Ei van Roberto Assagioli

Roberto Assagioli: De verschillende evenwichtsherstellingen, aanpassingen en integraties kunnen op verschillende manieren worden teweeggebracht. In een aantal gevallen worden ze vooraf gegaan door hevige crisis en conflicten. Andere keren worden ze gerealiseerd op een meer harmonische wijze, door middel van een geleidelijke afname van de schommelingen van de ‘slinger’ die heen en weer gaat tussen de beide uitersten. Het essentiële vereiste is dat men vermijdt zich met een van beide polen te vereenzelvigen.
 

Binnenwereld en Buitenwereld (Wederkerigheid, Complementariteit, Brein)

Raja yoga
5. Pratyāhāra: het terugtrekken van de zintuigen van hun objecten;
6. Dhārana: concentratie;
7. Dhyāna: meditatie;
8. Samadhi: totale absorptie.

Roberto Assagioli laat met disidentificatie, net als Blavatsky met het meditatie-diagram, zien dat gedachten en gevoelens verschijnen en verdwijnen, maar we zijn niet onze gedachten en gevoelens. Meditatie, stilte stelt ons in staat dichter bij de eigen kern te komen, te her-inneren. Het onderbewustzijn geeft op onze vragen antwoord. Bij schizofreniepatiënten is van verminderde connectiviteit (zie ook Connectionism vs. Computationalism debate) sprake.

Roberto Assagioli De Gulden middenweg (kies Infotheek, Publicaties lezen).

Het Ei van Assagioli wordt gebruikt om de psychische structuur, de wisselwerking tussen de binnen - en buitenwereld te verklaren. Het ‘Ei’ bevat twee horizontale lijnen, die de psyche als het ware verdelen in verleden, heden en toekomst. De psychosynthese van Assagioli is een transformatieproces, waarbij in de mens de macht van het ego naar het hogere Zelf verschuift. Dus het laten oplossen van conditioneringen.

Binnenwereld en Buitenwereld:

(As)28: Ei van Assagioli: (Sv)38: Carl Jung(Ja)168:
- Hogere, transpersoonlijke Zelf(6)Geest, collectief onbewuste (archetypen)BuitenwereldCollectief onbewuste (x)
- Bovenbewuste(3)Collectief onbewusteBuitenwereldCollectief bewustzijn
- Veld van bewustzijn(4)Ego, bewustzijnPersonaBewustzijn (Ziel)
- ‘Ik’ of bewuste zelf(5)ZielIk‘Ik’, zelfbewustzijn
- Middelste onbewuste(2)Persoonlijk onbewuste (complexen)ZielebeeldOnderbewustzijn (Hart)
- Lagere onbewuste(1)Persoonlijk onbewuste (complexen)BinnenwereldCollectief onbewuste
- Collectieve onbewuste(7)Collectief onbewust (archetypen)BinnenwereldCollectief onbewuste (x)

x) Niet bewust te maken deel van het collectief onbewuste, boven het transcendente deel en onder het immanente deel. (As) Roberto Assagioli boek Psychosynthese. (Ja) Jolanda Jacobi boek De psychologie van Carl G. Jung. (Sv) Anthony Stevens boek Over Jung - leven en werk.

Roberto Assagioli, boek ‘Psychosynthese’, p. 29: Het bewuste zelf of ‘Ik’ (centrum, centraal punt in het ‘ei’ van Assagioli): Vanuit een bepaald gezichtspunt kan men dit verschil vergelijken met het verschil dat er bestaat tussen het witte, verlichte scherm (Hogere Tetraktis, Tetragrammaton, ‘hemelse mens’ is Adam Kadmon), èn de verschillende beelden die erop geprojecteerd (Weerkaatsing, Toverlantaarn) worden. …zij vereenzelvigen zichzelf met die opeenvolgende golvingen, met de steeds veranderende inhouden van hun bewustzijn (identificatie versus dis-identificatie).
Dis-identificatie
Macrokosmisch bekeken is het Heelal in toto (de Ruimte) eeuwig en grenzeloos, maar periodiek is het een onophoudelijke beweging van manifestatie en ontbinding die plaats vindt in die onveranderlijke Ruimte. De ‘talloze heelallen die zich onophoudelijk manifesteren en weer verdwijnen’ in de macrokosmos komen in de microkosmos overeen met onze gevoelens, gedachten, herinneringen en zo meer, die steeds weer oprijzen en tot een einde komen. Om de volgorde van deze twee grondbeginselen te begrijpen moeten we eerst voor zover mogelijk een ‘ongeconditioneerde’ waarneming hebben en daarna de innerlijke conditionering aanpakken. Deze volgorde is nauw verbonden met het meditatiediagram dat hierboven genoemd wordt, waarin HPB zegt dat we na de ideevorming van Eenheid moeten mediteren op onze staten van bewustzijn. Waarom worden we daartoe aangespoord? Het zou kunnen dat het een manier is om te mediteren ‘over het eigen lager zelf in het licht van de innerlijke goddelijke mens’ en niet alleen maar als een intellectuele analyse door het geconditioneerde denken. Dan kijken we naar onze normale gang van zaken vanuit de hoogste staat die we kunnen bereiken. Dit lijkt ook op Krishnamurti’s antwoord op een vraag. Toen hem gevraagd werd hoe wij een brug kunnen bouwen tussen onze geconditioneerde staat en ‘Dat wat ongeconditioneerd is’ antwoordde hij dat dat onmogelijk is. De brug moet gebouwd worden van Dat naar dit. Dit betekent natuurlijk niet dat we onszelf moeten misleiden en voor waar moeten aannemen dat de denker verschilt van de conditionering. Het (lagere) denken, het zelf, is de conditionering. Maar het (stille) vermogen om gewaar te zijn is niet onvermijdelijk beperkt tot het hersenbewustzijn, tot het zelf. Dus wat hier gevraagd wordt is dat het waarnemingsvermogen zich losmaakt van het egobewustzijn en van de identificatie met de psychologische processen, en dat wordt gedaan door het besef van ‘de ruimte te zijn’.
Als we dit nader onderzoeken ondergaat ieder van ons onophoudelijke opwellingen van gewaarwordingen, gevoelens, gedachten, herinneringen, verwachtingen en verlangens die elkaar opvolgen. En hoewel niets in die opwellingen blijvend is, verbinden wij er op een bepaalde manier een besef van een afzonderlijke identiteit aan: ‘de denker’ die alles overkomt. Maar we realiseren ons niet dat al deze processen werktuigelijk plaatsvinden: er is ‘iets’ in ons dat denkt of voelt als reactie op externe of interne prikkelingen of met andere woorden: deze processen zijn alleen maar de werkzaamheden van de skandha’s. Omdat we ons echter identificeren met die interne opwellingen zeggen we ‘ik ben hem of haar die denkt of voelt’. Deze waarneming is echter onjuist, want er bestaat geen denker als een afgescheiden entiteit. Als we in stilte observeren kunnen we ons realiseren dat er alleen maar verschillende gedachten zijn die allemaal de rol van ‘denker’ aannemen als ze actief zijn, terwijl herinnering al de voorbijkomende gedachten met elkaar verbindt en zo een besef van continuïteit veroorzaakt. Maar wat is dan blijvend? Zoals al eerder aangegeven is dat ‘de ruimte’. Dat betekent dat we, in de poging om het bewustzijn te verheffen van het tijdelijke naar het eeuwige, onszelf moeten identificeren met de (innerlijke) onveranderlijke ruimte waarin de psychologische processen plaatsvinden met dat wat alle opwellingen omvat en niet met de opwellingen zelf.

WILLIAM Q. JUDGE boek De Oceaan van Theosofie, hoofdstuk Psychische wetten, krachten en verschijnselen:
De mens wordt door de meesters van wijsheid als het hoogste voortbrengsel van het hele evolutiestelsel beschouwd, en weerspiegelt alle vermogens van de natuur in zich, hoe verbazingwekkend of hoe verschrikkelijk die misschien ook zijn; juist omdat hij zo’n spiegel is, is hij mens.

John P. Van Mater De evolutie van de mensheid en haar beschavingen
William Q. Judge schrijft dat ‘de natuur voor geen ander doel bestaat dan de ervaring van de ziel’, woorden die het kosmische proces in het kort weergeven. Temidden van de opkomst en het verval van rassen is de gemeenschappelijke basis dat alle wezens zielen zijn op het pad van ontplooiing. De grootste en meest permanente bijdragen van de moderne tijd zouden wel eens kunnen zijn de wereldwijde poging de individuele mensenrechten uit te breiden en de gehele mensheid samen te brengen in een broederschap van weloverwogen wederkerigheid. Van alle beschavingen die we kennen en die hun licht langs de horizon van de tijd hebben doen stralen, is de onze wellicht uniek in haar algemene besef van wat iedere mensenziel toekomt. De strijd zelf die zich voordoet, weerspiegelt het geestelijk ontwaken dat bij alle mensen plaatsvindt; en deze druk van onderaf doorbreekt de belemmerende korst van tirannie, formalisme en orthodoxie, zoals ontkiemende zaden zich een weg banen door de aarde.

