd levenseinde.'
In zijn stadskerk, de Amsterdamse Sint-Nicolaas, heeft hij geen last van de absolutistische dorheid die de voltooid-levendiscussie omgeeft. 'Ik neem er geen verval waar. Ik heb er niet het gevoel tegen de klippen te moeten oproeien. In de kerk ben je niet zo eindig. Je staat er rechtstreeks in verbinding met de kruisiging, via de traditie van eeuwen: een koraalrif van gebaren, formuleringen, rituelen en choreografieën.'

Dood nooit weerloze die het niet beseft (Bas van der Schot Volkskrant 21 januari 2017 p. 24-25):
Ondergetekenden vinden dat artsen collectief de morele grens moeten bewaken dat je een weerloze nooit euthanasie zult verlenen wanneer die niet meer kan beseffen dat hij een injectie krijgt die het leven beëindigt. Een injectie die hem dood maakt.
De RTE negeert dat. Zij loopt mijlen ver voor het veld van artsen uit en voelt zich in haar interpretatie van de wet door minister Schippers gesteund. Discussie gesloten - zo begint het publiek, en ook enkele artsen, te denken.
Reclameslogan
Hoe komt het dat de collectieve vrees voor dementie als een besmettelijke ziekte om zich heen grijpt? Speelt daarbij een rol dat VVD-minister Schippers en D66 Kamerlid Pia Dijkstra het vuurtje aanblazen dat je dood mag als je leven 'voltooid' is?
Wie heeft die reclameslogan bedacht? Als je dood gaat is je leven per definitie 'voltooid'.
Onze zorg is dat dood maken van weerloze menselijke wezens in Nederland gewoon wordt.

dag druktemaker of 'Drink je thee langzaam en eerbiedig' (Mirjam Bosgraaf Volkskrant 23 januari 2016 bijlage Sir Edmund p. 26-29):
Wat boeddhisme kan betekenen voor een mens met een volgestouwd leven, ontdekte journalist Mirjam Bosgraaf. Zes lessen voor de multitasker die het anders wil gaan doen.
1. Meditatie is champagne voor de geest
In het boeddhisme komt alles neer op meditatie. Het is het geheime wapen en het succesvolste exportproduct. Meditatie is flink in opmars onder niet-boeddhisten - misschien hebben we het hard nodig met onze stressvolle multitasklevens, waarin sociale media dag en nacht de aandacht gijzelen, en in een wereld waarin een angstig levensgevoel overheerst. Ongeveer iedereen in Hollywood mediteert, onder aanvoering van celebrityboeddhist Richard Gere. Maar ook veel Nederlanders doen het. De website zen.nl hield in 2014 een steekproef onder bijna 1.300 Nederlanders. Van hen zei 5 à 10 procent minstens een keer per week te mediteren. Al dan niet in lotushouding op een kussentje.

Het is voor abrahamitische religies gemakkelijker oude afgesleten paden te blijven bewandelen, dan gezamenlijk te kiezen voor de ‘Gulden middenweg’. Is er een andere weg om het autisme te doorbreken?

In het 5Ddenkraam zijn 'Kosmogonie van Pythagoras en Antropogenese', de 'metafysica, het bovennatuurlijke en de fysica', 'geestkunde en natuurkunde', 'Bewustzijnsevolutie en Evolutietheorie', 'Unificatietheorie en Snaartheorie', twee complementaire kanten van één medaille. Het is het projectiemechanisme, de spiegelsymmetrie die beide met elkaar verbindt. Of met andere woorden door alleen beide kanten de ‘natuurwetenschappen + geesteswetenschappen’these + antithese = synthese - van de éne werkelijkheid te belichten komt de theorie van alles een stapje verder. Als we de zaken werkelijk willen veranderen dienen we aan het geestelijke kapitaal meer aandacht te besteden.

