1.2 Samenvatting - Zes Domeinen

Orpheus: Het eeuwige wezen van het getal is de oorsprong, die alles van tevoren bepaalt, de oorsprong van het heelal, de aarde en de daartussen liggende gebieden.
J.J. van der Leeuw: Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden ervaren.
Mahatma_Gandhi De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
Wij moeten de verandering zijn die we in de wereld willen zien.
Mahatma Gandhi: We need to be the change we wish to see in the world.

Triade (Evolutionaire kringloop, Bodhisattva Pad, 'Hoofdroute', Perceptie, Wederkerigheid, Tetrade)

Jezus zei, Wanneer zij die u leiden tegen u zeggen, ‘Kijk, het Koninkrijk is in de lucht’, dan zullen de vogels in de lucht u voorgaan. Als ze tegen u zeggen, ‘Het is in de zee’, dan zullen de vissen u voorgaan. Nee, het Koninkrijk is binnenin u, en het is buiten u. Wanneer u uzelf leert kennen, dan zult u ontdekken, en beseffen, dat u zelf een zoon van de levende Vader bent. – Gezegde 3
Aurelius Augustinus: In de Vader is de eenheid, in de Zoon de gelijkheid, in de Heilige Geest het harmonieuze samengaan van eenheid en gelijkheid.
Top-down versus bottom-up:
Psalm 41:10 Zelfs de man mijns vredes, op welken ik vertrouwde, die mijn brood at, heeft de verzenen tegen mij grotelijks verheven.
Johannes 6:31-35 Wiens brood men eet, diens woord men spreekt.
- Bertolt Brech: Erst kommt das Fressen, dann die Moral.
H.P. Blavatsky: … hetzij men zich naar de bloem van het oosten of naar de academies van het westen keert, het reizen langs het pad gebeurt zonder zich te bewegen. U bént het pad
U moet de leegte van het schijnbaar volle, de volheid van het schijnbaar lege, onderzoeken. (De stem van de stilte).
Denis Diderot: 'Het doel van een encyclopedie is het verzamelen van de kennis die over de wereld is verspreid en haar als systeem aan onze samenleving te presenteren.'
Pierre Teilhard de Chardin: De evolutie die zich van zichzelf bewust wordt’ of ‘In het voltooide christelijke universum (in het 'pleroma', zoals Paulus zegt) blijft God per slot van rekening niet alleen; nee, hij is alles in allen (en pâsi panta Theos) - de eenheid in en door de verscheidenheid.
Jiddu Krishnamurti: Het individuele probleem is het wereldprobleem.
Ilya Prigogine: In navolging van Spinoza zei Einstein ooit tegen De Gaulle dat we marionetten zijn zonder dit zelf te beseffen.
Emmanuel Macron: The Paris agreement remain irreversible and will be implemented not just by France but by all the other nations. We will succeed because we are fully committed, because wherever we live, whoever we are, we all share the same responsibility: make our planet great again.
Robbert Dijkgraaf: De architectuur van ons brein bepaalt en beperkt de wetenschap - Er is geen wiskunde zonder de mens - daar kwam ik achter (NRC 27 december 2008).
Linda Rood Hoe meer je afdaalt in de stroom van het leven, hoe meer je beseft dat je deze stroom en zijn bedding bént.
Derk Jan Eppink: Culturen die snakken naar het 'voltooid leven' missen de wil tot overleven. (Derk Jan Eppink Volkskrant 19 juli 2017 p. 21)

Het onderzoeksrapport 'Eenheid in Verscheidenheid' verdedigt 27 stellingen:

Stelling 19: Alleen een interdisciplinaire grensoverschrijdende benadering, een integrale denktrant, de synthese van de alfa-, béta- en gammawetenschappen, het onderkennen van de twee kanten van één medaille brengt de Theorie van alles een stapje verder. De unificatietheorie kan niet worden uitgevonden want het is de status quo van de alfa-, béta- en gammawetenschappen. Kunst maakt het mogelijk, de 4e dimensie (4Ddenkraam), de synthese tussen de drie domeinen van de alfa-, béta- en gammawetenschappers weer te geven.
Stelling 20: Is het wetenschappelijk bezien interessant dat door ‘trial and error’ bestuur het wiel steeds opnieuw wordt uitgevonden? Aan de hand van het geweten laten zich herhalende patronen in de geschiedenis wel degelijk verifiëren. De herhalende patronen, de universele patronen, de unificatietheorie, het universele mechanisme, het universele en eeuwige perpetuum mobile, dat al in de Bijbel bekend was ligt vast. Het is zoals het is (antropisch principe), daar kan de wetenschap weinig aan veranderen.

De kloof tussen Maakbaarheidsgeloof en Zelfvernietigingsdrang, de chaos in de wereld neemt toe doordat politici in het algemeen beter zijn in het doorschuiven dan in het oplossen van problemen. De relatie tussen Anthropogenesis en Cosmogenesis, de in de kosmos verborgen blauwdruk van het leven, het morele kompas (rechtvaardigheid, zelfreinigende vermogen), lees negentropie maakt het mogelijk de chaos te bedwingen.

In 1929 antwoordde Einstein, op de vraag of hij in God geloofde: ‘Ik geloof in de God van Spinoza, die zichzelf openbaart in de wetmatige harmonie van het heelal, en niet in een God die zich bemoeit met het lot en de handelingen van mensen.’ Het onderzoeksrapport 'E i V' belicht de synthese tussen Wetenschap, Filosofie en Religie. Wanneer we naar de wetenschap kijken draait het niet primair om Robbert Dijkgraaf en de tv-serie The Mind of the Universe, maar om bijvoorbeeld de wetenschappelijke prestaties van Nobelprijswinnaars als Niels Bohr, Ilya Prigogine, Naguib Mahfouz, Joseph Stiglitz, Amartya Sen, Breyten Breytenbach en Brian Josephson. We kunnen in dit kader ook denken aan wetenschappers als Douglas Hofstadter, Fritjof Capra, Ken Wilber, Manfred Kets de Vries, Paul Verhaeghe, Jan Derksen, Herman Wijffels, Geert Hofstede en Willem Hofstee. Manfred Kets de Vries is een Nederlands psychoanalyticus, managementwetenschapper en econoom die als hoogleraar humanresourcemanagement en leiderschapsontwikkeling verbonden is aan INSEAD in Fontainebleau. Om conditioneringen beter te leren begrijpen is de rol van de Nederlandse psychiaters Manfred Kets de Vries en Jan Derksen vergelijkbaar met die van de Belgische psychiater Paul Verhaeghe. Wat betreft managementwetenschappen is ook het afscheidscollege over de De kloof tussen theorie en praktijk van Prof. dr. Godfroij interessant. Om de wetenschap te belichten zijn ook de cultuurgeschiedenis volgens W.W. Mijnhardt en de wetenschapsjournalisten David Brooks en Amanda Gefter van belang.
Het
filosofische gezichtspunt wordt in het bijzonder belicht door de wetenschapsfilosofen Nick Bostrom, Ervin Laszlo en Sir Karl Popper, door de politieke filosofen John Gray en Michael Sandel, de filosofen Hans Achterhuis en Emmanuel Lévinas en de godsdienstfilosofen Karen Armstrong en Martin Buber. Voor het religieuze perspectief wordt verwezen naar de verhalen, die zijn opgeschreven in de Veda’s, de heilige boeken van het Hindoeïsme, het Boeddhisme en in het Oude - en het Nieuwe Testament.

Het mystieke lichaam van Christus
- DEEL 1 - De Kerk, het mystieke lichaam van Christus
- HOOFDSTUK 1 - De Kerk een "lichaam"
- HOOFDSTUK 2 - De Kerk, het "lichaam" van Christus
- Artikel 1 - Christus de "Stichter" van de Kerk
- Artikel 2 - Christus "Hoofd" van het lichaam
- Artikel 3 - Christus "Instandhouder" van het lichaam
- Artikel 4 - Christus "Zaligmaker" van de Kerk
- HOOFDSTUK 3 De Kerk het "mystieke" lichaam van Christus
- DEEL 2 - De vereniging van de gelovigen met Christus
- Artikel 1 - Maatschappelijke en juridische banden
- Artikel 2 - De
goddelijke deugden
- Artikel 3 - De naastenliefde
- Artikel 4 - Christus omvat ons met oneindige kennis en eeuwige liefde
- Artikel 5 - De Kerk: de volheid van Christus
- Artikel 6 - De inwoning van de Heilige Geest
- Artikel 7 - De Eucharistie: teken van eenheid
- DEEL 3 - Herderlijke opwekking
- HOOFDSTUK 1 - Dwalingen omtrent het geestelijk leven
- Artikel 1 - Vals mysticisme
- Artikel 2 - Vals quiëtisme
- Artikel 3 - Dwalingen omtrent de Biecht
- Artikel 4 - Dwalingen omtrent het gebed
- HOOFDSTUK 2 - Opwekking tot liefde jegens de Kerk
- Artikel 1 - Onze liefde zij echt
- Artikel 2 - Wij moeten in de Kerk Christus zien
- Artikel 3 - Laat ons Christus' liefde tot de Kerk navolgen
- DEEL 4 - Nawoord - Over de Heilige Maagd Maria

Mededogen met de ploeteraars (Sander Janssens de Volkskrant 6 januari 2024, katern Boeken & Wetenschap p. 26-27):
In alle stukken die
Samuel D. Hunter schrijft, voert hij mensen op voor wie geld, succes of erkenning geen vanzelfsprekendheden zijn. Zo ook in The Whale, dat vorig jaar grandioos werd verfilmd. In Rotterdam is nu zijn nieuwste stuk A Case for the Existence of God te zien.
Hunter wil met A Case hoop bieden in ‘apocalyptische tijden’, waarin klimaatangst, verharding en polarisatie welig tieren. ‘Het stuk laat zien dat we allemaal vlammetjes zijn die kort oplichten en dan weer doven. Voor mij schuilt daar een soort opluchting in. Ja, zelfs hoop, al is het misschien een gecompliceerde variant van hoop. Onze angsten en ons verdriet kunnen voor ons buitensporig en volkomen nieuw aanvoelen, maar ze worden door generaties heen gedeeld.’

Een parlementaire enquête - ter opfrissing van de bestuurlijke hygiëne en de democratie is goud waard (Sheila Sitalsing de Volkskrant 6 januari 2024, katern Zaterdag p. 16):
De terugkeer van de
complotquerulant is evenwel geen reden om de enquête dan maar af te serveren. Daar zijn onderwerp en instrument veel te belangrijk voor. In de vorige Tweede Kamer was het algemene belang allengs zoekgeraakt tussen ruziënde splinters die elkaar openlijk haatten. Op de nieuwe Kamer rust de zware verantwoordelijkheid om te laten zien dat het wél kan: van mening verschillen en toch het algemeen belang dienen.

Op zoek naar zingeving in je leven? Kijk eens naar wat de wereld te bieden heeft. (Rens Bod de Volkskrant 5 januari 2024, p. 24):
Hiermee brengen we het ‘
mysterie van zin’ terug tot het ‘probleem van zingeving’: het is niet de vraag of het leven zin heeft, maar welke betekenissen we aan het leven willen toekennen.
Iedereen zal daarbij voor zichzelf een
zingevingspalet moeten creëren, waarin altruïstische en egoïstische doelen, evenals kortetermijn- en langetermijndoelen, in evenwicht worden gehouden. Gezien het enorme belang van zingeving voor ons mentale welzijn, moeten we een leven zonder zin zien te voorkomen. De dood is erg, maar een leven zonder zin is erger.

Bibi, je hebt bloed aan je handen, stap op’ (Rob Vreeken de Volkskrant 5 januari 2024, p. 6-7):
Als zijn zoon Tom niet door Hamas was vermoord, zou
Yaacov Godo nu op de Westoever zijn om Palestijnen te helpen. In plaats daarvan bivakkeert hij in een tent voor het Israëlisch parlement.

Knappe koppen, vergooi je talent niet aan slideshows, maar toon je morele ambities (Alex Fleuren en Douwe de Lange de Volkskrant 4 januari 2024, p. 28):
Studenten aan de universiteiten zijn niet zelden
vroegtijdig een prooi voor het bedrijfsleven dat een glansrijke carrière in het verschiet stelt. Terwijl de studietijd toch vooral moet gaan over persoonlijke ontwikkeling. Tijd dus om het academisch onderwijs fundamenteel te veranderen.
Om de knappe koppen wél op de juiste plekken te krijgen, denken wij dat er
twee fundamentele veranderingen moeten plaatsvinden in het universitair onderwijs.
Ten eerste, het bedrijfsleven moet worden geweerd. Grote advocatenkantoren, consultancybureaus, en andere bedrijven hebben te veel invloed op de universiteit. Met name studies zoals rechten en economie zijn daardoor gecommercialiseerd. Al vanaf het eerste jaar worden studenten er overspoeld door gladde recruiters, goodiebags, en luxe lunches.
Ten tweede, de structuur van bacheloropleidingen moet drastisch veranderen. Universiteiten doen hun best om studenten te stimuleren tot morele ambities, maar door de huidige structuur van bachelors is er te weinig ruimte voor zelfontplooiing. Door hoepels springen – verplichte vakken met gestandaardiseerde toetsen binnen een grotendeels vastgesteld programma - leidt maar zelden tot idealisme. Integendeel, deze structuur leidt precies tot de huidige morele zesjescultuur: mensen die op de Zuidas gaan werken, maar wel meedoen aan de sponsorloop.

Jeroen Dijsselbloem, ex-president van de Eurogroep wekt in Nederland de indruk dat hij met de Big Bazooka de economie, de banken heeft gered, een probleem heeft opgelost, maar in Brussel is nog niet het begin van een oplossing in zicht. Het onderzoeksrapport 'E i V' toont aan dat juist het tegendeel het geval is. De Big Bazooka is slechts een losse flodder, die de economie heeft opgeblazen. Steeds duidelijker komt naar voren dat het eenzijdig inrichten van de BV-Nederland op basis van het Westerse marktmodel een politieke blunder is geweest. In plaats van in Nederland topprestaties te bevorderen staat nu de middelmatigheid, de zesjescultuur centraal. Brancheorganisaties als Vereniging Hogescholen, Aedes en de Nederlandse Zorgautoriteit hebben nog geen meerwaarde gecreëerd, dus niet echt aan de kwaliteitsverbetering bijgedragen.

‘Israël produceert meer terroristen dan het uitschakelt’ (Monique van Hoogstraten de Volkskrant 3 januari 2024, p. 6-7):
De Israëlische premier Benjamin
Netanyahu heeft bezworen Hamas blackblueblackblueblackblueblack%. ‘In hun gedachtegoed zijn er slechts twee opties: winnen of sterven.’

Verbeter de arbeidsomstandigheden. Want minder doden door werk betekent minder voedingsbodem voor populisme (Frank Pot en Ruud Vreeman de Volkskrant 3 januari 2024, p. 28):
Recente onderzoeken van de universiteiten van
Nijmegen, Leuven en Oxford laten zien dat werkenden die niet mee mogen praten over hun werk, die slechte arbeidsomstandigheden hebben of veel onzekerheid door flexwerk, eerder cynisme over de politiek, een anti-elitegevoel en sympathie voor populistische partijen ontwikkelen.
De
vrije markt wordt tegenwoordig niet meer in sociaal opzicht gecorrigeerd. Het vertrouwen in de overheid en instituties brokkelt af. De stap naar de asielzoeker als zondebok is dan gauw gezet. Een democratisch herstel in de zin van nul doden door toedoen van arbeid, is daarom een belangrijke opgave. De minister heeft daarmee een goed begin gemaakt.

Essay Intiem verzet
Radicale zelfzorg (Lieke Knijnenburg De Groene Amsterdammer 7 januari 2024):
Wat is de functie van
zelfzorg? Is het een manier om je te verzetten tegen een overheid die je wijsmaakt dat je geen zorg verdient? Is het opium voor het volk, een excuus om het bijltje erbij neer te gooien? Of is zelfzorg simpelweg een noodzaak om in deze tijd te overleven? In 2016 leidde de verkiezing van Donald Trump tot president van de Verenigde Staten op eenzelfde wijze tot oproepen tot ‘self-care’, lees ik in een etymologie van het woord in The Point. In een tijd waarin je elke minuut van de dag meegesleept kon worden door de rampspoed in de wereld werd er binnen progressieve en liberale kringen opgeroepen om ook goed voor jezelf te blijven zorgen.

De zusters van Utrecht
Zich vervolmaken voor de liefde tot God (Lize Geurts De Groene Amsterdammer 21 december 2023, p. 70-73):
Tientallen jaren zorgden de zusters
Augustinessen van Sint-Monica voor de verschoppelingen van de stad Utrecht. Tegenwoordig zorgen ze vooral voor elkaar.

Een herschikking van het leven op aarde
Op zoek naar vaste grond (Jaap Tielbeke De Groene Amsterdammer 21 december 2023, p. 56-59):
Klimaatontwrichting zorgt ervoor dat de wereld op drift raakt. Moeten we de nieuwe kosmopoliet in onszelf omarmen? Of beschutting zoeken in onze eigen achtertuin?

Conservatieven aller landen treffen elkaar aan de Donau
Broedplaats Boedapest (Marijn Kruk De Groene Amsterdammer 21 december 2023, p. 34-37):
Viktor Orbán werkt als een magneet op behoudende denkers uit Europa en de VS. De Hongaarse hoofdstad huisvest inmiddels een baaierd van rechtse denktanks. ‘Hier voelt het alsof ik weer in Europa ben.’

Universiteitsbestuur spreekt zich niet uit tegen Israël (Iva Venneman de Volkskrant 19 oktober 2023, p. 8):
Veroordeel de acties van Israël.’ Dat is de kern van de oproep die studenten, alumni en medewerkers van de Universiteit van Amsterdam (UvA) doen in een brief aan het universiteitsbestuur. Maar het UvA-bestuur gaat er niet in mee. ‘Het belangrijkste is om de onderlinge rust te bewaren.

De blijvende koempelmentaliteit van Roda JC
Voor elkaar door het vuur (Pepijn Keppel De Goene Amsterdammer 19 oktober 2023, p. 42-45):
De Limburgse voetbalclub Roda JC ontstond uit meerdere voetbalclubs voor mijnwerkers. De spelers waren verbonden door kolendamp en noeste arbeid. Hun koempelmentaliteit, hun verenigde geestdrift, werkt nog altijd door in de hedendaagse clubcultuur.
Finsterwolde gaat misschien niet meer stemmen
‘Wij laten ons niet onder de neuze pielen’ (Arnoud Bodde De Goene Amsterdammer 19 oktober 2023, p. 98-101):
In het Oost-Groningse Finsterwolde zijn verkiezingen al lang geen
feest voor de democratie meer. Een groot deel van de inwoners gaat niet meer stemmen. Maar wanneer een belangrijke voorziening dreigt te verdwijnen, komt het dorp in opstand.

Tijs van den Brink interviewt Sinan Can (Adieu God 30 juli 2023 NPO2):
Programmamaker
Sinan Can gelooft niet in toeval. Daarvoor is zijn eigen bestaan te wonderlijk: zijn ouders mochten in Turkije niet met elkaar trouwen, maar kwamen elkaar jaren later weer tegen op de markt in Nijmegen. Toch beschouwt hij zichzelf eerder als spiritueel dan als religieus. Een klassiek godsbeeld heeft hij al helemaal niet. In zijn leven kende Sinan momenten van diep verdriet en voor zijn programma's wordt hij vaak geconfronteerd met menselijk leed. Op die moeilijke momenten grijpt hij terug naar wijsheid uit het soefisme en de teksten van de dichter Rumi. Ze helpen hem bovendien om zijn ego klein te houden.

Essay Twintig jaar na 9/11
Propaganda van de daad (Rutger van der Hoeven De Groene Amsterdammer 8 september 2021 p. 22-25):
Waren de aanslagen van 11 september 2001 een
meesterzet? De Britse hoogleraar oorlogsstudies Lawrence Freedman weegt de twee decennia oorlogen die op de aanslagen volgden strategisch af. ‘Uit propaganda-oogpunt was elke aanval na 9/11 een teleurstelling.’
‘Of ik moslim ben? Maakt dat uit?’ (Rasit Elibol, p. 26-29):
De aanslagen op de
Twin Towers hadden ook voor Nederland grote gevolgen. Groepen zouden lijnrecht tegenover elkaar komen te staan en geweld zou niet geschuwd worden. Bent u dat nu al vergeten?

Pas op voor de schoonmaker (Bette Dam De Groene Amsterdammer 12 augustus 2021 p. 30-34):
De westerse media lieten hun beeld van Afghanistan de afgelopen decennia vooral inkleuren door
westerse generaals, politici en diplomaten. Alsof het Afghaanse volk alleen uit de Taliban en al-Qaeda bestaat.
I k schrijf deze zinnen met tranen in de ogen. Natuurlijk zijn het in de eerste plaats de Amerikaanse regering en haar internationale bondgenoten de zich na 9/11 lieten leiden door
wraakzucht en blind van woede van Afghanistan een strijdtoneel maakten zonder enige compassie met of kennis van de geschiedenis, cultuur of de eeuwenoude dagelijkse gewoonten van de bevolking. Maar mijn jarenlange journalistieke betrokkenheid en aanwezigheid op dat strijdtoneel heeft me ook steeds weer gedwongen te vragen naar de rol die de internationale media, en dan vooral de grote Amerikaanse en Europese persbureaus, televisiestations en kranten, hebben gespeeld.
Want wat als zij al die jaren de bronnen voor hun oorlogsverslaggeving wat minder eenzijdig bij de generaals en diplomaten en andere vertegenwoordigers van de
war on terror hadden gezocht? Wat als ze wat vaker de moeite hadden genomen met de altijd bereidwillige Afghanen te spreken die hun hadden kunnen laten zien dat hun land zoveel meer was dan een broedplaats van terroristen? Wat als zij de aanwijzingen dat de Taliban zich al heel snel hadden overgegeven wel serieus hadden genomen en tegenover de internationale war on terror de kansen van een binnenlandse Afghaanse politieke agenda hadden onderzocht die erop gericht was de verslagen Taliban in te sluiten en de vluchtende al-Qaeda-strijders te isoleren? En wat als in die internationale media in die eerste jaren niet elke aanslag in Afghanistan automatisch aan de Taliban was toegeschreven, zonder lokale bronnen naar de werkelijke toedracht te vragen?

Religieuze sloophameratheïsten (Paul Delfgaauw 6 juli 2013):
‘Veel atheïsten zijn religieus,’ stelt
Stephen Prothero in zijn boek God is niet één. ‘Gloeiend van geloofsijver dragen ze hun opvattingen over God uit en verrichten hun bekeringswerk met verve. Ze keren zich uitsluitend tegen goden die ze kennen. Van de goden en godinnen van het hindoeïsme weten ze weinig. Wanneer zij het afgodsbeeld van God op de korrel nemen, dan jagen ze toch meestal op de God van het westers monotheïsme.’

Mystiek is terug. Zij is universeel en verbindt. (Hans Feddema Civis Mundi Digitaal #18, mei 2013):
Om misverstand te voorkomen, ik
respecteer priester en hoogleraar Bodar zeer. Ik raad hem aan het gesprek met de nieuwe spiritualiteit voort te zetten, ook al was dat in Heemstede niet meteen een succes. Ik help hem graag met het vinden van mensen, die het nieuwe spirituele denken goed kunnen verwoorden. Misschien kan hij in Tilburg ook iets doen met de suggestie van Joep de Hart voor de nieuwe spiritualiteit van 26% der Nederlanders ook leerstoelen te introduceren. Ik maak van de gelegenheid gebruik kerken op te roepen een pluriforme commissie in te stellen, om het gesprek aan te gaan met vertegenwoordigers van de nieuwe beweging.

Het publieke belang van een seculiere autonome moraal (Bert Snel Civis Mundi Digitaal #4, maart 2011):
Godsdienst for ever?
‘Eens zullen we allemaal goede seculiere humanisten zijn.’ Zo begint Jay Tolson zijn recensie van Prothero’s boek: God is not one.[6] Sinds de aanslagen van 9/11 zijn we hard geconfronteerd met de terroristische kant van religie. De negatieve kant van godsdienst kwam in één klap midden in de belangstelling te staan.

Dagboek Uit het leven van Alice Walker
Een
ziel met littekens (Alice Walker De Groene Amsterdammer 27 juli 2023, p. 40-44):
Eind jaren 1960 in gesegregeerd Amerika zoekt
Alice Walker schrijvend naar hoe ze op zichzelf staande personages kan neerzetten, vrij van de druk die de witte wereld op hen uitoefent. Naar hoe ze zelf overeind kan blijven. En naar schoonheid.

Driftschrijver (Paul Onkenhout de Volkskrant 3 februari 2023, p. V10-11):
Naar aanleiding van haar nieuwe boek Neem nooit een beste vriend, leggen we schrijfster Erna Sassen de vraag voor: Als ze moet kiezen wie het verschrikkelijkst is, prins Bernhard jr. of Thierry Baudet?

Macht, onmacht en maakbaarheid (Filosofisch kwintet 3 juli 2022 NPO1):
De term
maakbaarheid werd lang geassocieerd met linkse politiek uit de jaren zeventig, maar veranderde sindsdien van betekenis. Vroeger was er de overtuiging dat de maatschappij maakbaar was, nu is er vooral geloof in de maakbaarheid van het individu. Clairy Polak onderzoekt ons vermogen de wereld in beweging te krijgen of zelfs te veranderen. Met filosoof en historicus Philipp Blom, schrijver Nelleke Noordervliet, journalist Jaap Tielbeke en cultuurfilosoof Thijs Lijster.

Routekaart naar de economische afgrond (Koen Haegens de Volkskrant 15 oktober 2020, p. 23):
Loopt alles fout, dan stevenen we af op het gevreesde laatste deel van de routekaart. Daar loert het ultieme besmettingsgevaar:
de economische malaise slaat over op de financiële sector. Op de beurzen verdampen de pensioenspaarpotten. Huizenprijzen zakken. Banken draaien de kredietkraan dicht, waardoor nog meer bedrijven failliet gaan. Het zou, in de woorden van DNB-president Knot, ‘een turbo’ zetten op de huidige crisis.
Wees gerust: zo ver is het nog niet. Met wat geluk ontwikkelen onderzoekers tijdig een medicijn of vaccin. Dan komt Nederland er vanaf met een
‘gewone’ recessie. Geen pretje, maar oneindig veel beter dan een dollemansrit naar de financieel-economische afgrond.

Profiel Hilary Mantel
Geesten zijn Europees (Joost de Vries De Groene Amsterdammer 7 mei 2020, p. 34-38):
Eindelijk voltooide
Hilary Mantel haar trilogie over de opkomst van Thomas Cromwell aan het zestiende-eeuwse hof van koning Hendrik de Achtste. Net als Mantel zelf wordt Cromwell door geesten achtervolgd.
Het derde deel,
The Mirror and the Light, over de onvermijdelijke val van Cromwell, verscheen in maart in het Verenigd Koninkrijk en komt deze week uit in het Nederlands als De spiegel & het licht. Het boek ging om twaalf uur ’s avonds in een boekhandel midden in Londen in de verkoop. Voor de deur stonden lange rijen – harrypottereske toestanden. De critici deden ondertussen haasje-over wie de beste blurb kon leveren. ‘De Booker-jury kan met vakantie, dit is de winnaar’, schreef de eerste recensent van The Guardian. ‘Wat Tolstoj met Oorlog en vrede voor Rusland deed’, schreef de tweede, ‘deed Mantel met Cromwell voor Engeland.’
Geesten staan ook op de voorgrond in Beyond Black,
Hilary Mantels roman uit 2005 over het rondreizende medium Alison Hart, dat mensen in contact brengt met de overledenen. Elke keer probeert Alison haar klanten ervan te overtuigen dat het hiernamaals een aangename plek is, maar zelf weet ze beter; de geesten die zich aan haar opdringen zijn de wanhoop nabij.

Je kan nooit het verleden exact hetzelfde zien zoals het destijds was (Hilary Mantel de Volkskrant 16 november 2018):
In haar Van der Leeuw-lezing, die de Britse schrijver
Hilary Mantel 16 november hield in Groningen, vertelde ze over de curieuze manieren waarop een historisch personage met boek en schrijver op de loop kan gaan en over hoe het geheugen het verleden reconstrueert, zoals ook zijzelf haar verleden reconstrueerde in haar memoires. Dit is de tekst die ze uitsprak.

Zingeving van het leven voor en na de dood, Deel II, De visie van Tolstoj en Jung (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #34 december 2015):
Jung
beschouwt opvattingen omtrent voorbestaan na de dood niet als sociaal bepaalde functionele fantasieën die angst reduceren, zoals socioloog Norbert Elias schrijft in zijn boek De eenzaamheid van stervenden in onze tijd. We beginnen met de sociologische context, daarna de visie van Tolstoj gevolgd door die van Jung.
De zin van het leven, liefde en relaties
Ook volgens
Elias ontleent het leven een groot deel van zijn zin aan het ‘weefsel van de samenleving’. Zijn boek De eenzaamheid van stervenden in onze tijd stelt het probleem van het wegvallen van relaties, de vereenzaming, aan de orde. Het leven vindt ook bij Tolstoj zijn zin grotendeels in diepgaande relaties. Bij Iwan Illich in de onzelfzuchtige liefde en onvoorwaardelijke toewijding van een eenvoudige bediende, een boerenjongen die hem tot het laatst blijft ondersteunen, masseren en zo zijn pijn verlicht. Tolstoj idealiseert hiermee de eenvoudige boeren waar zijn hart naar uitging.

Tobias Reijngoud boek Weten is meer dan meten (een recensie staat in de Volkskrant 23 februari 2012):
Spraakmakende opinieleiders over de
economisering van de samenleving:
Hans Achterhuis, filosoof en publicist * Frank Ankersmit, historicus * Jan Blokker, publicist * Peter Blom, directievoorzitter Triodos Bank * Arnoud Boot, hoogleraar financiële markten * Arjo Klamer, hoogleraar economie van kunst en cultuur * Jos van der Lans, cultuurpsycholoog en publicist * Grahame Lock, hoogleraar filosofie * Rob Riemen, directeur Nexus Instituut * Abram de Swaan, socioloog * Evelien Tonkens, bijzonder hoogleraar actief burgerschap * Marian Verkerk, hoogleraar zorgethiek * en anderen.
In zijn boek laat
Tobias Reijngoud zien dat het in de kern nog steeds draait om het eerder door Aristoteles onderkende spanningsveld tussen ’Kwaliteit en Kwantiteit’. Of met andere woorden Plato's Ideeën wereld, de Allegorie van de grot is nog steeds actueel: Kenmerkend voor Plato’s idealisme is dat de abstracte wereld van de Ideeën meer realiteit bezit dan de materiële wereld van de tastbare dingen.

'Beschaving is een dun vernislaagje' (interview Tobias Reijngoud Trouw 21 februari 2012):
Werkelijke vrijheid betekent: vrij zijn van het najagen van begeerten en behoeftes, geen slaaf zijn van je driften. Dat zegt cultuurfilosoof Rob Riemen. De schuldencrisis is volgens hem het gevolg van een perverse vorm van vrijheid.

Voor de beroemde psycholoog Jung was ‘coincidentia oppositorum’, unus mundus (one world), de perfecte supersymmetrie , het balansmechanisme een leidend thema.

'Kenelijk kan ik toch wel wat' (Paul Onkenhout interviewt Raymond Thiry Volkskrant Magazine 27 januari 2023, p. 14-21):
Raymond Thiry is een begenadigd acteur − hij speelde in ruim zestig films en series − maar ook de man van de betere anekdote (over een gemummificeerde rat). En hij is ‘verrotte handig’. Klussen geeft hem houvast.
Met Kerstmis waren
alle ouders en kinderen samen in een huisje. ‘Het was echt leuk. Ze maken muziek en springen als jonge honden boven op elkaar. Ze kunnen het heel goed met elkaar vinden. Het gaat goed met ze.’
Lijken ze op je?
Ja, zeker wel. Bij de ene herken ik de diplomatie waarvan ik me ook kan bedienen, bij de ander de hysterie. En fysiek ook wel, ja. Het leukst vind ik de wijze waarop ze in het leven staan. Dát herken ik heel erg. Ze gedragen zich allerminst krampachtig. Ze staan overal voor open en ze houden ervan om te ontregelen. Als ik hier om de hoek sta te praten met een paar halvegaren, komen ze erbij staan en mengen ze zich in het gesprek. Daar geniet ik enorm van.’

Van onopvallende medewerker tot maatgevende stem (Michiel van der Geest de Volkskrant 2 februari 2023, p. 31):
Anderhalf jaar geleden was Tim ‘S Jongers nog een onopvallende beleidsmedewerker. Nu schrijft hij als directeur van het wetenschappelijk bureau van de PvdA aan een gezamenlijke linkse visie (met GroenLinks) en is hij een toonaangevende stem in het debat over de kloof in de samenleving.
Hoe hij in
intense armoede opgroeide in een dorp nabij Antwerpen. Hoe zijn ouders in een vechtscheiding kwamen (‘een oorlog die mijn hele jeugd zou duren’). Hoe hij pas naar school kon als de bijstand was gestort en er weer (een beetje) geld was om schoenen te kopen. Hoe hij voor 3 euro per avond de hokken van Deense doggen bij een fokker in de buurt schoonmaakte. Hoe hij van scholen werd gestuurd. Hoe hij het huis ontvluchtte na weer een aanval van fysiek geweld. Hoe hij aan het werk ging en alsnog zijn diploma’s haalde. Hoe hij zich inschreef bij de universiteit van Antwerpen, waar hij na een nacht werken in de daklozenopvang moe in de collegebanken zat – tussen zijn jongere medestudenten die moe waren van een nacht doorhalen.

Het ‘wie-verzint-dit-nou-beleid’ (TIM ’S Jongers de Volkskrant 7 juni 2022 p. 21):
Toen ik jaren geleden
Putters hoorde spreken over de SCP-studie Verschil in Nederland, werd met moeilijke woorden als sociaal-, cultureel- en economisch kapitaal duiding gegeven aan een concreet verleden. Ik leerde dat ik zo’n twintig jaar van mijn bestaan tot het zogenaamde precariaat behoorde. Een groep waar je zelf niet toe behoren wil. Maar het leven kan verkeren.

Kim Putters, Inge Mutsaers en Stan van Pelt volgen het inzicht in het onderzoeksrapport 'E i V', namelijk de wederkerigheid tussen micro en macro, dat we in onze eigen bubbel, lees referentiekader leven. Door grip te krijgen op onze eigen bubbel, kunnen we meehelpen een ongezonde bubbel in de financiële sector te laten verdwijnen. Of met andere woorden datgene waartegen we vechten definieert ons even duidelijk als datgene waarvoor we ons inzetten. Platland ontstaat wanneer politici de verborgen 5e Dimensie buiten hun referentiekader plaatsen, we door marionetten van het systeem worden geregeerd.

De metafoor ‘Veilig en Verdoemd’ (p. 324, 326, 337, 425, 481, 482) in het boek van Amanda Gefter is analoog aan Verlossing en Verdoemenis in de esoterie en Genadeleer en Erfzondeleer in het christendom. Het belicht de in het universum verborgen 5e Dimensie, het goddelijke bewustzijn. De eindconclusie van Amanda Gefter is dat we allen in ons eigen referentiekader leven en daardoor komt opnieuw de discussie centraal te staan vanuit welk referentiekader wordt beoogd Probleem en Oplossing ('Zaaien en Oogsten') met elkaar te verbinden. Wat Amanda Gefter zegt sluit aan op wat Jiddu Krishnamurti over waarnemer van het waargenomene al eerder naar voren heeft gebracht. De verborgen 5e Dimensie, de 5 bij 5 matrix? biedt net als het 7 schillenmodel, de boodschap van authentiek leiderschap, het antwoord op De trap naar terreur van Fathali M. Moghaddam.

Met behulp van het 7 schillenmodel kan de boodschap van authentiek leiderschap worden weergegeven. De kern van Authentiek leiderschap is dat je je gedrag niet van buiten naar binnen moet laten bepalen (rode pijl), maar van binnen naar buiten (groene pijl). Dan praat je over authentiekleiderschap. Authentiek leiderschap laat zien hoe in het leven schommelingen tussen Leven en Dood, bijvoorbeeld kleine conjunctuurschommelingen en grote Kondratiev-cyclus ontstaan en kunnen worden opgelost. We zijn het zelf die in het leven orde en wanorde creëren. Elk mens schrijft zijn eigen levensverhaal. Of met andere woorden ‘Het gaat om de moraal van ons levensverhaal’.

Sing me a song (Boeddhistische blik 19 juni 2022 NPO2):
In Bhutan raakt de 17-jarige monnik Peyangki door de intrede van
smartphones afgeleid van de dagelijkse rituelen van het kloosterleven. Hij heeft middels WeChat een vriendin in de stad opgedaan en is compleet vergroeid geraakt met zijn telefoon, net als al zijn vrienden in het klooster. Zelfs tijdens het bidden kunnen ze hun blik niet van hun mobieltje afhouden. De internetliefde brengt Peyangki aan het twijfelen over zijn toekomst en of die nog wel in het klooster ligt.

Le Roy tuin, de ecokathedraal van Heerenveen (Fryslân dok 24 december 2022, 17,18 september 2022 NPO2):
Het
ministerie van de Toekomst, een gruttoboer, een filosoof, een wandelend bos, een ecokathedraal en een 'earth advocate' willen mensen bewust maken van de gevolgen van de keuzes die ze nú maken.

Sterke Yerke (Fryslân dok 19 juni 2022 NPO2):
Vier Friese jongens staken in 1979 op het zelfgebouwde vlot '
Sterke Yerke' de Atlantische Oceaan over om de olievervuiling te onderzoeken. Met een nieuw vlot vragen ze nu aandacht voor de plasticsoep. Heimwee (Walter van der Kooi De Groene Amsterdammer 17 november 2022, p. 58-59):
De eerste keer dat ik de term ‘
solastalgia’ las was in De Groene van 10 maart vorig jaar. Thijs Weststeijn gebruikte hem in een mooi essay over ‘historisch erfgoed en klimaatverandering’ en gaf meteen een vertaling voor dat begrip, dat afkomstig is van de Australische ‘milieufilosoof’ Glenn Albrecht. ‘Troostalgie’, opperde hij, verwijzend naar het verschijnsel ‘dat je heimwee voelt terwijl je nog thuis bent’. Albrecht duidt daarbij op het sinds razendsnelle klimaatverandering steeds vaker voorkomende verschijnsel dat je thuis je thuis niet meer is omdat het ingrijpend is veranderd, aangetast, zelfs vernietigd.
Door de Tegenlicht-aflevering
Welkom in het Symbioceen (21 november 2022 NPO2), waarin Albrecht de voornaamste gids is, realiseerde ik me dat het ‘solastalgia’ was die ik deze zomer ervoer toen ik langs een haast water- en bootloze IJssel fietste, door een niet groen maar geel landschap. Een unheimische, licht apocalyptische ervaring. Licht vergeleken bij wereldwijde catastrofes elders.

De natuurlijke mens (Boeddhistische blik 12 december 2021 en 10 april 2022 NPO2):
‘Er is geen grotere misvatting dan te denken dat de
milieucrisis te maken heeft met uitstervende dieren en planten en door de mens veroorzaakte verontreiniging en lelijkheid. Ze zijn er allemaal onderdeel van, maar het is vooral een crisis van geest en ziel.’
Het is de boodschap van de
natuurfilosoof Matthijs Schouten, bijzonder hoogleraar ecologie en filosofie van het natuurherstel aan de Universiteit van Wageningen en tevens boeddhistisch leraar. Volgens Schouten heeft de ecologische crisis vooral te maken met de vragen: wie denken wij mensen te zijn op deze planeet? En wat zullen we moeten worden om een duurzame toekomst op deze aarde te creëren voor onszelf en alle andere schepsels?

In plaats van het milieuvraagstuk te ontkennen dient de de klimaat-, euro- en vluchtelingencrisis door politici en wetenschappers wereldwijd centraal te worden geplaatst. Het Westerse beschavingsmodel is een belangrijke oorzaak van de klimaatcrisis en watervervuiling. Het betreft een gigantische milieuvervuiling van moeder aarde. Niet alleen in water, maar ook voor de homo sapiens zit in het universum een zelfreinigend vermogen verborgen. Een integrale denktrant maakt het mogelijk een leefbare wereld te creëren. Door de dwaasheid, hoogmoed (Filosofisch kwintet 2 juli 2017 na ca. 31 minuten Ian Buruma) van Westerse politici neemt de chaos in de wereld toe. Tot slot gaat de discussie over identiteitspolitiek, ontzuiling en herzuiling. Ian Buruma stelt (na ca. 45 minuten) dat de Israëlische politiek is vastgelopen tussen Israëli's en Palestijnen. De politiek zou moeten gaan over waterrechten en elektriciteit en dat soort dingen, zaken waarover je tot overeenstemming kunt komen. Marjan Slob heeft gelijk Edith Schippers had niet met het migrantenvraagstuk, maar de onderhandelingen met de vergroening van de economie moeten beginnen.

Een toekomstige houdbare samenleving en economie?
Rothschild: achtergronden Illuminati of ook dogmatische politiek
Rothschild, zionisme en bolsjewisme: Marxisme Engels, Lenin en zionistische financiers: Illuminati, vrijmetselaars, geheime bondgenootschappen en macht.
Wellicht staat het reptiliaanse symbool voor het egocentrische darwinistische (evolutionaire reptielenbrein) karakter van grootkapitalistische zelfverrijking. Bij een aantal complottheoristen zoals David Icke wordt dit symbool letterlijk genomen en zie je het terug in de vorming van ‘reptiliaanse bloedlijnen’. Symbool krijgt dan een concreet visueel tastbaar karakter. Het kan ook zijn dat het fenomeen van panspermia en de afkomst van gewelddadige buitenaardse reptielensoorten geprojecteerd wordt op de New World Order Elite.
Tegenstanders van het kapitalisme zullen juist de monopoliepositie van multinationals benadrukken. De onderlinge relaties die Springmeier beschrijft zijn behoorlijk vaag en ook de Illuminati doelstellingen zijn moeilijk te bewijzen. Het zijn geruchten, vermoedens, stellige standpunten die worden ingenomen. Complottheorieën worden dan gebruikt om zich ergens tegen af te zetten of juist ergens mee verbonden te voelen.

Veertig jaar na Israël: een blanco cheque? Er is altijd nog hoop’ (Or Goldenberg De Groene Amsterdammer 21 december 2023, p. 24-29):
Om de hoop niet op te geven, ging ik in gesprek met een aantal auteurs van de essays in Israël: een blanco cheque?:
Leonard Frank, Marja Vuijsje en Anet Bleich met haar dochter Natascha van Weezel. Daarbij spraken we openlijk over de gevoelens van toen en nu.
In 1983 verscheen Israël: een blanco cheque? De dilemma’s waarover linkse Nederlandse joden in deze essaybundel schreven,
klinken deze dagen griezelig herkenbaar. Hoe staan de auteurs van toen er nu in?
Behalve met de Jaffa’s als het zoete symbool van het
beloofde land, groeide Vuijsje op met het boekje Chaweriem (‘vrienden’ in het Hebreeuws) van Leonard de Vries. Hierin kwam een jongetje, Jaap, als wees uit de Tweede Wereldoorlog. Opgegroeid in socialistisch vooroorlogs Amsterdam emigreert hij naar Israël, met idealen van gelijkheid en eendracht. In het boek is Israël nog een idylle.

God schittert door afwezigheid (EO 22 mei 2022 NPO2):
'
Ik ben Joods', dat beaamt filmmaker Erik Fransman volmondig. Ingewikkelder is de vraag of hij zich Joods voelt. In de EO-documentaire 'God schittert door afwezigheid' onderzoekt hij zijn familiegeschiedenis en de daarbij behorende Joodse tradities.
Tijdens deze
zoektocht stuit hij ook op het veelal onbesproken oorlogsverleden van de familie Fransman. Verder gaat hij de confrontatie aan met zijn eigen weerzin tegen religie. Een eerste bezoek aan 'Het beloofde land' geeft hem ruimte om te reflecteren.
Zo staat hij stil bij het eerste afspraakje van zijn grootouders net voor de oorlog. Ook bestookt Erik zijn familieleden met prangende vragen, die hij stelt om zo dichter bij de kern van zijn Joodse gevoel te komen.
Religieuze tradities
Hoe kan zijn oom Rob met zijn gezin de religieuze Joodse tradities omarmen terwijl ze niet gelovig zijn? Waarom heeft oom Joost daarentegen zijn hele leven geprobeerd zijn Joodse komaf te verbergen? De film, waar Erik aan werkt, lijkt voor deze oom een kantelpunt te zijn, hij vindt dat het nu wel eens klaar moet zijn met zijn eindeloze onderduiken.
Zijn nicht Vivian, heeft na een periode in Israël te hebben gewoond, haar joods-zijn volledig omarmd. Zij
draait de rollen om en confronteert Erik met een kritische wedervraag. Ze vraagt hem waar hij nu eigenlijk zo bang (angst) voor is.

Net als H.P. Blavatsky in haar ouevre onderkent Chris van der Heijden in zijn DAT de nasleep NOOIT MEER van de Tweede Wereldoorlog in Nederland dat elke homo sapiens zijn eigen levensverhaal schrijft. Ook Chris van der Heijden laat in zijn epiloog Tijd als bladerdeeg (p. 704-708) zien dat er een route is, die naar een oplossing leidt. ‘Tijd als bladerdeeg ’ is het punt, dat de homo sapiens met elkaar verbindt.

De wereld anders denken (Jan Postma interviewt James Bridle De Groene Amsterdammer 14 juli 2022 p. 44- 49):
In
Ways of Being onderzoekt de Britse kunstenaar James Bridle het leven in een werkelijkheid die de mens overstijgt. Om nieuwe ideeën te formuleren, voorbij het trauma van de klimaatrouw. ‘Het is bevrijdend te beseffen dat wij niet de belangrijkste soort op aarde zijn.’ Bridle laat zien hoeveel van de harde grenzen die we waarnemen tussen dingen in werkelijkheid poreus of zelfs illusoir zijn, dat zoveel van zulke afbakeningen niet de realiteit maar onze pogingen houvast te krijgen op dat wat van nature veranderlijk en ongrijpbaar is, dat wat overal in elkaar overvloeit. Dat zelfs wat we begrepen als biologische individuen en soorten hopeloze vereenvoudigingen zijn. Dat het nu eenmaal zo is dat we geneigd zijn eenvoudige verhalen te verzinnen over de wereld. Ways of Being lijkt te zijn geschreven in de stellige overtuiging dat de wereld zoals hij is niet de wereld is zoals hij zal zijn. Dat ons voorstellingsvermogen altijd maar verandert en dat de wereld die we ons kunnen voorstellen de wereld is waarin we leven.
De bioloog
Edward Osborne Wilson geloofde stellig dat de enige manier om onze relatie met de planeet te veranderen het cultiveren van een diepe liefde ervoor is. Biofilie, noemde hij het. Het is iets waartoe we zeker in staat zijn, maar ook iets waartoe we maar zelden komen. Ik denk er weliswaar vaak over, zonder dat dat betekent dat ikzelf vaak op dat punt weet te geraken.

Grenzen aan het verlangen (Xandra Schutte De Groene Amsterdammer 14 juli 2022 p. 3):
Om de
klimaatcrisis te keren, moeten we hoe dan ook de grenzeloosheid opgeven, van de groei, van het onbeperkt consumeren, van het eindeloze reizen. En ook als het om ons persoonlijke leven gaat, stuit de mateloosheid tegenwoordig op grenzen – voor je het weet word je beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag.
Het
einde van de grenzeloosheid, dat klinkt als een somber thema. Maar dat hoeft het niet te zijn. Want zonder grenzen is er geen vrijheid en rechtvaardigheid. Ons verlangen naar grenzeloosheid gaat hand in hand met verlangen naar begrenzing. ‘Individuele vrijheid moet in zoverre zijn grenzen kennen: het individu mag niet tot overlast voor anderen zijn’, stelde de negentiende-eeuwse filosoof John Stuart Mill. Wat voor het individu geldt, geldt evenzeer voor bedrijven, staten en zelfs de mensheid als geheel.

Reactie op Toon van Eijk over wetenschapsfilosofie en collectief bewustzijn. Hoe substantiële rationaliteit te realiseren? (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #79 7 maart 2019):
De universele ethiek van Peter Singer, Adam Smith, Immanuel Kant en Confucius We zien dit universele perspectief bijv. ook in het werk van de Australische ethicus Peter Singer. Hij baseert zich o.m. op Marx en Hegel, John Stuart Mill en de veelzijdige ethicus, econoom en Henry Sidgwick, die ook één van de oprichters is van de Society for Psychical Research. Zie o.m. Peter Singer e.a., Eén wereld -Ethiek in een tijd van globaliseringen en The Point of View of the Universe: Henry Sidgwick and Contemporary Ethics. Daarin kijkt hij vanuit het universele standpunt van het universum naar de mens(en). Misschien zoals astronouten als André Kuipers en ‘maanwandelaar’ Edgar Mitchell de aarde zagen vanuit de ruimte en een kosmische ervaring kregen. (Edgar Mitchell beschrijft dit in zijn boek Psychic Exploration)
Immanuel Kant en Adam Smith beschrijven een enigszins vergelijkbaar universeel perspectief. Kant noemt de morele wet in hem in één adem met het universum, de sterrenhemel boven hem: “de aanblik van de talloze werelden, die als het ware zijn gewichtigheid te niet doet en tegelijk zijn waarde verheft tot de oneindige intelligentie die zich aan hem openbaart en waarvan hij deel uitmaakt (H.J. Störig, Geschiedenis van de filosofie 2, p 141-45).
Volgens Adam Smith dienen we onszelf niet alleen te zien in het licht van ons eigen belang “maar ook in het licht waarin wij voor anderen verschijnen...

Het onbewuste van een kreeft (Arthur Eaton De Groene Amsterdammer 7 juni 2018 p. 60-61):
Voor zijn ‘
regels voor het leven’ laat en survival of the fittest. Om over de rol van vrouwen nog maar te zwijgen.
Wat u in uw lezing zei over Carl Jung heeft mijn leven veranderd’, zegt een jonge student met een blonde spuuglok. Hij staat in een bomvolle collegezaal. ‘En wat u daarna zei over The Lion King en het onbewuste’, de jongen wijst op zijn heavy metal T-shirt, ‘dat gaf me zo’n waanzinnig gevoel in mijn buik. Ik dacht: misschien is dit wel God of zo.’ Hij slaat zijn ogen neer. Professor Peterson knikt begripvol. ‘Je moet oppassen met het lezen van Jung’, zegt hij vaderlijk. ‘
Die teksten veranderen je manier van denken.
Het boek leest als een soort mash-up van Wikipedia-lemma’s, geremixt door een zwartgallige dominee. Het is dan ook verleidelijk om het werk af te doen als een postmodern allegaartje van conservatieve prietpraat, maar dat is te gemakkelijk: er is wel degelijk method to the remix.
Drie denkers zijn impliciet aanwezig in het werk: Nietzsche, Jung en Darwin.
In het eerste hoofdstuk – ‘Sta rechtop, met je schouders naar achteren’ – begint Peterson zijn verhaal met een verhandeling over kreeften. Net zoals die beesten zijn mensen onderworpen aan dominantiehiërarchieën, stelt hij. ‘Er bevindt zich een onbeschrijflijke primordiale calculator diep in je’, schrijft Peterson, ‘aan het fundament van je brein, ver onder je gedachten en gevoelens. Die houdt precies bij wat je plaats in de maatschappij is – op een schaal van één tot tien.’ Uiteindelijk zijn we allemaal schaaldieren, volgens de professor. In de hiërarchie staat de alfa-kreeftman bovenaan. Die krijgt het beste voedsel en de mooiste vrouwtjes. Daaronder bungelen alle loser-kreeften. De boodschap is helder: jij bent net zoals een kreeft, dus accepteer je lot en beweeg je, waar mogelijk, een treetje omhoog op de dominantieladder. Een rechte rug komt daarbij van pas.
Daarna komt Carl Jung. Jung en Sigmund Freud verbraken ooit hun vriendschap over de inhoud van het onbewuste. Volgens Freud was het onbewuste uiteindelijk onkenbaar: er kunnen hooguit hypotheses over de inhoud worden opgesteld aan de hand van indirecte sporen ervan in het bewustzijn – dromen, grappen, versprekingen, et cetera. Maar zijn favoriete volgeling, de Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung, geloofde dat men direct toegang kon krijgen tot de inhoud van het onbewuste. Het betrof een verschil in temperament: Freud was een wetenschapper; Jung een mysticus.

Verbeeldingskracht (universeel bewustzijn, kosmisch bewustzijn, ideatie, scheppingsdriehoek 9 - 3 – 6, actieve imaginatie van CarlJung), de kernkwaliteit creativethink - Ilya Prigogine heeft het over de ervaring van creativiteit - is het positief tegenovergestelde van chaos. Middels een ideologische ommekeer is het mogelijk ons met de natuurlijke kringloop (flow), te verbinden. We zijn medescheppers van iedere situatie die in ons leven ontstaat. Ieder initiatief, elk mens kan door het vlindereffect de zelfordening positief beïnvloeden. De chaostheorie leert dat alles met elkaar verbonden is en de onderzoeker niet af te scheiden is van het onderzoekblack%. Alleen door dat wat is te accepteren komt de evolutie een stapje verder.

Het Filosofisch kwintet, James Bridle, Chris van der Heijden en H.P. Blavatsky begrijpen,dat de mens als Microkosmos, analoog is aan de Macrokosmos. De wederkerigheid tussen integratie en desintegratie hangt met het reflexief bewustzijn samen. Het Nieuwe Leren, de cycli van de evolutionaire kringloop houdt de gemoederen van de mensheid al millennia bezig.

Italië is weer op drift. Precies waar het land en Europa geen behoefte aan hadden (Arnout Brouwer de Volkskrant 22 juli 2022):
Europa heeft met de oorlog in Oekraïne en de economische malaise eensgezindheid en stabiliteit nodig.
Het is de zoveelste herinnering dat de
crisis van westerse democratieën geen exclusief Amerikaans fenomeen is. Polarisatie en een krimpend politiek midden zijn ook in Europese landen waarneembaar, inclusief Nederland.
Hoewel Meloni inzake Rusland tot dusver een
hardere lijn innam dan sommige Poetin-vrienden in Draghi’s nationale regering, is het afwachten hoe toenemende economische problemen Italië’s opstelling beïnvloeden. Ondertussen is Italië weer een beetje op drift – precies waar het land en Europa geen behoefte aan hadden.

Is er voor Italië een nieuwe Caesar te vinden? (Peter de Waard de Volkskrant 22 juli 2022, p. 19):
Kortom, het is een land waar alleen een
goede leider ontbreekt, die niet op corruptie wordt betrapt en met geen stok is weg te krijgen. Misschien is Rutte de nieuwe Caesar. Alleen de uitspraak veni vidi vici is genoeg.

Heldere wijze (Hassan Bahara interiewt Bob Deen de Volkskrant 22 juli 2022 p. V10-11):
‘Ik
probeer nooit stellig te zijn, hoe graag media en kijkers dat ook verlangen’
Wat zijn dit voor vragen?
Zeven dilemma’s voor Oost-Europadeskundige Bob Deen (42), die het afgelopen half jaar uitgroeide tot een bekend gezicht op tv.
PvdA of GroenLinks?
‘PvdA, want daar ben ik lid van. Ik was van jongs af aan vol bewondering voor
grote mensenrechtenactivisten en staatsmannen van PvdA-huize, zoals Max van der Stoel en Jan Pronk. Ik ben wel een van die leden die graag zou willen dat de PvdA en GroenLinks fuseren^. Op veel thema’s – buitenland, groen – zie je nauwelijks verschil meer. Je hebt meer aan één grote linkse partij dan verschillende kleine linkse partijen die elkaar vliegen afvangen. We moeten de energie van rechts terugpakken.

‘Die groefkop, die heb ik gewoon. Ik ben 61, hè?’ (Herien Wensink interviewt Raymond Thiry 7 januari 2021, ):
Wat zijn dit voor vragen?
Negen dilemma’s voor acteur Raymond Thiry (61), bekend als de zwijgzame moordenaar Luther in Penoza, die nu een eigen spin-off heeft: Doodstil.
Fruitige beach boy of
schietgrage groefkop?
‘Stond dat in de recensie in de Volkskrant? En dan is Martijn de beach boy en ben ik de groefkop. Tja, wat moet ik daarop zeggen? ‘Schietgraag’ is Luther volgens mij niet, dat is te eenvoudig. Het is niet zo dat hij staat te springen om te moorden. Hij doet het omdat het moet, uit een soort plichtsbesef, of uit onvermijdelijkheid.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt... (Wilfred van de Poll Trouw 12 februari 2011):
Karen Armstrong
mag graag de roerende overeenkomsten tussen de religies benadrukken. Volgens Stephen Prothero laten de verschillen zich niet verdoezelen.

Jared Diamond, Wees zuinig op de polder (Volkskrant 12 juni 2004):
Er zijn twee scenario’s voor de komende vijftig jaar: een prachtig scenario dat we kiezen of een minder prettig (doemscenario) dat we niet kiezen. Of de Haïti’s, Rwanda’s, Iraks en Afghanistans vermeerderen zich, we kappen de laatste bossen, pompen de laatste olie op en gaan ten onder in oorlog en terrorisme, of we erkennen de problemen en doen er wat aan. De Eerste Wereld moet zijn ecologische impact matigen. Dat kan op twee manieren: minder bevolkingsgroei, en dat lukt al aardig. En minder consumptie. Er is vis en hout genoeg, als we het beter managen. Onmogelijk? Misschien. Maar doorgaan is geen optie. Daarom zeg ik: de toekomst wordt bepaald door de keuzes die we maken.
De balanceerdraad zien als een verbinding een brug, naar een betere toekomst op korte en langere termijn. Er is innerlijke moed voor nodig om over de draad te lopen. Het gevoel zegt dat we ons evenwicht kunnen verliezen, dat we kunnen vallen en ons gezicht kunnen verliezen. We worden angstig. De gedachte dat we kunnen vallen krijgt de overhand, gaat overheersen. De hindernis vermijden is kiezen voor de gemakkelijkste weg, niets doen. Alleen door onze denkgewoonten door ons voelen te laten beïnvloeden kunnen we een hoopvollere toekomst creëren, we hebben het zelf in handen. Door te ontspannen en rustig na te denken over wat ons aan de overkant wacht is het wel mogelijk de hindernis van de balanceerdraad te nemen. Voor het nemen van een innerlijke hindernis moeten we vaak eerst door een muur breken. Het spontane, argeloze kind in ons wakker schudden.

De duplex veritas heeft op het Deus sive Natura, God als ‘achterkant’ van de natuur (“God in de natuur en de natuur in God”) van Spinoza betrekking. In organisaties draait het primair om hoe kunnen we de kwaliteit van de besluiten verbeteren. Er dient wel degelijk met de keerzijde van de evolutietheorie rekening te worden gehouden dat er van doelgerichtheid, entelechie in de natuur sprake is. Het gaat er dus om, zoals eerder Jared Diamond heeft betoogd, een manier te vinden om mensenmassa’s in bedwang te houden. Volgens Jared Diamond zijn daarvoor de religies uitgevonden. Maar dit is niet waar. Religies zijn niet uitgevonden, maar maken deel uit van ons innerlijke bewustzijn. De wet van harmonie, de karmische wet is met antropogenese verbonden. Antropogenese geeft een aanwijzing voor de oplossing van het lastige vraagstuk van de oorsprong van het kwaad, en laat zien dat de mens zelf het ENE scheidt in verschillende tegengestelde aspecten (De Geheime Leer Deel II p. 309).

De psyche (reflexief bewustzijn, zelfreflectie) werkt als een spiegel (weerspiegeling). Het is deze spiegel, het spiegelneuron, dat zorgt voor de golfbewegingen in de geschiedenis. Welke kant van de medaille, de aardse Tetrade (Standaardmodel, de gemanifesteerde werkelijkheid) of de hemelse Triade (ongemanifesteerde werkelijkheid), laten we overheersen? Alleen wanneer we ons meer met de Triade verbinden komt de beschaving een stapje verder. Meer opties zijn er niet en dat was al bij Pythagoras (De Gulden Verzen van Pythagoras) bekend.

Het referentiekader, het 5Ddenkraam van de evolutionaire 'Bewustzijnsschil' en het gezichtspunt van de Unificatietheorie hebben vrijwel dezelfde uitkomst als het boek In Einsteins achtertuin van Amanda Gefter opgeleverd. Het 5Ddenkraam is op het oeroude ether-paradigma gebaseerd. De hamvraag is hoe lang zal het nog duren, voordat de wetenschap, de Eeuwige wederkeer, evolutionaire kringloop algemeen erkent?

We verkeren in een fase, die voortvloeit uit de Spiltijd (Het wezen van religie - Gert J. Peelen Volkskrant 2 december 2005 of Angstige godsdienst - Michaël Zeeman 12 mei 2001 of Alleen, met de wereld op zijn nek - Michaël Zeeman Volkskrant 11 november 2005), die door Karen Armstrong in haar boek De Transformatie het begin van onze religieuze tradities wordt beschreven. Of met andere woorden zij vormen de contouren van de huidige samenleving. We beleven nu de fase van secularisatie, de overgang die op het Oude - en Nieuwe Testament volgt. Al blijven Wie zegt gij dat ik ben? (Matteüs 16-15), het verhaal over de splinter en balk (Mattheüs 7:3-5) en het bouwen van torens van Babel in de EU actueel. Het is een illusie in Europa, dat men meent de financiële crisis te kunnen oplossen door de geldpers te laten draaien. De pensioenen van onze jongeren komen daardoor stevig onder druk te staan. Maar ten opzichte van andere EU landen staat Nederland er met zijn enorme pensioenreserves er relatief gezien gunstig voor. Maar deze relatief gunstige positie wordt door demografische ontwikkelingen, lees vergrijzing en het lage geboortecijfer weer ongunstig beïnvloed. Seculiere vormen van het fundamentalisme zijn het neoliberalisme en hooliganisme.

Anna Lemkow, ‘Een naschrift over de samenhang tussen Religie, eeuwige Wijsbegeerte, Wetenschap en Samenleving’: Ieder van ons is zowel het produkt van een lange evolutionaire reis als een zelforganiserende, zelfevoluerende deelnemer aan het onophoudelijke proces van ontwikkeling. Sommigen hebben dat ontwikkelingsproces een Goddelijk Plan genoemd – een Goddelijk Plan dat onbepaald is wat betreft de gedetailleerde uitvoering ervan maar niet in zijn aard en richting. De westerse cultuur heeft individuele vrijheid bovenaan staan, maar vrijheid met welk doel? Ons verkeerde idee van vrijheid is dat vrijheid bestaat in de ongelimiteerde bevrediging van persoonlijke behoeften. Dit type ‘vrijheid’ leidt in werkelijkheid tot diepgaande onvrede, en komt in feite neer op gebondenheid aan de behoefte aan genot. Vrijheid kan vanzelfsprekend niet aan iemand worden geschonken, al helemaal niet door regeringen. Vrijheid betekent het vermogen om te kiezen, maar keuzen moeten gebaseerd zijn op kennis. Ieder individu moet dus een mate van vrijheid verwerven door de hogere wetten van zijn of haar aard te volgen en tot uitdrukking te brengen. Want, zoals we eerder betoogden, vrijheid en noodzakelijkheid of wetmatigheid vormen een paar van onafscheidelijke polariteiten. Het toppunt van vrijheid, dat in de religieuze tradities onder verschillende namen bekend staat – zoals verlichting, bevrijding, nirvana, moksha, satori – wordt beschreven als een ervaring waarin de betrokkene zich verbonden voelt met alle andere wezens en met alles wat bestaat. Het is een toestand waarin degene die de ervaring heeft zijn of haar lot gelijkstelt aan dat van anderen.

Deze verscheidenheid aan inzichten (insights-1, insights-2, insights-3) kunnen op verschillende manieren worden samengevat. De unificatietheorie beoogt de wederkerigheid tussen de 'Macrokosmos en Microkosmos', tussen de 'Spiegelsymmetrie van het bewustzijn en de schakel Zelf-bewustzijn', tussen de ongemanifesteerde 'Triade en de lagere gemanifesteerde Tetrade' en de samenhang tussen de ongemanifesteerde Ether-paradigma, Reflexief bewustzijn, Meta-leren en Hermeneutische cirkel te verklaren. Esoterie = Theosofie past het axioma toe dat de mens een onsterfelijke ziel heeft. Heuristiek maakt het mogelijk het fenomeen wederkerigheid beter te begrijpen.

De commercialisering en seksualisering van het vrouwelijk lichaam in het Westen is de grootste gevangenis ooit. Groter dan onze hoofddoek, want die kun je afdoen. (Kaouthar Darmoni Volkskrant Magazine 26 maart 2022 p. 12- 20)

Open Boekje (Annette Embrechts interviewt Hans Croiset de Volkskrant 27 mei 2022 p. V12-13):
Met V blikt
toneelgrootheid Hans Croiset (86) terug op zijn carrière van 70(!) jaar.
Fan als archivaris
Voor deze ochtend ligt het
werkzame leven van Croiset uitgespreid over de vloer, in elk geval de belangrijkste archiefmappen met knipsels, brieven, scripts, notulen, aantekenboekjes, foto’s en kritieken. Jan de Krijger (77), een toegewijde fan en gepensioneerd ingenieur, is bezig met het digitaliseren van Croisets immense archief. Hij is speciaal vanuit Hoorn naar Breukelen aan de Vecht gereden om een terugblik op hoogte- en dieptepunten te ondersteunen met feitenmateriaal. ‘Jan weet meer over mijn carrière dan ik. Mijn hele verzameling wordt door hem tot in detail geordend.’
Ook voor het
lesgeven op de toneelschool heeft hij decennialang geput uit eigen archief. ‘Wat je niet al moet doen om een stukje accordeonmuziek te pakken te krijgen van Vincent van Warmerdam uit mijn regie van Bredero’s Moortje voor Het Nationale Toneel in 1993. Weet je dat Bredero voor Moortje het blijspel Eunuchus van de Romeinse blijspeldichter Terentius heeft ver-Hollandst, over het ontmaskeren van schijnheiligheid? Bredero is de Freek de Jonge van de Gouden Eeuw. Ik leerde studenten hoe heerlijk het is zoiets vanaf het podium ingepeperd te krijgen.’

John P. Van Mater De zes grondstellingen, axioma's van De geheime leer
Gedurende tientallen miljoenen jaren was de mensheid meer astraal dan stoffelijk. En hoewel de zeven oorspronkelijke rassen tegelijkertijd verschenen, deden ze dat als zaad of in kiem, om één voor één tot bloei te komen, elk op zijn eigen stelsel van continenten. Elk van deze wortelrassen kende talrijke onderrassen, familierassen en stammen en andere nog fijnere onderverdelingen. We naderen nu het midden van het vijfde wortelras. In zijn Erga kai hèmerai (‘Werken en dagen’), regel 147-234, noemt Hesiodus de vijf rassen die tot nu toe zijn verschenen, en ook de vier tijdperken, het gouden, zilveren, bronzen en ijzeren tijdperk, en hij zegt dat we nu in het ijzeren tijdperk en ons vijfde ras zijn. Soortgelijke beschrijvingen worden gegeven in de Zend-Avesta, de Puranas, de Edda’s, de Popul Vuh en andere oude werken. Wanneer we deze optekeningen van vroegere rassen bestuderen, moeten we bedenken dat we over onszelf lezen, want die vroegere rassen waren het toneel van ons vroeger streven.

Leonard Lester (THE GREAT ANTIQUE HEART
Mankind can still claim its divine birthright of spiritual power, inheriting its boundless vitality in calm abundance; and its voice crying in the wilderness of the world today calls upon all living souls to become its temple.
Theosophy brings new life to the discouraged — a new beam of Light. It reveals a Path — a Path that flows through life. It is the
law of Right Action, the path of Duty. In the Bhagavad-Gita are these words of Krishna addressed to Arjuna: "As the ignorant perform the duties of life from the hope of reward, so the wise man, from the wish to bring the world to duty and benefit mankind, should perform his actions without motives of interest." All inspired thinkers and poets, ancient and modern, join in homage to the divine mandate of Duty; in Wordsworth's magnificent Ode to Duty the lines
Thou dost preserve the stars from wrong, And the most ancient Heavens through thee are fresh and strong,
echo the theme of its all-pervading, cosmic sway, and again the wise words of
Carlyle: "Truly this same sense of the Infinite nature of Duty is the central part of all within us," (2) voice a profound wisdom of the heart.

In de hoofdstukken 14 en 18 van de Bhagavad Gita worden de drie guna's sattva, rajas en tamas uitgebreid behandeld. De eeuwige wijsheid en zijn ethische consequenties vormen de hogere gemeenschappelijke grondslagen die aanwezig zijn in alle grote godsdiensten van de wereld. Het brengt het in het universum verborgen harmonische ordeningsprincipe, het basismechanisme ‘These + Antithese = Synthese’ tot uitdrukking.
Bij de
drie guna’s tamas (these) + rajas (antithese) = sattva (synthese) of zoals bij een atoom tamas (electron) + rajas (neutron) = sattva (proton) draait het om het principe van de ‘eenheid der tegendelen’, het overbruggen van tegenstellingen, het principe van complementariteit dat al door Heraclitus naar voren is gebracht.

Laura Burgers (Brainwash talks 25 april 2021 NPO2):
Je kent misschien wel het verhaal dat Homerus schreef over Odysseus, een Oudgriekse koning die de stad Troje hielp veroveren in een oorlog die tien jaar duurde. Het was Odysseus' idee om de Trojanen voor de gek te houden door een houten paard te bouwen, waarin hij en de andere Grieken zich verstopten. De Trojanen haalden het paard de stad binnen, en daarmee hun vijand, en werden met veel geweld verslagen.
Na deze overwinning keerden de Grieken huiswaarts, maar Odysseus deed er wel tien jaar over om zijn thuis-eiland Ithaka te bereiken. Hij komt onder meer een verschrikkelijke cycloop tegen en wordt jarenlang vastgehouden door een godin die verliefd op hem is geworden. Daar weet hij te vluchten en na een schipbreuk spoelt hij aan bij de Fayaken. Dat is een volk dat hem hartelijk onthaalt, aanvankelijk zonder hem om zijn naam te vragen (naar goed Oud-Grieks gebruik).
Ze organiseren spelen waar Odysseus veel indruk maakt door te winnen bij een potje discuswerpen. Er wordt een feestmaal aangericht en een blinde zanger verhaalt over de Trojaanse oorlog. Hij vertelt daarbij onder andere over de Griekse held Odysseus, die zo schrander en manhaftig meevocht. De zanger weet natuurlijk niet dat diezelfde Odysseus bij hem aan tafel zit. Aan tafel verbergt Odysseus zijn gezicht in zijn mantel, want hij moet verschrikkelijk huilen door dit verhaal, dat over hem gaat.
Perspectiefwisseling
En dan volgt misschien wel de mooiste Homerische vergelijking uit de hele Odyssee – Homerus schrijft dat Odysseus even erg moest huilen als een vrouw, die naar haar geliefde man rent die net is gevallen in de strijd waarin hij zo moedig vocht voor zijn stad Troje en de kinderen daar. Hij sterft in haar armen en daar komt de vijand, die haar bruut slaat en afvoert als slavin, naar een leven "vol jammer en ellende". Zo deerniswekkend als die vrouw, zo huilt Odysseus.
Waarom gebruikt Homerus nou deze vergelijking? Er zijn zoveel situaties waarin mensen huilen. Wat zo geniaal is aan deze vergelijking is de perspectiefwisseling. Odysseus komt als overwinnaar uit de strijd in Troje – maar terugdenkend aan de oorlog huilt hij even erg als de vrouw van zijn overwonnen tegenstander.
Homerus geeft het verhaal van de Odyssee zo diepte, want het verdriet van jou en van je vijand zijn geheel vergelijkbaar. Als toehoorder blijf je niet bij het perspectief van Odysseus, maar word je meegenomen in het alles overziende perspectief van de verteller Homerus.

Klassiek Amerikaans' (Rob van Scheers de Volkskrant 4 juni 2022 Boeken & Wetenschap p. 7-9):
De Amerikaanse thrillerschrijver Don Winslow entte zijn trilogie over een bendeoorlog in Rhode Island op Homerus’ Ilias en Odyssee. ‘Het werd bijna een obsessie. Ik bleef maar parallellen vinden.’
De
Stad in brand-reeks staat op de nominatie om door de Sony-studio te worden omgetoverd tot een tv-serie. Daar kun je je wel iets bij voorstellen, omdat het thema klassiek Amerikaans is: een bendeoorlog tussen Ieren en Italianen op het Rhode Island van de jaren tachtig. Vleugje The Godfather, The Sopranos ook, of zeg Peaky Blinders, maar het verrassende is dat Winslow voor zijn trilogie te rade ging bij de Ilias en Odyssee van Homerus. En bij Vergilius’ Aeneis.
Het
spel met de klassieken moet ook leuk voor de lezers blijven. In boek twee maakt de cycloop van Homerus zijn entree, als een eenogige Mexicaanse drugsbaron. Mocht je hem niet uit de Odyssee kennen, dan is dat ook goed. Hij is wie hij is. Maar als je het wel weet, denk je: o… we zijn nu op het eiland van de cycloop.’ Komen we de Sirenen ook nog tegen?
‘Wacht maar af. Dat zie je nog wel.’
Wat kunt u zeggen over de titel?
‘Bij Stad in brand denk ikzelf onmiddellijk aan Troje.’
Dus zocht ik zo’n lijst op: The Greatest Books of All Time. Daar heb ik alles van gelezen, zo’n 130 titels, het kostte mij zeven jaar. En zo kwam ik uit bij de Griekse en Romeinse klassieken. En stuitte ik op Helena van
Troje.’

Uren met Chinese denkers Deel 2: Confucius (II) (Hans Kuijper Civis Mundi Digitaal #101 augustus 2020):
De Ilias
De inhoud van de aan Homerus toegeschreven Ilias – herinner ik mij uit mijn gymnasium tijd – komt neer op drie woorden: “ἔρις”(twist, tussen Achilles en Agamemnon), “μῆνις” (wrok, van Achilles tegen Agamemnon) en “τίσις” (wraak, door Achilles gekoeld op Hector die Patroclus had gedood). De wrok, het hoofdthema, wordt opgelost door de wraak. Tussen de Ilias en de Odyssee bestaan veel overeenkomsten. Ook in het laatste gedicht speelt (in boek 20) de wraak, van Odysseus op de vrijers, een gote rol. In de Griekse beschaving werd wraak gezien als het gepaste antwoord op belediging. Eerwraak heet dat tegenwoordig.[iii] Een man die naliet wraak te nemen (te retaliëren) werd als eerloos en onedel beschouwd. Rechtvaardigheid betekende in feite iemand iets betaald (laten) zetten en het heeft lang geduurd voordat in het strafrecht met het vergeldingsbeginsel werd gebroken. Het redeloze volk schreeuwt om recht (oog om oog, tand om tand); een rechter-met-geweten, echter, wordt geacht recht te spreken op basis van (maar niet letterlijk volgens) de wet.[iv] De invloed van Homerus op de Westerse cultuur is enorm geweest.
De Yìjīng (
boek der veranderingen - I Ching)
Elk kader, dat de structuur van de wereld voorstelt, wordt gesymboliseerd door een verschillend lijnenspel, waarbij een hele lijn voor
Yang staat en een lijn-in-twee-delen voor Yin. Hierin treden vijf grondgedachten geleidelijk maar duidelijk naar voren:
1. Het idee van een systeem van exogame huwelijksrelaties;
2. Het idee van een sociale, hiërarchische structuur (familie, buurt, dorp, clan, gemeenschap, staat, keizerlijk domein);
3. Het idee van een overgang van directe bloedverwantschap naar interpenetratief systeem van bloedverwantschap;
4. Het besef van een rationele orde;
5. Het besef van de eenheid van allen (Mitwelt) en alles (Umwelt).
Confucius was geen reactionair
Socrates, Plato noch Aristoteles geloofde dat de volmaakte maatschappij ooit werkelijk had bestaan; deze was enkel en alleen een product van hun verbeelding (a human construct). In de Bijbel lezen wij over een idyllische “Hof van Eden”, waar Adam en Eva vertoefden en speelden als onschuldige kinderen in een prachtige tuin, maar dit betrof slechts een plek van twee gelukzalige mensen, niet een barre en boze maatschappij waarin vele mensen op ingewikkelde wijze bij of boven elkaar leven en van een echt samenleving geen sprake is. De Bijbel vertelt ons overigens niet wie het tweetal heeft verwekt en ter wereld heeft gebracht; we moeten maar geloven in een “deus ex machina”. Adam en Eva waren niet alleen lichamelijk naakt; zij waren zich evenmin bewust van hun sociale positie of van de werking van een gecompliceerde “samenleving”. In de Mahabharata (een oud religieus en filosofisch epos uit India) wordt slechts marginaal verwezen naar een gouden tijdperk; een uitvoerige beschrijving van een vreedzame collectieve gemeenschap wordt er niet in aangetroffen. Dit geldt ook voor de Ramayana (eveneens een omvangrijk epos dat samen met de Mahabharata de hoeksteen van het hindoeïsme vormt),[xxvi] hoewel de summiere beschrijving van de regering van Rama (hoofdpersoon in het heldendicht) door sommige geleerden wordt beschouwd als berustende op een historische werkelijkheid.

Levenskunst & Levensgeluk — X — Levenskunst als ontwikkeling van een historisch intercultureel bewustzijn (Heidi Muijen Civis Mundi Digitaal #54 januari 2018):
1.
Rode draden en breukvlakken in de geschiedenis
Er zijn aanwijzingen dat het
breukvlak in de geschiedenis van mondelinge naar schriftelijke overlevering samenging met een overgang van matriarchale naar patriarchale culturen (Frazer, 1994; Jaspers, 1983). Waar bij nomadische culturen met de jager-verzamelaars, de mannen, er een matrilineaire opvolging gebruikelijk was, ontstond er een hiërarchische ordening langs patriarchale lijnen ten behoeve van het in stand houden van families door erfopvolging van vader op zoon. Deze ontwikkeling ging hand in hand met de opkomst van diverse stadsculturen. De hindoeïstische mythen, helden- en godenverhalen werden door een priesterkaste vastgelegd, terwijl in het middellandse zeegebied de mythen en heldenverhalen van de Ilias en de Odyssee eerst eeuwenlang door verhalenvertellers van generatie op generatie waren doorgegeven en pas in de 8e/7e vC zijn opgeschreven, naar men aanneemt door Homerus. In diverse culturen is er vanaf acht eeuwen voor onze jaartelling een overgang waarneembaar, waarbij de eeuwenlang mondeling overgeleverde mythische, helden- en godenverhalen, magische praktijken en (offer)rituelen op perkamentrollen, bamboelatjes, kleitabletten, kerven op hout (‘kerfstok’), enz. werden opgetekend. Zo zijn er parallelle breukvlakken te ontdekken in de geschiedenis van orale tradities naar schrift, van een matriarchale naar een patriarchale ordening van culturen.

Het IAO model als leidraad voor elke consultant. IAO staat voor Initiator, Actor en Ondersteuner. Alles start vanuit de Initiator. Dit is de persoon die verantwoordelijk is voor het project, of voor een probleemstelling. Daarnaast heb je de Actor, de persoon verantwoordelijk voor de uitvoering van het project, en de Ondersteuner. In mijn rol als consultant ben ik steeds de ondersteuner.

Ernst Hirsch Ballin: 'Integratie heeft ongeveer op alle ministeries gezeten waar politici het wenselijk achtten, maar op het enige departement waar het thuishoort, het ministerie van Onderwijs, zat het nooit.'

Stelling: Binnen de context van de groepsdynamiek dient om te overleven, elke organisatie niet alleen als een lerend systeem, maar vooral als een levend systeem te worden benaderd.

De Duitse Wikipedia over Teilhard de Chardin
Kritiek vanuit de theologie
Een paar jaar later oordeelde Hengstenberg in zijn tweede boek Mensch und Materie (vert. Mens en stof) meer
gedifferentieerd: "Het lijdt geen twijfel, dat er bij Teilhard de Chardin waardevolle ideeën, vooral in religieus-ascetisch opzicht, te vinden zijn. Men zal zijn boek Het goddelijk milieu niet lezen zonder erdoor te worden geraakt. Maar deze positieve momenten vallen iemand pas ten deel en worden pas vruchtbaar, als men ze los ziet van het systeem van Teilhard en zijn evolutionistische categorieën, die een vertekend beeld geven van de werkelijkheid." [63]
Ergens anders schrijft
Hengstenberg: "Laten we wel zijn, het is natuurlijk niet zo dat we Teilhard verwijten, dat hij God helemaal als schepper betrekt bij de ontologische interpretatie van de evolutie (daarover zijn we het eens), maar veeleer dat hij hem als 'deus ex machina' ter verklaring van onverklaarde zaken opvoert, dat hij hem reduceert tot de 'categorie-Omega'. [64]
Ook kan niet worden ontkend, dat
Teilhard de christologie zozeer verandert, dat ze gaat passen in het schema van de evolutie, van de voortschrijdende complexificatie en kosmische vergeestelijking. [...] Het is absoluut niet uit de lucht gegrepen, als Hans Urs von Balthasar zegt: Het onverteerbare aan het ontwerp van Teilhard is echter, dat hij het bestaat dit mysterie van de zichzelf vernietigende liefde Gods te verdisconteren in zijn biologische alomvattende energetica (krachtenveldleer)." [65]

Fier voorwaarts (Ralf Bodelier de Volkskrant 14 mei 2022 Opinie p. 18-19):
In de
Verlichting wordt het aloude verschijnsel fel veroordeeld. ‘Slavernij’, aldus de filosoof Denis Diderot, ‘is een bedrijf dat alles schendt waar religie, moraliteit, natuurwetten en de rechten van de menselijke natuur voor staan.’ ‘Geen mens, rood, zwart of wit geboren, kan het eigendom zijn van zijn medemens’, schreef de Haïtiaans-Franse generaal Toussaint L’Ouverture.

Zonder gezicht (Erik van den Berg de Volkskrant 14 mei 2022 Boeken & Wetenschap p. 16):
Eindelijk een ander omslag voor Denis Diderot.
Ik zie er een verbeelding in van de
wirwar van verhaallijnen, veel passender dan weer zo’n portret.

Religie als universeel verschijnsel Deel 5 (slot): Spinoza en de Verlichting (Fred Neerhoff en David Bakker Civis Mundi Digitaal #95, maart 2020):
De komst van het christendom en de daarmee gepaard gaande
miskenning van de cultuur van de oude Grieken luidden het begin in van een eeuwenlange stilstand van natuurkundig onderzoek. Pas nadat de waarde van het Griekse erfgoed tijdens de Renaissance opnieuw werd onderkend, kwam de weg vrij voor de wetenschappelijke revolutie van de 17-de eeuw. Op haar beurt vormde die de inspiratie voor het mechanistische wereldbeeld van Descartes, dat samen met het monisme van Spinoza aan de basis stond van de Verlichting. In die periode werd hoofdzakelijk afgerekend met de filosofische en politieke dominantie van het traditionele christendom. In dit afsluitende artikel belichten we de politieke impact van Spinoza’s monisme, en hoe zijn radicale filosofie doorwerkt tot in de huidige moderniteit.
6. Radicale versus Gematigde Verlichting
Na de breuk tussen
Diderot en Rousseau verloren de radicalen steeds meer terrein. Dit duurde tot omstreeks 1790 toen de filosofie van Kant met zijn credo van de absolute Rede definitief het primaat van de Gematigde Verlichting vestigde. Vandaar dat er nu vaak gesproken wordt over ‘de’ Verlichting terwijl in feite de ‘Gematigde’ Verlichting wordt bedoeld.

Dagboek Heiko Miskotte (1894-1976):
Jodenhaat is niets anders dan mensenhaat (Erik van den Berg de Volkskrant 13 mei 2022):
Erik van den Berg deelt dagelijks een
opmerkelijk fragment uit zijn verzameling historische dagboeken.
De
historie staat tegen de natuur op, voorzover de historie door woorden, leuzen, leugens wordt voortgebracht. De jodenhaat berust op de meest fantastische leugens, alleen te vergelijken met de heksenwaan der Middeleeuwen.

Historicus Philipp Blom: 'Wij zijn aapjes die zin zoeken' (Peter Giesen Volkskrant 22 september 2012):
De mens is een dier dat verhalen vertelt, betoogt historicus Philipp Blom in de Van der Leeuwlezing die hij op 2 november houdt. Die verhalen zijn nodig, maar ze zijn ook gevaarlijk.
Voor zijn 18de heeft de gemiddelde Amerikaan naar schatting zestienduizend moorden gezien op televisie of in de bioscoop. Zonder enige schroom laat Hollywood zien hoe mensen worden mishandeld, gemarteld of met kogels doorzeefd. Maar seks is taboe op tv. Dat laat zien hoe de westerse cultuur nog altijd is doortrokken van christelijke waarden, zegt historicus Philipp Blom.
Het lichaam is vies. Daarom mogen we gerust zien hoe het lijdt, maar niet hoe het geniet.
Op 2 november 2012 geeft Blom in Groningen de Van der Leeuwlezing, over het vertellen van verhalen en de noodzaak van een tweede Verlichting die definitief afrekent met onze christelijke erfenis. Hij zal voortbouwen op zijn succesvolle boek Het verdorven genootschap, een portret van de kring rond de radicale Verlichters Diderot en d'Holbach.

Van der Leeuw-lezing: Philipp Blom (de Volkskrant 28 maart 2012):
Zijn bekendste werk, De duizelingwekkende jaren, gaat over de periode van 1900 tot 1914.
Blom beschrijft de industriële ontwikkeling en de versnelling waarin de wereld vervolgens terechtkwam, voordat de Eerste Wereldoorlog deze turbulente en energieke periode overschaduwde.
In een andere roman, Het verdorven genootschap, blijkt
Bloms passie voor de 18de-eeuwse Franse denkers, met name voor baron Paul-Henri Thiry d'Holbach en Denis Diderot die hun tijd ver vooruit waren. Blom vertaalde Geert Maks Een kleine geschiedenis van Amsterdam in het Engels.

Ster staat op springen (Govert Schilling de Volkskrant 29 juli 2023, Boeken & Wetenschap, p. 18-20):
De ster
Betelgeuze - 900 keer zo groot als de zon - staat ‘op het punt van’ ontploffen. Als dat gebeurt, zal dat op aarde zeker te merken zijn. Wanneer het zover is? Daarover voeren sterrenkundigen een verhit debat.
Kortom: de kans dat
Betelgeuze vannacht – of deze eeuw – explodeert, is waarschijnlijk verwaarloosbaar klein. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat er binnenkort geen ándere ster kan exploderen.

Gevoelige machines (Laurens Verhagen de Volkskrant 29 juli 2023, Boeken & Wetenschap' p. 14-17):
Kan AI emoties hebben? ‘Ik denk dat échte machinale intelligentie, dus een intelligentie inclusief emoties en bewustzijn in principe mogelijk is.’
Dastani’s ideaal is om de redeneermotor van een computer aan te vullen met een emotiemodule. Ook Van Harmelen droomt in deze richting. ‘AI is nu nog een brein in een doos. Ik denk dat we echt vooruitgang zullen boeken als we de inhoud van die doos gaan verbinden met zintuiglijke, lichamelijke en sociale ervaringen. Daar zijn we nu nog heel slecht in. We hebben nog niet eens een begin.
Méér dan een brein in een doos dus, maar hoe zoiets eruit zal moeten zien?
Van Harmelen heeft geen flauw idee. Eén ding weet hij wel: ‘We moeten niet proberen mensen na te bouwen.’

De planetaire druk en democratie volgens Pierre Teilhard de Chardin door1 (DELTA oktober 2020 p. 30-47):
Michel Camdessus, voormalig thesaurier-generaal en vervolgens gouverneur van de Banque de France, was van 16 januari 1987 tot 14 februari 2000 directeur van het Internationaal Monetair Fonds.
1 Uit het kwartaaltijdschrift Noosphere van de Franse ‘Assiciation des Amis de Pierre Teilhard de Chardin, No 8, december 2019, p. 25-33. Vert. H.J. Hogeboom van Buggenum
31: In al zijn functies, maar met name in het management van het IMF, dat hij 13 jaar leidde, werd hij geïnspireerd door het visionaire denken van Pierre Teilhard de Chardin. Het artikel dat hij voor het Franse Teilhardtijdschrift Noosphere wilde schrijven, geeft duidelijk weer: de huidige problematiek omtrent de toestand van de wereld, de risico's die ermee gepaard gaan en de uitdagingen die moeten worden aangegaan om evenwicht en vrede te verzekeren.
Wat kan ik als een christen die de kans had om de Teilhard van Het Goddelijk Milieu te ontdekken vanaf de eerste dagen van mijn volwassen leven, zeggen tegen mijn tijdgenoten als de kerk de sublieme teksten van Jesaja verkondigt: "De Heer zal de Rechter van de naties zijn [...] Met hun zwaarden zullen ze ploegscharen smeden en met hun speren sikkels. Ze zullen niet langer over oorlog leren.”?
DE WERELD DIENEN
Wat voor soort doorbraken moeten we vandaag promoten als de ernstige bedreigingen weer toenemen? Hoe bouw je een redelijk veilig wereldwijd democratisch kader op? Waar zou het op gebaseerd kunnen zijn?
Maatregelen gericht op de financiën ten dienste van een menselijker vorm van economie (p. 42):
Om de financiën weer ten dienste te stellen van de economie komt het er allereerst op aan een ethische vernieuwing tot stand te brengen, die lering trekt uit de ineenstorting van het financiële systeem van 2007-2008. We moeten ook het werk op het gebied van normen en regelgeving hervatten en verdiepen om de wereld beter te beveiligen tegen de angsten voor een nieuwe crisis waartegen het een stuk moeilijker zal zijn het hoofd te bieden dan tien jaar geleden toen de staten zich teveel in de schulden staken. Het is eveneens noodzakelijk om spaarders zodanig wakker te schudden, dat zij zich hun verantwoordelijkheid bij het beleggen van hun vermogen scherper bewust worden. Dit nieuwe gedrag zal gepaard moeten gaan met een fundamentele verandering in de manier waarop momenteel een overvloed aan particulier spaargeld wordt geïnvesteerd. De angst voor risico’s houdt mensen ervan af dit te beleggen in de meest essentiële posten.
De evolutie van een natuurlijke ethiek – II en slot (Gerrit Teule p. 5-29):
Deze vijf
“kosmische” scheringdraden, destilleerbaar uit de eonische theorie, zijn:
1. bewustzijnsontwikkeling,
2. samenwerking,
3. duurzaamheid,
4. schoonheid,
5. liefde.
5.5 Liefde
(p. 17-18):
Liefde is communicatie, die de geestdeeltjes verenigt
Deze communicatie tussen geestdeeltjes (eonen) is een communicatie tussen twee universa en gaat daarom voorbij aan tijd en ruimte (a.h.w. “achterlangs”). Deze communicatie is daarom non-lokaal en tijdloos, ongeacht de afstand tussen de universa (eonen). (“Lokaal” is wat er binnen een tijdruimte gebeurt, ongeacht de grootte van die tijdruimte. Daar geldt de maximale snelheid van 300.000 km/sec.)
Liefde is de oudste vorm van communicatie Bij het samengaan van elektronen en protonen, waardoor de eerste waterstofatomen ontstonden, was deze communicatie al volop in actie. Bij elke vorming van een structuur speelt liefde de communicerende rol, leidend tot bewegingsveranderingen van elektronen en vervolgens tot chemische reacties.
Liefde voor de hele natuur
Deze oudste communicatie verbindt ons met alle andere eonen in zowel de anorganische als de organische natuur. Ze overstijgt tijd en ruimte. Ze verbindt ons ook met de “eonische matrix”, het heilige of goddelijke geheel van alle eonen c.q. geestdeeltjes. Ze verenigt alle geestdeeltjes tot een geheel, een persoonlijke geest, een wereldgeest of zelfs “het Ene” (Plotinus). Dit is liefde voor de natuur pur sang. Een mens is deel van de natuur.
Liefde verbindt
Het samensmelten van materie tot grotere structuren d.m.v. de elektromagnetische interacties en de non-lokale communicatie staat aan de basis van alles wat bestaat en leeft. Ook in het samengaan van geesten, het bereiken van consensus binnen een gemeenschap van zielen, is deze bijzondere communicatievorm fundamenteel.