Drew Westen boek The Political Brain (Kees Kraaijeveld):
Niet de ratio, maar de onderbuik beslist. Amerikanen bepalen wie er president wordt op basis van emotie. Welke kandidaat de beste plannen heeft of de kiezer de meeste voordeeltjes belooft, speelt nauwelijks een rol.
Met deze boodschap heeft politiek psycholoog Drew Westen aan de vooravond van deze presidentsverkiezingen voor opschudding gezorgd. Westen, zelf een overtuigd democraat, betoogt in zijn boek The Political Brain aan de hand van treffende voorbeelden uit voorgaande campagnes waarom democraten het toch altijd zo slecht doen bij de race om het presidentschap.
Dit komt, volgens Westen, omdat democraten een verkeerde opvatting hebben van de werking van ons ‘politieke brein’. Het is geen calculerende machine die rationeel voor het beste beleid kiest, het is een emotioneel brein dat gevoelsmatig zoekt naar een betrouwbare leider die staat voor de juiste waarden. The Age of Reason is voorbij, stelt Westen. We leven in het emotietijdperk. En daar wilden de democraten met hun veel te feitelijke, rationele campagnes, niet aan.
Het werk van Westen staat niet alleen. In het voetspoor van neurowetenschappers als Antonio Damasio en Joseph LeDoux, is er een algemene herwaardering gaande van ‘het emotionele denken’, van ‘de intuïtie’ en van wat weer volmondig ‘het onbewuste’ wordt genoemd.
Het twee routes model van LeDoux met korte route (direct) en langzame route (indirect):
Malcolm Gladwell vertelt ons in zijn bestseller Blink hoe we kunnen denken zonder te denken, en belangrijke beslissingen kunnen nemen in een split second.
Rationeel denken gaat juist uit van twijfel. Het is gebaseerd op een ‘houding van redelijkheid’. Een houding die door filosoof Karl Popper ooit is beschreven als:
Ik kan ongelijk hebben en jij kan ongelijk hebben en met enige moeite komen we misschien nader tot de waarheid.
In lijn met Marvin Minsky’s metafoor van de society of mind kunnen we onze hersenen omschrijven als een innerlijke mentale maatschappij. Een maatschappij waarin, vrij naar Hume, de rationele processen de slaven zijn en de emoties de meesters. Maar waarin macht vraagt om tegenmacht, net als in de echte samenleving.
Nu staat ‘burgerschap’ weer hoog op de onderwijsagenda. Maar het leerdoel ‘helder en kritisch denken’ ontbreekt bij mijn weten in alle eindtermen en competentieprofielen. Dat is jammer, want als burgers iets zouden moeten leren, dan zijn het juist deze vaardigheden: helder denken, vraagtekens zetten bij beeldvorming, en opnieuw een allergie ontwikkelen voor denkfouten als generalisaties en drogredenen. Helder denken valt te leren. In elk geval zou ieder mens de gelegenheid moeten krijgen dit op school eens te proberen.
Opdat in onze mentale maatschappij niet enkel emotie zal heersen maar dat haar slaaf, de ratio, een wakkere tegenmacht zal vormen. Opdat in de Verenigde Staten ooit een vrouw of een zwarte man president zal kunnen worden. En opdat het gezond verstand weer grip zal krijgen op de onderbuik.

De grote collectieve ziekmaker van deze tijd is stress. Stress (negatieve stress of "distress" en positieve stress of "eustress") is de reactie op geestelijke en lichamelijke belasting. Het is als het ware het scharnier in de koppeling tussen lichaam en geest. Een van de manieren waarop de persoonlijkheid van invloed is op ziekte en gezondheid, is gelegen in de mate waarin het bepaalt hoe we omgaan met stress, met de emotionele spanningen waarmee het leven ons onvermijdelijk opzadelt. Stress is echter het zout des levens. Zonder een zekere spanning is er ook geen actie. Door stress wordt het evenwicht van lichaam en geest aangetast. Stress bestaat in verschillende gradaties: angst, faalangst, angst voor de angst, fobie. Angst ontstaat bij de beweging van de pool Bedachtzaamheid naar de pool Moed.

Wilmar Schaufell Psychologie Stress (Volkskrant 6 maart 2010)
Wat stress precies is, hangt af van het perspectief dat men hanteert. Biologisch gezien is stress een evolutinonair verankerde reactie op dreigende gebeurtenissen, een soort alarmreactie die het lichaam aanzet om te vechten of te vluchten.
Psychologische gezien is stress het resultaat van een verstoorde balans tussen draaglast en draagkracht. Bij draaglast gaat het om de druk uit de omgeving: een hoge werkdruk, een echtscheiding, ontslag of het rijden in een file. Bij draagkracht gaat het om de mentale weerstand. Wanneer je moe bent, kun je minder hebben, en ook als je weinig vertrouwen hebt in jezelf of in de goede afloop.
Wat kan er aan stress worden gedaan?
De draagkracht of persoonlijke weerbaarheid kan worden verhoogd, bijvoorbeeld door ontspanningsoefeningen te doen (meditatie, yoga, spierontspanning) of te leren anders tegen de situatie aan te kijken. In plaats van ‘het glas is half leeg’ kan men ook leren om het glas als ‘half vol’ te zien. Een dergelijke cognitieve herstructurering is buitengewoon effectief en vormt samen met ontspanning de kern van vrijwel ieder stressmanagementprogramma.

Het Ei van Assagioli is een concept dat van de zeven bewustzijnsniveaus in de esoterie is afgeleid. De oerbron Ain-Soph, het mysterie van het leven creëert het ‘Ik’ (bronbewustzijn, immateriële geest, zie Poortman), het punt van zuiver zelf-bewustzijn dat door Assagioli met het witte verlichte scherm wordt aangeduid. Het is het ego (de werking van de zeven zintuigen, met een verscheidenheid aan aggregatieniveaus), de relatie tussen geest en lichaam, die zorgt voor het projecteren van de beelden op het scherm.

Deze metafoor kan ook worden gebruikt om een PC, die door een gebruiker wordt aangestuurd en door elektriciteit wordt gevoed te beschrijven. Het is de gebruiker, die de interactie tussen software en hardware met behulp van een toetsenboord manipuleert en daarmee de gewenste beelden op het scherm projecteert en daarmee de virtuele ruimte van Cyberspace creëert. De metafoor over de aard van de werkelijkheid, die in een computersysteem in relatie met zijn omgeving (gebruiker, elektriciteit, handleiding) ligt besloten, is de werkelijkheid zelf. De websites, die wereldwijd op miljoenen computersystemen verspreid zitten kunnen overal ter wereld worden geraadpleegd. Als gebruiker van internet maken we als het ware deel uit van een ‘collectief superbrein’.
Microsoft Windows is de naam van de besturingssystemen van Microsoft voor de personal computer.

====

De verborgen 5e Dimensie (Kwintessens, '5D-concept en Ether-paradigma', Dodecaëder, Axis mundi)

Naar men aanneemt spelen spiegelneuronen een rol bij het begrijpen en interpreteren van de acties van anderen en het leren van nieuwe vaardigheden door imitatie.
Marco Iacoboni Het spiegelende brein: spiegelneuronen zijn cellen in ons brein (preciezer: in de frontaalkwab en in de pariëtaalkwab erachter) die een voorwaarde vormen voor sociaal gedrag, omdat ze aan de basis liggen van imitatie en inlevingsvermogen. Ze zorgen ervoor dat we snel andere mensen begrijpen. Maar ze zijn geen ‘moreel goede’ neuronen. Ze staan ook aan de basis van verslaving en geweld.
Graag sluit ik aan bij de slotopmerking van
Marco Iacoboni in zijn boek Het spiegelende brein (p. 224):
Volgens mij zijn we op een punt aangeland waarop de resultaten van neurowetenschappelijk onderzoek een belangrijke en sterke invloed kunnen uitoefenen op onze samenleving en ons begrip van onszelf. Het wordt hoog tijd dat we deze optie serieus in overweging nemen. Onze kennis van de krachtige neurobiologische mechanismen die ten grondslag liggen aan de menselijke gemeenschapszin is een waardevol middel om ons te helpen bepalen hoe we gewelddadig gedrag kunnen beperken, empathie vergroten en ons openstellen voor andere culturen zonder onze eigen cultuur te vergeten. Het is een gevolg van onze evolutie dat wij op een diep niveau met andere mensen verbonden zijn. Ons bewustzijn van dit feit kan en moet ons nog dichter bij elkaar brengen.

Ruud Muchter (SYMBOOL, MYTHE EN GODENDOM):
DEEL I: SYMBOLEN EN MYTHEN
2 ASSOCIATIE (p. 16,17):
Bij het zien van de simpelste gebruiksvoorwerpen
associëren en classificeren wij. Met minimale middelen bereiken we een maximum aan identificatie en inlevingsvermogen met de eigenschappen van het uitgebeelde. Een voordeel daarvan is, dat het ons helpt dreigend gevaar te herkennen. Het constante vergelijken beschermt ons tegen lijfelijke risico's en toont instinctieve behoedzaamheid. We gaan in het leven niet steeds uitvoerig en bewust uitmeten wat het onbekende precies oproept, tenzij het een vorm heeft die niet onder woorden te brengen is en weinig binding heeft met een bekend en geregistreerd beeld in het geheugen.

Harry Massey en Peter Fraser DE ONDERSTE STEEN BOVEN Een revolutie in de preventieve gezondheidszorg, Hoofdstuk 3 Voorbij de illusie van Ruimte en tijd (p. 33):
De Britse onderzoeker Rupert Sheldrake heeft ook experimenten uitgevoerd die suggereren dat onmiddellijke
verplaatsing van energie over een grote afstand mogelijk is. Sheldrake heeft met zeer uitgebreid dubbelblind onderzoek aangetoond dat honden in staat zijn door middel van buitenzintuiglijke waarneming (BZW) te bepalen wanneer hun baas thuis komt. Het fenomeen BZW, zegt Sheldrake, toont aan dat velden zoals elektromagnetisme en zwaartekracht zowel menselijke als niet menselijk gevoelens met elkaar kunnen verbinden. Hij noemt dat het ‘morfogenetische veld’ of ‘M-Veld’.

