Drie domeinen - Triade - Driegeleding

Confucius: Doe nooit anderen aan wat je niet zou willen dat ze jou aan zouden doen.
Confucius: Alle mensen zijn hetzelfde. Het zijn slechts hun gebruiken die verschillen.
Gulden regel: Wat gij wilt dat u geschiedt doe dat de ander.
H.P. Blavatsky: Satyat Nasti Paro Dharma (No Religion Higher Than Truth)
H.P. Blavatsky: Het occultisme is geen magie, hoewel de magie een van zijn gereedschappen vormt. Het occultisme is niet het verwerven van vermogens, zij het paranormaal of intellectueel, hoewel beide hem ten dienste staan. Noch is het occultisme het zoeken naar geluk, zoals de mensen dit woord begrijpen; want de eerste stap is opoffering, de tweede verzaking. Occultisme is de wetenschap van het leven, de kunst om te leven.
Bhagavad Gita: Hij die sympathie noch antipathie koestert, is evenwichtig en beheerst van denken. (kernthema van het verwerven van kennis)
Rabindranath Tagore: Eindeloos hebt Gij mij gemaakt naar Uw behagen. Dit broze vat ledigt Gij weer en weer, en vult het telkens met vers leven.
Over heuvelen en dalen hebt Gij dit rieten fluitje gedragen en er eeuwiglijk nieuwe melodieën door geblazen.
(Hij was bovendien de eerste Indiase winnaar van een Nobelprijs.)

Twee kanten van één medaille (Probleem en Oplossing, Veritas duplex, Tetraktys, 'Gebroken symmetrie en Spiegelsymmetrie', Verbeeldingskracht)

H.P. Blavatsky Een toelichting op de De geheime leer: stanza’s I-IV
Vr. Maar is het niet juist om te zeggen dat ook in pralaya de ‘grote adem’ bestaat? (p. 10):
Antw. Zeker: want de ‘grote adem’ kent geen ophouden en is als het ware het universele en eeuwige perpetuum mobile.
De stralende draad die onvergankelijk is en slechts in nirvana oplost, komt daaruit ongeschonden weer tevoorschijn op de dag waarop de Grote Wet alle dingen tot werkzaamheid terugroept. . . .(De Geheime Leer Deel II, Stanza 3 Pogingen tot het scheppen van de mens p. 87, Een toelichting op de De geheime leer: stanza’s I-IV p. 10)

Het citaat Tatha Pinde, Yatha Brahmanda, Yatha Brahmanda, Tatha Pinde - Zoals het lichaam is (Microkosmos), is ook de Schepping (Macrokosmos), zoals de Schepping is, is ook het Lichaam.

Gulden regel: Wat gij wilt dat u geschiedt doe dat de ander.
Confucius: Doe nooit anderen aan wat je niet zou willen dat ze jou aan zouden doen.
Mattheüs 7:7-12 Alles nu wat gij wilt, dat u de mensen doen, doet gij hun aldus: want dit is de wet en de profeten.
Petrus: U zult in het verderf worden gestort, u met uw geld, omdat u denkt te kunnen kopen wat God geschonken heeft (Handelingen 8:18-22).
Evangelie volgens Matteüs 6:24: Niemand kan twee heren dienen: hij zal de eerste haten en de tweede liefhebben, of hij zal juist toegewijd zijn aan de ene en de andere verachten. Jullie kunnen niet God dienen én de mammon.
Matteüs: Pas op voor valse profeten, die in schaapskleren op jullie afkomen maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn (7:15).
Mattheüs XXI 12-13: En Jezus ging de tempel binnen en dreef allen uit, die verkochten en kochten in de tempel, en de tafels der wisselaars keerde Hij om en de stoelen van hen, die de duiven verkochten, 13 en Hij zeide tot hen: Er staat geschreven: Mijn huis zal een bedehuis heten, maar gij maakt het tot een rovershol.
H.P. Blavatsky: Het heelal en alles, zowel het morele, mentale, fysieke, psychische als geestelijke, erin berust op een volmaakte wet van evenwicht en harmonie. (De Sleutel tot de Theosofie blz. 175)
De Monadologie of Monadenleer is de term die de Duitse filosoof Leibniz gaf aan zijn metafysische systeem zoals beschreven in zijn gelijknamige tekst uit 1714.
Zo kon Leibniz dus ook tot zijn uitspraak komen: "Tout est pour le mieux dans le meilleur des mondes possibles" ("Dit is de best mogelijke wereld") die in schril contrast staat met de uitspraak van Arthur Schopenhauer: "Dit is de slechtst mogelijke wereld".
Plotinus: De ervaring van het kwade leidt tot een beter begrip van het goede.
Angelus Silesius: Gij jaagt de hemel na, weet dat hij in u is, en zoekt gij elders hem, gij loopt hem aldoor mis.
Nicholas Roerich Where there is peace, there is culture
Where there is culture, there is peace.
Michel de Montaigne: Oordelen over hoge, verheven dingen vereist een geest van hetzelfde kaliber. Anders kennen we ze de kleinheid toe van onszelf. Een rechte pijl lijkt in het water altijd krom. Wat telt is niet dat men iets ziet, maar wat men ziet.
Roberto Assagioli: De verschillende evenwichtsherstellingen, aanpassingen en integraties kunnen op verschillende manieren worden teweeggebracht. In een aantal gevallen worden ze vooraf gegaan door hevige crisis en conflicten. Andere keren worden ze gerealiseerd op een meer harmonische wijze, door middel van een geleidelijke afname van de schommelingen van de ‘slinger’ die heen en weer gaat tussen de beide uitersten. Het essentiële vereiste is dat men vermijdt zich met een van beide polen te vereenzelvigen.
Osama bin Laden, het symbool van het kwaad is opgeruimd. Nu het kwaad nog. (Volkskrant 10 mei 2011)

H.P. Blavatsky De Sleutel tot de Theosofie
Hoofdstuk Over naastenliefde (p. 231):
B: Maar al die literatuur, waarvan u de verspreiding zo belangrijk vindt, lijkt mij toch niet van zoveel praktisch nut om de mensheid te helpen. Dat is geen
praktische naastenliefde.
Th: Wij denken daar anders over. Wij vinden dat een goed boek, dat de mensen stof tot nadenken geeft, dat hun denken versterkt en verheldert en hen in staat stelt waarheden te vatten die zij vaag aanvoelden, maar niet konden formuleren — wij vinden dat een dergelijk boek wel degelijk veel goeds doet. Aan wat u
praktische daden van naastenliefde noemt voor het lichamelijk welzijn van onze medemensen, doen we het weinige wat we kunnen; maar, zoals ik u al heb gezegd, de meesten van ons zijn arm en de Society zelf heeft niet eens geld om een staf medewerkers te betalen. Wij allen die ervoor zwoegen, geven onze arbeid gratis en in de meeste gevallen ook nog geld: De weinigen die de middelen hebben om zogenaamd liefdadigheidswerk te doen, volgen de boeddhistische voorschriften en doen hun werk zelf, laten dit niet door een ander doen, of in het openbaar, door in te schrijven op liefdadigheidsfondsen.

Both-sideism (Pieter Klok Volkskrant 4 juli 2020 Zaterdag p. 25):
Black Lives Matter heeft ook een nieuw journalistiek begrip opgeleverd: both-sideism. Dit is journalistiek die zo dwangmatig twee kanten probeert te belichten dat de ernst van een gebeurtenis uit het oog wordt verloren. Both-sideism is journalistiek die ervan uitgaat dat de waarheid altijd in het midden ligt.
De VS hebben voor het eerst in de geschiedenis een president die er geen enkele moeite mee heeft stelselmatig te liegen. De traditionele werkwijze van hoor en wederhoor schiet dan al snel tekort. Als een van beide partijen liegt, ligt de waarheid niet meer in het midden. Objectiviteit is bij The New York Times niet langer het doel, maar ‘eerlijkheid en onafhankelijkheid’.

Om de wereld te veranderen gaat het nog steeds om de scholing van de individuele ziel. Of met andere woorden hoe kunnen we met de Tetraktys van Pythagoras, de De geometrie van de schepping in de pas lopen?

De mysterieuze werkingen van karma (Eloise Hart Sunrise mrt/april 1997):
Maar hoe kunnen gedachten en daden tot de omstandigheden in ons leven worden? Deze hoogst mysterieuze werking van karma wordt in de oosterse filosofie benaderd door het verklaren van de aard en werkzaamheid van gedachten en skandha’s . De skandha’s zijn de ‘bundels’ of ‘verzamelingen’ van fysieke en psychologische kenmerken die we in de loop van ons leven bijeenbrengen.
Terugkomend op de vraag over de zonde van de blinde man, was het antwoord van Jezus onthullend: ‘Noch deze heeft gezondigd, noch zijn ouders, maar de werken Gods moesten in hem openbaar worden’, en zich neerbuigend raapte hij wat klei op en zalfde de ogen van de blinde man en zei hem: ‘Ga heen, was u in het badwater Siloam.’ De man ging heen, waste zich en toen hij zijn ogen opende, kon hij zien! Waarop Jezus zijn discipelen verklaarde dat dit de vervulling van zijn opdracht was: ‘Ik ben in deze wereld gekomen opdat wie niet zien, zien mogen, . . .’ (Johannes 9:1-4, 7, 39).
Deze ‘opdracht’ is die van alle grote leraren. Het was ook het streven van de mysteriescholen, die in die tijd in het hele gebied van de Middellandse-Zee bloeiden. Door middel van leringen en mystieke ervaring trachtten ze het geestelijke inzicht tot ontwaken te brengen. Het zalven van de ogen van de blinde man symboliseert het proces van geestelijk ontwaken. Van de neofieten werd gedurende hun training verwacht dat ze zichzelf vrijmaakten, zich van aardse gehechtheden schoonwasten, uit de duisternis in het licht traden en zich in de wateren van de waarheid onderdompelden.

De theosofie onderzoekt het trio wetenschap, filosofie en religie. De natuur streeft naar evenwicht. De blauwdruk, het Onkenbare, zorgt voor evenwicht tussen Ruimte en Tijd. Balans van de ‘weegschaal’ ontstaat door tegenwicht. Het terugkoppelingsmechanisme (Rechterhand) maakt het mogelijk het evenwicht te herstellen. Maar feedback kan ook de onbalans versterken. Het is onze vrije wil die aan de integratie (synthese) cq. desintegratie, tussen het hemelse en het aardse (goed en kwaad) sturing geeft. De wetten van harmonie en analogie zorgen voor balans. Voor de mensheid gaat het er om dat we ons met de natuurlijke kringloop verbinden.

Om de werking van het 4e element tijd te verklaren wordt van de systeemleer gebruik gemaakt. De systeemleer belicht de 4e dimensie tijd, de beweging. Besturing vindt op een hoger cq. lager aggregatieniveau, top down versus bottom up, van het bewustzijn plaats. Om grote schommelingen te vermijden is een consequente feedforward besturing gewenst. Het Ken uzelve, het individuatieproces van Carl Jung dient daarbij centraal te staan. Het draait om het en-en, het non-dualistisch bewustzijn.

Microkosmos = Macrokosmos duidt op een statische toestand, een evenwichtstoestand van het bewustzijn, een flits van geluk. Het verticale bewustzijn kan voor balans (1 + 1 = 3, 'These + Antithese = Synthese'), maar ook voor onbalans zorgen. De ‘Drie stadia van het zien van Waarheid' tonen hoe de Waarheid kan worden doorgrond. De aarde, de vierheid is uit de drieheid ontstaan. Door het proces op aarde in omgekeerde volgorde te laten verlopen is het mogelijk het onderbewustzijn met de kennis van het hart te beïnvloeden, naar de Monade terug te keren.

De innerlijke onbalans op aarde staat tegenover de Wet van Dynamische Balans (Grote wet, 1 + 7 = 8), de volmaaktheid in de hemel.

De 5e Dimensie komt in de vierde Anti-Dühring wet naar voren.
Jasper Schaaf geeft in zijn boek Boeddhisme en betrokkenheid (p. 53) een vierde Anti-Dühring wet, de 'wet' van de Spirale Form der Entwicklung, oftewel de spiraalvorm van de ontwikkeling. Wanneer door tegenspraak iets nieuws ontstaat is er sprake van een ontwikkeling, één met een richting.
Zo kan bijvoorbeeld in de economie een spiraalvormige keten van interacties gedurende langere tijd de richting bepalen naar hoogconjunctuur of naar crisis. Geen eeuwige richting, wel een van langere duur.

Het is mogelijk het bewustzijn aan de hand van de zeven eigenschappen van de éne werkelijkheid, lees aggregatieniveaus, bewustzijnstoestanden (bewustzijnsniveaus) te beschrijven:

De paren van tegenstellingen ‘1 + 7’, ‘2 + 6’ en ‘3 + 5’ brengen de 'Spiegelsymmetrie en het Complementariteitsbeginsel' tot uitdrukking.
De integrale denktrant van het 5D-concept wordt gebruikt om het bewustzijn beter te begrijpen.

De paren van tegenstellingen ‘1 + 7’, ‘2 + 6’ en ‘3 + 5’ laten zien wat Jude Currivan in haar boek Het 8e Chakra beschrijft.

Ervin Laszlo en Jude Currivan boek KOSMOS een integrale visie op de wereld
Emotionele intelligentie (p. 125):
In 1996 besprak de psycholoog Daniel Goleman het belang van het hart voor de manier waarop wij de wereld ervaren en ermee in wisselwerking staan.
Hoofdstuk 10 De doorbraak op gang brengen, Spiraaldynamiek (p. 147):
In hun baanbrekende boek Spiral Dynamics beschrijven Don Beck en Christopher Cowan een model van de bewustzijnsevolutie van complete culturen.

G. Barborka Het Goddelijke plan
Inleiding - Goddelijke Wetten in verband gebracht met de Leerstellingen van de Oude Wijsheid (p. 30,31):
Ieder wezen heeft een aangeboren drang tot het pogen in groter harmonie te komen met de werking van het Goddelijke Plan en streeft er voortdurend naar een betere uitvoerder van de Wetten daarvan te worden, al zal het soms lijken dat hij zijn krachten op een verkeerde manier aanwendt en zo de Goddelijke Wetten tegenwerkt. Maar zelfs in dat geval komt zo’n wezen onder de werking van een van de Wetten, die hem weer op het rechte spoor moet ibrengen, zodat hij te zijner tijd zal leren in harmonie te werken met de Grote Wet in plaats van er tegen in te gaan.
Nu er gesteld is dat er Goddelijke Wetten bestaan, is de volgende stap om aan te tonen dat zij ook van kracht zijn. Dit zullen wij doen aan de hand van uiteenzettingen over leringen, die uitgekozen werden om als voorbeeld te dienen van de werking van deze Wetten. Deze leerstellingen geven de leringen weer van de Oude Wijsheid of de Esoterische Wijsbegeerte (Gupta-Vidya luidt het Sanskrit woord hiervoor), zoals die in het boek De Geheime Leer gegeven worden. Maar eerst volgt hier een opsomming van de Wetten en de daarmee verbonden leerstellingen, zodat men bekend zal zijn met de volgorde waarin zij worden behandeld, terwijl men tegelijker tijd een inzicht krijgt in de aard en de omvang van dit werk.

Twee denkstromingen die eerder een poging hebben gedaan het Lichaam-geestprobleem (kip-en-eiprobleem) te verklaren zijn het monisme en het dualisme. De middenweg van Spinoza's Deus sive natura (God of Natuur) is een neutraal monisme. Het is wenselijk de vicieuze cirkel van het Hoe of Wat (of-of) denken te doorbreken. Het kan komen doordat zij in een kringverhouding tot elkaar staan: zonder A kan B niet tot stand komen, maar zonder B ontstaat A niet.

Verbeeldingskracht (universeel bewustzijn, kosmisch bewustzijn, autopoiese, biogenesis, aion, ideatie, scheppingsdriehoek 9 - 3 – 6, actieve imaginatie van Carl Jung), de kernkwaliteit creativethink - Ilya Prigogine heeft het over de ervaring van creativiteit - is het positief tegenovergestelde van chaos. Middels een ideologische ommekeer is het mogelijk ons met de natuurlijke kringloop (flow), te verbinden. We zijn medescheppers van iedere situatie die in ons leven ontstaat. Ieder initiatief, elk mens kan door het vlindereffect de zelfordening positief beïnvloeden. De chaostheorie leert dat alles met elkaar verbonden is en de onderzoeker niet af te scheiden is van het onderzoek. Alleen door dat wat is te accepteren komt de evolutie een stapje verder.

De beide kanten van een medaille weerspiegelen zich als het ware in elkaar, maar er is echter niet van een volledige (vol en ledig/leeg), maar van een gebroken symmetrie sprake.

Wijsheids-H.P. BlavatskyG. Barborka Het Goddelijke planAuthentiek leiderschapMarja de Vries De Hele Olifant in Beeld
sleutel eenÉne werkelijkheidWet van 'ontstaan' (p. 584), Skandhas (p. 514)OmgevingWet van Trilling (p. 89)
sleutel tweeWet van harmonie (Zaaien en Oogsten)Wet van de Wezenlijke Eenheid (p.85)Harmonie (Collectief karma)Wet van eenheid (p. 46)
sleutel drieWet van beweging, analogieWet van voortdurende verandering (p. 153, 165,166),VaardigheidWet van overeenstemming (p. 60)
sleutel vier'Aether en Ether'Wet van Zelf-ontplooiing (p. 129, 532)Probleem van egoWet van polariteit (p. 150)
sleutel vijfIndividualiteit (1 + 4)Wet van evolutie (p. 158), Svabhavat (p. 585)Leergedrag (Morele kompas)Wet van ritme (p. 167), Akasha (p. 48)
sleutel zesRechterpad en LinkerpadWet van herstel van evenwicht (p.65)Norm (Individueel karma)Wet van oorzaak en gevolg (p. 195)
sleutel zevenGoddelijke wijsheidZevenvoudige wet (p. 227)Authenticiteit (theofanie)Wet van dynamische balans (p. 226)

Onze levensweg, het leerproces op aarde heeft op het emancipatieproces, burgerschapsonderwijs (begeleidingskunde), de ’Hoofdroute’ (waarheidsvinding) betrekking, de Gulden middenweg van balancerend - en authentiek leiderschap, op het Rechterpad. Het biedt een oplossing voor het menselijk tekort. De levenskiem, het beginsel van de enantiodromie van Carl Jung is nog steeds werkzaam.

Het mechanisme, dat aan de sluipenderwijs overgang van het Rijnlandse naar het neoliberale model ten grondslag ligt wordt in het boek van Het Goddelijke Plan van G. Barborka in hoofdstuk XI De leer van de twee paden, Left-hand path and right-hand path besproken.
1. Het Pad van
Onsterfelijkheid, het Rechterpad
2. Het Pad van Bevrijding van het Zelf
3. Het Opwaartse Pad
3.1 Het Doelbewute Pad
3.2 Het Pad van de Zwerver
4. Het Neerwaartse Pad, het
Linkerpad.

Ook sluiten de zeven sleutelprincipes die in het boek Net als jij ben ik EEN VAN DE MILJARDEN expressies van de schepping op deze aarde van Fred Matser worden besproken, op deze indeling aan.

G. Barborka in hoofdstuk V De leer van voortdurende verandering (165,166):
H.P. Blavatsky Isis ontsluierd Deel I
Hoofdstuk 14 Egyptische wijsheid (p. 686):
Uit verklaringen van de Ouden, die door hedendaagse ontdekkingen zijn bevestigd, weten we dat er in Egypte en Chaldea talrijke catacomben waren, waarvan enkele van enorme omvang. De beroemdste daarvan waren de onderaardse crypten van Thebe en Memphis. Eerstgenoemde begonnen aan de westelijke kant van de Nijl, strekten zich uit in de richting van de Libische woestijn, en waren bekend als de Slangencatacomben of -gangen. Daar werden de heilige mysteriën opgevoerd van de kuklos anagkes, de ‘onontkoombare cyclus’, meer algemeen bekend als de ‘cyclus van noodzakelijkheid’; het onverbiddelijke vonnis dat na de dood van het lichaam over de ziel werd uitgesproken, nadat ze in het gebied van Amenti was beoordeeld.
Hoofdstuk 15 India - de bakermat van de mensheid (p. 735):
De ruïnes waarmee beide Amerika’s zijn bezaaid en die op veel WestIndische eilanden zijn te vinden, worden alle toegeschreven aan de bewoners van het verzonken Atlantis. Evenals de hiërofanten van de oude wereld, die in de tijd van Atlantis door land bijna met de nieuwe was verbonden, hadden de magiërs van het nu verzonken land een netwerk van onderaardse gangen die in alle richtingen liepen. In verband met die geheimzinnige catacomben, zullen we nu een merkwaardig verhaal vertellen dat ons is meegedeeld door een reeds langgeleden overleden Peruviaan, toen we samen in het binnenland van zijn land reisden. Het moet op waarheid berusten, want het werd later bevestigd door een Italiaan die de plaats had gezien, en die, wanneer hij maar over middelen en tijd had beschikt, zelf het verhaal, tenminste gedeeltelijk, zou hebben geverifieerd.
hoofdstuk XI
De leer van de twee paden (p. 533):
Maar als men men meer zou willen studeren omsneller vooruit te komen? Is er een methode om dat te doen? Is belangstelling in Occulte Wetenschap daarbij een steun? Hier zijn een paar raadgevingen; men moet voor zichzelf uitmaken of ze toepasbaar zijn:
Mahatmabrieven
Inleiding
xii,xiii: “xii: Het zijn de priesterkaste, het priesterdom en de kerken; het is in die illusies die de mens als heilig beschouwt dat hij de bron moet zoeken van die vele vormen van kwaad die de grote vloek van de mensheid zijn en haar bijna overweldigen.
Onwetendheid schiep Goden en sluwheid maakte van de gelegenheid gebruik.”1 En verder “De gedachte ooit een nieuwe hiërarchie te stichten voor de toekomstige onderdrukking van een door priesters beheerste wereld, zij verre van ons.”2 De strekking en inhoud van deze woorden is in onze tijd duidelijk genoeg.
Brief No. 10
59: Parabrahm is niet een God, maar absolute, onveranderlijke wet en Iswar is het gevolg van Avidya en Maya, onwetendheid gebaseerd op de grote begoocheling.
60: Maar terwijl wij aan alle verschijnselen die uit de oneindige en
onbegrensde ruimte, duur en beweging, voortkomen, materiële natuurlijke,waarneembare en bekende (voor ons althans) oorzaken toekennen, kennen de theïsten er geestelijke, bovennatuurlijke en onbegrijpelijke en onbekende oorzaken aan toe. De God van de Theologen is eenvoudig een denkbeeldige macht, un loup garou, zoals d’Holbach het uitdrukte – een macht die zich nog nooit heeft geopenbaard. Ons hoofddoel is de mensheid van deze nachtmerrie te verlossen, de mens het goede te leren ter wille van het goede, en met zelfvertrouwen door het leven te gaan in plaats van op een theologische kruk te steunen, die ontelbare eeuwen lang de directe oorzaak was van vrijwel alle menselijke ellende. Wij mogen pantheïstisch worden genoemd – maar NOOIT agnostisch. Wil men ons ENE LEVEN, onveranderlijk en onbewust in zijn eeuwigheid, aanvaarden en zien als God, dan mag men dat doen en zo aan nog een totaal verkeerde benaming vasthouden. Maar dan zal men met Spinoza moeten zeggen, dat er geen andere substantie bestaat en voor ons denkbaar is dan God; of, zoals die beroemde en ongelukkige filosoof het in zijn veertiende stelling uitdrukt: “praeter Deum neque dari neque concepi potest substantia” – en daardoor Pantheïsten worden. . . . wie anders dan een Theoloog, die is grootgebracht in mysteriën en het meest ongerijmde supernaturalisme, kan zich een op zichzelf staand wezen voorstellen dat uiteraard oneindig en alomtegenwoordig is, buiten het gemanifesteerde onbegrensde heelal.
Brief No. 62
390: U werd evenwel gezegd, dat het
pad naar de Occulte Wetenschappen moeilijk is te volgen en met levensgevaar wordt gegaan; dat er bij elke nieuwe stap die naar het einddoel leidt, valkuilen en scherpe doornen zijn; dat de pelgrim die zich erop waagt, genoopt wordt eerst de duizend en één furiën het hoofd te bieden en te overwinnen, die zijn onwrikbare poorten en toegangen bewaken — furiën, wier namen Twijfel, Scepticisme, Smaad, Spot, Afgunst en tenslotte Verzoeking zijn — vooral de laatste; en dat hij die erachter wil zien, eerst deze levende muur moet vernietigen; dat hij een hart en ziel van staal moet hebben, en een ijzeren, onwankelbare vastberadenheid, en toch zachtmoedig, vriendelijk en nederig moet zijn, en iedere menselijke hartstocht, die naar het kwade leidt, uit zijn hart moet hebben gebannen. Bent U dit alles?

H.P. Blavatsky Isis ontsluierd Deel 2 Een sleutel tot de mysteries van oude en moderne wetenschap en religie
Hoofdstuk 10 De duivel-mythe (p. 588)
Men zal misschien tegenwerpen dat de hindoetheologie, zowel de brahmaanse als de boeddhistische, even sterk doortrokken is van het geloof in objectieve duivels als het christendom. Er is echter een klein verschil. Juist deze verfijning van de hindoegeest is voldoende waarborg dat de ontwikkelde mensen, althans het geleerde deel van de brahmaanse en boeddhistische theologen, de duivel in een ander licht beschouwen. Bij hen is de duivel een metafysische abstractie, een allegorie voor een noodzakelijk kwaad, terwijl de mythe bij de christenen een historische entiteit is geworden, de basis waarop het christendom met zijn dogma van de verlossing is gebouwd. Hij is, zoals Des Mousseaux heeft aangetoond, even noodzakelijk voor de kerk, als het beest uit hoofdstuk 17 van de Openbaring voor zijn berijder. De Engelssprekende protestanten, die de Bijbel niet duidelijk genoeg vinden, hebben de duivelbeschrijving uit Miltons beroemde gedicht Paradise Lost (Het paradijs verloren) overgenomen, en deze enigszins verfraaid op basis van Goethe’s beroemde drama Faust. John Milton, die eerst puritein en ten slotte quietist en unitariër was, heeft zijn grote werk nooit als iets anders naar voren willen brengen dan als een roman,maar het bracht de verschillende delen van de Schrift goed bij elkaar.
Hoofdstuk 11 Een vergelijking van de resultaten van boeddhisme en christendom (p. 637)
De
geestelijkheid zegt: welke gruwelijke misdaden we ook tegen goddelijke of menselijke wetten hebben bedreven, als we maar geloven in de zelfopoffering van Jezus voor de verlossing van de mensheid, zal zijn bloed alle smetten uitwissen. Gods genade is grenzeloos en ondoorgrondelijk. Men kan onmogelijk een menselijke zonde bedenken die zo afschuwelijk is dat ze niet zou worden uitgewist door de prijs die voor de verlossing van de zondaar vooruit is betaald, al was ze duizendmaal zo erg. En bovendien is het nooit te laat om berouw te hebben. Al wacht de zondaar tot de laatste minuut van het laatste uur van de laatste dag van zijn sterfelijke leven vóór hij met verbleekte lippen de geloofsbelijdenis uitspreekt, dan kan hij toch nog naar het paradijs gaan; de stervende dief heeft dat gedaan, en alle anderen die even slecht zijn, kunnen dat ook doen. Dit zijn de aanmatigingen van de kerk.
659: In de
mysteriën stelde de wijn Bacchus, en het brood Ceres voor.1 De hiërofant-inwijder bood vóór de laatste openbaring symbolisch brood en wijn aan aan de kandidaat, die van beide moest eten en drinken, als teken dat de geest de stof tot leven moest brengen, d.w.z. dat de goddelijke wijsheid door middel van wat hem zou worden geopenbaard zijn lichaam moest binnentreden. In zijn oosterse taalgebruik vergeleek Jezus zichzelf voortdurend met de ware wijnstok (Johannes 15:1).
1) Payne Knight denkt dat Ceres ‘niet de verpersoonlijking was van de ruwe materie waaruit de aarde is samengesteld, maar van het
passieve voortbrengende beginsel dat deze zou doordringen, en dat, verenigd met het actieve beginsel, als de oorzaak van de structuur en bezieling van haar substantie werd beschouwd. . . . Ze wordt vermeld als de vrouw van de almachtige Vader, Aether of Jupiter’ (The Symbolical Language of Ancient Art and Mythology, §36). Vandaar dat de woorden van Christus ‘de geest maakt levend, het lichaam dient tot niets’, in hun tweevoudige betekenis zowel op spirituele als aardse dingen, op geest en stof sloegen.