‘Als ik mijn ratio had gebruikt, had ik bepaalde dingen niet gedaan’ (Marjon Bolwijn interviewt Fred Hisschemöller de Volkskrant 20 juni 2022 p. 16-17):
Fred Hisschemöller is evenals de Volkskrant 100 jaar. Hoe kijkt deze oud-geschiedenisleraar terug op de eeuw die achter hem ligt, en wat vindt hij van het huidige tijdsgewricht?
Fred Hisschemöller debuteerde onlangs op zijn 99ste met zijn autobiografie Dat deed je gewoon . Aangespoord door zijn hulp Janneke, die tussen het poetsen en koken door aan zijn lippen hing, besloot de historicus en geograaf zijn levensverhaal op te schrijven. Wat zou u een klas nu vertellen over de oorlog in Oekraïne?
‘Ik zou eerst vertellen dat Rusland geen ervaring heeft met democratisch denken en handelen. Dat het land slechts een halfjaar, van februari 1917 tot september 1917, een democratie is geweest. Poetin begrijpt niets van democratie en dus ook niet van de wens van Oekraïne democratisch te zijn. Hij beroept zich op zijn eigen interpretatie van de geschiedenis en vindt dat Oekraïne bij Rusland hoort. Om te voorkomen dat het land afdrijft naar het Westen, wat hij ondraaglijk vindt, grijpt hij in. Dan zou ik vertellen over de meisjes van Pussy Riot, die vrijheid van meningsuiting willen, en de 16de eeuw erbij halen, waarin Nederland onderdeel was van het Duitse Rijk en als zeevarende natie in aanraking kwam met andere culturen, ruimdenkender werd en zich los wilde maken van de overheersers. Net zoals de Oekraïners nu wilde Nederland een andere weg inslaan dan zijn machtige buren.’

Held tegen wil en dank (Olaf Tempelman de Volkskrant 11 juni 2022, Boeken & Wetenschap p. 7-8):
In Che Guevara’s
verzamelde brieven leren we een revolutionair kennen met gevoel voor zelfspot. Met afgrijzen keek Che toen al naar de verheerlijking van zijn persoon.
In 1954 is hij in Guatemala getuige van de
bloedige staatsgreep die de Amerikaanse multinational United Fruit laat plegen tegen een gematigd linkse, democratisch gekozen regering. ‘Op welk moment ik ophield met verstandelijk redeneren en een soort geloof verwierf, kan ik je niet vertellen’, schrijft hij later aan zijn moeder, dit geloof behelst de gewapende strijd tegen het wereldkapitalisme.

De Noorse oud-premier Jens Stoltenberg is de eerste 21ste-eeuwse secretaris-generaal van de Navo die ze overal in Europa kennen, en dat is geen gunstig teken. (Olaf Tempelman de Vokskrant 28 mei 2022, Opinie p. 17):
De Russische staatstelevisie hekelt de Navo net zo als in de Sovjet-tijd, maar zo vaak als kijkers destijds
Joseph Luns zagen, zo weinig zien ze nu Stoltenberg. Klaarblijkelijk is deze secretaris-generaal als afschrikwekkend personage ongeschikt. Russische kijkers zouden kunnen gaan denken dat de Navo helemaal geen schurkenorganisatie is.

Utopie met vier poten en een halsband (Olaf Tempelman 10 juni 2016):
Socioloog
Ruben Jacobs deed zoveel sociale contacten op tijdens het uitlaten van zijn hond dat hij deze activiteit bepleit als middel om de kloof tussen hoog- en laagopgeleiden te overbruggen.
Utopieën heb je in vele soorten. Het is mooi dat er we er nu ook een hebben met vier poten en, gelukkig maar,
een halsband.

Wie dit leest, kan worden besmet (Olaf Tempelman de Volkskrant 29 mei 2018 p. V8-9):
The Ex
The Ex ontstond in 1979 in de Amsterdamse kraakbeweging als anarcho-punk ensemble. Het vroege werk was beïnvloed door The Fall. Al snel werden de muzikale grenzen vergaand verlegd. Door de jaren heen experimenteerde de band met free jazz en
vele soorten wereldmuziek. The Ex bracht ruim 25 albums uit en trad op in alle werelddelen. Het ensemble trok ook tweemaal naar Ethiopië om daar gratis concerten in de open lucht te geven. Voor zover bekend is The Ex de enige westerse formatie die er ooit buiten de hoofdstad Addis Abeba heeft gespeeld. De huidige bezetting bestaat behalve uit Terrie Hessels (gitaar) uit Katherina Bornefeld (slagwerk) , Andy Moor (gitaar) en Arnold de Boer (zang, gitaar). Op de bekende verzamelaar The Rough Guide to Ethiopian Jazz geeft The Ex acte présence samen met saxofonist Getatchew Mekuria.

'Heilige dwaas' schrijft met 'kameraad' (Olaf Tempelman de Volkskrant 23 mei 2015 bijlage Sir Edmund p. 20-21):
Vanuit de gevangenis correspondeerde activiste Tolokonnikova van Pussy Riot met de Sloveense filosoof Žižek. Beiden noemen zich ordeverstoorders, maar de een strijdt tegen Poetin, de ander tegen 'de markt'.
CURIEUS
Žižek gaat onverstoorbaar door met uiteenzettingen over het
mondiale kapitalisme dat democratieën uitholt, privacy schendt, controle teniet doet en sociale voorzieningen ontmantelt. Het probleem is niet dat dit discours geen hout snijdt - het zijn ontwikkelingen die onmiskenbaar zichtbaar zijn in Europa en de VS -, maar dat het curieus is in een dialoog met iemand in een Russisch strafkamp.
Als het gaat om de vraag hóé hij de neoliberale vijand aan banden wil leggen, is Žižek cryptisch en onduidelijk als in eerder werk. Verdienen ouderwetse sociaal-democratieën als die in Scandinavië een herkansing? Nee,
speelballen van het grootkapitaal. De markt, vindt Žižek, moet worden afgeschaft, maar dan wel zonder te vallen voor 'de totalitaire verleiding'. Vóór je de markt afschaft, moet 'de juiste vorm van Communistische organisatie van productie en uitwisseling' klaar staan om de markt te vervangen. Hoe je dat voor elkaar krijgt, mag Pussy Riot zelf uitzoeken.

Darwinisme en de scheppende kracht (Gerrit Teule GAMMA maart 2010 p. 17):
Een andere visie
In feite is de darwinistische leer een vorm van geschiedschrijving achteraf (wat gebeurde er wanneer?) en niet een volwaardige theorie met logische verbanden en voorspellende kwaliteiten. Het is een waarheidsbenadering, die verre van compleet is. Ondanks dat worden er extreme standpunten ingenomen. In het darwinjaar kwam herhaaldelijk naar voren dat er in het debat tussen creationisten en darwinisten geen begaanbare tussenweg lijkt te bestaan. Het is steeds weer het de karikatuur van Adam of Aap. Vooral in TVprogramma's roept men graag een discussie hierover op tussen een diepgelovige bijbelverdediger en een atheïstische darwinist. Men hoopt dat er dan een stevige ruzie ontstaat; dat is goed voor de kijkcijfers. Immers, steevast betoogt de neodarwinist dat de theorie volkomen is bewezen en staat als een huis. Steevast betoogt de creationist, dat een levende cel in al haar complexiteit nooit zomaar in elkaar gevallen kan zijn en dat daar ongetwijfeld een godheid aan te pas is gekomen. Deze discussie is al aan de gang sinds in 1860 Huxley zijn tegenstander Wilberforce (de bisschop van Oxford, bijgenaamd Soapy Sam, vanwege zijn zalvende manier van praten) tijdens een vergadering van repliek diende. Darwin was daar wegens ziekte zelf niet bij aanwezig. Nadat Wilberforce aan Huxley spottend vroeg of zijn grootvader of zijn grootmoeder een aap was, antwoordde Huxley dat hij liever van een aap afstamde dan "van een ontwikkelde man, die de gaven van cultuur en welsprekendheid prostitueerde in dienst van vooroordelen en onwaarheid". Toen waren de rapen gaar en dat is tot op heden zo gebleven.

Essay: de methode aristoteles (L.M. de Rijk De Groene Amsterdammer 8 april 2005 Over vrouwen en slaven had Aristoteles géén moderne ideeën. Maar van zijn denkmethode zouden wij modernen behoorlijk opknappen. Juist als de omstandigheden veranderen, is onze kennis meer gebaat bij openheid en ervaring dan bij hermetische leerstelligheid. De wijsbegeerte mag dan wel pretenderen over een hoge graad van duurzaamheid te beschikken, maar als haar duurzaamheid hoofdzakelijk neerkomt op een soort hardnekkigheid tegen alle evolutie in, dan verdient ze niet anders dan buiten spel te staan, met hoogstens een ereplaats in het filosofische antiquariaat. Haar blijvende invloed zal het niet moeten hebben van wat deze filosofen hebben verkondigd, maar van de methodische context van hun stellingnamen.
Wat Aristoteles betreft is de vraag, wat was zijn wijsgerige houding en tot welke aanpak van problemen heeft die in zijn
filosofische praktijk geleid? En over wat voor soort problemen gaat het eigenlijk?

Is het laagje vernis dat beschaving heet sinds de oudheid toegenomen? Het rapport ‘E i V’ is door mijn belangstelling voor het fenomeen organisatiecultuur ontstaan. Gewenste cultuurveranderingen in een organisatie worden in een 5Ddenkraam geplaatst. Om de beschaving een stapje verder te brengen is er maar een 'Hoofdroute', namelijk hoe richten we onze levensenergie? Het is de spin-off (serendipiteit) van de zoektocht.

Er bestaat 'leraar en leerling', 'psychoanalyse en psychosynthese', 'onderzoek en ontwerp', ‘dharma en karma’, 'wijsheid of dwaasheid', ‘hyperindividualisme en depressie’. Het gaat echter om de wisselwerking tussen beide. Waar kiezen we, bewust of onbewust, voor in het leven? De vier oorzaken-leer van Aristoteles biedt daarvoor een kader. Aristoteles verenigt ‘theorie en praktijk, 'metafysica en fysica', 'idealisme en materialisme'. Aristoteles was al met de kunst van de spreekvaardigheid bekend. Door Marcus Fabius Quintilianus wordt dit fenomeen in zijn boek Institutio Oratoria (ofwel De opleiding tot redenaar) beschreven.

‘Het piept en het kraakt in alle studentensteden’ (Remco Meijer interviewt Robbert Dijkgraaf de Volkskrant 18 juni 2022 p. 12-13):
Minister Robbert Dijkgraaf (D66) van Onderwijs wil een rem op het almaar groeiende aantal buitenlandse studenten. Tegelijkertijd vindt hij dat hogescholen en universiteiten meer moeten gaan samenwerken. ‘Zodat we als één virtuele Hoger Onderwijsinstelling van Nederland gaan opereren.’
Universiteiten en hogescholen zijn autonoom. U bent wel hun financier, maar niet hun werkgever. Hoe gaat u veranderingen afdwingen?
‘Daar gaan we harde afspraken over maken, waaraan de financiële middelen worden verbonden. Binnen de
vier wetenschapsdomeinen (sociale- en geesteswetenschappen, bèta, techniek en medisch, red.) kunnen alle afzonderlijke sectoren plannen voorleggen die ik door een onafhankelijke commissie laat toetsen op de randvoorwaarden die ik stel. Behalve oog voor talent, is samenwerking ook zo’n voorwaarde. Zodat we als één virtuele hogere onderwijsinstelling van Nederland gaan opereren.’
U kondigde onlangs de komst aan van een
centrum voor wetenschapscommunicatie. In een rede in Leiden kapittelde u politici en burgers die de feiten rond corona betwisten. Ziet u hetzelfde gebeuren in de stikstofdiscussie?
‘Ja, het is precies wat niet zou moeten. Het is belangrijk dat we de feiten laten spreken. Maar dat daar ook een reactie op komt, mag ons niet verrassen. Dat is een les die we inmiddels hebben geleerd. We weten nu: bewijs per intimidatie, zoals we dat in de wiskunde noemen, als geleerd iemand iets heel hard roepen, dat werkt niet meer. Je moet met gesprekken uitleggen hoe je tot iets bent gekomen. Wat de dingen zijn die staan als een huis, wat de dingen zijn waarover je nog kunt discussiëren.

Kaas, porno en boekmuffers (Coen Verbraak de Volkskrant 6 maart 2024, p. V8-9):
Als cultuurhistoricus verdiept
Inger Leemans (53) zich in een breed scala aan onderwerpen: de geur van Nederland, pornografie in de vroegmoderne tijd en kaas als nationaal symbool. ‘Wetenschap is samengebalde kennis: het maakt van kralen een ketting.’
Ik sprak een
ceo van een grote optiehandelaarsfirma. Die zei: ‘Wat is het belang van geschiedenis? Waarom zou ik om moeten kijken?’ Ik antwoordde: ‘Nederland is het eerste land geweest dat in opties ging handelen. Dat heeft groot effect gehad op de samenleving. Na de financiële crisis van 2008 zijn er in de Verenigde Staten zelfs duizenden mensen door uit hun huis gezet. Dat lijkt me uiterst relevant.’ Dat vond hij grote onzin. Wat had hij daarmee te maken? Daar was ik echt door geschokt. Want als je niet terugkijkt, hoef je dus ook nergens van te leren.

Dat Mart Smeets niet wil zien waaróm hij Coen Verbraak zo routineus intimideert, is extra schokkend (Doortje Smithuijsen de Volkskrant 6 februari 2024):
Veel mensen hadden het als schokkend ervaren dat oud-sportpresentator Mart Smeets Coen Verbraak bedreigde, in Verbraaks nieuwe interviewprogramma Buiten beeld. Verbraak spreekt daarin mensen die televisie maken of dat hebben gedaan. Aanleiding is het rapport van de commissie-Van Rijn, waaruit afgelopen week bleek dat drie van de vier ondervraagde NPO-medewerkers vorig jaar te maken kregen met grensoverschrijdend gedrag.
Je kunt je afvragen wat schokkender is: iemand die zich bedient van de voor hem ogenschijnlijk bekende
strategie van intimidatie, of het gegeven dat zo iemand zich niet bewust wil worden van de positie waaruit die strategie is ontstaan.

Coen Verbraak laat vooral de mens Mulisch zien, niet de schrijver (Peter van Brummelen Het Parool 26 oktober 2020):
Tien jaar geleden overleed Harry Mulisch. In diens oude werkkamer interviewde Coen Verbraak intimi van de schrijver.
Geweldig grappig is in Harry Mulisch - schepper van zichzelf een oud tv-fragment waarin de schrijver zojuist is gearriveerd op Schiphol. Een taxiregelaar meent hem ergens van te kennen. Mulisch stelt zich netjes voor. In volks accent zegt de regelaar tegen een taxichauffeur: “Dan krijg je nou meneer Mulisch. Van de Nobelprijs van de Vrede, geloof ik.”
Harry Mulisch besefte rond zijn vijftiende een genie te zijn, hij wist alleen nog niet waarin. Toen hij op zijn achttiende begon te schrijven, wist hij het. Een jaar later publiceerde hij in Elseviers Weekblad zijn eerste verhaal.

De financiering van de wetenschap (Coen Verbraak Kijken in de ziel: Wetenschappers NPO 2 2 september 2016) vergt miljarden investeringen. Deze miljardenexperimenten zijn dus weggegooid geld? De paradox is dat Grote leraren hun diensten op De levensweg, de Hoofdroute (waarheidsvinding) gratis aanbieden. De oplossing van de paradox geven zowel Amanda Gefter: 'we leven allen in ons eigen referentiekader' als Robbert Dijkgraaf: De architectuur van ons brein bepaalt en beperkt de wetenschap - Er is geen wiskunde zonder de mens - daar kwam ik achter. Het betekent ook dat er dwazen blijven, die menen het wiel opnieuw te moeten uitvinden.

Kijken in de ziel (Coen Verbraak interviewt Wetenschappers NPO 2 29 juli 2016):
In het programma vertelt
Robbert Dijkgraaf over zijn synesthetisch brein (na ca. 32 min). Ook zijn er wetenschappers als Edward Witten die slimmer zijn dan hij (na ca. 37 min).

Is het laagje vernis dat beschaving heet sinds de oudheid toegenomen? Het rapport ‘E i V’ is door mijn belangstelling voor het fenomeen organisatiecultuur ontstaan. Gewenste cultuurveranderingen in een organisatie worden in een 5Ddenkraam geplaatst. Om de beschaving een stapje verder te brengen is er maar een 'Hoofdroute', namelijk hoe richten we onze levensenergie? Het is de spin-off (serendipiteit) van de zoektocht.

Het is frappant dat juist Kajsa Ollongren van D66 dit onheil verkondigt. Sophie in 't Veld zit al te lang in de Brusselse bubbel, terwijl Kajsa Ollongren al te lang in de Haagse kaasstolp vertoeft. Het menselijk tekort hangt net als het democratisch tekort slechts met een contrast in ons denken samen, zoals 'Theïst en Atheïst', 'Altruïsme en Egoïsme', 'Goed en Kwaad' en 'Fysica en metafysica'. In het rapport ‘E i V’ staat niet de discussie ‘Geest of Stof’, 'Aristoteles of Descartes', what’s in a name centraal, maar de wederkerigheid (reciprociteit) tussen beide, het 'en-en'/'of-of' mechanisme (Dichotomieën, lees Complementariteit), de kwintessens.

Machtige monsters (Marcel Hulspas de Volkskrant 18 juni 2022 Boeken p. 10):
Politicoloog Brian Klaus onderzoekt in zijn
nieuwe boek wie zich aangetrokken voelt tot machtsposities. Het levert een interessante tocht op langs managers, criminelen, dictators en hun slachtoffers.
Daarmee zijn we bij Klaas’ voornaamste
conclusie: let op de baas. We kunnen sollicitatie- en selectieprocedures zo inrichten dat de kans minimaal is dat egocentrische machtswellustelingen erdoor komen, maar macht corrumpeert nu eenmaal. Klaas sprak met een aantal volkshelden die macht verwierven dankzij hun schone handen, maar vervolgens transformeerden tot corrupte heersers.

Tussen slabstick en filosofie (Emilia Menkveld de Volkskrant 18 juni 2022, Boeken p. 11):
De
nieuwe bloemlezing van Luigi Pirandello’s korte verhalen is uitzonderlijk mooi vertaald. Weer blijkt dat de schrijver, zo’n eeuw nadat de verhalen voor het eerst verschenen, iets wezenlijks te zeggen heeft over de mens en zijn getob.
Wat doe je?vroeg mijn vrouw me, toen ze me langer dan gewoonlijk voor de spiegel zag treuzelen. ‘Niets,’ antwoordde ik, ‘ik kijk naar mijn neus, naar dit neusgat. Als ik erop druk, voel ik een lichte pijn.’ Mijn vrouw glimlachte en zei: ‘Ik dacht dat je keek naar welke kant hij scheef staat.’ Ik draaide me om als een hond die men op zijn staart getrapt heeft: ‘Scheef? Staat mijn neus scheef?’ Mijn vrouw antwoordde rustig: ‘Zeker, liefste. Bekijk hem maar eens goed: hij wijkt naar rechts af.’

Vertaalbeweging’ legt ongehoord geluid China bloot (Leen Vervaeke de Volkskrant 14 juni 2022 p. 21):
Hoewel Beijing via zijn officiële kanalen vooral als
vredestichter in het Oekraïne-conflict wil overkomen, klinkt op sociale media in China een anti-westers- en pro-Poetingeluid. Zoiets kan alleen met toestemming van de autoriteiten. Wat speelt hier?
Volgens experts ligt de
waarheid in het midden. ‘TGTM heeft een agenda, ze laten enkel de ergste commentaren op Chinese sociale media zien’, zegt Florian Schneider, directeur van het Leiden Asia Centre. ‘Chinese critici hebben geen ongelijk dat de vertaalde berichten niet representatief zijn voor de bredere publieke opinie in China.’
Anderzijds is
nationalisme daadwerkelijk erg aanwezig op het Chinese internet, wat alleen met instemming van de autoriteiten kan. Schneider: ‘Opkomend onderzoek naar de weergave van Rusland en Oekraïne op het Chinese web suggereert dat zowat de helft van alle commentaren agressief pro-Russisch is. De berichten van TGTM zijn dus niet zo uitzonderlijk als Chinese critici beweren. In plaats van boos te zijn over de vertalingen, kunnen ze hun ongenoegen beter focussen op de giftige commentaren zelf.’

Hesna Al Ghaoui De kracht van de angst Lessen van een oorlogscorrespondent voor het dagelijks leven Joris Luyendijk Als je dit boek gelezen hebt, weet je... hoe angst werkt hoe je angst te confronteren hoe minder bang te zijn Als je dit boek gelezen hebt, durf je... van een hoge berg te springen te spreken in het openbaar op te komen voor waar je in gelooft De vraag die Hesna Al Gahaoui, oorlogscorrespondent voor de Hongaarse televisie in conflictgebieden, het meest wordt gesteld is: 'Hoe komt het dat je niet bang bent?' Haar antwoord stelt de vrager vaak teleur: 'Ik ben doodsbang!' Ze heeft het liever over: 'Hoe ga je daarmee om? Laat je angst het beste of het slechtste in je naar boven brengen?'

Mimesis en Catharsis
Om het evenwicht te herstellen beoogt de theosofie aan de hand van de paramita's, DE NIEUWE TIEN GEBODEN - gedragsregels voor de moderne tijd tegenwicht te bieden. In de Stem van de Stilte licht H.P. Blavatsky de paramita’s toe.
Plato’s weerzin tegen theater, poëzie en literatuur in al zijn vormen past ook in zijn beroemde theorie van de ‘Ideeën’. Elke individuele kat, hond, mens of welk stoffelijk object dan ook, kent slechts een tijdelijk bestaan en vergaat op den duur tot niets. Wat echter eeuwig, onvergankelijk en onveranderlijk is, zijn de ’Ideeën’. Elk levend wezen, zoals bijvoorbeeld een kat, sterft op den duur, maar het Idee ‘kat’ sterft nooit. Het geestelijke Idee (of ‘Vorm’) is bovendien perfect en onverbeterbaar en zijn materiële verschijning ervan is enkel een (slechte) kopie. Alles in de wereld om ons heen is volgens Plato een vergankelijke, minderwaardige, kopie van de Ideale Wereld der Ideeën.

Het epithumia en thumos van Plato kunnen met de Latijnse termen pathos (in zijn negatieve betekenis woede, haat, vrees, afkeer, medelijden) en ethos worden vergeleken. Pathos (van πάσχειν 'paschein', het Griekse woord voor "lijden" of "emotie") is één van de drie middelen van overtuiging in de filosofische leer Ars Rhetorica, welsprekendheid van Aristoteles (samen met ethos en logos). Wat echter eeuwig, onvergankelijk en onveranderlijk is, zijn de ’Ideeën’.

Het inductieve denken van Aristoteles is complementair aan het deductieve denken van Plato. Aristoteles, leerling van Plato heeft beschreven dat het er in het leven om gaat het juiste midden te vinden tussen twee extremen. Het menselijk verstand begrijpt de dingen slechts door contrast. In alles ligt het tegendeel besloten. Kortom, het dualisme is een kunstmatig door het denken aangebrachte scheiding, die in feite niet bestaat. De ‘Gulden middenweg’, is een bewustwordingsproces, dat er van uitgaat dat de waarheid in het midden ligt.
Mede door toedoen van Aristoteles kwam het accent op de
waarneembare buitenwereld te liggen.
Blavatsky stelt dat de
alfa en omega van de mystieke gedachte – na Pythagoras door toedoen van Aristoteles veel minder betekenis kreeg.

Het bewustwordingsproces bestaat uit de uitwisseling tussen het vrouwelijk en het mannelijk, tussen 'Chaos, Gaia en Eros' en het 'Goede, Ware en Schone', tussen materie en geest, tussen lagere en hogere Triade, tussen chaos en harmonie, tussen navel (Epithumia) en hart (Thumos), tussen begin en het einde, tussen Alpha en Omega.
De
Goddelijke liefde Eros (thumos) zorgt voor het verbinden terwijl daarentegen de omgekeerde weerkaatsing van Eros (Epithumia) voor het scheiden zorgdraagt. De negatieve betekenis van Eros (fohat) staat voor wellust, driftleven, epithumia. Het begrip thumos licht H.P. Blavatsky met name in haar boek De Sleutel tot de Theosofie nader toe.

Links college Groningen grijpt regie bij wonen en energie (Jurre van den Berg de Volkskrant 14 juni 2022 p. 9):
Het nieuwe gemeentebestuur van Groningen is nog linkser dan het vorige. Het college dat maandag de plannen ontvouwde, bestaat uit GroenLinks, PvdA, Partij voor de Dieren, SP en ChristenUnie en zet vol in op
overheidsregie.

Het onderwijs zou één groot leesbevorderingsproject moeten zijn (Aleid Truijens de Volkskrant 14 juni 2022 p. 15):
Het wil maar niet vooruitgaan met de gemiddelde leesvaardigheid van het Nederlandse kind. Uit de laatste peiling van de Inspectie van het Onderwijs blijkt dat de leesvaardigheid in tien jaar licht is gedaald. Leerlingen die vaker voor hun plezier lezen, scoren beter op leestoetsen, meisjes beter dan jongens, net als leerlingen die thuis meer dan 25 boeken hebben.

Het is de school die het verschil maakt - dat moet juist niet (Aleid Truijns de Volkskrant 11 juni 2022 Opinie p. 22):
Het
onderwijs bevoordeelt vooral kinderen die toch al kansrijk zijn, zegt onderzoeker Louise Elffers. En dat terwijl de kloof tussen hoogopgeleiden en laagopgeleiden almaar breder wordt. ‘Ik zag zelfs zwangerschapsgymnastiek voor hogeropgeleiden.’
In haar nieuwe boek
Onderwijs maakt het verschil Kansengelijkheid in het Nederlandse onderwijs beschrijft ze de oorzaken van ongelijke kansen én biedt ze mogelijke oplossingen aan.

Ik mis Barack Obama nu al (David Brooks de Volkskrant 11 februari 2016 p. 24):
Terwijl de voorverkiezingen voortrazen, raak ik bevangen door een vreemde sensatie: ik mis Barack Obama. Welnu, natuurlijk ben ik het oneens met veel van Obama's besluiten. En ik ben teleurgesteld in de aard van zijn presidentschap.
Maar tijdens deze campagne lijkt het alsof sprake is van een algehele neergang in de gedragsnormen. Veel tekenen van Obama's karakter en leiderschap, die wellicht te veel voor lief zijn genomen, ontbreken opeens of zijn heel schaars.
Mensen worden meer door hoop en kansen gemotiveerd om wijze keuzes te maken dan door angst, cynisme, haat en wanhoop. Anders dan veel van de huidige kandidaten appelleert Obama niet aan die passies.
Obama's temperament is niet altijd perfect geweest. Te vaak was hij minachtend, afwezig, rancuneus, insulair. Maar er sluipt nu een toon van lelijkheid in de wereld, terwijl democratieën op de terugtocht zijn, tribalisme in de lift zit, en wantrouwen en
autocratieën een centrale plek opeisen.
Obama straalt een ethos van integriteit, humaniteit, goede manieren en elegantie uit die ik al begin te missen, en die we vermoed ik allemaal een beetje zullen missen, ongeacht wie hem vervangt.

Interview met Ilya Prigogine7
"Het belangrijkste is dat we de strikte scheiding tussen twee culturen kunnen overstijgen. De geschiedenis van de westerse filosofie is een ongelukkige geschiedenis die alleen maar tot dualisme of monisme heeft geleid. In navolging van Spinoza zei Einstein ooit tegen De Gaulle dat we marionetten zijn zonder dit zelf te beseffen. Dat is wel een heel raar beeld. Het past perfect bij de eeuwenoude retoriek die wil dat de menselijke geschiedenis contingent en de natuurlijke gedetermineerd is. Hoe kunnen deze twee zienswijzen gecombineerd worden? Wij handelen in de natuur. Als wij contingent zijn, is de natuur het dus ook, want wij zijn een deel van de natuur."

Antony Fernando HET CHRISTENDOM IN EVOLUTIE Waar hoor ik bij, waar ga ik voor in onze multireligieuze samenleving?
Deel III. De boodschap van het Nieuwe Testament
8. Religie volgens Jezus (p. 86):
Mensen zijn van nature met elkaar verbonden en zij kunnen niet volledig mens zijn als zij dat niet in de praktijk van hun leven laten blijken. Jezus gebruikt twee prachtige parabels om dat te onderstrepen. De eerste is het verhaal van de
rijke man en Lazarus (Luk. 16:19-31). De rijke man leidde een leven in luxe. Hij hield van mooie, dure kleren, van een goed glas en een welvoorziene tafel. Bij de poort voor zijn huis zat Lazarus, een bedelaar, ziek en overdekt met zweren. Het enige wat hij at waren de broodkruimels die bij de rijke man van de tafel vielen en hem door de bedienden werden gebracht. Het verhaal eindigt met de beschrijving van hetgeen er met die twee na hun dood gebeurde. Lazarus is in de hemel; de rijke man is in de hel.

Het boek DE GROTE WERELDRELIGIES van Antony Fernando bespreekt de middenweg (p. 58,62,63,64,68,69,73,74 en 76) van onvolwassenheid naar volwassenheid (p. 3,91,92,93,174,181).
185/186: Maar het ziet er naar uit, dat de wereld in de toekomst voor de vorming van een verenigde mensheid, een spirituele theologie nodig heeft, die de aandacht vestigt op de gemeenschappelijke wortels van alle godsdiensten. Zo'n theologie zal de realiteit moeten uitleggen van leven en dood, waarover alle religies het eens en waarvan alle mensen in hun onderbewustzijn overtuigd zijn. Samengevat zou deze deze op het vlak van de ervaring berustende realiteit zijn: Zonde en lijden horen wezenlijk bij het mens-zijn.
Maar alle mensen ongeacht hun kleur, kaste of geloof zijn begiftigd met de spirituele kracht deze belemmeringen draaglijk te maken en het eeuwige goddelijke leven deelachtig te worden.

Authentiek gedrag , zelfrealisatie op basis van de Veda's, zelfverwerkelijking op basis van geestkunde, het individuatieproces van Carl Jung, Psychosynthese van Roberto Assagioli, levenskunst op basis van begeleidingskunde, mindfulness van het hindoeïsme, De Persoon van de Filognosie en de pelgrimstocht, zelf-ontplooiing, zelfreinigend vermogen, individualiteit, inwijdingsweg op basis van esoterie, ontstaat wanneer de bewuste, rationele en onbewuste, irrationele delen, gevoelens van de geest in harmonie met elkaar samenwerken. We kunnen leren boven onszelf uit te stijgen. De door de prefabcultuur overgedragen conditioneringen weer los te laten. Het draait uiteindelijk allemaal om authenticiteit en autonomie. In hoeverre zitten we zelf aan het stuur of laten we ons leiden door impulsen van buitenaf om aan bepaalde verwachtingen te voldoen? Wat vinden we zelf belangrijk? Het gaat om het varen van je eigen koers, je eigen geweten laten spreken.

De paradox is dat de onvolmaaktheid van de mens op aarde in contrast staat met de volmaaktheid van God in de hemel. We kunnen ook zeggen de schijntegenstellingen op aarde staan tegenover de harmonie in de hemel of de imperfecte mens staat tegenover de perfectie in de natuur. Volledige synthese (Bevrijding) drukt volmaaktheid uit. Het Christendom spreekt over de wijsheid voor de volmaakten, het Boeddhisme heeft het over volmaakte geestelijke gezondheid, het Taoïsme over spirituele volmaaktheid en de Islam spreekt over de volmaakte mens. De onvolmaaktheid van de mens op aarde staat in contrast (Nous) met de volmaaktheid van God in de hemel. We kunnen ook zeggen de imperfecte mens staat tegenover de perfectie in de natuur.
Het brengt de éne eeuwige en
absolute waarheid tot uitdrukking. De aardse ziel staat tegenover de hemelse geest, het innerlijke bewustzijn tegenover het non-lokale, universele bewustzijn, het Akasha-veld.

Geestelijke gezondheid bevorderen houdt zich primair met het verminderen van het maatschappelijke onbehagen, het culturele onbehagen bezig. Het gesignaleerde onbehagen in de maatschappij, de cultuurneurose is alleen te doorbreken wanneer aan immateriële thema's, het waarden en normen debat meer inhoud en vorm wordt gegeven. De Bijbel, Mattheüs 7:12-14 leert al hoe het ego te ontmantelen. Het houdt de gemoederen al millennia bezig. De hamvraag voor de komende decennia is hoe voorkomen we dat door politici als Donald Trump, Marine Le Pen en Geert Wilders c.s. de cultuurneurose, escaleert naar een cultuurpsychose?

Gezondheidsdrift (Filosofisch kwintet 24 juli 2022 NPO1):
Kunnen we meer grip krijgen op onze gezondheid, of is dat slechts schijn? Hoe werkt het maakbaarheidsdenken door in de zorg? En zijn we te veel bezig met onze gezondheid, of juist te weinig?
Presentator Clairy Polak spreekt hierover met hoogleraar filosofie en medische ethiek Ignaas Devisch, filosoof en voormalig Denker des Vaderlands Daan Roovers, sociaalwetenschapper Alana Helberg-Proctor en chirurg Baukje van den Heuvel.
Voor even leken we oppermachtig. Onze tijd werd gekenmerkt door ongekende welvaart, langdurige vrede en steeds meer individuele vrijheid. Het twaalfde seizoen van Het Filosofisch Kwintet gaat over macht en onmacht. In vijf afleveringen onderzoekt presentator Clairy Polak maakbaarheid in tijden van crises.
Sociaalwetenschapper Alana Helberg-Proctor hoe komt het dat we zo lang weinig aandacht hebben gehad voor maatschappelijke invloeden op onze gezondheid?
“In Nederland zagen we gezondheid lang als een
individuele kwestie. Volgens mij zit dit idee ook diep geworteld in onze cultuur. In het Westen koppelen we gezondheid aan het individuele lichaam en ook dat lichaam splitsen we weer enorm op: we zien het lichaam eigenlijk als een optelsom van allemaal losse organen, als een machine.
Bovendien hangt ons denken over gezondheid samen met het westerse mensbeeld van de
homo economicus. We zien de mens als een individuele en rationalistisch figuur die zelf geacht wordt altijd de juiste beslissingen te maken over zijn eigen leven. Dit past goed binnen de politieke trend die lang heerste - en misschien nog steeds wel heerst - binnen de samenleving, waarin we individuen zoveel mogelijk zelf verantwoordelijk willen houden.”

Tegenover de these, de algemene levensdrang (levenskracht), de geestesdrift (libido) van Carl Jung staat de antithese, de sexuele impuls, sexuele drift van Sigmund Freud. De hamvraag is nu hoe bereik je synthese?

Libido: In Jungs opvatting wordt het gedrag van de mens in belangrijke mate bepaald door een algemene levensdrang die hij libido (levenskracht) noemde. Hiervoor zag hij, en daarin verschilde hij sterk van inzicht met Freud, niet in de eerste plaats een seksuele oorsprong, maar eerder een religieuze (in de ruimste zin van het woord).
Voor Jung betekent eros de religieuze hartstocht, geestesdrift (
moslimfundamentalisme), voor Freud de seksuele drift, het hebben en in bezit nemen, de emotie egoïsme (marktfundamentalisme). Alles heeft zijn tegenstelling, aardse begeerte inbegrepen. Of met andere woorden mannen zijn fysiek zo geschapen dat ze achter hun … aanlopen, maar ze hebben ook een hoofd gekregen waarmee ze tot in de hemel kunnen reiken.
Carl Jung legt een accent op de
schaduwzijde en Roberto Assagioli op de verborgen keerzijde, de lichtzijde.

Bij Hoofd, Hart en Onderbuik moet er onderscheid worden gemaakt tussen wat van het hoofd is (ratio, cultuur), wat van het hart (gevoelens, intuïtie) is en wat van de buik is (begeerten, verlangens, het primitieve beest). Narcisme, onderbuikgevoelens, navelstaren zijn sterk egocentrisch gericht. Een tweestrijd tussen het algemeen belang en individueel sentiment (hart versus buik) zal altijd blijven bestaan.

Uit de Onderbuik (Wieteke van Zeil de Volkskrant 19 juli 2022, p. V2-3):
Dat
intuïtie bestaat, betwijfelt niemand. Maar het is weinig onderzocht en wordt lang niet altijd serieus genomen. Psycholoog Gerd Gigerenzer doet dat wel en hij concludeert: onder tijdsdruk zijn mensen met veel ervaring beter af met intuïtie dan met beredeneerd denken.

In een goochelwinkel leerde James Doty trucs voor het echte leven. (Stine Jensen de Volkskrant 29 oktober 2016 Sir Edmund p. 29):
Doty verwerft zijn ervaringen als hersenchirurg soepeltjes met zijn
levensverhaal.
Goed nieuws voor degenen die sceptisch zijn over het werk van Dick Swaab. Neuroloog James Doty vindt de
materialistische kijk op het leven te beperkt. Hij benadrukt de plasticiteit van het brein. Als je het brein traint, kan je een goed mens worden.
Dr. James Doty leidt tegenwoordig het
Center for Compassion and Altruism and Education op Stanford University. Hij kan grote spirituele leiders tot zijn vrienden rekenen: de dalai lamai doneerde bij hoge uitzondering een aanzienlijk bedrag om bij te dragen aan Doty's wetenschappelijk onderzoek.
Magisch brein, magisch hart is in de eerste plaats een autobiografische vertelling. Doty schrijft over zijn werk als neurochirurg. In die hoedanigheid moet hij het hoofd en het hart koel houden, omdat betrokkenheid bij de patiënten tot fouten kan leiden. Maar het besef dat leven en dood in zijn handen liggen, maakt hem ook bewust van de waarde van het leven. Zijn ervaringen als hersenchirurg verweeft Doty met zijn levensverhaal.

Na de toeslagenaffaire is de Rutte-doctrine aan de beurt (Frank Hendrickx Volkskrant 13 januari 2021 p. 11):
Het kabinet buigt zich dinsdag opnieuw over de toeslagenaffaire. De Kamer is jarenlang verkeerd geïnformeerd, en daarin speelt de
‘Rutte-doctrine’ een rol: de premier houdt gevoelige info liever intern. Volgens critici heerst er een cultuur van ‘verhullen en misleiden’.
Geen onkunde maar onwil
Toch gelooft bijna niemand dat het probleem is opgelost als de overheid meer werk gaat maken van archivering en administratie.
De ‘Rutte-doctrine’ illustreert volgens sceptici bovenal dat bestuurders huiverig zijn om informatie te delen: het is geen onkunde, maar onwil.

Onze pelgrimstocht op aarde, de mysterieweg in de school van Pythagoras, het thema verlossing, loutering, hangt met de evolutionaire psychologie samen. De esoterie (Filognosie) benadert de transformatie van het kwaad echter vanuit het bredere perspectief van karma, De Persoon, zaaien en oogsten. Hoofdoorzaak van het onbehagen in de maatschappij is dat een meerderheid van de politici in Nederland religie buiten hun referentiekader (5Ddenkraam) heeft geplaatst. Esoterie, Zaaien en Oogsten maakt het mogelijk probleem en oplossing met elkaar te verbinden.

Je mag je van laag naar hoog bewegen, van de materie naar het etherische, met deze niveaus of gebieden van belang van de achtvoudige yoga in je leven opklimmend naar de hemel, maar even zo goed kan je van concrete handelingen en aanwezigheid zijn op deze manier. Dit vermogen om je opwaarts en neerwaarts te bewegen is de (âroha/avaroha) kwaliteit van het gerijpt zijn in de filognosie, of van het hebben van die liefde voor de kennis die jij en de rest van de wereld nodig heeft om te overleven, gemotiveerd te zijn en je te verheugen (zie ook: vereniging, waarden, principes, niveaus; De yoga-sûtra's van Patañjali voorgelezen).

Samadhi (yoga) is de achtste en laatste stap op het achtvoudige yogapad uit de Yogasoetra's van Patanjali.

Piet Ransijn Bewustzijn als eenheid in verscheidenheid (Civis Mundi Digitaal #109 april 2021):
Bewustzijnsonderzoek en bewustzijnstoestanden
Zoals eerder opgemerkt is er ook een transcendente bewustzijnstoestand van zuiver bewustzijn zonder inhouden of objecten, ‘samadhi’ of ‘turiya’, ‘de vierde’, genoemd in Oud-indiase teksten (de Yoga-soetra’s en de Oepanishaden). ‘Nirvana’ in het boeddhisme, “de vrede die het verstand te boven gaat in de bijbel... Veel beroemde heiligen hebben dit soort ervaringen beschreven.” Bewustzijn kan ook object van zichzelf zijn in een proces van zelfreferentie. Tijdens meditatie kan dat zo worden ervaren.
Evolutionair handelen
“Wat betreft ethiek... is er een regel die fundamenteler is dan alle regels: wat groei naar eenheidsbewustzijn bevordert is goed, wat groei naar hogere bewustzijnstoestanden vertraagt of benadeelt is slecht... Verbreden en verdiepen van het bewustzijn is het kenmerk van groei en evolutie.” (p306). Daarbij is ontspannen alerte aandacht nodig. De alerte rusttoestand tijdens meditatie bevordert dit vermogen. Dat geldt ook voor yoga in zijn diverse facetten: de yoga van handelen, kennis en toewijding, lichaamshoudingen, leefregels en ethische principes, ademhalingsoefeningen en meditatie, die uiteindelijk leiden tot ‘samadhi’ of verlichting.

Berthold Gunster Omdenken kijk-denk-creëer
Omdenken (rethinking) gaat om het aanpassen van het denken in beperkingen naar denken in mogelijkheden. Dus niet langer beren op de weg zien, maar ze een knuffel geven.
Het effect is dat we ons niet meer
tegen onze problemen hoeven te verzetten, we kunnen ze immers transformeren in nieuwe mogelijkheden. Vanaf dat moment is het probleem onze bondgenoot.

Dit flexibele praktische boekje laat in een notendop zien wat omdenken betekent en hoe je dat doet. Een boekje om in te bladeren, te grazen, ideeën op te doen, op het verkeerde been gezet te worden en vooral om je eigen creatieve vermogens te prikkelen. Een laagdrempelig inkijkje in de theorie van het omdenken. Het is een kwestie van concentratie (Mark Leenhouts de Volkskrant 24 juli 2021 Boeken p. 6-7):
Sinologen Roel Sterckx en Jan De Meyer weten tegenstrijdige Chinese levensbeschouwingen overtuigend aan de man te brengen.
‘We moeten Chinees leren denken’, zegt Cambridge-hoogleraar Roel Sterckx. De van huis uit Leuvense sinoloog verbaast zich erover dat West-Europese jongeren zo weinig wordt bijgebracht over de grote denkers uit een beschaving die op het punt staat haar oude positie als wereldmacht weer in te nemen.
Uit die gedachten kwam twee jaar terug zijn boek
Ways of Heaven voort, dat omgedoopt tot Chinese Thought werd opgenomen in de illustere non-fictiereeks Pelican Books van uitgeverij Penguin.
Sterckx geeft geen chronologisch overzicht van denkers en scholen, bundelt geen los leesbare essays over deelaspecten, maar zoekt, alles van
Lao Zi tot Confucius bij elkaar nemend, en daar veel en treffend uit citerend, een antwoord op de vraag: hoe werkt dat nu eigenlijk, dat Chinese denken? Of zelfs: hoe doe je dat, Chinees denken?
Neotaoïsme
In
De deugd en de weg Chinese disputen uit de derde en vierde eeuw bevestigt De Meyer Sterckx’ stelling dat Confucius ‘weinig te melden had over de menselijke aard’, maar laat vervolgens zien dat er in China wel degelijk een meer ‘metafysisch’ denken over de mens bestond. Al mikt De Meyer in zijn inleiding wellicht op een wat meer ingevoerd publiek, in de vertaalde teksten zelf, gekozen uit wat voor het gemak vaak het ‘neotaoïsme’ wordt genoemd, valt zonder meer veel te genieten.
De Meyer concludeert eruit dat iedereen dit kan in het leven:
concentreer je als kok Ding en behoud je scherpte, je levenskracht. Voor Sterckx is het daarbij wederom het bewijs dat het in het Chinese denken vooral gaat om doen: ‘snijden of niet snijden’, dat is de vraag.
Zo zie je maar, de taoïsten en confucianisten hebben elkaar nodig.

‘Wij hopen dat boeren hun verstand gebruiken’ (Charlotte Huisman interviewt Willem Woelders de Volkskrant 30 juni 2022 p. 6-&):
De politie heeft woensdag tien boeren aangehouden die betrokken waren bij ongeregeldheden van dinsdag. Dat worden er zeker meer, zegt politiechef Willem Woelders van de
Landelijke eenheid.
Gaan jullie nu harder optreden tegen boeren?
‘Wij hopen dat boeren
hun verstand gebruiken. Als zij verder gaan in hun acties, zullen wij met meer geweld optreden. Maar dat willen we niet, en geweld gebruiken we nadrukkelijk alleen als reactie op acties van een bepaalde hevigheid.’
‘De politie probeert altijd in contact te blijven met boeren om afspraken te maken. De
vrijheid van meningsuiting geldt, maar binnen de grenzen van de wet. Wij willen niet tegenover de boeren komen te staan, maar we zullen ze wel begrenzen waar ze de grens over gaan.’

Nieuwe bestuurscultuur? De luiken gaan steeds verder dicht’ (Willem Feenstra en Frank Hendrickx interviewen Jeroen Dijsselbloem de Volkskrant 1 Dijsselbloem juli 2022 p. 13-15): Jeroen Dijsselbloem ziet met lede ogen aan hoe het kabinet amper werk maakt van de tien aanbevelingen die zijn Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV) deed voor een betere aanpak van de coronacrisis. Het past volgens Dijsselbloem bij een defensieve overheid die terugschrikt voor zelfreflectie. Premier Rutte zet de toon. ‘Als er verantwoording moet worden afgelegd, is hij er niet meer bij.’
‘Eerlijk gezegd’, zegt Dijsselbloem halverwege het gesprek, ‘
zien we een discussie over een nieuwe bestuurscultuur, maar schuiven de luiken vooralsnog steeds verder dicht.’
U gaf eerder aan hoe ministers de toon zetten op hun departementen. Zou de premier hierbij de toon zetten? Van hem wordt gezegd: er staat altijd één persoon tussen Mark Rutte en een probleem.
‘Ehm… laat ik hier nou niks over zeggen. In algemene zin: als je op een bepaalde plek zit, minister-president of minister, dan
ben je verantwoordelijk. Dan moet je de verantwoordelijkheid ook nemen.’

Kabinet hield zich (weer) niet aan financiële spelregels, vraagtekens bij 15,5 miljard euro (Tobias den Hartog AD 18 mei 2022):
Voor het derde jaar op rij heeft het kabinet zijn eigen financiële spelregels overtreden. Zo legde het Rijk zich vast op 15,5 miljard euro aan (toekomstige) betalingen, terwijl niet duidelijk is of dat geld wel correct zou worden besteed. Bij nog eens 3,3 miljard aan besteed geld, leven ook nog vragen.

Integriteit (Ariejan Korteweg de Volkskrant 9 mei 2022 p. 4):
Dassen en Omtzigt willen strenge regels om
integriteit bewindspersonen en topambtenaren te bewaken.
Omtzigt noemt drie incidenten waar het de afgelopen jaren misging: de
coco-affaire uit 2015, waarbij drie grote Nederlandse banken meeschreven aan een wet van het ministerie van Financiën die banken een flink belastingvoordeel zou opleveren. De manier waarop Rutte in 2017 de dividendbelasting wilde afschaffen en de overstap in 2021 van minister van Infrastructuur Cora van Nieuwenhuizen naar Vereniging Energie-Nederland, de brancheorganisatie van energiebedrijven in Nederland.

Ankie Broekers-Knol antwoordt op Kamervragen, AD 11 januari 2022, dat het kabinet gemeenten niet kan dwingen tot opvang van asielzoekers.
Elke politicus, met zijn
eigen referentiekader blijft dus verantwoordelijk. De bekentenis van Ankie Broekers-Knol impliceert, dat het niet waarschijnlijk lijkt, dat onder Rutte IV de bestuurscultuur, lees de besluitvorming echt zal veranderen.

Woordmagiёr (Bert Wagendorp Volkskrant 27 december 2018 p. 2):
Het mooie van het interview met Mark Rutte in de Volkskrant van maandag was, dat je er twee kerstdagen op kon kauwen, het nog eens kon herlezen, dat je de beste passages eruit kon citeren tijdens het kerstdiner, erover kon mijmeren tijdens een wandeling en dat je het daarna nóg een keer kon lezen – wie heeft er een dikke kerstbijlage nodig wanneer je met één interview moeiteloos twee dagen kunt vullen?
Toen kerst bijna voorbij was begon ik te geloven dat Rutte in zijn eentje een heel nieuw menstype heeft gecreëerd: de oprechte opportunist. Hij is zelf de eerste die zijn aangepaste kijk op de werkelijkheid als enig denkbare waarheid omhelst. Daarom komt hij ook zo overtuigend over: hij is zelf al volledig om, zijn vernieuwde visie heeft de eerdere opvatting reeds volledig verdrongen, hij is hem al finaal vergeten. Hij is een mentaal slangenmens.

Het oude vraagstuk zelfzucht (egoïsme) van Barbara Ehrenreich, zal door de algoritmen, die Laurens Verhagen beschrijft eerder groter, dan kleiner worden. Zowel Martin Sommer met zijn verslag De achterkant van het asielbeleid als Raoul du Pré met Doorsluisparadijs (Volkskrant 25 november 2018 Opinie p. 5) signaleren dat het thema rechtvaardigheid (mensenrechten) voor de overheid een uiterst complex vraagstuk is. Door het accent op rechtvaardigheid, het balansmechanisme evenwicht door tegenwicht, neemt het vertrouwen in de overheid toe. De paradox van de risicobeheersing is echter dat door de eenzijdige focus op marktwerking en de egotripperij van AI-specialisten, de complexiteit van het vraagstuk alleen maar wordt vergroot.

Essay De middenklasse en de angst om te vallen
Kimberly, Lieve en het moederhart (Roxane van Iperen De Groene Amsterdammer 12 mei 2022 p. 46-51):
De
verrechtsing van Nederland zit ’m niet alleen in een populistisch anti-migratiediscours. Het is ook te zien in hoe de voorheen liberale middenklasse een gesloten countryclub werd en hoe zachtaardige yoga-moeders in anti-overheidsdenkers veranderden. Binnen één week tijd gebruikten twee CDA-kroonprinsen, getipt om Sybrand van Haersma Buma op te volgen als partijleider, exact dezelfde Amerikaanse uitdrukking: de fear of falling. De angst om te vallen. Een term gemunt door de Amerikaanse schrijfster Barbara Ehrenreich in 1989, in haar boek Fear of Falling: The Inner Life of the Middle Class.
Deze ‘
nieuwe professionals’ waren vaak werkzaam in de vele functies die de rap uitgedijde private sector bood. Het was een klasse waarvan de leden snel in welvaart en status waren opgeklommen; nieuwe rijken die verlies van inkomen niet met reservoirs aan familiegeld of bezit konden opvangen, zoals de oude rijken. Ze raakten in de greep van twee angsten: het mogelijke verlies van hun positie in de samenleving, en het vooruitzicht dat hun kinderen een minder welvarend leven te wachten stond.
Volgens Ehrenreich lieten de leden van deze groep zich lange tijd voorstaan op deugden als professionele en morele integriteit en gelijke kansen voor ieder individu. Maar onder de druk van toenemende onzekerheden en economische stress mondde dat eind jaren tachtig uit in een vorm van
‘countryclub’-denken. Een middenklasse die angstvallig aan haar eigen status vasthield, de bereikte levensstandaard voor het eigen kroost gegarandeerd wilde zien, en daarom een streng deurbeleid voor mensen uit andere groepen en klassen opeens een prima optie vond.
Deze tekst is een bewerking van Roxane van Iperens
Eigen welzijn eerst Hoe de middenklasse haar liberale waarden verloor dat deze week verschijnt bij Thomas Rap.

Tijdens het Brainwash Festival over data en algoritmes (Het Filosofisch Kwintet NPO2 29 oktober 2017):
Tijdens het Brainwash Festival op 28 oktober buigt Het Filosofisch Kwintet zich over data en algoritmes. In een tijd waarin meer en meer beslissingen worden genomen op basis van algoritmes, vraagt het Kwintet zich af wat dat betekent voor ons als mens.
Worden wij gereduceerd tot binaire combinaties, of vormt een algoritme juist een solide basis voor een beslissing? En kunnen wij de algoritmes voldoende doorgronden? Al deze algoritmes gebruiken data, die overal en uitgebreid verzameld worden. Springen wij te lichtvoetig om met onze data? In hoeverre zijn wij eigenaar van onze persoonlijke data?
Onder leiding van Clairy Polak laten deskundige denkers hun licht hierover schijnen. Een van de gasten is de Duits-Nederlandse historicus en romanschrijver Philipp Blom. De overige gasten zijn nog niet bekend.

Om ons levensgeluk op aarde te vergroten richten Jacobine Geel, Roxane van Iperen, Stientje van Veldhoven en Merel van Vroonhoven zich op het verbinden, terwijl met name Jeroen Dijsselboem, Niek Jan van Kesteren, Rogier van Boxtel en Ed Nijpels zich vooral richten op de schoorsteen moet blijven roken. Het werk van de opperlobbyist Niek Jan van Kesteren c.s. concentreert zich om alles zoveel mogelijk bij het oude te houden. Het betekent dat het belastingparadijs Nederland voor investeerders (grote multinationals) zo aantrekkelijk mogelijk moet blijven. Het millennia oude vraagstuk van de schijnbare paradox , de contradictio in terminis zal een quantumcomputer niet oplossen.

Oneindige groei op een eindige planeet – het kan (Ralf Bodelier de Volkskrant 6 augustus, Opinie p. 18-21):
Economische groei hoeft niet ten koste te gaan van
natuur en milieu. We doen steeds méér met minder, schrijft journalist en filosoof Ralf Bodelier (61). Daarbij maken we in toenemende mate gebruik van een grondstof waarvan de voorraad groeit: onze hersens.
Terwijl we grondstoffen vaker in de grond laten, maken we in toenemende mate gebruik van een
heel bijzondere grondstof. Het is er een waarvan de wereldwijde voorraad alleen nog maar groeit: onze hersens. Want ontkoppeling komt niet uit de lucht vallen; ontkoppeling is het gevolg van denken, onderzoeken en samenwerken. Ontkoppeling is een kwestie van innovatie.

De VVD onder leiding van Mark Rutte heeft zijn uiterste houdbaarheidsdatum bereikt. Bij leiderschap gaat het niet primair om het verdienmodel, het vrijemarktevangelie dat door de VVD wordt verkondigd, maar dienend leiderschap dient centraal te staan. De economie is door de eenzijdige korte termijn focus op de hefboomwerking en de aandeelhouderswaarde vastgelopen. De belangrijkste klanten van een bedrijf zijn niet de aandeelhouders, maar de werknemers. Het werkt contraproductief om de onzekerheid dat er iets mis is met onze cultuur te verhullen achter het verkondigen van het verdienmodel, het vrije marktevangelie van de VVD. Jan Bouwens houdt een drogreden. Wanneer je het foefje eenmaal doorhebt, is het een fluitje van een cent.

In een speciale aflevering van Jacobine op 2, 9 januari 2022 spreekt Jacobine Geel met de Britse schrijver Raynor Winn, bekend van Het zoutpad en De wilde stilte.
Raynor en haar man hebben op het South West Coast Path de
redding van de natuur ontdekt. De terugkeer naar een normaal bestaan blijkt moeilijk, maar een oude boerderij in Cornwall wordt hun redding.
Sinds Raynor en haar man Moth hun huis kwijtraakten en alleen met een rugzak en een tentje de bijna duizend kilometer aflegden van het South West Coast Path, en ze maanden lang leefden aan de wilde en winderige kustlijn van Engeland, voelen de kliffen, de lucht en de rotsachtige bodem aan als hun thuis. Moth had een terminale diagnose, maar tegen elke medische verwachting in lijkt hij in de natuur te zijn opgeleefd. Zo ontdekken Raynor en Moth op de ruige strook tussen land en zee dat alles mogelijk is. Als ze uiteindelijk terugkomen in de bewoonde wereld, blijkt een dak boven je hoofd nog geen thuis. De terugkeer naar een normaal bestaan blijft moeilijk – totdat een ongelooflijk gebaar van iemand die hun verhaal heeft gelezen alles anders maakt. De kans nieuw leven te blazen in een prachtige, oude boerderij diep in de heuvels van Cornwall en het door landbouw verarmde land stukje bij beetje terug te geven aan de natuur, wordt hun redding. Het wordt het nieuwe pad dat zij volgen. De wilde stilte is een verhaal van hoop, en van een levenslange liefde die sterker is dan al het andere. Het is een even helder als fijnzinnig verhaal over de instinctieve verbinding tussen onze ziel en de natuur, en hoe belangrijk die is voor ons allemaal.

Haar leven leek op een ramp uit te draaien, maar voetje voor voetje kwam het succes (Esma Linnemann de Volkskrant 3 februari 2021):
Het zoutpad van de Engelse Raynor Winn is per ongeluk ontstaan: ze schreef het verhaal van de voettocht die ze maakte met haar man op om te voorkomen dat hij alles zou vergeten door zijn geheugenziekte. Het verhaal ontpopte zich tot een bestseller en Winn, die werkt aan haar derde boek, is inmiddels auteur van beroep. Dit zijn haar favorieten.

'Rusteloosheid' van de Vlaamse filosoof Ignaas Devisch is gekozen tot het beste spirituele boek van 2017 (KRO-NCRV televisieprogramma Jacobine op Zondag 29 januari 2017):
Al eeuwenlang zoekt de mens een uitweg voor een probleem dat hij zelf veroorzaakt: een te vol leven. Maar is die rusteloosheid werkelijk een probleem, of is het juist een van onze voornaamste drijfveren? Passie, creativiteit en verlangen bestaan bij gratie van ongedurigheid, aldus filosoof en medicus Ignaas Devisch.
In het tweede deel bespreekt hij veranderingsprocessen in de moderne samenleving als versnelling, secularisatie en individualisering, en maakt hij duidelijk dat die enerzijds deze aandacht voor rusteloosheid verklaren, maar anderzijds de positieve kanten ervan: passie, creativiteit en verlangen, ten onrechte over het hoofd zien.

Hopelijk gaat Jesse Klaver niet serieus op het vaderlijke advies van de voorzitter van de Nederlandse Zorgautoriteit Frank de Grave in. Frank de Grave acteert het fundamentalisme van het VVD-foefje. De verwarring die de VVD rond het populisme zaait zal alleen maar toenemen. Volgens Mark Rutte is het verkeerde populisme verslagen. Is het populisme nu echt verslagen? (Jacobine Geel 19 maart 2017 NPO2) of met andere woorden betekent het dat het goede populisme nu heeft gewonnen? Nu de sociaal-democratie volgens het PvdA-recept vrijwel ter ziele is is Ronald Plasterk nog wel zo verstandig het advies een les voor Nederland van hoogleraar sociologie Charles Derber over te nemen.

James Kennedy (Buitenhof 19 maart 2017):
Identiteit was hét thema van de afgelopen verkiezingen. Wat leert onze geschiedenis ons over de Nederlandse identiteit? En welke lessen kunnen we trekken uit turbulente tijden in ons verleden? In Buitenhof een gesprek met historicus James Kennedy (UU).

Kansenongelijkheid (Rik Kuiper de Volkskrant 24 juli 2021 p. 1, 13-15):
Kinderen uit arme gezinnen komen al vroeg op achterstand, blijkt uit nieuw Rotterdams onderzoek met gegevens van 153 duizend kinderen. Arme baby’s zijn vaker zwaarder, arme peuters hebben vaker een
taalachterstand, arme tieners vaker psychosociale problemen. Hoe komt dat? En is er iets aan te doen?
‘Er is nog veel onbekend over het ontstaan van
kansenongelijkheid in de vroege jeugd’, zegt Van de Kraats. ‘Met deze dataset kunnen we de gezondheid van een grote groep jonge kinderen volgen. Dat is uniek. We begrijpen hierdoor beter hoe een vroege achterstand de levensloop beïnvloedt. En daarna kunnen we onderzoeken hoe de kansen van kinderen verbeterd kunnen worden.’

Dieren moeten ook kunnen doen wat in hun aard ligt. Maar wat is dat precies? (Asha ten Broeke de Volkskrant 24 juli 2021 p. 29):
Zou
vrijheidsdrift niet juist het natuurlijke gedrag zijn dat het langst standhoudt, zelfs als een dier allang niet meer wild is? Maar hoe kunnen dieren vrij en natuurlijk zijn als mensen totale macht over hen uitoefenen? Ik weet: daar gaat die nieuwe wet niet over. En toch knaagt het. Als we al sinds Darwin niet meer boven de dieren staan, is het dan niet tijd dat we onze verhouding tot dieren gaan baseren op liefde in plaats van macht? Ik weet ook niet goed hoe precies. Maar ik moet steeds denken aan wat Sting zong: if you love someone, set them free. Als je van iemand houdt, laat ze vrij.

Liefde en vrijheid als stuwende krachten (Psychologie en Spiritualiteit;):
Freud onderscheidde in zijn psychologische werk
Eros en Thanatos. Eros vormde de verbindende kracht. Thanatos stond voor de doodsdrift. Op dat punt lijkt Freud de plank mis te hebben geslagen. Welk normaal functionerend mens wil er nu dood? Freud had er beter aangedaan om de tweede kracht als een vrijheidsdrift of vrijheidsdrang aan te duiden. De mens wordt zowel aangetrokken tot de verbinding via de liefde als tot het niet-verbonden zijn in autonomie.

Melanie Challenger Het dier in ons Iedereen is een beest (recensie Ronald van Raak de Volkskrant 24 juli 2021 Boeken p. 10-11):
Melanie Challenger betoogt op moedige wijze dat
een leven in harmonie met de natuur ook behelst dat we het dier in onszelf erkennen.
Haar boodschap is
even eenvoudig als uitdagend: als we in willen leven met de natuur, moeten we ons bewust zijn van het dier in ons. Dat ons denken mede wordt bepaald door onze lichamelijke behoeften; dat we anderen kunnen ontmenselijken en vermoorden; dat we een roofdier zijn met schuldgevoel. Belast met een beeld van onszelf waar geen mens ooit aan kan voldoen.

Met je ecodepressie naar de klimaatpsycholoog, is dat een goed idee? (Evelien van Veen de Volkskrant 24 juli 2021 Wetenschap p. 18-21):
Sommige mensen gaan zo gebukt onder de
groeiende klimaatcrisis dat ze gespecialiseerde hulp zoeken. Helpt het om in behandeling te gaan bij mensen die zichzelf klimaatpsycholoog noemen?
Driekwart maakt zich zorgen
Bij wie zoek je hulp als je kampt met een klimaatdepressie? De vraag is alleen al relevant omdat 75 procent van de Nederlanders zich zorgen maakt om de gevolgen van de klimaatverandering,
zo meldde het CBS in juni. Het zijn vooral jongeren van 18 tot 34 jaar die zich grote zorgen maken, becijferde Milieu Centraal – sinds de coronacrisis meer dan ooit. En chronische klimaatzorgen leiden tot chronische klimaatstress en zelfs tot klimaatdepressies, stelt psycholoog Caroline Hickman, een van de oprichters van de Engelse Climate Psychology Alliance. ‘Klimaatpsychologie is een ander soort psychologie’, schrijft ze. ‘In plaats van gevoelens als wanhoop, woede, angst en verdriet te zien als iets dat moet worden gefixeerd of genezen, zien we ze als een gezonde, begrijpelijke reactie op wat er gebeurt met onze planeet.’
Erkende stoornis
Ook mensen die in minder reëel gevaar verkeren, kunnen kampen met depressieve gevoelens of zelfs een post-traumatische stressstoornis als gevolg van klimaatverandering. Hoeveel het er zijn is nog onduidelijk, meldt het
Journal of Anxiety, er zijn nog nauwelijks cijfers, maar de tendens is onmiskenbaar. Kwetsbare groepen: jonge mensen, mensen – logisch – die erg begaan zijn met het milieu en mensen die toch al kampen met mentale klachten, zoals een angst- of paniekstoornis.

Fecunditeit (Niña Weijers De Groene Amsterdammer 4 april 2019 p. 65):
Ieder jaar opnieuw ben ik, de voorgaande jaren en T.S. Eliot ten spijt, verrast door de wreedheid van de lente. In één keer lijkt alles open te breken: bloemen die zich met een woeste kracht uit hun knoppen bevrijden, bollen die openbarsten, bomen die na een lange winter ineens weer bloesemen. Er zit iets obsceens in dat ontwaken van de natuur, iets bruuts en doms en onontkoombaars. Zoals het onontkoombaar is dat wanneer het kwik ineens naar zestien, zeventien, achttien! graden schiet, iedereen buiten is, zonnebrillen en blote benen, de rook van tientallen barbecues die opkringelt uit het stadspark, de geur van verbrand vlees, het geluid van tien soorten muziek, de overwinning die ook een capitulatie is; de zon schijnt, het gras is groen. Zoals in de roes van een verliefdheid is al het andere plotseling bijzaak.
Tinker Creek lezen en herlezen is een beetje als mediteren op de rand van een afgrond – het proza is op een wonderlijke manier volkomen kalm en radicaal in zijn urgentie. Een narratief is er niet,
alleen het verloop van de seizoenen en de tweedelingen van schoonheid en gruwel, licht en duisternis. Zo plaatst ze tegenover een lyrisch hoofdstuk getiteld ‘Complexiteit’ later de veel duisterder tegenhanger ‘Fecunditeit’. Het is dit laatste hoofdstuk dat begint met die nachtmerrie over de maanvlinders en de stortvloed van eitjes. Dillard denkt te weten waarom fecunditeit, de ongebreidelde voortplanting, haar zo van afkeer vervult: ‘Omdat ze het levende bewijs is dat geboorte en groei, die we als positief zien, alomtegenwoordig en blind zijn, dat het leven zelf zo onthutsend goedkoop is, dat de natuur achteloos is in haar overvloed, en dat overdaad gepaard gaat met een verpletterende verspilling die ooit ook ons goedkope leven zal omvatten.’
Wat volgt is een uiteenzetting over de afschuwelijke drang tot reproductie van alles wat leeft, en alles wat al even massaal en zinloos sterft.

Kort begrip moderniteit als nieuw beschavingstype (IV). (Wim Couwenberg Civis Mundi december 2017 Digitaal #53):
Historische ontwikkeling vooruitgangsgeloof als inspiratiebron van de moderniteit in ontwikkeling
1.1 Wereldoorlog als einde van het vooruitgangsoptimisme
Als met het begin van de Eerste Wereldoorlog in 1914 de 19e eeuw in cultuurhistorische zin eindigt, komt er abrupt ook een einde aan het toonaangevende vooruitgangsoptimisme van die eeuw. Er begint dan een periode van intellectuele en emotionele ontreddering, en van instabiliteit en onzekerheid, die in het interbellum een vruchtbare voedingsbodem wordt van politiek extremisme en herlevend cultuurpessimisme. Eerder maakte ik in dit verband al gewag van het grote werk van Oswald Spengler Untergang des Abendlandes die hiermee in het interbellum groot succes had vanwege het eindtijdgevoel dat hij daarin vertolkte en dat door veel tijdgenoten gedeeld werd. Prominente exponenten van dat herlevende cultuurpessimisme waren in de jaren ’30 vooral bekende cultuurcritici als de Spaanse cultuurcriticus Ortega y Gasset, de Franse schrijver en cultuurfilosoof Julien Benda, de Britse dichter T.S. Eliot, de Nederlandse historicus J. Huizinga e.a., die in hun tijd nieuwe tekenen van verval signaleren; tekenen die in hun ogen herinnerden aan het verval van het Romeinse rijk.

Het Barre Land (T.S. Eliot De Groene Amsterdammer 29 juni 2007):
Vrees in een handvol stof
Paul Claes biedt voor Eliots mythisch-modernistische gedicht aanvankelijk zes leessleutels aan. Je kunt het lezen aan de hand van de indeling in vijf fragmenten, die zich afwisselend concentreren op de natuurelementen. In Het begraven van de doden is er de aarde: ‘Ik laat je vrees zien in een handvol stof.’ De delen De vuurrede, Verdrinkingsdood en Wat de donder zei behoeven geen uitleg. De lezer die let op leidmotieven zal bijvoorbeeld de vele herhalingen van het getal drie opmerken. Het eindeloze panorama van chaos en richtingloze historie in zijn gedicht geeft Eliot vorm en betekenis door Frazers vegetatiemythe als basis te gebruiken.

Aan de slag met Freud en Frazer (Kees Fens de Volkskrant 2 mei 2003):
Onder het werk van Hugo Claus ligt een netwerk van verbindingen met en verwijzingen naar de wereldliteratuur, Griekse mythen, religie en dan vooral de katholiek-christelijke. Aan het oppervlak wijzen signalen naar de diepte, er kan worden gepeild, en delen van de twee lagen, oppervlak en diepte, kunnen met elkaar in relatie worden gebracht en elkaar betekenis geven.
Voorwerp van de studie zijn dus een dichtbundel (een van de indrukwekkendste die Claus heeft geschreven), een toneelstuk en een roman.
De drie werken liggen ook in tijd uiteen. Het gaat de auteur om de eenheid in de verscheidenheid. En daarbij vloeit bij hem het water van de wijsheid uit twee grote bronnen: Freud en Frazer. Frazer (1854-1941) was cultureel antropoloog en letterkundige. Zijn belangrijkste werk, The Golden Bough, verscheen tussen 1890 en 1915 in twaalf delen. Het is een comparatieve studie van godsdiensten, instituties, riten van de mensheid, vanaf de oudheid. Mede door de fraaie stijl ervan heeft het schrijvers beïnvloed,
Eliot en T.H. Lawrence in Engeland. Ook de literatuurstudie is erdoor beïnvloed: archetypen van thema's en motieven konden in literaire werken worden opgespoord, want het oude blijft zich in het nieuwe manifesteren. In de cultuur tellen alle jaarringen.

Hoe nemen we de éne werkelijkheid waar? Door de ogen, het idealisme van Marcel van Dam en Ron Meijer of door de politieke bril van Mark Rutte, Frans Timmerman en Mario Draghi. De éne werkelijkheid is dat het universum in het menselijke bewustzijn wordt weerspiegeld. De driehoek van Pythagoras en de tien categorieën van Aristoteles symboliseren hoe de innerlijke wereld, de mens als microkosmos met de uiterlijke wereld, de macrokosmos wordt verbonden. We zijn met onze innerlijke inspiratiebron een onderdeel van de werkelijkheid. Het 'Wat en Hoe; Hoe en Wat' beoogt ‘Theorie en Praktijk’ te verklaren.

Olympische spelen (Pieter Klok Volkskrant 23 juli 2021 p. 12):
Het zijn daardoor Spelen
zonder de olympische gedachte. Het onderlinge contact tussen sporters van alle continenten, het warme welkom door de plaatselijke bevolking, het zelfvertrouwen dat een land krijgt door twee weken lang in het brandpunt van de belangstelling te staan. Alles wat de Spelen uittilt boven een gewoon sporttoernooi, ontbreekt dit keer.

Olympische Spelen in Tokio: een nachtmerrie uit het buitenland (Freek Vossenaar de Volkskrant 22 juli 2021 p. 27):
De
Japanse droom om de wereld te laten zien dat alles in het land weer op rolletjes loopt, is uiteengespat door de covidpandemie. De Spelen lijken nu meer een gifbeker die moet worden leeggedronken.
Van de Olympische Spelen als
feest der verbroedering is niets meer over. Niemand heeft het nog over de Spelen die na een jaar uitstel in 2020 de overwinning van de mensheid op het coronavirus zouden markeren. Voor Japan is de droom uiteengespat om aan de wereld te laten zien dat land de economische recessie te boven is en dat de wederopbouw na de ramp in Fukushima is voltooid. Er staat slechts een gifbeker om te ledigen. ‘Ons doel is dertig gouden plakken’, zei het Japanse Olympisch Comité een paar weken geleden nog. Die voorspelling is ingewisseld voor een plichtmatig ‘we gaan ons best doen’. Die dertig gouden medailles gun ik de Japanners.

Natuurlijke ethiek (Gerrit Teule DELTA +, september 2020 p. 24-48):
Samenvatting:
Is het mogelijk om vanuit de natuurkunde, en in het bijzonder de oudste natuurkunde van de evolutie, richtlijnen te destilleren als basis voor een ethiek, bruikbaar in deze tijd en onze toekomst? Geschetst wordt wat de basis van deze richtlijnen zou kunnen zijn (hier genoemd: de scheringdraden), gebruik makend van een bijzondere theorie over geest en materie, en hoe alle levende wezens en wijzelf in het dagelijkse leven door praktische daden (hier genoemd: de inslagdraden) een ethisch weefsel creëren, komend vanuit de diepste diepten van de evolutie (de oerknal) en over de mens heen reikend tot in de verste toekomst.

Famke Louise in Nederland, Greta Thunberg in Zweden en Christina von Dreien uit Zwitserland laten zien hoe het mogelijk is de waarheid dichter te benaderen.

Taal en politiek (Bert Snel* Civis Mundi Digitaal #5 mei 2011):
Een analyse van
taalmanipulatie en dwangcommunicatie
Taalmanipulatie
Wat bovenstaande voorbeelden laten zien is
taalmanipulatie. Voordeel van dit begrip is dat het algemener toepasbaar is en niet specifiek is voor de politieke context. Het komt ook buiten de politiek voor in elke situatie waarin mensen de betekenissen van de gebruikte woorden manipuleren of verdraaien om anderen ertoe te brengen in te stemmen of hun mond te houden. De voorbeelden die me hier voor ogen staan, hebben alle betrekking op de politiek.
Dwangcommunicatie
Een ander door politici veel gebruikt middel in gesprekken en discussies met politieke tegenstanders is
dwangcommunicatie.[23] Die politieke tegenstanders kunnen ook dissidenten zijn binnen de eigen gelederen.
*) Prof. dr. Bert Snel is em. hoogleraar sociologie en criminologie en gedragskundige.
Tegenwoordig zijn er maar weinig politici die de kunst der
welsprekendheid beheersen. Een uitzondering was I. A. Diepenhorst die als Kamerlid en minister van Onderwijs vriend en vijand vergaste op met zijn sonore stem uitgesproken doorgaans lange volzinnen. Een andere woordkunstenaar was premier Van Agt die er vaak in slaagde tegenstanders de mond te snoeren met taalkundige spitsvondigheden.
Zijn opvolgers als minister-president konden hen wat dit betreft niet evenaren. Op het zogenaamde ‘
Lubberiaans taalgebruik is de term taalmanipulatie wel enigszins van toepassing, gezien zijn politiek-taalkundige handigheid om met heel veel omhalen nog niets te zeggen. Vgl. Enthoven, 2011, pp. 168-169.

Van boekhouder tot baas van Amerika's grootste roddelblad (Michael Persson Volkskrant 11 februari 2019 p. 7):
Hij verdient goudgeld met roddels over beroemdheden, maar sommige van hen beschermt hij juist. Zoals Donald Trump, in wie David Pecker een zielsverwant ziet. En een goede bron.
Gerucht
Nu gaat het gerucht dat het mogelijk Saoedi-Arabië was dat (met hulp van het
Israëlische spionageprogramma Pegasus) de sms’jes van Jeff Bezos heeft onderschept. Maar het kan ook ene Michael Sánchez zijn geweest, een Trump-fan die op sociale media Bezos de afgelopen dagen beschuldigde van hypocrisie en samenzweringstheorieën. Michael Sánchez wie is dat nou weer? O, dat is de broer van Lauren Sánchez, Bezos’ minnares. Misschien is het wel zó makkelijk. Gewoon een vuige roddel.

Geef ons meer Greta's (Mohammed Benzakour Volkskrant 4 oktober 2019 p. 22):
Greta Thunberg wil haar publiek niet behagen. Daarmee is haar boodschap krachtiger dan die van David Attenborough of Al Gore. Haar mentale handicap is haar kracht.
Correcte praatjes
Hier komen we tot het sublieme van Greta’s kracht – en daarmee het sublieme van alle autisten van deze wereld:
ze spelen het sociale spelletje niet mee. Politiek en sociaal correcte praatjes komen niet voor in het vocabulaire van een autist. Ze lachen niet mee, ze praten niet mee, zetten geen masker op. Borrels, partijtjes, netwerkrecepties, geliefd door lieden die grossieren in wufte, opschepperige small talks, autisten gruwelen van deze plekken. Hun tong is hun hart. Zonder vleugje decorum of narcisme. Zonder snippertje ego of snoeverij.

Of Famke Louise nu wel of niet meedoet, iedereen had in 2020 een mening over haar (Irene de Zwaan en Wafa Al Ali Volkskrant 29 december 2020 p. 18-19):
Famke Louise Meijer – meer dan een miljoen volgers op Instagram – was een van de meest besproken personen van het afgelopen coronajaar. Na haar optreden bij Jinek werd de influencer, die toch al felle reacties ontlokt, verguisd.
Famke is vaker onderschat dan dat ze credits heeft gekregen voor de dingen die ze goed kan, zegt Koster.
‘Maar het is niet iemand die zich snel laat tegenhouden. Ze is heel taai.’
Zelf trekt Famke één belangrijke les uit het afgelopen jaar: ze wil voortaan haar eigen koers varen, zonder constant rekening te hoeven houden met de meningen van anderen. Hoe? Daarin is ze nog zoekende. Haar vertrouwen is beschadigd, vriendinnen heeft ze nauwelijks. Telkens doemt daar weer die ene vraag op: willen ze met haar omgaan vanwege haar persoonlijkheid of vanwege de roem? Het is de eenzame werkelijkheid van een influencer met meer dan een miljoen volgers.

Economie Famke Louise (Ewald Engelen De Groene Amsterdammer 24 september 2020 p. 9):
Natuurlijk had ik graag een beter gebekte criticus van het kabinet gezien. Juist ook omdat het steeds duidelijker wordt dat men in Den Haag de gevangene is geworden van de paniek die men zelf heeft geïnitieerd en men nog slechts in escalatie kan denken en niet in de-escalatie. Ik vermoed dan ook dat het optreden van Famke Louise de technocraten niet slecht uitkomt. Het sluimerende protest is weer voor even gaan liggen: niemand wil een tweede Famke Louise zijn. Schuldig door associatie. Zo werkt dat.
Een
waarheidsspreker zou ik haar in navolging van de Franse filosoof Michel Foucault willen noemen: een burger die de moed heeft een standpunt uit te dragen dat haaks staat op de consensus, die bereid is het genoeglijke comfort van de gedeelde opvattingen te verlaten en de koude van de eenzaamheid te trotseren. Het is veelzeggend dat alleen de handwerkers nog waarheid durven spreken. De hoofdwerkers vinden de technocratische nachtmerrie van het nieuwe normaal kennelijk prima.

Crisis dreigt over miljarden voor herstel (Mark Peeperkorn Volkskrant 30 september 2020 p. 21):
De economische nood is hoog, een enorme zak met geld (1.800 miljard euro) ligt klaar, maar de lidstaten ruziën over de besteding. Het Duitse EU-voorzitterschap krijgt zijn vuurdoop. De leiders spraken in de zomer af dat landen die veel niet-recyclebaar plastic gebruiken per 1 januari meer contributie aan de EU gaan betalen. Vanaf 2023 moet er een CO2-heffing redblackred%financiële transactietaks neer – daarover wordt al jaren zonder resultaat gesproken) – en een CO2-heffing voor de lucht- en zeevaart. Het parlement vindt dit te vrijblijvend en eist meer heffingen (op bedrijfswinsten) en een strakkere planning.

Democratieis niet zo vanzelfsprekend als zon en zuurstof (Marcia Luyten Volkskrant 30 september 2020 p. 27):
Je telefoongebruik onthult wie je bent en hoe je je voelt. Ons miljoenen jaren oude brein is niet opgewassen tegen manipulaties van de grote techbedrijven. Het surveillance kapitalisme legt het zelfdenkend individu lam.
Lang hebben we onze democratie gezien als een
natuurverschijnsel, als zon en zuurstof zo vanzelfsprekend. Ineens bevinden we ons in grote transformaties en blijken de voorwaarden voor democratie wankel. Een rationele overeenstemming over feiten. Mensen als zelfstandig denkende wezens. Politieke tegenstanders als opponent in plaats van vijand. Een (haast heilig) respecteren van democratische instituties (onafhankelijke rechters, de Rekenkamer, Raad van State en vrije pers). De Verenigde Staten zijn ver afgegleden. Wij volgen, op afstand

De eenheid en interpenetratie van tegengestelden
Overal waar we kijken in de natuur zien we tegengestelde tendensen dynamisch samenleven. Het is deze creatieve spanning die leven en beweging veroorzaakt. Dit werd reeds 2.500 jaar geleden begrepen door Heraclitus. Het is zelfs in embryonale vorm aanwezig in sommige oosterse godsdiensten, zoals in het idee van de ying en de yang in China en in het boeddhisme. De dialectiek treedt hier op in een mystieke vorm, die niettemin een intuïtie weerspiegelt van de werking van de natuur. De hindoegodsdienst bevat de kiem van een dialectisch idee, wanneer ze de Triade, de drie fasen van de schepping (Brahma), het behoud of orde (Vishnu) en vernietiging of wanorde (Shiva) naar voren brengt. In zijn interessante boek over de wiskunde van de chaos (Ian Stewart Does God Play Dice? The New Mathematics of Chaos) legt Ian Stewart uit dat het verschil tussen de goden Shiva (‘de Ongetemde’) en Vishnu niet de tegenstelling is tussen goed en kwaad, maar dat de twee principes van harmonie en disharmonie samen aan de basis liggen van heel het bestaan.

Om de Triade, de drie fasen van de schepping (Brahma), het behoud of orde (Vishnu) en vernietiging of wanorde (Shiva) te verklaren wordt de metafoor van ”de andere oever” over te steken gebruikt.

In haar oeuvre belicht H.P. Blavatsky het probleem van het ego van de homo sapiens. Het Op zoek naar evenwicht van Peter Giesen (Volkskrant 1 augustus 2020 Opinie p. 19) impliceert dat we de Allegorie van de grot van Plato, de allegorie van de Ark van Noach en het Ken uzelve beter leren begrijpen. De geschiedenis leert dat dieren worden gebruikt om onze emoties te verklaren. De in de ark opgesloten dieren zijn de menselijke hartstochten. Echter niet alleen in het verleden, maar nu ook nog steeds, bijvoorbeeld Roos van der Lint De Groene Amsterdammer 19 juli 2018 p. 32-35: 'Dilemma’s in de dierentuin Levende monumenten of ambassadeurs van de soort?' en Joris Luyendijk in zijn boek Dit kan niet waar zijn Hoofdstuk 12 Waanbankiers en koele kikkers (zie p. 64, 65, 174).

H.P. Blavatsky De sleutel tot de theosofie:
Hoofdstuk IV
Het abstracte en het concrete (p. 53):
Als een oosterse vergelijking is geoorloofd, kunnen we zeggen dat theosofie de oeverloze oceaan van universele waarheid, liefde en wijsheid is, die zich op aarde weerspiegelt, terwijl de Theosophical Society in die weerspiegeling slechts een zichtbare druppel is.
Hoofdstuk VI
De Griekse leringen (p. 90,91):
Hier hebt u onze leer, die de mens tijdens zijn leven als een
zevental toont; een vijftal vlak na de dood, in kamaloka; en een drievoudige ego, geest-ziel en bewustzijn in devachan. Deze scheiding, eerst in ”de velden van Hades”, zoals Plutarchus het kama-loka noemt, dan in devachan, vormde een integrerend deel van de voorstellingen tijdens de heilige mysteriën, wanneer de kandidaten voor inwijding het gehele drama opvoerden van de dood en de wederopstanding als een verheerlijkte geest, waarmee wij bewustzijn bedoelen.
Verklarende woordenlijst (p. 311,312):
Hades (Gr.) of Aïdes, de
”onzichtbare”, het land van de schaduwen; een van de oorden ervan was Tartarus, een volstrekt duistere plaats, zoals ook het gebied van de diepe droomloze slaap in Amenti was. Te oordelen naar de zinnebeeldige beschrijving van de daar opgelegde straffen, was die plaats zuiver karmisch. Hades noch Amentiwaren de hel, zoals die nog door sommige priesters en dominees van de oude stempel wordt gepredikt; ze konden alleen worden bereikt door de rivier naar ”de andere oever” over te steken, of die nu door de Elyzeese Velden of door Tartarus werd voorgesteld. Zoals zo goed in ”Egyptian Belief” is weergegeven, wordt het verhaal van Charon, de veerman (van de Styx) niet alleen bij Homerus teruggevonden, maar ook in de poëzie van vele landen. De rivier moet worden overgestoken voor men de Eilanden der Gezegenden bereikt. Het ritueel van Egypte heeft reeds eeuwen vóór Homerus een Charon en zijn boot beschreven. Hij is daar Khu-en-na, ”de stuurman met het havikshoofd”. (Zie Hel.)

Coronamaatregelen lijken te veel op straf (Annelies Brouwer de Volkskrant 20 augustus 2020 p. 23):
Koers bij het opleggen van coronabeleid liever op drie principes uit de psychiatrie, betoogt psychiater in opleiding Annelies Brouwer.
Drie principes
Bij iedere situatie van dwang in de psychiatrie toetsen we de interventie dan ook aan de volgende principes: doelmatigheid (het middel moet het gevaar wegnemen), proportionaliteit (het middel is in verhouding tot het gevaar) en subsidiariteit (het minst erge middel moet – eerst – worden ingezet). Drie principes waar studenten geneeskunde al bekend mee worden gemaakt.
In de psychiatrie hebben we veel ervaring met het verlenen van zorg in moeilijke situaties. Situaties waarin de individuele vrijheid op gespannen voet staat met het maatschappelijke belang, en waarin interventies plaatsvinden die op straf kunnen lijken maar dat niet zijn. De drie principes van doelmatigheid, proportionaliteit en subsidiariteit houden ons scherp hierin.
Scherpte die ik de overheid ook toewens, opdat zij minder gaat straffen en meer gaat zorgen.

‘Mijn ideaal is mensen die vanuit liefde leven’ (Fokke Obbema interviewt Disa Jironet de Volkskrant 28 september 2020 p. 12-13):
Als officier van justitie ziet Disa Jironet veel laakbaar gedrag. Maar slechte mensen bestaan er in haar optiek niet. ‘Wanneer een officier van justitie een verdachte gaat voorhouden dat hij slecht is, is dat contraproductief. Hij toont zich dan moreel superieur.’
De 34-jarige Disa Jironet, kind van Zweedse ouders, werkt als officier van justitie. Deze week verschijnt haar boek
Misdaad en mededogen. Dat heeft ze opgedragen aan Witteveen en aan haar twee dochters: ‘Mogen ze opgroeien in een wereld die door liefde wordt geleid.’ Ze pleit voor een mensgerichte benadering van zowel de dader als het slachtoffer van een misdrijf. Het slachtoffer kan daardoor beter met zijn traumaverwerking worden geholpen, de dader geeft het kans op ‘moreel inzicht’. Dat laatste beoogt het strafrecht wel, maar werkt in de praktijk niet, betoogt ze, na twaalf jaar werken bij het OM. De strafzitting ervaart ze dikwijls als ‘een gemiste kans’, omdat ‘werkelijk contact’ met de verdachte vaak uitblijft.
Haar BrainWash-talk
Rechtspraak uit liefde in 2018 was een stap in dat proces, haar boek is een volgende. Bovenal wil ze debat aanwakkeren: ‘Ik ben er niet op uit het soefisme in het strafrecht te loodsen, maar wil de mens een belangrijkere plek binnen het strafrecht geven. Dat heeft als uitgangspunt een houding van wantrouwen, terwijl het in mijn ogen dienend zou moeten zijn. Daaronder zit mijn overtuiging dat alle mensen in beginsel even goed of slecht zijn – ik zie geen wezenlijk onderscheid tussen mij en de ander, ook al is die slachtoffer of verdachte van een misdrijf.’
Wat is voor u een zinvol leven?
‘Voor mij is daarvan sprake wanneer iemand iets vindt dat hem in staat stelt van betekenis te zijn en daardoor zijn
ware zelf kan ontdekken. Wat dat is, kan van alles zijn – goed voor je gezin zorgen, iets in de maatschappij betekenen. Voor mijzelf is het bovenal dienend zijn, dat hoort wezenlijk bij mij. Ik wil anderen in staat stellen van betekenis te zijn, (geëmotioneerd) dat beseffen raakt me.\\ Mijn sense of purpose zit in het creëren van omstandigheden waardoor er harmonie en veiligheid in het leven van mensen kunnen ontstaan.
U heeft het over vertrouwen in instituties, maar zegt ook: vertrouw allereerst jezelf.
‘Dat is inderdaad het
ideale scenario: dat mensen hun behoefte eraan niet op anderen, maar het vertrouwen in zichzelf zoeken. Mijn ideaal is een wereld van zelfbewuste, open mensen die vanuit overvloed denken, niet vanuit schaarste – mensen die vanuit liefde leven, niet vanuit angst.’

Een kostuum tegen de angst (Evelien van Veen interviewt Marieke Lucas Rijneveld Volkskrant Magazine 26 september 2020 p. 60-64):
Het buitenland lonkt naar schrijver Marieke Lucas Rijneveld, winnaar van de International Booker Prize. Geweldig, die erkenning, maar eerst wil ze even bijkomen van alle aandacht. Dat doet ze het liefst in Zeeland.
Rijneveld won als eerste Nederlander ooit de Booker Prize voor De avond is ongemak, haar debuutroman over een beklemde jeugd in een gereformeerd boerengezin waar de dood van broer Matthies elk spatje levensvreugde wegslaat.