Ethische benaderingswijzen volgens Henry Sidgwick
Deel 3, Intuïtieve benaderingen: de deugd- en plichtethiek (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #92, november 2021):
Sidgwick komt tot “het self-evidente principe dat het goede van een individu niet van groter belang is dan het goede van een ander vanuit het gezichtspunt van het universum, tenzij er speciale gronden zijn om aan te nemen dat in het ene geval wellicht meer goeds wordt gerealiseerd dan in het andere geval, behalve voor zover hij dit minder vindt, onpartijdig beschouwd.”
Dit heet
the common point of viewbij Simon Blackburn, ontleend aan David Hume: “een gezichtspunt dat iemand gemeen heeft met anderen” (Ethics, p111). Het komt niet alleen voort uit rationel overwegingen, maar ook uit empathie, sympoathie en inlevingsvermogen. Het komt overeen met de ‘onpartijdige toeschouwer’ bij Adam Smith in zijn Theory of Moral Sentiments, waarin sympathie een grote rol speelt. Zonder gemeenschappelijk gezichtspunt lijkt ethiek niet mogelijk en blijven mensen steken in willekeur. Sidgwick maakt er een universeel gezichtspunt van. Hij toont zo een zelf-evident element bij de principes van rechtvaardigheid en welwillendheid, die gelden voor dezelfde delen van een geheel.

Essay Essay: Jean-Jacques Rousseau en de superioriteit van mannen
‘De vrouw moet buigen’ (Joke J. Hermsen De Groene Amsterdammer 6 juni 2012):
Rousseau zette vrouwen als moeder op een voetstuk, maar verbande hen als intellectueel naar de uithoeken van de samenleving. Hoe konden zijn belezen vrouwelijke tijdgenoten zo gemakkelijk over de kwalificatie ‘natuurlijk inferieur’ heen stappen?
Ze waren dol op hun
Jean-Jacques, de grandes bourgeoises van de achttiende eeuw. Eindelijk een filosoof die ook eens ruimschoots aandacht besteedde aan de taken die zij traditioneel dienden te vervullen: het baren, zogen en zorgen. Eindelijk een schrijver die met veel gevoel en inlevingsvermogen over hun rol – het opvoeden van het kroost – wist uit te weiden en er ook nog grote waardering voor aan de dag wist te leggen: ‘Laat de vrouwen weer moeders worden’, schreef hun held opgetogen in blue%Émile ou de l’éducation. ‘Als moeders zich slechts verwaardigen hun kinderen te zogen, dan zullen de zeden vanzelf verbeteren.’

Joke Hermsen borduurt met het kantelpunt, de twééstemmigheid (zie VPRO boeken 2 april 2017) voort op de wagenmenner van Plato, de verzoeningsleer in de R.K. Kerk, de tweenaturenleer van Carl Jung, Deus sive natura van Baruch de Spinoza, de twee soorten ervaringen van Ilya Progogine en Demon est deus inversus''' in de esoterie. Het kantelpunt heeft in het onderzoeksrapport 'E i V' op een paradigmawisseling, de diversiteit, de meerstemmigheid betrekking.

Hans Vincent brengt de ruimtelijke kant van het vierdimensionale ruimtetijd continuüm, de eeuwige oneindigheid, van het Punt Omega in kaart. Terwijl Frank Tipler daarentegen het tijdsaspect belicht. Een nieuw gezichtspunt ontstaat door beide gezichtspunten met elkaar te verbinden. Hans Vincent:

- God = Scheppende Intelligentie,
- Zoon = de materiële (aardse) werkelijkheid,
- Heilige geest = evolutionaire krachten in het universum.

Frank Tipler, Tijdschrift Gamma, nr. 2 2003, stelt de singulariteit van ruimtetijd gelijk aan God, drie singulariteiten:

- God de Vader vereenzelvigt met de singulariteit van de ultieme toekomst,
- De Zoon is de verbindende singulariteit tussen het ultieme verleden en de ultieme toekomst,
- De Geest representeert het ultieme verleden (Geheugen).

Het paradigma van de relatieve ether: Al het bestaande maakt deel uit van haar Grote Verzameling. Met het relatieve van de schepping is er ook het absolute van wat natuurkundig de singulariteit (Voorbij de illusie van Ruimte en tijd) wordt genoemd waar alles uit voortkwam en weer naar terugkeert. Je kan het ene niet tegen het andere wegstrepen. Als we met onze vierde generatie vrije energie technologie vooruit willen moeten we de onwetendheid rondom de dualiteiten betreffende het energiebegrip aanpakken. Dus allereerst gaat het om de vraag: wat is nu eigenlijk energie?
Maar de vedische literatuur b.v. zei reeds duizenden jaren voor Christus: de ether, net als de ziel, vermengt zich nergens mee (B.G. 13.33). Dus echt iets nieuws onder de zon zijn deze ideeën niet.
Een statische, conservatieve kracht als het magnetisme en de zwaartekracht kan op zich geen werk verrichten of energie leveren. Maar kan logisch gesproken de combinatie van twee van die conservatieve krachten ook conservatief zijn? Het verschil tussen die twee fundamentele natuurkrachten kan je uitdrukken in termen van tijd, want alle verschillen die we kennen kan je beschrijven als tijdsverschillen. Een verschil tussen twee krachten, conservatief of niet, houdt dan in samenhang gebracht met de materie kinetische energie in, ofwel een meetbaar tijdsverschil. De wijzen (bij name van Herakleitos, Plato en Aristoteles) zeiden reeds: alles beweegt, pantha rhei, niets is ooit, alles wordt en niets is standvastig, ofwel het universum leeft en beweegt.

Engelien Scholtes, boek De verborgen dimensie in het werk van Jung en Pauli:
Wolfgang Pauli vatte de relatie tussen psyche en materie op als een spiegelsymmetrie.

Deze driehoek wordt gebruikt voor het verklaren van de driehoekige diagrammen van Roberto Assagioli.
De website Singulariteit en filosofie vat in deze afbeelding de essentie van de theorie over dualistisch relatieve singulariteit samen.

Wat het verticaal bewustzijn betreft is met name het boek Over de wil van Roberto Assagioli (p. 103) interessant: Het syntheseproces kan worden uitgevoerd omdat het een wezenlijk kenmerk van wijsheid is ‘met tegenstellingen te kunnen spelen’, in staat te zijn de interactie van lijnrecht tegenover elkaar staande krachten en functies te reguleren, en aldus een dynamisch evenwicht en een synthese tot stand te brengen zonder zich te redden met compromissen, maar veeleer door regulering vanuit een hoger niveau.

In het driehoekige diagram van Roberto Assagioli komt de basiszijde met de negatieve as in het kernkwadrant van Ofman overeen, dezelfde tegenstellingen komen naar voren.

Roberto Assagioli laat in zijn boek Over de wil (p.101) zien hoe de horizontale lijn in het driehoekige diagram, de negatieve as, het ‘of-of’ van het kernkwadrant tot uitdrukking brengt. Op deze lijn gaat het om arrogantie versus zelf-minachting (onderdanigheid, fixatie), angstig pessimisme versus blind optimisme (nonchalance), opwinding versus neerslachtigheid. De positieve as in het kernkwadrant van Ofman toont de synthese. Met behulp van de verticale as, de principiële as is het mogelijk aan te geven hoe balans kan worden gerealiseerd. Op de verticale as plaatst Assagioli juiste waardetoekenning tegenover spirituele waardigheid, zachtheid tegenover sereniteit, praktisch realisme tegenover duidelijk waarnemen van de werkelijkheid, evenwichtige krachtige persoonlijkheid tegenover spirituele energie.

Het linker - en middelste kwadrant geven samen het rechter kwadrant (voorbeeld 1: Juiste waardetoekenning tegenover Spirituele waardigheid):

4a. Juiste waarde-  5. Spirituele  Meerderwaardigheidscomplex
toekenning >2. Arrogantie7. Zelfbewust >waardigheid4. Zelfbewust>2. Arrogantie
||||| |
1. Onderdanig <3. Spirituele4b. Juiste waarde- <6. Bescheiden1. Onderdanig<3. Bescheiden
 waardigheidtoekenning Minderwaardig 

Voor het rechter kwadrant wordt verwezen naar het kernkwadrant op p. 134 in het boek Bezieling en Kwaliteit in Organisaties van Daniel Ofman.
Een andere manier om het bovenstaande rechter en middelste, 'Binnen en Buiten', het zogenaamde 'dubbelkwadrant' uit te beelden geeft het onderstaande kwadrant:

 te veel  
5. Spirituele waardigheid<<<<7. Zelfbewustheid 
| | 
6. Bescheidenheid>>>>4a/b. Juiste waardetoekenning>>>>2. Arrogantie (Meerderwaardigheidscomplex)
  | |
  1. Onderdanigheid (Minderwaardigheidscomplex)<<<<3. Spirituele waardigheid
   te veel

In het 'dubbelkwadrant', een creatielemniscaat, zijn de binnenwereld en buitenwereld met elkaar verbonden. De diagonaal (4a/b. - 5.), de verticale as ‘Juiste waardetoekenning en Spirituele waardigheid’ (‘ZPF en Absolute singulariteit’) toont de verborgen 5e dimensie. Deze dimensie komt in het kernkwadrant van Ofman niet naar voren.

In het Ei van Roberto Assagioli laat de verticale lijn door het centrum zien hoe synthese kan worden bereikt. Volledige synthese (Bevrijding) drukt volmaaktheid uit. De verticale lijn door het centrum toont hoe tegenstellingen kunnen worden verkleind. De verticale as representeert het zogenaamde verticale bewustzijn. Door onjuiste waardetoekenning ontstaan mistoestanden.