Rapport E i V: Steiner:Natuurrijk:Rapport ‘E i V’,de natuurlijke kringloop (1 - 3 - 2 - 4):
Deel VIIDeel V8. Spiritualiteit, Ethiek6. Sociologie  
MonadTriad4. 'Ik', zelf2. EtherlichaamMacrokosmosTijd-as
1. 'Vuur' ----3. 'Lucht'MensenrijkPlantenrijk1. Ruimte, Wat ----3. Oneindigheid, Ruimteloosheid
||||||
4. 'Aarde' ----2. 'Water'DelfstoffenrijkDierenrijk4. Eeuwige NU ----2. Materie, Hoe
TetradDyad1. Fysieklichaam3. AstraallichaamTijd-asMicrokosmos
Deel IVDeel VI5. Psychologie7. Filosofie5e element Ether(snijpunt van de diagonalen 1./2. en 3./4)

Linkerkwadrant: Naast aarde-, lucht- en watervervuiling bestaat er ook geestelijke vervuiling. Maar gelukkig bestaat er ook het zelfreinigende vermogen (catharsis).

Eugene H Peterson boek Een zaak van lange adem
Het leven in navolging van Jezus Christus is niet even een sprintje trekken. Het heeft meer de kenmerken van een marathonloop. Het vraagt een langdurige inzet en karakter om - met het juiste doel voor ogen - allerlei tegenslagen en zwakke momenten te weerstaan. Het vraagt een lange adem.

Paus Benedictus waarschuwt voor geestelijke vervuiling
"Net zoals wij tegen de vervuiling van de lucht zijn, moeten wij ook niet akkoord gaan met de vervuiling van de geest", klonk het. "Wij raken veel te snel gewend aan alles wat onze geest en ons hart vergiftigt. Bijvoorbeeld door beelden die de lust, het geweld en de verachting van man en vrouw op een spectaculaire manier tonen."

Meer aandacht voor geestelijke vervuiling
Bij de officiële opening van het nieuwe bedrijfsgeneeskundig centrum in het Botlekgebied heeft de staatssecretaris van volksgezondheid, dr. R.J.H. Kruisinga, gevraagd om grotere aandacht voor de geestelijke vervuiling van het Nederlandse volk,
„We doen alles voor de materiële gezondheid van de mensen. Terecht, maar het wordt tijd dat we ons bezorgd maken om de geestelijke volksgezondheid (3 mei 1971).
Door de toenemende welvaart neemt de geestelijke vervuiling toe, zo meent de staatssecretaris. De agressie en de onverdraagzaamheid onder het Nederlandse volk groeit gestadig. Het aantal gevallen van agressie met gebruikmaking van vuurwapens in de afgelopen vijf jaar is al vervijfvoudigd (van 55 in 1965 tot 280 in 1970).

Rechter kwadrant: 5e element Ether, snijpunt van de diagonalen 1./2. en 3./4. Het fysieke - en emotionele lichaam, de mentale psyche en de monadische geest correleren met de vier typen toestanden van Ken Wilber. Het element ether, de kwintessens brengt de heelheid, de energetische samenwerking op het fysieke, emotionele, mentale, en spirituele vlak tot uitdrukking.

Ziel of geen ziel, dat hangt van je bril af (Kees Kraaijeveld Volkskrant 13 april 2012)
Nietzsche: 'Hoe meer ogen, verschillende ogen, we voor dezelfde zaak weten te gebruiken, des te vollediger zal ons 'begrip' van deze zaak zijn'. Kortom: wie slechts door één bril kijkt is bijziend.
In dit artikel reikt Kraaijeveld in een nutshell de oplossing van het vraagstuk aan, slotconclusie: Voor een vruchtbare discussie zou het goed zijn als Bert Keizer en Dick Swaab vannacht in Felix Meritis af en toe van bril wisselen.

Voor een vruchtbaar debat is het wenselijk dat je vanuit een verscheidenheid aan perspectieven naar de éne werkelijkheid kunt kijken.

Frits Bolkestein heeft gelijk wanneer hij stelt: In der Beschränkung zeigt sich der Meister. Hij heeft ongelijk wanneer hij vindt dat politieke filosofen altijd achter op de geschiedenis en de politieke ontwikkelingen lopen.
Bolkestein is het niet eens met Barber die een soort Derde Weg probeert te vinden die noch jihad noch McWorld is. Maar die derde weg is er niet volgens Bolkestein: McWorld is namelijk onlosmakelijk met de democratie verweven.