Economieonderwijs in balans: kiezen en samenwerken (Rede, uitgesproken door Prof. dr. A.L. Bovenberg):
5,6: De hoofddoelstelling van het havo/vwo economieprogramma is scholieren deze bril aan te reiken (Commissie Teulings, 2002 en 2005). Daarbij gaat het primair om het begrijpen en besturen van hun eigen leven.2 Iedereen is econoom – ook de scholieren die geen economie gaan studeren. We besturen immers allemaal ons eigen leven en onderhouden allerlei relaties en samenwerkingsverbanden. Dat maakt economie een betekenisvol vak.
2) Teulings (2016) stelt als geestelijke vader van dat programma dat het er in het programma niet in de eerste plaats om gaat dat de scholier de economiepagina in de krant begrijpt maar zijn of haar eigen leven. Ook Boot en Kolkman (2016) leggen uit dat in zowel
bedrijfseconomie als algemene economie de aandacht verschuift van hogere schaalniveaus (respectievelijk meso en macro) naar het lagere micro schaalniveau van het individu zelf.
13:
Wederkerige relatie verschil en balans
Verschil en balans (gebrek aan verschil) als de twee fundamenten onder 1+1=3 lijken op het eerste gezicht op gespannen voet te staan. Maar bij nader inzicht horen ze bij elkaar: balans doet namelijk recht aan zoveel mogelijk verschillende doelen en verschillende belangen. Verder zijn verschil en balans wederzijds gerelateerd.
Enerzijds maakt de meerwaarde van verschil wederzijds voordeel mogelijk. Anderzijds zorgt evenwicht tussen de belangen van de betrokken partijen er voor dat de samenwerking tussen verschillende partners van de grond komt.
19:
Win-win op macro niveau…
Gelijke kansen voor jongeren om hun talenten te ontwikkelen in het funderend onderwijs is essentieel voor een economie waarvan iedereen profiteert (verdiepingsmodule 6).
25:
Onbalans in mensbeeld…
Het huidige economieonderwijs besteedt niet of nauwelijks aandacht aan de intrinsieke voorkeuren voor wederkerigheid en het belang van vertrouwen. In plaats van het conditioneel coöperatieve mensbeeld staat het individualistische, zelfzuchtige mensbeeld centraal. Jongeren nemen daarvan mee dat je niet wantrouwend genoeg kan zijn – ook in kleine samenwerkingsverbanden. Het individualistische mensbeeld kan een goede benadering zijn voor onpersoonlijke, grootschalige verbanden. Maar in kleine gemeenschappen waarin mensen elkaar persoonlijk kennen, biedt een meer relationeel mensbeeld, waarbij mensen hechten aan wederkerigheid, meer verklaringskracht (verdiepingsmodule 9).
43: Toen ze 96 was lag mijn oma met een uitgewoond lichaam op haar sterfbed. Daar vertrouwde ze mij toe: “ik kan nog veel! Ik kan nog voor je bidden.” Een ander vormend moment in mijn leven was toen mijn moeder na een leven lang geven moest leren te ontvangen. Ze besefte dat haar verstandelijke vermogens achteruit ging toen ze mij toevertrouwde: “ik weet het niet meer. Beslis jij maar voor mij.” Ze besefte niet hoeveel ze me gaf door van mij te willen ontvangen. De cirkel van wederkerigheid was rond.
Christus
De belangrijkste erfenis die ik mede van mijn ouders heb meegekregen is mijn christelijke opvoeding. Christus is mijn vaste punt: Zijn Geest van wijsheid en barmhartigheid verlicht mijn beperkte verstand en beperkte morele besef. Christus is mijn belangrijkste identiteit. Maar om mijn vakgenoten gerust te stellen: ik ben ook wetenschapper. In die hoedanigheid probeer ik zo objectief en onafhankelijk mogelijk te zijn. Maar laten we niet naïef zijn. Iedere keuze voor een bepaald model is gebaseerd is op subjectieve overwegingen. De eigen visie – ook die van mij – is onvermijdelijk beperkt. Juist om mogelijke belangenconflicten te voorkomen is transparantie over waarden van belang.
63,64:
Wederkerigheid\\ In het groene kwadrant rechtsboven zijn sociale interacties tussen een beperkt aantal partners zo complex dat niet alle wisselwerkingen kunnen worden geobserveerd door derden en dus niet kunnen worden gecontracteerd en geprijsd. Goede samenwerking waarin mensen rekening houden met elkaars belangen vereist dan langdurige, persoonlijke relaties waarin mensen elkaar leren kennen, vertrouwen en waarderen. In plaats van op ‘onpersoonlijk’ geld zijn de interacties gebaseerd op persoonlijk vertrouwen in wederkerigheid. Kennis over elkaars betalingsbereidheid draagt bij aan overeenstemming over een eerlijke verdeling van de winst van samenwerken.

Hillary Clinton heeft met haar uitspraak 'Ik ben de laatste tussen jullie en de apocalyps.' (Mark Leibovich interviewt Hillary Clinton de Volkskrant 16 oktober 2016) in zoverre gelijk dat door Trump c.s. de chaos in de wereld wordt versterkt. Het verkiezingsteam van Donald Trump heeft alles uit de kast gehaald om de publieke opinie te manipuleren. Net als George Bush schiet hij daarmee in eigen voet. Sheila Sitalsing heeft gelijk de oppertrol in het Witte Huis heeft de weg gewezen. Het oude vraagstuk dat Jan Zijderveld aanhaalt dat de taart alleen eerlijker kan worden verdeeld wanneer de economie groeit is een gotspe. Globalisering van kapitaalmarkten heeft niet geleid tot een verbetering van de risicodiversificatie van kapitaalverschaffers (L. Bovenberg en C.N. Teulings hebben met hun CPB Discussion Paper Rhineland exit ongelijk gekregen).

Navo en Rusland: moeizaam overleg leidt tot uitnodiging en waarschuwing (Arnout Brouwer de Volkskrant 13 januari 2021 p. 4):
De Navo-landen hebben Rusland in een ‘
openhartige en moeizame’ discussie in Brussel uitgenodigd voor ‘een serie besprekingen’ over onder meer conventionele en nucleaire wapenbeheersing. De Russische delegatie waarschuwde dat het terug kan vallen op militaire middelen als diplomatie faalt.
Troepenopbouw rond Oekraïne
Of het daarvan komt, of dat de Russische troepenopbouw rond Oekraïne doorgaat en de
militaire situatie escaleert, hangt af van wat president Poetin besluit, zei de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken Wendy Sherman woensdag. ‘We verwachten dat de Russische delegaties eerst moeten rapporteren aan president Poetin en we hopen dat hij kiest voor vrede en veiligheid.’
De Navo-chef zei dat er wel ‘
onderscheid moet worden gemaakt tussen het principe en de concrete vraag of Oekraïne in de nabije toekomst lid moet worden, wat een andere vraag is’.
Rusland heeft echter duidelijk gemaakt dat dit punt cruciaal is – en dat Oekraïne, in de woorden van onderminister van Buitenlandse Zaken Sergej Rjabkov, ‘
nooit, echt nooit’ lid mag worden van de Navo. Rjabkov, die maandag de besprekingen voerde met Sherman in Genève, sprak echter ook van professionele, diepgaande besprekingen die ‘optimistisch stemmen’. ‘Nu worden zaken benoemd en dat heeft op zich al een helend effect op onze relatie met het Westen.’

In Davos staat ineens de heilige vrijhandel ter discussie (Peter Giesen de Vokskrant 28 mei 2022 p. 4):
Vrijheid is belangrijker dan vrijhandel, zei Navo-baas Stoltenberg deze week op het World Economic Forum in Davos. Bondskanselier Scholz pleitte er voor een nieuw model van globalisering. Zal de oorlog in Oekraïne werkelijk leiden tot een andere wereldorde? De wereld dreigt te fragmenteren in verschillende regionale machtsblokken, zei Klaus Schwab deze week. Door geopolitieke rivaliteit kunnen aanvoerlijnen worden afgesneden en markten worden verstoord door sancties en handelstarieven. Zo is de ook de paus van de globalisering gaan twijfelen over zijn eigen dogma’s.

Met hulp van advocatenkantoor Houthoff kon Poetin geopolitiek bedrijven vanaf de Zuidas (Michael Persson en Tom Kreling de Volkskrant 4 maart 2022):
Advocatenkantoor Houthoff staat bij insiders al jaren bekend als
Kremlinkantoor. Na de Russische invasie van Oekraïne verdedigde de firma in eerste instantie de rechten van zijn Russische clientèle, maar onder de toenemende druk gaf Houthoff donderdag zijn Kremlinpraktijk alsnog op. Wie zijn de Russische cliënten van Houthoff, en heeft het kantoor met zijn diensten reeds bestaande sancties overtreden?
Bij het afscheid van een collega vorig jaar gaf Houthoff-partner Rob Meijer, die jarenlang verantwoordelijk was voor het Yukos-account, in een afscheidsbundel blijk van zijn frustratie over de buitenwacht, die te negatief zou zijn over de Russen. In de procedures die hij heeft gevoerd heeft hij een ‘niet of nauwelijks verholen antipathie van de Nederlandse ‘elite’, inclusief rechters en media, jegens het officiële Rusland (‘Putin c.s.’) opgemerkt’, zo schreef hij.

Voedselmiljardairs’ zien vermogen verdubbelen, belangrijk punt op de agenda in Davos (Michael Persson de Volkskrant 23 mei 2022 p. 5):
Terwijl voor honderden miljoenen mensen door de hoge voedselprijzen een hongersnood dreigt, zijn er enkele tientallen miljardairs bijgekomen die daarvan profiteren. De voedselcrisis en ook de daardoor toenemende ongelijkheid is een belangrijk agendapunt op het
World Economic Forum, dat vandaag in het Zwitserse Davos van start gaat.
Of daar in Davos afspraken over kunnen worden gemaakt is de vraag. De bijeenkomst van politici (onder wie vier leden van het Nederlandse kabinet, onder
aanvoering van premier Rutte) en de rijken der aarde zoeken de oplossing meestal in (meer) economische groei. De Noorse Forumvoorzitter Børge Brende zei in een interview met persbureau Associated Press dat Oekraïne niet het enige probleem is, en waarschuwde vooral voor een nieuwe recessie.

Is het tijd voor slow ondernemen? (Peter de Waard Volkskrant 27 september 2016 p. 25):
Een manco van veel ondernemers is dat ze niet te weinig maar te veel ondernemen. Er gaan meer bedrijven naar de knoppen door te veel verandering dan door te weinig.
Wie verandert toont initiatief, oogst lof en wordt uitgenodigd voor de talkshows op de televisie. 'Iedereen wil de charismatische doener die visionair de koers uitzet en de conservatieve krachten doorbreekt', schrijft de Duitse econoom Holm Friebe in het ook in Nederland verschenen boekje De steenstrategie: de kunst niet te handelen. Maar vaak zijn het juist deze visionairs die beslissingen nemen waarmee zij bedrijven in het verderf storten.
Friebe, voorzitter van de Zentrale Intelligenz Agentur (ZIA), zet de heilzame rust en soliditeit van de steen tegenover de voortgangsdynamiek van deze tijd. Hij toont aan dat dwarsliggers en passievelingen bij organisaties veel minder schade aanrichten dan de
durfals en maakbaarheidsfanaten. Toen de Duitse bondskanselier Gerhard Schröder vaststelde dat zijn regering sinds haar aantreden veel hervormingen te snel en ondoordacht had doorgevoerd, kwam hij met de politiek van de kalme hand. Toen hij een keer over Duitsland vloog en peinzend naar het landschap keek, concludeerde hij: 'Landen besturen zichzelf'.
Eigenlijk geldt dat ook voor de meeste ondernemingen. Warren Buffett heeft in deze tijd van flitshandel juist 'wachten' tot zijn motto gemaakt. Beleggers die pas op de plaats maken, verdienen meer dan degenen die steeds van porteuille veranderen.
Na slow cooking en slow beleggen moet slow ondernemen de volgende stap zijn.

Is forum in Davos dialoog voor een betere wereld of pr? (Peter de Waard de Volkskrant 28 november 2019 p. 27):
‘Een betere wereld door dialoog’ is het motto van het World Economic Forum in Davos dat in januari voor de vijftigste keer zal worden gehouden. Filmmaker Marcus Vetter (bekend van documentaires als Megabucks en The International Criminal Court) kreeg de gelegenheid twee jaar lang te filmen achter de schermen en registreerde de onderonsjes van de rich and famous in het peperdure Zwitserse wintersportoord.
Zelfs Al Gore wordt door Bolsonaro met een kluitje in het riet gestuurd met de opmerking:
We love the American people en de Amerikanen hebben eindelijk de president die ze wilden.’
Verontrustend is dat zelfs Greta Thunberg al in de elite bleek te zijn opgenomen, hoewel ze nog flink van zich afbeet: ‘Ik wil niet dat u ons hoop geeft. Ik wil dat u in paniek raakt.’
Davos en paniek is een
contradictio in terminis.

Hogere rente is aanslag op staatskas: tegenvaller van 5 miljard euro. (Tobias den Hartog, Laurens Kok AD 24 mei 2022):
De stijgende rente raakt de schatkist hard. Het ministerie van Financiën rekent deze kabinetsperiode op een tegenvaller van opgeteld 5 miljard euro. De tijd van ‘gratis geld’ lijkt voorbij. ‘De naar verwachting hogere rentestand zal tot budgettaire problematiek leiden’, waarschuwen ambtenaren in stukken die met de Voorjaarsnota mee zijn gestuurd naar de Tweede Kamer. Dat betekent dat het kabinet in de aanloop naar Prinsjesdag voor de keuze staat om investeringen te schrappen, te bezuinigen of het begrotingstekort verder op te laten lopen.

‘Tata IJmuiden betaalde geen belasting over winst’ (Peter de Waard Volkskrant 28 september 2020 p. 16):
Tata Steel in IJmuiden heeft over zijn winsten in de afgelopen jaren nooit vennootschapsbelasting betaald. Dat blijkt uit accountantsonderzoek in opdracht van het Noordhollands Dagblad .
GroenLinks-Kamerlid Tom van der Lee reageerde zaterdag op Twitter op de aantijgingen: ‘Onthutsend. Tata India lijkt als supersprinkhaan Tata Europe en dus Tata IJmuiden tot op het bot kaalgevreten te hebben, via zeer discutabele fiscale constructies. Tegelijkertijd vangt het bedrijf Corona-steun. Ik heb onmiddellijk een spoeddebat aangemeld met Wiebes en Vijlbrief.’ Ook Kamerleden van VVD, D66 en PvdA maken zich ongerust. Zij vrezen dat het moederconcern in India het Nederlandse staalconcern leegzuigt en spreken van belastingontwijking. PvdA-kamerlid William Moorlag praatte op Twitter zelfs over ‘belastingontduiking’.

Hoogovens is onderdeel van het wereldwijde politieke spel, de wederkerigheid tussen bedrijfseconomie en macro-economie. Met name Hans Weijers, Rogier van Boxtel, Ronald Plasterk, Wouter Bos en Jeroen Dijsselbloem hebben het sprookje van gratis geld in Nederland geïndiceerd. Terwiijl Johan Witteveen, Thomas Piketty, Joseph Stiglitz, Herman Wijffels, Alex Brenninkmeijer, Bas Jacobs, Dirk Bezemer en Ewald Engelen al decennia bezig zijn dit sprookje door te prikken. Uit het verhaal van Michel Camdessus (DELTA oktober 2020 p. 30-47) moeten we helaas concluderen dat het sprookje actueler is dan ooit. Of met andere woorden onder invloed van hun omgeving zijn politici in de metafoor, het sprookje De nieuwe kleren van de keizer van Hans Christian Andersen gaan geloven.

Schulden zijn oké als ze geld opleveren (Dirk Bezemer Volkskrant 28 september 2020 p. 20):
Het taboe op hoge staatsschuld lijkt gebroken. De komende generatie hoeft echter niet de dupe te zijn, legt Dirk Bezemer uit.
Ons kapitaal
Het gaat hier over het verschil tussen kapitaal en vermogen – tussen enerzijds de opbouw van onze productieve en innovatieve capaciteit (ons kapitaal) en anderzijds het ophopen van geld in de vorm van vermogen en vastgoed. Voor dat laatste hebben we al te veel geleend, voor het eerste nog lang niet genoeg.
Er klotst veel te veel geld in de vermogens- en vastgoedmarkten rond, terwijl juist dringend opbouw van kapitaal nodig is. Dit gaat over infrastructuur en robots, maar ook over menselijk kapitaal in het onderwijs (een kwart van onze 15-jarigen kan niet normaal lezen en schrijven), natuurlijk kapitaal (dat wordt bedreigd door stikstof en verdroging) en maatschappelijk kapitaal: de rechtspraak en gemeenten hebben ernstige financiële tekorten, zodat basale maatschappelijke taken van de overheid in gevaar zijn. En dat zijn maar twee voorbeelden van de noodsituatie in de publieke sector.

Het beleid van Georg W. Bush is gebaseerd op het principe van ‘wie niet voor ons is, is tegen ons’. De regering Bush verdeelt de wereld in vrienden en mensen die geen vrienden zijn van Amerika. Door een conflict al vanuit de zwart-wit, 'of-of' optiek te benaderen kom je niet dichter bij een oplossing. Te vaak hoor je de doctrine ‘Wat goed is voor Amerika is goed voor de rest van de wereld’. Amerika is bevangen door de ‘as van het kwaad’ en schiet daarmee in de eigen voet. Machteloosheid komt naar voren door de angst voor het gevaar van massavernietigingswapens in Irak, die achteraf nog steeds niet zijn gevonden. Opnieuw blijkt dat de angst voor gevaar gevaarlijker is dan het gevaar zelf.

Om dus voor de homo sapiens op aarde het evenwicht, de harmonie te herstellen laten de gammawetenschappen zien hoe het mogelijk is de alfa- en bèta-wetenschappen, Geestkunde en Natuurkunde, de 5 bij 5 matrix met de 4 bij 4 matrix te verbinden. De 'verspreiding' van het coronavius volgt de beweging van de supersymmetrie in het universum. In het rapport ‘E i V’ worden zeven aggregatieniveaus, bewustzijnstoestanden uitgewerkt. Een computer kan wel het denken, maar niet het voelen, de menselijke emoties (begeerte) simuleren. Of met andere woorden een EEG of fMRI kan wel elektromagnetische spanningen registreren, maar het is de mens die ze moet interpreteren en de cliënt die aan de hand van deze informatie moet leren zijn gedrag aan te passen.

Étienne de La Boétie behandelt de hamvraag waar komt die gehoorzaamheid vandaan. Dus waarom zijn mensen bereid het spel mee te spelen? Om de hokjesgeest in de maatschappij op te lossen is bewustzijnsverruiming, met behulp van de Heilige Geest nodig. De natuur streeft naar evenwicht. De blauwdruk, het Onkenbare, zorgt voor evenwicht tussen Ruimte en Materie. De balans van de ‘weegschaal’ ontstaat door tegenwicht. Het terugkoppelingsmechanisme maakt het mogelijk het evenwicht te herstellen. Maar feedback kan ook de onbalans versterken. Het is onze vrije wil die aan de integratie (synthese) en desintegratie, tussen het hemelse en het aardse (goed en kwaad), sturing geeft.

De zoektocht in de Natuurkunde naar de bron van de kosmische straling staat tegenover de vrijheid, de nieuwe levensrichting van Spinoza, die vanuit de Geestkunde wordt verklaard. Hoe Geestkunde en Natuurkunde, 'Probleem en Oplossing' (complementaire polariteit), met elkaar samenhangen houdt de mensheid al millennia bezig. Het is het probleem van het ego, de Zielkunde, die het mogelijk maakt beide met elkaar te verbinden. De Kwintessens (quintessence) heeft op het balansmechanisme, de relatie tussen Geestkunde en Natuurkunde, de Zielkunde, van de weegschaal in het universum betrekking. Het op de wet van één, Wet van harmonie gebaseerde Zaaien en Oogsten maakt het mogelijk de waarheid dichter te benaderen.

Teilhard, de profeet van het internet (Gérard Donnadieu1):
In 1949 schreef hij ter voorbeiding op zijn lezingen aan de Sorbonne2 : Ik denk dan aan die bijzondere elektronische apparaten (het begin en de hoop van het nog jonge vak cybernetica), waardoor ons geestelijk vermogen om zaken vooraf te berekenen en te combineren volgens een bepaald procédé zodanig wordt ingeschakeld en versterkt, dat hierdoor schitterende groeimogelijkheden ontstaan.” En hij ziet voor zich hoe de menselijke hersenen zich met behulp van deze elektronische machines met elkaar verbinden en op elk punt van het aardoppervlak met elkaar communiceren.
1) Dit artikel werd vertaald uit het tijdschrift Noösphère van de ‘Association des Amis de Pierre Teilhard de Chardin’No. 61, juin 2019, p. 7-9.
2) Zie Teilhard de Chardin La Place de l’homme dans la nature, p. 230

Defensiegeheimen, het coronavaccin en spionage: de crisis tussen de VS en China uitgelegd (Marije Vlaskamp Volkskrant 27 juli 2020 p. 5):
De vijandschap tussen China en de Verenigde Staten is geëscaleerd tot een oorlog met consulaten als inzet. Maandag moeten de Amerikanen een van hun consulaten opgeven, nadat de VS vorige week een Chinees consulaat sloten. Chinese spionage speelt de hoofdrol bij de consulatencrisis.
Yeo, die vrijdag in de VS bekende, is slechts een van de ontelbare pionnetjes in het grote spel van de Volksrepubliek China om met behulp van buitenlandse kennis het Volksbevrijdingsleger (PLA) te moderniseren. Decennialang keek Beijing geïnteresseerd naar het zogenaamde Amerikaanse militair-industrieel complex. Verschillende generaties Chinese leiders probeerden ook zo’n fusie tussen bedrijfsleven en defensie op gang te brengen, maar die kwam pas van de grond toen president Xi Jinping in 2015 de zogenaamde Militair-Civiele Fusie (MCF) intensiveerde. De samensmelting van de commerciële economie met de militaire industrie staat sinds 2017 als hoofdtaak in vrijwel ieder nationaal economisch plan, of het nu Made in China 2025 voor dominantie op hightech betreft, of de staatsplannen voor ontwikkeling van kunstmatige intelligentie.

Is TikTok zoveel gevaarlijker dan Facebook of Whatsapp? (Peter de Waard Volkskrant 5 augustus 2020 p. 20):
Na Facebook, Twitter, Linkedln, Instagram en Snapchat is er een nieuwe partij die in een mum van tijd de markt voor sociale media verovert. De sociale video-app TikTok heeft in Nederland al meer dan 1 miljoen gebruikers.
Dat de Chinezen met filmpjesapp TikTok gegevens van klanten sprokkelen is niet anders dan hoe KLM dat doet met zijn Flying Blue Miles en Albert Heijn met zijn bonusprogramma. De grootste dataverzamelaars ter wereld zijn de Amerikanen, die ongeveer een monopolie hebben op socialemediabedrijven en een beetje concurrentie van China niet willen tolereren.
Trump heeft militairen en ambtenaren al verboden TikTok te gebruiken. Dat hij nu eist dat TikTok zijn Amerikaanse belangen afstoot of dat anders de app helemaal wordt verboden, is pestgedrag, zo niet een vorm van diefstal. Dat hij ook nog een deel van de opbrengst wil, is van de gekke. Trump escaleert hiermee na de handelsoorlog bovendien ook de digitale oorlog, die de wereld in tijden van corona al helemaal niet kan gebruiken.

200 jaar Multatuli: hij is actueler dan ooit (Casper Luckerhof Volkskrant 18 februari 2020 p. 23):
Het Multatuli-jaar is maandag officieel begonnen. Wat heeft deze schrijver uit de 19de eeuw ons nu nog te vertellen? We vroegen het kenners.
Kenners weten aan de telefoon hun euforie nauwelijks te onderdrukken. Ze zijn het er unaniem over eens: als schrijver en denker is Multatuli nog altijd uiterst actueel.
Volgens Etty is dat echter maar één van de redenen waarom Multatuli nog steeds
actueel is. ‘Veel maatschappelijke discussies die we nu voeren, bijvoorbeeld omtrent excuses over het slavernijverleden, staan allemaal keurig in de Max Havelaar.’ In die roman, gepubliceerd in 1860, bekritiseerde de schrijver het corrupte koloniale regeringssysteem van Nederlands-Indië, en stelde hij het leed van de Javaan centraal.
Authentiek
‘De melodie van het proza, de woordkeus, de ironie, hij kon gewoon ontzettend goed schrijven. En dan was het ook nog een volkomen authentiek en zelfstandig denker. Multatuli zei:
de roeping van de mens is mens te zijn. Daar draaide het bij hem allemaal om.
Zoeken naar nieuwe vormen
‘Neem het medium De Correspondent en de uitgeverij Das Mag’, zegt Rock. ‘Dat zijn echt vernieuwende instituten die – net als Multatuli destijds deed – op speelse manieren proberen de macht te bekritiseren en misstanden aan te kaarten. De scheidslijn tussen literatuur en non-fictie is daarbij dun.
Dat is écht typisch Multatuli, die had er een hekel aan om in hokjes te denken. Hij hield van mengvormen.’ Maar als Rock een hedendaagse schrijver moet noemen die echt in de geest van Multatuli schrijft, is het even stil. ‘Poeh daar moet ik even over nadenken.’ Dan: ‘Ja, het blijft natuurlijk wel Multatuli...’
Later, aan het eind van het gesprek, komt hij er toch nog even op terug. ‘Vooruit: David Van Reybrouck.’

Iran en de maximale druk van Amerika Vooruitgeschoven strijd (Coen van de Ven De Groene Amsterdammer 16 januari 2020 p. 12-13):
De notie dat in Teheran de ‘as van het kwaad’ nestelt is in Washington diepgeworteld. De compromisloze Iran-strategie van de Amerikanen vergroot de kans op escalatie – al komt de echte schade van het Iraanse regime zelf. Amerikaanse haviken rond Trump voorspellen, verblind door bijbelse interpretaties van hoe duivels Iran is, al jaren dat het land uit is op een apocalyptische oorlog. Maar nu die kans zich ruimschoots voordeed – de belangrijkste generaal van het land werd immers gedood – lieten ze hem lopen. De wraak tot nu toe bestond slechts uit 22 raketten op kazernes die vooraf waren ingelicht, zodat aanwezigen dekking hadden kunnen zoeken.
Twee recente sleutelmomenten zijn belangrijk om de relatie tussen de Verenigde Staten en Iran vandaag te begrijpen: het ondertekenen van de Iran-deal door Barack Obama en het eenzijdig verlaten van datzelfde verdrag door Donald Trump.
Wat Obama deed was een zeldzame stap richting normalisatie van een relatie met een theocratisch regime; hij koos daarmee ook voor diplomatie en stabiliteit in een roerige regio. Trump gaf Amerika zijn oude rol terug als compromisloze bestrijder van ‘het kwaad’, en herrieschopper in het Midden-Oosten.

Boeren en de biolandbouw-transitie In de steek gelaten (Marcel ten Hooven De Groene Amsterdammer 16 januari 2020 p. 32-37):
De boeren mogen niet als enigen verantwoordelijk zijn voor de omschakeling naar duurzame landbouw. Ze zijn onder meer afhankelijk van biotechnologische multinationals en het grootwinkelbedrijf. ‘Dit is gewoon superkrom.’
Veerman, minister van Landbouw in drie kabinetten-Balkenende (2002-2007), emeritus hoogleraar in Wageningen en akkerbouwer in ruste, vertelt het verhaal ook om zijn stelling te onderstrepen dat een boerderij geen ‘normaal’ bedrijf is, vergelijkbaar met ondernemingen die hun productieproces exact kunnen calculeren.
De natuur zal zich nooit volledig laten reguleren, hoe ver het rationalisatieproces in het agrarische bedrijf ook is voortgeschreden. ‘Regen kun je niet tegenhouden, op de zomer zal altijd de herfst volgen, er zijn ziekten en plagen’, zegt hij.
En hoewel de glastuinbouw en de intensieve veeteelt het wisselvallige weer hebben buitengesloten door het productieproces volledig onder te brengen in kassen en megastallen, blijft ook hun bedrijfsvoering onderworpen aan
natuurlijke periodiciteiten, zegt Veerman: het is onmogelijk de draagtijd van een koe te verkorten of de groeitijd van een tomaat naar willekeur te beïnvloeden.
Bij gebrek aan politieke wil ontbreekt ook de politieke daadkracht om het breekijzer te zetten in de economische machtsstructuur waarin de boeren zitten opgesloten. De politieke macht wordt daardoor overvleugeld door de economische, beter gezegd: zij laat zich overvleugelen. Sinds de neoliberale wending die het beleid in de jaren negentig heeft genomen, is de politiek terughoudend met ingrijpen in de markt, zeker als dat verder gaat dan incidenteel bijsturen of corrigeren. Ook CDA’er Cees Veerman vindt: ‘Iedereen is het er zo langzamerhand wel over eens dat we te ver zijn doorgeschoten met dat neoliberalisme. Veel te ver. Maar ondertussen zijn de machtsverhoudingen nog steeds uit het lood geslagen.’

Vrekkige vier wijzen Frans-Duits herstelplan af (Marc Peeperkorn Volkskrant 25 mei 2020 p. 4):
Nederland vetoot samen met Oostenrijk, Zweden en Denemarken het Frans-Duitse plan voor een Europees coronaherstelfonds van 500 miljard euro. De afwijzing is een duidelijke waarschuwing voor de Europese Commissie die komende woensdag met haar herstelplan komt.
Schuldmoeras
De stellingname van de vrekkige vier maakt het nog moeilijker voor de Commissie om woensdag met een voorstel te komen dat kan rekenen op brede instemming. Tijdens de laatste (mislukte) EU-top over de meerjarenbegroting leidde vooral de opstelling van Rutte tot ergernis. Merkel sprak over ‘kinderlijk gedrag’ van de Nederlandse premier.

Wie gelooft het? (Pieter Klok Volkskrant 16 november 2017 p. 21):
We moeten mensen die in nepnieuws geloven zover krijgen dat ze zin en onzin kunnen scheiden.
De belangrijkste remedie tegen
nepnieuws ligt bij onszelf. We moeten niet kijken naar de mensen die onzin verspreiden, maar naar de mensen die onzin willen geloven. Hoe kan dat? En hoe krijgen we ze weer zover dat ze zin en onzin van elkaar kunnen scheiden? Hoe vergroten we de mediawijsheid? Daar ligt een rol voor de overheid, maar gelukkig zijn er ook steeds meer internetgebruikers die manipulaties helpen ont-maskeren.
Voorstellen om van
overheidswege te bepalen wat nepnieuws is, zijn gevaarlijk, omdat je daarmee raakt aan de vrijheid van meningsuiting. Politici moeten eerder voor leading by example kiezen, door uit te stralen dat feiten voor hen heilig zijn. Het debat gisteren waarin Kamerleden elkaar van nepnieuws beschuldigden, was in dit licht een ontluisterende vertoning.

Hysterie over Rusland werkt op lachspieren (Coen de Jong Volkskrant 16 november 2017 p. 23):
We moeten ons niet gek laten maken door speculaties over 'de machtige hand van Moskou'.
Laten we niet vergeten dat desinformatie en inmenging in buitenlandse verkiezingen sinds 1945 specialismen van de inlichtingendiensten van de Verenigde Staten zijn - lees hiervoor wederom David Talbot. In de jaren negentig hielpen de Verenigde Staten de Russische president Boris Jeltsin nog aan de macht. Het regime van Poetin is onaangenaam, maar feitelijk stelt Rusland weinig voor. De vaak aangehaalde Gerasimov-doctrine - hybride oorlogsvoering, de tegenstander verwarren door chaos te creëren - komt voort uit zwakte. Het hoogst bereikbare doel is het veroorzaken van interne tegenstellingen bij de vijand.
Door ons gek te laten maken over de machtige hand van Moskou schieten we onszelf in de voet. In de VS wantrouwt iedereen al iedereen en ook Nederland begint zijn verstand kwijt te raken. Poetin kan tevreden zijn.

Leo Bormans Geluk. The World Book of Happiness
Europees Voorzitter Herman Van Rompuy stuurt het boek Geluk. The World Book of Happiness als nieuwjaarscadeau aan alle wereldleiders. In de aanbevelingsbrief die hij daarbij voegt, pleit hij er uitdrukkelijk voor om geluk, levenskwaliteit en welbevinden van mensen bovenaan de politieke agenda te zetten. We kunnen met z’n allen kiezen voor andere prioriteiten in de politieke en economische agenda maar ook in ons eigen leven en dat van wie ons omringt. Het lijkt misschien een softe boodschap maar dat is het niet.

Herman van Rompuy heeft gelijk dat het welbevinden van de mensheid centraal dient te staan. Maar de kwintessens van het verhaal is Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hier en in het hiernamaals gelukkig te worden. Of met andere woorden er dient ook met de metafysische wereld van Teilhard de Chardin en Jiddu Krishnamurti rekening te woorden gehouden. Om de spanning tussen Oost en West te verminderen biedt het werk van Ulrich Libbrecht, het Comparatief Model en van C.A. van Peursen het Trekkermechanisme een belangrijk houvast.

Dr Annie Besant e.a. De grondleringen der theosofie
2 De dood - en wat dan? (p. 16,17)
Leven, dood - en wat dan? Wat anders dan nieuw leven, eindeloos, onbegrensd leven? Want wat om oplossing vraagt is niet het vraagstuk van de dood, maar dat van het leven. Als wij maar weten wat het leven is, en wat het zal zijn, als wij onze ogen openen en het grote Goddelijke Plan zien, dan is er geen dood. Tracht dat moment in het leven te vinden, dat het moment der momenten is - de minnaar heeft het gevonden, en de heilige, de martelaar, de kunstenaar en de dromeren dan zult gij weten dat gij een ziel zijt en niet kunt sterven; dan is het leven, in of buiten het lichaam, een reeks van onderdelen van een meesterwerk; dan betekent leven de Hemel dragen in het hart, en Gods plan in onze hersenen, leven na leven, totdat er een einde komt aan geboorte en dood, en de mens is geworden "een pilaar in de tempel van mijn God, en hij zal niet meer uitgaan". Daarvoor worden wij "geboren" en daarvoor "sterven" wij; maar boven geboren worden en sterven uit wacht de nooit eindigende zaligheid, het vinden van God en van Onszelf. En dat is de ontdekking niet van Twee, maar van EEN. Dat is het grootste
Levensmysterie, waarvoor de dood geen verschrikking, het graf geen overwinning heeft. C. JINARAJADASA.

Godsbeeld, Bron van het bestaan (1e grondstelling)
Hoofdstuk 7 Verenigd in de âtmatattva jezelf kennen en het maken (p. 45):
(4) Dat waar ik in materiële zin uit besta zijn de energieën van de aarde, het water, de lucht, de ether, de geest, de intelligentie en het ego. (5) Begrijp goed, o man van beheersing, dat benevens deze lagere energie van mij er een hogere is die, als de ondersteuning voor de hele wereld, het Zelf van mij vormt waarin ieder levend wezen zich bevindt. (6) Al het geschapene wortelt in deze twee energieën en in die zin moet je mij zowel zien als de eeuwige bron van het geschapene als de fragmentatie die je in de wereld aantreft.
Hoofdstuk 9 Zich verenigen in vertrouwelijke kennis (p. 53/54):
(4) Van mijn ongeziene gedaante is deze ganse kosmische manifestatie doortrokken; zo bevinden zich alle levende wezens in mij terwijl het volledige van mij anderzijds niet in hen kan worden aangetroffen. (5) Noch zal ook maar iets van wat afzonderlijk bestaat in mij standhouden; doorgrond mijn grootse eenheid: ik die als het oorspronkelijke zelf de bron van al het geschapene ben, bevindt me, als de handhaver van al het geschapene, nimmer volledig in dat wat er geschapen werd.
(13) Maar, o zoon van Prithâ, de grote zielen die hun heil zoeken in mijn goddelijke natuur, weten van de onuitputtelijke bron van de schepping en zijn van toewijding met een geest die niet afdwaalt.
Hoofdstuk 10 Één zijn in het respecteren van het geluk (p. 57):
(1) De man van het geluk zei: 'Luister nogmaals, o man van beheersing, naar de bovenzinnelijke instructie die ik je geef in jouw voordeel omdat je mij zeer dierbaar bent. (2) Mijn oorsprong is zelfs niet bekend bij de grootste wijzen of goden der verlichting; in ieder opzicht ben ik de bron van de grote wijzen en de godsbewusten.
(8) Ik ben de bron van waaruit al het bestaande ontstond, uit mij is alles voortgekomen; en derhalve zullen de intelligenten die hiervan op de hoogte zijn, verbonden door hun liefde, mij toegewijd zijn.
(15) Jij, die jezelf persoonlijk kent als de
Ziel aller zielen, bent aldus de grootste aller personen, de bron van alle levende wezens, de Heer van alle schepselen, de God der goden en de meester van het universum.

Hoe zit het? Wat is het verschil tussen Allerheiligen en Allerzielen? (1 november 2022 Allerheiligen & 2 november: Allerzielen):
Ogenschijnlijk
simpele vragen zijn vaak het moeilijkst om te beantwoorden. In de rubriek Hoe zit het? proberen wij elke week het antwoord te vinden op zulke vraagstukken. Deze keer: wat is het verschil tussen Allerheiligen en Allerzielen?
Nadere informatie over dit thema vind u in het magazine Reflectie, nummer 3 - herfst 2023. Van Johan Pameijer is het artikel De mythe van de mis (p. 12-15) opgenomen:
We leven in een
ontzielde maatschappij , waarin de ziel verkommert onder gebrek aan aandacht. Dankzij de rituelen ontvangt de ziel haar dagelijks brood en komen we tot het besef wat we werkelijk zijn, namelijk zielen voor wie het lichaam het instrument is.

De éne werkelijkheid, de eeuwige wederkeer beweging drukt de eenheid uit. Teilhard de Chardin: Alles divergeert en moet ook weer convergeren, zich samensluiten. Het bewustwordingsproces bestaat uit de uitwisseling tussen het vrouwelijk en het mannelijk, tussen 'Chaos, Gaia en Eros' en het 'Goede, Ware en Schone', tussen de lagere Tetrade en de hogere Triade, tussen chaos en harmonie, tussen materie en geest, tussen begin en het einde, tussen Alpha en Omega. Er is maar één waarheid, die door de 1e grondstelling naar voren wordt gebracht.

Natuurkunde is op zoek naar de theorie van alles. Maar ook filosofie, geestkunde kent een theorie van alles. De psyche maakt het mogelijk beide inzichten met elkaar te verenigen, een integrale visie te ontwikkelen. Voor het bestuderen van de menselijke ziel, scheppingskracht en hoe verder te evolueren als mens, hoe richten we onze levensenergie maakte Plato van de allegorie van de wagenmenner gebruik. Mystici hebben beter begrepen dan politici, hoe de wereld, de éne werkelijkheid echt in elkaar zit. Maar de moraal van het verhaal is dat in elk mens schuilt ook een politicus. Het gaat er uiteindelijk om regisseur te worden van je eigen leven.

Ronald Plasterk heeft een te beperkte visie op natuurlijke selectie. In de kern draait het om universeel darwinisme, een interdisciplinaire aanpak. Uit het artikel 7 goedklinkende fabels van Jurre van den Berg in de Volkskrant van 21 september 2013 blijkt dat er aan de decentralisatie plannen van Plasterk geen enkele wetenschappelijke onderbouwing aan ten grondslag ligt. Frits Bolkestein en Ronald Plasterk vervullen een vergelijkbare rol om de politiek van een intellectueel jasje te voorzien. Al kun je je afvragen of het niet beter was geweest voor Plasterk dat hij in plaats van Binnenlandse Zaken, het Ministerie van Infrastructuur en Milieu was gaan leiden. Een terrein waarop hij als ex-hoogleraar enige kennis van zake heeft.

Universal Darwinism aims to formulate a generalized version of the mechanisms of variation, selection and heredity proposed by Charles Darwin, so that they can apply to explain evolution in a wide variety of other domains, including psychology, economics, culture, medicine, computer science and physics.

'Gek dat de aanstichter de broekriem niet hoeft aan te halen' (Ronald Plasterk Volkskrant 18 oktober 2011)
Met zeven maatregelen zou de financiële sector stabiel kunnen worden gemaakt.
Paul Kalma schrijft in zijn boek Makke schapen over volgzame burgers en vluchtige politie dat Bos van de bezuinigingen tot de belastingpolitiek, van de aanpak van de financiële sector tot de marktwerking in de semipublieke sector – hardnekkig bleef aanleunen tegen het gevestigd, neoliberale beleid (Volkskrant 25 februari 2012).
Marcel van Dam schrijft in zijn column ‘1991 – 2007’ in de Volkskrant van 18 oktober 2007: Tot mijn verdriet zag ik vanaf de jaren tachtig mijn partij wegzinken in een moeras van beginselloosheid. Onder Kok ging de PvdA door de knieën, onder Bos door zijn rug.

Ronald Plasterk stelt: 'Wetenschap en geloof hebben niets met elkaar te maken.'. Uit het onderzoeksrapport 'E i V' komt naar voren dat juist deze houding aan de struisvogelpolitiek (symboolpolitiek) in Nederland ten grondslag ligt. Ronald Plasterk is geobsedeerd door slechts één kant van de medaille.

Hebben computers nu toch bewustzijn? Een Google-ontwikkelaar denkt van wel (Laurens Verhagen de Volkskrant 15 juni 2022 p. 2):
Is de bekende plotwending uit science fiction-films, waarin computers en robots een bewustzijn krijgen nu al aanstaande? Volgens Blake Lemoine, programmeur bij Google, wel.
Volgens Toby Walsh, AI-hoogleraar aan de Universiteit van New South Wales in Sydney, maakt Lemoine zich wel degelijk schuldig aan
antropomorfisme, het projecteren van menselijke eigenschappen op voorwerpen. ‘LaMDA zal nooit verliefd worden, rouwen om het verlies van een ouder of last hebben van de absurditeit van het leven. Het blijft gewoon willekeurige zinnen van internet aan elkaar plakken’, zo betoogt hij in the Guardian.

Onder invloed van een charlatan laat ict-ondernemer Gerard Sanderink zijn imperium steeds verder afbrokkelen (Laurens Verhagen de Volkskrant 10 juni 2022 p. 31):
De volledige uitvoerende directie van ict-bedrijf Centric stapte deze week op na een conflict met eigenaar Gerard Sanderink. De rij vertrokken directeuren en managers is immens sinds Sanderink onder invloed is van ‘cybercharlatan’ Rian van Rijbroek.

Daar is de ‘cybercharlatan’ weer (Laurens Verhagen Volkskrant 18 januari 2018 p. 10):
Vorig jaar werd auteur Rian van Rijbroek neergesabeld na een desastreus optreden in Nieuwsuur over
cybercriminaliteit.

Het probleem, dat Rian van Rijbroek in haar boek Unhacked aanstipt hangt met de verstrengeling tussen politiek en bedrijfsleven, het ééndimensionale denken van Robbert Dijkgraaf en ons geweten samen. Prof. dr. Ben van Lier CMC, Director Strategy & Innovation Centric: De schrijver van dit boek levert niet alleen een bijdrage aan het vergroten van onze kennis van de huidige ontwikkelingen op het gebied van cybersecurity, maar ook aan het het broodnodige debat over de gevolgen hiervan voor onze veiligheid en hoe deze te plaatsen in een nieuwe geopolitieke situatie.

Commissie Stiekem en ‘het lek’. Selectieve verontwaardiging en narcisme van de politiek
In de hype loopt iedereen als een kip zonder kop achter de hype aan. Met de focus op de rugnummers en de namen. Is er een staatsgeheim gelekt uit die commissie met die rare naam: Stiekem? Welnee. Het is allemaal een kwestie van perspectief. Een oude waarheid leert dat de overheid zelf overvloedig lekt als het zo uitkomt.
Lekken is nooit het probleem als het gelekte in lijn is met wat de regering naar buiten wil brengen. Lekken is pas een probleem als het daarmee strijdig is.
Zoals nu. Gaat het om de leugens van minister Ronald Plasterk (PvdA) die doorgeprikt werden door een artikel in NRC, maar niet doorgeprikt mochten worden? Leugens die door het nu ingestelde onderzoek niet vergeten worden, maar door de fractieleider van de VVD Halbe Zijlstra comfortabel in de lucht worden gehouden. Dit gaat werkelijk nergens over. Waarom gaan de politieke partijen niet aan het werk om de vluchtelingencrisis te beteugelen of het land beter te maken? Waarom laten partijen zich steeds maar weer afleiden door hun eigen functioneren? Als een narcist die in de spiegel blijft staren.

‘Werk is niet alleen een loonstrook’ (Richard Sennett De Groene Amsterdammer 1 november 2018 p. 20-23):
Socioloog Richard Sennett schreef een serie boeken over de sociale en persoonlijke betekenis van werk. Hij voorspelde de economie van onzekere contracten, arbeid die aan inhoud en status inboet en toenemende ongelijkheid. Maar hij is onverwacht optimistischer geworden.
Zoals welke?
‘In de ICT-sector zie je een terugkeer van het monopoliemodel dat je in de VS een eeuw geleden zag in staal, olie en dergelijke. Dat werd toen door de overheid opgebroken. Nu zal hetzelfde moeten gebeuren met Google, Amazon en de grote tech-firma’s als we greep willen krijgen op de kapitalistische structuur daaronder. Het meeste kapitaal in die sector wordt verdiend met vampiermodellen, waarbij via surveillance en gedragsmonitoring een beeld wordt gemaakt van mensen waar via reclame op kan worden verdiend.

Jan Kuitenbrouwer heeft gelijk de bekende neoliberale vluchtheuvel genaamd ‘zelfregulering’ heeft volledig gefaald. Om de risicobeheersing in de financiële sector te verbeteren en onze politici voor falen te behoeden, is het niet effectiever dat we eerst in betrouwbare informatiesystemen investeren? De homo sapiens heeft een moreel kompas. Daarentegen is het voor de mensheid onmogelijk een robot, lees de wereldwijde ICT-infrastructuur een moreel kompas aan te leren. Alleen een gebruiker van ICT heeft een geweten. Primair gaat het om een cultuurverandering binnen het politieapparaat en niet om een goed huwelijk tussen ict en agenten te smeden. Wanneer Deep learning waarmaakt wat sommige experts beweren, waarom wordt deze kennis dan niet ingezet dat politici betere beslissingen kunnen nemen.

Stephen Sanders legt in zijn recensie van het boek Coetzee, een filosofisch leesavontuur van Hans Achterhuis de nadruk op de wederkerigheid tussen Leraar en Leerling, de perennial philosophy van Aldous Huxley.

De geweldenaar (Stephan Sanders de Volkskrant 20 april 2017, p. 26):
The Fountainhead
En nu weet ik het.
Trump is de hoofdpersoon in een van de romans van de Russisch-Amerikaanse filosoof en schrijver Ayn Rand. Hij is de geweldenaar uit The Fountainhead (1943), of denkt het in ieder geval te zijn. Rands boeken worden ook in Nederland veel gelezen en zijn in Amerika bijna net zo populair als de bijbel. Trump is een verklaard liefhebber van het werk, en dat zegt iets, want de president laat zich erop voorstaan niet van lezen te houden en romans hebben per definitie geen toegang tot zijn slaapkamer.
Ik ben niet de eerste die de link
Trump-Ayn Rand legt: filosoof Hans Achterhuis deed het veel eerder. Maar nu pas dringt bij mij de aantrekkelijkheid van Trump door. Dat klinkt stupide, want de man werd toch maar gekozen tot president, en was geen 'geheimtip'. Mijn probleem: ik zag zijn groeiende populariteit, maar begreep het niet. Maar met Ayn Rand erbij, begin ik er iets van te snappen.
Losers
Rand werd geboren in Rusland, in 1905 als Alissa Rosenbaum. Als twintiger slaagde ze erin een visum te krijgen voor de Verenigde Staten en dat was het beloofde land, want al het communistische en collectivistische waren haar een gruwel. Ze noemt zich Ayn Rand, want met (joodse) godsdienst wil ze ook niets te maken hebben.
Ze ontwikkelt haar eigen filosofie die ze het
Objectivisme noemt, en weet haar omgeving te prikkelen met pamfletten als 'de deugd van het egoïsme' en haar radicaal libertair-kapitalistische ideeën. Hans Achterhuis heeft er in zijn boek De utopie van de vrije markt een mooie kenschets van gegeven.

In de Volkskrant van 10 april 2010 bespreekt Pieter Klok het boek De utopie van de vrije markt van Hans Achterhuis. De grote ideoloog van het neoliberalisme is volgens Achterhuis een vrouw: Ayn Rand (1905-1982). Het boek Wereldschok/Atlas Shrugged van Ayn Rand wordt in de Verenigde Staten door velen beschouwd als het belangrijkste boek na de Bijbel. In Rands utopie staat het individu voorop. Het collectief, het idee dat je elkaar helpt, is uitgeroeid. Liefdadigheid bestaat niet. Het mechanisme van Ayn Rand is echter door politici in Europa en Nederland overgenomen. Is Ralph Hamers nu een goalgetter of een ballenjongen? De vraag van Peter de Waard in zijn column in de Volkskrant van 9 maart is al door Joris Luyendijk beantwoord. In Bankgeheimen, Tegenlicht 1 maart 2015, stelt Joris Luyendijk dat de banken zijn geglobaliseerd, maar de politiek is niet geglobaliseerd. Banken hebben nu vrij spel. Aan de vicieuze cirkel van de loonsverhogingen van Ralph Hamers gaat het om het patroon dat Joris Luyendijk al heeft onderkend, namelijk het korte lijntje naar de politiek in de personen van Tony Blair, Axel Weber, Wim Kok, Trude Maas-de Brouwer, Onno Ruding, Peter Balkenende, Joop Wijn, Karien van Gennip, Gerrit Zalm, Hans Wiegel en Ed Nijpels.

De controverse tussen wetenschappers komt in het debat tussen Mark Rutte en Sybrand Buma naar voren. Het verkooppraatje van Mark Rutte, het in de uitverkoop gooien van onze economie is op het gezichtspunt, het rücksichtslose individualisme van Ayn Rand gebaseerd. Terwijl de dominee in Sybrand Buma op het gezichtspunt van Pythagoras, Plato en H.P. Blavatsky voortborduurt. Of met andere woorden het 'Mind over Matter', dat bij Pythagoras al bekend was staat tegenover het 'Matter over Mind' van Ayn Rand.

Het retorische foefje dat Mirra Alfassa in haar boek Het Goddelijke binnen je bereik beschrijft berust op een filosofisch vraagstuk, namelijk maak je gebruik van het niet-zijn, het metafysisch idealisme van Hegel, Kant en Plato of van de fundamenten voor alle kennis van Ayn Rand. Het boek Atlas Shrugged van Ayn Rand is het fundament van het marktfundamentalisme, het ultrakapitalisme. Daarentegen dient in het rapport 'E i V' als basis de natuurfilosofie uit de Griekse oudheid. De drie axioma’s (1e -, 2e - en 3e grondstelling) van H.P. Blavatsky staan diametraal tegenover de drie axioma’s van Ayn Rand en hebben op de schijnbare paradox betrekking. De schijnbare paradox is het moeilijkste te begrijpen fenomeen in het Boeddhisme. Het morele kompas is een medaille met twéé kanten. De tweede grondstelling (axioma) brengt de integratie van polariteiten, de complementaire polariteit tot uitdrukking.

Probleem daarbij is dat de ICT-sector volgens het vrijemarktfundamentalisme, de utopie van Ayn Rand is georganiseerd. Stephanie Kelton laat zich in haar boek De mythe van de staatsschuld op weg naar een nieuwe economie inspireren door Ayn Rand.

In essentie behandelt het rapport ‘E i V’ het mechanisme ‘en-en’/‘of-of’ (‘God en Darwin’/’God of Darwin’, ’Eenheid’/‘Gebroken symmetrie’, 'Emergentie'/'Decompositie' ('Emergence'/'Quantum decoherence'), ‘Monade’/’Duade’), de twee kanten van een medaille. Het is de ziel (psyche) die de twee kanten van een medaille met elkaar verbindt. Voor 'God en Darwin' kan ook gelezen worden 'Geloof en Rede'. Zowel Mozes Maimonides (1135 – 1204) als Raymond Lull (1232 – 1315) zijn wetenschappers, die zich al intensief hebben toegelegd op het schijnbaar onoplosbare conflict tussen geloof en wetenschappelijke kennis. Mozes Maimonides (BRES nr. 268 juni/juli 2011) in zijn boek Gids der verdoolden en Raymond Lull in zijn hoofdwerk Ars Generale Ultima.

Het rapport 'E i V' tracht door een tipje van de sluier, van de éne, onveranderlijke werkelijkheid, op te lichten aan het creëren van een duurzame samenleving en zonniger toekomst bij te dragen. De scheppingskracht zit in onszelf. Er geldt nog steeds verbeter de wereld begin bij jezelf. Het is wel degelijk mogelijk het lot enigszins in eigen hand te nemen, door je met de juiste dingen bezig te houden die goed bij je kwaliteiten aansluiten.

Het rapport ‘E i V’ kiest voor de interdisciplinaire aanpak - de middenweg tussen de twee kanten van één medaille Geestkunde en Natuurkunde - de wisselwerking (wederkerigheid) tussen psychologie, sociologie, filosofie en ethiek of de synthese van de vier domeinen wetenschap, religie, filosofie en kunst. In het rapport ‘E I V’ staat religie in het bijzonder voor levenskunst, de moraal van het verhaal, te worden ingewijd in de oude mysteriën. Het vakgebied begeleidingskunde houdt de gemoederen al millennia bezig. Het rapport 'E i V' richt zich op de 'wederzijdse verbondenheid', de reciprociteit tussen ‘Geestelijk - Psychisch - Stoffelijk’ (Geestkunde - Zielkunde - Natuurkunde). In het rapport 'E i V' heeft het vakgebied begeleidingskunde op de 'Hoofdroute' betrekking.

Kent D. Palmer Reflexive Autopoiesis and Weak Measures (p. 18):
Solitons are particle-like waves that do not lose energy that travels in troughs. But if you take a positive and negative soliton and position them in the same place you get a breather that pulses like a heart. We can imagine the solitons moving around the mobus strip in which case the positive and negative solitions would coincide. We can imagine a breather as existing in the circle of self intersection and thus being like the heart. If that same breather was placed in the hyper Kleinian bottle then two hearts would beat as one and that would be an image of what Jung calls the Mysterium Conjunctus that we commonly call Love.
19: Thus unexpectedly the autopoietic system comes to indicate manifestation the deeper non-dual beyond void and emptiness rather than merely the four dimensionality, i.e. it points to non-dimensionality. This mandala of the divided line is completely different from the mandala of four dimensional space. That mandala is governed archetypically by the epic of Gilgamesh which points to the four aspects of four dimensionality. Jung indicates this in his Aion where he talks about the marriages of Moses.
20: Each position on the
cycle of the quadrate of quadrates is an aspect of four dimensional space and thus an aspect of the emptiness of consciousness. This forms a mandala which allows consciousness to realize its intrinsic nature which I would call individuation following Jung. There is the duality of the pharamkos and hero, the animal-man and the man-god. There is their opposite cycles around the quadrate. The epic of Gilgamesh tells the outward cycle but the inward cycle is left implicit.
24: They correspond to the four divided lines related to the four Zoas. Four Zoas into four aspects gives us
sixteen which is the nature of the quadrate of quadrates that Jung speaks of in Aion. This is where all the distortions of the trauma occur within the imaginal realm.

Love actually (Gijs Beukers interviewt Tim de Wit de Volkskrant 17 juni 2022 p. V16-17):
Een ‘
krankzinnige periode in de Britse geschiedenis’ lang was Tim de Wit de keurige, neutrale NOS-correspondent in Engeland. Nu mag hij eindelijk zijn mening geven over het land – en de vrouwen.
‘Tussen 2014 en 2021, een
krankzinnige periode in de Britse geschiedenis, ben ik er NOS-correspondent geweest. Dat ik me vaak over het land heb verbaasd, schrijf ik in mijn boek Wankel koninkrijk. Over hoe Johnson de omstreden zoon van een Russische oligarch een plek in het Hogerhuis gaf.
Koningin Elizabeth of koning Willem-Alexander?
‘Elizabeth. Ik kan niet anders dan bewondering opbrengen voor iemand over wie
nauwelijks een schandaal te vinden is, terwijl ze al zeventig jaar op de troon zit. Daarentegen vind ik het gênant dat je als koning niet doorhebt dat het dom is om in coronatijd lekker op vakantie te gaan, een villa te bouwen in Mozambique of een speedboot te kopen van een miljoen.

We moeten minder debatteren over ophef,en meer over de toekomst van Nederland en EU (Gert-Jan Segers en Laurens Dassen de Volkskrant 16 juni 2022 p. 27):
CU-leider Gert-Jan Segers en Volt-leider Laurens Dassen doen voorstellen om het
vertrouwen in de politiek te herstellen, van een uitbreiding van de Tweede Kamer naar 200 leden tot maandelijkse debatten over de grote lijnen van het beleid.
Keerpunt Oekraïne of de grote ontnuchtering (Koen Hagens De Groene Amsterdammer 16 juni 2022 p. 5):
Zo bezien heeft Europa de afgelopen maanden bovenal zijn
oogkleppen verloren. Het zou fout zijn om te midden van die grote ontnuchtering eenzijdig op zoek te gaan naar de lichtpuntjes. Het is net zo verkeerd om te veronderstellen dat alles vanaf nu alleen maar slechter kan worden. Een crisis is een moment dat oude op nieuwe waarheden botsen, waar lessen geleerd en knopen doorgehakt worden voor de toekomst. In Europa kan dat gebeuren aan de hand van een open, democratisch debat. Als de Russische invasie iets duidelijk heeft gemaakt, is het hoe waardevol dat is.
Onderzoek: op business trip naar Nederland
Mensen grijpen alles aan om binnen de EU te werken’ (Sylvana van den Braak, Michelle Salomons en Emiel Wouters De Groene Amsterdammer 16 juni 2022 p. 14-17):
Tienduizenden Oekraïners werkten al voor de oorlog in Nederland, vaak op basis van
onzekere arbeidsconstructies, onder schamele woonomstandigheden en voor lage lonen. Nu ze niet naar huis kunnen, werken ze vaak wanhopig door, volledig uit beeld van overheden en instanties.
Volodimir Zelenski:
Van clown tot oorlogsleider (Rutger van der Hoeven De Groene Amsterdammer 16 juni 2022 p. 14-17):
De raspende stem die in betere tijden klonk in de Oekraïense versie van
beertje Paddington, dwingt nu wereldwijd respect af.

Wij moeten nee leren zeggen (Adiaan Schout Volkskrant 4 september 2018 p. 22):
De beleefde diplomatie van Nederland is in de verharde Europese Unie onhoudbaar geworden.
Onder druk van Macron heeft Merkel haar steun al uitgesproken voor een eurozonebudget en een werkloosheidsfonds. Uit angst voor Oosterse invloeden in de Balkan stelt Juncker uitbreiding voor met Servië en Montenegro. Ondertussen wordt onderhandeld over solidariteit in het garanderen van elkaars spaargelden, en ligt soevereiniteitsoverdracht in het verschiet met de oprichting van een Europese grens- en kustwacht.
De tijd lijkt rijp voor Europese ambities. In antwoord op Trump, Poetin en Chinees mercantilisme schermen voorstanders met nieuwe geopolitieke realiteiten. De onderlinge achterdocht van een paar jaar geleden is vervaagd doordat het goed gaat met de Europese economieën. De puinhopen rondom Brexit hebben kritiek op de EU verbleekt. Steun voor de EU is toegenomen en Nederland geldt als zeer pro-Europees. De EU staat er dus goed voor en discussies over verdiepte integratie blijven in de luwte zonder aandachttrekkende crises.

Na crisis oogst Keynes meeste lof (Peter de Waard Volkskrant 29 mei 2015):
Bij het vorige onderzoek in 1995 vierden marktwerking en deregulering hoogtij. Maar de hoge verwachtingen daarvan zijn niet ingelost. 'Zelfregulering is een mooi theoretisch principe maar in de praktijk is het een recept voor uitvretersgedrag', aldus de samenstellers van de lijst. Nu geven economen toe dat 'het op afstand plaatsen van publieke organisaties van de rijksoverheid is mislukt, net als marktwerking in de bancaire sector'.
Deze beleidsmislukkingen en het misplaatste vertrouwen in zelfregulering hebben ertoe geleid dat economen de hoogmoed van zich hebben afgeschud en nu vooral deemoed tonen - 'als we dan degenen met de grote mond op de televisie even vergeten', aldus Van Dalen.
Keynes kan men toch beschouwen als de laatste politieke econoom van formaat. Hij pleitte met veel overtuigingskracht voor een meer activistische houding van de overheid om uit een crisis te geraken.' Maar de hernieuwde waardering voor de persoon Keynes betekent volgens hem niet dat de Nederlandse economen zich ook keynesiaans gedragen.
Keynes en ook iemand als Jan Tinbergen stelden de wetenschap in dienst van verhoging van de welvaart voor alle burgers: het landsbelang.
Daarvoor zijn geen grote nieuwe ideeën, al hebben economen wel duidelijke visies op deelgebieden, zoals Lans Bovenberg op pensioenen.

Rens van Tilburg Treuzelende politici vertragen de trein (Volkskrant 11 februari 2015 p. 26):
De eerste paarse coalities tilde marktwerking en deregulering naar ongekende hoogten. Nederland liep voorop met marktwerking in het openbaar vervoer, de energie-, telecom- en financiële sector. In 1995 werd, tegen het advies van de commissie Verzelfstandiging Spoorwegen in, spoorvervoerder NS afgescheiden van spoorbeheerder ProRail. Zo'n scheiding zou binnenkort verplicht worden in heel Europa, zo was de verwachting. De NS moest naar de beurs en de concurrentie aangaan met buitenlandse vervoerders.
Het vertrouwen dat 'de markt' alles beter en goedkoper zou maken, was eindeloos. Ten grondslag aan dit geloof ligt de notie van de 'survival of the fittest', de samenvatting die de Brit Herbert Spencer muntte van Darwins evolutietheorie. De vrije markt is volgens hem het strijdperk waarop de evolutionaire vooruitgang het hardst gaat, waar soortgenoten elkaar vrijelijk de maat nemen en de zwakke broeders elimineren.
Dit geloof in de zegeningen van de markt is inmiddels flink aangetast door een weerbarstige praktijk. De
grootse beloftes uit de paarse jaren zijn veelal niet waargemaakt. De financiële crisis had de laatste twijfelaars moeten overtuigen.
In veel sectoren moet de wissel weer om. Niet omdat concurrentie slecht is, wel omdat je erin kunt doorslaan.
Het is zoeken naar de juiste balans tussen concurrentie en samenwerking. Beide hebben zo hun merites, elk tijdvak vereist een eigen mix.
Tegenover Spencers interpretatie van Darwin zette de Russische 'wetenschapper-prins-activist' Peter Kropotkin de notie dat soorten juist succesvol zijn doordat soortgenoten elkaar helpen (Social Darwinism).
Niet de meest egoïstische, maar de meest effectief samenwerkende soorten overleven. Kropotkin kreeg dit idee toen hij in 1882 in het aquarium van Brighton zag hoe verschillende krabben uren bezig waren een ongelukkig op zijn rug terechtgekomen soortgenoot overeind te helpen. Wederzijdse hulp verklaarde volgens Kropotkin het succes van veel soorten: krabben, mieren, bijen, papegaaien, wolven, apen en mensen.

De muze en de maîtres (Bor Beekman Volkskrant 24 februari 2018 Sir Edmund p. 60-67):
Charlotte Rampling (72), sinds deze week te zien in de film Hannah, voegde zich nooit naar de normen van Hollywood. Waarom Rampling het mannenpak, Lucian Freud en Sylvia Plath koestert - en de Seychellen níét kan aanraden.\\ 'Licht is belangrijk', zegt Charlotte Rampling, als haar vriendelijke verzoek om de spots te doven is ingewilligd. 'Spots. Ze storen me altijd. Een invasie van licht, zo op de hoofden van mensen.'
Ze wandelt een stukje door de kamer, staat stil bij het uitzicht, Rotterdam in helder winterlicht. Dan, opgeruimd: 'Anyway... Nu hebben we dit prachtige licht. God's licht. Wow.'
2. Maîtres: Helmut Newton/Luchino Visconti'''
'Wat Visconti voor mij bij film deed, deed Helmut Newton voor fotografie:
hij liet me zien hoe je iets op een andere wijze kunt beschouwen.'
Ze had geen idee wie Visconti was, toen ze de Italiaanse regisseur eind jaren zestig ontmoette als beginnend actrice. 'Hij was dé grootmeester. Maar ik had nooit ook maar iets van zijn cinema gezien. Of van welke cinema dan ook. Je moet weten: ik was 20, leefde buiten Londen, waar ze hooguit de film van de week vertoonden. Visconti zag iets in me, voor ik het zelf zag. Hij liet me zien dat film ook over de diepte van de menselijke ziel kon gaan.'

Zielkunde is de wetenschap, die de diepte van de menselijke ziel onderzoekt. Zielkunde, psychologie heeft op de relatie 'psyche' en 'logos', psyche (ziel) en pneuma (geest) betrekking. In essentie draait het om 'Mind over Matter' en dit was bij Pythagoras al bekend. Het bijzondere aan de telling van Pythagoras is dat het de beweging tussen twee polen weergeeft. Het ontwikkelingsproces van onze psyche vindt al millennia plaats. Frederik Anseel heeft zeker een punt dat het nut van coaches wetenschappelijk niet is bewezen. Maar voor managers geldt hetzelfde als voor coaches. Richard Engelfriet noemt de manier waarop professionals hun kwaliteiten etaleren 'clichédiarree'. Uiteindelijk gaat het erom dat we onze eigen leraar worden.

Het is wenselijk de vicieuze cirkel van het kip-en-eiprobleem (Lichaam-geestprobleem), het Hoe of Wat (of-of) denken te doorbreken. Twee van de grote denkstromingen die pogen het mind-body probleem op te lossen zijn het dualisme en het monisme. De derde stroming is het kosmisch dualisme dat zich bezighoudt met de tegenstellingen tussen geest en materie, eindigheid en oneindigheid, tijdelijkheid en eeuwigheid. Deze Derde Weg (Axis Mundi, middenweg, 'en-en') tussen fysisch en psychisch monisme is neutraal monisme. Spinoza's Deus sive natura lijkt op een neutraal monisme.

Bij de presentatie van het boek Omhoog kijken in platland van Cees Dekker c.s. liet Plasterk blijken het grondig oneens te zijn dat het christelijk geloof uitstekend kan samengaan met de evolutietheorie door uit te gaan van een ‘intelligente ontwerper’. Wetenschap heeft geen argumenten voor of tegen het geloof; ze hebben niets met elkaar te maken, zei Plasterk tegen de verzamelde pers.
Daar zouden de oude wijsgeren als Pythagoras en Plato het zeker mee oneens zijn. De vraag is dan natuurlijk waarom weet Plasterk dit zo zeker? Wetenschap gaat juist over het zoeken naar antwoorden (Evolutie en Involutie, Theïst en Atheïst).

Om te leren inzien, dat het niet gaat om Matter over Mind, maar om Mind over Matter is een ommekeer in het denken nodig. Het gevaar van mainstream-denken kan door een kantelpunt worden doorbroken. Het draait om het overbekende filosofische Geest en Lichaam vraagstuk dat de gemoederen al millennia bezig houdt.

Voor de machthebbers op aarde geldt het 'winner takes all'-principe, lees het principe van competitie, economie en politiek. Voor de natuur geldt echter het antropisch principe, het holografische principe en emergentie. De metafoor van de wagenmenner heeft op 'de twee in één' (De Geheime Leer Deel I Proloog p. 46) betrekking.

De oplossing van de unificatietheorie wordt niet gevonden in het elementaire deeltje maar in de ruimte die de elementaire deeltjes van elkaar scheidt.

De Geheime Leer Deel I, Samenvatting (p. 299):
Laten we de
hoofdpunten kort herhalen en aan de hand van de enorme omvang van de behandelde onderwerpen aantonen hoe moeilijk, zo niet onmogelijk, het is om deze volledig tot hun recht te laten komen. (p. 300,301):
Ook is het nutteloos op te merken dat eeuwenlang de
‘wijzen’ van het vijfde Ras, van het geslacht dat werd gered en gespaard bij de laatste wereldramp en het verschuiven van continenten, hun levens hadden doorgebracht met leren, niet met onderwijzen. Hoe deden zij dat? Het antwoord luidt: door op elk gebied van de natuur de oude tradities te toetsen, te onderzoeken en te controleren op basis van de onafhankelijke visioenen van grote adepten, dat wil zeggen mensen die hun fysieke, mentale, psychische en geestelijke gestel tot de hoogst mogelijke graad hebben ontwikkeld en vervolmaakt. Van geen adept werd het visioen aanvaard, voordat het was gecontroleerd en bevestigd door de visioenen van andere adepten – zó verkregen dat zij als op zichzelf staande bewijzen konden dienen – en door eeuwen van ondervinding.
Het wordt ‘
substantie-beginsel’ genoemd, want op het gebied van het gemanifesteerde Heelal wordt het ‘substantie’, een illusie, terwijl het in de beginloze en eindeloze abstracte, zichtbare en onzichtbare RUIMTE een ‘beginsel’ blijft. Het is de alomtegenwoordige werkelijkheid: onpersoonlijk, omdat het alles en iedereen omvat. De onpersoonlijkheid ervan is de grondgedachte van het stelsel. Het sluimert in elk atoom van het heelal en is het heelal zelf.2
2) Zie afd. 2, hfst. 3, ‘
Oorspronkelijke substantie en het goddelijk denken’, blz. 355ev.
(3) Het heelal is de
periodieke manifestatie van deze onbekende absolute essentie. Maar door het ‘essentie’ te noemen, zondigt men juist tegen de geest van de filosofie. Want hoewel men het woord in dit geval kan afleiden van het werkwoord esse, ‘zijn’, kan HET toch niet worden vereenzelvigd met een of ander wezen dat het menselijk verstand zich kan voorstellen. HET wordt het best beschreven als noch geest noch stof, maar beide. ‘Parabrahman en mûlaprakriti’ zijn in werkelijkheid één, maar toch twee in het universele voorstellingsvermogen van het gemanifesteerde, zelfs in het voorstellingsvermogen van de ene logos, zijn eerste manifestatie, die HET – zoals de bekwame spreker in zijn ‘Notes on the Bhagavad Gita’aantoont1 – vanuit het ob jectieve standpunt van die logos ziet als mûlaprakriti en niet als parabrahman; als de sluier ervan en niet als de daarachter verborgen ene WERKELIJKHEID, die onvoorwaardelijk en absoluut is.
301: (6.) Het Heelal wordt van
binnen naar buiten bestuurd en geleid. Zoals boven, zo is het ook beneden, zoals in de hemel, zo ook op aarde; en de mens – de microkosmos en het verkleinde evenbeeld van de macrokosmos – is de levende getuige van deze universele wet n van haar manier van werken.
300/301: (3.) Het Heelal is de
periodieke manifestatie van deze onbekende absolute essentie. Door het ‘essentie’ te noemen, zondigt men echter juist tegen de geest van de filosofie. Want hoewel men het woord in dit geval kan afleiden van het werkwoord esse, ‘zijn’, kan HET toch niet worden vereenzelvigd met een of ander wezen, dat het menselijke verstand zich kan voorstellen. HET wordt het best beschreven als noch geest noch stof, maar beide. ‘Parabrahmam en Mulaprakriti’ zijn in werkelijkheid één, maar toch twee in de universele opvatting over het gemanifesteerde, zelfs in het begrip van de ene logos, zijn eerste manifestatie, die HET – zoals de bekwame spreker in zijn ‘Notes on the Bhagavadgita’ aantoont – vanuit het objectieve standpunt van de ene logos ziet als Mulaprakriti en niet als Parabrahmam; als de sluier ervan en niet als de daarachter verborgen ene WERKELIJKHEID, die onvoorwaardelijk en absoluut is.

Deze stelling is gebaseerd op De Geheime Leer, Deel I p. 563: ‘De kracht is daarom niet in het atoom maar in de ruimte die de atomen van elkaar scheidt (zeropoint source, het neutrale centrum, eros = fohat). Evolutie vindt door emanatie plaats.

De behoeftehiërarchie van Maslow laat zien dat het in het leven niet alleen draait om materiële, maar ook om immateriële behoeften. Het gaat om welvaart, bijvoorbeeld het levensmiddelenpakket, maar ook om welzijn een gezonde lucht- en waterkwaliteit. Het leven is geen kosten/baten analyse. Het thema Het jaar van de schaamte (De Groene Amsterdammer 21 december 2017) biedt houvast om het zelfreinigende vermogen te verbeteren.

Financiële veldslag zoals Europa nog nooit heeft gezien (Marc Peeperkorn Volkskrant 22 februari 2018 p. 12-13):
'Als iedereen z'n centen gaat tellen, eindigt het in een scheiding', zegt huidig EU-voorzitter Bulgarije. Toch is dát wat de 27 lidstaten die na de Brexit overblijven de komende maanden gaan doen. Ziehier de 'cocktail': minder geld, meer wensen en extra eisen. En dat met 27 landen die allemaal een vetorecht hebben. 'Niemand wil meer betalen, niemand wil minder ontvangen', concludeerde voorzitter Jean-Claude Juncker van de Europese Commissie begin dit jaar met lichte ironie. Oettinger sprak bij die gelegenheid zorgelijk over 'de kwadratuur van de cirkel'. Vorige week voegde hij eraan toe: 'Ik ben geen goochelaar, we hebben gewoon meer geld nodig.'
Zich bewust van de explosiviteit en complexiteit, slaat EU-president Donald Tusk een voorzichtige toon aan in zijn twee pagina's tellende 'agenda' die de leiders deze week ontvingen. Tusk geeft geen richting maar stelt drie vragen: waaraan moet het geld worden uitgegeven? Hoeveel kan worden uitgeven? Wanneer moet de meerjarenbegroting zijn afgekaart? 'Een verstandige aanpak', zegt een diplomaat. 'Maar let op: zodra de leiders hun prioriteiten aanvinken, begint de teller te lopen.'
Peinzend rolt Donchev in Sofia de door hem gekoesterde kaart weer op. 'Dé spitstechnologie om de budgetpuzzel te kraken heet compromisbereidheid', zegt hij. Oettinger gebruikt zwaarder verbaal geschut.
Als de leiders hun loopgraven niet verlaten, is het resultaat een minimale begroting die EU jarenlang verzwakt. 'De winnaars heten dan Poetin, Erdogan en Trump', aldus de Duitse eurocommissaris.

Is monetaire verslaving net zo erg als coke? (Peter de Waard Volkskrant 29 juni 2017 p. 31):
Dinsdag erkende Draghi in Portugal voor het eerst dat aan de maandelijkse stortvloed van euro's op de markt een einde moet komen. De ECB koopt al drie jaar lang het grootste deel van de nieuw uitgegeven staatsobligaties van de eurozonelanden: een totaalbedrag van 1.400 miljard euro.
Draghi is echter niet van plan een cold turkey door te voeren. Dan zouden de rentes van de zwakke eurolanden als Italë en Spanje ineens exploderen, omdat de grootste opkoper wegvalt. Sommige analisten houden rekening met een verviervoudiging.Dat betekent dat Italië ineens 8 procent rente moet gaan betalen over de schuld en Spanje 6 procent. De hele zeepbel wordt in één keer doorgeprikt.
Daarom zal geleidelijk worden afgebouwd. De patiënt krijgt elke dag een shot minder of moet via Cola Light van de gewone Cola naar bronwater overstappen.
In beide gevallen zal de ontwenning zeer moeizaam gaan.

De monteur van de Eurogroep (Marc Peeperkorn Volkskrant 10 februari 2018 Zaterdag p. 14-17):
Volgens de Griekse ex-minister van Financiën Varoufakis is hij de machtigste man van Europa, 'de geheim agent van Merkel'. Onzin, zegt Thomas Wieser, scheidend voorzitter van de Eurogroep Werkgroep. Maar zijn vingerafdrukken staan op alle Griekse reddingsprogramma's.
Behalve bijnamen, wat heeft acht jaar in de machinekamer van de euro u opgeleverd.
De wereld is veranderd, het besmettingsgevaar loert nu via de financiële markten en de bijbehorende psychologie. Die bepalen de grilligheid van de economieën vandaag de dag.
Hans Vijlbrief is uw opvolger. Wat voor baan krijgt hij?
'Ik was de monteur van de Eurogroepwagen. Ik moest zorgen dat de bandenspanning goed was, het oliepeil oké en dat er benzine in de tank zat, zodat Dijsselbloem de wagen in juiste richting kon sturen. Tot 2017 ging het grotendeels, soms uitsluitend, om een brandweerwagen. Die kan nu geparkeerd worden.
Hans moet zijn tijd besteden aan de nieuwe architectuur van de eurozone.'

EU-begroting amper te handhaven na Brexit (Marc Peeperkorn Volkskrant 26 juni 2017 p. 10):
De Europese Unie zoekt de kwadratuur van de financiële cirkel: meer doen, successen voorzetten, met minder geld, op efficiëntere wijze en met minder regels. Het is de uitdaging waarvoor de Unie zich gesteld ziet nu nettobetaler Groot-Brittannië de club verlaat en de burger om nieuwe taken (stop de migratie, sterkere defensie) vraagt. 'Een ding is zeker: de status quo is geen optie', zegt de Europese Commissie over de financiering van de Unie in een nog vertrouwelijk document.
Onevenwichtigheid
De 'ieder voor zich, niemand voor allen'-houding heeft de EU-begroting ongekend complex gemaakt. Volgens insiders zijn er minder dan vijf mensen in Brussel die de EU-begrotingssystematiek helemaal doorgronden. Zo wordt de onevenwichtigheid tussen nettobetalers als Nederland, Duitsland en Groot-Brittannië en netto-ontvangers als Polen, Griekenland, Roemenië en Bulgarije verzacht door 'kortingen op kortingen' die niets te maken hebben met meer waarde uit EU-geld halen.
'Ingrijpende keuzen zijn onvermijdelijk', schrijft de Commissie. Keuzen die de Europese regeringsleiders eensgezind (iedere premier heeft een veto) moeten maken. Eerdere pogingen het EU-budget grondig te hervormen, strandden omwille van de 'financiële vrede' (lees: status quo) tussen de lidstaten. Maar toen was er nog geen Brexit.

Brexit kan wel eens een 'blessing in disguise' zijn (Pieter Couwenbergh Financieele Dagblad 24 juni 2016):
Zal het een rimpeling in de geschiedenis van het Europees project blijken of het begin van het einde? Pas over een jaar of vijftig valt de invloed te beoordelen van het besluit van de Britten om voor zichzelf te kiezen en hun land als eerste lidstaat uit de Europese Unie te halen. Jeroen van der Veer denkt dat de Brexit wel eens een ‘blessing in disguise’ kan zijn. Het dwingt Europese politici de hervorming van de Unie voortvarend ter hand te nemen en deze weer dichter bij de burger te brengen. ‘De agenda van Frans Timmermans krijgt nu meer urgentie. De noodzaak om het over een andere boeg te gooien is onmiskenbaar.'
Alexander Rinnooy Kan, zoon van een Nederlandse vader en een Britse moeder, is ontdaan. Hij spreekt van een 'triomf voor het nationalisme', terwijl er zo veel grote problemen zijn die we niet nationaal kunnen regelen. 'Ik noem alleen al het klimaatprobleem.' Een voorspelling over de toekomst van Europa noemt Rinnooy Kan koffiedik kijken in het kwadraat. 'Feit is dat het wantrouwen en de angst het wint van de ratio. Te veel mensen ervaren de toekomst als bedreigend en verlangen terug naar het verleden. Dat moeten we ons aantrekken. De Brexit geeft stof tot nadenken, tot somber nadenken.'
Tien minuten later belt hij opgetogen terug. 'Ik vond een leeftijdsgrafiek bij een recente peiling.
De Britse jeugd is in meerderheid voor Europa. Het zijn de ouderen die tegen stemden. Dat biedt toch hoop voor de toekomst.'

De onevenwichtigheid van de EU-begroting van de homo sapiens in de microkosmos en verbonden door het eeuwige nu staat tegenover de evenwichtigheid van de 'de kwadratuur van de cirkel' in de macrokomos. Staatsmanschap, een paradigmawisseling in het denken, maakt het zeker mogelijk om de 'de kwadratuur van de cirkel', de 'kwadratuur van de financiële cirkel', die Marc Peeperkorn beschrijft te herstellen.

Als gevolg van de eenzijdige focus (neerwaartse causatie) zitten we duidelijk in een fase van degeneratie. Dit sluit aan op de recensie van Leo Klinkers (Civis Mundi 6 februari 2016) van het boek De ziekte van Europa en de herontdekking van het ideaal van Guy Verhofstadt en de opinie van Jan de Boer (Civis Mundi 6 februari 2016) De euforie voorbij........het klimaat is in Parijs niet gered.

Hoe racistische flutstudies er weer tussendoor glippen (Esma Linnemann interviewt Angela Saini Volkskrant 10 februari 2018 Opinie p. 6-8):
Zwarte mensen een lager IQ dan witte? Totale onzin, stelt de Britse wetenschapsjournalist Angela Saini. Toch ziet ze hoe rassentheorie en eugenetica terugkruipen in de wetenschap en zo ook het politieke debat beïnvloeden.
Even voor de goede orde: bestaan er verschillende menselijke rassen?
'Nee, er is maar een menselijk ras, en 'ras' heeft überhaupt weinig betekenis in de humane biologie. Wij mensen verschillen amper van elkaar, op oppervlakkige kenmerken als bijvoorbeeld huidskleur na, en als we al verschillen dan is de variatie tussen individuen binnen een groep velen malen groter dan de variatie tussen bevolkingsgroepen. Het zou bijvoorbeeld goed kunnen dat ik genetisch meer verwant ben aan jou, dan aan mijn Indiase schoonmoeder.
'Sociologisch is het begrip ras wel belangrijk, omdat ras inmiddels een maatschappelijke of politieke 5red% is. Ras is zo lang gebruikt om mensen te definiëren en te discrimineren, dat het een werkelijkheid heeft geschapen. Toch bestaat er een obsessie onder een kleine groep onderzoekers naar ras als biologisch verschijnsel. Ze publiceren hun bevindingen veelal in flutbladen, maar er glipt er steeds vaker eentje tussendoor, het reguliere wetenschappelijke debat in.'

Het oorspronkelijke verhaal van Reynaert kan nog altijd een brug slaan naar humaniteit, over alle eeuwen en grenzen heen (Frits van Oostrom de Volkskrant 27 juli 2022 p. 24):
De eerste Oekraïense tekenfilm sinds de onafhankelijkheid was Lys Mykita, ‘
Mykita de vos’. Het boek dat aan de film ten grondslag lag, is de absolute klassieker onder de Oekraïense kinderboeken.
Voor de
moraal van dit verhaaltje is er keus genoeg. In de eerste plaats: zoals zovele wetenschappen, blijkt ook de neerlandistiek hier weer eens kleiner dan zijn object. Dat geldt voor astronomen en de sterren, en voor neerlandici en literatuur. Over de Middelnederlandse Reynaert bestaan inmiddels duizenden publicaties.

Hans Christiaan Anderson, H.P. Blavatsky en Frits van Oostrom laten zien dat het met behulp van sprookjes mogelijk is de éne werkelijkheid te duiden. Occulte verhalen (H.P. Blavatsky & W.Q. Judge Een behekst leven p. 7):
Een aantal jaren liepen mijn zaken voorspoedig. Ik won het vertrouwen van veel invloedrijke Japanners; door hun bescherming kon ik reizen en zaken doen op plaatsen waar vooral in die tijd vreemden niet gemakkelijk toegang kregen. Onverschillig voor alle religies kreeg ik belangstelling voor de
filosofie van het boeddhisme, het enige religieuze stelsel dat ik de term filosofisch waard achtte. Zo bezocht ik in mijn vrije uren de merkwaardigste tempels van Japan, de belangrijkste en meest bijzondere van de zesennegentig boeddhistische kloosters van Kyoto. Achtereenvolgens bracht ik een bezoek aan DaiBoetsoe, met zijn reusachtige klok, Tseonene, Enario-Yassero, Kai-Missoe, Higadsi-Hong-Vonsi en vele andere beroemde tempels.
8: Op een dag die ik nooit zal vergeten, een
noodlotsdag, maakte ik kennis met een eerbiedwaardige en geleerde bonze, een Japanse priester, Tamoera Hideyerî genaamd.
9: Op een dag deed hij de
paradoxale uitspraak: ‘We kunnen niet hopen in het volle genot van ons bewustzijn in het hiernamaals te leven, tenzij we tevoren een stevige en vaste, geestelijke grondslag hebben gelegd.
9,10: Zelfs dan! Men kan ongelovig zijn en toch in zijn geestruimte voor twijfel openlaten, hoe klein die ruimte ook is; en dan op een dag, al was het maar voor één ogenblik, trachten de deur van de
innerlijke tempel te openen; en dit zal voor het doel voldoende blijken te zijn.’
U bent bepaald poëtisch en bovendien
paradoxaal, eerbiedwaardige heer. Wilt u zo vriendelijk zijn me iets meer over het mysterie te vertellen?’

Ollongren heeft een mooie relatie met Thorbeckeandersom is het minder (Martin Sommer Volkskrant 29 juni 2019 Opinie p. 23):
Frits van Oostrom is er bepaald niet gerust op. Hij vreest dat vanwege die diversiteit zijn geschiedeniscanon
'een twistappel of zelfs een splijtzwam' zal worden, aangezien de trend is dat men vooral zichzelf wil terugzien in de geschiedenis. Hij vertelde ook hoe de vlag erbij hangt in het onderwijs. Waarom kennen de kinderen de canon niet meer? Omdat hun onderwijzers de vaderlandse geschiedenis nu al niet meer in hun bagage hebben. 'Weet je hoeveel uren geschiedenis ze krijgen op de pabo? Dat is in drie jaar tijd achttien uur of daaromtrent.'
Stel je voor. Zes uur geschiedenis in een jaar. Met de feitenkennis is het treurig gesteld, maar de diversiteit bloeit als nooit tevoren. Bijna wekelijks lezen we in de krant over groepen die zich door de geschiedenis tekortgedaan voelen. Amsterdam moet nog een jaartje studeren - waarom eigenlijk - maar gaat dan excuses aanbieden voor de verdiensten door de slavernij. Want het opeisen van een plaats in de geschiedenis is niet meer voldoende, er moeten ook schuldigverklaringen komen. Dat helpt niet bij het vormgeven van de thorbeckiaanse gezamenlijkheid.

Voor welk probleem is curriculum.nu de oplossing (Aleid Truijens de Volkskrant 7 maart 2020 Opinie p. 18):
Delen van het huidige curriculum kunnen een opfrisbeurt gebruiken. Maar het hele curriculum in één keer op de schop, moet dat nou? Het is vragen om mislukking.
Voor welk nijpend probleem is curriculum.nu eigenlijk de oplossing? Zoals Jan Jimkes, oud-conrector en klokkenluider bij de commissie Dijsselbloem in 2007, stelt: ‘Het was onverantwoord om zonder grondige analyse van het probleem met een zo omvangrijk proces als curriculum.nu te beginnen.’ Het probleem van ongemotiveerde leerlingen heeft alles met de kwaliteiten van de leraar te maken. Zoals Frits van Oostrom ooit zei: wij hebben ‘te dikke’ lesmethoden en ‘te dunne’ leraren.
De pech voor
curriculum.nu is dat er immense problemen zijn in het onderwijs, los van het lerarentekort, waarvoor deze plannen géén oplossing bieden: de afnemende leerprestaties, te zien in Pisa-onderzoeken, de laaggeletterdheid van een kwart van de leerlingen, en het meest beschamende: de toenemende kansenongelijkheid. Ons onderwijs doet niet wat het moet doen: alle kinderen de kans bieden om te worden wie ze willen zijn en hun de beste werktuigen daartoe geven. Dáár ligt de grote opdracht voor de komende tijd.

Geschiedenis Prijs voor Van Oostrom (Binnenlandradactie Volkskrant 29 oktober 2018 p. 8):
De Libris Geschiedenis Prijs 2018 gaat naar letterkundige Frits van Oostrom voor zijn boek Nobel streven. Het boek beschrijft ‘het onwaarschijnlijke maar waargebeurde verhaal van ridder Jan van Brederode’. Aan de Libris Geschiedenis Prijs is een bedrag van 20.000 euro verbonden.
Voor zijn wetenschappelijk werk kreeg hij in 1995 de
Spinozaprijs. Zijn boek Maerlants wereld werd in 1996 bekroond met de AKO Literatuurprijs.

Hella Haasse in ons literaire pantheon (Elsbeth Etty De Groene Amsterdammer 8 februari 2018 p. 56):
Frits van Oostrom heeft ons recent dat prachtige boek Nobel streven geschonken, ‘het onwaarschijnlijke maar waar gebeurde verhaal van ridder Jan van Brederode’. Want die sneuvelde in de slag bij Azincourt, waar hij als huurling aan dezelfde kant streed als Orléans.
Behalve een treffen op het slagveld blijkt Azincourt óók een literaire ontmoeting te zijn geweest. De virtuoze reconstructie die Van Oostrom maakte van het leven, maar vooral het geschrift van Jan van Brederode vereiste veel
verbeeldingskracht. Hij moest zich inleven in zijn hoofdpersoon. Daarbij vroeg hij zich naar eigen zeggen af wat een literator als Hella Haasse van dit verhaal gemaakt zou hebben. En dat is precies wat bij mij opkwam toen ik Nobel streven las, maar geen zorg: ook dit boek, strikt wetenschappelijk als het is, leest ‘als een roman’.
Van Oostroms aanpak verschilt in essentie dan ook niet van die van Haasse, die over de biografie als genre opmerkte dat het erom gaat ‘een mens op het spoor te komen en te volgen in zijn maatschappelijke en privé-bestaan, als unieke persoonlijkheid én als representant van zijn tijd’. In de pas verschenen memoir van schrijfster Yvonne Keuls over haar vriendin Hella Haasse, Zoals ik jou ken, ken jij mij, komt dit ook ter sprake.
‘Als je schrijft gaat het in de eerste plaats om je woordkeuze, om verbeelding, stijl, poëzie, fantasie, ritme, de emotie die je kunt overbrengen. Je onderwerp is daaraan ondergeschikt’, zei Haasse in een kleine polemiek met haar collega over engagement in de literatuur.

Het groot manifest der Nederlandse taal (Civis Mundi Digitaal #34 december 2015):
Die
Engelse monocultuur werkt niet alleen verschralend, maar is bovendien een regelrechte bedreiging van het Nederlands als wetenschapstaal. Het communiceren van de wetenschap in een enkele wereldtaal dreigt de creatieve inbreng van andere talen en culturen te smoren. Het ontneemt iedere stimulans de eigen taal als wetenschapstaal nog verder te ontwikkelen. Dit betoogde in de jaren negentig al de prominente Vlaamse jurist M. Storme in een rede over het Nederlands als cultuur- en wetenschapstaal die hij toen hield op uitnodiging van de Koninklijke Nederlandse Academie Van Wetenschappen.
Het groot manifest der Nederlandse taal is door
Frits van Oostrom en Dorien Pessers ondertekend.