'Het gelijk van Descartes' De herontdekking van de ziel (Jim van der Heijden GAMMA maart 2011):
Descartes’ stelling dat de
geest volledig onafhankelijk is van het lichaam was verre van nieuw. Hij herhaalde een gedachte die zo oud is als de beschouwende mens, namelijk dat er meer is dan alleen de stof en dit ‘meer’ - de geest - los staat van de stof. In deze opvatting is de werkelijkheid dualistisch, de fysieke en de psychische realiteit bestaan autonoom. Ook zijn aanwijzing van de pijnappelklier als ontmoetingsplek van lichaam en geest was al eerder verondersteld. Toch wordt vooral Descartes verantwoordelijk gehouden voor dit zogeheten ‘interactionistisch dualisme’, meestal verkort tot 'interactionisme'(1). De wetenschap liet zich vrijwel direct laatdunkend uit over Descartes’ interactionisme. Op hetzelfde moment begon namelijk het materialistische reductionisme zich op te maken voor haar zegetocht. Die heeft geleid tot de breed aangehangen gedachte dat alle verschijnselen kunnen worden teruggeleid naar natuurkundige en chemische processen van de dode stof. Leven en geest zijn slechts tijdelijke bijverschijnselen daarvan.
Pijnappelklier
De pijnappelklier of epifyse is een orgaantje ter grootte van een erwt aan de bovenkant van de tussenhersenen. Het is in onze kinderjaren goed ontwikkeld, wordt na de puberteit kleiner en verkalkt vaak op hogere leeftijd en werkt dan niet meer. De pijnappelklier produceert het hormoon melatonine dat een rol wordt toegedacht bij de seksuele rijping en de regeling van het dag- en nachtritme. Bij lagere gewervelde dieren is de pijnappelklier een lichtgevoelig orgaan dat als zintuig werkt en zelfs als een volledig derde oog kan zijn ontwikkeld zoals bij sommige hagedissen(8). Van oudsher worden allerlei paranormale functies aan de pijnappelklier toegeschreven. Het is de zetel van de ziel, van de 6e chakra, kosmische antenne waarmee contact met een diepere, mystieke, realiteit wordt onderhouden, het maakt dat men kan helderzien/-horen/-voelen/-weten, enz.. Dit werd en wordt afgedaan als het opportunistisch gebruikmaken door de ‘esoterie’ van alles waar weinig over bekend is en waarover een waas van mysterie hangt.

De inductieve methode van Aristoteles is complementair aan de deductieve methode van Plato. Het Ether-paradigma en het 5D-concept worden naast elkaar gebruikt en passen in een 5Ddenkraam. Het Ether-paradigma heeft als vertrekpunt de materie, elektromagnetisme, de relatieve ether van René Meijer. Het 5D-concept belicht de verborgen 5e Dimensie vanuit een filosofisch perspectief. Het is net als met Geest en Lichaam, hemel en aarde, Zo boven, Zo beneden, top down en bottom up, deductief en inductief. Het zijn de twee complementaire kanten van een medaille, die beide de kwintessens tot uitdrukking brengen. Of met andere woorden het Ether-paradigma begint volgens de telling van Pythagoras bij 4 en eindigt bij 5 en het 5D-concept begint bij 5 en eindigt bij 4.

De telling van Pythagoras brengt niet alleen de ultieme symmetrie van 'Zaaien en Oogsten' (reciprociteit), maar ook de in het heelal, de in de ruimte verborgen absolute eeuwige perpetuum mobile, de universele beweging (een beweging van bijvoorbeeld 4 naar 5 en vice versa) of trilling tot uitdrukking. Spreken (het woord is vlees geworden), maar ook muziek kan niet tot geluidstrillingen worden gereduceerd, veroorzaakt door een specifieke omgang met stukken materie. Het gaat wel degelijk om de ‘muziek der sferen’. De getallen van Pythagoras beelden een harmonische relatie, een specifieke categorie van betrekkingen, de verborgen 5e Dimensie, Synthese uit. Pythagoras was een interdisciplinair wetenschapper. De hamvraag blijft wat is de oerbron van deze beweging of trilling?

De psyche (reflexief bewustzijn, zelfreflectie) werkt als een spiegel (weerspiegeling). Het is deze spiegel, het spiegelneuron, dat zorgt voor de golfbewegingen in de geschiedenis. Welke kant van de medaille, de aardse Tetrade (Standaardmodel, de gemanifesteerde werkelijkheid) of de hemelse Triade (ongemanifesteerde werkelijkheid), laten we overheersen? Alleen wanneer we ons meer met de Triade verbinden komt de beschaving een stapje verder. Meer opties zijn er niet en dat was al bij Pythagoras (De Gulden Verzen van Pythagoras) bekend. Het is het reflexief bewustzijn dat zowel probleem en oplossing als hemel en aarde met elkaar verbindt. Wat kristallografie is op het materiële, zichtbare vlak is holografie op het geestelijke onzichtbare vlak. Maurits Escher is door de kristallografische kennis van zijn halfbroer Berend George Escher beïnvloed.

Ervin Laszlo en Jude Currivan KOSMOS een integrale visie op de wereld (p. 66):
- Dankzij de door het universum belichaamde in-formatie kan de evolutie zich overal en altijd in de kosmische cyclus van het universum ontplooien.
Hoofdstuk 5 In-formatie (p. 73):
De moderne wetenschap neigt er nu naar in te stemmen met spirituele tradities die zeiden dat het 'Woord' - de
in-formatie die ten grondslag ligt aan de manifeste domeinen van de kosmos en ze bestuurt - van fundamenteler belang is dan de energieën en materie van de wereld der verschijnselen door middel waarvan in-formatie zichzelf tot expressie brengt.
Hoofdstuk 7 Coherentie, Membranen en breinen (p. 105):
Bruce Lipton is een van de biologen die pionierswerk verricht in het onderzoek naar het primaat van membranen in de vorming van biologisch leven.
p. 107: Hoewel de DNA-code ongewijzigd blijft, ontstaan er in sommige celtypen verschillen in de manier waarop genen zich tot expressie brengen. Deze verschillen worden overgedragen naar de cellen van nakomelingen, een verschijnsel waarvoor, de naam epigenetische overerving is ingevoerd.
Organische coherentie
Al een van de eerste fasen in de evolutie van complexe levensvormen – de omzetting van de energie die van de zon naar de aarde stroomt en ons bekend is als fotosynthese – vereist een opmerkelijke vorm van coherentie bij bacteriën.
p. 109: Bekend is dat zenuwen overal in het menselijk lichaam energetisch (en uniform) zijn gepolariseerd: positief bij de inkomende vezel (de dendriet) en negatief bij de uitgaande vezel (het axon).
Hoofdstuk 14 Onze kosmische missie (p. 186):
Het is 'kwantumcoherentie', een ogenblikkelijke en altijd voortdurende verstrengeling van alles met alles, overal in ruimte en tijd. Door de holografische connecties van het A-veld - het kosmische veld van in-formatie dat ten grondslag ligt aan de domeinen van ruimte en tijd, is het universum een coherent geheel van al zijn bestanddelen: het is de 'hele-wereld'.
188: We kunnen bewust op een
co-creatieve manier onze onderlinge coherentie, met al het leven op aarde en met de rest van de kosmos in stand houden.
Wat zou het niet voor ons kunnen betekenen - én voor de
biosfeer, én voor het universum in zijn geheel etc.

Bij levensprocessen gaat het om natuurlijke selectie, om de door Richard Dawkins ingevoerde memen.
Richard Dawkins stelt dat het ontstaan van uiterst gecompliceerde levensprocessen (bijvoorbeeld een levende cel, het proces van de fotosynthese in planten) door ‘natuurlijke selectie’ kan worden verklaard.
We moeten er net als het antropisch principe van uitgaan dat de dingen zijn zoals ze zijn, het leven, het ontwerp is zoals het is. In dit kader is het interessant te verwijzen naar de 'De vier wie-vragen' Genen zijn niet belangrijker dan organismen (Richard Dawkins, NRC Handelsblad 22 mei 2004). De vierde vraag gaat over de zin van het leven, de waarde van ons gedrag om te overleven. Om de continuïteit van het leven op aarde voor de mensheid te waarborgen gaat het primair om de eenheid der tegendelen (kwalitatieve as), de hemelse triade en de natuurlijke selectie ('Survival of the fittest'). Het ‘ieder voor zich’ is een doodlopend spoor. De onvolmaaktheid van de mens op aarde staat in contrast met de volmaaktheid van God in de hemel.

Laten we vrijhandel eens kritisch bezien (Elmar Hellendoorn Volkskrant 22 maart 2018 p. 25):
Als je alle cultuuruitingen moreel of financieel hetzelfde waardeert, bestaat er geen cultuur meer.
Steeds meer wordt duidelijk dat economische globalisering en massacultuur schadelijk zijn voor westerse liberale democratieën. Het is de vraag of de huidige vorm van wereldvrijhandel onze samenlevingen en onze geopolitieke positie ten goede komt.
Na 1989 leek de traditionele vijand van de westerse democratie, het oosterse despotisme, ten dode opgeschreven. De apolitieke
globalisering van markten werd leidend; politieke keuzes werden veelal ondergeschikt gemaakt aan marktdiscipline. Leiderschap uitte zich niet langer in het verdedigen van het politieke systeem en de culturele gemeenschap. Management van het internationale systeem stond voorop; politieke visie en eruditie werden secundair aan de technocratische benadering.
Economische
globalisering en cultuurrelativisme gaan bijzonder goed samen en versterken elkaar. Vanwege schaalvoordelen proberen producenten zoveel mogelijk consumenten te bereiken met zoveel mogelijk gestandaardiseerde producten.\\ Economische globalisering vereist internationale politieke samenwerking en pragmatisme - het overstijgen ofwel negeren van de eigen waarden. Zolang dat breed gedeelde financiële voorspoed leek op te leveren, waren verreikende (en dus niet verrijkende!) culturele en politieke compromissen aanvaardbaar. Maar door offshoring naar lage lonenlanden zijn grote delen van Europa en de VS gedeïndustrialiseerd.
Grote bevolkingsgroepen hebben het gevoel dat ze niet delen in de financiële voordelen van globalisering. Dat gevoel is op veel punten fundamenteel en feitelijk correct. Diezelfde groepen voelen dat hun (culturele) eigenwaarde verloren gaat, verdrukt wordt, of gecompromitteerd. Een rijke cultuur en identiteit zijn zeker zo'n belangrijk bron van trots als financiële voorspoed.
Vrije markten en ondernemerschap zijn een groot goed zolang ze het algemene belang dienen. Dat algemene belang moet centraal gesteld worden als middel tegen de fragmentatie van het liberale Westen. De markt is te belangrijk om aan economen over te laten. Het past in de westerse traditie om het idee van vrije wereldhandel kritisch tegen het licht te houden, zoals elk idee, en het niet te beschouwen als een dogma.

De revolutie van de gewone man (Derk Jan Eppink Volkskrant 9 november 2016 p 29):
De drieschaar - anti-immigratie, antiglobalisering en anti-establishment - die de Brexit veroorzaakte, is geen eendagsvlieg. Dezelfde factoren splijten de Verenigde Staten. Trump, aanvankelijk weggehoond als buitenstaander, leidde eigenlijk een anti-establishmentbeweging.
Democratische leiders lieten, net als Europese socialisten, demografie voorgaan op sociologie. Via de voordeur haalden ze nieuwkomers binnen, als nieuw electoraat. Tegelijk joegen ze de arbeidersklasse eruit via de achterdeur. Als de oude, trouwe kiezers klaagden, kregen ze te horen dat ze racisten waren. 'Witte mannen.'
Politieke correctheid werkt niet meer als zweep voor groepsdenken. 'Seksist, racist, fascist' werden dode letters van culturele elites. De media, onderaannemers van het establishment, werden de 'leugenpers'. Het paternalisme van gevestigde media vervangen door de rebellie van sociale media.

Oplettende kiezers (Raoul du Pré Volkskrant 19 maart 2018 p. 21):
Het referendum draagt bij aan de nodige waakzaamheid rond de inlichtingenwet. Dat smaakt naar meer.
Maar hoe logisch ook; er is geen aanleiding om lichtzinnig te denken over de mogelijke gevolgen. In de eerste plaats bleek het vorige kabinet bij het maken van de wet niet erg bezig met de risico's. De controle vooraf op sleepacties én het toezicht achteraf waren niet helder genoeg geregeld. Toezichthouder CTIVD stelde onder de oude wet al vast dat onderschepte bulkinformatie soms onrechtmatig werd onderzocht. Het gaat niet vanzelf goed.
Het goede nieuws is dat er in de loop van twee jaar debat extra waarborgen zijn toegevoegd. De controle is verscherpt, vooraf en achteraf. De CTIVD durft het inmiddels aan met de nieuwe wet, maar roept wel op tot waakzaamheid: de praktijk moet uitwijzen of de waarborgen stevig genoeg zijn. De aangekondigde evaluatie over twee jaar zal zeer zorgvuldig moeten zijn.
Zo bezien functioneert het referendum, hoe het woensdag ook uitpakt, uitstekend als instrument om het landsbestuur dichter bij de kiezers te brengen. Het is nog niet volmaakt, maar het smaakt wel naar meer.
Daarom is het zo onbegrijpelijk dat het kabinet vastbesloten is dat dit het laatste referendum wordt. Alleen de Eerste Kamer kan daar binnenkort nog een stokje voor steken. Een overtuigende opkomst woensdag geeft de senatoren hopelijk een duwtje in de juiste richting.

'We moeten onszelf niet eenvoudiger maken dan wij zijn. Wij zijn vrij' (Jan Drost Volkskrant 1 oktober 2011):
Hersenonderzoekers als Dick Swaab zijn zo populair omdat zij ons bevrijden van onze vrijheid en verantwoordelijkheid. Maar zij vertellen leugens. Wij zijn vrij.

Eigen belang (Caspar Janssen Volkskrant 21 maart 2018 p. V7):
Aflevering 188: niet alleen de natuur komt als verliezer uit de strijd op de wereldmarkt, de boeren zelf ook.
Waar ik natuur-, landschap- en milieuvernieling zie, en overproductie en gesubsidieerde concurrentievervalsing, en idiote vervoersstromen, roofbouw en bodemuitputting, zien anderen orde, regelmaat en een landbouw die op glorieuze wijze, onder aanvoering van onze landbouwuniversiteit, de natuur overwint en de wereld voedt, zo ongeveer zoals het in deze krant wordt voorgesteld in de themareeks De Voedselzaak.
Mensen hebben de neiging tegen hun eigen belang te stemmen. Boeren ook. Een stem voor SGP, VVD of CDA betekent verder met de race naar de bodem. Produceren voor de wereldmarkt tegen dumpprijzen. Daardoor zullen negen van de tien boeren op tamelijk korte termijn op de fles gaan.

Kloof tussen politiek en burger is kleiner dan ooit (Richard Engelfriet Volkskrant 21 maart 2018 p. 24):
Bij elke verkiezing is het bal: geklaag over de kloof tussen politiek en burger. Maar de kloof is nog nooit zo klein geweest, betoogt Richard Engelfriet.
Als er iemand schuldig is aan die kloof, is dat de burger. Die elke keer weer wat anders stemt en dan achteraf gaat klagen dat de overheid onbetrouwbaar is omdat het beleid verandert. Die zelf steeds nieuwe splinterpartijtjes opricht, zodat besturen bijna onmogelijk is. En die bij elk besluit waar hij last van heeft, onmiddellijk begint te procederen.
Of ze nemen hun toevlucht tot politici als Geert Wilders, 'want die luisteren pas echt naar het volk'. Ammehoela. Wilders heeft zijn kwaliteiten, maar op luisteren heb ik hem nooit kunnen betrappen. Hij is juist een typisch voorbeeld van een politicus die denkt dat hij de waarheid in pacht heeft en niet openstaat voor een ander geluid.

Alleen arbeidsmarkt kan de fragmentatie tegengaan (Heleen Mees Volkskrant 21 maart 2018 p. 26):
Als politiek Den Haag een grootscheepse herziening van de belastingen en sociale verzekeringen te hachelijk vindt, kan het ook weer Melkert-banen introduceren. Dat is een simpele en doeltreffende manier om banen aan de onderkant te creëren. De arbeidsmarkt is het enige middel dat een gefragmenteerde samenleving bij elkaar houdt. Die samenleving dreigt steeds verder te splijten onder druk van de globalisering. Want zo gek is het niet dat de witte arbeidersklasse de schuld van het verlies van de eigen positie legt bij nieuwkomers.

Cambridge analytica (Joop van Haaften Volkskrant 22 maart 2018 p. 26):
Opeens is het databedrijf dat een manipulatieve bijdrage leverde aan de overwinning van de Trumpcampagne en het 'Leave' -kamp van Brexit opnieuw hot news. Dankzij klokkenluider Christopher Wylie.
Wanneer is nieuws nieuw genoeg om nieuws te zijn?
Actueel lijkt nu hoe boven water te krijgen hoe alert, integer en effectief Facebook zijn spelregels versus Cambridge Analytica heeft gehandhaafd.
Dat Mark Zuckerberg zo lang verstoppertje speelt, stelt niet gerust.

Dom ei (Sheila Sitalsing Volkskrant 19 maart 2018 p. 2):
De gesciedenis ligt bezaaid met voorbeelden van het feit dat de mens weleens een dom ei kan zijn dat zich vatbaar toont voor manipulatie, haatzaaien, massahysterie, agitatie & propaganda, op maat gesneden reclamecampagnes, duwtjes in de rug, een gratis roos van de PvdA, ongevraagd advies van de buurvrouw en andere vormen van hersenspoeling - van 'kruisigt hem' tot Radio Mille Collines.
Het interessantst uit de gesprekken met Wylie is het diepgewortelde geloof bij hem en bij zijn voormalige opdrachtgever Steve Bannon dat politieke voorkeuren voortvloeien uit culturele voorkeuren. Het geloof in de doctrine dat 'to change politics, you need to change culture'. En dat dit net zo makkelijk kan als het beïnvloeden van schoenensmaak. De opvatting dat wie Crocs kan verkopen, ook Trump kan verkopen. Of Baudet. Of Klaver. Of Rutte.
Ik weet het niet. Er bestaat ook nog zoiets als de vrije wil. En het vermogen tot nadenken.

Jong tegen oud (Maarten Buijs Jong Volkskrant 19 maart 2018 p. 19)
'Privacy is voor ons heel belangrijk. Er moet zorgvuldig worden gekeken wie of wat er wordt getapt' zegt Splinter Chabot in 'Jong tegen oud bij referendum inlichtingenwet' (Ten eerste, 16 maart). Een zeer begrijpelijk standpunt, en hij is dan ook voor een betere, aangepaste 'sleepwet'. Als je echt om privacy geeft, waarom zit je dan wel op Facebook, vraag ik, die in mijn tienerjaren ook geen Facebook had, mij dan af. Beseffen die jongeren van die 'Facebook-generatie' wel dat ze de informatie, waarvan ze niet willen dat de AIVD die aftapt, enkele dag, met elke 'post' en elke 'like', zomaar weggeven aan bedrijven als Facebook (en Google etc.)?
Begrijpen ze wel dat Facebook waarschijnlijk meer van zijn gebruikers weet dan de AIVD ooit te weten zal (en wil) komen?
Ik hoop dat die jongeren die met betrekking tot de sleepwet verstandiger blijken te zijn dan de oudere generaties ook eens kritisch zullen gaan nadenken over hun eigen communicatiegedrag, want anders hou je de ene Big Brother netjes buiten de deur, terwijl je de andere gewoon elke dag binnenlaat, en zelfs mee laat eten.

Gij zult niet psychologiseren (Mirthe Berentsen Volkskrant 17 maart 2018 Opinie p. 2-3):
Nee, die vriend die zoveel opruimt, heeft niet per se een dwangstoornis, en een ongemakkelijk gesprek maakt je nog geen autist. Elkaar labels opplakken is schadelijk voor echte patiënten, waarschuwt Mirthe Berentsen.
Strooien met etiketten
De afgelopen maanden heb ik als schrijver in een psychiatrisch ziekenhuis in Brooklyn, New York, gewerkt namens de Nederlandse organisatie Beautifuldistress, die zich inzet om stigma's rond geestelijke gezondheidszorg te doorbreken met kunst en literatuur.
Psychische aandoening als wapen
Als je op Google de woorden 'Is mijn vriend' intikt, dan blijken sociopaat, narcist en autistisch de meest gezochte zoekopdrachten. En dus niet: aardig, slim of de ware. Als die etiketten zo terloops en gemakzuchtig worden gebruikt, ontstaat een cultuur waarin het steeds moeilijker wordt om te praten over psychische problemen. Want de mensen doen de hele tijd afwijkende dingen, en die zijn niet altijd het product van een psychische aandoening.
Tegenspoed maakt realistischer
In het verleden hebben veel presidenten en wereldleiders geworsteld met depressies, angsten en andere psychische aandoeningen. Winston Churchill was depressief, net als Charles de Gaulle, Abraham Lincoln, Mahatma Gandhi, Martin Luther King en John F. Kennedy.
Er is natuurlijk een plek waar psychiatrische labels wel van belang zijn: als startpunt voor een behandelplan. In alle therapiegroepen of sessies die ik in de afgelopen maanden mocht bijwonen in het ziekenhuis geldt de 'Las Vegas Rule': wat er besproken wordt in de groep, blijft binnen de groep en vragen naar iemands diagnose is niet toegestaan. Alleen binnen die heldere kaders kan veiligheid ontstaan en onderling vertrouwen groeien.
Stop met het wegzetten van mensen door labels te gebruiken waar je eigenlijk niets van weet. Het mag niet de verantwoordelijkheid zijn van een paar beroemdheden om dit soort dingen bespreekbaar te maken. Het is een verantwoordelijkheid van ons allemaal; want een gezonde democratie schuilt niet in een wereld waar we de mensen waar we het politiek of privé niet mee eens zijn labelen als geestesziek.

Bolkesteins Blues Frénk van der Linden en Pieter Webeling Volkskrant 17 maart 2018 Zaterdag p. 2-5):
Dit is precies het verwijt dat u krijgt. U zou stevig hebben bijgedragen aan het geestelijk klimaat waarin het rechts-populisme tot bloei kwam. 'Nee. Ik vind van niet. Daar had ik te weinig betekenis voor... Misschien heb ik de ban gebroken, maar dat wil niet zeggen dat ik de wegbereider was van Wilders of wie dan ook. Tot op zekere hoogte ben je verantwoordelijk voor de impact van je woorden, maar zeker niet voor de ontsporingen.' Livestro is niet de enige die vindt dat u deze stelling moet uitwerken. Om een tegengeluid te geven.
'Daar heb ik helemaal geen zin in.'

Control-Alt-Delete (Bard van de Weijer Volkskrant 17 maart 2018 Sir Egmud p. 56):
Bard van de Weijer bespreekt de logica en onlogica van technologica.
Sinds de mens God heeft afgeschaft, heeft hij de bouw van het hiernamaals zelf ter hand genomen. We laten ons lijf invriezen, of uploaden ons brein naar de cloud, een entiteit zo virtueel als de hemel zelf. Over hoe dat uploaden precies moet, hebben de onderzoekers trouwens nog geen idee. Dat mogen toekomstige generaties uitzoeken. Gooi maar over de heg, die breinen. Een ding is zeker: voor Stephen Hawking komt de techniek te laat. God hebbe zijn brein.

Klimaat en de publieke zaak (Martin Sommer Volkskrant 17 maart 2018 Opinie p. 5):
Complexiteit is de vriend van bestuurders en de vijand van het parlement.
Complexiteit is de vijand van democratie; bestuurders zijn er dol op, parlementariërs juist niet. Die laatsten staan meteen 5-0 achter. Minister Wiebes is een specimen van the best and the brightest. Premier Rutte roemde zijn IQ van 500. Samsom is er ook zo een, net als Vendrik. Deze whizzkids hebben straks hun puzzel van tweeduizend stukjes gelegd. Ik heb nu al medelijden met het Kamerlid dat daaraan nog wil morrelen.
Iets daarvan zagen we tijdens het debat van vorige week. Léonie Sazias (50Plus) wilde nog wat weten over de rekening van het Energieakkoord. Helaas, de trein van het Energieakkoord is al vertrokken, poeierde Wiebes af. Daarna vroeg PVV'er Alexander Kops naar de kosten van het Klimaatakkoord. Maar dat was totaal nog niet aan de orde, aldus Wiebes. We moeten toch eerst weten wat we gaan doen, voordat er over kosten kan worden gepraat? Geen speld tussen te krijgen. Maar ik voorspel dat wat nu totaal nog niet aan de orde is, straks ineens een gepasseerd station zal blijken te zijn.

Volgens Mark Rutte zijn we op aarde om het CPB te verslaan. Moet Rutte nu gaan somberen? (Peter de Waard Volkskrant 7 juni 2016 p. 25):
In april 2013 zei premier Rutte tegen de natie dat er niet zo moet worden gesomberd en gemopperd. 'We moeten een nieuwe auto kopen, of een nieuw huis. Dan kunnen we met elkaar het CPB verslaan', zo zei hij.
Uit de cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat de extra bestedingen vooral gaan naar zaken die direct met de hausse op de huizenmarkt hebben te maken, zoals meubels, gordijnen, badkamers en andere zaken. De modebranche merkt er bijvoorbeeld niets van. Misschien wordt het tijd de rollen om te draaien en moet Rutte gaan somberen.
Regeren is tenslotte vooruit zien.

Wie klassenstrijd wil, moet racisme en seksisme bestrijden Wat links nu te doen staat ( Rogier van Reekum & Willem Schinkel Groene Amsterdammer 15 maart 2018 p. 38-41):
Links heeft kiezers van zich vervreemd door klassenstrijd voor identiteitspolitiek te verruilen. Zo luidt het credo. Maar precies die diagnose houdt links gevangen.
Ewald Engelen vertegenwoordigt een belangrijke positie binnen linkse politiek in Nederland. Hij is een van de weinigen die een compromisloze kritiek formuleert op financieel kapitalisme. Het antikapitalisme dat hij daarmee vertegenwoordigt, is een noodzakelijk onderdeel van een werkelijk linkse politiek. Is zo’n antikapitalistische positie verenigbaar met een positie van antiracisme en antiseksisme?
Het probleem is niet dat er te weinig politieke economie is, maar dat de politieke economie een gebrekkig begrip van kapitalisme heeft, zowel van de ontstaansgeschiedenis als van het huidig functioneren ervan. Typisch voor politiek-economische analyses van kapitalisme is dat de logica van kapitaal als primair gezien wordt en dat ras en gender als secundaire effecten beschouwd worden.
Maar racisme is veel meer dan een rookgordijn. Kapitalisme heeft van het begin af aan geprofiteerd van een exploitatie van onbetaalde arbeid, van arbeid die niet in de kapitalistische calculaties hoefde te verschijnen. Bijvoorbeeld de arbeid van mensen die geen arbeider maar kapitaal waren, van tot slaaf gemaakten. Of de onbetaalde arbeid van vrouwen. Geen adequate kapitalismekritiek kan voorbij gaan aan de zowel historische als blijvende effecten van het tegelijk exploiteren en uitvlakken van zulke vormen van arbeid, zonder welke de kapitalistische orde ook op dit exacte moment volledig zou instorten. Deze vormen van arbeid zijn het menselijk equivalent van het tot ‘natuurlijke hulpbron’ externaliseren van de aarde.
Kapitalisme is zo bezien een grote machine voor de productie en exploitatie van hiërarchisch verschil. De vermeende tegenstelling tussen ‘economie’ en ‘cultuur’ is zelf zo’n verschil dat pro-kapitalistische politiek mogelijk maakt. Alleen voor diegenen die witheid kunnen claimen vallen private ‘cultuur’ en publieke ‘economie’ samen. De meeste antiracisten en feministen voeren daarom geen strijd voor de ‘erkenning’ van idiosyncratische ‘identiteiten’, ook niet wanneer zij zelf met de term ‘identiteitspolitiek’ wijzen op de verbintenis van het persoonlijke en het politieke (zoals de term al vroeg door het Combahee River Collective werd gebruikt). Ze vechten tegen een systeem van dominantie dat integraal onderdeel is van een kapitalistische accumulatiemachine.
Deze geschiedenis beschrijven als een electorale
‘overloop’ verhult wat zich heeft afgespeeld in westerse democratieën: solidariteit en sociale zekerheid zijn mooi, maar als ‘anderen’ toegang dreigen te krijgen tot een toch al slinkende verdeling van kapitaal wordt het tijd om ‘grenzen te stellen’. Dat is wat de vermaledijde ‘verrechtsing’ van het electoraat feitelijk behelst. Kiezers zijn inderdaad steeds minder honkvast, zeker als het om de sociaal-democratie gaat. Maar van een politieke overloop is nauwelijks sprake: witte kiezers stemden om ‘hun verdienste’ te beschermen en dat doen ze nog steeds. Ze vonden en vinden dat burgerschap verdiend moet worden door aanpassing aan de norm die zij belichamen. En ze verschillen hier en daar nog slechts in de gewenste snelheid waarmee die aanpassing gemaakt zou moeten worden. Hierdoor is de politieke aanbodzijde inderdaad naar rechts opgeschoven. Het is fascinerend hoe weinig problemen het Nederlandse electoraat daarmee heeft. Wat steeds weer gelezen wordt als een ‘reactie’ op te ‘links’ beleid, is gewoonweg waartoe de meeste mensen in Nederland – in lijn met een lange geschiedenis – bereid zijn als hun deelname in accumulatie in gevaar dreigt te komen.