De paranoia van de marktfundamentalisten in het Westen kunnen met die van moslimfundamentalisten in het Oosten worden vergeleken. Fundamentalisme is op haar beurt weer een reactie op het secularisme. Of met andere woorden het is een cirkelbeweging, hoe meer het marktfundamentalisme, het neoliberalisme wordt benadrukt, hoe sterker het moslimfundamentalisme opspeelt.

Stelling: Zaken lopen mis wanneer in de politiek de moraal buiten het verkoopverhaal wordt gehouden. Of met andere woorden daar waar het meeste behoefte aan is wordt in de struisvogelpolitiek het minste aandacht aan besteed.

Alles wat we geven mogen we ook weer ontvangen. De ‘Law of One’ heeft op het universele ordeningsprincipe karma ‘Er is niets nieuws onder de zon’ (Zaaien en Oogsten, Geven en Ontvangen), de 2e grondstelling (wet van periodiciteit) betrekking. Het gaat in het kwantumvacuüm om de virtuele scheidslijn tussen twee polen (syzygieën), het aardse en het hemelse, tussen dharma en karma, waarvan Dharma buiten de bestaanssfeer van de wereld der tegenstellingen ligt, de Éne werkelijkheid . Het draait primair om de geestelijke wederhelft of Syzygos.

Door een cultuur van verdieping en verinnerlijking (innerlijk leiderschap) te creëren kan het verstoorde energetische evenwicht worden hersteld. Welke leraar inspireert je het meest of met andere woorden waar steken wij onze energie in?

De evolutie van de mensheid (de gemanifesteerde werkelijkheid) op macroschaal, die op de psyche van de anonieme massa berust, creëert op aarde golfbewegingen (bv. Biogeochemische cyclus, Epigenetica, Conjunctuurgolf, Kondratiev-cyclus). Alles wat gebeurt, is altijd historisch.

Een mens heeft een persoonlijkheid. In een organisatie kan daarentegen van een cultuur worden gesproken. Net als een mens is een organisatie een levend organisme dat vreselijk kan blunderen. Een recent voorbeeld is BP. De economie van Griekenland laat zien dat niet alleen bedrijven, maar ook soevereine landen de mist in kunnen gaan. Zaken lopen mis wanneer onderwereld en bovenwereld te nauw met elkaar verstrengeld raken.

Om een cultuuromslag te realiseren gaat het uiteindelijk om een integrale denktrant (de synthese tussen de domeinen van de alfa-, béta- en gammawetenschappers) die het parochiale denken, de symboolpolitiek van het ’eigen koninkrijkje’, de 'bv Ego' overstijgt. Het probleem van het ego (twéé kanten van een medaille), de Unificatietheorie omvat de Theorie van alles, de oplossingsrichting (Axis mundi), die in De Geheime Leer van Blavatsky wordt uitgewerkt.

De Theorie van alles heeft op de evolutie van onze zielen, die uiteindelijk in het omegapunt, het Koninkrijk van God zullen convergeren, betrekking. Het probleem van het ego (twéé kanten van een medaille), de Unificatietheorie omvat al de Theorie van alles, de oplossingsrichting, die in De Geheime Leer van Blavatsky wordt uitgewerkt.

Paracelsus and other alchemists employed the term "Mysterium Magnum" to denote primordial undifferentiated matter, from which all the Classical Elements sprang, sometimes compared with Brahman, aether and akasha.

Aristoteles Deugdethiek
Het goede en deugdzame leven volgens Aristoteles
Aristoteles verstaat onder een goed en deugdzaam leven de levensvorm waarbij men zich verwerkelijkt (heeft) in de zin van de vervolmaking van zichzelf. Het gaat uiteindelijk bij deze levenskunst dan ook om het leven als geheel. Daarbij is van belang dat de ethiek een leer der praxis is: het gaat om de praktische vaardigheid (phronesis). Een deugd is een voortreffelijke realisatie van zo’n vaardigheid. Het gaat daarbij om de voortreffelijkheden van de ziel (psuchê), niet van uitwendige goederen zoals rijkdom of van het lichaam.

H. P. Blavatsky boek De Sleutel tot de Theosofie (p. 1/2): De naam theosofie dateert uit de derde eeuw van onze jaartelling en komt voor het eerst voor bij Ammonius Saccas en zijn leerlingen, die het eclectisch theosofisch stelsel invoerden.
De kerngedachte van de eclectische theosofie was die van een enkel Hoogste Inwezen, onbekend en onkenbaar, want “Hoe kan men de kenner kennen?”, zoals de Brihadaranyaka Upanishad zich afvraagt.