Het linker - en middelste kwadrant geven samen het rechter kwadrant (voorbeeld 2: Zachtheid tegenover Sereniteit):

      Opwinding
4a. Zachtheid >2. Drammerigheid7. Daadkracht >5. Sereniteit7. Daadkracht>2. Drammerigheid
||||| |
1. Passiviteit <3. Sereniteit4b. Zachtheid <6. Geduld1. Passiviteit<6. Geduld
    Neerslachtigheid 

Een andere manier om het bovenstaande rechter en middelste, 'Binnen en Buiten', het zogenaamde 'dubbelkwadrant' uit te beelden geeft het onderstaande kwadrant:

 te veel  
5. Sereniteit<<<<7. Daadkracht 
| | 
6. Geduld>>>>4a/b. Zachtheid>>>>2. Drammerigheid (Opwinding)
  | |
  1. Passiviteit (Neerslachtigheid)<<<<3. Sereniteit
   te veel

De diagonaal (4a/b. - 5.), de verticale as ‘Zachtheid en Sereniteit’ (‘ZPF en Absolute singulariteit’) toont de verborgen 5e dimensie.

Het 3e Beginsel van de esoterie gaat over de leer van de hiërarchieën. Namelijk over de fundamentele gelijkheid van alle Zielen met de Universele Ziel, die zelf weer een aspect is van de Onbekende Wortel; en de verplichte pelgrimstocht voor elke Ziel – een vonk van eerstgenoemde – door de Kringloop van Incarnatie in overeenstemming met de Cyclische en Karmische wet, gedurende het gehele tijdperk. In de esoterie wordt van zeven bewustzijnsniveaus, zeven beginselen uitgegaan. Een doorsnede die daarvan is afgeleid geeft Roberto Assagioli in zijn boek Psychosynthese. De oerbron creëert het ‘Ik’ (bronbewustzijn, Zelf-eon, immateriële ziel), de voorwaarde voor het zelfbewustzijn dat door het witte verlichte scherm kan worden geïllustreerd.

Vanuit de monade van de oerstaat (singulariteit, o dimensies), ontstaat de dualiteit (dyade of duade, 1e dimensie) die in het kwadrant van Ofman naar voren komt. Het kwadrant van Ken Wilber bestaat fundamenteel uit vier velden (1e en 2e dimensie) van de kwaliteit en de kwantiteit van de schepping. De Lagere TETRAKTIS vormt het evolutionair model waaruit het kompaskwadrant is ontstaan. De 3e dimensie wordt gevormd door de verticale, etherische as der principes. Deze dimensie laat zien hoe balans, hoe volmaaktheid kan worden bereikt. Voor het weergeven van de drie diemensionale ruimte kan een kubus of een bol worden gebruikt.

H.P. Blavatsky: De Geheime Leer Deel I, Stanza 7 De voorvaderen van de mens op aarde (p. 247):
(f) De vijfde groep is heel geheimzinnig, omdat zij in verband staat met het microkosmische pentagon, de vijfpuntige ster die de mens voorstelt. In India en Egypte werden deze Dhyani’s in verband gebracht met de krokodil, en hun verblijfplaats is in de Steenbok. In de astrologie van India zijn dit verwisselbare termen, omdat dit (tiende) teken van de Dierenriem Makara wordt genoemd, vrij vertaald ‘krokodil’. Het woord zelf wordt in het occultisme op verschillende manieren geïnterpreteerd, zoals later zal worden aangetoond. In Egypte werd de overledene – zijn symbool is het pentagram of de vijfpuntige ster, waarvan de punten de ledematen van de mens voorstellen – symbolisch voorgesteld als veranderd in een krokodil: sebakh of sevekh ‘of de zevende’ is, zoals Gerald Massey zegt – die aantoont dat dit het type van intelligentie was – in werkelijkheid een draak en niet een krokodil. Hij is de ‘draak van de wijsheid’ of manas, de ‘menselijke ziel’, het denkvermogen, het verstandelijke beginsel, in onze esoterische filosofie het ‘vijfde’ beginsel genoemd.
In hoofdstuk lxxxviii van het ‘Dodenboek’ of het rituaal zegt de ‘Osiris-geworden’ overledene, met het teken van een mummievormige god met een krokodillekop:
(1) ‘Ik ben de god (krokodil), die de oorzaak is van de angst . . . bij de aankomst van zijn ziel onder de mensen. Ik ben de god-krokodil, gezonden om te vernietigen’ (een toespeling op de vernietiging van de goddelijke geestelijke zuiverheid, wanneer de mens de kennis van goed en kwaad verkrijgt; en ook op de ‘gevallen’ goden of engelen van elke theogonie).
248: Van de vijfde groep hemelse wezens wordt aangenomen, dat deze in zichzelf de tweeledige eigenschappen bevat van zowel de geestelijke als de stoffelijke aspecten van het Heelal; om zo te zeggen de twee polen van mahat, de universele intelligentie, en ook de tweevoudige, de geestelijke en de stoffelijke natuur van de mens. Vandaar haar getal vijf, vermenigvuldigd en tot tien gemaakt, waardoor zij wordt verbonden met Makara, het tiende teken van de Dierenriem.

====

Verticaal - en Horizontaal bewustzijn (Identificatie en Disidentificatie, Integrale visie)

Martin Heidegger: De filosofie is aan haar eind. En wie neemt nu de plaats van de filosofie in? De cybernetica. Of de vrome die zich openstelt? Maar dat is geen filosofie meer. Wat is het dan? Het andere denken noem ik het.’ Het andere denken laat echter wel de verbindende schakel zien voor het filosofische denken.

Recent onderzoek op zowel het gebied van epigenetica als op het terrein van autisme laten zien dat er een zelfregulerend (zelfgenezend - en zelfreinigend) vermogen in het universum zit ingebakken. Het gaat er om de schijnwaarheden in het leven, de ingebakken clichés te demystificeren.

Johan Wieberdink, Taiji en generativiteit
Is het mogelijk om fysiek een kwantumsprong te maken? (verschillende niveau's in taiji?)
Het betekenend veld heeft z'n eigen dimensies; en daarin is niet alleen maar horizontale mobiliteit (dingen ánders doen), maar ook verticale mobiliteit (een 'sprong' naar een ander niveau) mogelijk. De sleutel daartoe is het begrip 'waarheid', het samenvallen van mijn perceptie (ook beweging is perceptie!) met de werkelijkheid van het betekenend veld. Op het moment dat mijn beweging (even) geheel samenvalt met die werkelijkheid, vindt er een kwantumsprong plaats in mijn bewustzijn. Je ervaart dit als het moment dat 'het klopt': op dat moment stort de kwantumfysische golffunctie niet ín voor één 'deeltje', maar realiseert zich de samenhang ervan als geheel. Zoals op het moment dat je in een gesprek de 'betekenende waarheid' raakt: in één moment van inzicht wordt een hele samenhang in z'n gehéél duidelijk! Dan ervaar je die kwantumsprong ook, als een golf van energie, die je naar een ander niveau tilt.
Is er verschil tussen Chi (energie van de Chinezen) en energie in de context van de westerse fysica?
De energie van de westerse fysica is één van de dimensies van de vorm (energie, materie en 'informatie') en als zodanig onderdeel van de manifeste uitwendigheid. Chi zoals ik het begrijp is veel meer de 'vrije energie' van de kwantumfysische ondergrond, die toegankelijk wordt via het betekenend veld, en die dient om ons lichaam en onze geest te synchroniseren met betekenis. Dat zijn dus wezenlijk verschillende lagen van de werkelijkheid! Je zou ze kunnen onderscheiden door de westerse 'horizontale energie' te noemen, en Chi 'verticale energie'. (Mensen met bijv. zingevingsproblemen raken afgesneden van die 'verticale energie', en worden dan ziek of krijgen burnout. Om daar uit te komen zouden ze een 'kwantumsprong' moeten maken door de 'waarheid' onder ogen te zien - maar kunnen ze die niet meer vinden, of zijn er zó bang voor geworden dat ze juist díe uit alle macht vermijden).