Het probleem, de puzzel van tweeduizend stukjes is, dat een politicus als Frits Bolkestein niet van mening kan veranderen (Tonie Mudde Volkskrant 17 maart 2018 Sir Edmund p. 10-15). Het is niet dat er te weinig politieke economie is, maar dat de politieke economie een gebrekkig begrip van kapitalisme heeft, zowel van de ontstaansgeschiedenis als van het huidig functioneren ervan. De thema's, die Rogier van Reekum & Willem Schinkel bespreken hebben in het bijzonder op complementaire polariteit betrekking:
- Verlichtingsbeweging en Antiverlichtingsbeweging (
Democratisch en Antidemocratisch)
- Machiavellisme en Anti-machiavellisme
- Klimaatwetenschappers en Climategate
- Kapitalistisch en Antikapitalistisch
- Consumentisme en Anti-consumentisme
- Seksisme en Antiseksisme
- Racisme en Antiracisme
- Liberalisme en Neoliberalisme
- Globalisering en Antiglobalisering (Mondialisering en Lokalisering)
- Pluralisme en Antipluralisme
- Realisme en Anti-realisme
- Succesvolle risicobeheersing en Mislukking (
markt- en overheidsfalen).

Het aantrekken en afstoten, de polaire spanningsverhouding tussen het mannelijke en het vrouwelijk of de bipolaire stoornis op aarde hangt mystiek met de aantrekking en afstoting in het universum samen. Door de eeuwen heen zijn het geestelijke leiders en filosofen, in het bijzonder de mystici die voor het menselijk tekort oplossingen aanreiken. Waarop stel je in de maatschappij prijs altruïsme of egoïsme? Hoe een permanente structurele cultuurverandering te bewerkstelligen? Het ligt dan voor de hand dat in de 21e eeuw spiritualiteit en politiek weer met elkaar worden verbonden. Net als in de tijd van Luther is er opnieuw behoefte aan een wereldwijde vernieuwing terug naar de Bron. Om de kloof tussen de hoofdzakelijk door reclame - en PR-bureau's gecreëerde beeldvorming en de door burgers ervaren werkelijkheid te overbruggen zijn in dit rapport niet 95, maar slechts 27 stellingen opgenomen.

Complementaire polariteit biedt niet alleen een kader voor het oplossen van conflicten (Zielkunde), Sociale psychologie, Economie (Macro-economie) en Politiek, maar ook voor Natuurkunde.

Kiezen we voor Regeneratie of Degeneratie wordt door onze vrije wil en het vermogen tot nadenken bepaald. Om het onbehagen in de maatschappij te verminderen is het wenselijk te kijken hoe Plotinus de ziel waarneemt. Uit de wereldziel komen de individuele menselijke zielen voort, en tenslotte op het laagste niveau de materie. Het is dus niet zo dat ziel uit de materie voorkomt. We zijn juist niet ons brein zoals Dick Swaab en Victor Lamme menen. Primair gaat het om het innerlijke zelf, het metafysisch idealisme van Hegel, Kant en Plato, dat sterk verwant is aan Innerlichkeit in het Duits. Bij Spinoza zijn God en Natuur twee kanten van dezelfde medaille. Het is de ‘intersubjectieve’ relatie van Jurgen Habermas, de psychosynthese van Roberto Assagioli, die beide verbindt.

Derk Jan Eppink verwoordt in Ontwaakt Nederland nog voor het te laat is? (de Volkskrant 14 maart 2018 p. 26) de spagaat waarin Nederland gevangen zit.
Die transferunie lost het basisprobleem van de euro echter niet op: one size fits none. De euro is voor Duitsland en Nederland te goedkoop en voor Italië en Griekenland te duur. Zuid-Europa verarmt, de jeugdwerkloosheid is torenhoog. Dat leidt tot de roep om 'meer geld'. Voor het Noorden is dat meteen 'te veel geld'. Explosieve conflictstof is voorgeprogrammeerd. Als de muntunie niet flexibeler wordt, wordt de volgende economische crisis haar waterloo.
De ECB is een bad bank die sinds 2012 zo veel geld bijdrukte dat zijn schuld gelijk is aan 42 procent van het bruto binnenlands product van de eurozone. Lage rente perst Nederlandse spaarders en gepensioneerden uit. Politici die weigeren buiten geijkte paden te denken, kan 'schuldig verzuim' worden verweten. Zoals bij het begin van de muntunie.

wAarde
Thomas van Slobbe is één van de meest originele en invloedrijke denkers uit de natuurbeweging. Als directeur van Stichting wAarde staat hij aan de basis van het denken over ‘natuurvervaging’, op de drempel van de nieuwe tijd. Dagblad Trouw riep hem, in 2009, uit tot één van de 100 meest invloedrijke duurzame Nederlanders.
De auteur is niet alleen een deskundige, hij is ook een goede verhalenverteller.(De Volkskrant)

De natuur trekt zich terug in het rijk der fictie (Thomas van Slobbe de Volkskrant 8 maart 2018, p. 23):
De natuur trekt zich terug in boeken. We houden van natuur, maar het moet niet te lastig of onpraktisch worden.
Dit is de belofte van het Antropoceen; de tijd van welvaart, innovatie en een steeds weer langer leven.
De tijd waarin we ons geheugen hebben uitbesteed aan een simkaart of een harde schijf en ons gemoed massaal wordt bijgesteld met cafeïne, slaapmiddelen en antidepressiva.
De tijd waarin zelfs de oernatuur, diep in onze cellen, ten prooi valt aan de maakbaarheid. Moderne technieken hebben grip op onze genen, op stamcellen en dna, op dat oerwoud van kleine deeltjes waar wellicht ook onze ziel en onze authenticiteit gehuisvest zijn.
De natuur trekt aan het kortste eind en zoekt een veilig heenkomen in kunst en in literatuur.
Wij staan er bij en laten dat gebeuren. Niemand heeft er een goed antwoord op.
In 2030 verdwijnt het woord 'natuurlijk' uit het woordenboek, en het Boekenbal is slechts een stuiptrekking van ons verlangen.
Hoe kun je iets beschermen, dat vervaagt?

René ten Bos Dwalen in het antropoceen
Het antropoceen is de in de wetenschap steeds courantere naam van het tijdperk waarin de mens als eerste soort invloed uitoefent op het klimaat, op de oceanen en op de aarde zelf. 'Antropoceen' is over het algemeen een alarmerend of apocalyptisch concept. De invloed van de mens op de aarde lijkt immers verre van positief.
René ten Bos constateert in Dwalen in het Antropoceen een grootschalige verdwazing in onze samenleving ten aanzien van een belangrijke kwestie als klimaatverandering. Een term als 'Antropoceen' lijkt ons meer grip te geven op de problematiek, maar dat is volgens Ten Bos slechts schijn. Het alarmisme en het apocalyptische denken die tot uitdrukking komen in dit begrip helpen niet om meer richting te vinden. Ten Bos meent dat wij moeten leren ons open te stellen voor andere navigeertechnieken. Zijn nieuwe boek leert ons te dwalen in de vreemde zone tussen mens en natuur.
De president van Amerika voelt de gevolgen ook niet.
'Donald Trump voelt alleen zijn eigen pik. Die man is nauwelijks interessant. Wat ik tijdens het schrijven van dit boek wel heb geleerd, is hoe groot het probleem is dat de VS heet. Ik zag in zo'n statistiekje dat de Amerikanen slechts 8 procent van de wereldbevolking innemen maar 35 procent van de menselijke biomassa, waar de Aziaten 61 procent van de wereldbevolking innemen en slechts 15 procent van die biomassa. Ik hoop dat de komst van Trump tot een catharsis leidt en dat dingen nu duidelijker worden. In Amerika komen mensen in actie, dat is positief; het land is weer gepolitiseerd. Dat was onder Obama nauwelijks het geval.'
Maar wie is dan 'de politiek'?
'Ja, dat weet ik niet precies.'
Zoals het ook lastig is 'de mens' verantwoordelijk te houden voor de vernietiging van de aarde - welke mens precies?
'De abstracte algemeenheid hè, zoals Marx zei. Er zijn ontzettend veel bezwaren tegen de naam antropoceen. Mijn collega Pieter Leroy, milieuwetenschapper, vindt het puur narcisme om zo'n naam te gebruiken, want daarmee is de mens toch weer de god die het allemaal doet. En van veel dingen is niet duidelijk hoe het precies zit, bijvoorbeeld klimaatverandering. Iedereen weet natuurlijk wel dat mensen er de oorzaak van zijn dat er zoveel soorten uitsterven, dat momenteel de zogeheten
'zesde massa-extinctie' plaats heeft...'
Ik geloof er niks van dat iedereen dat weet. Media zijn veel drukker met Trump en Wilders dan met de zesde uitroeiingsgolf.
'Mensen zijn van nature veel meer gefocust op bedreigingen van andere mensen dan op bedreigingen die van de natuur komen. En dat is meteen ook een van de problemen die we hebben. Onder wetenschappers is over die massa-extinctie weinig controverse.'

Linkse makkers (Ariejan Korteweg Volkskrant 8 maart 2018 p. 21):
Hoe Dries van Agt de reünie van de PPR om zijn vingers windt.
De spanninghangt de hele middag boven de grijze hoofden in De Meerpaal: straks zal de ooit zo verafschuwde oud-premier Dries van Agt (87) bekendmaken dat hij zijn CDA-lidmaatschap opzegt om over te stappen naar GroenLinks.\\ Ja makkers, van harte. Moet ik mijn lidmaatschap van het CDA opzeggen? Mijn meisje zegt: Alles wat jij geworden bent, heb je te danken aan het CDA. En zij beheert bij ons thuis de kas, zij regelt de contributies.'
Zijn roomse cabaret oogst applaus, bij de PPR weten ze hoe lastig het is het CDA de rug toe te keren. Een troostend woord nog: 'Volgens de statistieken ben ik bijna de pijp uit. De dagen die mij resten, kan ik beter gebruiken om bij het CDA rotzooi te trappen, van binnenuit.'
Laat dat nou net zijn waar het hier ook ooit om te doen was. De Gaay Fortman brengt onder woorden waarom een echte PPR'er gruwelt van het hedendaagse CDA. 'In de Bijbel zijn het de Farizeeërs en schriftgeleerden die identiteitspolitiek bedreven. Jezus deed dat niet.'

Onze historie kent ook inspirerende figuren (Tineke Bennema Volkskrant 7 maart 2018):
Praat niet alleen over de slechte voorbeelden uit ons verleden, maar leer ook van de goede.
Ik begrijp de gemeenrt Urk wel die aankondigde straatnamen te gaan vernoemen naar verguisde helden als Michiel de Ruyter en Jan Pieterszoon Coen. En ik geloof niet dat dat gebeurt om te provoceren, maar om te laten zien dat de mens of een volk geen tabula rasa (onbeschreven blad, red.) is, maar juist mede bepaald wordt door zijn verleden. Een volk dat zijn historie verloochent, is als een drenkeling in de oceaan, die bakens noch kompas heeft.
Als we niet meer willen nadenken, de goede en slechte kanten van ons verleden willen zien, dan kun je geschiedenisboekjes op de brandstapel gooien, het Anne Frank-museum sluiten, het Nationaal Monument op de Dam aan de Chinezen verkopen. Al die personen, al die gebeurtenissen zijn de bakens in die zee. De adviezen en adviseurs van onze samenleving. Het zou de loopgravenoorlogdiscussie over ons roemruchte en foute verleden kunnen helpen als we toegeven dat onze historie zowel voorbeelden heeft opgeleverd die ons kunnen inspireren, als inzichten en handelingen die niet aanzetten tot herhaling. En dat we hiervan goed kennis moeten nemen.
Het is niet zo gek om een visie te ontwikkelen die laat zien hoe het niet moet, maar ook hoe het wel moet. Want ook dat is niet duidelijk in Nederland.

Lokale kennis nodig voor duurzame landbouw (Henkjan Laats Volkskrant 14 maart 2018 p. 25):
Het is ook een belangrijke inkomstenbron voor wetenschappelijke instituten als de Wageningen Universiteit, waar Louise Fresco bestuursvoorzitter van is. De Afrikaanse landbouwexperts die ik ken uit het mondiale AgriculturesNetwork en de Agricultural Biodiversity Communityzien de Afrikaanse landbouwrevolutie juist als één van de grote veroorzakers van veel van de huidige landbouwproblemen in Afrika.
Daarnaast is de landbouwrevolutie niet duurzaam, ze is bijvoorbeeld volledig afhankelijk van fosfaat: een grondstof die over een aantal decennia niet meer voorhanden zal zijn. De negatieve consequenties van een landbouwrevolutie in Afrika zijn waarschijnlijk nog veel ernstiger dan in Europa en Azië, omdat het gepaard gaat met massale landroof en de introductie van genetisch gemanipuleerde gewassen waardoor de boeren voor hun zaad afhankelijk worden van multinationals als Monsanto.
Evolutie, geen revolutie
De
‘ecomodernistische’ landbouwrevolutie impliceert dat we in korte tijd tot een oplossing voor het voedselprobleem kunnen komen door het verleden van ons af te schudden en door een moderne utopie te omarmen.
Op dit moment importeert Nederland bulkgoederen zoals soja en palmolie uit Afrika en andere continenten, met enorme milieugevolgen, relatief lage inkomsten en minder voedselzekerheid voor de lokale bevolking.
Met onze huidige kennis kunnen we de wereld voeden met industriële landbouw die vooral voordelig is voor multinationals, kennisinstituten en grote boeren. Maar we kunnen de wereld ook voeden met duurzame agroecologische ‘familielandbouw’, die zich niet alleen ontwikkelt met behulp van kennisinstituten, maar ook dankzij lokale boerenkennis en de uitwisseling van ervaringen.
Dit is een ethische en politieke keuze: als we het aan de multionationals en politieke stromannen overlaten zullen multinationals als Monsanto die het meeste profijt hebben van de landbouwrevolutie ervoor zorgen dat de Afrikaanse boeren het nog moeilijker krijgen. Ook zal onze fosfaatvoorraad nog eerder opraken, zodat er een catastrofale voedselcrisis ontstaat, die veel verder gaat dan het huidige probleem van een ongelijke verdeling.

Op het menu in 2050 (Cor Speksnijder interviewt Louise Fresco Volkskrant 3 maart 2018 Sir Edmund p. 40-44):
De gastheer of gastvrouw ziet in het genenpaspoort of iemand allergisch is voor andijvie of misschien wat extra calcium nodig heeft. En tovert vervolgens een op de persoon toegesneden gerecht uit de 3D-printer. Met ingrediënten waarvan we precies weten waar ze vandaan komen. Een deel van het vlees dat nu wordt verwerkt in vleeswaren zal worden vervangen door plantaardige eiwitten. Met behulp van een 3D-printer kun je het op vlees laten lijken.
Grotere vraag naar plantaardige producten zal leiden tot een grotere druk op het beschikbare aardoppervlak.
‘De heilige graal in ons vak is de fotosynthese, het proces in planten waarbij lichtenergie de aanzet geeft voor het omzetten van CO2 en water in suikers en zuurstof. Fotosynthese is de basis van ons leven. De tijd is aangebroken dat we gaan werken aan het efficiënter maken van dit proces, zodat de opbrengst van gewassen kan worden verhoogd. Het proces is hypercomplex, reden waarom het nog niet is gelukt het te verbeteren.
‘Onderzoek naar verbetering van de fotosynthese is te vergelijken met het werk van CERN, de Europese organisatie die onderzoek doet naar elementaire deeltjes. We besteden miljarden euro’s aan de zoektocht naar de fundamentele bouwstenen van het heelal. Ik zeg: geef ons 1 procent van het geld dat naar CERN gaat en laat ons kijken hoe we de fotosynthese sterker en beter kunnen maken.’ Fotosynthese
Met zonlicht maken planten de bouwstoffen die ze nodig hebben om te groeien. Dat proces - fotosynthese - is de basis van het leven op aarde, de motor van de landbouw. ‘Als de fotosynthese twee keer zo hard gaat lopen, geven gewassen twee keer zoveel opbrengst’, zegt René Klein Lankhorst van de Wageningen Universiteit.
Klein Lankhorst: ‘Brussel is benauwd voor discussies over genetische modificatie. Bij het publiek ontbreekt nog het gevoel van urgentie. Terwijl werken aan fotosynthese de beste optie is om straks meer en gezond voedsel te kunnen produceren.’

Voetnoot Artificiële intelligentie of Kunstmatige intelligentie als vervanger van democratie (Arnon Grunberg Volkskrant 25 november 2016):
'Wat als we democratische verkiezingen vervangen door een systeem van kunstmatige intelligentie?', vroeg Louise Fresco zich in NRC af.
Ze constateert dat een van de redenen dat democratie matig werkt is dat veel mensen wel geëngageerd zijn maar niet stemmen. Als voorbeeld noemde ze jongeren die tegen Trump protesteerden. De ironie van het Amerikaanse kiessysteem echter is dat het er in veel staten nauwelijks toe doet of je stemt, het gaat om een paar swing states.
Fresco ziet big data niet uitsluitend als een gevaar, wat verfrissend is. Op basis van uw data weten we wat u zou stemmen en hoeft u het niet meer zelf te doen.
Ook pleit ze voor de vervanging van politieke leiders door artificiële intelligentie. Waarom niet? Erger dan de mens kan het niet worden. We moeten er alleen voor zorgen dat de artificiële intelligentie die ons gaat regeren niet door stervelingen wordt misbruikt.

De homo sapiens heeft een moreel kompas. Daarentegen is het voor de mensheid onmogelijk een robot, lees de wereldwijde ICT-infrastructuur een moreel kompas aan te leren. Alleen een gebruiker van ICT heeft een geweten. Om de prestaties van de landbouwsector te verbeteren gaat het primair om een cultuurverandering en niet om een goed huwelijk tussen ict en de landbouwsector te smeden. Wanneer Deep learning waarmaakt wat sommige experts beweren, waarom wordt deze kennis dan niet ingezet dat politici betere beslissingen kunnen nemen. Bevangen door een ICT-bubbel is Louise Fresco bezig opnieuw het wiel uit te vinden. Maar net als bij Louise Fresco zitten te veel politici in hun ICT-bubbel verstrikt.

Filosofen van het Antropoceen (Jaap Tielbeke De Groene Amsterdammer 1 maart 2018 p. 60-61):
Het
Antropoceen is een tijdperk dat schreeuwt om een filosofisch diepteonderzoek naar onze verstoorde omgang met de aarde. Laat dat maar aan Bruno Latour en Timothy Morton over.
Tesla-baas Elon Musk is vastberaden om binnen tien jaar een kolonie te stichten op Mars. Deels omdat hij een avontuurlijk ingestelde ondernemer is met te veel geld, deels omdat hij gelooft dat het de enige manier is om de mensheid voor uitsterven te behoeden. Milieuactivisten mogen dan scanderen dat er geen Planeet B bestaat, Musk is daar nog niet zo zeker van. Het enige wat we nodig hebben om ons te vestigen op de Rode Planeet, gelooft hij, is een beetje durf en innovatieve technologie.
Wie Oog in oog met Gaia van Bruno Latour leest, begrijpt hoe absurd de plannen van de Silicon Valley-magnaat zijn. Dit is geen gezonde bravoure, dit neigt naar waanzin. Op Mars bestaat de atmosfeer voor meer dan 95 procent uit koolstofdioxide, schommelt de temperatuur tussen de 20 en de min 140 graden Celsius, en zouden astronauten constant beschermd moeten worden tegen levensgevaarlijke kosmische straling. Terwijl op aarde alle parameters precíes goed staan afgesteld om leven tot bloei te laten komen. Het is oneindig veel makkelijker om onze huidige thuisbasis leefbaar te houden dan om zo’n onherbergzame planeet bewoonbaar te maken. Al is ook dat eerste geen eenvoudige opgave meer, weet Latour. Wat we meemaken is niet zomaar een ‘ecologische crisis’, maar een onomkeerbare ‘mutatie naar een andere wereld’ met een ‘Nieuw Klimaatregime’. We treden binnen in het ‘Antropoceen’, het nieuwe tijdvak dat schreeuwt om een herbezinning op onze verstoorde verhouding met de planeet.

Marsman (reportage over Joris van Casteren door John Schoorl Volkskrant 2 september 2016 katern Vonk p. 14-16):
Schrijver Joris van Casteren reisde drie jaar de wereld rond om alles te weten te komen over de menselijke obsessie voor Mars. Het boek dat hij erover schreef leert ons opvallend veel over de hoogmoed van aardbewoners.
Werkelijkheid als jachtgebied
Wat een onzin, dacht Joris, en met hem astrolegenden als Wubbo Ockels en André Kuipers. Maar hoe kan het dan dat de directeur van innovatieorganisatie TNO het initiatief steunde, en met hem Gerard 't Hooft, Nobelprijswinnaar in de natuurkunde? Het zou natuurlijk wel mind-blowing zijn, als het zou gaan lukken; wat wist hij er eigenlijk van?
En Mars? Mars weet van niks. De planeet is op weg naar conjunctie. Mars heeft zijn tweejaarlijkse cyclus naar de zon ingezet, en neemt afstand van de Aarde.
Van Casteren hoeft de Astromaster 70 er maar bij te halen om te zien dat de roestbruine stip langzaam verdwijnt. Bij het afronden van zijn boek was-ie in volle glorie te zien. En nu Mensen op Mars er is, is de planeet als een hartslag die steeds zwakker wordt. Geheel toevallig allemaal, overigens.

Monopolie op het lijden (Arnon Grunberg De Groene Amsterdammer 1 maart 2018 p. 46-47):
De Libanese regisseur Ziad Doueiri laat zien dat acceptatie – en kennis – van het verleden een voorwaarde is voor verzoening. Verzoening die het verleden ontkent, is hooguit een historische camouflagestift.
Gedurende mijn reizen door het Midden-Oosten heb ik vertegenwoordigers van diverse groeperingen horen zeggen: ‘Als de anderen maar het lijden zouden erkennen dat zij ons hebben aangedaan, zouden we bereid zijn tot concessies.’ Maar kennelijk ziet iedereen alleen zijn eigen lijden, waardoor de cirkel van wraak en vergelding moet worden voortgezet.
Vóór de
verzoening tot stand kan komen moet het verleden worden opgegraven, al zal een cynicus hier misschien uit afleiden: voor vrede heb je oorlog nodig.

Levensverlenging (Hanna Bervoets Volkskrant 5 maart 2018 V2):
Voor enkele steenrijke pioniers is ouderdom een ziekte die genezen moet worden. Maar is eeuwig leven begeerlijk?
Maar hoe reëel zijn de ideeën van deze partijen? Dat vertelt deze Tegenlicht niet. Gelooft Elizabeth Parrish dat ze er zo jong uitziet dankzij haar gentherapie of heeft ze wellicht iets met haar huid gedaan? Ik had het fijn gevonden als er naar was gevraagd, al was het alleen om haar het voordeel van de twijfel te kunnen geven.
De interessantste vragen over de
levensverlengingindustrie komen deze uitzending van een stel science fiction-schrijvers. Wie profiteren er van de nieuwe mogelijkheden, wat bepaalt onze identiteit, zal er straks nog behoefte aan een dood zijn - een data loss? Als we ervan uitgaan dat onze herinneringen ons maken tot wie we zijn, zullen we na duizend jaar herinneringen aanmaken misschien wel verschillende mensen geweest te zijn, filosofeert schrijver Kathleen Ann Goonan.\\ De vraag die rest: waarom is eeuwig leven begeerlijk?
Zo lijkt onze behoefte aan eeuwig leven samen te hangen met hoe we de dood ervaren: als verlosser of spelbreker.

H. van der Hecht Het Evangelie van Mededogen (Theosofia april 2008):
De passages uit “Het Boek der Gulden Voorschriften” door Arya Sangha, door mevr. Blavatsky vertaald uit het Senzar (de oude geheime taal der Ingewijden), onder te titel “De Stem van de Stilte” (in Drie Wegen, één Pad, uitgave UTVN) vormen het
Evangelie van Mededogen, de Goede Boodschap dat Mededogen de mensheid zal redden door haar te leiden naar volledige ontplooiing en perfectie, naar een geluk dat zowel hemels als aards is.
De Boodschap dat Mededogen allen die zich volledig wijden aan de ontwikkeling van de
onsterfelijke Liefde binnen de mensheid transformeert tot Redders van de Wereld, Redders zowel van de mens als van de natuur. De auteur van Het Boek der Gulden Voorschriften, Arya Sangha, was één van de eerste discipelen van de Boeddha en werd “één van de drie zonnen van het Boeddhisme” genoemd.

Levenskunst & Levensgeluk XI: Een Rad van interculturele levenskunst! (Heidi Muijen Civis Mundi Digitaal #56, maart 2017):
Inleiding
In het elfde deel schets ik een Rad van interculturele levenskunst als richting waarin interculturele deugden en praktijken ontwikkeld kunnen worden, bij wijze van voorlopig antwoord op de vraag van deze reeks.
Dit Rad schetst verschillende elementaire wegen van wijsheid naar een transculturele ofwel elementaire grondhouding van openheid en verbinding. Het Rad draait rond een spil van medemenselijkheid en onbaatzuchtige liefde, de quintessence, de liefdevolle bereidheid tot ontmoeting en dialoog. Die spil lijkt me het hart te vormen van diverse wijsheidstradities met rituele praktijken (van yoga, gebedsvormen, sjamanisme, meditatie en mindfulness). Alsook van vormen van deugdethiek, steeds met een couleur locale van de betreffende cultuur en tijd.
Het Rad van interculturele levenskunst geeft met de symboliek van de vijf elementen een interpretatiesleutel hoe het elementaire te herkennen in cultureel en historisch gekleurde verhalen, rituelen, praxis en visies. Het elementaire kan worden ontsloten door zich voorbij fricties en tegenstellingen op het oppervlakte niveau van (collectieve) meningen en belangenstrijd toe te wenden naar een dieptedimensie van liefdevolle wijsheid en medemenselijkheid (de naaf van het Rad). Tegelijkertijd zijn verschillen tussen mensen, culturen en wijsheidstradities onmiskenbaar. Vanuit het centrum en de quintessence uit gezien, draaien deze rond de spil van liefdevolle wijsheid en geven kleur en vorm aan wat mensen met al het leven en met elkaar verbindt.
Een uiterlijke en een innerlijke weg
De opvatting van recht en onrecht, van goed en kwaad, kunnen we op verschillende wijzen onder verschillende volkeren vinden, maar in de liefde verenigen wij ons allen, hetzij Oost of West, Noord of Zuid.

Jan Warndorff, Geen idee Filosofie van het boerenverstand en de gemeenschappelijke grond (recensie Toon van Eijk Civis Mundi Digitaal #56, maart 2018):
De populariteit van levenskunst en mindfulness laat zien dat steeds meer mensen zoeken naar houvast in het leven zelf. Maar opvallend genoeg stellen zelfs levenskunst-filosofen niet de cruciale vraag: wat bedoelen we precies met ‘het leven zelf’? Voortbouwend op het denken van Ortega y Gasset en inzichten uit het boeddhisme ontwikkelt Jan Warndorff een vernieuwende filosofie die het alledaagse leven centraal stelt. Deze ‘filosofie van het boerenverstand’ staat geheel in het teken van de moraal: ‘Zie van zoveel mogelijk, zoveel mogelijk te houden.’ Warndorff wisselt analytische hoofdstukken af met praktische intermezzo’s, rijk aan doorleefde voorbeelden, en zo komt hij tot een filosofische innovatie die zowel het leven als het denken op een ander spoor zet.
11. De stille getuige
Het moge duidelijk zijn dat de onderliggende onveranderlijke werkelijkheid (die voor alle mensen overal dezelfde is) waarover Warndorff in het bovenstaande citaat spreekt, vanuit mijn optiek het transcendent/immanent bewustzijn is. Het onbeschreven wit van dit papier is voor Warndorff ‘het leven zelf dat hier gebeurt’ terwijl ik dit onbeschreven wit als het transcendent/immanent bewustzijn zie.
Epiloog
Zijn vertrekpunt is ‘
het leven zelf dat hier gebeurt’ terwijl mijn vertrekpunt het transcendent/immanent bewustzijn is. Het is lovenswaardig dat Warndorff sinds zijn vijfentwintigste elke dag een soort mindfulness beoefent in de vroege ochtend en in de middag tai chi. In een voetnoot (p.200) zegt hij over mindfulness:
Het is positief dat er zo veel belangstelling is voor deze (van oorsprong boeddhistische) levenshouding, maar in plaats van als een omvattende spirituele en morele praktijk - als een zorgzame verhouding tot het leven zelf - lijkt het vaak te worden begrepen en gebruikt als een bijzondere techniek, zelfs een therapeutische techniek, in dienst van het eigen welzijn.
Mijns inziens is het dagelijks beoefenen van een techniek voor bewustzijnsontwikkeling essentieel om tot een zorgzame verhouding tot het leven te komen. Zoals vermeld in paragraaf 9 is de keuze voor zo’n techniek altijd persoon-, cultuur- en tijdgebonden, maar grondig wetenschappelijk onderzoek naar de daadwerkelijke effecten in het dagelijks leven lijkt me raadzaam.
Recensie Annemiek Buijs:
De auteur borduurt voort op Ortega y Gasset (1883-1955), Teilhard de Chardin (1881-1955) en het boeddhisme en breekt met het cartesiaanse wereldbeeld en de koloniserende machten van godsdienst, politiek, wetenschap en maatschappij.
Het gaat om ethisch en esthetisch goed leven in het ogenblik vanuit een vrijwillig gekozen moreel uitgangspunt in dynamische interactie met dingen, mensen en activiteiten om ons heen.