De Geheime Leer Deel I, Stanza 3 het ontwaken van de kosmos (p. 92):
De ‘goddelijke gedachte’ houdt niet het denkbeeld van een goddelijke denker in. Het Heelal, niet alleen van het verleden, het heden en de toekomst – wat een menselijk en eindig begrip is, uitgedrukt door een eindige gedachte – maar in zijn totaliteit, het sat (een onvertaalbare term), het absolute zijn, met het verleden en de toekomst in een eeuwig heden gekristalliseerd, dit Heelal is die goddelijke gedachte zelf, weerspiegeld in een secundaire of gemanifesteerde oorzaak. Brahma (onzijdig), evenals het Mysterium Magnum van Paracelsus, is voor het menselijke verstand een volkomen mysterie. Brahma, de mannelijk-vrouwelijke, een aspect en de antropomorfe weerspiegeling van Brahma, is denkbaar voor degenen die een blind geloof bezitten, hoewel hij wordt afgewezen door het menselijke verstand, zodra dit voldoende is ontwikkeld. (Zie Afdeling II, ‘Oorspronkelijke substantie en goddelijke gedachte’.)
De Geheime Leer Deel I, Stanza 5 Fohat: kind van zevenvoudige hiërarchieën (p. 154):
Het is niet de ‘heerser’ of ‘maharadja’, die straft of beloont, met of zonder toestemming of bevel ‘van God’, maar de mens zelf – omdat zijn daden of karma individueel en collectief (zoals soms met hele volkeren het geval is) allerlei soort kwaad en rampen aantrekt. Wij maken OORZAKEN, en deze wekken in de siderische wereld de overeenkomstige krachten op. Deze krachten worden magnetisch en onweerstaanbaar aangetrokken tot degenen die deze oorzaken teweegbrachten en werken op hen terug, of dergelijke personen nu inderdaad de boosdoeners zijn, dan wel alleen de denkers die het kwaad hebben uitgebroed. Gedachte is stof17, leert de moderne wetenschap ons; en ‘ieder deeltje van de bestaande stof moet een register zijn van alles wat er is gebeurd’, zoals Jevons en Babbage in hun ‘Principles of Science’ aan de niet ingewijde vertellen.
17) Natuurlijk niet zoals dit wordt opgevat door de (in het Duits publicerende) Nederlandse materialist Moleschott, die ons verzekert dat ‘gedachte de beweging van de stof is’, een ongeëvenaard absurde bewering. Mentale en lichamelijke toestanden staan als zodanig volkomen tegenover elkaar. Maar dat neemt niet weg dat iedere gedachte, behalve de haar begeleidende stoffelijke verandering in de hersenen, ook een objectief aspect vertoont hoewel dit voor ons bovenzinnelijk objectief is – op het astrale gebied. (Zie ‘The Occult World’, blz. 89-90.)
De Geheime Leer Deel I, Samenvatting (p. 307):
Ze hebben echter allen recht op de dankbare eerbied van de mensheid, en de mens zou er steeds naar moeten streven de goddelijke evolutie van ideeën te bevorderen, door naar zijn beste kunnen een medewerker van de natuur te worden bij haar cyclische taak. Alleen het altijd onkenbare en ondoorgrondelijke Karana, de oorzaakloze oorzaak van alle oorzaken, zou zijn tempel en altaar moeten hebben op de heilige en nooit betreden grond van ons hart – onzichtbaar, ongrijpbaar, onuitgesproken behalve door ‘de zwakke stem’ van ons geestelijke bewustzijn. Zij die dit vereren, behoren dat te doen in de stilte en de geheiligde eenzaamheid van hun ziel4, terwijl ze hun geest tot enige bemiddelaar maken tussen hen en de universele geest, hun goede daden tot de enige priesters en hun zondige bedoelingen tot de enige zichtbare en objectieve offers aan de Tegenwoordigheid. (Zie Afdeling II, ‘Over de verborgen godheid’.)
4) ‘En wanneer gij bidt, zult gij niet zijn als de huichelaars . . . maar ga in uw binnenkamer, sluit uw deur en bidt tot uw Vader in het verborgene’ (Matth. VI). Onze vader is in onsin het verborgene’, ons zevende beginsel, in de ‘binnenkamer’ waar de ziel wordt waargenomen. ‘Het koninkrijk der hemelen’ en van God ‘is binnenin ons’, zegt Jezus, niet buiten ons. Waarom zijn de christenen zo volkomen blind voor de duidelijke betekenis van de woorden van wijsheid, die zij zo graag mechanisch herhalen?
308/309: ‘Alles is voortgebracht door één universele scheppende krachtsinspanning. . . . Niets in de natuur is dood. Alles is organisch en leeft, en daarom blijkt de hele wereld een levend organisme te zijn.’ (Paracelsus, ‘Philosophia ad Athenienses’, vertaling van F. Hartmann, blz. 44.)
(5) Het Heelal werd ontwikkeld volgens zijn ideële plan en werd eeuwig instandgehouden in het onbewuste van dat wat de aanhangers van de Vedanta Parabrahm noemen. Dit komt praktisch overeen met de conclusies van de hoogste westerse filosofie – ‘de ingeboren, eeuwige en op zichzelf bestaande ideeën’ van Plato, die nu door Von Hartmann worden weergegeven. Het ‘onkenbare’ van Herbert Spencer vertoont slechts een zwakke gelijkenis met die transcendente Werkelijkheid waarin de occultisten geloven, en die vaak slechts een verpersoonlijking schijnt te zijn van een ‘kracht achter de verschijnselen’ – een oneindige en eeuwige energie, waaruit alles voortkomt, terwijl de schrijver van de ‘Philosophy of the Unconscious’ (alleen in dit opzicht) zo dicht bij een oplossing van het grote mysterie is gekomen als voor een sterveling maar mogelijk is. Zowel in de oude als in de middeleeuwse filosofie waren er slechts enkelen die durfden dit onderwerp te benaderen of er zelfs maar op waagden te zinspelen. Paracelsus leidt het af uit een redenering. Zijn denkbeelden zijn op bewonderenswaardige manier samengevat door dr. F. Hartmann, lid van de Theosophical Society, in zijn ‘Life of Paracelsus’.