Hoe de markt huishoudt op de Vrije Universiteit
Uw 5 kost mij twaalfduizend euro (Marcel ten Hooven De Groene Amsterdammer 15 mei 2013):
Universiteiten raken steeds meer in de greep van het neoliberalisme. De colleges van bestuur runnen ‘hun’ instelling als een commercieel bedrijf. Zo ook op de Vrije Universiteit te Amsterdam. ‘Dit is uitlokking tot fraude.
Met
gevoel voor dramatiek concludeerde de oud-president van de Koninklijke Nederlandse Akademie der Wetenschappen, Frits van Oostrom: ‘Het academische lichaam is gedrogeerd met de bloeddoping van het moderne marktdenken.’ De marktlogica van zo hoog mogelijke opbrengsten tegen zo laag mogelijke kosten vertaalde zich op de universiteiten in het doel zo veel mogelijk studenten zo snel mogelijk aan een diploma te helpen. Het aantal studenten steeg van 160.000 in 2000 naar 245.000 nu, tegelijkertijd met een halvering van de uitgaven per student sinds de jaren tachtig. Dat regime kan niet zonder strakke beheers- en controlemechanismen, om het maximale uit de organisatie te persen. Om wille van de efficiency en de effectiviteit moet het academische werk zo veel mogelijk meetbaar en onderling vergelijkbaar worden gemaakt. Zo ontstaat als vanzelf een hiërarchische organisatie, met een steeds dikkere laag managers die aan de hand van hun metingen en vergelijkingen het ‘rendement’ van studies in de peiling houden.
Tussen 2005 en 2010 nam het
aantal managers aan de universiteiten met bijna een vijfde toe. In een parallelle beweging vergde de concurrentie om het binnenhalen van studenten een vergroting van de pr-afdelingen met een derde. Hun boodschap veranderde van het geven van voorlichting in marketing.
Universiteiten zijn steeds meer
opleidingsinstituten geworden. Dan krijg je zo’n situatie. Vroeger kon je tegen een student zeggen dat hij het academische niveau nog niet had bereikt en daarom zijn jaar over moest doen. Nu kost het mijn afdeling én de student geld als ik dat tegen hem zeg. Het systeem zet dus druk op mijn afdeling om zo veel mogelijk geslaagden af te leveren en het zet druk op de student om bij mij te klagen als hij niet slaagt. Eigenlijk is het een uitlokking tot fraude. Zeker, het behoort tot de beroepsethiek van docenten zich daaraan niet te bezondigen, maar het lijkt me toch wijzer het systeem zo in te richten dat een student niet tegen mij hoeft zeggen: “Uw 5 kost mij twaalfduizend euro.” Dan kom je al gauw in de verleiding er wat op te verzinnen.’

In de politiek geldt ter linkerzijde de uitspraak van Frits van Oostrom: wij hebben ‘te dunne’ politici voor de ‘te dikke’ maatschappelijk problemen. Terwijl om een duurzame samenleving te bereiken Mark Rutte voor 100% het neoliberalisme van Donald Trump ondersteunt.

Emotie en empathie Emoties raken aan het wezenlijke van ons als mens. Onze omgang ermee, de erkenning dat ze in ons leven en de verwoording van de emotie en de beleving ervan naar onszelf en anderen kleurt het beest in ons, niet alleen op het niveau van de sekse - vrouwen kunnen in het algemeen beter bij hun emotie dan mannen - maar ook op individueel niveau.
Emotie is een lichamelijke sensatie plus het besef van de sensatie in reactie op wat je meemaakt, ervaart of verwacht. In essentie is het een combinatie van racende zenuwen, hormonen die hun werk doen en veranderende spierspanning, en de registratie hiervan in ons brein.
Alle emoties zijn variaties op, en gradaties van deze vier: blijheid, woede, verdriet, angst. Daarvan is angst - levensangst - de basisemotie, namelijk, de emotie die ons verbindt met de wereld buiten ons en waarvan alle andere zijn afgeleid.

Jenny Slatman Vreemd lichaam Over medisch ingrijpen en persoonlijke identiteit
Hoofdstuk De macht van de blik (p. 130-131):
De Britse socioloog Anthony Giddens (1991) stelt dat wij sinds de jaren zestig in een tijdperk leven waarin we onze identiteit niet meer kunnen ontlenen aan vaste tradities en kaders, maar dat wij die identiteit steeds zelf moeten creëren. Zo zegt hij dat ons ‘zelf’ een ‘reflexief project’ is: wij creëren onze zelfidentiteit door ons steeds aan onszelf te spiegelen. Giddens gaat ervan uit dat dit reflexieve project voornamelijk bestaat uit het maken van je eigen keuzes uit een veelheid aan mogelijkheden.
Het was Giddens idee van
"Derde Weg"-politiek (Mind over Matter-politiek) die het politieke denken van Blair vorm gaf. Hij nam steeds actief deel in de Britse politieke debatten waarbij hij achter de centrumlinkse Labour Party stond. Hij kwam geregeld in de media en schreef vele artikels (waarvan een groot aantal verschenen zijn in New Statesman). Giddens draagt regelmatig bij tot het onderzoek en de activiteiten van de progressieve denktank Policy Network. In juni 2004 kreeg hij life peerage (lidmaatschap van het Hogerhuis voor de Labour Party) waarbij hij de titel van baron (van het Londense Southgate in de London Borough of Enfield in ontvangst kreeg. Daarnaast bezit Giddens ook 15 eredoctoraten van verschillende universiteiten.[4]

Kantelpunt (Mayke van Keep Volkskrant 10 februari 2018 Opinie p. 4):
Communicatiestrateeg Mayke van Keep veranderde van standpunt over engagement in het bedrijfsleven.
Nieuwe standpunt
'Een bedrijf dat de ogen sluit voor wat er in de samenleving leeft, kiest de snelste route richting reputatieschade en riskeert zijn voortbestaan. Het mist de kans een bijdrage te leveren aan maatschappelijke kwesties, zoals klimaatverandering. Dat is wat de samenleving nu van hen verwacht. Bij kritiek wachten tot de storm is overgewaaid, werkt niet. De media en publieke opinie zijn niet meer te negeren. Zeker in een tijd van sociale media, waarin discussies grote groepen bereiken, is het beter als een bedrijf open is over zijn dilemma's.

Verwar journalistiek niet met wetenschap (Merijn Oudenampsen de Volkskrant 9 februari 2018 p. 22):
Wat Bolkestein mij bovenal aanrekent, is dat ik hem niet heb gesproken. En dat ik van alles beweer, zonder dat bij hem even telefonisch te hebben nagevraagd. Wie op vlinders promoveert, gaat toch vlinders kijken? Hij lijkt hier het journalistieke principe van hoor- en wederhoor te verwarren met de academische mores. Voor wie een literatuurstudie doet, zijn boeken de vlinders. En laat het nou net zo zijn, dat ik hier in mijn werkkamer een prachtige vlindercollectie heb.
Amerikaanse nieuw-rechtse denkers
Wat zijn precies de onjuistheden die Bolkestein mij aanwrijft? In een brief van 7 februari in NRC is hij daar wat preciezer over. Hij stelt dat hij 'weinig tot niets' weet van de Amerikaanse nieuw-rechtse denkers met wie ik hem associeer in mijn proefschrift. En dat hij de filosoof
Friedrich Hayek nooit heeft gelezen, die ik naar voren schuif als intellectueel inspirator van Bolkestein.
In de bundel Het heft in handen (1995), gebruikt Bolkestein Hayeks The constitution of liberty om zijn visie op het liberalisme te gronden.
Hayek is volgens Bolkestein 'misschien wel de belangrijkste liberale politieke filosoof van de twintigste eeuw'.
Van verzorgingsstaat naar waarborgstaat
De sociale zekerheid kon vervangen worden door een basisstelsel op zestig procent van het minimumloon.
Dit filosofisch op Hayek geïnspireerde hervormingsprogramma vond zijn concrete vertaling in de VVD-discussienota Liberaal bestek '90. De Volkskrant, toen nog een ietwat linksere krant, beschreef dit programma onder de kop 'restauratie' als 'onversneden burgerlijk conservatisme. Terug tot Dickens'.

Het mechanisme van de evolutie, de co-reflectie van Teilhard de Chardin draait in de kern om co-creatie, culturele innovatie. De integrale groei van het bewustzijn van de mens, het bewustwordingsproces bestaat uit de uitwisseling tussen het vrouwelijk en het mannelijk, tussen 'Chaos, Gaia en Eros' en het 'Goede, Ware en Schone', tussen 'Chaos-Theos-Kosmos' en 'Goden-Monaden-Atomen', tussen materie en geest, tussen lagere Tetrade en hogere Triade, tussen chaos en harmonie, tussen navel (Epithumia) en hart (Thumos), tussen begin en het einde, tussen Alpha en Omega.

Frits Bolkestein heeft gelijk wanneer hij stelt: In der Beschränkung zeigt sich der Meister. Hij heeft ongelijk wanneer hij vindt dat politieke filosofen altijd achter op de geschiedenis en de politieke ontwikkelingen lopen.
Bolkestein is het niet eens met Benjamin Barber en Hans Feddema die een Derde Weg, Matter over Mind , lees een paradigmawisseling proberen te vinden die noch jihad noch McWorld is. Maar die Derde Weg is er niet volgens Bolkestein: McWorld is namelijk onlosmakelijk met de democratie verweven.

Waarom ik hoogleraren niet tot de orde roep (Carel Stolker de Volkskrant 9 februari 2018 p. 23):
Bolwerk van vrijheid zijn is een dagelijkse opdracht. Het open debat vergt niet alleen de moed het debat te voeren, maar ook om goede omgangsvormen en een veilige omgeving. De universiteit is behalve een organisatie vooral een gemeenschap van mensen - en daarin zijn goede onderlinge relaties essentieel.
Maar een gemeenschap loopt altijd het gevaar van mainstream-denken.
Het is een traditie die universiteiten ook vandaag moeten koesteren. Zij staan voor vrijheid van geest, van denken en spreken, en voor een ongebonden ontwikkeling van onderzoek en onderwijs. Zij vormen vrijplaatsen waar iedere vraag gesteld kan worden en in vrijheid beantwoord.

Klimaatbeleid vereist rechte rug (Thomas Dekker Volkskrant 27 december 2018 p. 24):
KEK-voorzitter Thomas Dekker, namens de Klimaat en Energie Koepel voor jonge professionals.
Premier Rutte moet de in Katowice uitgesproken ambities ook hier in de praktijk brengen.
Jonge professionals delen de zorgen van Rutte dat de huidige plannen niet voldoende zijn. Wij roepen onze minister-president daarom op om de vergaande ambities, waar hij bevlogen over sprak in Katowice, ook in ons eigen Nederland in de praktijk te brengen.
Laat ons gemeenschappelijke belang duidelijk zijn: wij willen in 2050 nog kunnen leven op deze aarde. Start daarom nu met een daadkrachtig plan en schuif de klimaatproblemen niet van u af. Wij roepen Rutte daarom op om de ambitie waar hij internationaal vol lof over spreekt, ook in Nederland in de praktijk te brengen.

Waarom ik nog steeds NeverTrumper ben (Bret Stephens Volkskrant 2 januari 2018 p. 19):
Kan ik mezelf nog wel conservatief noemen?
Het antwoord hangt af van de definitie. Deze is mij altijd bevallen: 'De kernwaarheid van het conservatisme is dat cultuur, en niet politiek, het succes van een samenleving bepaalt.' Dit is een uitspraak van wijlen Daniel Patrick Moynihan. Hij voegde eraan toe: 'De kernwaarheid van links is dat de politiek een cultuur kan veranderen.'
In plaats van een president die de eer en de integriteit van zijn eigen ambtenaren en instellingen verdedigt, hebben we er een die zijn eigen minister van Justitie vernedert, de FBI door het slijk haalt en onze inlichtingendiensten vergelijkt met de Gestapo.
Trump normaliseert dit allemaal.
En de aanhangers van Trump zullen ontdekken dat beide elementen van de bewering van Moynihan bewaarheid worden: niet alleen dat cultuur is wat er het meest toe doet, maar dat de politiek haar ook kan veranderen - in dit geval zeer ten kwade.

Wieringa en Europa (Chris van Gerwen Volkskrant 2 januari 2018 p. 19):
Tommy Wieringa wil een harde Europese buitengrens omdat deze noodzakelijk zou zijn. Hij toont hiermee in een waanwereld te leven. Europa's grillige grenzen kunnen nooit hermetisch gesloten worden en dat is ook helemaal niet nodig als Europa wat beter naar zijn innerlijk zou kijken.
Het is niet de politieke of federale eenheid die het pretendeert te willen zijn. Het is een los conglomeraat van naties, die elk een eigen agenda nastreven en dat enkel om economische redenen bestaat. Aan ideologie en democratische waarden bewijst het alleen lippendienst, wandt uiteindelijk is het de ECB, met haar onderdrukkende maatregelen, die de dienst uitmaakt. Een puur kapitalistisch systeem dus.
Wat Europa nodig heeft is een herbezinning op zijn innerlijke waarden, een herformulering van zijn ideologie waarin alle aangesloten landen zich kunnen vinden. Dan pas zal Europa ook innerlijk een hechte gemeenschap kunnen worden die een adequate oplossing zal weten te vinden voor al die verschoppelingen die, om wat voor reden dan ook, langs zijn grenzen binnenstromen.

Ankers in een veranderende wereld (Sabine van Osta Theosofia september 2015 p. 114-119):
114: Naast de vele negatieve implicaties die vastzitten aan dit gegeven, onder andere ten aanzien van het ecosysteem van de aarde en bijvoorbeeld voor zowel de lokale als de wereldeconomie, zitten in deze situatie ook interessante mogelijkheden verborgen. Dit heeft Tim Boyd eveneens aangegeven in zijn artikel: ... zij die hun bewustzijn voelen toenemen, voelen niet alleen de aard van de gedachtestromen aan, maar tevens de mogelijkheden om deze aard te wijzigen. In dit laatste element is nu juist het interessante element gelegen, in het bijzonder in omgevingen waar de intensiteit van de gedachtestromen zo hoog is als in gebieden met een zeer hoge bevolkingsdichtheid.
117,118:
Hij zegt iets verderop: De problemen waarmee we ons vandaag geconfronteerd zien, werden gecreëerd door mensen, of het nu gaat om gewelddadige conflicten, vernietiging van het milieu, armoede of honger. Deze problemen kunnen oplost worden dankzij menselijke inspanningen, door in te zien dat wij broeders en zusters zijn, en door het ontwikkelen van deze zin voor broederschap. We dienen een universele verantwoordelijkheid jegens elkaar te cultiveren en deze verantwoordelijkheid uit te breiden tot op het niveau van de planeet die we met elkaar moeten delen.

Steeds Erger (Sheila Sitalsing Volkskrant 27 december 2017 p. 2):
Toen kwam de kersttoespraak van de koning voorbij. Daarin maakt de vorst gewag van 'steeds meer mensen' die 'zich terugtrekken in hun eigen kamer, zonder besef van het huis dat we samen delen'. Het wordt ook, meent hij, 'steeds moeilijker om elkaar in het dagelijks leven te ontmoeten', al is hij daar niet helemáál zeker van, want hij voegt er voor de zekerheid 'het lijkt' bij. Kerk, kantoor, café, sportclub en school worden genoemd als locaties 'die de verbindende factor steeds meer verliezen'. Er zijn ook 'steeds meer mensen' die 'hun digitale deur het liefst dicht houden en alleen nog maar kennis nemen van ideeën en meningen die hun groepsgevoel en mening bevestigen'.
Leest die man weleens een rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau, dat er met enige regelmaat met onderzoekers op uit trekt om te meten wat er écht leeft onder de mensen? Meestal is dat optimisme. En geluk, vrolijkheid, vrijwilligerswerk, mantelzorg en gemeenschapszin, op een stabiel tamelijk hoog niveau.

'Het touwtje uit de brievenbus is dubbelzinnig' (Ger Groot Trouw 3 december 2016):
Dubbelzinnig symbool
Het kwade niet benoemen uit eerbiediging van het goede is een ondeugd die de van de jaren '60 en '70 gretig wordt verweten. Intussen wordt ze door jongere cohorten kennelijk vrolijk voortgezet. Wie naar grotere maatschappelijke cohesie en vertrouwen terugverlangt, zo denkt de kleindochter, moet vrouwen wel opnieuw aan het aanrecht willen binden. Ik heb wel eens integerder vormen van kritiek gehoord. En logischer gedachtengangen ook. Want waarom zou je überhaupt in de weer gaan met truukjes om deuren te openen wanneer er tóch wel iemand thuis is dat voor je te doen?

Altijd vooruit (Hein Janssen Volkskrant 22 december 2017 p. 16-17):
Roem, het nieuwe toneelstuk waarin Renée Soutendijk (60) speelt, komt gevaarlijk dicht bij het lot van de oudere acteur. Maar zij is voorlopig nog niet uitgespetterd.
BN'er of anoniem door het leven gaan?
'Bekendheid en roem zijn ook het thema van onze nieuwe voorstelling Roem. Het gaat op een ironische manier over wat een BN'er overkomt als hij ineens ten val komt - in dit geval over een bekend acteur die uit een tv-serie wordt geschreven. Maar ook figuurlijk over het loslaten van een rol, zoals iedereen dat op z'n tijd overkomt - als je met pensioen gaat, bijvoorbeeld, of als je kinderen het huis uit gaan. Is je rol een deel van je identiteit geworden en hoe kom je daarvan los? Dat is een interessant thema dat in Roem aan bod komt.'
Narcisme of Bescheidenheid
'Acteren is een vorm van narcisme, laat ik daar helder over zijn. Het hoort bij het vak, dat vak is me lief, dus iets van narcisme zit ook in mij. Waarom zou je anders op dat podium gaan staan? Je hebt toch behoefte aan contact met het publiek. Dat er naar je gekeken wordt, is onderdeel van wat wij doen, van wat wij zijn. Maar verder heb ik weinig behoefte om in het middelpunt van de belangstelling te staan.'

'Rente is al nul met 0,05%' (Ruben Eg interviewt Matthijs Bierman Telegraaf 22 december 2017 p. 22-23):
Maar ondanks geen of bijna geen rente gebeurt in 2017 iets vreemds bij de Nederlandse banken: Nederlanders blijven onverminderd doorsparen. De totale tegoeden zijn blijven oplopen. "De maatregelen van de ECB, die de economie heeft willen aanvuren, hebben een averechts effect gehad", constateert Bierman. "Mensen zijn geschrokken, en meer gaan sparen. En op de financiële markten komt zoveel geld beschikbaar, dat niemand nog weet waarin ze moeten investeren. Dan gaan ze hele gekken dingen doen, zoals investeren in bitcoin. En dan hebben we het nog niet eens over de vraag hoe we uit deze extreme situatie komen. Ik denk dat de ECB met dit beleid véél te ver is gegaan.'

Triodos Bank zet woord duurzaam in ijskast (Ruben Eg Telegraaf 27 januari 2017):
De ‘duurzame’ Triodos Bank wil af van het woord ‘duurzaam’. „Consumenten en ondernemers worden duurzaamheidsmoe, omdat het woord te pas en te onpas wordt gebruikt. Het is een containerbegrip geworden, dat niemand meer iets zegt”, constateert Matthijs Bierman, directeur Triodos Bank Nederland.

Denkend aan Holland… Economie (Ewald Engelen De Groene Amsterdammer 21 december 2017 p. 11):
… zie ik mannen in grijze pakken politiek bedrijven met een rekenliniaal; zie ik toezichthouders keuvelen met de ondernemers die zij moeten controleren; zie ik bevoorrechte heren en een enkele dame op staande recepties eindeloos dezelfde marktclichés prevelen; zie ik dertienduizend ‘preventief geruimde’ eenden door een bulldozer op een grote hoop worden gedouwd; zie ik geduldig papier vol goede groene bedoelingen in een diepe lade langzaam vergelen terwijl het land op alle duurzaamheidslijstjes stijf onderaan staat; zie ik media-economen luid applaudisseren voor economische prestaties die matig, parasitair, duurzaam en uiterst fragiel zijn, alsof de status van hun professie staat of valt met de stand van het land; zie ik de vrijwel voltallige Kamer in antwoord op de grote uitdagingen van onze tijd een motie aannemen om de vergaderzaal op te fleuren met een driekleur; zie ik de ene na de andere megastal in vlammen opgaan, het land bedekkend onder de misselijkmakende geur van verbrand vlees, terwijl de financier ervan zich in advertenties opwerpt als antwoord op het wereldvoedselvraagstuk; zie ik bankiers die tien jaar na een crisis, die honderdduizenden hun baan of bedrijf heeft gekost, weer over de Zuidas paraderen alsof zij de wereld bezitten; zie ik politici cadeautjes aan multinationals uitdelen nadat zij acht jaar lang met een beroep op de rekenliniaal van Schaüble tientallen miljarden euro’s van burgers hebben gestolen; zie ik Amsterdamse adressen waar honderden bv’s en cv’s gevestigd zijn, waar geen mens werkt maar waar wel honderden miljarden euro’s doorheen stromen; zie ik Groningse gevels met diepe scheuren en barsten, veroorzaakt door aardbevingen, waar door Randstedelijke hebzucht niets aan wordt gedaan; zie ik woedende burgers op dichte loketten beuken waarachter zich toondove elites verbergen; zie ik politieke principes in de briesjes van alledag afknappen als luciferhoutjes; etc.

Nout Wellink: ECB is kamikazepiloot (FD 11 maart 2016):
De Europese Centrale Bank (ECB) gedraagt zich als een kamikazepiloot en gaat veel te ver bij het verruimen van het monetair beleid. Dat zei Nout Wellink, tussen 1997 en 2011 president van De Nederlandsche Bank, donderdagavond in Nieuwsuur. Hij reageerde daarmee op het pakket maatregelen van de Europese Centrale Bank om het monetair beleid verder te verruimen.
Volgens Wellink is de diagnose die ECB-president Mario Draghi stelt dat deflatie dreigt in de eurozone fout. 'Er is geen sprake van dalende lonen en prijzen op dit moment. Dokter Draghi blijft maar injecties geven en de dosis van het medicijn verhogen, terwijl hij zich af moet vragen of de diagnose juist is'.
Ook belemmert de ECB in de ogen van Wellink de noodzakelijke aanpassingsprocessen bij banken en bedrijven.
'Zij krijgen gratis geld en kunnen hun ondeugden continueren', zei Wellink. Hij wees er in dit verband op dat de Bank voor Internationale Betalingen (BIS) waarschuwt dat de lage rente de productiviteitsgroei in westerse landen heeft gehalveerd. Op de vraag hoe bezorgd hij is op een schaal van 1 tot 10 zei Wellink: 'negen'.

Roek Lips De wereld dat ben jij Gesprekken en gedachten over een nieuwe tijd
Waarom leren we zo weinig van de geschiedenis? Wat is er nodig om vertrouwen te herwinnen? Wat kunnen we leren van de natuur? Waarom neemt het aantal mensen met psychische problemen zo snel toe? Wat betekent het om toekomstbestendig te zijn? Hoe verhouden we ons tot elkaar en onze omgeving in een tijd dat niets meer vanzelfsprekend is? In De wereld dat ben jij gaat Roek Lips (opnieuw) in gesprek met wetenschappers, kunstenaars en mensen met een bijzonder levensverhaal, op zoek naar inzichten en houvast.

De opdracht van onze tijd zit in het delen van elkaars perspectieven (Ibtihal Jadib de Volkskrant 11 oktober 2023, p. 2):
Volgens
Hisschemöller ontstaan conflicten omdat wij mensen niet in staat zijn te kijken naar ‘dewerkelijkheid; er bestaat niet zoiets als een gemeenschappelijke wereld. Ieder van ons kijkt, luistert en voelt naar individuele beelden die we zelf hebben gecreëerd van de wereld.
Het boek van
Roek Lips draagt in zichzelf het antwoord op de vraag die hij opwerpt: de opdracht van onze tijd zit in het delen van elkaars perspectieven. Gelijkwaardigheid krijgt pas gestalte wanneer we ons interesseren voor het wereldbeeld van de ander, als we tijd en moeite investeren om naar elkaar te luisteren. Je kunt dan nog steeds denken dat die ander complete kolder verkondigt, maar aandachtig luisteren vergt een inspanning met een geweldig mooie bijwerking: je kunt er niet meer omheen de ander als mens te zien.

#Nepnieuws (Pieter Klok de Volkskrant, katern Zaterdag 23 december 2017, p. 29):
Is #Fakenieuws een tijdelijk fenomeen dat hoort bij de
volwassenwording van internet? Tot de komst van internet bepaalden massamedia het wereldbeeld. Daarna werd de journalistiek gedemocratiseerd en dat was een goede ontwikkeling. De toegang tot informatie nam enorm toe, foute berichten werden snel gecorrigeerd en door de lage drempel om een medium te beginnen werd de pers alleen maar pluriformer. In de politiek is zeker in Angelsaksische landen sprake van een post-truthtijdperk. Kiezers laten zich vaak liever leiden door emoties dan door feiten en de ratio. Slimme politici spelen daarop in. Zowel de keuze voor Trump als de keuze voor de Brexit werden sterk door emotie bepaald.
De sociale media worden vaak aangewezen als broeinesten van nepnieuws, maar het zijn vooral ook broeinesten van emotie, niet alleen bij Brexiteers en Trumpianen, maar vaak ook bij hun tegenstanders. De opkomst van de emotie en het continue ondergraven van de feiten versterken elkaar. Waarom zouden feiten meer waard zijn dan emoties, als ze net zo grillig en onbetrouwbaar zijn?
Hoe kunnen we deze zichzelf versterkende cyclus doorbreken? Als krant door in de eerste plaats het goede voorbeeld te geven. Door gewetensvol om te gaan met de feiten, door eerlijk te zijn over wat je wel, maar vooral ook over wat je niet weet en door altijd open te blijven staan voor verschillende interpretaties en perspectieven.
Politici moeten wellicht ook eerst naar zichzelf kijken. Het nieuws dat het ministerie van Justitie onderzoeksresultaten manipuleert om beleid erdoor te drukken, kwam op een zeer ongelukkig moment. Hoe kun je geloofwaardig nepnieuws bestrijden als je tegelijkertijd zoveel dedain voor de feiten tentoonspreidt? Wie nepnieuws wil bestrijden, moet in de eerste plaats bij zichzelf beginnen.

Weekoverzicht (Pieter Klok de Volkskrant 4 juli 2015):
Adjunct Pieter Klok blikt deze zondag, tijdens de vakantie van de hoofdredacteur, terug op de nieuwsweek en licht enkele bijzondere artikelen uit.
Ondanks de hitte moet ik deze dagen vaak denken aan IJsland. Ooit, in de herfst van 2008, werd ik daar heen gestuurd om de
Apocalyps te verslaan. Het land was net failliet en de vrees was dat het zou terugvallen in totale armoede. Ik nam grote hoeveelheden cash mee en trok van supermarkt naar autohandelaar, van kroeg naar restaurant maar nergens was een crisis voelbaar. Het leven ging gewoon door.

'Faceboek brengt pavlovtechniek naar nieuw level' (Janita Naaijer Volkskrant 21 april 2016 p. 23):
Erdogan-cartoons van Ruben L. Oppenheimer zijn niet welkom op Facebook, en ook een Erdogan-hekeldicht van journalist Annabel Nanninga werd naar de digitale prullenbak verwezen. Technologiedeskundige en jurist Danny Mekic over de houdbaarheid van Facebooks huisregels.
Wat zou Zuckerberg moeten doen?
'Hij moet de nationale wetgeving van ieder land handhaven. Je kunt niet één norm hanteren voor zeven miljard mensen. Facebook moet doen wat Twitter doet. Twitter laat bepaalde tweets in sommige landen niet zien, omdat die daar in strijd zijn met de wet. Tegelijkertijd tonen ze wel dát ze een tweet hebben weggehaald, terwijl het op Facebook volledig onduidelijk blijft welke posts verwijderd zijn.'

‘Achter de rijkdom van veel Duitse bedrijven schuilt vaak een obscure familiegeschiedenis’ (Abel Bormans de Volkskrant 4 mei 2022 p. V4-5):
Journalist David de Jong (35) deed onderzoek naar de rijkdom van Duitse industriëlen die tijdens het nazi-bewind een
fortuin verdienden over de ruggen van dwangarbeiders en Joden. Uit zijn boek Nazi Billionaires blijkt dat hun nazaten al net zo opportunistisch zijn als hun grootvaders.

Welkom in Gullivers EU (Arnout Brouwer Volkskrant 27 december 2017 p. 22):
In Oostenrijk beleefde de conservatiefbruine coalitie zijn vuurdoop. En zie, ook Kurz wil meer samenwerking op strategische gebieden als defensie en immigratie - maar ook hij is wars van een euroregering en haalt
'subsidiariteit' van stal om te onderstrepen dat niet alles in Brussel besloten hoeft te worden. De eurozone? Graag een door lidstaten zelf te voeren regie en strenge handhaving van de afgesproken fiscale regels.
Dit zijn maar twee recente voorbeelden van het nieuwe Gulliver's Europa in werking. De dynamiek van de Europese integratie is een totaal andere dan die van zelfs tien jaar geleden (toen Frankrijk en Nederland al een EU grondwet afschoten). Rutte en Kurz zijn daarvan voorbeelden: zij zoeken naar wegen om Europa te behouden in populistische tijden.\\ De recente eurobarometer onderstreept dat immigratie en terrorisme verreweg de grootste zorgen zijn voor EU-burgers. De EU heeft de steven al gewend in een richting die deze zorgen zou kunnen verminderen. Het zou mooi zijn als ook het Nederlandse debat over Europa zich in realistische zin zou aanpassen aan deze veranderde tijden. Een supereend wordt het niet, maar een eendje dat kan zwemmen - daar hebben we allemaal profijt van.

Tomáš Sedlácek: Het is niet de taak van politici en economen om het bruto nationaal product zoveel mogelijk te doen groeien, maar om het verschil tussen de vette en magere jaren te verkleinen (Arnon Grunberg Volkskrant 21 april 2012).

Om de corruptie te bestrijden werkt het door VVD'ers als Hans van Baalen aangehangen neoliberalisme, lees het pro-cyclische vrijemarktfundamentalisme contraproductief. De pieken en dalen van de conjunctuurbeweging worden daardoor alleen maar versterkt. Een anti-cyclisch beleid vlakt de pieken en dalen af en verkleint dus het verschil tussen de vette en magere jaren.

De VVD onder leiding van Mark Rutte heeft zijn uiterste houdbaarheidsdatum bereikt. Bij leiderschap gaat het niet primair om het verdienmodel, het vrijemarktevangelie , het ‘Ieder voor zich en God voor ons allen’ dat door de VVD wordt verkondigd, maar dienend leiderschap dient centraal te staan. De economie is door de eenzijdige korte termijn focus op de hefboomwerking en de aandeelhouderswaarde vastgelopen. De belangrijkste klanten van een bedrijf zijn niet de aandeelhouders, maar de werknemers. Het werkt contraproductief om de onzekerheid dat er iets mis is met onze cultuur te verhullen achter het verkondigen van het verdienmodel, het vrije marktevangelie van de VVD. Jan Bouwens houdt een drogreden. Wanneer je het foefje eenmaal doorhebt, is het een fluitje van een cent.

Wetenschap is juist in het christendom ontstaan (Rob Mutsaerts Volkskrant 27 oktober 2017 p. 23):
Het geloof heeft een esthetische en literaire component, maar is ook een drager van waarheid. Materialisten als Dawkins willen er niet bij stilstaan dat er buiten het empirische nog andere dimensies van realiteit kenbaar zijn op een niet-wetenschappelijke, maar toch rationele manier. Het zijn de blinde vlekken die het sciëntisme heeft voor literatuur, filosofie, metafysica en religie.
Geloof is geen wetenschap, maar veeleer verwant aan filosofie, poëzie en literatuur. Heeft het een esthetische dimensie? Zeker. Heeft het een literaire component? Zeker. Maar het is ook drager van waarheid. Sciëntisme, dat dit alles uitsluit, sluit de rijkdom van het menselijk kennen uit. Sciëntisme spreekt zichzelf ook tegen. Zijn bewering dat wetenschap de enige manier is om toegang te krijgen tot kennis, kun je niet empirisch vaststellen. Die bewering is filosofisch van aard. En van filosofie beweert het sciëntisme nu juist dat het geen drager van waarheid is.

Investeer in betrouwbare robots (Adelbert Bronkhorst Volkskrant 16 november 2017 p. 22):
We moeten Artificiële Intelligentie niet als heilig of duivels zien, maar zorgen dat ze ons helpt en begrijpt.
Singulariteit
Moeten we ons nu afvragen of de in 2005 door Raymond Kurzweil aangekondigde singulariteit zich niet reeds aan het voltrekken is? En of dat erg is? Singulariteit is de explosieve toename van intelligentie die ontstaat vanaf het moment dat AI zo slim en krachtig is dat ze zichzelf razendsnel kan verbeteren.
Sommigen, zoals Kurzweil zelf, zien het als een transcendentale, in wezen positieve gebeurtenis. Anderen vrezen doembeelden van onderdrukking zoals in The Terminator en The Matrix. Wie heeft er gelijk? Staan we inderdaad op de drempel van een radicale transformatie van de wereld?
Er komt nog geen enkel AI-systeem in de buurt van de vaardigheden die 'iemand' als goed teamlid moet hebben: begrip van doelen, behoeften en intenties van anderen.
Singularity lijkt dus niet dichtbij; volgens deskundigen kunnen we het rond 2040 verwachten.

Een grote miskleun van Bill Clinton is het niet meer relevant verklaren van de Glass-Steagall wet. Om de splitsing tussen retail- en zakenbanken opnieuw in te voeren is vermoedelijk voor Donald Trump van de 'fact-free-politics' niet meer dan verkiezingsretoriek. De praktijk is echter dat Trump de regelgeving voor Wall Street wil versoepelen (Volkskrant 14 november 2017p. 29). De beurzen nemen daar alvast een voorschot op (Feest op de beurzen Wilco Dekker Volkskrant 8 november 2017 p. 31). Opnieuw geldt dat de huid al wordt verkocht voordat de beer geschoten is. Of met andere woorden de mensheid bestaat uit goede en minder goede acteurs in een groot rollenspel. Er is wereldwijd behoefte het spel beter te leren spelen en broederschap te bevorderen.

Om de risicobeheersing in de financiële sector te verbeteren en onze politici voor falen te behoeden, is het niet effectiever dat we eerst in betrouwbare informatiesystemen investeren? De homo sapiens gebruikt een moreel kompas. Daarentegen is het voor de mensheid onmogelijk een robot een moreel kompas aan te leren. Primair gaat het om een cultuurverandering binnen het politieapparaat en niet om een goed huwelijk tussen ict en agenten te smeden.

Oppositie verheugt zich al op dividenddebat (Robert Giebels Volkskrant 15 november 2017 p. 11):
De oppositie laat zich het cadeau van de afschaffing van de dividendbelasting niet zomaar afnemen. Het debat daarover kan vooral GroenLinks, SP en PvdA niet lang genoeg duren. Want dat het kabinet een belasting voor grote bedrijven wil laten verdwijnen ten koste van 1,4 miljard euro voor gewone burgers is hét 'bewijs' van het linkse kernbezwaar tegen Rutte III de komende jaren: het verkiest multinationals boven mensen.

De in het rapport 'E i V' besproken Unificatietheorie is de tegenhanger van de M-theorie van Edward Witten. In de M-theorie zou "M" voor "membraan" kunnen staan, hoewel Witten zelf hier uitermate vaag over is.

Na bijna twaalf jaar premierschap krijg je ineens ideeën. Dat was niet de afspraak, Mark (Teun van de Keuken de Volkskrant 13 juni 2022 p. 15):
Jammer dat je opeens in
jezelf ging geloven. Dat je ging denken dat je echt de baas was. Een met ideeën zelfs: na jarenlang briljant pappen en nathouden, wil je opeens stikstof aanpakken en de veestapel inkrimpen. Dat was niet de afspraak, Mark.

Het mechanisme, dat Kustaw Bessems in zijn publicatie Donald, net zo gewoon als wij neushoorns beoogt te duiden hangt met het 'Groot Verhaal' van Teun van Keuken en een gloedvol Groot Verhaal van Thom Egberts samen. Het onderzoeksrapport 'E i V' brengt het 'Grote Verhaal' met behulp van de Kwintessens tot uitdrukking. Het Rathenau Instituut houdt zich bezig met vraagstukken op het snijvlak van wetenschap, technologie en samenleving en die politiek, beleid en samenleving daarover informeert. Om het welzijn van de samenleving te bevorderen houdt daarentegen het onderzoeksrapport 'E i V' zich bezig met vraagstukken op het snijvlak van wetenschap, religie en filosofie, lees de status quo van béta, alfa en gammawetenschappen en de synthese van politiek, beleid en samenleving op basis van het morele kompas. De unificatietheorie kan niet worden uitgevonden want het is de status quo van de alfa-, béta- en gammawetenschappen.

Iedereen eenling (Marjan Slob de Volkskrant 11 juni 2022, Boeken & Wetenschap p. 9):
In zijn nieuwe boek behandelt Rüdiger Safranski de Europese ideeëngeschiedenis rondom ‘eenling zijn’. Dat doet hij als vanouds met vaart, maar de lezer moet zelf de verbanden leggen.
Eenling zijn is de titel van het nieuwste boek van Rüdiger Safranski, de Duitse filosoof-historicus die een lange rij studies van concepten en biografieën van denkers op zijn naam heeft staan. oals altijd valt er veel te leren van Safranski, en ook dit keer heeft hij veel weg van een oude schoolmeester. Safranski lees je niet voor een schoonheidservaring – zijn taal is soms wat bonkig. Je leest hem ook niet vanwege de ingenieuze structuur – hij schotelt je een reeks nevenschikkende portretten van denkers voor, chronologisch geordend, en doorsneden met enkele ‘tussenbeschouwingen’ (lees: samenvattingen). Safranski lees je vanwege de imponerende diepte en breedte van zijn belezenheid.
Rond 1900 maken
intellectuelen zich zorgen over de ‘massamens’ die zondebokken zoekt, dweept met complottheorieën en niet aan zelftwijfel doet – een kritiek die behoorlijk actueel overkomt. Dan verschijnen Jaspers en Heidegger ten tonele, die stellen dat het belangrijk is om bij ‘het eigene’ te blijven, ook al vereist dat misschien dat je door ‘de beschermwallen van de conventie’ heen breekt.

Overvloedige liefdesverklaring van een postume vriend (Désanne van Brederode Volkskrant 6 juni 2015 bijlage Sir Edmund p. 11):
Liefhebben is verduiveld moeilijk, maar Goethe was die duivelskunstenaar, blijkt uit de biografie
Kameleon
De ogenschijnlijke kameleon is levenslang trouw aan het principe van de natuurlijke metamorfose, hoe paradoxaal dat ook mag lijken. Het middelpunt in vele samenkomsten, maar ook iemand die aldoor zelf naar het juiste midden blijft zoeken en zichzelf daarbij niet spaart. Dat Goethe de levenskunst beoefende, laat Safranski elk hoofdstuk blijken. Toch zou Goethe aan de huidige levenskunstcursussen, 'zingevingsvraagstukken' en georganiseerde bezinning en bezieling een broertje dood hebben gehad. Hoezo: je terugtrekken uit de wereld en het juiste 'kairotische' moment afwachten? Je kunt evengoed met volle interesse aan wereldse zaken deelnemen en je afschermen voor kleingeestige of heethoofdige types en zelf een masker van gelijkmoedigheid opzetten, zodat er een vrije speelruimte voor het onderzoekende, creatieve gemoed blijft om iets nieuws te maken: over vrijheid klets je niet, je moet het doen.
'De mens kent zichzelf slechts voor zover hij de wereld kent, die hij alleen in zichzelf en zichzelf alleen in haar gewaarwordt', schrijft Goethe. En die zinnen worden voorafgegaan door een simpele opmerking van Safranski: 'Zelfkennis bestaat voor hem alleen via de omweg van de wereld.' Om het citaat te besluiten met: 'Dat betekent allereerst dat je jezelf primair leert kennen door wat je hebt gedaan en niet door begeleidende reflectie, laat staan door die psychische binnenwerelden die nooit vorm willen aannemen. En ten tweede dat je de reacties en inzichten van anderen nodig hebt. In hun spiegel, dus in de spiegel van andermans kennis, ontstaat zelfkennis. Ik ken mezelf omdat ik gekend word.' Etc.
Goethe durfde op voet van gelijkheid te verkeren met de stenen en de sterren, met goden en demonen, met eigen gaven en opdrachten van buitenaf, met de tijd, de wereld, met christendom, atheïsme, pantheïsme, met de islam, en met Fichte, Hegel, Schopenhauer, en er toch het zijne van te denken, dichtenderwijs. Een soeverein die prima zonder leerstellingen kan, en zonder lovende recensies, maar niet zonder het
tegenwicht van zielsverwanten. 'Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt - glucklich allein ist die Seele die liebt.'

Der Mann mit ganz viel Eigenschaften (Maarten Doorman interviewt Rudiger Safranski de Volkskrant 6 juni 2015 bijlage Sir Edmund p. 8-12):
Dichter/filosoof/staatsman Goethe had er veel, (soms pesterig) veel lol in totaal verschillende rollen aan te nemen, zegt meester-biograaf Rüdiger Safranski in zijn zojuist in het Nederlands vertaalde Goethe . En dat allemaal gedreven door een schandelijk onderschatte kwaliteit:
nieuwsgierigheid.
Vaak wringt het bij denkers en schrijvers tussen leven en werk. Toch richtte u zich vooral op dat werk. Uw boek over heet zelfs Biografie van zijn denken. Bij Goethe wordt die spanning zelf een thema en staat levensbeschrijving niet meer louter in dienst van het werk. Hoe komt dat?
'Ik wist bij Goethe meteen dat ik het anders zou doen, de titel stond aan het begin al vast. Het moest gaan over het leven als kunstwerk, hoe Goethe erin slaagde deze twee werelden met elkaar in balans te brengen, als levenskunstenaar. Nietzsche lukte dat niet, precies daarom bewonderde hij Goethe zo. Wanneer hij ervoor pleit dat je je hele repertoire aan charmes in moet zetten als een spel, gaat het over Goethe, al noemt hij hem niet expliciet. Goethe was bij uitstek een voorbeeld voor Nietzsches idee van de Übermensch, niet het Blonde Beest dat men er later wel van maakte.'

Door metafysica, de verborgen 5e Dimensie buiten hun referentiekader te plaatsen, hebben politici het kind, het mysterie van leven en dood met het badwater weggespoeld. Hegel vertaalt de binnenwereld naar de buitenwereld, de geestelijke wereld naar de materiële wereld en Marx vice versa. Echter elke echte verandering komt nog altijd van binnenuit. Het mysterie van het leven zit in onszelf. Het gaat niet om ‘of-of’ 'Aristoteles of Descartes', ‘Hegel of Marx’, maar om ‘en-en’, Fysica en Metafysica. Mystici hebben in het algemeen beter begrepen dan politici hoe de wereld, de éne werkelijkheid in elkaar steekt.

De tekst van Erasmus sprak over bekering (metanoia), niet als een handeling maar als een innerlijke verandering. Wij moeten de dingen niet anders gaan doen, maar er moet van binnen iets gebeuren dat ons verandert en dan gaan wij de dingen pas anders doen. Luther raakte ervan overtuigd dat de volgorde van heiliging en rechtvaardiging anders moest. Wij worden niet rechtvaardig doordat wij ons heiligen, maar wij heiligen ons omdat wij gerechtvaardigd zijn. 'Het is dus niet zo, zoals Aristoteles meent, dat wij rechtvaardig worden door rechtvaardige dingen te doen. Het blijft een schijngerechtigheid. Pas wie rechtvaardig wordt en is, die doet rechtvaardige dingen. Eerst moet de mens veranderen dan pas de werken.

Vincent van Gogh: in 1885 aan broer Theo: Laat men lullen van techniek wat men wil met farizeese, holle, schijnheilige woorden. De ware schilders laten zich leiden door die consciëntie, die men sentiment noemt. Hun ziel, hun hersenen zijn niet voor ’t penseel, maar ’t penseel is voor hun hersenen.
De aanblik van de sterren zet me altijd aan het dromen, even gemakkelijk als ik tot dromen word aangezet door de zwarte stippen die op een landkaart de steden & dorpen aangeven. Waarom, denk ik dan, zouden die lichtende punten aan het firmament minder toegankelijk voor ons zijn dan de zwarte stippen op de kaart van Frankrijk? Als we de trein nemen om naar Tarascon of Rouen te gaan, dan nemen we de dood om naar een ster te gaan.

Professor Honkela en de verpletterende vredesmachine (John Schoorl interviewt Timo Honkela Volkskrant 21 oktober 2017 Magazine p. 28-34):
Ergens in Finland werkt een geleerde aan een computer die wereldwijd vrede moet brengen. Tegelijk rekent de professor af met zijn jeugdtrauma. John Schoorl toog naar Helsinki.
Wolkenridder
De universiteit van Helsinki heeft inmiddels in de gaten dat Honkela een wetenschappelijke ster in opkomst is en laat hem in alle rust in twee werkkamers rondscharrelen, werkend aan zijn uitvinding. Vrienden, collega's en andere betrokkenen begonnen een crowdfundactie zodat hij een boek kan afmaken, dat binnen een half jaar verschijnt, Peace Machine: the testament of an AI-researcher. Behalve over de uitvinding en de wetenschap gaat dat vooral over zijn persoonlijk leven. Want, zegt hij, je kunt pas begrijpen hoever hij is gekomen, als je weet van de cruciale gebeurtenis uit zijn jeugd - de dood van zijn moeder.
Spraaksoftware
Samen hardop dromen, daar is niks mis mee, zegt Honkela. 'Onderzoek heeft bewezen dat de manier waarop wij nadenken over de toekomst van invloed is op hoe die eruit zal zien (Structure follows Strategy). Zo heeft de onderzoeker ook een droom dat hij Barack Obama ontmoet. 'Want hij heeft het vermogen om de wereld te laten kennismaken met de Peace Machine.'
Overdosis
Timo Honkela was 8 jaar toen hij zijn moeder vond, achter de keukendeur. Ze had een overdosis medicijnen genomen en hij was de eerste van het gezin die haar dood aantrof. Dat ze depressief was vermoedde hij wel, al kende hij dat woord niet. Vaak zag hij haar zitten, kettingrokend, in stilte starend, ongelukkig, somber. Ze was ooit zo'n prachtige, stralende vrouw geweest, als laborant in Helsinki.

Optimisme verbetert de wereld (Marco Visscher interviewt Matt Ridley Volkskrant 21 oktober 2017 Opinie p. 6-8):
Ik bedoel te zeggen: u bent ex-bankier, grootgrondbezitter, eigenaar van een steenkoolmijn en lid van het Hogerhuis namens de Tories. Is uw optimisme niet een conservatieve dekmantel?
(Veert op.) 'Integendeel! Niet pessimisme, maar optimisme verbetert de wereld. Het zijn altijd de optimisten die mensen inspireren iets te doen. Innovatie, vooruitgang: het komt nooit van de doemdenkers.'
Vergelijkt u nu milieuactivisten met extreme islamisten?'''
'Inderdaad... Maar zónder het terrorisme, uiteraard...' (Denkpauze.)
'Oei, dat zou me weleens in problemen kunnen brengen, denkt u niet?'

Logica is niet altijd Ridleys sterkste punt (Martijn van Calmthout Volkskrant 24 september 2016 bijlage Sir Edmund p. 32):
De wetenschap is niet de moeder van de innovatie, maar de dochter, luidt Ridleys tegendraadse stelling. Nobelprijzen houden de illusie in stand dat briljante eenlingen de motor van vooruitgang zijn.
Ha, denk je opgetogen bij de inleiding van Matt Ridley De evolutie van alles - (Het heelal, Moraliteit, De genen, Cultuur, De economie, De technologie, De geest, Leiderschap, Religie, Geld, Alles), ha: eindelijk iemand die hardop schrijft wat je al jaren denkt. Dat onze werkelijkheid sterker dan we willen weten op toevalligheden, pech en mazzel berust. Ons leven, onze geschiedenis, lijkt een natuurlijk opeenvolging van gebeurtenissen en beslissingen. Maar in feite is het maar één route door de tijd. Alles had ook zomaar anders kunnen lopen.
Een van Ridleys interessantere hoofdstukken is dat over technologie. Nieuwe techniek, is zijn overtuiging, is niet het product van geniale en revolutionaire uitvinders, maar van een geleidelijke ontwikkeling, waarbij het slechte afvalt en het goede behouden blijft. De gloeilamp werd niet alleen door Edison uitgevonden, maar tegelijk ook door Joseph Swan en Aleksandr Lodygin en nog minstens twintig anderen. De telefoon door Bell en Gray en vele anderen.
Dat brengt hem uiteindelijk op de meest tegendraadse les van zijn ietwat oeverloze gang langs de velden van de vooruitgang:
de vaststelling dat wetenschap niet de moeder van de innovatie is maar de dochter. De wetenschap, is zijn stelling, komt vaak pas langszij als de technologie via evolutionaire trial and error cruciale stappen heeft gezet. De stoommachine, bijvoorbeeld, was er vóór de warmteleer en de thermodynamica. De chemie was het antwoord op vragen van textielververs. De astronomie ontstond uit de behoefte om te navigeren.
Of het echt zo simpel is, staat te bezien. Logica is niet altijd Ridleys sterkste punt. Maar een prikkelend tegengeluid is het zeker.

De eerste op 23 september 1983 gehouden Van der Leeuw-Lezing Een onderzoek naar de koppige dwaasheid van regeerders door Barbara Tuchman:
Door Plato zijn er al voorzetten gedaan, een uitverkoren klasse tot beroepsbestuurders op te leiden. In een
rechtvaardige maatschappij zouden dan mensen uit de heersende klasse bij de verstandigen en wijzen in de leer moeten om in de kunst van het regeren onderricht te krijgen.
Het Meta-leren heeft op survival of the fittest, de waarden en normen betrekking.
In de op 30 oktober 2009 gehouden Van der Leeuw-Lezing haalt Alain de Botton een oud paard van stal.

Philipp Blom (Buitenhof 22 oktober 2017):
Een analyse over de grootste veranderingen van onze tijd: historicus Philipp Blom luidt met zijn nieuwe boek Wat op het spel staat de noodklok. Door de gevolgen van klimaatverandering en digitalisering staat onze manier van leven misschien wel op het spel. Of is er nog hoop? In Buitenhof: de Duitse historicus Philipp Blom, gerenommeerd auteur van spraakmakende boeken als Alleen de wolken en Het verdorven genootschap.

Philipp Blom Wat op het spel staat
Wat als een historica over vijftig jaar terugkijkt naar het begin van de 21ste eeuw? Zij zal versteld staan dat wij – verblind door onze dagelijkse beslommeringen en ons kortetermijnperspectief? – de twee grootste bedreigingen die homo sapiens te wachten stonden niet zagen: een wereldomvattende klimaatcrisis met alle gevolgen van dien, en de digitalisering van arbeid die leidde tot massawerkloosheid en een algeheel verlies van zin en betekenisgeving.
In Wat er op het spel staat analyseert Philipp Blom het historische scharnierpunt waarop wij ons bevinden aan de hand van verhelderende parallellen met andere historische aardverschuivingen, zoals het einde van het Romeinse Rijk, de Verlichting en de Duitse Weimarrepubliek. Het resultaat is een vlammend betoog vol sterke beelden en scherp verwoorde inzichten, dat iedereen zou moeten lezen die zich zorgen maakt over de toekomst van wat wij voor waardevol houden: vrijheid, tolerantie, het klimaat, arbeid, democratie en mensenrechten.

Soevereinen Korea-specialist (Sander van Walsum Volkskrant 23 oktober 2017 p. 12-13):
In kalme en gedecideerde media-optredens gaat hoogleraar en Korea-kenner Remco Breuker de westerse misverstanden over Noord-Korea te lijf. Het land en de taal - die hij vloeiend spreekt - hebben hem gegrepen. 'Hij zegt weleens: als je één verhaal van een Noord-Koreaan hebt gehoord, dan kun je niet anders dan aandacht vragen voor het land.'
Volgens Breuker is Noord-Korea 'de droom van elke kapitalistische ondernemer zonder geweten. De arbeiders werken knal- en knalhard, verdienen niets en hebben geen vakbonden. Wat wil je nog meer?'

Bert Wagendorp: Als Trump naar Noord-Korea gaat zul je zien dat hij het prima kan vinden met Kim Jong-un (Volkskrant 2017 5 september 2017):
Mijn favoriete Korea-duider komt gewoon uit Nederland, en heet Remco Breuker, hoogleraar Korea-studies in Leiden. Hij is tegenwoordig vaak op de radio, schrijft stukken in de krant of maakt een podcast bij De Correspondent. Hij is helder en komt vaak met verrassende inzichten. Bijvoorbeeld dat Noord-Korea eigenlijk een heel erg kapitalistisch, bijna neo-liberaal land is. De revenuen van dat kapitalisme komen terecht bij een kleine groep van machtige en superrijke families; het lijkt de gewone wereld wel. Geld verdienen en het behoud van macht, daar gaat het de leiders in Pyongyang om, volgens Breuker. Dat klinkt simpel en van alle tijden en het geeft je nog een beetje het idee dat je dingen begrijpt.

De open brief van Rutte was fantastische satire (Bert Wagendorp Volkskrant 26 januari 2017 p. 2):
Pagina 8 van The New York Times opende gisteren met een verhaal over Mark Rutte. Het ging over de open brief van onze premier over Normaal. Doen. die maandag in de krant stond. Het was voor het eerst sinds de onafhankelijkheid (1776) dat in een Amerikaans dagblad aandacht werd besteed aan een open brief van een Nederlandse partijleider. Dat was een hele troost voor de opstellers, die in eigen land op veel hoon konden rekenen.

Tsjechië kiest vol overgave voor managerspopulisme (Jenne Jan Holtland 23 oktober 2017 p. 7):
Oligarch Andrej Babis' can-do-optimisme spreekt veel Tsjechen aan
Met een straatlengte voorsprong heeft multimiljardair en oligarch Andrej Babis de parlementsverkiezingen in Tsjechië gewonnen. Babis' protestbeweging Actie voor Ontevreden Burgers (ANO) kreeg een kleine 30 procent van de stemmen. Geheel onfeilbaar is zijn reputatie echter niet.
Olifant in de kamer
Een blik op de uitslag leert dat het Babis-electoraat als een blok gevallen is voor diens can-do optimisme. ANO maakt net als de VVD en Verhofstadt deel uit van de liberale fractie in het Europees Parlement. Uitgesproken rechts of links is Babis niet, eerder centristisch naar het voorbeeld van Macron in Frankrijk.

Verwachte winnaar verkiezingen Tsjechië is een beetje Trump, een beetje Berlusconi (Jenne Jan Holtland Volkskrant 20 oktober 2017):
Populist wil democratie uitkleden
Onvoorspelbaar
'Babis heeft autoritaire trekjes', zegt Jiri Pehe, politiek analist en oud-adviseur van Vaclav Havel. 'Democratische procedures vindt hij traag en hinderlijk.' Zijn gebrek aan ideeën maakt hem net als Trump onvoorspelbaar. 'Hij is in alles een zakenman. Hij kan 's morgens opstaan en een volstrekt andere koers kiezen.'

De technology driven wetenschap, de alomtegenwoordigheid van markten, lees atomisering creëert platland. Filosofie zorgt dat de auto op de goede weghelft blijft rijden, creëert balans, namelijk dat we ons aan de nieuwe tijdgeest aanpassen. Terwijl de alomtegenwoordigheid van religie, kosmisering, de Eeuwige wederkeer leert ons dat er niets nieuws is onder de zon. Spirituele leraren laten zich niet door een retorisch foefje misleiden.

In zijn boek De Mythe van Vrijheid en het pad van meditatie schrijft Chӧgyam Trungpa, in het hoofdstuk Het pad van de Boeddha : Naarmate zijn benadering van meditatie meer gestalte kreeg, kwam de Boeddha tot het besef dat foefjes (p. 67) louter neurotische aandoeningen zijn. Hij besloot op zoek te gaan naar het eenvoudige, naar wat werkelijk is, om erachter te komen wat de relatie is tussen lichaam en geest, wat zijn relatie was met de uit gras gevlochten koesha-mat waarop hij zat en de bodhi-boom (Aśvatthaboom) boven zijn hoofd.

H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel I hoofdstuk 15 Goden, en Atomen, p. 687):
Het is bekend dat Leibniz verschillende keren heel dicht bij de waarheid kwam, maar hij beschreef de monadische evolutie niet juist, iets waarover men zich niet hoeft te verbazen, omdat hij geen ingewijde en zelfs geen mysticus was, maar slechts een heel intuïtieve filosoof. Toch kwam geen psycho-fysicus ooit dichter bij de esoterische hoofdlijnen van de evolutie dan hij. Deze evolutie, vanuit haar verschillende standpunten gezien, d.w.z. als de universele en de geïndividualiseerde monade, en de belangrijkste aspecten van de evoluerende energie na de differentiatie – het zuiver spirituele, het intellectuele, het psychische en het fysieke – kunnen zo worden geformuleerd als een onveranderlijke wet; een afdaling van de geest in de stof, gelijkstaand met een vooruitgang in de fysieke evolutie; een weer opstijgen uit de diepten van de stoffelijkheid naar zijn status quo ante, gepaard gaand met het verdwijnen van concrete vormen en substanties tot de laya-toestand, of wat de wetenschap ‘het nulpunt’ noemt, en nog verder.
Het ontstaan van de elementen (p.691):
Laat de lezer deze ‘
monaden’ van Leibniz eens in gedachten houden – elke monade is een levende spiegel van het heelal, en elke andere – en deze opvatting en omschrijving vergelijken met bepaalde door Sir William Jones vertaalde Sanskriet stanza’s (ßloka’s), waarin wordt gezegd dat de scheppende bron van het goddelijk denkvermogen ‘verborgen in een sluier van dichte duisternis, spiegels van de atomen van de wereld vormde, en een weerspiegeling van zijn eigen gezicht op elk atoom wierp’.

Dualiteit in de evolutie Het begripsvermogen van de mens verdeelt het gemanifesteerde universum in twee onderling afhankelijke delen: de lichtzijde, de geestelijke of goddelijke zijde van de natuur; en de materiezijde, het voertuiglijke aspect. De lichtzijde wordt vertegenwoordigd door de architecten en de materiezijde door de bouwers. In werkelijkheid is het bijna onmogelijk een scheidslijn te trekken tussen de twee: beide worden opgebouwd door menigten kosmische monaden die alleen in hun graad van ontwikkeling verschillen, en op het overgangspunt vrijwel identiek zijn.
H.P. Blavatsky verdeelde deze monaden in twee parallelle triaden: de triade van het licht die bestaat uit goden-monaden-atomen; en de voertuiglijke triade die betaat uit chaos-theos-kosmos. Wanneer deze twee triaden zich verenigen, werken de goden in chaos, de monaden in theos en de atomen in kosmos. Wanneer we iedere triade individueel beschouwen, zien we dat aan de spirituele zijde de goden door de monaden werken, en de monaden door de atomen, terwijl aan de materiële zijde, chaos in theos werkt en theos in kosmos.

‘In-formatie’

Unificatietheorie (Broederschap)GeesteswetenschappenGammawetenschappenBètawetenschappenHolografisch universum
Homo sapiens (Antropisch principe, Cybernetica, Regelkringen)Geestkunde (Geest)BezielingNatuurkundeWereldbrein (Global brain)
Rapport Eenheid in VerscheidenheidRuimte en TijdEnergie en TijdEnergie en MaterieEnergie en Informatie, Éne werkelijkheid
 Zelfreflectie (Zelfregulering)RecursieEntropieNegentropie
 BewustzijnsevolutieWederkerigheidEvolutionaire kringloop
StandaardmodelTijdsymmetrieSpiegelsymmetrie (Weerspiegeling)MateriesymmetrieZwaartekracht (Communicatie)
 Classical MechanicsRelativistic MechanicsQuantum MechanicsQuantum Field Theory
Unificatietheorie (Universele quintessence)Probleem van het egoComplementariteitOplossing (Welvaart en Welzijn)Paradigmawisseling (Ommekeer in het denken)
Bewustzijnsschil (Ecosystemen)Ether-paradigmaReflexief bewustzijnMeta-lerenHermeneutische cirkel
De verborgen 5e Dimensie (Eeuwige nu)PsychologieSociologieFilosofieEthiek (Morele kompas)
 Maakbaarheidsgeloof ZelfvernietigingsdrangZelfreinigend vermogen

Het rapport 'E i V' onderzoekt de relatie tussen 'Wat en Hoe', Structure follows Strategy (These + Antithese = Synthese) of met andere woorden legt verbindingen, zoekt naar de complementariteit tussen Rechter - en Linker hersenhelft, Sympathische en Parasympathische zenuwstelsel, Man en Vrouw (Nature-Nurture-debat), Natuur en Cultuur, Sturing en Zelfsturing, Individu en Collectief, Burgerschap en Broederschap, Generalist en Specialist, Professionals en Politicals, Optimist en Pessimist, Positief en Negatief, Formeel en Informeel, Aantrekking en Afstoting en de kennis van Goed en Kwaad (Recht en Onrecht).

James Doty heeft gelijk, in essentie, de kern draait het om ons levensverhaal. De relatie tussen Individueel en Collectief kan zowel door een mandala als een lemniscaat worden gesymboliseerd. De cirkel, de levenscirkel, de mandala symboliseert de eenheid tussen de innerlijke en uiterlijke wereld, de 'micro- en macrokosmos'. De lemniscaat verbindt de horizontale cirkel met de verticale cirkel en symboliseert de bewust of onbewust ervaren werkelijkheid. Het leven is een continu ervaringsproces, dat tracht knelpunten in de gewenste richting bij te sturen. Het leven laat zien hoe een crisis ontstaat, maar ook kan worden opgelost. We zijn het zelf die in het leven orde en wanorde creëren. Elk mens schrijft zijn eigen levensverhaal. Of met andere woorden ‘Het gaat om de moraal van ons levensverhaal’. Voor de gechiedenis van gemeenten, steden, provincies, landen, continenten en levensovertuigingen geldt een collectief verhaal. Het leven gaat over verhalen binnen verhalen, cirkels in cirkels of gesymboliseerd door concentrische cirkels.

Macron is geen populist maar juist een pluralist (Jacob van de Beeten Volkskrant 11 juli 2017 p. 21):
Jan-Werner Müller ( Princeton University) geeft een specifieker kenmerk van populisme. Hij betoogt dat populisme fundamenteel anti-pluralistisch is, omdat populisten zich als de enige ware vertegenwoordiger van de volkswil zien. Juist hier geeft Macron - in tegenstelling tot politici als Trump, Le Pen en Wilders - geen blijk van. Hij heeft zelfs aangekondigd dat hij voortaan een deel van de zetels in de Assemblée National zal laten toekennen op basis van evenredige vertegenwoordiging, net zoals wij dat in Nederland doen. Zo wordt het makkelijker voor kleine en nieuwe partijen zetels te behalen. Met dit voornemen laat hij een bereidheid zien een rijker kleurenpalet van stemmen te laten horen in het parlement. Hij is dus niet populistisch, maar pluralistisch.
Waar populist Le Pen beloofde de fabriek open te houden, stelde Macron dat hij dit niet kon doen. Wel beloofde hij om in geval van sluiting te zorgen voor mogelijkheden tot omscholing. Dit is geen populistische tegenstelling, maar een geslaagde synthese van liberale en sociale principes.
Macrons mediaspektakels - van zijn overwinningsspeech op de binnenplaats van het Louvre, tot zijn ontmoeting met Poetin, zijn provocaties tegen Trump (
'The Planet First') en de nationale vergadering in Versailles - geven er blijk van dat hij deze woorden ter harte heeft genomen.
Macron heeft de kans om te bewijzen dat Mitterand ongelijk had. Macron heeft het Franse politieke landschap op spectaculaire wijze getransformeerd en treedt in de voetsporen van De Gaulle. Zijn succes zal afhangen van de mate waarin hij tegenstellingen binnen Frankrijk kan verkleinen of zelfs overbruggen én de mate waarin hij de rol van een Europees Frankrijk naast een Europees Duitsland zal weten in te vullen, twee doelen die Macron zichzelf gesteld heeft. Geen van beide doelen zijn te bereiken met een populistische repertoire.

De trap naar terreur (Bert Wagendorp Volkskrant 22 augustus 2017 p. 2):
Onze verslaggever Mark Misérus was afgelopen weekend in Ripoll, een stadje in de buurt van Barcelona waar een aantal van de aanslagplegers woonden die donderdag toesloegen op de Ramblas. Ook de imam die hen de waandenkbeelden en religieuze moordzucht in het hoofd had geprent kwam er vandaan.
De Ruijter was niet verbaasd. Volgens haar bleek uit veel onderzoek dat het 'heel normale mensen zijn die zoiets doen'. In aanleg normale mensen, bedoelde ze, tot ze zich in de Staircase to Terrorism - het trappenhuis naar terrorisme - begeven, hun normaliteit verliezen en achter het stuur van een moordbusje gaan zitten.
De Staircase to Terrorism is een metafoor, een model uit 2005 van Fathali M. Moghaddam, Iraans hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Georgetown in de VS. Na de aanslagen op de in 2001 verdiepte hij zich in het terrorisme, en vooral in de vraag hoe het kan dat uit een grote groep ontevredenen een klein aantal individuen uiteindelijk overgaat tot terreur.
Het trappenhuis van Moghaddam telt vijf etages. Leden van een samenleving die oneerlijkheid ervaren gaan naar de eerste, wie geen opties ziet voor verbetering gaat door naar de tweede. Ziet de ontevredene een duidelijke vijand, dan wacht de derde verdieping - daar ontstaat de bereidheid tot geweld. Op de vierde verdieping volgt het contact met een organisatie die geweld acceptabel verklaart en haar aanhangers isoleert. Dan is er geen weg meer terug: de vijfde verdieping is de etage van de terreur.

Zonder geborgenheid kunnen we niet ademen (Asha ten Broeke de Volkskrant 14 juli 2017 p. 23):
Geestelijke uitholling is er wel. De onderzoekers spreken op Sociale Vraagstukken over 'flexibilisering van werk', 'de verminderde bescherming door een terugtrekkende overheid', en hoe 'uit gesprekken met groepen met een middeninkomen het aspect van onzekerheid naar voren komt als een dominant kenmerk van hun positie'.
Dat geldt des te meer omdat onzekerheid een goed leven in de weg staat. Neem die 'flexibilisering van werk'. Volgens socioloog Richard Sennett leidt dat tot een leven van 'permanente voorwaardelijkheid'. 'Samenwonen, een huis kopen, kinderen krijgen: het wordt noodgedwongen uitgesteld. Uiteindelijk pakt dat desastreus uit voor ons wezen zelf, ons karakter.' Dat blijkt ook uit de conclusie van een WRR-rapport uit februari: tijdelijke contracten werken verlammend en maken mensen onzeker. WRR-onderzoeker Monique Kremer zei toen: 'Hoe meer zekerheid mensen hebben, hoe meer risico's ze durven nemen.'
Hoe ver zou dit effect reiken? Dinsdag schreef Roxane van Iperen in haar Vrij Nederland-column over de verharde meningencultuur in ons land. 'De loopgraven waarin we ons verschansen worden dieper en dieper, en de mensen die het niet met ons eens zijn verworden in ons hoofd van dom tot krankzinnig, tot de regelrechte vijand.' Ik vraag me af: zou dat fanatieke verlangen naar intellectuele zekerheid een reactie zijn op het verdwenen gevoel van bestaanszekerheid?
Het is tijd dat politici onze vangnetten gaan herstellen.
Zonder geborgenheid kunnen we niet ademhalen.

De moed van Xiaobo's staat in schril contrast met de twee handen op één buik politieke machtsspelletjes (you scratch my back and I'll scratch yours, vriendjespolitiek). De tijdgeest wordt door het individuele consumentengedrag (consumentisme), 'zelfexpressie door consumptie' en het collectieve stemgedrag tot uitdrukking gebracht. Zo hangen ook de kredietcrisis en de schuldencrisis met elkaar samen.

De schuldencrisis is voor een belangrijk deel het gevolg van egotripperij van topmanagers en topbestuurders, die elkaar op een prettige manier fêteren. Primair draait het om authentiek leiderschap namelijk hoe creëren we een gezonde, vitale maatschappij, een vitale cultuur. In een gezonde economie van 'Oikos en Ethiek' gaat het niet om de knikkers, maar om het plezier in het spel. Door 'Oikos en Ethiek' centraal te plaatsen verdwijnt de tegenstelling tussen ‘Eurofielen en Eurosceptici’ naar de achtergrond. De indruk ontstaat dat de VVD de rekening van het fêteren door de publieke sector wil laten betalen. Het Holland Financial Centre-debacle laat zien dat Wouter Bos, net als Jeroen Dijsselbloem zich volledig ten dienste stellen van het grootkapitaal.

In de menselijke natuur wijst het kwade alleen op de polariteit van stof en geest, een strijd om het bestaan tussen de twee gemanifesteerde beginselen in Ruimte en tijd; deze beginselen zijn uit zichzelf één, omdat ze zijn geworteld in het Absolute. In de Kosmos moet het evenwicht bewaard blijven. De werkingen van de twee tegengestelden brengen harmonie voort, evenals de middelpuntzoekende en middelpuntvliedende krachten, die onderling afhankelijk en voor elkaar noodzakelijk zijn – ‘opdat beide kunnen leven’. Indien de ene wordt tegengehouden, zal de werking van de andere onmiddellijk tot zelfvernietiging leiden. (De Geheime Leer, Deel I, hoofdstuk Demon est deus inversus p. 456)

'In eerste instantie geloofde ik in Mentens onschuld' (Arjan Visser Trouw 7 januari 2017):
Hans Knoop (Naarden, 1943) is journalist. Hij werd vooral bekend door de rol die hij speelde bij de arrestatie van oorlogsmisdadiger Pieter Menten in 1976. Vorig jaar zond Max de drama-serie 'De zaak Menten' uit. Van Knoops' hand verscheen het boek 'De zaak Menten, het complete verhaal'.
"Mijn ouders kwamen er al snel achter dat heel weinig familieleden de oorlog hadden overleefd. Ondanks alle ellende schepte mijn vader daar weleens over op: "Wij zijn met z'n tweeën de oorlog ingegaan en er met z'n drieën weer uitgekomen." Het huis aan de Weesperzijde werd inmiddels door andere mensen bewoond. Wij kregen een huurwoning in de Palestrinastraat aangeboden, waar in 1948 mijn broer Paul black%werd geboren.

De langste nacht voor de Joodse Raad (25 juni 2017 NPO2):
Hans Knoop realiseert zich dat hij zijn leven aan het instinct van zijn vader heeft te danken. In deze documentaie interviewt Hans Knoop professor Bob Moore en na ca. 11 minuten stelt Knoop: 'dat de eenvoudige redenering van zijn vader was dat de Joodse Raad een verlengstuk was van de Nazi's en dat kon nooit veel goeds beloven.''
In deze documentaire gaat Hans Knoop op zoek naar de wortels van het kwaad.

Mag in fiscale wetgeving de geest weer uit de fles? (Peter de Waard Volkskrant 7 juli 2017 p. 28):
Het was 1970. Iedereen zou zogezegd een eerlijke bijdrage (fair share-plicht) aan het samenwerkingsverband tot wederzijds voordeel moeten geven, zoals de maatschappij werd gedefinieerd. Alleen op die manier zouden publieke diensten als onderwijs, politie en zorg in stand kunnen worden gehouden. Om free riders-gedrag - geen motorrijtuigenbelasting betalen en wel van de weg gebruik maken - te voorkomen, zijn dwingende regels nodig. Maar er werd ook een moreel appèl op de mensen gedaan.
Dat veranderde in de jaren zeventig. Belasting betalen is voor de dommen luidde de titel van de bestseller die Flip de Kam in 1977 schreef. Alleen sukkels deden dat.
Alleen zal alle reparatiewetving van de mazen in de wet (loopholes) weer tot het construeren van nieuwe loopholes leiden - een vicieuze cirkel die de wetgeving steeds complexer maakt. Regelgekte wordt een even grote plaag als belastingontwijking. Daarom zou in plaats van honderden regels één beginsel moeten worden vastgelegd: 'Men behoort geen fiscale constructies toe te passen die met het beginsel van fair share in strijd zijn.'
Hiermee is de geest van de wet uit de fles en valt niets te omzeilen.

De overlevingsstrategie, survival of the fittest heeft op goed en kwaad, de grondbeginselen van de ethiek die nooit veranderen betrekking. In essentie draait het nog steeds om ‘Goed en Kwaad’, ‘Zaaien en Oogsten’ en berust op de 2e grondstelling van de theosofie.

Kwartslag (NPO2 25 juni 2017)
Frank Meester vertelt welke levensles hij kreeg van Arthur Schopenhauer (1788-1860). Gelukkig worden. Kan een boze, witte, 19de-eeuwse filosoof je dat leren?
Muzikant en filosoof Frank Meester toont met behulp van Schopenhauers gezaghebbende werk De wereld als wil en voorstelling aan hoe geluk binnen handbereik kan komen.

Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie. Het 5Ddenkraam laat net als de levensboom en het enneagram zien dat het goede nieuws is dat er een zelfregulerend [zelfreinigend, zelfgenezend, zelfhelend vermogen, homeostase (sociologie) of (fysiologie)], als het ware een 'Checks and Balances' in het universum zit ingebakken. Het gaat er om de schijnwaarheden, de schijnheiligheid in het leven, de ingebakken clichés te demystificeren. Kamerlid Carola Schouten van de ChristenUnie vat de in het universum ingebakken paradox correct samen: 'Alles wat goed gaat is uw verdienste en alles wat fout gaat is de schuld van de afzonderlijke landen?'

De verticale as (Axis mundi) door het midden van het Ei van Assagioli symboliseert de door Maslow genoemde zelfrealisatie, de Derde weg in de psychologie of de weg van het universele soefisme. Door dis-identificatie is het mogelijk dat we ons met de ware identiteit, het hogere zelf verbinden. De psychosynthese van Assagioli is een transformatieproces, waarbij in de mens de macht van het ego naar het hogere Zelf verschuift. Het maakt het laten oplossen van conditioneringen mogelijk. De hype rond het koloniseren van Mars is analoog aan het debat over kunstmatige intelligentie, de humanoïde robot.

Het op de rem trappen is vermoedelijk eerder gekomen dan Coen Teulings heeft verwacht. De vraag komt naar voren hoe is het mogelijk dat een meerderheid van de politici alle kaarten op het managementdenken, het Westerse marktmodel hebben gezet, dus zich tot één kant van de medaille hebben beperkt? De denkfout die economen hebben gemaakt is dat om de economie stabiel te houden en niet in te storten groei nodig is. Tim Jackson laat in zijn boek zien dat Prosperity Without Growth ook mogelijk is.

Politici worden door probleem en oplossing met elkaar te verwarren onderdeel van het probleem en schieten daarmee in eigen doel. De bankencrisis is een gevolg dat er te lang op de pof is geleefd. Het is interessant om te zien dat het instrument van de ingenieuze hefboomwerking dat de slagkracht, de geldschepping van banken enorm heeft vergroot uit de kast wordt gehaald om het probleem op te lossen. China kan niet worden verweten dat ze daar niet intrappen. Ze kopen liever de krenten uit de pap dan dat ze hun geld in de bazooka, het nieuwe noodfonds - de inversie van de slagkracht van de banken - investeren. De vraag is nu hoeveel Diederik Stapel’s er in de financiële wereld rondlopen die probleem en oplossing met elkaar verwarren? De bazooka is niet meer dan een losse flodder.

Martin Drenthen Grenzen aan wildheid Wildemisverlangen en de betekenis van Nietzsches moraalkritiek voor de actuele milieu-ethiek
§2. Het natuurbegrip in Nietzsches antropologie (p. 43):
Behalve met betrekking tot de natuurwetenschappen en de kosmologie, speelt het natuurbegrip ook een rol in Nietzsches
antropologie. Hierover zijn eveneens enkele studies verschenen. Richard Schacht (1988) wijst er bijvoorbeeld op dat het natuurbegrip bij Nietzsche fungeert als een tegenbegrip (these + antithese) tegenover allerlei morele concepten die de menselijke mogelijkheden vastleggen. De menselijke natuur wordt daarmee, aldus Schacht, een term die de openheid van het menselijke leven aanduidt.
§3. Nietzsches latere werk (p. 90):
Nietzsche richt in zijn laatste werken nogmaals expliciet zijn kritiek op de dominante houding ten opzichte van de natuur (in Afgodenschemering en De antichrist) en hij reflecteert op zijn eigen natuurlijkheid (in
Ecce Homo). De twee werken waarin het natuurbegrip nog het meest aan de orde komt zijn Afgodenschemering, waarin hij nog regelmatig over natuur spreekt106, en De antichrist. Vloek op het Christendom (Der Antichrist. Fluch auf das Christenthum, geschreven en ter publicatie gereed gemaakt in 1888, verschenen als nagelaten werk). Hierin speelt het natuurbegrip vooral een rol in zijn kritiek op het christendom, namelijk als ‘tegenbegrip van God’.107
§4. De natuurvisie van het sociaal-constructivisme (p. 196):
196: Als sleutelconcept in de moraalkritische milieu-ethiek fungeert het natuurbegrip primair als
tegenbegrip van de moraal. Maar we kunnen het begrip in de milieu-ethiek niet achterwege laten, omdat we onvermijdelijk een antwoord moeten formuleren op de vraag hoe we ons tot de werkelijkheid verhouden. We interpreteren onszelf en de werkelijkheid om ons heen onvermijdelijk steeds opnieuw. We spreken onvermijdelijk (impliciet dan wel expliciet) over ‘de’ natuur, maken voortdurend met een zekere waarheidspretentie claims over de aard en morele betekenis van de werkelijkheid. We kunnen niet anders dan trachten de natuur die om uitleg vraagt hermeneutisch ‘toe te eigenen’.44

ECB wil 'geen gezeik, iedereen rijk' of Helikoptergeld van ECB is sluipend gif (Derk Jan Eppink Volkskrant 11 mei 2016 p. 26):
Het grenst aan het ongelooflijke. Ruim 35 jaar na komisch duo Jacobse en Van Es doemt de slogan van hun Tegenpartij, 'geen gezeik, iedereen rijk', op in de Europese Centrale Bank (ECB). De ECB broedt op plannen om burgers duizenden euro's over te maken op hun bankrekening. In vakkringen: 'helikoptergeld'. Veel echte tegenpartijen die Europa intussen rijk is, juichen monetaire manna uit de hemel toe; evenals grote banken en politici in mediterrane landen. Helikoptergeld is echter opium voor het volk.
Mario Draghi, voorzitter van de ECB, is de grootste gelddrukker uit de Europese geschiedenis. In het Europees Parlement was ik vijf jaar lid van de 'Monetaire Dialoog' met de ECB-voorzitter. Tijdens een bijeenkomst omschreef ik hem als de 'James Bond van de eurozone'. Bond heeft een 'licence to kill'; Draghi een 'licence to print'. Hij kon de vergelijking niet waarderen.
Aan voorstanders geen gebrek. Willem Buiter, hoofdeconoom van Citigroup, is zelfverklaard profeet van helikoptergeld. De Deutsche Bank omschrijft het als 'mooiste geschenk voor Europa'. Scepsis is gepast. Grote banken zijn altijd voor gelddrukken. Zij beleggen het om vlak voordat de bubbel barst het hazenpad te kiezen. Belastingbetalers draaien op voor de verliezen. De leider van de Britse Labour Party, Jeremy Corbyn, is ook voor. Hij spreekt over 'geld voor het volk'. Marine Le Pen, leider van het Nationaal Front in Frankrijk, eist eveneens een drukpers in hoogste versnelling.
Helikoptergeld is sluipend gif. Welvaartcreatie ontstaat uit werk gebaseerd op goed onderwijs, innovatie, ondernemerschap, open markten en prikkels tot prestatie. Gelddrukken brengt geen welvaart. Helikoptergeld is verslavend als ooit het opium in China. Waarom niet 10 duizend euro voor iedereen of een basisinkomen? Otmar Issing, ex-hoofdeconoom van de ECB, waarschuwt in Die Welt: 'Als deze zondeval eenmaal is opgetreden, is er geen houden meer aan'.

Mark Rutte waarschuwt terecht voor het geopolitieke risico dat Europa ‘speelveld wordt in plaats van speler’( de Volkskrant 18 juni 2020).

In de kern gaan al de boeken van Ian Buruma over het thema verlossing. Ian Buruma belicht de vluchtelingenproblematiek in zijn boeken vanuit een universeel perspectief. VKK-priester professor J.E. Stok werkt in zijn voordrachten het thema verlossing, dat de mens ‘tegelijkertijd zowel offeraar als slachtoffer is’ ('heer en slaaf' van Nietzsche) uit. 'Heer en slaaf' zijn in een relatie niet gelijk maar complementair en kunnen worden gebruikt, zijn een metafoor, net als 'Mannelijk en Vrouwelijk' om de aard van de menselijke natuur tot uitdrukking te brengen.

De klimaatcrisis is voor de homo sapiens op aarde niet alleen door het stijgen van de temperatuur meetbaar en voelbaar, maar brengt ook een cultuurverandering teweeg. De eurocrisis hangt met het fenomeen Zaaien en Oogsten samen. De vluchtelingencrisis, migratie hangt enerzijds met de demografische verandering, die Peter de Waard signaleert en anderzijds met onze defensie, namelijk met risicobeheersing samen. Klimaatcrisis, eurocrisis en vluchtelingencrisis zijn onderling nauw met elkaar verweven en alleen een integrale denktrant, lees “Het geheel is meer dan de som van de delen.” van Aristoteles, de unificatietheorie biedt soelaas. De unificatietheorie van Robbert Dijkgraaf verbindt slechts twee inzichten, de relativiteitstheorie en de quantummechanica in de natuurkunde.

Je kunt niet alles met de ééndimensionale marktwerking, het neoliberalisme (Piketty) oplossen. De 21ste eeuw vraagt om nieuwe visies op de klimaat-, euro- en vluchtelingencrisis van nu, de uitdagingen zoals de verdeling van werk, de voor- en nadelen van artificial intelligence en de verdeling van inkomen. Een nieuw gezichtspunt, een paradigmawisseling ontstaat wanneer, de mens, een organisatie , een natie en een stelsel van natiestaten, maar ook het universum (universeel bewustzijn) als een levend organisme ("The Living Universe") met een eigen bewustzijn wordt opgevat. Of anders gezegd het gaat er om spiritualiteit met hedendaagse wetenschap in harmonie te brengen.

VERSLAG VAN EEN ALGEMEEN OVERLEG (vastgelegd 31 augustus 2011) De vaste commissie voor Buitenlandse Zaken heeft op 14 juni 2011 overleg gevoerd met minister Rosenthal van Buitenlandse Zaken over de mensenrechten en de vrijheid van godsdienst en meningsuiting.
De regering wappert met
'Ruggie-richtlijnen', maar de AIV oordeelt net als wij dat deze nogal vaag zijn en zeker te weinig ambitieus voor een land dat de mensenrechten zo hoog in het vaandel zegt te willen hebben. Hoe oordeelt de minister daarover? Onderdeel van deze 'Ruggie-richtlijnen' is een «duty to protect» voor staten tegenover bedrijven. Hoe gaat het kabinet daar invulling aan geven? Kan de minister een brief schrijven waarin wordt ingegaan op het effect op het gebied van de mensenrechten, zowel positief als negatief, van het Nederlandse bedrijfsleven in het buitenland? Wil hij daarvan jaarlijks verslag doen aan de Kamer?

Hans Achterhuis De utopie van de vrije markt
‘Hoe een utopisch geloof letterlijk blind kan maken voor de harde feiten, blijkt uit de diepe overtuiging waarmee Alan Greenspan alle economische gegevens die op een kredietcrisis wezen, bewust negeerde.’
Veel mensen denken dat de vrije markt een objectief proces is dat niemand heeft bedacht en uitgevoerd. Niemand lijkt verantwoordelijk te zijn voor de ideologie en de utopie erachter. Er zou geen ‘kapitalistisch manifest’ bestaan.
Hans Achterhuis laat zien dat een dergelijk manifest wel degelijk bestaat. Dat is de fascinerende roman Atlas Shrugged (1957), geschreven door een in Amerika zeer invloedrijke filosofe van wie wij in Europa de naam nauwelijks kennen: Ayn Rand (Engelse versie). Atlas Shrugged geldt in de VS na de Bijbel als het belangrijkste boek van de afgelopen eeuw. Het gaat over een elite van neoliberale utopisten die de bestaande samenleving volledig kapotmaken, waarna ze de nieuwe wereld van het ultrakapitalisme op kunnen bouwen.

Aurelius Augustinus geeft een ingenieuze definitie van de Triade:
Heilige Drie-eenheid kan men misschien beter de ene God noemen, uit Wie, door Wie, in Wie alle dingen zijn. Vader, Zoon en Heilige Geest zijn elk afzonderlijk God en vormen samen één God. Elk van hun is een volledige substantie en samen zijn ze één substantie. De Vader is noch de Zoon noch de Heilige Geest, de Zoon noch de Vader noch de Heilige Geest, de Heilige Geest is noch de Vader noch de Zoon, maar de Vader is alleen Vader, en de Zoon alleen Zoon en de Heilige Geest alleen Heilige Geest. Alle drie hebben ze dezelfde eeuwigheid, dezelfde onveranderlijkheid, dezelfde majesteit, dezelfde macht. In de Vader is de eenheid, in de Zoon de gelijkheid, in de Heilige Geest het harmonieuze samengaan van eenheid en gelijkheid. Alle drie zijn één door toedoen van de Vader, gelijk door toedoen van de Zoon, verbonden door toedoen van de Heilige Geest.

Naar ratio (Roger Abrahams Volkskrant 1 november 2017 V4-7):
Voor zijn tweede avondvullende show reisde cabaretier Tim Fransen naar Kaliningrad, op zoek naar de erfenis van filosoof Immanuel Kant. De Volkskrant mocht mee. En had erna nog geen benul van hoe de grote Verlichtingsdenker uiteindelijk in de voorstelling terechtkomt.
Denker van de Verlichting
Immanuel Kant (1724-1804) geldt als een van de belangrijkste denkers van de Verlichting. Hij oefende grote invloed uit op de ontwikkeling van de westerse filosofie. Arthur Schopenhauer noemde Kants Kritik der reinen Vernunft (1781) het 'belangrijkste boek dat ooit in Europa verschenen is'. De opvatting over het godsbewijs is als een rode draad in Kants kritieken aanwezig. In zijn kritieken betoogt hij dat een godsbewijs volgens de zuivere rede onmogelijk is. Desondanks bleef hij theïst.
Driften
'Latere denkers, zoals
Schopenhauer, Nietzsche en Freud, hebben laten zien dat de mens wordt geregeerd door allerlei driften en irrationele processen', doceert hij. 'En denkers uit de Romantiek - Herder, Schiller en Fichte - vonden dat de essentie van de mens niet ligt in zijn rationele vermogen, maar juist in de cultuur waarin hij is opgegroeid. Dat speelt nu ook weer. Er wordt gehamerd op nationale identiteit. En identiteit gaat over verschillen tussen groepen mensen, niet over overeenkomsten of solidariteit.'
Daarom is
Kant relevant voor onze tijd, stelt Fransen. 'Kants universele ethiek redden, dat is wat ik probeer te doen. Die kan mensen bindenblack%.' Maar als ze niet op de Rede gebaseerd mag zijn, waarop dan wel? 'Op onze fundamentele gebrekkigheid, denk ik. Daar wil ik het in mijn voorstelling over hebben. We zijn niet perfect en daar schamen we ons allemaal weleens voor. Toch moet iedereen uiteindelijk erkennen dat hij tekortschiet, langzaam uit elkaar valt en, zonder te weten wat de bedoeling is van dit leven, de dood tegemoet gaat. Die gedeelde gebrekkigheid drijft ons in elkaars armen. Althans, dat wordt mijn these.'

Is het morele risico in de zorgverzekering geen punt? (Peter de Waard Volkskrant 22 november 2017 p. 31):
Totale solidariteit is een mooi ideaal. Vooral in de zorg. De gezonden betalen voor de zieken - hoe vaak die ook de deur van de dokter plat lopen.
In de bancaire wereldje heet dit het moral hazard (morele risico). 'Too big to fail'-banken kunnen alle risico's nemen met kredieten en waardepapier omdat ze weten dat ze door de staat gered worden als het mis gaat. Zo lang handelaren geld voor de bank verdienen, mogen ze onverantwoorde risico's nemen. Iedereen - nou ja: bijna iedereen - vindt dat deze moral hazard moet worden aangepakt.
In de zorg is iedereen daarvan heel wat minder overtuigd. Maar 385 euro eigen risico moet kunnen.

‘Geprofessionaliseerd’ waar Plasterk het in het begin van zijn artikel over heeft is een eufemisme voor het immorele gedrag van bestuurders in de publieke sector (semioverheid) volgens de commissie-Halsema. Volgens de darwinist Plasterk levert deze vorm van ‘professionalisering’ (emancipatie in solidariteit) een evolutionair voordeel op. Het gaat er dan om hoe wordt de Derde weg, Matter over Mind emancipatie in solidariteit naar de praktijk vertaald. De austerity driven aanpak waar Plasterk voor gaat staat diametraal tegenover de route van het Ken uzelve, de moraal van het verhaal in het rapport ‘E i V’. Plasterk is duidelijk een marionet van het systeem geworden, oftewel er zijn nog steeds politici die hun handen in onschuld wassen. Al blijft het natuurlijk een kwestie van perceptie.

Om te leren vliegen, het fenomeen creativiteit te verklaren is het nuttig met het zelf-eon van de fysicus Jean Emiel Charon serieus rekening te houden. Dit komt ook in het boek 'Rusteloosheid' pleidooi voor een mateloos leven naar voren. Zolang we dat mechanisme niet doorhebben, blijft elke oproep tot rustiger leven gedoemd tot mislukken.

Mystici hebben in het algemeen beter begrepen dan politici hoe de wereld, de éne werkelijkheid in elkaar steekt. Net als in de tijd van Luther is er opnieuw behoefte aan een wereldwijde vernieuwing terug naar de Bron. Om de kloof tussen de hoofdzakelijk door reclame - en PR-bureau's gecreëerde beeldvorming en de door burgers ervaren werkelijkheid te overbruggen zijn in dit rapport niet 95, maar slechts 27 stellingen opgenomen.

Naast profeten, mystici en zieners (rishi’s) zijn er ook kunstenaars die met het heilige, het goddelijke in contact hebben gestaan.
Mirra Alfassa laat zien er is niets nieuws onder de zon. Het 'ziel-type' van Mirra Alfassa (p. 334) heeft op de verborgen perpetuum mobile (levensenergie), het zelf-eon van de fysicus Jean Emiel Charon betrekking. Het ziel-type komt individueel of als groep overeen met het dharma der dingen. Soms noemt men het ook de waarheid van de dingen, van ieder ding. Het wezen van Bewustzijn 'Leven - Licht - Liefde' (p 349) komt met het Geest = Licht = Creativiteitin het boek Hebben wij een ziel? Zo ja, waar dan? (p. 43) en in hoofdstuk 16 Het gebruik van de creatieve keuze p. 291) van Gerrit Teule overeen.

De zoeker (The mind of the universe 25 juni 2017):
De in het universum verborgen paradox brengt Robbert Dijkgraaf na ca. 27 minuten ter sprake. Wiskunde wordt ervaren als pure kunst, die niet in gewone taal is uit te drukken. Er is maar een wiskunde, maar er zijn duizende talen.

De paradox is dat taal het mogelijk maakt dat mensen zich met elkaar verenigen. De schoonheid van wiskunde betekent nog niet dat een vogeltje ervan gaat vliegen.