Roberto Assagioli, boek ‘Psychosynthese’, p. 29: Het bewuste zelf of ‘Ik’ (centrum, centraal punt in het ‘ei’ van Assagioli): Vanuit een bepaald gezichtspunt kan men dit verschil vergelijken met het verschil dat er bestaat tussen het witte, verlichte scherm (Hogere Tetraktis, Tetragrammaton, ‘hemelse mens’ is Adam Kadmon), èn de verschillende beelden die erop geprojecteerd (Weerkaatsing, Toverlantaarn) worden. …zij vereenzelvigen zichzelf met die opeenvolgende golvingen, met de steeds veranderende inhouden van hun bewustzijn (identificatie versus dis-identificatie).
Om het fenomeen van de weerspiegeling te duiden maakt Plato van de allegorie van de grot gebruik en Blavatsky beschrijft de
toverlantaarn.

We hebben onze planeet schandelijk mismeesterd (Griet Op de Beeck & Jan Terlouw Volkskrant 3 maart 2018 Sir Edmund p. 18-22):
Boekenweekgeschenkauteur Griet Op de Beeck en boekenweekessayist Jan Terlouw schrijven elkaar over hoofd en buik, privé en publiek, koeien en kalfjes.
Somerset Maugham schreef in zijn boek The Summing Up, waarin hij terug keek op zijn leven, dat de essentie hem uiteindelijk leek wat hij loving kindness noemde. Als je me vraagt wat ik anders had moeten doen in mijn leven, is het misschien steeds dat waarin ik geregeld tekort ben geschoten. In mijn vaak hectische leven, boeiend als het was en is, was daar soms te weinig tijd voor, terwijl het zo essentieel is. Ik heb de overstap gemaakt van wetenschap naar politiek. Dat is een soort salto mortale. Want in de wetenschap zoek je naar de waarheid, in de politiek naar het haalbare. Natuurlijk heb ik in mijn politieke bestaan fouten gemaakt, maar die heb ik mezelf vergeven. Want het is een zeer lastig vak, een stuk complexer dan de wetenschap. Natuurwetenschappers zouden iets meer hun nek moeten durven uitsteken om de politiek ervan te overtuigen dat we de natuur op een onverantwoorde manier zijn gaan behandelen. Lastig voor mensen voor wie twijfel een handelsmerk is, maar nodig. En wetenschappers zijn ook staatsburgers met verantwoordelijkheid.

De zeven liefdes (John Algeo Theosofia augustus 2007 p. 140-148):
Liefde als Altruïsme
De zesde soort liefde is er een die H.P. Blavatsky ‘altruïsme’ noemde en die in sommige vertalingen van de Brief van Paulus aan de Korinthiërs ‘caritas’ genoemd wordt in het Latijn en ‘agape’ in het Grieks. Dit is een liefde die het beste voorheeft met anderen, zonder dat we aan onszelf denken. Het is helemaal geen emotie, ook al gaat het om mededogen.

Anna Lemkow boek Het Heelheidprincipe
Hoofdstuk 16 Eenheid ervaren p. 297,298:
Paul Tillich’s uitleg van absolute en relatieve waarden is ook verhelderend. Tillich bevestigde “het onvoorwaardelijke karakter van de morele imperatief [van Kant], ongeacht zijn inhoud, en het beginsel van rechtvaardigheid – de erkenning van ieder mens als persoon.” Over het beginsel van
liefde of mededogen of eros of agapè zei hij dat het “rechtvaardigheid omvat en overstijgt, en het absolute en het relatieve verenigt door zichzelf aan te passen aan iedere concrete situatie.” Als we de werkelijkheid onder ogen zien, zij het door middel van cognitieve, ethische, esthetishe of andere middelen, stuiten we op “structurele absoluutheden zonder welke het leven in deze werelden onmogelijk zou zijn.”162 Plato sprak van de archetypen. In overeenkomstige zin zeggen mythologen ons dat deze structurele absoluutheden terugkeren in de mythen van de wereld.

Liefde en verering van het Ene in het vele (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #60 oktober 2016):
Bespreking van: Dionysius de Areopagiet verzamelde werken.
Liefdesverlangen en liefde, Eros en Agapè
Inzicht in het
Ene in het vele
Geen letterlijke maar zinnebeeldige interpretatie
Dionysius meent dat de identiteit van eros en agapè in de geest is van de ‘Heilige Woorden’. God is liefde en God is één. Dus is de liefde uiteindelijk één werkelijkheid in diverse verschijningsvormen. In niet mis te verstane woorden, geciteerd in de bijlage, distantieert hij zich van dogmatisme en letterlijke interpretatie Ook bij Jezus, Paulus en Griekse filosofen ging het om de geest, niet om de letter. Woorden zijn nodig om iets te weer te geven of te kennen dat aan de woorden voorbij gaat. Het gaat dus niet om de woorden als zodanig. Dionysius de Areopagiet beschrijft ook een vorm van kennen die voorbij gaat aan woorden en begrippen door een soort mystieke eenwording of versmelting met dat wat wordt gekend voorbij begrippen en zinnebeelden. Dionysius beschrijft diverse wijzen van kennen: zintuiglijke, intellectueel of begripsmatige en mystiek, zoals bij Plato.

De essentie, de kwintessens in het oeuvre van Teilhard de Chardin draait er om, dat liefde de sleutel tot alle eenheid is, Agapé Love versus Conditional Love is. In the New Testament, agape refers to the covenant love of God for humans, as well as the human reciprocal love of God. Agape, Greek word, given the association of "loving-kindness" or "love". Met agape wordt een door beginselen geleide of beheerste liefde bedoeld. Ze kan al dan niet genegenheid en warme gevoelens inhouden. Deze liefde richt zich op de behoeften van de ander, zoekt wat het beste voor de ander is en laat de ander de vrije keus om die liefde te beantwoorden of niet. De kwintessens van het rapport 'E i V', het Meta-leren berust op het bewustzijn van bewustzijn.

Teilhard de Chardin Agapé Love vs. Conditional Love
Today’s reflection from Living Space is a beautiful summary of agapé love and something for me to ponder the remainder of the Christmas Season and into Ordinary Time:
What, then, do we mean by love in our reading today? C S Lewis, the Christian writer, once wrote a book called The Four Loves. There he describes four kinds of love, all of which should be part of Christian living. One of these is agape, the form of love that 1 John is talking about. I would like to offer a definition of agape which may be helpful. It is: “a passionate desire for the well-being of the other”.

Het agape in de Bijbel is de grondslag voor bijvoorbeeld 1 Korinthiërs hfst. 13. De concordantie van Strong geeft de volgende betekenis aan: broederlijke liefde, genegenheid, het goedgezind zijn, liefde, welwillendheid. In Johannes 21:15-17 worden beide woorden, agape en philia, gebruikt. In de NBG-vertaling zijn ze respectievelijk vertaald als 'waarlijk liefhebben' en 'liefhebben'. In de NBV-vertaling werd gekozen voor 'liefhebben' en 'houden van'. De Herziene Statenvertaling heeft eveneens 'liefhebben' en 'houden van'.

Agapae (Grieks) [meervoud van agape broederlijke liefde, liefdevolle vriendelijkheid, liefdadigheid] Liefdefeesten; niet alleen de liefde voor God, maar de liefde van christenen voor elkaar als leden van een goddelijk geïnspireerde gemeenschap. De agapae kwamen bijeen voor gebed, gezang, lezen, aansporing of terechtwijzing en het uitwisselen van nieuws en eindigde met een broederlijke kus. Met een toegenomen secularisatie kwam misbruik geleidelijk opzetten waardoor de feesten in de loop van de tijd uiteindelijk zo berucht werden dat ze moesten worden afgeschaft.
Agapae (Greek) [plural of agape brotherly love, loving kindness, charity] Love feasts; not only the love for God, but the love of Christians for each other as being members of a divinely inspired communion. The agapae were meetings for prayer, song, reading, exhortation, exchange of news, and ended with the brotherly kiss. With the lapse into worldliness, abuses crept into these love-feasts, which in time became so notorious that they were finally abolished.

Pope cites Teilhardian vision of the cosmos as a 'living host'
Benedict's July 24 2009 remark on Teilhard builds upon the pope's strong record on the environment, considered by many observers to be the most original feature of his social teaching. Most recently, Benedict devoted a section of his new social encyclical, Caritas in Veritate, to a call for deepening what he called "that covenant between human beings and the environment, which should mirror the creative love of God."

Raimund Badelt De spiritualiteit van Teilhard de Chardin ter ondersteuning bij een hedendaagse oriëntatie
[Deze tekst is de vertaling van een proefschrift, dat de auteur in december 2013 voorlegde aan de Theologische Fakultät der Universität Salzburg in Wenen ter verkrijging van de graad van Master of Advanced Studies – MAS (Spiritual Theology)]
In Het goddelijk milieu, dat al tussen 1925-1927 ontstond,49 wijst hij erop, dat men met de klassieke deugden, zoals mede met askese, afstevent op een zeer individueel beschouwd doel − het gaat om het geluk van de afzonderlijke ziel. Dat is weliswaar gewettigd, maar reikt niet ver genoeg. Onze inspanningen behoeven een aanvulling met die van alle andere mensen; bij de opbouw van het mystieke lichaam van Christus is de christelijke liefde beginsel en resultaat van iedere spirituele verbinding. De centrale geboden van het evangelie luiden dan ook communio en caritas (Caritas in Veritate), en dat is ook de kwintessens van en het praktische richtsnoer voor Teilhards spiritualiteit.

Het utopisme, de dwaasheid van Elon Musk, Elizabeth Parrish en Kathleen Ann Goonan c.s. staat diametraal tegenover de zienswijzen van Lao Zi, Heraclitus, Pythagoras, Plato, Jezus, Immanuel Kant, Hegel, Spinoza, Blavatsky, Wittgenstein, Nietzsche, Teilhard de Chardin, Jung, Assagioli, Goethe, Richard Wilhelm, Heidegger, Rudolf Steiner, Sri Aurobindo, Krishnamurti, Foucault, Habermas, Ken Wilber, Paul Davies en Oliver Sacks. Er is wel degelijk een doelgerichte, transcendente God in het spel.

Wim van den Dungen: Metafysisch kunnen we speculeren over de mogelijkheid van een 'force active' (Leibniz), of 'entelechie' (Driesch), 'élan vital' (Bergson), 'vitaal principe' (Hahnemann), 'creativity' (Whitehead), 'morfogenetisch veld' (Sheldrake), 'etherisch dubbel' (theosofie), 'ch'i' (taoïsme), 'prâ a' (yoga) of 'vitale kracht'.
Chaos-in-orde & orde-in-chaos zijn de relatieve, verbindende termen die in het denken over chaos zeer vaak gemist worden. Door orde te statisch te denken (beweging eraan ondergeschikt te maken) bleef de chaospool verdrongen. Door chaos te dynamisch te denken, kon de quasi-coherentie van proto, quasi-, & volstrekte chaos niet aan de oppervlakte komen. Het was noodzakelijk om het materiebegrip te herzien.
Al wat bestaat 'is' omdat het in staat is zich in een eigen vorm uit te drukken. Dit merken we op in autopoiesis, autoregulatie & autostructurering van systemen, in de schaalonafhankelijkheid van de zelfgelijkvormige fractals, in de Feigenbaumiaanse geometrie van bifurcaties & in de aanwezigheid van vreemde aantrekkers in de complexe ruimte van volstrekte chaos. Allemaal wijzen deze eigenschappen naar het ordelijke & zelfidentieke. Deze bestaan niet bij gratie van God, maar behoren toe aan het zijn zelf (dat ook Goddelijkheid bevat). Ze tonen de wezenlijke hang naar schoonheid in al wat is, ondanks entropie & chaos. Chaos is een integraal onderdeel van al wat bestaat. God moeten we radicaal transcendent denken.
Al wat bestaat 'is' omdat het in staat is om te veranderen. Dit toont de alomtegenwoordige dynamiek van de zijnden.

Alles is toeval, en dat is alles (Martijn van Calmthout interviewt Klaas Landsman Volkskrant 6 maart 2018 p. 25):
Een ode aan het toeval, dat is het nieuwe boek van Klaas Landsman. 'We zijn te veel geneigd overal diepere oorzaken achter te zien. Die zijn er niet.'
Het boek Naar alle ONwaarschijnlijkheid is een bundel van stukken die diep, soms heel diep, ingaan op de vraag waarom we het verhaal van Jezus twee millennia later nog steeds kennen, waarom de natuurwetten zo keurig afgestemd zijn, hoe een kat tegelijk levend en dood kan zijn, waarom kanker de een wel treft en de ander niet, of
het ontstaan van de mens meer is dan een schitterend ongeluk en hoe verdacht het is als dezelfde speler tot viermaal toe de loterij wint.
Waarom is dat voor een wetenschapper zo'n eyeopener?
'Ik ben opgevoed in het idee van vaste natuurwetten, die in principe verder alles voorspellen als je alles zou weten. Determinisme. Alleen weten we natuurlijk nooit echt alles en de verrassing noemen we toeval. En dus zeggen mensen als Albert Einstein en nu nog Gerard 't Hooft dat er een
diepere werkelijkheid moet zijn waar oorzaak en gevolg wel bestaan.'
Leidt het idee dat alles op toeval berust niet tot cynisme: er valt niks te sturen, alles is pech of geluk?
'Dat is een optie, maar geen noodzakelijke. Er zijn genoeg dingen die we wel bewust en doelgericht kunnen doen.
Er is natuurlijk een heel kleine kans dat er toch een doelgerichte God in het spel is, als wetenschapper weet ik niets zeker. Ik denk echter stellig van niet, en geef daar in mijn boek het ene na het andere argument voor.

Albert Einstein en Gerard 't Hooft hebben gelijk er bestaat een diepere werkelijkheid, oerbron het mysterie leven in de schepping. De oerbron En-Soph, de 11e dimensie, het mysterie van leven, staat buiten de levensboom. In een flits (godsvonk, bewustzijnstoestand) kunnen we God (eenheidsbewustzijn) ervaren. Het eenheidsbewustzijn is het punt waarin de micro - en de macrokosmos met elkaar correleren en van waaruit het universum manifest wordt als schepping. De 11e dimensie, het 11e inzicht leert dat we in onze eigen bubbel leven of zoals Amanda Gefter het uitdrukt we leven allemaal in ons eigen referentiekader.

Voor het oplossen van wereldvraagstukken maakt het niet uit of je theïst of atheïst bent we zitten in hetzelfde schuitje. We leven op dezelfde aarde. Het leerproces van Plato laat zien dat er in het gehele heelal niets is dat niet twee kanten heeft – de keerzijden van dezelfde medaille. Het pedagogisch denkmodel, het morele kompas van Plato biedt een context voor zowel de theïstische als de atheïstische wereld. Chaos , onbalans ontstaat wanneer politici geen oog hebben voor de keerzijde van de medaille.

Oerknal Variaties is geen theatercollege maar mengt feiten met verbeelding. (Martijn van Calmthout Volkskrant 28 februari 2018 V3):
Als je het hardop vertelt, snap je het vaak beter - dus brengt Jan van den Berg theorieën en verhalen over het begin van alles op de planken.
'Strikt genomen ben ik alleen maar een nieuwsgierige, bijna journalistieke verhalenverteller. Een beetje in de traditie van Herodotus, die vijf eeuwen voor Christus zijn reiservaringen eerst in het theater vertelde en pas nadien opschreef. Omdat je het vaak pas overziet als je het hardop vertelt.'

In zijn boek De Ander probeert Ryszard Kapuscinski de betekenis van de ontmoeting te doorgronden, en zoekt hij een antwoord op de vraag hoe je je tegenover anderen moet opstellen in deze tijd van globalisering, grootscheepse emigratie en vluchtelingenstromen. Herodotus inspireerde Kapuscinski er toe De Ander te beschouwen als de spiegel waarin we onszelf bekijken.

Het retorische foefje dat Mirra Alfassa in haar boek Het Goddelijke binnen je bereik beschrijft berust op een filosofisch vraagstuk, namelijk maak je gebruik van het niet-zijn, het metafysisch idealisme van Hegel, Kant en Plato of van de fundamenten voor alle kennis van Ayn Rand. Het boek Atlas Shrugged van Ayn Rand is het fundament van het marktfundamentalisme, het ultrakapitalisme. Daarentegen dient in het rapport 'E i V' als basis de natuurfilosofie uit de Griekse oudheid. De drie axioma’s (1e -, 2e - en 3e grondstelling) van H.P. Blavatsky staan diametraal tegenover de drie axioma’s van Ayn Rand en hebben op de schijnbare paradox betrekking. De schijnbare paradox is het moeilijkste te begrijpen fenomeen in het Boeddhisme. Het morele kompas is een medaille met twéé kanten.

In plaats van dat we in het leven onze eigen weg, de middenweg, de route van balancerend leiderschap kiezen prefereren we veelal het kuddegedrag (Groupthink). Bij nabootsend gedrag kiezen we voor de bekende weg, de opvattingen van de kudde. Om het onbehagen van de PVV kiezers te keren is de neoliberale waanzin van de PvdA niet de oplossing maar juist oorzaak van het probleem. Om grote schommelingen te vermijden is een consequente feedforward besturing gewenst. Het Ken uzelve, het individuatieproces van Carl Jung dient daarbij centraal te staan.

De gedragswetenschap, in het bijzonder de gammawetenschappen pedagogiek, sociologie, economie en politicologie vormen de schakel tussen de alfa- en bètawetenschappen.

Zowel de Theory of everything (philosophy) als de Theory of everything (physics) bestaat. Ligt het dan niet voor de hand beide inzichten met behulp van de gammawetenschappen met elkaar te verbinden?

Mundaka Upanishad:
‘Als twee goudglanzende vogels die wonen in dezelfde boom, zo zijn,
zo zijn, onafscheidelijk, het lager en het hoger Zelf.
De ene eet de vruchten die rijpen aan de levensboom,
de andere kijkt stil en zwijgend toe.’
(W.H. van Vledder Het mysterie van het zelf - Upanishads - p. 210)
Onze dubbele natuur:
‘Er huizen, ach! twee zielen in mijn lijf,
de ene wil zich van de andere bevrijden;
de andere hecht zich strak en stijf
aan de met gretigheid geliefde aarde,
de andere tilt zich moeizaam uit het slijk
op zoek naar iets van tijdelozer waarde.’
(uit ‘Faust’ van J. W. Goethe)
Faust: "Nun gut, wer bist du denn?" / Mephistopheles. "Ein Teil von jener Kraft, / Die stets das Böse will und stets das Gute schafft."
Deepak Chopra: We zijn geen lichamelijke wezens met een spirituele ervaring, maar spirituele wezens met een lichamelijke ervaring.
Deepak Chopra: Tijd is afhankelijk van onze gewaarwordingen. Het bestaan van de voortgaande beweging van de lineaire tijd is in geen enkel experiment aangetoond en nooit in een wiskundige formule beschreven. De ervaring van de voortgaande beweging van de lineaire tijd is een verschijnsel dat is gecreëerd door ons zenuwstelsel. In feite bestaan verleden, heden en toekomst tegelijk, naast elkaar, in een veld van oneindige mogelijkheden. De ervaring van de lineaire tijd is de manier waarop de natuur ons ervoor behoedt alles tegelijk te ervaren. Maar dat is wat er werkelijk gebeurt.
P. Krishna: De wanorde die we om ons heen zien in de maatschappij is een projectie van de wanorde die aanwezig is in het menselijk bewustzijn.
George Monbiot: De bedrijfsmacht heeft onze verbeeldingskracht uitgewist, en heeft ons doen geloven dat er geen alternatief is voor marktfundamentalisme en dat 'de markt' een passende beschrijving is van een door de staat goedgekeurde bedrijfsoligarchie. We zijn ervan overtuigd geraakt dat we alleen als consument macht hebben, dat burgerschap een anachronisme is, dat de wereld veranderen óf onmogelijk is óf alleen bereikt kan worden door het kopen van een ander merk biscuit. Bedrijfsmacht leeft binnenin ons. Als we ons ertegen verzetten, betekent dat het verbreken van de boeien die onze geest hebben vastgeketend.

'Rutte moet kleur bekennen qua Europa' (Marc Peeperkorn Volkskrant 2 maart 2018 p. 14-15):
Vrijdag leidt hij de eerste internationale Europaspeech van premier Mark Rutte in. Aart Jan de Geus, voorzitter van de Bertelsmann Stiftung: 'Ik sta te popelen. Nederland kan in het debat over de toekomst van de EU geen alleingang van Frankrijk en Duitsland tolereren.'
Heeft Rutte niet te lang gewacht?
'Kleur bekennen vergt ook dat anderen hun kleur laten zien. Heel lang was de positie van Frankrijk kleurloos, met François Hollande als president. Daarbij kreunde en kraakte de EU onder grote crises: Griekenland, de euro, Brexit. Dan zijn toekomstvisies even niet zo relevant. Maar nu betreden we een nieuw speelveld:
waarheen gaan we met de EU? Hoogste tijd dus dat Rutte zijn Europese visie ontvouwt. Mijn inleiding bevat een heldere oproep aan alle Europese regeringsleiders: there's no time to waste!'

Hooggestemde idealen nuchter invullen (Sterre Lindhout, Marc Peeperkorn Volkskrant 3 maart 2018 p. 2-3):
Een visie op Europa? Nog maar kort geleden vond Mark Rutte zoiets 'geleuter'. Nu kwam het er toch van: tijdens een speech in Berlijn ontvouwde hij hoe het volgens hem verder moet. Stapje voor stapje.
Nederlands eigenbelang
'Natuurlijk wil hij dat de Nederlandse klusjesman ook in Duitsland aan het werk kan. Maar hij zei dan weer niks over gelijke belastingtarieven voor multinationals.'
Met zijn langverwachte Europaspeech de Tweede Kamer eiste vorige week vergeefs om inzage slaagde Rutte er in elk geval in de qua EU zeer verdeelde regeringspartijen bijeen te houden. De VVD loofde het pragmatisme, CDA en ChristenUnie de nadruk op soevereiniteit en D66 zag bevestiging van 'het pro-Europese regeringsakkoord'.

Het goede, het ware , het juiste (Martin Sommer Volkskrant 3 maart 2018 Opinie p. 5):
Na de Tweede Wereldoorlog was de soevereiniteit van het volk weinig in tel. Het nationaal-socialisme was een volksbeweging. Om die reden was van meet af aan de ratio de drijfveer bij de vormgeving van de Europese Gemeenschap. Die opvatting is al heel oud. Plato vond dat koning-filosofen de macht moesten hebben, om te doen wat goed en juist was. En niet het volk, dat koos op grond van onderbuikgevoelens, irrationele overwegingen en achterlijke tradities.
Luister naar Frans Timmermans, die elke maand in Buitenhof komt vertellen dat mensen die hechten aan nationale traditie niet inzien dat verdere integratie noodzakelijk is, dat ze terugverlangen naar een verleden dat nooit heeft bestaan.
Het irrationele moet plaatsmaken voor het juiste, het ware en het goede.
Daar valt weinig tegen in te brengen. Behalve dan de praktijk van het leven zelf. Niet alleen de SGP heeft het moeilijk met het Verlichtingsideaal van de EU. Isaiah Berlin waarschuwde tegen het gevaar van de ware vrijheid. Ik parafraseer uit zijn briljante rede Twee opvattingen van vrijheid (1958). Wie weet wat het belang is van anderen terwijl zij dat zelf vanwege hun onverlichte staat niet inzien, die veronderstelt een ware wil, een ware intentie. En die hoeft alleen daarmee rekening te houden en niet langer met wat mensen zelf zeggen over hun opvattingen. Zo wordt de ware vrijheid 'slechts een verleidelijke vermomming van wrede tirannie'.

Gun staat en burger geheimen of Het geheim van de laatste staat (Stephen Sanders Volkskrant 30 januari 2016 bijlage Sir Edmund p. 24-25):
Dwars tegen de tijdgeest in houdt Paul Frissen een overtuigend pleidooi voor het 'Recht op Duisternis'.
Schijnbare tegenstellingen
Frissen reageert op die verdwaasde, quasi-democratische openheidsmanie als een liberale denker die in de traditie staat van de Engelse filosoof Isaiah Berlin, die al stelde dat vrijheid de (problematische) kern vormt van de democratische rechtsstaat, meer nog dan die andere twee waarden: gelijkheid en broederschap.
En individuele vrijheid kan alleen bestaan bij gratie van het geheim - het privéterrein waartoe de staat niet zomaar toegang heeft, omdat de politiek niet alles is en niet alles politiek. Tegelijkertijd is het de taak van de rechtsstaat zijn burgers te beschermen en daarvoor zijn (soms) geheimhouding en geheime operaties nodig.
Zo komt Frissen tot zijn paradox - dat wil zeggen: schijnbare tegenstelling, geen contradictie:
'Zonder geheimen is de burger niet vrij, en zonder geheimhouding kan de staat de vrijheid van de burger niet beschermen.' Juist een waarachtig privéleven eist op gezette tijden dat de staat het geheim van de burger beschermt door zelf geheimen te hebben.
Frissen verwijst ook naar de socioloog Max Weber, die lang geleden de modernisering en 'onttovering' van de wereld al beschreef als het idee dat 'er per definitie geen geheimzinnige en onberekenbare machten zijn die een rol spelen, maar dat we integendeel alles - in beginsel - door berekening zouden kunnen beheersen'. Hier zien we al de kiemen van de transparantie-mythe, die in laatste instantie een beheersings- en maakbaarheidsmythe is.
Bepaald indrukwekkend is Frissen wanneer hij uitlegt waarom hij deze titel voor het boek heeft gekozen: 'Ik zie (...) de laatste staat als een rechtsstaat, veel minder dan als een verzorgingsstaat met omvattende en ingrijpende ambities.' Hier kiest de bestuurskundige Frissen uitdrukkelijk voor de lijn van eerder genoemde Isaiah Berlin, die met zijn begrip van 'negatieve vrijheid' de staatsbemoeienis streng afbakent - ook als daar hele leuke dingen voor linkse mensen van mochten komen.

De kredietcrisis is mede een gevolg doordat de afgelopen decennia het publieke en het private domein volledig met elkaar verweven zijn geraakt. Om welvaart te creëren werkt de onzichtbare hand van Adam Smith in het private domein goed, echter voor het creëren van welzijn in het publieke domein slecht. De grote verwarring ontstaat wanneer onder het etiket van het algemeen publieke belang zaken worden verkocht die op het private eigenbelang betrekking hebben. Het publieke domein werd zo aan het private domein verkwanseld. De wolf in schaapskleren bestaat nog steeds. Er blijven handige kooplieden die knollen voor citroenen verkopen. Het gegoochel met financiële constructies mist elk houvast met de reële wereld. In de financiële sector is naar voren gekomen dat de managers de deugdelijkheid van hun producten zelf niet meer begrepen. Incompetentie wordt dan beloond. Eigenbelang versus algemeen belang zal altijd een dilemma blijven. Duidelijk is naar voren gekomen dat de fixatie op kortetermijnwinst ten koste gaat van continuïteit op langere termijn. Aan het publieke domein dient weer een sleutelrol te worden toegekend.