310: ‘Toen de evolutie plaatsvond verdeelde de Yliaster zich . . . hij smolt en loste zich op en ontwikkelde uit zichzelf de ideos of Chaos, respectievelijk het mysterium magnum, iliados, limbus major of oorspronkelijke stof genoemd. Deze oorspronkelijke essentie heeft een monistisch karakter en manifesteert zich niet slechts als levensactiviteit, als een geestelijke kracht, een onzichtbare, onbegrijpelijke en niet te beschrijven energie, maar ook als de levensstof waaruit de substantie van levende wezens bestaat.’ Deze ideos van oorspronkelijke materie, of de proto-ilos – die de voedingsbodem is van alle geschapen dingen – bevat de substantie waaruit alles wordt gevormd. Het is de Chaos . . . waaruit de macrokosmos, en later door evolutie en deling in mysteria specialia8, elk afzonderlijk wezen ontstond. ‘Alle dingen en alle elementaire substanties waren er in potentia maar niet in actu in aanwezig’ – wat de vertaler dr. F. Hartmann terecht doet opmerken dat ‘het schijnt dat Paracelsus de moderne ontdekking van de ‘potentie van materie’ driehonderd jaar geleden heeft voorzien’ (blz. 42).
8) Dr. Hartmann verklaart dit woord als volgt uit de hem beschikbare oorspronkelijke teksten van Paracelsus. Volgens deze grote rozenkruiser ‘is het mysterium alles waaruit iets kan worden ontwikkeld dat er slechts als kiem in aanwezig is. Een zaadje is het ‘mysterium’ van een plant, een ei dat van een levende vogel, enz.’
313/314: ‘Eer aan de onveranderlijke, heilige, eeuwige verheven Vishnu, die één universele aard heeft, de machtige over alles; aan hem die Hiranyagarbha, Hari en Sankara is (Brahma, Vishnu en Siva), de schepper, de
instandhouder en de vernietiger van de wereld; eer aan Vasudeva, de bevrijder (van zijn aanbidders); aan hem van wie de essentie zowel enkelvoudig als veelvoudig is; die zowel ijl als lichamelijk is en zowel een geheel vormt als niet een geheel vormt; eer aan Vishnu, de oorzaak van de uiteindelijke verlossing, de oorzaak van de schepping, van het bestaan en van het einde van de wereld; die de wortel van de wereld is en die uit de wereld bestaat.’ (Vish. Purana, Deel I.)
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 13 De zeven scheppingen (p. 488):
Origenes geeft in zijn commentaren op de boeken van Celsus, zijn tegenstander – boeken die alle door de zorgvuldige kerkvaders werden vernietigd – kennelijk antwoord op de tegenwerpingen van zijn opponent en onthult tegelijkertijd zijn stelsel. Dit was blijkbaar zevenvoudig. Maar zijn theogonie, zijn opvattingen over het ontstaan van de sterren of planeten, van geluid en kleur, werden alle slechts satirisch beantwoord. Celsus, ziet u, ‘wenst zijn geleerdheid tentoon te spreiden’ en spreekt over een ladder van de schepping met zeven poorten en daarboven de achtste – die altijd is gesloten. De mysteriën van de Perzische Mithras worden verklaard en ‘muzikale redenen worden eraan toegevoegd’ . . . En hieraan probeert hij ‘een tweede verklaring toe te voegen, die ook met de muziek in verband staat’1 – d.w.z. met de zeven noten van de toonladder, de zeven geesten van de sterren, enz.
1) Origenes, Contra Celsum, dl. vi, hfst. xxii.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 12 Oeroude gedachten in een modern kleed (p. 639/640):
Wat de kosmogonie en de oorspronkelijke stof betreft, zijn de hedendaagse speculaties onmiskenbaar oeroude gedachten, verbeterd door tegenstrijdige theorieën van recente oorsprong. Maar de hele grondslag behoort tot de archaïsche sterrenkunde en natuurkunde van Griekenland en India, die toen altijd filosofie werden genoemd. In alle Arische en Griekse beschouwingen treft men het begrip aan van een allesdoordringende, ongeorganiseerde en homogene stof of Chaos, die door de hedendaagse wetenschappers is herdoopt in ‘neveltoestand van de wereldstof’. Wat Anaxagoras in zijn Homoiomereia ‘Chaos’ noemde, wordt nu door Sir W. Thomson ‘oorspronkelijk fluïdum’ genoemd. De Hindoe- en Griekse atomisten – Kanāda, Leucippus, Democritus, Epicurus, Lucretius, enz. – ziet men nu als in een heldere spiegel weerkaatst in de gedaanten van de voorstanders van de hedendaagse atoomtheorie, te beginnen bij de monaden van Leibniz en eindigend bij de ‘wervelende atomen’ van Sir W. Thomson1. Het is waar dat de deeltjestheorie van vroeger is verworpen en dat de golftheorie haar plaats heeft ingenomen. Maar de vraag is of deze laatste zo stevig is gefundeerd dat zij niet kan worden onttroond, zoals haar voorgangster? Het metafysische aspect van het licht werd in Isis Ontsluierd volledig behandeld:
‘Licht is de eerstgeborene en de eerste uitstraling van het allerhoogste, en licht is leven, zegt de evangelist en de kabbalist. Beide zijn elektriciteit – het levensbeginsel, de anima mundi, die het heelal doordringt, de elektrische bezieler van alle dingen.
645: We vinden ook hier dat Crookes goedkeurend spreekt over ‘het zwaarwegende argument van dr. Carnelly ten gunste van de samengestelde natuur van de zogenaamde elementen, op grond van hun analogie met de samengestelde radicalen’! Binnen de historische tijd en in de zogenaamde beschaafde landen is tot dusver alleen de alchemie erin geslaagd om een werkelijk element of een deeltje homogene stof te verkrijgen, het mysterium magnum van Paracelsus. Maar dit was vóór de tijd van Lord Bacon10.