De grote verscheidenheid aan dichotomieën worden in het rapport ‘E i V’ met behulp van het fenomeen Complementariteit tot uitdrukking gebracht. De een bestaat bij gratie van de ander. Uiteindelijk kan er maar één waarheid, ‘De blijde boodschap’ zijn. Door de interacties ('these + antithese', dialectische filosofie van Hegel en Engels) tussen de 'alfa- en de bètawereld' kan synthese ontstaan. De gedragswetenschap, in het bijzonder de gammawetenschappen pedagogiek, sociologie, economie en politicologie vormen de schakel tussen de alfa- en bètawetenschappen. Zij nemen dus een tussenpositie in tussen alfa- en bèta-wetenschappen.

Het bewijzen van het Higgsdeeltje heeft vele miljarden gekost en nu ligt er de uitdaging aan de metafysica, de keerzijde van de medaille, de onderliggende eenheid in verscheidenheid, de diepere samenhang te ontcijferen. Hoe richten we onze levensenergie, de oplossingsrichting, die aan het Higgsdeeltje ten grondslag ligt wordt door de esoterie gratis aangeboden. Anders gezegd de oplossingsrichting, de eenheidsvisie, de ‘E i V’ weerspiegelt het Higgsdeeltje, het Godsdeeltje. Maar wat het Higgsdeeltje is voor de Natuurkunde is het Tibetaanse dodenboek, de Derde weg voor de Geestkunde. Onze levensenergie, het Bodhisattvapad maakt het mogelijk te verenigen dat wat het Higgsdeeltje, de vier bij vier matrix, de symmetrie van het standaardmodel heeft doorbroken.

Om een cultuuromslag te realiseren gaat het uiteindelijk om een integrale denktrant (de synthese tussen de domeinen van de alfa-, béta- en gammawetenschappers) die het parochiale denken, de symboolpolitiek van het ’eigen koninkrijkje’, de 'bv Ego' overstijgt. In het rapport 'E i V' wordt de stelling verdedigd dat een duurzame samenleving mogelijk is door met de Geestkunde en de Natuurkunde, de beide zijden van de medaille, de éne werkelijkheid rekening te houden.

De 'Bewustzijnsschil', de 5 bij 5 matrixstructuur biedt een nieuw perspectief om de metafysica, de keerzijde van de medaille , de christogenesis van Teilhard de Chardin, Akasha van H.P. Blavatsky, het Akasha-veld van Ervin Laszlo, het Global Brain, de vijf gezichtspunten ‘Sensation, Awareness, Experience, Self-awareness en First-person experience’ van Francis Heylighen te verklaren. Op de microkosmos aarde draait het om het aanmaken van nieuwe hersenpaden (Neurale plasticiteit) van H.P. Blavatsky.

Na het lezen van het artikel Autisme wereldreligies moet doorbroken in de Volkskrant van 18 oktober 2003 is met het verzamelen van informatie voor het rapport ‘E i V’ daadwerkelijk een begin gemaakt. De kwintessens die in het rapport ‘E i V’ naar voren komt wordt aan de hand van een zogenaamde 'Bewustzijnsschil', een 5 bij 5 matrix geïllustreerd. De schil is uit de vijf definities Ether-paradigma, Reflexief bewustzijn, Meta-leren (het Nieuwe leren), de Hermeneutische cirkel en de Unificatietheorie samengesteld. De hierbij gevolgde denkwijze wordt door de publicatie Het transcenderen van de conceptueel-symbolische kode van Francis Heylighens weergegeven.

Vergeet het geluk (Margreet Vermeulen interviewt Emily Esfahani Smith de Volkskrant 24 juni 2017 Bijlage Sir Edmund p. 24-27):
De hedonistische hang naar blijheid maakt de westerse mens eerder treurig en eenzaam, zegt
Emily Esfahani Smith. Voor een zinvol leven heb je meer aan verdriet en tegenslag.
Emily Esfahani Smith (29) groeide op in een soefi-gebedshuis in Montreal, dat werd gedreven door haar Iraanse moeder en Amerikaanse vader, beoefenaars van de mystieke islam. Er werd gemediteerd, thee gedronken en poëzie gelezen. Als een dakloze aanklopte, werd hij hartelijk ontvangen. Ze was onder de indruk van hun onbaatzuchtigheid, hun gevoel voor zingeving en de manier waarop ze ook haar het gevoel gaven verbonden te zijn met iets groters.
Ze brak door in 2014 met een artikel (30 miljoen hits) in The Atlantic:
'Er is meer in het leven dan gelukkig zijn', waarin ze onze obsessie met geluk op de korrel neemt. Het was de basis van haar boek De kracht van betekenis, dat inmiddels in vijftien talen is vertaald. Eind mei was ze in Nederland om haar boek te promoten. Ze heeft de looks van een Iraanse, maar ze heeft zich de ratelende spreekstijl eigen gemaakt die we kennen van veel Amerikanen.
Voor haar boek baseerde
Esfahani zich op tientallen studies uit de psychologie. Daarnaast sprak ze met totaal verschillende mensen over hoe zij geluk vonden door zinvolle activiteiten te doen, zoals een voormalige drugsdealer die een sportschool begint voor andere ex-criminelen. Ze citeert uitgebreid de beroemde Joodse psychiater en neuroloog Viktor Frankl die in het concentratiekamp Theresiënstad ervoer dat zelfs daar het leven nog zin kan hebben. Her en der krijgt het boek ongewild wat 'zelfhulp-trekjes' die we kennen uit de geluksliteratuur. Esfahani lacht. 'Als kind wilde ik dokter worden om het lichamelijk lijden van mensen te verminderen. Dat ben ik niet geworden. Maar met een boek als dit kan ik mensen misschien een klein beetje helpen om zich beter te voelen.'

Rinnooy Kan kroonlid en ex-voorzitter van de Nederlandse Sociaal-Economische Raad.
Rinnooy Kan (inaugurele rede Daadkracht door draagvlak 25 augustustus 2006) onderkent het chaospunt,
Onze traditie van eenheid in verdeeldheid: Voor Nederland-watchers zijn het verwarrende tijden. Wie Nederland van een afstand waarneemt, ziet een land dat zijn evenwicht verloren heeft. De ooit door Baudelaire bezongen cultuur van ‘luxe, calme et volupté’ lijkt wel verworden te zijn tot een cultuur van onzekerheid, ontevredenheid en onverdraagzaamheid. Etc. Wie zijn toekomst in dit kleine Europese land onvoorspelbaarder acht dan ooit tevoren, heeft gelijk. Maar onze problemen zijn oplosbaar. Het kan alleen door het creëren van authentiek nieuw zelfvertrouwen, van een breed gevoel dat de inwoners van Nederland meer dan voldoende zijn geëquipeerd om aan een inherent steeds onvoorspelbaarder toekomst het hoofd te kunnen bieden. Dat is de feitelijke betekenis van het ideaal van de ‘weerbare burger’ die dankzij een voortdurend proces van onderwijs en scholing zijn weg kan blijven vinden in een veranderende wereld, en die zich op de omslagpunten van zijn levensloop gesteund weet door een modern systeem van sociale zekerheid.

Bonussen zijn de pest voor het bedrijfsleven (Laura de Jong Volkskrant 24 juni 2017 Bijlage Opinie p. 8):
Hoogleraar financiële geografie Ewald Engelen (54) veranderde radicaal van mening over bonussen.
'Mijn publiek is veranderd. Vroeger werd ik met enige regelmaat uitgenodigd door banken en andere ondernemingen om daar te spreken over ons financiële stelsel. Dat soort uitnodigingen van de economische en politieke elite krijg ik niet meer. En die zou ik nu ook niet meer accepteren. Ik ben meer terechtgekomen in een hoek waar de kritiek op het kapitalisme en de kapitalistische economie centraal staat. Men is mij steeds meer een populist gaan noemen. Dat heeft alles te maken met mijn nieuwe opvattingen, neem ik aan. Ik ben daar trots op. Opkomen voor de belangen van de kwetsbaarsten is wat mij betreft een moreel gebod. En dat is niet te combineren met de roofzucht aan de top.'

Lucian Freud: ‘Inderdaad, dit zijn wij, dénken we’ (Lucette ter Borg Vrij Nederland 17 september 2005):
Meer dan een eeuw geleden, in 1898, tekende de Oostenrijkse kunstenaar Gustav Klimt een beeldschone, naakte vrouw met lange donkere haren. Hij beeldde haar frontaal af, verleidelijk, en drukte haar een spiegel in de hand. Nuda Veritas, noemde hij haar, en voor Klimt was zij het symbool van de nieuwe, revolutionaire kunst die hij voorstond. Een kunst die de moderne mens liet zien zoals hij werkelijk was. Vandaar ook die spiegel, die niet naar de vrouw toe was gekeerd, maar naar de kijker. De spiegel als wapen, de spiegel van de waarheid.
Die spiegel houdt de kunst van de twintigste en ook in de eenentwintigste eeuw sindsdien in haar ban. Want sinds Klimt, kunnen we stellen, heeft de kunst er een functie bij: die van waarheidsserum. Eindelijk kan de moderne mens, dankzij de kunst, zien wat er werkelijk onder dat dunne laagje vernis schuilgaat dat we beschaving noemen. Kunstenaars als Oscar Kokoschka, Otto Dix, Georg Grosz en vele anderen na hen tekenden, schilderden en beeldhouwden het voor ons uit. Moordenaars in rokkostuums, nymfomanes in avondjurk, pathetische leugenaars, in zelfbeklag zwelgende egoïsten, eenzame zelfmoordenaars, in liefdesverdriet stikkende zielepoten.

VS dalen in aanzien sinds Trump president is (Bert Lanting Volkskrant 28 juni 2017 p. 8-9):
Het aanzien van de Verenigde Staten in de wereld heeft een enorme deuk opgelopen sinds president Donald Trump in het Witte Huis zit. Volgens een opiniepeiling van het Pew Research Center onder veertigduizend mensen in 37 landen heeft driekwart van de ondervraagden geen vertrouwen in Trump als het gaat om zijn rol op het wereldtoneel. Vergeleken met zijn voorganger, Barack Obama, scoort Trump in vrijwel alle landen dramatisch slecht.

Rutte zoekt nieuwe vrienden (Natalie Righten de Volkskrant 23 juni 2017, p. 6-7):
Met het vertrek van de Britten verliest Nederland een
natuurlijke bondgenoot binnen de EU. Een waar diplomatiek offensief moet voorkomen dat Parijs en Berlijn straks over Den Haag heen walsen.
De
Britse en Nederlandse ideeën over Europese defensie, de begroting, maar ook vrijhandel, de interne markt en regeldruk vanuit Brussel lagen de afgelopen 25 jaar nooit ver uiteen. In bijna alle belangrijke dossiers - behalve de euro, want die wilden de Britten niet - trokken de twee landen samen op. Oud-minister en oud-diplomaat Ben Bot: Als iets je niet beviel, dan kreeg je de Britten mee, omdat het hen meestal ook niet beviel.'
Maar daar komt nu een einde aan. Als een beetje vaart wordt gemaakt, zitten de Britten vanaf maart 2019 niet meer in de EU. En net zoals bij een
baan opzeggen geldt: wie eenmaal zegt dat hij weg gaat, is al een beetje weg.

Burgers van Europa kom in actie! (Jonathan Holslag Volkskrant 24 juni 2017 Bijlage Zaterdag p. 8):
De bevolkingsexplosie in Afrika en het Midden-Oosten wordt dé strategische uitdaging van deze eeuw. Elk jaar komen er in Afrika en het Midden-Oosten dertig miljoen inwoners bij, vaak in een context van armoede, geweld en onderdrukking. Laten we er niet flauw over doen: de stroom vluchtelingen en migranten is slechts de voorhoede van een veel grotere exodus, tenminste als de toestand in de regio niet verbetert. Dit dreigt de verdeelde Europese samenleving verder te versplinteren. Maar wat doen we eraan?
De komende jaren zullen we de migratie moeten doseren. We zullen een strategie moeten uitdokteren om onze plicht tegenover medemensen in nood na te komen zonder de leefbaarheid van onze steden in het gedrang te brengen. We hebben een vluchtelingenbeleid nodig van menselijkheid en nuchterheid. Op langere termijn moet het echter onze ambitie zijn om veiligheid, welvaart en waardigheid uit te dragen, om kansen te delen met de landen rondom ons, om Europa in te bedden in een positieve invloedssfeer waarin onze samenleving opnieuw als rolmodel fungeert. De beste remedie tegen onzekerheid is zélf sterker worden.

Universiteit van de leegte (Martin Sommer Volkskrant 24 juni 2017 Opinie p. 5):
Onzekerheid wordt gemaskeerd met stoere wetenschap.
De nieuwe intellectueel is de voordenker. Hij is niet van de sociale wetenschappen, maar van de harde bètakennis. Hij is geen tobber, maar vrolijk gestemd en draagt uit wat de wetenschap presteert. Robbert Dijkgraaf is het voorbeeld. Het dominante kennisprogramma is niet langer Buitenhof maar DWDD.
Laatst zag ik de gerespecteerde socioloog Joop Goudsblom voorbijschuifelen. Hij leeft dus nog. Indertijd noemde Goudsblom de socioloog een 'mythenjager'. Het afschieten van onzin was voor zijn generatie een wetenschappelijke levenstaak. Karel van het Reve kon het als de beste. De mythenjager van toen is tegenwoordig een feitenjager. Dertig jaar geleden ging het debat nooit over de feiten. Feiten waren bouwstenen, pas daarna begon de wetenschap. Nu gaat het niet langer om het ontkrachten van mythen maar om van wie de feiten zijn.
De oplossing vloeit rechtstreeks voort uit de nuchtere feiten en wie er anders over denkt, heeft het niet begrepen. Wetenschap werd stoere wetenschap en lijkt sterk op stoere politiek. Bestuurders maskeren hun onzekerheid door steeds harder 'ik heb besloten' of 'ik heb opdracht gegeven' te roepen, om er geen misverstand over te laten bestaan dat zij aan de touwtjes trekken. Het kan niet verbloemen dat onze instituties steeds meer opereren in een onrustbarend luchtledige. Juist daarover moet de universiteit eens duchtig nadenken.

Livestro beschuldigt zonder bewijs (Wierd Duk Volkskrant 8 juni 2017 p. 24):
'Joshua Livestro lijkt het tot zijn opdracht te hebben gemaakt mij te framen als gevaarlijke oproerkraaier.'
In de Volkskrant (Opinie, 3 juni) krijgt publicist Joshua Livestro uitgebreid de ruimte om mij en andere auteurs weg te zetten als 'extreem-rechtse complotdenkers'. Het is niet voor het eerst dat Livestro deze ernstige beschuldiging aan mijn adres uit.
Sinds het Oekraïne-referendum toen hij, met geld van de miljardair George Soros, pleitte voor een 'ja', lijkt hij het tot zijn opdracht te hebben gemaakt om mij te framen als een gevaarlijke oproerkraaier.

Het debat, de controverse tussen Wierd Duk en Joshua Livestro, is een hoofdthema in het onderzoeksrapport 'E i V'. Het is een thema dat de gemoederen, lees filosofie al millennia bezig houdt. De leugenaarsparadox, het Münchhausentrilemma, de Paradox van Epimenides, Third man argument van Plato en ten slotte Harry Mulisch stelt voor deze bespiegelingen over Het Ene (dass in der Vielheit Einheit, in der Einheit Vielheit bestehen kann), de These-antithese-synthese te zien als intuïties betreffende het moment vlak 'voor' de oerknal, waarop iets ontstaan is terwijl er niets was: dat punt dat dus niet bestond, maar, ogenblikkelijk ontploffend, toch weer wel bestond.7.
7) De Zuilen van Hercules, blz. 112-118.
Het is de Bhagavad Gita die voor dit vraagstuk een oplossing aanreikt. Het laat zien dat zowel de Oosterse filosofie als de Westerse filosofie van het mechanisme These-antithese-synthese gebruik maakt.

Positie over positie Groningse Universiteitskrant (Jurre van den Berg Volkskrant 9 juni 2017 p. 18):
Volgens een opgestapte redacteur van de Groningse Universiteitskrant wordt onder druk van het universiteitsbestuur zelfcensuur gepleegd. De laatste ontkent de druk.
Die spagaat geldt voor alle media in het hoger onderwijs, maar met de komst van Rob Siebelink als hoofdredacteur, vorig jaar, werd er volgens White steeds minder weerstand geboden aan het universiteitsbestuur of geïnterviewde medewerkers die teksten wilden aanpassen. Zoals toen White schreef over het voornemen van de RUG een campus op te richten in Yantai, China. White: 'Dat moet je kritisch volgen. Het gaat om miljoenen. Maar wij kregen steeds te horen dat we te negatief waren, zelfs toen ik in een artikel de voor- en nadelen op een rij zette.'
'Zeker een hoofdpijndossier als Yantai leidt soms tot venijnige discussies met het universiteitsbestuur', zegt Siebelink. 'Als universiteitskrant opereer je in een spanningsveld. Ik had het het liefst dat we onszelf konden bedruipen, maar zo is het nu eenmaal niet. Soms is het wheelen en dealen.'
Er is meer aan de hand dan 'een verstoorde arbeidsverhouding', zegt eindredacteur Sjef Weller, die het vertrek van White 'een aderlating' noemt. Ook hij ondertekende de kritische brief.
'Dat artikelen worden aangepast om rekening te houden met belangen van hogere machten stuit me enorm tegen de borst. Dat past niet bij een publieke, democratische instelling als een universiteit.'
Kritische keffers
'Universiteitsbesturen zeggen niet snel dat ze klaar zijn met de kritische pers. Maar als plannen waar ze veel energie in steken kritisch belicht worden, zijn ze daar niet blij mee.' Aldus Jaap de Jong, hoogleraar Journalistiek en Nieuwe Media en voorzitter van de redactieraad van het Leidse universiteitsblad Mare.

Noodzakelijk optimisme (Margriet Oostveen de Volkskrant 9 juni 2017 p. 21):
Micha de Winter begon al onderzoek te doen naar
radicaliserende jongeren, toen die nog op Hyves zaten. De vraag 'Wij zoeken radicaliserende jongeren' leverde lange tijd geen reactie op. Toen veranderden de onderzoekers die tekst in 'Wij zoeken jongeren met extreme idealen'. En bingo.
Idealen zijn een vorm van hoop, een uitweg zelfs, die soms dus ook kunnen doorschieten in extremisme. De Winter pleit voor meer optimisme en praten over idealen in de opvoeding, juist ook als het om radicaliserende jongeren gaat, want radicaliseren hóórt bij jeugd en het is de taak van volwassenen de rem te vinden.
Na een kleine boutade over de hersenwetenschappers ('hersenfundamentalisten') die tieners reduceren tot machteloze, onrijpe prefrontale cortexen, besluit hij: 'Kan wel wezen, maar des te belangrijker dat ouderen bij risicovol gedrag die prefrontale cortex voor jongeren zijn.' Ofwel: niet afhaken maar grenzen stellen aan kinderen, afremmen, blijven praten als idealen op drift raken. En dat gebeurt veel te weinig.
Het
optimisme van Micha de Winter is ook niet dat ergerniswekkende soort van 'verandercoaches' of 'inspirerende' quotes. Zijn optimisme is sinds zijn vroegste jeugd een vorm van doorbijten. De Winters moeder verloor haar verloofde in de oorlog, waarschijnlijk in Treblinka. Zijn vaders eerste echtgenote en hun baby zijn vermoord in Auschwitz. Zijn ouders vonden elkaar na de oorlog en durfden in Oss toch weer opnieuw te beginnen: twee zonen kregen ze, eerst Harry (die televisieproducent werd), daarna Micha. Dit optimisme is door de broers ervaren als een opdracht 'waardoor je je realiseert dat je niet alleen maar voor jezelf leeft'. Zin geven aan het verleden, hoop scheppen voor de toekomst: noodzakelijk optimisme. Wie dat niet meer kan overdragen op jongeren, die is verloren.
De idealen van onze ouders waren vaak te dwingend en nu worden idealisten weer voor gutmensch uitgescholden, zeg ik. Je kunt het i-woord dus maar beter niet meer in de mond nemen. 'Minder ideologie is ook goed', zegt De Winter. 'Maar van de weeromstuit niet meer over idealen praten, is gevaarlijk.'
Maar alles is geïndividualiseerd, ook idealen, zeg ik. Hij: 'Precies, idealen zijn nu ook maar een mening.' We maakten idealen eerst onschadelijk en krijgen ze van geradicaliseerde jongeren nu keihard terug. Volwassenen zetten er 'normen en waarden' tegenover, maar geen alternatieve idealen. Jongeren met heftige idealen voelen zich vaak vernederd, blijkt uit De Winters onderzoek. Als die geen ruimte krijgen om te praten, gaan ze ondergronds. Intussen lijken ook volwassenen ongenuanceerder en egocentrischer dan ooit. Net kinderen eigenlijk.
'Dat is het leuke van pedagogiek', zegt Micha de Winter, 'je praat over kinderen, maar hebt het tegen volwassenen.'
Schreeuw en dwing zelf eens wat minder, daarom. Haal het taboe van idealen. 'En kom dan zelf eens met betere argumenten: In het belang van je kinderen.'

Met lange tanden (Raoul du Pré Volkskrant 9 juni 2017 p. 21):
Er is één excuus voor het getreuzel: de versnippering van het politieke landschap maakt het niet eenvoudig. Maar van de politieke leiders mag nu worden verwacht dat zij de situatie gemakkelijker maken in plaats van nog ingewikkelder. Dat begint met een beetje bereidwilligheid: zoek de overeenkomsten in plaats van de verschillen. Op een coalitie die vanaf dag één met lange tanden aan de klus begint, zit niemand te wachten. Als Rutte, Buma, Pechtold, Klaver en/of Segers dat vooruitzicht nu niet snel weten weg te nemen, wordt het tijd serieus te gaan nadenken over een minderheidskabinet.

Frank Miedema toont in zijn boek de keerzijde, het zit in de mens om extreme uitdagingen te zoeken. Wetenschappers zijn bijvoorbeeld bezig om een reis naar mars voor te bereiden en een zelfrijdende auto te ontwikkelen. Maar er zijn ook politici als Nigel Farage die er voor zorgen dat Engeland uit de EU stapt. In Nederland is het Geert Wilders die het debat tussen eurofielen en eurosceptici op scherp zet. Om op aarde eeuwige roem te bereiken gebruiken mensen hun creativiteit ook om zaken te vernachelen, bijvoorbeeld in de wetenschap Diederik Stapel en in de wielersport Lance Armstrong. Het zijn met name Dick Swaab en Victor Lamme die met 'we zijn onze hersenen' een fundamentalistisch standpunt innemen. Hun controversiële inzichten voor wat betreft onze hersenen staan diametraal tegenover die van andere wetenschappers als de internationaal bekende wetenschappers als Fritjof Capra en Paul Davies. Seculiere vormen van fundamentalisme zijn het neoliberalisme, lees het marktfundamentalisme en hooliganisme.
Maar bij de huidige formatie zien we ook fundamentalistische trekjes bij politieke partijen, die op basis van hun partijprogramma weigeren met elkaar samen te werken. Donald Trump is met zijn America First en de consequenties daarvan voor het klimaatvraagstuk een fundamentalist pur sang. Fundamentalisme is een uiting van menselijk gedrag, waarmee we in meer of mindere mate zijn behebt.

Het idee om op basis van complementariteit fysica en metafysica met elkaar te verbinden is ook door Werner Heisenberg en door Fritjof Capra in zijn boek The tao of physics, naar voren gebracht. Het boek van Capra beschrijft een onderzoek naar de parallellen tussen de moderne fysica en de oosterse mystiek. Het 5D-concept''' wil benadrukken dat het universele patroon van het wat vastligt. Het is zoals het is (antropisch principe), daar kan de wetenschap weinig aan veranderen.

Het brein is symmetrisch van opzet. Veel functies zijn zowel links als rechts aanwezig en vormen een complementaire spiegel. Het corpus callosum of de hersenbalk is een structuur in de hersenen die de twee hersenhelften met elkaar verbindt en zorgt dat ze informatie kunnen uitwisselen.
De linker- en rechter hersenhelft moeten in balans zijn. Globaal regelt de sensibele, visuele linkerhelft verbale, logische, analytische, rationele, redenerende, conceptuele en lineaire activiteiten. De linkerhelft deduceert, redeneert, verwerkt, weegt feiten tegen elkaar af, ordent waarden, vergelijkt en analyseert om tot een beslissing te komen. Terwijl de motorische rechterhelft regelt non-verbale, scheppende, holistische, visuele, ruimtelijke, intuïtieve en perspectivische functies; ze verwerkt informatie meer rechtstreeks door middel van instinct en intuïtie in plaats van door een logische gedachtegang. De rechterkant is sterk op de grote lijnen gericht. Met deze helft herken je gezichten van mensen. We dienen wel degelijk met
Door gene zijde bezien, de keerzijde van de medaille rekening (Trust Building Activities) te houden.

Van de hand van prof. dr. James Kennedy (hoogleraar Moderne Nederlandse Geschiedenis en decaan van University College Utrecht) verscheen onlangs het boek Een beknopte geschiedenis van Nederland. In het boek worden historische gebeurtenissen geplaatst in een internationaal perspectief. Wereldwijd geloven veel mensen dat Nederland een uniek land is. Dat heeft te maken met de onttrekking van veel land aan de zee, maar ook met de Nederlandse handelsgeest, de markante culturele erfenis, de religieuze diversiteit en een eeuwenoude traditie van tolerantie. Sinds de negentiende eeuw zien de Nederlanders ook zelf hun land als moreel voorbeeld, een land waarvan de morele superioriteit in buitenlands en binnenlands beleid een inspiratie kan zijn voor anderen. In recente jaren maakt het positieve zelfbeeld over Nederland plaats voor negatieve percepties, nu het land zich volgens velen in een identiteitscrisis bevindt.
James Kennedy, zoon van een Amerikaanse vader en een Nederlandse moeder en zijn leven lang al geïnteresseerd en gespecialiseerd in de Nederlandse geschiedenis, is de perfecte auteur voor deze Beknopte geschiedenis van Nederland, van het vroegste begin tot nu. Hij beschrijft niet alleen de historische gebeurtenissen, maar plaatst deze ook in internationaal perspectief en vergelijkt ze met ontwikkelingen in andere Europese landen.
MEDIA-AANDACHT
Kennedy werd door nrc.next geïnterviewd (24 februari) naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek.
James Kennedy en de moeizame tolerantie van Nederlanders (Bernard Hulsman NRC 24 februari 2017):
Over Trump heeft u eens geschreven dat u zich niet kon voorstellen dat hij president zou worden.
„Ik kan me dat nog steeds niet voorstellen. Voor het eerst van mijn leven heb ik slapeloze nachten over de toekomst van mijn land.”
Bijna niemand zag hem president worden. Is er iets over het hoofd gezien? De ‘basket of deplorablesmisschien?
„Achteraf kun je vaststellen dat de fixatie op de persoon Trump tot een tunnelvisie heeft geleid. Ook bij mij. In het najaar van 2016 heb ik in de VS lezingen gehouden waarin ik de verweesdheid van de Trump-aanhangers vaststelde. Verweesd, ja, inderdaad: dat woord gebruikte Fortuyn ook al. Maar toch dacht ik steeds: nee, zo’n verschrikkelijke man, dat kan niet, die kan onmogelijk president worden. Misschien is de les dat we ons niet zo moeten fixeren op Trump nu hij aan de macht is, maar meer acht moeten slaan op de krachten om hem heen.”
Sommige historici geloven dat het Europese en Amerikaanse populisme het einde betekent van de neoliberale orde waarvan Thatcher en Reagan de pioniers waren. ‘There is no alternative’, zei Thatcher altijd, maar populisten lijken er wel een te hebben, beweren ze.
„Ik moet het nog zien. Om te beginnen zijn niet alle populisten tegen het neoliberalisme. Maar ook bij de anti-globalistische populisten is het nog maar afwachten of ze wezenlijke veranderingen in de economische orde tot stand kunnen brengen. Je ziet nu dat de verweesde kiezers in veel landen tegemoet worden gekomen in hun zorgen over bijvoorbeeld flexibele arbeid, maar het is heel goed mogelijk dat dit bij symboolpolitiek blijft. Een van de spannendste vragen van nu is of Trump met zijn bilaterale handelsverdragen waarop hij zijn kaarten zet, een nieuwe economische orde weet te scheppen. Dat wordt de proof of the pudding.”

Stelling: Voor een juiste balans tussen individuele en collectieve belangen dienen net als 'Kerk en Staat' het 'publieke en private' domein duidelijk door Zielkunde (op basis van Zaaien en Oogsten, Complementariteit, carbage in carbage out), een derde weg (middenweg 'Hoofdroute', rechtvaardigheid, ‘bron van harmonie’) van elkaar te worden onderscheiden. Het privatiseren van de publieke sector komt er in feite op neer dat de overheid, lees de bureaucratie in eigen doel schiet. Door het stuur uit handen te geven los je geen problemen op. Het mechanisme evenwicht door tegenwicht, these + antithese = synthese, heeft gefaald. Hoofdoorzaak van het onbehagen in de maatschappij is dat de overheid religie buiten hun referentiekader heeft geplaatst.

Het onderzoeksrapport ‘E i V’ draagt een methodologisch karakter. Het biedt een universeel referentiekader, namelijk de ‘bewustzijnsschil’ om aan de unificatietheorie handen en voeten te geven. Of met andere woorden te laten zien hoe de 'Kwantumshift in het wereldbrein' geleidelijk plaatsvindt. Door het zelfbewustzijn, zelfreferentie maken we deel uit van onze eigen evolutie. Waar kiezen we voor evolutie of devolutie? Het is net als met Geest en Lichaam, hemel en aarde, Zo boven, Zo beneden, top down en bottom up, deductief en inductief. Het zijn de twee complementaire kanten van een medaille, het is de psyche, de schakel tussen geest en lichaam waar het in de Kwantumshift, de Unificatietheorie echt om draait.

De unificatietheorie impliceert dat we leren begrijpen dat ons hele leven onze Weg is. Er is maar een 'hoofdroute'. Deze route sluit op de vier oorzaken-leer, het evolutionair ontwikkelingsmodel en op de nieuwe levensrichting van Spinoza aan. De 'hoofdroute', de middenweg, het hoe wordt aan de hand van de 'bewustzijnsschil' geïllustreerd. Hoe deze schil tot stand is gekomen wordt in de bijlage Unificatietheorie, hoofdstuk 6. Integrale visie toegelicht. De unificatietheorie bevat het kader voor de hoofdroute. Het laat zien hoe klasseverschillen in deze tijd kunnen worden opgelost.

Politici dienen in plaats van hun verantwoordelijkheid voor de collectieve sector aan de markt uit te besteden weer zelf het stuur in handen te nemen.

Er is een cultuuromslag nodig om een nieuwe manier van samenwerken te creëren, die niet alleen op het marktmechanisme van produceren en consumeren is geënt. Religies hebben in Nederland hun greep voor een belangrijk deel verloren. Volgens een in de systeemleer bekende regel ‘Garbage in - garbage out’ is het voor het verkrijgen van de gewenste uitvoer nodig eerst de invoer te veranderen. Het leven bestaat niet alleen uit consumeren, de Stof, maar zoals de wijsheidsboeken ons eerder hebben laten zien ook uit de Geest. Ons voortbestaan is sterk afhankelijk of we bereid zijn een nieuw paradigma, een andere geesteshouding te accepteren.

Jerry Katz boek Non-Dualiteit in het boeddhisme, christendom, hindoeïsme, taoïsme, soefisme en de kabbala (p. 197):
Bevrijd van de identiteit van de rol die we spelen, zijn we authentieker, doorzichtiger, bereikbaarder en gaan we creatiever om met het moment. We zijn niet langer iemand die een probleem oplost voor iemand die een probleem heeft, we zijn het Zijn in één van zijn oneindige en boeiende vermommingen.
Als we onszelf niet langer als probleemoplossers zien, kunnen we ook geen werkelijke problemen meer ontdekken.

Net als in 1989 met het vallen van het ’IJzeren Gordijn’ is het moeilijk te voorspellen op welke termijn een 'Kwantumshift in het wereldbrein' zich duidelijker gaat manifesteren. In eerste instantie is het wenselijk dat de extra aandacht die na 1989 voor het mechanisme ‘u vraagt, wij draaien’ is ontstaan weer terug in de fles te krijgen. Het gaat bij het ‘u vraagt, wij draaien’ om de 'dubbele’, de verborgen agenda die in het verkoopspel een belangrijke rol kan spelen.
Anthony Stevens boek ‘Over Jung- leven en werk’ (p. 51): Zoals de structuur van de psyche bepaald wordt door de in wezen biologische idee van het archetype, zo voltrekt zich psychisch functioneren in overeenstemming met de biologische principes van aanpassing, homeostase en groei.
De homeostase brengt voor een individu de keerzijde, de onbewuste as in beeld. In het 5D-concept wordt op de homeostase van een sociaal systeem de nadruk gelegd.

Zowel de Theory of everything (philosophy) als de Theory of everything (physics) bestaat. Ligt het dan niet voor de hand beide inzichten met elkaar te verbinden?

Carl Woese (Syracuse (New York), 15 juli 1928) is een Amerikaanse microbioloog die bekend is vanwege het definiëren van de Archaea (oerbacteriën) als domein (rijk) van organismen in 1977. Daarnaast stelde hij de hypothese van een RNA-wereld op.
De
genetische code van Nirenberg schrijft voor hoe mRNA wordt gelezen om een eiwit te vormen. In 2006 hebben Andrew Fire (VS) en Craig Mello (VS) de Nobelprijs gekregen voor het ontdekken dat genen stilgelegd kunnen worden (RNA-interferentie).

Het nieuwe inzicht van Carl Woese sluit bij de epigenetica aan. Het impliceert dat in een universum waar alles met alles samenhangt dat wij zowel scheppers als medescheppers zijn en daardoor de culturele evolutie beïnvloeden. Het milieu, de omgevingsfactoren waarin wij leven kunnen wel eens een doorslaggevender rol gaan spelen dan de natuurlijke selectie volgens Darwin. Of met andere woorden wij kunnen er met zijn allen zo’n rommeltje van maken dat de holos-beschaving van Ervin Laszlo een illusie wordt. Ook menselijke samenlevingen ondergaan een evolutieproces dat analoog is aan dat in de biologische sfeer van opbloeien, rijpen, verwelken en tenslotte afsterven. Het wordt nu duidelijk dat de mythe van de schijnmarkt aan vervanging toe is.

Met behulp van het morele kompas worden, met name op basis van de esoterie, de contouren van een oud paradigma, de getallensymboliek
(1 + 2 + 3 + 4 = 10) van Pythagoras, opnieuw uitgewerkt. Het morele kompas maakt het mogelijk de kwintessens de samenhang tussen 4 elementen, de 5e Dimensie weer te geven.Op basis van de in het universum aanwezige supersymmetrie wordt geconcludeerd dat het concept van de Unificatietheorie, lees morele kompas het spiegelbeeld van de Snaartheorie is.

Robbert Dijkgraaf (NRC 27 december 2008: De architectuur van ons brein bepaalt en beperkt de wetenschap - Er is geen wiskunde zonder de mens - daar kwam ik achter):
De mens is slechts een onmisbare schakel in de ultieme cirkelredenering . U kunt deze lus zo vaak doorlopen als u wilt, net zoals de monikken de eindeloze trap op- en aflopen in de bekende prent Klimmen en dalen van M.C. Escher – een prent die trouwens geïnspireerd was door het werk van Penrose en zijn vader.
Op het eerste hoekpunt van de driehoek staat de wetenschap. Deze is verbonden met het tweede hoekpunt waar de mens staat, de bedenker van vele nutteloze en nuttige zaken, waarvan de wetenschap er slechts één is. Op zijn beurt vormt de mens weer een verbintenis met het derde hoekpunt, de natuur, wederom als onderdeel van een groter geheel, want de natuur brengt naast de mens ontelbaar andere verschijningsvormen voort. Ten slotte wordt de natuur weer verbonden met de wetenschap, een terrein dat veel meer bestrijkt dan alleen de beschrijving van de fysieke werkelijkheid.

De geschiedenis laat een diversiteit aan innovatieve, multi-disciplinaire grenswetenschappers zien.
Ammonius Saccas, Origenes, Helena_Blavatsky, Spinoza, Schelling, Nietzsche, Jung en Wittgenstein zijn coryfeeën die zich hebben bewogen op het snijvlak van natuur en cultuur. Op dit snijvlak gaat het echter niet primair om wetenschap versus geloof, maar eerder om de samenhang en wisselwerking tussen natuur – en menswetenchappen. Deze kengebieden kunnen wel onderscheiden, maar niet gescheiden worden. Het zijn twee verschillende, maar complementaire domeinen. Door beide als complementair te beschouwen ontstaat een completer zicht op de werkelijkheid. Het is wenselijk de tweespalt tussen de natuurwetenschappen en geesteswetenschappen te verkleinen. Vastgeroeste denkpatronen te doorbreken. Het domein van de materie met de energetische processen te combineren. Een ruimer denkmodel is nodig om op creatieve wijze de wereldvraagstukken op te pakken.

De basis voor het rapport ‘E i V’ is in 1993/1994 gelegd tijdens het door Hoogovens aangeboden traject Ondernemen met talenten bij het outplacementbureau Van Ede & Partners onder leiding van Hans Leewens. Het boek Oosterse wijsheid en westerse renaissance dat Hans Leewens heeft vertaald en van commentaar heeft voorzien reikt de oplossing aan voor het probleem waar ik bij Hoogovens tegen aan ben gelopen. Hans Leewens spreekt in dit boek de verwachting uit dat in de 21ste eeuw, een paradigmawisseling plaats vindt, namelijk de Westerse Renaissance onderbouwd door Oosterse wijsheid. Of met andere woorden mijn werkervaring staat symbool voor een groter verhaal, namelijk hoe de levensbeschouwing, het morele kompas tussen professionals & politicals in Nederland en Europa, maar ook tussen Oost en West zich doet gelden.

In het onderzoeksrapport ‘E i V’ is de absolute - en relatieve ruimtetijd (Ongemanifesteerd en Gemanifesteerd) - de absolute ruimtetijd van de hemel en relatieve ruimtetijd op aarde - analoog aan het vijfdimensionale binnenste van de ruimte en de vierdimensionale grens.

Het vraagstuk dat aan de orde wordt gesteld kan worden vergeleken met de principaal-agentproblematiek, met wederkerigheid (enantiodromie volgens Carl Jung), een situatie waarin van asymmetrische informatie sprake is. Uiteindelijk draait het om het reflexief bewustzijn, dus vanuit welk perspectief of perceptie naar de éne werkelijkheid wordt gekeken.

De op – en neergaande lijn in de conjunctuurbeweging wordt vanuit het psychologische ('Psyche en Logos') gezichtspunt met behulp van het zelfbewustzijn, de zelfreferentie verklaard. Het leven laat zien hoe een crisis ontstaat, maar ook kan worden opgelost. Door het cliëntelisme ('ondernemende' bestuurscultuur), de te nauwe verstrengeling tussen overheid, lees politici en bedrijfsleven en het mismanagement dat daardoor is ontstaan, is er decennia lang een feestje gebouwd. De rekening van dit feestje wordt nu aan de burger gepresenteerd. De wederkerigheid, de rekening van dit feestje wordt nu, met als camouflage de zogenaamde participatiesamenleving, aan de burger gepresenteerd.

Door mismanagement met de mantel der liefde te bedekken wordt de meerwaarde, die politici kunnen creëren tot het nulpunt gereduceerd. Het probleem is dat politici niet de moed hebben gehad hun kiezers de waarheid te vertellen.

Het in de mens ingebouwde 'en-en'/'of-of'-mechanisme (Alles divergeert en moet ook weer convergeren) is een eenvoudig model van een complex verschijnsel dat door het kruis wordt gesymboliseerd. Het ’en-en’ staat voor de ‘aardse werkelijkheid’, de fysica in verbinding met de ‘hemelse werkelijkheid’, de metafysica (Fysica of metafysica?). Dus het aardse leven in relatie met het eeuwige leven. In de theosofie heet dit symbool monade of de twee in één, ook wel geest en ziel, of atma-buddhi. Het ‘of-of’ symboliseert de aardse werkelijkheid van ‘Individueel en Collectief’ (organisatie, land, werelddeel etc.). Het laat zien hoe de getallensymboliek van Pythagoras kan worden verklaard.

De verticale as van het morele kompas staat voor het verticale bewustzijn. Het slaat op het bewustwordingsproces, de synergie die tot stand komt door de wisselwerking tussen chakra’s. De chakra`s vormen de verbindingsschakels tussen de ons omringende energie en de energiebanen in ons lichaam. Voor het bereiken van evenwicht speelt de 6e chakra, het beheerscentrum van de hypothalamus en de hypofyse een belangrijke rol: Je bewustzijn is een spiegel voor het Goddelijk Zijn.
De Skandha’s brengen de spiegelsymmetrie en ‘Ruimte en Materie’ ('Energie en Materie') de complementariteit tot uitdrukking.
Er zijn in de mens drie hoofdmiddelpunten: hart, hoofd en navel, waarvan twee ten opzichte van elkaar + of – zijn, al naar het betrekkelijke overwicht van de middelpunten (Blavatsky, Deel III, p. 647).

H.P. Blavatsky Isis ontsluierd Een sleutel tot de mysteries van oude en moderne wetenschap en religie - (Deel 2):
Hoofdstuk 6 Esoterische boeddhistische leringen tot karikatuur gemaakt in het christendom (p. 304):
Toen
deze wereld uit de duisternis tevoorschijn was gekomen, brachten de ijle elementaire beginselen het plantenzaad voort, dat eerst leven schonk aan de planten; van de planten ging het leven over in vreemde lichamen die in het slijk van de wateren werden geboren; vervolgens bereikte het, via een reeks van vormen en verschillende dieren, DE MENS.3'
3) Bhågavata Puråña, boek 2, hfst. 9 en 10.

Anna Lemkow boek Het Heelheid Principe
Hoofdstuk 9 Over tijd en causaliteit (p. 215):
Causaliteit in de klassieke of newtoniaanse zin is, zoals we weten, lineair en deterministisch. Zij stelt dat als je op dit moment de posities, massa’s en snelheden wist van alles in het universum, je de hele toekomst kon voorspellen, alles wat er zal gebeuren. Deze visie neemt aan dat op basis van huidige informatie (altijd ervan uitgaand dat deze volledig is) een waarnemer het gehele toekomstige verloop van de gebeurtenissen zou kunnen voorspellen volgens de wetten van het determinisme. Dit veronderstelt natuurlijk dat je je buiten het systeem zou kunnen plaatsen, wat zoals we nu weten onmogelijk is. Het strikte causaliteitsbegrip is zelfs verlaten door de hiervoor beschreven ontwikkelingen in de wetenschap, alsook door verschijnselen als synchroniciteit, of zinvolle toevalligheid, en andere mysteries waarbij de tijd een rol speelt. We leven nu in een wereld die gekenmerkt wordt door relativiteit, dubbelzinnigheid, niet-plaatselijkheid en andere niet-lineaire oorzakelijke toestanden.
Hoofdstuk 14 Religie en Wetenschap (p. 272,273):
Deze ontwikkelingen hebben een wederzijdse ontmoeting en een vrijwel samengaan tot stand gebracht van alles waar mensen mee bezig zijn, met inbegrip van culturen en religies; we komen bijvoorbeeld elkaars religies en mythen tegen op de gedrukte pagina, op het televisiescherm, en door daadwerkelijk exotische heiligdommen en tempels tijdens onze toeristische en andere reizen te bezoeken.
De vermenging van culturen en religies die nu plaatsvindt is zeker een verrijkende en verruimende ervaring. (Deze ontwikkelingen vormen echter een tweesnijdend zwaard. De toegenomen onderlinge afhankelijkheid van volkeren, die door de massale industrialisatie is ontstaan, speelt bijvoorbeeld een rol bij de grotere religieuze wrijvingen en conflicten, maar dwingt volkeren anderzijds ook tot samenwerking, het met elkaar delen en wederzijdse verdraagzaamheid). Om terug te keren tot Einsteins woorden, de volledige passage (in zijn boek Out of My Later Years) is het waard in zijn geheel te citeren:
Ook al zijn de werelden van religie en wetenschap zelf scherp van elkaar gescheiden, er bestaan niettemin tussen deze twee sterke, wederzijdse relaties en afhankelijkheden. Hoewel religie datgene is wat het doel bepaalt, heeft zij niettemin van de wetenschap, in de breedste zin van het woord, geleerd welke middelen zullen bijdragen tot het bereiken van de doelen die zij zich gesteld heeft. Maar wetenschap kan alleen maar geschapen worden door mensen die grondig doordrongen zijn van de aspiratie naar waarheid en inzicht.

Illustratief voor de psychologie van Carl Jung is het plaatje waarvan de horizontale as de relatie tussen causaliteit en synchroniciteit weergeeft en de verticale as de relatie tussen Ruimte en Tijd. De horizontale as toont de relatie tussen de non-lokale causaliteit in de hemel en de lokale causaliteit op aarde, het verbinden en staat symbool voor religie. Verbinden, unificatie staat tegenover het principe van verdeel en heers (Divide et impera). De verticale as geeft naast de relatie ‘Ruimte en Tijd’, ook de relatie tussen indestructible energy en spacetime continuum weer. In het rapport 'E i V' wordt verondersteld dat indestructible energy staat voor de oerbron, levensatoom.

Het is de schakel tussen 'Geest en Lichaam' (psychomaterie), die het probleem van het ego en het hogere Zelf, van involutie en evolutie (emanationisme), de neergaande en opgaande boog (Neer - en Opwaartse causatie) kan oplossen. In essentie draait het om ‘Levensatoom en Atoom’, ‘Geest en Lichaam’, ‘These + Antithese = Synthese', de Kwintessens. De Triade toont de blauwdruk, het ‘en-en’/’of-of’ mechanisme ('deeltje of golf', Demon est deus inversus), dat aan de menselijke evolutie ten grondslag ligt. Charles Poncé boek Kabbalah (p. 115): In de levensboom symboliseert Malchoeth het vrouwelijke alter-ego van God. Maar er is niets nieuws onder de zon, Étienne de La Boétie had dit mechanisme al door.

De levensboom, het boek der schepping heeft 32 paden en laat een kant van de medaille zien. De andere kant wordt door de boom van de kennis van goed en kwaad gerepresenteerd. In de voorstelling van het Boeddhistische Levensrad wordt op een iconografische manier het proces aangeduid waardoor wij voortdurend de echte werkelijkheid vervormen tot onze eigen relatieve ervaring daarvan, die gekenmerkt is door de kwaliteit van lijden (vergelijk de Eerste Edele Waarheid). Dit universele proces, volgens welke elke mentale en materiële manifestatie tot stand komt, verloopt via twaalf stadia, die tezamen ‘de Keten van Ontstaan in Voorwaardelijkheid’, of ‘de Twaalf Nidanas’ worden genoemd. Of met andere woorden het Westen maakt gebruik van de levensboom in de Bijbel, terwijl het Oosten het levenswiel van het Boeddhisme toepast.

De open ruimte Volledig werk en blogbiografie van R.A. (Rudy) Cornets de Groot
De polaire spanningen tussen werkelijkheidsbeginsel en Eros leggen meteen de ambiguïteit van De Groots optiek bloot. Hij werd door De Nieuwe Taalgids als literatuurtheoloog buiten spel gezet. Welnu, naar mijn gevoel is er in Intieme optiek weinig theologie, theosofie, astrologie of alchemisterij te vinden.

Europees migratiebeleid (Inge Schouten Volkskrant 27 juni 2017 p. 23):
Annemarie Loof, operationeel manager van Artsen zonder Grenzen:
'Wij redden mensen in nood, dat is wat we altijd doen. We zeggen niet dat je als land geen migratiebeleid mag hanteren. Maar wij zeggen wel dat wij niet het probleem noch de oplossing zijn. Het gaat om mensen die hun wens om te leven met de dood bekopen. Daar moet een structurele oplossing voor komen. Dáár moet alle energie naartoe. In plaats van tijd en woorden te verspillen aan het bekritiseren van hulporganisaties.'

Verdrinken migranten schuld van EU (Arnold Karskens de Volkskrant 26 juni 2017 p. 18):
De eerste heet Frans Timmermans. Als eerste vicevoorzitter van de Europese Commissie is hij medeverantwoordelijk voor het bepalen en uitvoeren van het Europese migratiebeleid. Het komt erop neer dat iedere migrant asiel kan aanvragen in de Europese Unie en ook na afwijzing zelden daadwerkelijk vertrekt. Het gevolg is een aanzuigende werking waardoor de laatste 3,5 jaar naar schatting 14.750 migranten (bron: Missing Migrants) zijn verdronken in de Middellandse Zee, het gros vertrekkend vanuit Libië.
Timmermans wil nu dezelfde Turkije-afspraak maken met Afrikaanse landen, maar wie houdt migranten tegen bij de lange Afrikaanse grenzen en kuststroken? Zelf ziet hij een taak in het oprollen van bendes 'gewetenloze smokkelaars' die profiteren van 'wanhopige mensen', zoals hij in de Volkskrant van 15 juni schreef. Maar dat beeld gaat voorbij aan de pure logistieke rol die smokkelbendes spelen en ontkent zijn eigen verantwoordelijkheid. Immers het aanbod (toegang tot vleespotten) bepaalt de vraag (want zonder migranten geen smokkelbendes).
Om een eind te maken aan de dodelijke wantoestanden aan de Europese zuidgrens heb ik als voorzitter van de stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden op 21 april, mede namens tientallen nabestaanden van verdronken migranten uit Mali, aangifte gedaan bij het Openbaar Ministerie tegen Frans Timmermans wegens 'dood door schuld', artikel 307 Wetboek van Strafrecht, en tegen de Nederlandse ngo's, als Artsen Zonder Grenzen, bovendien hulp bij mensensmokkel, artikel 197 WvS. Het Landelijk Parket heeft vorige week laten weten dat de zaak 'in behandeling' is genomen. Terecht. Door hun aanpak aanvaarden Frans Timmermans en Nederlandse ngo's, of reddingsschepen die onder Nederlandse vlag varen, willens en wetens het risico dat migranten nemen en is de Middellandse Zee verworden tot het grootste kerkhof van Europa.

Trump valt niet mee en Wilders straks ook niet (Thomas von der Dunk Volkskrant 30 januari 2017 p. 18):
Het valt dus niet mee. De hele tut-tut-ho-ho-brigade van VVD-ers en rechtse geestverwanten (Frits Bolkestein, Koen Petersen, Derk-Jan-Eppink) die de afgelopen weken verkondigden dat het met Trump in het Witte Huis best mee zou vallen en de nieuwe president vooral niet 'gedemoniseerd' (het standaardwoord in die kring om kritiek dood te slaan) moest worden, kan voorlopig beter inpakken.
Muur
Tijdens de Amerikaanse verkiezingscampagne viel herhaaldelijk te lezen dat de pers de fout maakte Trump niet serieus, maar wel letterlijk te nemen ('hoe had U dat dan gedacht met die Muur?'), terwijl zijn aanhangers hem wel serieus, maar niet letterlijk namen. Beiden zaten er vermoedelijk evenzeer naast: het is beter Trump zowel serieus als letterlijk te nemen.
Brief-advertentie
De gewraakte brief-advertentie vormt er een bedenkelijk voorbeeld van: stemmingmakerij tegen 'onaangepaste' immigranten, waarbij veel van het als niet-normaal gehekelde huftergedrag evenzeer door autochtonen wordt bedreven. VVD-fan Marianne Zwagerman moest althans op tv erkennen dat zij ook erg graag aan bumperkleven deed en helaas voor Rutte toch niet oprotten zou.
Ook op fact-free-gebied blijkt de VVD inmiddels niet voor Trump onder te doen. Of moeten wij het opereren van Ard van der Steur in de bonnetjesaffaire als het nieuwe Normaal Doen gaan beschouwen? Hier wordt inmiddels even brutaal de waarheid ontkend als in het geval van de 'alternatieve feiten' van Trump.

Één Leven en Wet (‘Law of One’, 'Zaaien en Oogsten') van Karma-nemesis wordt door het rechter- en linkerpad, de wet van harmonie (rechterpad) is analoog aan de wet van vergelding (linkerpad) tot uitdrukking gebracht. Of met andere woorden de evolutie, het leerproces (internalisering) van het leven berust op de wet van harmonie, het altruïsme en de wet van vergelding, het egoïsme. Waar kiezen we nu voor?

Eudaimonia heeft betrekking op de 4e Dimensie van de Zwaartekrachtruimte die Gerrit Teule in zijn boek Hebben wij een ziel? of van het Blokuniversum waar Jim van de Heijden gebruik van maakt. Het blokuniversum is niet volledig gedetermineerd, zoals Wim Rietdijk tracht te bewijzen. Het is onze vrije wil, het is het vermogen van de mens zich aan de veranderende omgeving aan te passen en de mogelijkheid van creativiteit die het leven zinvol maakt. Creativiteit, verbeeldingskracht (imaginatie) zorgt dat het lichtpuntje aan het eind van de tunnel feller gaat schijnen. De gangbare methode om de wils- en verbeeldingskracht te verenigen is yoga, contemplatie, meditatie.

Het 4Ddenkraam, de 4e Dimensie hangt ook samen met de noögenese van Teilhard de Chardin, de vierde produktiefactor ondernemerschap en met de feedback – en feedforward besturing van bv-Ego of ‘Ik’ of bewuste zelf, het ahamkara. De feedback besturing heeft of op positieve feedback of op negatieve feedback betrekking.

Pierre Teilhard de Chardin Macrokosmos:Carl Jung projectie enMikrokosmos:Onderzoeksrapport'E i V' 'Bewustzijnsschil'
5. ChristogenesisUnus Mundus 5e DimensieUnificatietheorie
4. Noogenesis (Akasha-kronieken)Collectief onbewuste4. Alchemist4e DimensieHermeneutische cirkel
3. PsychogenesisCollectief bewustzijn3. Soror3e DimensieMeta-leren
2. Biogenesis (beginning of life)Onbewuste persoonlijkheid2. Anima2e DimensieReflexief bewustzijn
1. Geogenesis (beginning of Earth)Bewuste persoonlijkheid1. Animus1e DimensieEther-paradigma

In het boek Wat Darwin niet kon weten start Gerrit Teule zijn gezichtspunt met betrekking tot psychomaterie vanuit de hardware. Het rapport ‘E i V’ vertrekt daarentegen ook vanuit de 'mentale software' (Geert Hofstede), het 5D-concept, namelijk de doelmatige ordening van de informatievoorziening.
De Booleaanse logica vormt de basis van de moderne digitale computerlogica. Booleaanse algebra bestudeert algebraïsche structuren met de logische operatoren AND (en), OR (of) en NOT (niet). Deze operatoren zijn direct gerelateerd aan de begrippen doorsnede, vereniging en complement uit de verzamelingenleer. Elke beslissing vindt zowel in de hardware als de software in het eeuwige nu plaats.

Pythagoras denkt in klassen, groepen, categorieën, verzamelingen. Pythagoras toont net als Ervin Laszlo en Ken Wilber een integrale denktrant. De unificatietheorie bevat het kader voor de hoofdroute. Het laat zien hoe klasseverschillen in deze tijd kunnen worden opgelost.

De ’Hoofdroute’ heeft betrekking op de Gulden middenweg, het Rechterpad op Balancerend leiderschap. Het biedt een oplossing voor het menselijk tekort. Het beginsel van de enantiodromie van Carl Jung is nog steeds werkzaam.

Er bestaat maar één pedagogische hoofdroute, maar er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Elk mens gaat door een leerproces (internalisering), ervaart in het leven op zijn manier ‘lijden’. Elke levenssituatie is uniek. Met de vier edele waarheden geeft Boeddha een pad naar het beëindigen van het ‘lijden’ aan.
De mensheid houdt zich al millennia bezig om de kloof tussen probleem en oplossing te verkleinen. Primair draait het om vanuit welk perspectief, welke levensbeschouwing naar een vraagstuk wordt gekeken.

Wat betreft levensbeschouwing kan ook de vraag worden gesteld in hoeverre zijn we ons bewust welke rollen spelen we in het leven?

De maakbaarheid van een rechtvaardige samenleving behoort zeker tot de mogelijkheden. Voorwaarde is dan wel dat de Axis Mundi, het emancipatieproces (Derde weg), de spreiding van 'Geld, Kennis en Macht' centraal komt te staan en dat we onze verbeeldingskracht gebruiken om realistische oplossingen aan te reiken.

Het is mogelijk de éne werkelijkheid vanuit een nieuw gezichtspunt te belichten. Het op de zeven wijsheidssleutels gebaseerde nieuwe gezichtspunt heeft op de zeven eigenschappen, perspectieven van de éne werkelijkheid, lees aggregatieniveaus van het bewustzijn betrekking. Het rapport 'E i V' wil aantonen dat op basis van de vijfde wijsheidssleutel de kwintessens van het verhaal echter gelijk blijft. Het is de ‘Eeuwige wederkeer’ die de kwintessens tot uitdrukking brengt. De 1e -, 2e - 3e Grondstelling (Axioma) belichten het wederzijdse verband tussen Geest - Ziel - Lichaam.

TheosofieHoofdstuk 1.LevensboomMorele kompas
1e grondstellingHoofdstuk 1.5Blauwdruk; Mercabah‘Evolutie en Involutie’
Anima mundiHoofdstuk 1.3.3, 1.5Tijdsymmetrie, Lemniscaat‘Innerlijk en Uiterlijk’ (Iteratie)
MacrokosmosHoofdstuk 1.3, 1.3.1, 7.4Negentropie, Hogere TETRAKTISHoofdroute , Symmetrie
Eeuwige wederkeer, DodecaëderHoofdstuk 2.2, 4.1, 4.5Leerproces, Sutratman, Recursie‘Zo Boven zo Beneden’
Ene eeuwige BeginselHoofdstuk 4.3, 7.4.1Éne werkelijkheid, Ruimte en TijdEvolutionaire kringloop en Bewustzijnsevolutie
   
2e grondstellingHoofdstuk 1.1, 1.1.1, 1.4‘Geest en Lichaam’, PolariteitDe verborgen 5e dimensie (Wederkerigheid)
Tussennatuur (Ziel, Ken uzelve)Hoofdstuk 2.1.1, 4.3, 5.3SpiegelsymmetrieSpiegelneuronen (Gelijkvormigheid)
Periodiciteit (Cycliciteit),Hoofdstuk 1.5.1, 2.2.1‘Law of One’'5D-concept en Ether-paradigma'
Antropisch principeHoofdstuk 4.6, 4.7StandaardmodelC-, P- en T-symmetrie
Leven na levenHoofdstuk 1.3.2, 8.3.2Er is niets nieuws onder de zonReïncarnatie
   
3e grondstellingHoofdstuk 1.2Unificatietheorie; Complementariteit‘Bewustzijnsschil’
MicrokosmosHoofdstuk 7.3Materiesymmetrie, Lagere TETRAKTISGebroken symmetrie
Intelligent DesignHoofdstuk 5, 8.1, 8.2Spirituele evolutieDuurzame ontwikkeling
ChaostheorieHoofdstuk 1.3.1, 7Bewustzijns-Besturings-Model, Entropie, ChaosEpigenetica, 'Genetica en Celbiologie'
Karma-NemesisHoofdstuk 6.1, 6.4Levensloop, Zaaien en Oogsten‘Persoonlijkheid en Individualiteit’
   
G. BarborkaHet Goddelijke plan Mahatmabrieven
 Hoofdstuk VIIDe leer van de sferen - p. 296,297Brief No. 59
1e grondstellingHoofdstuk XIIDe leer van universele kennis - 'Hoe het Ene het Vele wordt' - p. 590-595Brief No. 15 en 59
2e grondstellingHoofdstuk IDe leer van voortdurende vernieuwing
3e grondstellingHoofdstuk VDe leer van voortdurende verandering - p. 168,169Brief No. 9

De 3e sleutel (3e grondstelling, 3e axioma) betreft de leerstelling van hiërarchieën (leerstelling van de emanaties). (c) De fundamentele gelijkheid van alle zielen met de Universele Overziel, die zelf een aspect is van de Onbekende Wortel; en de verplichte pelgrimstocht voor iedere ziel – een vonk van eerstgenoemde – door de cyclus van incarnatie (of ‘noodzakelijkheid’) in overeenstemming met de cyclische en karmische wet gedurende het hele tijdperk.
Een flits van geluk, synthese ontstaat wanneer ‘binnen en buiten’ samenvloeien. Op zo’n moment is een mens volledig in evenwicht. De aardse vicieuze cirkel, het wiel van oorzaak en gevolg, wordt doorbroken. De vrije wil geeft richting aan deze sturing. In de natuur geldt het complementariteitsprincipe.

Paul Zwollo: Men realiseert zich dat achter het woord Waarheid een hele wereld verborgen ligt. Dat niemandsland te ontdekken, dat onbetreden gebied binnen te geen, is de taak en het voorland van ieder mens op zijn lange pelgrimstocht.
Er is inderdaad een manier om de menselijke geest los te maken van de boeien en ketenen van zijn lager ik, zodat hij vrij, als een pelgrim van planeet en van planeet naar de zon kan trekken, voor hij in zijn aardse lichaam terugkeert dat hij tijdelijk had verlaten.

Om de éne werkelijkheid van de bewustzijnsevolutie te beschrijven komen in het rapport ‘E i V’ tweevoudige tot en met twaalfvoudige classificaties ter sprake. De telling van Pythagoras geeft een houvast om te laten zien hoe deze classificaties met elkaar samenhangen. In beginsel draait het om de binaire classificatie ‘geest en lichaam’, ‘purusha en prakriti’, ‘yin en yang’ en ‘mannelijk en vrouwelijk’.
De samenhang tussen Big five, Big seven en Big nine.

Tussen de Oosterse en Westerse cultuur, aan de culturele diversiteit in de wereld ligt de lerende mens en de moraal van het verhaal ten grondslag. Op dit moment wordt het steeds duidelijker dat het naïeve geloof van politici in de mythe van de vrijemarktgedachte en het zelfregulerende vermogen van de financiële sector, onderwijs, zorg en woningcorporaties op illusies blijkt te berusten. Met behulp van het maskerkwadrant kunnen politieke machtsspelletjes worden verklaard. Te veel politici beperken zich tot het besturen van hun 'bv-Ego'. Mismanagement kan ook met het verschijnsel ‘schaap in wolfskleren’ worden geduid.

Volgens het kernkwadrant werkt de politiek van eerst het zuur en dan het zoet van ex-premier Peter Balkenende effectief. De weg naar verbetering verloopt nu contraproductief omdat te veel politici, de brokkenpiloten elkaar de hand boven het hoofd houden en geen contact meer hebben met de werkvloer.

Er dient wel degelijk met de keerzijde van de evolutietheorie rekening te worden gehouden dat er van doelgerichtheid, entelechie, een blauwdruk in de natuur sprake is. Om de kwaliteit van de besluitvorming in organisaties te verbeteren dient niet het Angelsaksisch model, maar het Rijnlands model centraal te worden geplaatst. Er is behoefte om aan religie opnieuw inhoud te geven. Of met andere woorden het is wenselijk dat aan de bekende emotionele, mentale en lichamelijke dimensies een spirituele dimensie wordt toegevoegd.

De Vijf Fasen van het Yin/Yang-symbool laten zien dat het primair om 10 Dimensies (10 relaties) gaat. De 5 relaties die de bollen met elkaar verbinden, een pentagoon toont de natuurlijke -, de scheppende kringloop, de oerbron, terwijl de 5 interne relaties een pentagram de beheers - en de vernietigende interacties uitbeelden.
De
wijsheid van Pythagoras steunt op de geest van het esoterisch Boeddhisme. De leer van Laozi en Confucius uit China is nauw met de filosofie van Pythagoras verwant. Het is namelijk ook op de drie kringlopen 'Scheppen, Behouden en Vernietigen' (Hindoe-trimurti) gebaseerd. Dit komt ook naar voren wanneer de vijf-elementenleer van de Traditionele Chinese Geneeskunde met de boeddhistische invalshoek wordt vergeleken. Het interdimensionale bewustzijn maakt het mogelijk dat we ons met de scheppende kringloop, de goddelijke sferen verbinden.

Éne werkelijkheid, Ongemanifesteerd Triade en Gemanifesteerde Tetrade (De Gulden Verzen van Pythagoras).

Het leerproces op aarde was al bekend bij Socrates en Plato, maar ook al bij Zarathoustra en Vyâsadeva (Vyasa), auteur van de Bhagavad Gita (Tegenstellingen, 5D-concept en Ethisch reveil). Zonder te streven naar waarheid en rechtvaardigheid is een duurzame vrede niet mogelijk. Dus door waarheid en rechtvaardigheid centraal te plaatsen is een betere risicobeheersing, lees kwaliteitsbeheersingssysteem op aarde mogelijk. De Bhagavad Gita beschrijft al de contouren van de unificatietheorie. Of met andere woorden de Bhagavad Gita laat al zien dat, de ‘Grondtoon van de waarheid’, de verborgen 5e dimensie, die aan de schepping, de Éne werkelijkheid ten grondslag ligt al millennia bekend is. Om in het universum de Éne werkelijkheid te illustreren wordt van de Hoofdroute gebruik gemaakt.

De interacties tussen 'ego en het Zelf' leiden tot wijsheid. Het ligt dan voor de hand te veronderstellen dat het Zelf links laten liggen in dwaasheid (Vikarma, Lof der zotheid) resulteert. De eerste zes hoofdstukken van de Bhagavad Gîtâ gelden als representatief voor de bezinning op de gevolgen van het baatzuchtig handelen, het karma dat men heeft. De overige twaalf hoofdstukken handelen over de toewijding in bewustzijnsvereniging en de kennis, de wijsheid van de bewustzijnsvereniging die de yoga is.

Het korte termijn denken prevaleert bij politici en bedrijven. Bij marktdenken gaat het niet om collectieve, maar om deeloplossingen. Het op de korte termijn gefixeerde marktdenken bevordert de graaicultuur. Het wordt tijd om het dilemma markt versus moraal te doorbreken. Er is niets nieuws onder de zon. Door alle eeuwen heeft de ontkenning van de waarheid tot lijden en dood geleid. Het zijn in hoofdzaak de onschuldigen die van menselijk falen de prijs betalen. Zaken lopen mis wanneer in de politiek de moraal buiten het verkoopverhaal wordt gehouden.

Dit hoofdstuk geeft een samenvatting van de opbouw van de bewustzijnsschil. De bijlage Wat is tijd? bij hoofdstuk 7.4.1 heeft een zelfde doorsnede als dit hoofdstuk. In deze bijlage worden punten uit het boek KOSMOS een integrale visie op de wereld van Ervin Laszlo en Jude Currivan aangestipt, die op het rapport ‘E i V’ aansluiten. In hoofdstuk 4.6 is van de betreffende punten een samenvatting opgenomen.

Karen Hamaker-Zondag schrijft in PRANA nr. 174 'Zelfrealisatie en verlichting' (augustus/september 2009):
Want alleen een leraar die de innerlijke leerling voedt is in staat om in de leerling buiten hem de innerlijke leraar te doen ontwaken.
Het is dus een proces waarbij je je persoonlijkheid zo ontwikkelt dat de jouw kenmerkende kwaliteiten en talenten tot ontplooiing kunnen komen. Jungs individuatieproces is niet een solitair proces, maar een proces dat alleen kans van slagen heeft wanneer iemand ten volle functioneert in een gemeenschap of sociale groep. Individuatie bestaat dus uit twee met elkaar samenhangende processen:
Een innerlijk proces waarin we de inhouden van ons onbewuste integreren en in een actieve wisselwerking met dat onbewuste staan om zowel de inhouden daarvan bewust te worden als signalen uit de diepte van onze psyche te kunnen ervaren die ons helpen koersen in het leven.
Een uiterlijk proces waarin we een balans moeten vinden tussen wie we zijn en de normen en waarden van de gemeenschap waarin we functioneren. Er is geen vorm van individuatie zonder dat de medemens daarin betrokken is.

De Éne werkelijkheid heeft betrekking op de wederkerigheid tussen Zo binnen, zo buiten en Zo boven, zo beneden, die met behulp van de lemniscaat tot uitdrukking wordt gebracht. Om de éne werkelijkheid te duiden maakt Ken Wilber van het "Wilber-Combs-rooster" gebruik.

Kwintessens van de Unificatietheorie ('5D-concept en Ether-paradigma'):
Hoofdstuk 5.1 licht de telling (1 + 2 + 3 + 4 = 10) van Pythagora toe. Pythagoras denkt in groepen, categorieën, verzamelingen. Pythagoras drukt met zijn telling voor elk cijfer ook het beginsel van de complementariteit uit. Het principe van de ‘eenheid der tegendelen’ van Heraclitus of het mechanisme 'These + Antithese = Synthese' van Hegel, het 1 + 1 = 3. Pythagoras maakt van het irrationaal getal gebruik. Pythagoras toont net als Ervin Laszlo en Ken Wilber een integrale denktrant. De oud-Griekse meetkundigen onderzochten al pakweg 2500 jaar geleden zulke dualiteiten die elkaar weerspiegelen in de zogeheten platonische veelhoeken (polyeders), vijf regelmatige veelvlakken waarvan zij geloofden dat het de archetypische bouwstenen van materie waren – de vijf klassieke elementen aarde, water, lucht, vuur en ether.

De getallen van Pythagoras brengen een relatie, een specifieke categorie van betrekkingen tot uitdrukking.

Hoofdstuk 5.2 licht het verschijnsel dualiteit, complementariteit toe. Het hoofdstuk laat vooral zien dat het morele kompas op de levensboom en op twee andere modellen namelijk de Vijf Fasen van het Yin/Yang-symbool en het model van Ramundus Lullus is gebaseerd.

Hoofdstuk 5.3 brengt de schakel tussen 'Geest en Lichaam' ('5D-concept en Ether-paradigma') de psyche ter sprake. Het is deze relatie waar het in de unificatietheorie, lees het morele kompas om draait. Het morele kompas heeft een zelfde structuur als de unificatietheorie. Het brengt de complementariteit op een niveau, maar ook in de systeem hiërarchische structuur tot uitdrukking (Merkwaardige lus en Verstrengelde hiërarchie).

De ontdekking van dualiteit in een golfdeeltje (de dubbelsoortigheid van het licht) vormt de grondslag van de quantummechanica. Golven bleken niet slechts deeltjes te zijn, maar deeltjes ook golven! Het betekent dat bewustzijn geen duidelijke grenzen kent. Er wordt van uitgegaan dat een monodiscipline ook geen eenduidige grenzen kent, maar altijd een raakpunt met andere disciplines heeft. Juist het innoveren op grensgebieden zoals ‘ecologie en economie’ biedt nieuwe perspectieven.

Willem Otterspeer boek Bolland (p. 561): Er bestaat een grote overeenkomst tussen de opvattingen van Hegel en die van Hofstadter. De ‘strange loops’ van Hofstadter vervullen dezelfde functie als bij Hegel de ‘logische Satz’, die zegt dat het negatieve tegelijk positief is. Voor beide staat de samenhang ervan met het zelfbewustzijn en de vrije wil in het het centrum van hun redenering. Maar dat was nu juist het probleem met Bolland. Hij zei dat zijn filosofie de hoogste zelfkennis verschafte. Maar hij heeft zichzelf nooit gekend.

De discrepantie tussen Hegel en Engels is al eerder tussen Pythagoras en Aristoteles naar voren gekomen. De fysica en de metafysica zijn complementair.

Het was Goethe die meer dan wie dan ook een heldhaftige poging heeft gewaagd de wetenschap te integreren met de traditionele wijsheid.
Een wetenschap van de gehele persoon, de basis voor een ééngeworden cultuur. Het verenigen van de tegenstellingen gebeurt op een hoger niveau.
Carl Jung spreekt in dit kader van het “Gegensatzprinzip” en Goethe van “Die geeinte Zweinatur”.

Anthony Stevens boek ‘Over Jung- leven en werk’ (p. 60):
Thans is wel duidelijk dat alle essentiële lichaamsfuncties volgens dit principe van dynamische oppositie werken: ze zijn ondergebracht in tegengestelde systemen, die bij de gezonde mens in evenwicht worden gehouden via het proces van positieve – en negatieve feedback. Aldus staat tegenover 'honger verzadiging', 'seksuele begeerte bevrediging', 'dorst vochtretentie', 'slaap slapeloosheid', 'spanning ontspannig'. Homeostase vormt ook de grondslag van de cybernetica, met haar brede toepassing van de principes van de positieve en negatieve feedback. Jung was er van overtuigd dat de psyche net als het lichaam een zelfregulerend systeem is. 271: Mysterium coniunctionus: De aan tegenstellingen inherente onderlinge affiniteit, die hen naar elkaar toetrok tot een vereniging waaruit een nieuwe vorm voortkwam die meer was dan zijn onderdelen, werd de centrale inspiratie van zijn leven en werk: de these van de onbewuste uitspraak, de antithese van het antwoord van het ik, synthese door de hierbovenuit stijgende symbolische functie, met de geboorte van nieuw bewustzijn – telkens weer herhaald, om en om, op en neer, het doel van het opus (werk) omcirkelend.

Gottfried de Purucker boek Grondslagen der Esoterische Wijsbegeerte, Deel I, Hoofdstuk 12 Psychologische natuur van de mens
Want als de mens zichzelf begrijpt, begrijpt hij dat waaruit hij voortkwam en dat wat hijzelf is – begrijpt het heelal in de mate waarin zijn geest en denken zich hebben ontwikkeld, en zijn waarnemingsvermogens zich door die ontwikkeling hebben verscherpt.
Hoofdstuk 15: Goed en kwaad ontstaan uit de tegenstrijdige werking van de multimyriaden willen in de verschijningswereld.
Het goede is relatief; er is geen absoluut goed. Het kwade is relatief; er is geen absoluut kwaad. Beide zijn evenwel relatieve begrippen. ..etc.
Zij contrasteren met elkaar. Deze beide groepen representeren twee fundamentele Paden in de Natuur, het ene het Pad der Rechter -, het andere dat der Linkerhand en worden aldus in het Oude Occultisme genoemd. Het ‘Pad der Linkerhand’ is Pratyeka-Yâna; en wij kunnen Pratyeka in dit verband door de omschrijving ‘ieder voor zich’ vertalen. Het ‘Pad der Rechterhand’ is Amrita-Yâna; dat het Onsterfelijk Voertuig of Pad der Onsterfelijkheid wordt genoemd. Het ene, het eerstgenoemde, is het pad der persoonlijkheid; het andere het laatstgenoemde, is het pad der individualiteit; het ene is het pad der stof, het andere is het pad van de geest; het ene leidt naar beneden; het andere Pad verliest zich in de onuitsprekelijke glorie van het bewuste onsterfelijke in de ‘eeuwigheid’. Dit nu zijn de twee groepen van wezens, die de beide zijden der Natuur vertegenwoordigen, en de conflicten en tegenstellingen van deze beide zijden der Natuur, tezamen met de strijd van wil tegen wil van de scharen wezens in het gemanifesteerde bestaan, veroorzaken het zogenaamde kwaad in de wereld, dat uit de zelfzuchtige werkzaamheid van de lagere of minder ontwikkelde of geëvolueerde wezens ontstaat.

In de systeemleer staat de ‘4’ voor het terugkoppelingsmechanisme, dat op de invoer, de verwerking en de uitvoer volgt. De hemelse ‘1 2 3’ ontstaat wanneer de aardse ‘4’, het terugkoppelingsmechanisme harmonie creëert. Dit terugkoppelingsmechanisme heeft op de levenskunst, de zin van het leven betrekking. Een tipje van de sluier wordt opgelicht. De driehoek van Pythagoras is nog steeds actueel. Het ultieme ordeningsprincipe, de negentropie is al millennia bekend.

Het is de vertikale as, de 3e dimensie (imaginaire 5e dimensie), die de wisselwerking tussen 'goed en kwaad', 'positief en negatief', 'symmetrie en gebroken symmetrie' ,'kwantitatieve - en de kwalitatieve as' symboliseert.
Het eigenlijke denken vindt plaats op het snijvlak, de schakel tussen verleden en toekomst in het nu, tussen de binnenwereld en de buitenwereld, tussen het individuele en het universele, dialectische bewustzijn, in de psyche de schakel tussen lichaam en geest.

Wat betreft 'ego en het Zelf' ligt er een verband met de biologische principes van aanpassing, groei en homeostase. De homeostase brengt voor een individu de keerzijde, de onbewuste as in beeld. In het 5D-concept wordt op de homeostase van een sociaal systeem de nadruk gelegd.

Het snijpunt van de drie assen van het morele kompas toont het punt waar de synthese tussen hemel en aarde plaatsvindt, de psyche de relatie tussen de microkosmos en de macrokosmos. Dit snijpunt symboliseert het eeuwige nu. Er kan ook verwezen worden naar de doorsnede die het Boek van de schepping (zoeken: Titel 'Sefer Yetsirah' en Auteur: 'Kirsten van Dijkhuizen') in hoofdstuk 1:13 geeft. In het snijpunt, het nulpunt van de drie assen, zit de alles samenvattende 9, vindt de synthese plaats.
'Sefer Yetsirah' hoofdstuk 2.1: De 3 moederletters zijn Mêm, Sjien en Alef (Chochmah, Binah en Kether) de G'ddelijke these-antithese-synthese structuur. Dit gegeven staat in de Sefer Jetsiràh centraal, omdat de these-antithese-synthese het basisdrietal zijn. These staat gelijk met het non-verbale bewustzijn (vertikale bewustzijn) Chochmah. Antithese staat gelijk met het verbale bewustzijn (horizontale bewustzijn) Binah en de synthese staat gelijk met de 6 daarop volgende Sefiroth.

Om de complexe werkelijkheid te duiden wordt van kwadranten gebruik gemaakt. Kwadranten zijn een bruikbare tekentechniek om tegenstellingen weer te geven. Het brengt op eenvoudige wijze het patroon van de in de schepping verborgen symmetrie in beeld. Het werken met de kwadranten biedt een optie de oorzaken en gevolgen van complexe vraagstukken beter te leren begrijpen. Diametraal tegenover de hokjesgeest, of wel groepsdenken, die de problemen veroorzaken staat de integrale denktrant, het 5D-concept.

Om de waarheid te achterhalen is er volgens Pythagoras geen complexe wiskunde nodig. De wederkerigheid, de symmetrie in de schepping, het ordenenen (categoriseren) vindt op basis van de kwantummechanica plaats.

Uiteindelijk draait het om de vraag investeren we in wat ons bindt, 'de boel bij elkaar houden' of in wat ons scheidt, in een ontspannen of een toenemende gespannen sfeer? Het herkennen van wisselwerkingen, patronen en reciprociteit biedt een opening naar een theorie van alles. Bij de theorie van alles gaat het om het inzicht in verborgen symmetrieën, de 5e dimensie.

Geert Mak (Volkskrant 20 november 2004): ‘Omdat de mentaliteit van topmanagers en topbestuurders langzaam maar zeker die van de hele samenleving wordt.’ Door zijn positie zet de manager de toon, stelt Mak. Hij bepaalt de richting die de samenleving opgaat. ‘En dat is nu totaal de verkeerde kant uit.’ Mentaliteit is volgens Mak allesbepalend.
‘Kijk naar de topambtenaren op het ministerie van Onderwijs. Daar is geen enkel besef meer van good-taxpayers’ money. Het is als in de nadagen van de Gouden Eeuw: de staatskas is een ruif waar je uit eet. Wie kan, die graait.’

Leven we naar de geest van de wet of zoeken we de mazen van de wet op, zodat we de wet aan onze laars kunnen lappen?
Huub Willems, voorzitter van de Ondernemingskamer zegt in een interview (Volkskrant 23 juni 2009):
‘In de discussie tussen Bos en Balkenende over de vraag of de crisis nu door mensen of door het systeem is veroorzaakt, geef ik Balkenende gelijk. Het gaat er veel meer om hoe mensen met elkaar omgaan, of ze hun rug recht houden bijvoorbeeld. Je kunt elk systeem bedenken dat je wilt. Met goede mensen werkt het goed en anders werkt het niet.’
Nee als je het dichttimmert met regels, ontneem je bestuurders hun moreel besef. Je moet ze meer aanspreken op fatsoenlijk gedrag, op hun verantwoordelijkheid.’

Een klassieke tegenstelling is dat de liberalen vinden dat de overheid het probleem is en de markt de oplossing en de socialisten vice versa. Door de kredietcrisis is deze controverse opnieuw aangezwendeld. Of zoals de discussie over dit thema tussen Jan Peter Balkenende en Wouter Bos laat zien ligt de oorzaak van de graaicultuur voor de een bij de menselijke hebzucht en voor de ander dat de financiële systemen niet deugen. De een denkt vanuit de markt, het individu, de ander vanuit de overheid het collectief. De waarheid ligt in het midden en heeft op het complementaire 'en-en' denken betrekking.
In de eerste plaats gaat het er echter om hoe sta je zelf in het leven, waar kies je voor? Er is vrijwel niemand die in zijn leven niet met verlies of tegenslag te maken krijgt. Dat kan zijn doordat een dierbare is overleden, maar het kan ook een handicap of het verlies van een baan zijn. Uiteindelijk ben jezelf verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt. Daarbij kan het handig zijn wanneer je over enige zelfkennis beschikt. De overheid kan omstandigheden creëren die kunnen helpen bij tegenvallers, maar je kunt de overheid natuurlijk niet de schuld geven van je eigen falen. Wel is het zo dat nu de marktwerking faalt van de overheid al het heil wordt verwacht.

De Delen I t/m VII van dit rapport laten zien hoe 'probleem en oplossing' van de culturele evolutie met elkaar zijn verbonden. Het is mogelijk met behulp van de zeven wijsheidssleutels de chaos te helpen beheersen. Ken Uzelve staat voor het Ene en het vele, voor ‘Eenheid in Verscheidenheid’.

In Deel I wordt de relatie tussen de microkosmos en de macrokosmos uitgewerkt. Hoofdstuk 2. Ruimte, Materie en Tijd toont, aan de hand van het ingenieuze, reflexieve model “Macrokosmos = Microkosmos” van de esoterie, de Spiegelsymmetrie tussen de binnenwereld en de buitenwereld, de innerlijke wereld en de uiterlijke wereld. Bewustzijnsontwikkeling vindt op de grenslijn tussen binnen en buiten plaats. De keuze-vrijheid die we hebben ligt als het ware op deze grenslijn verborgen. Maar vrijheid houdt ook in dat je voor je eigen handelen verantwoordelijk bent. Vrijheid zit nog steeds in onszelf. Het NU, de Tijdsymmetrie is niet meer dan een imaginaire grens, die de toekomst van het verleden scheidt. Het mysterie van het leven zit in deze dimensie verborgen. Het nu is al sinds Aristoteles een illusie.

Deel II, de schakel tussen I en III geeft uitsluitsel hoe het morele kompas als hulpmiddel kan worden gebruikt om de positie te bepalen en een nieuw perspectief op de toekomst te ontwikkelen. Het 5D-concept kijkt op een andere manier tegen de wereld aan, het bevat een aanzet om evolutiepatronen mede vanuit de geestkunde en de binnenwereld versus buitenwereld te benaderen. Maar zoals we weten moet een model niet met de werkelijkheid worden verward. Met het model wordt beoogd de kaart, het patroon, de structuur van een gebied weer te geven. Er wordt van uitgegaan dat de wetenschap de komende decennia de kennis met betrekking tot deze structuur uitbreidt.

Deel III van het onderzoeksrapport 'E i V' behandelt de C-, P- en T-symmetry van het standaardmodel.

Het kwadrantenmodel van Ken Wilber laat zien hoe innerlijk en uiterlijk, de psychologische (Deel IV) en individueel en collectief, de sociale (Deel V) discipline met elkaar worden verbonden. De samenhang tussen beide disciplines wordt door het vakgebied filosofie (Delen VI en VII) tot uitdrukking gebracht.

De onderlinge wisselwerking tussen individu en groep komt in de delen IV t/m V, en de wisselwerking tussen materiële welvaart en het immateriële, psychisch welzijn in de delen VI t/m VII ter sprake.

De delen V t/m VIII tonen hoe de evolutie, de ommekeer kan worden bereikt.

De kwintessens van de éne werkelijkheid gaat niet alleen van de materie, maar ook van de keerzijde, de ruimte ('energie'), de leegte (tzimtzum) uit. Het rapport 'E i V' gaat er vanuit dat het misloopt wanneer de moraal buiten het verkoopverhaal wordt gehouden. Er is niets nieuws onder de zon.
Technologie zal uiteindelijk de wereld niet redden. Het gaat in eerste instantie om de keerzijde van de medaille. Mannen geloven in technologie, vrouwen daarentegen in de keerzijde.

De Oosterse filosofie, de Esoterie, de Hegeliaanse (dialectische) - en de Natuurfilosofie bieden een goed houvast om dit gezichtspunt te belichten.
René Meijer belicht in zijn boek De Ether Bestaat! het Vedische gedachtegoed. Deel III, de Persoon en de Politiek is het vertrekpunt van het rapport 'E i V '. Of met andere woorden het boek De Ether Bestaat! kijkt vanuit een top down benadering, terwijl daarentegen het rapport 'E i V' bottom up. In het rapport 'E i V' komt de keerzijde aan de orde. Het morele kompas laat zien dat beide zienswijzen perfect op elkaar aansluiten. Het morele kompas, de schakel tussen het boek en het rapport is een handig hulpmiddel om het nieuwe perspectief op de 'theorie van alles' en het daarmee samenhangende zelfreinigende vermogen verder uit te werken. De relatie tussen het boek en het rapport, tusen de 'Triade en de Tetrade' wordt in het hoofdstuk Idealisme en Materialisme aan de hand van de systeembenadering besproken.

De websites van Jules Ruis, Rini Sips en Edgard Jarvis hebben een structuur (these - antithese - synthese) die op het 5D-concept aansluit.

====

Unificatietheorie (Broederschap, Wederkerigheid tussen 'Individu en Collectief', Mijn ideeën)

De boodschap, het nieuwe inzicht van Jezus (historisch-kritisch benaderd) Keer dan ook uw andere wang toe is de keerzijde van het Oog om oog, tand om tand uit het Oude Testament en berust op de Gulden Regel Wat gij niet wilt dat u geschiedt doet dat ook de ander niet (Wederkerigheid).
T.S. Eliot Waar is de wijsheid die we zijn kwijtgeraakt in de kennis? Waar is de kennis die we zijn kwijtgeraakt in de informatie?
George Orwell: Sommige ideeën zijn zo fout dat alleen een heel intelligente mens daarin zou kunnen geloven.
De filosoof Emmanuel Lévinas noemt de ontmoeting met de Ander “een gebeurtenis”, zelfs “een fundamentele gebeurtenis”; het is het belangrijkste, het hoogst mogelijke wat kan worden beleefd. Lévinas laat zien dat het Ik niet zonder De Ander kan bestaan. Alleen als we De Ander leren kennen kunnen we onszelf leren kennen.
Stelling 1: Zonder de Kwintessens in het debat te betrekken is het oplossen van wereldvraagstukken niet mogelijk. De Kwintessens, wordt met behulp van de verborgen 5e Dimensie ('verborgen pad') van Roberto Assagioli en Enantiodromie van Carl Jung tot uitdrukking gebracht. Zaaien en Oogsten, het overlevingsmechanisme gericht op het goede, ware en schone, de verborgen 5e Dimensie en Enantiodromie zorgen voor het herstellen van het balansmechanisme op aarde.

Paus kritisch op Navo:provoceerde wellicht’ de oorlog (Rosa van Gooi de Volkskrant 15 juni 2022 p. 4):
Paus Franciscus veroordeelt de Russische invasie in Oekraïne, maar is tegelijk zeer
kritisch op de Navo: ‘Ze staan te blaffen aan de deur van Rusland.’
De kerkleider prijst het heroïsche verzet van het Oekraïense volk, maar hekelt de ‘complexe wortels en belangen’ die volgens hem achter de oorlog schuilgaan. Daarmee doelt hij vooral op de wapenindustrie. ‘In mijn ogen is de Derde Wereldoorlog begonnen. Drie wereldoorlogen in één eeuw: denk eens aan alle wapenhandel die daarachter zit.’
Volgens de Vaticaanse leider zijn er ‘
op abstract niveau’ geen goeden en slechten aan te wijzen, omdat het gaat om ‘iets wereldwijds, met elementen die in elkaar verstrikt zijn’.

Atlantikwall Noord-Zuid-Oost-West Omroep MAX 23 maart 2022, 3 september 2022, 31 januari 2023, 7 februari 2023 (De Atlantikwall en het Soeficentrum in Katwijk (Noord-Zuid-Oost-West Omroep MAX), 28 februari 2023, 7 maart 2023, 14 maart 2023, 21 maart 2023 en 28 maart 2023 NPO2):
Samen met zijn cameraman
Florian en producer Jolien trekt Merlijn Passier van De Zilk naar Hoek van Holland, op zoek naar sporen van de Atlantikwall. Verder: Pronte Wuuven, een serie over de laatste vrouwen in Zeeland in klederdracht.

Harry Vogels Schaamte en trots in Wassenaar Een bewogen familiegeschiedenis
Wellicht was het de
onvrede met het Wassenaarse politieke bestel, of de onvrede met de samenleving als geheel, die Jan deed besluiten om in 1940 lid te worden van de NSB. Wat zijn overwegingen ook geweest mogen zijn, het besluit had grote gevolgen voor het gezin Vogels. Zoon Jan ging later bij de SS en zijn broer Hans was lid van de de Hitlerjugend. Beide broers zijn na de oorlog niet meer naar Nederland teruggekeerd. Zoon Ben, de vader van Harry, kon zich juist absoluut niet vinden in de sympathiën van zijn vader en heeft zich hier als jonge man zodanig tegen verzet, dat hem de deur werd gewezen. Hij probeerde zijn leven in Wassenaar op te bouwen. Daarbij kreeg hij steun van de familie van zijn toekomstige vrouw Jopie van Noort. Ben studeerde hard, werd leerkracht aan het instituut Calis en begon vervolgens een eigen administratiekantoor aan de Santhorstlaan.

Johannes Witteveen Ik ben niet eenzaam, God is hier (Trouw 11 februari 2012):
Johannes Witteveen (Zeist, 1921) is voormalig VVD-politicus en oud-directeur van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Hij was twee keer minister van financiën. Naast zijn maatschappelijke carrière heeft de heer Witteveen zich een leven lang ingezet voor de Soefi Beweging Nederland. Op 3 maart wordt in de tempel Murrad Hassil in Katwijk aan Zee de studiedag 'Soefisme en Zen - wegen naar innerlijke waarheid' gehouden.