Ik maak me zorgen over het korte termijn winstbejag dat hier en daar overheerst. Een gebrek aan ethisch en moreel handelen is mede oorzaak geweest van de economische crisis (Van der Hoeven Volkskrant 28 oktober 2009)
Haar opmerkingen zijn de werkgevers Bernard Wientjes, Loek Hermans en Albert Jan Maat in het verkeerde keelgat geschoten.
Van der Hoeven gaat met de onderwijswereld overleggen over cursussen ethiek bij managementopleidingen (Volkskrant 30 oktober 2009).
Door haar vrijwel kritiekloze en kleurloze politieke opstelling etaleert Van der Hoeven zich op ethisch terrein als een lege huls. Dit in tegenstelling tot wat je van een CDA politicus in het kader van het rentmeesterschap zou mogen verwachten. Of met andere woorden wat is precies de toegevoegde waarde van deze minister? Verdient Maria van der Hoeven het voordeel van de twijfel of moet Van der Hoeven zelf voor haar falende overheidsbeleid verantwoordelijkheid nemen? Inmiddels is bekend dat ze de eer aan zichzelf houdt.

De gelijkenis (parabel) van ‘De Farizeeër en de Tollenaar’
De volgende gelijkenis vertelde Hij met het oog op mensen die overtuigd zijn van hun eigen rechtvaardigheid en neerzien op alle anderen:'Twee mensen gingen naar de tempel om te bidden, de een was een farizeeër, de ander een tollenaar. De farizeeër ging daar staan en sprak in zijn gebed over zichzelf: "God, ik dank U dat ik niet ben zoals de andere mensen, hebzuchtig, onrechtvaardig en overspelig, of zoals die tollenaar daar! Ik vast tweemaal per week en geef een tiende weg van al mijn inkomsten." De tollenaar daarentegen, die op een afstand bleef staan, durfde zelfs zijn ogen niet naar de hemel op te slaan. Hij sloeg zich vol berouw op de borst en zei: "O God, genade voor een arme zondaar!" Ik verzeker jullie dat deze man gerechtvaardigd naar huis ging, en de ander niet. Want ieder die zich verheft zal vernederd worden, maar wie zich vernedert zal verheven worden.'

De Bijbel gebruikt gelijkenissen en staat al millennia ter discussie, maar is nog steeds actueel.
Mattheüs XXI 12-13 - Jesus drijft de kopers en verkopers uit den tempel
12 En Jezus ging in den tempel Gods, en dreef uit allen, die verkochten en kochten in den tempel, en keerde om de tafelen der wisselaars, en de zitstoelen dergenen, die de duiven verkochten.
13 En Hij zeide tot hen: Er is geschreven: Mijn huis zal een huis des gebeds genaamd worden; maar gij hebt dat tot een moordenaarskuil gemaakt.
In onder andere Marcus 11:15-19 staat het verhaal van de reiniging van de tempel:
15
En zij kwamen te Jeruzalem; en Jezus, in den tempel gegaan zijnde, begon degenen, die in den tempel verkochten en kochten, uit te drijven; en de tafelen der wisselaars, en de zitstoelen dergenen, die de duiven verkochten, keerde Hij om;
16 En liet niet toe, dat iemand enig vat door den tempel droeg.
17 En Hij leerde, zeggende tot hen: Is er niet geschreven: Mijn huis zal een huis des gebeds genaamd worden allen volken? Maar gij hebt dat tot een kuil der moordenaren gemaakt.
18 En de Schriftgeleerden en de overpriesters hoorden dat, en zochten, hoe zij Hem doden zouden; want zij vreesden Hem, omdat de ganse schare ontzet was over Zijn leer.
19 En als het nu laat geworden was, ging Hij uit buiten de stad.

Kunst maakt het mogelijk, het ultieme meta-leren, de metafysica te duiden. De kwintessens van het rapport 'E i V', het Meta-leren berust op het bewustzijn van bewustzijn (helicopterview, Top down perspective).

In de menselijke natuur wijst het kwade alleen op de polariteit van stof en geest, een strijd om het bestaan tussen de twee gemanifesteerde beginselen in Ruimte en tijd; deze beginselen zijn uit zichzelf één, omdat ze zijn geworteld in het Absolute. In de Kosmos moet het evenwicht bewaard blijven. De werkingen van de twee tegengestelden brengen harmonie voort, evenals de middelpuntzoekende en middelpuntvliedende krachten, die onderling afhankelijk en voor elkaar noodzakelijk zijn – ‘opdat beide kunnen leven’. Indien de ene wordt tegengehouden, zal de werking van de andere onmiddellijk tot zelfvernietiging leiden.

'Many-worlds interpretation - Supersymmetrie - Complementaire polariteit' en de complementaire relatie tussen Nature-Nurture. In het rapport ‘E i V’ staat niet de discussie ‘Geest of Stof’, 'Aristoteles of Descartes', what’ s in a name centraal, maar de wederkerigheid (reciprociteit) tussen beide, het in de mens ingebouwde 'en-en'/'of-of'-mechanisme (Alles divergeert en moet ook weer convergeren), de kwintessens. Om als mens verder te evolueren toont de ether definitie van Jan Börger de basisbouwsteen, de complementariteit tussen 'Symmetrie en Gebroken symmetrie’, een scheurtje in de rand van de schepping, de asymmetrie (asymmetry) van Marcelo Gleiser, die door de 'positieve- en negatieve as' (‘en-en’/’of-of’ mechanisme) van het kernkwadrant van Daniel Ofman kan worden weergegeven. Tegenover het kernkwadrant staat het maskerkwadrant (‘eigen volk eerst’). Donald Trump c.s. maken bewust of onbewust van het maskerkwadrant gebruik en kunnen op deze manier voor relatief grote schommelingen op aarde zorgen.

Er komen door de mens ook heel veel soorten bij (Maarten Keuleman interviewt Chris D. Thomas Volkskrant 3 maart 2018 Sir Edmund p. 10-15):
Inderdaad, we leven in een tijd van fors uitsterven van dieren en planten, mede door de mens, zegt Chris D. Thomas. Maar in zijn spraakmakende boek wijst de Britse bioloog liever op de andere kant: de mens als schepper, door wie er allerlei nieuw leven ontstaat.
Maar Hans de Kroon, hoogleraar plantenecologie in Nijmegen, legt een andere nadruk. 'Je moet oppassen dat we niet in de ontkenning gaan: niets aan de hand, er ontstaan wel nieuwe soorten. Want laten we wel wezen, we hebben te maken met een enorme kaalslag. Een complete reset van wat er de afgelopen miljoenen jaren is opgebouwd.' Hij vergelijkt het met meubels: 'Stel dat je huis vol antieke spullen wordt leeggeroofd, en je zet er allemaal Ikea-spullen voor terug. Moet je dan zeggen: wees blij, het is allemaal teruggekomen? Dat is wel een beetje de smaak die ik bij Thomas' verhaal krijg.'
Dat is deels een kwestie van perceptie, denkt in Utrecht hoogleraar paleontologie Jelle Reumer, die diverse boeken schreef over de spanning tussen
mens en natuur. 'Dat uitsterven gaat snel, dat zie je gebeuren. De evolutie voltrekt zich over langere tijdschalen. Eigenlijk zou je over drie miljoen jaar nog eens moeten kijken. Maar daar koop je nu niets voor.'
Wetenschapsjournalist Bart Braun, bioloog en auteur van het boek Nieuwe Dieren, tekent aan dat het nog de vraag is of de nieuwe soorten beklijven. 'Veel zijn van ons afhankelijk. Zoiets als de chihuahua is toch echt wat anders dan de wolf. En de knaloranje goudvis zal binnen twee generaties zijn opgegeten door reigers', voorziet Braun.
Thomas' constatering dat door mensenhanden gemaakte natuur óók natuur is, is Schilthuizen in elk geval 'uit het hart gegrepen'. Schilthuizen:
'We zijn geëvolueerd als tuinier. Dat maakt ons op dit moment de cruciale sluitsteensoort.'

Faust op het nachtkastje (Theu Boermans Volkskrant 13 mei 2017 Bijlage Sir Edmund p. 62-67):
Dat was voor mij een enorme verrijking: te weten dat er in de wereld meer te koop was, dat kunst de plek van de religie kon innemen.
2. Schrijver: Johann Wolfgang von Goethe
'Zoals bij andere mensen op hun nachtkastje het Oude of Nieuwe Testament ligt, ligt bij mij Goethes Faust naast mijn bed. Dat toneelstuk ontroert mij diep, omdat er de wanhoop van het menselijk streven naar zingeving in opgesloten ligt. Faust heeft voor mij te maken met
taal en denken. En met theater, want om al die verheven gedachten tot leven te brengen, heb je het theater nodig. Het gaat erom sprekend te kunnen denken, en denkend te kunnen spreken.
'Bij Goethe staat de eenzame mens tegenover de zinloosheid van ons aller bestaan - waar tenslotte als het goed is alle grote kunst over gaat. Hoe geef je het leven zin en betekenis in het volle bewustzijn dat er niets is? Om die vraag draait het uiteindelijk in zijn oeuvre.

Overvloedige liefdesverklaring van een postume vriend (Désanne van Brederode Volkskrant 6 juni 2015 bijlage Sir Edmund p. 11):
Liefhebben is verduiveld moeilijk, maar Goethe was die duivelskunstenaar, blijkt uit de biografie
Kameleon
De ogenschijnlijke kameleon is levenslang trouw aan het principe van de natuurlijke metamorfose, hoe paradoxaal dat ook mag lijken. Het middelpunt in vele samenkomsten, maar ook iemand die aldoor zelf naar het juiste midden blijft zoeken en zichzelf daarbij niet spaart. Dat Goethe de levenskunst beoefende, laat Safranski elk hoofdstuk blijken. Toch zou Goethe aan de huidige levenskunstcursussen, 'zingevingsvraagstukken' en georganiseerde bezinning en bezieling een broertje dood hebben gehad. Hoezo: je terugtrekken uit de wereld en het juiste 'kairotische' moment afwachten? Je kunt evengoed met volle interesse aan wereldse zaken deelnemen en je afschermen voor kleingeestige of heethoofdige types en zelf een masker van gelijkmoedigheid opzetten, zodat er een vrije speelruimte voor het onderzoekende, creatieve gemoed blijft om iets nieuws te maken: over vrijheid klets je niet, je moet het doen.
'De mens kent zichzelf slechts voor zover hij de wereld kent, die hij alleen in zichzelf en zichzelf alleen in haar gewaarwordt', schrijft Goethe. En die zinnen worden voorafgegaan door een simpele opmerking van Safranski: 'Zelfkennis bestaat voor hem alleen via de omweg van de wereld.' Om het citaat te besluiten met: 'Dat betekent allereerst dat je jezelf primair leert kennen door wat je hebt gedaan en niet door begeleidende reflectie, laat staan door die psychische binnenwerelden die nooit vorm willen aannemen. En ten tweede dat je de reacties en inzichten van anderen nodig hebt. In hun spiegel, dus in de spiegel van andermans kennis, ontstaat zelfkennis. Ik ken mezelf omdat ik gekend word.' Etc.
Goethe durfde op voet van gelijkheid te verkeren met de stenen en de sterren, met goden en demonen, met eigen gaven en opdrachten van buitenaf, met de tijd, de wereld, met christendom, atheïsme, pantheïsme, met de islam, en met Fichte, Hegel, Schopenhauer, en er toch het zijne van te denken, dichtenderwijs. Een soeverein die prima zonder leerstellingen kan, en zonder lovende recensies, maar niet zonder het
tegenwicht van zielsverwanten. 'Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt - glucklich allein ist die Seele die liebt.'

Der Mann mit ganz viel Eigenschaften (Maarten Doorman interviewt Rudiger Safranski de Volkskrant 6 juni 2015 bijlage Sir Edmund p. 8-12):
Dichter/filosoof/staatsman Goethe had er veel, (soms pesterig) veel lol in totaal verschillende rollen aan te nemen, zegt meester-biograaf Rüdiger Safranski in zijn zojuist in het Nederlands vertaalde Goethe . En dat allemaal gedreven door een schandelijk onderschatte kwaliteit:
nieuwsgierigheid.
Vaak wringt het bij denkers en schrijvers tussen leven en werk. Toch richtte u zich vooral op dat werk. Uw boek over heet zelfs Biografie van zijn denken. Bij Goethe wordt die spanning zelf een thema en staat levensbeschrijving niet meer louter in dienst van het werk. Hoe komt dat?
'Ik wist bij Goethe meteen dat ik het anders zou doen, de titel stond aan het begin al vast. Het moest gaan over het leven als kunstwerk, hoe Goethe erin slaagde deze twee werelden met elkaar in balans te brengen, als levenskunstenaar. Nietzsche lukte dat niet, precies daarom bewonderde hij Goethe zo. Wanneer hij ervoor pleit dat je je hele repertoire aan charmes in moet zetten als een spel, gaat het over Goethe, al noemt hij hem niet expliciet. Goethe was bij uitstek een voorbeeld voor Nietzsches idee van de Übermensch, niet het Blonde Beest dat men er later wel van maakte.'

Het was Goethe die meer dan wie dan ook een heldhaftige poging heeft gewaagd de wetenschap te integreren met de traditionele wijsheid.
Een wetenschap van de gehele persoon, de basis voor een ééngeworden cultuur. Het verenigen van de tegenstellingen gebeurt op een hoger niveau.
Carl Jung spreekt in dit kader van het “Gegensatzprinzip” en Goethe van “Die geeinte Zweinatur”.

De relatie tussen navel (buik) en hart (p. 15):

Het woord Iêsous geeft de som 888. De rode Draak, “de archaïsche slang, die de Duivel en Satan is”, past geheel in de plaats van de heerser over de derde somatische afdeling, epithumia, welk woord het getal 555 oplevert.

Wat Amanda Gefter zegt sluit aan op wat Jiddhu Krishnamurti over waarnemer van het waargenomene al eerder naar voren heeft gebracht.

In de esoterische literatuur komt de veritas duplex, Deus sive Natura, God als ‘achterkant’ van de natuur (“God in de natuur en de natuur in God”) van Spinoza op verschillende manieren naar voren:
-
God in de mensheid, en van de mensheid in God,
- Grenzeloze liefde voor de waarheid (Liefde voor de waarheid),
- Tat va ansi Ik ben dat. (Als er geen liefde in de wereld is, dan ben ik de liefde. Als er geen vrede is, dan ben ik de vrede. Als er geen gerechtigheid is dan ben ik de gerechtigheid. Ik ben dat. Ik ben dat alles.)
-
“Kosmogenesis” en “Antropogenesis”,
- Microkosmos en Macrokosmos,
- Hogere - en lagere Tetraktys [
‘De pythagorische wereld’, zegt Plutarchus (in De anim. procr. , 1027) ‘bestond uit een dubbel viertal’.] of de eenheid heeft de tien gemaakt en de tien de eenheid,
-
Dualiteit in de evolutie (Geest en Lichaam),
-
‘Tat tvam asi’ en ‘neti, neti’,
-
Waarnemer van het Waargenomene (Jiddhu Krishnamurti),
-
Zichtbaar en Onzichtbaar (C.W. Leadbeater),
-
Boek van de getallen (345 en 543 = 888),
-
Dubbele evolutie,
-
Dubbele driehoek,
-
Tweemaal geborene,
-
'Creativiteit en Zelfdestructie' (SCHEPPERS en VERNIETIGERS),
-
Rechterpad en linkerpad
-
Tweevoudigheid 'Demon est deus inversus', De Kelippoth (klippoth) het positief – en negatief''' kwaad.

Uitgangspunt is dat de drie eigenschappen van fractals - iteratie (Recursie), zelfgelijkvormigheid (Wederkerigheid) en gebroken dimensie ('Hemel en Aarde', 'Macrokosmos en Microkosmos') – met de 1e, 2e en 3e grondstelling (1e, 2e en 3e wijsheidssleutel, 1e, 2e en 3e Logos) van de theosofie correleren.

De tegenstellingenLicht en Schaduw’ (dubbelleven), die Carl Jung onderkend komen in de tweenaturenleer, de 'emanatie van God' (Ferouer: goddelijke dubbelganger) tot uitdrukking.

De bijlage van hoofdstuk 2.1.1 bevat twee modellen om de zevenvoudige samenstelling van de mens weer te geven, een van de Purucker en een van Pryse. De overeenkomst tussen beide modellen vormt de doorsnede ‘Voertuig, Dierlijk-astrale-Ziel, Ziel en Geest’ van de Joodse Kabbalah.
De viervoudige indeling van de Kabbalah geeft de zevenvoudige samenstelling van de mens compact weer. Het is de basisstructuur, die in het boek van Pryse ook wordt weergegeven als 'Genitaliën - Navel - Hart - Hoofd'. Pryse werkt in zijn vierkant ‘I – II – III – IV’ het vierkant van de Joodse Kabbalah zeer gedetailleerd uit.
Het zal niet nodig zijn te zeggen dat beide auteurs uitgaan van de aanwezigheid in de Natuur van het Ene eeuwige element, het onkenbare 1e Beginsel van de theosofie. De tien beginselen van de mens bestaan uit een hogere en lagere Triade en een viertal. De twee driehoeken, Triaden beelden het conflict tussen de geestelijke- en dierlijke principes uit. De twee Triaden en het viertal beelden de tien Sephiroth van de Levensboom uit.
De “staf” (p. 96) waarmede het goddelijke kind de volkeren zal hoeden, is natuurlijk de caduceus (11e dimensie) van Hermês, de voorbeeldige schaapherder van de zielen. In de oudere mythologie vindt men deze magische staf in de hand van Neb, de God van wijsheid en “de bewaarder van de scepter van kracht”.

In het Het Witte Lotusblad (Belgische Theosofische Vereniging, Loge Witte Lotus) zijn twee artikelen van Christian Vandekerkhove over Rudolf Steiner verschenen, in respectievelijk nr. mei 2007 en juni 2007. Christian Vandekerkhove, proefschrift Johannes Jacobus Poortman, het Hylisch Pluralisme en de Multicorporaliteit als mogelijk epistemologisch sluitstuk in de kloof tussen wetenschap en religie en tussen de religies onderling, promotor: Hans Gerding.
Volgens de Niewsbrief juni 2007 ziet de vergeestelijkte mens er als volgt uit:

Antroposofie  Theosofie
7. Geestmens als omgevormd Fysiek Lichaam1. Stoffelijk of Fysiek LichaamHogere wereldenGeestelijke wereld7. Aziluth (Chaiah)
6. Levensgeest als omgevormd Levenslichaam2. Ether- of LevenslichaamEtherische wereldMentale wereld6. Yetzirah (Ruach)
5. Geestzelf als omgevormd Astraallichaam3. AstraalLichaamAstrale wereldAstrale wereld5. Briah (Neshamah)
4. Ik als kern van de ziel Stoffelijke wereldFysieke wereld4. Assiah (Nephesh)

In het onderstaande rechter kwadrant zijn de lagere gebieden samen met de hogere schematisch weergegeven. Het brengt de spiegelsymmetrie (4., 5./3., 6./2. en 7./1.) in de zevenvoudige samenstelling van de mens tot uitdrukking. De éne werkelijkheid heeft betrekking op de wederkerigheid tussen Zo binnen, zo buiten en Zo boven, zo beneden, die op basis van het zelfbewustzijn, het Reflexief Bewustzijn met behulp van de lemniscaat tot uitdrukking kan worden gebracht.

Joodse KabbalahTheosofie en Antroposofie Antroposofie Holistische fysiotherapie
        Mensenrijk Plantenrijk
Neshama Nephesh Tussenliggende   viertal:   4. Hogere wereld 2. Etherische wereld
4. Geest-2. Dierlijk-astrale Ziel5. Manas<7. Âtma  7./1.-5./3.
| || | Fysiek drietal :  | |
1. Voertuig-3. Ziel6. Buddhi>4. Kama>2. Linga-sarira4.-6./2.
Guph Ruah  | |1. Fysieke wereld 3. Astrale wereld 
     1. Sthûla-sarira<3. PrânaMineralenrijk Dierenrijk

Het bovenstaande middelste 'dubbelkwadrant' illustreert de 'Zevenvoudige samenstelling van de mens.
Reïncarnerende Ego. In de verdeling van de menselijke beginselen in drieën (een trichotomie) te weten een hoger tweetal (6/7), een tussenliggend tweetal (4/5) en een lagere triade (1/2/3) - of respectievelijk 'geest', 'ziel' en 'lichaam', is het tweede of tussenliggende tweetal, manas-kâma (4/5) of de tussennatuur, de gewone zetel van het menselijk bewustzijn en bestaat zelf uit twee kwalitatieve delen: een hoger of aspirerend deel, dat gewoonlijk de Reïncarnerende Ego of de hogere manas wordt genoemd, en een lager deel dat wordt aangetrokken tot materiële dingen en het brandpunt is van wat zich in de doorsnee mens doet kennen als de menselijke ego, de gewone alledaagse zetel van zijn bewustzijn.

De 4e dimensie scheidt verleden en toekomst, de ruimte-tijd spiegelsymmetrie. De complementariteit brengt de verbinding tussen verleden en toekomst tot uitdrukking. De verborgen 5e dimensie (spiegelneuron) de scheidslijn ('Membraan') tussen de micro- en de macrokosmos is op een hoger aggregatieniveau (superspiegelneuron) kandidaat voor de verborgen 8e ('cyclisch universum'), die een ommekeer mogelijk maakt. In de snaartheorie zijn energie en tijd twee complementaire grootheden.

ZwaartekrachtHermeneutische Cirkel (1 + 7)Non-lokaal bewustzijnVerbeeldingskracht'Globale brein en Cybernetica'
TijdsymmetrieRuimte en Tijd (4)Gebroken symmetrieEther-paradigmaÉne werkelijkheid (1)
SpiegelsymmetrieEnergie en Tijd (3 + 5)5e Dimensie5D-conceptWet van harmonie (2)
MateriesymmetrieEnergie en Materie (2 + 6)4e Dimensie5DdenkraamWet van analogie (3)
 Materie-bewustzijnZeven zintuigen Gelijkvormigheid

Het is de ziel (tussennatuur), de schakel tussen 'Geest en Lichaam', die 'Bewust of Onbewust' voor 'Balans of Onbalans', 'Evolutie en Involutie' ('Evolutie of Devolutie') zorgdraagt.

Voor de relatie tussen hemel en aarde gebruikt Klaas van Egmond in zijn boek Een vorm van beschaving een verticale as, de Axis Mundi (p. 71). Het boek van Klaas van Egmond sluit nauw op het rapport ‘E i V’ aan en maakt van dezelfde kwadranten gebruik. Dit is niet verwonderlijk want in zijn boek passeren dezelfde namen Jung, Hegel, Pauli, Steiner, Gray, Kant, Wilber, Hofstede etc. Als voorbeeld wordt naar de verticale relaties 'Idealisme en Materialisme' (p. 71, 75) en 'Materiële en Immateriële' (p. 203) verwezen.

Liberalisme in crisis De lessen van Karl Popper (Casper Thomas De Groene Amsterdammer 12 september 2019 p. 46-49):
De open samenleving en haar vijanden, het meesterwerk van Karl Popper uit 1945, laat zien waarom zelftwijfel een politieke deugd is. Het boek is tevens Poppers oproep tot een militant liberalisme.
Het waren de lezingen van Einstein die Popper als jongeman bijwoonde die hem op het spoor zette van de Logik der Forschung, zijn boek dat verscheen in 1934. Hierin zette hij uiteen dat falsificatie het grondprincipe is voor de wetenschap, samengevat in het beroemde voorbeeld dat zelfs een oneindig aantal observaties van witte zwanen niet kan aantonen dat alle zwanen wit zijn. Ga liever op zoek naar de zwarte zwaan, meende Popper, en accepteer dat iedere overtuiging tijdelijk is totdat het tegendeel is bewezen. Poppers filosofie, in andere woorden, is er een van de nederigheid van het eigen gelijk, al was dat een eigenschap waar hij zelf niet over beschikte.
De permanente tijdelijkheid die Karl Popper toeschreef aan ideeën in de wetenschap, gold volgens hem ook voor het sociale domein.

Bij leven gaat het om de entelechie (doelgerichtheid), de vier oorzaken-leer van Aristoteles, de emergente eigenschap zelfgelijkvormigheid. Elke nanoseconde veranderen wij bewust of onbewust de wereld. Door in verbinding te blijven met het zelforganiserend principe, de negentropie, de blauwdruk van het leven is het mogelijk de chaos te bedwingen. In Prigogines ogen was de tijd van de zekerheden definitief voorbij. Meer nog, hij zag onzekerheid als een bron van rijkdom. Daarmee demonstreerde hij een rotsvast geloof in de kracht van de mens. Net zoals Karl Popper noemde hij zich de waarschijnlijk meest optimistische pessimist.

Popper wrote: The piecemeal engineer will, accordingly, adopt the method of searching for, and fighting against, the greatest and most urgent evils of society, rather than searching for, and fighting for, its greatest ultimate good.

Karl Popper heeft ooit een belangrijke aanklacht tegen het collectivisme geschreven, The Open Society. Hij verweet links onder andere individualisme gelijk te stellen met egoïsme en collectivisme met altruïsme. Maar Popper is wat je vandaag de dag een links-liberaal zou noemen (alhoewel sommigen zoals zijn biograaf Bryan Magee hem een sociaal-democraat vinden). Hij vond zichzelf niet rechts. Maar toch was hij een grote verdediger van het individualisme.

We moeten ons ervan bewust worden dat we de schepper van onze eigen realiteit zijn. De driehoek van Pythagoras bevat de blauwdruk van het universum en brengt het reflexieve bewustzijn (5Ddenkraam, Kwintessens) tot uitdrukking.

Het is typerend voor Pythagoras dat hij deze waarneming heel snel extrapoleerde naar het heelal. De hemellichamen - ook de aarde - bewegen zich in cirkelvormige banen om een centraal vuur. Dat vuur zien wij niet, want aan de kant van de -kennelijk bolvormige- aarde waar je dat vuur wel zou kunnen zien is geen leven mogelijk. De stralen van deze banen verhouden zich als de tonen in het octaaf. Door hun beweging in deze banen brengen de hemellichamen muziek voort, een "hemelse symfonie" of "harmonie der sferen" ( ‘de muziek van de sferen’ ).

Radha Burnier De macht van geluid:
De ervaring toont aan dat geluid en spraak invloed hebben op het bewustzijn, niet alleen op het menselijk bewustzijn, maar zelfs op dat van dieren en planten. Zelfs één enkele lettergreep of één enkel zinsdeel kan een storend effect hebben op een luisteraar wanneer het beladen is met trillingen van woede of afkeer. Aan de andere kant kan een eenvoudig woord of geluid troost en hoop geven als liefde en sympathie er de krachten achter zijn.