H.P. Blavatsky Geheime Leer Deel I hoofdstuk 5 Over de verborgen godheid, haar symbolen en tekens (p. 389/390):
Zoals de Zohar zegt: ‘In het begin was de wil van de koning, vóór elk ander bestaan. . . . Deze (de wil) schetste de vormen van alle dingen die verborgen waren geweest, maar nu zichtbaar werden. En uit het hoofd van Ain-Soph kwam als een verzegeld geheim een nevelige vonk van stof voort, zonder gedaante of vorm. . . . Het leven ontspringt beneden, en de bron vernieuwt zich van boven, de zee is altijd vol en verspreidt haar wateren overal.’ Zo wordt de godheid vergeleken met een oeverloze zee, en met water dat ‘de bron van het leven’ is (Zohar iii, 290). ‘Het zevende paleis, de bron van het leven, is het eerste in de volgorde van bovenaf’ (ii, 261). Vandaar de kabbalistische leerstelling in de mond van de heel kabbalistische Salomo, die in Spreuken ix, 1 zegt: ‘Wijsheid heeft haar huis gebouwd; zij heeft de zeven zuilen ervan gehouwen.’
H.P. Blavatsky Geheime Leer Deel I hoofdstuk 15 Goden - Monaden en Atomen (p. 683):
Men beweert dat ‘het menselijke verstand zich geen beeld kan vormen van een ondeelbare eenheid, zonder dat dit denkbeeld tegelijk met zijn onderwerp wordt vernietigd’. Dit is onjuist, zoals de aanhangers van Pythagoras en vóór hen een aantal zieners hebben bewezen, hoewel een speciale oefening hiervoor bestaat en hoewel de niet-ingewijde dit moeilijk kan begrijpen. Maar er bestaat zoiets als meta-wiskunde en meta-geometrie. Zelfs de gewone wiskunde gaat van het universele naar het bijzondere, van het wiskundige en dus ondeelbare punt tot lichamen. De leer was afkomstig uit India en werd in Europa onderwezen door Pythagoras, die een sluier wierp over de cirkel en het punt – die geen levend mens anders kan omschrijven dan als onbegrijpelijke abstracties – en de oorsprong van de gedifferentieerde kosmische stof legde in de basis of de horizontale lijn van de driehoek. Zo werd de laatstgenoemde de eerste meetkundige figuur.
697: Zoals een kegel zijn top in één punt heeft, en een loodlijn een horizontaal vlak slechts in één wiskundig punt snijdt, maar zich oneindig naar boven en naar beneden kan uitstrekken, zo bestaan de essenties van werkelijke dingen slechts als een punt in deze fysieke wereld van de ruimte; maar ze hebben een oneindige diepte van innerlijk leven in de metafysische wereld van het denken . . .’ (blz. 144).
Dit is de geest, de ware wortel van de occulte leer en het denken. De ‘geest-stof’ en de ‘stof-geest’ strekken zich in de diepte oneindig ver uit, en evenals ‘de essentie van de dingen’ van Leibniz, ligt onze essentie van de werkelijke dingen op de zevende diepte; terwijl de onwerkelijke en grove stof van de wetenschap en van de uiterlijke wereld aan het laagste einde van onze zintuigen ligt. De occultist kent de waarde of waardeloosheid van de laatstgenoemde.
700: Iedere monade weerspiegelt iedere andere. Iedere monade is binnen haar eigen sfeer een levende spiegel van het Heelal. En let hierop, want hiervan hangt de macht af die deze monaden bezitten, en hiervan hangt het werk af dat zij voor ons kunnen doen; terwijl zij de wereld weerspiegelen, zijn de monaden niet alleen maar passieve weerkaatsende werktuigen, maar spontaan zelfwerkend; zij brengen de beelden spontaan voort, evenals de ziel een droom. In iedere monade kan de adept daarom alles lezen, zelfs de toekomst. Iedere monade of elementaal is een spiegel die kan spreken . . .’
Geheime Leer Deel I hoofdstuk 18 Samenvatting van de wederzijdse standpunten (p. 747):
En ook wij ‘menen’ dat. Alleen zou, zoals wij al opmerkten, geen oosterse ingewijde spreken over sferen ‘boven ons, tussen de aarde en de luchten’, zelfs niet de hoogste, omdat er in het occulte spraakgebruik niet zo’n verdeling of maat bestaat, geen boven’ en geen ‘beneden, maar een eeuwig ‘binnen’, binnen twee andere binnens, of de gebieden van de subjectiviteit, die geleidelijk overgaan in die van de aardse objectiviteit – dit is voor de mens het laatste, zijn eigen gebied.

In het rapport ‘E i V’ komt 'Ether en Aether', het Ether-paradigma en het 5D-concept aan de orde. Het 5Ddenkraam is gebaseerd op de oerbron, de oerstof.

Het Ether-paradigma en het 5D-concept worden naast elkaar gebruikt en passen in het 5Ddenkraam van de Bewustzijnsschil. Het Ether-paradigma heeft als vertrekpunt de materie, elektromagnetisme, de relatieve ether van René Meijer. Het 5D-concept belicht de 5e Dimensie vanuit een filosofisch perspectief. Het is net als met Geest en Lichaam, hemel en aarde, Zo boven, Zo beneden, top down en bottom up, deductief en inductief. Het zijn de twee complementaire kanten van een medaille, die beide de kwintessens tot uitdrukking brengen. Of met andere woorden het Ether-paradigma begint bij 4 en eindigt bij 5 en het 5D-concept begint bij 5 en eindigt bij 4.

De Geheime Leer Deel II, Stanza 1 Het begin van bewust leven (p. 39):
De wereld van de verschijnselen bereikt haar hoogtepunt en de weerspiegeling van alles in de MENS. Daarom is hij het mystieke vierkant – in zijn metafysische aspect – de Tetraktis, en wordt op het scheppende gebied de kubus. Zijn symbool is de uitgevouwen kubus en de 6 die 7 wordt, of de , drie dwars (het vrouwelijke) en vier verticaal; en dit is de mens, het hoogste wat de godheid op aarde bereikt; zijn lichaam is het kruis van vlees, waarop, waardoor, en waarin hij eeuwig de goddelijke logos of zijn HOGERE ZELF kruisigt en ter dood brengt.
40: De schrijver van de ‘Source of Measures’ zegt dat de grondslag van de Kabbala en alle mystieke boeken daarvan, wordt gevormd door de tien sephiroth, en dat is een fundamentele waarheid. Hij geeft deze tien sephiroth of de tien getallen weer in het volgende diagram:
waarin de cirkel de nul is; de verticale middellijn is de eerste of oorspronkelijke EEN (het woord of de logos), waaruit de reeks ontstaat van de andere getallen tot de 9, de laatste van de enkelvoudige getallen.
Geheime Leer Deel II hoofdstuk 22 De symboliek van de mysterienamen Iao en Jehova en hun verband met het kruis en de cirkel (p. 633):
‘Het filosofische kruis, de twee lijnen die in tegengestelde richting lopen, de horizontale en de verticale, de hoogte en de breedte, die de meetkundig te werk gaande godheid op het snijpunt deelt, en dat zowel het magische als het wetenschappelijke viertal vormt wanneer het wordt beschreven in het volmaakte vierkant, is de basis voor de occultist. Binnen de mystieke grenzen ervan ligt de hoofdsleutel, die de deur tot elke wetenschap, zowel de fysische als de geestelijke, opent. Het symboliseert ons menselijke bestaan, want de levenscirkel omschrijft de vier punten van het kruis, die achtereenvolgens geboorte, leven, dood en onsterfelijkheid voorstellen.
De Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 24 Het kruis en het pythagorische tiental (p. 662):
Pythagoras, die zijn wijsheid uit India had meegebracht, heeft aan het nageslacht een glimp van deze waarheid nagelaten. Zijn school beschouwde het getal 7 als een samenstelling van de getallen 3 en 4, die zij op een tweevoudige manier verklaarden. Op het gebied van de noumenale wereld was de driehoek, als eerste voorstelling van de gemanifesteerde godheid, haar beeld: ‘vader-moeder-zoon’; en het viertal, het volmaakte getal, was de noumenale, ideële wortel van alle getallen en dingen op het stoffelijke gebied.
666: Er was een tijd waarin het oosterse symbool van het kruis en de cirkel, de swastika, algemeen werd aangenomen. Voor de esoterische (en wat dit betreft ook de exoterische) boeddhist, de Chinees en de Mongool betekent het ‘de 10.000 waarheden’. Deze waarheden, zeggen zij, behoren tot de mysteriën van het ongeziene Heelal en de oorspronkelijke kosmogonie en theogonie. ‘Sinds fohat de cirkel als twee vlammende lijnen (horizontaal en verticaal) heeft gekruist, hebben de menigten van de Gezegenden nooit verzuimd hun vertegenwoordigers te zenden naar de planeten waarover zij vanaf het begin moesten waken.’
674/5: De getallen 3 en 4 zijn respectievelijk mannelijk en vrouwelijk, geest en stof, en hun vereniging is het embleem van het eeuwige leven in de geest op zijn opgaande boog, en in de stof als het steeds herrijzende element – door voortplanting en voortbrenging. De geestelijke mannelijke lijn is verticaal | ; de lijn van de gedifferentieerde stof is horizontaal; samen vormen ze het kruis +. De eerstgenoemde (de 3) is onzichtbaar; de laatstgenoemde (de 4) is op het gebied van objectieve waarneming.
675: Zoals die alchemisten het uitdrukken: ‘Wanneer de drie en de vier elkaar kussen, voegt het viertal zijn middelste natuur bij die van de driehoek’ (of triade, d.w.z. het oppervlak van een van zijn vlakken wordt het middenvlak van de andere), ‘en wordt een kubus; dan pas wordt hij (de uitgevouwen kubus) het voertuig en het getal van het leven, de vader-moeder zeven.’
De Geheime Leer Deel II, hoofdstuk 25 De mysteriën van het zevental (p. 682):
Het viertal wordt zowel in de Kabbala als door Pythagoras als het volmaakste of liever als het heilige getal opgevat, omdat het voortkwam uit de een , de eerste gemanifesteerde eenheid, of liever de drie in één .
‘De pythagorische wereld’, zegt Plutarchus (in De anim. procr., 1027) ‘bestond uit een dubbel viertal’. Deze uitspraak bevestigt wat er werd gezegd over de keuze door de exoterische theologieën van de lagere Tetraktis. Want: ‘Het viertal van de verstandelijke wereld (de wereld van mahat) is t’agathon, nous, psyche, hyle; terwijl dat van de waarneembare wereld (van de stof)
– die eigenlijk is wat Pythagoras met het woord Kosmos bedoelde – vuur, lucht, water en aarde is. De vier elementen staan bekend onder de naam rizomata, de wortels of beginselen van alle gemengde lichamen’, d.w.z. de lagere Tetraktis is de wortel van de illusie van de wereld van de stof; en dit is het tetragrammaton van de joden en de ‘geheimzinnige godheid’ waarover de hedendaagse kabbalisten zoveel drukte maken!
683: ‘Het getal vier vormt dus het rekenkundige gemiddelde tussen de monade en het zevental, omdat het alle vermogens bevat, zowel van de voortbrengende als de voortgebrachte getallen; want van alle getallen onder de tien wordt dit uit een bepaald getal gemaakt; de verdubbelde duade vormt een viertal, en het viertal verdubbeld of uitgeslagen vormt het zevental. Twee met zichzelf vermenigvuldigd geeft vier; en weer met zichzelf vermenigvuldigd, de eerste kubus. Deze eerste kubus is een vruchtbaar getal, de grondslag van veelheid en verscheidenheid, bestaande uit twee en vier (steunende op de monade, de zevende). Zo vloeien de beide beginselen van tijdelijke dingen, de piramide en de kubus, vorm en stof, voort uit één bron, de vierhoek (op aarde), de monade (in de hemel) . . .’ (Zie Reuchlin, Cabala, I, ii.)
684: Sommige onderzoekers vonden het moeilijk te verklaren dat de verticale lijn, die mannelijk is, in het kruis (zie de voetnoot) een vierdelige lijn wordt – omdat vier een vrouwelijk getal is – terwijl de horizontale (de lijn van de stof) driedelig wordt. Maar dit is gemakkelijk te verklaren. Omdat de verticale en de horizontale balk of dubbele lijn het middenvlak van de uitgeslagen kubus gemeen hebben, wordt het om zo te zeggen neutraal terrein en behoort tot geen van beide. De geestlijn blijft driedelig en de stoflijn tweedelig – twee is een even getal en dus ook vrouwelijk. Bovendien waren volgens Theon de pythagoreeërs, die aan de Tetraktis de naam harmonie gaven, ‘omdat zij een diatessaron in sesquitertia is’, van mening dat ‘de verdeling van de canon van het monochord door de tetraktis werd gemaakt in de duade, triade en tetrade; want het omvat een sesquitertia, een sesquialtera, een dubbele, een driedelige en een vierdelige verhouding, waarvan de sectie 27 is’. ‘In het oude muziekschrift bestond het tetrachord uit drie toonafstanden of intervallen en vier toontrappen, die door de Grieken diatessaron worden genoemd en door ons een kwart.’
684/685: Plutarchus verklaart (de Plac. Phil., blz. 878) dat de Achaïsche Grieken het viertal als de wortel en het beginsel van alle dingen beschouwden, omdat dit het getal van de elementen was, die alle zichtbare en onzichtbare geschapen dingen voortbrachten. Bij de broeders van het rozenkruis vormde de figuur van het kruis of de uitgeslagen kubus het onderwerp van een verhandeling in een van de theosofische graden van Peuvret, en werd behandeld volgens de fundamentele beginselen van licht en duisternis, of goed en kwaad.
‘De begrijpelijke wereld komt op deze manier voort uit het goddelijke denkvermogen (of eenheid). De Tetraktis die zich bezint op haar eigen essentie, de eerste eenheid, voortbrengster van alle dingen, en op haar eigen begin, zegt het volgende: eenmaal een, tweemaal twee, en onmiddellijk verrijst er een viertal, met op zijn top de hoogste eenheid, en wordt een piramide, waarvan de basis een vlak vierkant is, dat overeenkomt met een oppervlak waarop het stralende licht van de goddelijke eenheid de vorm van onlichamelijk vuur voortbrengt, als gevolg van de afdaling van Juno (stof) naar lagere dingen. Daaruit komt essentieel licht voort, dat niet brandt maar verlicht. Dit is de schepping van de middenwereld, die de Hebreeën het Opperste noemen, de wereld van de (hun) godheid. Zij wordt Olympus genoemd, geheel en al licht en vol afzonderlijke vormen, waar de zetel van de onsterfelijke goden is, ‘deūm domus alta’, waarvan de top EENHEID is, de muur drie-eenheid en het oppervlak viereenheid.’ (Reuchlin, Cabala, blz. 689.)