De Geheime Leer Deel II Stanza 10 DE GESCHIEDENIS VAN HET VIERDE RAS (p. 275/276):
Vandaar de allegorie van Prometheus, die het goddelijke vuur steelt om de mensen in staat te stellen bewust voort te gaan op het pad van geestelijke evolutie, en zo het meest volmaakte dier op aarde verandert in een potentiële god, en hem vrij maakt om ‘het koninkrijk van de hemel met geweld te nemen’. Vandaar ook de vloek die door Zeus wordt uitgesproken over Prometheus, en door Jehova-Il-da-Baoth over zijn ‘opstandige zoon’, satan. De koude, zuivere sneeuw van het Kaukasusgebergte en het nooit stervende, verzengende vuur en de vlammen van een onblusbare hel. Twee polen, maar toch dezelfde gedachte; het tweevoudige aspect van een verfijnde marteling: een vuurverwekker – het verpersoonlijkte embleem van Φωσϕόροϛ van het astrale vuur en licht in de anima mundi – (dat element waarvan de Duitse22 materialistische filosoof Moleschott zei: ‘Ohne Phosphor keine Gedanken’, d.w.z. zonder fosfor geen gedachten), brandend in de laaiende vlammen van zijn aardse hartstochten; de brand die wordt aangewakkerd door zijn denken, dat nu goed van kwaad kan onderscheiden, en toch is hij een slaaf van de hartstochten van de aardse Adam en voelt de gier van de twijfel en het volledige bewustzijn aan zijn hart knagen – inderdaad een Prometheus, omdat hij een bewust en daarom een verantwoordelijk wezen is23.
22) Noot vert. Nederlandse!
23)De geschiedenis van Prometheus, karma en het menselijke bewustzijn vindt men hierna in dit boek.