De Geheime Leer Deel I, Samenvatting (p. 296):
Er is geprobeerd het eerste van deze zeven hoofdstukken te schrijven en het is nu gereed. Hoe onvolledig en zwak de uiteenzetting ook is, deze is in ieder geval een benadering – in wiskundige zin – van de oudste grondslag van alle latere kosmogonieën. Het is een gewaagde poging om in een Europese taal het grootse panorama weer te geven van de periodiek steeds terugkerende wet – ingeprent in de ontvankelijke denkvermogens van de eerste rassen die bewustzijn bezaten, en wel door hen die dit bewustzijn vanuit het universele denkvermogen weerkaatsten, want geen enkele menselijke taal behalve het Sanskriet, dat de taal van de goden is, is ook maar enigszins voor die taak berekend. Ter wille van ons doel moet men echter de gebreken van dit boek vergeven.
Het voorgaande, noch wat er volgt, kan men als geheel ergens volledig aantreffen. Het wordt in geen enkele van de zes Indiase filosofische scholen geleerd, want het betreft hun synthese – de zevende school, dat is de occulte leer.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 10 De kracht van de toekomst - Haar mogelijkheden en onmogelijkheden (p. 625):
Maar wat is deze ‘nieuwe kracht’, of hoe de wetenschap haar ook mag noemen, waarvan de gevolgen niet zijn te ontkennen, zoals wordt erkend door meer dan één natuurkundige, die het laboratorium van Keely heeft bezocht en persoonlijk getuige is geweest van de geweldige gevolgen. Is deze kracht ook een ‘bewegingsvorm’ in het luchtledige, omdat er afgezien van geluid geen stof is om haar op te wekken? Geluid is ongetwijfeld ook een ‘bewegingsvorm’, een gewaarwording die evenals kleur door trillingen wordt veroorzaakt. Zo zeker als we geloven dat deze trillingen de onmiddellijke oorzaak van zulke gewaarwordingen zijn, zo volstrekt verwerpen we de eenzijdige wetenschappelijke theorie dat men geen enkele factor mag beschouwen als buiten ons staand, behalve etherische en atmosferische trillingen12.
12: ‘Die kracht kan de meest verfijnde en gesublimeerde onstoffelijke entiteit (?) zijn. Toch moet zij bestaan; want geen zintuig, element of vermogen van de mens kan een waarneming doen, of tot handelen worden geprikkeld, zonder dat de een of andere substantiële kracht ermee in aanraking komt. Dit is de fundamentele wet die de hele organische en verstandelijke wereld doordringt. In de ware filosofische betekenis is er niet zoiets als onafhankelijke handeling; want elke kracht of substantie staat in wisselwerking met een andere kracht of substantie. We kunnen met evenveel recht en reden beweren, dat geen enkele substantie een inherente smaak- of geureigenschap bezit, en dat smaak en geur eenvoudig door trillingen veroorzaakte gewaarwordingen zijn, en dus alleen maar illusies van dierlijke waarnemingen . . .’
De Geheime Leer Deel II Stanza 11
De beschaving en vernietiging van het derde en vierde ras – Hoe men symbolen moet lezen (p. 378/379):
Helaas zijn er maar weinigen die ze kunnen lezen; en zij die dat zouden kunnen, zouden nog niet in staat zijn de taal te begrijpen, tenzij ze bekend zijn met alle zeven sleutels van de symboliek ervan. Want het begrijpen van de occulte leer is gebaseerd op dat van de zeven wetenschappen, en deze vinden hun uitdrukking in de zeven verschillende toepassingen van de geheime verslagen op de exoterische teksten. We hebben dus te maken met denkwijzen op zeven heel verschillende gebieden van het ideële. Elke tekst heeft betrekking op en moet worden vertaald vanuit een van de volgende standpunten:
1. het realistische gebied van het denken;
2. het idealistische;
3. het zuiver goddelijke of geestelijke.
De andere gebieden gaan het gemiddelde bewustzijn, vooral dat van de materialistische denker, zover te boven dat men ze in gewone taal zelfs niet symbolisch kan weergeven. In geen enkele van de oude religieuze teksten is een zuiver mythisch element aanwezig; maar de denkwijze waaruit zij oorspronkelijk zijn voortgevloeid, moet bij het interpretatieproces worden ontdekt en men moet zich er nauwkeurig aan houden. Want de manier van denken is òf symbolisch (de archaïsche manier), emblematisch (een latere, hoewel heel oude manier van denken), parabolisch (allegorisch), hiëroglifisch, òf wel logogrammatisch – de moeilijkste methode van alle, omdat elke letter, zoals in de Chinese taal, een heel woord voorstelt. Zo bestaat bijna elke eigennaam, of deze nu staat in de
Veda’s, het ‘Dodenboek’ of de Bijbel (tot op zekere hoogte), uit zulke logogrammen. Niemand die niet is ingewijd in het mysterie van de occulte religieuze logografie, kan beweren te weten wat een naam in een oud fragment betekent, voordat hij zich de betekenis van iedere letter waaruit het is samengesteld, heeft eigen gemaakt.
Hoe kan men dan verwachten dat een niet-ingewijde denker, hoe groot zijn kennis van de om zo te zeggen orthodoxe symboliek ook is – d.i. die symboliek die nooit uit de oude gedachtegroeven van zonnemythe en sekseverering loskomt – zal doordringen tot het geheim achter de sluier? Iemand die zich bezighoudt met het omhulsel of de schil van de dode letter en zich wijdt aan de kaleidoscopische overzetting van dorre woordsymbolen, kan nooit verwachten verder te komen dan de fantasieën van de hedendaagse mythologen.
384: Dit zijn dan de ‘reuzen’ van de oudheid, de voor- en nadiluviaanse gibborim van de bijbel. Ze leefden en bloeiden in een tijd die eerder een miljoen dan drie- of vierduizend jaar geleden lag. De anakim van Jozua, waarvan de menigten waren als ‘sprinkhanen’ vergeleken met hen, zijn dus een product van de israëlitische verbeelding, tenzij het volk van Israël inderdaad aan Jozua een oudheid en een oorsprong in het Eoceen toeschrijft, of tenminste in het Mioceen, en de duizenden jaren van hun tijdrekening in miljoenen jaren wil veranderen.
Bij alles wat te maken heeft met voorhistorische tijden zou de lezer de wijze woorden van
Montaigne in gedachten moeten houden. De grote Franse filosoof zegt:
‘. . . Het is een dwaze arrogantie om te verachten en voor onwaar uit te maken, wat voor ons in het geheel geen waarschijnlijkheid of waarheid lijkt te bevatten: dit is een gewone fout van diegenen die zich wijsmaken dat zij meer zijn dan het gewone volk.’\\ ‘. . . Maar de rede heeft mij geleerd dat door iets zo beslist als fout en onmogelijk te veroordelen, men zichzelf het voorrecht toekent de grenzen en beperkingen van Gods wil en de macht van onze gemeenschappelijke Moeder Natuur in de zak te hebben, en dat er geen grotere dwaasheid in de wereld is dan deze terug te brengen tot de omvang van onze vermogens en de grenzen van ons kunnen.’\\ ‘Als wij de dingen die ons verstand niet kan begrijpen monsters of wonderen noemen, met hoeveel daarvan hebben wij dan niet dagelijks te maken? Laten we bedenken door welke wolken en hoe geblinddoekt wij worden geleid tot de kennis van de meeste dingen die door onze handen gaan; inderdaad zullen we vinden dat het veeleer gewoonte dan wetenschap is die ons het vreemde ervan laat aanvaarden; en dat wij die dingen, als ze zich voor het eerst aan ons voordoen, ongetwijfeld als veel onwaarschijnlijker en ongelooflijker zouden beschouwen dan wat dan ook.’ (Essays, hfst. xxvi.)

De Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 19 Is pleroma de legerstede van Satan? (p. 583):
De val was het gevolg van de kennis van de mens, want zijn ‘ogen werden geopend’. Inderdaad had de ‘gevallen engel’ hem wijsheid en de verborgen kennis geleerd; want de eerstgenoemde was vanaf die dag zijn manas, denkvermogen en zelf-bewustzijn geworden. In ieder van ons is die gouden draad van voortgaand leven – dat periodiek wordt verdeeld in actieve en passieve cyclussen van zintuiglijk bestaan op aarde en bovenzinnelijk bestaan in devachan – vanaf het begin van ons verschijnen op deze aarde aanwezig. Het is de sutrâtma, de lichtende draad van onsterfelijk onpersoonlijk monadeschap, waaraan onze aardse levens of voorbijgaande ego’s als evenzoveel kralen zijn geregen – volgens de prachtige uitdrukking van de Vedantafilosofie.
De Geheime Leer Deel II hoofdstuk 7 Bewijzen voor verzonken continenten (p. 903):
Bovendien, zoals
Haliburton zei: ‘Hoor één kant, en u zult in het duister blijven; hoor beide kanten, en alles zal duidelijk zijn.’ Het publiek heeft tot dusver slechts toegang gehad tot één kant, en deze gehoord, of beter gezegd de twee eenzijdige opvattingen van twee lijnrecht tegenover elkaar staande partijen, van wie de oppervlakkige beweringen of veronderstellingen ver uiteenlopen, maar van wie de eindconclusies dezelfde zijn: de wetenschap en de theologie. En nu hebben onze lezers een gelegenheid de verdediging van de andere partij – die van de gedaagde – te horen en de aard van onze argumenten te vernemen.

 

Éne werkelijkheid (’E i V’, Mercabah, 'Tetraëder en Dodecaëder’, Archetypen, Morele kompas)

De ‘Law of One’ heeft op het universele ordeningsprincipe karma, ‘Er is niets nieuws onder de zon’ (Zaaien en Oogsten, Geven en Ontvangen), de 2e grondstelling betrekking. Het gaat in het kwantumvacuüm (bewustzijnsveld) om de virtuele scheidslijn tussen twee polen (les 3 polariteit, syzygieën), het aardse en het hemelse, tussen dharma en karma, waarvan Dharma buiten de bestaanssfeer van de wereld der tegenstellingen ligt, de Éne werkelijkheid . Het draait primair om, de verborgen dimensie, de geestelijke wederhelft of Syzygos.

G. Barborka geeft in zijn boek Het Goddelijke plan - Menswording en Evolutie op pagina 596 een lijst van met Akasha gelijkwaardige termen:
Universele denkvermogen, Fohat en de Drie Logoi.
610: In deze vroegste drieëenheid zijn dus Chaos (of veeleer Chaino), Chaia en Eros (Chaos, Gaea, Eros) gelijk in betekenis aan Parabrahman (De éne werkelijkheid), Mûlaprakriti (p. 602: Voor – kosmische – wortel – substantie) en Fohat (p. 607). Zij vertegenwoordigen dus die stadia van een heelal, die aan de openbaring ervan vooraf gaan.
610: EROS = FOHAT.
De vergelijking van Fohat in de ongeopenbaarde stadia van een Heelal (Pralaya) en Fohat in openbaring (Manvantara) met Eros en Cupido werpt licht op een interessant punt in de Griekse mythologie. Cupido was werkelijk de stralende, gevleugelde god van de liefde in het oude Rome en voor die tijd werd hij in Griekenland op dezelfde wijze bezien onder de naam Eros, die altijd in het gezelschap van zijn moeder Venus (Aphrodite), de godin van de liefde, verkeerde.

Geheime Leer Deel I Proloog (p. 46):
Zo is ons bewustzijn afkomstig van de geest of de kosmische verbeelding; de verschillende voertuigen waarin dat bewustzijn wordt geïndividualiseerd en tot zelf- of reflectief bewustzijn komt, zijn afkomstig van de kosmische substantie; terwijl fohat in zijn verscheidene manifestaties de geheimzinnige schakel vormt tussen denkvermogen en materie, het bezielende beginsel dat ieder atoom tot leven prikkelt.

H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel I, Proloog (p. 46):1.5 De blauwdruk van het leerproces:
(1.) Het ABSOLUTE, het Parabrahm van de Vedantaleer of de ene Werkelijkheid, SAT1. Blauwdruk, En-soph (11e dimensie)
(2.) De eerste manifestatie, de onpersoonlijke en in de filosofie de ongemanifesteerde logos2. Collectief leerproces en Reciprociteit
(3.) Geest-stof, LEVEN, de ‘geest van het Heelal’, purusha en prakriti3. Symmetrie en Eeuwige wederkeer
(4.) Kosmische verbeeldingskracht, MAHAT of intelligentie, de universele wereldziel4. Individueel leerproces en Ken Uzelve
 
De ENE WERKELIJKHEID; haar tweevoudige aspecten in het voorwaardelijke Heelal.

De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk De drievoudige evolutie in de natuur, p. 210:
Het wordt nu duidelijk, dat er in de Natuur een drievoudig evolutieplan bestaat voor het vormen van de drie periodieke upadhi’s, of liever drie afzonderlijke evolutieplannen, die in ons stelsel op elk punt onontwarbaar zijn dooreengeweven en vermengd. Dit zijn de monadische (of geestelijke), de verstandelijke en de stoffelijke evolutie. Deze drie zijn de eindige aspecten of de weerspiegelingen op het gebied van de kosmische illusie van ATMA, het zevende beginsel, de ENE WERKELIJKHEID.
1. De monadische evolutie heeft, zoals de naam al zegt, te maken met de groei en ontwikkeling van de monade tot nog hogere stadia van activiteit, en gaat samen met:
2. De verstandelijke evolutie, vertegenwoordigd door de Manasa-Dhyani’s (de zonnedeva’s, of de agnishwatta pitri’s), die de mens verstand en bewustzijn geven en:
3. De stoffelijke evolutie, vertegenwoordigd door de chhaya’s van de maanpitri’s, waaromheen de Natuur het huidige stoffelijke lichaam heeft geconcretiseerd. Dit lichaam dient als voertuig voor de ‘groei’ (om een misleidend woord te gebruiken) en voor de omzetting door middel van manas en – tengevolge van de opeenstapeling van ervaringen – van het eindige in het ONEINDIGE, van het voorbijgaande in het Eeuwige en Absolute.
Elk van deze drie stelsels heeft zijn eigen wetten, en wordt bestuurd en geleid door verschillende groepen van de hoogste Dhyani’s of ‘logoi’. Elk is vertegenwoordigd in de constitutie van de mens, de microkosmos van de grote macrokosmos; en de vereniging in hem van deze drie stromingen maakt hem het samengestelde wezen dat hij nu is.
De Geheime Leer Deel I Samenvatting (p. 300):
(2.) De fundamentele wet van dat stelsel, het middelpunt waaruit alles is voortgekomen en waar alles omheen en naartoe wordt getrokken en waarop de hele verdere filosofie wordt gebouwd, is het ene homogene goddelijke SUBSTANTIE-BEGINSEL, de ene grondoorzaak.
309: Alle christelijke kabbalisten hebben de volgende oosterse kerngedachte goed begrepen: de actieve kracht, de ‘eeuwigdurende beweging van de grote adem’, doet de Kosmos bij de dageraad van ieder nieuw tijdperk slechts ontwaken en zet deze in beweging door middel van de twee tegengestelde krachten6, en veroorzaakt zo, dat hij objectief waarneembaar wordt op het gebied van de illusie. Met andere woorden, die tweeledige beweging brengt de Kosmos van het gebied van het eeuwige ideële over naar dat van de eindige manifestatie, of van het noumenale naar het fenomenale gebied. Alles wat is, was en zal zijn, IS eeuwig, zelfs de ontelbare vormen, die alleen eindig en vergankelijk zijn in hun objectieve, maar niet in hun ideële vorm. Ze bestonden als ideeën in de eeuwigheid7 en wanneer ze heengaan, zullen ze als weerspiegelingen blijven bestaan. Noch de vorm van de mens, noch die van een dier, plant of steen is ooit geschapen, en pas op ons gebied begon deze vorm te ‘worden’, d.w.z. zich te objectiveren tot zijn huidige mate van stoffelijkheid, of zich van binnen naar buiten uit te breiden, van de meest verfijnde en bovenzinnelijke essentie tot zijn meest grove verschijning.
6) De middelpuntzoekende en de middelpuntvliedende krachten, die mannelijk en vrouwelijk zijn, positief en negatief, fysiek en geestelijk; en deze twee vormen de ene oorspronkelijke KRACHT.
De Geheime Leer Deel I, Hoofdstuk 11 Demon est deus inversus (p. 456):
In de menselijke natuur wijst het kwade alleen op de polariteit van stof en geest, een strijd om het bestaan tussen de twee gemanifesteerde beginselen in Ruimte en tijd; deze beginselen zijn uit zichzelf één, omdat ze zijn geworteld in het Absolute. In de Kosmos moet het evenwicht bewaard blijven. De werkingen van de twee tegengestelden brengen harmonie voort, evenals de middelpuntzoekende en middelpuntvliedende krachten, die onderling afhankelijk en voor elkaar noodzakelijk zijn – ‘opdat beide kunnen leven’. Indien de ene wordt tegengehouden, zal de werking van de andere onmiddellijk tot zelfvernietiging leiden.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 3 Oorspronkelijke substantie en goddelijke gedachte (p. 368):
In de Sepher Jezireh, het kabbalistische boek van de schepping, heeft de schrijver kennelijk de woorden van Manu herhaald. Daarin stelt men het zo voor, dat de goddelijke substantie in eeuwigheid alleen heeft bestaan, grenzeloos en absoluut, en dat deze uit zichzelf de geest heeft uitgezonden. ‘Een is de geest van de levende god, gezegend zij ZIJN naam, die eeuwig leeft! Stem, geest en woord, dit is de heilige geest; en dit is de kabbalistische abstracte drie-eenheid, die door de christelijke kerkvaders zonder meer is vermenselijkt. Uit dit drievoudige ENE vloeide de hele Kosmos voort. Eerst kwam Uit EEN het getal TWEE voort, of lucht (de vader), het scheppende element; toen kwam het getal DRIE, water (de moeder), voort uit de lucht; ether of vuur voltooit de mystieke vier, de Arba-il. ‘
Toen de verborgene van de verborgenen zich wilde openbaren, maakte hij eerst een punt (het oorspronkelijke punt of de eerste sephiroth, lucht, of heilige geest), gaf er een heilige vorm aan (de tien sephiroth, of de hemelse mens) en bedekte het met een rijk en prachtig gewaad, dat de wereld is.
371: De overheersende en duidelijkste gedachte – die in alle oude leringen wordt gevonden met betrekking tot de kosmische evolutie en de eerste ‘schepping’ van onze bol met al zijn voortbrengselen, organische en anorganische (een vreemd woord voor een occultist) – is dat de hele Kosmos uit de GODDELIJKE GEDACHTE is voortgekomen. Deze gedachte doordringt de stof, die evenals de ENE WERKELIJKHEID eeuwig bestaat; en alles wat leeft en ademt, ontwikkelt zich uit de emanaties van het ENE Onveranderlijke – Parabrahm = Mulaprakriti, de eeuwige ene wortel.
De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 13 De zeven scheppingen (p. 493):
De oorspronkelijke schepping wordt de schepping van licht (geest) genoemd; en de secundaire die van de duisternis (stof). Beide kan men vinden in Genesis, hfst. i, v. 2 en aan het begin van hoofdstuk ii. De eerste is de emanatie van zelfgeboren goden (Elohim); de tweede die van de stoffelijke natuur.
494): (I.) De mahat-tattva schepping – zo genoemd omdat deze de oorspronkelijke zelf-evolutie was van wat mahat moest worden – het ‘goddelijke DENKVERMOGEN, bewust en intelligent’; esoterisch ‘de geest van de universele ziel’ . . . ‘Waardigste van de asceten, door zijn vermogen (het vermogen van die oorzaak) verkrijgt elke voortgebrachte oorzaak haar eigen aard’ (Vishnu Purāna). ‘Omdat de vermogens van alle wezens alleen worden begrepen door de kennis van Dat (Brahma), wat redenering, schepping en dergelijke te boven gaat, zijn zulke vermogens terug te voeren op Brahma.’ DAT gaat dus aan de manifestatie vooraf. ‘Het eerste was mahat’, zegt het Linga Purāna; want het ENE (het DAT) is noch het eerste, noch het laatste, maar ALLES. Exoterisch is deze manifestatie echter het werk van de ‘Allerhoogste’ (eerder een natuurlijk gevolg van een eeuwige oorzaak); of men kon, zoals de commentator zegt, eruit hebben begrepen dat Brahmā toen werd geschapen (?), omdat hij werd geïdentificeerd met mahat, actieve intelligentie of de uitvoerende wil van de Allerhoogste. De esoterische filosofie noemt het ‘de uitvoerende WET’.

In de systeemleer staat de ‘4’ voor het terugkoppelingsmechanisme, dat op de invoer, de verwerking en de uitvoer volgt. De hemelse ‘1 2 3’ ontstaat wanneer de aardse ‘4’, het terugkoppelingsmechanisme harmonie creëert. Dit terugkoppelingsmechanisme heeft op de levenskunst, de zin van het leven betrekking. Een tipje van de sluier wordt opgelicht. De driehoek van Pythagoras is nog steeds actueel. Het ultieme ordeningsprincipe, de negentropie is al millennia bekend.

Esoterie (Hermetische axioma):

Pythagoras Drie Logoi: Spiegelsymmetrie:
VuurLucht1e Logos, Monade3e Logos, TriadeAntroposofieRudolf Steiner 
MonadeTriadeGod ----GeestGeestmens ----Geestzelf (omgevormd Astraallichaam)
||||||
TetradeDuade4. Lichaam ----ZoonFysiek lichaam ----Levensgeest (omgevormd Etherlichaam)
AardeWaterTetrade2e Logos, Duade  

Éne werkelijkheid, 'Ongemanifesteerd en Gemanifesteerd':

Ongemanifesteerd (Hogere Tetraktis) Triade:Gemanifesteerde (Lagere Tetraktis) Tetrade:
Synthese Hans Vincent en Frank Tipler:Esoterie:
- God = Scheppende Intelligentie,De Monade symboliseerde Eenheid, de staat van zijn vóór de schepping.
God representeert het ultieme verleden (Geheugen).
- Zoon = de materiële (aardse) werkelijkheid. De ZoonDe Duade symboliseerde de eerste beweging naar schepping;
vereenzelvigt met de singulariteit van de ultieme toekomst.de splitsing van de Monade in twee polariteiten.
- Heilige geest = evolutionaire krachten in het universum.De Triade symboliseerde de vereniging van de twee polariteiten
De Geest is de verbindende singulariteit tussen hetdoor een bemiddelende hoedanigheid, de Logos of het woord.
ultieme verleden en de ultieme toekomst.
 De Tetrade Vuur, Lucht, Water en Aarde

Het is mogelijk de Tetraktis, de driehoek (1 + 2 + 3 + 4 = 10) in het vierkant van Pythagoras en de vier oorzaken-leer van Aristoteles, met elkaar te verbinden. De tien categorieënleer van Aristoteles wordt in de publicatie Kwaliteitskundig kader toegelicht.

Wet van harmonie ('Alfa en Omega', Evolutionaire kringloop, Zaaien en Oogsten, Wet van Aantrekking en Afstoting, Expansie en Contractie)

Empedocles: Happy is he who has gained the wealth of divine thoughts, wretched is he whose beliefs about the gods are dark.
The nature of God is a circle of which the center is everywhere and the circumference is nowhere.
William Quan Judge: Karma is zowel barmhartig als rechtvaardig. Barmhartigheid en rechtvaardigheid zijn slechts tegengestelde polen van één enkel geheel; en barmhartigheid zonder rechtvaardigheid is niet mogelijk in de werkingen van karma. Dat wat mensen barmhartigheid en rechtvaardigheid noemen is gebrekkig, een dwaling en onzuiver. (W.Q. Judge boek Theosofische inzichten Aforismen over karma p. 268)

Étienne de La Boétie behandelt de hamvraag waar komt die gehoorzaamheid vandaan. Dus waarom zijn mensen bereid het spel mee te spelen? Om de hokjesgeest in de maatschappij op te lossen is bewustzijnsverruiming nodig. De natuur streeft naar evenwicht. De blauwdruk, het Onkenbare, zorgt voor evenwicht tussen Ruimte en Materie. De balans van de ‘weegschaal’ ontstaat door tegenwicht. Het terugkoppelingsmechanisme maakt het mogelijk het evenwicht te herstellen. Maar feedback kan ook de onbalans versterken. Het is onze vrije wil die aan de integratie (synthese) cq. desintegratie, tussen het hemelse en het aardse (goed en kwaad, sturing geeft.

Terezinha Franca Kind De wet van harmonie
‘Wij erkennen slechts één wet in het universum, de wet van harmonie, van volmaakt evenwicht’, zegt één van de Mahatma’s. De wet van harmonie is een fundamentele wet in het universum, de bron en de basis van alle andere wetten van de natuur, vooral de wetten van orde en karma.
De wereld wordt onderhouden door hetzelfde evenwicht tussen de middelpuntzoekende en de middelpuntvliedende krachten waarop het gebouwd werd. De middelpuntzoekende kracht zou zich niet kunnen manifesteren zonder de middelpuntvliedende in de harmonieuze omwentelingen van de sferen.

De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 16 Cyclische evolutie en karma (p. 703):
Het ENE LEVEN staat in nauw verband met de ene wet die de wereld van het Zijn beheerst – KARMA. Exoterisch gezien is dit eenvoudig en letterlijk ‘handeling’, of liever een ‘gevolg-teweegbrengende oorzaak’. Esoterisch gezien is het echter met zijn vèrreikende morele gevolgen iets heel anders. Het is de onfeilbare WET VAN DE VERGELDING.
704: De cyclussen zijn ook onderworpen aan de gevolgen die door deze activiteit ontstaan. ‘Het ene kosmische atoom wordt zeven atomen op het gebied van de stof, en elk wordt in een energiecentrum omgezet; datzelfde atoom wordt zeven stralen op het gebied van de geest, en de zeven scheppende natuurkrachten, die van de wortel-essentie uitstralen . . . volgen, de ene het rechter-, de andere het linkerpad, gescheiden tot het einde van de kalpa en toch nauw met elkaar verbonden. Wat verenigt ze? KARMA.’ De atomen die uit het centrale punt zijn uitgestraald, emaneren op hun beurt nieuwe energiecentra, die onder de latente adem van fohat hun werk van binnen naar buiten beginnen en zich vermenigvuldigen tot andere kleinere centra. Deze vormen in de loop van de evolutie en de involutie op hun beurt de wortels of de oorzaken van nieuwe gevolgen, van werelden en ‘mensendragende’ bollen tot de geslachten, soorten en klassen van alle zeven rijken (waarvan wij er maar vier kennen). Want ‘de gezegende werkers hebben in de eeuwigheid het Thyan-kam ontvangen’ (‘De aforismen van Tson-ka-pa’).
713: Zij worden in de esoterie van het oosten de karmische cyclussen genoemd. Sinds in het westen de heidense wijsheid werd verworpen, omdat deze zou zijn voortgekomen uit en ontwikkeld door de duistere machten van wie men aanneemt dat ze voortdurend in oorlog zijn en strijd voeren met de kleine stamgod Jehova, is daar de volledige en ontzagwekkende betekenis van de Griekse NEMESIS (of karma) geheel vergeten. Anders zouden de christenen beter de diepe waarheid hebben begrepen, dat Nemesis geen eigenschappen heeft; dat, terwijl de gevreesde godin als beginsel absoluut en onveranderlijk is, wij het zelf zijn – volkeren en individuen – die haar tot handeling brengen en de stoot geven in de richting waarin ze werkt. KARMA-NEMESIS is de schepper van volkeren en stervelingen, maar als zij eenmaal zijn geschapen, maken zij van haar een furie of een belonende engel. Inderdaad:
Wijs zijn degenen die Nemesis vereren’8
– zoals het koor tot Prometheus zegt. En even onverstandig zijn zij die geloven dat de godin door welke offers en gebeden ook, gunstig kan worden gestemd, of dat haar wiel kan worden afgebracht van het pad dat het eenmaal heeft ingeslagen. ‘De drievormige schikgodinnen en de altijd waakzame furiën’ zijn alleen op aarde haar attributen, en ze zijn door onszelf voortgebracht. Van de paden van haar kringloop is geen terugkeer mogelijk; toch hebben wij die paden zelf gemaakt, want wij zelf, collectief of individueel, bereiden ze voor. Karma-Nemesis is synoniem met
VOORZIENIGHEID, zonder vooropgezet plan, goedheid en iedere andere eindige eigenschap en kwalificatie, die zo onfilosofisch aan deze laatste wordt toegeschreven. Een occultist of een filosoof zal niet spreken over de goedheid of wreedheid van de voorzienigheid, maar hij zal deze vereenzelvigen met karma-Nemesis en verkondigen dat zij niettemin de goeden beschermt en over hen waakt in zowel dit als toekomstige levens, en dat zij de boosdoener bestraft – ja, zelfs tot in zijn zevende wedergeboorte. Kortom, zolang de gevolgen van de door hem veroorzaakte verstoring van zelfs het kleinste atoom in de oneindige wereld van de harmonie niet volledig zijn vereffend. Want het enige gebod van karma – een eeuwig en onveranderlijk gebod – is volkomen harmonie, zowel in de wereld van de stof als in de wereld van de geest. Het is dus niet karma dat beloont of straft, maar wij belonen of straffen onszelf, al naar gelang wij met de natuur samenwerken en door middel van haar handelen, en ons houden aan de wetten waarop die harmonie berust, of – die wetten overtreden.
8) Die karma-Nemesis
vrezen zou beter zijn.
714:
Het is dus niet karma dat beloont of straft, maar wij belonen of straffen onszelf, al naar gelang wij met de natuur samenwerken en door middel van haar handelen, en ons houden aan de wetten waarop die harmonie berust, of – die wetten overtreden.
714,715: Als niemand zijn broeder kwaad deed, zou karma-Nemesis geen reden hebben tot handelen, en geen wapens om te gebruiken. De voortdurende aanwezigheid in ons midden van alle elementen van strijd en tegenstelling en de verdeling van rassen, volkeren, stammen, gemeenschappen en individuen in Kaïns en Abels, wolven en lammeren, zijn de voornaamste oorzaken van de ‘wegen van de voorzienigheid’. We vormen deze talrijke kronkelwegen van ons lot dagelijks met eigen handen, terwijl we ons verbeelden dat we een spoor volgen op de koninklijke hoofdweg van fatsoen en plicht, en klagen dan dat die wegen zo ingewikkeld en duister zijn. We zijn verbijsterd over het mysterie dat we zelf hebben gemaakt en over de raadsels van het leven die we maar niet oplossen, en we beschuldigen dan de grote sfinx dat ze ons verslindt. Maar er is werkelijk geen ongeval in ons leven, geen ongeluksdag en geen tegenspoed, die niet kan worden herleid tot onze eigen daden in dit of in een ander leven. Als men de wetten van harmonie overtreedt of, zoals een theosofische schrijver het uitdrukt, ‘de wetten van het leven’, moet men erop zijn voorbereid tot de chaos te vervallen die men zelf heeft voortgebracht. Want volgens dezelfde schrijver ‘is de enige conclusie waartoe men kan komen, dat deze levenswetten zichzelf wreken, en dus dat elke wrekende engel slechts een symbool van hun reactie is’.
Kennis van karma geeft de overtuiging dat als
‘. . . de deugd wordt gekweld en de ondeugd zegeviert
De mensheid tot atheïsten wordt gemaakt’9,
dat alleen zo is doordat die mensheid altijd haar ogen heeft gesloten voor de grote waarheid dat de mens zelf zijn eigen verlosser en zijn eigen vernietiger is; dat hij de hemel en de goden, de schikgodinnen en de voorzienigheid niet hoeft te beschuldigen van de schijnbare onrechtvaardigheid die te midden van de mensheid heerst.