Methode van Archimedes om een schip met spiegels in brand te steken.
In 1660 ontdekte Robert Hooke zijn wet over veren, nu bekend als de wet van Hooke, die zegt dat de kracht die een veer uitoefent evenredig is met de afstand waarover hij is ingedrukt of uitgerekt. Ook stelde hij als eerste een omgekeerde-kwadratenwet voor om de beweging van de planeten te verklaren, maar slaagde er niet in te bewijzen dat een dergelijke wet ellipsbanen veroorzaakte.
Omgekeerde kwadratenwet voor straling uit een puntbron.

Een (omgekeerde) kwadratenwet is in de natuurkunde een natuurkundige wet die aangeeft dat een natuurkundige grootheid omgekeerd evenredig verloopt met het kwadraat van de afstand tot de bron van die grootheid.
Voor een vectorveld met rotatie (rot) nul in de drie-dimensionale ruimte komt de kwadratenwet overeen met de eigenschap dat de divergentie (div) nul is buiten de bron. In het algemeen geldt voor een vectorveld met rotatie nul in een n-dimensionale Euclidische ruimte dat een omgekeerde (n − 1)-machtswet equivalent is met de eigenschap van nul divergentie buiten de bron.

Aryel Sanat boek Het Innerlijke Leven van Krishnamurti (p. 56):
G.I. Gurdjieff beweerde ook in contact te hebben gestaan met leraren van de eeuwige wijsheid. Gurdjieffs werk benadrukt de eeuwige lering ‘zelfherinnering’ (zelfreferentie, zelfherkenning). Zo waren in de oorspronkelijke leringen van de theosofische beweging ook het komen tot zelfkennis en transformatie de kern van de lering.

Het enneagram maakt ook van de oude doorsnede ‘Hoofd, Borst en Buik’ van Plato gebruik. Het symbool van Gurdjieff sluit zeker bij het symbool van de cirkel aan.

Een groot deel van de essentie van Gurdjieffs filosofieën en inzichten staat beschreven in het door een van zijn prominentste Russische leerlingen, de filosoof Peter D. Ouspensky (1878-1947) geschreven boek Op zoek naar het wonderbaarlijke (met als ondertitel Fragmenten van een onbekende leer). Gurdjieff is een van de eersten, zoniet de eerste die, zo blijkt uit dit boek, melding maakt van het enneagram. Het enneagram vertegenwoordigt in zijn leer de relatie tussen de twee grootste levenswetten, door hem abstract beschreven als 'de wet van drie' en 'de wet van zeven'.

Freek van Leeuwen maakt van het begrip zelfverwerkelijking (zelf-ontplooiing) gebruik. In zijn boek De Levensweg (p. 77, 90 en 193) past hij het cybernetische model toe. De kubus en de bol van Freek van Leeuwen drukken op een vergelijkbare manier het leerproces van de mens, de relatie tussen microkosmos en macrokosmos uit. Met behulp van de kubus of de bol is het mogelijk de samenhang tussen de Big five, Big seven en Big nine uit te beelden.

Han Marie Stiekema boek DE SCHOOT VAN HET UNIVERSUM - De Oermoeder als Uiteindelijke Werkelijkheid
Hoofdstuk 12 TOT SLOT
2. Het lijden van de mensheid is verlies van contakt met de werkelijkheid, het afgesneden zijn van het diepe Zelf (Zijn) en de isolatie van je lichaam en zijn omgeving. Optimaal leven is het integreren van de vertikale en horizontale dimensie. Het Zijn staat niet meer boven het leven, maar blijkt zijn draagvlak te zijn. Licht en leven zijn aanvullende tegenstellingen, waardoor het leven pas vruchtbaar wordt. De Weg omvat vier initiaties, een groot aantal meditaties en therapieën. Mannen en vrouwen die innerlijk „sterven" - deel worden van het Geheel - worden wedergeboren. De individuatie (C.G.Jung) als dominante filosofie wordt opgegeven om plaats te maken voor „jeZelf-zijn in verbondenheid", waarin vrijheid en gemeenschap gelijkwaardig zijn. Vrouwelijke waarden (het leven, de natuur) krijgen de plaats die zij verdienen: in het centrum. Terwijl het levensdoel van de (wedergeboren) man ridderlijkheid is en dienstbaarheid aan het Geheel.

G. A. Janse: In dezelfde kerk hing in een kapel een houten kruis, dat iets heel anders symboliseerde, namelijk de weg van de twee dimensies van ons denken, de horizontale en vertikale dimensie, die we hebben te gaan als we de hogere grond willen bereiken. De horizontale dimensie is het vlak waar ons alledaagse denken zich in beweegt. In deze dimensie is alles onderhevig aan een belang en doel en door dat belang en doel wordt het hogere schouwende denken, dat boven het beredenerende en discursieve denken uitgaat door angstvallig aan gehechtheden vast te houden, beheerst. De oude Grieken noemen dat hogere schouwende denken het 'nous'. Door deze doelstelling, waar alles tot belang van het ik behoort, worden alle hogere betekenissen, zoals liefde, mededogen, medeleven, barmhartigheid, meditatie, luisteren etc. fragmentarisch. Met fragmentarisch wordt bedoeld een afgeleide, slechts een beperkt deel van de volheid van die hogere betekenissen. De grond van de vertikale dimensie, die haaks op de horizontale dimensie staat, is doel- en belangeloos. In deze grond bestaat het Ik niet meer. Deze vertikale grond is ons gegeven. Deze grond is orde, wijs, liefdevol, meditatief, vol mededogen en medeleven. Plato zegt dat we deze hogere grond in onze vorige levens aanschouwd hebben en zullen herkennen op ons levenspad.

Wim de Lobel, boek De Eeuwige Generatie (p. 43): Heidegger verwijst naar een aantekening van Nietzsche, die hij na zijn Zarathustra heeft gemaakt (±1885), naar aanleiding en ter definiëring van het zijn van het wordingsproces. Heidegger citeert: “Aan het worden (wording) het karakter van het zijn te geven – dat is de hoogste wil tot macht.” Verder zegt Heidegger: “Het zijn, dat Nietzsche hier denkt, is de eeuwige wederkeer van hetzelfde.”