‘Denken is vluchtig, voelen leidt naar je ziel (Fokke Obbema interviewt Johan Witteveen de Volkskrant 23 april 2019 p. 12-13):
‘Pas na de dood krijg je inzicht in allerlei aspecten van je leven en hoe dat is verlopen.’ Soefi Johan Witteveen neemt Fokke Obbema mee op een reis door dimensies.
Witteveen is in zijn lange leven altijd méér dan politicus en econoom geweest. Zijn ouders behoorden tot de eerste generatie van de soefibeweging, die na de Eerste Wereldoorlog werd opgericht door Inayat Khan. Die Indiase mysticus droeg het ‘universeel soefisme’ uit. Dat is gericht op het verbinden van oosterse en westerse religies, die, constateerde Khan, een geloof in de goddelijke geest, liefde, schoonheid, harmonie en geestelijke vrijheid delen. Het soefisme wil verbinden, maar schuwt het overtuigen van anderen – andere religieuze opvattingen dienen altijd te worden gerespecteerd.
Wat is de zin van ons leven?
‘Ik ben geneigd de mensheid te zien als het hoogtepunt van de hele schepping. Daarin probeert een goddelijke geest zich steeds meer uit te drukken. Een mooie soefi-uitspraak daarover luidt: ‘De goddelijke geest slaapt in de rotsen, ontwaakt in de planten, begint zich bewust te worden in de dieren en komt tot het hoogste bewustzijn in de mens.’ De zin van ons leven is dus om een bewustzijn van dat goddelijke te ontwikkelen. Voortdurend ons bewust zijn dat we in die prachtige schepping verkeren en beseffen dat daarin een goddelijke geest werkt, dat is de zin. Die geest kunnen we herkennen aan alle schoonheid, die vormt de uitdrukking ervan. Als mens kun je zelf ook iets van die schoonheid uitdrukken.’
Ziet u een toekomst voor religies?
‘Ik denk dat godsdiensten zich meer op de mystiek moeten richten. Mensen hebben geen behoefte aan dogma’s. Wat hen wel raakt, is beleving. Daar ligt de eenheid van religieuze idealen, in de beleving van het goddelijke. Met ons denken willen we dat helder krijgen, maar dat werkt niet, dan raak je de goddelijke geest juist kwijt. (lacht) Denken is oppervlakkig. Voelen gaat veel dieper, dat dringt door tot in je ziel. En dat is het ware leven.’

Econoom Jan Pen (Volkskrant 24 december 2009):
‘Mijn opinie is minder stellig. Ik formuleer het allemaal niet zo hard meer. Ik heb wel een harde stem als het moet.’
Hij schraapt zijn keel en declameert de eerste twee strofen van
Die grenadiere van Heinrich Heine.
‘Dan blijkt het grote verschil: de een wil naar zijn
vrouw en zijn kind, de ander niet. Die wil soldaat blijven.'
‘Het is het meest pacifistische gedicht dat ik ken.’
Tiesse (zijn zoon): ‘Maar die ene wil blijven vechten voor de keizer.’
Jan:
‘Ja, ja, ja, het gaat om het verschil tussen die twee.
Er valt een stilte. Niet voor het eerst, maar deze duurt langer.
Uiteindelijk zegt Jan:
‘ik herken er een ideaal in. Het ideaal van het pacifisme. Nou, hup, het is mooi geweest.’

Ruil democratische principes niet in voor goedkope olie (Carlijne Vos interviewt Kenneth Roth de Volkskrant 30 juli 2022, Opinie p. 16-18):
Mede-oprichter Kenneth Roth vertrekt na 30 jaar bij
Human Rights Watch. Hij ziet lichtpuntjes, maar waarschuwt voor de dreiging uit China en de erosie van mensenrechten in de EU. ‘Er is sprake van selectieve verontwaardiging als het gaat om democratische principes.’
Er is een hevige oorlog gaande in Oekraïne en u zegt dat niet Rusland maar China de grootste bedreiging in de wereld is?
‘De Russische invasie in Oekraïne is natuurlijk verschrikkelijk. President Poetin begaat de meest
vreselijke oorlogsmisdaden door rechtstreeks burgers aan te vallen, zoals hij dat ook deed in Syrië en Tsjetsjenië. Daarmee scheurt hij feitelijk de Geneefse Conventie (die onder meer geweld tegen burgers verbiedt, red.) aan flarden. Het is dus begrijpelijk dat Europa zich bedreigd voelt, en dan met name de buurlanden. Maar het is een louter militaire dreiging, geen ideologische bedreiging. Rusland is feitelijk niet meer dan een groot pompstation met een leger.’
Maar Poetins regering pretendeert niet dat het zijn
kleptocratische autocratische systeem aan andere landen wil opleggen, zoals China dat doet. Daarom zeg ik: de ideologische bedreiging van democratie en mensenrechten komt van China.

Bestuurscultuur (Buitenhof 12 juni 2022 NPO1):
De arbeidsmarkt staat gigantisch onder druk en tegelijkertijd hebben we te maken met torenhoge inflatie, stijgende lonen en daling van de koopkracht. Is het tijd om het deeltijdwerken in Nederland aan te pakken of moeten we arbeidskrachten uit het buitenland halen?
- In Buitenhof minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Karien van Gennip.
- Het kabinet presenteerde een nieuw stikstofplan met rigoureuze maatregelen om het stikstofprobleem in Nederland op te lossen. In sommige gebieden moet de uitstoot met 70 tot 95 procent dalen: minder boeren, minder vee, dus minder uitstoot.
Wat betekent dit voor de landbouwsector? Een gesprek met Erik Ronnes, gedeputeerde in Noord-Brabant, Sjaak van der Tak van land- en tuinbouworganisatie LTO Nederland en Tweede Kamerlid voor D66 Tjeerd de Groot.
- En een van de meest invloedrijke voorvechters van
mensenrechten ter wereld advocaat Kenneth Roth neemt afscheid van Human Rights Watch. Zijn de mensenrechten verbeterd in de dertig jaar dat hij directeur is?

Onze leiders moeten stoppen grote bedrijven uit de wind te houden en doen wat ze dertig jaar geleden al beloofden (Asha ten Broeke de Volkskrant 10 juni 2022 p. 29):
Dertig jaar na Rio is dit de tussenstand: de fossiele industrie maakt
gigawinsten, ze blijven nieuwe olie- en gasvelden aanboren en de CO2-uitstoot stijgt nog steeds. Elke maand is er weer slecht klimaatnieuws, waren de oceanen nog warmer, smolten de ijskappen nog verder, steeg de zeespiegel nog sneller. Het is echt de hoogste tijd dat onze leiders stoppen met bedrijven uit de wind te houden en gaan doen wat ze in 1992 al beloofden: samenkomen om de aarde te redden.

De grootste veranderingsoperatie sinds mensenheugenis wordt nóg groter (Bert Wagendorp de Volkskrant 10 juni 2022 p. 2):
Opeens blijkt dat de
Green Deal ‘pijn doet’. Dat het allemaal niet gratis kan. Dat we extra moeten betalen voor vliegtickets naar de zon. Kortom, het blijkt allemaal ingewikkelder dan gedacht, er verschijnen beren op de weg en er moeten belangen worden verdedigd.

Profiel: Curzio Malaparte en de ongemakkelijke waarheid
Anderen wel, ik niet''' (Joost de Vries De Groene Amsterdammer 9 juni 2022 p. 42-47):
In 1941 viel Curzio Malaparte (1898-1957) met de Duitse soldaten Oekraïne binnen – en hij merkte wat Poetin nu ook merkt. Malaparte problematiseert in zijn boeken de
aantrekkingskracht van geweld.
Politiek was voor hem geen analyse van de wereld – iets exoterisch.
Het was esoterisch: hij had een dieper gevoel en zocht daar politieke stromingen bij. Dat gevoel leek telkens een tegengevoel, hij zocht steeds verzet, non-conformisme, de behoefte een soort levens- of eergevoel tentoon te spreiden dat verheven was, of gewaagder dan dat van zijn tijdgenoten. Daar kwam zijn pseudoniem ook vandaan, Malaparte: ‘aan de slechte kant’.

Prijsimplosie (Koen Haegens De Groene Amsterdammer 9 juni 2022 p. 9):
Blijft over optie twee:
creatieve disruptie (disruptive innovation, creative destruction). Het is tijd dat Europa en de Verenigde Staten de regels van het spel herschrijven, net als Ford en Amazon ooit deden. Stoppen dus met de vruchteloze pogingen om Rusland op zijn eigen, fossiele terrein te verslaan. De duurzame ommekeer is nu nodig – en niet pas in 2050.

Als we de wereld willen redden, moeten we juist wapentuig slopen en soldaten omscholen (Dirk Kuiken de Volkskrant 8 juni 2022 p. 27):
Defensie claimt al jaren dat het zorgt voor ‘
vrede en veiligheid’. Maar door miljarden extra uit te geven aan straaljagers en ander oorlogstuig, wordt volgens Dirk Kuiken juist de grootste bedreiging voor ons bestaan versterkt: de klimaatcrisis.
Vicieuze cirkel
Het is een deprimerende vicieuze cirkel met maar één conclusie: iedere investering in het militaire apparaat draagt direct bij aan de vernietiging van de aarde, en meer specifiek ons eigen leefgebied. Want zoals we inmiddels weten, vormt de klimaatcrisis voor Nederland een buitengewoon groot veiligheidsrisico. Het zou zomaar kunnen dat binnen een paar generaties een aanzienlijk deel van Nederland door de temperatuurstijging onder water staat. Zullen buitenlandse militairen dan de Nederlandse klimaatvluchtelingen bij hun grenzen tegenhouden, zoals nu elders in Europa met vluchtelingen gebeurt?

Bevolkingsdruk en overdaad van de elite in roerige tijden (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #107 februari 2021):
Gemeenschappelijke waarden en ethiek behoren een essentiële rol te spelen volgens o.m. Adam Smith, Max Weber en Mariana Mazzucato, om maar een paar prominenten te noemen [4]. Dat geldt ook voor het vermogen om (min of meer onpartijdig) vanuit het standpunt een ander te kunnen kijken of vanuit een gemeenschappelijk belang (volgens o.m. Smith en econoom en ethicus Henry Sidgwick: ‘het gezichtpunt van het universum’, of de ‘gegeneraliseerde ander’ bij pragmatist George Herbert Mead) [5]. Dit vraagt een ruimer, ego-overstijgend bewustzijn, dat zich (het gezichtspunt van) in een ander kan verplaatsen.

De actualiteit van George Orwell Deel 2: Totalitaire en hegemonistische tendensen van China (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #104 november 2020):
China als civilisatiestaat
China is behalve een natie ook een civilisatie, schreef Hans Kuijper in zijn eerste artikel in Civis Mundi over Chinese filosofen. Dat schrijft ook Haroon Sheikh in de NRC (15 aug. ‘Na de natiestaat komt nu de onbegrensde civilisatiestaat; De nieuwe wereldorde volgt het spoor van China’). Wat is het spoor van China, een soort wereldcommunisme of confucianisme? Sheikh voegt aan het onderscheid tussen democratische en autoritaire staten en tussen ‘globalisten’ en ‘patriotten’ of nationalisten het onderscheid toe in natiestaat en civilisatiestaat. Het komt enigszins overeen met de klassieker Botsende beschavingen'': Cultuur en conflict in de 21e eeuw van Samuel Huntington. Maar het doet ook denken aan het begrip civilisatie als ideologische dekmantel voor machtsstreven, waarvoor Marx ons de ogen reeds heeft geopend. Het civilisatieconcept impliceert dat er verschillende beschavingen zijn met hun eigen ideologieën, dus geen universele ideologie, zoals de pretentie was van het communisme. China is behalve een civilisatie echter ook een communistisch land en het communisme is/was een expansieve ideologie.

Het paradigma van de gemengde conflicten (Nico Koning Christen Democratische Verkenningen (CDV) 12 juni 2020):
De huidige geopolitieke ontwikkelingen zijn niet goed te interpreteren met de denkschema’s en ordeningscategorieën die ons ter beschikking staan. Fukuyama’s model van mondiale democratisering en Huntingtons concept van
botsende beschavingen zijn ontoereikend om de hedendaagse conflicten te begrijpen. We hebben een nieuw paradigma nodig: het model van de gemengde conflicten. In toenemende mate doen zich namelijk conflicten voor binnen beschavingen, waarbij een moderniseringsverlangen staat tegenover angst voor en afkeer van de moderniteit. Deze tegenstellingen worden steeds vermengd met oudere cultureel bepaalde conflicten. Het denkmodel van de gemengde conflicten noopt in veel gevallen, ook schrijnende gevallen, tot terughoudendheid in de buitenlandpolitiek.

Westen houdt Albanese narcostaat overeind (Fatos Lubonja Volkskrant 24 maart 2020 p. 25):
Het is
een mythe dat Albanië op weg is naar een westerse democratie. De Albanezen zijn daarvan de dupe, stelt Fatos Lubonja, publicist en ex-politieke gevangene in Albanië.
De overgang van de ex-communistische landen naar het westerse model was gebaseerd op twee simplistische paradigma’s: het
‘einde van de geschiedenis’ (Fukuyama) en de ‘verscheurde landen’ (Huntington). De westers gerichte elites van de oosterse landen moesten (in tegenstelling tot de oosterse mentaliteit van hun bevolking en daarom door Huntington ‘verscheurde landen’ genoemd), hun volk naar het ‘beloofde land’ leiden dat het Westen al had bereikt (Fukuyama). Deze zogenoemde ‘transitie’ zou uiteindelijk de uitbreiding van het Westen tot stand brengen volgens een model dat dan de hele wereld zou veroveren.
Vooruitgang?
Albanië bevindt zich niet in een overgang naar een EU-lidmaatschap. Een autoritair narcoregime nestelt zich er steeds steviger.
Waarom blijven de eurobureaucraten volhouden dat Albanië vooruitgang heeft geboekt? Zowel in het Westen als in landen als Albanië werd het neoliberalisme geïntroduceerd, en het faalde. Het verschil tussen de westerse en oosterse landen is de omvang van deze ziekte en houdt verband met hun immuunsysteem. In het Westen hebben neoliberalisme en globalisering ‘postdemocratie’ voortgebracht (Colin Crouch), waarin politici eenvoudige beheerders zijn van de economische belangen van enkelen, waarbij de meerderheid zonder politieke vertegenwoordiging achterblijft. Landen als Albanië zijn het meest dramatische voorbeeld van deze postdemocratie.
De steun van de EU en de VS aan de Albanese narcostaat vloeit voort uit hun weigering de mislukkingen te erkennen die het neoliberalisme en de globalisering zowel in eigen land als ten opzichte van de Europese eenwording hebben veroorzaakt. De mythe van de transitie moet stug worden volgehouden, want landen als Albanië zijn immers ‘anders’ vanwege hun communistische verleden. Met EU-hulp zullen ze deze verschillen overwinnen.

Hebben mensenrechten een universeel karakter? Cultuur- en godsdienstsociologische reactie op het artikel van Wim Couwenberg over mensenrechten (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #37 mei 2016):
Mensenrechten hebben te maken fundamentele vraagstukken wat betreft
eurocentrisme, universalisme en relativisme. Ton Lemaire heeft hierover een interessante inleiding in de cultuurfilosofie geschreven: Over de waarde van culturen Tussen europacentrisme en relativisme.

Marx en Maharishi: collectief bewustzijn, macht en bewustwording. Reactie op Toon van Eijk (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #37 mei 2016):
Dialectiek was oorspronkelijk bij
Plato, Fichte, Schelling en Hegel een soort mechanisme van de werking van de geest of het bewustzijn. Door Marx is de Hegeliaanse dialectiek toegepast op de materie, de economie en de samenleving. Een vergelijkbare wisselwerking als tussen bewustzijn en materie speelt zich af tussen het individu en het collectief op het materiële en het ideëel niveau, het bewustzijn.
De
wisselwerking of dialectiek van twee polen vinden we onder meer diverse Chinese, Griekse, Europese en Indiase tradities als een wijdverspreid universeel gegeven. Bijvoorbeeld yang en yin, mannelijk en vrouwelijk, positieve en negatieve lading, Purusha en prakriti: bewustzijn en materie (hoofdstuk 13 van de Bhagavad Gita, de twee in één Geestkunde en Natuurkunde, de Twee kanten van één medaille of natuur). Purusha maakt het mogeliik de samenhang in het oeuvre van H.P. Blavatsky te verklaren. Deze twee polen zouden dan polaire manifestaties zijn van een niet manifest soort veld, dat Brahman of Tao wordt genoemd in India en China en bij Griekse filosofen diverse namen heeft. Zoals de Indiase Rigveda zegt: ‘Ekam sat vipra bkahuda vadanti – het Zijn is één, de wijzen geven er verschillende namen aan’.

De 20 boeken die ons denken veranderden
The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order (Rutger van der Hoeven De Groene Amsterdammer 3 juni 2015):
Onlangs presenteerden wij de bundel De twintig boeken die ons denken veranderden in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Rutger van der Hoeven hield een pleidooi voor het belang van Samuel Huntingtons The Clash of Civilizations.

In het Voorwoord van het in 2010 verschenen boek Een vorm van beschaving wordt Hans Vincent door Klaas van Egmond voor zijn grondige commentaar bedankt. Klaas van Egmond belicht in zijn boek Een vorm van beschaving met behulp van de Axis Mundi (p. 71) de kwintessens. De Axis Mundi verbindt de Idealistisch Geestelijke wereld van H.P. Blavatsky met de materialistische wereld, het vrijemarktfundamentalisme van Ayn Rand, de Geestkunde met de Natuurkunde. Het morele , innerlijke kompas (11e dimensie) is een medaille met twéé kanten.

Klaas van Egmond, Een vorm van beschaving (Hans Vincent Civis Mundi Digitaal #2 december 2002):
Grenzen aan de groei
In de na-oorlogse periode tot heden is de economie dan ook sterk gegroeid en daarom hebben we nu een grote en welvarende middenklasse. Maar er zijn ook problemen blijven bestaan en er zijn nieuwe grote problemen bij gekomen. Zo is ondanks het werk van de socialistische partijen de armoede niet uitgebannen en de tegenstelling tussen rijk en arm niet opgeheven. Verder heeft de immigratie van gastarbeiders en vluchtelingen recentelijk tot een cultuurconflict geleid tussen islamitische allochtonen en westerse autochtonen. Dit was reeds in 1997 door de Amerikaanse socioloog Samuel Huntington op wereldniveau in zijn boek "Botsende beschavingen" voorspeld.

Geweld anno 2004 en de relevantie van Mahatma Gandhi en Carl Jung ( Hans Feddema GAMMA juni 2004 p. 52-55):
Afgeven op de islam of Abou Yaya '
de pooier van de profeet' noemen, zoals Theo van Gogh op 8 mei deed, is spelen met vuur. Samuel Huntington krijgt hoe dan ook steeds meer gelijk met zijn stelling dat in deze tijd 'botsing van beschavingen' met een traditionele religie als kern, de hoofdbron van oorlogen is. Te meer als er menstypes zijn met een uiteenlopende ziel en de een meent een seculier menstype te krijgen opgedrongen en de ander neerkijkt op wie (nog) niet seculier wil zijn.

Botsende beschavingen (Benedict Broere GAMMA augustus 1998 p. 23-36):
Psychologische convergentie
Laten wij dus de centrale vraag van dit artikel samenvattend trachten te beantwoorden: Wat zal de dreiging van botsende beschavingen verminderen, en de grote wereldproblemen, en de barbarij?
Lomp en openhartig
Huntington: "Deze veranderde internationale omgeving bracht fundamentele verschillen tussen de Aziatische en de Amerikaanse beschavingen op de voorgrond. Op het breedste niveau benadrukt het confuciaanse ethos, dat in vele Aziatische samenlevingen overheerst, de waarde van autoriteit, de hiërarchie, de ondergeschikte positie van individuele rechten en belangen, het belang van consensus, het vermijden van confrontatie, het voorkomen van 'gezichtsverlies' en, in het algemeen, de suprematie van de staat over de samenleving en van de samenleving over het individu. Bovendien hebben Aziaten de neiging om de evolutie van hun samenleving te meten in termen van eeuwen en millennia en om prioriteit te leggen bij het behalen van voordeel op de langere termijn.
Het goddeloze Westen
Daarbij wijst ook Fukuyama op het bestaan van tegengeluiden, zoals van de voormalige premier van Singapore Lee Kuan Yew, die her en der met de heimelijke instemming van veel Japanners gehoord worden: "In de Verenigde Staten zegt hij luid en duidelijk dat Singapore geen baat heeft bij democratie: het heeft een superieur economisch systeem dat is gebaseerd op de confuciaanse hiërarchie en dat beter is dan het westerse. De Japanners zeggen dat nu nog niet openlijk, maar ze zeggen het in vertrouwen."17 Maar hij besluit dit onderwerp in het interview met: "De Japanse kritiek op de overmaat aan individualisme in de Verenigde Staten is terecht. Onze maatschappij lijdt daar ook onder. Het Japanse alternatief is een ander extreem en dat heeft ook negatieve aspecten."18

Groeiend mondiaal bewustzijn in de Derde Wereld (Gerrit Huizer GAMMA oktober 1998 p. 14-23):
Het door Benedict Broere in het augustusnummer van GAMMA besproken '
verontrustende' boek Botsende Beschavingen van Samuel Huntington zou in een breder, wijder, perspectief (van Omega?) minder verontrustend kunnen zijn. Dit bredere perspectief wordt gevormd door de ontwikkelingen die onder de term globalisering (van boven af) of mondialisering samengevat en deels ook doelbewust bevorderd worden. Enerzijds leiden die tot grote divergenties en discrepanties, zoals boven plastisch weergegeven, maar anderzijds roepen zij juist ook convergerende processen op en een aanzet tot wat 'globalisering van onder op' genoemd zou kunnen worden en door Teilhard als 'soulèvements populaires' gesignaleerd. Dit zou te zien zijn in het groeiende verzet, dat overal ter wereld de kop begint op te steken, tegen het neoliberalistische globaliseringsmodel dat vooral vanuit de VS gepropageerd wordt en waar ook Huntington een spreekbuis van is, evenals trouwens Fukuyama.

De quintessens van het verhaal is dat om een duurzame samenleving te creëren er maar een pedagogische 'Hoofdroute' is, er een ommekeer in het denken, de alteriteit van Emmanuel Lévinas nodig is. Er is een radicale ommekeer in het denken nodig om ons weer met de oerbron te verbinden. Met het inzicht dat het 5Ddenkraam ('5D-concept en Ether-paradigma') biedt is het wel mogelijk de levenscycli op aarde beter te beheersen. Het geeft aan op welke wijze synthese , het 1 + 1 = 3 kan worden bereikt. Het accent licht in het rapport ‘E i V’ niet specifiek op de systeemtheorie, maar op de verborgen 5e Dimensie, de blauwdruk achter de levenscycli. De teloorgang van de materiële wereld kan door de geestelijke wereld, het integrale denken (kringloopdenken) worden opgelost. De verborgen 5e dimensie, het zelf-bewustzijn maakt het bewustzijn van het bewustzijn, het meta-bewustzijn, het kosmisch bewustzijn, het non-lokaal bewustzijn zichtbaar. Maar dat we de éne werkelijkheid volledig kunnen beheersen zal altijd een illusie blijven.

Een ommekeer in het denken, de alteriteit van Emmanuel Lévinas betekent dat we leren met de evolutionaire kringloop mee te bewegen. Als we de zaken werkelijk willen veranderen dienen we aan het geestelijke kapitaal, geestelijke leraren meer aandacht te besteden. In het 5Ddenkraam zijn 'Kosmogonie van Pythagoras en Antropogenese', de 'metafysica, het bovennatuurlijke en de fysica', 'geestkunde en natuurkunde' de twee complementaire kanten. Het gaat er om dat we leren ons met de natuurlijke kringloop te verbinden. Om de evolutionaire kringloop politiek beter te begrijpen moet niet worden vergeten dat koningin Elizabeth het Hoofd van de Anglicaanse Kerk is.

Alex Brenninkmeijer laat in zijn boek Moreel leiderschap zien dat het in de kern nog steeds draait om de redenaarskunst Logos, pathos en ethos (hoofdstukken p. 66-111) van Aristoteles. Zinvolle communicatie begint met luisteren (p. 111). In de Epiloog, hoofdstuk systeemkritiek (p. 315) schrijft Alex Brenninkmeijer: ‘Dat zit wellicht meer in mijn natuur en het is een rol die ik als vanzelf ook bij het schrijven van dit boek gekozen heb. Mischien dat ik in die onafhankelijke en afstandelijke rol meer ruimte vond voor langzaam denken en het balanceren van mijn oordeel tussen logos, pathos en ethos. Maar ik geef toe dat het een lastig proces is en dat ik soms ook fouten maak.’
Over de toekomst van de democratie heb ik geschreven onder de noemer
‘de bemiddelenderol van de democratie’. Politici zouden meer moeten luisteren en overleggen met burgers en belanghebbenden en minder via het innemen van standpunten hun zin moeten willen doorzetten.

Het Westen heeft Poetin zo machtig gemaakt (Arnout Brouwers de Volkskrant 4 juni 2022, Zaterdag p. 2-4):
Het door
winstbejag gedreven Westen is medeplichtig aan de macht van Poetin, stelt de Britse journalist en Ruslandkenner Catherine Belton.
Aan het woord is Catherine Belton, van 2007 tot 2013 correspondent in Moskou en auteur van
Putin’s People. How the KGB took back Russia and then took on the West (2020). Nu is het boek eindelijk in het Nederlands verschenen bij uitgeverij Prometheus, getiteld De mannen van Poetin. De publicatie in het Verenigd Koninkrijk ging gepaard met veel gekrakeel en rechtszaken - en onderstreepte zo het belangrijkste punt van haar boek: dat het door winstbejag gedreven Westen zelf medeplichtig was aan de bestendiging van Poetins macht - en blind voor de gevolgen in en buiten Rusland.

Een nieuwe geschiedenis (Herman Hümmels Civis Mundi Digitaal #124 juli 2022):
Conclusie
Het is interessant hoe een
archeoloog en een antropoloog samen conclusies kunnen trekken uit summiere bodemvondsten en samenlevingen uit een heel lang verleden weer tot leven kunnen wekken. Ze worden daarbij wel geholpen door manieren van leven die we nog steeds aantreffen. Door de vele beschrijvingen van allerlei levenswijzen van evenzovele gemeenschappen, van allerlei ‘indianen’-stammen, van Inca’s tot Azteken en volken in Mesopotamië, Oekraïne en China, ontstaat een rijk en zeer gevarieerd beeld.

Het begin van alles (Wilma de Rek de Volkskrant 2 april 2022, Boeken & Wetenschap p. 10-11):
Antropoloog en anarchist David Graeber ging met archeoloog David Wengrow op zoek naar de
oorsprong van maatschappelijke ongelijkheid. Het begin van alles werd een rijk en diepgravend boek, dat de hele geschiedenis van de mensheid in een ander licht zet.
De
Verlichting begon helemaal niet in Frankrijk; de Verlichting begon in Amerika. Om precies te zijn: bij de oorspronkelijke bewoners van Noord-Amerika, de ‘inheemse Amerikanen’ zoals antropoloog/anarchist David Graeber en archeoloog David Wengrow ze noemen in hun wereldwijde bestseller The Dawn of Everything, die deze week in Nederlandse vertaling verschijnt als Het begin van alles – Een nieuwe geschiedenis van de mensheid.

Economie Ficties (Dirk Bezemer De Groene Amsterdammer 12 mei 2022 p. 9):
Niet opbouwen maar afbreken: dat lijkt het doel te zijn van David Graeber en David Wengrow in Het begin van alles, hun boek over misvattingen over de geschiedenis van de mensheid. De prehistorische landbouwrevolutie was geen revolutie, de Amerikaanse kolonisten hielden niet van democratie en jager-verzamelaars waren heus niet zo vredelievend. Niet, niet, niet. Hoe constructief is zo’n vorm van wetenschapsbeoefening nog? Wat draagt ze bij?
Alleen als we zulke ficties onder ogen zien, ontstaat ruimte voor verandering. Die komt er door die feiten te benoemen die niet in dominante modellen passen. Precies als in Het begin van alles, een boek over ons verre verleden dat toch verrassend actueel is.

Michael Drosnin De Bijbelcode (The Bible Code & The Bible Code: Saving the World)
Drieduizend jaar lang bleef in de Bijbel een
code verborgen. er zat een tijdslot op, dat pas kon worden geopend met de komst van de computer. Met behulp van zeer geavanceerde programmatuur ontwikkelde de Israëlische wiskundige dr. Eliyahu Rips een complex model dat de code kon ontcijferen, een code die onze toekomst ontvouwt en wel eens onze hele wereld zou kunnen veranderen. Door het fenomeen reïncarnatie (cultuuroverdracht) serieus te nemen wordt het mogelijk gemaakt de toekomst beter te voorspellen.

The Mountain Path (Boeddhistische blik 12 juni 2022 NPO2):
Het is een
film over de lef en de moed, die nodig is om afstand te nemen van talloze afleidingen van de geest om onze innerlijke wereld te verkennen. De kluizenaar begeleidt zijn leerling door zijn eigen innerlijke landschappen. Burger heeft dit jarenlang bij elk bezoek aan zijn meester ervaren. Deze bergen kan men niet verlaten zonder veranderd te zijn.

Walk With Me (De Boeddhistische blik 29 mei 2022 NPO2):
De film geeft een bijzondere, intieme blik op de boeddhistische gemeenschap van de
monnik Thich Nhat Hanh (Thay) die vorig jaar op 95-jarige leeftijd overleed. De boeddhistische leider bracht met anderen, zoals de Vlaamse psychiater en boeddhist Edel Maex, mindfulness naar het Westen en wordt door velen beschouwd als inspirator van de mindfulness beweging en grondlegger van een geëngageerd boeddhisme.
In Zuid-Frankrijk stichtte hij een
leefgemeenschap Plum Village waar hij samen met andere boeddhistische monniken en -nonnen mindfulness tot een wereldwijd fenomeen heeft doen uitgroeien.

Thich Nhat Hanh Wat de wereld nodig heeft
Als we met deze oefening beginnen zijn we er waarschijnlijk nog steeds van overtuigd dat de dingen onvergankelijk zijn en onafhankelijk van elkaar bestaan. We lijden eronder als dingen veranderen. Om ons te helpen heeft de Boeddha ons de waarheid van vergankelijkheid en niet-zelf als sleutels geschonken. Als we diepgaand kijken in de vergankelijkheid en de zelfloze aard van alle verschijnselen, openen deze sleutels voor ons de deur naar de waarheid ofwel het nirvana. Dan zal er een einde komen aan angst en lijden en zal het ons niet uitmaken of we jong of oud zijn, en zelfs niet of we leven of sterven. We begrijpen dat we niet sterven in de gebruikelijke zin van bestaan en niet meer bestaan.
We zullen begrijpen dat leven een voortdurend proces van
is. Vergankelijkheid, niet-zelf en nirvana zijn de Drie Dharmazegels en het kenmerk van alle authentieke boeddhistische leringen.

Zorg voor het zelf - Westerse en Oosterse levenslessen
Van oudsher is filosofie als
levenskunst – in de Oosterse en Westerse wijsbegeerte – verbonden geweest met de woorden: “Zorg voor je zelf!”. Wat verstaan we echter onder het zelf? In deze cursus bespreekt de filosoof Jan Flameling de antwoorden van de middeleeuws mysticus Meister Eckhart, de Duitse denker Martin Heidegger en de Vietnamese boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh.

Plato heeft al onderkend dat nous, de relatie tussen ‘Thumos en Epithumia’, het bekende Lichaam-geestprobleem, één medaille met twee kanten is.
De negatieve betekenis van Eros (fohat) staat voor wellust, driftleven, epithumia. Voor Jung betekent eros de religieuze drift (moslimfundamentalisme), voor Freud de seksuele drift, het hebben en in bezit nemen, de emotie egoïsme (marktfundamentalisme). Alles heeft zijn tegenstelling, aardse begeerte inbegrepen. Of met andere woorden mannen zijn fysiek zo geschapen dat ze achter hun … aanlopen, maar ze hebben ook een hoofd gekregen waarmee ze tot in de hemel kunnen reiken. Freud baseerde zijn droomanalyse op vroegkinderlijke verlangens naar seks met de ene en de dood van de andere ouder. Carl Jung legt een accent op de schaduwzijde en Roberto Assagioli op de verborgen 5e Dimensie, de
keerzijde van de medaille, de lichtzijde ('Psychoanalyse en Psychosynthese'). In het rapport ‘E i V’ wordt een grote verscheidenheid aan gezichtspunten uitgewerkt.

H.P. Blavatsky, Imme Dros, Hella Haasse, Marie Stoppelman (de Volkskrant 29 januari 2022), Anne Bicanic, Marjan Slob, maar ook Carlijn Hoogeveen vertellen verhalen hoe probleem en oplossing met elkaar samenhangen.

In ‘De Tranen van Tito’ gaat Iva Bicanic op zoek naar verhalen van veerkracht en hoop in de landen van ex-Joegoslavië, nagesprek (19,26 december 2021, 2,9,16,23 en 30 januari 2022 NPO2):
Dertig jaar na de gruwelijke oorlog in Joegoslavië gaat Iva Bicanic op bezoek in de zeven landen die in het verleden één waren: Kroatië, Slovenië, Servië, Kosovo, Montenegro, Noord-Macedonië en Bosnië-Herzegovina.
Wat was de impact van de oorlog op de verschillende landen?

Boer Brussel Beweging (Fryslân dok 14 mei 2022 NPO1 en 15 mei NPO2):
De Europese Unie wil de landbouw duurzamer laten produceren. Hoe groot is de invloed van de EU op het gedrag van de boeren, en hoe succesvol was het Europese landbouwbeleid in de afgelopen jaren?

Irak: van schurkenstaat naar falende staat (Wim Couwenberg Civis Mundi Digitaal #25 juli 2014):
De Amerikaanse president George W. Bush probeerde zijn Irakoorlog in tweede instantie te legitimeren met zijn bekende
dominotheorie. Irak, onder Saddam Hoessein een schurkenstaat, zou dankzij die oorlog veranderen in een democratische staat die een domino-effect zou hebben op andere niet-democratische staten in het Midden-Oosten.

Geldscheppers (VPRO tegenlicht 27 november 2016):
Omdat de rente al geruime tijd extreem laag staat, is de gereedschapskist van de ECB bijna leeg. Een kleine twee jaar geleden besloot Draghi daarom tot een draconische maatregel: de digitale geldpersen aanzetten. Met een simpele muisklik creëert de ECB elke maand 80 miljard euro. Die 80 miljard (Big Bazooka) verdwijnt geruisloos in het financiële systeem. Daar wordt het
virtueel gecreëerde geld gebruikt om staats- en bedrijfsobligaties van banken, verzekeraars en institutionele beleggers te kopen. Zij moeten het geld vervolgens weer in de reële economie brengen.
Maarten Schinkel verzorgt de interviews in de documentaire
Geldscheppers. Maarten Schinkel is sinds 1992 redacteur van NRC Handelsblad. Hiervoor werkte hij onder andere voor het blad Quote. Voor de VPRO werkte hij als scenarioschrijver mee aan de documentaire 'De Dag dat de Dollar valt'. Ook is hij de auteur van het boek Narcissus.

Tegenlicht The Bigger Picture 3 mei 2020 NPO2:
In hoeverre zal de coronacrisis een kantelmoment in ons mondiale systeem worden? Tegenlicht zoomt uit en probeert het grotere plaatje te zien. Zien we de contouren van een nieuw en meer toekomstbesteding wereldsysteem?
Samen met schrijfster Arundhati Roy, globaliseringsexpert Ian Goldin en economisch journalist Maarten Schinkel zoomt VPRO Tegenlicht uit en proberen we het grotere plaatje te zien.
Arundhati Roy schreef begin april
van deze wereldcrisis in de Financial Times en deed een strijdbare oproep om lering te trekken uit het kortzichtige narcisme dat veel leiders nu tentoonspreiden.
Wie worden straks de slachtoffers
van deze fase van de globalisering, en wie de winnaars? Zal de tweede mondiale recessie van de 21e eeuw, ingrijpender dan die van 2008, tot grimmige sociale verhoudingen leiden of zien we juist de contouren van een nieuw en meer toekomstbestendig wereldsysteem?
Wat betekent de coronacrisis op de lange termijn voor globalisering en geopolitiek? Vallen we terug op de eigen natiestaat of bewegen we juist door in de richting van totale, wereldwijde verwevenheid?
Vanuit Oxford kijkt Ian Goldin, globaliseringsexpert, naar de toekomst: ‘We staan op een kruispunt. Het is een test voor de mensheid of we er in slagen om te globaliseren, en of we samen kunnen werken om de grote dreiging tegen te houden. Als we hier niet in slagen, zullen er nog veel meer pandemieën komen, misschien zelfs dodelijker dan deze. Klimaatverandering zal escaleren, en andere dreigingen ook.
We hebben echt een wake up call nodig.’
Dat klinkt duister, maar is dit misschien ook het moment om stappen te zetten naar een nieuwe, betere wereld?

Van crisisangst naar oververhitting: waar eindigt de dollemansrit van de pandemie-economie? (Koen Haegens de Volkskrant 16 november 2021):
Na een korte, hevige coronakrimp zit de Nederlandse economie voor het eerst boven het niveau van vóór de pandemie, maakte het CBS dinsdag bekend. Maar de tekorten nemen toe en de prijzen lopen op. Voorbode van een grote klap?
Marcel Timmer, hoogleraar economische groei en ontwikkeling aan de Rijksuniversiteit Groningen, spreekt van een ‘zweepeffect’. Dat ontstaat door de lange, fragiele handelsketens waarop de mondiale economie steunt. ‘Een rukje aan het begin van de zweep leidt tot een grote slinger aan het einde. Door just-in-time productie leidt een kleine schok in Azië tot turbulentie in Nederland.’

Economie Zondebok (Koen Haegens De Groene Amsterdammer 19 mei 2022 p. 9):
Nu is er niks mis met verantwoordelijkheid nemen voor de
eigen, persoonlijke keuzes. U weet wel, De Beauvoir en Sartre: niet te kwader trouw leven. Maar het moet wel kloppen. Helaas ervaart twee op de vijf werkenden weinig autonomie. Ze hebben, met andere woorden, geen bal te zeggen binnen hun organisatie. De macht van consumenten om te ‘stemmen met hun euro’s’ is al net zo beperkt. Weinigen beschikken over een oneindig budget en dan nog is het onmogelijk om voor elk T-shirt te ontdekken onder welke omstandigheden het geproduceerd is. Via de politiek misschien? Een meerderheid van de bevolking heeft er weinig vertrouwen in.
Dan hebben we het alleen nog over het kleine, overzichtelijke Nederland.
Wie durft te beweren dat hij of zij iets te zeggen heeft over de koers van de wereldeconomie? Dat is wel wat de bestuurders van Shell, PostNL, Blackstone en al die andere grote concerns suggereren.
Op alle andere momenten dienen u en ik onze ondeskundige mond te houden. Gelukkig hebben burgers in deze ene economische kwestie wél een stem.
Lenen we ons voor de rol van zondebok? Of is het tijd degenen aan de top verantwoordelijk te houden voor hun eigen daden?

Van welvaart naar welzijn, kader en methodologie (Ruth van de Belt Rabobank 15 augustus 2013):
Een ontwikkeling kan alleen duurzaam zijn als wij onze kwaliteit van leven op een zodanige manier vormgeven, zodat het
welzijn van anderen niet wordt aangetast.
Kwaliteit van leven nu
Bespreking van dimensies en indicatoren
De
kwaliteit van leven hier en nu geeft een indicatie van het welzijn van de huidige generatie die hier leeft. Stiglitz et al (2009) identificeren negen kerndimensies waarmee de kwaliteit van in kaart kan worden gebracht. In dit hoofdstuk worden deze dimensies besproken en geven we aan welke indicatoren wij hebben gebruikt om een beeld van de dimensies te schetsen. Het feit dat de indicatoren zowel op provinciaal, COROP- als gemeentelijk niveau beschikbaar dienden te zijn, beperkte de keuze aanzienlijk. Toch zijn wij er ons inziens in geslaagd om een goed beeld te geven van de kwaliteit van leven hier en nu. De precieze definities van de indicatoren zijn weergegeven in bijlage I.

Red Europa, vernietig de euro (Koen Haegens de Volkskrant 1 oktober 2016 katern Vonk p. 14-15):
Muntunie: een vechthuwelijk van negentien partners
Straks kijken we op de euro terug als op een huwelijk dat niet kón standhouden. Aldus Joseph Stiglitz, econoom en Nobelprijswinnaar.
Ter gelegenheid van uw boek treedt u in
discussie met onze minister van Financiën, Jeroen Dijsselbloem. Hij noemt zich sociaal-democraat. Hij is intelligent. Als de europolitiek zo dom is, waarom volharden mensen als hij er dan in?
'Ik vind dat raadselachtig. In de jaren negentig adviseerde ik de Amerikaanse regering. Daarna werd ik hoofdeconoom bij de Wereldbank. Overal kwam ik mensen tegen die jullie in Europa sociaal-democratisch zouden noemen. Het gekke was dat dat alleen hun eigen land betrof. Ging het om andere landen, dan veranderden ze in rechtse hardliners. Hoe kan dat? President Clinton vroeg me eens iets soortgelijks: waarom doet het IMF zulke slechte dingen? Ik moest hem uitleggen dat zijn eigen ministerie van Financiën dit beleid propageerde.
'Volgens mij heeft het te maken met democratische verantwoording. Of bestuurders die wel of niet moeten afleggen. De gewone mensen in je eigen land, dat zijn je kiezers. Die kunnen jouw
beleid afstraffen. In het buitenland geldt dat niet.'

Jeroen Dijsselbloem heeft gelijk (Frits Bolkestein Volkskrant 20 april 2017 p. 26):
Door de invoering van de euro konden de huidige tekortlanden tegen een veel lagere rente lenen dan daarvoor. Zij hebben dat in een waar bacchanaal (= drank + vrouwen) gedaan. Waar is dat geld gebleven? Wat is ermee gebeurd? En nu moeten ze terugbetalen. Dat valt niet mee. Dan boffen ze nog dat de rente zo laag is. Straks loopt de rente op en dan wacht ons een waar gehuil van verontwaardiging.

Wim Couwenberg in Civis Mundi Digitaal #25 juli 2014, en Koen Haegens opnieuw in De Groene Amsterdammer 19 mei 2022 p. 9, beschrijven het mechanisme achter God schittert door afwezigheid de EO-documentaire 22 mei 2022 NPO2.

Bestuurscultuur (Buitenhof 29 mei 2022 NPO1):
- In Buitenhof: president-directeur van Schiphol Dick Benschop.
Welke oplossingen heeft hij voor de verwachte drukte in de zomer?
-
Welke lessen kunnen we leren van corona? En welke lessen moet de overheid leren om ons tegen corona te beschermen? Een gesprek met microbioloog en viroloog Jaap Goudsmit over zijn boek Een gezonde toekomst.
- En
onderzoeksjournalist en oud-Moskou correspondent voor de Financial Times, Catherine Belton schreef het boek De Mannen van Poetin waarin ze de opkomst van Vladimir Poetin beschrijft en analyseert hoe een club steenrijke oligarchen het Westen in hun greep houdt.

Bestuurscultuur (Buitenhof 22 mei 2022 NPO1):
Na Polen en Bulgarije, is nu ook Finland afgesloten van Russisch gas. Is Europa voorbereid als Poetin nog meer landen afsluit?
- In Buitenhof Eurocommissaris Frans Timmermans over het
nieuwe energieplan van de Europese Unie. De Nederlandse economie stagneert, terwijl we te maken hebben met torenhoge inflatie en een historisch laag consumentenvertrouwen. Stevenen we af op een recessie?
- Te gast hierover de hoofdeconomen van de drie grootste banken van Nederland: Marieke Blom (ING), Ester Barendregt (Rabobank) en Sandra Phlippen (ABN AMRO).
- En de Amerikaanse schrijver Robert Kaplan wordt al meer dan veertig jaar geprezen om zijn
uitvoerige geopolitieke analyses. Kaplan waarschuwde ons al in 2016 voor waar Poetin op uit was en riep Europa op om Oekraïne meer te steunen.

‘Poetin wordt nu vergeleken met Hitler, maar Hitler was altijd al wie hij was. Poetin is een andere persoon geworden’ (Jarl van der Ploeg de Volkskrant 6 april 2022 p. 18-19):
Robert Kaplan heeft een nieuw boek, maar door de oorlog in Oekraïne gaat de aandacht vooral uit naar een eerder werk van de schrijver van vele geopolitieke analyses:
Duister Europa. ‘De Navo herinnert zich door Poetin weer waarom zij is opgericht.’
Deze week verscheen zijn nieuwste boek,
De Adriatische Zee, over verleden, heden en toekomst van Zuidoost-Europa.
Heeft Europa de afgelopen acht jaar genoeg gedaan om de Russische ambities te dwarsbomen?
Nee, Europa heeft te weinig gedaan. Maar let wel: Europa was niet de enige. Poetin wordt nu vaak vergeleken met Hitler. Ze noemen hem een fascist en zeggen: waarom zagen onze leiders en intellectuelen dit niet aankomen? Ik snap die vraag, maar toch denk ik dat er een belangrijk verschil bestaat tussen de twee. Hitler was namelijk altijd al wie hij was. Hij schreef Mein Kampf aan het begin van de jaren twintig, ver voordat hij aan de macht kwam; het was dus altijd al duidelijk waarin hij geloofde en wat hij wilde doen. Het was moeilijk Hitler verkeerd te interpreteren. ‘In het geval van Poetin is dat anders omdat zijn persoonlijkheid lijkt te zijn geëvolueerd. Hij is nu echt een andere persoon dan twintig jaar geleden. In het vroege begin was hij nog een soort hervormer, inmiddels is hij vooral een voorvechter van een soort mystiek Russisch nationalisme. Daarom kun je niet zeggen dat politici die dit niet zagen aankomen, tekort zijn geschoten. Net zoals je de mensen die tot een paar weken geleden in de veronderstelling leefden dat hij Oekraïne nooit zou binnenvallen, niets kwalijk kunt nemen.’

Economie na corona: herstel en schulden (Buitenhof 20 juni 2021 NPO1):
De coronacrisis zou de grootste economische catastrofe zijn sinds de Tweede Wereldoorlog. Maar een jaar later lijkt het in Nederland erg mee te vallen. Een gesprek met de hoofdeconomen van de drie grootste banken van Nederland: Marieke Blom (ING), Ester Barendregt (Rabobank) en Sandra Phlippen (ABN AMRO).

Bestuurscultuur (Buitenhof 15 mei 2022 NPO1):
- Een gesprek met de Nationale Ombudsman Reinier van Zutphen. Hij presenteerde in zijn jaarverslag ‘
De burger kan niet wachten’ een kritische kijk op de handelswijze van de overheid. Hét klimaatnieuws van afgelopen week: de 1,5 graad opwarming is waarschijnlijk nog dichterbij dan we denken. Valt het tij nog te keren?
- Hierover klimaatjournalist Jaap Tielbeke en Deltacommissaris Peter Glas. En
- David de Jong haalde de internationale pers met zijn boek ‘Nazi Billionaires’, waarin hij schrijft over de zwarte bladzijden in de familiegeschiedenis van Duitslands rijkste families en de soms gruwelijke herkomst van hun kapitaal tijdens het Derde Rijk.
- Joost Eerdmans en Annabel Nanninga van JA21 over hun inzet. Deze week bleek dat er 1675 kinderen uit toeslagengezinnen uit huis zijn geplaatst en nog niet één van deze kinderen is terug thuis.

Deltaprogramma
De overheid wil Nederland nu en in de toekomst beschermen tegen hoogwater en zorgen voor voldoende zoetwater. Daarom maakt de overheid plannen in het Deltaprogramma. Daarin werken verschillende overheden en andere organisaties samen.
Alfa, bèta, gamma (15 mei 2019)
Deltacommissaris Glas benadrukte ook het belang van
verbinding tussen verschillende disciplines. "We zijn hier in Delft, een stad die bekendstaat om haar technische kennis. Maar inmiddels weten we dat het gaat om méér dan techniek alleen. We hebben alfa-, bèta- en gamma-kennis nodig, als we de wereld willen verbeteren. Ik zeg altijd: alfa + bèta + gamma = delta. Onze delta! Juist in die verbinding van kennis uit verschillende disciplines zit de oplossing om onze delta leefbaar te maken en gezond te kunnen doorgeven aan de jonge generatie.”

Onze eeuwige strijd tegen het water (Pieter Jan Hagens 10 mei 2022 NPO2):
Deze documentaire stelt de vraag of de Deltawerken de veiligheid van Nederland kunnen blijven waarborgen nu de zeespiegel door klimaatverandering zal stijgen. De documentaire vertelt het verhaal hoe Nederlanders de zee hebben bedwongen en hoe de zee in de toekomst land zal heroveren.

Pieter Omtzigt (College tour 8 mei 2022 NPO2):
Staatssecretaris
"Ze hebben lang geprobeerd om mij staatssecretaris van Financiën te maken", vertelt Omtzigt in College Tour. "Zo van: Pieter heeft kritiek, dan moet Pieter het maar doen." Het leek Omtzigt geen verstandige keuze, dus bedankte hij voor de functie.

Buitenhof (30 januari 2022 NPO1):
- SP-fractievoorzitter Lilian Marijnissen en onafhankelijk Kamerlid Pieter Omtzigt schuiven aan over de nieuwe bestuurscultuur, het toeslagenschandaal, de staat van de rechtsstaat en de verruwing in het parlement. Is er sprake van betonrot in onze democratie? Hoe kan de Tweede Kamer daar wat aan doen?
- Het vertrouwen dat de Britten hebben in hun leiders keldert tot een nieuw dieptepunt. Een gesprek over de staat waarin één van de oudste parlementaire democratieën in Europa met oud-hoofredacteur van de Financial Times Lionel Barber.
- En de
lege schappen en rijen voor de supermarkt aan het begin van de coronacrisis wierpen schrijver en journalist Nausicaa Marbe terug in de tijd, naar haar jeugd in communistisch Roemenië. Ze schreef erover in het boek Wachten op het Westen.

Poetin, Trump, Obama, Merkel (3x): oud-FT-hoofdredacteur Lionel Barber sprak iedereen (Gijs Beukers interviewt Lionel Barber de Volkskrant 15 februari 2020):
Als hoofdredacteur van de
Financial Times kwam Lionel Barber (66) overal en kende hij iedereen. De Volkskrant spreekt hem over zijn boek The Powerful and the Damned, waarin hij terugblikt op een turbulente tijd.
In 2006 ging Barbers telefoon. Aan de lijn hing Hank Paulson. De
oud-topman van Goldman Sachs vertelde Barber dat hij het aanbod van de Amerikaanse president Bush om minister van Financiën te worden, had aanvaard. Voor Paulson was de FT een bruikbaar medium om te vriend te houden: hoewel de redactie staat in The City, het financiële hart van Londen, is slechts een derde van de lezers Brits. Abonnees wonen van New York tot Shanghai.
Na het Brexit-referendum in 2016 kreeg Barber een sms van Boris Johnson. ‘
Wanneer gaat jouw kant toegeven dat jullie de discussie verloren hebben en stoppen jullie met het beschrijven van Brexit als de nieuwe kanker?’, schreef de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken. ‘Ik heb nog nooit zo’n lading misselijkmakende, treurige, liberale confirmation bias gezien.’
Vriendschap
Vooruit, er was één uitzondering. Eén persoon die ‘
een levenslange vriend en bron was’, dankzij wie hij zijn redactie tijdens de eurocrisis in 2010 kon voorzien van inside-information over de houding van Merkel of een mogelijk vertrek van Griekenland uit de eurozone. Dat was Mario Draghi, destijds directeur van de Europese Centrale Bank − en nu premier van Italië.

Het geheime wapen van Xi (Leen Vervaeke Groene Amsterdammer 22 maart 2018 p. 16-17):
Sinds deze maand is vice-president
Wang Qishan na president Xi de machtigste man van China. De in het binnenland gevreesde corruptiebestrijder gaat nu de relaties met het buitenland beheren.
Maar met Wang krijgen de Amerikanen ook een ideologische rivaal voor zich, die zijn overtuigingen niet onder stoelen of banken zal steken.
Daar kan Hank Paulson, de Amerikaanse minister van Financiën van 2006 tot 2009, die tijdens van de kredietcrisis uitgebreid met Wang onderhandelde, over meepraten. In zijn boek Dealing with China beschrijft hij een bijzonder veelzeggend gesprek. ‘
Je was mijn leraar’, zei Wang midden in een vergadering, met zijn typische vrijpostigheid, aldus Paulsons boek. ‘Maar kijk naar jullie systeem, Hank. We zijn niet zeker of we nog van jullie moeten blijven leren.’

Nausicaa Marbe Wachten op het Westen
Het begin van de coronacrisis, toen het leven radicaal veranderde, onzeker en benauwend werd, voelde voor Nausicaa Marbe akelig vertrouwd aan. Het gevoel opgesloten te zijn, de gedachte dat de tijd stilstaat, dat het echte leven zich later zal afspelen, in een betere wereld, had ze eerder meegemaakt. De lockdown voerde haar direct terug naar haar jeugd in communistisch Roemenië. Die ervoer ze als een negentien jaar durende quarantaine in een dictatuur waar schaarste en onderdrukking heersten.

Met stijlvolle nuance tillen we de polemiek naar de 21ste eeuw (Marjan Slob de Volkskrant 22 januari 2022 Opinie p. 20-23):
In de tijd van W.F. Hermans was de blik van één type mensen – die van witte gestudeerde mannen – dominant. Dat is aan het veranderen.
Het belangrijkste voor een
fatsoenlijke politiek is dan ook niet om verlies te vermijden, maar om te vermijden dat de verliezers vernederd worden – een gedachte die ik ontleen aan de Israëlische filosoof Avishai Margalit. En het meest vernederende voor een verliezer is, nog steeds volgens Margalit, dat er niet werkelijk naar je wordt gekeken. Dat je wordt genegeerd. Dat je een figurant bent in het verhaal van een ander. Kennelijk ben je dan niet belangrijk genoeg om als een volwaardig persoon te worden gezien, met een eigen sensibiliteit. De maatschappelijke woede over dergelijke vernedering – die van vrouwen, van zwarte mensen, van queer mensen, van laaggeschoolde mensen – is brandstof voor de revolutionaire onderstroom die momenteel het ‘redelijke’ debat ondermijnt.
Identiteitspolitiek plaatst ons volgens mij allemaal voor de volgende revolutionaire vraag: bluered%werkelijk te kunnen zien? Hoe kan je een ander mens ervaren als een subject dat op jou lijkt en waarmee je een wereld deelt – en tegelijkertijd als een wezen dat van jou verschilt?
De quantummechanica stelt dat licht tegelijkertijd golf en deeltje is. Ik heb het altijd een flinke uitdaging gevonden om dat te begrijpenblack%. En nu stel ik eigenlijk iets soortgelijks voor waar het om mensen gaat. Kun je een ander tegelijk als medemens en als vreemde ervaren? Kun je dat allebei tegelijk waar laten zijn? Lukt je dat?

Tijd voor MAX (28 januari 2022 NPO1):
Ambassadeur Jamai Loman is te gast samen met Carlijn Hoogeveen. Zij heeft lange tijd in gesloten jeugdzorg gezeten.
” Volgens de Waddinxveense moet er
heel veel geld komen voor betere jeugdzorg. En laat minister-president Mark Rutte nu net bezuinigingen hebben aangekondigd op dit vlak. Hoogeveen: “Ja, belachelijk. Er moet juist zorg zijn voor kwetsbare jongeren, daar is al genoeg voor verkloot om het maar even zo te zeggen. Je moet ze ook niet langdurig uit de maatschappij halen, want ze moeten ook weer terug. Een open voorziening met een meer huiselijke sfeer, zal veel meer doen. Niks gesloten.”
Hoe het nu gaat met haarzelf? “
Nu gaat het wel goed.” Na schematherapie en gesprekken met ervaringsdeskundigen en natuurlijk met de komst van hulphond Lucky. Deze laatste is via crowdfunding tien maanden geleden bij Hoogeveen geplaatst en helpt haar bij lastige momenten. (Waddixsveen 23 januari 2022)
In 2018 wordt Carlijn opgenomen in een instelling waar
jongeren met gedragsproblemen begeleiding krijgen. Daar gaat het alleen maar bergafwaarts. Als ze naar een andere kliniek verhuist en ook op die plek bijna vertrekt, komt op de valreep ineens een hondentrainer langs. ‘Godzijdank’, zegt haar vader Dico Hoogeveen (57) nu.
Volgend jaar hoef je jouw strijd niet meer alleen te strijden. Is dat een prettig vooruitzicht?
Carlijn: ,,2021 wordt heel dubbel. Het wordt ook heel zwaar. De copingstrategie die ik acht jaar heb gehad, kan ik met de hulphond niet meer gebruiken. Dus hoe moet ik leven?
Als ik mijzelf pijn doe, heeft hij een trauma.
De hond zie ik als hoop. Als ik slecht ga eten, daardoor te weinig energie heb en flauwval, kan ik niet voor hem zorgen. Ik moet voor mezelf zorgen om dat voor hem te doen. Ook al is het eng, ik moét naar buiten.
Misschien wordt het een rotjaar, maar ik krijg er veel voor terug. Ik ben geen opgever. Hopelijk kan mijn harige held helpen dat dit niet meer voelt als overleven, maar als leven. Ik wil het
fucking maken.” (AD Stijn Tielemans 30 december 2020)

Hervorming jeugdzorg was een ramp (William Daalderop de Volkskrant 20 januari 2022 p. 29):
Naast prestatiecontracten en het met ontoereikend budget afschuiven van (complexe) zorg naar gemeenten is dit
rendementsdenken gelijke tred gaan houden met de afbraak van de rechtsbescherming van individuele burgers, onder diverse VVD-bewindslieden. De overheid positioneren als bedrijf was ook precies de bedoeling. Een voor de zorg rampzalige mix was het gevolg: de kwaliteit van (jeugd)zorg werd overgeleverd aan dubieuze marktpartijen, terwijl instanties bezweken onder prestatiedruk en bezuinigingswoede.

Bij een compromis kan het wenselijk zijn de kool en de geit te sparen . Het gedoogbeleid laat zien dat daardoor de problemen eerder groter dan kleiner zijn geworden. Gedogen leidt dus uiteindelijk tot een averechts effect.

Onderzoek: overgang naar duurzame en inclusieve economie stokt (Redactie de Volkskrant 28 januari 2022):
De transitie naar een duurzamere en inclusievere economie bij Nederlandse bedrijven stagneert. Dat concluderen onderzoekers van Rabobank in een rapport onder 1500 bedrijven. Ze scoren afgerond nog wel een voldoende, maar met het gemiddelde rapportcijfer van 5,8 is er nauwelijks sprake van verbetering gelet op de 5,7 van een jaar eerder. Volgens de jaarlijkse Nieuwe Economie Index (NEx) van
MVO Nederland is maar 15,4 procent van de bedrijven duurzaam.

ketenverantwoordelijkheid
De leden van het MVO Platform leggen met dit document hun gezamenlijke visie vast over het onderwerp ketenverantwoordelijkheid.
Het doel van dit document is:
· invulling te geven aan de verantwoordelijkheid van maatschappelijke organisaties, om hun verwachtingen op dit onderwerp duidelijk te maken;
· een bijdrage te leveren aan de coherentie van het debat over
ketenverantwoordelijkheid;
· een aanvulling te geven op het advies
Duurzame Globalisering, een wereld te winnen dat de regering deze zomer ontving van de Sociaal-Economische Raad (SER);
· aanbevelingen te doen aan de overheid en het bedrijfsleven.

Het Filosofisch kwintet, James Bridle, Chris van der Heijden en H.P. Blavatsky begrijpen,dat de mens als Microkosmos, analoog is aan de Macrokosmos. De wederkerigheid tussen integratie en desintegratie hangt met het reflexief bewustzijn samen. Het Nieuwe Leren, de cycli van de evolutionaire kringloop houdt de gemoederen van de mensheid al millennia bezig.

Het falen van zowel politici als burgers hangt samen met dat ze hun eigen ‘ingesleten’ vooroordelen bevestigd willen zien. Het korte termijn denken overheerst bij politici en bedrijven. Bij marktdenken gaat het niet om collectieve, maar om deeloplossingen. Het op de korte termijn gefixeerde marktdenken bevordert de graaicultuur. Het wordt tijd om het dilemma markt versus moraal te doorbreken. Er is niets nieuws onder de zon. Door alle eeuwen heeft de ontkenning van de waarheid tot lijden en dood geleid. Het zijn in hoofdzaak de onschuldigen die van menselijk falen de prijs betalen. Zaken lopen mis wanneer in de politiek de moraal buiten het verkoopverhaal wordt gehouden. Of met andere woorden daar waar het meeste behoefte aan is wordt in de struisvogelpolitiek het minste aandacht aan besteed.

Het evenwicht door tegenwicht, het balansmechanisme, these + antithese = synthese, dat Wim Kok en Tjeenk Willink van de PvdA hanteren was al in de Bijbel bekend en wordt wel met de allegorie van de grot van Plato weergegeven. In de woorden van ex-premier Wim Kok: De essentie van het 'poldermodel' is dialoog en evenwicht. Bij dialoog hoort tegenspraak en bij evenwicht tegenwicht. Het belangrijkste voor het goed functioneren van de overheid is tegenspraak, tegenwicht. Daarentegen was er juist bij de PvdA onder Ad Melkert sprake van een communistische kadaverdiscipline. In hoeverre is er van het peterprincipe of het sprookje De nieuwe kleren van de keizer van Hans Christian Andersen c.q. de 4e macht sprake?

Tijd voor herverdeling, of we krijgen echte problemen (Sander Schimmelpennick Volkskrant 25 mei 2020 p. 25):
In gesprek met Jesse Klaver schimpscheutte Rutte afgelopen week dat je ‘niet én aanhanger van Piketty én voor meer banen kan zijn’. Hij zei nog net niet dat Klaver een ongewassen communist was, maar dat de onzin van de
trickle-down economics (voordelen voor de rijken zijn uiteindelijk goed voor iedereen), nog altijd springlevend is bij de VVD werd maar weer eens duidelijk.
Apocalypsverzekeringen en pandemiebunkers zijn weliswaar een extremiteit van de super-elite, maar je mag ze erop vertrouwen een goed neusje voor risico’s te hebben. Waar de meeste mensen het de afgelopen jaren net goed genoeg hadden om de oplopende verschillen te accepteren – een revolutie is ook maar gedoe – zou de coronacrisis Rutte nu moeten dwingen de boeken van Piketty nog eens goed te lezen. Voor het écht te laat is.

Rechters zijn klaar met creatief stikstofbeleid van kabinet (Yvonne Hofs de Volkskrant 29 januari 2022 p. 8):
Het kabinet zoekt graag
geitenpaadjes om de veestapel niet substantieel te hoeven inkrimpen, maar het juridische net begint zich te sluiten. Rechterlijke uitspraken beperken de overheid steeds verder in haar mogelijkheden om de afgesproken stikstofreductie te realiseren.

Rechter verklaart stikstof-gedoogbeleid provincies onwettig (Yvonne Hofs de Volkskrant 28 januari 2022 p. 1):
Het
huidige gedoogbeleid voor bedrijven die zonder natuurvergunning stikstof uitstoten, staat op gespannen voet met de wet. Dit blijkt uit vonnissen die de rechtbank in Zwolle maandag uitsprak in vier gelijksoortige rechtszaken. De overheid moet naast het ondernemersbelang ook het natuurbelang meewegen.
Ook dit
nieuwe kabinet wil een aanzienlijk deel van de beoogde stikstofreductie bereiken met technische hulpmiddelen. Het met tientallen procenten inkrimpen van de veestapel, volgens vrijwel alle experts de enige realistische oplossing voor de stikstofcrisis, blijft een politiek taboe. Bij het opkopen en sluiten van veehouderijen wil de overheid liever geen dwang toepassen.

Burger en pers moeten steeds langer wachten na Wob-verzoek, ambtenaren treuzelen met ‘corvee’ (Wilco Dekker en Ariejan Korteweg de Volkskrant 28 januari 2022 p. 2):
Onderweg naar de
beloofde nieuwe bestuurscultuur heeft de overheid nog grote problemen met de transparantie. Verzoeken van burgers en journalisten om informatie in het kader van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) worden gemiddeld na 161 dagen beantwoord. De wettelijke termijn hiervoor is 28 dagen, met een mogelijke verlenging van nog eens 28 dagen. Bij bijna acht op de tien verzoeken wordt die maximale termijn niet gehaald.
‘Wapen’
’t Hart, die zowel ministeries als gemeenten adviseert, zegt veel ambtenaren te spreken die over energieverslindende en irritante uitwassen van de Wob beginnen. ‘Zij ervaren de Wob niet als een productieve vorm van transparantie, maar als een administratieve last en als een ‘wapen’ dat op hen kan worden gericht door om het even wie.’

Europa worstelt met de demon van het defaitisme (Peter Waterdrinker Europa worstelt de Volkskrant 27 januari 2022 p. 27-28):
Het eisenpakket van Poetin is
waanzinnig. Maar elke vorm van toegeven aan Moskou in de Oekraïne-crisis blijkt nu te worden opgevat als hoogverraad, en dat helpt niet.

Bewustzijn als eenheid in verscheidenheid (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #109 april 2021):
Bespreking van
Tony Nader One unbounded ocean of consciousness Simple answers to the big questions in life.
Bewustzijn als het
‘niets’ waaruit de werkelijkheid voortkomt
Het ongemanifesteerde Bewustzijn, dat niets is, is zich bewust van zichzelf. Het is zowel de waarnemer als het waargenomen object en het proces van waarnemen tegelijk. Het is op zichzelf betrokken en heeft tegelijk drie aspecten, drie perspectieven.
Uit de eenheid komt eerst
drie-eenheid voort en vervolgens verscheidenheid. Het bewustzijn kan als het ware verschillende rollen spelen, de waarnemer, het waargenomene en het proces van waarnemen. “Het bewustzijn is zich tegelijk bewust van zijn eenheid en verscheidenheid” (p131). Het kan deze ook onderscheiden. Dit onderscheidingsvermogen is het intellect, ‘buddhi’ in het Sanskriet, een ander woord voor wakker zijn, weten, weet hebben, bewustzijn.
Bewustzijn,
vrijheid en verantwoordelijkheid
Freuds theorie (links) stelt dat het menselijke bewustzijn meestal op een onbewuste manier werkt. In vergelijking stelt Jung het bewustzijn voor als het zichtbare spectrum die overloopt naar het onzichtbare spectrum oftewel het onderbewustzijn (rechts).
Gradaties van bewustzijn
De schepping is een proces van
manifestatie in toenemende complexiteit, zoals ook Teilhard de Chardin heeft uiteengezet.
Cellen nemen als het ware
elektromagnetische impulsen en chemische stoffen waar. Al deze bits van bewustzijn” zijn onderdelen van een omvattend Bewustzijn. Hoewel het enigszins lijkt op denken in termen van analogieën, is een vergelijkbare visie te vinden bij o.m. Teilhard de Chardin, S.T. Bok en Fritjof Capra.
Commentaar
Er zijn veel meer wetenschappers die neigen naar een
meer integraal of idealistisch perspectief op diverse gebieden, van (kwantum)fysici als Bohr, Heisenberg, Pauli, Schrödinger, tot (neuro)biologen als S.T. Bok, Herms Romijn (Het slapend en dromend bewustzijn), Eben Alexander, Rupert Sheldrake en Teilhard de Chardin als paleontoloog.

Om de relatie tussen ‘geheel’ en ‘deel’, het (‘en-en’/‘of-of’-mechanism) te verklaren gebruikt Arthur Koestler het concept van holons. Een holarchie is een hiërarchie van holons. De gebroken symmetrie zorgt voor het onderscheidingsvermogen van onze ziel en de risicobeheersing om de crises van menselijke makelij te bezweren. Of met andere woorden het gaat om het 'en-en'/'of-of'-mechanisme, namelijk het balansmechanisme wederkerigheid tussen homo sapiens. Voor wat betreft het ‘en-en’/‘of-of’-mechanisme bevat het Prismaboekje 562 Psychologie van het dagelijks leven uit 1962 van Edward Strecker en Kenneth Appel (fig. 26 p. 226) de grondslag.

Volgens de telling van Pythagoras creëert de integratie van Vier Domeinen het Vijfde Domein, de quintessence. In de theosofie heeft Ockhams scheermes op organische complementariteit betrekking, de twee kanten van één medaille zoals Geestkunde en Natuurkunde, Metafysica en Fysica, Mannelijk en Vrouwelijk, Geest en Lichaam ('Heer en Slaaf'), Scheppen en Vernietigen, Goed en Kwaad, Zo Boven zo Beneden; zo Beneden zo Boven, Ongemanifesteerd en Gemanifesteerd, Voelen en Denken, Algemene - en speciale relativiteitstheorie, Binnenwereld en Buitenwereld, Macrokosmos en Microkosmos, Negentropie en Entropie en Zaaien en Oogsten, oftewel Monade + Duade. Of met andere woorden Eenheid in Verscheidenheid. De telling van Pythagoras verklaart al het ‘balansmechanisme’ van de ‘Adam en Eva paradox’ in het universum, de kwintessens. Voor het balansmechanisme op aarde geldt nog steeds de ‘Hoofdroute’, het 'Goede - Ware - Schone'van Plato en het ‘Geloof, Hoop en Liefde’ volgens de Bhagavad Gita.

De essentie, de kwintessens in het oeuvre van Teilhard de Chardin draait er om, dat liefde de sleutel tot alle eenheid is, Agapé Love versus Conditional Love is. In the New Testament, agape refers to the covenant love of God for humans, as well as the human reciprocal love of God. Agape, Greek word, given the association of "loving-kindness" or "love". Met agape wordt een door beginselen geleide of beheerste liefde bedoeld. Ze kan al dan niet genegenheid en warme gevoelens inhouden. Deze liefde richt zich op de behoeften van de ander, zoekt wat het beste voor de ander is en laat de ander de vrije keus om die liefde te beantwoorden of niet. De kwintessens van het rapport 'E i V', het Meta-leren berust op het bewustzijn van bewustzijn.

Dicht bij de pijn (Laura de Jong de Volkskrant 28 augustus 2021 Boeken p. 7-9):
Dichter Alfred Schaffer (47) won vrijwel alle poëzieprijzen die in Nederland vallen te winnen. Nu wordt hem ook nog de P.C. Hooft-prijs toegekend.
Volgens de jury is Schaffer een dichter die
‘zonder met modes mee te waaien midden in deze tijd staat’.
Naast de P.C. Hooft-prijs won Schaffer dit jaar met zijn laatste bundel
wie was ik (strafregels) ook de Herman de Coninckprijs. De dichter heeft daarmee de afgelopen twee decennia zo’n beetje alle belangrijke literaire prijzen gewonnen die er in Nederland te winnen vallen met poëzie.
‘Mijn ouders hebben altijd gewild dat ik niet van hen zou vervreemden door hun verdriet. Van jongs af aan heb ik daarom een open en vrije jeugd gehad. Dat had rechtstreeks te maken met de dood van mijn zus. Ik heb zelf een dochter van 12 jaar, gezond, vrolijk en tegenwoordig zeer feministisch. Mijn vrouw en ik kunnen er niet eens aan dénken, aan wat mijn ouders is overkomen. Ik vind het dus knap hoe ze het hebben volgehouden.
Ze zijn sterker naar elkaar toe gegroeid. Er is geen middenweg, denk ik. Of je wordt samen sterker of je valt uit elkaar.’

Geven en nemen (Alfred Schaffer De Groene Amsterdammer 20 december 2018 129):
De structuur van de taal en de open vorm maken dat deze lange tot zeer lange gedichten over Jezus kunnen gaan, over engelen, over ritueel slachten of over politiek, zelfs Amerikaanse politiek, zoals in Toespraak, toespraak, waarin Wijnberg niet alleen refereert aan de Slag bij Gettysburg, maar ook aan het protest van de knielende NFL-quarterback Colin Kaepernick.
Om mee te geven aan een engel gaat ook over vooroordelen, schuld, kolonialisme, slavernij en ras. In dat licht moet ik het n-woord lezen, dat hier een paar keer terugkeert – dat weet ik. Het is een woord dat dichters als Frank Martinus Arion, Radna Fabias en Michael Tedja ook gebruiken in hun werk. Is dit andere koek? Kon het echt niet zónder dat woord? Natuurlijk denkt Wijnberg hierover na, en in het slotgedicht van deze belangrijke en uitdagende bundel komt, door middel van thema’s als toe-eigening, stereotypering, het sinterklaasfeest, juist deze kritiek aan bod, en opnieuw ben ik in gesprek met de poëzie. Het ongemak is niet weg, maar zo’n oprechte verdieping en intellectuele verkenning van maatschappelijke zaken zie je zelden in de Nederlandse poëzie:
Als jij voor wit kan doorgaan kan iedereen voor wit doorgaan, maar hoe heb je dat gedaan, hoe is het mogelijk zo wit als jij te zijn?

Buitenhof 31 mei 2020 NPO1
Minister van Staat Herman Tjeenk Willink, Rosanne Herzberger en Gerard Schouw, Sinan Çankaya met zijn nieuwe boek Mijn ontelbare identiteiten”.

MANTRA zomer 2020 heeft als thema Identiteit.
Met name het interview van Karen Hamaker -Zondag met Jan Storms auteur van het boek Destructieve relaties op de schop trok mijn bijzondere belangstelling (p. 77):
Wat voor gevolgen heeft dat masker voor het functioneren
‘Krishna zegt wanneer het Grote Zelf en het Kleine Zelf niet in harmonie met elkaar zijn, het Grote Zelf zich tegenover het kleine zelf opstelt als een tegenstander.

Bhagavad Gita
Hoofdstuk 5 de weg van afstand doen
7. Hij die door Yoga tot harmonie (dharma) is gebracht, die zuiver is, die zijn zinnen en zijn persoonlijke zelf overwonnen heeft, die zijn hoogste Zelf gerealiseerd heeft als het Zelf van allen, zulk een mens is niet gebonden door zijn handelingen, zelfs al handelt hij.

ANALYSE VERSPREIDING VIRUS (Maarten Keulemans Volkskrant 30 mei 2020):
In clubs, kerken en sportscholen kan het coronavirus op hol slaan. Deze superverspreiding komt opvallend veel vaker voor dan bij andere infectieziekten. Waarom, en wat is daaruit te leren voor de aanpak?
De virussen lijken zich haast in de regel in explosieve uitbraken te verspreiden. Via
superspreading events, zoals dat modieus heet: superverspreidingen.
Superverspreiding kan dat verklaren. Drie op de vier keer zou het virus uit China immers neerdwarrelen in de vorm van vonken die vanzelf doven, omdat de zieke niemand besmet. Totdat zo’n vonk toevallig belandt in een perfecte brandhaard, een knusse droge tondel waarin zo’n vonk niet uitgaat maar ontbrandt. In Tirol kwam het virus pas tot goed tot leven toen het terechtkwam in après-skibar Kitzloch in Ischgl. Video’s van de feestbar tonen een hossende menigte die luidkeels meeschreeuwt met – je verzint het niet – Highway to Hell van AC/DC.

‘Lokale voedselketens helpen Nederland vooruit’ (Laura de Jong Volkskrant 30 mei 2020 Opinie p. 22):
Barbara Baarsma, directievoorzitter van Rabobank Amsterdam en hoogleraar economie aan de UvA, veranderde van mening over voedselketens.
Nieuwe standpunt
‘Er moet een beter evenwicht komen tussen korte, lokale en lange, internationale voedselketens. Internationale en lokale ketens zorgen samen voor een robuust voedselsysteem.
De overgang naar een beter evenwicht in wat we internationaal doen, met meer kortere, lokale voedselketens, zou een stap vooruit zijn. Nu exporteert Nederland driekwart van de hier geproduceerde landbouwproducten. En bijna driekwart van de landbouwgrond die in gebruik is voor de Nederlandse voedselconsumptie ligt in het buitenland.
‘Daarnaast maken korte ketens verduurzaming van de landbouw beter mogelijk, omdat kringlopen eenvoudiger lokaal dan internationaal zijn te sluiten.

Economie Blauwe trots (Dirk Bezemer Groene Amsterdammer 28 mei 2020 p. 9):
Universiteiten en zelfs MBA-opleidingen gingen de schaduwzijden van de markteconomie bestuderen. De kritiek richtte zich op bankiers en de financiële sector, maar het besef dat die verknoopt waren met de geglobaliseerde economie nam toe. Wat ook meespeelde is dat Amerika zichtbaar begon af te takelen, terwijl China meer werd dan slechts een fabriekshal van het Westen. De machtsbalans was aan het verschuiven. Globalisering was niet meer onverdeeld fantastisch voor het Westen. Dus ontstond er, heel opportunistisch, in het Westen meer ruimte voor globaliseringskritiek. Andersglobalisme werd mainstream.
Nu al is het narratief rond de Nederlandse megabedrijven aan het kantelen. De blauwgekleurde trots op KLM is aan het verdwijnen, nu duidelijk wordt dat het bedrijf belasting ontwijkt in Ierland en zelfs tijdens de acute crisis Air France-KLM de topman nog een douceurtje wilde geven. In het verlengde van KLM zullen Unilever, Philips, AkzoNobel en andere Nederlandse bedrijven tegen het licht gehouden worden.

De dunne jas van het kapitalisme Schuld en boete (Bram Mellink en Merijn Oudenampsen Groene Amsterdammer 28 mei 2020 p. 20-23):
Nederland is vermaard om zijn
strenge begrotingsbeleid. Dit wortelt in het marktdenken van de jaren tachtig. Streng begroten werd een apolitiek gegeven. Door de coronacrisis komt daar nu verandering in.
Nederland lijkt zo bij uitstek een illustratie van Max Webers beroemde stelling dat de protestantse ethiek aan de basis staat van het kapitalisme. Door de protestantse nadruk op een sobere levensstijl en een streng arbeidsethos kwamen kapitaalvorming en investeringen op gang en zou het kapitalistische systeem zijn ontstaan. Deze korte samenvatting van Weber maakt echter meteen duidelijk waarom de
zuinige volksaard van Nederlanders geen verklaring vormt voor hun strenge budgettaire opvattingen. Op het persoonlijke niveau, waar Weber de bron van de protestantse ethiek zocht, steken veel Nederlanders zich juist diep in de schulden. Nederland heeft een van de hoogste schuldenlasten per huishouden ter wereld.
Politici, ambtenaren en kiezers worden niet gedreven door beroepseer, idealen of ‘het publieke belang’ – een stelling van, alweer, Max Weber – maar handelen uit welbegrepen eigenbelang.
Hoewel Buchanan het liefst de oude cultuur van soberheid hersteld zag, geloofde hij niet dat een eeuwenlange culturele evolutie zomaar opnieuw kon worden afgedwongen. Feitelijk was dit Weber op zijn kop. Die had de protestantse ethiek van spaarzaamheid namelijk een ‘dunne jas’ genoemd ‘die men op elk moment kon uittrekken’, maar stelde dat deze jas een ‘staalhard omhulsel’ werd toen het kapitalistische systeem eenmaal was volgroeid. Buchanan geloofde niet in Webers these dat het kapitalisme een sobere moraal bevorderde. Volgens hem was het een dunne jas gebleven en was die jas zelfs losgeknoopt toen Keynes de victoriaanse moraal van weleer had uitgebannen.
Juist de afwezigheid van een traditionele moraal maakte volgens Buchanan strenge begrotingsnormen noodzakelijk.
Na de financiële crisis van 2008 werden de recepten uit de jaren tachtig opnieuw voorgeschreven. Pieter Korteweg, de voormalige topambtenaar van Financiën, drong in de pers aan op harde bezuinigingen en vergeleek het keynesiaanse stimuleringsbeleid met
‘zelfrijzend bakmeel van dr. Oetker’. Journalisten waren danig onder de indruk. ‘Pieter Korteweg heeft zijn gelijk dertig jaar geleden bewezen, waarom zou hij vandaag ongelijk hebben?’ schreef Kees Tamboer in Het Parool. Veelzeggend is dat ook Lodewijk Asscher het bezuinigingsbeleid verdedigde, door een keynesiaanse politiek te vergelijken met ‘een vader met grote schulden, verslaafd aan gokken’, die ‘zijn kinderen geruststelt door ze te beloven dat ze volgende zomer op vakantie gaan’. Het had zo door Buchanan geschreven kunnen zijn. De ene crisis is echter de andere niet. De bezuinigingen van het kabinet-Rutte II verdiepten de economische malaise, stelden onderzoekers achteraf vast. De econoom Bas Jacobs weet het misplaatste bezuinigingsbeleid aan ‘fantoompijn uit de jaren tachtig’.
De huidige coronacrisis stelt de recepten uit de jaren tachtig opnieuw ter discussie. De publieke sector, door de
public choice-theorie afgedaan als een zelfingenomen slokop, blijkt een fundament onder de samenleving. Lodewijk Asscher pleit inmiddels voor een links investeringsbeleid en stelt dat ‘een technocratische of post-ideologische politiek geen perspectief biedt’. Het is haast onvermijdelijk dat het begrotingsbeleid in de aanloop naar de volgende verkiezingen weer inzet zal worden van politieke strijd. Zeker is dat het ministerie van Financiën in dat debat een ‘frontpositie’ zal innemen.

Het recept van Pieter Korteweg, om de financiële stabiliteit van Nederland beter te beheersen werkte in de vorige eeuw, toen de Glass-Steagall wet nog van kracht was, maar niet voor het ongebreidelde marktkapitalisme, het neoliberalisme. De econoom Bas Jacobs heeft gelijk gekregen. Al leert het debat over de EU-begroting (Marc Peeperkorn Volkskrant 28 mei 2020 p. 10-11) dat het nu nog veel complexer wordt het financiële evenwicht te herstellen.

Fiscus werd speelbal van politieke wensen (Oeds Jan Koster Volkskrant 28 mei 2020 p. 27):
Aangifte wegens ‘knevelarij’, soit, maar de rol van de Kamer vraagt net zo goed om onderzoek.
Ook hierbij speelde de
‘politiek’ een grote rol. Het is naar mijn mening hoog tijd dat ‘de politiek’de hand in eigen boezem steekt en laat onderzoeken of de wijze waarop zijzelf, de politiek dus, de Belastingdienst heeft laten verworden tot een speelbal van haar eigen wensen, nog wel als behoorlijk bestuur kan worden aangemerkt. Dat onderzoek kan vanzelfsprekend niet door de politiek zelf worden gedaan. Daartoe dient een externe, onafhankelijke partij te worden gezocht.

Belastingdienst (Rudolf Beens Volkskrant 28 mei 2020 p. 29):
Als de Belastingdienst bij de uitvoering en toezicht op de kinderopvangtoeslag had gewerkt volgens die principes, dan zouden er nu geen 20 duizend gedupeerde ouders moeten worden gecompenseerd. Een kostenpost van maar liefst 500 miljoen euro. Ik vind dat de Belastingdienst alle ambtenaren die op flagrante wijze de wet hebben overtreden, moet ontslaan en dat de Belastingdienst daarna weer de betrouwbare dienst kan worden die het ooit wel is geweest, ontdaan van cowboys en crimefighters.

Naar wie ik bid, weet ik nooit precies. In elk geval niet naar de oudtestamentische God (Harriet Duurvoort de Volkskrant 18 oktober 2023, p. 29):
Israël en Gaza waren uiteraard het decor van de
bloedige, epische bijbelverhalen over de territoriale strijd tussen het volk van Israël en de Filistijnen en Kanaänieten, de voorvaderen van de Palestijnen, die me als godvrezend meisje huiverend op het puntje van mijn stoel deden zitten.

Privacy? Super-SyRi (Harriet Duurvoort Volkskrant 28 mei 2020 p. 29):
In de Volkskrant werd vorig jaar Marlies van Eck geïnterviewd, zij werkte tien jaar bij de Belastingdienst, onder meer als procesvertegenwoordiger. Ze stuitte op mensen die onschuldig waren en toch hun toeslag verloren. De computer had een verkeerd besluit genomen en zij moest dat verdedigen, zonder te weten waarom dat besluit was genomen.
Op de zwarte lijst stonden 180 duizend burgers. Ik hoop niet dat ik er ook op sta: Vrouw met niet-westerse migratieachtergrond, check, alleenstaande ouder, check, wonend in kwetsbare migrantenwijk, check, etc. De rode lampjes van het datasysteem slaan nu al op hol. Gelukkig kan ik niet stuken.

Duitsland vreest voor de toekomst van Europa (Sterre Lindhout Volkskrant 27 mei 2020 p. 8-9):
De ommezwaai van Duitsland verraste Nederland en de andere leden van de 'zuinige vier', maar ze hadden het kunnen zien aankomen. Waar Rutte denkt dat Europa straks gewoon weer verder kan waar het in februari 2020 ophield, denkt Merkel dat de crisis veel dieper gaat, en dat de toekomst van Europa op het spel staat. Als de nationale parlementen straks moeten stemmen over de Europese begroting, zal er ook in de Bondsdag stevig worden gediscussieerd. Maar Merkel gaf aan, in tegenstelling tot premier Rutte, aan de kiezer niet te vrezen. ‘Tijden van crisis zijn altijd tijden van worsteling’, zei ze, ‘tijden van opkomen voor een idee. Duitsland en Frankrijk pleiten voor het Europese idee.’

Theodicee, of waarom God niet ingrijpt (Max Pam Volkskrant 27 mei 2020 p. 24):
Het is mooi en soms grappig wat die proton in Oer allemaal meemaakt, maar de voor de hand liggende vraag door wie zijn Schepper dan weer is geschapen, blijft onbeantwoord. Op Twitter leidde mijn stukje tot reacties, ook van Cees Dekker zelf. Hij vindt dat ik, om tot inzicht te komen, ‘moet bijlezen over theodicee’.
Zo blijft uiteindelijk de goedheid van God boven alle verdenking verheven, ook al zijn de natuurwetten volgens de proton in
Oer door God zelf geschapen. Een theodicee is niet meer nodig. Goddelijke goedheid is gewoon een kwestie van openbaring.

Het onderzoeksrapport 'E i V' is het met Cees Dekker eens, met name dat Max Pam de theodicee van Gottfried Wilhelm Leibniz en wat H.P. Blavatsky zegt over theodicee dient te raadplegen.

Schuivende godsbeelden in een veranderend wereldbeeld (Harm Bart Civis Mundi Digitaal #17 maart 2013):
Ook zaken als natuurrampen, waarop de mens geen vat heeft, dragen bij tot de ellende in de wereld. Met dit alles komen we op het terrein van de zogeheten theodicee - de term is afkomstig van Gottfried Wilhelm Leibniz[9] (1646-1716). Velen hebben zich met dit probleemgebied beziggehouden en Stamperius gaat er uitvoerig op in. Gelukkig op evenwichtige en genuanceerde manier. Dat geldt in het bijzonder voor haar bespreking van Leibniz’ stelling dat wij leven in "de beste aller werelden". Waarmee niet gezegd wil zijn dat onze wereld goed is, maar wel dat zonder een innerlijke contradictie (controverse tussen wetenschappers) geen betere denkbaar is[10]. Hier achter ligt de vraag naar wat de rol van een opperwezen in het ‘bestuur’ van de zo immens complexe wereld zou kunnen zijn[11].. Dat hier - ook los van een traditioneel theologische duiding - belangwekkende kwesties liggen blijkt overigens uit het boek God, Chance and Purpose. Can God have it both ways? van David J. Bartholomew (2008).

Nederlands (Marcia Luyten Volkskrant 27 mei 2020 p. 27):
Als Nederlands een keuzevak zou zijn, lieten middelbare scholieren het hartstochtelijk vallen. Nog geen 200 studenten gingen dit jaar Nederlands studeren, waarmee het vak bij gebrek aan docenten zichzelf zal opheffen. Het is wachten op de eerste nationalistisch angehauchte politicus die het vak voor zijn karretje spant. De studie van onze taal reduceren tot zielloze techniek is prima te verpakken als bewijs voor ‘weg met ons’. En waar blijft de schoolstrijd onder neerlandici die liefde voor de taal heroveren op technocraten?

De nieuwe schutkleuren van de cuturele elite (Daniela Hooghiemstra de Volkskrant 26 mei 2020 p. 24):
Wie wil weten hoe je in een
luchtledig universum je eigen culturele project naar voren schuift, moet het beslist eens lezen. De auteurs, onder wie het academisch-bestuurlijke zwaargewicht Beatrice de Graaf, wijzen daarin op het maatschappelijke nut van geschiedenis.
Dankzij een
‘diepe blik in de tijd’ hebben historici volgens hen de gave om ‘ver achteruit én vooruit te kijken’. ‘Als geen ander’ zouden zij daarom geschikt zijn om wicked problems (Engels woord = maatschappelijk gewicht) op te lossen, zoals de coronacrisis.
Maatschappelijk nut, check! Samenwerking, check! Actualiteit, check! Alleen bij de
‘inclusiviteit’ van het plan heb ik mijn vraagtekens.
Als je
problemen interessanter vind dan oplossingen en als je liever in een archief of achter je bureau zit dan ‘aan tafel’ met bestuurders, om in ‘interdisciplinaire teams’ met een ‘brede blik op probleemvelden en onderliggende conflicterende waarden’ wicked problems op te lossen.
Als je vindt dat historici beter kunnen proberen goeie boeken te schrijven dan zich bezig te houden met dat soort onzin.
Is er in het
‘open proces’, dat wordt ondersteund door het Koninklijk Historisch Genootschap en het Huygens Instituut, dan ook een rol voor jou weggelegd?
Het culturele systeem is nog net zo exclusief als vroeger, tegenwoordig hullen de poortwachters zich alleen in procedurele schutkleuren.

Rekkelijk (Robert Vuijsje interviewt Sinan Çankaya Volkskrant 26 mei 2020 p. V10-11):
De politie twijfelde aan de neutraliteit van Sinan Çankaya (37), cultureel antropoloog van Turkse afkomst. Nu nog is er ongeloof: kan iemand als hij universitair docent zijn?
Het boek is heftig, er zit niet veel lucht in.
‘Ik probeer wel het speelse te benadrukken, het spel van de identiteit. Alleen moest het ook een stomp in de maag zijn. Ik wilde niet vervallen in een goedkope en holle benadering van dit onderwerp, een hosannastemming waarin het allemaal meevalt in Nederland. De slavernij, de Holocaust, die gebeurtenissen zitten nog in ons. Toch denk ik dat het alsnog een hoopvol boek is.’

Sinan Çankaya Mijn ontelbare identiteiten
"Wat willen jullie dat ik zeg?' vraagt Sinan Çankaya als hij wordt uitgenodigd om te spreken op het veertigjarig jubileum van zijn oude middelbare school. De uitnodiging creëert een opening waar vergeten herinneringen uit zijn jeugd en middelbareschooltijd zich doorheen wurmen. Zo is er zijn voormalige geschiedenisleraar Nico Konst, ooit de tweede man van de extreemrechtse Centrumpartij.
Terwijl de dag van de lezing naderbij komt, wordt hem steeds duidelijker wat hij zélf wil zeggen. Hij wil kritisch zijn op de opvoedingspraktijken thuis, op straat en in de moskee, op Nederland, op het Turks nationalisme, op de antiracismebeweging én op de ontkenning van racisme. Ook zichzelf spaart hij nooit. Mijn ontelbare identiteiten is een indringend verhaal over opgroeien in Nederland als kind van migranten.
Reflecterend op loyaliteit, ontheemding en vooral de zoektocht naar een thuis, keert Çankaya zich tegen vastomlijnde identiteiten en weigert hij om een verhaal binnen de contouren van zijn eigen lichaam te vertellen.

Om vergeten herinneringen te raadplegen werd in de oudheid, maar nu nog steeds de metafoor van het “lezen in de akashakroniek”, het Akasha-veld gebruikt.

Stelling: Het Akasha-veld vormt de basis voor ‘de integrale theorie van alles’, de Unificatietheorie. In het onderzoeksrapport 'E i V' wordt om het ‘allesverbindende informatieveld’ te verklaren het Ether-paradigma gebruikt. Dit rapport wil aantonen dat de holos-beschaving een stapje dichterbij komt door de absolute waarheid (G. de Purucker: Drie stadia van het zien van Waarheid), de éne werkelijkheid als vast referentiepunt te kiezen.