Controverse paus Benedictus XVI en de islam.

Benedict Broere Aos. Variatie en Omega Over de wereld als variatie op een thema en kunstwerk in wording, hoofdstuk 6:
Het was daarom nogal een verassing toen paus Benedictus XVI in zijn omstreden speech te Regensburg sprak over de logos als een concept dat een centrale rol speelt in het christendom. De paus verwijst daarmee natuurlijk naar het beginvers van het Johannes-evangelie: "In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God." Met verderop de verwijzing naar Jezus Christus als 'het Woord' dat 'vlees is geworden'. Evenwel volledig in lijn met Heraclitus beschrijft hij de Logos als iets dat creatief is, dat er was vanaf het begin van alles, en dat de menselijke logos/rede analoog is aan de goddelijke logos/rede. Voorts geeft hij aan dat de wetenschappelijke rede aanleiding geeft tot het spreken over een bredere rede, waarin het religieuze discours ook mogelijk is, en dat ons beter in staat stelt de tegenwoordig zo noodzakelijke dialoog van de culturen en religies te voeren. En vervolgens besluit hij met te zeggen dat het de taak van de universiteit is deze Logos te ontdekken.

Zehra Bharucha Pelgrimage: (Hijra)
De vijfde zuil van de Islam is de pelgrimstocht. Tijdens zijn of haar leven wordt van iedere moslim die daartoe in staat is verwacht dat hij of zij de ‘Hajj’, Hadji, of pelgrimstocht naar Mekka maakt, waar het woord van God voor het eerst aan Mohammed geopenbaard werd. Het voornaamste doel van de pelgrimage is de toewijding aan God te vergroten, maar het dient ook als een krachtige herinnering aan de menselijke gelijkheid en broederschap. Wanneer zij Mekka bereiken, leggen de pelgrims hun normale kleding en andere onderscheidingstekens van hun rang en status af en hullen zij zich in twee eenvoudige kledingstukken die lijken op lakens. Zowel de prins als de arme benaderen hun God niet verdeeld door belemmeringen van rijkdom, klasse, geloofsleer of huidskleur. Aldus schrijft de Islam een volledige levenswijze voor aan zijn volgelingen, een pad van onderwerping en genade dat uiteindelijk zal leiden tot verlichting en de Waarheid.
De Derde grondstelling (De Geheime Leer Deel I p. 47) verhaalt over de ‘fundamentele gelijkheid van alle zielen met de universele overziel … en de verplichte pelgrimstocht voor iedere ziel’. De Koran spreekt over ‘de Kenner van het Ongeziene en het Geziene, de Machtige, de Genadige, Die alles wat hij geschapen heeft prachtig gemaakt heeft, en Hij begon de schepping van de mens uit stof… toen maakte Hij hem compleet en ademde in hem uit zijn Geest…’ [De Adoratie, vers 7]. Dit denkbeeld wordt dan afgerond in de Uitspraken van de Profeet Mohammed die zei ‘O Mens! Gij dient terug te keren tot God, uw God, uw Zelf, met moeite en pijn, door stap voor stap, fase voor fase omhoog te klimmen’.