De vijf elementen kwadranten, niveaus, toestanden, typen en lijnen brengen in het boek Integrale visie van Ken Wilber de universele kwintessens, het universele patroon van het bewustzijn tot uitdrukking. De integrale visie, het 5Ddenkraam brengt samenhangend in kaart wat alle culturen – psychologisch, sociaal en spiritueel – met elkaar gemeenschappelijk hebben.

Integrale visiep. 98:Integrale visie p. 55, 143, 151, Vier kwadranten:Integrale visiep. 149:
CultureelSysteem-Non-dualistischSubtiel, God (Satan)ExtreemExtreme
managementmanagementCultuur van waardenSociaal, Systeemtheoriepostmodernismesysteemtheorie
4. Wij-kant ----2. Zij-kant4. Innerlijk/Collectief ----2. Collectief/Uiterlijk4. Wij-kant ----2. Zij-kant
||||||
1. Het-kant ----3. Ik-kant1. Individueel/Uiterlijk ----3. Innerlijk/Individueel1. Het-kant ----3. Ik-kant
Theorie XTheorie YGedragsmatigIntentioneelMaterieGeest
  Grof, NatuurCausaal, VormloosExtreem sciëntismeExtreem idealisme

Benjamin Adamah gebruikt in zijn boek Nulpunt Revolutie de begrippen horizontaal en verticaal bewustzijn. Adamah ziet levenszin (p. 102) als zijnde een speelse doorlopende estafette tussen horizontaal (ego) en verticaal (hoger zelf) bewustzijn. Het gaat erom dat we tussen het verticale en horizontale bewustzijn de balans handhaven, synergetisch in balans blijven. Het archetype 'mens' is net als God, het universum, de wereld een en-en-concept van de proödos en de epistrofe. De tragiek is dat het collectief bewustzijn verslaafd lijkt aan of-of-concepten, dat het overwegend vanuit reactie overlevingsangsten opereert en niet vanuit innerlijke zekerheid en dat we daardoor steeds op het verkeerde paard wedden.

Het horizontaal bewustzijn (p. 122), de wisselwerking tussen Yin en Yang. Yang-energie schept yin-energie of wordt erdoor vernietigd en omgekeerd. Verticaal of epistrofisch bewustzijn (p. 99) is een psychisch en mentale resonantie met goddelijke of universeel bewustzijn dat naar eenwording en eenheidsbeleving streeft. Het is het goddelijk of universeel bewustzijn zélf!

In risk management, negentropy is the force that seeks to achieve effective organizational behavior and lead to a steady predictable state.

Benjamin Adamah schrijft in zijn boek Nulpunt Revolutie over Adam Kadmon ons zuiver negentropische alter ego (p. 61).
Macrokosmos: Dat deel van het (universeel) bewustzijn dat ‘Dat wat geen buiten kent’ als domein heeft en de materialiteit-actualiteit als bereik.
Microkosmos: Dat deel van het (universeel) bewustzijn dat ‘Dat wat geen binnen kent’ als domein heeft en de immaterialiteit-actualiteit als bereik.
P. 113: Nul is op te vatten als een zwart gat/oerknal-correlaat dat de ‘pomp' (tzimtzum) of het ‘hart’ (tzimtzum) vormt van de scheppingsgolf en ether of akasha in beweging zet. Nul is vanuit een dynamisch perspectief een omslagpunt waar Dat wat geen buiten kent (positief iets; + 1) voorkomt uit de dimensieomslag van Dat wat geen binnen kent (negatief iets; - 1).
P. 116: Martin Heidegger: Een gebeurtenis is het kruispunt waarop Zijn en menszijn elkaar in correlatieve nood ontmoeten. Voor het gemak heb ik dit snijpunt daarom een Heidegger-knoop genoemd.
P. 117: De fractalresonantie tussen macrokosmos en microkosmos:

MacrokosmosMicrokosmosKwintessens
Dat wat geen buiten kentDat wat geen binnen kentScheppingsdriehoek 9 - 6 - 3
Wereldziel/wereldorgonveldEtherisch dubbel
TzimtzumHart(slag), ademhaling, ik, Heidegger-knoopCentrum, 5e Dimensie
Expansie scheppingsgolfIndividuatieprocesLevensether
Contractie scheppingsgolfGeboorte, overlijdenGeluidsether
EpistrofeHoger Zelf, weten, orgasme, eeuwigheidLichtether
ProödosEgo, denken, ejaculeren, sterfelijkheidWarmte-ether
Eenheid van de aionEenheid van het filosofische atoom
HypostasenasChakra's
Kairos-ringHoroscoop

P 228: In de natuur bestaat er een evenwicht tussen fluctuaties van entropie en negentropie (informatietheorie).

Om de 'torens van Babel' tegen instorten te behoeden, zal in de toekomst aan risicobeheersing meer aandacht dienen te worden besteed.

Jerry Katz boek Non-Dualiteit in het boeddhisme, christendom, hindieïsme, taoïsme, soefisme en de kabbala (p. 193):
Zelfs al kan non-dualistische werkelijkheid niet worden geobjectiveerd, toch verandert iemands leven diepgaand als hij zich er bewust van wordt. Hoe kunnen we de invloed ervan op de psychotherapie vaststellen? Misschien wordt het duidelijker als we aan psychotherapie, en wat dat betreft voor het hele leven, denken in termen van een horizontale en een verticale dimensie. De horizontale dimensie brengt het gebied van vormen – de evolutie van het leven van verschijnselen in tijd en ruimte. De verticale dimensie verwijst naar wat vormloos is en buiten tijd en ruimte bestaat.

In het kompaskwadrant draait het om de bovenpersoonlijke 11e dimensie (godheid, de zon, natuur, kosmos). Het is de vertikale as, de 3e dimensie, die de wisselwerking, het projectiemechanisme tussen de 'kwantitatieve - en de kwalitatieve as', 'symmetrie en gebroken symmetrie', 'goed en kwaad', 'positief en negatief' symboliseert.

G. de Purucker Mens en evolutie
Hoofdstuk 2 Stromingen in de moderne Wetenschap (p. 28):
5. Dat elektriciteit en magnetisme, een tweelingverschijnsel, corpusculair zijn, uit deeltjes of lichaampjes bestaan en derhalve stof zijn. Het zijn de waarneembare gevolgen van noumenale oorzaken — etherische stof of liever etherische stoffen. De moderne wetenschap heeft nog niet het punt bereikt waarop ze bereid is te erkennen dat magnetisme, de alter ego van elektriciteit, uit deeltjes bestaat of corpusculair is, zoals ze dat nu ten aanzien van elektriciteit toegeeft.

G. de Purucker Bron van het Occultisme (Parabrahman-mulaprakriti)
Hoofdstuk Fohat, de dynamische energie van de kosmische ideatie
Fohat, de dynamische energie van de kosmische ideatie
212: Wanneer de dingen in elektrisch opzicht niet in evenwicht zijn, krijgen we de zeer warme of zeer koude dagen, de stormachtige dagen of de abnormaal rustige dagen. De bewegingen en werkingen van deze kosmische elektriciteit veranderen voortdurend van richting. De bliksem is één kort segment van een circulatie in de kosmos en is zeer nauw betrokken bij bepaalde vitale stromen tussen de zon en de aarde en de mens en de aarde; en die stromen bewegen zich door en naar en van de aarde en de meteoorsluier die haar omgeeft. Magnetisme is het alter ego van elektriciteit en elk is een ‘broeder-zoon’ van fohat. In wezen zijn wat wij zwaartekracht, elektriciteit en magnetisme noemen alle hetzelfde: drie manifestaties van fohat of de kosmische levenskracht zoals die zich in onze fysieke afdeling van het heelal voordoet. Dit heelal is niet verdeeld in graden die van elkaar zijn gescheiden, maar is een organisch geheel dat graden of stadia bevat die in elkaar overgaan, van het onzichtbare naar het zichtbare en nog verder omlaag weer naar het onzichtbare. Er zijn in feite geen radicale scheidingen, behalve in schematische zin.

In de levensboom symboliseert Malkut het vrouwelijke alter-ego van God: de Sjechinah.

Charles Poncé boek Kabbalah (p. 115): In de levensboom symboliseert Malchoeth het vrouwelijke alter-ego van God.

Fred Matser boek Net als jij ben ik EEN VAN DE MILJARDEN expressies van de schepping op deze aarde (p. 245):
Je kunt die antenne ook verticaal richten om verbinding te maken met de transcendente en onuitputtelijke Bron van informatie in het Oneindige (waarvan de hele eindigheid een afspiegeling is). Ieder van ons kan zelf kiezen hoe hij zijn antenne richt, en zich dus rechtstreeks laten informeren en inspireren door het Oneindige, in plaats van het eindige. Die twee manieren om toegang te krijgen tot informatie laten zich symbolisch weergeven in de vorm van een kruis, waarin het ‘horizontale’ (of laterale) denken in het eindige universum met succes geïntegreerd is in en kan worden afgewisseld met het ‘verticale’ (of transcendentale) ‘denken’ – het ‘gedacht worden’ vanuit het Oneindige, zoals dat is weergegeven in illustratie 9 op bladzijde 244. En door die integratie en de verbondenheid met het Oneindige kun je ‘met de stroom meegaan’.
259: De natuurlijke, cyclische en evolutionaire principes van de natuurwet werken op transcendentale wijze. Het verticale, open ovaal in het midden van de schets (illustratie 10) toont bijvoorbeeld een transcendentale cyclus van geven en ontvangen.
Volgens mij geldt hier het evolutionaire principe dat ons bewustzijn zich verder ontwikkelt naarmate we ons beter bewust worden van die transcendentale cyclus en meer inzicht krijgen in de werking van de scheppende natuurwet.
Er zijn dus, zo je wilt, twee cycli waar de mens deel aan heeft: a. die waaraan ook alle andere elementen in het eindige universum deelhebben; en b. de evolutionaire cyclus vanuit het Oneindige naar het eindige, die zich op het hoogste niveau voltrekt in geven en ontvangen, in een transcendentale uitwisseling. In illustratie 10 zijn onder meer deze ‘horizontale’ en ‘verticale’ cycli weergegeven.