‘Plezier en humor zijn nodig om het met elkaar vol te houden’ (Fokke Obbema interviewt Geeske Hoving Volkskrant 25 mei 2020 p. 16-17):
Een citaat van de filosoof Levinas is Wereldhuis-coördinator Geeske Hovingh zeer dierbaar: ‘Ik word ik in het aangezicht van de ander.’ Het is een les die ze leerde tijdens haar verblijf in Ghana, waar de obsessie voor het ‘ik’ niet bestaat.
Hoe gaat u om met die vraag of uzelf of de ander vooropstaat?
‘Die discussie heb ik veel gevoerd in mijn tijd bij de Ekklesia. Ze hadden daar een broertje dood aan
spirituele navelstaarders; pas als ze zelf op orde zijn, kunnen die de stap naar de wereld zetten, zo was het beeld van die groep. Binnen de Ekklesia leefde de omgekeerde overtuiging, zoals de Franse filosoof Levinas die heeft aangegeven: ‘Ik word ik in het aangezicht van de ander.’ Zelf bevond ik me tussen die beide opvattingen: ik wil geen navelstaarderij, maar ook geen ‘ander-staarderij’. Dus manoeuvreer ik tussen die twee polen, maar als ik naar mijn huidige leven kijk, komt het contact met de ander wel op de eerste plaats. Ik probeer die ander te helpen, maar daarmee helpt hij mij ook. Want ik heb dat contact echt nodig. In mij zit geen kluizenaar die zich met zijn kalligrafieboek in zijn cel terugtrekt.’
De gifhouten bijbel Barbara Kingsolver
‘Over een godsdienstwaanzinnige dominee die met vrouw en vier dochters vanuit de VS naar de bush in Congo reist om er
‘Het Woord onder de heidenen te verspreiden’. Dat gaat natuurlijk mis. Ik las het na mijn eerste reis naar Ghana. Het bracht Afrika terug in al zijn verschijningsvormen, maar ook ontdekte ik nieuwe, pijnlijk leerzame inzichten in de omgang met culturele misverstanden.’

Hollandijee Leve de ZZP (Sheila Sitalsing Volkskrant Magazine 23 mei 2020 p. 22-26):
Is het vrijheid-blijheid in zzp-land, of worden zzp’ers vooral uitgeknepen door lepe werkgevers die te knieperig zijn om hen een fatsoenlijk tarief te betalen? De zzp’er verdient in elk geval wat meer respect, schrijft columnist Sheila Sitalsing, ook een zzp’er – en niet alleen in het diepst van haar gedachten.
Het nieuwste voorstel van een commissie onder leiding van oud-ambtenaar Hans Borstlap om de zaken voor de zoveelste keer radicaal aan te pakken en de arbeidsmarkt opnieuw te herkavelen, maar nu echt, ligt alweer een paar maanden op de plank bij het ministerie van Sociale Zaken. Van de voorgestelde grootse hervormingen zal midden in de coronacrisis vermoedelijk niet heel veel terecht komen. Voor de verkiezingsprogramma’s zullen de krenten uit de pap worden gevist. Daarna zal een langdurige formatie volgen.
Nee, van de zzp’er bent u voorlopig niet af.
Wat ons brengt bij het hatelijkste vooroordeel:
zzp’ers lachen ze keihard uit, de loonslaven, de kantoormensen, de verplicht-vergaderen-mensen, de dienstendraaiers, de types die zich moeten onderwerpen aan dingen als 360 graden-feedback en de jaarlijkse ‘waar zie je jezelf over drie jaar’-gesprekjes, de vakantiedagentellers, de loonstrookjesverzamelaars. Zzp’ers achten zich, ondanks alles, gelukkiger, vrolijker, blijer en vrijer.
Terwijl: ja. Dát is heel erg waar.

Hoe nu verder?: Econoom Paul Collier ‘We moeten de gemeenschap opnieuw opbouwen’ (Diederik Baazil De Groene Amsterdammer 16 januari 2020 p. 18-21):
Volgens de Britse ontwikkelingseconoom Paul Collier heeft het kapitalisme in de jaren zeventig een verkeerde afslag genomen. Steeds verder werd het ‘sociale cement’ uit de samenleving gesloopt.
De naoorlogse jaren werden gekenmerkt door een sterke cohesie in de samenleving gevoed door een gezond gevoel van patriottisme waarin men het beste met elkaar voorhad. Vanaf de jaren tachtig is dit gedeelde patriottische gevoel afgebrokkeld en daarmee is het ‘sociale cement’ van wederkerigheid in de samenleving verzwakt, schrijft Collier in zijn boek. Deze wederkerigheid is de basis van een sterke samenleving en de ontmanteling hiervan heeft plaatsgevonden op allerlei niveaus: familieverantwoordelijkheden werden minder drukkend, zo namen echtscheidingen toe en het in huis nemen van de ouders op de oude dag is niet meer vanzelfsprekend. Bedrijven maakten de aandeelhouderswaarde heilig en de werknemers werden het middel om dat doel te bereiken. Hoogopgeleiden werden wereldburgers en voelden minder verantwoordelijkheid voor hun landgenoten, wat resulteerde in lagere belastingen en minder sociale voorzieningen. Zo is er een gevoel van ontheemding ontstaan onder verschillende groepen in de samenleving, met de Brexit en president Donald Trump als de meest in het oog springende gevolgen.
Hoe kun je deze ontheemding tegengaan?
Een sterke samenleving is ook gebouwd op een gedeeld doel, een gedeelde identiteit en kijk op de wereld, een
sense of belonging. Dat is de voorwaarde voor "wederkerigheid.’

Gatenkaas Europa of Ik hoop dat minister Ploumen weet waarmee ze bezig is (René Cuperus Volkskrant 10 augustus 2015 p. 14):
Het lijkt er soms op dat het debat over vluchtelingen en migratie door maar twee soorten mensen gevoerd wordt. Door mensen zonder hart en door mensen zonder verstand. Dat is wat Oxford-hoogleraar Paul Collier onlangs nog fraaier zo zei: 'The debate on migration is polarized into two positions, the heartless & the headless'.
Op de voorpagina van de krant van zaterdag werden Henk van Houtum en Martin Sommer tegenover elkaar geplaatst. De een wil de landsgrenzen opheffen. De stroom migranten valt toch niet te stoppen, en dat is ook helemaal niet erg. Migratie moet. Migratie is goed. Open grenzen zijn een teken van beschaving. De ander wil helemaal geen grenzen open, want vreest in dat geval voor een ernstige ontwrichting van de Europese samenlevingen. Etc.
Ik hoop dat minister Ploumen weet waarmee ze bezig is. Er is een enorm Europees belang mee gemoeid dat Afrika zich voorspoedig ontwikkelt. De ontwikkeling van Afrika schijnt, via de allernieuwste inzichten, aan ons bedrijfsleven te zijn uitbesteed. Ik wens Heineken, Boskalis en Unilever veel succes bij het onschadelijk maken van de demografische tijdbom van Afrika.

Dwang om te groeien helpt ons in de put (Willem Hoogendijk de Volkskrant 3 maart 2012):
KAPITALISME Flexibilisering van de economie zal een bevrijding betekenen van de ondernemer en de bedrijven. Er komt werkelijk ruimte voor maatschappelijk verantwoord ondernemen.
Bij het
World Economic Forum in Davos is het kapitalisme besproken: deugt het of niet? Ja, zeiden de ondernemers. Nee, vonden de vakbondsmensen (28 januari.) Het is maar wat je onder kapitalisme verstaat. Laten we naar de situatie van nu kijken.
Een in de samenleving ingebedde sociale markteconomie met flink wat
collectieve sturing en het geld als dienaar - wie wil kan het gerust kapitalisme blijven noemen. Daarin kan een balans tussen individueel ondernemerschap en collectieve planning worden ontwikkeld en een levendige onderlinge handel. De noodzaak tot een harde concurrentie met opkomende landen als China, India en Brazilië kan drastisch afnemen.

Een goeroe helemaal uit India (Volkskrant 14 augustus 2019 p. 18):
Mijn hart sprong open toen ik gisteren in deze krant het interview las met yogi Sadhguru. Verslaggever Casper Luckerhof was met een pak stroopwafels naar Londen gereisd om de Indiase goeroe te interviewen, die daar voor zijn Britse volgelingen een aantal sessies zou houden.
Dat je God leert kennen in een kerk met allerlei andere mensen om je heen, heeft mij altijd onzin geleken. In een kerk leer je hoogstens andere mensen kennen, maar ik geef dit persoonlijke inzicht graag voor een beter.
De ene wijsheid na de andere ontsnapt aan de haag hunner tanden, waarbij zij handig gebruik weten te maken van de in het Westen levende gedachte dat echte wijsheid uit het Oosten komt. Maar volgens Frits Staal is het kolder om het Westen als rationeel en materieel te stellen tegenover het Oosten als spiritueel en immaterieel. Bezie de goeroe en je komt eerder tot een tegenovergestelde conclusie. Bijna alle goeroes hebben op handige wijze geld uit de zakken van hun volgelingen weten te kloppen.

Het realistische midden van René Cuperus heeft op de eerste apocalyps, het Anti-darwinisme (Religie, Geestkunde, alfamannetjes), de tweede apocalyps Darwinisme (Wetenschap, Natuurkunde) en de derde apocalyps Filosofie (Zielkunde, Probleem van het ego) betrekking. Om de realiteit te duiden vervallen te veel redacteurs in de obsessie met de actualiteit. Een samenleving moet beducht zijn op mogelijk onheil en ooit waarschuwde de dorpsomroeper met luide stem op het plein als er gevaar dreigde.

Om leven en de oorsprong van het leven te begrijpen maken religies van godsbeelden gebruik. Wat God uiteindelijk betekent blijft onkenbaar. Alhoewel onkenbaar, is God of Allah of Brahman, paradoxaal genoeg, overal aanwezig en zo nabij en intiem als je adem. Leraar en Leerling vinden elkaar 'voorbij de tegenstellingen', op de top van de piramide, waar alle tegenstellingen in het niets oplossen. Het Grote Mysterie (Unio Mystica) van het leven kan alleen als Niet-Zijn geduid worden. Alles hangt in een groot ecologisch systeem met elkaar samen. Doel van het bewustwordingsproces (evolutieproces, emancipatie in solidariteit, emanatieproces) is om met het Mysterie tot eenheid te komen, een duurzame relatie met de natuur op te bouwen. Karma kan echter goede of slechte resultaten opleveren.

De unificatietheorie kan niet worden uitgevonden want het is de status quo van de alfa-, béta- en gammawetenschappen. De filosofische opvatting van de Indiase metafysica plaatst de wortel van het kwaad in de differentiatie van het homogene in het heterogene, van het ene in het vele. Het is juist religie, de keerzijde van de medaille, de verborgen 5e Dimensie, het metafysische perspectief, dat het fundament bevat om de mensheid te verenigen, met elkaar te verbinden of met andere woorden Burgerschap en Broederschap te bevorderen.

Tegenover de these, de algemene levensdrang (levenskracht), de geestesdrift (libido) van Carl Jung staat de antithese, de sexuele impuls van Sigmund Freud. De hamvraag is nu hoe bereik je synthese? Sinds de scheiding van kerk en staat in Nederland in 1795 door de Fransen werd ingevoerd heeft de Staat de besturing van Nederland geleidelijk geheel overgenomen. Of met andere woorden de invloed vanuit Rome is geleidelijk door Den Haag en later door Brussel, lees het grootkapitaal overgenomen. In de 21 eeuw komt het verbinden van de twee kanten van één medaille, het bevorderen van de innerlijke harmonie (wet van harmonie) centraal te staan. Om harmonie te bereiken vormt de psychosynthese van Roberto Assagioli als het ware de derde weg tussen de geestesdrift van Carl Jung en de seksuele drift van Sigmund Freud. De paradox is echter dat politici in zowel Nederland, Europa en Amerika de kloof tussen rijk en arm niet proberen te verkleinen, maar juist beogen te vergroten. Het vrijemarktfundamentalisme in het Westen en het moslimfundamentalisme in het Oosten zijn op hetzelfde ressentiment, dezelfde onderbuikgevoelens gebaseerd.

De verborgen 5e Dimensie akasa, de kwintessens brengt de heelheid, de energetische samenwerking op het emotionele, mentale en spirituele vlak tot uitdrukking. De evolutie (creativiteit en wijsheid) is coherent met materiesymmetrie (Evolutiepsychologie en Culturele psychologie), spiegelsymmetrie (emotionele intelligentie) en tijdsymmetrie, evolutie identiteit (waarnemer van IQ, intelligentiemeting).

John Algeo Theosophy and The Zeitgeist
It is not surprising that evolution plays a major role in theosophical thinking and is a governing concept in H. P. Blavatsky’s Secret Doctrine. Any movement sensitive to the currents of intellectual development and coming into existence three-quarters of the way through the last century would necessarily have been oriented towards evolution.
Theosophical evolution, however, has some distinctive characteristics. It plays a central role in the genesis of the cosmos and of humanity; the birth and history of the universe are evolutionary processes. Ancient concepts of evolution are wedded to the modern passion for it, so it is regarded as an exceedingly old rather than as a spanking new concept. Theosophical evolution involves not merely causes but also purposes; it is
teleological, or goal-oriented, guided by an intelligent principle within the evolving universe rather than by unconscious responses to external pressures.
Theosophy and Science
Transpersonal psychology, a system of psychotherapy that recognizes altered states of consciousness and transcendent experiences as means of expanding human awareness and healing psychological malfunctions, numbers among its leaders Ken Wilber, two of whose books were first published by the Theosophical Publishing House, Roberto Assagioli, founder of a related technique called psychosynthesis, has theosophical connections through the Alice Bailey movement.

Uitgangspunt is dat de voortschrijdende 'Creativiteit en Wijsheid' (Danah Zohar: spiritual intelligence, SQ, 'Sociale intelligentie en Cultuursociologie) een resultante is van intelligentie, die samenhangt met de stoffelijke evolutie (PQ), verstandelijke evolutie (IQ) en emotionele intelligentie (EQ). Een goede sociale antenne, sociale intelligtie heeft op SQ betrekking.

Stelling 10: De Vierde, Vijfde (Vijfde colonne) en Zesde macht (Media) in Nederland en Brussel zorgen voor de feedforward besturing, de groepsdynamiek in de samenleving en de 1e, 2e en 3e macht in Nederland voor feedback. Door het technocratische beleid, met een sterke focus op het marktmechanisme is zowel in Den Haag als in Brussel, de politieke deugd een liefde voor allen, de geest van gelijkheid van Montesquieu voor een belangrijk deel door het fêteren van het grootkapitaal vervangen.

In een introductie leg ik graag aan de hand van de stellingen 1 en 10 mijn ideeën aan u voor.

De in het onderzoeksrapport gebruikte kwadranten zijn op een eenvoudig schema gebaseerd. Om broederschap op basis van de natuurlijke kringloop (Essence, supra-mentale, Kwintessens, Ommekeer in het denken, Paradigmawisseling) in de wereld te bevorderen staan de vier vereisten op het Pad (Edele Achtvoudige Pad, 'Hoofdroute') uit het boek Aan de voeten van de Meester van Jiddu Krishnamurti centraal, namelijk:
-
Onderscheidingsvermogen (De zeven betekenissen van maya Richard Brooks Theosofia april 2001),
-
Begeerteloosheid (Zeven poorten),
-
Goed gedrag (Zeven chakra's),
-
Liefde (Agapae, De zeven liefdes John Algeo Theosofia augustus 2007),
Wat de meester mij over elk van deze heeft gezegd, zal ik trachten u mede te delen.

H.P. Blavatsky Geselecteerde artikelen deel 2: 1882 –1887
Vraag 5 (p. 245,246):
Over de mineraalmonade (minerale rijk)
Er zijn zeven natuurrijken. De eerste groep omvat drie graden van elementalen, of krachtcentra in wording – vanaf het eerste stadium van differentiatie van mulaprakriti tot de derde graad ervan – d.w.z. van volkomen onbewustheid tot semi-gewaarwording. De tweede of hogere groep omvat de natuurrijken van plant tot mens. Het mineralenrijk vormt dus het middelste of keerpunt in de graden van de ‘monadische essentie’, als men deze beschouwt als een evoluerende energie. Drie stadia aan de elementalenkant; het mineralenrijk; drie stadia aan de objectieve fysieke kant – dit zijn de zeven schakels van de evolutieketen. Een neerdalen van de geest in de stof, dat overeenkomt met een opgang in de fysieke evolutie; een wederopstijgen uit de diepste diepten van stoffelijkheid (het mineraal) naar haar vroegere toestand, met een daarmee gepaard gaand verdwijnen van concrete organismen – omhoog naar nirvana, het punt waar gedifferentieerde stof verdwijnt. Misschien kan een
eenvoudig schema ons helpen.

 

De drie verenigende Logoi van de Esoterie:

Rapport'E i V': Danielle AudoinTheosofie (1 - 2 - 3 - 4): 
Pythagoras (Theosofie) 1e Logos, Monade3e Logos, TriadeRudolf SteinerAntroposofie: 
EthiekSociologie  4. Hogere Zelf (Wijsheid)2. Astrale lichaam (Intelligentiequotiënt)
Monade (Liefde)Triade (Begeerteloosheid)God ----Geest4. Geestmens ----3. Geestzelf (omgevormd Astraallichaam)
||||||
Tetrade (Onderscheidingsvermogen)Duade (Goed gedrag)Lichaam ----Zoon1. Fysiek lichaam ----2. Levensgeest (omgevormd Etherlichaam)
PsychologieFilosofieTetrade2e Logos, Duade1. Fysieke lichaam (EI)3. Lagere denken (Sociale intelligentie)

Krijgt Timmermans Polen in het gareel (Arie Elshout s Volkskrant 21 december 2017 p. 3):
Geen kerstbestand in de al twee jaar durende uitputtingsslag tussen Polen en de Europese Commissie. EU-commissaris Frans Timmermans zette woensdag vol de aanval in door een zware, nooit eerder gebruikte strafprocedure in gang te zetten tegen de rechts-nationalistische regering in Warschau. Volgens hem brengt zij de rechterlijke macht onder politieke controle en schendt zij daarmee de democratische waarden van de EU.
Emotioneel
Timmermans weigert te buigen omdat er democratische principes op het spel staan. Maar voor de PiS-regering gaat het om een niet minder heilige zaak: de nationale soevereiniteit. We hebben het juk van Moskou niet afgeworpen om ons aan Brussel onderschikt te maken, heet het. Zo botsen verschillende waarden en geschiedenissen, wat de strijd heel emotioneel maakt.
Een hoge Brusselse bron vreest dat er uiteindelijk slechts verliezers zullen zijn. Polen ontloopt dan misschien sancties, maar wel op straffe van een isolement en een 'vernietigde' reputatie, zoals EU-president Donald Tusk (een Pool) zei. De andere lidstaten kunnen achterblijven met de scherven van een mislukte operatie om een onwillige lidstaat tot de orde te roepen.
Timmermans gaf geen krimp. Hij heeft de steun van het Europees parlement, Merkel, Macron en verreweg de meeste lidstaten. 'Het ontkracht de Poolse mythe dat zij alleen een probleem hebben met één gek in Brussel', zei hij.

Zijn kerstcadeaus orgie van welvaartsvernietiging? (Peter de Waard Volkskrant 21 december 2017 p. 31):
De Amerikaanse econoom Joel Waldfogel, die in 2009 zijn boek Scroogenomics. Why you shouldn't buy presents for the holidays publiceerde, noemde Kerst zelfs een 'orgie van welvaartsvernietiging' en riep op tot gedragsverandering. In de VS geven mensen elkaar tijdens de kerstdagen voor 70 miljard dollar aan kerstgeschenken. Volgens onderzoek van Yale University bedraagt het verspillingspercentage 10 tot 33 procent. Wat wil zeggen dat in twee dagen 7- tot 20 miljard dollar door het putje wordt gespoeld. 'Als geld zou zijn gegeven, zou het risico van ontevredenheid minder groot zijn, het geluk van anderen beter zijn gediend en zou ook nog de economie een dienst worden bewezen', aldus Waldfogel.
Scrooge-economics is het bewijs dat de formules van de economie niet zonder gedragswetenschappen kunnen, zoals psychologie.

'Lidstaten EU moeten soeverein blijven' Marcel van Hamersveld (Volkskrant 8 juli 2011)
Is dat de kant die we op willen in Europa? Die van een nieuwe dictatuur? Dan is het hoog tijd de feiten onder ogen te zien en ons te realiseren dat de oplossing niet ligt in meer, maar juist in minder Brussel, in minder bureaucratie en niet in meer bevoegdheden afstaan. Om de vrijheid in Europa voor de komende generaties veilig te stellen, is het hoogst noodzakelijk de soevereiniteit van natiestaten niet alleen te handhaven, maar ook te versterken. Hoog tijd daarom dat Europese burgers - en niet alleen de Griekse - hun stem laten horen en gehoord worden. Economische samenwerking, ja graag. De vorming van een VSE, nee, dank u beleefd.

'Soevereine staat volkomen uit de tijd' Pepijn Corduwener (Volkskrant 12 juli 2011)
Staatssoevereiniteit is niet meer te verdedigen, het verlies ervan is de andere kant van de medaille van globalisering en daarmee van economische groei. Staten kunnen anno 2011 dus niet meer soeverein zijn, en de relatie tussen democratie en staatssoevereiniteit moet daardoor inderdaad opnieuw worden gedefinieerd. Een zekere opkomst van een Europese dictatuur betekent dit echter, gelukkig, niet.

Marcel van Hamersveld en Pepijn Corduwener verwoorden twee standpunten die haaks op elkaar staan. Het gaat er primair om de systemen minder complex, dus minder bureaucratisch en juist transparanter te maken. Frans Timmermans heeft gelijk dat er democratische principes op het spel staan. Maar het is net als met de kerstcadeaus, die we aan elkaar geven, een soevereiniteitsvraagstuk dat Polen uiteindelijk zelf moet oplossen. Tom Eijsbouts heeft gelijk wanneer hij stelt dat juristen van president Macron kunnen leren dat nationale en Europese soevereiniteit elkaar aanvullen. Voorwaarde voor dit synergie-effect is dat met de moraal van het verhaal rekening wordt gehouden en dat was in de Bijbel al bekend.

Dick Swaab, die de geest ziet als het produkt van de honderd miljard hersencellen (neuronen) die we hebben, heeft zeker voor een deel gelijk. Wellicht kan de schade in de hersenen die bij Alzheimer patiënten tot geheugenverlies leidt op basis van psychische beweging worden verklaard. De aardse levenscyclus van het brein laat zien dat op oudere leeftijd verbindingen teruglopen.

Is de demografische tijdbom te ontmantelen? (Peter de Waard Volkskrant 23 juni 2017 p. 28):\\ In Japan worden meer luiers verkocht voor incontinente ouderen dan voor niet zindelijke baby's. Het Japanse kabinet heeft het volk opgeroepen voor meer nageslacht te zorgen omdat andere maatregelen om de economie uit het dal te halen niet helpen.
Als tienermoederschap moet worden voorkomen en vrouwen daarna carrière moeten maken, zouden er meer mogelijkheden moeten komen om met een beetje hulp na je 40ste of 45ste nog kinderen te baren. Dat hoeft geen probleem te zijn nu mensen veel langer en langer gezond leven. En anders rest alleen nog van overheidswege kinderen te produceren via een reageerbuisprogramma.
Als groei en welvaartstoename in stand moeten blijven, moet vruchtbaarheid niet meer worden gerelateerd aan jeugd.

Vakmensen worden niet meer vertrouwd (Willem Riemersma Volkskrant 23 juni 2017 p. 23):
Het onderwijs gaat ten onder aan een heilloze symbiose van respectloze afrekencultuur en toetsgekte.
En er wordt geoefend, gestampt, gedrild en herhaald, al of niet met extra programma's en hulp binnen of buiten de klas en in formats gegoten die leeg worden aangeleverd door de gespecialiseerde interne begeleider.
En de meester en de juf worden gevraagd en uitgevraagd en nagelopen op het dagelijks en eindeloos repeteren van een Gebetsmühle bij alle onderdelen: terugblik, doelstelling (aan de kinderen!), interactieve instructie, gedifferentieerde instructie, begelei-de inoefening, verwerking en evaluatie (met de kinderen) van de les. De leerkrachten moeten deze hoofdcategorieën en een onderliggende oceaan aan subcategorieën internaliseren. Dat wil zeggen, ze moeten er 's nachts wakker voor gemaakt kunnen worden om het riedeltje van voren naar achteren zonder nadenken te kunnen opzeggen. Zowat als ten tijde van de maoïstische Culturele Revolutie.
Het basisonderwijs is één groot Walibi-pretpark voor commerciële organisaties. In het kader van zogenaam-de professionalisering van het onderwijs. Een andere titel voor een bijna gelijk programmaatje is snel bedacht, wordt door de kippenbrilletjes van overheid en inspectie vlotjes goedgekeurd en vindt dan snel een plaats in de verkoop via old boys and young ladies networks. De Kamers van Koophandel hebben er zo ook alle dagen weer klanten en inkomsten bij. De ene hand warmt de andere.

Moet Frans van Houten bang zijn voor Dan Loeb (Peter de Waard Volkskrant 22 juni 2017 p. 29):
Dat hij zijn pijlen richt op een Nederlands bedrijf is vreemd. Ten eerste is hij daar al een keer een blauwtje gelopen. In 2015 drong hij zonder succes aan op splitsing van DSM in een goedrenderende voedingspoot en een lager renderende divisie die kunststoffen voor de industrie en grondstoffen voor plastics maakt.
Maar belangrijker is dat bij Philips geen eer is te behalen. Jan Timmer, Cor Boonstra, Gerard Kleisterlee en nu Frans van Houten zijn zelf fulltime bezig geweest het concern in stukken te hakken. Daar hebben ze geen hulp van outside-aandeelhouders voor nodig.

Werknemers, vult u deze vragenlijst even in? (Jolan Douwes Volkskrant 22 juni 2017 p. 26):
Bij grote bedrijven zijn tevredenheidsonderzoeken vaste prik. Werknemers doen er vaak pas na aandringen van de leiding aan mee. Geldt hier 'gissen is missen' of 'meten is weten'?
Van der Veer zet vraagtekens bij de effectiviteit van anonieme tevredenheidsonderzoeken. Gissen is missen, schrijft hij, omdat de nuance en de context ontbreken. Hoogleraar strategisch human resource management Paul Boselie van Universiteit Utrecht is juist overtuigd van het tegendeel: 'Meten is weten.' Met zijn studenten doet hij uitgebreid onderzoek naar het welzijn van medewerkers in (semi-)publieke organisaties als ziekenhuizen, scholen en de rijksoverheid. Een criticus en een fan over de bedrijfsthermometer.

De Geheime Leer, Deel III, PSYCHISCH ZIEN (p. 601):
Het psychische zien moet men echter niet begeren, daar de psyche aards en boos is. Naarmate de wetenschap verder vordert zal het psychische bereikt en begrepen worden; het psychisme heeft niets geestelijks in zich. De wetenschap heeft op haar gebied, van haar standpunt, gelijk. De wet van arbeidsvermogen (eerste wet van de thermodynamica) sluit in zich dat psychische beweging voortgebracht wordt door beweging. Daar psychische beweging slechts beweging is op het psychische gebied, een materieel gebied, heeft de psycholoog, die er niets dan stof in ziet gelijk. Dieren hebben geen geest, maar hebben psychisch gezicht en zijn gevoelig voor psychische toestanden; men sla gade hoe die op hun gezondheid, hun lichamelijke toestand reageren.
Psychic Vision (Engelse versie p. 424):
Psychic vision, however, is not to be desired, since Psyche is earthly and evil. More and more as Science advances, the psychic will be reached and understood; Psychism has in it nothing that is spiritual. Science is right on its own plane, from its own standpoint. The law of the Conservation of Energy implies that psychic motion is generated by motion. Psychic motion being only motion on the Psychic Plane, a material plane, the Psychologist is right who sees in it nothing beyond matter. Animals have no Spirit, but they have psychic vision, and are sensitive to psychic conditions; observe how these react on their health, their bodily state.

M.H. Jacobs maakt in zijn rapport Kwaliteit leefomgeving Kennisontwikkeling gebruik van het conceptuele model 'Psychisch, Sociaal, Biologisch en Metafysisch'.

'Survival of the fittest' wordt vaak verward met 'het recht van de sterkste'. Een organisme hoeft echter niet de 'sterkste' te zijn om betere overlevingskansen te hebben dan anderen. Een betere camouflage of beter vluchtgedrag kunnen overlevingskansen vergroten en er voor zorgen dat een organisme 'the fittest' is. Het dier dat het best is aangepast aan diens omgeving en daardoor de beste overlevingskansen heeft, is de 'fittest'.
Het betekent al helemaal niet dat de 'sterkste' het morele recht heeft te doen wat hij wil met de 'zwakkere' met de motivatie dat dat nu eenmaal zo werkt in de natuur.

Een uitzicht op wereldvrede in eenheid en verscheidenheid ontstaat wanneer de mensheid er geleidelijk in zal slagen de drie gesignaleerde problemen van onwetendheid, politiek en identiteit integraal tot een oplossing te brengen. Een nieuwe syncretische benadering in de liefde voor de kennis die een mens tot mens maakt: de filognosie als de verzamelterm voor alle kennisgebieden gemoeid met het nieuwe natuurkundige paradigma van de etherfysica.

Het 5D-concept biedt een handvat voor het creëren van eenheid in verscheidenheid, en een basis voor een pluriforme samenleving. Het morele kompas biedt een denkkader om scherper aan te geven wat de verschillende levensbeschouwingen in de kern gemeenschappelijk hebben.

Het is wenselijk de vicieuze cirkel van het kip-en-eiprobleem (Lichaam-geestprobleem), het Hoe of Wat (of-of) denken te doorbreken.
Twee van de grote denkstromingen die pogen het mind-body probleem op te lossen zijn het dualisme en het monisme.
Een middenweg (en-en) tussen fysisch en psychisch monisme vormt neutraal monisme. Spinoza's Deus sive natura lijkt op een neutraal monisme.

Volgens Heinrich Heine leverde Spinoza met zijn panentheïsme de oplossing voor de tegenstelling tussen geest en lichaam.

Het holistische denken laat de verbindende schakel, het andere denken zien. De verbindende schakel, de ziel tussen geest en lichaam, geeft een nieuwe kijk op de verborgen blauwdruk, het drievoudige evolutieplan (H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel I, hoofdstuk Een drievoudige evolutie in de Natuur (p. 210):
Het wordt nu duidelijk, dat er in de Natuur een drievoudig evolutieplan bestaat voor het vormen van de drie periodieke upadhi’s, of liever drie afzonderlijke evolutieplannen, die in ons stelsel op elk punt onontwarbaar zijn dooreengeweven en vermengd. Dit zijn de monadische (of geestelijke), de verstandelijke en de stoffelijke evolutie. Deze drie zijn de eindige aspecten of de weerspiegelingen op het gebied van de kosmische illusie van ATMA, het zevende beginsel, de ENE WERKELIJKHEID.

Om de relatie tussen geest en lichaam tot uiting te brengen wordt van de systeembenadering gebruik gemaakt.

Het rapport 'E i V' ondersteunt de visie van Ervin Laszlo met betrekking tot het Akasha-veld. Het biedt de basis voor ‘de integrale theorie van alles’, de unificatietheorie. In aansluiting op de filognosie, wordt voor het ‘allesverbindende informatieveld’ aan de term ether (rapport p. 58: psi-vermogens) de voorkeur gegeven. Dit rapport wil aantonen dat de holos-beschaving gecreëerd kan worden door de absolute waarheid, de éne werkelijkheid als vast referentiepunt te kiezen.
De beschavingstransformatie die in het holos tijdperk plaats vindt bouwt op eerdere transformaties voort. Het 5D-concept brengt de ommekeer, de kwintessens tot uitdrukking. Het is het mogelijk ons weer met de
oerbron te verbinden.

Natuurlijke kringloopTriade en Tetrade:Accent van het aanzicht ligt op:Kernkwadrant:
1. Mythos1. Oude TestamentRechtvaardigheid4. Creativethink
2. Theos2. Nieuwe TestamentUniversaliteit van mensenrechten3. Zelfregulering
3. Logos3. VerlichtingGelijkheid, gelijke kansen voor iedereen2. Groupthink
4. Holos4. IntegratieRechtvaardigheid en Gelijkheid1. Chaos

De kwintessens die in het rapport ‘E i V’ naar voren komt wordt aan de hand van een zogenaamde 'Bewustzijnsschil' geïllustreerd. De schil is uit de vijf definities Ether-paradigma, Reflexief bewustzijn, Meta-leren (het Nieuwe leren), de Hermeneutische cirkel en de Unificatietheorie (zie onderstaande middelste kwadrant) samengesteld. De hierbij gevolgde denkwijze wordt door de publicatie Het transcenderen van de conceptueel-symbolische kode van Francis Heylighens weergegeven.

Francis Heylighen licht bewustzijn toe aan de hand van vijf gezichtspunten ‘Sensation, Awareness, Experience, Self-awareness en First-person experience’. Net als bij NLP wordt er van een metamodel (Meta-model, Metamodeling) gebruik gemaakt. Al zijn in dit kader ook de inzichten van Ned Herrmann, Carl Jung, David Kolb en Timothy Leary interessant.

Theorie van alles:Morele kompas:Rapport Eenheid in Verscheidenheid 
  Uitbreidende kracht, MiddelpuntvliedendeSterke kernkracht
Ruimte (Energie)Zwakke beweging (Tijd-as)1.Zwaartekracht (Akasha)3. Spiegelsymmetrie (Z.P.F.)
RelativiteitstheorieUnificatietheorie7. Hermeneutische cirkel ----5. Reflexief bewustzijn
||||
SnaartheorieQuantummechanica (Microkosmos)4.b Ether-paradigma ----6. Meta-leren
Sterke bewegingMaterie, Massa4.a Materiesymmetrie2. Tijdsymmetrie (absolute tijd)
  Zwakke kernkrachtElektromagnetische kracht
   Samentrekkende kracht,
   Middelpuntzoekende

Het morele kompas wordt gebruikt om de kwintessens, de samenhang tussen 4 elementen, de 5e Dimensie weer te geven. Op basis van de in het universum aanwezige supersymmetrie wordt geconcludeerd dat de Unificatietheorie, die in het rapport 'E i V' met behulp van het morele kompas en het 5D-concept tot uitdrukking wordt gebracht complementair is aan de Snaartheorie.

Ervin Laszlo en Jude Currivan boek KOSMOS een integrale visie op de wereld hoofdstuk Spiraaldynamiek (p. 148/149):
Er begint consensus te ontstaan over het inzicht dat er vijf van deze transpersoonlijke chakra’s zijn, voor steeds hogere bewustzijnsniveaus, zodat deze samen met de zeven bekende chakra’s een uit twaalf poorten bestaand chakrasysteem vormen, dat in zijn geheel het dertiende niveau of ‘octaaf’ van ons huidige bewustzijn belichaamt.

Voor de vijf transpersoonlijke chakra’s kan van de 'bewustzijnsschil' gebruik worden gemaakt.

Het morele kompas (linker kwadrant) wordt gebruikt om op het mechanisme achter éne werkelijkheid grip te krijgen. Het morele kompas is net als NLP een metamodel, dat de wisselwerking tussen hersencellen en bewustzijn, tussen het innerlijke bewustzijn en het universeel bewustzijn illustreert. De symmetrie en de gebroken symmetrie die in de schepping zit verborgen brengen de éne werkelijkheid tot uitdrukking.

H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel II
Pitri's van de goden en de demonen (p. 102,103):
De esoterische filosofie leert echter dat een derde1 van de dhyånì’s – d.w.z. de drie categorieën arûpa-pitri’s die intelligentie bezitten, die een vormloze adem is, ‘samengesteld uit verstandelijke en niet uit elementaire substanties’1 – eenvoudig door de wet van karma en evolutie werd gedoemd op aarde te worden wedergeboren (of te incarneren).2
2) Het vers
‘smeet ze op de aarde’ toont duidelijk zijn oorsprong in de meest verheven en oudste allegorie van de Indo-Europese mystici, die na de vernietiging van de Atlantische reuzen en tovenaars, de waarheid – sterrenkundig, fysiek, en goddelijk, want het is een bladzijde uit de prekosmische theogonie – onder verschillende allegorieën verborgen. De esoterische, ware verklaring ervan is een echte theodicee van de zogenaamde ‘gevallen engelen’. De gewilligen en de onwilligen, de scheppers en zij die weigerden te scheppen, worden nu op verbijsterende manier met elkaar verward door de christelijke katholieken, die vergeten dat hun hoogste aartsengel, Michaël – van wie wordt gezegd dat hij de DRAAK VAN DE WIJSHEID en van de goddelijke zelfopoffering (nu ten onrechte Satan genoemd en belasterd) heeft overwonnen (overmeesterd en in zich opgenomen) – DE EERSTE WAS DIE WEIGERDE TE SCHEPPEN! Dit leidde tot eindeloze verwarring.
Mahasura en satan (p. 267):
Opgevat als
synthese is elke scheppende logos of ‘de zoon die één is met de vader’, in zichzelf de menigte van de rectores mundi. Zelfs de christelijke theologie maakt van de zeven ‘engelen van de tegenwoordigheid’ de machten, of de verpersoonlijkte eigenschappen van God, die aartsengelen werden nadat ze door hem waren geschapen, evenals de manu’s door Brahma. De rooms-katholieke theodicee zelf, die in haar scheppende verbum princeps, het hoofd van die engelen – caput angelorum – en de magni consilii angelus (de engel van de grote raad) erkent, erkent zo ook dat Christus en die engelen identiek zijn.
De Geheime Leer Deel II Stanza 11
De beschaving en vernietiging van het derde en vierde ras – Hoe men symbolen moet lezen (p. 378/379):
Helaas zijn er maar weinigen die ze kunnen lezen; en zij die dat zouden kunnen, zouden nog niet in staat zijn de taal te begrijpen, tenzij ze bekend zijn met alle zeven sleutels van de symboliek ervan. Want het begrijpen van de occulte leer is gebaseerd op dat van de zeven wetenschappen, en deze vinden hun uitdrukking in de zeven verschillende toepassingen van de geheime verslagen op de exoterische teksten. We hebben dus te maken met denkwijzen op zeven heel verschillende gebieden van het ideële. Elke tekst heeft betrekking op en moet worden vertaald vanuit een van de volgende standpunten:
1. het realistische gebied van het denken;
2. het idealistische;
3. het zuiver goddelijke of geestelijke.
De andere gebieden gaan het gemiddelde bewustzijn, vooral dat van de materialistische denker, zover te boven dat men ze in gewone taal zelfs niet symbolisch kan weergeven. In geen enkele van de oude religieuze teksten is een zuiver mythisch element aanwezig; maar de denkwijze waaruit zij oorspronkelijk zijn voortgevloeid, moet bij het interpretatieproces worden ontdekt en men moet zich er nauwkeurig aan houden. Want de manier van denken is òf symbolisch (de archaïsche manier), emblematisch (een latere, hoewel heel oude manier van denken), parabolisch (allegorisch), hiëroglifisch, òf wel logogrammatisch – de moeilijkste methode van alle, omdat elke letter, zoals in de Chinese taal, een heel woord voorstelt. Zo bestaat bijna elke eigennaam, of deze nu staat in de
Veda’s, het ‘Dodenboek’ of de Bijbel (tot op zekere hoogte), uit zulke logogrammen. Niemand die niet is ingewijd in het mysterie van de occulte religieuze logografie, kan beweren te weten wat een naam in een oud fragment betekent, voordat hij zich de betekenis van iedere letter waaruit het is samengesteld, heeft eigen gemaakt.
H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 24 Het kruis en het pythagorische tiental (p. 652):
Voor hen bestond het hele metafysische en stoffelijke Heelal in, en kon het worden uitgedrukt en beschreven door, de cijfers van het getal 10, het pythagorische tiental.
Dit tiental, dat het Heelal en zijn evolutie uit de stilte en de onbekende diepten van de geestelijke ziel of anima mundi voorstelde, bood de onderzoeker twee kanten of aspecten. Het kon in het begin worden gebruikt voor en toegepast op de macrokosmos en werd dit ook, waarna het afdaalde tot de microkosmos, of de mens. Er waren dus de zuiver intellectuele en metafysische, of de ‘innerlijke wetenschap’ en de even zuiver materialistische of ‘oppervlak-wetenschap’, die beide konden worden verklaard en omvat door het tiental. Kortom, het kon worden bestudeerd uit de algemene begrippen van Plato en volgens de
inductieve methode van Aristoteles.

Konrad Dietzfelbinger boek Mysterie scholen (p. 87): Het ontvangende staat tegenover het verwekkende. Uit het ontvangende ontstaat in de loop der eonen de materie waarin de krachten en ordening van de verwekkende Geest werkzaam zijn. Deze materie en de zich ontwikkelende zichtbare schepping zijn dus 'de helft van het geheel'. Met de twee is het het 'begin' gemaakt, de tijd.
P. 88: De getallen waren voor de pythagoreeërs een middel om de opbouw en de scheppingsprocessen van de wereld te verduidelijken, en dan niet alleen de uiterlijke, zichtbare kant maar vooral ook de geestelijke kant, de innerlijke krachten en hun werkzaamheid.
P. 92: Dat de mens de eenheid met de Geest heeft 'verscheurd' en verdwaald is in de veelheid van de uiterlijke dingen, blijkt vooral uit zijn opvatting over wetenschap. Bij Pythagoras had elke wetenschap twee kanten: een geestelijke en een aardse. De aardse zijde was van de geestelijke afgeleid. De moderne wetenschappen hebben alleen nog een uiterlijk aanzicht. Aan de hand van wat zij waarnemen stellen zij wetmatigheden vast. De mens is zich er niet meer van bewust dat het uiterlijk waarneembare uitdrukkingsvormen, 'nabootsingen' van structuren op het gebied van ziel en Geest zijn.

Madame Blavatsky over de studie van de Theosofie:
Wat je ook in De Geheime Leer wilt bestuderen , houd steeds de volgende denkbeelden voor ogen, die de basis moeten zijn van je ideeën-vorming:
(d) Het vierde en laatste basis-idee dat je moet vasthouden is dat wat uitgedrukt wordt in het grote Hermetische axioma. Het somt alle anderen op en vat ze samen:
Zo binnen, zo buiten
zo groot, zo klein
zo boven, zo beneden\\er is slechts één Leven en Wet
en de besturende Kracht is één
Er is geen binnen, geen buiten
geen groot, geen klein
geen hoog, geen laag
in het goddelijk bestel

De Éne werkelijkheid heeft betrekking op de wederkerigheid tussen Zo binnen, zo buiten en Zo boven, zo beneden, die met behulp van de lemniscaat tot uitdrukking wordt gebracht. Om de éne werkelijkheid te duiden maakt Ken Wilber van het "Wilber-Combs-rooster" gebruik.

H.P. Blavatsky De Geheime Leer Deel I, Proloog (p. 41):
De occulte catechismus bevat de volgende vragen en antwoorden:
Wat is het dat altijd is?’ ‘Ruimte, de eeuwige anupadaka12.’
Wat is het dat altijd was?’ ‘De kiem in de wortel.’
Wat is het dat altijd komt en gaat?’ ‘De grote adem.’
Is er dus drie keer iets eeuwigs?’ ‘Neen, de drie zijn één. Wat altijd is, is één; wat altijd was, is één; wat altijd bestaat en wordt, is ook één: en dit is Ruimte.
Verklaar dit, o lanoo (leerling).’ ‘Het Ene is een ongebroken cirkel (ring) zonder omtrek, want het is nergens en overal; het Ene is het grenzeloze vlak van de cirkel, die alleen gedurende de tijdperken van een manvantara een middellijn manifesteert; het Ene is de ondeelbare punt die tijdens die perioden nergens wordt gevonden en overal wordt waargenomen; het is het verticale en het horizontale, de vader en de moeder, de top en de basis van de vader, de twee uitersten van de moeder, dat in werkelijkheid nergens heen reikt, want het Ene is de ring en evenzo de ringen die binnen die ring zijn. Licht in duisternis en duisternis in licht: de ‘adem die eeuwig is’. Het beweegt zich van buiten naar binnen wanneer het overal is en van binnen naar buiten als het nergens is – (dat is maya13, een van de middelpunten14). Het breidt zich uit en trekt samen (uitademing en inademing). Als het zich uitbreidt, verspreidt en verstrooit de moeder zich; wanneer het samentrekt, trekt de moeder zich terug en verzamelt zich. Dit brengt de perioden van evolutie en ontbinding teweeg, manvantara en pralaya. De kiem is onzichtbaar en vurig; de wortel (het vlak van de cirkel) is koel; maar tijdens evolutie en manvantara is haar kleed koud en stralend. Hete adem is de vader die het kroost van het element met de vele gezichten (het heterogene) verslindt en die met één gezicht (het homogene) ongemoeid laat. Koele adem is de moeder, die ze ontvangt, vormt, voortbrengt en terugontvangt in haar schoot, om ze te hervormen bij de dageraad (van de dag van Brahma, of manvantara). . . .
12) Dit betekent ‘ouderloos’; zie hierna.
13) De esoterische filosofie die ieder eindig ding als maya (of de illusie van de onwetendheid) beschouwt, moet noodzakelijk iedere planeet en ieder lichaam binnen de kosmos in hetzelfde licht zien, en wel als iets dat tot stand is gebracht en dus eindig. De uitdrukking ‘het beweegt zich van buiten naar binnen, enz.’ heeft dus in het eerste deel van de zin betrekking op de dageraad van het maha-manvantarische tijdperk, of de grote nieuwe evolutie na een van de volledige periodieke ontbindingen van iedere samengestelde vorm in de Natuur (van planeet tot molecule) in zijn uiterste essentie of element, en in het tweede deel van de zin op het gedeeltelijke of plaatselijke manvantara, dat een zonne- of zelfs een planetair manvantara kan zijn.
14) Met ‘middelpunt’ wordt een energiecentrum of een kosmisch brandpunt bedoeld; als de zogenaamde ‘schepping’ of vorming van een planeet wordt teweeggebracht door die kracht die de occultisten LEVEN noemen en de wetenschap ‘energie’, dan heeft het proces van binnen naar buiten plaats. Men zegt dat ieder atoom in zichzelf de scheppende energie van de goddelijke adem bevat. Dus, na een absolute pralaya, of wanneer het vooraf bestaande materiaal slechts bestaat Uit EEN element en de ADEM ‘overal is’, werkt laatstgenoemde van buiten naar binnen. Na een kleine pralaya daarentegen, wanneer alles in statu quo is gebleven – in een bevroren toestand, om zo te zeggen, zoals de maan – beginnen bij de eerste trilling van het manvantara de planeet of planeten hun wederopstanding tot het leven van binnen naar buiten.
H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel I, (p. 81):
‘Geest en stof, of purusha en prakriti’, zo wordt ons geleerd, ‘zijn slechts de twee oorspronkelijke aspecten van het Ene en Ongeëvenaarde’.
308: Fichte, de Duitse filosoof, onderscheidde het Zijn (Seyn) als het Ene, dat wij alleen kennen door het Bestaan (Daseyn) als het veelvuldige. Deze opvatting is door en door Hermetisch. De ‘ideale vormen’ zijn de archetypische of vormgevende ideeën van de neoplatonisten; de eeuwige en subjectieve voorstellingen van de dingen die in de goddelijke geest bestaan vóór het ‘worden’.

UnificatietheorieMorele kompas:Drie aanzichten: Filognosie, De Ether Bestaat!:
RuimteKwalitatieve as2. Top down en Bottom upFilosofie en EthiekI Methode en Wetenschap
MaterieKwantitatieve as1. Segulier en RegulierPsychologie en SociologieIII Het Persoonlijke en De Politiek
TijdVerticale as3. Analyse en OntwerpMorele kompas en CultuurII De analyse en Spiritualiteit

Met behulp van het morele kompas laten we zien dat het reflexief bewustzijn, zowel Micro als Macro, het beste op de éne werkelijkheid aansluit. De éne, natuurlijke werkelijkheid bestaat uit tegengestelde, complementaire krachten. Er wordt van uitgegaan dat de Materiesymmetrie (Akasha en Elektromagnetische kracht) zorgt voor de wisselwerking tussen Energie (Ruimte) en materie (Ruimte). Door de wisselwerking tussen de universele krachten ontstaat synthese. Zelf heb ik het liever over Creative Design. De natuur zit vol creativiteit en vernieuwing.

Morele kompas:Culturele evolutieReciprociteit:Innovaties:Principes:Ethiek:
4. LemniscaatZo beneden, Zo bovenWatUnificatie
3. Verticale asMorele kompasHoeDuurzaamheidBroederschapIntegratie
2. Kwalitatieve asFilosofie en EthiekWatKerk en StaatVrijheidRechtvaardigheid
1. Kwantitatieve asPsychologie en SociologieHoeDemocratieGelijkheidGelijkheid

De doorsnede van het morele kompas komt met die van de filognosie overeen. Dezelfde thema’s worden gerepresenteerd.

Effectieve communicatie, succesvolle interactie ontstaat wanneer tussen spreken en luisteren balans wordt gecreëerd. Om van elkaar te kunnen leren, moeten we elkaar eerst leren te begrijpen (Ouspensky, p. 11).

====

Ether-paradigma (5Ddenkraam, Materiesymmetrie, Ruimte en Tijd, 'Spiraallijnen')

Stelling: Voor een juiste balans tussen individuele en collectieve belangen dienen net als 'Kerk en Staat' het 'publieke en private' domein duidelijk door een derde domein (derde weg, middenweg, rechtvaardigheid, ‘bron van harmonie’) van elkaar te worden onderscheiden. Het privatiseren van de publieke sector komt er in feite op neer dat de overheid in eigen doel schiet. Door het stuur uit handen te geven los je geen problemen op. Hoofdoorzaak van het onbehagen in de maatschappij is dat de overheid religie buiten hun referentiekader heeft geplaatst.
Stelling: De Vierde, Vijfde (Vijfde colonne) en Zesde macht (Media) in Nederland en Brussel zorgen voor de feedforward besturing, de groepsdynamiek in de samenleving en de 1e, 2e en 3e macht in Nederland voor feedback. Door het technocratische beleid, met een sterke focus op het marktmechanisme is zowel in Den Haag als in Brussel, de politieke deugd een liefde voor allen, de geest van gelijkheid van Montesquieu voor een belangrijk deel door het fêteren van het grootkapitaal vervangen.

Het morele kompas biedt net als het enneagram, de transpersoonlijke psychologie van Carl Jung en van Roberto Assagioli, de I Ching (boek van Rudolf Ritsema, Stephen Karcher) een mogelijkheid om het zelfbewustzijn, de zelfkennis, het bewustzijn te verruimen. Het 5D-concept laat zien dat aan deze modellen hetzelfde balansmechanisme, Wet van harmonie ('Zelfregulering en Creativethink') ten grondslag ligt. Uiteindelijk gaat het er om met behulp van deze methoden een non-lokaal, een niet dualistich bewustzijn te bereiken.

Het Ether-paradigma en het 5D-concept worden naast elkaar gebruikt en passen in een 5Ddenkraam. Het Ether-paradigma heeft als vertrekpunt de materie, Fysica, elektromagnetisme, de relatieve ether van René Meijer. Het 5D-concept belicht de 5e Dimensie vanuit een filosofisch perspectief, de Metafysica. Het is net als met Geest en Lichaam, hemel en aarde, Zo boven, Zo beneden, top down en bottom up, deductief en inductief. Het zijn de twee complementaire kanten van een medaille, die beide de kwintessens tot uitdrukking brengen. Of met andere woorden het Ether-paradigma begint volgens de telling van Pythagoras bij 4 en eindigt bij 5 en het 5D-concept begint bij 5 en eindigt bij 4. Het drukt de verborgen 5e Dimensie, de eenheid van de eeuwige wederkeer beweging uit.

Het 'Ether-paradigma en 5D-concept' is net als 'psychologie en sociologie' een aggregatieniveau. De relatie tussen psychologie en sociologie verdient meer aandacht. Op het snijvlak van beide disciplines gaat het niet primair om individu versus collectief, maar eerder om de samenhang en wisselwerking daartussen. Psychologie en sociologie kunnen wel onderscheiden, maar niet gescheiden worden. Door beide disciplines (Bio-psycho-sociale model en Sociale psychologie) als complementair te beschouwen ontstaat een completer zicht op de complexe werkelijkheid.

Het rapport ‘E i V’ maakt gebruik van een 'bewustzijnsschil', die uit de vijf schakels 4. Ether-paradigma, 5. Reflexief bewustzijn, 6. Meta-leren 7. Hermeneutische cirkel en Unificatietheorie is opgebouwd. De microkosmos, de Zevenvoudige samenstelling van de mens bestaat uit zes niveaus.

De torus wordt als een multidimensionale vortex opgevat. De draaikolk stuctuur van de vortex wordt door de lemniscaat weergegeven. De lemniscaat symboliseert de eeuwige wederkeer, de reciprociteit van het Reflexief Bewustzijn, de reflectie tussen de 'macrokosmos en microkosmos'. Het Ether-paradigma brengt als het ware verschillende aggregatieniveaus van zeer dynamisch tot statisch tot uitdrukking.
De boeken van Benjamin Adamah, Ervin Laszlo, Jules Ruis (website), Gerrit Teule en Jan Wicherink hebben een punt gemeenschappelijk en dat is de chaostheorie. Ook in het onderzoek ‘E i V’ is de chaostheorie als verbindende schakel naar voren gekomen.
Benjamin Adamah bespreekt in zijn boek de torus op pagina 112, Gerrit Teule op p. 149 en Jan Wicherink op p. 179.

Het 5Ddenkraam berust op psychologische, sociologische en filosofische (Delen IV t/m VII) gezichtspunten. Bij dit concept gaat het om de juiste transformatie tussen binnen en buiten en vice versa. De ziel, de schakel tussen 'geest en lichaam' staat daarbij voorop. Bij de individuele kant gaat het om de zelfkennis. De grote leraren van de mensheid, zoals Christus, Boeddha, Plato en Confucius, hebben over ethiek eigenlijk hetzelfde gedacht ‘Alle dingen dan die gij wilt dat u de mensen doen, doet gij hun ook alzo; want dat is de Wet van de Profeten’.

Het 5D-concept heeft betrekking op de relatie tussen de 'gemanifesteerde wereld en de ongemanifesteerde wereld', op de 'microkosmos en de macrokosmos', op de 'Snaartheorie en Unificatietheorie', op ‘Energie en Materie’ en ‘Ruimte en Tijd’, op de 'mens en de 5e dimensie'. Deze relatie wordt door ‘Energie en Tijd’, de kwintessens tot uitdrukking gebracht.

De positieve as van het kernkwadrant, these + antithese = synthese, 1 + 1 = 3 is de trigger van het 'E i V' onderzoek geweest. De verzameling van alle 'positieve assen' toont het ultieme punt van volmaaktheid. Het duidt ook op het principe dat het geheel (kwantum) meer is dan de som der delen. Een foton is een voorbeeld van een kwantum.

In het rapport ‘E i V’ wordt de relatie ‘Absoluut en Relatief’ aan de hand van Ain-Soph (Parabram, éne Werkelijkheid) en het Ether-paradigma (Het paradigma van de relatieve ether) verklaart. De relatie ‘Absoluut en Relatief’ berust op het principe van complementariteit dat al door Heraclitus naar voren is gebracht en heeft op de ‘eenheid der tegendelen’ ('These + Antithese = Synthese', Hindoe-trimurti) het overbruggen van tegenstellingen betrekking.
Eerder heeft Ramundus Lullus een met het morele kompas vergelijkbaar universeel model (lullistische tabel, p. 5 en 6) uitgewerkt. De kolom Relatieve principes bevat drie Triades 'Eenheid der tegendelen (Verschil) - Eendracht - Tweedracht (Tegenstrijdigheid)', 'Begin - Midden - Eind' en 'Superioriteit - Gelijkheid - Inferioriteit'. De kolom met Absolute principes bevat een link met negen Sephiroth van de levensboom. De rechter kolom noemt de aspecten wat, hoe, wanneer, wie en waarom, welke bij elk leer - cq. besluitvormingsproces relevant zijn.
De theosofie gebruikt de 7 bij 7 matrix, met de skanda’s horizontaal en de zeven beginselen van de samenstelling van de mens verticaal.
De I Tjing kent de 8 bij 8 matrix, de 64 hexagrammen. Deze supersymmetrische systemen hebben gemeen dat ze zowel op micro - als op macroniveau levenscycli, transformatie -, bewustwordings -, leerprocessen in kaart brengen.

In de hoofdstukken 14 en 18 van de Bhagavad Gita worden de drie guna's sattva, rajas en tamas uitgebreid behandeld. De eeuwige wijsheid en zijn ethische consequenties vormen de hogere gemeenschappelijke grondslagen die aanwezig zijn in alle grote godsdiensten van de wereld. Het brengt het in het universum verborgen harmonische ordeningsprincipe, het basismechanisme ‘These + Antithese = Synthese’ tot uitdrukking.
Bij de
drie guna’s tamas (these) + rajas (antithese) = sattva (synthese) of zoals bij een atoom tamas (electron) + rajas (neutron) = sattva (proton)''' draait het om het principe van de ‘eenheid der tegendelen’, het overbruggen van tegenstellingen, het principe van complementariteit dat al door Heraclitus naar voren is gebracht.

Het is mogelijk de éne werkelijkheid vanuit een nieuw gezichtspunt te belichten. Het rapport 'E i V' wil aantonen dat de kwintessens van het verhaal echter gelijk blijft. Het is de ‘Eeuwige wederkeer’ die de kwintessens tot uitdrukking brengt.

Fysica en metafysica zijn complementair. De kwintessens van de éne werkelijkheid wordt in het 'Ether-paradigma en 5D-concept' tot uitdrukking gebracht.

H.P. Blavatsky De Geheime Leer Deel I, Proloog (p. 39):
De ene onbekende altijd-tegenwoordige god in de Natuur, of de Natuur in abscondito verwerpen wij niet, maar wel de God van het menselijke dogma en zijn vermenselijkte ‘woord’. In zijn oneindige verwaandheid en aangeboren trots en ijdelheid schiep de mens deze zelf met zijn heiligschennende hand uit de elementen die hij vond in zijn eigen kleine hersenweefsel en drong deze aan de mensheid op als een rechtstreekse openbaring uit de ene ongeopenbaarde RUIMTE10.
10) Dit is precies wat werd gedaan door degenen die geloven in een antropomorfe Schepper, een buitenkosmische, in plaats van een binnenkosmische God. Veel van Pratts onderwerpen – de meeste, mogen wij wel zeggen – zijn oude kabbalistische denkbeelden en theorieën die hij in een heel nieuw kleed aanbiedt: inderdaad ‘nieuwe aspecten’ van het occulte in de Natuur. Maar de Ruimte, gezien als een ‘werkelijk bestaande eenheid’ – de
‘levende levensbron’; –, als de ‘onbekende oorzaakloze oorzaak’, is het oudste dogma van het occultisme, duizenden jaren ouder dan de Pater-Aether van de Grieken en de Latijnse volkeren. Zo zijn ook ‘kracht en stof als vermogens van de Ruimte onscheidbaar, en de onbekende openbaarders van het onbekende’. Men kan ze alle vinden in de Arische filosofie, in de personen van Visvakarman, Indra, Vishnu, enz. Toch worden zij in het aangehaalde boek heel filosofisch en vanuit veel ongebruikelijke gezichtspunten omschreven.

De Geheime Leer Deel II, Stanza 4 Schepping van de eerste rassen (p. 101):
Nadat de voorvaderen hun schaduwen hebben uitgeworpen en mensen hebben gemaakt uit één element (ether), stijgen zij weer omhoog naar mahaloka, vanwaar zij periodiek neerdalen wanneer de wereld wordt vernieuwd, om nieuwe mensen voort te brengen.
De Geheime Leer Deel I Stanza 7 p. 294):
Zo verlopen de cyclussen van de zevenvoudige evolutie in de zeventallige natuur: de geestelijke of goddelijke; de psychische of halfgoddelijke; de verstandelijke, die van de hartstochten, de instinctieve of cognitieve; de halflichamelijke en de zuiver stoffelijke of fysieke natuur. Deze evolueren en vorderen alle cyclisch; ze gaan op twee manieren in elkaar over, middelpuntvliedend en middelpuntzoekend; ze zijn in hun diepste essentie één, maar zeven in hun aspecten. Het laagste aspect is natuurlijk afhankelijk van en ondergeschikt aan onze vijf fysieke zintuigen. Tot dusver ging het over het individuele, menselijke, waarnemende, dierlijke en plantaardige leven; elk de microkosmos van zijn hogere macrokosmos.
295: De pelgrim, die de lange reis onbevlekt is begonnen, die steeds verder is afgedaald in de zondige stof, en zich heeft verbonden met elk atoom in de gemanifesteerde Ruimte, die elke levens- en bestaansvorm heeft doorworsteld en daarin heeft geleden, is nog maar tot de bodem van het dal van de stof gekomen, halverwege zijn cyclus, als hij zich heeft vereenzelvigd met de collectieve mensheid. Deze heeft hij naar zijn eigen beeld gemaakt. Om omhoog en huiswaarts te kunnen gaan, moet de ‘god’ nu het moeizame steile pad van het Golgotha van het Leven beklimmen. Het is het martelaarschap van zelfbewust bestaan. Zoals Visvakarman, moet hij zich aan zichzelf offeren om alle schepselen te verlossen, om uit de velen tot het Ene Leven op te staan. Dan stijgt hij inderdaad naar de hemel op, waar hij, gedompeld in het onbegrijpelijke absolute Zijn en de gelukzaligheid van paranirvana, onbeperkt heerst en vanwaar hij weer zal neerdalen bij de volgende ‘komst’, die een deel van de mensheid volgens de dode letter verwacht als de tweede advent, en een ander deel als de laatste ‘Kalki-Avatar’.
1) Johannes 1:3-4.
2) Fa-hua-ching (Saddharma-puñdarìka).

====

Reflexief bewustzijn (Geestelijke gezondheid, Geest en Lichaam, Energie en Tijd)

J.J. van der Leeuw: Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden ervaren.
Douglas Hofstadter: Het zelf ontstaat op het moment waarop het zichzelf kan weerspiegelen.
Onzekerheidsprincipe
Er is geen einde, geen begin, wat is dat was en zal ook tot in alle eeuwigheden zijn.
Het heelal is koud en veel te groot. Wij bouwen een huis in de lucht, ons roepen slaat dood in lichtjaren ver.
Wij bouwen een wereld onder de grond, zoeken de zin van ons zijn in iets wat niet is waar te nemen.
Kijk, het jonge poesje speelt, het kind lacht, een vrouw streelt, vogels trekken op hun tijd.
Atze van Wieren

Het innerlijke, reflexieve bewustzijn in combinatie met de zeven zintuigen maken het mogelijk om balans te creëren.

De voormalig VVD-coryfee Henry Keizer staat in Nederland symbool voor de (olie) maffia olichargen van de Oekraine en de superkapitalisten in Amerika. Door welke bril proberen we in de westerse wereld probleem en oplossing met elkaar te verbinden?

In essentie draait het om ‘Levensatoom en Atoom’, ‘Geest en Lichaam’, Geestkunde en Natuurkunde, ‘These + Antithese = Synthese', de kwintessens of met andere woorden de verbeeldingskracht van de mens.

Geest en lichaam zijn de twee complementaire kanten van een medaille, die beide de kwintessens van de éne werkelijkheid, de relatie tussen de microkosmos en macrokosmos tot uitdrukking brengen. Deze relatie heeft betrekking op Zo boven, Zo beneden, top down en bottom up, hemel en aarde, deductief en inductief. Een organisatie, een multiculturele maatschappij bestaat uit een verzameling mensen. Het rapport ‘E i V’ gaat er daarom van uit dat de eigenschappen van een persoon in de kenmerken van een organisatie worden weerspiegeld. Dit geldt ook vice versa. Een persoon heeft een persoonlijkheid, terwijl bij een organisatie over een organisatiecultuur wordt gesproken. De problemen die we veroorzaken en de oplossingen die we bedenken blijven uiteindelijk allemaal mensenwerk. Uiteindelijk draait het om hoe creëren we een gezonde, vitale maatschappij.

Een gemeenschappelijk verhaal, de co-evolutie rust op twee pijlers, namelijk hoe creëer je meerwaarde (toegevoegde waarde) en hoe beoog je de grote verscheidenheid aan inzichten met elkaar te verenigen. Hoe de grote verscheidenheid aan inzichten met elkaar samenhangen wordt door de Kwintessens tot uitdrukking gebracht. Het verschijnsel Synchroniciteit hangt met de doelgerichtheid in de natuur, met de ‘natuurlijke selectie’, het zo boven zo beneden; zo binnen zo buiten samen. In de macrowereld heeft de co-evolutie (coevolution), de ‘Gaia hypothese’ op de twee pijlers ‘Anthropogenesis (hominisatie) en Cosmogenesis’ betrekking. Via de ommekeer (paradigmawisseling), menselijke individualiteit is het mogelijk ons met de natuurlijke kringloop (flow), te verbinden. We zijn medescheppers van iedere situatie die in ons leven ontstaat. Verbeeldingskracht (ideatie), de kernkwaliteit creativethink is het positief tegenovergestelde van chaos. Elk mens, ieder initiatief, kan door het vlindereffect de zelfordening positief beïnvloeden. Alle keuzes en initiatieven van individuen vormen samen een kritieke massa die een doorbraak kan realiseren. De chaostheorie leert dat alles met elkaar verbonden is en de onderzoeker niet af te scheiden is van het onderzoek. Alleen door dat wat is te accepteren komt de evolutie een stapje verder. De balans op de mammoettanker kan worden hersteld door een betere afstemming, lees evenwicht door tegenwicht op de eeuwige wederkeer van Nietzsche.

Freddy Trump was het geweten van deze wereld (Erdal Balci Volkskrant 23 mei 2017 p. 24):
In 2016 hadden acht multimiljardairs net zoveel geld als drie miljard mensen bij elkaar. De rijken worden in rap tempo nog rijker. Die enkelingen hebben inmiddels zoveel rijkdom vergaard dat je gerust kunt spreken over een nieuwe wereldorde.
Maar Freddy kon niet meer, omdat hij eerder dan iedereen de demonen in de ogen heeft gekeken en geen zin had in de toekomst die zij voor ons in pacht hebben. Freddy Trump was het geweten van deze wereld. Dat geweten is op die regenachtige dag begraven. Het is de tijd van de Donald, die met een zwaard in de hand niet alleen de deal van de miljarden dollars viert, maar ook feest voor de miljoenen moslims die de komende jaren in achterlijke sekte-oorlogen zullen sneuvelen.
Kun je niet meer tegen de realiteit van deze stille, bloedige revolutie van de rijken, neem dan een voorbeeld aan Freddy. De beste remedie voor alle pijn is het bijtijds kunnen omarmen van een verslaving.

De éne werkelijkheid is dat het universum in het menselijke bewustzijn wordt weerspiegeld. De driehoek van Pythagoras en de categorieën van Aristoteles symboliseren hoe de innerlijke wereld met de uiterlijke wereld, religie en wetenschap, 'Wat en Hoe; Hoe en Wat' met elkaar worden verbonden. Richard Dawkins is van dezelfde school als de wetenschappers Dick Swaab en Victor Lamme, die zich op een kant van de medaille concentreren. Juist de denkwijze van Richard Dawkins c.s. heeft tot gevolg dat politici zich tot marionetten van het systeem reduceren. De huidige tijdgeest vraagt om een nieuwe invulling van de getallenleer van Pythagoras. Er is behoefte aan een nieuw paradigma in de wetenschap in de geest van The Advancement of Learning van Francis Bacon of de natuurlijke theologie volgens Alfred North Whitehead (m.i.v. Henri Bergson, Jiddu Krishnamurt, Teilhard de Chardin, ea.).

Stelling: De controverse tussen wetenschappers zal uiteindelijk een paradigmawisseling, een allesomvattend perspectief op de éne werkelijkheid tot gevolg hebben.

Richard Dawkins maakt zich zorgen (Martijn van Calmthout Volkskrant 21 oktober 2017 Sir Edmund p. 12-15):
En in het leven.
'De belangrijkste vragen, en ook de mooiste om aan te werken. Wie open staat voor de verwondering over de natuur en het universum, maakt prachtige dingen mee.'
Een van de redenen om toch weer op tournee te gaan, is de nieuwe editie van The Ancestor's Tale uit 2006. Dat boek leest haast als een ode aan het leven op aarde, elke wending in de evolutie passeert de revue. En op een bijzondere manier: u maakt met de lezer een pelgrimage naar de voorvader van alle leven op aarde.
'Dat idee van een pelgrimage terug in de tijd is essentieel. Het grootste misverstand over het leven op aarde is dat de mens de kroon op de schepping zou zijn.
In werkelijkheid zijn we een van de vele uitkomsten van de evolutie van het leven, we zijn niets belangrijker dan een bloemkool of een kolibrie.

Met we zijn niets belangrijker dan een bloemkool of een kolibrie neemt Richard Dawkins een fundamentalistisch standpunt in. Hij heeft gelijk om met de lezer een pelgrimage naar de oerbron van alle leven op aarde, de eerste trilling, de energie die aan het Higgsdeeltje, zwaartekrachtsgolven of bloemkool ten grondslag ligt te ondernemen. Echter de opdracht tot goed rentmeesterschap is een van de eerste opdrachten die de mensheid van de Schepper meekreeg: God plaatste de mens, zo staat in het eerste bijbelboek, in het paradijs om dat ‘te bewerken en te bewaren’. Politici in het Westen hebben het paard achter de wagen gespannen door de verantwoordelijkheid voor het rentmeesterschap aan het grootkapitaal over te dragen. Het probleem is nu dat door het gebrek aan tegenwicht het grootkapitaal in zijn eigen spelletjes, lees sprookjes is gaan geloven en geleidelijk het casinokapitalisme is ontstaan.

Voor Dawkins telt alleen de wetenschap (Jean Bronzwaer Volkskrant 24 oktober 2017 p. 22):
Dawkins is tegen alles wat religieus is, waarbij hij zich gesteund voelt door de wetenschap, zonder enige nuance. Het enige wat dus telt is de wetenschap, waarbij Dawkins voorbij gaat aan het feit dat de wetenschap 'slechts' het universum, waarin wij ons bevinden, van binnenuit kan onderzoeken. Een mogelijkheid te weten wat buiten het universum is, hebben we niet, laat staan wat de functie van het heelal is c.q. of er wellicht meerdere universa bestaan.
Zijn vriend en geestverwant Lawrence Krauss noemt het universum een cadeau 'en hoe beter je dat cadeau bekijkt, hoe beter je begrijpt wat een prachtcadeau het is'. Mijn vraag aan Dawkins c.s. zou zijn aan wie hebben we dit cadeau te danken? Echt bescheiden ben je m.i. als wetenschapper als je de bijdrage van de wetenschap in deze relativeert in plaats van het geloof, in welke vorm dan ook, lui en laf te vinden.

Bekeren in het Nieuwe Testament.
In het NT vinden we, in tegenstelling tot het OT, niet één maar twee woorden die al of niet terecht met bekeren worden vertaald. We zullen merken dat hier twee verschillende zaken mee worden bedoeld. Metanoia.
Het eerste is "metanoia"(Strong# 3341) en we vinden het voor de eerste keer in Matt. 3:8 "Brengt dan vrucht voort, die aan de bekering beantwoordt;"
De letterlijke vertaling van "metanoia" is "na-DENKEN". Strong's geeft hier: Een verandering van gedachten. Denk hier aan Rom 12:2 "En wordt niet gelijkvormig aan deze wereld, maar wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken..."
Metanoia komt 22 maal in het NT voor, waarvan 14 maal in de evangeliën, het begin van Handelingen en in de brieven ná Paulus. Paulus gebruik het 8 maal in Handelingen en in zijn brieven.

De overtuigingen theïst en atheïst, links en rechts, kunnen naast elkaar bestaan. De ene overtuiging is niet per se beter dan de andere. Complexe maatschappelijke vraagstukken kunnen alleen dan effectief worden opgelost wanneer het krachtenspel van de verschillende politieke richtingen, dus zowel van de seculiere als van de reguliere wereld worden gemobiliseerd (eenheid der tegendelen). De discussies die nu mede in het kader van het nieuwe boek ‘God als misvatting’ van Richard Dawkins zich afspelen zijn niet echt interessant. De discussie beperkt zich tot de biologische evolutie. De manifesten van de atheïst Herman Philipse en de theïst Willem Ouweneel op Internet laten zien dat beide partijen diametraal tegenover elkaar staan. Veelzeggend is dat geen van beide al een doorslaggevend bewijs heeft gevonden. Relevanter is volgens Ervin Laszlo de vraag hoe heeft het universum zich kunnnen ontwikkelen tot een toestand waarin de biologische evolutie überhaupt heeft kunnen plaatsvinden.

Darwin heeft gelijk wanneer hij stelt dat het leven de 'natuurlijke selectie' continu richting hogere, meer complexe vormen ontwikkelt. Dit geldt echter niet alleen voor de materie maar ook voor een zich ontwikkelend bewustzijn, de geest. Bij levensprocessen gaat het om natuurlijke selectie, om de door Richard Dawkins ingevoerde memen.
Richard Dawkins stelt dat het ontstaan van uiterst gecompliceerde levensprocessen (bijvoorbeeld een levende cel, het proces van de fotosynthese in planten) door ‘natuurlijke selectie’ kan worden verklaard.

Het verschijnsel synchroniciteit hangt met de doelgerichtheid in de natuur, met de ‘natuurlijke selectie’, het zo boven zo beneden; zo binnen zo buiten samen.

Het gaat er om dat we ons weer met de natuurlijke eenheid, de oerbron verbinden. Het volmaakte getal 10 (1 + 2 + 3 + 4) wordt in de metafysische wereld verzinnebeeld door de 4 of de Tetraktys. Het laat zien dat er aan de wereld van de eeuwig wederkerende verschijnselen (Aldous Huxley:perennial’, Friedrich Nietzsche: ‘ewige Wiederkehr’), een eeuwige natuurlijke ordening, een blauwdruk, het mystieke factorelement (x), een bepaalde natuurconstante? aan ten grondslag ligt. De Triade vormt de natuurlijke eenheid en de Tetrade vormt de natuurlijke selectie. Bij levensprocessen gaat het om de natuurlijke eenheid en de natuurlijke selectie, namelijk om de Weltstoff van Teilhard de Chardin, de memen van Richard Dawkins, de geest-substantie Swabhâva (Mind stuff) in de Theosofie.

(x) Het getal zeven, als een samenstelling van 3 en 4 (Triade en Tetrade), is dus het factorelement in elke oude religie, omdat het het factorelement in de natuur is. Zeven is het grondtal van het gemanifesteerde heelal (Purucker).
Het factorelement 7 staat symbool voor een natuurconstante.

Het rapport ‘E i V’ gaat er van uit dat het ‘onbewust absoluut bewustzijn’ een synoniem is voor non-lokaal bewustzijn.
Het zelfbewustzijn en het non-lokale bewustzijn zijn net als het persoonlijk bewustzijn en het Christusbewustzijn complementair.

De Geheime Leer Deel I, Samenvatting (p. 314):
‘Werkelijkheid bestaat niet op aarde, mijn zoon, en kan daar niet bestaan. . . . Niets op aarde is werkelijk, er is slechts schijn. . . . Hij (de mens) is als mens niet werkelijk, mijn zoon. Het werkelijke bestaat alleen in zichzelf en blijft wat het is. . . . De mens is vergankelijk en hij is daarom niet werkelijk, hij is maar schijn en schijn is de hoogste illusie.

De definitie van het Reflexief bewustzijn biedt, net als de Allegorie van de grot van Plato of het Hologram-paradigma (Cultuur holografisch gespiegeld, Het holografische paradigma) een model om de spiegelwerking van de psyche, het bewustwordingsproces te verklaren.

Het zelfbewustzijn, het reflexief bewustzijn brengt als ware verschillende aggregatieniveaus van het bewustzijn (communicatie) tot uitdrukking. Het zelfbewustzijn, het innerlijk bewustzijn breidt zich weer tot het universeel bewustzijn uit.

Er wordt van uitgegaan dat de unificatietheorie uiteindelijk over het verschijnsel bewustzijn uitsluitsel zal geven. Eerder hebben Amit Goswami en Arthur Young aangegeven dat bewustzijn de basis van alle bestaan is. Om het bewustzijn toe te lichten wordt zowel gebruik gemaakt van het oude reflexieve ‘Macrokosmos = Microkosmos’ model van de esoterie als van de nieuwe doorsnede ‘Sensation, Awareness, Experience, Self-awareness, reflection en First-person experience’ van Francis Heylighen. De processen die zich binnen een deel afspelen kunnen door de eigenschappen van het geheel worden verklaard. De éne werkelijkheid zit holistisch in elkaar.

====

Meta-leren (Tijdsymmetrie, Spiegelsymmetrie, 'Wijsheid of Dwaasheid')

Het inzicht van Emmanuel Levinas heeft betrekking op Johannes 1:3:
Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen ding gemaakt, dat gemaakt is.
1:4: In Hetzelve was het Leven, en het Leven was het Licht der mensen. Maar dit thema wordt al in de Bhagavad Gita hoofdstuk 8 vers 16 toegelicht:
In all the worlds of this material creation, up to the highest abode of Brahma, you will be subject to rebirth, O Arjun. But on attaining My Abode, O son of Kunti, there is no further rebirth.
Commentary
Even Indra, the king of the celestial gods, has to die one day. The Puranas relate that once Indra engaged
Vishwakarma, the celestial architect, in the construction of a huge palace. Wearied by its construction, which was not ending, Vishwakarma prayed to God for help. God came there, and He asked Indra, “Such a huge palace! How many Vishwakarmas have been engaged in its making?” Indra was surprised by the question, and replied, “I thought there was only one Vishwakarma.” God smiled and said, “Like this universe with fourteen worlds, there are unlimited universes. Each has one Indra and one Vishwakarma.”

Het boek Mens tussen hemel en aarde van Willem Schulte Nordholt laat het euvel zien dat we nog steeds niet bereid zijn van de geschiedenis te leren. De geschiedenis is de vrucht van de innerlijke wereld. Maar is het wetenschappelijk bezien interessant dat door ‘trial and error’ bestuur het wiel steeds opnieuw wordt uitgevonden? Het rapport 'E i V' wil aantonen dat het wiel al is uitgevonden en dat het wel nuttig kan zijn van de geschiedenis te leren. Cultuuroverdracht, gedragsverandering, de wenselijk geachte mentaliteitsverandering kan alleen wat worden als we fouten durven maken, ze ruiterlijk toegeven en ervan leren. Solide, sterke ego’s durven hun fouten toe te geven. Grote ego’s geven externe omstandigheden de schuld. Dit geldt top down en bottom up, dus zowel voor de bestuurlijke elite als voor de man cq. vrouw in de straat.

Docenten gekneveld door papierverslindend verkoopsysteem van grote uitgeverijen (Theo Witte de Volkskrant 16 mei 2022 p. 20):
Kleine uitgeverijen van schoolmethoden worden uit de markt gewerkt door de
grootste drie bedrijven. Die binden schoolleiders en leerkrachten via een licenties voor jaren aan zich. Heel slecht voor het onderwijs.
De
drie grootste educatieve uitgevers - Malmberg, Noordhoff en ThiemeMeulenhoff - hebben een abonnementssysteem voor schoolboeken ontwikkeld dat ogenschijnlijk aantrekkelijk is voor scholen, maar dat in de praktijk duurder uitpakt en veel nadelen heeft. Het is niet duurzaam, beknot de vrijheid van docenten en leidt tot monopolisering en dus verschraling van de vrije leermiddelenmarkt.
Gebruikers van het
LiFo-systeem doorzien kennelijk ook niet wat de langetermijneffecten zijn van deze marktstrategie. Doordat de LiFo-producten van de grote drie uitgeverijen in steeds meer aanbestedingsbestekken worden uitgevraagd, komen de kleinere uitgeverijen buitenspel te staan omdat zij niet tot dit systeem kunnen toetreden. Uiteraard is dat de bedoeling van deze drie multinationals, maar dit is natuurlijk zeer nadelig voor onzer vrije en gevarieerde leermiddelenmarkt.

De kwintessens van het rapport 'E i V', het Meta-leren berust op het bewustzijn van bewustzijn (helicopterview, Top down perspective).
Het
innerlijke bewustzijn (zelfbewustzijn, reflexief bewustzijn, bewustzijn van bewustzijn) is een levenscyclus (Huwelijksquaterniteit) die in het universele bewustzijn ligt besloten. Bewustzijn manifesteert zich door een levenscyclus. Er bestaat niet alleen bewust en onbewust, maar ook het verschijnen en verdwijnen van het bewustzijn. De manifestatie van het bewustzijn is continu aan verandering onderhevig. Geesteswetenschappen leggen op het innerlijke universum de nadruk.

De leescrisis in het onderwijs
Hoe minder je leest, hoe minder je weet (Yra van Dijk & Marie-José Klaver De Groene Amsterdammer 19 mei 2022 p. 38-43):
De
leesvaardigheid onder jongeren in Nederland is in één generatie tijd sterk afgenomen. Is de digitalisering daar debet aan? In andere gedigitaliseerde landen lezen jongeren wél goed. Uit analyse blijkt: het fundament van het onderwijsgebouw is rot.

Het tekort aan mannen is niet het grootste probleem in het basisonderwijs (Aluid Truijens de Volkskrant 11 januari 2022 p. 15):
Wat zijn Wiersma en collega Robbert Dijkgraaf, samen verantwoordelijk voor de lerarenopleidingen, nu met de pabo van plan?
De ontwikkeling dat kinderen
steeds minderen leren, en slechter gaan lezen en rekenen, moet acuut worden gekeerd. Dat is de heilige en loeizware opdracht.\\ Het aantal mbo-studenten voor onderwijsassistent is in vijf jaar met 30 procent gestegen; velen van hen willen doorstromen naar de pabo. Dat enthousiasme is mooi, maar je zou wensen dat er ook zo’n grote instroom van universitair opgeleide basisschooldocenten is. Dat wil niet echt lukken. Die academici kunnen ervoor zorgen dat meer wetenschappelijke kennis de basisscholen bereikt en dat voortaan gewerkt wordt met methoden die bewezen effectief zijn. Ook zouden deze leraren (m/v) de nieuwsgierigheid en onderzoeksdrang van kinderen (m/v) kunnen stimuleren. Dat moet Dijkgraaf en Wiersma aanspreken.

Taalkeuze krant is van levensbelang (Udo Grégoire de Volkskrant 10 januari 2022 p. 21):
Iedereen die dat wil zien, kan het zien. Ook in de Volkskrant is naar mijn mening aanwijsbaar sprake van
onverantwoordelijk taalgebruik. Herlees de pagina’s van vorige week maandag (Voorpagina) en dinsdag (column Aleid Truijens) waarop de beoogde bewindslieden worden gepresenteerd. Veel nare en onnodige zinnen, denigrerende en verdachtmakende insinuaties, stemmingmakerij en negativisme.
Mijn
opbouwende kritiek mag als aanvullend gezien worden op de bijdrage van Carla Grootjen en de daaropvolgende Zelfreflectie van hoofdredacteur Pieter Klok waarin aanbevelingen voor een vernieuw(en)de journalistieke cultuur zijn vermeld.
Niet onbelangrijk: de taalkeuze van de Volkskrant is van levensbelang voor de krant zelf. Vanaf dat ze konden lezen heb ik mijn kinderen opgevoed met het belang van journalistiek. Nu hoor ik ze met enige regelmaat zeggen: ‘Die hijgerige / insinuerende / negatieve / stemmingmakende / polariserende journalistiek zorgt dat ik afhaak.’ Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Dus...

Essay Oorlogsbespiegelingen
Zowel hopeloos als ernstig (Sana Valiulina De Groene Amsterdammer 19 mei 2022 p. 44-47):
Poetin is niet plotseling uit de Siberische bossen tevoorschijn gesprongen en de oorlog begonnen.
Hij is het product van de hebzucht van het Westen. Schrijfster Sana Valiulina beziet de oorlog vanuit Griekenland.
Ex-premier Tsipras heeft
kritiek geuit op Zelenski omdat deze in zijn toespraak voor het Griekse parlement een videoboodschap van twee vrijwilligers van Griekse origine, tevens leden van het Azov-bataljon, liet afspelen waarin ze in het Russisch om hulp vroegen. Van oudsher woont er een Griekse gemeenschap in Marioepol. Tsipras vond het ontoelaatbaar dat het bataljon er ultrarechtse ideeën op nahield. De Russische media spreken over een schandaal in het Griekse parlement.

Tokidoki (Paulien Cornelisse 19, 20, 21 en 22 juli 2021 NPO2):
Met haar gevoel voor humor én voor taal gaat Paulien Cornelisse in Tokidoki op onderzoek in het land van de rijzende zon. Elke aflevering van Tokidoki, dat
‘soms’ betekent in het Japans, is opgehangen aan een uniek Japans woord, dat eigenlijk niet te vertalen is.
In
Tokidoki kijkt Paulien Cornelisse met haar blik op taal naar het land. Neem kawaii dat schattig betekent en een essentiële rol speelt in de Japanse samenleving. Dat staat in contrast met de onschattige aspecten van de Japanse samenleving: het feit dat Koreanen als minderwaardig worden gezien, dat werknemers zich regelmatig doodwerken, en dat buitenechtelijke kinderen totaal niet geaccepteerd worden. Sociale zekerheid is er bijna niet, maar bij de kernramp in Fukushima werden er dagelijks busladingen vrijwilligers vanuit Tokio naar het rampgebied versleept.
Paulien en Japan
Sinds haar vijfde is Paulien gefascineerd door Japan. Tijdens haar studie heeft ze een uitwisseling gedaan met de universiteit van Hiroshima. Ze reisde door het land en maakte er vrienden. Ook leerde ze er Japans.
Tokidoki is een van mijn lievelingswoorden. Natuurlijk vanwege de klank. Maar ook vanwege de betekenis. Japanners zijn namelijk niet alléén maar rigide of alleen maar gereserveerd. Ze breken ook los en ze zijn ook grappig, ze stellen zich open en je kunt ze ook begrijpen.’
waarom Japan?
Wat een raar land, dat Japan. Ongezellige activiteiten als
harakiri en kamikaze komen er vandaan. De mensen eten er levende vissen en ze grossieren in sadistische amusements-tv. Maar wat weten wij nou echt van Japan? Van dit land dat zich tweehonderd jaar van de wereld afkeerde, uitgroeide tot een wereldrijk, de Tweede Wereldoorlog verloor en daarna weer overeind krabbelde?
Het wordt tijd dat wij naar het Oosten kijken. Want op vrijwel alle gebieden loopt Japan voorop. Technologisch uiteraard: het was het eerste land met het mobiel internet, de eerste
zorgrobot, en ooit de eerste contactlens. Technologie is hier geen randverschijnsel, maar zit vervlochten in de manier van leven. Maar ook in de donkere kant van technologie is Japan een voorloper: jongeren die hun huis maanden, of soms jaren niet uitkomen – hun computer is genoeg. Is dit het voorland van onze generatie jongeren?
over Paulien Cornelisse
Het is geen toeval dat in deze serie
taal een belangrijke rol speelt. Paulien Cornelisse, de presentator, brak door met de bestseller Taal is zeg maar echt mijn ding. Ook staat zij in de theaters met cabaretvoorstellingen, meest recent met de voorstelling Om mij moverende redenen. In april 2016 verscheen haar fictiedebuut, De verwarde cavia.

Desmond Shum Red Roulette (Anouk Eigenraam FD 2 december 2021):
‘Zelfs als je mijn lijk uit een doodskist trekt en erop slaat, zul je nog
geen viezigheid vinden.’ Aldus Whitney Duan, ex-vrouw van de Chinese zakenman Desmond Shum, in het boek over hun leven. Duan wil hiermee zeggen dat ze brandschone handen heeft. Maar wie $15.000 kostende golfclubsets en horloges, etentjes en flessen wijn beschouwt als ‘een teken van affectie’, houdt er een vrij flexibele ­definitie van corruptie op na.
Het boek — bij vlagen erg ‘
en toen, en toen’ — is geen verontschuldiging voor al het gemarchandeer. Slechts één keer zegt Shum dat hij ‘volledige verantwoordelijkheid neemt’ voor al zijn daden. Verder pronkt hij met champagne, privéjets en Rolls-­Royces, omdat hij graag ‘nieuwe dingen probeert’ en maakt hij zich ervan af met ‘dat was nu eenmaal het systeem’. Dat irriteert soms, maar fascineert ook, en hij zet je aan het denken met zijn statements. Zo stelt hij dat het Westen de partij alleen maar sterker heeft gemaakt in al zijn ­inhaligheid, maar nu aankijkt tegen een wereldmacht.
Shum ziet dat het tijd is voor een exit als steeds meer partijleden uit hun kennissenkring achter de tralies verdwijnen. De wind waait dan al heel anders in China.
Businesstycoons, die jarenlang geld binnenbrachten, zijn niet meer nodig. Shum vertrekt, maar voor Duan is het te laat. De pek waarmee ze omging, lijkt haar besmet te hebben.

Helmut Kohl (Arnout Brouwers Volkskrant 3 juli 2017 p. 17):
Daarbij werd hij geholpen door een duidelijke visie over de toekomst van Duitsland en Europa - en door het besef dat 'fouten in het buitenlands beleid zeer kostbaar kunnen zijn', zoals hij de journalist Christoph Bertram vertelde. Het vermogen grote zaken van bijzaken te scheiden heeft aan belang gewonnen nu het Europese project van vele kanten onder vuur ligt - en niet in de laatste plaats van veel Europese burgers.
Inmiddels hebben we ook de keerzijde gezien van Kohls grote project. Zo wordt bijvoorbeeld de euro geplaagd door problemen die zich niet laten oplossen met visionaire redes. En een Europese Unie van 27 lidstaten laat zich niet besturen als een veel kleiner clubje van gelijkgezinde landen.
Kortom, het succes van Kohls project heeft Europa een nieuw tijdperk binnengeloodst, met nieuwe problemen en uitdagingen. Nog even urgent evenwel is de behoefte aan staatsmanschap en aan Europese politici die in staat zijn strategisch te denken.

Parasiteren (Arnon Grunberg Volkskrant 3 juli 2017):
In het Europees Parlement in Straatsburg is zaterdag afscheid genomen van Helmut Kohl. Over zijn kist lag de Europese vlag gedrapeerd. Terecht werd verwezen naar 1984 toen Kohl en Mitterrand hand in hand stonden om de slagvelden van Verdun te herdenken - voor het eerst sinds de Eerste Wereldoorlog betrad een Franse president een Duitse militaire begraafplaats. Wie wil weten waarom de Europese vlag over Kohls kist lag gedrapeerd, heeft aan één woord voldoende: Verdun.
Merkels rede in Straatsburg was ontroerend. Ja, indertijd heeft zij het mes in Kohls rug gestoken, maar je kunt ook de mensen liefhebben in wier rug je een mes steekt. Dat is politiek, en als bekend is ook privé politiek.
Extreem-rechts wil de 20ste eeuw ontkennen. Wie het verleden ontkent, is niet zozeer gedoemd het te herhalen, wie het ontkent parasiteert op zijn eigen cultuur tot er niets meer van die cultuur over zal zijn.

Hier die bonus (Maaike van Gilst Volkskrant 3 juli 2017 p. 19):
Hulde aan de Betrouwbare Mannetjes in Opinie van de krant van 1 juli! Het is een regelrechte schande dat nu alweer de poten onder de bonuswetgeving worden weggezaagd. In dit land bestaat er geen idealisme, zelfs niet als het om de veroorzakers van een wereldwijde crisis gaat die bijna tien jaar geduurd heeft. Nee, zodra de koopman weer geld ruikt legt de dominee, die toch al weinig populair is de laatste jaren, het loodje.