Mystiek in de islam: De gewone gelovige islamiet is ook niet anders dan een gelovige christen die zijn best wil doen om in overeenstemming met zijn leer te streven naar de eenwording met God. Het voortdurende streven naar eenwording, een liefdevolle mystieke versmelting met God, het vernietigen van het lagere egoïstische zelf leidt als vanzelf tot de meest uitgebreide vorm van verdraagzaamheid. Ibn Arabi, een geleerde uit de 12e en 13e eeuw drukte zijn gevoel voor tolerantie als volgt uit:
‘Mijn hart kan elke vorm aannemen
Een klooster voor een (christelijke) monnik, een tempel voor afgodsbeelden,
Een weide voor gazellen, de Ka’aba van de volgelingen,
De tafels van de (joodse) Torah, de Koran.
Liefde is mijn geloof: waarheen Zijn kamelen ook gaan,
Liefde blijft mijn overtuiging en geloof.’

De zuivere islam is een geloof van liefde, zelfopoffering én strijdbaarheid, op innerlijk gebied wel te verstaan, bijvoorbeeld zoals in de Bhagavad-Gītā de innerlijke strijd van Arjuna wordt beschreven. De islam rust op vijf pilaren en dat zijn eigenlijk de verplichtingen waaraan elke gelovige naar vermogen moet voldoen.
De islam en de hadj staan bol van de symboliek die met behulp van de sleutels van de theosofie voor een groot deel zijn te verklaren.

De Islam maakt ook van het complementariteitsprincipe gebruik. Een weerwoord op extreme afhankelijkheid geeft het boek Moslim Unlimited, (over)leven in het wilde westen van Esma Choho. De korste weg om een individu te worden en niet langer een lid van een gemeenschap te zijn, neemt hier niet de vorm aan van onverzoenlijke strijdbaarheid, maar van ontwapende eerlijkheid (Pieter Hilhorst, Volkskrant 9 januari 2007).

Karen Armstrong: De profeet Mohammed was de Volmaakte Mens van zijn generatie en een bijzonder doelmatig symbool van het goddelijke.
De moslims konden bogen op hun soefische ideaal van de Volmaakte Mens, het eindpunt van de schepping en het doel van haar bestaan.

Het is mogelijk een religieuze en (tegelijkertijd) democratische staat te hebben, betoogt de Iraanse dissidente islamist Abdolkarim Soroush. De fout die mensen telkens maken, is dat ze hun identiteit zien als iets dat vaststaat, niet als iets dat in ontwikkeling is. Maar de eigen identiteit veranderen, is een deel van de eigen identiteit. Worden is een deel van Zijn. Het moderniseren van de islam is dus niet een radicale innovatie, maar een voortzetting van de oude praktijk. Als je de overtuiging bent toegedaan dat de heilige teksten je veel wijsheid kunnen schenken, hoef je niet bang te zijn dat de vrijheid ze te interpreteren zal leiden tot secularisatie. De behoudzucht van de conservatieven komt dus eigenlijk voort uit een diepgeworteld wantrouwen ten aanzien van de rijkdom van de religieuze bronnen.

Simon Vinkenoog Kies: 'Geschiedenis' en 'Islam, de onbegrepen religie' door Rene Derkse.

Islam van de 'twee gezichten'
Vaak wordt ook kritiek geuit op het 'spreken met gespleten tong' of het hebben van 'twee gezichten' van veel islamitische predikers en andere in de openbare ruimte optredende moslims. Men beschuldigt hen ervan in de eigen gemeenschap een zeer conservatieve, onverzoenlijke en radicale haat-islam te prediken, terwijl men bij interviews met westerse media, een vredelievende, tolerante en een op samenwerking-met-andersdenkenden nastrevende Islam toont.

<< vorige || volgende >>

Categorie: Artikelen | Rapport | Auteur: Harry Nijhof


Deze pagina werd sedert 16 dec. 2007 keer bekeken.