Verruimend inzicht in de persoonlijkheid, het ego en de emoties (Piet Ransijn Civis Mundi Digitaal #33, oktoberber2015):
Bespreking van
Helena Bloem en Hans Komen, Gevangen door het ego.
Beide ‘
loopholes’ worden omzeild door het ‘ingenieus’ genoemde experiment van Hanson te Delft, waarbij ze 245 (gelijktijdig) verstrengelde elektronenparen hebben gegenereerd en onmiddellijk vastgesteld op een afstand van 1,3 kilometer, die groot genoeg is, waardoor detectie en communicatie ‘loopholes’ werden omzeild. Dit experiment kan worden beschouwd als de meest geavanceerde bevestiging van onmiddellijke ‘actie op afstand’ sneller dan het licht. Het enige punt is nog dat er m.i. bij gelijktijdigheid of synchroniciteit geen snelheid is en mogelijk ook geen afstand en dat er verbondenheid is op een andere manier dan wij kunnen bevatten. Carl Jung en Nobelprijswinnaar Wolfgang Pauli, één van de grondleggers van de kwantumfysica, schreven hierover het boek Naturerklärung and Psyche, waarin zij aan de natuur ook een immateriële realiteit en eenheid toekennen.

The World Clock
Uitgangspunt is dat de horizontale cirkel in de wereldklok van Pauli de ‘huwelijksquaterniteit’, de relatie tussen 'Alchemist en Soror', tussen het eigen ego en de 'anderen' toont. De horizontale ordening is de werkelijkheid zoals wij deze in het aardse leven ervaren. Het eeuwige nu van de verticale ordening staat voor negentropie, het "zelf-organiserende principe" dat met synchroniciteit samenhangt. De cirkel, de mandala symboliseert de eenheid tussen de innerlijke en uiterlijke wereld, de 'micro- en macrokosmos'. De lemniscaat verbindt de horizontale cirkel met de verticale cirkel en symboliseert de bewust of onbewust ervaren werkelijkheid. Het leven is een continu ervaringsproces, dat tracht knelpunten in de gewenste richting bij te sturen. Het leven laat zien hoe een crisis ontstaat, maar ook kan worden opgelost. Elk mens schrijft zijn eigen levensverhaal. Of met andere woorden ‘het gaat om de moraal van ons levensverhaal’.

De wereldklok is gebaseerd op het uitsluitingsprincipe van Pauli, een kwantummechanisch principe dat stelt dat twee identieke fermionen niet dezelfde kwantumtoestand mogen bezetten.

Diracs oplossing hiervoor was gebaseerd op het uitsluitingsprincipe van Pauli. Elektronen zijn fermionen en gehoorzamen dit principe, waardoor het onmogelijk is er twee van op eenzelfde energieniveau te hebben.

Een belangrijk resultaat met betrekking tot dit onderscheid is het uitsluitingsprincipe van Pauli, dat zegt dat er geen twee fermionen naast elkaar in dezelfde toestand kunnen bestaan. Voor de bosonen is dat wel mogelijk.

(d) Het vierde en laatste basis-idee dat je moet vasthouden is dat wat uitgedrukt wordt in het grote Hermetische axioma. Het somt alle anderen op en vat ze samen:
Zo binnen, zo buiten
zo groot, zo klein
zo boven, zo beneden
er is slechts één Leven en Wet
en de besturende Kracht is één
Er is geen binnen, geen buiten
geen groot, geen klein
geen hoog, geen laag
in het goddelijk bestel

Het mechanisme 'These + Antithese = Synthese' van Hegel biedt een handvat om het verticale bewustzijn te doorgronden.
Volgens Rinus Kiel heeft Hegel de deur geopend naar een volstrekt relativisme. Maar diametraal tegenover het volstrekt relativisme staat het volstrekt absolutisme.
Tegenover het aardse staat het hemelse, tegenover het relatieve staat het absolute, tegenover Chaos, Gaia en Eros staat het Goede, Ware en Schone, tegenover Asat staat Sat, tegenover Alpha staat Omega.

Het rapport 'E i V' staat echter niet achter de samenvatting die in het artikel van Rinus Kiel wordt weergegeven.
Net als de Drie-eenheid kunnen materie, ziel en geest wel onderscheiden, maar niet gescheiden worden.
De basis is zelfkennis. Het Ken Uzelve staat voor het Ene en het vele, voor ‘Eenheid in Verscheidenheid’. Er geldt nog steeds verbeter de wereld begin bij jezelf.

j.H. van Splunter De weg van drie:
Drie is dan zoiets als het motief of de relatie tussen de tegendelen.

Het balansmechanisme illustreert dat hogere vormen van bewustzijn uiteindelijk in het eenheidsbewustzijn (grenzeloos bewustzijn, transpersoonlijk bewustzijn, kosmisch bewustzijn, Akasha-veld) uitmonden.

Dis-identificatie
Macrokosmisch bekeken is het Heelal in toto (de Ruimte) eeuwig en grenzeloos, maar periodiek is het een onophoudelijke beweging van manifestatie en ontbinding die plaats vindt in die onveranderlijke Ruimte. De ‘talloze heelallen die zich onophoudelijk manifesteren en weer verdwijnen’ in de macrokosmos komen in de microkosmos overeen met onze gevoelens, gedachten, herinneringen en zo meer, die steeds weer oprijzen en tot een einde komen. Om de volgorde van deze twee grondbeginselen te begrijpen moeten we eerst voor zover mogelijk een ‘ongeconditioneerde’ waarneming hebben en daarna de innerlijke conditionering aanpakken. Deze volgorde is nauw verbonden met het meditatiediagram dat hierboven genoemd wordt, waarin HPB zegt dat we na de ideevorming van Eenheid moeten mediteren op onze staten van bewustzijn. Waarom worden we daartoe aangespoord? Het zou kunnen dat het een manier is om te mediteren ‘over het eigen lager zelf in het licht van de innerlijke goddelijke mens’ en niet alleen maar als een intellectuele analyse door het geconditioneerde denken. Dan kijken we naar onze normale gang van zaken vanuit de hoogste staat die we kunnen bereiken. Dit lijkt ook op Krishnamurti’s antwoord op een vraag. Toen hem gevraagd werd hoe wij een brug kunnen bouwen tussen onze geconditioneerde staat en ‘Dat wat ongeconditioneerd is’ antwoordde hij dat dat onmogelijk is. De brug moet gebouwd worden van Dat naar dit. Dit betekent natuurlijk niet dat we onszelf moeten misleiden en voor waar moeten aannemen dat de denker verschilt van de conditionering. Het (lagere) denken, het zelf, is de conditionering. Maar het (stille) vermogen om gewaar te zijn is niet onvermijdelijk beperkt tot het hersenbewustzijn, tot het zelf. Dus wat hier gevraagd wordt is dat het waarnemingsvermogen zich losmaakt van het egobewustzijn en van de identificatie met de psychologische processen, en dat wordt gedaan door het besef van ‘de ruimte te zijn’.

De disidentificatie van Assagioli laat zien dat gedachten en gevoelen verschijnen en verdwijnen, slechts een levensyclus van micro(nano)seconden hebben.
Karel Scholten Verslag van de lezing over psychosynthese.

In elk kernkwadrant zit een lemniscaat verscholen. Zelfs elk op het Yin/Yang-symbool gebaseerde kernkwadrant kan met behulp van een lemniscaat worden weergegeven.

De verticale dimensie, de middenweg, (Axis mundi) brengt ook de evoluerende waardensystemen van de Spiral Dynamics van Don Beck in beeld. Elk mens heeft een natuurlijke aanleg (nature), maar onze sociale vaardigheden zijn niet aangeboren doch tijdens de opvoeding (nurture) aangeleerd. Bij de verticale as door het centrum gaat het om de moraal van het verhaal, de waarden en normen, de geschreven en ongeschreven leefregels. Jezelf met de ascensie van het universum te verbinden.

Het kernkwadrant toont een cyclische beweging. Daniel Ofman maakt in het kernkwadrant van de verborgen 5e dimensie geen expliciet gebruik.

Roberto Assagioli: Een beweging waarin alles samenhangt, het ene het andere afstoot en toch oproept, en voor het eigen zijn nodig heeft. Een voorbeeld uit de gevoelssfeer kan dit verduidelijken. Mensen die elkaar liefhebben, verliezen hun identiteit niet in hun wederzijdse liefde en toch heffen ze hun geïsoleerdheid op. Ze zijn bij zichzelf in het andere. Alle menselijke liefde, zelfs in haar hoogste transpersoonlijke aspect, kan men beschouwen als een gedeeltelijke expressie van een universeel beginsel van LIEFDE.

De P.K.N. maakt ook van het 6. Spiegelbeeld (klik korte verhalen) gebruik. ====

Zie ook:

Boeken:

Externe Links

<< vorige ||volgende >>

Categorie: Artikelen | Rapport | Auteur: Harry Nijhof


Deze pagina werd sedert 16 dec. 2007 keer bekeken.