De Geheime Leer Deel II Stanza 1 De rassen met het ‘derde oog’ (p. 340/341):
Toen de spiritualiteit en alle goddelijke vermogens en eigenschappen van de deva-mens van het derde Ras tot dienaressen waren gemaakt van de pas ontwaakte fysiologische en psychische hartstochten van de stoffelijke mens, in plaats van omgekeerd, verloor het oog zijn vermogens. Maar zo was de wet van de evolutie, en het was strikt genomen geen VAL. De zonde lag niet in het gebruiken van die nieuw-ontwikkelde vermogens, maar in het misbruiken ervan; in het maken van het tabernakel, dat was bestemd om een god te huisvesten, tot de tempel van allerlei geestelijke ongerechtigheid. En als we zeggen ‘zonde’, is dat alleen om iedereen onze bedoeling te laten begrijpen, want de term karma19 zou in dit geval beter zijn. De lezer die zich bij het gebruik van het woord ‘geestelijke’ in plaats van ‘fysieke’ ongerechtigheid van zijn stuk voelt gebracht, wordt herinnerd aan het feit dat er geen fysieke ongerechtigheid kan zijn. Het lichaam is eenvoudig het onverantwoordelijke orgaan, het werktuig van de psychische, zo niet van de ‘geestelijke mens’. Maar in het geval van de Atlantiërs was het juist het geestelijke wezen dat zondigde, omdat het geest-element in die tijd nog steeds het ‘meester’-beginsel in de mens was. Zo kwam het dat in die tijd het zwaarste karma van het vijfde Ras door onze monaden werd voortgebracht.
19) Karma is een woord met veel betekenissen en heeft voor bijna elk van zijn aspecten een speciale term. Het betekent, als synoniem van zonde, het verrichten van de een of andere handeling tot het verkrijgen van een object van werelds, en dus zelfzuchtig verlangen, dat voor iemand anders wel schadelijk moet zijn. Karma is actie, de oorzaak; en karma is ook ‘de wet van de ethische veroorzaking’; het gevolg van een zelfzuchtig verrichte daad, terwijl de grote wet van harmonie op altruïsme berust.
342: Deze leer omvat de kennis van de voortdurende wedergeboorten van één en hetzelfde individu door de hele levenscyclus heen, en de overtuiging dat dezelfde MONADEN, onder wie veel Dhyan-Chohans of de ‘goden’ zelf zijn, door de
‘kringloop van noodzakelijkheid’ moeten gaan en door zo’n wedergeboorte worden beloond of gestraft voor het ondergane lijden of de gepleegde misdaden in het vorige leven.
De Geheime Leer Deel II Stanza 12 Het vijfde ras en zijn goddelijke leermeesters (p. 474):
Er is in de natuur één eeuwige wet, die er altijd naar streeft tegenstellingen te vereffenen en een uiteindelijke harmonie teweeg te brengen. Dankzij deze wet, waardoor de geestelijke ontwikkeling de stoffelijke en zuiver intellectuele verdringt, zal de mensheid worden bevrijd van haar valse goden en zal zij tenslotte DOOR ZICHZELF ZIJN VERLOST.
476: De moderne Prometheus is nu Epi-metheus geworden, ‘hij die alleen na de gebeurtenis ziet’; omdat de universele mensenliefde van de eerstgenoemde al lang in zelfzucht en zelfaanbidding is ontaard. De mens zal weer de vrije titan van vroeger worden, maar niet vóór de cyclische evolutie de verbroken harmonie tussen de twee naturen – de aardse en de goddelijke – heeft hersteld; waarna hij ontoegankelijk wordt voor de lagere titanische krachten, onkwetsbaar in zijn persoonlijkheid en onsterfelijk in zijn individualiteit, wat niet kan plaatsvinden vóór ieder dierlijk element uit zijn natuur is verwijderd.
H.P. Blavatsky De Geheime Leer Deel II, Conclusies (p. 505):
Zo is de loop van de Natuur onder de heerschappij van de KARMISCHE WET; van de altijd tegenwoordige en altijd wordende Natuur. Want, met de woorden van een wijze, die aan slechts enkele occultisten bekend is:
HET HEDEN IS HET KIND VAN HET VERLEDEN; DE TOEKOMST HET PRODUCT VAN HET HEDEN. EN TOCH, O TEGENWOORDIG MOMENT! WEET GIJ NIET DAT GIJ GEEN OUDER HEBT, EN OOK GEEN KIND KUNT HEBBEN; DAT GIJ EEUWIG SLECHTS UZELF VOORTBRENGT? VOORDAT GIJ ZELFS ZIJT BEGONNEN TE ZEGGEN: ‘IK BEN DE NAKOMELING VAN HET VERVLOGEN MOMENT, HET KIND VAN HET VERLEDEN’, ZIJT GIJ DAT VERLEDEN ZELF GEWORDEN. VOORDAT GIJ DE LAATSTE LETTERGREEP UITSPREEKT, ZIE! GIJ ZIJT NIET MEER HET HEDEN MAAR DIE TOEKOMST ZELF. ZO ZIJN HET VERLEDEN, HET HEDEN EN DE TOEKOMST, DE EEUWIGE LEVENDE DRIEËENHEID IN ÉÉN – HET MAHAMAYA VAN HET ABOLUTE IS.’

Wet van analogie (Balansmechanisme, Wederkerigheid, Atoom en Levensatoom, Altruïsme en Egoïsme)

H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel I Stanza 6 Onze wereld, haar groei en ontwikkeling (p. 175):
(b) Men moet bedenken dat fohat, de constructieve kracht van de kosmische elektriciteit, zoals men overdrachtelijk zegt, evenals Rudra aan Brahma, ‘aan het brein van de vader en de schoot van de moeder’ is ontsprongen, en zich daarna heeft gemetamorfoseerd in een mannelijk en een vrouwelijk beginsel, dat wil zeggen een polariteit, in positieve en negatieve elektriciteit. Hij heeft zeven zonen die zijn broeders zijn; en fohat is genoodzaakt telkens weer te worden geboren, als twee van zijn zoon-broeders in te nauw contact met elkaar komen – of dit nu een omhelzing of een gevecht is. Om dit te vermijden, bindt en verenigt hij degenen van ongelijksoortige aard en scheidt die met een gelijksoortig temperament. Zoals iedereen kan zien, heeft dit natuurlijk betrekking op elektriciteit die door wrijving is opgewekt, en op de wet van aantrekking tussen twee voorwerpen van ongelijke, en van afstoting tussen objecten van gelijke polariteit.
Deel I hoofdstuk 3 An lumen sit corpus, nec non? (p. 535):
De verklaring van zowel cohesie als zwaartekracht ‘moet worden gezocht in de wervel-atoomtheorie van Sir William Thomson'.
536: Dit bewijst dat als ether ‘stof’ is, deze alleen voor geestelijke zintuigen iets zichtbaars, tastbaars en bestaands is, en dat er inderdaad sprake is van een wezen – maar niet op ons gebied: Pater Ether , of Akasha.
De Geheime Leer Hoofdstuk 4 Is de zwaartekracht een wet? (p. 542):
Maar om het pleit te winnen, moeten de occultisten in de eerste plaats de geloofwaardigheid van de wet van de zwaartekracht, van ‘de zwaartekracht, de koningin en heerseres van de stof’, in iedere vorm onderzoeken. Om dit op doeltreffende manier te doen, moet men zich de hypothese in zijn vroegste vorm voor de geest halen. Om te beginnen, was Newton de eerste die deze ontdekte? Het Athenaeum van 26 januari 1867 bevat enige bijzondere informatie over dit onderwerp. Er staat dat ‘men stellig kan aantonen dat Newton al zijn kennis over de zwaartekracht en haar wetten heeft ontleend aan Boehme, bij wie de zwaarte- of aantrekkingskracht de belangrijkste eigenschap van de Natuur is’ . . . Want volgens hem ‘toont zijn (Boehme’s) systeem ons het innerlijke van de dingen, terwijl de hedendaagse natuurwetenschap tevreden is met het kijken naar het uiterlijke’. Verder: ‘de wetenschap van de elektriciteit, die nog niet bestond toen hij (Boehme) schreef, wordt (in zijn geschriften) voorzien; niet alleen beschrijft Boehme alle tegenwoordig bekende verschijnselen van die kracht, maar hij geeft ons zelfs de oorsprong, het ontstaan en de geboorte van de elektriciteit zelf, enz.’
546: En dan geeft de geleerde heer een zuiver occulte leerstelling:
‘De term eeuwigdurende beweging, die ik op deze bladzijden niet zelden heb gebruikt, is zelf dubbelzinnig. Indien de leringen die hier naar voren worden gebracht een goede basis hebben, dan is elke beweging in zekere zin eeuwigdurend. In massa’s waarvan de beweging door wederzijdse botsing wordt beëindigd, wordt warmte of beweging van de deeltjes opgewekt; en zo gaat de beweging verder, zodat we, als we zulke gedachten tot het heelal durfden uitbreiden, zouden aannemen dat dezelfde hoeveelheid beweging altijd dezelfde hoeveelheid stof zou beïnvloeden8.’
8) Correl. Phys. Forces, blz. 173. Dit is precies wat het occultisme beweert, en op grond van hetzelfde beginsel dat ‘waar kracht tegenover kracht wordt gesteld en een statisch evenwicht teweegbrengt, het eerder bestaande evenwicht wordt beïnvloed, en een nieuwe beweging begint, die gelijkwaardig is aan de beweging die tot inactiviteit is teruggebracht’. Dit proces wordt onderbroken in de pralaya, maar is eeuwig en onophoudelijk zoals de ‘Adem’, zelfs wanneer de gemanifesteerde Kosmos in rust is.
Kepler kwam bijna 300 jaar geleden tot deze ‘merkwaardige hypothese’. Hij had de theorie van de aantrekking en afstoting in de Kosmos niet ontdekt, want die was al bekend sinds de tijd van Empedocles. Deze noemde de twee tegengestelde krachten ‘haat’ en ‘liefde’ – en dit komt op hetzelfde neer.
547: Maar we zouden de critici van de middeleeuwse sterrenkundigen willen vragen, waarom Kepler voor het geven van dezelfde oplossing als Newton voor heel onwetenschappelijk moet worden uitgemaakt, terwijl hij zich alleen maar oprechter, consequenter en zelfs logischer toont. Wat is toch het verschil tussen het ‘almachtige wezen’ van Newton en de rectores van Kepler, zijn siderische en kosmische krachten, of engelen? Kepler wordt ook bekritiseerd om zijn ‘merkwaardige hypothese, die uitgaat van een wervelende beweging in het zonnestelsel’, om zijn theorieën in het algemeen en om zijn positieve houding tegenover Empedocles’ denkbeeld van aantrekking en afstoting en in het bijzonder van ‘zonnemagnetisme’.
Hoofdstuk 6 De maskers van de wetenschap Fysica of metafysica? (p. 563):
Niemand zal ontkennen dat een kracht (of het nu zwaartekracht, elektriciteit of een andere kracht is), die buiten de lichamen en in de open ruimte bestaat - of het nu ether of een vacuüm betreft - iets moet zijn en niet een zuiver niets, wanneer deze los van de massa wordt gedacht.
‘De kracht is daarom niet in het atoom maar in de ruimte die de atomen van elkaar scheidt.’
563/564: Of het nu ‘kracht’ of ‘beweging’ is (het occultisme, dat geen verschil tussen beide ziet, probeert ze nooit te scheiden), zij kan niet voor de aanhangers van de mechanische atoomtheorie op de ene manier werken en voor die van de concurrerende school op een andere manier. Evenmin kunnen atomen in het ene geval volstrekt gelijk zijn in omvang en gewicht, en in het andere geval van gewicht verschillen (de wet van Avogadro). Want met de woorden van dezelfde bekwame criticus,
. . . ‘Terwijl de volstrekte gelijkheid van de oorspronkelijke eenheden van massa dus een wezenlijk deel is van de grondslagen zelf van de mechanische theorie, is de hele hedendaagse scheikunde gebaseerd op een beginsel dat daarmee rechtstreeks in strijd is – een beginsel waarvan onlangs werd gezegd dat ‘het dezelfde plaats in de scheikunde inneemt als de wet van de zwaartekracht in de sterrenkunde’8. Dit beginsel staat bekend als de wet van Avogadro of Ampère.’
565: Wij besluiten onze behandeling van het vraagstuk van de zwaartekracht. Hoe kan de wetenschap er aanspraak op maken hier iets met zekerheid over te weten? Hoe kan zij haar beweringen en haar hypothesen handhaven tegenover die van de occultisten, die in de zwaartekracht alleen maar sympathie en antipathie zien, of aantrekking en afstoting, die op ons aardse gebied worden veroorzaakt door fysieke polariteit en buiten haar invloedssfeer door spirituele oorzaken?
Deel I hoofdstuk 9 Zonnetheorie (p. 608):
Een dubbele lus voor de neerwaartse evolutie, van geest naar stof; een andere spiraalvorm misschien op het weer-involuerende pad naar boven, van stof naar geest, en het noodzakelijke geleidelijke en uiteindelijke weer opgaan in de layatoestand, wat de wetenschap op haar eigen manier noemt ‘het wat elektriciteit betreft neutrale punt’, enz., ofwel het nulpunt. Dit zijn de feiten en de verklaring die het occultisme biedt. Men kan het met de grootste zekerheid en het grootste vertrouwen aan de wetenschap overlaten om ze eens te rechtvaardigen. Laten we echter wat meer vernemen over dit genetische oertype van de symbolische staf van Mercurius.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 14 Krachten – bewegingsvormen of intelligenties? (p. 669):
Van goden tot mensen, van werelden tot atomen, van een ster tot een nachtpitje, van de zon tot de levenswarmte van het meest onbetekenende organische wezen – is de wereld van vorm en bestaan een enorme keten, waarvan de schakels alle zijn verbonden. De wet van de analogie is de eerste sleutel tot het wereldprobleem, en men moet deze schakels naast elkaar bestuderen voor wat betreft hun onderlinge occulte relaties.
Geheime Leer Deel I hoofdstuk 16 Cyclische evolutie en karma (p. 705):
Over het ‘Yin-Sin’ mogen mensen niet speculeren, want de Heer Boeddha heeft al zulke onderzoekingen streng verboden. Ook al zijn de Dhyāni-Chohans en alle onzichtbare wezens – de zeven centra en hun directe uitstralingen, de kleinere energiecentra – de directe
van het ENElicht, toch staan de mensen veraf van deze wezens, omdat het geheel van de zichtbare Kosmos bestaat uit ‘uit zichzelf voortgebrachte wezens, de voortbrengsels vankarma’. Terwijl zij dus een persoonlijke god opvatten ‘als slechts een enorme schaduw die door de verbeelding van onwetende mensen op de leegte van de ruimte is geworpen’2, verkondigen zij dat maar ‘twee dingen (objectief) eeuwig zijn, namelijk ākāśa en nirvana’; en dat deze in werkelijkheid EEN zijn, maar indien verdeeld slechts een māyā. ‘De boeddhisten ontkennen de schepping en kunnen zich geen schepper voorstellen. ’‘Alles is uit ākāśa (of op onze aarde svabhavat) voortgekomen, gehoorzamend aan een inherente wet van beweging, en verdwijnt na een bepaalde tijd te hebben bestaan. Er is nog nooit iets uit niets ontstaan.’ (Buddhist Catechism.)
2) Buddhist Catechism, door H.S. Olcott, voorzitter van de Theosophical Society.

Empedocles: Dit spel van aantrekkende en afstotende krachten gebeurt bij toeval en noodzakelijk, en in een kringloop. Deze kringloop heeft plaats in een zogenaamd perfect meetkundig lichaam: een bol. Op een bepaald moment zijn de elementen volledig vermengd door liefde. Dan worden zij door haat geleidelijk weer gescheiden (vuur en lucht gaan naar de buitenkant van de bol), om vervolgens door liefde weer verenigd te worden en naar de begintoestand terug te keren. Er is dus een voortdurende strijd en aantrekking tussen de krachten van liefde en haat, waarbij ze elkaar in heerschappij afwisselen. Empedocles' dynamisch concept van een kosmogonie waarbij de elementen steeds opnieuw weerkeren en nieuwe samenstellingen vormen, noemen we een cyclisch universum.

Individualiteit (Tetraëder, Absoluut en Relatief, Zelf-ontplooiing, Steen der wijzen)

Valentinus: Zelfkennis is Godskennis.
Gnostiek: Zelfkennis is Godskennis.

Quantum Computation in Brain Microtubules?
Decoherence and Biological Feasibility S. Hagan, S. R. Hameroff, J. A. Tuszyński (Submitted on 4 May 2000)
The Penrose-Hameroff (`Orch OR') model of quantum computation in brain microtubules has been criticized as regards the issue of environmental decoherence. A recent report by Tegmark finds that microtubules can maintain quantum coherence for only $10^{-13}$ s, far too short to be neurophysiologically relevant. Here, we critically examine the assumptions behind Tegmark's calculation and find that: 1) Tegmark's commentary is not aimed at an existing model in the literature but rather at a hybrid that replaces the superposed protein conformations of the `Orch OR' theory with a soliton in superposition along the microtubule.

Wat is hartcoherentie?
Bij HeartMath staat het fenomeen ‘hartcoherentie’ centraal. Het hart speelt een cruciale rol in ons functioneren, onze gezondheid en het gevoel van welbevinden. Het hartritme, het verschil in intervallen tussen hartslagen, is het beginpunt van waaruit informatiestromen naar ons brein en het lichaam gaan. Is het ritme regelmatig dan werken lichaam en brein synchroon samen, met diepgaande effecten. Het hartritme staat op haar beurt weer sterk onder invloed van gevoelens en emoties. Het hartritme kan door het individu beïnvloed worden. De HeartMath methode omvat technieken die dat bewerkstelligen.

Focussen op je hart, ademen door je hart en hartgevoel? Het klinkt misschien wat zweverig, maar deze drie stappen vormen de basis van een nieuwe methode ter voorkoming en genezing van hart- en vaatziekten: hartcoherentie.
Een coherent hart betekent niet meer en niet minder dan dat er harmonie is tussen hoofd en hart. En dat is dé manier om stressgevoelens de baas te blijven. En zoals u weet is stress een grote risicofactor voor hart- en vaatziekten. Misschien nog wel veel groter dan we denken.

H.P. Blavatsky Geheime Leer Deel I hoofdstuk 12 De theogonie van de scheppende goden (p. 469):
Deze logos is de Sabda Brahmam van de hindoes, die hij zelfs niet Īśvara (de ‘heer’ God) zal noemen, opdat de term de geest van de mensen niet in verwarring zal brengen. Maar het is de Avalokiteshvara van de hindoes, het Woord van de christenen in zijn werkelijke esoterische betekenis, niet in zijn theologische vervorming.
‘Het is’, zegt hij, ‘de jñātā of het ego in de Kosmos, en elk ander ego . . . is er slechts de weerspiegeling en manifestatie van . . . Tijdens de pralaya bestaat het in een latente toestand in de schoot van Parabrahmam. . . .’ (Tijdens het manvantara) ‘heeft het een eigen bewustzijn en individualiteit . . .’ (Het is een centrum van energie, maar) . . . ‘zulke centra zijn bijna ontelbaar in de schoot van Parabrahmam. Men moet niet veronderstellen dat zelfs de logos de schepper is, of dat deze maar een enkel centrum van energie is . . . hun aantal is bijna oneindig.’ ‘Dit ego’, voegt hij eraan toe, ‘is het eerste dat in de Kosmos verschijnt, en is het doel van alle evolutie. Het is het abstracte ego’ . . . dit is de eerste manifestatie (of aspect) van Parabrahmam’.
De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 15 Over elementen en atomen - Vanuit het standpunt van de wetenschap en van het occultisme (p. 626/627):
Wat de zogenaamde ‘elementalen-atomen’ betreft: de occultisten gebruiken die benaming in een betekenis die analoog is aan de naam die de hindoe aan Brahmā geeft wanneer hij hem ANU, het ‘atoom’, noemt. Ieder elementalenatoom, bij het zoeken waarnaar meer dan één scheikundige het pad heeft gevolgd dat werd aangegeven door de alchemisten, is zoals zij vast geloven (zo niet weten) een ZIEL; niet noodzakelijk een ontlichaamde ziel, maar een jīva, zoals de hindoes deze noemen, een centrum van POTENTIËLE LEVENSKRACHT, waarin intelligentie sluimert en, in het geval van samengestelde zielen, een intelligent actief BESTAAN, van de hoogste tot de laagste orde, een vorm samengesteld uit meer of minder differentiaties. Men moet een metafysicus – en wel een oosterse metafysicus – zijn om te begrijpen wat we bedoelen. Al die atoom-zielen zijn differentiaties van het ENE en staan daarmee in dezelfde betrekking als de goddelijke ziel – buddhi – tot haar leven gevende en onafscheidelijke geest of ātman.
H.P. Blavatsky Geheime Leer Deel I hoofdstuk 22 De symboliek van de mysterienamen Iao en Jehova en hun verband met het kruis en de cirkel (p. 633):
‘Het filosofische kruis, de twee lijnen die in tegengestelde richting lopen, de horizontale en de verticale, de hoogte en de breedte, die de meetkundig te werk gaande godheid op het snijpunt deelt, en dat zowel het magische als het wetenschappelijke viertal vormt wanneer het wordt beschreven in het volmaakte vierkant, is de basis voor de occultist. Binnen de mystieke grenzen ervan ligt de hoofdsleutel, die de deur tot elke wetenschap, zowel de fysische als de geestelijke, opent. Het symboliseert ons menselijke bestaan, want de levenscirkel omschrijft de vier punten van het kruis, die achtereenvolgens
geboorte, leven, dood en onsterfelijkheid voorstellen.
De Geheime Leer Deel II hoofdstuk 24 Het kruis en het pythagorische tiental (p. 666):
Er was een tijd waarin het oosterse symbool van het kruis en de cirkel, de swastika, algemeen werd aangenomen. Voor de esoterische (en wat dit betreft ook de exoterische) boeddhist, de Chinees en de Mongool betekent het ‘de 10.000 waarheden’. Deze waarheden, zeggen zij, behoren tot de mysteriën van het ongeziene Heelal en de oorspronkelijke kosmogonie en theogonie. ‘Sinds fohat de cirkel als twee vlammende lijnen (horizontaal en verticaal) heeft gekruist, hebben de menigten van de Gezegenden nooit verzuimd hun vertegenwoordigers te zenden naar de planeten waarover zij vanaf het begin moesten waken.’
De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 15 Goden, monaden en atomen (p. 686,687):
Dit slaat op de kosmische en sub-planetaire monaden, niet op de superkosmische monas (de monade van Pythagoras), zoals deze in haar synthetische karakter door de pantheïstische peripatetici wordt genoemd. De nu besproken monaden worden vanuit het standpunt van hun individualiteit behandeld, als atomaire zielen, voordat deze atomen afdalen tot een zuivere aardse vorm. Want deze afdaling in concrete stof geeft het middenpunt aan van hun eigen individuele pelgrimstocht. Terwijl ze in het mineralenrijk hun individualiteit verliezen, beginnen ze hier op te klimmen door de zeven toestanden van aardse evolutie tot dat punt, waar een nauwe aansluiting wordt bereikt tussen het menselijke en het deva (goddelijke) bewustzijn. We houden ons echter nu niet bezig met hun aardse gedaanteverwisselingen en lotgevallen, maar met hun leven en gedrag in de Ruimte, op gebieden waar het oog van de meest intuïtieve scheikundige en natuurkundige hen niet kan bereiken – tenzij hij inderdaad sterk helderziende vermogens ontwikkelt.
De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 18 Samenvatting van de wederzijdse standpunten (p. 743/744):
De theologie wordt aangevallen en belachelijk gemaakt omdat zij gelooft in de vereniging van drie personen in één godheid – één God wat substantie, en drie personen wat individualiteit betreft; en men lacht ons uit om ons geloof in onbewezen en onbewijsbare leringen, in engelen en duivels, goden en geesten. En inderdaad behaalden de wetenschappers in de grote ‘strijd tussen religie en wetenschap’ een overwinning op de theologie dankzij het argument dat noch de identiteit van die substantie, noch de beweerde drievoudige individualiteit, na in de diepten van het theologische bewustzijn te zijn bedacht, uitgevonden en uitgewerkt, door enige wetenschappelijke inductieve redenering – en nog het minst door het getuigenis van onze zintuigen – kon worden bewezen. De godsdienst is ten dode opgeschreven, zegt men, omdat hij mysteriën verkondigt. Het mysterie is de ontkenning van het gezonde verstand, en wordt door de wetenschap verworpen. Volgens Tyndall is metafysica fictie, evenals poëzie. De wetenschapper neemt niets op goed geloof aan; hij verwerpt alles wat hem niet wordt bewezen, terwijl de theoloog alles blindelings aanvaardt. De theosoof en de occultist, die niets op goed geloof aannemen, zelfs geen exacte wetenschap, en de spiritist die het dogma ontkent maar gelooft in geesten en in onzichtbare maar machtige invloeden, delen in dezelfde minachting. Goed dan, we moeten nu voor de laatste keer onderzoeken of de exacte'' wetenschap niet op precies dezelfde manier handelt als de theosofie, het spiritisme en de theologie.

De Geheime Leer Deel II hoofdstuk 18 Over de mythe van de ‘gevallen engel’ in haar verschillende aspecten (p. 542/543):
Het is een bekend feit – in ieder geval bekend aan geleerde kenners van de symboliek – dat in elke grote religie van de oudheid de logos-demiurg (tweede logos), of de eerste emanatie van het denkvermogen (mahat), als het ware de grondtoon aanslaat van wat in het daaropvolgende evolutieschema de wisselwerking van individualiteit en persoonlijkheid kan worden genoemd. In de mystieke symboliek van kosmogonie, theogonie en antropogenie vervult de logos in het drama van de schepping en het zijn, twee rollen, namelijk die van de zuiver menselijke persoonlijkheid en de goddelijke onpersoonlijkheid van de zogenaamde Avatars of goddelijke incarnaties, en van de universele geest die door de gnostici Christos wordt genoemd en in de mazdeïsche filosofie de Farvarshi (of Ferouer) van Ahura Mazda. Op de lagere trappen van de theogonie hadden de hemelse wezens van lagere hiërarchieën elk een Farvarshi of een hemelse ‘dubbelganger’. Het is dezelfde, alleen meer mystieke bevestiging van het kabbalistische axioma: ‘Deus est Demon inversus’ (De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 11 (p. 450).

H.P. Blavatsky De Geheime Leer Deel II hoofdstuk 23 De Upanishads in de gnostische literatuur (p. 651):
De sankhyafilosofie is mogelijk door de eerste Kapila overgebracht en onderwezen, en door de laatste Kapila opgeschreven.
Sagara is nog heden in India de naam van de oceaan en zelfs van de Golf van Bengalen aan de monding van de Ganges (zie Wilsons Vishnu Purāna, Deel III, blz. 309). Hebben de geologen ooit het aantal duizenden jaren berekend die de zee nodig heeft gehad om terug te trekken van Hardwar, dat nu 1024 voet boven het zeeniveau ligt, tot waar zij nu is? Als zij dat hadden gedaan, zouden die oriëntalisten die denken dat de tijd van Kapila lag tussen de 1ste en de 9de eeuw n.Chr., misschien van mening veranderen, al was het maar om een van de volgende twee heel goede redenen: het ware aantal jaren dat is verstreken sinds de tijd van Kapila, staat ontegenzeglijk in de Purāna’s, hoewel de vertalers het niet zien. En ten tweede – de Kapila van het satya- en de Kapila van het kali-yuga kunnen één en dezelfde INDIVIDUALITEIT zijn, zonder dezelfde PERSOONLIJKHEID te zijn.