Principes (Marjan Slob Volkskrant 3 juli 2017 p. 19):
Hier een dagdroom: stel dat Schippers op dag één van de onderhandelingen de vergroening van de economie had aangesneden. Dat is nog eens een win-win-dossier! Hier zijn schuttersputjes nog niet gegraven en hadden ondernemers en milieuactivisten elkaar spannend en zinvol kunnen aanvullen. Een historische doorbraak lag in het verschiet - en nog wel op een cruciaal en fundamenteel onderwerp! In de roes daarna zouden de ijzeren principethema's vermoedelijk opeens oude politiek hebben geleken. Leuke bijkomstigheid: groene economie is ongeveer het enige thema dat die zelfgenoegzame Buma uit de comfortzone zou hebben gedwongen.
Helaas, de realiteit is dat de formatie hapert vanwege non-discussies over starre principes. Hoe heeft juist de pragmatische VVD het zo ver kunnen laten komen?
Ik denk dat dit, ironisch genoeg, komt doordat de VVD zo weinig gevoel heeft voor principes.

Naar een ecologisch georiënteerd humanisme (Fernando Suárez Müller Civis Mundi 29 november 2015):
2. Paden in Utopia
In het communale model wordt zowel de productie van goederen als de consumptie ervan gereguleerd door coöperatieve organisaties. In Bubers ideale samenleving bestaan er dus niet alleen productieve coöperaties, maar ook consumentenorganisaties die samen de economie reguleren. De economie zou dus volgens Buber alles behalve een vrije markt moeten zijn. De politieke utopie van het neoliberalisme moest toen nog worden geschreven en verscheen in 1957. Hans Achterhuis wijst in zijn Utopie van de vrije markt terecht op het feit dat de vrije markt geen natuurgegeven is. Zij is gebaseerd op een filosofische stellingname en een visie op de mens die hij in de romans van Ayn Rand het best ziet uitgebeeld.[12]
In het model van Buber staan decentralisatie en vrije associatie centraal. Hij neigt in feite naar het ideaal van de kibboets. Socialiteit is voor Buber tegelijkertijd ook een uitdrukking van spiritualiteit, zoals reeds in zijn boek Ich und Du uit 1926 wordt beargumenteerd.[13]
In het communale idee staan de principes van gelijkheid, vrijheid en solidariteit centraal.
6. Een nieuwe verhouding tot de natuur
De verhouding van de mens tot de natuur werd al bij Callenbach gekarakteriseerd als in wezen poëtisch en religieus. Deze verhouding maakt ook duidelijk waarom het nieuwe humanisme – dat het antropocentrisme en de menslievendheid niet zozeer opgeeft, maar overstijgt – ecocentrisch en eigenlijk ‘deontocentrisch’ is. Dit veronderstelt in zekere zin
een sterke sensibiliteit voor religie en spiritualiteit. De mens blijft in het nieuwe humanisme van eminent belang, niet alleen omdat hij de drager is van een bepaald type rechten, maar vooral ook omdat hij als enig aardse wezen inzicht heeft in zijn plichten. Als enige heeft hij een rationele toegang tot wat ik de ‘deontosfeer’ zou willen noemen – tot het domein der plichten. Dit rationele plichtsbesef maakt de mens tot een wezen met echte verantwoordelijkheid. De mens heeft meer plichten dan rechten omdat hij ook plichten heeft jegens dieren, planten en natuurverschijnselen.
7. Dionysische dithyramben
Het volstaat niet om schaarste te bestrijden; men moet ook overvloed vermijden.

'Ik ben dol op discipline' (Annette Embrechts interviewt Anna Tsygankova Volkskrant Magazine 11 november 2017 p. 14-20):
Ze groeide op in Siberië, danste bij het Bolsjoj Theater in Moskou en is nu de grote ster van Het Nationale Ballet. Maandag ontvangt Anna Tsygankova, zeven maanden zwanger, de Prijs van Verdienste. 'Ik kan niet wachten tot ik moeder ben.'
Waarom koos je in zo'n muzikale omgeving toch voor ballet?
'Ik wist sinds ik me kan herinneren al dat ik later zou gaan dansen. Ik kon niet stilzitten, pianospelen was me te traag. Toch wilde ik per se ballet én piano studeren, omdat ik al jong wist hoezeer de kennis van muziek mijn kijk op ballet zou verrijken. Het was niet makkelijk om beide studies te combineren. Maar ik heb nooit aansporing nodig gehad, ik heb een aangeboren voorkeur om me te focussen. Ik ben dol op discipline. Ik hou van orde. Als kleuter al wreef ik de vleugel op tot-ie glom en stalde daaronder netjes mijn favoriete speeltjes uit. Ik creëer graag harmonie.'
Je zegt dat je spiritueel in het leven staat.
'Er zit altijd groei verborgen in de omgang met tegenslag, hoe heftig ook. Daar kun je naar op zoek gaan. Het is belangrijk je krachtbron aan te boren die zorgt dat je doorgaat. Dat heb ik van het leven geleerd: nooit opgeven, no matter what.'

Het weegschaaltje van Paul Brill laat juist zien dat de Russen niet voor de manipulatieve spelletjes van extremistische Republikeinen onderdoen. De inzichten van de twee Russinnen H.P. Blavatsky en Ayn Rand en hun drie axioma's staan diametraal tegenover elkaar. Het is belangrijk je krachtbron, lees eeuwige levensbron aan te boren die zorgt dat je doorgaat. Het gaat uiteindelijk om de éne werkelijk waarin zowel het gezichtspunt van H.P. Blavatsky als van Ayn Rand naar voren komt. Ayn Rand baseert zich op het bestaan. H.P. Blavatsky belicht niet alleen het niet-‘bestaand’ (onbestaande) maar ook het ontstaan, de blauwdruk, die aan de schepping ten grondslag ligt. H.P. Blavatsky belicht de twéé kanten van één medaille, het heeft op de relatie De Ander als spiegel betrekking.

Politieke correctheid: horen, zien en dan zwijgen (Sander van Walsum Volkskrant 20 januari 2016 p. 12-13):
Wanneer ben je eigenlijk politiek correct?
Dat je politiek correct bent, zeggen niet veel mensen van zichzelf. Daarvoor is het begrip te beladen. Maar wat is politiek correct eigenlijk? Een onverbloemde verkenning.
Voor de Amerikaans-Nederlandse historicus James Kennedy, decaan van het University College Utrecht, getuigt de verheimelijking van de gebeurtenissen in Stockholm echter meer van politiek opportunisme dan van politieke correctheid. 'Er zijn dingen verdoezeld die de regering in verlegenheid zouden hebben gebracht. Dat is heel onverstandig geweest, maar de weigering om onwelgevallige feiten niet onder ogen te zien, is volgens mij toch iets anders dan politieke correctheid.'
Die zienswijze strookt met de klacht die voormalig topambtenaar Roel Bekker uitte in zijn boek Marathonlopers (2012) dat ambtenaren niet langer worden geselecteerd op hun bereidheid hun politieke bazen tegen te spreken, maar meer op hun vermogen hun bazen voor politieke problemen te behoeden. Het politiek opportunisme waarover Kennedy het had, is dus geïnstitutionaliseerd - niet alleen in Nederland, maar ook elders.
Henk en Ingrid
Politiek correct: dat is volgens Geert Wilders de Haagse elite die Henk en Ingrid niet heeft willen behoeden voor een moskee om de hoek en een azc in de stad. Wilders vertolkt heel effectief de oeroude angsten voor 'de vijand in ons midden', de 'vijfde colonne' waarover Theo van Gogh en Pim Fortuyn al spraken in verband met de islamisering van Nederland.
Elk tijdvak heeft z'n eigen vijfde colonne en meestal moest achteraf worden vastgesteld dat het met de gevreesde dreiging nogal meeviel. Maar na de aanslagen door moslims die in Europa zijn opgegroeid, na de moord op Theo van Gogh en na de gebeurtenissen in Stockholm en Keulen kan Wilders op akelige feiten wijzen. Dat doet hij dan ook met overgave.

De afschaffing van de dividendbelasting in Nederland berust zuiver op politiek opportunisme.

Waarom het Russinnen wel is gelukt (Maartje Laterveer Volkskrant 4 februari 2017 katern Vonk p. 14-15):
Allemaal leuk meiden, al die marsen met pussy hats en zo, maar zal het iets uithalen? Maartje Laterveer roept vrouwen op het anders aan te pakken en vooral te leren van de geschiedenis.
Hetzelfde geldt voor het hele feministische discours, voor zover dat verder reikt dan Beyoncés Flawless. Geregeld lees ik een jonge feminist iets verkondigen wat al een halve eeuw geleden door Simone de Beauvoir is opgeschreven, of door Gloria Steinem of Dorothy Parker.
Is het niet eens tijd dat we voortborduren op het intellectuele klimaat dat onze voormoeders schiepen? Blijkbaar waren hun inzichten niet afdoende, anders stonden we niet weer op de barricaden. En dat staan we, wereldwijd. We willen nog steeds hetzelfde: vernieuwing. Een verandering van de status quo. Een wereld waarin we niet allereerst als vrouw worden gezien, maar als mens. Kennelijk hebben we daarvoor nog iets anders nodig dan wetswijzigingen. Een revolutie in denken, in perceptie. Maar wil je een revolutie, dan zul je revolutionair moeten zijn.
Misschien helpt het als we onszelf om te beginnen gaan zien als mens. Niet als vrouw, niet als 'prachtig', maar als mensen met ideeën, theorieën en alternatieven voor Trump, Poetin en al die andere despoten. Als iemand daar een denktank voor wil beginnen, dan ben ik je mens.

Theo Witvliet (1939) werkte aan de Universiteit van Amsterdam als hoogleraar ‘Geschiedenis van het christendom in de moderne tijd’ en was gasthoogleraar aan de Universiteit van Genève. Internationale bekendheid kreeg hij door vertalingen van zijn publicaties over de bevrijdingstheologie, Een plaats onder de zon (1984) en De weg van de zwarte Messias (1984). Verder schreef hij onder meer Gebroken traditie (1999) en Het geheim van het lege midden (2004).
Een mens is vóór alles een relationeel wezen: zonder de ander kan hij nooit tot zichzelf komen. Eenzijdige nadruk op het vieren van het ‘ik’ veroorzaakt veel teleurstelling en ongeluk; niet alleen individueel, maar ook voor de samenleving. Dit is de kern van het gedachtegoed van Martin Buber (1878-1965), die samen met Freud en Einstein behoort tot de invloedrijkste Joodse denkers uit de vorige eeuw. Hij verwoordde zijn visie in onder andere Ik en Jij, Chassidische vertellingen en Godsverduistering – boeken die wereldwijd generaties hebben bezield.
In Kwaliteit van leven laat theoloog Theo Witvliet zien dat Bubers humanisme ook in de gepolariseerde wereld van vandaag van grote betekenis kan zijn: werkelijke ontmoeting, echt gesprek, vertrouwen ondanks alles. In dit essay volgt Witvliet Bubers levensweg en gaat met deze godsdienstfilosoof in gesprek. Het resulteert in een spannende, intensieve ontmoeting.

Het zijn altijd mensen, die de religie vormgeven. Volgens Karen Armstrong schuilt in religie een tweeslachtigheid, die de ene keer tot verzoenende vreedzaamheid leidt en in een andere context zomaar kan omslaan naar de meest onverzoenlijke gewelddadigheid. Karen Armstrong: De profeet Mohammed was de Volmaakte Mens van zijn generatie en een bijzonder doelmatig symbool van het goddelijke.
De moslims konden bogen op hun soefische ideaal van de Volmaakte Mens, het eindpunt van de schepping en het doel van haar bestaan.

Het is mogelijk een religieuze en (tegelijkertijd) democratische staat te hebben, betoogt de Iraanse dissidente islamist Abdolkarim Soroush. De fout die mensen telkens maken, is dat ze hun identiteit zien als iets dat vaststaat, niet als iets dat in ontwikkeling is. Maar de eigen identiteit veranderen, is een deel van de eigen identiteit. Worden is een deel van Zijn.

Het moderniseren van de islam is dus niet een radicale innovatie, maar een voortzetting van de oude praktijk.

Als je de overtuiging bent toegedaan dat de heilige teksten je veel wijsheid kunnen schenken, hoef je niet bang te zijn dat de vrijheid ze te interpreteren zal leiden tot secularisatie. De behoudzucht van de conservatieven komt dus eigenlijk voort uit een diepgeworteld wantrouwen ten aanzien van de rijkdom van de religieuze bronnen.

Prof. Koningsveld schrijft dat de gedachte van de Egyptische Nobelprijswinnaar Najib Mahfuz is dat de islam, als godsdienst van de ‘Gulden middenweg’, de beide voorafgaande godsdiensten van 'jodendom en christendom' heeft overstegen door beider grondbeginselen in zich te verenigen, een lange islamitische voorgeschiedenis heeft en ook gezien kan worden als in overeenstemming met de Koran ('De Jezuslezingen' publicatie Volkskrant).

'Hollands DNA' schokt Britten (Maarten Keulemans Volkskrant 23 mei 2017 p. 25):
Aanleiding voor de archeologische ophef is de eerste grote genetische studie hoe de zogeheten 'klokbekercultuur' zich door Europa verspreidde. Die cultuur, gekenmerkt door fraaie, kerkklokachtige potten en grafheuvels vol opvallend boogschuttersgerei, verspreidde zich vanaf ongeveer 2700 voor Christus vanuit het huidige Spanje noordwaarts.
De hoop is gevestigd op nader onderzoek van hele grafvelden, en van isotopen waaruit is af te lezen waar de mensen in kwestie ongeveer moeten hebben gewoond, zegt Fokkens. Nu al lukt het om van bepaalde prehistorische doden aan te tonen dat ze van ver kwamen, of bijvoorbeeld tijdens hun leven moeten hebben rondgereisd.
In elk geval zal de studie de annalen in gaan als de eerste archeologische dna-studie over de prehistorie waarin Nederlandse skeletten een belangrijke rol spelen, zegt Altena. Zijn de 'Hollandse horden' tenminste nog érgens binnengevallen.

Christian Vandekerkhove, proefschrift Johannes Jacobus Poortman, het Hylisch Pluralisme en de Multicorporaliteit als mogelijk epistemologisch sluitstuk in de kloof tussen wetenschap en religie en tussen de religies onderling, promotor: Hans Gerding.

In het Het Witte Lotusblad (Belgische Theosofische Vereniging, Loge Witte Lotus) zijn twee artikelen van Christian Vandekerkhove over Rudolf Steiner verschenen, kies categorie: Nieuwsbrief en vervolgens nr. mei 2007 en juni 2007. De Nieuwsbrief van juni 2007 bevat de volgende eindconclusie die op mijn rapport aansluit:
Christian Vandekerkhove: Ik zou durven stellen dat de breuk tussen de Antroposofische Vereniging en de Theosofische voor beide stromingen één grote gemiste kans is geweest om samen aan een groot monument te bouwen in een sfeer van eenheid in verscheidenheid.

Kiezen we voor integrale verhoging van de kwaliteit of van de kwantiteit?
Door de sterk toegenomen hoeveelheid informatie wordt het lastiger waarheid van onwaarheid te onderscheiden. Het gaat er om te leren vraagstukken vanuit een breder perspectief te benaderen. Bewustzijnsverruiming verhoogt de levenskwaliteit. Gedragsverandering treedt op wanneer het kwartje valt. Bij kwantiteit gaat het om bewustzijnsvernauwing. Nadruk op kwantiteit leidt uiteindelijk tot ‘Big Brother’, een door de omgeving gestuurd robotgedrag. Het is wenselijk dat het onderwijs aan dit mechanisme, aan het leren interpreteren meer aandacht besteed.

De essentie van het 'poldermodel' is dialoog en evenwicht. Bij dialoog hoort tegenspraak en bij evenwicht tegenwicht. Het belangrijkste voor het goed functioneren van de overheid is tegenspraak, tegenwicht. De WRR reflecteert op macroniveau.

WRR en het tegengeluid
Peter Scholten, ‘De WRR is van groot belang voor het debat’, Volkskrant 19 oktober 2007: De ironie van veel kritiek op de WRR is dat deze kritiek uitgaat van een achterhaald beeld van ‘de wetenschap’. Enerzijds wordt de WRR regelmatig verweten zich te veel met politiek te bemoeien in haar keuze voor een bepaald perspectief op het integratievraagstuk. Dit ‘politiek perspectief’ zou bovendien herhaaldelijk zijn veranderd; waar het rechten en plichten-verhaal van het rapport uit 1989 werd gezien als ‘rechts’, worden de recente rapporten gezien als uitgeproken ‘links’. Anderzijds zou de wetenschap ‘objectieve waarheden’ moeten aanleveren; maar wetenschappelijke kennis wordt voortdurend gerelativeerd, zeker wanneer het weerbarstige problemen betreft als integratie. Het idee dat het integratievraagstuk ‘maakbaar’ zou zijn met behulp van voldoende onderzoek zou toch inmidels verworpen moeten zijn in zowel politiek als wetenschap.

Een belangrijk deel van de problemen die we nu signaleren hebben we mede door het afschaffen van checks & balances zelf gecreëerd. De vraag dringt zich op welke debacles moeten zich voordoen voordat echt actie wordt ondernomen. Met name het vrijblijvende Nieuwe Leren draagt niet aan het oplossen van het integratievraagstuk bij. Het gaat er juist om dat de jeugd echt leert waar het in het leven om draait. Deze kennis moet dan wel top down worden aangeboden.

In de Miljoenennoata staat dat het beleid voor de opgave staat om voorwaarden te scheppen voor het welzijn van komende generaties. 5D gaat er vanuit dat wetenschap en politiek de randvoorwaarden voor het macrokader bepalen waarbinnen het individu zijn mogelijkheden kan benutten. Daartoe is het wel van belang dat met de twee kanten van één medaille rekening wordt gehouden.

Het vervolg van deze inleiding geeft de blauwdruk van het 5D-concept. De essentie van het verhaal is dat we de slinger steeds opnieuw te ver laten doorschieten. Slimmer zou zijn met de verborgen 5e dimensie rekening te houden. De blauwdruk, het zelfreinigende vermogen berust op het oeroude principe van zaaien en oogsten. Dit geldt zowel voor de korte als de langere termijn.

Het op grotere schaal accepteren van het zelfreinigende vermogen moet er uiteindelijk toe leiden dat het korte termijn denken door een evenwichtiger lange termijn visie wordt gedragen.

De ‘Eenheid in Verscheidenheid’, de eenheid van het leven en het veelvoud van de vormen wordt met behulp van de kubus c.q. bol tot uitdrukking gebracht. In het snijpunt van de kwantitatieve, de kwalitatieve en de verticale as, ofwel de as van resp. de persoon, de feiten en de principes, vinden we de alles samenvattende 6 gezichtspunten van de filognosie, het neutrale punt waar de synthese en de realisatie plaatsvindt.

In de in 2007 gehouden Nexus Conferentie verlangt discussieleider Rob Riemen terug naar Plato’s academia, naar het ideaal dat je door onderwijs leert hoe goed te leven. Dus uiteindelijk het goede leven van Plato deelachtig te worden. Ronald Plasterk vindt dit echter onzin, daar is de universiteit niet voor. Hoeveel boter heeft Ronald Plasterk op zijn hoofd?

====

Blauwdruk (Hermeneutische cirkel, Zwaartekracht, Energie en Informatie, Authentiek leiderschap)

Helena Blavatsky: Het Heelal wordt van binnen naar buiten bestuurd en geleid. Zoals boven, zo is het ook beneden, zoals in de hemel, zo ook op aarde; en de mens – de microkosmos en het verkleinde evenbeeld van de macrokosmos – is de levende getuige van deze universele wet en van haar manier van werken. (Geheime Leer, Deel I, p. 301)
Carl Jung: Tot persoonlijkheid kan niemand opvoeden, die dat zelf niet is.
Guy Consolmagno: Religie is waarheid op zoek naar begrip, wetenschap is begrip op zoek naar de waarheid, en dat zijn twee fundamenteel verschillende dingen. (The mind of the universe NPO2 9 juli 2017)
Ben Verwaayen: Wanneer je authentiek bent, ben je ook transparant
Een leider moet iemand zijn die creëert wat moet komen. (Pieter Broertjes en Wilma de Rek Volkskrant 6 november 2010)
Griet Op de Beeck: Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal een blinde vlek hebben en dat daar de kern van alle waarheden ligt.
Stelling: In bureaucratisch aangestuurde organisaties leert het management wel problemen door te schuiven, echter niet om problemen op te lossen. Het management 'wast zijn handen in onschuld'.

Profiel: Rory Stewart
‘Politiek bracht het slechtste in mij boven’ (Rory Stewart De Groene Amsterdammer 6 maart 2024, p. 30-35):
Misschien was hij naïef, de 51-jarige Britse diplomaat, politicus, schrijver en podcastmaker
Rory Stewart. Toen hij een gooi deed naar het premierschap, of eerder, toen hij als twintiger door Afghanistan liep. Maar nog steeds hoopt hij de wereld te kunnen veranderen.
The Rest is Politics doet hij met Alastair Campbell, de communicatiestrateeg van Tony Blair, die indertijd gold als de macht achter de macht. Een conservatief en een Labour-man dus. Stewart spreekt zachtjes, hardop nadenkend; Campbell buldert. Het is week in week uit een redelijk verbluffende podcast, omdat ze over elk onderwerp eigen analyses paraat hebben waarin ze nauwgezet de onzichtbare krachten duiden die de ministers en staatshoofden doen bewegen. Ze kennen iedereen persoonlijk. Zeker in dagen van politieke crises – en die kende Westminster de laatste jaren overvloedig – voorspellen ze haarscherp welke keuzes de hoofdrolspelers kunnen en moeten maken.

Gaza George’ zet strijd voort in het Britse Lagerhuis (Patrick van IJzendoorn de Volkskrant 6 maart 2024, p. 31):
Zijn hele leven stelt het Schotse Kamerlid
George Galloway in dienst van de strijd voor de Palestijnen. Die kleurbekentenis kwam de politicus, die al sinds zijn 13de lid is van een politieke partij, niet zelden op verwijten van antisemitisme te staan.

Parlementair rapport ‘Blind voor mens en recht
Vermorzeld door de overheid (Thomas Muntz en Coen van de Ven De Groene Amsterdammer 6 maart 2024, p. 12-15):
De rechtsstaat was er niet voor de
slachtoffers van fraudejacht, concludeert de Tweede-Kamercommissie die het harde fraudebeleid van de overheid onderzocht. Maar wil de Nederlandse kiezer daar werkelijk iets aan veranderen?
Met zowel de probleemanalyse als het gehamer op de rechtsstaat en zelfs de aangedragen oplossingen lijkt dit rapport een langgerekt betoog van Pieter Omtzigt die een politieke partij en een verkiezingscampagne bouwde op de puinhopen van het toeslagenschandaal. Hij bevindt zich op dit moment in een grimmige situatie: zijn wijsheid is vereeuwigd in een rapport, maar zelf is hij verzeild geraakt in een formatieproces waarin bezuinigingen leidend zijn (mede door hemzelf), de rechtsstaat nog altijd wankelt en met partijen die aan de wieg stonden van alle ellende.

Westerse steun aan Israël zet Arabische activisten voor het blok (Jenne Jan Holland de Volkskrant 6 maart 2024, p. 13-15):
Het
bloedige optreden van Israël in Gaza vergroot de antiwesterse sentimenten in de Arabische wereld. Dat stelt mensenrechtenorganisaties in de regio, die vaak afhankelijk zijn van westerse steun, voor een dilemma. Kunnen zij dat geld nog wel aannemen?

De discussie over het mbo-rekenexamen mist de kern, namelijk dat gecijferdheid essentieel is in het dagelijks leven (Lonneke Boels de Volkskrant 6 maart 2024, p. 28):
Het gaat hier echter niet om
schools rekenen, maar om gecijferdheid. Gecijferdheid is een vaardigheid waar volgens de Algemene Rekenkamer (2016) in Nederland zo’n 2,1 miljoen volwassenen moeite mee hebben, met negatieve gevolgen voor zowel hun beroepsleven als hun dagelijks functioneren.

Ziet u hier de windmolens als staan (Niels Waarlo de Volkskrant 4 maart 2024, p. 13-15):
Na
hevige protesten ging het roer om: nieuwe windmolens zouden er enkel in goed overleg met gemeenten en omwonenden komen. Die lokale aanpak levert niet overal genoeg op, blijkt nu. Dus dreigt in Utrecht, de provincie met de minste windmolens, toch weer dwang.

IJsvrij (Fryslân Doc 2 en 3 maart 2024, NPO2):
Winters met
sneeuw en ijs worden zeldzamer en de kans op een Elfstedentocht wordt steeds kleiner. We verliezen niet alleen een natuurverschijnsel, maar ook een stukje cultuur. Wat doet dat met ons?
Met een
veranderend klimaat wordt de kans op een Elfstedentocht kleiner. Waar de tocht in de eerste 50 jaar elf keer is georganiseerd, heeft de tocht in de 50 jaar daarna maar vier keer plaatsgevonden. En de laatste tocht, van 1997, is inmiddels al 27 jaar geleden. Maar wat betekent dat voor de voorbereiding op 'De tocht der tochten'?

De Tafels van smaragd van Hermes Trismegistos zijn vergelijkbaar (Wet van analogie) met de 2 stenen tafels, de tien geboden waarmee Mozes van de berg af kwam. In de bijlage Triade + Tetrade worden De Tafels van smaragd aan de hand van de twee stenen tafelen en het thema prototype, lees, kwintessens of blauwdruk, toegelicht.

De kloof tussen Maakbaarheidsgeloof en Zelfvernietigingsdrang, de chaos in de wereld neemt toe doordat politici in het algemeen beter zijn in het doorschuiven dan in het oplossen van problemen. De relatie tussen Anthropogenesis en Cosmogenesis, de in de kosmos verborgen blauwdruk van het leven (rechtvaardigheid, zelfreinigende vermogen), lees negentropie maakt het mogelijk de chaos te bedwingen.

Door de interacties ('these + antithese') tussen de 'alfa- en de bètawereld' kan synthese ontstaan. De gammawetenschap is als het ware de schakel tussen de alfa- en bèta-wetenschappen. Het thema 'Egospelletjes en Unificatietheorie' komt in de De Bhagavad Gita uitgebreid aan de orde. Er is niets nieuws onder de zon.

Een jaar van tijdverspilling Meloni’s Italië
Hoofdregel: alles ontkennen (Anne Branbergen De Groene Amsterdammer 11 januari 2024, p. 18-23):
De ware schade die een rechts-populistische regering aanricht zit ’m vooral in alles wat níet gebeurt. Verhuld door schandalen en bombastische retoriek komt het land krakend tot stilstand, is de conclusie na ruim een jaar onder Giorgia Meloni.

Een afgetekende zege voor Giorgia Meloni, maar een regering vormen wordt een uitdaging (Pauline Valkenet Trouw 26 september 2022):
Een rechts blok krijgt een comfortabele meerderheid in het Italiaanse parlement.
Giorgia Meloni van de radicale Broeders van Italië wordt de eerste vrouwelijke premier van het land.

Krimpen om te kunnen overleven (Peter Giesen interviewt Ulrike Herrmann de Volkskrant 6 januari 2024, katern Zaterdag p. 2-4):
Om het voortbestaan van de mens te redden pleit de Duitse journalist
Ulrike Herrmann voor een oorlogseconomie naar Brits model: Maar de consumptie halveren, kan dat wel? ‘Het zal sowieso gebeuren. Dat is iets wat veel mensen niet begrijpen.’
Om de planeet te redden moeten we terug naar het consumptieniveau van 1978, schrijft de Duitse journalist
Ulrike Herrmann in haar boek Das Ende des Kapitalismus. De economie moet gehalveerd worden, omdat de aarde haar grenzen heeft bereikt. ‘Het probleem is alleen dat groene groei een illusie is, omdat de groene energie schaars en duur zal blijven. Ik geloof dat veel mensen niet beseffen dat we pas aan het begin van de Energiewende staan. Op dit ogenblik wordt iets meer dan 5 procent van de Duitse energievoorziening gedekt door wind en nog geen 3 procent door zon.’

Ik hoop op een ander moreel besef’ (Fokke Obbema interviewt Roger Cox de Volkskrant 5 januari 2024, p. 16-17):
Na het zien van de klimaatdocumentaire
An Incovenient Truth in 2006 staat het voor Roger Cox vast dat hij in actie moet komen. In de jaren erna ontwikkelt hij zich tot een van de invloedrijkste klimaatadvocaten ter wereld. ‘Ik heb concessies gedaan waartoe een normaal mens niet bereid is.’

Sinds Al Gores ‘An Inconvenient Truth’ vecht Roger Cox voor het behoud van de aarde (Gerard Reijn en Pieter Hotse Smit de Volkskrant 8 december 2020, p. 19):
Wie beschermt dan de armsten in de wereld?’
Dan valt hij even stil, neemt een slok water, en nog een, en ploegt zich dan met licht verstikte stem door de volgende zin: ‘En wie beschermt dan de toekomstige generaties die een aarde van ons zullen erven die ernstig beschadigd en in groot verval is achtergelaten?’
Gouden greep
Dat was een gouden greep. Cox kanaliseerde zijn zorgen door een boek te schrijven over de juridische mogelijkheden om de staat aan te pakken en deed dat vol overgave. Tegen zijn dochters zei hij: ‘We gaan dit jaar niet op vakantie, want papa schrijft een boek.’
Dat boek, dat werd
Revolutie met recht (2011). ‘De grote overwinning van de Urgenda-zaak bij de rechtbank is de vertaalslag van wat hij in zijn boek voor ogen had’, zegt studievriend Bruning. ‘Het schrijven van deze richtinggevende studie deed hij naast zijn gewone werk. Het was een offer voor hem, hij werkte er dag en nacht aan.’

Rotterdamse chroniqueur die de historie van de stad vereeuwigde om zijn eigen herinneringen aan de oorlog te verjagen (Lisa Spit de Volkskrant 3 januari 2024, p. 30):
Zoon René is blij dat zijn vader de overwinning van de PVV niet meer hoeft mee te maken. ‘
Dat was voor hem de grootste nachtmerrie. Hij zou direct de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog hebben aangehaald, de opkomst van Hitler, de desastreuze gevolgen van vreemdelingenhaat.’

Een effectieve overheid krijg je pas als burgers zich minder egocentrisch (Max Karremans de Volkskrant 3 januari 2024, p. 28):
‘Rotterdam stemt in met plan voor derde stadsbrug’, zo
meldde deze krant. Over deze oeververbinding wordt al dertig jaar gesproken en nu is de bestuurlijke knoop doorgehakt. Duidelijk met het algemeen belang voor ogen. Zoals de kosten, de overbelaste infrastructuur, de verbetering van de mobiliteit door de bouw van nieuwe trein- en metrostations en de bouw van dertigduizend (!) woningen.
Helaas is deze Rotterdamse casus
exemplarisch voor veel majeure ingrepen in de samenleving. Meer respect voor de zorgvuldige belangenafweging die de overheid moet maken en begrip voor de onmogelijkheid om iedereen zijn zin te geven, is gewenst.

Blijven bedrijven in 2024 naar zingeving zoeken? (Peter de Waard de Volkskrant 3 januari 2024, p. 23):
Het was dé
managementterm van de afgelopen tien jaar: maatschappelijk verantwoord ondernemen (mvo). Ondernemingen moesten gaan voldoen aan ecologische, sociale en governance (esg)-criteria: zorg voor het milieu, de mens en een goed bestuur.
Excuses zijn er genoeg.
Esg-criteria zijn eerder dynamisch dan statisch. Ze kunnen van de ene op de andere dag veranderen door bijvoorbeeld geopolitieke of wetenschappelijke ontwikkelingen. Wapens werden vorig jaar omarmd, windparken op zee kunnen een barrière zijn voor trekvogels, zonneakkers kunnen tot bodemvervuiling leiden. En het opwekken van groene waterstof is mogelijk duur, energie-intensief en gevaarlijk.
Maar klimaatverandering is een feit.

De vrolijke mislukking van rechtse utopieën
En toen kwamen de beren (Koen Haegens De Groene Amsterdammer 21 november 2023, p. 30-33):
Zowel
Geert Wilders als de kersverse Argentijnse president Javier Milei staat te popelen om het land te verbouwen. Veel radicaal-rechtse geestverwanten stichten liever een geheel nieuwe samenleving. Waarom lopen hun utopieën telkens uit op een grandioze mislukking?
PVV-ideoloog
Martin Bosma noemde in het verleden weliswaar Margaret Thatcher en Ayn Rand als inspiratiebronnen, maar het huidige partijprogramma staat bol van big government.
Na de oorlog vreesde hij dat ook zijn nieuwe, Amerikaanse thuisland ten prooi zou vallen aan het totalitarisme. Hij ontpopte zich tot bewonderaar van Ayn Rand. Deze Russische emigrante pleitte in haar populaire romans en filosofische essays voor een zo klein mogelijke staat. Het individualistische genie moest ruim baan krijgen.
Slechtere reclame voor hun politieke overtuigingen hadden de rechtse utopisten niet kunnen bedenken. Het doek viel definitief toen in 2016 het
Free State Project gelanceerd werd.\\ De nieuwe aanwas droogde op. Een groot deel van de oude garde is inmiddels vertrokken. ‘Het idee is dood’, zegt Hongoltz-Hetling. Op de vraag of dat grandioze fiasco een kwestie van domme pech was of dat het aan de ideologie lag, hoeft de voor de rest zo voorzichtig formulerende Amerikaan niet lang na te denken. ‘Ik denk dat deze mensen simpelweg stuk zijn gelopen op de dwaasheden van het libertarisme.’

Met 'zo'n klein dingetje' laat onze premier zien dat hij in zijn eigen bubbel gevangen zit en niet klaar is om te wenden. Een variant op het peterprincipe, het sprookje De nieuwe kleren van de keizer van Hans Christian Andersen is nog steeds actueel. In vergelijking met het Westelijke falen in Irak en Srebrenica is het neerhalen van de MH17 een klein dingetje.

Een leven in het teken van Europa: ‘belangrijke en onmisbare denker’ (Gijs Beukers de Volkskrant 18 december 2023, p. 12):
Lezen en vertellen over het oude continent Europa noemde Mathieu Segers een eerste levensbehoefte. De bevlogen hoogleraar, die een bankencrisis uitlegde aan de hand van een nummer van de Wu-Tang Clan, overleed op 47-jarige leeftijd aan de gevolgen van darmkanker.

Klimaatbeleid is als studeren voor een belangrijk examen: wekenlang gaan andere dingen voor (Michael Persson de Volkskrant 18 december 2023, p. 12):
In het
klimaatakkoord van Dubai is de olifant in de kamer halfzacht benoemd. Maar woorden doen er toe, ook als ze symbolisch zijn.

Gaat de koopman nog naar de dominee luisteren? (Michael Persson de Volkskrant 16 september 2023, katern Zaterdag p. 6-7):
De Tweede Kamer buigt zich deze week over een wet die
bedrijven verplicht verantwoord te ondernemen, de IMVO. Dit na hevig protest uit het bedrijfsleven. Uiteindelijk zal blijken: komen de dominee en de koopman nader tot elkaar?
Misstanden mogen straks niet meer op de koop toe worden genomen. Is de tijd rijp voor die zogeheten
ketenverantwoordelijkheid?

Niets te kiezen bij de waterschappen? Het is juist al jaren niet zo spannend geweest (Sheila Sitalsing de Volkskrant 4 maart 2023, Zaterdag p. 12-13):
Ook in de waterschappen spelen
conflicterende belangen waar u heus iets van vindt, betoogt Sheila Sitalsing. Een recente wetswijziging maakt de verkiezingen bovendien democratischer dan ooit. Dit is hét moment om de besturen op te schudden.
Theo Dersjant, eveneens journalist, beet zich vast in het waterschap Rivierenland (ze schrokken zich er te pletter, kritische belangstelling van een journalist, dat hadden ze niet eerder meegemaakt!), en schreef er het boek Oud bestuur over. Daarin stelt hij: ze doen in zo’n bestuur helemaal niets met hun gekozen mandaat. En geen haan die ernaar kraait.

Het schiet nog steeds niet op met verantwoord ondernemen in Nederland (Michael Persson de Volkskrant 28 januari 2022 p. 20):
Het Nederlandse bedrijfsleven is nog niet zo heel hard op weg naar een
duurzame toekomst. Volgens de Nieuwe Economie Index (NEx) van MVO Nederland is 15,4 procent van de economie duurzaam te noemen, een lichte stijging van slechts 1,3 procentpunt ten opzichte van vorig jaar.
Volgens Maria van der Heijden, directeur van MVO Nederland, zouden met name kleinere bedrijven zich er meer bewust van moeten zijn dat
op verschillende thema’s ook kleine stappen gezet kunnen worden.

De relatie tussen ‘Vergankelijk en Onvergankelijk’ berust op reciprociteit en Bijbels-complementarisme (Complementarianism) en wordt door Vyâsadeva in de Bhagavad Gita (hoofdstukken 2a,4,7,8,9,11,13,14,15,18a/b) toegelicht. Het oeuvre van H.P. Blavatsky is op deze relatie gebaseerd en wordt recent door Thich Nhat Hahn in met name zijn boek In de geest van liefde opnieuw aangehaald. In verband met de door Thich Nhat Hahn besproken soetra's, kan ook naar de Kama Sutra, een seksueel kookboek, worden verwezen. In Frankrijk zijn ook nog de gemeenschap van de boeddhistisch monnik Matthieu Ricard en van Roger Louis Schutz-Marsauche actief.

Bhagavad Gita
Voorwoord
Het thema van de Gita is welbekend. Arjuna is niet bereid om zijn plicht als Kshatrya (krijgsman) te doen - te vechten voor een rechtvaardige zaak - omdat dit het vernietigen van zijn eigen stamgenoten met zich mee bracht. Arjuna zag wel in dat hij voor zijn recht op moest komen en dat zijn taak een rechtvaardige zaak was, maar hij zou liever alle actie verzaken en afstand doen van de wereld dan zijn familieleden en vrienden om te brengen. Wij zien in het antwoord van Krishna hoe deze tegenover deze sentimentele en zwakke houding van Arjuna stond. Hij noemt het een verbinding die slecht past bij een Arya als Arjuna en geheel tegenstrijdig met de hoge idealen van eer en recht. Hij spoort Arjuna aan om niet toe te geven aan onmannelijkheid, om zijn laaghartigheid en twijfelmoedigheid van zich af te schudden en de taak te volbrengen waar hij voor staat.
Dit is de les die wij allen vergeten zijn en die de Gita ons weer in herinnering zal brengen: ‘Doe uw plicht en let niet op de vruchten ervan.
Hoofdstuk 4 Het bewustzijn verenigen in het brengen van offers en in filognosie:
(7) O zoon van Bharata, waar en wanneer er ook maar een afname is van de rechtschapenheid en het onrecht overweegt, manifesteer ik mezelf op dat moment.
(8) Opdat zij die dorsten naar de waarheid een leven mogen hebben en de onverlaten een halt wordt toegeroepen, verschijn ik generatie na generatie ten tonele met de bedoeling de weg van de menselijke principes van de waarheid, de zuiverheid, de boete en het geweldloze mededogen opnieuw te vestigen.

Na diplomatieke doorbraak over Gaza blijft internationale druk nodig voor een langetermijnoplossing (Carlijne Vos de Volkskrant 23 november 2023, p. 18):
Qatar en de VS zullen ongetwijfeld een rol hebben gespeeld bij de gevangenenruil en de gevechtspauze in Gaza. Maar vermoedelijk is Netanyahu vooral gezwicht vanwege de woede van de Israëliërs.

Europees Parlement zwakt Green Deal fors af: ‘Big Agro gaat boven gezondheid en de planeet’ (Marc Peeperkorn de Volkskrant 23 november 2023, p. 15):
Het Europees Parlement verwerpt een
halvering van het pesticidengebruik in de landbouw. De parlementariërs keerden zich woensdag ook tegen voorstellen om de groeiende stroom verpakkingsafval in te dammen. Daarmee is de Green Deal op twee belangrijke punten afgezwakt.

Joden in verzet tegen de Joodse staat: ‘Ik word vaak beschuldigd van antisemitisme’ (Marjolein van de Water de Volkskrant 21 november 2023, p. 13-15):
Nu draagt
David Prins zijn denkbeelden openlijk uit. Hij laat zijn telefoon zien, met op de achterkant een pro-Palestijnse sticker. ‘From the river to the sea’, staat erop. ‘Dat is een enorme stap geweest, die sticker plakken’, zegt hij. Zijn vader, de in 2015 overleden beeldend kunstenaar Ralph Prins, overleefde de Holocaust en ontwierp onder meer het Nationaal Monument Westerbork. Wat hij ervan zou denken dat Prins nu het anti-zionistische geluid vertolkt? Prins denkt even na. ‘Ik denk dat hij het heel ingewikkeld zou hebben gevonden.’

Oekraïne ervaart het gruwelijke, bloedige verschil tussen ‘partners’ en ‘bondgenoten’ van de Navo (Arnout Brouwer de Volkskrant 20 november 2023, p. 21):
Dit is de
crux. Alleen Navo-lidmaatschap voor het vrije deel van Oekraïne kan Poetin afschrikken en Oekraïne perspectief bieden. Maar menigeen in de weldenkende klasse hier gruwt ervan. Het zelfvertrouwen, het leiderschap, de wil om Oekraïne uit de klauwen van Poetin te redden − ze ontbreken.
Vlak voor
Poetins grote invasie schreef ik: De prijs wordt buiten de Navo-grenzen betaald. Finland en Zweden weten dat. De Zweedse defensieminister Pal Jonson zei onlangs bij Clingendael: ‘De Navo helpt partners, maar verdedigt bondgenoten.

Nexus-lezing 2023 Wynton Marsalis Calling Dr. Jazz: the Case for Integrity 12 november 2023 Aula Erasmus Universiteit Rotterdam (Interview met Wynton Marsalis)

Stop met beloften over het migratiesaldo, de politieke gevolgen kunnen desastreus zijn. Kijk maar naar David Cameron (Arthur Vuister de Volkskrant 3 november 2023, p. 24):
Pieter Omtzigt wil dat het migratiesaldo moet worden beperkt tot 50 duizend mensen per jaar. Maar controle over het migratiesaldo is niet mogelijk, zo bleek jaren geleden al in het Verenigd Koninkrijk.

De weg van genocide naar ecocide
Milieucriminaliteit – op grote schaal (Maurice Swire De Groene Amsterdammer 2 november 2023, p. 38-43):
Genocide, de stelselmatige en opzettelijke uitroeiing van een etnische groep, geldt als een internationaal erkend misdrijf. Ecocide, de vernietiging van ecosystemen, wordt nog niet als zodanig erkend. Doordat mede Nederland de strafbaarstelling verwierp.
Slechts drie landen maakten in 1993 onverkort bezwaar tegen strafbaarstelling van misdaden tegen het milieu in vredestijd: de
Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Nederland.

Psychiaters (Brief van de dag Bob van den Bos de Volkskrant 28 oktober, katern Zaterdag p. 22):
Het
monsterlijke geweld in Israël en Gaza brengt bij mij een veelzeggende herinnering boven. Namens het Europees Parlement werd ik met enkele collega’s afgevaardigd om de politieke relaties met Israëlische en Palestijnse leiders te onderhouden. Op bezoek in Israël voerden we overleg met alle partijen in de Knesset.
Daarna werden wij door oud-premier
Shimon Peres uitgenodigd voor een dinertje. Bij die gelegenheid vroeg Peres mij: ‘Weet u wie wij hier nodig hebben?’ Ik: ‘Geen idee.’
Peres: ‘Geen politici.’
Ik: ‘Wie dan wel?’
Peres: ‘Psychiaters.’
Ik: ‘Pardon?’
Peres: ‘Beide bevolkingsgroepen zijn zwaar getraumatiseerd door hun onverwerkte verleden. Wij natuurlijk door de Holocaust, maar de Palestijnen doordat ze verdreven werden en nog steeds geen volwaardige eigen staat hebben. Ik zie dat echt wel in. Wij overreageren op elkaar. Wapens in plaats van woorden. De grootste obstakels voor vrede liggen meer op het psychische dan op het politieke vlak.’
Een
verrassend treffende constatering, die een oplossing helaas niet dichterbij bracht.

Shimon Peres in de politiek
In 1959 werd
Shimon Peres verkozen in de Knesset, het Israëlische parlement. Hier bekleedde hij verschillende ministerposten, zoals die van Defensie en Buitenlandse Zaken. In zijn tijd als minister van Buitenlandse Zaken speelde hij een grote rol in de totstandkoming van de Oslo-akkoorden. Deze akkoorden werden in 1993 officieel ondertekend in de Verenigde Staten en vormden een eerste aanzet om het conflict tussen Israël en de Palestijnen op te lossen, door middel van een Palestijns zelfbestuur en een Palestijnse Nationale Autoriteit. Shimon Peres tekende het akkoord namens de regering van Israël. Als gevolg hiervan ontving hij in 1994 de Nobelprijs voor de Vrede.

Met het blokkeren van humanitaire hulp aan Gaza schendt Israël het oorlogsrecht (Thea Hilhorst de Volkskrant 24 oktober 2023, p. 28):
De humanitaire situatie in Gaza neemt catastrofale vormen aan. Toch houdt Israël de grenzen potdicht. Dat is in strijd met het oorlogsrecht. Het is tijd om de druk op de bezettende macht om te zetten in publieke statements, betoogt Thea Hilhorst.

Westoever verenigt zich tegen Israël: ‘Nu zijn we één’ (Rob Vreeken de Volkskrant 23 oktober 2023, p. 6-7):
Sinds Israël de bombardementen op de Gazastrook begon, gaan veel Palestijnen in steden op de Westelijke Jordaanoever de straat op. Onder jong en oud is de woede groot en van kritiek op Hamas wil niemand weten. ‘
De kolonisten zullen aangevallen worden.

De ene vriend van Israël is de ander niet (Olaf Tempelman de Volkskrant 21 oktober 2023, katern Zaterdag p. 2-4):
De
perceptie in Nederland van het Israëlisch-Palestijnse conflict is in een halve eeuw dramatisch veranderd. Hoe raakte Israël zijn bijna sacrosancte status kwijt en verschoof de steun voor de partijen over het politiek spectrum?
Dit conflict is
verweven met de ontstaansgeschiedenis van alle drie de monotheïstische godsdiensten, met de Tweede Wereldoorlog, met de Holocaust en het kolonialisme, met de opkomst van het internationale terrorisme, met de politieke islam en met het rechts-populisme.
katern Zaterdag, p. 21):
Het bestaan van Israël heeft alles te maken met de
geschiedenis van Europa.
Het is niet toevallig dat nagenoeg
álle Israëlische premiers werden geboren in of vlak bij het huidige oorlogsgebied in Oekraïne, of ouders hadden die daar zijn geboren.
Een
half miljoen Palestijnse vluchtelingen betaalden tijdens de Israëlisch-Arabische oorlog van 1948 de prijs voor de onwil van Europa om zijn sterk afgenomen Joodse bevolking op te nemen.’

‘De meeste mensen zijn domme sufferds, want ze zijn kuddedieren’ (Sara Berkeljon interviewt Roos Vonk Volkskrant Magazine 21 oktober 2023, p. 12-20):
Het
ego fascineert hoogleraar sociale psychologie Roos Vonk mateloos. In haar nieuwe boek, dat ze zelf ziet als haar magnum opus, probeert ze lezers ervan te bevrijden. Zelf had ze daar een paar pittige lessen nederigheid voor nodig: ‘Ik leed aan zelfoverschatting.’

Als je mensen behandelt als beesten, gaan ze zich vanzelf als beesten tegen je gedragen (Ibtihal Jadib de Volkskrant 18 oktober 2023, p. 2):
Couperus Couperus kwam tot het sombere besluit dat barbaarse oorlogspraktijken wel altijd zouden bestaan, ‘om de eenvoudige reden, dat er politie, justitie en allerlei autoriteiten staan boven u en mij – stel, dat wij elkander te lijf wilden gaan – maar dat boven de volkeren […] géene Autoriteit zichtbaar is, zelfs niet meer een middeneeuwsche Paus, die een interdikt kon uitzwaaien’.

De oplossing van het mysterie van het leven komt een stapje dichter bij wanneer we met de gulden regel Wat gij wilt dat u geschiedt doe dat de ander, het balansmechanisme van de wederkerigheid in het universum serieus rekening gaan houden. Het menselijke bewustzijn, het reflexieve bewustzijn weerspiegelt het universum.

Jurist en milieuactivist van het eerste uur - zij het niet van het type dat zich vastlijmde - zag zijn gelijk pas laat bevestigd (Bart Jungman de Volkskrant 17 oktober 2023, p. 30):
Omdat hij zich vaak
een roepende in de woestijn zal hebben gevoeld, eerst maar even het woord aan Willem Hoogendijk zelf. Dit schreef hij veertien jaar geleden in Trouw: ‘We bouwen omwille van de bouwsector, rijden auto voor de autobranche en de asfaltleggers, vliegen voor de luchtvaart en verbruiken om de fabrieken aan de praat te houden. Bij elke dip in de economie worden we opgeroepen om vooral te consumeren, dus extra te verkwisten. Mensen staan niet stil bij dit absurde en kwalijke systeem, omdat alles en iedereen er de gevangene van is. Er zit een door geld aangedreven groeidwang in, die een zweep legt over het produceren en, omwille van de afzet, ook over het consumeren.’

Wie zullen wij Israëliërs zijn als we na deze tragedie herrijzen uit de as? (David Grossman de Volkskrant 16 oktober 2023, p. 19,20):
Honderden burgers afslachten, zoals
Hamas deed, is nog misdadiger dan de bezetting. Toch is het onmogelijk een oplossing te vinden voor de tragedie van het Midden-Oosten zonder ook het leed van de Palestijnen te verzachten, betoogt de Israëlische auteur David Grossman.

Nog meer landroof door kolonisten op Westoever (Rob Vreeken de Volkskrant 15 oktober 2023, p. 8-9):
Joodse kolonisten op de door Israël bezette Westoever misbruiken de Gaza-tragedie om
nog meer land te stelen van Palestijnen. Met hulp van de regering: die deelt geweren uit. De bewoners van Rashash zien zich gedwongen hun spullen te pakken.

Verandering is mogelijk, luister maar naar Bernie (Avinash Bhikhie de Volkskrant 12 oktober 2023, p. 11):
Sanders is in Nederland voor de promotie van zijn nieuwe boek Het is oké om kwaad te zijn op het kapitalisme. De in Amerika razend populaire onafhankelijke senator was decennialang een roepende in de woestijn, maar de afgelopen jaren is zijn kritiek op het kapitalisme en de invloed van een kleine groep ultrarijke individuen en megabedrijven op de Amerikaanse politiek salonfähiger geworden binnen de Democratische Partij.

Hebzucht bedreigt de democratie (Sara Berkeljon interviewt de Volkskrant 14 oktober 2023, katern Zaterdag p. 10-13):
Bernie Sanders trekt volle zalen op zijn boektour door Nederland, België en Duitsland. Zijn klassiek linkse boodschap spreekt ook veel twintigers aan. ‘Werknemers worden uitgeknepen vanwege de ongelooflijke hebzucht aan de top. Het zijn geen leuke mensen. Ze hebben nooit genoeg.’

Een vrouw kan alles zijn (Cécile Koekkoek de Volkskrant 14 oktober 2023, katern Boeken & Wetenschap, p. 17):
Susan Sontag en Connie Palmen vragen zich in essays af hoe je vrouw en schrijver kunt zijn.
Maar dat vrouwen politiek effectiever zouden zijn als ze onbeschoft, fel en naar seksistische normen ‘onaantrekkelijk’ zijn, zoals
Sontag betoogde, die tijd ligt achter ons.

Essay Van een lot een plot maken
Oude hoerenpetticoats (Connie Palmen De Groene Amsterdammer 12 oktober 2023, p. 48-52):
De
paradox van elke schrijver is dat een bovenmatig verlangen naar echtheid de drijfveer is achter het scheppen van een fictionele wereld.

Voornamelijk vrouwen is een recente bundeling persoonlijke essays van Connie Palmen, deels eerder verschenen in dit boekenkatern, over elf vrouwelijke schrijvers en één man (Philip Roth). In elk essay onderzoekt Palmen aan de hand van thema’s als ‘autonoom’ en ‘waarachtig’ wat het betekent om vrouw te zijn en schrijver. ‘Ik lach om iedereen die het verschil tussen jongens en meisjes ontkent’, schrijft ze in het eerste essay over Virginia Woolf. Anders dan Sontag zoekt Palmen juist in vrouwelijkheid de originaliteit van de geest, de genialiteit van de rede.

Voor langdurige vrede is een andere taal nodig, die van het hart (Marcia Luyten de Volkskrant 10 oktober 2023), p. 2):
Schrijver
David Grossman is Leibowitz opgevolgd als geweten van Israël. Ook hij belichaamt Israëls geschiedenis. Zijn zoon Uri sneuvelde in 2006 als tankcommandant in het Israëlische leger. Als geen ander schrijft Grossman om zijn verscheurde land weer te helen. Het gebruik van geweld, zegt hij, maakt Israël steeds minder een thuis, ook voor de Israëliërs. Zijn eigen pijn is een prisma waardoor hij scherp het lijden van ‘de ander’ ziet.

Blake Bailey schreef een onthutsend intieme biografie over Philip Roth (Connie Palmen de Volkskrant 30 april 2021):
In bedrieglijk achteloos proza brengt biograaf
Blake Bailey Philip Roth in al zijn grootsheid en kleinzieligheid zo dichtbij als het maar kan, schrijft Connie Palmen, zelf groot liefhebber van de ‘schunnige, dwangmatig masturberende, wraakzuchtige, overspelige, door en door Amerikaanse schrijver’.

Kunst , de moraal van het verhaal maakt het mogelijk de waarheid te onthullen, terwijl politici in het algemeen handig zijn met hun woordenbrij, het retorische foefje, de waarheid te verhullen en dit was bij Plato al bekend, namelijk De ware aard der dingen wordt door onze woorden niet onthuld maar verhuld. Het zelf-bewustzijn, het reflexief bewustzijn, maakt het mogelijk de waarheid dichter te benaderen.

H.P. Blavatsky Een introductie tot De Geheime Leer, Deel II, Conclusies, p. 84,85/500,501:
De
schrijfster is volkomen bereid en is er trots op in het gezelschap te verkeren van deze brahmanen en andere historische ‘leugenaars’, zoals onze moderne Dugald Stewarts hen beschouwen. Ze heeft te lang geleefd en haar ervaring is te gevarieerd en persoonlijk geweest om niet ten minste iets over de menselijke natuur te weten. ‘Als u twijfelt, handel dan niet’, zegt de wijze Zarathoestra; zijn voorzichtige spreuk wordt door het dagelijks leven en de ervaring telkens weer bevestigd. Toch blijkt deze wijze uit vroegere eeuwen, evenals Johannes de Doper, een roepende in de woestijn te zijn, in gezelschap van een meer hedendaagse filosoof, namelijk Bacon, die hetzelfde waardevolle stukje praktische wijsheid aanbiedt. Hij zegt: ‘Wanneer iemand bij zijn overdenkingen’ (bij alle vraagstukken die kennis betreffen, voegen we eraan toe) ‘begint met zekerheden, zal hij eindigen met twijfels; maar als hij zich ermee tevreden stelt met twijfels te beginnen, zal hij eindigen met zekerheden.’

Srebrenica of Politici zijn geen slachtoffer van Srebrenica (Arnout Brouwers de Volkskrant 6 juli 2015, p. 17):
Nederlandse politici moeten niet voor de verleiding zwichten zichzelf als slachtoffer te zien.
Waarom is Voorhoeve twintig jaar na dato 'geschokt' over iets dat toen niet alleen bij politici of geheime diensten bekend was, maar bij iedereen die de dramatische ontwikkelingen in Bosnië volgde: dat de Europeanen gevangen zaten in een neutrale, tandenloze blauwhelmen-missie die hen tot speelbal maakte van de strijdende partijen en het onmogelijk maakte hard op te treden?
Blijkbaar is de kennis over die zwarte periode ook in Den Haag zodanig weggezakt dat het laatste nieuwtje al snel 'opmerkelijk' heet, in de woorden van minister van Defensie Hennis. Ook Kamerleden stortten zich erop. Opmerkelijk, inderdaad. Want veeleer dan zich 'laten naaien' door bondgenoten,
heeft Nederland zichzelf in het pak genaaid door een onuitvoerbare missie op zich te nemen waar verder niet één land voor te strikken viel. En een missie die hard militair optreden jarenlang juist onmogelijk maakte.
Ons land past
bescheidenheid en terughoudendheid in deze - zeker van politici. Die moeten de verleiding weerstaan zichzelf tot slachtoffer uit te roepen. Er zijn al teveel echte slachtoffers. Wat de Nederlandse bijrol betreft, inclusief hossende kroonprins: het was niet groots wat daar werd verricht. Want hoewel individuele militairen niets te verwijten valt, geldt dat niet voor de politici die ze er naar toe stuurden en voor de bataljonsleiding die enorm tekort is geschoten tijdens en na de val van de enclave.

Media, besef: goed nieuws verkoopt (Roek Lips NRC17, juli 2015):
Ethiek wordt veelal gezien als iets opringerigs. Het belerende vingertje. Maar laten we de werkelijke betekenis eens omarmen. Ethos als ‘juist handelen met als doel doel iets te veranderen, oftewel bewust een bijdrage leveren aan het geluk van mensen en een betere wereld’. Wie ‘ethos’ verkiest, roept de ‘genius’ aan: de creatieve geest die nodig is om richting te bepalen in een maatschappij waarin velen ‘verdwaald’ zijn.
De autoriteit van de klassieke media is niet langer vanzelfsprekend. Om te overleven zullen zij zich verantwoordelijker moeten voelen voor de samenleving waarvan ze verslag doen. Dat geeft
positieve energie. Mediamakers, laat je niet meer leiden door angst voor ontwrichting en deprofessionalisering van je vakgebied, maar vertrouw op je ‘ethos’ en ‘genius’. Experimenteer, los van de gevestigde ideeën en ordes. Wie dit omarmt, zal de ethiek niet ervaren als beperkende factor, maar als noodzakelijk uitgangspunt. Gericht op wat echt van waarde is. De verzuiling voorbij, in het besef dat grote waarden universeel zijn.

Bescheidenheid (Patrick Jacobs de Volkskrant 12 oktober 2023, p.29):
In Den Haag
buitelen politici over elkaar heen met hun oordelen over het afschuwelijke gevecht tussen Israël en Hamas. En dan denk ik in alle bescheidenheid: zou men in welk buitenland dan ook echt onder de indruk zijn van de meningen van deze mensen die in eigen huis nog niet eens in staat zijn de meest urgente problemen op te lossen?

Bescheidenheid (Pieter Klok de Volkskrant 10 maart 2018, Opinie p. 5):
Dankzij
Draghi komen de banken nooit meer geld tekort. Door de lage rente stijgen de huizenprijzen en de aandelenmarkten en is het onmogelijk om als bank niet veel winst te maken.
De strategie van
Draghi is echter niet zonder risico. Door de geldinjecties zijn nieuwe financiële zeepbellen ontstaan. Als de inflatie op enig moment gaat stijgen, waardoor de rente omhoog moet, dreigt het gevaar van een blueblack%.
Of dat gaat gebeuren is onzeker.
Wel zeker is wie in dat geval de risico's (risicobeheersing) draagt. Dat zal niet ING zijn, niet Ralph Hamers en ook niet Jeroen van der Veer, maar de belastingbetaler. Dit besef zou de top van ING tot bescheidenheid moeten dwingen.
Jeroen van der Veer kiest nu rücksichtslos voor de bestuurders en de aandeelhouders en toont daarbij een gebrek aan leiderschap. Hij zou zich ook moeten bekommeren om de sfeer in het land en moeten weten dat hij met een stap als deze bijdraagt aan het chagrijn en de polarisatie van de Nederlandse samenleving.

Volgens Darwin spelen er binnen het evolutionaire mechanisme drie principes, te weten variatie, selectie en reproductie een rol. De drie principes van Darwins biologisch algoritme hebben in het rapport 'E i V' op verscheidenheid, natuurlijke selectie en analogie betrekking. In essentie draait het om de analyse van ons Mens-, Wereld- en Godsbeeld. De evolutie van het GODSBEGRIP houdt gelijke tred met de verstandelijke ontwikkeling van de mens zelf.

PRANA nr. 176 (dec/jan 2009) behandelt het thema Goden, goeroe’s en idolen. Voor het leiden en besturen van bedrijven en overheidsinstellingen gaat het veelal om ondernemers, leiders en managers, die het gezichtspunt van de Natuurkunde als vertrekpunt gebruiken. De theosofie daarentegen heeft, om het functioneren van de ziel te verklaren, als vertrekpunt de alfawetenschappen, de Geestkunde en is op de kennis van profeten, mystici en zieners (rishi’s, Ascended masters) gebaseerd.

Het was mevrouw Vermeulen van ISIS, die me, op basis van het boek De Hiërarchie van Mededogen,10 esoterische instructies van G. de Purucker (p. 65) expliciet naar dit vers in de Bhagavad Gita verwees

De volmaakte vrede (Nancy Coker Sunrise sep/okt 1997):
Deze ideeën lijken opvallend veel op die van
Thich Nhat Hanh, een Vietnamees boeddhistisch priester die zijn leven heeft gewijd aan het helpen van mensen over de hele wereld – oorlogsslachtoffers en slachtoffers van het leven. Actief in de vredesbeweging, legde hij ook de nadruk op de betekenis van neutraliteit om tot verzoening te komen; vrede betekent één zijn met, niet partij kiezen voor.

Zeldzame scherpte van geest (Abel Bormans de Volkskrant 13 juni 2022) p. 23):
Zijn brede kennis van en interesse voor
cultuur, wetenschap, economie en politiek maakten hem tijdens zijn lange carrière een ideale roerganger van programma’s zo uiteenlopend als Achter het Nieuws (nieuwsrubriek), Lagerhuis (debatprogramma), Witteman ontdekt (wetenschapsprogramma) en Podium Witteman (muziek). Decennialang was hij een vaste stem in het publieke debat. ‘Paul Witteman is door zijn taalvaardigheid, analytische geest en innemende persoonlijkheid de ideale interviewer.’

Wederkerigheid (golf-deeltje dualiteit) is analoog aan het begrip periodiciteit in de esoterie. Het onderzoeksrapport ‘E i V’ borduurt voort op de dissertatie Liefde, solidariteit en recht: een interdisciplinair onderzoek naar het wederkerigheidsbeginsel van Dorien Pessers (de Volkskrant 18 december 1999). De economy of regard van Avner Offer komt met het wederkerigheidsbeginsel van Dorien Pessers overeen. Door met de keerzijde van de medaille rekening te houden kunnen problemen gemakkelijker worden opgelost en komt synthese dichterbij.

'De hoop van elkaar in de ogen kijken' of 'Ik geloof hartstochtelijk in het evangelie' (Remco Meijer interviewt Gert-Jan Segers de Volkskrant 1 oktober 2016, p. 10):
CU-leider
Segers is op zoek naar hoop op de breuklijnen van de samenleving. Voor zijn boek sprak hij met bekende en onbekende Nederlanders.
In zijn vrijdag verschenen boek
Hoop voor een verdeeld land spreekt ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers (47) bekende en onbekende Nederlanders over de 'breuklijnen' tussen arm en rijk, gelovig en niet-gelovig, ziek en gezond, jong en oud, autochtoon en nieuwkomer. En bepleit een nieuwe 'pacificatie': laat ruimte aan verschil.

Van Harmelen heeft gelijk: ‘We moeten niet proberen mensen na te bouwen.’ Het is een ontologisch vraagstuk, dat Plato al met zijn ideeënleer beoogt te verklaren. De uitvinding (innovatie) van de boekdrukkunst in China en meer recent de cinematograaf , internet en kunstmatige intelligentie hebben het leven op aarde, lees klimaatverandering ingrijpend veranderd.

Waarom Oostenrijk de banden met Rusland warm houdt (Guy Hoeks AD 30 juli 2023):
De oorlog in Oekraïne stelt de Oostenrijkse neutraliteit op de proef. In Salzburg, de vierde stad van het land, blijkt hoe hecht de banden met Rusland zijn. ,,De Oostenrijkers voelen zich nog steeds de bruggenbouwers tussen oost en west.”

Baruch de Spinoza boek Ethica (p. 318): ‘De zelfstandigheid staat wegens zijn natuur voor alle zijne Toevallen’ (modifications). Dit vòòrgaan is niet in tijdelijke, maar in logische zin bedoeld. Strikt genomen is de toepassing van het woord oorzaak op het volstrekte zijn niet toelaatbaar. Oorzakelijkheid geldt alleen voor een verband van verschijnselen. Maar Spinoza’s causaliteitsbegrip is niet de gewone ‘oorzaak en gevolg’-voorstelling, maar die van wiskundige afhankelijkheid, van logisch in iets anders begrepen zijn. Vandaar ook dat hij oorzaak (causa) en reden (ratio) als synoniemen gebruikt. Causa sui, zijns-zelfs oorzaak, wordt daarom ook niet gedefinieerd als iets dat zichzelf zou hebben geschapen, maar als datgene wat krachtens (om reden van) zijn eigen wezen bestaat in eeuwigheid.

De therapeut die tot inkeer kwam (Ranne Hovius de Volkskrant 3 juni 2023 Boeken & Wetenschap, p. 21):
De biografie van psychiater
Piet Kuiper belicht zijn leven evenwichtig en zonder te oordelen. Op den duur krijg je sympathie voor deze ingewikkelde man.
Het tij keerde in de jaren zestig en zeventig, toen de
anti-psychiatrie ervoor zorgde dat iedereen van de etiketten en medicijnen af wilde, ten gunste van het gesprek met de patiënt. Daarmee voelde Kuiper zich wel verwant, en hij beleefde topjaren. Als rond de jaren tachtig het medisch perspectief – met betere medicijnen en een DSM vol oude en nieuwe etiketten – opnieuw de overhand krijgt, ziet Kuiper zijn populariteit weer even rap verdampen.
En dan, onverwacht, volgt een doorbraak bij het grote publiek: hij schrijft het boek
Ver heen (1988), over de psychotische depressie waaraan hij vier jaar leed en waarvoor hij twee keer werd opgenomen.

Ursula Von der Leyen heeft gelijk: Door verenigd te blijven, kan de EU de grote wereldwijde problemen het hoofd bieden. Voor Von der Leyen zal het zeker niet eenvoudig zijn, de toenemende tweedeling die Elizabeth Currid-Halkett in de maatschappij signaleert te keren. Koen Haegens heeft ook gelijk het opgeheven vingertje (de God van het menselijke dogma) werkt niet.

Wacht niet op anderen, doe nú iets groen (Daphne van Paassen de Volkskrant 10 februari 2018, Zaterdag p. 10-13):
Wat doe je als je letterlijk depressief wordt van alle onheilsboodschappen over het klimaat en apathisch onder een dekentje wilt kruipen? Daphne van Paassen zoekt uit hoe ze in actie kan komen.
Duurzaamheid en gedrag
Linda Steg, hoogleraar omgevingspsychologie aan de Rijksuniversiteit Groningen, doet onderzoek naar duurzaamheid en gedrag. 90 à 95 procent van de Europeanen gelooft in klimaatverandering, blijkt uit een grote nog ongepubliceerde Europese studie. En bijna net zo'n grote groep is ook overtuigd van de menselijke invloed hierop, zegt Steg, die vanuit Nederland meewerkte aan het onderzoek. 'Maar hele grote zorgen? Dat maken ze zich niet', zegt ze.
Onze psyche
Die
paradox - mensen zijn overtuigd van klimaatverandering, maar maken zich slechts enigszins zorgen - zou er weleens de reden van kunnen zijn dat ze nog niet massaal in actie komen, vermoedde de Noorse psycholoog en econoom Per Espen Stoknes, schrijver van What We Think About When We Try Not To Think Of Global Warming.
Angsttherapie
Hoogleraar Steg adviseert te beginnen met iets makkelijks. Maakt niet uit wat. 'Onderzoeken laten zien dat als je je groen gedraagt je over jezelf gaat denken als duurzaam persoon waardoor je je gedrag daarmee in overeenstemming wilt brengen - we willen immers consistent zijn en dus ons gedragen naar het beeld dat we van onszelf hebben.'
Hybride warmtepomp
Misschien is hij wel de 'blockleader' waar Steg het over had: bewoners die inspireren en een voortrekkersrol spelen. Wil je mensen duurzaam maken, dan is de inzet van dit soort types de meest effectieve manier. 'Mensen nemen het meest aan van mensen die op hen lijken en die ze meer vertrouwen dan bedrijven of de overheid.'
Betekenisvol leven
Vol goede moed, verlaat ik het huis in de storm - weer zo'n omineus teken - die later heel Nederland platlegt. Het kán dus. Ook in onze huizen. Dit is wat Steg de warm glow noemt: mensen die iets duurzaams doen, voelen zich gelukkig. 'Als je iets
altruïstisch doet, krijgt je zelfbeeld een boost. Mensen willen immers betekenisvol leven; een bijdrage leveren aan het grotere geheel.' Eudemonia - Aristoteles had het er al over.

Waarom legt China zijn eigen techbedrijven aan banden? (Leen Vervaeke Volkskrant 20 juli 2021 p. 11-13):
Met ongekende felheid hakt Beijing in op China’s grootste techreuzen. Laatste slachtoffer is de populaire taxi-app Didi, het Uber van China. Waarom vernietigt Beijing zo opzichtig zijn techparels? Correspondent Leen Vervaeke duikt in een wereld waarbij data de economische grondstof van de toekomst zijn.
Beijing maakt het niet uit: om een omelet te maken, moet je nu eenmaal
eieren breken. Of: om toekomstbestendige regels in te voeren, mogen techbedrijven best wat lijden. Schaefer: ‘Beijing denkt niet in regeertermijnen van vier jaar, het denkt aan de komende tien, twintig, dertig jaar. Dan is het geen probleem om twee, drie jaar onzekerheid te hebben en wat brokken te maken, als er over tien jaar maar een duidelijk pakket aan regulering is.’

'Het is totaal niet lonely at the top' (Pieter Broertjes en Wilma de Rek Volkskrant 6 november 2010):
Een politiek leider wil per definitie behagen, anders raakt hij zijn achterban kwijt. 'Hij wíl zijn achterban misschien wel behagen, maar hij is niet gekózen om zijn achterban te behagen. Hij is gekozen om die dingen te doen die juist zijn voor de samenleving. 'Neem het moment van vandaag. Wat is de kern van de samenleving? Dat zijn banen.
Banen creëren welvaart, banen creëren welzijn, banen creëren cohesie. Nou, we leven in een wereld die aan het veranderen is, waarin de machtscentra aan het verschuiven zijn, en waarin de criteria voor deelname aan de economie zodanig verruimd zijn dat mensen die vroeger niet konden deelnemen, dat nu wel kunnen. Omdat de fysieke afstand tot de economie geen rol meer speelt. Daarom kunnen die miljoenen en miljoenen mensen in de achterlanden van Brazilië en Peru en India ook meedoen. In die wereld staat de huidige balans van banen op de tocht, in het westen, in Europa. 'En wat doen wij: we vragen aan onze leiders te behouden wat we hebben. Dat is niet per se goed. Als je al in een baan zit die in beton wordt gegoten, oké; maar ben je een jongere die aan de kant staat en binnen wil komen, dan heb je dus pech. Een leider is iemand die pijn kan toedienen. In een samenleving, een organisatie, een bedrijf. Ik ben een veranderingsmanager. Mijn ambitie is dingen te veranderen, ten goede. Ik ben een slechte beheerder (lees risicobeheersing), ik heb ook niet zoveel beheerbanen gehad.'

Zo boven, zo beneden en Geestkunde
De kwantumveldentheorie
Nadat in de moderne natuurkunde de kwantummechanica (de de leer van 'deeltjesbeweging') tot ontwikkeling was gekomen, ontstond er ook een kwantumveldentheorie (de veldentheorie van een 'kwantum': een 'hoeveelheidje' of 'deeltje'); alle bekende deeltjes ontstaan vanuit de 'aangeslagen toestand' van hun veld (elektronen uit een elektronenveld, fotonen uit een elektromagnetisch veld, enz.). In de bewoordingen van de kwantumtheorie verkeren al deze deeltjesvelden - velden waaruit deeltjes voortkomen - in een bepaalde 'energietoestand'; de laagste is de grondtoestand. Deze grondtoestand (a) kan door allerlei oorzaken 'worden aangeslagen' (worden geëxiteerd). Daardoor ontstaan ‘trillingstoestanden’ in het veld, die met een ‘energiepakketje’ (b, c) overeenkomen, dat zich aan de onderzoeker voordoet in de vorm van een ‘deeltje’ (d).
a golf in veld, b,c golfpakketje, d deeltje
de golf-deeltje dualiteit
deze veldtoestanden vormen een evenwicht
Het natuurkundige verschijnsel dat een deeltje wordt genoemd, is de aangeslagen toestand van zijn veld: het deeltje komt uit het veld voort! Velden zijn daardoor de grondslag van de deeltjes... en daardoor ook van de stoffelijke wereld.
Hiermee hangt ook de 'golf-deeltje dualiteit' van licht samen. Licht is als veld een elektromagnetische straling en als deeltje een foton... dat uit het veld voortkomt. Afhankelijk van de wijze van onderzoek doet licht zich de ene keer voor als straling (vastgesteld door Huygens) en de andere keer als deeltje (vastgesteld door Newton).
Het ontstaan van een deeltje kan als de plaatselijke verdichting van een veld worden beschreven. Dat komt volkomen overeen met mijn godservaring. De
kwantumveldentheorie beschrijft de wijze, waarop God deeltjes laat ontstaan en daarmee deze stoffelijke schepping schept.

In het onderzoeksrapport 'E i V' heeft het emancipatieproces (begeleidingskunde), de ’Hoofdroute’ (waarheidsvinding) betrekking op de Gulden middenweg van balancerend - en authentiek leiderschap, op het Rechterpad. Het biedt een oplossing voor het menselijk tekort. De levenskiem, het beginsel van de enantiodromie van Carl Jung is nog steeds werkzaam.

Ken Wilber: Denken als Passie (Frank Visser GAMMA nr. 2 juni 2007):
En ook op het gebied van de esoterische filosofie zou men van een 'richtingenstrijd' kunnen spreken. Veel auteurs op dit gebied, waaronder Réné Guenon, Fritjof Schuon en Huston Smith, staan gereserveerd tot vijandig tegenover de moderne en postmoderne cultuur. Zij zien de geschiedenis van de westerse cultuur als een neergang van een diepgaand spirituele cultuur — vaak wordt daarvoor naar de Middeleeuwen verwezen — naar een cultuur die oppervlakkig en materialistisch is geworden. Op basis daarvan pleitten zij voor een herstel van verloren gegane spirituele waarden. Lijnrecht daartegenover staat de visie van Wilber, die juist in een culturele evolutie gelooft — hoezeer ook hij de huidige materialistische cultuur bekritiseert, die hij beeldend als 'platland' omschrijft. Om die reden heeft Wilber zijn visie wel eens als neoperennial philosophy omschreven, een visie waarvan juist de evolutiegedachte de kern uitmaakt.
En dan zegt KW iets wat hem direct met Teilhard de Chardin verbindt: "In de basisstructuur van de Kosmos is scheppingskracht ingebouwd (ook wel 'eros' geheten), welke aanstuurt op het ontstaan van steeds grotere holonen. Dit is in innerlijke domeinen zichtbaar als 'expansie van identiteit'. [...] Als we de beperkingen van Platland afwijzen, wordt duidelijk dat de subjectieve en intersubjectieve ruimten (LB-LO) eenvoudig de binnenzijde zijn van holonen op elk niveau van de Kosmos." (p. 143)

The Self, Science, and Religion (Anna Lemkow):
Psychologies of East and West allude to the process of decentering from the empirical ego. Wilber, a Zen Buddhist, remarks that the more we decenter from that ego, the closer we approach "an intuition of the very Divine as one’s very Self . . . . The completely decentered self is the all-embracing Self (as Zen would say, the Self that is no-self)" (231).
A widely influential “ism” related to empirical science that scientists do not necessarily claim is scientism. Scientism holds that what science does not discover is not true. As Huston Smith remarks in The Way Things Are, this stance "reduces the stature of the human self. The highest reaches of humanity are beheaded, you might say, by a single stroke of the scientistic sword" (270).
Smith calls scientism ''tunnel vision." He documents its pervasiveness in academia. Wilber often expatiates on what he calls flatland (reflecting the absence of the vertical dimension of consciousness). Plato’s metaphor, remember, was the cave.

Op de Westerse apenrots is Trump, Marine Le Pen en Wilders, de onnatuurlijke kringloop dominant. Het gaat erom dat we ons met het inzicht van de indianen, de sjamanen verbinden. Indianen leven in volledige harmonie, die het bos - dieren, bomen, planten, stenen, rivieren - als bezield beschouwen. Er is een ommekeer in het denken nodig. Het is wenselijk dat het ‘en-en’-denken, het complementaire denken, de interdisciplinaire aanpak, de integrale denktrant meer centraal komt te staan. In het onderzoeksrapport ‘E i V’ wordt de conclusie getrokken dat politieke spelletjes, lees achterkamertjes politiek, het leerproces van Plato niet zullen verslaan.

AOS CONCREET VI-A: Sjamanen, Mystici (Benedict Broere GAMMA nr. 4 augustus 2000, p. 47-52):
Q: Dus je accepteert een ingrijpen van God in het
menselijk bewustzijn, dat God daarin een bepaalde informatie kan brengen?
B: Ik denk dat dat kan, ja. Maar dat ingrijpen is alleen mogelijk bij mensen die daarvoor een bepaalde aanleg hebben, een goed ontwikkelde
religieuze synthese, een hersenfunctie die is afgestemd op het goddelijke. Ik denk dan aan sjamanen, mystici, kunstenaars, profeten, stichters van religies, filosofen, theologen, wetenschappers15, enz.

Avani van Leeuwe is arts, Inca sjamanistisch heler en oprichter van Inner Quest. Hij is ingewijd in de helingtradities van de Inca sjamanen door José Luis Herrera, Alberto Villoldo, Don Sebastian, Don Ignatio, Don Adolfo Hittoo, Don Juan Nunez del Prado en andere sjamanen uit het regenwoud en de bergen van Peru.
Naast de westerse geneeskunde heeft Avani van Leeuwe tal van andere vormen van geneeskunde en bewustwordingswegen ervaren en bestudeerd. Hij heeft gewerkt als huisarts en heeft zich verdiept in orthopedie, inspanningsfysiologie, acupunctuur, manuele geneeskunde en energie geneeskunst.
Na zijn studie medicijnene en huisarts heeft hij opleidingen gevolgd in psychosynthese, trans-actionele analyse, neuro linguïstisch programmeren, neo-hypnotherapie, neuro emotionele integratie, meditatie en mystieke wijsheid. Hij heeft jarenlange ervaring in het trainen van groepen en individuele begeleiding.
zet zich in voor heling van de mens en de aarde door mensen bezieling aan de wereld terug te laten geven en hen te begeleiden in het zich beschikbaar maken voor hun bestemming. Inner Quest heeft als missie mensen en organisaties te coachen naar de oneindigheid, opdat zij vanuit innerlijke bevrijding leiding geven en de zaden van de meest ultieme toekomst creëren, planten en tot wasdom brengen.
Leiders zijn er niet alleen om de meest ultieme toekomst van het bedrijf te realiseren; zij zijn er ook om het onmogelijke mogelijk te maken en te komen tot vervullend en creërend leiderschap.

De paranoia, oftewel de marktfundamentalisten in het Westen kunnen met de moslimfundamentalisten in het Oosten worden vergeleken. Deze 'scoringsdrift', deze mentaliteit heeft dezelfde wortels Demon est deus inversus (Hogere – en Lagere Tetraktis). Fundamentalisme is op haar beurt weer een reactie op het secularisme en is vermoedelijk op dezelfde onderbuikgevoelens, epithumia van Plato gebaseerd. Maar gelukkig bestaat er ook thumos.

Uitgangspunt is dat de horizontale cirkel in de wereldklok van Pauli de ‘huwelijksquaterniteit’, de relatie tussen 'Alchemist en Soror', tussen het eigen ego en de 'anderen' toont. De horizontale ordening is de werkelijkheid zoals wij deze in het aardse leven ervaren. Het eeuwige nu van de verticale ordening staat voor negentropie, het "zelf-organiserende principe" dat met synchroniciteit samenhangt. De cirkel, de mandala symboliseert de eenheid tussen de innerlijke en uiterlijke wereld, de 'micro- en macrokosmos'. De lemniscaat verbindt de horizontale cirkel met de verticale cirkel en symboliseert de bewust of onbewust ervaren werkelijkheid. Het leven is een continu ervaringsproces, dat tracht knelpunten in de gewenste richting bij te sturen. Het leven laat zien hoe een crisis ontstaat, maar ook kan worden opgelost. Elk mens schrijft zijn eigen levensverhaal. Of met andere woorden ‘het gaat om de moraal van ons levensverhaal’.

De levenscyclus, het levenswiel, de levenscirkel, de Eeuwige wederkeer omschrijft de vier punten van het kruis, die achtereenvolgens geboorte, leven, dood en ONSTERFELIJKHEID voorstellen. Onsterfelijkheid heeft op de verborgen 5e Dimensie betrekking. De Bewustzijnsschil is een model om de verborgen 5e Dimensie, de Christogenese van Teilhard de Chardin te duiden. Om het evenwicht, de harmonie tussen Maakbaarheidsgeloof en Zelfvernietigingsdrang te herstellen schiet het zelfreinigend vermogen van de democratie ernstig tekort. Dit wordt door de 'Staatscommissie parlementair stelsel' onder voorzitterschap van Johan Remkes onderkend.

Zes zwakke punten in onze democratie (Remco Meijer Volkskrant 19 oktober 2017 p. 14):
De in januari ingestelde 'staatscommissie parlementair stelsel' ziet zes kwetsbaarheden van de parlementaire democratie. Daartoe behoren het 'functieverlies' van politieke partijen en de soms onduidelijke rolverdeling tussen Tweede en Eerste Kamer.
Erosie van politieke partijen
De commissie gaat nu zes kwetsbaarheden in het stelsel verder onderzoeken. Dat is allereerst de vraag of de belangen van burgers goed worden vertegenwoordigd door de leden van de Eerste en Tweede Kamer. Soms worden in de politiek meerderheden gevormd over een onderwerp waar een minderheid van de bevolking voorstander van is. Dat komt mede doordat het parlement geen afspiegeling is van de (heterogene) Nederlandse bevolking.

De zes zwakken punten, die de 'Staatscommissie parlementair stelsel' onderkent hebben volgens het onderzoeksrapport 'E i V' op de moraal van het verhaal, de kwintessens betrekking op:
Punt 1

De éne werkelijkheid heeft net als bij Ayurveda op de "kennis van het leven", de oerbron, de 11e dimensie En-soph betrekking. De oerbron, bron(code), het onkenbare manifesteert zich middels het eeuwige nu.
De verborgen 5e Dimensie, de verticale as, de Axis mundi, de Staf van Hermes, de gouden keten van Homerus, de staf van Mercurius, Sutratman (levensdraad), draad van Ariadne, Caduceus, Levensladder, Esculaap, de kosmische Lichtzuil en ook de Middenzuil van de levensboom. Primair draait het om het boek
Peace Machine: the testament of an AI-researcher van Timo Honkela. Behalve over de uitvinding en de wetenschap gaat dat vooral over zijn persoonlijk leven. Want, zegt hij, je kunt pas begrijpen hoever hij is gekomen, als je weet van de cruciale gebeurtenis uit zijn jeugd - de dood van zijn moeder.
Maarten Luther borduurt voort op Novum instrumentum omne, Griekse tekstuitgave van het Nieuwe Testament van Desiderius Erasmus. In het kader van er is niets nieuws onder de zon, zie ook het werk van de mystici Raymond Lull (1232/1233 - 1315/1316) en Meister Eckhart (1260-1328), Jiddu Krishnamurti (1895-1986) en Teilhard de Chardin (1881-1955). Het boek Lof der zotheid van Erasmus (27 oktober 1466, 1467 of 1469(?) - 12 juli 1536) is een nieuwe versie van de De goddelijke komedie van Dante (14 mei en 13 juni 1265 – 13/14 september 1321).

Punt 2

Het Koninkrijk van God, lees een gloedvol Groot Verhaal wordt door Mattheüs 6:33, lees mensenrechten onderbouwd. De paradox is dat de geestelijkheid, die dit verhaal verkondigde door het retorische foefje, het verhullende taalgebruik van politici en PR-medewerkers is vervangen. Om een cultuuromslag te realiseren gaat het uiteindelijk om een integrale denktrant (de samenhang tussen de domeinen van de alfa-, béta- en gammawetenschappers) die het parochiale denken, de symboolpolitiek van het ’eigen koninkrijkje’, de 'bv Ego' overstijgt.
Stelling: Het informele circuit, de achterkamertjes politiek en sociale -, diplomatieke - en lobbynetwerken van het grootkapitaal regeren voor een belangrijk deel de Westerse wereld.

Punt 3

Het bewijzen van het Higgsdeeltje heeft vele miljarden gekost en nu ligt er de uitdaging aan de metafysica, de keerzijde van de medaille, de onderliggende eenheid in verscheidenheid, de diepere samenhang te ontcijferen. Hoe richten we onze levensenergie, de oplossingsrichting, die aan het Higgsdeeltje ten grondslag ligt wordt door de esoterie gratis aangeboden. Anders gezegd de oplossingsrichting, de eenheidsvisie, de ‘E i V’ weerspiegelt het Higgsdeeltje, het Godsdeeltje. Maar wat het Higgsdeeltje is voor de Natuurkunde is het Tibetaanse dodenboek, de Derde weg voor de Geestkunde. Onze levensenergie, het Bodhisattvapad maakt het mogelijk te verenigen dat wat het Higgsdeeltje, de vier bij vier matrix, de symmetrie van het standaardmodel heeft doorbroken.
Onze levensweg, het leerproces op aarde heeft op het emancipatieproces, burgerschapsonderwijs (begeleidingskunde), de ’Hoofdroute’ (waarheidsvinding) betrekking, de Gulden middenweg van balancerend - en authentiek leiderschap, op het Rechterpad. Het biedt een oplossing voor het menselijk tekort. De levenskiem, het beginsel van de enantiodromie van Carl Jung is nog steeds werkzaam.

Punt 4

In het rapport 'E i V' staan niet de organisatieadviseurs centraal, maar het Ken uzelve. De overheid daarentegen beoogt het moreel kompas met behulp van nudging op te krikken of te manipuleren. In de kern gaat het om een cultuuromslag, die het evenwicht, de harmonie herstelt. Of met andere woorden het draait om inspirerend, het morele leiderschap. Gelukkig zijn er inspirerende leiders als de gynaecoloog Denis Mukwege (College tour 9 oktober 2015) en de Zweedse arts en professor Internationale Gezondheid Hans Rosling (Volkskrant 10 oktober 2015 - katern Vonk p. 14-15).
In Buitenhof van 24 september 2017 werd door Sandra Phlippen, chef Economie van het AD onthuld dat durfinvesteerder Masayoshi Son binnen de ICT sector als een messias wordt gezien. In Nederland zijn met name Neelie Kroes, hoofd adviesraad Uber, Melanie Schultz van Haegen met haar promotie van de zelfrijdende auto en ASML-topman Peter Wennink de belangsrijkste adepten van Masayoshi Son.

Punt 5

Stelling: Het is juist religie, de keerzijde van de medaille, de verborgen 5e Dimensie, het metafysische perspectief, dat het fundament bevat om de mensheid te verenigen, met elkaar te verbinden of met andere woorden Burgerschap en Broederschap te bevorderen.
Stelling: De werking van het reflexieve bewustzijn laat zien hoe probleem (het lijden, onze schaduw) en oplossing, de zelfreflectie van ‘Microkosmos en Macrokosmos’ met elkaar samenhangen. Het rapport ‘E i V’ beoogt aan de hand van de levensboom (morele kompas), ‘Bewustzijnsschil’ en met name het 5Ddenkraam, ‘5D-concept en Ether-paradigma’ een nieuw paradigma aan te reiken. Of met andere woorden in contact te komen met de innerlijke, leven gevende kosmische geest achter de uiterlijke kant.

Punt 6

Stelling: De controverse tussen wetenschappers zal uiteindelijk een paradigmawisseling, een allesomvattend perspectief op de éne werkelijkheid tot gevolg hebben.
J.A.A. van Doorn: Intellectuelen hebben zich te veel opgeworpen als ideologen, vertegenwoordigers van de wetgevende rede die de ervaringswijsheid van de gemiddelde burger bij voorbaat afdoen als een manifestatie van vooroordelen, onbegrip en onwetendheid. Democratie is de politiek van het menselijk tekort en in die politiek dient commen sense het uitgangspunt te vormen.

Voor acceptatie van de nieuwe unificatietheorie dient aan één voorwaarde te worden voldaan namelijk dat de wetenschappelijke wereld akkoord gaat dat er maar een natuurlijke tijd bestaat, het eeuwige nu, het durée van Henri Bergson. De theorie kan dan een houvast bieden voor de toekomst.

Net zoals Samsara en Nirwana geeft Om Mani Padme Hoem de eenheid der tegendelen aan. Het eeuwige nu voltrekt zich in het hart van de gemanifesteerde, illusoire (maya) werkelijkheid, het tijdelijke.

Voor de volledige ontdekking (van de etherische kracht) is het (volgens Blavatsky) enige duizenden jaren te vroeg – of zullen we zeggen honderdduizend? Zij zal pas op haar juiste plaats en tijd zijn, als de grote razende vloedgolf van hongersnood, ellende en onderbetaalde arbeid is weggeëbd – zoals zal gebeuren, wanneer gelukkig eindelijk in de rechtmatige verlangens van de velen wordt voorzien; als het proletariaat alleen in naam zal bestaan en het meelijwekkende geroep om brood, dat onverhoord door de wereld klinkt, is weggestorven.

De Nederlandse graficus Maurits Escher heeft de penrose-driehoek vaak toegepast in zijn werk.

Prof. Ohmann zegt in zijn boek Spreuken dat de kwintessens van het boek gaat over personen die nu eens als ‘de dwaas’, dan weer als ‘de goddeloze’ worden opgevoerd, al of niet vergeleken met hun tegenpool ‘de wijze’ of ‘de rechtvaardige’. Het Oude Testament zegt dus al dat de weg tussen wijs en rechtvaardig heil brengt en het kiezen voor goddeloze dwaas, cq. tussen dwaas of goddeloos voor onheil zorgt.

De éne werkelijkheid is dat het universum in het menselijke bewustzijn wordt weerspiegeld. De driehoek van Pythagoras en de categorieën van Aristoteles symboliseren al hoe de innerlijke wereld met de uiterlijke wereld, 'Wat en Hoe; Hoe en Wat' met elkaar worden verbonden.
De éne werkelijkheid, de reflecties van de metafysica op de werkelijkheid vormen een samenhangend symmetrisch geheel.

====

Zie ook:

Boeken:

Externe Links

<< vorige || volgende >>

Categorie: Rapport | Auteur: Harry Nijhof


Deze pagina werd sedert 16 dec. 2007 keer bekeken.