Gottfried de Purucker boek Grondslagen der Esoterische Wijsbegeerte, Deel I, Hoofdstukken 10 DE LEER VAN SVABHÂVA – ZELFWORDING – KARAKTERISTIEKE INDIVIDUALITEIT. DE MENS, ZELF-ONTWIKKELD, ZIJN EIGEN SCHEPPER. DE ‘MONADOLOGIE’ VAN LEIBNIZ TEGENOVER DE LERINGEN VAN DE ESOTERISCHE FILOSOFIE:
Svabhavat is het tegenwoordig deelwoord van het werkwoord bhû, met de betekenis van ‘dat wat zichzelf wordt’ of wat door emanatie, evolutie van binnenuit zijn wezenlijk zelf naar buiten brengt; met andere woorden, dat wat door innerlijke drang de latente vermogens in zijn natuur, in zijn zelf, in zijn diepste wezen tot ontwikkeling brengt. We hebben vaak over het diepste innerlijk gesproken als die innerlijke schakel of wortel waardoor wij (en alle andere dingen) uit het wezenlijke hart van de dingen, dat ons diepste zelf is, te voorschijn komen. Als we erover spraken legden we soms de hand op de borst; maar we moeten er zorgvuldig voor waken niet te gaan denken dat dit diepste innerlijk in het stoffelijk lichaam zit. Laat mij uitleggen wat ik precies bedoel. De tien sephîrôth werden tot de gebieden van de natuur – hoewel dit vreemd is uitgedrukt geeft het heel nauwkeurig en juist de gedachte weer; deze gebieden van manifestatie werden door de kabbalisten in vieren verdeeld, en deze werden de vier ‘ôlâm genoemd, een woord dat oorspronkelijk de betekenis had van ‘verborgen’, ‘verscholen’ of ‘geheim’, maar ook werd gebruikt voor ‘tijd’ en eveneens, praktisch geheel in de geest van de gnostische leer van de ‘aions’ (eonen), voor sferen, in het Sanskriet loka’s. De hoogste van de kabbalistische ‘ôlâms, of sferen, was ‘ôlâm atsîlôth, wat betekent de ‘eon’ of het ‘tijdperk’ of de ‘loka’ van ‘verdichting’. De tweede werd ‘ôlâm hab-berîâh genoemd, wat de eon of het tijdperk of de loka van ‘schepping’ betekende. De derde van bovenaf en van steeds grotere stoffelijkheid droeg de naam van ‘ôlâm ha-yetsîrâh of loka van de ‘vormen’. De vierde en laatste, de stoffelijkste en meest grove was ‘ôlâm ha-‘aßîâh, de eon of wereld van ‘handelingen’ of ‘oorzaken’. Dit laatste gebied, deze laatste sfeer of wereld, is de laagste van de vier en wordt soms de wereld van de stof of ook wel van de ‘omhulsels’ genoemd, omdat de mens (en andere stoffelijke entiteiten) soms als een omhulsel wordt beschouwd in de zin van het gewaad of het voertuig of lichaam van de inwonende geest.
Hoe wordt iemand een mahâtma of ‘groot zelf’? Door zelfgeleide evolutie, door datgene te worden wat hij in zichzelf, in zijn diepste wezen is. Dat is de leer van svabhâva.
En hier moeten we even stilstaan bij het mysterie van de individualiteit. Bedenk dat de persoonlijkheid het ‘masker’ is (persona, in het Latijn), of de weerspiegeling van de individualiteit in de stof; maar omdat ze iets stoffelijks is, kan ze ons omlaagvoeren, al is ze in wezen een weerspiegeling van het hoogste. Het is een oud gezegde dat die dingen het gevaarlijkst zijn die iets van de werkelijkheid of waarheid in zich hebben; niet de dingen die werkelijk onwaar of onjuist zijn, omdat die vanzelf tenietgaan en na verloop van tijd verdwijnen.
Laten we tot besluit bedenken dat, al heeft elk mens de christus in zich en kan hij slechts door die christus worden ‘gered’, hij door die innerlijke christus alleen kan worden gered wanneer hij besluit zichzelf te redden; het initiatief moet van beneden, van hemzelf komen. En hoewel sommige mensen, doordat ze deze prachtige leer van svabhâva verkeerd begrijpen, misschien van fatalisme spreken, kunnen we vanavond niet meer doen dan nadrukkelijk verklaren dat deze leer geen fatalisme is. Ze is volstrekt in tegenspraak met de fatalistische hypothese die stelt dat er buiten de mens een blinde, onbekende, bewuste of onbewuste kracht bestaat, die hem in zijn keuzen, in zijn handelen en zijn evolutie leidt, en hem voortdrijft naar de vernietiging of naar de hemel of de hel. Dat is niet de leer van svabhâva, en in de esoterische filosofie wordt dat niet onderwezen.

De vier Yuga-Avatâra’s van de Hindoetraditie:
Avatâra's die in de vier verschillende yuga's bij de overgang van de ene naar de andere yuga verschijnen om de geëigende zelfverwerkelijkings-methode voor het betreffende tijdvak te verkondigen.

Wet van evolutie (Bewustzijnsevolutie, Goed en Kwaad)

De getallensymboliek brengt net als het Panta rhei alles stroomt of alles is in beweging tot uitdrukking.

In geef me de 5 draait het om de Centrale Coherentie (CC). In het onderzoeksrapport 'E i V' staat de Coherence theory of truth centraal.

In het rapport ‘E i V’ komt 'Ether en Aether', het Ether-paradigma en het 5D-concept aan de orde. Het 5Ddenkraam is gebaseerd op de oerbron, de oerstof. Het Ether-paradigma laat zien dat het goede nieuws is dat het zelfregulerende vermogen in het systeem zit ingebakken. De energetische, elektromagnetische, collectieve blauwdruk (Ether, Akasha, Z.P.F.) die in het universum zit verscholen, biedt een aanzet voor de blauwdruk van de toekomst.

Het Ether-paradigma en het 5D-concept worden naast elkaar gebruikt en passen in het 5Ddenkraam van de Bewustzijnsschil. Het Ether-paradigma heeft als vertrekpunt de materie, elektromagnetisme, de relatieve ether van René Meijer. Het 5D-concept belicht de 5e Dimensie vanuit een filosofisch perspectief. Het is net als met Geest en Lichaam, hemel en aarde, Zo boven, Zo beneden, top down en bottom up, deductief en inductief. Het zijn de twee complementaire kanten van een medaille, die beide de kwintessens tot uitdrukking brengen. Of met andere woorden het Ether-paradigma begint bij 4 en eindigt bij 5 en het 5D-concept begint bij 5 en eindigt bij 4.

Het principe van complementariteit (‘Alles stroomt en niets blijft’) dat al door Heraclitus naar voren is gebracht heeft op de ‘eenheid der tegendelen’ ('These + Antithese = Synthese', Hindoe-trimurti, dialectische filosofie van Hegel en Engels) het overbruggen van tegenstellingen, betrekking. Of met de woorden van Benedict Broere: Het AOS is bedoeld als een nadere invulling van de filosofie van Heraclitus, van het samenwerken van tegendelen naar een schoonste harmonie, in mijn geval het samenwerken van analyse en synthese in het genereren van omega, van een steeds grotere kwaliteit van bestaan. Men spreekt van de logos, het verbindend patroon.

H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel I, Stanza 4 De zevenvoudige hiërarchieën (p. 123):
In de Sepher Jezirah wordt gezegd dat ‘God de troon van zijn glorie graveerde in de Heilige Vier, de ophanim (wielen of wereldsferen), de Serafijnen5, de heilige dieren en de dienende engelen, en uit deze drie (lucht, water en vuur of ether) vormde hij zijn woning’. Zo werd de wereld gemaakt ‘door middel van drie Serafijnen – Sepher, Saphar en Sipur’, of ‘door middel van getal, getallen en getelden’. Met behulp van de astronomische sleutel worden deze ‘heilige dieren’ de tekens van de Dierenriem.
5) Dit is een letterlijke vertaling uit de Afdelingen IX en X: ‘Tien getallen zonder wat?
Een: de geest van de levende God . . . die leeft in eeuwigheid! Stem en geest en woord, en dit is de Heilige Geest.
Twee: geest uit geest. Hij ontwierp en hakte daarmee tweeëntwintig basisletters uit, drie moeders en zeven dubbele en twaalf enkele, en uit hen één geest.
Drie: water uit geest; hij ontwierp en hakte daarmee het woeste en het lege, modder en aarde. Hij ontwierp ze als een bloembed, hakte ze als een muur, bedekte ze als een plaveisel.
Vier: vuur uit water. Hij ontwierp en hakte daarmee de troon van glorie en de wielen, en de serafijnen en de heilige dieren en de dienende engelen, en op deze drie grondvestte hij zijn woning, zoals is gezegd: hij maakt zijn engelen geesten en zijn dienaren vurige vlammen!’ De woorden ‘grondvestte hij zijn woning’ tonen duidelijk aan dat in de Kabbala, evenals in India, de godheid als het Heelal werd beschouwd, en oorspronkelijk niet de buiten-kosmische god was die hij nu is.
125: Het ‘leger van de stem’ is de oervorm van de ‘menigte van de logos’ of het ‘WOORD’ van de Sepher Jezirah, dat in de Geheime Leer ‘het ene getal, voortgekomen uit geen-getal’ wordt genoemd – het Ene eeuwige Beginsel. De esoterische theogonie begint met het Ene, dat gemanifesteerd en dus niet eeuwig is in zijn aanwezigheid en in zijn bestaan, hoewel wèl eeuwig in zijn essentie; het getal van de
getallen en de getelden – de laatste komen voort uit de stem, de vrouwelijke Vach, Satarupa ‘met de honderd vormen’, of de Natuur. Uit dit getal 10, of scheppende natuur, de moeder – de occulte ‘nul’ die, in verbinding met de eenheid ‘1’ (één) of de levensgeest, altijd voortbrengt en vermenigvuldigt – kwam het gehele Heelal voort.

De Geheime Leer Deel II, Stanza 2 Schepping van goddelijke wezens volgens de exoterische verhalen (p. 63):
Vreemd genoeg begint hij met het scheppen van DEMONEN, die dus voorrang krijgen boven de engelen of goden. Dit is geen tegenstrijdigheid en ook geen inconsequentie, maar heeft evenals al het overige een diepzinnige esoterische betekenis, volkomen duidelijk voor iemand die vrij is van christelijk theologisch vooroordeel. Wie voor ogen houdt dat het beginsel MAHAT of intellect, het ‘universele denkvermogen’ (letterlijk ‘het grote’), dat de esoterische filosofie de ‘gemanifesteerde alwetendheid’ noemt – het ‘eerste voortbrengsel’ van pradhana (oerstof) zoals het Vishnu Purana zegt, maar volgens het occultisme het eerste kosmische aspect van Parabrahm of het esoterische SAT, de universele ziel3 – aan de wortel van het ZELF-bewustzijn ligt, zal begrijpen waarom. De zogenaamde ‘demonen’ – die (esoterisch) het zelfbewuste en (intellectueel) actieve beginsel zijn – zijn om zo te zeggen de positieve polen van de schepping, en zijn dus het eerst voortgebracht. Dit is in het kort het proces, zoals het in de Purana’s allegorisch wordt verteld.
3) Dezelfde volgorde van beginselen is er in de mens: atma (geest), buddhi (ziel), zijn voertuig, zoals de stof het vahan van de geest is, en manas (denkvermogen), het derde, of microkosmisch het vijfde. Op het gebied van de persoonlijkheid is manas het eerste.
64: Voortgaand met scheppen, neemt Brahma een andere vorm aan, die van de Dag, en schept hij uit zijn adem de goden, die de eigenschap van goedheid (passiviteit) verkrijgen4. In zijn volgende lichaam overheerste de eigenschap van grote passiviteit, die ook (negatieve) goedheid is, en uit de zijde van die persoonlijkheid kwamen de pitri’s, de voorvaderen van de mensen voort, omdat, zoals de tekst verklaart, ‘Brahma zich (tijdens het proces) als de vader van de wereld voelde5’. Dit is kriya-sakti, de geheimzinnige yoga-kracht, die elders wordt verklaard. Dit lichaam van Brahma werd, na te zijn afgeworpen, de sandhya (avondschemering), het interval tussen dag en nacht.
4) Zo zegt de Toelichting dat de uitspraak ‘overdag zijn de goden het machtigst, en ’s nachts de demonen’ zuiver allegorisch is.
5) Dit zich voelen als dit, dat, of iets anders is de belangrijkste factor bij het voortbrengen van elke soort psychische of zelfs fysische verschijnselen. De woorden ‘wie tot deze berg zal zeggen: verhef u en val in de zee, en niet zal twijfelen . . . het zal hem ook geschieden’, zijn geen ijdele taal. Maar het woord ‘geloof’ moet worden vertaald met WIL. Geloof zonder wil is als een windmolen zonder wind – dus zonder gevolg.
67: Er is meer dan één interpretatie, want er zijn zeven sleutels tot het mysterie van de val. Bovendien zijn er in de theologie twee ‘vallen’: de opstand van de Aartsengelen en hun ‘val’ en de ‘val’ van Adam en Eva. Zo worden zowel de lagere als de hogere hiërarchieën beschuldigd van een veronderstelde misdaad. Het woord ‘veronderstelde’ is de ware en juiste uitdrukking, want in beide gevallen is de beschuldiging gebaseerd op een onjuiste opvatting. Beide worden in het occultisme als karmische gevolgen beschouwd, en beide behoren tot de wet van de evolutie: verstandelijk en geestelijk aan de ene kant, stoffelijk en psychisch aan de andere.
De Geheime Leer Deel II hoofdstuk 25 De mysterieën van het zevental (p. 684):
De geestlijn blijft driedelig en de stoflijn tweedelig – twee is een even getal en dus ook vrouwelijk. Bovendien waren volgens Theon de pythagoreeërs, die aan de Tetraktis de naam harmonie gaven, ‘omdat zij een diatessaron in sesquitertia is’, van mening dat ‘de verdeling van de canon van het monochord door de tetraktis werd gemaakt in de duade, triade en tetrade; want het omvat een sesquitertia, een sesquialtera, een dubbele, een driedelige en een vierdelige verhouding, waarvan de sectie 27 is’. ‘In het oude muziekschrift bestond het tetrachord uit drie toonafstanden of intervallen en vier toontrappen, die door de Grieken diatessaron worden genoemd en door ons een kwart.’
Op het getal zeven baseerde Pythagoras zijn leer over de harmonie en muziek van de sferen, waarbij hij de afstand van de Maan tot de Aarde ‘een toon’ noemde, van de Maan tot Mercurius een halve toon, vandaar naar Venus hetzelfde; van Venus tot de Zon 1 1/2 toon; van de Zon tot Mars één toon; vandaar tot Jupiter een halve toon; van Jupiter tot Saturnus een halve toon; en vandaar tot de Dierenriem (Dodecaëder) één toon; in totaal zeven tonen – de diapason harmonie. Alle melodie van de natuur is in die zeven tonen, en wordt daarom ‘de stem van de Natuur’ genoemd.
686: Maar de pythagoreeërs beschouwden het getal zeven of de heptagoon als een religieus en volmaakt getal. Het werd telesphoros genoemd, omdat door dit getal alles in het Heelal en de mensheid tot zijn einde, d.w.z. zijn hoogtepunt, wordt gevoerd' (Philo, de Mund. opif.). De leer van de sferen, vanaf de tijd van Lemurië tot aan Pythagoras, toont aan dat zowel de zeven krachten van de aardse en ondermaanse natuur, die onder het bestuur van de zeven heilige planeten staan, als de zeven grote krachten van het Heelal, te werk gaan en zich evolueren in zeven tonen, die de zeven noten van de toonladder zijn.
688: Maar de
pythagoreeërs beschouwden het getal zeven of de heptagoon als een religieus en volmaakt getal. Het werd telesphoros genoemd, omdat door dit getal alles in het Heelal en de mensheid tot zijn einde, d.w.z. zijn hoogtepunt, wordt gevoerd' (Philo, de Mund. opif.).
712: Er zijn twee tetragrammatons: de macro- en de microprosopus. De eerste is het absolute volmaakte vierkant of TETRAKTIS binnen de cirkel, beide abstracte begrippen, en wordt daarom AIN, het Niet-zijn genoemd, d.i. onbegrensbaar en absoluut Zijn. Maar beschouwd als microprosopus of de ‘hemelse mens’, de gemanifesteerde logos, is hij de driehoek in het vierkant – de zevenvoudige kubus, niet de viervoudige, of het vlakke vierkant. Want in dezelfde ‘Grote heilige Vergadering’ staat geschreven: (83) ‘En hierover wensten de kinderen van Israël te weten, zoals er staat geschreven (Exodus xvii, 7): ‘Is het Tetragrammaton in ons midden, of het Negatief Bestaande?)’9 (Waar maakten zij onderscheid tussen microprosopus, die Tetragrammaton wordt genoemd, en macroprosopus, die AIN wordt genoemd, Ain het negatief bestaande?)’10.
9) In de bijbel vereenvoudigd tot: ‘Is de Heer (!!) in ons midden, of niet?’ (Zie Exodus xvii, 7.)
10) Zie Kabala Denudata door S. Liddell MacGregor Mathers, lid van de T.S., blz. 121.

Rechterpad en Linkerpad (Zaaien en Oogsten, Winst of Verlies)

De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk 15 Goden, monaden en atomen (p. 680/681):
Op gezag van dit archaïsche symbool wordt een mannelijke, persoonlijke god, de schepper en vader van alles, een derderangs emanatie, terwijl de sephiroth op de vierde plaats in de neerdalende reeks staan, en aan de linkerkant van En-Soph (zie de kabbalistische levensboom). Zo wordt de monade gedegradeerd tot een voertuig – een ‘troon’!
De monade – slechts de uitstraling en weerspiegeling van het punt (logos) in de wereld van de verschijnselen – wordt, als de top van de gemanifesteerde gelijkzijdige driehoek, de ‘vader’. De linkerzijde of lijn is de duade, de ‘moeder’, die wordt beschouwd als het kwade, tegenwerkende beginsel (Plutarchus, De Placitis Placitorum); de rechterzijde stelt de zoon voor (in iedere kosmogonie ‘de echtgenoot van zijn moeder’, omdat hij één is met de top); de basislijn geeft het universele gebied van de voortbrengende Natuur weer, die op het gebied van de verschijnselen vadermoeder-zoon verenigt, zoals deze in de bovenzinnelijke wereld waren verenigd in de top. Door mystieke vervorming werden ze het viertal – de driehoek werd de TETRAKTIS.
Geheime Leer Deel I hoofdstuk 16 Cyclische evolutie en karma (p. 703/704):
Het ene leven staat in nauw verband met de ene wet die de wereld van het Zijn beheerst – karma. Exoterisch gezien is dit eenvoudig en letterlijk ‘handeling’, of liever een ‘gevolg-teweegbrengende oorzaak’. Esoterisch gezien is het echter met zijn vèrreikende morele gevolgen iets heel anders. Het is de onfeilbare wet van de vergelding. Men doet vergeefse moeite als men tegen degenen die niets weten over de werkelijke betekenis, de eigenschappen en het enorme belang van deze eeuwige onveranderlijke wet, zegt dat geen theologische definitie van een persoonlijke godheid een beeld kan geven van dit onpersoonlijke, maar toch altijd aanwezige en actieve beginsel. Men kan het ook geen voorzienigheid noemen. Want de voorzienigheid verheugt zich bij de theïsten (in elk geval bij de protestantse christenen) in het bezit van een persoonlijk mannelijk geslacht, terwijl zij bij de rooms-katholieken een vrouwelijke macht is. ‘De goddelijke voorzienigheid matigt zijn zegeningen om een betere werking daarvan te verzekeren’, zegt Wogan ons. Inderdaad matigt ‘Hij’ ze, wat karma, een geslachtloos beginsel, niet doet.
704: In de eerste twee Afdelingen hebben we aangetoond dat bij het eerste trillen van het opnieuw ontstaande leven, svabhavat, ‘de veranderlijke uitstraling van de onveranderlijke duisternis, die onbewust is in eeuwigheid’, bij elke wedergeboorte van de Kosmos overgaat van een passieve toestand naar een van intense activiteit; dat het zich differentieert en dan door middel van die differentiatie begint te werken. Dit werk is KARMA.
De cyclussen zijn ook onderworpen aan de gevolgen die door deze activiteit ontstaan. ‘Het ene kosmische atoom wordt zeven atomen op het gebied van de stof, en elk wordt in een energiecentrum omgezet; datzelfde atoom wordt zeven stralen op het gebied van de geest, en de zeven scheppende natuurkrachten, die van de wortel-essentie uitstralen . . . volgen, de ene het rechter-, de andere het linkerpad, gescheiden tot het einde van de kalpa en toch nauw met elkaar verbonden. Wat verenigt ze? Karma.’ De atomen die uit het centrale punt zijn uitgestraald, emaneren op hun beurt nieuwe energiecentra, die onder de latente adem van fohat hun werk van binnen naar buiten beginnen en zich vermenigvuldigen tot andere kleinere centra.
708: De verschijnselen leveren ons de basis voor de generalisatie van twee wetten, die inderdaad beginselen van wetenschappelijke voorspelling zijn; en alleen hierdoor dringt het denkvermogen van de mens door tot de verzegelde verslagen van het verleden en de ongeopende bladzijden van de toekomst. De eerste hiervan is de wet van de evolutie of, in voor ons doel geschikte bewoordingen, de wet van de in wisselwerking staande opeenvolging of de georganiseerde geschiedenis in het individu, toegelicht in de veranderende fasen van elk tot ontwikkeling komend stelsel van gevolgen . . . Deze gedachten roepen ons het onmetelijke verleden en de onmetelijke toekomst van de geschiedenis van de stof direct voor de geest. Zij schijnen bijna vergezichten in de oneindigheid te bieden, en het menselijke intellect een bestaan en een inzicht te verschaffen, vrij van de beperkingen van tijd en ruimte en eindige oorzakelijkheid, en dit intellect te verheffen tot het niveau van de Hoogste Intelligentie, die haar woonplaats in de eeuwigheid heeft.’ (World-Life, blz. 535 en 548.)
709: Ja, ‘ons lot staat in de sterren geschreven’! Maar hoe nauwer de vereniging tussen de sterfelijke weerspiegeling mens en zijn hemelse oervorm, des te minder gevaarlijk zijn de uiterlijke omstandigheden en de opeenvolgende reïncarnaties – waaraan Boeddha’s noch Christussen kunnen ontkomen. Dit is geen bijgeloof en het is allerminst fatalisme. Dit laatste betekent een blinde koers van de een of andere nog blindere kracht, en de mens heeft tijdens zijn verblijf op aarde een vrije wil. Hij kan het lot dat hem beheerst niet ontlopen, maar hij heeft de keus tussen twee paden die hem in die richting leiden, en hij kan het einddoel van ellende – indien iets dergelijks zijn bestemming is – bereiken, òf in het sneeuwwitte kleed van de martelaar, òf in de besmeurde kleding van een vrijwilliger op het pad van de ongerechtigheid; want er zijn uiterlijke en innerlijke omstandigheden die het bepalen van onze wil met betrekking tot onze daden beïnvloeden, en het ligt in onze macht het ene of het andere pad te volgen. Wie in karma gelooft, moet in de lotsbestemming geloven die ieder mens van zijn geboorte tot zijn dood draad voor draad om zich heen weeft, zoals een spin haar web. Deze lotsbestemming wordt geleid, hetzij door de hemelse stem van de onzichtbare oervorm buiten ons, of door de ons meer vertrouwde astrale of innerlijke mens, die maar al te vaak de kwade genius is van het belichaamde wezen dat mens wordt genoemd. Deze beide stimuleren de uiterlijke mens, maar een van hen moet overwinnen; en vanaf het eerste begin van het onzichtbare gevecht treedt de strenge en onverbiddelijke wet van compensatie (
WET VAN DE VERGELDING) in werking en neemt haar loop, terwijl zij getrouw de wisselvalligheden van dat gevecht volgt.
De Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 4 Organische evolutie en scheppende centra (p. 833):
Dit is juist voorzover het de ‘oorspronkelijke kiem’ betreft, maar het is onjuist dat die ‘kiem’ slechts ‘veel verder terug’ ligt dan de mens; want zij ligt op een onmetelijke en onvoorstelbare afstand (
in de tijd, maar niet in de ruimte), zelfs van de oorsprong van ons zonnestelsel. Zoals de hindoefilosofie terecht leert, kan het ‘anīyāmsam anīyasām’ slechts door valse begrippen worden gekend. Het zijn de ‘vele’ die voortkomen uit het ENE – de levende geestelijke kiemen of krachtcentra'' – elk in een zevenvoudige vorm, die de wet van de evolutie en van de langzame geleidelijke ontwikkeling eerst tevoorschijn roepen en haar dan de OORSPRONKELIJKE IMPULS geven.

====

Goddelijke wijsheid (Zevende wijsheidssleutel)

De Geheime Leer Deel I, Inleiding (p. 19):
Het gevaar was, dat leringen zoals die van de planeetketen of de zeven rassen direct een sleutel geven tot de zevenvoudige natuur van de mens, want ieder beginsel staat in verband met een gebied, een planeet en een ras, en de menselijke beginselen staan op elk gebied in verband met zevenvoudige occulte krachten waarvan die van de hogere gebieden een geweldige energie bezitten. Zo geeft iedere zevenvoudige verdeling direct een sleutel tot geweldige occulte krachten, waarvan het misbruik onberekenbaar kwaad voor de mensheid zou veroorzaken. Een sleutel die misschien geen sleutel is voor de huidige generatie – vooral niet voor de westerlingen – die immers worden beschermd, juist door hun blindheid en onwetend materialistisch ongeloof in het occulte; maar een sleutel die niettemin heel reëel zou zijn geweest in de vroege eeuwen van het christelijke tijdperk, voor mensen die ten volle overtuigd waren van de realiteit van het occultisme en die een cyclus van ontaarding ingingen die hen vatbaar maakte voor misbruik van occulte krachten en tovenarij van de ergste soort.
De documenten waren verborgen, dat is waar, maar van de kennis zelf en van het werkelijke bestaan daarvan werd nooit een geheim gemaakt door de hiërofanten van de tempel, waarin MYSTERIËN altijd als een leerschool dienden en een aansporing tot deugd vormden. Dit is heel oud nieuws en werd herhaaldelijk bekendgemaakt door de grote adepten, van Pythagoras en Plato tot de neoplatonisten. Het was de nieuwe religie van de Nazareners die in de gedragslijn van eeuwen een verandering ten kwade teweegbracht.
22: Hetzelfde zal worden gezegd van de Geheime Archaïsche Leer, wanneer bewijzen worden gegeven van haar onbetwistbare bestaan en van haar geschriften. Maar het zal eeuwen duren vóór er veel meer van wordt gegeven. Over de sleutels tot de geheimen van de Dierenriem, die bijna voor de wereld verloren zouden zijn, merkte de schrijfster ongeveer tien jaar geleden in ‘Isis Ontsluierd’ op dat ‘de genoemde sleutel zeven keer moet worden omgedraaid vóór het hele stelsel is onthuld. Wij zullen hem maar éénmaal omdraaien en zo de oningewijde één vluchtige blik in het mysterie toestaan. Gelukkig is hij die het geheel begrijpt!’
Hetzelfde kan men zeggen van het hele esoterische stelsel. In ‘ISIS’ werd de sleutel één keer omgedraaid en niet meer. In deze delen wordt veel meer uitgelegd. In die dagen kende de schrijfster de taal waarin het boek werd geschreven nauwelijks en het openbaren van veel waarover nu vrij wordt gesproken, was verboden. In de twintigste eeuw zal mogelijk een beter geïnformeerde en veel geschiktere leerling door de Meesters van Wijsheid worden gezonden om afdoende en onweerlegbare bewijzen te leveren dat er een wetenschap bestaat die men gupta-vidya noemt en dat, evenals de eens geheimzinnige bronnen van de Nijl, de bron van alle nu aan de wereld bekende religies en filosofieën gedurende vele eeuwen was vergeten en voor de mensen verloren, maar tenslotte is gevonden.
H.P. Blavatsky: De Geheime Leer, Deel I, Stanza 4 De zevenvoudige hiërarchieën (p. 134):
De lipi-ka’s, van het woord lipi, ‘geschrift’, betekent letterlijk de ‘schrijvers’. Deze goddelijke wezens zijn op mystieke manier verbonden met karma, de wet van de vergelding, want ze zijn de griffiers of geschiedschrijvers, die op de (voor ons) onzichtbare tafelen van het astrale licht, ‘de grote beeldengalerij van de eeuwigheid’, een getrouw verslag afdrukken van iedere handeling en zelfs gedachte van de mens, van alles dat was, is of ooit zal zijn in het Heelal van de verschijnselen. Zoals in ‘Isis’ werd gezegd, is dit goddelijke en ongeziene schilderij het BOEK VAN HET LEVEN ('Akasha-kronieken').

Zie ook:

Boeken:

Externe Links

<< vorige || volgende >>

Categorie: Artikelen | Rapport | Auteur: Harry Nijhof


Deze pagina werd sedert 16 dec. 2007 keer bekeken.